Skírnismál Performance - Icelandic and English

26æ .

Freyr

Guðrún Kristín Magnúsdóttir

SKÍRNISMÁL handrit

script

helgileikar ritual

Freyjukettir - Norræn menning, odsmal@mmedia.is ; freyjukettir@mmedia.is Óðsmál - námsbækur styrktar af Þróunarsjóði námsgagna Mennta- og menningarráðuneytis.

Skírnismál helgileikar handrit -- helgileikar við skulum skilja launsögn, þeósófíu, djúpa merkingu í menningararfinum okkar ævaforna. Ólæsi á táknmál er óþolandi öllu lengur ! https://www.youtube.com/watch?v=h3X6uQmkPfI hugmynd að uppsetningu þetta handrit / this script á/on Amazon ISBN 978 9935 409 83 6 5 stars ***** leit/search Freyjukettir eða/or Guðrún Kristín Magnúsdóttir

Óðsmál research on allegory and symbolic language in forni siður (ancient traditions) / Heathenry by an awarded author - supported by the Ministry of Culture and Education in Iceland The abyss and pure wisdom contained in Heathenry revealed by Óðsmál; --- symbolic language, allegory, misreading of manuscripts, star-myths, and metaphores in Norse Mythology. Óðsmál tells us that there is a hidden profundity in sacred poems in our Eddas.

SKÍRNISMÁL

(pron:Skeernis-maul)

A script - understanding - ritual performance (solemn ritual merry performance) at yule-tide, winter solstice, or any time, at blót, and feasts, at home, in an odeum, in school, and out in Nature, on any special event.

THE SONG OF SKIRNIR A POEM FROM EDDA all about pure spirituality found in our forefathers‘ knowledge, our precious ancient heritage.

A pitch: https://www.youtube.com/watch?v=BhKN6_g7WYc and performance suggestion: https://www.youtube.com/watch?v=2y5wAoBKUAE (English version) Our quest is to give the whole world a profound understanding of our ancient culture.

Norðurlandabúar fagna vorkomu We in the North rejoice when spring comes jafndægur / equinox ©vedur.is and sweating Santa in summer on southern hemisphere

We should understand heathen yule, and wintersolstice, when days start to grow longer -- the sun rising low on the southern sky, the days very short, - but long beautiful twilights.

This is yule, the birth of the light of life, also emphasized by placing sun-god Jesus´s birth on winter-solstice -- in the North, that is.

(Note: not south of equator).

Note: South of equator, on the Southern hemisphere, this time of the year is summersolstice, the longest days, now soon growing shorter. Spring here, autumn there. Thus obviously, Nature‘s festivals, such as yule and Easter, cannot be moved south of equator without these amendments of 6 months‘ difference.

Easter is a Germanic spring diety, Sif is a Norse diety of autumn and harvest.

Í handritinu okkar að helgileikunum er upprunalegi texti kvæðisins -- þ.e. einsog hann er nú á tímum lesinn úr fornum handritum.-Þá heldur sér hinn forni bragarháttur og hrynjandi.

Hrynjandinn sem er að vissu leyti seiðmagn kvæðanna.

Auðvelt er íslensku börnunum að skilja norrænuna.

Við galdur Skírnis breytist bragarháttur í galdralag. Þýðingin handa enskumælandi er því miður ekki með fornum bragarháttum.

Skilningur á hverju atriði er hið ljúfa við þessa uppsetningu.

Við skiljum, að Gerður í Gymisgörðum er stöðnuð í efnishyggjunni sinni eingöngu.

Freyr vill að við lifum við efnisheimsins allsnægtir, - en - hann bendir á að það er annað og meira að gera hér í veröld. Erindi Skírnis til okkar.

Skref í þá átt að ná í Valhöllu sprelllifandi.

Við þurfum víst að fara að skilja það mál, hmmm?

In our script here, on the Icelandic side, we will see the orginal poem, as now read from ancient manuscripts.

The ancient metrical rules are preserved there.

(Rules of metric get, unfortunately, lost in our English translation.)

When it comes to the magic of Skírnir, the metric changes to galdralag (galdra-lag) magical metric !! (galdur spell charm) In our performance here, understanding of every word and action is our delight.

Profound understanding is what this script and performance is all about !!

We should know that the poem Skírnismál has its layers of meaning.

Our god Lord Freyr wants us to live abundance, but there is more to life than food: * The meaning of materially oriented Gerður (/us in Eden/Paradise) starting to understand what life is meant for - first to understand that there is more to being born than only that of accumulating worldly gold, material abundance, - but in stagnation; * 2ndly, the purpose and goal of every man‘s many life-spans: gain purity, reach Valhöll fully alive.

Við vitum nefnilega ekki hvað við erum að gera hér í þessum flotta kroppi okkar.

Veröld (ver-öld) þýðir manns ævi. Engar tvær eins. Þekkingin er ævaforn.

Einhvern tíma til forna skildu menn hvað það er að nýsa niður og nema upp fimbulrúnir -- svo það þurfti ekki skýringa við. Þekkingin lagðist til Þyrnirósarsvefns, stungin svefnþorni.

Nú fær hún kossinn sinn, og _við_ vöknum !

Nú á tímum vita æ fleiri hvað þetta --nýsa niður-þýðir. Menn stunda á ný það að nýsa niður. Þeir menn skilja hvað lognfara lundurinn Barri er.

Sóast, sóa sér, sóa einstaklingsvitund í vitund.

Eina fórnin þess virði að framkvæma.

Tilgangur lífsins kostar ekki krónu.

Milliliðir eru til trafala. Forðist þá.

Frá mér til mín, engin vegalengd, ekkert vesen.

Að nýsa niður er ekki á sviði tilfinningahita og hugsana.

Miklu dýpra svið tilverunnar. Uppruna hennar (=vitund).

We live in our beautiful bodies in our beautiful universe. Do we know that there is a purpose ??

This our knowledge is ancient.

-- Do we know that world means veröld, „ver-öld“, man‘s life-spans on earth? -Skírnir is going to tell us that there is a purpose . (skírnir pronounce: skeerrr-nairr) Our forefathers knew - as we can see in their poems when we understand them.

We have to give the Sleeping Beauty a kiss of love, and _we_ wake up !

Nowadays, more and more men (note: _man_ refers to both genders of us) know how to nýsa niður (Hávamál) and pick up fimbulrúnir (/mighty skill in action).

These men* understand what lognfara(/windless) lundur(/grove) Barri(/evergreen-place) is (= state of transcending material life). (note again: *man includes both genders) Finding purpose of life does not cost a penny.

All intermediaries are a nuisance. Avoid them.

-- From me to me, no distance, no trouble. -To nýsa niður (transcend) is not on the sphere of intense feelings, nor is it in the field of thoughts.

It refers to a much much deeper sphere of existence.

Pure Existence Itself, consciousness.

Athugið að hver og einn maðurinn býr til sína veröld. Engar tvær eru eins, þess vegna.

Tærleiki hvers og eins veldur hans veröld.

Móðir náttúra sér um mat og aðrar nauðsynjar handa þeim sem nýsa niður iðula. Það er gjöf til hennar að nýsa niður, kallast meiðmar, að gjalda gjöf til að halda vináttu.

Sannleikurinn deyr aldrei, en á myrkum öldum hættum við að skilja.

Myrkar aldir komu. Leifar þeirra (ósvinnan) blinda okkur ögn enn.

Heimsvitundin fer nú hækkandi, myrkar aldir eru á undanhaldi, og skilningur mannanna vex.

Indígó-börn, kristalsbörn, kjósa að fæðast nú, með hækkandi heimsvitund.

Menn verða æ tærari við að nýsa niður og nema upp fimbulrúnir, mæta í lognfara lundinn Barra hér innra.

Skírnismál benda okkur á, að við eigum ekki að lifa í hrímþursum (stöðnun á þróunarbrautunni).

Gerður þarf / þ.e.: til lífsins.

við þurum að fara að vakna

Note: Each man makes his own world (veröld). So worlds are as many as there are living men on earth. And: the world is as you are. -- Depends on our purity.

Mother Nature cares for all our needs, if we regularily nýsum niður (nose/peep/spy down).

We give back to Her by transcending Her !

This giving back for gifts received is called meiðmar.

Truth never dies, but during dark ages we tend to start losing the understanding.

There were dark ages. We still suffer as a result of their ignorance. It still blinds us a bit.

Now, the world-consciousness is heightening. Dark ages are over. Men understand better and better purpose of life. By nýsa niður and imbibe fimbulrúnir, we become ever purer.

Note: now Indigo- and Crystal-children chose /or decide to be born into life on earth to continue their evolution towards purity.

Skírnismál is all about the dawn of a new cycle in life. Skírnir is a divine ray sent to explain hrímþursar (/stagnation on our evolutionary path).

Til sannsvegar má víst færa, að táknmálið, sem ekki skilst af grófum mönnum, hafi bjargað kvæðunum okkar frá því að vera eyðilögð.

Margt glataðist á eyðileggingartímum myrkra alda, en sumt gæti mönnum hafa þótt svo fyndið, að öllum var leyft að hlæja að því: -- „trúðu þessir menn þessu virkilega!!?“ -Aðeins í lifanda lífí getum við þróast. Í Helju er ekkert að gerast.

Tilgangurinn með því að vera hér, er að þróast til tærleika. Það er að ná í Valhöll á einhverri ævinni okkar.

Sprelllifandi auðvitað.

Við ættum að læra að hafa tilfinningu fyrir táknmáli og launsögn í kvæðum og goðsögnum.

Alltaf útskýra, finna raunverulega merkingu, skilja, -- og umfram allt sleppa bókstafstrú.

Vörum okkur á, að menn yfirfæra bókstafstrú á forna sið, því þeir hafa aldrei heyrt/lært neitt annað en bókstafstrú.

Hestur Freys er okkar innri guðlegi kraftur, sverð Freys ásetningur og einbeittur vilji: Vafurlogi ? Úrug fjöll? smáörðugleikar og smáfarartálmar.

Perhaps/most likely, the symbolic language and allegory in myths and poems -- not undestood by crude men-saved the poems from being thrown on the fire.

A lot got lost during the dark ages of destruction.

But some of our olden stuff might have looked so stupidly funny, that it was kept as laughing matter: -Did the olden guys really believe this stupidity !!!

Only in life can we evolve to perfection.

In Hel, nothing is happening.

The very purpose of our being here is reaching enlightenment. Reaching Valhรถll in one of our life-spans, fully alive, of course.

We should learn to feel the symbolic language and allegory in myths and our poems, the true meaning, and metaphores. Understanding the profound, underlying message.

(We are too used to (/brought up in) literalism.)

Freys brilliant horse is our dynamic force of life.

(--not simple horse-powers of a machine--) Freys sword is our one-pointed will-power.

Always skip belief-in-the-letter (/literalism): Vafurlogi? Snowy mountains? small obstacles.

Árstíðir / seasons gyðjan Sól innan okkar /goddess Sun inside us.

Að kúga börn til hlýðni í desember, þessum tíma tilhlökkunar og gleði, er ósvinna heimskra mæðra.

Og jafnvel okkar jólasveinar -- sem eru jú forfeður okkar að koma um jól -eru komnir í kartöfluhótunina. Þessa nýju innfluttu grýlu.

Keyrið og gulrótin: nammi ef barnið hlýðir, niðurlæging ef það hefur sjálfstæðan vilja. (himnaríki og helvíti, undir öðrum nöfnum) Og litla telpan sem fékk hráa kartöflu fyrir meinta óhlýðni sagði brosandi: -Mamma, sjáðu hvað hann gaf mér! Geturðu soðið hana handa mér, og verið viss um að hún ruglist ekki saman við venjulegu kartöflurnar.

Yndislegt !!

Forni siður er ekki með hlýðnikröfu á börn, en við skulum veita þeim skilning, kenna þeim ábyrgð.

Our old jólasveinar (jóla-sveinar; yule-boys) are our late forefathers visiting us during this sublime time of the year. (Note: not Santa.)

December, full of joy and looking forward to yule, should not be abused to coax kids to obedience: The theocratic “carrot and the stick“ upbringing.

Heathen kids learn to be responsible for their acts, understand, and not to blindly obey stupid rules.

Some kids are too pure to be threatened: So enjoy the beautiful story of the little girl who got a raw potato in the shoe in the window-sill in December - for her meant disobedience: -Look, mamma, what he gave me ! Could you please boil it, but make sure it does not get mixed up with the ordinary potatoes.

Óðinn og Sleipnir valkyrja færir okkur mjöð visku og þekkingar our valkyrja brings us mead of wisdom Í Norðrinu ríður Óðinn/Jólnir yfir himininn um jól að reka brott vættir myrkurs og kulda.

Börnin fleygja heyi í hestinn hans, eða hreindýrið hans, til að gefa kraft. Þetta er hin sanna jólagjöf.

Börnin gefa. Hjálpa móður Jörð við að koma með vorið til okkar.

Ath: ekki jólagjafaóskalistinn ég vil fá....

Forni siรฐur contains no submission, but we should understand, and be responsible for our actions.

In the North, ร รฐinn/Jรณlnir rides over the sky at yule-tide, chasing away wights of cold and darkness. Kids in the North put out grains and hay for his pony, or his reindeer, to give him strength.

This is the real and beautiful yule-present.

Bairns give. They help Mother Earth to bring us spring.

So --nota bene: this giving is _not_ the same Christmas-gifts as recieving presents from the I-want-list.

Ósvinnan er okkar eini andskoti. Við förum villur vega.

Okkar stærsta synþ er að skilja ekki. Það er mannsævi lifað til einskis.

Tröll = ignorance. Berjum okkar tröll með því að nýsa niður iðula.

We get rid of our ignorance - berjum tröll (batter trolls) -- by transcending.

Our own ignorance is our only enemy. Our blindness.

Our biggest sin (ignorance) is to _not_ understand purpose of human life-spans.

synjun=refusal - sin and truth (sannleikur) Gyðjan Syn - syndasían: -Nei nei, elsku barn! Ekki inn í stássstofu - Glasi svona!! (the golden-leaved forest) Goddess Syn - our sin-sieve: -No no no! My beloved child. Not into the house --i.e. Glasir-- like this.!

SKÍRNISMÁL eru HELGILEIKAR en við getum séð kvæðið lagskipt: * sem náttúruhátíðarleika, * og sem æðstu lífsþekkingu.

Skilningurinn fer eftir vitundarstigi hvers og eins. Þeirra, sem eru saklausir einsog börn, er himnaríki, segir Jesú. Þetta á ekki við um aldur manns, heldur um tærleika manns.

Verið getur að sumir fullorðnir skilji bara alls ekki, því þeir hafa orðið villandi innprentun að bráð frá barnsaldri. Skiljið þið?

Hinir fullorðnu þurfa fyrst að læra að nýsa niður, mæta í , taka á móti vitundarvísindum sakleysislega. Þá er auðvelt að „aflæra“ það sem ranglega var fyrir okkur haft. Öðlumst skilning á, hvernig við finnum tæra vitund innan okkar sjálfra, finnum okkur sjálf sem tæra vitund.

Skírnismál is not only for winter-solstice. as Nature‘s ritual.

It is for the rising of enlightenment in us - understanding of purpose of life.

The deepest meaning of the poem Skírnismál is: combination of the worldly, material side of life, here Gerður, and the divine part of life, our innermost core, here Freyr.

This union will be in lognfara lundur Barri which is: transcending this world of thoughts and matter for a while.

The peaceful windless grove is named Barri, which means conifer, evergreens, perhaps yew (Ýviður) -- beyond literal, explicit sense, a connotation.

We find our innermost, and we are It.

Möndulhalli og árstíðir Okkar norrænu jól eru ýmist 22., 21. eða 20. desember.

Jólin eru hjá sumum um vetrarsólhvörf.

mamma Jörð/ Mother Earth Við skulum skilja möndulhalla jarðar og jólin í réttu samhengi.

SKÍRNISMÁL HELGILEIKAR Skilningur á launsögn goðsagna er forsenda uppsetningar okkar.

Leikendur: FREYR GERÐUR SKÍRNIR Freyr sendir guðlegan geisla til mankyns.

Earth´s axis and seasons.

In the North, we celebrate yule on the 22nd, or 21st, or 20th Dec. Some have yule as wintersolstice.

In Iceland, we celebrate Churchian Christmas for 13 days, even jump the gun and start on the evening of 24th, aðfangadagur (að-fanga-dagur) at 6 PM Skírnismál ritual performed Characters:

FREYR GERÐUR SKÍRNIR (/a ray - our god Freyr sends his divine ray to mankind (/Gerður)) We shall understand symbolic language.

SKAÐI NJÖRÐUR AMBÁTT GERÐAR - og AÐRAR MEYJAR HENNAR BYGGVIR og BEYLA FÉHIRÐIR (/SAUÐAMAÐUR) GYMIS HUNDAR GYMIS HRÍMÞURSAR ÁLFAR Í FREYS ÁLFHEIMUM

LEIKVANGUR úti eða inni, sviðið miðja vallar eða salar, áhorfendur/menn í Miðgarði, til beggja hliða.

Tryggt sé, að smávaxnir MENN Í MIÐGARÐI sjái vel hvað fram fer.

Okkur menn í Miðgarði leika allir viðstaddir (nema leikararnir í aðalhlutverkum).

SKAÐI öndurdís (öndur-dís) NJÖRÐUR MEN IN MIÐGARÐUR (played by us, the audience) GERÐUR‘S MAIDS BYGGVIR and BEYLA (Frey‘s servants; Barley- and Dough-kneading-) SHEPHERD of GYMIR GYMIS WATCH-DOGS HRÍMÞURSAR (symbolizing stagnation of spiritual evolution) ELVES IN ÁLFHEIMAR (Frey‘s world) STAGE / SETTINGS outside or inside -- performed in the middle of the arena.

We, the audience /men in Miðgarður are on both sides.

MEN IN MIÐGARÐUR (we, the audience), some of us not so tall, must all of us see what is going on on stage.

We men in Miðgarður are everyone present -except actors in main roles.

Og ennfremur eru SÖNGLARAR sem flytja kvæðið fyrir hönd leikaranna, en leikararnir sýna þá aðeins látbragðsleik.

Þetta er til þess að ekki sé of mikið álag á ungu leikurunum; engan texta þarf að læra utanað.

Svo eru HLJÓÐFÆRALEIKARAR í Gymisgörðum (á suðurendanum) og í Ásgarði (á norðurendanum) Ásgarður er samsvið náttúrulögmálanna.

Munið að hlusta hlusta hlusta - á okkar hljóð og líka hinna - með tilfinningu; ekki bara berja trumbur og gera hávaða.

On the picture we have the chanting or reading performers - who only grant voice to the actors.

- Then the actors need not memorize the lines by heart, and can act without talking / chanting.

They act as mime artists.

The one chanting for Skaði wears the same costume as does Skaði.

The one chanting for Skírnir, wears the same clothes/costume, or at least same color - yellow /golden -, as the actor to whom he grants a voice.

Some few-tones-chanting -- stemma -- is fun for kids to add (/create) to the lines (with or without help from grown-ups). Stemma is still much used in Iceland for recitation of epics and shorter poems.

It is assumed that the ancient kvæði (/poems) were chanted, but the tunes got lost as they most likely were banned when our instruments were destroyed.

Luckily the kvæði themselves did survive.

We PLAY INSTRUMENTS. In both scenes, Gymisgarðar (on the Southern end of stage) and in Ásgarður (at the North end). Ásgarður is the Unified Field of Natural Law Remember to listen, listen - to our own instrument and these of the others. Do not just make noise.

Beat the drum gently and with feeling.

Þögnin og lágu hljóðin eru líka skemmtileg og áhrifarík. Í Gymisgörðum er gul eða rauðgul (heit) birta, grænir lundir, grænar grundir.

Bál brennur, ef leikarnir fara fram utandyra.

GERÐUR er björt og sælleg - í litla lífinu sínu.

Hún veit ekki hve takmarkað það er.

Gerður Gymisdóttir í leikunum okkar má líka gjarna vera grænklædd, í kvenlegum fötum. Þursar tákna gömul þróunarskeið.

Bæði mannkyns sem og einstaklinga.

Skaði Þjazadóttir, Gerður Gymisdóttir, Gunnlöð Suttungsdóttir, taka við af feðrum sínum sem ný þróunarskeið. (Óðsmál - www.odsmal.org)

Silence and soft tones are effective too.

In Gymisgarðar (Gymis-garðar) we have yellow or red lights, and green ground - feeling of warmth.

If we play outside or in the wilderness, a bonfire is good to have at Gymisgarðar, -- the gardens of Gymir the þurs, Gerður's father.

Gerður is happy and well thriving -- in her fence, not knowing how limited her life is.

Note: þurs symbolizes a lower stage of evolution, where material abundance seems to be the only purpose of existence of man on earth.

We have to evolve from this old, now-useless stage.

Get out of our fence of not understanding life.

Spiritual evolution (of mankind -- and of each individual) Skaði, Gerður, and Gunnlöð take over from their (late or obsolete (vestigial)) fathers, respectively: daughters of þurses Þjazi, Gymir, Suttungur.

Í upphafi leikanna er Gerður Í SAL GYMIS föður síns.

AMBÁTT er með Gerði (og FLEIRI MEYJAR ef vill) Þar leika hljóðfæraleikarar ljúf lög við fagrar hreyfingar eða dans þeirra.

Einnig sér SAL GERÐAR, umkringdan myrkum vafurloga.

(Vafurloginn má vera rauður þunnur dúkur (efnisstrangi) sem sveiflað er eða fýkur til.)

Trumbur er gott að hafa til taks við Gymisgarða barðar þegar Skírnir ríður vafurlogann. (Það er auðvitað ekki hægt, en Skírnir er geisli, svo svona bál, eldar, stoppa hann ekki neitt.)

HUNDAR bundnir liggja fyrir skíðgarðs hliði, skíðgarðs þess er umlykur sal Gerðar. (krakkar leika varðhundana) FÉHIRÐIR (sauðamaður) situr á haugi, og varðar alla vega.

Sællegt fé Gymis er á beit.

We begin the play where Gerður is in Gymis hall.

Her MAID (or her many serving MAIDS) are with her.

We have beautiful music here for them, played to their graceful movements or dance.

We also can see Gerður´s hall, surrounded by the blazing fire vafurlogi (vafur-logi).

(That fire-fence can be a thin, red material, moving (moved by us or by the wind).)

Drumbs are at hand here, used when Skírnir rides the vafurlogi. -- Something that should not be possible.

(We know: Skírnir is a divine ray.)

Slumbering DOGS, tethered, watch the gate of the fence surrounding Gerður´s hall. (the watch-dogs played by kids) A SHEPHERD sits on a mount, and sees to that nobody gets in.

Gymis thriving sheep peacefully graze here.

Á norðurenda vallarins eða salarins er BÚSTAÐUR FREYS . Snævi þakin jörð (eða eitthvað hvítt, kalt).

Hér er birtan lítil og köld. Hvít er vetrardvalans jörð.

Svo er þegar við sjáum ekki hið helgasta svið innan okkar; hin björtustu guðin eru þá í dimmu séð frá okkur --- og frá Gerði séð ---.

FREYR er vel búinn, gyrður sverði.

Hjá Frey má gjarnan sjá frjósemitáknið, göltinn Gullinbursta og skip hans Skíðblaðni.

.

Norðurhjari (norður-hjari) a far northern place.

Here we have Freys abode at the Northern end of our playground, Snowy (or white) ground would be perfect for Frey's dwellings. Scarce light.

Explained: When we have our bright and shining gods as dim in Ásgarður -- have them as if dvelling in a gloomy place -- they are so seen by crude men.

Those men know not the purpose of mens‘ lifespans in the world. Thus, our bright and shining gods and goddesses are in dim darkness as seen from men living low/crude stages of consciousness.

They know not the gods.

Neither does Gerður Freyr wears beautiful clothes, and has his sword.

We see his hog, Gullinbursti, symbol of fertility. (gullin-bursti; golden-maned).

© Frömund Freysgoði and his ship Skíðblaðnir (skíð : cut/split wood, blaðnir : new leaves blossoming)

Okkar góðu BYGGVIR og BEYLA Þau eru bygg og það að hnoða deig, en við höfum þau leikin af krökkum. (Ath þó: Persónugervingar fyrirbæra eru ógurleg gildra - finnast víða í mýtum.) Álfar Freys í Álfheimum eru sofandi. Það er vegna þess að mennirnir í Miðgarði eru ekki að veita þeim neina athygli. Athygli okkar skapar.

HLIÐSKJÁLF er nærri bústað Freys, upphækkað; notið hugmyndaflugið svo Hliðskjálf verði glæsilegt.

Héðan sér um heima alla.

Eftir endilöngum velli eða sal er leið sú er Skírnir mun ríða frá Frey til garða Gymis: ÚRUG FJÖLL En vegalengdin þarf í raun ekki að vera nein.

Byggvir is barley, Beyla is the act of kneading dough - but here we have them personified, played by kids.

Please note that personifications of phenomena are a terribly misleading trap. But this happens in myths all over the earth. Such personifications are a trap, as/because we, stupidly, take them for guys and dolls - which they are not!

The elves in Álfheimar, Freys abode, are asleep (álf-heimar, abode of elves).

That is because we, men in Miðgarður, (mið-garður middle-garden -- where we live) are not paying attention to them.

Everything needs our attention to become alive.

Hliðskjálf (gate-shelf, or related to verb skjálfa to shiver, vibrate) -- is close to Freys abode.

Hliðskjálf is elevated on our Northern end.

From Hliðskjálf all worlds can be seen.

Use vivid imagination to make Hliðskjálf magnificent.

Skírnir will (in our piece) ride from Freyr, i.e. the northern end of our stage / arena / hall to the southern end, Gymisgarðar, where Gerður lives.

That path lies over ÚRUG FJÖLL (wet/snowy mountains) - but it needs not be any real distance.

Við látum það líta út fyrir að vera löng leið með því að Skírnir ríður „á staðnum“.

Við menn í Miðgarði ættum að halda okkur til beggja hliða við „sviðið“, en getum fært okkur til eftir því hvar leikurinn gerist hverju sinni.

(Við skulum æfa þetta fyrir leikana svo það verði okkur til sóma.)

Við byrjum við bústað Freys og Hliðskjálf.

Héðan sér um heima alla.

Bjarni Þór

sýnir steinvölur

Við (menn í Miðgarði) höfum öll steinvölur tvær í höndum.

We can make it “seem to be long“ by having Skirnir and the pony “trot on the spot“ without moving forward at all (faking the long ride over úrug fjöll, the path that Skírnir rides from Freyr to Gerður).

The scene should perhaps not be trespassed by us men in Miðgarður, but we can move along at both sides of the snowy mountains.

(We should rehearse before the performance so that we will gain merit for the whole staging.)

We begin close to Hliðskjálf.

Hliðskjálf is elevated at the Northern end.

From Hliðskjálf all worlds can be seen.

We (men in Miðgarður) hold 2 pebbles each, as we shall mimic the sound of the hoofs, the rythmic pace of Freys pony, when Skírnir rides on icy ground on his way to Gerður. -- When he passes/ rides over úrug fjöll (snowy/wet mountains).

But later, in Gymisgarðar, we will use softer hoofbeat on softer ground.

Smellirnir verða hófadynur Skírnis á ísi og áfrera norðursins -- þegar hann ríður til Gerðar yfir úrug fjöll. (Smellirnir okkar þurfa að vera í föstum hröðum brokktakti, og tölttakti þegar það á við.)

Bjarni Þór er hér með 2 pappahólka til að gera mjúkan hófadyn innan Gymisgarða þegar þar að kemur Jötunheimamegin fjalla.

Bjarni Þór shows here how to use cardboard sticks for the soft sound of hoofbeat on ground, to use later in Gymisgarðar.

Við skulum finna fyrir vetrardvala, til að skilja von okkar um vor. Freyr vill að við búum við gnótt.

Við óskum árs og friðar. Ár hér er velferð, gott árferði og gnótt matar.

Friður er forsenda blómlegs lífs.

Freyr bendir okkur samt á, að lífið hafi þann tilgang að þróast. Ekki staðna í veraldarinnar lystisemdum, offóðrun hugans með dótaríi. Óseðjandi græðgi.

Skírnismál eru, í dýpri skilningi, um framþróun, og það að skilja sitt innsta eðli - sem finnst í lognfara lundinum Barra.

This feeling of a dark snowy winter is to emphasize the sincere meaning of our hope for spring to come -- the need for us (on one level of understanding) to get Gerður to bring us renewed life of vegetation.

Her very name may be related to fertile garden, or it means a fence. Gerður is she who protects _or_ she who is protected (etymological meaning).

Feyr wants us to live abundance in life, peace and prosperity - we wish ár og friður (meaning: prosperity and peace in year to come.)

Peace is a prerequisite for blossoming of life.

In the more profound understanding of allegory, Gerður symbolizes that we do not yet understand the abyss of life. We do not yet know that we are consciousness.

We do not yet know the purpose of life.

We perceive the worldly -- the thought-created phenomena -- so overwhelmingly predominant for the purpose of entertaining our insatiable mind.

Pure spirituality is the deeper level of understanding of the ritual Skírnismál.

What Freys errand to us is all about.

It is all about the beginning of Gerður´s enlightenment.

Menn í Miðgarði (við áhorfendur) hjálpa til við hið viðamikla áform: jólin okkar, _og_ það að við stöðnum ekki á þróunarbrautunni okkar.

Gott er að hafa litlar bjöllur og/eða þríhyrninga til taks þegar Freyr verður ástfanginn; -- en það er: Freyr elskar svo heiminn að hann vill gefa okkur mönnunum skilning á okkar innsta eðli.

Eitt enn í leikmynd: GULT KÚLULAGA TJALD Lokað tjaldið táknar sofandi geislann; sé nálægt bústað Freys.

Ljós sjáum við þar inni.

Inni í tjaldinu er Skírnir ( -- en hann sést ekki strax).

We, the audience, take an active part in the ritual.

We are men in Miðgarður.

Kids in Iceland love to dress up like jólasveinar (special Icelandic many yule-boys, our late forefathers visiting us at yule-tide).

-- Kids might wear jóló-clothes all December and till the 6th of January, our 13th day of yule --.

As musical instruments, we shall also have little bells and triangles, to give sound to Freys love.

Feyr takes care of mankind.

One more to the settings: A YELLOW TENT The tent is closed, there is light inside. It is close to Freys abode. It symbolizes the sleeping divine ray, Skírnir - who sleeps inside the tent.

But he cannot yet be seen now/yet.

Létt og hreyfanleg hljóðfæri er gott að hafa, ef einhverjir geta spilað fyrir okkur fagra tóna.

Flautur og litla zylófóna ráða margir krakkar við.

Og menn í Miðgarði hummi með ef þeir vilja.

Skemmtilegt er að hafa fyrirfram æfðar hreyfingar (hljóðfæraleikara og manna í Miðgarði).

Gerður og ambátt hennar eru í sölum Gymis, þegar leikarnir hefjast.

Spilað er þar eitthvert létt stef og kátt.

Tillagan mín Gymisgarðatónar eða hvað annað sem betra kann að þykja.

Andstæðurnar: Dans og kátína hjá Gerði, en Freyr áhyggjufullur.

Good to have some light musical instruments, if some kids can play for us beautiful tunes.

Flutes and zylophones are easy for many a kid.

Men in Miðgarður (audience) can also hum the tune together with the players if we want.

We should rehease the movements and playing.

Gerður and her maid are in Gymis halls at the beginning of our drama.

We play some merry, light music.

I suggest Gymirgarðatónar (gymis-garða-tónar)

but some might find something more appropriate.

We give feeling for the contrasts: The merriment and lightness at Gymisgarðar, and on the other hand, how worried Freyr is.

Nú er dimm trumba slegin strjálum höggum á norðurhjara, en hljóðfæraleikur í Gymisgörðum deyr hægt út.

Allir eru kyrrir.

Högni Freyr ber drungalega trumbu.

Táknar þannig kyrrstöðu vetrarins, gróðursins, og stöðnun á tilgangi lífsins sjálfs, þess mikilvægasta.

Kyrrstaða táknar einnig að Gerður er svo upptekin af veraldlegum lystisemdum, að hún finnur enga þörf fyrir hið guðlega innsta eðli sitt, og það eru mikil leiðindi: Lágir djúpir tónar eru leiknir á norðurslóðum.

Tillagan mín Norðurhjaratónar -- eða hvað annað sem betra kann að þykja. Fallegt með blásurum og langspili (strengjum), eða við menn í Miðgarði hummum stemmuna ef vill.

Högni Freyr beats a dramatic drumb at the northern end of our stage, Norðurhjari (norður-hjari).

(Do not make noice, make some dramatic beats.)

Music in Gymisgarðar fades out slowly.

Everyone is completely motionless and still.

Vegetation sleeps its winter-slumber, and life -- the most important -- has come to a standstill.

This also indicates the uselessness of worldly abundance, if we have no understanding of our divine inner origin.

Low and deep tones can be heard at the northern end of our stage, my suggestion Norðuhjaratónar, (norður-hjara-tónar) or something even better.

Strings like “langspil“ and bass-flutes are appropriate.

We men in Miðgarður can sing or “humm“ the stemma too, if we want.

Stöðnun á þróunarbrautu manns er ógott mál. Ævi til einskis nýtt.

Við getum líka hlakkað til hækkandi sólar.

Freyr er dapur og drúpnar Gerðar vegna. Þ.e. okkar mannanna vegna þegar við erum eingöngu að mæðast í mörgu, svo sem lystisemdum veraldargóss -- blind á tilgang mannsævi.

Ótal mýtur eru til um guði og mennskar konur. Þjóðleikhúsið (Sveinn Einarsson sonur Einars Ólafs Sveinssonar fræðings) setti Eddukvæðið upp sem kynferðislega áreitni, sverð Freys sem tippið á honum.

Og túlkaði fræðslu Skírnis sem hótun, kúgun.

Skírnir er að vekja okkur til að sjá og finna hið guðlega innan okkar sjálfra. Staðna ekki.

Freyr gengur í nú Hliðskjálf.

(pólstjarnan

sjá Björn Jónsson, Stjarnvísi í Eddum)

Þaðan sér um heima alla.

Freyr horfir til Jötunheima. Í Jötunheimum er mær ein fögur: Gerður.

Freyr horfir til hennar.

Stagnation on our evolutionary path is a bad and sad thing.An un-used, useless life-span (/ævi).

Freyr is sad because of us / Gerður.

We do not see the purpose of our being here.

Do not take myths about gods and women as just horny guys and sexy dolls.

The National Theatre of Iceland (in year2000) put Skírnismál on stage as a porno - Freys sword as his penis !! - Skírnis knowlegde as a threat. Coaxing.

Skírnir is going to wake us up from stagnation.

-- We can also have Skírnismál symbolize the rising sun at winter solstice. Natalia/birth. As Jesus as a sun-god is the birth of the light of life -- in earthly sense, and in the spiritual meaning.

From Hliðskjálf, Freyr sees into Jötunheimar, the bright abode of jötnar (/eotens, great „eaters“; corrosion of material creations).

Hliðskjálf could be the Polar star, mons coelius.

(Stjarnvísi í Eddum, by Björn Jónsson) From here Heimdallur, the bright one, sees over all worlds.

In Jötunheimar, Freyr sees a beautiful maid.

Gerður

Við heyrum á ný hljóðfæraslátt í Gymisgörðum, því athygli Freys beinist þangað.

Freyr sér Gerði, mannkyn, en mannkyn í Gymisgörðum (Gerður) sér ekki hið guðlega. Ásgarður er sem í myrkri frá ósvinnum mönnum séður, þ.e. menn sjá ekki innri birtu sína.

Gerður er upptekin af heimsins lystisemdum eingöngu.

Nú er trumban á norðurhjara barin laust.

Smátt og smátt hraðar (en ekki hærra samt) - loks létt, ótt og títt.

Gerður og ambátt hennar ganga -- t.d. frjálslega og dansandi -- frá skála Gymis.

Trumbusláttur deyr úr, en í staðinn heyrist kliður lítilla bjallna og/eða þríhyrninga við Hliðskjálf.

Við menn í Miðgarði gerum klið þennan á norðurhjara, sem táknar að: Freyr ber hag mannkyns fyrir brjósti. Þetta táknar ást hans á mannkyni.

We, anew, have music in Gymisgarðar, indicating Freys attention on Gerður.

She and her maid(s), now walk casually, or dancing, from Gymis halls to her chambers.

Freyr sees mankind, but mankind in Gymisgarðar sees not the divine. Ásgarður is, as it were, in darkenss seen from ignorant men. Men see not their inner light.

Gerður is preoccupied with mundane joys only and exclusively.

Högni Freyr beats the dramatic drum at Norðurhjari. Gradually faster and faster, not louder.

(Do not make noise, make some dramatic beats.)

Here we can play again the tune of the cold, dark North.

Little bells and triangles close to Hliðskjálf gradually take over from the drum.

We men in Miðgarður can make this chirping.

It indicates Freys love for mankind.

Gerður og ambáttin ganga fagurlega til skemmu Gerðar. Það lýsir af örmum Gerðar.

Brísingamen hið fagra er mannkyn, vitum við.

Tónlistin í Gymisgörðum er kátína ein.

Gerður, sjálfumglöð, fer svo í skála sinn, ásamt ambátt sinni.

Hreyfingar þeirra e.k. dans.

Fagrir tónar í Gymisgörðum.

Freyr gengur loks, dapur, úr Hliðskjálf og sezt einn inn í sal sinn.

Hinir drungalegu strjálu tónar trumbunnar heyrast á ný.

Freyr fær hugsóttir miklar og drúpnar.

Hin fjarlæga bjarta mær á hug hans allan.

Freyr er einn með hugarangri sínu.

You know: Gerður‘s arms illuminate the whole surroundings.

We know that mankind is Brísingamen, (brísinga-men, Freyja´s necklace) the brightest jewel on earth.

The music in Gymisgarðar is joyful.

Gerður, self-confident and proud, walks gracefully (--even dancing--) into her private halls, along with her serving maid.

Freyr at last descends from Hliðskjálf.

He is sad. He sits down in his halls, alone.

We can have the gloomy drum again now.

Because Gerður has no time for anything but this worldly stuff of hers, Freyr is in an unhappy mood.

He is worried. That is because of the bright and shining maiden.

He is alone in his sincere concern.

Nú kemur stjúpa Freys, SKAÐI hin ákveðna þursamær úr Þrymheimum, skír brúður goða, -- sem er til dæmis í hvítum skíðagalla -- kemur á skíðum og er með bogann sinn og örvamæli.

Skaði og Baldur (Hér eru einnig þeir sem ljá Skaða og Skírni rödd) Skaði sér hugarvíl Freys.

Skaði hefur áhyggjur af Frey.

Skaði biður NJÖRÐ föður Freys að koma með sér.

Njörður sjávarguð, er - ja, - bara í bláum pollagalla með sjóhatt og gerviskegg, í vaðstígvélum; lítill krakki getur leikið Njörð.

Skaði sýnir Nirði hvar Freyr situr einn og dapur í sal sínum og yrðir ekki á neinn.

Now, Freys stepmother SKAÐI enters the stage.

Skaði is “the sheer bride of the gods“.

Skaði Þjazadóttir is a þurs-maiden from Þrymheimar. Known for being determined.

She wanted sun-god Baldur, but got sea-god Njörður Skaði can wear a white skiing-suit, skiing, carrying her bow and quiver.

(She who chants her lines wears the same) Skaði notices Freys sadness.

It upsets her to see Freyr unhappy.

So she goes to Njörður to tell him that his son is not happy. (a young kid can play Njörður, wearing a blue rain-coat, rubber-boots, perhaps a fake beard) Skaði leads Njörður into the hall where Freyr sits motionless looking depressed, not in the mood for talking to anyone.

Skaði (here, an evolutionary power) is the propeller here as it is she who wakes Skírnir up.

Skaði segir við Njörð: Eitthvað angrar son þin nú. Ég ætla að vekja Skírni, vin hans og þjón.

Hann er best til þess fallinn að fá hinn göfga Frey til að segja hug sinn allan.

Njörður og Skaði fara nú að finna Skírni. Þau fara að gula kúlutjaldinu (-- en þar inni sefur Skírnir vært.

Birta er inni í tjaldinu, en við megum gjarna heyra þaðan hrotur. Má vera fyndið.)

Skaði kveður: Rístu nú Skírnir, og gakk að beiða okkarn mála mög og þess að fregna hveim inn fróði sé ofreiði afi.

SKAÐI says: We must, Njörður, thou god of Vanir, do something about thy son Freyr.

Something is troubling his mind right now.

Come, come, my husband, and see for thyself.

Come, come, my husband, I shall wake Skírnir, Frey's servant, and, for sure, Skírnir shall find out what so saddens noble Freyr.

Skaði and Njörður go to the yellow tent wherein Skírnir sleeps.

(It can be brightly lit within.

We can eventually, for fun, hear Skirnir snoring.)

SKAÐI (cont.) says: Skírnir! Skírnir! Frey's good servant!

Wake up, wake up!

Our beloved Freyr is unhappy and we do not know why.

Wake up, wake up!

Please do find out what troubles the mind of the god of fertility.

Please find out why the fertile one is on the verge of ire.

Það eina sem gerist er að hroturnar eru truflaðar smá.

Skaði kveður á ný: Rístu nú Skírnir, og gakk að beiða okkarn mála mög og þess að fregna hveim inn fróði sé ofreiði afi.

Eitthvert hljóð heyrist úr tjaldinu.

Að minnsta kosti hafa hroturnar hætt.

Tjaldið er opnað innanfrá - með rennilási. Út gægist grútsyfjaður Skrínir.

Skírnir má gjarna koma út, hálfsofandi eða amk syfjaður, geispandi og má því teygja sig letilega.

Ró hans er raskað svona í svartasta skammdeginu.

Gaman er að hafa hann í gulum/gulllituðum svefnpoka með fastan rennilás (gabb), svo hann kemur út bröltandi, hoppandi og dettandi.

Helgiljóðin okkar eru svo uppfull af léttleika og kímni.

Lífið er svo skemmtilegt í heiðnum sið.

We hear from within the tent that the snoring is troubled out of rhythm. But nothing else happens.

SKAÐI (cont.) says: Wake up, wake up! oh, please, Skírnir, as this is urgent.

Something is causing grief in Frey's noble heart; affliction abides in his elevated mind.

We hear grunting from within the tent. Luckily, no snoring. The zipper is opened from within.

Out peeps sleepy Skírnir in a yellow sleeping bag.

SKAÐI (cont.) says: Please, please, oh, thou bright Skírnir , find out, find out!

SKÍRNIR is still in the sleeping-bag, not looking very enthusiastic. He clumsily rolls himself, or hops, out of the tent. Stumbles about. Not able to get out of his golden sleeping bag. The zipper stuck (He might fake that, pretend --as Skaði easily opens it--).

Our poems are full of fun, as is everyting in forni siður (our ancient traditions) so make the drama all fun.

Skaði baksar við að losa Skírni úr pokanum.

Hún lætur ekki svona smámuni, þykjast fastan rennilás, trufla sig.

Skaði nær ætíð settu marki.

Hún afhjúpar hér fagran Skírni, gul- eða gullklæddan. Líka táknrænt.

Við ýkjum fegurðina með skæru ljósi, fagurtærri tónlist og aðdáunarandvarpi manna í Miðgarði.

Skírnir teygir sig glæsilega og geispar.

Nú fara leikarnir verulega að byrja. Skírnir vaknaður! Okkar eina von er að guðinn sendi geisla sinn til mannkyns.

Skírnir fer með Nirði og Skaða og þau sýna honum inn í sal þann hvar Freyr situr einn með hugarvíli sínu.

Freyr lítur ekki upp.

Skírnir færist undan.

Lízt ekki á að eiga við Frey í þessum hami.

SKAÐI says: Oh, come on!, sweet Skírnir.

Thou art Frey's best friend, thou knowest.

Skaði easily un-does the zipper of the sleeping-bag.

She always has her will. This is, actually, also the opening of our ritual. Skírnir revealed.

Skírnir can wear golden or bright yellow clothes.

He is revealed just like a fly or a butterfly emerging from its pupa, or a snake shifting skin - a new cycle to start.

Skírnir stretches his arms and whole body, and yawns beautifully.

We can exaggerate the effects by lights, a bright soft sound of music, and a sigh of admiration from everyone.

Skaði and Njörður lead Skírnir to Freys hall, where the miserable fertility-god sits alone, not even reacting to Skírnis approaching.

Skírnir does not seem to be going to do as Skaði bids him. He recoils when he realizes how frustrated Freyr is at the moment.

Skírnir kveður (eða sönglari fyrir Skírni): Illra orða er mér von af ykkrum syni ef eg geng að mæla við mög og þess að fregna hveim hinn fróði sé ofreiði afi.

Skírnir ætlar bara aftur í sitt tjald, en Njörður og Skaði horfa ákveðið á Skírni.

Skírnir lætur þá til leiðast.

Fer til Freys og spyr: (Skírnir kveður áfram:) Segðu það, Freyr, fólkvaldi goða, og eg vilja vita: Hví þú einn situr ennlanga sali, minn drottinn, um daga?

SKÍRNIR says: Well, well, dear Skaði and Njörður.

But, when your son, my beloved Freyr is in a bad mood, I expect no sweet chat from him.

The heart of the fertile god is not easily opened up.

Skírnir does not seem to be going to do as Skaði bids him. Actually, he is in the mood of going back to his tent.

But Skaði and Njörður look him in the eyes.

SKAÐI says: Please, please, bright Skírnir.

Thou art the only one able to soothe thy master‘s heart.

Skírnir now goes to Frey SKÍRNIR says: Tell me, Freyr thou, noble one, protector of men, - as I want to know: Why sittest thou here, my noble lord of love towards mankind?

Í fyrstu vill Freyr ekki tala. Tregt er honum tungu að hræra.

Skírnir endurtekur spurninguna.

(Skírnir kveður áfram:) Segðu það, Freyr, fólkvaldi goða, og eg vilja vita: Hví þú einn situr endlanga sali, minn drottinn, um daga?

(Sá sem talar fyrir Frey, ef við höfum það þannig, er í sams konar fötum og sá sem leikur Frey.)

Freyr kveður loks (eða rödd Freys, sönglari sem kirjar svar Freys): -- Freyr talar/kveður hægt, með þögnum inni á milli, dapur. --

(Skírnir cont.:) Why sittest thou here, alone, in the grand, empty hall, all day long, quiet, groaning, unhappy?

Oh, speak, to me, my noble lord, I do know that something is troubling thy stirred mind.

To begin with, Freyr does not answer.

At las,t Freyr utters a deep sigh and speaks with great difficulty, not getting straight to the point --- his being “unhappily-in-love“ problem -(If we have a narrator for Freyr, he wears the same costume as does Freyr.)

Freyr kveður loks : -- tregafullur -Hví um segjag þér, seggur inn ungi, mikinn móðtrega? Því að álfröðull lýsir um alla daga - og þeygi (= þó eigi) að mínum munum.

Skírnir kveður: Muni þína hykk-a (= hygg ekki) eg svo mikla vera, að þú mér, seggur, né segir, því að ungir saman vórum í árdaga, vel mættim tveir trúast.

(Við þurfum öll að vita að gott er að eiga góðan og tryggan trúnaðarvin, vin þann sem maður vel trúir, og segja hug sinn, ef sorg etur hjarta.)

FREYR says: How can I tell thee, young fellow, of a great sorrow; the radiating Sun sheds her life-giving rays every day, but still her beams do not fulfil my desire.

SKĂ?RNIR says: Well, well, my noble, thy appeal, I assume, is not of a sort, or so huge, that thou couldest not tell me.

Thou rememberst that we are partners and friends.

Friends and partners we have been since the most ancient times.

Thou knowest that thou canst trust me, as I always can trust thee.

Reluctantly and slowly Freyr opens up his heart for SkĂ­rnir, his confidant bosom friend.

Freyr kveður loks : -- tregafullur -Í Gymis görðum eg sá ganga mér tíða mey: armar lýstu, en af þaðan allt loft og lögur.

Mær mér tíðari en manni hveim ungum í árdaga. Ása og álfa það vill engi maður, að við samt séim.

Skírnir kveður: Mar gefðu mér þá, þann er mig um myrkvan beri vísan vafurloga, og það sverð, er sjálf vegist við jötna ætt.

FREYR says: In Gymis garðar I saw her, as she gracefully paced, that fair maiden that I so sincerely love.

Oh, Skírnir, her fair arms illuminate all space and all seas.

This fair maiden is to me dearer than ever was anyone to any young man.

But I fear that among elves and Æsir none is there that wants us to unite -to unite in bonds of love.

SKÍRNIR says: Well, my lord and master, give me thy good pony that sure is to carry me through vafurlogi, the dark, blazing, quivering flames that sure I have to get across if I am to accomplish this task needed so that thy wish shall be granted.

And give me the sword that all by itself can fight if a good cause demands eotens to be fought.

Freyr kveður: Mar eg þér þann gef, er þig um myrkvan ber vísan vafurloga.

-- BYGGVIR og BEYLA koma með hestinn --

eða lifandi hest. we can also have a real living pony Freyr leysir slíðurgjörð sína og færir Skírni sverðið sitt.

(Freyr kveður áfram:) Og það sverð eg þér gef, er sjálft mun vegast ef sá er horskur, er hefir.

Sverð Freys er tákn um vilja, hestur guðsins, farartækið, tákn um framsækinn kraft okkar:

FREYR says: My pony thee I give that thee over vafurlogi, the blazing, dark flames, sure is to carry.

-- Frey‘s servants, Byggvir and Beyla, bring Frey‘s pony -FREYR (cont.) says: The sword I thee give ...

-- Freyr gives his own sword to Skírnir -..... that fights all by itself if a brave and honest one, truly valiant, holds it.

The horse is a brilliant horse. it is our inner power (symbolically, as a metaphore).

Frey‘s horse is the great, dynamic force of life, vital energy.

The sword is our one-pointed will.

We know that Skírnir will succeed in his task - for Freyr, for us.

"Otherwise the great þurs will take us both", as Skírnir later says to the pony.

Aðeins með okkar eigin vilja munum við finna okkar innri Sól, gyðju uppljómunar.

Enginn getur gert þetta fyrir okkur.

Milliliðir frá mér til mín eru óþarfir -- og eyðileggja fyrir okkur.

Sverð er táknmál, hesturinn, fararskjóti geislans Skírnis, er einnig táknmál.

Táknmál goðsagnanna þarf að kenna okkur.

Bókstafstrú þarf að víkja.

Freyr er að vekja guðlega eðlið okkar sem er sofandi, svefnþorni stungið, þessa stundina.

Ennfremur réttir Freyr Skírni skjóðu, en í henni eru ellefu algullin epli og hringurinn Draupnir, en það fáum við að sjá síðar.

Epli Iðunnar eru ódáinsfæða - Apples of Iðunn are ambrosia, immortality, and being ever-young.

Only by our own will shall we find our inner goddess of enlightenment, Sól (Sun).

Nobody can do that for us.

Intermediaries from me to me are astrayleading.

Avoid institutions and intermediaries.

Sword is symbolic language the pony, veichle of the divine ray Skírnir, is also symbolic language.

We should understand, and skip literalism (-- skip completely belief in the letter--).

Freyr is waking up our inner divine core and essence. We are as if asleep right now.

Freyr also hands over to Skírnir a bag/sack.

It contains 11 golden apples, and the ring Draupnir.

But that we only see later.

©Björn Jónsson: Stjarnvísi í Eddum Draupnir er himinfyrirbæri gert að goðsögn.

Draupnir (pronunce: dreu-p-nairr) comes from a sky-myth, Death of Baldur Sun-God: an eclipse.

Skírnir tekur og með gambantein mjóan (töfrasprota) sem hann festir sér við belti.

Hann mun gefa Gerði innsýn í hvað bíði hennar ef hún staðnar á þróunarbrautu sinni: Hrímþursar.

Skírnir mælir við hestinn: Myrkt er úti, mál kveð eg okkur fara úrug fjöll yfir, þyrja þjóð yfir.

Báðir við komumst, eða okkur báða tekur sá inn ámáttki jötunn.

Hesturinn hneggjar (og þar eð um tréhest er að ræða, ljær gjarnan lesari honum rödd).

Við menn í Miðgarði tökum taktfast undir hófadyn hestsins.

Menn í Miðgarði hafa litla steina eða stokka til að smella saman -- eða við smellum í góm -og táknar það jódyn, þegar:

Skírnir also takes along his gambanteinn, (gamban-teinn) the magic wand, with magic lores carved on it.

The magic wand with which Skírnir will allow Gerður to “see“. Become a seeress.

Using galdur, Skírnir will allow here to “see“, and persuade her to understand what stagnation -- Hrímþursar -- awaits her if she cares not about her divine essence. (noun galdur is related to verb gala (here: chant a spell)) SKÍRNIR says to the pony: Darkness is there outside, sturdy steed, time is for us to go, to ascend snowy mountains, to cross snowy mountains, to outsmart the þurses.

Either we both conquer in this task or the mighty eoten Gymir snaps both of us.

The pony answers, neighs.

(I suppose someone has to grant him a voice.)

Skírnir now rides away from Freyr.

Men in Miðgarður perform hoofbeat using pebbles or little sticks - on icy ground that is.

Skírnir ríður frá Frey Freyr getur sýnt óþolinmæði og áhyggjur, því hann veit hvað Skírnir á í vændum.

Skírnir ríður í átt til Jötunheima, á leið til Gymisgarða, yfir úrug fjöll. Þetta þarf að taka nokkurn tíma í leikunum.

Skírnir getur gengið á staðnum, þ.e. gengið taktfast í sömu sporum. Í raun er hér engin vegalengd, hvort eð er: -- frá mér til mín.

Við menn í Miðgarði hjálpum Skírni sem mest við megum.

Fyrir okkur er jú leikurinn gerður. Það er mikið í húfi fyrir okkur mennina að saman nái að ganga með Frey og Gerði.

Skírni er falið að opna augu Gerðar/okkar fyrir tilgangi lífsins, létta af blindu okkar á okkar guðlega innsta eðli.

Skírnir ríður yfir úrug fjöll til þess að inna þetta háleita erindi af hendi. Það má taka drykklanga stund.

Freyr can show impatience every now and then, as the trip and the wooing will take a long time, and Freyr knows that there will show up some unforeseen troubles and difficulties for Skírnir and the pony.

Freyr awaits in suspended wishfulness.

Skírnir rides towards úrug fjöll (snowy mountains).

This can take some time.

Skírnir can “trott on the spot“ Actually, the path from me to me is no distance, anyway.

We men in Miðgarður help Skírnir as much as we can.

Well - all this errand is for us, we know here deep inside. Right?.

Skírnir has the task to open the eyes of Gerður /us mankind to purpose of life.

We will no more be blind on our inner divine essence.

Leiðin er löng í augum þeirra manna sem ekki troða hana iðula.

Við ættum að nýsa niður tvisvar á dag. losa okkur við þursamegi þrjá annað veifið. (þeir eru endalaust vesen og tvískinnungur) Þegar yfir fjöllin kemur, þegar komið er í Gymisgarða, breytist hófadynurinn.

Hér er jörðin mjúk og græn.

Jódynur hér framinn með pappahólkum, hófadynur á mjúkri jörðu.

Hafið brokk ábrekkis, tölt á háum úrgum fjöllum og á sléttlendi.

(Hófadynur hljóðnar að sjálfsögðu um leið og Skírnir stöðvar hest sinn, og við hefjum á ný hófadyn á grundu Gymisgarða þegar Skírnir hleypir hesti sínum á ný.)

The path from me to me is a bit “long“ for those who tread it not often.

We should nýsa niður /transcend (twice daily).

Not live only in the þursamegir III i.e. the 3 qualities of Nature - creation.

(--such a life is endless duality and troubles--).

When Skírnir reaches Gymisgarðar, ground is soft, grown with grass, so the hoofbeat is not as that on icy ground.

Bjarni Þór uses his carboard cylinders. (they were obviously not expensive) Be sure to keep the rythm.

Iceland ponies have 5 gates.

We make the sound of trot when Skírnir rides uphill, but tölt on mountain-tops and on low-land.

(Of course, when Skírnir stops there is no hoof-beat, and we men in Miðgarður remember to make the hoofbeat anew when Skírnir rides inside Gymisgarðar; -- there it will be softer)

Skírnir ríður í Jötunheima til Gymis garða. Þar eru hundar ólmir, ok bundnir fyrir skíðgarðs hliði, þess er um sal Gerðar er. Þegar Skírnir kemur að hliðinu á skíðgarði þeim er sal Gerðar umlykur, gjamma ólmir hundarnir mjök: Þeir sem leika hundana spretta upp úr móki sínu og gelta ein ósköp að Skírni og urra, svo Skírnir fær eigi að komizt.

Skírnir ríður að þar er féhirðir situr á haugi ok kveður hann: Skírnir mælir við féhirði: Segðu það, hirðir, er þú á haugi situr og varðar alla vega: Hve eg að andspilli komumk ins unga mans fyr greyjum Gymis.

Hirðir kveður: Hvort ertu feigur eða ertu framgenginn? ( -- hér mun vanta vísuorð í kvæðið -veldur vandræðum með stemmuna okkar) Andspillis vanur þú skalt æ vera góðrar meyjar Gymis.

Skírnir rides to Jötunheimar (jötun-heimar /eotens' worlds), to Gymisgarðar.

When Skírnir and Frey's pony arrive at the fence which encircles Gerður's abode, the slumbering watch-dogs ferociously jump up and bark and yell at them.

In Gymis garðar, Skírnir spots a shepherd watching over Gymis sheep. Skírnir now decides to ride to the shepherd, and he addresses him.

SKÍRNIR says: Tell, shepherd, thou that here sittest and watchest every road, how I get to speak to the young maiden that Gymis dogs prevent me from getting at.

THE SHEPHERD says: Art thou fay?

Or art thou dead already?

Thou shalt forever be prevented from getting to speak to the young maiden, the good damsel, daughter of Gymir.

Skírnir kveður:

-- ótrauður --

Kostir eru betri heldur en að klökkva sé, hveim er fús er fara; einu dægri mér var aldur um skapaðr og allt líf um lagið.

Með brauki og bramli .....

-- undirgangur heyrist mikill -- sem við menn í Miðgarði framleiðum berjandi trumbur til dæmis, og trömpum niður fótum, en menn í Miðgarði hjálpa sem mest þeir mega -...... ríður Skírnir í átt að skemmu Gerðar.

Hundarnir ólmast.

Myrkur vafurloginn blossar; (það er eldrauður stranginn sem sveiflað er mjög).

Mikil spenna ríkir, því Skírnir er að fara að gera það sem ekki er hægt: að ríða vafurlogann.

Skírnir ríður vafurlogann !!!!!

SKÍRNIR - not giving up - says: Better options are than loosing courage for the one who has the will to go where he has gotten to go.

My fate is to enjoy a long, long life and that is what awaits me.

Skírnir now rides towards Gerður's abode again.

We men in Miðgarður give the pony all the strength we have, (by beating drumbs and tramping f.ex.) because Skírnir and Freys pony are going to do the impossible: leap over the unsurpassable, dark, blazing, wavering flame: the vafurlogi. (vafur-logi, pronounce: vaw-eurr-law-eei).

The flame, vafurlogi, can be a red, thin cloth that some kids move in a luring and threatening way on the ground (/the floor) - or is moved by the wind.

We can have the exciting sound of drums to dramatize the risk of the forthcoming event: Skírnir and Freys pony succeed in passing the flames !!!

Og fagnaðaralda fer um okkur menn í Miðgarði yfir að Skírni tókst hið ómögulega !!!

Gerður verður vör við hávaðann.

Hesturinn frýsar.

Skírnir fer af baki þegar hann er kominn að sali Gerðar.

Hann teymir hestinn út á grasbala, þar sem hesturinn grípur niður.

Gerður spyr ambátt sína: Hvað er það hlym hlymja er eg heyri nú til ossum rönnum í ?

Jörð bifast. en allir fyrir skjálfa garðar Gymis.

Ambátt Gerðar gægist út.

Ambátt kveður yfir sig hrifin af því sem fyrir augu ber: Maður er hér úti, stiginn af mars baki, jó lætur til jarðar taka.

(--Hér mun aftur vanta í kvæðið--)

We make a sigh of delight, relief, and admiration.

Gerður notices the terrible noise outside her chambers.

The pony whinnies / hneighs Skírnir dismounts the pony, allows him to graze.

GERÐUR (to her maid) says: What awful noise roars in my ears here, where I sit in my own chambers?

The earth quakes and quiver all Gardens of Gymir.

The servant girl walks to the (imaginary) window and peeps out in order to find out what the reason for this turmoil could be.

She sees handsome Skírnir and the magnificent stallion.

THE SERVANT GIRL (in awe of admiration of what meets her eyes) says: A man is here outside, dismounts his horse.

He allows his horse to graze.

Gerður kveður: Inn bið þú hann ganga í okkarn sal og drekka inn mæra mjöð. Þó eg hitt óumk að hér úti sé minn bróðurbani.

Ambátt Gerðar fer út og býður Skírni inn að ganga í sal Gerðar.

Gerður kveður: Hvað er það álfa né ása sona né víssa vana?

Hví þú einn um komt eikinn fúr yfir vor salkynni að sjá?

Skírnir kveður: Emk-at álfa (em k at = er eg ekki) né ása sona né víssa vana. Þó eg einn um komk eikinn fúr yfir yður salkynni að sjá.

GERÐUR says: Let him enter our hall to drink from our precious mjöð (/mead, honey brew).

But I suspect that here arrives my brother´s bane.

The servant girl shows Skírnir into Gerður's abode.

GERÐUR (cont.) says: Who couldest thou be, not one of elves, not one of Æsir, not one of Vanir?

How come thou alone gottest to pass the ferocious fire, vafurlogi, to visit our palace?

SKÍRNIR says: I am not an elf, I am not one of Æsir, I am not one of the wise Vanir.

Still I succeeded in passing the ferocious fire vafurlogi to visit thy palace.

Skírnir tekur upp 11 eplin algullnu með glans.

Hann er hress og ber upp bónorðið í fullri vissu um erindi sem erfiði.

(Skírnir kveður áfram:) Epli ellefu hér hefi eg algullin. Þau mun eg þér, Gerður, gefa, frið að kaupa, að þú þér Frey kveðir óleiðastan lifa.

Gerður er viljasterk, þóttafull, ákveðin, enda er hér um að ræða norræna kvenímynd.

Gerður gerir ekki greinamun á gullnum eplum guðanna sem eru hodd goða, og hins vegar veraldargulli í Gymisgörðum ósvinnunnar.

Gerður þekkir ekki annað svið tilverunnar en hið veraldlega.

Gerður þekkir ekki andleg verðmæti. Skilur ekki táknmál.

Skírnir shows Gerður the eleven golden apples that he galantly picks out of his sack.

He is self-assured, and expects nothing but her sincerest thanks.

SKÍRNIR says (cont.): Eleven apples I have here purely golden, and them I shall, Gerður, give to thee, as a token of peace, and to ask thee to tell me that thou wantest Freyr not to be unhappy.

Note that Gerður is the typical female in Norse mythology, has her own free will - determined, self-assured. Yes, indeed, this is a Norse myth.

Note also: Gerður distinguishes not between divine treasure. i.e. hodd goða, and mundane wealth, -- of which there is abundance in Gymisgarðar. -Gerður is completely blind on divine treasures, sees worldly stuff only as riches.

Neither does she understand symbolic language.

Heilsíðuauglýsing úr blaði; maður er leiddur í freistni; Þú færð fjársjóðakistuna......

Gerður kveður: Epli ellefu eg þigg aldregi að mannskis munum, né við Freyr, meðan okkart fjör lifir, byggjum bæði saman.

Skírnir átti ekki von á þessu. Fatast, verður hugsi og horfir klumsa og rannsakandi á Gerði. Þetta getur verið spaugileg og pínleg staða mála:

Now we have to ask ourselves -- honestly -whether we know the difference between the created stuff (on one hand) and the divine origin of all there is (on the other).

This ad (on left) looks to me as awfully astrayleading. (a whole-page ad in a daily paper) Kids invited to church to gain the treasure-chest. What treasure?

No wonder we know not the difference when nobody is here to teach us how to imbibe fimbulrúnir.

GERÐUR says Eleven apples I shall never accept whosoever wants me to.

Neither shall I ever with Freyr live.

For however long a time our lives shall endure Never shall I go and live with him.

Skírnir slips up for a moment.

Skírnir was not prepared for the straight-forward turning down of his gallant offer of heavenly treasures.

(We can make this moment awkwardly funny.)

Skírnir ber upp galant bónorð, og svo segir Gerður bara hortuglega: nei takk.

Við getum látið Skírni vera mjög sjálfsöruggan í fyrstu, en svo lendir hann í dálitlum vandræðum með þvermóðskuna í Gerði, sem hann kannski var ekki undir búinn.

Nú verður hann að ígrunda næsta leik.

Skírnir tekur Draupni úr skjóðunni.

Skírnir kveður: Baug eg þér þá gef, þann er brenndur var með ungum Óðins syni. Átta eru jafnhöfgir er af drjúpa ina níundu hverja nótt.

Bálför Baldurs er stjarnvísigoðsögn, sólmyrkvi. sjá: Björn Jónsson: Stjarnvísi í Eddum

Skírnir galantly offers her Freyr, but Gerður turns him down: Simply: No, thanks.

We can have Skírnir self-confident to begin with, but he gets into trouble with the stubbornness of Gerður.

He was, perhaps, not prepared for that.

He has to pick his next move carefully.

Skírnir pulls himself together and has to make another try.

He picks up Draupnir out of the bag.

SKÍRNIR says: A ring I thee endow with the one that was burned on the cremation fire of Óðin's young son. (i.e. Baldur, the sun-god) Eight equally heavy ones off this ring drip every ninth night.

A sky myth, an eclipse ©Björn Jónsson, Stjarnvísi í Eddum.

Gerður kveður: Baug eg þigg-a-g (þigg-a-eg : þigg-ekki-eg) þótt brenndur sé með ungum Óðins syni.

Era mér gulls vant (era : er ekki (er-ekki mér vant)) í görðum Gymis að deila fé föður.

Dýrmætar guðlegar gjafir hrífa greinilega ekki.

Gerður gerir ekki greinamun á veraldlegum auð og andlegri auðlegð. Mannkyn skilur ekki guðlegt eðli sitt.

-- Ekki ber á öðru en Skírnir sé kominn í vandræði.

Norræn saga.

Hundseðli kvenna er lítið skart í okkar augum.

Ekki getur Skírnir gefizt upp við svo búið.

Skírnir dregur sverðið Freysnaut úr slíðrum.

Lífsafkoma okkar er í húfi, framþróun okkar er í húfi, við þurfum að skilja tilgang lífsins.

En brátt mun Skírnir komast að því, að maður hvorki freistar né hótar norrænum konum.

Skírnir sýnir Gerði rúnum fáð sverð Freys, sem er stutt, en vegur eitt ef horskur heldur.

GERÐUR (almost arrogantly, indifferently) says: A ring I do not accept even if it was burned on the cremation fire of the young son of Óðinn.

I do not lack gold in the Gardens of Gymir, as I have access to my father's bounty.

Gerður does obviously not see any difference between worldly stuff on one hand, and on the other hand spiritual weath, the gold of the gods.

Skírnir must not fail in his task to get Gerður to kindle her love towards Freyr / i.e.: mankind‘s love of the divine part of life.

Failing would mean stagnation of evolution of mankind, and eventually the effort of billions of years of evolution coming to an end without reaching the highest goal and serving the very purpose of life on earth.

A Norse myth, so we could have expected this.

Skírnir will soon realize, that Northern females can neither be tempted nor threatened.

Skírnir now shows Gerður Frey‘s rune-carved sword, which is short, but fights alone if held by a truly valiant hero.

Skírnir kveður: Sér þú þenna mæki, mær, mjóvan, málfán, er eg hefi í hendi hér?

Höfuð höggva eg mun þér hálsi af, nema þú mér sætt segir.

Gerður kveður: Ánauð þola eg vil aldregi að mannskis munum. Þó eg hins get ef ið Gymir finnizt vígs ótrauðir, að ykkur vega tíði. (munið: við erum stödd í norrænni sögu) Gerður er óhrædd, ósveigjanleg og ísköld.

SKÍRNIR says: Doest thou see this sword, fair maiden, -- sleek, illuminated with sacred runes carved on it -that I here hold in my hand?

I shall chop off thy head from thy body if thou doest not come to terms with me.

GERÐUR (haughtily smiling(!)) says: Suppression I shall never bear from anyone whomsoever that tries to curb me.

But on the other hand I have the feeling that thou and Gymir --if you should meet each other in this mood-that you shall want to fight. (remember: women of the North not to be subdued) Gerður is definitely not afraid.

She is unbending (inflexible), and ice-cold.

Skírnir kveður: Sér þú þenna mæki, mær, mjóvan, málfán, er eg hefi í hendi hér?

Fyr þessum eggjum hnígur sá inn aldni jötunn, verður þinn feigur faðir.

(Við vitum að þursar eru gömul þróunarstig, og jötnar þurfa að hverfa, lifið að blómstra á ný) Gerður er stolt og ósveigjanleg.

Ambátt hennar er kyrr og felmtri slegin.

Við e-ju veseni hlýtur Skírnir raunar, undir niðri, að hafa búizt, því hann tók jú með gambantein, töfrasprota, -- svona til vonar og vara. Hann grípur til ráðs þessa. Dregur gambanteininn fram.

Hann mun snerta Gerði tamsvendi.

(--Ath drepa þýðir hér snerta, sbr drepa fingri--) Skírnir verður nú að bregðast við ósveigjanleika Gerðar og ákveðni (/þvermóðsku) með göldrum.

Fá hana til að sjá eigin blindu.

Athugið að bragarháttur kvæðisins breytist í galdralag.

Mjög er æskilegt að við öll skiljum og skynjum að dulúð er allt annað og miklu áhrifaríkara en hasar, hávaði og ofbeldi.

SKÍRNIR says: Doest thou see this sword, maiden, - sleek, illuminated with sacred runes carved on it that I here hold in my hand?

By those sharp edges the olden jötunn, then fay, shall be slain, and he shall fall -- thy father shall cease to be, shall pass away.

(We know that þurs means old evolutionary states, and jötnar have to go, for life to blossom.)

Gerður is as calm and secure and persistent as ever. -- Her maids stand motionless in awe.

Skírnir might, though, have expected some objection and opposition, as he brought his gambanteinn. (gamban-teinn, mighty stick, magic wand) Skírnir has to get stubborn Gerður to see her own blindness. He is going to use magic.

He decides to touch her with his tamsvöndur (tams-vöndur, taming-wand) Note that the metric rules of poetry now change to galdralag (galdra-lag, magic-metre).

We should have feeling for luring mystique.

Note: noise, aggression, violence, is not what we need here.

HRÍMÞURSAR koma nú úr öllum hornum, þögulir, læðupúkalegir og lúmskir.

Við ýkjum ógn með tónlist.

Undir galdrinum getum við haft ljóskastara á Gerði, sem nú stendur kyrr -- en dimmleitt í kring, eða flöktandi ljós.. Notum lýsingu vel.

Skírnir má ganga hægt í hring í kringum Gerði.

Hann snertir hana gambanteini.

Galdurinn er til að opna augu Gerðar fyrir því sviði innan okkar sem Gerður hefur líklega ekki hugsað útí að er til, eða aldrei nennt að sinna.

Hún fer nú að sjá með sínu innra auga, verða sjáandi á, það, sem hún ekki sér með sínum veraldlegu augum.

tröll - táknmál: ósvinna Gerðar - við sjáum ekki eigin ósvinnu

HRÍMÞURSAR

(hrím-þurs, icy, frozen, old, now useless evolutionary stages) now, slowly, sneakily, quiet, sly, come from every corner.

We exaggerate their threatening presence with our music, perhaps some spooky sounds.

During the spell, we can have a spot-light on Gerður, who now stands still - and we can have gloomy, or quivering lights in the surroundings.

Use stage-lights meaningfully.

Skírnir can walk slowly slowly around Gerður.

He touches her with his gambanteinn (gamban-teinn, magic-wand).

The spell is to open her eyes to our innermost sphere of existence. Maybe Gerður never thought about that, or never cared about anything more meaningful than material bounty.

Soon, she will “see“ with her inner eye. become a “seeress“ on what our stuff-perceiving eyes do not perceive.

We, for example, see not our own tröll / ignorance.

Tröll are symbolic language for our ignorance and filth, of which we must get rid.

We batter our tröll to let in goddess Sól /Sun.

Svo má sjá marga fleti í kvæðinu.

Goðsagnir og kvæðin okkar innihalda mörg lög skilnings. Hver og einn sér sinn.

Við lifum í stórum og litlum ferlum.

Er Gerður hér áfrerajörð, og við þurfum smágaldur til að vekja sofand gróðurinn, matarkistuna okkar?

Við lifum í Miðgarði til þess að þróast, og skreppum í hvíld á milli æva til Heljar. Ferli.

Freyr bregðst okkur aldrei.

Skírnir bregðst okkur aldrei. Við menn í Miðgarði bregðumst ekki heldur við að veita stuðning andlegri framþróun (---er það nokkuð??---).

Galdur Skírnis sýnir okkur hvað bíður mannkyns ef við skiljum ekki tilgang lífsins.

We can see more levels of the poem Skírnismál.

Every myth and every poem has layers of meaning.

Each man sees his (according to his stage): Gerður can stand for growth of vegetation, as Freyr also stands for our abundance of food.

We live in cycles. Seasons, day and night, life in Miðgarður to evolve, and we take a break in Hel. We live in huge cycles of Nature, and Mother Earth also.

Vegetation wakes up every spring.

Is Gerður here the frozen winter-ground?

What about a kiss of love to wake us up?

Skírnir will never fail in his errand from the divine.

We men in Miðgarður never fail in our duty to support evolution. (---Or do we??---) In forni siður we have not threats, but inertness is not a jewel on man. We might need some boost.

Freys love will never fail us, but Gerður is the uncertainty factor. She must be persuaded.

The curse we are about to hear, is also about what awaits the human race if we do not realise how our divine inner part, our true Being, is an integral part of each individual´s life. .

(Skírnir kveður áfram:) Tamsvendi eg þig drep, (drepa þýðir hér snerta sbr: drepa fingri er ekki að deyða) en eg þig temja mun, mær, að mínum munum. þar skaltu ganga er þik gumna synir síðan æva sé.

Ara þúfu á skaltu ár sitja, horfa heimi ór, snugga heliar til; matr sé þér meirr leiðr en manna hveim enn fráni orm með firum.

At undrsjónom þú verðir, er þú út kömr; á þik Hrímnir hari, á þik hotvetna stari; víðkunnari þú verðir en vörðr með goðum, gapi þú grindum frá.

SKÍRNIR (cont.) says: With a magic wand I thee touch as I shall curb thee, maiden, to my wishes, by the inevitable power of my wish. .....Thou willt rove where no-one will see thee, thou willst, right now, sit on a lonesome place: distant eagle's dwelling, watch from the world and gaze into the cold, pallid world of Hel. Nourishment thou willst not be able to enjoy any better than the displeasing, sleek dragon pleases men in the world of men.

Thou willt be shamed and ridiculed when thou are seen outside, Hrímnir will stare at thee, (Hrímnir means an icy, froze eoten, or here: utter stagnation) everything will gaze at thee.

Thy deedlessness will be proclaimed and shall be as universally known as known for his deeds is the guardian of gods.

Thou shalt feel as if thou watched life out through the bars of a cage.

(Skírnir kveður áfram:) Tópi ok ópi, tiösull ok óþoli, vaxi þér tár með trega!

Seztu niðr, -- Seztu niður......

Við menn í Miðgarði tökum undir þessa örþrifatilraun Skírnis til að fá Gerði til að játast Frey með því að humma lágt og galdralega, dulúðugt hljóð og seiðandi.

En ekki hávaði.

Athugið: vel verður að heyrast hvað Skírnir (/lesarinn) segir.

Við erum að fá Gerði til að skilja villur sinna vega og skort sinn á skilningi.

Hún þarf að sjá annað og meira en hin veraldleg augu hennar færa huganum.

Galdur er hið eina sem dugar. Hún þarf að sjá í gegnum ósvinnu sína. (/Við þurfum að sjá.)

SKÍRNIR (cont.) says: Tópi and ópi, tjösull and óþoli, even tears will not come to thee easily to sooth thee.

-- Sit down.........

We men in Miðgarður support this last resort to have Gerður agreeing on connecting with Freyr.

We make a low luring sound, as magic-like as we can. Luring, urging, and tempting.

Be careful not to be too loud, as we have to hear what Skírnir - or the one reciting his lines - says.

Gerður must understand that she is off path.

Lacks understanding.

She must realize that there is more to life than meets her worldly eyes.

Magic is the only resort available now.

Gerður (/we /maniknd) has to see through her (/our) own ignorance.

- Smátt og smátt hrífur galdurinn.

Gerður verður hugsi of fer nú að skilja.

(Skírnir kveður áfram:) .....en eg mun segja þér sváran súsbreka og tvennan trega: Tramar gneypa þig skulu gerstan dag jötna görðum í; til hrímþursa hallar þú skalt hverjan dag kranga kostalaus, kranga kostavön; grát að gamni skaltu í gegn hafa og leiða með tárum trega.

Með þursi þríhöfðuðum þú skalt æ nara eða verlaus vera; þitt geð grípi, þig morn morni; ver þú sem þistill sá er var þrunginn í önn ofanverða.

- Gradually the spell has its effects.

Gerður becomes thoughtful, and starts to see.

SKÍRNIR (cont.) says: I shall tell thee of a foreboding sorrow and another: Evil wights will suppress thee during thy painful days in the gardens of eotens; to the palace of icy þurses every day thou willst hike having no choice, hike without any choice, perplexed, shiftless, at a loss.

Crying will be thy only joy.

Thy sorrow will lead to dry, bitter tears.

With a three-headed þurs thou willst forever live if life it can be called at all, if not with him, then without a spouse.

Sorrow will occupy thy mind, so that decay occurs within thee.

Thou willst become like the thistle that was blooming to begin with, but has been cut off to wither away.

(Skírnir kveður áfram:) Til holts eg gekk og til hrás viðar gambantein að geta, gambantein eg gat.

Reiður er þér Óðinn, reiður er þér Ásabragur, þig skal Freyr fíast, (fía hata, sbr fíandi, fjandi) in firinilla mær, en þú fengið hefur gambanreiði goða.

Heyri jötnar, heyri hrímþursar, synir Suttunga, sjálfir ásliðar, hve eg fyrirbýð, hve eg fyrirbanna, manna glaum mani, manna nyt mani.

SKÍRNIR (cont.) says: I walked into the wood and picked a young tree, to make a magic wand.

A magic wand I obtained. Óðinn is bitter

(Óðinn here stands for the free human spirit, now at risk) because thou failed his hopes, bitter is Ásabragur (Ása-bragur is Þórr; by inertness man's might and main is weakened) repulsive gets Freyr towards thee, thou, vicious, unlucky maiden.

Thou hast earned the wrath of all good gods of creation. (Æsir preside of the flawless Laws of Nature; Man has free will, but we should not violate Natural Law. Note that wrath of god(/s) exists not.

Hear, eotens, hear, icy þurses, sons of Suttungar, æsir yourselves, how I forbid, how I prohibit, this damsel all merriment men can have, all advantages men can have.

(Skírnir kveður áfram:) Hrímgrímnir heitir þurs er þig hafa skal fyrir nágrindur neðan; þar þér vílmegir á viðarrótum geitahland gefi. Æðri drykkju fá þú aldregi, mær, að þínum munum, mær, að mínum munum.

Skírnir rístir rúnina þurs fyrir framan Gerði (Skírnir kveður áfram:) Þurs ríst eg þér og þrjá stafi, ergi og æði og óþola; Skírnir breytir um tón, er hann sér áhrif galdra sinna (hann er reiðubúinn að létta þessu af).

(Skírnir kveður áfram:) Svo eg það af ríst sem eg það á reis, ef gerast þarfar þess.

SKÍRNIR (cont.) says: Hrímgrímnir a þurs is named (Hrím-grímnir is he of icedrops (hrím) and darkness of night (gríma)) that thee will keep below the gates of Hel, the abode of the deceased ones.

There thou shalt have a wooden stem for a seat -- and the most ignoble dudes shall serve thee goat's urine to drink.

A nobler liquid to quench thy thirst thou never willst get to drink, lassie, though it be thy wish, as this is what I foresee for thee.

Now Skírnir draws (on the ground or in the air or whatever we prefer) the rune-character Þ whose name is þurs. Þurs I carve to thee and three more marks, for sickly lust, for rage, and for restless impatience, -- but -(Skírnis voice becomes soft now -- as he sees the effects of his galdur on Gerður) as I now spell it upon thee I shall spell it from thee again when I see that that is what I need to do.

Hér getum við haft algjöra þögn í nokkurn tíma; við bíðum kyrr og full athygli og eftirvæntingar eftir viðbrögðum Gerðar, sem stendur teinrétt, en er óútreiknanleg.

Eftir nokkra umhugsun, dösuð af áhrifum galdursins -- en nú aðeins farin að skilja -- virðist Gerður vera að skipta um skoðun.

Hún heldur reisn sinni, þótt henni sé þungt í skapi.

Við menn í Miðgarði höfum enn hljótt og bíðum svars Gerðar með þögulli óþreyju.

Bjölluhljóð það, sem táknar ást Freys, má heyrast á norðurslóðum, þar sem Freyr bíður svars Gerðar í eftirvæntingu.

Gerður kveður loks: Heill ver þú nú heldur, sveinn, og tak við hrímkálki fullum forns mjaðar.

Lýsing hverfur til fyrra horfs í Gymisgörðum.

Fólk í Gymisgörðum (sem var grafkyrrt) jafnar sig.

Við vörpum öndinni léttar - getum látið ánægjuandvarpið heyrast.

Hrímþursar læðupokast til baka og láta sig hverfa.

Now we can have complete silence for a while.

We wait, still, with attention and expectations.

What will Gerður do? She stands proud and still, but deeply thinking.

At last, after conplemplating, drowsy from the effects of the spell -- but now starting to understand what awaits the one stagnated -Gerður, hopfully, is changing her mind.

She retains her dignity. Is serene.

We men in Miðgarður are quiet. We, in suspension, await the answer from Gerður (for some time).

Tingling of bell(s) on the northern end of our stage, Ásgarður, can be heard now, where Freyr waits for her answer, in anticipation.

GERÐUR -- at last -- says: Whole and sound, I rather wish thee to be, lad.

Accept the chalice (kálkur) of ice-like glass (hrím, rime, frosen fog-drops) filled with ancient mjöður (mead) .......

Lights back to normal, or that before the galdur.

We men in Miðgarður are relieved.

We utter a deep sigh of relief and happiness.

Hrímþursar creep back to where they came from.

Ambáttin (hálfhrædd enn) nær í kristalskálk (bikar, kaleik), hellir í miði, réttir Skírni.

Miklu fargi er af okkur mönnum í Miðgarði létt, þótt við vitum að ást Gerðar til Freys Vana ættar, sé ennþá hvorki djúp né einlæg.

Gerður hefur lofað.

Gerður kveður (áfram): Þó hafðag það ætlað að myndag aldregi unna vaningja vel.

(mynda-ek, myndi ek)

Skrínir drekkur.

Drekkur til Gerðar á glæsilegan hátt.

Og lagskiptur skilningur, eins margur og mennirnir sem hugsa hann. Svo sem vorið og gróðurinn.

Vorhretin eru ekki alltaf nálinni blíð.

En við vitum að með hækkandi sól mun birtan koma og gróðurinn reyna að koma upp til þess að bjarga lífi okkar.

The servant girl, still a bit frightened, is relieved, as things have turned out well.

The maid runs for the chalice, pours into it the good brew of material life for Skírnir that surely deserves a sip of something good and refreshing now.

We men in Miðgarður show our gratitude and delight and profound joy, even if we do know that Gerður‘s love for Freyr of Vanir is neither profound nor sincere at the moment.

Gerður has promised.

GERÐUR (cont.) says: .......though I had assumed that I would never be able to love dearly a god of the race of Vanir.

Skírnir drinks mjöður from the kálkur (/chalice).

Galantly drinks to Gerður.

And the layers of understanding, -- as many as there are men to think them -- like spring and fresh food: Winter is harsh on vegetation, we know.

When days start to grow longer, the sun will shine, and our vegetation wil peep up from the soil to save our lives.

Við vitum líka, að nú höfum við mennirnir skilið, að til er nokkuð sem heitir: okkar innsta guðlega eðli.

En ekki er nóg að vita af þessu. Við þurfum að finna hið helgasta svið innan okkar.

Lifa það með því að nýsa iðula niður og nema upp fimbulrúnir.

Við erum vitund. Allt er í raun vitund. Ekkert annað er.

Hæg heimatökin við að ausa upp veitingunum í veislunni at Ægis. Nú eða skreppa í Barra. Þetta er oft kallað 4. vitundarstigið.

Við þekkjum vel vöku, draumsvefn og djúpsvefn, en til að njóta hins fjórða þarf að læra auðveldu tæknina, sem hver og einn getur lært.

Hugurinn veit nú hverju hann er alltaf að leita að!

We have also found out that there is something inside -- i.e. our inner divine essence.

But it is not enough to know about it.

We shall have to learn to contact our inner Being.

We shall live that sphere of life.

We will, indeed !! -- if we nýsum niður (transcend thought and time-space) daily, --and so imbibe fimbulrúnir (= power, and skill in action in Miðgarður).

We are consciousness. All of us. All is It. Nothing else, no other is.

I see thee, thou seest me (with our worldly, matterperceiving eyes), and thus forget what we are.

The feast at Ægis, or the visit to Barri, is all about the nourishment we gain by nýsa niður. The easiest thing for men in Miðgarður.

Transcending is sometimes called the 4th state of consciousness. We all know waking, dreaming /REM, and sound sleep, but the easy technique to glide into the 4th has to be learned.

Mind now finds what it is always looking for!

Við vonum að töfrar gambanteins Skírnis dofni ekki.

Gerður haldi áfram að sjá og skilja.

Ambátt tekur við kálkinum (/kaleiknum) á ný.

Skírnir kveður: Erindi mín vil eg öll vita áður eg ríða heim héðan, nær þú á þingi munt inum þroska nenna Njarðar syni.

Gerður kveður: Barri heitir er við bæði vitum, lundur lognfara; en eft nætur níu þar mun Njarðar syni Gerður unna gamans. Það er Gerður sem stingur upp á Barra.

We hope that the galdur (spell, charm) of Skrínis gambanteinn (magic wand) will not fade away.

Gerður will from now on see and understand.

Skírnir hands the kálkur (chalice) over to the serving maid.

SKIRNIR says: All the tasks of this my errand -- I must make sure -- before I return to my home -that I have completed, so also: When thou -- for the rendez-vous with the mature and wise son of Njörður -art going to show up.

GERÐUR says: Barri is the name of a grove that we both of us know, a calm place, well sheltered from the winds, but after nine nights from now shall, the son of Njörður

by Gerður be endowed with joy.

It is Gerður who suggests Barri. She knew the place all the time.

Sumir segja auðvitað: fara í bólið með guðinum.

Aðrir segja: nú fer gróðurinn að vakna í jörðu. Óðsmál segja: Gerður ætlar ekki eingöngu að skilja með kollinum sínum hver tilgangur lífsins er, heldur ætlar hún að mæta í hið guðlega svið innan sjálfrar sín.

Skírnir kveður Gerði vel.

Tónlist heyrist á ný í Gymis görðum.

Meyjar Gerðar koma -- með fögrum hreyfingum (/ e.k. dansi). Þær greiða hár Gerðar, og binda hana grænu og hvítu brúðalíni, skreyta hana blómum og djásnum.

Skírnir stígur á bak hesti Freys og ríður af stað heimleiðis.

Við menn í Miðgarði, kátir mjög, sjáum um hressilegan hófadyn hins heimfúsa fararskjóta -- í Gymisgörðum, og smelli á áfrera yfir úrug fjöll, og á hörzlum heima á köldum norðurslóðum, sem nú birtir yfir.

Ef úti, getum við notað eldinn blossandi.

Some, of course, say: go to bed with the god.

Others say: soon Earth will wake up, spring will come. Óðsmál says: Gerður is not only going to undestand intellectually the purpose and goal of human lifespans (ævi), but also find the divine sphere within.

Skírnir performs a galant farewell to Gerður.

We have anew music in Gymis gardens.

Gerður‘s maids come - beautiful movements, even dancing.

They comb Gerðar (/Gerður´s) hair, and make her a beautiful wedding dress, can be white and green, and adorn her with flowers and jewelery.

Skírnir mounts Freys pony, heading back home.

We men in Miðgarður, happy and joyful, see to the hoofbeat - soft on the ground in Gymis gardens, hard rythmic clicks on the úrug fjöll (snowy/wet mountains). Ponies always enjoy returning home. (heimfús, heim-fús, “home-going eager/willing“) Also in Ásgarður, which we now lighten up with our purposeful use of stage-lights.

Outside it can be the bonfire brightening.

Freyr kemur út, er hann heyrir til Skírnis, að heyra tíðindin.

Skírnir stígur af baki.

Klappar hestinum á makkann.

Freyr kveður: Segðu mér það, Skírnir, áður þú verpir söðli af mar og þú stigir feti framar hvað þú árnaðir í Jötunheima þíns eða míns munar.

Skírnir kveður: Barri heitir er við báðir vitum, lundur lognfara, en eft nætur níu þar mun Njarðar syni Gerður unna gamans.

Freyr awaits Skírnir, goes outside.

Freyr is about to get the good news!

Skírnir dismounts the horse.

Make sure Skírnir caresses Frey‘s pony when he dismounts. -- In Iceland we always do that.

FREYR says: Tell me, Skírnir, before thou takest the saddle of our pony, and before thou takest another step: What thou hast accomplished in Jötunheimar to promote thy or my desire?

SKIRNIR says: Barri is the name, as we both of us know, of a well sheltered grove; after nine nights from now there shall, the son of Njörður,

by Gerður be endowed with joy.

Freyr kveður: (nú aðeins kátari en fyrr, er hann hefur þessar fréttir fengið, þótt biðin vaxi honum í augum)

Löng er nótt, langar eru tvær, hve um þreyjag þrjár?

Oft mér mánuður minni þótti en sjá hálf hýnótt.

Skírnir klappar hestinum og strýkur svita af makka hans.

Hesturinn hneggjar.

Byggvir og Beyla taka við honum nú.

Skaði og Njörður kætast yfir hugarlétti Freys.

Vel fer á að Skaði kveiki á jólatrénu, ef eru jól.

Framtakssemi norrænnar kvenímyndar, skírrar brúðar goða.

Freyr is a bit more cheerful now as he has these good news. But the long wait .... (can be spring to come, or whatever level we take) is a bit exaggerated in his impatient mind.

FREYR says: Long is a night, how can I bear three?

Often a month was to me a shorter time than the half of each one of the nine nights that I now have to wait for my beloved bride-to-be.

Skírnir wipes the sweat of Freys pony.

The pony neighs.

Byggvir and Beyla now take care of the pony.

Skaði and Njörður are relieved as Freyr is now happy again.

If we have Skírnirmál as a yule-ritual, Skaði can light the yule-tree lights/candles.

She is skír brúður goða, the bright bride of the æsir.

The bossiness of the northern females is well known.

Með jólaljósunum okkar hjálpum við okkar góðu gyðju móður Jörð að hefja nýjan árshring.

Dæmi um tákngjörðir okkar -- sem við skiljum ekki: Við borðum mikið um jólin, hengjum sælgæti og 11 algullin epli á jólatréð, gefum gjafir, höfum skemmtanir, jólagleði, Gerðargleði, við kveikum jólaljós, á trénu, úti sem inni, því ljós heimsins er að fæðast á norðurslóðum.

Og Gerður (mannkyn) er að finna dýpri merkingu tilverunnar.

Ljúflega eru drumbur slegnar.

Tónlistin er mikil kátína, í Gymisgörðum og í Ásgarði.

Bjöllurnar, sem tákna ást Freys, klingja.

We help our beloved goddess Mother Earth to start a new year-cycle, by lighting yule-candles.

And whichever other symbolic acts we do have -- perhaps, not realizing why we have them?

We eat a lot. (Symbolically more power?)

We hang the eleven golden apples on the yule tree.

What yule-apples are all about? Fruits and fruitful lives. Material and spiritual bounty. Ambrosia, amritanam, mead of immortality, for us and our gods and goddesses within.

We have fun, perhaps for Gerður? yule-presents, jule-lights, natalia is birth of light of life.

And Gerður - mankind- is finding out that there is a more profound meaning of life.

We have beautiful drumbs, joyful music in Gymis gardens and in Ásgarður (abode of æsir).

Our little bells, indicating Freys love, sound.

ÁLFAR FREYS vakna og kætast. Álfar eru fíngerðar rásir, elfur, innan okkar.

Við hjálpum Frey að þreyja þessar 9 nætur, en 9 er víða í forna sið, kannski ekki neinn tiltekinn tími, vegalengd né fjöldi.

Hver mannsævi er dýrmæt, og nú skiljum við til hvers við erum að lifa.

Við losum okkur við þursa (gömul þróunarskeið) og Gymisgarðana. Ekki mönnum sæmandi.

Freys ELVES wake up. Delighted and happy.

Elves, as delicate channels, shrota, in us, have to be pure and open.

We help Freyr to endure these terribly long 9 nights of waiting.

- But the number 9 -- often used in forni siður -is no actual time, nor length, nor number of.

Each life-span (ævi) is precious, and now we know what we are doing here.

We rid ourselves of þursar (old evolutionary states), and of Gymis gardens (fence) -if we want to bear the name: a human being.

Líklega eru Skírnismálin ævaforn óður til lífsins.

Kannski var svona bannað á myrkum öldum, en bara ekki hægt að banna forna sið, og Gerði breytt í Grýlu?

©?

Þá er Freyr Leppalúði alltaf hjá okkur á jólunum.

Jólasveinarnir, forfeðurnir, krakkarnir þeirra.

Sumir segja að jólakötturinn okkar sé til orðinn úr jólageitinni. ©?

Stundum er Gerður höfð hyrnd.

Ef til vill tákn frjósemi.

Sumir segja að það séu hornin á Heiðrúnu okkar. ©?

Perhaps ritual Skírnismál is very old -- perhaps such heathen hallow was banned during the dark ages.

Gerður might have been changed into the horrible, child-eater: Grýla? Someone suggested that.

If so, then Freyr lives, every yule, as Leppalúði (leppa-lúði), her passive, lazy, no-goody husband.

And our forefathers, jólasveinar, as their kids!

Some claim the yule-cat in Iceland -- who was used as a threat on kids, (no new garment for yule, then eaten by that cat)-to be a version of the beloved yule-goat /bukken.

Sometimes Gerður has horns on her head.

Fertility?

Some claim that to be derived from our goat Heiðrún (heið-rún).

telling old stories through the generations

Gömlu sögurnar gætu verið í dulargervi. Óðsmál benda á það. Öskubuska, Þyrnirós, Mjallhvít, Rauðhetta og úlfurinn, jafnvel La Belle et la Bête tiltölulega nýja.

Við skulum finna djúpa lífsspeki í þeim.

Já, við skulum skreyta tréð. -- Setjum á það 11 algullin epli, ljós, barrtré úr Barra, og nammi. Vitum við nokkuð hvers vegna allt þetta vesen og hasar í desember?

Og ekki gleyma að setja líka á leiðin, því forfeðradýrðkun er ekki bönnuð nú á dögum. Óðsmál segja að hún hafi lifað í jólasveinunum okkar, sem nú á dögum eru góðir - nema þetta með kartöfluvitleysuna. Það er andleg kúgun til hlýðni.

(Kjetkrókur (jólasveinn) og (einhver) biskup) Við óskum árs og friðar. (Ár hér er gott árferði.) Þetta allt á hinn frjósami Freyr okkar skilið.

Hann og móðir Náttúra sjá um okkur.

. .

Our old bed-time stories might contain profound theosophical knowledge. Óðsmál suggests that.

Cinderella, Sleeping Beauty, Snow-White, The Red-Hooded Girl and the Wolf.

And The Beauty and the Beast, the rather new one.

We should try to see the allegoric meaning.

Yes, we decorate.

We can decorate an evergreen from Barri. Hang on it 11 golden apples, lights, sweets and goodies.

(Do we know _why_ all this craze in December?)

And we decorate in the graveyard. Forefatherworship is not banned nowadays.

We use evergreen (barrtré, barr-tré). Óðsmál claims this forefather-worship to have lived, overlived (/survived), in/as our jólasveinar.

Nowadays they are good - apart from that potato in the shoe in the window-sill stupidity, which is an inapropriate coaxing to obedience, spoiling the joy.

We wish ár og friður (good bountyful year) and frith/peace. That is what Freyr stands for, and Mother Nature provides.

Orðsifjar nisse gæti verið niðjar (afkomendur) hjá okkur forfeður, við þeirra niðjar. etymology nisse niðjar (decendants) here forefathers

Danish julenisser

Edda poem

SKÍRNISMÁL

explained by ÓÐSMÁL research Iceland www.ODSMAL.org Guðrún Kristín Magnúsdóttir youtube.com/Goiagodi (Göia goði)