Friezen in den Vreemde: drieluik Overwinteren op Mallorca (slot)

Zomer weer voorbij; die ellendige natte Nederlandse winter volop bezig. Maar niet getreurd; OF vermaakt de lezer de komende 3 edities met het feuilleton ‘Overwinteren op Mallorca’. We gaan op bezoek bij de Fries in den Vreemde Mark Wiersma. Hij zat op school in Leeuwarden, liep als jonge ondernemer al behoorlijk binnen met 06-lijnen en had een succesvol bedrijf in Londen. Na vele omzwervingen belandde hij op Mallorca. In deel 3: het slot.

‘Met de hoofdredacteur van OF dronk ik in december van vorig jaar een kop koffie in Café Wouters in Leeuwarden. Dat was gezellig; ik ken hem nog van onze schooltijd. Hij was tevreden over mijn verhalen, maar voor OF moest het korter. En dus sla ik voor dit derde en laatste deel van het drieluik enorme stappen over. Die bewaar ik misschien wel voor een boek, wie zal het zeggen? Ik sla daarom Zweden over, waar ik met Ans een tijd woonde. Daar verbouwden we twee huizen, maar toen die af waren vielen we in een gat. En zo kwam op een dag Mallorca in beeld.

Ik sprak met enkele mensen en hoorde geweldige verhalen over het eiland.Om Mallorca een kans te geven besloten we in 2012 om een maand met onze VW Transporter met fietsen achterin naar Mallorca te gaan. Via onze website HomeForExchange.com regelden we een verblijf bij één van onze members in de buurt van Arta.

Na een lange zoektocht langs tal van huizen kwam de makelaar met een object dat heel interessant leek, maar ook 50% boven ons maximale budget lag. Het was een voormalige steenkolenmijn met meerdere huizen erop, een grote werkschuur, een 15 meter hoge stalen toren van de mijn en nog wat oude machines. Toen we het bekeken wist ik het: dit was het. De Engelse eigenaar was er ook en toen deze even stond te praten met de makelaar fluisterde ik tegen Ans: “Dit is het, dit wordt van ons!” “Maar het is veel te duur!”, fluisterde Ans terug. “Dat weet ik, maar het komt goed, ik voel het.” Mijn zesde zintuig had het bij het rechte eind, het kwam goed.

Soms heb je mazzel. In 2012 zat Spanje in het dieptepunt van de bankencrisis en de eigenaar van de kolenmijn had een lening bij een bank, maar had niets afbetaald. Dat kon niet meer, banken waren verplicht hun geldleners te laten aflossen en dat kon deze aardige Engelsman niet. We deden een extreem laag bod - wat direct ons maximale bod was - en tot onze enorme verrassing werd dat geaccepteerd.

We zijn nu ruim tien jaar verder en we hebben verschrikkelijk veel gedaan in die tijd. Gespeeld zou ik moeten zeggen, we zien ons geliefde La Mina San Cayetano als een speeltuin voor volwassenen. Op twee projecten wil ik wat meer inzoomen: wijn maken en het kubus project.

Wijn maken, San Cayetano Rosé

Zes jaar geleden hebben we op 1000 vierkante meter een wijngaard aangelegd. Je zou kunnen zeggen dat ik in de voetsporen van mijn vader ben getreden, want hij maakte ook wijn. Zijn bramenwijn was niet te drinken; het is hem nooit gelukt om een drinkbare wijn te maken.

Bij ons ging het ook niet gemakkelijk moet ik bekennen. Vanaf de eerste wijn in 2016 hebben we ieder jaar alle wijn kunnen weggooien. Jaar op jaar was het geoxideerd. Mijn Duitse vriend Henri Fink leerde me hoe het wél moet. Hij is een jonge ondernemer en hij legt wijngaarden aan op het terrein van rijke finca eigenaren. Henri bood aan om mijn rosé van het afgelopen jaar te testen en op basis daarvan te bepalen hoeveel sulfiet er eventueel nog bij moest worden gevoegd. De test werd gedaan op zijn kasteel in Algaida, waar hij zijn eigen laboratorium heeft. De test wees uit dat de wijn veel te weinig sulfiet bevat. Dat is een complex rekensommetje en hiermee ben ik altijd de fout in gegaan al die jaren. Ik had veel te weinig sulfiet toegevoegd.

Onze rosé is nu voor de eerste keer drinkbaar en meer dan dat, het is gewoon lekker. Het heeft een beetje een Chardonnay smaak, is vrij vet en toch fris en fruitig én het heeft een geweldig mooie kleur en aangename geur. Ik heb een label laten maken en de komende zomer gaan wij genieten van onze eigen rosé.

Kubus project

Er wordt op Mallorca op diverse plaatsen een Aziatische boomsoort geteeld: Paulownia Tomentosa, ook wel bekend als Kiri of Royal Empress Tree - genoemd naar de Russische prinses Anna Paulowna die ooit trouwde met de Nederlandse koning Willem II. Het is een zeer snelgroeiende boom. Door de snelle groei is het heel lichtgewicht hout, vergelijkbaar met balsahout. Deze boomsoort had ik nodig om een deel van ons terrein bij het dorpje Selva om te toveren in een soort tropische jungle. De gedachte was dat door de snelle groei van de bomen en de grote bladeren er in relatief weinig tijd een soort paraplu boven het terrein zou worden gevormd die licht zou tegenhouden en de grond vochtig zou houden. Om het te laten slagen legden we een heel irrigatie-netwerk aan.

Helaas ging het allemaal mis. Reden: er zat te weinig aarde boven de bedrock waardoor de wortels zich niet konden ontwikkelen. Het totaal aan wortels bepaalt de druk van de sappen naar boven en mijn boompjes werden niet hoger dan 3 meter.

In een plaatselijke krant las ik over ene Miquel Galmes, die op commerciële basis Paulownia bomen teelt en ik zocht contact met hem. Ik reed terug naar huis met een stam van een Paulownia boom op de dakdrager van mijn VW Transporter om deze te verzagen en het hout wat te testen. Dit hout bleek heel mooi egaal van structuur te zijn, zonder noesten. Het hout schijnt ook weinig te scheuren, heeft goede buigeigenschappen én het is heel erg zacht waardoor het makkelijk te bewerken is met machines.

Dat bracht me op het idee om er kubusjes van te maken en een systeem te bedenken om deze te verbinden als een soort van Legosysteem. Dat is nu ruim een jaar geleden en ik heb een heel simpel klik systeem ontwikkeld om snel ieder willekeurig 3D object te maken. Wat ik daarmee wil doen is in de eerste plaats lampen maken en wanddecoraties. Voor de lampen heb ik in China een soort lampkubus laten produceren, alles op basis van mijn specificaties. Alles is ontworpen met behulp van het 3D cad-cam programma Fusion360. Meer dan 40,000 vlakjes voor de lampkubusjes zitten momenteel ergens in een container op een schip op weg naar Barcelona.

Kortom: mijn verhaal op Mallorca is nog lang niet af. En in OF kon ik maar een héél klein beetje vertellen.

Meer weten? Op onze website houd ik een blog bij waar nu ruim 70 blog posts in staan waar uitgebreid wordt verteld in beeld en tekst wat we allemaal gedaan hebben. www.Hovos.com/h5/blog.’