Kapitan Charles Johnson: O kapitanie Martelu i jego załodze

Kapitan Charles Johnson

O KAPITANIE MARTELU I JEGO ZAŁODZE

Kapitan Charles Johnson

I JEGO ZAŁODZE

Przełożył Wiesław Rewerski

WARSZAWA – PIONKI A.D. MMXIII

Tytuł oryginału: A General History of the Robberies and Murders of the Most Notorious Pyrates. Chapter II of Captain Martel and his Crew Autor: Charles Johnson

Tłumaczenie, przypisy i opracowanie graficzne: Wiesław Rewerski Wykorzystano reprodukcję ryciny z roku ca 1725 Copyright © Wiesław Rewerski, 2013 ISBN ???-??-??????-?-? oficyna@autograf.pl oficyna@interia.eu



O kapitanie MARTELU i jego ZAŁODZE

P

rzechodzę teraz do piratów, których przybyło od zawarcia pokoju w Utrechcie. Podczas wojny nie ma miejsca dla żadnego z nich, bo kto przejawia skłonności awanturnicze, ten znajduje zatrudnienie na statku korsarskim. Tak więc piractwu brak wtedy perspektyw. Podobnie dzieje się z motłochem londyńskim: kiedy go przybywa, rządzący każą formować z niego oddziały milicji, a gdy te rosną, jego liczebność oczywiście spada. Motłoch wstępuje do regularnego wojska i ludzie notorycznie zakłócający spokój natychmiast stają się jego solennymi strażnikami, a powodem tego jest moim zdaniem wdrożenie ich do dyscypliny. Nasi prawodawcy powinni powierzyć niektórym piratom sprawowanie władzy, co nie tylko zmniejszyłoby ich liczbę, ale przypuszczam, że nastawi-

6

O kapitanie M ART ELU

łoby przeciwko pozostałym i byliby oni najodpowiedniejszymi ludźmi do ich wykrywania – zgodnie z przysłowiem „Do łapania złodziei wyznacz złodzieja”.

Aby do tego doprowadzić, nie trzeba żadnej innej zachęty poza przyznaniem zdobywcom statku pirackiego całego zgromadzonego na nim majątku. W przypadku mienia zagrabionego obojętne im czy odbierają je wrogom, czy przyjaciołom, ale bardzo nie lubią przejmowania rzeczy, które rujnowałoby biednych ludzi, powiedzmy Kreoli, nie przynosząc im samym żadnej korzyści.

Mnogość marynarzy i statków, w ten sposób zatrudnionych w Indiach Zachodnich podczas wojny, jest następną przyczyną liczebności piratów podczas pokoju. Nie można uważać tego za zarzut wobec żadnej z naszych amerykańskich władz, a jeszcze mniej wobec samego króla, z którego nadania udzielane są takie pełnomocnictwa, a to z powodu racjonalności tego działania i jego absolutnej konieczności. Ponieważ tak wielu wałkoni zatrudnia się na statkach korsarskich dla grabieży i bogactw, które zawsze tak szybko przepuszczają, jak je zdobywają,

O kapitanie M ART ELU

7

to zauważam tylko, że kiedy wojna się kończy i nie mogą dalej prowadzić życia, do jakiego przywykli, to nader łatwo podejmują działalność piracką. Nie czynią oni subtelnych rozróżnień między legalnością korsarstwa i bezprawnością piractwa, a jeśli pominąć prowizje, to praktyka w obu jest ta sama.

Każda osoba, która mailowo zgłosi zainteresowanie całością rozdziału, otrzyma go gratis i dodatkowo uzyska 50% zniżki przy zakupie kolejnych rozdziałów książki. oficyna@interia.eu

Opowieść o kapitanie Martelu jest pierwszym z nieprzetłumaczonych dotąd na język polski rozdziałów A General History of the Robberies and Murders of the Most Notorious Pyrates – podstawowej książki o piratach. Ma ona w znacznej mierze charakter źródłowy i zawiera zasadniczy zrąb naszej wiedzy o piractwie w okresie jego największego nasilenia. Jej autorstwo do dziś stanowi przedmiot sporów.

Bywa ono przypisywane Danielowi Defoe, ale także współczesnemu mu wydawcy i dziennikarzowi,

Nathanielowi

Mistowi.

Pewne jest tylko to, że autor użył pseudonimu „Kapitan Charles Johnson”.

Wkrótce ukaże się tłumaczenie kolejnego rozdziału nieznanego czytelnikom w Polsce. Będzie to opowieść o losach kapitana Edwarda Englanda.