Σύγκρουση εποχών

Ηχρονιά που μας πέρασε έκλεισε μαζί και τη δεκαετία με το θυμωμένο πρόσωπο της νεαρής Γκρέτα από τη Σουηδία να κυριαρχεί στις οθόνες της τηλεόρασης και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, καθώς απεύθυνε το δριμύ κατηγορώ της προς όλους τους υπεύθυνους για την κλιματική αλλαγή που πλέον βιώνουμε παγκόσμια. Ενώ θα μπορούσαν, διακήρυττε ενώπιον των Ηνωμένων Εθνών, να είχαν πάρει μέτρα προστασίας ήδη από τον περασμένο αιώνα, εκείνοι αμέλησαν ή αστόχησαν έτσι που τώρα, στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του αιώνα που διανύουμε, η θηλειά να σφίγγει στο λαιμό όλων μας όλο και περισσότερο. Μαζί της στους δρόμους και όλοι οι εικοσάρηδες, που θεωρούν έτσι τη γενιά των πατεράδων τους υπεύθυνη για την καταστροφή του περιβάλλοντος, στο οποίο αναγκαστικά θα πρέπει να ζήσουν. Οι πυρκαγιές στη Σιβηρία, μετά στον Αμαζόνιο, στην Καλιφόρνια και στην Αυστραλία τελευταία, δεν μπορούν πλέον να τεθούν στο αρχείο ως κάτι το φυσιολογικό, που πάντα συνέβαινε στη φύση μετά από περιόδους ξηρασίας, γιατί μοιραία τίθεται το ερώτημα, γιατί να εμφανίζεται κατά τόπους ξηρασία; Φαύλος κύκλος δηλαδή!

Κάποιοι αναλυτές σήμερα μιλούν για σύγκρουση εποχών και όχι πλέον για απλή σύγκρουση γενεών, όπως την ξέραμε από το παρελθόν. Πάντα οι νεότεροι είχαν κάτι να προσάψουν στους μεγαλύτερους κι εκείνοι με τη σειρά τους όλο και κάτι εύρισκαν να τους ενοχλεί στη στάση ζωής της νέας γενιάς. Εδώ όμως έρχονται σε σύγκρουση πλέον ολόκληροι αιώνες, ο ένας με τον άλλον. Ό,τι πήγε στραβά στη μα κρά πορεία του περασμένου αιώνα, όπως της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων της γης και της αδυναμίας εύρεσης μόνιμης και κοινά αποδεκτής λύσης σε συγκρούσεις λα ών και συμφερόντων, το φορΑπό την ΑΛΤΑΝΑ ΦΙΛΟΥΠΑΤΣΑΝΤΑΡΑ Διδάκτωρ Νομικής

τώθηκε στη πλά τη του ο αιώνας που διανύουμε. Οι συνέπειες μας αφορούν όλους. Απρόβλεπτες οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και οι μετακινήσεις ατόμων και πληθυσμών από την αφρικανική ήπειρο, για παράδειγμα, δεν έχουν τελειωμό.

Αυτά κυριαρχούσαν στις συζητήσεις μας κατά την διάρκεια των διακοπών για τα Χριστούγεννα και έτυχε να είναι πολλοί οι νέοι στην παρέα μας, που είχαν έρθει από κάθε γωνιά της γης για να περάσουν τις γιορτές με τους δικούς τους. Συζητούσαμε για τις δυσκολίες που συναντά κανείς σ’ έναν ξένο τόπο, γιατί πολλοί έχουν φύγει, λόγω εργασίας, μακριά από την πατρίδα τους και τους δικούς τους. Η μοναξιά κάποιες στιγμές αβάσταχτη. Το μέλλον της γενιάς τους το βλέ πουν σκοτεινό και χωρίς νόημα, αν τα πράγματα εξακολουθήσουν έτσι την πορεία τους. Αυτά που διαβάζουν περιορίζονται σε αναλύσεις της παγκόσμιας κατάστασης. Δεν δίνουν λύσεις. Οι κινηματογραφικές ταινίες που βλέπουν αποτυπώνουν επακριβώς αυτή τη ζοφερή κατάσταση, με οικογένειες διαλυμένες, με αμφιλεγόμενες σχέσεις εργασίας, όπου κυριαρχεί το, «ο θάνατός σου η ζωή μου», με ανύπαρκτες αληθινές φιλίες λόγω έλλειψης χρόνου και συντροφιά το κινητό για την άγρα του επόμενου μηνύματος. Όσο για την τέχνη, τη βλέπουν να εκφράζεται τελευταία μέσω μιας μπανάνας κολλημένης με ταινία στον τοίχο! Αλήθεια, τι παρακαταθήκη αφήνει η γενιά του περασμένου αιώνα σε θέματα ζωτικά και ουσίας; Φοβάμαι ότι με ανθρώπινα μέτρα και σταθμά είναι φτωχά τα φωτεινά παραδείγματα που τους παρέχει. Ποιος θα δείξει στους νέους και ποιος θα τους πει κάτι καλό, χαρμόσυνο και ελπιδοφόρο, που εκείνοι το έχουν τόσο ανάγκη; Σε ποιον να στηριχθούν και να μη τους απογοητεύσει, σε ποιον να χαρίσουν την εμπιστοσύνη τους χωρίς το φόβο ότι θα πληγωθούν ξανά και ξανά; Ποιος θα τους μιλήσει για ελπίδα για το μέλλον και φως, όταν όλα γύρω είναι σκοτεινά, -κυριολεκτικά καμένη γη!- και οι δρόμοι δείχνουν να οδηγούν σε αδιέξοδο;

Μόνο ο Ιησούς Χριστός είναι Αυτός, που τόλμησε να διακηρύξει, όσο ζούσε εδώ κάτω στη γη: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου, όστις ακολουθεί εμέ, δεν θέλει περιπατήσει εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της ζωής», Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, 8:12. Τα λόγια αυτά πρωτοακούστηκαν είκοσι αιώνες πριν, αλλά ταιριάζουν απόλυτα στα ερωτηματικά τού σήμερα, τόσο των νέων όσο και των μεγαλύτερων. Οι νέοι έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους και η ζωή βρίσκει πάντα τον τρόπο της να εκπλήσσει εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Ο Χριστός, δεν απογοητεύει. Με έλεος και αγάπη σε σφίγγει πάνω Του, γιατί για σένα πέθανε στον Σταυρό. Ακολουθώντας Τον θα έχεις φως στη ζωή σου και μέλλον αιώνιο, εκεί που το σκοτάδι δεν έχει θέση, ανεξάρτητα από τα όσα συμβαίνουν γύρω σου στον κόσμο, που δεν άλλαξε προς το καλύτερο παρά τη φρίκη δύο παγκοσμίων πολέμων του περασμένου αιώνα.

Ούτε και τώρα πρόκειται να αλλάξει ο κόσμος από μόνος του, παρά τις όποιες καλές προθέσεις της Γκρέτα και των συνομήλικών της. Αυτά μπορούν να τους τα πουν οι μεγαλύτεροι, που έχουν εμπειρία ζωής, αλλά κουβαλούν συγχρόνως και το βάρος ευθύνης στους ώμους τους για το παράδειγμα που δίνουν στους νέους. Αν οι ίδιοι βαδίζουν γνήσια στο Φως και στην Αλήθεια θα μπορούν να είναι σωστά και αληθινά παραδείγματα για τους νεότερους, που είναι από τη φύση τους «ερευνητές επαναστάτες» και οσμίζονται από μακριά τις όποιες ψεύτικες απομιμήσεις.

Μπορεί η σύγκρουση εποχών να είναι πραγματικότητα, όμως τα λόγια του Χριστού μένουν και δεν έχουν χάσει ούτε το παραμικρό από την επικαιρότητά τους. Μόνο κοντά Του υπάρχει φως για τη ζωή και ουσιαστική συμπόρευση προς το μέλλον! n * Μπορείτε να επισκεφτείτε το ιστολόγιο της Αλτάνας Φίλου Πατσαντάρα http://www.filos-europe. com/from-brussels-with-love/