Δασικές Πυρκαγιές

Ηπανίδα και η χλωρίδα της Αυστραλίας είναι μοναδική. Μεγάλο ποσοστό είναι ενδημικά φυτά και ζώα (συναντώνται μόνο εκεί). Η Αυστραλία ζει εφιαλτικές ημέρες. Παγκόσμια συγκίνηση προκάλεσαν οι φονικές πυρκαγιές που προκάλεσαν το θάνατο ανθρώπων, μισού δισεκατομμυρίου ζώων, αποτέφρωσαν πά - νω από 2.000 σπίτια κι ανάγκασαν χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.

Τώρα τον χειμώνα ας σκεφθούμε καταστάσεις που βιώνουμε στην Ελλάδα με φωτιές τα καλοκαίρια. Πλημμύρες συμβαίνουν μετά τις βροχές στα εξασθενημένα από αποψίλωση δάση όταν τα ρέματα δέχονται αυξημένες ποσότητες νερού. Φερτά υλικά και λάσπη μεταφέρονται στη θάλασσα. Το έδαφος δε συγκρατεί το νερό. Τα επιφανειακά ύδατα μολύνονται. Η χλωρίδα και η πανίδα πλήττονται καταστροφικά. Οι στάχτες των πυρκαγιών που μεταφέρει ο άνεμος μολύνουν τη χλωρίδα και την ατμόσφαιρα,

Σε κλίμα μεσογειακό ό πως της Αθήνας, με μακριά, ζεστά, άνυδρα καλοκαίρια, οι δασικές πυρκαγιές είναι επαναλαμβανόμενα, φυσικά φαινόμενα. Όμως ένα πευκοδάσος αναγεννιέται. Υπάρχει «τράπεζα» πευκοσπόρωνστη γη που περιμένει την πυρκαγιά για να αναπτυχθεί. Εάν συγκρίνουμε καμένη περιοχή, με άλλη που δεν κάηκε βλέπουμε ότι φρέσκα πράσινα φυντάνια εμφανίζονται σε καμένες περιοχές. Οι σπόροι των πεύκων αναπτύσσονται αν καούν. Το Μάιο χιλιάδες λουλούδια ανθίζουν. Πυκνοί πληθυσμοί εντόμων επισκέπτονται τα λουλούδια. Όταν η βιομάζα (καυσόξυλα, ξυλεία, ρητίνη) αφαιρείται από πευκώνα, το δάσος ανανεώνεται. Αν συσσωρεύεται, όταν η πυρκαγιά έρθει, αναπτύσσονται υψηλές θερμοκρασίες και η φωτιά δεν ελέγχεται. Τα δάση Από την Δρα ΙΩΑΝΝΑ ΣΑΧΙΝΙΔΟΥ

μας έχουν γεράσει και η βιομάζα τους δεν αφαιρέθηκε. Έτσι μια φωτιά είναι καταστροφική. Οι κορμοί παλαιότερα χρησιμοποιούνταν στην κατασκευή πλοίων και στην ξυλουργική, τα μικρά κλαριά για το τζάκι και μαγείρεμα και η ρητίνη για στεγανοποίηση πλοίων. Οι αγρότες συλλέγανε τις ξερές πευκοβελόνες που αρπάζουν φωτιά, φρόντιζαν τα δάση το χειμώνα και ήταν σε εγρήγορση για φωτιές. Η ζωή τους εξαρτιόταν από τα δάση, και ήταν φυσικοί προστάτες τους.

Η πρόκληση είναι να φροντίζουμε τα δάση μετά τις φωτιές, πριν τις φθινοπωρινές βροχές. Πολλές περιοχές είναι σκουπιδότοποι. Ξερές πευκοβελόνες καλύπτουν εθνικούς δρόμους, και είναι καύσιμα στα τσιγάρα απρόσεκτων οδηγών. Αν γερασμένο πευκοδάσος γεμάτο βιομάζα πιάσει φωτιά η κατάσταση δεν ελέγχεται το καλοκαίρι. Εάν το δάσος αναγεννηθεί η καταστροφή από βόσκηση είναι μη αναστρέψιμη. Οι καμένοι κορμοί πρέπει να απομακρυνθούν πριν τις βροχές. Σε αναδάσωση, πρέπει να φυτευτούν προϋπάρχοντα είδη για να μη διαταραχθεί η ισορροπία των οικοσυστημάτων.

Πρέπει να διακρίνουμε τις φωτιές από ανθρώπινες επεμβάσεις από όσες είναι φυσικά φαινόμενα και να διαμαρτυρηθούμε για την καταστροφή δασών από υπερβόσκηση, υπερβολική υλοτομία και αποψίλωση για οικοδόμηση. Ο χρησιμοθηρικός τρόπος που εκτιμούμε τα οικοσυστήματα είναι αμαρτωλός. Ας μετανοήσουμε για την καταστροφή στα δασικά οικοσυστήματα πευκοδασών και ας μεταστραφούμε ώστε να τα εκτιμούμε ως δημιουργήματα και δώρα του Θεού. Ας αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα που δεν εξαρτάται από κανόνες της λογικής μας, δεν υποτάσσεται στη δική της αναγκαιότητα και μπορεί να αναγνωριστεί ως η βασιλεία του Θεού. Αξιόπιστο σύστημα για την προστασία των δασών από τις φωτιές θα έδινε έμφαση στην πρόληψη. Ας αντισταθούμε σε οικονομικό σύστημα που διατηρεί τρόπο ζωής που υποβαθμίζει τη γη, και εμπορευματοποιεί πολύτιμους πόρους όπως τα δάση, για οικονομικό όφελος. Ο εθελοντισμός και η φροντίδα για τα αστικά οικοσυστήματα ας περιληφθούν στις διακονίες των τοπικών εκκλησιών.

n