Rush2 ipad johan

NR. 2 4,5 6 euro

RUSH > > > RAVES

FEESTEN MET EEN RISICO

VERBODEN TERREIN URBAN EXPLORING

GROTDUIKEN

OP ZOEK NAAR HET ONBEKENDE

<<< Inhoud

VAN DE HOOFDREDACTRICE Gewoon is niet goed genoeg. Het moet gekker, ruiger of stoerder.

Van je dagelijks leven een belevenis maken door de kick te zoeken in je werk, hobby of sport. En als je die kick eenmaal gevonden hebt, dan kun je niet meer terug.

Want om diezelfde kick weer te ervaren moet je een stapje verder. De grens over.

De één krijgt een kick van hardlopen. Is dat nou ruig? Wel als je hardloopt en meedoet aan wedstrijden met een donorhart. De ander duikt het diepe in op zoek naar schatten in de onderwaterwereld. Niet zomaar de mooie kleuren van het koraal bewonderen, maar een grot in duiken met de angst dat je de uitgang niet meer terug kan vinden. En sommige gaan nog een stap verder, de grens over richting de illegaliteit.

Want regels zijn er om overtreden te worden.

Voor deze editie van Rush reisde één van onze reporters naar Duitsland om samen met een ‘Urban Explorer’ de stad, op een totaal andere manier te ontdekken. Met camera om de nek gingen zij op zoek naar leegstaande panden om zo de geschiedenis te achterhalen. Urban explorers zijn geen inbrekers, ze nemen geen spullen mee en laten de boel zo netjes mogelijk achter, maar het is wel een hobby waarbij je de wet overtreedt.

Ook ik dook de undergroundscene in, om de wereld van ‘raves’ te ontdekken. Een rave is een illegaal feest op een afgelegen plek waar mensen bij elkaar komen om puur van de muziek te genieten. Regels zijn er op zo’n avond niet. Er is geen drugsbeleid, je betaalt geen entreeprijs en als je geluk hebt kun je dansen totdat de zon op komt, want sluitingstijden zijn er niet. Maar toch is het geen ultiem gevoel van vrijheid want je weet dat op elk moment de politie kan verschijnen om de boel te stoppen. Voor mij een spannend avontuur, want een rave is en blijft verboden.

Avonturiers zijn we allemaal, maar het avontuur vindt iedereen op een andere plek.

Ga ontdekken, doe voorzichtig en geniet.

Sophie Wassink

2 >>> Rush

INHOUD

6. Urban Exploring 4

NIEUWS

5

6

AGENDA URBAN EXPLORING

Patrick bezoekt illegaal leeg- staande panden om zijn hobby fotografie uit te oefenen

10 KEIHARD DE BERG AF

Lieuwe Westra en Gert Jakobs:

hoe rijd je een goede afdaling?

12 RUBRIEK:

BIJZONDERE BAAN

Portret van Nanda: escort en webcamgirl

Inhoud >>>

10. De Afdaling

30. Grotduiken

16 VERSLAAFD AAN DE KICK...

...ongeacht de risicoâ&#x20AC;&#x2122;s

26 ILLEGALE FEESTJES: RAVES

Uit je dak gaan op een feest

met het risico in de cel te belanden

DONORHART

30

33

35

18 FOTOSPREAD

20 SPORTEN MET EEN

Mijke Smit kreeg elf jaar geleden een donorhart en sport nu weer volop

24

RUBRIEK: DE EERSTE KEER... ...optreden voor een groot publiek

GROTDUIKEN

Ontdek het mysterie van de onderwaterwereld met gevaar voor eigen leven

TEAMWORK OP EEN MOTOR

Ilse de Haas rijdt als zijspancoureur mee in het Open Nederlands Kampioen schap

NEXT WEEK

Rush <<< 3

<<< Nieuws & Agenda

Nieuws Vaarwel Vacansoleil-DCM Wielerploeg Vacansoleil-DCM heeft haar laatste rit gereden. In de koers Putten-Kapelle werd het wielerseizoen afgesloten en dat betekende ook het einde van de Nederlandse formatie. Na vijf jaar stopt de ploeg te bestaan. Hoofdsponsoren Vancansoleil en DCM hebben laten weten te stoppen met de sponsoring. De meeste renners hebben inmiddels bij andere ploegen onderdak gevonden.

4 >>> Rush

Nieuws & Agenda>>>

Agenda

20 oktober DNRT Finales De finales van het Dutch National Racing Team. Kijk hoe deze amateurcoureurs het tegen elkaar opnemen en felbegeerde punten proberen binnen te slepen.

Locatie: Circuit Zandvoort 26 oktober NK Regelmatigheid Rijden Mountainbike Mountainbikeliefhebbers: ga naar Musselkanaal in Groningen. Race door het woeste Groningse landschap, door heuvelachtige bossen en over drijfnatte turfgronden. Opgeven kan individueel en in teamverband op: www.regelmatigheidstocht.nl Locatie: Musselkanaal 2 november Residence Open Rechtse hoeken en flying kicks zien? Kom dan naar de Residence Open: het grootste Taekwondotoernooi voor amateurs in oktober. Meedoen?

Opgeven kan aan de poort of op: www.ma-regonline.com Locatie: Sportcentrum Houtrust, Den Haag 8, 9, 10 november Bigtwin Bikeshow & Expo 2013 Motorfanaten opgelet! De Bigtwin Bikeshow & Expo komt er weer aan.

Ook deze editie kun je je vergapen aan de snelste motoren, de beste uitrusting kopen en de nieuwste modellen ontdekken.

Locatie: Autotron, Rosmalen Rush <<< 5

<<< Urban Exploring

UrbEx

â&#x20AC;&#x2DC;Take nothing but pictures, leave nothing but footprintsâ&#x20AC;&#x2122;

6 >>> Rush

Urban Exploring >>> Kun je het een sport noemen om niet gepakt te worden door de politie of bewakers?

Urban Explorers vinden van wel. Patrick Beukelman (30) is zo’n Urban Explorer. Hij gaat in zijn vrije tijd op zoek naar verlaten panden waar hij foto’s kan maken. De kick ben ik gaan beleven samen met Patrick. Een reportage.

TEKST & BEELD: Tom van Appeldoorn

“H

ier om de hoek staat een meterkast, daar kunnen we over de muur.”

Patrick mindert vaart in zijn zwarte Volkswagen. We parkeren de auto iets verderop langs de kant van de weg. “Ben je er klaar voor?” vraagt Patrick mij. Hij wacht tot er even geen auto’s langsrijden en springt dan met een kleine aanloop op de meterkast, hij stapt over de muur en weg is hij. Wanneer ook ik over de muur klim zie ik nog net een vrouw op rolschaatsen me wat vragend aankijken terwijl ze langsrijdt. Eenmaal achter de muur staat Patrick tussen doornstruiken te wachten “nu begint het.” Mijn hart klopt snel: dit is de eerste keer ooit dat ik me op verboden terrein begeef. We bevinden ons in Duitsland, een paar kilometer van Duisburg. Een verlaten rangeerterrein van de Duitse spoorwegen. Patrick schat dat het terrein sinds 2006 afgesloten is. Het bos dat op het terrein is ontstaan doet anders vermoeden. Wanneer we ons door de struiken geworsteld hebben doemt het eerste gebouw op. “Hier heeft iemand een kledingwinkel gedumpt”, grinnikt Patrick wanneer we naar binnen geklommen zijn. In een kamer ligt een berg spijkerbroeken, kledingrekken liggen in een hoek. “Je vindt van alles op dit soort locaties, de buurt gebruikt ze vaak als stortplaats”, zegt Patrick terwijl hij zijn camera richt op de klimop die zich door een raam naar het plafond werkt.

Rush <<< 7

<<< Reportage

Patrick woont samen met zijn vriendin in Zwolle. Hij werkt in de ICT en begon in 2005 met Urban Exploring, of UrbEx zoals hij het noemt: “De eerste keer was in de Noordoostpolder, in het Waterloopkundig laboratorium. Ik ging er gewoon eens kijken, niet eens met de bedoeling om foto’s te maken. Het contrast tussen het stedelijke en de natuur is zo fascinerend. Planten die je in de natuur nooit ziet groeien maar in het vochtige, broeierige klimaat van een verlaten fabriek juist wel.” Patrick heeft een passie voor zware industrie en grote fabrieken “en dan het liefst zo oud mogelijk. Er zijn natuurlijk ook huizen of andere kleinere locaties waar je heen kunt maar dan kun je maar een paar foto’s maken. Daar vind ik weinig aan.” Patrick reist heel wat af voor bijzondere locaties “gebouwen in Nederland staan over het algemeen maar heel kort leeg voor ze afgebroken worden, Nederlandse grond is nu eenmaal duur. Duitsland en België zijn wat ‘lakser’ op dit gebied. Belgen lijken niet eens de moeite te nemen om gebouwen af te breken, daar vind je soms nog gebouwen die al sinds de jaren zestig leegstaan. Duitsers zijn druk bezig om hun industrie groener te maken, vieze fabrieken worden gesloten en daarvoor in de plaats worden er schone - vaak op een steenworp afstand - gebouwd. In het Ruhrgebied kon je tot twintig jaar geleden vaak geen hand voor ogen zien door de smog. De fabrieken die dat produceerden zijn nu gesloten en zijn prooi voor de natuur geworden.”

We lopen over een open stuk op het terrein waar zwarte keien liggen “hier zijn de rails en bielzen weggehaald om hergebruikt te worden”, zegt Patrick terwijl hij in een stevig tempo richting het volgende gebouw loopt “even verderop zitten de rails in stukken beton en asfalt, dat laten ze zitten want het is niet rendabel dat op te ruimen.” Wanneer we bij het volgende gebouw aankomen zegt Patrick “hier wordt het iets gevaarlijker”. Eenmaal binnen blijkt dat Patrick misschien een understatement maakte, het plafond ligt namelijk op de vloer en er hangen overal losse balken. “Als het hard waait of regent ga ik niet in dit soort gebouwen”, zegt Patrick terwijl ik me sta te verwonderen om een strop die iemand heeft opgehan-

8 >>> Rush

"De wereld is van jou." gen aan een draagbalk. Onze tocht gaat voort. Patrick neemt me mee naar een oud perron, omgeven door struikgewas en bomen. Er staat alleen nog een bankje en een afdak. Net wanneer ik Patrick vraag naar wat hij doet wanneer hij mensen tegenkomt op het terrein horen we stemmen en zien we drie jongens van een jaar of twintig aan komen lopen door de struiken. In een reflex duik ik naar de grond waar ik op m’n hurken de drie jongens angstvallig blijf volgen. Patrick blijft koel staan en draait zich wat weg terwijl, ook hij, de jongens gade slaat. Ze lijken druk in gesprek en hebben geen oog voor wat er om hun heen gebeurt. “Dat is dus wat je niet moet doen”, zegt Patrick met een lach op zijn gezicht terwijl ik opsta “wanneer je zo wegduikt stel je jezelf verdacht op. Mocht je dan gezien worden, en het zijn bewakers of misschien zelfs de eigenaar, dan moet je vragen gaan beantwoorden zoals ‘waarom duik je weg als je ons ziet’. Dan kun je het wel vergeten. Ik probeer anderen altijd te vermijden. Als ik dan eenmaal een idee heb wat ze aan het doen zijn dan laat ik wel weten dat ik er ben. Ik ga een praatje maken of steek even mijn hand op. Deze jongens gaan waarschijnlijk graffiti spuiten in de hal waar wij nu ook heengaan, dus die zien we nog wel.” Ik begin te begrijpen waarom dit zo’n kick geeft.

UrbExers onder elkaar zijn eerder concurrenten dan collega’s. “Het is alsof we allemaal op andere eilanden wonen”, zegt Patrick “locaties delen we niet en de forums worden maar heel weinig bezocht.

Ik zette in het begin de locaties nog bij de foto’s op mijn website, maar daar kreeg ik veel negatieve reacties op van andere explorers. Ik heb ze er toen maar afgehaald, maar meer uit repect naar de eigenaren dan naar die van andere UrbExers.” Naast graffitispuiters en andere Urban Explorers komen er ook zwervers, vandalen en koperdieven in dit soort gebouwen. “Toen ik begon was UrbEx nog niet echt bekend. Ik heb vaak uit moeten leggen wat mijn bedoelingen waren. Ze geven je een bekeuring omdat je ergens bent waar je niet mag zijn en je wordt weggestuurd.” Er is een ongeschreven regel onder explorers dat je niets anders dan foto’s mee mag nemen van de locatie. Doe je dat wel, en je wordt gepakt “dan ben je de pineut. Dan mag je mee naar het bureau voor diefstal.” Er komen echter niet alleen UrbExers om foto’s te maken in de verlaten gebouwen “het is me al zeven keer overkomen dat ik een fotoshoot met een model heb overlopen.

Vaak waren die naakt. Dan sta je wel even te kijken!”

We lopen door de grote hal van het terrein. Hier werden treinen gerepareerd of schoongemaakt. Nu groeien er struiken.

We horen een rammelend geluid van de andere kant van de hal komen: verfbussen. Patrick is druk in de weer en de ‘klik’ die de camerasluiter bij iedere foto maakt galmt door de lege hal. “Het is gek hoe snel het dak gaat lekken wanneer de verwarming eenmaal uitgezet is in dit soort gebouwen”, zegt hij terwijl ik

Urban Exploring >>>

mijn eigen camera richt op een varen die aan de rand van een poel water groeit.

Opeens loopt er een man met een stofmasker over zijn gezicht ons voorbij. Die steekt z’n hand op, die onder de verf zit.

Een van de graffitispuiters. Het gedeelte van het terrein dat vanuit de huizen die aan het perceel grenzen gezien kan worden, ontwijken we wanneer we het gebouw verlaten. “Een deel van de gebouwen op dit terrein is weer bewoond, die mensen zitten niet te wachten op allerlei bezoekers in hun achtertuin”, zegt Patrick wanneer we richting het laatste pand op het terrein lopen waar we nog in kunnen. “Ik tik nooit een raampje in en breek nooit een deur los om ergens in te komen. Maar als het al gebeurd is maak ik er dankbaar gebruik van,” zegt Patrick terwijl we een ingang zoeken. We vinden

Patrick controleert wat hij heeft geschoten. een kapot raam en Patrick klimt naar binnen. Dan horen we ineens een stel honden blaffen en verstijf ik van schrik.

“Dat klonk dichtbij Patrick” zeg ik terwijl ik probeer te horen waar het geluid vandaan kwam. “Dat zijn de honden van de buurman, die ben ik hier al wel eens tegengekomen. Best een aardige man.”

Na nog foto’s gemaakt te hebben lopen

we weer richting de plek waar we een paar uur eerder over de buitenmuur geklommen zijn. Patricks omgeving snapt zijn passie niet zo goed: “mijn vrienden en mijn vriendin vinden dat ik een rare hobby heb. Ze zijn wel eens mee geweest maar het was niet interessant genoeg om vaker te gaan, al vinden ze mijn foto’s wel mooi om te zien. Op mijn website krijg ik vaak reacties van mensen die vroeger in de gebouwen hebben gewerkt. Dat is toch leuk. Ik stop namelijk een boel geld in deze hobby (reiskosten en camerauitrusting etc.) en houd er eigenlijk niets aan over.” Eenmaal terug aan de andere kant van de muur lopen we voldaan naar de auto. Onze camera’s vol met plaatjes en onze handen vies van het klimmen.

Scan de code om Patricks foto's te bekijken op zijn website.

Winkel failliet? Dumpen maar!

Rush <<< 9

<<< Achtergrond

Met het hart in de

Afdalen in de wielersport: er hoeft maar één steentje op de weg te liggen en het loopt verkeerd af. Hoe houden de profwielrenners hun hoofd koel bij snelheden boven de honderd kilometer per uur?

TEKST: Allard Bolks

‘‘Je moet een

D

e dood van de Belgische wielrenner Wouter Weylandt, in de Giro d’Italia van 2011, staat bij de wielervolgers nog vers op het netvlies. Weylandt raakte met zijn linkerpedaal een muurtje en maakte een dodelijke val. Het geeft aan wat er kan gebeuren als er in een afdaling iets fout loopt: een val kan fatale gevolgen hebben.

Profwielrenner Lieuwe Westra (Vacansoleil), die al meer dan vijf jaar de hoogste Alpentoppen af dendert, beseft het maar al te goed: ‘’Ik ben daar heel eerlijk in, het is gewoon vet link.

Met de jaren neemt de angst toch wel toe hoor.’’ Gert Jakobs, profwielrenner tot 1993 en tegenwoordig bekend van het RTLprogramma Tour du Jour, kende daarentegen, in zijn tijd, geen angst: ‘’Een afdaling zorgt wel voor een adrenalinekick.’’

Focus en techniek

Iedere profwielrenner heeft zijn eigen manier van dalen, Westra focust zich tijdens een spannende afdaling liever niet op de renner voor zich: ‘’Als je je focust op de renner voor je, dan ben je hoe dan ook te laat als diegene voor je wat overkomt. Ik kijk altijd een renner of twintig verder. Als je ziet dat die renner vol in de ankers gaat, dan kun je vaak nog ruim op tijd reageren. Kijk daarnaast zo ver mogelijk vooruit en pak referentiepunten.’’ Volgens Jakobs moet je ook respect hebben voor de afdaling: ‘’Als je het te gemakkelijk opneemt, dan ga je fouten maken. Stuur nooit met te veel arrogantie en nonchalance naar beneden. Zorg vooral dat je gewicht altijd achter op het zadel zit, dat is heel belangrijk tijdens het dalen.’’

Verkrampt naar beneden

‘’Angst is een slechte raadgever, hierdoor maak je alleen maar meer fouten,’’ zegt de sidekick van Tour du Jour. Ook Westra merkt dat angst een slechte invloed heeft tijdens een afdaling: ‘’Je moet de knop toch omzetten als je de afdaling in gaat, anders ga je verkrampt naar beneden en dat werkt sowieso niet natuurlijk. ‘’ Het lukt Westra niet altijd om de knop om te zetten en is soms is hij angstig: ‘’Je hebt helemaal niks om je heen qua bescherming, één verkeerde manoeuvre en je ligt onderuit. Je moet niet te veel nadenken, maar je moet jezelf laten vallen.

Als ik angstig ben merk ik dat ik er niet bij ben met mijn hoofd.

Dan begin ik te denken: Stel dat er nu dit gebeurt? .. Of nu dat gebeurt? .. En dan mis je een keer een bocht half en dan slip je weg, dan moet ik op het rechte stuk zorgen dat ik me mentaal weer focus op de afdaling en niet nadenk. Maar als je met 90 km/h vlak langs de betonnen muurtjes vliegt, daar word je op z’n zachts gezegd niet vrolijk van,’’ zegt de nuchtere wielrenner.

Dalen op dunne bandjes >>>

keel de afdaling in knop omzetten’’ Topsnelheid op dunne bandjes

‘’Rond de 105 kilometer per uur,’’ zegt de Nederlands kampioen tijdrijden op de vraag wat zijn hoogste snelheid ooit is in een afdaling. ‘’Op zo’n fietsje is dat echt rap hoor,’’ voegt hij er aan toe. Westra heeft minder angst voor de technische en bochtige afdalingen dan voor de hoge snelheidsafdalingen. Als de Fries na een lang stuk op hoge snelheid ineens een bocht in moet zit zijn hart in de keel: ‘’Als je plotseling in zo’n bocht moet gaan hangen met je lichaam… daar heb ik schrik van.’’

De Drent Jakobs moest als niet-klimmer altijd zijn achterstand goed proberen te maken in de afdaling en dus lag zijn snelheid altijd ziedend hoog: ‘’Ik reed altijd als een doldwaze naar beneden omdat ik tijd moest inhalen, maar dit werkt alleen als je de techniek beheerst en vol zit met adrenaline. Concentratie is enorm belangrijk en je moet zelfvertrouwen hebben bij het ingaan van de bochten.’’ Wat betreft het beheersen van de techniek: Westra en Jakobs noemen beide Fabian Cancellara en Vincenzo Nibali als meesterdalers. De Vacansoleil-renner voegt Samuel Sanchez daar nog aan toe: ‘’Zij kunnen echt heel hard naar beneden.’’ Benieuwd naar de ‘daalskills’ van deze meesterdalers? Scan de QR-codes.

Leren dalen Ex-stratenmaker Westra merkt dat zijn daaltechnieken in de afgelopen jaren zijn verbeterd. Tijdens zijn trainingskampen in Spanje fietst hij veel bergaf. Ook in de wedstrijden in Zuid-Europa gaat het altijd op en neer: ‘’Je leert dalen vooral door het te doen,’’ zegt de blonde renner. ‘’Ik had in mijn eerste jaren moeite om mijn voorganger te kunnen volgen, in Friesland heb je natuurlijk ook helemaal geen bergen dus je bent dalen niet gewend. Maar ik ben nu 5 jaar prof en ik merk wel dat ik in de loop der jaren beter ben gaan dalen. Volgens Westra is het voor de onervaren daler vooral belangrijk om niet overmoedig te worden: ‘’Ruim voor de bocht remmen, dat is het belangrijkste. Zodat je op een goede snelheid de bocht in kan, en daarna gewoon weer aanzetten. Ik rem met de voor- en achterrem en zorg ervoor dat je geleidelijk aan remt. Je moet dat in de bochten ook gewoon aanvoelen, als het regent is het natuurlijk nog gevaarlijker. Als het regent geldt helemaal dat je voorzichtig moet remmen en dat je in de bocht absoluut van de remmen moet afblijven.’’

De tips van meesterdaler Gert Jakobs 1. Concentratie 2. Stuurmanskunst 3. Focus 4. Je moet nooit overmoedig worden, ga nooit harder dan je daadwerkelijk kunt.

5. Materiaal moet in orde zijn: zorg dat je altijd de remmen en de banden gecontroleerd hebt.

6. Gewicht altijd achterop het zadel en zorg dat je dijen goed tegen je zadel geklemd zitten.

Rush <<< 11

<<< Rubriek

5.

12 >>> Rush

Bijzondere Baan>>>

Nanda werkt als webcammodel en escort In elke editie van Rush laten we iemand aan het woord met een niet-alledaagse baan met een element van spanning en sensatie. Deze keer is het de beurt aan Nanda, zevenentwintig jaar oud. Na haar opleidingen en een reeks gewone baantjes besloot ze de overstap te maken naar de wereld van de erotiek. Vijf jaar geleden had ze echter geen idee wat er allemaal op haar pad zou komen.

TEKST: Kelly Westra

D

e wereld van de erotiek. Zeg het en er komt een hele reeks met vooroordelen bij je naar boven. Veel mensen denken dat het meisjes zijn die niet zo slim zijn, meisjes die gedwongen worden door een pooier en vooral meisjes van buitenlandse afkomst die hier onder valse voorwendselen naartoe zijn gehaald. Maar Nanda, een jonge, doodgewone Hollandse meid die geschoold is en haar brein op de goede plaats heeft, ze studeerde ze detailhandel én economie, koos bewust voor een baan als webcamgirl en escort.

Maar wat beweegt iemand om in de erotiek gaan werken?

“Ik begon op 1 april met de escort en dat is geen grap!”

Van alle markten thuis “Ik doe veel verschillende dingen binnen de wereld van de erotiek, in 2008 begon ik met het werken als webcammodel.

Ik was op zoek naar werk dat ik vanuit huis kon doen. Ik zag een link op Google staan en dat trok mijn nieuwsgierigheid.

Nadat ik de informatiefolder had besteld besloot ik aan de slag te gaan. Het was best spannend, gek genoeg had ik er plezier in en het ging mij goed af. Je kan bij dat bedrijf ook kiezen om te bellen, mailen of te sms’en. Het bellen vond ik ook leuk, je hebt dan een hele andere interactie met je bezoekers. Omdat dit bedrijf zich vooral richt op 1 op 1 contact, besloot ik eens verder te zoeken naar andere bedrijven waar er meerdere bezoekers in een chatbox konden. Inmiddels werk ik voor 4 of 5 webcamplatformen; ook internationaal. ⇢

Rush <<< 13

<<< Rubriek In 2008 ging ik een stap verder, ik begon op 1 april met de escort. En dat is geen grap! Ik weet nog goed wie mijn eerste klant was. Hij stelde mij onwijs op mijn gemak en het was een prettige ervaring. Deze man is nog steeds een vaste klant van mij. Het is een verzorgde vijftigplusser met een kantoorbaan.

Het is bijzonder om mee te maken dat je samen met een klant op een bepaalde manier ‘groeit’. Tijdens een boeking met hem hebben we niet altijd seks. We praten ook regelmatig over bepaalde dingen. Natuurlijk kijk ik uit wat ik loslaat want je hebt je wel te houden aan een bepaald imago. Ik kijk er altijd naar uit om door hem geboekt te worden. Met mijn verjaardag en met kerst krijg ik altijd een kaartje van hem. Dit geeft hij dan aan mijn bemiddelaar, die ze vervolgens naar mij opstuurt.

Ik ben een paar keer van escortbureau veranderd, momenteel werk ik voor een leuk bureau waarbij het goed klikt met de eigenaar, de chauffeurs en de overige meiden. Ik ben vaak beschikbaar; toch wel vier à vijf avonden (en nachten) per week.

Helaas heb ik niet elke dag een boeking maar ik heb niets te klagen. Omdat ik open-minded ben en veel dingen doe maak ik bijzondere dingen mee.

Het wereldwijde web

Ik ben begin dit jaar gestart met mijn eigen webshop. Ik verkoop hier speeltjes en accessoires die tijdens de seks of bij masturbatie gebruikt kunnen worden. Toch nog iets wat met mijn studie detailhandel te maken heeft. Ik vond het een leuke toevoeging en het gaat prima, het is een leuk extraatje.

Een paar jaar hield ik het alleen bij webcammen, bellen en de escort. Ik wilde toch meer dingen doen. Ik besloot een blog op te richten om over mijn avonturen te vertellen en ik heb me aangemeld bij een bedrijf dat seksspeeltjes test. Ik krijg

14 >>> Rush

regelmatig dingen opgestuurt die ik dan probeer en dan schrijf ik daar een stukje over.

Ik ben ook ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Ik heb officieel mijn eigen bedrijf. Daar vallen de webshop en mijn blog onder. Het was een heel geregel want de KvK is niet zo dol op omschrijvingen als erotiek en adult, maar het is me toch gelukt. Ik ben zo trots dat ik dit bereikt heb.

Carrierekeus

Er ging heel veel door mij heen toen ik besloot op deze manier mijn geld te gaan verdienen. Ik weet dat ik heel vaak de opmerking kreeg over het geld, de verdiensten en de manier waarop.

Vele dachten dat ik ‘zwart werkte’ of het niet aan de belasting opgaf. Niets is minder waar. Ik heb een hekel aan ‘zwart werkers’ en ik betaal genoeg belasting. Het verdient inderdaad leuk maar je moet er natuurlijk wel wat voor doen. Het komt mij absoluut niet toegewaaid. Op geen enkel vlak en met de escort al helemaal niet. Je moet ’t ook maar kunnen doen hoor; seks met iemand die je niet kent. Gelukkig weet ik wel een bepaalde knop om te zetten, echter voel ik mezelf er ook nog eens prettig bij, ik vind het gewoon leuk.

Sommige mensen zien het als een enorm moeilijke keus, seks hebben met mensen die je eigenlijk niet kent. Ik ben jaren single, hou van flirten, hou van mannen, heb veel fantasie, en een hoog libido en ik hou enorm van seks. Dan is het niet zo’n moeilijke keuze. Deze baan past bij mij. Ik hou van mijn beroep en het is eigenlijk tot nu toe m’n enige baan geweest zonder gezeur over contract verlenging, zogenaamde crisis, je bent te oud, je bent te dit of te dat. Het past in vele opzichten goed bij me en ik ben van plan het nog heel lang vol te houden.

Bijzondere Baan>>>

Veiligheid Ik voel me niet zo vaak onveilig tijdens mijn werk. Ik ben niet bang aangelegd en kan heel goed voor mezelf opkomen. Ik ben verbaal en fysiek sterk. Ik ken mijn grenzen, al lukt het me niet altijd daar binnen te blijven. Ik gaf laatst aan liever geen trio’s met stellen te hebben. Op een avond had ik een boeking en het ging om een trio. Bij de voordeur kwam ik er achter dat het om een stel ging. Toch probeerde ik er het beste van te maken. Ik vind vrouwen heel mooi hoor en ik heb regelmatig wat met een vrouw gedaan. Toch vond ik het na een half uurtje wel prima.

Haar vriend of man was te hardhandig. Het ging er tijdens de seks zo ruw aan toe dat hij mij pijn deed. Het zal echt niet met opzet gebeurd zijn, daar ga ik niet vanuit. Eenmaal thuis had ik er geen fijn gevoel over en ik kon mijn verhaal kwijt bij m’n grote steun en toeverlaat; een collega met wie ik dagelijks contact heb. Al gauw kreeg ik kleine blauwe plekken op mijn lichaam, daar waar hij me allemaal te hard had vastgehouden.

Na een aantal dagen was ik er nog steeds ‘mee bezig’. Het zit mij niet lekker en ik heb bij het bureau aangegeven dat ik niet meer naar hen toe wil en ook niet naar andere stellen. Het bureau vond mijn ervaring vervelend om te horen en ik had het gevoel dat ik werd gehoord en begrepen. Tot nu toe is dat eigenlijk mijn naarste ervaring in vijf jaar tijd.

Een kleine impressie Een tijdje terug had ik een boeking met nog een andere collega van me. We gingen naar drie jongens toe. Ze waren wezen stappen maar ze waren geen leuke meiden tegengekomen dus besloot één van hen ons te bellen. Het waren jongens van mijn leeftijd en ze waren neven van elkaar. De locatie was prachtig; in een luxe villa van de ouders van één van hen. Eerst dronken we wat en praatten we wat over algemene dingen en besloten naar boven te gaan. De jongens wilden nog wat extra feesten en besloten cocaïne te snuiven. Het was de eerste keer dat ik dit meemaakte. Laat het duidelijk zijn; ik gebruik geen drugs, deze keer dus ook niet. Toch was het bijzonder om dit eens mee te maken. Ze waren enorm opgewonden maar van een hoogtepunt kwam het niet. Ze wilden steeds meer en meer en de boeking werd vier keer verlengd. Ik was de hele nacht daar!

De chauffeur stond al die tijd in de straat trouw te wachten.

Eenmaal op de terugweg hadden we er wel schik om.”

Wil je meer weten over Nanda en haar avonturen binnen de wereld van de erotiek? Neem dan eens een kijkje op haar website. Ze schrijft over haar escort-ervaringen maar je vindt er ook recensies over seksspeeltjes en accessoires. Scan de QRcode en je wordt direct naar haar website doorgelinkt.

Rush <<< 15

<<< Portret

Altijd maar d Sporten voor de kick. Een lekker gevoel dat door je lichaam giert.

Altijd maar sneller, harder, extremer willen gaan. Maar wees gewaarschuwd: de risico’s kunnen enorm zijn als je aldoor maar die kick wil beleven. Wie hier over mee kan praten is motorcrosser Koos Dijkstra (46). Voor zijn ultieme kick gaat hij het gevaar aan, ondanks de risico’s. “Het aantal momenten waar je van geniet is vele malen groten dan die van verdriet.”

TEKST: Hjalmar Guit

E

ven buiten Assen, op een steenworp afstand van het wereldberoemde TT circuit, woont Koos Dijkstra. Koos is professioneel motorcrosser, maar je kunt hem het beste omschrijven als allround sporter. Dirtkarten, crosstriatlon, indoorroeien, mountainbiken, marathonschaatsen, noem maar op. Koos doet het. Hij is altijd bezig om zijn lichaam te trainen in wat voor sport dan ook. Dagelijks weer gaat hij op zoek naar zijn ultieme kick. Koste wat het kost.

Veel Kicks

Naar eigen zeggen denken de meeste mensen dat Koos een kick krijgt van snelheid. “Maar daar heb ik eigenlijk niks mee. Ik wil alleen zo snel mogelijk van A naar B, een nieuw record zetten.

Daar krijg ik een kick van.” Dat klinkt dubbelzinnig, want de snelheid doet hem er niet toe. Het gaat bij Koos niet om de snelheid op zich, maar meer om zo snel mogelijk van de ene naar de andere plek te komen. Of dat nou met 120 of 40 kilometer per uur is maakt hem niets uit. “Die drive om zo snel mogelijk ergens te komen heb ik tot het ziekelijke af. Op de motor, op schaatsen, op de mountainbike, alles kan. Ik wil altijd winnen winnen winnen”, zegt hij met vuur in zijn ogen.

Niet alleen van zo snel mogelijk van A naar B gaan krijgt Koos een kick. Er zijn meerdere manieren waar bij deze sportman pur sang de adrenaline door de aderen giert. “De kick bij motorcrossen is ook een machine helemaal onder controle hebben. Mens en machine worden één en gaan het gevecht met de elementen aan.”

De vraag of hij verslaafd is aan de kick beantwoordt Koos met een luid en volmondig ja. “Sport is het mooiste wat er is. Jezelf helemaal binnenstebuiten keren is heerlijk.” Hij haalt zijn kick uit veel sporten, maar zijn focus ligt op motorcrossen. “Mijn ultieme kick krijg ik van zo hard mogelijk over een moeilijk

16 >>> Rush

parcours crossen. Dat hoeft niet met een wedstrijd te zijn. Ik rijd graag 38 minuten lang zo hard als het kan over de baan.”

Waarom die 38 minuten en niet gewoon van start naar finish?

Het antwoord is simpel: “Zo lang duurt het voordat de tank leeg is. Ik vul hem en dan ga ik weer opnieuw.”

Naast het motorcrossen beoefent Koos ontzettend veel andere sporten. Zijn hele leven draait om sport. Al op de basisschool wist hij dat hij beroepssporter wilde worden. Zijn favoriete bezigheid is trainen. “Ik train erg veel, soms wel twee keer per dag zeven dagen in de week. Als ik aan het werk ben bedenk ik steeds hoe ik zo snel mogelijk weer thuis kom om te trainen.” Hij wil zichzelf elke keer blijven verbeteren. Momenteel zit hij thuis met een blessure. Knieschijf gebroken. Maar zelfs nu is hij niet uit het veld te slaan. “Vandaag heb ik 6,6 kilometer met krukken gelopen.”

Portret>>>

doorgaan Risicovol

Die gebroken knieschijf herinnert hem wel direct aan de risico’s van zijn sportieve levensstijl. Elke twee jaar breekt hij wel weer wat. “In 2010 heb ik tijdens een motorcrosswedstrijd in één val vijftien botten gebroken. Ze hebben twee ijzeren platen en zeventien schroeven in me gezet.” Zelfs na zo enorm in de kreukels te hebben gelegen wil hij niet van stoppen weten.

“Negen weken na de operatie crosste ik alweer op het WK.” De risico’s zijn ontzettend groot. Eén keer verkeerd neerkomen en het kan gedaan zijn met hem. Desondanks remt hij in niets af en begint na een blessure gewoon weer opnieuw.

“Je kunt het vergelijken met het achter de meiden aan zitten.

Stel dat je relatie net voorbij is. Dan heb je waarschijnlijk niet direct zin in een nieuwe relatie. Na een tijdje ben je dat single zijn wel zat en zou je wel graag weer een leuke relatie willen.

Dus neem je toch weer die stap om een nieuwe relatie te beginnen. Het aantal momenten waar je van geniet is vele malen groter dan die van verdriet. Dat is met mijn sporten precies zo.”

Koos mag dan zelf geen probleem hebben met het nemen van risico’s, maar hij heeft ook nog een gezin. Hoe kijken bijvoorbeeld zijn kinderen er tegenaan dat hun vader geregeld flink in de lappenmand ligt? “Ze houden me absoluut niet tegen, ze begrijpen namelijk dat het erbij hoort. Mijn zoon crost ook, maar hij doet het wel rustiger aan dan ik. Hij zegt wel eens: Ik wil niet zo hard vallen als jij altijd.” Zijn kinderen zijn zich dus wel erg bewust van de gevaren die op de loer liggen. Maar ze worden ermee opgevoed dat risico’s nu eenmaal bij het leven horen. “Ik leer ze dat wanneer je niets doet je ook niets hebt, maar er ook niets gebeurt. Als je telkens maar weer hetzelfde boek leest leer je nooit iets nieuws.” Toch geeft hij wel aan dat hij wel wat geremder is sinds hij kinderen heeft. Als het moet schuift hij sport voor zijn kinderen wat aan de kant. Maar helemaal stoppen zal hij niet zo snel doen.

Naast motorcross beoefent Koos veel meer sporten, bijvoorbeeld indoorroeien.

Nooit opgeven

Nu lijkt het net alsof Koos een waaghals is die alles doet voor de sport en de risico’s bijna opzoekt. Dat is echter helemaal niet waar. “Ik denk van tevoren heel goed na voordat ik iets doe. Ik plan alles en stippel van tevoren uit wat ik ga doen.” Zo gaat hij zijn hele leven door. Naar eigen zeggen doet hij niets impulsief. “Ik zet voor mezelf doelen en ga zitten nadenken.

Hoe kom ik daar? Welke weg moet ik inslaan om mijn pad daar uit te laten komen?” Opgeven is geen optie. Een fanatiekeling en een perfectionist, zo omschrijft hij zichzelf. “Als je ergens in gelooft en daar helemaal voor gaat dan kom je daar.”

Als hij alles over zou mogen doen, dus ook met alle blessures en breuken erbij, zou Koos het precies zo doen. “Ik heb nergens spijt van. Doordat ik alles altijd goed overdenk heb ik ook precies gedaan en bereikt wat ik wilde. Die breuken horen er gewoon bij.” Zo lang hij plezier houdt, gaat hij door met zijn intensieve gesport. “Het belangrijkste is plezier. Plezier en passie.

Pas daarna komen prestatie en prijzen. Sport bestaat voor mij uit die vier P’s. Oh en prachtig!”

Die onverzettelijkheid kenmerkt hem. De manier waarop hij vertelt over sporten inspireert. Ondanks de risico’s zet hij door en is hij niet te stoppen. Zelfs met een gebroken knieschijf.

Koos staat op en loopt soepel naar de deur. Het enige wat zijn knieblessure verraadt is een tien centimeter lange jaap met hechtingen die horizontaal over zijn knie loopt. Hoe lang geleden het is gebeurd? Zeven maanden. “Maar ik heb tot twee weken geleden met die in stukken gebroken knie rondgelopen.

Het deed wel pijn, maar ik heb gewoon getraind en zelfs een fietswedstrijd gewonnen. Kan ik nu mooi tegen mijn trainingsmaatjes zeggen dat ik ze zelfs nog versla met een gebroken knie!”

Rush <<< 17

Balancerende Nik

ereen haalt zâ&#x20AC;&#x2122;n kick uit iets anders. Voor mmige mensen is een rit in een reuzenrat zich al spannend, maar voor Nik Wallenda 79) is dat te min. Hij klimt erop. Deze erikaanse acrobaat balanceert over kabels stak als eerste mens de Grand Canyon over. maakte in juni 2012 op 60 meter hoogte, r een afstand van een halve kilometer n oversteek over de Niagara watervallen.

18 >>> Rush

Rush <<< 19

<<< Achtergrond

Sporten met een tweede hart Na een falend hart, kreeg Mijke Smit een nieuwe kans en die greep ze met beide handen aan Je bent 30 jaar, je bent sportief en staat midden in het leven totdat het vreselijk misgaat: je hart stopt ermee.

Een donor is de redding geweest voor Mijke Smit (1972). Elf jaar geleden kreeg ze een nieuw hart en nu zwemt en loopt ze podiumprijzen bij elkaar tijdens verschillende Europese Spelen voor Hart- en of Longgetransplanteerden en de World Transplant Games. “Dat is echt kicken!”, aldus Mijke die haar tweede kans om te leven volop benut.

“Het leven houdt niet zomaar op.”

TEKST: Mitchel van Essen

M

ijke zit nu relaxt aan een kop thee en wordt net door een wandelmaatje gebeld om een afspraak voor vanavond te maken voor een wandeling met de honden. Dit staat in schril contrast met elf jaar geleden.

Voordat het op wintersport in 2002 in het Franse Val Thorens echt mis ging met haar hart, liep Mijke al een tijdje rond met klachten die ze zelf allemaal kon verklaren. “Ik werkte bij uitzendbureau Randstad als intercedente. Dit beroep staat in de top-5 van meest stressvolle beroepen.” Alle klachten waarmee Mijke dan ook rondliep, wijdde ze dan ook aan haar baan.

De migraine die ze wel vaker had, werd erger, net als haar vermoeidheid, het vocht vasthouden, het spugen en nachtelijke hartkloppingen. “Ik had ‘s nachts soms zo’n opgefuckt hart dat ik gewoon niet kon slapen. Het leek wel alsof dat uit mijn lijf kwam zetten. Daarbij hoestte ik ook de longen uit mijn lijf.” In Frankrijk zelf ging het al niet veel beter. “Het was al zo moeilijk

20 >>> Rush

om in het appartement van de bank naar de wc te komen. Dat was de druppel voor mijn vriendin, die de plaatselijke huisarts belde.” Dit is waarschijnlijk Mijke’s redding geweest. Na een verblijf van een aantal dagen in het ziekenhuis werd er een reis naar Nederland geregeld. In het UMC in Nederland werd de diagnose gesteld: eindfase van hartfalen. “Ik was echt een dom blondje. Hoe kon ik al die klachten wegstoppen en negeren?”, vraagt Mijke zich nu lachend af. Toen de diagnose eenmaal werd gesteld, raakte Mijke even in paniek. “Ik wilde niet dood dus kon niet anders dan die kans pakken.” Uiteindelijk lag ze dertien weken op de intensive care in het ziekenhuis, waarvan vijf weken in kunstmatige coma. Haar lichaam was zo moe dat complicatie op complicatie optrad en ze, zoals ze zelf zegt ‘een bij bewust zijnd kasplantje’ was. “Het leven droop uit me. Op een gegeven moment dacht ik echt: ‘Het leven houdt hier op, waar is de stekker, trek hem eruit alsjeblieft.’”

Achtergrond>>>

Een nieuw hart

Zonder te weten wanneer haar donorhart beschikbaar zou komen, ging het op die bewuste dag een stuk beter met Mijke.

“Het leek net alsof mijn laatste beetje energie uit mijn tenen kwam zetten. Ik was helemaal happy de pappy. Dat gaf toen zo’n kick. Het was echt de beste dag sinds die honderd dagen die ik in het ziekenhuis lag, zonder ook maar een seconde te weten dat mijn donorhart die dag vrij zou komen. Het heeft zo moeten zijn denk ik.” ‘s Avonds net toen Mijke wilde slapen, stond er een verpleegkundige met een gigantische glimlach in haar kamer: ‘Er is een donorhart!’ Mijke: “Toen ik dat hoorde was ik echt enorm opgelucht. ‘Yes, thank God I made it!’ Ik had toen ook alleen maar vertrouwen in de operatie. Voor mij kon er niks meer fout gaan, terwijl het een heel erg risicovolle operatie is.” De elf uur durende operatie verliep dan ook goed.

Na de operatie moest ze opnieuw leren lopen. Ze zat voor een

lange tijd in een rolstoel en had weinig spierkracht. Anderhalf jaar na de operatie stond haar leven weer op de rails.

Lichamelijk ging het dus een stuk beter en mentaal had de hele operatie een plek gekregen. “Het hart is toch van iemand anders, iemand die waarschijnlijk veel te jong is overleden en ook mensen nalaat.” Toch herpakte Mijke zich en revalideerde ze. In het zwembad ging het leren lopen een stuk sneller.

“Daar heb je toch minder zwaartekracht en gaat het soepeler.

Op een gegeven moment stonden mensen juichend in onze slaapkamer omdat ik een rondje om het bed kon maken. Dat was raar, maar voelde ook zo goed! Het gaf van binnen zo’n enorme kick.”

>>>

Rush <<< 21

<<< Serious Business

Als je iemands leven kan redden, zou je dat dan doen?

. .

Ja 22 >>> Rush

Nee

www.jaofnee.nl

Achtergrond >>> Overwinningen

In 2004, twee jaar na de operatie behaalde Mijke haar eerste persoonlijk grote overwinning. “Het BNN-programma Je Zal Het Maar Hebben wilde mij volgen. Er zijn in Nederland namelijk niet veel vrouwen met een donorhart.” Patrick Lodiers wilde toen dat Mijke een rondje zou hardlopen op de atletiekbaan in Hilversum. Ze keek hem met grote ogen aan. “Dat gaat ‘m niet worden. Ik zou een half rondje proberen. Dit halve rondje à 200 meter lukte me toch! Wauw, wat een gevoel. Zo pakte ik het sporten weer op.” Twee jaar later zwom Mijke mee met de Europese Spelen voor Hart- en/of Longgetransplanteerden in Napels. Zonder enige verwachtingen pakte Mijke toch verrassend twee bronzen medailles. “Ik dacht dat ik gek werd. Ik had gewoon iets gewonnen. Dat was zo gaaf!” Met de hardloopestafette waar ze ook aan meedeed naast het zwemmen, behaalde ze dat jaar de zilveren plak. In 2011 zwom Mijke de 100 meter schoolslag bij de World Transplant Games. Mijke behaalde hier haar tweede echt grote persoonlijke overwinning. “Het was een 25 meter bad, waardoor ik dus vier baantjes moest zwemmen.

Na drie baantjes dacht ik opeens: ‘Hè, ik ben er al bijna?!’ Toen trok ik een eindsprint en zwom ik nog iemand voorbij en werd ik tweede. Ik was helemaal gesloopt, maar dacht wel: ‘Yes, I did it!’“Vorig jaar waren de Europese Spelen voor Hart- en/of Longgetransplanteerden in Apeldoorn. Toen liep Mijke weer de estafette. Ze voelde de vooruitgang die ze had gemaakt en dat voelde super. “Ik was zo fanatiek. Er liep weer een vrouw voor me. Ik dacht alleen maar: ‘Ik ga d’r pakken!’ En hoppa ik ging langs d’r heen. Na een eindsprint behaalde ons team een derde plats”, vertelt Mijke trots.

Donorrun

Vorig jaar richtte Mijke de Donorrun op, een duurloop om aandacht te trekken voor donorregistratie. “Ik liep toen alleen niet mee. Ik sprintte alleen, duurloop kon ik toen nog niet. Daarom fietste ik mee. Dat was toen alleen zo frustrerend, ik wilde ook meelopen!” Hierdoor besloot Mijke om te trainen voor de Donorrun van dit jaar. “In april begon ik met trainen en na twee weken kon ik gewoon al vijf kilometer lopen in 25 minuten!

Wat een kick gaf dat. Het stond toen ook symbool voor mijn herstel. Als me dit lukte, dan zou alles me weer lukken!”

Uiteindelijk kijkt Mijke positief terug op de afgelopen elf jaar.

“Mijn kijk op het leven is totaal veranderd. Zoals ik er nu in sta, vind ik heel mooi. Ik geniet er gewoon veel meer van. Het was een lange weg om te bereiken, maar nu koester ik het leven.

Ik mag god danken op mijn blote knieën.” Op 20 oktober rent Mijke de halve Donorrun in Amsterdam. Ze gaat knallen! “Ik voel me goed, ik heb een mooi leven.”, aldus de positieve Mijke.

De World Transplant Games Aan deze competitie doen alle soorten getransplanteerden mee. Dus deelnemers met donorlongen, -hart, -nieren, -lever maar ook stamcelgetransplanteerden bijvoorbeeld. Dit maakt het een stuk lastiger voor Mijke, want met een donorhart en -longen ben je beperkter in het behalen van een optimale sportprestaties dan met een donornier.

Finish bij de estafette van de Europese Spelen voor hart- en/of Longgetransplanteerden in Apeldoorn (2012)

Rush <<< 23

<<< De eerste keer RUSH beschrijft iedere uitgave een eerste keer. Het vorige nummer was dat de eerste keer paddo’s, deze keer de eerste keer optreden voor groot publiek.

De eerste keer: O

Muziek is de passie van de 5 leden van de Band Amplifier uit Dronten. Muziek maken overal en altijd, het liefst natuurlijk met zijn vijven. Optreden op relatief kleine feestjes als bruiloften en verjaardagen of op vrijdagavond in een kroeg ergens in de regio. Maar optreden voor een 3000 man is wel iets anders. Het is het begin van de ambitie om net als grote sterren stadions vol enthousiaste mensen te krijgen.

TEKST: Wido Ekkel Band Amplifier is sinds een aantal jaren wekelijks hard aan het repeteren in een opnamestudio in Kampen. De band fungeert als coverband op feestjes en partijen en af en toe regelen ze een optreden in een kroeg in een van de woonplaatsen van de leden. Een uur á anderhalf bekende liedjes spelen voor zo’n 100 uitgaande dorpelingen. Leuk, maar de ambities zijn een stuk groter. Wouter en Floor, de twee vocalisten van de band zijn blij dat ze de kans gekregen hebben voor veel mensen te spelen.

Afgelopen zomer tijdens het jaarlijkse festival de Meerpaaldagen in Dronten traden ze op voor een uitzinnig publiek van zo’n 3000 mensen. Eén van de mensen van het bestuur had hen gezien toen ze bij een bruiloft speelden. Daarna zijn ze op gesprek gekomen en hebben ze nog wat gespeeld. De organisatie was overtuigd, ze mochten komen spelen. Spannend, of niet?

WOUTER: “Tuurlijk, heel erg. Wat denk je dan? We treden meestal op voor een man of 100. Heel kleinschalig en je ziet iedereen die in de zaal staan. Het is heel intiem, om het zo maar te noemen. Je maakt wat grappen met de jarige of het bruidspaar en drinkt na afloop nog wat met de gasten. Heel iets anders dan tijdens de Meerpaaldagen.”

FLOOR: “Niemand van ons had ooit voor meer dan 500 man gespeeld en nu waren het er een paar duizend. We waren enorm gespannen. Maar we vonden het uiteraard ook heel vet dat we waren gevraagd. Je merkt meteen dat je in een business terecht komt. Het is erg officieel allemaal. Maanden van tevoren vindt de boeking plaats en ook de avond zelf is heel anders. In plaats van dat je wordt begroet door het bruidspaar en rustig je materialen neerzet en opbouwt, werden we verwacht in onze eigen kleedkamer. Net als Glennis Grace, die naast ons zat. Dat is apart. En ook werd alles al opgebouwd op het podium, we konden meteen beginnen met spelen.”

En dan loop je het podium op…

FLOOR: (lacht) “Ja, dan is het al geweldig. Alles stond al klaar, we konden direct beginnen met spelen. We werden groots aangekondigd, ook al was het maar voor een half uurtje. We

24 >>> Rush

hebben een nummer of 6 gespeeld maar het was geweldig.

Ik wilde altijd al eens mijn microfoon ergens in een nummer richting het publiek houden om het te laten zingen. Het werkte ook nog. Echt fantastisch.”

WOUTER: “Ik wilde constant mijn telefoon pakken om foto’s te maken, 6000 handen in de lucht omdat jij staat te zingen. Bizar eigenlijk. En dat ik in Dronten woon hoorde ik zelfs af en toe mijn naam uit het publiek. Te gek! Dat half uur was veel te snel voorbij. We stonden te shaken toen het afgelopen was. Onder begeleiding ga je dan weer terug naar de kleedkamer.”

Ik wilde constant mijn telefoon pakken om foto’s te maken, 6000 handen in de lucht omdat jij staat te zingen.

Bizar eigenlijk.’’

Interview >>>

Optreden voor groot publiek

Kicken dus!

WOUTER: “Enorm kicken! Heel anders dan we gewend waren.

Ik vond het een geweldige ervaring en ik denk dat het voor ons als band een heel grote stap is geweest. We hebben er enorm van genoten en ik denk dat we in de toekomst meer stappen kunnen gaan maken.”

Wat is jullie ambitie nu?

WOUTER: “Natuurlijk maakt het geld het aantrekkelijk om verder te gaan. Maar dat wil niet zeggen dat we nooit meer kleinschalig gaan optreden. De sfeer daar trekt mij enorm aan maar ik weet wel dat die kick van het grote publiek niet te weer staan is. Ik zou het heel vet vinden om door te groeien en later ook volle stadions te trekken. Maar dat is allemaal nog ver weg. We hebben een groep met allemaal verschillende leeftijden, ik ben verreweg de jongste, mijn mogelijkheden zijn wat dat betreft wat breder. ” FLOOR: “Voor mij is dat inderdaad anders. Ik heb een gezin

thuis, man en kind. Een carrière als fulltime zangeres wordt misschien lastig. Maar wat vaker voor een mooi publiek staan wil ik wel erg graag.”

Wanneer weer?

FLOOR: “We hebben meteen na ons optreden al weer contact gehad met de organisatie. Er wordt een tevredenheidsonderzoek onder de bezoekers gehouden momenteel. In december krijgen we bericht en gaan we kijken of we wederom op de Meerpaaldagen mogen staan. Zou geweldig zijn!”

WOUTER: “Ik heb van veel dorpsgenoten positieve reacties gehad, dat is ook een onderdeel van de kick, dat mensen het er later nog over hebben en je complimentjes geven.”

Rush <<< 25

<<< Raves

FEESTEN MET EEN RAUW RANDJE Een feestje zonder vergunningen in een oud schoolgebouw, een bos of een loods. Locatie en tijd blijft geheim, die worden pas een paar uur van te voren via sms bekend gemaakt. Geen hoge entreeprijzen, geen beveiliging voor de deur en geen regels. Tijdens een rave draait het om de muziek en de spanning, tegen alle regels in een feestje bouwen op een plek waar je niet mag zijn.

TEKST: Sophie Wassink

26 >>> Rush

Raves >>>

Rush <<< 27

<<< Achtergrond

I

k nader een oude loods midden op een verlaten industrieterrein. Zou het hier zijn? Met moeite open ik de zware verroeste deur van het gebouw en loop naar binnen. Geen gespierde, kale beveiliger die ik moet omzeilen en geen kassameisje dat ik vijftig euro moet betalen voordat ik naar binnen mag. Het enige wat ik zie is een brede donkere gang. In de hoek staat een groepje pillenslikkers, kaken stijf op elkaar en pupillen zo groot als dropballen. Ik duw een volgende deur open en word overspoeld door keiharde techno. De geur van alcohol en wiet verrast me niet maar de lucht is zo sterk dat ik een hoestbui moet onderdrukken. In het midden van de ruimte staat een dj achter zijn tafel, met zonnebril op, los te gaan samen met een groep van ongeveer honderd mensen die zich om de dj-booth heen heeft verzameld. Drie meisjes rechts in de hoek delen een fles wodka. Tegenover hen gaat een man, met peuk in zijn mond, volledig los op de elektronische beats. Met zijn armen in zijn nek en met zijn ogen dicht lijkt het net of hij alleen in de ruimte is en van de muziek geniet. Iedereen vermaakt zich hier op zijn eigen manier, maar toch is er een eenheid. Want alle gekke mensen die zich in deze loods bevinden zijn hier om dezelfde reden: alle remmen los gooien en dansen tot dat de zon op komt.

Noodzaak

Raven is in Nederland ontstaan uit pure noodzaak. Begin jaren 90 werd House-muziek in Nederland populair. Maar de grote clubs waren niet direct enthousiast over de trend, want liefhebbers van deze muziekstroming stonden bekend als pillenslikkers zonder remmingen. En die moesten de clubeigenaren niet hebben. Vandaar dat de house-addicts zelf feesten gingen organiseren. Zonder vergunning, regels en eindtijd. Op

28 >>> Rush

deze manier konden ze de hele nacht ongestoord door feesten, totdat de politie erachter kwam. Tegenwoordig is die noodzaak verdwenen. De dance-scene is enorm gegroeid in Nederland en er worden ieder weekend honderden feesten georganiseerd.

Van vele festivals in de zomer tot talloze feesten in clubs in de winter. De dance-scene is commercieel geworden en voor de grotere feesten betaal je al gauw zoâ&#x20AC;&#x2122;n vijftig euro voor een entreekaartje. Van de underground scene uit de jaren 90 is in dat opzicht dus niet veel meer over. Maar wanneer iets enorm commercieel wordt, is er altijd een onderstroom die de commercie tegen wil gaan. Dat verklaard waarom het organiseren van raveâ&#x20AC;&#x2122;s nu weer populair is. Bezoekers van illegale feestjes zijn regeltjes-moe en gaan juist tegen de regels in.

Een rave is een illegaal feestje waar vooral elektronische muziek gedraaid wordt. De locatie en het tijdstip worden kort voor aanvang bekend gemaakt. Raves worden in de jaren 80 steeds populairder net als de partydrug XTC. De illegale feestjes horen bij de subcultuur underground. Underground is een tegencultuur en zet zich af tegen uitingen van het grote publiek, zoals commercie. Een rave staat daarom bekend om het gevoel van vrijheid. Geen drugsbeleid, geen begin of eindtijd en geen racisme.

Raves >>> Puur

En dat maakt een rave in deze tijd bijzonder. Martijn Schaap, raveliefhebber en dj denkt er ook zo over. “Een illegaal feestje is puur en rauw, iedereen komt er om dezelfde reden: genieten van de underground sfeer en de muziek. Je weet dat de politie elk moment kan komen opdagen om de boel te stoppen en dát maakt het spannend.’’

Een goede locatie voor een rave is een park, een kraakpand of een bos. Het is belangrijk dat de locatie een open plek is, je moet er makkelijk in en weer uit kunnen. Het adres wordt pas een paar uur van te voren bekend gemaakt. Via een whatsapp of sms, niet via Facebook, want dat is te gevaarlijk, de plek moet zo lang mogelijk geheim blijven. John, organisator van illegale feesten, heeft samen met zijn vriendengroep meerdere succesvolle raves georganiseerd. “We zijn begonnen met kleine legale feestjes, maar we wilden meer, groter, vollere zalen. Daar heb je geld voor nodig en dat hadden we niet, zo zijn we in de underground scene gerold. De eerste paar keer organiseerden we de feestjes in het bos. Het bos heeft ’s nachts iets magisch, iets spannends. Via via regelden we een aggregaat voor de stroom, een aanhangwagen vol met Aldibier en veel enthousiaste vrijwilligers.”

Te mooi om waar te zijn?

Samen een feestje bouwen op een geweldige locatie zonder geld en zonder regels. Het klinkt te mooi om waar te zijn. Geen regels, is dat niet vragen om moeilijkheden? ‘’Nee, het gekke is dat die regels niet nodig zijn. Iedereen gedraagt zich en we houden elkaar een beetje in de gaten. Onveilig voel ik me zeker niet, dat komt denk ik omdat het publiek dat een rave bezoekt wil genieten van de muziek, ruziezoekers komen er niet, ’’ vertelt Martijn. Ook John is het hiermee eens: “ Geen deurbeleid, geen controle, en geen eindtijd,dat maakt een rave juist zo mooi.“

Maar daar denkt de politie anders over. Het organiseren van een feestje zonder vergunningen is verboden en kan je een flinke boete opleveren. “Het is spannend, omdat je weet dat de politie elk moment kan komen opdagen. Tijdens 80 procent van de raves die ik heb georganiseerd, werd het feestje onderbroken door de politie. Maar dat ging wel op een rustige manier. ‘’Jongens, zouden jullie kunnen stoppen?’ En daar luisteren wij dan natuurlijk naar, vooral om problemen te voorkomen. De waarschuwingen van de politie hebben ons niet tegengehouden, we zijn gewoon doorgegaan met organiseren. Want als alles goed gaat geeft het een kick, mensen die losgaan op jou feest en je meerdere keren op een avond komen vertellen dat dit het leukste feest is waar ze ooit zijn geweest, daar doe ik het voor, “ vertelt John.

(De naam John is gefingeerd uit privacyoverwegingen, red.)

Wil jij zelf een rave meemaken? Hou dan je oren en ogen goed open. Een website met een overzichtelijke agenda van de komende raves bestaat niet, maar volgens Martijn worden er elk weekend meerdere raves georganiseerd door heel het land.

“Geloof me maar dat het ook dicht bij huis gebeurt.”

Rush <<< 29

<<< Achtergrond

Duik in het mysterie van Onze aarde bestaat voor het grootste gedeelte uit water. Toch bewegen wij mensen ons voornamelijk over het land. Er is dus nog heel wat te ontdekken. Dat kun je doen door te gaan duiken, maar dat is nog maar het begin. Ga dieper, duik verder en bezoek plekken waar nog nooit een mens is geweest. Ontdek de onderwaterwereld met grotduiken.

TEKST: Berber Bennabi

O

nder het wateroppervlak schuilt een geheel andere wereld. Enkel met je hoofd onder water ziet de wereld er al anders uit. Om je heen vind je rust. Je hoort alleen het geluid van je eigen ademhaling.

Je kijkt naar boven en ziet het felle zonlicht dat je zicht geeft door de wateroppervlakte heen. Hoe dieper je gaat, hoe geheimzinniger het onderwaterparadijs wordt. Het zonlicht wordt minder en om je heen verkleurt de zee van licht- naar steeds donkerder blauw. Het is tijd je lamp aan te doen terwijl je dieper afdaalt op zoek naar de ingang van een grot. Op weg naar nieuwe ontdekkingen daal je verder af tussen vissen die om je heen lijken te dansen. Hun prachtige kleuren steken fel af bij het blauw van de zee. Je hebt geen last van de zwaartekracht en beweegt je vrij. Je bent zo vrij als een vis. Even weg van de bewoonde wereld op een plek waar bijna niemand eerder is geweest. Ineens zie je een opening tussen de rotsen. Een opening naar geheimen die klaarliggen om ontdekt te worden.

Technisch duiken

De duiksport is onder de meesten wel bekend. Het is immers één van de snelstgroeiende avontuurlijke sporten ter wereld. Vooral het recreatief duiken is populair. Voor de gevorderde duiker zijn er mogelijkheden om zich verder te ontwikkelen, namelijk in het technisch duiken. Één tak daarvan is grotduiken. Voor technische duiken zijn speciale technieken en vaardigheden vereist. Zo ook bij grotduiken. Als je in een grot zwemt is directe opstijging naar de oppervlakte niet mogelijk. Het is een duikspecialisatie die geheel in het teken staat van het verkennen van onderwatergrotten.

Risico’s

Grotduiken is dan ook niet zonder gevaren. Één van de meest voorkomende oorzaken van dodelijke slachtoffers bij de uitoefening van deze sport is het niet kunnen terugvinden van de grotingang. Ook een uitgevallen lichtbron kan gevaarlijk zijn. Je bevindt je in de duisternis en ziet niets meer om je heen, waardoor je in paniek kunt raken. Grotten hebben meestal krappe doorgangen, waardoor je soms door nauwe ruimtes moet zwemmen. Je bewegingsvrijheid is hierdoor beperkt en je loopt het gevaar vast te komen zit-

30 >>> Rush

ten aan uitsteeksels. Bij grotduiken wordt dieper gedoken dan tijdens een recreatieve duik en dat brengt daardoor ook meer risico’s met zich mee. Sommige grotten zijn enkele kilometers lang. Hoe verder je de grot inzwemt, hoe moeilijker het wordt. De duik vraagt namelijk veel ademgas.

Daarom is kennis en ervaring van groot belang. Je moet dus in staat zijn de training en discipline op te brengen die grotduiken van je vraagt.

Buddy

Om problemen onder water zoveel mogelijk te proberen voorkomen duik je nooit alleen, maar met een buddy.

Voordat je het water ingaat doe je een ‘buddycheck’. Hierbij controleer je elkaars duikuitrusting, zoals bijvoorbeeld de hoeveelheid lucht in de zuurstoffles en juiste bevestiging van het trimvest. Eenmaal in het water, blijf je altijd samen.

Je let niet alleen op jezelf, maar op elkaar.

Avontuur

Als je ervaring hebt met duiken en op zoek bent naar een uitdaging, is grotduiken wellicht iets voor jou. Het vereist een goede lichamelijke conditie, voldoende kennis en vaardigheden. De opleiding is al een uitdaging op zich. Tijdens je training maak je al meerdere grotduiken en ontdek je een mysterieuze nieuwe wereld. Je komt op plekken waar bijna geen mens komt en soms waar zelfs niemand eerder is geweest. Hier geniet je van unieke natuur en ontdek je geheimen van de onderwaterwereld. Elke duik is een verrassing. Het is beslist iedere keer weer een avontuur om nooit te vergeten.

Achtergrond >>>

n de onderwaterwereld Brevet Om een grotduikopleiding te volgen zijn een nitroxbrevet en minimaal honderd gelogde duiken vereist.

Nitrox is een ademgasmengsel dat een hogere zuurstofconcentratie bevat dan normale perslucht. Dit is voor duikers noodzakelijk om langer onder water te blijven.

Om een duikfles te laten vullen met verrijkte lucht, moet je gebrevetteerd zijn.

Een grotduikopleiding bestaat uit drie brevetniveau’s: Cavern Diver, Introductory Cave Diver en Full Cave Diver. Bij een cavern-duik wordt er maximaal tot zestig meter van de oppervlakte gedoken. Je blijft hierbij in de daglichtzone. Deze vorm van duiken valt nog onder het sportduiken en je maakt hierbij gebruik van standaard duikuitrusting. Een introductory cave-duik gaat een stapje verder. Hierbij verlaat je de daglichtzone en kiest ‘gemakkelijke’ grotten om te verkennen. Je hebt hierbij wel extra uitrusting nodig. Op dit niveau leer je ook al meer over het plannen en uitvoeren van een ‘echte’ grotduik. De meer complexe duikplannen komen in de training voor het brevet full cave diver aan bod. Daarbij gebruik je een volledige grotduikuitrusting. Met het full cave diver-brevet op zak kun je zelfstandig grotduiken.

Rush <<< 31

<<< Interview

Teamwork op een motor

Bij circuitracen heb je meteen een beeld. Dat is het gaspedaal tot de vloer intrappen of de gashendel van de motor volledig opendraaien.

Maar Ilse de Haas (18) doet geen van beide. Als zijspancoureur van Team Talens Racing heeft zij de taak om zo goed mogelijk mee te bewegen met de motor. Het rijden laat ze aan iemand anders over; maar dat maakt het niet minder spannend!

R

aceliefhebbers kunnen ze zonder moeite opnoemen.

De vedetten in de Formule 1 of de coureurs van de MotoGP. Fernando Alonso, Valentino Rossi, Sebastian Vettel en Dani Pedrosa; stuk voor stuk rijders die de sporen in hun sport hebben verdiend en wereldwijd bekend zijn. Ze rijden allemaal voor teams, met één ploeggenoot. Maar in de auto of motor moeten ze het zelf doen. Ilse de Haas is iemand die het veel leuker vindt om in teamverband te werken. En ook in de motorsport is dat mogelijk. Sinds dit seizoen zit Ilse in de zijspan. Coureur Hilbert Talens heeft als taak hen zo snel mogelijk door de bochten te loodsen. Ilse moet, door de goede bewegingen op het juiste moment te maken, ervoor zorgen dat dit in een zo kort mogelijke tijd gebeurt.

OPSTAPDAG

Dat zitten in de zijspan is haar met de paplepel ingegoten. Haar vader Géral was een succesvolle zijspancoureur, die met de beste Nederlandse motorcoureur Egbert Streuer aller tijden twee vice-wereldkampioenschappen vierde. ‘‘En ik heb vorig jaar gewoon een opstapdag gedaan, ben in de bak gaan zitten.

Daarna kocht mijn vader weer een zijspan en zijn we daar samen op gaan rijden.’’ ‘‘Ik vond het gelijk hartstikke leuk’’, vervolgt De Haas, ‘‘en ik had na die opstapdag al zoiets van: ik wil graag het NK rijden.

Maar dat was lastig, omdat ik op dat moment midden in m’n havo-examenjaar zat. Het was een kwestie van school afmaken.’’

VUURDOOP

Dit seizoen kon ik als lid van Team Talens Racing meerijden in het Open Nederlands Kampioenschap (ONK)’’, zegt Ilse. Ze heeft inmiddels aan negen races meegedaan, op vier verschil-

32 >>> Rush

lende circuits. Het 18-jarige meisje uit Assen bekent: ‘‘De eerste race, in Hengelo, was ook meteen de moeilijkste. Dat kwam ten eerste door mijn gebrek aan ervaring, het was echt m’n vuurdoop. Maar het had dat weekend in de kwalificatie en tijdens de warming-up geregend; tijdens de race was het echter droog.

Dat merk je wel op de baan!’’ ‘‘Afgelopen weekend (op Assen, red.) reden we tijdens de kwalificatie een rondetijd van 2 minuut 30. Toen regende het.

De warming-up ging in 1 minuut 57 en een racerondje kostte 1 minuut en 51 seconden. Wow-momentjes. Je denkt: het kan dus allemaal nóg sneller.’’ ‘‘Ik vind het zijspanracen echt heel leuk. Naar races leef ik vrij rustig toe, al ben ik soms wel wat zenuwachtig. Maar als het een mooie dag is kijk ik eerst bij andere races. Je doet andere dingen, bent niet steeds met die race bezig. Ook vijf minuten van tevoren, op de grid, bereid ik me rustig voor op de race.

Je kijkt vluchtig naar de tribunes, ik ben altijd nieuwsgierig hoeveel publiek er zit.

EERSTE BOCHT

Waar haalt Ilse de Haas precies haar kick in deze sport vandaan? Ze noemt de snelheid waarmee je over de baan zoeft, maar ook het teamwork spreekt haar aan. ‘‘Want als zijspanteam ben je met z’n tweeën bezig een prestatie te leveren.

Bovendien moet je op elkaar kunnen vertrouwen; en dat terwijl je elkaar niet ziet. Mijn winnaarsmentaliteit hoort er ook bij: ik wil altijd winnen.’’

De Haas noemt één bepaald moment waarop het adrenalineniveau tot grote hoogte komt. ‘‘Bij de groene vlag moeten we de warm up-lap rijden. Zodra iedereen na die ronde klaarstaat op de grid gaan de lichten uit en is het een kwestie van zo snel mogelijk die eerste bocht induiken! Er gaat dan heel veel adrena-

Interview>>>

r

‘‘Er gaat heel veel adrenaline doo r

je heen’’

TEKST: Hermen Oldengarm line door je heen, dat voel je wel. Je hoopt altijd dat je goed bij die eerste bocht zit, want als dat niet lukt loop je al meteen een achterstand op ten opzichte van de kopgroep in het veld.’’

TEAMRECORD

Met 87 punten uit 9 races hebben Ilse de Haas en ‘chauffeur’ Hilbert Talens het verdienstelijk gedaan. Ze staan zesde in het klassement. ‘‘Als ik een goede prestatie moet noemen die we dit seizoen geleverd hebben, dan zeg ik de persoonlijke records (PR’s) die we vaak hebben neergezet op het circuit van Assen. Daar hebben we onze tijden heel vaak verbeterd.

Ook het teamrecord van de ploeg van vorig seizoen hebben we gebroken in Assen.’’

‘‘Zodra iedereen na die ronde klaarstaat op de grid gaan de lichten uit en is het een kwestie van zo snel mogelijk die eerste bocht induiken!’’

Maar Ilse is eerlijk, want ze vindt het lastig verder een prestatie aan te duiden. ‘‘Dat komt ook doordat het een Open Nederlands Kampioenschap is. Het deelnemersveld verschilt per keer. De eerste race van het seizoen reed er bijvoorbeeld een wereldkampioen en andere toppers mee (die maakte zijn status meteen waar en won, red.), terwijl tijdens andere races alleen Nederlanders meedoen. Het is niet verplicht om een heel seizoen te rijden. Als een Engelsman denkt: leuke wedstrijd, komt hij één of twee keer en daarna niet meer. Af en toe doen er Belgen mee. Sommigen rijden races als voorbereiding voor een wedstrijd die ze in een ander kampioenschap gaan rijden.’’

Naam: Ilse de Haas

Geboren op: 17 maart 1995 (18 jaar) Woont in: Assen Rijdt voor: Team Talens Racing Studeert: Bedrijfskunde aan de Hanzehogeschool in Groningen

PASSAGIER

‘‘Het circuit van Zolder is duidelijk het mooiste. Daar zit hoogteverschil in, en dat kende ik nog niet, want de Nederlandse banen zijn allemaal vrij vlak. Daarnaast begint Assen stiekem al te winnen, dat circuit kende ik al helemaal uit m’n hoofd. De mooie bochtencombinaties en dat verschil in hoogte maakt het het mooiste circuit waar ik dit seizoen heb gereden.’’

Blijft staan de vraag of Ilse de Haas ook individueel racen ambieert. ‘‘Nou’’, peinst ze, ‘‘ik heb nu een paar keer zelf gereden, en dat is ook mooi en spannend. Maar ik denk dat ik gewoon passagier blijf. En dan wil ik daarin stapje voor stapje komen!’’

Rush <<< 33

34 >>> Rush

De volgende keer in

RUSH

RUSH

Rush is een magazine voor jonge mensen die van spanning houden.

REDACTIE // HOOFDREDACTRICE Sophie Wassink EINDREDACTIE Kelly Westra Wido Ekkel VORMGEVING Berber Bennabi Hjalmar Guit Allard Bolks BEELDREDACTEUR Tom van Appeldoorn WEBREDACTIE Mitchel van Essen Hermen Oldengarm

MEDEWERKING // Medewerking aan deze uitgave werd verleend door Peter Groeneveld, Ger Bomans, Jan Eijbrink, Mijke Smit, Patrick Beukelman, Gert Jakobs, Lieuwe Westra, Nanda Love, Koos Dijkstra, John, Martijn Schaap, Ilse de Haas en Hylke van der Zee.

Deltavliegen: Scheren door de lucht

REDACTIEADRES // Hogeschool Windesheim Uitgevers, X.22 Campus 2-6 8017 CA Zwolle eindredactiets02@gmail.com

ABBONEMENTSPRIJZEN EN 窶天OORWAARDEN // Ga voor het afsluiten van een abonnement naar onze website: www.omnizine.com. Nieuwe abonnees vinden daar ook onze introductiekortingen en speciale aanbiedingen.

Jaarabonnement (26 nummers) 竄ｬ99,95 Halfjaarabonnement (13 nummers) 竄ｬ54,95 Prijzen buitenland op aanvraag. Alle van toepassing zijnde voorwaarden vindt u op onze website.

SERVICE // Mail voor klachten, vragen over bezorging of betaling naar: eindredactiets02@gmail.com. Daar kunt u ook adreswijzigingen doorgeven. In dringende gevallen kunt u bellen met met onze servicedesk: 0316-238138

Bigtwin Motorexpo: Wij zijn er bij!

PRIVACY // De door u verstrekte informatie en gegevens worden opgenomen in ons abonnementenbestand. Dit bestand kan worden gebruikt om u informatie te verschaffen over abonnementen, voordeelaanbiedingen et cetera van R2 Publishing. Als u daartegen bezwaar hebt, kunt u dit kenbaar maken door contact op te nemen met onze servicedesk. journalistiekzwolle.nl/tijdschriften Alle rechten voorbehouden. ﾂｩ 2013 Rush

Rush <<< 35

WIN VIP KAARTEN VOOR DE

BIGTWIN MOTOREXPO Welk beroep beoefende Lieuwe Westra voordat hij profwielrenner werd? a. Dakdekker b. Stratenmaker c. Hijskraanmachinist

P. 10 Welk televisieprogramma maakte een item over hardloopster Mijke Smit?

P. 20

a. Zappsport b. Obese c. Je zal het maar hebben

Welke van de volgende locaties is het meest geschikt voor een rave? a. Een open plek in het bos b. Een dorpshuis c. Een sutropisch zwembad

P. 26 Met wat voor blessure kampt motorcrosser Koos Dijkstra momenteel?

P. 16

a. Ontwrichtte enkel b. Gebroken knieschijf c. Gescheurde hamstring

Wat voor voorwerpen nemen urban explorers altijd mee van de locaties die ze bezoeken? a. Een steen b Een krant, etiket, flyer of ander soort papier c Niets

P. 6 Stuur je antwoorden onder vermelding â&#x20AC;&#x2DC;Prijsvraag Rush NR. 2â&#x20AC;&#x2122; met naam en adres naar: Hogeschool Windesheim Uitgevers Campus 2 - 6 8017 CA Zwolle