TOERISME
1
BELGIË OP ZIJN BEST BIJ DE TAALGRENS
ENGHIEN/EDINGEN – Wanneer het in België over de taalgrens gaat, dan is dat meestal naar aanleiding van een politieke discussie. O ver faciliteiten voor Franstalingen in Vlaanderen en andersom. Laten we dat gehakketak hier aan de kant schuiven, want we hebben positiever nieuws te melden. Het is namelijk voortreffelijk fietsen en wandelen langs die taalgrens en dat onder vonden we aan den lijve.
februari 2022 I p 6 - 7
Maar eerst halen we er een expert bij. Geen politieke commentator maar een ervaren (wereld) fietser, uit de Kempen nog wel. Ward Van Loock uit Geel, straks 75 jaar, schreef vele jaren reisgidsen voor uitgeverij Lannoo en bracht in 2020 zijn eerste fietsboek uit in eigen beheer met als titel ‘De Taalgrensroute’. Jawel, de Belgische.
Vlaanderen of Wallonië. Maar een taalgrensoverschrijdende gids bestond nog niet. De koppeling van beide knooppuntennetwerken bood nieuwe mogelijkheden.”
BIJNA UITVERKOCHT De Gelenaar had vroeger al veel in Wallonië gefietst, meer zelfs dan in Vlaanderen, omdat hij het daar rustiger vond. In 2019 pompte hij dan zijn banden stevig op om aan de hand van de fietsknooppunten van Komen (Henegouwen) naar Voeren (Limburg) te fietsen, zoveel mogelijk langs de taalgrens. “Ik deed dat niet in één keer maar meestal voor periodes van drie dagen. Sommige trajecten fietste ik opnieuw om een betere route te vinden.” Al die tochten brengt hij dus in kaart in ‘De Taalgrensroute’. Het boek werd een dermate succes dat het momenteel bijna is uitverkocht waardoor de auteur een tweede druk overweegt. Hoog tijd om er zelf op uit te trekken. Aan de streek ten zuiden van Brussel behoudt Ward zijn beste herinneringen en daar kunnen we hem alleen maar gelijk in geven.
HET HALLERBOS 2
NETWERK GEKOPPELD “Er bestond al een fietsknooppuntennetwerk in Vlaanderen en eentje in Wallonië, maar in 2018 werden die ook aan mekaar gekoppeld”, vertelt Ward Van Loock. “De meeste fietsgidsen gingen over een bepaalde provincie of over
April 2021. De horeca moet zich behelpen met takeaway. Het zonnetje schijnt en mensen willen naar buiten. Een jaarlijkse trekpleister zijn de wilde hyacinten in het Hallerbos in Halle, beneden Brussel. Om een overrompeling tegen te gaan had de politie een aantal parkings afgesloten, lazen we. En daarom opteren we voor een weekdag om het er toch maar op te wagen. Met de fiets in de koffer en het plan voor een flinke fietstocht door Vlaams- en Waals-Bra-
“EENS JE ER BENT GEWEEST, BLIJFT DE TAALGRENS EEN MAGNEET.” bant parkeren we in de buurt van het bos, dat ooit deel uitmaakte van het bekendere Zoniënwoud. Ja, er zij wat wandelaars en een enkele fietser, maar een overrompeling kun je dit allerminst noemen.
PAARS TAPIJT We zijn precies op het juiste moment. De fijne, paarse bloempjes tonen zich op hun mooist. De zon schijnt tussen de bomen met nog jonge blaadjes en licht het paarse tapijt op. Nu begrijpen we waarom zovelen hier naartoe willen. Niet op één maar op talloze plaatsen in het bos kleurt dit fenomeen de bodem. Om te voorkomen dat bezoekers de bloemen vertrappelen, hebben de boswachters paaltjes gezet en touwen gespannen. Toch kunnen sommigen zich niet bedwingen en kruipen tot bij de bloemen.
3
