WANDELAVONTUUR | Duitsland

Nadat Cynthia, Louis (7 jaar) en ik enkele luswandelingen in het Hunsrück middelgebergte verkenden, gaan we op pad voor een microavontuur. Het doel is overnachten op een uitkijktoren. Zo gezegd zo gedaan, maar eerst moet er natuurlijk gewandeld worden.

Tekst en foto’s Yanick Bos

Microavontuur op de Königsfeldschleife

Uitvindingen

We kiezen voor de Köningsfledschleife, een tocht van 9,5km, 400 m dalen en 400 m stijgen. Kort na de middag gaan we op pad. We stappen Rascheid uit, meteen genietend van het vergezicht over de prachtige velden en bossen. Een boer is het graan aan het binnenhalen, een activiteit die we heel de dag her en der kunnen zien of horen. We stappen de heuvel af en dalen via een karrenspoor een bos in. We stappen lustig door terwijl Louis vertelt over de uitvindingen die hij gaat doen. Het is heel wat: van extra kelderruimte onder ons huis met een supersjieke lift via een wagenpark onder een glazen vloer tot Biep, onze huisrobot. Vele vertelsels later stappen we door een weiland midden in de vallei. Het is een prachtig plaatje met rondom ons grasland en wilde bloemen. Her en der vliegen verschillende vlinders. We stijgen naar Geisfeld in de hoop dat we er een ijsje of een fris drankje op de kop kunnen tikken maar helaas. Het weinige dat er is, is enkel open in het weekend… We pauzeren even aan één van de prachtige bankjes aan de rand van het dorp. We drinken wat en Louis geniet van een zakje snoep. Dat heeft hij wel verdiend na zo’n steile klim.

Onze bivakplek komt in zicht.

Genieten van de opkomende gloed van de zon.

Pasta carbonara

Eenmaal op stap krijgen we een nieuw betoog van Professor Louis. Helemaal opgaand in zijn fantasie volgt er een verhaal over een prachtige catamaran met een glijbaan van de bovenste (vierde!) verdieping tot in het zwembad op het dek. Terwijl Louis vertelt passeren we een prachtig weiland vol koeien met jonge kalfjes. We klimmen door de hitte van de late namiddag uit de vallei en bereiken op de Brüscheidsberg de bosrand. We zien terug graan- en maïsvelden maar voelen ook af en toe een verfrissend briesje. Op de Diederskopf zetten we ons even op de bankjes aan de boshut en genieten van een klein aperitiefje met chips en een 25cl-flesje cola voor ons drie. Er is een vuurplek maar we koken onze vriesdroogmaaltijden toch maar met het gasvuurtje. Louis verkiest de pasta carbonara boven de mac & cheese. Ik ga voor de vis met aardappel in peterseliesaus…

Op de toren

Na het eten leggen we een kaartje UNO. Enkele spelletjes later mag ik mijn verlies duidelijk toegeven. Ach ja, ik heb toch geluk in de liefde … We gaan verder op pad en slingeren nog even door een naaldbos en enkele akkers om vervolgens als snel de uitkijktoren voor ons te zien opduiken. Het is een prachtige toren. Het uitzicht boven is heel mooi, al hebben ze hem spijtig genoeg net voor een voetbalveld met een grote parking gezet. We turen door de omgeving en krijgen bezoek van enkel locals. De ene is een enthousiaste verteller en legt ons de hele regio uit, van industrie tot historiek enz. De ander houdt het er gewoon op dat hij ongeveer 1/3 de van de Schleifen in beeld bracht op zijn youtubekanaal. We blazen onze slaapmatjes op, rollen de slaapzakken uit en genieten van de ondergaande zon en de avondlijke vogelgezangen. Her en der dondert nog een tractor door het landschap maar rond half tien is het stil. We dromen weg en als we eens wakker worden turen we naar de maan of de sterren.

Gloed

‘s Morgens is het genieten van de opkomende gloed van de zon. Het is rustig maar plots hoor ik al een dame joggen langs de voet van de toren. Cynthia en Louis ontwaken ook en we ontbijten alvorens op te ruimen. De voorbije dagen hebben we genoeg gestapt (gisteren in totaal ongeveer 18 km) dus we kiezen voor de shortcut naar het dorpje. Louis gokt dat we op 20 tot 30 minuten aan de wagen zullen zijn. Het worden er 25. Nog nagenietend rijden we de autosnelweg op richting België.

PRAKTISCHE INFO

De Saar-Hunsrück-Steig is een langeafstandsroute van 410 km door het Hunsrück middelgebergte, gelegen ten zuiden van de Moezel. Daarbovenop zijn er nog eens 111 ‘Traumschleifen’ gecreëerd, ‘droomlussen’ variërend van 6 tot 20 km. Alle info vind je op de uitgebreide website www.saar-hunsrueck-steig.de. Je kan er meteen een gpx-file, een kaartje en een beschrijving van elke wandeling afdrukken. Bovendien zijn alle tochten op het terrein prima aangegeven met bordjes (paars voor de Traumschleifen en groen-blauw voor de Steig zelf). Aangezien het hele gebied een combinatie is van bossen en weiland kan je makkelijk een plekje vinden voor een wildbivak. Voor de verandering kozen wij voor een bivak op de uitkijktoren nabij Rascheid. De nachten ervoor verbleven we in de Jeugdherberg van Hermeskeil van waaruit we nog meer Traumschleifen verkenden. Nog veel meer microavonturen vind je op yanickintothewild.com.