10 minute read
Verenigingsnieuws
Duizendmaal dank!
GR-vrijwilligers doen het allemaal en zoveel meer!
Paden markeren, gidsen publiceren, artikels redigeren, tochten organiseren,
Bedankt voor alles!
Tijdens de Week van de Vrijwilliger bedankt Grote Routepaden haar 250 vrijwilligers nog eens extra. Hun inspanningen zijn essentieel om de GR-markeringen picobello in orde te houden en routes te verbeteren, relevante topogidsen te publiceren, tochten te organiseren en te inspireren met interessante fiets- en wandelreportages in Op Weg! Ook voorzitter Rik Röttgers is hen ontzettend dankbaar: “Vrijwilligers in onze vereniging zijn zo waardevol dat ze onbetaalbaar zijn. Dankzij hun tijd en inzet ontdekken vele duizenden mensen steeds nieuwe wegen naar rust, zichzelf en ons mooie landschap.”
Veel succes op de Pacific Crest Trail, Lien!
Begin april gaat onze collega Lien een nieuwe uitdaging aan. Ze ruilt haar stoel bij Grote Routepaden in voor de Pacific Crest Trail (PCT), een wandelpad van zo’n 4.270 km van de Mexicaanse grens tot in Canada! “Het was een genoegen om Grote Routepaden van binnenuit te leren kennen en deel uit te maken van zo’n gepassioneerd (vrijwilligers)team. Het GR-wandelen laat me zeker niet meer los! Dat mag je zelfs heel letterlijk nemen: afgelopen zomer leunde ik even op een pas geverfde, wit-rode markering in de Dolomieten en ga voortaan door het leven als een wandelende GR-streep!”
Volg Lien via Instagram (@mailfromthetrail) of neem een kijkje op haar blog www.mailfromthetrail.com.
KALENDER
Onze provinciale teams werkten opnieuw een hele reeks mooie tochten voor je uit. Kom meegenieten van een prachtig stukje GR-pad en laat de voorbereiding volledig aan hen over!
NIEUW Blijf je graag op de hoogte van toekomstige wandeltochten? Schrijf je dan zeker in voor de nieuwsbrief van je provincie via www.groteroutepaden.be/nl/inschrijven-nieuwsbrief.
Wandeltochten
Antwerpen
Zo 3/4: Dagstapper Poppel (Nederland) Zo 24/4: Treinstapper Eigenbrakel - Kasteelbrakel Zo 8/5: Dagstapper Kalmthout–Putte–Kalmthout Zo 22/5: Treinstapper Lierde - Zottegem
Limburg
Zo 10/4: Dagwandeling vallei van de Pouhon (Luikse Condroz) Zo 15/5: Namiddagwandeling Wellen
Oost-Vlaanderen
Vr 22/4: Vrij(e)dagwandeling Overboelare (Geraardsbergen)
Vlaams-Brabant
Za 9/4: Luswandeling Buken & etentje in Groot-Haacht Zo 15/5: Luswandeling rond Lembeek en Braine-le-Chateau (Waals-Brabant)
West-Vlaanderen
Di 15/2–zo 15/5: Niet-begeleide wandeling Bernissart (Henegouwen) Wo 16/2–zo 15/5: Niet-begeleide tocht van het Tieltse hooggebergte naar de Leievallei in Deinze Do 7/4: Dagwandeling Berthen–Godewaersvelde–Berthen Vr 3/6–zo 5/6: Twee luswandelingen in de Gaume en La Lorraine Gaumaise (Pinksterweekend
Alle info en inschrijven www.groteroutepaden.be > Kalender
Winnaars vorig nummer
De wandelgids Marskramerpad gaat naar E.H. de Hon en Ray Clincke. De wandelgids Trekvogelpad is voor Frans Cuyvers en Louise Isselé. De wandelgids Habichtswaldsteig wordt opgestuurd naar Inge De Bruyn, Patrick Broucke en Paul Depuydt. De fietsgids Emsland Route naar Sander De Mulder, Stef Vermeersch en Jean-Pierre Outtier.
WISSEL VAN DE WACHT
In vorige Op Weg lieten we afscheidnemende provinciale coördinatoren Désiré Bollé (Vlaams-Brabant) en Piet Hardeman (West-Vlaanderen) aan het woord. Ook Rudy Steyls (Limburg) en Ronald Rothwell (Antwerpen) gaven onlangs het dirigeerstokje door.
Æ Interviews Johan Lauwerier Foto’s Rudy Steyls en Ronald Rothwell
Rudy Steyls, Limburg
Rudy begon zijn carrière bij Grote Routepaden een kwarteeuw geleden, als wandelaar. Al snel werd hij verantwoordelijk voor ‘De GRrimburger’, het provinciaal infoblaadje. In 2007 volgde het provinciaal coördinatorschap, met alle taken die daarbij horen: nieuwe gidsen maken, een controlesysteem voor de markering van de paden opzetten en ondertussen nog voor het blaadje zorgen. Rudy is momenteel nog lid van de Padencommissie.
Hoe ben je bij Grote Routepaden beland?
Tijdens de vele wandelingen samen met mijn vrouw Ivana zagen we overal die wit-rode streepjes. Ik vroeg me af welke organisatie daarachter zat. Via het adres in een topogids uit de bibliotheek heb ik dan contact opgenomen en ben ik in 1998 lid geworden.
Op welke verwezenlijking ben je het meest trots?
De realisatie van de eerste Streek-GR in Limburg, die rond Haspengouw. Alleen jammer dat we er geen gids van gemaakt hebben. Daar waren toen geen middelen voor. De routemarkering van GR-kruispunten met bordjes op houten paaltjes is uniek. Dat was ons idee en zal misschien op termijn de lastig te onderhouden wandelbomen kunnen vervangen.
Welke boodschap heb je nog voor de vereniging
Grote Routepaden?
De verdeling van de ‘taken’ onder de vrijwilligers moet haalbaar zijn. De mensen moeten genoeg tijd krijgen voor de realisatie van een vernieuwde route en bijhorende gids. De taaklast mag niet te zwaar worden en het werk mag niet op de schouders van één iemand terechtkomen.
Wat verkies je: een tent aan de oever van een bergmeer of een slaapzaal in een gezellige berghut?
In een tent overnachten is verleden tijd. Geef ons maar een gezellige berghut.
Ga je graag alleen op stap of liever in groep?
Alleen ga ik zelden op stap, enkel om paden te verkennen. De maandelijkse GR-tochten in groep vind ik altijd zeer gezellig en wil ik niet missen. Verder wandel ik graag samen met mijn vrouw en met vrienden.
Zijn er te veel GR-paden in Vlaanderen?
In een paar gebieden is het verzadigingspunt bereikt, het GR-netwerk moet geen knooppuntennetwerk worden. In Noord-Limburg zijn er wel nog mogelijkheden voor nieuwe trajecten, maar daar is het militair domein de grote hinderpaal. De paden moeten vaak door een smalle strook. We plannen nog de Vlaamse Mijnenroute met zo’n 100 km aan nieuwe paden, die kunnen er wel nog bij, bij de 700 km GR in de provincie nu.
Heimwee naar de tijd van kaart en kompas?
Niet echt. Ik wandel steeds met een kaart maar heb ook altijd een gps mee. Om nieuwe routes te zoeken gebruik ik die altijd.
Is wandelen zonder rugzak wel een echte trektocht?
Zonder voel ik mij niet echt op tocht. Ik heb steeds een rugzak bij, ook al is het maar 12 km. Wat proviand en reservespullen kan je moeilijk in je broekzakken steken.
Wat zie je liefst: stickers of verfstreepjes?
Als markeerder op stap gaan met verfpotjes en borstels vereist heel wat stielkennis. Verfstreepjes zijn ook authentieker. Maar om de natuur te beschermen is het beter om plaatjes met stickers te gebruiken. In veel gebieden is verf ook verboden.
Een tip om de jeugd tot de klassieke wandeltrektocht te bekeren?
Ik zie dat velen vanaf hun veertigste bewust en gepland beginnen te wandelen. En voor mijn generatie is dat de jeugd natuurlijk. Dat komt vanzelf, gps en alle digitale mogelijkheden maken het hen ook een stuk gemakkelijker.
Een trappist of een Duvel als afsluiter van een zware tocht?
Ik ben geen echte bierdrinker maar na een stevige tocht lust ik er wel eentje.
Ooit gezondigd tegen de GR-filosofie?
Bedoel je daarmee dat ik, eens eraan begonnen, elke meter van een GR wil stappen? Ik probeer zoveel mogelijk op GR-paden te wandelen, maar zo strikt ben ik niet. Voor mij geen probleem om eens een stuk over te slaan of een eind het openbaar vervoer te gebruiken.
Je grootste persoonlijke GR-prestatie?
Ik heb heel mooie herinneringen aan het deel GR 5 dat we in groep vanaf de Mont Blanc hebben afgelegd, in drie keer een week. Fantastisch waren ook de huttentochten gecombineerd met stukken GR 10 en 11 in de Spaanse Pyreneeën.
Welke GR staat bovenaan je ‘nog te doen’-lijstje?
Welke zal misschien voor altijd een droom blijven?
Van de kustroute in Frankrijk – de GR’s 120, 21, 223 en 34 – hebben we al veel stukken gedaan en we hopen de hiaten nog zoveel mogelijk te vullen. De hele E9 – de ca 5000 km kustroute van Portugal tot de Baltische staten – zal allicht een verre droom blijven.
Ronald Rothwell, Antwerpen
Ronald Rothwell was de voorbije twintig jaar ‘dag en nacht’ (dixit zijn vrouw Betty) met GR bezig. Hij drukt ons ook op het hart: “Ik neem geen afscheid maar geef de coördinerende taak door aan collega en vriend van bij de dagtochten, Bart Sas. Wij zijn intussen een team met vijf kernleden en een dertigtal veldmedewerkers. Toen ik begon waren we met twaalf.” Voor Ronald is GR het leven zelve. En dat heeft zijn beloop op de tonen van Fairport Convention en evocatieve Griekse muziek.
Hoe ben je bij Grote Routepaden beland?
Op een dag in februari 2000 stond ik op de stoep voor het toenmalige GR-secretariaat in de Van Stralenstraat. Ik had een trajectvoorstel op zak voor de GR12 door de provincie Antwerpen. En ze hebben naar mijn verhaal geluisterd.
Op welke verwezenlijkingen ben je het meest trots?
De voltooiing en heruitgave van de GR 12 in 2002 en 2016. De inhuldiging van de GR 12 in Lier in maart 2002 was mijn mooiste GR-moment ooit. En verder het hertekenen van de Streek-GR Kempen samen met de GR 565 in 2012. Maar ook de nieuwe GR 5 met veel onverharde wegen beschouw ik als geslaagd.
Wat verkies je: een tent aan de oever van een bergmeer of een slaapzaal in een gezellige berghut?
Lang geleden was ik met beide content. Maar Betty’s voorkeur gaat nu toch naar een bed met een dak boven het hoofd of zelfs liefst een hotel. En toch, de slaapzaal in de Refuge de la Dent d’Oche op 2100 m boven het Lac Léman, zien we allebei nog zitten, inclusief de lastige klim met kettingen om er te geraken.
Heimwee naar de tijd van kaart en kompas?
Ik gebruik ze nog allebei. Maar een gps, de nodige software, photoshop en een printer om zelf uitgestippelde paden in kaart te brengen wil ik toch niet meer missen.
Een tip om de jeugd tot de klassieke wandeltrektocht te bekeren?
Je moet ze niet bekeren, maar wel inspireren om die bijzondere ervaringen zelf te ontdekken.
Een trappist of een Duvel als afsluiter van een zware tocht?
Voor mij een Kasteel Tripel of een Brigand of La Chouffe of Lefort Tripel of Saint-Feuillien Grand Cru of Tongerlo Prior of Augustijn Tripel Grand Cru of Val Dieu Tripel of La Gaulloise Tripel of Maredsous of Karmeliet, volgens beschikbaarheid in die volgorde. Chimay Blauw of de nieuwe 150 zie ik ook best zitten. Maar aan de Quai de Bourbon in Parijs hebben we de goede afloop van onze tocht op de GR 12 wel bezegeld met een fles champagne.
Je grootste persoonlijke GR-prestatie?
Op vrijdag 22 mei 2015 realiseerde ik de onwaarschijnlijkste busverbinding om samen met Bert en Peter de tocht naar de Trappistenabdij van Scourmont Chimay voor te bereiden. Ik was om 4u30 in Lier vertrokken om in Chimay de eerste TEC-bus te halen. Daarna hadden we nog twee aansluitingen nodig. En dat lukte, o.a. met een bus die enkel rijdt op vrijdag als het markt is in Chimay. Met een combinatie van eigen verbindingen en de GR 125 hebben we dan de tocht uitgestippeld die later door onze Waalse zusterorganisatie is gebruikt voor hun trappistenroute.
Welke song/muziekstuk brengt je in GR-stemming?
‘Walk Awhile’ van Fairport Convention: “Walk awhile, walk awhile, walk awhile with me, the more we walk together, love, the better we’ll agree.”. Of ‘Connswater’, een instrumentaaltje van Van Morrison om de wandeling mee te starten, en ‘Celtic Excavation’ voor bij het einde bij een pint. En in het bijzonder een Grieks liedje van Nikos Xydakis en dichter Kostas Goudis. We zagen hen in het Zuiderpershuis in Antwerpen en hebben hen persoonlijk mogen ontmoeten na het concert. Van hun nummer ‘In het begin van het lied’ (Στην αρχή του τραγουδιού) maakte ik een eigen vrije vertaling: “Ach ‘jij’ die weg gaat. Waar trek je naartoe. Waar ga je heen?” Die liederen zijn een zegen. Neem ze met je mee. In geuren, in kleuren, hun muziek schenken ze jou.”
Ken je een boek of film met een hoog GR-gehalte?
Reis door de Grote Leegte van Bart de Haas, over je gelukkig voelen op een tocht waar je je hele uitrusting bent kwijtgespeeld. Of andere bizarre wildernisverhalen in Kampvuur in Berenland van dezelfde auteur.
Welke GR staat bovenaan je ‘nog te doen’-lijstje?
Welke zal misschien voor altijd een droom blijven?
Door mijn bemoeienissen met de GR 12 die een zijtak is van de GR 1 wil ik wel graag verder op ontdekking naar de GR-bronnen rondom Parijs, de GR 1 dus en de GR 11 maar ook de GR 22. Paris à Pied hebben we helemaal gedaan en dat gaf inspiratie voor de GR-Antwerpen. Daar ben ik intussen 22 jaar mee bezig in de hoop dat daarvan een gids zal komen. En als het kan, nog eens terug naar Griekenland en vanaf Papingo weer de bergen intrekken, of door de Vikos Kloof of nog eens naar de top van de Olympus, maar zonder mist deze keer.
