Jeroen Dorstijn MAAR IK ZIE TOCH!

In de afgelopen jaren zijn steeds meer mensen tegenover elkaar komen te staan, in plaats van schouder aan schouder door het leven te gaan. We zien nog niet de uiterlijke werking van het feit dat in werkelijkheid alles aan Jezus is onderworpen.

“Ik zie het gewoon niet…” Ik weet nog goed dat ik deze woorden tijdens een Natuurkunde les met wanhoop in mijn stem uitsprak naar mijn docent. Hij had al drie keer geprobeerd om mij uit te leggen welke stappen je moest nemen om tot het goede antwoord te komen. Hij keek me aan, ik kon een bepaald medelijden in zijn blik zien, en begon me in alle rust het hele verhaal nogmaals uit te leggen. Dat ik uiteindelijk met een schamele vijf voor Natuurkunde op mijn eindlijst zou slagen voor de middelbare school, laat wel zien hoeveel ik heb begrepen van zijn uitleg.

Dat ik maar niet zag welke stappen ik moest doorlopen naar het goede antwoord heeft er nooit voor gezorgd dat ik twijfelde of het antwoord überhaupt wel bestond. Ik besefte maar al te goed dat ik de stappen zelf niet zag, maar dat de stappen niet ontbraken. Iedere scholier begrijpt dat als je zelf iets niet begrijpt, dat niet automatisch betekent dat de opdracht niet klopt.

Eerst geloven dan zien

Dit voorbeeld geeft prachtig weer hoe we regelmatig met ons geloofsleven omgaan. We willen eerst het antwoord zien, dan zullen we het geloven. Maar laten we eerlijk zijn. Als je iets ziet, is er geen geloof meer voor nodig. Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet (Hebreeën 11:1).

Geloof is het bewijs van de dingen die we niet zien. Wanneer we de aanwezigheid, bedoeling, wegen of werken van God niet zien. Betekent het niet dat ze er niet zijn. Geloof is niet gebaseerd op observatie maar op vertrouwen in wat nog niet zichtbaar is geworden. Ons vertrouwen in God zal groeien wanneer ons geloof niet langer afhankelijk is van ons aanschouwen.

Laten we met elkaar kijken naar een prachtig voorbeeld hiervan in Gods Woord. Dan komen we in Jozua 3 bij de overtocht over de Jordaan. God had duidelijk gesproken en Jozua vertelde dit aan het hele volk. Wat direct opvalt, is dat God nog helemaal niet vertelde hóe zijn weg precies zal gaan. In vers 7-8 lezen we dat Hij belooft de Israëlieten hoog in aanzien te brengen en dat de priesters in het water moeten gaan staan.

Vervolgens lezen we wat Jozua tegen het volk zegt. Hij spreekt over de levende God die in hun midden is en de vijanden zal verjagen. En dan gebeurt er iets bijzonders. Hij spreekt al uit wat God zal doen, terwijl God alleen gezegd had dat de priesters in de Jordaan moesten gaan staan. Jozua spreekt in vers 10-13 ook al over het water dat tot stilstand zal komen.

Natte voeten

En dan komen we bij het gedeelte van het verhaal waar het om ‘eerst geloven en dan zien’ gaat. De priesters gaan staan in de Jordaan. Hun voeten worden door het water omspoeld. Maar dan komt het water tot stilstand. De belofte komt uit. Het volk viert feest!

Of… ging het anders? Ja, het ging heel anders. Want heel ver in de verte komt het water tot stilstand. Vlak bij de stad Adam. Dit was niet ‘in de verte’, zoals we soms iets in de verte kunnen zien. Adam lag ruim 30 kilometer boven de plaats waar ze de Jordaan overstaken! Ze konden niet zien wat God deed, maar moesten in geloof de Jordaan instappen. De priesters stonden daar een tijdje. Want op het moment dat hun voeten door water werden omgeven, kwam het water tot stilstand bij de stad Adam (Jozua 3:15-16).

Het moet nog een tijd hebben geduurd tot de hele Jordaan droog was en ze konden oversteken. De Israëlieten moesten geloven voor ze konden zien. Jozua geloofde het al voordat God de Jordaan liet droogvallen. Hier leert het volk Israël om niet afhankelijk te zijn van hun natuurlijke ogen, maar in alles en altijd op God te zien.

Wat een prachtige bemoediging voor ons. Durven we de natte voeten aan, zonder te begrijpen en te zien wat God al doet? Want dit is zo’n prachtig geheim van deze geschiedenis: God had de stroom al tot stilstand gebracht, ver voordat dit voor de Israëlieten zichtbaar werd.

Toch beleven de priesters staan. En die vraag wil ik bij je neerleggen: blijf jij staan in het water als je niet ziet wat God doet in je leven? Ben je bereid om met natte voeten te volharden, als de vervulling van Gods beloften nog niet zichtbaar is?

De schrijver van de Hebreeënbrief is er heel eerlijk over. Geen vrome praatjes, geen kop-in-het-zand-gedrag. Hij erkent gewoon open en eerlijk: Nu zien wij echter nog niet dat Hem alle dingen onderworpen zijn. Wat er dan volgt? Het lijkt even op een slechtnieuws boodschap, maar er volgt geen punt, maar een komma! Het volgende gedeelte van de zin luidt: MAAR WIJ ZIEN JEZUS… met heerlijkheid en eer gekroond. Dat we met onze natuurlijke ogen nog niet kunnen waarnemen wat al beloofd is, betekent niet dat we onze geestelijke ogen niet op Hem kunnen richten!

Zie jij Jezus dwars door de omstandigheden van het leven heen?

Ik gun je natte voeten. Omdat ze je geloof versterken, juist op de momenten dat je nog niet ziet wat God doet. Ik bid voor een volk van God, een kerk van Christus met natte voeten. Want die voeten in het water getuigen van het zien op God onder alle omstandigheden.

Maar wij zien Jezus

Ook in het Nieuwe Testament komen we een tekst tegen waar we leren op Wie we mogen zien als we nog niet alles kunnen zien. De schrijver van de Hebreeënbrief geeft hier prachtig inzicht in.

U hebt hem voor korte tijd minder gemaakt dan de engelen; met heerlijkheid en eer hebt U hem gekroond. U hebt hem gesteld over de werken van Uw handen; alle dingen hebt U onder zijn voeten onderworpen. Want bij het onderwerpen van alle dingen aan Hem heeft Hij niets uitgezonderd wat Hem niet onderworpen is. Nu zien wij echter nog niet dat Hem alle dingen onderworpen zijn, maar wij zien Jezus met heerlijkheid en eer gekroond, Die voor korte tijd minder dan de engelen geworden was, vanwege het lijden van de dood, opdat Hij door de genade van God voor allen de dood zou proeven (Hebreeën 2:5-9).

We leven in een tijd waarin polarisatie de boventoon voert. Waar relatie het verliest van intimidatie. In de afgelopen jaren zijn steeds meer mensen tegenover elkaar komen te staan, in plaats van schouder aan schouder door het leven gaan. We zien nog niet de uiterlijke werking van het feit dat in werkelijkheid alles aan Jezus is onderworpen.

Zoals de stroom meer dan 30 kilometer boven de Israëlieten stopte, en ze de werken van Gods hand nog niet direct zagen, zo zitten wij nu ook in een tijd van natte voeten. Alle dingen zijn aan Christus onderworpen, Gods Woord zegt het. Tegelijkertijd is het nog niet zichtbaar. Maar dat maakt Gods Woord niet minder waar. Zie jij Jezus dwars door de omstandigheden van het leven heen?

Heer, leer ons te geloven wat we nog niet zien. Zodat we, wanneer we nog niet kunnen aanschouwen dat alles aan Christus is onderworpen, al wel zullen zien dat Jezus Christus met heerlijkheid en eer gekroond is. Laat ons leven met natte voeten. Staand in wat we nog niet zien, maar vertrouwend op Wie we mogen zien. En steeds weer, als we de situatie niet begrijpen, laat onze belijdenis dan zijn: Maar wij zien Jezus, Amen. •

Jeroen Dorstijn is samen met zijn vrouw Petra voorganger en oprichter van GODcentre

Gouda. Hij is auteur van Dit is Jezus en De ReisGids. Jeroen en Petra zijn de trotse ouders van hun drie kinderen; de vierde wordt vlak na de Pinksterconferentie verwacht. Jeroen spreekt tijdens de Pinksterconferentie op vrijdagavond in de grote samenkomsttent.