OPZI

FEMINISTISCH MAGAZINE • SINDS 1972

Redactieadres

Witte Singel 103

2313 AA Leiden redactie@opzij.nl

Hoofdredacteur Marleen Hogendoorn en Noémi Prent

Art director Emmely Pardon

Medewerkers

Hale Amus, Liang de Beer, Jenny Bruin, Milou Bollen, Eva Burema, Corbino, Carin Gaemers, Annet Hogendoorn, Felix Huygen, Nina Klaassen, Alies Pegtel, Misha Ragas, De Reismeiden, Sheila Sitalsing, Roos Sitser-Brandhoff, Fieke Tissink, Etchica Voorn, Annette Wichmann, Renate van der Zee

Coverfoto Marcel Krijger

Uitgever Hans van Brussel

Distributie Betapress

Druk HaboDaCosta

COPYRIGHT

Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande toestemming van de auteurs of rechthebbenden. De uitgever is niet aansprakelijk voor schade als gevolg van druk- en zetfouten. De uitgever heeft ernaar gestreefd de auteursrechten van de illustraties volgens de wettelijke bepalingen te regelen. Zij die menen nog zekere rechten te kunnen doen gelden, kunnen zich wenden tot de uitgever.

ABONNEMENTEN

Een abonnement wordt tot wederopzegging aangegaan, tenzij anders vermeld. Opzeggingen kunnen UITSLUITEND schriftelijk worden doorgegeven per post naar OPZIJ B.V., Witte singel 103, 2313 AA Leiden. Of per email naar abonnementen@opzij.nl.

PERSOONSGEGEVENS

We maken u erop attent dat aan ons verstrekte persoonsgegevens zoals naam, (e-mail)adres en telefoonnummers worden opgenomen in het gegevensbestand van Opzij B.V.. Dit bestand is aangemeld bij het College bescherming persoonsgegevens door Opzij B.V., de verantwoordelijke voor uw gegevens. Uw persoonsgegevens worden gebruikt voor onze abonnement-enadministratie, voor de uitvoering van met ons gesloten overeenkomsten en om u op de hoogte te houden van interessante informatie en aanbiedingen van producten en diensten, eventueel ook na beëindiging van uw abonnement.

KLANTENSERVICE

Op opzij.nl/abonnementen kunt u zelf een abonnement nemen. Voor contact over abonnementen, bestellingen, wijzigingen en vragen kunt u mailen naar abonnementen@opzij.nl. Een jaarabonnement kost

€ 47,50 voor 6 nummers.

Achter de schermen

Marleen sprak met Opzij-founder Hedy d’Ancona bij haar boekpresentatie.

Na een etentje met twee vriendinnen race ik vlak voor middernacht in de hoogste versnelling over het verlaten donkere fietspad richting mijn huis. Mijn hart zit in mijn keel, bang om een op de drie te zijn. Opgefokt door die fictieve verkrachter maak ik bijna een flinke uitglijder met mijn randstedelijke Veloretti-fiets. Dan was er die middag in de bibliotheek, waar ik regelmatig werk. Bij wijze van uitstelgedrag observeer ik passanten. Ik staar schaamteloos naar een meisje met paardenstaart als ze haar moeder schuchter aantikt en fluistert: heb jij een tampon voor mij? Alsof we ooit zouden fluisteren als we iemand om een pen, paracetamol of kauwgompje vragen. En hebben jullie de Kruidvatreclame deze winter gezien? Met een shaping legging voor vrouwen, als oplossing voor ‘probleemgebieden’ zoals buik en billen. De stralende leggingmodellen vloeien over in een Ferrero Rocher-commercial, mijn lievelingschocolade. Ik lach maar ik huil. Mijn vriend zet het laatste seizoen van The Handmaid’s Tale aan en ik realiseer me temeer dat fictie en realiteit dicht bij elkaar liggen. Heerlijk televisieavondje. Tussen het beeldschermstaren door ben ik aan het verbouwen en verhuizen. Vreemde mensen over de vloer. Al die gitaren in huis. Die zullen wel van mijn vriend zijn? Op de achtergrond schalt de overwegend mannelijke Top 2000 uit de radio.

Een tegelzetter die mijn zaterdagochtend bruut verstoort met racistische en seksistische uitspraken die niet hadden misstaan in de jaren vijftig. Terwijl hij de olijfkleurige metrotegeltjes nauwkeurig tegen de muur zet, predikt hij over Zwarte Piet en het belang van huismoeders. Als hij vraagt wat ik trouwens voor werk doe, nu ik nog kinderloos ben, laat ik begrijpelijkerwijs achterwege dat ik net mede-hoofdredacteur ben geworden van het oudste feministische tijdschrift van Nederland. En hoezo, kinderloos? Ik ben de trotse moeder van een ruwharige teckel. Mijn feministische vacuüm werd de afgelopen weken ruw lekgeprikt. Of als we omdenken: ik werd wakker geschud. Ik zei het toch, Gilead is helemaal niet zo absurdistisch. Wij vrouwen kunnen het ons niet permitteren apathisch te zijn als het gaat om onze rechten. Al ben ik, eerlijk is eerlijk, soms feminisme-moe. Wanneer gaan mijn mannelijke vrienden, familieleden en collega’s eens gezamenlijk de barricaden op?

Dan heb ik eindelijk wat meer tijd om gitaar te spelen. Ik dwaal af. Mijn slice of life, zomaar een greep uit de afgelopen periode. Geweld tegen vrouwen. Menstruatieschaamte. Bodyshaming. Racisme. Gegenderde taakverdelingen. Ik ben vast niet de enige. Toch heb ik het betrekkelijk goed als jonge hoogopgeleide cisgender vrouw in Nederland. Wakker lig ik vooral van vrouwen in conflictgebieden als Oekraïne, Afghanistan en Iran of, minstens zo urgent en onderbelichter, vrouwen in bijvoorbeeld Ethiopië en Oeganda, die als gevolg van klimaatverandering huis en haard moeten verlaten of tegen de klippen op in hun thuisland proberen te overleven. Daar moeten we het meer over hebben.

Wat een correspondente, een actrice, een docente en een celliste met elkaar gemeen hebben? Het afgelopen jaar spanden zij zich alle vier op hun eigen manier in voor Oekraïne. De Russische invasie is een jaar geleden en daarom spreken we met correspondente Iris de Graaf, actrice en politicologe Victoria Koblenko, docente Tania Stepanova en celliste Maya Fridman. Etchica en Carin schrijven hun laatste column. Overigens zijn ze niet uitgeschreven voor Opzij, daarover in de toekomst meer. We duiken in de abortuspil, straks verkrijgbaar via de huisarts. Marleen ging weer op pad om inspirerende vakvrouwen te interviewen. En ik toog op een koele januarimorgen naar de Jordaan voor thee met zanger Jeangu Macrooy. Ik wens jullie veel leesplezier!

Lieve groet, Noémi O

Mensen