8.2. Modele ewaluacji

Do najpopularniejszych modeli ewaluacji należą:

Model Action Research

Polega na zastosowaniu metody odkrywania faktów w rozwiązywaniu problematycznych sytuacji społecznych. Celem działania jest wtedy polepszenie jakości akcji podejmowanych w sytuacjach problemowych poprzez współpracę badaczy, praktyków i laików. W warunkach szkolnych model sprawdza się, gdy nauczyciel chce ocenić wartość realizowanego programu, skuteczność działań dydaktycznych i efektywność wykorzystanych metod. Wprowadzając modyfikację w następstwie zaleceń ewaluacyjnych, nauczyciel może obserwować korzystne zmiany w efektywności nauczania.

Model SWOT

Technika analityczna polegająca na podzieleniu zebranych danych na cztery grupy: • S (Strengths) – mocne strony: uwzględnienie elementów, które w opisie uznano za zalety; • W (Weaknesses) – słabe strony: uwzględnienie elementów, które w opisie uznano za wady; • O (Opportunities) – szanse: uwzględnienie elementów, które w opisie uznano za umożliwiające pojawienie się w przyszłości korzystnych zmian; • T (Threats) – zagrożenia: uwzględnienie elementów, które w opisie uznano za zagrożenia pojawieniem się w przyszłości niekorzystnych zmian.

Model CIPP

CIPP to skrót od kontekstu, danych wejściowych, procesu i produktu. Jest to model oceniania, który wymaga weryfikacji tych elementów programu nauczania w celu stwierdzenia jego wartości.

Proces oceny według modelu: kontekst – wkład – proces – wytwór składa się z trzech faz: • wskazanie, jakie informacje są potrzebne; • uzyskiwanie informacji; • przekazywanie informacji zainteresowanym stronom.

W ocenie kontekstu uwzględnia się sytuację, rzeczywistość, w której funkcjonują ludzie odpowiedzialni za program nauczania, jego wdrożenie i realizację. Ocena zakłada odtworzenie obrazu społeczności lokalnej, wskazanie tych rezultatów wdrożenia programu, które są najistotniejsze dla szkoły i środowiska lokalnego. Przy ocenie wkładu zbiera się dane i ustala, w jaki sposób należy wykorzystać zasoby, aby w pełni zrealizować program.