MY 1, #4
Lifestyle
Mini Cooper S Clubman vs Fiat 500 vs Volkswagen Beetle
plus - snapshot: HAN ECO Marathon || wallpaper: Jaguar XKR Convertible || review MV Agusta Brutale 910S vs. Buell XB9 SX || gallery’s: Overdrive Ring-trip ‘10 || studentenreview: Toyota Prius vs. Honda Civic IMA vs. VW Polo Bluemotion vs. VW Golf E-motion
Dit is slechts een voorbeeld. Adverteren in Overdrive? Informeer naar de mogelijkheden. Email Rik de Vrieze, r.devrieze@overdrive-magazine.com
EVEN WITH THE BRAKES ON. THE FASTEST MIN
Advertising Agency: Draftfcb/Lowe Group, Zurich, Switzerland || Agency website: http://www.lowe.ch Creative Director: Florian Birkner || Art Director: Frédéric Nogier || Copywriter: Ivan Madeo || Photography/3D-Art: Vladimir Jankijevic/Elefant Studios
NI EVER.
16 Hoofdredacteur Rik de Vrieze
30
Redactie Sander de Goede Rob Lammers
6
Vormgeving Rik de Vrieze Fotografie Rob Lammers Rik de Vrieze Website Overdrive Works Met dank aan: Floris Beerens Jorn Bos Laura Coolen Marcin Rydzynski Harley Davidson Rotterdam Star Twin Loenen
18
Redactieadres Paardebloemstraat 35-3 6841 BS Arnhem Internet www.overdrive-magazine.com info@overdrive-magazine.com
Niets van deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming van de uitgever worden verspreid, gekopieerd of op enigerlei wijze worden gereproduceerd of gepubliceerd of opgenomen worden in een leesportefeuille.
4|
8
10
Overdrive #4
Charge... Eh, challenger. Retro? Retro modelletjes zijn helemaal hip, vet en van deze tijd. Kijk naar de nieuwe Mini die alweer enkele jaren op de markt is, de New Beetle die flopte en de de Fiat 500 die nu de A-label markt van Europa aan het veroveren is. Natuurlijk zijn trends belangrijk, ook voor de autoindustrie en dat was voor de Amerikanen een goede reden om een aantal stijliconen, ‘musclecars’ van de 70’s and 80’s, te laten reincarneren. De Charger is er een van, of nou jah, de Challenger eigenlijk. Mijn excuses, maar met het uitkomen van de persfoto’s was mijn eerste gedachte: “Dukes of Hazzard!” en de gebroeders Duke reden toch écht in een Charger. De gehele stijl van de auto geeft mij een “HIEEEEHAAAA”-gevoel. Het plaatje klopt gewoon: de zwarte grille met daarin de koplampen, de kleur, aantal portieren, daklijn en tot het achterste aan toe was het voor mij écht een Charger. Logischerwijs verwacht je bij een reincarnatie van een Charger ook veel wit, om zo het beestje maar zoveel mogelijk te associeren met een film als Vanishing Point. In ieder geval verwacht ik geval geen foto’s waarop de organje bolide vliegend te zien is. Helaas, niets is minder waar; de Charger heeft 4 deuren, een ‘normale grille’ met aparte koplampen en is zelfs leverbaar als stationcar kan ik u met gepaste plaatsvervangende schaamte vertellen. Je krijgt dan
ook nog eens een ‘gewone’ Chrysler 300C met een opgedirkt neusje! Dat brengt mij bij het volgende: wat zijn de marketingstrategiën van de heren General Motors? Voor iets wat nieuw rond de 80 rooitjes kost wil ik toch niet aan elk straatschoffie op de hoek hoeven uit te leggen dat het géén Charger is!? En wie hier op antwoord met: “Je koopt een auto toch voor jezelf, niet voor een ander”, mist het punt van een 6.1 liter supercharged V8 in een ‘Orange Pearl’ jasje die met een sarcastische ondertoon ‘maar liefst’ 425pk levert. Die koop je niet voor jezelf, die koop je om te zien en gezien te worden. Herrie, ‘muscle’, brandend rubber en ‘cubic inches’ zijn al jaren sleutelwoorden van onder ander General Motors. Het gaan dan wel niet zonder slag of stoot, want met hier en daar een kredietcrisis of olieschaarste maken ze één keer per 25 jaar een vloot mislukte 4-cilinders. En dat is iets wat ik ze moet nageven, die gasten weten wel hoe ze een auto een bepaalde flair moeten meegeven. Die Challenger heeft iets over zich waardoor het niet uitmaakt dat alles van plastic is. Dat het dashboard schitterd wanneer er een zon op schijnt en de stoelen géén steun bieden. Er is iets wat die mannen een auto meegeven waardoor het niet uitmaakt dat ze niet eens in de buurt komen van 100pk per liter! Ik weet het niet: Het is veel geld voor weinig, maar wat een auto.
Overdrive Magazine #4 - MY1
|5
“Ons bin zûnig” Op 11 juni is de tweede HAN Eco Marathon gehouden op het Midlandscircuit in Lelystad. Deze zuinigheidsrace, gebaseerd op het reglement van de Shell Eco Marathon, wordt jaarlijks verreden door studenten van de HTS-Autotechniek. De voertuigen waarmee ze aan de race deelnemen zijn naar eigen ontwerp en zelf gebouwd, maar gerealiseerd in een zeer kort tijdsbestek en met een minimaal budget. Toch weten de toekomstige ingenieurs verbruiken neer te zetten die de verwachtingen ver overtreffen. [lees meer]
6|
Foto: Sander de Goede
Snapshot || Han Eco Marathon
Overdrive Magazine #4 - MY1
|7
8|
Foto: Marcin Rydzynski
Snapshot || NĂźrburgring 27 juni ‘10
Overdrive Magazine #4 - MY1
|9
Tekst: Sander de Goede
||
Fotografie: Rob Lammers & RenĂŠ van Hout
10 |
Review || MV Agusta Brutale 910S vs. Buell XB9 SX
Review
Een ver(on)gelijk In deze vergelijkende duotest staan twee halfbroertjes tegenover elkaar in een tamelijk ongelijke strijd. Je kan ze familie noemen omdat de merken MV Agusta en Buell dezelfde moeder hebben: Harley Davidson. Dit wil echter niet zeggen dat ze op elkaar lijken. Enerzijds is er de frivole Italiaan met de legendarische naam die nog steeds verbonden is aan de grootste motorsportlegende ooit (Giacomo Agostini). Aan de andere kant staat er de Amerikaanse, uitdager van het kwart eeuw jubilerende excentrieke merk, klaar om de handschoen op te nemen. Tot een strijd zal het echter niet komen, omdat beide motoren totaal verschillend zijn en een vergelijk onmogelijk maken.
MV Agusta Brutale 910 S De MV Agusta werd beschikbaar gesteld door de importeur, die zeer enthousiast zijn medewerking verleende en een “uitdaging” niet uit de weg ging. “Onze” motor was nog in gebruik voor een televisiecommercial en daarom werd op stel en sprong een 2006 Brutale 910 geregeld die bij Star Twin in Loenen wachtte op een volgende liefhebber. De Brutale is het kleine broertje van de eveneens door Tamburini ontworpen F4 en daarmee in het bezit van voldoende racegenen. De eerste indrukken worden opgedaan op het nog vochtige asfalt, waardoor de potentie van de Italiaan redelijk onbenut blijft. Wat direct opvalt is het machtige geluid dat de 908 cc viercilinder uitbraakt. Van grommend naar
Overdrive Magazine #4 - MY1
| 11
verbluffend krijsend tot een huilende symfonie maakt dat je, net als een 16-jarige scooterbestuurder, alleen de uiterste gasstanden benut. Ondanks het zeer neutraal en zeer gemakkelijk sturende karakter van de motor is er de constante neiging om de vandaal uit te hangen, te provoceren als een Italiaanse speler tijdens een WK-voetbal. Het blok doet op aanvraag vanaf 1500 toeren geslaagd zijn best om je tot 12.000 toeren vooruit te kegelen met een maximaal vermogen van 100 kW (136 pk) @ 11.000 omw/min en een maximum koppel van 96 Nm @ 7.900 omw/min. Voor een viercilinder is de trekkracht bij lage toeren opmerkelijk hoog en rond 7.000 toeren treedt er een subtiele
12 |
koppelvergroting op als gevolg van een verbeterde vullingsgraad veroorzaakt door de vierklepskop. Deze motorkarakteristiek maakt het mogelijk heel schakellui te rijden. Ondanks waarschuwingen van de importeur neemt het voorwiel veel te vaak afscheid van het asfalt. De dealer beperkt zich tot een: “Ach, als je de banden maar onderhoudt�. En dan te bedenken dat er ook nog drie sterkere uitvoeringen van de Brutale bestaan! De gasrespons is zeer direct, maar er is wel degelijk een aan/uit effect te bemerken, waardoor je af en toe onverwacht aan het stuur hangt bij minimale snelheden. Met licht gebruik van de achterrem is dit redelijk op te vangen. De 310 mm grote remschijven
Review || MV Agusta Brutale 910S vs. Buell XB9 SX
“Van grommend naar verbluffend krijsend tot een huilende symfonie...” van de voorpartij laten zich licht bedienen en laten, vaak onbedoeld, de achterkant los komen. Op bochtige wegen ontdek je waar deze motor voor ontworpen is. De motor is licht als een veertje om te gooien en is gevoelsmatig lichter dan de Buell, welke met een drooggewicht van 177 kg 8 kg lager is. Vroeg een bocht uit accelereren resulteert regelmatig in een uitstapje van het achterwiel, maar de Brutale geeft veel vertrouwen, waardoor de bochtsnelheid al gauw wordt opgevoerd. Om deze nog verder op te voeren zou de afstelling van de vering en demping wat stugger mogen en de Pirelli Diablo’s vervangen mogen worden door Supercorsa’s en… en… en… en vervolgens rijdt je op een F4! Waanzinnig hoe dicht de Brutale in de buurt komt van een superbike.
Buell XB9 SX De zithouding verschilt niet veel van de MV, waarbij opvalt dat de motor een stuk comfortabeler aanvoelt, doch minder sportief. De licht bedienbare koppeling en de makkelijk schakelende vijfbak completeren met de geluidsarme tandriem de aandrijflijn. Verwachtingsvol wordt een draai aan het gas gegeven om tot de ontdekking te komen dat dit aanvoelt als een elastiek. De 984cc metende Harley-twin beschikt over de nodige kilo’s aan bewegende delen, waardoor het blok voor een motorfiets zeer traag in toeren klimt. Niet geschikt voor het circuit, maar op straat resulteert het in een zeer soepel schakelende motor omdat het Overdrive Magazine #4 - MY1
| 13
“Bij een snelheid van 12 op ieder moment blok bijna niet in toeren terugvalt. De massatraagheid van het blok is zelfs zo groot dat dit resulteert in een behoorlijke plotselinge vermogensafgifte bij snel schakelen op een hoog toerental. De centraal onder de motor geplaatste uitlaat produceert een gitzwarte roffel en onderstreept daarme het stoere uiterlijk van de Buell. Het motorblok produceert 60 kW (82 pk) bij het maximale toerental van 7.500 omw/min met een koppel van maximaal 79 Nm @ 4.500 omw/min. Rond dit toerental loopt het blok ook veruit het meest soepel. Tot 3.000 toeren zijn de trillingen te prominent aanwezig, waardoor de, voor de tweecilinders zo kenmerkende brede, powerband een stuk smaller wordt. Het gevolg is een schakelgedrag dat past bij een viercilinder.
14 |
De korte wielbasis in combinatie met de steile balhoofdhoek en bijbehorende korte naloop garanderen een stuurkarakter geschikt voor het stadsverkeer. Bij hogere snelheid resulteert de gekozen geometrie in een behoorlijk nerveus gevoel, wat doet vermoeden dat de naam Citycross niet toevallig gekozen is. Bij een snelheid van 120 km/h voelt het zelfs aan alsof hij je op ieder moment op een speedwobble kan trakteren. De XB9 beschikt over goede vering, maar de comfortabele zit in combinatie met de Pirelli Scorpions (semioffroad banden) geven niet het vertrouwen om de limieten op te zoeken. Wat overigens ook totaal niet de bedoeling is op deze motor die eerder uitnodigt tot een gemoedelijk ritje met af en toe een sprintje.
Review || MV Agusta Brutale 910S vs. Buell XB9 SX
20 km/h voelt het zelfs aan alsof hij je op een speedwobble kan trakteren.” Het sterkste punt van deze motor is ongetwijfeld zijn robuuste uiterlijk dat een bepaalde intimidatie uitstraalt als van een onverzettelijke uitsmijter rustig wachtend op naderende actie. Het belang van het uiterlijk wordt nog eens extra benadrukt door de enkelzijdige 375 mm grote remschijf gemonteerd aan de binnenkant van de velg. Buell claimt hiermee wel een gewichtsbesparing van 2,7 kg van de onafgeveerde massa, maar het gevolg hiervan is een sterkere neiging tot oprichten van de motor tijdens remmen in een bocht. Hard remmen vraagt wat meer kracht dan op de MV, maar de remvertraging is meer dan voldoende.
uiteen. Beide modellen mikken op een compleet verschillende doelgroep en prijsklasse. Met de MV Agusta schaf je niet een motor aan, maar één brok passie voor motorrijden. Het gemak waarmee de Brutale stuurt is ongelofelijk en het daarbij gepaard gaande geluid maakt dat je als een zojuist ontsnapte gek begint te grijnzen. Buell neemt met haar excentrieke motor afscheid van de gevestigde orde. De XB9 is een gedurfde motor met een duidelijk eigen identiteit, maar wel ontworpen voor mensen die graag rondgaan op ‘Amerikaanse snelheid’.
Zoals eerder gezegd is een vergelijk niet eerlijk. De karakters en rijeigenschappen lopen daarvoor te veel Overdrive Magazine #4 - MY1
| 15
16 |
Gallery’s Snapshots || Overdrive || Overdrive Ring-trip Rallye ‘10
Gallery: Ring-trip ‘10 Marcin & Michael vormden een equipe tijdens de Overdrive Ringtrip 2010, behalve kaartlezen, genieten van alle wegen en zelf de nodige bochten sturen vond Marcin ook tijd om een aantal plaatjes te schieten. En zeg nou zelf: zijn het geen plaatjes van plaatjes?! [ga naar de gallery]
Shot naar shot vult de camera, mensen komen uitgelaten terug van een rondje knallen. In een soort roes (of was het een zonnesteek) rij ik een aantal spotterplekken af om al het moois vast te leggen. Het is echter op de terugweg met de ondergaande zon op de voorgrond, dat ik realiseer hoe mooi dat moois was. En dat was het! Enjoy... [ga naar de gallery]
Overdrive Magazine #4 - MY1
Foto: Sander de Goede
Snapshot: Laura Coolen
Gallery: Ring-mania
| 17
Lifestyle
Hokjesgedrag Hokjesgedrag inderdaad. Mensen die in één van dit drietal rijden wordt gauw een stempel op het voorhoofd gedrukt. Dit merk je dan ook direct als je rondrijdt in deze auto’s. Mensen kijken te pas en te onpas om bij het stoplicht en je ziet ze dan denken: “Wat is dat voor dameskapper in z’n Beetle cabrio”.
Tekst - Rob Lammers & Rik de Vrieze || Foto’s - Rob Lammers
18 |
Lifestyle || New Mini vsNew Beetle vs 500
Merken als Fiat, VW en BMW proberen niet alleen een auto te verkopen met vier wielen en een stuur, maar ze willen je een hele levensstijl aanmeten. Maar daar komt ook het hokjesgedrag van, het is een bepaald slag volk dat in één van deze drie rijdt. Tenminste, zo ziet een groot deel van Nederland dat. Als autoliefhebber zijn het opvallende auto’s, het is weer wat anders dan de lease rijder in zijn grijze Golf TDI. Deze drie, BMW’s Mini Clubman, Fiats 500 en
Volkswagens Beetle Cabriolet, zijn reïncarnaties van beroemde voorvaders. Met het retro design proberen fabrikanten oude tijden te laten herleven en hun merk een bepaald imago aan te meten. Tenminste, dat is wat de fabrikanten proberen te (re)creëren. Het retro stijl concept begon eigenlijk met de Beetle. Nadat VW een concept had laten zien op een van ’s werelds grootste autoshows en men het concept enthousiast ontving zijn de heren van VW overstag gegaan. Ze namen de Beetle in productie. Tijdens de
Overdrive Magazine #4 - MY1
| 19
de introductie en tot een paar jaar daarna waren de reacties lovend. Bedrijven maakten dankbaar gebruik van de eyecatcher die Volkswagen op de markt zette en plakten deze graag vol reklame. Echter, een paar jaar later werd het oogappeltje van de reklamebureau’s overschaduwd door een kleinere telg. Dit keer niet van Volkswagen, maar van BMW. De succesformule ‘MINI’ werd namelijk geïntroduceerd. Niet alleen de auto is doordacht, maar ook de marketing, branding en evenementmanagement logen er niet om. Waar de Beetle faalde slaagde MINI. Nouja, ze deden er zelfs een schepje bovenop. Van kleding tot je geïndividualiseerde daksticker: MINI is een lifestyle. Maarrr... Ook MINI moet op haar tellen passen. Er is namelijk een derde kaper op de kust: de Fiat 500. Fiat omarmt een zelfde doel, een soortgelijk imago en een Italiaanse lifestyle. Er is zelfs een een Abarth versie met nog meer “dingetjes” verkrijgbaar.
Dingetjes factor
Het gaat bij dit drietal niet om de praktische en/of de ergonomische kant van een auto. Nee, het is meer: “hoe zie ik eruit en welke leuke gimmicks heb ik”. Want laten we eerlijk zijn: als je met Hollandse zûnige nuchterheid denkt dan zijn dit ondingen. Veertigduizend euro voor een auto waarvan je blij bent dat je wekelijkse boodschappen er in passen is een boel geld. Echter, veertigduizend euro voor een levensstijl... dat is een koopje! Onze test Mini Clubman Cooper S kostte dan veertig, de basisprijs is lager, voor negentien heb je al een Mini One. De kaalste. Een kale 500 is dan nog eens achtduizend euro minder. En daarbij begint het pas leuk te worden met allerlei opties. Bij Fiat en Mini zit je dan op het juiste adres. Bij VW is dit een stuk minder uitgebreid. Wel de standaard opties als velgen of een rekje op je kofferklep zijn mogelijk, maar de andere twee merken hebben ontelbare keuzes uit accessoires en gadgets: een sticker hier, een embleem daar, chromen stripje zo, het dashboard in de kleur, interieur verlichting in zestig kleuren enzovoorts. Al deze kleine dingetjes geven net dat beetje extra als je met deze auto’s rijdt. Bij de 500 begint het eigenlijk al met de sleutel die in kleur gespoten is. Vervolgens stap je in en glimt het van binnen net zo hard als van buiten. Waar het bij menig 100NX of iets dergelijks als “autostyle”-style bestempeld wordt, hoort het bij een Fiat 500. Je kunt je 500 zélfs bestellen met een wit stuur zodat je je helemaal in de 60’s waant. Aan de buitenkant is het niet veel anders. Overal zie je stijlelementen van z’n voorvader
20 |
Lifestyle || New Mini vsNew Beetle vs 500
Overdrive Magazine #4 - MY1
| 21
Lifestyle || New Mini vsNew Beetle vs 500 terug, zoals de bolle motorkap en de chromen strips op de bumper. Bij MINI is het niet veel anders, zeker de Clubman met z’n twee achterdeurtjes geeft een overduidelijke knipoog naar vroeger. Het asymmetrische zijdeurtje is een beetje vreemd, want je loopt altijd te klooien met de gordel van de voorstoel. Het idee daarentegen wel goed en doordacht. Met dit achterdeurtje stap je namelijk altijd aan de veilige (rechter)kant achterin. Binnenin is het ook typisch allemaal oldschool-Mini, met de tuimelschakelaars en de centrale snelheidsmeter. Toch moet je in deze ‘S’ goed kijken welke snelheid je rijdt, er is in het midden namelijk óók nog eens een groot navigatiescherm gemonteerd. Dit komt de afleesbaarheid niet ten goede. De Beetle staat er op zo’n moment eigenlijk een beetje verloren bij en voelt nogal gewoontjes aan omdat hij net die extra “dingetjes” mist die de andere twee wel hebben. Al weet hij dat gedeeltelijk te compenseren door z’n cabrio gevoel. Helaas is de Beetle niet standaard open uitgevoerd. Daarnaast miste de Beetle meer, want telkens als ik weer de zware taak op me moest nemen om een auto te kiezen om eens even flink aan de tand te voelen, vond ik mezelf achter het stuur van de Fiat of Mini.
Boulevard cruiser
Voor de fotoshoot waren we met dit drietal naar Scheveningen getrokken en daar floreert er één het best; de Beetle cabrio. Mensen kijken je na of spreken je aan als je ‘m ergens parkeert. De ‘faal’ van een welbespraakte heer uit de omgeving was toch wel: “het lijkt wel een Porsche”. Juist jah, of een Porsche is net een platgedrukte Kever. Die kenden we nog niet. Ondanks dat was de opmerking volledig onverwacht, maar zelfs als we héél hard met onze ogen knepen... Zagen we het er niet in terug. De Fiat en Mini zijn op zo’n moment naar de achtergrond verdrongen. De Fiat wordt nog wel vaak herkend als het ‘rugzakje’, zeker door oudere mensen die zelf ook zo’n ‘ding’ hebben gehad. Hij valt dan ook wel op in z’n witte parelmoerlak, maar wil je echt opvallen op de boulevard dan moet je gewoon de Beetle Cabrio mee hebben. Een kwestie van zien en gezien worden. De verkoopcijfers van Fiat en BMW liegen er dan ook niet om en op de een of andere vreemde wijze is de Beetle exclusiever dan de MINI en de 500. Tenslotte word je daar in de omgeving Den Haag/Scheveningen, en overigens ook in de rest van Nederland, mee platgegooid.
Overdrive Magazine #4 - MY1
| 23
Sportiviteitsknop
Leuk dat uiterlijk, maar de bestuurder wil ook een goed weggedrag en niet alleen een showtje weggeven. De Beetle is vooral comfortabel en nodigt niet uit om lekker een bochtje te pakken. Dat zal ook grotendeels veroorzaakt worden door de (slappe) cabrio carrosserie. Je kunt goed merken dat het ‘kastje’ waar je in zit niet zo stijf is. Rij je over een spoorweg overgang dan beweegt de binnenspiegel in je ooghoek. Zijn motor is voldoende om in het verkeer mee te kunnen maar het houdt niets over, wat wil je ook, 1300 kilo op 102 pk. Maar goed, hij is ook niet bedoeld als stoplichtsprinter. De 500 is een echte stadsauto en dat merk je vooral op de snelweg, waar de pit er een beetje uit is. In de stad daarentegen vlieg je overal zo tussen. Op de snelweg is de vering ook een beetje stuiterig. Misschien heeft het iets te maken met de korte wielbasis, welke in de stad juist weer perfect is. Een heerlijk stadsautootje en komt dan ook echt tot z’n recht. De 100pk sterke
24 |
1.4 is soepel in de stad en met zes versnellingen heb je altijd trekkracht en een overdrive voor op de snelweg. Toch verwachtte ik van zo’n klein autootje met 100 pk wel iets meer pit. Tot slot is de sportknop die in de 500 zit overbodig. De veranderingen zijn zo klein dat je hem eigenlijk altijd op sport zou laten staan. Voor de Clubman geldt dat echter niet, maar dat is dankzij haar automatische versnellingsbak. In de sportstand gaat ‘ie altijd een versnelling lager, wat soms hinderlijk kan zijn. Het beste kun je wanneer je ‘sportief wil rijden’ zelf het heft in handen nemen en schakelen door middel van de pook of de knopjes op het stuur. Nee, corrigeer me: het beste kun je de handbak mee naar huis nemen. Hoe dan ook: laat ‘m lekker in de ‘D’ staan en ga niet met de handmatige stand rijden. De MINI is qua weggedrag top! Wel wat stug maar dat hoort bij de S van MINI. Ze is op de kont wat beweeglijker dan haar kortere zusje, koppie d’r bij dus!
Lifestyle || New Mini vsNew Beetle vs 500
Op snelwegen comfortabel genoeg en op B wegen een feest. In de stad moet je toch rekening houden met z’n grootte, hij is niet zoals de Fiat overal tussen te proppen. Ja, we hebben de ‘klacht’ al vaker gelezen: een MINI is niet echt klein meer. De 1.6 turbo motor van de Mini klinkt fantastisch en heeft altijd vermogen en koppel over. Wat wil je ook met 175 pk. Toch bederft de automatische versnellingsbak af en toe de pret doordat hij soms wat te abrupt reageert. “DOE MIJ DE SERIES 1 MAAR...”, hoor ik Rik nog roepen. Die ‘S’ met een supercharger. De eerste snelle New MINI, een schot in de roos.
‘Verleiding’
Het concept van alle drie klinkt goed op papier: een retro-thema. De reïncarnaties van beroemde auto’s. Echter, in real life is er toch een groot verschil tussen de auto’s. Welke auto zou je prefereren en welke “lifestyle” zou je jezelf willen aanmeten. Ben je meer van de
Britse charmes die de Duitsers(!) met de New MINI heel erg goed neerzetten, of ga je voor de Italiaanse schoonheid van het ‘rugzakje’. Of wellicht ga je terug naar de Volkswagen met het sierlijke margrietje op het dashboard. Het is natuurlijk altijd een kwestie van smaak. Ik ben er echter wel over uit: de MINI, de New Beetle en de 500 zijn gemaakt om je te verleiden. De één verstaat de kunst van het verleiden beter dan de ander. MINI is scherp en levert een hoge funfactor. Daarnaast is de marketing van het merk erg sterk gepositioneerd. Toch laat de 500 een sterke herinnering achter. De hype is inmiddels in volle gang en ook van de 500 komen steeds meer spannende, spectaculaire en ‘lieve’ modelletjes. De Beetle slaagt ook wel, maar veel minder. Volkswagen zal de Beetle voor de volgende generatie (als die er komt) op een cursus verleiden moeten sturen. Hoe dan ook: het zijn auto’s voor mensen met een uitgesproken smaak en over smaak? Over smaak valt niet te twisten.
Overdrive Magazine #4 - MY1
| 25
26 24 |
Snapshot || Mini Cooper ‘S’’ Clubman & Fiat 500
Soms lopen de agenda’s nét even langs elkaar als je een review wil doen met een drietal auto’s. Zo kan het gebeuren dat je twee van de drie al een dag eerder hebt en dat betekent: even lekker op de fotografie-skills oefenen. Zo hadden we de Mini Cooper ‘S’ Clubman en de Fiat 500 een dag langer dan de Beetle... [lees meer]
Overdrive Magazine #4 - MY1
Foto: Rob Lammers
Hokjesgedrag
| 27
Bekijk jouw foto’s en bestel een (digitale) afdruk via oypo.nl Ontvang je foto’s in een flits. www.oypo.nl/Overdrive
HTS Autotechniek
30 |
Review || Rij-impressie door HTS-A studenten
Tekst Marcin Rydzynski Stan Stiekema Fotografie Marcin Rydzynski Aan dit artikel werkten mee Frank van Dijck Geoffrey Gokoelsing Roelof Kluiver Kai de Wilde Met dank aan Arno Boers Robert-Jan de Bree Klaas Dutilh Koen Lau ECE HAN Automotive Honda Nederland Toyota Louwman Arnhem VW Zijm Arnhem
“Petrolheads” gaan groen!? Rij-impressie door studenten HTS Autotechniek In het kader van het vak ‘voertuigtechniek’ krijgen studenten van de HTS Autotechniek te Arnhem met de afstudeerrichting automotive management de opdracht om een rijimpressie uit te voeren. Deze opdracht slaat een brug tussen techniek, communicatie en presentatie. Het doel is om een beeld te geven van een aantal verschillende ‘milieuvriendelijke’ voertuigen die op de markt worden aangeboden. Hierbij wordt er gekeken of het gebruiksgemak, prestaties en rijeigenschappen passen bij de doelgroep. Dit wordt mede beargumenteerd door de beleving en door middel van een technische onderbouwing. In deze rijimpressie worden de auto’s afzonderlijk beoordeeld, omdat voor een inhoudelijk onderling vergelijk de verschillen te groot zijn. Voor deze rijimpressie zijn de volgende voertuigen ter beschikking gesteld: VW Golf variant E-motion, Honda Civic Hybrid, VW Polo Bluemotion en de Toyota Prius.
Overdrive Magazine #4 - MY1
| 31
HTS Autotechniek
Volkswagen Golf Variant e-Motion ... Om maar meteen met de ‘groene’ deur in huis te vallen, mochten wij beginnen met de Golf e-Motion. Dit is een normale Golf variant, maar dan omgebouwd door het Nederlandse bedrijf Electric Cars Europe (ECE). Zij hebben de verbrandingsmotor vervangen door een elektromotor met een piekvermogen van 150kW, waardoor de auto dus volledig elektrisch rijdt. Wanneer we instappen valt meteen het paneel op in de middenconsole. Hier worden een aantal gegevens weergegeven over de staat van de accu, zoals een aantal voltage, hoeveel vermogen er wordt gevraagd door de motor, de werkelijke snelheid van het voertuig, etc. Het paneel is achteraf ingebouwd door ECE waardoor het nog geen mooi geheel uitmaakt van het interieur en voor de leek is het allemaal maar
32 |
magie. Wanneer we het voertuig willen ‘starten’, is het moeilijk te bepalen of het voertuig nu echt aanstaat. We komen erachter dat de sleutel helemaal om moet en je deze moet vasthouden totdat er een ratelend geluid te horen is: het voertuig staat aan... De versnellingspook wordt in de D gezet, hiervoor is de tweede versnelling gebruikt van de originele versnellingbak. Het is dus zo dat in de tweede versnelling 140 km/h kan worden gereden. Wat betreft de toeren die de versnellingsbak maakt, is dit geen probleem. De tandwielen in de versnellingsbak draaien altijd rond, ongeacht welke versnelling is ingeschakeld. Wel is het zo dat de tandwielen van de tweede versnelling veel meer slijtage krijgen te verduren . Het schakelen gaat zonder dat er een schok of stoot te voelen is in het voertuig. Als het gaspedaal wordt ingedrukt komt de Golf geruisloos van z’n plek. Wanneer we het schoolplein afrijden en op de weg komen, krijgen we meteen het gevoel dat
Review || Rij-impressie door HTS-A studenten
we in een normale Golf rijden. We beginnen het vooraf bepaalde parcours te rijden. De wagen voelt goed aan en trekt redelijk op. Wanneer het gaspedaal wat dieper ingetrapt kan worden en de snelheid omhoog gaat, blijkt dat het koppel begrensd is tot de 50 km/h. Bij snelheden boven de 50 km/h trekt de auto in ĂŠĂŠn streep naar de 140 km/h. En daarmee is het ook de snelst accelererende deelnemer van de rijimpressie. Op de snelweg gedraagt de auto zich als een normale auto, dit geldt ook voor de bebouwde kom. Buiten de bebouwde kom en op de snelweg is niet meer te horen dat het voertuig elektrisch is aangedreven. Het enige geluid dat bij die snelheden nog overheerst is het afrolgeluid van de banden en het windgeruis. Wanneer we echter moeten remmen voor onze voorligger en daarna meteen weer het gaspedaal intrappen, komt er een harde klap uit de aandrijving. Dit komt omdat de elektromotor meteen weer
op toeren wil komen. De software is niet zo geprogrammeerd dat dit proces rustiger verloopt. Bij het remmen wordt de remkracht weer terug gewonnen, het display laat zien hoeveel er terug wordt gewonnen. Nu we bij het bochtige industrie terrein zijn aangekomen kunnen we de wegligging van het voertuig beoordelen. Door het zware accupakket is het zwaartepunt hoger komen te liggen. Ondanks de geplaatste hulpveren achter is het bochtenwerk van de auto niet subliem. Zowel de bestuurder als passagier kunnen voelen dat de auto zwaar is en snel overhelt. Wanneer er gekeken wordt naar de doelgroep van de auto is dit niet een probleem. De actieradius van de auto zou eerder een probleem zijn, deze is maximaal 200 km. De auto zou daarom in aanmerking kunnen komen voor woon- en werk verkeer. Overdrive Magazine #4 - MY1
| 33
HTS Autotechniek
34 |
Review || Rij-impressie door HTS-A studenten
Honda Civic Hybrid De tweede auto die getest wordt is de Honda Civic Hybride IMA. De naam IMA staat voor Integrated Motor Assist. De benzinemotor wordt geassisteerd door een elektromotor. De verbrandingsmotor is altijd de belangrijkste krachtbron, de Civic rijdt nooit alleen op de elektromotor. Wanneer de benzinemotor veel kracht, en daarmee veel brandstof, nodig heeft springt de elektromotor bij om het verbruik beperkt te houden. Wanneer we instappen, treffen we een zeer fijn afgewerkt twee-kleurig interieur aan. Het ziet er overzichtelijk en verzorgd uit. Alles is makkelijk te bedienen. Het enige wat niet meer past bij het dashboard is de handrem. Deze steekt half schuin uit de middenconsole. Beter was geweest om hiervan een knopje op het dashboard te maken. Met vier man in de auto is er genoeg been- en hoofdruimte voor iedereen. De auto gedraagt zich in het stadsverkeer prima. Het is een comfortabele auto, er zijn geen schokken in de aandrijflijn te voelen. Dit komt omdat er gebruik wordt gemaakt van een CVT overbrenging. Tijdens het gas geven blijft het toerental constant en loopt de snelheidsmeter op. Op deze manier wordt niet het toerental maar de snelheid be誰nvloed. In de bebouwde kom doet de auto goed mee met het verkeer. Echter, om op snelheid te komen op de snelweg moet het gaspedaal volledig worden ingetrapt. Toch blijft het verbruik erg laag, met een gemiddeld verbruik van 5,2L/100km over een afstand van 130 km. Dit is door Roelof Kluiver waargenomen tijdens het ophalen van de Civic bij de importeur. Tijdens het aanremmen voor het stoplicht voelt de rem wat plakkerig aan, dit geeft een indirect remgevoel. Hetzelfde geld voor de Prius. Het kan zijn dat dit komt door de magnetische kracht die nog aanwezig is nadat het rempedaal is losgelaten. Wanneer de auto tot stilstand komt en de rem wordt ingedrukt treedt het start/stop systeem in werking. Het systeem is zo feilloos dat de bestuurder hier geen hinder aan ondervindt.
Overdrive Magazine #4 - MY1
| 35
HTS Autotechniek
Volkswagen Polo Bluemotion
plastic bestaat waardoor de auto goedkoop oogt.
... Na de Honda Civic is het de beurt aan de tweede Volkswagen, de Polo 1.2 TDI Blue Motion. Het is de enige diesel die mee doet en tegelijkertijd de enige zonder elektromotor en accupakket. De auto beschikt over een 75pk driecilinder commonrail turbodieselmotor.
Na het starten en het inschakelen van de eerste versnelling valt als eerste op hoe licht de koppeling is, dat is toch even wennen. Het stuurgedrag van de auto is ook licht wat de auto zeer wendbaar maakt op de parkeerplaats, het is een echte stadsauto. Als we door de stad rijden, kunnen we aardig meekomen met het verkeer. De driecilinder maakt niet extreem veel lawaai. Door de kleine inhoud van de motor, moet de motor eerst op toeren zijn voordat er enige trekkracht wordt geproduceerd. Wanneer de motor echter boven de 2500 toeren komt, begint de turbo lucht te blazen. In de tweede versnelling is dit goed te voelen. Hoe hoger de versnelling hoe minder
De Polo oogt als een normale Polo, alleen de gril is dichtgemaakt om luchtweerstand te verlagen. Wanneer we instappen zien we voor de rest ook geen grote verschillen. Het dashboard ziet er degelijk maar toch sober uit zoals we dat van Volkswagen gewend zijn. Een minpuntje is dat het dashboard veel uit hard
36 |
Review || Rij-impressie door HTS-A studenten hiervan te merken is. De motor is een diesel maar je moet hem eigenlijk rijden als een atmosferische benzine-motor. Op de snelweg met vier man in de auto blijkt dat hij toch wat te kort komt. De versnellingen zijn iets te lang geconstrueerd en daarom is het moeilijk om de versnellingen op elkaar aan te laten sluiten. De auto is ook uitgevoerd met een start/stop systeem, alleen wordt de auto altijd gestart door de traditionele startmotor. Hierdoor duurt het aanzienlijk langer om de auto te starten dan bij de Civic. Het systeem is niet echt praktisch wanneer men bijvoorbeeld niet oplet bij het stoplicht en dan ineens moet wegrijden.
Met de beenruimte achterin is het voor mensen langer dan 1.80 niet erg comfortabel. Daarentegen zit de bank wel goed. Achterin is goed te merken dat de wagen iets wat stug aanvoelt maar dit is zeker niet een probleem. Achterin worden de ramen mechanisch bediend in tegenstelling tot de ramen in de voorportieren. Het raammechanisme past nog maar net op de deur en de hendel steekt vaak uit voorbij de deur. Toch zou men kunnen zeggen: voer de Bluemotion uit met een elektromotor op de krukas samen met een accupakket, zodat remenergie opgeslagen kan worden en deze kan assisteren bij acceleratie. Hierdoor zal de auto in z’n geheel beter presteren.
Overdrive Magazine #4 - MY1
| 37
HTS Autotechniek
Toyota Prius
De laatste auto van de dag was voor ons de Toyota Prius van alweer de derde generatie. Het wordt een steeds completere en geavanceerdere auto. Dit laatste model is uitgevoerd met een 1.8l benzinemotor. De verbrandingsmotor levert 99 pk en de daaraan gekoppelde elektromotor levert 82 pk. In een simpele optelsom zou men zeggen: dat is in totaal 181 pk, maar de Prius blijft steken bij een acceptabele 136 pk. Dit is genoeg om de 1.445 kilo vooruit te trekken. Het is heerlijk cruisen met de Toyota. Wanneer er wat
38 |
sportiever wordt gereden, merk je wel dat de auto wat overhelt en wordt je er weer aan herinnert dat er een accupakket achterin de auto ligt. Desondanks blijft het een comfortabele auto. De auto straalt een rustig gevoel uit, ook wanneer er stevig geaccelereerd wordt. Wanneer er onder de 50 km/h wordt gereden is het mogelijk volledig elektrisch te rijden. Wel hadden we het probleem dat dit maar een paar keer lukte ondanks dat de accu genoeg was opgeladen.
Review || Rij-impressie door HTS-A studenten Hetzelfde als bij de Honda Civic Hybride werd geconstateerd, is dat de rem indirect aanvoelt. Bij het intrappen van de rem geeft dit een normaal gevoel, maar bij langzaam loslaten van de rem voelt hij wat plakkerig aan. Met vier personen in de auto is het comfortabel zitten, er is beenruimte genoeg. Helaas komen mensen die langer zijn dan 1.80 meter achterin iets te kort. Als we het dashboard bekijken, is dit een afgewerkt geheel. De gebruikte materialen voelen alleen, net als in de Polo, goedkoop aan. Daarnaast is het ook even wennen waar alles zit, omdat bijna alles met knoppen bediend wordt. Uiteindelijk is alles wel ergonomisch geplaatst. Doordat de middenconsole zwevend is opgehangen, wordt er een ruimtelijk effect gecreëerd. Er zijn ook vele mogelijkheden gecreëerd om de bagage op te bergen. Zo is er de beschikking over twee dashboardkastjes. En ook de ruimte onder de armsteun is zeer groot. Als we onder de achterklep kijken, zijn de accu’s goed weggewerkt. Er blijft veel bagageruimte over. De Prius waar wij in hebben gereden was tevens uitgerust met het zonnedak, deze optie bestaat uit een zonnecel welke energie opwekt om de airco te koelen. Wij hadden het geluk dat we op een mooie dag de auto’s mochten rijden, de airco mocht dus zijn uiterste best doen. Wanneer de verbrandingsmotor uit staat, kan de airco maar enige minuten draaien. Daarna springt de motor automatisch aan om de airco aan te drijven. Het is dus maar een kleine winst uit de cellen. Een andere feature van de Prius is de functie om automatisch in te parkeren. Om dit uit te proberen hebben wij een file parkeersituatie nagebootst met twee auto’s. Op het scherm van de Prius verschijnen alle aanwijzingen om de manoeuvre correct uit te voeren. Na dat het parkeerveld op het scherm was ingesteld begon de auto zich zelf tussen de twee andere auto’s te parkeren. Dit ging in één keer goed en de auto stond netjes in zijn vak.
Overdrive Magazine #4 - MY1
| 39
Jaguar XK-R Convertible Ik vond in het archief een artikel over vier “paddle-shifters�, stammend uit het jaar 2008. Mei 2008 was namelijk de maand waarin de redactie op stap ging met de Volkswagen Passat 1.9 TDI DSG, de Mitsubishi Outlander CVT, de Alfa Romeo Brera Selespeed en last but not least: een Jaguar XKR Convertible. [lees meer]
40 |
Wallpaper || Jaguar XKR Convertible
Overdrive Magazine #4 - MY1
| 41
blijf op de hoogte Foto: Upstairs Fotografie
door middel van onze
lifestream