OZON Raw 'Footloose'

April 2011 - Sneakers Issue | N째 86

footloose

INDEX OZON Raw / NEW 08.

EDITORIAL

10.

BACKSTAGE

12.

UNFORGETTABLE

14.

ALBUM REVIEW

16.

NOISE

18.

OZON CINEMA

20.

OTHON

21.

WOLFRAM

22.

FNEWS

24.

TRENDS

26.

PINONEERS OF THE DOWNTOWN SCENE

27.

O, LORD!

28.

BEAUTY

30.

ART AGENDA

OZON Raw / VIEWS 34.

SKATEWAY

38.

SNEAKERS SONGS

40.

THE KRAH

42.

RETRO ADS

44.

TIE ME UP

45.

BEARSTA

46.

EAT MY DUST

48.

CRAIG GREEN

50.

MICHAEL GIRA

52.

THE UMBRELLA KID

58.

EMPTY FRAME

60.

SENSORY APLIFIER

62.

VASSILIS ZIDIANAKIS | ATOPOS CVC

OZON Raw / FASHION

COVERS CREDITS photography Umbrella Kid

66.

KICK OFF YOUR SUNDAY SHOES

74.

LOSE YOUR BLUES

82.

LOOSE, FOOTLOOSE

90.

WE LIKE YOUR STYLE

92.

NEW FACES

94.

P.L.Us

OZON - Απρίλιος 2011 / Τεύχος 86, μηνιαία δωρεάν έκδοση / ΑΘΗΝΑ Εκδότης Γιώργος Κελέφης Αρχισυντάκτρια Δανάη Δραγωνέα | info@ozonweb.com Creative Art Director Πάνος Παπαναγιώτου | art@ozonweb.com Διευθύντρια Marketing Χριστίνα Ροδοπούλου | ad@ozonweb.com Fashion Editor Darcy Foxx | style@ozonweb.com Finance Manager Βασίλης Σούρτης Digital Director Άρης Καραταράκης | web@ozonweb.com Beauty Editor Μαρία Παπαδοπούλου Συνεργάτες Μανώλης Κρανάκης, Νατάσσα Παπαχρήστου, Δάφνη Ανέστη, Artville, Μαρία Άντελμαν, Μάνος Νομικός, Βαγγέλης Καμαράκης, Αντώνης Κατσούρης, Oliver Arlt, Matthew Zorpas, Γιώργος Νίκας, Ανδρέας Δημόπουλος, Ηλέκτρα Κοτσώνη, Μαρία Λαϊνά, Ελευθερία Ιωαννίδου, Παναγιώτης Φέτσης Φωτογράφοι Cristina Capucci, Μάριος Καλαμάρης, Γιώργος Μαλεκάκης, Νικόλας Βεντουράκης, Γιώργος Καπλανίδης, Θάνος Τσάκωνας, Πάνος Δάβιος, Άλκηστις Τσιτούρη, Ελίνα Γιουνανλή, Anouk Morgan, Akio, Ascari Luca, Jovanka Savic, Rosa Rendl, Stefan Giftthaler, Frankie Nazardo, Χρήστος Σαρρής, Νίκος Κατσαρός, Kevin Wong Fashion Interns Βίκυ Φλώρου | Στάμος Μηχαΐλ Events Intern Δανάη Παπαδημητρίου OZONweb Intern Γκέλη Σιγανού Απόδοση σε Ελληνικά/ Αγγλικά Πανδώρα Γιαμαλίδου Σύμβουλος Έκδοσης Σπύρος Βλάχος Διανομή Σίμος Μιχαλόπουλος | distribution@ozonweb.com Ιδιοκτησία- Διεύθυνση Γιώργος Κελέφης – Εκδόσεις Contempo, Βαλτετσιού 50-52, 106 81, Αθήνα Τ: 210 3634008 | F: 210 3634008 | E: info@ozonweb.com www.ozonweb.com twitter.com/ozonmagazine · myspace.com/ozonmagazine facebook.com/ozonmag Επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή η αναπαραγωγή του περιοδικού μόνο με άδεια του εκδότη.

OZON April 2011 / Issue 86, monthly publication / ATHENS Publisher Yorgos Kelefis Editor in Chief Danai Dragonea | info@ozonweb.com Creative Art Director Panos Papanagiotou | art@ozonweb.com Marketing Director Christina Rodopoulou | ad@ozonweb.com Fashion Editor Darcy Foxx | style@ozonweb.com Finance Manager Vasilis Sourtis Digital Director Aris Karatarakis | web@ozonweb.com Beauty Editor Maria Papadopoulou, London Contributors Manolis Kranakis, Natasha Papachristou, Dafni Anesti, Maria Antelman, Manos Nomikos, Artville, Vagelis Kamarakis, Antonis Katsouris, Oliver Arlt, Matthew Zorpas, George Nikas, Andreas Dimopoulos, Electra Kotsoni, Maria Laina, Eleftheria Ioannidou, Panayiotis Fetsis Photographers Cristina Capucci, Yiorgos Malekakis, Nikolas Ventourakis, Panos Davios,Thanos Tsakonas, Marios Kalamaris, Alkistis Tsitouri, Elina Giounanli, Anouk Morgan, Akio, Ascari Luca, Jovanka Savic, Rosa Rendl, Stefan Giftthaler, Frankie Nazardo, Christos Sarris, Nikos Katsaros, Kevin Wong Fashion Interns= Vicky Florou | Stamos Michael Events Intern Danai Papadimitriou OZONweb Intern Gelly Siganou English/Greek Adaptation Pandora Giamalidou Distribution Simos Michalopoulos | distribution@ozonweb.com Editorial Consultant Spyros Vlachos Address Yorgos Kelefis - Contempo Publications, 50-52 Valtetsiou St., 10681 Athens, Gr, T: 210 3634009 | F: 210 3634008, | E: info@ozonweb.com, www.ozonweb.com twitter.com/ozonmagazine · myspace.com/ozonmagazine facebook.com/ozonmag This magazine cannot be republished or reproduced without the permission of the publisher.

EDITORIAL

Ένας λαβύρινθος από δρόμους και λεωφόρους, κτήρια ψηλά. Τίποτα δεν έμοιαζε ίδιο. Περπατούσα χωρίς να παρατηρώ κάτι συγκεκριμένο, έβλεπα τους ανθρώπους, άκουγα τις φωνές τους. Ενα αυθόρμητο street party πιο κάτω, γυρίσματα μίας τανίας δύο ώρες αργότερα. Είχε βραδιάσει. Δείπνο στο Frank’s και δίπλα μας κάθονται δύο ταχυδακτυλουργοί. Κόλπα με χαρτιά, μένουμε άφωνοι και στο τέλος σκάμε στα γέλια. Στην επιστροφή πέρασα δίπλα από το πάρκο και είδα κάποιους να τρέχουν ακόμα. Όλα συνεχίζονται, σκέφτηκα και περίμενα πώς και πώς να ξημερώσει. Ξανά... photography: Nikos Katsaros

8

EXCLUSIVELY DISTRIBUTED BY NOTOS COM T: 211 18 87 396 - www.notoscom.gr

BACKSTAGE

Ένα ζευγάρι sneakers τα ξεκίνησε όλα. Ένα ζευγάρι που μετά από ώρες χορού απλώς πέταξες σε κάποια γωνιά του δωματίου σου. Χωρίς να σε νοιάζει γιατί τα sneakers σου δεν παθαίνουν τίποτα, ή ίσως επειδή ‘χαλασμένα’ είναι περισσότερο δικά σου. Γρατσουνιές και σκισίματα που απλώς σου θυμίζουν πόσο καλά περνάς όταν δε σκέφτεσαι τίποτα και είσαι ελεύθερος να τρέξεις όσο γρήγορα θέλεις ακόμα και αν αυτό σημαίνει αρκετές ατσούμπαλες πτώσεις. Αυτό το τεύχος είναι αφιερωμένο στα τσαλαπατημένα σου αθλητικά παπούτσια. Σε εκείνο το ζευγάρι που φοράς πάντα όταν θέλεις να κάνεις την πόλη άνω-κάτω.

photography: Μάριος Καλαμάρης | Marios Kalamaris text: Alaska

10

date-sneakers.com for more info call Radical S.A Tel: 210 25 26 888 ozon_uomo.indd 1

17/02/11 14.46

UNFORGETTABLE KENNY LOGGINS | Footloose

Τη δεκαετία του ΄80 ο χορός είχε την τιμητική του στη μικρή και στη μεγάλη οθόνη. Από την τηλεοπτική σειρά “Fame” μέχρι τις ταινίες “Dirty Dancing”, “Flash dance”, κ.α. ο χορός έμπαινε στη ζωή των νεαρών κοριτσιών και αγοριών, έφερνε τα πάνω κάτω και άλλαζε την κοσμοθεωρία τους. Καταπιεσμένοι έφηβοι, συνεσταλμένα κορίτσια, εξαγριωμένα αγόρια έβρισκαν διέξοδο κουνώντας χέρια και πόδια από ρυθμικά μέχρι και αχαλίνωτα. Φυσικά, ο χορός ενείχε και μουσική και κάθε ταινία που σεβόταν το σενάριο και την ταυτότητά της είχε και το αντίστοιχο soundtrack που είτε την υποβίβαζε είτε την απογείωνε. Στη δεύτερη περίπτωση ανήκει και το “Footloose” του βασιλιά των soundtrack Kenny Loggins. Το 1984 ο Kevin Bacon μετακομίζει από τη μεγαλούπολη σε μία μικρή επαρχιακή πόλη, εκεί, το rock n roll απαγορεύεται και ο κανόνας αυτός τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια. Ο νεαρός δεν θα μείνει άπραγος… η συνέχεια στο dvd. Αυτό είναι το story της ταινίας και ο Bacon πρωταγωνιστεί και χορεύει υπό τους ήχους του “Footloose” στο χορό των αποφοίτων. Το “Footloose” δεν είναι τίποτα διαφορετικό από αυτό που υποδηλώνει και σημαίνει η ίδια η λέξη, πόδια χαλαρά, πόδια ξεσηκωθείτε, πόδια χορέψτε. Ο Αμερικανός Kenny Loggins είχε διαπρέψει στα soundtrack ταινιών οπότε αναμενόμενο ήταν να γίνει το ίδιο και με αυτό. Ξεκίνησε ως ντουέτο με τον Jim Messina και ήταν γνωστοί ως Loggins & Messina ώσπου το 1977 ανεξαρτητοποιήθηκε και ξεκίνησε η σόλο καριέρα του. Μετά το “Footloose” η καριέρα του συνέχισε να απογειώνεται γράφοντας τραγούδια για το “Top Gun”. Ούτως ή άλλως η δεκαετία του 80 είναι η εποχή όπου το λεγόμενο soft rock, οι ερωτικο-ρομαντικο-ελαφρά χορευτικοί ρυθμοί προτιμούνται από πολλούς και γνωρίζουν ιδιαίτερη έξαρση. Σε αυτή τη μόδα ανταποκρίθηκε επάξια και ο Kenny όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για λογαριασμό άλλων καλλιτεχνών για τους οποίους έγραφε τραγούδια. Πού φαίνεται η επιτυχία του τραγουδιού; Πολλοί γνωρίζουν το τραγούδι, λιγότεροι την ταινία. Πολλοί το νιώθουν το κομμάτι, πολλοί το χορεύουν χωρίς να καταλαβαίνουν τι λέει. Στην πραγματικότητα δεν υπονοεί κάτι πιο βαθύ από αυτό που λέει: επαναστατήστε, ακόμη κι αν δεν μπορείτε αφήστε τους άλλους να σας παρασύρουν, μην καταπιέζεστε, αγνοήστε προκαταλήψεις, απενοχοποιηθείτε, απαγκιστρωθείτε από τις όποιες τύψεις, αφήστε τους άλλους να σας κρίνουν αλλά μην εγκλωβίζεστε σε στερεότυπα και πιστεύω άλλων, οι στάχτες ανήκουν στο τασάκι, οι καρχαρίες της ηθικής, των πρέπει και των μη ας βρουν άλλα θηράματα, προχωρήστε περπατώντας, τρέχοντας, χορεύοντας με όποιον τρόπο θα νιώσετε ελεύθεροι. Υπάρχει όμως τελικά πιο βαθύ από αυτό;

text: Νατάσσα Παπαχρήστου

12

FREDDY Exclusive Store Golden Hall: 37A Kifissias Av., Marousi FREDDY Shop-in-shop Attica: 4 Stadiou str., Athens Shopping House: 41, Theomitoros str., Alimos FREDDY Online Shop-in-shop: www.z-mall.gr FREDDY Collection is also available at selected stores

ALBUM REVIEW LYKKE LI | Wounded Rhymes (Atlantic)

Τι θα έκανες εσύ αν αυτή η κοπέλα σου ψιθύριζε στο αυτί “I’m your prostitute, you’re gonna get some”, την ίδια στιγμή που το vibrato της κιθάρας και ο πυρετώδης κανιβαλιστικός ρυθμός από τα voodoo τύμπανα ανεβάζει τον πυρετό και σε κάνει να ιδρώνεις μέσα σε αποπνικτική θολούρα υγρού LSD και θυμιατών, ενώ μια μαύρη μάμπα σε πλησιάζει απειλητικά με εθιστικές κινήσεις; Μάλλον θα κοιτούσες να βρεις κι άλλα λεφτά για να το ξαναβάλεις στο juke box. Κι ας είναι λίγο επικίνδυνο. Κι ας σε κοιτάνε παράξενα οι indie φίλοι σου. Κι ας είναι και το δεύτερό της άλμπουμ. Κι ας ήσουν τόσο μπροστά που την ανακάλυψες όταν ήταν ακόμα είκοσι δύο. Γιατί είναι από την ίδια χώρα που γέννησε τους Roxette και μεγάλωσε τους Bathory. Και ξέρει να κάνει τα κατάλληλα pop τραγουδάκια για να συνοδεύουν αποτρόπαιες τελετές.

text: Γιώργος Νίκας photo: extract from Lykke Li - Wounded Rhymes album cover

14

Τέρατα και Σημεία στη Μόδα

15 5 | 31 7 ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ Π

Ε

Ι

Ρ

Α

Ι

Ω

Σ 1

3

8

Contemporary Visual Culture

14 | 5 Ευρωπαϊκή Νύχτα Μουσείων Atopic Bodies [FIVE]: The Monsters’ Ball

Live Performance με τους Charlie Le Mindu | Pandemonia Alexis Themistocleous | Hideki Seo | Craig Green μεταξύ άλλων Μουσική | Κεφάλαιο 24

Μουσείο Μπενάκη | Πειραιώς 138 | 20:00 - 24:00

Τι είναι τέρας για σένα; Απάντησε στο teras@atopos.gr Υπο την αιγίδα

Με την υποστήριξη

Χορηγοί

Shin Murayama, The Beast Within, 2009, © photo: Tine Claehourt Γραφή ARRRGH! © Γιώργος Τούρλας

Χορηγοί επικοινωνίας

ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

Μόνιμοι χορηγοί επικοινωνίας Μουσείου Μπενάκη online

NOISE BIBIO

Υποθέτω ότι είναι αρκετά δύσκολο να ηχογραφήσεις έξι αξιοπρεπή άλμπουμ μέσα σε έξι χρόνια. Ακόμα πιο δύσκολο φαντάζει να πείσεις την Warp records να κυκλοφορήσει τα τρία τελευταία από αυτά. Ο Stephen Wilkinson τείνει να έχει διαφορετική άποψη και κάνει το όλο εγχείρημα να μοιάζει σχετικά εύκολο. Ο Bibio, όπως οι περισσότεροι τον γνωρίζουν, έχει ανακηρυχθεί από τα ανεξάρτητα και μη μουσικά μέσα εδώ και λίγα χρόνια ως ο πρίγκηπας της folktronica, του μουσικού υποείδους δηλαδή που τείνει να μπερδεύει φόρμες και τεχνικές των πιο σπουδαίων electronic και idm παραγωγών όπως ο Aphex Twin και οι Boards of Canada, με επιρροές από την βρετανική folk παράδοση. Ωραίες οι ετικέτες και οι κατηγοριοποιήσεις για όσους βρίσκουν νόημα σε αυτά, αλλά η ακρόαση ιδίως του τελευταίου άλμπουμ του Bibio «Mind Bokeh», που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μόλις μέρες , προδίδει πολλά περισσότερα πέρα από τα αναμενόμενα (folk και electronica): κιθάρες, ολίγον funk και hip-hop και πάνω από όλα τη διάθεση να φτιάξει ένα όμορφο pop δίσκο, στον οποίον σχεδόν όλοι θα βρουν κάτι με το οποίο να ταυτιστούν καθώς και κάτι διαφορετικό να ακούσουν. Το πρώτο single «K for Kelson» είναι ήδη ένα μικρό indie σουξέ και το ευρύτερο κοινό αρχίζει να αναγνωρίζει αυτό που αρχικά οι υπεύθυνοι μουσικής επένδυσης διαφημιστικών άρχιζαν να οσμίζονται: Με το ένα μάτι στραμμένο στο παρελθόν, ο Bibio φτιάχνει την pop μουσική του μέλλοντος και (γιατί όχι;) του παρόντος.

text: Βαγγέλης Καμαράκης

16

OZON CINEMA CANNES FESTIVAL | A Preview

Και μόνο η απλή αναφορά στους δημιουργούς που φτάνουν φέτος στις Κάννες με τις καινούργιες τους ταινίες θα ήταν αρκετή για να αντιληφθεί κανείς πως – όσο και να κατηγορείται για την ελιτίστικη ατμόσφαιρά του αλλά και την άχαρη μείξη του mainstream με το art house σινεμά – το μεγαλύτερο κινηματογραφικό φεστιβάλ του κόσμου παραμένει με διαφορά και το πιο συναρπαστικό. Πέδρο Αλμοδόβαρ, Τέρενς Μάλικ, Ακι Καουρισμάκι, Ζαν Πιερ και Λικ Νταρντέν, Νάνι Μορέτι, Πάολο Σορεντίνο, Τακάσι Μίικε, Λαρς Φον Τρίερ είναι μόνο λίγα από τα ονόματα που αποτελούν το φετινό του διαγωνιστικό πρόγραμμα και διεκδικούν για ακόμη μια φορά (αφού οι περισσότεροι έχουν υπάρξει βραβευμένοι στο παρελθόν) τον πολυπόθητο Χρυσό Φοίνικα. Η επιτροπή με πρόεδρο φέτος τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο θα πρέπει λοιπόν να διαλέξει ανάμεσα στο μεταφυσικό δράμα του Τρίερ “Melancholia” με την Κίρστεν Ντανστ, το τρομακτικό (όπως υποστηρίζουν όσοι το έχουν δει) μελόδραμα του Αλμοδόβαρ (“La piel que habito”), το σατιρικό δράμα του Νάνι Μορέτι (“Habemus Papam”), την πρώτη ταινία σε 3D που διαγωνίζεται ποτέ στο φεστιβάλ (“Hara-Kiri του Τακάσι Μίικε) και φυσικά την πιο πολυαναμενόμενη ταινία της δεκαετίας, το φιλόδοξο έργο ζωής του Τέρενς Μάλικ “The Tree of Life”. Στην αυλαία του φεστιβάλ, ο Γούντι Αλεν δεν δείχνει ωστόσο να ανησυχεί για τα βραβεία, αφού η δική του πρεμιέρα που ανοίγει επίσημα την διοργάνωση, το «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» βρίσκεται εκτός διαγωνιστικού μαζί με την τέταρτη συνέχεια των «Πειρατών της Καραϊβικής» που θα προσφέρουν στο κόκκινο χαλί τα σκονισμένα μποτάκια του Τζόνι Ντεπ και την λάμψη της Πενέλοπε Κρουζ. Εκτός διαγωνιστικού βρίσκεται και ο Γκας Βαν Σαντ, που θα ανοίξει με το “Restless” το παράλληλο επίσημο τμήμα του φεστιβάλ “Un Certain Regard”, εκεί όπου κανείς μπορεί να συναντήσει τις καινούργιες ταινίες των Κιμ Κι Ντουκ, Ρομπέρ Γκεντιγιάν και Μπρούνο Ντιμόν. Όσο, όμως, και αν οι φετινοί πρωταγωνιστές των Καννών είναι οι δημιουργοί που δεν λείπουν ποτέ από το φεστιβάλ, αυτοί που κλέβουν κάθε χρόνο την παράσταση είναι άλλοι. Οι λιγότερο αναγνωρισμένοι και νέοι δημιουργοί που φτάνουν στο φεστιβάλ με ταινίες που ήδη έχουν αποκτήσει το δικό τους κύκλο θαυμαστών. Ανάμεσα τους η Αυστραλέζα Τζούλι Λι με το ντεμπούτο της “Sleeping Beauty” σε παραγωγή της Τζέιν Κάμπιον και το “Drive” του κατοίκου Αμερικής Δανού Νίκολας Γουάιντινγκ Ρεφν στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Ράϊαν Γκόσλινγκ. Μαζί με μια σειρά ταινιών που στο τέλος της διοργάνωσης θα έχουν δημιουργήσει το δικό τους θόρυβο, αυτή είναι η απόδειξη πως το πραγματικό φεστιβάλ των Καννών θα διαδραματιστεί για ακόμη μια φορά στις σκοτεινές αίθουσες, πολύ μακριά από τα κόκκινα χαλιά που συγκεντρώνουν κάθε χρόνο τα φλας των παπαράτσι.

text: Μανώλης Κρανάκης photo: extract from Cannes Festival Poster

18

Το 64ο Φεστιβάλ Καννών (11 με 22 Μαΐου) ξεκινάει φέτος με τους καλύτερους οιωνούς. Όχι μόνο γιατί διαθέτει από τα πιο δυνατά προγράμματα στην πρόσφατη ιστορία του, αλλά γιατί οι φετινές επιλογές του θα έκαναν ακόμη και τον πιο δύσκολο σινεφίλ να βγάλει εισιτήριο διαρκείας για την Κυανή Ακτή.

ALL ORIGINALS by ADIDAS ORIGINALS @ 4FS III AFTER PARTY KICK OFF YOUR SHOES photos: Ειρήνη Μιτσάκου

Στο after party που ακολούθησε τη βραδιά του 4FASHIONSHAKE III, χαρούμενα πρόσωπα ποζάρουν στο φακό. Ο χώρος ασφυκτικά γεμάτος, κόσμος πηγαινοέρχεται και καθώς η μουσική παίζει πιο δυνατά εμπιστευόμαστε για ακόμη φορά τα αγαπημένα μας sneakers.

OTHON IMPERMANENT MELODY

Εδώ και χρόνια ζει στο Λονδίνο αλλά κάθε εμφάνισή του στην Αθήνα προκαλεί αίσθηση. Μετά τη συνεργασία του με τον Marc Almond και μια σειρά εμφανίσεων στην Ευρώπη, ο Othon επιστρέφει. Το αναμενόμενο δεύτερο άλμπουμ του «Impermanence» εξερευνά την έννοια της παροδικότητας και τη χαρά της στιγμής. Ταυτόχρονα συνεχίζει την πετυχημένη συνεργασία του με τον Ernesto Tomasini στο πιο απολαυστικό δίδυμο φωνής και πιάνου που έχουμε δει τελευταία. οι περισσότεροι πιανίστες μιλάνε για μία ερωτική σχέση με το πιάνο. ισχύει το ίδιο και για σένα; Σίγουρα είχα μια έντονη σχέση με το προηγούμενο μου πιάνο, ένα λευκό Yamaha φτιαγμένο τη δεκαετία του ‘70, με μικρή ουρά. Ο ήχος του ήταν ομορφότερος από τα περισσότερα Steinways που έχω παίξει και όταν το αποχωρίστηκα, επειδή μετακόμισα σε ένα μικρότερο αλλά πιο κεντρικό διαμέρισμα στο Λονδίνο, αισθάνθηκα σαν να χάνω τη σκιά του εαυτού μου. Το πιάνο ήταν σαν ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο, στο οποίο ‘εκμυστηρευόμουν’ όλα μου τα μυστικά, γνωρίζοντας ότι θα με νιώσει και ότι δεν θα με κρίνει. Τι έχει αλλάξει στη ζωή σου και στον τρόπο που γράφεις μουσική από την ηχογράφηση και προώθηση του πρώτου σου άλμπουμ μέχρι σήμερα; Το Digital Angel μου δίδαξε πολλά πράγματα, ειδικότερα σε σχέση με ηχογραφήσεις, studios και επιλογή μηχανικών. Επιπλέον, μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω τα πρώτα μου μικρά arrangements. Τώρα, αν και συχνά κάνω live εμφανίσεις μόνο με πιάνο και φωνή, όταν γράφω τραγούδια ή κομμάτια σκέφτομαι συνήθως πιο ορχηστρικά ή σύνθετα. Επίσης, εμπνέομαι κυρίως από το παρόν και το μέλλον, αφού ξόρκισα τολμηρά το παρελθόν μου με το πρώτο μου album. Ποια ήταν η έμπνευση για το νέο σου άλμπουμ; Σε τι θα διαφέρει από το Digital angel; Το θέμα του Impermanence έχει να κάνει με την παροδικότητα των πάντων. Δεν βλέπω όμως πάντα με λύπη αυτήν την ρευστότητα των πραγμάτων. Αντιθέτως, έχω αποδεχτεί τη “συγκεκριμένη” ιδέα και είμαι της άποψης του να χαίρομαι όσο περισσότερο γίνεται αυτά που έχω. Με το Impermanence, έθεσα στον εαυτό μου την πρόκληση να κάνω ένα δίσκο, ο οποίος θα περιέχει ενδιαφέρουσες εναλλαγές όχι μόνο στις συνθέσεις και στις φωνές (έχοντας ερμηνείες από τον Ernesto Tomasini τον Marc Almond, την Camille Ο’ Sullivan και εμένα τον ίδιο) αλλά και στην ενορχήστρωση και στην παραγωγή. Επίσης, ενώ προηγουμένως ο ήχος μου ήταν πιο σύγχρονος κλασικός τώρα κινείται τελείως ελεύθερα και οργανικά από το ένα στιλ στο άλλο. Γι’αυτό άλλωστε και τιτλοφόρησα πρόσφατα την μουσική μου ως PAN. text: Ανδρέας Δημόπουλος

20

Πώς προετοιμάζεις κάθε συναυλία σου; Τι έχει μεγαλύτερη σημασία για ‘σένα σε ένα show; Πέρα από τις πρόβες και τη μελέτη προετοιμάζομαι εγκεφαλικά όπως και συναισθηματικά πριν από κάθε εμφάνιση. Χρειάζομαι κάποιο χρόνο κατά την διάρκεια της ημέρας του show όπου θα συγκεντρωθώ, θα φανταστώ και θα νιώσω τον εαυτό μου πάνω στη σκηνή, όπως ακριβώς τον θέλω. Πιστεύω ακράδαντα στην δύναμη της θέλησης και στις τεχνικές του visualization και χρησιμοποιώ μια σειρά από μικρές προσωπικές τελετουργίες για να με βάλουν στο πνεύμα του performance. Μετά από μία σειρά συναυλιών το 2010, τι έχεις προγραμματίσει για φέτος; Θα συνεχίσεις να συνεργάζεσαι με τον Ernesto Tomasini; Πέρα από το καινούριο μου album που θα κυκλοφορήσει το Σεπτέμβριο από την Τοurete Records, αναμένουμε σύντομα και την κυκλοφορία του 7-inch “We Dream In Colour” πάλι από την Τοurete, με δυο τραγούδια ακυκλοφόρητα για πιάνο και φωνή και τραγουδισμένα από τον Εrnesto. Με τον ίδιο έχουμε προγραμματισμένες κάποιες συναυλίες στην Ευρώπη αλλά και στην Αθηνά. Παράλληλα δουλεύω στο soundtrack μιας γραφικής νουβέλας που θα κυκλοφορήσει του χρόνου καθώς και σε νέο υλικό. Η συνεργασία μου με τον Ernesto είναι μακροπρόθεσμη και δεν έχουμε καμία διάθεση να σταματήσουμε να δουλεύουμε μαζί. Πώς είναι να παίζεις στην άθήνα; άισθάνεσαι κάποια διαφορετική δυναμική με το κοινό; Πραγματικά αισθάνομαι υπέροχα όταν παίζω στην Αθήνα. Πέραν του ότι λατρεύω αυτήν την πόλη με όλα τα καλά της και τα κακά της αισθάνομαι ένα ξεχωριστό δέσιμο με το κοινό. Πιστεύω ότι το νιώθω όπως και με νιώθει. Μοιραζόμαστε τις ίδιες εικόνες, την ίδια ιστορία και πολλές παρόμοιες εμπειρίες. Όσο και αν ακούγεται περίεργο πολλές φορες μου λείπουν όταν είμαι στο Λονδίνο. άυτό το τεύχος είναι αφιερωμένο στα sneakers. είναι προφανές ότι έχεις ιδιαίτερη σχέση με τη μόδα. Ποια sneakers δεν αποχωρίζεσαι ποτέ; Είμαι λάτρης των Criminal Skaters από την εταιρεία Swear. Δυστυχώς, έχουν σταματήσει να βγαίνουν εδώ και χρόνια και προσπαθώ να σώσω απεγνωσμένα τα ζευγάρια που έχω! Επίσης φοράω συχνά τα καινούρια τρίγλωσσα Adidas σχεδιασμένα από τον Jeremy Scott

WOLFRAM LOOSE IN ATHENS

Ο Αυστριακός dj και παραγωγός Wolfram Eckert, που μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στη Βιέννη και τη Νέα Υόρκη και που μόλις κυκλοφόρησε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ της χρονιάς, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Αθήνα. Το OZON Raw πέρασε 48 ώρες μαζί του και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του.

Περιμένοντας στην έξοδο του «Ελευθέριος Βενιζέλος» έναν από τους πιο πολυσυζητημένους καλλιτέχνες των τελευταίων μηνών, δεν γνωρίζεις ποιες θα έπρεπε να είναι οι προσδοκίες σου. Η εμπειρία διδάσκει ότι συχνά λίγη ουσία κρύβεται πίσω από το hype και στο μυαλό σου τα στερεότυπα του καλού ηλεκτρονικού παραγωγού και dj είναι ένας ευτραφής αφροαμερικάνός από το Detroit ή ένας nerdy τύπος με χοντρά γυαλιά από το Sheffield ή το Βερολίνο και σίγουρα όχι ένα πρώην μοντέλο από τη Βιέννη. Ο Wolfram βγαίνει από την έξοδο και τα πρώτα συμπεράσματα δεν μπορούν να εξαχθούν: η πτήση από Νέα Υόρκη στην Αθήνα με μια μικρή στάση στο Μόναχο τον έχει τσακίσει. Αρκετές ώρες μετά και το γεύμα σε ταβέρνα των Εξαρχείων καθώς και οι πρώτες βότκες στα μπαρ του ιστορικού κέντρου αποκαλύπτουν έναν ευχάριστο και ευγενή άνθρωπο, εύκολο στην συζήτηση που δέχεται πειράγματα από ανθρώπους που δεν γνωρίζει καλά. Μιλάει για το καινούριο του άλμπουμ που φέρει το όνομα του και έχει σχολιαστεί ευμενώς από τα περισσότερα μουσικά και όχι μόνο έντυπα και website χωρίς να κομπάζει. Θεωρεί ότι είναι η δική του προσέγγιση πάνω στην συγγραφή ποπ μουσικής που μπορεί να τύχει ακόμα και ραδιοφωνικής προβολής. Δεν έχει άδικο, πολλά από τα κομμάτια του “Wolfram” έχουν εκείνη την catchy απλότητα που πιάνεις τον εαυτό σου να σφυρίζει τις μελωδίες τους χωρίς απαραίτητα να τα χεις ακούσει πολλές φορές. Μας λέει για το πόσο εύκολα συνεργάστηκε με όλους τους εμπλεκόμενους στην παραγωγή του δίσκου: από τον πολύ καλό φίλο του Andy Butler των Hercules & Love Affair μέχρι τον θρυλικό Italo vocalist Paul Parker, τον σπουδαίο Legowelt και τον Haddaway (ναι αυτόν τον Haddaway). Μας διηγείται ανεκδοτολογικά, αφήνοντας για πρώτη φορά να φανούν κάποια ψήγματα υπερηφάνειας, ότι τον τελευταίο δεν τον είχε συναντήσει ποτέ και όμως ο 90ς euro τραγουδιστής ενθουσιάστηκε τόσο με το κομμάτι που του ζητήθηκε να τραγουδήσει, ώστε τον πήρε τηλέφωνο μόλις λίγη ώρα μετά την πρώτη επαφή για να του τραγουδήσει στο τηλέφωνο μια αρχική εκδοχή των στίχων και της ερμηνείας που είχε στο μυαλό του.

text: Βαγγέλης Καμαράκης

Η Δήμητρα τον ρωτάει γιατί άλλαξε το αρχικό nickname με το οποίο έγινε γνωστός, το “Diskokaine”. Αντίθετα με ότι μπορεί να εικάζει κανείς, ο Wolfram υποστηρίζει ότι ποτέ δεν ήταν μεγάλος fan των ναρκωτικών και τον ενοχλούσε η ιδέα ότι κάποια μέρα τα παιδιά του θα γνωρίζουν ότι ο πατέρας τους έγραφε κάποτε άλμπουμ με αυτό το ψευδώνυμο. Να κάτι που δεν περίμενες να ακούσεις από έναν bedroom dj που το πρακτορείο του τον έστειλε πριν περίπου 8 χρόνια στη Νέα Υόρκη για να κυνηγήσει καριέρα μοντέλου. Την τελευταία βέβαια δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει καθώς στο μεταξύ είχε αρχίσει να γίνεται ένας σχετικά δημοφιλής dj της πόλης, γεγονός που δυσχέραινε τη δυνατότητα του να ξυπνάει και να είναι φρέσκος στα πρωινά casting. Βρίσκει εκείνη την εποχή εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αν και έπαιζε συνήθως για πολύ λίγα χρήματα και τρεφόταν σχεδόν αποκλειστικά με φτηνά burgers. «Νομίζω τότε ήμουν πολύ πιο ενδιαφέρων dj από ότι σήμερα. Μπορεί να σου φανεί περίεργο αλλά το 2003-04 δεν υπήρχαν πολλοί disco djs στην Νέα Υόρκη και ακόμα λιγότεροι έπαιζαν παλιούς Italo δίσκους όπως εγώ. Τους φαινόμουν λοιπόν τότε πολύ εξωτικός dj γεγονός που μου επέτρεψε να παίζω σε πολύ καλά πάρτυ! Τώρα πλέον δεν έχω αυτό το πλεονέκτημα, πολλοί djs παίζουν παραπλήσια μουσική με μένα...». Το επόμενο βράδυ βέβαια βρίσκει τον Wolfram στα decks του Yoga Bala για το πάρτυ των Yes it does!! Sure it does!! να παίζει σκληρότερες εκδοχές των κομματιών του album του στο πρώτο αρκετά αυτοσχέδιο live που δεν σταμάτησε η αστυνομία (όπως έκανε στη Νέα Υόρκη λίγες μέρες πριν) και Chicago, acid house έως techno ύμνους σε ένα dj set που έδειχνε να διασκεδάζει πολύ και που διήρκησε αρκετά περισσότερο από το συμφωνημένο. Το event επιβεβαίωσε την άποψη που είχα σχηματίσει ήδη κατά τη διάρκεια της 48ωρης παραμονής του Wolfram στην Αθήνα: Η μουσική είναι το παν στη ζωή ενός ανθρώπου που παρά την εντύπωση που μπορεί να έχεις από την εξωτερική του εμφάνιση παραμένει ένα μουσικό σπασικλάκι που θα καταλαβαίνει σε λίγα δευτερόλεπτα ποια synth και drum machine έχουν χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ενός κομματιού και που θα χαμογελάσει ντροπαλά και θα κατεβάσει τα μάτια όταν θα του κάνεις ένα κομπλιμέντο για τη μουσική του...

FNEWS CONVERSE converse.com | + 210 9699300 H Converse από το 1908 είναι ο απόλυτος εκφραστής της αυθεντικότητας ανατρέποντας το status quo με την αδιαμφισβήτητη επιρροή του στο χώρο της μουσικής, της μόδας και της τέχνης. Ένθερμος υποστηρικτής της παγκόσμιας μουσικής κοινότητας, λειτουργεί ως καταλύτης της ελεύθερης έκφρασης μέσω της παγκόσμιας καμπάνιας Connectivity, εξυμνώντας τη Βρετανική Μουσική Σκηνή. Αυτή τη φορά, τρεις πολυδιάστατοι και ταλαντούχοι Βρετανοί μουσικοί, η τραγουδίστρια/ στιχουργός Paloma Faith, ο Graham Coxon των θρυλικών Blur και o πρώην κιθαρίστας Bill Ryder- Jone του συγκροτήματος The Coral συνεργάζονται, δημιουργώντας το εκρηκτικό original track «Desire» το οποίο μπορείτε να κάνετε download δωρεάν στο www.converse.co.uk και σε εξουσιοδοτημένα Converse websites παγκοσμίως.

FREDDY freddy.com | + 210 9969701 Tο Ιταλικό fitness & dancewear brand FREDDY, επίσημος προμηθευτής της περίφημης σχολής χορού Royal Ballet of London και του διάσημου ‘Il Teatro alla Scala di Milano’, από το 1976 υπηρετεί την τέχνη της κίνησης: performance, wearability και design. Για την Άνοιξη/ Καλοκαίρι 2011, η συλλογή FREDDY Footwear με τη «slounge» φιλοσοφία του χαρακτηρίζεται από την κίνηση και τη θετική διάθεση, συνδυάζοντας τη διασκέδαση, τον ενθουσιασμό, τον αυθορμητισμό μέσα και έξω από το στούντιο γυμναστικής ή χορού. Επιλέξτε το δικό σας στυλ από μια πλούσια γκάμα από ‘City’ sneakers για βόλτες στην πόλη, ξεχωρίστε με τα φλουό sneakers σε pop-art χρωματικούς συνδυασμούς με velcro straps & χρωματιστές σόλες, διακριθείτε με υψηλές επιδόσεις με τα hi-tech shoes για το χορό & το τρέξιμο, ανακαλύψτε τα ανάλαφρα μαλακά δέρματα, και εντυπωσιάστε με τις glitter λεπτομέρειες.

LACOSTE L!VE lacoste.com/live | +211 1887300 Αναμονή…τέλος! Το πρώτο LACOSTE L!VE CORNER άνοιξε στο ΑΤΤΙΚΑ @ GOLDEN HALL με σκοπό να ικανοποιήσει τις στιλιστικές επιθυμίες όσων λατρεύουν τη μουσική και τη μόδα και αρνούνται να συμβιβαστούν, απαιτώντας ένα νέο look με άριστη ποιότητα και σύγχρονη γραμμή. Η σειρά LACOSTE L!VE με απόλυτο σεβασμό στις ρίζες της, αποτελεί τη σύγχρονη απεικόνιση του DNA της LACOSTE με μια νεανική, πολύχρωμη, αισιόδοξη συλλογή που χαρακτηρίζεται από την κίνηση και τον έντονο παλμό της . Επισκεφτείτε το LACOSTE L!VE CORNER και ζήστε τη δική σας εμπειρία LIVE.

text: Βίκυ Φλώρου

22

IOANNA KOURBELA ioannakourbela.com | + 210 3224591 Οι μοναδικές συλλογές της Ιωάννας Κουρμπέλα προσδίδουν ένα ιδιαίτερο ύφος με τη χαρακτηριστική κυματιστή κίνηση και την ιδιαίτερη αισθητική τους. Για την Άνοιξη/ Καλοκαίρι 2011, η συλλογή H₂O αντανακλά τις αποχρώσεις του υγρού στοιχείου που αποτυπώνονται στον ουρανό, τη θάλασσα και την άμμο στις «intelligent casual» δημιουργίες της. Η χρήση πρωτότυπων υφασμάτων σε συνδυασμό με τις αφαιρετικές φόρμες συνθέτουν τη συλλογή με τα maxi και girly φορέματα, τα light loose παντελόνια, τα tops με τις ιδιαίτερες λεπτομέρειες, τις αέρινες φούστες και τα περίτεχνα jackets.

LEVI’S levi.com | + 210 6873500-1 Η εταιρεία Levi’s® με το τρίτο μέρος της συλλογής Άνοιξη – Καλοκαίρι 2011/ California Dreaming, εμπνευσμένη από τους χαρακτήρες «The Jock and the Princess» προσφέρει υψηλή ποιότητα σε προσιτές τιμές. Κυριαρχούν η cool αισθητική των Chinos παντελονιών με τις ιδιαίτερες τιράντες, το military στυλ με τις έντονες πτυχώσεις και τις ιδιαίτερες “κοφτές” τσέπες και τα Chinos shorts με τις καρό λεπτομέρειες. Έντονα χρωματιστά παντελόνια, Tunics, shorts σε basic και boyfriend γραμμή, pencil & mini φούστες μαζί με τις νέες αποχρώσεις και στυλ της γυναικείας σειράς jean με την απόλυτη εφαρμογή Levi’s® Curve ID, ολοκληρώνουν την άκρως θηλυκή συλλογή. Δεν λείπουν τα ριγέ T-Shirts σε «ψαγμένα» σχέδια , ενώ τα χρώματα που κυριαρχούν: παστέλ, λευκό, μπλε, κόκκινο και οι αποχρώσεις του πράσινου και του κίτρινου αντανακλούν την ενέργεια και το νεανικό παλμό.

ADIDAS adidas.com/originals/gr | + 210 8930800 Τα adidas Originals με την πλούσια αθλητική και τεχνολογική κληρονομιά, δίνουν μια νέα διάσταση στον όρο “tech-lifestyle”, αναβαθμίζοντας τα urban skeakers με τη νέα συλλογή MEGA για την Άνοιξη/ Καλοκαίρι 2011 . Η νέα ολοκληρωμένη tech-lifestyle συλλογή παπουτσιών MEGA συνδυάζει δύο από τις πιο χαρακτηριστικές και καινοτόμες τεχνολογίες της adidas, τη “Torsion®” και τη “Soft Cell” με τη φιλοσοφία του urban lifestyle και το σύγχρονο design. Η τεχνολογία Mega Soft Cell Lite εξελίσσει την άνεση και την απορρόφηση κραδασμών ενός παπουτσιού Soft Cell, δημιουργώντας ένα ελαφρύτερο και με ανανεωμένη εμφάνιση παπούτσι. Η συλλογή διακρίνεται για τους πρωτότυπους χρωματικούς συνδυασμούς και σχέδια, την μεγάλη ποικιλία από χαμηλά και αθλητικά μποτάκια και είναι διαθέσιμη στα adidas Originals stores.

D.A.T.E date-sneakers.com | + 210 2514800 Το όραμα για μια νέα πρόταση στο χώρο των sneakers αποτέλεσε τον κινητήριο μοχλό για τη δημιουργία του brand D.A.T.E. Ο Damiano, o Alessandro, o Tommaso και ο Emiliano από το 2005 ξεχωρίζουν για τις προτάσεις τους που χαρακτηρίζονται για την υψηλή ποιότητα, τη προσοχή στη λεπτομέρεια και το μοναδικό σχεδιασμό. Με έντονες επιρροές από τις μεγάλες πρωτεύουσες του streetwear, η συλλογή για την Άνοιξη/Καλοκαίρι 2011 αποτυπώνει με τους ιδιαίτερους χρωματικούς συνδυασμούς και τις μοναδικές αποχρώσεις της το στυλ της πόλης.

WRANGLER

WeSC prime-timers.gr |+ 210 5765920 Η WeSC, η εταιρεία που εκφράζει σε απόλυτους όρους την street culture, προτείνει για την Άνοιξη /Καλοκαίρι 2011 μια μοναδική συλλογή από παπούτσια για κάθε μυημένο οπαδό της φιλοσοφίας του brand. Τα έντονα χρώματα, τα μοναδικά σχέδια και η ύψιστη ποιότητα αποτελούν τις λέξεις κλειδιά για το μοναδικό street style που ξεχωρίζει για την άνετη, casual αισθητική του.

wrangler- europe.com |+ 210 6198650 Η Wrangler μας καλεί σε ένα αξέχαστο ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη συλλογή Άνοιξη/ Καλοκαίρι 2011 «Worn Across America». Η φαντασία και η φρεσκάδα συνοδοιπόροι στην καλοκαιρινή μας περιπέτεια. Το denim και η απόχρωση του πράσινου χρώματος- που αποτυπώνει το τοπίο της υπαίθρου κυριαρχούν, ενώ ξεχωρίζουν οι απαλοί τόνοι στα φορέματα και στα δερμάτινα jackets. Δεν λείπουν τα στρατιωτικά θέματα με τα πολύ ανθεκτικά «Constructed» τζιν. Denim shorts, τζιν κολάν με vintage look, chinos, έντονα χρωματιστά jersey, t-shirts με γραφικά προστίθενται στις αποσκευές μας στις αποχρώσεις του πράσινου, του μωβ, του μπλε, του άσπρου, του κίτρινου, του κόκκινου και του ξεθωριασμένου μαύρου.

TRENDS GET PHYSICAL text: Βίκυ Φλώρου | photos: Gelly Siganou

Η άνοιξη έκανε την είσοδό της και το streetwear δεν θα μπορούσε παρά να πρωταγωνιστεί στους δρόμους της πόλης. Έντονα χρώματα ξετυλίγονται και η funky αισθητική είναι διάχυτη παντού με έντονες πινελιές από τη δεκαετία του ’80 και του ’90, γεμάτη ποπ στοιχεία, floral prints και έντονα καρό. Το athletic performance είναι το σύνθημα που θα κυριαρχήσει για την Άνοιξη /Καλοκαίρι 2011 με μια μεγάλη ποικιλία από ρούχα και sneakers που συνδυάζουν την τεχνολογία του μέλλοντος με το νοσταλγικό old school feeling.

01

06

02

03

24

04

05

01. ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ / heAdPhoneS WesC (PRiMe TiMeRS) 02. T-ShiRT lACoSTe l!Ve (noToS CoM) 03. ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / ShoeS adidas oRiGinals (AdidAS hellAS) 04. ΣΟΡΤΣ / ShoRTS adidas oRiGinals (AdidAS hellAS) 05. T-ShiRT niKe (niKe hellAS) 06. ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / ShoeS niKe (niKe hellAS) 07. ΜΠΛΟΥΖΑ / ShiRT fUGa (PReMiUM giFTS) 08. ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / ShoeS laCoste (noToS CoM) 09. ΚΑΠΕΛΟ / hAT niKe (niKe hellAS) 10. T-ShiRT ConVeRse (elMeC SPoRTS) 11. ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΤΟΠ / AThleTiC ToP niKe (niKe hellAS) 12. ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / ShoeS adidas oRiGinals (AdidAS hellAS) 13. ΣΟΡΤΣ / ShoRTS adidas oRiGinals (AdidAS hellAS) 14. ΒΕΡΜΟΥΔΑ / long ShoRTS lois ( PReMiUM giFTS) 15. ΦΟΥΣΤΑ / ShiRT miss siXtY (ShoP 112A) 16. ΤΖΑΚΕΤ / JACKeT lee (VF hellAS) | T-ShiRT 3GUYs

11

07 12

13

08

10

09

15

14

16

PIONEERS OF THE DOWNTOWN SCENE, NEW YORK 1970s Laurie Anderson, Trisha Brown, Gordon Matta-Clark

Η Barbican Art Gallery του Λονδίνου παρουσιάζει τη δουλειά τριών γυναικών, πρωτοπόρων της Νεοϋορκέζικης art scene, που αναπτύχθηκε σε εποχές αμερικάνικης ύφεσης, ανεργίας και ανομίας. Η έκθεση ‘Laurie Anderson, Trisha Brown, Gordon Matta-Clark: Pioneers of the Downtown Scene, New York 1970s’ αποτελεί την πρώτη μεγάλη προσπάθεια συγκέντρωσης 160 έργων που προέκυψαν στο Manhattan, σε ένα χρονικό σημείο καμπής για την πορείας της σύγχρονης τέχνης. Γλυπτά, σχέδια, φωτογραφικό υλικό και φιλμ, πόστερ και live performances συγκεντρώνονται στην Barbican Art Gallery υπό την επιμέλεια της Lydia Yee. Η performance artist και μουσικός Laurie Anderson, η χορογράφος Trisha Brown και η καλλιτέχνης Gordon Matta-Clark έζησαν και συνεργάστηκαν την ίδια περίοδο στην αμερικάνικη μητρόπολη. Εξερχόμενες από την δεκαετία του ‘60, αμφισβήτησαν τα Pop και Μινιμαλιστικα ρεύματα που κυριαρχούσαν την περίοδο

text: Ιωάννα Παπάζογλου

26

εκείνη, ρεύματα που εκλάμβαναν το Αντικείμενο ως τον ύψιστο φορέα τέχνης. Σπάζοντας τα μέχρι τότε άρρηκτα συνδετικά σχήματα Τέχνη και Γκαλερί, Performance και Σκηνή, οι τρεις τους δούλεψαν πάνω στη ρευστότητα της οπτικής/ visual και επιτελεστικής/performative τέχνης, προτείνοντας μορφές τέχνης που γεννιούνται από ένα σώμα, εκείνη τη στιγμή, μέσα από την αλληλεπίδραση ατόμου και αστικού περιβάλλοντος. Εκμεταλλευόμενες βιοτεχνίες και αποθήκες που έμεναν εγκαταλελειμμένες λόγω της οικονομικής κρίσης του ‘70, χρησιμοποίησαν τους παρηκμασμένους χώρους ως αντικείμενο της τέχνης τους και συνάμα ως ζωντανό σκηνικό. Συζητήσεις, dinners, παραστάσεις, προβολές ταινιών και παρουσιάσεις τριών χορευτικών έργων/performances καθημερινά, συμπληρώνουν το μακρύ πρόγραμμα της έκθεσης, που εκτείνεται από τις 3 Μαρτίου ως και τις 22 Μάιου στις χαώδεις αίθουσες της λονδρέζικης Barbican, θυμίζοντας τις αποθήκες του βιομηχανικού Soho των 70s.

O, LORD! LOSING MY RELIGION

Σε μια εποχή που η εικόνα κυριαρχεί του λόγου δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε τελικά πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της εικόνας, πόσο μπορεί να μας επηρεάσει και σε τι βαθμό πλέον στo σύμπαν του κυβερνοχώρου που ζούμε τα pixels έχουν αντικαταστήσει το ανθρώπινο DNA προσδιορίζοντας την οντότητα μας. Αυτός ο στοχασμός περί της εικονολατρίας και των συμβόλων κεντρίζει το ενδιαφέρον των καλλιτεχνών και αποτυπώνεται ιδιαίτερα μέσω της Χριστιανικής εικονογραφίας.

Η ατομική έκθεση “O, LORD!” του ανερχόμενου εικαστικού Γιώργου Μαραζιώτη που φιλοξενείται στο Beton7 Gallery απο τις 14 Απριλίου διαπραγματεύεται ακριβώς αυτή τη διάσταση του εικονικού συνδυάζοντας μοναδικά στοιχεία της Βυζαντινής αγιογραφίας, της Αναγεννησιακής ζωγραφικής και τον θεατρικό χαρακτήρα των παραστάσεων της ζωής του Χριστού με τις παραδοσιακές αντιλήψεις, τα προσωπικά βιώματα και τα πιστεύω του εικαστικού, αποδίδοντας τα με στοιχεία εικονογράφησης που απορρέουν από την κουλτούρα των κόμικς. Ο σκοτεινός και θεατρικός χαρακτήρας που αποπνέουν τα 10 εικαστικά έργα της έκθεσης “O, LORD!” αποτυπώνουν το προσωπικό ύφος του Γιώργου Μαραζιώτη και ενισχύεται με τη τεχνική δημιουργίας των έργων του, επιλέγοντας υλικά όπως χαρτόνι, και μεγάλου μεγέθους καμβάδες, μελάνια, ακρυλικά μολύβια και μαρκαδόρους προσδίδοντας μια μοναδική υφή που θυμίζει έντονα ξύλο! Ο σουρεαλισμός και ο συμβολισμός απορρέουν σε κάθε έργο του με την εμφάνιση χαρακτήρων και αντικειμένων που αρχικά σε ξαφνιάζουν με την παρουσία τους όπως μια αναμμένη λάμπα δίπλα στο Χριστό ή την απουσία του Ιησού από το τραπέζι του Μυστικού Δείπνου, δίνοντας μια νέα οπτική και άφθονη τροφή για σκέψη…

text: Βίκυ Φλώρου // Η έκθεση “O, LORD!” θα φιλοξενείται στο Beton7 Gallery μέχρι τις 10 Μαϊου.

BEAUTY RED CHAMELEON photography: Vicki Churchill | make up & styling: Maria Papadopoulou | hair styling: Chrysostomos Chamalidis with Sebastian Professional | model: Ashleigh (Profile) text: Vicky Florou

Κάθε γυναίκα έχει τη δική της προσωπικότητα, το δικό της χρώμα και αυτό ακριβώς αποτυπώνεται στην νέα γενιά κραγιόν Rouge Pur Couture του Yves Saint Laurent. Εμπνευσμένο από τα τρία χρώματα που χαρακτηρίζουν τον οίκο: Κόκκινο, Φούξια και Πορτοκαλί , οι 16 couture αποχρώσεις σε συνδυασμό με την απόχρωση του λευκού και του μαύρου, προσφέρουν ένα προσαρμοσμένο look από το πιο απλό ως το πιο ακραίο, αποθεώνοντας την θηλυκότητα και την μοναδικότητα κάθε γυναίκας. Εμπλουτισμένο με SPF 15 και με φυσικά εκχυλίσματα προσφέρει ενυδάτωση και προστασία στα χείλη, ενώ η τεχνολογία coloreveal επιτρέπει την προστασία και διατήρηση του χρώματος. Η σαγηνευτική λάμψη και το σατινέ φινίρισμα του Rouge Pur Couture ξεγλιστρά κυκλικά από την πολυτελή χρυσή θήκη σχεδιασμένη από τον Creative Director του οίκου, Stefano Pilati, αντανακλώντας με μοναδικό τρόπο την υψηλή αισθητική και την εκλεπτυσμένη πολυτέλεια του YSL.

28

STill liFe: liPSTiCK RoUge PUR CoUTURe, yVeS SAinT lAURenT (SePhoRA) Model ShoT: neCK PieCe (elli niS) FACe: TeinT RAdiAnCe no.1 iVoRy, ToUChe eClAT no.1, yVeS SAinT lAURenT (SePhoRA) eyeS: deSSin dU RegARd hAUTe-TenUe no.2 leATheR BRoWn, oMBRe Solo no.2 CAShMeRe BRoWn, yVeS SAinT lAURenT (SePhoRA) liPS: RoUge PUR CoUTURe no.13 le oRAnge, yVeS SAinT lAURenT (SePhoRA)

ART AGENDA

δημήτρης τατάρης dimitris tataris @ k - art gallery 31.03.11 – 14.05.11

05.05.11 – 28.05.11

αντιγόνη καββαθά antigoni kavatha @ fizz gallery 05.05.11 – 20.05.11

σίνα 54, αθήνα 54 sina str. , athens +30 210 4013877

βαλαωρίτου 9α, αθήνα 9a valaoritou, athens +30 210 3607598

βαλαωρίτου 9γ, αθήνα 9c valaoritou str. , athens +30 210 3607598

αλέξης ακριθάκης alexis akrithakis @ kalfayan galleries

terra nueva project @ terra petra

10+1 hsp» & the art of this Century @ μουσείο αλεξ μυλωνά

09.04.11 – 21.05.11

11.02.2011 - 31.07.2011

13.04.2011 -15.05.2011

προξένου κορομηλά 43, θεσ/ νίκη / 43 proxenou koromila str., thessaloniki +30 2310 231187

θέατρο πέτρας, πετρούπολη/ petra’s theater, petroupoli +30 210 5060694

πλατεία ασωμάτων 5, αθήνα, θησείο/ 5 asomaton square, athens, thiseio +30 210 3215717

μαρία γρηγοριάδη @ medousa gallery

florence nau. @ kyhlberger gallery

31.03.2011- 21.05.2011

30

τίνα καραγεώργη tina karageorgi @ έκφραση - γιάννα γραμματοπούλου

07.04.2011 - 14.05.2011

heroes @ stigma exhibition street art laboratory & workshop 01.05.2011- 31.05.2011

ξενοκράτους 7, 10675 Αθήνα/ 7 xenokratous str., athens +30 210 7244552

σίνα 42, 10672, κολωνάκι/42 sina str., 10672, kolonaki +30 210 3617449

ανδρέα μεταξά 4 4 andrea metaxa str. +30 697 208 7530

damien hirst @ μακεδονικό μουσείο σύγχρονης τέχνης

wolfgang stiller @ kalos & Kklio showroom

σωκράτης σωκράτους / sokratis sokratous @ omikron gallery

08.04.2011 – 31.07.2011

03.05.2011 - 30.05.2011

09.04.2011 – 21.05.2011

εγνατίας 154, θεσ/νίκη / 154 egnatia, thessaloniki +30 2310 240002

τσιμισκή 96, θεσ/νίκη / 96 tsimiski str., thessaloniki +30 2314 007167

βασιλέως παύλου 2, λευκωσία, κύπρος / 2 vasileos pavlou str., nicosia, cyprus +357 22678240

May 12-15

www.art-athina.gr

the brainstorm design

Š Hellenic Art Galleries Association Organised by D.art

With the support:

Under the auspices:

MINISTRY OF CULTURE AND TOURISM Media sponsors:

CITY OF ATHENS

VIEWS

SKATEWAY interviews: Ιωάννα Παπάζογλου | photography: Νίκος Κατσαρός

SKATE RIDERS Η ζωή είναι εκεί έξω, στην πόλη, στο δρόμο. Ο Giorgio, o Billy, o Zane και o John βιώνουν καθημερινά την ‘τριβή’ με την πόλη. Μπορεί οι ηλικίες και τα διαβατήρια τους να διαφέρουν, οι τέσσερίς τους όμως πέφτουν και σηκώνονται μαζί με κοινά πάθη: το skate και τους δρόμους.

ZANE CUSHING

34

Giorgio Zavos

JOHN SKOTIDAS

BILLY GEE

Giorgio Zavos, 21 χρονών, κάνει skate 12 χρόνια Υπάρχει άραγε μία διαφορετική πόλη όταν τη ζεις πάνω σε ένα skate; Η διαφορά ενός πεζού και ενός skater είναι ότι ο skater οργώνει την πόλη, ψάχνει τα spots και πηγαίνει ακόμη και από τα πιο μικρά δρομάκια, άγνωστες διαδρομές που με τα πόδια ή το αμάξι δεν θα διάλεγες ποτέ. Έχεις σκεφτεί ποτέ μήπως το skate δέχεται υπερβολικά εμπορευματοποιημένη προβολή και αποκόβεται από το αυθεντικό, street ύφος του; Ναι, ορισμένες φορές συμβαίνει, αλλά κατά κάποιον τρόπο χρειάζεται κιόλας. Εφόσον εμπλέκονται εταιρίες που χρηματοδοτούν, υπάρχει έκθεση, υπάρχει όμως και οικονομική στήριξη η οποία εν τέλει διευρύνει τη φάση και κάνει το skate να διαδίδεται. Έχεις κάνει πατίνι σε πολλά διεθνή spots. Ποια είναι τα καλύτερα; Στο Vancouver, στον Καναδά και στην Κωνσταντινούπολη σίγουρα! Έχουν μικρή σκηνή αλλά καλά spots. Κάθε πότε αλλάζεις το skate σου; Εξαρτάται από το πόσο φανατικά κάνω skate ανά περιόδους. Όταν κάνω skate κάθε μέρα τότε αλλάζω τρία το μήνα. Κατά μέσο όρο δύο με τρία το μήνα. Μπορεί κάποιος να στηρίζεται οικονομικά αποκλειστικά στο hobby του; Στην Αμερική συμβαίνει, εδώ στην Ελλάδα είναι μάλλον απίθανο. Η διαφορά όμως δεν έχει να κάνει με το πόσα λεφτά παίζουν αλλά με το πως το αντιμετωπίζεις. Για να ζεις από αυτό πρέπει να το βλέπεις σκληρά και αναγκαστικά να χάνεις πολύ από το διασκεδαστικό κομμάτι της φάσης.

BILLY GEE, 31 ΧΡΟΝΏΝ, ΚΆΝΕΙ SKATE 19,5 ΧΡΌΝΙΑ Μετράς σχεδόν μία καριέρα στο skate. Ποια είναι τα καλύτερα contest που έχεις συμμετάσχει; Βαρκελώνη το 2000, στο Munster στη Γερμανία το 1998. Α, και σίγουρα το παγκόσμιο πρωτάθλημα skate στην Κοπεγχάγη. Οι γονείς σου τι λένε για το skate; Όταν ξεκίνησα να κάνω το έβρισκαν χαριτωμένο γιατί ήμουν διαφορετικός από τα άλλα παιδάκια... Με τη πάροδο κατάλαβαν πως δεν ήταν απλά μία φάση που θα περάσει. Με υποστηρίζουν και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σε έχει βοηθήσει σε κάτι; Ναι, δεν υπάρχει αμφιβολία. Σε κρατά απασχολημένο και παθιασμένο με κάτι. Αν δεν έκανα πατίνι ίσως να ήμουν στη θέση παλιών φίλων απ’ τη γειτονιά που έχουν γίνει πρεζάκια ή στη καλύτερη μπαινοβγαίνουν στις κοινότητες. Δουλεύεις παράλληλα με το skate; Στην Ελλάδα χρειάζεται, ποτέ δεν θα στηρίζεσαι 100% στο skate. Εγώ δουλεύω σαν δημοσιογράφος skate-street ύλης. Διατηρώ μια στήλη skate εδώ και 6 χρόνια. Επίσης ζωγραφίζεις παράλληλα... Ακούγεται πως ετοιμάζεις την πρώτη σου προσωπική έκθεση. Ναι, ζωγραφίζω σπίτια, τοίχους, στήνω βιτρίνες. Χρησιμοποιώ κυρίως ακρυλικά χρώματα, pastel και σπρέι. Έχω συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις αλλά τώρα έρχεται η πρώτη μου προσωπική έκθεση στη Θεσσαλονίκη. Είμαι πολύ χαρούμενος, ωραία πόλη, ωραία ενέργεια.

36

ZANE CUSHING, 24 ΧΡΟΝΏΝ, ΚΆΝΕΙ SKATE 15 ΧΡΌΝΙΑ Έρχεσαι από μία εντελώς διαφορετική skate σκηνή, του Vancouver. Βλέπεις τον κόσμο να αντιμετωπίζει διαφορετικά το skate, εδώ και εκεί; Απόλυτα, εδώ ο κόσμος είναι πολύ πιο χαλαρός. Στον Καναδά σε πετάνε έξω από τα περισσότερα μέρη. Έχεις νιώσει ποτέ να φτάνεις σε ένα σημείο που να αισθάνεσαι το skill σου να μένει ‘στάσιμο’; Όχι, γιατί η εξάσκηση είναι καθημερινή και τα μέρη συνέχεια αλλάζουν. Αλλάζεις μέρη, αλλάζεις κόσμο και όλο αυτό το ‘καινούργιο’ σε κρατά στην τσίτα. Οι ορίζοντες διευρύνονται και αυτός είναι ένας λόγος για να βελτιώνεσαι συνέχεια. Βρίσκεις την Αθήνα βολική πόλη για να κάνεις skate; Είναι, πράγματι. Δεν έχει υποδομές όπως skate-parks, που υπάρχουν άπειρα στο Vancouver, αλλά έχει πολλά καλά μέρη και ελευθερία. Στον Καναδά υπάρχει παντού έλεγχος και αστυνομία που σε κυνηγάει, εδώ οι μπάτσοι δεν ασχολούνται. Ποια είναι τα αγαπημένα σου skate-shoes; Τα Vans. Και όχι επειδή με σπονσοράρουν. Τα αγόραζα και τα γούσταρα, όπως πολύς κόσμος, πολύ πριν προκύψει το sponsorship. Ως skater πρέπει να ζεις κυρίως έξω στο δρόμο. Τι γουστάρεις περισσότερο σε αυτό; Τα πάντα… τους φίλους μου, το skate, το άραγμα. Θα μπορούσα να δω το skate σκληρά σαν επάγγελμα αλλά έτσι χάνεις αρκετά από τη διασκέδαση που σου προσφέρει. Προτιμώ να δουλεύω part-time εγκαθιστώντας ποτιστικά σε κήπους του Vancouver. Έτσι το κρατάω χαλαρό. Τα πάρτι και η φάση μέσα στο skate είναι υπερβολικά γαμάτη για να τη χάνεις.

JOHN SKOTIDAS, 21 ΧΡΟΝΏΝ, ΚΆΝΕΙ SKATE 8 ΧΡΌΝΙΑ Πώς ξεκίνησες το skate; Όταν στη δευτέρα γυμνασίου συνάντησα τον Giorgio. Έκανε πατίνι από πριν. Γίναμε φίλοι και με έχωσε και ‘μένα. Ποιο είναι το καλύτερο spot στην Ελλάδα; Νομίζω ο Λευκός Πύργος, εκεί στο άγαλμα, στη Θεσσαλονίκη, είναι το καλύτερο της Ελλάδας. Μετά είναι το Δέλτα Φαλήρου και το Σύνταγμα, ειδικά βράδυ για άραγμα και μπύρες με φίλους. Μπορείς να σκεφτείς την πιο έντονη στιγμή σου κάνοντας skate; Μία ωραία στιγμή ήταν πρόσφατα, μία Τετάρτη βράδυ. Πολύ ποτό, μεγάλη παρέα και downhill τον Λυκαβηττό στις 3:30 το πρωί. Πριν λίγο τελείωσες από φαντάρος. Πήρες το σανίδι μαζί σου στο στρατό; Ωωω, εννοείται. Ήταν τόσο βαρετά, έκανα skate όλη την ώρα. Το skate μου και το iPhone μου με έσωσαν. Ποια ήταν η πιο αποκαλυπτική στιγμή, όσο κάνεις skate; Θα έλεγα στην Βαρκελώνη το 2009. Εκείνες οι μέρες ήταν από τις καλύτερες. Όλη μέρα skate και το βράδυ φουλ ένταση με δέκα τρελαμένους. Γνώρισα κόσμο, γυρίσαμε πολύ υλικό σε film. Και πολύ πάρτι.

SNEAKERS SONGS text: Ηλέκτρα Κοτσώνη | illustration: Pandora

PUT YOUR DANCE SHOES ON Η λέξη δρόμος φέρνει στο μυαλό αμέτρητες άλλες. Στο δρόμο όλοι περπατάμε, κάποιοι τρέχουμε, άλλοι ζωγραφίζουμε, καμιά φορά μπορεί και να χορεύουμε. Ο δρόμος, αν τον ακούσεις, δεν ξέρεις ποτέ που θα σε βγάλει. Υπάρχει όμως ένα πράγμα που μπορεί να σε κρατήσει προετοιμασμένο για παν ενδεχόμενο. Τα κατάλληλα αθλητικά παπούτσια. Ξεκινώντας από την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 1856 και τη χαλάρωση των νόμων περί αστικής περιβολής στα μέσα του 20ου αιώνα, τα sneakers δεν συνόδευσαν απλά, αλλά έδωσαν ζωή (ή μάλλον πόδια) στην πάντα εξελίξιμη κουλτούρα του δρόμου. Χρειάζεσαι sneakers για να πας στη συναυλία, να πετύχεις ένα σωστό kick flip ή ένα kick step, για να ανέβεις σε ένα billboard - και πού και πού για να αποφύγεις την αστυνομία.

Όλα φαίνεται να ξεκίνησαν με τα street parties που οργάνωνε ο Kool Herc στο Bronx της Νέας Υόρκης, τη δεκαετία του ‘70. Πρωταγωνιστές, φυσικά οι DJs, αλλά και οι MCs που μιλούσαν πάνω από τη μουσική για να διαφημίσουν άλλα parties και να συζητήσουν θέματα που αφορούσαν την κοινότητα. Στα διαλείμματα (breaks) του φωνητικού μέρους των κομματιών, την παράσταση έκλεβαν τα B-Boys και τα B-Girls με τις ‘αλλόκοτες’ χορευτικές τους φιγούρες. Από τα πρώτα breaking crews ήταν οι Rock Steady Crew και οι New York City Breakers, ενώ παράλληλα άρχισαν να αναδύονται και άλλα παρακλάδια της hip hop έκφρασης όπως το skateboarding και το graffiti. Βασικό κομμάτι όλων αυτών, η αμφίεση των συμμέτοχων που χρειαζόταν να είναι άνετη, αποτελούμενη βασικά από φόρμες και t-shirt σε ιδιαίτερα φαρδιά γραμμή, και φυσικά από sneakers. Καθώς η hip hop κουλτούρα εξελισσόταν και περνούσε τα σύνορα του Bronx, η αδιαμφισβήτητη χρησιμότητα των τελευταίων, δεν άργησε να τα κάνει στόχο των διαφημιστικών εταιρειών οι οποίες με τη σειρά τους τα μετέτρεψαν τόσο σε σύμβολο της εποχής, όσο και σε μέσο περαιτέρω προβολής του ίδιου του hip hop. Ένα ζευγάρι sneakers σε έντονα χρώματα και cool σχεδιασμό δεν ήταν πλέον απλά απαραίτητο αξεσουάρ για τους μυημένους, αλλά και πολυπόθητο απόκτημα για εφήβους σε όλο το δυτικό κόσμο. Την αρχή φαίνεται να έκανε ο ιδιαίτερα ευφυής, Malcolm McLaren το 1982, όταν συμπεριέλαβε τους Rock Steady Crew και τους The New York City Breakers στο video για το κομμάτι του, ‘Buffalo Gals’. Puma, Keds και Nike sneakers υποστηρίζουν κάθε φιγούρα των B-Boys καθώς αυτοί αντιμάχονται χορεύοντας. Άλλα αξιοσημείωτα video clips της εποχής αποτελούν το ‘My Philosophy’ των Boogie Down Productions που επιδεικνύει περήφανα τα Jordan 3 της Nike, το ‘Hey Dj’ των World’s Famous Supreme Team, και το ‘Total Confusion’ των A Homeboy A Hippie And A Funki Dredd. Αργότερα, οι διαφημιστικές θα δουλέψουν ακόμα πιο άμεσα με τους μουσικούς με αποτέλεσμα χιλιάδες τέτοια video clips. Από τα πιο μεταγενέστερα το , ‘Classic’ των Kanye West, KRS-One, Nas, και Rakim και το ‘Sneakers’, του Raekwon. Στην έντυπη πλευρά των πραγμάτων, τo 1985 o skater Steve Cabellero εμφανίζεται στο εξώφυλλο του περιοδικού Thrasher φορώντας τα Jordan 1s. Δεν αργούν να ακολουθήσουν τα artworks δίσκων όπως το ‘Back to Old School’ του Just-Ice (1986) στο οποίο συμπεριλαμβάνονται φωτογραφίες με sneakers της Fila, της Gucci, και της New Balance (όλα με τα χοντρά κορδόνια που ήταν της εποχής), ή το ‘Paid in Full’ των Eric B & Rakim (1987) με τα adidas Attitudes. Το ‘Yo Bum rush the Show’ των Public Enemy δε (1987), βοήθησε να κάνει το ντεμπούτο της η λιγότερο γνωστή εταιρεία Avia. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους και οι άμεσες αναφορές σε sneakers μέσα στους ίδιους τους στίχους των τραγουδιών. Χρώματα, σχέδια, συγκεκριμένα μαγαζιά ή εταιρείες, ακόμα και στυλιστικές συμβουλές μπορούν να βρεθούν σε χιλιάδες Rap κομμάτια, με τα πιο εύκολα, παραδείγματα να είναι το κλασσικό ‘My adidas’ των RUN DMC (1986) ή το ‘Read These Nikes’ των The Geto Boys.

38

Πολλές από αυτού του είδους τις αναφορές έχουν μια αναγκαστικά κωμική χροια: «You’re dirty, outta’ place and you’re on the floor, your sneaker has a smell I never smelt before!» διαμαρτύρεται ο Captain Rock στο ‘You Stink’ του 1986, ενώ και ο MC Mitchski φαινεται να έχει κάποιο πρόβλημα με την Puma στο ‘Brooklyn Blew up the Bridge’ του 1987 (“You moved to Queens, What does that mean, Ya’ still wearin’ Pumas and faded old jeans”). Δεν λείπουν όμως και αυτοί που νιώθουν την ανάγκη να συζητήσουν την δεδομένη κατάσταση των χορηγιών μέσα απο μία πιο κριτική σκοπιά, όπως για παράδειγμα ο Chuck D των Public Enemy στο ‘Shut ‘em Down’ (1991): “I like Nike but wait a minute, the neighbourhood supports so put some money in it.” Αναπόφευκτα, καθώς η hip hop κουλτούρα μεταμορφωνόταν ολοένα και περισσότερο από εναλλακτική σε mainstream, άλλα μουσικά και μη μέσα άρχισαν επίσης να διεκδικούν ένα κομμάτι απο την πίτα. Το ‘U Aint Really House’ του Farley Jackmaster Funk (1988) μιλά περιέργως για κάποιες γνωστές εταιρείες (‘You ain’t really house, u Daddy ain’t really house, and your little brother wearing those All Stars, he ain’t even house neither! Those Reeboks ya’ wearin’, they out baby. You need some new ones, like you need a new face!!’), Πολλές είναι επίσης οι διαφημιστικές καμπάνιες εταιρειών που δένουν μεταξύ τους διαφορετικά στοιχεία της μαύρης κουλτούρας όπως το hip hop και το basket. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η καμπάνια “The Revolution Will Not Be Televised” της Nike στην οποία o αυτόφωτος δάσκαλος του hip-hop KRS-One αλλάζει το νόημα στο τραγούδι του Gill Scott Heron για να παρουσιάσει τα νέα ταλέντα της εποχής στο μπάσκετ Jason Kidd, Jimmy Jackson, Eddie Jones, Joe Smith, και Kevin Garnett. Τελευταίος σταθμός στην τρελή αυτή σύζευξη του hip hop και των εταιρειών με αθλητικά είδη, οι rappers που κυκλοφόρησαν τις δικές τους σειρές sneakers. Κάποια παραδείγματα αποτελούν τα Nike Air Yeezy του Kanye West, τα Nike Dunk High του Pharrell Williams, τα Αdidas Purp and Yellow του Snoop Dogg ή και τα Reebok S. Carter NY Low του Jay-Z. Αναπόσπαστο λοιπόν κομμάτι του δρόμου και άρα της κάθε κουλτούρας που αναδύεται από αυτόν, τα sneakers μετατράπηκαν με τη βοήθεια του hip hop από παπούτσια με μία συγκεκριμένη χρήση σε βασικό κομμάτι κάθε casual περιβολής. Από την δεκαετία του ’70 μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Oι εταιρείες που τα παρασκευάζουν έχουν πολλαπλασιαστεί, οι τιμές έχουν ανέβει και τα ίδια έχουν αλλάξει αμέτρητες μορφές και πόδια. Αυτό που δεν θα αλλάξει όμως ποτέ είναι η αίσθηση που σου αφήνει εκείνο το πολυφορεμένο, λίγο τσαλακωμένο και τόσο μα τόσο αγαπημένο ζευγάρι sneakers.

THE KRAH interview: Cacao Rocks

SPRAY ON Ο THE KRAH ξεκίνησε βάφοντας τα τρένα του ΟΣΕ όταν ήταν ακόμα πιτσιρικάς στην Αθήνα. Από τους πιο αναγνωρίσιμους και δραστήριους Έλληνες street artists, μέλος του θρυλικού 101 crew, τα τελευταία χρόνια ζει στο Λονδίνο και ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο κάνοντας graffiti. Έχει εργαστεί στο χώρο της διαφήμισης και της μόδας με πελάτες όπως η Nokia, το River Island, η Marvel Comics και το συγκρότημα Artic Monkeys, ενώ πρόσφατα πήρε μέρος στο Cans Φεστιβάλ που οργανώθηκε από τον Banksy και τον Tristian Manco.Το street art ίσως είναι το πιο σημαντικό κίνημα μετά την punk όπως ακούστηκε στο ‘ψευδοντοκιμαντέρ’ του Βanksy και ο THE KRAH είναι ένας από τους κύριους εκπροσώπους του.

Πότε, πώς και γιατί ξεκίνησες να βάφεις; Άρχισα να κάνω graffiti από όταν ήμουν μικρό παιδί. Θυμάμαι ότι κάναμε κοπάνα από το σχολείο και πηγαίναμε και κάναμε tags στους δρόμους της γειτονιάς με την παρέα μου. Αλλά το 1997 ήταν η πρώτη φορά που έκανα κάτι δημιουργικό με τα spray στους τοίχους του σχολείου μου, ο λόγος ήταν ότι ήθελα να είμαι μέρος αυτού του underground κινήματος της τέχνης, της τέχνης του δρόμου… Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν πολλοί που έκαναν graffiti στην Αθήνα, να φανταστείς ήταν τόσοι λίγοι που μπορούσες να τους μετρήσεις! Αλλά και ο κόσμος δε μας έβλεπε όπως τώρα, δεν το θεωρούσαν μορφή τέχνης και οι περισσότεροι το έβλεπαν σαν βανδαλισμό, μας κυνηγούσαν μπάτσοι, όχι όπως τώρα τελευταία που όταν βάφεις έρχονται οι μπάτσοι και σου λένε ‘μπράβο, ωραία συνέχισε’ και τέτοια τρελά σκηνικά. Σε ποιες πόλεις του κόσμου μπορεί κάποιος να βρει κομμάτια σου; Γενικά είμαι ταξιδιάρα ψυχή και όποτε πηγαίνω εξωτερικό πάντα γεμίζω τις βαλίτσες μου με spray, αυτοκόλλητα, αφίσες και ό,τι άλλο μπορώ να κολλήσω στους δρόμους. Μ’αρέσει πολύ η Ασία, έχω πάει στο Τόκιο και δύο φορές στην Ταϊλάνδη.

Tην πρώτη φορά που πήγα Ταϊλάνδη ήταν όταν έκανα μερικούς καμβάδες για κάποιον και του είπα αντί να με πληρώσει να μου καλύψει τα έξοδα να πάω Ταϊλάνδη για δυο εβδομάδες με τη γυναίκα μου. Ήταν φανταστικά! Κάνεις graffiti ή street art; Εγώ πιστεύω ότι είναι το ίδιο πράγμα, μια φορά με είχαν ρωτήσει σε μια συνέντευξη αν πιστεύω ότι είμαι πιο πολύ καλλιτέχνης απ’ότι γκραφιτάς και τους απάντησα ότι δεν υπάρχει για μένα διαφορά. Προτιμάς τις γκαλερί ή τους δρόμους για να εκθέτεις τη δουλειά σου; Η αλήθεια είναι ότι προτιμώ τους δρόμους. Άρχισα από τους δρόμους, εκεί έγινα γνωστός και γι’αυτό το λόγο τώρα ζω από την τέχνη μου, αλλά όταν ξεκίνησα ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα κάνω εκθέσεις σε γκαλερί, γιατί ποτέ δεν μας έβλεπαν ως καλλιτέχνες. Τώρα κάνω εκθέσεις σε διάφορες χώρες του κόσμου και είναι η δουλειά μου, αν δεν κάνω εκθέσεις δε θα έχω λεφτά, ώστε να μπορώ να κάνω και τα βαψίματα στους δρόμους. Οι πολυεθνικές εταιρίες προσεγγίζουν γκραφιτάδες για να διαφημίσουν τα προϊόντα τους, έχεις μετανιώσει για τις δουλειές σου στην διαφήμιση; Οι διαφημιστικές πάντα θα επιλέγουν ό,τι είναι πιο μοντέρνο και αρέσει στον κόσμο. Έχω κάνει αρκετές δουλειές με high profile πελάτες όπως η Nokia και πολλούς άλλους. Τα λεφτά είναι πολύ καλά και όσο διαφήμιζαν το προϊόν τους, τόσο διαφήμιζαν και τη δουλειά μου και με βοήθησε πολύ στην καριέρα μου. Έχω πει και όχι σε πολλές μεγάλες εταιρίες που δεν μου αρέσει η τακτική τους. Δε δέχομαι να βάζω τη δουλειά μου να διαφημίσει οποιαδήποτε εταιρία επειδή θα μου σκάσουν πολλά λεφτά.

40

Έχεις σχεδιάσει πόστερ για τις συναυλίες των Arctic Monkeys, πώς προέκυψε αυτό; Στην Αμερική είναι συλλεκτικές οι screen printed αφίσες για συγκροτήματα και συνήθως τα συγκροτήματα διαλέγουν τους καλλιτέχνες που τους αρέσουν για να τα δημιουργήσουν. Το print που έφτιαξα είναι limited edition από 80 prints, και μόνο 30 από τα prints έχουν υπογραφές.Ήρθαν σε επαφή μαζί μου οι Iron Forge press (USA) και μου ζήτησαν να τους κάνω τα σχέδια για τις αφίσες του 2010 sold out American tour. Ποια η διαφορά να βάφεις Αθήνα από Λονδίνο; Καλά η Αθήνα είναι graffiti paradise τώρα πλέον είναι σαν να είναι νόμιμο! Όταν ζωγραφίζουμε στους δρόμους χωρίς άδεια έρχονται όλοι και σου λένε μπράβο, τα bar έρχονται και σε κερνάνε ποτά επειδή τους φτιάχνεις την περιοχή και γενικώς όλα τα πιο κουφά γίνονται. Στο Λονδίνο όμως είναι το ακριβώς αντίθετο, έχουν ειδική ομάδα της αστυνομίας αφιερωμένη στο να πιάνει graffiti artists, έχουν τις περισσότερες κάμερες σε όλη την Ευρώπη και γενικώς είναι πολύ δύσκολα. Μόνο στο Ανατολικό Λονδίνο είναι πιο χαλαρά τα πράγματα, είναι πιο arty περιοχή και σκάνε street artists απ’όλο τον κόσμο και αφήνουν τη δουλειά τους. Περιέγραψέ μου ένα σκηνικό όπου όλα πήγαν εντελώς στραβά την ώρα που ήσουν στο δρόμο και έβαφες; Γενικώς είμαι πολύ τυχερός και δε με έχουν πάει στα δικαστήρια αλλά με έχουν δέσει και μας έχουν τρέξει οι μπάτσοι και οι σεκιουριτάδες άπειρες φορές. Κάθε φορά που βγαίνεις είναι περιπέτεια. Συνήθως τρελά σκηνικά γινόντουσαν όταν έβαφα τρένα: κυνηγητά, ξύλο και ατυχήματα με ράμματα στο πόδι μου και ό,τι να’ναι. Μια φορά στο Λονδίνο όταν βάφαμε κάτι τρένα είχαν στείλει μέχρι και ελικόπτερο αστυνομίας να μας ψάχνει αλλά τώρα πλέον έχω σταματήσει να βάφω τρένα. Πόσο έχει αλλάξει το στυλ σου από όταν ξεκίνησες; Το στυλ μου φυσικά έχει αλλάξει από όταν άρχισα και όσο περνάνε τα χρόνια εξελίσσεται. Στην αρχή προσπαθούσα να καλυτερέψω τα skills μου, ενώ τώρα παίζω, πειραματίζομαι και κάνω καινούργιες συνθέσεις, υπάρχει πολύ μεγάλος ανταγωνισμός εδώ στο Λονδίνο γι’αυτό πρέπει να είμαι πάντα ένα βήμα μπροστά. Ποια είναι τα σχέδια σου αυτή την περίοδο; Έχω μια ατομική έκθεση στην Carnaby street στο Λονδίνο, στη Lava gallery μέχρι το τέλος Απριλίου, ενώ στην Ελλάδα έως τις 30 Απριλίου, έχω μια ομαδική έκθεση με το crew μου τους 101 στη Stigma gallery (Ανδρέα Μεταξά 4 Εξάρχεια, 10681) είναι μια έκθεση που δε πρέπει να χάσετε..είναι η πρώτη gallery street-art στην Αθήνα και έχουν βάλει εμάς για το πρώτο show.Επίσης έχω μερικά originals στο «Art Athina 2011» - 17th International Contemporary Art Fair of Athens, στις 12 με 15 Μαΐου.

RETRO ADS text: Δημοσθένης Ελένης

LOVELY OLD SHOES Η εξάπλωση των sneakers ως ένα παγκόσμιο καταναλωτικό φαινόμενο δεν θα γινόταν ποτέ χωρίς την καταλυτική βοήθεια των διαφημιστικών καμπανιών και των τηλεοπτικών σποτ των διαφόρων αθλητικών μεγαλοεταιριών και τους αστέρες του αθλητισμού, της μουσικής και του κινηματογράφου που κατά βάση τις πλαισίωναν. Η λεπτή αισθητική αλλά και η εφευρετικότητά τους διαμόρφωσαν μία νέα μαζική τάση η οποία μετέτρεψε τα signature sneakers ως το νέο απόλυτο αλλά και ακριβό must have.

Tην άνοιξη του 1985 η Nike παρουσιάζει το πρώτο μπασκετικό παπούτσι που έχει το όνομα ενός αθλητή. Σχεδιασμένο από τον Peter Moore ,το design ήταν βασισμένο στο ήδη πετυχημένο μοντέλο του ‘82 ‘Air Force 1 Hi’ με νέα όμως άποψη και τον ριζοσπαστικά ακραίο χρωματισμό του κόκκινου/μαύρου για εκείνη την εποχή. Τα ‘Αir Jordan 1’ λίγους μήνες αργότερα θα απαγορευθούν από το πρωτάθλημα του ΝΒΑ, η εταιρία θα πληρώσει υπέρογκα ποσά ώστε ο Jordan να συνεχίσει να τα φοράει σε κάθε αγώνα αλλά παράλληλα μία δυναστεία έχει μόλις ξεκινήσει. Αυτομάτως έγιναν τα πιο διάσημα παπούτσια στην ιστορία των sports και όχι μόνο. To 1987 η Converse με τη διαφημιστική καμπάνια του μοντέλου ‘Weapon’ επιλέγει έξι μεγαλοαστέρες να ‘ραπάρουν’ μπροστά στον φακό με το κλασσικό sneaker στα χρώματα της ομάδας του καθενός και οι ‘Magic’ Johnson , Bird , McHale , Thomas , Αguirre , King δημιουργούν μία από τις πιο αστείες διαφημίσεις. H adidas δημιουργεί το μποτάκι και εν συνεχεία classic sneaker ‘Αttitude’ φορεμένο με την υπογραφή του Patrick Ewing και ανανεώνει συνεχώς ένα από τα πιο επιτυχημένα μπασκετικά της παπούτσια, το διάσημο μποτάκι Top-Ten διαφημισμένο αρχικά από τον Rick Barry στα late 70s αλλά και ιδιαιτέρως τιμημένο σχεδόν από όλους τους heavymetalheads της δεκαετίας του ‘80. Στα τέλη της ίδιας δεκαετίας η Reebok παρουσιάζει την πρωτοποριακή τεχνολογία ‘Pump’ με μία πλειάδα αστέρων όπως οι Dominique Wilkins, Dennis Rodman και το μότο ‘Pump It Up’ για τα επόμενα έτη με highlight της σειράς το μοντέλο ‘Omni Lite’ όπου φορέθηκε από τον νικήτη του διαγωνισμού καρφώματων του All Star Game ‘91, Dee Brown των Βoston Celtics με το ιστορικό ‘τυφλό’ κάρφωμα. Η cult μορφή του rapper Μc Hammer στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 σε συνεργασία με την British Knights μας βεβαιώνει πως πρέπει να ακούμε την μητέρα μας σε ό,τι μας λέει αλλά δεν χρειάζεται να ντυνόμαστε όπως αυτή καθώς φόραει Nikes ! Kάτι το οποίο κάνει και ο αστέρας του tennis Andre Agassi φορώντας το μοντέλο ‘Air Tech Challenge’ και ροκάροντας επί σκηνής με την χαρακτηριστική κόμη του παρέα με τους Red Hot Chilli Peppers .

42

Ποιες είναι όμως τελικά οι πιο επιδραστικές διαφημίσεις στην ιστορία των sneakers; ‘’Bo Knows’’ είναι το slogan της Nike - Just Do It στα τέλη της δεκακετίας του ‘80 με τεράστια εμπορική επιτυχία όπου ο αστέρας του Αμερικάνικου football & baseball Bo Jackson σε μία σειρά από spots συστήνεται με πολλούς σωσίες του που ‘γνωρίζουν’ ακόμη περισσότερα αθλήματα όπως b-ball,golf,football,tennis,running,mountain bike,surf μέχρι και formula1 με κοινή συνισταμένη τα θρυλικά Air Trainer SC εστιάζοντας πανέξυπνα στην μοναδικότητα του ‘διαθλητή’. Στα series συμμετέχουν και το ‘επιβεβαιώνουν’ αυτό και άλλοι αστέρες αλλά αυτό που έμεινε στην ιστορία ήταν η φράση του μπλουζίστα Bo Diddley που έντυσε μουσικά το σποτ ‘ Bo, u don’t know Diddley ‘ αλλά και το μοναδικό ‘ Νο ‘ από τον άσσο του χόκεϊ Wayne Gretsky όπου ο σκηνοθέτης άφησε επίτηδες να ακουστεί. Αναμενόμενα το slogan τυπώθηκε σε εκατομμύρια t-shirts με αποκορύφωση να αναφερθεί και στον στίχο του group Α Tribe Called Quest στο κομμάτι Scenario : Bo knows this, and Bo knows that, but Bo don’t know jack, cause Bo can’t rap. Είναι όμως ένας μικρόσωμος και πανούργος ανερχόμενος Νεοϋορκέζος σκηνοθέτης ονόματι Spike Lee εθισμένος φαν του b-ball των ΝΥ Knicks και του Μichael Jordan τον οποίο η Nike θα επιλέξει να δημιουργήσει και να συμπρωταγωνιστήσει στην πιο πετυχημένη διαφημιστική της καμπάνια μέχρι σήμερα με τον τίτλο ‘Mars and Mike’. Ο Mars Blackmon είναι ο χαρακτήρας από την πρώτη ταινία του Lee: ‘She’s Gonna Have It’ (1986), ένας ποδηλάτης/courrier στις γειτονιές του Brooklyn που ριμάρει με τόση ευκολία όσο λίγοι rappers και έχει μοναδικό σκοπό να κερδίσει με κάθε τρόπο την καρδιά της αγαπημένης του Νola. Eίναι η μοναδική cult εμφάνιση και η αφροαμερικανική αίγλη όπου θα ταιριάξει τόσο πολύ σαν εικόνα με την μεγαλύτερη αθλητική φυσιογνωμία όλων των εποχών και η μετάβαση είναι πλέον ιστορική. Τα Air Jordans πλασάρονται ως τα καλύτερα μπασκετικά υποδήματα, τα πιο “cool’’ sneakers που έχουν δημιουργηθεί ποτέ ,τα πιο ακριβά και τελικά είναι αυτά που θα εισχωρήσουν περισσότερο στην pop κουλτούρα και στο urban ντύσιμο. O Mars μονίμως αναρωτιέται τι είναι αυτό που κάνει τον Jordan να είναι ο καλύτερος στο σύμπαν και να αψηφά την βαρύτητα: Eίναι τα καρφώματα; Eίναι το κούρεμα ή τα baggy μακριά shorts; Ή είναι μήπως τα παπούτσια; Ο ΜJ απαντάει μονίμως αρνητικά ακόμη και έχοντας αγκαλιά την αγαπημένη του Nola, ο προφέσορας αστροφυσικός Douglas Kirkpatrick του το εξηγεί επιστημονικά αλλά ο Mars Βlackmon είναι μάλλον... ξεροκέφαλος.

DO U KNOW? DO U KNOW? DO U KNOW? THATS RIGHT. AIR JORDAN, AIR JORDAN, AIR JORDAN... H πιο μνημειώδης φράση από τις πολλές που ακούστηκαν στα cult series, φωτογραφίζοντας το πιο πετυχημένο μοντέλο και προσωπικό αγαπημένο του ίδιου του MJ το νούμερο ΙΙΙ με τα πασίγνωστα elephant prints. Στα ιστορικά σποτς παρουσιάστηκαν και τα νούμερα IV,V,VI της πετυχημένης σειράς και το 2006 η ‘Jordan Brand’ παρουσίασε στην αγορά τα ‘Air Jordan Spiz’ike’ σαν φόρο τιμής στον μεγάλο σκηνοθέτη. Την εμπορική περίοδο του 2011-12 η Jordan Βrand επανακυκλοφορεί με την σειράω Retros σχεδόν όλα τα θρυλικά εκείνα μοντέλα οπότε ίσως ήρθε η στιγμή της αναβίωσης αυτής της τόσο χρυσής εποχής των early 90s.

TIE ME UP text: Μάνος Νομικός

LACE it Όπως κάθε κουλτούρα (και υποκουλτούρα, γιατί όχι;) έχει και τις αντίστοιχες υποκατηγορίες της, έτσι δεν θα μπορούσαν να λείπουν αυτές και από την κουλτούρα των sneakers. Μία κουλτούρα με μεγάλο και πολύ φανατικό - σε παθολογικό βαθμό ώρες ώρες - κοινό, που θα βρεις κάθε ‘καρυδιάς καρύδι’ αλλά και υγιή άτομα. Η σχέση μας με τα ίδια τα sneakers θέλω να πιστεύω ότι βρίσκεται στο ‘love mode’, ενώ η αντίστοιχη με τους φανατικούς sneakerheads σε ανάλογο ‘love-hate mode’.

Αναπόσπαστο κομμάτι των sneakers είναι φυσικά τα κορδόνια. Το ίδιο θα λέγαμε βέβαια και για τη σόλα ή τη ‘γλώσσα’ τους. Αναπόσπαστα κομμάτια και αυτά, εκτός αν θες να αγοράσεις το παπούτσι σου χωρίς σόλα, πράγμα λιγάκι δύσκολο για την ώρα. Σίγουρα τα κορδόνια είναι από μόνα τους το πιο ‘παιχνιδιάρικο’ και ‘mobile’ κομμάτι των sneakers, μιας και από τη φύση τους (έχουν φύση τα κορδόνια;) μετακινούνται, βγαίνουν, αλλάζουν σχηματισμούς και χρώματα όποτε θέλουμε. Πόσα κορίτσια βλέπουμε στο δρόμο με τρελά δεσίματα και χρώματα κορδονιών στα All Stars τους; Ή πόσα αγόρια με χοντρά κορδόνια για τα skate shoes τους; Βέβαια, πολλοί φοράνε τα sneakers τους χωρίς κορδόνια (αρκετοί Adidas fans ιδιαίτερα), αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία… Αν και αρκετά χρόνια στο ‘άθλημα’, ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με το να δένω περίτεχνα τα κορδόνια. Ειδικά όταν έχεις κακομαθημένο πελάτη που για να δοκιμάσει δέκα ζευγάρια (και να μην πάρει κανένα στο τέλος…) απαιτεί να του περάσεις εσύ τα κορδόνια, τότε δίνεις μεγάλο credit και συμπάθεια (σε βαθμό αγιοποίησης) σε μορφές όπως ο Al Bundy (και όλα τα μαρτύρια που έχει περάσει για εμάς…). Άντε μετά που πας σπίτι σου με τι όρεξη θα κάτσεις να ασχοληθείς με το νέο σου χόμπι, το περίτεχνο δέσιμο κορδονιών . Και όμως εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι της διπλανής πόρτας που έχουν ανάγει σε επιστήμη αυτό το ‘σπορ’, master της τεχνικής του δεσίματος και περάσματος κορδονιών! Ακόμα και σε φεστιβάλ παίρνουν μέρος σαν άλλοι ταχυδακτυλουργοί, όπως ο Lune με τις περίτεχνες τεχνικές του και τις συνεργασίες με την Puma και την Kangaroos. Ή όπως ο ‘γκουρού των κορδονιών’ Ian Fieggen από την Αυστραλία με το βιβλίο ‘Laces’… Οι τεχνικές και συνδυασμοί άπειροι, με πιο δημοφιλείς τους: Criss Cross (ξεκινάς από κάτω και όπως λέει το όνομα με criss cross μέσα-έξω ανεβαίνεις προς τα πάνω), Straight (ίσια κορδόνια μπροστά, διαγώνια πίσω), Ladder (σαν σκάλα από σκοινιά), Lattice, Sawtooth, Hexagram, Double Pack, Spider Web, Army, Bow Tie, Loop Back, Asterisk, Supernova κ.α. Με ένα search στο ίντερνετ μπορείτε να βρείτε βήμα βήμα οδηγίες για κάθε τεχνική. Αν μάλιστα το ζευγάρι κορδόνια που έχεις είναι με διαφορετικό χρώμα το κάθε ένα τους, εκεί θα φανεί η δουλειά σου! Και πάνω από όλα υπάρχει ελευθερία. Μπέρδεψέ τα όπως θέλεις και με ότι χρώμα θέλεις και μπορεί να ανακαλύψεις και εσύ ένα συνδυασμό που δεν έχει εμφανιστεί αλλού!

44

The laces market Αν περάσεις μία βόλτα από του Ψυρρή, δίπλα στα μαγαζιά με μπαχαρικά θα βρεις και κάποια σημεία που πουλάνε σε χονδρική κορδόνια σε κάθε χρώμα και χαμηλές τιμές. Αν θέλεις branding, τότε τρείς οι εταιρίες για sneaker laces!

Mr. Lacy Ίσως από τις πιο επιτυχημένες και φρέσκιες εταιρίες με κορδόνια. Μας έρχεται από την Ολλανδία και προσφέρει μία μεγάλη γκάμα από σχήματα και χρώματα.

Flatties, Fatties, Slimies, Roundies, Glow in the Dark, Printies και πολλά ακόμα.

Fully Laced Ανερχόμενη εταιρία από το Σαν Φρανσίσκο που μόλις πρόσφατα άνοιξε και το δικό της ομώνυμο μαγαζί. Μεγάλη εξειδίκευση σε κορδόνια για Nike SB και για όλα τα sneakers, άπειρα χρώματα, glow in the dark και τα σχετικά, αξεσουάρ για κορδόνια, t-shirts.ω Starks Η πιο ‘ψαγμένη’ εταιρία με κορδόνια, όσο παράδοξο και αν ακούγεται αυτό. Κεφαλή της ο Alex Dymond, σχεδιαστής επίσης των Burton και Supreme (χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο;). Η συνεργασία της Starks για τη σειρά Marc

by Marc Jacobs Logo Shoelaces μιλάει από μόνη της (και δείχνει επίσης πόσο εύστροφος και πάντα ΄in the game΄ είναι ο δεύτερος).

BEAR$TA interview: Δημοσθένης Ελένης

hip straight from the ends Tο fashion label BEAR$TA δημιουργήθηκε το 2005 στο Λονδίνο και πρόκειται για ένα μοναδικό brand το οποίο ταρακούνησε ιδιαιτέρα το μάλλον μονίμως απαιτητικό club κοινό της πόλης διοχετεύοντας ρούχα σε κάθε σημαντικό party μέχρι και σήμερα. O designer Aristotelis Avramidis μιλάει κοφτά στο ΟΖΟΝ Raw για την μετάβαση του από pro skateboarder στις αρχές των 90s σε ενδυματολογικό στρατάρχη των απανταχού party people.

Άρη ποια είναι τελικά η μεγαλύτερη σου επιρροή; Η εναρκτήρια επιρροή ήρθε από τα old skool rave parties και γενικότερα την underground dance σκηνή. Επίσης από την αισθητική του ettore sottsass καθώς και του καλλιτεχνικού κινήματος του memphis design. Πώς είναι αυτήν την περίοδο η κατάσταση στο Λονδίνο με τα clubs ,τα parties και γενικά τη νυχτερινή σκηνή της πόλης; Το Λονδίνο εξακολουθεί να διατηρεί μία ποικιλομορφία, δεν επικρατεί κάποια συγκεκριμένη μουσική τάση ωστόσο είναι πολλά τα parties που έχουν αναφορές σε προηγούμενες μουσικές εποχές.

‘Off stream trashion fashion’, μπορείς να μοιραστείς τη σημασία αυτού του όρου με το ευρύ κοινό; Ήταν η ανάγκη να δοθεί ένα όνομα σε κάτι αντισυμβατικό και διαφορετικό από τη στρατευμένη μόδα που υπάρχει με μία χιουμοριστική υπόσταση και περισσότερο χρώμα. Μίλησέ μας για τις συνεργασίες του label. Η αρχή έγινε με το webmag KCTV στα πλαίσια της London Fashion Week ακολουθώντας συνεργασίες με περιοδικά όπως το SuperSuper, το Disorder κ.α. Ακολούθησαν πολλά parties με πιο πρόσφατο το showcase/ anniversary για τα πέντε έτη του label στα πλαίσια των Twonite parties στην Αθήνα τον Ιανουάριο του ‘11. Ποια είναι τα μελλοντiκά BEAR$TA σχέδια; Θα παραμείνει ένα αμιγώς underground fashion brand; Που μπορεί κάποιος στην Ελλάδα να βρει BEAR$TA κομμάτια; Είμαστε ανοιχτοί σε κάθε πρόταση συνεργασίας αρκεί να υπάρχει καλλιτεχνική πρόκληση ώστε να διατηρείται το bearstin’ spirit alive δημιουργώντας limited collections.Ένα από τα spots που συμβαίνει αυτό είναι το sneaker store athlorama στην Αθήνα. Ποια η σχέση σου με τα sneakers; Mια σχέση παντοτινής αγάπης!

EAT MY DUST text: Βίκυ Φλώρου - illustration: Pandora

SHOES IN THE CLOSET Ίσως η πιο αγαπημένη λέξη των εφήβων ανά την υφήλιο, τα sneakers είναι κάτι παραπάνω από απλά αθλητικά παπούτσια. Αποτελούν μια φιλοσοφία ζωής με μακρά ιστορία. Μια ιστορία γεμάτη με αδυσώπητο ανταγωνισμό, μακροχρόνιες διαμάχες και αναρίθμητες καινοτομίες, βρίσκεται κρυμμένη στα συρτάρια των κολοσσών της βιομηχανίας των sneakers και εμείς τη βγάζουμε στη φόρα.

• Τα πρώτα παπούτσια από rubber- ελαστική σόλα, τα plimsolls χρονολογούνται από τα τέλη του 1800.

• Μια από τις πρώτες αναφορές των «sneaks» έγιναν από τον James Greenwood το 1873.

• Η εταιρεία Goodyear, παράρτημα της U.S Rubber Company είναι ο αρχικός κατασκευαστής των παπουτσιών Keds γύρω στο 1892.

• Ο Marquis M. Converse δημιουργεί το 1908 τη θρυλική εταιρεία παπουτσιών Converse και το 1912 ξεκίνησε την παραγωγή των πρώτων αθλητικών παπουτσιών για τένις.

• Το 1917 τα Keds ξεκινούν την πρώτη μαζική παραγωγή τους.

• Ο Henry Nelson McKinney, ένας διαφημιστής του N. W. Ayer & Son θεωρείται ο «νονός» των αθλητικών παπουτσιών, επινοώντας το παρατσούκλι sneakers. Όποιος τα φοράει μπορεί να ‘ξεγλιστρήσει’ κρυφά και κυρίως αθόρυβα!

• Το 1917 ο Marquis M. Converse δημιουργεί το πρώτο παπούτσι ειδικά για το μπάσκετ, το εικονικό Converse All-Stars.

• Το 1923 είναι η χρονιά που το Converse All-Stars μετανομάζεται σε Chuck Taylor από τον αθλητή του μπάσκετ. Είναι επίσης γνωστά ως Chucks, Cons, Connies έχοντας πουλήσει περισσότερα από 744 εκατομμύρια ζευγάρια σε 144 χώρες!

• Το 1924 η Adidas ιδρύεται από τον Adi Dassler, τον αδελφό του Rudolph Dassler και άλλα 50 μέλη της οικογένειας τους.

• Το 1931, η Adidas λανσάρει τα πρώτα της αθλητικά παπούτσια για τένις.

• Το 1948 ο αδελφός του Adi, Rudolph Dassler ιδρύει τη δική του εταιρεία , τη Puma Schuhfabrik Rudolf Dassler και η ποδοσφαιρική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας «εγκαινιάζει» την πρώτη σειρά ποδοσφαιρικών παπουτσιών PUMA Atom.

• To 1962 ένας καθηγητής/προπονητής στίβου, ο Bill Bowerman μαζί με τον Phil Knight, ιδρύουν τη Blue Ribbon Sports (BRS) που 6 χρόνια αργότερα μετονομάζεται σε Nike, εμπνευσμένη από την ελληνική λέξη “νίκη”.

46

SNEAKERS CELEB • Τη δεκαετία του ’50, τα sneakers καθιερώνονται ως σύμβολο επανάστασης και ‘ο επαναστάτης χωρίς αιτία’ James Dean φωτογραφίζεται φορώντας τι άλλο; Ένα ζευγάρι λευκά sneakers.

• Το 1973, ο Walter «Clyde» Frazier υπήρξε ένας από τους πρώτους παίκτες του NBA με δικό του branded αθλητικό παπούτσι, το Puma Clyde που λατρεύεται από τους old-school hip hop & punk skate οπαδούς.

• Ο ηθοποιός Samuel L. Jackson και ο Eric Clapton είναι οι διάσημοι οπαδοί της Ιαπωνικής sneaker brand VISVIM του Hiroki Nakamura.

• O Rocky Balboa, ο κεντρικός ήρωας της ταινίας ‘Rocky’ φορούσε Converse και ως φόρο τιμής, έχουν αποτυπωθεί στα “Rocky Steps” στο Philadelphia Museum of Art. • Το 1985 κυκλοφορεί για πρώτη φορά μια ολόκληρη συλλογή από ρούχα και παπούτσια , η σειρά Air Jordan που φέρει το όνομα του πιο διάσημου παίκτη του ΝΒΑ, Michael Jordan.

• Ο Kurt Cobain φημολογείται ότι πέθανε φορώντας ένα ζευγάρι μαύρα σουέντ παπούτσια Converse One Stars.

SNEAKING BEHIND DOORS • Το λογότυπο της Nike κατοχυρώθηκε το 1971 και η δημιουργός του, μια φοιτήτρια γραφιστικής, πληρώθηκε με μόλις 35$!

• Διαιρώντας τον αριθμό μοντέλου ενός New Balance παπουτσιού με τον αριθμό 10, μπορείτε να προσδιορίσετε κατά προσέγγιση την τιμή λιανικής πώλησης του (δηλαδή NB574 = $ 57.40).

• To 1985, η ομοσπονδία μπάσκετ Αμερικής NBA απαγόρευσε τα κόκκινα και μαύρα Air Jordan Is επειδή ήταν υπερβολικά «πολύχρωμα». Αυτή η κίνηση οδήγησε στην δημιουργία της καμπάνιας “Banned By The NBA.” • To 1987 η Nike χρησιμοποιεί το τραγούδι των Beatles “Revolution” στη διαφημιστική της καμπάνια και μία από τις μεγαλύτερες διαμάχες ξεκινά, με τη Yoko Ono να μηνύει τη Nike, δύο δισκογραφικές και μια διαφημιστική εταιρία ζητώντας αποζημίωση ύψους $15.000.000.

• Μέχρι το 1996, τα Converse All-Stars ήταν διαθέσιμα μόνο σε μαύρο και λευκό χρώμα.

CRAIG GREEN interview: Ιωάννα Παπάζογλου | Joanna Papazoglou - photography: Γιώργος Καπλανίδης | Yiorgos Kaplanidis website: craig-green.com

THE WICKER MAN Είναι μόλις 24 χρονών και έχει ήδη καταφέρει να διακριθεί κερδίζοντας το πρώτο βραβείο στα πλαίσια του εορτασμού των 90 χρόνων του label New Era. Με τη συλλογή του Russian/robot, η λαϊκή ενδυμασία αποκτά πιο μηχανικές και αρρενωπές φόρμες βασισμένες στη χαρακτηριστική δομή του ρώσικου ρομπότ. Με επιρροές και αναφορές στα παλιά τενεκεδένια παιχνίδια η συλλογή εκφράζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την παιδική φαντασία του σχεδιαστή. Όπως δηλώνει και ο ίδιος, οι δημιουργίες του χαρακτηρίζονται από μια αδέξια και παράλληλα ογκώδη αισθητική την οποία μπορέσαμε να διακρίνουμε από πρώτο χέρι τη Δευτέρα 4 Απριλίου στην ATOPOS CVC στα πλαίσια του 4FashionShake III Days. To project Atopic Bodies [FOUR]: The Wicker Cult ήταν το αποτέλεσμα της συνεργασίας του Craig Green με την ATOPOS CVC όπου μέσω μιας διαδραστικής live performance, μας προσκάλεσαν σε ένα χώρο όπου η μαγεία, οι μάσκες και τα σκιάχτρα μας καλούσαν να γίνουμε μάρτυρες της ελκυστικής και παράλληλα τρομακτικής μεταμόρφωσης του ανθρώπινου σώματος.

He is only 24 years old but he has already managed to distinguish himself by winning the first prize of the New Era label 90th anniversary competition. His Russian/robot collection sees the traditional folk clothing through mechanical and masculine forms based on the characteristic structure of the Russian robot. His obvious references to the old tin toys are an expression of the designer’s vivid childhood inspiration. We had first hand experience of his, as described by himself, ‘clumsy and bulky’ aesthetic presented in ATOPOS CVC on April 4 during 4FashionShake III Days. ATOPOS CVC collaboration with Craig Green resulted on the Atopic Bodies [FOUR]: The Wicker Cult project where through an interactive live performance participants were invited in a place where magic, masks and scarecrows created an attractive and yet terrifying transformation of the human body.

Τι ήταν αυτό που έκανε έναν επιδέξιο ζωγράφο πορτρέτων να ΄μεταλαχθεί΄ σε έναν επιτυχημένο φοιτητή σχεδίου μόδας; Δεν είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις επιτυχημένο κάποιον που μένει ακόμα στο σπίτι της μαμάς του (γέλια). Ο λόγος της στροφής μου στη μόδα ήταν τυχαίος και έχει να κάνει με τα στοιχεία που με τράβηξαν σ’ αυτή, την ανταγωνιστική και γρήγορή της φύση μαζί με τους περιορισμούς που προέρχονται όταν σχεδιάζεις και δημιουργείς αντικείμενα με βάση το ανθρώπινο σώμα. Από που αντλείς έμπνευση; Η ζωγραφική είναι κάτι που πάντοτε με προβλημάτιζε λόγω του ότι δεν είμαι πολύ καλός στο σχέδιο, νιώθω δηλαδή ότι το αποτέλεσμα δεν είναι ποτέ άξιο των προσδοκιών μου και γι’ αυτό δουλεύω κυρίως στις τρεις διαστάσεις. Στις ζωγραφιές μου έχω αναπτύξει κάποιες πιο ‘εύκολες’ τεχνικές κάνοντας κολάζ από εικόνες ή φωτογραφίες ή χρησιμοποιώντας illustrator και άλλα σχεδιαστικά προγράμματα που μου δίνουν μεγαλύτερη ευελιξία από το σχέδιο στο χέρι. Πιστεύεις ότι ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τη μόδα και το σχεδιασμό άλλαξε κατά τη διάρκεια του internship σου στον Walter Van Beirendonck; Θεωρώ τον Walter έναν φανταστικό μέντορα γεμάτο έμπνευση και η εμπειρία μου δίπλα του ήταν πραγματικά εκπληκτική. Έμαθα πολλά και μου ανοίχτηκαν νέοι δρόμοι και ευκαιρίες. Το σημαντικότερο που έμαθα είναι ότι μπορείς να εργαστείς δημιουργικά στο χώρο της μόδας χωρίς να περιορίζεις τις ιδέες σου. Είσαι ένας πραγματικός Λονδρέζος και αυτή τη στιγμή σπουδάζεις στο Central Saint Martins. Η Αμβέρσα, που βρισκόσουν, παρουσιάζει μια εξίσου δημιουργική σκηνή στο χώρο της μόδας. Θα μπορούσες να συγκρίνεις τις δύο αυτές πρωτεύουσες μόδας; Πιστεύω ότι και οι δύο σχολές είναι εξίσου δυνατές και έχουν να παρουσιάσουν τις καλύτερες εκθέσεις αποφοίτων. Αν δεν σπούδαζα στο Saint Martins ευχαρίστως θα σπούδαζα στην Αμβέρσα. Προσωπικά βρίσκω το Λονδίνο πιο συναρπαστικό, με γρήγορους ρυθμούς, γεμάτο ιδέες και πολιτισμό σε αντίθεση με την Αμβέρσα που εκτός των στούντιο της ακαδημίας, τα πάντα κινούνται αργά. Από την άλλη βέβαια η Αμβέρσα είναι μια πανέμορφη πόλη. Επόμενος σταθμός, Αθήνα και η πολυαναμενόμενη συνεργασία σου με την ATOPOS CVC που περιλαμβάνει ένα βιβλίο με εκδότη το Pictoplasma Berlin και μια μεγάλη έκθεση στο μουσείο Μπενάκη τον Μάιο. Τι να περιμένουμε από τα παραπάνω και πως τα εξπρεσιονιστικά σου σχέδια εντάσσονται στο πρότζεκτ Atopic Bodies [FOUR]: The Wicker Cult που επιμελήθηκε η ATOPOS CVC; Το βιβλίο και η έκθεση στο μουσείο Μπενάκη θα περιλαμβάνουν τμήματα από τα έργα αποφοίτησης του 2010. Η συνεργασία για το Atopic Bodies έχει να κάνει με νέα δουλειά εμπνευσμένη από το The Wicker Man με περισσότερο παγανιστική αλλά και νατουραλιστική αίσθηση από τα προηγούμενα μου έργα. Θα είναι κάτι σα ζωντανή παρουσίαση δημιουργίας προσωρινών ρούχων όπου η ατμόσφαιρα αλλά και τα ρούχα που παράγονται είναι εξίσου σημαντικά. Ποιοι ήταν οι σημαντικότεροι ζωγράφοι για σένα όταν ήσουν έφηβος; Πολλοί αλλά κυρίως αυτοί που εργάστηκαν με πορτραίτα. Ο Francis Bacon, η Jenny Saville και ο Glenn Brown είναι μερικοί ζωγράφοι που αγαπώ και με έχουν επηρεάσει.

48

What kind of a switch turned an aspiring portraitpainter to a successful Fashion Design student?

I don’t know if you can call someone successful who still lives at his mums house (laughs) but the reason I switched from art to fashion was accidental but I suppose what I found attractive about it was its competitive fast pace nature, along with the constraints of designing and creating objects with the human body in mind always excited me.

Where did you draw inspiration from?

Drawing is something that has always frustrated me, I think its because I’m not very good at it. I feel that everything I try to draw never looks like what I envisaged, this is why most of the time I work in 3D but when I have to draw I’ve found kind of ‘cheat’ ways to do it through collage of images, photographs and colours or using illustrator and computer programs – which give me better effects that drawing and sketching by hand.

How did your perception of fashion and design changed while your internship next to Walter Van Beirendonck?

It was such an amazing experience working for Walter; he’s a fantastic mentor and a very inspiring person. Whilst there I learnt a lot and it opened my eyes to a lot of possibilities and showed me that you can work successfully and creatively in fashion without compromising your ideas.

You are a true Londoner studying at Central Saint Martins. On the other hand Antwerp, where you had been, has a very influential fashion scene, as well. Can you make a slight comparison between these two fashion capitals?

I think that Saint Martins and Antwerp are the two most exciting graduate shows, and both colleges have a lot of strengths – if I hadn’t of gone to Saint Martins I would have loved to study at Antwerp.

Personally London as a city is just more exciting, its very fast pace full of culture ideas and imagery which is unlike Antwerp in a way because once you move outside of the Academy and the design studios things are very quiet and slow in comparison to London. But having said that Antwerp is a very beautiful city.

Next stop, Athens. Your long-awaited collaboration with ATOPOS CVC is almost here involving one book published by Pictoplasma Berlin, and one big exhibition at Benaki Museum in May. What should we expect and how do your expressionistic, body-reinventing designs match the Atopic Bodies [FOUR]: The Wicker Cult, curated by ATOPOS CVC? The book and the exhibit at the Benaki museum will contain images and pieces from my graduate collection 2010. But the Atopic Bodies collaboration, taking place next week is some new work inspired but The Wicker Man and has a more pagan and nature feeling than my previous work. Its going to involve a kind of live presentation and is about fast and makeshift clothing, the atmosphere of the event is equally important as the actual pieces.

Who was the most influential painter during your adolescence?

I used to love a lot of different painters but mostly portraiture, specifically Francis Bacon, Jenny Saville and Glenn Brown were all painters I referenced a lot.

MICHAEL GIRA interview: Παναγιώτης Φέτσης | Panayiotis Fetsis website: swans.pair.com

SWANS SONGS Αν υπήρχε ένα συγκρότημα, το οποίο, αν μη τι άλλο, δεν πίστευε κανείς ότι θα επιχειρούσε κάποιο είδος επανένωσης, σίγουρα ήταν οι Swans. Όπως όμως απέδειξαν περίτρανα, τόσο με την κυκλοφορία ενός εξαιρετικού δίσκου (My Father Will Guide Me Up A Rope To The Sky) στα τέλη της περασμένης χρονιάς, όσο και συναυλιακά, στην εμφάνισή τους στην Αθήνα, όχι μόνο δεν δείχνουν να έχουν ολοκληρώσει το καλλιτεχνικό τους όραμα, αλλά αντιθέτως φαίνεται να ξεπερνούν εύκολα το σκόπελο της μυθοποίησης που επιβάλλει η ιστορική τους διαδρομή και να στέκονται με δυναμισμό και ειλικρίνεια στο σημερινό μουσικό γίγνεσθαι. Και δεν υπάρχει κανείς άλλος πιο αρμόδιος να μιλήσει για όλα αυτά από τον φυσικό τους ηγέτη και ιθύνοντα νου, Michael Gira.

If there was one band that none would expect to reunite, this would definitely be the Swans. Their reunion however has resulted in the release of the excellent album My Father Will Guide Me Up A Rope To The Sky late last year, together with outstanding live performances, including the one in Athens. Even now, the Swans remain true to an artistic vision that is constantly evolving. While staying contemporary detached from any historical references based on their mythical status, they follow their musical path with passion and honesty. And there could be no other to talk us through all these than their natural leader, the creative mind behind them, the man himself, Michael Gira. Ποιος ήταν ο κυριότερος λόγος της επανένωσης των Swans; Αμέσως μετά τους Swans και για τα επόμενα 13 χρόνια, έκανα τους Angels of Light και παρόλο που αγαπούσα τη μουσική που κάναμε ταυτόχρονα είχε αρχίσει να μην με ικανοποιεί. Αναζητούσα τον απόλυτο ήχο και πάλι. Ήθελα να βρεθώ μέσα στο μάτι του κυκλώνα μουσικά και δεν είχε πια νόημα να το κάνω μέσα από τους Angels of Light. Αντιθέτως απέκτησε πραγματικό νόημα να το ονομάσω The Swans και έτσι έγινε. Υπάρχουν ομοιότητες της πρόσφατης ενσάρκωσης των Swans με το line-up του 1996; Υπάρχουν κάποιες λεπτές ομοιότητες που εντοπίζονται κυρίως στα στοιχεία των Swans. Θα ήταν αρκετά βαρετό να ακουγόμασταν όπως παλιά οπότε πειραματιζόμαστε με νέους τρόπους δουλειάς πάντοτε κοιτώντας μπροστά. Αυτό που κάνουμε είναι πραγματική εμπειρία, κάτι έντονο που θα αντιληφθεί όποιος μας δει ζωντανά. Δεν είναι απλά τραγούδια... δεν παίζουμε απλά τα κομμάτια μας, κάθε βράδυ είναι διαφορετικό, σαν να παίζουμε με τη φωτιά. Μίλησέ μας λίγο για την δουλειά στο στούντιο. Πώς νιώσατε όλοι μαζί μετά από τόσα χρόνια; Μοιραζόσασταν ένα σαφές κοινό όραμα; Αυτά που ήθελα ήταν ξεκάθαρα για μένα αλλά κάθε φορά που μαζευόμασταν τα πράγματα άλλαζαν λίγο με ευχάριστο αποτέλεσμα. Εδώ και χρόνια δουλεύω με τον Kristof Hahn, τον Thor Harris και Phil Puleo στους Angels of Light οπότε η συνεννόηση μας είναι εύκολη. Με τον Norman Westberg αντίθετα είχαμε χρόνια να συνεργαστούμε και αρχικά ήμουν λίγο επιφυλακτικός για το τι θα αντιμετωπίζαμε. Τελικά ήταν σαν να μην είχαμε σταματήσει ποτέ και η συνεργασία μας αποδείχτηκε άψογη. Ο Chris από την άλλη, αν και νέος στο σχήμα, κατάφερε να ακολουθήσει με επιτυχία. Αυτή τη στιγμή οι Swans είναι καλύτεροι από ποτέ. Μίλησέ μας για την συνεργασία σου με τον Devendra Banhart. Έχεις δουλέψει μαζί του και έχεις κυκλοφορήσει πολλούς από τους δίσκους του. Ο Devendra είναι ένας πραγματικά ξεχωριστός άνθρωπος με αυθεντικά ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία. Του έχω μεγάλη αδυναμία και μαζί του ένιωσα σαν να ανακάλυπτα τον Captain Beefheart κρυμμένο κάπου στη γειτονιά μου. Τον πρωτοάκουσε η γυναίκα μου στο LA γύρω στο 2000 όταν δεν κυκλοφορούσε τίποτα δικό του. Μετά τη συναυλία, του μίλησε, της έδωσε ένα μικρό cd και όταν το έφερε στη Νέα Υόρκη ήξερα αμέσως ότι πρόκειται για έναν μοναδικό άνθρωπο με προσωπικότητα και όραμα. Για τα επόμενα τρία, τέσσερα χρόνια δουλεύαμε ασταμάτητα μαζί μέχρι τη στιγμή που έκλεισε ο κύκλος και ο ίδιος απέκτησε την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση για να υπογράψει με μια μεγάλη εταιρεία. Το ενδιαφέρον για αυτόν ήταν τόσο τεράστιο που μου ήταν αδύνατο να το χειριστώ. Στο Los Angeles παίξαμε μαζί κάτι πραγματικά εκπληκτικό. Τον λατρεύω!

50

Μας έκανε εντύπωση ότι συμμετείχε στο δίσκο των Swans. Δούλευα για ένα κομμάτι και ένοιωθα ότι η φωνή μου δεν ήταν κατάλληλη, έβγαινε πολύ πιο ψηλή, σχεδόν προσπαθούσα να ακουστώ σαν τον Devendra. Γι’ αυτό τον κάλεσα για να το τραγουδήσει αυτός. Πιστεύεις ότι υπάρχουν ακόμη περιθώρια για καινοτομία στη μουσική το 2011; Οι άγριες τεχνικές παραλλαγές που κάποιοι προωθούν ως τον μοναδικό τρόπο να επιβιώσουν στη μουσική, δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η αυθεντική, η δυνατή, αληθινή φωνή. Και με αυτό εννοώ το πραγματικό μουσικό όραμα και όχι τις τεχνικές ή στιλιστικές καινοτομίες. Ποια είναι η γνώμη σου για τον όρο ‘experimental’; Τον βρίσκεις περιοριστικό ή έναν εύκολο τρόπο αναγνώρισης και ονομασίας αυτού που δεν καταλαβαίνουμε; Όπως οι περισσότεροι όροι περιγραφής της μουσικής, είναι και αυτός μάταιος. Είναι αδύνατον να περιγράψουμε τον ήχο. Ο όρος experimental διαφοροποιεί από τον ποπ ήχο και υπό αυτήν την έννοια είναι χρήσιμος. Όσο για τις ζωντανές σας εμφανίσεις, να περιμένουμε το πασίγνωστο τεράστιο όγκο που συνήθως παράγουν; Ο ήχος είναι πολύ δυνατός αλλά όχι πάντα και εξάλλου δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Η ιδέα μου είναι ότι ο ήχος δημιουργεί μια συνολική εμπειρία, χωρίς επιθετικότητα προς τον θεατή, είναι κάτι σαν εννοιολογική εμπειρία, σαν το απόλυτο πήδημα. (γέλια) Στοχεύεις δηλαδή στη δημιουργία συγκεκριμένων αντιδράσεων; Είναι δύσκολο να το περιγράψω γι’ αυτό θα χρησιμοποιήσω την αναλογία της σεξουαλικής πράξης... Η ολοκληρωτική παράδοση του εαυτού σου είναι κάτι δύσκολο για τον καθένα μας να χειριστεί. Και με αυτό δεν εννοώ το να είσαι ο εαυτός σου ή την επιθυμία του να δίνεις, περισσότερο το εντοπίζω στη συγκέντρωση, στο να αφεθείς και στο τέλος να παραδοθείς. Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα της μουσικής, το απόλυτο δόσιμο στον ήχο. Δεν είναι ένα τραγούδι που απλά τραγουδάς. Όταν ακολουθείς τον ήχο συμμετέχεις. Έχεις ακούσει κάτι αξιόλογο τελευταία, όταν βρίσκεις χρόνο να ακούσεις μουσική; Μερικές φορές ναι. Αυτοί που είναι πραγματικά εκπληκτικοί είναι οι The Necks από την Αυστραλία. Οι ζωντανές τους εμφανίσεις είναι από μόνες τους μια μοναδική εμπειρία. Είναι κάτι σαν ένα μουσικό κύμα που μεγαλώνει και αναπτύσσεται σε βάθος. Το είδος ονομάζεται τζαζ αλλά δεν είναι η τζαζ με σολαρίσματα, ο ήχος τους είναι εσωστρεφής, σχεδόν πνευματικός. Το θεωρώ απολύτως εκπληκτικό και πρόκειται για πραγματικά εμπνευσμένη μουσική κατά τη γνώμη μου.

What were the main reasons behind you recreating the Swans again?

Well I’ve been doing Angels of Light for about 13 years, which started right after the Swans and although I loved that music I began to feel dissatisfied with it. I wanted this total sound again, I wanted to be inside of a kind of a whirlpool of a tornado of sound again and it didn’t make sense for me to start approaching music that way and call it Angels of Light. So it obviously made sense to call it The Swans so I started The Swans again.

Do you find similarities between the latest incarnation of the Swans and the 1996 line-up?

Well there are some similarities, but you know it’s a near thing. It sounds like elements of Swans. If it just sounded like one era, I think that would be boring and embarrassing. But we have found ways of working it and pushing it forward. It is something very intense, you’ll see if you see us live. It’s quite an experience, it’s not just songs you know, we’re not just playing our songs, it’s always different every night so…it’s like a trial by fire.

Tell me about the recording process, did you all feel comfortable in the studio after all these years? Did you have a clear vision?

I had a clear vision, but usually like any other case, once I get everybody together things start changing a bit, surprising me in a good way. I have been working with Kristof Hahn, Thor Harris and Phil Puleo in Angels of Light throughout the years so we pretty much understand each other. I hadn’t worked with Norman Westberg for many years, so I was a bit nervous about that but it’s just like we have never stopped working together and I’m very glad he’s involved again. Αlthough Chris was new to the process he turned out to be great. The group is really an amazing group right now if I may say, so probably the best we ever had. Τell me about the collaboration with Devendra Banhart, you collaborated with him and released many of his records.

I love Devendra, it was like finding a very young Captain Beefheart on the streets near your house. He’s such an extravagant pure person and very much an individual. My wife heard him play in LA around 2000 at a time when he hadn’t released any records and she couldn’t believe this voice. So she talked to him afterwards and he gave her a little cd and when she brought it to New York I knew right away that this was someone with a fantastic personality and vision, so I contacted him and he came out to live in New York to be on the label. We were furiously and constantly together for three or four years and by the time we were done he had grown and found his confidence and I was very pleased when he signed to a big label, because there was no way I could keep up with the interest that was shown for him. He just played with us in Los Angeles, he opened for Swans and it was really wonderful to have him back in the fold again. I love him.

But it was quite a surprise to hear him on the Swans record.

I had a song I was working on and I didn’t feel that my voice was appropriate, because I was singing much higher than I do and I realized it sounded like Devendra. That’s why I called Devendra and told him to sing it instead.

Do you feel that there is still room for innovation in music, in 2011?

If people are doing savage excursions and try to irritate people and that is necessary for them to exist as human beings (a musician that is), that doesn’t have an importance to anything really. What interests me more is an authentic, powerful, true voice. And by that I mean true vision. Not technical or stylish innovation.

What are your thoughts on the term experimental? Do you find it restrictive or an easy way to identify and label something we don’t necessarily understand?

Like most ways or terms to describe music, it’s futile. It’s impossible to describe a sound. I think it’s a way to differentiate from pop music, so in that sense it’s useful.

As for your live show, should we expect a notorious amount of massive volume you usually produce?

It’s very loud of course, but not all the time. That’s not the point. I want the sound to create a total experience, it’s not about attacking people or anything, it is more like a conceptual experience, like a really cool absolute fuck. (laughs) So you want to create specific reactions?

I don’t know, it’s hard to describe. I use the analogy of sex. Giving yourself up is tough to handle for someone and it’s not about distributing pleasure or being yourself, it’s more about something that requires total concentration, release and surrender. That is what music is all about, it’s about following the sound.

It’s not about chanting a song. Following a sound is involving.

Did you hear any records lately you tend to find inspiring, when you have time to listen to music?

Every once in a while, yes. The music that I find completely inspiring is from Australia, they’re called The Necks. They’re absolutely phenomenal, I love them. Live, it’s the best musical experience you will ever have. It’s like a sound wave that just keeps building and growing and it is played so passionately. It’s music that’s called jazz, but it’s not jazz in the way that it involves soloists.

They’re making a sound and it’s very spiritual in a way. It’s actually a very deep place in the mind. I find it absolutely phenomenal, it’s very inspirational music to me.

THE UMBRELLA KID text: Βίκυ Φλώρου website: theumbrellakid.com

BLACK & WHITE GEOMETRY Ο εκκεντρικός και ιδιόμορφος χαρακτήρας του Umbrella Kid, καθρεπτίζεται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας του, ξεκινώντας με την εμμονή του στο μαύρο και το λευκό. Γεννημένος το 1985 στο Basel της Ελβετίας, o ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως ένα νέο αντιπρόσωπο του old school ο οποίος λατρεύει τον μινιμαλισμό και την απόλυτη γεωμετρία. Ο αυτοδίδακτος Σουηδός, έχει ήδη στο ενεργητικό του 10 ομαδικές εκθέσεις και τέσσερις ατομικές και το 2011 κέρδισε το βραβείο φωτογραφίας του ιδρύματος Julius Baer στην κατηγορία Fine Arts με τη σειρά φωτογραφιών του με τίτλο “The Sound Body” με πρωταγωνιστές νεαρούς skateboarders να φιγουράρουν σε ένα αυστηρά τσιμεντένιο περιβάλλον.

Ο UMBRELLA KID ξεκινά: Γεννήθηκα: Ελεύθερος. Μεγάλωσα στη Neverland, Teenage Wasteland. Πολλά σπασμένα όνειρα. Ο χρόνος, ο ανταγωνιστής μου. Όπλο μου η 1/1000 ταχύτητα κλείστρου. Το φως, ο συνοδοιπόρος μου. Κυνηγώντας το μαύρο από το ασπρόμαυρο. Το άσπρο δεν είναι αρκετά σκούρο. Εμμονή με τις σκιές. Γεωμετρικά όνειρα. Τσιμεντένια νιρβάνα. Η Αnnkey η μούσα μου, έχει το κλειδί της καρδιάς μου. Εγώ, στο δικό μου κόσμο. Εσύ, εκεί δίπλα. Οριζόντιες αυταπάτες, κάθετες μανούβρες, παράλληλες μυθοπλασίες & διαγώνια φαντάσματα. Αναζητώντας την αφαίρεση. Υπολογίζοντας τα πάντα. Φωτογραφικές μηχανές αντίκες. Παλιοί φακοί, Ληγμένα φιλμ. Οράματα με χοντρή υφή. Μισώντας ό,τι ψηφιακό. Επιθυμίες σε βινύλιο. Μια βαθιά αγάπη για το μινιμαλισμό. Τα πράγματα που κατέχεις στο τέλος σε κατέχουν. Η σημαντικότητα της αυθεντικότητας. Εφτά μέρες την εβδομάδα. Αυτοδίδακτος από πεποίθηση. Γράφοντας εικονογραφημένα μυθιστορήματα. Χωρίς τελευταία κεφάλαια. Αυτή δεν είναι η αρχή. Αυτό δεν είναι το τέλος.

52

THE UMBRELLA KID begins Born: Free . Raised in Neverland. Teenage Wasteland. Several broken dreams.

Time became my antagonist. 1/1000 Shutter speed my weapon. Light’s my companion. Haunting the black in black&white. White’s not dark enough.

Obsessed with shadows. Geometric dreams. A concrete nirvana. Annkey’s my muse, got the key to my heart. Me in my own world, yeah you there beside.

Horizontal illusions, vertical feints, parallel fictions & diagonal phantasms.

Seeking abstraction. Calculating everything. Antique cameras. Old lenses.

Expired film. Coarse grained visions. Hating all digital. Vinyl desires. A deep love for minimalism. The things you own end up owning you. Authenticity matters most. 7 Days a week. Autodidact by conviction. Writing visual novels.

No last chapters. This is not the beginning. This is not the end.

EMPTY FRAME interview: Ελευθερία Ιωαννίδου - photography: Νίκος Κατσαρός website: myspace.com/theemptyframe

TAKE OVER THE CITY Στον κόσμο της θολωμένης νιότης οι Empty Frame βάζουν τη δική τους σφραγίδα. Μια παρέα που το τελευταίο διάστημα κάνει τα δικά της βήματα με οδηγό θρυλικές υπέροχες φωνές. Πρώτος δίσκος στη βαλίτσα και οι εικόνες από τη χώρα των Εσκιμώων έρχονται να ξεχειλίσουν στη νέα πραγματικότητα.

Οι φωνές των Cave, Waits, Cohen και Young είναι οδηγός στις δικές σας δημιουργίες; Είναι πολύ αγαπημένα ονόματα. Κανείς δεν μπορεί να κάνει μουσική χωρίς να έχει επιρροές κι εμείς δεν είμαστε εξαίρεση. Και πάλι όμως δεν περιοριζόμαστε σ’ αυτές. Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλά διαφορετικά ερεθίσματα και επιπλέον ο καθένας μας έχει και διαφορετικά μουσικά ακούσματα τα οποία έχουμε καταφέρει να συνδυάσουμε προτάσσοντας όμως το δικό μας μουσικό στυλ. Γιατί επιλέξατε τον αγγλικό στίχο; Θεωρείτε ότι συγκροτήματα στην Ελλάδα μπορούν να κάνουν πράγματα εκφράζοντας τις σκέψεις τους σε μια άλλη γλώσσα; Κατ’ αρχήν δεν υπήρξε ποτέ δίλημμα. Είναι η άποψή μας. Από την αρχή ξεκινήσαμε και γράφαμε στα αγγλικά γιατί θεωρούμε ότι η μουσική που παίζουμε συνδυάζεται καλύτερα με τον αγγλικό στίχο. Μάλλον γιατί ακούμε, κυρίως, αγγλόφωνη μουσική. Εδώ στην Ελλάδα ζήσαμε μία μεγάλη περίοδο του περίφημου « ελληνικού rock » η οποία σαφώς μας έδωσε ορισμένους σπουδαίους καλλιτέχνες και δίσκους αλλά κάπου μας περιόρισε στον τρόπο αντίληψης. Η ουσία είναι ότι ανέκαθεν αρκετοί Έλληνες μουσικοί τραγουδούσαν στα αγγλικά (άσχετα με το αν είχαν την προβολή που τους άξιζε) και εμείς και αρκετά άλλα νέα σχήματα είμαστε σε αυτή την κατηγορία και όχι κάποιοι «εξωγήινοι». Βιολί, πιάνο, τσέλο. Μπορούν αυτά τα όργανα να εναρμονιστούν με τον εναλλακτικό ‘ροκ ήχο’; Φυσικά, αρκεί ο καθένας να έχει το ρόλο του. Δεν υπάρχει λόγος να προσθέτει κανείς όργανα με ηχητικές απαιτήσεις όπως το τσέλο ή το βιολί χωρίς να τα εντάξει σε ένα πλαίσιο. Όταν εμπλουτίζει κανείς τον ήχο του, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να ακουστεί πομπώδης ή επιδεικτικός. Και εξαρχής δεν είμαστε ένα συγκρότημα που προσέθεσε τα έγχορδα σε κάτι ήδη διαμορφωμένο. Σκεφτόμαστε και παίζουμε ομαδικά, σεβόμενοι πάντα ο ένας το χώρο του άλλου. Θα μπορούσε η μουσική σας να συνιστά ένα soundtrack κινηματογραφικών ταινιών; Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η εικόνα; Νομίζουμε ότι ο τρόπος που γράφουμε στίχους αλλά και μουσική, πολλές φορές εμπνέεται από κάποια εικόνα, άρα τα τραγούδια μας θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και κινηματογραφικά. Η εικόνα εξάλλου είναι κάτι που μπορεί να επεκτείνει την εκάστοτε μουσική πρόταση για αυτό και τη χρησιμοποιούμε και εμείς συχνά πυκνά. Παρ’ όλα αυτά ο δίσκος μας αυτός καθ’ εαυτός δεν είναι soundtrack και αυτό σημαίνει πως θα μας άρεσε όποιος τον ακούει να κλείνει τα μάτια του και να νιώσει τον ήχο και όχι να αναλωθεί στην προσπάθεια να δημιουργήσει εικόνες χάνοντας την ουσία της μουσικής. Διάβασα κάπου ότι έχετε έτοιμο το δίσκο σας καιρό αλλά δεν βρίσκατε δισκογραφική εταιρία για να τον κυκλοφορήσει. Αληθεύει αυτό; Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος καθυστέρησε πολύ περισσότερο από ότι είχαμε υπολογίσει για πολλούς λόγους... Λίγο πριν ολοκληρωθεί είχαμε αρχίσει τις επαφές με διάφορες ανεξάρτητες εταιρίες με τις οποίες δεν καταλήξαμε σε κάποια συνεργασία, μέχρι που μιλήσαμε με την Legend, άκουσαν το υλικό, τους άρεσε και αποφασίσαμε να το κυκλοφορήσουμε μαζί.

58

Έχετε ανοίξει συναυλίες ξένων συγκροτημάτων; Ιδανικά πού θα θέλατε να κάνατε support; Έχουμε ανοίξει για τους Woven Hand και για το Sieben (Matt Howden). Για μας ήταν τεράστια υπόθεση, ιδιαίτερα οι Woven Hand επειδή τους λατρεύουμε σαν μπάντα. Το να συνεργαστείς σε μία συναυλία με μουσικούς μεγάλου βεληνεκούς τους οποίους και εκτιμάς μόνο θετικά μπορεί να σου δώσει. Συγκεκριμένη προτίμηση σε καλλιτέχνη δε νομίζω ότι υπάρχει αλλά θα σου απαντήσω καλύτερα όταν μας φέρεις δύο τρεις προτάσεις να διαλέξουμε! Το πιο ενδιαφέρον, όμως, ίσως και αναγκαίο είναι να βρούμε ένα τρόπο εμείς οι νέοι δημιουργοί να στήσουμε τη δικιά μας μουσική «σκηνή», να συνεργαστούμε και να προσφέρουμε στον κόσμο εντός και εκτός της χώρας μία ξεχωριστή μουσική πρόταση. Μία πρώτη αρχή θα ήταν να οργανώσουμε ένα μεγάλο μουσικό φεστιβάλ αποτελούμενο μόνο από ελληνικές μπάντες και πίστεψέ μας υπάρχουν πολλές αξιόλογες. Κάποια σχήματα/καλλιτέχνες (Έλληνες και ξένους) που εκτιμάτε από τη σύγχρονη μουσική σκηνή ; Αρκετά! Από τη διεθνή σκηνή πέρα από τα μεγάλα ονόματα υπάρχουν καλλιτέχνες όπως η Regina Spector, o Alain Johannes, ο Max Richter και οι Fleet Foxes. Σε αυτούς θα προσθέσουμε ελληνικά σχήματα σαν τους Modrec, Electric Litany, Sleepin’ Pillow, Tango with lions, αλλά, από την άλλη μεριά, μας λείπουν πολύ και οι αγαπημένοι μας Earthbound. Ο ελληνικός τύπος και οι Έλληνες promoters βοηθούν τα νέα σχήματα; Εσάς ποια υπήρξε η εμπειρία σας μέχρι σήμερα; Η όποια επαφή είχαμε, έως τώρα, με τον Τύπο ή με ραδιοφωνικούς παραγωγούς, ήταν αρκετά ζεστή και μιλάμε γι’αυτούς που ακόμα έχουν την “ελευθερία” να γράφουν και να παίζουν ό,τι πιστεύουν και όχι στρατευμένα. Yπάρχουν συγκεκριμένοι άνθρωποι στον τύπο που κάνουν πολλή και καλή δουλειά, για να προωθήσουν αυτή τη σκηνή. Τα περιθώρια βελτίωσης είναι πολύ μεγάλα ιδιαίτερα στον τομέα του σεβασμού απέναντι στους νέους καλλιτέχνες, αλλά πρέπει και εμείς να κουνάμε το δακτυλάκι μας και να μην περιμένουμε απλά στον καναπέ πότε θα μας ανακαλύψει κάποιος. Μέχρι τώρα δεν είχαμε ιδιαίτερη συνεργασία με promoters καθώς τα περισσότερα live μας τα κανονίζουμε μόνοι μας και αυτό κάτι μπορεί να λέει. Οι promoters θα εμφανίζονται όσο βλέπουν κάποιο “ρεύμα” και κάποιο οικονομικό αντίκρισμα, αλλιώς θα στραφούν αλλού. Απλά τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή υπάρχουν τόσες πολλές αγγλόφωνες μπάντες , που είναι αδύνατο να τις αγνοήσουν και οι μεν και οι δε. Αρκετά από τα νέα σχήματα έχουν αν μη τι άλλο διεκδικήσει και κερδίσει με το σπαθί τους μερίδιο, όχι της “πίτας”, αλλά του σεβασμού και της προσοχής. Κυκλοφορείτε τώρα τον πρώτο σας δίσκο «THEY THINK WE ΑRE ESKIMOS». Κάποια πράγματα για αυτόν; Δεκατρία κομμάτια στα οποία έχουμε βάλει όλη την ψυχή μας. Το καθένα έχει την ιδιαιτερότητά του, μα συνδέονται όλα από την αγάπη μας για ωραίες μελωδίες και ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις. Είναι το παιδί μας και το λατρεύουμε παρόλο που η δίχρονη εγκυμοσύνη είχε αρχίσει να μας κουράζει!

SENSORY AMPLIFIER interview: Πανδώρα Γιαμαλίδου - photography: Ρούλη Διαμαντοπούλου website: www.arch.uth.gr/mps/sensoryamplifier2011

12 MACHINE INSTALLATIONS Sensory Amplifier ή Ενισχυτές Αισθήσεων είναι ο τίτλος του εργαστηρίου στα πλαίσια του μεταπτυχιακού διπλώματος Ειδίκευσης στον Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Στόχος του εργαστηρίου είναι η κατασκευή μηχανικών εγκαταστάσεων που να ενισχύουν τις αισθήσεις στο εγκαταλελειμμένο καπνεργοστάσιο των Αφών Ματσάγγου στο κέντρο του Βόλου. Ανιχνεύοντας τον χώρο του εργοστασίου οι φοιτητές εντοπίζουν το σημείο επιλογής τους, συγχρόνως ξεκινά η ρακοσυλλογή αντικειμένων και παρατημένων υλικών. Τα υλικά αυτά και ο τόπος που έχει επιλεχθεί οδηγούν στο σχεδιασμό και την κατασκευή της κάθε μηχανής. Η όλη διαδικασία καταγράφεται και παρουσιάζεται σαν μια σύντομη ταινία. Ο Αλέξανδρος Βαΐτσος, που μαζί με τον Κάρλος Λοπερένα και την Έλενα Ζαμπέλι είναι μέλη του αρχιτεκτονικού γραφείου decaARCHITECTURE και υπεύθυνοι του εργαστηρίου, μας μιλά για τις προθέσεις του εγχειρήματος σε σχέση με τις προκλήσεις της αρχιτεκτονικής σήμερα.

Το εγκαταλελειμμένο καπνεργοστάσιο στον Βόλο, φαίνεται να φιλοξενεί με ιδανικό τρόπο τους ‘Ενισχυτές Αισθήσεων’. Το θέμα του εργαστηρίου προέκυψε λόγω του υπάρχοντος χώρου ή το αντίστροφο; Τα βασικά κίνητρα μας που καθόρισαν το θέμα του εργαστηρίου ήταν δύο: αφενός θέλαμε να ωθήσουμε τους φοιτητές να σκεφτούν με τα χέρια τους, να φτιάξουν κατασκευές σε πραγματική κλίμακα με υλικά που θα έβρισκαν μέσα στον χώρο που τους φιλοξενούσε. Αφετέρου, θέλαμε να τους προκαλέσουμε να βασιστούν στις αισθήσεις τους, παροτρύνοντας τους να εστιάσουν στα πρωτογενή αισθητηριακά χαρακτηριστικά του χώρου στον οποίο παρέμβαιναν (ήχους, φώς, υφές, κλίμακα, θερμοκρασία) και να αντιδράσουν σε αυτά ενστικτωδώς, επαναπροσδιορίζοντάς τα μέσα από τις συνθέσεις τους. Το εργοστάσιο του Ματσάγγου παραμένει εγκαταλειμμένο στο κέντρο της Πόλης του Βόλου εδώ και σαράντα χρόνια. Όντας σε αχρηστία για τόσο καιρό η μνήμες της αρχικής του λειτουργίας έχουν σβηστεί από την αποσύνθεση. Είναι γεμάτο από διάσπαρτα υλικά, αντικείμενα, μηχανήματα διαθέσιμα για να επαναχρησιμοποιηθούν. Θα το χαρακτήριζε κανένας ως ένα μυστηριώδες μεταβιομηχανικό τοπίο παρά σαν ένα παραγωγικό κτίριο. Εκ του αποτελέσματος φάνηκε πως ενέπνευσε τους φοιτητές και προσέφερε ένα πολύ γόνιμο πεδίο για τα δύο βασικά κίνητρα του μαθήματος. Οι ταινίες με το τελικό αποτέλεσμα των μηχανών παραθέτονται στο site μαζί με τα επιμέρους στάδια που οδήγησαν σ’ αυτό. Χτίζεται δηλαδή μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Πόση βαρύτητα δόθηκε στην καταγραφή της όλης διαδικασίας; Η διαδικασία και τα μέσα σχεδιασμού δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν από το τελικό αποτέλεσμα. Στο εργαστήριο η κάθε ομάδα φοιτητών σχεδίασε από ένα μπλογκ, σκηνοθέτησε ταινίες, συνέθεσε γραφιστικές αναλύσεις και σχέδια, έφτιαξε προπλάσματα: Ήταν σημαντικό για εμάς να βάλουμε στο τραπέζι πολλά σχεδιαστικά μέσα προσφέροντας στους φοιτητές την ευκαιρία να πειραματιστούν με αυτά. Τους ζητήσαμε να αποφύγουν το προφανές και να εστιάσουν στις προθέσεις τους, ανακαλύπτοντας τις απρόβλεπτες προοπτικές που προκύπτουν μέσω της αλληλεπίδρασης των εκφραστικών μέσων που χρησιμοποιούν. Η καταγραφή της διαδικασίας αποτέλεσε και αυτή ένα σχεδιαστικό εργαλείο. Το χρονικό διάστημα που είχαν στην διάθεσή τους ήταν εξαιρετικά περιορισμένο και ήταν ένας άμεσος τρόπος να αποσαφηνίσουν τις προθέσεις τους, να εκφράσουν τα ένστικτά τους και να δομήσουν την σκέψη και την μεθοδολογία τους.

60

Το μεταπτυχιακό δίπλωμα είναι ανοιχτό σε φοιτητές που προέρχονται από διαφορετικές ειδικότητες πέραν της αρχιτεκτονικής -γραφίστες, βιομηχανικούς σχεδιαστές, εικαστικούς κ.α. Τόσο η εμπειρία όσο και τα τελικά αποτελέσματα εμπλουτίστηκαν πιστεύετε από αυτόν τον διεπιστημονικό χαρακτήρα; Πιστεύετε ότι η διεύρυνση της έννοιας της αρχιτεκτονικής είναι κάτι που θα έπρεπε να αφορά το εκπαιδευτικό κομμάτι της; Πιστεύω πως ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι η υπερβολική ειδίκευση που επιβάλει από νωρίς. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση τον πρώτο χρόνο των μεταπτυχιακών σπουδών μου σε σχολή αρχιτεκτονικής στις Ηνωμένες Πολιτείες πως ανάμεσα στους συμφοιτητές μου υπήρχαν άνθρωποι που είχαν σπουδάσει φιλοσοφία, συγκριτική λογοτεχνία ή βιολογία δημιουργώντας έναν πλουραλισμό γνώσης και εμπειριών που μας επηρέαζε όλους. Ταυτόχρονα σου προσφερόταν η δυνατότητα να παρακολουθούμε μαθήματα από άλλες σχολές διευρύνοντας τις προσβάσεις μας σε γνώση. Είναι θετικό ότι το μεταπτυχιακό τμήμα των αρχιτεκτόνων της Θεσσαλίας συνειδητά προσπαθεί να επιλέξει φοιτητές από ένα ευρύ φάσμα (οπτικών κυρίως) επιστημών και τεχνών. Όμως πιστεύω πως χρειάζεται μία ευρύτερη αναθεώρηση της δομής του ακαδημαϊκού συστήματος έτσι ώστε να προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία επιλογών στους φοιτητές καθώς και την ικανότητα να προσαρμόζονται πιο εύκολα στις μεταλλασσόμενες συνθήκες της εποχής μας. Παρατηρώντας κάποιες μηχανές μου ήρθαν στο μυαλό δεκάδες αυτοσχέδιες κατασκευές που συναντά κανείς στην Ελληνική κυρίως ύπαιθρο. Ένα συνονθύλευμα σχεδόν τυχαίων υλικών φτιάχνει μια παράγκα, ένα τραπέζι κτλ. Στην περίπτωση αυτή τα υλικά συνδυάζονται με χρηστικό τρόπο ενώ οι μηχανές του εργαστηρίου στοχεύουν να δράσουν ως ‘Ενισχυτές Αισθήσεων’. Κατά τη γνώμη σας θα μπορούσε η πρακτικότητα να συνυπάρξει με την ενίσχυση των αισθήσεων; Ο Luis Sullivan, ένας από τους εκφραστές του μοντερνιστικού κινήματος, επηρέασε ορισμένες γενιές αρχιτεκτόνων τόσο με τα έργα του όσο και με την εμβληματική φράση:’form follows function’. Μπαίνουμε πλέον όμως σε μία περίοδο όπου ο ορισμός της λειτουργικότητας των κτιρίων, των πόλεων και των τοπίων αλλάζει επιταχυνόμενα λόγο τεχνολογικών εξελίξεων, δημογραφικών πιέσεων και έλλειψης πόρων (τι λειτουργία έχει το κτίριο της βιβλιοθήκης στην εποχή του κυβερνοχώρου;). Πιστεύω πως η βασική πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι δημιουργικές επιστήμες και τέχνες δεν είναι η φροντίδα δεδομένων λειτουργικών αναγκών αλλά η αντιμετώπιση της αυξανόμενης ταχύτητας με την οποία αυτές επαναπροσδιορίζονται. Οι φοιτητές του εργαστηρίου κλήθηκαν να σχεδιάσουν και να εγκαταστήσουν μηχανές σε ένα κτίριο που εδώ και σαράντα χρόνια δεν έχει συγκεκριμένες λειτουργικές απαιτήσεις. Σε αυτό το περιβάλλον τους δόθηκε απόλυτη ελευθερία να προσδιορίσουν νέες.

VASSILIS ZIDIANAKIS | ATOPOS CvC interview: Alaska website: atopos.gr

EXPLORING THE UNFAMILIAR Δεν είναι η πρώτη φορά που o Βασίλης Ζηδιανάκης, ο καλλιτεχνικός Διευθυντής του Πολιτιστικού Οργανισμού Atopos Contemporary Visual Culture, εξερευνά το σημείο εκείνο όπου η τέχνη συναντά τη μόδα. Αυτή τη φορά όμως το αποτέλεσμα είναι…τρομακτικό. Η ομάδα της ATOPOS με την έκθεση ARRRGH!Monsters in Fashion μας εισάγει σε ένα κόσμο γεμάτο αλλόκοτες τερατώδεις μορφές που ψάχνουν τη θέση τους σε ένα χώρο όπου η έννοια της ομορφιάς είναι σχεδόν ασφυκτικά συγκεκριμένη. Λίγες μέρες πριν παρουσιαστεί η έκθεση στο μουσείο Μπενάκη, στα πλαίσια του φεστιβάλ Αθηνών, ο Βασίλης Ζηδιανάκης μας μιλά για τους τρόπους που έχουμε μάθει να επιθυμούμε, για ‘πειραγμένους’ ενδυματολογικούς κώδικες και για πλάσματα που εμφανίζονται πίσω από μάσκες.

Ποια είναι τα βασικά ερωτήματα που επιθυμεί να θέσει η ATOPOS CVC μέσα από αυτή την εξερεύνηση ενός φανταστικού και ανοικείου κόσμου; Το βασικό θέμα νομίζω είναι η σχέση του ανθρώπου με τον Άλλο. Τον άλλο του εαυτό, με έναν άγνωστο, με κάποιον που είναι απέναντί του, που είναι διαφορετικός και μη οικείος. Ποια είναι η αντίληψη για το σώμα που προτείνουν όλες αυτές οι ‘αντίθετες από το κανονικό’ εικόνες; Οι σχεδιαστές που συμμετέχουν φτιάχνουν κόσμους μέσα από τους οποίους καλούμαστε εμείς ως θεατές να αντιληφθούμε το σώμα μας σαν έργο τέχνης. Τα πράγματα που θα δούμε είναι σαν κρυμμένοι εσωτερικοί εαυτοί: εφιάλτες, όνειρα, φόβοι... Ποιος είναι ο ρόλος της επιθυμίας; Κατά τη γνώμη σου, ένα αλλόκοτο σώμα μπορεί να είναι επιθυμητό; Πάρα πολύ. Δυστυχώς όμως τόσο η επιθυμία όσο και ο τρόπος που επιθυμούμε πλάθονται από τους κοινωνικούς παράγοντες. Από την άλλη πιστεύω πως στην εποχή μας πια μπορούμε να εκφράσουμε περισσότερο ελεύθερα ακόμα και την πιο ειδική επιθυμία, να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα και να την ΄διεκδικήσουμε’ όσο μπορούμε περισσότερο. Και τα πρόσωπα που καλύπτονται από μάσκες, ‘αποκαλύπτουν’ πιο ελεύθερους εαυτούς; Είναι καταπληκτικό το ότι οι σύγχρονοι σχεδιαστές επανεφευρίσκουν ουσιαστικά τη μάσκα, και τη χρειάζονται όχι για να κρύψουν ένα πρόσωπο αλλά για να εμφανίσουν έναν άλλο εαυτό. Δεν κρυβόμαστε όταν χρησιμοποιούμε τη μάσκα -ακόμα και στις πιο αρχέγονες τελετουργίες- δεν το κάνουμε για να κρυφτούμε, αλλά για να δώσουμε ζωή σε ένα άλλο πλάσμα, σε έναν άλλο εαυτό, να φτιάξουμε ένα χαρακτήρα. Αυτό έχει σχέση και με το καρναβάλι, την ανάγκη του ανθρώπου να μεταμφιέζεται. Τώρα πια η κοινωνία μας δε χρειάζεται τις απόκριες σε συγκεκριμένη ημερομηνία, αλλά η ανάγκη να μεταμορφώνεται κανείς παραμένει. Η τέχνη είναι σήμερα μάλλον το μόνο καταφύγιο που έχει μείνει για καινούργιες ιδέες, για να πειραματιζόμαστε και να επανεφευρίσκουμε τις ανάγκες μας και τους εαυτούς μας. Στην έκθεση θα έχουμε μια αντίστοιχη καινοτομία. Θα συνεργαστούμε με το Λύκειο των Ελληνίδων και θα έχουμε κάποια συγκλονιστικά κουστούμια από μεταμφιέσεις αποκρειών. Θα είναι αυτούσια; Κάποια από αυτά θα είναι αυτούσια, κάποια άλλα θα τα πειράξουμε. Όπως παίζαμε σαν παιδιά με εκείνα τα βιβλιαράκια, που ήταν κομμένες οι σελίδες και τα ανακάτευες, με τον ίδιο τρόπο θέλω να παίξω και να ανακατέψω ενδυματολογικούς κώδικες. Για παράδειγμα κάποιες περούκες του Charlie le Mindu θα συνοδεύουν παραδοσιακά αποκριάτικα κουστούμια. Θα κάνουμε ένα τέτοιου είδους ανακάτεμα, κάτι που θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό καθώς όλοι οι σχεδιαστές δουλεύουν ακριβώς με την έννοια της μίξης των πραγμάτων. Όπως ένας dj ανακατεύει τους ήχους, έτσι και αυτοί ανακατεύουν τους ενδυματολογικούς κώδικες και δεν ενδιαφέρονται καν από που έχουν πάρει τις αναφορές τους.

Πόσο παρόντα είναι τα characters στην καθημερινότητα μας και ποια η σχέση τους με τη μόδα; Όλο αυτό το φαινόμενο, το character στη μόδα, το έψαξα γιατί το είδα πρώτα πάρα πολύ έντονα στο graphic design, στα vinyl toys, στα films. Είμαστε περικυκλωμένοι από ανθρωπόμορφα και ανθρωποειδή τέτοια κουκλάκια. Και σκέφτηκα πως όλα αυτά δε μπορεί να μην τα έχει απορροφήσει η μόδα και έτσι το ξεκίνησα. Με ποιο κριτήριο έγινε η επιλογή των σχεδιαστών που συμμετέχουν στην έκθεση; Πιστεύω ότι υπάρχει τόσο υλικό σήμερα που πλέον πολύ δύσκολα μπορεί κάτι να σταθεί από μόνο του. Για εμένα είναι κυρίως η σύνδεση διαφορετικών κόσμων και καλλιτεχνών η οποία μπορεί να είναι πραγματικά δυνατή και κρύβει περισσότερο νόημα. Αυτό που δε με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή καθόλου είναι το προσωπικό γούστο. Θεωρώ πως το προσωπικό γούστο σε περιορίζει πιο πολύ όταν έχεις μια τέτοια τεράστια επιλογή. Με ποιο τρόπο θα παρουσιάσετε αυτόν τον γεμάτο τέρατα κόσμο; Σε κάθε περίπτωση για εμένα η ίδια η έκθεση είναι σαν να ένα work in progress. Δε μπορώ τίποτα σταθερό. Μπορεί να πείτε τρελό, ένα μήνα πριν, και μετά από 4 χρόνια δουλειάς να μην έχει ακόμα αποφασιστεί ο ακριβής τρόπος που θα στηθεί η έκθεση αλλά νομίζω ότι εκεί κρύβεται και όλη η δύναμη. Θέλω και εγώ να έχω έκπληξη, δε θέλω να έχει μόνο ο θεατής. Μπορείς να μας μιλήσεις για το βιβλίο το οποίο προέκυψε από τη μακρόχρονη αυτή έρευνα; Το βιβλίο μας λέγεται ‘Not a toy’. Ουσιαστικά προέκυψε από τη φράση ‘this is not a toy’ που έχουν τα κουτιά των συλλεκτικών vinyl toys. Ο τρόπος που δουλέψαμε τη λογική του βιβλίου με τον εκδοτικό οίκο Pictoplasma είχε να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την ακολουθία των εικόνων, το ‘δέσιμο’ των διαφορετικών κόσμων. Στο βιβλίο αυτό λέγονται πολλές ιστορίες, θέλω να είναι μια εμπειρία, ένα έργο τέχνης από μόνο του. Τι συναισθήματα θα ήθελες να δημιουργήσει η έκθεση στο κοινό που θα την επισκεφθεί; Τα πιο άτοπα, τα πιο διαφορετικά…πράγματα που ούτε εγώ έχω αισθανθεί στα 4 χρόνια αυτά που δουλεύω με αυτό το υλικό. Γι’αυτό και ολόκληρη η ομάδα της ATOPOS CVC θα βρίσκεται μέσα στην έκθεση, θα μιλάμε στο κοινό, θα συνεχίζουμε να δουλεύουμε. Είμαι σίγουρος πως θα συνεχίζω να μετακινώ τα πράγματα (γελάει) και θέλω να υπάρχουν αντιδράσεις που θα μοιραστούν μαζί μας γιατί και εμείς έχουμε ανάγκη πια αυτή την επικοινωνία.

ARRRGH!Monsters in Fashion 15/5-31/7 Μουσείο Μπενάκη

62

2011

WeAc t ivis t KIM M ATULO VA SH O T BY CH ERYL D UN N www. wes c . c om

FASHION

Photography Rosa Rendl Photographer’s assistant Sophia Aerts Styling Hannah Al-Shemmeri Models Esme (Next Management) Anna (Elite Model Management) Nathan (Premier Model Management) Fashion Assistant Sonia Shahid

66

PHOTO 1 NATHAN T-SHIRT LEE (VF HELLAS) TZIN TZAKET / DENIM JACKET LEVI’S (LEVI’S HELLAS) ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS ROKIT PHOTO 2 ANNA T-SHIRT LEE (VF HELLAS) TZIN / DENIM ASHISH tzin /jeans CHEAP MONDAY (SHOP112A) PHOTO 3 ANNA (ΑΡΙΣΤΕΡΑ) ΜΠΛΟΥΖΑ/ JUMPER VANS TZIN / JEANS CHEAP MONDAY (SHOP112A) ΚΑΛΤΣΕΣ / SOCKS falke NATHAN ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT AMERICAN APPAREL ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΤΖΑΚΕΤ ΜΕ ΚΟΥΚΟΥΛΑ / HOODIE AMERICAN APPAREL ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS AMERICAN APPAREL ΚΑΛΤΣΕΣ / SOCKS falke ESME (ΔΕΞΙΑ) TOP WILDFOX ΦΟΥΣΤΑ / SKIRT ANTIPODIUM LONDON ΚΑΛΤΣΕΣ / SOCKS falke PHOTO 4 ESME TOP WILDFOX ΣΟΡΤΣ / SHORTS AMERICAN APPAREL ΚΑΛΤΣΕΣ / SOCKS falke ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / CREEPERS UNDERGROUND PHOTO 5 ESME (ΑΡΙΣΤΕΡΑ) T-SHIRT AMERICAN APPAREL SHIRT/ ΜΠΛΟΥΖΑ ROKIT TZIN ΣΟΡΤΣΑΚΙ / DENIM SHORT LEVI’S ΚΑΛΤΣΕΣ / SOCKS falke ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / CREEPERS UNDERGROUND ANNA (ΔΕΞΙΑ) T-SHIRT AMERICAN APPAREL TZIN / JEANS CHEAP MONDAY (SHOP112A) ΚΑΛΤΣΕΣ / SOCKS AMERICAN APPAREL

PHOTOGRAPHY MARIOS KALAMARIS STYLING D’ARCY FOXX HAIR STYLING DIMITRIS SARANTOU MAKE UP MARY FAKINOU STYLING ASSISTANT STAMOS MICHAEL MODEL CAROLINE (ACE MODELS) ALL PROPS , STYLIST’S OWN

74

PHOTO 1 ΟΛΟΣΩΜΗ ΦΟΡΜΑ / JUMPSUITE IOANNA KOURBELA ΦΟΡΕΜΑ / DRESS CHEAP MONDAY (SHOP112A) PHOTO 2 ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES FREDDY (BODY ART SA) PHOTO 3 ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES ADIDAS ORIGINALS (ADIDAS HELLAS) PHOTO 4 ΦΟΡΕΜΑ / DRESS CHEAP MONDAY (SHOP112A) MASK CHARALAMPOS NIKOLAOU PHOTO 5 & 6 ΤΟΠ / TOP CHARALAMPOS NIKOLAOY ΚΟΛΑΝ / TIGHTS DESIGNERS REMIX (SHOP112A) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES ADIDAS ORIGINALS BY JEREMY SCOTT (ADIDAS HELLAS)

PHOTOGRAPHY NIKOS KATSAROS STYLING D’ARCY FOXX STYLING ASSISTANT STAMOS MICHAEL MODEL MICHALIS HRISTOULAKIS (ACE MODELS)

82

PHOTO 1 ΚΑΠΕΛΑ / ΗΑΤS 3GUYS SWEATSHIRT LOIS (PREMIUM GIFTS) T-SHIRT WeSC (PRIME TIMERS) ΦΟΡΜΑ / UNIFORM CONVERSE (ELMEC SPORT) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES ADIDAS ORIGINALS (ATHLORAMA) PHOTO 2 ΡΟΛΟΓΙΑ / WATCHES ITEM (FREDDY) ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ / HEADPHONES WeSC (PRIME TIMERS) T-SHIRT ADIDAS ORIGINALS BY JEREMY SCOTT (ADIDAS HELLAS) ΦΟΡΜΑ / UNIFORM 3GUYS ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES ADIDAS ORIGINALS BY JEREMY SCOTT (ADIDAS HELLAS) PHOTO 3 HOODIE STAFF JEANS&CO T-SHIRT NIKE (NIKE HELLAS) ΦΟΡΜΑ / UNIFROM ADIDAS ORIGINALS BY JEREMY SCOTT (ADIDAS HELLAS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SΗOES ADIDAS ORIGINALS (ATHLORAMA) PHOTO 4 ΤΖΑΚΕΤ / JACKET WRANGLER (VF HELLAS) SHORTS ADIDAS ORIGINALS (ADIDAS HELLAS) ΚΟΛΑΝ / TIGHTS ADIDAS ORIGINALS BY JEREMY SCOTT (ADIDAS HELLAS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES NIKE SB (COLOR) PHOTO 5 KAΠΕΛΟ / JOCKEY 3GUYS ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES LACOSTE (NOTOS COM) T-SHIRT NIKE (NIKE HELLAS) PHOTO 6 TRACK TOP LACOSTE L!VE (NOTOS COM) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES ADIDAS ORIGINALS (ADIDAS HELLAS) ΜΑΓΙΟ / SWIMSUIT MURPHY&NYE (SHOP112A) T-SHIRT LEE (VF HELLAS) ΜΠΑΛΑ / BALL ΝΙΚΕ (NIKE HELLAS)

WE LIKE YOUR STYLE photography: Γιάννης Τσικουδάκης | text: Βίκυ Φλώρου

PUT YOUR FEET ON THE GROUND

Μόδα, τάσεις, στυλ... κάποια προσπερνούν και δεν σε αγγίζουν, σε αφήνουν παγερά αδιάφορο με το επιτηδευμένο look και την υπερβολή τους. Η αντοχή στο χρόνο είναι το κλειδί της επιτυχίας και το streetwear σαν γνήσιο «αλάνι» του δρόμου, γνωρίζει από πρώτο χέρι το μυστικό αυτής της συνταγής αφού όλοι μας το έχουμε αγαπήσει και υιοθετήσει αλλά κανείς μας δεν μπορεί να το ορίσει. Γεννημένο στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 στην Αμερική, έκανε τα πρώτα του βήματα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με την punk μουσική να εναντιώνεται σε κάθε τι κατεστημένο και με την hip- hop κουλτούρα να ανθεί στις φτωχογειτονιές των Αφρο-Αμερικανών στη Νέα Υόρκη. Τότε ήταν που οι εικοσάρηδες skateboarders και surfers είχαν επιτέλους βρει ένα πρόσφορο έδαφος για να δημιουργήσουν το δικό τους στυλ που αντιπροσώπευε τον τρόπο ζωής τους σχεδιάζοντας τα δικά τους t-shirs και αργότερα τη δική τους σειρά ρούχων. Γέννημα θρέμμα της κουλτούρας του δρόμου, το streetwear δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια απεικόνιση της τέχνης και της μουσικής που έγινε συνώνυμο των sneakers κατακτώντας με αυτό τον τρόπο όλη την υφήλιο. Τελικά, αν το καλοσκεφτούμε το κυρίαρχο συστατικό της επιτυχίας του streetwear είναι ότι δημιουργήθηκε από νέους για νέους έχοντας ένα απλό κοινό password: αυθεντικότητα και εξατομικευμένο στυλ.

ΟΛΟΣΩΜΟ ΚΟΡΜΑΚΙ STYLIST’S OWN ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES NIKE (NIKE HELLAS)

90

ΣΑΚΑΚΙ/JACKET LOIS JEANS (PREMIUM GIFTS) T-SHIRT 3GUYS | SHORTS STAFF JEANS & CO SHOES DATE (RADICAL FASHION) | SHOCKS SHOP112A

T-SHIRT WeSC (PRIME TIMERS) SHORTS CONVERSE (ELMEC SPORT) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES NIKE (NIKE HELLAS)

T-SHIRT LEE (VF HELLAS) SHORTS ADIDAS ORIGINALs BY JEREMY SCOTT (ADIDAS HELLAS) BABY SHOES CONVERSE (ELMEC SPORT)

LEFT ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ/TROUSERS LEE (VF HELLAS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES CONVERSE (ELMEC SPORTS) RIGHT ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ/TROUSERS FUGA (PREMIUM GIFTS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES ADIDAS ORIGINALs (ADIDAS HELLAS)

ΣΑΚΑΚΙ / JACKET 3GUYS | T-SHIRT WRANGLER (VF HELLAS) ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ/TROUSERS LOIS (PREMIUM GIFTS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES CONVERSE BY JOHN VARVATOS (ELMEC SPORT)

NEW FACES photography: Giannis Tsikoudakis | text: Stamos Michael | styling: D’Arcy Foxx

A SNEAKERS YOUTH

Claudia M. ALBANIA / AGE 17 / Vice Versa

ΚΟΡΜΑΚΙ/BODICE FREDDY (BODY ART SA) ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ/TROUSERS WRANGLER (VF HELLAS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES ADIDAS ORIGINALS (ADIDAS HELLAS)

Πού θα ήθελες να περπατήσεις με τα sneakers σου; Στον Πύργο του Εifell Sneakers και…; Basket.

Barack Friedman ISRAEL/ AGE 19 / VN MODELS

T-SHIRT BEN SHERMAN (SHOP 112A) ΤΖΑΚΕΤ/JACKET ANTONY MORATO (SHOP 112A) ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ/TROUSERS LEE (VF HELLAS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES LACOSTE (NOTOS COM)

Πού θα ήθελες να περπατήσεις με τα sneakers σου; Σε ένα γήπεδο bowling με ανοιχτή στέγη.

Sneakers και…; Χορός μέχρι το πρωί.

92

P.L.Us

photography: Gregory Manolitsis | Nestoras Sotirhos | Nykolas Andreou | Tasos Frangou | Dimitris Valimitis

4FASHIONSHAKE III DAYS

DAY I - Mon 28th March: Michael Kampe DAY II - Wed 30th March DIGITARIA in collaboration with KUNSTHALLE ATHENA: ‘Mind Over Matter’ Fall/Winter 2011 DAY III - Mon 4th April ATOPOS CVC + Craig Green present: Atopic Bodies [FOUR]: The Wicker Cult DAY IV - Tuesday 5th April SHOP ERMOU 112A HOSTS 4FASHIONSHAKE III Soirée Party

94

FASHION DIRECTORY ADIDAS ORIGINALS T: 210 6837837 ANTONIOS MARKOS Τ: 210 7218712 ASC MAP T: 210 9870970 ATHANASSOPOULOS Τ: 22950 22625-7 ATTRATTIVO T: 210 2853813 BOARD TECH T: 210 9739384 BOARDSPORTS T: 210 9859685 BODY Art SA T: 210 9969701 BODY TALK T: 210 3400000 BSB T: 210 2509000 CRIMINAL DEPT T: 210 3222060 CONQUISTADOR T: 210 6407208 DELIGHT T: 697 2950144 DIESEL T: 210 6021900 DIGITARIA T: 210 3458889 DIMITRIS PETROU T: 210 7251965 DRAGOSTA T. 210 2236290 ELMEC SPORT T: 210 9699300 FASHION DISTRIBUTION T: 210 9635000

MONOΪ PROJECT DISTRIBUTION Τ: 210 8943336 NEW CULT T: 210 9601018-9 NIKE HELLAS T: 210 9464400 NOTOS COM T: 211 1887300 PREMIUM GIFTS (LOIS) T: 210 6147480 PRIME TIMERS T: 210 5765920 PRO-RAD T: 210 9950891 RADICAL FASHION T: 210 2526888 REEBOK GREECE T: 210 8930800 SCOTCH & SODA HELLAS T: 210 5773344 SHOP & TRADE T: 210 3408400 SHOP ΕΡΜΟΥ 112Α T: 210 3231683 SIXTY HELLAS T: 210 3402000 SORBET IN FASHION T: 2108947424 SOTRIS T: 210 3610662 SPORTSERVICE T: 210 8955213 STAFF JEANS & CO. T: 210 2514800 STRATIGOS T: 210 3250915

TERRA T: 210 2755790 felous FASHION GROUP T: 210 9406116 TOP TRENDS T: 210 9689120-2 FENA FRESH T: 2310 257447 VALLIS & VALLIS T: 210 2236290 FENA FRESH MED. COSMOS VETO SA T: 2310 474032 T: 210 4839480 FREE SHOP T: 210 3641308

VF HELLAS T: 210 6198650

IOANNA KOURBELA T: 210 9942731

ZOE PROΚAΚIS WHITEROOM T: 210 5133223

LEVI’S HELLAS T: 210 6873500 LYC SAC T: 210 2817528 MICRO X TREME T: 2310 240832 210 9220939

2XM T: 210 8079726 3GUYS T: 210 2846440 55DSL T: 210 6021900

all originals mega Street style refreshed, upgraded and ampliďŹ ed. This is MEGA. adidas.com/originals

96

Š 2011 adidas AG. adidas, the Trefoil, and the 3-Stripes mark are registered trademarks of the adidas Group.