OZON Raw Absolute beginners

WeActiv is ts STEED LORD SHOT IN CHINA TOWN, LOS ANGELES

BY GIOVANNI REDA

FO R MORE ON THIS SUP ER LATIVE S PA C E wesc.com

INDEX EDITOR IAL

.06

U N FORG ET TA BL E

.08

OZON INSANITY

.09

SELECTIONS

.14

BE AU T Y

.16

A RT AG E N DA

.18

I F OU R LOV E SONG

.20

C OU L D F LY OV E R MOU N TA I N S A B S OLU T E LY S A N E

.22

Y I A N N I S PA PA D O P O U L O S

.32

DA R A S C U L LY

.34

FA S H IO N I L LUS T R AT IO N NOW!

.36

MOLOTOV J U K E BOX

.40

KIT NEALE

.42

I A N R IT T ER SK A MP & SÉBA ST I EN WOLF

.44

ΝIELS STRØY ER CHR ISTOPHER SEN

.46

KO S TA S S A H PA Z I S

.48

OSM A H A RV I L A H T I

.50

YORGOS ZOIS

.54

MICHELLE EISMANΝ

.58

AS LONG AS WE’R E TOGETHER

.60

THE R EST CAN GO TO HELL W I T H E Y E S C OM PL E T E LY OPE N

.68

BU T N ERVOUS A L L T H E SA M E N E W FAC E S

.78

W E LI K E YOU R ST Y LE

.80

P. L . U S

.82

PHOTOGRAPHY WINTER VANDENBRINK MAKE UP & STYLING MARIA PAPADOPOULOU HAIR STYLIST CHRYSOSTOMOS CHAMALIDIS USING BUMBLE AND BUMBLE MODEL BRYNJA (NEXT)

Σάρωσε την εικόνα με το smart phone σου για να συνδεθείς με την ιστοσελίδα μας..

OZON RAW - Σεπτέμβριος 2012 Τεύχος 97, μηνιαία δωρεάν έκδοση / ΑΘΗΝΑ Εκδότης Γιώργος Κελέφης Αρχισυντάκτρια Δανάη Δραγωνέα | info@ozonweb.com Creative Art Director Θωμάς Ντάμτσιος | art@ozonweb.com Finance Manager Βασίλης Σούρτης Digital Director Άρης Καραταράκης | web@ozonweb.com Beauty Editor Μαρία Παπαδοπούλου Συνεργάτες Μανώλης Κρανάκης, Νατάσσα Παπαχρήστου, Δάφνη Ανέστη, Μαρία Άντελμαν, Βαγγέλης Καμαράκης, Oliver Arlt, Γιώργος Νίκας, Ανδρέας Δημόπουλος, Παναγιώτης Φέτσης, Δέσποινα Ραμαντάνη, Βίκυ Φλώρου, Κυριακή Ντομένικα Χανδρά, Ιλιάνα Φύλλα, Βασίλης Τσιγκρής, Ιωάννα Παπάζογλου. Φωτογράφοι Elena Rizza, Cristina Capucci, Μάριος Καλαμάρης, Γιώργος Μαλεκάκης, Νικόλας Βεντουράκης, Γιώργος Καπλανίδης, Θάνος Τσάκωνας, Πάνος Δάβιος, Άλκηστις Τσιτούρη, Ελίνα Γιουνανλή, Anouk Morgan, Akio, Ascari Luca, Jovanka Savic, Κώστας Αυγούλης, Χρήστος Σαρρής, Νίκος Κατσαρός, Kevin Wong, Elena Kholkina, Δημήτρης Σκουλός, Κώστας Σταυρόπουλος, Χρήστος Τζίμας, Νίκος Νικολάου, Lorenzo Dalbosco, Nuria Rius, Nicole Maria Winkler, Jonathan Waiter, Ross Shields, Clara Copley Winter Vandenbrick Απόδοση σε Ελληνικά - Αγγλικά Δήμητρα Καραβασίλη Fashion Interns Αθηνά Παπαγιάννη, Γρηγόρης Μάξιμος Αγγελίδης Photo Editor Intern Μάνος Κατσαπρίνης Events Coordinator Μαρία Ανέστη Σύμβουλος Έκδοσης Σπύρος Βλάχος Διανομή | Σίμος Μιχαλόπουλος | distribution@ozonweb.com

Ιδιοκτησία- Διεύθυνση Γιώργος Κελέφης – Εκδόσεις Contempo, Βαλτετσίου 50-52, 106 81, Αθήνα Τ: 210 3634008 | F: 210 3634008 | E: info@ozonweb.com www.ozonweb.com twitter.com/ozonmagazine · myspace.com/ozonmagazine facebook.com/ozonmag Κωδικός Εντύπου 7915 Επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή η αναπαραγωγή του περιοδικού μόνο με άδεια του εκδότη.

OZON RAW September 2012 Issue 97, monthly publication / ATHENS Publisher Yorgos Kelefis Editor in Chief Danai Dragonea | info@ozonweb.com Creative Art Director Thomas Damtsios | art@ozonweb.com Finance Manager Vasilis Sourtis Digital Director Aris Karatarakis | web@ozonweb.com Beauty Editor Maria Papadopoulou, London Contributors Manolis Kranakis, Natasha Papachristou, Dafni Anesti, Maria Antelman, Vagelis Kamarakis, Oliver Arlt, George Nikas, Andreas Dimopoulos, Panayiotis Fetsis, Despina Ramantani, Vicky Florou, Kiriaki Domenika Chandra, Iliana Fylla, Vasilis Tsigkris Joanna Papazoglou.

Photographers Elena Rizza, Cristina Capucci, Yiorgos Malekakis, Nikolas Ventourakis, Panos Davios,Thanos Tsakonas, Marios Kalamaris, Alkistis Tsitouri, Elina Giounanli, Anouk Morgan, Akio, Ascari Luca, Jovanka Savic, Costas Avgoulis, Stefan Giftthaler, Frankie Nazardo, Christos Sarris, Nikos Katsaros, Elena Kholkina, Dimitris Skoulos, Kostas Stavropoulos, Cristos Tzimas Nikos Nikolaou, Lorenzo Dalbosco, Nuria Rius, Nicole Maria Winkler, Jonathan Waiter, Ross Shields, Clara Copley, Winter Vandenbrick English - Greek adaptation Demetra Karavasili Fashion Intern Athina Papayianni, Gregory Maximos Angelidis Photo Editor Intern Manos Katsaprinis Events Coordinator Maria Anesti Distribution Simos Michalopoulos | distribution@ozonweb.com Editorial Consultant Spyros Vlachos

Address Yorgos Kelefis - Contempo Publications, 50-52 Valtetsiou St., 10681 Athens, Gr, T: 210 3634009 | F: 210 3634008, | E: info@ozonweb.com, www.ozonweb.com twitter.com/ozonmagazine · myspace.com/ozonmagazine facebook.com/ozonmag This magazine cannot be republished or reproduced without the permission of the publisher.

EDITORIAL PHOTOGRAPHY LORENZO DALBOSCO STYLING ATIENA RIOLLET MAKE UP MAI KODAMA USING MAC HAIR MASANORI YAHIRO PHOTOGRAPHER’S ASSISTANT MACIEK SUROWIAK STYLIST’S ASSISTANT CHLOE NEWMAN MODEL MICA (VIVA) JACKET BEYOND RETRO ΦΟΡΕΜΑ / DRESS CRAIG LAWRENCE ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES FAITH AND GRACE HAWTHRONE

Στέκομαι μπροστά στο δρόμο και σκέφτομαι πως είκοσι χρόνια πριν ήταν το αγαπημένο μου κτίριο. 1990, Σεπτέμβρης θυμάμαι μόλις είχα έρθει από τη Θεσσαλονίκη λόγω σπουδών και επειδή τότε δεν υπήρχαν ίντερνετ και social media υπήρχε πολύς χρόνος για να κάνεις οτιδήποτε άλλο. Γράφτηκα στη ΧΑΝ, μαθήματα φωτογραφίας. Η πρώτη άσκηση μας παρότρυνε να φωτογραφίσουμε κάποιο στοιχείο της πόλης που αγαπάμε, τότε το urban δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό μας.

Eπέλεξα αυτό το κτίριο, το ίδιο που βλέπω και τώρα, πάνω στην Πατησίων, έμβλημα μιας άλλης εποχής. Αcropole Palace, ξενοδοχείο, το αρχιτεκτονικό διαμάντι του μεσοπολέμου και μετέπειτα η παρηκμασμένη αίγλη του κέντρου της Αθήνας. Θυμάμαι είχα χαλάσει δύο ασπρόμαυρα φιλμ, καμιά πενηνταριά φωτογραφίες βγαλμένες από την Πατησίων και το στενό της Αβέρωφ, η μία πιο βαρετή από την άλλη. Ο δάσκαλος φωτογραφίας δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου για το αποτέλεσμα της προσπάθειάς μου, λίγες εβδομάδες μετά σταμάτησα να πηγαίνω στα μαθήματα διότι είχα συνειδητοποιήσει πως δεν θα γινόμουν ποτέ ένας καλός φωτογράφος. Σεπτέμβριος του 2012 μπροστά στο Acropole Palace. To ίδιο κτίριο στην ίδια και χειρότερη κατάσταση από τότε που του συστήθηκα ως πρωτάκι στην Αθήνα. Στο google λέει πως πήρε φωτιά αρχές της χρονιάς, βρήκα και δημοσιεύματα που ανέφεραν την κλοπή των μοναδικών πολυελαίων του. Το χαζεύω από την απέναντι στάση του τρόλεϊ. Από τα αριστερά μου ναρκομανείς ντηλάρουν τη δόση τους, ενώ μια περιπολία αστυνομικών κατεβαίνει την Τοσίτσα. Θέλω να πάω απέναντι και να ξεκινήσουν όλα από την αρχή.

-6-

ENJOY ANYTIME, ANYWHERE DOWNLOAD NOW AT OTHEREDITION.COM

-7-

U N F O R G ET TA B L E Absolute Beginners by David Bowie

ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΑΤΑΣΣΑ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ TEXT NATASCHA PAPACHRISTOU

Από «absolute beginner», o David Bowie έχει αναδειχθεί σε «absolute star». Η Μεγάλη Βρετανία τον καμαρώνει, χρησιμοποιώντας το «Heroes» ως ανεπίσημο ύμνο για την τελετή των πρόσφατων Ολυμπιακών Αγώνων ενώ το Μουσείο Victoria & Albert ετοιμάζει το Μάρτιο μία μεγάλη έκθεση με αντικείμενα από την προσωπική του συλλογή. Κι εγώ το μόνο που μπορώ να σκεφτώ, ακούγοντας το κομμάτι του 1986 «Absolute Beginners» είναι η εικόνα του ώριμου David Bowie στο ασπρόμαυρο βιντεοκλίπ να κυνηγάει μία γυναίκα-γάτα και η εικόνα δύο παλιών φίλων μου να το χορεύουν ως εναρκτήριο κομμάτι της κοινής τους ζωής… παρόλο που έχουν περάσει 26 και 4 χρόνια αντίστοιχα… Βέβαια, το βιντεοκλίπ καμία σχέση δεν έχει με την ταινία για την οποία γράφτηκε το συγκεκριμένο τραγούδι. Η ταινία του Julien Temple «Absolute Beginners» του 1986 μεταφράστηκε στην ελληνική αγορά ως «Οι αρχάριοι». Ένας τίτλος περισσότερο άχαρος παρά κατάλληλος, περισσότερο απαισιόδοξος παρά ενθουσιώδης, για να μπορέσει να αντικατοπτρίσει τη γενιά του rock ‘n roll όπως αυτή αναδύθηκε μέσα στη δεκαετία του ’50 με φόντο μία λονδρέζικη γειτονιά. Το βιβλίο του Colin McIness που γράφτηκε το 1959 με πρωταγωνιστές τον Κόλιν και τη Σουζέτ μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον Temple με έναν ακόμη «πρωταγωνιστή», τον David Bowie ο οποίος όχι μόνο έγραψε τη μουσική της ταινίας αλλά και έπαιξε. Η ιστορία των ηρώων της ταινίας είναι χωρίς αμφιβολία πιο κοινότυπη και ίσως και αδιάφορη συγκρίνοντάς την με την πραγματική ιστορία του Bowie. Μία κλασική ιστορία αγάπης με mod χαρακτήρα και βρετανική προφορά. O David Robert Jones –όπως είναι το πραγματικό του όνομα- έχει στιγματιστεί από πολύ πιο ενδιαφέροντες «ρόλους» που κάποιοι έμελλαν να γίνουν και alter ego του, όπως ο Ziggy Stardust. Κι όμως ο Bowie κάθε δεκαετία ξεκινούσε κάτι νέο, κάτι διαφορετικό. Μετά τον Ziggy, ήρθε ο Aladdin Sane και μετά ο Thin White Duke. Η πολλαπλή περσόνα του έβρισκε συνέχεια νέες διεξόδους είτε μέσα από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό, είτε μέσα από την αβανγκαρντ. Και κάπως έτσι εξασφάλισε την υστεροφημία του, πάντα κάτι τελείωνε ενώ ξεκινούσε κάτι άλλο. Κάθε ξεκίνημα έχει ενθουσιασμό, έχει αγωνία αλλά και αμηχανία. Τα ίδια όμως έχει και κάθε τέλος. Για εμάς τους «αρχάριους» που κάνουμε λάθη μακάρι κάθε αρχή και τέλος να είναι το ίδιο αβασάνιστα ωραία.

From an ‘absolute beginner’, David Bowie has made himself an ‘absolute star’.

Great Britain does not hide that he is the pride and joy of the country and uses his song ‘Heroes’ as the unofficial anthem of this year’s Olympic Games, while Victoria & Albert Museum is preparing this March a grand exhibition with objects from his personal collection. And the only thing I can think of while listening to 1986’s song ‘Absolute Beginners’ is the picture of mature David Bowie in his black- and- white music video chasing a woman dressed as a cat and the picture of two old friends of mine dancing to its rhythm to initiate the life they start together…although those incidents happened 26 and 4 years respectively.

Of course the music video had nothing to do with the film, in which the song was the official soundtrack. Julien Temple’s film ‘Absolute Beginners’ in 1986 was translated in Greek as ‘the amateurs’. This title was more gawky and pessimistic than exciting and suitable to reflect the rock n’ roll generation just the way it emerged at the 50s in London’s neighbourhoods. Colin Mclness’s book which was written in 1959 with Colin and Suzette as its main characters was transferred to the big screen by Temple with one more ‘leading actor’, David Bowie who not only wrote the music of the film but also starred in it.

The story of the characters of the movie is undoubtedly more commonplace, if not ‘uninteresting’, in comparison with the actual story of David Bowie; A classic love story with mod mood and British accent. David Robert Jones – his actual name- has been marked for much more ‘interesting’ roles, some of which came to become his alter ego, like Ziggy Stardust. But Bowie, with the rise of every new decade, used to begin with something new, something different.

After Ziggy, Aladdin followed suit and then Thin White Duke. His multiple personality was relentlessly searching for new paths either through German expressionism or through avant-garde. And this is how more or less he ensured posthumous fame; when something was about to finish, something new was on the way. Every new beginning comes with enthusiasm, anxiety but also uneasiness. The same happens with every ending. For us, the ‘amateurs’ who make mistakes, let every beginning and ending be the same handily beautiful.

-8-

OZON INSANITY ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΚΑΣ TEXT GEORGE NIKAS

DEEP TIME - Deep Time (Hardly Art)

Μόλις ξεκίνησαν. Κάπου στο Austin του Texas. H Jennifer Moore και ο Adam Jones, αφού άλλαξαν το όνομά τους από Yellow Fever σε Deep Time για να γλιτώσουν από διάφορα διαφαινόμενα δικαστήρια, έδωσαν μεγάλη σημασία στους ρυθμούς τους, τους ραφίναραν προσεκτικά και σε συνδυασμό με την μίνιμαλ indie pop αισθητική τους κατάφεραν να αποσπάσουν ένα συμβόλαιο με την Hardly Art records, θυγατρική της Sub Pop. Κάπου θυμίζουν Stereolab, κάπου το new wave της Siouxsie, κάπου το post punk των LiLiPUT και με το υπέροχο, ξέγνοιαστο single «Clouds», βρίσκεις άλλον έναν λόγο για να πας άλλη μια τελευταία βόλτα στην παραλία.

They are just getting started. Somewhere in Austin,Texas. Jennifer Moore and Adam Jones, after changing their name from Yellow Fever to Deep Time in order to avoid lawsuits and trials, paid great attention to their rhythms , carefully refined them and after intermarrying them with their minimal indie pop aesthetic, managed to sign a contract with Hardly Art records, Sub Pop’s sister label. Sometimes they sound like Stereolab, others like new wave-Siouxsie style and others like Post punk- LiLiPUT style but when it comes to their brilliant, blithe single ‘Clouds’, it makes you have one more reason to go for a last stroll to the beach.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΜΑΡΑΚΗΣ TEXT VANGELIS KAMARAKIS soundcloud.com/auntie-flo

JESSIE WARE

Αν τους τελευταίους μήνες δεν έχετε καν ακούσει το όνομα Jessie Ware, είτε γενικά δεν πολυασχολείστε με τις εξελίξεις στην σύγχρονη μουσική, είτε πιθανώς ζείτε κάτω από κάποια πέτρα χωρίς internet. Ειδικά μετά την κυκλοφορία στα τέλη Αυγούστου του πρώτου Album της με τίτλο «devotion», συγκαταλέγεται σίγουρα στους 2-3 πιο πολυσυζητημένους νέους μουσικούς. Θα πείτε - και με το δίκιο σας - «Μα μια νέα τραγουδίστρια αποθεώνεται κάθε εξάμηνο από τον μουσικό τύπο, μέχρι να έρθει η επόμενη. Τι το ξεχωριστό έχει η Jessie Ware». Κατ’ αρχήν η νεαρή Βρετανίδα δεν είναι άφωνη. Επίσης δεν οφείλει τη συζήτηση γύρω από το όνομα της ούτε στο γεγονός ότι είναι το πιο όμορφο πλάσμα που έχει πιάσει ποτέ μικρόφωνο (αν και τη λες χαριτωμένη) ούτε γιατί την αποθεώνουν οι σχεδιαστές μόδας και τα fashion blogs. Η επιτυχία της βασίζεται στους μουσικές της ικανότητες και την αισθητική της. Το άλμπουμ της βασίζεται σε ό,τι ήταν και είναι cool στη Μεγάλη Βρετανία. Από τη μια συνεργάτες που έχουν αποδείξει την αξία τους στους pop κύκλους όπως ο Dave Okumu των Invisible Band και ο Kid Harpoon που έχει γράψει τραγούδια για την Florence (and the machine) και από την άλλη η φρεσκάδα της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής όπως αποτυπώνεται στη δουλειά παραγωγών όπως ο Julio Bashmore και ο Sampha. Ο συνδυασμός δημιουργεί ένα ακαταμάχητο μείγμα που κερδίζει κοινό και κριτικούς. Ήδη ακούγονται μεγαλόστομες απόψεις όπως ότι πρόκειται για την Sade της γενιάς μας. Ο χρόνος θα δείξει αν η νεαρή Jessie θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες, έχει πάντως τις ευχές μας!

If you still haven’t heard about Jessie Ware lately, probably it’s because the latest updates on modern music do not concern you at all, or because you live under the ground with no internet connection. Especially after the release of her debut album entitled ‘Devotion’ in late August, she surely belongs to the 2-3 most talked about new musicians. You would - fairly enough- say ‘every six months a new singer is praised by the music press. What’s so special about her anyways? Well, first of all, this young British girl has a great voice.

In addition, this whole fuss about her name has nothing to do with her dazzling beauty (although she is pretty cute) or the praise she enjoys from fashion designers and fashion blogs. Her success stems from her music skills and her aesthetic. Her album is based on what was and still is cool in Great Britain; on the one hand collaborators who have proven their value in pop music scene like Dave Okumu from Invisible Band and Kid Harpoon who has written songs for Florence (and the machine) and on the other, all this freshness of contemporary electronic music as reflected from the work of producers like Julio Bashmore and Sampha. This combination creates an irresistible mix for the audience and the critics. The first over exaggerating statements have already been heard like, for example, when they compare her with Sade.

Only time will tell if young Jessie will live up to the expectations of the audience, but, in any case, she has our blessings!

-9-

OZON CINEMA THE MASTER

ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΡΑΝΑΚΗΣ TEXT MANOLIS KRANAKIS

Αν μερικές ταινίες υπάρχουν μόνο για να δικαιώσουν την έννοια «αριστούργημα», το “The Master” του Πολ Τόμας Αντερσον είναι μια από αυτές... Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως ο Πολ Τόμας Αντερσον ανήκει σε αυτή τη λίστα των δημιουργών που στο μέλλον θα είναι σημείο αναφοράς για το αμερικανικό σινεμά των 00s. Οχι μόνο γιατί όλες οι μέχρι τώρα ταινίες του συνθέτουν ένα οικοδόμημα φτιαγμένο από υλικά μιας κλασικής παράδοσης δοσμένα με τον πιο ανεπιτήδευτα μοντέρνο τρόπο που θα μπορούσαν, αλλά γιατί μοιάζει δύσκολο να αποφασίσεις ποιο από τα κομμάτια της φιλμογραφίας του είναι το καλύτερο. Αλλοι θα έκοβαν τις φλέβες τους για το «Boogie Nights», οι περισσότεροι θα ψήφιζαν χωρίς δεύτερη σκέψη το «Magnolia» και λιγότεροι αλλά πιο πιστοί είναι σίγουροι πως το αποκορύφωμα του έργου του παραμένει το «Θα Χυθεί Αίμα». Το «The Master», όμως, έρχεται για να ανατρέψει τις δυναμικές της καριέρας του Πολ Τόμας Αντερσον. Προσωπικό και ταυτόχρονα οικουμενικό, τριπαρισμένο και την ίδια στιγμή «κλασικό», το οδοιπορικό δύο αντρών στην Αμερική μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι κάτι παραπάνω από την ιστορία των απαρχών της «Σαϊεντολογίας» ή μιας οποιασδήποτε θρησκείας που γεννήθηκε ευκαιριακά για να επουλώσει τα τραύματα μιας ολόκληρης χώρας. Στιγματισμένο από δύο ερμηνείες που σπάνε τα στενά όρια της μεγάλης οθόνης, ο Χοακίν Φίνιξ και ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν είναι τα δύο κομμάτια μιας σχέσης που μεταλλάσεται συνεχώς από αυτή του γιου – πατέρα σε αυτή του μαθητή – δασκάλου και τελικά του πιστού – Θεού, σε μια ταινία που από το πρώτο μέχρι το τελευταίο της λεπτό δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο παρά να «πιστέψεις». Ακριβώς όπως το κάνουν τα πραγματικά master-pieces.

If the sole purpose of some films is to justify the word ‘masterpiece’, the ‘Master’ by Paul Thomas Anderson is one of those..

Paul Thomas Anderson undoubtedly belongs to this crop of filmmakers, who in the long run will be considered as a point of reference for the American cinema of the ‘00s. Not only because his films so far constitute a mosaic made of pieces, which refer to a classical tradition and are given in the most possibly unpretentiously modern way, but also because it seems difficult to choose the best part of his filmography; others go nuts about ‘Boogie Nights’, the majority would go for ‘Magnolia’ and the minority -but the most faithful ones- would say that the apogee of his career will always be ‘There will be blood’. ‘The Master’ however comes to subvert the dynamics of his career. Personal and simultaneously global, freaking crazy and at the same time ‘classic’, the long journey of two men in America in the wake of 2nd World War goes beyond the history of the dawn of Scientology or of any other religion which was born occasionally in order to heal the wounds of an entire country. Marked by two performances which surpass the narrow boundaries of the big screen, Joaquin Phoenix and Philip Seymour Hoffman represent the two pieces of a relationship, which from father-son becomes teacher- student, only to end up as believer-God, in a film which from the beginning to the end doesn’t leave you any other choice but to ‘believe’. Exactly as real master- pieces do.

‘The Master’ by Paul Thomas Anderson will be out in Greek theatres on 1st November.

To The Master του Πολ Τόμας Αντερσον θα βγει στις ελληνικές αίθουσες την 1η Νοεμβρίου.

- 10 -

B OY OF THE MONTH Y I A N N I S P. , M O D E L , 19 ( V N M O D E L)

PHOTOGRAPHY MANOS KATSAPRINIS STYLING GREGORY MAXIMOS ANGELIDIS MODEL YIANNIS P. (VN MODEL)

F NEWS

LEVI’S

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΘΗΝΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ / ΤΕΧΤ ΑΤΗΙΝΑ PAPAYIANNI Levis.com / +30 210 8025662

Η συλλογή F/W 2012 της Levi’s με τον τίτλο “The Ritual of Getting Dressed” είναι προφανώς εμπνευσμένη από τη διαδικασία ντυσίματος. Τα ρούχα της συλλογής xαρακτηρίζονται από έντονο δυναμισμό αλλά η αυστηρή και καθαρή αισθητική τους στοχεύει στη διατήρηση ενός διαχρονικού στυλ. Η συλλογή απευθύνεται σε γυναίκες και άντρες που δεν καθορίζονται από αυτό που φορούν αλλά το προσαρμόζουν στην προσωπικότητά τους.

Levi’s F/W 2012 collection entitled ‘The Ritual of getting dressed’ is obviously inspired by the whole dressing act. The clothes of the collection exude strong dynamism but their strict and clear aesthetic aims at maintaining a classical style. The collection is for women and men who are not defined by what they wear but adjust their style to their personality.

IOA N NA KOU R BEL A

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΘΗΝΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ / TEXT ATHINA PAPAYIANNI Kourbelaioanna.gr / +30 210 9942731

Η συλλογή F/W 2012-2013 της Ιωάννας Κουρμπέλα έχει τίτλο «Το Ξύπνημα της Ευαισθησίας» και εστιάζει στην έλλειψη βαρύτητας και την αποδόμηση της σιλουέτας. Η χρωματική παλέτα της συλλογής βασίζεται σε γήινες αποχρώσεις και τα υφάσματα είναι μάλλινα, βαμβακερά πλεκτά, τσόχα και βισκόζη και οι γραμμές είναι κυρίως oversized. Φυσικά τα αξεσουάρ ακολουθούν τις ίδιες γραμμές με μεγάλες τσάντες και ζώνες καθώς και πλεκτά γάντια και μπερέδες.

The new collection by Ioanna Kourbela entitled ‘The Awakening of Sensibility’ focuses on zero gravity and the degradation of the silhouette. The colour palette of the collection is based on earthy shades and the fabrics are mostly wool, cotton knit, felt and viscose.

The lines are mostly oversized both in clothes and accessories by looking at the oversized bags and belts, as well as the knit gloves and berets.

GANT

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΘΗΝΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ / TEXT ATHINA PAPAYIANNI Gant.com / +30 210 8007300

Τη συλλογή Φθινόπωρο-Χειμώνας 2012-13 της Gant σχεδιάζει ο Michael Bastian, ο οποίος ορμόμενος από τις αναμνήσεις των φοιτητικών του χρόνων στη Βοστώνη του ’80 παρουσιάζει σχέδια με mod επιρροές, το στυλ του μποξερ και λίγο Ιρλανδικό. Η συλλογή έχει τίτλο «The Lucky Ones» διότι τότε ο Michael ένιωθε ιδιαίτερα ξέγνοιαστος και τυχερός. Οι βάσεις της χρωματικής παλέτας είναι σκούρο γκρι, γήινο πράσινο, μπορντό και μπλε, καθώς υπάρχουν κι έντονες πινελιές του πορτοκαλί, κίτρινου και πράσινου.

Gant Autumn-Winter Collection 2012-2013 collection was designed by Michael Bastian, who, driven by the memories of his years as a university student in Boston of the 80’s, presents his designs with obvious mod influences, boxer and a hint of Irish style . The collection is entitled ‘The Lucky Ones’ as at that time Michael was feeling particularly happy and lucky. The basic colours of the collection are dark grey, earthy green, claret and blue, with some intense nuances though of orange, yellow and green.

- 12 -

CA MPER

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΘΗΝΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ / TEXT ATHINA PAPAYIANNI Camper.com / +30 210 3252103

Για τη σειρά Camper To&ether την συλλογή F/W 2012-13 σχεδιάζει ο Bernard Willhelm. Τα σχέδιά του ως γνωστόν είναι ιδιαίτερα τολμηρά, με έντονα χρώματα και αρκετό όγκο. Η γυναικεία συλλογή αποτελείται από γόβες, μποτίνια και μπαλαρίνες ενώ η αντρική χαρακτηρίζεται από τα sneakers με τις εντυπωσιακές σόλες.

Bernard Willhelm is the designer of the Camper To&ether F/W 2012-13 collection.

His designs are notably and famously daring, with intense clothes and great volume.

The women collection entails high- heels, ankle boots and ballerina pumps and for men, sneakers with impressive soles.

adidas Originals

ΚΕΙΜΕΝΟ ΡΑΛΛΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ / ΤΕΧΤ RALLOU STAMATAKI adidas.com / +30 210 893 0800

Casual, preppy, glam rock και animal prints είναι μόνο μερικά από τα στυλ που παρουσιάζονται στην ολοκαίνουργια χειμερινή συλλογή των adidas Originals. Αυτή τη σεζόν ξεχωρίζουν τα ελαφριά ανδρικά sneakers, τα προϊόντα από skaters για skaters και οι καρδιές που αποτελούν το βασικό μοτίβο της γυναικείας σειράς.

Casual, preppy, glam rock and animal prints are just some of the adidas Originals new winter styles. This season among the show stealers are the light sneakers for men, products created by and for the skaters as well as the heart motives of the women collection.

GAP

ΚΕΙΜΕΝΟ ΡΑΛΛΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ / ΤΕΧΤ RALLOU STAMATAKI Gap.com / +30 210 27 11 721

Με τη γνωστή δημιουργική εμπειρία στα jeans, η Gap παρουσιάζει και φέτος 10 διαφορετικές γραμμές για κάθε σωματότυπο σε νέα σχέδια. Φυσικά, από τη συλλογή δεν μπορούν να λείπουν τα ankle zip παντελόνια, τα χρωματιστά shirt dresses καθώς και η κλασσική πια καμπαρντίνα Gap. With a renowned creative experience on jeans on its shoulders, Gap presents again this year ten different lines for every body type in its new designs. Ankle zip trousers, colourful shirt dresses and its classical Gap trench coat could not be missing of course from the new collection.

- 13 -

SELECTIONS AU T U M N MO OD

ΚΕΙΜΕΝΟ /STYLING ΓΡΗΓΟΡΗΣ-ΜΑΞΙΜΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ TEXT / STYLING GREGORY-MAXIMOS ANGELIDIS ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΣΑΠΡΙΝΗΣ PHOTOGRAPHY MANOS KATSAPRINIS

Ο καιρός αλλάζει, καθώς το καλοκαίρι τέλειωσε, η διάθεση όμως παραμένει χαρούμενη . Γκρι, βαθύ έντονα μπλε και ζεστά μπορντό σε πουκάμισα, λεπτά φούτερ και τζακετ με μικρές λεπτομέριες που δημιουργούν ένα άνετο και χαλαρό ύφος για τις πιο κρύες μέρες του φθινοπόρου.

The weather is changing, as the summer is over, but the mood remains happy. Gray, dark and bold blue, warm burgundy in shirts, thin sweatshirt and jackets with small details, create casual and easy going look for the colder days of autumn. ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ /SHIRT LEE (VF HELLAS)

ΠΟΥΛΟΒΕΡ /SWEATER KNIT WRANGLER (VF HELLAS)

T-SHIRT VANS (VF HELLAS)

ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT LEVI’S

- 14 -

ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ /SHIRT VANS (VF HELLAS)

ΦΟΥΤΕΡ / HOODIE WRANGLER (VF HELLAS)

ΦΟΥΤΕΡ / SWEATER WeSC (PRIME TIMERS)

ΔΕΡΜΑΤΙΝΟ ΤΖΑΚΕΤ / LEATHER JACKET LEE (VF HELLAS)

ΤΣΑΝΤΑ /BAG WeSC (PRIME TIMERS)

ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ /SHOES VANS (VF HELLAS)

- 15 -

B E AU T Y PHOTOGRAPHY WINTER VANDENBRINK MAKE UP & STYLING MARIA PAPADOPOULOU HAIR STYLIST CHRYSOSTOMOS CHAMALIDIS USING BUMBLE AND BUMBLE MODEL BRYNJA (NEXT) TEXT GREGORY-MAXIMOS ANGELIDIS

MODEL SHOT

ΣΟΥΤΙΕΝ / BRA VINTAGE Alessandro Dell’Acqua

FACE

Face & Body Liquid Makeup No. 20, HD Concealer Pen No. 20, Sculpting Blush No. 10, Make Up For Ever (Sephora)

EYES

Eye shadow Matte No. 35 and No. 17, Aqua Brow Kit No. 15, Smoky Lash “New Panoramic Effect” Mascara, Make Up For Ever (Sephora)

LIPS

Aqua Rouge Waterproof Liquid Lip Color No. 8, Make Up For Ever (Sephora)

STILL-LIFE SHOT

Limited Edition Black Tango 4 Waterproof Cream Color Palette, from Black Tango Fall 2012 Collection, Make Up For Ever (Sephora)

H νέα παλέττα της Make Up For Ever από τη συλλογή BLACK TANGO Fall 2012 είναι εμπνευσμένη από τους χορευτές του τάνγκο και τις ανάγκες τους. Τα τέσσερα χρώματα προορίζονται για έντονο μακιγιαζ, που διαρκεί ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες και μας μεταφέρουν σε έναν χορό γεμάτο πάθος. Αν και σχεδιασμένη από ειδικούς, η παλέττα είναι τόσο εύκολη στη χρήση της που μπορεί να δώσει επαγγελματικό αποτέλεσμα ακόμα και σε έναν absolute beginner.

The new Make Up For Ever colour palette by BLACK TANGO Fall 2012 collection is inspired by tango dancers and their needs. Its four colours which last even under the most harsh circumstances, guarantee an intense make-up and transform us to a dance full of passion. The palette is so easy to be used, although it is designed by professionals, that it gives a professional result even to an absolute beginner.

- 17 -

A RT AG E NDA

MOMENTOGRAPHY

TAF

PROVO PRINCIPLES

Camp!

27.9.12 έως 28.10.12

28.9.12 έως 28.10.12

+30 210 323 8757

Νορμανού 5, Αθήνα 53 Normandou Str., Athens

+30 210 324 7679

Εφπολίδος 4 και Απέλλου, Πλατεία Κοτζιά 4 Efpolidos & Apellou Str., Kotzia Square

ΤARYN SIMON

Gagosian Gallery

ΙΩΑΝΝΑ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ IOANNA XANTHOPOULOU

Μελάνυθρος Melanythros

25.9.12 έως 7.12.12

5.10.12 έως 3.11.12

+30 210 364 0215

Μερλίν 3, Αθήνα 3 Merlin str., Athens

+30 210 363 6904

Ζάππα 4 Καλλιμάρμαρο 4 Zappa str., Kallimarmaro

ΓΙΩΡΓΟΣ ΞΕΝΟΣ GIORGOS XENOS

ΕΜΣΤ / National Museum of Contemporary Art

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΚΟΠΟΥΛΟΣ YORGOS STAMKOPOULOS

GILBERT&GEORGE LONDON PICTURES

Bernier / Eliades

4.10.12 έως 15.11.12 +30 210 341 3935

Επταχάλκου 11, Θησείο 11 Eptahalkou Str., Thiseio

STEVEN C. HARVEY

Elika Gallery

27.9.12 έως 27.10.12 +30 210 361 8045

Ομήρου 27, Αθήνα 27 Omirou str., Athens

20.09.12 έως 03.11.12

20.9.12 έως 4.11.12

KΩΣΤΑΣ ΚΟΥΛΕΝΤΙΑΝΟΣ COSTAS KOULENTIANOS

+30 210 339 0833

Αναγνωστοπούλου 42, Αθήνα 42 Anagnostopoulou str., Athens

+30 210 9242111-3

Βασ. Γεωργίου Β 17 - 19 Ρηγίλλης B 17-19 Vas. Georgiou & Rigillis str.

+30 210 345 3111

Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου 138 Pireos & Andronikou str.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΒΟΥΡΕΚΑΣ EMMANOUEL VOUREKA

Μουσείο Μπενάκη Benaki Museum

GITANOS INTERNACIONALES

Stigma Lab

ANTONIS DONEF

The Breeder

+30 210 345 3111

CAN Christina Androulidaki GALLERY

11.10.12 έως 02.12.12

1.10.12 έως 25.10.12

Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου 138 Pireos & Andronikou str.

Aνδρέα Μεταξά 4, Εξάρχεια 4 Andrea Metaxa srt., Exarchia

+30 697 208 7530

- 18 -

Μουσείο Μπενάκη Benaki Museum

28.09.2012 – 05.01.13

29.9.12 έως 3.11.12 +30 210 331 7527

Ιάσωνος 45, Αθήνα 45 Iasonos str. Athens

OPENING 19/10, 20:00 DURATION 19/10-4/11/12 TECHNOPOLIS MUNICIPALITY OF ATHENS

ART/DOC INTERSECTION

➜ www.photofestival.gr

Exhibitions Screenings Photo Voices Workshop Performances Competitions SPONSORS:

SUPPORTED BY:

MEDIA PARTNERS:

if

OUR LOVE SONG C O U L D F L Y O V E R M O U N T A I N S

PHOTOGRAPHY DARA SCULLY

absolutely S A N E PHOTOGRAPHY LORENZO DALBOSCO STYLING ATIENA RIOLLET MAKE UP MAI KODAMA USING MAC HAIR MASANORI YAHIRO PHOTOGRAPHER’S ASSISTANT MACIEK SUROWIAK STYLIST’S ASSISTANT CHLOE NEWMAN MODELS PAU, MICA (VIVA), AISHA (MODELS 1), CAROLINE, TESSA (SELECT)

ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT FAITH AND GRACE HAWTHRONE T-SHIRT BEYOND RETRO SHORTS COLETTE VERMEULEN ΤΣΑΝΤΑ / CLUTCH BEYOND RETRO

ΠΟΥΛΟΒΕΡ / JUMPER CRAIG LAWRENCE ΦΟΥΣΤΑ / SKIRT CRAIG LAWRENCE ΤΣΑΝΤΑ / BACKPACK FAITH AND GRACE HAWTHRONE

ΦΟΡΕΜΑ / DRESS MARQUES ALMEIDA TΣΑΝΤΑ / CLUTCH AISLING FARRELL

ΚΟΡΜΑΚΙ / BODY AISLING FARRELL ΦΟΡΕΜΑ / DRESS MAIA BERGMAN ΤΣΑΝΤΑ / BACKPACK VINTAGE

ΖΑΚΕΤΑ / CARDIGAN AMERICAN APPAREL ΖΩΝΗ / BELT MAIA BERGMAN ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS MAIA BERGMAN

ΤΖΑΚΕΤ / JACKET COLETTE VERMEULEN ΦΟΡΕΜΑ / DRESS MARY KATRANTZOU

ΖΙΒΑΓΚΟ/ TURTLE NECK AMERICAN APPAREL ΚΑΜΠΑΡΝΤΙΝΑ / TRENCH COAT COLETTE VERMEULEN

ΜΠΛΟΥΖΑ / TOP BEYOND RETRO ΔΙΑΦΑΝΗ ΦΟΥΣΤΑ / TRANSPARENT SKIRT AISLING FARRELL ΦΟΥΣΤΑ / SKIRT AISLING FARRELL

TZAKET / JACKET AISLING FARRELL

Y I A N N I S PA PA D O P O U L O S A B S OLU T E LY TA L E N T E D

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ INTERVIEW ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΡΑΜΑΝΤΑΝΗ DESPINA RAMANTANI ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ PHOTOGRAPHY ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΖΙΜΑΣ CHRISTOS TZIMAS

«Η εμπειρία του φεστιβάλ ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα», μας λέει ο Γιάννης Παπαδόπουλος, μετά τη διάκριση του με ειδική μνεία για το ρόλο του άνεργου νέου στην ταινία του Έκτορα Λυγίζου «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» που προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του 47ου φεστιβάλ κινηματογράφου του Κάρλοβι Βάρι. Ο 23χρονος ηθοποιός που εντυπωσίασε το κοινό στην Τσεχία και ο οποίος θα συμμετάσχει τον χειμώνα στην παιδική παράσταση του Θωμά Μοσχόπουλου «Το νησί των θησαυρών» μιλάει στο Ozon Raw για τα πρώτα του βήματα στην υποκριτική καθώς και για τη συνεργασία του με τον Richard Linklater στην ταινία “Before Midnight”, που γυρίστηκε στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

‘This whole festival experience was something entirely new for me’ says Yiannis Papadopoulos after earning a special jury mention for performing an unemployed young man in Ektoras Lygizos’s film ‘Boy eating the bird’s food’ which was screened at the 47th Czech International Karlovy Vary Film Festival in the Official Competition section. The 23- year- old actor who thrilled the Czechian audience and will be soon playing during the winter season in the children’s play ‘The treasure Island’ by Thomas Moschopoulos at the Athens Concert Hall, talks to Ozon Raw about his early acting steps as well as about his collaboration with Richard Linklater at the movie ‘Before Midnight’, which was shot in Greece, during the summer. Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με τον Έκτορα Λυγίζο; Ο Έκτορας με είχε δει στην μικρού μήκους ταινία της Σοφίας Εξάρχου “Mesecina”. Εκείνη την εποχή είχα μόλις τελειώσει το δεύτερο έτος της Σχολής Εθνικού Θεάτρου. Από εκεί ξεκίνησε η συνεργασία μας και αυτή ήταν η πρώτη μου ταινία μεγάλου μήκους. Θα ήθελες να μας συστήσεις το αγόρι που υποδύεσαι στην ταινία; Υποδύομαι έναν 23χρονο άνεργο νέο από την επαρχία. Όταν ξεκινά η ταινία παρακολουθούμε τέσσερις μέρες της ζωής του, όπου ήδη έχει αρχίσει να βρίσκεται αντιμέτωπος με τη φτώχεια και την πείνα. Βλέπουμε να του κόβουν το ρεύμα, το νερό και όμως εκείνος καταφέρνει να ανταπεξέλθει προσπαθώντας να βρει τροφή για τον ίδιο και το καναρίνι του, χωρίς να ζητά βοήθεια. Πώς προσπάθησες να προσεγγίσεις τον ρόλο σου; Η ερμηνεία μου είναι σε μεγάλο βαθμό σωματική, οπότε πιο πολύ προσπάθησα να προσεγγίσω τον τρόπο που ο νέος αυτός κινείται μέσα στα πράγματα, τον τρόπο που βγάζει το μπρίκι από την φωτιά, που ανοίγει το πατζούρι, τις ιδιοτροπίες του. Γι’ αυτό και εκείνο το διάστημα ήμουνα πολύ πιο ευαίσθητος γενικότερα στον τρόπο που κινούνται οι άνθρωποι και πολύ πιο ανοιχτός σε αντίστοιχες εικόνες. Πώς νιώθεις ως ένας νέος άνθρωπος που ξεκινά την καριέρα του μέσα στην κρίση; Θα έλεγα ότι αυτό που αντιμετώπισα εγώ και που αντιμετωπίζει γενικότερα κάθε νέος άνθρωπος μέσα σε αυτό το περιβάλλον είναι κυρίως δυσκολίες. Βέβαια εγώ έχω σταθεί ιδιαίτερα τυχερός, γιατί ήταν πολύ λίγα τα διαστήματα που έμεινα χωρίς δουλειά από τότε που τελείωσα την σχολή. Παρ’ όλα αυτά επειδή προέρχομαι από μια οικογένεια χαμηλού εισοδήματος και πριν από την κρίση, τα προβλήματα που έχω αντιμετωπίσει ήταν πάντα κυρίως οικονομικά και αφορούσαν περισσότερο στην επιβίωση μου σε μια άλλη πόλη. Η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολο να προσπαθείς να κάνεις κάτι που σου αρέσει σαν δουλειά. Πώς νιώθεις μετά την διάκριση σου στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι και ποια εφόδια σου χάρισε αυτή η εμπειρία. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία καθώς είχα την ευκαιρία για πρώτη φορά να δω πως κινείται μια ταινία στο εξωτερικό και συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για τους Έλληνες ηθοποιούς να φοβόμαστε να ανοιχτούμε προς τα έξω είτε κάνοντας ταινίες και προωθώντας τις στο εξωτερικό είτε πηγαίνοντας οι ίδιοι έξω. Σε αυτό το συμπέρασμα συνέβαλε πολύ και η συνεργασία μου σε μια διεθνή παραγωγή, υπό την σκηνοθεσία του Richard Linklater, στην 3η του ταινία με τίτλο “Before Midnight” με πρωταγωνιστές τους Ethan Hawke και την Julie Delpy, στο ρόλο ενός νεαρού Έλληνα.

How did your collaboration with Ektoras Lygizos come up?

Ektoras had seen me playing in the short- film ‘Mesecina’ by Sofia Exarhou.

At that time, I had barely finished my second year at the Drama School of the National Theatre of Greece. This is when we started working together and this was also my first full- length movie.

Introduce us to your film character.

I play the part of a 23- year- old unemployed provincial young man. The film starts with four days of his life, when he is already on the verge of poverty and starvation. We see how he has the electric power and the water cut out, but he still struggles to survive against all odds by trying to search for food for himself and his pet canary, without asking for any aid.

Which was your approach to your role?

My performance was mainly physical, so I tried to approach my role through the way my role character moves around things; the way he puts the coffee pot on the heat, he opens up the shutters or his quirks. And this is why at that period I was paying specific attention to people’s movements.

How do you feel as a young person who starts his career amidst the crisis?

I would say that I -and every young person- have to deal with a great matter of difficulties given the today’s circumstances. Of course, I was really lucky as I was jobless only for short periods of time after graduating from drama school.

Nevertheless, the problems I had to cope with have always been economic in the main and they had mostly to do with my survival in another city, when I was struggling to do what I like, which is something extremely difficult, like the situation of my role character in the film.

How do you feel after your distinction at Karlovy Vary Festival and what did you earn from this experience?

It was an entirely new experience for me as I had the chance to have for the first time an insight into how a movie is pushed abroad and I realised that there is no reason for Greek actors to fear of expanding their horizons abroad either by making movies and promoting them on an international level or by moving themselves abroad. Participating in an international production under the guidance of the director Richard Linklater for his third movie ‘Before Midnight’ with Ethan Hawke and Julie Delpy, where I was performing a young Greek guy, played a major role in coming to this conclusion.

- 32 -

D A R A S C U L LY FA N TA S Y WOR L D

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΑΝΗΣ INTERVIEW YIANNIS TZANIS

Η 23χρονή Dara Scully από την Ισπανία είναι μια νεαρή φωτογράφος που με κάθε της εικόνα μας πείθει για την ύπαρξη μιας άλλης περισσότερο μαγικής πραγματικότητας. Στο OZON μιλά για καθημερινές αποδράσεις στη χώρα του παραμυθιού, για άγρια θηρία ενώ σίγουρα αποφεύγει να μας πει όλη την αλήθεια.

23rd year old Dara Scully from Spain, is an up and coming photographer whose each image persuades us of an existing phantasy world. She talks to OZON about her daily getaways to the fairyland, about wild animals but we are not sure whether she told us the whole truth. Η Dara που βλέπουμε στις φωτογραφίες σου είσαι όντως εσύ ή κάποιος χαρακτήρας που έχεις επινοήσει; Είμαι, αλλά και ταυτόχρονα δεν είμαι εγώ. Εμπνέεσαι πιο πολύ από τα όνειρα ή τους εφιάλτες σου; Προτιμώ να εμπνέομαι ξύπνια. Τι το ξεχωριστό βρίσκεις στα ζώα και τα συμπεριλαμβάνεις συνεχώς στις φωτογραφίες σου; Είμαι ένα πουλί, άγριο όπως τα δέντρα στα μεγάλα δάση. Νιώθω μία άνεση στη φύση και τα ζώα αποτελούν ζωτικό μέρος της. Όταν εμφανίζονται στις φωτογραφίες μου, νιώθω ότι όλα αυτά είναι πραγματικά. Αποτελούν τον κρίκο μεταξύ εμού και του άγριου. Εσύ είσαι αυτή που βλέπουμε σε κάθε φωτογραφία; Ναι, είμαι μοντέλο του εαυτού μου. Χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου ως εξημερώτρια ελεφάντων, αληθεύει; Μμμμ..ίσως! Στη φαντασία μου τουλάχιστον! Τα ζώα που χρησιμοποιείς στις φωτογραφίες σου είναι αληθινά ή ψηφιακά; Δεν μπορώ να σου πω, είναι μυστικό! Κάθε φωτογραφία κρύβει και μια μικρή ιστορία. Αυτές οι ιστοριούλες αποτελούν μέρος κάποιου ευρύτερου σεναρίου; Μερικές φορές πολλές εικόνες συνθέτουν μία μεγάλη ιστορία. Μιλάνε για ένα κοινό συναίσθημα, ένα παγκόσμιο συναίσθημα που είναι μεγαλύτερο από τα συναισθήματα που δημιουργούνται σε μεμονωμένες φωτογραφίες. Ευχήθηκες ποτέ σου να μπορούσες να γίνεις μέρος αυτής της ονειροχώρας που συνθέτεις με τη τέχνη σου; Βασικά, αυτές οι φωτογραφίες είναι το διαβατήριο μου για αυτή την ονειροχώρα. Όταν τις βλέπω, ταξιδεύω μέσα στην ιστορία. Και αυτή είναι και η απάντηση μου στην πρώτη ερώτηση. Όταν κοιτάζω αυτές τις φωτογραφίες βλέπω μέσα και τον εαυτό μου.

Is the Dara we get to see in your photos yourself or a character you made up?

She’s me and she’s not.

Where do you draw most of your inspiration from, your dreams or nightmares?

I prefer wakefulness.

What is it so special about animals that you feel the need to include them constantly in your photos?

I’m a bird, wild like the trees in a big forest. I feel comfortable in the nature and animals are an important part of this. When they appear in my pictures, i feel that all of this is real. They’re my connection with the wild place.

Is that you on every photo?

Yes, I’m my own model.

You describe yourself as an elephant tamer, is there any truth in that?

Mmm… Maybe! At least in my imagination!

Are all the animals used in your photos real or digitally added?

I can’t tell you, it’s a secret!

Each photo comes with a little story. Are these stories part of a greater plot?

Sometimes all the pictures create a big story. Bluebird’s Heart, Exposed to the ghosts… they speak about a common feeling, a global feeling, and it’s bigger than the feelings into the individual pictures.

Do you ever wish you could step into the fairy tale world you project through your art?

In fact, my pictures are the passport to a fairy tale world. When I see them, I travel inside the story. And this is the answer to the first question. I’m the Dara of the pictures when I’m looking at them.

- 34 -

F A S H I O N I L L U S T R AT I O N N O W !

THE NEW FORCES

ΚΕΙΜΕΝΟ ΒΙΚΥ ΦΛΩΡΟΥ VICKY FLOROU ILLUSTRATIONS JARNO KETTUNEN, EUGENIA ALEJOS GARRIDO, ZOYA SMIRNOVA, ARTAKSINIYA

ZOYA SMIRNOVA

Σε μια εποχή που ο φωτογραφικός φακός και τα ψηφιακά μέσα κυριαρχούν, η αναζήτηση εναλλακτικών μέσων δημιουργικής έκφρασης, αποτελεί πλέον μονόδρομο. Με πυξίδα τη φαντασία, νεαροί δημιουργοί ανακάλυψαν ένα μονοπάτι όπου τολμούν και πειραματίζονται, ανοίγοντας έναν καινούργιο, ανεξερεύνητο δρόμο στην εικονογράφηση μόδας του 21ου αιώνα. Για πολλούς η εικονογράφηση μόδας, αποτελούσε μια ανάμνηση, μια ξεχασμένη τέχνη που επήλθε σε κορεσμό τη δεκαετία του ‘ 60. Με την πρόοδο της φωτογραφίας, το ενδιαφέρον για τα σχεδόν ξεπερασμένα για την εποχή, «πολύχρωμα σκίτσα» μειωνόταν διαρκώς. Από το παρασκήνιο πλέον, σχεδόν αθόρυβα ανασυγκροτήθηκε και άρχισε να κερδίζει έδαφος, όχι μόνο ως μέσο εμπορικής προώθησης των συλλογών αλλά και ως μια εναλλακτική μορφή τέχνης και καλλιτεχνικής προσέγγισης. Οι πρώτοι ψίθυροι ξεκίνησαν από το διαδίκτυο, καθώς η πληθώρα των φωτογραφιών στα αμέτρητα blogs, έφερε τον κορεσμό στα μάτια των αναγνωστών και η ανάγκη για τη δημιουργία μιας νέας καλλιτεχνικής έκφρασης ήταν έκδηλη. Η στροφή στη χαμένη αθωότητα του παρελθόντος με τη δημιουργία πρωτότυπων σκίτσων μόδας σε συνδυασμό με τα άλλα μέσα, κέντρισε την προσοχή τόσο των απλών αναγνωστών, όσο και των οίκων μόδας και αντίστοιχα των περιοδικών εκδόσεων. Κάθε χρόνο οι συνεργασίες μεταξύ νέων εικονογράφων και μεγάλων οίκων, όπως οι Viktor & Rolf πληθαίνουν, ενώ όλο και περισσότερα editorials και εξώφυλλα περιοδικών όπως η Vogue, το Harper’s Bazaar και το Dazed&Confused φιλοξενούν έργα νέων, ταλαντούχων εικονογράφων. Αντίστοιχα, απέκτησε και μια θέση στους εκθεσιακούς χώρους, με την Fashion Illustration Gallery (FIG) του Λονδίνου να αποτελεί το σημαντικότερο χώρο φιλοξενίας όλων των κλασσικών έργων των αμέτρητων διαχρονικών εικονογράφων μόδας, όπως του Rene Gruau και του Antonio Lopez. Στο χώρο του Fashion Space Galley, η έκθεση Go Figure: New Fashion Illustration η οποία πραγματοποιήθηκε το περασμένο καλοκαίρι, στόχο είχε να αναδείξει το μέλλον της εικονογράφησης μόδας, φιλοξενώντας 60 έργα από 13 ανερχόμενα νέα ταλέντα. Με εμφανείς τις επιρροές από διάφορους κλάδους, όπως το σχέδιο μόδας, το graphic design και τη φωτογραφία, τα έργα τους αποτελούν την πιο δημιουργική και πολυδιάστατη πτυχή της σύγχρονης εικονογράφησης μόδας. Κάθε έργο αντιπροσωπεύει και μια ξεχωριστή απεικόνιση της προσωπικής τους πραγματικότητας. Η Ρωσίδα εικονογράφος Artaksiniya, περιγράφει η ίδια τα σχέδια της, ως έναν « ψευτο- ρεαλισμό» με μία ψυχεδελική πινελιά από pop –art αισθητική. Αντίθετα, σε πιο υποτονικούς ρυθμούς σχεδιαστικά, η Zoya Smirnova με τη σειρά των «straight –up» ανδρικών, street style σχεδίων της προσδίδει ένα μινιμαλιστικό ύφος στα σκίτσα της, με τις σιλουέτες των ανδρών να παραπέμπουν στους υπερήρωες των εικονογραφημένων κόμικς της δεκαετίας του ΄60. Με ένα πιο παιχνιδιάρικο ύφος, η Eugenia Alejos η οποία ζει και εργάζεται στη Μαδρίτη, περιγράφει τα ογκώδη, τρισδιάστατα κολάζ της ως ένα ‘ οργανωμένο χάος’, συνδυάζοντας την υφή, τα υφάσματα και τις τολμηρές πινελιές για να επιτύχει ένα πολυδιάστατο αποτέλεσμα. Συνδυάζοντας τη φωτογραφία με vintage και σύγχρονα στοιχεία, η Eugenia Alejos ξεχωρίζει για τη μίξη ουδέτερων χρωμάτων και σκίτσων που εναρμονίζονται με τη χρήση διάφανων υφασμάτων, όπως οργάντζα, γάζες και λωρίδες από μεταλλικό δέρμα. Όσον αφορά τον Φινλανδό εικονογράφο Jarno Kettunen, η τεχνική του παραμένει πιστή στις βασικές μεθόδους εικονογράφησης μόδας. Με μοναδικά εργαλεία τον καμβά , το σχεδιαστικό μολύβι και τις νερομπογιές, ο Jarno είναι πλέον αναπόσπαστο μέλος στα παρασκήνια των μεγάλων επιδείξεων μόδας, απεικονίζοντας την ανθρώπινη φιγούρα με τις αυθόρμητες πινελιές του, σχεδόν ανεπαίσθητες «πιτσιλιές», πάνω στον καμβά. Οι συνεργασίες του ήδη είναι αξιοζήλευτες και συμπεριλαμβάνουν ονόματα όπως των Gareth Pugh, Dior Homme, Jean Paul Gaultier, A.F. Vandevorst και Henrik Vibskov. Αντίστοιχη επιτυχία απολαμβάνει με τις περιοδικές εκδόσεις, με έργα του να κοσμούν όλο και περισσότερο τις σελίδες των Elle, Nylon κ.α. Πάντως, για όλους τους αμφισβητίες που διερωτώνται αν η εικονογράφηση μόδας αποτελεί τέχνη άξια της προσοχής μας, ο κλασσικός εικονογράφος μόδας Rene Gruau απαντά: «Είναι απλά μια γραμμή; Μα, αυτή αποτελεί τη βάση για όλες τις τέχνες, με μια γραμμή μπορούμε να αποδώσουμε το μεγαλείο και τον αισθησιασμό. Αυτή η γραμμή είναι που συνθέτει τις αισθήσεις και συγκεντρώνει τη γνώση». Το σίγουρο είναι πως είτε πρόκειται για μια λευκή κόλλα και ένα μολύβι, είτε ένα καμβά με νερομπογιές, ή μια οθόνη υπολογιστή, η εικονογράφηση μόδας θα εξακολουθήσει να αποτελεί τον καμβά για νέες, ανεξερεύνητες δημιουργικές τάσεις και αυτή είναι η μαγεία της.

- 36 -

JARNO KETTUNEN

- 37 -

ARTAKSINIYA

In a time of cameras and digital means holding sway, the search of alternative ways of creative expression has become an one-way street.

Young creators driven by imagination have now discovered a new area to dare and dabble in, by inaugurating at the same time a new and unexplored path to 21st century fashion Illustration.

For many Fashion Illustration was more like a reminiscence, a forgotten and saturated art of the 60s. Due to the progress of photography, the interest for those almost obsolete for this day and age ‘colorful sketches’ was all the more decreasing. But now, from the backdrops, fashion Illustration picked up its pieces almost silently and began to gain ground not only as a means of commercial promotion of a garments’ collection , but also as an alternative form of art and artistic approach. The first signs kicked off on the net with a plethora of photos in countless blogs bombarding the eyes of the readers. The urge to create a new artistic expression was conspicuous. This turn to this lost innocence of the past through the creation of ingenious fashion sketches in combination with other mediums, not only caught the ordinary reader’s attention, but also intrigued fashion houses and magazines. Every year more and more collaborations between new illustrators and huge fashion houses take place, like Viktor Rolf, while even more editorials and magazine covers (Vogue, Harper’s Bazaar, Dazed & Confused) feature the work of a young, talented illustrator.

Similarly, fashion illustration earned its place in the museum world too; Fashion Illustration Gallery (FIG) in London represents the cradle of all the classical pieces of every classic fashion Illustrator like Rene Gruau and Antonio Lopez to name a few. In the Fashion Space Gallery venue the ‘Go Figure: New Fashion Illustration’ exhibition, which was contrived last summer, gave prominence to the future of fashion illustration by hosting 60 pieces of 13 up- and coming new talents. Those pieces, with obvious influences of various fields like photography, fashion and graphic design, represent the most creative and multi-dimensioned part of contemporary fashion Illustration. Each and every piece represents an individual depiction of their personal reality; The Russian Illustrator Artaksiniya describes her pieces of work as a ‘pseudo- realism’ with a psychedelic nuance of pop- art aesthetic. On the contrary, Zoya Smirnova with her collection of ‘straghtup’ mannish, street- style sketches, adds up a more minimalistic touch in her sketches, judging by the man silhouettes which resemble to comic superheroes of the 60s. In a more whimsical manner, Eugenia Alejos, who lives and works in Madrid, describes her bulky, three- dimensioned collages as a neat chaos, wherein through the combination of textures, textiles and daring additions a multi-dimensioned result is achieved. Intermarrying photography, vintage and contemporary elements, Eugenia Alejos stands out for the mixture of matte colors and sketches which harmonically adjust to the use of transparent textiles, like organza, gauze and metallic sliced leather. As for the Finnish Illustrator Jarno Kettunen, his technique remains faithful to the basic methods of Fashion Illustration. With a canvas, his sketching pencil and watercolor as his only tools, Jarno has become an integral member of the backstage of every huge fashion show, by depicting the human figure with his spontaneous brushstrokes- almost imperceptible splashes on the canvas. His collaborations are already enviable taking into consideration names like Gareth Pugh, Dior Homme, Jean Paul Gaultier, A.F. Vandervorst and Henrik Vibskov. The same success he enjoys in the magazine area too, with his pieces being found even more often in Elle, Nylon etc.

As for the doubters, who are still wondering if Fashion Illustration is an art which deserves their attention, the renowned Fashion Illustrator Rene Gruau replies: ‘Is it just a line? But this line is the cornerstone of all arts, with one line we can manifest grandeur and sensuality. This line is the one that gathers all the senses and accumulates knowledge.’ One thing is for sure; either on a blank paper with a pencil, or on a canvas with watercolor, or in a computer screen, fashion illustration will always be a canvas for new unexplored creative trends, and this is where the whole magic lies.

- 38 -

EUGENIA ALEJOS GARRIDO

- 39 -

MOLOTOV JUK EB OX ARMED GYPSIES

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΓΚΡΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΝΙΚΟΛΑΣ ΒΕΝΤΟΥΡΑΚΗΣ INTERVIEW VASILIS TSIGKRIS PHOTO NIKOLAS VENTOURAKIS molotov-jukebox.co.uk/

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Αυτή τη ρήση φαίνεται πως συμμερίζεται η Natalia Tena, τραγουδίστρια των Molotov Jukebox. Κι η αλήθεια είναι πως οι απαντήσεις της μπορεί να μοιάζουν φτωχές σε ποσότητα χαρακτήρων, μα είναι πλούσιες σε περιεχόμενο. Οι Molotov Jukebox γεννήθηκαν από την αγάπη και το sex και οι ίδιοι με τη σειρά τους γεννούν το Gyp-Step, μια μουσική που τιμά τους προγόνους της και μοιάζει να βασίζεται στον ενθουσιασμό και αυθορμητισμό των μελών της. Αυτό που ακολουθεί, μπορεί να χαρακτηριστεί εξίσου αφοπλιστικό με τη μουσική της μπάντας: μια ξαφνική μπόρα στους τροπικούς, έναν πόλεμο αστραπή (blitzkrieg) κι ένα jukebox γεμάτο εκρηκτικά.

Least said sooner mended; Natalia Tena, the front singer of Molotov, follows it to the letter. The truth is that her answers may lack in quantity but not in meaning. Molotov Jukebox was born out of love and sex, which in turn gave birth to Gyp- Step, a music type that honors its ancestors and seems to be based on the enthusiastic and spontaneous mood of its members. What comes next could be described as disarming as the band’s rhythm; a sudden burst of tropic rain, a Blitzkrieg as the Germans would say, and a Jukebox armed with molotov. Πώς δημιουργήθηκαν οι Molotov Jukebox; Μέσα από την αγάπη και το sex. Όλα ξεκίνησαν σε ένα μυστικό garden party. Γιατί επιλέξατε αυτό το όνομα για το συγκρότημά σας; Πιστεύετε πως αντιπροσωπεύει τον χαρακτήρα του ήχου σας: ένα εκρηκτικό κοκτέιλ μουσικής; Ήμουν με τον Sam σε ένα φεστιβάλ παίζοντας μουσική μήπως και βγάλουμε λεφτά για αλκοόλ, τότε κάποιος μας ρώτησε ποιοι είμαστε και ο Sam απάντησε «Molotov Jukebox» επισφραγίζοντας έτσι το όνομα του συγκροτήματος. Είστε μία μπάντα ‘γεννημένη για το stage’; Οι ήχοι, οι ενορχηστρώσεις και τα vibe σας πρέπει να φτάνουν στο απόγειό τους όταν παίζετε live. Την προτιμάτε αυτή τη διαδικασία από τις studio ηχογραφήσεις; Προτιμώ πολύ περισσότερο τις live εμφανίσεις, παρόλο που μπορείς να νιώσεις ευάλωτος και να σιχαίνεσαι κάθε στιγμή πάνω στην σκηνή, αν ο ήχος δεν είναι καλός! Το να μην μπορείς να ακούσεις τον εαυτό σου όταν τραγουδάς μοιάζει με το να είσαι χαμένος στην θάλασσα... Δεν χωράει αμφιβολία, ωστόσο, πως η δουλειά στο studio τελειοποιεί τη μουσική. Θα δούμε από εσάς κάποια ευρωπαϊκή περιοδεία (ή και πιο πέρα) στο άμεσο μέλλον; Αυτό όμως που με εξιτάρει περισσότερο είναι μία πιθανή εμφάνιση στη Νέα Υόρκη τον Οκτώβριο ή ακόμα και στην Αριζόνα και μετά πίσω στη Βραζιλία! Είμαστε κυριολεκτικά εκστασιασμένοι. Κάνοντας μια απόπειρα να βρω έναν χαρακτηρισμό για τη μουσική σας, θα χρησιμοποιούσα αρχικά τον όρο ‘gypsy’. Εσείς; Gyp-step sweat, καλύτερα. Ακόμα και έτσι οι Molotov Jukebox συνδυάζουν διάφορα είδη μουσικής. Ποιο είναι αυτό που κατά βάση σε επηρεάζει και σε εμπνέει; Συνήθως επηρεάζομαι από τα τραγούδια με τα οποία παθιάζομαι κατά καιρούς. Τώρα είναι το Disco Disco Partizani από Dj Shantel. Πραγματικά διασκέδασα με το video ‘Tick Tock’. Θυμίζει πάρα πολύ το ‘ξύπνημα των νεκρών’. Πώς προέκυψε σαν ιδέα; Ο Marco, φίλος μου που μου έχει σταθεί χρόνια και σκηνοθέτης του πρώτου μας video, άκουσε το τραγούδι και αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που του ήρθε ενστικτωδώς στο μυαλό. Τελειοποιήσαμε τις ιδέες και αφού οργανώσαμε το στήσιμο, το βγάλαμε μέσα σε τρεις μέρες. Ήταν εύκολο για εμένα να μπω στην ιδέα μιας και τα γενέθλια μου είναι τη Μέρα των Νεκρών και από μικρή ηλικία με ενθουσίαζαν οι εορτασμοί στο Μεξικό. Τι έπεται για τους Molotov Jukebox; Ποιος ξέρει... Το μόνο που ελπίζω είναι να κάνουμε τον κόσμο να χορεύει και να ιδρώνει μέχρι να πεθάνουμε.

Will you tell us a bit about how Molotov Jukebox came to be?

Through love and sex. It all started at a secret garden party.

Why have you chosen this name for your band? Is it a way to describe your music -an explosive music cocktail?

While Sam and me were busking for alcohol during a festival, someone asked us who we were and Sam simply replied “molotov jukebox”, sealing the band’s name that way!

Are you a “born for the stage-band”? Your sounds, instrumentations and vibes must be reaching their peaks when you perform live. Do you prefer this process rather than working in a studio?

I’m more into live performing, although you get to feel vulnerable and can hate every moment on stage, if the sound ain’t good! Not being able to hear your voice seems like you’re lost at the sea. However there is no doubt that working in the studio perfects the music.

Are there any plans for a European -and beyond- tour?

New York in October or even maybe Arizona and then back to Brazil!!! I’m literally wet.

If I try to define your music, “gypsy” would be a primary term in it. What would your definition be?

Gyp-step sweat music.

Still, Molotov Jukebox combines many different styles. What are your main influences and inspiration sources?

I get usually get inspired by any songs I am obsessed with. At the moment it’s Dj Shantel’s Disco Disco Partizani.

I really enjoyed the video of “Tick Tock”. I think it’s very close to what “day of the dead” is all about: a celebration for the deceased. How did you come up with this idea?

The director, Marco, who happens to be one of my best friends, listened to the track and that is exactly what he envisioned. We perfected the ideas together and after working on the set up we smashed it out in three days. It was easy for me to grasp the idea as my birthday is on Day of the Dead and since an early age I have been fascinated with the celebrations in Mexico.

What’s next to come for Molotov Jukebox?

Fuck knows, I hope to Darwin that we can still make people dance and sweat till the day we die.

- 40 -

KIT NEALE F RU I TS & V EG ETA BL E S

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ INTERVIEW ANDREAS DIMOPOULOS ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ PHOTOGRAPHY MAFALDA SILVA kitneale.tumblr.com

Ο 24χρονος Kit Neale, παρουσίασε στις αρχές της χρόνιας τη χειμερινή συλλογή του στα πλαίσια του Fashion East Menswear Installations, μπροστά σε ένα πλήθος ενθουσιασμένων θεατών. Ζωηρά χρώματα, λαχανικά, λουλούδια, φρούτα και έντομα, όλα τα μοτίβα του ήταν εμπνεύσμένα απο τον αγρό του πατέρα του και τον κήπο του Derek Jarman. Βαθύτερη επιθυμία του να αλλάξει την εικόνα του λονδρέζικου streetwear και να ντύσει με χιούμορ όλα τα αγόρια της πόλης.

24-year- old Kit Neale presented earlier this year his winter collection at Fashion East Menswear Installations in front of an enthusiastic crowd. Vivid colors, vegetables, flowers, fruits and insects, all his motives were inspired by his dad’s allotment and Derek Jarman’s garden.

His most profound wish is to change London streetwear and dress whimsically the boys of the town. Πού γεννήθηκες και πού έζησες πριν να μετακομίσεις στο Ravensbourne; Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Νοτιοανατολικό Λονδίνο, κοντά στο Peckham. Στα μέσα της εφηβείας μου έζησα στο Portsmouth, στη νότια ακτή της Αγγλίας και στα 16 γύρισα πίσω στο Λονδίνο. Τι απολάμβανες περισσότερο από τις σπουδές σου εκεί; Την ελευθερία μου και ένα φοιτητικό δάνειο (γέλια). Πόσο χώρο καταλαμβάνει η μόδα στην καθημερινότητα σου; Τι άλλο σε γεμίζει να κάνεις εκτός από αυτό; Όποιoς και να είναι ο χώρος στον οποίο δουλέυεις, καταλαμβάνει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής σου. Και η βιομηχανία της μόδας δεν αποτελεί εξαίρεση. Αλλά η ζωή είναι κάτι παραπάνω από δουλειά και μόδα. Περνάω τις ελεύθερες μου ώρες απολαμβάνοντας την πόλη που μένω- η οποία από πολιτιστικής πλευράς είναι από τις αγαπημένες μου. Από τις τάσεις που κυκλοφορούν τελευταία στο Λονδίνο ποια είναι η αγαπημένη σου; Είναι πολύ έντονη η επιστροφή της τσάντας μέσης, η οποία μας πηγαίνει πίσω στα 90s- αυτή την περίοδο τα 90s έχουν αναβιώσει για τα καλά! Αγχώθηκες για τις αντιδράσεις σχετικά με την υπέρμετρη χρήση των prints στα ρούχα; Ποιο είναι το αγαπημένο σου print από τη συλλογή; Μπα, και οι άντρες μπορούν να παίζουν με τα χρώματα και τα prints. Το αγαπημένο μου είναι το ‘Picnic at Rays’ print λαχανικών. Τι να προσδοκούμε από την καινούργια σου συλλογή; Μία μίξη Acid House και στοιχείων παρμένων από την κουλτούρα της βρετανικής ακτής.

Where were you born and where did you live before going to Ravensbourne?

Born and bred in South East London, around a place called Peckham. I spent my mid teens living in Portsmouth, on the south coast of England before moving back to London at 16.

What did you enjoy the most about your studies there?

Freedom and the student loan.

How big is the part that fashion holds in your everyday life? Is there anything else, you enjoy doing apart from it?

Whatever industry you work in, it takes up most of your life. That’s no different from fashion. But life goes far beyond work and fashion. I spend my free times enjoying the city I live in – which is culturally one of my favorite places.

Which of the current fashion trends in London, would you pick as your favourite? Where should one look for them?

I’m seeing the bum-bag resurfacing, which draws back to the 90s resurgence prominent at the moment – the nineties are burning up right now!

Were you intimated, at all, by the extensive use of prints? What is your favourite one from the collection?

Nah, men’s can have fun in colour and print too. Favorite print for me is the ‘Picnic at Rays’ vegetable print.

What should we expect in your new collection?

It’s gonna be very Acid House meets the British seaside.

- 42 -

IAN RITTERSKAMP & SÉBASTIEN WOLF M O D E R N S T O R R Y-T E L L I N G

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ INTERVIEW ANDREAS DIMOPOULOS ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΛΑΜΑΡΗΣ PHOTOGRAPHY MARIOS KALAMARIS

Ο Bruce LaBruce και η Yoko Ono είναι μόνο μερικοί απο τους καλλιτέχνες που δάνεισαν τις φωνές τους και τις ιστορίες τους για τις animation ταινίες των Ian Ritterskamp και Sebastien Wolf. Οι ταινίες τους πραγματεύονται, φανταζονται εκ νέου και επαναπροσδιορίζουν τις αφηγήσεις άλλων ανθρώπων. Στην τελευταία τους με τίτλο Arts + Crafts Spectacular #2 οι φωνές και οι φιγούρες του εμβληματικού καλλιτεχνικού διδύμου Gilbert&George ταξιδεύουν σε διάστημα 71 δευτερολέπτων στην αγγλική εξοχή για να γυρίσουν πίσω στην πόλη άρον άρον.

Bruce LaBruce and Yoko Ono are among the artists who have offered their voices as well as stories to Ian Ritterskamp and Sébastien Wolf’s animated films. Their short films revolve around, re-imagine and reinterpret other people’s pesronal narratives. In their latest, Arts + Crafts Spectacular #2 the voices and plasticine figures of London’s iconic art couple Gilbert&George make a 71-second trip to the English countryside just to return appalled back to the ciy. Πότε ξεκινήσατε να δουλεύετε μαζί; Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί λίγο αφότου αφήσαμε την Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Düsseldorf, όπου και γνωριστήκαμε. O Ian χρησιμοποιεί στοιχεία φωτογραφίας και βίντεο όπως και ο Sebastien, μόνο που ο Sebastien κάνει και comics σε συνεργασία με τον Tinka Stock. Περιγράψτε μας τα στάδια της δημιουργίας σας. Πώς μία ιδέα μετεξελίσσεται σε animation ταινία μικρού μήκους; Όλα ξεκινάνε με το να σου αρέσει ή να σε ιντριγκάρει κάτι και να εμπιστεύεσαι αυτή την παρόρμηση, νιώθοντας πως είναι κάτι που πρέπει να ειπωθεί. Γιατί επιλέξατε ως μέσον το animation; Από τη στιγμή που πραγματευόμαστε ιστορίες, μύθους και την επινόηση ενός ατόμου το animation γίνεται το τέλειο εργαλείο μυθοπλασίας. Η πλαστελίνη, χειροποίητα μορφοποιημένη, αποκτά και αυτή μορφή. Και μία ιστορία είναι μορφή. Βλέπετε, το animation ταιριάζει πάνω από όλα με την παιχνιδιάρικη και χιουμοριστική προσέγγισή μας! Οι ταινίες σας περιλαμβάνουν τις φωνές των Gilbert&George, Bruce LaBruce, Yoko Ono και Tris Vonna-Mitchell. Πώς τους πλησιάσατε και πώς αντέδρασαν στην αρχή; Ο Τρις είναι φίλος μας και μας παραχώρησε μία ηχογράφηση από μία ερμηνεία του στην Jeu de Paume Gallery στο Παρίσι. Επισκεφτήκαμε τους Gilbert & George στο Λονδίνο και μας έδωσαν το ελεύθερο να χρησιμοποιήσουμε οποιοδήποτε ακουστικό υλικό θέλαμε και έτσι ηχογραφήσαμε μία καλλιτεχνική συζήτηση που κάναμε μαζί τους. Ύστερα πλησιάσαμε τον Bruce LaBruce μετά την προβολή μίας από τις ταινίες του στο Βερολίνο. Αφότου είδε το Arts + Crafts Spectacular #1 ξεκίνησε να γράφει μια ιστορία για εμάς, με φόντο παιδικές αναμνήσεις. Ξαναβρεθήκαμε και την ηχογραφήσαμε στο Βερολίνο. Ύστερα, ο γραμματέας των Gilbert & George μας τηλεφώνησε, ζήτησε εκ μέρους τους 10 ακόμα αντίγραφα και μας πρότεινε μία γκαλερί στην Βιέννη, όπου προβλήθηκε η δουλειά μας. Τι είναι αυτό που σας συναρπάζει στην εκ νέου διήγηση μιας ιστορίας; Στο Arts + Crafts Spectacular #2 αφήσαμε την γραμμική προσέγγιση και συμπεριλάβαμε ιστορίες μέσα στις ιστορίες. Η επιλογή αντικείμενου ενδιαφέροντος και μέσου μοιάζει με αυτό που συνέβαινε στον Άμλετ, ο οποίος δεν μπορούσε να λειτουργήσει μέχρι να αποκτήσει κοινό, μέχρι να συνειδητοποιήσει πως τον έβλεπαν και αυτό του έδωσε την ώθηση να παίξει και να γίνει ένα με τον ρόλο του. Μέχρι που και ο ίδιος έγινε ιστορία. Πόσο μπορείς να παρεκκλίνεις από την πρωτότυπη ιστορία; Πολύ, αλλά πάντα διατηρώντας τη μορφή. Επανασυνδέουμε ιστορίες από διαφορετικές περιόδους, επανασυνδέουμε ιστορίες από διαφορετικούς ανθρώπους που δεν έχουμε γνωρίσει ποτέ. Τα voice- over ωστόσο μένουν σχεδόν ανέπαφα. Δημιουργούμε ιστορίες και φαντασία.

When did you start working together?

We started working together shortly after leaving art college (Kunstakademie Duesseldorf) where we initially met. We haven’t always worked together, but we have collaborated on many films including music videos. Ian also uses photography, film and video as does Sébastien who in addition to that is making comics and collaborating with Tinka Stock.

What is your creative process? How does an idea come to be a short animation film?

It all starts with liking something or being intrigued by something, trusting this impulse, feeling it needs to be done, said and shown.

Why did you choose animation as your medium?

We are not fixed to animation as our only medium. Since our films deal with stories, (hi)stories, myths and the construction or fabrication of self/image/ story, animation as a tool of fiction works perfectly. Plasticine, modeled by hand, also becomes form; and a story is form. Above all, animation suits our playful and humorous approach.

Your films include the voices of Gilbert&George, Bruce LaBruce, Yoko Ono and Tris Vonna-Mitchell. How did you approach them and what was their initial reaction?

Tris is a friend of ours, so he gave us a recording of a performance piece recorded at the Jeu de Paume Gallery, Paris. We visited Gilbert & George in London and they gave us permission to use whatever audio we wanted from them. So we recorded an artist talk with them.

We approached Bruce LaBruce after a screening of one of his films in Berlin.

After having seen Arts + Crafts Spectacular #1 he was prepared to write a story for us, reflecting childhood memories. We met again and recorded it in Berlin. Gilbert & George’s assistant phoned us and asked for 10 more copies as well as recommending us to a gallery in Vienna, who then showed our work.

What is about the re-telling of a story that fascinates you?

In Arts + Crafts Spectacular #2 we left the linear approach to include stories within stories. Οur choice of interest and medium touches on the same thing as the whole Hamlet thing. Hamlet, who couldn’t take action until he had an audience, until he was aware that he was seen and this enabled him to act and be his role. Until he himself became a story.

How far can you deviate from the original story?

Very far but still within the boundaries of resemblance. We recombine stories of different times/eras, recombine different people who never have met. The voice-overs however are left untouched if at all shortened. We create stories and fiction.

- 44 -

ΝIELS STRØYER CHRISTOPHERSEN A F R E SH S TA RT

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ INTERVIEW ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ JOANNA PAPAZOGLOU ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ PHOTOGRAPHY ERIKA SVENSSON framacph.com

Ένα νέο ξεκίνημα μπορεί να γίνει διστακτικά αλλά και με ορμή εξαιρετική. Συχνά με ένα συνδυασμό των δύο. Στην πόλη της Κοπεγχάγης συναντήσαμε τον Νiels Strøyer Christophersen, καλλιτεχνικού διευθυντή του ανερχόμενου design agency&studio FRAMA και συλλέκτη. Στο σαλόνι του μας μίλησε για τη χαρά του να είσαι ‘πρωτάρης’.

A new beginning could be dealt hesitantly but also with great force; sometimes by the combination of both. We met in Copenhagen with Niels Stroyer Christophersen, art director of the up-and-coming design agency & studio FRAMA and also collector. At his salon he talked to us about the joy of being a ‘beginner’. Πώς νιώθεις ως μέλος της νέας δανέζικης σκηνής design, μίας σκηνής της οποίας το παρελθόν είναι όχι μόνο βαθύ στο χρόνο αλλά και πολύ ισχυρό. Πόσο εύκολα τοποθετεί κανείς τον εαυτό του σε αυτό το ταμπλό; Θα έλεγα πως βρίσκομαι κάπου ανάμεσα στην τρίτη γενιά αυτού που ονομάζουμε δανέζικο design, ξεκινώντας το μέτρημα από την εποχή του ‘50. Εκείνη την περίοδο ακολούθησε ένα νέο κύμα εταιριών, κάπου γύρω στα τέλη του 90 - και έπειτα το σήμερα. Κάθε μία από αυτές τις γενιές χαρακτηρίζεται από μία διαφορετική στιλιστική έκφραση που φυσικά αντανακλά τις συνθήκες στις οποίες γεννήθηκε. Τι ακριβώς συμβαίνει στη FRAMA; Είναι ένα design agency που ξεκίνησε το 2008. Ξεκινήσαμε εκπροσωπώντας διεθνείς εταιρίες στην αγορά της Σκανδιναβίας και χτίζοντας μία σταθερή πλατφόρμα, φτάσαμε σήμερα να παρουσιάζουμε πλάι στα μεγάλα labels και τη δικιά μας συλλογή. Ποια είναι η μεγαλύτερη καινοτομία που βλέπεις τελευταία; Ό,τι αντιπροσωπεύει την αισθητική της υπερβολής. Θεωρείς πως είσαι ακόμα στο ξεκίνημα; Κατά πολλές έννοιες, ναι, απόλυτα. Και είναι ενδιαφέρον. Εννοώ, πως οι συνθήκες, αυτό το “how to do bussiness” αλλάζουν τόσο γρήγορα που πρέπει κανείς να εφευρίσκει μία συνεχόμενα νέα, εύελικτη δομή. Οι οικονομικές παράμετροι που είναι καθοριστικές, το τι θεωρείται χρήσιμο και τι όχι... αλλάζουν και επιβάλουν να ξεκινάς εκ νέου. Δηλαδή να είσαι πάντα ένας πρωτάρης, αλλά ευτυχώς με συσσωρευμένη εμπειρία. Άπ’ό,τι ξέρω είσαι και ο ίδιος συλλέκτης. Μου αρέσει να συλλέγω ιδιαίτερα αντικείμενα από το παρελθόν φτιάχνοντας ωραίες μίξεις. Πρόσφατα απέκτησα ένα καινούργιο τραπέζι του Sebastian Wrong της εταιρίας Established&Sons πλάι σε δύο φανταστικές καρέκλες του Δανού Kaare Kline, που στην ουσία έχτισε την design scene τη δεκαετία του 1940. Και το περιοδικό Mobilia, χωρίς αμφιβολία. Το ανακάλυψα όσο ζούσα στο Παρίσι και δεν το ξεπέρασα ποτέ. Έτος ίδρυσης 1954 στη Δανία, κείμενο παράλληλα σε δανικά,αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, εξαιρετικό περιεχόμενο και στήσιμο. Το θεωρώ πολιτιστικό θησαυρό. Όλα αυτά ωστόσο φέρουν την αναγνωρισμένη σφραγίδα του παρελθόντος τους. Εκτός από αυτά ασχολείσαι με την συλλογή σύγχρονης Τέχνης. Τι σε κάνει να επενδύεις τόσο επίμονα σε αυτό; Οι εικαστικές Τέχνες είναι μία μορφή δημιουργίας που εκτιμώ πολύ βαθιά... ίσως είναι για μένα η πιο γνήσια έκφρασή της. Αγοράζω έργα Τέχνης κυρίως από καλλιτέχνες του ευρύτερου περιβάλλοντός μου, άτομα που γνωρίζω προσωπικά και σέβομαι. Αρκετά συχνά νιώθω πως κάποιο έργο θα παίξει ένα σημαντικό ρόλο στο μέλλον, όχι ως χρηματική επένδυση, αλλά στην προσωπική μου ζωή. Αποκτώ χωρίς δεύτερη σκέψη κάθε έργο που μου δημιουργεί αυτή την αίσθηση. Κοιτώντας το παρελθόν και το μέλλον – τι κρατάς και τι αφήνεις πίσω; Αποφεύγω τις παρακαταθήκες κάθε είδους. Το κίνητρό μου είναι το παρόν, το μέλλον και όσα θα ακολουθήσουν. Στόχος μου δεν είναι να ξεχάσω αλλά να καταφέρω. Αγαπημένο περιοδικό, fashion brand, προορισμός, υλικό; Mobilia, Comme des Garçons, Beirut και τα υλικά εν γένει.

How do you feel as part of the Danish design scene, whose history is long and very powerful? How easily can someone be integrated into this context?

I would say that I belong more or less to the third generation of the so-called Danish design, which dates back to the 50s. At that time a new wave of names followed suit, about the time of the 90s and the 3rd generation represents what is going on now. Each and every one of those generations has a different stylistic expression, which definitely reflects the circumstances, under which they were created.

What is going on in FRAMA exactly?

FRAMA is a design agency which started up in 2008. We started by representing international companies of the Scandinavian market. With the constant construction of a steady platform, here we are today presenting our work along with big labels as well as our own collection.

Which is the biggest breakthrough that you have come along lately?

Anything that represents the extravagant!

Do you think that you are still at the beginning?

In many ways, yes, totally. And it’s quite interesting. I mean that the circumstances, the ‘how to do business’ thing changes so fast that you have to find a constantly new, flexible structure. The economic ramifications, which are all the more decisive, namely what is useful and what is not, change and make you start from square one. In other words, you always have to be a beginner but every time with more experience on your shoulders.

As far as I know you are a collector.

I like collecting exquisite items from the past by making nice mixes. I recently got a new table by Sebastian Wrong by Established& Sons coupled with two awesome chairs by Kaare Kline from Denmark, who in fact established the design scene of the 40s. And, without doubt, Mobilia magazine as well. I discovered it when I was living in Paris and since then it is one of my favorites.

It was founded in 1954 in Denmark with texts translated in Danish, English, French and German. Outstanding context and setting. To my mind, it is a cultural heritage.

Apart from all those things which belong to the past, does your collection also include items which belong to the contemporary art scene?

Visual arts is an art form that I deeply appreciate, I would say it is the purest art form. I buy pieces of art mostly from artists of my further circle of acquaintances, from people I personally know and respect. I usually have the feeling that a specific piece of art will play a dramatic role in the long run, not as an investment of money, but in my personal life. I never have second thoughts in buying it when I have this feeling.

When looking both at the past and the future- what do you keep and what do you leave behind?

I avoid any kind of legacy. My motive is to stick to the present because the future has not come yet. My goal is not about forgetting but achieving.

Which is your favourite magazine/ fashion brand/ destination/ material?

Mobilia, Comme des Garçons, Beirut and any kind of material.

- 46 -

K O S TA S S A H PA Z I S U N P R E D I C TA B L E R E S U LT S

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ INTERVIEW ΔΑΝΑΗ ΔΡΑΓΩΝΕΑ DANAI DRAGONEA ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ PHOTOGRAPHY ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ PHOTO NIKOS KATSAROS kshz.tumblr.com

Ο Κώστας Σαχπάζης αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις που συναντά κανείς εξερευνώντας τη νέα εικαστική σκηνή της πόλης. Όταν δουλεύει ακούει ραδιόφωνο και πολλές φορές τραγούδια δίνουν τίτλους στα έργα του, ενώ τα πράγματα στο εργαστήριο του παραμένουν σε μια ήρεμη αταξία μέχρι να τα χρειαστεί ξανά. Μετά την εμπειρία της πρώτης του ατομικής έκθεσης, που πραγματοποιήθηκε πριν μερικούς μήνες, μας μιλά για τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει, για τη σχέση του με την πόλη και μας εξηγεί πώς το να ‘βγάζεις τον εαυτό σου από τη μέση’ σε κάνει περισσότερο ικανό να εμπιστεύεσαι.

Kostas Sahpazis is one of the most interesting cases that the modern conjectural scene of the city has to show. When he is working, he listens to the radio and often names his pieces after songs, while all the stuff in his working space seem to be found in a calm disarray until he needs them again. After his first, personal exhibition, which took place a few months ago, he talks to OZON about the way he works, his relationship with the city and explains to us how ‘getting yourself out of the way’ makes you more able to trust. Ποιος είναι ο ρόλος των τίτλων που επιλέγεις; Πόση σημασία έχουν η Nina Simone, ο Iggy Pop και η Emily Dickinson στον τρόπο που θα νοημαοδοτηθούν τα έργα σου; Δεν μ΄αρέσουν οι εικόνες. Προσπαθώ να βρω οποιοδήποτε άλλο μέσον μπορεί κάνεις να εμπιστευθεί. Χρησιμοποιώ υλικά μεγάλης απτότητας όπως δέρμα, ξύλο, σιδερό, αλουμίνιο, νέον. Αυτά, όλα μαζί, είναι ένα λεξιλόγιο για μένα. Οι τίτλοι, στο επίπεδο του συντακτικού, έρχονται για να βάλουν κάθε κομμάτι στη θέση του. Οι θέσεις και κλίσεις των ρημάτων και ουσιαστικών βοηθούν το θεατή σε ένα είδος προσανατολισμού μέσα στα έργα. Πρόκειται για έναν αναγνωρίσιμο αέρα λέξεων. Ακούω ραδιόφωνο όταν δουλεύω και ίσως να έχουν μεταφερθεί έναδύο πράγματα και από εκεί. Πώς είναι ο χώρος στον οποίο δουλεύεις; Δουλεύω με φυσικό φως. Υπάρχει ένα τραπέζι δίπλα σε ένα παράθυρο και πολλά πράγματα τριγύρω. Δεν συμπαθώ τη λειτουργία της αποθήκης. Δεν έχω μια θέση για το κάθε τι που υπάρχει εκεί, και τα πάντα βρίσκονται στη θέση που χρησιμοποιήθηκαν για τελευταία φορά. Αυτό μερικές φορές μπορεί να σημαίνει και μεγάλη ταραχή. Είναι σαν ένα προσωπικό ημερολόγιο. Μαζεύεις αντικείμενα από το δρόμο; Έχω χάσει την όρεξη της μεταποίησης. Το ενδιαφέρον μου είναι περισσότερα στα πρώτα υλικά. Προσπαθώ να αγοράζω ό,τι χρησιμοποιώ. Είναι μια μορφή οικονομίας χωρίς εκπλήξεις και αναδιαμορφώσεις. Παρατηρώντας τους άλλους, ποια είναι τα συμπεράσματά σου για την ‘ανθρώπινη κατάσταση’; Μπορεί πολλοί άνθρωποι να αποσυνδέονται από αυτό που έκαναν ή από αυτό που ήταν λόγω της κατάστασης. Υπάρχει όμως μεγάλο δυναμικό σε αναμονή και αναζήτηση. Εσύ, ως καλλιτέχνης, νιώθεις χρήσιμος; Όχι για όλους. Αυτός μάλλον θα είναι και ο ορισμός της χρησιμότητας. Πώς ορίζεις την έμπνευση; Καταλαβαίνω την έμπνευση ως έναν άδειο χώρο που ανοίγεται με τον αυτοσαρκασμό και την εμπιστοσύνη στους άλλους. Μόλις βγάλεις τον εαυτό σου από τη μέση μπορείς να επικοινωνήσεις με οτιδήποτε και οποιονδήποτε. Ποιες είναι οι συναντήσεις που επιζητάς περισσότερο; Είμαι εύκολος, δεκτικός και φιλοπερίεργος. Σου αρέσει να τριγυρνάς στην Αθήνα; Παλιότερα, περισσότερο. Τι νιώθεις ότι σε αφορά πραγματικά αυτή την περίοδο; Αυτά που με αφορούν πραγματικά τα αντιμετωπίζω όπως ένα κρύο μπάνιο. Μπαίνω και βγαίνω γρήγορα. Μου αρκεί μια εξέταση εν τάχει. Τα υπόλοιπα γεμίζουν το χρόνο μου. Τι είναι εκείνο που σε ενθουσιάζει στην καθημερινότητά σου; Μ’ αρέσει η προσπάθεια που καταβάλλεται με απρόβλεπτη κατάληξη.

What role do the titles of your pieces play? What’s the importance of Nina Simone, Iggy Pop and Emily Dickinson regarding the way your works of art will be signalled?

I don’t like images. I am trying to find any other medium that can be trusted.

I use highly textural materials such as leather, wood, iron, aluminum, neon.

These materials constitute some sort of vocabulary for me. The titles, on a syntactical level, come to place each part to position. The syntactical position and the tense I choose for the verbs and nouns help viewers orient themselves within the works. It is about a recognizable air of words. I listen to the radio while I work, it is possible that one or two things have been transposed from there.

Describe your working environment.

I work with natural light. There is a table next to a window and lots of stuff around. I am not fond of the warehouse logic. I don’t have a particular place for all the things in the studio, everything remains in the position they were at, when they were last used. This can often translate into great flurry. It is like keeping a personal diary.

Do you pick objects from the streets?

I have lost the desire to appropriate. My interest lies mostly in primary materials. I try to buy everything I use. It is a form of economy without surprises and reconfigurations.

When observing the people around you, what do you think about the ‘human situation’?

A lot of people have been disconnected from what they had been doing or from who they were, as a result of this situation. Nevertheless, there is a great number of people in waiting, in search of.Do you, as an artist, feel useful?

Not for all. This would actually be the definition of use value..

What is your definition of inspiration?

I perceive inspiration as an empty space that opens up with self-sarcasm and trust in others. Once you move yourself out of the way, you can communicate with anything and anyone.

Which people do you aspire to meet most?

I am easy, receptive and curious..

Do you enjoy strolling around Athens?

More so, in the past.

What do you feel regards you mostly this period?

I treat what truly regards me as a cold shower: I get in and out quickly. A fast examination is sufficient. The rest fills up my time.

What excites you most in your daily life?

I like the sort of effort that is made without predictable results.

Kostas Sahpazis is represented by Andreas Melas & Helena Papadopoulos, Athens

Ο Κώστας Σαχπάζης εκπροσωπείται από την γκαλερί Andreas Melas & Helena Papadopoulos, Αθήνα

- 48 -

OSM A HARVIL AHTI CAPTUR ING THE SILENCE

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ INTERVIEW ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ JOANNA PAPAZOGLOU osma.fi

Τις λίμνες, δάση και τα τραχιά υλικά τα διαδέχτηκαν take aways, παραλίες και niggas. Όταν πριν από λίγο καιρό ο Φιλανδός φωτογράφος Osma Harvilahti μετακόμισε στην Αμερική βρέθηκε σε ένα πυκνό σκηνικό, οργανικό αλλά γεμάτο αντιθέσεις που τον έκανε στην αρχή να τα χάσει. Σήμερα, ελαφρώς πιο εξπρεσιονιστικός, αισθητά πιο αναγνωρισμένος, εξελίσσεται στο νέο του περιβάλλον κρατώντας τις σταθερές του – μία εκ των οποίων η ατάραχη σιωπή των εικόνων του και περιγράφει τον ενθουσιασμό που του προκαλούν.

Lakes, forests and raw material gave way to take aways, beaches and niggas. When some time ago the Finnish photographer Osma Harvilahti moved to America, he found himself in a dense, organic, but full of contrasts scenery that blew his mind away at first sight. Today, a wee bit more expressionistic and noticeably more acknowledged, he is developing into a brand new environment for him holding on to the constants that made him from the very beginning stand out- one of which is the undisturbed silence that his photos exude and talks about the joy of being a ‘beginner’. Πώς περιγράφεις το ύφος σου; Αναζητώ ασταμάτητα χρώματα και σχήματα, δεν θέλω ωστόσο να περιορίζω την πρόσληψη του ματιού μου στα συνήθη. Ό,τι μου αρέσει το τραβάω. Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη φωτογραφία; Μέχρι τα δεκαέξι μου ασχολούμουν κυρίως με τη μουσική. Στα δεκαέξι αφοσιώθηκα κυρίως στο να πίνω μπύρες και να κυνηγάω γκόμενες. Λίγα χρόνια έπειτα άρχισα να αισθάνομαι κάπως κενός. Έτυχε να βρω τη φωτογραφία. Από τότε πέρασα διάφορες στιλιστικές φάσεις, σε γενικές γραμμές όμως θα έλεγα πως οι εικόνες μου αφήνουν το δραματικό/θεατρικό στοιχείο όλο και γίνομαι περισσότερο στατικός. Πριν κάποιο καιρό μετακόμισες από την Φιλανδία στη Νέα Υόρκη. Φαντάζομαι πως ήρθες αντιμέτωπος με ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον αρχιτεκτονικής και κουλτούρας. Τι αποτέλεσμα είχε αυτή η μετάβαση στις εικόνες σου; Στη Φιλανδία συνήθιζα να παθιάζομαι από τη φύση και τα δάση. Πλέον με ενδιαφέρει ο πυκνός πολιτισμός και τα αστικά τοπία. Βρίσκω σημαντικό να μπορείς να προσαρμόζεσαι σε αυτό που σε περιβάλλει. Χαιρόμουν που άφηνα πίσω μου τα ειδυλλιακά τοπία. Άσε που στην πόλη συνάντησα ανθρώπους που με επηρέασαν εντονότατα. Στην περίπτωση των φωτογράφων δεν είναι σπάνιο να έχουν συγκεκριμένες “ψυχώσεις” στην προοπτική, τα θέματα και ούτο καθ εξής. Εσύ έχεις κάποιες; Ναι έχω. Μου είναι αρκετά δύσκολο να εξηγήσω πώς που συμβαίνει ακριβώς. Ας πούμε πως στη Φιλανδία είχα άλλες, τώρα στη Νέα Υόρκη έχω άλλες. Εκεί απορροφάται κανείς από τις πολλές εθνικότητες, τα κτήρια…Γενικά έχω υπάρξει πιστός στον τρόπο που βλέπω τα πράγματα αναζητώντας πάντα κάτι που θα με εκπλήξει. Εκτός από φωτογράφος έχεις δουλέψει ως σκηνοθέτης σε μουσικά short films. Ποια βασική διαφορά βρίσκεις ανάμεσα στα δύο μέσα; Βασική προβληματική όταν έχεις να κάνεις με ένα κινούμενο θέμα είναι που αρχίζει μία στιγμή/συναίσθημα/ιστορία, που τελειώνει και πως. Πλέον δεν κατασκευάζεις μία στατική εικόνα που στην ιδανική περίπτωση παγώνει αυτό που θέλεις να μεταφέρεις – εδώ έχεις να κάνεις με κίνηση. Αισθάνεσαι ότι τώρα ξεκινάς; Ναι, νιώθω πως είμαι στην αρχή – τίνος δεν έχω ιδέα. Είναι ωραίο το ξεκίνημα, με την περιέργεια και το πάθος του. Δεν θέλω να το χάσω αυτό το αίσθημα ανεξάρτητα από το πόσο καιρό δουλεύω. Ποτέ δεν είσαι στο τέρμα, παρά μόνο όταν αρχίσεις να δημιουργείς ξανά. Και εκεί να που βρίσκεσαι ξανά στην αρχή.

How would you describe the character of your photos?

I never stop searching for colours and shapes, but I don’t want to stick to the commonplace. I shoot whatever I like.

When did you start messing around with photography?

Until the age of sixteen I was basically on music. At the age of sixteen I was focused on drinking beer and chasing chicks. A few years later I starting feeling somehow empty and I accidentally started with photography. Since then I have gone through many stylistic phases but I would say that with the passing of time I become less dramatic and simultaneously more static.

Some time ago you moved from Finland to New York. I imagine that you had to cope with a completely different environment in structural and cultural terms. Which was the result of all this change of scenery?

The nature and the forests of Finland used to be my passion, but now I am more fascinated by densely populated civilisations and urban sceneries. I find it very important to be able to adjust to your surroundings. I was glad leaving behind all those idyllic sceneries. Not to mention the people who profoundly influenced me in the city.

We often see photographers with specific ‘obsessions’ as regards perspective, subject etc. Do you have any?

In fact yes…it is hard to explain how this happens to me exactly. Let’s say that in Finland I have an obsession and in New York I have a different one. In New York there is such a diversity of nationalities and buildings… Generally, I haven’t changed the way I see things and I never stop searching for something that will blow my mind away.

Aside from photographer, you have also worked as a director in short music films. According to your opinion, which is the main divergence between those two?

Oh, they are really different. The main issue when you deal with a moving subject is where a moment/feeling/story starts and where (as well as how) it ends. You don’t make a static picture which ideally would freeze exactly what you want to convey- in this case you have to do with movement. I can’t wait to work more on videos before I present my new work.

Do you feel as a beginner?

Yes, I feel that I’m at square one- but I still have no idea of what exactly. The beginning hides beauty with all this curiosity and passion. I don’t want to lose this feeling no matter how long I work and learn. You are in the end only when you start to create again, and this is when you realise that you are a beginner again!

- 50 -

YORGOS ZOIS OUT OF FR A ME

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΑΝΑΗ ΔΡΑΓΩΝΕΑ INTERVIEW DANAI DRAGONEA ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΣΑΠΡΙΝΗΣ PHOTOGRAPHY MANOS KATSAPRINIS outofframe.com

Μια συνέντευξη με τον Γιώργο Ζώη που έμοιαζε περισσότερο με συζήτηση. Κάτω από περίεργες συνθήκες οι άνθρωποι μπορούμε να παίζουμε προκαθορισμένους ρόλους, να ανταλλάσσουμε ιδιότητες ή ακόμα και να είμαστε ο εαυτός μας. Μια κοινή απόπειρα να είμαστε κυριολεκτικοί, να εκμεταλλευτούμε ένα πεθαμένο ντεκόρ και να ανακαλύψουμε αν το κενό μπορεί να αποτελέσει ελεύθερο χώρο. Στο κείμενο που ακολουθεί δεν υπάρχουν ερωτήσεις γιατί ερωτήσεις δεν έγιναν.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ Πρόκειται για ένα παραμύθι που βγάζει σαν συμπέρασμα πως αν είσαι κάπου καλός μπορείς να τα καταφέρεις, όπως στις Αμερικάνικες ταινίες όπου όλες οι ιστορίες τους είναι για χαρούμενες εξαιρέσεις και ανθρώπους που ενσαρκώνουν το αμερικάνικο όνειρο. Ειδικά στα φεστιβάλ που πήγαμε με τις ταινίες πολλές φορές μας αντιμετώπισαν σαν τυχερές περιπτώσεις. Βλέπω φίλους μου που είναι ταλέντα και λαμπρά μυαλά και δεν έχουν την αντίστοιχη προβολή, ούτε την αντίστοιχη συνθήκη ψυχικής ισορροπίας ώστε να μπορούν να ζουν από κάτι που αγαπάνε. Το greek dream δε χωράει κανέναν μας. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ Νομίζω πως το πιο επώδυνο είναι να υποδύεσαι τον εαυτό σου. Έρχονται άνθρωποι που σε γνωρίζουν ελάχιστα και περιμένουν να υποδυθείς κάποιον που έχουν στο μυαλό τους και είναι πολύ εύκολο να πέσεις σε αυτή την παγίδα. Ειδικά αυτή την περίοδο που είμαστε όλοι κάπως μουδιασμένοι στο κομμάτι της μεταξύ μας επικοινωνίας, δεν με πείθει πλέον ο άνθρωπος που έχει ξεχωριστή ιδιότητα από τον εαυτό του. Είναι σαν να μην παίρνεις όλη την ευθύνη που σου αναλογεί, δηλαδή δεν καταλαβαίνω πως μπορείς να δείχνεις κατανόηση ως άνθρωπος σε έναν κατηγορούμενο για τα κίνητρα του αλλά να τον φυλακίζεις ως επαγγελματίας δικαστής. Εάν δεν πιστεύεις αυτό που επιβάλλει ο ρόλος σου, τότε παραιτείσαι από το ρόλο, αλλιώς αν το πιστεύεις σαν άνθρωπος το υποστηρίζεις και ως ιδιότητα. ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ Βλέποντας το φασισμό να ανεβαίνει τρομακτικά, από καθημερινές συμπεριφορές μέχρι τα τάγματα εφόδου που δημιουργούνται, καταλαβαίνει κανείς πως σε καταστάσεις κρίσης τους καθοδηγητικούς ρόλους τους αναλαμβάνουν οι άνθρωποι που λειτουργούν είτε ως προστάτες είτε ως εκδικητές. Ο φασισμός πάντα έρχεται πρώτα για τους άλλους. Μετά βέβαια θα έρθει και για εμάς: από τις ατομικές μας θεωρήσεις, από τη σεξουαλικότητα, τον τρόπο ζωής… Σε λίγο μπορεί να κηρύσσονται παράνομα ακόμα και τα βλέμματά μας. ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΕΝΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ Νιώθω πως είναι η πρώτη φορά που τις παρατηρούμε. Έχουν διαφορετικά σχήματα, άλλα υλικά, άλλες αντανακλάσεις, είναι τοποθετημένες σε διαφορετικά σημεία, άλλες παρατημένες μέσα στη μέση της αττικής οδού, άλλες ανάμεσα στις πολυκατοικίες. Πριν δεν παρατηρούσαμε αυτές, παρατηρούσαμε το μήνυμα. Με ενδιέφερε πολύ να κινηματογραφήσω κάτι που υπήρχε από πάντα αλλά δεν το έβλεπες και το βλέπεις τώρα που δεν έχει κανένα νόημα να υπάρχει.

OUT OF FRAME Για εμένα εκτός κάδρου είναι η στιγμή εκείνη που το έξω εισβάλλει στο μέσα, όταν σταματά να υπάρχει απόσταση ανάμεσα στην εικόνα που παρακολουθείς και σε εκείνο που σου συμβαίνει. Εκείνη την ώρα παύεις να νιώθεις ασφαλής, αλλά ταυτόχρονα σταματάς να έχεις διλήμματα για τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσεις. Για παράδειγμα, το Δεκέμβρη του 08 ήμασταν σε ένα σπίτι και ο πατέρας ενός φίλου μου του έλεγε να μην πάει πουθενά γιατί έξω γινόταν χαμός. Ξαφνικά εκεί που μιλούσε άρχισε να κλαίει, αρχίσαμε όλοι να κλαίμε γιατί είχαν πετάξει δακρυγόνα πάνω στα μπαλκόνια και είχαν μπει μέσα στο σπίτι. Εκείνη την ώρα το έξω εισβάλει στο μέσα, τα σύνορα δεν υπάρχουν πια και ίσως να μην υπήρξε και ποτέ καμία απόσταση.

Η ΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ Σαν γενιά νομίζω πως το βασικό μας χαρακτηριστικό είναι η ανωριμότητα. Είναι αυτό που μας εμποδίζει να οργανωθούμε και ταυτόχρονα αυτό που μας δίνει την ικανότητα να αντιδρούμε αυθόρμητα. Αναγκαστικά πάνω σε αυτό θα βασιστούμε, οι προηγούμενες γενιές είχαν μια πολιτική σκέψη που τις καθοδηγούσε και κοίτα που κατέληξαν, εμείς έχουμε αυτή την παιδικότητα, είμαστε απρόβλεπτοι, ικανοί ταυτόχρονα για τα πάντα και για το τίποτα. Αυτό ακριβώς είναι που τρομάζει οποιονδήποτε φορέα εξουσίας. Με οργανωμένες αντιδράσεις συνδικαλιστικής λογικής ξέρουν να τα βγάζουν πέρα, το μόνο που δεν μπορούν να αντιληφθούν και άρα να ελέγξουν είναι το στοιχείο του απρόβλεπτου. Η κρίσιμη στιγμή θα είναι όταν αυτό το στοιχείο περάσει από την ατομικότητα στη συλλογικότητα. ΤΟ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ Νομίζω ότι και ο ήρωας στο σινεμά πρέπει να είναι τέτοιος πλέον. Ήρωες που βρίσκονται σε απόγνωση φέρουν έτσι κι αλλιώς το στοιχείο του απρόβλεπτου. Με ενδιαφέρει πολύ το να μη γνωρίζουμε τι θα πράξει κάποιος και ακόμα περισσότερο το να μην μπορούμε καν να υποθέσουμε με ποιο τρόπο θα αντιδράσει εκείνος που παρακολουθούμε.

STAGE FRIGHT Ξέρεις όταν μια ιστορία σε στοιχειώνει δεν καταλαβαίνεις ακριβώς γιατί, μόνο όταν περνά λίγο ο καιρός αντιλαμβάνεσαι με ποιο τρόπο σε αφορά. Στην αρχή με ενδιέφερε πολύ η θέαση της φρίκης, το πώς μπορούμε να εξοικειωνόμαστε με αυτή παρακολουθώντας την και ταυτόχρονα να νιώθουμε ασφαλείς επειδή δεν πρόκειται να συμβεί σε εμάς. Στη συνέχεια άρχισε να με ενδιαφέρει το πως λειτουργεί ο φασισμός, δηλαδή η επιβολή μιας συνθήκης εγκλεισμού σε κάποιους ανθρώπους και πώς αυτοί σαν πειραματόζωα αρχίζουν να λειτουργούν μέσα σε αυτή. Πολύ πρόσφατα αντιλήφθηκα ότι αυτή η ταινία για εμένα έχει να κάνει με την έννοια της κυριολεξίας, δηλαδή το να πράττουμε σύμφωνα με αυτό που είμαστε. Νομίζω πάρα πολλά πράγματα που μας βασανίζουν και μας πληγώνουν σχετίζονται με την έλλειψή κυριολεξίας. Και ακόμη σκέφτομαι... Οι «Τίτλοι Τέλους- Out of Frame» σε σκηνοθεσία Γιώργου Ζώη, απέσπασαν το βραβείο Καλύτερης Ευρωπαϊκής Ταινία μικρού μήκους, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, ενώ η προηγούμενη ταινία του (επίσης βραβευμένη στη Βενετία, επίσης μικρού μήκους) το Casus Belli ταξιδεύει ανά τον κόσμο, έχει αποσπάσει πολλά διεθνή πρώτα βραβεία και έχει βρει διανομή στα γαλλικά σινεμά. Αυτή την εποχή, βρίσκεται σε ένα καινούργιο ξεκίνημα καθώς προετοιμάζεται για τα γυρίσματα της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του, με τίτλο «Stage Fright», το σενάριό της οποίας έχει βραβευθεί από το Γαλλικό Κέντρου Κινηματογράφου.

- 54 -

An interview with Yorgos Zois, that looked more like a conversation. Under weird circumstances we could play foregone roles, exchange properties or just be ourselves. A joint attempt to become literal, to take advantage of a dead scene and discover if a void could turn into a free space.

At the following text there are no questions because no question was made.

ABOUT BRIGHT EXCEPTIONS It’s about a fairy tale which conveys the message that if you are good at something, you can make it, as it appears in American movies, where every single story is about happy exceptions and people representing the American dream. Especially in the festivals where our films where hosted, we were often dealt as a lucky case. I see it from some friends of mine, who are bright minds and have a great talent in other areas but they are neither acknowledged nor have they managed this balance to make ends meet by what they love. There is no room for any kind of Greek dream.

ABOUT ROLES I think that the most agonizing thing is to perform yourself. There are some people who barely know you and expect from you to perform a role exactly the way they have it in mind and it is very easy to fall into this trap. Especially this period when everybody is feeling ill-at ease in terms of communication, I’m not convinced by people who perform a different property from themselves.

It’s like denying all the responsibility you have to shoulder; in other words I can not understand how you can condescend as a human being but punish as a judge. If you don’t support what your role imposes, then you give in, but if you believe in it as a human you believe it as a property too.

THE ADVENT OF IMMATURITY The only thing we have as a generation is our immaturity, it’s what prevents us from getting organised and at the same time it is what gives us the ability to act spontaneously. We have no other choice but rely on our immaturity, the previous generations had a politic thought that guided them and look where they ended up, whereas we have this childishness, we are unpredictable, and simultaneously capable of everything and nothing.

THE UNPREDICTABLE IN THE CINEMA I think that the hero in the cinema has to be unpredictable too. Every time he is desperate unpredictability comes, you don’t know his next move and this is what scares every entity of power. With organised reactions they know how to tackle situations but the only thing they cannot perceive and thus control is the unpredictable.

ABOUT FASCISM When looking at the rise of fascism at such a staggering pace judging by everyday behaviour or raid orders, everybody feels that it is someone else’s turn first, but then our turn will come for sure either in terms of sexuality or opinions.. If it doesn’t stop even our glance will become illegal.

STAGE FRIGHT When a story haunts you, you don’t understand the reason at once. Only with the passing of time you comprehend in what sense it affects you. In the beginning I was fascinated by the act of watching horror scenes, the way we become familiar with obscenity when seeing it and at the same time feeling safe because it will not happen to us. Afterwards I became intrigued with the way fascism works, namely the imposition of an order of things to some people and the way they start working into it as guinea pigs. Very recently I got to understand that this film for me has a lot to do with the meaning of realitywhich means to act according to what we are. I think that many things that bother and hurt us have to do with the lack of reality.

ABOUT EMPTY ADVERTISING SIGNS I feel it is the first time that we pay attention to them. They have different shapes and reflections, they are placed scattered around the city, others abandoned in the middle of Attica highway, others surrounded by buildings.

We were not paying attention to them before, we were only focusing on the message. I was really interested in filming something that already existed but you were not seeing it at all and you see it now that it is has no utility, it has no meaning whatsoever.

‘Out of Frame’ directed by Yorgos Zois was awarded for the Best European Short Film (European Film Awards 2012) at the 69th Venice Film Festival.

He had won the same award for his previous short film ‘Casus Beli’, which has been so far screened in some of the biggest international festivals, has won a lot of international awards and will be soon distributed in French cinemas.

At this time, he has a fresh start in his career while preparing his first fulllength film entitled ‘Stage Fright’, whose script won last year the grand prize development of CNC (French Film Centre).

OUT OF FRAME In my mind, out of frame is this moment when the outside invades inside, when this fine line between the pictures on your screen and reality, doesn’t exist anymore. At that time you cease to feel safe, but simultaneously you don’t have any dilemmas on the way you will react. For instance, in December 2008 I was at a friend’s house and his father was telling him not to go out as the situation on the streets was mayhem. All of a sudden, we all burst into crying as someone had thrown tear gases on the balcony and they had invaded in the house. At this point, this fine line doesn’t exist and maybe it never existed.

MICHELLE EISMANΝ NEW BEGINNINGS

TEXT AND ARTWORK MICHELLE EISMANΝ

H 24χρονη Σουηδή καλλιτέχνης Michelle Eismann εξερευνά διαφορετικές δεκαετίες, κάνει cut στο καινούργιο και paste στο ρετρό και πραγματοποιεί μια δυναμική αρχή με συνεργασίες όπως αυτή με τα καταστήματα του label ACNE. Οι εικόνες που δημιούργησε για το ΟΖΟΝ είναι εμπνευσμένες από το τραγούδι του τεύχους μας!

24- year- old Swedish artist Michelle Eismann explores different decades, intermarries modern with retro and manages a dynamic beginning with collaborations like this one on the visuals of ACNE label stores. The pictures she created exclusively for OZON are inspired by the theme song of our issue! Θέλω να δημιουργώ χωρίς περιορισμούς, βάσει έμπνευσης και με διάφορα υλικά που βρίσκω σε κάθε λογής μέρος. Είτε είναι η απόδειξη από το σούπερ μάρκετ, παλιές οικογενειακές φωτογραφίες ή μια πλαστική σακούλα. Όπως πολύ όμορφα το έθεσε και ο τραγουδιστής Adam Bainbridge (aka Kindness): Δεν μπορώ να σου δώσω ό,τι χρειάζεσαι αλλά θα σου δώσω όλα όσα νιώθω.

I want to create with no boundaries, both inspirational and by finding materials in all kinds of places. It can be a foodstore-receipt, old familyphotos or a bit of a plastic bag. Absolute beginners is about the feeling of surrender for somenone you love. As the artist Kindness so nicely put it: I can’t give you all that you need but I’ll give you all I can feel.

- 58 -

a s

l o n g

a s

we’re together C A N

t h e

r e s t

G O

T O

PHOTOGRAPHY YIORGOS KAPLANIDIS STYLING MANOS JOJOS STYLIST’S ASSISTANT ATHINA PAPAYIANNI MODEL PAVEL (VN MODELS) LOCATION CITY CIRCUS

H E L L

TOTAL LOOK LEVI’S

ΚΟΣΤΟΥΜΙ / SUIT HACKET (SHOP 112A) T-SHIRT WRANGLER (VF HELLAS) JEWELRY STYLIST’S OWN

JACKET VANS (VF HELLAS) T-SHIRT LEE (VF HELLAS)

ΦΟΥΤΕΡ / SWEATER CHEAP MONDAY (SHOP 112A) ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS SUPERDRY (SHOP 112A)

ΠΑΛΤΟ / COAT RARE (SHOP 112A) ΠΟΥΛΟΒΕΡ / SWEATER WOODWOOD (SHOP 112A) T-SHIRT LEE (VF HELLAS) ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSER HACKET (SHOP 112A) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES VANS (VF HELLAS)

ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT LEE (VF HELLAS) T-SHIRT VANS (VF HELLAS) TZIN / JEANS WRANGLER (VF HELLAS)

T-SHIRT VANS (VF HELLAS) TZIN / JEANS LEE (VF HELLAS)

with eyes c o m p l e t e l y

o p e n

B U T

N E R V O U S

A L L

T H E

PHOTOGRAPHY COSTAS AVGOULIS STYLING MANOS JOJOS MODELS ERI POLUCHRONIDOU (ACE), AGGELOS (QURIUS25) ARTIST JAMES MAKE UP MANOS VINIHAKIS HAIR CHRISTOS MICHAILIDIS PHOTOGRAPHER’S ASSISTANT DAMIANOS KARTAS STYLIST’S ASSISTANTS ATHINA PAPAYIANNI, GREGORY- MAXIMOS ANGELIDIS STUDIO REBEL

ERI POLUCHRONIDOU T-SHIRT SONIA RYKIEL (SHOP 112A) ΕΣΩΡΟΥΧΟ / UNDERWEAR CHEAP MONDAY (SHOP 112A) AGGELOS ΕΣΩΡΟΥΧΟ / UNDERWEAR STYLIST’S OWN

S A M E

T-SHIRT VIVIENNE WESTWOOD ΕΣΩΡΟΥΧΟ / UNDERWEAR ADIDAS (ADIDAS HELLAS) ΚΑΛΤΣΕΣ / SOCKS AMERICAN APPAREL

T-SHIRT SONIA RYKIEL (SHOP 112A) ΕΣΩΡΟΥΧΟ / UNDERWEAR CHEAP MONDAY (SHOP 112A)

ΤΖΙΝ / JEANS WeSC (PRIME TIMERS) T-SHIRT ADIDAS (ADIDAS HELLAS)

ΜΠΛΟΥΖΑ / SHIRT ODANDE MAR (SHOP 112A) ΕΣΩΡΟΥΧΟ / UNDERWEAR MOMONI ΜΑΣΤΙΓΙΟ / WHIP ROOM69 ΜΑΣΚΑ / MASK ROOM69

ΜΠΛΟΥΖΑ / TANK TOP ADIDAS (ADIDAS HELLAS) KEY RING AS BONDAGE DESIGNERS REMIX (SHOP 112A) SEX TOY- MOUTH ACCESSORY ROOM69

ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT BEN SHERMAN ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ / JEWELRY STYLIST’S OWN

ΜΑΣΚΑ / MASK ROOM69 ΜΠΛΟΥΖΑ / TOP ADIDAS (ADIDAS HELLAS)

N EW FAC E S A BOY A N D A GI R L

STACEY

22 / NEWFOUNDLAND, CANADA / ACE

Τι είναι αυτό που σου αρέσει πιο πολύ στην Αθήνα; Στην Αθήνα μου αρέσει πολύ το φαγητό. H αγαπημένη μου περιοχή είναι το Γκάζι, μ’αρέσουν τα καφέ και τα εστιατόρια εκεί γύρω, όπως και η νυχτερινή ζωή. Η Ακρόπολη φυσικά τα κάνει όλα να φαίνονται ομορφότερα. Τι θα κάνεις όταν γυρίσεις πίσω στην πόλη σου; Θα πάω να φάω Ταϋλανδέζικο στο μαγαζί δίπλα στο σπίτι μου. Επίσης θα κάνω μια μεγάλη βόλτα με το ποδήλατο, μου αρέσει πολύ και μου λείπει όταν ταξιδεύω λόγω δουλειάς.

What is the thing that you like the most in Athens?

In Athens I really enjoy the food. My favorite area is Gazi, I like the cafes and restaurants there and the nightlife. Of course, Acropolis makes everything look more beautiful.

What is the first thing you’re going to do when you get back to your city?

I will get Thai food from the place next to my apartment. I will ride my bike, I really like it and I miss it when I travel for my job.

NICK

23 / RHODE ISLAND, US / VN

Τι είναι αυτό που σου αρέσει πιο πολύ στην Αθήνα; Η Αθήνα δε συγκρίνεται με κανένα από τα άλλα μέρη που έχω πάει. Η νυχτερινή ζωή παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτό! Τι θα κάνεις όταν γυρίσεις πίσω στην πόλη σου; Το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι ένα ζεστό ντους για να ηρεμίσω, έπειτα θα δω τους γονείς και τους φίλους μου. Είμαι πολύ απλός και δε μου αρέσουν οι υπερβολές. Προτεραιότητα για μένα αποτελεί η σχολή μου.

What is the thing that you like the most in Athens?

Athens is a unique place due to its architecture and the terrain. I cannot compare it with any of the other places that I have been to. I couldn’t leave the nightlife out of course, since it is a big part of the Greeks’ lives.

What is the first thing you’re going to do when you get back to your city?

The first thing I’m going to do is a hot shower to calm me down, then I’ll see my family and my friends. I am a very simple guy and I wouldn’t do something too extravagant. My priority is my education.

- 78 -

PHOTOGRAPHY KOSTAS STAVROPOULOS STYLING ATHINA PAPAYIANNI MODELS NICK (VN), STACEY (ACE) INTERVIEWS ATHINA PAPAYIANNI ASSISTANT GREGORY-MAXIMOS ANGELIDIS

ΦΟΡΕΜΑ / DRESS LEE (VF HELLAS) ΔΕΡΜΑΤΙΝΟ ΤΖΑΚΕΤ/ LEATHER JACKET RELIGION (SHOP 112A) ΦΟΥΤΕΡ / HOODIE NIKE (NIKE HELLAS) ΤΖΙΝ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / JEANS LEE (VF HELLAS) T-SHIRT LEE (VF HELLAS)

- 79 -

WE LIK E YOUR ST YLE IN THE CITY

PHOTOGRAPHY KOSTAS STAVROPOULOS STYLING ATHINA PAPAYIANNI MODELS NICK (VN), STACEY (ACE) ASSISTANT GREGORY-MAXIMOS ANGELIDIS ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ-ΜΑΞΙΜΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΤΕΧΤ GREGORY-MAXIMOS ANGELIDIS

Το μήνα Σεπτέμβριο τα έντονα χρώματα αποτελούν παρελθόν. Επιλέγουμε χαλαρό ντύσιμο με denim παντελόνια , μονόχρωμα t-shirt και ελαφριά τζάκετ. Προτιμάμε σκούρες αποχρώσεις του μπορντό, του χακί και του γκρι καθώς και το κλασσικό μαύρο καθώς εξερευνούμε την πόλη από την αρχή.

In September we leave the vibrant colours in the past. Choose loose clothing with denim pants, single- colour t-shirt and light jackets. Dark shades of burgundy, khaki and gray and classic black as we rediscover our city.

ANTIANEMIKO / NYLON MAC NIKE (NIKE HELLAS) BΕΡΜΟΥΔΑ / SHORTS VANS (VF HELLAS) T-SHIRT VANS (VF HELLAS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES VANS (VF HELLAS)

- 80 -

ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS WRANGLER (VF HELLAS) ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT WRANGLER (VF HELLAS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES VANS (VF HELLAS) ΦΟΡΕΜΑ / DRESS SUPERTRASH (SHOP 112A) ΜΠΛΟΥΖΑ / TOP CHEAP MONDAY (SHOP 112A)

ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS PEPE JEANS (SHOP 112A) ΜΠΛΟΥΖΑ / TANK TOP DESIGNERS REMIX (SHOP 112A) ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS LACOSTE L!VE (NOTOS COM) ΜΠΛΟΥΖΑ / TOP CHEAP MONDAY (SHOP 112A) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SNEAKERS NIKE (NIKE HELLAS)

- 81 -

P. L .U S W E D D I N G S I N G E R S S TA R T I N G PA R T Y - K 4 4 T O R A

- 82 -

PHOTOS MANOS KATSAPRINIS