OZON RAW 'Are you lonesome tonight?' Fashion Issue March 2012

March 2012 - Fashion Issue | N째 94

are you lonesome tonight?

LIKE US ON FACEBOOK / GO INSIDE THE WAREHOUSE FOR VIDEOS, STORIES

MORE AT DENIMANDSUPPLY.COM

STR EET FA S H I O N F OR INTELLE C T U A L S LA CK ERS

2012

We Activ ists SHO T B Y AN TO N R EN B O R G w w w. w e sc. co m

INDEX COVER

PHOTOGRAPHY LORENZO DALBOSCO STYLING HEERA MAKE-UP AND HAIR HADEEL EL-TAL MODEL STACY MARTIN (PREMIERE MODEL MANAGEMENT) ASSISTANT MACIEK SUROWIAK

INDEX

OZON TEAM

07. EDITORIAL 08. UNFORGETTABLE 10. OZON INSANITY 18. TRENDS 20. BEAUTY 22. ART AGENDA 26. I LOVED YOU AT FIRST GLANCE 34. LAURENCE VON THOMAS 36. KRISTIE MULLER 38. QUALMS 40. OZON TEEN 44. KIMBERLY OVITZ 46. ELENA SYRAKA 48. ZOI DIMITRIOU 50. YIORGOS ELEFTHERIADES 52. UBI SUNT 54. SIX LEE 56. Κ. ΒΗΤΑ 58. MARA DESYPRIS 60. DO YOU GAZE AT YOUR DOORSTEP AND PICTURE ME THERE? 70. SHALL I COME BACK AGAIN? 78. NEW FACES 80. WE LIKE YOUR STYLE 81. P.L.US

OZON RAW - Μάρτιος 2012 Τεύχος 94, μηνιαία δωρεάν έκδοση / ΑΘΗΝΑ Εκδότης Γιώργος Κελέφης Αρχισυντάκτρια Δανάη Δραγωνέα | info@ozonweb.com Creative Art Director Θωμάς Ντάμτσιος | art@ozonweb.com Διευθύντρια Marketing Χριστίνα Ροδοπούλου | ad@ozonweb.com Finance Manager Βασίλης Σούρτης Digital Director Άρης Καραταράκης | web@ozonweb.com Beauty Editor Μαρία Παπαδοπούλου Συνεργάτες Μανώλης Κρανάκης, Νατάσσα Παπαχρήστου, Δάφνη Ανέστη, Μαρία Άντελμαν, Βαγγέλης Καμαράκης, Oliver Arlt, Γιώργος Νίκας, Ανδρέας Δημόπουλος, Ηλέκτρα Κοτσώνη, Παναγιώτης Φέτσης, Δέσποινα Ραμαντάνη, Βίκυ Φλώρου, Κυριακή Ντομένικα Χανδρά, Ιλιάνα Φύλλα, Αλέξανδρος Βούλγαρης, Χρήστος Πετρίτζης, Βασίλης Τσιγκρής Φωτογράφοι Elena Rizza, Cristina Capucci, Μάριος Καλαμάρης, Γιώργος Μαλεκάκης, Νικόλας Βεντουράκης, Γιώργος Καπλανίδης, Θάνος Τσάκωνας, Πάνος Δάβιος, Άλκηστις Τσιτούρη, Ελίνα Γιουνανλή, Anouk Morgan, Akio, Ascari Luca, Jovanka Savic, Stefan Giftthaler, Frankie Nazardo, Χρήστος Σαρρής, Νίκος Κατσαρός, Kevin Wong, Elena Kholkina, Νίκος Νικολάου, Lorenzo Dalbosco, Nuria Rius Απόδοση σε Ελληνικά - Αγγλικά Δήμητρα Καραβασίλη Ozonweb Γκέλη Σιγανού Fashion Intern Ντέμη Παπαϊωάννου Editorial Intern Μαρία Πασσαριβάκη Ozonweb Intern Νάγια Ζήκου Marketing Interns Ρενάτα Βιντζηλαίου, Φωτεινή Παπαδοπούλου Events Coordinator Δανάη Παπαδημητρίου Σύμβουλος Έκδοσης Σπύρος Βλάχος Διανομή | Σίμος Μιχαλόπουλος | distribution@ozonweb.com Ιδιοκτησία- Διεύθυνση Γιώργος Κελέφης – Εκδόσεις Contempo, Βαλτετσιού 50-52, 106 81, Αθήνα Τ: 210 3634008 | F: 210 3634008 | E: info@ozonweb.com www.ozonweb.com twitter.com/ozonmagazine · myspace.com/ozonmagazine facebook.com/ozonmag Κωδικός Εντύπου 7915 Επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή η αναπαραγωγή του περιοδικού μόνο με άδεια του εκδότη.

OZON RAW March 2012 Issue 94, monthly publication / ATHENS Publisher Yorgos Kelefis Editor in Chief Danai Dragonea | info@ozonweb.com Creative Art Director Thomas Damtsios | art@ozonweb.com Marketing Director Christina Rodopoulou | ad@ozonweb.com Finance Manager Vasilis Sourtis Digital Director Aris Karatarakis | web@ozonweb.com Beauty Editor Maria Papadopoulou, London Contributors Manolis Kranakis, Natasha Papachristou, Dafni Anesti, Maria Antelman, Vagelis Kamarakis, Oliver Arlt, George Nikas, Andreas Dimopoulos, Electra Kotsoni, Panayiotis Fetsis, Despina Ramantani, Vicky Florou, Kiriaki Domenika Chandra, Iliana Fylla, Alexandros Voulgaris, Christos Petritzis, Vasilis Tsigkris Photographers Elena Rizza, Cristina Capucci, Yiorgos Malekakis, Nikolas Ventourakis, Panos Davios,Thanos Tsakonas, Marios Kalamaris, Alkistis Tsitouri, Elina Giounanli, Anouk Morgan, Akio, Ascari Luca, Jovanka Savic, Stefan Giftthaler, Frankie Nazardo, Christos Sarris, Nikos Katsaros, Kevin Wong, Elena Kholkina, Nikos Nikolaou, Lorenzo Dalbosco, Nuria Rius English - Greek adaptation Demetra Karavasili Ozonweb Gelly Siganou Fashion Intern Demi Papaioannou Editorial Intern Maria Passarivaki Ozonweb Intern Naya Zikou Marketing Interns Renata Vintzilaiou, Fotini Papadopoulou Events Coordinator Danai Papadimitriou Distribution Simos Michalopoulos | distribution@ozonweb.com Editorial Consultant Spyros Vlachos Address Yorgos Kelefis - Contempo Publications, 50-52 Valtetsiou St., 10681 Athens, Gr, T: 210 3634009 | F: 210 3634008, | E: info@ozonweb.com, www.ozonweb.com twitter.com/ozonmagazine · myspace.com/ozonmagazine facebook.com/ozonmag This magazine cannot be republished or reproduced without the permission of the publisher.

-6-

EDITORIAL PHOTOGRAPHY NURIA RIUS MODEL MAX BARREAU (MODELS 1)

Ακούω Κωνσταντίνο ΒΗΤΑ και θυμάμαι εκείνα τα μοναχικά χρόνια που η μετεφηβεία με τυραννούσε αλύπητα. Από τα έδρανα της Παντείου με τον ρήτορα Βέλτσο να μας μυεί στον Ντεριντά και τον Χάμπερμας, έως το Green Door των Εξαρχείων και τους Stone Roses, το Άλσος και τα γιασεμιά στις γειτονιές της Νέας Σμύρνης. Είκοσι χρόνια μετά ακούω πάλι τον Κωνσταντίνο, σαν να τον γνωρίζω για πρώτη φορά, όπως γνωρίζω ξανά από την αρχή τα θέλω μου, τις αντοχές και τα αισθήματά μου. Νιώθω μόνος και απόψε και μην πάει ο νους σας στο παρελθόν. Από μικρός σιχαινόμουν οτιδήποτε νοσταλγικό γιατί πολύ απλά δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τις αναμνήσεις. Αλλάζω παράγραφο και ολοκληρώνω την σκέψη μου με μία διαπίστωση. Μου φαίνεται πως με το πέρασμα των χρόνων η λύπη και η χαρά μου κάνουν πάντα μια διαφορετική αίσθηση σε αντίθεση με την μοναξιά που η γεύση της παραμένει αναλλοίωτη. Γλυκόπικρη και παντοτινή. Σαν την αγάπη.

I listen to Konstantinos BHTA and remember those lonesome years, when post-puberty was preying on me remorselessly. From the seatings of Panteion University with orator Veltsos inducting us into Derrida and Habermas to Green Door bar and Stone Roses, ‘Alsos’ and the jasmines in the neighbourhoods of Nea Smirni. Twenty years later, I listen to Konstantinos again, as if I get to know him for the first time, as if I get to know from the very beginning my desires, my limits and my feelings. I am lonesome tonight but not because of the past. Since I was a child, I despised anything nostalgic, simply because I was never on good terms with memories.

I make a new paragraph to complete my thought with one realisation; it seems to me that as the years go by, unlike sorrow and joy, which always leave me with a different feeling, the taste of loneliness remains unchanged. Bittersweet and everlasting. Like love.

-7-

UNFORGETTABLE ARE YOU LONESOME TONIGHT? BY ELVIS PRESLEY

ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΑΤΑΣΣΑ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ TEXT NATASSA PAPACHRISTOU

Ξέρεις, κάποιος είπε ότι ο κόσμος είναι μία σκηνή και ότι ο καθένας μας πρέπει να παίξει ένα ρόλο. Η μοίρα μου επιφύλαξε να παίξω το ρόλο της αγάπης σου… Οι στίχοι των Roy Turk και Lou Handman μελοποιήθηκαν από τον Tin Pan Alley και το ‘Are you lonesome, tonight?’ γεννήθηκε το 1926. Από τότε μέχρι το 1960, πολλοί το ερμήνευσαν αλλά η μοίρα του επιφύλαξε να γνωρίσει μεγάλη επιτυχία με τη φωνή του Βασιλιά του Rock ‘n Roll, τον αυθάδη νεαρό από το Μισισιπή με το τσουλούφι στερεωμένο με ροδέλαιο και βαζελίνη, το λοξεμένο και λίγο τρεμάμενο χείλος και τα πουκάμισα με τους σηκωμένους γιακάδες, τον επαρχιώτη γόη που αν και λευκός εύκολα θα μπορούσε να σε ξεγελάσει για μαύρο. Το χειροκρότημα ξεσπάει για τον Elvis Aaron Presley. Ο ρόλος του Presley ήταν αυτός του ερμηνευτή, του περφόρμερ, ούτως ή άλλως ποτέ του δεν έγραψε ούτε ένα κομμάτι. Φυσικά μέσα στα καθήκοντα του ρόλου του ήταν και αυτό του καρδιοκατακτητή. Το ‘έργο’ εκτυλίσσεται την εποχή όπου ο Elvis έχει γυρίσει από τον στρατό, έχει επίσημη αγαπημένη την Priscilla και ο μάνατζερ του, Colonel Parker, του προτείνει να πει αυτό το τραγούδι αφού είναι το αγαπημένο της γυναίκας του. Κι εδώ ξεκινάει η ιστορία (ή ο μύθος) που θέλει τον Elvis να διστάζει να το πει και να ζητάει να ηχογραφηθεί το κομμάτι με τα φώτα κλειστά. Ο ήρωας παίρνει θέση, τα φώτα κλείνουν αλλά το αποτέλεσμα δεν τον πείθει. Πείθει όμως όλους αυτούς του νέους της εποχής (αλλά και όλους τους μεταγενέστερους) που βάζοντας το δίσκο –κυκλοφόρησε σε σινγκλ- στο πικάπ ή ακούγοντας το στο ραδιόφωνο τους ακούγεται από μελό έως μελιστάλαχτο. Κάθε ερωτοχτυπημένος και αδικημένος από την αγάπη έβλεπε τη μοναξιά του να προσωποποιείται μέσα από τους στίχους του ‘Are you lonesome, tonight?’ και η αισθαντική φωνή με τη χαρακτηριστική βραχνάδα του Presley ανέδυαν αυτήν τη ‘θολούρα’ που βγάζει η αίσθηση της μοναξιάς και της απώλειας. Μόνο και μόνο η απώλεια της συνήθειας είναι πολύ μεγάλο πράγμα, ακόμη και όταν είναι για κάτι καλό ή για κάτι καλύτερο. Η επονομαζόμενη δύναμη της συνήθειας μας οδηγεί κάποιες φορές να συνεχίσουμε παραστάσεις που έχουν ήδη τελειώσει, είναι η συνήθεια ή ο φόβος της μοναξιάς, όμως που δε μας αφήνει να το κάνουμε; Τα τελευταία χρόνια του Presley ήταν ‘ασπρόμαυρα’ παρόλο που οι ενδυματολογικές του επιλογές είχαν χρώμα, στρας και γυάλιζαν περισσότερο από τον ίδιο. Όντας καρικατούρα του ίδιου του, του εαυτού, συνέχιζε… από συνήθεια ή από μοναξιά; Κάποτε η αυλαία πέφτει, ευτυχώς κάποιοι παραμένουν πίσω από αυτήν, πάνω στην σκηνή και συνεχίζουν να παίζουν το ρόλο τους, όποιος κι αν είναι αυτός. Η αυλαία έχει ταυτιστεί με την έννοια του τέλους όμως υπάρχει και συνέχεια. Η συνέχεια εκτυλίσσεται με τον Γ. που βλέπει στον ύπνο του ότι τρώμε βάφλα στα ‘Ζακς’, την Α. που περιμένει να της πω τα νέα της εβδομάδας και στο τέλος με ρωτάει αυτό που δεν της είπα αλλά για το οποίο περίμενα πως και πώς να με ρωτήσει, τον Χ. που λέει ότι έχει επενδύσει σε μένα κι αυτό εκτός από συγκινητικό είναι και αληθινό, την Κ. που με αγαπάει ανεξαρτήτως του τι κάνω και τι λέω, τον Κ. που τα θέλει όλα δικά του προς το παρόν… Αντίο Elvis, η μοναξιά σου ανήκει.

You know, someone said the world is a stage and that each of us should play a role. Fate reserved me to play the role of your love ... Roy Turk’s and Lou Handman’s lyrics with Tin Pan Alley’s music gave birth to ‘Are you lonesome, tonight?’ in 1926. Until 1960, many interpreted it, but fate reserved the song’s great success with the voice of the King of Rock ‘n Roll, the insolent young man from Mississippi with his wisp fixed with rose oil and vaseline, and his trembling lip and shirts with collars up, a seducing country man that although being white could easily fool for being a black male. The applause broke out for Elvis Aaron Presley.

Elvis Presley’s role was that of the performer as he had never written a single track. Part of his duties, of course, was that of the heartbreaker. The ‘play’ unfolds the time Elvis comes back from the army, with Priscilla as his one and only lover and his manager Colonel Parker suggesting he sings this song as it is his wife’s favorite. Here the story (or the myth) begins with Elvis being hesitant to sing it and requesting the track to be recorded with the lights switched off.

The hero gets ready, the lights go down but the result is not convincing. However, it is convincing and sentimental for all the young people of that time (and for the upcoming generation) who put the record - it also came in a single- on the record player or listened to it on the radio. Every single person who has been in love or has been broken hearted, facing his loneliness through the lyrics of ‘Are you lonesome, tonight?’ and Presley’s unique voice that brings up the ‘dizziness’, which gives the sense of lonesomeness and loss. The loss of a habit is something great when it comes to big or even great things. This power, the power of a loss, leads us to continue watching a show that is already over. Is it the habit or the fear of being lonely that doesn’t let us put an end to it? Even though Presley’s clothes were shiny, full of color and glitter the last years of his life were ‘black and white’. Being a caricature of his own self, he kept going… was it the habit or was it fear? Eventually the curtain goes down, fortunately some remain behind it, on the stage and continue the role playing- whatever that is. The stage is a synonym of the end, but there is more to come. Following, there is G. who is dreaming of eating waffles at ‘Zaks’, then A. who is waiting for me to tell her the news of the week and at the end she asks me the one thing that I didn’t tell her but was waiting for her like crazy to ask me, then X. who says that he invested a lot on me which is cute and actually true, then K. who loves me no matter what I say or do and K. who wants to keep everything for himself, for now… Goodbye Elvis, the lonesomeness is all yours.

-8-

SUNDAY 29 APRIL

ONE HOTEL, 28 ROOMS 28 FASHION DESIGNERS & LABELS & ONE GREAT PARTY! ROOMS OPEN FROM 15.00 TO 22.00

HOTEL NIKOPOLIS

16-18 ASKLIPIOU STR., PYLAIA FASHIONROOMSERVICE.COM OZONWEB.COM OFFRADIO.GR

OZON INSANITY ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΚΑΣ TEXT GIORGOS NIKAS thenoisefigures.tumblr.com

THIS MUST BE THE PLACE – Original Soundtrack Όταν ο χαρισματικός Sean Penn ενσαρκώνει συνταξιούχο μεσήλικα ροκ σταρ βρετανικής καταγωγής, με φιγούρα ρεπλίκα Robert Smith και περπάτημα/γέλιο τύπου Ozzy Osbourne, το πράγμα είναι τόσο ενδιαφέρον όσο η πολυεθνικότητα της ταινίας του Sorrentino και ακόμα περισσότερο η μουσική επένδυση από τους βετεράνους David Byrne, Iggy Pop, τους νεότερους Jonsi, Nino Bruno και τους διασκεδαστικότατους μουσικούς του εμπορικού κέντρου Pieces of Shit, μια μπάντα φτιαγμένη για τις ανάγκες της ταινίας, με ένα demo που ο πρωταγωνιστής μας ίσως έπρεπε να είχε ακούσει τελικά, έστω και μετά τη μεταμόρφωσή του. Πόρισμα: Η πούδρα κρατάει το κραγιόν περισσότερο.

When charismatic Sean Penn embodies a retired middle-aged rock star of British descent, with a figure, which is a replication of Robert Smith and his walk/laugh resembling to Ozzy Osbourne, it gets so interesting as the element of multinationality we meet in the movie of Sorrentino and, even more, as the soundtrack, that features the veterans David Byrne, Iggy Pop, the younger ones Jonsi, Nino Bruno and the amazingly amusing band, which performs in a mall, Pieces of Shit, a band created exclusively for the film along with a demo, that our protagonist should have listened to after all, even after his makeover. Conclusion: The powder renders the lipstick last longer.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΜΑΡΑΚΗΣ TEXT VANGELIS KAMARAKIS soundcloud.com/disclosuremusic

DISCLOSURE Οι Disclosure συνοψίζουν πολύ ωραία τη μετάβαση του λονδρέζικου Hipness από το πολυφορεμένο ανατολικό τμήμα του στις νότιες συνοικίες κάτω από το ποτάμι. Πρόκειται για 2 αδέρφια, πρακτικά πιτσιρίκια, μιας και οι Guy και Howard Lawrence είναι 17 και 20 χρονών αντίστοιχα. Στην τρυφερή αυτή ηλικία έχουν ήδη δει όλη την μπλογκόσφαιρα αλλά και τον έγκυρο μουσικό τύπο να ασχολείται μαζί τους, έχουν ήδη υποστηρίξει το πιο hot ηλεκτρονικό act αυτή τη στιγμή στον πλανήτη (λέγε με SBTRKT) σε περιοδεία και άκουσαν πασίγνωστους djs, που πριν λίγους μήνες και μόνο η γνωριμία μαζί τους θα τους έκανε να σαστίσουν, να τους επαινούν και να παρακαλούν για ένα αντίγραφο του remix τους στο Running της Jessie Ware πριν αυτό κυκλοφορήσει. Η αλήθεια είναι πως η ευκολία με την οποία συνδυάζουν UK garage, house και bass-y ήχους και επιρροές για να κυκλοφορήσουν μερικά από τα πιο χορευτικά και συνάμα πρωτότυπα tracks των τελευταίων 2 ετών είναι αξιοσημείωτη. Δεδομένου δε ότι τα κομμάτια τους θυμίζουν τις καλύτερες στιγμές από tracks που όταν κυκλοφόρησαν στις αρχές 90s οι αδερφοί Lawrence ήταν οριακά αγέννητοι σε κάνει να αναρωτιέσαι: Πώς διάολο το κάνουν; Disclosure band sums up in a swell mode the transition of London Hipness from the cliché East side to the north districts under the river. It is about two siblings, practically kids, since Guy and Howard Lawrence are 17 and 20 years old respectively. At this tender age they have already seen the entire blogsphere as well as the valid music media talking about them, they have already had a support act at the hottest electronic act on planet at the moment (you can call me SBTRKT) on tour and have heard well-known djs, whose acquaintance some months earlier would blow their minds, lauding them and asking for a copy of their remix at Running by Jessie Ware before being released. The truth is that the ease, with which they match UK garage, house and bass-y sounds and influences, in order to release some of the most dance and simultaneously innovative tracks of the last two years is remarkable. When considering that their piece of work reminds you of better times of tracks, which, when released at the early 90s Lawrence brothers were barely born, the following question, that pops up is: How on earth do they manage that?

- 10 -

ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΡΑΝΑΚΗΣ TEXT MANOLIS KRANAKIS

LIFE AT 50/50 Παίζοντας με το νόμο των πιθανοτήτων, το ‘50/50’ του Τζόναθαν Λεβάιν θα ήταν ή ένα ακόμη άρτιο δείγμα του αμερικάνικου ανεξάρτητου κινηματογράφου ή μια ταινία που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή. Κάπου στη μέση, αυτή η ταινία είναι και τα δύο... Ο Άνταμ είναι 27 ετών, δημοσιογράφος και έχει καρκίνο. Και αυτό είναι όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το τρίτο φιλμ του Τζόναθαν Λεβάιν, ενός από τους πιο ενδιαφέροντες εκπροσώπους του σύγχρονου αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά - οι πιο μυημένοι θυμηθείτε το ‘The Wackness’ του 2008 που είχαν προβάλλει οι ‘Νύχτες Πρεμιέρας’. Όλα τα υπόλοιπα θα τα μάθετε παρακολουθώντας αυτό το περίεργο μείγμα (ρομαντικής) κομεντί και δραματικής κωμωδίας που τολμάει να αντιστρέψει τους όρους μιας ταινίας με πρωταγωνιστή έναν μελλοθάνατο. Περισσότερο μια ταινία για τη φιλία παρά για το θάνατο και περισσότερο μια ταινία όχι για την κοσμοθεωρία του ‘η ζωή συνεχίζεται’, αλλά του ‘ο θάνατος είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ζήσουμε λίγο καλύτερα’, το ‘50/50’ πατά σε ένα ναρκοπέδιο από μελοδραματικές παγίδες, καταφέρνοντας να μην ‘πιαστεί’ σε καμία από αυτές. To 50 τοις εκατό αυτού του κατορθώματος το οφείλει σε ένα σενάριο απενοχοποιημένο από δραματικές εξάρσεις και κλισέ ανάλογων ταινιών. Το υπόλοιπο 50 τοις εκατό οφείλεται στο πρωταγωνιστικό του δίδυμο, τη μεγάλη συνάντηση του Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ και του Σεθ Ρόγκεν που μοιράζονται τον κινηματογραφικό χρόνο σαν να ήταν κολλητοί από χρόνια πριν. Μαζί δημιουργούν όσο μέγεθος μπορεί να λείπει από αυτήν την ‘μικρή’ ταινία. Και μαζί φτιάχνουν το απόλυτο φιλμ που, εντάξει, δεν θα σου αλλάξει τη ζωή, αλλά τουλάχιστον θα σε κάνει να την δεις με τελείως άλλα μάτια.

Playing with the rule of possibilities, ‘50/50’ by Jonathan Levine would be either one more viable sample of American independent cinema or one film, that can change your life. Somewhere in the middle, this film entails both… Adam is 27 years old, he is a journalist, and has cancer. And this is all you need to know about the third film by Jonathan Levine, one of the most interesting representatives of contemporary American cinema- the more experienced will remember ‘The Wackness’ of 2008 screened at the Athens International Film Festival ‘Premiere Nights.’ You will learn the rest, when you watch this weird blend of romantic and dramatic comedy, which dares to turn the tables on in a movie, whose protagonist is a moribund. It is a movie, which revolves more around friendship than death and also a movie that doesn’t deal with the ‘life goes on’ worldview, but with the ‘death is a first- rate chance to live our life a bit better’ one, ‘50/50’ walks into a minefield of melodramatic traps, managing not to get caught by any of those. 50% of this accomplishment is owing to the script, which is freed from dramatic outbursts and clichés of similar films. The other 50% is owing to the leading duet, the great collaboration of Joseph Gordon Levitt and Seth Rogen who share the cinematic time as if they were best friends for years.

Together they create the magnitude that is missing (as if there was missing any…) from this ‘small’ film. And together they form the ultimate film which, ok, won’t change your life, but at least will make you watch it from a different viewpoint. Το ‘50/50’ του Τζόναθαν Λεβάιν βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 5 Απριλίου.

50/50 by Jonathan Levine is due on Greek cinemas on 5th April.

- 11 -

adidas Originals

ΚΕΙΜΕΝΟ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ TEXT FOTINI PAPADOPOULOU adidas.com | +30 210 893 0800

G-Star RAW

ΚΕΙΜΕΝΟ NΑΓΙΑ ΖΗΚΟΥ TEXT NAYA ZIKOU g-star.com | 210 9119000

Η συλλογή της adidas Originals Blue για την Άνοιξη/Καλοκαίρι του 2012, αποτελείται από μοντέρνα χρώματα και patterns με αριθμούς και σχήματα. Με έμφαση στο denim και το Ιαπωνικό street style, δημιουργήθηκαν ρούχα και παπούτσια σε συνεργασία με τoυς σχεδιαστές της adidas στο Τόκιο. Ξεχωρίζουν denim κομμάτια σε άνετες skinny γραμμές, οι ζακέτες και τα μπλουζάκια. Η συλλογή adidas Originals Blue, είναι μια από τις καλύτερες street wear επιλογές για φέτος το καλοκαίρι.

Η G-Star RAW είναι το brand που εξειδικεύεται στο denim. Για τη συλλογή 3-D S/S 2012 αναμιγνύει αντίθετα στοιχεία όπως αυτά των chic & RAW, street wear & formal wear και μετάξι & denim. Η καλοκαιρινή συλλογή αποτελείται από άνετα κομμάτια σε μια ευρεία γκάμα αποχρώσεων, μπλε συνδυασμένο με χρώματα μιλιτέρ ή camel. Τέλος, πουκάμισα, ελαφριά πλεκτά, παντελόνια chinos, βερμούδες και σορτς, καθώς και υψηλής ποιότητας τζάκετ και παρκά, δίνουν μία ολοκληρωμένη συλλογή.

Adidas Originals Blue collection for Spring/ Summer 2012 is based on modern colors and patterns with numbers and shapes. With emphasis on denim and Japanese streetstyle, clothes and shoes were designed in collaboration with the adidas design team in Tokyo. The denim pieces in loose skinny forms, cardigans and shirts stand out. Adidas Originals Blue is one of the best street wear choices for this summer.

G-Star RAW is the brand expert in denim. For the collection 3-D S/S 2012 opposite elements like chic & RAW, street wear & formal wear and silk & denim are mixed. The summer collection consist of practical and comfy pieces in a big variety of shades, blue with military colors or camel. Finally, shirts, knits, chinos trousers and shorts; moreover, high quality jackets and coats give a total summer look.

DENIM & SUPPLY RALPH LAUREN

WeSC

ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΤΕΜΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ TEXT DEMI PAPAIOANNOU ralphlauren.com | +30 210 8007300

Η αντρική σειρά για την Άνοιξη/Καλοκαίρι του 2012 είναι εμπνευσμένη από δυο καλοκαιρινούς προορισμούς: το Cape Cod, την κλασσική αμερικανική μαρίνα, και τα άγρια τοπία στα βορειοδυτικά παράλια του Ειρηνικού. Μέσα από αυτές τις αναφορές δημιουργήθηκε μια σειρά με ξεθωριασμένα καρό, φθαρμένα τζιν, μαρινιέρες, άγκυρες και κεντήματα. Η συλλογή αναδεικνύει ένα υrban clean cut αμερικανικό στυλ.

Men’s collection for Spring/ Summer 2012 is inspired by two summer destinations: Cape Cod, the classic American marine and the wilderness of the northwestern coasts of the Pacific. Through the different references, a collection with faded plaids, worn jeans, marinieres, anchors and embroideries is designed. The collection highlights an urban clean cut American style.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΤΕΜΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ TEXT DEMI PAPAIOANNOU prime-timers.gr | +30 210 576 5920

Η νέα σειρά footwear της WeSC για το SS 12, αποτελείται από παραλλαγές προηγούμενων αλλά και καινούργιων σχεδίων από denim, δέρμα και καμουφλάζ prints. H WeSC προτείνει το Clopton Μen’s low top σε μπεζ δέρμα και διάτρητο σουέντ που αποτελεί το χαρακτηριστικότερο μοντέλο της εταιρίας για την άνοιξη.

The new collection of footwear by WeSC for Spring/ Summer 2012 is based both on previous and new designs of denim, leather and even camouflage prints. WeSC proposes the Clopton Men’s low top in beige and suede, which is the most characteristic model of the company for this spring.

- 12 -

GIRL OF THE MONTH KRISTA. MODEL, 20 (ACE)

PHOTOGRAPHY NICK NIKOLAOU STYLING DEMI PAPAIOANNOU ALL CLOTHES BY G-STAR RAW (ATTICA)

DENIM DREAMS 5 at CAMP! TEXT RENATA VINTZILAIOU PHOTOGRAPHY GIANNIS PAPOUTSAKIS, MARIA PROIOS

Την Πέμπτη, 15 Μαρτίου ο χώρος του CAMP! (Contemporary Art Meeting Point) στην πλατεία Κοτζιά, διαμορφώθηκε ειδικά για να φιλοξενήσει το πέμπτο κατά σειρά Denim Dreams και να γιορτάσει τη denim κουλτούρα. Σε αυτό το μίνι denim Festival είδαμε τις μεγαλύτερες denim εταιρίες που δραστηριοποιούνται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Οι adidas Originals, Aggressive, Energie, G-Star RAW, Lee, Miss Sixty, STAFF Jeans & CO, Trussardi Jeans, WeSC και Wrangler παρουσίασαν κομμάτια των S/S 12 συλλογών τους. Στις 20.30 ακριβώς άνοιξαν οι πόρτες για το κοινό και ξεκίνησε η περιπλάνηση στο denim κόσμο. Στον πρώτο όροφο είδαμε την έκθεση φωτογραφίας με συμμετοχές από τους φωτογράφους Γιώργο Καπλανίδη, Νίκο Κατσαρό, Θοδωρή Καϋμενάκη, Γιώργο Μαυρόπουλο, Χρήστο Σαρρή και Θάνο Χούτο. Ένα επίπεδο πιο πάνω, προβάλλονταν οι καλύτερες denim campaigns την ίδια στιγμή που εξελισσόταν το live model performance με total denim looks. Την επιμέλεια των μαλλιών και του make up είχε ο Δημήτρης Σαράντου. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης οι σοκολάτες Kit Kat μας προσέφεραν γευστικά fashion breaks, η Diesel μας αρωμάτισε με το τελευταίο της άρωμα Loverdose, ενώ η Trojan μας πέρασε το μήνυμα της, μοιράζοντας προφυλακτικά! Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ένα special denim party στο οποίο χορέψαμε με μουσικές από τις Teardrops και απολαύσαμε άφθονα δροσιστικά Absolut Vodka cocktails.

Thursday the 15th March gallery CAMP! (Contemporary Art Meeting Point) at Kotzia square was specially reformed to host the fifth Denim Dream on the row, and to celebrate denim culture is specially formed to celebrate the denim culture.

At this mini denim festival, we saw some of the biggest denim companies, such as Adidas Originals, Aggressive, Energie, G-Star RAW, Lee, Miss Sixty, STAFF Jeans & CO, Trussardi Jeans, WeSC and Wrangler, presenting their collections for the S/S 12.

At 20.30 the doors opened and the visitors wondered around a denim world.

On the first floor, we could have a look at the photography exhibition in which participated the photographers George Kaplanidis, Nikos Katsaros, Theodore Kaimenakis, George Mavropoulos, Christos Sarris and Thanos Houtos.

One level above, were projecting videos of the denim campaigns of the companies, while models were showing live some of the total denim looks, with their hair and makeup made by Dimitris Sarantos.

During the event, Kit Kat candy bars were offering tasty fashion breaks, Diesel scented us with its latest fragrance, Loverdose, and Trojan passed its message by distributing condoms to the attendees. The event closed with a special denim party, where we danced under the musical choices of Teardrops and enjoyed refreshing Absolut cocktails. Στις 6 Απριλίου το Denim Dreams 5 ταξιδεύει μέχρι τη Θεσσαλονίκη, στον πολυχώρο Μπορντ\\ ντε λό.

On the 6th of April, Denim Dreams Vol 5, is travelling to Thessaloniki at the Bord de l’eau.

- 14 -

KIT KAT for DENIM DREAMS 5 ΚΕΙΜΕΝΟ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ TEXT FOTINI PAPADOPOULOU

Στο πέμπτο κατά σειρά Denim Dreams που διοργανώθηκε από το OZON Raw, το περιοδικό συνεργάστηκε με τις σοκολάτες KIT KAT. Με αφορμή τη συνεργασία αυτή, πραγματοποιήθηκε μια φωτογράφηση το αποτέλεσμα της οποίας παρουσιάστηκε την Πέμπτη 15 Μαρτίου στο CAMP!. Πίσω από το φακό ο Νίκος Κατσαρός και στο styling η Μαριάνθη Χατζικίδη, επιμελήθηκαν το concept της φωτογράφησης. Η σοκολάτα ΚΙΤ ΚΑΤ Senses απευθύνεται κυρίως στο γυναικείο κοινό, έχοντας μόνο 165 θερμίδες, παραμένοντας όμως πολύ απολαυστική, τραγανή και σοκολατένια. Οι επισκέπτες του Denim Dreams 5 είχαν τη δυνατότητα να δοκιμάσουν τις ΚΙΤ ΚΑΤ Senses στο κατακόκκινο booth που είχε στήσει η εταιρία στο CAMP! και από ότι φάνηκε τους άρεσαν πολύ!

During the fifth edition of Denim Dreams, organized by OZON Raw, the team of the magazine collaborated with KIT KAT chocolate bars. On this occasion a photoshoot was realized, and presented on Thursday, March 15 at CAMP!. Photographer Nikos Katsaros was behind the lens; Marianthi Chatzikidi was in charge of the styling while the duo, both took care of the photoshoot’s concept. KIT KAT Senses targets mostly a female audience with its 165 calories, whilst remaining very enjoyable with a strong chocolate flavor. The Denim Dreams 5 visitors that had the opportunity to try KIT KAT Senses at the KIT KAT red booth which was set up at the exhibition’s entrance really seemed to enjoy it!

MARIA PROIOS

MARIA PROIOS

NIKOS KATSAROS

GIANNIS PAPOUTSAKIS

- 15 -

THE FASHION ROOM SERVICE at ST. GEORGE LYCABETTUS TEXT RENATA VINTZILAIOU PHOTOGRAPHY IOANNA CHATZIANDREOU, STATHIS KALLIGERIS

Tην Τετάρτη 21 Μαρτίου και για ένα μόνο απόγευμα, τα δωμάτια του ξενοδοχείου St. George Lycabettus μετατράπηκαν σε mini showrooms προκειμένου να φιλοξενήσουν το τρίτο Αθηναικό Fashion Room Service.

15 σχεδιαστές, labels και brands εμπλούτισαν τα δωμάτια του 4ο και 5ο ορόφου του ξενοδοχείου αποτυπώνοντας το προσωπικό τους στυλ. Διεθνή brands όπως η Diesel, η Vans και η WeSC, συναντήθηκαν με design labels όπως Ippolito , La Poupée, ΣΟΜΦ, Ηysteria Asteria, Rien by Penny Vomva, Conquistador Rebel Citizen, Georgina Skalidi, Digitaria, Paul Sarz, Madame Shou Shou, de.bour και Worn By : The Doctor-X Project. Το κοινό που επισκέφτηκε τα δωμάτια μπόρεσε όχι μόνο να δει αλλά και να αγοράσει τις δημιουργίες των ‘ενοίκων’, ενώ στον 5ο όροφο είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει τις σοκολατένιες Fitness® Bars. Αργότερα, ξεκίνησε ένα μεγάλο πάρτυ στον 6ο όροφο του ξενοδοχείου με Absolut Vodka cocktails όπου χορέψαμε στο ρυθμό των μουσικών επιλογών του Jimmy Jib. On Wednesday, the 21st of March and for just one afternoon, the hotel rooms in St. George Lycabettus were turned into mini showrooms in order to host the third edition of the Athenian Fashion Room Service.

15 designers, labels and brands transformed the rooms of the fourth and the fifth floor of the hotel giving their personal style. The internationational brands Diesel, Vans and WeSC, met various design labels such as Ippolito, La Poupée, ΣΟΜΦ, Ηysteria Asteria, Rien by Penny Vomva, Conquistador Rebel Citizen, Georgina Skalidi, Digitaria, Paul Sarz, Madame Shou Shou, de.bour and Worn By: TheDoctor-X Project.

The crowd that visited the rooms could not only see, but also buy the creations of the ‘tenants’ of the rooms, while on the fifth floor they had the opportunity to try the chocolate Fitness®Bars. Later on, a big party was held on the 6th floor of the hotel with Absolut cocktails as well as we danced to the music selections of Jimmy Jib.

- 16 -

CRAIG GREEN ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΣΣΑΡΙΒΑΚΗ INTERVIEW MARIA PASSARIVAKI craig-green.com

Πώς αισθάνεσαι που είσαι ο νικητής του L’ Oreal prize του Central Saint Martins MA για το 2012;

Φανταστικά! Δεν περίμενα ποτέ οτι θα συμβεί κάτι τέτοιο, νιώθω πολύ τυχερός. Ποια ήταν η ιδέα πίσω από τα total-black σχέδια;

Η ιδέα είναι βασισμένη στη θρησκεία και το ρουχισμό εργασίας, δηλαδή σε ομάδες ανθρώπων που φορούν τις ίδιες στολές και έτσι εμπνέουν μορφές και σιλουέτες. Τι τάσεις είδες να αναδύονται μέσα από τις συλλογές των φετινών αποφοίτων;

Αν δει κάποιος το show υπήρχαν δύο βασικές θεματικές. Από τη μία η τάση ανακύκλωσης των ρούχων και από την άλλη μια νεομινιμαλίστικη αισθητική.

How do you feel about being the winner of the L’ Oreal prize of the Central Saint Martins MA 2012?

Its amazing! I didn’t think that it will ever happen, I don’t think also that a male has won this prize before. I feel very fortunate.

What was the idea behind the total-black outfits?

It was all based around religion and work-wear, grouping of people wearing the same uniform into a major inspiration of the shapes and the silhouettes.

Did you see the trends coming up from this year’s graduates?

If you look at the show there were two main things going on. This feeling of kind recycle clothing and in a quite political way. And then, there’s another feeling quite minimalist but in a really new way.

IOANNA KOURBELA ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΤΕΜΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ TEXT DEMI PAPAIOANNOU ioannakourbela.com| +30 210 9942731

H collection S/ S 12 της Ioanna Kourbela έχει τίτλο ‘Je rêve’. Η σειρά εμπνευσμένη από τη Γαλλική Ριβιέρα του ’50 έχει μια ονειρική διάθεση. Οι λιτές μακριές γραμμές και η ασυμμετρία σε φορέματα και ζακέτες είναι εμφανής, ενώ ξεχωρίζουν τα χαρακτηριστικά στριφώματα της σχεδιάστριας. Τα υφάσματα τις συλλογής όπως οι διάφανες γάζες, τα βαμβακερά τούλια και τα μεταξένια κρεπ έχουν επιλεγεί με προσοχή, ενώ τα αξεσουάρ παίζουν βασικό ρόλο με πρωταγωνιστή τις δερμάτινες και πλεκτές ζώνες από μεταξωτά νήματα με ναυτικούς κόμπους.

Ioanna Kourbela’s collection for S/S 12 is called ‘Je reve’. The collection is inspired by the French Riviera of the 50’s with a dreamy mood. The simple long lines and the asymmetry on dresses and cardigans are obvious, whilst great emphasis is given to the hems that characterize the designer. The cloths of this collection, like transparent gauzes, cotton tulle and silk crep were chosen carefully, while the accessories are very important, the leading role belongs to leather and knitted belts by silk threads with mariners’ knots.

- 17 -

TRENDS SPRING PASTELS ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΤΕΜΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΝΤΕΜΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

Παστέλ, γκρι και ντένιμ T shirt, σορτσάκια και πουκάμισα αποτελούν τις επιλογές αυτού του μήνα. Μπλούζες με ξεθωριασμένες στάμπες και θαμπά μοτίβα συνδυάζονται με ανοιχτόχρωμα ντένιμ με διακριτικές λεπτομέρειες και ραφές για ένα easy-going look για τις πιο ζεστές μέρες της άνοιξης.

Pastels, grays and denim t shirts, shorts and shirts are this month’s favorite selections. Tops with faded prints and patterns combined with light blue denim shorts with subtle seams and details create a perfect easy going look for the warmer days of spring.

T SHIRT VANS (VF HELLAS)

ΣΟΡΤΣΑΚΙ / SHORTS WeSC (PRIME TIMERS)

ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT VANS (VF HELLAS)

ΚΑΠΡΙ / CAPRI LEE (VF HELLAS)

- 18 -

T SHIRT G-STAR RAW (ATTICA)

ΣΟΡΤΣΑΚΙ / SHORTS WRANGLER (VF HELLAS)

OΛΟΣΩΜΗ ΦΟΡΜΑ / ΟVERALL G-STAR RAW (ATTICA)

T SHIRT LEE (VF HELLAS)

TZAKET / JACKET G-STAR RAW (ATTICA)

ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT LEE (VF HELLAS)

- 19 -

BEAUTY PHOTOGRAPHER IAKOVOS KALAITZAKIS MAKE UP & STYLING MARIA PAPADOPOULOU HAIR STYLIST ALEXANDER (alexandersoltermann.com) USING BUMBLE & BUMBLE MODEL FELIX (FM AGENCY) TEXT DEMI PAPAIOANNOU

MODEL SHOT

Φανελάκι / Τank Τop Helmut Lang

FACE

SPF 15 Tinted Moisturizer in Extra Light, Tinted Eye Brightener in Light Bisque, Pot Rouge For Lips And Cheeks No11. Pale Pink, Bobbi Brown (Attica)

EYES

Long-Wear Cream Shadow in Bone and Malted, Bobbi Brown (Attica)

LIPS

Cream Lip Color in Burnt Sugar, Bobbi Brown (Attica)

STILL-LIFE SHOT

BBU Palette Bobbi Brown (bobbibrown.co.uk)

Η ΒΒU Palette απ’ τη Bobbi Brown, είναι η απόλυτη παλέτα στα παρασκήνια των επιδείξεων μόδας όλου του κόσμου. H παλέτα-φετίχ περιέχει 11 αποχρώσεις, Corrector για τους μαύρους κύκλους, 14 αποχρώσεις Creamy Concealer για πιθανά σημάδια στο πρόσωπο, καθώς επίσης 20 αποχρώσεις Foundation για μια λεία και ομοιόμορφη επιδερμίδα, δίνοντας ένα φωτεινό τελείωμα. Η BBU Palette διαθέτει χώρο για τις καινούριες αναμείξεις από τους πιθανούς συνδυασμούς που προσφέρει, ενώ θεωρείται το καταλληλότερο προϊόν για επαγγελματίες ή και φιλόδοξους makeup artists.

Bobbi Brown’s BBU Palette is the ultimate backstage palette- fetish of the biggest fashion shows around the world. It consists of 11 shades of Corrector for dark circles, 14 shades of Creamy Concealer for lighter imperfections and 20 shades of Foundation for the smoothest skin and radiant finish. The BBU Palette also provides space for new mixes and blends possible while it is considered to be the most appropriate product for professionals and aspiring makeup artists.

- 21 -

ART AGENDA

DIRK BELL

Andreas Melas & Helena Papadopoulos

15.03.12 έως 12.05.12

ELENA SYRAKA

Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης

24.02.12 έως 22.04.12

+30 210 325 1881

Επικούρου 26 & Κορύνης 4 Epikourou 26 & Korinis 4 Athens

+30 210 325 1311

Αγ. Ασωμάτων 22 & Διπύλου 12 Ag.Asomaton 22 & Dipilou 12

THEOPSY

Stigma Lab & President Hotel

MINDY SHAPERO

The Breeder

+30 210 698 9000

Ανδρέα Μεταξά 4, Αθήνα 4 Andrea Metaxa str., Athens Λεωφόρος Κηφισίας 43 - 43 Kifissias Ave.

Kappatos Gallery

LYNDA BENGLIS

01.04.12 έως 27.04.12

07.04.12 – 26.05.12

Schadenfreude / Χαίρομαι με τη λύπη σου +30 210 324 7679

CARROLL DUNHAM

CAMP!

30.03.12 έως 20.04.12 Aπελλού 2, Πλ. Κοτζιά, Αθήνα 2, Apellou Str., Kotzia Sq. Athens

BERNIER/ELIADES Gallery

26.04.12 έως 25.05.12

+30 210 331 7527

Ιάσωνος 45, Αθήνα – 45, Iasonos str. Athens

+30 210 341 3937

Επτάχαλκου 11, 11851, Θησείο 11, Eptachalkou Str., Thisseion

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

The Art Foundation

ΑΠΟΥΣΙΑ

Γκαλερί Ελληνοαμερικανικής Ένωσης

05.04.12 έως 31.05.12

19.03.12 έως 06.05.12

+30 210 321 7931

Αθηνάς 12, Μοναστηράκι 12 Athinas Str., Athens

+30 210 323 8757

Νορμανού 5, Μοναστηράκι, Αθήνα 5 Normanou str., Monastiraki, Athens

+30 210 368 0052

Μασσαλίας 22, Κολωνάκι 22 Μassalias Str., Kolonaki

DAN COLEN

Gagosian Gallery

ΤΑΣΟΣ ΜΑΝΤΖΑΒΙΝΟΣ

Μουσείο Μπενάκη

SINGULARITIES

Χώρος Τέχνης και Δράσης βρυσάκι

+30 210 364 0215

05.04.12 έως 25.05.12

23.03.12 έως 13.05.12

Μέρλιν 3, Αθήνα 3 Merlin str. Athens

Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου 138 Pireos & Andronikou Str.

+211 400 0863

- 22 -

25.04.12 έως 25.05.12

01.04.12 έως 19.04.12 +30 210 321 0179

Βρυσακίου 17, Πλάκα Αθήνα 17 Vrysakiou Str., Plaka Athens

PHOTOGRAPHY LORENZO DALBOSCO

PHOTOGRAPHY THANASSIS KRIKIS STYLING NICOLAS GEORGIOU HAIR & MAKE UP EVA DIMOVELI (DTALES) MODEL JOHANNA (ACE) PHOTOGRAPHER’S ASSISTANT NIKOS KOUSTENIS

ΝΥΧΤΙΚΟ / NIGHTGOWN STYLIST’S OWN TIAPA / TIARA STYLIST’S OWN

ΝΥΧΤΙΚΟ / NIGHTGOWN STYLIST’S OWN

TZAKET / JACKET COMME DES GARCONS ΦΟΥΣΤΑ / SKIRT COMME DES GARCONS ΜΠΟΤΕΣ / BOOTS AZZEDINE ALAIA NEXT PAGE TZAKET / JACKET COMME DES GARCONS ΜΠΟΤΕΣ / BOOTS AZZEDINE ALAIA KAΛΤΣΕΣ / SOCKS WOLFORD

ΦΟΡΕΜΑ / DRESS ANNA MOLINARI BY ROSELLA TARABINI ΜΠΟΤΕΣ / BOOTS AZZEDINE ALAIA KAΛΤΣΕΣ / SOCKS WOLFORD

LAURENCE VON THOMAS IF YOU LEAVE

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΑΦΝΗ ΑΝΕΣΤΗ INTERVIEW DAFNI ANESTI laurencevonthomas.com

O Laurence von Thomas ξεδιπλώνει το ταλέντο του στη φωτογραφία, τον κινηματογράφο και στην επιμέλεια της παράξενης και ξεχωριστής συλλογής φωτογραφιών διαφόρων νέων καλλιτεχνών υπό τον τίτλο ‘if you leave’. Για αυτόν η ανάμειξη σε τόσους διαφορετικούς τομείς είναι ‘‘λίγο σαν να καβαλάς τα κύματα’’ ενώ ακόμα αναριωτιέται πως καταφέρνει να βγάζει τόσο προσωπικά πορτρέτα. Μιλάει για τη δουλειά του, την φωτογράφιση της Patti Smith, για το project του το οποίο πρόκειται να ταξιδεψει σε όλο τον κόσμο και είναι ένας από τους λίγους που απαριθμεί την τηλεόραση στη λίστα των καλλιτεχνικών του αναφορών!

Laurence von Thomas applies his talent and wit in photography, filmmaking and in curating the very special ‘if you leave’ series. He feels that being involved in such multifarious work is ‘a bit like riding waves’ and still wonders how he gets away with so intimate photographs.

He talks about his work, his picture of Patti Smith and his project travelling around the globe plus finally he is the one to mention television as an inspiration! Νιώθεις ότι πρέπει να μοιράζεσαι ανάμεσα στο ρόλο του φωτογράφου, του κινηματογραφιστή και του curator;

Σε καμία περίπτωση. Για την ακρίβεια είναι καλό για κάποιον σαν εμένα που βαριέται εύκολα. Είναι κάπως σαν ‘να καβαλάς τα κύματα’ όταν ένα project είναι έτοιμο να χάσει το νεύρο του, ένα άλλο οδεύει προς το μέρος σου. Πώς θα χαρακτήριζες την εμπειρία σου πάνω στη δημιουργία του ‘if you leave’;

Ήταν μια ιδιαίτερα διορατική εμπειρία και σε μορφή blog και ως βιβλίο αλλά επίσης και σε επαγγελματικό και σε προσωπικό επίπεδο. Η συλλογή ‘If you leave’ δεν προοριζόταν να πάρει τη διάσταση που πήρε , έτσι βλέπουμε να ξετυλίγεται το υπέροχο ταξίδι ενός project, το οποίο εξελίσσεται με οργανικό τρόπο. Τι θα συμβεί τελικά ‘If he/she leaves’ ;

Θα καταρρεύσει όλος ο κόσμος μου και για τις υπόλοιπες μέρες θα είμαι ένας χαμένος άνθρωπος.

Do you feel torn between the roles of photographer, filmmaker and curator?

Absolutely not. It’s actually a good thing for someone like me who gets easily bored. It’s a bit like riding waves... when one project is about to lose its amptitude, another one comes sailing by.

How was the experience of creating the ‘if you leave’ project?

It’s been a very insightful experience from blog to book, both on a personal and professional level. ‘If you leave’ never set out to be what it has become, so you have this great voyage of a project which you see evolve in a very organic way.

What happens if he or she does leave after all?

My world will collapse and I’ll spend the rest of my days being an emotionally unstable person.

There is a very strong sense of London in your imagery. What influences you in the city you live in?

Οι εικόνες σου παραπέμπουν πολύ έντονα στο Λονδίνο. Ποιες είναι οι επιρροές σου από την πόλη που μένεις;

It acts as a backdrop, but at the same time it is the third man (or woman). I often see it as a big blob... a living organism that takes on different forms and has many mood swings.

Ο ρόλος του έχει παρασκηνιακό χαρακτήρα αλλά ταυτόχρονα είναι και το ‘τρίτο πρόσωπο’ που παίρνει διάφορα σχήματα και αλλάζει συχνά διάθεση.

How do you get people to open up in front of your camera and to have a private moment?

Πώς κάνεις τους ανθρώπους να ανοίγονται μπροστά στην κάμερα και να σου επιτρέπουν να καταγράφεις μια προσωπική στιγμή;

I think I emit a certain calm. Maybe it has to do with the fact that I’m completely convinced that taking a photo at that moment is justified. A lot comes down to what you project. Fact is... I rarely get told off!

Πιστεύω ότι αποπνέω μία γαλήνη. Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι είμαι απόλυτα πεπεισμένος, πως το να βγάλεις μια φωτογραφία εκείνη τη στιγμή είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Πολλά μπορεί να σου πουν για το αποτέλεσμα. Ευτυχώς εμένα σπάνια ‘μου τη λένε’. Οι φωτογραφίες σου ξεχωρίζουν για την ορμητική δυναμική τους και τη σχέση τους με το τώρα. Υπάρχουν στιγμές που σε ενδιαφέρει το πριν και το μετά;

Να σου πω ότι είμαι ένας καλλιτέχνης πολύ τεμπέλης (γέλια), οπότε προσπαθώ να είμαι όσο πιο αποδοτικός εκείνη τη στιγμή. Όσο για το πρώτο σκέλος της ερώτησης, πιστεύω ότι η ορμή αιχμαλωτίζει την αλήθεια του αντικειμένου, ενώ το πριν και το μετά αιχμαλωτίζουν τη διάθεση. Ποιους ανθρώπους φωτογραφίζεις;

Ειλικρινά τον καθένα. Μπορείς να μου περιγράψεις το photoshoot της Patti Smith; Ποιου το πορτρέτο ονειρεύεσαι να φωτογραφίσεις;

Η φωτογράφιση της Patti Smith ήταν εξ ολοκλήρου γέννημα αυτοσχεδιασμού. Μου ζητήθηκε να καλύψω την παρουσίαση του βιβλίου της ‘Just Kids’ στην Gallery De Pury. Καταλήξαμε να μιλάμε για μια από τις φωτογραφίες του Mapplethorpe από το βιβλίο της. Κάποια στιγμή πρόσεξε την κάμερα μου, η οποία ήταν από εκείνα τα περίεργα τηλέμετρα και το ένα πράγμα έφερε το άλλο…Η φωτογραφία που επέλεξα είναι αυτή που ξεχνάει την παρουσία μου για λίγο. Πιστεύω ότι εντοπίζεις μια ευάλωτη αλήθεια όταν πιάνεις τον άλλον απροετοίμαστο.

In your photographic work there is the momentum, however in many cases you are interested in the before and after moment as well.

I’m a very lazy artist (laughing), so I try to be efficient. In terms of the first part of the question. I think the momentum captures the actuality of something, where as the before and after captures the mood.

Who are the people you take pictures of?

Anyone really.

Could you describe to me the photoshoot of Patti Smith? And who do you dream of taking the portrait of?

The Patti Smith shoot was completely improvised. I’d been asked to cover the presentation of her book ‘Just Kids’ at the Gallery De Pury. We ended up talking about one of Mapplethorpe’s photos from the book. At some point, she spotted my camera, which was this odd looking rangefinder and one thing led to another... The photo I selected is the one where she seems to forget about my presence for a second. I believe there lies a vulnerable truth in catching someone off guard.

- 34 -

KRISTIE MULLER I’LL BE OK

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΣΣΑΡΙΒΑΚΗ INTERVIEW MARIA PASSARIVAKI kristiemuller.com

H 24χρονη Καναδή Kristie Muller φωτογραφίζει την άλλοτε ληθαργική και άλλοτε ξέφρενη φάση από τις βραδινές της εξόδους με φίλους, ενώ παραδέχεται ότι το τελευταίο διάστημα πίνει πολύ και ξεχνά να πάρει την κάμερα μαζί της, πειραματίζεται όμως βγάζοντας φωτογραφίες από το κινητό της. Με αφορμή τη σειρά φωτογραφιών ‘Ill be ok’ η Kristie παρουσιάζει την αρετουσάριστη, αναλογική δουλειά της στο OZON, και μας μιλά για εικόνες-κόσμους που προκύπτουν από τις παράξενες, αυθόρμητες ιδέες της.

A 24 years old Canadian-born young woman Kristie Muller, photographs the moments of boredom and craziness during her nights out with close friends, while she realizes that lately she drinks too much and thus, forgets to shoot. However, she is giving a try capturing them through her mobile phone. She introduces her untouched-analogue work to OZON and her series of photographs ‘ Ill be ok’, in which Kristie photographs pictures-worlds by being simply intrigued by impulsive ideas. Γιάτι επέλεξες σαν τίτλο για αυτή τη σειρά φωτογραφιών το ‘Ιll be ok’;

Why did you choose the phrase ‘‘Ill be ok’’ as a title of these series?

Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για τον τίτλο. Πάντα μου άρεσε το ‘Ill’ γραμμένο χωρίς απόστροφο και το έβαλα προσωρινά σαν τίτλο στις αρχές όταν σχεδίαζα το site μου. Είναι μία φράση που τρέχει πολύ στο μυαλό μου οπότε σκέφτηκα να την κρατήσω.

Not a great deal of thought was invested into that title when it was made. I’ve always liked ‘Ill’ written without an apostrophe and put that title in temporarily when I was first making my website. It’s a phrase that runs through my mind a lot so I figured I’d leave it.

Υπάρχει κάποια ιδέα πίσω από κάθε φωτογραφία ή ο τρόπος που φωτογραφίζεις αποτελεί περισσότερο μια ωμή και αυθόρμητη καταγραφή της ζωής σου;

Is there any concept behind every photo-shoot or is it a raw documentation of your private life and thus, the photos captured spontaneously?

Κάθε φωτογραφία είναι μια μορφή καταγραφής. Μερικές φορές θα δω κάτι κατά τύχη και μετά θα προσπαθήσω να το απομονώσω σε μια φωτογραφία. Μου αρέσει να τροποποιώ οτιδήποτε βρίσκεται τριγύρω σε κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι. Από την άλλη μερικές φορές βλέπω εικόνες που πρέπει να τις φωτογραφίσω όπως ακριβώς είναι στην πραγματικότητα. Πιστεύεις ότι μέσα από τις φωτογραφίες σου μπορεί κανείς να δει τη ζωή των συνομηλίκων σου στον Καναδά;

Κάποιες ενότητες από προηγούμενες δουλειές που έχω κάνει αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένες χρονικές περιόδους με τους φίλους μου. Μερικές από τις φωτογραφίες στο project ‘Canada’ αποτελούν απεικονίσεις του τι συνέβαινε στη ζωή μας για ένα δεδομένο χρονικό διάστημα. Πόσα πράγματα μπορεί κανείς να πει για μια φωτογραφία που απεικονίζει ‘ένα κομμάτι πίτσας το οποίο πνίγεται μέσα σε μια πισίνα’; Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτή την εικόνα;

Είτε πολλά είτε τίποτα. Ήμασταν μια παρέα που κολυμπούσε σε μία εσωτερική πισίνα και κάποιος παρήγγειλε πίτσα. Η πίτσα έμοιαζε λες και ήταν βγαλμένη από κινούμενα σχέδια και μου άρεσε το πώς φαινόταν δίπλα στο νερό. Ζήτησα από τον φίλο μου τον Bartos να τη βάλει να επιπλέει στην επιφάνεια του νερού για να την φωτογραφίσω. Πολλές από αυτές τις φωτογραφίες είναι απλά γρήγορες, παράξενες ιδέες που έχω και φωτογραφίζω κατευθείαν για να μην τις ξεχάσω. Μήπως οι καλύτερες εικόνες προκύπτουν τελικά βραδιές που γινόμαστε χάλια;

Πιστεύω ότι αυτό ποικίλει. Έχω μερικές πιο παλιές φωτογραφίες που πραγματικά μου αρέσουν και δεν θυμάμαι πότε τις έβγαλα, αλλά παραμελώ την camera μου τώρα τελευταία όταν πίνω. (γέλια)

All of it is some form of documentation. Sometimes I’ll see something in passing and then attempt to isolate it in a photograph. I like to twist my surroundings into something they’re not, but sometimes I see things that I need to document exactly the way they are.

Do you think you represent your peers’ life phase in Canada through your photos?

Sections of earlier work I’ve done represent specific periods of time with my friends. Several of the photos in ‘Canada’ are good depictions of what was going on for a while.

How many words you could say it is worth the picture, in which <a piece of pizza is depicted to be drown in the pool>? What is the story behind it?

Either a lot or none. A group of us were swimming in an indoor pool and someone ordered a pizza. The pizza looked like it was from a cartoon and I liked the way it looked against the water. I asked my friend Bartos to let it float on the surface so I could take a picture. A lot of these photos are just quick weird ideas I have and photograph on the spot so that I won’t forget them.

Are the best pictures captured from wasted and lonely nights? What would you like to express through your photography?

I think it varies. I have a few older photos I really like that I have no recollection of taking, but I’ve been forgetting about my camera when I drink lately. (laghing) You often take pictures of naked dudes and dudettes and also, capture awkward moments or landscapes. What would you never shoot?

Nudity is the cheapest trick in photography. It’s pretty mundane and overly used. That being said I still like it from time to time. I like clean lines and shapes that are possible with bare limbs. Most of the time for me it’s just an additional attempt at keeping the photo more minimal. I also rarely like to have people’s faces in pictures, but no one asks me about that.

Φωτογραφίζεις συχνά γυμνά σώματα, περίεργες στιγμές και τοπία. Υπάρχει κάτι που δε θα φωτογράφιζες ποτέ;

Το γυμνό είναι το πιο φθηνό τέχνασμα στη φωτογραφία. Είναι αρκετά κοινότοπο και υπέρ- χρησιμοποιημένο. Παρόλα αυτά, μου αρέσει ακόμα κατά καιρούς. Μου αρέσουν οι καθαρές γραμμές και τα σχήματα που μπορώ να φωτογραφίσω με γυμνά άκρα. Τις περισσότερες φορές για μένα το γυμνό αποτελεί απλά μία ακόμη προσπάθεια να κρατήσω τη φωτογραφία πιο minimal. Επίσης σπάνια επιλέγω να έχω ανθρώπινα πρόσωπα στις φωτογραφίες, αλλά κανένας δεν με ρωτάει σχετικά με αυτό.

- 36 -

QUALMS WOW! THAT’S A BIG BROKEN!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΓΚΡΗΣ INTERVIEW VASSILIS TSIGKRIS PHOTOGRAPHY TONI NOE qualms.org

Παραφράζοντας τον Billy Strayhorn, όλες οι μουσικές ιστορίες είναι όμορφες. Έτσι κι αυτή των Qualms, οι οποίοι ονειρεύονται ενόσω δουλεύουν. Το Μάρτιο μας παρουσίασαν διαδικτυακά το Big Broken EP κι ετοιμάζουν μία ακόμη net κυκλοφορία, προσδοκώντας, όπως μας λένε, μία δισκογραφική χείρα βοηθείας που θα τους επιτρέψει να βγάλουν το δικό τους δίσκο και να ταξιδέψουν παίζοντας μουσική, για πάντα.

Paraphrasing Billy Strayhorn; all music stories are beautiful. So is the one of Qualms, who are daydreaming while working. In March they presented to us via Internet the EP Broken Dreams and are also preparing one more net release expecting, as they tell us, a discographic hand of help, that would let them launch their own album and travel while playing music, for ever. Πείτε μας λίγα λόγια για τη δημιουργία των Qualms.

Γνωριστήκαμε στο Γυμνάσιο, αλλά αρχίσαμε πρώτα να παίζουμε μαζί μουσική στα δεκαέξι μας σε μία math-y indie rock band με άναρχο ήχο. Μετά την πτώση της (τώρα πια) ενδόξως νοσταλγικής και συναισθηματικά εμψυχωτικής διασημότητας που απολαμβάναμε στο γυμνάσιο, ξεκινήσαμε φρενιασμένα να παίζουμε, να αποκαλούμε ο ένας τον άλλον με μία μακρόσυρτη λίστα απαίσιων παρατσουκλιών, να επιδιώκουμε να πετύχουμε κάποιον άγνωστο και εγωιστικό στόχο τον οποίον κανένας μας δεν σκόπευε να φτάσει. Οι Qualms ξεκίνησαν ως μία μορφή κάθαρσης για δύο τύπους που είχαν ανάγκη να μεγαλώσουν και νιώθουμε εκστασιασμένοι με το πόσο εύκολα ισορροπεί ο εαυτός σου σε ένα ευχάριστο και δημιουργικό περιβάλλον. Τα πάντα συναντώνται σε αυτό το project και επιτέλους μοιραζόμαστε ευθύνες. Το πρώτο σας EP κυκλοφόρησε τον Μάρτιο. Θα μας ξεναγήσετε στο Big Broken EP, από το εξώφυλλο μέχρι τη μουσική του;

Η έμπνευση για το εξώφυλλο προήλθε εν μέρει από τη ζωγραφιά που κρατούσε το κορίτσι στη φωτογραφία, ένα έργο με ακρυλική μπογιά σχεδιασμένο από την υπέροχη Alexa Noe η οποία, τι σύμπτωση, είναι το κορίτσι στη φωτογραφία, και επίσης προήλθε από τον ίδιο τον τίτλο του EP. Η ανιψιά του Justin σκαρφίστηκε το όνομα μια μέρα που κάναμε διάλειμμα από το στούντιο και αποφασίσαμε να την πάμε μέχρι το dollar store για μπισκότα, γλυκά και μπαλόνια. Καθώς παρκάραμε η ανιψιά του φώναξε: ‘Wow! That’s a big broken!’ Νιώσαμε ότι η τέχνη τα ταίριαξε όλα. (γέλια) Ο κόσμος μπορεί να κατεβάσει το EP δίνοντας ένα ποσό της επιλογής του. Δουλεύει αυτός ο τρόπος; Πιστεύετε ότι σε κάνα δυο χρόνια η δισκογραφία ίσως και να λειτουργεί έτσι;

Δεν υπάρχει καμία επιχειρηματική στρατηγική, και εάν κάποιος θέλει να μας πετάξει κανένα δολάριο, ή και δυο, το εκτιμούμε βαθύτατα. Θα νιώσουμε άνετα να τιμολογήσουμε τη μουσική μας όταν θα ακούγεται σε φυσική μορφή δίσκου στα τραπέζια των fan μας, ή όπως προτείνει η τελευταία τάση, όταν θα περιστρέφεται με μαγνητική ταινία μέσα στα Walkman τους. Υπάρχει πάντα μία λαχτάρα για νοσταλγία στην popular culture και έτσι ακριβώς όπως επιλέγουμε να ηχογραφούμε σε analog tape, οι άνθρωποι ψάχνουν απαρχαιωμένα μέσα για να έρθουν σε επαφή με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Εμείς το υποστηρίζουμε απόλυτα και για αυτό το λόγο είμαστε πεπεισμένοι ότι και το φυσικό και το ανθρώπινο θα παραμείνει σε μια εποχή αυξανόμενων ψηφιακών μέσων επικοινωνίας και διάδοσης της τέχνης. Πώς συνθέτετε και πώς ‘χτίζετε’ τα τραγούδια σας; Θα μοιραστείτε μαζί μας κάποια από τα μυστικά παραγωγής;

Ο Justin και εγώ παίζουμε μαζί με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο, σχήμα ή φόρμα τα τελευταία οχτώ χρόνια, έτσι όλα βγαίνουν με φυσικό τρόπο και ελαφρώς περίεργα. Για παράδειγμα: Δεν θα μιλήσουμε για μια βδομάδα αλλά όταν βρεθούμε ο ένας θα έχει γράψει ένα μέρος το οποίο θα ταιριάζει αρμονικά με το κομμάτι που θα έχει γράψει ο άλλος και θα είναι τόσο ενθουσιασμένος να του δείξει. Μετά από ένα σύντομο ξέσπασμα ενθουσιασμού, γράφουμε τα

κομμάτια σε demo, σε πρόγραμμα Logic και τα παράγουμε λίγο πριν να τα ηχογραφήσουμε σε vintage αναλογικό εξοπλισμό, ο οποίος από τις εποχές των 70s και 80s που τον είχε ο πατέρας του Justin πέρασε σε εμάς ως ο εγκέφαλος της studio production. Ο Darin συχνά μου υπενθυμίζει πως ‘ το μυαλό μας ξεκουράζεται χωρίς το σώμα μας.’ Τον εμπιστεύομαι. Από τι είναι φτιαγμένοι οι στίχοι σας; Από πού αντλείτε την έμπνευση σας;

Η έμπνευση αντλείται από τη μουσική και αφότου έχουμε θέσει το μουσικό υπόβαθρο απλά θα τραγουδήσουμε και συνήθως αυτό που θα προκύψει θα έχει κάποια σχέση με τις ζωές μας ή τις ζωές αυτών που γνωρίζουμε. Προσπαθούμε οι στίχοι να είναι αφηγηματικοί, παρόλο που οι ιστορίες δεν καταλήγουν να έχουν πάντα μια συνοχή. Ορισμένοι λένε ότι η indie έχει γίνει ένα τεράστιο είδος για τις μάζες, που περιέχει πολλά είδη pop μουσικής από electronica μέχρι punk. Θα λέγατε ότι συμφωνείτε και, επίσης, νιώθετε μέρος αυτού του indie κινήματος;

Σίγουρα θεωρούμε τους εαυτούς μας μέρος αυτού του κινήματος μέχρι τώρα καθώς υποσυνείδητα ενσωματώνουμε όλα τα είδη στιλ στην μουσική μας. Αν δεν υπήρχε αυτή η αφθονία του style που προσφάτως βγάζει τη φανταχτερή πλευρά των μαζών, τότε ίσως να κάναμε πάλι το ίδιο πράγμα, απλά δεν θα άρεσε σε κανέναν. Θα υπάρξει σύντομα κάποια live performance;

Παρόλο που έχουμε επικεντρωθεί κυρίως στην ηχογράφηση των τραγουδιών και στο να ακουστούν στο διαδίκτυο, μας ‘τρώει’ να παίξουμε live και δεν θέλουμε τίποτα άλλο από το να κάνουμε ασταμάτητα περιοδείες, για πάντα.

Tell us a bit about when and how Qualms came to be.

We had met in junior high school, but we first began playing music together in a jangly, math-y indie rock band when we were sixteen. Following the demise of our now gloriously nostalgic and emotionally propped up ‘high school stardom,’ we frantically started, played in, and kicked each other out of a long list of terrible monikers, racing toward some unknown and selfish goal that neither of us seemed too intent on reaching. QUALMS came into its own quite organically as a catharsis for two dudes who’d been in dire need of growing up, and we’re ecstatic to find it’s so easily maintaining itself within an enjoyable, creative environment. Everything goes with this project, and we’re finally sharing responsibilities.

Your first EP was released in March. Will you give us the tour on Big Broken EP, from its cover to its music?

Our inspiration for the cover art was drawn in part from the painting held by the girl in the photo, an acrylic done by the wonderful Alexa Noe who, coincidently, is the girl in the photo, and from the title of the EP itself. Justin’s niece spouted the name one day as the two of us took a break from tracking and decided to drag her to the dollar store for cookies, candies, and balloons. As we pulled into the parking lot his niece shouted, ‘Wow! That’s a big broken!’ We felt the artwork brought it all together.

- 38 -

People can download your EP by giving a fee of their choice. Is that working? Do you think this is how discography is going to look like in a couple of years maybe?

passed down from Justin’s father’s days in the 70s and 80s as a mastermind of studio production. Darin frequently reminds me of how ‘our brains chill without our bodies.’ I trust him.

There’s no marketing strategy, and if someone wants to throw us a dollar or two then we sincerely appreciate it. We will feel comfortable commanding a price when something physical can spin on the tables of our fans, or, as the current wave seems to suggest, magnetically rotate within their Walkman.

There’s always a craving for nostalgia in popular culture, and just as we choose to record on analog tape, people will seek antiquated mediums to experience their media. We’re fully supportive of this, and that’s why we’re confident that the physical and the human will stick around in an era of increasingly digital means of communication and art dissemination.

What are your lyrics made of? Where do you draw your inspiration from?

How do you compose and how do you ‘build’ your tracks? Will you share some of your production secrets with us?

Justin and I have been playing together in some way, shape, or form for the last eight years, so it all kind of comes out natural and slightly weirdly. For example: we won’t speak for a week, and when we meet up both of us will have written a part that works seamlessly with what each of us was so excited to show the other before having met up. After a brief excited freak out, we demo the tracks in Logic and produce them a little, before tracking to vintage analog equipment

We draw inspiration from the music we create, and after we’ve laid some decent soundscapes we’ll just sing, and usually what comes out ends up directly relating to our lives or to the lives of those we know. We strive for narrative lyrics, although our stories don’t always work out completely coherently.

Some say that indie has become a huge genre for the masses, containing many styles of pop music from electronica to punk. Would you say you agree and do you feel a part of that indie movement?

Yes, I’d say we definitely consider ourselves to be a part of the movement insofar as we subconsciously throw all types of styles into our music, and if it wasn’t for this new cornucopia of style currently striking the fancy of the masses, then we’d most likely be doing the same thing except no one would think it sounded any good.

Will there soon be any live performances?

Although we’ve mainly focused on getting our tracks recorded and heard on the web, we’re itching to play live and would love nothing more than to tour heavily; forever.

ΟΖΟΝ ΤΕΕΝ | SKYPE CALLS SCREENSHOTS Ο Χρήστος Πετρίτζης συνομιλεί μέσω skype με φίλους του και τους κάνει ερωτήσεις σχετικές με τη μοναξιά...

Christos Petritzis chats via skype with his friends and asks them questions related to loneliness....

Ήλια, 20, 19:34 Τι σε οδηγεί στη μοναξιά;

Νιώθω μόνη όταν σκέφτομαι όλα αυτά που με στενοχωρούν βαθιά.

Ilia, 20, 19:34 What leads you to loneliness?

I feel lonely, when I think of all these stuff that make me also feel deeply sad.

Στέφανος, 20, 22:30 Πού πας όταν θέλεις να είσαι μόνος;

Στα Νταμάρια Βριλησσίων.

Stefanos, 20, 22:30 Where do you go when you want to be left alone?

At Ntamaria Vrilission.

Λέων, 21, 20:14 Ποιον παίρνεις τηλέφωνο όταν αισθάνεσαι μοναξιά;

Κανέναν.

Leon, 21, 20:14 Who do you call when feeling lonely?

Nobody.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΕΤΡΙΤΖΗΣ INTERVIEWS CHRIS PETRITZIS

Εύα, 21, 22:25 Ποιο τραγούδι θα πρότεινες για τις μοναχικές στιγμές μέσα στην πόλη;

Το ‘The Dreamers’ του David Bowie.

Eva, 21, 22:25 Which song would you recommend for the lonely moments in the city?

David Bowie’s ‘The Dreamers’.

Ρέα, 17, 16:15 Πώς αντιμετωπίζεις την μοναξιά;

Συνήθως μέσω της μουσικής, όμως πολύ συχνά απλά συνειδητοποιώ ότι η μοναξιά βρίσκεται στο μυαλό μου.

Rea, 17, 16:15 How do you deal with loneliness?

Usually through music, but usually I often realize that most of the times loneliness lays inside my head.

Βενετία, 19, 21:12 Νιώθεις ποτέ μοναξιά στο Παρίσι;

Μερικές φορές, ναι νιώθω μοναχικά. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν δεν έχω πολλά πράγματα να κάνω ή δεν έχω να πάω κάπου αλλού τα βράδια!

Venetia, 19, 21:12 Do you feel lonely in Paris?

From times to times, yes I do feel lonely. This situation occurs when I don’t have much work to do or the times I don’t have where to go during the night!

ΟΖΟΝ ΤΕΕΝ | NATASHA NUÑEZ ADULTHOOD AWAKENINGS

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ INTERVIEW ALEXANDER VOULGARIS natashanunez.com

Η Νεοϋρκέζα φωτογράφος και συν-δημιουργός του κοριτσίστικου zine ‘teenVag’, Natasha Nuñez, φωτογραφίζει γυναικείες φιγούρες με έναν παιχνιδιάρικο τρόπο, αντανακλώντας τις αλλαγές ανάμεσα στην εφηβεία και την ενηλικίωση. Οι φωτογραφίες της είναι απόλυτα προσωπικές αιχμαλωτίζοντας έναν ονειρικά πλασμένο εφηβικό κόσμο. Η Natasha μιλά στο ΟΖΟΝ για τη δική της γυναικεία αδελφότητα και το δεύτερο τεύχος ‘teenVag’.

New York based photographer and co-founder of the girly-zine ‘TeenVag’, Natasha Nuñez is shooting female figures by giving them a playful form while they reflect upon their change from adolescence to adulthood. Her photography is absolutely personal depicting a dreamy-like teen world. She talks in Ozon about her kind of sisterhood and her focus on ‘TeenVag’ and its 2nd issue. Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη φωτογραφία;

How did you first get into photography?

Ύστερα από παρότρυνση ενός καλού φίλου: βρήκα την 35mm Minolta της μητέρας μου και ζήτησα από τους πιο κοντινούς μου φίλους να ποζάρουν ως μοντέλα. ‘ Έγινε προσωπικό εγχείρημα που συνέβαλλε στην περαιτέρω αφύπνιση κατανόησης της οπτικής μου επίγνωσης. Με τον ίδιο τρόπο, η φωτογραφία με οδήγησε στο να παρατηρήσω άλλες δημιουργικές απόψεις εκτός του πλαισίου του φωτογραφικού φακού μου.

After receiving encouragement from a good friend- I found my mother’s 35mm Minolta and asked my closest friends to stand in as my subjects. It became a personal venture that further awakened an understanding of my visual awareness. Likewise, photography drove me to observe other creative points of view outside of the lens.

Πώς θα περιέγραφες το στιλ της φωτογραφικής σου δουλειάς;

Unadulterated, capricious and sensitive to color. A dream-like tale usually awakened by it’s own reality- organically maturing.

Αγνό, ιδιότροπο, και ευαίσθητο στο χρώμα. Ένα παραμύθι σαν όνειρο που συνήθως αφυπνίζεται από την ίδια την πραγματικότητα ή την ενηλικίωση. Τι σημαίνει για εσένα η φωτογραφία;

Για εμένα η φωτογραφία αποτελεί μία σιωπηλή, προσωπική αναπόληση του παρελθόντος. Σε γενικότερο πλαίσιο, αποτέλεσε την εναρκτήρια έμπνευση πίσω από το zine teen VAG Issue #1, μία αμιγώς θηλυκή έκδοση που ίδρυσα μαζί με την καλύτερη μου φίλη Allison Levy. Η φωτογραφία, επίσης, προσδίδει μεγάλη ποσότητα συναισθηματισμού στις εμπειρίες ζωής κάθε ατόμου ξεχωριστά και δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα για μια μοναδική εμπειρία στο ήδη υπάρχον κοινό. Πώς προτιμάς το κοινό να αντιληφθεί τις εικόνες σου;

Ως ένα αιώνιο αφήγημα, ένα έργο που μεγαλώνει και ωριμάζει μέσα στο χωροχρόνο. Είναι πολύ προσωπική η καλλιτεχνική φόρμα που μοιράζομαι με το κοινό. Είναι μία απόδραση, ένα ημερολόγιο ποικίλης ύλης που προσκαλεί το μάτι να αποδράσει από το παρόν. Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που προσπαθούν να αναδειχθούν ως φωτογράφοι. Σε σταμάτησε ποτέ αυτό;

Η φωτογραφία αποτελεί προσωπική επιδίωξη, μία απτή επίγνωση της φαντασίας μου. Είναι ένα ενδιαφέρον στο οποίο δημιουργώ για τον εαυτό μου χωρίς καμία προκαθορισμένη επιρροή. Πιστεύω θερμά ότι η καλύτερη δουλειά εκεί έξω παράγεται με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι έντονο το δυναμικό, ατομικό στοιχείο και να μεταφράζεται ως η κινητήριος δύναμη αυτής της δουλειάς.

How would you describe your photography style?

What does photography mean to you?

Individually- photography is a quiet, personal recollection of my history. In a greater dialogue- it was the base inspiration behind teenVAG Issue # 1- an all female publication I co-founded with my best friend Allison Levy. Photography channels emotional volumes of an individual’s life experiences and incites a unique experience amongst an existent audience.

How would you prefer your art work to be perceived and experienced?

As a perennial narrative- one that grows, and matures throughout time and space. It is a very personal art form I share with my audience. It is as an escape- a diary of sorts that invites the eye to escape from the present.

There are so many other people trying to make it as photographers, did that ever hold you back?

Photography is a personal pursuit- tangible cognizance of my imagination. It is an interest in which I create for myself without any predetermined influence.

I strongly believe the best work out there is produced in such a way where strong individual presence is evident and translates as a driving force of the work created.

Are you lonesome tonight Natasha?

I feel I am always in good company- even if I am in my own presence.

Are you lonesome tonight Natasha?

Πάντα νιώθω ότι έχω καλή παρέα- ακόμα και όταν η μόνη μου συντροφιά είναι ο εαυτός μου!

- 42 -

KIMBERLY OVITZ CALIFORNIA DAYDREAMING

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΤΕΜΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ INTERVIEW DEMI PAPAIOANNOU PHOTOGRAPHY MARCO SCOZZARO kimberlyovitz.com

H Kimberly Ovitz μόλις στα 27 της χρόνια, έχει δημιουργήσει το δικό της label. Όταν σχεδιάζει νιώθει σαν να παίζει μουσική σε συναυλία και ίσως για αυτό τα ρούχα της μοιάζουν να έχουν κρατήσει κάτι από τη φάση ενηλικίωσής της. Η Kimberly με τον χαρακτηριστικό Καλιφορνέζικο αέρα εξομολογείται στο ΟΖΟΝ ότι δεν αναζητά απαραίτητα τη μεγάλη επιτυχία στη ζωή της άλλωστε less is (always) more.

Kimberly Ovitz, who is just 27 years old, has already created her own label. When she designs, she feels like an artist in a music concert and maybe this is why her garments have kept a wee bit of the coming -of- age phase. Kimberly, with the characteristic Californian air confesses at OZON, she does not necessarily seek for the resounding success in her life. Besides, less is (always) more.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι του να ξεκινάς τη δική σου σειρά ρούχων στα 20 σου;

Όταν ξεκινάς μια επιχείρηση τόσο νέος, απλά μαθαίνεις στην πορεία. Απλά μερικές φορές τα λάθη κοστίζουν χρήματα.

What is the hardest part in starting your own line in your 20s?

When starting a company that young you learn as you go and sometimes mistakes cost money.

Στις τελευταίες σου συλλογές, αυτό που παραμένει ίδιο είναι ότι προβάλλεις μια γυναίκα δυνατή, με αυτοπεποίθηση με ένα minimal τρόπο. Νομίζεις ότι αυτό το signature look θα εξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό;

Throughout your latest collections it is consistent that your woman is strong, confident, and elegant in a minimal manner, translating your aesthetics into clothes. Do you think that this signature look will ever change and develop into something different?

Πιθανότατα όχι γιατί πιστεύω ότι στην ουσία αυτό είμαι. Σίγουρα θα συνεχίσει να εξελίσσεται αλλά η ουσία θα παραμείνει ίδια.

Probably not because I think that essentially is who I am. I’m sure it will continue to evolve but the core will stay the same.

Το σχέδια σου εμπεριέχουν ένα βόρειο- ευρωπαϊκό στοιχείο καθώς και μια υποψία από minimalistic 90s. Ποιες ήταν οι πρώιμες πηγές έμπνευσης για εσένα;

Your designs have a northern European edge to them and a minimalist 90’s feel. What have your early inspirations been?

Είχα την τύχη να δω πολλά πράγματα και να έρθω σε επαφή με διάφορα μέρη μέσω των ταξιδιών που έκανα μικρότερη. Πιστεύω ότι αυτό αναμφίβολα αντικατοπτρίζεται στη δουλειά μου. Επίσης τα 90s τα αγαπώ πολύ γιατί εκείνη την εποχή ήμουν αρκετά μεγάλη ώστε να με επηρεάσει η τότε κυρίαρχη αισθητική και ήταν η περίοδος που άρχισε να με απασχολεί η μόδα. Ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή από το στήσιμο της collection μέχρι την παρουσίασή της στο κοινό;

Η αναζήτηση έμπνευσης στην αρχή καθώς βουτάω σε διαφορετικά concept και μαθαίνω καινούργια πράγματα κάθε σεζόν. Η επόμενη καλύτερη στιγμή είναι το δευτερόλεπτο που το τελευταίο κορίτσι θα περπατήσει στο runway… Είναι ένα συναρπαστικό συναίσθημα όταν ξέρεις ότι τελείωσες και ότι είσαι χαρούμενη με το αποτέλεσμα. Τι σου δίνει ώθηση να σχεδιάζεις; Πιστεύεις ότι θα έρθει κάποια στιγμή που θα το βαρεθείς;

Πάντα είχα μια ανεξήγητη έλξη με το fashion design από μικρό κορίτσι. Καθώς μεγαλώνω τα ενδιαφέροντα μου διευρύνονται. Δεν νομίζω ότι θα το σιχαθώ ποτέ μου αλλά σε κάθε περίπτωση θα ήθελα να δοκιμάσω διαφορετικά πράγματα καθώς μία φορά έχεις την ευκαιρία να τα κάνεις όλα αυτά. Ποιος ο λόγος να περιοριστούμε; Είσαι ιδιαίτερα περήφανη για τον τρόπο που ‘φέρεσαι’ στις πρώτες ύλες που χρησιμοποιείς. Υπάρχει κάποιο ακόμα στοιχείο της σειράς σου για το οποίο είσαι ιδιαίτερα περήφανη;

Λατρεύω τα υφάσματα και για αυτό μ ’αρέσει η ερώτησή σου. Είμαι περήφανη επειδή επιτυγχάνεται ένα ανεπιτήδευτο wearable minimal αποτέλεσμα σε μία εμφάνιση και ότι είναι κομμάτια που μπορείς να φοράς για πάντα. Ποιος είναι ο επόμενος σου στόχος;

I’ve been fortunate enough to see a lot and be exposed to quite a lot of places in my travels. I also hold the 90s close to my heart because that’s when I really was old enough to explore the way I dressed and became preoccupied with fashion.

What is your favorite moment from the process of getting a collection together until you present to the public?

The initial inspiration research because I get to dive into different concepts and learn each season. The next best moment is the second that last girl walks off the runway…It’s an awesome feeling when you know your are done and you are happy with the outcome.

What is your drive in designing? Do you think that there will ever come a time that will get sick of it?

I have always had an unexplainable affinity for it since I was a little girl. As I get older my interests have broadened. I don’t think I will ever dislike it but I definitely think Ι’d like to do several things since we only have one go around at all of this. Why limit yourself?

You take pride in the process you treat the raw materials you use. What other aspect of your line are you most proud of?

I love fabrics so I love that you asked me this question. I am proud of how it achieves a wearable minimal effortless edge all at the same time and that they are pieces you can keep for years. Timeless.

What do you want to achieve next?

I’m a very curios person. I want to do it all!

Is there anything that you want to be consistent about and deliver in your collections?

Make women always feel elegant, intellectually sexy, strong, cool, and effortless. Making it easy. Less is more.

Είμαι άνθρωπος με μεγάλη περιέργεια. Θέλω να τα κάνω όλα! Είναι κάποιο σκεπτικό στο οποίο θέλεις να μείνεις σταθερή και να το μεταδίδεις στις συλλογές σου;

Θέλω να κάνω τις γυναίκες να νιώθουν κομψές, έξυπνα sexy, δυναμικές, cool και ανεπιτήδευτες. Να κάνω τα πράγματα εύκολα. Less is more.

- 44 -

ELENA SYRAKA NOUR

TEXT ALASKA PHOTOGRAPHY YIORGOS KAPLANIDIS STYLING MANOS JOJOS HAIR & MAKE UP DIMITRIS SARANTOU MODEL MARIA (ACE MODELS) elenasyraka.com

ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ / JEWELS by ELENA SYRAKA ΤΖΑΚΕΤ / JACKET WOOD WOOD (SHOP 112A) ΖΙΒΑΓΚΟ / TURTLENECK SURFACE TO AIR (SHOP 112A)

Συναντιόμαστε στο διαμέρισμα της Έλενας Σύρακα δύο μέρες πριν τα κοσμήματα-εκθέματα που θα αποτελέσουν την έκθεση Nour τοποθετηθούν στις προθήκες του Μουσείου Ισλαμικής Τέχνης. Η Έλενα μας μιλά με ενθουσιασμό για τη συλλογή αυτή που την έφερε σε επαφή με τον ισλαμικό πολιτισμό, τον οποίο μελετούσε επί μήνες κλεισμένη στις βιβλιοθήκες του μουσείου. Μπροστά μας έχουμε τα περισσότερα από τα σαράντα πέντε στο σύνολο κομμάτια. Σπαθιά, χειρουργικά ψαλίδια και πολεμικά κράνη έχουν μετατραπεί σε σκουλαρίκια, βραχιόλια, δαχτυλίδια. Λέξεις, παρμένες από επιγραφές, έχουν χαραχτεί πάνω στα κοσμήματα και καθώς τα κοιτάμε ένα-ένα μας εξηγεί το τι και το πώς. Κάθε κομμάτι μας οδηγεί στο επόμενο. Η ομορφιά τόπων και παραδόσεων απαλλαγμένη από οτιδήποτε βαρύ. Καταλαβαίνω την επιλογή της να αποφύγει τα χωρίς νόημα διακοσμητικά στοιχεία και έτσι η συλλογή αποκτά σχέση με το εδώ και το τώρα. Επιλογή δική μας τα άλογα και το μάτι του τίγρη.

We meet at the apartment of Εlena Syraka two days before the jewellery-exhibits, that will constitute ‘Nour’ exhibition, will be placed at the display cases of the Museum of Islamic Art. Εlena talks to us with enthusiasm about this collection, which brought her in contact with Islamic culture, about which she had been studying for months cooped up in the libraries of the museum. In front of us we have the majority of the 45 pieces altogether. Swords, surgical scissors, war helmets have been converted to earrings, bracelets, rings. Words, taken from inscriptions, have been carved on the pieces and as we examine them one by one, she explains to us about the lowdown. Every piece leads us to the next one. The beauty of places and traditions is freed from anything heavy. I understand her choice to avoid unnecessary decorative features, so the collection becomes connected to the ‘right now’. Our choice; the horses and the eye of the tiger.

Nour: Κοσμήματα της Έλενας Σύρακα | Μουσείο Μπενάκη | Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης | Αγίων Ασωμάτων 22 & Διπύλου 12 | Έως 22 Απριλίου Nour: Jewels by Elena Syraka | Benaki Museum / Museum of Islamic Art | 22 Ag. Asomaton & 12 Dipilou St. | Until 22/04/2012

- 46 -

ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ / JEWELS by ELENA SYRAKA ΦΟΡΕΜΑ / DRESS SURFACE TO AIR (SHOP 112A) ZIBAΓΚΟ / TURTLENECK HUMANOID (SHOP 112A) ΚΑΠΕΛΟ / HAT REINHARD PLANK

ZOI DIMITRIOU YOU MUST CAUSE YOU MAY…

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΡΑΜΑΝΤΑΝΗ INTERVIEW DESPINA RAMANTANI

Χορεύοντας γύρω από τα θέλω, τα πρέπει και τα μπορεί μιας κοινωνίας με αμέτρητες δυνατότητες επιλογής, η διεθνώς διακεκριμένη χορογράφος Ζωή Δημητρίου, που διαμένει πλέον μόνιμα στο Λονδίνο, διερευνά τις σύγχρονες μορφές της σκηνικής αφήγησης αντλώντας έμπνευση από τον Chris Marker και τον Slavoj Žižek, μέσα από τη νέα της δουλειά ‘‘You May!’’. Το ΟΖΟΝ την συνάντησε και μίλησε μαζί της για τα όρια της ενοχής, της ανοχής, της προόδου και της ευθύνης.

Dancing around the ‘wants’, ‘mays’ and ‘maybes’ of a society with innumerable choices, internationally prominent choreographer Zoi Dimitriou, who is now a permanent citizen of London, explores the ‘right now’ of onstage narration getting inspiration from Chris Marker and Slavoj Zizek, in her new work ‘You May!’. ΟΖΟΝ met her and discussed about the boundaries of guilt, tolerance, progress and responsibility. Τι είναι το ‘‘Υοu May!’’;

What is ‘‘Υou May!’’?

Το ‘‘You May!’’ είναι ένα νέο έργο που διερευνά τι σημαίνει να ζεις στη σύγχρονη κοινωνία, όπου το παλιό πρότυπο του ‘‘μπορείς, γιατί πρέπει’’ έχει τώρα ανατραπεί στο ‘‘πρέπει, γιατί μπορείς’’. Χρησιμοποιώντας κίνηση, ήχο, κείμενο και εικόνα, το κομμάτι αυτό προσφέρει στους θεατές προτάσεις γύρω από τα εν δυνάμει ‘μπορεί’ που μορφοποιούνται στις σφαίρες της φαντασίας, της επιθυμίας και του κινδύνου.

‘‘You May!’’ is a new play, that explores life in contemporary society, where the old model of ‘you may, because you have to’ has been superseded by ‘you have to, because you may.’ By using motion, audio, text and image, this piece provides the audience with suggestions concerning the possible ‘mays’ which are formed within realms of fantasy, desire and danger.

Αν αποτύπωνες την ζωή σου με μια χορογραφία, πώς θα ήταν αυτή;

It would entail a lot of motion, vivid pictures and the opening credits shown after the end…

Θα είχε πολύ κίνηση, έντονες εικόνες και τους τίτλους να πέφτουν μετά το τέλος... Διευρύνοντας τα όρια της σκηνικής αφήγησης, ποιες νέες μορφές προτείνει η παράσταση;

Το έργο αυτό πραγματεύεται το εδώ και τώρα της σκηνικής αφήγησης/ παρουσίας και τα εν δυνάμει ‘ίσως/μπορεί’ που προκύπτουν μέσα από τον διάλογο μεταξύ της κίνησης και ακινησίας, του λόγου και της εικόνας και των συμβάσεων που γεννιούνται στις ανταλλαγές με το κοινό και μεταξύ των περφόρμερς. Ανοχή: άλλοθι ή ενοχή για το πέρασμα στην σκοτεινή πλευρά της προόδου;

Ενοχή για κάθε λάθος επιλογή που ενδεχομένως έρθει σε ρήξη με την όποια πρόοδο είναι προγραμματισμένη, ανοχή στα πρέπει των άλλων και άλλοθι σχετικά με την έλλειψη να επωμισθούν της ευθύνης. Πώς χορεύεται η ‘‘κοινωνία του ρίσκου’’;

Το ρίσκο πάνω στην σκηνή είναι πιο πολύ ταυτόσημο με την επένδυση του περφόρμερ στο ‘εδώ και τώρα’ και την ειλικρινή συνύπαρξη με το απρόσμενο κάθε ζωντανής παράστασης, παρά με την όποια επίδειξη ‘επικίνδυνου’ υλικού. Με ποιον τρόπο εμπνεύστηκες από το ‘‘La jetée’’ του Chris Marker;

Με ενέπνευσε ιδιαίτερα σχετικά με τη φόρμα που χρησιμοποιεί, το γεγονός ότι όλο το φιλμ είναι βασισμένο σε φωτογραφικά κάδρα καθώς και ο τρόπος με τον οποίο έχει συνδυάσει τη φόρμα με το περιεχόμενο ώστε και τα δύο να μεταφέρουν το θεατή πραγματικά στον χρόνο, που είναι και μία από τις βασικές θεματικές του έργου. Γιατί το έργο αυτό;

Προσπαθώ να αφουγκράζομαι όσο γίνεται το πώς η τέχνη μπορεί να έρθει σε διάλογο με την κοινωνία και τις τάσεις που επικρατούν. Το ‘‘You May!’’ είναι επηρεασμένο πέρα από το ‘‘La jetée’’ του Chris Marker, και από τον φιλόσοφο Slavoj Žižek, ο οποίος μιλάει για την κοινωνία της επιλογής. Επειδή σήμερα υπάρχει πληθώρα επιλογών η διαταγή πλέον είναι ότι πρέπει να χαίρεσαι για αυτό μιάς και η κοινωνία έχει προνοήσει για σένα να μπορείς να χαρείς. Με άλλα λόγια η όποια αίσθηση ελευθερίας που μπορεί να μας έχουν παρέχει μπορεί να ιδωθεί και από τη μεριά ενός καλώς οργανωμένου συστήματος του οποίου οι βάσεις αντέχουν μέχρι τα υποκείμενα του συστήματος αυτού πάψουν να θέλουν να μπορούν. Και μετά;

If your life were a choreography, how would it be?

In an effort to extend the boundaries of on stage narration, which new forms does the play suggest?

This play deals with the ‘right now’ of onstage narration/ presence and the possible probabilities which come up through the dialogue between motion and stillness, speech and image as well as between the agreements being made after the interaction with the audience and the performers.

Tolerance: alibi or guilt for the passing to the dark side of progress?

Guilt for every false choice, which eventually falls out with any kind of progress, is on the schedule, tolerance to the things that people have to do and alibi when denying to take responsibility.

How is danced the ‘‘society of risk’’?

Onstage risk bears closer resemblance to the performer’s investment on the ‘right now’ as well as to the honest co-existence with the unexpected in live performances than to any projection of ‘dangerous’ material.

In which way were you inspired by ‘‘La jetée’’by Chris Marker?

I was highly inspired by ‘‘La jetée’’ by Chris Marker as regards the form he uses, the fact that the whole film is based on photographic frames and also in the way he has combined form with context so that both could actually transfer the audience through time, which is one of the basic themes of the play.

Why this play?

I’m trying to hark as much as possible the way art will come to a dialogue with society and the prevailing trends. Besides, You May! is not only influenced by Chris Marker, but also by the philosopher Slavoj Zizek, who talks about the society of choice, where because of the abundance of choice nowadays, the order now is that you have to be able to rejoice about that since society has seen to it for your sake and because you can.

In other words, any kind of freedom, with which they may have provided us, can also be seen as a well- organised system whose foundations last until the supporters of the system cease to may as well as to desire to may. And then what?

You May! Σε χορογραφία Ζωής Δημητρίου 24-27 Μαΐου στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση You May! Choreography by Zoi Dimitriou 24 - 27 May 2012 at Onassis Cultural Centre

- 48 -

YIORGOS ELEFTHERIADES IN SEARCH OF POETRY

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΣΣΑΡΙΒΑΚΗ INTERVIEW MARIA PASSARIVAKI yiorgoseleftheriades.gr

Ο Γιώργος Ελευθεριάδης είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους Έλληνες σχεδιαστές. Οι δημιουργίες του έχουν παρουσιαστεί σε Αθήνα, Παρίσι και Βαρκελώνη. Έχοντας απομυθοποιήσει πλέον το χώρο της μόδας απολαμβάνει μια νέου τύπου ελευθερία στον τρόπο που σχεδιάζει. Στο ΟΖΟΝ μιλά για το πόσο σημαντική είναι η προσωπική έκφραση πέρα από κάθε ρούχο, και για την πολυαναμενόμενη συμμετοχή του στο 4FASHIONSHAKE με την ‘In Search of Poetry’ συλλογή του.

Yiorgos Eleftheriades is one of the most talented Greek fashion designers. He has showed his collections in Athens, Paris, and Barcelona.

Having demystified the world of fashion his designs share a new born freedom. He talks to OZON about the importance of personal attitude above any fashion garment as well as his highly anticipated participation at this season’s 4FASHIONSHAKE, in which he will present his ‘In Search of Poetry’ collection. Ποια ήταν η πρώτη σου απόπειρα δημιουργίας;

Ξεκινάμε με ερώτηση που πρέπει να πάμε χρόνια πίσω-μου αρέσει! Από τα λεγόμενα των γονιών μου και από όσο εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα πάντα ένα μολύβι στο χέρι και οτιδήποτε υπήρχε σε χαρτί – χαρτοπετσέτα, ήταν πεδίο δράσης. Γι’ αυτό και η ζωγραφική ήταν η πρώτη δημιουργική μου απόδραση. Τι σε εμπνέει; Προσπαθείς με κάθε νέα συλλογή να δοκιμάζεις νέα υλικά και μεθόδους;

Η έμπνευση έχει πολλά επίπεδα για τον τρόπο που συσχετίζομαι με κάτι. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι το προσωπικό στοιχείο που λειτουργεί καταλυτικά ώστε αυτά να αφομοιωθούν για να εκφράσουν κάτι προσωπικό. Ως δημιουργός βασίζομαι στο συναίσθημα και το τι μου προκαλούν τα ερεθίσματα γύρω μου. Γι’ αυτό και αυτό που ψάχνω μέσα από τα ρούχα που σχεδιάζω, είναι μία προσωπική αίσθηση επάνω στα πράγματα και στην κάθε χρονική στιγμή. Σε ό,τι αφορά τη σχέση μου με τα υλικά, που πιστεύω πως είναι και από τα πιο βασικά στοιχεία της δουλείας μου, λόγω του ετερόκλιτου τρόπου στη χρήση τους, με χαρά βλέπω ότι αυτό έγινε στοιχείο μιας καινούργιας εποχής. Ενδιαφέρομαι να πειραματίζομαι με νέα υλικά , χωρίς να παραμελώ τα κλασικά και παραδοσιακά, τα οποία πάντα υπάρχουν ως βάση σε οτιδήποτε έρθει και τα πλαισιώσει. Το ανδρόγυνο στοιχείο στην τελευταία σου συλλογή ήταν πιο έντονο από ό,τι συνήθως. Τι σε ώθησε σε αυτή την κατεύθυνση;

Το ανδρόγυνο στοιχείο θεωρώ ότι υπάρχει πάντα στις συλλογές ακόμα και όταν αυτές έχουν μία νεορομαντική διάθεσή. Η διαφορά που υπάρχει σε αυτήν τη συλλογή είναι ότι στο ανδρόγυνο στοιχείο εστιάζεται η πρόταση μου για την συγκεκριμένη σεζόν. Αρκετά και σημαντικά ρούχα και των 2 συλλογών είναι φτιαγμένα για να εκφράζουν και τα 2 φύλα. Η ευκαιρία, το να μοιραστείς τα ρούχα σου με τον/την φίλο/η σου, για μένα είναι cool ως συμπεριφορά. Τι συμβολίζει για σένα ένα ρούχο; Φέρουν τα ρούχα που φοράμε τις ιστορίες των πόλεών μας;

Ένα ρούχο μπορεί να είναι τα πάντα και τίποτα συγχρόνως. Και εδώ το καταλυτικό στοιχείο είναι ποιος είσαι και τι εκφράζεις. Σίγουρα ως σύνολο ο τρόπος ντυσίματος φέρει την αισθητική μίας πόλης και γίνεται ακόμα πιο φανερό όταν ταξιδεύεις. Πόσο διαφορετικά μπορεί να είναι τα σύνολα αλλά και πόσο ίδια κάποιες φορές! Κοιτάζοντας τον κόσμο στους δρόμους της Αθήνας τι βλέπεις; Τι θα ήθελες να βλέπεις;

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε βλέπω ανθρώπους χωρίς τίποτα να πιστέψουν, τίποτα για να πιαστούν. Δύσκολο για έναν λαό που χαίρεται με τα απλά της ζωής. Θεωρώ ότι αυτό θα αλλάξει, διότι υπάρχει εξαιρετικός κόσμος εκεί έξω, γύρω, δίπλα μας και έχει πολλά να κάνει σε αυτή την περίοδο που διανύουμε και σε αυτήν που έρχεται. Το πιστεύω και ελπίζω σε αυτό...

Γιατί είναι σημαντική κατά τη γνώμη σου η χρήση υλικών και υφασμάτων φιλικών προς το περιβάλλον; Γίνεται κατ’ αυτόν τον τρόπο δυσκολότερη η δουλεία σου;

Αυτό ως ανάγκη το είχα εξαρχής, περισσότερο ως στοιχείο ‘είμαστε εδώ για το καλό’. Το 1995, πιο συνειδητά, έβαλα στις ετικέτες των ρούχων μου το μήνυμα ‘protect the earth we got only one’. Τα υλικά που είναι φιλικά προς το περιβάλλον είναι και προς εμάς και σε ό,τι αφορά την έρευνα για τέτοιου είδους υφάσματα, δεν έχω κάποιο πρόβλημα ώστε να τα βρίσκω. Ποιες είναι οι σκέψεις σου για τέτοιου είδους συναντήσεις όπως το 4FashionShake;

Πρώτη φορά συμμετέχω σε κάτι ανάλογο και το κάνω πολύ συνειδητά. Πέρσι ήρθα σαν θεατής και το παρακολούθησα για πρώτη φορά. Πραγματικά το ευχαριστήθηκα, έχει επίπεδο ως εκδήλωση, δεν είναι ‘παρεϊστικο’και συγχρόνως αφήνει περιθώρια διαλόγου των δημιουργών με το κοινό. Χωρίς να προσποιείται και αυτό μου πάει σαν προσωπικότητα. Πώς αντιλαμβάνεσαι την έννοια του ensemble;

Με την βασική έννοια της συλλογής ‘In Search of Poetry’ που παρουσιάζω στο φετινό ‘4fashionsake’. Ας μοιραστούμε.

Which was your first creative attempt?

We are starting with a question that takes us years back- I like that! From what I’ve been told by my parents and as far as I remember myself, I always had a pencil in my hand and anything relating to paper/ napkin; it was an action field, hence drawing was my first creative getaway.

What inspires you? Do you attempt to try new materials and methods with every new collection?

Inspiration is too multilevel for the way I get involved with things. Nonetheless, what matters is the personal element, which acts catalytically so that everything will be assimilated in a way to express something personal. As a creator I’m based on emotions and on the way I react to every stimulus around me. This is exactly why what I’m searching for through the clothes I design, is a personal feeling on things and every moment. As regards my relationship with the materials, which, to my mind, are the mainstays of my work, because we use them in a varied way, it is my pleasure to see that it has become the feature of a new era. I’m interested in experimenting with new materials without turning a blind eye to the classic and traditional, that always acts as a base to everything that comes and accompanies it.

In your last collection the androgyne element was more intense than usual. What urged you to that direction?

I think that the androgyne element is omnipresent in my collections, even to those with a neo-romantic character. In this collection the difference lies in the fact that the androgyne was my suggestion for this specific season. Many and important garments of both collections are cut out for both sexes. For me

- 50 -

the chance to share your clothes with your boyfriend/girlfriend, is cool as an attitude.

In your opinion, why is the use of environmentally friendly materials and fabrics crucial? Doesn’t it render your work, in a way, more difficult?

What does a piece of clothing symbolise for you? Do clothes tell stories of our cities?

From the very beginning it was like a necessity, more like a ‘we are here for the sake good’ feature. More consciously, in 1995 I put on the labels of my garments the message ‘protect the earth we got only one.’ The materials that are environmentally friendly and so are they to us. As regards the research on this kind of fabrics, I have no difficulty in finding them.

A piece of clothing could be the world and nothing at the same time. And in this case the catalytic feature is who you are and what you express. Definitely as a whole, the way we dress brings the aesthetic of a city and that becomes even more clear when we travel. How different and sometimes how much the same can outfits be!

While observing people on the streets what do you see? What would you like to see?

Now that we are talking, I see people, who have nothing to believe, nowhere to hang on to. It’s difficult for a nation which is satisfied with the simple things in life. I believe that this will change because there is a great deal of exceptional people out there, around, next to us and has a lot to do during this period we live in as well as the one to come. I believe and hope for that…

What are your thoughts on this kind of ensembles like 4Fashionshake?

It’s the first time I participate in something similar and I do it completely consciously. Last year I came as a spectator and watched it for the first time. I really enjoyed it. It is a quality event without being ‘clique-like’ and at the same time leaves room for dialogue between the audience and the creators. Without faking it, and this suits my personality.

How do you conceive the essence of ensemble?

With the main concept of the collection named ‘In Search of Poetry’ that I will project at this year’s ‘4Fahionshake.’ Let’s all share.

UBI SUNT ENSEMBLE

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΣΣΑΡΙΒΑΚΗ INTERVIEW MARIA PASSARIVAKI ubisunt.se

Οι σχεδιαστές πίσω από το label Ubi Sunt, η Moa Wikman και ο Aidin Sanati, μεγάλωσαν στη χώρα του καινοτόμου design τη Σουηδία, γνωρίστηκαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στο Λονδίνο, και από τότε παραμένουν αχώριστοι. Νέοι, ανερχόμενοι και πολλά υποσχόμενοι συμμετέχουν στην Εβδομάδα Μόδας της Στοκχόλμης. Στο 4FASHIONSHAKE παρουσιάζουν την τρίτη κατά σειρά συλλογή τους, ‘Ensemble’, παραμένουν πιστοί σε total black outfits, νοσταλγούν εποχές από παλιά και οραματίζονται νέες μελλοντικές συνεργασίες.

The designers behind the label Ubi Sunt, Moa Wikman and French- Iranian Aldin Sanati, grew up in Sweden, the land of innovative design, got to know each other while studying in London and ever since remain inseparable. Young, up-and-coming and well- promising, showcasing their collections in Stockholm Fashion Week. Their designs are made for a man who, on the one hand, is confident for himself but, on the other, does not have the tendency to show it off. With a very strong poetic mood featuring their third collection, ‘Ensemble’ at 4FASHIONSHAKE they remain faithful to total black outfits, reminisce of past times, while envisioning future collaborations and events. Ποιο μυστικό κρύβεται πίσω από ένα επιτυχημένο ντουέτο;

Είναι θέμα αμοιβαίου σεβασμού, εμπιστοσύνης και το να είσαι ανοιχτός στη συνεισφορά του καθενός, όπως σε κάθε άλλη σχέση. Ποιο είναι το concept πίσω από το ονομά του label;

Το σκεπτικό γύρω από την επιλογή του ονόματος σχετίζεται με την επιθυμία μας να γιορτάσουμε και να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας για ό,τι υπήρξε κάποτε. Είναι εμπνευσμένο από εξελίξεις στην ανθρωπότητα, επιτεύγματα των εδώ και πολύ καιρό χαμένων αλλά όχι και ξεχασμένων. Περιγράψτε μας την ανδρική φιγούρα που έχετε φανταστεί.

What is the secret behind a successful duo? Is it perhaps a good relationship between you two? Do you complete each other in a manner of speaking?

We guess in the end it’s about mutual respect, trust and to be open to each others input, like any other relationship.

What are the roots behind the label’s name?

The driving vision behind the Ubi Sunt concept is to celebrate and express gratitude for what once was. It is inspired by developments in humanity, the achievements of those long lost but not forgotten.

Είναι ένας άντρας με μεγάλη ακεραιότητα, που ξέρει ποιος είναι και γνωρίζει τι θέλει. Ένας άντρας με αυτοπεποίθηση, που δεν νιώθει την ανάγκη να επιδεικνύεται.

Can you describe the male figure you have imagined?

Τι εξερευνάτε μέσα από κάθε συλλογή;

What do you explore through every collection? Is it your personal design limits perhaps?

Εξερευνούμε νέες πτυχές και στρώσεις της αισθητικής μας γλώσσας. Διατηρώντας τις βασικές μας αξίες για κάθε σεζόν, δημιουργούμε διακριτικές, raw, και ποιητικές συλλογές που ο καθένας μπορεί να φορέσει. Πώς μπορείς να ωθήσεις τα πράγματα προς τα εμπρός στον χώρο της μόδας;

It’s a man with high integrity, who know who he is and know what he wants.

It’s a man who is confident and doesn’t feel the need to show off.

We explore new facets and layers of our aesthetical language. Keeping our main values for each season, which are subtle, raw and poetic collections that one can wear.

How you can push things forward within the fashion terrain?

Δημιουργώντας συλλογές που παραμένουν αληθινές στις αξίες τους, σε αρμονία και παρουσιάζονται με τρόπο που είναι ευδιάκριτη η ιδέα από την οποία προέκυψαν.

By creating collections that are true to it’s values, consistent and present them in manners that expresses the mood of each collection.

Ποιά θα θέλατε να είναι η δική σας ‘υπογραφή’ στο design;

Exclusive textiles, clothes that focus on shape texture and light reflection, subtle details and clothes with value and integrity.

Ρούχα που επικεντρώνονται στην υφή των σχημάτων και στην αντανάκλαση του φωτός, διακριτικές λεπτομέρειες και ρούχα με αξία και ακεραιότητα. Ζώντας σε μία χώρα όπου το design βρίσκεται πίσω από κάθε τομέα τις αστικής ζωής, ποιες είναι οι προσωπικές σας πηγές έμπνευσης;

Η έμπνευση μπορεί να έρθει από το οτιδήποτε, για αυτό είναι σημαντικό να διαθέτεις ‘πλαίσια’ για τις αξίες του κάθε brand. Οι φωτογραφίες τοπίων, τα οργανικά σχήματα αποτελούν εικόνες που πάντα εμπεριέχονται στην έρευνα μας. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συνεργασία που θα θέλατε να πραγματοποιήσετε στο εγγύς μέλλον;

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάποιες. Όνειρο μας είναι να συνεργαστούμε με τον Ryuichi Sakamoto, έναν άνθρωπο που θαυμάζουμε ιδιαίτερα, επίσης ο Hiroshi Sugimoto είναι ένας άνθρωπος που θα κάναμε πολλές θυσίες για να συνεργαστούμε.

What would you like your label’s signature to be?

Living in a country where design is behind every single aspect of the city life, what are your personal sources of inspiration?

Inspiration can come from anything, that’s why it’s important to have ‘frames’ for your brands value and aesthetical language. But landscape photos, organic shapes are images that we always have in our research.

Is there any collaboration in particular you would like to have in the near future?

There are a few actually. It would be a dream to collaborate with Ryuichi Sakamoto a man that we highly admire, also Hiroshi Sugimoto would be a man that we would make a lot of sacrifices to collaborate with.

- 52 -

SIX LEE WE’RE ALL AT THE END

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ INTERVIEW ANDREAS DIMOPOULOS sixlee.com

Ο πρώτος Κινέζος φοιτητής που αποφοίτησε από την Royal Academy of Fine Arts της Αμβέρσας με μάστερ στο Σχέδιο Μόδας, ο εικοσιοκτάχρονος Six Lee ήδη μετρά δύο συλλογές με τους καθηλωτικούς τίτλους ‘We’re all in the Dance’ και ‘We’re all at the end’ και συμμετέχει στο επίσημο πρόγραμμα της Menswear Paris Fashion Week. Το νέο ανδρικό στυλ που δημιουργεί είναι πιο ώριμο αλλά και αθώο ενισχύοντας όλο και περισσότερο το clean cut twisted ύφος της ραπτικής του. Αποδίδει την αισθητική του στη μοναδική μίξη της Κινέζικης καταγωγής του με τις επιρροές του από τη Βρετανική κουλτούρα και το στυλ της Αμβέρσας.

The first Chinese student to graduate with a Master’s Degree from the Antwerp Royal Academy of Fine Arts, 28-year-old Six Lee already counts two collections under the engaging titles ‘We’re all in the Dance’ and ‘We’re all at the end.’ while he participates Menswear Paris Fashion Week. From his Hong Kong based studio he works on his own label, established last February, perfecting his clean cut twisted tailoring style, as well as creating a new style for men which is mature but yet innocent. He attributes his aesthetic of to the unique blend of being a Chinese influenced by the British and Antwerp cultures which makes him have a special point of view.

Ποια, κατά την άποψη σου, είναι η θέση της Κίνας στη σημερινή βιομηχανία της μόδας; Ποιο πιστεύεις θα είναι το μέλλον της;

Θεωρώ ότι η νέα γενιά ξεκινάει τώρα ακριβώς στην Κίνα και σίγουρα θα δημιουργήσει κάτι το ενδιαφέρον στη μόδα. Υπάρχουν πολλοί νέοι Κινέζοι που σπουδάζουν σχέδιο μόδας σε όλο τον κόσμο και έχουν την ευκαιρία να εξερευνήσουν και να αντλήσουν έμπνευση από διαφορετικά μέρη ανά την υφήλιο. Κουβαλούν μαζί τους τις ρίζες και την παράδοση τους για μία καινούργια πηγή προσωπικού στιλ. Είμαι αρκετά σίγουρος ότι σύντομα σε 3 με 5 χρόνια πολλές εκπλήξεις θα προέρχονται από την Κίνα. Αδημονώ να δω τη δημιουργικότητα της Κίνας να γίνεται η νέα μεγάλη τάση στη μόδα. Χονγκ Κονγκ, Λονδίνο, Αμβέρσα. Που νιώθεις πιο άνετα ως σχεδιαστής;

Νομίζω ότι νιώθω πιο άνετα ως σχεδιαστής στην Αμβέρσα, εκεί θα μπορούσα να περάσω χρόνο στον δικό μου κόσμο, κάνοντας αυτό που πραγματικά μ’ αρέσει και διασκεδάζοντας. Η Αμβέρσα είναι τόσο ήρεμη και χαλαρή, θα μπορούσες να βρεις έμπνευση παντού. Το Λονδίνο θα ήταν το ιδανικό μέρος να κάνεις έρευνα: τα παλιά ενδύματα, η ραπτική, η τέχνη και τα μουσεία. Και το Χονγκ Κονγκ θα ήταν το καλύτερο για παραγωγή, είναι απλά τόσο εύκολο και βολικό να κάνεις αυτό που θέλεις. Πάντα σε έλκυε η αγγλική ραπτική;

Οι συλλογές μου χρησιμοποιεί γενικά πολλά επίσημα στοιχεία, αλλά τα μεταποιώ για να τα κάνω λιγότερο επίσημα και περισσότερο πειραματικά. Βασικά αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που μεγάλωσα. Σε μία πόλη όπως το Χονγκ Κονγκ όταν ήμουν μικρός έβλεπα πάντα πολλούς επαγγελματίες να φοράνε κουστούμια για τη δουλειά και όπως γνωρίζετε το Χονγκ Κονγκ ήταν αγγλική αποικία. Έτσι, η επιρροή της αγγλικής ραπτικής ήταν συνέχεια στο κεφάλι μου. Όταν επέστρεψα από την Αμβέρσα και το Λονδίνο, σκεφτόμουν πάντα ότι θα μου άρεσε να σχεδιάσω κάτι για τους νέους επαγγελματίες που θα ήταν επίσης και πιο παιχνιδιάρικο.

Πώς οραματίζεσαι την επόμενη συλλογή σου;

Συνήθως σχηματίζω την κάθε μου συλλογή λέγοντας μια ιστορία. Ας πούμε ότι θα περιέχει απλά όλα αυτά που συμβαίνουν τριγύρω μου όπως ποιήματα, τραγούδια, στίχοι, ταινίες, τέχνη, ιστορίες, ψυχικές καταστάσεις ή ακόμα και τις πιο μικρές μου σκέψεις. Δεν παρακολουθώ ιδιαίτερα τη μόδα. Προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο αυθεντικός σε αυτό με βοηθά να η έρευνα που κάνω πάνω σε κουστούμια από όλο τον κόσμο, απορροφώντας έτσι τους πολιτισμούς και τον τρόπο ζωής τους. Βλέποντας πράγματα που ήδη υπάρχουν αλλά με τη ματιά του σήμερα αυτομάτως τα ρούχα ανάγονται σε ένα νέο επίπεδο ζωής.

Where do you think China’s position is in today’s fashion industry? What do you think about its future?

I think a new generation is starting out right now in China, and they will surely create something interesting in fashion.

There are many young Chinese studying fashion design around the world, they have the chance to explore and get inspired from different parts of the globe.

They carry with them their origins and traditions for a new source of individual style. I am quite sure soon in 3 to 5 years many surprises in fashion will be coming from China. I am looking forward to see China’s creativity becoming fashions’ next big thing.

Hong Kong, London, Antwerp. Where do you mostly feel comfortable at as a designer?

I think I would feel most comfortable in Antwerp as a designer, I could spend time in my own world, doing what I really like and enjoying myself. Αntwerp is so calm and relaxed, you would find inspiration everywhere. London would be the best place to make some research, the old garment, the tailoring, the art and the museum. And Hong Kong would be the best for production, it is just too easy and handy to make what you want to.

Πότε ήταν η πρώτη σου συνειδητή επαφή με τη μόδα;

Has English tailoring always appealed to you?

Αφότου τελείωσα το σχολείο ήξερα τι ήθελα να κάνω ή τι μπορούσα να κάνω. Πάντα μου άρεσε η ιαπωνική μόδα, ύστερα μετακόμισα στην Αγγλία για να παρακολουθήσω μαθήματα Art & Design. Η Αγγλία είναι ένα μέρος με ετερόκλητα είδη σκηνικών πολιτισμού και τέχνης. Σκέφτηκα ότι αν έπρεπε να διευρύνω τους ορίζοντες μου και να γίνω πιο ανοιχτόμυαλος, το Λονδίνο είναι το καλύτερο μέρος. Η Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών στην Αμβέρσα ήταν απλά η σχολή των ονείρων μου. Αποφάσισα να το ρισκάρω και να λάβω μέρος στις εισαγωγικές εξετάσεις.

The collection in general uses a lot of formal elements, but I tweak them to make them less formal and more experimental. Well, that mainly refers to the way I grew up. In a city like Hong Kong, when I was young, I always saw a lot of professionals wearing suits to go to work, and as you know Hong Kong was a British colonial. So the English Tailoring impact was in my head all the time. After coming back from Antwerp and London, I was always thinking that I would love to design something for young professional that would be more fun as well.

- 54 -

When was your first conscious contact with fashion?

How do you envision your next collection?

After finishing high school, I had a period where I didnâ&#x20AC;&#x2122;t really know what I would like to do or what I could do. I always liked Japanese Fashion, then moved to England for a course in Art & Design.

England is a place that has all different kinds of culture and art scenes. I thought that, if I had to expand my horizons and become more open minded, London would be the best place. The Royal Academy of Fine Arts in Antwerp was just my dream school. I decided to take the risk and take part in the entrance exams.

I normally build up a collection by telling a story. The collection in general has lots of things and people I found inspiring. All the things around me or happening around me are like poetry, songs, lyrics, movies, art, stories or even just a bit of a thought. I donâ&#x20AC;&#x2122;t really look at fashion sources. I am trying to be as original as possible by researching costumes from all over the world, absorbing the cultures and life styles they carry. This has helped a lot in understanding what clothing is all about. Trying to place a costume in particular historical and social framework. Studying things that already exist, and modernizing them.

My ultimate goal for every season is to also combine them with wearability.

Κ. ΒΗΤΑ TOGETHER WE STAND

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ INTERVIEW ANDREAS DIMOPOULOS kbhta.gr

Η ‘Χρυσαλλίδα’ στο νέο ομώνυμο άλμπουμ του Κωνσταντίνου Βήτα συμβολίζει την αναγέννηση και την ανάγκη για μία νέα αρχή. Τα τραγούδια στο έβδομο άλμπουμ του είναι η δική του αιχμηρή ματιά στη σύγχρονη πραγματικότητα πάνω σε πιο ποπ, ηλεκτρονικούς και χορευτικούς απ’ ό,τι συνήθως ήχους. Ο ίδιος πριν την εμφάνισή του στο 4FASHIONSHAKE συμπληρώνει τις προτάσεις μας.

‘Chrysallis’ in the new Konstantinos Bhta album under the same title symbolizes rebirth and the need for a new beginning. The songs in his seventh album sound sharply contemporary structured around pop, electronic and funkier than usual melodies. Before his live at 4FASHIONSHAKE, he finishes our sentences. Η έμπνευση για τη χρυσαλλίδα ήρθε από...

The inspiration of your new album ‘Chrysallis’ came from…

Μετά από πολλά προσχέδια για τραγούδια όπου άλλα έμειναν και άλλα πετάχθηκαν. Είναι και η ανάγκη να επικοινωνήσω με τον εαυτό μου και τους γύρω μου.

After a great deal of drafts as possible songs, of which others stayed and others were thrown away.

It’s also the need to communicate with myself and the people around me…

Αυτό το άλμπουμ για μένα σημαίνει...

This album means to me….

Θα δείξει με τον καιρό , είναι νωρίς να γνωρίζω. Η μουσική ζυμώνεται με τον καιρό και αυτη.

Time will tell, it’s too early to know…

Music itself is moulded with the passing of time.

Αυτό που έχει αλλάξει στη ζωή μου από το προηγούμενο άλμπουμ μου είναι...

What has changed in my life since my previous album release…

Κάνω εσωτερικές επισκευές γενικά διορθώνω πράγματα για να επικοινωνώ καλύτερα.

What I expect from my country to change is…

Αυτό που περιμένω να αλλάξει στη χώρα μου είναι...

I make internal reparations, I fix stuff in general so as to communicate better.

There’s nothing special I expect from people… each of us gives all he can, maybe if we all gave something beautiful, something might come out.

Δεν περιμένω από τους ανθρώπους κάτι ιδιαίτερο, ο καθένας δίνει αυτό που μπορεί να δώσει, ίσως αν δώσουμε κάτι όμορφο όλοι μαζί να γεννηθεί κάτι.

As I grow older, the way I write music becomes more…

Καθώς μεγαλώνω ο τρόπος που γράφω μουσική γίνεται πιο...

Listening to my old songs I feel…

Δύσκολος, ακριβώς γιατί έχεις αρκετή μουσική πίσω και αυτό είναι πώς να το εξηγήσω...

I mainly listen to them when I perform on-stage or during rehearsals, in general I don’t listen to my songs.

Ακούγοντας τα παλιά μου τραγούδια νιώθω...

The song I’m mostly asked to perform is…

Τα ακούω κυρίως όταν κάνω συναυλίες και πρόβες γενικά δεν ακούω τον εαυτό μου.

Kyma, I think.

Το τραγούδι που μου ζητάνε περισσότερο να παίξω είναι...

There is no particular song, the feeling varies in every concert.

Το Κύμα νομίζω.

Ensemble seems to mean…

Αλλά αυτό που μου αρέσει εμένα να παίζω πιο συχνά είναι...

It is my favourite word, together we can do it better, it’s the world’s most beautiful word after love.

Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο, στις συναυλίες είναι διαφορετικό το συναίσθημα.

Difficult, and that’s exactly because you have enough music on your shoulders and that’s… how can I explain this…

But the one I like to perform more often is…

Ensemble μοιάζει να σημαίνει...

Είναι η αγαπημένη μου λέξη, μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα,είναι η πιο όμορφη λέξη του κόσμου μετά την αγάπη.

- 56 -

MARA DESYPRIS RANDOM

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ INTERVIEW ALASKA

Ένα φωτογραφικό βιβλίο το Self Portrait οδηγεί σε μια έκθεση με όνομα Random και glossy εικόνες γυναικών μεταφέρονται σε μια ερειπωμένη σοφίτα στο κέντρο της πόλης. Μια επίσκεψη της Μάρας Δεσύπρη στα γραφεία του ΟΖΟΝ, όπου μας μίλησε για το Random, μια ιδέα που υπήρχε εδώ και 4 χρόνια, και η επιθυμία της να συμβεί με τη σύμπραξη του περιοδικού αποτέλεσε την αφορμή ώστε το Random να γίνει πραγματικότητα και να παρουσιαστεί με έναν τρόπο ωμό, αρετουσάριστο… όπως ακριβώς και οι ίδιες οι φωτογραφίες. Η σχέση μας με τη Μάρα συνεχίζεται και στο 4FASHIONSHAKE όπου παρουσιάζει το πρώτο της video, ένα έργο που συνδέει το ορατό με το αόρατο, μια ματιά πολύ προσωπική που αφήνει τον καθένα ελεύθερο να επιλέξει τι θα δει στη θέση εκείνου που δε φαίνεται. Λίγα λόγια μέσα στο χάος των ετοιμασιών της έκθεσης…

One photographic album called ‘Self Portrait’ leads to an exhibition called Random and glossy pictures of women are transferred to a rundown attic at the city centre. One visit of Mara Desypris at the OZON offices, when she talked to us about Random, one idea that existed for 4 years and her wish to fulfil it in collaboration with Ozon magazine acted as a springboard, so that Random will come into fruition and be presented in a raw, unretouched way…just like the photos themselves. Our relationship with Mara continues at 4FASHIONSHAKE, where she presents her first video, which bonds the visible with the invisible, a very personal view that gives the liberty to anyone to choose what he will see at the side of the invisible. A few words, while chaos holds sway at the exhibition preparations. Ποια ήταν η αφορμή για τη δημιουργία του Self Portait;

What prompted you to create Self Portrait?

Το Self Portrait προέκυψε όταν ένας κύκλος εργασίας ολοκληρώθηκε αυτόματα με το τέλος της αναλογικής φωτογραφίας.

‘Self Portrait’ is the fruit of a circle of work, which closed automatically with the end of analog photography.

Από ποια επιθυμία;

With what goal?

Να παραμείνει ζωντανό όλο αυτό το κομμάτι της φωτογραφικής μου δουλειάς.

To keep alive all this part of my photographic work.

Υπάρχει ένα μοτίβο γυναίκας που αναδύεται μέσα από την επιλογή φωτογραφιών της έκθεσης Random;

Is there a new motive of a woman, which emerges from the photo selection of Random exhibition?

Υπάρχουν πολλοί τύποι γυναικών, χαρακτήρων και μοτίβων.

There are many types of women, characters and motives.

Γιατί επέλεξες να μείνουν οι φωτογραφίες αρετουσάριστες;

Why did you choose to leave the photos unretouched?

Ήθελα να επέμβω όσο το δυνατόν λιγότερο στην πληροφορία του αρνητικού. Πώς προσεγγίζεις τον γυναικείο ερωτισμό μέσα από τις εικόνες σου;

I wanted to intervene in the least possible way in the information of the negative.

Με προσωπικό τρόπο.

How do you approach female eroticism through your images?

Πώς λειτουργείς κατά τη διάρκεια μιας φωτογράφησης;

In a personal way.

Όπως πάντα. Δεν αλλάζω τον τρόπο που λειτουργώ όταν φωτογραφίζω.

How do you work during a photo shooting?

Πώς δομείται η σχέση εξουσίας φωτογράφου/θέματος, ιδιαίτερα όταν το θέμα σου είναι επίσης γυναίκα;

As always. I don’t change the way I work when I take photos.

Δεν υπάρχει ποτέ σχέση εξουσίας με το θέμα μου και ειδικά όταν πρόκειται για γυναίκα.

How is the power affair between photographer and subject structured, especially when your subject is a woman too?

Never is there a power affair with my subject, especially when it is a woman.

Τι είναι αυτό που σε γοητεύει σε μια γυναίκα;

Which feature charms you in a woman?

Με γοητεύουν οι γυναίκες που είναι χαμαιλέοντες.

I’m charmed by women who are like chameleons.

Σε ενοχλεί κάποιο διαδεδομένο μοτίβο γυναίκας;

Does any widespread female motive annoy you?

Με ενοχλεί κάθε μοτίβο όταν γίνεται διαδεδομένο.

Every widespread motive annoys me.

Πώς αλλάζουν τα πρότυπα;

How do models change?

Καταρχήν στο μυαλό μας και μετά μέσα από τις επιλογές μας.

Firstly in our minds and then through our choices.

Τι ρόλο παίζει το χιούμορ στη δουλειά σου;

Which role does humour play in your work?

Είναι βασικό συστατικό της ζωής μου!

It’s the basic ingredient of my life!

Γιατί επέλεξες η ενασχόληση σου με το video να ξεκινήσει με κάτι τόσο προσωπικό;

Why did you choose to start your video activity with something so personal?

Θέλησα το video να γίνει η ματιά μου για κάτι πολύ κοντινό μου.

Which is what we don’t see?

Τι είναι εκείνο που δεν βλέπουμε;

Whatever each of us chooses not to see.

I wanted the video to become my look for something very close to me.

Ό,τι επιλέγει ο καθένας να μην βλέπει.

Random by Mara Desypris Presented by OZON Raw at CAMP Contemporary Art Meeting Point From 28 March to 6 April

- 58 -

PHOTOGRAPHY LORENZO DALBOSCO STYLING HEERA MAKE-UP AND HAIR HADEEL EL-TAL MODEL STACY MARTIN (PREMIERE MODEL MANAGEMENT) ASSISTANT MACIEK SUROWIAK

ΠΟΥΛΟΒΕΡ / JUMPER STYLIST’S OWN EΣΩΡΟΥΧΟ / UNDERWEAR TOPSHOP

ΦΟΡΕΜΑ / DRESS BEYOND RETRO

ΦΟΡΕΜΑ / DRESS STYLIST’S OWN

ΠΟΥΛΟΒΕΡ / JUMPER STYLIST’S OWN EΣΩΡΟΥΧΟ / UNDERWEAR AMERICAN APPAREL

ΦΟΡΕΜΑ / DRESS BEYOND RETRO ΤΣΑΝΤΑ / BAG VINTAGE CHLOE

ΦΟΡΕΜΑ / DRESS ΒΕΥΟΝD RETRO

ΠΑΛΤΟ / COAT ΒΕΥΟΝD RETRO

PHOTOGRAPHY NURIA RIUS STYLING INES FRAVEZZI HAIR & MAKE UP GLORIA PEÑARANDA (USING MAKE UP FOREVER) MODEL MAX BARREAU (MODELS 1) STYLING ALYONA BRIUKHANOVA

ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS LEVI’S STRAUSS (LEVI’S HELLAS) ΜΠΛΟΥΖΑ / SHIRT LEVI’S (LEVI’S HELLAS) ΦΟΥΤΕΡ / HOODY AMERICAN APPAREL TZAKET / JACKET WRANGLER (VF HELLAS) T SHIRT AMERICAN APPAREL

ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS WRANGLER (VF HELLAS) ΜΠΛΟΥΖΑ / SHIRT WRANGLER (VF HELLAS) ΦΟΥΤΕΡ / HOODY FRANKLIN AND MARSHALL ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES CONVERSE (FOLLI FOLLIE)

ΦΟΡΜΑ / SWEAT PANTS AMERICAN APPAREL ΦΟΥΤΕΡ / HOODY AMERICAN APPAREL KAΛΤΣΕΣ / SOCKS AMERICAN APPAREL ΜΠΛΟΥΖΑ / TOP AMERICAN APPAREL ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES PUMA FOR FRANKLIN AND MARSHALL ( PUMA HELLAS) TZAKET / JACKET LE COQ SPORTIF

ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS WRANGLER (VF HELLAS) ΜΠΛΟΥΖΑ / SHIRT WRANGLER (VF HELLAS) ΦΟΥΤΕΡ / HOODY FRANKLIN AND MARSHALL ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES CONVERSE (FOLLI FOLLIE)

ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS LEVI’S STRAUSS (LEVI’S HELLAS) ΜΠΛΟΥΖΑ / SHIRT LEVI’S (LEVI’S HELLAS) ΦΟΥΤΕΡ / HOODY AMERICAN APPAREL TZAKET / JACKET WRANGLER (VF HELLAS) T SHIRT AMERICAN APPAREL

T SHIRT FRANKLIN AND MARSHALL

ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS WRANGLER (VF HELLAS) ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT WRANGLER (VF HELLAS) T SHIRT AMERICAN APPAREL

NEW FACES NEW-BORN COUPLE PHOTOGRAPHY NICK NIKOLAOU STYLING DEMI PAPAIOANNOU ASSISTANT ATHINA PAPAYIANNI MODELS KOSTANTINOS (VN), KRISTA (ACE) INTERVIEWS DEMI PAPAIOANNOU

KRISTA

20 / HELSINKI / ACE Έχεις νιώσει ποτέ ξένη στην Αθήνα;

Όχι γιατί όσοι έχω συναντήσει είναι πολύ κοινωνικοί και πρόθυμοι να με βοηθήσουν. Ποιες στιγμές προτιμάς να είσαι μόνη σου;

Όταν είμαι λυπημένη ή προβληματισμένη με πράγματα που μου είναι δύσκολο να χειριστώ.

Do you ever feel like a stranger in Athens?

No because everybody is very social and helpful.

When do you prefer to be by yourself?

When I am sad about issues that are difficult for me to handle.

KOSTANTINOS

17 / ATHENS / VN Νιώθεις ποτέ σαν ξένος στην Αθήνα;

Αρκετές φορές. Συνήθως όταν νιώθω ότι δεν υπάρχει επαφή, κατανόηση ή σεβασμός από τους γύρω μου. Ποιες στιγμές προτιμάς να είσαι μόνος σου;

Κυρίως όταν θέλω να σκεφτώ πιο σοβαρά θέματα. Βάζω μουσική και απομονώνομαι.

Do you ever feel like a stranger in Athens?

Yes some times. Usually when I feel there is no connection, understanding or respect from people around me.

When do you prefer to be by yourself?

I prefer to be by myself mostly when I want to think about serious matters. Music also helps.

KRISTA T SHIRT DESIGNERS REMIX (SHOP 112A) ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / ΤROUSERS CHEAP MONDAY (SHOP 112A) KOΛΙΕ / NECKLACE ANGELA THEOFANIDI KOSTANTINOS T SHIRT WeSC (PRIME TIMERS)

- 78 -

- 79 -

WE LIKE YOUR STYLE ATHENS IN SPRING PHOTOGRAPHY NICK NIKOLAOU STYLING DEMI PAPAIOANNOU ASSISTANT ATHINA PAPAYIANNI MODELS KOSTANTINOS (VN), KRISTA (ACE)

Με το μήνα Μάρτιο ανεβαίνει η θερμοκρασία και αποκτάμε ανεβαστική διάθεση, η οποία εκδηλώνεται και στο στυλ μας. Ξεχνάμε τα σκούρα χρώματα και το ντύσιμό μας ζωντανεύει με πιο ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις. Μονόχρωμα t-shirts συνδυάζονται τα με σορτς και denim πατελόνια, ενώ όλα μαζί παραπέμπουν σ’ ένα urban casual ύφος.

March is followed by high temperatures and good vibes, which are also reflected to our personal style. We forget the starky colors and our outfits relive through light colors. Monochrome t-shirts mixed with shorts and denim trousers all together refering to urban casual looks.

1. ΦΑΝΕΛΑΚΙ / TANK TOP CHEAP MONDAY (SHOP 112A) ΣΟΡΤΣΑΚΙ / SHORTS CHEAP MONDAY (SHOP 112A) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES VANS (VF HELLAS) 2. ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS LEE (VF HELLAS) T SHIRT WeSC (PRIME TIMERS) MΠΛΟΥΖΑ / SHIRT LEE (VF HELLAS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES WeSC (PRIME TIMERS) 3.

T SHIRT VANS (VF HELLAS) ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS LEE (VF HELLAS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES VANS (VF HELLAS) 4.

T SHIRT CHEAP MONDAY (SHOP 112) ΣΟΡΤΣΑΚΙ / SHORTS DESIGNERS REMIX (SHOP 112A) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES VANS (VF HELLAS)

1

2

3

4

- 80 -

P.L.US DENIM DREAMS 5

PHOTOGRAPHY MARIA PROIOS

P.L.US THE FASHION ROOM SERVICE

PHOTOGRAPHY IOANNA CHATZIANDREOU, STATHIS KALLIGERIS

ENJOY ANYTIME, ANYWHERE DOWNLOAD NOW AT OTHEREDITION.COM