ozon october 2009 issue 72 I Psychokiller by OZON Magazine

WeSC activists Lady Tigra, Love Eneroth, Danijel Todorovic, Ricky Sandström, Mika Edin, Jonas Wiehager and Chris Pastras contributing to ”WeAretheSuperlativeConspiracy” Pick up a copy at your nearest WeSC retailer. For more information visit www.wesc.com

Text: Σπίλιος Γιαννακόπουλος / Spilios Giannakopoulos Photos: ......................................................................................

FENA FRESH

IN THIS ISSUE 06/editorial 08/unforgettable 10/contributors

ozonnew 14/selfservice 16/fashion news 20/killer noises 22/backwater project 24/mark prichard 26/white ribbon 28/kix 30/temporary showroom 32/art agenda 34/new york fashion week 38/london fashion weekend 40/25 years london fashion week 42/the oubliette art house ozonwho 46/apostolis totsikas / yorgos noussias 50/mary tsoni 52/theo michael 54/cameron jamie 56/anny papadimitriou 58/ann-sofie back 62/johan de niel 64/wood wood 66/henrik vibskov 70/wichy hassan ozon look 76/psycho killer 86/qu’est-ce que c’est? 96/run run run away 104/new faces 106/beauty 112/plus

OZON Οκτώβριος 2009/ Τεύχος 72, μηνιαία δωρεάν έκδοση / ΑΘΗΝΑ Εκδότης & Διευθυντής Σύνταξης: Γιώργος Κελέφης Αρχισυντάκτρια: Τίνα Σαρδελά info@ozonweb.com Creative Art Director: Πάνος Παπαναγιώτου art@ozonweb.com Διευθύντρια Διαφήμισης: Έφη Λυμπεροπούλου ad@ozonweb.com Marketing Director: Kίκα Κυριακάκου sales@ozonweb.com Direct Market: Σίμος Μιχαλόπουλος simos@ozonweb.com Finance Manager: Βασίλης Σούρτης Fashion Department: Αλεξάνδρα Πετσετάκη (fashion coordinator) fashion@ozonweb.com, Μαριάνθη Χατζηκίδη, Σίσσυ Σουβατζόγλου Beauty Editor: Μαρία Παπαδοπούλου London Fashion Editor: Δανάη Δραγωνέα Συνεργάτες: Μανώλης Κρανάκης, Λουκάς Μέξης, Μαρία Άντελμαν, Black Athena, Μάνος Νομικός, Artville, Νατάσσα Παπαχρήστου, Γιώργος Σταμκόπουλος, Βιβιάννα Μηλιαρέση, Σάντρα- Odette Κυπριωτάκη, Αντώνης Κατσούρης, Σπήλιος Γιαννακόπουλος, Janosch Boesche Φωτογράφοι: Γιώργος Μαυρόπουλος, Jolijn Snijders, Γιάννης Παπαδόπουλος, Κώστας Αυγούλης, Nικόλας Βεντουράκης, Θάνος Τσάκωνας, Eisuke Negishi, Anouk Morgan, Núria Rius, Quentin de Briey, Akio, Kris Kozanowski, Σπύρος Σιμωτάς, Ascari Luca, Jovanka Savic Απόδοση στα Ελληνικά / Αγγλικά: Κωστής Νικηφοράκης, Αντώνης Κατσούφρης Υπεύθυνη Διανομής: Ελένη Σαββίδου distribution@ozonweb.com, ΘΕΣΣΑΛΟΝIΚΗ: Βάσω Βλαχοπούλου, ΠΑΤΡΑ: Γιώργος Μαραζιώτης, ΧΑΝΙΑ: Τάσος Γραμματικός Ιδιοκτησία-Διεύθυνση: Γιώργος Κελέφης - Εκδόσεις Contempo, Βαλτετσίου 50-52, 10681 Αθήνα, Τ: 210 3634009, F: 210 3634008, E: info@ozonweb.com, www.ozonweb.com www.twitter.com/ozonmagazine www.myspace.com/ozonmagazine www.facebook.com/ozonmagazine Κωδικός Εντύπου 7915 Επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή η αναπαραγωγή του περιοδικού μόνο με άδεια του εκδότη. OZON October 2009/ Issue 72, monthly free publication / ATHENS Publishing Director: Yorgos Kelefis Editor in Chief: Tina Sardelas info@ozonweb.com Creative Art Director: Panos Papanagiotou art@ozonweb.com Advertising Director: Efi Lymperopoulou ad@ozonweb.com Marketing Director: Kika Kyriakakou sales@ozonweb.com Direct Market: Simos Michalopoulos simos@ozonweb.com Finance Manager: Vasilis Sourtis Fashion Department: Alexandra Petsetakis fashion@ozonweb.com, Marianthi Chatzikidi, Sissy Souvatzoglou Beauty Editor: Maria Papadopoulou, London London Fashion Editor: Danae Dragonea Contributors: Manolis Kranakis, Loukas Mexis, Maria Antelman, Black Athena, Manos Nomikos, Artville, Natasha Papachristou, Yorgos Stamkopoulos, Vivianna Miliaresi, Sandra-Odette Kypriotaki, Antonis Katsouris, Spilios Gianakopoulos, Janosch Boesche Photographers: Yiorgos Mavropoulos, Jolijn Snijders, Yiannis Papadopoulos, Costas Avgoulis, Nicholas Ventourakis, Thanos Tsakonas, Eisuke Negishi, Anouk Morgan, Núria Rius, Quentin de Briey, Akio, Kris Kozanowski, Spyros Simotas, Ascari Luca, Jovanka Savic English/Greek Adaptation: Costis Nikiforakis, Antonis Katsoufris Distribution Manager: Eleni Savidou distribution@ozonweb.com, THESSALONIKI: Vasso Vlachopoulou, PATRA: Yorgos Maraziotis, CHANIA: Tasos Grammatikos Address: Yorgos Kelefis-Contempo Publications, 50-52 Valtetsiou St., 10681 Athens, Gr, T: 210 3634009, F: 210 3634008, E: info@ozonweb.com, www.ozonweb.com www.twitter.com/ozonmagazine www.myspace.com/ozonmagazine www.facebook.com/ozonmagazine This magazine cannot be republished or reproduced without the permission of the publisher.

Photography: Vicki Churchill Model: Clea (Storm) Make Up: Maria Papadopoulou with Guerlain Hair: Chrysostomos Chamalides with Shu Uemura Art Of Hair

EDITORIAL

PSYCHO KILLER

Single by TALKING HEADS from the album TALKING HEADS: 77 Released 1977 I can’t seem to face up to the facts. I’m tense and nervous and I... can’t relax. I can’t sleep, cause my bed’s on fire. Don’t touch me I’m a real live wire. Psycho Killer Qu’est-ce que c’est? [What is it?] fa fa fa fa fa fa fa fa fa fa better Run run run run run run run away OH OH OH Psycho Killer Qu’est-ce que c’est? [What is it?] fa fa fa fa fa fa fa fa fa fa better Run run run run run run run away OH OH OH AY AY AY AY AY WOO

o απόγευμα πήρε το χρώμα του ροζέ κρασιού που πίναμε, τα μάτια μας άνοιξαν και γελούσαν σαν μικρά παιδιά. Τίποτα στον κόσμο δεν θύμιζε την κυριακάτικη μελαγχολία, τίποτε στο τώρα μας δεν έμοιαζε με εφήμερο. Είναι ψέμα το να λες πως η ζωή είναι ωραία, είπε ένας φίλος φωνάζοντας δυνατά. Η ζωή είναι δύσκολη, είναι φριχτή, διασκεδάστε την, είπε πίνοντας ακόμα μια γουλιά. Τσουγκρίσαμε όλοι μαζί τα ποτήρια μας και κάποιος είχε την ιδέα να κάνουμε μια παύση για να δούμε στο youtube το έργο Turbulent της Shirin Neshat. Μιλήσαμε για το Ιράν και τις δύσκολες κοινωνίες, περάσαμε στην αστυνόμευση και τα παρατεταμένα όπλα στο κέντρο της Αθήνας. Διαφωνίες, υπέρ, κατά, επιχειρήματα, γέλια. Όλα είναι εναρμονισμένα με την αγριότητα της πιο ρομαντικής περιόδου της ζωής μας, όλοι περπατάμε χωρίς προορισμό. Λίγο αργότερα χορεύαμε, κοιτούσαμε από το παράθυρο αυτούς που περίμεναν στη στάση απέναντι, ξαπλώσαμε στον καναπέ και θυμηθήκαμε ιστορίες από το πρόσφατο παρελθόν μας. Νύχτωσε και το ξημέρωμα της Δευτέρας ήταν για πρώτη φορά πολύ κοντά. Αγκαλιαστήκαμε, χωρίσαμε, φτάσαμε στα κρεβάτια μας. Κλείσαμε τους διακόπτες και περιμέναμε να ονειρευτούμε. Κάποιοι από εμάς είδαν εφιάλτες και το πρωί που ξύπνησαν αρνήθηκαν να τους θυμηθούν. Κάποιοι άλλοι απλά κοιμήθηκαν. Καλημέρα.

You start a conversation you can’t even finish it. You’re talking a lot, but you’re not saying anything. When I have nothing to say, my lips are sealed. Say something once, why say it again? Psycho Killer, Qu’est-ce que c’est? [What is it?] fa fa fa fa fa fa fa fa fa fa better Run run run run run run away OH OH OH Psycho Killer Qu’est-ce que c’est? [What is it?] fa fa fa fa fa fa fa fa fa fa better Run run run run run run away OH OH OH OH AY AY AY AY Ce que j’ai fait, ce soir-là [What I did that night] Ce qu’elle a dit, ce soir-là [What she said that night] Réalisant mon espoir [Making my hope come true] Je me lance vers la gloire ... okay [I hurl myself toward glory] YA YA YA YA YA YA YA YA YA YA YA We are vain and we are blind I hate people when they’re not polite Psycho Killer, Qu’est-ce que c’est? [What is it?] fa fa fa fa fa fa fa fa fa fa better Run run run run run run away OH OH OH Psycho Killer, Qu’est-ce que c’est? [What is it?] fa fa fa fa fa fa fa fa fa fa better Run run run run run run run away OH OH OH OH AY AY AY AY OOOH Hey hey hey ha

UNFORGETTABLE

PSYCHO KILLER

Είναι οι σκέψεις ενός serial killer. Και όμως, διαβάζοντας τους στίχους κανείς αναρωτιέται τι διαφορά έχει αυτός ο μανιακός δολοφόνος από έναν κοινό άνθρωπο, από οποιονδήποτε από εμάς. Αυτός ο οποιοσδήποτε από εμάς θα μπορούσε να είναι ματαιόδοξος (αρκετοί είναι), οποιοσδήποτε από εμάς θα μπορούσε να είναι «τυφλός» (αρκετοί είναι), οποιοσδήποτε από εμάς έρχεται στο σημείο να απορρίπτει την αγένεια καθημερινά (συμβαίνει σε αρκετούς). Οπότε; They’re supposed to be the thoughts of a serial killer; as you read the lyrics however you’re left wondering if this maniac is any different to a normal person. Any one of us can be vain (many are), any one of us can be ‘blind’, anyone of us should be looking down on rudeness; so what conclusion can we come to?

πότε τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει σημασία όταν μιλάμε για το “Psycho Killer” των Talking Heads. Δεν είναι η μεγαλύτερή τους επιτυχία αλλά είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια τους και από τα πρώτα που ανέδειξαν τη δραματουργία του David Byrne φωνητικά, μουσικά, κινησιολογικά. Η όλη του παρουσία ήταν σε πλήρη αντίθεση με την ονομασία του γκρουπ. Η φράση “talking heads” προέρχεται από τον πολιτικό χώρο και συνήθιζε να χαρακτηρίζει όλους αυτούς τους πολιτικούς που μιλούσαν, μιλούσαν, μιλούσαν... χωρίς να λένε τίποτα το ουσιώδες. Ο David Byrne κάθε άλλο παρά “talking head” δεν ήταν, και αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίον δεν χρειάζεται συστάσεις. Ξεκίνησε από τους Talking Heads το 1974, με τους οποίους κυκλοφόρησε οκτώ δίσκους, από τους οποίους οι τέσσερεις βραβεύτηκαν από το περιοδικό Rolling Stone ανάμεσα στα 500 Καλύτερα Άλμπουμ Όλων Των Εποχών το 2003. Το club CBGB έδωσε αρκετές φορές το βήμα στις avant-garde ανησυχίες του ακόμα κι από την εποχή που έπαιζαν ως support group των Ramones. Οι Talking Heads όμως δεν ήταν μόνο ο David Byrne, ήταν και οι Jerry Harrison, Chris Frantz και Tina Weymouth. Η ιδιαιτερότητα των μελών του γκρουπ φαίνεται και από το γεγονός ότι η Weymouth από φιλενάδα του Frantz «προήχθη» σε μπασίστρια του γκρουπ όταν οι υπάρχοντες Talking Heads δεν έβρισκαν μπασίστα. Μπάσο δεν γνώριζε αλλά έμαθε προκειμένου να καλυφθεί αυτή η θέση. Το πρώτο top ten του συγκροτήματος ήρθε μετά από οκτώ χρόνια με το “Burning down the house”. Μάλιστα κανείς θα μπορούσε να χωρίσει την πορεία των Talking Heads σε προ- Eno εποχή (εννοώντας τον Brian Eno) και μετά-Eno εποχή. Η συνεργασία τους ξεκίνησε το 1978 και ολοκληρώθηκε το 1982 και σε αυτήν τη συνεργασία οφείλονται και οι καλύτερες στιγμές τους. Η σχέση του Byrne με τον Eno συνεχίστηκε και μετά τη διάλυση του γκρουπ το 1991, όχι όμως και η σχέση του με τα υπόλοιπα μέλη των Talking Heads. Τέτοια γκρουπ δημιουργούνται πράγματι “once in a lifetime” κι αυτό γιατί κανείς δεν μπορεί να κατατάξει με σαφήνεια σε κάποια κατηγορία τους Talking Heads: Ποπ, ροκ με αφρικάνικους και αραβικούς ήχους, πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτό το ιδιαίτερο ύφος τους; Ιδιοφυές θα έλεγε κανείς όπως ιδιοφυές είναι και καθετί που συμβαίνει μία και μοναδική φορά από ένα μεγάλο έρωτα μέχρι μία σημαντική απώλεια.

o conclusion when the track we’re discussing is the Talking Heads’ “Psycho Killer”; one of the band’s most recognizable hits highlighting the drama of David Byrne’s vocal, music and movement. His whole presence was in stark contrast to the name of the group, the phrase “talking heads” deriving from the political arena where it is used to characterize the many politicians that are constantly talking and talking... and saying nothing. David Byrne is anything but a “talking head”. He began the band in 1974 going on to release 8 albums, of which 4 received accolades from Rolling Stone magazine as being among the 500 best albums of all time in 2003. The club CBGB had frequently supported the band’s avant-garde concerns, as far back as when the band were still warming up for the likes of the Ramones. Talking Heads were not just David Byrne, but Jerry Harrison, Chris Frantz and Tina Weymouth. A characteristic example of the band’s idiosyncrasy is that Weymouth, originally the girlfriend of Frantz, was promoted to playing bass in the group when no other bassist could be found suitable. She did not actually know how to play the bass at the time but learned to fill the position. The band’s first top ten hit came after 8 years with “Burning Down the House”; indeed, one could divide the course of Talking Heads into the pre-Eno era (Brian Eno that is) and the post-Eno era. Their collaboration began in 1978 and ended in 1982 and this cooperation saw much bounty. The relationship between Byrne and Eno continued after the dissolution of the group in 1991, but the relationship with the other members of Talking Heads was not so easy. This is the type of group that is created “Once In A Lifetime” and because no one of quality can usually be classified easily in one category, to describe Talking Heads we need to refer to pop, rock, rock with African sounds, with Arabic sounds; what could describe this particular style? Genius would be one way and such genius is something that happens only once in a lifetime; just like a great romance or a significant loss.

Text: Νατάσα Παπαχρήστου / Natasha Papachristou

CONTRIBUTORS

Jovanka Savic H Jovanka έχει σαν βάση το Μιλάνο, σαν επάγγελμα την καλλιτεχνική διεύθυνση μόδας, και σαν λειτούργημα τη φωτογραφία. Από τα 15 της φωτογραφίζει τη φύση, τους φίλους της, τους ανθρώπους γενικά και motto της είναι «η δουλειά πρέπει να είναι καθαρή διασκέδαση». Όταν δεν αποθανατίζει τα αγαπημένα της θέματα, σκαρφαλώνει στις πιο ψηλές βουνοκορφές. Σε αυτό το τεύχος επιμελήθηκε τη μόδα “Psycho Killer” η οποία πραγματοποήθηκε σε χωράφια της Λομβαρδίας. Jovanka is based in Milan, working as fashion Art Director for living and as a photographer for her soul. She has been taking pictures since she was 15 of nature, friends and people, her motto being “Job must be pure fun.” When she’s not working her camera, she loves to climb the highest mountains. For this issue, she shot the “Psycho Killer” fashion editorial. Janosch Boesche O γερμανός Janosch Boesche, έγινε blogger ενώ ειδικεύεται στο online marketing. Ακούραστο μυαλό αφοσιωμένο στη μόδα, αφού συνεργάστηκε με τον οίκο Dior, τη Vivaldi Partners brand consultancy και το Οtto Group. Για το Οzon ταξίδεψε έως την Κοπεγχάγη και πήρε συνέντευξη από τους σχεδιαστές Henrik Vibskov και Wood Wood ενώ λίγες μέρες αργότερα επισκέφτηκε το Βερολινέζικο Temporary Showroom.

PSYCHO KILLERS

Σπήλιος Γιαννακόπουλος Μεγαλωμένος στην Αθήνα, ο αρχιτέκτονας Σπήλιος Γιαννακόπουλος εδρεύει στην Νέα Υόρκη τα τελευταία οκτώ χρόνια, όπου συνεργάστηκε με τους Herzog & de Meuron, Piero Lissoni και Neil Denari. Σκηνογράφησε τις συναυλίες των Fischerspooner και επιμελείται την ανερχόμενη παράσταση τους στο ΜοΜΑ της ΝΥ. Σε αυτό το τεύχος θα διαβάσετε για την εβδομάδα μόδας της Νέας Υόρκης μέσα από τα δικά του μάτια. Spilios Gianakopoulos Athens born Architect Spilios Gianakopoulos has been based in NY for the last 8 years and counts collaborations with Herzog & de Meuron, Piero Lissoni and Neil Denari. Recently crafted the set design for Fischerspooner’s live shows and is now art directing their upcoming performance at MoMA. For this issue, he covered New York Fashion Week.

German Janosch Boesche turned blogger while working in online marketing. Being a restless fashion mind, after working for Dior cosmetics, Vivaldi Partners brand consultancy and Otto Group he currently focuses on supporting fashion, design, and urban culture related publishing. For this issue, he interviewed designers Henrik Vibskov and Wood Wood, and wrote a feature on Berlin’s Temporary Showroom. Δανάη Δραγωνέα Εδώ και δύο χρόνια ζει στο Λονδίνο. Τρεις συγκάτοικοι και δύο γάτες. Σε αυτό το τεύχος γράφει για την πρόσφατη εβδομάδα μόδας του Λονδίνου. Τελευταία σκέφτεται να κάνει και ένα PhD για να μπορεί να επιλέγει το κουτάκι “Dr.” όταν συμπληρώνει ερωτηματολόγια. Danae Dragonea For the past two years, she’s been living in London. Three roomates and two cats. In this issue she reports on London Fashion Week. Lately, she’s been thinking about doing a PhD so she can check the box “Dr.” when filling out questionnaires.

/ 10

Νικόλαος Βεντουράκης Αθήνα-Λονδίνο, Λονδίνο -Αθήνα και πάλι από την αρχή. Του αρέσει να φωτογραφίζει τους φίλους του, τη γιαγιά του και μοντέλα που μόλις διακρίνονται μέσα σε τεράστια τοπία. Σε αυτό το τεύχος κατέγραψε με το φακό του τo 25ο London Fashion Week. Nikolaos Ventourakis Athens-London, London-Athens and all over again. He likes to photograph his friends, his granma, and models who you barely make out though vast landscapes. For this issue, he recorded through his camera lense, Londons’ 25th Fashion Week.

OZON

photo: Sonny Vandevelde | Filep Motwary / Maria Mastori SS â&#x20AC;&#x2DC;10 collection

NEW

FLASH A NEW DIESEL FOR FUN INGENUITY Scenesters, τεντώστε τα αυτιά σας! Έχετε στερέψει από νέους τρόπους για να εντυπωσιάσετε τον αντίπαλό σας στο club Παρασκευή βράδυ; Η δημιουργική ομάδα της Diesel εισάκουσε τις προσευχές σας και δημιούργησε το όνειρο κάθε «νυχτερινού alter ego». Η νέα σειρά που πολύ εύστοχα ονομάστηκε ‘Flash For Fun’, δεν είναι το συνηθισμένο σου σύνολο jeans, t-shirt και εσώρουχο. Αυτή η σειρά λάμπει στο σκοτάδι! Κάτω από υπέρυθρο UV φως, εμφανίζονται αποκλειστικά σχέδια και μηνύματα από τη Diesel που κάτω από φυσιολογικό φως είναι αόρατα. Στην πίσω τσέπη ενός αντρικού FFF denim παντελονιού εμφανίζεται ένας κινέζικος δράκος ενώ, στο γυναικείο φαίνονται disco μπάλες και trompe l’oeil ακουστικά χάρη στο άψογο κέντημά του. Γυναικεία tank tops και T-shirts αποκαλύπτουν κρυμμένα λογότυπα που φωσφορίζουν ενώ τα Flash For Fun εσώρουχα κρύβουν μια πονηρή έκπληξη.

Scenesters, lend me your ears! Run out of a new way to impress your competition at the club on a Friday night? The Diesel creative team has heard your desperate cries and has come up with every ‘nocturnal alter egos’ dream. Diesel’s new appropriately named line ‘Flash For Fun’ isn’t your typical jeans, tee and underwear collection; this apparel glows in the dark! Under a UV light, exclusive Diesel designs and messages will appear that under normal light wouldn’t be visible. On the back pocket of a men’s FFF denim jean an oriental dragon appears and on the women’s disco balls and trompe l’oeil earphones blaze thanks to this elite stitching. Tanks and T-shirts reveal hidden glowing slogans while Flash For Fun undies offer a cheeky surprise. diesel.com/fff

SELF KILLING SERVICE TIME OFF THE PAGE Η νέα συνεργασία του περιοδικού AnOther Magazine και της Γαλλικής boutique Collette δημιούργησε το ‘Off The Page’, ένα project που συμμετέχουν όλα τα αγαπημένα τους brands και σχεδιαστές. Ο Peter Pilotto δημιούργησε ένα καινούργιο print για μια exlcusive τσάντα Mismo, ο Gareth Pugh επανεφηύρε την Incase θήκη για MacBook και iPhone με ultra-graphic σχέδιο, ο Raf Simons έφτιαξε μια θήκη για cd/dvd από μαύρο δέρμα και neoprene, και η Colette ένα κερί με τη μυρωδιά φρεσκοτυπωμένου χαρτιού. Αυτό το project ήδη διατίθεται στη μπουτίκ Colette. AnOther Magazine has teamed up with Colette for a collaborative project called ‘Off The Page’, featuring a few of their favorite brands and designers. Peter Pilotto created a new print for an exclusive Mismo bag, Gareth Pugh reinvented Incase’s MacBook sleeve and iPhone shell with an ultra-graphic print, Raf Simons made a CD/ DVD case and covered it in black leather and neoprene, and Colette created a candle inspired by the smell of freshly printed paper. The collaborative product is now available at colette. colette.fr

GLOBAL WARMING BY SHEPARD FAIREY O Shepard Fairey είναι γνωστός για δύο πράγματα: Πρώτον, είναι από τους πιο σημαντικούς graphic designers, υπεύθυνος για την καμπάνια του Obama και το ‘Obey’ concept μεταξύ άλλων. Δεύτερον, για το ότι δε μασάει ποτέ τα λόγια του. Αυτή τη φορά επιστρέφει δριμύτερος με την κυκλοφορία ενός limited edition print με τίτλο ‘Global Warming’ σε συνεργασία με τον οργανισμό MoveOn. Σκοπός είναι να προωθήσει και να διαδώσει την ιδέα για καθαρή ενέργεια στην Αμερική. Τα prints, που ήδη κυκλοφορούν σε περιορισμένα 450 κομμάτια θα έχουν υπογραφή του ίδιου του Fairey. Shepard Fairey is famous for two things: first, he is one of the most important graphic designers, responsible for vote with the Hope campaign for Obama, and the now famous ‘Obey’ print. Two, he is never one to mince words. This time, he returns with the release of a new limited edition print entitled ‘Global Warming’ by joining forces with MoveOn to help promote and spread the idea of clean energy for America. The prints, already on sale, will be limited to 450 and will be signed and numbered by the artist. obeygiant.com

WES ANDERSON PERFECT MIXTAPE

O Wes Anderson άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε κωμωδίες. Πριν το ντεμπούτο του ‘Bottle Rocket’, αυτό που μπορούσες να περιμένεις από μια κωμωδία ήταν gags, γκριμάτσες, και λοιπά κλισέ. Μέχρι το ‘Royal Tenenbaums’ είχαμε ήδη γίνει fans. Για τους λάτρεις της μουσικής, οι ταινίες του είναι διαμάντια. Η κάθε σκηνή έχει πάντα το κατάλληλο κομμάτι συνοδευόμενη από ένα μικρό διάλογο, όπως συμβαίνει σε Tarantino και Scorsese. Μπαίνοντας στο site This Recording μπορείς να ακούσεις το απόλυτο mixtape του Wes Anderson και να κατεβάσεις κομμάτια από David Bowie, Jarvis Cocker (Pulp) και Pixies. Wes Anderson changed the way we watched movies. Before seeing ‘Bottle Rocket’ all we would ever expect from a comedy would be a bunch of gags. By the time ‘The Royal Tenenbaums’ came out, we were officially fans. For music lovers, his films are gems; he always finds a way to select the perfect song for the perfect scene – similar to Tarantino & Scorsese. You can discover his Perfect Mixtape, broken down for the brilliant website, This Recording where you can download tunes from David Bowie, Jarvis Cocker (Pulp) and the Pixies. thisrecording.com / 14

INCREDIBOX Για όσους έχουν βαρεθεί να ασχολούνται με ηλίθια παιχνίδια στο facebook και θέλουν να σκοτώσουν πολύτιμες ανθρωποώρες με δημιουργικό τρόπο, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να μπουν στο Γαλλικό site www.incredibox.fr και να δημιουργήσουν το δικό τους beatbox project. Ο κάθε ήχος (μουσικό όργανο, κρουστά, χωρωδία, ηχητικό εφέ) αντιπροσωπεύεται από μια φιγούρα με t-shirt που ανάλογα προσθέτεις και αφαιρείς για να πετύχεις τον ήχο που θέλεις. Το site, εκτός από το άψογο design, προσφέρει την ικανοποίηση της ολοκλήρωσης μια μίνι-σύνθεσης σε χρόνο εξπρές και του επαναλαμβανόμενου replay στο computer, κινητό ή iphone. For those who have had enough playing silly games on facebook, while trying to consume valuable man-hours in a creative way, all they have to do is go to www.incredibox.fr and create your very own beatbox. To get started, just drag the types of sounds you want from sections like instruments, percussion, chorus, effects, and more into your little beatboxer guys t-shirt, and you’ll start to hear the beat. Apart from its incredible design, the site offers the satisfaction of having created a mini-composition that you can play the heck out of via your computer, mobile, or iphone. incredibox.fr Text: Τίνα Σαρδελά / Tina Sardelas

FASHION THINGS NEWS TO KILL FOR AMBIGUOUS

ambiguousclothing.com Δυναμικά και φρέσκα ρούχα από τη street wear εταιρία Ambigous, έκαναν ένα πολύ δημοφιλές ντεμπούτο δημιουργώντας hype ανάμεσα στους Καλιφορνέζους skateboarders. H ομάδα της Ambiguous σχεδίαζε ρούχα για τους φίλους τους οι οποίοι τύχαιναν να είναι καλλιτέχνες, μουσικοί, skateboarders, snowboarders ή surfers. Ψάξε τη φωτογραφική σειρά με tshirts της εταιρίας, από διεθνείς και Αμερικανούς φωτογράφους, τυπωμένη πάνω στα Ambiguous premium T-shirts. Θα τα βρεις στα καταστήματα Νew Cult.

SCOTCH & SODA

Raw and fresh clothes of street-wear brand Ambiguous, started off by becoming a hype within the Southern Californian skateboarding community. The Ambiguous team would design clothes for their friends that happened to either be artists, musicians, skateboarders, snowboarders or surfers. Look out for Ambiguous’ photo series tee shirts. A collection of strong photography by international and American photographers stamped on Ambiguous premium T-shirts. Available at New Cult stores. scotch-soda.com H αντρική Ολλανδική σειρά Scotch & Soda έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο stylish και ανεξάρτητα brands ρούχων στην αγορά. Στόχος της είναι να δημιουργήσει ένα ελεύθερο πνεύμα έτσι ώστε κάθε κομμάτι να έχει το δικό του ξεχωριστό ύφος. Για το Φθινώπορο ’09 δημιούργησε μια συλλογή από φανελένια πανωφόρια, μάλλινα καρώ σακάκια και παντελόνια, χοντρά πλεκτά και φουσκωτά parkas. Είναι μια συλλογή που παραπέμπει σε εικόνες νεαρών ευγενών και μποέμ καβαλάρηδων και παράτολμων dandies. Menswear Dutch brand, Scotch and Soda has become one of the most stylish and individual clothing brands there is. Scotch and Soda’s aim is to create a free spirit and think outside the box, so that each garment has its own twist. For Fall ’09 enjoy a collection of flannel peacoats, wool plaid blazers and trousers, thick knits and puffer parkas.It is a collection that brings out impressions of young lords, bohemian motorcyclists with a dose of dare devil dandies.

MISS SIXTY HOTEL

sixtyhotel.com Mε στυλιζαρισμένη ατμόσφαιρα 70s σε μια έκρηξη χρωμάτων, σχημάτων και υλικών, το ξενοδοχειο Riccione της Miss Sixty στη Βόρειο Ιταλία διαθέτει δωμάτια που το καθένα είναι σχεδιασμένο από έναν ανερχόμενο καλλιτέχνη. Ο γενικός σχεδιασμός πραγματοποιήθηκε από το Studio63 και το λευκό εξωτερικό του κτηρίου αλλάζει ανάλογα με τον πολύχρωμο φωτισμό. Το ξενοδοχείο είναι επίσης εξοπλισμένο με web cameras για πελάτες που ενδιαφέρονται να κάνουν νέες γνωριμίες. With a 70s styled atmosphere in a clash of colors, shapes and materials, the Miss Sixty Hotel Riccione in Northern Italy features rooms that were each designed by a young emerging artist who has been asked to interpret the hotel’s space with his/her own vision, making each room unique. Τhe overall design was created by Studio63 and the white exterior can be changed with colored lighting. Τhe hotel will also provide web cameras to guests just in case they are interested in making new friends.

/ 16

FREESOUL SHOP OPEN NOW IN ATTICA DEPARTMENT STORE

FASHION THINGS NEWS TO KILL FOR CONVERSE

converse.com H Converse παρουσιάζει για το Φθινόπωρο 2009 τη σειρά παπουτσιών All Star Light, την X-HI Chuck Taylor και τη Star Player Collection που ανήκει στη συλλογή Heritage Basketball. Από την άλλη πλευρά του φάσματος θα βρεις το X-HI που πρόκειται για το κλασσικό Chuck Taylor με άγριες διαθέσεις. Τέλος, η Converse έκανε ένα φόρο τιμής στα θρυλικά συγκροτήματα ACDC και Μetallica παραλάσσοντας με τα γνωστά prints τους, τα κλασσικά μποτίνια Chuck Taylor. Converse presents for Fall 2009, the All Star Light line of shoes, the X-HI Chuck Taylor line and the Star Player Collection that belongs to the Heritage Basketball line. On the other side of the spectrum you find the X-HI that is the classic Chuck Taylor gone wild, with color and fabric. Last but definitely not least Converse has played tribute to two of its favourite legendary rock bands ACDC and Metallica adding their trademark prints to the classic Chuck Taylor shoes.

FREESOUL

freesoulworld.com

To νέο store της Ιταλικής εταιρίας FREESOUL στο ΑΤΤΙΚΑ άνοιξε πριν λίγες μόλις εβδομάδες παρουσιάζοντας επιλεγμένα κομμάτια τόσο από την αντρική όσο και από τη γυναικεία συλλογή για το χειμώνα που μας έρχεται. O πηρύνας της σειράς παραμένει το καλό denim στη value for money λογική κάτι που έχει κάνει την εταιρία ιδιαίτερα δημοφιλή σε διεθνές επίπεδο. To ίδιο το store εντυπωσιάζει με το design του, τις σούπερ κάψουλες που αντικαθιστούν τα ράφια άλλων καταστημάτων και τις γιγαντιαίες οθόνες υψηλής ευκρίνειας που προβάλουν τα iconic προϊόντα και την τρέχουσα καμπάνια της εταιρίας. Italian brand FREESOUL’s new store at ATTICA opened a couple weeks ago and presented pieces from the men’s and women’s collection for the upcoming fall. The main element of the collection is still denim at a logical price which has granted a generally international reputation for the company. The design of the store also made an impression, with capsule’s instead of shelves and giant HDTV screens promoting FREESOUL’s iconic products.

NIKE DUNK HI AC TZ

nike.com To δημοφιλές Dunk σχέδιο της Nike αποφάσισε φέτος να αποφύγει τα έντονα νέα χρώματα και να κρατήσει ένα minimal, κλασσικό και χαμηλών τόνων προφίλ. Η συλλογή Νike για το Φθινόπωρο ΄09 παρουσίασε το Nike Dunk Hi AC TZ, με δύο εκδοχές σε μαύρο και γκρι καμβά, και νέα εξωτερική και εσωτερική σόλα για πιο ανανεωμένο εμφάνιση. Η Nike Dunk Hi AC TZ σειρά διατείθεται ήδη από τα Nike Stores και επιλεγμένα καταστήματα. The popular Nike Dunk’s decided this year to avoid a zany new colour scheme and stick to something minimal, classic and basically low-profile. Nike for Fall ’09 brings you the Nike Dunk Hi AC TZ, two canvas versions in black and grey with new internal and external soles to guarantee a fresh look. The Nike Dunk Hi AC TZ is already sold in Nike Stores and in choice stores that sell Nike Sportswear.

/ 18

KILLER KILLING SOFTLY NOISES WITH A SONG FEEL MY BICEP

άνεις δεν μπορεί να αδικήσει κάποιον που επιμένει να ξεκινάει την περιήγησή του στα μουσικά blogs από το Feel My Bicep. To Βρετανικό blog έχει γούστο και άποψη όχι μόνο πάνω στη disco (nu & old school) αλλά και σε συναφή είδη όπως soul, new wave, proto-house και Detroit Techno. Posts που είναι ο ορισμός του εκλεκτισμού, προσεγμένη αισθητική και ένα όνομα που αμέσως τραβάει την προσοχή. Αν δεν έφτασαν όλα αυτά, προσθέτουμε ότι οι Feel My Bicep, συγκαταλέγονται στους καλύτερους νέους Disco Editors. Το πρώτο συλλεκτικό βινύλιο τους εξαντλήθηκε σε λίγα 24ωρα και επανακυκλοφορεί σύντομα ενώ οι συλλέκτες περιμένουν τα επόμενα με αγωνία.

o one can look down on someone who uses Feel My Bicep as their starting point as far as music blogs are concerned. The British blog has a taste for disco (nu & old school) as well as other related genres such as soul, new wave, proto-house and Detroit Techno. Eclectic posts and aesthetics and names that can make heads turn are all part and parcel. If that wasn’t enough the crew behind the blog are some of the best disco editors around. Their first collectable 12” sold out in a few days and is about to be re-released while collectors eagerly anticipate their next release.

feelmybicep.com

RETRO/ GRADE

βασική ιδέα πίσω από το project Retro-Grade είναι αρκετά απλή Αναβίωση του Italo Disco ύφους με όρους 2009. Οι Serge Santiago και Tom Neville εκτός από μεγάλοι fans του Gino Soccio και τον Ken Laszlo είναι και από τους εμπειρότερους παραγωγούς εκεί έξω. Και αυτό ακριβώς τους ξεχωρίζει από τους υπολοίπους ταγούς του disco-revival: Δανείζονται μερικές από τις σπουδαιότερες Italo λούπες όλων των εποχών και δημιουργούν κομμάτια που μπορούν να σταθούν στα set γνωστών (και μη) DJs που διαφέρουν τελείως ο ένας από τον άλλο. Το Moda, δάνειο από το Coda του Amin Peck είναι ήδη μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς, παίζεται από τους Disco Bloodbath και τον Erol Alkan, μέχρι τον Α-Trak και κλασικούς progressive DJs, προκαλώντας παντού τον ίδιο πανικό. Αναμένεται η επίσημη κυκλοφορία του Album των Retro Grade αλλά και του 12’’ “Zoid”, διασκευή στο κλασσικό Droid από τους Automat, και το σχετικό hype έχει ήδη κατακλύσει το twitter και την μπλογκόσφαιρα. / 20

he basic idea behind the Retro-Grade project is a simple one: reviving Italo Disco and tailoring it to make sense in 2009. Aside from being massive fans of Gino Soccio and Ken Laszlo, Serge Santiago and Tom Neville are two of the best producers around, an attribute that sets them in a class above the rest of their peers from this decade’s disco- revival. Borrowing some of the best Italo loops of all time they string together tracks that can fit into the sets of a wide range of DJs. Moda (borrowed from Amin Peck’s ‘Coda’) is one of this year’s biggest hits and has been championed by DJs that range from Disco Bloodbath and Erol Alkan to Α-Trak and the progressive crew. Their new LP as well as a brand new 12” entitled “Zoid”, a cover of the classic ‘Droid’ by Automat, are both highly anticipated and have already seen hype on Twitter and various blogs. myspace.com/retrogradeishere Text: Βαγγέλης Καμαράκης / Vangelis Kamarakis

BACKWATER KILLER PROJECT TEAM Με κύρια έδρα του τη Θεσσαλονίκη, το Backwater Project, πειραματίζεται στα όρια της ηλεκτρονικής μουσικής με δισκογραφικές κυκλοφορίες και ακραία σκοτεινές εμφανίσεις. With their main headquarters in Thessaloniki, the Backwater Project is experimenting with the limits of electronic music, with a wide number of releases, and their notoriously dark appearances.

ο Backwater Project αποτελείται από μια παρέα μουσικών από τη Θεσσαλονίκη, του οποίου τον κεντρικό πυρήνα αποτελούν οι Damcase, The Shooz, Emdy, Dans Mon Salon και Underwater Chess.

Ξεκίνησε το 2005 με αφορμή την κυκλοφορία μιας συλλογής από ανεξάρτητους παραγωγούς της πόλης, και έκτοτε προσπαθεί να καλύψει το κενό σε ό,τι αφορά το κοινό που προσπαθεί να ανακαλύψει τις καινούριες παραγωγές ηλεκτρονικής μουσικής. “Από την αρχή ήταν δεδομένο το πολυμορφικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τον ήχο μας. Από new jazz, future soul και broken beats, μέχρι experimental electronica, techno και house”, μαρτυρούν οι ίδιοι. Οι επιρροές τους δεν είναι συγκεκριμένες. “Ο καθένας έχει τελείως διαφορετικά ακούσματα και αυτό ακριβώς είναι που μας εξιτάρει όλους, το καινούριο και το απρόσμενο. Άλλωστε κάθε μέλος έχει τη δική του ξεχωριστή πορεία. Παρόλα αυτά, υπάρχει αλληλοσεβασμός, ο οποίος καταλήγει σε συνεργασίες και αυτό που αντιλαμβανόμαστε από τη συνεργασία ατόμων με ετερόκλητες καταβολές είναι ότι συχνά καταλήγεις σε κάτι τελείως απρόβλεπτο”. Kατά καιρούς έχουν συμμετάσχει ονόματα όπως οι Iron Dose, Alex Tsiridis, Leaf, Mr. Lookman και Echonomist και το κάθε μέλος ξεχωριστά έχει εμφανιστεί σε διάφορα events, όπως τα φεστιβάλ Synch και Reworks, Pixel Dance, Getropic, More Than Jazz, ενώ πέρα από αυτά οργανώνουν και δικές τους βραδιές. Συνήθως οι εμφανίσεις είναι τελείως αυτοσχεδιαστικές και συνοδεύονται από real time visuals. Η ομάδα έχει ιδρύσει παράλληλα το label ‘Ten to Go’, ως σκεπή για την κυκλοφορία των παραγωγών της, οι οποίες χαρακτηρίζονται από έναν “διαολεμένα” σκοτεινό ήχο, που κινείται μεταξύ των ορίων της noisy techno και της experimental electronica. Τελευταία τους δισκογραφική δουλειά είναι μια συλλογή, η οποία και αποτέλεσε ένα πείραμα ώστε να διαπιστώσουν αν η συνύπαρξη των διαφορετικών μελών της ομάδας μπορεί να αποδοθεί μουσικά σε έναν δίσκο. Το Backwater Project αποτελεί το χειροπιαστό παράδειγμα πως η μουσική είναι κάτι ευρύτερο από αυτό που νομίζει ο κόσμος σήμερα. Στον ελληνικό χώρο υπάρχουν πολλά στερεότυπα. Όλα κινούνται με βάση το εμπορικό όφελος με αποτέλεσμα ο κόσμος να μην έχει / 22

εύκολα πρόσβαση στο διαφορετικό. Αποτέλεσμα του οποίου είναι και η προσπάθεια διακίνησης της μουσικής τους μέσω διαδυκτίου ώστε “να αποτελέσει ένα πείραμα για να δούμε πώς είναι να φεύγει η μουσική από τα χέρια μας και από το στενό ελλαδικό πλαίσιο και πώς ο κόσμος το αντιλαμβάνεται”.

he Backwater Project consists of a group of musicians from Thessaloniki, whose core is Damcase, The Shooz, Emdy, Dans Mon Salon and Underwater Chess. Launched in 2005 to coincide with a compilation showcasing some of the city’s independent producers, it has ever since attempted to fill the gap in the city regarding ways in which the public can discover new electronic music. “From the outset the collective was given the polymorphic nature of our sounds. From new jazz, future soul and broken beats, to experimental electronica, techno and house.” The influences are not specific “Everyone is completely different sounding and this is what excites us all, the new and unexpected” Indeed at times people such as Iron Dose, Alex Tsiridis, Leaf, Mr. Lookman and Echonomist camera have been involved. The individual members have participated in various events such as the Synch and Reworks festivals, Pixel Dance, Getropic and More Than Jazz, while also organizing their own evenings in various places. “Every time the set up is different; Usually performances are completely improvised and are accompanied by real time visuals”. The group has also set up the label ‘Ten to Go’, a home for the founders, which is characterized by a dark tone, running the gauntlet of noisy techno and experimental electronica. Their last album was a collection, which was an experiment to determine whether the coexistence of different team members can be attributed to a single music release. The Backwater Project is a concrete example of “how music can be something far broader than what people expect today. In Greece there are so many stereotypes all running commercially so people do not have easy access to different types of music”. The result of which is the distribution of their music through the internet as an experiment to see how letting the music out of our hands and the narrow context of Greece can be perceived by the wider world. Text: Artville

MARK KILL PRICHARD THE DJ

Αν το όνομα Mark Pritchard δεν σας λέει τίποτα, τότε μπορεί να έχετε ακουστά ένα από τα 20 ψευδώνυμα με τα οποία έχει ηχογραφήσει τις τελευταίες δυο δεκαετίες! Το μήνα που πέρασε παρουσίασε στην Ελλάδα το Harmonic 313, ένα από τα project του, για λογαριασμό των a:formal και της δημιουργικής ομάδας του Bios. If the name Mark Pritchard isn’t familiar to you, there’s still a good chance you know him under another moniker due not in any small part to the 20 odd names he’s recorded under over the past 2 decades! Last month he bought one such guise to Greece in the form of his Harmonic 313 project courtesy of the a.formal and Bios creative crews.

ρέθηκες στη Αθήνα πρόσφατα σε ένα Harmonic 313 DJ set – έχει περάσει ποτέ από το μυαλό σου να παρουσιάσεις αυτό το project live; Όχι, είναι η αλήθεια. Δε θέλω να μπω στη λογική του laptop/Ableton για να πω πως κάνω live και να πάρω περρισσότερα χρήματα, αφού δεν θεωρώ πως κάτι τέτοιο αποτελεί live. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν καλλιτέχνες που το κάνουν καλά, απλά προτιμώ το DJing από ένα μισό live, όπου τα tracks είναι pre-synched και απλά πατάς το play στο σωστό χρόνο. Το ‘When Machines Exceed Human Intelligence’ κυκλοφόρησε φέτος και έμοιαζε λίγο με instrumental dancehall. Είχες κάτι τέτοιο στο μυαλό σου; Έγραφα beats για το project μου Harmonic 313, που συνήθως έχει πιο πολλά samples και ακούγεται πιο πολύ σαν παραδοσιακό hip hop. Ήθελα να πάρω ως αφετηρία τον κλασικό Αμερικάνικο ήχο και να τον κάνω πιο μουσικό, να εστιάσω στην ενορχήστρωση και όχι να το παρακάνω με τα loops. Αυτό με οδήγησε στο να χρησιμοποιήσω synths, χαρακτηριστικά του Detroit Techno και του Dancehall. Προσέθεσα strings, προσπαθώντας πάντα να μείνω πιστός στον ήχο του hip hop.

Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία σου ήταν το ‘Wind It Up’ με τον Om’mas Keith. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία; Το Red Bull Music Academy εγκαινίασε μια ενότητα με τίτλο ‘A Class of Its Own’. Η Ακαδημία είναι τόσο χαοτική που συνήθως δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για δουλειά στο studio, οπότε οργάνωσαν δυο εβδομάδες μόνο studio με τη συμμετοχή κάποιων μαθητών και κάποιων καθηγητών. Σε ένα από αυτά τα sessions βρέθηκα και εγώ μαζί με τους Steve Spacek, Om’mas, Mizell Brothers , Theo Parrish και Black Spade... Έγραψα το beat και την τελευταία μέρα, ο Om’mas μου είπε ότι ήθελε να κάνει κάτι από πάνω – και το έκανε μέσα σε πέντε λεπτά! Αυτό ήταν το 12” που κυκλοφόρησε στη Hyperdub; Ναι το ‘Wind It Up’ ολοκληρώθηκε πριν δυο χρόνια, αλλά δεν το ήθελε κανείς! Όταν ο Om’mas έβαζε τα φωνητικά, όλοι γελούσαν, εκείνος όμως ήταν πολύ σοβαρός. Αν το κάνουμε σωστά, είπε, θα γίνει μεγάλο hit στα στριπτιζάδικα!

ou were here recently DJing as Harmonic 313 – have you got plans to take that out as a live act at all? No, I’ve never wanted to do the laptop/Ableton thing; you can bill that a live and get more money but I don’t think it’s a proper live. ‘When Machines Exceed Human Intelligence’ was released this year sounding like a take on instrumental dancehall – did you have that vibe in mind? I was writing a lot of Harmonic 33 beats before, which are sample based and traditionally hip hop sounding, trying to make the classic US sound more musical, make the arrangements changeable and not just over-use loops, then I gradually moved into using the sort of synths people were using for Detroit Techno and Dancehall and putting strings in while trying to keep it sounding hip hop. Your last release was ‘Wind It Up’ with Om’mas Keith; how did that come about? Red Bull Music Academy started a session called ‘A Class of Its Own’ because the academy so hectic that you don’t get loads of studio time so they organised a two week studio session with some lecturers and a few participants; I did one with Steve Spacek, Om’mas, the Mizell Brothers , Theo Parrish, Black Spade... I made the beat, Om’mas said he wanted to do something on it and on the last day in 5 minutes he did! And that’s out now on Hyperdub? Yeah, ‘Wind It Up’ was actually finished two years ago but nobody wanted it! It’s a strange track, when Om’mas laid the vocal everyone was laughing but he said this is serious - if we get this right it’ll be big in the strip joints!

myspace.com/officialmarkpritchard / 26

Οι Black Athena ζωντανά κάθε Σάβατο και Κυριακή , 1-3μ.μ. στον Athens International Radio 104.4FM ή www.athina984fm.gr

Text: Black Athena

WHITE PSYCHO RIBBON KILLER H πρώτη πραγματικά μεγάλη ταινία της χρονιάς που διανύουμε δεν είναι παρά η πιο συγκλονιστική αποτύπωση ενός κόσμου έτοιμου ανά πάσα στιγμή να παραδοθεί άνευ όρων στο έγκλημα... A little before the end of the world… the first truly great film of the year is simply an amazing story that portrays a world ready to surrender unconditionally to crime at any given moment...

λέποντας τη «Λευκή Κορδέλα» του Μίκαελ Χάνεκε είσαι σίγουρος πως είσαι μάρτυρας μιας ιστορικής στιγμής. Μιας στιγμής που ανήκει σε έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους ευρωπαίους σκηνοθέτες που εδώ, περισσότερο από κάθε άλλη προηγούμενη του ταινία, αγγίζει τα όρια του κλασικού (ακυρώνοντας κάθε προηγούμενη έννοια του instant classic) χτυπώντας κάτω από τη μέση κινηματογραφικές πρωτοπορίες, επιτηδευμένες αλληγορίες και σινεφίλ ξεσπάσματα εντυπωσιασμού. Σε αυστηρό ασπρόμαυρο και με ιδιοφυή κινηματογράφηση που μαρτυρά πώς θα έμοιαζε το σινεμά του Καρλ Ντράγιερ αν συναντούσε τους παραισθησιογόνους εφιάλτες του Ντέιβιντ Λιντς, ο Χάνεκε υπογράφει με χειρουργική ακρίβεια το πορτρέτο μιας χώρας λίγο πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μέσα από μια σκοτεινή ιστορία που διαδραματίζεται μέσα στους «τέσσερις τοίχους» ενός γερμανικού χωριού στις αρχές του αιώνα. Στην πραγματικότητα, ο Αυστριακός σκηνοθέτης εικονογραφεί με τον πιο μηδενιστικό, αλλά ταυτόχρονα ουμανιστικό τρόπο τη γενιά που στα επόμενα χρόνια θα αποτελέσει τη βάση της φασιστικής Γερμανίας για να παραδώσει τελικά μια βαρυσήμαντη ταινία πάνω στην ανθρώπινη φύση. Η βία, το έγκλημα, η καχυποψία, και τα μυστικά που ανέκαθεν βασάνιζουν επιμελώς την εξωτερική καθωσπρέπει εικόνα κάθε «κλειστής» ή «ανοιχτής» κοινωνίας, γίνονται μέσα από το βλέμμα του Χάνεκε ένας στρόβιλος που αναγκάζει ήρωες και θεατές να έρθουν σε μετωπική σύγκρουση με τα πιο ταπεινά ένστικτα τους, αναγνωρίζοντας με επώδυνο τρόπο την απόλυτη σχετικοποίηση του καλού και του κακού. Με κέντρο μια σειρά μυστηριωδών εγκλημάτων που μετράνε θύματα αλλά όχι δράστες, η «Λευκή Κορδέλα» τυλίγει μέσα στον ‘bigger than life’ καμβά της ένα επιτάκτικό σχόλιο πάνω στο τέλος του κόσμου ξαναγράφοντας την ιστορία του από την αρχή. Το White Ribbon μπορεί να συμπεριληφθεί άμεσα και χωρίς δεύτερη σκέψη στις ταινίες που στο μέλλον θα είναι σημεία αναφοράς. Με έτος παραγωγής 2009, ένα (τόσο δίκαιο) Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών, o χαρακτηρισμός “αριστούργημα” μοιάζει για πρώτη φορά πολύ λίγος για να περιγράψει την εμπειρία.

eeing the ‘White Ribbon’ by Michael Haneke gives you the impression that you are witnessing a historic moment; a moment that belongs to one of the greatest contemporary European directors who in this piece more than in any previous film touches the outer limits of classical (canceling out any previous concept of the instant classic), hitting avant-garde cinema, pretentious metaphors and movie sensationalism below the belt. All in black and white, this ingenious filmmaking demonstrates how the movies of Carl Dreyer would be if they collided with the hallucinogenic nightmares of David Lynch; Haneke works with surgical precision to portray a country at the verge of World War II through a dark story played within the “four walls” of a German village at the beginning of the century. In fact the Austrian filmmaker illustrates in a rather nihilistic yet simultaneously humanist way, the rise of a generation which would in the years to come form the basis of fascist Germany, finally delivering a momentous film on human nature. Violence, crime, suspicion, and the secrets that have always thoroughly tormented any “closed” or “open” society become a turbine through Haneke’s eyes, which forces viewers and heroes into a direct conflict with their most humble instincts, while at the same time accepting how painful and subjective absolute good and evil can be. At the heart of the film lay a number of mysterious crimes that provide victims but not perpetrators; the “White Ribbon” uses the larger than life canvas to narrate a compelling commentary on the end of the world by rewriting history from its inception. Without doubt in the near future this film will be a reference point for many others; already in its year of production it has won the Palme d’Or at the Cannes Film Festival and its characterization as a masterpiece is almost inadequate in describing the film.

The “White Ribbon” by Michael Haneke will circulate in Greek cinemas from the 29th of October.

Η «Λευκή Κορδέλα» του Μίκαελ Χάνεκε θα βγει στις ελληνικές αίθουσες στις 29 Οκτωβρίου.

/ 26

Text: Μανώλης Κρανάκης / Manolis Kranakis

Scotch & Soda Hellas Ltd: +30 210 5773344

KIX

KILLER SNEAKERS

την Ελλάδα ο όρος sneaker boutique μέχρι πρόσφατα ήταν άγνωστος και κανείς δεν τολμούσε ένα αντίστοιχο εγχείρημα. Τον περασμένο Απρίλιο η εμφάνιση του καταστήματος Κix, της πρώτης επίσημης sneaker boutique στη χώρα μας φαίνεται να άλλαξε την εικόνα αυτή. Στο κέντρο της Κηφισιάς στήθηκε μια καλοσχεδιασμένη μπουτίκ, σε ένα χώρο σύγχρονο και φιλικό προς κάθε υποψήφιο καταναλωτή. Με λιτές γραμμές και έντονο το αστικό γκρι χρώμα το Kix μέσα από 100τ.μ. φιλοξενεί σειρές και ειδικά μοντέλα sneakers που δύσκολα βρίσκει κανείς σε άλλα καταστήματα. Τα Converse έχουν την τιμητική τους αφού στο Κix διαθέτει όχι μόνο τη κλασική σειρά αλλά και όλες τις ειδικές συνεργασίες που έχει κάνει η εταιρία πρόσφατα. Από τα Adidas ξεχωρίσαμε τα Superstar, από τα Nike τα Jordan/Air Max 90 αλλά και τα γυναικεία Nike Blazer και Νike Air Thread σε ειδικά χρώματα. Επίσης, στην ενδιαφέρουσα λίστα με brands συμπληρώστε τα New Balance, Onitsuka Tiger, Pointer, Moschino, PF Flyers, Munich, Zoo York, Ecko Unltd, True Religion, τα Dr. Martens (σε χαμηλό, ψηλό αλλά και γαλότσα) και τις sheepskin μπότες UGG. Η επιλογή στα μοντέλα είναι αρκετά εντυπωσιακή και σίγουρα το Kix μπορεί στο μέλλον να κερδίσει το απόλυτα ενημερωμένο σε σχέση με sneaker κοινό της πόλης. Σύντομα θα ξεκινήσει και η συνεργασία με την εταιρία Creative Recreation που τόσο καιρό περιμέναμε στη χώρα μας. Μπλουζάκια με πρωτότυπα prints από την Junkfood, η ειδικά σειρά t-shrits Converse δια χειρός John Varvatos, Nike τσάντες, γυαλία ηλίου SUPER σε έντονα χρώματα και ρολόγια Timex συμπληρώνουν την ευρύτερη γκάμα προϊόντων του καταστήματος. Mια ευχάριστη έκπληξη είναι ότι το Σάββατο το Κix είναι ανοιχτό έως τις 18.00 και μια αντίστοιχη επίσκεψη συνδυάζεται ιδανικά με την κρέμα του Βάρσου λίγα μέτρα πιο εκεί. Ένα απόλυτα χαρούμενο σαββατιάτικο απόγευμα στην Κηφισιά…

Κηφισίας 242, Κηφισιά / Kifisias 242, Kifisia Τ: 210 6233198.

n Greece the term ‘sneaker boutique’ was unheard of and no one dared challenge otherwise. This has changed since last April when Kix, the first official sneaker boutique in the country opened. The well-designed boutique is situated in Kifisia’s center, a contemporary and inviting space to welcome all its customers. The simple lined and bold urban grey graphic 100 m2 space hosts exclusive sneaker lines and models which would be hard to find at any other store. Converse holds the honorary position at Kix, not only with their classic line but also the brands recent special collaborations. Our wish list consists of the Adidas Superstar model, the Nike exclusive Jordan/Air Max 90 and the women’s Nike Blazer and Nike Air Thread in choice colours. Other interesting brands to take note of are New Balance, Onitsuka Tiger, Pointer, Moschino, PF Flyers, Munich, Zoo York, Ecko Unltd, True Religion and Dr. Martens (high, low tops and welly’s) and sheepskin UGG boots. The brand choices are impressive and Kix is sure to gain the trust of the informed sneaker buff in no time. Kixs’ new collaboration with the company Creative Recreation will soon commence that has been greatly anticipated by all. Unique graphic prints by Junkfood, John Varvatos exclusive T-shirt designs for Converse, Nike bags, bright sunglasses by SUPER and Timex watches constitute the eclectic merchandise of the store. A pleasant surprise is that Kix has kept its doors open till 18:00 every Saturday for some late browsing that conveniently fits with a visit to pastry store Varsos for some custard a few meters away. A merry weekend afternoon in Kifisia…

Text: Σπίλιος Γιαννακόπουλος / Spilios Giannakopoulos Photos: ......................................................................................

109 Adrianou str. & 12 Hatzimihali str., Plaka 105 58 - ATHENS T +30 210 32 24 591

T +30 210 99 42 731

Exclusive Retail Store :

86 Alimountos str., Argiroupoli 164 51 - ΑTHENS

P. KOURBELAS & CO Head Office :

www.kourbelaioanna.gr E info@kourbelaioanna.gr

Σε επιλεγμένα καταστήματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

TEMPORARY FASHION2KILL STORE SHOWROOM IN BERLIN Στη Kastanienallee, την πιο hip λεωφόρο του Βερολίνου, μπορεί να ανακαλύψει κανείς το Temporary Showroom, ένα κατάστημα με μεγαλύτερη αξία απ’ όση μαρτυρά το μέγεθός του. Έχοντας ήδη μεγάλη προϋπηρεσία σε γκαλερί ο Martin Premuzic δημιούργησε ένα κατάστημα-showroom, όπου φιλοξενεί συλλογές από σχεδιαστές όπως οι Henrik Vibskov, Ania Kuczynska, FXDXV, Dusty, Chris Holzinger και Odeur. In Kastanienallee, the hippest area of Berlin, there is a small fashion store that offers much more than its size may indicate; that store is Temporary Showroom. With a history in the gallery scene Martin Premuzic established a store that is also a showroom and agent, hosting arty collections like Henrik Vibskov, Ania Kuczynska, FXDXV, Dusty, Chris Holzinger and Odeur.

ώς προέκυψε η ιδέα να δημιουργήσεις ένα showroom/κατάστημα; Κατά κάποιο τρόπο από μόνη της. Πριν δέκα χρόνια διατηρούσα μια γκαλερί με κάποιους φίλους. Εκείνοι αποφάσισαν να μην συνεχίσουν με το εγχείρημα αυτό, αλλά εγώ είχα ακόμα συμβόλαιο με τον ιδιοκτήτη του χώρου. Ξεκίνησα με βιομηχανικό σχέδιο, μόδα, κάποια έργα τέχνης, άλλα ουσιαστικό concept δεν υπήρχε. Έτσι αποφάσισα να επικεντρωθώ στη μόδα και από τότε γνώρισα αρκετή επιτυχία. Είμαστε ένας συνδυασμός καταστήματος με showroom. Στη διάρκεια της εβδομάδας μόδας του Βερολίνου κάνουμε πάντα παρουσιάσεις των brands μας, φέρνοντάς τα έτσι πιο κοντά με τον τύπο και τους αγοραστές. Τον υπόλοιπο χρόνο λειτουργούμε σαν απλό κατάστημα, ένω κάνουμε και παρουσιάσεις σε όλο τον κόσμο: Στη Νέα Υόρκη, τη Βαρσοβία, το Ντύσελντορφ καθώς και στην έκθεση Premium. Πάντα δουλεύουμε με νέα projects, όπως αυτό που κάνουμε τώρα, ένα showroom για το Παρίσι. Επίσης, δεν ακολουθούμε αυστηρούς κανόνες ως προς την προώθηση των εταιρειών στον τύπο. Τι απαιτήσεις έχουν τα labels; Γίνονται συμβιβασμοί όσον αφορά τα ρούχα που πουλάτε τόσο εδώ όσο και σε άλλα καταστήματα; Είναι ανάλογα το label. Είμαστε τυχεροί που μπορούμε να τεστάρουμε τις συλλογές πριν τις αντιπροσωπεύσουμε. Ακόμα και κατά τη διάρκεια του showroom λαμβάνουμε θετικά σχόλια από τους αγοραστές, κάτι που αποτελεί απόδειξη πως κάνουμε καλά που τα αντιπροσωπεύουμε. Πώς κατασταλάξατε στη διαρύθμιση του καταστήματος; Είναι κάπως αστείο, αν προσέξατε στην είσοδο κρέμεται ένα χαλασμένο ρολό το οποίο και ήθελα να φτιάξω μέχρις ότου συνειδητοποίησα πως όσοι τουρίστες περνούσαν το έβγαζαν φωτογραφία. Τραβούσε την προσοχή. Το ίδιο ισχύει και για τους εσωτερικούς χώρους, είναι ίδιοι με όταν πρωτοανοίξαμε, άρεσε στον κόσμο οπότε δεν υπήρχε λόγος να αλλάξουμε. Έχει ακριβώς αυτόν τον αέρα του Mitte, ο κόσμος βαριέται τα τεράστια κυριλέ αστραφτερά καταστήματα με τους άσπρους καναπέδες.

/ 30

Πώς επιλέγετε αυτά που παρουσιάζετε; Είναι βασικό για εμάς να επιλέγουμε brands που έχουν κάτι το διαφορετικό, μια δόση avant-garde. Διαθέτουμε κομμάτια που μπορεί κάποιος να πει πως δύσκολα θα πουληθούν, άλλα δεν εστιάζουμε τόσο στην εμπορικότητά τους. Δεν λέω πως δεν χρειαζόμαστε τα χρήματα, όμως φαίνεται πως το κοινό και ο τύπος εκτιμούν περισσότερο την μοναδικότητα των συλλογών μας. Είχατε κάποιον συγκεκριμένο πελάτη στο μυαλό σας όταν επιλέγατε τις collection; Η αλήθεια είναι πως όχι, υπάρχουν τόσοι εκλεκτοί πελάτες όμως στο Βερολίνο. Υπάρχουν επίσης πολλοί τουρίστες, κυρίως Σκανδιναβοί οι οποίοι ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τη μόδα. Οι περισσότεροι είναι πολύ νέοι, έχουμε όμως και μεγαλύτερους σε ηλικία πελάτες που ενδιαφέρονται για τα νέα μας κομμάτια. Αισθάνεσθε πως παίζετε καθόλου το ρόλο του μέντορα για κάποια πιο καινούργια labels; Θα έλεγα πως ναι, ιδιαίτερα με labels όπως είναι οι ADD και Odeur, με τα οποία και συνεργαζόμαστε. Τους δίνω feedback για το ποια κομμάτια δουλεύουν καλύτερα στο κατάστημα. Επειδή δουλεύουμε καιρό με αυτά τα labels με εμπιστεύονται, όταν τους πω πως αυτό το φούτερ δεν λειτουγεί με έναν τρόπο, βλέπω στην επόμενη συλλογή τους αλλαγές προς στην κατεύθυνση που τους έδωσα. Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον; Το Φεβρουάριο πάμε πάλι στη Νέα Υόρκη, πρέπει να ομολογήσω όμως πως θέλω να φέρω πιο πολλά διεθνή labels στο Βερολίνο, έχει περισσότερο νόημα έτσι. Θα αποκτήσουμε περισσότερο χώρο λόγω της ανακαίνισης, οπότε θα μπορούμε να παρουσιάσουμε περισσότερα.

Text: Σπίλιος Γιαννακόπουλος / Spilios Giannakopoulos Photos: ......................................................................................

hat was the idea and how did you develop the concept for the showroom/shop? Well, actually it started to develop itself somehow. Ten years ago I had an art gallery with some friends. At some point my friends went out into the world and I still had a contract for the location. I offered some product design, fashion, a few small art pieces, but it wasn’t a real concept so I decided to focus on fashion and ever since I have had a fair amount of success. We are a mix of a showroom and a store; during the Berlin fashion week we always present labels, which means being accessible just for buyers and the press. The rest of the year we are a normal store. We present all over the world as well, we did New York, Warsaw and Düsseldorf and the Premium once. We are always conceiving new projects; now it’s a showroom for Paris. We also don’t have strict rules that we have to do press for every label that we take into the showroom. What are the demands of the labels; is compromising commonplace when selling the clothing here and also selling it to other shops? This depends again on each label. We are quite lucky because we can test the collections first before representing them. Even during the showroom you see positive feedback from people and buyers, which confirms that we should stock it. How did you decide upon the shop’s layout? That’s quite funny; as you can see there’s a broken roller shutter at the door, which I tried to fix once but I then realized that every tourist took pictures of it hanging as it does now. It turned out to be a great eye-catcher. The same applies to the interior. I opened it as it is now and the people just loved it so I did not have a reason to change. It really is this Berlin Mitte flair; people are sick of having these posh, clean, big stores with white sofas.

How do you decide on what to present here? That’s quite important to us: to select brands that are different. I have an avant-garde touch and edginess. We dare to offer pieces about which one may think are hard to sell, but we are not that focused on the money. Of course we need it as well but I found out that the public and press are much more aware because of our special offerings. Did you have a special customer in mind when you selected the collections for the store? No, not really. You find a special kind of customer here in Berlin anyway. There are many tourists, especially Scandinavian tourists, though very fashion-concerned people. Most are very young, but there are also more mature clients that stop by and keep asking for the new pieces. Is there a mentor role evolving when you work with the younger labels? Actually, yes especially with labels like ADD or Odeur, who we work with, I give them feedback on which pieces work in the shop. Since I’ve been reselling Odeur and ADD for a while now they trust me when I say a sweater does not work in a certain way and then a sweater’s style in the next collection will be a bit more as I had advised. What are your plans for the future? Ιn February we are going to New York again, though I must say that we are attempting to get more international labels to Berlin, because it makes sense to have them in Berlin. The house is going to be renovated as well and I have the option to get the whole corner, so we might do that and be able to show more.

temporaryshowroom.com

Interview: Janosch Boesche

ART PSYCHED AGENDA FOR ART φίλιπ τσιάρας / philip tsiaras @ μουσείο φωτογραφίας θεσσαλονίκης / thessaloniki museum of photografy 09.10.09 – 06.12.09 αποθήκη α’, λιμάνι θεσσαλονίκης / warehouse a’ thessaloniki port τ: +30 231056671

εύη σιδέρη / evi sideri @ γκαλερί titanium yiayiannos / titanium yiayiannos gallery 21.10.09 – 21.11.09 βασ. κωνσταντίνου 44, αθήνα / 44, vas. kostantinou av. athens τ. +30 2107297644 – 2107251063

κατερίνα μαριανού / katerina marianou @ m art space / m art space 15.10.09 – 16.11.09 σόλωνος 10 & ηρακλείτου, κολωνάκι / 10, solonos str & irakleitou, kolonaki τ: +30 2109246600

χρήστος ζυγομαλάς / christos zygomalas @ γκαλερί art zone 42 / art zone 42 gallery 15.10.09 - 07.11.09 βασ. κωνσταντίνου 42, αθήνα / 42, vas. kostantinou av. athens τ: +30 2114013877

μπάμπης παπαγιάννης & κωνσταντίνος πάτσιος / yannis papagiannis & kostantinos patsios @ artis causa / artis causa 15.10.09-30.11.09 μητροπόλεως 97, θεσσαλονίκη/ 97, mitropoleos str, thessaloniki τ: +30 2310223041

δημήτρης μηλιώτης / dimitris miliotis @ αίθουσα τέχνης γαια / gaia art space 15.10.09 – 27.11.09 αλκιβιάδου 103, πειραιάς / 103 alkividou str, peiraias τ: +30 210 4133174

έκθεση golden age / golden age exhibition @ μουσείο κυκλαδικής τέχνης / cycladic art museum 08.10.09 – 08.11.09 νεοφύτου δούκα 4 βασ. σοφίας & ηροδότου 1 / neophytou douka str & vas. sofias av & herodotou 1 τ: +30 210 7228321-3

έκθεση σουηδών καλλιτεχνών / swedish artists exhibition @ πνευματικό κέντρο του δήμου πολίχνης / city of polihnis arts center 08.10.09 – 06.11.09 ελπίδος 33, πολίχνη / 33, elpidos str, polihni τ: +30 2310602 303 & 2310665961

γιώργος τσεριώνης / yorgos tserionis @ γκαλερί cheap art / cheap art gallery 24.09.09 - 22.10.09 θεµιστοκλέους & α. μεταξά 25, εξάρχεια / themistokleous & 25 a.metaxa str, exarcheia τ: +30 2103817517

νίκος χαραλαμπίδης / nikos haralambidis @αίθουσα τέχνης καππάτος/ kappatos art space 29.10.09 – 22.12.09 οδός αθηνάς 12, μοναστηράκι/ 12, athinas av, monastiraki τ: +30 210 3217931

γιάννης αδαμάκης / yannis adamakis @ γκαλερί ζουμπουλάκη / zoumboulakis gallery 29.09.09 – 29.10.09 πλ. κολωνακίου 20, αθήνα / 20, kolonaki square, athens τ: +30 2103608278

warhol: screen tests βυζαντινό μουσείο αθήνας / byzantine museum athens 07.10.09 – 10.01.10 βασ. σοφίας 22, αθήνα / vas. sofias 22, athens τ: +30 2107211027 - +30 2107232178

/ 32

NEW YORK AMERICAN FASHION WEEK PSYCHO Η NY Fashion Week επέστρεψε και μετέδωσε ζωντάνια, για λίγο, στην θρυλική “πόλη που δεν κοιμάται ποτέ”. Περισσότερες από 500 επιδείξεις πραγματοποιήθηκαν, σηματοδοτώντας το φθινόπωρο στην Νέα Υόρκη ως το καλύτερο τέλος του φετινού καλοκαιριού. NY Fashion Week came back making the legendary City that Never Sleeps vigorously alive, for once. More than 500 fashion shows were planned marking Fall in NY the best end to a long summer.

VOGUE’S FASHION NIGHT OUT

Τ V

ο Vogue Fashion Night Out θύμισε βράδυ Πρωτοχρονιάς και πυροδότησε χαμόγελα με πολυδάπανες αγορές. Επιστροφή στα σχολεία, επιστροφή στα γραφεία, Anna Wintour τα κατάφερες! Οι δρόμοι γέμισαν με εύθυμο στυλ και δωρεάν σαμπάνια, μια γιορτή που ευχόμαστε να είχαμε ζήσει όταν ο Obama κέρδισε τις εκλογές. ogue’s Fashion Night Out felt like New Year’s Eve and sparkled smiles over dollar spending. Back to school, back to business, Anna Wintour got it right. The streets were filled with good taste and free champagne, the feast we all wished for the night Obama won the elections.

FASHION HUNTING

την χώρα με την λαβομένη οικονομία, οι Αμερικανοί σχεδιαστές είναι ακόμα θύματα της αναπάντεχης προσδοκίας και αναμονής για την προβολή τρόπων αντιμετώπισης της οικονομικής ύφεσης. Τα Αμερικανικά ΜΜΕ, οι αυστηρότεροι κριτές της περσινής σεζόν, μεταμόρφωσαν την πικρία τους σε απλόχερους επαίνους στις τρέχουσες αναφορές τους. Ενώ οι περικοπές προϋπολογισμού συνεχίζονται, οι παρουσιάσεις κατάφεραν να εντυπωσιάσουν με απλότητα και κομψότητα. Μπορεί να είναι απλά η εποχή, αλλά ίσως να είναι και η μοναδικά ανάλογη ευκαιρία εκτίμησης του μινιμαλισμού. Φιλόδοξοι νέοι σχεδιαστές και διακεκριμένοι ειδήμονες μάς επίσπευσαν στην Άνοιξη αναμένοντας το βάπτισμά μας στις δημιουργίες τους.

n a country with wounded economy, the anticipation and expectation for US designers to reflect on ways to deal with a recession is still apparent. American media were tough judges on last season’s fashion shows but transformed their bitterness to openhanded compliments in their current reviews. While major budget cuts continue, shows managed to impress with simplicity and elegance. It could be the season, but minimalism may never be given a better chance to be appreciated. Promising young designers and acclaimed seniorities made us fast forward to Spring, impatient to dive into their collections.

Fashion Hunting

/ 34

Text: Σπήλιος Γιαννακόπουλος / Spilios Gianakopoulos Photos: Spilios Gianakopoulos (except Custo Barcelona & Telfar)

Y-3

επιτυχία οποιασδήποτε παρουσίασης στο Οπλοστάσιο της Park Avenue είναι αναπόφευκτη. Όμως η συλλογή του Yohji Yamamoto για την Adidas προσέλκυσε ανάριθμες, αρκετές ελκυστικές προσωπικότητες γράφοντας ιστορία. Rufus Wainwright, Casey Spooner, Terry Richardson, Zinedine Zidane, Tyson Ritter, Slava Mogutin και η δεκατριάχρονη blogger Tavi, για να απαριθμήσουμε μερικούς. Εμφανώς επηρεασμένος από το ανερχόμενο Word Cup 2010, ο κύριος Yamamoto άντλησε έμπνευση από την κίνηση του διχτυού μετά το γκολ. Ρούχα χαλαρά και αέρινα που εγκλωβίζουν το σώμα ή το αφήνουν να κινηθεί ατίθασα. Μακριά φουστάνια σε έντονο πορτοκαλί και μπότες του μπάσκετ, φόρμες σε γήινα χρώματα και γυαλισμένες μπάλες ποδοσφαίρου. Καμουφλαρισμένο σε μια ακατέργαστη εγκατάσταση σταδίου, το Οπλοστάσιο αρχικά πλημμύρισε με τον Αμερικανικό εθνικό ύμνο τον οποίο διαδέχτηκε το Mr. Brownstone των Guns Ν’ Roses. Το υπόλοιπο μουσικό θέμα απέδωσε τιμή στον Michael Jackson και σε αγαπημένους εθνικούς ύμνους. Για τον επίλογο, ο κύριος Yamamoto έδωσε μία χρυσή μπάλα ποδοσφαίρου στον Zidane και τον προσκάλεσε να σουτάρει στο “εξ-ουρανού” δίχτυ. ΄Ενας paparazzi ορίστηκε ως τερματοφύλακας και το φιλέ τινάχτηκε προκαλώντας έντονο χειροκρότημα. Frank Tell

FRANK TELL

καλυτέρος τρόπος χρήσης λάμπας φθορίου, απογοητευτική επιλογή μουσικής, μεταλλικά υφάσματα, γήινοι τόνοι, ένα πιλοτήριο έτοιμο για απογείωση. Παρουσιάζοντας την κολεξιόν του στο θρυλικό Milk Studios, ο νεαρός κύριος Tell μας μίλησε για την έμπνευσή του. “Είναι το κράμα από Dan Flavin και Star Trek, η γυναίκα από το Παρίσι ταξιδεμένη στο φεγγάρι. Ο συνδυασμός ελαστικού και άκαμπτου υφάσματος παρέχει την άνεση και κομψότητα που απεικονίζεται στην αισθητική και χρησιμότητα αυτής της σύλλογης. Ο Flavin είναι εμφανής στον φωτισμό της επίδειξης, αλλά χρησιμοποιήσαμε γωνίες σε μεικτές μοίρες για να αποκοληθούμε από τα γλυπτά του.”

est use of fluorescent lights, unpleasing choice of music, metallic fabrics on earthy tones, a cockpit of uniforms ready to take off. Presenting his collection at the legendary Milk Studios, Mr. Tell talked to us about his inspiration. “It’s a blend of Dan Flavin and Star Trek, a Parisian woman goes to the moon. The combination of stretch and non-stretch fabrics provides comfort and elegance that reflects on the look and functionality of this collection. Flavin is apparent on the lighting of the show but we used fixtures on several angles to separate from his sculptures”

hile almost anything presented at the Park Avenue Armory is geared by inevitable success, Yohji Yamamoto’s line for Adidas drew handfuls of pleased eye-candy guests and achieved momentum. Rufus Wainwright, Casey Spooner, Terry Richardson, Zinedine Zidane, Tyson Ritter, Slava Mogutin and the 13 year old blogger Tavi, to only name a few. Obviously shadowed by the upcoming Word Cup 2010, Mr. Yamamoto drew inspiration by the movement of the net after a goal. Clothes were loose and airy, often trapping the body or allowing it to move freely. Long dresses in bright orange and basketball boots contrasted soccer balls and earthy colored sweat pants. Camouflaged into a raw stadium installation the Armory echoed the US national anthem first to be followed by Guns Ν’ Roses’ Mr Brownstone. The remaining soundtrack paid homage to Michael Jackson and favorite national anthems. For a moment we were forced to adapt a faded patriotism, like the paint chipping off the wooden floor horses once danced on. To mark an epilogue, Yohji passed a gold soccer ball to Zidane and invited him to take a shot at a goal towards the ceilingdropped net. A “paparazzi” served as the goalkeeper and the net moved to trigger applause.

Y-3

TELFAR

σως η πιο συνειδητοποιημένη απάντηση στα περιβαλλοντικά και οικονομικά σύννεφα που μας πολιορκούν, η TELFAR ξεχώρισε για την σοφή χρήση υπαρκτών υλικών και βιολογικών υφασμάτων. Μπορεί ποτέ να μη φορέσουμε μανταλάκια στα μαλλιά και παπούτσια από χαρτόνι και πλαστικές σακούλες, αλλά ποιος είπε ότι το στυλ δεν μπορεί να δημιουργηθεί στους δρόμους; Ο Felix Burricheter των περιοδικών PIN-UP και Fantastic Man, τοπικοί resident DJs και η αφρόκρεμα της underground retro fashion σκηνής κατέκλυσαν το πρώην shop του Dia Center for the Arts (πλέον Fashion Art Gallery).

P Vassilios Kostetsos

VASSILIOS KOSTETSOS

erhaps the most reasonable response to the environmental and economical clouds above us, TELFAR stood out for its wise use of found materials and organic fabrics. Simple one-size-fits-all approach, enriched with humor and fierce attitude. We might never wear clothespins as a hair accessory and plastic bagged cardboard shoes, but who said style can’t be found on the street? Felix Burricheter of PIN-UP and Fantastic Man magazines, local resident DJs and the crème of underground retro fashion scene outlined the walls where Dia Center for the Arts once had its museum shop (now Fashion Art Gallery).

ίμαστε συνήθως προκατειλημμένοι με τους Έλληνες σχεδιαστές. Ο Vassilios Kostetsos όμως καθησύχασε κάθε καχύποπτη πρόβλεψη. Για την πρώτη του επίδειξη στην Νέα Υόρκη, ο κύριος Κοστέτσος κατέστησε τον Φειδία ως κύρια πηγή έμπνευσης. “ Ήθελα να δείξω κάτι από Ελλάδα, αλλά όχι μια Έλλαδα φολκλόρ που συνήθως παρουσιάζεται με χιτώνες και αρχαϊκές βλακείες. Πάντα ψάχνω το μέλλον και πάνω στο ύφασμα που ανακάλυψα, το latex, με πολλά κοψίματα και καινούργια φιλοσοφία στο ντραπέ, μεταμόρφωσα τις γυναίκες σε μοντέρνες θεές, γλυπτά του Φειδία”. Το μπεζ του Παρθενώνα κυριάρχησε στην χρωματική παλέττα. Σανδάλια και τακούνια του Χάρη Καζάκου για τον Βασίλειο Κοστέτσο επαίνεσαν την συνολική απουσία έντονων Ελληνικών αναφορών. Εκθαμβωτική όσο ποτέ, η Γιάννα Νταρρίλη διέπρεψε ως executive producer ενώ η συγκινημένη Καλομοίρα δήλωσε την υπερηφάνια που ένιωσε βλέποντας Έλληνα σχεδιαστή στην NYFW. Η γενικότερα απογοητευτική μουσική υπόκρουση με την υπογραφή της Μάγκυς Χαραλαμπίδου, έδωσε τη θέση της σε ένα συναισθηματικό επίλογο με την υπογραφή του κύριου Κοστέτσου. Χειροκροτήματα και κάποια δακρυσμένα μάτια υποδέχτηκαν το “Over the Hill” της Monika!

Telfar

reeks are typically prejudiced when it comes to Greek fashion designers. Leave it to Vassilios Kostetsos to silent all negative forecasts. For his first NY show, Mr. Kostetsos declared Phidias as his main inspiration. “I wanted to break off the cliché folklore image of Greece, typically presented with Hellenistic tunics. I love the future and wanted to present the future through my new discovery of latex. With new philosophy on drapery, I have crafted women as goddesses and sculptures of Phidias.” Beize, derived by the Parthenon marbles, governed the color palette. Sandals and heels designed by Haris Kazakos for Vassilios Kostetsos complimented the overall absence of strong Grecian references. Looking her best, Yanna Darrilis starred as the executive producer of the show while a teary Kalomira declared her pride of seeing a Greek designer at the NYFW. The overall unpleasing club anthem playilist, designed by Maggie Haralabidou, turned emotional with Kotsetsos’ personal choice of an epilogue. Monika’s “Over the Hill” found hands clapping to the beat and eyes ready to break in tears.

/ 36

Text: Σπίλιος Γιαννακόπουλος / Spilios Giannakopoulos Photos: ......................................................................................

CUSTO BARCELONA

ετά από 12 χρόνια παρουσίας στην NYFW, η Custo Barcelona υπάκουσε την απαίτηση του κοινού και μετέφερε την παρουσίασή της στην κεντρική σκηνή των επιδείξεων. Πέρα από το ασφυκτικά συνωστισμένο πλήθος, λόγο υπερβολών στις κρατήσεις θέσεων, η Custo πρωταγωνίστησε της βραδυάς προσελκύοντας βλέματα ακμαίου ενδιαφέροντος. Υπό τον τίτλο “The Air Show”, ο Custo Dalmau παρουσίασε μια Άνοιξη εμπνευσμένη από το φως και την κίνηση. Γυαλιστερά υφάσματα και τολμηρά μοτίβα διακόσμησαν τα ανδρικά κοστούμια ενώ θύσανοι και κρόσια χόρεψαν πάνω στα γυναικεία φορέματα και παλτό. Η παρέλαση από μικροσκοπικά μπικίνι και χρωματιστά σορτσάκια έδωσε τον ρυθμό στον έντονο LED φωτισμό του χώρου και το κοινό υποκλίθηκε.

he 12-year NYFW veteran obeyed mass demands and moved his show to the main tent. Massively overbooked, forming endless lines of hopeless fashionistas, Custo stole the night and provided some interesting people watching. Under the title “The Air Show”, Mr. Custo Dalmau presented a collection inspired by light and movement. Glossy fabrics and daring prints decorated men’s suits while tassels and fringes adorned women’s dresses and coats. The parade of tiny bikinis and colorful shorts emitted dance energy in the haze of the blinking LED colored stripes of the background.

Vandam Sunday

CLUB SANDWICH PARTY

ο μηνιαίο άτακτο πάρτυ από το Παρίσι βρέθηκε στην πόλη για την εβδομάδα μόδας και κάθε παιδί του στυλ πάλεψε για να μπει στην λίστα καλεσμένων. Φωλιασμένο για άλλη μια φορά στο ιδιωτικό club μέσα σε ένα downtown townhouse, το πολυόροφο πάρτυ απέδρασε από την πόλη του φώτος με τους ήχους του DJ Loic Masi. Οι promoters και παραγωγοί Marc Zaffuto και Emmanuel D’orazio ντυμένοι με μαύρα κοστούμια και πορτοκαλί afro περούκες γοήτευσαν τους καλεσμένους με την συντροφιά της Olympia Solange. Amanda Lepore, Catherine Baba, Sophia LaMar, οι σχεδιαστές Richard Chai και Alexander Wang, φιλόδοξα μοντέλα και γενναίοι χορευτές διασκέδασαν επιβεβαιώνοντας ότι το hangover δεν θα επηρρεάσει την συμμετοχή τους στις επιδείξεις της επόμενης μέρας.

he monthly naughty party from Paris was in town for fashion week and every style kid struggled to make it on the guest list. Once more nested at the private club inside a townhouse downtown, the multilevel party took off for the city of lights under the spins of DJ Loic Masi. Promoters and organizers Marc Zaffuto and Emmanuel D’orazio dressed in black suits and orange afro wigs entertained guests accompanied by a pink feathered Olympia Solange. Amanda Lepore, Catherine Baba, Sophia LaMar, designers Richard Chai and Alexander Wang, ambitious models and brave dancers partied their hearts out making sure no hangover will defeat their attendance to next day’s shows. Custo Barcelona

VANDAM SUNDAY

Τ T

he so-called reincarnation of Studio 54 weekly party (free drinks until midnight, no cover) dressed up to match up with out of town guests. Famous for the homemade couture costumes, Kenny Kenny and Susanne Bartsch’s dance heaven attracted a younger crowd of style that almost became the club’s wallpaper until the wee hours. Even party resident LadyFag looked as amazed as a first timer. The still alive Club Sandwich crowd joined the party at 2am, bringing a Parisian aura to Soho. You could almost spot Warhol among the boys.

Club Sandwich Party

ο αυτοαποκαλούμενο νέο Studio 54 (εβδομαδιαίο πάρτυ με δωρεάν ποτά μέχρι τα μεσάνυχτα και δωρεάν είσοδο), ντύθηκε για να ταιριάξει με τους ξενόφερτους επισκέπτες. Διάσημο για τα hand made couture κοστούμια, ο παράδεισος χορού των Kenny Kenny και Susanne Bartsch προσέλκυσε το νεότερο πλήθος του στυλ που κατάφερε να γίνει η “ταπετσαρία” του μαγαζιού μέχρι το πρωί. Ακόμα και η resident του πάρτυ LadyFag είχε τον ενθουσιασμό του πρωτάρη. Όσοι άντεξαν το Club Sandwich ενώθηκαν με το πλήθος γύρω στις 2 π.μ, φέρνοντας μια Παριζιάνικη αύρα στο Soho. Μπορούσες σχεδόν να ξεχωρίσεις τον Warhol ανάμεσα στα αγόρια.

LONDON OVERKILL FASHION WEEKEND Ο αναψοκοκκινισμένος γιάπης με το καλοσιδερωμένο πουκάμισο κρατάει 6 κουτιά Michael Kors και με πλησιάζει –σχεδόν- απειλητικά. ‘Συγγνώμη, τι νούμερο παπούτσι φοράτε;’ ‘Το 6...’, ‘Τέλεια. Τα έχω πάρει για μία κοπέλα...’, κομπιάζει και μου δείχνει το θησαυρό. ‘Είχε πει ότι θα με συναντήσει. Δεν έχει φανεί ώρα τώρα. Θα χαρώ να τα πάρετε εσείς. Μία άγνωστη ίσως τα εκτιμήσει περισσότερο...’

ο καταπληκτικό με το London Fashion Weekend είναι ότι δεν χρειάζεσαι ειδική πρόσκληση για να μπεις. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κλείσεις το εισιτήριό σου on line στο londonfashionweek.co.uk ή καλώντας στο 0871 230 1558. Μπορείς να αγοράσεις και τη συλλεκτική τσάντα (η φετινή σχεδιασμένη από τους Eley Kishimoto), να παρακολουθήσεις catwalks, να την αράξεις στο Club Lounge με ένα ποτήρι σαμπάνια ή να κάνεις απλά την περατζάδα σου ψωνίζοντας κομμάτια πάνω από 120 σχεδιαστών από τη φετινή αλλά και τις προηγούμενες κολεξιόν. Κομμάτια που περπάτησαν στην πασαρέλα τώρα βρίσκονται στα πόδια σου έως και 70% κάτω από την αρχική τους τιμή. Από πλουμιστή μπροκάρ ζακέτα Galliano για £300 (από £800), δερμάτινα γάντια Moschino για £60 (από £200), γυαλιά Mathew Williamson για £100 έως plastic pop αξεσουάρ Anna Lou of London και laid back φούτερ Αmerican Retro. Γίνεται λίγο του λαïκού παραληρήματος αφού ψάχνεις πού θα δοκιμάσεις εκείνο το αραχνούφαντο πλεχτούλι Maison Margiela (£200 από £480, σου λέει) ανάμεσα σε fashion aficionados που δεν έχουν τελειώσει ακόμη το σχολείο, punk rock τύπισσες που θαρρείς πως διακτινίστηκαν από τη Brick Lane στο υπέρ posh Somerset House εν μία νυκτί, skinny hipsters που είδαν φως και μπήκαν, chic μαμάδες φορτωμένες με πέρλες, τις –εξίσου chicφιλενάδες και τις κόρες τους, τις κόρες των φιλενάδων τους... Καταλήγεις να ζαλώνεσαι σακούλες και σακούλες, αφού οι Άγγλοι παίζουν στα δάχτυλα το «πληρώνεις ένα-παίρνεις δύο», «αν πάρεις 3-σου χαρίζουμε άλλα 3» με αποτέλεσμα να μπαίνεις για ένα make-up Elizabeth Arden και να βγαίνεις με ολόκληρο beauty case. Τις πιο ωραίες μπότες πάντως, τις φορούσε μία τύπισσα που ακολούθησα μέχρι την τουαλέτα προκειμένου να αποσπάσω την πληροφορία ότι τις βρήκε στο Primark. Προσγειώνομαι απότομα και ξαναθυμάμαι πώς το στιλ δεν εξαρτάται άμεσα από το ποιός υπογράφει τα labels. Δεν σου κρύβω, ωστόσο, πως αναρωτιέμαι ήδη πού θα λάβει χώρα το επόμενο...

A flushed yuppie wearing a well ironed shirt suddenly approaches almost threateningly, holding six boxes of Michael Kors’ shoes! ‘Excuse me’, he says ‘what size are you?’ ‘6’ I answer,‘Perfect; I bought these for this girl…’ he mumbled and pointed to the treasure he had in his hands; ‘She said she would meet me here; it’s been ages and she hasn’t turned up. I’d be glad if you had them; someone I don’t even know might appreciate them more...’

he great thing about the London Fashion Weekend is that you don’t need any particular pass to make your way through; all you have to do is get your ticket online at londonfashionweek.co.uk or by calling 0871 230 1558. You can buy their limited edition bag (this year designed by Eley Kishimoto), watch catwalk shows, chill at the Club Lounge with a glass of champagne or simply do some shopping. You can choose pieces from over 120 designers from this year’s and last year’s collections. Items that made their debut travails on the catwalk are now available at up to 70% below their original value. From flamboyant Galliano brocade cardigans for £300 (from £800), Moschino leather gloves for £60 (from £200), glasses by Matthew Williamson for £100 to plastic pop accessories from Anna Lou of London and laid back sweatshirts by American Retro. The place is packed with the delirious hoi polloi blocking your path while trying to sample gossamer knits by Maison Margiela (£200 from £480) as well as fashion aficionados who have not even finished school, punk rock types beamed in from Brick Lane to super posh Somerset House overnight, skinny hipsters, chic mums loaded with pearls, their equally chic girlfriends and daughters, the daughters of their girlfriends ... You end up laden with bags and bags as the English play the smart game of “buy one get one free” or even “buy 3 - get another 3 for free” so that you go to pick up an item of make-up from Elizabeth Arden and leave with the whole beauty case. The most beautiful boots, however, were to be found on someone who I followed to the toilet in order to extract the information that she found them in Primark. It just goes to show that style does not depend directly on who made it. I’m already thinking about the next one though... P.S. The guy spent another hour answering messages from his Blackberry. Unfortunately for him, holding all of the bags he went on a random bus journey and disappeared ... (unfortunately for me).

ΥΓ. Ο τύπος πέρασε άλλη μία ώρα στέλνοντας απανωτά μηνύματα από το Blackberry του. Δυστυχώς για εκείνον, κρατώντας όλες του τις σακούλες ανέβηκε σ’ ένα τυχαίο λεωφορείο μονολογώντας κι εξαφανίστηκε... (δυστυχώς για μένα). / 38

Text: Βιβιάννα Μηλιαρέση / Vivianna MIliaresi Photos: Φαίη Κουτζούκου / Fay Koutzoukou

25 YEARS LONDON FASHION WEEK VIEW TO A KILL

25 χρόνια έκλεισε το London Fashion Week και το Λονδίνο έβαλε τα καλά του για να γιορτάσει τα happy 25 μιας από τις σημαντικότερες εκδηλώσεις της πόλης. Στα πλαίσια του γιορτινού κλίματος η εβδομάδα μόδας μετακόμισε σε καινούρια τοποθεσία, στο εντυπωσιακό Somerset House, είδε την επιστροφή ιστορικών οίκων όπως οι Burberry Prorsum και Pringle of Scotland, ενώ οι πρώτες σειρές των shows γέμισαν με ηχηρά ονόματα της βιομηχανίας και πρωτοκλασάτα celebrities. Happy 25! London celebrated its Fashion Week’s 25th anniversary and dressed up accordingly by including into the festivities such fashion power houses as Burberry Prorsum and Pringle of Scotland, while on the front rows of the catwalks the bold and the powerful of the fashion industry together with magazine cover celebrities were to be seen throughout the week.

ε κάθε περίπτωση όση αίγλη και να κερδίζει η εβδομάδα μόδας του Λονδίνου στα μάτια της διεθνούς σκηνής τύπου και αγοραστών η δυναμική της βρίσκεται στο γεγονός ότι αποτελεί το βήμα των νέων σχεδιαστών. Το London Fashion Week έχει να προσφέρει πηγαίο και ακατέργαστο ταλέντο, που εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό από την σκηνή του δρόμου, την ανεξάντλητη ενέργεια και την πολύ-πολυτισμικότητα της πόλης. Διαφορετικότητα, σκηνές και κουλτούρες στο μπλέντερ αποτελούν τη βάση της Λονδρέζικης μόδας που εδώ και ¼ του αιώνα λατρεύει να «σπάει» τις φόρμες και να προκαλεί. Αν η μόδα αποτελεί ένα παραμορφωτικό-ίσως-καθρέφτη της κάθε εποχής, τότε μάλλον αυτή την περίοδο έχουμε εισέρθει σε ένα παραμορφωμένο παιδικό παραμύθι. ‘The Loss of Ιnnocence’ ήταν ο τίτλος της κολεξιόν του Kinder Aggugini ο οποίος εμπνευσμένος από την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» παρουσίασε μια συλλογή που έδινε την αίσθηση ότι βρίσκεσαι μέσα σε ένα ονειρικό σκηνικό όπου τα πάντα είναι σε λάθος μέγεθος και τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται με την πρώτη ματιά. Φλούο χρώματα, snakeskin και ψυχεδελικά μοτίβα. Η Αλίκη σε delirium. Υπερμεγέθη καπέλα, απροσδόκητοι συνδυασμοί υφασμάτων και prints που προκαλούν ζάλη. Τα μαλλιά σε προσεγμένες-αλά Μαρία Αντουανέτα- μπούκλες έμφαση στη μέση, που λεπταίνει υπερβολικά κάνοντας τη γυναίκα να μοιάζει με μανεκέν και οι ζωντανές κούκλες του Aggugini φορούν έντονο κόκκινο κραγιόν. «Ο Ευτυχισμένος Πρίγκηπας» του Oscar Wilde, ήταν η ιστορία στην οποία βασίστηκε η συλλογή του Bora Aksu. Ο «Ευτυχισμένος Πρίγκηπας» συναντά το Blade Runner. Ένα σκοτεινό μέλλον, γεμάτο καπνούς και αναθυμιάσεις και τούλινα κοριτσίστικα φορέματα. Δραματικές δημιουργίες όπου το λευκό κυριαρχεί αλλά «λερώνεται» όταν πέφτει πάνω του ροζ και μαύρο.

Marios Schwab

Με την έννοια της χαμένης αθωότητας έπαιξε και ο Christopher Kane. Στην πολύ-αναμενόμενη συλλογή του πρωταγωνίστησαν τα καρό φορέματα. Ροζ καρό, μπλε καρό, καφέ καρό. Η υπνωτιστική επανάληψη του μοτίβου και το gospel soundtrack ήταν σε πλήρη συμφωνία με την κεντρική ιδέα της συλλογής που έμπλεκε αθώες κοπέλες που πάνε την Κυριακή στην εκκλησία, τη Nancy Reagan στο Λευκό Οίκο και θρησκευτικές αιρέσεις που προωθούν ομαδικές αυτοκτονίες. Έμφαση στο μπούστο, διαφάνειες, τολμηρά κοψίματα που αφήνουν εκτεθειμένο το σώμα και bye-bye Miss American Pie.

Text: Δανάη Δραγωνέα / Danae Dragonea Photos: Νικόλας Βεντουράκης / Nikolas Ventourakis

Ένα αλλόκοσμο σύμπαν όπου κυριαρχούν γυναικείες μορφές εκτός χρόνου είχε να επιδείξει ο Marios Schwab, που βάσίζει τη συλλογή του σε μια σπουδή πάνω στο «μαγικό» αριθμό 3. Η κάθε δημιουργία χωρίζεται σε τρία μέρη, που συμβολίζουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, ενώ τα κομμάτια μπορούν να αποσπαστούν και να χρησιμοποιηθούν σε άπειρους συνδυασμούς. Κοντά μπλουζάκια φτιαγμένα από αλυσίδες πάνω από ρομαντικές μακριές φούστες. Mix and match ή ακόμα και mismatch ήταν η πρόταση-πείραμα του Schwab. Μια νέα εικόνα της θηλυκότητας φάνηκε να ξεπηδάει μέσα από τις προτάσεις των νεαρών σχεδιαστών . Δημιουργίες που προβάλλουν το γυναικείο σώμα αντί να το κρύβουν, με γραμμές που ακολουθούν τις φυσικές καμπύλες. Λευκά φορέματα, δαντέλα, μετάξι, σιφόν, πέρλες και κοντά γκρι καλτσάκια για την Eun Jeong που είχε εμπνευστεί από κουστούμια μπαλέτου του 16αι. Από το νέο-ρομαντισμό περνάμε στον δυναμικό ερωτισμό και τα ασφυκτικά στενά πλεκτά κοντά φορέματα του Mark Fast, ο οποίος δε δίστασε να συμπεριλάβει στην πασαρέλα του μοντέλα με μεγάλες αναλογίες. Η γυναίκαπολεμίστρια του Todd Lynn, βασισμένη σε μια αρχαία Αλγερινή βασίλισσα, φορά σακάκια με πλαστικούς υπερτονισμένους ώμους, ρούχα από κοτον και λινό ενώ οι λεπτομέρειες από τρίχες αλόγου κάνουν τη συλλογή να μοιάζει πρωτόγονη και άγρια. Από τη γυναίκα-παιδί απομακρύνεται και η Louise Goldin . Σουτιέν σε σχήμα κώνου, που θυμίζουν J.P. Gaultier και Madonna. Pin-up girls των 50ς καταλαμβάνουν το Battlestar Galactica. Highlight οι “ενισχυμένες” (από τον Panos Yiapanis) ,με κοφτερά κρύσταλλα Swarovski, κλασικές γυναικείες γόβες. Στο ίδιο πνεύμα και οι ελληνικές παρουσίες της fashion week. O Ioannis Dimitrousis στο γνωστό του ύφος παρουσίασε μια κολεξιόν με ρούχα κεντημένα, fishnet και πούλιες. Επιθετικά αισθησιακές γυναίκες, με μακριά see-through φορέματα ισορροπούν σε πανύψηλα τακούνια ενώ αγόρια με τατουάζ και κοντά τζάκετς παραμένουν παιδάκια μπροστά τους. Η Mary Katrantzou με μια συλλογή όπου εκρήγνυνται χρώματα και prints εμπνεύστηκε από από τους σχηματισμούς του φυσητού γυαλιού. Τα ρούχα της απόλυτα θηλυκά, γεμάτα με αφηρημένα σχέδια προωθούν μια αίσθηση ελευθερίας. Από τα πανύψηλα σινιόν της Danielle Scutt που η συλλογή της έμοιαζε με καρικατούρα της υψηλής ραπτικής στην «πραγματική» γυναίκα του Mark Fast και τα σκοτεινά παραμύθια του Kinder Aggugini είδαμε μια παιχνιδιάρικη και γεμάτη ενέργεια εβδομάδα μόδας. Σε καιρούς που όλοι νιώθουμε την καταστροφή, το Λονδίνο φαίνεται να οραματίζεται ένα γόνιμο έδαφος για νέα, δημιουργικά ταλέντα με μια fashion week που στα 25 της χρόνια παραμένει περιπετειώδης, πειραματίζεται και πηγαίνει σε ολονύχτια πάρτι.

Kinder Aggugini

n any case no matter how hard London tries to promote its glamorous side, its place in the world fashion scene will always be that of the presentation hall for the new designers. London Fashion Week is all about raw talent, inspired by the road scene, taps from the energy created by the multiculturalism of the city. Differentiation and individuality, images, scenes, cultures all mix in the blender that is London’s fashion which for a quarter of a century now loves to break all conventions and to be controversial. If fashion is an illusionist’s mirror of each era, then now we live at the age of weird fairy tales. “The Loss of Innocence” was the title of Kinder Aggugini’s collection, who inspired by “Alice in Wonderland”, presented an assortment that gives the impression that you stepped into the mirror were all perspective is wrong and nothing is what it seems. Fluorescent colors, snakeskin and psychedelic patterns. Alice in Delirium. Oversized hats, unexpected combinations of textiles and prints that make you dizzy. The hair in Maria Antoinette styled curls, and the waist curved in a bit too much turning the woman into a mannequin and Aggugini’s live dolls wear strong red lipstick. Oscar Wilde’s “Happy Prince” is the fairy tale on which Bora Aksu based his collection. But this is a “Happy Prince meets Blade Runner” thing. A dark future, full of smog and girly tulle dresses. Theatrical creations were the white is dominant but always smudged by pink and black.

Bora Aksu

/ 40

Innocence lost is also what concerns Christopher Kane. In his much awaited collection the diamond shapes reign. Pink diamonds, blue diamonds, brown diamonds. The hypnotic repetition of the motif and the gospel soundtrack were in conjunction with the main story which combined innocent girls that go to church on Sunday, Nancy Reagan at the white house and religious suicide cults. Busts, transparencies, bold cuts that left the body vulnerable and bye-bye Miss American Pie.

An eerie future ruled by women out of time showcased Marios Schwab, whose collection is a study of the “magical” number 3. Each piece is separated in three parts, representing the past, the present and the future, and all of them can be split and recombined in numerous synthesis. Short shirts made from chains over romantic long dresses. Mix and Match or even Mismatch is the experimentproposition of Schwab. A new female imagery is suggested in the shapes, forms and styles of the young designers propositions. Garments that reveal the human body instead of hide it, lines that follow the natural female curves. White dresses, lace, silk, pearls and short grey socks for Eun Jeong which was inpsired by 16th century ballet costumes. From neoromanticism to aggressive eroticism and the tight knitwear dresses of Mark Fast, who was not afraid to include “larger-sized” models at his catwalk. The warrior-woman of Todd-Lynn, based on an ancient Algerian queen, wears jackets with plastic overtoned shoulders, clothes made of cotton and linen while the details in horse hair make the collection look more primitive and savage. Louise Goldin is moving away from the girly woman too. Coned bras remind us of J.P.Gaultier and Madonna. 50’s Pin-up girls take over a futuristic Battlestar Galactica and the highlight: classic high heels reinforced with sharp Swarovski crystals by Panos Yiapanis.

In similar spirit the greek presence in LFW. Mary Katrantzou’s collection is an explosion of colors and prints. The forms and structures of natural handblown glass provided her with the inspiration and the garments are feminine and filled with a sense of freedom. Ioannis Dimitrousis in his trademark style presented knitwear, full of fishnets and sequins. Aggressive, sexual women clad in long see-through dresses and balancing on high heels while the boys with the tattoos in the short jackets could only remain boys next to them. From Danielle Scutt’s long sinion which looked like a parody of haute couture to the “real woman” of Mark Fast and the Dark Fairy Tales of Kinder Aggugini we experienced in a fashion week full of energy. In an era that we all are conscious of looming catastrophe waiting to happen, London is imaging a fertile ground for young, creative talents in a fashion week which at 25 remains playful, adventurous and still hangs out at from-dusk-till-dawn parties! PS: Special Thanks to Antonio Fiengo and see you at LFW 26!

THE OUBLIETTE RESURRECTING THE ARTHOUSE BOHEME IN MAYFAIR Στέκομαι στην οροφή της πρώην Πρεσβείας του Μεξικού. Κοιτώντας από ψηλά τις σκεπές των κτιρίων του κεντρικού Λονδίνου, σαν να είναι κάποιο σκηνικό από την ταινία Mary Poppins, κάνω κάποιες σκέψεις σχετικά με την οπτική των πραγμάτων. Οι άνθρωποι δείχνουν να μην κοιτούν ποτέ ψηλά. Είναι πραγματικά περίεργο, αλλά χάνεις ένα μεγάλο μέρος από αυτά που σε περιβάλλουν όταν δεν βλέπεις ολόκληρη την εικόνα.

πό τον Αύγουστο, η πρώην Πρεσβεία του Μεξικού, ένα μέρος παραμελημένο και άδειο εδώ και μισή δεκαετία, φιλοξενεί μία ομάδα καινοτόμων καλλιτεχνών. Μου θυμίζει το “Bateau-Lavoir” στην Μονμάρτη όπου ο Πικάσσο, ο Μοντιλιάνι και άλλοι άποροι τότε καλλιτέχνες ζούσαν και εργάζονταν υπό τη μορφή κοινότητας. Σημείο συνάντησης για πολλές από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες του καλλιτεχνικού αβάν-γκαρντ, όπως ο Ματίς και ο Ρεβερντί, το Bateau-Lavoir έχει κερδίσει τη θέση του στην ιστορία ως το σημείο αναφοράς του μποέμ. Σε μία απόπειρα να ορίσει την τέχνη, ο Ερνστ Γκόμπριχ δίνει την απάντηση στην πρώτη μόλις πρόταση του βιβλίου του “The Story of Art”: Δεν υπάρχει Τέχνη. Υπάρχουν μόνο καλλιτέχνες. Το Oubliette, το ξεχασμένο μέρος, δεν είναι ο τυπικός χώρος κατάληψης. Είναι ένας καλλιτεχνικός οργανισμός. “Δεν είμαστε καταληψίες. Οι καταληψίες καταλαμβάνουν ένα χώρο για να ζήσουν. Εμείς χρησιμοποιούμε άδειους χώρους για να στρέψουμε το ενδιαφέρον όλο και περισσότερου κοινού σε αυτό που κάνουμε. Παρέχουμε χώρο, πλατφόρμες και την αίσθηση ότι ανήκουν στους νέους καλλιτέχνες. Είναι στοιχεία απαραίτητα για εκείνους. Ανταλλάσουμε ιδέες, κεντρίζουμε συναισθήματα, προάγουμε την γνώση, προτρέπουμε τους καινοτόμους, αβάν-γκαρντ καλλιτέχνες και καλλιτεχνικούς επιμελητές να εκθέσουν και να πουλήσουν”, εξηγεί ο υπεύθυνος του Oubliette Nταν Σάιμον. Ο γλύπτης Φίλιπ Φίρσοβ με βοηθάει να κατέβω από την οροφή και μου δείχνει το γλυπτό του, την “Artemis”. Μου δείχνει επίσης τα χρώματα τα οποία φτιάχνει ο ίδιος για να τα βγάλει πέρα. Ο Στικ, χωρίς να σταματήσει ούτε στιγμή να σχεδιάζει για να με κοιτάξει, μου υπόσχεται πως θα με ενημερώσει σχετικά με την επερχόμενη έκθεσή του στο Ανατολικό Λονδίνο. Η Ούπερ μου ζητά την γνώμη μου αναφορικά με την εγκατάσταση της, μία διαμελισμένη πολυθρόνα, ψεύτικα μαύρα μαλλιά και διαφανείς σωλήνες γεμισμένους με μαύρη νερομπογιά να βγαίνουν από το σώμα ενός αρχαίου Έλληνα (“…αποδόμηση;”). Δύο ηθοποιοί παίζουν κάποια σκηνή από το θεατρικό έργο “The Zoo Story” του Έντουαρντ Άλμπι στο κοινόχρηστο δωμάτιο, κάποιος άλλος απαγγέλει το ποίημα του. Μία μικροσκοπική κοπέλα παίζει βιολί στην είσοδο ενώ ένας άντρας καλυμμένος με μπογιά, προσφέρει σε όλους μικρά

/ 42

φύλλα μαρουλιού (το βραδινό τους;). Ένας Γάλλος γκαλερίστας κυκλοφορεί ντυμένος με παντελόνι καμπάνα της δεκαετίας του 70’ μοιράζοντας επαγγελματικές κάρτες. “Δεν χρειαζόμαστε γκαλερί”, ψιθυρίζει ο Φίλιπ. “Το Λονδίνο είναι ακριβό. Οι καλλιτέχνες δεν έχουν τη δυνατότητα να παράγουν τέχνη. Προσφέρουμε δωρεάν χώρο στο κεντρικό Λονδίνο για ανθρώπους που χρειάζεται να δημιουργήσουν, να ανεβάσουν παραστάσεις, να εκθέσουν, να φανούν. Βοηθάμε τους καλλιτέχνες σε πολλούς τομείς, όποιον έχει ανάγκη, οτιδήποτε σχετικό με τέχνη, είμαστε πολύ ανοιχτόμυαλοι. Βοηθάμε τους νέους καλλιτέχνες να συνεισφέρουν στην οικονομία της τέχνης, τους δίνουμε την ελευθερία να καινοτομήσουν και να αναπτυχθούν”, προσθέτει ο Νταν. Το Oubliette θα χρειαστεί να μετακομίσει αυτή την εβδομάδα (η πρώην Πρεσβεία του Μεξικού ανήκει στη Βασίλισσα και η Μεγαλειότητά της δεν εκτιμά τους καταληψίες) και να επανασυνδεθεί σε μερικές εβδομάδες για να αναζητήσει καινούργιο χώρο. Το όραμα τους είναι να βρεθεί μία πιο δυναμική και μόνιμη στέγη, η οποία θα μπορέσει να φιλοξενήσει έναν χώρο εμφάνισης φωτογραφιών, ένα χώρο εκτυπώσεων και χώρους δημιουργίας γλυπτών, ηχογράφησης μουσικής και θεατρικών δοκιμών. “Πριν από όλα, ωστόσο, πρέπει να φροντίσουμε να αναγνωριστεί επίσημα η πρωτοβουλία μας”, επιμένει ο Νταν. Η τέχνη θα αποτελεί πάντα το σημείο όπου στρέφονται οι άνθρωποι προς αναζήτηση του καινούργιου: To Oubliette είναι ένα φυτώριο δημιουργίας. Γεννά και αποθηκεύει ιδέες. Είναι σαν το γρασίδι: Αγαπά την πολυκοσμία, φυτρώνει σε σταυροδρόμια, μεγαλώνει απλά για να πατηθεί. Θυμηθείτε να κοιτάτε ψηλά που και που, αλλιώς είναι βέβαιο πως θα χάσετε κάτι που θα σας αλλάξει τον τρόπο που βλέπετε.

Text: Βιβιάννα Μηλιαρέση / Vivianna MIliaresi Photos: Φαίη Κουτζούκου / Fay Koutzoukou

Standing on the roof of the former Mexican embassy in Mayfair, looking over the rooftops of central London, like it’s some set from Mary Poppins; I’m thinking about perspective. People never seem to look up. It’s an odd thing really, but you miss a lot of what there is around you if you don’t see the whole picture.

ince August the former Mexican embassy, a place forgotten and empty for half a decade, has been hosting a group of innovative artists. It reminds me of Le Bateau-Lavoir in Montmartre where Picasso, Modigliani and other impoverished artists lived and worked in a commune. The meeting place for a lot of prominent figures of artistic avant-garde, including Matisse and Reverdy, le BateauLavoir has gained its place in history as the landmark of the bohème. In an attempt to define art, Ernst Gombrich gives the answer in the very first sentence of his ‘The Story of Art’: There really is no such thing as Art. There are only artists. The Oubliette, the forgotten place, is not an ordinary squat. It is an Arts organization. ‘We are not squatters; squatters occupy to live, we take empty places to raise awareness of what we do. We provide space, platforms and community, necessary for emerging artists. We exchange ideas, challenge emotion, extend further knowledge, support the innovative and the avant-garde performers and curators to exhibit and sell.’ Oubliette Project Leader, Dan Simon, explains. Philip Firsov helps me get off the roof, introduces me to his sculpture, Artemis, and shows me the colours he creates on his own to make ends meet. Stik promises he will inform me about his forthcoming exhibition in east London – non-stop sketching, not even raising an eye to me -. Hupert asks what I think of her installation, a disembodied armchair, false black hair and transparent tubes filled with black water paint coming out of an ancient Greek – like gotch. (‘…deconstruction?’) Two blokes are playing Edward Albee’s ‘The Zoo Story’ in the communal room, another is rehearsing his poem. A Lilliputian girl is playing the violin down in the entrance whilst a guy covered in paint, offers everyone tiny chops of lettuce (is that their dinner?). A French gallerist hangs around in his late 70s bellbottoms giving out his business cards. ‘We don’t need galleries’ Philip whispers. ‘London is expensive; artists can’t afford to make art. We offer cost-free central London space for people who really need to create, perform, exhibit and emerge; we help artists in a variety of fields, anyone that needs it, anything related to the art; we are very open minded. We help emerging artists to contribute to the arts economy and we give them freedom to renovate and to develop’ Dan adds. The Oubliette will have to move this week (the former Mexican embassy belongs to the Queen and her Majesty is not fond of squatters) and will reunite in a few weeks to find a new place. Their vision is to find a dynamic, more permanent base, which will host facilities such as a darkroom, a print room and dedicated working areas for sculpture, music recording and performance rehearsals. ‘But firstly we must have the Arthouse recognized’, Dan insists. Art is always going to be an arena in which people look for new things: Oubliette is a breeding ground for creativity, and it garners and generates ideas. It is like sward: loves the crowd, sprouts in cross roads, and grows to be stepped on. Just remember to look up every now and again, or you’ re sure to miss something that might change your perspective.

photo: Sonny Vandevelde | Filep Motwary / Maria Mastori SS â&#x20AC;&#x2DC;10 collection

OZON

WHO

APOSTOLIS TOTSIKAS YORGOS NOUSSIAS MARY TSONI CAMERON JAMIE THEO MICHAEL ANNY PAPADIMITRIOU JOHAN DE NIEL ANN - SOFIE BACK HENRIK VIBSKOV WOOD WOOD WICHY HASSAN

APOSTOLIS TOTSIKAS KILLER YORGOS ZOMBIES NOUSSIAS ZOMBIE KILLERS

Ο Αποστόλης Τότσικας κουβαλάει στο βιογραφικό του τον μεγάλο ρόλο του τραγικού ήρωα Ορέστη. Στην κινηματογραφική συνέχεια του “Κακού στην Εποχή Των Ηρώων” παίρνει το σπαθί του και αποφασίζει να προστατέψει την Αρχαία Ελλάδα από τα ζόμπι που την κυριεύουν. Apostolis Totsikas already had the part of the tragic hero Orestis under his belt; in the sequel to ‘Evil’, ‘Evil In The Time of Heroes’, he grabs his sword and fends off the zombies that have taken over ancient Greece.

πό το αρχαίο Θέατρο στην Αρχαία Ελλάδα. Ήταν περίεργη η μετάβαση; Κοίτα, δεν ήταν τόσο δύσκολη η μετάβαση. Εξάλλου όταν γουστάρεις πραγματικά να το κάνεις, και έχεις και τόση καλή παρέα να το κάνεις, τότε δεν δυσκολεύεσαι ούτε στιγμή. Άσε που η εμπειρία ήταν απίστευτη, να παίζεις με όλους αυτούς αλλά και τον Μπίλι Ζέιν. Στην ταινία υποδύεσαι τον Ανδροκλή, γιο του βασιλιά. Θα προτιμούσες να ήσουν ζόμπι από ήρωας; Ζόμπι σίγουρα όχι, είτε μέσα σε εισαγωγικά είτε χωρίς. Θα ήθελα να ήμουν κάποιος που προσπαθεί να ξεφύγει από όλα αυτά, μεταφορικά και μη. Τελικά τι είναι πιο αποτελεσματικό στο να πολεμήσεις ένα ζόμπι; Σπαθί ή τσεκούρι; Έκαστος στο είδος του, και ο Ανδροκλής στο σπαθί του. Έπαιξες καμία σκηνή με τον Μπίλι Ζέιν; Τελικά τι τύπος είναι; Ήταν πολύ κουλ και ευγενικός τύπος. Χωρίς πολλά πολλά, συζητούσαμε και μάλιστα ενδιαφερόταν να δει τι συμβαίνει στην Ελλάδα γιατί θα ήθελε να ασχοληθεί εδώ. Σωστός επαγγελματίας. Τόσοι ηθοποιοί μπροστά στην κάμερα, που είναι και φίλοι. Ήταν δύσκολο να βγουν οι σκηνές σωστά και γρήγορα; Κοίτα, δεν ήταν δύσκολο. Εγώ και με το σπαθί ήμουν καλός από την σχολή, και με τον χώρο είχα καλή αίσθηση, και έβαζα όση προσοχή χρειαζόταν. Η πιο δύσκολη σκηνή ήταν πάντως κάτω από το χώμα που ήμουν θαμμένος για αρκετή ώρα. Ποια ταινία ζόμπι θυμάσαι να βλέπεις κρυφά από τους γονείς σου; Δεν ήταν ζομποταινία, αλλά θυμάμαι που η μητέρα μου δεν μας άφηνε να βλέπουμε Thundercats γιατί ο Mum-Ra γινόταν ζόμπι μούμια, οπότε το βλέπαμε κρυφά με τον αδερφό μου.

/ 46

rom playing in Ancient tragedies to Ancient Greece was it a hard transition? It wasn’t so hard; if you feel like making that transition and have so many great people around you while at it you don’t need much convincing. It was an amazing experience to play alongside a cast that included Billy Zane. In the film you play the role of Androkles the king’s son. Would you have preferred to be a zombie? I wouldn’t like to be a zombie, I like being the person trying to escape zombies, literally or metaphorically. What were your feelings after watching the first film? I was a big fan! I went and watched it with Yorgos Chraniotis; by the end of the film we were fans, made a few phone calls and got hooked up. What’s the best weapon when fighting a zombie; a sword or an axe? Androkle’s specialty is the sword! Did you feature in any of the Billy Zane scenes? What kind of guy is he? He’s a very cool and polite guy. He seemed interested in how things work in Greece as he would like to work here more; a true professional. So many actors who are friends with each other were involved in this project; how hard was it to get the scenes right quickly? It wasn’t hard; I was good with the sword from acting school and I had a good feeling with the space. The hardest scene was the one in which I was buried under the soil for quite some time. Which zombie film do you remember secretly watching as a kid? It wasn’t a zombie movie, but I remember my mom wouldn’t let us watch Thundercats, because Mum-Ra would turn into a zombie mummy, so me and my brother had to watch it secretly. Interview: Λουκάς Μέξης / Loukas Mexis Photos: Νικόλας Βεντουράκης / Nikolas Ventourakis

Οι σπλάτερ ταινίες πάντα άρεσαν, ακόμα και κρυφά, και ο σκηνοθέτης Γιώργος Νούσιας τόλμησε να μετατρέψει μια ιδέα μέσα από ένα DIY φιλμ σε επανάσταση. Το πρώτο «ΚΑΚΟ» έγινε καλτ, και τώρα με το «ΚΑΚΟ: Στη Εποχή Των Ηρώων» αποδεικνύει ότι το πραγματικό ταλέντο χτυπάει πάντα δυο φορές. Splatter movies always had a certain appeal, even if it was a secret one; director Yorgos Nousias had the courage to make an idea into a revolutionary DIY film. His first film “Evil” became an instant cult classic while his second feature “Evil in the Time of Heroes” is further proof of his talent.

πρώτη ταινία είχε αρκετές αναφορές σε άλλες ζόμπι ταινίες αλλά και σκηνοθέτες. Συμβαίνει αυτό και στην δεύτερη; Κοίταξε, επιρροές υπάρχουν πάντα, όχι απαραίτητα από ταινίες τρόμου και ζόμπι. Και πράγματι υπάρχουν αναφορές στην ταινία, άλλες τυχαία και άλλες ηθελημένα. Οι σπλάτερ ταινίες θεωρούνται καλτ, άρα εξ ορισμού όχι τόσο mainstream. Βέβαια με την δημιουργία ενός sequel δείχνεις βλέψη προς το ευρύ κοινό. Τελικά πως χαρακτηρίζεις την δουλειά σου; Δεν θεωρώ την ταινία μου τίποτα συγκεκριμένο. Κάναμε μια πρώτη ταινία χωρίς λεφτά, τώρα είχαμε περισσότερα οπότε αμέσως και το production value μεγαλώνει και έχει πολύ δουλειά περισσότερο στο post. Θέλουμε όλοι την ταινία να την βλέπει όσο περισσότερος κόσμος. Το νέο αίμα των ελλήνων ηθοποιών που περνάει από την ταινία πέρασε από casting; Ακούστηκε το αντίθετο, όπως και με το πρώτο ΚΑΚΟ. Casting δεν έγινε ουσιαστικό, απλά επέλεξα αυτούς που ταίριαζαν. Έγινε ένα ελάχιστο test σε πολύ λίγους. Όλοι εξάλλου γούσταραν και το πρώτο, μια ταινία δηλαδή με ζόμπι και χαβαλέ. Αν ανάμεσα στα fake zombies στα γυρίσματα ξεπηδούσε ένα πραγματικό, πώς θα αντιδρούσες; Δε θα το καταλάβαινα. Μάλλον μέχρι την τελευταία στιγμή… Η ατάκα «Τι συμβαίνει σε αυτή τη #$@! Πόλη;» έμεινε στην ιστορία, και επαναλαμβάνεται στη συνέχεια. Πιστεύεις στις χολιγουντιανές ατάκες; Αν μια ατάκα έχει πλάκα, που η συγκεκριμένη ήταν και το σλόγκαν στις αφίσες, στη δεύτερη κολλάει τέλεια να την επαναλάβουμε.

our first film had a lot of reference to Zombies and the work of other directors. Is this the case with you latest film? You’re always influenced by people, not necessarily horror and zombie movies. There are certain references in the film; some are by chance and others were meant that way. Splatter movies are widely considered cult so that makes them almost by definition non mainstream. Your second movie however seems to cater for a wider audience; with that in mind how would you describe your work? I can’t really define the movie; we did the first film with no money, this time though our budget was better so we immediately had a bigger production value and more post production work to get through. Our aim is to have as many people as possible watching the film. The film features some of the most promising talents from the new generation of Greek actors; for your first film you didn’t go through a casting process, is it true that the same thing happened for you latest project? We didn’t really cast as much, I just chose the people that fit best. We tested them a little bit, but everybody was really up for doing the film as it featured zombies and was a lot of fun. If a real zombie appeared during filming amongst all the fake ones how would you react? I wouldn’t know it was happening until the last minute. The line from the first film ‘What the f*** is going on with this city’ became a bit of a trend. Are you a fan of Hollywood style lines in films? If a line is funny and has in a way defined the film by being the slogan on the posters, then it makes sense to repeat it in the sequel. Casting the extras to play the zombies via Facebook was a very original idea in terms of marketing as well as creating hype around the film. How did you come up with it? The main purpose was just to find the extras, the fact that they all had a great time made it even better. We couldn’t afford to pay loads and loads of extras basically. What’s you favourite splatter scene ever? It has to be the scene from Robocop, when Emil drives into a tank of toxic waste... Would you prefer to be the hero or the zombie? Definitely the hero. If you were a zombie would you be able to control your senses and actions? Now that’s another interesting take on it; to make a film from the point of view of the zombie. Definitely an interesting idea.

Η αγαπημένη σου κινηματογραφική σκηνή σπλάτερ ever; Μάλλον από το Ρόμποκοπ η σκηνή που ο Έμιλ έχει πέσει μέσα στο βαρέλι με τα χημικά και γίνεται χαμός. Εσύ τελικά τι προτιμάς; Ήρωας ή ζόμπι; Ήρωας σίγουρα. Και αν ήσουν ζόμπι που θα έλεγχες τις πράξεις και αισθήσεις σου; Αυτό είναι ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα. Να κάνεις μια ταινία από την οπτική του ζόμπι, κάποιον άνθρωπο παγιδευμένο στην φύση του ζόμπι που πρέπει να εκφράζεται σαν τέτοιο. Ωραίο concept…

Βοηθός Φωτογράφου / Assistant Photographer: Δάφνη Ανέστη / Dafni Anesti Ειδικός Βοηθός Φωτογράφου / Special Assistant Photographer: Uncle D Make-Up Artist: Χρυσούλα Ρουφογάλη / Chrisoula Roufogali Ευχαριστούμε τον κ. Πάνο Κουλόπουλο για την ευγενική παραχώρηση του υπογείου γκαράζ / Special thanks to mr. Panos Koulopoulos for the underground parking

/ 48

MARY BLOODY TSONI MARY Μια προβληματική και εξαρτημένη οικογένεια κέρδισε κριτές και κοινό στο Φεστιβάλ Καννών και έκανε τους ξένους να προσπαθούν να συλλαβίσουν την λέξη «Κυνόδοντας». Το ‘Dogtooth’ (στα αγγλικά) του Γιώργου Λάνθιμου διακρίθηκε χάρη στο πετυχημένο cast του, και από αυτό ξεχωρίσαμε την μικρή κόρη της οικογένειας που υποδύθηκε η Μαίρη Τσώνη, γνωστή από το γκρουπ το οποίο βρίσκεται on hiatus «Mary And The Boy». Στιγμές πριν την κυκλοφορία της ταινίας στις ελληνικές αίθουσες βρήκε χρόνο να απαντήσει στις ερωτήσεις μας. A problematic and dependent family won over judges and audience alike at the Cannes Film Festival while making foreigners learn to spell the Greek for “Dogtooth.” George Lanthimos’s film distinguished itself thanks to the successful casting, and in particular the portrayal of the family’s youngest daughter by Mary Tsonis, better known as one half of the group «Mary And The Boy», who are currently taking a break from working together. Just prior to the release of the film in Greek cinemas, Mary took the time to answer our questions.

Ένα μουσικό “τέλος” έφερε χρόνο για τον κινηματογράφο. Τι τελικά σε κερδίζει; Με ποια ενασχόληση σου νιώθεις πιο ολοκληρωμένη;

A break in your musical career brought you into acting; in which occupation do you feel more integrated?

αντάστηκες κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων πώς θα είχες μεγαλώσει αν η κινηματογραφική σου οικογένεια ήταν και η πραγματική;

Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν μπήκα σε τέτοια διαδικασία, το θεωρώ αφελές να ταυτίζεται κάποιος με έναν ρόλο η ένα σενάριο. Άλλωστε κάποια πράγματα λειτουργούν καλύτερα στην οθόνη.

Μ’ αρέσουν εξίσου η μουσική και ο κινηματογράφος γι’ αυτό ασχολούμαι παράλληλα και με τα δυο. Δεν θεωρώ εξάλλου “μουσικό τέλος” την διακοπή των «Μary Αnd Τhe Βoy». Τα πάντα ρει. Ποιo είναι το πιο τρομακτικό, spooky μέρος ή σκηνικό που έχεις ζήσει στην Αθήνα; Mια απλή περιγραφή καθημερινής πραγματικότητας στο κέντρο της Αθήνας νομίζω είναι αρκετή. Aν θες πραγματικά να τρομάξεις πήγαινε μια βόλτα στην Ομόνοια. Πραγματικό θρίλερ. Σε μια προηγούμενη ζωή τι θα ήσουν; Γκέισα στην μεσαιωνική Ιαπωνία ή κατάσκοπος στο υπό κατοχή Παρίσι και γιατί;

uring filming did you ever imagine what it would have been like if the family in which you grew up was like the one portrayed in the film?

The truth is I never thought about it in those terms, I think it’s a bit silly to identify with a part or a script. After all some things just work better on screen.

I like both music and film so I deal in parallel with both. Nor does the end of ‘Mary & the Boy’ mean an end to my career in music; everything flows. What is the most scary thing or spooky part that you’ve experienced in Athens? A simple description of the everyday reality in the centre of Athens is, I think enough. If you really want to be scared go for a ride through Omonia. That’s a real thriller. In a previous life, what would you be - a Geisha in medieval Japan or a spy in occupied Paris, and why? Are they my only options? I’d choose being a spy in occupied Paris in that case because that sounds more adventurous.

Μόνο αυτές τις επιλογές έχω; Διαλέγω την κατάσκοπο στο υπό κατοχή Παρίσι επειδή ακούγεται ποιο περιπετειώδες.

/ 50

Interview: Λουκάς Μέξης / Loukas Mexis Photos: Σπύρος Σιμωτάς / Spyros Simotas

THEO (WHEN) SMOKE MICHAEL GETS INYOUR EYES Ο Τέο Μιχαήλ, πριν οκτώ χρόνια, άφησε την Θεσσαλονίκη γιά το Λονδίνο. Εκεί όπου ως ένας εκκεντρικός που αποφεύγει την ρουτίνα και τις τυπικότητες, πίνει τον καφέ του στο Broadway Market, συχνάζει στο υπόγειο του βοβλιοπωλείου Quinto (ψαρεύοντας Αρχαιολογία, Ιστορία και Παλαιοντολογία) και, φυσικά, επισκέπετεται τα προσφιλή του Μουσεία - όπως tο John Soane Museum, το Βρεττανικό ή το Pitt Rivers της Οξφόρδης. Στην πρώτη ατομική του έκθεση με τον τίτλο Smoke from the Edge of the Known, στον νέο χώρο AMP WORKS της γκαλλερί AMP (έως τις 7 Νοεμβρίου) παρουσιάζει μία σειρά έργων σε χαρτί - έναν συνδυασμό από σχέδια, collage και εκτυπώσεις - και μερικές προθήκες (cabinets) κατοικημένες από αξιοπερίεργα και εξωτικά αντικείμενα…

απνός από την άκρη του κόσμου μας… Τι ακριβώς καίγεται εκεί; Υπάρχουν κάποια δυσοίωνα νέα, που μας μεταφέρεις; Ο κόσμος μας καπνίζει, ούτως ή άλλως, όχι μόνο στις άκρες, αλλά και στο κέντρο, επίσης. Τα πιό σημαντικά γεγονότα του νέου αιώνα ήταν η υστερία της 9/11, ο πανικός γιά την υπερθέρμανση του πλανήτη και η δυσφορία της οικονομικής ύφεσης… Η συμβατική πρόοδος, όπως την γνωρίζουμε, έχει περιορισθεί στο Youtube, στο Facebook και στο Wi-Fi. Ο κόσμος μας έχει να κάνει περισσότερο με την καταστροφή, παρά με την πρόοδο, Με την δουλειά μου, τοποθετώ στο τραπέζι την ιδέα της υποτροπής ως τη νέα πρόοοδο. Κάτι όχι και τόσο τρομερό, αν αποδεχθούμε τό ότι οι ιδέες και οι επενδύσεις των προηγούμενων δεκαετιών είναι πλέον προβληματικές. Πρώτα από όλα ένας συλλέκτης εικόνων και αντικειμένων. Και στη συνέχεια ένας collageur, ένας bricoleur και ένας ζωγράφος. Ποιά είναι η διαδικασία παραγωγής των έργων σου; Συλλέγω οποιαδήποτε εικόνα μου αποσπά την προσοχή, ανεξαρτήτως προέλευσης - μία αυτοματοποιημένη διαδικασία, που ακολουθώ τα τελευταία δέκα χρόνια. Εχω ένα ψηφιακό αν-αρχείο (χωρίς ταξινόμηση, χωρίς τίτλους) 80.000 εικόνων που διαρκώς μεγαλώνει. Αυτό λειτουργεί σαν ημερολόγιο, αλλά περισσότερο σαν χάρτης του εγκεφάλου μου, σαν κάτι που με βοηθάει να σκέφτομαι όταν το κοιτάω. Ετσι ξεκινά η δουλειά μου, από τυχαίες και ανεξέλεγκτες συνδέσεις των εικόνων, που μπορεί να πάρουν οποιαδήποτε μορφή, αφού δεν με ενδιαφέρει το μέσον… 80.000 ίχνη, υπολλείματα, ντοκουμέντα, απολιθώματα, ερείπια άλλων εποχών… Υπάρχει κάτι το γοητευτικό στην αισθητική των ερειπίων; Τα ερείπια είναι το υπόβαθρο και ταυτόχρονα ο τελικός προορισμός κάθε πολιτισμού και βλέποντάς τα, παίρνουμε μία εσφαλμένη και ψευδή αίσθηση της προόδου.

Κάπου στην πορεία θα κλωνοποιήσουμε εξαφανισμένα είδη, όπως μαμούθ και δεινόσαυρους. Αρα η επανεμφάνιση τους αποτελεί ένα φουτουριστικό σενάριο… Ολα αυτά είναι φαινόμενα που διαδραματίζονται στον χώρο και έτσι αντίληψη του χρόνου γίνεται μία γλωσσική, επικοινωνιακή σύμβαση. Ως ένας «ξένος» στον ελληνικό χωρο-χρόνο, ποιές εικόνες θεωρείς αντιπροσωπευτικές αυτού που αποκαλούμε σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός; Στην Αθήνα, οτιδήποτε βλέπω γύρω μου εξηγείται μέσα από την σχέση των δύο βασικών, εθνικών αφηγήσεων. Του κλασσικού πολιτισμού και του ορθόδοξου χριστιανισμού. Οι δύο αυτές, τελείως αντιφατικές και αντικρουέμενες κοσμοθεωρίες, έχουν δημιουργήσει αυτό το τόσο ειδικό νεο-ελληνικό προφίλ… Προσπαθώ να συλλέγω και να χρησιμοποιώ αντικείμενα και έγγραφα μικροιστορικής αξίας, στα οποία αποτυπώνεται αυτός ο νεο-ελληνικός χαρακτήρας. Σε ένα από τα σχέδιά σου τοποθετείς το Νέο Μουσείο Ακρόπολης σε ένα απροσδιόριστο, σεληνιακό τοπίο. Υπονοείς κάτι ή διακινδυνεύεις μία μάλλον ζοφερή πρόβλεψη; Υπάρχουν πολλές σκέψεις γύρω από αυτήν την επιλογή, αλλά ταυτόχρονα μία δυσκολία διατύπωσής τους… Θέλω οι εικόνες, που δημιουργώ, να είναι ένα βήμα μπροστά από την γλώσσα - ακόμη και στο δικό μου μυαλό. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ η ενστικτώδης εκτέλεση του έργου μου, σε μία προσπάθεια να αποδράσω από την κληρονομιά της λογικής - η οποία, ούτως ή άλλως κρίνεται αποτυχημένη. Δημιουργώ αυθόρμητα μία νέα εικόνα και δεν ψάχνω γιά διακαιολογίες… Οι ερμηνείες των έργων τέχνης, ουσιαστικά, είναι αχρείαστες εξηγήσεις γιά όλους αυτούς, που δεν είναι και τόσο σίγουροι γιά το γούστο τους - όταν στην πραγματικότητα, αυτό που μας έλκει και μας αρέσει, απλά το κοιτάμε… Και αν μας αρέσει πάρα πολύ, τότε το παίρνουμε και μαζί μας. a-m-p.gr

Δυστοπικό, οπισθοδρομικό, σκοτεινό και όχι τόσο μακρινό. Ποιά είναι, λοιπόν, η ομορφιά του τέρατος που λέγεται Μέλλον; The Beauty of the Beast… (αν το μέλλον είναι τέρας, τότε τι να πούμε για το παρόν). Ο χρόνος έχει ενδιαφέρον σαν ιδέα, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσε να καταργηθεί, ως η τέταρτη διάσταση. Δηλαδή: Δεν έχω i-phone, άρα ζώ στο παρελθόν; Εργαζόμενοι της Sony, στο Τόκιο παίζουν με e-paper και 3D εκτυπωτές. Ζουν στο μέλλον; Φυλές του Αμαζονίου δεν έχουν δει ποτέ μέταλλο. Ζουν στο παρελθόν;

/ 52

Interview: Αντώνης Κατσούρης / Antonis Katsouris Photos: Νικόλας Βεντουράκης / Nikolas Ventourakis

Eight years ago, Theo Michael left Thessaloniki for London. Once there, as the genuine eccentric that he is, he drinks his coffee at “Broadway Market”, he frequents the basement of “Quinto” bookstore (searching for books on Archaeology, History and Paleontology) and, naturally, he visits his favorite museums such as the John Soane Museum, the British Museum and the Pitt Rivers in Oxford. Theo Michael is mounting his first solo exhibition. It is hosted by AMP Works, a new venue established by AMP gallery. The exhibition will run until November 7, 2009. Its title is “Smoke from the Edge of the Known” and will consist of a series of works on paper-a combination of drawings, collage and printings- as well as of some cabinets containing exotic curios…

moke from the Edge of the Known…What exactly is burning there? Is there an ominous message of which you are the bearer? “Anyway one looks at it, this is a burning world. It’s not only burning at the edges but also in its very core. Post 9/11 hysteria, panic over global warming and the aftermath of the recent financial crisis stand out as landmarks of 21st century malaise…Conventional progress has been limited to Youtube, Facebook and Wi-Fi. Our world is more akin to destruction than to creation. Through my work, I propose the idea of ‘relapse’ as the new progress. Something not so terrible after all, if we accept that the ideas and investments of recent decades have been highly problematic.” What is the creative process behind your work? “I am, primarily, a collector of images and objects. Then I act as a collageur, a bricoleur and a painter. I collect any image-irrespective of provenance-that distracts my attention. It is an automated process that I’ve been practicing for the last ten years. I have a digital archive (or chaos) of 80000 untitled, unclassified images that grows constantly. This archive functions as a diary. Mostly, however, it serves as a mapping of my brain, a tool that helps me think when I look at it. That’s how my work begins. From the random and uncontrollable merging of images. They can take any form, since I’m not interested in the medium…” “…80000 traces, remnants, documents, fossils, relics of the past.” Is there something aesthetically pleasing to be found in relics? “Relics constitute the foundation but, at the same time, the destination of any civilization. Watching them we get a distorted, false sense of progress.” Dystopian, retrogressive, dark and not so distant. So, is there any beauty in the beast called the Future? “The Beauty of the Beast…if the future is a beast, how could we possibly describe the present? Time is an interesting concept but it could be abolished as a dimension, the fourth dimension so to say. By that I mean: ‘I don’t own an i-phone. Do I live in the past? In Tokyo, Sony employees get to use e-paper and 3D printers. Do they live in the future? Some tribes in the Amazon don’t know of the existence of iron. Do they live in the past? Sometime soon we will be able to clone mammoths and dinosaurs. Their re-emergence, therefore, is in itself a futuristic scenario…All of the above are happening or will happen in the dimension we call space. The concept of time, thus, becomes merely a communicative and linguistic convention.” As a “foreigner” in the greek zeitgeist, which images do you consider representative of what is termed Contemporary Greek Culture? “ In Athens, anything I see around me can be explained through the interaction between the two principle national narratives: classical antiquity and Orthodox Christianity. These polar and conflicting opposites have created this neo-hellenic profile…I try to collect and use objects and documents of micro-historical value where this neo-hellenic character is depicted. In one of your drawings you place the New Acropolis Museum in an indefinable, lunar landscape. Are you insinuating something? Are you risking a rather bleak prediction for the future? “There were a lot of thoughts around this particular choice. At the same time there was a difficulty in expressing them…I want for the images I create to be one step ahead of language, even in my own mind. I am very much preoccupied with the instinctive delivery of my work in an effort to escape from the legacy of reason, a legacy which I judge to be unsuccessful in the first place. I create a new image spontaneously without looking for excuses. To interpret works of art is essentially useless. It offers explanations to those who are not so sure about their taste. What actually happens is simply that if there is something that attracts us we like to look at it…And if we like it very much we might also take it with us.”

CAMERON BARKING JAMIE TAR ‘Εφηβοι παλαιστές της διπλανής πόρτας, στοιχειωμένα σπίτια και διαγωνισμοί φαγητού είναι μόνο μερικά από τα θέματα που ο Jamie Cameron έχει εξερευνήσει με την αποδραστική του τέχνη. Ο εγκατεστημένος στο Παρίσι Jamie μιλάει αποκλειστικά στο ΟΖΟΝ για την επερχόμενη έκθεσή του “Barking Tar” στη γκαλερί Benrier Eliades και για το ταξίδι του σαν καλλιτέχνης. Backyard teenage wrestlers, spook houses and eating contests are just a few of the themes that Jamie Cameron has explored through his escapist art. The Paris-based contemporary pioneer discusses over the phone with Alexandra Petsetakis, his upcoming ‘Barking Tar’ exhibition at the Bernier Eliades Gallery and his voyage as an artist.

ίσαι από το Los Angeles. Πόσο διαμετρικά αντίθετο είναι με το να ζεις στο Παρίσι; Μετακόμισα στο Παρίσι γιατί λάτρεψα την πόλη και αισθάνθηκα ότι είχα περισσότερη ελευθερία να σκεφτώ. Αισθάνθηκα μια υπέροχη μοναξιά που ποτέ δεν είχα ζώντας στην Αμερική, αλλά σας διαβεβαιώ ότι η Γαλλία δεν είναι το κατάλληλο μέρος για καμία καλλιτεχνική καριέρα. Όταν πήρα την απόφαση να φύγω μόνιμα από το Los Angeles, οι κοντινοί μου φίλοι καλλιτέχνες αμφισβητούσαν την ψυχική μου υγεία μια και το Παρίσι θεωρείται ακόμα πολύ παλιομοδίτικο και ξεπερασμένο για ένα καλλιτέχνη οποιασδήποτε γενιάς που θέλει να ζήσει εκεί. Με τέτοια πληθώρα σε καλλιτεχνικά μέσα όπως τα live film performances, εγκαταστάσεις, φωτογραφία και γλυπτική, γιατί διάλεξες να επικεντρωθείς σε σκίτσα για τη συγκεκριμένη εγκατάσταση; Τα σκίτσα συνδέονται με την προηγούμενη δουλειά μου ως επέκταση των έργων μου, ανεξάρτητα από το μέσο. Η αλήθεια είναι πως και παλαιότερα εξέθετα σκίτσα σε μικρές διαστάσεις. Ειδικά τα τελευταία δέκα χρόνια, τα σκίτσα εξελίχθηκαν σε κάτι πολύ σημαντικό για μένα μια και αναφέρονταν και παρέπεμπαν σε άλλα δικά μου έργα, ενδιαφέροντα και συναισθήματα. Αυτή είναι η δεύτερη ατομική σου έκθεση στη γκαλερί Bernier Eliades. Ποιες είναι οι κύριες εντυπώσεις σου από την πρώτη έκθεση; Νομίζω πως η υποδοχή ήταν αιφνιδιαστικά θετική. Υπήρξε μια πολύ ευαίσθητη ενέργεια με το ελληνικό κοινό που είχε να κάνει με την κουλτούρα, την ιστορία, τη μυθολογία του σαν λαός. Αυτό μου κίνησε πολύ το ενδιαφέρον... Γιατί διάλεξες το “Barking Tar” ως τίτλο για τη σειρά έργων που εκθέτεις τώρα; Έχω εκπαιδεύσει το μαύρο μελάνι να γαυγίζει, να κάθεται, να γυρίζει ανάποδα, να πηδάει μέσα από στεφάνια και να κάνει το ψόφιο. Η πίσσα, είναι προφανώς μια μεταφορά για το μαύρο μελάνι. Εφηύρα εντολές για το μελάνι που μόνο εγώ θα μπορούσα να του δώσω. Ποιος είναι ο λόγος που είσαι καλλιτέχνης ; Εξελίχθηκα σαν καλλιτέχνης με απόλυτη φυσικότητα από τότε που ήμουν μικρός γιατί είχα πολύ χρόνο στα χέρια μου, χρόνο για σκέψη. Απέρριψα σχεδόν τους πάντες γύρω που μου έλεγαν σε όλη μου τη ζωή τί είναι καλό για εμένα. Αυτό με οδήγησε στο να αρχίσω να δημιουργώ και να εκφράζω υπαρξιακά συναισθήματα και ιδέες όχι μόνο για τον εαυτό μου αλλά και για την ευρύτερη τέχνη. Ακόμα και χωρίς κοινό, η τέχνη μου θα υπήρχε. Η έκθεση του Cameron Jamie, Barking Tar στη γκαλερί Bernier Eliades διαρκεί εώς της 13ης Νοεμβρίου.

/ 54

ou originally come from Los Angeles what is the contrast to living in Paris? I moved to Paris because I loved the city and I felt a great deal of thinking space being here on my own. I felt a free solitude that I had never felt in living in the U.S., but I can assure you that France is not the place to go for any art career. When I made a decision to permanently leave Los Angeles, my close artist friends were questioning my sanity because Paris is still considered to be a very old-fashioned and outdated place for an artist of any generation to want to move. With such a vast difference in artistic mediums such as live film performances, installation, photography and sculpture why have you chosen to focus on ink works for this exhibition? The drawings are very much linked as an extension to my other works regardless of medium. I’ve always exhibited the drawings in small doses for quite a while. But during the past decade, the drawings naturally grew to become more significant and important to me, because they referenced my other works, interests, and feelings.. It’s your second solo show at the Bernier Eliades Gallery, what were your main impressions from your first exhibition? I think the reception was surprisingly positive. The Greek audience felt a very sensitive energy which has to do with the connection that Greek culture has with their own history of mythology and ritualistic practices and they obviously felt it very strongly when they saw my work. This interested me very much… Why have you chosen ‘Barking Tar’ as the title for the series of works that you will be exhibiting at the Bernier-Eliades gallery in Greece? I’ve trained the black ink to bark, sit, roll-over, jump through hoops, and play dead. The tar is obviously a metaphor for black ink. I‘ve invented commands for the ink to do tricks that no else can perform but myself. What is your reason for being an artist? I naturally evolved as an artist during my youth because I had a lot of thinking time on my hands. I rejected pretty much everyone around me telling me throughout my life what was supposedly deemed good for me. This led me to start creating as an outlet and to express existential feelings and ideas. Not just about myself, but about culture at large. Even without an art audience my artwork would have existed.

Cameron Jamie’s exhibition Barking Tar at the Bernier Eliades gallery will go on till the 13th of November.

Interview: Αλεξάνδρα Πετσετάκη / Alexandra Petsetakis

ANNY KILLER PAPADIMITRIOU PATTERN Printed textile designer. Μόλις 27 χρονών κι έχει ήδη συνεργαστεί μ’ ένα σωρό Έλληνες και ξένους σχεδιαστές, όπως τον Βρεττό Βρεττάκο καθώς και με τον οίκο Roberto Cavalli, όπου για 2,5 χρόνια, έκανε όλα τα prints. Σημειώστε το όνομά της: Μόλις γύρισε στην Ελλάδα κι αποτυπώνει δημιουργικά τις πολύχρωμες ιδέες της σε υφάσματα αποκαλύπτοντας τις αμέτρητες μορφές του print. A printed textile designer; at just 27 years old she has already worked with a number of Greek and international designers, including Vrettos Vrettakos and with the house of Roberto Cavalli, where for two and a half years she was responsible for all the prints. Enter the name: Having just returned to Greece she reflects her creative ideas on colourful fabrics and in doing so reveals the innumerable forms of print.

Από πού εμπνέεσαι και πώς φτιάχνεις ένα print; Είμαι ιδιαίτερα οπτικός τύπος. Εμπνέομαι από καθημερινά πράγματα που εξελίσσω και τελικά βγαίνει κάτι άλλο! Στην συγκεκριμένη δουλειά που θα παρουσιάσω στην έκθεση, η έμπνευσή μου ήταν πολύ συγκεκριμένη: βρήκα κάτι εκπληκτικές καρικατούρες του παππού μου. Είχε σχεδιάσει τους φίλους του που έφευγαν για τον πόλεμο το’ 22… Τις έχω «ανακατέψει» με δικά μου σχέδια, παλιούς χάρτες κι έντονα χρώματα για να γίνεται αντίθεση. Τα κάνω όλα computerized και τα στέλνω για τύπωμα σε ύφασμα στην Γλασκόβη.

What inspires you and how do you make a print? I am a very visual type; I’m inspired by everyday things that ultimately build and anything goes! For my current exhibit my inspiration was very specific: I found some amazing caricatures by my grandfather. He had depicted his friends who were leaving for the war in 1922 ... I ‘shuffled’ the ideas into my own drawings, along with old maps and bright, oppositional colours. It was then computerized and sent for printing on fabric in Glasgow.

αλλιτέχνης, ζωγράφος, designer;… Σίγουρα υπάρχει κάτι το καλλιτεχνικό σ’ αυτό που κάνω αλλά δεν είμαι ούτε καλλιτέχνης ούτε ζωγράφος. Είμαι σχεδιάστρια υφάσματος. Είναι κάτι πολύ καινούριο για την Ελλάδα και μπερδεύει ακόμη τον κόσμο γι’ αυτό και έκανα την έκθεση «From Textile To Art» στην Τεχνόπολη. Θέλησα να γνωστοποιήσω στο κοινό, μέσα απ’ την δουλειά μου, την τέχνη του υφάσματος.

Πώς θα χαρακτήριζες την δουλειά σου σε τρεις λέξεις; Έντονη, πολύχρωμη, busy. Συμβαίνουν πολλά πράγματα μέσα στο κάθε print! Σ’ αυτή την φάση τι κάνεις; Συνεχίζω τις freelance συνεργασίες μου με τον Βρεττάκο και με τα LAK. Καθώς και τα wallpapers που βγάζω με την ομάδα «3922» σε συνεργασία με την Carteco. Ξεκινάω κάποια πράγματα με τον Βασίλη Ζούλια και πειραματίζομαι πολύ με ό,τι έχει να κάνει με το εσωτερικό ενός σπιτιού: αντικείμενα, prints πάνω σε καμβά για τον τοίχο, μαξιλάρια… Προσπαθώ να “ντύσω” ακόμη και βάζα ή πιατέλες! Η εμπειρία σου με σχεδιαστές και με μεγάλους οίκους… Έμαθα πάρα πολλά. Ίσως ακόμη περισσότερα απ’ όσα έμαθα στο Royal College of Art όπου έκανα το master μου. Το καλό σ’ εμένα είναι ότι μπορώ εύκολα να προσαρμόζομαι στις ανάγκες του κάθε οίκου και σχεδιαστή. Δίνω το προσωπικό μου στίγμα αλλά φτιάχνω prints που να ταιριάζουν στο ύφος του καθένα… Δηλαδή ξέρω πότε να κάνω κάτι πιο φλοράλ, πιο μίνιμαλ, πιο εκκεντρικό. Η δουλειά μου είναι “πίσω από τα φώτα” και μ’ αρέσει αυτό. Θα μπορούσες ποτέ να γίνεις ένας «psycho killer»; Πώς θα επέλεγες να σκοτώσεις τα θύματά σου; Ποτέ δεν θα μπορούσα να γίνω κάτι τέτοιο, απλώς γιατί δεν θ’ άντεχα να ζήσω με την ιδέα ότι έκανα κάτι τέτοιο. Είμαι πολύ ενοχικός τύπος. Αν επέλεγα πάντως να σκοτώσω κάποιον θα το έκανα με όσο λιγότερα αίμα γίνεται. Δεν μ’ αρέσει το αίμα… Μάλλον με δηλητήριο θα το έκανα. Ή μήπως να τον έπνιγα; / 56

o you consider yourself an artist, painter or designer? For sure there is something artistic in what I do but I am neither an artist nor a painter; I’m a fabric designer. It is something very new for Greece and can still be confusing for people. That was why I did the «From Textile to Art» show in Technopolis. I wanted to enlighten the public, with my own work, about the art of fabric.

How would you describe your job in three words? Bold, colourful, busy; much is happening in every print! What are you doing these days? I continue to freelance with Vrettakos and with LAK. I also make wallpaper for the group “3922” in cooperation with Carteco. I’ll start projects with Vasilis Zulia soon and will attempt to experiment with what can be done with the interior of a house: objects, prints on canvas for the wall, pillows ... I even try to “dress” vases and platters! What has been your experience with designers and the big (design) houses? I learned a lot; perhaps even more than I learned while at the Royal College of Art where I did a Masters’. The good thing for me is that I can easily adapt to the needs of each house and designer. I give my personal opinion, but also make prints that match the tone of each... So I know when I need to do something more floral, more minimal or more eccentric. My work is “behind the scenes” and I like it. Could you ever become a “psycho killer”? How would you choose to kill your victims? I never could become such a thing, primarily because I wouldn’t be able to live with the idea that I did that. I am the remorseful type. If, however, I did choose to kill someone it would have to involve the least blood possible; I hate blood... I guess poison would do it… or maybe choking?

Interview: Σάντρα Odette Κυπριωτάκη / Sandra Odette Kypriotaki Photos: Νικόλας Βεντουράκης / Nikolas Ventourakis

ANN - CHEAP SOFIE BACK MONDAY THRILLS H πρωτοποριακή σχεδιάστρια από το Λονδίνο Ann-Sofie Back, επιστρέφει στη Στοκχόλμη ως η νέα Creative Director της Σουηδικής εταιρίας Cheap Monday. Το ΟΖΟΝ μίλησε μαζί της και έμαθε για τη νέα της συνεργασία. Ann-Sofie Back, the edgy London-based designer is returning to Stockholm, as the appointed Creative Director of Swedish jeans brand Cheap Monday. We catch up with her to get the inside information on her new collaboration.

οια είναι η δημιουργική σου διαδικασία; Έχεις κάποιο σύστημα ή ένα είδος «τελετουργίας» που βοηθάει στη ροή των ιδεών; Όχι, δε θα το έλεγα. Απλώς πρέπει να αρχίζεις να παρατηρείς πιο προσεκτικά τον κόσμο γύρω σου και να προσέχεις διάφορα πράγματα για να τα αναλύσεις αργότερα. Να είσαι σε εγρήγορση. Ποιο είναι το “Ann Sofie Black” κορίτσι; Πού συχνάζει; Τι μουσική ακούει και τι ταινίες βλέπει;” Δε μπορώ να απαντήσω σε κάτι τέτοιο γιατί πολύ απλά δεν είναι δυνατό να καθοριστεί με ακρίβεια. Χρησιμοποιώ φίλους και συναδέρφους σα σημεία αναφοράς ρωτώντας τους «θα φορούσες κάτι τέτοιο;» Ακόμα κι αν πουν «ναι» ποτέ δεν είσαι σίγουρος. Οι συλλογές σου και η γενική σου αισθητική έχουν χαρακτηριστεί κατά καιρούς ως “goth”. Θα έλεγες ότι τα σχέδιά σου είναι πιο πολύ στο στυλ «σκοτεινός επαναστάτης» παρά «κοριτσίστικα»; Μου αρέσουν πολύ τα κοριτσίστικα ρούχα, αλλά μόνο όταν εξισορροπούν το πιο ανδρικό. Αν είναι να σχεδιάσω μια ρομαντική πλισέ φούστα, θα τη συνδύαζα με ένα φαρδύ παλτό ή ένα ανδρικό πουκάμισο. Η μόνη σειρά που θα την χαρακτήριζα “Goth” είναι η φετινή για το Φθινόπωρο/Χειμώνα που έτσι κι αλλιώς είναι εμπνευσμένη από ταινίες τρόμου. Από αυτή την άποψη καταλαβαίνω γιατί μπορεί να ερμηνευτεί ως Goth. Η συλλογή σου για το Φθινόπωρο/Χειμώνα ’09 με τίτλο «Η Ann-Sofie καίγεται στην κόλαση» είχε ένα σατυρικό χαρακτήρα. Καθρεπτίζει αυτό την προσωπικότητά σου; Έχω μια τάση να «σαμποτάρω» τον εαυτό μου επαγγελματικά και προσωπικά, οπότε ναι. Το soundtrack για τη φθινοπωρινή συλλογή σου ήταν ένα mix από νοσταλγικά Halloween μουσικά θέματα από ταινίες τρόμου. Ήταν πολύ επιτυχημένο. Παίζεις μεγάλο ρόλο στην επιλογή της μουσικής για τα show σου; Πάντα έχω τις δικές μου ιδέες για τη μουσική που έχω στα shows μου αλλά τελευταία ακούω και τις συμβουλές άλλων. Καθώς μεγαλώνεις είναι όλο και πιο εύκολο να ακούς κι άλλες γνώμες για διάφορα θέματα αφού πλέον δεν αισθάνεσαι να «απειλείσαι» από αυτές. Συγχαρητήρια για τη θέση της creative director της Cheap Monday στη Στοκχόλμη. Τώρα που έχεις σαν έδρα τη Σουηδία, πώς θα την συνέκρινες σε σχέση με το Λονδίνο ως πρωτεύουσα της μόδας; Σίγουρα είναι πιο δύσκολο να εντοπίσεις μια τάση στο Λονδίνο. Στη Στοκχόλμη, όλοι είναι trendy και ντύνονται το ίδιο, ακόμα κι εκείνοι που νομίζουν ότι ξεχωρίζουν.

/ 58

Πώς σου φαίνεται να δουλεύεις στη Σουηδία σε αντίθεση με τα οκτώ χρόνια που δούλευες στο Λονδίνο; Ήμουν στο Λονδίνο για 12 χρόνια και δε νομίζω ότι το χρειάζομαι πια σαν έμπνευση. Από την άλλη η Στοκχόλμη είναι πολύ μικρή και κλειστοφοβική, και με κάνει να αισθάνομαι πιο εκτεθειμένη και λιγότερο ανώνυμη απ’ ό,τι ήμουν στο Λονδίνο. Καμιά φορά γίνομαι λίγο παρανοϊκή και με πιάνει νοσταλγία για το Λονδίνο, αν και ποτέ δε θα μετακόμιζα πάλι εκεί, ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια. Αν και καμιά φορά σκέφτομαι πώς θα ήταν να ζούσα στο Όρεγκον και να είχα ένα βενζινάδικο. Η συνεργασία σου με την Cheap Monday ξεκινάει με την σεζόν Φθινόπωρο / Χειμώνας 2010 -11. Τι μπορούμε να περιμένουμε από τη σειρά αυτή; Αυτό δε μπορώ να το αποκαλύψω. Προσπαθώ να κάνω όλες τις συλλογές, γυναικείες, αντρικές και denim, να έχουν μεγαλύτερη συνοχή. Γι’ αυτό είμαι εδώ. Τα jeans της Cheap Monday έχουν μια πολύ δυνατή ταυτότητα, αλλά η υπόλοιπη συλλογή χρειάζεται να γίνει το ίδιο ενδιαφέρουσα. Αυτός είναι ο στόχος μου. Η Cheap Monday είναι γνωστή για τα κολλητά skinny jeans. Μια και θα διευθύνεις όλες τις σειρές εκτός από τα jeans, θα κοιτάξεις να δημιουργήσεις μια κολεξιόν που θα κάνει ανάλογη αίσθηση όπως τα must-have jeans που σχεδίαζες εδώ και καιρό; Δε νομίζω ότι μπορείς να κάνεις κάθε χρόνο το ίδιο πράγμα με όλα τα προϊόντα όπως με τα jeans. Η συγκεκριμένη μόδα κινείται και αλλάζει με πολύ πιο αργό τρόπο, τουλάχιστο όσον αφορά τη φόρμα. Αλλά εννοείται ότι θα προσπαθήσω να τα κάνω best sellers! Πώς νομίζεις ότι η Cheap Monday και η Ann-Sofie Back αλληλοσυμπληρώνονται σε αυτή τη νέα συνεργασία; Εγώ και ο Οrjan Andersson ο ιδρυτής και ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Cheap Monday, μοιραζόμαστε μια έλλειψη σεβασμού για τη μόδα και την αισθητική. Εκείνος προέρχεται από το χώρο των πωλήσεων, και εγώ από το χώρο του design και νομίζω ότι αυτός είναι ιδανικός συνδυασμός. Εκτιμώ τη γνώμη του ιδιαίτερα. Διατηρείς ένα μπλογκ (www.anne-sofieback.blogspot.com), ένα twiitter λογαριασμό και έχεις συνεργαστεί με την online ιστοσελίδα SHOWSTUDIO του Nick Knight. Πιστεύεις πως το ίντερνετ επιδρά σημαντικά πάνω στη δουλειά ενός σχεδιαστή αλλά και στον τρόπο με τον οποίο η βιομηχανία της μόδας λειτουργεί; Ναι, όλα γίνονται πιο γρήγορα, πιο global και όλοι διαμορφώνουν την δική τους άποψη. Είναι συναρπαστικό και ταυτόχρονο τρομακτικό.

Interview: Αλεξάνδρα Πετσετάκη / Alexandra Petsetakis

Congratulations on being newly appointed creative director of Cheap Monday in Stockholm. Now that you will be based in Sweden how would you compare it to London as a fashion capital? It is harder to detect trend’s in the general population in London, in Stockholm all people are trendy and look the same, even the ones who think they stand out.

hat is your creative process? Do you have any rituals that jump-start the ideas flowing? No not really, you just start looking more closely on people around you, try and really look at things around you and reflect more. What is going on…

Ηow do you think you will find working in Sweden as opposed to the 8 years you have been working in London? I have been in London for 12 years. I don’t think I need London as inspiration anymore. But Stockholm is very small and quite claustrophobic. It’s more that I feel a bit exposed and not as anonymous as I did in London, I get a bit paranoid, I’m getting a bit of London blues now though although I would never move back, not in a million years. Oregon on the other hand, buying myself a gas station (or something other that isn’t good for the environment)…

Who is the Ann-Sofie Back girl - Where does she hangout? What music does she listen to? Which films does she watch? I cannot answer things like that, I don’t think that is possible to pinpoint, I use some friends and people at work as reference points more, would they wear it? Even if they say yes they would, would they really?

Your collaboration with Cheap Monday starts with the Autumn / Winter 2010-11 collection. What can we expect to see from this line? I can’t divulge in that, I’m trying make the collections more coherent, women , men and denim. That’s what I’m here for. The jeans of Cheap Monday have a very strong identity now but the rest of the collection needs to become as interesting and strong, that is my main focus.

Your collections and general aesthetic have sometimes been tagged as ‘Goth’, would you say that your designs are more ‘dark rebel’ than ‘girly-girl’? I love girly clothes but only to take the edge off something more masculine, if I make a frilly, romantic skirt it has to be styled with a large coat or a man’s shirt for example. The only collection that could be described as goth would be AW10 but that was inspired by horror movies so I guess some people interpreted it as goth.

Cheap Monday is renowned for its staple skinny jeans. As you will be directing all designs but jeans will you look to create statement fashion must-haves as the jeans have been for sometime now? I don’t think you can do that to the same extent in other products year after year the same way as you can with jeans. Jeans fashion moves slower, at least when it comes to fit. But of course I’ll try and make bestsellers!

Your AW’09 collection titled “Ann-Sofie Back burns in hell” had a satirical wit about it. Is this a reflection of your character? I have a tendency to shoot myself in the foot both professionally and personally, so yes.

How do you think Cheap Monday and Ann-Sofie Back will compliment each other in this new collaboration? Me and Orjan Andersson, the founder and Creative Director of Cheap Monday, share a lack of respect for fashion and aestethic. He comes from a sales background and I come from a design background and I think that is really a perfect match, I value his advice a lot.

The soundtrack for your fall collection: a mix of nostalgic Halloween-horror themes was a big hit. Do you play a part in choosing the music for your shows? I always have very personal ideas about the music for my shows but lately I have started taking advice as well. It gets less and less hard to listen to other peoples opinions about things, as you get older, it’s not as threatening.

You have a blog, (www.anne-sofieback.blogspot.com) a Twitter account and have collaborated with Nick Knight’s online website SHOWSTUDIO. Do you think the Internet is affecting a designers job and the way the fashion industry functions? Yes, it’s faster, more global and everyone has a opinion. It’s fascinating and scary. cheapmonday.com

Αποκλειστική διάθεση: SHOP & TRADE, Ακομινάτου 37, Αθήνα / CHEAP MONDAY is exclusively distributed by SHOP & TRADE, Akominatou 37, Athens, t: 210 52 31 683 / www.shopandtrade.gr

Two iconic pieces from Cheap Monday’s SS’10 Collection designed with Ann-Sofie Back. Shot in Stockholm by Swedish photographer Magnus Klackenstam, exclusively for OZON magazine.

/ 62

Text: Σπίλιος Γιαννακόπουλος / Spilios Giannakopoulos Photos: ......................................................................................

Photographer: Magnus Klackenstam /B-Martin Photographers assistant Hinke Tovle Hair / makeup: Linda Gradin Model: Beata /Kid of tomorrow & Alexander H /Kid of tomorrow

JOHAN KILLER DE NIEL JEANS O Johan de Niel είναι από τους λίγους ειδικούς πάνω στο denim και ίσως από τους ακόμα πιο λίγους που αφιέρωσαν όλη τους την καριέρα σε μια και μόνο εταιρία. Ο λόγος για των αντιπρόεδρο της Lee Europe τον οποίο και συναντήσαμε στην πρόσφατη έκθεση μόδας Bread & Butter του Βερολίνου. Cool guy, cool jeans. Johan de Niel is one of the few experts on denim and the only true person to devote their entire career to one brand. We met the vice-president of Lee Europe at the recent fashion tradeshow, Bread & Butter in Berlin. Cool guy, cool jeans.

ιστορία της Lee ξεκινάει το 1889, πότε ξεκινάει η δικιά σου ιστορία με τη Lee; Η σχέση μου με τη Lee ξεκίνησε το 1981 στο τμήμα παραγωγής φτιάχνοντας πατρόν λίγο πριν γίνω βοηθός διευθυντή παραγωγής της εταιρείας στο Βέλγιο και την υπόλοιπη Ευρώπη. Από εκεί και λόγω της εμπειρίας μου μεταπήδησα στις πωλήσεις, στο marketing και στο market research. Δούλεψα σε projects για το packaging του προϊόντος, στο brand management, πριν τελικά γίνω product manager. Γρήγορα εξελίχθηκα σε διευθυντή του merchandising και πιο πρόσφατα, σε γενικό διευθυντή και αντιπρόεδρο. Από την εμπειρία σου αυτές τις δυο δεκαετίες ποιο ήταν το πιο σημαντικό μάθημα που πήρες από την αγορά; Το να παραμένεις πιστός σε αυτό που είσαι. Θα έλεγες πως η Lee ακολουθεί αυτή τη νοοτροπία; Ναι, σίγουρα. Πρόσφατα γιορτάσαμε τα 120 χρόνια μας και αυτό αποτελεί κίνητρο για εμάς για να κοιτάξουμε τι κάναμε καλά στο παρελθόν και να το εφαρμόσουμε στο παρόν και το μέλλον. Πόσο δύσκολο είναι να να επαναπροσδιορίσει κανείς τη Lee με γνώμονα τους καιρούς μας; Το καλό με τα jeans είναι η ευελιξία του υφάσματος καθώς μας δίνει πολλές δυνατότητες. Με τους σωστούς συνεργάτες είναι εύκολο να δημιουργήσεις κάτι σύγχρονο. Η διαφορά με τα jeans φαίνεται από την εφαρμογή, τη λεπτομέρεια και το φινίρισμα, ή ακόμα κι από ένα συνδυασμό όλων αυτών. Τι σημαίνει καλό denim; Καλό denim σημαίνει καλή εφαρμογή. Το καλό denim έχει διάφορες εφαρμογές που αναλογούν σε διαφορετικούς τύπους σώματος. Η ποιότητα έχει μεγάλη σημασία και πρέπει να αισθάνεσαι άνετα σε ένα denim γιατί θα σε συντροφεύει για αρκετά χρόνια. Υπάρχει κάποιο μοντέλο Lee που να είναι το αγαπημένο σου και το οποίο να αγοράζεις συστηματικά; Φοράω ένα αυτή τη στιγμή, είναι το αγαπημένο μου απλά γιατί το φοράω επτά με οκτώ χρόνια. Είναι βασισμένο σε μια από τις original σειρές μας. Το ύφασμα άρχισε να φθείρεται, οπότε ζήτησα από τους ράφτες μας να μου το ράψουν ξανά για να συνεχίσω να το φοράω. Το αγαπούσα πάρα πολύ για να το πετάξω.

Μπορεί κάποιος να πετύχει, χωρίς να αγαπάει το denim; Όχι. Το denim ακολουθεί ένα κύκλο τριών έως πέντε χρόνων. Είναι σαν το surfing, ένα κύμα μπορεί να σε ανεβάσει, να σε κατεβάσει και να σε ανεβάσει ξανά. Ο καθένας μπορεί να παράγει jeans, είτε λέγεται H&M είτε ZARA, ο καθένας μπορεί να κάνει denim. Δεν είναι όμως θέμα εφήμερων τάσεων. Όταν είσαι ειδικός σε αυτό, ο κόσμος γυρίζει πίσω σε σένα γιατί κάνεις τη διαφορά, έχεις ποιότητα και ξέρει πως αγοράζει κάτι σε καλή τιμή. Αυτό μετράει. Έχοντας δουλέψει στη Lee για δυο δεκαετίες έχεις ζήσει την πτώση της αγοράς του denim τελευταία. Ποια η γνώμη σου για αυτό; Όταν διαπιστώσαμε την πτώση αυτή, αποφασίσαμε να δουλέψουμε πιο σκληρά για να γίνουμε καλύτεροι. Να αποτιμήσουμε τη μοναδικότητα του προϊόντος μας και να επαναπροσδιορίσουμε αυτά που έχουμε να προσφέρουμε. Από προσωπική εμπειρία είναι πολύ εύκολο να πει κανείς: «θα κάνω casual παντελόνια κι θα δημιουργήσω κάτι διαφορετικό που θα πουλήσει περισσότερο». Αλλά σε αυτή την περίπτωση παύεις να είσαι δημιουργικός και να σε απασχολεί το denim σου. Το γυναικείο denim, για παράδειγμα, είναι ένα αρκετά δύσκολο προϊόν αυτή την εποχή και κυκλοφορεί είτε σε στενή φόρμα είτε ως κολλάν. Έχουμε φορέματα, φούστες και διαφορές σειρές ρούχων σε ποικίλες τιμές. Εστιάσαμε περισσότερο στη δυνατή εφαρμογή και στο legging feeling κάτι που μεταφέραμε και στο denim. Το καταφέραμε δοκιμάζοντας διαφορετικά πράγματα. Αν προσπαθείς, δοκιμάζεις τις τάσεις και γίνεσαι δημιουργικός με τις αποχρώσεις του denim ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο και ταυτόχρονα γοητευτικό. Γνωρίζουμε πως έχετε σαν βάση την Ευρώπη και αυτή είναι κατ’ επέκταση η αγορά που έχει για εσάς το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ποια είναι όμως η μεγαλύτερη αγορά για την Lee; Η μεγαλύτερη αγορά είναι η Ιταλία. Υπάρχει όμως μεγάλος ανταγωνισμός εκεί; Ναι, όπως και σε κάθε αγορά. Εκτός της Ιταλίας ποιες είναι οι άλλες σημντικές για εσάς αγορές; Η Γερμανία, η Γαλλία. η Πολωνία και η Ισπανία είναι εξίσου σημαντικές. Και η Ελλάδα; Αν κοιτάξει κανείς την παρουσία μας στην αγορά και το πόσο πουλάμε θα καταλάβει εύκολα πως η Ελλάδα αποτελεί μια εξίσου σημαντική αγορά για εμάς.

/ 62

Interview: Γιώργιος Κελέφης / Yorgos Kelefis

he story of Lee started in 1889; When did your story with Lee begin? My story starts in 1981; I started in the production department pattern making then went into production as an assistant to the production director at our manufacturing locations in Belgium and Europe. Then, from my production experience I went into sales and after went into marketing and did market research. I, then, worked on packaging projects and went into brand management and then finally went back home to Lee as a product manager. My role, then, grew into director of merchandising, and I recently became general manager and vice president. So according to your experience throughout those two decades, what was the most important lesson you learnt from the market so far? To stay true to whom you are. Do you think that Lee follows this mentality? Yes, for sure; we are celebrating our 120th year currently and this will be an incentive for us to re-look at what we were doing well in the past and make it contemporary for today and tomorrow. How difficult was it to go back and try to re-invent and adjust Lee to the modernity of our times? I think the nice thing about jeans is that they are a flexible kind of material and matter so it gives many opportunities. If you work with the right team you can easily turn that into something contemporary. The variety in jeans can be through the fit, through the details or the finish, or it can be a combination of them all. So what constitutes good denim? Good denim for me means denim that fits really well. Good denim exists out of multiple fits that address different body shapes. Quality is also very important, and you should feel comfortable in your denim because it will be your best friend for years to come. Do you have a pair of Lee jeans that are your favourite model that you consistently buy? I’m wearing a pair now; its one of my favourite’s for the simple reason that it’s been worn and torn for 7 or 8 years. It’s based on one of our original collections. The fabric was falling apart so I asked my stitching department to sew it together again so that I can continue wearing it because it is too personal to throw away. Do you think you can be successful if you do not have a passion for denim? No. The thing is denim follows three to five year cycles, it’s like surfing, the wave can take you up and then down and then you’re on top again. Anybody today can bring jeans to the market. It can be H&M, it can be ZARA; basically everybody does denim. But this is not a trend, I think you really stand out when you’re an expert and that is when people go back and ask why they are relying on the brand; because it’s good quality, you know what you are getting and at a good price which is also important. So you have been at Lee for two decades, you must have experienced the downfall in the denim market recently. What is your opinion and view on this? When we saw periods of downtrend we started to look at our denim brand and decided that it was time to step up our efforts and become better. Evaluate our USP and look at what we have to offer. From personal experiences it would be easy to say “I’m going to do casual pants, I’m going do something different and make some additional sales with my casual pants” but then you pay less attention and focus on being innovative with your denim. For example, female denim is under a lot of pressure today, it’s either a shape of legging or it’s really slim; you have dresses and skirts, all alternative forms of clothing at all types of price levels. We have now

looked into a power stretch, a legging look and feel that we have translated into denim. We found it through being more versatile, Ιf your mind is set to try, follow the trends and to become more innovative with colours in denim, you kind of find a new attraction. We know that you are basically based in Europe and that is your market of most concern, but what is the biggest market for Lee? The biggest market is Italy. But you have very strong competitors there? Yes, as in every market you have some competition. So other than Italy is there a secondary market? It is between Germany, France, Poland and Spain – all of whom are at a similar level. How about Greece? If you look at the ratio from our market presence and the amount of units we sell, Greece is also one of our best markets. eu.lee.com

WOOD RESTLESS WOOD DUO Το ozon συνάντησε το σχεδιαστικό δίδυμο WoodWood, τους Karl Oscar Olsen και Brian Jensen στα παρασκήνια της επίδειξης τους στα πλαίσια του Copenhagen Fashion Week, όπου παρουσίασαν τα καθημερινά και άνετα ρούχα τους στον δρόμο, έξω ακριβώς από το κατάστημα WoodWood. Ατίθαση αλλά όχι αφελής η WoodWood είναι δημοφιλής για τις συνεργασίες της με πολλές άλλες εταιρείες. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας μόδας της Κοπεγχάγης το κατάστημα WoodWood φιλοξένησε τα εγκαίνια του προγράμματος Brickism II, μιας φιλανθρωπικής πρωτοβουλίας υπό την αιγίδα της οργάνωσης “Save the children”, όπως επίσης και την παρουσίαση του Asics X-Caliber, ενός ελαφρού παπουτσιού για τρέξιμο.

Κοπεγχάγη τι σημαίνει για εσάς πέραν του ότι είναι η έδρα σας; Karl: Για εμάς η Κοπεγχάγη σημαίνει εύκολη πρόσβαση σε ό,τι χρειαζόμαστε και επίσης εύκολη πρόσβαση στη σκηνή της μόδας. Είναι εύκολο το να κάνεις πράγματα να συμβούν εδώ. Έχετε ένα μαγαζί και στο Βερολίνο. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ Κοπεγχάγης και Βερολίνου; Karl: Το Βερολίνο εξακολουθεί να είναι η πιο ελεύθερη πόλη. Υπάρχει θετικότερη ενέργεια από εδώ όπου μπορεί μεν να υπάρχουν περισσότερα χρήματα αλλά υπάρχει και περισσότερος έλεγχος. Αντίθετα στο Βερολίνο υπάρχουν λιγότερα χρήματα και περισσότερη αναρχία. Αυτό σημαίνει πως μπορείτε να αναπτυχθείτε καλύτερα εδώ, στην Κοπεγχάγη; Karl: Χρειαζόμαστε λίγο από το καθένα. Ας μιλήσουμε για το τελευταίο σας εγχείρημα, την συνεργασία σας με την Lego. To Brickism II. Πώς επιλέξατε τους άλλους καλλιτέχνες γι’αυτή την συνεργασία; Karl: Είναι φίλοι μας. Για να συμμετάσχουμε στο εγχείρημα θέλαμε να μπορούμε να δουλέψουμε με ανθρώπους που ξέρουμε. Η Lego είναι πολύ μεγάλη εταιρία και ήθελε τους καλύτερους. Μπορεί να θιγεί το όνομα και το κύρος της εταιρίας γι΄αυτό θέλαμε ανθρώπους με παρόμοιο σκεπτικό με εμάς. Όλα τα χρήματα που θα μαζευτούν μέσω του Brickism II θα πάνε στην οργάνωση “Save the Children”. Μιλώντας για την σχέση τέχνης/μόδας με τη φιλανθρωπία πείτε μας πώς διαλέξατε τη συγκεκριμένη οργάνωση; Karl: Ο Brian κι εγώ έχουμε και οι δύο παιδιά, γι΄αυτό και η επιλογή αυτή μάς ήταν απόλυτα φυσιολογική. Σκεφτήκαμε πως εμείς μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας κάποια πράγματα ενώ άλλοι άνθρωποι μπορεί να μην έχουν αυτή τη δυνατότητα.

Brian: Όχι. Είχαμε μια μακρόχρονη συνεργασία με την Asics και τους είχαμε πείσει να φτιάξουν ένα λειτουργικό παπούτσι για επιδόσεις (performance). Αυτή την ιδέα δεν κατάφεραν να την επεξεργαστούν οπότε καταλήξαμε στο κλασικό παπούτσι για δρομείς. Μας άρεσε σαν ιδέα και σκεφτήκαμε: “Γιατί όχι”! Το σχεδιάσαμε μαζί με τον Freddy Wilkinson ο οποίος δουλεύει στο κατάστημά μας στην Κοπεγχάγη και έχει αδυναμία στα διακριτικά χρώματα των κλασικών παπουτσιών της παλιάς σχολής. Το παπούτσι που δημιούργησε προσφέρει ένα ωραίο συνδυασμό χρωμάτων. Τι αποτέλεσε την έμπνευση για την κολεξιόν Άνοιξη/Καλοκαίρι 2010; Brian: Ξεκινήσαμε αρχικά με ένα ταξιδιωτικό θέμα κατά νου. Συνήθως έχουμε ένα ευρύτερο concept από τo οποίo ξεκινάμε και στη συνέχεια καταλήγουμε δε διαφορετικούς “τόπους”. Εμπνεόμαστε πολύ από τα ταξίδια μας στο εξωτερικό. Πηγαίνουμε σε διάφορες πόλεις και χώρες και αυτή η διαδικασία λειτουργεί ως ένα είδος ‘fitting’ για την κολεξιόν μας. Τα καπέλα μου θύμισαν κλασικά καπέλα ψαρά ενώ τα τζάκετ μοιάζουν να έχουν φτιαχτεί για σαφάρι. Επιλέγετε πολύ φυσικά χρώματα. Brian: Αναμειγνύουμε πολλά διαφορετικά θέματα. Φυσικά, όταν ξεκινάς να ταξιδεύεις και σκέφτεσαι τον τουρισμό, όλα είναι πιθανά. Ο τουρισμός σαν λέξη πολύ συχνά έχει αρνητική χροιά. Εμείς προσπαθήσαμε να τον μετατρέψουμε σε κάτι πολύ θετικό. Έχετε επισκεφθεί την Αθήνα ακόμα; Karl: Ναι, και την λατρεύω. Λατρεύω την Ελλάδα. Η μητέρα μου ζει έξι μήνες το χρόνο στη Λέσβο οπότε έχω πάει αρκετές φορές εκεί. Είναι κάτι σαν τρίτο σπίτι. Αλλά η Αθήνα συγκεκριμένα είναι υπέροχη γιατί είναι μια μεγάλη πόλη με καλό vibe. woodwood.dk

Έχετε προχωρήσει σε συνεργασίες με διάφορες εταιρίες αθλητικών ειδών (Nike, New Balance, Reebok, Adidas) και φυσικά την πρόσφατη συνεργασία με την Asics. Υπήρξε κάποιο συγκεκριμένη κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσετε σ’ αυτή την πρόσφατη συνεργασία σας;

Interview: Janosch Bosche :

/ 64

Ozon met the designer duo WoodWood, comprising Karl Oskar Olsen and Brian Jensen, backstage after their show at Copenhagen Fashion week where they showed their sportive and comfortable style on the streets just outside the WoodWood shop. Confirming their laid back attitude WoodWood combines sportive and natural elements. Restless but not thoughtless WoodWood is a popular collaborator with many other companies. Also during fashion week WoodWood hosted the opening of the Brickism II project, a charity for ‘Save the children’ and the launch of the duo’s take on the Asics X-Caliber lightweight running shoe.

hat means Copenhagen to you besides being your home base? Karl: To us Copenhagen means easy access to all stuff and easy access to the whole scene. It is really easy to make things happen. You also have a shop in Berlin, what is the difference to you between Copenhagen and Berlin? Carl: Berlin is still the most free city. They have a better energy than we have here where there is more money here, but that also means more control. Whereas in Berlin is not so much money so there is more anarchy. Does that mean you can develop better here in Copenhagen? Carl: We need a bit of both. Let’s talk about your latest project, the cooperation with Lego; the second time of Brickism. How did you choose the other artists’ for this collaboration? Carl: They’re friends of ours. We wanted to work with people that we knew to take part in the project. You know Lego is a very big company and they wanted to really get the best. You can harm their brand, their concept so we chose friends so we knew that we make the project with Lego on our mind. Talking about charity and fashion/art, because all the money you collect with the Brickism II project goes to ‘Save The Children’ foundation. How did you choose this organization? Karl: Brian and me both have kids so it is easy to focus on things that are close to you and you care about. We can give our kids stuff and you have in mind that other people might not have this opportunity so we think about them a lot, too. Expanding your various projects with sportswear companies, (Nike, New Balance, Reebok, Adidas) the new Asics project. Was there a demand that you should fulfil in this project? Brian: No, I mean we had a long relationship with Asics before and actually we talked to them about doing a functional performance shoe. But they couldn’t process those ideas and so we did the classic runner. We also liked it and thought: why not! We did it together with Freddy Wilkinson who works at the store here and he is really into this old school classics subtle colours. And it seems like a good colour fort his shoe. Looking at the actual collection for SS 2010: What was your inspiration for this collection? Brian: We started earlier on and thought about this travel theme; we usually have an open concept to take off and then land at different places. We get a lot of inspiration or our travels abroad and we’re going to different cities and countries and see it as a fitting for this collection. The hats did really remind one of the typical fishing hats while the jackets look like made for a safari, you chose very natural colours. Brian: That is a mix of very many different themes. Of course when you start travelling and think tourism, everything is possible. Tourism is often a very negative word, but we tried to turn it into something very positive. Have you been to Athens yet? Karl: Yes, I have and I love it, I love Greece. My mother lives in Lesbos six months per year, so I have been there quite a lot. It is a third home. But Athens particularly is great because it is such a great city with a good vibe.

HENRIK HATCHET VIBSKOV MAN O Henrik Vibskov είναι ο απόλυτος πολυτάλαντος δημιουργός και πρωτοπόρος της Δανίας και αντιπροσωπεύει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον το Σκανδιναβικό αβάν-γκαρντ. Τα ντεφιλέ του πάντα εκπλήσσουν και συναρπάζουν. Έχοντας παρουσιάσει την ανδρική του κολεξιόν κατά τη διάρκεια του fashion week στο Παρίσι, παρουσίασε την ανοιξιάτικη/καλοκαιρινή κολεξιόν του για το 2010 σε ένα ασυνήθιστο μέρος κατά τη διάρκεια του Copenhagen fashion week: Στο πάρκο Sondermarken κοντά στον ζωολόγικο κήπο. Στη διαδρομή για τον χώρο της παράστασης- ένα τμήμα του πάρκου με ψηλό γρασίδικάποια από τα πλάσματα κάποιων παράλληλων δραστηριοτήτων του τραβούσαν τους επισκέπτες από το φωτισμένο με φαναράκια μονοπάτι μέσα στο σύμπαν του Vibskov, όπου όλα είναι πιθανά αλλά και όλα είναι αναπάντεχα. Παρότι αυτά τα σύνολα δεν ανήκαν στη φετινή κολεξιόν, ήθελε να τα δείξει και δημιούργησε μία ατμόσφαιρα η οποία ήταν ανεπίσημη, αξιοπερίεργη και ευχάριστη. Σε αντίθεση με τα συνηθισμένα ντεφιλέ, ήταν όλοι ευπρόσδεκτοι και προσφερόταν κρύα μπύρα ή ένας χυμός εμπνευσμένος από το βουντού. Το Δανέζικο Ίδρυμα Τέχνης τον βράβευσε με 50000 δανέζικες κορόνες για το ‘The Solar Donkey Experiment Show’ λόγω «συνάφειας μεταξύ κολεξιόν και παράστασης».

Να κάνουμε δηλαδή ένα βήμα πίσω στις ρίζες μας και να αφήνουμε περισσότερο εκτός την τεχνολογία; Όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι στον υπολογιστή σήμερα. Είναι καλό να χρησιμοποιήσουμε ξανά τα χέρια μας, να είμαστε λίγο πιο ανθρώπινοι και να κάνουμε λάθη. Να κάνουμε πράγματα που φαίνονται αλλά δεν είναι ανούσια. Μιλώντας για ρίζες, είστε Δανός από το Jutland. Σπουδάσατε στο Λονδίνο. Παρουσιάσατε την ανδρική σας κολεξιόν στο PretA-Porter στο Παρίσι και έχετε το agency σας, το Agentur V, στο Βερολίνο. Θεωρείτε τον εαυτό σας κοσμοπολίτη; Δεν ξέρω. Δεν είμαι σίγουρος τι είμαι. Είμαι χαλαρός και χαμηλών τόνων. Συγκεντρώνομαι στη δουλειά μου και στο όραμα μου. Αντιπαραθέτοντας το Copenhagen fashion week με τα Vision/ Terminal 2, Τhe Gallery και CIFF με ό,τι συμβαίνει στο Παρίσι, πιστεύετε πως η Κοπεγχάγη μπορεί να μάθει πράγματα από την Γαλλική πρωτεύουσα της μόδας; Γενικά η Κοπεγχάγη μπορεί να μάθει πολλά. Σπούδασα στο University of Arts Central St.Martins και τώρα εργάζομαι σε ένα διεθνές περιβάλλον που βασίζεται σε διεθνή συναισθήματα και ιδέες. Πιστεύω πως η Κοπεγχάγη είναι καλή στο να φιλοξενεί το διεθνές κοινό. Μερικές φορές είναι καλό να ταξιδεύεις όπως κάνατε εσείς που ήρθατε από την Ελλάδα. Μπορείς να μάθεις τόσο πολλά ταξιδεύοντας και ανακαλύπτοντας άλλες χώρες. Οι Δανοί θα μπορούσαν να ταξιδεύουν περισσότερο και να γυρίζουν εδώ με περισσότερες ιδέες.

/ 66

Εννοείτε το να ανακαλύπτει κανείς νέους ορίζοντες; H κολεξιόν και το σόου σας μπορεί να ερμηνευτεί ως αναζήτηση του άγριου και του νέου; Ναι, σίγουρα. Εκφράζεστε μέσω διαφόρων τεχνών. Ακούσαμε καταπληκτική μουσική και σήμερα, η οποία δημιούργησε δυνατή ατμόσφαιρα. Θεωρώ τη μουσική πολύ σημαντική και η δουλειά μου σε διαφορετικά πεδία τέχνης με τροφοδοτεί με έμπνευση για τα υπόλοιπα. Σχεδιάζετε μια γυναικεία κολεξιόν με την Maja Brix. Πείτε μας πώς προέκυψε αυτό. H Maja ήταν δύο χρόνια νεότερη μου στο πανεπιστήμιο. Μια μέρα με πήρε τηλέφωνο και μου πρότεινε να κάνουμε μία κολεξιόν μαζί. Της απάντησα “ασφαλώς, έλα να με βοηθήσεις”. Μπορώ να κάνω πολλά αλλά δε μπορώ να τα κάνω όλα μόνος μου. Θα συνεργαστούμε καλά. Έχετε έρθει στην Αθήνα; Σκοπεύετε να έρθετε σύντομα; Ναι, έχω επισκεφτεί την Αθήνα και θα ξαναέρθω σίγουρα. Τι σχεδιάζετε για το άμεσο μέλλον; Ίσως ένα μουσικό project με τον φίλο σας τον Trentemoller παίζοντας κρουστά; Ωραίο θα ήταν, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Συμβαίνουν τόσα πολλά τώρα. Δεν μπορώ να σας πω πολλά προκαταβολικά για το μέλλον.

Interview: Janosch Bosche :

οιο ήταν το concept πίσω από το “ηλιακό γαΐδούρι”; Tι σημαίνει; Το ηλιακό γαΐδούρι, με τα κρυμμένα μαλλιά είναι ένα αφαιρετικό σύμβολο μίας πιο αναλογικής και ανθρώπινης ύπαρξης αντί γι’αυτό το έθνος ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Henrik Vibskov is the ultimate multi-disciplinary creative talent and forethinker from Denmark and represents the Scandinavian avant-garde like no other. His shows always surprise and elate. Showing his menswear collection during the fashion week in Paris, he presented his spring/summer 2010 collection at one of the most uncommon locations during Copenhagen fashion week: The Søndermarken park near the zoo. On the way to the show space – a tall grass field - some of his fringe projects’ creatures aside the lantern lid path pulled the visitor into the Vibskov universe, where nearly everything is possible but nothing comes expected. Although these costumes were not part of this years collection, he wanted to show them and created an atmosphere for the event that was informal, curious and uplifting. Far away from the usual catwalks, everybody was welcome and supplied cold beer or a voodoo-inspired juice. The Danish Arts Foundation has awarded him afterwards him for “The Solar Donkey Experiment Show” because of “the coherence between the collection and the show” with 50.000 dkk.

hat was you concept of the wild, what is the solar donkey about? The whole donkey and the solar thing, hair hidden away, the donkey thing is also more an abstraction of being more analogue and human instead of this computer nation. Say taking a step back towards our roots and leaving the technology out more? Yeah everybody can do something on the computer nowadays. It is good to take things back into the hands, to be a little bit human and to make mistakes, you know. To do a little bit things that are not really meaningless.

Speaking about roots: You are Danish, from Jutland and studied in London. Showing your men’s collection at the PrêtA-Porter in Paris and having your agency, Agentur V in Berlin: Do you consider yourself a cosmopolitan person, or how do you see yourself? I don’t know. I am not sure what exactly what I am. I am pretty chilled, keeping it down and focussing on my projects and vision. Taking a step back, looking at the Copenhagen fashion week with the fairs Vision/Terminal2, the Gallery and CIFF. Let’s compare the scene here to Paris: What could Copenhagen learn from the French fashion capital? In general Copenhagen could learn a lot. The University of Arts Central St. Martins has educated me and now I work based on the international flavour, feelings and ideas, being surrounded by internationals. I think Copenhagen is good at hosting the international crowd. But sometimes people have to go out travelling like you guys from Greece coming here. You can learn so much while travelling and discovering other countries. The Danish might do that some more and return with more ideas. Do you mean discovering new horizons? As one could also interpret your collection/show to discover what is wild and new? Yes, absolutely. You have been working in many different artistic disciplines, we heard great music tonight again, that created a strong atmosphere. Music is very important and my work in the different fields inspires me for the others as well. You design the woman’s collection with Maja Brix, tell us about how that evolved. Maja was two years below me at Central St. Martens. She called me one day and said Hey, Let’s do a collection together. I said: yeah, come over and assist me. I can do a lot but I cannot do it all by myself and we’ll work good together. Have you been to Athens, planning to come over sometime soon? Yes, I have already been there and am coming back for sure. What are you up to next? Possibly doing an other music project with your friend Trentemoller playing the drums? That would be great, but you never know. There is so much going on and I cannot tell you too much beforehand. henrikvibskov.com/

/ 68

WICHY KILLER HASSAN (FASHION) INSTINCT O Wichy Hassan σε κερδίζει αμέσως με τον τρόπο που σου μιλάει. Ζεστός άνθρωπος, γρήγορη σκέψη και ένα ιταλικό ταμπεραμέντο που σε κρατάει πάντα σε εγρήγορση. Ισως κάπως έτσι να εξηγείται και η επιτυχία των labels της Sixty, της εταιρίας που δημιούργησε ίδιος με στόχο να απευθυνθεί στην ευρύτερη νεανική αγορά μόδας. Τον συναντήσαμε σε ένα καφέ κατά τη διάρκεια της βερολινέζικης έκθεσης Bread & Butter και τον ρωτήσαμε για το μυστικό της επιτυχίας του.

ώς αισθάνεσαι που είσαι πίσω στο Βερολίνο; Επειδή μια από τις μεγαλύτερες κινήσεις που έκανε η Miss Sixty ήταν να επιστρέψει στην Bread & Butter. Αποφασίσαμε να το κάνουμε αυτό γιατί άλλαξαν και οι εποχές. Είναι πλέον καιρός να ξαναέρθουμε σε επαφή με τους πελάτες μας που θέλουν πιο πολλά από τα εμπορικά μας προϊόντα. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να είμαστε εδώ με όλες τις σειρές ρούχων του Sixty Group, όχι μόνο με τα Miss Sixty αλλά και με τις σειρές Energie και Killah. Όταν επκεντρώνεσαι μόνο στις συλλογές της πασαρέλας, ο κόσμος νομίζει ότι είσαι πολύ σνομπ και αυτή δεν είναι η σωστή συμπεριφορά. Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Ξέρουμε ότι πρώτα ασχολήθηκες με την τέχνη. Τί σε έκανε να στραφείς προς τη μόδα; Η τέχνη είναι παντού. Η δουλειά μου είναι μια μορφή τέχνης, σχεδιάζοντας μια κολεξιόν, διαλέγοντας τα χρώματα, τα graphics, τις γραμμές, τη μουσική για την επίδειξη, τον φωτογράφο, ακόμα και τα μοντέλα. Όλα αυτά είναι τέχνη. Είναι στιγμές που δεν το βλέπεις ξεκάθαρα, αλλά όλα προέρχονται και πηγάζουν από μια μορφή σύγχρονης τέχνης. Πώς ξεκίνησε η Energie στην αρχή των ‘80s ; Ξεκίνησα με ένα δικό μου μαγαζί στη Ρώμη στη δεκαετία του ‘80 γιατί δε μπορούσα να βρώ κανένα άλλο που να πρότεινε κάτι διαφορετικό. Έτσι άνοιξα ένα μικρό κατάστημα με την ιδέα να πουλήσω τα προϊόντα μου σε μια μικρή ομάδα φίλων. Πάντα κυκλοφορούσα στην Ευρώπη προσπαθώντας να βρω ειδικευμένα προϊόντα που δε μπορούσα να βρώ στην Ιταλία, οπότε άρχισα τη δική μου κολεξιόν για να παράγω κάτι διαφορετικό.

Πες μας για την ομάδα σου. Αυτή τη στιγμή πόσα άτομα δουλεύουν στο Sixty Group στην Ιταλία; Χίλια άτομα. Και η δημιουργική ομάδα, οι σχεδιαστές; Πάνω κάτω 50 άτομα, κατά πλειοψηφεία νέα παιδιά. Παρατηρήσαμε ότι η Miss Sixty παρουσιάζει πλέον τις κολεξιόν της στο Fashion Week της Νέας Υόρκης. Γιατί η Νέα Υόρκη είναι τόσο σημαντική για σένα; Είναι η συγκεκριμένη αγορά που σε ενδιαφέρει; Ξεκινήσαμε να δείχνουμε τις κολεξιόν μας στη Νέα Υόρκη γιατί θέλαμε να σπρώξουμε αυτή την αγορά. Η Νέα Υόρκη είναι ένα παράθυρο για όλο τον κόσμο. Είναι κατά κάποιο τρόπο το Μιλάνο της Αμερικής μια και όλοι περνούν από εκεί, οπότε ήταν μια καλή ιδέα να κάνουμε την επιδείξη εκεί που θα μας δινόταν η ευκαιρία να μεγαλώσουμε, είτε όσον αφορά τον αριθμό καταστημάτων, είτε τους νέους πελάτες. Η Αμερική είναι πράγματι τεράστια αγορά. Τώρα όσον αφορά το Sixty group στην Ελλάδα, ποιo ήταν το κύριο ενδιαφέρον για να ανοίξει η Sixty Hellas; Αγαπώ την Ελλάδα, και κάνω και διακοπές στην Ελλάδα. Περνάω σημαντικά διαστήματα εκεί και πολλοί από τους φίλους μου είναι από τη Μύκονο και τους βλέπω κάθε καλοκαίρι που είμαι. Νομίζω ότι η Ελλάδα είναι πολύ σημαντική αγορά και χαίρομαι για το πόσο ανταποκρίνονται στη συλλογή, πόσο τους αρέσει και πόσο θετικοί είναι. Η Ελλάδα είναι εξίσου σημαντική με τη Γερμανία, τη Γαλλία ή την Ισπανία, οπότε είμαι πολύ ενημερωμένος ως προς το τι χρειάζεται όσον αφορά το προϊόν ή το στυλ.

Πώς έφτσες στις σειρές Miss Sixty και Killah; Tί σε έκανε να επεκταθείς με δύο ακόμα brands μέσα στο ίδιο το Sixty Group; Αυτό συμβαίνει πάντα όταν ξεκινάω μια κολεξιόν. Αισθάνομαι ότι υπάρχει ένα κενό στην αγορά, ότι κάτι λείπει. Όταν ξεκίνησα τη Μiss Sixty, συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε κάποια σειρά για γυναικεία jeans. Στη δεκαετία του ‘90 υπήρχαν μόνο unisex σειρές, και καθόλου αντρικές και γυναικείες. Δεν υπήρχε καμία σειρά σχεδιασμένη ειδικά για το γυναικείο σώμα. Οπότε και δημιούργησα τη Miss Sixty που είχε πιο ελαστική και sexy φόρμα που αγκαλιάζει το γυναικείο σώμα. Όταν ξεκίνησα τα Killah, ήταν μια άλλη εποχή. Τα σχεδίασα για έναν άλλο τύπο κοριτσιού, σε πιο street-wear jeans και φαρδιά παντελόνια, αλλά πάντα αποκλειστικά γυναικεία.

Πώς θα περιέγραφες τον τρόπο που ντύνονται οι Έλληνες; Υπήρξε μια μεγάλη εξέλιξη τα τελευταία έξι χρόνια, είναι πολύ περίεργο. Η Ελλάδα έχει αλλάξει ριζικά όσον αφορά το στυλ, το νεωτερισμό και τον ενδιαφέρον για τη μόδα.

Ποια είναι η κύρια έμπνευσή σου για το styling; Από που εμπνέεσαι για κάθε κολεξιόν που σχεδιάζεις, είτε πρόκειται για τη Miss Sixty, την Killah ή την Energie; Όλα ξεκινούν από τους ανθρώπους, παρατηρώντας τους τι φορούν. Καμιά φορά προσέχω κάτι που είναι πολύ κακόγουστο, πράγμα που με κάνει να σκεφτώ τρόπους να το διορθώσω και να το κάνω πολύ καλύτερο.

Πώς θα περιέγραφες ένα συνηθισμένο 24ωρο σου στη Ρώμη; Ξυπνάω στις 7 το πρωί, περνάω λίγο χρόνο με την οικογένειά μου και δουλεύω μέχρι τις 6 το απόγευμα. Μετά από τις 6 μέχρι τις 7 δουλεύω τα jeans, και από τις 7 μέχρι αργά το βράδυ βρίσκομαι με τον συνεργάτη μου, τον σύντροφό μου και την οικογένειά μου.

/ 70

Τώρα ας μιλήσουμε για κάτι πιο προσωπικό. Τι σε κάνει ευτυχισμένο στην προσωπική σου ζωή; Το σημαντικό για μένα είναι να δουλεύω γιατί ευτυχώς, αισθάνομαι ότι η δουλειά μου είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που θα μπορούσα να κάνω στη ζωή μου. Οπότε είμαι χαρούμενος όταν δουλεύω και όταν είμαι με την ομάδα μου ενθουσιάζομαι και αισθάνομαι την αδρεναλίνη να ανεβαίνει...

Interview: Γiιώργιος Κελέφης / Yorgos Kelefis

Ποια πιστεύεις ότι είναι η μυστική συνταγή για να διευθύνεις ένα τόσο επιτυχημένο και διεθνώς επευφημισμένο fashion group; Πιστεύω ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να αλλάζεις συνέχεια. Πρέπει να δουλεύεις πολύ, και να μην επαναπαύεσαι στην επιτυχία. Πρέπει να διατηρείς συνέχεια ένα χαμηλό προφίλ και να είσαι περίεργος για το τι συμβαίνει, και ποια είναι τα καινούργια trends. Κάθε νέο κύμα που έρχεται θα είναι πάντα ανατρεπτικό, οπότε δεν οφελεί να είσαι κολλημένος στις ιδέες σου, στην επιτυχία σου, στο παρελθόν σου. Πρέπει πάντα να κοιτάς στο μέλλον.

Υπάρχουν κάποια νέα projects που θα ήθελες να μοιραστείς με τον ΟΖΟΝ; Υπάρχει κάτι που πάντα ήθελες να κάνεις; Υπάρχει ένα πράγμα που θα ήθελα να κάνω αλλά δεν πρόκειται τόσο για project, όσο για μυστικό. Θα ήθελα να γράψω κάποια βιβλία για την κουζίνα, για το μενού. Όταν έχω χρόνο κάθε Κυριακή, μου αρέσει να μαγειρεύω, είναι για μένα άλλη μία μορφή τέχνης. Είναι το πώς δημιουργείς ένα πιάτο, πώς το παρουσιάζεις. Είναι σίγουρα κάτι που θα ήθελα να κάνω, αλλά δε νομίζω ότι θα προλάβω. Η ζωή είναι μικρή. Υπάρχουν τόσα πράγματα να κάνεις και ο χρόνος τόσο λίγος.

Wichy Hassan wins you over with the way he speaks to you. A warm, quick thinking person with italian temperament that keeps you constantly alert. Maye that explains the success of the Sixty group labels, the company he created with the intention of addressing to a wider youth fashion market, We met him in a coffee shop during the berlin tradeshow Bread & Butter and we asked him about the secret of his success.

ow does it feel to be back in Berlin? Because one of the biggest moves that Miss Sixty group has made is coming back to Bread & Butter. We decided to do this because the times are different. It is a time to come back in contact with our clients, to the people that want more of our commercial products. I think it’s important to be here with all the Sixty Group clothing lines, not only with Miss Sixty but also with Energie and Killah. When you focus only on the catwalk collections people feel that you’re too high which is not the right attitude. Now lets go back to the beginning, I know that you were initially involved in the art scene. What made you turn to fashion? Art is everywhere. My work is a form of art, designing a collection, choosing the colours, the graphics, the line, the music for the catwalk, the photographer, choosing the model. All this is art. At times you don’t see it very clearly but everything has always come from a suggestion of contemporary art. How did Energie start in the early 80’s? I started with a shop in Rome in the 80’s because I couldn’t find a shop that could propose something different. So I opened a small store and tried to sell my products to a small group of friends. I was always around Europe trying to find special products that I couldn’t find in Italy and the European market could really offer what I was looking for. So I started my own collection to produce something different. How come you turned to the Miss Sixty and Killah lines? What made you expand with two more brands within the same Sixty group? This is always what happens when I start a collection. I feel that there is a gap in the market, that there is something missing. When I started Miss Sixty I saw that there was no female jeans brand. During the 90’s there were only unisex collections, there were no male and female collections. There was no one collection that specifically catered to the female body. So I created Miss Sixty, so that I could find special kind of jeans, for a special shape of female body, something very sexy with a stretch. When I started Killah, it was another era, another time. I started Killah for a more streetwear jeans type of girl, with very loose baggy trousers, but just for females. What is your main inspiration for styling? Where do you find inspiration for each collection that you make whether it’s for Miss Sixty, Killah or Energie? Everything starts amongst the people, observing them and what they wear. I go around and sometimes I might see something that is just bad, which can make you think of ways in which you can work on it to make it better.. How about your team, how many people are working for the Sixty Group in Italy? 1000 people.

And the creative team, the designers? 50 more or less, quite young people. We’ve seen that Miss Sixty now presents their collections at Fashion Week in New York. Why is New York so important to you? Is it the market that interests you? We have started showing our collections in New York because we want to push that market. New York is a window for the entire world, I believe it is the Milan of the U.S, everybody passes through New York. So it was a good idea to do the show there which will give us the opportunity to grow, whether that be in the number of stores or with new clients, the States is a big market. How about Sixty Hellas in Greece? What was your main interest to bring the label to Greece? It’s because I love Greece, I spend my holidays in Greece. I live in Greece and lots of my friends are from Mykonos and every summer I am there. I think Greece is a very important market, I love how they respond to the collection, how they like it and how they are positive. Greece is just as important as Germany, France or Spain so I’m very aware of what they need in terms of product or style. So how would you describe the Greek way of dress? There is a big evolution, it is strange in the last six years, Greece has really changed in terms of look, modernity and an interest in fashion. Now let’s get a bit more personal, what makes you happy in your personal life? The important thing is to work because thank God I feel that my work is one of the best things I could do in my life. So really I’m happy to work, when I’m with my staff I feel adrenaline and excitement.. Could you describe a typical 24hr for you at home in Rome? I wake up at seven, I spend half an hour with the family, I then work until six and from six to seven I work on jeans. Then from seven till late at night I am with my partner, my boyfriend and my family. What do you think is the secret recipe on running such as successful and internationally acclaimed fashion group? The most important thing I feel is that I always have to change. You have to work a lot, I don’t want to feel that we have success. So to always keep a low profile and be curious about what is going on, or what are the new trends. The new wave that is coming is always very curious, so you can’t be fixed with your ideas, with your success, with the past, you have to always look into the future. Are there any new projects that you would like to share with OZON? Is there something that you have always wanted to do? There is one thing I would like to do but it’s not really a project, it is a secret. I would like to write some books about the kitchen, the menu. When I have time on Sunday I like to cook, it’s another kind of art. It is how you create a dish, the way you present the food, and this is something I would like to do. But I don’t think I will do it, life is too short and there is so much to do. sixty.net

Aποκλειστικός διανομέας Miss Sixty, Energie, Killah, Murphy & Nye, Refrigiewear στις αγορές της Ελλάδας, Κύπρου, Ρουμανίας και Μολδαβίας SIXTY HELLAS τηλ 210 5231681 Miss Sixty, Energie, Killah, Murphy & Nye, Refrigiewear Exclusive Distributor for Greece, Cyprus, Romania and Moldavia Markets, SIXTY HELLAS tel: +302105231681

/ 72

MISS SIXTY

KILLAH

ENERGIE

photo: Sonny Vandevelde | Filep Motwary / Maria Mastori SS â&#x20AC;&#x2DC;10 collection

OZON

LOOK

U RP

-G

O LD

M IS S

ER G

LE E

SI XT Y

LE E

KILLER DRESSED TRENDS TO KILL

PSYCHO RELLIK Photo: Ascari Luca Styling: Simona Tamassia @ Studio 76 Make-Up: Alemka Krupic Models: Victoria (Ice Models Milano) & P.I.G. Art Direction: Jovanka Savic

Leather Jacket: Y3 One Piece Leggings & Skirt: Marios Vintage Sunglasses: Angelo Bullet Necklace: Tarna Tarantino Tights (worn as top): Stylistâ&#x20AC;&#x2122;s Own

Sleeveless T-Shirt: Wrangler Printed Track Pant: Adidas obyo Jeremy Scott

Cape: Marios Suspender: Tezenis Vintage Sunglasses: Angelo Gloves: Miss Sixty Hosiery: Stylistâ&#x20AC;&#x2122;s Own

Shirt: D Majuscule Vintage Jeans: Angelo Shoes: Modelâ&#x20AC;&#x2122;s Own

Dress:d Majuscule Boots: Y3 Gun Bag: Tarina Tarantino

/ 84

Text: Σπίλιος Γιαννακόπουλος / Spilios Giannakopoulos Photos: ......................................................................................

Dress: Albino Shoes: Adidas

Sleeveless T-Shirt: Wrangler Dress: Miss Sixty P.I.G. Jacket: 55DSL

/ 86

Text: Σπίλιος Γιαννακόπουλος / Spilios Giannakopoulos Photos: ......................................................................................

QU’ EST-CE QUE C’EST? Photographer: Thanos Tsakonas (D Tales) Stylist: Sissy Souvatzoglou (D Tales) Styling Assistant: Irida Dinou Model: Spyros Grekos (The End)

Polo-Neck / Costym by Cheap Monday / Shop Coatee / Scotch & Soda Pants / Scotch & Soda Shoes / Mo.S / Preview

Suit Jacket: Scotch & Soda T-Shirt: Upper Playground. / Prime Timers Underwear: Bjornborg / Kanellakis Headset: WeSC / Prime Timers

Coatee: Scotch&Soda

/ 90

Text: Σπίλιος Γιαννακόπουλος / Spilios Giannakopoulos Photos: ......................................................................................

Blouse: Leviâ&#x20AC;&#x2122;s T-Shirt: Energie / Shop Pants: Staff Jeans & Co Belt: Staff Jeans & Co Hat: Gourin / Shop

Τ-Shirt: Alternative / Prime Timers Underwear: Scotch & Soda Tie: Energie / Shop Sunglasses: Super / Prime Timers Shoes: Alife / Prime Timers

/ 92

Coatee: Scotch&Soda Shirt: Leviâ&#x20AC;&#x2122;s Pants: Diesel Skull-Cap: Diesel Bow: Messagerie / Shop Shoes: Alife / Prime Timers

Pants: Staff & Co Underwear: Scotch & Soda Coatee: Kostym / Cheap Monday (Shop) Jacket: Staff & Co Cap: Diesel Belt: Staff & Co

RUN RUN RUN AWAY Photo: Quentin De Briey Styling: Marianthi Chatzikidi Make-Up: Eleni Savvidou Model: Johna (D Models)

Jacket: Wrangler (VF Hellas) Dress: WeSC (PrimeΤimers)

Jacket: Moschino (Fena Fresh) Trousers: House of Gods (Shop)

Opposite Page: Blouse: Staff Jeans & Co Underwear: Diesel Shoes: Olga De Polga

Jacket: Liu Jo (Shop)

/ 100

Text: Σπίλιος Γιαννακόπουλος / Spilios Giannakopoulos Photos: ......................................................................................

Fur: Redskins (Elmec Sports) Top: Rare (Shop)

Skirt: Adidas Shoes: Moschino (Fena Fresh) Top: Calliope (Rere Papa) Jacket: Liu Jo (Shop)

Jacket: Moschino (Fena Fresh) Blouse: WeSC (Prime Timers)

NEW KILLER FACES LOOKS Shannon Pallay 21 (Ace Models)

Βρίσκομαι στην Αθήνα: Δέκα μέρες. Για μένα killer fashion είναι: H Prada. Θα γινόμουν psycho για: Tα πάντα της Prada. I’ve been in Athens for: Ten days. Killer fashion is: Prada. I would go psycho for: Anything and everything Prada.

Dress: Ioanna Kourbela Sleeves/ Bag: Ioanna Kourbela Pants: Rare (Shop) Gloves: Miss Sixty (Sixty) Hat: Diesel

Aina Navickaite 16 (D Models)

Βρίσκομαι στην Αθήνα: Ένα μήνα. Για μένα killer fashion είναι: H Dolce & Gabbana Θα γινόμουν psycho: Για να γνωρίσω τους Dolce και Gabbana. I’ve been in Athens for: One month. Killer fashion is: Dolce & Gabbana, because their collections are really strange and killer! I would go psycho: To meet Dolce and Gabbana.

Dress: Ioanna Kourbela Leather Jacket: Diesel

/ 104

Nikos Bouboulakis 18 (Ace Models)

Βρίσκομαι στην Αθήνα: Τρεις μήνες. Για μένα killer fashion είναι: Η έκφραση προσωπικότητας του ατόμου. Θα γινόμουν Psycho για: Ένα τέλειο παπούτσι street. I’ve been in Athens for: Three months. Killer fashion is: A person’s expressive character I would go psycho for: A killer pair of street shoes.

Jeans: Cheap Monday (Shop) Pullover: Rare (Shop) Jacket: Staff Jeans & Co Hat: Diesel Scarf: Scotch & Soda Gloves: Scotch & Soda Shoes: ALIFE (Prime Timers)

BEAUTY

KILLER LIPSTICK

έσα σε μια καμπυλωτή θήκη, κρύβεται ένα μυστικό όπλο. Ένα απλό, κομψό κραγιόν από τη Guerlain, του οποίου η φόρμουλα περιέχει σκόνη από ρουμπίνι και ένα μείγμα από φυσικά ενεργά συστατικά όπως Tiger grass και βούτυρο μάνγκο. Από δολοφονικό κόκκινο, μέχρι μοδάτο ροζ, όλες οι αποχρώσεις αρχίζουν με το γράμμα G. / 108

nside a curvy design, hides a secret weapon. A pure, elegant lipstick from Guerlain,with a formula containing ruby powder and a blend of natural active ingredients like Tiger grass and mango butter. From killer red, to fashionable pink, all shades begin with the letter G. Rouge G de Guerlain, Guerlain (Notos Galleries) Text: Σπίλιος Γιαννακόπουλος / Spilios Giannakopoulos Photos: ......................................................................................

Photographer Vicki Churchill Make-up and Styling Maria Papadopoulou Hair stylist Chrysostomos Chamalides Model Clea (Storm) Parure Aqua, Radiant Feel-Good Foundation, No.02 Beige Clair (Notos Galleries) Duo Correcteur, Illuminating and Anti-Dark Circles Perfecting Duo Concealer, No.01 Light (Notos Galleries) Rouge G de Guerlain, all 25 shades (Notos Galleries)

POINTS PSYCHO DIRECTORY LOCATIONS 40.000 τευχη σε 400 σημεια διανομης 40.000 issues at 400 distribution points ΑΘΗΝΑ Καταστήματα Antonios Markos Κολωνάκι, Abused Ψυρρή, Art Wear Dimitriadis Κολωνάκι, Bado Άνω Πατήσια/Κάτω Πατήσια, Be Seen Optics Κολωνάκι, Bench Μοναστηράκι, Βρακί Κολωνάκι, Carla G Κολωνάκι, Catalogue Κολωνάκι, Christos Costarellos Κολωνάκι, Cop. Copine Κολωνάκι, Diesel Κολωνάκι/Μοναστηράκι/Παγκράτι/ Πατησίων/Σταδίου, Elevensouls Σύνταγμα, Εξερευνητής Κολωνάκι, Epidemic Ψυρρή, Formika Design Ψυρρή, Freeshop Κολωνάκι, Frozen Wave Παγκράτι, Guestlist Εξάρχεια, Heel Κολωνάκι, Ίζημα Κολωνάκι, Ioanna Kourbela Πλάκα, Irini Draganidou Θησείο, Kartell Κολωνάκι, Koukoutsi Κολωνάκι, .Lak Κολωνάκι, Lazy Dayz Ψυρρή, Lena Katsanidou Κολωνάκι, Lillypute Κολωνάκι, Micro X Treme Καλλιρρόης, Miss Sixty/Energie Κολωνάκι, Mofu Ψυρρή, Μουρλοκούκου Κωλονάκι, Nine Below Κολωνάκι, Number 3 Kολωνάκι, Occhi Ψυρρή, Orfanidis Σύνταγμα, Paloma Negra Αμπελόκηποι, Parthenis Κολωνάκι, Pepe Jeans Σύνταγμα/Κολωνάκι, Preview Κολωνάκι, Prime Timers Μοναστηράκι/Παγκράτι, Puma Κολωνάκι, Red Light District Μοναστηράκι, Rere Papa Κολωνάκι, Scan2er Ψυρρή, Shop 112A Ερμού, Siran Κολωνάκι, Skiadopoulos Εξάρχεια, Sotris Κολωνάκι, Staff Jeans & Co. Μοναστηράκι/Παγκράτι/Σύνταγμα, Sublime Μοναστηράκι, Tube Εξάρχεια, Yesterday's Bread Εξάρχεια, Underground Κολωνάκι, Εστιατόρια, Καφέ, Bars, Clubs Artower Hall Μοναστηράκι, Barbara’s Food Company Εξάρχεια, Bartesera Σύνταγμα, Bios Κεραμεικός, Blue Train Γκάζι, Booze Coperativa Αθήνα, Γκαζάκι Γκάζι, Café46 Food & Beverages Αθήνα, Capu Bar Σύνταγμα, Cafeina Αθήνα, Chroma Σύνταγμα, Cook coo Food Εξάρχεια, Costa Coffee Αθήνα/Κολωνάκι, EverGreen Αθήνα, Fantaseed Γκάζι, Hell’s Kitchen Αθήνα, Hoxton Γκάζι, Ίντριγκα Εξάρχεια, Inoteka Μοναστηράκι, It Αθήνα/Κολωνάκι/Σύνταγμα, Janetto's Κολωνάκι, K44 Γκάζι, Καφενείο Θησείο, Kinky Αθήνα, Κόκκοι Café Εξάρχεια, Loop Θησείο, Μαύρη Γάτα Αθήνα, Μαγκαζέ Αθήνα, Mamaca’s Γκάζι, Mayo Γκάζι, Mommy Κολωνάκι, Μπρίκι Μαβίλη, Meli Meli Γκάζι, Νηπιαγωγείο Γκάζι, Νίκης Cafe Αθήνα, Nixon Γκάζι, Obi Αθήνα, Pairi Daeza Αθήνα, Philipp Ψυρρή, Playhouse Εξάρχεια, Pop Σύνταγμα, Ποτοπωλείο Αμπελόκηποι, Πρίζα Αθήνα, Πωλείται Εξάρχεια, Querido Coocoo Εξάρχεια, Ράτκα Κολωνάκι, Rosebud Κολωνάκι, Still Café Αθήνα, Σταύλος Θησείο, Σκουφάκι Κολωνάκι, Select Κυψέλη, Soul Ψυρρή, Use Bar Αθήνα, Tapas Bar Γκάζι, The Hive Γκάζι, Tribeca Κολωνάκι, Φασόλι Εξάρχεια/Κολωνάκι, Wunderbar Εξάρχεια, Χάρτες Εξάρχεια, Yoga Bala Ψυρρή, Αίθουσες Τέχνης a.antonopoulou.art Ψυρρή, ΑΔ Ψυρρή, AMP Ψυρρή, Αστρολάβος Κολωνάκι, Αστρολάβος Artlife Κολωνάκι, Bernier/Eliades Θησείο, Cheap Art Εξάρχεια, Ε.Μ.Σ.Τ. Φίξ, Μουσείο Μπενάκη Κτήριο Οδού Πειραιώς, Ιλεάνα Τούντα Αμπελόκηποι, Rebecca Camhi Μεταξουργείο, Xippas Ψυρρή, Vamiali’s Μεταξουργείο, Φούρνος Εξάρχεια Θέατρα/Κινηματογράφοι Θέατρο Του Νέου Κόσμου, Embassy FilmNet Odeon Κολωνάκι, Microcosmos Κουκάκι, Odeon Όπερα Αθήνα, Διάφορα Αθηναϊς Βοτανικός, Ακαδημία Δημιουργικής Φωτογραφίας Παγκράτι, Ακτο Ψυρρή, Αμαλία Αυγέρη Κολωνάκι, Andreas Hasiotis Παγκράτι, Art Hotel Μουσείο, Bitsikas Hairlines Κολωνάκι, Central Hair Company Ψυρρή, Γαλλικό Ινστιτούτο Κολωνάκι, Joe Weider Αθήνα, Discobole Αθήνα, Gino Χίλτον/Κολωνάκι, HairPlay Κολωνάκι, Ιanos Σύνταγμα, Koan Κολωνάκι, Μιχάλης Ανουσάκης Πλά-

/ 108

κα, Πρωτοπορία Εξάρχεια, Petrohair Παγκράτι, Vinyl Microstore Εξάρχεια, Sae Νέος Κόσμος ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Neighborhood, Nine Eleven, Radical Soundz ΑΙΓΑΛΕΩ Diesel ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ Giorgos Kardaras ΑΧΑΡΝΑΪ Athlorama Sports ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ Mind The Cut ΒΥΡΩΝΑΣ Amor ΓΑΛΑΤΣΙ Diesel ΓΛΥΦΑΔΑ Carla G, Gym Tonic, Diesel, Fornarina, Freeshop, Gino, .Lak, Miss Sixty, New Cult Extreme/Supreme/ Underground, Petros C., Phat Soles, Prime Timers, Slick Bitch, Τρίπτυχο ΔΑΦΝΗ Fidasport ΖΩΓΡΑΦΟΥ Plus X, Shelter ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ Dressing Bar, Οφθαλμός ΙΛΙΟΝ Oilresto, Room96 ΚΑΛΛΙΘΕΑ Diesel, Pagosmio, Prime Timers, Skunkworks ΚΗΦΙΣΙΑ Carla G, Diesel, Parthenis, Paul Frank, Preview, Semiramis, Sublime, 21 Kifisia, 21 The Fashion Market ΚΟΡΥΔΑΛΟΣ Prime Timers ΜΑΡΟΥΣΙ Costa Coffe, Frozen Wave, Kartell, Prime Timers, Avenue Cafe Viale, Golden Hall Adidas Originals Store The Mall Animal, Diesel, Fnac, Frozen Wave, Levi’s, Paul Frank, Staff Jeans & Co. ΜΟΣΧΑΤΟ Gatzeli’s, ΦίλωνΔώρημα ΜΕΛΙΣΣΙΑ Petrogaz Ν. ΕΡΥΘΡΑΙΑ Cake Ν. ΙΩΝΙΑ Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Prime Timers Ν. ΣΜΥΡΝΗ Pop Up, Prime Timers ΠΑΛΛΗΝΗ Mad TV, ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ Billabong, Costa Coffee, Guebla Trade, Levi's ΠΕΙΡΑΙΑΣ Diesel, First, .Lak, Prime Timers, Lemon, Nodus, Nodus Style Bar, Staff Jeans & Co. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ Cake, Prime Timers, Sempre Cafe ΡΑΦΗΝΑ Μπαλκόνι, Virus ΤΑΥΡΟΣ Athens Heart Easy Espresso Cafe, Prime Timers, Staff Jeans & Co. ΧΑΛΑΝΔΡΙ Babaca’s, Be Seen Optics, Cake, Diesel, .Lak, Prime Timers, ΨΥΧΙΚΟ Αλέα, Freeshop ΑΡΤΑ Bakagiannis Jeans ΒΕΡΟΙΑ Gab-Plus ΒΟΛΟΣ Prime Timers ΗΡΑΚΛΕΙΟ Παγοποιείο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Καταστήματα Abracadabra, Adidas Originals Store, Anthropology, Boyz Room, C yes D, Carla G, Design Plus Galanis, Diesel, El Fumo, Fena Fresh, Kartell, .Lak, Lola Mundo, Mac, Micro X Treme, Modus Vivendi, Prime Timers, Ράνια Ξανθοπούλου, Σπανίδης, Soho Soho, Ultra, Underground Εστιατόρια, Καφέ, Bars, Clubs 35, Θερμαϊκός, Ολύμπιον, Όμιλος, Allos Mondo, Elvis, Lori M., Pastaflora, Darling!, Playhouse, Ruby Tuesday, Social, Stretto, Zuka Διάφορα ΙΕΚ Δέλτα, Μύλος, Ολύμπιον, Ansura Fitness, Art House, Gallery Kalfayan, Gallery Terracotta, Joint, Nestor Yannakis Coiffure, Patsis, Republic Radio 100,3fm, Z2 ΝΕΑ ΜΗΧΑΝΙΩΝΑ Fine Day ΙΩΑΝΝΙΝΑ Bakagiannis Jeans ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ Spell-bound ΚΑΤΕΡΙΝΗ Prime Timers ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ Point13 ΚΙΑΤΟ Prime Timers ΚΥΘΗΡΑ Καφενείο Αστικόν ΛΑΜΙΑ Prime Timers ΛΑΡΙΣΑ Το Κουτί Της Πανδώρας, De Tox, Cube, g, Glam, Mellow Yellow, Must Next Generation, O, People, Playhouse, Selly Fellous ΜΥΚΟΝΟΣ Scala Shop Gallery, Puma ΝΑΥΠΛΙΟ Obbi Photogallery ΠΑΤΡΑ Καταστήματα Φωτογραφία Τσακανίκας, Diesel, Firme, Genious, .Lak, Octopus, Play Maker, Prime Timers Εστιατόρια, Καφέ, Bars Bara Rara, Dolce, Kokoriko, Pas Mal, Si Doux, Square 34, Sud Αίθουσες Τέχνης-Διάφορα Ελευθερουδάκης, Πολυχώρος Millenioum ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ Prime Timers ΧΑΛΚΙΔΑ Prime Timers ΧΑΝΙΑ Καταστήματα Extreme Εστιατόρια, Καφέ, Bars Δύο Λούξ, Metropolitan, Ντεμέκ, Το Μικρό Καφέ Διάφορα Hair Lab OZON EUROPE AMSTERDAM Lucky Strike, The Otherside BARCELONA La Veronica, BERLIN Nice & Fit Gallery, Sankt Oberholz STOCKHOLM Petsounds

fashion directory adidas originals

t: 210 6837837

adidas performance

t: 210 8930800

αθανασοπουλος

τ: 22950 22625-7

boardsports

t: 210 9859685

body talk

t: 210 3400000

brandsuite

t: 210 5151730

bsb

t: 210 2509000

COMbos

t: 2310 2546114

diesel

t: 210 6021900

DRAGOSTA T. 210 2236290 elmec sport

t: 210 9699300

EXTREME DISTRIBUTION T: 24210 76359 fashion distribution

t: 210 9635000

fena fresh fena fresh mediterranean cosmos

t: 2310 257447 t: 2310 474032

free shop

t: 210 3641308

KANELLAKIS GROUP T: 210 5785400 levi ‘s t: 210 6873501 lyc sac master s.a. micro x treme new cult

t: 210 2817528 t: 210 9967777 t: 2310 240832/210 9220939 t: 210 9601018-9

nike hellas

t: 210 9464400

ATTRATTIVO

t: 210 2853813

prime timers

t: 210 5765920

pro-rad

t: 210 9950891

SKIADOPOULOS

t: 210 3818301

3GUYS

t: 210 2846440

QUIKSILVER

t: 210 4805305

ROXY Τ: 210 4805305 SHOP T: 210 3231683 shop & trade

t: 210 5231683

SIXTY HELLAS

t: 210 5231681

SCOTCH & SODA

t: 210 5773344

sotris

t: 210 3610662

sportservice T: 210 8955213 staff jeans & co. terra

t: 210 2514800 t: 210 2755790

top trends

t: 210 9689120-2

HYPE

t: 210 2586380-1

vallis & VALLIS

t: 210 2236290

vf hellas

t: 210 6198650

JOHN ENZZO

t: 2310 951616

2xm

t: 210 8079726

55DSL

t: 210 6021900

FASHION/ MUSIC/ ART/ INSANITY. OZONWEB.COM

Οι Amateur Boyz συμμετέχουν στο τεύχος Psycho Killer με αυτό το υπέροχο δημιουργικό και ένα αποκλειστικό mixtape εμπνευσμένο από το θρυλικό κομμάτι των Talking Heads. Μπείτε στο blog του ΟΖΟΝ www. ozonweb.com και κάντε click στο banner για οδηγίες πώς να το κατεβάσετε. DJ duo Amateur Boyz contribute in this Psycho Killer issue by creating this fantastic spread plus an exclusive mixtape inspired by Talking Heads’ legendary single. Visit OZON magazine’s blog www.ozonweb.com and click away on the banner for instructions how to download it.

P.L.US

PEOPLE LIKE US

New York Fashion Week Snaps

/ 112

Photos: Σπήλιος Γιαννακόπουλος / Spilios Giannakopoulos

SIXTY HELLAS tel.: 210 5231681 EXCLUSIVE STORES: Kolonaki, 29 Skoufa st, 210 36 032 64 // Patra, 15 Aratou st, 2610 277 388 // Glifada, 30A Aggelou Metaxa st, 210 89 44 565 // Rhodes, 42 Amerikis st, 22410 37160 // Kifisia, 26 Kiriazi st, 210 8017482

SHOP AT ENERGIE.IT

JONATHAN RHYS MEYERS FOR ENERGIE