ozonraw_ impossible issue_december 2012 by OZON Magazine

DECEMBER 2012 | FASHION ISSUE | No 98

it’s impossible - FASHION ISSUE | DECEMBER 2012

IT ’ S IMPOSSIBLE

N°

OZON IMPOSSIBLE 2012 Cover & Backcover Spreads.indd 1

12/17/12 1:45 PM

Pastilies of Solidarity Το ΟΖΟΝ συνεργάζεται με το This Is Not Another Agency και τον φωτογράφο Γιώργο Καπλανίδη για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Φωτογραφίζουμε λοιπόν κορίτσια και αγόρια να κρατούν το κόκκινο κουτάκι και τρώμε όσες περισσότερες παστίλιες μπορούμε! Παστίλιες για τον πόνο του άλλου! Μόνο στα φαρμακεία.

EVA (FASHION CU LT)

STEVE (VN MODE LS)

MODELS) PANAGIOTIS (VN

WeActiv is ts STE E D LOR D SHOT IN CHINA TOWN, LOS ANG E LE S (VN MODELS) B Y G IOVANNI R EAN DA NABELLE

PAVEL (VN MODE LS)

OZON magazine collaborates with This Is Not Another Agency and photographer Yiorgos Kaplanidis for the Doctors Without Borders. All morning we have been shooting girlsF ORand boys holding MORE ON T HIS S UPERLAT IVE S PA C E the red box with the pastilies. Pastilies for someone else’s pain! Availablewine sc.co pharmacies. m PHOTOGRAPHY YIORGOS KAPLANIDIS (thisisnotanotheragency.com) PHOTOGRAPHER’S ASSISTANT YANNIS PAPOUTSAKIS (thisisnotanotheragency.com) pastilies.gr, facebook.com/msf.greece/, twitter.com/msfgreece#pastilies

Have you had yours? OZON IMPOSSIBLE 2012 Cover & Backcover Spreads.indd 2 wesc_ozone_spread.indd 1

12/17/12 1:45 PM 2012-10-22 17:46

WeAct iv is t s S TEED L OR D SH OT I N CH INA TOWN, L OS A NG EL ES BY G IOVA NNI R EDA

FO R MO R E O N TH IS S U P ER LATIVE S PA C E wesc.com

INDEX EDITORIAL UNFORGETTABLE OZON INSANITY SELECTIONS BEAUTY ART AGENDA TELL THE SUN TOEAVE THE SKY SOPHIE VAN DER PERRE DO YOU HEAR WHAT I HEAR ROOMS TO ART ALEXIS BARRELL ΤΗΕΥ ARE ΣΟΜΦ PAVLINA PAPAILIOPOULOU CARLOS DIEZ DIEZ LYKOS HIDDEN ORCHESTRA MICHALIS KONSTANTATOS STEVEN TAI JULIAN ZIGERLI FASHION ROOM SERVICE FASHION FLASH MAURICE VAN ES WHEN YOU WERE SWEET SIXTEEN THE LITTLE DRUMMER BOY NEW FACES WE LIKE YOUR STYLE P.L.US FASHION ROOM SERVICE P.L.US FASHION FLASH

04 05 06 12 14 16 18 20 24 32 34 36 38 40 42 44 46 48 50 52 54 56 58 66 76 78 79 80

OZON RAW - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 Τεύχος 98, μηνιαία δωρεάν έκδοση / ΑΘΗΝΑ Εκδότης Γιώργος Κελέφης Αρχισυντάκτρια Δανάη Δραγωνέα | info@ozonweb.com Art Director Δημήτρης Κουρκούτης | art@ozonweb.com Marketing Λώρη Μοσχοβάκη | ad@ozonweb.Com Finance Manager Βασίλης Σούρτης Digital Director Άρης Καραταράκης | web@ozonweb.com Beauty Editor Μαρία Παπαδοπούλου Συνεργάτες Μανώλης Κρανάκης, Νατάσσα Παπαχρήστου, Δάφνη Ανέστη, Μαρία Άντελμαν, Βαγγέλης Καμαράκης, Oliver Arlt, Γιώργος Νίκας, Ανδρέας Δημόπουλος, Παναγιώτης Φέτσης, Δέσποινα Ραμαντάνη, Βίκυ Φλώρου, Κυριακή Ντομένικα Χανδρά, Ιλιάνα Φύλλα, Βασίλης Τσιγκρής, Ιωάννα Παπάζογλου Φωτογράφοι Elena Rizza, Cristina Capucci, Μάριος Καλαμάρης, Γιώργος Μαλεκάκης, Νικόλας Βεντουράκης, Γιώργος Καπλανίδης, Θάνος Τσάκωνας, Πάνος Δάβιος, Άλκηστις Τσιτούρη, Ελίνα Γιουνανλή, Anouk Morgan, Akio, Ascari Luca, Jovanka Savic, Κώστας Αυγούλης, Χρήστος Σαρρής, Νίκος Κατσαρός, Kevin Wong, Elena Kholkina, Δημήτρης Σκουλός, Κώστας Σταυρόπουλος, Χρήστος Τζίμας, Νίκος Νικολάου, Lorenzo Dalbosco, Nuria Rius, Nicole Maria Winkler, Jonathan Waiter, Ross Shields, Clara Copley, Winter Vandenbrick Απόδοση σε Ελληνικά - Αγγλικά Δήμητρα Καραβασίλη Fashion Intern Δάφνη Λαρεντζάκη Photo Editor Intern Μάνος Κατσαπρίνης Events Coordinator Μαρία Ανέστη Σύμβουλος Έκδοσης Σπύρος Βλάχος Διανομή Σίμος Μιχαλόπουλος | distribution@ozonweb.com Ιδιοκτησία- Διεύθυνση Γιώργος Κελέφης – Εκδόσεις Contempo, Βαλτετσίου 50-52, 106 81, Αθήνα Τ: 210 3634008 | F: 210 3634008 | E: info@ozonweb.com www.ozonweb.com twitter.com/ozonmagazine · myspace.com/ozonmagazine facebook.com/ozonmag Κωδικός Εντύπου 7915 Επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή η αναπαραγωγή του περιοδικού μόνο με άδεια του εκδότη. OZON RAW - DECEMBER 2012 Issue 98, monthly publication / ATHENS Publisher Yorgos Kelefis Editor in Chief Danai Dragonea | info@ozonweb.com Art Director Dimitris Kourkoutis | art@ozonweb.com Marketing Lori Moschovaki | ad@ozonweb.Com Finance Manager Vasilis Sourtis Digital Director Aris Karatarakis | web@ozonweb.com Beauty Editor Maria Papadopoulou, London Contributors Manolis Kranakis, Natasha Papachristou, Dafni Anesti, Maria Antelman, Vagelis Kamarakis, Oliver Arlt, George Nikas, Andreas Dimopoulos, Panayiotis Fetsis, Despina Ramantani, Vicky Florou, Kiriaki Domenika Chandra, Iliana Fylla, Vasilis Tsigkris, Joanna Papazoglou

PHOTOGRAPHY MARTINA GIAMMARIA STYLING FRANCESCO ARTIBANI MAKE UP & HAIR DIANA MEALLI ABATERUSSO MODEL JELENA POPOVIC ( IMG) PHOTOGRAPHER ASSISTANTS MATTEO NAZZARI & FEDERICO CIAMEI

Σάρωσε την εικόνα με το smart phone σου για να συνδεθείς με την ιστοσελίδα μας

Photographers Elena Rizza, Cristina Capucci, Yiorgos Malekakis, Nikolas Ventourakis, Panos Davios, Thanos Tsakonas, Marios Kalamaris, Alkistis Tsitouri, Elina Giounanli, Anouk Morgan, Akio, Ascari Luca, Jovanka Savic, Costas Avgoulis, Stefan Giftthaler, Frankie Nazardo, Christos Sarris, Nikos Katsaros, Elena Kholkina, Dimitris Skoulos, Kostas Stavropoulos, Cristos Tzimas Nikos Nikolaou, Lorenzo Dalbosco, Nuria Rius, Nicole Maria Winkler, Jonathan Waiter, Ross Shields, Clara Copley, Winter Vandenbrick English - Greek adaptation Demetra Karavasili Fashion Intern Daphne Larentzaki Photo Editor Intern Manos Katsaprinis Events Coordinator Maria Anesti Distribution Simos Michalopoulos | distribution@ozonweb.com Editorial Consultant Spyros Vlachos Address Yorgos Kelefis - Contempo Publications, 50-52 Valtetsiou St., 10681 Athens, Gr, T: 210 3634009 | F: 210 3634008, | E: info@ozonweb.com, www.ozonweb.com twitter.com/ozonmagazine · myspace.com/ozonmagazine facebook.com/ozonmag This magazine cannot be republished or reproduced without the permission of the publisher.

EDITORIAL PHOTOGRAPHY yiorgos mavropoulos Stylist Devon Nicholas Model taylor edward freeman

Είναι εκείνη η στιγμή που όλα έρχονται και κάθονται με ένα τρόπο μαγικό. Ταιριάζουν σαν να το ήξερες από πριν, όπως το είχες φανταστεί, μπορεί και καλύτερο. Καταφθάνουν εικόνες, πληροφορίες, βίντεο, κείμενα σε μια σύνθεση μοναδική. Και είναι το ίδιο συναίσθημα πάντα και παράλληλα πρωτόγνωρο, αυτό του ό,τι όλα εκείνα που μέχρι τώρα έμοιαζαν ακατόρθωτα γίνονται δυνατά. Δεύτερο επίπεδο, τρελές σκέψεις. Μήπως αυτό που μας φαίνεται ακατόρθωτο είναι αυτό που στο τέλος μας γράφει βαθιά την ιστορία μας; Χαμόγελα, προσδοκίες. Μιλάμε δυνατά, σχεδόν φωνάζουμε. Διαφωνούμε, αλλάζουμε, σκεφτόμαστε ξανά. Όλα σε μια σειρά ανεξήγητη με το στοιχείο της έκπληξης πάντα δυναμικό. Και μέσα στον πανικό δεν μπορώ παρά να αναλογιστώ πως έτσι κάπως ερμηνεύεται και η ζωή, απρόσμενη και τόσο μαζοχιστικά βασανιστική.

UNFORGETTABLE It’s impossible by Perry Como ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΑΤΑΣΣΑ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ TEXT NATASCHA PAPACHRISTOU

Perry Como was the favorite artist of all, so famous and so familiar at the same time, such a casual guy and such a gentleman too, a singer and a TV person in one. He was the idol of an era and a point of reference for many generations. His life covers almost a century, spanning from 1912 to 2001 and his song ‘Impossible’although it came along halfway of his career, in 1970- just came to preserve his myth. ‘It is impossible’ was the 19th album of Perry Como, until the end of his life he had released more than 50. The homonymous song is the remix of a Mexican one while the whole alum includes remixes of The Beatles, The Carpenters, Simon & Garfunkel etc., but only this song managed to outplay the original version and thus receive a Grammy nomination. Member of the RCA VICTOR family, his story looks like a fairy tale, just like all the stories of artists of that time; being the seventh child of a family with thirteen children, a boy with a great music aptitude and a player of various musical instruments, Perry Como started working at a barber shop at the age of 10, by the time he was thirteen he had his own chair at the same barber shop only to be working in his own a year later. His fame expanded rapidly since he provided his services to grooms Ο Perry Como ήταν ο αγαπημένος όλων, τόσο διάσημος και τόσο οικείος ταυτόχρονα, τόσο “casual” τύπος αλλά και τόσο gentleman, τραγουδιστής και τηλεοπτική περσόνα μαζί. Ήταν το είδωλο μιας εποχής και σημείο αναφοράς για πολλές γενιές. Η ζωή του καλύπτει σχεδόν ένα αιώνα, από το 1912 έως το 2001 και το τραγούδι του “It’s impossible” – αν και ήρθε στη μέση της καριέρας του, το 1970- απλά συνέχισε να συντηρεί το μύθο του. Το “It’s impossible”, ήταν το 19ο άλμπουμ του Perry Como, μέχρι το τέλος της ζωής του ξεπέρασε τα 50. Το ομώνυμο τραγούδι είναι διασκευή ενός μεξικάνικου όπως και όλο το άλμπουμ άλλωστε εμπεριέχει διασκευές από τους The Beatles, The Carpenters, Simon & Garfunkel, κ.α. αλλά μόνο αυτό κατάφερε να ξεπεράσει την αρχική του εκτέλεση και να του εξασφαλίσει μία υποψηφιότητα για Grammy. Μέλος της μεγάλης οικογένειας της RCA Victor, η ιστορία του μοιάζει με παραμύθι, όπως όλες οι ιστορίες των καλλιτεχνών της εποχής. Το έβδομο από τα δεκατρία παιδιά της οικογένειας, με μεγάλη έφεση στη μουσική και γνώστης πολλών μουσικών οργάνων, άρχισε να δουλεύει σε κουρείο από τα δέκα του, στα δεκατρία είχε τη δική του καρέκλα στο κουρείο ενώ στα 14 είχε το δικό του μαγαζί. Η φήμη του γρήγορα εξαπλώθηκε αφού παρείχε υπηρεσίες περιποίησης για γαμπρούς και τους φίλους του. Μέσα στα πλαίσια του “grooming” ήταν και η ψυχαγωγία των πελατών που απολάμβαναν τον Como να τραγουδάει ενώ τους κούρευε. Η αλλαγή στον χώρο που ο Como εξασκούσε το ταλέντο του αλλάζει, όταν το 1932 κερδίζει σε ένα διαγωνισμό ballroom, και από τότε ξεκινάει τις περιοδείες και το μέχρι τότε χόμπι του γίνεται επάγγελμα. Δύο περιστα-

τικά της πολύπτυχης ιστορίας της ζωής του, μου θύμισαν ένα αγαπημένο πρόσωπό μου. Ο μικρός –Ιταλός στην καταγωγή αλλά γέννημα θρέμμα Αμερικάνος- Perry Como, σε ηλικία10 ετών έχασε το μισθό μιας εβδομάδας σε ένα παιχνίδι με ζάρια. Η ντροπή του ήταν τόσο μεγάλη που κλειδώθηκε στο δωμάτιό του μέχρι που η πείνα του τον κατέβαλλε. Το ίδιο και το αγαπημένο μου αυτό πρόσω-

and friends of his. Along with the’ grooming’ treatment, Perry made sure to entertain his clients by singing to them while cutting their hair. Perry stopped practicing his music talent in the barber shop after winning a ballroom contest in 1932. Then he started tours and this is when his hobby became his profession. Two incidents of his multi-faceted life reminded me of a beloved person of mine. Little – of Italian descent but born and bred in America- Perry Como, lost at the age of 10 his week’s salary in a dices game. So much ashamed was he, that he locked himself in his room until hunger overwhelmed him. The same happened to this beloved person of mine. Of course he didn’t lose his salary, but his pocket money; he didn’t lock himself in his room, but returned to his house in tears. Como met a girl at the age of 17, Roselle Bellline, who became and remained the girl of his life. The same happened to my beloved person; at the age of 17 he meets again a girl, who to him was the girl of his life, the girl finally left but anyway maybe she was the girl of his life. This text must be up to 300 words. I always exceed the limit. Some boundaries are just to be outstripped, just like some people in our lives. Some people are impossible to get over but luckily we move on and if only they did the same.

πο. Βέβαια, δεν έχασε το μισθό του, αλλά το χαρτζιλίκι του, δεν κλειδώθηκε στο δωμάτιό του, αλλά γύρισε στο σπίτι του μέσα στα δάκρυα. Ο Como σε ηλικία 17 χρονών γνώρισε ένα κορίτσι, τη Roselle Belline, η οποία ήταν και παρέμεινε το κορίτσι της ζωής του. Το ίδιο και το αγαπημένο μου αυτό πρόσωπο. Σε ηλικία 17 χρονών ξανασυναντάει ένα κορίτσι το οποίο θεωρούσε ότι ήταν το κορί-

-5-

τσι της ζωής του, το κορίτσι τελικά έφυγε αλλά παρόλ’ αυτά ίσως και να ήταν το κορίτσι της ζωής του. Αυτό το κείμενο έχει όριο μέχρι 300 λέξεις. Ποτέ δεν το τηρώ, πάντα το ξεπερνώ. Κάποια όρια απλά τα ξεπερνάμε, όπως και κάποιους ανθρώπους. Μερικούς όμως είναι αδύνατον να τους ξεπεράσουμε αλλά ευτυχώς προχωράμε, μακάρι να προχωρήσουν κι αυτοί.

OZON INSANITY

SEAPONY – Falling (Hardly Art) Όταν αρνείσαι να παραδεχτείς ότι έχει περάσει το καλοκαίρι και ο ανοιξιάτικος Νοέμβρης σου ενισχύει τις παραισθήσεις και όλον αυτόν τον παραλογισμό, ακούς Seapony. Όταν ζεις στο Σιάτλ, όπου ο Τομ Χανκς επιμένει ότι βρέχει για εννιά μήνες το χρόνο και παρόλα αυτά επιμένεις σε ήχους για surfers της Δυτικής Ακτής και ηλιοκαμένα κορίτσια με μεγάλα μαύρα γυαλιά, τότε είσαι οι Seapony. Και να που μόλις κυκλοφόρησε και το δεύτερο του άλμπουμ από το τρίο, που μόλις μέσα σε τρία χρόνια ζωής δείχνει αρκετά δραστήριο και έτοιμο να διαχειριστεί την αγάπη των bloggersκαι των κολεγιακών ραδιοφωνικών σταθμών. Εκεί που οι Smiths συναντούν τους Ventures, τα υπνοδωμάτια των μοναχικών παιδιών μπορούν να γεμίσουν με τεράστια πόστερ με φοίνικες. Γιατί τίποτα δεν είναι αδύνατο.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΚΑΣ TEXT GEORGE NIKAS photoGRAPHY Angel Ceballos seapony.bandcamp.com/

When you refuse to accept the fact that summer has gone by and spring-like October boosts your illusions and all this absurdity, you listen to Seapony. When you live in Seattle, where according to Tom Hanks it rains nine months a year and in spite of that you hold on to surf sounds of the West Coast and sun-kissed girls with big black eyeglasses, then you are Seapony. And now here we have the second album of a trio, which in just three years seems to be quite active and ready to handle the love they receive from bloggers and college radio stations. If the Smiths could meet the Ventures, then the bedrooms of lonely boys could fill up with posters of palm trees. Because nothing is impossible.

JESSIE WARE

ΚΕΙΜΕΝΟ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΜΑΡΑΚΗΣ TEXT VANGELIS KAMARAKIS soundcloud.com/auntie-flo

Ας ξεκινήσουμε από τα πολύ βασικά: ο Daphni είναι ο Dan Snaith , δηλαδή ο Caribou. Παίρνουμε ως δεδομένο λοιπόν ότι μιλάμε για έναν από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς του καιρού μας. Δεν ξέρει κανείς ποια ήταν η αιτία που έπεισε το Snaith να προσπαθήσει να εξυψώσει το ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί όταν γράφει χορευτική μουσική στο επίπεδο του Caribou, αλλά όσοι έχουν παρακολουθήσει τις κυκλοφορίες τους τα τελευταία χρόνια μόνο χαρούμενοι μπορούν να είναι. Στην εποχή που οι EDM djs είναι οι νέοι pop star και γεμίζουν αχανείς αρένες και γήπεδα με ανθρώπους που απλά θέλουν να τους βλέπουν επί σκηνής, να παίζουν προβλέψιμους δίσκους, ο Daphni στρέφει την προσοχή του στο «έξυπνο» clubbing, αυτό που προαπαιτεί το ανοιχτό μυαλό και το φιλόμουσο αν όχι το εκπαιδευμένο αυτί. Επιστέγασμα αυτής του της προσπάθειας το album «Jiaolong» που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό και εκτός από κομμάτια που γνωρίζαμε ήδη μέσω παλαιότερων κυκλοφοριών σε 12» περιλαμβάνει νέα μικρά ηλεκτρονικά κομψοτεχνήματα. Δεν είναι μόνο δική μας πεποίθηση ότι η underground χορευτική μουσική κουλτούρα έχει αρχίσει να γίνεται ξανά πολύ ενδιαφέρουσα και κυρίως να βγαίνει από το αυτοαναφορικό καβούκι της. Με υπερασπιστές της τύπους σαν τον Daphni και τον, κολλητό του, Four Tet δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς.

Let’s start with the very basics: Daphni is Dan Smith, namely he is Caribou. So, we take it as a given that we have one of the most talented musicians of our time. Nobody knows what convinced Snaith to attempt to exalt the pseudonym he uses when he writes dance music at Caribou’s level, but those who are up to date with his releases over the last years couldn’t be anything else other than happy. In a time, when EDM djs are the new pop stars who fill up vast arenas and stadiums with people who just enjoy seeing them onstage playing predictable music, Daphni turns the attention to ‘smart’ clubbing, that requires an open mind and an artistic, if not trained, ear. All this work is culminated with the album “Jiaolong”, which was recently released and aside from tracks that we had first listened in previous releases at 12”, it also entails new electronic masterpieces. We are not the only ones to believe that underground dance culture scene has started becoming all the more interesting and is, most importantly, coming out of its shell. With guys like Daphni and his best friend Four Tet, to name a few, being some of its main supporters, how else could it be?

OZON CINEMA Amnesia Diaries ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΡΑΝΑΚΗΣ TEXT MANOLIS KRANAKIS

‘Amnesia Diaries’ by Stella Theodorakis is something more than just one of the most beautiful greek video diaries ever filmed with a purpose to bridge over the lost time between memory and…crisis!

Τα “Ημερολόγια Αμνησίας” της Στέλλας Θεοδωράκη είναι κάτι περισσότερο από απλά ένα από τα ωραιότερα ελληνικά video diaries που γυρίστηκαν ποτέ για να ενώσουν το χαμένο χρόνο ανάμεσα στη μνήμη και την... κρίση. Φτιαγμένα από παλιά super 8, μνήμες του παρελθόντος, θραύσματα εικόνων από το παρόν και ένα αφοπλιστικό voice over, τα “Ημερολόγια Αμνησίας” της Στέλλας Θεοδωράκη θα μπορούσαν εύκολα να κατηγοριοποιηθούν ως “πειραματικό σινεμά” ή για να είμαστε ακριβείς στο είδος του “video diary”, ενός κινηματογραφικού δηλαδή ημερολογίου, στις σελίδες του οποίου βρίσκει κανείς μια απολύτως προσωπική εξομολόγηση που μπορεί τελικά να αφορά όλους. Βρίσκοντας το χαμένο σύνδεσμο ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, η Στέλλα Θεοδωράκη δεν αφηγείται όμως μόνο κάτι που θα μπορούσε να είναι οι δικές σου αναμνήσεις, αλλά και ένα ιστορικό μιας χώρας που

Made of old super 8, memories of the past, fragment images of the present and a riveting voice-over, ‘Amnesia diaries’ by Stella Theodorakis could be easily ranked in the ‘experimental cinema’ or, to be more precise, in the ‘video diary’ category, as it is about a cinematic diary, in whose pages a completely personal confession is unfolded, with which anyone could be identified. Finding the lost link between past and present, Stella Theodorakis does not only recount about something that could be anyone’s remembrance, but also about the chronicle of a country that seems to be facing a deep crisis of…emotions long before facing an eco-

μοιάζει να βρίσκεται σε κρίση... συναισθημάτων, πολύ πριν από την οικονομική. Με την τεχνική ενός ιστορικού της ζωής αλλά και μιας ολόκληρης εποχής, όλα όσα βλέπεις, ακούς και νιώθεις στα “Ημερολόγια Αμνησίας” είναι η ιστορία μιας οργισμένης γυναίκας που ανακαλύπτει το παρελθόν της προσπαθώντας να εξηγήσει το παρόν. Χαμένα και τα δύο (το παρελθόν από το πέρασμα του χρόνου και το παρόν από το σαρωτικό πέρασμα της κρίσης), ενώνονται με μια λεπτή ανεπαίσθητη γραμμή μέσα από μια

nomic crisis as well. Through the technique of retracing a lifetime and a whole era, anything you see, hear and feel at ‘Amnesia Diaries’ is about the story of an indignant woman, who discovers her past while trying to explain her present. Past and present, both lost, (the past due to the passing by of time and the present by the sweeping wave of the crisis), are connected with a fine imperceptible line through a sometimes whimsical, other times a cinephile, but in any case exhilarating confession that bears out that the only way to find a reason to keep walking towards the future is to always come back to the inner recesses of your soul and mostly that authentic politic cinema is not about denouncing but rather about trying to understand.

‘Amnesia Diaries’ by Stella Theodorakis wil be out in Greek theatres from December 6th .

άλλοτε παιχνιδιάρικη, άλλοτε σινεφίλ, πάντα όμως απολαυστική εξομολόγηση που επιβεβαιώνει πως ο μοναδικός τρόπος για να βρεις λόγο να συνεχίσεις στο μέλλον είναι να επιστρέψεις μέσα σου και κυρίως πως το πραγματικά πολιτικό σινεμά δεν είναι αυτό που καταγγέλλει αλλά αυτό που προσπαθεί να καταλάβει.

Τα “Ημερολόγια Αμνησίας” της Στέλλας Θεοδωράκη θα προβάλλονται στις ελληνικές αίθουσες από τις 6 Δεκεμβρίου.

-8-

GIRL OF THE MONTH OLGA (VN MODELS) PHOTOGRAPHY MANOS KATSAPRINIS STYLING VICKY FLOROU ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT & TZIN / JEANS LEE (VF HELLAS)

f news ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΑΦΝΗ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ ΤΕΧΤ DAPHNE LARENTZAKI

Adidas Originals by Jeremy Scott Στη συλλογή της adidas Originals byJeremy ScottF/W 12, ο εκκεντρικός σχεδιαστής δημιουργεί μια ετερόκλητη σειρά ρούχων γεμάτα ζωηρά χρώματα, floral επιρροές και λίγες πινελιές από μοτίβα ζώων και φύσης. Εμπνευσμένος από την τεχνολογική ανάπτυξη δημιουργεί funky εμφανίσεις ενώ παράλληλα μεταμορφώνει τα κολεγιακά τζακετς σε μοντέρνα προσθέτοντας μάλλινα και δερμάτινα μπαλώματα. Ακόμη, η φανταχτερή νότα του σχεδιαστή πέφτει και στα παπούτσια, εφόσον μετατρέπει αγαπημένα παρελθοντικά σχέδια σε απρόβλεπτα και φανταχτερά ενώ παράλληλα αναγεννά νέα, γεμάτα χρώματα και λάμψη.

IOANNA KOURBELA Η σχεδιάστρια Ιωάννα Κουρμπέλα, αποφάσισε να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, με το πάτημα ενός κουμπιού. Μεταφέρει την αύρα της και στο διαδίκτυο, δημιουργώντας ένα eshop όπου θα παρουσιάζει τις γυναικείες και τις ανδρικές συλλογές της. Κατά αυτόν τον τρόπο εκμηδενίζει το χρόνο και τον κόπο δίνοντας αξία στην τεχνολογική ανάπτυξη ενώ παράλληλα μένει πιστή στο έργο της.

WeSC Η WeSC στα πλαίσια της συλλογής της Winter 2012,παρουσιάζει πλεκτά σορτσάκια σε συνδιασμό με ψιλές κάλτσες και εντυπωσιακά πόντσο για τις γυναίκες ενώ για τους άνδρες πολύχρωμες ζακέτες και πλεκτά πουλόβερ. Περιλαμβάνονται ακόμη τζιν παντελόνια και μοδάτα χειμωνιάτικα παπούτσια , που έρχονται και κουμπώνουν στη συλλογή. Τέλος, η collection συνοδεύεται από τα ακουστικά, που ως αναπόσπαστο στυλιστικό αξεσουάρ της εταιρείας συμβαδίζουν απόλυτα με τα χρώματα και τα σχέδια της συλλογής.

adidas.com / +30 210 893 0800

At the adidas Originals F/W ’12 collection by Jeremy Scott, the eccentric designer launches an eclectic apparel line bustling with vivid colors, floral influences and a hint of animal and nature motives. Inspired by the technological advances, he suggests funky outfits and creates a modern version of the college jacket by adding up woven and leather patches. In addition, the fancy mood of the designer can be noticed in the shoewear line, while transforming beloved patterns of previous collections into more unexpected and fancy ones and simultaneously regenerating is new ones full of color and glow.

eshop.ioannakourbela.com/ +30 210 994 2731

The designer Ioanna Kourbela decided to travel around the world only at the push of a button. She transpires her aura through the net by creating an e-shop to present her new menswear and womenswear collections. In this way she annihilates time and effort by giving more value to technologic development and at the same time remaining loyal to her work.

WeSC BB / +30 210 9601019

In the context of the Winter 2012 collection, WeSC launches knit shorts combined with thin socks and impressive ponchos for women, when for menswear colorful cardigans and knit sweaters. Jean trousers and stylish winter shoes come to fulfill the line. Finally, the collection includes headphones, which as an integral accessory of the label, go absolutely hand in hand with every color and pattern of the whole collection.

Ben Sherman Η Ben Sherman, επέλεξε και αναδιαμόρφωσε τρία από τα κλασικότερα κομμάτια της Βρετανικής γκαρνταρόμπας, δίνοντάς τους μια πιο κομψή και μοντέρνα όψη. Πρώτα μεταποίησε το γνωστό σε όλους μας Donkey Jacket, στη συνέχεια εστίασε την προσοχή της στο κλασικό παλτό DUFFLE ή αλλιώς Μοντγκόμερι και τέλος ασχολήθηκε με το Σταυροκουμπωτό Πανωφόρι. Οι αλλαγές αυτές, έδωσαν έναν άλλον αέρα στα ρούχα αυτά με αποτέλεσμα να γίνουν ακόμη πιο αγαπητά στο κοινό.

LACOSTE Η Lacoste Men’s Sport , στη collection της Automne/ Hiver 2012 με τίτλο Energised Outdoor, επιλέγει τις εργατικές μπότες Raggi. Τα Raggi, είναι μια νέα τάση η οποία είναι εμπνευσμένη από ένα παλαιότερο μοντέλο εν ονόματι Mississippi και από τα βουνίσια σπορ. Περιέχει αναρριχητικά χαρακτηριστικά στα κορδόνια του που τους δίνει μια σπορ όψη ωστόσο κρατά και την κομψότητα της εταιρείας καθώς είναι κατασκευασμένο από suede δέρμα και καμβά. Επιπλέον, ενδιαφέρουσα είναι η λεπτομέρια αυτού του μοντέλου όπου στη γλώσσα του παπουτσιού αναγράφεται η νέα υπογραφή «LCST».

FULLSPOT Η ιταλική εταιρεία Fullspot, σχεδίασε, δημιούργησε και παρήγαγε μια νέα σειρά ρολογιών με το label CRISTAL O CLOCK. Τα ρολόγια, σκοπό τους έχουν να συνδιάσουν την απλότητα με την ιταλική φινέτσα και την πρακτικότητα με την καλαισθησία. Το λουρί τους είναι πλαστικό καθώς και η επικάλυψη τους, ωστόσο η εσωτερική πλακέτα τους είναι στολισμένη με στρασάκια.

shopermou112a.gr / + 30 210 323 1683

Ben Sherman chose and redefined the three most classic pieces of the British wardrobe, giving them a more chic and modern character. First, he altered the famous Donkey Jacket, later focused on the classic DUFFLE coat, aka Montgomery, and finally on the Double- checked Overcoat. Those changes gave a new air on the clothes which lead to becoming really popular.

Notoscom.gr / +30 2111 887164

Lacoste Men’s Sport chooses for its Automne/ Hiver 2012 ‘Energised Outdoor’ collection the Raggi work boots. Raggi is a new trend inspired by a previous model called Mississipi and mountain sports. It includes climbing features on its laces which give them a sporty attitude without losing elegance, Lacoste’s trademark, as it is produced out of quality suede and canvas. In addition, an interesting detail of the model is the ‘LCST’ tag on the tongue of the shoe.

projectgreece.gr / +30 2110 134343

Fullspot Italian firm designed created and produced a new watch line with the CRISTAL O CLOCK label. The watches aim at combining simplicity with Italian finesse and practicality with aesthetic quality. The strap is plastic as well as the coating, whereas the face features glittering crystals.

SELECTIONS WINTER LOOK ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΣΑΠΡΙΝΗΣ PHOTOGRAPHY MANOS KATSAPRINIS STYLING ΓΡΗΓΟΡΗΣ-ΜΑΞΙΜΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ STYLING GREGORY-MAXIMOS ANGELIDIS ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΑΦΝΗ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ TEXT DAPHNE LARENTZAKI

Αρχίζει να μπαίνει ο χειμώνας για τα καλά, ωστόσο επιμένουμε να ντυνόμαστε ανάλαφρα. Γκρι σε ποικίλους τόνους, μπορντό, λευκό και λίγο πράσινο για να ζωντανέψει την παλέτα σε συνδυασμό με ζεστά παπούτσια, πόντσο και τζιν. Πολύχρωμα αξεσουάρ, έρχονται να ολοκληρώσουν το look σαν φωτεινές λεπτομέριες, προσθέτοντας μια πιο παιχνιδιάρικη όψη. Winter is starting to set in for good, while we still insist on getting lightly dressed. Grey in various shades, bordeaux, white and a bit of green to enliven the color palette combined with warm shoes, ponchos and jeans. Colorful accessories come to complete the look as bright details which give a more playful character.

1. ΖΑΚΕΤΑ / JACKET ADIDAS by STELLA Mc CARTNEY (ADIDAS HELLAS) 2. ΖΑΚΕΤΑ / JACKET LEE (VF HELLAS) 3. ΜΠΛΟΥΖΑ / TOP WRANGLER (VF HELLAS) 4. ΠΟΥΛΟΒΕΡ / SWEATER LEE (VF HELLAS) 5. ΠΛΕΚΤΟ / KNIT PERUVIAN ATTR@TTIVO (ATTRATTIVO) 6. ΠΛΕΚΤΟΣ ΛΑΙΜΟΣ / NECK KNIT ADIDAS by STELLA MC CARTNEY (ADIDAS HELLAS)

7. ΜΠΛΟΥΖΑ / T-SHIRT WRANGLER (VF HELLAS) 8. ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES WeSC (PRIME TIMERS) 9. ΤΖΙΝ / JEANS ATTR@TTIVO (ATTRATTIVO) 10. ΜΠΛΟΥΖΑ / T-SHIRT ADIDAS (ADIDAS HELLAS) 11. ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES ADIDAS (ADIDAS HELLAS) 12. ΡΟΛΟΓΙΑ / WATCHES TW STEEL 13. ΤΣΑΝΤΑ /BAG ACCESSORIZE 14. ΚΟΛΙΕ / NECKLACE TOI&MOI 15. ΜΠΛΟΥΖΑ / TOP Be In Love (BASIC’S Sense)

BEAUTY

PHOTOGRAPHER WINTER Vandenbrink MAKE UP&STYLING MARIA PAPADOPOULOU HAIR STYLIST ATSUSHI TAKITA using BUMBLE and BUMBLE MODEL PAOLO GALLARDO (select) TEXT DAPHNE LARENTZAKI MODEL SHOT Turtleneck American Apparel (www.americanapparel.eu) FACE Purifying Foam Cleanser, Multi-Action Hydrating Toner, Aqua Gel Luminous Moisturizer, Total Replenishing Eye Cream, Skin Smoothing Face Prep, Pure Radiant Tinted Moisturizen in Alaska, NARS (www.narscosmetics.eu) EYES Smudge Proof Eyeshadow Base, NARS (www.narscosmetics.eu) LIPS Pure Sheer SPF Lip Trearment in Bianca, NARS (www.narscosmetics.eu) STILL-LIFE SHOT Opaque Nail Polish, shade TV Party, from the Andy Warhol Collection, NARS (www.narscosmetics.eu) Big Retrospective Painting, Andy Warhol, 1979 (from the book Andy Warhol Self-Portraits by Hatje Cantz)

H NARS εμπνευσμένη από τον Andy Warhol, δημιουργεί μια σειρά από μανό αφιερωμένα σε εκείνον. Η συλλογή ονομάζεται Color Collection for Holiday 2012 και περιλαμβάνει ποικίλα χρώματα που ταιριάζουν στην καθημερινότητα. Πρωταγωνιστικό ρόλο στη συλλογή παίζει το κόκκινο, το οποίο χρωματίζει τη χειμωνιάτικη γκριζάδα. Υ.Γ : Τα ατίθασα μαλλιά του μοντέλου, προδίδουν την έμπνευση του φωτογράφου, η οποία βασίστηκε στη γνωστή σειρά αυτοπορτρέτων του Andy Warhol. Inspired by Andy Warhol, NARS creates a nail lacquer collection exclusively dedicated to him. The collection is called Color Collection for Holiday 2012 and includes various colors applicable to everyday life. Red is the star of the collection while it gives color to this whole winter moodiness. P.S. Given the model’s tousled hair, the photographer must have been inspired by the famous series of Andy Warhol’s self-portraits.

- 15 -

ART AGENDA

DILEK WINCHESTER / ΝΤΙΛΕΚ ΓΟΥΙΝΤΣΕΣΤΕΡ ΕMΣΤ / National Museum of Contemporary Art 31.10.12 έως 13.01.13 Βασ.Γεωργίου Β’ 17-19 & Ρηγγίλης,Αθήνα / Vas.Georgiou B’ 17-19 & Riggilis str., Athens +30 210 924 2111-3

LONG VEHICLE / ΜΑΚΡΥ ΟΧΗΜΑ Beton 7 6.12.12 έως 28.12.12

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ / ALEX. GEORGIOU ΕMΣΤ / National Museum of Contemporary Art 31.10.12 έως 13.01.13 Βασ.Γεωργίου Β’ 17-19 & Ρηγγίλης,Αθήνα / Vas.Georgiou B’ 17-19 & Riggilis str., Athens +30 210 924 2111-3

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ / YANNIS TSAROUHIS Μουσείο Μπενάκη / Benaki Museum 07.12.12 έως 31.03.12

Πύδνας 7, Βοτανικός, Αθήνα / 7 Pidnas str., Votanikos, Athens +30 210 751 2625

MUTED DISTORTIONS / THERE IS NO OUTSIDE Metamatic: TAF 06.12.12 έως 13.01.13 Νορμανού 5, Αθήνα / 5 Normanou, Athens +30 210 323 8757

ΤΟΥΛΑ ΠΛΟΥΜΗ / TOULA PLUMI CAN Gallery 8.11.12 έως 15.12.12 Αναγνωστοπούλου 42, Αθήνα / 42 Anagnwstopoulou str., Athens +30 210 339 0833

Πηραιώς 138 & Ανδρονίκου / 138 Pireos & Andronikou Str. +30 210 345 3111

THE BREEDER SERIES The Breeder 12.12.12 έως 24.12.12

EVE FOWLER - CAROLINE MAY The apartment 18.11.12 έως 16.12.12 Κερασούντος 8, Αθήνα / 8 Kerasountos str., Athens +30 210 755 1313

ΑΛΙΚΗ ΠΑΠΠΑ / ALICE PAPPA Αίθουσα Τέχνης Καππάτος / Kappatos Gallery 22.11.12 έως 12.01.13 Μοναστηράκι 12, Αθήνα / 12 Monastiraki Str., Athens +30 210 321 7931

ΝΙΚΟΣ ΜΟΣΧΟΣ / NIKOS MOSCHOS Xippas Gallery 25.10.12 έως 26.01.13 Ιάσωνος 45, Αθήνα / 45 Iasonos, Athens +30 210 331 7527

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ; / WHAT IS OUR HOMELAND? Εθνικό Θέατρο / Nathional Theatre of Greece 15.11.12 έως 31.03.13 Αγ. Κωσταντινου 22-24, Αθήνα / 22-24 Ag.Kostantinou, Athens +30 210 528 8100

Πατριάρχου Ιωακείμ 53, Κολωνάκι / 53 Patriarxou Ioakim Str., Kolonaki +30 210 331 9333

ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΕΣ / PRINCESSES ΜΚΤ / Museum Of Cycladic Art 12.12.12. έως 10.04.13 Νεοφύτου Δούκα 4 / 4 Neophytou Douka και Λεωφ.Βασιλίσσης Σοφίας & Ηροδότου 1 / Vasilissis Sophias Ave. & 1 Irodotou str. + 30 210 722 8321-3

V oxitis A n exhibition

Στις 22 Νοεμβρίου ο φωτογράφος και αγαπημένος συνεργάτης του ΟΖΟΝ Nick Νικολάου πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση στο χώρο του Thision Lofts παρουσιάζοντας μια ενότητα έργων με θέμα τις διαφορετικές πτυχές της θηλυκότητας Η έκθεση είχε τον τίτλο ‘Βωξίτης’ και περιελάμβανε μια σειρά εικόνων γεμάτων αισθησιασμό και δυναμικότητα. Ενδιαφέρουσα ιδιαιτερότητα της συλλογής είναι η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε στα τυπώματα τα οποία έγιναν αποκλειστικά σε αλουμίνια δίνοντας μια σκοτεινή, raw αισθητική στο συνολικό αποτέλεσμα.

On November 22, the photographer and beloved collaborator of OZON magazine, Nick Nikolaou, hosted his first personal exhibition presenting his work at Thission Lofts about the multi-faceted nature of femininity. The exhibition, entitled ‘Voxitis’ (Boxite), entailed a series of works full of sensuality and dynamism. An interesting particularity of the collection is the technic he used on the prints which were made exclusively on aluminium wall mounts giving in this way a darker, raw aesthetic on the final pieces.

Tell the sun

PHOTOGRAPHY SOPHIE VAN DER PERRE

to leave the sky

SOPHIE VAN DER PERRE L olitas on the spot Συνέντευξη Μαρία Πασσαριβάκη Interview Maria Passarivaki sophievanderperre.com Sophie Van Der Perre is represented by house of orange

Ακατέργαστες εικόνες με μία φρέσκια ματιά στα μακρινά 60’s. Η Sophie Van Der Perre είναι μία ανερχόμενη φωτογράφος, γεννημένη το 1987 στο Βέλγιο. Αμέσως μετά τις σπουδές της έκανε ένα internship με τον Ryan McGinley, ενώ το τελευταίο διάστημα τη βρίσκουμε να εξερευνά με το φωτογραφικό της φακό όλες τις πτυχές της πόλης του Άμστερνταμ. Οι φωτογραφίες της επικεντρώνονται σε νεαρές γυναίκες προκειμένου να φέρουν στην επιφάνεια τη στερεότυπικη λολίτα, που ασυνείδητα υιοθετεί το μέσο της αποπλάνησης για χάρη του φωτογραφικού φακού. Τι χαρακτηρίζει τις φωτογραφίες σου; Σκοπός μου είναι να αποπνέει η δουλειά μου έναν αέρα αγνότητας, ελευθερίας και νοσταλγίας, πράγμα που ενισχύεται με τη χρήση αναλογικών φωτογραφιών και polaroids. Οι φωτογραφίες μου συχνά αντικατοπτρίζουν τα όνειρα και τα συναισθήματά μου. Ποιες εμπειρίες επηρέασαν τον τρόπο που έβλεπες τα πράγματα καθώς μεγάλωνες; Πάντα αποτελούσαν πηγή έμπνευσης οι φίλοι μου. Έχω μία καταπληκτική παρέα ταλαντούχων, θεότρελων, όμορφων και πολύ χαρισματικών φίλων. Είμαστε όλοι κολλημένοι με τη house μουσική, πράγμα που με έχει πάει σε μέρη που ποτέ δεν θα φανταζόμουν ότι θα έφτανα. Πάρτι σε ταράτσες, δάση, σπηλιές. Όλα είχαν και εξακολουθούν να έχουν μια μεγάλη δόση μυστηρίου. Ασπρόμαυρες ή πολύχρωμες φωτογραφίες και γιατί; Και τα δύο μου αρέσουν αλλά σε διαφορετικές περιστάσεις. Το χρώμα προσδίδει μία ατμόσφαιρα. Οι ασπρόμαυρες είναι πολύ δυνατές γιατί αιχμαλωτίζουν συναισθήματα. Το χρώμα είναι πιο ονειρικό, αλλά το ασπρό-

Beautiful raw images with a 60’s freshness. Sophie Van Der Perre is an upcoming photographer, who was born in 1987 in Belgium. At the moment she shoots with film exploring the realms of Amsterdam. Right after she finished with her studies, she interned at Ryan McGinley. Sophie ,focuses on young women to uncover the stereotypical lolitas, who unconsciously turn into femme fatales, for the sake of the lens. How do you want to present your photography? Ι try to evoke pureness, freedom and nostalgia. Which is amplified by the use of analog cameras and polaroids. My photography often reflects my dreams and emotions. What was influential to you growing up, visually? My group of friends have always inspired me visually. I have an amazing group of talented but crazy and beautifull friends who all have a strong charisma. We ’re all very into house music and it took me to places I never thought I’d go. Parties on the roof, in the woods, in caves.. It was very mysterious and it still can be. Monochrome or colorful pics and why? I love both for different occasions. With colour it’s nice to give an atmosphere. B&W is very powerfull for capturing emotions. Colour is more dreamy, B&W gives more reality. For fashion I always prefer colour. Carefree girls lounging on a natural landscape seems to be the scenography of your preferance - or the kind of Lolita fantasy -- is there anything else that ispires you? I get very inspired by poetry, songs, old houses, environments, atmospheres, people’s personalities. Old cassette tapes, old phones, typemachines, old family photos, actually everything that brings me back in time. I’m very nostalgic.

μαυρο είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Στη μόδα πάντως προτιμώ το χρώμα. Ανέμελα κορίτσια που χαλαρώνουν σε φυσικά τοπία φαίνεται να είναι το αγαπημένο σου concept (ή το στιλ- Λολίτα ως φαντασίωση). Τι άλλο σε εμπνέει αυτή την περίοδο; Εμπνέομαι πολύ από την ποίηση, τραγούδια, παλιά σπίτια, κάποιο περιβάλλον ή ατμόσφαιρα, από τις προσωπικότητες των ανθρώπων. Επίσης από παλιές κασέτες και τηλέφωνα, γραφομηχανές, παλιές οικογενειακές φωτογραφίες και γενικά από οτιδήποτε με ταξιδεύει πίσω στο χρόνο. Είμαι πολύ νοσταλγικός τύπος. Πες μας κάτι που δε θα περιμέναμε ποτέ ότι θα σου αρέσει. Οτιδήποτε έχει σχέση με τον πνευματισμό και την ερμηνεία των ταρώ.

What else we would be surprised to find that you like? I’m really in to spirituality and tarot readings. What kind of camera takes these dreamy and nostalgic pictures? Canon FTB, Nikon F3, Hasselblad, Polaroid, Nikon D90, Olympus mju1 What is your dream project & have you been working on something lately? I’m working on a project that will be shown in FOAM museum in Amsterdam. The project is called MOAM and is curated by Martijn Nekoui. He chose 15 photographers in Amsterdam to translate a photo of a well-know dutch photographer in to the photographers vision. I’m translating an image of Kate Moss shot by Inez Van Lamsweerde. This is allready a dream for me to be selected with so much talented photographers, and to be exhibited in FOAM during 3 months. Are there any things that you are obsessed with right now? Food, always with food. Especially the dutch bitterbals. Defenitly worth the try if you visit the country. Have you ever been disappointed by anything you have shot? Yes I have. And it’s a terrible feeling but you always know allready when you’ve shot it. But especially when you shoot analogue it’s always a surprise. Mostly when this happens, it’s because of the chemistry that didn’t feel right on the shoot between the person photographed and myself.

Ποιος τύπος κάμερας βγάζει αυτές τις τόσο ονειρικές και νοσταλγικές φωτογραφίες; Canon FTB, Nikon F3, Hasselblad, Polaroid, Nikon D90, Olympus mju1. Ποιο είναι το project των ονείρων σου; Δουλεύεις τώρα πάνω κάτι συγκεκριμένο; Αυτή τη στιγμή ασχολούμαι με ένα project που θα εκθέσει το μουσείο FOAM στο Άμστερνταμ. Το project ονομάζεται MOAM και επιμελητής του είναι ο Martijn Nekoui. Ο ίδιος επέλεξε 15 φωτογράφους με έδρα το Άμστερνταμ για να ‘’αποδώσουν’’ από μία φωτογραφία ενός γνωστού Ολλανδού φωτογράφου μέσα από τη δική τους οπτική. Εγώ δουλεύω πάνω σε μία φωτογραφία της Kate Moss από την φωτογράφο Inez Van Lamsweerde. Το να επιλεχθώ ανάμεσα σε τόσους πολλούς ταλαντούχους

φωτογράφους και να προβληθεί η δουλειά μου στο FOAM για τρεις μήνες είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα από μόνο του. Έχεις εμμονή με κάτι αυτό τον καιρό; Με το φαγητό, σε διαρκή βάση. Ειδικά με τα ολλανδικά bitterbals. Πραγματικά αξίζει να τα δοκιμάσετε αν επισκεφθείτε την Ολλανδία. Έχεις απογοητευτεί ποτέ από φωτογραφίες που έχεις τραβήξει; Ναι, και είναι ένα απαίσιο συναίσθημα. Είναι κάτι όμως που συνειδητοποιείς αμέσως με το που τραβήξεις τη φωτογραφία. Οι πιο απρόβλεπτες πάντως είναι οι αναλογικές φωτογραφίες . Συνήθως όταν συμβαίνει αυτό, φταίει η λάθος χημεία κατά τη διάρκεια της φωτογράφησης ανάμεσα σε εμένα και το μοντέλο που φωτογραφίζω.

Do PHOTOGRAPHY MARTINA GIAMMARIA

STYLING FRANCESCO ARTIBANI MAKE UP & HAIR DIANA MEALLI ABATERUSSO MODEL JELENA POPOVIC ( IMG) PHOTOGRAPHER ASSISTANTS MATTEO NAZZARI & FEDERICO CIAMEI

You ΠΑΛΤΟ / COAT ANGELOS FRENTZOS

I Hear

ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT LACOSTE LIVE (NOTOS COM) ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS ANGELOS FRENTZOS ΚΑΛΤΣΕΣ / SOCKS CALZEDONIA (CALIN AE) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES SIMONA VANTH

Hear What

ΜΑΝΤΗΛΙ / SCARF DENIM & SUPPLY BY RALPH LAUREN (NOTOS COM) ΠΟΥΛΟΒΕΡ / OVERSIZE SWEATER WRANGLER (VF HELLAS) ΜΑΚΡΙΑ ΦΟΥΣΤΑ / LONG SKIRT DENIM & SUPPLY BY RALPH LAUREN (NOTOS COM)

ΤΟΠ / TOPWEAR LACOSTE LIVE (NOTOS COM)

ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT LACOSTE LIVE (NOTOS COM) ΚΟΛΙΕ / NECKLACE ROSANTICA MILANO ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ / RING STYLIST’S OWN

ΦΟΡΜΑ / JUMPSUIT MISURACCI

ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT LEVI’S (LEVI STRAUSS HELLAS) CARDIGAN WRANGLER (VF HELLAS) ΜΑΚΡiΑ ΦΟΥΣΤΑ / LONG SKIRT DENIM & SUPPLY BY RALPH LAUREN (NOTOS COM) ΚΑΛΤΣΕΣ/ SOCKS CALZEDONIA (CALIN ae) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES RODO FIRENZE

ΦΟΡΕΜΑ / DRESS KOONHOR

rooms to art AT H E N S C O N F I D E N T I A L Κείμενο Γωγώ Βουδούρη Text Gogo Voudouri Φωτογραφίες Ιωάννα Χατζηανδρέου Photography Ioanna Chatziandreou

www.roomstoart.gr

Oργανώσαμε μια βραδιά επίσκεψη σε έναν καινούργιο χώρο της Αθήνας. Καλέσαμε 40 άτομα μέσω facebook, ξεναγηθήκαμε όλοι μαζί από την επιμελήτρια του ‘Rooms To Art’ Γωγώ Βουδούρη και μιλήσαμε με τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν, γίναμε όλοι μια παρέα. Μερικές φορές οι πιο απλές ιδέες έχουν μεγαλύτερο αποτέλεσμα από τις πολυσύνθετες. Στο κείμενο που ακουλουθεί η Γωγώ μας μιλά σε πρώτο πρόσωπο για αυτή την καινούργια κοινότητα που αναπτύσσεται στο κέντρο της πόλης. Το “Rooms to Art” είναι μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε στις αρχές Νοεμβρίου με μια τριήμερη έκθεση-ανοιχτό εργαστήριο, στον 7ο όροφο του όμορφου κτιρίου γραφείων στην οδό Πανεπιστημίου 64. Με αυτή την πρώτη σύντομη δράση η ομάδα του “Rooms to Art” επιχείρησε να διερευνήσει τις δυνατότητες του συγκεκριμένου χώρου ώστε να αποτελέσει πυρήνα ενός πολιτιστικού κόμβου στο κέντρο της Αθήνας, ένα χώρο εργασίας και συνεργατικής έκφρασης για καλλιτέχνες Έλληνες και ξένους. Στην πρώτη αυτή δράση-έκθεση-εργαστήριο είχαμε την τιμή να φιλοξενήσουμε τους εικαστικούς Κώστα Χριστόπουλο, Θοδωρή Ζαφειρόπουλο, Κατερίνα Παπαζήση, Χρήστο Κωτσούλα (Capten), Νίκο Ράκκα , Κατερίνα Ζαφειροπούλου, Γιάννη Μπιλήρη και Κωνσταντίνο Παπαμιχαλόπουλο. Ο καθένας απ’ αυτούς επέλεξε ένα χώρο στον 7ο όροφο όπου στεγάζονταν απ΄ το 1960 δικηγορικά γραφεία και εκεί δημιούργησε μια in situ εγκατάσταση-περιβάλλον, χρησιμοποιώντας αντικείμενα ή άυλα χαρακτηριστικά του χώρου σε συνδυασμό πάντα με τον προσωπικό του τρόπο εργασίας. Έργα διαφορετικής φιλοσοφίας και έκφρασης, που για τρεις μέρες γέμισαν το χώρο με ήχους, εικόνες, τον αναζωογόνησαν παροδικά. Το αποτέλεσμα; Οι φιλότεχνοι ή μη επισκέπτες, «κατοίκησαν» τα δωμάτια και τους διαδρόμους, παρέτειναν κατά πολύ το μέσο χρόνο παραμονής σε μια έκθεση. Αισθάνθηκαν οικειότητα, συζήτησαν μεταξύ τους, με εμάς, με τους καλλιτέχνες, συχνά ασχολήθηκαν και με την ίδια την παραγωγή των

έργων-όπου το είδος της εργασίας τους το επέτρεπε. Όλοι μαζί φτιάξαμε μια εφήμερη ζωντανή κοινότητα μέσα στην πόλη, ρίχνοντας κάθε τόσο κλεφτές ματιές στην εξαιρετική θέα προς την οδό Πανεπιστημίου και την Ομόνοια, έτσι για να θυμόμαστε γιατί αγαπάμε να ζούμε σ’ αυτή την πόλη. Στα «σχέδια για το μέλλον» περιλαμβάνονται πιθανές συνέργειες με φορείς του εσωτερικού και εξωτερικού. Ήδη σκεφτόμαστε τα επόμενα βήματα, και έχουμε λάβει προτάσεις συνεργασίας από άτομα και καλλιτεχνικές ή ακόμα και ερευνητικές ομάδες. Στόχος μας είναι το “Rooms to Art” να αποτελέσει χώρο φιλοξενίας δημιουργικών και καλλιτεχνικών δράσεων και να αποτελέσει σημείο αναφοράς για την πολιτιστική αναζωογόνηση του κέντρου της Αθήνας. Έχοντας ήδη προτάσεις για συνεργασία με φορείς του εσωτερικού και εξωτερικού και εκδηλώσεις ενδιαφέροντος από καλλιτέ-

χνες και ερευνητικές ομάδες σύντομα θα ανακοινωθεί το πρόγραμμα δράσεων για τους επόμενους μήνες από την ιστοσελίδα μας. Ταυτόχρονα είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις και πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να βρούν έκφραση και φιλοξενία στους χώρους της δράσης. Η ομάδα Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που έχουν στο μυαλό τους έναν -σχετικά- νέο τρόπο για να αξιοποιήσουν έναν χώρο εξαιρετικού σχεδιασμού στο κέντρο της Αθήνας συνδυάζοντάς τον με την εφαρμογή ενός διαφορετικού μοντέλου στον τρόπο της πολιτιστικής παραγωγής. Είμαστε μια μικρή ομάδα ανθρώπων με επαγγελματικό ενδιαφέρον σχετικό με τα στάδια της πολιτιστικής παραγωγής και του αστικού χώρου. Πολιτιστική Επικοινωνία (Νίκος Βερβερίδης), Πολιτιστικό management (Νικόλαος Μανιάτης), Real

estate (Νίκος Τσατσούλης) και την Καλλιτεχνική και Αρχιτεκτονική Επιμέλεια (Γωγώ Βουδούρη). Δημιουργία, Συνάντηση, Συνεργασία | Γιατί; Για χρόνια εφαρμόστηκε στις μεγάλες πόλεις -σε όλο τον κόσμο- η πολιτική του «αστικού εξωραϊσμού», δηλαδή της συχνά άκριτης μετατροπής κτιρίων σε υποβαθμισμένες περιοχές σε «πολιτιστικά κέντρα» αγνώστου ταυτότητας και μέλλοντος, χωρίς να περιέχεται σε αυτά μια ζωντανή και ισχυρή βάση παραγωγικής δημιουργικής τροφοδότησης. Κάτι τέτοιο δε βοηθά την περιοχή, ούτε φυσικά τους καλλιτέχνες οι οποίοι αναζητούν πάντα νέους χώρους για να διοχετεύσουν τη δημιουργική τους ενέργεια, και δεν είναι βιώσιμο μακροπρόθεσμα. Στην κατεύθυνση των σύγχρονων μοντέλων αστικής ανάπτυξης πολιτιστικής επιχειρηματικότητας, και αφου-

‘Rooms to Art’ is an initiative that started a few days ago (November 2-4) with a three-day exhibition/open workshop on the 7th floor of a lovely building comprised of offices on 64 Panepisthmiou Avenue. Through this brand new, temporary action ‘Rooms to Art’ team attempted to explore the dynamics of this specific venue so as to render it the core of a cultural hub in the heart of Athens; a place of work and collective expression for Greek and foreign artists. In this first exhibition/workshop we had the honor to host various visual artists like Kostas Christopoulos, Theodoros Zafeiropoulos, Katerina Papazisi, Christos Kotsoulas (Capten), Nikos Rakkas, Katerina Zafeiropoulos, Yiannis Biliris and Konstantinos Papamichalopoulos. Each of them chose a room on the 7th floored venue, where law firms are housed since 1960, and created an in-situ installation/ environment by using objects or intangible elements of the place, always in combination with his personal touch. Works of a disparate philosophy and expression, that for three days filled the venue with sounds, images and revived it temporarily. The outcome: the visitors, art-lovers or not, ‘resided’ the rooms and the corridors, and prolonged the average time of visiting an exhibition. They were taken over by a sense of familiarity, discussed one with another, with us, with the artists and at times got involved with the production of the pieces of art- where their involvement was needed. All together, we created an ephemeral, lively community within the city, while taking every now and then a glimpse of the breath-taking view to Panepistimiou Avenue and Omonoia Square, only to remind ourselves why we love living in this city. Our ‘future plans’ include possible collaborations with Greek and foreign cultural entities. We are already thinking about our next steps and have already been proposed to collaborate with individuals as well as artistic or even research teams. Our goal is to establish ‘Rooms of Art’ as a hosting venue of creative and artistic actions and to render it a point of reference for the cultural revival of the centre of Athens. Having already received a few collaboration proposals from cultural entities in Greece and abroad and a great deal of interest displayed by artists and research teams, the programme of our future actions for the following months will be soon announced on our website (roomstoart.gr). In parallel, we are open to suggestions and initiatives that need room for creativity and hosting in our action space.

γκραζόμενοι τις ανάγκες των δημιουργών, θέλουμε να στήσουμε ένα χώρο που οι καλλιτέχνες να μπορούν να οικειοποιηθούν, και όπου θα μπορούν να έρθουν σε γόνιμη επαφή μεταξύ τους αλλά και με τους επισκέπτες. Και βέβαια η θέση του «Rooms to Art» δεν είναι τυχαία, στην καρδιά της Αθήνας. Σύγχρονη καλλιτεχνική παραγωγή και ταυτόχρονα ισχυρή σύνδεση με το πολιτιστικό κεφάλαιο της πόλης, του κέντρου, της Ομόνοιας, που δε σταματά ποτέ να υπάρχει. Και μην ξεχνάμε ότι η βάση της πόλης και του αστικού ιστού είναι οι άνθρωποι και οι δράσεις τους. Με αυτή την έννοια αυτός ο χώρος πειραματισμού συνδέεται ουσιαστικά με την πόλη, αφού στηρίζεται στη συνύπαρξη και τη δημιουργία των ανθρώπων. Μια τέτοια λογική λειτουργίας έχει για μας πολύ ενδιαφέρον και θα προσπαθήσουμε να την συνεχίσουμε. Αναμείνατε στο ακουστικό σας για την επόμενη δράση μας!

The team We are a group of people, who have on their minds a – rather- new way of optimizing a space of exceptional design in the heart of Athens, combining it with the application of a different model of cultural production. We are a small group of people with a professional interest in terms of the stages of cultural production and urban space, Cultural Communication (Nikos Ververidis), Cultural Management (Nikolaos Maniatis), Real Estate (Nikos Tsatsoulhs) and Artistic and Architectural Direction (Gogo Voudouri). Creation, Gathering, Collaboration.. Why? For years the policy of ‘urban enhancement’ has been applied to the big cities worldwide, which included the occasional random conversion of buildings situated in run-down areas into ‘cultural centers’ of unknown identity and future, which lacked a lively and strong base of productive and creative feedback. Such actions don’t help the area nor, of course, the artists who are always in search of new spaces to redirect their creative energy. Suffice it to say that such projects will not be sustainable in the long run. Taking into account the modern models of urban development and cultural entrepreneurship, and listening to the needs of the creators, we want to set up a place, wherein the artists could feel at home and have the opportunity to come in fruitful touch with one another as well as with the visitors. Needless to say that the location of ‘Rooms to Art’ –in the heart of Athens- is not pot luck. Contemporary artistic production and, at the same time, a strong connection with the cultural capital of the city, the city centre, most specifically Omonoia Square, that never ceases to exist. Let us not forget that the core of the city and the urban network is found in its people and their actions. In this respect, this venue of experimentation is essentially linked with the city as it is based on co-existence and the creations of people. This way of working is highly interesting to us and we will do our best to keep it going. Stay tuned for our next action!

ALEXIS BARRELL M O D E R N D AY T R AV E L L E R Συνέντευξη ΔΑΝΑΗ ΑΛΑΣΚΑ Interview DANAI Alaska Φωτογραφία Μάνος Κατσαπρίνης Photography Manos Katsaprinis

alexisbarrell.com

Από την Νότιο Αφρική, στο Παρίσι και από εκεί στη Νέα Υόρκη. Πριν από μερικούς μήνες η Alexis Barrell είχε την πρώτη της παρουσίαση στο Λονδίνο, ενώ αυτή την περίοδο μετακομίζει στο καινούργιο της στούντιο στην Αθήνα. Αυτός είναι και ο τρόπος με τον οποίο σχεδιάζει, ταξιδεύοντας από τόπο σε τόπο εξερευνά γεμάτη περιέργεια και φτιάχνει ρούχα για γυναίκες δυνατές και ελεύθερες. Θα ήθελε να παρουσιάσει την καλοκαιρινή της συλλογή και στην Αθήνα αυτή τη φορά σε μία αλάνα γεμάτη με εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα με μια μεγάλη νοτιο-αφρικανική γιορτή. Με τι καταπιάνεσαι αυτό τον καιρό; Με double- breasted κουστούμια, τσιγγάνους, ψυχεδελικά χρώματα, την ταινία “The Science of Sleep”, με τη Γερμανία... Μέσα από τη δουλειά σου υποδηλώνεται η επιρροή διαφορετικών τόπων. Με ποιο τρόπο αντικατοπτρίζεται αυτό πάνω στα ρούχα που σχεδιάζεις; Μέσα από τα χρώματα, τα μοτίβα και τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες που ανακαλύπτω σε κάθε μέρος που εξερευνώ, αλλά κατά βάση, όλη αυτή η τοπική επιρροή αντικατοπτρίζεται απο κάτι το μη απτό: τη διάθεση μου και πώς αυτή αντικατοπτρίζεται σε συγκεκριμένους χώρους. Πώς οραματίζεσαι τον σύγχρονο ταξιδιώτη; Κάποιος που δεν το σκέφτεται ιδιαίτερα, που βλέπει την περιπλάνηση ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξης του. Νομίζω πως η περιπλάνηση έχει κάνει τον κόσμο να φαντάζει πιο μικρός, σαν ένα εξαπλωμένο χωριό με πολλές πλευρές. Ή θα μπορούσε απλά να είναι και κάποιος που είναι γεμάτος περίεργεια, ανοιχτός σε νέες εμπειρίες. Τι ήταν αυτό που σε ‘τράβηξε’ στην Αθήνα αρχικά και τι αγαπάς περισσότερο σ’ αυτή την πόλη ; Η μητέρα μου ήταν μοντέλο στη δεκαετία του ‘70 στην Αθήνα, περίπου για δυο χρόνια, και κουβαλάει μαζί της τόσες πολλές νοσταλγικές ιστορίες για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Μεγαλώσαμε με μουσακά και ταραμοσαλάτα! Φαντάζομαι πως για αυτό είχα μια τόσο μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα σε τόσο μικρή ηλικία. Μ’ αρέσουν τόσα πολλά πράγματα στην Αθήνα.Πιστεύω πως είναι μια πόλη

From South Africa to Paris and then to New York. A few months ago Alexis Barrell had her first show in London, when in the same period of time she was moving to her new studio in Athens. This is the way she designs; driven by curiosity, she travels from one place to another, explores and creates clothes for strong and independent women. She wishes to present her summer collection in Athens but this time in a yard full of abandoned cars amidst a huge south-african feast. What are you into at the moment? Double-breasted suits, gypsies, psychedelic colours, a film called “The Science of Sleep”, Germany. Your work shows a certain local cultural influence. In what way do your creations speak of the places you explore each time? Well there are colours, patterns, cultural particularities that I discover, but mostly it’s something intangible - the mood I am in and how it echoes in certain spaces. How do you picture a modern day traveller? Someone who doesn’t really think too much about it - sees it as an inseparable part of their existence. I think travel’s just made the world smaller, and a traveller sees it that way - like one sprawling, layered village. It could even just be a person who’s generally curious and open. What attracted you in Athens in the first place and what do you love about the city these days? My mum was a model in Athens in the 70’s for a couple of years, and she had so many nostalgic stories to tell of Greece, and Greek people. We grew up with moussaka and taramasalata! I guess that made a strong impression on me from a young age. I love so many things about Athens in particular... I think it has endless depth and possibility, and is relatively devoid of pretense, of triviality. I find the realness grounding and inspiring. I like that there is still something to discover here, and we’re all a bit unsure of what that is right now but it’s there, and it’s got nothing to do with the Akropolis, the weather, the islands.. it’s totally modern and unique. Where is home for you? At the moment I feel really at home in airports and train stations!

με ανεξάντλητο βάθος και δυνατότητες και δεν έχει να επιδείξει τίποτα ασήμαντο και δήθεν. Βρίσκω αυτή την αυθεντικότητα θεμελιώδη και γεμάτη έμπνευση. Μου αρέσει που υπάρχει ακόμα κάτι να ανακαλύψω εδώ. Eνώ είμαστε όλοι λιγάκι αβέβαιοι για αυτό που βλέπουμε, και όμως είναι εκεί και δεν έχει να κάνει με την Ακρόπολη, τον καιρό, τα νησιά…είναι ολότελα τωρινό και μοναδικό. Που νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο σπίτι σου; Αυτή τη στιγμή στα αεροδρόμια και τους σταθμούς των τρένων! Ωστόσο όταν φτάνω στην Αθήνα νιώθω μία τεράστια ανακούφιση, ότι μπορώ να χαλαρώσω και να είμαι ο εαυτός μου. Υποθέτω πως έτσι νιώθεις όταν είσαι στο σπίτι σου. Τι σε γεμίζει με αποφασιστικότητα όταν όλα τριγύρω σου καταρρέουν; Μία γερή δόση πείσματος, μια μικρή δόση ιδεαλισμού, οι δυνατές φιλίες, μία καταπληκτική

Really though, when I land in Athens I feel a huge sense of relief, like I can relax and be completely myself. I guess that’s what home is. What keeps you determined when things around you fall apart? A strong sense of stubbornness and a bit of idealism, great friends, a wonderful boyfriend and red wine. How do you handle the practical side of being a designer? Being a designer is actually all about practicality. You aren’t dressing people with ideas, you have a product. Once I started to get my head around that I actually found it really motivating. Tell me about your debut in London. I had an immersive presentation at London Fashion Week this September, which was really fun and well received, and hopefully soon I’ll be presenting on schedule. I am there half the time now, with a great PR team behind me, as well as the stylist Natalie Hartley who is my creative sounding board. I really like working in London, so hopefully I can keep splitting my time between the two cities. Can you describe an ideal presentation of this collection, this time in Athens? The collection is all about a roadtrip through the South African desert. It’s both nostalgic and fresh. I would probably have it outside, in a yard full of abandoned cars.. we’d have a party, a South African feast, models hanging out in the clothes, or running around like lost children. There’d be a classic Afrikaans film, white desert sand all over the ground.. and giant paper cut-out desert plants looming over our heads under the stars, like ghosts. What would be the ideal background soundtrack? We’d have some bluesy stuff, and then real South African Kwaito.

σχέση και αρκετό κόκκινο κρασί. Πώς χειρίζεσαι την πρακτική πλευρά της δουλειάς σου; Η δουλειά του σχεδιαστή στη πραγματικότητα είναι εξ ολοκλήρου θέμα πρακτικότητας. Δεν ντύνεις τον κόσμο με ιδέες, έχεις ένα προϊόν. Με το που το συνειδητοποίησα το βρήκα πολύ απελευθερωτικό. Μίλησέ μας για το ντεμπούτο σου στο Λονδίνο. Είχα την ευκαιρία να κάνω μια ψηφιακή παρουσίαση στην Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου τον Σεπτέμβρη. Ήταν πολύ διασκεδαστικό, είχε μεγάλη απήχηση και ελπίζω να την ξαναπαρουσιάσω σύντομα. Πλαισιώνομαι από μία καταπληκτική ομάδα δημοσίων σχέσεων και την στυλίστρια Natalie Hartley που λειτουργεί ως η καλύτερη ‘διαφήμιση’ των δημιουργιών μου. Μου αρέσει πολύ να δουλεύω στο Λονδίνο και ευελπιστώ να μπορέσω να μοιράσω τον χρόνο μου ανάμεσα στις δύο πόλεις.

Περιέγραψέ μας την ιδανική παρουσίαση της συλλογής σου, αυτή τη φορά στην Αθήνα. Η συλλογή έχει ως θέμα ένα οδοιπορικό στη Νότια Αφρικανική έρημο. Είναι νοσταλγική και συνάμα φρέσκια. Θα προτιμούσα να την παρουσιάσω σε ανοιχτό χώρο, σε μία αλάνα γεμάτη με εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, θα κάναμε ένα πάρτυ, μία νοτιο-αφρικανική γιορτή όπου τα μοντέλα θα περιφέρονται με τα ρούχα της κολεξιόν ή θα τρέχουν τριγύρω σαν παιδιά που έχασαν το δρόμο τους. Θα παίζει μία κλασσική αφρικανική ταινία και το έδαφος θα είναι καλυμμένο με την άμμο της ερήμου και τεράστια φυτά της ερήμου φτιαγμένα από χαρτί θα αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια μας υπό το φως των αστεριών, σαν φαντάσματα. Και η ιδανική μουσική υπόκρουση; Κάτι σε στιλ blues και ύστερα αυθεντική Νοτιοαφρικάνικη Kwaito.

ΤΗΕΥ ARE ΣΟΜΦ T he E nd of I nnocence Συνέντευξη ΔΑΝΑΗ ΑΛΑΣΚΑ Interview DANAI Alaska Φωτογραφία Μάνος Κατσαπρίνης Photography Manos Katsaprinis

www.wearesomf.com

Their name is ΣΟΜΦ and they love geometry, tattoos and today’s Athens. Their names are Maria-Flora Papanagiotou and Olivia Eustathiou and when presenting their third collection entitled Ariadne’s Thread during Fashion Flash, they ‘dressed’ the stage of the Parnassos Philology Association with loads of noise. It only takes a few minutes, anyway, when talking with Maria- Flora to realize that anything that does not entail tension, is totally meaningless to her. Είναι οι ΣΟΜΦ και αγαπούν τη γεωμετρία, τα τατουάζ και την Αθήνα του τώρα. Είναι η ΜαρίαΦλώρα Παπαναγιώτου και η Ολίβια Ευσταθίου που, παρουσιάζοντας την τρίτη τους συλλογή, με τίτλο Ariadne’s Thread, στα πλαίσια του Fashion Flash, ΄έντυσαν΄με πολύ θόρυβο τη σκηνή του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσού. Συνομιλώντας με την Μαρία-Φλώρα, έτσι κι αλλιώς, γρήγορα καταλαβαίνει κανείς πως για εκείνη οτιδήποτε χωρίς ένταση δεν θα είχε ποτέ κανένα νόημα. Περιέγραψέ μου πώς κυλά μια κανονική μέρα για εσένα. Το χειρότερο μου είναι η επανάληψη. Έτσι προσπαθώ να αποφεύγω τις μέρες που είναι ίδιες μεταξύ τους, κυνηγώντας συνεχώς νέες περιπέτειες και εμπειρίες. Το μόνο που έχουν πάντα ίδιο οι μέρες μου είναι πολύ παρέα με το laptop μου και πολλά χάδια στο γάτο μου, τον Tuna. Το σπίτι σου είναι γεμάτο με αντικείμενα που έχεις βρει στα πιο απίθανα μέρη. Ποιος είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα πράγματα που συλλέγεις; Η αγάπη μου για την χειροτεχνία και το DIY. Ό,τι μαζεύω για το σπίτι, ποτέ δεν μένει απείραχτο. Από ένα whitewash και αλλαγή στα πόμολα, μέχρι ολική διάλυση και αναδόμηση. Πότε ξεκίνησε η μανία με τα τατουάζ; Ποιο είναι το αγαπημένο σου και πώς φαντάζεσαι το επόμενο που θα ήθελες να αποκτήσεις; Από πολύ μικρή είχα τρέλα με τα tattoo, το

Describe to us a regular day of yours. First of all, I hate repetition, so I avoid doing the same things by spicing up my day with new adventures and experiences. The two staples of my everyday life are my laptop and caresses with my cat, Tuna. Your house is filled with items you have found in the most unexpected places. Which is the point of reference between all those things you collect? My love about handicrafts and DIY. Anything I collect for my house, never remains intact. This could be interpreted as from whitewashing and knob changing to total disintegration and re-structuring. When did this whole tattoo-mania begin? Which is your favorite? Have you thought how the next one will be? I am a tattoo maniac since I was a little girl, I did my first at the age of 13 made by Susana at Villa Amallia. I guess it all started from music and an overall daredevil mentality. My favorite one is a botched sketch of my best friend, the artist Louise Riley, which is the outcome of our collaboration, that turned into an amazing long- lasting friendship and shows Bambi on a cross. It symbolizes the end of innocence but also the wisdom that comes next. The next tattoo I am thinking of making for a long time is a piece of my favorite tattoo artist and founder of Sang Blue magazine, Maxi-

πρώτο μου το έκανα στα 13, στη Σουζάνα στη θρυλική Villa Αμαλίας. Νομίζω πως ξεκινάει από την μουσική και ένα γενικότερο dare τρόπο σκέψης. Το αγαπημένο μου, είναι ένα κακοχτυπημένο σκίτσο της κολλητής μου, της καλλιτέχνιδας Louise Riley, αποτέλεσμα μιας συνεργασίας μεταξύ μας, που εξελίχθηκε σε μια υπέροχη φιλία χρόνων και παριστάνει το ελαφάκι Bambi ως εσταυρωμένο. Συμβολίζει το τέλος της αθωότητας, αλλά και την σοφία που έρχεται μετά. Το επόμενο tattoo που θέλω εδώ και καιρό είναι ένα κομμάτι από τον αγαπημένο μου tattoo artist και founder του περιοδικού Sang Blue, Maxime Buchi. Η δουλειά του είναι

me Buchi. His work is stunning, especially his dot work. What does one learn from you when looking at your designs? My admiration towards sacred geometry and Pythagoras, the son of silence. What music comes along with ΣΟΜΦ? Various sorts of music at times, but in my case definitely guitars, bass and many amplifiers. Tell us about the moto you used. Many of those phrases talked about the notion of youth and Athens nowadays. Our favorite is ‘Athens eats its youth’ which is paraphrased by the famous idiom ‘Greece eats its children’. Another one is Youth is Easily Deceived as It Is Quick to Hope, quoted by Aristotle. Which is the weirdest spot in the city, where you saw a moto on the wall? What was it saying? One of my favorites is ‘Goths, we’ll eat your blood’ written somewhere in Exarchia square. Do you see any difference regarding the approaches of all those creators who begin amidst today’s circumstances? In comparison with the past, the most important factor of a collection now is economic and it really doesn’t stand, anywhere, which is wrong.

συγκλονιστική και ειδικά το dot work του. Τι μαθαίνει κάποιος για εσένα κοιτάζοντας τα ρούχα που σχεδιάζεις; Το θαυμασμό μου προς την ιερή γεωμετρία και τον Πυθαγόρα, τον γιο της σιωπής. Ποια μουσική συνοδεύει τα ΣΟΜΦ; Πολλά και διάφορα κατά καιρούς, αλλά στη περίπτωση μου σίγουρα κιθάρες, μπάσο και πολλοί ενισχυτές. Μίλησέ μου για τα σλόγκαν που χρησιμοποιήσατε. Πολλές από τις φράσεις ασχολούνται με την έννοια της νιότης και της Αθήνας του τώρα. Το αγαπημένο μας το Athens Eats its Youth είναι παράφραση της γνωστης λαϊκής σοφίας

«η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της» και ένα άλλο το Youth is Easily Deceived Ας It Is Quick Το Hope, είναι ένα ρητό του Αριστοτέλη. Ποιο είναι το πιο περίεργο μέρος στην πόλη που έχεις δει γραμμένο κάποιο σύνθημα; Τι έλεγε; Ένα από τα αγαπημένα μου, είναι το «γκοθάδες θα σας πιούμε το αίμα» γραμμένο κάπου στην πλατεία Εξαρχείων. Σε τι πιστεύεις ότι διαφέρει η προσέγγιση των δημιουργών που ξεκινούν εν μέσω αυτή της συγκυρίας; Σίγουρα σε σχέση με το παρελθόν, τώρα, ο βασικός γνώμονας συλλογής είναι κυρίως οικονομικός και δεν χωρά, πουθενά, λάθος.

PAVLINA PAPAILIOPOULOU aka ippolito Συνέντευξη ΔΑΝΑΗ ΑΛΑΣΚΑ Interview DANAI Alaska Φωτογραφία Μάνος Κατσαπρίνης Photography Manos Katsaprinis

www.ippolito.gr

Η Παυλίνα Παπαηλιοπούλου εδώ και τρία χρόνια σχεδιάζει τις πιο όμορφες χειροποίητες τσάντες, τις ippolito. Η συλλογή της ταξιδεύει ανά τον κόσμο αλλά έδρα της παραμένει η αγαπημένη της Πλάκα στην Αθήνα. Ανάμεσα στα πράγματα που την κάνουν ευτυχισμένη είναι να βλέπει τις δημιουργίες της ‘σε ανύποπτο χρόνο, σε άγνωστο κόσμο’ , ο σκύλος της ο Geppeto και το παγωτό. Επίσης πιστεύει πως η τύχη μπορεί να σου χαμογελάσει ανά πάσα στιγμή. Πώς αποφάσισες να ξεκινήσεις τη δική σου σειρά; Η αλήθεια είναι ότι έκανα το δικό μου label για τις στιγμές που αναγνωρίζω δημιουργίες μου να κυκλοφορούν στον δρόμο. Με κάνει τόσο ευτυχισμένη να βλέπω ippolito σε ανύποπτο χρόνο, σε άγνωστο κόσμο. Είναι σαν να βάζω μια υπογραφή στον μικρόκοσμο που κρατούν στην τσάντα τους. Αν σου ζητούσα να φτιάξεις μια μικρογραφία του κόσμου σου με αντικείμενα που χωρούν μέσα σε μια τσάντα, τι θα επέλεγες; Tο carmex μου, τα μπισκοτάκια του Geppetto, κάτι ριγέ, σημειώματα από φίλους και ένα ραβασάκι, ένα κόκκινο κραγιόν και ένα μπουκαλάκι κόκκινο κρασί Έχεις σχεδιάσει ποτέ κάποια τσάντα εμπνευσμένη από μια συγκεκριμένη γυναίκα; Αν ναι, μπορείς να μου διηγηθείς την ιστορία της. Εννοείται. Οι περισσότερες ippolito είναι εμπνευσμένες από συγκεκριμένες γυναίκες. Θα σου μιλήσω για την Alex, η οποία έχει πάρει το όνομα της από την πολύ καλή μου φίλη Αλεξία Κιρμίτση aka Miss Hysteria Asteria, μια full 80’s lady. Όταν την σχεδίαζα σκεφτόμουν τι τσάντα θα κρατούσε η Αλεξία με όλα αυτά τα τρελά 80s outfits που κάνει κάθε μέρα. Μια τσάντα αρκετά ήσυχη ώστε να συνδυάζεται εύκολα και τόσο έντονη όσο η προσωπικότητά της.

Pavlina Papailiopoulou designs over the last three years the most beautiful handmade bags, Ippolito. Her collection travels around the world but her base remains Plaka, in Athens. Among the things that make her happy is seeing her creations ‘when least expected, carried by strangers’, her dog Geppeto and ice-cream. She also believes that luck could knock your door any minute now. What motivated you to start your our line? To be honest, I created my own line for the sake of this feeling you have when you see your designs being worn on the street. It makes me so happy glimpsing, when least expected, an ippolito accessory carried by a stranger. It feels like leaving your signature in this microcosm they keep in their bag. If I asked you to make a miniature of your personal world with objects that fit in a bag, which ones would you choose? My carmex, Geppetto’s biscuits, some striped notes from my friends, a love note, a red lipstick and a little bottle of red wine. Have you ever thought of designing/ or have you already designed a bag inspired by a specific woman? If so, would you share this story with us? Of course. The majority of ippolito bags are inspired by specific women. Let me talk to you about Alex, which has been named after my beloved friend Alexia Kirmitsi aka Miss Hysteria Asteria, a totally 80’s lady. While designing it I was wondering what sort of bag would match with all those wacky 80s outfits she wears every day; a quite plain bag, easily to be combined but at the same time the same intense as her personality. Which was the most important thing your collaboration with Tsumori Chisato taught you? That one day in Paris Tsumori Chisato appeared out of the blue in ippolito’s booth and talked to me about my work. That luck could knock your door any minute now, as long as you persevere.

Ποιο ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που σου έμαθε η συνεργασία σου με την Tsumori Chisato; Ότι μια μέρα στο Παρίσι, η Tsumori Chisato έτσι απλά ήρθε στο booth του ippolito και μου μίλησε για την δουλειά μου. Ότι η τύχη μπορεί να σου χαμογελάσει any minute now, αρκεί να επιμένεις. Που έχει ταξιδέψει ως τώρα η συλλογή σου; Τόκιο, Βερολίνο, Μιλάνο, Νέα Υόρκη, Παρίσι, Κοπεγχάγη, Λονδίνο, Κάιρο, Βηρυτό, Κωνσταντινούπολη, Σεούλ. Αυτές είναι πόλεις που το ippolito δεν έχει πάει μονό προς πώληση άλλα και έκθεση. Είμαι τυχερή που έχω πολλούς φίλους που ζουν στο εξωτερικό και αγοράζουν την δουλειά μου. Περιέγραψέ μου την αγαπημένη σου βόλτα

Which corners of the world have your designs reached so far? Tokyo, Berlin, Milan, New York, Paris, Copenhagen, London, Cairo, Beirut, Constantinople, Seoul. These are the cities where ippolito has traveled not only for sale purposes but also for exhibitions. I am so lucky to have so many friends who live abroad and buy my designs. Describe to us your favorite stroll in the centre of Athens. Walking all the way down Dionysiou Areopagitou street with an icecream on your hands. .It is one of the most beautiful pedestrian streets (not only in Athens) and this is where I breathe better. About what do you discuss more often with your friends those days? Lately, everybody keeps asking me about Gepetto’s (my dog) recovery. Which feeling, to your mind, holds sway this period? If it doesn’t represent your psyche, with which one would you supplant it? I see the most of the people desperate. And there are days when I feel the same. However, I know that the next day when I wake up, I will make coffee, I will walk to ippolito, I will smile to the people and things will feel a wee bit more right. How did you feel about the support the leather collar line received, the profit of which will be utilized for Gepetto’s therapy? Little had I expected such a big response, which made me highly emotional at the very beginning. Now my sentiments have switched to happiness the more I see how in Greece our behavior towards the animals changes; we love them more and have started respecting them. Our behavior towards animals shows our quality as people and with all this response I was given great hope.

στο κέντρο της Αθήνας; Με ένα παγωτό στο χέρι όλη την Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Είναι ο πιο όμορφος πεζόδρομος -όχι απλά της Αθήνας- και είναι εκεί που πάντα αναπνέω καλύτερα. Τι συζητάτε περισσότερο με τους φίλους σου αυτές τις μέρες; Τις τελευταίες μέρες όλοι με ρωτούν πως πάει η θεραπεία καλαζάρ του σκύλου μου του Geppetto. Ποιο πιστεύεις ότι είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί αυτή την περίοδο; Αν δεν σε αντιπροσωπεύει με τι θα το αντικαθιστούσες; Βλέπω τον περισσότερο κόσμο απελπισμένο. Και υπάρχουν μέρες που το ίδιο νιώθω κι εγώ. Ξέρω όμως πως την επόμενη μέρα που θα ξυπνήσω, θα φτιάξω τον καφέ μου,

θα περπατήσω ως το ippolito, θα χαμογελάσω στον κόσμο και τα πράγματα θα είναι λίγο πιο σωστά. Πώς ένιωσες για την υποστήριξη που είχε η σειρά με τα δερμάτινα κολάρα, τα έσοδα της οποίας θα εξασφαλίσουν τη θεραπεία του Geppetto; Δεν περίμενα τόσο μεγάλη ανταπόκριση πράγμα που με έκανε εξαιρετικά ευσυγκίνητη στην αρχή. Τώρα πλέον είναι περισσότερο χαρά, γιατί βλέπω πως στην Ελλάδα αλλάζουμε απέναντι στα ζώα, τα αγαπάμε περισσότερο και αρχίζουμε να τα σεβόμαστε. Η συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα δείχνει την ποιότητα μας ως άνθρωποι και αυτό που συνέβη, μόνο ελπίδα μπορεί να μου δώσει.

CARLOS DIEZ DIEZ D A N C I N G through fashion Συνέντευξη Ανδρέας Δημόπουλος Interview Andreas Dimopoulos

www.carlosdiezdiez.com

Spanish designer Carlos Diez Diez presented this fall a collection entirely in white. What is so particular about that is that for the first time he deviates from the joyful prints and shapes he’s used in the past and with which he’s made a name for himself in fashion. In the interview below he explains the reasons behind this change, discusses the contemporary fashion landscape in Europe and invites us to get carried away in his rhythm.

Ο Ισπανός σχεδιαστής μόδας Carlos Diez Diez παρουσίασε αυτό το φθινόπωρο μία συλλογή σε λευκό. Είναι αξιοσημείωτο ότι για πρώτη φορά παρεκκλίνει από τα εξεζητημένα πριντς που χρησιμοποιούσε μέχρι τώρα και τα οποία τον καθιέρωσαν. Στη συνέντευξη που ακολουθεί εξηγεί τους λόγους γι’αυτή την αλλαγή, εκφράζει τους προβληματισμούς τους για το σύγχρονο τοπίο στην Ευρωπαϊκή μόδα και μας καλεί να αφεθούμε στον ξέφερνο ρυθμό του. Στην τελευταία σου συλλογή που παρουσιάστηκε στην Εβδομάδα Μόδας της Μαδρίτης επικρατεί το λευκό χρώμα. Μεγάλη αλλαγή για εσένα που αγαπάς τα έντονα χρώματα, τα φανταχτερά prints. Στη καινούργια μου κολεξιόν ήθελα να δημιουργήσω μία αίσθηση καθαρότητας όλων των αισθήσεων. Τόσο σε άποψη χρώματος όσο και όγκου, ήθελα να προκύψει κάτι αγνό που να διατηρεί τον δυναμισμό και το χιούμορ των προηγούμενων συλλογών μου. Για αυτό το λόγο επέλεξα ένα τόσο μοναδικό χρώμα όπως το λευκό που αποπνέει μία ηρεμία αλλά και να παίξω με τις υφές ώστε να αναδύεται μια αίσθηση ρομαντισμού και δυναμισμού ταυτόχρονα. Ποια είναι τα αγαπημένα σου υλικά και πώς χειρίζεσαι τον όγκο και τα σχήματα; Ένα από τα αγαπημένα μου υλικά είναι το βαμβάκι, ο όγκος και τα σχήματα προσαρμόζονται στο concept και τα υλικά που επιλέγω, σχεδόν πάντα όμως οι γραμμές μου δεν ‘κολλάνε’ πάνω στο σώμα. Μου αρέσουν τα ρούχα που ταιριάζουν το ίδιο αρμονικά και στους άντρες και στις γυναίκες. Στα show σου πάντα επιλέγεις μία μίξη μοντέλων και ‘καθημερινών’ ανθρώπων.

What led you to an all-white collection? How can you maintain a certain playfulness and twisted sense of humor with only one color? In my new collection I needed to create a kind of purity for all the senses. In terms of color and volume, I wanted to create something pure without lacking drive and humor that characterize my previous works. For this reason I chose such a unique color like white that would exude certain tranquility and other times play with textures that would give a sense of romance and dynamism at the same time. What are your favorite materials and how do you treat volume and shapes? Cotton is one of my favorite materials, volume and form depend on the concept and materials I choose but I almost always use lines that are detached from the body. I prefer clothes which are suitable for both men and women without making any distinctions. You always choose a mixture of models and “real” people for your shows. Why do you insist on that? This certain type of beauty that professional models possess does not concern me at all; they all are more or less the same and I search for the different. I am mostly interested in character and manner by someone who is not aware of their beauty. Mixing street people with classic models in my shows demonstrates my personal viewpoint about fashion. How does the Spanish fashion industry react to the current times of recession? Do you think this will bring a change both in the Span-

Γιατί επιμένεις σε αυτή την τακτική; Ο τύπος ομορφιάς που συναντάται στα μοντέλα- επαγγελματίες δε με συγκινεί ιδιαίτερα, σε γενικές γραμμές είναι ίδιοι και εγώ αποζητώ το διαφορετικό. Με ενδιαφέρει ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά κάποιου, που δεν έχει επίγνωση της ομορφιάς του. Αυτό το πάντρεμα καθημερινών ανθρώπων με τα κλασσικά μοντέλα συνάδει με την άποψη μου για τη μόδα και αυτό θέλω να δείχνω στα show μου. Πώς απαντά η Ισπανική μόδα στη σημερινή κρίση που βιώνουμε; Τι αλλαγές πιστεύεις ότι θα επιφέρει όλο αυτό στην ισπανική και ευρωπαϊκή βιομηχανία μόδας; Η ισπανική βιομηχανία εξαφανίζεται ραγδαία, ο κόσμος χτίζει τις επιχειρήσεις του στην Κίνα επειδή είναι πιο φθηνά και ως αποτέλεσμα οι μικρές επιχειρήσεις και οι μικροπωλητές κλεί-

ish and European fashion industry? The Spanish industry is rapidly disappearing, the whole world tends to manufacture in China because it is generally cheaper. As a result all the small businesses and artisans are closing down. I am really pessimistic concerning this issue; I don’t see any change at least in the short run. The world is moving at a staggering pace and people opt for fast money. I fabricate all my products in Spain and would rather believe that China will be soon fed up with this whole pressure and that business will return to its land of origin so as to create a sustainable industry. What is it impossible for you to live and create without? The most important thing that will give me strength to keep living and creating is to maintain the illusion of taking pleasure in doing things, whichever they might be, keep a free spirit and not poison me with all this negativity that surrounds me. Also, being faithful to my principles and not falling into the trap of globalization. What other forms of art do you draw inspiration from and which do you feel closest to? I’m interested in all kinds of art but most of all music is what inspires me most. I’m influenced by anything that takes place around me and not only in terms of art. Sometimes a night-out of dancing in a club could turn out to be more inspiring than a painting hanging in a museum. How do you expect the greek audience to respond to your designs? I hope they will enjoy the energy my work exudes and that they will see it as a song while they get carried away by the rhythm of a collection which is made to stir the senses.

νουν. Είμαι αρκετά απαισιόδοξος με το συγκεκριμένο θέμα, δεν βλέπω κάποια θετική αλλαγή τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Ο κόσμος κινείται πολύ γρήγορα και στοχεύει στο γρήγορο χρήμα. Εγώ παράγω όλα μου τα προϊόντα στην Ισπανία, θέλω να σκέφτομαι πως οι Κινέζοι θα κουραστούν όλη αυτή τη πίεση και θα επιστρέψουμε στην εγχώρια παραγωγή για να δημιουργήσουμε μία βιώσιμη βιομηχανία. Χωρίς τι θα σου ήταν αδύνατον να ζήσεις και να δημιουργήσεις; Το να διατηρήσω την ψευδαίσθηση της ευχαρίστησης στο να κάνω διάφορα πράγματα, οποιαδήποτε και να είναι αυτά, να κρατήσω ελεύθερο το πνεύμα μου και να μην δηλητηριάζομαι από όλον τον αρνητισμό που με περιβάλλει. Να παραμείνω πιστός στις αρχές μου και να μην πιαστώ στα δίχτυα της παγκοσμιοποίησης,

Από ποιες άλλες καλλιτεχνικές μορφές αντλείς έμπνευση και ποια νιώθεις πιο κοντά σου; Κάθε μορφή τέχνης με ενδιαφέρει αλλά η μουσική με εμπνέει περισσότερο από όλες. Με επηρεάζουν όλα τα πράγματα που συμβαίνουν τριγύρω μου και δε μιλάω μόνο για τέχνη. Μερικές φορές μια βραδιά ξέφρενου χορού σε ένα club μπορεί να δώσει μεγαλύτερη έμπνευση από έναν πίνακα κρεμασμένο σε ένα μουσείο. Τι ανταπόκριση περιμένεις από το ελληνικό κοινό στις δημιουργίες σου; Ελπίζω να διασκεδάσουν με την ενέργεια που αποπνέει η δουλειά μου, να την αντιληφθούν σαν ένα τραγούδι και να αφεθούν στο ρυθμό μίας συλλογής που φτιάχτηκε για να διεγείρει τις αισθήσεις.

LYKOS falling into the invisible hole Συνέντευξη Δέσποινα Ραμαντάνη Interview Despina Ramantani Φωτογραφία Ελίνα Γιουνανλή Photography Elina Giounanli

Κρεμασμένοι από μια κλωστή στην άκρη της πόλης, άνδρας και γυναίκα, έρωτας και θάνατος, θύτης και θύμα, αγωνίζονται μέχρι τελικής πτώσεως κάτω απ’ φως και το σκοτάδι που υποδεικνύει η παρουσία και η απουσία… Η Αστάρτη Αθανασιάδου και ο Αχιλλέας Χαρίσκος μιλούν στο Ozon Raw για την παράσταση «Λύκος» σε δραματουργία Κυριάκου Αθανασιάδη, ακολουθώντας τα βήματα της χορευτικής έκφρασης ως τις όχθες ενός έρωτα που «θέλει πολύ αίμα για να γεμίσει και για να διατηρηθεί…» Λύκος: πώς σκιαγραφείται η ασυνείδητη ταυτότητα του εαυτού μέσα από τις ψυχολογικές ποιότητες του αρσενικού και του θηλυκού, με την μορφή άνιμα και άνιμους, στην παράσταση; Συνειδητά, οι ταυτότητες των φύλων αλληλοεπικαλύπτονται. Τα σώματα, ναι, ξεχωρίζουν, ξεχωρίζουν εμφανώς και με όλους τούς τρόπους, αλλά επιδίωξή μας ήταν να συνυπάρχουν σε ένα είδος —ας πούμε— αποσχισμένου ανδρόγυνου, αν δεν ακούγεται πολύ διανοουμενίστικο όλο αυτό. Ο Άντρας γνωρίζει τις ιδιότητές του, και η Γυναίκα το ίδιο, μα συχνά από ένα σημείο και μετά δανείζονται στοιχεία ο ένας από τον άλλο. Μπερδεύουν τα λόγια τους. Κλέβουν και αναπαράγουν τις κινήσεις τους. Πονάνε ακριβώς το ίδιο, και, όπως τούς έχει γεννήσει το ίδιο σκοτάδι, αυτό το σκοτάδι, τους τρώει στο τέλος. Έρωτας: τι οριοθετεί τον θύτη από το θύμα (του); Μιλάμε πάλι για το ίδιο, πάνω-κάτω, φαινόμενο: το θύμα επιθυμεί διακαώς να βρεθεί, να πιαστεί στη φάκα, να φαγωθεί, να «νικήσει» διά της δικής του εξοντώσεως. Ας σκεφτεί κανείς ένα τέρας που έχει αγγελική μορφή, και που ο τρόπος του να κάνει το «κακό» είναι να βγάζει από τον αθώο περαστικό ένα άσχημο πράγμα, βίαιο και αποκαλυπτικό, που το σκοτώνει — που σκοτώνει το αγγελόμορφο τέρας. Μιλάμε, δηλαδή, για έναν Λύκο που πονάει όταν σκοτώνει, και για ένα θύμα, μια αθώα Κοκκινοσκουφίτσα, που λαχταράει να τη νικήσει. Γιατί έτσι μόνο μπορεί να νική-

Hanging from a thread on one side of the city, man and woman, love and death, perpetrator and victim, fight until their last breath under the light and the darkness that presence and absence dictate…Astarti Athanasiadou and Achileas Hariskos talk to Ozon Raw about the whole conception, creation and performing of ‘Lykos’ in Kyriakos Athanasiadis’ composition following the steps of dance expression to the shores of love which ‘’need loads of blood to be fulfilled and preserved. ‘’ LYKOS: How is the unconscious identity of the self traced out through the psychological qualities of male and female, under the form of anima and animus in the play? Consciously, the identities of the two sexes are inter- covered. The bodies are easily distinguished in every way but our goal was to coexist in a kind of –let’s say- independent androgyne. I hope all this doesn’t sound too highbrow. Man knows his properties and so does Woman, but often after a certain point they borrow properties from one another. They mix their words. They steal and reproduce their movements. They hurt exactly the same and, as they have been born out of the same darkness, this darkness eats them both. Love: Which are the boundaries between the perpetrator and (its) victim? We are talking more or less about the same phenomenon: the victim covets to be found, to get trapped, to be caught, to‘win’ through its own extermination. Think about a monster with an angelic form, whose ‘evil’ property is its ability to ‘take out’ from an innocent passer-by a bad Thing, something violent and revealing that kills this angel-like monster. In other words, we are talking about a Wolf, who aches when he kills and about a victim, an innocent Red Riding Hood, that yearns to be beaten. Because this is the only way she can win. Is this love? In a way it is, but definitely this kind of love needs loads of blood to be fulfilled and preserved. Dance: Which steps does the battle of the two sexes follow? The ones that the light and its absence dictate. Or the sudden outburst of light, the one that hurts the eyes. In the darkness, he and she are separated; it is this unmediated double being that struggles to

σει η ίδια. Αν είναι έρωτας αυτό; Ναι, κατά μία έννοια είναι. Αλλά σαφώς ένας έρωτας που θέλει πολύ αίμα για να γεμίσει και για να διατηρηθεί. Χορός: ποια βήματα ακολουθεί η μάχη των δύο φύλων; Αυτά που του υπαγορεύει το φως, και η απουσία του. Ή η ξαφνική γέννηση του φωτός, αυτή που πονάει τα μάτια. Στο σκοτάδι, πάντα εκείνη κι εκείνος είναι χώρια: είναι αυτό το αδιαμεσολάβητο διπλό ον που πασχίζει να γεννηθεί, να τραφεί, να κάνει έρωτα και να πεθάνει προσπαθώντας να γεννήσει με τη σειρά του, να διχοτομηθεί. Στο φως, όλα αλλάζουν, παραμορφώνονται από τον «ήλιο», αν και δεν παύουν να είναι (ίσως και περισσότερο) τρομακτικά. Και το φως φέρνει μαζί του και τον Λόγο, που θέλει να είναι κομμάτι της

be born, fed, to make love and die while trying in turn to give birth, to be divided. In the light, everything changes, they are distorted by the ‘sun’ although they don’t cease to be (sometimes even more) scaring. And the light brings along the Speech, which wishes to be in a way part of a dance expression. Both characters fight and role-play. Co-existence: How does it fall into the ‘invisible hole’ of the urban scenery? We have chosen an extreme way to talk about the city in terms of scenography, costumes, music and kinesiology. The urban scenery is all-pervasive (only under the light) and holds sway over the leading actors in the same natural way we observe in all the great historic ‘dynamics’, in which revolve the ‘characters of the story’, men, women, whole social structures. The city has married and tangled the couple, it has tied it with strings and moves it like a good marionette player with his dolls: spasmodically and definitively. Athens 2012: ‘A theatre of dead sentiments’ or ‘an arena of strong psychological conflicts’? Athens is a metropolis. Every metropolis is a lively super-being that includes all sorts. All this filthiness, all this disorder, all this desperation, all this horrible and brutal violence, all this (one more time spasmodic) movement is part of this context: you cannot pretend you don’t see it, and you are not allowed just to wipe it out, to hide or expel it. It will find its way because simply enough it had never lost it. Something different is about to come here, something hasn’t been born yet, but we just don’t see it. We have to wait, to see, to create. When the wolf…. …you are here.

χορευτικής έκφρασης υπό μία έννοια. Οι δύο χαρακτήρες παλεύουν και παίζουν θέατρο. Συνύπαρξη: πώς πέφτει μέσα στην «αόρατη τρύπα» του αστικού τοπίου; Επιλέξαμε ακραίο τρόπο για να μιλήσουμε για την πόλη. Σκηνογραφικά, ενδυματολογικά, μουσικά, κινησιολογικά. Το άστυ είναι μονίμως παρόν (μόνο στο φως όμως) και άρχει επί των πρωταγωνιστών, και μάλιστα μ’ αυτή την ευκολία που παρατηρούμε σε όλα τα μεγάλα ιστορικά «δυναμικά» που εντός τους κινούνται τα «υποκείμενα της ιστορίας», άντρες, γυναίκες, ολόκληροι κοινωνικοί σχηματισμοί. Η πόλη έχει παντρευτεί κι έχει μασήσει το ζευγάρι, το ’χει δεμένο με κλωστές και το κινεί όπως κάθε καλός μαριονετίστας τις κούκλες του: σπασμωδικά και τελεσίδικα. Αθήνα 2012: «θέατρο νεκρών αισθη-

μάτων» ή «αρένα έντονων ψυχολογικών συγκρούσεων»; Η Αθήνα είναι μια μητρόπολη. Οι μητροπόλεις είναι ζωντανοί υπεροργανισμοί που εμπεριέχουν καθετί. Όλη της η βρομιά, όλη της η αταξία, όλη της η απόγνωση, όλη της η φρικτή και απάνθρωπη βία, όλη της η (ξανά σπασμωδική) κίνηση είναι κομμάτι αυτού του συγκειμένου: δε μπορείς να κάνεις πως δεν το βλέπεις, και δε σου επιτρέπεται απλώς να το σκουπίσεις, να το κρύψεις ή να το εξοβελίσεις. Θα βρει το δρόμο της, γιατί απλούστατα δεν τον έχασε ποτέ. Κάτι διαφορετικό κυοφορείται εδώ, που ίσως και να έχει γεννηθεί, αλλά να μην το βλέπουμε. Πρέπει να περιμένουμε, να ζούμε, και να δημιουργούμε. Όταν ο λύκος… …είσαι εδώ.

Hidden O rc h estra SOUND eSCAPES Συνέντευξη Μαρία Πασσαριβάκη Interview Maria Passarivaki Φωτογραφία Ιωάννα Χατζηανδρέου Photography Ioanna Chatziandreou

www.hiddenorchestra.com

Οι Hidden Orchestra είναι μία συμφωνία μεταξύ πέντε μουσικών με έδρα το Εδιμβούργο. Έχοντας για frontman δύο ντράμερ και σε γενική παραγωγή του Joe Acheson,καταφέρνουν να παράγουν beats τεχνικά άψογα. Με κινηματογραφική ηχοτροπία και έγχορδα που προσδίδουν μία ατμοσφαιρική dark-bliss αίσθηση, το παιχνίδι τους παίζεται πάντα επί σκηνής. Οι Hidden Orchestra έβαλαν στη βαλίτσα τους τη μουσική τους, ήχους πουλιών και κυμάτων από ένα απομακρυσμένο νησί της Σκωτίας, και αποφάσισαν να περιπλανηθούν στην Αθηναϊκή πρωτεύουσα. Καθώς έστηναν τον κόσμο τους στο Six Dogs, μοιράστηκαν μαζί μας τις εμπειρίες τους και μας μίλησαν για το νέο τους άλμπουμ «Αρχιπέλαγος» Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του να αποτελείς μέλος της αστικής μουσικής σκηνής του Εδιμβούργου; Επειδή δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που να παίζουν κάτι παρόμοιο στο Εδιμβούργο, ξεκινήσαμε από πολύ νωρίς κάνοντας πολύ δυνατά support, πράγμα που δεν θα συνέβαινε στο Λονδίνο καθώς θα διάλεγαν κάποιο πολύ πιο γνωστό όνομα από εμάς (να φανταστείτε πως οι πρώτες μας support εμφανίσεις ήταν για τους Jaga Jazzist, Bonobo και Giles Peterson). Το κύριο μειονέκτημα είναι πως όλα τα καλά club και μουσικοί χώροι έχουν κλείσει μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια, πράγμα πολύ θλιβερό. Πώς συνδέονται τα παραδοσιακά όργανα με το εδώ και τώρα; Προσφάτως, βρέθηκα στη Νότιο Ιρλανδία να παίζω μουσική με τέσσερις παραδοσιακούς οργανοπαίχτες από Ιρλανδία, Ουαλία, Σκωτία και Νότια Αγγλία (δύο άρπες και δύο γκάιντες), όπου ηχογράφησα υλικό από τη μουσική τους και ‘πείραξα’ τους ήχους τους live πάνω στη σκηνή, επαναπροσδιορίζοντας με αυτό τον τρόπο παραδοσιακούς ήχους σε ένα πιο μοντέρνο πλαίσιο και επεκτείνοντας με διακριτικό τρόπο τις φυσικές ιδιότητες των οργάνων (τόνος, ένταση, ηχώ, αντήχηση κτλ.)

The Hidden Orchestra is a music band of five musicians based in Edinburg, UK. Having two drumers as the frontmen, in a general production by Joe Acheson, who is the mastermind behind the band, they produce beats almost immaculate. With cinematic soundscapes and strings, they are lending an atmospheric dark-bliss feel, and the game is played on stage. Hidden Orchestra took on a voyage their music, birdsongs and wave sounds from a far-flung Scottish island, and then decided to pop by the Athenian capital for the finale of an extensive European tour. While they were setting up their world at Six Dogs, they shared with us their experiences and chatted about their second released album «Archipelagos». What are the advantages and disadvantages of being involved in the urban music scene in Edinburgh after all? Because there weren’t many other people doing much closely-related stuff in Edinburgh, it meant that we got to do some great support slots early on, when in somewhere like London there would have been many other acts higher up the list (our first few gigs included supports for Jaga Jazzist, Bonobo and Gilles Peterson). The main disadvantage is currently that nearly all of the good clubs and live music venues have closed in the last ten years, which is very depressing. What is your way to bring traditional sounds to the here and nowq Currently, I am in Northern Ireland, performing with 4 traditional instrumentalists from Ireland, Wales, Scotland and Northern England (two harps and two bagpipes), in which I sample and manipulate their sounds live on stage, reinterpreting traditional tunes in a more modern context, and subtly extending the natural properties of the intstruments (pitch, volume, resonance, reverberation, etc) How can you manage to get this harmony between the titles and the feeling deriving from your songs? The titles are the last stage in the process - the tracks usually have various (usually meaningless) working titles until they are finished and then we decide on an appropriate name. Following the special edition LP of your albums, do you consider vinyl as the best way for one to listen to the music? Vinyl is a lovely way to listen to music, but it’s not very practical. It’s

Πώς πετυχαίνετε αυτή τη σχέση αρμονίας ανάμεσα στον τίτλο και την αίσθηση που αποπνέει το κάθε τραγούδι; Ο τίτλος αποτελεί το τελευταίο μέρος της διαδικασίας- τα κομμάτια αποκτούν διάφορους τίτλους (κυρίως χωρίς νόημα) μέχρι να ολοκληρωθούν- και ύστερα αποφασίζουμε το όνομά τους. Βλέποντας την ειδική LP έκδοση των δίσκων σας αναρωτιέμαι αν θεωρείτε το βινύλιο ως τον καλύτερο τρόπο για να ακούσει κάποιος μουσική. Το βινύλιο είναι ένας ευχάριστος τρόπος να ακούς μουσική αλλά δεν είναι πολύ πρακτικός. Επίσης είναι το πιο ωραίο πακέτο ως τώρα που έχουμε συνθέσει για να πουλήσουμε τον δίσκο μας και από τη στιγμή που ο κόσμος μπορεί να μετατρέψει το CD σε μορφή MP3, αποτελεί εξωτερικά μια πολύ

also by far the nicest package that we sell the album in - and since most people would simply rip a CD to mp3, it makes for a nice physical representation of the record. The best way to listen to the music is probably to replicate the conditions under which I wrote it . You fundamentally are creating cinematic sounds, do you have any interest in doing the soundtrackfor films in the years to come? Yes, film soundtracks is something I have always wanted to do other than that, I would like to continue to work with a wide variety of musicians, and to find a way of doing some performances with a full orchestra (ideally in the amphitheatre at the Odeon of Herodus Atticus, with full projection mapping visuals and lighting on the fantastic architecture...) Recently you went on the other side of the pond aka Athens, where you left the audience absolutely stunned. How did you personally find this experience? We had a great time, we found the crowd highly attentive and responsive - plus the sound was amazing, which always makes a huge difference - all in all it was a great end to the tour. What could be the sounds you would record from Athens? It’s impossible to predict - occasionally I stumble across a sound which I can relocate and record later or the following day, like a piece of machinery or a chiming clock bell or rush hour traffic for example but the best sounds are usually the unexpected, when you just put on the headphones, turn up the sound, and start recording.

καλή παρουσίαση για τον δίσκο. Ο καλύτερος τρόπος να ακούσεις την μουσική είναι αναπαράγοντας τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτή γράφτηκε: βάζεις το CD να παίξει με καλή ποιότητα ηχείων και μπάσων. Κατά βάση δημιουργείτε κινηματογραφικούς ήχους, θα σας ενδιέφερε να συνθέσετε μουσικά θέματα για ταινίες στα επόμενα χρόνια; Όντως, η σύνθεση μουσικής για ταινίες είναι κάτι που πάντα ήθελα να κάνω, πέρα από αυτό θα ήθελα να συνεχίσω να δουλεύω με μία ευρεία γκάμα μουσικών και να πετύχω μια εμφάνιση με ολόκληρη ορχήστρα (το ιδανικό θα ήταν στο αμφιθέατρο του Ωδείου Ηρώδου Αττικού με την προβολή οπτικών σε ένα μεγάλο πλαίσιο και να φωτίζεται η υπέροχη αρχιτεκτονική του χώρου. ) Προσφάτως βρεθήκατε στην άλλη μεριά

της όχθης (στην Αθήνα) όπου αφήσατε το κοινό σας άναυδο. Πώς σας φάνηκε αυτή η εμπειρία; Περάσαμε απίστευτα και το κοινό μας φάνηκε πολύ προσηλωμένο και δεκτικό, και φυσικά ο ήχος που ήταν απίστευτος και πάντα κάνει τη διαφορά. Ήταν ο τέλειος τρόπος να ολοκληρώσουμε τη περιοδεία μας. Ποιους ήχους θα ηχογραφούσατε από την Αθήνα; Είναι δύσκολο να προβλέψεις κάτι τέτοιοπεριστασιακά βρίσκω κάποιον ήχο που μπορώ να ξαναβρώ και να τον ηχογραφήσω αργότερα ή την επόμενη μέρα, όπως ο ήχος από κάποια μηχανή, ένα καμπανάκι ή την κίνηση στις ώρες αιχμής, αλλά οι καλύτεροι ήχοι έρχονται συνήθως απροσδόκητα , όταν φοράς τα ακουστικά σου, ανεβάζεις τον ήχο και ξεκινάς να ηχογραφείς.

MICHALIS KONSTANTATOS triggered by anything Συνέντευξη Βάνια Μίχα Interview Vania Micha Φωτογραφία Νίκος Κατσαρός Photography Nikos Katsaros michaliskonstantatos.wordpress.com

Στον Μιχάλη Κωνσταντάτο αρέσει να είναι γύρω-γύρω. Ζει, εμπνέεται και σκηνοθετεί στην Αθήνα, αλλά το μυαλό του είναι έξω, γιατί φοβάται πως εδώ νεκρώνουν τα πάντα. Με αφορμή την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, αλλά και τη θεατρική παράσταση X-Tokio που ανεβάζει με την θεατρική του ομάδα blindspot από 3 Δεκεμβρίου στο Από Μηχανής Θέατρο, ο Μιχάλης μοιράζεται με το OzonRaw τη δική του ματιά για τον πολιτισμό. Από πού αντλείς τις ιδέες σου; Υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που με απασχολούν τελευταία σε σχέση με ό,τι συμβαίνει γύρω μου. Όταν κινούμαι στην πόλη πάντα παρατηρώ τα πράγματα μέσα από αυτό το πρίσμα. Οι ιδέες ζυμώνονται μέσα μου χωρίς να το καταλάβω. Μία μέρα παίρνουν μορφή, γίνονται μια ιδέα και ξέρω ότι θέλω να κάνω αυτό. Η αφορμή μπορεί να είναι το οτιδήποτε, ακόμα και το πώς θα δέσω τα κορδόνια μου. Δεν βασίζομαι τόσο στο σενάριο, δηλαδή στο κείμενο, γιατί οι εικόνες είναι αυτές που μου έρχονται, δηλαδή τις εικόνες φαντάζομαι, σκηνοθετώ και μετά τις καταγράφω. Πάντα η σκέψη μου στο θέατρο ξεκινάει από μια εγκατάσταση. Σκέφτομαι πρώτα το χώρο στον οποίο υπάρχει αυτή η ιστορία και η εγκατάσταση μου γεννάει την ιστορία. Πώς σου προέκυψε η ομάδα blindspot; Δεν ξεκίνησα από την αρχή να δουλεύω μέσα σε ομάδες. Ο κινηματογράφος για τον σκηνοθέτη είναι μια πιο μοναχική πορεία, πρέπει να παίρνεις εσύ τις αποφάσεις για όλα. Έτσι είχα μάθει να λειτουργώ. Αργότερα βρεθήκαμε με την ηθοποιό Γιώτα Αργυροπούλου και στήσαμε την blindspot και είδα ότι τελικά με ενδιαφέρει να δω και το πώς μπορώ να λειτουργήσω και να σκηνοθετήσω μέσα σε μια ομάδα. Στην αρχή με δυσκόλεψε λίγο αν και πάντα ήμουν φαν της ομαδικής δουλειάς. Μπορεί να ξεκινήσει από κάπου το πράγμα και να πάει κάπου αλλού. Ακόμα και αν έχεις σκληροπυρηνικά ένα συγκεκριμένο πράγμα που θες να πεις, το γεγονός ότι μπαίνουν μέσα στο πρότζεκτ διάφοροι άνθρωποι, αμβλύνει τις γωνίες και γίνεται και για σένα κάτι πιο μεστό. Στο Luton, τη νέα σου ταινία, τρία πρόσωπα που δεν έχουν κανένα προφανές κοινό σημείο βρίσκουν τρόπο διαφυγής από τη καθημερινότητά τους σε ακραίες πράξεις βίας προς διάφορους άγνωστους. Ποιο είναι το

Michalis Konstantatos likes being all around. He lives, gets inspired and directs in Athens but his mind is abroad as he fears that everything here gradually dies. After his first full-length film and the theatrical play X-Tokio he is about to present in collaboration with blindspot team starting from December 3rd at Apo Mixanis theatre, Michalis shares with OzonRaw his own perspective about culture. How was blindspot team formed? I wasn’t collaborating with teams at the beginning. In cinema, a director follows a lonely route; you have to decide by yourself about everything. This is how I had learnt to work. But after getting to know the actress Giota Argyropoulou, we formed blindspot and this is when I realized that I was interested in seeing how I could work and direct as part of a team. At the very beginning it was quite difficult although I have always been a fan of team work. When working in a team anything could take an unexpected turn. Even if you radically support this specific thing you want to say, due to the fact that various people get involved in the project, it ends up being expressed in a more moderate manner and, even for you too, it gets more rounded. From where do you draw your ideas? There are specific issues that concern me lately regarding everything that happens around me. When I walk around the city I observe things through this angle. The ideas grow inside me subconsciously and one day they take shape, become an idea and I know what exactly I want to do. It could be triggered by anything, even with the simplest thing like lacing my shoes. I don’t pay so much attention on the script, the text, because the pictures are the ones I come up with, these are the ones I imagine, shoot and then document. My thought in a theatrical play always begins from an installation. First I think about the venue, in which the story takes place and then the installation creates this story. In Luton, your new film, three people, who obviously don’t have anything in common whatsoever find a way to escape from their everyday life through extreme violent acts against random strangers. Which is your comment on violence taking especially into consideration all those intense incidents we face nowadays. This whole tense and subliminal violence existed always and everywhere. Every human relationship involves violence, whether you go to the supermarket or you go for a drink with your friends, everywhere.

σχόλιό σου πάνω στη βία, ειδικά σε σχέση με τις έντονες εκφάνσεις που έχει πάρει τον τελευταίο καιρό; Όλη αυτή η ένταση και η υπόγεια βία υπήρχε πάντα και παντού. Όλες οι ανθρώπινες σχέσεις εμπεριέχουν βία, είτε πας στο σούπερ μάρκετ, είτε πας με τους φίλους σου για ποτό, παντού. Πάνω σε αυτό έτυχε να συζητάμε με τον Στέλιο Λυκουρέση και πάνω στην κουβέντα προέκυψε η ιστορία του Luton. Αρχίσαμε να γράφουμε μαζί, ανταλλάσαμε ιδέες και τελικά καταλήξαμε στο σενάριο. Τότε λέγαμε ότι θα μας πάρουνε με τις πέτρες, θα λένε που τα είδατε αυτά τα πράγματα. Ήταν κάπως προφητική η ταινία. Αν την είχαμε γυρίσει τότε που τη γράψαμε μπορεί να μην την καταλάβαινε κάποιος όπως θα την καταλάβει τώρα. Η ταινία θα προβληθεί τελικά κάπου μέσα στο 2013. Πώς βλέπεις τη δυναμική του αποκαλούμε-

I was found discussing about this issue with Stelios Lykouresis and during this conversation we came up with ‘Luton’. We started writing together, exchanged ideas and this is how we ended up with the script. At first we thought they would lynch us. This film was kind of a prophesy. Had we filmed it the days we wrote it nobody would conceive it the way they conceive it now. Finally the film will be screened sometime in 2013. What is your opinion about the potential of the so-called greekwave happening right now abroad? I believe it is a good thing that Greece as an issue is in fashion because it encourages us to expand abroad. On the one hand we serve what they want us to do but essentially we take advantage of that by expressing our own thoughts and showing what we can do. To my mind, a few interesting films have come out. However, despite this whole trend of unification among greek creators under the greekwave label, I strongly believe that each and everyone has his own mark and distinctive features that demonstrate their differences. There are people who share common aesthetics, but each one expresses things in his own special way because he, himself, is a special person. On the other, films happen to be created miraculously, given the lack of budget. Over the last years there exists in the Greek cinema a totally wrong, to my mind, viewpoint, that despite of the crisis the cinema insists and that people can make it on their own. Consequently, any organization that is supposed to be supporting the art scene uses that as a great alibi so as to turn their backs even more. Most works conducted today are attributed to the remains of creativity found in this field. One day this will lead to a dead-end because no one is interested where this whole situation will end up, especially in culture. We will get economic feedback for some time, we will all do some works but after some point there will be no actual support for some things to happen and then how will films and plays be contrived without any money?

νου greekwave στο εξωτερικό; Το ότι η Ελλάδα έχει γίνει μόδα ως θέμα καλό είναι γιατί μας δίνει βήμα έξω. Ναι μεν εξυπηρετούμε αυτό που θέλουν να κάνουν, αλλά στην ουσία επωφελούμαστε απ’ αυτό, αφού μπορεί να ακουστεί και έξω η φωνή μας και να δείξουμε και εμείς τι κάνουμε. Πιστεύω ότι έχουν βγει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες ταινίες. Παρά την τάση ενοποίησης των ελλήνων δημιουργών κάτω από τη ταμπέλα του greekwave, θεωρώ ότι καθένας έχει το δικό του στίγμα και υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κοινή αισθητική, όμως από εκεί και πέρα ο καθένας λέει τα πράγματα με ξεχωριστό τρόπο γιατί είναι ξεχωριστός άνθρωπος. Από την άλλη, οι ταινίες φαίνεται να γίνονται ως εκ θαύματος, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν χρήματα από πουθενά.

Στο ελληνικό σινεμά τα τελευταία χρόνια επικρατεί η άποψη, με την οποία δε συμφωνώ καθόλου, ότι παρά την κρίση, το σινεμά επιμένει και οι άνθρωποι μπορούν και μόνοι τους. Και αυτό γίνεται ένα φοβερό άλλοθι για οποιοδήποτε φορέα που στηρίζει υποτίθεται τις τέχνες για να γυρνάει ακόμα περισσότερο τη πλάτη. Οι περισσότερες δουλειές που γίνονται σήμερα θεωρώ ότι οφείλονται στα αποθέματα δημιουργικότητας που έχουν μείνει στο χώρο. Κάποτε αυτό θα φτάσει σε ένα ταβάνι γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται για το πώς θα προχωρήσουν τα πράγματα, ιδίως στον πολιτισμό. Θα μας τροφοδοτεί για λίγο καιρό ακόμα, θα κάνουμε όλοι δουλειές, αλλά κάποια στιγμή, αν δεν υπάρξει και κάποια πραγματική βοήθεια για να συμβούν ορισμένα πράγματα, πώς θα γίνουν οι ταινίες και οι παραστάσεις, με αέρα;

STEVEN TAI REINVENTING THE GEEK CHIC Συνέντευξη Ανδρέας Δημόπουλος Interview Andreas Dimopoulos Φωτογραφία Νικόλας Βεντουράκης Photography Nikolas Ventourakis

www.steventai.co.uk

A Chuck Palahniuk fan, an eclectic nerd at school and this year’s winner of the Chloé Prize at Hyères Festival, Steven Tai reinvented ‘geek chic’ with his unusual, highly sophisticated and imaginative collection. Τhe London-based designer talks to OZON about how he made it from a small Vancouver sportswear family business to being one of Europe’s most prominent new talents in fashion.

Θαυμαστής του συγγραφέα Chuck Palahniuk, επιλεκτικό σπασικλάκι στο σχολείο και βραβευμένος από τον οίκο Chloé στο φετινό Hyères Festival, o Steven Tai επαναπροσδιόρισε το ‘geek chic’ με την ασυνήθιστη, άκρως εξεζητημένη και ευφάνταστη συλλογή του. Ο νεαρός σχεδιαστής με έδρα το Λονδίνο μιλάει στο ΟΖΟΝ για το πώς κατάφερε ξεκινώντας από μία μικρή οικογενειακή επιχείρηση αθλητικών ειδών στο Βανκούβερ να γίνει ένα από τα ποιο πολυσυζητημένα ταλέντα στη μόδα. Ποιες είναι οι πιο παλιές αναμνήσεις που έχεις από το χώρο της μόδας; Η οικογενειακή μας επιχείρηση ανήκει στη βιομηχανία παραγωγής ενδυμάτων και εγώ μεγάλωσα στο Μακάου με ραπτομηχανές και σωρούς υφασμάτων. Το αστείο είναι πως παρόλο που στην ουσία μεγάλωσα μέσα σε αυτό το εργοστάσιο, δεν με ενδιέφεραν ιδιαίτερα τα ρούχα. Προτιμούσα να τριγυρνώ ανέμελος στο εργοστάσιο και να παίζω με τα άλλα παιδιά. Η οικογένεια μου εξειδικευόταν στη παραγωγή αθλητικών ειδών (technical sportswear) και πιστεύω πως η πρώτη ανάμνηση μου σχετικά με τη μόδα ήταν όταν ανακάλυψα τα αθλητικά σορτσάκια με ειδικό pad. Νομίζω πως το γεγονός ότι μεγάλωσα σε ένα εργοστάσιο παραγωγής αθλητικών ειδών επηρεάζει μέχρι και σήμερα τη δουλειά μου. ‘Geeky‘ και ‘nerdy‘ ήταν μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον για να περιγράψουν τη συλλογή και την αισθητική σου. Ήσουν και εσύ nerd στο σχολείο; Μήπως η συλλογή σου είναι μια εκδίκηση των nerds; Χα! Δεν προορίζονταν ως εκδίκηση αλλά υποθέτω πως είναι ένας φόρος τιμής στο εν λόγω

What were your earliest fashion memories and influences? My family was in the garment manufacturing business and I grew up in Macao with sewing machines and masses amount of fabrics. But it is funny because even though I grew up in the factory, I was never particularly interested in the clothes. I was happier running around and playing with the other kids from the factory. My family only made technical sportswear and I think my first fashion memory would be when I discovered the cycling shorts with the padded chamois. I think my history of growing up in a sportswear factory really influenced my work even today. Were you a nerd back at school? Is your collection the revenge of the nerds? Ha! It was not meant to be revenge but I suppose it is a celebration of the stereotype. I was definitely nerdy during high school, but our friend group was a real eclectic mix of kids. Our group was consisted of the inbetweeners that just didn’t fit in any particular group. What was the last good book you read and what is your favorite one? Last good book I read was Chuck Palahniuk’s Invisible Monsters Remix. I have always been a big fan and even though it one of his earliest novels, I somehow missed it and I was really glad I got a chance to read it recently. Favorite book, that is really difficult for

στερεότυπο. Σίγουρα ήμουν σπασικλάκι στο γυμνάσιο, αλλά η παρέα μου ήταν μια πραγματικά επιλεκτική ομάδα ατόμων. Ας πούμε πως ήμασταν οι λίγο-από-όλα τύποι που δεν ‘κολλούσαν’ σε κάποια συγκεκριμένη παρέα. Τα βιβλία αποτελούν μεγάλη πηγή έμπνευσης για εσένα. Ποιο βιβλίο έχεις διαβάσει τελευταία και ποιο είναι το αγαπημένο σου; Το τελευταίο καλό βιβλίο που διάβασα ήταν τα ‘Αόρατα Τέρατα’ του Chuck Palahniuk σε αναθεωρημένη έκδοση. Πάντα ήμουν μεγάλος θαυμαστής του και παρόλο που είναι ένα από τα πρώτα του μυθιστορήματα, για κάποιο λόγο μου είχε ξεφύγει και γι’ αυτό χάρηκα πολύ που βρήκα την ευκαιρία να το διαβάσω πρόσφατα. Τώρα για το ποιο είναι το αγαπημένο μου βιβλίο, μου είναι δύσκο-

me to say. I think it might be one of my childhood novels as they fulfilled me with the most intriguing imageries. For example, anything by Roald Dahl or Le Petit Prince. Does your idea of a fragile and self-conscious fashion world, as expressed through your collection, clash with the realities of the real business? I actually experience the clash of reality more now as I am developing my business. As I am learning very quickly that to maintain the brand will require some compromise. What are your favorite materials to work with? Any material that might be industrious and unexpected.In terms of fabric, wool as I really enjoy its versatility and diversity. OZON Magazine’s 4FashionShake always welcomes new talented and acclaimed designers. How do you feel about showing in an event that elevates the artistic and multidisciplinary nature of fashion? Graduating from Central Saint Martins, we have always taken inspiration from art and often a lot of students’ works are in fact art. I feel really honoured to be able to participate in OZON’s 4FashionShake as I think this type of mentality needs to be taken beyond universities and be communicated to everyone.

λο να απαντήσω. Ίσως κάποιο από τα παιδικά μυθιστορήματα που γέμιζαν το κεφάλι μου με εντυπωσιακές εικόνες όπως για παράδειγμα όλα του Roald Dahl ή ο Μικρός Πρίγκιπας. Νιώθεις πως η δικιά σου θεώρηση για τον χώρο της μόδας ως έναν εύθραυστο και ευσυνείδητο κόσμο, όπως αντικατοπτρίζεται και μέσα από τη συλλογή σου, έρχεται σε αντιπαράθεση με τον αληθινό κόσμο; Αυτή την αντιπαράθεση με τη πραγματικότητα τη βιώνω περισσότερο τώρα όσο εξελίσσεται η επιχείρηση μου. Μαθαίνω πως για να διατηρήσω το label μου πρέπει να μάθω να συμβιβάζομαι. Με ποια υλικά σου αρέσει περισσότερο να δουλεύεις; Με οποιοδήποτε υλικό μπορεί να αξιοποιη-

θεί ποικιλοτρόπως και με απρόβλεπτο τρόπο. Το βαμβάκι για παράδειγμα είναι ένα υλικό που μ’ αρέσει να χρησιμοποιώ για τους παραπάνω λόγους. Το 4FashionShake που διοργανώνει το OZON είναι πάντα ανοιχτό σε νέα ταλέντα. Πώς νιώθεις που θα εμφανιστείς σε ένα event που εξυψώνει την καλλιτεχνική και πολυσχιδή φύση της μόδας; Στο Central Saint Martins πάντα θεωρούσαμε την τέχνη πηγή έμπνευσης και μάλιστα πολλές δημιουργίες των σπουδαστών θεωρούνταν τέχνη. Νιώθω μεγάλη τιμή που μπορώ να συμμετάσχω στο 4FashionShake του OZON καθώς κατά τη γνώμη μου αυτός ο τρόπος σκέψης πρέπει να διαδοθεί πέρα από τα πανεπιστημιακά πλαίσια.

julian zigerli calm + collected Συνέντευξη Ιωάννα Παπάζογλου Interview Joanna Papazoglou

www.julianzigerli.com

Λίγο πριν να σβήσουν τα φώτα και το σόου φτάσει προς το τέλος του, τα μοντέλα κάνουν την τελική ομαδική τους εμφάνιση στην πασαρέλα . Ο Julian βγαίνει τελευταίος, μας ευχαριστεί όλους που ήμασταν εκεί. Πάντα φαίνεται εκθαμβωτικός όταν φοράει τις δημιουργίες του. Από τις περιπετειώδεις κολεξιόν του, τη χρωματιστή του ιστοσελίδα μέχρι τη ζεστή του προσωπικότητα, ο Julian Zigerli φέρνει σε μια Εβδομάδα Μόδας τη σωστή συνταγή της επιτυχίας: παρουσιάζει μία εξαιρετική δουλειά και ταυτόχρονα παραμένει ήρεμος. Μόλις επέστρεψες από το Παρίσι όπου το fashion film σου με τίτλο ‘My daddy was a military pilot’ έλαβε μέρος στο φεστιβάλ ΑSVOFF της Diane Pernet. Πώς ήταν η εμπειρία σου; Δεν το χωράει ο νους μου πως για τρεις μέρες το φιλμ μου προβαλλόταν στο Κέντρο Ζορζ Πομπιντού! Αυτό όμως που μας έδωσε μεγαλύτερη ευχαρίστηση ήταν η ανταπόκριση του κόσμου. Είναι πραγματικά πολύ όμορφο να νιώθεις ότι παίρνεις κάτι πίσω όταν έχεις δώσει την καρδιά σου σε ένα πρότζεκτ. Ξεχωρίζεις για τα καινοτόμα ελβετικά υφάσματα, τα trademark σχέδια και το διακριτικό αθλητικό ύφος που χαρακτηρίζει τις συλλογές σου. Η λειτουργικότητα σε συνδυασμό με τα υψηλής ποιότητας υφάσματα και τα prints που λένε μια δική τους ιστορία σε συνδυασμό με το αθλητικό ύφος της καθημερινότητας νιώθω πως συνθέτουν μια συλλογή που παραμένει μοναδική αλλά την ίδια στιγμή ταιριάζει σε κάθε στιγμή. Βρήκα πολύ διασκεδαστική την ιδέα να έχεις ένα ρούχο που μπορείς να το φορέσεις στην όπερα, σε μια πεζοπορία ή ακόμα και να κοιμηθείς με αυτό. Μου φαίνεται πως οι συλλογές σου απεικονίζουν σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα σου. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι φαίνεται από τα ίδια τα ρούχα πως δεν θα μπορούσαν να σχεδιαστούν από κανέναν άλλον εκτός από εσένα. Πιστεύεις πως αυτός ήταν και ο λόγος που γνώρισες μία τόσο μεγάλη και γρήγορη επιτυχία; Το έθεσες πολύ όμορφα σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω πως η επιτυχία έχει να κάνει πολύ με την τύχη. Βέβαια απαιτείται και σκληρή δουλειά. Επιλέγω να δημιουργήσω διάφορους κόσμους γύρω από κάθε κολεξιόν, που βασίζονται στα ενδιαφέ-

Shortly before the lights go off and the show is called over, the models do the finale ‘ensemble’ walk. Julian comes out last, he thank us all for being there. He always looks radiant in his designs. From his adventurous collections, colourful web page till his own warm personality, Julian Zigerli has been consequently bringing to Fashion Weeks the right recipe of success; to do great work and stay cool about it. You just came back from Paris where your fashion film SS13 ‘My daddy was a military pilot’ took part in Diane Pernet’s ASVOF festival. How was it? Τo have your baby shown at Centre Pompidou for 3 days is pretty much insane! But what gave us way more pleasure is the actual feedback from the world. The movie, the song, the dancers and choreography was all put together with a certain sensitivity. So it’s good to feel something coming back to you in return when you give heart to something. You have established your designer profile through your innovative Swiss textiles, trademark patterns and discreet sporty element. Would you tell us about those choices? Right exactly, the starting signal for julian zigerli as brand was pretty much founded upon those things. It worked so well and it interested me the most, therefor became clear that this would be the red thread for the line. It’s the functionality combined with high quality fabrics, the prints that tell their own story and the sportiness of daily life that makes it unique and understandable by everyone. I find it great fun the idea of having one piece of clothing which you can go to the opera in, go hiking, sleep in it. A buddy for everyone. Watching closely and constantly your work, I came to notice there is always your very personal stamp on your collections. It takes over your designs in an exciting and absolute way. What I mean with that is that your stuff couldn’t have been designed by any other that You. Do you think that this may be the key to your fast growing success? That is very lovely pointed out by you. thanks! <3 I am quite modest and i believe that success has a lot to do with luck. But of course I put my hard work into creating whole worlds around a collection which are based on my interests and feelings. It is a pretty personal work, but since my main direction and motives come out positively, i am not afraid to share those worlds. Being true to yourself and honest to the rest leads up to good things.

ροντα και τα συναισθήματά μου και παρόλο που η δουλειά μου ορισμένες φορές μοιάζει πολύ προσωπική, νιώθω πολύ χαρούμενος όταν τη μοιράζομαι. Οι δημιουργίες σου έχουν εξαπλωθεί από την Άπω Ανατολή ( Τόκιο, Σεούλ και Χονγκ Κονγκ) μέχρι το Παρίσι, το Μιλάνο και την Αμβέρσα. Λοιπόν Ευρωπαϊκή αγορά vs Ασιατική: ποια είναι η καλύτερη; Όταν παρατηρείς έναν τρόπο ντυσίματος ως σύνολο, η Ασία είναι το κατάλληλο μέρος, αλλά να’ ναι καλά η Ευρώπη όπου οι άνθρωποι δεν είμαστε τόσο κοιμισμένοι και βαρετοί: Χρώματα, prints και πολύ-λειτουργικότητα είναι οι λέξεις κλειδιά για τους Ευρωπαίους. Πρέπει να εκτιμάμε τη μοναδικότητα την ποιότητα και την αγάπη που κρύβεται σε ένα ρούχο. Μετά από την αποφοίτηση σου από το τμήμα design του αναγνωρισμένου πανεπιστη-

Your stockists spread from far eastern capitals like Tokyo, Seoul and Hong-Kong to great old Paris, Milan and Antwerp to name but a few. So.. European - Asian fashion market: we want your crash test. When looking at the complete, full styled outfits one would think this would only work in Asia but, god bless Europe - we’re not that sleepy and boring. Color, prints and multi functionality works for Europeans too. In close up these pieces work even for a teacher, a sport buddy or a banker. You gotta appreciate the uniqueness, quality and love behind the product. Then you’re ready for a Zigerli! After graduating from the design department from prestigious UdK in Berlin you chose to go back to your Swiss base aka Zurich, stereotypically known for its Universities, bankers, expensive suits and its art market. What’s truth about this city after all? Is it just “too cool for being cool”? I wasn’t actually planning to go back there and stay. Once you enjoy Berlin as much as I did you don’t really think of your homeland anymore. But after all I had to realize that this is still my home and it’s the place where most of my beloved ones are living. They provide me with their surrounding and support that I need in order to work. Trust me, Zurich is definitely not “too cool for being cool”. It’s just a tiny city but still I gotta say, every time that I am back from Paris, Berlin, London or wherever I get involved work-wise, Zurich blows my mind again. There is a lot going on, people are great. There is no boredom and laziness here. And once you’ve seen it all, there is always the nature! Υou have travelled a lot, presented internationally, had your design worn by famous bloggers, got nominated for the ‘ Swiss Design Price’ and ultimately won the ‘ Federal Design Prize Switzerland’. What’s the highlight? Still to come. Exciting stuff happens all the time and it doesn’t stop. Doing what I love the most and always plan new adventures is a highlight for itself.

μίου UdK στο Βερολίνο αποφάσισες να επιστρέψεις στην Ελβετική σου βάση, δηλαδή τη Ζυρίχη, η οποία σύμφωνα με τα στερεότυπα είναι γνωστή για τα Πανεπιστήμιά της, τους τραπεζίτες, τα ακριβά κοστούμια και την υπαίθρια αγορά με τα έργα τέχνης. Τι αυθεντικό έχει αυτή η πόλη τελικά; Η αλήθεια είναι πως δεν είχα σκοπό να επιστρέψω για να μείνω. Εάν διασκεδάζεις τόσο πολύ στο Βερολίνο όσο έκανα εγώ, δεν σκέφτεσαι πια την πατρίδα σου. Αλλά σε τελική ανάλυση έπρεπε να συνειδητοποιήσω ότι η Ζυρίχη συνεχίζει να είναι το σπίτι μου και ότι είναι το μέρος που ζουν τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Η συντροφιά και η υποστήριξη τους μου παρέχουν ό,τι χρειάζομαι για να συνεχίσω. Είναι μία μικροσκοπική πόλη αλλά οφείλω να ομολογήσω πως κάθε φορά που επιστρέφω από Παρίσι, Βερολίνο, Λονδίνο ή από οπουδήποτε άλλου

έχω βρεθεί για επαγγελματικούς σκοπούς, η Ζυρίχη μου φαίνεται κάθε φορά συναρπαστική. Συμβαίνουν τόσα πολλά και οι άνθρωποι είναι φοβεροί. Εδώ ο κόσμος ούτε βαριέται ούτε τεμπελιάζει. Και ακόμα και αν τα έχεις δει όλα, μη ξεχνάμε ότι υπάρχει και η φύση! Έχεις ταξιδέψει πολύ, έχεις παρουσιάσει τις δημιουργίες σου σε παγκόσμιο επίπεδο, οι οποίες έχουν φορεθεί από διάσημους bloggers,έχεις βραβευτεί με το Ελβετικό Βραβείο Σχεδιασμού και τέλος, με το Ομοσπονδιακό Ελβετικό Βραβείο Σχεδιασμού (Federal Design Price Switzerland). Ποιο θα είναι το αποκορύφωμα; Αναμένεται ακόμα. Απίστευτα πράγματα συμβαίνουν και δεν σταματούν ποτέ. To να κάνω αυτό που αγαπώ περισσότερο και να σχεδιάζω τις καινούργιες μου περιπέτειες είναι το πιο σημαντικό που μου έχει συμβεί μέχρι σήμερα.

- 51 -

FASHION ROOM SERVICE 4 th edition κείμενο Βίκυ Φλώρου text Vicky Florou φωτογραφίες Ιωάννα Χατζηανδρέου photography Ioanna Chatziandreou

On the 31st of October Ozon team hosted the final day of the successful and highly loved event of ‘The fashion room service’. This spectacular event took place in the heart of the historic centre of Athens at the Fresh Hotel”, which turned out to be a total blast.

Η ομάδα του περιοδικού OZON Raw πραγματοποίησε την τελευταία ημέρα του Οκτωβρίου την τέταρτη έκδοση της πλέον επιτυχημένης και αγαπημένης εκδήλωσης ‘The fashion room service’. Στην καρδιά του ιστορικού κέντρου το απόγευμα της Τετάρτης 31 Οκτωβρίου, το ξενοδοχείο Fresh Hotel αποτέλεσε το ιδανικό σημείο συνάντησης.

Ozon’s first fans arrived at 16:00 pm to soak up the atmosphere on the 8th floor where all the unique creations and collections of very special designers & labels were displayed. Fresh rooms having a rather glamorous but yet simplistic touch to their design inspired the designers to turn them in to mini showrooms enabling them to deliver exactly the concept of their love for fashion to their audience! Moreover, ABSOLUT UNIQUE vivid multi-colored, limited edition bottles (4.000.000 of unique design) were placed in every room surrounded by a few personal and unique items of each participant. The showrooms tour began from room 801 with the display of Dislexia’s fantastic jewelry and Prisma new collection for winter 12-13. Dislexia jewelry is mainly created by Plexiglas which attracted most people making it the star of the evening. Following on wesc, the very much loved streetwear brand, display was full of temptations with its variety of clothes, shoes, and earphones. On a more nostalgic note Paul Sarz’s showed us his delicate and refined pieces of his jewelry collection. The event’s diversity continued with Digitaria label, which being loyal to its conceptual aesthetics welcomed the guests with an audiovisual installation, whilst Ippolito label reminded us of autumn walks in the nature with its handmade leather bags warm shades of Bahar collection. In parallel, within this atmosphere Hysteria Asteria presented its apparel collection

Στις 16:00 το απόγευμα, οι πρώτοι επισκέπτες έκαναν την εμφάνιση τους με προορισμό τον 8ο όροφο του ξενοδοχείου για να ανακαλύψουν τις ξεχωριστές δημιουργίες και τις συλλογές αγαπημένων σχεδιαστών και labels. Η μινιμαλιστική αρχιτεκτονική και η κομψή αισθητική των δωματίων του Fresh Hotel αποτέλεσε τον ιδανικό καμβά για την μεταμόρφωση τους σε εμπνευσμένα mini- showrooms με εμφανή τις προσωπικές πινελιές των συμμετεχόντων με κάθε δωμάτιο να διηγείται και μια ξεχωριστή ιστορία. Επιπλέον, οι πολύχρωμες, συλλεκτικές φιάλες (4.000.000 μπουκάλια μοναδικής σχεδίασης) με τα ζωηρά χρώματα της ABSOLUT UNIQUE βρίσκονταν σε κάθε δωμάτιο περιτρυγυριμένες από μερικά πολυαγαπημένα μοναδικά για τον κάθε συμμετέχοντα προσωπικά του αντικείμενα. Η περιήγηση ξεκίνησε από το δωμάτιο 801 με το label Displèxia και τη συλλογή κοσμημάτων PRISMA για το Φθινόπωρο/Χειμώνα 12-13. Με βασικό υλικό κατασκευής το πλεξιγκλας, τα statement jewellery της Displexia ήταν οι απόλυτοι πρωταγωνιστές στο χώρο. Προχωρώντας, η WeSC το αγαπημένο streerwear brand, μας υποδέχθηκε σε ένα χώρο γεμάτο πειρασμούς παρουσιάζοντας μια γκάμα προϊόντων, όπως παπούτσια, ακουστικά και φυσικά τη συλλογή ρούχων που ήταν αδύνατον να αντισταθείς. Σε ένα διαφορετικό νοσταλγικό κόσμο μας ταξίδεψε ο Paul Sarz με τη συλλογή κοσμημάτων και τα λεπτεπίλε-

πτα, εκλεπτυσμένα κομμάτια του. Η εναλλαγή των εικόνων συνεχίζεται με το label Digitaria -πιστό στην conceptual αισθητική του, να υποδέχεται τους επισκέπτες με ένα οπτικοακουστικό installation και το label Ιppolito με τις χειροποίητες δερμάτινες τσάντες και τις ζεστές αποχρώσεις της συλλογής Bahar να παραπέμπουν σε φθινοπωρινούς περιπάτους στη φύση. Αντίστοιχα, σε έναν ατμοσφαιρικό χώρο το label Hysteria Asteria παρουσίασε τη συλλογή ρούχων ‘ Reinnocence’ για το Φθινόπωρο/ Χειμώνα 12-13 με έμφαση στην άνεση, την κομψότητα και το design. Το label ΣΟΜΦ μας έδωσε μια πρόγευση της καλοκαιρινής συλλογής ‘Flowered Up’ εμπνευσμένη από τη γεωμετρία της φύσης, το Πυθαγόρειο

A/W 2012-2013 namely ‘Reinnocence’ emphasizing comfort, elegance and design. ΣΟΜΦ label gave us a mini taster of what awaits for summer 2013 through its ‘Flowered Up’ collection inspired by the geometry of nature, Pythagoras Theorem and its connection to the pentacle within its white and black T-shirts, while IRON FIST label’s presented its clothing, shoes and accessories collection in a whimsical mood. Moving on, Hallelujah label made OZON’s fans see fashion through an eco lens as it showcased the innovation of eco fashion and created a environment for its exquisite accessories in a unique spot of structured purity. In the meantime, Pericles Kondylatos placed us in a surreal world filled with fantasy and innovation with his jewelry collection. In a similar manner such characteristics were found in de.bour label room with its shoes and accessories collection which became a highly desired by all guests, just like ΠΡΙΓΚΙΠΩ irresistible jewelry collection. On the other side, in the corridors of the 8th floor, Trojan provided the guests with delight with free condoms and successfully distributed the staggering number of 1600 condoms by the end of the night! At the Air Lounge Bar venue, on the 9th floor of Fresh Hotel with a breath- taking view of Acropolis, the ABSOLUT UNIQUE COCKTAILS party kicked off with tunes of Kissing Strangers. The party continued with frenzy dancing, flirting and chit-chatting at times, while fresh Absolut cocktails were special as the event itself!

Θεώρημα και τη σύνδεση της με την πεντάλφα μέσα από το ασπρόμαυρα T-Shirts, ενώ το label ΙRON FIST παρουσίασε μια συλλογή από ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ σε ένα χώρο όπου κυριαρχούσε η παιχνιδιάρικη διάθεση. Προχωρώντας, το label Hallelujah με έντονο το στοιχείο τoυ eco fashion και τα ιδιαίτερα αξεσουάρ διαμόρφωσαν το χώρο σε ένα unique spot δομημένης καθαρότητας. Εν τω μεταξύ, ο Pericles Kondylatos με τη συλλογή κοσμημάτων του μας μετέφερε σε ένα σουρεαλιστικό κόσμο γεμάτο ευρηματικότητα και φαντασία. Αυτά τα χαρακτηριστικά κυριάρχησαν και στο χώρο του label de.bour με τη συλλογή παπουτσιών και αξεσουάρ που έγιναν αντικείμενο πόθου, όπως

ακριβώς και οι ακαταμάχητες χειροποίητες δημιουργίες των κοσμημάτων ΠΡΙΓΚΙΠΩ. Από την άλλη, στους διαδρόμους του 8ου ορόφου η Trojan προσέφερε με μεγάλο ζήλο προφυλακτικά στους επισκέπτες, φτάνοντας μέχρι το τέλος της βραδιάς να έχει μοιράσει τον εκπληκτικό αριθμό των 1600 προφυλακτικών! Στο χώρο του Air Lounge Bar, στον 9ο όροφο του Fresh Hotel με θέα την Ακρόπολη, το ABSOLUT UNIQUE COCKTAILS party ξεκίνησε με τους ήχους των Kissing Strangers, συνεχίστηκε με αρκετό χορό, φλερτ και χαρούμενες συζητήσεις έτσι για αλλαγή, ενώ τα δροσιστικά Absolut cocktails αποτέλεσαν το απόλυτο ποτό μιας πολύ ξεχωριστής βραδιάς!

De.bour

Paul Sarz

Displexia

Digitaria

Wesc

Ippolito

Hallelujah

Pericles Kondylatos

ΣΟΜΦ

- 53 -

Πριγκιπώ

Hysteria Asteria

Iron FIst

F as h ion F las h I N T I M AT E E M O T I O N S Κείμενο Βίκυ Φλώρου Text Vicky Florou φωτογραφίες Χρήστος Τζίμας photography Christos Tzimas (thisisnotanotheragency.com)

In one of the most beautiful listed buildings of Athens on 8 Karitsi Street, Athens Parnassos Hall hosted a brandnew event held by the OZON Raw creative team, namely Fashion Flash. On Monday, November 19th, our 300 guests packed the imposing concert hall of this historic three-storey building to watch a special Music & Fashion Show, where Digitaria and ΣΟΜΦ labels presented for the first time part of their summer collections. At 20.30 the stage was ready and the jam-packed hall exuded a strong sense of thrilled impatience. Melatonini music band showed up onstage! The melodic voice of Eleni Nasiou accompanied by Maria Roka (bass) performed for the first time the atmospheric song ‘Mirrors’ establishing the first Fashion Flash. The show followed on by a midst choreographic performance, Digitaria label which presented part of its collection ‘S/S EUPHORIA’. Placing emphasis on converting intimate emotions, like melancholic passion, into hearty lyricism, the audience got carried away to a misty place, where reality and non-reality co-existed. Right afterwards, it was time to pass the torch to the next music band,

Τhe Rattler Proxy, who with their strong sounds and noisy music gave the signal for the appearance of the second label, ΣΟΜΦ. The guests enjoyed a unique preview of ‘Ariadne’s Thread’ collection. The models were transformed onstage into modern Ariadnes wearing tops and printed leggings, which were considered to be narrative representations- a tribute to Greek ceramic art- as well as unique lasercut pieces giving a illusion upon the clothes of delicate lace, leaving the audience breathless. Two different stories and two disparate feelings excited the guests during both special performances of the first Fashion Flash. The events went on at the exhibition hall on the 3rd floor, where the guests were given the opportunity to take photos of the creations. Fashion Flash ended in the best possible way with an Absolut Party. The experienced bartenders from Absolut Vodka offered two unique cocktails under an ambient soundtrack created by Panos Lilis.

Σε ένα από τα πιο όμορφα διατηρητέα κτίρια της Αθήνας στον αριθμό 8 της οδού Καρύτση , ο Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός φιλοξένησε την ολόκαινούργια εκδήλωση της δημιουργικής ομάδας OZONRaw, το Fashion Flash. Τη Δευτέρα 19 Νοεμβρίου, οι 300 καλεσμένοι μας είχαν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν, στην επιβλητική αίθουσα εκδηλώσεων του ιστορικού τριώροφου κτιρίου, ένα ξεχωριστό Music & Fashion Show κατά τη διάρκεια του οποίου τα labels Digitaria και ΣΟΜΦ παρουσίασαν για πρώτη φορά ένα μέρος των καλοκαιρινών τους συλλογών. Στις 20:30, η σκηνή ήταν έτοιμη και η αίθουσα ήταν γεμάτη με ενθουσιώδη ανυπομονησία. Το μουσικό συγκρότημα Melatonini έλαβε θέση στη σκηνή. Η μελωδική φωνή της Ελένης Νάσιου συνοδευόμενη απο τη Μαρία Ρόκα στο μπάσσο, ερμήνευσε το ατμοσφαιρικό μουσικό κομμάτι ‘ Mirrors’ και το πρώτο Fashion Flash είχε ξεκινήσει. Μέσα απο ένα χορογραφημένο performance το label Digitaria παρουσιάσε μέρος της συλλογής S/S13 ‘EUPHORIA’. Αναδεικνύοντας την ικανότητα μετατροπής ενδόμειχων συναισθημάτων, όπως το μελαγχολικό πάθος σε έναν πηγαίο λυρισμό, το κοινό οδηγήθηκε σε ένα

νοερό τόπο όπου η πραγματικότητα και η μη πραγματικότητα συνυπήρχαν. Αμέσως μετά, τη σκυτάλη έλαβε το επόμενο μουσικό συγκρότημα, οι Τhe Rattler Proxy οι οποίοι με δυνατούς ήχους και τη θορυβώδη μουσική τους, έδωσαν το σήμα για την εμφάνιση του δευτερου label, ΣΟΜΦ. Οι καλεσμένοι απόλαυσαν ένα μοναδικό preview απο τη συλλογή ‘Ariadne’s Thread’. Πάνω στη σκηνή τα μοντέλα μεταμορφώθηκαν σε σύγχρο-

νες Αριάδνες, φορώντας τοπ και κολλάν με prints που αποτελούσαν αφηγηματικές αναπαραστάσεις φόρο τιμής στην ελληνική κεραμική τέχνη, καθώς και τα μοναδικά laser cut κομμάτια που δημιουργούσαν την ψευδαίσθηση της δαντέλας. Δυο διαφορετικές ιστορίες, δυο διαφορετικά συναισθήματα συνεπήραν τους προσκεκλημένους κατά τη διάρκεια των δυο ξεχωριστών performances του πρώτου Fashion

Flash. Η συνέχεια εκτυλίχθηκε στον εκθεσιακό χώρο του 3ου ορόφου, όπου οι καλεσμένοι είχαν τη δυνατότητα να φωτογραφήσουν τις δημιουργίες από κοντά. Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο, με ένα Absolut party οπου οι εξειδικευμένοι bartenders της Absolut Vodka προσέφεραν 2 μοναδικά Absolut cocktails υπο τους ήχους του ambient soundtrack που επιμελήθηκε ο Panos Lilis.

M aurice V an E s forever is now Συνέντευξη Γκέλλυ Σιγανού Interview Gelly Siganou

mauricevanes.nl

Ο Maurice είναι ένας νέος φωτογράφος με προσωρινή έδρα την Χάγη στην Ολλανδία. Αιχμαλωτίζει στιγμές στο χρόνο που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Βρίσκεται σε μία συνεχή αναζήτηση πραγμάτων που απαντώνται στην πιο απλή και βαρετή τους μορφή, σε πράγματα με τα οποία ο καθένας θα μπορούσε να ταυτιστεί καθώς αναδύουν αναμνήσεις από κάτι οικείο. Κάτι από το παρελθόν που βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και σε κάνει να αισθάνεσαι ασφαλής. Πες μας λίγα λόγια για εσένα. Μένω και εργάζομαι στη Χάγη και πρόσφατα ξεκίνησα σπουδές φωτογραφίας στη Βασιλική Ακαδημία Τέχνης. Με ενθουσιάζει η σχέση που έχουμε με τις προσωπικές φωτογραφίες και το ρόλο που παίζει η φωτογραφία (στο υποσυνείδητο μας) στην ανάγκη μας να σταματήσουμε το χρόνο. Ποια είναι τα κίνητρα σου όταν φωτογραφίζεις; Μου αρέσει το γεγονός ότι βγάζοντας μια φωτογραφία αιχμαλωτίζεις μια στιγμή που δεν θα γυρίσει ποτέ πίσω. Μου αρέσει να ψάχνω για εικόνες που σε κάνουν να σκεφτείς το ‘πριν’ και το ‘μετά’ από τη λήψη. Συνεπώς, αυτές οι εικόνες αναφέρονται σε δράσεις που δεν είναι εμφανείς στα κλειστά περιθώρια της φωτογραφίας αλλά απαιτούν την επιστράτευση της φαντασίας σου για να γίνουν αντιληπτές. Ο Hans van der Meer έκανε κάποτε ένα ωραίο σχόλιο πάνω στη φωτογραφία: “‘Όταν στέκεσαι στο δρόμο και βλέπεις τους ανθρώπους να περνάνε, μερικές φορές έχεις στο μυαλό σου την ατάκα από μία ιστορία . Η φωτογραφία δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό. ” Περνώντας πολύ καιρό στο δρόμο, επικεντρώνοντας πάνω σε αφύσικα αντικείμενα αποφάσισα να στρέψω τη φωτογραφική μου μηχανή σε πράγματα με τα οποία έχω μια φυσική σχέση: με την ίδια μου τη ζωή, την οικογένεια μου και τους φίλους μου. Εκεί ακριβώς είναι που η φωτογραφία λειτουργεί για εμένα. Ποια είναι η μεγαλύτερη σου φιλοδοξία; Να βρω ένα τρόπο να ταξιδέψω στο χρόνο. Πόσες λήψεις χρειάζονται για μια καλή φωτογραφία; Πρόσφατα άκουσα τον Morrissey να λέει: ‘’Ο χρόνος θα ξεδιαλύνει τα πάντα’’. Αυτό μπορεί να εφαρμοστεί και στη φωτογραφία. Είναι δύσκολο να αποφασίσεις εάν μια φωτογραφία είναι καλή τώρα. Το πιο σημαντικό

Maurice is a young photographer currently based in the Hague, Netherlands. He captures moments in time that will never come back. He is in constant search for the simplest, most mundane things, things that anyone can relate to as they evoke memories of the familiar. Something from the past that is quite moving and intimate. Tell us a few words about you. I live and work in the Hague and I am currently studying photography at the Royal Academy of Art here in the Hague. I am fascinated by the relationship we have with personal photographs and the role photography plays in our (unconscious) longing to stop time. What motivates you when you take pictures? I like the fact that you can take a picture of a moment in time that will never come back. I like to search for images that possibly make you think of the “before” and “after” moment. So the picture refers to actions that cannot be seen in the picture itself but requires imagination to come alive. “When you’re standing on the street you sometimes pick up a line out of a story when strangers pass. A photograph is nothing more than that.” After spending quite a time on the street, actually busy with forced subjects, I decided to point my camera at things which I have a natural relationship with: my own life, my family and friends. This is where photography works best for me. What is your biggest ambition? I would love to find a way to travel time. How many shots does it take to make one good photograph? I recently heard Morrissey saying “Time will prove everything”. You could apply that to photography too. It’s hard to decide if a photograph is good now. For me it’s more important to make pictures I would love to see 3, 5 or 10 years later. So they stand for a time or situation I was in. This way the picture becomes a door to the past. A past you already had forgotten when there was no picture of it. In the act of taking pictures I photograph a lot and I am open for the most simple things I see. Future plans? Next year I’m going to graduate. I want to develop my work in 3d

είναι να βγάζω φωτογραφίες που θα θέλω να βλέπω πάλι σε 3,5 ή 10 χρόνια αργότερα. Οι εικόνες αντιπροσωπεύουν μία στιγμή ή κατάσταση που βίωνα. Με αυτό τον τρόπο η φωτογραφία μετατρέπεται αυτομάτως σε μια πόρτα στο παρελθόν. Σχετικά με την όλη διαδικασία της φωτογράφησης βγάζω πάρα πολλές φωτογραφίες και είμαι ανοιχτός ακόμα και στα πιο απλά πράγματα που βλέπω. Δουλεύεις πάνω σε κάποιο πρότζεκτ αυτή τη στιγμή; Στην τελευταία μου δουλειά προσπαθώ να κάνω το 2011 να διαρκέσει για πάντα. Θέλω να βρω έναν νέο τρόπο να καταγράψω τη ζωή με τρόπο που να ταυτίζονται και άλλοι άνθρωποι. Ελπίζω η δουλεία μου να πετύχει μια ισορροπία ανάμεσα στο ‘παίρνω το χρόνο μου να κοιτάξω’ και στον μανιακό φόβο μου να μην ξεχάσω. Πες μας λίγα λόγια για το πρότζεκτ σου με τίτλο ‘ Blank Starting points’.

work. Like building installations with my photos. I also would like to really finish all the works I’ve started. What project are you working on at the moment? In my latest work I try to make 2011 last forever. I would like to find a new way of documenting life that could apply for other people too. I hope the work balances between taking time to look and the obsessively fear to not forget. Tell us a few words about your ‘Blank Starting points’ project. Blank Starting Points is part of the project I’m making about leaving my parental house. At this moment my brother is the only one who still lives there, but in 3 years everything will completely gone. I am interested in the relationship between people and a place they have lived for a certain period. What inspired me to make this project is the traces one leaves that you always see in a house. I love to look at those traces because they refer to actions of the past. The pictures prove that things have happened, also when they are forgotten. Inspirational photographers? When I look at photos I like to be aware of the idea that every picture you see has been taken by a person with a camera. Thinking what has driven the person to make the picture fascinates me. I think Anna Fox and Nigel Shafran are especially aware of this. I love their work for this reason. Good example is the series “Ruth on the phone” by Nigel Shafran. Here photography works on both sides of the camera. You see Shafran’s girlfriend getting older as the environment is constantly changing. But what struck me the most was that there was somebody who pointed his camera at this every time, being conscious that the everyday scene he was facing one day will be an unreachable past. I love their attempts and I can relate to them very well.

Το Blank Starting points αποτελεί κομμάτι του πρότζεκτ που φτιάχνω με θέμα τη μετακόμιση μου από το σπίτι των γονιών μου. Αυτή τη στιγμή ο αδερφός μου είναι ο μοναδικός που μένει ακόμα μαζί τους, αλλά σε τρία χρόνια τα πάντα θα αλλάξουν. Με ενδιαφέρει η σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και στο σπίτι που έχουν ζήσει για κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτό που με ενέπνευσε να ξεκινήσω το πρότζεκτ είναι τα σημάδια που άφησε ο άλλος και είναι ακόμα εμφανή μέσα στο σπίτι. Λατρεύω να βλέπω όλα αυτά τα σημάδια γιατί παραπέμπουν σε πράξεις του παρελθόντος. Οι φωτογραφίες αποδεικνύουν ότι έχουν συμβεί πράγματα και ας έχουν ξεχαστεί με τον καιρό. Έχεις κάποιους φωτογράφους που σε εμπνέουν; Όταν βλέπω φωτογραφίες μου αρέσει να ξέρω ότι η κάθε εικόνα έχει τραβηχτεί από κάποιο

- 56 -

άτομο που κρατά μια φωτογραφική μηχανή. Με συναρπάζει το να μπαίνω στη διαδικασία να σκεφτώ τι οδήγησε αυτό το άτομο να βγάλει αυτή τη φωτογραφία. Πιστεύω πως η Anna Fox και ο Nigel Shafran καταλαβαίνουν για τι πράγμα μιλάω. Λατρέυω τη δουλειά τους για αυτό το λόγο. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελεί η σειρά φωτογραφιών ‘’Ruth on the Phone’’ του Nigel Shafran. Εδώ η φωτογραφία λειτουργεί και για τις δυο πλευρές της φωτογραφικής μηχανής. Βλέπεις την κοπέλα του Shafran να μεγαλώνει ενώ το περιβάλλον μεταλλάσσεται συνεχώς. Αυτό όμως που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το γεγονός ότι υπήρχε κάποιος που έστρεφε το φακό της κάμερας του σε αυτό το θέμα κάθε φορά, γνωρίζοντας πως αυτή η καθημερινή εικόνα που έβλεπε, θα γίνει κάποια στιγμή ένα άπιαστο παρελθόν. Λατρεύω τις φωτογραφικές τους απόπειρες και ταυτίζομαι πάρα πολύ.

- 57 -

When you PHOTOGRAPHY PANOS DAVIOS

STYLIST MANOS JOJOS, MAKE UP & HAIR DIMITRIS SARANTOU MODEL NASTYA PINDIEIEVA (ACE MODELS)

Γυαλια / Glasses Spitfire (Shop Ermou 112A), Ζιβαγκο / Polo Neck Lacoste (Notos Com), Πουλοβερ / Sweater Gant (Notos Com), Παντελονι / Trouser Gant (Notos Com), Τζακετ / Jacket, Napapirji (Vf Hellas)

were

sixteen

Sw ee t Tzaket / Jacket & Κολαν / Legging Angelos Frentzos

Πουλοβερ / Sweater Vans (Vf Hellas), Γυαλια Ηλιου / Sunglasses Vans (Vf Hellas), Κολαν / Legging Angelos Frentzos, Παπουτσια / Sneakers Adidas Originals By Jeremy Scott (Adidas Hellas), Καλτσες / Socks Stylist’s Own

Tzaket / Jacket Adidas Original By Jeremy Scott (Adidas Hellas), Παντελονι / Trouser Adidas Originals By Jeremy Scott (Adidas Hellas), Παπουτσια / Trainers Stylist’s Own

Πουλοβερ / Sweater Reebok, Τζακετ / Jacket Reebok, Παντελονι / Trouser Lacoste (Notos Com), Παπουτσια /shoes Adidas Originals By Jeremy Scott (Adidas Hellas), Καλτσες / Socks Stylist’s Own

Τζακετ / Jacket Orion (Shop Ermou 112A), Μπλουζα / Top Orion (Shop Ermou 112A), Φουστα / Skirt American Vintage (Lora Distribution), Κοσμημα / Jewellery Supertrash (Shop Ermou 112A)

Τζακετ / Jacket Adidas Originals By Jeremy Scott (Adidas Hellas), Παντελονι / Trouser Stylist’s Own

Μπλουζα / Shirt Lee (Vf Hellas), Παντελονι / Trouser Wesc (Wesc Bb), Τζακετ / Jacket Wesc (Wesc Bb), Παπουτσια / SHOES Sebago

Stylist

odel

w ard

freeman

mavropoulo taylor

lit tle

yiorgos

N GR ic A h PH olas Y

D PH evonO

Th e

Boy

er m um dr

ΠΟΥΛΟΒΕΡ / sweATER W/LONG TRAIN RICK OWENs

ΖΑΚΕΤΑ / JACKET ANN DEMEULEMEESTER

ΣΑΤΕΝ ΦΟΡΜΑ / EMBELLISHED SATIN JUMPER CYNTHIA ROWLEY

ΑΜΑΝΙΚΟ ΠΑΛΤΟ / SLEEVELESS COAT OUMLIL ΖΙΒΑΓΚΟ / TURTLE NECK RICK OWENs

SWEATER TOP SHOP UNIQUE

EMBELLISHED SATIN JUMPER CYNTHIA ROWLEY

NEW FACES GET TING TOGETHER

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΣΑΠΡΙΝΗΣ PHOTOGRAPHY MANOS KATSAPRINIS STYLING, ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ-ΜΑΞΙΜΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ STYLING, TEXT GREGORY-MAXIMOS ANGELIDIS

BENJAMIN MICHAEL 27/Athens, Greece /ACE Πιστεύεις ότι τα πάντα είναι δυνατόν να συμβούν; Τα πάντα μπορούν να γίνουν. Μπορείς να πετύχεις,όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ. Το σημαντικό είναι να έχεις θέληση, επιμονή και υπομονή. Παίρνεις ρίσκο στην ζώη ή φοβάσαι να ρισκάρεις; Μου αρέσει να ρισκάρω στην ζωή μου πάντα όμως έχοντας όρια .

Do you believe that anything is possible? Everything can be done. You can succeed in when you really want something. The important thing is to have determination, perseverance and patience. Do you take risks in your life or afraid of that? I like taking risks in my life but always having limits.

ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT WeSC (PRIME TIMERS), TZAKET / JACKET LEE (VF HELLAS), ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ / TROUSERS LEE (VF HELLAS), ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES ADIDAS Originals (ADIDAS HELLAS), ΚΑΠΕΛΟ / HAT VANS (VF HELLAS)

VANESSA 15 / BENSHEIM, GERMANY / VN Πιστεύεις ότι τα πάντα είναι δυνατόν να συμβούν; Τα πάντα είναι δυνατόν να συμβούν και τίποτα δεν είναι αδύνατο, αρκεί να ξέρεις τι θέλεις, να το κυνηγάς, να μην τα παρατάς και να πιστεύεις μέσα σου ότι θα τα καταφέρεις. Παίρνεις ρίσκο στην ζώη ή φοβάσαι να ρισκάρεις; Δεν υπάρχει κάτι που έχω να φοβηθώ. Όταν γνωρίζεις τον εαυτό σου και πιστεύεις σ’ αυτόν και στις ικανότητες σου μπορείς να ρισκάρεις και να μη φοβάσαι ακόμα και την αποτυχία.

Do you believe that anything is possible? Everything can happen and nothing is impossible as long as you know what you want, to go for it, not to give up and to believe in yourself that you can do it. Do you take risks in your life or afraid of that? There is nothing I have to fear about. When you know yourself and believe in him and your skills, you can take risks and not be afraid, even of the failure.

ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ / SHIRT LEE (VF HELLAS), ΤΖΑΚΕΤ / JACKET VANS (VF HELLAS), TZIN / JEANS WRANGLER (VF HELLAS), ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ / SHOES Attr@ttivo (ATTRATTIVO)

WE LIKE YOUR STYLE OUT AND ABOUT ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΣΑΠΡΙΝΗΣ PHOTOGRAPHY MANOS KATSAPRINIS STYLING ΓΡΗΓΟΡΗΣ-ΜΑΞΙΜΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ STYLING GREGORY-MAXIMOS ANGELIDIS ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΑΦΝΗ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ TEXT DAPHNE LARENTZAKI MODELS VANESSA (VN) BENJAMIN MICHAEL (ACE)

Εάν επιθυμείς να πας μια βόλτα να ξεσκάσεις από την χειμωνιάτικη καθημερινότητα, δεν έχεις τίποτα άλλο να κάνεις παρά να ακουλουθήσεις τα ακόλουθα: Επιλέγεις μια ηλιόλουστη μέρα. Τηλεφωνείς σ έναν φίλο. Φοράς ζεστά ρούχα. Πας μια βόλτα σε ένα τοπίο έξω από την πόλη. Αθλητικά, τζιν και ζεστά τζάκετς είναι τα ιδανικά για αυτή την εποχή. Βγες έξω και πέρασε καλά!

VANESSA ΜΠΛΟΥΖΑ/TOP Attr@ttivo (ATTRATTIVO), ΔΕΡΜΑΤΙΝΟ ΤΖΑΚΕΤ/ LEATHER JACKET ADIDAS BY Jeremy Scott (ADIDAS HELLAS), TZIN/JEANS LEE (VF HELLAS), ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES Attr@ttivo (ATTRATTIVO)

If you want to go for a stroll to unwind from this whole winter daily grind, follow the ideas below: Choose a sunny day. Call a friend. Get dressed warmly. Go for a walk somewhere far from the city. Sneakers, jeans and warm jackets are perfect for this time of year. Go out and have a ball!

VANESSA Τ-SHIRT VANS (VF HELLAS) ΤΖΑΚΕΤ/JACKET WRANGLER (VF HELLAS) ΦΟΡΜΑ / SWEAT PANTS ADIDAS Originals (ADIDAS HELLAS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES Attr@ttivo (ATTRATTIVO)

VANESSA ΜΠΛΟΥΖΑ/TOP Attr@ttivo (ATTRATTIVO) ΠΛΕΚΤΟ/KNIT PERUVIAN Attr@ttivo (ATTRATTIVO) ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ/ TROUSERS WRANGLER (VF HELLAS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES VANS (VF HELLAS)

BENJAMIN MICHAEL Τ-SHIRT WeSC (PRIME TIMERS) ΤΖΑΚΕΤ/JACKET LEE (VF HELLAS) ΦΟΡΜΑ / SWEAT PANTS ADIDAS Originals (ADIDAS HELLAS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES VANS (VF HELLAS)

BENJAMIN MICHAEL: ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ/SHIRT WRANGLER (VF HELLAS) ΠΛΕΚΤΟ/KNIT LEE (VF HELLAS) TZIN/JEANS WeSC (PRIME TIMERS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES VANS (VF HELLAS)

BENJAMIN MICHAEL T-SHIRT VANS (VF HELLAS), ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ/SHIRT LEE (VF HELLAS), ΔΕΡΜΑΤΙΝΟ ΤΖΑΚΕΤ/ LEATHER JACKET LEE (VF HELLAS), TZIN/JEANS WRANGLER (VF HELLAS), ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES VANS (VF HELLAS)

VANESSA ΜΠΛΟΥΖΑ/TOP Attr@ttivo (ATTRATTIVO) ZAKETA/CARDIGAN VANS (VF HELLAS) ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ/ TROUSERS WeSC (PRIME TIMERS)

BENJAMIN MICHAEL T-SHIRT LEE (VF HELLAS) ZAKETA/CARDIGAN WRANGLER (VF HELLAS) TZIN/JEANS WeSC (PRIME TIMERS) ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ/SHOES WeSC (PRIME TIMERS)

p . l . us FA SHION RO O M SER V ICE PHOTOgraphy ioanna chatziandreou

drinks by

p . l . us FA SHION FL A SH PHOTOgraphy manos katsaprinis, ioanna chatziandreou