Intervi Tekst: Inge van Steekelenburg, Harry Mertens en Niels Koldewijn Foto's: Emiel van Lint en Florentine Versteeg
Methodieken uit ontwikkelingslanden kunnen een waardevolle toevoeging zijn aan het instrumentarium van Nederlandse samenlevingsopbouw, concluderen de auteurs. Zij maakten in Brazilië kennis met de Oasis Game, een participatieve methode voor wijkopbouw. Deze zomer werd het ‘spel’ met succes georganiseerd in de Amsterdamse buurt De Kleine Wereld.
Omgekeerde ontwikkelingssamenwe Braziliaanse methodiek slaat aan in Amsterdam Noord De Oasis Game is de afgelopen tien jaar ontwikkeld door de Braziliaanse organisatie Elos. Bij de Oasis Game worden alle stakeholders (professionals, experts en de bewoners) in een wijk in korte tijd bij elkaar gebracht om tot een vernieuwing in de wijk te komen. De Oasis Game is een dynamische en unieke manier om op basis van gelijkwaardigheid samen te werken aan een betere wijk. De methodiek is gebaseerd op de twee woorden ‘oasis’ en ‘game’; het op een speelse manier creëren van een oase op een plek waar dat ogenschijnlijk onmogelijk is. De methode is speciaal ontwikkeld voor achterstandswijken, maar wordt ook met succes toegepast in heel andere settings, zoals op universiteiten en in bedrijven. In een Oasis Game krijgen bewoners weer trots en hoop, en door zelf mee te werken krijgen zij ook het eigenaarschap en daarmee de verantwoordelijkheid terug om zelf iets van hun buurt te maken. Dromen Tien Nederlanders, gespecialiseerd in ruimtelijke ordening en leefbaarheidsvraagstukken, waren in februari 2010 te gast in Brazilië om de spelregels van deze suc42
MO/SAMENLEVINGSOPBOUW
cesvolle Oasis Game te leren en er mee aan de slag te gaan in de wijk Vila Margarida. Het was een inspirerende ervaring. De snelle zakelijke Nederlanders moesten opeens omgaan met warme empathische Brazilianen die een heel ander ritme en andere vormen in de training brachten. Samen werken met een gemengd team, contacten leggen met de wijkbewoners en schoonheid ontdekken op plekken waar je op het eerste oog alleen ellende ziet, het was voor de bezoekers een cruciale en onvergetelijke ervaring. Maar hoogtepunt was zonder twijfel het samen met buurtbewoners werken aan het realiseren van hun dromen. De problemen Vila Margarida dringen zich aan alle kanten op. De Oasis Game stimuleert de deelnemers echter om juist naar schoonheid op zoek te gaan en deze uit te vergroten. Als je met die opdracht kijkt, valt er van veel moois te genieten. In vaak armzalige omstandigheden zien buurtbewoners kans om hun hobby’s te bedrijven. Zo worden er vogels gehouden die op hun prachtige uiterlijk of op hun mooie zang zijn geselecteerd. Zodra je iemand daarover aanspreekt voel je direct hun trots en ben je onmiddellijk met elkaar in gesprek.
Datzelfde geldt als je iemand spreekt die mooie bloemen op het erf heeft gezet of een deel van het huis aan het opknappen is. Bijzonder ook om te ervaren was hoe leergierig de kinderen zijn en hoe zij meewerken om een betere leefomgeving te creëren. Zij waren de eerste groep buurtbewoners die actief meedacht over verbeteringen, en verzetten tijdens het weekend dat er echt gewerkt moest worden, soms letterlijk bergen. In Vila Margarida is uiteindelijk een speeltuin gerealiseerd, een kleurrijke muurschildering gemaakt en een vervuilde rivieroever omgetoverd tot een ‘Sunset Boulevard’ waar het zowel voor kinderen als volwassenen goed toeven is. De Oasis Game heeft veel organisaties in de buurt bij elkaar gebracht die tot dan toe nooit iets met elkaar hadden gedaan. In de Oasis Game gaat het meer om het proces dan om het resultaat. Zeker voor de Nederlandse deelnemers was het belangrijk dat er zicht was op het onderhoud van de gerealiseerde ingrepen in de wijk. Met verschillende organisaties in de wijk zijn afspraken gemaakt om daar actief mee bezig te blijven. Zo gaat een centrum voor vrouwen op het speelterrein bijeenkomsten organiseren waarbij gelijk 29e jrg. nr.226 Herfst2010