Οδηγός ανίχνευσης παιδικής κακοποίησης για τον εκπαιδευτικό. Πέρττουλα Μαρία Νηπιαγωγός ΠΕ60, perttoula@sch.gr
Περίληψη Κάθε χρόνο χιλιάδες παιδιά σε όλο τον κόσμο γίνονται θύματα ή μάρτυρες σωματικής, συναισθηματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης. Η παιδική κακοποίηση αποτελεί ένα διαχρονικό και οικουμενικό φαινόμενο, με σοβαρές ψυχοκοινωνικές συνέπειες στα παιδιά. Παρ’ όλα ταύτα, σημαντικό πεδίο δράσης έχει αποτελέσει το κίνημα αγωγής και προαγωγής υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο, το οποίο στηρίζει και ενδυναμώνει τα δικαιώματα του παιδιού. Το πρόβλημα της παιδικής κακοποίησης δεν είναι ιδιωτική ή οικογενειακή υπόθεση. Αντιθέτως, σήμερα θεωρείται ποινικό αδίκημα και παραβίαση ελληνικού και διεθνούς δικαίου. Η παρούσα εργασία βασίζεται στην βιβλιογραφική ανασκόπηση
ερευνών και επεξεργασία διαφόρων πληροφοριών έχοντας ως στόχο να ευαισθητοποιήσει τον εκπαιδευτικό σε θέματα παιδικής κακοποίησης και να τονίζει τον καθοριστικό του ρόλο στην ανίχνευση περιστατικών κακοποίησης παιδιών και στη λήψη μέτρων για την προστασία τους. Λέξεις κλειδιά: : παιδική κακοποίηση, εκπαιδευτικός, ανθρώπινα δικαιώματα.
Εισαγωγή Ο δράστης της παιδικής κακοποίησης μπορεί να είναι γονέας ή άλλο πρόσωπο φροντίδας, άλλος μέλος της οικογένειας, συγγενής, φιλικό ή άγνωστο πρόσωπο προς το παιδί. Όμως, η παιδική κακοποίηση δεν θεωρείται σήμερα ιδιωτική ή οικογενειακή υπόθεση ή ως θεμιτό μέσο σωφρονισμού, όπως θεωρούνταν παλιότερα. Αντιθέτως, σήμερα συνιστά ποινικό αδίκημα και παραβίαση ελληνικού και διεθνούς δικαίου. (Γυφτοπούλου, A., Κυριάκου, Κ., Σταμάτη, Δ., & Νικολαΐδου, Γ. 2015). «Το 1989, η παγκόσμια κοινότητα υποσχέθηκε σε όλα τα παιδιά τα ίδια δικαιώματα, με την υιοθέτηση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Αυτά τα