Βιβλίο μελέτης 2ης Ομάδας Α' Περιόδου by Maria panou

Εκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις Ι.Μ. Καλύμνου, Λέρου και Αστυπαλαίας «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» «Πάντα ισχύω έν τω ένδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. δ' 13) ****

**** Υλικό μελέτης και προγράμματος κατασκήνωσης ανά ομάδες **** Κάλυμνος Ιούνιος - Ιούλιος 2019

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το πρόγραμμα φέτος θα αφιερώσει τη μελέτη του υλικού στη λειτουργική διδασκαλία της εκκλησίας μας. Θα εξετάσει τους βαθμούς ειδικής ιερωσύνης, τα μυστήρια της Εκκλησίας μας, τους αγίους Πατέρες που συνέγραψαν λειτουργικά κείμενα, τους Κανόνες του Χριστού, Παρακλητικούς, Αγίων Αγγέλων, Σταυρού και θα ασχοληθεί με τον αγιασμό της ύλης και τις συνήθειες των ορθοδόξων να ανάβουν κεριά, καντήλια, να τιμούν τις εικόνες σύμφωνα με τους όρους και κανόνες της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου. Παράλληλα, θα υπάρχουν παιχνίδια, δραστηριότητες, εκδρομές, εξόρμηση για θαλάσσιο μπάνιο, συζητήσεις, μαθήματα πλεξίματος, ραπτικής, κατασκευών, θα δούμε κινηματογράφο, θα μελετήσουμε σύγχρονα θέματα που μας απασχολούν, θα έχουμε βιβλιοθήκη με εκλεκτά βιβλία, εφημερίδα τοίχου και επιτραπέζια παιχνίδια. Κυρίως, θα γιορτάσουμε τα δέκα χρόνια λειτουργίας της Κατασκήνωσής μας με εορταστικές εκδηλώσεις.

ΟΔΗΓΊΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΜΑΔΑΡΧΗ Αγαπητέ φίλε ή φίλη, αυτό το καλοκαίρι διάλεξες την κατασκήνωση μας για να εργασθείς ως ομαδάρχης. Αναλαμβάνεις ένα πολύ υπεύθυνο

 

και δύσκολο ρόλο γι'αυτό σου εύχομαι να διαχωρήσεις τις διακοπές από την εργασία να δεθείς με τα παίδια και τους συναδέλφους σου



και να περάσεις ένα όμορφο καλοκαίρι. Τα λογία που διαβάζεις γράφτηκαν ειδικά για εσένα, γι' αυτό διάβασε προσεκτικά και εντόπισε τις απορίες σου. Ανέλαβες το ρόλο του ηγέτη μιας μικρής ομάδας 8-12 παιδιών. Τα παιδιά αυτά θα σε βλέπουν σαν δικό τους άνθρωπο. Φρόντισε να μην τα απογοητεύσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει

Σημεία Προσοχή 

να γίνεις φίλος τους. Να τα πλησιάσεις, και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό τους. Είναι σημαντικό να τα κερδίσεις χωρίς να ισοπεδωθείς στα μάτια τους. Να γίνεις φίλος

Πρέπει να παρακολουθείς αν τα παιδιά

έργο σου θα έχεις αμέριστη βοήθεια και

σιτίζονται κανονικά. Αν αποφεύγουν

υποστήριξη από τον Αρχηγό σου. Να είσαι

κάποια φαγητά για οποιονδήποτε

σίγουρος ότι αξίζει να προσπαθήσεις

λογο(αισθητικό ή υγειονομικό) και τι

Βασικές ΚΙΝΗΣΕΙΣ

φαγητά προτιμάνε

Την πρώτη ημέρα που θα έρθουν παιδιά στην

Εντόπισε το "ταραχοποιό " στοιχείο της

κατασκήνωση ο Αρχηγός θα σον δώσει την ομάδα

ομάδας σου και σύνεργα σου με του

σου. Από αυτή τη στιγμή και μετά πρέπει να Οδηγείς τα παιδιά στη σκηνή και γίνεται διανομή κλινών. Ετσι κάθε παιδί μαθαίνει το δικό του χώρο 



Σε ένα χαρτί γράφεις αναλυτικά τα ονοματεπώνυμα τις ηλικίες και την δύναμη της ομάδος σου. » Δίνεις στα παιδιά πληροφορίες για το ημερήσιο πρόγραμμα της κατασκήνωσης Παίρνεις την ομάδα σου και κάνεις μια σύντομη περιήγηση στην κατασκήνωση. Τους δείχνεις όλους τους χώρους και τους τονίζεις να αποφεύγουν να προσέρχονται άσκοπα στην Γραμματεία, στην Πύλη και το Αρχηγείο

Έλεγξε διακριτικά αν κάποιο παιδί έχει κάποια ιδιαίτερη ευαισθησία αλλεργία και παίρνει κάποιο φάρμακο. Ολα τα φάρμακα πρέπει να παραδίδονται στην Νοσοκόμα Πρέπει πάντα να δρας κατευναστικά σε αψιμαχίες μεταξά παιδιών.

τους χωρίς να χάσεις το κύρος σου. Στο δύσκολο

κάνεις τα ακόλουθα.

Τόνισε τους να δίνουν προσοχή στις ανακοινώσεις Επιστρέψτε στη σκηνή, γνωριστείτε καλύτερα και περιμένετε ανακοινώσεις για τις επόμενες κινήσεις Το μεσημέρι φρόντισε να εκλέξουν τον Εκπρόσωπο της ομάδος τους που θα τους εκπροσωπήσεις στην Σύνοδο με τον Αρχηγό που θα γίνεί κάποια από τις επόμενες δύο ημέρες.

ανωτέρους σου για την αντιμετώπιση του. 

Πρέπει να τα οδηγείς να ακολουθούν τους κανόνες υγιεινής. Να κάνουν λουτρό σώματος τουλάχιστον μία φορά κάθε δεύτερη ημέρα. o Να ελέγχεις διακριτικά αν τα παίδια έχουν κανονικές κενώσεις. Πολλές φορές κάποια παίδια δυσκολεύονται να εμπιστευθούν τους χώρους υγιεινής της κατασκήνωσης λόγω του μαζικού τους χαρακτήρα. o Τα παιδιά πρέπει να είνα το ίδιο καθαρά όπως στο σπίτι τους και ακόμα και αν στο σπίτι τους δεν είναι στην κατασκήνωση ΠΡΕΠΕΙ να είναι. o Ρώτησε τα παιδιά σου αν έχουν αρκετά εσώρουχα και ενδύματα μαζί

τους., διαφορετικά φρόντισε να ειδοποιούνται οι γονείς του ώστε να τα εφοδιάζουν έγκαιρα με καθαρά o Έλεγξε αν τα παιδιά έχουν ακριβά πράγματα μαζί τους. ΑΝ ναι

πάντα εύκολο να συμβεί το κακό. Μία φορά είναι αρκετή για να χαλάσει το καλοκαίρι όλων μας. ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

φρόντισε ή να απομακρυνθούν από την κατασκήνωση ή να φυλαχθούν προσωρινά. Σε περίπτωση κλοπής η κατασκήνωση δεν έχει ΚΑΜΙΑ ευθύνη o

ΜΗΝ αμελείς ποτέ την ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΟΥ γιατί είναι

Εγώ και η ομάδα μου ή μάλλον η ομάδα μου και εγώ Προβληματισμός:  Η σχέση μου με τα άλλα μέλη της ομάδας.  Βάζω μήπως το προσωπικό μου όφελος πάνω από τις επιδιώξεις και τα ιδανικά της ομάδας μου;  Ποια είναι η συμπεριφορά μου απέναντι στα πιο «αδύναμα» πρόσωπα της ομάδας;  Μήπως οι απαιτήσεις μου ξεπερνούν πολλές φορές τα «όρια» του Άλλου;  Αν είχα τη δυνατότητα ίσως και να έδιωχνα κάποιους από την ομάδα! Γιατί όμως; Ποια είναι τα κριτήρια μιας τέτοιας επιλογής;  Πώς συμπεριφέρομαι σε ένα καυγά μεταξύ δυο μελών της ομάδας;  Μπορείς να πεις τελικά τι είναι αυτό που φταίει και δημιουργούνται προβλήματα στην ομάδα; Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω την ομάδα; Βοηθώ την ομάδα όταν:  Αισθάνομαι υπεύθυνος, προσεκτικός και γενναιόδωρος για τους άλλους.

 Είμαι πάντα πρόθυμος να προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε όποιον κι αν χρειαστεί, όποτε κι αν χρειαστεί.  Τονώνω την αυτοπεποίθηση των άλλων, με πνεύμα συντροφικότητας, όταν χρειαστεί.  Προσπαθώ να συμφιλιώσω τα πρόσωπα μετά από έναν καυγά.  Ξέρω ότι χωρίς πειθαρχία φθάνω στην αταξία! Τηρώ τους κανόνες και σε σέβομαι τους Άλλους. Δεν ξεχνώ ποτέ ότι οι Άλλοι εκτιμούν το καλό παράδειγμά μου.  Φέρομαι με ΑΓΑΠΗ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε όλους. Αυτές οι δύο αρετές είναι το μυστικό της επιτυχίας. Ο Αββάς Απολλώ, λέγουν πως είχε τόση αγάπη για τον πλησίον του, ώστε ουδέποτε στη ζωή του αρνήθηκε σε άνθρωπο βοήθεια ή οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη εξυπηρέτηση. Όταν οι αδελφοί ζητούσαν τη συνεργασία του, την προσέφερε ευχαρίστως, λέγοντας πάντα με χαμόγελο. -Μαζί με τον Κύριον μου θα εργαστώ σήμερα για την ωφέλεια της ψυχής μου.

Για τραπεζαρία: μουσικές καρέκλες, παντομίμα, το δωράκι πάει

6 σοκολάτες και 6 ζάρια ( από 1 για κάθε ομάδα

περίπατο, φουντούνια, διαγωνισμός χυμού,

6 πακέτα μπισκότα (για τη μπισκοτομαχία),

σοκολάτα με ζάρι, καρπουζομαχίες, εμπόδια,

γιαούρτι ή μερέντα για το «τάισε το φίλο σου».

το μάτι του καπετάνιου, βούτα και πιάσε,

Επίσης: 2-3 δωράκια για το παιχνίδι του

μπισκοτομαχία, διαγωνισμός αφής: αναγνώριση

θησαυρού (ανάλογα με το σε πόσες κοινότητες

αντικειμένων μέσα σε κουτιά, διαγωνισμός

θα χωριστούμε τελικά. Τα δωράκια καλύτερα να

ζωγραφικής με το στόμα, ηλεκτρισμένο

είναι για όλη την ομάδα π.χ. πακέτο από

αντικείμενο, κρύο-ζεστό, τάισε το φίλο σου:

σοκοφρέτες κλπ.)

γιαουρτομαχίες ή μερεντομαχία, κινέζικο,

Απλά παιχνίδια μεταξύ των ομάδων στις

μαέστρος, διαγωνισμός πολυλογίας,

σκηνές ή στο γήπεδο: ζούγκλα, μουσικές

διαγωνισμός χιουμοριστικής ποίησης,

καρέκλες, το δωράκι πάει περίπατο, ουρίτσες,

διαγωνισμός χειροτεχνίας με χαρτοπετσέτες,

μαντήλι, σπασμένο τηλέφωνο-συνειρμοί,

διαγωνισμός κατασκευής από διάφορα υλικά

μαέστρος, μικρό-μεγάλο καλάθι, γιατί –διότι, το

κουζίνας, διαγωνισμός καλαισθησίας-

δώρο, η κάμπια, ζητούμε πόλεμο, αγάλματα,

ομορφότερης παρουσίασης των αποφαγιών,

ηλεκτρισμένο αντικείμενο, κρύο-ζεστό, εμπόδια,

Quiz γνώσεων. Αν έχουμε προτζέκτορα στην

διαγωνισμός πολυλογίας, αγαλματάκια ακίνητα,

τραπεζαρία μπορούμε να προβάλουμε

πράσινο φως, άναψέ μου το κεράκι, δολοφόνος,

ακροστιχίδες, σταυρόλεξα κλπ.

σκλαβάκια, ψείρες, τζαμί, για τα πιο μικρά:

Υλικά που θα χρειαστούμε: 1 χυμός κ

ιππικό, μακριά στην Ισπανία, ο ψίλος, φιφίκα,

καλαμάκια για κάθε ομάδα = 6 λίτρα χυμοί

περνά-περνά η μέλισσα, κουτσό

για τη σοκολάτα με το ζάρι),

καλαμάκια όσα τα παιδιά (για το διαγωνισμό χυμού-μπορεί να παιχτεί και με νερό) ΠΡΟΣΕΥΧΗ Δέν ἀρκεῖ νά μιλᾶμε μέ ἐνθουσιασμό γιά τή τήν πρώτη βραδυνή προσευχή. Ἐπίσης καί τά δύναμη τῆς προσευχῆς καί τά θαυμαστά ἀποτε-

Στελέχη νά συμμετάσχουν ἐνεργῶς στήν προ-

λέσματά της. Εἶναι ἀνάγκη τά παιδιά νά νιώσουν

σπάθεια, ὥστε ἡ ὅλη ἀτμόσφαιρα τῆς Κατασκη-

δίπλα τους τόν Ὁμαδάρχη τους σάν ἄνθρωπο

νώσεως πρίν καί μετά τήν προσευχή νά εἶναι ἤ-

προσευχόμενο.

ρεμη καί σοβαρή.

Ὁ κάθε Ὁμαδάρχης μέ λαχτάρα θά προ-

1) Κατά τήν πρωϊνή προσευχή ἄς συνηθί-

σβλέπει σ΄ αὐτή τήν ὥρα. Εἶναι στιγμές μυστα-

σουν τά παιδιά νά προσέρχονται στό προσευχη-

γωγίας πού ἡ ψυχή θά δοκιμάσει ἀνατάσεις καί

τήριο πρίν ἀπό τήν καθορισμένη ὥρα τῆς κοι-

ἀναβάσεις πνευματικές (Ψ. πγ΄ 6 ), στιγμές

νῆς προσευχῆς, ὥστε νά προηγεῖται ἡ ἀτομική

πού θά συναντήσει τό Δημιουργό της τόν Πα-

τους προσευχή, ἀφοῦ μάλιστα μετά τό "δι΄ εὐ-

τέρα της, τόν «ἐν Τριάδι ἅγιο Θεό». Ὅλα θα

χῶν" τῆς κοινῆς προσευχῆς ἀκολουθεῖ τό Ἁγιο-

πρέπει νά γίνονται σωστά, νά μεταδίδουν κατά-

γραφικό Ἀνάγνωσμα.

νυξη, νά ὑμνοῦν καί νά εἰσάγουν στή θελκτική

2) Ὁ κάθε Ὁμαδάρχης πρέπει νά φροντίσει

ἀτμόσφαιρα, τή χάρη ὅσο καί τήν πάλη τῆς

γιά τήν ἔγκαιρη ὅσο καί εὐλαβική προσέλευση

προσευχῆς.

τῶν παιδιῶν. Συστῆστε καί παρακαλέστε γιά τή

Καλό εἶναι νά καθοδηγήσει ὁ Ἁρχηγός τούς κατασκηνωτές μέ ὀλιγόλεπτη ὁμιλία πρίν ἀπό

σεμνή καί προσεγμένη ἐμφάνιση ὅλων. Μέ ἤρεμο

τρόπο ὑποδεῖξτε ἀπόλυτη σιγή καί περισυλλογή

χείλη καί ἄς λέμε τά λόγια στούς διάφορους ἐκ-

ὅσο πλησιάζουμε στό Προσευχητήρι.

κλησιαστικούς ὑμνους, γιατί κινδυνεύουμε νά

3) Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὁ Ὁμαδάρχης πού

θεωρήσουν τά παιδιά ὅτι δέν ἐνδιαφερθήκαμε

θά ἀναγνώσει τά ἱερά κείμενα πρέπει νά εἶναι

νά μάθουμε κάτι ἀπό τήν ὑμνολογία τῆςἘκκλη-

ἄριστα ἑτοιμασμένος.Ὑπάρχει ἡ δεδομένη δυ-

σίας μας ἡ ὁποία βέβαια ἀποτελεῖ ἀνεκτίμητο

σκολία μέ τήν ἐλλιπῆ γνώση τῆς γλώσσας ἀλλά

θησαυρό τῆς Ἐκκλησίας μας.

πρέπει νά ἀντιμετωπισθεῖ. Μιά σωστή, εἰλικρι-

6) Ὁ χῶρος τοῦ προσευχητηρίου πρέπει νά

νής καί νοηματικά χρωματισμένη ἀπαγγελία,

ἀγαπηθεῖ ἀπό τούς Κατασκηνωτές καί νά συνη-

βοηθᾶ πολύ τό σύνολο. Συντελεῖ στό νά μυοῦν-

θίσουν αὐτοί νά τόν ἐπισκέπτονται καί ἄλλες

ται τά παιδιά ἀβίαστα καί σωστά στούς θησαυ-

στιγμές τῆς ἡμέρας, κατά τήν ἀρέσκειά τους,

ρούς τῶν ἐκκλησιαστικῶν κειμένων.

τήν ἀνάγκη τους, χωρίς βέβαια ἐξαναγκασμό.

Ὁ Ὁμαδάρχης λοιπόν θά ἔχει μελετήσει τόν Ψαλμό καλά (κείμενο καί ἑρμηνεία). Ὅτι που συναντήσει δυσκολία θά συμβουλευτεῖ τόν Ἀρχη-

Τό παράδειγμα ἄς τό δίνουν πάντοτε οἱὉμαδάρχες. 7) Πρέπει νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι καί ἡ προ-

γό. Θά ἀπαγγείλει μερικές φορές δυνατά (μόνος

σευχή τῆς τραπέζης πρέπει νά γίνεται θερμά

του) τόν Ψαλμό, ὅσο καί τήν εὐχή.

καί βιωματικά.ὄχι σάν τύπος ἀλλά ὡς ἀνάταση

4) Σχετικά μέ τό πρόβλημα τῆς παρακολουθήσεως πρέπει νά προσεχθεῖ ὄτι πολλά παιδιά μάλιστα τοῦ Γυμνασίου ἔχουν δυσκολία κατανο-

ψυχῆς καί ἐνσυνείδητη ἐπίκληση τῆς θείας εὐλογίας. 8) Ὁ Ὁμαδάρχης μέ τήν Ὁμάδα του στό τέ-

ήσεως ἀκόμη καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς προσευ-

λος κάποιας συγκεντρώσεως, στή λήξη ἑνός

χῆς. Τῆς προοιμιακῆς δηλαδή προσευχῆς (Εἰς

περιπάτου, σέ κάποια γωνιά τοῦ δάσους πού θά

τό ὄνομα τοῦ Πατρός Βασιλεῦ οὐράνιε... Πανα-

βρεθοῦνε ἤ σ΄ ἕνα ἐξωκκλήσι, ἄς πεῖ δυό λόγια

γία Τριάς... Πάτερ ἡμῶν...) καθώς καί τοῦ Ψαλ-

προσευχῆς μέσα ἀπό τήν καρδιά του. Κι ὁ ἴδιος

μοῦ, τῆς Εὐχῆς, τῆς δοξολογίας κλπ. Εἶναι θέμα

πολύ θά βοηθηθεῖ. Καί τήν ἀτμόσφαιρα τῆς Ὁ-

πού θά πρέπει νά ἀντιμετωπισθεῖ πέρα ἀπό τή

μάδος θά χρωματίσει μέ ἱεροπρέπεια. Καί τήν

σωστή ἀπαγγελία κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς

κάθε μιά ψυχή τῶν Κατασκηνωτῶν θά παροτρύ-

(ἀργά, καθαρά, ζωηρά).

νει καί θά διδάξει σέ βιωματική προσευχή.

Θά πρέπει ὁ Ἁρχηγός καί οἱ Ὁμαδάρχες νά

9) Σέ κάποιο ἐκπαιδευτικό μπορεῖ ν΄ ἀνα-

κάνουν μία ἀνάπτυξη στά παιδιά ὥστε αὐτά νά

πτυχθεῖ τό νόημα καί ἡ ἀξία τῆς προσευχῆς, νά

ἐμβαθύνουν στό νόημα.

παρουσιασθοῦν παραδείγματα ἁγίων ἀνδρῶν καί

Ἄς γνωρίζουμε ὅτι ἐάν τά παιδιά προσοικειωθοῦν μέ τόν καιρό μέ τά νοήματα τῆς Χριστιανικῆς μας πίστεως καί ἀληθείας καί ἐάν μέ εὐλάβεια παρακολουθοῦν τήν προσευχή θά μπορέσουν καί στά νοήματα νά εἰσχωρήσουν καί νά

νά δοθοῦν ὁδηγίες γιά τό περιεχόμενο καί τόν τρόπο μιᾶς καλῆς προσευχῆς. 10) Πρέπει νά χρησιμοποιοῦμε ὕμνους ἐκλησιαστικούς. Ὄχι μόνο στήν κοινή προσευχή, ἀλλά καί

τά παρακολουθήσουν καί ἀπό αὐτά νά ἐλκυ-

στήν ὥρα συγκεντρώσεως τῆς Ὁμάδος. Ἀρκε-

σθοῦν καί νά κατανυγοῦν.

τούς γνωρίζουν ἤδη τά παιδιά. Σ΄ αὐτούς θά

5) Ἔχει σημασία ἡ εὐλαβής στάση μας, ἡ

προσθέσουμε καί ἄλλους διαλέγοντας ἀπό τόν

θερμή συμμετοχή μας, ἡ ἐξοικείωση μας μέ τό

ἀπέραντο λειμῶνα τῆς ὑμνολογίας μας. Καί θά

«τυπικό» τῆς προσευχῆς καί ἡ ἐν εἰρήνη ἀπο-

εἰσαγάγουμε φυσικά στό νόημά τους βοηθώντας

μάκρυνσή μας ἀπό τόν ἱερό χῶρο. Ἐάν ἡ φωνή

στή σωστή κατανόηση καί τή συνειδητή ψαλμω-

μας δέν μᾶς βοηθᾶ ἄς κινοῦμε τουλάχιστον τά

δία τους.

11) Καλό εἶναι νά συστηθοῦν καί σχετικά μέ τήν προσευχή βιβλία ὅπως τό νεανικό προσευ-

ζητούντων τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ Ἰακώβ» (Ψαλμ. κγ΄ 6).

χητάριο «Ἁγιασθήτω», τό Ψαλτήριο, τό Προσεύχεσθε καί ἄλλα. Ἄς σημειωθεῖ ἀκόμη ὅτι τήν προσευχή τῆς Κατασκηνώσεως πρέπει κάθε «Χαρούμενου Ἀγωνιστή» νά τή μεταφέρει κατά τό δυνατό καί στό σπίτι του καί νά τήν ἀκολουθήσει ὅλο τό διάστημα τοῦ ἔτους. ἕνας κατάλληλος χώρος τοῦ εὐσεβοῦς σπιτιοῦ ἤ τοῦ δωματίου τοῦ «Χαρούμενου Ἀγωνιστῆ» θά βοηθήσει πολύ.Μέ ὅλα αὐτά καί προπαντός μέ τήν εὐδοκία καί νεύση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θ᾿ ἀξιωθοῦμε νά δοῦμε τίς Κατασκηνώσεις μας «Στρατόπεδα Προσευχῆς» καί τούς Κατασκηνωτές, μιά εὐλογημένη «γενεά ζητούντων τόν Κύριον,

Π Ρ Ω Ϊ Ν Η Τραγούδι : Σύ πού κόσμους κυβερνάς (Βιβλιαράκι τραγουδιών, όλοι)

Π Ρ Ο Σ Ε Υ Χ Η λόγιά Σου, καί συνιέναι τάς ἐντολάς Σου, καί ποιεῖν τό θέλημά Σου, καί ψάλλειν Σοι ἐν

«Εις το όνομα του Πατρός…» (Ομαδάρχισσα)

ἐξομολογήσει καρδίας, καί ἀνυμνεῖν τό

«Βασιλεύ Ουράνιε…» (όλοι)

πανάγιον ὄνομά Σου, τοῦ Πατρός καί τοῦ

«Άγιος ο Θεός…» (3 φορές) (Ομαδάρχισσα)

Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί,

«Παναγία Τριάς ελέησον ημάς. Κύριε

καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

ιλάσθητι ταις αμαρτίαις υμών, Δέσποτα συγχώρησον τάς ανομίας ημών. Άγιε, επίσκεψαι και ίασε τάς ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου. Κύριε ελέησον (τρίς) (Ομαδάρχισσα)

Ἀμήν(Ὁμαδάρχισσα) «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα…» (Ὅλοι) «Δόξα σοι τῶ δείξαντι το φως. Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν

«Δόξα Πατρί καί Υιό … αιώνων. Αμήν»

ἀνθρώποις εὐδοκία. Ὑμνοῦμεν σε,

(Ομαδάρχισσα)

εὐλογοῦμεν σε, προσκυνοῦμεν σε,

«Πάτερ Ημών…» (Όλοι)

δοξολογοῦμεν σε, εὐχαριστοῦμεν διά τήν

«Ἐκ τοῦ ὕπνου ἐξανιστάμενος εὐχαριστῶ Σοι,

μεγάλην σου δόξαν. Κύριε Βασιλεῦ,

Ἁγία Τριάς, ὅτι διά τήν πολλήν Σου

ἐπουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ. Κύριε

ἀγαθότητα καί μακροθυμίαν, οὐκ ὠργίσθης

Υἱέ Μονογενές, Ἰησοῦ Χριστέ καί Ἅγιον

ἐμοί τῶ ραθύμῳ καί ἁμαρτωλῶ, οὐδέ

Πνεῦμα. Κύριε, ὁ Θεός, ὁ Ἁμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ

συναπώλεσάς με ταῖς ἀνομίαις μου, ἀλλ’

Υἱός τοῦ Πατρός, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ

ἐφιλανθρωπεύσω συνήθως καί πρός

κόσμου, ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ αἴρων τάς ἁμαρτίας

ἀπόγνωσιν κείμενον ἤγειράς με, εἰς τό

τοῦ κόσμου. Πρόσδεξαι τήν δέησιν ἡμῶν, ὁ

ὀρθρίσαι καί δοξολογῆσαι τό κράτος Σου.

καθήμενος ἐν δεξιᾶ τοῦ Πατρός καί ἐλέησον

Καί νῦν φώτισόν μου τά ὄμματα τῆς διανοίας,

ἡμᾶς. Ὅτι σύ εἶ μόνος Ἅγιος, σύ εἶ μόνος

ἄνοιξόν μου τό στόμα, τοῦ μελετᾶν τά

Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ

Πατρός. ἀμήν. Καθ’ ἑκάστην ἡμέραν

σημερινή ἡμέρα. Βοήθησέ με νά παραδοθῶ

εὐλογήσω σε καί αἰνέσω τό ὄνομά σου εἰς

ὁλοκληρωτικά στό ἅγιο θέλημά Σου. Στήν

τόν αἰῶνα καί εἰς τόν αἰώνα τοῦ αἰῶνος.

κάθε ὥρα τῆς σημερινῆς ἡμέρας φώτιζέ με

Κύριε καταφυγή ἐγεννήθης ἡμῖν ἐν γενεᾶ καί

καί δυνάμωνέ με γιά τό κάθε τι. Ὅποιες

γενεᾶ, ἐγώ εἶπα, Κύριε, ἐλέησόν με. Ἴασαι

εἰδήσεις κι ἄν λάβω στό διάστημα τῆς

τήν ψυχήν μου, ὅτι ἥμαρτόν σοι. Κύριε, πρός

σημερινῆς ἡμέρας, δίδαξέ με νά τίς δεχθῶ

σε κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό

μέ ἡρεμία καί μέ τήν πεποίθηση ὅτι

θέλημά σου, ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός μου. Ὅτι παρά

προέρχονται ἀπό τό ἅγιο θέλημά ΣΟΥ.

σοι πηγή ζωῆς, ἐν ταῶ φωτί σου ὀψόμεθα

Καθοδήγησε τίς σκέψεις μου καί τά

φῶς. Παράτεινον τό ἔλεός σου τοῖς

συναισθήματά μου σέ ὅλα τά ἔργα μου καί τά

γινώσκουσί σε. Καταξίωσον Κύριε, ἐν τῆ

λόγια μου. Σέ όλες τίς απρόοπτες

ἡμέρα ταύτη, ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι

περιστάσεις μή μέ αφήσεις να ξεχάσω ὅτι

ἡμᾶς. Εὐλογητός εἶ Κύριε, ὁ Θεός τῶν

τά πάντα προέρχονται ἀπό ΣΕΝΑ. Δίδαξέ

Πατέρων ἡμῶν, καί αἰνετόν καί

με νά συμπεριφέρομαι σέ κάθε μέλος τῆς

δεδοξασμένον τό ὄνομά σου εἰς τούς αἰῶνας,

οικογενείας μου μέ ευθύτητα καί σύνεση,

ἀμήν. Γένοιτο Κύριε τό ἔλεός σου ἐφ’ ἡμᾶς,

ὥστε νά μή συγχύσω καί στενοχωρήσω

καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπί σέ. Εὐλογητός εἶ,

κανένα. Κύριε, δός μου τή δύναμη νά

Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.

ὑποφέρω τόν κόπο καί ὅλα τά γεγονότα τῆς

Εὐλογητός εἶ, Δέσποτα, συνέτισόν με τά

ἡμέρας αὐτῆς, καθ’ ὅλην τή διάρκειά της.

δικαιώματά σου. Εὐλογητός εἶ ἅγιε, φώτισόν

Καθοδήγησε τή θέλησή μου καί δίδαξέ με νά

με τοῖς δικαιώμασί Σου. Κύριε, τό ἔλεός σου

προσεύχομαι, νά πιστεύω, νά ὑπομένω, νά

εἰς τόν αἰῶνα, τά ἔργα τῶν χειρῶν σου μή

συγχωρώ καί ν’ αγαπώ. ΑΜΗΝ»

παρίδης. Σύ πρέπει ὕμνος, σοί δόξα πρέπει,

(Ομαδάρχισσα)

τῶ Πατρί καί τῶ Υἱῶ καί τῶ Υἱῶ καί τῶ Ἁγίῳ

«Ευλογητός ει», απολυτίκιο άγιας

Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας

Παρασκευής, Άγιου Σάββα, ευφραινέσθω

τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (Ὅλοι, ψαλτά).

(βιβλιαράκι)

«Κύριε, βοήθησέ με νά ἀντιμετωπίσω μέ

«Δι’ ευχών …ημάς» (Όλοι).

ψυχική γαλήνη, ὅλα ὅσα θά μοῦ φέρει ἡ ΒΡΑΔΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ  Ύμνος εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. (ψάλλουμε όλοι μαζί) Φῶς ἱλαρόν, ἁγίας δόξης Ἀθανάτου Πατρός, Οὐρανίου, Ἁγίου, Μάκαρος Ἰησοῦ Χριστέ· ἐλθόντες ἐπί τήν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἐσπερινόν, ὑμνοῦμεν Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, Θεόν. Ἄξιόν σε έν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις, Υἱέ Θεοῦ, ζωήν ὁ διδούς· διό ὁ κόσμος σέ δοξάζει. Μετάφραση Γλυκό φως της αγίας δόξας του Αθανάτου, του Υψίστου, του Αγίου, του ευτυχισμένου Πατέρα, Ιησού Χριστέ! Τώρα

που φθάσαμε στη δύση του ήλιου και πρωτοαντικρύσαμε το βραδινό φως, υμνούμε τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον Θεό μας! Διότι είναι άξιο να σε υμνούμε κάθε ώρα και στιγμή με ευχάριστες φωνλές, Υιέ του Θεού, Συ που δίνεις ζωή. Γι’ αυτό και ο κόσμος Σε δοξάζει! (Από την ακολουθία του Εσπερινού)  Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Δόξα σοι ο Θεός η ελπίς ημών κύριε δόξα σοι.

Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον αγαθέ, τας ψυχάς ημών. Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος ελέησον ημάς (γ΄). Δόξα Πατρί και Υίω και αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. Δόξα, και νυν. Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών· καί μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Κύριε ελέησον (12 φορές). Δόξα, και νυν.

ενώπιόν σου εποίησα˙ όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.

τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω βασιλεί ημών Θεώ.

και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ, Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών.

ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το

 Ν’ ψαλμός Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν

Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφορά και θυσιαστήριόν σου μόσχους.  Το Σύμβολο της Πίστεως Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων˙ φως εκ φωτός, θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα,

ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο. Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος άγιου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ήμερα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν έρχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς· ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος. Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον το ζωοποιόν το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υίω συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λάλησαν δια των προφητών. Εις μίαν αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.  Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον, και μητέρα του Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.  Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Και δος ημίν, Δέσποτα, προς ύπνον απιούσιν, ανάπαυσιν σώματος και ψυχής, και διαφύλαξον ημάς από του ζοφερού ύπνου της αμαρτίας και από πάσης σκοτεινής και νυκτερινής ηδυπαθείας. Παύσον τας ορμάς των παθών, σβέσον τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού τα καθ' ημών δολίως κινούμενα. Τας της σαρκός ημών επαναστάσεις κατάστειλον και παν γεώδες και υλικόν ημών φρόνημα κοίμισαν. Και δώρησαι ημίν, ο Θεός, γρήγορον νουν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, ύπνον ελαφρόν και πάσης σατανικής φαντασίας απηλλαγμένον. Διανάστησον δε ημάς εν τω καιρώ της προσευχής εστηριγμένους εν ταις εντολαίς σου και την

μνήμην των σων κριμάτων εν εαυτοίς απαράθραυστον έχοντας. Παννύχιον ημίν την σην δοξολογίαν χάρισαι εις το υμνείν και ευλογείν και δοξάζειν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα σου, του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.  Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ σου και Θεώ ημών, και αίτησαι ίνα σώση δια σου τας ψυχάς ημών.  Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το άγιον· Τριάς αγία, δόξα σοι.  Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.  Ευχή Συγχωρήσεως Συγχώρεσε Κύριε αυτούς που με μισούν και αυτούς που με αγαπάνε. Δώσε πλούσια τα θεία αγαθά Σου, σε αυτούς που κάνουν το καλό σε μένα. Στους γονείς, τους αδελφούς μου, στούς οικείους και τους φίλους μου, εκπλήρωσε κάθε επιθυμία τους που θα είναι ωφέλιμη για τη σωτηρία της ψυχής τους. Επισκέψου τους ασθενείς αδελφούς μας και δώσ’ τους την ίαση. Γίνε συνοδοιπόρος και σύντροφος σε αυτούς που κάνουν οδοιπορίες, αυτούς που ταξιδεύουν στον αέρα και τη θάλασσα. Βοήθησε αυτούς που βρίσκονται σε φυλακές, σε εξορίες, σε πόλεμο και κάθε είδους δοκιμασία. Πρόσθεσε αγαθά στους πτωχούς και ανήμπορους. Γίνε σύμμαχος στους άρχοντές μας και στους στρατιωτικούς.

Συγχώρεσε και ελέησε, Κύριε, αυτούς που

εφαρμογής των θείων Σου εντολών, με τις

μας παρακαλούν να προσευχόμαστε γι’ αυτούς.

πρεσβείες της Παναγίας Μητέρας Σου και

Θυμήσου στη Βασιλεία Σου, τους αναδόχους και τους αναδεκτούς μας, τους δασκάλους, τους πνευματικούς πατέρες και ευεργέτες μας, και κάνε μας να μη φανούμε αχάριστοι απέναντί τους. Φανέρωσε την Αλήθειά Σου, σε αυτούς που δεν την γνωρίζουν. Ανάπαυσε τις ψυχές όσων έχουν φύγει από αυτόν κόσμο. Θυμήσου, Κύριε, και εμάς τους αμαρτωλούς, ταπεινούς και ανάξιους δούλους

όλων σου των Αγίων. Αμήν.  Ύμνος εις την Θεοτόκον, Ἦχος γ' (ψάλλουμε όλοι μαζί) Τὴν ὡραιότητα τῆς Παρθενίας σου, καὶ τὸ ὑπέρλαμπρον τὸ τῆς ἁγνείας σου, ὁ Γαβριὴλ καταπλαγείς, ἐβόα σοὶ Θεοτόκε, Ποιόν σοὶ ἐγκώμιον, προσαγάγω ἐπάξιον, τὶ δὲ ὀνομάσω σε; ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι. Διὸ ὡς προσετάγην βοῶ σοί, Χαῖρε, ἡ Κεχαριτωμένη. Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

σου και και φώτισε μας με το Φως της θείας γνώσης Σου και οδήγησέ μας στο δρόμο της

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΓΕΥΜΑ Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· ἁγιασθήτω

ἅγιος εἶ πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.

τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου·

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΕΥΜΑ

γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί

Εὐχαριστοῦμεν σοι, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν,

τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός

ὅτι ἐνέπλησας ἡμᾶς τῶν ἐπιγείων σου ἀγαθῶν·

ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα

μή στερήσῃς ἡμᾶς καί τῆς ἐπουρανίου σου

ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις

Βασιλείας, ἀλλ᾿ ὡς ἐν μέσῳ τῶν μαθητῶν σου

ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,

παρεγένου Σωτήρ, τήν εἰρήνην διδούς αὐτοῖς,

ἀλλά ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ. ᾿Αμήν.

ἐλθέ καί μεθ᾿ ἡμῶν καί σῶσον ἡμᾶς. ᾿Αμήν.

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί ῾Αγίῳ Πνεύματι καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν. Κύριε, ἐλέησον (3). Χριστέ, ὁ Θεός ἡμῶν, εὐλόγησον τήν βρῶσιν καί τήν πόσιν τῶν δούλων σου, ὅτι

Δόξα σοι ὁ Θεός (3). Διά πρεσβειῶν τῆς παναχράντου σου Μητρός καί πάντων σου τῶν Ἁγίων, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ - ΙΟΥΛΙΟΣ Μήν Ἰούλιος, ἔχων ἡμέρας τριάκοντα μία (ΛΑ΄). Ἡ ἡμέρα ἔχει ὥρας δεκατέσσαρες (ΙΔ΄) καί ἡ νύξ ὥρας δέκα(Ι΄). 1 Ἰουλίου ‡ Τῇ πρώτῃ (1) τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τῶν

‡ Τῇ τρίτῃ (3) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ὑακίνθου τοῦ κουβικουλαρίου (θαλαμηπόλου). ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἀνατολίου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ῾ἀγίων μαρτύ-

Ἁγίων καί θαυματουργῶν Ἀναργύρων, Κοσμᾶ

ρων Θεοδότου, Θεοδότης, Διομήδους, Εὐλαμ-

καί Δαμιανοῦ, τῶν ἐν Ρώμῃ τελειωθέντων.

πίου, Ἀσκληπιάδου καί Γολινδούχ.

‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Βασιλείου, τοῦ συστησαμένου τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Βαθέως ρύακος. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου Πέτρου πατρικίου γενομένου, τοῦ ἐν τοῖς Εὐάνδρου. ‡ Ὁ ὅσιος Λέων ὁ ἐρημίτης, γυμνός διάγων, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. ‡ Οἱ ἅγιοι Δισχίλιοι Μάρτυρες, ξίφει τελει-

‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἄθλησις τῶν ἁγίων μαρτύρων Μάρκου καί Μωκιανοῦ. ‡ Ὁ ἅγιος ὁσιομάρτυς Γεράσιμος ὁ νέος, ὁ ἐκ Μεγάλου χωρίου Εὐρυτανίας, ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας, ἐν ἔτει 1812, ξίφει τελειοῦται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

οῦνται. ‡ Ὁ ἅγιος μάρτυς Μαυρίκιος, μέλιτι χρισθείς καί ὑπό μελισσῶν δακνόμενος, τελειοῦται. ‡ Οἱ ἅγιοι 25 Μάρτυρες, οἱ ἐν Νικομηδείᾳ, πυρί τελειοῦνται. ‡ Ὁ ἅγιος μάρτυς Κωνσταντῖνος καί οἱ σύν αὐτῷ ξίφει τελειοῦνται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

4 Ἰουλίου ‡ Τῇ τετάρτῃ (4) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἀνδρέου Κρήτης, τοῦ ῾ Ιεροσολυμίτου. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Θεοδώρου, ἐπισκόπου Κυρήνης. ‡ Μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Κυπρίλλης, Ἀρόας καί Λουκίας.

2Ἰουλίου ‡ Τῇ δευτέρᾳ (2) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμην ποιούμεθα τῆς ἐν τιῆ Ἁγίᾳ σορῷ καταθέσεως τῆς τιμίας Ἑσθῆτος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἐν Βλαχέρναις, ἑπί Λέοντος τοῦ μεγάλου, καί Βηρίνης τῆς αὐτοῦ γυναικός. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τοῦ ἁγίου μάρτυρος Κοϊντου καί μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἱουβεναλίου, ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων.

‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοδότου καί τοῦ ἁγίου Δονάτου, ἐπισκόπου Λιβύης, καί τῆς ὁσίας Μάρθας, μητρός τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ ἐν τῷ θαυμαστῷ ὄρει. ‡ Ἡ ἁγία Ἀσκληπιάς, ἡ θαυματουργός, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. ‡ Ὁ ὅσιος Μένιγνος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. ‡ Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Θεόφιλος, ξίφει τελειοῦται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν. 3Ἰουλίου

5 Ἰουλίου

‡ Τῇ πέμπτῃ (5) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἀθανασίου

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

τοῦ ἐν ἄθῳ. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Λαμπαδοῦ. ‡ Ὁ ἅγιος ὁσιομάρτυς Κυπριανός ὁ νέος, ὁ ἐκ κώμης Κλειστοῦ τῶν Ἀγράφων, ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας, ἐν ἔτει 1679, ξίφει τελειοῦται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

8 Ἰουλίου ‡ Τῇ ὁγδόῃ (8) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου. ‡ Ἡ ἁγία Θεοδοσία, ἡ μήτηρ τοῦ ἁγίου Προκοπίου, ξίφει τελειοῦται. ‡ Αἱ ἅγιαι 12 γυναῖκες, αἱ Συγκλητικαί, ξίφει τελειοῦνται. ‡ Οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ἀντίοχος, Νικόστρατος, Ἀβδᾶς καί Σάββας, ξίφει τελειοῦνται.

6 Ιουλίου ‡ Τῇ ἕκτῃ (6) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Σισώη τοῦ μεγάλου. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τῆς ἁγίας μάρτυρος Λουκίας τῆς παρθένου καί Ρήξου Βικαρίου, καί ἄλλων πλείστων παθόντων ἐν Καμπανίᾳ. ‡ Οἱ ἅγιοι 24 μάρτυρες, οἱ τῇ Λουκίᾳ καί τῷ

‡ Ὁ ὅσιος Θεόφιλος, ὁ κατά τό ἅγιος ὄρος τοῦ ἄθω ἀσκήσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. ‡ Ὁ ἅγιος νέος ἱερομάρτυς Ἀναστάσιος, ὁ ἐξ Ἁγίου Βλασίου Ἡγουμενίτσης, ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας ἐν ἔτει 1743, ξίφει τελειοῦται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Ρήξῳ μαρτυρήσαντες, ξίφει τειλοῦνται. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἀστείου, ἐπισκόπου Δυρραχίου. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ἀρχίππου, Φιλήμονος καί Ὀνησίμου. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ἀπολλωνίου, Ἀλεξανδρίωνος καί Ἐπιμάχου. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

9 Ἰουλίου ‡ Τῇ ἑνάτῃ (9) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Παγκρατίου, ἐπισκόπου Ταυρομενίας. ‡ Οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ἀνδρέας καί Πρόβος πυρί τελειοῦνται. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἐγκαινίων τοῦ σεβασμίου ναοῦ τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἡ-

7 Ιουλίου

μῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, τοῦ

‡ Τῇ ἑβδόμῃ (7) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τῆς

ὄντος ἐν τῇ πηγιῆ.

ἁγίας μάρτυρος Κυριακῆς. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Θωμᾶ, τοῦ ἐν τῷ Μαλεῷ. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Περεγρίνου, καί τῶν σύν αὐτῷ Λουκιανοῦ, Πομπηίου, Ἡσυχίου, Παππίου, Σατορνίνου καί Γερμανοῦ. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Εὐσταθίου, Πολυκάρπου καί Εὐαγγέλου.

‡ Μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Διονυσίου τοῦ ρήτορος καί Μητροφάνους, τῶν ἐν τῷ ἁγιονύμῳ ὄρει τοῦ ἄθῳ ἀσκητικῶς διαλαμψάντων καί δή ἐν τῇ Μικριᾶ Σκήτῃ τῆς Ἁγίας ἄννης κειμένων. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Τι και ποιά είναι τα Μυστήρια της Εκκλησίας; Τα μέλη της Εκκλησίας για να αγιαστούν, είναι απαραίτητο να μετέχουν στα Μυστήριά της. Μυστήρια στη χριστιανική ορολογία είναι ιερές τελετές, με τις οποίες μεταδίδεται στον άνθρωπο η χάρη του Θεού. Τα μυστήρια όλα, όπως και κάθε ένα ξεχωριστά, δεν μπορούν να θεωρηθούν αποκομμένα από την φυσική και ιστορική πραγματικότητα, ούτε ως αφηρημένες ή μαγικές πράξεις. Αντίθετα τα χριστιανικά μυστήρια δεν γίνονται "μηχανιστικά" αλλά προάγουν την ζωή μέσα στα φυσικά πλαίσια και με βάση την προκοπή και τη συνεργία του μέλους. Πρέπει δηλαδή να γίνει κατανοητό πως αν δεν ενεργοποιηθεί η θέληση του ανθρώπου, τα μυστήρια δεν μπορούν να πραγματώσουν κανένα από τα έργα της τελείωσης. Με αυτή την προοπτική κατανοείται η χρήση των υλικών στοιχείων, τα οποία μεταβάλλονται και καθαγιάζονται, λαμβάνοντας ειδικό νόημα και περιεχόμενο. Τα μυστήρια τελικά είναι υπεύθυνα για την διαρκή καθαίρεση των δαιμονικών δυνάμεων, η οποία επιτελείται μέσα από την εκκλησιαστική δομή του σώματος της εκκλησίας, προς θεραπεία, πρόοδο και θρίαμβο κατά των δαιμονικών δυνάμεων. Τα Μυστήρια είναι επτά: Tο βάπτισμα, το χρίσμα, η θεία ευχαριστία, η ιερωσύνη, η μετάνοια, (εξομολόγηση), το ιερό ευχέλαιο και ο γάμος.

Συνεργάτριες του Αποστόλου Παύλου : http://miteriko.blogspot.com/2011/01/blog-post_25.html

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ Β’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (04/07/2019 – 09/07/2019) ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ Ι.Μ.ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ ΑΡΓΟΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ – ΙΟΥΛΙΟΣ 2019 – ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΩΡΑ 7:30

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

8:00

ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΪΝΟ

8: 20 9:00

ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΚΗΝΩΝ 9:10

9: 40

10: 30 11. 00 12. 30 13:0 0 13:3 0 14:4 5 15:0 0

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΡΧΗΓΟΥ – ΟΜΑΔΑΡ/ΣΩΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΑΘ’ΟΜΑΔΕΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΣΚΗΝΩΝ ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ (2) ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΘ’ ΟΜΑΔΕΣ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ ΓΕΥΜΑ -5/ΠΤΟΨ/ΓΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

16:3 0

ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ

16:5 0

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ

18:3 0 19:3 0

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ, ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΔΙΟΜΑΔΙΚΕΣ Ή ΜΕ ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΑ ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

20:3 0 21:0 0 21:3 0

22:1 5 22:3 0

ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤ/ΜΑΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 04/07

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 05/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ

ΑΦΙΞΗ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ Α’ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΟΜΑΔΩΝ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠ/ΡΙΑΣ

ΠΡΩΙΝΟ, ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 06/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΙΝΟ,

ΚΥΡΙΑΚΗ 07/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ - ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ Θεια Λειτουργία ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΙΝΟ,

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΡΑΣΕΙΣ

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ: ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΜΠΑΣΚΕΤ – ΜΗΛΑ

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΑΠΛΗ

ΓΕΥΜΑ -5/ΠΤΟΨ/ΓΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤ Α ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝ ΟΥ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ – ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΗΜΩΝ ΒΑΦΤΙΣΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, ΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ – ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΡΑΥΓΕΣ, ΥΜΝΟΙ ΓΙΑ ΒΩΜΟ, ΣΚΕΤΣ ΨΥΧ/ΓΙΑ – ΩΡΑ ΟΜΑΔΑΣ ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΟΝΟΜ/ΣΙΑ(;) ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘ/ΤΑ-ΕΤ/ΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΑ 08/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΪΝΟ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΟΥ-ΑΡΤΟΥ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΟΜΑΔΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΜΠΑΝΙΟ- ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΓΠΕΖΑΡΙΑΣ

ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ ΓΕΥΜΑ -5/ΠΤΟΨ/ΓΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ ΓΕΥΜΑ -10ΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΜΑΣ - ΔΙΑΓΩΓΙΣΜΟΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ–

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ – ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ – ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ (ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ), ΣΚΕΤΣ ΨΥΧ/ΓΙΑ – ΩΡΑ ΟΜΑΔΑΣ : ΘΕΜΑ : ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΚΑΛΥΜΝΟΥ

ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ – ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΚΗΝΩΝΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ – ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ – ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤ/ΜΑΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ – ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ –ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΓΛΥΚΑ επ/σης ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-

ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤ/ΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΓΕΥΜΑ -10ΛΕΠΤΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ – ΧΟΡΟΙ –

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ – ΘΕΑΤΡΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑθ/ΤΑΩΡΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ

ΤΡΙΤΗ 09/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ Θεια Λειτουργία ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΙΝΟ, ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΧ)ΣΗ

ΑΦΙΞΗ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ Β’ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

ΥΠΝΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ – ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΡΓΟΥΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ- ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ******* «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» (Θεία Λειτουργία) «Πάντα ισχύω έν τω ένδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. δ' 13) ******* ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β’ ΟΜΑΔΑ ΔΕΥΤΕΡΗ : ΚΡΙΝΑ ΑΓΝΟΤΗΤΑΣ

ΣΚΗΝΗ : 1ο ΣΠΙΤΑΚΙ ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ

ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: ΤΡΙΚΟΙΛΗ ΓΑΛΑΤΙΑΝΗ (ΜΕΓΑΛΕΣ) ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 04/07/2019 ΒΡΑΔΥ – 07/07/2019 ΒΡΑΔΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ 1.ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ 2. ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΧΡΩΜΑ ΣΗΜΑΙΑΣ:

ΑΓΙΑ ΟΜΑΔΟΣ: ΑΓΙΑ ΔΙΑΚΟΝΣΣΑ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ : ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ : Μικρός Παρακλητικός Κανών ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : ΒΑΠΤΙΣΜΑ - ΧΡΙΣΜΑ **********

Λίγα λόγια για την ομάδα μας Κρίνα Αγνότητας Σύμβολα αγνότητας, αθανασίας, ανάστασης, αναγέννησης, ειρήνης,εγκράτειας, θηλυκότητας, γονιμότητας και καρποφορίας. Το λευκό χρώμα εκφράζει την αγνότητα, την καθαρότητα, ενώ το σχήμα του παραπέμπει στη γονιμότητα. Το δε στέλεχος του άνθους υποστηρίζεται ότι εκφράζει το θείο πνεύμα. Οι ποιητές τον συνδέουν με την παρθενία και τα ανέμελα χρόνια της τρυφερής ηλικίας, που όλα είναι όμορφα και τα πάντα κυλούν κυματιστά. Αγνότητα Εορτάζουμε Μαρία την Παρθένο. Δεν πρόκειται για τονισμό μόνο του υπερφυσικού τρόπου της γεννήσεως του Χριστού. Η ονομασία της Θεοτόκου ως Παρθένου δεν τονίζει μόνο μια πτυχή της ζωής της, αλλά χαρακτηρίζει το σύνολο του βίου της και μας δίνει ένα χαρακτηριστικό γνώρισμά της. Είναι «παρθένος αγνή» η Παναγία μας. Όχι μόνον εξωτερικά, αλλά σ’ όλη την έκταση, σ’ όλη την ομορφιά και σ’ όλο το βάθος που έχει η έννοια στην αγία Γραφή. Η αγνότητα είναι μια άλλη έκφραση για να τονιστεί η ομορφιά της ψυχής της Θεοτόκου. Αυτό που οι ζωγράφοι το έδωσαν με τη γαλήνια και υπερκόσμια χάρη της μορφής, αυτό το ίδιο γνώρισμα η θεολογία και η ποίηση το εκφράζει με την αγνότητα της Παναγίας. Αγνότητα είναι η δυνατότητα να βλέπει κανείς τον κόσμο, όπως τον έβλεπε ο Αδάμ πριν πέσει. Είναι η αντιμετώπιση πραγμάτων και ανθρώπων ως πλασμάτων του Θεού, χωρίς κανένα τείχος εγωισμού και εκμεταλλεύσεως ανάμεσα τους. Αγνότητα είναι η καθαρότητα της καρδιάς, που αντικρίζει τον συνάνθρωπο ως πλάσμα του ίδιου Θεού -Πατέρα και όχι ως μέσο για την ικανοποίηση του εγωισμού μας. Αγνότητα είναι η καθαρή ματιά, που βγαίνει από μια καθαρή καρδιά, που έχει δεχτεί τη χάρη και την ομορφιά του αγίου Πνεύματος. Αυτή την αγνότητα είχε η Παναγία και αυτή την αγνότητα υμνεί και η Εκκλησία, όταν τονίζει την παρθενική της χάρη. Δεν είναι μια φυσική λεπτομέρεια, αλλά δώρο του Θεού και χάρη του αγίου Πνεύματος, που επισκέφθηκε την ταπεινή κόρη στην Ιουδαία. Είναι μια χάρη που ήλθε να στέψει σαν στέμμα την ταπείνωση της Παναγίας. «Ιδού γαρ επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού», λέγει η ίδια στη γνωστή ωδή της. Η παρθενία είναι μια πτυχή της αγνότητας. Και η αγνότητα είναι ένα λουλούδι που βλάστησε σε μια καρδιά γεμάτη ταπείνωση. Ταπείνωση που σημαίνει υπακοή στο Θεό, αποδοχή της καθοδηγήσεως από το πανάγιο Πνεύμα του, αντίκρυσμα του κόσμου με το κριτήριο της αγάπης του. Η ταπείνωση, που αποτελεί το υπόβαθρο της αγνότητας της Παναγίας μας, δεν είναι μια πράξη εύκολη ή φυσική τάση μέσα στον άνθρωπο. Είναι πράξη ηρωική, νίκη πάνω στη φυσική ροπή του ανθρώπου προς την ανταρσία, την ύβρη, τον εγωκεντρισμό. Ακόμη και προφήτες, όπως ο Ιωνάς, αισθάνονται αδύναμοι να υπακούσουν απόλυτα στο Θεό. Η Παναγία όμως υπακούει, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς προσωπικά κριτήρια, χωρίς υστερόβουλες σκέψεις. Αύτη η υπακοή της δίνει την καθαρότητα και την αγνότητα της καρδιάς, που λάμπει και στη ζωή της, που δίνει στον χαρακτηρισμό της από τη Γραφή και την Παράδοση της Εκκλησίας ως Παρθένου ένα ουσιαστικό νόημα.

Πολιούχος αγία της ομάδας μας Οσία Ολυμπιάδα η Διακόνισσα Η Εκκλησία στις 25 Ιουλίου τιμά τη μνήμη της Αγίας Ολυμπιάδας της Διακόνισσας. Η Αγία Ολυμπιάδα έζησε στα χρόνια των Πατριαρχών Νεκταρίου και Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (395 μ.Χ.). Ο πατέρας της Ακούνδος είχε το αξίωμα του κόμητος. Κατ’ άλλους όμως ονομαζόταν Σέλευκος. Η Αγία Ολυμπιάδα είχε μεγάλη σωματική ωραιότητα, ευφυΐα, παιδεία, αλλά και πολλά πλούτη. Παντρεύτηκε τον έπαρχο Κωνσταντινούπολης Νευρίδιο, αλλά αυτός μετά από λίγο χρόνο πέθανε και έτσι η Ολυμπιάδα έμεινε χήρα σε πολύ μικρή ηλικία. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια, για να την πείσει να πάρει δεύτερο άνδρα, κάποιο αξιωματούχο Ελπίδιο. Αυτή όμως, τιμώντας τη μνήμη του άντρα της και φλεγόμενη από τον πόθο να υπηρετήσει την Εκκλησία με τα πλούτη της, ήταν αμείλικτη και σταθερή στην άποψή της και απέρριψε το δεύτερο γάμο. Αφοσιώθηκε λοιπόν στο μέγα αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινούπολης Ιωάννη το Χρυσόστομο και γεμάτη ενθουσιασμό έδωσε στην αρχιεπισκοπή του χιλιάδες χρυσά νομίσματα και κτήματα. Μέσα στην Εκκλησία η Αγία Ολυμπιάδα είχε τον τίτλο της Διακόνισσας. Ίδρυσε μάλιστα και μοναστήρι, κοντά στο ναό της αγίας Ειρήνης. Αργότερα, όταν ο Χρυσόστομος εξορίστηκε, η Ολυμπιάδα έπεσε σε βαθύ πένθος. Για να την παρηγορήσει ο μέγας ιεράρχης, της έστειλε αρκετές επιστολές (σώζονται 17). Η Αγία Ολυμπιάδα πέθανε εξορισμένη στη Νικομήδεια, μόλις 50 ετών, λίγο μετά από το θάνατο του ιερού Χρυσοστόμου. Προσευχές και Ακολουθίες : Μικρός Παρακλητικός Κανών στην Υπεραγία Θεοτόκο. O Μικρός Παρακλητικός Κανόνας, είναι ποίημα του Μοναχού Θεοστήρικτου (9ος αιώνας) ή του Θεοφάνη του Ομολογητή, με θερμές πρακλήσεις προς τη Θεοτόκο. Ψάλλεται πριν από τον Δεκαπενταύγουστο εναλλάξ με τον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα, αλλά και σε κάθε περίπτωση θλίψης ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ Ἱερεὺς Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νύν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Ψαλμὸς 142 Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος

καὶ ἠκηδίασεν ἐπ' ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι ταχὺ εἰσάκουσόν μου Κύριε ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου ὅτι

ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι Κύριε ὁδὸν ἐν ᾗ

κινδύνων;

πορεύσομαι ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε πρὸς σὲ κατέφυγον δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά

Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

σου ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου Κύριε ζήσεις με ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολoθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν,

Ψαλμὸς 50 Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος των οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντὸς σοὶ μόνω ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου

εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

ἐποίησα ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις

Στίχ, α'. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ,

σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε

καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Στίχ, β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς, Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Στίχ, γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν,

ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου

εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

ἐξάλειψον

Ἦχος δ' Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν, ἁμαρτωλοὶ καὶ ταπεινοί, καὶ προσπέσωμεν ἐν μετανοίᾳ, κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς· Δέσποινα, βοήθησον ἐφ' ἡμῖν σπλαγχνισθεῖσα, σπεῦσον, ἀπολλύμεθα ὑπὸ πλήθους πταισμάτων, μὴ ἀποστρέψῃς σοὺς δούλους κενούς· σὲ γὰρ καὶ μόνην ἐλπίδα κεκτήμεθα. Δόξα... Καὶ νῦν... Οὐ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τὶς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων

καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεὸς καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιόν μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι

ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεὸς, ὁ Θεὸς τῆς

Οὐρανίας ἁψῖδος, ὀροφουργὲ Κύριε, καὶ τῆς

σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου

Ἐκκλησίας δομῆτορ, σύ με στερέωσον, ἐν τῇ

τὴν δικαιοσύνην σου

ἀγάπῃ τῇ σῇ, τῶν ἐφετῶν ἡ ἀκρότης, τῶν

Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου

πιστῶν τὸ στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε. Προστασίαν καὶ σκέπην, ζωῆς ἐμῆς τίθημι, Σέ,

ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν,

Θεογεννῆτορ, Παρθένε, σύ με κυβέρνησον,

ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν

πρὸς τὸν λιμένα σου, τῶν ἀγαθῶν ἡ αἰτία, τῶν πιστῶν τὸ στήριγμα, μόνη πανύμνητε.

συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς

Ἱκετεύω, Παρθένε, τὸν ψυχικὸν τάραχον, καὶ

οὐκ ἐξουδενώσει

τῆς ἀθυμίας τὴν ζάλην, διασκεδάσαι μου· σὺ

ἀγάθυνον Κύριε ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ

γάρ, Θεόνυμφε, τὸν ἀρχηγὸν τῆς γαλήνης, τὸν Χριστὸν ἐκύησας, μόνη πανάχραντε.

τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν

Δόξα...

καὶ ὁλοκαυτώματα, τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ

Εὐεργέτην τεκοῦσα, τὸν τῶν καλῶν αἴτιον, τῆς

θυσιαστήριόν σου μόσχους

εὐεργεσίας τὸν πλοῦτον, πᾶσιν ἀνάβλυσον·

Ἦχος πλ. δ' ᾨδὴ α' Ὁ Εἱρμὸς

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ὑγρὰν διοδεύσας ὡσεὶ ξηράν, καὶ τὴν αἰγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ὁ Ἰσραηλίτης ἀνεβόα· τῷ Λυτρωτῇ καὶ Θεῷ ἡμῶν ᾄσωμεν. Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, πρὸς σὲ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν· Ὦ Μῆτερ τοῦ Λόγου καὶ Παρθένε, τῶν δυσχερῶν καὶ δεινῶν με διάσωσον. Παθῶν με ταράττουσι προσβολαί, πολλῆς ἀθυμίας, ἐμπιπλῶσαί μου τὴν ψυχήν, εἰρήνευσον, Κόρη, τῇ γαλήνῃ, τῇ τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ σου, Πανάμωμε. Δόξα... Σωτῆρα τεκοῦσάν σε καὶ Θεόν, δυσωπῶ, Παρθένε, λυτρωθῆναί με τῶν δεινῶν· σοὶ γὰρ νῦν προσφεύγων ἀνατείνω, καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὴν διάνοιαν. Καὶ νῦν... Νοσοῦντα τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, ἐπισκοπῆς θείας, καὶ προνοίας τῆς παρὰ σοῦ, ἀξίωσον, μόνη Θεομῆτορ, ὡς ἀγαθὴ ἀγαθοῦ τε λοχεύτρια. ᾨδὴ γ' Ὁ Εἱρμὸς

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

πάντα γὰρ δύνασαι, ὡς δυνατὸν ἐν ἰσχύϊ, τὸν Χριστὸν κυήσασα, Θεομακάριστε. Καὶ νῦν.... Χαλεπαῖς ἀρρωστίαις, καὶ νοσεροῖς πάθεσιν, ἐξεταζομένῳ, Παρθένε, σύ μοι βοήθησον· τῶν ἰαμάτων γάρ, ἀνελλιπῆ σε γινώσκω, θησαυρόν, Πανάμωμε, τὸν ἀδαπάνητον. Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου, Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ προστασίαν. Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος. Κάθισμα Ἦχος β' Τὰ ἄνω ζητῶν

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Πρεσβεία θερμή, καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον, ἐλέους πηγή, τοῦ κόσμου καταφύγιον, ἐκτενῶς βοῶμέν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον, καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἡ μόνη ταχέως προστατεύουσα.

ᾨδὴ δ'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ᾨδὴ ς'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Εἰσακήκοα, Κύριε, τῆς οἰκονομίας σου τὸ

Τὴν δέησιν ἐκχεῶ πρὸς Κύριον, καὶ αὐτῷ

μυστήριον, κατενόησα τὰ ἔργα σου, καὶ

ἀπαγγελῶ μου τὰς θλίψεις, ὅτι κακῶν ἡ ψυχή

ἐδόξασά σου τὴν Θεότητα.

μου ἐπλήσθη, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾍδῃ

Τῶν παθῶν μου τὸν τάραχον, ἡ τὸν

προσήγγισε, καὶ δέομαι ὡς Ἰωνᾶς· Ἐκ φθορᾶς, ὁ

κυβερνήτην τεκοῦσα Κύριον, καὶ τὸν κλύδωνα

Θεὸς με ἀνάγαγε.

κατεύνασον, τῶν ἐμῶν πταισμάτων,

Θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ὡς ἔσωσεν, ἑαυτὸν

Θεονύμφευτε.

ἐκδεδωκὼς τῷ θανάτῳ, τὴν τῇ φθορᾷ καὶ

Εὐσπλαγχνίας τὴν ἄβυσσον, ἐπικαλουμένῳ τῆς

θανάτῳ μου φύσιν, κατασχεθεῖσαν, Παρθένε,

σῆς παράσχου μοι, ἡ τὸν εὔσπλαγχνον

δυσώπησον, τὸν Κύριόν σου καὶ Υἱόν, τῆς

κυήσασα, καὶ Σωτῆρα πάντων, τῶν ὑμνούντων

ἐχθρῶν κακουργίας με ῥύσασθαι.

σε.

Προστάτιν σε τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι, καὶ φρουρὰν Δόξα...

ἀσφαλεστάτην, Παρθένε, τῶν πειρασμῶν

Ἀπολαύοντες, Πάναγνε, τῶν σῶν δωρημάτων

διαλύουσαν ὄχλον, καὶ ἐπηρείας δαιμόνων

εὐχαριστήριον, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον, οἱ

ἐλαύνουσαν, καὶ δέομαι διαπαντός, ἐκ φθορᾶς

γινώσκοντές σε Θεομήτορα.

τῶν παθῶν μου ῥυσθῆναί με.

Καὶ νῦν...

Δόξα...

Οἱ ἐλπίδα καὶ στήριγμα, καὶ τῆς σωτηρίας τεῖχος

Ὡς τεῖχος καταφυγῆς κεκτήμεθα, καὶ ψυχῶν σε

ἀκράδαντον, κεκτημένοι σε, Πανύμνητε,

παντελῆ σωτηρίαν, καὶ πλατυσμὸν ἐν ταῖς

δυσχερείας πάσης, ἐκλυτρούμεθα.

θλίψεσι, Κόρη, καὶ τῷ φωτί σου ἀεὶ ἀγαλλόμεθα·

ᾨδὴ ε'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Φώτισον ἡμᾶς, τοῖς προστάγμασί σου, Κύριε,

Ὧ Δέσποινα, καὶ νῦν ἡμᾶς, τῶν παθῶν καὶ κινδύνων διάσωσον.

καὶ τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ, τὴν σὴν

Καὶ νῦν...

εἰρήνην, παράσχου ἡμῖν, φιλάνθρωπε.

Ἐν κλίνῃ νῦν ἀσθενῶν κατάκειμαι, καὶ οὐκ ἔστιν

Ἔμπλησον, Ἁγνή, εὐφροσύνης τὴν καρδίαν

ἴασις τῇ σαρκί μου, ἀλλ' ἡ Θεὸν καὶ Σωτῆρα τοῦ

μου, τὴν σὴν ἀκήρατον διδοῦσα χαράν, τῆς

κόσμου, καὶ τὸν λυτῆρα τῶν νόσων κυήσασα,

εὐφροσύνης, ἡ γεννήσασα τὸν αἴτιον.

σοῦ δέομαι τῆς ἀγαθῆς, ἐκ φθορᾶς νοσημάτων

Λύτρωσαι ἡμᾶς, ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή, ἡ

ἀνάστησον.

αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν, καὶ τὴν εἰρήνην, τὴν

Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου,

πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν.

Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ

Δόξα...

καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ

Λῦσον τὴν ἀχλύν, τῶν πταισμάτων μου,

προστασίαν.

Θεόνυμφε, τῷ φωτισμῷ τῆς σῆς λαμπρότητος, ἡ

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον

φῶς τεκοῦσα, τὸ θεῖον καὶ προαιώνιον.

ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν

Καὶ νῦν...

τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν

Ἴασαι Ἁγνή, τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν,

παρρησίαν.

ἐπισκοπῆς σου ἀξιώσασα, καὶ τὴν ὑγείαν, τῇ

Ἱερεὺς

πρεσβείᾳ σου παράσχου μοι.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου,

Τῶν παθῶν μου τὸν τάραχον, ἡ τὸν

δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ

κυβερνήτην τεκοῦσα Κύριον, καὶ τὸν κλύδωνα

ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

κατεύνασον, τῶν ἐμῶν πταισμάτων,

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του

Θεονύμφευτε.

Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεινός) καὶ πάσης

Εὐσπλαγχνίας τὴν ἄβυσσον, ἐπικαλουμένῳ τῆς

της ἐν Χριστῷ

σῆς παράσχου μοι, ἡ τὸν εὔσπλαγχνον

ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

κυήσασα, καὶ Σωτῆρα πάντων, τῶν ὑμνούντων

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης,

σε.

ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως,

Δόξα...

συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των

Ἀπολαύοντες, Πάναγνε, τῶν σῶν δωρημάτων

ἁμαρτιῶν των δούλων του

εὐχαριστήριον, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον, οἱ

Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων

γινώσκοντές σε Θεομήτορα.

χριστιανῶν, των

Καὶ νῦν...

κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (

Οἱ ἐλπίδα καὶ στήριγμα, καὶ τῆς σωτηρίας τεῖχος

κώνῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν,

ἀκράδαντον, κεκτημένοι σε, Πανύμνητε,

ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ

δυσχερείας πάσης, ἐκλυτρούμεθα.

ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3) Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ των δούλων του Θεοῦ, (ὀνόματα). Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις,

ᾨδὴ ε'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Φώτισον ἡμᾶς, τοῖς προστάγμασί σου, Κύριε, καὶ τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ, τὴν σὴν εἰρήνην, παράσχου ἡμῖν, φιλάνθρωπε.

καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ

Ἔμπλησον, Ἁγνή, εὐφροσύνης τὴν καρδίαν

Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας

μου, τὴν σὴν ἀκήρατον διδοῦσα χαράν, τῆς

των αἰώνων.Ἀμήν.

εὐφροσύνης, ἡ γεννήσασα τὸν αἴτιον.

Κάθισμα Ἦχος β' Τὰ ἄνω ζητῶν

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Πρεσβεία θερμή, καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον, ἐλέους πηγή, τοῦ κόσμου καταφύγιον, ἐκτενῶς

Λύτρωσαι ἡμᾶς, ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή, ἡ αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν, καὶ τὴν εἰρήνην, τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν. Δόξα...

βοῶμέν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον,

Λῦσον τὴν ἀχλύν, τῶν πταισμάτων μου,

καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἡ μόνη ταχέως

Θεόνυμφε, τῷ φωτισμῷ τῆς σῆς λαμπρότητος, ἡ

προστατεύουσα.

φῶς τεκοῦσα, τὸ θεῖον καὶ προαιώνιον.

ᾨδὴ δ'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Καὶ νῦν...

Εἰσακήκοα, Κύριε, τῆς οἰκονομίας σου τὸ

Ἴασαι Ἁγνή, τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν,

μυστήριον, κατενόησα τὰ ἔργα σου, καὶ

ἐπισκοπῆς σου ἀξιώσασα, καὶ τὴν ὑγείαν, τῇ

ἐδόξασά σου τὴν Θεότητα.

πρεσβείᾳ σου παράσχου μοι.

ᾨδὴ ς'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τὴν δέησιν ἐκχεῶ πρὸς Κύριον, καὶ αὐτῷ

Ἱερεὺς Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου,

ἀπαγγελῶ μου τὰς θλίψεις, ὅτι κακῶν ἡ ψυχή

δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ

μου ἐπλήσθη, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾍδῃ

ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

προσήγγισε, καὶ δέομαι ὡς Ἰωνᾶς· Ἐκ φθορᾶς, ὁ

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του

Θεὸς με ἀνάγαγε.

Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεινός) καὶ πάσης

Θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ὡς ἔσωσεν, ἑαυτὸν

της ἐν Χριστῷ

ἐκδεδωκὼς τῷ θανάτῳ, τὴν τῇ φθορᾷ καὶ

ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

θανάτῳ μου φύσιν, κατασχεθεῖσαν, Παρθένε,

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης,

δυσώπησον, τὸν Κύριόν σου καὶ Υἱόν, τῆς

ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως,

ἐχθρῶν κακουργίας με ῥύσασθαι.

συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των

Προστάτιν σε τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι, καὶ φρουρὰν

ἁμαρτιῶν των δούλων του

ἀσφαλεστάτην, Παρθένε, τῶν πειρασμῶν

Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων

διαλύουσαν ὄχλον, καὶ ἐπηρείας δαιμόνων

χριστιανῶν, των

ἐλαύνουσαν, καὶ δέομαι διαπαντός, ἐκ φθορᾶς

κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (

τῶν παθῶν μου ῥυσθῆναί με.

κώνῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν,

Δόξα...

ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ

Ὡς τεῖχος καταφυγῆς κεκτήμεθα, καὶ ψυχῶν σε

ἀφειρωτῶν του

παντελῆ σωτηρίαν, καὶ πλατυσμὸν ἐν ταῖς

ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

θλίψεσι, Κόρη, καὶ τῷ φωτί σου ἀεὶ ἀγαλλόμεθα· Ὧ Δέσποινα, καὶ νῦν ἡμᾶς, τῶν παθῶν καὶ κινδύνων διάσωσον. Καὶ νῦν...

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ των δούλων του Θεοῦ, (ὀνόματα). Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν,

Ἐν κλίνῃ νῦν ἀσθενῶν κατάκειμαι, καὶ οὐκ ἔστιν

τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν

ἴασις τῇ σαρκί μου, ἀλλ' ἡ Θεὸν καὶ Σωτῆρα τοῦ

καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων.Ἀμήν.

κόσμου, καὶ τὸν λυτῆρα τῶν νόσων κυήσασα,

Κοντάκιον Ἦχος β' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

σοῦ δέομαι τῆς ἀγαθῆς, ἐκ φθορᾶς νοσημάτων

Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε,

ἀνάστησον.

μεσιτεία πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετε. Μὴ

Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου,

παρίδῃς ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς, ἀλλὰ

Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ

πρόφθασον, ὡς ἀγαθή, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν,

καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ

τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι· Τάχυνον εἰς

προστασίαν.

πρεσβείαν, καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον

προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σε.

ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν

Α' Ἀντίφωνον

τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν.

Ἦχος δ' Ἐκ νεότητός μου, πολλὰ πολεμεῖ μὲ πάθη, ἀλλ' αὐτὸς ἀντιλαβοῦ, καὶ σῶσον, Σωτήρ μου. (δίς)

Οἱ μισοῦντες Σιών, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου,

τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλία

ὦς χόρτος γάρ, πυρὶ

αὐτῆς, καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ

ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι. (δίς)

Ἐλισάβετ, καὶ ἀνεφώνησε φωνὴ μεγάλη, καὶ

Δόξα...

εἶπεν, Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, καὶ

Ἁγίω Πνεύματι, πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται,

εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, καὶ

καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται

πόθεν μοὶ τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου

τὴ Τριαδικὴ μονάδι, ἱεροκρυφίως.

μου πρὸς με; ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ

Καὶ νύν...

ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὤτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν

Ἁγίω Πνεύματι, ἀναβλύζει

ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλία μου, καὶ

τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα,

μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοὶς

ἀρδεύοντα ἅπασαν τὴν κτίσιν, πρὸς ζωογονίαν.

λελαλημένοις αὐτὴ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε

Προκείμενον

Μαριάμ, Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, καὶ

Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός

ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμα μου ἐπὶ τῶ Θεῷ τῶ

σου ἐν πάσῃ γενεὰ καὶ γενεά.

σωτήρι μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν

Στίχ. Ακουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε,

τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γάρ, ἀπὸ τοῦ νὺν

καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ

μακαριούσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. ὅτι ἐποίησέ μοὶ

ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου

μεγάλεία ὁ δυνατός, καὶ ἅγιον τὸ τὸ ὄνομα

τοῦ πατρός σου, καὶ

αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτὴ ὡσεὶ μῆνας

ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου.

τρεῖς, καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

Τοῦ ὀνόματός σου

Δόξα... Ἦχος β'

ἐν πάσῃ γενεὰ καὶ γενεὰ μνησθήσομαι.

Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριὰς ἡ ἐν Μονάδι,

Ἱερεὺς Καὶ ὑπέρ του καταξιωθῆναι ἡμᾶς της

ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

ἀκροάσεως του

Καὶ νύν...

ἁγίου Εὐαγγελίου, Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν ἱκετεύ

Ταὶς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον,

σωμεν.

ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Χορὸς Κύριε, ἐλέησον (γ').

Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός

Ἱερεὺς Σοφία. Ὀρθοῖ, ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου

σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου

Εὐαγγελίου.

ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ἱερεὺς Εἰρήνη πᾶσι. Χορὸς Καὶ τῶ Πνεύματί σου.

Ἦχος πλ. β' Ὅλην ἀποθέμενοι

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ἱερεὺς Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν ἁγίου Εὐαγγελίου...

Μὴ καταπιστεύσῃς με, ἀνθρωπίνη προστασία,

Ἱερεὺς Πρόσχωμεν.

Παναγία δέσποινα, ἀλλὰ δέξαι δέησιν, τοῦ

Χορὸς Δόξα σοί, Κύριε, δόξα σοί.

ἱκέτου σου· θλίψις γὰρ ἔχει με, φέρειν οὐ

Ἀναστάσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις

δύναμαι, τῶν δαιμόνων τὰ τοξεύματα, σκέπην

ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς, εἰς

οὐ κέκτημαι, οὐδὲ ποῦ προσφύγω ὁ ἄθλιος,

πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον

πάντοθεν πολεμούμενος, καὶ παραμυθίαν οὐκ

Ζαχαρίου, καὶ ἠσπάσατο τήν Ἐλισάβετ, καὶ

ἔχω πλήν σου· Δέσποινα τοῦ κόσμου, ἐλπὶς καὶ

ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν

προστασία τῶν πιστῶν, μή μου παρίδῃς τὴν

ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας,

δέησιν, τὸ συμφέρον ποίησον.

Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Κυριακῆς Φωτηνής,

Ἕτερα Θεοτοκία

Μαρίνης: Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης: των ἁγίων

Οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ σοί, κατῃσχυμένος ἀπὸ

ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, των ὁσίων

σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνὴ Παρθένε Θεοτόκε, ἀλλ'

καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (ναοῦ), των

αἰτεῖται τὴν χάριν, καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα,

ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ

πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως.

Ἄννης, (ἡμέρας), καὶ πάντων σου των Ἁγίων.

Μεταβολὴ τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγὴ τῶν

ἱκετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον

ἀσθενούντων ὑπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε,

ἡμῶν των ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καὶ

σῷζε πόλιν καὶ λαόν, τῶν πολεμουμένων ἡ

ἐλέησον ἡμᾶς.

εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη

Χορὸς Κύριε, ἐλέησον (ιβ')

προστασία τῶν πιστῶν.

Ἱερεὺς Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοίς, καὶ φιλανθρωπία

Ἱερεὺς Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου, καὶ

του μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ οὐ εὐλογητὸς εἰ,

εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου: ἐπίσκεψαι τὸν

σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῶ καὶ ζωοποίω σου

κόσμον σου ἐν ἐλέει καὶ οἰτιρμοίς: ὕψωσον

Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των

κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον

αἰώνων. Χορὸς Ἀμήν.

ἐφ ἡμᾶς τὰ ἐλέη σου τὰ πλούσια: πρεσβείαις της

ᾨδὴ ζ'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ

Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας, καταντήσαντες Παῖδες ἐν

ἀειπαρθένου Μαρίας: δυνάμει του τιμίου καὶ

Βαβυλῶνι ποτέ, τῇ πίστει τῆς Τριάδος, τὴν

ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις των τιμίων

φλόγα τῆς καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες· Ὁ

ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις του

τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητὸς εἶ.

τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου προδρόμου καὶ

Τὴν ἡμῶν σωτηρίαν, ὡς ἠθέλησας Σῶτερ,

βαπτιστοῦ Ἰωάννου, των ἁγίων, ἐνδόξων, καὶ

οἰκονομήσασθαι, ἐν μήτρᾳ τῆς Παρθένου, κατῴ

πανευφήμων Ἀποστόλων. των ἐν ἁγίοις

κησας τῷ κόσμῳ, ἣν προστάτιν ἀνέδειξας· Ὁ

Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ

τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητός εἶ.

Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου του

Θελητὴν τοῦ ἐλέους, ὃν ἐγέννησας, Μῆτερ ἁγνὴ

Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου καὶ Ἰωάννου

δυσώπησον, ῥυσθῆναι τῶν πταισμάτων, ψυχῆς

του Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου,

τε μολυσμάτων, τοὺς ἐν πίστει κραυγάζοντας· Ὁ

Ἰωάννου του Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν

τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητὸς εἶ.

Ἀλεξανδρείας: Νικολάου του ἐν Μύροις της

Δόξα...

Λυκίας, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος,

Θησαυρὸν σωτηρίας, καὶ πηγὴν ἀφθαρσίας, τὴν

καὶ Νεκταρίου της Πενταπόλεως, των

σὲ κυήσασαν, καὶ πύργον ἀσφαλείας, καὶ θύραν

θαυματουργῶν. των ἁγίων ἐνδόξων

μετανοίας, τοῖς κραυγάζουσιν ἔδειξας· Ὁ τῶν

μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου,

Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητὸς εἶ.

Δημητρίου του Μυροβλύτου, Θεοδώρου του

Καὶ νῦν...

Τήρωνος, καὶ Θεοδώρου του Στρατηλάτου καὶ

Σωμάτων μαλακίας, καὶ ψυχῶν ἀρρωστίας,

Μηνᾶ του θαυμαρτουργοῦ, των ἱερομαρτύρων

Θεογεννήτρια, τῶν πόθῳ προσιόντων, τῇ σκέπῃ

Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου: των ἁγίων,

σου τῇ θείᾳ, θεραπεύειν ἀξίωσον, ἡ τὸν Σωτῆρα Χριστόν, ἡμῖν ἀποτεκοῦσα. ᾨδὴ η'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τὸν Βασιλέα τῶν οὐρανῶν, ὃν ὑμνοῦσι στρατιαὶ τῶν Ἀγγέλων, ὑμνεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς

Καὶ νῦν... Κακώσεως ἐν τόπῳ, τῷ τῆς ἀσθενείας, ταπεινωθέντα, Παρθένε, θεράπευσον, ἐξ ἀρρωστίας εἰς ῥῶσιν, μετασκευάζουσα. Μεγαλυνάρια

πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ἄξιόν ἐστιν ὦς ἀληθῶς,

Τοὺς βοηθείας τῆς παρὰ σοῦ δεομένους, μὴ

μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον

παρίδῃς Παρθένε, ὑμνοῦντας, καὶ

καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

ὑπερυψοῦντάς σε, Κόρη, εἰς αἰῶνας.

Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ

Τῶν ἰαμάτων τὸ δαψιλές, ἐπιχέεις τοῖς πιστῶς

ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ,

ὑμνοῦσί σε Παρθένε, καὶ ὑπερυψοῦσι τὸν

τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν,

ἄφραστόν σου τόκον.

τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Δόξα...

Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν,

Τὰς ἀσθενείας μου τῆς ψυχῆς ἰατρεύεις, καὶ

καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν,

σαρκὸς τὰς ὀδύνας, Παρθένε, ἵνα σε δοξάζω

τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας,

τὴν Κεχαριτωμένην.

τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου, ὕμνοις τιμήσωμεν.

Καὶ νύν...

Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν,

Τῶν πειρασμῶν σὺ τὰς προσβολὰς ἐκδιώκεις,

ἀσθενεῖ τὸ σῶμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή,

καὶ παθῶν τὰς ἐφόδους Παρθένε· ὅθεν σε

πρὸς σὲ καταφεύγω τὴν Κεχαριτωμένην,

ὑμνοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

ἐλπὶς ἀπηλπισμένων, σὺ μοὶ βοήθησον.

ᾨδὴ θ'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Δέσποινα καὶ μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ,

Κυρίως Θεοτόκον, σὲ ὁμολογοῦμεν, οἱ διὰ σοῦ

δέξαι παρακλήσεις, ἀναξίων σῶν ἱκετῶν,

σεσωσμένοι, Παρθένε ἁγνή, σὺν Ἀσωμάτων

ἵνα μεσιτεύσης πρὸς τὸν ἐκ σοῦ τεχθέντα.

χορείαις, σὲ μεγαλύνοντες.

Ὧ Δέσποινα, τοῦ κόσμου γενοῦ μεσίτρια.

Ῥοήν μου τῶν δακρύων, μὴ ἀποποιήσῃς, ἡ τὸν

Ψάλλομεν προθύμως σοὶ τὴν ὠδήν,

παντὸς ἐκ προσώπου πᾶν δάκρυον, ἀφῃρηκότα

νὺν τὴ πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικῶς,

Παρθένε, Χριστὸν κυήσασα.

μετὰ τοῦ Προδρόμου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων,

Χαρᾶς μου τὴν καρδίαν, πλήρωσον, Παρθένε,

δυσώπει, Θεοτόκε, τοῦ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς.

ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα, τῆς

Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν,

ἁμαρτίας τὴν λύπην, ἐξαφανίσασα.

τῶν μὴ προσκυνούντων, τὴν εἰκόνα σου

Λιμὴν καὶ προστασία, τῶν σοὶ προσφευγόντων,

τὴν σεπτήν, τὴν ἱστορηθεῖσαν, ὑπὸ τοῦ

γενοῦ Παρθένε, καὶ τεῖχος ἀκράδαντον,

ἀποστόλου, Λουκᾶ ἱερωτάτου, τὴν Ὁδηγήτριαν.

καταφυγή τε καὶ σκέπη, καὶ ἀγαλλίαμα.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί,

Δόξα...

Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ

Φωτός σου ταῖς ἀκτῖσι, λάμπρυνον, Παρθένε, τὸ

Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου,

ζοφερὸν τῆς ἀγνοίας διώκουσα, τοὺς εὐσεβῶς

ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Θεοτόκον, σὲ καταγγέλλοντας.

Τρισάγιον

ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ εἶ

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος,

ἡ σωτρηρία τοῦ γένους τῶνχριστιανῶν.

ἐλέησον ἡμᾶς. (γ')

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου,

Δόξα... Καὶ νύν...

δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε,

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς.

ἐλέησον. (3)

Κύριε, ἱλάσθητι ταὶς ἁμαρτίαις ἡμῶν.

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου

Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3) Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν,

Δόξα... Καὶ νύν...

τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοίς, ἁγιασθήτω τὸ

πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ

ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου,

ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε,

γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὦς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν

ἐλέησον. (3) Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα). Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν

τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ

Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν

ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὦς καὶ

καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ,

ἡμεῖς ἀφίεμεν τοὶς ὀφειλέταις ἡμῶν,

καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς

καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ

ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου

ῥύσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν. Ἦχος πλ. β' Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες,

θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς

ταύτην σοὶ τὴν ἱκεσίαν, ὦς Δεσπότη, οἱ

ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι

ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλεῆσον ἡμᾶς.

ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Δόξα...

Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν

Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν,

Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν,

μὴ ὀργισθὴς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθὴς

καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, ἀλλ' ἐπίβλεψον καὶ νύν, ὦς εὔσπλαγχνος, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθ ρῶν ἡμῶν, σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου, καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα. Καὶ νύν...

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3) Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν,

τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας

εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ, μὴ

τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ἀστοχήσωμεν,

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς

σὺ ὑπάρχεις, Ἄχραντε, σπεῦσον, δυσωποῦμεν,

παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός,

ῥύσασθαι τοὺς δούλους σου.

δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ,

Ἦχος πλ. δ'

προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων

Δέσποινα, πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου,

ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου

καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ

Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων,

θλίψεως.

ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων

Ἦχος β'

ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ

θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ

Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς

Κατὰ τὴν περίοδον τοῦ 15 Αὐγούστου εἴθισται ἵνα

ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι

ψάλλωνται, ἀντὶ τῶν ἀνωτέρω Θεοτοκίων, τὰ

ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων

ἑπόμενα Ἐξαποστειλάρια.

Θεός.

Ἦχος γ' Ἦχος β' Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ὁ οὐρανὸν τοῖς ἄστροις

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ἀπόστολοι ἐκ περάτων, συναθροισθέντες ἐνθάδε,

Πάντων προστατεύεις, Ἀγαθή, τῶν καταφευγόντων

Γεθσημανὴ τῶ χωρίω, κηδεύσατέ μου τὸ σῶμα, καὶ

ἐν πίστει τὴ κραταιά σου χειρί, ἄλλην γὰρ οὐκ ἔχομεν

σύ, Υἱὲ καὶ Θεέ μου, παράλαβέ μου τὸ πνεῦμα.

ἁμαρτωλοὶ πρὸς Θεόν, ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσιν, ἀεὶ

Ὁ γλυκασμὸς τῶν Ἀγγέλων, τῶν θλιβομένων ἡ χαρά,

μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπὸ πταισμάτων

χριστιανῶν ἡ προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου,

πολλῶν, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ὅθεν σοὶ

ἀντιλαβοῦ μου καὶ ῥύσαι, τῶν αἰωνίων βασάνων.

προσπίπτομεν, Ῥύσαι πάσης περιστάσεως τοὺς

Καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω, πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν,

δούλους σου.

μή μου ἐλέγξη τὰς πράξεις, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων, Ὅμοιον

παρακαλῶ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοὶ ἐν τάχει.

Πάντων θλιβομένων ἡ χαρά, καὶ ἀδικουμένων

Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις,

προστάτις, καὶ πενομένων τροφή, ξένων τε

ἡλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα τοῦ Βασιλέως,

παράκλησις, καὶ βακτηρία τυφλῶν, ἀσθενούντων

ἀκατανόητον θαῦμα, πῶς γαλουχεῖς τὸν Δεσπότην;

ἐπίσκεψις, καταπονουμένων σκέπη καὶ ἀντίληψις,

Ἱερεὺς Δι' εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.

καὶ ὀρφανῶν βοηθός, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου,

Μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας – Βάπτισμα – Χρίσμα Βάπτισμα: είναι μια θεοσύστατη τελετή κατά την οποία με την τριπλή κατάδυση στο νερό και ανάδυση και την επίκληση της Αγίας Τριάδοςαπαλλάσσεται ο βαπτιζόμενος από κάθε αμαρτία, αναγεννιέται πνευματικώς καιγίνεται μέλος του σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας. Το βάπτισμα είναι ένα Θεϊκό λουτρό που καθαρίζει από κάθε αμαρτία, απαλλάσσει από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος, καταργεί κάθε ενοχή, αφανίζει και θανατώνει το σώμα της αμαρτίας. Το βάπτισμα παρέχει στον άνθρωπο νέα ζωή, τον ζωοποιεί πνευματικά, τον καινοποιεί,

δηλαδή τον κάνει καινούργιο, τον αναγεννά. Του παρέχει δεύτερη γέννηση, με το βάπτισμα συσσωματώνεται στο μυστικό σώμα του Χριστού, γίνεται μέλος της Εκκλησίας, γίνεται παιδί του Θεού, λαμβάνει την χάρη της υιοθεσίας. Χωρίς το βάπτισμα δεν μπορεί κανείς να εισέλθει στην ζωή της Εκκλησίας, δεν μπορεί να καταλάβει θέση στον οργανισμό της, είναι μυστήριο εισόδου, η είσοδος στην Εκκλησία, στην σωτηρία, στην αιώνια ζωή, προέρχονται μέσω αυτού. Το εν λόγο μυστήριο εικονίζει τον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού. Η καταβύθιση στο νερόεικονίζει την ταφή του

Χριστού, ενώ η ανάδυση την ανάσταση του. Η έξοδος από την κολυμβήθρα σημαίνει έξοδο από τον τάφο, σημαίνει καινούργια αναστάσιμη ζωή, πνευματική αναγέννηση και ανακαίνιση. Εκείνο που αναδύεται από την κολυμβήθρα είναι καινή κτίσις, καινούργιο δημιούργημα. Χρίσμα: εννοούμε την θεοσύστατη εκείνη τελετή κατά την οποία χρίονται σταυροειδώς τα μέλη του βαπτισθέντος με Άγιο Μύρο και έτσι μεταδίδεται σε αυτόν το Άγιο Πνεύμα προς ενίσχυση, ανάπτυξη και τελείωση της αρξάμενης πνευματικής ζωής. Με το μυστήριο αυτό μεταδίδεται μυστηριωδώς το Άγιο Πνεύμα, η δύναμη, η δωρεά, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ή θα μπορούσαμε να πούμε ότι με το μυστήριο αυτό σφραγίζεται ο άνθρωπος με το Άγιο Πνεύμα, γι’ αυτό και στη συγκεκριμένη στιγμή της χρίσεως ακούγεται η φράσις: σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου. Με το μυστήριο αυτό επαναλαμβάνεται στον κάθε βαπτισμένο το γεγονός της Πεντηκοστής, έχουμε δηλαδή μια επέκταση της Πεντηκοστής εις τους αιώνες. Το μυστήριο του Χρίσματος και του Βάπτισματος δεν επαναλαμβάνονται, είναι μυστήριαανεπανάληπτα. Η σφραγίδα του Χρίσματος εγχαράσσεται βαθιά και ανεξίτηλα στην ψυχή του χριομένου και τυπώνεται κατά τρόπο ανεξάλειπτο. Οι τυχόν αμαρτίες που θα διαπράξει ο Χριστιανός δεν το εξουδετερώνουν, όπως ακριβώς και τα σύννεφα εμπρός στον ήλιο δεν τον εξουδετερώνουν, αλλά δεν του επιτρέπουν τη φανέρωση, οι αμαρτίες το καθιστούν ανενέργητο. Βάπτισμα και Χρίσμα Για να εισέλθει κανείς στην Χριστιανική εκκλησία, για να κεντριστεί στην καλλιέλαιο, που είναι το σώμα του Χριστού, χρειάζεται να σφραγιστεί με τα μυστήρια του βαπτίσματος και του Χρίσματος. Περί των δυο αυτών μυστηριακών τελετών, κυκλοφορούν από τα στόματα των αιρετικών πολλές λανθασμένες ιδέες. Χρειάζεται λοιπόν

για τα δυο αυτά βασικά μυστήρια της Εκκλησίας, να πούμε λίγα λόγια ώστε και οι Ορθόδοξες θέσεις να τονιστούν και οι απόψεις των αιρετικών να αποδειχθούν λανθασμένες και αντίθετες προς την Αγία Γραφή. Αρχίζουμε με το μυστήριο του βαπτίσματος. Για εμάς το βάπτισμα είναι μια θεοσύστατος τελετή κατά την οποία με την τριπλή κατάδυση στο ύδωρ και ανάδυση και την αντίστοιχο επίκληση της Αγίας Τριάδος απαλλάσσεται ο βαπτιζόμενος από κάθε αμαρτία, αναγεννάτε πνευματικώς και καθίσταται μέλος του σώματος του Χριστού της Εκκλησίας. Το βάπτισμα είναι ένα θεϊκό λουτρό που καθαρίζει από κάθε αμαρτία, απαλλάσσει από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος, καταργεί κάθε ενοχή, αφανίζει και θανατώνει το σώμα της αμαρτίας. Το βάπτισμα παρέχει στον άνθρωπο νέα ζωή, τον ζωοποιεί πνευματικά, τον καινοποιεί, τον κάνει καινούργιο, τον αναγεννά. Του παρέχει δευτέρα γέννηση, με το βάπτισμα συσσωματώνεται στο μυστικό σώμα του Χριστού, γίνεται μέλος της Εκκλησίας, γίνεται τέκνο του Θεού λαμβάνει την χάρη της υιοθεσίας. Χωρίς το βάπτισμα δεν μπορεί κανείς να εισέλθει στην ζωή της Εκκλησίας, δεν μπορεί να καταλάβει θέση στον οργανισμό της, είναι μυστήριον εισόδου, η είσοδος στην Εκκλησία, στην σωτηρία, στην αιώνια ζωή προέρχονται μέσω αυτού. Βάπτισμα κλείς ουρανών βασιλείας, Άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος. Το εν λόγο μυστήριο εικονίζει τον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού. Η καταβύθιση στο ύδωρ του βαπτιστηρίου εικονίζει την ταφή του Χριστού, ενώ η ανάδυση την ανάσταση του. Η έξοδος από την κολυμβήθρα σημαίνει έξοδο από τον τάφο, σημαίνει καινούργια αναστάσιμη ζωή, πνευματική αναγέννηση και ανακαίνιση. Εκείνο που αναδύεται από την κολυμβήθρα είναι καινή κτίσις, καινούργιο δημιούργημα,

βάπτισμα τοίνυν εστίν, σημειώνει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, αμαρτιών κάθαρσις, ανακαινισμού και αναγεννήσεως αιτία. Όπως ο Ιησούς πέθανε έχοντας στους ώμους του τις αμαρτίες όλου του κόσμου, ώστε αφού θανατώσει την αμαρτία να αναστηθεί εν δικαιοσύνη, έτσι και εσύ, αφού καταβείς στο ύδωρ και τρόπον τινά ταφείς μέσα σε αυτό, όπως ετάφη ο Χριστός, εγείρεσαι πάλι και περιπατείς σε καινούργια ζωή, Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων 3η Κατήχησις. Με το βάπτισμα απαλλάσσεται ο άνθρωπος από το σκοτάδι και ενδύεται το φως, η ψυχή πλημμυρίζει από φως, είναι λαμπρότης ψυχών, σκότους κατάλυσις και φωτός μετουσία, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Λόγος 40ος. Γι' αυτό στην αρχαία εκκλησία ονομαζόταν και φώτισμα. Άλλο χαρακτηριστικό του μυστηρίου αποτελεί το ότι είναι ένα, μοναδικό και ανεπανάληπτο, δεν ανήκει στα επαναλαμβανόμενα μυστήρια. Αυτή είναι η θέσις των Ορθοδόξων ως προς το βάπτισμα. Πρέπει όμως εν συνεχεία να την κατοχυρώσουμε με Αγιογραφικά χωρία, ώστε να μπορούμε να αποκρούομε τον κάθε αιρετικό που θα θελήσει να την παρουσιάσει σαν αντιγραφική. Βασικότατο χωρίο για το βάπτισμα είναι αυτό που υπάρχει στο τέλος του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κη'19 Εδώ φαίνεται πιο καθαρά και από τον Ήλιο ότι το βάπτισμα πρέπει να γίνεται στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Το επόμενο εδάφιο δηλώνει καθαρά ότι το βάπτισμα είναι αναγκαίο στην σωτηρία, πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται. Μαρκ. ιστ’16 Η αναγκαιότης του μυστήριου στην σωτηρία παρουσιάζεται πιο κατηγορηματικά στο Ιωάννης γ’ 5. Ο στίχος έχει ληφθεί από τον

διάλογο του Κυρίου με τον Νικόδημο, ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ύδωρ και πνεύμα σημαίνει βάπτισμα και στον Ιορδάνη στην βάπτιση του Χριστού είχαμε ύδωρ και πνεύμα. Ου δύναται, δε μπορεί να εισέλθει κανείς στην Βασιλεία του Θεού, στην περιοχή δηλαδή της σωτηρίας, εάν δεν έχει βαπτιστεί. Ότι το βάπτισμα παρέχει άφεση αμαρτιών φαίνεται ολοκάθαρα στην ομιλία που έκανε ο Απόστολος Πέτρος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, τον ερωτούν οι Ισραηλίτες τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε; Και τους απαντά: μετανοήσατε, καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ λήψεσθε τὴν δωρεὰν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πραξ β’38. Η ίδια αλήθεια υπογραμμίζεται και στο Πράξεις, το 22 κεφάλαιο στίχος 16, όπου ο Ανανίας λέγει προς τον Σαύλον τον μετέπειτα Παύλον, αναστας βάπτισε και απόλουσε τας αμαρτίας σου, σήκω να βαπτιστείς και να λουστείς από τις αμαρτίες σου. Και ενώ τα χωρία έχουν τόση διαύγεια, οι διάφοροι αιρετικοί, όπως οι μάρτυρες του Ιεχωβά, υποστηρίζουν με φανατισμό ότι το βάπτισμα δεν είναι μυστήριο και δεν παρέχει κατά μυστηριακό τρόπο άφεση αμαρτιών, αλλά απλώς είναι μια τελετή με συμβολικό χαρακτήρα. Σαν τι άλλο έπρεπε να έγραφε η Βίβλος για να δείξει ότι το βάπτισμα καθαρίζει και λούζει από τις αμαρτίες; Για τους αιρετικούς δυστυχώς έχουν εδώ θέση τα λόγια το προφήτου Ησαΐα,βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε. Η πιο παράδοξη τύφλωση… Στο όγδοο κεφάλαιο των Πράξεων στίχοι 36-38 όχι μόνο γίνεται λόγος για το βάπτισμα, αλλά φαίνεται καθαρά η ύπαρξις βαπτισματικής τελετουργίας. Πριν δε βαπτισθεί ο Ευνούχος από τον

Ευαγγελιστή, πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Κλασσικό χωρίο είναι το Ρωμαίους στ' 3-8 όπου το βάπτισμα παρουσιάζεται σαν ξεχωριστό και ιδιότυπο μυστήριο που κάνει τον άνθρωπο κοινωνό του θανάτου και της αναστάσεως του Χριστού. Η καταβύθισις στο ύδωρ αντιστοιχεί προς τον θάνατο και ενταφιασμό του Χριστού, ενώ η ανάδυσις προς την ανάσταση. Η φράσις είναι σαφής ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, σύμφυτοι, εικόνα από φυτά που έχουν συμφυΐα, ένωσις στην βλάστηση και ανάπτυξη τους, ομοίωμα του θανάτου του Χριστού. Αυτός ο αξιοπρόσεκτος χαρακτηρισμός αφορά το βάπτισμα και στον 8ο στίχο απεθάνομεν συν Χριστώ, έχουμε ταυτισμό του βαπτίσματος με τον θάνατο του Κυρίου. Ο αναστάσιμος χαρακτήρας δηλώνεται στον στίχο 4, ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν, ότι παλαιό και αμαρτωλό καταργήθηκε και θανατώθηκε μέσα στο ύδωρ του βαπτιστηρίου. Ίδιες αλήθειες τονίζονται στα χωρία Κολοσσαείς γ’11-12. Δεν το αναλύουμε εδώ, θα το αναλύσουμε άλλη φορά ομιλώντας περί >> Νηπιοβαπτισμού <<. Σημειώνουμε μόνο τα δυο χαρακτηριστικά ρήματα του, συνθάπτομαι, συνεγείρομαι, μετά του Χριστού. Δηλαδή στο βάπτισμα κατά τρόπο ανεξιχνίαστο και μυστηριακό, ζει ο άνθρωπος τον Σταυρό, την ταφή και την ανάσταση του Χριστού και λαμβάνει την λύτρωση και την χάρη που πηγάζει από το Σταυρό και την Ανάσταση, απολυτρώνεται από κάθε του ενοχή και αμαρτία όπως φαίνεται και στο επόμενο εδάφιο, οὔτε πλεονέκται, ομιλεί ο Απόστολος Παύλος, οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι

καὶ ταῦτά τινες ἦτε·(ήσασταν) ἀλλὰ ἀπελούσασθε, ἀλλὰ ἡγιάσθητε, ἀλλὰ ἐδικαιώθητε. Α’ Κορινθίους στ’10-11. Το ἀπελούσασθε αναφέρεται στο βάπτισμα. Με το μυστήριο πλένεται, καθαρίζεται πλήρως, απολλούεται ο άνθρωπος και απαλλάσσεται από κάθε ρύπο. Τον χαρακτηρισμό του βαπτίσματος ως λουτρού θα τον ιδούμε και πιο κάτω σε άλλο χωρίο. Στην τελετή του Ορθοδόξου βαπτίσματος αναφέρεται από τον ιερέα η φράσις:εδικαιώθης, ηγιάσθης, απελούσθης, αυτό δείχνει ότι εμείς είμαστε Βιβλικοί και Γραφικοί περισσότερο από κάθε άλλον. Το βάπτισμα κατά μυστηριώδη τρόπο μας χαρίζει την υιοθεσία, μας καθιστά τέκνα του Θεού, όλοι είσαστε υιοί Θεού δια της πίστεως εις τον Χριστόν Ιησούν διότι όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε Χριστόν ενεδύσασθε, όποιος βαφτίζεται ενδύεται τον Χριστόν, μυστηριώδης πράγματι έκφρασις, ενώνεται μαζί του και κατά συνέπεια γίνεται και αυτός υιός του Θεού. Ως γνωστόν ο στίχος, όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, ψάλλεται κατ' επανάληψη στην τελετή του Ορθοδόξου βαπτίσματος και εδώ ο Βιβλικός χαρακτήρας. Στο χωρίο Εφεσίους δ' 4-5 ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα... εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· Επιβεβαιώνεται η πίστις μας ότι πρόκειται για μυστήριο, ότι πρόκειται για μυστήριο που γίνεται μια φορά και δεν επαναλαμβάνεται. Ομολογώ εν βάπτισμα. Το βάπτισμα είναι υπερφυσικό λουτρό, σημειώνει σχετικά ο Απόστολος Παύλοςδια να αγιάσει αυτήν την εκκλησίαν αφού την καθαρίσει δια του λουτρού του ύδατος εν ρήμματι, με λόγον, δια να την στήσει εις το πλευρόν του ένδοξον χωρίς σπίλον ή ρυτίδα. Εφεσίους ε’26-27 Εν ρήμματι, με λόγον, σημαίνει την επίκληση της Αγίας Τριάδος. Όσοι θα εισέλθουν στην Εκκλησία λούζονται καθαρίζονται λάμπουν από καθαρότητα χάρις στο βάπτισμα. Σχετικώς αναφέρει και η προς

Εβραίους, είμεθα λουσμένοι στο σώμα με ύδωρ καθαρόν ι’23. Και στην προς Τίτον Επιστολή υπάρχει η φράσις λουτρόν παλιγγενεσίας γ’5, δηλαδή λουτρό που επιφέρει όχι απλώς καθαρισμό αλλά μια καινούργια γέννηση, φεύγει ένας παλαιός κόσμος και έρχεται ένας καινούργιος και το κατά το έλεος του μας έσωσε δια λουτρού παλιγγενεσίας και το έσωσε έχει τη σημασία του. Το βάπτισμα χορηγεί σωτηρία, καθαρίζει, αγιάζει, σώζει, ασφαλώς δεν θα τα ενεργούσε όλα αυτά εάν ήταν μια απλή συμβολική τελετή, όπως διατείνονται οι μάρτυρες του Ιεχωβά και άλλοι αιρετικοί που καυχώνται και ως μελετηταί της Γραφής. Για το ανεπανάληπτο του μυστηρίου ομιλεί και το Εβραίους στ’4, τους άπαξ φωτισθέντας, άπαξ, μια φορά. Το βάπτισμα στην αρχαία εκκλησία ονομάζονταν και φώτισμα. Και το Εβραίους ι’ 32 τους βαπτισθέντας τους αποκαλεί φωτισθέντας. Και ένα τελευταίο εδάφιο, εις την οποίαν κιβωτόν, ολίγαι δηλαδή οκτώ ψυχαί διεσώθησαν δια του ύδατος του οποίου αντίτυπον τώρα είναι το βάπτισμα το οποίον μας σώζει. Είναι δε όχι απαλλαγή από ρύπον σωματικόν αλλά θερμή αίτησις προς τον Θεον δια την αποκτησιν αγαθής συνειδήσεως. Α’ Πέτρου γ’21 Και εδώ τονίζεται ότι το βάπτισμα καθαρίζει τα βάθη της ανθρωπίνης υπάρξεως, την συνείδηση και ότι χορηγεί σωτηρία, σώζει από τον κατακλυσμό της αμαρτίας, σώζει από την πνευματική φθορά και απώλεια. Ας έλθουμε τώρα και στο εισαγωγικό μυστήριο στην Εκκλησία, το Χρίσμα. Και οι μάρτυρες του Ιεχωβά και όλες οι Προτεσταντικές παραφυάδες, αγνοούν και αρνούνται το μυστήριο του χρίσματος ωσάν να μην έγραφε τίποτα γι' αυτό η Καινή Διαθήκη. Πριν όμως ιδούμε το πράγμα Αγιογραφικώς ας εκθέσουμε δι' ολίγον την Ορθόδοξο πίστη επάνω στο εν λόγω μυστήριο.

Λέγοντας Χρίσμα εννοούμε την θεοσύστατη εκείνη τελετή κατά την οποίαν χρίονται σταυροειδώς τα μέλη του βαπτισθέντος με Άγιο Μύρο και έτσι μεταδίδεται σε αυτόν το Άγιο Πνεύμα προς ενίσχυση, ανάπτυξη και τελείωση της αρξάμενης πνευματικής ζωής. Με το μυστήριο αυτό μεταδίδεται μυστηριωδώς όπως είπαμε το Άγιο Πνεύμα, η δύναμις, η δωρεά, η χάρις, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ή θα μπορούσαμε να πούμε ότι με το μυστήριο αυτό σφραγίζεται ο άνθρωπος με το Άγιο Πνεύμα, γι' αυτό και στη συγκεκριμένη στιγμή της χρίσεως ακούγεται η φράσις σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου. Με τον μυστήριο αυτό επαναλαμβάνεται στον κάθε βαπτισμένο το γεγονός της Πεντηκοστής, έχουμε δηλαδή μια επέκταση της Πεντηκοστής εις τους αιώνες. Μετά την λήψη του χρίσματος ο άνθρωπος δεν αποτελείται πλέον μόνον από το σώμα του και την ψυχή του, αλλά και από την χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία παρουσιάζεται σαν νέο ανθρωπολογικό στοιχείο αφού συνυφαίνεται οργανικά μαζί του. Το εδάφιο Ιούδα 19 είναι ενδιαφέρον από την αντίθετη πλευρά, Οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεῦμα μὴ ἔχοντες. Το Χρίσμα έχει χαρακτηριστεί ως τελεσιουργία ομοταγής της Θείας Ευχαριστίας αναφέρεται στα κείμενα που επιγράφονται στο όνομα του Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ως έλαιον χρίσεως, στον Μέγα Βασίλειο ως μυστικόν χρίσμα, στον Κύριλλο Ιεροσολύμων ως σφραγίδα της συσσωματώσεως τον Χριστόν, ως αρραβών της επουρανίου κληρονομίας. Εάν η Θεία Ευχαριστία είναι κοινωνία Χριστού, το Χρίσμα είναι κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Όπως ο άρτος της Ευχαριστίας, γράφει ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, μετά την επίκληση του Αγίου Πνεύματος δεν είναι πλέον απλούς άρτος, αλλά σώμα Χριστού, έτσι και το Άγιο Μύρο μετά την επίκληση είναι η παρουσία του Αγίου Πνεύματος και

με το φαινόμενο μύρο χρίεται το σώμα, ενώ με το Άγιο και ζωοποιό αγιάζεται η ψυχή. Το μυστήριο του χρίσματος τελείται μετά το βάπτισμα και το επισφραγίζει, το επικυρώνει και το βεβαιώνει. Κατά την εν Λαοδίκεια σύνοδο 364μΧ οι φωτιζόμενοι μετά το βάπτισμα χρίονται με επουράνιο χρίσμα. Σχετικά παρατηρεί και ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων ότι όπως στο Χριστό έγινε η βάπτιση, και έπειτα επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και έπειτα η έξοδος για την πάλη με τον διάβολο, έτσι και στους Χριστιανούς προηγείται το ιερό βάπτισμα, ακολουθεί το μυστικό χρίσμα και έπεται η πάλη προς τον εχθρό. Στην αρχή το χρίσμα γινόταν με την επίθεση στην κεφαλή των βαπτισθέντων των χειρών των αποστόλων, ακουμπούσαν οι απόστολοι τα χέρια τους, αλλά κατόπιν η επίθεση των χειρών αντικαταστάθηκε με την χρίση δι' Άγιου Μύρου, για την αντικατάσταση αυτή θα μιλήσουμε και πιο κάτω. Όλοι όσοι εδώ στην Ελλάδα λαμβάνουμε το χρίσμα, χριόμεθα με το Άγιο Μύρο το οποίον παραλαμβάνουμε από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και το οποίο εμπεριέχει έλαιο αναμεμιγμένο με 40 περίπου αρωματώδεις ουσίες που συμβολίζουν τα ποικίλα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ο καθαγιασμός του γίνεται σε λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης. Ο Πατριάρχης συνοδευόμενος από συνοδικούς Αρχιερείς, προσεύχεται στον Θεό να καταπέμψει το Άγιο Πνεύμα και να αγιάσει το μύρο και να το καταστήσει, μύρον αγαλλιάσεως Πνεύματος Αγίου, θώρακα δυνάμεως εις αποτροπήν πάσης διαβολικής ενεργείας, σφραγίδα ανεπιβούλευτον, αγαλλίαμα καρδίας ευφροσύνην αιώνιον. Για το Άγιο Μύρο νεώτερος θεολόγος σημειώνει τα εξής: Άγιο Μύρο είναι η μυστηριώδης ύλη η οποία ετοιμαζόμενη καταλλήλως εξ’ ελαίου και άλλων ευωδών ουσιών και καθαγιαζομένη κατά τα σχετικάς εκκλησιαστικάς διατάξεις, καθίσταται φορεύς της επισκοπικής ευλογίας και ως τοιαύτη αποτελούσα άλλην μορφήν και τύπον της

επιθέσεως των χειρών, χρησιμοποιείται εν τη τελέσει του μυστηρίου του χρίσματος ως ορατόν σημείον της μεταδόσεως της δυνάμεως και των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος προς τους βαπτιζομένους. Το μυστήριο του Χρίσματος όπως και το βάπτισμα δεν επαναλαμβάνονται, είναι μυστήριο ανεπανάληπτο, η σφραγίδα του εγχαράσσεται βαθιά και ανεξίτηλα στην ψυχή του χριομένου και τυπώνεται κατά τρόπο ανεξάλειπτο. Οι τυχόν αμαρτίες που θα διαπράξει ο Χριστιανός δεν το εξουδετερώνουν, όπως ακριβώς και τα σύννεφα εμπρός στον ήλιο δεν τον εξουδετερώνουν, αλλά δεν του επιτρέπουν τη φανέρωση, οι αμαρτίες το καθιστούν ανενέργητο. Εκείνο που χρειάζεται να κάνουμε τώρα είναι να ερευνήσουμε την Αγία Γραφή και να δούμε, εάν γίνεται λόγος για κάποια μυστηριώδη πράξη με την οποία μεταδίδεται το Άγιο Πνεύμα. Εάν δεν βρούμε σχετικές περικοπές τότε βέβαια το δίκιο θα ανήκει τους αιρετικούς. Στην Γραφή υπάρχουν πολυάριθμες περικοπές οι οποίες δείχνουν ότι στην Χριστιανική Εκκλησία υπάρχει το χρίσμα, η μυστηριώδης μετάδοσις της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος. Θα τις παρουσιάσουμε αυτές τις περικοπές ώστε να κατοχυρωθεί η θέσις της Εκκλησίας μας και να καταισχυνθούν οι αιρετικοί που την αρνούνται. Στο 7ο κεφάλαιο του Κατά Ιωάννη Ευαγγελίου, στίχοι 37-39 αναφέρεται ότι ο Κύριος στην τελευταία και πιο επίσημη ημέρα της εορτής της Σκηνοπηγίας, στον ναό των Ιεροσολύμων, προσκάλεσε με δυνατή φωνή τους Ιουδαίους για να τους δώσει άφθονο νερό, νερό που θα τους ξεδιψάσει, νερό που θα τους χορηγήσει την ζωή. Και εξηγεί ο Ευαγγελιστής ότι αυτό το είπε δια το πνεύμα που επρόκειτο να λάβουν όσοι θα επίστευον σε Αυτόν. Την ημέρα της Πεντηκοστής ο Απόστολος Πέτρος απευθύνεται ως εξής προς τα πλήθη, ας μετανοήσετε και ας βαπτιστεί ο καθ εις, εις το όνομα του Χριστού και θα

λάβετε την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Πράξεις β’38. Στο 8ο κεφάλαιο των Πράξεων φαίνεται πολύ καθαρά ότι η μετάδοσις του Αγίου Πνεύματος αποτελούσε ξεχωριστή πράξη, διαφορετική από το βάπτισμα. Αναφέρεται εκεί ότι οι Σαμαρείτες πίστευσαν στον Χριστόν και εν συνεχεία βαπτίσθηκαν από τον Ευαγγελιστή Φίλιππο. Ο Φίλιππος όμως ανήκε στους επτά βοηθούς των Αποστόλων, δεν ανήκε στους δώδεκα αποστόλους, και είχε δικαίωμα να τελέσει το βάπτισμα αλλά δεν είχε δικαίωμα να τελέσει το χρίσμα. Γι’ αυτό παρέστη ανάγκη να μεταβούν στους Σαμαρείτες, οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης, οι οποίοι τότε επετίθουν τας χείρας επ’ αυτούς και ελάμβανον Πνεύμα Άγιον, στίχοι 14-17. Στην αρχή της δράσεως του Αποστόλου Παύλου στην Έφεσο αναφέρεται, Πράξεις ιθ’ 1-6, ότι οι δώδεκα άνδρες είχαν γίνει ατελώς Χριστιανοί. Ο Απολλώς ο οποίος φαίνεται ότι ήταν δάσκαλος τους, τους είχε βαπτίσει μόνο στον βάπτισμα του Ιωάννου, όταν λοιπόν τους ρώτησε ο Απόστολος Παύλος εάν έλαβαν Άγιο Πνεύμα του απήντησαν πως αγνοούν και εάν υπάρχει ακόμη Άγιο Πνεύμα. Εν συνεχεία ο Παύλος τους διευκρίνισε την διαφορά ανάμεσα στο βάπτισμα του Ιωάννου και στο βάπτισμα του Χριστού, αυτοί με την σειρά τους επείσθησαν και δέχτηκαν το Χριστιανικό βάπτισμα και στην συνέχεια αφού επέθεσε ο Παύλος εις αυτούς τας χείρας ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επάνω τους. Μάλιστα όπως συνέβαινε στους Αποστολικούς χρόνους, μόλις έλαβαν το χρίσμα από το Άγιο Πνεύμα, παρουσίασαν και εξωτερικά σημεία, ομιλούσαν ξένες γλώσσες και προφήτευαν. Στο 5ο κεφάλαιο της Προς Ρωμαίους Επιστολής γίνεται λόγος για την δικαίωση που πραγματοποιεί η σταυρική θυσία του Χριστού και ότι η δικαίωση αυτή χορηγεί υπομονή και ελπίδα και ο στίχος 5 σημειώνει, η δε ελπίς δεν φέρει αισχύνην

διότι η αγάπη του Θεού προς εμάς έχει ξεχυθεί εις τας καρδίας μας δια του Αγίου Πνεύματος το οποίον εδόθη εις εμάς. Εδώ δηλαδή βεβαιώνεται οι Χριστιανοί της Ρώμης έχουν λάβει το Άγιο Πνεύμα. Το Ρωμαίους η’11 ομιλεί για ενοίκηση του Πνεύματος του Θεού μέσα στους πιστούς. Το Πνεύμα οικεί εν υμίν, το Πνεύμα είναι το ενοικούν εν υμίν. Από το επόμενο εδάφιο Β’ Κορινθίους ια' 4 δίνεται η βεβαίωσις ότι οι Χριστιανοί της Κορίνθου είχαν λάβει το Άγιον Πνεύμα, εάν μεν εκείνος που έρχεται σε εσάς ως διδάσκαλος κηρύσσει άλλον Ιησούν τον οποίον εμείς δεν εκηρύξαμε ή αν λαμβάνετε άλλο πνεύμα το οποίο δεν ελάβετε, καλώς θα τον ανείχεσθε. Στο 3ο κεφάλαιο της Προς Γαλάτας επιστολής επιτιμώνται οι Γαλάτες από τον Απόστολο για την στάση τους απέναντι στο Ευαγγέλιο που τους παρέδωσε. Στη θέση της πίστεως στον Χριστό άρχισαν να τοποθετούν διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου. Μεταξύ άλλων τους λέγει, τούτο μόνο θέλω να μάθω από εσάς, από τα έργα του νόμου ή από την ακοή της πίστεως ελάβετε το Πνεύμα; Επίσης τους λέγει, εκείνος που επιχορηγεί σε εσάς το Πνεύμα και ενεργεί σε εσάς δυνάμεις τα πραγματοποιεί αυτά δια τα έργα του νόμου ή δια την ακοή της πίστεως; Στην ίδια επιστολή τονίζεται ότι ο Θεός έχει στείλει στις καρδιές των Χριστιανών το Άγιο Πνεύμα, το οποίον επισφραγίζει την υιοθεσία, επειδή είστε υιοί εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας υμών κράζων αββά ο Πατήρ, αββά ίσον Πάτερ. Στο εδάφιο δ’8 της πρώτης προς Θεσσαλονικείς επιστολής βεβαιώνεται η αλήθεια ότι μας εδόθη από τον Θεόν το Άγιο Πνεύμα, εκείνος λοιπόν που αθετεί δεν αθετεί άνθρωπον αλλά τον Θεόν ο οποίος σας έδωσε το Πνεύμα του το Άγιον. Δεν θα αναφέρουμε όμως όλα τα χωρία φαίνεται καθαρά ότι δίδεται μέσα στην

Χριστιανική εκκλησία δια μια ορισμένης τελετουργίας η χάρις του Αγίου Πνεύματος. Ερώτησις Πού φαίνεται το χρίσμα όπως παρασκευάζεται σήμερα από το πατριαρχείο; Δε θα έπρεπε να γίνεται με τα χέρια όπως έκαναν οι Απόστολοι; Είναι το χρίσμα με τα αρώματα εφεύρεση; Απάντησις Το έλαιο του Χρίσματος όχι μόνο δεν είναι νεωτερισμός ή εφεύρεση αλλά είναι παραδεδομένο από τους Αποστόλους ενώ προφητεύεται στην Παλαιά Διαθήκη. Αντιθέτως νεωτερισμοί και σατανική εφεύρεση είναι όχι μόνο οι διδαχές αλλά καθαυτή η ύπαρξις του κάθε αιρεσιάρχου ο οποίος ενεφανίσθη πριν από 100 ή 50 χρόνια και αρνείται όχι απλά τον τρόπο αλλά το μυστήριο καθ' ολοκληρίαν. Επειδή το έλαιον του Χρίσματος είναι Θεϊκή εντολή για αυτό το συναντούμε στους πρώτους Χριστιανούς συγγραφείς σαν κάτι σύνηθες ενώ η πρώτη αντίθεση κατ΄αυτού προήλθε μάλλον από τους αιρετικούς Αλβιγηνούς τον 13ο αιώνα και αργότερα ο λήρος και φλεδονώδης Καλβίνος απέρριψε το Χρίσμα ως μυστήριο εντελώς

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ – ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΡΓΟΥΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ- ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ******* «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» (Θεία Λειτουργία) «Πάντα ισχύω έν τω ένδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. δ' 13) ******* ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α’ (ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β’) ΟΜΑΔΑ ΔΕΥΤΕΡΗ : ΚΡΙΝΑ ΑΓΝΟΤΗΤΑΣ

ΣΚΗΝΗ : 1ο ΣΠΙΤΑΚΙ ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ

ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: ΡΟΔΙΤΗ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ - ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΚΟΛΛΑΡΟΥ (ΜΙΚΡΕΣ) ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 30/06/2019 ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ 1.ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ 2. ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΒΡΑΔΥ, 05/07/2016 ΒΡΑΔΥ

ΧΡΩΜΑ ΣΗΜΑΙΑΣ:

χαρακτηρισμό της από τη Γραφή και την Παράδοση της Εκκλησίας ως Παρθένου ένα ουσιαστικό νόημα. Πολιούχος αγία της ομάδας μας Οσία Ολυμπιάδα η Διακόνισσα

Η Εκκλησία στις 25 Ιουλίου τιμά τη μνήμη της Αγίας Ολυμπιάδας της Διακόνισσας. Η Αγία Ολυμπιάδα έζησε στα χρόνια των Πατριαρχών Νεκταρίου και Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (395 μ.Χ.). Ο πατέρας της Ακούνδος είχε το αξίωμα του κόμητος. Κατ’ άλλους όμως ονομαζόταν Σέλευκος. Η Αγία Ολυμπιάδα είχε μεγάλη σωματική ωραιότητα, ευφυΐα, παιδεία, αλλά και πολλά πλούτη. Παντρεύτηκε τον έπαρχο Κωνσταντινούπολης Νευρίδιο, αλλά αυτός μετά από λίγο χρόνο πέθανε και έτσι η Ολυμπιάδα έμεινε χήρα σε πολύ μικρή ηλικία. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια, για να την πείσει να πάρει δεύτερο άνδρα, κάποιο αξιωματούχο Ελπίδιο. Αυτή όμως, τιμώντας τη μνήμη του άντρα της και φλεγόμενη από τον πόθο να υπηρετήσει την Εκκλησία με τα πλούτη της, ήταν αμείλικτη και σταθερή στην άποψή της και απέρριψε το δεύτερο γάμο. Αφοσιώθηκε λοιπόν στο μέγα αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινούπολης Ιωάννη το Χρυσόστομο και γεμάτη ενθουσιασμό έδωσε στην αρχιεπισκοπή του χιλιάδες χρυσά νομίσματα και κτήματα. Μέσα στην Εκκλησία η Αγία Ολυμπιάδα είχε τον τίτλο της Διακόνισσας. Ίδρυσε μάλιστα και μοναστήρι, κοντά στο ναό της αγίας Ειρήνης. Αργότερα, όταν ο Χρυσόστομος εξορίστηκε, η Ολυμπιάδα έπεσε σε βαθύ πένθος. Για να την παρηγορήσει ο μέγας ιεράρχης, της έστειλε αρκετές επιστολές (σώζονται 17). Η Αγία Ολυμπιάδα πέθανε εξορισμένη στη Νικομήδεια, μόλις 50 ετών, λίγο μετά από το θάνατο του ιερού Χρυσοστόμου. Προσευχές και Ακολουθίες : Μικρός Παρακλητικός Κανών στην Υπεραγία Θεοτόκο. O Μικρός Παρακλητικός Κανόνας, είναι ποίημα του Μοναχού Θεοστήρικτου (9ος αιώνας) ή του Θεοφάνη του Ομολογητή, με θερμές πρακλήσεις προς τη Θεοτόκο. Ψάλλεται πριν από τον Δεκαπενταύγουστο εναλλάξ με τον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα, αλλά και σε κάθε περίπτωση θλίψης

ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν,

Ἱερεὺς Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νύν,

εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Στίχ, α'. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ,

Ψαλμὸς 142 Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου ἐνώτισαι

καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν,

τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου

εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου

Στίχ, β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με,

καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου

καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς, Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου ἐκάθισέ

Στίχ, γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη,

με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος

καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

καὶ ἠκηδίασεν ἐπ' ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων ἐμελέτησα ἐν πᾶσι

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Ἦχος δ' Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

τοῖς ἔργοις σου ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου

Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν,

ἐμελέτων

ἁμαρτωλοὶ καὶ ταπεινοί, καὶ προσπέσωμεν ἐν

διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι ταχὺ εἰσάκουσόν μου Κύριε ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά

μετανοίᾳ, κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς· Δέσποινα, βοήθησον ἐφ' ἡμῖν σπλαγχνισθεῖσα, σπεῦσον, ἀπολλύμεθα ὑπὸ πλήθους

μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ'

πταισμάτων, μὴ ἀποστρέψῃς σοὺς δούλους

ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν

κενούς· σὲ γὰρ καὶ μόνην ἐλπίδα κεκτήμεθα.

εἰς λάκκον ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου ὅτι

Δόξα... Καὶ νῦν... Οὐ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας

ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι Κύριε ὁδὸν ἐν

σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο

ᾗ πορεύσομαι ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν

πρεσβεύουσα, τὶς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων

μου

κινδύνων; Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν

ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε πρὸς σὲ κατέφυγον δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου Κύριε ζήσεις με ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολoθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν. Ψαλμὸς 50 Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος των οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντὸς

σοὶ μόνω ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου

τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν

ἐποίησα ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις

καὶ ὁλοκαυτώματα, τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ

σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε

θυσιαστήριόν σου μόσχους

ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου· ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεὸς καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιόν μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεὸς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει ἀγάθυνον Κύριε ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ

Ἦχος πλ. δ' ᾨδὴ α' Ὁ Εἱρμὸς

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Οὐρανίας ἁψῖδος, ὀροφουργὲ Κύριε, καὶ τῆς Ἐκκλησίας δομῆτορ, σύ με στερέωσον, ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ σῇ, τῶν ἐφετῶν ἡ ἀκρότης, τῶν πιστῶν τὸ στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε. Προστασίαν καὶ σκέπην, ζωῆς ἐμῆς τίθημι, Σέ, Θεογεννῆτορ, Παρθένε, σύ με κυβέρνησον, πρὸς τὸν λιμένα σου, τῶν ἀγαθῶν ἡ αἰτία, τῶν πιστῶν τὸ στήριγμα, μόνη πανύμνητε. Ἱκετεύω, Παρθένε, τὸν ψυχικὸν τάραχον, καὶ τῆς ἀθυμίας τὴν ζάλην, διασκεδάσαι μου· σὺ γάρ, Θεόνυμφε, τὸν ἀρχηγὸν τῆς γαλήνης, τὸν Χριστὸν ἐκύησας, μόνη πανάχραντε. Δόξα...

Εὐεργέτην τεκοῦσα, τὸν τῶν καλῶν αἴτιον, τῆς

Ἀπολαύοντες, Πάναγνε, τῶν σῶν δωρημάτων

εὐεργεσίας τὸν πλοῦτον, πᾶσιν ἀνάβλυσον·

εὐχαριστήριον, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον, οἱ

πάντα γὰρ δύνασαι, ὡς δυνατὸν ἐν ἰσχύϊ, τὸν

γινώσκοντές σε Θεομήτορα.

Χριστὸν κυήσασα, Θεομακάριστε. Καὶ νῦν....

Καὶ νῦν... Οἱ ἐλπίδα καὶ στήριγμα, καὶ τῆς σωτηρίας τεῖχος

Χαλεπαῖς ἀρρωστίαις, καὶ νοσεροῖς πάθεσιν,

ἀκράδαντον, κεκτημένοι σε, Πανύμνητε,

ἐξεταζομένῳ, Παρθένε, σύ μοι βοήθησον· τῶν

δυσχερείας πάσης, ἐκλυτρούμεθα.

ἰαμάτων γάρ, ἀνελλιπῆ σε γινώσκω, θησαυρόν,

ᾨδὴ ε'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Πανάμωμε, τὸν ἀδαπάνητον.

Φώτισον ἡμᾶς, τοῖς προστάγμασί σου, Κύριε,

Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου,

καὶ τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ, τὴν σὴν

Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ

εἰρήνην, παράσχου ἡμῖν, φιλάνθρωπε.

καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ

Ἔμπλησον, Ἁγνή, εὐφροσύνης τὴν καρδίαν

προστασίαν.

μου, τὴν σὴν ἀκήρατον διδοῦσα χαράν, τῆς εὐφροσύνης, ἡ γεννήσασα τὸν αἴτιον.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε,

Λύτρωσαι ἡμᾶς, ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή, ἡ

ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ

αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν, καὶ τὴν εἰρήνην, τὴν

ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν.

Κάθισμα Ἦχος β'

Δόξα...

Τὰ ἄνω ζητῶν

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Λῦσον τὴν ἀχλύν, τῶν πταισμάτων μου,

Πρεσβεία θερμή, καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον,

Θεόνυμφε, τῷ φωτισμῷ τῆς σῆς λαμπρότητος, ἡ

ἐλέους πηγή, τοῦ κόσμου καταφύγιον, ἐκτενῶς

φῶς τεκοῦσα, τὸ θεῖον καὶ προαιώνιον.

βοῶμέν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον,

Καὶ νῦν...

καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἡ μόνη ταχέως

Ἴασαι Ἁγνή, τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν,

προστατεύουσα.

ἐπισκοπῆς σου ἀξιώσασα, καὶ τὴν ὑγείαν, τῇ

ᾨδὴ δ'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Εἰσακήκοα, Κύριε, τῆς οἰκονομίας σου τὸ

πρεσβείᾳ σου παράσχου μοι. ᾨδὴ ς'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

μυστήριον, κατενόησα τὰ ἔργα σου, καὶ

Τὴν δέησιν ἐκχεῶ πρὸς Κύριον, καὶ αὐτῷ

ἐδόξασά σου τὴν Θεότητα.

ἀπαγγελῶ μου τὰς θλίψεις, ὅτι κακῶν ἡ ψυχή

Τῶν παθῶν μου τὸν τάραχον, ἡ τὸν

μου ἐπλήσθη, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾍδῃ

κυβερνήτην τεκοῦσα Κύριον, καὶ τὸν κλύδωνα

προσήγγισε, καὶ δέομαι ὡς Ἰωνᾶς· Ἐκ φθορᾶς, ὁ

κατεύνασον, τῶν ἐμῶν πταισμάτων,

Θεὸς με ἀνάγαγε.

Θεονύμφευτε.

Θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ὡς ἔσωσεν, ἑαυτὸν

Εὐσπλαγχνίας τὴν ἄβυσσον, ἐπικαλουμένῳ τῆς

ἐκδεδωκὼς τῷ θανάτῳ, τὴν τῇ φθορᾷ καὶ

σῆς παράσχου μοι, ἡ τὸν εὔσπλαγχνον

θανάτῳ μου φύσιν, κατασχεθεῖσαν, Παρθένε,

κυήσασα, καὶ Σωτῆρα πάντων, τῶν ὑμνούντων

δυσώπησον, τὸν Κύριόν σου καὶ Υἱόν, τῆς

σε.

ἐχθρῶν κακουργίας με ῥύσασθαι. Δόξα...

Προστάτιν σε τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι, καὶ φρουρὰν ἀσφαλεστάτην, Παρθένε, τῶν πειρασμῶν

διαλύουσαν ὄχλον, καὶ ἐπηρείας δαιμόνων

κώνῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν,

ἐλαύνουσαν, καὶ δέομαι διαπαντός, ἐκ φθορᾶς

ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ

τῶν παθῶν μου ῥυσθῆναί με.

ἀφειρωτῶν του

Δόξα... Ὡς τεῖχος καταφυγῆς κεκτήμεθα, καὶ ψυχῶν σε

ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3) Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ των δούλων

παντελῆ σωτηρίαν, καὶ πλατυσμὸν ἐν ταῖς

του Θεοῦ, (ὀνόματα).

θλίψεσι, Κόρη, καὶ τῷ φωτί σου ἀεὶ ἀγαλλόμεθα·

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις,

Ὧ Δέσποινα, καὶ νῦν ἡμᾶς, τῶν παθῶν καὶ

καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν,

κινδύνων διάσωσον.

τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ

Καὶ νῦν... Ἐν κλίνῃ νῦν ἀσθενῶν κατάκειμαι, καὶ οὐκ ἔστιν

Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων.Ἀμήν.

ἴασις τῇ σαρκί μου, ἀλλ' ἡ Θεὸν καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου, καὶ τὸν λυτῆρα τῶν νόσων κυήσασα,

Κάθισμα Ἦχος β'

σοῦ δέομαι τῆς ἀγαθῆς, ἐκ φθορᾶς νοσημάτων

Τὰ ἄνω ζητῶν

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ἀνάστησον.

Πρεσβεία θερμή, καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον,

Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου,

ἐλέους πηγή, τοῦ κόσμου καταφύγιον, ἐκτενῶς

Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ

βοῶμέν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον,

καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ

καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἡ μόνη ταχέως

προστασίαν.

προστατεύουσα.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον

ᾨδὴ δ'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν

Εἰσακήκοα, Κύριε, τῆς οἰκονομίας σου τὸ

τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν

μυστήριον, κατενόησα τὰ ἔργα σου, καὶ

παρρησίαν.

ἐδόξασά σου τὴν Θεότητα.

Ἱερεὺς

Τῶν παθῶν μου τὸν τάραχον, ἡ τὸν

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου,

κυβερνήτην τεκοῦσα Κύριον, καὶ τὸν κλύδωνα

δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ

κατεύνασον, τῶν ἐμῶν πταισμάτων,

ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Θεονύμφευτε.

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του

Εὐσπλαγχνίας τὴν ἄβυσσον, ἐπικαλουμένῳ τῆς

Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεινός) καὶ πάσης

σῆς παράσχου μοι, ἡ τὸν εὔσπλαγχνον

της ἐν Χριστῷ

κυήσασα, καὶ Σωτῆρα πάντων, τῶν ὑμνούντων

ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

σε.

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης,

Δόξα...

ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως,

Ἀπολαύοντες, Πάναγνε, τῶν σῶν δωρημάτων

συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των

εὐχαριστήριον, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον, οἱ

ἁμαρτιῶν των δούλων του

γινώσκοντές σε Θεομήτορα.

Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (

Καὶ νῦν...

Οἱ ἐλπίδα καὶ στήριγμα, καὶ τῆς σωτηρίας τεῖχος

ἐλαύνουσαν, καὶ δέομαι διαπαντός, ἐκ φθορᾶς

ἀκράδαντον, κεκτημένοι σε, Πανύμνητε,

τῶν παθῶν μου ῥυσθῆναί με.

δυσχερείας πάσης, ἐκλυτρούμεθα.

Δόξα... Ὡς τεῖχος καταφυγῆς κεκτήμεθα, καὶ ψυχῶν σε

ᾨδὴ ε'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

παντελῆ σωτηρίαν, καὶ πλατυσμὸν ἐν ταῖς

Φώτισον ἡμᾶς, τοῖς προστάγμασί σου, Κύριε,

θλίψεσι, Κόρη, καὶ τῷ φωτί σου ἀεὶ ἀγαλλόμεθα·

καὶ τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ, τὴν σὴν

Ὧ Δέσποινα, καὶ νῦν ἡμᾶς, τῶν παθῶν καὶ

εἰρήνην, παράσχου ἡμῖν, φιλάνθρωπε.

κινδύνων διάσωσον. Καὶ νῦν...

Ἔμπλησον, Ἁγνή, εὐφροσύνης τὴν καρδίαν

Ἐν κλίνῃ νῦν ἀσθενῶν κατάκειμαι, καὶ οὐκ ἔστιν

μου, τὴν σὴν ἀκήρατον διδοῦσα χαράν, τῆς

ἴασις τῇ σαρκί μου, ἀλλ' ἡ Θεὸν καὶ Σωτῆρα τοῦ

εὐφροσύνης, ἡ γεννήσασα τὸν αἴτιον.

κόσμου, καὶ τὸν λυτῆρα τῶν νόσων κυήσασα, σοῦ δέομαι τῆς ἀγαθῆς, ἐκ φθορᾶς νοσημάτων

Λύτρωσαι ἡμᾶς, ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή, ἡ

ἀνάστησον.

αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν, καὶ τὴν εἰρήνην, τὴν

Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου,

πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν.

Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ

Δόξα...

καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ

Λῦσον τὴν ἀχλύν, τῶν πταισμάτων μου,

προστασίαν.

Θεόνυμφε, τῷ φωτισμῷ τῆς σῆς λαμπρότητος, ἡ

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον

φῶς τεκοῦσα, τὸ θεῖον καὶ προαιώνιον.

ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν

Καὶ νῦν...

τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν

Ἴασαι Ἁγνή, τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν,

παρρησίαν.

ἐπισκοπῆς σου ἀξιώσασα, καὶ τὴν ὑγείαν, τῇ

Ἱερεὺς

πρεσβείᾳ σου παράσχου μοι.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου,

ᾨδὴ ς'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τὴν δέησιν ἐκχεῶ πρὸς Κύριον, καὶ αὐτῷ ἀπαγγελῶ μου τὰς θλίψεις, ὅτι κακῶν ἡ ψυχή

δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3) Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του

μου ἐπλήσθη, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾍδῃ

Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεινός) καὶ πάσης

προσήγγισε, καὶ δέομαι ὡς Ἰωνᾶς· Ἐκ φθορᾶς, ὁ

της ἐν Χριστῷ

Θεὸς με ἀνάγαγε.

ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ὡς ἔσωσεν, ἑαυτὸν

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης,

ἐκδεδωκὼς τῷ θανάτῳ, τὴν τῇ φθορᾷ καὶ

ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως,

θανάτῳ μου φύσιν, κατασχεθεῖσαν, Παρθένε,

συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των

δυσώπησον, τὸν Κύριόν σου καὶ Υἱόν, τῆς

ἁμαρτιῶν των δούλων του

ἐχθρῶν κακουργίας με ῥύσασθαι.

Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων

Προστάτιν σε τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι, καὶ φρουρὰν

χριστιανῶν, των

ἀσφαλεστάτην, Παρθένε, τῶν πειρασμῶν

κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (

διαλύουσαν ὄχλον, καὶ ἐπηρείας δαιμόνων

κώνῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν,

ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ

ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου

ἀφειρωτῶν του

τοῦ πατρός σου, καὶ

ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου.

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ των δούλων του Θεοῦ, (ὀνόματα).

Τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεὰ καὶ γενεὰ μνησθήσομαι.

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις,

Ἱερεὺς Καὶ ὑπέρ του καταξιωθῆναι ἡμᾶς της

καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν,

ἀκροάσεως του

τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν

ἁγίου Εὐαγγελίου, Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν ἱκετεύ

καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων.Ἀμήν.

σωμεν.

Κοντάκιον Ἦχος β' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Χορὸς Κύριε, ἐλέησον (γ').

Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε,

Ἱερεὺς Σοφία. Ὀρθοῖ, ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου

μεσιτεία πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετε. Μὴ

Εὐαγγελίου.

παρίδῃς ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς, ἀλλὰ

Ἱερεὺς Εἰρήνη πᾶσι.

πρόφθασον, ὡς ἀγαθή, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν,

Χορὸς Καὶ τῶ Πνεύματί σου.

τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι· Τάχυνον εἰς

Ἱερεὺς Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν ἁγίου Εὐαγγελίου...

πρεσβείαν, καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ

Ἱερεὺς Πρόσχωμεν.

προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σε.

Χορὸς Δόξα σοί, Κύριε, δόξα σοί.

Α' Ἀντίφωνον Ἦχος δ'

Ἀναστάσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς, εἰς

Ἐκ νεότητός μου, πολλὰ πολεμεῖ μὲ πάθη, ἀλλ'

πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον

αὐτὸς ἀντιλαβοῦ, καὶ σῶσον,

Ζαχαρίου, καὶ ἠσπάσατο τήν Ἐλισάβετ, καὶ

Σωτήρ μου. (δίς)

ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν

Οἱ μισοῦντες Σιών, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου,

τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλία

ὦς χόρτος γάρ, πυρὶ

αὐτῆς, καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ

ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι. (δίς)

Ἐλισάβετ, καὶ ἀνεφώνησε φωνὴ μεγάλη, καὶ

Δόξα...

εἶπεν, Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, καὶ

Ἁγίω Πνεύματι, πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται,

εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, καὶ

καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται

πόθεν μοὶ τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου

τὴ Τριαδικὴ μονάδι, ἱεροκρυφίως.

μου πρὸς με; ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ

Καὶ νύν...

ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὤτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν

Ἁγίω Πνεύματι, ἀναβλύζει

ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλία μου, καὶ

τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα,

μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοὶς

ἀρδεύοντα ἅπασαν τὴν κτίσιν, πρὸς ζωογονίαν.

λελαλημένοις αὐτὴ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε

Προκείμενον

Μαριάμ, Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, καὶ

Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός

ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμα μου ἐπὶ τῶ Θεῷ τῶ

σου ἐν πάσῃ γενεὰ καὶ γενεά.

σωτήρι μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν

Στίχ. Ακουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε,

τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γάρ, ἀπὸ τοῦ νὺν

καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ

μακαριούσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. ὅτι ἐποίησέ μοὶ

μεγάλεία ὁ δυνατός, καὶ ἅγιον τὸ τὸ ὄνομα

παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ

αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτὴ ὡσεὶ μῆνας

ἀειπαρθένου Μαρίας: δυνάμει του τιμίου καὶ

τρεῖς, καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις των τιμίων

Δόξα... Ἦχος β'

ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις του

Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριὰς ἡ ἐν Μονάδι,

τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου προδρόμου καὶ

ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

βαπτιστοῦ Ἰωάννου, των ἁγίων, ἐνδόξων, καὶ

Καὶ νύν...

πανευφήμων Ἀποστόλων. των ἐν ἁγίοις

Ταὶς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον,

Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ

ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου του

Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός

Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου καὶ Ἰωάννου

σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου

του Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου,

ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ἰωάννου του Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν

Ἦχος πλ. β' Ὅλην ἀποθέμενοι

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ἀλεξανδρείας: Νικολάου του ἐν Μύροις της Λυκίας, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος,

Μὴ καταπιστεύσῃς με, ἀνθρωπίνη προστασία,

καὶ Νεκταρίου της Πενταπόλεως, των

Παναγία δέσποινα, ἀλλὰ δέξαι δέησιν, τοῦ

θαυματουργῶν. των ἁγίων ἐνδόξων

ἱκέτου σου· θλίψις γὰρ ἔχει με, φέρειν οὐ

μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου,

δύναμαι, τῶν δαιμόνων τὰ τοξεύματα, σκέπην

Δημητρίου του Μυροβλύτου, Θεοδώρου του

οὐ κέκτημαι, οὐδὲ ποῦ προσφύγω ὁ ἄθλιος,

Τήρωνος, καὶ Θεοδώρου του Στρατηλάτου καὶ

πάντοθεν πολεμούμενος, καὶ παραμυθίαν οὐκ

Μηνᾶ του θαυμαρτουργοῦ, των ἱερομαρτύρων

ἔχω πλήν σου· Δέσποινα τοῦ κόσμου, ἐλπὶς καὶ

Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου: των ἁγίων,

προστασία τῶν πιστῶν, μή μου παρίδῃς τὴν

ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας,

δέησιν, τὸ συμφέρον ποίησον.

Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Κυριακῆς Φωτηνής,

Ἕτερα Θεοτοκία

Μαρίνης: Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης: των ἁγίων

Οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ σοί, κατῃσχυμένος ἀπὸ

ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, των ὁσίων

σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνὴ Παρθένε Θεοτόκε, ἀλλ'

καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (ναοῦ), των

αἰτεῖται τὴν χάριν, καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα,

ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ

πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως.

Ἄννης, (ἡμέρας), καὶ πάντων σου των Ἁγίων.

Μεταβολὴ τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγὴ τῶν

ἱκετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον

ἀσθενούντων ὑπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε,

ἡμῶν των ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καὶ

σῷζε πόλιν καὶ λαόν, τῶν πολεμουμένων ἡ

ἐλέησον ἡμᾶς.

εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη

Χορὸς Κύριε, ἐλέησον (ιβ')

προστασία τῶν πιστῶν.

Ἱερεὺς Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοίς, καὶ φιλανθρωπία

Ἱερεὺς Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου, καὶ

του μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ οὐ εὐλογητὸς εἰ,

εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου: ἐπίσκεψαι τὸν

σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῶ καὶ ζωοποίω σου

κόσμον σου ἐν ἐλέει καὶ οἰτιρμοίς: ὕψωσον

Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των

κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον

αἰώνων. Χορὸς Ἀμήν.

ἐφ ἡμᾶς τὰ ἐλέη σου τὰ πλούσια: πρεσβείαις της

ᾨδὴ ζ'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας, καταντήσαντες Παῖδες ἐν

Τῶν πειρασμῶν σὺ τὰς προσβολὰς ἐκδιώκεις,

Βαβυλῶνι ποτέ, τῇ πίστει τῆς Τριάδος, τὴν

καὶ παθῶν τὰς ἐφόδους Παρθένε· ὅθεν σε

φλόγα τῆς καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες· Ὁ

ὑμνοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητὸς εἶ.

ᾨδὴ θ'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τὴν ἡμῶν σωτηρίαν, ὡς ἠθέλησας Σῶτερ,

Κυρίως Θεοτόκον, σὲ ὁμολογοῦμεν, οἱ διὰ σοῦ

οἰκονομήσασθαι, ἐν μήτρᾳ τῆς Παρθένου, κατῴ

σεσωσμένοι, Παρθένε ἁγνή, σὺν Ἀσωμάτων

κησας τῷ κόσμῳ, ἣν προστάτιν ἀνέδειξας· Ὁ

χορείαις, σὲ μεγαλύνοντες.

τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητός εἶ.

Ῥοήν μου τῶν δακρύων, μὴ ἀποποιήσῃς, ἡ τὸν

Θελητὴν τοῦ ἐλέους, ὃν ἐγέννησας, Μῆτερ ἁγνὴ

παντὸς ἐκ προσώπου πᾶν δάκρυον, ἀφῃρηκότα

δυσώπησον, ῥυσθῆναι τῶν πταισμάτων, ψυχῆς

Παρθένε, Χριστὸν κυήσασα.

τε μολυσμάτων, τοὺς ἐν πίστει κραυγάζοντας· Ὁ

Χαρᾶς μου τὴν καρδίαν, πλήρωσον, Παρθένε,

τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητὸς εἶ.

ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα, τῆς

Δόξα...

ἁμαρτίας τὴν λύπην, ἐξαφανίσασα.

Θησαυρὸν σωτηρίας, καὶ πηγὴν ἀφθαρσίας, τὴν

Λιμὴν καὶ προστασία, τῶν σοὶ προσφευγόντων,

σὲ κυήσασαν, καὶ πύργον ἀσφαλείας, καὶ θύραν

γενοῦ Παρθένε, καὶ τεῖχος ἀκράδαντον,

μετανοίας, τοῖς κραυγάζουσιν ἔδειξας· Ὁ τῶν

καταφυγή τε καὶ σκέπη, καὶ ἀγαλλίαμα.

Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητὸς εἶ. Καὶ νῦν...

Δόξα... Φωτός σου ταῖς ἀκτῖσι, λάμπρυνον, Παρθένε, τὸ

Σωμάτων μαλακίας, καὶ ψυχῶν ἀρρωστίας,

ζοφερὸν τῆς ἀγνοίας διώκουσα, τοὺς εὐσεβῶς

Θεογεννήτρια, τῶν πόθῳ προσιόντων, τῇ σκέπῃ

Θεοτόκον, σὲ καταγγέλλοντας.

σου τῇ θείᾳ, θεραπεύειν ἀξίωσον, ἡ τὸν Σωτῆρα Χριστόν, ἡμῖν ἀποτεκοῦσα. ᾨδὴ η'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τὸν Βασιλέα τῶν οὐρανῶν, ὃν ὑμνοῦσι στρατιαὶ τῶν Ἀγγέλων, ὑμνεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς

πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ἄξιόν ἐστιν ὦς ἀληθῶς,

Τοὺς βοηθείας τῆς παρὰ σοῦ δεομένους, μὴ

μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον

παρίδῃς Παρθένε, ὑμνοῦντας, καὶ

καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

ὑπερυψοῦντάς σε, Κόρη, εἰς αἰῶνας.

Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ

Τῶν ἰαμάτων τὸ δαψιλές, ἐπιχέεις τοῖς πιστῶς

ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ,

ὑμνοῦσί σε Παρθένε, καὶ ὑπερυψοῦσι τὸν

τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν,

ἄφραστόν σου τόκον.

τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Δόξα...

Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν,

Τὰς ἀσθενείας μου τῆς ψυχῆς ἰατρεύεις, καὶ

καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν,

σαρκὸς τὰς ὀδύνας, Παρθένε, ἵνα σε δοξάζω

τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας,

τὴν Κεχαριτωμένην.

τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου, ὕμνοις τιμήσωμεν.

Καὶ νύν...

Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, ἀσθενεῖ τὸ σῶμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή,

πρὸς σὲ καταφεύγω τὴν Κεχαριτωμένην,

καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ

ἐλπὶς ἀπηλπισμένων, σὺ μοὶ βοήθησον.

ῥύσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Δέσποινα καὶ μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ,

Ἦχος πλ. β'

δέξαι παρακλήσεις, ἀναξίων σῶν ἱκετῶν,

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς,

ἵνα μεσιτεύσης πρὸς τὸν ἐκ σοῦ τεχθέντα.

πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες,

Ὧ Δέσποινα, τοῦ κόσμου γενοῦ μεσίτρια.

ταύτην σοὶ τὴν ἱκεσίαν, ὦς Δεσπότη, οἱ

Ψάλλομεν προθύμως σοὶ τὴν ὠδήν,

ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλεῆσον ἡμᾶς.

νὺν τὴ πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικῶς,

Δόξα...

μετὰ τοῦ Προδρόμου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων,

Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν,

δυσώπει, Θεοτόκε, τοῦ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς.

μὴ ὀργισθὴς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθὴς

Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν,

τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, ἀλλ' ἐπίβλεψον καὶ νύν,

τῶν μὴ προσκυνούντων, τὴν εἰκόνα σου

ὦς εὔσπλαγχνος, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθ

τὴν σεπτήν, τὴν ἱστορηθεῖσαν, ὑπὸ τοῦ

ρῶν ἡμῶν, σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, καὶ

ἀποστόλου, Λουκᾶ ἱερωτάτου, τὴν Ὁδηγήτριαν.

ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου, καὶ τὸ

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί,

ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ

Καὶ νύν...

Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου,

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν,

ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ, μὴ

Τρισάγιον

ἀστοχήσωμεν,

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος,

ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ εἶ

ἐλέησον ἡμᾶς. (γ')

ἡ σωτρηρία τοῦ γένους τῶνχριστιανῶν.

Δόξα... Καὶ νύν...

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου,

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς.

δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε,

Κύριε, ἱλάσθητι ταὶς ἁμαρτίαις ἡμῶν.

ἐλέησον. (3)

Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν.

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου

Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα... Καὶ νύν...

τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν,

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοίς, ἁγιασθήτω τὸ

τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ

ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου,

πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ

γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὦς ἐν οὐρανῷ, καὶ

ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε,

ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ

ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὦς καὶ

Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν

ἡμεῖς ἀφίεμεν τοὶς ὀφειλέταις ἡμῶν,

καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου

θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ

μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπὸ πταισμάτων

καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ

πολλῶν, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ὅθεν σοὶ

φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί,

προσπίπτομεν, Ῥύσαι πάσης περιστάσεως τοὺς

διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ'

δούλους σου.

ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς

Ὅμοιον

ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι

Πάντων θλιβομένων ἡ χαρά, καὶ ἀδικουμένων

ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

προστάτις, καὶ πενομένων τροφή, ξένων τε

Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν

παράκλησις, καὶ βακτηρία τυφλῶν, ἀσθενούντων

Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν,

ἐπίσκεψις, καταπονουμένων σκέπη καὶ ἀντίληψις,

καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

καὶ ὀρφανῶν βοηθός, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου,

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν

σὺ ὑπάρχεις, Ἄχραντε, σπεῦσον, δυσωποῦμεν, ῥύσασθαι τοὺς δούλους σου.

θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν,

Ἦχος πλ. δ'

Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον

Δέσποινα, πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου,

ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ

θλίψεως. Ἦχος β'

τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ

τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Κατὰ τὴν περίοδον τοῦ 15 Αὐγούστου εἴθισται ἵνα

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς

ψάλλωνται, ἀντὶ τῶν ἀνωτέρω Θεοτοκίων, τὰ

παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός,

ἑπόμενα Ἐξαποστειλάρια.

δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων

Ἦχος γ' Ὁ οὐρανὸν τοῖς ἄστροις

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου

Ἀπόστολοι ἐκ περάτων, συναθροισθέντες ἐνθάδε,

Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων,

Γεθσημανὴ τῶ χωρίω, κηδεύσατέ μου τὸ σῶμα, καὶ

ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων

σύ, Υἱὲ καὶ Θεέ μου, παράλαβέ μου τὸ πνεῦμα.

ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ

Ὁ γλυκασμὸς τῶν Ἀγγέλων, τῶν θλιβομένων ἡ χαρά,

θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ

χριστιανῶν ἡ προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου,

δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς

ἀντιλαβοῦ μου καὶ ῥύσαι, τῶν αἰωνίων βασάνων.

ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι

Καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω, πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν,

ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων

μή μου ἐλέγξη τὰς πράξεις, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων,

Θεός.

παρακαλῶ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοὶ ἐν τάχει. Ἦχος β' Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις, ἡλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα τοῦ Βασιλέως,

Πάντων προστατεύεις, Ἀγαθή, τῶν καταφευγόντων

ἀκατανόητον θαῦμα, πῶς γαλουχεῖς τὸν Δεσπότην;

ἐν πίστει τὴ κραταιά σου χειρί, ἄλλην γὰρ οὐκ ἔχομεν

Ἱερεὺς Δι' εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.

ἁμαρτωλοὶ πρὸς Θεόν, ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσιν, ἀεὶ

Μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας – Βάπτισμα – Χρίσμα

Βάπτισμα: είναι μια θεοσύστατη τελετή κατά την οποία με την τριπλή κατάδυση στο νερό και ανάδυση και την επίκληση της Αγίας Τριάδοςαπαλλάσσεται ο βαπτιζόμενος από κάθε αμαρτία, αναγεννιέται πνευματικώς καιγίνεται μέλος του σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας. Το βάπτισμα είναι ένα Θεϊκό λουτρό που καθαρίζει από κάθε αμαρτία, απαλλάσσει από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος, καταργεί κάθε ενοχή, αφανίζει και θανατώνει το σώμα της αμαρτίας. Το βάπτισμα παρέχει στον άνθρωπο νέα ζωή, τον ζωοποιεί πνευματικά, τον καινοποιεί, δηλαδή τον κάνει καινούργιο, τον αναγεννά. Του παρέχει δεύτερη γέννηση, με το βάπτισμα συσσωματώνεται στο μυστικό σώμα του Χριστού, γίνεται μέλος της Εκκλησίας, γίνεται παιδί του Θεού, λαμβάνει την χάρη της υιοθεσίας. Χωρίς το βάπτισμα δεν μπορεί κανείς να εισέλθει στην ζωή της Εκκλησίας, δεν μπορεί να καταλάβει θέση στον οργανισμό της, είναι μυστήριο εισόδου, η είσοδος στην Εκκλησία, στην σωτηρία, στην αιώνια ζωή, προέρχονται μέσω αυτού. Το εν λόγο μυστήριο εικονίζει τον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού. Η καταβύθιση στο νερόεικονίζει την ταφή του Χριστού, ενώ η ανάδυση την ανάσταση του. Η έξοδος από την κολυμβήθρα σημαίνει έξοδο από τον τάφο, σημαίνει καινούργια αναστάσιμη ζωή, πνευματική αναγέννηση και ανακαίνιση. Εκείνο που αναδύεται από την κολυμβήθρα είναι καινή κτίσις, καινούργιο δημιούργημα. Χρίσμα: εννοούμε την θεοσύστατη εκείνη τελετή κατά την οποία χρίονται σταυροειδώς τα μέλη του βαπτισθέντος με Άγιο Μύρο και έτσι μεταδίδεται σε αυτόν το Άγιο Πνεύμα προς ενίσχυση, ανάπτυξη και τελείωση της αρξάμενης πνευματικής ζωής. Με το μυστήριο αυτό μεταδίδεται μυστηριωδώς το Άγιο Πνεύμα, η δύναμη, η δωρεά, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ή θα μπορούσαμε να πούμε ότι με το μυστήριο αυτό σφραγίζεται ο άνθρωπος με το Άγιο Πνεύμα, γι’ αυτό και στη συγκεκριμένη στιγμή της χρίσεως ακούγεται η φράσις: σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου. Με το μυστήριο αυτό επαναλαμβάνεται στον κάθε βαπτισμένο το γεγονός της Πεντηκοστής, έχουμε δηλαδή μια επέκταση της Πεντηκοστής εις τους αιώνες. Το μυστήριο του Χρίσματος και του Βάπτισματος δεν επαναλαμβάνονται, είναι μυστήριαανεπανάληπτα. Η σφραγίδα του Χρίσματος εγχαράσσεται βαθιά και ανεξίτηλα στην ψυχή του χριομένου και τυπώνεται κατά τρόπο ανεξάλειπτο. Οι τυχόν αμαρτίες που θα διαπράξει ο Χριστιανός δεν το εξουδετερώνουν, όπως ακριβώς και τα σύννεφα εμπρός στον ήλιο δεν τον εξουδετερώνουν, αλλά δεν του επιτρέπουν τη φανέρωση, οι αμαρτίες το καθιστούν ανενέργητο. Βάπτισμα και Χρίσμα Για να εισέλθει κανείς στην Χριστιανική εκκλησία, για να κεντριστεί στην καλλιέλαιο, που είναι το σώμα του Χριστού, χρειάζεται να σφραγιστεί με τα μυστήρια του βαπτίσματος και του Χρίσματος. Περί των δυο αυτών μυστηριακών τελετών, κυκλοφορούν από τα στόματα των αιρετικών πολλές λανθασμένες ιδέες. Χρειάζεται λοιπόν για τα δυο αυτά βασικά μυστήρια της Εκκλησίας, να πούμε λίγα λόγια ώστε και οι Ορθόδοξες θέσεις να τονιστούν και οι απόψεις των αιρετικών να αποδειχθούν λανθασμένες και

αντίθετες προς την Αγία Γραφή. Αρχίζουμε με το μυστήριο του βαπτίσματος. Για εμάς το βάπτισμα είναι μια θεοσύστατος τελετή κατά την οποία με την τριπλή κατάδυση στο ύδωρ και ανάδυση και την αντίστοιχο επίκληση της Αγίας Τριάδος απαλλάσσεται ο βαπτιζόμενος από κάθε αμαρτία, αναγεννάτε πνευματικώς και καθίσταται μέλος του σώματος του Χριστού της Εκκλησίας. Το βάπτισμα είναι ένα θεϊκό λουτρό που καθαρίζει από κάθε αμαρτία, απαλλάσσει από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος, καταργεί κάθε ενοχή, αφανίζει και θανατώνει το σώμα της αμαρτίας. Το βάπτισμα παρέχει στον άνθρωπο νέα ζωή, τον ζωοποιεί πνευματικά, τον καινοποιεί, τον κάνει καινούργιο, τον αναγεννά. Του παρέχει δευτέρα γέννηση, με το βάπτισμα συσσωματώνεται στο μυστικό σώμα του Χριστού, γίνεται μέλος της Εκκλησίας, γίνεται τέκνο του Θεού λαμβάνει την χάρη της υιοθεσίας. Χωρίς το βάπτισμα δεν μπορεί κανείς να εισέλθει στην ζωή της Εκκλησίας, δεν μπορεί να καταλάβει θέση στον οργανισμό της, είναι μυστήριον εισόδου, η είσοδος στην Εκκλησία, στην σωτηρία, στην αιώνια ζωή προέρχονται μέσω αυτού. Βάπτισμα κλείς ουρανών βασιλείας, Άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος. Το εν λόγο μυστήριο εικονίζει τον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού. Η καταβύθιση στο ύδωρ του βαπτιστηρίου εικονίζει την ταφή του Χριστού, ενώ η ανάδυση την ανάσταση του. Η έξοδος από την κολυμβήθρα σημαίνει έξοδο από τον τάφο, σημαίνει καινούργια αναστάσιμη ζωή, πνευματική αναγέννηση και ανακαίνιση. Εκείνο που αναδύεται από την κολυμβήθρα είναι καινή κτίσις, καινούργιο δημιούργημα, βάπτισμα τοίνυν εστίν, σημειώνει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, αμαρτιών κάθαρσις, ανακαινισμού και αναγεννήσεως αιτία. Όπως ο Ιησούς πέθανε έχοντας στους ώμους του τις αμαρτίες όλου του κόσμου, ώστε αφού θανατώσει την αμαρτία να αναστηθεί εν δικαιοσύνη, έτσι και εσύ, αφού καταβείς στο ύδωρ και τρόπον τινά ταφείς μέσα σε αυτό, όπως ετάφη ο Χριστός, εγείρεσαι πάλι και περιπατείς σε καινούργια ζωή, Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων 3η Κατήχησις. Με το βάπτισμα απαλλάσσεται ο άνθρωπος από το σκοτάδι και ενδύεται το φως, η ψυχή πλημμυρίζει από φως, είναι λαμπρότης ψυχών, σκότους κατάλυσις και φωτός μετουσία, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Λόγος 40ος. Γι' αυτό στην αρχαία εκκλησία ονομαζόταν και φώτισμα. Άλλο χαρακτηριστικό του μυστηρίου αποτελεί το ότι είναι ένα, μοναδικό και ανεπανάληπτο, δεν ανήκει στα επαναλαμβανόμενα μυστήρια. Αυτή είναι η θέσις των Ορθοδόξων ως προς το βάπτισμα. Πρέπει όμως εν συνεχεία να την κατοχυρώσουμε με Αγιογραφικά χωρία, ώστε να μπορούμε να αποκρούομε τον κάθε αιρετικό που θα θελήσει να την παρουσιάσει σαν αντιγραφική. Βασικότατο χωρίο για το βάπτισμα είναι αυτό που υπάρχει στο τέλος του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες

αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κη'19 Εδώ φαίνεται πιο καθαρά και από τον Ήλιο ότι το βάπτισμα πρέπει να γίνεται στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Το επόμενο εδάφιο δηλώνει καθαρά ότι το βάπτισμα είναι αναγκαίο στην σωτηρία, πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται. Μαρκ. ιστ’16 Η αναγκαιότης του μυστήριου στην σωτηρία παρουσιάζεται πιο κατηγορηματικά στο Ιωάννης γ’ 5. Ο στίχος έχει ληφθεί από τον διάλογο του Κυρίου με τον Νικόδημο, ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ύδωρ και πνεύμα σημαίνει βάπτισμα και στον Ιορδάνη στην βάπτιση του Χριστού είχαμε ύδωρ και πνεύμα. Ου δύναται, δε μπορεί να εισέλθει κανείς στην Βασιλεία του Θεού, στην περιοχή δηλαδή της σωτηρίας, εάν δεν έχει βαπτιστεί. Ότι το βάπτισμα παρέχει άφεση αμαρτιών φαίνεται ολοκάθαρα στην ομιλία που έκανε ο Απόστολος Πέτρος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, τον ερωτούν οι Ισραηλίτες τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε; Και τους απαντά: μετανοήσατε, καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ λήψεσθε τὴν δωρεὰν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πραξ β’38. Η ίδια αλήθεια υπογραμμίζεται και στο Πράξεις, το 22 κεφάλαιο στίχος 16, όπου ο Ανανίας λέγει προς τον Σαύλον τον μετέπειτα Παύλον, αναστας βάπτισε και απόλουσε τας αμαρτίας σου, σήκω να βαπτιστείς και να λουστείς από τις αμαρτίες σου. Και ενώ τα χωρία έχουν τόση διαύγεια, οι διάφοροι αιρετικοί, όπως οι μάρτυρες του Ιεχωβά, υποστηρίζουν με φανατισμό ότι το βάπτισμα δεν είναι μυστήριο και δεν παρέχει κατά μυστηριακό τρόπο άφεση αμαρτιών, αλλά απλώς είναι μια τελετή με συμβολικό χαρακτήρα. Σαν τι άλλο έπρεπε να έγραφε η Βίβλος για να δείξει ότι το βάπτισμα καθαρίζει και λούζει από τις αμαρτίες; Για τους αιρετικούς δυστυχώς έχουν εδώ θέση τα λόγια το προφήτου Ησαΐα,βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε. Η πιο παράδοξη τύφλωση… Στο όγδοο κεφάλαιο των Πράξεων στίχοι 36-38 όχι μόνο γίνεται λόγος για το βάπτισμα, αλλά φαίνεται καθαρά η ύπαρξις βαπτισματικής τελετουργίας. Πριν δε βαπτισθεί ο Ευνούχος από τον Ευαγγελιστή, πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Κλασσικό χωρίο είναι το Ρωμαίους στ' 3-8 όπου το βάπτισμα παρουσιάζεται σαν ξεχωριστό και ιδιότυπο μυστήριο που κάνει τον άνθρωπο κοινωνό του θανάτου και της αναστάσεως του Χριστού. Η καταβύθισις στο ύδωρ αντιστοιχεί προς τον θάνατο και ενταφιασμό του Χριστού, ενώ η ανάδυσις προς την ανάσταση. Η φράσις είναι σαφής ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ,

σύμφυτοι, εικόνα από φυτά που έχουν συμφυΐα, ένωσις στην βλάστηση και ανάπτυξη τους, ομοίωμα του θανάτου του Χριστού. Αυτός ο αξιοπρόσεκτος χαρακτηρισμός αφορά το βάπτισμα και στον 8ο στίχο απεθάνομεν συν Χριστώ, έχουμε ταυτισμό του βαπτίσματος με τον θάνατο του Κυρίου. Ο αναστάσιμος χαρακτήρας δηλώνεται στον στίχο 4, ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν, ότι παλαιό και αμαρτωλό καταργήθηκε και θανατώθηκε μέσα στο ύδωρ του βαπτιστηρίου. Ίδιες αλήθειες τονίζονται στα χωρία Κολοσσαείς γ’11-12. Δεν το αναλύουμε εδώ, θα το αναλύσουμε άλλη φορά ομιλώντας περί >> Νηπιοβαπτισμού <<. Σημειώνουμε μόνο τα δυο χαρακτηριστικά ρήματα του, συνθάπτομαι, συνεγείρομαι, μετά του Χριστού. Δηλαδή στο βάπτισμα κατά τρόπο ανεξιχνίαστο και μυστηριακό, ζει ο άνθρωπος τον Σταυρό, την ταφή και την ανάσταση του Χριστού και λαμβάνει την λύτρωση και την χάρη που πηγάζει από το Σταυρό και την Ανάσταση, απολυτρώνεται από κάθε του ενοχή και αμαρτία όπως φαίνεται και στο επόμενο εδάφιο, οὔτε πλεονέκται, ομιλεί ο Απόστολος Παύλος, οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι καὶ ταῦτά τινες ἦτε·(ήσασταν) ἀλλὰ ἀπελούσασθε, ἀλλὰ ἡγιάσθητε, ἀλλὰ ἐδικαιώθητε. Α’ Κορινθίους στ’10-11. Το ἀπελούσασθε αναφέρεται στο βάπτισμα. Με το μυστήριο πλένεται, καθαρίζεται πλήρως, απολλούεται ο άνθρωπος και απαλλάσσεται από κάθε ρύπο. Τον χαρακτηρισμό του βαπτίσματος ως λουτρού θα τον ιδούμε και πιο κάτω σε άλλο χωρίο. Στην τελετή του Ορθοδόξου βαπτίσματος αναφέρεται από τον ιερέα η φράσις:εδικαιώθης, ηγιάσθης, απελούσθης, αυτό δείχνει ότι εμείς είμαστε Βιβλικοί και Γραφικοί περισσότερο από κάθε άλλον. Το βάπτισμα κατά μυστηριώδη τρόπο μας χαρίζει την υιοθεσία, μας καθιστά τέκνα του Θεού, όλοι είσαστε υιοί Θεού δια της πίστεως εις τον Χριστόν Ιησούν διότι όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε Χριστόν ενεδύσασθε, όποιος βαφτίζεται ενδύεται τον Χριστόν, μυστηριώδης πράγματι έκφρασις, ενώνεται μαζί του και κατά συνέπεια γίνεται και αυτός υιός του Θεού. Ως γνωστόν ο στίχος, όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, ψάλλεται κατ' επανάληψη στην τελετή του Ορθοδόξου βαπτίσματος και εδώ ο Βιβλικός χαρακτήρας. Στο χωρίο Εφεσίους δ' 4-5 ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα... εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· Επιβεβαιώνεται η πίστις μας ότι πρόκειται για μυστήριο, ότι πρόκειται για μυστήριο που γίνεται μια φορά και δεν επαναλαμβάνεται. Ομολογώ εν βάπτισμα. Το βάπτισμα είναι υπερφυσικό λουτρό, σημειώνει σχετικά ο Απόστολος Παύλοςδια να αγιάσει αυτήν την εκκλησίαν αφού την καθαρίσει δια του λουτρού

του ύδατος εν ρήμματι, με λόγον, δια να την στήσει εις το πλευρόν του ένδοξον χωρίς σπίλον ή ρυτίδα. Εφεσίους ε’26-27 Εν ρήμματι, με λόγον, σημαίνει την επίκληση της Αγίας Τριάδος. Όσοι θα εισέλθουν στην Εκκλησία λούζονται καθαρίζονται λάμπουν από καθαρότητα χάρις στο βάπτισμα. Σχετικώς αναφέρει και η προς Εβραίους, είμεθα λουσμένοι στο σώμα με ύδωρ καθαρόν ι’23. Και στην προς Τίτον Επιστολή υπάρχει η φράσις λουτρόν παλιγγενεσίας γ’5, δηλαδή λουτρό που επιφέρει όχι απλώς καθαρισμό αλλά μια καινούργια γέννηση, φεύγει ένας παλαιός κόσμος και έρχεται ένας καινούργιος και το κατά το έλεος του μας έσωσε δια λουτρού παλιγγενεσίας και το έσωσε έχει τη σημασία του. Το βάπτισμα χορηγεί σωτηρία, καθαρίζει, αγιάζει, σώζει, ασφαλώς δεν θα τα ενεργούσε όλα αυτά εάν ήταν μια απλή συμβολική τελετή, όπως διατείνονται οι μάρτυρες του Ιεχωβά και άλλοι αιρετικοί που καυχώνται και ως μελετηταί της Γραφής. Για το ανεπανάληπτο του μυστηρίου ομιλεί και το Εβραίους στ’4, τους άπαξ φωτισθέντας, άπαξ, μια φορά. Το βάπτισμα στην αρχαία εκκλησία ονομάζονταν και φώτισμα. Και το Εβραίους ι’32 τους βαπτισθέντας τους αποκαλεί φωτισθέντας. Και ένα τελευταίο εδάφιο, εις την οποίαν κιβωτόν, ολίγαι δηλαδή οκτώ ψυχαί διεσώθησαν δια του ύδατος του οποίου αντίτυπον τώρα είναι το βάπτισμα το οποίον μας σώζει. Είναι δε όχι απαλλαγή από ρύπον σωματικόν αλλά θερμή αίτησις προς τον Θεον δια την αποκτησιν αγαθής συνειδήσεως. Α’ Πέτρου γ’21 Και εδώ τονίζεται ότι το βάπτισμα καθαρίζει τα βάθη της ανθρωπίνης υπάρξεως, την συνείδηση και ότι χορηγεί σωτηρία, σώζει από τον κατακλυσμό της αμαρτίας, σώζει από την πνευματική φθορά και απώλεια. Ας έλθουμε τώρα και στο εισαγωγικό μυστήριο στην Εκκλησία, το Χρίσμα. Και οι μάρτυρες του Ιεχωβά και όλες οι Προτεσταντικές παραφυάδες, αγνοούν και αρνούνται το μυστήριο του χρίσματος ωσάν να μην έγραφε τίποτα γι' αυτό η Καινή Διαθήκη. Πριν όμως ιδούμε το πράγμα Αγιογραφικώς ας εκθέσουμε δι' ολίγον την Ορθόδοξο πίστη επάνω στο εν λόγω μυστήριο. Λέγοντας Χρίσμα εννοούμε την θεοσύστατη εκείνη τελετή κατά την οποίαν χρίονται σταυροειδώς τα μέλη του βαπτισθέντος με Άγιο Μύρο και έτσι μεταδίδεται σε αυτόν το Άγιο Πνεύμα προς ενίσχυση, ανάπτυξη και τελείωση της αρξάμενης πνευματικής ζωής. Με το μυστήριο αυτό μεταδίδεται μυστηριωδώς όπως είπαμε το Άγιο Πνεύμα, η δύναμις, η δωρεά, η χάρις, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ή θα μπορούσαμε να πούμε ότι με το μυστήριο αυτό σφραγίζεται ο άνθρωπος με το Άγιο Πνεύμα, γι' αυτό και στη συγκεκριμένη στιγμή της χρίσεως ακούγεται η φράσις σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου. Με τον μυστήριο αυτό επαναλαμβάνεται στον κάθε βαπτισμένο το γεγονός της

Πεντηκοστής, έχουμε δηλαδή μια επέκταση της Πεντηκοστής εις τους αιώνες. Μετά την λήψη του χρίσματος ο άνθρωπος δεν αποτελείται πλέον μόνον από το σώμα του και την ψυχή του, αλλά και από την χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία παρουσιάζεται σαν νέο ανθρωπολογικό στοιχείο αφού συνυφαίνεται οργανικά μαζί του. Το εδάφιο Ιούδα 19 είναι ενδιαφέρον από την αντίθετη πλευρά, Οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεῦμα μὴ ἔχοντες. Το Χρίσμα έχει χαρακτηριστεί ως τελεσιουργία ομοταγής της Θείας Ευχαριστίας αναφέρεται στα κείμενα που επιγράφονται στο όνομα του Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ως έλαιον χρίσεως, στον Μέγα Βασίλειο ως μυστικόν χρίσμα, στον Κύριλλο Ιεροσολύμων ως σφραγίδα της συσσωματώσεως τον Χριστόν, ως αρραβών της επουρανίου κληρονομίας. Εάν η Θεία Ευχαριστία είναι κοινωνία Χριστού, το Χρίσμα είναι κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Όπως ο άρτος της Ευχαριστίας, γράφει ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, μετά την επίκληση του Αγίου Πνεύματος δεν είναι πλέον απλούς άρτος, αλλά σώμα Χριστού, έτσι και το Άγιο Μύρο μετά την επίκληση είναι η παρουσία του Αγίου Πνεύματος και με το φαινόμενο μύρο χρίεται το σώμα, ενώ με το Άγιο και ζωοποιό αγιάζεται η ψυχή. Το μυστήριο του χρίσματος τελείται μετά το βάπτισμα και το επισφραγίζει, το επικυρώνει και το βεβαιώνει. Κατά την εν Λαοδίκεια σύνοδο 364μΧ οι φωτιζόμενοι μετά το βάπτισμα χρίονται με επουράνιο χρίσμα. Σχετικά παρατηρεί και ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων ότι όπως στο Χριστό έγινε η βάπτιση, και έπειτα επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και έπειτα η έξοδος για την πάλη με τον διάβολο, έτσι και στους Χριστιανούς προηγείται το ιερό βάπτισμα, ακολουθεί το μυστικό χρίσμα και έπεται η πάλη προς τον εχθρό. Στην αρχή το χρίσμα γινόταν με την επίθεση στην κεφαλή των βαπτισθέντων των χειρών των αποστόλων, ακουμπούσαν οι απόστολοι τα χέρια τους, αλλά κατόπιν η επίθεση των χειρών αντικαταστάθηκε με την χρίση δι' Άγιου Μύρου, για την αντικατάσταση αυτή θα μιλήσουμε και πιο κάτω. Όλοι όσοι εδώ στην Ελλάδα λαμβάνουμε το χρίσμα, χριόμεθα με το Άγιο Μύρο το οποίον παραλαμβάνουμε από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και το οποίο εμπεριέχει έλαιο αναμεμιγμένο με 40 περίπου αρωματώδεις ουσίες που συμβολίζουν τα ποικίλα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ο καθαγιασμός του γίνεται σε λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης. Ο Πατριάρχης συνοδευόμενος από συνοδικούς Αρχιερείς, προσεύχεται στον Θεό να καταπέμψει το Άγιο Πνεύμα και να αγιάσει το μύρο και να το καταστήσει, μύρον αγαλλιάσεως Πνεύματος Αγίου, θώρακα δυνάμεως εις αποτροπήν πάσης διαβολικής ενεργείας, σφραγίδα ανεπιβούλευτον, αγαλλίαμα καρδίας ευφροσύνην αιώνιον. Για το Άγιο Μύρο νεώτερος θεολόγος σημειώνει τα εξής: Άγιο Μύρο είναι η μυστηριώδης ύλη η οποία ετοιμαζόμενη καταλλήλως εξ’ ελαίου και άλλων ευωδών ουσιών και καθαγιαζομένη κατά τα σχετικάς εκκλησιαστικάς διατάξεις, καθίσταται φορεύς της επισκοπικής ευλογίας και ως τοιαύτη αποτελούσα άλλην

μορφήν και τύπον της επιθέσεως των χειρών, χρησιμοποιείται εν τη τελέσει του μυστηρίου του χρίσματος ως ορατόν σημείον της μεταδόσεως της δυνάμεως και των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος προς τους βαπτιζομένους. Το μυστήριο του Χρίσματος όπως και το βάπτισμα δεν επαναλαμβάνονται, είναι μυστήριο ανεπανάληπτο, η σφραγίδα του εγχαράσσεται βαθιά και ανεξίτηλα στην ψυχή του χριομένου και τυπώνεται κατά τρόπο ανεξάλειπτο. Οι τυχόν αμαρτίες που θα διαπράξει ο Χριστιανός δεν το εξουδετερώνουν, όπως ακριβώς και τα σύννεφα εμπρός στον ήλιο δεν τον εξουδετερώνουν, αλλά δεν του επιτρέπουν τη φανέρωση, οι αμαρτίες το καθιστούν ανενέργητο. Εκείνο που χρειάζεται να κάνουμε τώρα είναι να ερευνήσουμε την Αγία Γραφή και να δούμε, εάν γίνεται λόγος για κάποια μυστηριώδη πράξη με την οποία μεταδίδεται το Άγιο Πνεύμα. Εάν δεν βρούμε σχετικές περικοπές τότε βέβαια το δίκιο θα ανήκει τους αιρετικούς. Στην Γραφή υπάρχουν πολυάριθμες περικοπές οι οποίες δείχνουν ότι στην Χριστιανική Εκκλησία υπάρχει το χρίσμα, η μυστηριώδης μετάδοσις της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος. Θα τις παρουσιάσουμε αυτές τις περικοπές ώστε να κατοχυρωθεί η θέσις της Εκκλησίας μας και να καταισχυνθούν οι αιρετικοί που την αρνούνται. Στο 7ο κεφάλαιο του Κατά Ιωάννη Ευαγγελίου, στίχοι 37-39 αναφέρεται ότι ο Κύριος στην τελευταία και πιο επίσημη ημέρα της εορτής της Σκηνοπηγίας, στον ναό των Ιεροσολύμων, προσκάλεσε με δυνατή φωνή τους Ιουδαίους για να τους δώσει άφθονο νερό, νερό που θα τους ξεδιψάσει, νερό που θα τους χορηγήσει την ζωή. Και εξηγεί ο Ευαγγελιστής ότι αυτό το είπε δια το πνεύμα που επρόκειτο να λάβουν όσοι θα επίστευον σε Αυτόν. Την ημέρα της Πεντηκοστής ο Απόστολος Πέτρος απευθύνεται ως εξής προς τα πλήθη, ας μετανοήσετε και ας βαπτιστεί ο καθ εις, εις το όνομα του Χριστού και θα λάβετε την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Πράξεις β’38. Στο 8ο κεφάλαιο των Πράξεων φαίνεται πολύ καθαρά ότι η μετάδοσις του Αγίου Πνεύματος αποτελούσε ξεχωριστή πράξη, διαφορετική από το βάπτισμα. Αναφέρεται εκεί ότι οι Σαμαρείτες πίστευσαν στον Χριστόν και εν συνεχεία βαπτίσθηκαν από τον Ευαγγελιστή Φίλιππο. Ο Φίλιππος όμως ανήκε στους επτά βοηθούς των Αποστόλων, δεν ανήκε στους δώδεκα αποστόλους, και είχε δικαίωμα να τελέσει το βάπτισμα αλλά δεν είχε δικαίωμα να τελέσει το χρίσμα. Γι’ αυτό παρέστη ανάγκη να μεταβούν στους Σαμαρείτες, οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης, οι οποίοι τότε επετίθουν τας χείρας επ’ αυτούς και ελάμβανον Πνεύμα Άγιον, στίχοι 14-17. Στην αρχή της δράσεως του Αποστόλου Παύλου στην Έφεσο αναφέρεται, Πράξεις ιθ’ 1-6, ότι οι δώδεκα άνδρες είχαν γίνει ατελώς Χριστιανοί. Ο Απολλώς ο οποίος φαίνεται ότι ήταν δάσκαλος τους, τους είχε βαπτίσει μόνο στον βάπτισμα του Ιωάννου, όταν λοιπόν τους ρώτησε ο Απόστολος Παύλος εάν έλαβαν Άγιο Πνεύμα του απήντησαν πως αγνοούν και εάν υπάρχει ακόμη Άγιο

Πνεύμα. Εν συνεχεία ο Παύλος τους διευκρίνισε την διαφορά ανάμεσα στο βάπτισμα του Ιωάννου και στο βάπτισμα του Χριστού, αυτοί με την σειρά τους επείσθησαν και δέχτηκαν το Χριστιανικό βάπτισμα και στην συνέχεια αφού επέθεσε ο Παύλος εις αυτούς τας χείρας ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επάνω τους. Μάλιστα όπως συνέβαινε στους Αποστολικούς χρόνους, μόλις έλαβαν το χρίσμα από το Άγιο Πνεύμα, παρουσίασαν και εξωτερικά σημεία, ομιλούσαν ξένες γλώσσες και προφήτευαν. Στο 5ο κεφάλαιο της Προς Ρωμαίους Επιστολής γίνεται λόγος για την δικαίωση που πραγματοποιεί η σταυρική θυσία του Χριστού και ότι η δικαίωση αυτή χορηγεί υπομονή και ελπίδα και ο στίχος 5 σημειώνει, η δε ελπίς δεν φέρει αισχύνην διότι η αγάπη του Θεού προς εμάς έχει ξεχυθεί εις τας καρδίας μας δια του Αγίου Πνεύματος το οποίον εδόθη εις εμάς. Εδώ δηλαδή βεβαιώνεται οι Χριστιανοί της Ρώμης έχουν λάβει το Άγιο Πνεύμα. Το Ρωμαίους η’11 ομιλεί για ενοίκηση του Πνεύματος του Θεού μέσα στους πιστούς. Το Πνεύμα οικεί εν υμίν, το Πνεύμα είναι το ενοικούν εν υμίν. Από το επόμενο εδάφιο Β’ Κορινθίους ια' 4 δίνεται η βεβαίωσις ότι οι Χριστιανοί της Κορίνθου είχαν λάβει το Άγιον Πνεύμα, εάν μεν εκείνος που έρχεται σε εσάς ως διδάσκαλος κηρύσσει άλλον Ιησούν τον οποίον εμείς δεν εκηρύξαμε ή αν λαμβάνετε άλλο πνεύμα το οποίο δεν ελάβετε, καλώς θα τον ανείχεσθε. Στο 3ο κεφάλαιο της Προς Γαλάτας επιστολής επιτιμώνται οι Γαλάτες από τον Απόστολο για την στάση τους απέναντι στο Ευαγγέλιο που τους παρέδωσε. Στη θέση της πίστεως στον Χριστό άρχισαν να τοποθετούν διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου. Μεταξύ άλλων τους λέγει, τούτο μόνο θέλω να μάθω από εσάς, από τα έργα του νόμου ή από την ακοή της πίστεως ελάβετε το Πνεύμα;Επίσης τους λέγει, εκείνος που επιχορηγεί σε εσάς το Πνεύμα και ενεργεί σε εσάς δυνάμεις τα πραγματοποιεί αυτά δια τα έργα του νόμου ή δια την ακοή της πίστεως;Στην ίδια επιστολή τονίζεται ότι ο Θεός έχει στείλει στις καρδιές των Χριστιανών το Άγιο Πνεύμα, το οποίον επισφραγίζει την υιοθεσία, επειδή είστε υιοί εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας υμών κράζων αββά ο Πατήρ, αββά ίσον Πάτερ. Στο εδάφιο δ’8 της πρώτης προς Θεσσαλονικείς επιστολής βεβαιώνεται η αλήθεια ότι μας εδόθη από τον Θεόν το Άγιο Πνεύμα, εκείνος λοιπόν που αθετεί δεν αθετεί άνθρωπον αλλά τον Θεόν ο οποίος σας έδωσε το Πνεύμα του το Άγιον. Δεν θα αναφέρουμε όμως όλα τα χωρία φαίνεται καθαρά ότι δίδεται μέσα στην Χριστιανική εκκλησία δια μια ορισμένης τελετουργίας η χάρις του Αγίου Πνεύματος. Ερώτησις Πού φαίνεται το χρίσμα όπως παρασκευάζεται σήμερα από το πατριαρχείο; Δε θα έπρεπε να γίνεται με τα χέρια όπως έκαναν οι Απόστολοι; Είναι το χρίσμα με τα αρώματα εφεύρεση; Απάντησις

Το έλαιο του Χρίσματος όχι μόνο δεν είναι νεωτερισμός ή εφεύρεση αλλά είναι παραδεδομένο από τους Αποστόλους ενώ προφητεύεται στην Παλαιά Διαθήκη. Αντιθέτως νεωτερισμοί και σατανική εφεύρεση είναι όχι μόνο οι διδαχές αλλά καθαυτή η ύπαρξις του κάθε αιρεσιάρχου ο οποίος ενεφανίσθη πριν από 100 ή 50 χρόνια και αρνείται όχι απλά τον τρόπο αλλά το μυστήριο καθ' ολοκληρίαν. Επειδή το έλαιον του Χρίσματος είναι Θεϊκή εντολή για αυτό το συναντούμε στους πρώτους Χριστιανούς συγγραφείς σαν κάτι σύνηθες ενώ η πρώτη αντίθεση κατ΄αυτού προήλθε μάλλον από τους αιρετικούς Αλβιγηνούς τον 13ο αιώνα και αργότερα ο λήρος και φλεδονώδης Καλβίνος απέρριψε το Χρίσμα ως μυστήριο εντελώς.