"Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα" - Κατασκήνωση 2019 by Maria panou

Εκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις Ι.Μ. Καλύμνου, Λέρου και Αστυπαλαίας «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» «Πάντα ισχύω έν τω ένδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. δ' 13) ****

**** Υλικό μελέτης και προγράμματος κατασκήνωσης ανά ομάδες **** Κάλυμνος Ιούνιος - Ιούλιος 2019

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το πρόγραμμα φέτος θα αφιερώσει τη μελέτη του υλικού στη λειτουργική διδασκαλία της εκκλησίας μας. Θα εξετάσει τους βαθμούς ειδικής ιερωσύνης, τα μυστήρια της Εκκλησίας μας, τους αγίους Πατέρες που συνέγραψαν λειτουργικά κείμενα, τους Κανόνες του Χριστού, Παρακλητικούς, Αγίων Αγγέλων, Σταυρού και θα ασχοληθεί με τον αγιασμό της ύλης και τις συνήθειες των ορθοδόξων να ανάβουν κεριά, καντήλια, να τιμούν τις εικόνες σύμφωνα με τους όρους και κανόνες της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου. Παράλληλα, θα υπάρχουν παιχνίδια, δραστηριότητες, εκδρομές, εξόρμηση για θαλάσσιο μπάνιο, συζητήσεις, μαθήματα πλεξίματος, ραπτικής, κατασκευών, θα δούμε κινηματογράφο, θα μελετήσουμε σύγχρονα θέματα που μας απασχολούν, θα έχουμε βιβλιοθήκη με εκλεκτά βιβλία, εφημερίδα τοίχου και επιτραπέζια παιχνίδια. Κυρίως, θα γιορτάσουμε τα δέκα χρόνια λειτουργίας της Κατασκήνωσής μας με εορταστικές εκδηλώσεις.

ΟΔΗΓΊΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΜΑΔΑΡΧΗ Αγαπητέ φίλε ή φίλη, αυτό το καλοκαίρι διάλεξες την κατασκήνωση μας για να εργασθείς ως ομαδάρχης. Αναλαμβάνεις ένα πολύ υπεύθυνο

 

και δύσκολο ρόλο γι'αυτό σου εύχομαι να διαχωρήσεις τις διακοπές από την εργασία να δεθείς με τα παίδια και τους συναδέλφους σου



και να περάσεις ένα όμορφο καλοκαίρι. Τα λογία που διαβάζεις γράφτηκαν ειδικά για εσένα, γι' αυτό διάβασε προσεκτικά και εντόπισε τις απορίες σου. Ανέλαβες το ρόλο του ηγέτη μιας μικρής ομάδας 8-12 παιδιών. Τα παιδιά αυτά θα σε βλέπουν σαν δικό τους άνθρωπο. Φρόντισε να μην τα απογοητεύσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει

Σημεία Προσοχή 

να γίνεις φίλος τους. Να τα πλησιάσεις, και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό τους. Είναι σημαντικό να τα κερδίσεις χωρίς να ισοπεδωθείς στα μάτια τους. Να γίνεις φίλος

Πρέπει να παρακολουθείς αν τα παιδιά

έργο σου θα έχεις αμέριστη βοήθεια και

σιτίζονται κανονικά. Αν αποφεύγουν

υποστήριξη από τον Αρχηγό σου. Να είσαι

κάποια φαγητά για οποιονδήποτε

σίγουρος ότι αξίζει να προσπαθήσεις

λογο(αισθητικό ή υγειονομικό) και τι

Βασικές ΚΙΝΗΣΕΙΣ

φαγητά προτιμάνε

Την πρώτη ημέρα που θα έρθουν παιδιά στην

Εντόπισε το "ταραχοποιό " στοιχείο της

κατασκήνωση ο Αρχηγός θα σον δώσει την ομάδα

ομάδας σου και σύνεργα σου με του

σου. Από αυτή τη στιγμή και μετά πρέπει να Οδηγείς τα παιδιά στη σκηνή και γίνεται διανομή κλινών. Ετσι κάθε παιδί μαθαίνει το δικό του χώρο 



Σε ένα χαρτί γράφεις αναλυτικά τα ονοματεπώνυμα τις ηλικίες και την δύναμη της ομάδος σου. » Δίνεις στα παιδιά πληροφορίες για το ημερήσιο πρόγραμμα της κατασκήνωσης Παίρνεις την ομάδα σου και κάνεις μια σύντομη περιήγηση στην κατασκήνωση. Τους δείχνεις όλους τους χώρους και τους τονίζεις να αποφεύγουν να προσέρχονται άσκοπα στην Γραμματεία, στην Πύλη και το Αρχηγείο

Έλεγξε διακριτικά αν κάποιο παιδί έχει κάποια ιδιαίτερη ευαισθησία αλλεργία και παίρνει κάποιο φάρμακο. Ολα τα φάρμακα πρέπει να παραδίδονται στην Νοσοκόμα Πρέπει πάντα να δρας κατευναστικά σε αψιμαχίες μεταξά παιδιών.

τους χωρίς να χάσεις το κύρος σου. Στο δύσκολο

κάνεις τα ακόλουθα.

Τόνισε τους να δίνουν προσοχή στις ανακοινώσεις Επιστρέψτε στη σκηνή, γνωριστείτε καλύτερα και περιμένετε ανακοινώσεις για τις επόμενες κινήσεις Το μεσημέρι φρόντισε να εκλέξουν τον Εκπρόσωπο της ομάδος τους που θα τους εκπροσωπήσεις στην Σύνοδο με τον Αρχηγό που θα γίνεί κάποια από τις επόμενες δύο ημέρες.

ανωτέρους σου για την αντιμετώπιση του. 

Πρέπει να τα οδηγείς να ακολουθούν τους κανόνες υγιεινής. Να κάνουν λουτρό σώματος τουλάχιστον μία φορά κάθε δεύτερη ημέρα. o Να ελέγχεις διακριτικά αν τα παίδια έχουν κανονικές κενώσεις. Πολλές φορές κάποια παίδια δυσκολεύονται να εμπιστευθούν τους χώρους υγιεινής της κατασκήνωσης λόγω του μαζικού τους χαρακτήρα. o Τα παιδιά πρέπει να είνα το ίδιο καθαρά όπως στο σπίτι τους και ακόμα και αν στο σπίτι τους δεν είναι στην κατασκήνωση ΠΡΕΠΕΙ να είναι. o Ρώτησε τα παιδιά σου αν έχουν αρκετά εσώρουχα και ενδύματα μαζί

τους., διαφορετικά φρόντισε να ειδοποιούνται οι γονείς του ώστε να τα εφοδιάζουν έγκαιρα με καθαρά o Έλεγξε αν τα παιδιά έχουν ακριβά πράγματα μαζί τους. ΑΝ ναι

πάντα εύκολο να συμβεί το κακό. Μία φορά είναι αρκετή για να χαλάσει το καλοκαίρι όλων μας. ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

φρόντισε ή να απομακρυνθούν από την κατασκήνωση ή να φυλαχθούν προσωρινά. Σε περίπτωση κλοπής η κατασκήνωση δεν έχει ΚΑΜΙΑ ευθύνη o

ΜΗΝ αμελείς ποτέ την ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΟΥ γιατί είναι

Εγώ και η ομάδα μου ή μάλλον η ομάδα μου και εγώ Προβληματισμός:  Η σχέση μου με τα άλλα μέλη της ομάδας.  Βάζω μήπως το προσωπικό μου όφελος πάνω από τις επιδιώξεις και τα ιδανικά της ομάδας μου;  Ποια είναι η συμπεριφορά μου απέναντι στα πιο «αδύναμα» πρόσωπα της ομάδας;  Μήπως οι απαιτήσεις μου ξεπερνούν πολλές φορές τα «όρια» του Άλλου;  Αν είχα τη δυνατότητα ίσως και να έδιωχνα κάποιους από την ομάδα! Γιατί όμως; Ποια είναι τα κριτήρια μιας τέτοιας επιλογής;  Πώς συμπεριφέρομαι σε ένα καυγά μεταξύ δυο μελών της ομάδας;  Μπορείς να πεις τελικά τι είναι αυτό που φταίει και δημιουργούνται προβλήματα στην ομάδα; Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω την ομάδα; Βοηθώ την ομάδα όταν:  Αισθάνομαι υπεύθυνος, προσεκτικός και γενναιόδωρος για τους άλλους.

 Είμαι πάντα πρόθυμος να προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε όποιον κι αν χρειαστεί, όποτε κι αν χρειαστεί.  Τονώνω την αυτοπεποίθηση των άλλων, με πνεύμα συντροφικότητας, όταν χρειαστεί.  Προσπαθώ να συμφιλιώσω τα πρόσωπα μετά από έναν καυγά.  Ξέρω ότι χωρίς πειθαρχία φθάνω στην αταξία! Τηρώ τους κανόνες και σε σέβομαι τους Άλλους. Δεν ξεχνώ ποτέ ότι οι Άλλοι εκτιμούν το καλό παράδειγμά μου.  Φέρομαι με ΑΓΑΠΗ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε όλους. Αυτές οι δύο αρετές είναι το μυστικό της επιτυχίας. Ο Αββάς Απολλώ, λέγουν πως είχε τόση αγάπη για τον πλησίον του, ώστε ουδέποτε στη ζωή του αρνήθηκε σε άνθρωπο βοήθεια ή οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη εξυπηρέτηση. Όταν οι αδελφοί ζητούσαν τη συνεργασία του, την προσέφερε ευχαρίστως, λέγοντας πάντα με χαμόγελο. -Μαζί με τον Κύριον μου θα εργαστώ σήμερα για την ωφέλεια της ψυχής μου.

Για τραπεζαρία: μουσικές καρέκλες, παντομίμα, το δωράκι πάει

6 σοκολάτες και 6 ζάρια ( από 1 για κάθε ομάδα

περίπατο, φουντούνια, διαγωνισμός χυμού,

6 πακέτα μπισκότα (για τη μπισκοτομαχία),

σοκολάτα με ζάρι, καρπουζομαχίες, εμπόδια,

γιαούρτι ή μερέντα για το «τάισε το φίλο σου».

το μάτι του καπετάνιου, βούτα και πιάσε,

Επίσης: 2-3 δωράκια για το παιχνίδι του

μπισκοτομαχία, διαγωνισμός αφής: αναγνώριση

θησαυρού (ανάλογα με το σε πόσες κοινότητες

αντικειμένων μέσα σε κουτιά, διαγωνισμός

θα χωριστούμε τελικά. Τα δωράκια καλύτερα να

ζωγραφικής με το στόμα, ηλεκτρισμένο

είναι για όλη την ομάδα π.χ. πακέτο από

αντικείμενο, κρύο-ζεστό, τάισε το φίλο σου:

σοκοφρέτες κλπ.)

γιαουρτομαχίες ή μερεντομαχία, κινέζικο,

Απλά παιχνίδια μεταξύ των ομάδων στις

μαέστρος, διαγωνισμός πολυλογίας,

σκηνές ή στο γήπεδο: ζούγκλα, μουσικές

διαγωνισμός χιουμοριστικής ποίησης,

καρέκλες, το δωράκι πάει περίπατο, ουρίτσες,

διαγωνισμός χειροτεχνίας με χαρτοπετσέτες,

μαντήλι, σπασμένο τηλέφωνο-συνειρμοί,

διαγωνισμός κατασκευής από διάφορα υλικά

μαέστρος, μικρό-μεγάλο καλάθι, γιατί –διότι, το

κουζίνας, διαγωνισμός καλαισθησίας-

δώρο, η κάμπια, ζητούμε πόλεμο, αγάλματα,

ομορφότερης παρουσίασης των αποφαγιών,

ηλεκτρισμένο αντικείμενο, κρύο-ζεστό, εμπόδια,

Quiz γνώσεων. Αν έχουμε προτζέκτορα στην

διαγωνισμός πολυλογίας, αγαλματάκια ακίνητα,

τραπεζαρία μπορούμε να προβάλουμε

πράσινο φως, άναψέ μου το κεράκι, δολοφόνος,

ακροστιχίδες, σταυρόλεξα κλπ.

σκλαβάκια, ψείρες, τζαμί, για τα πιο μικρά:

Υλικά που θα χρειαστούμε: 1 χυμός κ

ιππικό, μακριά στην Ισπανία, ο ψίλος, φιφίκα,

καλαμάκια για κάθε ομάδα = 6 λίτρα χυμοί

περνά-περνά η μέλισσα, κουτσό

για τη σοκολάτα με το ζάρι),

καλαμάκια όσα τα παιδιά (για το διαγωνισμό χυμού-μπορεί να παιχτεί και με νερό) ΠΡΟΣΕΥΧΗ Δέν ἀρκεῖ νά μιλᾶμε μέ ἐνθουσιασμό γιά τή τήν πρώτη βραδυνή προσευχή. Ἐπίσης καί τά δύναμη τῆς προσευχῆς καί τά θαυμαστά ἀποτε-

Στελέχη νά συμμετάσχουν ἐνεργῶς στήν προ-

λέσματά της. Εἶναι ἀνάγκη τά παιδιά νά νιώσουν

σπάθεια, ὥστε ἡ ὅλη ἀτμόσφαιρα τῆς Κατασκη-

δίπλα τους τόν Ὁμαδάρχη τους σάν ἄνθρωπο

νώσεως πρίν καί μετά τήν προσευχή νά εἶναι ἤ-

προσευχόμενο.

ρεμη καί σοβαρή.

Ὁ κάθε Ὁμαδάρχης μέ λαχτάρα θά προ-

1) Κατά τήν πρωϊνή προσευχή ἄς συνηθί-

σβλέπει σ΄ αὐτή τήν ὥρα. Εἶναι στιγμές μυστα-

σουν τά παιδιά νά προσέρχονται στό προσευχη-

γωγίας πού ἡ ψυχή θά δοκιμάσει ἀνατάσεις καί

τήριο πρίν ἀπό τήν καθορισμένη ὥρα τῆς κοι-

ἀναβάσεις πνευματικές (Ψ. πγ΄ 6 ), στιγμές

νῆς προσευχῆς, ὥστε νά προηγεῖται ἡ ἀτομική

πού θά συναντήσει τό Δημιουργό της τόν Πα-

τους προσευχή, ἀφοῦ μάλιστα μετά τό "δι΄ εὐ-

τέρα της, τόν «ἐν Τριάδι ἅγιο Θεό». Ὅλα θα

χῶν" τῆς κοινῆς προσευχῆς ἀκολουθεῖ τό Ἁγιο-

πρέπει νά γίνονται σωστά, νά μεταδίδουν κατά-

γραφικό Ἀνάγνωσμα.

νυξη, νά ὑμνοῦν καί νά εἰσάγουν στή θελκτική

2) Ὁ κάθε Ὁμαδάρχης πρέπει νά φροντίσει

ἀτμόσφαιρα, τή χάρη ὅσο καί τήν πάλη τῆς

γιά τήν ἔγκαιρη ὅσο καί εὐλαβική προσέλευση

προσευχῆς.

τῶν παιδιῶν. Συστῆστε καί παρακαλέστε γιά τή

Καλό εἶναι νά καθοδηγήσει ὁ Ἁρχηγός τούς κατασκηνωτές μέ ὀλιγόλεπτη ὁμιλία πρίν ἀπό

σεμνή καί προσεγμένη ἐμφάνιση ὅλων. Μέ ἤρεμο

τρόπο ὑποδεῖξτε ἀπόλυτη σιγή καί περισυλλογή

χείλη καί ἄς λέμε τά λόγια στούς διάφορους ἐκ-

ὅσο πλησιάζουμε στό Προσευχητήρι.

κλησιαστικούς ὑμνους, γιατί κινδυνεύουμε νά

3) Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὁ Ὁμαδάρχης πού

θεωρήσουν τά παιδιά ὅτι δέν ἐνδιαφερθήκαμε

θά ἀναγνώσει τά ἱερά κείμενα πρέπει νά εἶναι

νά μάθουμε κάτι ἀπό τήν ὑμνολογία τῆςἘκκλη-

ἄριστα ἑτοιμασμένος.Ὑπάρχει ἡ δεδομένη δυ-

σίας μας ἡ ὁποία βέβαια ἀποτελεῖ ἀνεκτίμητο

σκολία μέ τήν ἐλλιπῆ γνώση τῆς γλώσσας ἀλλά

θησαυρό τῆς Ἐκκλησίας μας.

πρέπει νά ἀντιμετωπισθεῖ. Μιά σωστή, εἰλικρι-

6) Ὁ χῶρος τοῦ προσευχητηρίου πρέπει νά

νής καί νοηματικά χρωματισμένη ἀπαγγελία,

ἀγαπηθεῖ ἀπό τούς Κατασκηνωτές καί νά συνη-

βοηθᾶ πολύ τό σύνολο. Συντελεῖ στό νά μυοῦν-

θίσουν αὐτοί νά τόν ἐπισκέπτονται καί ἄλλες

ται τά παιδιά ἀβίαστα καί σωστά στούς θησαυ-

στιγμές τῆς ἡμέρας, κατά τήν ἀρέσκειά τους,

ρούς τῶν ἐκκλησιαστικῶν κειμένων.

τήν ἀνάγκη τους, χωρίς βέβαια ἐξαναγκασμό.

Ὁ Ὁμαδάρχης λοιπόν θά ἔχει μελετήσει τόν Ψαλμό καλά (κείμενο καί ἑρμηνεία). Ὅτι που συναντήσει δυσκολία θά συμβουλευτεῖ τόν Ἀρχη-

Τό παράδειγμα ἄς τό δίνουν πάντοτε οἱὉμαδάρχες. 7) Πρέπει νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι καί ἡ προ-

γό. Θά ἀπαγγείλει μερικές φορές δυνατά (μόνος

σευχή τῆς τραπέζης πρέπει νά γίνεται θερμά

του) τόν Ψαλμό, ὅσο καί τήν εὐχή.

καί βιωματικά.ὄχι σάν τύπος ἀλλά ὡς ἀνάταση

4) Σχετικά μέ τό πρόβλημα τῆς παρακολουθήσεως πρέπει νά προσεχθεῖ ὄτι πολλά παιδιά μάλιστα τοῦ Γυμνασίου ἔχουν δυσκολία κατανο-

ψυχῆς καί ἐνσυνείδητη ἐπίκληση τῆς θείας εὐλογίας. 8) Ὁ Ὁμαδάρχης μέ τήν Ὁμάδα του στό τέ-

ήσεως ἀκόμη καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς προσευ-

λος κάποιας συγκεντρώσεως, στή λήξη ἑνός

χῆς. Τῆς προοιμιακῆς δηλαδή προσευχῆς (Εἰς

περιπάτου, σέ κάποια γωνιά τοῦ δάσους πού θά

τό ὄνομα τοῦ Πατρός Βασιλεῦ οὐράνιε... Πανα-

βρεθοῦνε ἤ σ΄ ἕνα ἐξωκκλήσι, ἄς πεῖ δυό λόγια

γία Τριάς... Πάτερ ἡμῶν...) καθώς καί τοῦ Ψαλ-

προσευχῆς μέσα ἀπό τήν καρδιά του. Κι ὁ ἴδιος

μοῦ, τῆς Εὐχῆς, τῆς δοξολογίας κλπ. Εἶναι θέμα

πολύ θά βοηθηθεῖ. Καί τήν ἀτμόσφαιρα τῆς Ὁ-

πού θά πρέπει νά ἀντιμετωπισθεῖ πέρα ἀπό τή

μάδος θά χρωματίσει μέ ἱεροπρέπεια. Καί τήν

σωστή ἀπαγγελία κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς

κάθε μιά ψυχή τῶν Κατασκηνωτῶν θά παροτρύ-

(ἀργά, καθαρά, ζωηρά).

νει καί θά διδάξει σέ βιωματική προσευχή.

Θά πρέπει ὁ Ἁρχηγός καί οἱ Ὁμαδάρχες νά

9) Σέ κάποιο ἐκπαιδευτικό μπορεῖ ν΄ ἀνα-

κάνουν μία ἀνάπτυξη στά παιδιά ὥστε αὐτά νά

πτυχθεῖ τό νόημα καί ἡ ἀξία τῆς προσευχῆς, νά

ἐμβαθύνουν στό νόημα.

παρουσιασθοῦν παραδείγματα ἁγίων ἀνδρῶν καί

Ἄς γνωρίζουμε ὅτι ἐάν τά παιδιά προσοικειωθοῦν μέ τόν καιρό μέ τά νοήματα τῆς Χριστιανικῆς μας πίστεως καί ἀληθείας καί ἐάν μέ εὐλάβεια παρακολουθοῦν τήν προσευχή θά μπορέσουν καί στά νοήματα νά εἰσχωρήσουν καί νά

νά δοθοῦν ὁδηγίες γιά τό περιεχόμενο καί τόν τρόπο μιᾶς καλῆς προσευχῆς. 10) Πρέπει νά χρησιμοποιοῦμε ὕμνους ἐκλησιαστικούς. Ὄχι μόνο στήν κοινή προσευχή, ἀλλά καί

τά παρακολουθήσουν καί ἀπό αὐτά νά ἐλκυ-

στήν ὥρα συγκεντρώσεως τῆς Ὁμάδος. Ἀρκε-

σθοῦν καί νά κατανυγοῦν.

τούς γνωρίζουν ἤδη τά παιδιά. Σ΄ αὐτούς θά

5) Ἔχει σημασία ἡ εὐλαβής στάση μας, ἡ

προσθέσουμε καί ἄλλους διαλέγοντας ἀπό τόν

θερμή συμμετοχή μας, ἡ ἐξοικείωση μας μέ τό

ἀπέραντο λειμῶνα τῆς ὑμνολογίας μας. Καί θά

«τυπικό» τῆς προσευχῆς καί ἡ ἐν εἰρήνη ἀπο-

εἰσαγάγουμε φυσικά στό νόημά τους βοηθώντας

μάκρυνσή μας ἀπό τόν ἱερό χῶρο. Ἐάν ἡ φωνή

στή σωστή κατανόηση καί τή συνειδητή ψαλμω-

μας δέν μᾶς βοηθᾶ ἄς κινοῦμε τουλάχιστον τά

δία τους.

11) Καλό εἶναι νά συστηθοῦν καί σχετικά μέ τήν προσευχή βιβλία ὅπως τό νεανικό προσευ-

ζητούντων τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ Ἰακώβ» (Ψαλμ. κγ΄ 6).

χητάριο «Ἁγιασθήτω», τό Ψαλτήριο, τό Προσεύχεσθε καί ἄλλα. Ἄς σημειωθεῖ ἀκόμη ὅτι τήν προσευχή τῆς Κατασκηνώσεως πρέπει κάθε «Χαρούμενου Ἀγωνιστή» νά τή μεταφέρει κατά τό δυνατό καί στό σπίτι του καί νά τήν ἀκολουθήσει ὅλο τό διάστημα τοῦ ἔτους. ἕνας κατάλληλος χώρος τοῦ εὐσεβοῦς σπιτιοῦ ἤ τοῦ δωματίου τοῦ «Χαρούμενου Ἀγωνιστῆ» θά βοηθήσει πολύ.Μέ ὅλα αὐτά καί προπαντός μέ τήν εὐδοκία καί νεύση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θ᾿ ἀξιωθοῦμε νά δοῦμε τίς Κατασκηνώσεις μας «Στρατόπεδα Προσευχῆς» καί τούς Κατασκηνωτές, μιά εὐλογημένη «γενεά ζητούντων τόν Κύριον,

Π Ρ Ω Ϊ Ν Η Τραγούδι : Σύ πού κόσμους κυβερνάς (Βιβλιαράκι τραγουδιών, όλοι)

Π Ρ Ο Σ Ε Υ Χ Η λόγιά Σου, καί συνιέναι τάς ἐντολάς Σου, καί ποιεῖν τό θέλημά Σου, καί ψάλλειν Σοι ἐν

«Εις το όνομα του Πατρός…» (Ομαδάρχισσα)

ἐξομολογήσει καρδίας, καί ἀνυμνεῖν τό

«Βασιλεύ Ουράνιε…» (όλοι)

πανάγιον ὄνομά Σου, τοῦ Πατρός καί τοῦ

«Άγιος ο Θεός…» (3 φορές) (Ομαδάρχισσα)

Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί,

«Παναγία Τριάς ελέησον ημάς. Κύριε

καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

ιλάσθητι ταις αμαρτίαις υμών, Δέσποτα συγχώρησον τάς ανομίας ημών. Άγιε, επίσκεψαι και ίασε τάς ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου. Κύριε ελέησον (τρίς) (Ομαδάρχισσα)

Ἀμήν(Ὁμαδάρχισσα) «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα…» (Ὅλοι) «Δόξα σοι τῶ δείξαντι το φως. Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν

«Δόξα Πατρί καί Υιό … αιώνων. Αμήν»

ἀνθρώποις εὐδοκία. Ὑμνοῦμεν σε,

(Ομαδάρχισσα)

εὐλογοῦμεν σε, προσκυνοῦμεν σε,

«Πάτερ Ημών…» (Όλοι)

δοξολογοῦμεν σε, εὐχαριστοῦμεν διά τήν

«Ἐκ τοῦ ὕπνου ἐξανιστάμενος εὐχαριστῶ Σοι,

μεγάλην σου δόξαν. Κύριε Βασιλεῦ,

Ἁγία Τριάς, ὅτι διά τήν πολλήν Σου

ἐπουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ. Κύριε

ἀγαθότητα καί μακροθυμίαν, οὐκ ὠργίσθης

Υἱέ Μονογενές, Ἰησοῦ Χριστέ καί Ἅγιον

ἐμοί τῶ ραθύμῳ καί ἁμαρτωλῶ, οὐδέ

Πνεῦμα. Κύριε, ὁ Θεός, ὁ Ἁμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ

συναπώλεσάς με ταῖς ἀνομίαις μου, ἀλλ’

Υἱός τοῦ Πατρός, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ

ἐφιλανθρωπεύσω συνήθως καί πρός

κόσμου, ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ αἴρων τάς ἁμαρτίας

ἀπόγνωσιν κείμενον ἤγειράς με, εἰς τό

τοῦ κόσμου. Πρόσδεξαι τήν δέησιν ἡμῶν, ὁ

ὀρθρίσαι καί δοξολογῆσαι τό κράτος Σου.

καθήμενος ἐν δεξιᾶ τοῦ Πατρός καί ἐλέησον

Καί νῦν φώτισόν μου τά ὄμματα τῆς διανοίας,

ἡμᾶς. Ὅτι σύ εἶ μόνος Ἅγιος, σύ εἶ μόνος

ἄνοιξόν μου τό στόμα, τοῦ μελετᾶν τά

Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ

Πατρός. ἀμήν. Καθ’ ἑκάστην ἡμέραν

σημερινή ἡμέρα. Βοήθησέ με νά παραδοθῶ

εὐλογήσω σε καί αἰνέσω τό ὄνομά σου εἰς

ὁλοκληρωτικά στό ἅγιο θέλημά Σου. Στήν

τόν αἰῶνα καί εἰς τόν αἰώνα τοῦ αἰῶνος.

κάθε ὥρα τῆς σημερινῆς ἡμέρας φώτιζέ με

Κύριε καταφυγή ἐγεννήθης ἡμῖν ἐν γενεᾶ καί

καί δυνάμωνέ με γιά τό κάθε τι. Ὅποιες

γενεᾶ, ἐγώ εἶπα, Κύριε, ἐλέησόν με. Ἴασαι

εἰδήσεις κι ἄν λάβω στό διάστημα τῆς

τήν ψυχήν μου, ὅτι ἥμαρτόν σοι. Κύριε, πρός

σημερινῆς ἡμέρας, δίδαξέ με νά τίς δεχθῶ

σε κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό

μέ ἡρεμία καί μέ τήν πεποίθηση ὅτι

θέλημά σου, ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός μου. Ὅτι παρά

προέρχονται ἀπό τό ἅγιο θέλημά ΣΟΥ.

σοι πηγή ζωῆς, ἐν ταῶ φωτί σου ὀψόμεθα

Καθοδήγησε τίς σκέψεις μου καί τά

φῶς. Παράτεινον τό ἔλεός σου τοῖς

συναισθήματά μου σέ ὅλα τά ἔργα μου καί τά

γινώσκουσί σε. Καταξίωσον Κύριε, ἐν τῆ

λόγια μου. Σέ όλες τίς απρόοπτες

ἡμέρα ταύτη, ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι

περιστάσεις μή μέ αφήσεις να ξεχάσω ὅτι

ἡμᾶς. Εὐλογητός εἶ Κύριε, ὁ Θεός τῶν

τά πάντα προέρχονται ἀπό ΣΕΝΑ. Δίδαξέ

Πατέρων ἡμῶν, καί αἰνετόν καί

με νά συμπεριφέρομαι σέ κάθε μέλος τῆς

δεδοξασμένον τό ὄνομά σου εἰς τούς αἰῶνας,

οικογενείας μου μέ ευθύτητα καί σύνεση,

ἀμήν. Γένοιτο Κύριε τό ἔλεός σου ἐφ’ ἡμᾶς,

ὥστε νά μή συγχύσω καί στενοχωρήσω

καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπί σέ. Εὐλογητός εἶ,

κανένα. Κύριε, δός μου τή δύναμη νά

Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.

ὑποφέρω τόν κόπο καί ὅλα τά γεγονότα τῆς

Εὐλογητός εἶ, Δέσποτα, συνέτισόν με τά

ἡμέρας αὐτῆς, καθ’ ὅλην τή διάρκειά της.

δικαιώματά σου. Εὐλογητός εἶ ἅγιε, φώτισόν

Καθοδήγησε τή θέλησή μου καί δίδαξέ με νά

με τοῖς δικαιώμασί Σου. Κύριε, τό ἔλεός σου

προσεύχομαι, νά πιστεύω, νά ὑπομένω, νά

εἰς τόν αἰῶνα, τά ἔργα τῶν χειρῶν σου μή

συγχωρώ καί ν’ αγαπώ. ΑΜΗΝ»

παρίδης. Σύ πρέπει ὕμνος, σοί δόξα πρέπει,

(Ομαδάρχισσα)

τῶ Πατρί καί τῶ Υἱῶ καί τῶ Υἱῶ καί τῶ Ἁγίῳ

«Ευλογητός ει», απολυτίκιο άγιας

Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας

Παρασκευής, Άγιου Σάββα, ευφραινέσθω

τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (Ὅλοι, ψαλτά).

(βιβλιαράκι)

«Κύριε, βοήθησέ με νά ἀντιμετωπίσω μέ

«Δι’ ευχών …ημάς» (Όλοι).

ψυχική γαλήνη, ὅλα ὅσα θά μοῦ φέρει ἡ ΒΡΑΔΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ  Ύμνος εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. (ψάλλουμε όλοι μαζί) Φῶς ἱλαρόν, ἁγίας δόξης Ἀθανάτου Πατρός, Οὐρανίου, Ἁγίου, Μάκαρος Ἰησοῦ Χριστέ· ἐλθόντες ἐπί τήν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἐσπερινόν, ὑμνοῦμεν Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, Θεόν. Ἄξιόν σε έν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις, Υἱέ Θεοῦ, ζωήν ὁ διδούς· διό ὁ κόσμος σέ δοξάζει. Μετάφραση Γλυκό φως της αγίας δόξας του Αθανάτου, του Υψίστου, του Αγίου, του ευτυχισμένου Πατέρα, Ιησού Χριστέ! Τώρα

που φθάσαμε στη δύση του ήλιου και πρωτοαντικρύσαμε το βραδινό φως, υμνούμε τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον Θεό μας! Διότι είναι άξιο να σε υμνούμε κάθε ώρα και στιγμή με ευχάριστες φωνλές, Υιέ του Θεού, Συ που δίνεις ζωή. Γι’ αυτό και ο κόσμος Σε δοξάζει! (Από την ακολουθία του Εσπερινού)  Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Δόξα σοι ο Θεός η ελπίς ημών κύριε δόξα σοι.

Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον αγαθέ, τας ψυχάς ημών. Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος ελέησον ημάς (γ΄). Δόξα Πατρί και Υίω και αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. Δόξα, και νυν. Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών· καί μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Κύριε ελέησον (12 φορές). Δόξα, και νυν.

ενώπιόν σου εποίησα˙ όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.

τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω βασιλεί ημών Θεώ.

και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ, Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών.

ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το

 Ν’ ψαλμός Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν

Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφορά και θυσιαστήριόν σου μόσχους.  Το Σύμβολο της Πίστεως Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων˙ φως εκ φωτός, θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα,

ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο. Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος άγιου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ήμερα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν έρχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς· ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος. Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον το ζωοποιόν το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υίω συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λάλησαν δια των προφητών. Εις μίαν αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.  Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον, και μητέρα του Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.  Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Και δος ημίν, Δέσποτα, προς ύπνον απιούσιν, ανάπαυσιν σώματος και ψυχής, και διαφύλαξον ημάς από του ζοφερού ύπνου της αμαρτίας και από πάσης σκοτεινής και νυκτερινής ηδυπαθείας. Παύσον τας ορμάς των παθών, σβέσον τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού τα καθ' ημών δολίως κινούμενα. Τας της σαρκός ημών επαναστάσεις κατάστειλον και παν γεώδες και υλικόν ημών φρόνημα κοίμισαν. Και δώρησαι ημίν, ο Θεός, γρήγορον νουν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, ύπνον ελαφρόν και πάσης σατανικής φαντασίας απηλλαγμένον. Διανάστησον δε ημάς εν τω καιρώ της προσευχής εστηριγμένους εν ταις εντολαίς σου και την

μνήμην των σων κριμάτων εν εαυτοίς απαράθραυστον έχοντας. Παννύχιον ημίν την σην δοξολογίαν χάρισαι εις το υμνείν και ευλογείν και δοξάζειν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα σου, του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.  Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ σου και Θεώ ημών, και αίτησαι ίνα σώση δια σου τας ψυχάς ημών.  Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το άγιον· Τριάς αγία, δόξα σοι.  Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.  Ευχή Συγχωρήσεως Συγχώρεσε Κύριε αυτούς που με μισούν και αυτούς που με αγαπάνε. Δώσε πλούσια τα θεία αγαθά Σου, σε αυτούς που κάνουν το καλό σε μένα. Στους γονείς, τους αδελφούς μου, στούς οικείους και τους φίλους μου, εκπλήρωσε κάθε επιθυμία τους που θα είναι ωφέλιμη για τη σωτηρία της ψυχής τους. Επισκέψου τους ασθενείς αδελφούς μας και δώσ’ τους την ίαση. Γίνε συνοδοιπόρος και σύντροφος σε αυτούς που κάνουν οδοιπορίες, αυτούς που ταξιδεύουν στον αέρα και τη θάλασσα. Βοήθησε αυτούς που βρίσκονται σε φυλακές, σε εξορίες, σε πόλεμο και κάθε είδους δοκιμασία. Πρόσθεσε αγαθά στους πτωχούς και ανήμπορους. Γίνε σύμμαχος στους άρχοντές μας και στους στρατιωτικούς.

Συγχώρεσε και ελέησε, Κύριε, αυτούς που

εφαρμογής των θείων Σου εντολών, με τις

μας παρακαλούν να προσευχόμαστε γι’ αυτούς.

πρεσβείες της Παναγίας Μητέρας Σου και

Θυμήσου στη Βασιλεία Σου, τους αναδόχους και τους αναδεκτούς μας, τους δασκάλους, τους πνευματικούς πατέρες και ευεργέτες μας, και κάνε μας να μη φανούμε αχάριστοι απέναντί τους. Φανέρωσε την Αλήθειά Σου, σε αυτούς που δεν την γνωρίζουν. Ανάπαυσε τις ψυχές όσων έχουν φύγει από αυτόν κόσμο. Θυμήσου, Κύριε, και εμάς τους αμαρτωλούς, ταπεινούς και ανάξιους δούλους

όλων σου των Αγίων. Αμήν.  Ύμνος εις την Θεοτόκον, Ἦχος γ' (ψάλλουμε όλοι μαζί) Τὴν ὡραιότητα τῆς Παρθενίας σου, καὶ τὸ ὑπέρλαμπρον τὸ τῆς ἁγνείας σου, ὁ Γαβριὴλ καταπλαγείς, ἐβόα σοὶ Θεοτόκε, Ποιόν σοὶ ἐγκώμιον, προσαγάγω ἐπάξιον, τὶ δὲ ὀνομάσω σε; ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι. Διὸ ὡς προσετάγην βοῶ σοί, Χαῖρε, ἡ Κεχαριτωμένη. Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

σου και και φώτισε μας με το Φως της θείας γνώσης Σου και οδήγησέ μας στο δρόμο της

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΓΕΥΜΑ Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· ἁγιασθήτω

ἅγιος εἶ πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.

τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου·

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΕΥΜΑ

γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί

Εὐχαριστοῦμεν σοι, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν,

τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός

ὅτι ἐνέπλησας ἡμᾶς τῶν ἐπιγείων σου ἀγαθῶν·

ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα

μή στερήσῃς ἡμᾶς καί τῆς ἐπουρανίου σου

ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις

Βασιλείας, ἀλλ᾿ ὡς ἐν μέσῳ τῶν μαθητῶν σου

ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,

παρεγένου Σωτήρ, τήν εἰρήνην διδούς αὐτοῖς,

ἀλλά ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ. ᾿Αμήν.

ἐλθέ καί μεθ᾿ ἡμῶν καί σῶσον ἡμᾶς. ᾿Αμήν.

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί ῾Αγίῳ Πνεύματι καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν. Κύριε, ἐλέησον (3). Χριστέ, ὁ Θεός ἡμῶν, εὐλόγησον τήν βρῶσιν καί τήν πόσιν τῶν δούλων σου, ὅτι

Δόξα σοι ὁ Θεός (3). Διά πρεσβειῶν τῆς παναχράντου σου Μητρός καί πάντων σου τῶν Ἁγίων, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ - ΙΟΥΛΙΟΣ Μήν Ἰούλιος, ἔχων ἡμέρας τριάκοντα μία (ΛΑ΄). Ἡ ἡμέρα ἔχει ὥρας δεκατέσσαρες (ΙΔ΄) καί ἡ νύξ ὥρας δέκα(Ι΄). 1 Ἰουλίου ‡ Τῇ πρώτῃ (1) τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τῶν

‡ Τῇ τρίτῃ (3) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ὑακίνθου τοῦ κουβικουλαρίου (θαλαμηπόλου). ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἀνατολίου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ῾ἀγίων μαρτύ-

Ἁγίων καί θαυματουργῶν Ἀναργύρων, Κοσμᾶ

ρων Θεοδότου, Θεοδότης, Διομήδους, Εὐλαμ-

καί Δαμιανοῦ, τῶν ἐν Ρώμῃ τελειωθέντων.

πίου, Ἀσκληπιάδου καί Γολινδούχ.

‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Βασιλείου, τοῦ συστησαμένου τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Βαθέως ρύακος. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου Πέτρου πατρικίου γενομένου, τοῦ ἐν τοῖς Εὐάνδρου. ‡ Ὁ ὅσιος Λέων ὁ ἐρημίτης, γυμνός διάγων, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. ‡ Οἱ ἅγιοι Δισχίλιοι Μάρτυρες, ξίφει τελει-

‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἄθλησις τῶν ἁγίων μαρτύρων Μάρκου καί Μωκιανοῦ. ‡ Ὁ ἅγιος ὁσιομάρτυς Γεράσιμος ὁ νέος, ὁ ἐκ Μεγάλου χωρίου Εὐρυτανίας, ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας, ἐν ἔτει 1812, ξίφει τελειοῦται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

οῦνται. ‡ Ὁ ἅγιος μάρτυς Μαυρίκιος, μέλιτι χρισθείς καί ὑπό μελισσῶν δακνόμενος, τελειοῦται. ‡ Οἱ ἅγιοι 25 Μάρτυρες, οἱ ἐν Νικομηδείᾳ, πυρί τελειοῦνται. ‡ Ὁ ἅγιος μάρτυς Κωνσταντῖνος καί οἱ σύν αὐτῷ ξίφει τελειοῦνται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

4 Ἰουλίου ‡ Τῇ τετάρτῃ (4) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἀνδρέου Κρήτης, τοῦ ῾ Ιεροσολυμίτου. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Θεοδώρου, ἐπισκόπου Κυρήνης. ‡ Μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Κυπρίλλης, Ἀρόας καί Λουκίας.

2Ἰουλίου ‡ Τῇ δευτέρᾳ (2) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμην ποιούμεθα τῆς ἐν τιῆ Ἁγίᾳ σορῷ καταθέσεως τῆς τιμίας Ἑσθῆτος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἐν Βλαχέρναις, ἑπί Λέοντος τοῦ μεγάλου, καί Βηρίνης τῆς αὐτοῦ γυναικός. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τοῦ ἁγίου μάρτυρος Κοϊντου καί μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἱουβεναλίου, ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων.

‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοδότου καί τοῦ ἁγίου Δονάτου, ἐπισκόπου Λιβύης, καί τῆς ὁσίας Μάρθας, μητρός τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ ἐν τῷ θαυμαστῷ ὄρει. ‡ Ἡ ἁγία Ἀσκληπιάς, ἡ θαυματουργός, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. ‡ Ὁ ὅσιος Μένιγνος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. ‡ Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Θεόφιλος, ξίφει τελειοῦται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν. 3Ἰουλίου

5 Ἰουλίου

‡ Τῇ πέμπτῃ (5) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἀθανασίου

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

τοῦ ἐν ἄθῳ. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Λαμπαδοῦ. ‡ Ὁ ἅγιος ὁσιομάρτυς Κυπριανός ὁ νέος, ὁ ἐκ κώμης Κλειστοῦ τῶν Ἀγράφων, ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας, ἐν ἔτει 1679, ξίφει τελειοῦται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

8 Ἰουλίου ‡ Τῇ ὁγδόῃ (8) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου. ‡ Ἡ ἁγία Θεοδοσία, ἡ μήτηρ τοῦ ἁγίου Προκοπίου, ξίφει τελειοῦται. ‡ Αἱ ἅγιαι 12 γυναῖκες, αἱ Συγκλητικαί, ξίφει τελειοῦνται. ‡ Οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ἀντίοχος, Νικόστρατος, Ἀβδᾶς καί Σάββας, ξίφει τελειοῦνται.

6 Ιουλίου ‡ Τῇ ἕκτῃ (6) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Σισώη τοῦ μεγάλου. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τῆς ἁγίας μάρτυρος Λουκίας τῆς παρθένου καί Ρήξου Βικαρίου, καί ἄλλων πλείστων παθόντων ἐν Καμπανίᾳ. ‡ Οἱ ἅγιοι 24 μάρτυρες, οἱ τῇ Λουκίᾳ καί τῷ

‡ Ὁ ὅσιος Θεόφιλος, ὁ κατά τό ἅγιος ὄρος τοῦ ἄθω ἀσκήσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. ‡ Ὁ ἅγιος νέος ἱερομάρτυς Ἀναστάσιος, ὁ ἐξ Ἁγίου Βλασίου Ἡγουμενίτσης, ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας ἐν ἔτει 1743, ξίφει τελειοῦται. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Ρήξῳ μαρτυρήσαντες, ξίφει τειλοῦνται. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἀστείου, ἐπισκόπου Δυρραχίου. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ἀρχίππου, Φιλήμονος καί Ὀνησίμου. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ἀπολλωνίου, Ἀλεξανδρίωνος καί Ἐπιμάχου. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

9 Ἰουλίου ‡ Τῇ ἑνάτῃ (9) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Παγκρατίου, ἐπισκόπου Ταυρομενίας. ‡ Οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ἀνδρέας καί Πρόβος πυρί τελειοῦνται. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἐγκαινίων τοῦ σεβασμίου ναοῦ τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἡ-

7 Ιουλίου

μῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, τοῦ

‡ Τῇ ἑβδόμῃ (7) τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τῆς

ὄντος ἐν τῇ πηγιῆ.

ἁγίας μάρτυρος Κυριακῆς. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Θωμᾶ, τοῦ ἐν τῷ Μαλεῷ. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Περεγρίνου, καί τῶν σύν αὐτῷ Λουκιανοῦ, Πομπηίου, Ἡσυχίου, Παππίου, Σατορνίνου καί Γερμανοῦ. ‡ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Εὐσταθίου, Πολυκάρπου καί Εὐαγγέλου.

‡ Μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Διονυσίου τοῦ ρήτορος καί Μητροφάνους, τῶν ἐν τῷ ἁγιονύμῳ ὄρει τοῦ ἄθῳ ἀσκητικῶς διαλαμψάντων καί δή ἐν τῇ Μικριᾶ Σκήτῃ τῆς Ἁγίας ἄννης κειμένων. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Τι και ποιά είναι τα Μυστήρια της Εκκλησίας; Τα μέλη της Εκκλησίας για να αγιαστούν, είναι απαραίτητο να μετέχουν στα Μυστήριά της. Μυστήρια στη χριστιανική ορολογία είναι ιερές τελετές, με τις οποίες μεταδίδεται στον άνθρωπο η χάρη του Θεού. Τα μυστήρια όλα, όπως και κάθε ένα ξεχωριστά, δεν μπορούν να θεωρηθούν αποκομμένα από την φυσική και ιστορική πραγματικότητα, ούτε ως αφηρημένες ή μαγικές πράξεις. Αντίθετα τα χριστιανικά μυστήρια δεν γίνονται "μηχανιστικά" αλλά προάγουν την ζωή μέσα στα φυσικά πλαίσια και με βάση την προκοπή και τη συνεργία του μέλους. Πρέπει δηλαδή να γίνει κατανοητό πως αν δεν ενεργοποιηθεί η θέληση του ανθρώπου, τα μυστήρια δεν μπορούν να πραγματώσουν κανένα από τα έργα της τελείωσης. Με αυτή την προοπτική κατανοείται η χρήση των υλικών στοιχείων, τα οποία μεταβάλλονται και καθαγιάζονται, λαμβάνοντας ειδικό νόημα και περιεχόμενο. Τα μυστήρια τελικά είναι υπεύθυνα για την διαρκή καθαίρεση των δαιμονικών δυνάμεων, η οποία επιτελείται μέσα από την εκκλησιαστική δομή του σώματος της εκκλησίας, προς θεραπεία, πρόοδο και θρίαμβο κατά των δαιμονικών δυνάμεων. Τα Μυστήρια είναι επτά: Tο βάπτισμα, το χρίσμα, η θεία ευχαριστία, η ιερωσύνη, η μετάνοια, (εξομολόγηση), το ιερό ευχέλαιο και ο γάμος.

Συνεργάτριες του Αποστόλου Παύλου : http://miteriko.blogspot.com/2011/01/blog-post_25.html

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ Α’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (29/06/2019 – 04/07/2019) ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ Ι.Μ.ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ ΑΡΓΟΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ – ΙΟΥΛΙΟΣ 2019 – ΔΗΜΟΤΙΚΟ

ΩΡΑ 7:30

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 29/06

ΚΥΡΙΑΚΗ 30/06 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

8:00

ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ

Θεια Λειτουργία ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ

8: 20

ΠΡΩΪΝΟ

ΠΡΩΙΝΟ, ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΔΕΥΤΕΡΑ 01/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΙΝΟ,

ΤΡΙΤΗ 02/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΪΝΟ

9:00 ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΚΗΝΩΝ 9:10

9: 40

10: 30 11. 00 12. 30 13:00 13:30 14:45

ΑΦΙΞΗ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ Α’ ΠΕΡΙΟΔΟΥ - ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΟΜΑΔΩΝ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠ/ΡΙΑΣ

ΓΕΥΜΑ -5/ΠΤΟΨ/ΓΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ – ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΗΜΩΝ ΒΑΦΤΙΣΙΑ

18:30 19:30

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ, ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΔΙΟΜΑΔΙΚΕΣ Ή ΜΕ ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΑ

ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ – ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΡΑΥΓΕΣ, ΥΜΝΟΙ ΓΙΑ ΒΩΜΟ, ΣΚΕΤΣ ΨΥΧ/ΓΙΑ – ΩΡΑ ΟΜΑΔΑΣ

20:30 21:00

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ

21:30

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΟΝΟΜ/ΣΙΑ(;) ΠΑΙΧΝΙΔΙ

22:15

ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

16:30

16:50

22:30

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΡΑΣΕΙΣ

ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΔΡΑΣΕΙΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΜΠΑΣΚΕΤ – ΜΗΛΑ

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΑΠΛΗ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ

15:00

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ ΓΕΥΜΑ -5/ΠΤΟΨ/ΓΙΑ

ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ ΓΕΥΜΑ -10ΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΜΑΣ ΔΙΑΓΩΓΙΣΜΟΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ– ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ – ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ (ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ), ΣΚΕΤΣ ΨΥΧ/ΓΙΑ – ΩΡΑ ΟΜΑΔΑΣ : ΘΕΜΑ : ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ΠΑΙΧΝΙΔΙ – ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΕΚΘΕΣΗ ΕΡΓΩΝ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ; ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ – ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΡΑΥΓΕΣ, ΥΜΝΟΙ ΓΙΑ ΒΩΜΟ, ΣΚΕΤΣ ΨΥΧ/ΓΙΑ ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ

ΠΑΙΧΝΙΔΙ – ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ – ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΓΛΥΚΑ ΓΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-

ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΤΕΤΑΡΤΗ 03/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ - ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

ΠΕΜΠΤΗ 04/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ - ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΪΝΟ

Θεια Λειτουργία ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ

ΠΡΩΙΝΟ, ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΟΥ-ΑΡΤΟΥ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΟΜΑΔΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΜΠΑΝΙΟ- ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΓΠΕΖΑΡΙΑΣ

ΓΕΥΜΑ -10ΛΕΠΤΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΣΤΟΛΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ – ΧΟΡΟΙ –

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ –ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ

ΠΑΙΧΝΙΔΙ – ΘΕΑΤΡΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΥΠΝΟΥ ΩΡΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ

ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΧ)ΣΗ

ΑΦΙΞΗ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ Β’ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ Β’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (04/07/2019 – 09/07/2019) ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ Ι.Μ.ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ ΑΡΓΟΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ – ΙΟΥΛΙΟΣ 2019 – ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΩΡΑ 7:30

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

ΠΕΜΠΤΗ 04/07

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 05/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

8:00

ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ

8: 20

ΠΡΩΪΝΟ

ΠΡΩΙΝΟ, ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 06/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΙΝΟ,

ΚΥΡΙΑΚΗ 07/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ Θεια Λειτουργία ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ

9:10

9: 40

10: 30 11. 00 12. 30 13:00 13:30 14:45

15:00 16:30

16:50

18:30 19:30

20:30 21:00

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΡΧΗΓΟΥ – ΟΜΑΔΑΡ/ΣΩΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΑΘ’ΟΜΑΔΕΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΣΚΗΝΩΝ ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ (2) ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΘ’ ΟΜΑΔΕΣ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ ΓΕΥΜΑ -5/ΠΤΟΨ/ΓΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ, ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΔΙΟΜΑΔΙΚΕΣ Ή ΜΕ ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΑ ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ

ΑΦΙΞΗ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ Α’ ΠΕΡΙΟΔΟΥ - ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΟΜΑΔΩΝ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠ/ΡΙΑΣ

ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΜΠΑΣΚΕΤ – ΜΗΛΑ

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΑΠΛΗ

ΓΕΥΜΑ -5/ΠΤΟΨ/ΓΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ – ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΗΜΩΝ ΒΑΦΤΙΣΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, ΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ – ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΡΑΥΓΕΣ, ΥΜΝΟΙ ΓΙΑ ΒΩΜΟ, ΣΚΕΤΣ ΨΥΧ/ΓΙΑ – ΩΡΑ ΟΜΑΔΑΣ ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ

21:30

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΟΝΟΜ/ΣΙΑ(;) ΠΑΙΧΝΙΔΙ

22:15

ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

22:30

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΡΑΣΕΙΣ

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ:

ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ ΓΕΥΜΑ -5/ΠΤΟΨ/ΓΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΜΑΣ ΔΙΑΓΩΓΙΣΜΟΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ–

ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ ΓΕΥΜΑ -5/ΠΤΟΨ/ΓΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ – ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ (ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ), ΣΚΕΤΣ ΨΥΧ/ΓΙΑ – ΩΡΑ ΟΜΑΔΑΣ : ΘΕΜΑ : ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ

ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ – ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΚΗΝΩΝΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΠΑΙΧΝΙΔΙ – ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ

ΠΡΩΪΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΠΡΩΪΝΟ

Θεια Λειτουργία ΕΠΑΡΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ

ΠΡΩΙΝΟ, ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

ΤΡΙΤΗ 09/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ - ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

ΠΡΩΙΝΟ,

9:00 ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΚΗΝΩΝ

ΔΕΥΤΕΡΑ 08/07 ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ - ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ ΓΕΥΜΑ -10ΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ – ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ – ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ ΓΛΥΚΑ ΓΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-

ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΘΑΡ/ΤΑΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΥΠΝΟΥ

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΟΥ-ΑΡΤΟΥ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΟΜΑΔΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΜΠΑΝΙΟ- ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΡΑΓΠΕΖΑΡΙΑΣ

ΓΕΥΜΑ -10ΛΕΠΤΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ – ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ – ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ – ΧΟΡΟΙ –

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΔΕΙΠΝΟ –ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΗΣΥΧΙΑΣ

ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΧ)ΣΗ

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ – ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΡΓΟΥΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ- ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ******* «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» (Θεία Λειτουργία) «Πάντα ισχύω έν τω ενδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. δ' 13) ******* Περίοδος Α’ (Περίοδος Β’) ΣΚΗΝΗ : 1Η ΠΑΝΙΝΗ

ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΗ : Μαργαρίτες χαράς

ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: κα. ΨΑΡΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ - ΜΥΤΙΚΑ ΜΑΡΙΑ (ΜΙΚΡΕΣ) (ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: ΚΑΜΠΟΥΡΗ ΣΑΒΒΙΝΑ - ΦΕΡΜΑΝΗ ΑΓΝΗ (ΜΕΓΑΛΕΣ)) ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 29/06/2019

ΠΡΩΙ, 02/07/2019 ΠΡΩΙ-

ΧΡΩΜΑ

ΣΗΜΑΙΑΣ: (ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 04/07/2019 ΠΡΩΙ – 07/07/2019 ΠΡΩΪ

ΧΡΩΜΑ ΣΗΜΑΙΑΣ: )

ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΑΓΙΑ ΟΜΑΔΟΣ: Οσία Φοίβη η Διακόνισσα ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ : 1.ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ : Απόδειπνο 2. ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : Ευχέλαιο 3. ΠΑΤΕΡΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ : ............................ ********

********

Λίγα λόγια για το όνομα της ομάδας μας Η μαργαρίτα σε όλο τον κόσμο θεωρείται χαρούμενο λουλούδι γιατί είναι ανοιχτόχρωμο και ολάνοιχτο. Δείχνει τη χαρούμενη και αισιόδοξη διάθεση, φύση αθώα που της αρέσουν τα παιχνίδια. Τα παιδιά τις λατρεύουν. Ο αυθορμητισμός σας και ο αγώνας μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος ακόμα και στο πιο αφιλόξενο περιβάλλον είναι συμβολισμοί της. Όποιος την προτιμά δείχνει πιστότητα και αναζητά παρηγοριά στις απλές χαρές της ζωής. Αν σας το χαρίσουν θέλουν να σας πουν: Δεν θα σε προδώσω ποτέ. Άγιος Ιννοκέντιος Βενιαμίνωφ: "Το Άγιο Πνεύμα ζωογονεί, εμψυχώνει και ενδυναμώνει τα πλάσματα. Αυτό δίνει στα ζώα τη ζωή, στους ανθρώπους το νου και στους Χριστιανούς την ανώτερη ζωή, την πνευματική. Αυτό φωτίζει τον άνθρωπο και τον βοηθάει να μπει στη βασιλεία των ουρανών". Όταν κατοικήσει μέσα στον άνθρωπο το Άγιο Πνεύμα, του δίνει πίστη και φωτισμό, δύναμη για να αντιστέκεται στους πειρασμούς του κόσμου, γεννάει στην καρδιά την αληθινή αγάπη. Το Άγιο Πνεύμα δίνει στον άνθρωπο σοφία, όχι μόνο στα λόγια του, αλλά και στις πράξεις του, χαρίζει την αληθινή χαρά, την καρδιακή ευτυχία και την ασάλευτη ειρήνη, δίνει την αληθινή ταπείνωση, εξοβελίζοντας την περηφάνια. Πολιούχος Αγία της ομάδας μας Η ΑΓΙΑ ΦΟΙΒΗ «Συνίστημι δε υμίν Φοίβην την αδελφήν... και γάρ αύτη προστάτις πολλών έγενήθη και αυτού εμού» (Ρωμ. ιστ, 1-2) Στον κύκλο των συνεργατριών του απ. Παύλου περίοπτη θέση κατέχει ή Διακόνισσα Φοίβη. Ή Φοίβη ήταν εξαίρετη ψυχή. Ψυχή με πνευματικά ενδιαφέροντα. Γι' αυτό και όταν ό απ. Παύλος επισκέφτηκε τις Κεγχρεές, στην Κόρινθο, και κήρυξε τη νέα διδαχή, τη διδαχή του Χριστού, ή ευγενής Φοίβη προσκολλήθηκε στον κήρυκα του Χριστού με αφοσίωση. Με τέτοια μάλιστα αφοσίωση, όση ή Λυδία στους Φιλίππους και όση ή Πρίσκιλλα στην Κόρινθο. Και έγινε μια ακούραστη συνεργάτρια τού μεγάλου Αποστόλου στην ιεραποστολή, μέσα στον γυναικείο κόσμο. Ή Φοίβη είναι ή πρώτη γυναίκα πού αναφέρεται σαν Διακόνισσα στην Καινή Διαθήκη. Ήταν ένα υπούργημα πού της εμπιστεύτηκε ό Απόστολος τού Χριστού. Και φάνηκε αντάξια στην σχετική αποστολή. Ανταποκρίθηκε απόλυτα στις προσδοκίες του πνευματικού της Διδασκάλου με αποτέλεσμα να πάρει εξέχουσα θέση στην καρδιά του, πού χτυπούσε αδιάκοπα για το Χριστό. Ό απ. Παύλος περιέβαλε την πιστή και αφοσιωμένη του συνεργάτρια της Εκκλησίας των Κεγχρεών με μεγάλη εμπιστοσύνη. Μπορούσε να της εμπιστευτεί όλο του τον κόπο και μόχθο για το Ευαγγέλιο τού Χριστού. Και το απέδειξε αυτό έμπρακτα. Έτσι, όταν έγραψε στην Κόρινθο την επιστολή του «προς Ρωμαίους» και χρειάσθηκε να τη στείλει στην Εκκλησία της Ρώμης, στα χέρια της Φοίβης την εμπιστεύτηκε. Σ' αυτήν ανέθεσε να μεταφέρει τον πνευματικό αυτό θησαυρό στους χριστιανούς της Ρώμης. Και εκείνη τη μετέφερε με ασφάλεια.

Λίγες ψυχές έδειξαν μεγάλη, απεριόριστη αφοσίωση στον απ. Παύλο. Και ανάμεσα σ' αυτές τις λίγες εξαίρετη θέση κατέχει και ή καλή Άγια Φοίβη. Όταν μάλιστα ό πνευματικός της Διδάσκαλος διακινδύνευσε στις Κεγχρεές απόλυτα τούς εχθρούς τού Ευαγγελίου, αυτήν τον προστάτεψε. Τον ασφάλισε απόλυτα κάθε κίνδυνο. Και ό Απόστολος αυτός του Χριστού σημείωσε αυτήν την πράξη της συνεργάτριάς του. Τη σημείωσε στην «προς Ρωμαίους» επιστολή του. Έγραψε εκεί: «... Και γάρ αύτη προστάτις πολλών έγενήθη και αυτού εμού» (Ρωμ. ιστ, 2). Σ' αυτήν την ίδια επιστολή την αποκαλεί και αδελφή του, πνευματική του αδελφή. Φοίβη. Μια εξαίρετη συνεργάτρια τού μεγάλου Αποστόλου των Εθνών, της όποιας τη μνήμη εορτάζει ή Εκκλησία μας στις 3 Σεπτεμβρίου. Συνεργάτρια με ένα μήνυμα σε όλες τις ψυχές: Να φιλοδοξήσουν να γίνουν κι αυτές συνεργάτριες των κηρύκων του Ευαγγελίου, πού βαδίζουν στα ίχνη του απ. Παύλου και μοχθούν κι αυτοί στην διακονία της ιεραποστολής. Απολυτίκιο της Αγίας Ήχος α Της έρήμον πολίτης. Συνόμιλος του Παύλου και διάκονος ένθεος, της ενδιαφέροντα Κεγχρεαίς Εκκλησίας του Θεού έχρημάτισας, ώ Φοίβη ως θεράπαινα Χριστού, και πλήρης ουρανίων αρετών διά τούτο σε ενδιαφέροντα ύμνοις πνευματικοίς, τιμώμεν άνακράζοντες δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω χορηγούντι διά σου, ήμίν τα κρείττονα Κοντάκιον Ήχος δ '. Έπεφάνης σήμερον. Αποστόλων σύσκηνος, Φοίβη θεόφρον, και Χριστού διάκονος, γεγενημένη έπί γης, ενδιαφέροντα ούρανοίς καθικέτευε, ύπέρ των πίστει τιμώντων την μνήμην σου. Μεγαλυνάριον Φώς εισδεδεγμένη το του Χριστού, Φοίβη μακαρία, έργων θείων σου τω φωτί, Κεγχρεών πυρσεύεις, σεμνή την Εκκλησίαν, και ταύτης θεοφόρος, ώφθης διάκονος. ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ : Απόδειπνο

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Δόξα σοι ο Θεός ημών, δόξα σοι. Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς απο πάσης κηλίδος και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών. Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρείς φορές). Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίο Πνεύματι και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία τριάς, ελέησον ημάς.Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρισον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψε και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματος σου. Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίο Πνεύματι και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Πάτερ ημών, ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομα Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημα Σου ως εν ουρανό και επι της γής.Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλα ρύσαι ημάς απο του πονηρού. Ότι σού εστιν η βασιλεία και η δύναμης και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και εις τους

αιώνας των αιώνων. Αμήν. Κύριε ελέησον. (δώδεκα φορές). Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ. Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Χριστό τω Βασιλεί ημών Θεώ. Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Αυτώ Χρισώ τω Βασιλεί και Θεώ ημών. Ψαλμός Ν΄:Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεος σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.Επι πλείον πλύνον με απο της ανομίας μου και απο της αμαρτίας μου καθάρισον με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί δια παντός. Σοί μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα, όπως άν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαι σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοι. Παντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακοθτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρώσοπον σου απο των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με απο του προσόπου Σου, και το πνεύμα Σου το Άγιον μή αντανέλης απ' εμού.Απόδος μοι την αγαλλίασιν του Σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου και ασεβείς επι σέ επιστρέψουσι.Ρύσαι με εξ αιμάτων, ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιωσύνην σου.Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτόματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεό πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινώμένην, ο Θεός, ο'υκ εξουδενώσει. Αγάθηνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοσομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιωσύνης, αναφοράν και ολοκαυτόματα.

Τότε ανοίσουσιν επι το θυσιαστήριον σου μόσχους. Ψαλμός ΞΘ΄: Ο Θεός, εις την βοήθειαν μου πρόσχες. Κύριε, εις το βοηθείσαι μοι σπεύσον. Αισχυνθήτοσαν και εντραπήτωσαν οι ζητούντες την ψυχήν μου. Αποστραφήτοσαν εις τα οπίσο και καταισχυνθήτωσαν οι βουλώμενοι μοι κακά. Αποστραφήτωσαν παραυτίκα αισχυνόμενοι οι λέγοντες μοι. Εύγε εύγε. Αγαλλιάσθωσαν και ευφρανθήτωσαν σπι σοί πάντες οι ζητούντες, ο Θεό, και λεγέτωσαν δια παντός. Μεγαλυνθήτο ο Κύριος, οι αγαπόντες το σωτήριον Σου. Σγώ σε πτωχός ειμί και πένης, ο Θεός, βοήθησον μοι.Βοηθός μου και ρύστης μου ει Σύ, Κύριε, μή χρονίσης. Ψαλμός ΡΜΒ΄: Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτησαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιωσύνη σου. Και μή εισέλθης εις κρίσιν μετα του δούλου Σου, οτι ού δικαιωθήσεται ενώπιον Σου παν ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γήν την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος , και ηκηηδίασεν επ' εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων , εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις Σου , εν ποιήμασι των χειρών Σου εμελέτων. Διεπέτασα προς Σέ τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρος Σοι. Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μή αποστρέψης το πρόσωπόν Σου απ' εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεος Σου, ότι επι Σοί ήλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, οτι προς Σέ ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς Σέ κατέφυγον, δίδαξον με του ποιείν το Θέλημα σου, οτι σύ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα Σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματος Σου, Κύριε ζήσεις με.Εν τη δικαιωσήνη Σου, εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και απολείς πάντας τους εχθρούς μου, οτι εγώ δούλος Σου ειμί. Δοξολογία : Δόξα εν υψίστοις Θεό, και επι γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία. Υμνούμεν Σε, ευλογούμεν Σε, προσκυυνούμεν Σε,

δοξολογούμεν Σε, ευχαριστούμεν Σοι, για την μεγάλην Σου δόξαν. Κύριε Βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ. Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, και Άγιον Πνεύμα. Κύριε ο Θεός, ο αμνός του Θεού, ο Υιός του Πατρός , ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου.Πρόσδεξαι την δέησην ημών, ο καθήμενος εν δεξιά του Πατρός, και ελέησον ημάς. Ότι Σύ ει μόνος Άγιος , Συ ει μόνος Κύριος, Ιησούς, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν. Καθ' εκάστην εσπέραν ευλογήσω Σε και αινέσω το όνομα σου εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα του αιώνος. Κύριε, καταφυγή εγεννήθης ημίν εν γενεά και γενεά.Εγώ είπα, Κύριε ελέησον με, ίασαι την ψυχήν μου, ότι ήμαρτον Σοι. Κύριε, προς σέ κατέφυγον, δίδαξον με του ποιείν το θέλημά σου, οτι Συ ει ο Θεός μου. Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τω φωτί Σου οψόμεθα φώς.Παράτεινον το έλεος Σου τοις γινώσκουσι Σε. Καταξίωσον, Κύριε, εν τη νυκτί ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.Ευλογητός ει Κύριε, ο Θεός των Πατέρων ημών, και αινετόν και δεδοξασμένον το όνομα Σου εις τους αιώνας. Αμήν.Γένειτο, Κύριε,το έλεος Σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επι Σέ. Ευλογητός εί, Κύριε ο Θεός των πατέρων ημών και αινετόν και δεδοξασμένον το όνομα Σου εις τους αιώνας. Αμήν. Γένοιτο, Κύριε, το έλεος Σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επι Σέ. Ευλογητός ει, Δέσποτα, συνέτισον με τα δικαιώματα σου, Ευλογητός ει, Άγιε φώτισον με τοις δικαιώμασι Σου. Κύριε το έλεος σου εις τον αιώνα, τα έργα των χειρών Σου μή παρίδης. Σοι πρέπει αίνος, Σοι πρέπει ύμνος, Σοι δόξα πρέπει, τω Πατρί και το Υιώ και το Αγίο Πνεύματι, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Το Σύμβολο της Πίστεως Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα παντοκράτορα, ποιητην ουρανού και γής, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα Κύριον Ιησο.υν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φώς εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθηνού

γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο. Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπησαντα. Σταυρωθέντα τε υπερ ημών επι Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατα τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός, Και πάλιν ερχόμενον μετα δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ού της βασιλείας ούκ έσται τέλος. Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των προφητών. Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν. Άξιον εστίν, ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών.Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτος των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θε΄ν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον,σέ μεγαλύνομεν. Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρείς φορές). Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίο Πνεύματι και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Παναγία τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίας ημών, Δέσποτα συγχώρισον τας ανομίας ημίν, Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματος Σου. Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίο Πνεύματι και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Πάτερ ημών, ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομα Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημα Σου ως εν ουρανό και επι της γής.Τον άρτον ημών τον επιούσιον

δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλα ρύσαι ημάς απο του πονηρού. Ότι σού εστιν η βασιλεία και η δύναμης και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Ειτα το τροπάριον του Αγίου της ημέρας ή τα παρόντα Τροπάρια. Ο Θεός των πατέρων ημών, ο ποιών αεί μεθ' ημών κατα την σήν επιείκιαν, μή αποστήσης το έλεος σου αφ' ημών, αλλά ταις αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη κυβέρνησον την ζωήν ημών. Των εν όλο τω κόσμω Μαρτύρων Σου, ως πορφύραν και βύσσον τα αίματα η Εκκλησία σου στολισαμένη, δι' αυτών βοά σοι, Χριστέ ο Θεός, τω λαώ σου τους οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τη πολιτεία σου δώρησαι και ταις ψυχές ημών το μέγα έλεος. Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίο Πνεύματι. Μετα των Αγίων ανάπαυσον, Χριστέ τας ψυχάς των δούλων Σου, ένθα ούκ έστι πόνος, ού λύπη, ού στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος. Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Τη πρεσβεία, Κύριε, πάντων των Αγίων και της Θεοτόκου, την Σήν ειρήνην δός ημίν και ελέησον ημάς, ως μόνος οικτίρμων. Κύριε ελέησον.(σαράντα φορές) Ο εν παντί καιρώ και πάσι ώρα, εν ουρανό και επι γής προσκυνούμενος και δοξαζόμενος, Χριστός ο Θεός, ο μακρόθυμος, ο πολυέλεος, ο πολυεύσπλαγχνος, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών, ο πάντας καλών προς σωτηρίαν δια της επαγγελίας των μελλόντων αγαθων. Αυτός Κύριε, πρόσδεξαι και ημών εν τη ώρα ταύυτη τας εντεύξεις, και ίθυνον την ζωήν ημών προς τας εντολάς Σου. Τας ψυχάς ημών αγίασον, τα σώματα άγνισον, τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον, και ρύσαι ημάς απο πάσης θλίψεως, κακών και οδύνης. Τείχισον ημάς

Αγίοις Σου Αγγέλοις, ινα τη παρεμβολή Αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι, καταντήσωμεν εις την ενότητα της πίστεως καιεις την επίγνωσιν της απροσίτου Σου δόξης, ότι ευλογητός Εί, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίο Πνεύματι και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντος Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν. Ευχή εις τήν Υπεραγία Θεοτόκον Άσπιλε, αμόλυντε, άφθορε, άχραντε, αγνή Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα, η Θεόν Λόγον τοις ανθρώποις τη παραδόξω σου κυήσει ενώσασα και την απωσθείσαν φύσιν του γένους ημών τοις ουρανίοις συνάψασα, η των απηλπισμένων μόνη ελπίς και των πολεμουμένων βοήθεια, η έτοιμη αντίληψις των εις σέ προστρεχόντων και πάντων των Χριστιανών το καταφύγιον, μή βδελήξη με τον αμαρτωλόν, τον εναγή, τον αισχροίς λογισμοίς και λόγοις και πράξεσιν όλον εμαυτόν αχρειώσαντα και τη των ηδονών του βίου ραθυμία γνώμην δούλον γενόμενον. Αλλ' ώς του φιλανθρώπου Θεού μήτηρ, φιλανθρώπως σπλαγχνίσθιτι επ' εμοί τω αμαρτωλώ και ασώτω και δέξαι μου την εκ ρυπαρών χειλέων μου προσφερομένην σοι δέησιν, και τον σον Υιόν και ημών Δεσπότην και Κύριον, τη μητρική σου παρρησία χρωμένη, δυσώπησον, ινα ανοίξη καμοί τα φιλάνθρωπα σπλάγχνα της Αυτού αγαθότητος, και παριδών μου τα αναρίθμητα πταίσματα επιστρέψη με προς μετάνοιαν και των αυτού εντολών εργάτην δόκιμον αναδείξη με. Και παρέσο μοι αεί, ως ελεήμων και συμπαθής και φιλάγαθος, εν μέν τω παρόντι θίω θερμή προστάτης και βοηθός, τας των εναντίων εφόδους αποτειχίζουσα και πρός σωτηρίαν καθοδηγούσα με, και εν τω καιρώ της εξόδου μου, την αθλίαν μου ψυχήν περιέπουσα και τας σκοτεινάς όψεις των πονηρών δαιμόνων πόρρω αυτής απελαύνουσα, εν δέ τη φοβερά ημέρα της

κρίσεως, της αιωνίου με ρυομένη κολάσεως και της απορρήτου δόξης του σού Υιού και Θεού ημών κληρονόμον με αποδεικνύουσα. Ης και τύχοιμι, Δέσποινα μου, Υπεραγία Θεοτόκε, δια της σής μεσιτείας και αντιλήψεως. Χάριτι και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, συν τω ανάρχω αυτού Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ αυτού Πνεύματι, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν Και δός ημίν Δέσποτα, πρός ύπνον απιούσιν, ανάπαυσιν σώματος και ψύχής, και διαφύλαξον ημάς απο του ζοφερού ύπνου της αμαρτίας και απο πάσης σκοτεινής και νυκτερινής ηδυπαθείας. Παύσον τας ορμάς των παθών, σβέσον τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού, τα καθ' ημών δολίως κινούμενα, τας της σαρκός ημών επαναστάσεις κατάστειλον, και πάν γεώδες και υλικόν ημών φρόνημα κοίμησον. Και δώρισαι ημίν ο Θεός, γρήγορον νούν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, ύπνον ελαφρόν και πάσης σατανικής φαντασίας απηλλαγμένον. Διανάστησον δε ημάς εν τω καιρώ της προσευχής, εστηριγμένους εν ταις εντολαίς σου και την μνήμην των σών κριμάτων εν εαυτοίς απαράθραυστον έχοντας. Παννύχιον ημίν την σήν δοξολογία χάρισαι εις το υμνείν και ευλογείν και δοξάζειν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ σου και Θεό ημών και αίτησαι, ινα σώση δια σού τας ψυχάς ημών. Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία δόξα σοι. Την πάσαν ελπίδα μου, εις σέ ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπο την σκέπην σου. Επι σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσης, Αγγέλων το σύστημα, και ανθρώπων το γένος, ηγιασμένε ναέ, και Παράδεισε

λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ' ής Θεός εσαρκώθη, και παιδίον γέγονεν , ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών. Την γάρ σήν μήτραν, θρόνον εποίησε, και την σήν γαστέρα, πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επι σοί χαίρει Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσης, δόξα σοι. Ευχή στον Άγγελο φύλακα της του ανθρώπου ζωής Άγιε άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής, και ταλαιπόρου μου ζωής, μή εγκαταλίπης με τον αμαρτώλόν, μηδέ αποστής απ' εμού δια την ακρασίαν μου, μή δώης χώραν τω πονηρό δαιμόνι, κατακυριεύσαι μου τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος, κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησον με εις οδόν σωτηρίας. Ναί, άγιε Άγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπατής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τας ημέρας της ζωής μου, και ει τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν, σκέπασον με εν τη παρούση νυκτί, και διαφύλαξον με απο πάσης επηρείας του αντικειμένου, ινα μή εν τίνι αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν, και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι με εν τω φόβω αυτού, και άξιον αναδείξη με δούλον της Αυτού αγαθότητος. Αμήν. Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η πόλις σου Θεοτόκε.Αλλ' ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ινα κράζω σοι, Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. Δέησις Ευξόμεθα υπέρ ειρήνης του κόσμου. Κύριε, ελέησον. Υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών. Υπέρ του αρχιεπισκόπου ημών (...) και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος. Υπέρ του ευσεβούς ημών έθνους και πάσης αρχής και εξουσίας εν αυτώ. Υπέρ ευοδώσεως και ενισχύσεως του φιλοχρίστου ημών στρατού. Υπέρ των απολειφθέντων πατέρων και

αδελφών ημών. Υπέρ των διακονούντων και διακονησάντων ημίν. Υπέρ των μισούντων και αγαπώντων ημάς. Υπέρ των ελεούντων και διακονισάντων ημιν. Υπερ των εντειλαμένων ημίν τοις ανάξίοις, εύχεσθαι υπέρ αυτών. Υπέρ αναρρύσεως των αιχμαλώτων. Υπερ των εν αέρι ταξιδευόντων και των εν θαλάσση καλώς πλεόντων. Υπέρ των εν ασθενείαις κατακειμένων. Ευξόμεθα και υπέρ ευφορίας των καρπών της γής. Και υπέρ πάσης ψυχής χριστιανών ορθοδόξων. Μακαρίσωμεν τους ευσεβείς βασιλείς. Τους ορθοδόξους αρχιερείς.

Τους κτίτορας των αγίων του Θεού Εκκλησιών, τους γονείς ημών και διδασκάλους και πάντας τους προαπελθόντας πατέρας και αδελφούς ημών, τους ενθάδε ευσεβώς κειμένους και τους απανταχού ορθοδόξους. Είπομεν και υπέρ εαυτών, το Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Την ωραιότητα της παρθενίιας σου, και το υπέρλαμπρον το της αγνείας σου, ο Γαβριήλ καταπλαγείς, εβόα σοι Θεοτόκε. Ποίον σοι εγκώμιον προσαγάγω επάξιον; Τί δε ονομάσω σε; Απορώ και εξίσταμαι. Διό ως προσετάγην βοώ σοι. Χαίρε η κάχαριτωμένη. Δι' ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : ΕΥΧΕΛΑΙΟ

Ευχέλαιο

Εις ίασιν ψυχής και σώματος... Στην Αγία Γραφή, στην επιστολή του αποστόλου Ιακώβου του Αδελφόθεου διαβάζουμε τα εξής: «Ασθενεί τις εν υμίν; Προσκαλεσάσθω τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας και προσευξάσθωσαν επ’ αυτόν, αλείψαντες αυτόν ελαίω εν τω ονόματι αυτού. Και η ευχή της πίστεως σώσει τον κάμνοντα και εγερεί αυτόν ο Κύριος, καν αμαρτίας η πεποιηκώς αφεθήσεται αυτώ» (επιστολή Ιακώβου ε΄ 1415). Δηλαδή: «Είναι κάποιος από σας άρρωστος; Να προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας να προσευχηθούν γι’ αυτόν και να τον αλείψουν με λάδι, επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή που γίνεται με πίστη θα σώσει τον άρρωστο. Ο Κύριος θα τον κάνει καλά. Κι αν έχει κάνει αμαρτίες θα του τις συγχωρήσει».

Σύμφωνα, λοιπόν, με το αγιογραφικό χωρίο σκοπός του ιερού μυστηρίου του Ευχελαίου είναι πρωταρχικά η ίαση της σωματικής νόσου. Ευχέλαιο είναι το ιερό Μυστήριο κατά το οποίο, δια της ειδικής τελετής, αγιάζεται υπό του Αγίου Πνεύματος δια του Ιερέως το έλαιο και με αυτό χρίονται οι πιστοί εις ίαση ψυχής και σώματος. Το Ευχέλαιο εκφράζει την αγάπη και τη στοργή της Εκκλησίας προς ένα άρρωστο μέλος της, για το οποίο προσευχόμαστε. Το Μυστήριο δεν είναι μια πράξη μαγική. Εκείνο που απαιτείται είναι η πίστη και η μετάνοια, καθώς και η προσευχή στο όνομα του Κυρίου Ιησού. Η τέλεση του μυστηρίου γίνεται κανονικά από επτά Ιερείς, όσα και τα ευαγγελικά αναγνώσματα αλλά και οι ευχές του Μυστηρίου. Σήμερα όμως τελείται και από έναν Ιερέα. Το Ευχέλαιο τελείται για τη ψυχή και το σώμα κάθε ανθρώπου που ασθενεί. Σε ασθενείς που, εξ αιτίας σοβαρότατης ασθένειας, είναι ανίκανοι να εκφράσουν και να ομολογήσουν τις αμαρτίες τους στον Ιερέα-Πνευματικό, είναι αποδεκτό ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες με το

Μυστήριο του Ευχελαίου. Βέβαια, η τέλεση του μυστηρίου δεν περιορίστηκε μόνο στους σωματικά ασθενείς, αλλά επεκτάθηκε γενικότερα για όλους τους πιστούς, για την ενδυνάμωση και την καταλληλότερη προετοιμασία τους στα πνευματικά αγωνίσματα. Γι’ αυτό και πολλοί πιστοί προσκαλούν στο σπίτι τους τον ιερέα για να τελέσει το μυστήριο όχι μόνο όταν ασθενούν, αλλά και για πνευματική ενίσχυση (π. χ. την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής). Ο κύριος σκοπός όμως στο οποίο αποβλέπει το Μυστήριο παραμένει η θεραπεία των σωματικών ασθενειών και όχι η άφεση των αμαρτιών για τον χριόμενο. Το Ευχέλαιο δεν καταργεί φυσικά το ιερό Μυστήριο της Εξομολογήσεως, αλλά σε αυτό δίδεται άφεση αμαρτιών που έγιναν από άγνοια ή εκείνων που λησμονήσαμε, αλλά μετανιώσαμε γι’ αυτές. Τη Μεγάλη Τετάρτη η Ορθόδοξη Εκκλησία τελεί σε όλους τους Ιερούς Ναούς το μυστήριο του Ευχελαίου, και το τελεί για όλους τους πιστούς, είτε είναι υγιείς, είτε ασθενείς, και χρίει όλους τους χριστιανούς «εις ίασιν ψυχής και σώματος». Και η τέλεση αυτή σκοπό έχει σκοπό την καταλληλότερη ψυχοσωματική προετοιμασία μας για τη συμμετοχή μας στο Θείο Πάθος του Σταυρωθέντος και Αναστάντος Κυρίου μας. Δομή του Μυστηρίου • Ευχές για τον Αγιασμό του Ελαίου • Ανάγνωση 7 Αποστολικών περικοπών • Ανάγνωση 7 Ευαγγελικών περικοπών • Ευχές για τους πιστούς • Επάλειψη των πιστών με αγιασμένο έλαιο – το οποίο συμβολίζει την αγαθότητα του Θεούστο μέτωπο και στα χέρια Τι χρειάζεται για την τέλεση του Μυστηρίου: Πρώτα να συνεννοηθείτε με τον Ιερέα για την ημέρα και την ώρα της τελέσεως. Την ημέρα εκείνη πρέπει, σε ένα ευπρεπισμένο τραπέζι του σπιτιού, να υπάρχουν: • Μια εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας • Ένα πιάτο με αλεύρι (με το οποίο αργότερα θα κάνουμε πρόσφορο) ή ένα πρόσφορο που θα δώσουμε στην Εκκλησία για να προσκομιστεί • Θυμιατό στο

οποίο θα καίει λιβάνι • Επτά κεριά πάνω στο πρόσφορο ή στο αλεύρι τα οποία ανάβει ένα–ένα ο ιερέας σε κάθε ευαγγελική περικοπή • Ένα αναμμένο καντήλι ή ποτήρι με λάδι και αναμμένο φυτίλι • Ξυλάκια με βαμβάκι για επίχριση • Ένα χαρτί με τα ονόματα της οικογένειάς μας και όσων παραβρίσκονται στο Ευχέλαιο, που θα μνημονεύσει ο Ιερέας κατά τη διάρκεια του ιερού Μυστηρίου Η ιστορία περί του ελαίου Το έλαιο ήταν ανέκαθεν ένα από τα σπουδαιότερα θεραπευτικά μέσα της ιατρικής. Αυτό το εντοπίζουμε σε πολλά αρχαία ελληνικά συγγράμματα αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη. Οι Ιουδαίοι πίστευαν ότι το έλαιον κρύβει θεραπευτικές ιδιότητες. Για τον λόγο αυτό η επάλειψη με το έλαιο έλαβε θρησκευτικό χαρακτήρα. Μάλιστα δε οι ραββίνοι το χρησιμοποιούσαν κατά την ήμερα του Σαββάτου. Οι χριστιανοί από τα χρόνια του Χριστού έκαναν χρήση του ελαίου κατά την λατρεία προσδίδοντας όμως σ’ αυτό ενν. το έλαιον μια πνευματική συμβολική διάσταση. Το έλαιο συμβόλιζε το "θείον έλεος", την πνευματική δύναμη και την έκχυση των δωρεών του θεού. Ο χριστιανισμός παρέλαβε την προ αυτού πράξη για το έλαιο και την εξεχριστιάνισε δίνοντάς της πνευματικό περιεχόμενο. Χρησιμοποίησε το έλαιο ως ορατή θεώρηση του αοράτου κάλλους προσδίδοντάς του μυστηριακό χαρακτήρα όπως έπραξε και με άλλα υλικά αγαθά που τα παρέλαβε από την Ιουδαϊκή λατρεία. Η θεραπευτική ικανότητα του ελαίου δεν έγκειται σ’ αυτό το ίδιο το αγαθό αλλά στην ευλογία και τη χάρη του Θεού που τη λαμβάνει μυστηριακά μέσω των ιερέων που καθίστανται κι αυτοί θεοφόροι με την ευχή της πίστεως και της προσευχής των. Το μυστήριο του Ευχελαίου δεν παρέχεται για την αθανασία του σώματος αυτών που το τελούν. Αυτό είναι αφέλεια. Παρέχεται όμως για την ψυχική προετοιμασία, ώστε ο άνθρωπος βιώνοντας τη μετάνοια ως γεγονός στην καθ’ όλου ζωή του και στην ασθένειά του ακόμη να κερδίσει τη βασιλεία των Ουρανών που είναι και ο σκοπός όλων των μυστηριακών τελετών της Εκκλησίας μας. Και φυσικά το Ευχέλαιον λειτουργεί για τη συγχώρεση των αμαρτιών των ανθρώπων.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ – ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΡΓΟΥΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ- ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ******* «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» (Θεία Λειτουργία) «Πάντα ισχύω έν τω ένδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. δ' 13) ******* ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α’ (ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β’) ΟΜΑΔΑ ΔΕΥΤΕΡΗ : ΚΡΙΝΑ ΑΓΝΟΤΗΤΑΣ

ΣΚΗΝΗ : 1ο ΣΠΙΤΑΚΙ ΑΠΟ

ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: ΡΟΔΙΤΗ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ - ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΚΟΛΛΑΡΟΥ (ΜΙΚΡΕΣ) (ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: ΤΡΙΚΟΙΛΗ ΓΑΛΑΤΙΑΝΗ (ΜΕΓΑΛΕΣ)) ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 30/06/2019

ΒΡΑΔΥ, 05/07/2016 ΒΡΑΔΥ

(ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 04/07/2019 ΒΡΑΔΥ – 07/07/2019 ΒΡΑΔΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ 1.ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ 2. ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΧΡΩΜΑ ΣΗΜΑΙΑΣ: ΧΡΩΜΑ ΣΗΜΑΙΑΣ:))

ΑΓΙΑ ΟΜΑΔΟΣ: ΑΓΙΑ ΔΙΑΚΟΝΣΣΑ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ : ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ : Μικρός Παρακλητικός Κανών ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : ΒΑΠΤΙΣΜΑ - ΧΡΙΣΜΑ **********

ίγα λόγια για την ομάδα μας Κρίνα Αγνότητας Σύμβολα αγνότητας, αθανασίας, ανάστασης, αναγέννησης, ειρήνης,εγκράτειας, θηλυκότητας, γονιμότητας και καρποφορίας. Το λευκό χρώμα εκφράζει την αγνότητα, την καθαρότητα, ενώ το σχήμα του παραπέμπει στη γονιμότητα. Το δε στέλεχος του άνθους υποστηρίζεται ότι εκφράζει το θείο πνεύμα. Οι ποιητές τον συνδέουν με την παρθενία και τα ανέμελα χρόνια της τρυφερής ηλικίας, που όλα είναι όμορφα και τα πάντα κυλούν κυματιστά. Αγνότητα Εορτάζουμε Μαρία την Παρθένο. Δεν πρόκειται για τονισμό μόνο του υπερφυσικού τρόπου της γεννήσεως του Χριστού. Η ονομασία της Θεοτόκου ως Παρθένου δεν τονίζει μόνο μια πτυχή της ζωής της, αλλά χαρακτηρίζει το σύνολο του βίου της και μας δίνει ένα χαρακτηριστικό γνώρισμά της. Είναι «παρθένος αγνή» η Παναγία μας. Όχι μόνον εξωτερικά, αλλά σ’ όλη την έκταση, σ’ όλη την ομορφιά και σ’ όλο το βάθος που έχει η έννοια στην αγία Γραφή. Η αγνότητα είναι μια άλλη έκφραση για να τονιστεί η ομορφιά της ψυχής της Θεοτόκου. Αυτό που οι ζωγράφοι το έδωσαν με τη γαλήνια και υπερκόσμια χάρη της μορφής, αυτό το ίδιο γνώρισμα η θεολογία και η ποίηση το εκφράζει με την αγνότητα της Παναγίας. Αγνότητα είναι η δυνατότητα να βλέπει κανείς τον κόσμο, όπως τον έβλεπε ο Αδάμ πριν πέσει. Είναι η αντιμετώπιση πραγμάτων και ανθρώπων ως πλασμάτων του Θεού, χωρίς κανένα τείχος εγωισμού και εκμεταλλεύσεως ανάμεσα τους. Αγνότητα είναι η καθαρότητα της καρδιάς, που αντικρίζει τον συνάνθρωπο ως πλάσμα του ίδιου Θεού -Πατέρα και όχι ως μέσο για την ικανοποίηση του εγωισμού μας. Αγνότητα είναι η καθαρή ματιά, που βγαίνει από μια καθαρή καρδιά, που έχει δεχτεί τη χάρη και την ομορφιά του αγίου Πνεύματος. Αυτή την αγνότητα είχε η Παναγία και αυτή την αγνότητα υμνεί και η Εκκλησία, όταν τονίζει την παρθενική της χάρη. Δεν είναι μια φυσική λεπτομέρεια, αλλά δώρο του Θεού και χάρη του αγίου Πνεύματος, που επισκέφθηκε την ταπεινή κόρη στην Ιουδαία. Είναι μια χάρη που ήλθε να στέψει σαν στέμμα την ταπείνωση της Παναγίας. «Ιδού γαρ επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού», λέγει η ίδια στη γνωστή ωδή της. Η παρθενία είναι μια πτυχή της αγνότητας. Και η αγνότητα είναι ένα λουλούδι που βλάστησε σε μια καρδιά γεμάτη ταπείνωση. Ταπείνωση που σημαίνει υπακοή στο Θεό, αποδοχή της καθοδηγήσεως από το πανάγιο Πνεύμα του, αντίκρυσμα του κόσμου με το κριτήριο της αγάπης του. Η ταπείνωση, που αποτελεί το υπόβαθρο της αγνότητας της Παναγίας μας, δεν είναι μια πράξη εύκολη ή φυσική τάση μέσα στον άνθρωπο. Είναι πράξη ηρωική, νίκη πάνω στη φυσική ροπή του ανθρώπου προς την ανταρσία, την ύβρη, τον εγωκεντρισμό. Ακόμη και προφήτες, όπως ο Ιωνάς, αισθάνονται αδύναμοι να υπακούσουν απόλυτα στο Θεό. Η Παναγία όμως υπακούει, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς προσωπικά κριτήρια, χωρίς υστερόβουλες σκέψεις. Αύτη η υπακοή της δίνει την καθαρότητα και την αγνότητα της καρδιάς, που λάμπει και στη ζωή της, που δίνει στον

χαρακτηρισμό της από τη Γραφή και την Παράδοση της Εκκλησίας ως Παρθένου ένα ουσιαστικό νόημα. Πολιούχος αγία της ομάδας μας Οσία Ολυμπιάδα η Διακόνισσα

Η Εκκλησία στις 25 Ιουλίου τιμά τη μνήμη της Αγίας Ολυμπιάδας της Διακόνισσας. Η Αγία Ολυμπιάδα έζησε στα χρόνια των Πατριαρχών Νεκταρίου και Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (395 μ.Χ.). Ο πατέρας της Ακούνδος είχε το αξίωμα του κόμητος. Κατ’ άλλους όμως ονομαζόταν Σέλευκος. Η Αγία Ολυμπιάδα είχε μεγάλη σωματική ωραιότητα, ευφυΐα, παιδεία, αλλά και πολλά πλούτη. Παντρεύτηκε τον έπαρχο Κωνσταντινούπολης Νευρίδιο, αλλά αυτός μετά από λίγο χρόνο πέθανε και έτσι η Ολυμπιάδα έμεινε χήρα σε πολύ μικρή ηλικία. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια, για να την πείσει να πάρει δεύτερο άνδρα, κάποιο αξιωματούχο Ελπίδιο. Αυτή όμως, τιμώντας τη μνήμη του άντρα της και φλεγόμενη από τον πόθο να υπηρετήσει την Εκκλησία με τα πλούτη της, ήταν αμείλικτη και σταθερή στην άποψή της και απέρριψε το δεύτερο γάμο. Αφοσιώθηκε λοιπόν στο μέγα αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινούπολης Ιωάννη το Χρυσόστομο και γεμάτη ενθουσιασμό έδωσε στην αρχιεπισκοπή του χιλιάδες χρυσά νομίσματα και κτήματα. Μέσα στην Εκκλησία η Αγία Ολυμπιάδα είχε τον τίτλο της Διακόνισσας. Ίδρυσε μάλιστα και μοναστήρι, κοντά στο ναό της αγίας Ειρήνης. Αργότερα, όταν ο Χρυσόστομος εξορίστηκε, η Ολυμπιάδα έπεσε σε βαθύ πένθος. Για να την παρηγορήσει ο μέγας ιεράρχης, της έστειλε αρκετές επιστολές (σώζονται 17). Η Αγία Ολυμπιάδα πέθανε εξορισμένη στη Νικομήδεια, μόλις 50 ετών, λίγο μετά από το θάνατο του ιερού Χρυσοστόμου. Προσευχές και Ακολουθίες : Μικρός Παρακλητικός Κανών στην Υπεραγία Θεοτόκο. O Μικρός Παρακλητικός Κανόνας, είναι ποίημα του Μοναχού Θεοστήρικτου (9ος αιώνας) ή του Θεοφάνη του Ομολογητή, με θερμές πρακλήσεις προς τη Θεοτόκο. Ψάλλεται πριν από τον Δεκαπενταύγουστο εναλλάξ με τον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα, αλλά και σε κάθε περίπτωση θλίψης

ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν,

Ἱερεὺς Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νύν,

εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Στίχ, α'. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ,

Ψαλμὸς 142 Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου ἐνώτισαι

καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν,

τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου

εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου

Στίχ, β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με,

καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου

καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς, Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου ἐκάθισέ

Στίχ, γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη,

με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος

καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

καὶ ἠκηδίασεν ἐπ' ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων ἐμελέτησα ἐν πᾶσι

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Ἦχος δ' Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

τοῖς ἔργοις σου ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου

Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν,

ἐμελέτων

ἁμαρτωλοὶ καὶ ταπεινοί, καὶ προσπέσωμεν ἐν

διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι ταχὺ εἰσάκουσόν μου Κύριε ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά

μετανοίᾳ, κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς· Δέσποινα, βοήθησον ἐφ' ἡμῖν σπλαγχνισθεῖσα, σπεῦσον, ἀπολλύμεθα ὑπὸ πλήθους

μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ'

πταισμάτων, μὴ ἀποστρέψῃς σοὺς δούλους

ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν

κενούς· σὲ γὰρ καὶ μόνην ἐλπίδα κεκτήμεθα.

εἰς λάκκον ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου ὅτι

Δόξα... Καὶ νῦν... Οὐ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας

ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι Κύριε ὁδὸν ἐν

σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο

ᾗ πορεύσομαι ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν

πρεσβεύουσα, τὶς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων

μου

κινδύνων; Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν

ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε πρὸς σὲ κατέφυγον δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου Κύριε ζήσεις με ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολoθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν. Ψαλμὸς 50 Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος των οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντὸς

σοὶ μόνω ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου

τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν

ἐποίησα ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις

καὶ ὁλοκαυτώματα, τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ

σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε

θυσιαστήριόν σου μόσχους

ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου· ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεὸς καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιόν μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεὸς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει ἀγάθυνον Κύριε ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ

Ἦχος πλ. δ' ᾨδὴ α' Ὁ Εἱρμὸς

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ὑγρὰν διοδεύσας ὡσεὶ ξηράν, καὶ τὴν αἰγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ὁ Ἰσραηλίτης ἀνεβόα· τῷ Λυτρωτῇ καὶ Θεῷ ἡμῶν ᾄσωμεν. Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, πρὸς σὲ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν· Ὦ Μῆτερ τοῦ Λόγου καὶ Παρθένε, τῶν δυσχερῶν καὶ δεινῶν με διάσωσον. Παθῶν με ταράττουσι προσβολαί, πολλῆς ἀθυμίας, ἐμπιπλῶσαί μου τὴν ψυχήν, εἰρήνευσον, Κόρη, τῇ γαλήνῃ, τῇ τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ σου, Πανάμωμε. Δόξα... Σωτῆρα τεκοῦσάν σε καὶ Θεόν, δυσωπῶ, Παρθένε, λυτρωθῆναί με τῶν δεινῶν· σοὶ γὰρ νῦν προσφεύγων ἀνατείνω, καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὴν διάνοιαν. Καὶ νῦν... Νοσοῦντα τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, ἐπισκοπῆς θείας, καὶ προνοίας τῆς παρὰ σοῦ, ἀξίωσον, μόνη Θεομῆτορ, ὡς ἀγαθὴ ἀγαθοῦ τε λοχεύτρια. ᾨδὴ γ' Ὁ Εἱρμὸς

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Οὐρανίας ἁψῖδος, ὀροφουργὲ Κύριε, καὶ τῆς Ἐκκλησίας δομῆτορ, σύ με στερέωσον, ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ σῇ, τῶν ἐφετῶν ἡ ἀκρότης, τῶν πιστῶν τὸ στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε. Προστασίαν καὶ σκέπην, ζωῆς ἐμῆς τίθημι, Σέ, Θεογεννῆτορ, Παρθένε, σύ με κυβέρνησον, πρὸς τὸν λιμένα σου, τῶν ἀγαθῶν ἡ αἰτία, τῶν πιστῶν τὸ στήριγμα, μόνη πανύμνητε. Ἱκετεύω, Παρθένε, τὸν ψυχικὸν τάραχον, καὶ τῆς ἀθυμίας τὴν ζάλην, διασκεδάσαι μου· σὺ γάρ, Θεόνυμφε, τὸν ἀρχηγὸν τῆς γαλήνης, τὸν Χριστὸν ἐκύησας, μόνη πανάχραντε. Δόξα...

Εὐεργέτην τεκοῦσα, τὸν τῶν καλῶν αἴτιον, τῆς

Ἀπολαύοντες, Πάναγνε, τῶν σῶν δωρημάτων

εὐεργεσίας τὸν πλοῦτον, πᾶσιν ἀνάβλυσον·

εὐχαριστήριον, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον, οἱ

πάντα γὰρ δύνασαι, ὡς δυνατὸν ἐν ἰσχύϊ, τὸν

γινώσκοντές σε Θεομήτορα.

Χριστὸν κυήσασα, Θεομακάριστε. Καὶ νῦν....

Καὶ νῦν... Οἱ ἐλπίδα καὶ στήριγμα, καὶ τῆς σωτηρίας τεῖχος

Χαλεπαῖς ἀρρωστίαις, καὶ νοσεροῖς πάθεσιν,

ἀκράδαντον, κεκτημένοι σε, Πανύμνητε,

ἐξεταζομένῳ, Παρθένε, σύ μοι βοήθησον· τῶν

δυσχερείας πάσης, ἐκλυτρούμεθα.

ἰαμάτων γάρ, ἀνελλιπῆ σε γινώσκω, θησαυρόν,

ᾨδὴ ε'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Πανάμωμε, τὸν ἀδαπάνητον.

Φώτισον ἡμᾶς, τοῖς προστάγμασί σου, Κύριε,

Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου,

καὶ τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ, τὴν σὴν

Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ

εἰρήνην, παράσχου ἡμῖν, φιλάνθρωπε.

καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ

Ἔμπλησον, Ἁγνή, εὐφροσύνης τὴν καρδίαν

προστασίαν.

μου, τὴν σὴν ἀκήρατον διδοῦσα χαράν, τῆς εὐφροσύνης, ἡ γεννήσασα τὸν αἴτιον.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε,

Λύτρωσαι ἡμᾶς, ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή, ἡ

ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ

αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν, καὶ τὴν εἰρήνην, τὴν

ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν.

Κάθισμα Ἦχος β'

Δόξα...

Τὰ ἄνω ζητῶν

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Λῦσον τὴν ἀχλύν, τῶν πταισμάτων μου,

Πρεσβεία θερμή, καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον,

Θεόνυμφε, τῷ φωτισμῷ τῆς σῆς λαμπρότητος, ἡ

ἐλέους πηγή, τοῦ κόσμου καταφύγιον, ἐκτενῶς

φῶς τεκοῦσα, τὸ θεῖον καὶ προαιώνιον.

βοῶμέν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον,

Καὶ νῦν...

καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἡ μόνη ταχέως

Ἴασαι Ἁγνή, τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν,

προστατεύουσα.

ἐπισκοπῆς σου ἀξιώσασα, καὶ τὴν ὑγείαν, τῇ

ᾨδὴ δ'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Εἰσακήκοα, Κύριε, τῆς οἰκονομίας σου τὸ

πρεσβείᾳ σου παράσχου μοι. ᾨδὴ ς'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

μυστήριον, κατενόησα τὰ ἔργα σου, καὶ

Τὴν δέησιν ἐκχεῶ πρὸς Κύριον, καὶ αὐτῷ

ἐδόξασά σου τὴν Θεότητα.

ἀπαγγελῶ μου τὰς θλίψεις, ὅτι κακῶν ἡ ψυχή

Τῶν παθῶν μου τὸν τάραχον, ἡ τὸν

μου ἐπλήσθη, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾍδῃ

κυβερνήτην τεκοῦσα Κύριον, καὶ τὸν κλύδωνα

προσήγγισε, καὶ δέομαι ὡς Ἰωνᾶς· Ἐκ φθορᾶς, ὁ

κατεύνασον, τῶν ἐμῶν πταισμάτων,

Θεὸς με ἀνάγαγε.

Θεονύμφευτε.

Θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ὡς ἔσωσεν, ἑαυτὸν

Εὐσπλαγχνίας τὴν ἄβυσσον, ἐπικαλουμένῳ τῆς

ἐκδεδωκὼς τῷ θανάτῳ, τὴν τῇ φθορᾷ καὶ

σῆς παράσχου μοι, ἡ τὸν εὔσπλαγχνον

θανάτῳ μου φύσιν, κατασχεθεῖσαν, Παρθένε,

κυήσασα, καὶ Σωτῆρα πάντων, τῶν ὑμνούντων

δυσώπησον, τὸν Κύριόν σου καὶ Υἱόν, τῆς

σε.

ἐχθρῶν κακουργίας με ῥύσασθαι. Δόξα...

Προστάτιν σε τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι, καὶ φρουρὰν ἀσφαλεστάτην, Παρθένε, τῶν πειρασμῶν

διαλύουσαν ὄχλον, καὶ ἐπηρείας δαιμόνων

κώνῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν,

ἐλαύνουσαν, καὶ δέομαι διαπαντός, ἐκ φθορᾶς

ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ

τῶν παθῶν μου ῥυσθῆναί με.

ἀφειρωτῶν του

Δόξα... Ὡς τεῖχος καταφυγῆς κεκτήμεθα, καὶ ψυχῶν σε

ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3) Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ των δούλων

παντελῆ σωτηρίαν, καὶ πλατυσμὸν ἐν ταῖς

του Θεοῦ, (ὀνόματα).

θλίψεσι, Κόρη, καὶ τῷ φωτί σου ἀεὶ ἀγαλλόμεθα·

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις,

Ὧ Δέσποινα, καὶ νῦν ἡμᾶς, τῶν παθῶν καὶ

καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν,

κινδύνων διάσωσον.

τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ

Καὶ νῦν... Ἐν κλίνῃ νῦν ἀσθενῶν κατάκειμαι, καὶ οὐκ ἔστιν

Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων.Ἀμήν.

ἴασις τῇ σαρκί μου, ἀλλ' ἡ Θεὸν καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου, καὶ τὸν λυτῆρα τῶν νόσων κυήσασα,

Κάθισμα Ἦχος β'

σοῦ δέομαι τῆς ἀγαθῆς, ἐκ φθορᾶς νοσημάτων

Τὰ ἄνω ζητῶν

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ἀνάστησον.

Πρεσβεία θερμή, καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον,

Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου,

ἐλέους πηγή, τοῦ κόσμου καταφύγιον, ἐκτενῶς

Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ

βοῶμέν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον,

καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ

καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἡ μόνη ταχέως

προστασίαν.

προστατεύουσα.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον

ᾨδὴ δ'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν

Εἰσακήκοα, Κύριε, τῆς οἰκονομίας σου τὸ

τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν

μυστήριον, κατενόησα τὰ ἔργα σου, καὶ

παρρησίαν.

ἐδόξασά σου τὴν Θεότητα.

Ἱερεὺς

Τῶν παθῶν μου τὸν τάραχον, ἡ τὸν

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου,

κυβερνήτην τεκοῦσα Κύριον, καὶ τὸν κλύδωνα

δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ

κατεύνασον, τῶν ἐμῶν πταισμάτων,

ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Θεονύμφευτε.

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του

Εὐσπλαγχνίας τὴν ἄβυσσον, ἐπικαλουμένῳ τῆς

Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεινός) καὶ πάσης

σῆς παράσχου μοι, ἡ τὸν εὔσπλαγχνον

της ἐν Χριστῷ

κυήσασα, καὶ Σωτῆρα πάντων, τῶν ὑμνούντων

ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

σε.

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης,

Δόξα...

ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως,

Ἀπολαύοντες, Πάναγνε, τῶν σῶν δωρημάτων

συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των

εὐχαριστήριον, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον, οἱ

ἁμαρτιῶν των δούλων του

γινώσκοντές σε Θεομήτορα.

Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (

Καὶ νῦν...

Οἱ ἐλπίδα καὶ στήριγμα, καὶ τῆς σωτηρίας τεῖχος

ἐλαύνουσαν, καὶ δέομαι διαπαντός, ἐκ φθορᾶς

ἀκράδαντον, κεκτημένοι σε, Πανύμνητε,

τῶν παθῶν μου ῥυσθῆναί με.

δυσχερείας πάσης, ἐκλυτρούμεθα.

Δόξα... Ὡς τεῖχος καταφυγῆς κεκτήμεθα, καὶ ψυχῶν σε

ᾨδὴ ε'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

παντελῆ σωτηρίαν, καὶ πλατυσμὸν ἐν ταῖς

Φώτισον ἡμᾶς, τοῖς προστάγμασί σου, Κύριε,

θλίψεσι, Κόρη, καὶ τῷ φωτί σου ἀεὶ ἀγαλλόμεθα·

καὶ τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ, τὴν σὴν

Ὧ Δέσποινα, καὶ νῦν ἡμᾶς, τῶν παθῶν καὶ

εἰρήνην, παράσχου ἡμῖν, φιλάνθρωπε.

κινδύνων διάσωσον. Καὶ νῦν...

Ἔμπλησον, Ἁγνή, εὐφροσύνης τὴν καρδίαν

Ἐν κλίνῃ νῦν ἀσθενῶν κατάκειμαι, καὶ οὐκ ἔστιν

μου, τὴν σὴν ἀκήρατον διδοῦσα χαράν, τῆς

ἴασις τῇ σαρκί μου, ἀλλ' ἡ Θεὸν καὶ Σωτῆρα τοῦ

εὐφροσύνης, ἡ γεννήσασα τὸν αἴτιον.

κόσμου, καὶ τὸν λυτῆρα τῶν νόσων κυήσασα, σοῦ δέομαι τῆς ἀγαθῆς, ἐκ φθορᾶς νοσημάτων

Λύτρωσαι ἡμᾶς, ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή, ἡ

ἀνάστησον.

αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν, καὶ τὴν εἰρήνην, τὴν

Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων, τοὺς δούλους σου,

πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν.

Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεόν, εἰς σὲ

Δόξα...

καταφεύγομεν, ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ

Λῦσον τὴν ἀχλύν, τῶν πταισμάτων μου,

προστασίαν.

Θεόνυμφε, τῷ φωτισμῷ τῆς σῆς λαμπρότητος, ἡ

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον

φῶς τεκοῦσα, τὸ θεῖον καὶ προαιώνιον.

ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν

Καὶ νῦν...

τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν

Ἴασαι Ἁγνή, τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν,

παρρησίαν.

ἐπισκοπῆς σου ἀξιώσασα, καὶ τὴν ὑγείαν, τῇ

Ἱερεὺς

πρεσβείᾳ σου παράσχου μοι.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου,

ᾨδὴ ς'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τὴν δέησιν ἐκχεῶ πρὸς Κύριον, καὶ αὐτῷ ἀπαγγελῶ μου τὰς θλίψεις, ὅτι κακῶν ἡ ψυχή

δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3) Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του

μου ἐπλήσθη, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾍδῃ

Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεινός) καὶ πάσης

προσήγγισε, καὶ δέομαι ὡς Ἰωνᾶς· Ἐκ φθορᾶς, ὁ

της ἐν Χριστῷ

Θεὸς με ἀνάγαγε.

ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ὡς ἔσωσεν, ἑαυτὸν

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης,

ἐκδεδωκὼς τῷ θανάτῳ, τὴν τῇ φθορᾷ καὶ

ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως,

θανάτῳ μου φύσιν, κατασχεθεῖσαν, Παρθένε,

συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των

δυσώπησον, τὸν Κύριόν σου καὶ Υἱόν, τῆς

ἁμαρτιῶν των δούλων του

ἐχθρῶν κακουργίας με ῥύσασθαι.

Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων

Προστάτιν σε τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι, καὶ φρουρὰν

χριστιανῶν, των

ἀσφαλεστάτην, Παρθένε, τῶν πειρασμῶν

κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (

διαλύουσαν ὄχλον, καὶ ἐπηρείας δαιμόνων

κώνῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν,

ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ

ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου

ἀφειρωτῶν του

τοῦ πατρός σου, καὶ

ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου.

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ των δούλων του Θεοῦ, (ὀνόματα).

Τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεὰ καὶ γενεὰ μνησθήσομαι.

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις,

Ἱερεὺς Καὶ ὑπέρ του καταξιωθῆναι ἡμᾶς της

καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν,

ἀκροάσεως του

τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν

ἁγίου Εὐαγγελίου, Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν ἱκετεύ

καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων.Ἀμήν.

σωμεν.

Κοντάκιον Ἦχος β' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Χορὸς Κύριε, ἐλέησον (γ').

Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε,

Ἱερεὺς Σοφία. Ὀρθοῖ, ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου

μεσιτεία πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετε. Μὴ

Εὐαγγελίου.

παρίδῃς ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς, ἀλλὰ

Ἱερεὺς Εἰρήνη πᾶσι.

πρόφθασον, ὡς ἀγαθή, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν,

Χορὸς Καὶ τῶ Πνεύματί σου.

τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι· Τάχυνον εἰς

Ἱερεὺς Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν ἁγίου Εὐαγγελίου...

πρεσβείαν, καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ

Ἱερεὺς Πρόσχωμεν.

προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σε.

Χορὸς Δόξα σοί, Κύριε, δόξα σοί.

Α' Ἀντίφωνον Ἦχος δ'

Ἀναστάσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς, εἰς

Ἐκ νεότητός μου, πολλὰ πολεμεῖ μὲ πάθη, ἀλλ'

πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον

αὐτὸς ἀντιλαβοῦ, καὶ σῶσον,

Ζαχαρίου, καὶ ἠσπάσατο τήν Ἐλισάβετ, καὶ

Σωτήρ μου. (δίς)

ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν

Οἱ μισοῦντες Σιών, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου,

τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλία

ὦς χόρτος γάρ, πυρὶ

αὐτῆς, καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ

ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι. (δίς)

Ἐλισάβετ, καὶ ἀνεφώνησε φωνὴ μεγάλη, καὶ

Δόξα...

εἶπεν, Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, καὶ

Ἁγίω Πνεύματι, πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται,

εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, καὶ

καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται

πόθεν μοὶ τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου

τὴ Τριαδικὴ μονάδι, ἱεροκρυφίως.

μου πρὸς με; ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ

Καὶ νύν...

ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὤτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν

Ἁγίω Πνεύματι, ἀναβλύζει

ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλία μου, καὶ

τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα,

μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοὶς

ἀρδεύοντα ἅπασαν τὴν κτίσιν, πρὸς ζωογονίαν.

λελαλημένοις αὐτὴ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε

Προκείμενον

Μαριάμ, Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, καὶ

Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός

ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμα μου ἐπὶ τῶ Θεῷ τῶ

σου ἐν πάσῃ γενεὰ καὶ γενεά.

σωτήρι μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν

Στίχ. Ακουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε,

τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γάρ, ἀπὸ τοῦ νὺν

καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ

μακαριούσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. ὅτι ἐποίησέ μοὶ

μεγάλεία ὁ δυνατός, καὶ ἅγιον τὸ τὸ ὄνομα

παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ

αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτὴ ὡσεὶ μῆνας

ἀειπαρθένου Μαρίας: δυνάμει του τιμίου καὶ

τρεῖς, καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις των τιμίων

Δόξα... Ἦχος β'

ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις του

Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριὰς ἡ ἐν Μονάδι,

τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου προδρόμου καὶ

ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

βαπτιστοῦ Ἰωάννου, των ἁγίων, ἐνδόξων, καὶ

Καὶ νύν...

πανευφήμων Ἀποστόλων. των ἐν ἁγίοις

Ταὶς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον,

Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ

ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου του

Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός

Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου καὶ Ἰωάννου

σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου

του Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου,

ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ἰωάννου του Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν

Ἦχος πλ. β' Ὅλην ἀποθέμενοι

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ἀλεξανδρείας: Νικολάου του ἐν Μύροις της Λυκίας, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος,

Μὴ καταπιστεύσῃς με, ἀνθρωπίνη προστασία,

καὶ Νεκταρίου της Πενταπόλεως, των

Παναγία δέσποινα, ἀλλὰ δέξαι δέησιν, τοῦ

θαυματουργῶν. των ἁγίων ἐνδόξων

ἱκέτου σου· θλίψις γὰρ ἔχει με, φέρειν οὐ

μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου,

δύναμαι, τῶν δαιμόνων τὰ τοξεύματα, σκέπην

Δημητρίου του Μυροβλύτου, Θεοδώρου του

οὐ κέκτημαι, οὐδὲ ποῦ προσφύγω ὁ ἄθλιος,

Τήρωνος, καὶ Θεοδώρου του Στρατηλάτου καὶ

πάντοθεν πολεμούμενος, καὶ παραμυθίαν οὐκ

Μηνᾶ του θαυμαρτουργοῦ, των ἱερομαρτύρων

ἔχω πλήν σου· Δέσποινα τοῦ κόσμου, ἐλπὶς καὶ

Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου: των ἁγίων,

προστασία τῶν πιστῶν, μή μου παρίδῃς τὴν

ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας,

δέησιν, τὸ συμφέρον ποίησον.

Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Κυριακῆς Φωτηνής,

Ἕτερα Θεοτοκία

Μαρίνης: Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης: των ἁγίων

Οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ σοί, κατῃσχυμένος ἀπὸ

ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, των ὁσίων

σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνὴ Παρθένε Θεοτόκε, ἀλλ'

καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (ναοῦ), των

αἰτεῖται τὴν χάριν, καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα,

ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ

πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως.

Ἄννης, (ἡμέρας), καὶ πάντων σου των Ἁγίων.

Μεταβολὴ τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγὴ τῶν

ἱκετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον

ἀσθενούντων ὑπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε,

ἡμῶν των ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καὶ

σῷζε πόλιν καὶ λαόν, τῶν πολεμουμένων ἡ

ἐλέησον ἡμᾶς.

εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη

Χορὸς Κύριε, ἐλέησον (ιβ')

προστασία τῶν πιστῶν.

Ἱερεὺς Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοίς, καὶ φιλανθρωπία

Ἱερεὺς Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου, καὶ

του μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ οὐ εὐλογητὸς εἰ,

εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου: ἐπίσκεψαι τὸν

σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῶ καὶ ζωοποίω σου

κόσμον σου ἐν ἐλέει καὶ οἰτιρμοίς: ὕψωσον

Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των

κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον

αἰώνων. Χορὸς Ἀμήν.

ἐφ ἡμᾶς τὰ ἐλέη σου τὰ πλούσια: πρεσβείαις της

ᾨδὴ ζ'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας, καταντήσαντες Παῖδες ἐν

Τῶν πειρασμῶν σὺ τὰς προσβολὰς ἐκδιώκεις,

Βαβυλῶνι ποτέ, τῇ πίστει τῆς Τριάδος, τὴν

καὶ παθῶν τὰς ἐφόδους Παρθένε· ὅθεν σε

φλόγα τῆς καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες· Ὁ

ὑμνοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητὸς εἶ.

ᾨδὴ θ'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τὴν ἡμῶν σωτηρίαν, ὡς ἠθέλησας Σῶτερ,

Κυρίως Θεοτόκον, σὲ ὁμολογοῦμεν, οἱ διὰ σοῦ

οἰκονομήσασθαι, ἐν μήτρᾳ τῆς Παρθένου, κατῴ

σεσωσμένοι, Παρθένε ἁγνή, σὺν Ἀσωμάτων

κησας τῷ κόσμῳ, ἣν προστάτιν ἀνέδειξας· Ὁ

χορείαις, σὲ μεγαλύνοντες.

τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητός εἶ.

Ῥοήν μου τῶν δακρύων, μὴ ἀποποιήσῃς, ἡ τὸν

Θελητὴν τοῦ ἐλέους, ὃν ἐγέννησας, Μῆτερ ἁγνὴ

παντὸς ἐκ προσώπου πᾶν δάκρυον, ἀφῃρηκότα

δυσώπησον, ῥυσθῆναι τῶν πταισμάτων, ψυχῆς

Παρθένε, Χριστὸν κυήσασα.

τε μολυσμάτων, τοὺς ἐν πίστει κραυγάζοντας· Ὁ

Χαρᾶς μου τὴν καρδίαν, πλήρωσον, Παρθένε,

τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητὸς εἶ.

ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα, τῆς

Δόξα...

ἁμαρτίας τὴν λύπην, ἐξαφανίσασα.

Θησαυρὸν σωτηρίας, καὶ πηγὴν ἀφθαρσίας, τὴν

Λιμὴν καὶ προστασία, τῶν σοὶ προσφευγόντων,

σὲ κυήσασαν, καὶ πύργον ἀσφαλείας, καὶ θύραν

γενοῦ Παρθένε, καὶ τεῖχος ἀκράδαντον,

μετανοίας, τοῖς κραυγάζουσιν ἔδειξας· Ὁ τῶν

καταφυγή τε καὶ σκέπη, καὶ ἀγαλλίαμα.

Πατέρων ἡμῶν Θεός, εὐλογητὸς εἶ. Καὶ νῦν...

Δόξα... Φωτός σου ταῖς ἀκτῖσι, λάμπρυνον, Παρθένε, τὸ

Σωμάτων μαλακίας, καὶ ψυχῶν ἀρρωστίας,

ζοφερὸν τῆς ἀγνοίας διώκουσα, τοὺς εὐσεβῶς

Θεογεννήτρια, τῶν πόθῳ προσιόντων, τῇ σκέπῃ

Θεοτόκον, σὲ καταγγέλλοντας.

σου τῇ θείᾳ, θεραπεύειν ἀξίωσον, ἡ τὸν Σωτῆρα Χριστόν, ἡμῖν ἀποτεκοῦσα. ᾨδὴ η'

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τὸν Βασιλέα τῶν οὐρανῶν, ὃν ὑμνοῦσι στρατιαὶ τῶν Ἀγγέλων, ὑμνεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς

Καὶ νῦν... Κακώσεως ἐν τόπῳ, τῷ τῆς ἀσθενείας, ταπεινωθέντα, Παρθένε, θεράπευσον, ἐξ ἀρρωστίας εἰς ῥῶσιν, μετασκευάζουσα. Μεγαλυνάρια

πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ἄξιόν ἐστιν ὦς ἀληθῶς,

Τοὺς βοηθείας τῆς παρὰ σοῦ δεομένους, μὴ

μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον

παρίδῃς Παρθένε, ὑμνοῦντας, καὶ

καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

ὑπερυψοῦντάς σε, Κόρη, εἰς αἰῶνας.

Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ

Τῶν ἰαμάτων τὸ δαψιλές, ἐπιχέεις τοῖς πιστῶς

ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ,

ὑμνοῦσί σε Παρθένε, καὶ ὑπερυψοῦσι τὸν

τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν,

ἄφραστόν σου τόκον.

τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Δόξα...

Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν,

Τὰς ἀσθενείας μου τῆς ψυχῆς ἰατρεύεις, καὶ

καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν,

σαρκὸς τὰς ὀδύνας, Παρθένε, ἵνα σε δοξάζω

τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας,

τὴν Κεχαριτωμένην.

τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου, ὕμνοις τιμήσωμεν.

Καὶ νύν...

Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, ἀσθενεῖ τὸ σῶμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή,

πρὸς σὲ καταφεύγω τὴν Κεχαριτωμένην,

καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ

ἐλπὶς ἀπηλπισμένων, σὺ μοὶ βοήθησον.

ῥύσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Δέσποινα καὶ μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ,

Ἦχος πλ. β'

δέξαι παρακλήσεις, ἀναξίων σῶν ἱκετῶν,

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς,

ἵνα μεσιτεύσης πρὸς τὸν ἐκ σοῦ τεχθέντα.

πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες,

Ὧ Δέσποινα, τοῦ κόσμου γενοῦ μεσίτρια.

ταύτην σοὶ τὴν ἱκεσίαν, ὦς Δεσπότη, οἱ

Ψάλλομεν προθύμως σοὶ τὴν ὠδήν,

ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλεῆσον ἡμᾶς.

νὺν τὴ πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικῶς,

Δόξα...

μετὰ τοῦ Προδρόμου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων,

Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν,

δυσώπει, Θεοτόκε, τοῦ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς.

μὴ ὀργισθὴς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθὴς

Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν,

τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, ἀλλ' ἐπίβλεψον καὶ νύν,

τῶν μὴ προσκυνούντων, τὴν εἰκόνα σου

ὦς εὔσπλαγχνος, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθ

τὴν σεπτήν, τὴν ἱστορηθεῖσαν, ὑπὸ τοῦ

ρῶν ἡμῶν, σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, καὶ

ἀποστόλου, Λουκᾶ ἱερωτάτου, τὴν Ὁδηγήτριαν.

ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου, καὶ τὸ

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί,

ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ

Καὶ νύν...

Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου,

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν,

ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ, μὴ

Τρισάγιον

ἀστοχήσωμεν,

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος,

ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ εἶ

ἐλέησον ἡμᾶς. (γ')

ἡ σωτρηρία τοῦ γένους τῶνχριστιανῶν.

Δόξα... Καὶ νύν...

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου,

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς.

δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε,

Κύριε, ἱλάσθητι ταὶς ἁμαρτίαις ἡμῶν.

ἐλέησον. (3)

Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν.

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου

Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3) Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων

Δόξα... Καὶ νύν...

τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν,

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοίς, ἁγιασθήτω τὸ

τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ

ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου,

πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ

γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὦς ἐν οὐρανῷ, καὶ

ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε,

ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ

ἐλέησον. (3) Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα). Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν

ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὦς καὶ

Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν

ἡμεῖς ἀφίεμεν τοὶς ὀφειλέταις ἡμῶν,

καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου

θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ

μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπὸ πταισμάτων

καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ

πολλῶν, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ὅθεν σοὶ

φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί,

προσπίπτομεν, Ῥύσαι πάσης περιστάσεως τοὺς

διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ'

δούλους σου.

ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς

Ὅμοιον

ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι

Πάντων θλιβομένων ἡ χαρά, καὶ ἀδικουμένων

ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

προστάτις, καὶ πενομένων τροφή, ξένων τε

Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν

παράκλησις, καὶ βακτηρία τυφλῶν, ἀσθενούντων

Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν,

ἐπίσκεψις, καταπονουμένων σκέπη καὶ ἀντίληψις,

καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

καὶ ὀρφανῶν βοηθός, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου,

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν

σὺ ὑπάρχεις, Ἄχραντε, σπεῦσον, δυσωποῦμεν, ῥύσασθαι τοὺς δούλους σου.

θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν,

Ἦχος πλ. δ'

Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον

Δέσποινα, πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου,

ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ

θλίψεως. Ἦχος β'

τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ

τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Κατὰ τὴν περίοδον τοῦ 15 Αὐγούστου εἴθισται ἵνα

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς

ψάλλωνται, ἀντὶ τῶν ἀνωτέρω Θεοτοκίων, τὰ

παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός,

ἑπόμενα Ἐξαποστειλάρια.

δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων

Ἦχος γ' Ὁ οὐρανὸν τοῖς ἄστροις

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου

Ἀπόστολοι ἐκ περάτων, συναθροισθέντες ἐνθάδε,

Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων,

Γεθσημανὴ τῶ χωρίω, κηδεύσατέ μου τὸ σῶμα, καὶ

ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων

σύ, Υἱὲ καὶ Θεέ μου, παράλαβέ μου τὸ πνεῦμα.

ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ

Ὁ γλυκασμὸς τῶν Ἀγγέλων, τῶν θλιβομένων ἡ χαρά,

θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ

χριστιανῶν ἡ προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου,

δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς

ἀντιλαβοῦ μου καὶ ῥύσαι, τῶν αἰωνίων βασάνων.

ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι

Καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω, πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν,

ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων

μή μου ἐλέγξη τὰς πράξεις, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων,

Θεός.

παρακαλῶ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοὶ ἐν τάχει. Ἦχος β' Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου

ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις, ἡλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα τοῦ Βασιλέως,

Πάντων προστατεύεις, Ἀγαθή, τῶν καταφευγόντων

ἀκατανόητον θαῦμα, πῶς γαλουχεῖς τὸν Δεσπότην;

ἐν πίστει τὴ κραταιά σου χειρί, ἄλλην γὰρ οὐκ ἔχομεν

Ἱερεὺς Δι' εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.

ἁμαρτωλοὶ πρὸς Θεόν, ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσιν, ἀεὶ

Μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας – Βάπτισμα – Χρίσμα Βάπτισμα: είναι μια θεοσύστατη τελετή κατά την οποία με την τριπλή κατάδυση στο νερό και ανάδυση και την επίκληση της Αγίας Τριάδοςαπαλλάσσεται ο βαπτιζόμενος από κάθε αμαρτία, αναγεννιέται πνευματικώς καιγίνεται μέλος του σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας. Το βάπτισμα είναι ένα Θεϊκό λουτρό που καθαρίζει από κάθε αμαρτία, απαλλάσσει από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος, καταργεί κάθε ενοχή, αφανίζει και θανατώνει το σώμα της αμαρτίας. Το βάπτισμα παρέχει στον άνθρωπο νέα ζωή, τον ζωοποιεί πνευματικά, τον καινοποιεί, δηλαδή τον κάνει καινούργιο, τον αναγεννά. Του παρέχει δεύτερη γέννηση, με το βάπτισμα συσσωματώνεται στο μυστικό σώμα του Χριστού, γίνεται μέλος της Εκκλησίας, γίνεται παιδί του Θεού, λαμβάνει την χάρη της υιοθεσίας. Χωρίς το βάπτισμα δεν μπορεί κανείς να εισέλθει στην ζωή της Εκκλησίας, δεν μπορεί να καταλάβει θέση στον οργανισμό της, είναι μυστήριο εισόδου, η είσοδος στην Εκκλησία, στην σωτηρία, στην αιώνια ζωή, προέρχονται μέσω αυτού. Το εν λόγο μυστήριο εικονίζει τον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού. Η καταβύθιση στο νερόεικονίζει την ταφή του Χριστού, ενώ η ανάδυση την ανάσταση του. Η έξοδος από την κολυμβήθρα σημαίνει έξοδο από τον τάφο, σημαίνει καινούργια αναστάσιμη ζωή, πνευματική αναγέννηση και ανακαίνιση. Εκείνο που αναδύεται από την κολυμβήθρα είναι καινή κτίσις, καινούργιο δημιούργημα. Χρίσμα: εννοούμε την θεοσύστατη εκείνη τελετή κατά την οποία χρίονται σταυροειδώς τα μέλη του βαπτισθέντος με Άγιο Μύρο και έτσι μεταδίδεται σε αυτόν το Άγιο Πνεύμα προς ενίσχυση, ανάπτυξη και τελείωση της αρξάμενης πνευματικής ζωής. Με το μυστήριο αυτό μεταδίδεται μυστηριωδώς το Άγιο Πνεύμα, η δύναμη, η δωρεά, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ή θα μπορούσαμε να πούμε ότι με το μυστήριο

αυτό σφραγίζεται ο άνθρωπος με το Άγιο Πνεύμα, γι’ αυτό και στη συγκεκριμένη στιγμή της χρίσεως ακούγεται η φράσις: σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου. Με το μυστήριο αυτό επαναλαμβάνεται στον κάθε βαπτισμένο το γεγονός της Πεντηκοστής, έχουμε δηλαδή μια επέκταση της Πεντηκοστής εις τους αιώνες. Το μυστήριο του Χρίσματος και του Βάπτισματος δεν επαναλαμβάνονται, είναι μυστήριαανεπανάληπτα. Η σφραγίδα του Χρίσματος εγχαράσσεται βαθιά και ανεξίτηλα στην ψυχή του χριομένου και τυπώνεται κατά τρόπο ανεξάλειπτο. Οι τυχόν αμαρτίες που θα διαπράξει ο Χριστιανός δεν το εξουδετερώνουν, όπως ακριβώς και τα σύννεφα εμπρός στον ήλιο δεν τον εξουδετερώνουν, αλλά δεν του επιτρέπουν τη φανέρωση, οι αμαρτίες το καθιστούν ανενέργητο. Βάπτισμα και Χρίσμα Για να εισέλθει κανείς στην Χριστιανική εκκλησία, για να κεντριστεί στην καλλιέλαιο, που είναι το σώμα του Χριστού, χρειάζεται να σφραγιστεί με τα μυστήρια του βαπτίσματος και του Χρίσματος. Περί των δυο αυτών μυστηριακών τελετών, κυκλοφορούν από τα στόματα των αιρετικών πολλές λανθασμένες ιδέες. Χρειάζεται λοιπόν για τα δυο αυτά βασικά μυστήρια της Εκκλησίας, να πούμε λίγα λόγια ώστε και οι Ορθόδοξες θέσεις να τονιστούν και οι απόψεις των αιρετικών να αποδειχθούν λανθασμένες και αντίθετες προς την Αγία Γραφή. Αρχίζουμε με το μυστήριο του βαπτίσματος. Για εμάς το βάπτισμα είναι μια θεοσύστατος τελετή κατά την οποία με την τριπλή κατάδυση στο ύδωρ και ανάδυση και την αντίστοιχο επίκληση της Αγίας Τριάδος απαλλάσσεται ο βαπτιζόμενος από κάθε αμαρτία, αναγεννάτε πνευματικώς και καθίσταται μέλος του σώματος του Χριστού της Εκκλησίας. Το βάπτισμα είναι ένα θεϊκό λουτρό που

καθαρίζει από κάθε αμαρτία, απαλλάσσει από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος, καταργεί κάθε ενοχή, αφανίζει και θανατώνει το σώμα της αμαρτίας. Το βάπτισμα παρέχει στον άνθρωπο νέα ζωή, τον ζωοποιεί πνευματικά, τον καινοποιεί, τον κάνει καινούργιο, τον αναγεννά. Του παρέχει δευτέρα γέννηση, με το βάπτισμα συσσωματώνεται στο μυστικό σώμα του Χριστού, γίνεται μέλος της Εκκλησίας, γίνεται τέκνο του Θεού λαμβάνει την χάρη της υιοθεσίας. Χωρίς το βάπτισμα δεν μπορεί κανείς να εισέλθει στην ζωή της Εκκλησίας, δεν μπορεί να καταλάβει θέση στον οργανισμό της, είναι μυστήριον εισόδου, η είσοδος στην Εκκλησία, στην σωτηρία, στην αιώνια ζωή προέρχονται μέσω αυτού. Βάπτισμα κλείς ουρανών βασιλείας, Άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος. Το εν λόγο μυστήριο εικονίζει τον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού. Η καταβύθιση στο ύδωρ του βαπτιστηρίου εικονίζει την ταφή του Χριστού, ενώ η ανάδυση την ανάσταση του. Η έξοδος από την κολυμβήθρα σημαίνει έξοδο από τον τάφο, σημαίνει καινούργια αναστάσιμη ζωή, πνευματική αναγέννηση και ανακαίνιση. Εκείνο που αναδύεται από την κολυμβήθρα είναι καινή κτίσις, καινούργιο δημιούργημα, βάπτισμα τοίνυν εστίν, σημειώνει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, αμαρτιών κάθαρσις, ανακαινισμού και αναγεννήσεως αιτία. Όπως ο Ιησούς πέθανε έχοντας στους ώμους του τις αμαρτίες όλου του κόσμου, ώστε αφού θανατώσει την αμαρτία να αναστηθεί εν δικαιοσύνη, έτσι και εσύ, αφού καταβείς στο ύδωρ και τρόπον τινά ταφείς μέσα σε αυτό, όπως ετάφη ο Χριστός, εγείρεσαι πάλι και περιπατείς σε καινούργια ζωή, Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων 3η Κατήχησις. Με το βάπτισμα απαλλάσσεται ο άνθρωπος από το σκοτάδι και ενδύεται το φως, η ψυχή πλημμυρίζει από φως, είναι λαμπρότης ψυχών, σκότους κατάλυσις και φωτός

μετουσία, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Λόγος 40ος. Γι' αυτό στην αρχαία εκκλησία ονομαζόταν και φώτισμα. Άλλο χαρακτηριστικό του μυστηρίου αποτελεί το ότι είναι ένα, μοναδικό και ανεπανάληπτο, δεν ανήκει στα επαναλαμβανόμενα μυστήρια. Αυτή είναι η θέσις των Ορθοδόξων ως προς το βάπτισμα. Πρέπει όμως εν συνεχεία να την κατοχυρώσουμε με Αγιογραφικά χωρία, ώστε να μπορούμε να αποκρούομε τον κάθε αιρετικό που θα θελήσει να την παρουσιάσει σαν αντιγραφική. Βασικότατο χωρίο για το βάπτισμα είναι αυτό που υπάρχει στο τέλος του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κη'19 Εδώ φαίνεται πιο καθαρά και από τον Ήλιο ότι το βάπτισμα πρέπει να γίνεται στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Το επόμενο εδάφιο δηλώνει καθαρά ότι το βάπτισμα είναι αναγκαίο στην σωτηρία, πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται. Μαρκ. ιστ’16 Η αναγκαιότης του μυστήριου στην σωτηρία παρουσιάζεται πιο κατηγορηματικά στο Ιωάννης γ’ 5. Ο στίχος έχει ληφθεί από τον διάλογο του Κυρίου με τον Νικόδημο, ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ύδωρ και πνεύμα σημαίνει βάπτισμα και στον Ιορδάνη στην βάπτιση του Χριστού είχαμε ύδωρ και πνεύμα. Ου δύναται, δε μπορεί να εισέλθει κανείς στην Βασιλεία του Θεού, στην περιοχή δηλαδή της σωτηρίας, εάν δεν έχει βαπτιστεί. Ότι το βάπτισμα παρέχει άφεση αμαρτιών φαίνεται ολοκάθαρα στην ομιλία που έκανε ο Απόστολος Πέτρος κατά την ημέρα της

Πεντηκοστής, τον ερωτούν οι Ισραηλίτες τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε; Και τους απαντά: μετανοήσατε, καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ λήψεσθε τὴν δωρεὰν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πραξ β’38. Η ίδια αλήθεια υπογραμμίζεται και στο Πράξεις, το 22 κεφάλαιο στίχος 16, όπου ο Ανανίας λέγει προς τον Σαύλον τον μετέπειτα Παύλον, αναστας βάπτισε και απόλουσε τας αμαρτίας σου, σήκω να βαπτιστείς και να λουστείς από τις αμαρτίες σου. Και ενώ τα χωρία έχουν τόση διαύγεια, οι διάφοροι αιρετικοί, όπως οι μάρτυρες του Ιεχωβά, υποστηρίζουν με φανατισμό ότι το βάπτισμα δεν είναι μυστήριο και δεν παρέχει κατά μυστηριακό τρόπο άφεση αμαρτιών, αλλά απλώς είναι μια τελετή με συμβολικό χαρακτήρα. Σαν τι άλλο έπρεπε να έγραφε η Βίβλος για να δείξει ότι το βάπτισμα καθαρίζει και λούζει από τις αμαρτίες; Για τους αιρετικούς δυστυχώς έχουν εδώ θέση τα λόγια το προφήτου Ησαΐα,βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε. Η πιο παράδοξη τύφλωση… Στο όγδοο κεφάλαιο των Πράξεων στίχοι 36-38 όχι μόνο γίνεται λόγος για το βάπτισμα, αλλά φαίνεται καθαρά η ύπαρξις βαπτισματικής τελετουργίας. Πριν δε βαπτισθεί ο Ευνούχος από τον Ευαγγελιστή, πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Κλασσικό χωρίο είναι το Ρωμαίους στ' 3-8 όπου το βάπτισμα παρουσιάζεται σαν ξεχωριστό και ιδιότυπο μυστήριο που κάνει τον άνθρωπο κοινωνό του θανάτου και της αναστάσεως του Χριστού. Η καταβύθισις στο ύδωρ αντιστοιχεί προς τον θάνατο και ενταφιασμό του Χριστού, ενώ η ανάδυσις προς την ανάσταση. Η φράσις είναι σαφής ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, σύμφυτοι,

εικόνα από φυτά που έχουν συμφυΐα, ένωσις στην βλάστηση και ανάπτυξη τους, ομοίωμα του θανάτου του Χριστού. Αυτός ο αξιοπρόσεκτος χαρακτηρισμός αφορά το βάπτισμα και στον 8ο στίχο απεθάνομεν συν Χριστώ, έχουμε ταυτισμό του βαπτίσματος με τον θάνατο του Κυρίου. Ο αναστάσιμος χαρακτήρας δηλώνεται στον στίχο 4, ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν, ότι παλαιό και αμαρτωλό καταργήθηκε και θανατώθηκε μέσα στο ύδωρ του βαπτιστηρίου. Ίδιες αλήθειες τονίζονται στα χωρία Κολοσσαείς γ’11-12. Δεν το αναλύουμε εδώ, θα το αναλύσουμε άλλη φορά ομιλώντας περί >> Νηπιοβαπτισμού <<. Σημειώνουμε μόνο τα δυο χαρακτηριστικά ρήματα του, συνθάπτομαι, συνεγείρομαι, μετά του Χριστού. Δηλαδή στο βάπτισμα κατά τρόπο ανεξιχνίαστο και μυστηριακό, ζει ο άνθρωπος τον Σταυρό, την ταφή και την ανάσταση του Χριστού και λαμβάνει την λύτρωση και την χάρη που πηγάζει από το Σταυρό και την Ανάσταση, απολυτρώνεται από κάθε του ενοχή και αμαρτία όπως φαίνεται και στο επόμενο εδάφιο, οὔτε πλεονέκται, ομιλεί ο Απόστολος Παύλος, οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι καὶ ταῦτά τινες ἦτε·(ήσασταν) ἀλλὰ ἀπελούσασθε, ἀλλὰ ἡγιάσθητε, ἀλλὰ ἐδικαιώθητε. Α’ Κορινθίους στ’10-11. Το ἀπελούσασθε αναφέρεται στο βάπτισμα. Με το μυστήριο πλένεται, καθαρίζεται πλήρως, απολλούεται ο άνθρωπος και απαλλάσσεται από κάθε ρύπο. Τον χαρακτηρισμό του βαπτίσματος ως λουτρού θα τον ιδούμε και πιο κάτω σε άλλο χωρίο. Στην τελετή του Ορθοδόξου βαπτίσματος αναφέρεται από τον ιερέα η φράσις:εδικαιώθης, ηγιάσθης, απελούσθης, αυτό δείχνει ότι εμείς είμαστε Βιβλικοί και Γραφικοί περισσότερο από κάθε άλλον.

Το βάπτισμα κατά μυστηριώδη τρόπο μας χαρίζει την υιοθεσία, μας καθιστά τέκνα του Θεού, όλοι είσαστε υιοί Θεού δια της πίστεως εις τον Χριστόν Ιησούν διότι όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε Χριστόν ενεδύσασθε, όποιος βαφτίζεται ενδύεται τον Χριστόν, μυστηριώδης πράγματι έκφρασις, ενώνεται μαζί του και κατά συνέπεια γίνεται και αυτός υιός του Θεού. Ως γνωστόν ο στίχος, όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, ψάλλεται κατ' επανάληψη στην τελετή του Ορθοδόξου βαπτίσματος και εδώ ο Βιβλικός χαρακτήρας. Στο χωρίο Εφεσίους δ' 4-5 ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα... εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· Επιβεβαιώνεται η πίστις μας ότι πρόκειται για μυστήριο, ότι πρόκειται για μυστήριο που γίνεται μια φορά και δεν επαναλαμβάνεται. Ομολογώ εν βάπτισμα. Το βάπτισμα είναι υπερφυσικό λουτρό, σημειώνει σχετικά ο Απόστολος Παύλοςδια να αγιάσει αυτήν την εκκλησίαν αφού την καθαρίσει δια του λουτρού του ύδατος εν ρήμματι, με λόγον, δια να την στήσει εις το πλευρόν του ένδοξον χωρίς σπίλον ή ρυτίδα. Εφεσίους ε’26-27 Εν ρήμματι, με λόγον, σημαίνει την επίκληση της Αγίας Τριάδος. Όσοι θα εισέλθουν στην Εκκλησία λούζονται καθαρίζονται λάμπουν από καθαρότητα χάρις στο βάπτισμα. Σχετικώς αναφέρει και η προς Εβραίους, είμεθα λουσμένοι στο σώμα με ύδωρ καθαρόν ι’23. Και στην προς Τίτον Επιστολή υπάρχει η φράσις λουτρόν παλιγγενεσίας γ’5, δηλαδή λουτρό που επιφέρει όχι απλώς καθαρισμό αλλά μια καινούργια γέννηση, φεύγει ένας παλαιός κόσμος και έρχεται ένας καινούργιος και το κατά το έλεος του μας έσωσε δια λουτρού παλιγγενεσίας και το έσωσε έχει τη σημασία του. Το βάπτισμα χορηγεί σωτηρία, καθαρίζει, αγιάζει, σώζει, ασφαλώς δεν θα τα ενεργούσε όλα αυτά εάν ήταν μια απλή συμβολική τελετή, όπως διατείνονται οι

μάρτυρες του Ιεχωβά και άλλοι αιρετικοί που καυχώνται και ως μελετηταί της Γραφής. Για το ανεπανάληπτο του μυστηρίου ομιλεί και το Εβραίους στ’4, τους άπαξ φωτισθέντας, άπαξ, μια φορά. Το βάπτισμα στην αρχαία εκκλησία ονομάζονταν και φώτισμα. Και το Εβραίους ι’32 τους βαπτισθέντας τους αποκαλεί φωτισθέντας. Και ένα τελευταίο εδάφιο, εις την οποίαν κιβωτόν, ολίγαι δηλαδή οκτώ ψυχαί διεσώθησαν δια του ύδατος του οποίου αντίτυπον τώρα είναι το βάπτισμα το οποίον μας σώζει. Είναι δε όχι απαλλαγή από ρύπον σωματικόν αλλά θερμή αίτησις προς τον Θεον δια την αποκτησιν αγαθής συνειδήσεως. Α’ Πέτρου γ’21 Και εδώ τονίζεται ότι το βάπτισμα καθαρίζει τα βάθη της ανθρωπίνης υπάρξεως, την συνείδηση και ότι χορηγεί σωτηρία, σώζει από τον κατακλυσμό της αμαρτίας, σώζει από την πνευματική φθορά και απώλεια. Ας έλθουμε τώρα και στο εισαγωγικό μυστήριο στην Εκκλησία, το Χρίσμα. Και οι μάρτυρες του Ιεχωβά και όλες οι Προτεσταντικές παραφυάδες, αγνοούν και αρνούνται το μυστήριο του χρίσματος ωσάν να μην έγραφε τίποτα γι' αυτό η Καινή Διαθήκη. Πριν όμως ιδούμε το πράγμα Αγιογραφικώς ας εκθέσουμε δι' ολίγον την Ορθόδοξο πίστη επάνω στο εν λόγω μυστήριο. Λέγοντας Χρίσμα εννοούμε την θεοσύστατη εκείνη τελετή κατά την οποίαν χρίονται σταυροειδώς τα μέλη του βαπτισθέντος με Άγιο Μύρο και έτσι μεταδίδεται σε αυτόν το Άγιο Πνεύμα προς ενίσχυση, ανάπτυξη και τελείωση της αρξάμενης πνευματικής ζωής. Με το μυστήριο αυτό μεταδίδεται μυστηριωδώς όπως είπαμε το Άγιο Πνεύμα, η δύναμις, η δωρεά, η χάρις, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ή θα μπορούσαμε να πούμε ότι με το μυστήριο αυτό σφραγίζεται ο άνθρωπος με το Άγιο Πνεύμα, γι' αυτό και στη συγκεκριμένη στιγμή της χρίσεως ακούγεται η φράσις σφραγίς δωρεάς

Πνεύματος Αγίου. Με τον μυστήριο αυτό επαναλαμβάνεται στον κάθε βαπτισμένο το γεγονός της Πεντηκοστής, έχουμε δηλαδή μια επέκταση της Πεντηκοστής εις τους αιώνες. Μετά την λήψη του χρίσματος ο άνθρωπος δεν αποτελείται πλέον μόνον από το σώμα του και την ψυχή του, αλλά και από την χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία παρουσιάζεται σαν νέο ανθρωπολογικό στοιχείο αφού συνυφαίνεται οργανικά μαζί του. Το εδάφιο Ιούδα 19 είναι ενδιαφέρον από την αντίθετη πλευρά, Οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεῦμα μὴ ἔχοντες. Το Χρίσμα έχει χαρακτηριστεί ως τελεσιουργία ομοταγής της Θείας Ευχαριστίας αναφέρεται στα κείμενα που επιγράφονται στο όνομα του Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ως έλαιον χρίσεως, στον Μέγα Βασίλειο ως μυστικόν χρίσμα, στον Κύριλλο Ιεροσολύμων ως σφραγίδα της συσσωματώσεως τον Χριστόν, ως αρραβών της επουρανίου κληρονομίας. Εάν η Θεία Ευχαριστία είναι κοινωνία Χριστού, το Χρίσμα είναι κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Όπως ο άρτος της Ευχαριστίας, γράφει ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, μετά την επίκληση του Αγίου Πνεύματος δεν είναι πλέον απλούς άρτος, αλλά σώμα Χριστού, έτσι και το Άγιο Μύρο μετά την επίκληση είναι η παρουσία του Αγίου Πνεύματος και με το φαινόμενο μύρο χρίεται το σώμα, ενώ με το Άγιο και ζωοποιό αγιάζεται η ψυχή. Το μυστήριο του χρίσματος τελείται μετά το βάπτισμα και το επισφραγίζει, το επικυρώνει και το βεβαιώνει. Κατά την εν Λαοδίκεια σύνοδο 364μΧ οι φωτιζόμενοι μετά το βάπτισμα χρίονται με επουράνιο χρίσμα. Σχετικά παρατηρεί και ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων ότι όπως στο Χριστό έγινε η βάπτιση, και έπειτα επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και έπειτα η έξοδος για την πάλη με τον διάβολο, έτσι και στους Χριστιανούς προηγείται το ιερό βάπτισμα, ακολουθεί το

μυστικό χρίσμα και έπεται η πάλη προς τον εχθρό. Στην αρχή το χρίσμα γινόταν με την επίθεση στην κεφαλή των βαπτισθέντων των χειρών των αποστόλων, ακουμπούσαν οι απόστολοι τα χέρια τους, αλλά κατόπιν η επίθεση των χειρών αντικαταστάθηκε με την χρίση δι' Άγιου Μύρου, για την αντικατάσταση αυτή θα μιλήσουμε και πιο κάτω. Όλοι όσοι εδώ στην Ελλάδα λαμβάνουμε το χρίσμα, χριόμεθα με το Άγιο Μύρο το οποίον παραλαμβάνουμε από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και το οποίο εμπεριέχει έλαιο αναμεμιγμένο με 40 περίπου αρωματώδεις ουσίες που συμβολίζουν τα ποικίλα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ο καθαγιασμός του γίνεται σε λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης. Ο Πατριάρχης συνοδευόμενος από συνοδικούς Αρχιερείς, προσεύχεται στον Θεό να καταπέμψει το Άγιο Πνεύμα και να αγιάσει το μύρο και να το καταστήσει, μύρον αγαλλιάσεως Πνεύματος Αγίου, θώρακα δυνάμεως εις αποτροπήν πάσης διαβολικής ενεργείας, σφραγίδα ανεπιβούλευτον, αγαλλίαμα καρδίας ευφροσύνην αιώνιον. Για το Άγιο Μύρο νεώτερος θεολόγος σημειώνει τα εξής: Άγιο Μύρο είναι η μυστηριώδης ύλη η οποία ετοιμαζόμενη καταλλήλως εξ’ ελαίου και άλλων ευωδών ουσιών και καθαγιαζομένη κατά τα σχετικάς εκκλησιαστικάς διατάξεις, καθίσταται φορεύς της επισκοπικής ευλογίας και ως τοιαύτη αποτελούσα άλλην μορφήν και τύπον της επιθέσεως των χειρών, χρησιμοποιείται εν τη τελέσει του μυστηρίου του χρίσματος ως ορατόν σημείον της μεταδόσεως της δυνάμεως και των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος προς τους βαπτιζομένους. Το μυστήριο του Χρίσματος όπως και το βάπτισμα δεν επαναλαμβάνονται, είναι μυστήριο ανεπανάληπτο, η σφραγίδα του εγχαράσσεται βαθιά και ανεξίτηλα στην ψυχή του χριομένου και τυπώνεται κατά τρόπο ανεξάλειπτο. Οι τυχόν αμαρτίες που θα διαπράξει ο Χριστιανός δεν το εξουδετερώνουν, όπως ακριβώς και τα σύννεφα εμπρός στον ήλιο

δεν τον εξουδετερώνουν, αλλά δεν του επιτρέπουν τη φανέρωση, οι αμαρτίες το καθιστούν ανενέργητο. Εκείνο που χρειάζεται να κάνουμε τώρα είναι να ερευνήσουμε την Αγία Γραφή και να δούμε, εάν γίνεται λόγος για κάποια μυστηριώδη πράξη με την οποία μεταδίδεται το Άγιο Πνεύμα. Εάν δεν βρούμε σχετικές περικοπές τότε βέβαια το δίκιο θα ανήκει τους αιρετικούς. Στην Γραφή υπάρχουν πολυάριθμες περικοπές οι οποίες δείχνουν ότι στην Χριστιανική Εκκλησία υπάρχει το χρίσμα, η μυστηριώδης μετάδοσις της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος. Θα τις παρουσιάσουμε αυτές τις περικοπές ώστε να κατοχυρωθεί η θέσις της Εκκλησίας μας και να καταισχυνθούν οι αιρετικοί που την αρνούνται. Στο 7ο κεφάλαιο του Κατά Ιωάννη Ευαγγελίου, στίχοι 37-39 αναφέρεται ότι ο Κύριος στην τελευταία και πιο επίσημη ημέρα της εορτής της Σκηνοπηγίας, στον ναό των Ιεροσολύμων, προσκάλεσε με δυνατή φωνή τους Ιουδαίους για να τους δώσει άφθονο νερό, νερό που θα τους ξεδιψάσει, νερό που θα τους χορηγήσει την ζωή. Και εξηγεί ο Ευαγγελιστής ότι αυτό το είπε δια το πνεύμα που επρόκειτο να λάβουν όσοι θα επίστευον σε Αυτόν. Την ημέρα της Πεντηκοστής ο Απόστολος Πέτρος απευθύνεται ως εξής προς τα πλήθη, ας μετανοήσετε και ας βαπτιστεί ο καθ εις, εις το όνομα του Χριστού και θα λάβετε την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Πράξεις β’38. Στο 8ο κεφάλαιο των Πράξεων φαίνεται πολύ καθαρά ότι η μετάδοσις του Αγίου Πνεύματος αποτελούσε ξεχωριστή πράξη, διαφορετική από το βάπτισμα. Αναφέρεται εκεί ότι οι Σαμαρείτες πίστευσαν στον Χριστόν και εν συνεχεία βαπτίσθηκαν από τον Ευαγγελιστή Φίλιππο. Ο Φίλιππος όμως ανήκε στους επτά βοηθούς των Αποστόλων, δεν ανήκε στους δώδεκα αποστόλους, και είχε δικαίωμα να τελέσει το βάπτισμα αλλά δεν είχε δικαίωμα να τελέσει το χρίσμα.

Γι’ αυτό παρέστη ανάγκη να μεταβούν στους Σαμαρείτες, οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης, οι οποίοι τότε επετίθουν τας χείρας επ’ αυτούς και ελάμβανον Πνεύμα Άγιον, στίχοι 14-17. Στην αρχή της δράσεως του Αποστόλου Παύλου στην Έφεσο αναφέρεται, Πράξεις ιθ’ 1-6, ότι οι δώδεκα άνδρες είχαν γίνει ατελώς Χριστιανοί. Ο Απολλώς ο οποίος φαίνεται ότι ήταν δάσκαλος τους, τους είχε βαπτίσει μόνο στον βάπτισμα του Ιωάννου, όταν λοιπόν τους ρώτησε ο Απόστολος Παύλος εάν έλαβαν Άγιο Πνεύμα του απήντησαν πως αγνοούν και εάν υπάρχει ακόμη Άγιο Πνεύμα. Εν συνεχεία ο Παύλος τους διευκρίνισε την διαφορά ανάμεσα στο βάπτισμα του Ιωάννου και στο βάπτισμα του Χριστού, αυτοί με την σειρά τους επείσθησαν και δέχτηκαν το Χριστιανικό βάπτισμα και στην συνέχεια αφού επέθεσε ο Παύλος εις αυτούς τας χείρας ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επάνω τους. Μάλιστα όπως συνέβαινε στους Αποστολικούς χρόνους, μόλις έλαβαν το χρίσμα από το Άγιο Πνεύμα, παρουσίασαν και εξωτερικά σημεία, ομιλούσαν ξένες γλώσσες και προφήτευαν. Στο 5ο κεφάλαιο της Προς Ρωμαίους Επιστολής γίνεται λόγος για την δικαίωση που πραγματοποιεί η σταυρική θυσία του Χριστού και ότι η δικαίωση αυτή χορηγεί υπομονή και ελπίδα και ο στίχος 5 σημειώνει, η δε ελπίς δεν φέρει αισχύνην διότι η αγάπη του Θεού προς εμάς έχει ξεχυθεί εις τας καρδίας μας δια του Αγίου Πνεύματος το οποίον εδόθη εις εμάς. Εδώ δηλαδή βεβαιώνεται οι Χριστιανοί της Ρώμης έχουν λάβει το Άγιο Πνεύμα. Το Ρωμαίους η’11 ομιλεί για ενοίκηση του Πνεύματος του Θεού μέσα στους πιστούς. Το Πνεύμα οικεί εν υμίν, το Πνεύμα είναι το ενοικούν εν υμίν. Από το επόμενο εδάφιο Β’ Κορινθίους ια' 4 δίνεται η βεβαίωσις ότι οι Χριστιανοί της Κορίνθου είχαν λάβει το Άγιον Πνεύμα, εάν μεν εκείνος που έρχεται σε εσάς ως διδάσκαλος κηρύσσει άλλον Ιησούν τον οποίον εμείς δεν εκηρύξαμε ή αν λαμβάνετε

άλλο πνεύμα το οποίο δεν ελάβετε, καλώς θα τον ανείχεσθε. Στο 3ο κεφάλαιο της Προς Γαλάτας επιστολής επιτιμώνται οι Γαλάτες από τον Απόστολο για την στάση τους απέναντι στο Ευαγγέλιο που τους παρέδωσε. Στη θέση της πίστεως στον Χριστό άρχισαν να τοποθετούν διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου. Μεταξύ άλλων τους λέγει, τούτο μόνο θέλω να μάθω από εσάς, από τα έργα του νόμου ή από την ακοή της πίστεως ελάβετε το Πνεύμα; Επίσης τους λέγει, εκείνος που επιχορηγεί σε εσάς το Πνεύμα και ενεργεί σε εσάς δυνάμεις τα πραγματοποιεί αυτά δια τα έργα του νόμου ή δια την ακοή της πίστεως; Στην ίδια επιστολή τονίζεται ότι ο Θεός έχει στείλει στις καρδιές των Χριστιανών το Άγιο Πνεύμα, το οποίον επισφραγίζει την υιοθεσία, επειδή είστε υιοί εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας υμών κράζων αββά ο Πατήρ, αββά ίσον Πάτερ. Στο εδάφιο δ’8 της πρώτης προς Θεσσαλονικείς επιστολής βεβαιώνεται η αλήθεια ότι μας εδόθη από τον Θεόν το Άγιο Πνεύμα, εκείνος λοιπόν που αθετεί δεν αθετεί άνθρωπον αλλά τον Θεόν ο οποίος σας έδωσε το Πνεύμα του το Άγιον.

Δεν θα αναφέρουμε όμως όλα τα χωρία φαίνεται καθαρά ότι δίδεται μέσα στην Χριστιανική εκκλησία δια μια ορισμένης τελετουργίας η χάρις του Αγίου Πνεύματος. Ερώτησις Πού φαίνεται το χρίσμα όπως παρασκευάζεται σήμερα από το πατριαρχείο; Δε θα έπρεπε να γίνεται με τα χέρια όπως έκαναν οι Απόστολοι; Είναι το χρίσμα με τα αρώματα εφεύρεση; Απάντησις Το έλαιο του Χρίσματος όχι μόνο δεν είναι νεωτερισμός ή εφεύρεση αλλά είναι παραδεδομένο από τους Αποστόλους ενώ προφητεύεται στην Παλαιά Διαθήκη. Αντιθέτως νεωτερισμοί και σατανική εφεύρεση είναι όχι μόνο οι διδαχές αλλά καθαυτή η ύπαρξις του κάθε αιρεσιάρχου ο οποίος ενεφανίσθη πριν από 100 ή 50 χρόνια και αρνείται όχι απλά τον τρόπο αλλά το μυστήριο καθ' ολοκληρίαν. Επειδή το έλαιον του Χρίσματος είναι Θεϊκή εντολή για αυτό το συναντούμε στους πρώτους Χριστιανούς συγγραφείς σαν κάτι σύνηθες ενώ η πρώτη αντίθεση κατ΄αυτού προήλθε μάλλον από τους αιρετικούς Αλβιγηνούς τον 13ο αιώνα και αργότερα ο λήρος και φλεδονώδης Καλβίνος απέρριψε το Χρίσμα ως μυστήριο εντελώς.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ – ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΡΓΟΥΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ- ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ******* «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» (Θεία Λειτουργία) «Πάντα ισχύω έν τω ένδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. δ' 13) ******* ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α’ (ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β’) ΟΜΑΔΑ ΤΡΙΤΗ : Ροδόφυλλα αγάπης

ΣΚΗΝΗ : 2ο ΣΠΙΤΑΚΙ ΑΠΟ

ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: ΤΣΑΒΑΡΗ ΦΩΤΕΙΝΗ – ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΡΕΪΣΗ; (ΜΙΚΡΕΣ) (ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: ΦΕΡΜΑΝΗ ΕΛΕΝΗ (ΜΕΓΑΛΕΣ)) (ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 01/07/2019

ΠΡΩΪ, 03/07/2019 ΠΡΩΙ

ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 05/07/2019 ΠΡΩΙ – 08/07/2019 ΠΡΩΪ

ΧΡΩΜΑ ΣΗΜΑΙΑΣ : ) ΧΡΩΜΑ ΣΗΜΑΙΑΣ:

ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΑΓΙΑ ΟΜΑΔΟΣ: ΑΓΙΑ ΠΡΙΣΚΙΛΛΑ, ΒΟΗΘΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ : 1.ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ : Χαιρετισμοί 2. ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : Γάμος (2. ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : Ιερωσύνη) **********

Λίγα λόγια για το όνομα της ομάδας μας Τριαντάφυλλα/ροδόφυλλα Το τριαντάφυλλο ή ρόδο είναι το πολύ γνωστό ευώδες άνθος της ροδής ή τριανταφυλλιάς που είναι είδος μικρού θάμνου με δισκοειδή οδοντωτά φύλλα και η οποία καλλιεργείται σε όλα σχεδόν τα μέρη της γης. Η τριανταφυλλιά και το άνθος της, το τριαντάφυλλο, ήταν γνωστά από τα αρχαιότατα χρόνια και από τότε καλλιεργείτο ως διακοσμητικό φυτό ή για την εξαγωγή από τα άνθη της αιθέριου ελαίου για την παρασκευή αρωμάτων. Κατά τους χριστιανικούς χρόνους το τριαντάφυλλο χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο της Παναγίας και γενικά ως σύμβολο της αγνότητας. Κατά το μεσαίωνα το τριαντάφυλλο χρησιμοποιήθηκε ως έμβλημα διαφόρων ηγεμονικών οίκων και ως διακοσμητικό στοιχείο σε κτήρια. Από τα άνθη ενός είδους τριανταφυλλιάς με πολυπέταλα, πολύ εύοσμα, κόκκινα ή υποκόκκινα, παράγεται με απόσταξη το γνωστό ροδόσταγμα (ροδέλαιο). Γενικά το τριαντάφυλλο, εξαιτίας της μεγάλης ποικιλίας των χρωματισμών και της μυρωδιάς του θεωρείται από τα πιο αγαπητά λουλούδια και χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους σε κάθε γωνιά της γης σε ποικίλες εκδηλώσεις της ζωής τους. Αγάπη είναι ο Θεός και ο Θεός είναι η αγάπη. Διά της αγάπης και με την αγάπη ο Θεός αγκαλιάζει όλη την δημιουργία Του! Η αγάπη δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο ως κύριο συστατικό της φύσης του. Ο άνθρωπος: Με την αγάπη μπορεί να πλησιάσει τον συνάνθρωπο. Με την αγάπη μπορεί να συμβιώσει με την άλογη φύση, τα ζώα. Με την αγάπη μπορεί να φροντίσει την φύση και το περιβάλλον, στο οποίο ζει. Με την αγάπη μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του, καταπολεμώντας τον εγωισμό του. Με την αγάπη μπορεί να αγκαλιάσει όλη την δημιουργία του Θεού, όπως ο Θεός. Βγάζοντας την αγάπη από την ζωή του, ο άνθρωπος καταστρέφει και καταστρέφεται. Τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά, γιατί όλα είναι φτιαγμένα και προσαρμοσμένα από τον Θεό για τον άνθρωπο. Στερούμενος της αγάπης, ο άνθρωπος έχει χάσει την γλυκιά γεύση της, του είναι άγνωστη. Πικραίνει η ζωή και ο κόσμος του. Αγριεύει ο ίδιος και τα πάντα γύρω του. Αν βρεθεί κάποιος να του δώσει αγάπη ή να του μιλήσει για την αγάπη, δεν θα το δεχθεί, γιατί έχει συνηθίσει στην πίκρα και δεν θα τον καταλάβει. Αυτός ο κόσμος, ο κόσμος χωρίς αγάπη, είναι δημιούργημα του ανθρώπου. Βγάζοντας την αγάπη από την ζωή του, ο άνθρωπος αλλοιώνει και διαφοροποιεί την φύση του. Χάνοντας την αγάπη χάνει την χαρά, το φως, την γλυκιά γεύση, που αφήνει στην καρδιά. Γεμίζει λύπη, τυφλώνεται και πικραίνεται. Ζει πλέον σε έναν κόσμο, ο οποίος ξέρει μόνο να σταυρώνει ό,τι μπορεί να τον αναστήσει. Η αγάπη, όμως, είναι ο Θεός, δεν χάνεται. Υπάρχει, υπομένει και περιμένει την επιστροφή. Η αγάπη δεν καλύπτεται, καλύπτει.

Η αγάπη δεν εξαφανίζεται, αποκαλύπτεται. Η αγάπη δεν σβήνει, φωτίζει. Η αγάπη επιμένει να ανασταίνεται κάθε φορά που θα σταυρώνεται! +Αρχ. Βαρθολομαίος Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ : Χαιρετισμοί Ο Ακάθιστος Ύμνος (Χαιρετισμοί) είναι ένα μεγάλο και σπουδαίο ποίημα, γραμμένο τον 6ο αιώνα μ.Χ., που μιλάει στην Παναγία και της λέει επαίνους, ευχαριστίες και προσευχές. Μέσα υπάρχουν σε ποιητική μορφή, με πανέμορφα λόγια, όλες οι βασικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας για το Χριστό, την ενανθρώπισή του, το ρόλο της Παναγίας για τη σωτηρία του ανθρώπου, την αγνότητα και την αγιότητά Της κ.λ.π., αλλά και για τον αγώνα του ανθρώπου για ένωση με το Θεό και τη βοήθεια που ζητάει από το Χριστό και την Παναγία γι’ αυτό τον αγώνα. Ποιητής των Χαιρετισμών είναι μάλλον ο άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, ένας από τους μεγαλύτερους ελληνόγλωσσους ποιητές όλων των εποχών. Το ποίημα είναι μελοποιημένο (έχει μουσική) και ανήκει στο είδος κλασικής μουσικής του Βυζαντίου που λέγεται «κοντάκιο». Έχει 24 στροφές («οίκους»), που αρχίζουν, με τη σειρά, από τα 24 γράμματα της αλφαβήτου. Πολύ όμορφοι Χαιρετισμοί έχουν γραφτεί και για πολλούς άλλους αγίους, αλλά οι Χαιρετισμοί της Παναγίας είναι η βασική έμπνευση για όλους τους άλλους που έχουν γραφτεί μετά. Τον 7ο αιώνα, όταν ο λαός της Κωνσταντινούπολης σώθηκε από την επίθεση των Αβάρων μετά από παρέμβαση της Παναγίας, όλοι έψαλλαν στην Αγία Σοφία τον Ακάθιστο Ύμνο όρθιοι (από εκεί και το όνομά του) και τότε μάλλον γράφτηκε το πασίγνωστο αρχικό τροπάριο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ». Η Ορθόδοξη Εκκλησία ψάλλει τους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή βράδυ, τις πρώτες 5 εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Για την ακρίβεια, κόβουμε τους Χαιρετισμούς σε 4 κομμάτια (λέγονται «4 στάσεις» και λέμε από ένα κάθε Παρασκευή, ενώ την 5η Παρασκευή λέγεται ολόκληρο το έργο. Τους Χαιρετισμούς τους απαγγέλλει με τη μουσική τους ο ιερέας. Πριν απ’ αυτό, οι ψάλτες έχουν ψάλει ένα άλλο περίφημο μουσικό και ποιητικό έργο, που λέγεται «κανόνας των Χαιρετισμών» (οι κανόνες είναι ένα άλλο είδος βυζαντινής κλασικής μουσικής) και δημιουργός του είναι ένας ακόμη κορυφαίος ποιητής και μουσικός του Βυζαντίου, ο άγιος Ιωσήφ ο Υμνογράφος. Πολλοί ορθόδοξοι χριστιανοί μέσα στους αιώνες (και σήμερα) συνηθίζουν να διαβάζουν τους Χαιρετισμούς κάθε βράδυ, πριν κοιμηθούν, αντί για άλλη προσευχή. Από τις πολλές φορές, συχνά τους μαθαίνουν απ’ έξω. Η συνήθεια αυτή είναι πολύ ωραία και σωστή, αφού οι ορθόδοξοι προτιμούμε να προσευχόμαστε με τις προσευχές της Εκκλησίας, παρά με προσευχές που δημιουργούμε εκείνη τη στιγμή (αν και λέμε στο Θεό και τέτοιες, αυτοσχέδιες, προσευχές). Ένας λόγος είναι ότι έτσι ο νους μας ξεκουράζεται και μπορεί να γίνει η προσευχή κυρίως με την καρδιά, δηλ. να στραφούμε ψυχικά προς το Θεό, χωρίς να απασχολούμαστε με το να φτιάξουμε εκείνη την ώρα τα λόγια που θα του πούμε. Και φυσικά, όταν διαβάζουμε μια προσευχή από βιβλίο (π.χ. τους Χαιρετισμούς ή ένα παρακλητικό κανόνα), ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε να πούμε στην Παναγία, στο Θεό ή σε έναν άγιο – κι εκείνος

επίσης το ξέρει (ακόμα κι αν εμείς δεν ξέρουμε τι θέλουμε να του πούμε, εκείνος ξέρει τι υπάρχει στην καρδιά μας και, καθώς στρεφόμαστε προς αυτόν πνευματικά μέσω της προσευχής που διαβάζουμε, είναι σα να του το λέμε). Πηγή: xristianos.gr ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : Το Μυστήριο του Γάμου στην Ορθόδοξη Εκκλησία Ο γάμος είναι ο αρχαιότατος θεσμός θείου δικαίου. Ο ίδιος ο Θεός, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, κατά τη δημιουργία των πρωτοπλάστων καθόρισε το γαμικό δεσμό άνδρα και γυναίκας: «και είπε Κύριος ο Θεός· ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν κατ᾿ αυτόν…τω δε ᾿Αδάμ ουχ ευρέθη βοηθός όμοιος αυτώ. και επέβαλεν ο Θεός έκστασιν επί τον ᾿Αδάμ, και ύπνωσε· και έλαβε μίαν των πλευρών αυτού και ανεπλήρωσε σάρκα αντ᾿ αυτής. και ωκοδόμησεν ο Θεός την πλευράν, ην έλαβεν από του ᾿Αδάμ, εις γυναίκα και ήγαγεν αυτήν προς τον ᾿Αδάμ. και είπεν ᾿Αδάμ· τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη κληθήσεται γυνή, ότι εκ του ανδρός αυτής ελήφθη αύτη· ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» [1]. Ο γάμος κατά την Αγία Γραφή είναι πράξη ιερή θείας αρχής, η οποία συνδέεται τόσο με τη δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου, όσο και με την Πρόνοια του Θεού γι΄ αυτούς. Αποτελεί ασκητικό μονοπάτι διαρκούς αυταπάρνησης του εγώ και θυσιών για το εσύ. Ο νομοδιδάσκαλος Μοδεστίνος δίνει τον εξής ορισμό για το γάμο: «Γάμος εστίν ανδρός και γυναικός συνάφεια, συγκλήρωσις του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία». Ο ορισμός αυτός είναι μεν σύντομος και περιεκτικός, αφού δίνει όλες τις διαστάσεις του γάμου, τη θεολογική, την κοινωνική και τη νομική [2]. Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν κατ’ εικόνα της Αγίας Τριάδας, και, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις, όπως το χάρισμα της παρθενίας, δεν προορίζονται από το Θεό να ζήσουν μόνοι, αλλά μέσα σε οικογένεια [3]. Ο γάμος για την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μυστήριο και μάλιστα «Μέγα Μυστήριο» κατά των Απόστολο των Εθνών, Παύλο. Θεσμός θεοσύστατος από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά και μυστήριο ιερό από τη χριστιανική εποχή, είναι μυστήριο αγάπης. *******

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ – ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΡΓΟΥΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ- ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ******* «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» (Θεία Λειτουργία) «Πάντα ισχύω έν τω ένδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. δ' 13) ******* ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α’ (ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β’) ΟΜΑΔΑ ΤΕΤΑΡΤΗ : ΑΝΕΜΩΝΕΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ

ΣΚΗΝΗ : 4ο ΣΠΙΤΑΚΙ ΑΠΟ

ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: ΚΟΥΤΣΟΥΡΑΗ ΣΕΒΑΣΤΗ - ΜΑΡΙΑ ΛΙΑ (ΜΙΚΡΕΣ) (ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: ΚΟΥΤΣΟΥΡΑΗ ΜΑΡΙΑ (ΜΕΓΑΛΕΣ)) ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 01/07/2019

ΒΡΑΔΥ, 03/07/2019 ΒΡΑΔΥ

(ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ : 05/07/2019 ΒΡΑΔΥ – 08/07/2019 ΒΡΑΔΥ

ΧΡΩΜΑ ΧΡΩΜΑ ΣΗΜΑΙΑΣ:

ΣΗΜΑΙΑΣ: ) ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ 1.ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ 2. ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΑΓΙΑ ΟΜΑΔΟΣ: ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑΜ Η ΔΙΑΚΟΝΙΣΣΑ : ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ : ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ **********

Λίγα λόγια για την ομάδα μας Η Ανεμώνη συμβολίζει την προσδοκία, το εφήμερο, το περαστικό, την απλότητα, αλλά και τη μοναξιά – εξ ου και η έκφραση: «μόνη σαν την ανεμώνη» Το όνομά της είναι ελληνικό και το πήρε από τον άνεμο. Λέγεται και ανεμολούλουδο, γιατί ο άνεμος είναι αυτός που βοηθάει τα μπουμπούκια της να ανθίσουν, αλλά και που σκορπίζει τα πέταλα τους σε κάθε του φύσημα. Η ζωή αυτού του λουλουδιού κρατάει λίγο. Όταν ο άνεμος φυσάει κάνει τα μπουμπούκια του φυτού να ανθίσουν και ύστερα ένα άλλο ανεμοφύσημα παρασέρνει τα πέταλα μακριά. Έτσι το λουλούδι αυτό ονομάστηκε ανεμώνη ή ανεμολούλουδο επειδή ο άνεμος βοηθάει την ανθοφορία του αλλά και την παρακμή του. Η Ανεμώνη δεν έχει άρωμα. Ανθίζει από Φθινόπωρο έως την Άνοιξη.

Η ταπείνωση. Η εξάσκηση της σε όλες τις περιστάσεις της ζωής

Είναι γνωστοί οι περίφημοι λόγοι του ιερού Αυγουστίνου προς τον Διόσκουρον: «Για να φτάσει κανείς στην αγιότητα, η οδός είναι: πρώτον ταπείνωση, δεύτερον ταπείνωση και τρίτον ταπείνωση». Ή ταπείνωση είναι το κλειδί του Ουρανού. Ο ουρανός δεν είναι για τους υπερήφανους. Οι ταπεινόφρονες, μόνοι αυτοί, θα απολαύσουν τις άρρητες απολαύσεις του Ουρανού. Θα αναπτυχθούν τα έξης κεφάλαια. 1) Σε τι συνίσταται η ταπείνωση. 2) Είναι κατορθωτή η αρετή της ταπεινώσεως; 3) Τα πλεονεκτήματα της ταπεινώσεως. 4) Περιστάσεις της ζωής οπού μπορεί κανείς να άσκηση εύκολα την ταπείνωση.

5) Τα σκαλοπάτια της ταπεινώσεως πού πρέπει σιγά σιγά να ανεβαίνουμε. Σε τι συνίσταται η ταπείνωση Η ταπείνωση, είπε κάποιος άγιος, είναι η αρετή που παρουσιάζει τον άνθρωπο αξιοκαταφρόνητο, όταν αυτός γνωρίζει καλά τον εαυτό του. Κατοικεί στα αισθήματα της καρδιάς, ουσιαστικά. Συνίσταται όλη, στο να έχει κανείς ταπεινή γνώμη για τον εαυτό του, το οποίο στηρίζεται στο ότι γνώρισε καλά τον εαυτό του (Ματθ. Ε΄ 3Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.). Αυτό Είναι Το Πρώτο Σκαλοπάτι Της Ταπεινώσεως. Μάθε να εξετάζεις κάθε μέρα περισσότερο τον εαυτό σου και θα αισθανθείς τελεία περιφρόνηση προς τον εαυτό σου και αγάπη και ευγνωμοσύνη προς τον Θεόν (Ρωμ. Γ’ 2324πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ,24 δικαιούμενοι δωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ). Η γνώση της μεγάλης αθλιότητας σου θα σου προξενήσει τέτοια φρίκη, που χωρίς άλλο θα σε αναγκάσει να πέσεις στην αγκαλιά του Θεού και να πεις και συ όπως ο Απ. Πέτρος στον Ιησού «σώσον με Κύριε, διότι χάνομαι» (Ματθ. Ιδ’ 30 βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος

καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με.). Το Δεύτερο Σκαλοπάτι Της Ταπεινώσεως συνίσταται στο να ευχαριστιέται κανείς, όταν καταφρονείται. Να προτιμάς να μένεις άγνωστος, είπε κάποιος άγιος, και να καταφρονείσαι (Πράξ. ε’ 41 οἱ μὲν οὖν ἐπορεύοντο χαίροντες ἀπὸ προσώπου τοῦ συνεδρίου, ὅτι ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ κατηξιώθησαν ἀτιμασθῆναι·). Αν πειστείς στ’ αλήθεια ότι είσαι ένα μηδενικό, θα ανάψει η περιφρόνηση προς τον εαυτό σου και θα θέλεις να σε περιφρονούν οι άλλοι, γιατί κατά φυσικό λόγο χαιρόμαστε, όταν οι άλλοι συμμορφώνονται με το θέλημα μας (Ρωμ. Ε’ 3-4 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, 4ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα,). Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας λέει: Είναι καλό να μολογεί κανείς τα σφάλματα του, αλλά ακόμη καλύτερα να σύμφωνη ειλικρινά, όταν γι’ αυτά τα σφάλματα τον κατηγορούν. Αυτός είναι ο πράγματι ταπεινός. Για να φτάσεις στο τέρμα αυτό, πρέπει να ανέβης λίγο λίγο τέσσερα σκαλοπάτια: 1) Μη ζητάς δόξα και εκτίμηση από τους ανθρώπους, απεναντίας απόφευγε αυτή με προσοχή (Ιωάν. Δ΄44 αὐτὸς γὰρ ὁ Ἰησοῦς ἐμαρτύρησεν ὅτι προφήτης ἐν τῇ ἰδίᾳ πατρίδι τιμὴν οὐκ ἔχει.). 2) Να ανέχεσαι με υπομονή τις καταφρονήσεις (Εφεσ. δ’ 2 μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ,). 3) Να μη σε επηρεάζουν οι έπαινοι και η εκτίμηση των ανθρώπων. 4) Τέλος, να εύχεσαι μάλιστα, να σε βρίζουν (Ρωμ. Ε’ 3-4 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, 4ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα,).. Το Τρίτο Σκαλοπάτι της ταπεινώσεως συνίσταται στο να μην αποδίδεις στον εαυτό σου τίποτε το καλό, αλλά να αποδίδεις το πάν στον Θεό, μάλιστα όταν έχεις ευνοηθεί με φυσικά χαρίσματα η την χάρη του Θεού, και η εκτίμηση των ανθρώπων σε περικυκλώνει.

Τέτοια ήταν η σωφροσύνη των αγίων, πού, τιμώμενοι αυτοί από τους ανθρώπους, θεωρούσαν τον εαυτό τους άθλιο στα μάτια του Θεού (Λουκ. Ιζ’ 10 οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν.). Να λοιπόν σε τι συνίσταται η ταπείνωση. Θα είσαι ταπεινός, όταν αποδίδεις σε καθένα ότι πρέπει. Στον Θεό όλη την τιμή και δόξα, γιατί Αυτός είναι η πηγή όλων των αγαθών, και στον εαυτό σου την αδυναμία και μηδαμινότητα (Ιακ. α’ 17 πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων, παρ’ ᾧ οὐκ ἔνι παραλλαγὴ ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα.). Να και άλλα τρία σκαλοπάτια: «Αν κάνης ένα έργο με πνεύμα ταπεινώσεως, είπε κάποιος άγιος, να η ταπείνωση. Εάν με το ίδιο πνεύμα κάνης σε κάθε περίσταση και ευκαιρία έργα, να ότι συνήθισες με την ταπείνωση.» Αν είσαι απαθής, όταν σε καταφρονούν, και αγαπάς πάντοτε να περιφρονείσαι, να το πνεύμα της ταπεινώσεως (Έφεσ. Δ’2 μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ,). Είναι κατορθωτή η αρετή της ταπεινώσεως; Θα ανακαλύψεις τώρα το ύψος της αρετής αυτής και αφού παρατηρήσεις πόσο μακριά είσαι και ότι ούτε αρχή έχεις κάνει, θα αισθανθείς ίσως λύπη στην ψυχή σου, αλλά όμως μη απογοητευθείς. Ολοι όσοι άσκησαν την ταπείνωση, αγωνίστηκαν (Λουκ. Κα’ 19 ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.). Για να νικήσεις και συ όπως και αυτοί προσεύχου πολύ, ζήτα κάθε ημέρα την αρετή αυτή από τον Κύριο, που είναι ο Δημιουργός κάθε χάριτος. Αγαπά πολύ να βρίσκει μέσα στις ψυχές την ταπείνωση, και αν εσύ με την προσευχή ειλικρινά την ζήτησης, θα σου την δώσει (Ματθ. Ζ’ 8πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται. Και ίθ’ 26 μβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.).

Ο άνθρωπος έχει εκ φύσεως τον εγωισμό. Πολύ σπάνια να βρει κανείς εξαίρεση σε αυτό, αλλά με την επήρεια της χάριτος η ανθρώπινη έπαρση αφανίζεται, όπως το κερί μπροστά στη φλόγα. Πάντοτε να έχεις εμπρός σου τις αθλιότητες σου, τα παρελθόντα σφάλματα σου και τα παρόντα. Πόσες φορές φάνηκες άπιστος, πόσο βαρύτερα σφάλματα θα έπραττες, αν δεν σε υποστήριζε η χάρις του θεού. Κάθε μέρα να αφαιρείς ένα χαλικάκι άμμου από το ψηλό βουνό της αλαζονείας σου, και το βουνό αυτό λίγο λίγο θα πέσει. Δεν υπάρχει άλλο μέσον, είπε κάποιος άγιος, για να απόκτησης το Πνεύμα της ταπεινώσεως, πλην από το να επαναλαμβάνεις συχνά κάθε ενέργεια ταπεινώσεως. Μη κακολογείς, συγχωρά τους άλλους και μόνο τον εαυτό σου μη συγχωρείς. Πόση ευχαρίστηση θα βρεις, όταν κάνεις το πρώτο βήμα στην ταπείνωση, έτσι σε λίγο θα φτάσεις και στις άλλες ενέργειες. Σου είναι κατορθωτό και εύκολο να εφαρμόσεις την ταπείνωση, επειδή κάθε ώρα θα συναντάς γι’ αυτήν ευκαιρίες. Σε κάθε στιγμή όπως θα δούμε, παρακάτω, έρχονται ευκαιρίες μόνες τους, χωρίς να τις αναζήτησης. Δέξου τις ευκαιρίες αυτές με χαρά. Αγκάλιασε τες με την καρδιά σου, έρχονται σε σένα από τον Θεόν που σε αγαπάει και θέλει να σε κάνη πλούσιο στην αρετή της ταπεινώσεως (Ρωμ. ια’ 32 συνέκλεισε γὰρ ὁ Θεὸς τοὺς πάντας εἰς ἀπείθειαν, ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήσῃ.). Τα πλεονεκτήματα της ταπεινώσεως Κάποιος ρωτούσε μια μέρα έναν άγιο άνδρα: «Πώς θα αγαπήσω πολύ τον Αγαθό Θεό;» Α! απόκρίθηκε ο άγιος, «ταπεινότης, ταπεινότης». Η υπερηφάνεια είναι αυτή πού μάς εμποδίζει να γίνουμε άγιοι. Η υπερηφάνεια είναι αλυσίδα, από όπου εξαρτώνται όλες οι κακίες. Η ταπείνωση είναι αυτή από όπου εξαρτώνται όλες οι αρετές (Λουκ. Ις’ 15 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὑμεῖς ἐστε οἱ δικαιοῦντες ἑαυτοὺς ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ὁ δὲ Θεὸς γινώσκει τὰς καρδίας ὑμῶν· ὅτι τὸ ἐν ἀνθρώποις ὑψηλὸν βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.).

Η ταπείνωση ήταν πάντοτε και θα είναι η αρετή των αγίων. Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει αληθινή αγιότης. Είναι θεμέλιο αυτή και φύλακας όλων των χριστιανικών αρετών, τις όποιες αυτή παρουσιάζει καθαρές και ευάρεστες στο βλέμμα του Θεού (Λουκ. Ιη’13-14 καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανόν ἐπᾶραι, ἀλλ’ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ. 14λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.). Με αυτήν κερδίζουμε την χάρη και τις ουράνιες ευλογίες. Χωρίς αυτήν η δικαιοσύνη, η φιλανθρωπία, είναι αρετές ατελείς. Χωρίς αυτήν οι προσευχές μας και οι προσπάθειες μας είναι αδύνατες και οι θυσίες μας σχεδόν χωρίς αξία στα μάτια του Θεού. Ο Θεός εγκαταλείπει στις αδυναμίες τους τους υπερήφανους και ευδοκεί να εύλογη τους ταπεινούς (Λουκ. ιδ’ 11 ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.) Χωρίς την ταπείνωση, λέει ευλαβής συγγραφέας, η σκληραγωγία είναι καθαρή υποκρισία, η υψίστη σκέψη είναι μυαλού πλάνη, και αυτή ακόμη η πτώχεια είναι ανόητη κενοδοξία (Β‘ Κορ. Α΄9 ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν, ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ’ ἑαυτοῖς, ἀλλ’ ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς· ). Η ταπείνωση λέει κάποιος άλλος, είναι όπως η ζυγαριά: όσο περισσότερο χαμηλώνει από την μια μεριά, τόσο περισσότερο υψώνεται από την άλλη. Ο άγιος Κυπριανός λέει: Η ταπείνωση είναι η βάσις της Αγιότητας. Ο άγιος Ιερώνυμος την παριστάνει σαν πρώτη αρετή των χριστιανών. Άλλος άγιος την ονομάζει θεμέλιο, συντήρηση όλων των αρετών. Ο άγιος Γρηγόριος την ονομάζει άλλοτε μητέρα και δέσποινα, άλλοτε ρίζα και πηγή των αρετών. Τέλος η πίστη προϋποθέτει την ταπείνωση. Η υπερηφάνεια είναι η αρχή όλων

των αιρέσεων. Εάν νομίζει κάποιος ότι κατέχει ιδιαίτερη παιδεία και αυτή εκτιμάει, φτάνει στο σημείο να προτιμάει περισσότερο αύτη από την γνώμη όλης της Εκκλησίας (Ρωμ. Ι΄13πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται.,16 Ἀλλ’ οὐ πάντες ὑπήκουσαν τῷ εὐαγγελίῳ· Ἡσαΐας γὰρ λέγει· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; ). Η ελπίδα στηρίζεται πάνω στην ταπείνωση. Ο ταπεινός άνθρωπος γνωρίζει καλά την αδυναμία του και την αθλιότητα του και φέρεται προς τον Θεό με θερμότητα και αποθέτει σ’ Αυτόν και μόνο, όλη την ελπίδα του (Ρωμ.θ΄16 ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ.) Η αγάπη προς τον Θεό ενισχύεται από την ταπείνωση. Ένα πνεύμα ταπεινό, βλέπει πώς ότι έχει είναι από τον Θεό. Αισθάνεται κατά κάποιον τρόπο ότι ενθαρρύνεται στο να τον αγαπήσει ακόμη περισσότερο (Ιακ. Α’ 17πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων, παρ’ ᾧ οὐκ ἔνι παραλλαγὴ ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα.). Η υπομονή γεννιέται από την ταπείνωση. Ο ταπεινός γνωρίζει τις ατέλειες του και τα σφάλματα του και κρίνει τον εαυτό του άξιον κάθε τιμωρίας (Β’ Κορ. ς’ 4ἀλλ’ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις,). Η ειρήνη, η γαλήνη της ψυχής γεννιούνται από την ταπείνωση. Αυτό το λέει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός «Μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ.Ια’2829). Να είσαι ταπεινός και θα είσαι ειρηνικός με τον εαυτό σου. Τίποτε δεν θα επιθυμείς, τίποτε δεν θα ζητάς, δεν θα είσαι μελαγχολικός (Ιωαν. ιδ’ 27 Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν. μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω.). Ο ταπεινός άνθρωπος, έλεγε παλαιός ιεροκήρυκας, είναι γλυκύς, ειρηνικός, ήσυχος, φαιδρός, ευπειθής, επιμελής, γεμάτος ζήλο, ανίκανος να αντιφάσκει.

Οι ταπεινοί είναι πάντοτε ενωμένοι με τους αδελφούς Η ταπείνωση διατηρεί την αγνότητα. Ο Θεός επιτρέπει πτώσεις στην ψυχή πού στηρίζεται στον εαυτό της και έχει αυτοπεποίθηση (Μάρκ. Ιδ’ 29 ὁ δὲ Πέτρος ἔφη αὐτῷ· Καὶ εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται, ἀλλ’ οὐκ ἐγώ.). Η ταπείνωση είναι αδελφή της πτώχειας. Ο ταπεινός είναι ευχαριστημένος πάντοτε για όλα, γιατί πιστεύει ότι έχει περισσότερο απ’ ότι του αξίζει. Η ταπείνωση είναι συνδεδεμένη με την υποταγή. Η τελεία ταπείνωση συνίσταται στο να αφήσει κανείς την δική του θέληση. Είναι και το ευκολότερο μέσον η υποταγή για να κερδίσει κανείς την ταπείνωση (Εφεσ. Ε’ 21ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ.). Όταν έτσι κάνουμε, θα δούμε ότι όλες οι αρετές εξαρτώνται από την ταπείνωση. Αντίθετα, εάν μια ψυχή δεν κατέχει το φρούριο της ταπεινώσεως, είναι σαν μια πόλη χωρίς οχυρώματα, ανοιχτή σε όλους τους εχθρούς και δεν θα αργήσει να υποκύψει στα πάθη της και να πράξη τα σοβαρότερα αμαρτήματα. Η έλλειψη της ταπεινώσεως κάνει τους ανθρώπους και τον ίδιο τον εαυτό μας ενοχλητικούς στα μάτια της. Όπου λείπει η ταπείνωση, εκεί είναι ο τρόμος, η σύγχυση και καμιά ανάπαυση. Σβήνεται η αγάπη μέσα στις ψυχές, γεννιέται το μίσος, η διχόνοια, η ζηλοτυπία, η ταραχή στην οικογένεια, στην κοινωνία (Ιακ. Γ’ 16 ὅπου γὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα.). Αντίθετα, όπου βασιλεύει η ταπείνωση, εκεί δεν θα δεις φθόνο, φιλονικία, τίποτε από αυτά που εμποδίζουν την αγάπη (Εφεσ. Δ’2 μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ,). Οποιαδήποτε ενάρετη πράξη χωρίς την ταπείνωση είναι σαν ένα τείχος χωρίς θεμέλια, που σε λίγο θα πέσει (Ψαλ. 126.1) Αυτά είναι τα πολύτιμα πλεονεκτήματα της ταπεινώσεως. Αν θέλεις να κατέχεις τον θησαυρό αυτόν, ακολούθησε τον παρακάτω πρακτικό δρόμο, που σε οδηγεί σε αυτόν.

Περιστάσεις της ζωής πού μπορεί κανείς να ασκήσει εύκολα την ταπείνωση Το να εγκαταλείψει κανείς τις τιμές, τα αγαθά και τις απολαύσεις της ζωής για την αγάπη του Θεού, αυτό δεν είναι παρά βήμα την οδό της τελειότητας. Ενώ είναι μια περισσότερο επίπονη θυσία, πιο δύσκολη, η θυσία αυτή είναι να αρνηθεί τον εαυτό του, Να Παρατήσει Την Φιλαυτία Και Να Ασχοληθεί Γύρω Από Τον Θεό Και Την Δόξα Αυτού. Αυτό είναι η τελευταία βαθμίδα που οδηγεί στο να αγαπήσει κανείς τον Θεό (Ιωάν. ε’ 44πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε; ). Ας οπλισθούμε λοιπόν κατά του κάκου εαυτού μας, Ας Ταπεινώνουμε Κάθε Μέρα Αυτό Το Εγώ,ας το ακολουθούμε βήμα προς βήμα με θάρρος και επιμονή. Ο θάνατος αυτού του εγώ, θα είναι για μας αληθινή νίκη. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις σκέψεις μας, στα λόγια μας και στις πράξεις μας (Ματθ. ις’ 24Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι. ). Ταπείνωση στις σκέψεις Σκέψου ότι από τον εαυτό σου δεν έχεις παρά αθλιότητα και ότι τα δώρα της φύσεως και της χάριτος, όσα έχεις, προέρχονται από τον Θεό. Η συναίσθηση αυτή πρέπει να γίνει βίωμα μας. Ο Θεός σου δάνεισε ότι έχεις. Το να καυχάσαι γι’ αυτό πού δεν έχεις, πού δεν κατέχεις, παρά ότι το δανείσθηκες είναι γελοίο (Α’ Κορ. Δ’ 7τίς γάρ σε διακρίνει; τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών; ,Ι’ 12 ὥστε ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ.). Σκέψου την αδυναμία σου, την μηδαμινότητα σου, την σκληρότητα της καρδιάς σου, την αστάθεια σου, πόσες φορές κυλίστηκες στην αμαρτία. Προ παντός σκέψου την υπερηφάνεια σου (Ρωμ. Ζ’14-19 Οἴδαμεν γὰρ ὅτι ὁ νόμος πνευματικός ἐστιν· ἐγὼ δὲ σαρκικός εἰμι, πεπραμένος ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν. 15ὃ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω· οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο πράσσω, ἀλλ’ ὃ μισῶ τοῦτο ποιῶ. 16εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ, σύμφημι τῷ νόμῳ ὅτι

καλός. 17νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτὸ, ἀλλ’ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία. 18οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί, τοῦτ’ ἔστιν ἐν τῇ σαρκί μου, ἀγαθόν· τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι, τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὐχ εὑρίσκω· 19οὐ γὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ’ ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω.). Κάποιος ευλαβής αποφάσισε να βάδιση τον δρόμο της ταπεινώσεως, άλλα ο φθονερός δαίμονας έσπειρε στην καρδιά του σκέψεις υπερηφάνειας όλων των ειδών. Τι έκανε τότε; Έγραψε στον τοίχο του κελιού του τα ονόματα των σπουδαιότερων αρετών: Αγάπη τελεία, ταπείνωση βαθύτατη, αγνότητα αγγελική, ζήλος διαρκής στην προσευχή. Όταν κάποια σκέψη μάταιη τον πολιορκούσε, διάβαζε τους τίτλους αυτούς που είχε γράψει στον τοίχο και έλεγε μόνος του: είμαι πολύ μακριά από το να είμαι ένθερμος… πώς λοιπόν να τολμήσω να υπερηφανευθώ; Έχε πάντοτε τον εαυτό σου περιφρονημένο για την έλλειψη συνέσεως από μέρους σου, απλότητας, καθαρότητας, καλής επιθυμίας, σε πολλές περιστάσεις. Τι νομίζεις; Θα είσαι καταδικασμένος η σωσμένος; Αυτό θα το αγνοείς, έτσι η πιθανότητα να είσαι καταδικασμένος πρέπει να σε κρατά σε συνεχείς σκέψεις ταπεινώσεως (Ματθ. ιη’ 3-5 Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 4ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 5καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται· , Ιακ.δ’ 16 νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖς ἀλαζονείαις ὑμῶν· πᾶσα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν.). Εξέτασε πόσο ενοχλητικός είσαι με τον χαρακτήρα σου σε όσους σε περιστοιχίζουν, πόσο θα είσαι τέτοιος στον Θεό και τους Αγγέλους για τα πολλά σου σφάλματα, για την κατάχρηση της χάριτος εκ μέρους σου και για την απιστία σου. Να θεωρείς τον εαυτό σου ανάξιο για κάθε καλό, Ικανό Για Κάθε Ακολασία, άπιστο προς τα δώρα του Θεού, Γεμάτο Από Κακίες Και Σφάλματα.

Έσφαλες; πρέπει να επίπληξης τον εαυτό σου με σοβαρότητα, να ταπεινωθείς, να αναγνώρισης την αδυναμία σου, αλλά μη λυπηθείς πολύ η αποθαρρυνθείς (Λουκ. Κα΄ 19 ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.), θα κατηγορήσεις τον εαυτό σου και έτσι θα γεννηθεί μέσα σου η επιθυμία να ζεις ταπεινά, εξουθενωμένος, όπως ο Ιησούς (Ματθ. Κς ΄ 67-68 Τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν, οἱ δὲ ἐρράπισαν 68λέγοντες· Προφήτευσον ἡμῖν, Χριστέ, τίς ἐστιν ὁ παίσας σε;) Να πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να πέσεις σε οποιαδήποτε αμαρτία. Να φοβάσαι πάντοτε, μήπως αμαρτήσεις και πληγώσεις την τρυφερότητα της αγγελικής αρετής. Να σκέπτεσαι πάντοτε ταπεινά και έτσι θα είσαι έτοιμος να δηχθείς τις θειες ενέργειες της χάριτος. Σύμφωνα με το παράδειγμα των αγίων να δύσπιστης σε κάθε δική σου γνώμη. Το να δύσπιστης σε περιστάσεις αβέβαιες και αμφίβολες προς την δική σου σύνεση και κρίση, αυτό όλο είναι ταπείνωση (Ρωμ. Ιβ’ 16 τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες, μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες, ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι. μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ’ ἑαυτοῖς.). Εάν δεν σε εκτιμούν μην ανησυχείς, να κρίνεις πάντοτε τον εαυτό σου ανίκανο. Να δέχεσαι ευμενώς τα λόγια των άλλων και τις πράξεις (Φιλ.β’14 πάντα ποιεῖτε χωρὶς γογγυσμῶν καὶ διαλογισμῶν,). Εάν το κακό είναι πρόδηλο, συγχώρησε την πρόθεση. Να ασχολείσαι περισσότερο με τον εαυτό σου και να μη κρίνεις κανένα. Σε λησμονούν; Να είσαι ήσυχος και να σκέπτεσαι τον Ιησού και τις ανευλαβείς βρισιές που υπέφερε στο πραιτόριο (Ματθ. Κζ’ 30-31 καὶ ἐμπτύσαντες εἰς αὐτὸν ἔλαβον τὸν κάλαμον καὶ ἔτυπτον εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 31καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν χλαμύδα καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ σταυρῶσαι.). Αν σε άλλους δίδουν το λόγο και την φιλοφροσύνη, μη λυπηθείς, εσωτερικώς,

ευχαρίστησε μόνο τον Κύριο και να είσαι ευχαριστημένος. Στις επιτυχίες του άλλου να χαίρεσαι, να δοκιμάζεις χαρά, όταν επαινούν τους άλλους. Συνήθεια πολύτιμη πού βοηθά πολύ στο να θάβεται μέσα μας η φιλαυτία και η αλαζονεία (Ρωμ. Ιβ΄15 χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων.). Αν μαζί με σένα μοιράζονται και σε άλλους προνόμια, η εγωιστική σου φιλαυτία ας μη λυπάται, αλλά αντιθετα να χαίρεται. Αν άλλοι απολαμβάνουν εμπιστοσύνης και συ όχι, να μια ευκαιρία για να άσκησης μεγάλες πράξεις ταπεινώσεως, μη αφήσεις τις ευκαιρίες αυτές (Φιλιπ. Β’ 3μηδὲν κατὰ ἐριθείαν ἢ κενοδοξίαν, ἀλλὰ τῇ ταπεινοφροσύνῃ ἀλλήλους ἡγούμενοι ὑπερέχοντας ἑαυτῶν. ). Να θεωρείς τον εαυτό σου ανάξιο κάθε φιλοφροσύνης, αντίθετα άξιο κάθε λύπης. Εάν σε επαινούν, απόδωσε τους επαίνους στον Θεό (Α’ Κορ. Δ΄ 7 τίς γάρ σε διακρίνει; τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών;). Ταπεινώσου εσωτερικώς. Εάν σε ευχαριστούν, πίστευε πως έκανες το καθήκον σου. Αν σε συμβουλεύονται, μην υπερηφανευτείς αλλά πριν απάντησης, συμβουλέψου ενδόμυχα τον Θεό. Αν όμως σου προσφέρουν εκτίμηση και στοργή και ξυπνήσουν μέσα σου μάταιες σκέψεις, τότε να έλθεις στον εαυτό σου και να πεις, τι είμαι εγώ παρά εκείνο οπού είμαι στα μάτια του Θεού, και τι άλλο είμαι απ’ ότι θέλει ο Θεός; (Ρωμ. Θ΄ 16ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ.). Να γνωρίζεις άλλωστε πως πάντοτε υπάρχει, αλλοίμονο, υπερβολή στις εκδηλώσεις στοργής και εκτιμήσεως. Οι έπαινοι των ανθρώπων γιατί να σε ενθουσιάζουν, αφού δεν μπορούν να σε μεταβάλλουν σε τίποτε; Βεβαιώνουν οι κρίσεις του Θεού την γνώμη των ανθρώπων για σένα; (Ρωμ. Β’ 29 ἀλλ’ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ Ἰουδαῖος, καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι, οὐ γράμματι, οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἐκ τοῦ Θεοῦ.). Σε διατάζουν με ύφος υπερήφανο; Διατήρησε την ηρεμία στην ψυχή σου. Σε παρενοχλούν συχνά με επιπλήξεις και συμβουλές; Να

λοιπόν ευκαιρίες να στίλβωσης τον ανεκτίμητο μαργαρίτη της ταπεινώσεως (Ρωμ. Ιε’ 1-2Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν.2ἕκαστος ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν· ). Δεν σε λαμβάνουν καθόλου υπόψη ενώ άλλους ακούνε με θαυμασμό; Σε διακόπτουν η δεν σου δίδουν τον λόγο; Εκδηλώνουν ενόχληση, όταν πρόκειται να σε ακούσουν; Παραχωρούν κάθε τι σε άλλους, ενώ σε σένα αρνούνται οτιδήποτε; Δεν έχεις παρά να ευχαρίστησης εσωτερικά, δηλ. από μέσα σου, τον Θεό, για τις εξαίρετες αυτές ευκαιρίες που επέτρεψε για σένα, για να πλουτίσεις στην αρετή της ταπεινώσεως και πρέπει να επωφεληθείς από αυτές τις ευκαιρίες(Έφεσ. Δ’ 2 μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ,). Οποιονδήποτε εξευτελισμό έρχεται σε σένα, να τον δέχεσαι σαν από το χέρι του Θεού (Ματθ. Ε’ 10-11μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ’ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ· και Ιωάν. Ιθ’ 11ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· Οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ’ ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν δεδομένον σοι ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει.). Ο Θεός μας ταπεινώνει, έλεγε παλαιός ιεροκήρυκας, με τις αντιρρήσεις των άλλων, γιατί μας αποδοκιμάζει, με την εσωτερική αδυναμία που δοκιμάζομε. Ας εξοικειωθούμε στο να υποφέρουμε εξωτερικά τις αντιρρήσεις και εσωτερικά την αδυναμία μας. Αν ο Θεός σου αρνιέται τις εσωτερικές γλυκύτητες την ώρα της προσευχής, μείνε με τον εαυτό σου, και αναγνώρισε ότι, εξ αίτιας της απιστίας σου έγινες ανάξιος του χαρίσματος αυτού. Να προσεύχεσαι με ζήλο, να γνωρίζεις ότι το παν έρχεται σε σένα από τον Θεό. Να φοβάσαι μήπως αυταπατάσαι και να ταπεινώνεσαι περισσότερο. «Κύριε Θεέ μου που είσαι το παν για μένα, ενώ εγώ είμαι μικρό σκουλήκι…» έλεγε κάποιος άγιος. Θα πίστευες ποτέ κάτι περισσότερο για τον εαυτό

σου από ότι ο άγιος εκείνος; (Μάρκ. Ιδ’ 29 ὁ δὲ Πέτρος ἔφη αὐτῷ· Καὶ εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται, ἀλλ’ οὐκ ἐγώ.). Οτιδήποτε κατορθώσεις, να ομόλογης πάντοτε ότι είσαι δούλος άχρηστος, γιατί δεν έκανες άλλο παρά ότι έπρεπε να κάνης (ζήτημα και αν το έκανες καλά) (Λουκ. Ιζ΄ 10 οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν.). Αν διακρίθηκες σε πράξεις αρετής, τίποτε να μη αποδίδεις καλό στον εαυτό σου. Μη παύεις να σκέπτεσαι ταπεινά για τον εαυτό σου. Τα διάφορα ελαττώματα συνοδεύονται από αμαρτίες και ενώ μπορεί κανείς να τα διακρίνει και να τα αποφύγει, αντίθετα από αλαζονεία τα κατατάσσει μεταξύ των καλών έργων (Ιακ. Δ’ 16νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖς ἀλαζονείαις ὑμῶν· πᾶσα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν.). Μη αποκαλύπτεις στον εαυτό σου τις πράξεις της αρετής, γιατί θα ζημιωθείς, αλλά Να Πιστεύεις Πάντοτε Πώς Τίποτε Σωστό Δεν Έκανες (Α’ Κορ. Η΄ 2 ἡ γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ. εἰ δέ τις δοκεῖ εἰδέναι τι, οὐδέπω οὐδὲν ἔγνωκε καθὼς δεῖ γνῶναι·). «Δεν γνωρίζω, έλεγε κάποιος άγιος, που δεν εκτείνεται ποσώς η αλαζονεία μου και που δεν ανέρχεται η δεν κατέρχεται· Αύτη μολύνει τις πράξεις μας. Αν αποδώσω κάποια επιτυχία στις πράξεις μου, αμέσως ο πονηρός και δόλιος θα μου κάνει φιλοφρονήσεις και θα ζήτηση να μου πάρει τον καρπό» (Φιλιπ. Γ’ 14 ἓν δέ, τὰ μὲν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατὰ σκοπὸν διώκω ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. ). Αν η φιλαυτία σου αυξηθεί εξ αίτιας των καλών σου έργων, σκληραγωγίας κλπ., αν κάνης στον εαυτό σου μυστικό λόγο για τις ταπεινώσεις σου, για τις επιτυχίες σου κατά των επιθυμιών σου, για τις πράξεις δικαιοσύνης, υπομονής, ταπεινώσεως κ.λπ., νομίζεις ότι βρίσκεις μια πνευματική παρηγοριά με αυτόν τον τρόπο και ζητάς να βρεις από αυτά βοήθεια για να εμπιστευτείς στον εαυτό σου και να φανείς με αρκετή αγιοσύνη (Λουκ. Ιζ’ 10 οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν

ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν.). Θέλει κανείς να είναι πάντοτε σε κατάσταση τέτοια όπου να φαντάζεται για τον εαυτό του ότι βαδίζει καλά· Ας φανερώσουμε λοιπόν την εικόνα της καρδιάς μας στο βάθος καθενός από τους μυστηριώδεις αυτούς ελιγμούς και θα ανακαλύψουμε τότε μια κρυφή υπερηφάνεια. Ας πολεμήσουμε λοιπόν την υπερηφάνεια αυτή και ας προσέχουμε να είμαστε πάντοτε με επιμονή ταπεινοί, στις σκέψεις μας και στις πράξεις μας (Λουκ. Ιδ’11 ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.). Ταπείνωση στα λόγια Ταπείνωση είναι η πεποίθηση της μηδαμινότητας μας. Η πεποίθηση σχηματίζεται με την σκέψη, εκφράζεται με την γλώσσα, φανερώνεται με τις πράξεις. Η σκέψη και ο λόγος βρίσκονται σε σχέση τόσο στενή, όσο η αιτία και το αποτέλεσμα. Αμέσως μόλις αποκτήσουμε την θεμελιώδη συνήθεια να ταπεινωνόμαστε εσωτερικώς στις σκέψεις μας, η ταπείνωση θα εκδηλωθεί με τα λόγια μας, τόσο φυσικά όπως το ρυάκι απορρέει από την πηγή. Όμως είναι καλύτερα να σιωπούμε, όταν πρόκειται για τον εαυτό μας και να μη μιλάμε γι’ αυτόν, έστω και αν η πρόθεση μας είναι να μιλήσουμε με πνεύμα ταπεινό. Οι ασκητικοί συγγραφείς ονόμασαν, πολύ σωστά, ταπείνωση με αγκύλη την κενόδοξη συνήθεια να ταπεινώνεται κανείς στα λόγια, άλλωστε αυτή κανένα σκοπό κατά βάθος δεν έχει, παρά να επικρεμάσει την φήμη παρά την όψη της ταπεινώσεως. Ποτέ μη μιλάς για τον εαυτό σου. Όταν σε ρωτούν να απαντάς με λίγα λόγια, περιορισμένα(Ματθ. Ιβ’36λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως·). Να αγαπάς την σιωπή και κατάνυξη. Να μιλάς με τιμιότητα και απλότητα. Ποτέ μη θελήσεις να δείξεις πνεύμα επιδείξεως, όταν μιλάς.

Να αποκρούεις κάθε ανώφελη φράση που θα σε ευχαριστούσε να την πεις. Τίποτε να μη λες από όσα θα σε παρουσιάσουν άξιο τιμής, υπολήψεως η έμπειρο (Ιακ. Γ’ 2 πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες. εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος ἀνήρ, δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα.) Αν θέλεις να άσκησης την ταπείνωση, μη μιλάς για τα προτερήματα σου, για τους γονείς σου και τις ενασχολήσεις σου. Αν σε μέμφονται, μη δικαιολογείσαι, αλλά να φαντάζεσαι ότι σου αξίζει η επίπληξη τουλάχιστον. Ποτέ μην εκφράζεις με αλαζονεία τον τρόπο που εσύ βλέπεις η σκέπτεσαι. Μη δικαιολογείσαι με το ότι δεν έπραξες καλά. Πρόσεχε, γιατί πολλές φορές με αυτό δείχνεις ότι ζητάς τον έπαινο. Αν αναφέρεις πρόσωπο αξιοπρέπειας, μην προσθέσεις ότι το γνωρίζεις και συνδέεσαι με αυτό, γιατί αυτό πολλές φορές είναι ματαιοδοξία. Μη μιλάς για τις αποτυχίες του άλλου, γιατί αυτό είναι σχεδόν πάντοτε ικανοποίηση της φιλαυτίας σου. Το να μιλάς για την εμπιστοσύνη που σου τρέφουν οι άλλοι, ότι σε συμβουλεύονται κ.λπ. είναι απόδειξη ότι κλίνεις προς την κενοδοξία (Μάρκ. Ζ’ 36 καὶ διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν· ὅσον δὲ αὐτὸς αὐτοῖς διεστέλλετο, μᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον.). Κάποιος λέει: «Η κενοδοξία είναι τόσο στερεωμένη στην κάρδια του άνθρωπου, όπου ο τελευταίος και πλέον μηδαμινός άνθρωπος καυχιέται και θέλει θαυμαστές. Ακόμη και οι σοφοί το ίδιο θέλουν. Αυτοί πού γράφουν εναντίον της δόξης, την δόξα επιζητούν με το να γράφουν καλά, και όσοι διαβάζουν τα των σοφών, την δόξα επιζητούν με το διάβασμα αυτό, και εγώ που γράφω αυτά ίσως έχω την επιθυμία αυτή, ίσως και όσοι τα διαβάζουν». Μη δείχνεσαι σαν απαραίτητος, αναγκαίος για τακτοποίηση οποιασδήποτε υποθέσεως. Μη κάνεις λόγο ότι παραδέχθηκαν το δίκαιο σου. Έχεις κάποια διαφορά με κάποιον; Αν το δίκαιο είναι με το μέρος σου, η φιλαυτία σου, η πάντοτε αχόρταγη για επαίνους, σε παρακινεί

να αναφέρεις το γεγονός σε άλλον, για να επιδοκιμασθείς. Αν πάλι έχεις άδικο, ελπίζει η φιλαυτία σου να βρει παρηγοριά η τι λέγω, κάνει να πέσει το άδικο πάνω στον αντίδικο σου (Α’ Κορ. Ι’24 μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος.). Πρόσεχε καλά… Το ζήτημα είναι πολύ λεπτό. Θα άσκησης ταπείνωση αν δεν μιλάς χωρίς ανάγκη για τις θλίψεις σου, για τα της ευτυχίας σου και των άλλων. Δεν χρειάζεται να προχώρησης πολύ. Εξέτασε τον εαυτό σου και θα δεις ότι πολλές φορές την ήμερα πληγώνεις την ταπείνωση (Λουκ. Σ’ 31 καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως.). Ποτέ μη μιλάς για τις γνώσεις σου, τις επιτυχίες σου, για την επιδεξιότητα σου, για τους φίλους σου και προστατευόμενους σου. Έτυχε ποτέ να παρατηρήσεις αυτό, πως, όταν μιλά κανείς για τον εαυτό του και των δικών του σε στενοχωρεί; Ας είσαι λοιπόν βέβαιος οτι, όταν μιλάς για τον εαυτό σου, γίνεσαι ενοχλητικός σε όσους σε ακούνε. Θέλεις να αρέσεις και συντελείς μόνος σου να μη γίνεσαι αρεστός (Ιακ. Α,’19 Ὥστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἔστω πᾶς ἄνθρωπος ταχὺς εἰς τὸ ἀκοῦσαι, βραδὺς εἰς τὸ λαλῆσαι, βραδὺς εἰς ὀργήν· ). Μην αναφέρεις τις στενοχώριες σου και τους κόπους σου, γιατί αυτό είναι σαν να θέλεις να ενδιαφέρονται για σένα και να σε σκέπτονται, ενώ αντίθετα ο ταπεινός αγάπα και θέλει να είναι λησμονημένος (Μάρκ. Ζ’36 καὶ διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν· ὅσον δὲ αὐτὸς αὐτοῖς διεστέλλετο, μᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον.). Κατηγορείς ίσως κάποια περίπτωση πράξεως σου, άλλα άραγε έτσι δεν κάνεις, να σε συγχαρούν και για άλλα που έκανες; Όταν γίνεται λόγος για κάτι που έκαμαν οι άλλοι, όπου και συ συμμετείχες, απόφευγε να τους επαινείς, γιατί αυτό είναι επιτήδειος τρόπος να επαινεθείς και σύ. Άκουσε με, να μιλάς λίγο και πάντοτε να μετράς τα λόγια σου, γιατί η παροιμία λέει: «Κάθε ένας ευχαριστιέται στα λόγια του, όμως δεν εκτιμάται παρά μόνο ο λόγος που λέγεται επίκαιρα» (Ματθ. Ιβ΄ 36 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι

πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως·). Ίσως να σε παινέσουν κάποτε για κάποια πράξη σου, μη πεις όμως ότι μπορούσες να πράξης καλλίτερα, αν σε βοηθούσαν οι περιστάσεις. Συνήθιζε να δέχεσαι με υπομονή τις παρατηρήσεις, αναγνώριζε το άδικο που έχεις. Μη κρύβεις τα ελαττώματα σου, αλλά να ομόλογης ειλικρινά αυτά, και έτσι με τον τρόπο αυτό θα σκοτώσεις τον εγωισμό σου (Ιακ.. Ε’ 16ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη.). Μιλώντας για κάποια ευεργεσία, πού προσέφερες, ζητάς με τον τρόπο αυτό ευχαριστία και τότε να η υπερηφάνεια: «Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου», λέει ο Κύριος μας(Ματθ. Σ’ 3 σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου,). Ο ταπεινός δεν μιλάει για ευγνωμοσύνη πού του οφείλουν οι άλλοι η και για αχαριστία που του δείχνουν· Μη άνοιξης το στόμα σου για να παραπονεθείς, πίστευε πως οτιδήποτε υποφέρεις σου αξίζει. Υπόμεινε με αγαθή καρδιά και με χαρά την λύπη που σου συμβαίνει, μάλιστα όταν αυτή σε ταπεινώνει (Μάρκ. Ιγ’ 13 καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.). Θέλεις αλήθεια να άσκησης την ταπείνωση; Μη κρίνεις κανένα. Να σιωπάς προκειμένου για τα ελαττώματα του άλλου (Ιωάν. Η’11,15 ἡ δὲ εἶπεν· Οὐδείς, Κύριε. εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς· Οὐδὲ ἐγώ σε κατακρίνω· πορεύου καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε. ὑμεῖς κατὰ τὴν σάρκα κρίνετε· ἐγὼ οὐ κρίνω οὐδένα.). Μη διακόπτεις κανέναν, όταν μιλά. Μη αντιλέγεις σε κανέναν που αμφιβάλλει η πού έχει πιθανότητα για κάτι, έστω και αν συ θα είχες αντίθετη γνώμη. Μη εξάπτεσαι, όταν συζητάς. Θέλεις να υπερασπιστής την αλήθεια; Μόνο με την ηπιότητα θα το πετύχεις. Η ταπείνωση είναι η δύναμη της αλήθειας (Α’ Κορ. Δ’ 12-13 καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί·

λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα,13βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι.) Αν επαινείται ο αντίπαλος σου, η πρόσωπο που αντιπαθείς, εσύ οφείλεις να μη μιλήσεις για τον εαυτό σου, αντίθετα να επαινέσεις και συ ο ίδιος με την καρδιά σου το πρόσωπο αυτό, έτσι θα προοδεύσης στην αρετή της ταπεινώσεως (Ρωμ. Ιβ’ 15 χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων.). Σου μιλούνε για ένα έργο κάποιου, η σου το δείχνουν; εσύ μη πεις εύκολο είναι να το κάνη κάποιος. Μη πληγώνεις ποτέ τον άλλο για την αδεξιότητα του με την φράση: Θα το έκανα καλλίτερο εγώ (Ρωμ Ιβ΄10 τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι,). Έχε πάντοτε για κάθε άνθρωπο μια λέξη ευγενείας, χωρίς ποτέ να παινεύεις το ελάττωμα. Να αναγνωρίζεις πάντοτε την άξια των άλλων. Ποτέ μη πεις: το είπα καλά, το προέβλεψα, θέλοντας έτσι να δείξεις σταθερότητα κρίσεως και ότι είσαι προνοητικό πνεύμα (Α’ Κορ. Η΄2 ἡ γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ. εἰ δέ τις δοκεῖ εἰδέναι τι, οὐδέπω οὐδὲν ἔγνωκε καθὼς δεῖ γνῶναι·). Αν σου γίνει γνωστό κάποιο μυστικό πού είπαν σε άλλον, μη γογγύσεις, μη μιλήσεις καθόλου(Ίακ. Ε’9 Μὴ στενάζετε κατ’ ἀλλήλων, ἀδελφοί, ἵνα μὴ κριθῆτε· ἰδοὺ ὁ κριτὴς πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν.). Αν σε προσβάλλουν, αν άδικα σε κατηγορούν, μη πεις κανένα λόγο, άφησε τον Θεό να ταχτοποιήσει κάθε τι (Ματθ. Χς’67-68 Τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν, οἱ δὲ ἐρράπισαν 68λέγοντες· Προφήτευσον ἡμῖν, Χριστέ, τίς ἐστιν ὁ παίσας σε;). Άφησε τον εαυτό σου στο να ταπεινωθεί. Η σιωπή και η γαλήνη στην ταπείνωση είναι το αληθινό της ψυχής αγαθό. Θα γνώριζε και θα επιχειρούσε κανείς να μιλήσει ταπεινά και θα είχε πολλές ωραίες προτάσεις να πη, αλλά όμως θα ήταν καλλίτερα να σιωπά ταπεινά. Ταπείνωση που μιλάει, είναι ακόμη ύποπτη. Όταν μιλά κανείς, ανακουφίζει κάπως τον εγωισμό του. Μη μιλάς και προσπάθησε να κάνης το θέλημα του

Θεού. Λίγη Σιωπή, Γαλήνη, Ένωση Με Τον Θεό Ας Σε Παρηγορούν Σε Κάθε Περίπτωση πού οι άνθρωποι άδικα σε προκαλούν. Ο Θεός μας θλίβει με αυτές τις θλίψεις ανάλογα με τις ανάγκες μας (Ματθ. Κζ’ 14 καὶ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῷ πρὸς οὐδὲ ἓν ῥῆμα, ὥστε θαυμάζειν τὸν ἡγεμόνα λίαν.). Τώρα απέκτησες κάποια ιδέα από τους αναρίθμητους πειρασμούς της ματαιότητος που εισχωρούν στα λόγια μας και για τα μέσα της ασκήσεως της ταπεινώσεως. Προσπάθησε να γίνεσαι κύριος των συνομιλιών σου (Ιακ. γ’ 2 πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες. εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος ἀνήρ, δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα.) Ταπείνωση στις πράξεις Αν και η ταπείνωση εξαρτάται από την σκέψη, όπως ανωτέρω είδαμε, όμως δεν είναι βέβαιη πάντοτε, αν δεν εκδηλώνεται, όταν παρουσιαστούν οι περιστάσεις. Η εξουθένωση είναι το θεμέλιο της ταπεινώσεως. Εύκολο είναι να ονομαστή κανείς ταπεινός,Το Αποδεικνύει Όμως, Όταν Υποφέρει Την Περιφρόνηση, Την Βρισιά, Τους Εξευτελισμούς, όταν μάλιστα προέρχονται χωρίς την θέληση του (Ιακ. Α’12 Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν. Και Ματθ. Ε’ 44 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς). Είναι άξιο επαίνων, επίσης, και πολύ ωφέλιμο το να ζητά κανείς τις ταπεινώσεις, για να ριζώσει περισσότερο στην αρετή των ταπεινών. Ο εξευτελισμός, είπε κάποιος άγιος, είναι αυτός που οδηγεί στην ταπείνωση, όπως η μελέτη στην επιστήμη (Ματθ. Κ’2627 οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ’ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, 27καὶ ὃς ἂν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος· , Κζ’30-31 καὶ ἐμπτύσαντες εἰς αὐτὸν ἔλαβον τὸν κάλαμον καὶ ἔτυπτον εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 31καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν χλαμύδα

καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ σταυρῶσαι.). Η πραγματικά ταπεινή ψυχή αρέσκεται στο να εκμηδενίζεται καλλίτερα, παρά να φαίνεται ταπεινή (Α’ Κορ. Θ΄ 19 Ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω·). Να αγαπάς λοιπόν τις εξουθενώσεις, να εργάζεσαι την ηπιότητα και την υπακοή και από αυτά θα απόκτησης πολύ γρήγορα την ταπείνωση (Εφεσ. β’ 8 τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον,). Αν κάποιος σε υποτιμάει, σε κακολογεί, συ να είσαι καλός προς αυτόν, να τον περιποιείσαι και να τον υπηρέτης. Μη αποφεύγεις, όταν σου δίνεται η ευκαιρία, να ταπεινωθείς, γιατί διαφορετικά δεν θα κατορθώσεις να είσαι ταπεινός (Ρωμ. ια’ 8 καθὼς γέγραπται· ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ Θεὸς πνεῦμα κατανύξεως, ὀφθαλμοὺς τοῦ μὴ βλέπειν καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν, ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.). Αν κάποιος ξεσπάει με θυμό εναντίον σου, ζήτησε συγγνώμη, γιατί τον έκανες να θυμώσει (Α’ Κορ. Δ’ 12-13καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι.). Να είσαι ευπειθής. Ο ταπεινός αφήνεται να οδηγηθεί εύκολα. Μη έχεις ποτέ την αξίωση να σε υπακούουν. “Ίσως σε στενοχωρεί κάποιος σε κάθε περίσταση, υπόμεινε τον, μη φαίνεσαι λυπημένος, μη αποφεύγεις την συναναστροφή του (Ρωμ. Ιβ’ 10 τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι,). Ο Θεός Μεταχειρίζεται Αυτόν Σαν Εργαλείο για να σε θεραπεύσει από την υπερηφάνεια σου. “Αν ταπεινώνεσαι μόνος σου, χωρίς να θέλεις με την καρδιά σου να σε εξουθενώσουν οι άλλοι, δεν θα έχεις παρά μόνο ένα φάσμα της ταπεινώσεως. Για να είσαι ακόμη πιο ταπεινός να είσαι υπομονετικός. Κάθε ένας έχει τα ελαττώματα του· υπόφερε τον (Α’ Κορ. Ιγ’4 Ἡ ἀγάπη

μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται,). Αν δεν σε προσέχουν, όταν μιλάς, μη εξωτερικεύεις ανησυχία. Αποδοκιμάζεται ο τρόπος πού ενεργείς κάτι; Παράτησε το, και αν ακόμη πιστεύεις ότι πράττεις δίκαια (Α’ Κορ. Ι’24 μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος.). Σε παρατηρούν για σφάλμα που έκαμες, ίσως άδικα; Σώπασε, προσεύχου μυστικά, μη δικαιολογηθείς. Κάποιος μοναχός έλεγε στους αδελφούς: «Αν δικαιολογήστε, ο Θεός σας κατηγορεί» (Ίακ. Ε’12Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε, μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον· ἤτω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναὶ, καὶ τὸ οὒ οὔ, ἵνα μὴ εἰς ὑποκρίσιν πέσητε.). Θα αναγνωρίσεις το άδικο και ποτέ δεν θα αναβάλλεις την επανόρθωση κάποιου σφάλματος, ακόμη περισσότερο όταν έχει σχέση με την αγάπη προς τον Θεό η τον πλησίον. Προχωρεί στην ταπείνωση αυτός, που μετά από μια φιλονικία έχει το θάρρος να πει με σεμνότητα… «ίσως να σας στενοχώρησα… συγγνώμη» (Ματθ. Σ’15 ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν.). Δεν θέλεις να φανερώνεται κανένα από τα σφάλματα σου, ούτε να σε κατηγορούν. Είναι όμως καλό να αναγνωρίζεις την αθλιότητα σου, την ανικανότητα σου, τα όρια του πνεύματος σου, να επισκιάζεις τον εαυτό σου, να εξουθενώνεσαι, να αφήνεις να κάνη ο Θεός ότι θέλει (Ματθ. Κ’ 26-27 οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ’ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, 27καὶ ὃς ἂν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος·,Ις’24 Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι.). Να παραδέχεσαι την αντίφαση στα τιποτένια πράγματα που κάθε μέρα παρουσιάζονται στις συνομιλίες μας και ποτέ δεν θα δώσεις ευκαιρία στον εαυτό σου να προξενήσει λύπη σε κανένα. Ο ταπεινός χαιρετά πρώτος, μιλάει, συγχωρεί, ζητά συγγνώμη. Πάντοτε δείχνει

συγκατάβαση, πάντοτε είναι γεμάτος φιλοφροσύνη (Ρωμ. Φ’ 10 ). Συμβιβάζεται με τον πτωχό όπως και με τον πλούσιο. Παντού παίρνει για τον εαυτό του την λιγότερο τιμητική θέση, στο τραπέζι, στον δρόμο και άλλου (Λουκ. Ιδ’ 8Ὅταν κληθῇς ὑπό τινος εἰς γάμους, μὴ κατακλιθῇς εἰς τὴν πρωτοκλισίαν, μήποτε ἐντιμότερός σου ᾖ κεκλημένος ὑπ’ αὐτοῦ,) Αν παρουσιαστή ευκαιρία να πράξη κάποια έργα, αναλαμβάνει τα πιο δύσκολα, τα πιο κοπιαστικά και αηδέστερα και αφήνει στους άλλους τα ευκολότερα έργα (Μάρκ.Θ’35 καὶ καθίσας ἐφώνησε τοὺς δώδεκα καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος.). Συ ακολουθώντας την συμβουλή αυτή πράττε με προσοχή για να μη υστερήσεις και στα πιο μικρά (Λουκ.. Ιδ’8Ὅταν κληθῇς ὑπό τινος εἰς γάμους, μὴ κατακλιθῇς εἰς τὴν πρωτοκλισίαν, μήποτε ἐντιμότερός σου ᾖ κεκλημένος ὑπ’ αὐτοῦ,). Πάντοτε έχε κάποια δυσπιστία στον εαυτό σου και έτσι να συμβουλεύεσαι προτού κάνεις κάτι. Επιθυμείς να μεταβληθείς, να επανόρθωσης, να απόκτησης ζήλο… σε αυτά σε οδηγεί το Πνεύμα του Θεού. Άκου με προσοχή και ταπείνωση, όταν σου δίνουν κάποια συμβουλή, κατάστειλε μέσα σου την ενδόμυχη υπερηφάνεια και αυθάδεια που θέλει όλα να τα γνωρίζει, χωρίς ποτέ να ομολογεί ότι μπορεί ακόμη να μάθη (Ιακ. δ’ 16 νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖς ἀλαζονείαις ὑμῶν· πᾶσα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν.) Να είσαι λοιπόν πάντοτε πολύ αφοσιωμένος, άλλα και πολύ μετριόφρων. Επίσης μη ανακατεύεσαι με υποθέσεις πού δεν σε αφορούν. Σε όλες σου τις πράξεις απόφευγε να δίνης όψη αξιόλογη και σημαντική. Αν θέλεις να είσαι ταπεινός, θα είσαι πάντοτε έτοιμος να γίνεσαι χρήσιμος. Υπηρέτησε τους άλλους με πνεύμα ταπεινώσεως. Κάνε με χαρά ότι είναι εξευτελιστικότερο για σένα, ότι σε κάνει να φαίνεσαι υπηρέτης όλων. Κάνοντας έτσι μη ζητάς ευγνωμοσύνη (Ρωμ. ιγ’8 μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε εἰ μὴ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους. ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκε·).

Πρέπει να μη ντρέπεσαι ποτέ για την κοινωνική σου κατάσταση, ούτε για την των δικών σου ανθρώπων επίσης, για την αθλιότητα και μηδαμινότητα ενός συγγενούς σου η φίλου σου. Είναι βέβαιο ότι ο εγωισμός επαναστατεί, αν γίνει αυτό. Ας προσέξουμε για να νικήσουμε τον εγωισμό αυτόν (Ματθ. ι’25 ἀρκετὸν τῷ μαθητῇ ἵνα γένηται ὡς ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ, καὶ ὁ δοῦλος ὡς ὁ κύριος αὐτοῦ. εἰ τὸν οἰκοδεσπότην Βεελζεβοὺλ ἐκάλεσαν, πόσῳ μᾶλλον τοὺς οἰκιακοὺς αὐτοῦ;). Να είσαι ταπεινός, να αποκρούεις τους επαίνους και πίστευε σχεδόν πάντοτε ότι σε περιγελούν. Ο άγιος Ιγνάτιος έλεγε: «Εκείνοι που με επαινούν με καυτηριάζουν με τα λόγια τους». Απόφευγε τις τιμές, όχι για να σου παρέχονται περισσότερες, ούτε για να σε εκτιμήσουν περισσότερο οι άλλοι, αλλά από δυσπιστία προς τον εαυτό σου. Απόφευγε ασυνήθη πράγματα έστω και σε αυτήν την ευσέβεια. Η αλαζονεία μεταχειρίζεται την παραδοξότητα, ενώ η ταπείνωση ευχαριστείται στην κοινή και συνηθισμένη οδό. Να είσαι απλός στο ντύσιμο σου και όταν ακόμη είσαι υποχρεωμένος να εμφανιστής στον κόσμο με κάποια εμφάνιση άλλη από εκείνη της απλότητας. Παρακάλεσε τον Κύριο να σε γλυτώσει από την κενοδοξία. Μη ζητάς παρά μόνο τον Θεό (Β’ Κορ. ι’17 Ὁ δὲ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω·). Όταν εκτελείς έργο ταπεινώσεως, μη ζητάς να επιδειχθείς. Αυτό, από την οδό της ταπεινώσεως, οδηγεί προς την αλαζονεία. Πάντοτε θα έχεις υπόψη σου το λιγότερο δυνατό, αλλά χωρίς προσποίηση. Μη μιλάς και μη κάνης έργα για να σε εκτιμήσουν και σε σεβαστούν, γιατί αυτό θα συντέλεση στο να απόκάλυψη όλη την έκταση της αλαζονείας σου και έτσι θα περιφρονηθείς από τα ίδια τα πράγματα που προσπαθείς να εκτιμηθείς (Γαλ. Α’ 10-12 (Γαλ. Α’ 10-12 Ἄρτι Γὰρ Ἀνθρώπους Πείθω Ἢ Τὸν Θεόν; Ἢ Ζητῶ Ἀνθρώποις Ἀρέσκειν; Εἰ Γὰρ Ἔτι Ἀνθρώποις Ἤρεσκον, Χριστοῦ Δοῦλος Οὐκ Ἂν Ἤμην.

11Γνωρίζω Δὲ Ὑμῖν, Ἀδελφοί, Τὸ Εὐαγγέλιον Τὸ Εὐαγγελισθὲν Ὑπ’ Ἐμοῦ Ὅτι Οὐκ Ἔστι Κατὰ Ἄνθρωπον• 12οὐδὲ Γὰρ Ἐγὼ Παρὰ Ἀνθρώπου Παρέλαβον Αὐτό, Οὔτε Ἐδιδάχθην, Ἀλλὰ Δι’ Ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. 13Ἠκούσατε Γὰρ Τὴν Ἐμὴν Ἀναστροφήν Ποτε Ἐν Τῷ Ἰουδαϊσμῷ, Ὅτι Καθ’ Ὑπερβολὴν Ἐδίωκον Τὴν Ἐκκλησίαν Τοῦ Θεοῦ Καὶ Ἐπόρθουν Αὐτήν,). Μεγάλη αλήθεια. Μήπως σου αρέσει η αλαζονεία των άλλων; Δεν την βρίσκεις παιδιάστικη, αηδιαστική και γελοία; Γι’ αυτό, γνώριζε καλά πως ότι λέγεις και ότι πράττεις δεν διαφεύγει τους άλλους. Να σκέπτεσαι ότι σε κρίνουν διαφορετικά από ότι συ κρίνεις τον εαυτό σου. Ποτέ λοιπόν μην έχεις και την πιο μικρή φιλοδοξία, γιατί θα σε παρουσίαση ανιαρό στους άλλους. Ακόμη στη στάση σου και στο βάδισμα σου να είσαι ταπεινός και να μη προσποιείσαι. Να είσαι κόσμιος στα βλέμματα σου. Κάποιος μοναχός ρώτησε άγιο άνδρα, ποιό είναι το μέσον για να αποφυγή ο άνθρωπος την αλαζονεία, και ο άγιος απήντησε: «Μάθε καλά, ότι ποτέ δεν θα αποφύγεις την αλαζονεία, αν πρώτα δεν κατεβάσεις τα μάτια σου στον τόπο όπου αγγίζουν τα πόδια σου». Από αγάπη προς την ταπείνωση δεν θα περιφρόνησης το σεμνό ντύσιμο και την λιτότητα σε όλα, τις ασήμαντες απασχολήσεις κ.ο.κ. Σκέψου ότι όλα είναι καλά για σένα. Ο δαίμονας της υπερηφάνειας παντού μας συνοδεύει. Προτού εκτελέσεις κάποιο έργο που επιθυμείς, καθάρισε καλά την επιθυμία σου, κατά την εκτέλεση και μετά την εκτέλεση της πράξεως, δώσε το πάν εις τον Θεό. Κάποιος άγιος, όταν πειραζόταν από την αλαζονεία, έλεγε: «Διάβολε, δεν άρχισα για σένα, λοιπόν δεν θα τελειώσω για σένα». Μη παραλείπεις μια καλή πράξη από φόβο της ματαίας δόξας. Αν αύτη η μάταιη δόξα δεν σού αρέσει, δεν θα σε εμπόδιση να ζήσης με τελειότητα και η καλλίτερη μερίδα της πράξεως σου θα είναι πάντοτε μαζί σου. Εάν ο γεωργός προτού σπείρει έλεγε: «Θα σκορπίσω το σπόρο μου, αλλά έπειτα τα

πουλιά και τα ζώα της γης θα μου τον φάνε», ποτέ δεν θα έσπερνε τον αγρό του, και δεν θα είχε να φάει. Αν από φόβο της μάταιης δόξας δεν κάνεις το καλό, ο δαίμονας χαίρεται, γιατί υπό το πρόσχημα της αρετής, σου λέει να απέχεις, και κατορθώνει έτσι το πονηρό του σχέδιο. Να εξομολογείσαι συχνά, και να αποκαλύπτεις τις πολύ μυστικές αθλιότητες της ψυχής σου (Ματθ. ις’ 19 καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. και Ρωμ. Γ΄23 πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ,). Δεν θα αρκεσθείς να ομολογήσεις γενικά ότι είχες σκέψεις αλαζονείας και κενοδοξίας, ότι μίλησες και έπραξες με τέτοιο πνεύμα. Μια ψυχή αλαζονική που θέλει να κατακτήσει την ταπείνωση, θα ήταν πολύ καλό να ομολογήσει τα μυστικά της καρδίας της (Α Ίωάν. Α΄9 ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καὶ δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας.). Θα ορίζεις λοιπόν τις σκέψεις σου, τα λόγια σου και τις πράξεις σου, που έχουν κηλιδωθεί από την αλαζονεία. Είναι πολύ ταπεινωτικό να καταθέτη κανείς με παρρησία την αθλιότητα και το γελοίο των σκέψεων του. Μια ειλικρινής εξέταση θα σε οδήγηση στη γνώση του εαυτού σου και η γνώση αύτη θα σε οδήγηση στο να περιφρόνησης τον εαυτό σου, στην ταπείνωση· Είναι μεγάλη εξουθένωση να γίνει γνωστή η διαφθορά της καρδίας μας, και οι ροπές της. Είναι μεγάλη εξουθένωση το να αποκαλυφθούν σε άλλον τα πολλά μικρά ελαττώματα της καρδίας μας, πού στον εαυτό μας δεν τολμούμε να τα ανακοινώσουμε. Αλλά αυτή η εξουθένωση είναι σωτηρία για μας (Ματθ. ιε’18-19 τὰ δὲ ἐκπορευόμενα ἐκ τοῦ στόματος ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχεται, κἀκεῖνα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον. 19ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι.).

Πάντοτε να έχεις υπόψη σου τα λόγια του Απ. Παύλου: «Τι έχεις ο ουκ έλαβες, ει δε και έλαβες τι καυχάσαι ως μη λαβών;» (Α’Κορ. Δ’ 7 ). Ναι, το παν έχουμε από τον Θεό. Το παν πρέπει να οδηγεί στον Θεό. Στον Θεό η αγάπη μας, ο αίνος και η τιμή, στους αιώνες των αιώνων, Αμήν. Σκέψεις για μελέτη «Οστις υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται και όστις ταπείνωση εαυτόν υψωθήσεται» (Λουκ. Ιδ’11). Χωρίς την ταπείνωση το παν είναι μηδέν, με αυτήν το μηδέν είναι το παν (Μέγ. Βασιλέως). Τίποτε δεν είναι τόσο αρεστό στον Θεό και στους ανθρώπους όσο η αληθινή ταπείνωση. Η ταπείνωση πρέπει να προηγείται και να συνοδεύει όλες τις πράξεις μας. Γιατί αμέσως μόλις η αλαζονεία ανακατευθεί σε αυτές τις πράξεις, αρπάζει από τα χέρια μας όλη την άξια. Τίποτε δεν είναι δύσκολο για τους ταπεινούς. Αλάθητο δείγμα των αμαρτωλών είναι η αλαζονεία, αντίθετα η ταπείνωση είναι η σφραγίδα των εκλεκτών του Θεού (Γρηγόριος Ο Μέγας). Την ταπείνωση άγιος της εκκλησίας μας την ονομάζει φάρμακο για όλες τις αρρώστιες και υγεία ψυχής και σώματος. η ταπείνωση των δούλων του Θεού φαίνεται στις δοκιμασίες, γιατί μόνο όταν παρουσιαστούν εναντιότητες, μπορεί να κριθή ο βαθμός της ταπεινώσεως (Ιακ. Α΄) Αξίζει να παρουσιάσουμε εδώ τα εξαιρετικά αποφθέγματα ενός άγιου άνδρα, όπου μπορεί να βρει κανείς την ανακεφαλαίωση κατά κάποιο τρόπο της αρετής πού μας απασχολεί, και να κανονίσει γι’ αυτά την μέθοδο συμπεριφοράς του: «Τίποτε Δεν Μπορώ, Τίποτε Δεν Είμαι, Τίποτε Δεν Δίνω, Τίποτε Δεν Αξίζω, Τίποτε Δεν Μου Χρεωστούνε. Στο Τίποτε Δεν Χρειάζεται Τίποτε. Το Τίποτε, Τίποτε Δεν Μπορεί. Το Τίποτε, Τίποτε Δεν Θέλει. Το Τίποτε Σε Κανένα Δεν Είναι Χρήσιμο. Το Τίποτε Για Τίποτε Δεν Είναι Άξιο. Το Τίποτε Πρέπει Να Αρκείται Στο Λιγότερο. Το Τίποτε Για Τίποτε Δεν Παραπονείται. Το Τίποτε Από Τίποτε Δεν Βλάπτεται. Το Τίποτε Από Τίποτε Δεν Εντυπωσιάζεται. Το Τίποτε Από Τίποτε

Δεν Ταράζεται. Το Τίποτε Δεν Είναι Ικανό Για Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Φιλοδοξεί Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Περιφρονεί Κανέναν. Το Τίποτε Δεν Ζητά Τίποτε, Δεν Εξετάζει Κανέναν. Το Τίποτε Δεν Έχει Απαιτήσεις Από Κανένα. Το Τίποτε Δεν Οικειοποιείται Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Επιθυμεί Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Αποδοκιμάζει Κανένα, Δεν Πληγώνεται Από Κανένα, Δεν Ζηλοτυπεί Κανέναν. Το Τίποτε Δεν Ενοχλείται Από Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Συμμετέχει Σε Τίποτε, Δεν Υποστηρίζει Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Εξαρτάται Από Κανένα, Δεν Σκανδαλίζεται Από Κανέναν, Δεν Βιάζεται Από Τίποτε. Το Τίποτε Δεν Κρίνει Κανένα, Ούτε Αποδοκιμάζει Κανένα. Το Τίποτε Δεν Θλίβεται Από Κανένα, Δεν Φοβάται Τίποτε, Δεν Ποθεί Τίποτε, Δεν Δυσαρεστείται Από Τίποτε. Το Τίποτε Είναι Παντού Τίποτε, Τίποτε Σε Όλα. Στο Μακάριο Αυτό Τίποτε (Το Ουδέν) Δοκιμάζει Η Ψυχή Θεία Ειρήνη’ Επειδή Αισθάνεται Ότι Είναι Τίποτε, Είναι Γι Αυτήν (Την Ψυχή) Ο Θεός Το Παν, Σε Κάθε Τι» (Ίωάν. Ιε’5). Είμαστε ένα Τίποτε,Δεν Είμαστε Παρά Αθλιότητα Και Αμαρτία. Στην μακάρια αυτή εξουθένωση βρίσκει η καρδιά μας την γαλήνη και ειρήνη, γιατι όσο το δενδρο είναι ψηλότερο τόσο περισσότερο κινείται από τον αέρα. Ας ταπεινωθούμε λοιπόν, ας λησμονήσουμε τον εαυτό μας, για να πεθάνουμε εν Θεώ και έτσι να σωθούμε (Β’ Κορ.Δ’11). Σκαλοπάτια της ταπεινώσεως που Πρέπει σιγά να ανεβαίνουμε Πόση αλαζονεία, Όσο κανείς δεν υποπτεύεται, είδαμε να υπάρχει σε όλα! Πόσο η ταπείνωση είναι σπάνια αρετή, πόσο όμως αναγκαία και θεμελιώδης! Πώς θα εκριζωθεί από την καρδιά μου, τόση αλαζονεία; Πώς θα ανεβώ στην ψηλότερη αυτή αρετή της ταπεινώσεως; Να ποιο έργο έχω να κάνω (Ίωάν. Η’36 Και Ιε’7). Μέσα στην καρδιά μου κινούνται τέτοια αισθήματα. Να ο μαργαρίτης της ταπεινώσεως ο τόσο ωραίος και πολύτιμος, πού είσαι έτοιμος να δώσεις το παν για να τον αγοράσεις. Αλλά όμως και πόσο δεν έχεις να

κάνης και αυτό ίσως και μόνο να σε κάνη να αποφεύγεις την επιθυμία σου αυτή. Να τι θα πρέπει να κάνης. Θα διαίρεσης τον εχθρό σου, θα τον κτυπάς εις σε ένα σημείο. Αφού τον εξασθένησης, θα του επιτεθείς σε ένα άλλο σημείο. Δεν πρέπει να σκοπεύεις αόριστα. Πρέπει να είσαι ταπεινός σε όλα, γιατί αλλιώς δεν θα προοδεύσεις. Να λάβεις υπόψη σου ότι παρακάτω σου υποδεικνύεται. 1) Πρόσεχε να μη πεις λόγο ποτέ πού τείνει για έπαινο σου. 2) Μην σου αρέσει καθόλου να μιλούνε για σένα, να σε παινεύουν. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, να ταπεινώνεσαι πιστεύοντας ότι δεν είσαι όπως αυτοί σκέπτονται και αυτός πού έπρεπε να είσαι(Β΄Κορ. Ι’17). Να χαίρεσαι, όταν ακούς να μιλάνε πολύ για τους άλλους και αν εξ αίτιας αυτού αισθάνθηκες λύπη η μυστικό κίνημα ζηλοτυπίας, να το θεωρείς σαν ατέλεια σου, όπως και όταν δέχθηκες μάταιη φιλοφρόνηση (Ρωμ. Φ’15). 3) Δεν θα κάνης Τίποτε για να απόλαυσης τιμή ανθρώπινη η να τραβήξεις πάνω σου τα βλέμματα των ανθρώπων, αλλά μόνο για να αρέσεις στον Θεό (Ίωάν. Ε’44). 4) Μη δικαιολογηθείς για τα σφάλματα σου και ακόμη περισσότερο δεν θα τα αποδώσεις σε οιονδήποτε άλλον, ούτε εξωτερικά ούτε ενδόμυχα. 5) Θα αποφεύγεις κάθε σκέψη μάταιης δόξας, αλαζονείας που προξενείται από την φήμη και εκτίμηση προς το πρόσωπο σου (Μάρκ.Ζ’36). 6) Θα προτιμάς με την γνώση και την πράξη να φέρεσαι με σεβασμό και ταπείνωση προς τους αδελφούς σου, σαν να είναι ανώτεροι σου (Ρωμ. Ι’13,10). 7) Να υποδέχεσαι πάντοτε σαν από το χέρι του Θεού τις ευκαιρίες πού παρουσιάζονται για να ταπεινώνεσαι και έτσι προχώρησε αυξάνοντας στην ταπείνωση. Προς τούτο κάνε το έξης: Ανέβα τα έξης τρία σκαλοπάτια: α) Να υποφέρεις με υπομονή, β) Να δέχεσαι με ευμένεια τις περιστάσεις που παρουσιάζονται και γ) να τις ακόλουθης με χαρά (Ίακ. Α’2). Ί

Να έχεις υπόψη σου ότι πρέπει να είσαι έτοιμος να δηχθείς, να υποφέρεις όλων των ειδών βρισιές και περιφρονήσεις, για να μοιάσεις στον Ιησού Χριστό, ο οποίος από αγάπη προς εμάς θέλησε να γίνει περίγελως ανθρώπων και εξουθένημα του λαού (Ματθ.Κς’67-68). 8) Θα προσκόμισης πράξεις ενδόμυχες και εξωτερικές ταπεινοφροσύνης και έπειτα θα εξάσκησης ένα ορισμένο αριθμό πεποιθήσεων τις όποιες θα αυξάνεις κάθε μέρα, μέχρις ότου απόκτησης την συνήθεια προς την αρετή αύτη. Να τώρα διάφορα σημεία προς τα οποία έχεις να πολεμήσεις. Προς Τούτο αναφέρομε εδώ τα σκαλοπάτια της ταπεινώσεως, όπως τα αναφέρει Κάποιος Άγιος: Είναι υψηλός βαθμός ταπεινώσεως να υποτάσσεται κάποιος θεληματικά σε εκείνον που είναι ανώτερος του, άλλα είναι και δίκαιο αυτό. ‘Ακόμη υψηλότερος βαθμός το να υποτάσσεται κάποιος προς τον ομοιόν του, αυτό είναι πλούτος. Τέλος υψηλότατος βαθμός είναι το να υποτάσσεται κάνεις στον κατώτερο του, αυτό είναι παραπάνω από πλούτος. 2) Υψηλός βαθμός ταπεινώσεως είναι το να είναι κανείς ταπεινός στα λόγια, υψηλότερος το να είναι ταπεινός στις πράξεις και υψηλότερος βαθμός είναι το να είναι ταπεινός κατά την καρδιά. Μέσα στην Κάρδια Εδρεύει Η Αρετή Της Ταπεινώσεως και όχι στα λόγια και τις πράξεις. Επειδή υπάρχουν ταπεινοφρονούντες κατά διεστραμμένο τρόπο, στα λόγια μόνο η στις πράξεις, τα ήθη, το ντύσιμο και το βάδισμα τους μόνο. 3) Είναι υψηλός βαθμός ταπεινώσεως το να περιφρονεί κανείς τον εαυτό του εξ αίτιας των πολλών και μεγάλων αμαρτιών και ελαττωμάτων του (Λουκ. Ιη’ 13). Υψηλότερος βαθμός είναι το να ταπεινοφρονεί κάνεις εξ αίτιας των πολλών αρετών και πνευματικών δώρων, που έχει λάβει, όπως συμβαίνει με ένα καρποφόρο δένδρο, πού κλίνει προς τα κάτω φορτωμένο με καρπούς. Τέλος ύψιστος βαθμός είναι το να χαμηλώνει, για να ακολουθήσει το παράδειγμα ταπεινοφροσύνης του Κυρίου Ιησού Χρίστου,

4) Υψηλός βαθμός αρετής είναι το να ταπεινώνεται για οτιδήποτε κακό έχει κάνει, υψηλότερος βαθμός το να ταπεινώνεται για παράλειψη μιας καλής πράξεως, η για κάποια πράξη που βεβήλωσε. Υψηλότατος βαθμός είναι το να ταπεινώνεται κανείς, όταν ανάξια ευεργετήθηκε. 5) Τέλος υψηλός βαθμός είναι το να φρόνει ότι είναι ευτελής, όπως πράγματι είναι στα μάτια του Θεού, υψηλότερος βαθμός είναι το να θεωρεί τον εαυτό του δυσάρεστο ενώπιον του Θεού, όπως θα συνέβαινε αν δεν μας υπεστήριζε η χάρις του Θεού. Υψηλότατος βαθμός είναι το να θεωρεί κάνεις τον εαυτό του αχρείον και αχρειότερον ακόμη που θα ήταν, αν ο Κύριος δεν τον φύλαγε από πειρασμούς (Ίωάν. Ιε’5). ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ Ο Κύριος είπε: Όποιος δεν μοιάσει με το μικρό παιδί, δεν θα εισέλθει στην βασιλεία των ουρανών (Ματθ. Ιε’ 3). Σ’ όλη την ζωή του τίποτε άλλο δεν μάς διδάσκει ο Κύριος τόσο πολύ και το όποιο προ παντός θέλει να μάθουμε από Αυτόν όσο αυτό πού λέει: «Μάθετε από εμένα ότι πράος είμαι και ταπεινός κατά την καρδία»(Ματθ. Ια΄ 2829). Ολόκληρη η ζωή του υπήρξε έργο διαρκούς ταπεινοφροσύνης. Από της ταπεινώσεως του λίκνου μέχρι της γελοιοποιήσεως του Γολγοθά. Μάθετε (λέει ο ιερός Αυγουστίνος) όχι την απόκτηση ορατών και αοράτων αγαθών η να ανασταίνετε νεκρούς και άλλα θαύματα να ενεργείτε, άλλα ότι Πράος είμαι και Ταπεινός κατά την καρδιά. Άλλος πατήρ λέει: Ο Κύριος μας, αν και στολισμένος με όλες τις αρετές, δεν δοξάστηκε τόσο, παρά με την αρετή της ταπεινώσεως, η οποία του ήταν πολύ αγαπητή και την θεωρούσε σαν αρετή πού περιλάμβανε κάθε διδασκαλία του και όλες τις αρετές του (Ματθ. Κ’ 26-27). Γι’ αυτό και ο Απ. Παύλος ονομάζει αρετή

εξαιρετικά ιδιαίτερη του Ιησού Χριστού την ταπείνωση. Ο άγιος Λέων λέει τα εξής: Ο Κύριος ημών από την κοιλιά της μητέρας Του μέχρι της αγωνίας του Σταυρού έζησε και δίδαξε την πιο ειλικρινή θεληματική ταπείνωση. Ό άγιος Αυγουστίνος προσθέτει: Αδελφοί μου, όταν ονομάζω τον Χριστό, σάς παρουσιάζω την ταπείνωση ζωντανή και έψυχη, πού πρέπει να μάς χρησιμεύσει για παράδειγμα. Ο ίδιος ο Σωτήρας μας είπε: Εγώ είμαι σκουλήκι και όχι άνθρωπος, περίγελως των ανθρώπων και καταφρόνια του κόσμου (Ψαλμ. Κα’ 5). Η αγία Μητέρα Του ονομάζει τον εαυτό της ταπεινή δούλη του Θεού. Όλοι οι άγιοι ερημίτες και ασκητές, πού έζησαν με πνεύμα ταπεινώσεως, αξιώθηκαν μεγάλης δόξης με τις βαθύτατες ταπεινώσεις πού υπέφεραν. Με τις βαθμίδες αυτές, πού προαναφέρθηκαν, μπορεί κανείς να ανέβη στον Ουρανό. Αν και ο Θεός είναι Άπειρος σε ύψος, η υπερηφάνεια μάς απομακρύνει, ενώ η ταπείνωση μας πλησιάζει προς Αυτόν (Λουκ. Ιδ’ 11 και Ις’ 15). Ας ταπεινοφρονούμε λοιπόν. Οπωσδήποτε ο αγώνας θα είναι πολύς, γιατί, όπως σημειώνει ό άγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος, η αχαλίνωτη φιλαυτία είναι το πρώτο ελάττωμα πού γεννιέται στην καρδιά του ανθρώπου και πού τελευταίο σε αυτόν πεθαίνει. ‘Αλλά ας μη χάνουμε το θάρρος μας, ας κάνουμε σήμερα μια πράξη ταπεινώσεως, αύριο θα κάνουμε δύο. Ας ζητούμε πάντοτε σαν συνηγόρους και προστάτες μας τούς Αγίους και ασκητές, πού άσκησαν μεγάλη ταπείνωση, όπως η Παναγία Παρθένος Μαριάμ, ό δίκαιος Ιωσήφ, ό Αρχάγγελος Μιχαήλ, οι μεγάλοι ασκητές της έρημου κ.ο.κ. (Ιωάν. Ιε’ 7, Η’36). Πηγή: optiko.net

Πολιούχος Αγία της Ομάδας μας : Αγία Μαριάμ η Διακόνισσα Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑΜ «Ασπάσασθε Μαριάμ, ήτις πολλά εκοπίασεν εις ημάς» (Ρωμ. ιστ, 6) Εξέχουσα θέση μέσα στον κύκλο των συνεργατριών τού απέραντη. Παύλου κατέχει και ή Μαριάμ. Ήταν πολύ γνωστή ή Μαριάμ, όχι μόνο στους συνεργάτες τού μεγάλου Αποστόλου, αλλά και στις Εκκλησίες τής Ανατολής και τής Ρώμης. Ήταν μια σπουδαία μυροφόρα ψυχή, πού θύμιζε στους τότε χριστιανούς, αλλά και σε μάς σήμερα, τις Μυροφόρες τού Χριστού, «αίτινες διηκόνουν αυτώ από των υπαρχόντων αυταίς» (Λουκ. η, 2-3). Διακονούσε και ή καλή Μαριάμ τούς Αποστόλους. Πρόσφερε κι αυτής «από των ύπαρχόντων» αυτής στην διακονία τού λόγου τού Θεού. Πρόσφερε κι αυτής οικονομική βοήθεια στις νεοσύστατες Εκκλησίες τού Χριστού. Αλλά και ότι άλλο μπορούσε θεραπεύοντας έτσι ανάλογες ανάγκες των Εκκλησιών. Ό ερμηνευτής Οίκουμένιος παρατηρεί ότι ή σεμνή και πιστή Μαριάμ «εκοπίασεν αποστόλου τάξιν πληρούσα και εύαγγελιστού». Ασκούσε κι αυτήν την πνευματική διακονία ή ιεραποστολική αυτής ψυχή. Δεν δίδασκε βέβαια δημόσια το λόγο του Θεού, αλλά δίδασκε κατ ιδίαν. Δεν ήταν κήρυκας του θείου λόγου στις «κατ' οίκον» εκκλησίαςόπου ετελείτο ή λατρεία, αλλά ήταν κήρυκας των ρημάτων τού Ιησού και των Αποστόλων σε ιδιαίτερους κύκλους γυναικών και παρθένων. Έτσι, κατά τον Οίκουμένιο, αναδείχτηκε σε Απόστολο και ευαγγελίστρια. Αεικίνητη ή δραστήρια αυτής γυναίκα του Ευαγγελίου. Πρόφταινε παντού. Από την μια μεριά διακονούσε τον απ, Παύλο και τούς συνεργάτες του και από την άλλη άσκουσε την διακονία τής αποστόλου και τής ευαγγελιστρίας. Αλλά μια τέτοια διακονία είναι πάντα κοπιώδης. Απαιτεί κόπο πολύ και συχνά υπερβολικό. Ακριβώς σ' αυτό τον κόπο αναφέρεται ό απέραντη. Παύλος, όταν στον χαιρετισμό του προς την Μαριάμ προσθέτει και το λόγο «ήτις πολλά έκοπίασεν εις ημάς». Γνώριζε, λοιπόν, ό Απόστολος, όσο κανένας άλλος, τον κόπο και το μόχθο τής Μαριάμ. Για αυτό και ό λόγος τούτος του Αποστόλου αποτελεί το καλύτερο εγκώμιο προς την αφοσιωμένη αυτής διακόνισσά του. Έτσι πέρασε ή Μαριάμ στην ιστορία τής ιεραποστολικής διακονίας τού Ευαγγελίου. Σαν μια πιστή και αφοσιωμένη συνεργάτρια τού μεγάλου Αποστόλου. Σαν μια εξαίρετη ψυχή, ή οποία πρόσφερε τα πάντα στην διάδοση του Ευαγγελίου. Και τον εαυτό της και τα υπάρχοντα της. Σαν μια φτερωτή ψυχή, πού πετούσε από τόπο σε τόπο, και πάντα με τις υποδείξεις τού απέραντη. Παύλου, για να συντελέσει κι αυτής στην δόξα τού Χριστού και στην σωτηρία ψυχών. Και κατάκοπη από την διακονία της αυτής, πέταξε ή ψυχή της στα ουράνια σκηνώματα, «όπου επισκοπεί το φώς τού Χριστού», στην ουράνια ανάπαυση και αγαλλίαση. Η Μαριάμ, ή καλή αυτής διακόνισσα και συνεργάτρια τού απέραντη. Παύλου, με το πέρασμά της από την γη άφησε ωραία και δημιουργικά ίχνη. Ίχνη, πού μπορείτε, και σεις νέες, και πρέπει να ακολουθήσετε και σεις στην ζωή σας.

Απολυτίκιο τής Αγίας Ήχος δ'. Ό υψωθείς ενημέρωσε τω Σταυρώ. Διακονούσα τοις σοφοίς Άποστόλοις, και έξαιρέτως τω θεόφρονι Παύλω, και υπέρ τούτου σφόδρα κοπιάζουσα, Μαριάμ θεόληπτε, άμοιβών ουρανίων, άληθώς ήξίωσαι, ως γυνή θεοφόρος και νύν ζωής τρύφησα αληθούς, των σε τιμώντων, άπαύστως μνημόνευε. Κοντάκιο Ήχος β Τοις των αιμάτων σον. Ό θείος Παύλος πολλά κοπιάσασαν, υπέρ αυτού Μαριάμ σε παρίστησί διό μακαρία γεγένησαι, τοιαύτης χάριτος κατατρυφώσα αυτού γάρ συνόμιλος πέφηνας. Μεγαλυνάριον Χερσί σου ιδίοις ώ Μαριάμ, τω πανσόφω Παύλω διηκόνεις πανευλαβώς όθεν επαξίων, επαίνων ηξιώθης, υπέρ των Αποστόλων, ως κοπιάσασα Πηγή : http://miteriko.blogspot.com/2011/01/blog-post_25.html Προσευχές – Κανόνες : Παρακλητικός Κανών στον Κύριο Ιησού Χριστό (Ποίημα Θεοκτίστου Μοναχού του Στουδίτου) Ωδή α΄. Ήχος β΄. Εν βυθώ κατέστρωσέ ποτε Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού μακρόθυμε, τα της ψυχής μου θεράπευσον τραύματα, Ιησού και γλύκανον, την καρδίαν μου Πολυέλεε δέομαι, Ιησού Σωτήρ μου, ίνα μεγαλύνω σε σωζόμενος. Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού διάνοιξον, της μετανοίας μοι πύλας Φιλάνθρωπε, Ιησού και δέξαι με, σοι προσπίπτοντα και θερμώς εξαιτούμενον, Ιησού Σωτήρ μου, των πλημμελημάτων την συγχώρησιν. Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού εξάρπασον, εκ της χειρός του δολίου Βελίαρ με, Ιησού και ποίησον, δεξιόν παραστάτην της δόξης σου, Ιησού Σωτήρ μου, μοίρας ευωνύμου λυτρωσάμενος. Θεοτοκίον Ιησούν γεννήσασα Θεόν, Δέσποινα δυσώπησον , υπέρ αχρείων οικετών Πανάχραντε, όπως της κολάσεως ταίς πρεσβείαις σου λυτρωθώμεν αμόλυντε, οι μεμολυσμένοι, δόξης αϊδίου απολαύσαντες. Ωδή γ΄. Εν πέτρα με της πίστεως… Εισάκουσον φιλάνθρωπε Ιησού μου, του δούλου σου βοώντος εν κατανύξει∙ και ρύσαι Ιησού με της καταδίκης, και της κολάσεως, μόνε μακρόθυμε, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε.

Υπόδεξαι τον δούλον σου, Ιησού μου, προσπίπτοντα σύν δάκρυσοιν , Ιησού μου∙ και σώσον Ιησού μου μετανοούντα, και της γεένης με, Δέσποτα λύτρωσαι, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε. Τον χρόνον Ιησού μου, ον δέδωκας μοι, εις πάθη εδαπάνησα Ιησού μου∙ διό με Ιησού μου μη απορρίψης αλλ’ ανακάλεσαι δέομαι Δέσποτα, Ιησού γλυκύτατε και διάσωσον. Θεοτοκίον Παρθένε η τεκούσα τον Ιησούν μου, ικέτευε ρυσθήναι με της γεέννης, η μόνη προστασία των θλιβομένων, Θεοχαρίτωτε, και καταξίωσον, της ζωής Πανάμωμε της αγείρω με. Κάθισμα. Ήχος α΄. Τον τάφον σου Σωτήρ… Σωτήρ μου Ιησού, ο τον Άσωτον σώσας, Σωτήρ μου Ιησού, ο δεξάμενος Πόρνην, καμέ νύν ελέησον, Ιησού πολυέλεε∙ σώσον, οίκτηρον, ω Ιησού ευεργέτα, ώσπερ ώκτειρας, τον Μανασήν Ιησού μου, ως μόνος φιλάνθρωπος. Ωδή δ΄. Ελήληθας, εκ Παρθένου… Θεράπευσον, Ιησού μου ψυχής μου τα τραύματα, Ιησού μου δέομαι, και της χειρός με εξάρπασον, Ιησού μου εύσπλαχνε, του ψυχοφθόρου Βελίαρ, και διάσωσον. Ημάρτηκα, Ιησού μου γλυκύτατε εύσπλαχνε, Ιησού μου σώσον με, τον προσφυγόντα τη σκέπη σού, Ιησού μακρόθυμε, και βασιλείας

της σής με καταξίωσον. Ούχ ήμαρτεν, Ιησού μου ουδείς ώσπερ ήμαρτον, εγώ ο ταλαίπωρος∙ νυν δε προσπίπτω δεόμενος∙ Ιησού μου σώσον με, και την ζωήν Ιησούν μου κληροδότησον. Θεοτοκίον Πανύμνητε, Ιησούν η γεννήσασα Κύριον αυτόν καθικεύτευε, του λυτρωθήναι κολάσεως, πάντας τους υμνούντας σε, και Θεοτόκον κυρίως ονομάζοντας. Ωδή ε΄. Ο φωτισμός… Συ φωτισμός, Ιησού μου νοός μου, συ σωτηρία της απεγνωσμένης ψυχής μου Σώτερ, συ Ιησού μου, της κολάσεως ρύσαι, και γεένης, εμέ κραυγάζοντα∙ Σώσον Ιησού μου, Χριστέ με, τον άθλιον. Ολοσχερώς Ιησού μου, προς πάθη της ατιμίας, καταβεβλημένος, ήδη κραυγάζω∙ Συ Ιησού μου, βοηθείας μοι χείρας, καταπέμψας έκσπασον κράζοντα∙ Σώσον Ιησού μου, Χριστέ με, τον άθλιον. Βέβηλον νουν, Ιησού περιφέρων αναβοώ σοί∙ κάθαρον του ρύπου με των πταισμάτων, και λύτρωσαι με τον εις βάθη κακίας εξ αγνοίας κατολισθήσαντα, Σώτερ Ιησού μου, και σώσον με δέομαι. Θεοτοκίον Τον Ιησούν, η γεννήσασα Κόρη Θεογεννήτορ, τούτον εκδυσώπει σωθήναι πάντας τους ορθοδόξους, μοναστάς και μιγάδας, και γεέννης ρυσθήναι, κράζοντας∙ Πλήν σου προστασίαν βεβαίαν ουκ έγνωμεν. Ωδή ς΄. Εν αβύσσω πταισμάτων… Ιησού μου Χριστέ πολυέλεε, εξομολογούμενον δέξαι με Δέσποτα, ω Ιησού και σώσον με, και φθοράς Ιησού με εξάρπασον. Ιησού μου ου γέγονεν έτερος άσωτος, ουδείς ως εγώ ο ταλαίπωρος, ω Ιησού φιλάνθρωπε∙ αλλά συ Ιησού με διάσωσον. Ιησού μου και Πόρνη και Άσωτον, και τον Μανασσήν και Τελώνην νενίκηκα, ω Ιησού μου πάθεσι, και Ληστήν, Ιησού, Νινευΐτας τε. Θεοτοκίον Ιησούν τον Χριστόν μου κυήσασα, άχραντε Παρθένε, η μόνη αμόλυντος, μεμολυσμένον όντα με, πρεσβειών σου υσσώπω νυν κάθαρον.

Κοντάκιον. Ήχος δ΄. Επεφάνης σήμερον… Ιησού γλυκύτατε, το φώς του κόσμου, της ψυχής μου φώτισον, τους οφθαλμούς , Υιέ Θεού, τη θεαυγεί σου λαμπρότητι, ίνα υμνώ σε, το φώς το ανέσπερον. Ωδή ζ΄. Εικόνος χρυσής… Χριστέ Ιησού, ουδείς ήμαρτεν εν γη εκ του αιώνος, ω Ιησού μου, ώσπερ ήματρον, εγώ ο τάλας και άσωτος∙ όθεν Ιησού μου, βοώ σοι∙ Μελωδούντα με οίκτηρον, Ευλογητός ει ο Θεός, ο των Πατέρων ημών. Χριστέ Ιησού, εν τω φόβω σου βοώ∙ καθήλωσόν με, ω Ιησού μου και κυβέρνησον, νύν προς λιμένα τον εύδιον∙ όπως Ιησού μου οικτήρμον, μελωδώ σοι σωζόμενος∙ Ευλογητός ει ο Θεός, ο των Πατέρων ημών. Χριστέ Ιησού, μυριάκις υπεσχέθην σοι ο τάλας, ω Ιησού μου, την μετάνοιαν, αλλ’ εψευσάμην ο άθλιος∙ όθεν Ιησού μου, βοώ σοι∙ Την αναίσθητον μένουσαν ψυχήν μου φώτισον Χριστέ∙ ο των Πατέρων Θεός. Θεοτοκίον Χριστόν Ιησούν, η γεννήσασα φρικτώς και υπέρ φύσιν, αυτόν δυσώπει Παναμώμητε, τα παρά φύσιν πταίσματα, πάντα συγχωρήσαι μοι, Κόρη, ίνα κράζω σωζόμενος∙ Ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα. Ωδή η΄. Τον εν καμίνω του πυρός… Σε Ιησού μου δυσωπώ∙ Ως την Πόρνην Ιησού μου ελυτρώσω, των πολλών εγκλημάτων, ούτω καμέ Ιησού, Χριστέ μου λύτρωσαι και κάθαρον, την ρερυπωμένην ψυχή μου Ιησού μου. Καθυποκύψας Ιησού, ταίς αλόγοις ηδοναίς, άλογος ώφθην, και τοις κτήνεσιν όντως ω Ιησού μου οικτρώς, ο τάλας Σώστερ αφωμοίωμαι∙ όθεν Ιησού με, της αλογίας ρύσαι. Περιπεσών ω Ιησού, ψυχοφθόροις εν λησταίς απεγυμνώθην, την στολήν Ιησού μου, την θεοΰφαντόν, νυν, και κείμαι μώλωψι κατάστικτος∙ έλαιον Χριστέ μου επίχεε και οίνον. Θεοτοκίον Τον Ιησούν μου και Θεόν, η βαστάσασα Χριστόν ανερμηνεύτως, Θεοτόκε Μαρία, τούτον δυσώπει αεί, κινδύνων σώζεσθαι τους δούλους σου, και τους υμνητάς σου

απείρανδρε Παρθένε. Ωδή θ΄. Τον εκ Θεού Θεόν Λόγον… Τον Μανασσήν Ιησού μου, τον Τελώνην, την Πόρνην, τον Άσωτον, οικτίρμον Ιησού, και τον Ληστήν υπερβέβηκα, Ιησού μου εν έργοις, αισχίστοις και ατόποις Ιησού∙ αλλά συ Ιησού μου, προφθάσας με διάσωσον. Τους εξ Αδάμ Ιησού μου, αμαρτήσαντας πάντας πρό νόμου και εν νόμω Ιησού, και μετά νόμον ο άθλιος, Ιησού μου, και χάριν, νενίκηκα τοις πάθεσιν οικτρώς∙ αλλά συ Ιησού μου, τοις κρίμασι σου σώσον με. Μη χωρισθώ Ιησού μου, της αφράστου σου δόξης, μη τύχω της μερίδος Ιησού, της ευωνύμου γλυκύτατε, Ιησού, αλλά συ με, τοις δεξιοίς προβάτοις σου Χριστέ, Ιησού μου συντάξας ανάπαυσον ως εύσπλαχνος. Θεοτοκίον Τον Ιησούν Θεοτόκε, ον εβάστασας μόνη, απείρανδρε Παρθένε Μαριάμ, τούτον αγνή εξιλέωσαι, ως Υιόν σου και Κτίστην, ρυσθήναι τους προστρέχοντας είς σε, πειρασμόν και κινδύνων, και του πυρός του μέλλοντος. Στιχηρά Προσόμοια Ήχος πλ.β΄. Όλην αποθέμενοι… Ιησού γλυκύτατε, ψυχής εμής θυμηδία, Ιησού η κάθαρσις, του νοός μου, Δέσποτα πολυέλεε, Ιησού σώσον με, Ιησού, Σωτήρ μου, Ιησού με ελέησον, και λύτρωσαι κολάσεως, πάσης Ιησού, και αξίωσον, της των σωζομένων μερίδος, Ιησού μου τω χορώ, των εκλεκτών σου με σύνταξον, Ιησού φιλάνθρωπε. Ιησού γλυκύτατε, των Αποστόλων η δόξα, Ιησού μου καύχημα, των Μαρτύρων, Δέσποτα, παντοδύναμε∙ Ιησού σώσον με, Ιησού Σωτήρ μου, Ιησού μου ωραιότατε, τον σοι προστρέχοντα, Σώτερ Ιησού με ελέησον, πρεσβείαις της τεκούσης σε, πάντων Ιησού των Αγίων σου, Προφητών τε πάντων, Σώτερ μου Ιησού και της τρυφής, του Παραδείσου αξίωσον, Ιησού φιλάνθρωπε. Δόξα Πατρί… Ιησού γλυκύτατε, των μοναζόντων το κλέος, Ιησού μακρόθυμε, ασκητών εντρύφημα και καλώπισμα∙ Ιησού σώσον με, Ιησού Σωτήρ

μου, Ιησού μου υπεράγαθε, χειρός εξάρπασον, Σώτερ Ιησού με του δράκοντος, και τούτου των παγίδων νυν, Σώτερ Ιησού ελευθέρωσον, λάκκου κατωτάτου, Σωτήρ μου, Ιησού αναγαγών, και δεξιοίς συναρίθμησον, Ιησού προβάτοις με. Και νυν … Θεοτοκίον Μη καταπιστεύσεις με, ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου∙ θλίψις γάρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα∙ σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ που προσφύγω ο άθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ουκ έχων πλήν σου, Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρίδης την δέησιν, το συμφέρον ποίησον. Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν Δέσποτα Χριστέ, ο Θεός, ο τοις πάθεσί σου τα πάθη μου θεραπεύσας, και τοις τραύμασί σου τα τραύματα μου ιατρεύσας, χάρισαί μοι τω πολλά σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως∙ συγκέρασον μου το σώμα, από οσμής του ζωοποιού σώματος σου, και γλύκανον μου την ψυχήν, τω σω τιμίω αίματι, από της πικρίας, ην με ο αντιδικος επότισεν. Ύψωσόν μου τον νούν προς σε, κάτω ελκυσθέντα, και ανάγαγε με από του χάσματος, της απωλείας∙ ότι ούκ έχω μετάνοιαν, ουκ έχω κατάνυξιν, ουκ έχω δάκρυον παρακλητικόν, τα επανάγοντα με τέκνα προς ιδίαν κληρονομίαν. Εσκότισμαι τον νουν εν τοις βιωτικοίς πάθεσι, και ουκ ισχύω ατενίσαι προς σε εν οδύνη, ου δύναμαι θερμανθήναι τοις δάκρυσι της προς σε αγάπης. Αλλά, Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησαί μοι μετάνοιαν ολόκληρον, και καρδίαν επίπονον εις αναζήτησίν σου∙ χάρισαί μοι την χάριν σου, και ανακαίνισον εν εμοί τας μορφάς της σής εικόνος. Κατέλιπόν σε, μη με εγκαταλίπης∙ έξελθε είς αναζήτησίν μου, επανάγαγέ με προς την νομήν σoύ, συναρίθμησόν με τοίς προβάτοις της εκλεκτής σου ποίμνης, και διάθρεψόν με συν αυτοίς εκ της χλόης των θείων σου Μυστηρίων πρεσβείαις της πανάγνου Μητρός σου, και πάντων των Αγίων σου∙ Αμήν. https://www.impantokratoros.gr/ABA22827.

el.aspx

Μυστήρια της Εκκλησίας μας : Εξομολόγηση/Μετάνοια Το μυστήριο της συμφιλίωσης και της αγάπης. Η μετάνοια είναι το ιερό μυστήριο που αποκαθιστά την πνευματική υγεία της ψυχής, όταν αυτός που μετανιώνει ειλικρινά για τ' αμαρτήματά του και τα εξομολογείται στον πνευματικό της Εκκλησίας λειτουργό, λαμβάνει άφεση αμαρτιών, γινόμενος και πάλι φίλος και τέκνο αγαπητό του Θεού. Το μυστήριο αυτό επαναλαμβάνεται, ανάλογα με τις πνευματικές ανάγκες των πιστών. Έτσι σκοπός του μυστηρίου είναι η θεραπεία των τραυμάτων της πτώσης των ανθρώπων με την άφεση των αμαρτιών. Η εξουσία αυτή -της άφεσης των αμαρτιών- εδόθη από τον Χριστό στους Αποστόλους του και αυτοί στους διαδόχους τους Επισκόπους (Ιωανν. 20,12-24). και δια μέσου αυτών τοίς πρεσβυτέροις. Δια του Μυστηρίου τούτου παρέχεται δραστική ίαση και διόρθωση των πνευματικών νοσημάτων. Μετανοιωμένος ο πιστός χριστιανός, ομολογεί τις αμαρτίες του στον ιερέα και εκείνος με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος τον συγχωρεί και τον βοηθάει να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με το Θεό. Πηγή : https://www.imilias.gr/ti-kai-poia-einai-ta-mistiria-tis-ekklisias.html

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ – ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΡΓΟΥΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ- ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ******* «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» (Θεία Λειτουργία) «Πάντα ισχύω έν τω ένδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. δ' 13) ******* ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α’ (ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β’) ΟΜΑΔΑ ΠΕΜΠΤΗ : ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ ΥΠΑΚΟΗΣ

ΣΚΗΝΗ : 2ο ΣΠΙΤΑΚΙ

ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: ΚΑΠΠΑ ΜΑΡΙΑ- ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ ΚΑΛΟΤΙΝΑ (ΜΙΚΡΕΣ) (ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: ΦΕΡΜΑΝΗ ΜΑΡΙΑ (ΜΕΓΑΛΕΣ)) ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 02/07/2019

ΠΡΩΪ, 04/07/2019 ΠΡΩΙ

(ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 06/07/2019 ΠΡΩΙ – 09/07/2019 ΠΡΩΪ ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ 1.ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ 2. ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΑΓΙΑ ΟΜΑΔΟΣ: ΑΓΙΑ ΧΛΟΗ ΔΙΑΚΟΝΙΣΣΑ : ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ : Εσπερινός ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : Θεία Λειτουργία **********

ΧΡΩΜΑ ΣΗΜΑΙΑΣ: ΧΡΩΜΑ ΣΗΜΑΙΑΣ: )

Λίγα λόγια για την ομάδα μας Τα ηλιοτρόπια είναι λουλούδια που προσθέτουν τόλμη και πλούσιο χρώμα στις συνθέσεις των ανθοδοχείων μας. Δεν έχουν άρωμα, αποτελώντας έτσι μια καλή επιλογή για εσωτερικούς χώρους, εκεί όπου ένα έντονο άρωμα μπορεί να γίνει ενοχλητικό. Για να έχουν τα λουλούδια μας μεγάλη διάρκεια, θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στην ενυδάτωση τους, τόσο πριν όσο και μετά την κοπή τους.

Υπακοή Η υπακοή ως οδός ελευθερίας (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους) O Θεός εξ αρχής έπλασε τον άνθρωπο ελεύθερο. Ημπορούσε να δεχθή ή να αρνηθή την Αγάπη Του. Να κάμη καλή ή κακή χρήσι της ελευθερίας. H απαγόρευσις της βρώσεως από το δένδρο της γνώσεως τού καλού και τού κακού, πού ήταν φυτευμένο εν μέσω τού Παραδείσου, τού έδιδε αυτή την δυνατότητα. Κατά τον Άγιο Χρυσόστομο γνώσις τού ‘καλού’ ήταν η υπακοή, γνώσις τού ‘κακού’ η ανυπακοή. H τήρησις της εντολής, η υπακοή, θα εβοηθούσε τούς πρωτόπλαστους να ασκηθούν, να εθισθούν και να στερεωθούν στην καλή χρήσι της ελευθερίας. Να προσανατολίσουν μόνιμα την ελευθερία τους στον Θεό και να ταυτίσουν το θέλημά τους με το θέλημα τού Δημιουργού. Έτσι θα επετύγχαναν την ένωσί τους με τον Θεό, την θέωσι. Θα ημπορούσαν να φάγουν και από το δένδρο της ζωής, δηλαδή να γίνουν κατά χάριν αθάνατοι. Η ελευθερία ήταν θείο δώρο, την οποία όμως ο άνθρωπος έπρεπε να διατηρή και να αυξάνη με την ιδική του συνεργεία. Γι’ αυτό εδόθη η εντολή. Λέγει αρχαίος ερμηνευτής ότι ο Θεός έδωσε τριών ειδών δένδρα στον άνθρωπο. Τα κοινά δένδρα, για να εξασφάλιση στον άνθρωπο το ζην. Το δένδρο της γνώσεως τού καλού και τού κακού, για να εξασφάλιση το ευ ζην και το δένδρο της ζωής, για να εξασφαλίση το αει ζην. Δηλαδή έδωσε τα υλικά αγαθά, έδωσε επίσης την ελευθερία, πού καταξιώνεται με την άσκησι της υπακοής και την αγάπη. Και τέλος την αιώνιο ζωή, δηλαδή την θεία Ζωή. Τα δώρα αυτά θα ελάμβανε ο άνθρωπος σταδιακά και αναγωγικά, από τα κατώτερα στα ανώτερα, αναλόγως με την ιδική του προαίρεσι και συνεργεία. Η ανυπακοή των πρωτοπλάστων όμως διέκοψε την δυνατότητα μετοχής στα ανώτερα δώρα τού Θεού. Ο άνθρωπος βρέθηκε εξόριστος, στην έρημο της ακοινωνησίας με τον Θεό. Η ψυχή του πού δεν τρέφεται πλέον από τον Θεό, ζητεί να τραφή από τα υλικά αγαθά με ένα εμπαθή και θανατηφόρο τρόπο. Η αντικατάστασις της θεοκεντρικής ζωής από την εγωκεντρική, ανατρέπει την τάξι της δημιουργίας. Ο άνθρωπος αλλάζει το κέντρο τού κόσμου. Ακολουθεί η διάσπασις και

αποδιοργάνωσις τού κόσμου και των λειτουργιών της ζωής. Ο νους σκοτίζεται. Η θέλησις αρρωσταίνει. Η καρδία γίνεται εμπαθής. Έτσι το κατ’ εικόνα αμαυρώνεται με ακραία συνέπεια τον θάνατο. Η ανυπακοή δεν ωδήγησε στην θέωσι, όπως επίστευσαν οι πρωτόπλαστοι παρασυρθέντες από τον διάβολο, αλλά στην νέκρωσι τού ανθρώπου. Η ορθόδοξος ανθρωπολογία αναλύει το δράμα της ανυπακοής, της πτώσεως και της εξορίας του ανθρώπου από την Βασιλεία της Θείας Αγάπης. Ο πρώτος Αδάμ μαζί με την Εύα έφεραν στον κόσμο την ανυπακοή και τον θάνατο, κάνοντας κακή χρήσι τού δώρου της ελευθερίας. Κληροδοτούν στο ανθρώπινο γένος το προπατορικό αμάρτημα, ως κατάστασι αρρώστιας της ανθρωπινής φύσεως, εγωισμού, αποστασίας από τον Θεό. «Νενόσηκεν ουν η φύσις την αμαρτίαν διά της παρακοής τού ενός, τουτέστιν Αδάμ ούτως αμαρτωλοί κατεστάθησαν οι πολλοί, ουχ ως τω Αδάμ συμπαραβεβηκότες, ου γάρ ήσαν πώποτε, άλλ’ ως της εκείνου φύσεως όντες…» κατά τον Άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας. Βέβαια δεν έλειψαν οι δίκαιοι άνθρωποι πού έκαναν καλή χρήσι της ελευθερίας προσανατολίζοντας την προς τον Θεό, χωρίς όμως να ημπορούν να επιτύχουν την θέωσι, αφού η ανθρωπινή φύσις είχε θανάσιμα αρρωστήσει και δεν ημπορούσε εξ ιδίων της να υγιάνη και να θεωθή. Οι δίκαιοι αυτοί άνθρωποι απετέλεσαν τούς κλάδους ενός ευλογημένου δένδρου πού στο τελευταίο και ωραιότερο κλαδί του, την Πανάμωμο Μαρία, εξήνθισε το άνθος πού ευωδίασε όλο τον κόσμο, τον Κύριο Ιησού Χριστό. «Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί και άνθος εξ αυτής Χριστέ, εκ της Παρθένου ανεβλάστησας». Η Παρθένος έκανε τελεία υπακοή στον Θεό. Τού έδωσε όλη την ελευθερία της, ως μια προσφορά τελείας αγάπης και εμπιστοσύνης. «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρήμα σου» (Λουκ. 1.38). Έτσι διώρθωσε την ανυπακοή της προμήτορος Εύας. Η Εύα είπε πρώτη το όχι στην αγάπη τού Θεού και στο θέλημα Του για την θέωσι τού ανθρώπου. Η Παρθένος λέγει πρώτη το ναι. Αυτό το ναι περίμενε ο Ελεήμων Κύριος, ως συγκατάθεσι της ελευθερίας του ανθρώπου, για να ημπορέση να σαρκωθή και να αναστήση τόν «Αδάμ παγγενή». Ο Ιησούς Χριστός, ο νέος Αδάμ, διορθώνει την ανυπακοή τού πρώτου Αδάμ, με την τελεία υπακοή του στο θέλημα τού ουρανίου Πατρός. «Πάτερ μου, ει δυνατόν έστι, παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο πλην ουχ ως εγώ θέλω, άλλ’ ως συ» (Ματθ. 26.39). Έτσι έγινε «υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλιπ. 2.8). Η υπακοή, ζωή η ανυπακοή, θάνατος λέγουν οι Πατέρες. Η υπακοή τού Χριστού γίνεται ζωή για όλο τον κόσμο. «Ώσπερ ο Αδάμ, θανάτω υπέπεσεν, ούτως ο Σωτήρ υπακούσας, τον θάνατον ενέκρωσεν» (Άγιος Θαλάσσιος). Τώρα αρχίζει μία νέα γενεά με πνευματικό γενάρχη τον Ιησού Χριστό. Σκοπός της γενεάς αυτής είναι η προσφορά της ελευθερίας στον Θεό διά της υπακοής. Υπακοής πού δεν γίνεται από εξαναγκασμό και υποχρέωσι, αλλά από αγάπη. «Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης τού Χριστού; θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;» (Ρωμ. 8.35). Όλα τα υφίσταται υπακούων ο Απόστολος για να μη χωριστή από την αγάπη τού Χριστού. Αυτό δείχνει ότι περιεχόμενο της υπακοής είναι η αγάπη. Στην νέα αυτή χαριτωμένη κατάστασι, τα τέκνα της υπακοής και της αγάπης φθάνουν τα όρια της αληθινής ελευθερίας. Ελευθερίας από τον εγωισμό, από τα πάθη, από τον φόβο, από τον διάβολο, από τον θάνατο. Μετά από πολλή άσκησι υπακοής ο Άγιος Αντώνιος έφθασε στην τελεία απάθεια, αγάπη και ελευθερία «Εγώ ουκέτι φοβούμαι τον Θεόν, αλλά αγαπώ αυτόν. Η γάρ αγάπη έξω βάλλει τον φόβον». Περιεχόμενο και της πραγματικής ελευθερίας είναι η αγάπη.

Στην μακάρια αυτή κατάστασι φθάνει ο χριστιανός μετά από πολλή βία πού ασκεί εκούσια στο εγωιστικό του θέλημα, για να το υποτάξη στο άγιο θέλημα τού Θεού. Όπως λέγει ο Κύριος στο Ιερό Ευαγγέλιο, «η βασιλεία τού Θεού βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» (Ματθ. 11,12). Η πείρα των Αγίων συνοψίζεται στο λόγιο, «δώσε αίμα και λάβε πνεύμα». Με το αίμα της καρδιάς πού χύνεις καθαρίζεσαι από τα πάθη. Τότε ημπορείς να δεχθής την χάρι τού Αγίου Πνεύματος. «Ου δε το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία» (2 Κορ. 3.17). Ο χριστιανός αγωνιζόμενος συνειδητοποιεί ότι ελευθερία είναι να ζη στον Θεό και ο Θεός σ’ αυτόν. Για τον άπιστο η ελευθερία τοποθετείται στον εγωισμό: Είμαι ελεύθερος όταν κάνω ότι θέλω. Για τον χριστιανό η ελευθερία τοποθετείται στην αγάπη και στον Θεό: Είμαι ελεύθερος όταν κάνω ότι θέλει ο Θεός. Όπως λέγει ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης «και τότε μάλλον έσται τό αυτεξούσιον και το θέλημα τον άνθρωπον ενεργείν, θέλοντι εκουσίως το θέλημα τού δημιουργού». (Επιστολή πρός Λαυριώτας). Η ελευθερία είναι χάρις (χάρισμα). Ο αγών τού πιστού γίνεται για να προσφέρεται στον Θεό και να συνεργή, να δέχεται και να μην αντιδρά στην θεία Χάρι. Η ελευθερία διά της υπακοής. Αυτό φαίνεται παράδοξο και αντινομικό. Αντινομικό φαίνεται και το μυστήριο της Αγίας Τριάδος. Τόσο όμως το πρώτο όσο και το δεύτερο, είναι αληθινό επειδή ακριβώς είναι αντινομικό. Μάς ανάγουν σε μια άλλη κατάστασι, τού μέλλοντος αιώνος. Εάν δεν ήταν αντινομικό, θα μάς άφηναν στην ίδια κατάστασι, στην οποία ευρισκόμεθα, τού παρόντος αιώνος. «Εάν ελευθερωθή ο νους από πάντων των εχθρών αυτού και σαββατίση, έστιν εν ετέρω αιώνι καινώ, καινά λογιζόμενος και άφθαρτα» (Άγιος Ησαΐας Αναχωρητής). Ο δούλος τού Χριστού γίνεται απελεύθερος Χριστού. Ο Χριστός ελευθερώνει όσους γίνονται δούλοι Του. Όταν ο άνθρωπος θελήση να γίνη δούλος τού Χριστού, υπήκοος στον Χριστό, ο Χριστός τον κάνει φίλο Του. Τον εισάγει στην Βασιλεία Του. «Υμείς φίλοι μού έστε… ουκέτι υμάς λέγω δούλους» (Ιωάν. 15.14). Στην Εκκλησία οι άνθρωποι υπακούουν, δουλεύουν στον Χριστό και έτσι γίνονται ελεύθεροι. «Βαπτίζεται ο δούλος τού Θεού εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Άγιου Πνεύματος». «Μεταλαμβάνει ο δούλος τού Θεού…». Διά μέσου αυτής της δουλείας οι χριστιανοί γίνονται υίοί της «ευλογημένης Βασιλείας τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος». Βασιλείας πού έχει ως περιεχόμενο της την αγάπη και την ελευθερία. Την ελευθερία απολαμβάνει ο χριστιανός ιδιαίτερα στην Θ. Λειτουργία και στην Λατρεία τού Θεού. Ο οσιώτατος Γέρων Αυξέντιος, αδελφός της Μονής μας πού εκοιμήθη τον περασμένο Μάρτιο, μάς παρακαλούσε να μη τον εμποδίζουμε να συμμετέχη στην εν τω ναώ Λατρεία, αν και ήταν εξαντλημένος από τα γηρατειά και τυφλός. «Στην Εκκλησία αισθάνομαι ελευθερία», μάς έλεγε. Στην θεία Λειτουργία και την ιερά Λατρεία ο άνθρωπος και ο κόσμος ελευθερώνονται από την φθορά, τον θάνατο και τον διάβολο, μεταμορφώνονται και αφθαρτίζονται. Το «νυν» γίνεται «αεί», γιατί μετέχει στην Βασιλεία τού Θεού. Αυτή είναι η πραγματική ελευθερία. Η Εκκλησία με όλους τους θεσμούς της βοηθεί τα τέκνα της να αναχθούν στην εν Χριστώ ελευθερία. Οι Ιεροί Κανόνες εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι επιβάλλουν ένα νομικό καθεστώς στην Εκκλησία. Εν τούτοις, επειδή πρόκειται για εντολές πού εκφράζουν την Αλήθεια της Εκκλησίας όσον αφορά τις σχέσεις των μελών της μεταξύ των, βοηθούν τα μέλη της Εκκλησίας να ζουν με ενότητα, ευταξία, αγάπη και αρμονία. Οι ιεροί Κανόνες εκφράζουν το φρόνημα της

Εκκλησίας ως θεανθρωπίνου Σώματος τού Χριστού. Όποιος ενεργεί παρά τούς κανόνας, ενεργεί εγωιστικά, ατομικιστικά δεν υπακούει στην Εκκλησία και δεν ελευθερώνεται. Ο ατομικισμός απορρίπτει την κανονική τάξι της Εκκλησίας ή την διαστρέφει, μεταβάλλοντάς την σ’ ένα νομικό ανθρωποκεντρικό καθεστώς (παπισμός) ή ένα ηθικιστικό σύστημα αυτοδικαιώσεως τών ανθρώπων, χωρίς την Χάρι του Θεού. Στην άσκησι της ελευθερίας διά της υπερβάσεως τού εγωιστικού μας θελήματος μας βοηθεί επίσης η υπακοή στην εν γένει Παράδοσι και Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Στην Εκκλησία πιστεύουμε, προσευχόμεθα, ασκούμεθα, λατρεύουμε τον Θεό, όχι όπως φαίνεται σε μάς καλύτερα, αλλά όπως παρελάβαμε από τούς θεοφόρους Πατέρας μας. Η ευσέβεια των Ορθοδόξων είναι θεολογική, δηλαδή εκφράζει τα αληθή δόγματα της Εκκλησίας. Οι τύποι της ορθοδόξου Λατρείας εκφράζουν την δογματική της διδασκαλία, το καθολικό μυστήριο τού θεανθρώπου Χριστού και όχι ατομικές, μη μεταμορφωμένες, συναισθηματικές ή αρρωστημένες καταστάσεις. Γι’ αυτό και όταν ευσεβούμε εκκλησιαστικά, ευσεβούμε υπερβαίνοντας τον εγωισμό μας και έτσι αναγόμεθα στην ελευθερία τού Χριστού. Η χρήσις πολυφωνικής μουσικής και οργάνων στην Λατρεία, η ζωγραφική της Αναγεννήσεως, οι ‘ατομικές προσευχές’, η γονυκλισία την Κυριακή και την περίοδο της Πεντηκοστής, όλα αυτά και άλλες σχετικές αυθαιρεσίες, είναι έξω από την εκκλησιαστική Παρόδοσι και το ήθος της Ορθοδοξίας. Είναι ατομικιστικά. Δεν ελευθερώνουν. Δεν ανανεώνουν, άλλ’ ανατρέπουν την Παράδοσι και νοθεύουν το πνεύμα της ορθοδόξου Λατρείας. Η υπακοή επίσης στους Επισκόπους και τούς πνευματικούς μας πατέρες (εξομολόγους), βοηθεί να αναχθούμε στην εν Χριστώ ελευθερία. Οι Ποιμένες της Εκκλησίας μας πρέπει να υπακούουν στο Ιερό Ευαγγέλιο, στους Ιερούς Κανόνας, στην Παράδοσι και στους θεσμούς της Εκκλησίας. Οι λαϊκοί πρέπει να υπακούουν στους Ποιμένες των. Όλοι μαζί, ποιμένες και ποιμαινόμενοι πρέπει να υπακούουμε στον Χριστό, την αθάνατο Κεφαλή της Εκκλησίας, πού είναι πάντα «ο ώδε ημίν αοράτως συνών», ο Δομήτωρ και Αρχηγός της Εκκλησίας. Οι μοναχοί, επιθυμούντες και αγωνιζόμενοι να ζήσουν μέσα τους τέλεια το θέλημα τού Θεού, λαχταρούν να αδειάσουν τελείως από το ιδικό τους εγωιστικό θέλημα. Έτσι αποφασίζουν να κάνουν αδιάκριτο και τελεία υπακοή στον πνευματικό τους πατέρα, τον Γέροντά τους. Η υπακοή μάλιστα συγκαταλέγεται στις τρεις μοναχικές υποσχέσεις στον Θεό. Υπακοή, παρθενία, ακτημοσύνη, εκφράζουν την ολοκληρωτική αφιέρωσι τού μοναχού στον Θεό. Η καθημερινή εκκοπή τού θελήματος ισοδυναμεί με μαρτύριο. Με πολύ αγώνα ασκείται διά της υπακοής, ακόμη και σε λεπτομέρειες ή φαινομενικά παράλογες εντολές, να εκκόπτη τελείως το θέλημά του. Η εκκοπή τού θελήματος στην πραγματικότητα δεν είναι αφαίρεσις, αλλά θεραπεία τού αρρωστημένου θελήματος, ταύτισις και υποταγή τού θελήματος στο θέλημα τού Θεού. Ο Σωτήρ Χριστός είχε ανθρώπινο θέλημα τέλεια υποτεταγμένο στο θείο θέλημα. Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης παρατηρεί εύστοχα: «Αυταρέσκεια και θελήματι εαυτού ο εξ αρχής ηττήθη βροτός, και τω μη υποταγήναι τω κτίσαντι τούτων αθέτησιν εισάγει το σχήμα τού μοναχού, αυτεξουσίω γνώμη τo αυτεξούσιον αναιρούν, και τούτο δώρον προσάγων τω δεδωκότι». Ο καλός υποτακτικός θέλει ο,τι θέλει ο Θεός. Και μαθαίνει να θέλη ο,τι θέλει ο Θεός, μαθαίνοντας να θέλη ο,τι θέλει ο Γέροντας. Στο Άγιον Όρος λέγουν ότι ο καλός υποτακτικός είναι αυτός πού έμαθε να λέγη με την καρδιά του δύο φράσεις: «Ευλόγησον» και «νάναι ευλογημένο». Έτσι ο μοναχός ελευθερώνεται από το ατομικό, εγωιστικό του θέλημα και τα διάφορα τυραννικά πάθη πού πηγάζουν από αυτό. Ελευθερώνεται ακόμη και από τον φόβο τού θανάτου. Υπάρχουν μάλιστα μοναχοί πού τραβούν κομβοσχοίνι να πεθάνουν, γιατί έχουν ήδη

διαβεί «εκ τού θανάτου εις την ζωήν». Ο ασκούμενος στην υπακοή μοναχός είναι επίσης ελεύθερος από κάθε αγωνία, γιατί έχει με ταπείνωσι εναποθέσει την ψυχή του στα χέρια τού Γέροντά του, για την αγάπη τού Χριστού. Στο Γεροντικό και στην καθημερινή μοναχική πράξι, διαπιστώνουμε πόσο ελεύθερος είναι ο υποτακτικός μοναχός. Οι χριστιανοί στον κόσμο για τούς οποίους ο μοναχισμός είναι φως, θέλουν επίσης να σωθούν διά της υπακοής και της εκκοπής τού θελήματος πού προσπαθούν κατά το δυνατόν να ασκήσουν μέσα στις συνθήκες και δυνατότητες τού κόσμου. Οι γονείς π.χ. πού δεν εμποδίζουν το θέλημα του Θεού στην γέννησι παιδιών, πράγμα πού φανερώνει θυσία και υπακοή στον Θεό, προχωρούν πολύ στην εν Χριστώ ελευθερία. Το ίδιο και όσοι σύζυγοι κάνουν υπομονή στις αδυναμίες των συζύγων τους, κόβουν το θέλημά τους από ταπείνωσι, και σηκώνουν καρτερικά και με υπακοή στο θέλημα τού Θεού τις δοκιμασίες και τα βάρη της ζωής. Με την υπακοή ο πιστός αντιπροσφέρει αυτεξούσια το αυτεξούσιό του στον Θεό. Ο Θεός δέχεται το δώρο και χαρίζει στον πιστό, όχι μόνο την αρχική ελευθερία (δυνατότητα εκλογής μεταξύ καλού και κακού), αλλά και την τελική ελευθερία πού είναι συμμετοχή στον αιώνιο Θείο Σαββατισμό, στην δόξα τού Θεού και στο άκτιστο Φως της Αγίας Τριάδος: «Υπακοή εντολής, ψυχής ποιεί κάθαρσιν. Η δε της ψυχής κάθαρσις, φωτός ποιεί μέθεξιν». Αγιος Θαλάσσιος (ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ”ΣΥΝΑΞΗ” – ΤΕΥΧΟΣ 1 – ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1982)

(Πηγή ηλ. κειμένου: "Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον") Πολιούχος της Ομάδας μας : Αγία Χλόη Διακόνισσα «Έδηλώθη μοι περί υμών, αδελφοί μου, υπό των Χλόης ...» (Α' Κορ. α, 11) Στην Εκκλησία τής Κορίνθου ό από. Παύλος είχε και μια άλλη συνεργάτρια. Εξίσου αξιόλογη με την Πρίσκιλλα και την Ίουνία. Είναι ή Χλόη. Το πιο βέβαιο είναι ότι ή Χλόη ήταν Κορίνθια κι όχι Εφέσια. Ή Χλόη ήταν πνευματικά συνδεδεμένη με το μεγάλο Απόστολο του Χριστού. Παραστεκόταν τον Απόστολο στην ιεραποστολική του διακονία, όσο της ήταν δυνατό να το κάνει. Ιδιαίτερα το έκανε αυτός με την προσευχή της. Αγωνιούσε ή Χλόη για την προκοπή τής Εκκλησίας τής Κορίνθου. Ζούσε κι αυτή κάτι από την αγωνία του Αποστόλου. Γι' αυτός, όταν προέκυψαν σ' αυτή την Εκκλησία έριδες, έσπευσε και ενημέρωσε με ανθρώπους τού σπιτιού της τον από. Παύλο, εκεί στην Έφεσο, όπου τότε βρισκόταν. Ό στίχος είναι σαφής. «Έδηλώθη μοι περί υμών, αδελφοί μου, υπό των Χλόης ότι έριδες ενημέρωσε υμίν είσι» (Α' Κορ. α, 11). Κι αυτή ή ενημέρωση στάθηκε σαν βασική αιτία να γράψει ό Απόστολος την πρώτη του επιστολή προς Κορινθίους. Ή ενημέρωση αυτή πού έσπευσε και έκανε ή Χλόη στον απόστολο Παύλο, μαρτυρεί όλο τον εσωτερικό κόσμο αυτής της ψυχής. Εδώ, στην ενέργεια της αυτή, μπορεί να διακρίνει κανείς πολλά βιώματα. Μπορεί να δει την βαθιά της πίστη. Μια πίστη, πού ήθελε να γίνει και πίστη όλων των ανθρώπων. Μπορεί να δει την μεγάλη και απέραντη αγάπησαν της, χριστιανική αγάπησαν, πού ποθούσε να γίνει και βίωμα όσο περισσοτέρων χριστιανών γινόταν. Μπορεί να δει το μεγάλο της πόνο για την πνευματική προκοπή των χριστιανών της Αχαϊκής Εκκλησίας.

Δεν ήθελε να υπάρχουν έριδες. Δεν ήθελε να γίνονται φιλονικίες. Δεν ήθελε να κομματιάζονται οι πιστοί. Δεν ήθελε πολλές ομάδες πιστών, αλλά μια και μόνο. Εκείνην πού φρονούσε: «εγώ δε Χριστού» (Α' Κορ. α, 12). Γιατί έτσι φρονούσε κι αυτής ή καλή ψυχή. Αυτής ή πιστή και αφοσιωμένη συνεργάτρια τού απέραντη. Παύλου. Να είναι ή Εκκλησία της Κορίνθου ένα σώμα με κεφαλή το Χριστό. Έτσι, όπως το σημειώνει αυτό ό Απόστολος στην επιστολή του προς Κολασσαείς. «Και αυτός εστίν ή κεφαλή τού σώματος, τής εκκλησίας» (Κολ. α, 18). Αυτός. Ό Χριστός. Έτσι ήθελε την Εκκλησία τής Κορίνθου ή πιστή Χλόη. Ένα σώμα με κεφαλή το Χριστό. Γι' αυτό, μπροστά στον φατριασμό των Κορινθίων πιστών, ζήτησε επειγόντως την επέμβαση τού ιδρυτή τής Εκκλησίας αυτής. Μια επέμβαση πού έφερε θετικά αποτελέσματα. Νέες, Ένας τέτοιος πόθος ας καίει και στις δικές σας ψυχές. Ό πόθος της ενότητας. Γι' αυτό, όταν βλέπετε να διασπάται ή χριστιανική ενότητας, να σπεύδετε, σαν την Χλόη, και να ζητάτε την επέμβαση του πνευματικού σας πατρός, για να την αποκαταστήσει. Απολυτίκιο της Αγίας Ήχος δ Ταχύ προκατάλαβε. Τω φέγγει της χάριτος, καταυγασθείσα τόν νουν, συνόμιλος πέφηνας, των Αποστόλων Χριστού, καρδίας ευθύτητα όθεν ή ενημέρωσε Κορίνθω, Εκκλησία γεραίρει, Χλόη σε μακαρία, ως θεράπαιναν θείαν, πρεσβεύουσαν άπαύστως, υπέρ των ψυχών ημών. Κοντάκιο Ήχος β Τοις των αιμάτων σου. Ευαγγελίου τοις θείοις διδάγμασι, γεωργηθείσα ως γη Χλόη εύκαρπος, Κυρίω προσήγαγες ένδοξε, δικαιοσύνης καρπόν τόν ούράνιον διό θείας δόξης τετύχηκας. Μεγαλυνάριον Χαίρουσα προσέδραμες των Χριστώ, Χλόη μακαρία, Αποστόλων τη διδαχή όθεν θεοφρόνως, ενημέρωσε γη πολιτευθείσα, της ουρανίου δόξης, μέτοχος γέγονας. Προσευχές – Κανόνες : Εσπερινός Ο Εσπερινός αποτελεί την εναρκτήριο ακολουθία κάθε ημέρας. Ονομάζεται Εσπερινός, επειδή τελείται κατά την εσπέρα, ή Λυχνικόν, επειδή συμπίπτει με το άναμμα των λύχνων. Μέρη της Ακολουθίας 1. Έναρξις[1] - Προοιμιακός Ψαλμός [2] - Ειρηνικά[3] 2. Η στιχολογία του Ψαλτηρίου: οι δύο πρώτοι στίχοι τού 140ού Ψαλμού ("Κύριε εκέκραξα...": Κεκραγάριον) και οι Ψαλμοί 141, 129 και 116 3. Οι επιλύχνιοι ψαλμοί (στιχηρά τού Κεκραγαρίου)[4] 4. Η Μικρά Είσοδος (μόνο στους Εσπερινούς των Σαββάτων, των δεσποτικών και θεομητορικών εορτών και των επίσημων αγίων καθώς και στους Εσπερινούς που ψάλλονται τα λεγόμενα Μεγάλα Προκείμενα) 5. Η επιλύχνιος ευχαριστία: "Φως ιλαρόν..." 6. Το Προκείμενον (ψαλμικός στίχος που ψάλλεται τρις) 7. Τα αναγνώσματα[5] 8. Οι δεήσεις ("Είπωμεν πάντες..."[6], "Καταξίωσον Κύριε...", "Πληρώσωμεν την δέησιν..."[7]) 9. Η λιτή (ιδιόμελα[8] - αιτήσεις) 10. Τα απόστιχα (τού Κεκραγαρίου)[9] - "Νυν απολύεις..." 11. Ο Κανών της Θεοτόκου - Τρισάγιο 12.

Τα απολυτίκια

13. και 14.

Η αρτοκλασία ("Θεοτόκε Παρθένε...", "Δέσποτα Κύριε...", ο 33ος Ψαλμός[10]) Η απόλυσις.

Ο Εσπερινός είναι η πρώτη ακολουθία τού 24ώρου∙ ακολουθείται από το Απόδειπνο, το Μεσονυκτικό και τον Όρθρο σύμφωνα με το Τυπικό της Εκκλησίας. Μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας : Θεία Λειτουργία Η Θεία Λειτουργία αποτελεί το κορυφαίο λατρευτικό γεγονός Χριστιανικών Εκκλησιών και μάλιστα των περισσοτέρων ανατολικών Ομολογιών, το οποίο κορυφώνεται με την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας. Ουσιαστικά αποτελεί το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, με τη διαμόρφωση που όρισε η Εκκλησία. Η Θεία Λειτουργία για τις Ομολογίες που την τελούν, δεν αποτελεί απλώς μια κοινή προσευχή, αλλά μια Θεόδοτη απόδοση τιμών, ευχαριστιών και παρακλήσεων, με τη συμμετοχή των πιστών και των λειτουργικών πνευμάτων. Σήμερα τελούνται 4 τύποι Θείων Λειτουργιών στην Ορθόδοξη εκκλησία: 

Η Θεία Λειτουργία του Ιάκωβου του αδελφόθεου. Η Θεία Λειτουργία του Ιακώβου είναι η αρχαιότερη Θεία Λειτουργία, επάνω στην οποία βασίστηκαν όλες οι άλλες. Τελείται κάθε χρόνο στις 23 Οκτωβρίου (τού Αγ. Ιακώβου) και την Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα.



Η Θεία Λειτουργία του Χρυσοστόμου. Η Λειτουργική διαμόρφωσή της στηρίχθηκε στην αποστολική Θεία Λειτουργία, που αποδίδεται στον Ιάκωβο τον αδελφόθεο∙ αποτελεί μια συνοπτικότερη απόδοση της Θείας Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου. Τελείται κατά κανόνα όλο το χρόνο με εξαίρεση τις ημέρες, που έχουν οριστεί να τελούνται οι άλλες Θείες Λειτουργίες.



Η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Είναι προγενέστερη από του Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Κρίνεται μεγαλοπρεπής, αλλά είναι ιδιαίτερα μακροσκελής. Τελείται δέκα φορές το χρόνο, δηλαδή του Αγίου Βασιλείου, την παραμονή των Χριστουγέννων, των Θεοφανίων, τις πέντε πρώτες Κυριακές των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τη Μεγάλη Πέμπτη και το Μεγάλο Σάββατο.



Η Λειτουργία Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων. Η Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων τελείται μόνο κάθε Τετάρτη και Παρασκευή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Η Λειτουργική διαίρεση που σήμερα επικρατεί σε όλους τους τύπους Θείας Λειτουργίας προέκυψε κατά τη διάρκεια των πρώτων αιώνων της Εκκλησίας. Ο κύριος στόχος ήταν η κατάλληλη προετοιμασία των «νεοφώτιστων - κατηχουμένων» πιστών για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Έτσι η Λειτουργική διαμόρφωση διαχωρίζεται σε 3 μέρη:   

Προσκομιδή ή Πρόθεση Λειτουργία των Κατηχουμένων Λειτουργία των Πιστών

Η προσκομιδή ή πρόθεση, αποτελεί το πρώτο κομμάτι της Θείας Λειτουργίας, την προετοιμασία και εισαγωγή και συμβολίζει τα χρόνια του Χριστού-Λόγου πριν την ενσάρκωσή του. Αυτή η ονομασία έχει δοθεί λόγω της Προσκομιδής, του μέρους (της κόγχης του Αγίου Βήματος, προς τα αριστερά της Αγίας Τράπεζας) επάνω στο οποίο προετοιμάζονται τα προσκομιζόμενα δώρα για το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Στην προσκομιδή λαμβάνουν χώρα:



Η είσοδος του Λειτουργού και η ένδυση των αμφίων του με τελετουργικό τρόπο



Λειτουργική προετοιμασία. Ο Λειτουργός με το διάκονο ετοιμάζουν τον Άρτο και τον Οίνο της Θείας Ευχαριστίας Καιρός: Προκαταρκτικός διάλογος μεταξύ Λειτουργού και διακόνου



Αποτελεί το δημόσιο μέρος της Θείας λειτουργίας και συμβολίζει τη ζωή του Κυρίου μεταξύ της ενσαρκώσεως και των παθών, όπως φαίνεται στους ψαλλόμενους ύμνους, τις ευχές και τις περικοπές της Αγίας Γραφής. Αποτελούνται από τα Άγια, μέσω των οποίων θα ανέβουν κατά την Λειτουργία των πιστών, στα Άγια των Αγίων, δηλαδή από την παρούσα ζωή, στην αιώνιο. Η ονομασία της Λειτουργίας των κατηχουμένων σήμερα ουσιαστικά εκλείπει, καθώς οι θύρες μετά την προσφώνηση του ιερέως δεν κλείνουν και επαφίεται στην θέληση του κατηχούμενου μέλους η παραμονή, αν και κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται. Αρχή της Λειτουργίας είναι η εκφώνηση «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» και πέρας αυτής οι ευχές υπέρ των κατηχουμένων. Επίσης περιέχει τη μικρή είσοδο, τα αντίφωνα και τα ειρηνικά. Ενώ προς την περαίωσή της περιέχει τα αναγνώσματα τού Αποστόλου και τού Ευαγγελίου, το κήρυγμα και την Εκτενή Δέηση. 

Η έναρξη: Ευλογημένη η Βασιλεία...



Μικρά Συναπτή Τριπλό Αίτημα Ειρήνης (Ειρηνικά)

  

Μεγάλη Συναπτή: ευχή του ιερέως με απαντήσεις του χορού «Κύριε Ελέησον» Οι τρεις στάσεις των αντιφώνων o Α΄ στάση - Ψαλμός 102, o Β΄ στάση - Ψαλμός 145, "Ο Μονογενης Υιός..." Γ΄ στάση - Μακαρισμοί (Kατά Ματθαίον 5.1-12) Η Μικρή Είσοδος του Ευαγγελίου, συμβολίζει την πορεία του εκουσίου πάθους Τα απολυτίκια και το κοντάκιο Ο τρισάγιος ύμνος "Άγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός..." Το προκείμενο και το Αποστολικό Ανάγνωσμα, o

    

Τα Αλληλουάρια "Αλληλούια" (τρις) Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα



Η Εκτενής Δέησις "Κύριε Παντοκράτορ..."



Ευχή υπέρ των κατηχουμένων "Οι πιστοί υπέρ των κατηχουμένων..."



Η Λειτουργία των Πιστών παριστάνει το Μυστικό Δείπνο, τα πάθη του Κυρίου, την εκ νεκρών ένδοξή του Ανάσταση και την Ανάληψή του στους ουρανούς. Αυτό το μέρος είναι το πιο σπουδαίο, διότι περιλαμβάνει και τη Θεία Ευχαριστία, δηλαδή το Μέγα μυστήριο της Εκκλησίας. Η Λειτουργία των πιστών ξεκινά με τον Χερουβικό ύμνο και ολοκληρώνεται με την Απόλυση. Η τέλεση κατά σειρά περιέχει:     

Ο Χερουβικός ύμνος "Οι τα Χερουβείμ...". Για τη μεταφορά των τιμίων δώρων από την πρόθεση στην Αγία Τράπεζα γίνεται η Μεγάλη Είσοδος "Πάντων ημών μνησθείη..." Η Συναπτή αίτηση των Τιμίων Δώρων (Υπέρ υγείας, βοηθείας, ειρήνης, ειρηνικού τέλους της ζωής, κατά των πολέμων, των ασθενειών, λιμών) Ο ασπασμός "Αγαπήσωμεν Αλλήλους...", "Τας θύρας..." Το Σύμβολο της Πίστεως: "Πιστεύω εις έναν θεόν..."



Η Αγία Αναφορά "Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ..."



Η επίκληση "Λάβετε Φάγετε...", "Πίετε εξ Αυτού Πάντες..." "Τα Σα εκ των Σων..." (Προσφορά των πιστών στην Αγία Τριάδα της υπάρξεως, της διάνοιας και των αγαθών), "Σε υμνούμεν..."



Το μεγαλυνάριο της Υπεραγίας Θεοτόκου: "Άξιόν εστί...". Δίπτυχα. Δέησις: "Άγγελον ειρήνης..." Η Κυριακή Προσευχή: "Πάτερ ημών..." Η Ύψωσις: "Πρόσχωμεν. Τα Άγια τοις Αγίοις. Εις Άγιος..."



Το κοινωνικό "Αινείτε τον Κύριον", στίχος του ψαλμού 148

 

Μελισμός: "Μελίζεται..." Κοινωνία τού ιερέως και τού διακόνου Κοινωνία των πιστών: "Μετά φόβου...", "Σώσον ο Θεός...", "Είδομεν το φως..."



Ευχαριστία: "Ορθοί. Μεταλαβόντες...", "Ευχαριστούμεν σοι Δέσποτα..."



Οπισθάμβωνος Ευχή: "Ο ευλογών..."



"Ευλογία Κυρίου...", "Ο Αναστάς εκ νεκρών..." Απόλυσις "Δι' ευχών..."

 



Επίσης περιλαμβάνεται και κήρυγμα είτε μετά το Ευαγγέλιο, είτε πριν την Θεία Ευχαριστία. Πηγή : 1. http://www.panagiapalatiani.gr/Article/136/ 2. Βικιπαίδεια https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%9B%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF %CF%85%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ – ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΡΓΟΥΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ- ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ******* «Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» (Θεία Λειτουργία) «Πάντα ισχύω έν τω ένδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. δ' 13) ******* ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α’ ΟΜΑΔΑ ΕΚΤΗ : ΛΕΜΟΝΑΝΘΟΙ ΠΙΣΤΗΣ

ΣΚΗΝΗ : 2ο ΣΠΙΤΑΚΙ ΑΠΟ

ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: ΒΑΖΑΝΕΛΛΗ ΣΕΒΑΣΤΗ - ΧΑΛΚΙΤΗ ΕΙΡΗΝΗ (ΜΙΚΡΕΣ) ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 02/07/2019 ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ 1.ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ 2. ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΒΡΑΔΥ, 04/07/2019 ΒΡΑΔΥ

ΧΡΩΜΑ ΣΗΜΑΙΑΣ:

ΑΓΙΑ ΟΜΑΔΟΣ: ΑΓΙΑ ΔΑΜΑΡΙΣ Η ΑΘΗΝΑΙΑ : ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ : ΚΑΝΩΝ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : ΙΕΡΩΣΥΝΗ **********

http://miteriko.blogspot.com/2011/01/blog-post_25.html Λίγα λόγια για την ομάδα μας

Λεμονανθοί Σε έναν ελληνικό ορθόδοξο γάμο, στέφανα από λεμονανθούς ήταν τα παραδοσιακά στέφανα για τη νύφη και τον γαμπρό, τα οποία συνδυάζονταν με το κομψό κέντημα του νυφικού φορέματος. Τα άνθη συμβολίζουν την παρθενία και την αγνότητα, επειδή είναι άσπρα και εύθραυστα, και εκπέμπουν μια γλυκιά, απαλή μυρωδιά. Είναι λοιπόν σύμβολα εμπιστοσύνης και πίστης. Πίστη Η πίστη είναι το θεμέλιο επί του οποίου στηρίζεται όλη η εν Χριστώ ζωή και όλες οι αρετές, οι οποίες πρέπει να κοσμούν τον βαπτισμένο ορθόδοξο χριστιανό.Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός το τονίζει: «Ο γαρ θεμέλιος η πίστις εστίν, ης άνευ ου δυνατόν οικοδομηθήναι τι» (PG 95, 880). Τι είναι, όμως, πίστη; Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, γράφοντας στους Εβραίους, διευκρινίζει ότι πίστη σημαίνει «ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ. 11, 1).Εδώ, όπως κατανοούμε, παρουσιάζεται η πίστη ως μία θύρα, μέσα από την οποία εισάγεται ο πιστός στον χώρο των Αγιογραφικών και Πατερικών αληθειών που έγιναν αντιληπτές εξ αποκαλύψεως. Έτσι καλείται να κατανοήση και να βιώση την Θεία βούληση, ποιο είναι το θέλημα του Θεού. Είναι αναγκαίο, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε ότι πίστη δεν είναι μια διανοητική βεβαιότητα, αλλά εσωτερική πεποίθηση και κλίση του «είναι» του ανθρώπου προς μυστική ένωση και κοινωνία με τον Δημιουργό του Θεό. Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής υπογραμμίζει ότι «η πίστις απεδείχθη σαφώς υπάρχουσα δύναμις σχετική της υπέρ φύσιν αμέσου του πιστεύοντος προς τον πιστευόμενον θεόν τελείας ενώσεως» (Προς Θαλάσσιον, ερ. ΛΓ´, PG 90, 373). Η πίστη ανάγει τον άνθρωπο από το πεπερασμένο στο υπερέκεινα, από τα γήινα σταυπερκόσμια, από τα αισθητά και ορώμενα στα ουράνια και αόρατα. Γι᾽ αυτό και ο Ιερός Χρυσόστομος τονίζει με εναργή λόγο ότι η σταθερή πίστη προς τον Χριστό και η εμπιστοσύνη στην παντοδυναμία Του καθιστά τον άνθρωπο ανώτερο των γηΐνων πραγμάτων και καταστάσεων: «Εάν ημείς στερράν την εις αυτόν πίστιν επιδεικνυώμεθα, και προς το μέγεθος αυτούαφορώντες, ανώτεροι γινώμεθα των ανθρωπίνων απάντων» (Eις την Γένεσιν, Ομ. ΜΕ´, PG 54, 422). Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι εκείνη, η οποία μας εισάγει στην ορθή πίστη, γιατί είναι ο μοναδικός φορέας του Αγιοπνευματικού φωτός του Χριστού διά μέσου των αιώνων. Το πιστό μέλος της Εκκλησίας συναντάται με τον Θεάνθρωπο Κύριο, ανοίγοντας την καρδία του προς Αυτόν και κοινωνεί κατά χάριν μαζί Του. Επομένως, πρέπει να αγωνιζώμαστε να είμαστε πιστά τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία μας μεταφέρει αδιάκοπα την Πατερική Εκκλησιαστική Παράδοση. Μέσω της πίστεως γινόμαστε μέτοχοι της Θείας Αποκαλύψεως και κατανοούμε βαθειά το περιεχόμενό της. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα την αποδοχή των αληθειών, τις οποίες αποκάλυψε ο Τριαδικός Θεός μέσω του Ενανθρωπήσαντος Λόγου. Συνεπώς πίστη δεν είναι τίποτε άλλο παρά η οντολογική μέθεξη της Θείας Αποκαλύψεως. «Ως καθαράν και απλανή των όλων γνώσιν η θεία πίστις έστιν», επιβεβαιώνει ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης (Περί θείων ονομάτων, Patr.Text.undStud. 33, 199). Ωστόσο, πρέπει να τονίσουμε ότι η πίστη δεν συνιστά κειμήλιο του παρελθόντος, αλλά είναι ζώσα και «τομωτέρα υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον» (Πρβλ. Εβρ. 4, 12). Και κάτι ακόμη: Δεν αρκεί να πιστεύουμε ανεπιφύλακτα, αλλά πρέπει να πιστεύουμε καιορθώς. Και τούτο γιατί η πίστη δεν είναι μια διανοητική ή καρδιακή τάση, αλλά ένα σύνολο αληθειών που πηγάζουν από την Αγία Γραφή και την Πατερική Διδασκαλία.

Διατείνονται και οι αιρετικοί ότι πιστεύουν, αλλά πρόκειται περί μη ορθής πίστεως, η οποία δεν οδηγεί στην σωτηρία, αλλά στην απώλεια. Κι αυτό γιατί η πίστη των αιρετικών είναι σφαλερή και διαστροφική. Διαστρεβλώνει την θεία πραγματικότητα. Μόνον η Μία, Αγία, ΑποστολικήΟρθόδοξος Εκκλησία μας εγγυάται και διαιωνίζει το γνήσιο περιεχόμενο της πίστεως. Αυτή είναι ριζωμένη στην Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση. «Ημών δε η πίστις εστίν ορθή, και εκ διδασκαλίας αποστολικής ορμωμένη και παραδόσεως των Πατέρων, βεβαιουμένη εκ τε Νέας και Παλαιάς Διαθήκης» (PG 26, 1080), βροντοφωνείο Μ. Αθανάσιος. Καλούμαστε όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί να πιστεύουμε ορθώς και την ορθή πίστη μας να την κάνουμε ζωή. Μόνον μία καθαρή πίστη και ζωή μας οδηγούν στην αιώνια βασιλεία του Θεού Πατρός. * Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα «Πελοπόννησος» των Πατρών στις 3/7/2016 Του Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών Δρος Θεολογίας Πηγή : https://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/i-orthodoksi-pisti-os-basi-tis-orthiszois/ Πολιούχος Αγία της Ομάδας μας : Αγία Δάμαρις η Αθηναία «Τινές δε άνδρες κολληθέντες αυτώ επίστευσαν, εν οίς και Διονύσιος ό Αρεοπαγίτης και γυνή ονόματι Δάμαρις και έτεροι συν αύτοίς» (Πράξ. ιζ, 34) Άλλη συνεργάτρια του απ. Παύλου λογίζεται η Αθηναία Δάμαρις. Γυναίκα από ευγενή οικογένεια και με υψηλή κοινωνική θέση ή Δάμαρις, είχε και ανάλογα πνευματικά ενδιαφέροντα. Έτσι, όταν ό απ. Παύλος, ύστερα από τη Βέροια, επισκέφτηκε την Αθήνα το 52 μ.Χ., είχε την καλή ευκαιρία να γνωρίσει και να συνδεθεί πνευματικά με τον μεγάλο αυτόν Απόστολο του Χριστού. Κι αυτόν έγινε, όταν εκείνος, οδηγούμενος από Αθηναίους φιλοσόφους στον Άρειο Πάγο, τούς κήρυξε εκείνος τη χριστιανική διδαχή Ενδιαφέρον το θέμα και ανάλογο και το ενδιαφέροντα του ακροατηρίου. Ωστόσο λίγοι δέχθηκαν το χριστιανικό μήνυμα. «Τινές», όπως γράφει ό Λουκάς στις «Πράξεις των Αποστόλων». Και ανάμεσα σ' αυτούς τούς λίγους ήταν και ή Δάμαρις. Σημειώνουμε ολόκληρο το σχετικό στίχο: «Τινές δε άνδρες κολληθέντες αυτώ επίστευσαν, εν οίς και Διονύσιος ό Αρεοπαγίτης και γυνή ονόματι Δάμαρις και έτεροι συν αυτοίς» (Πράξ. ιζ, 34). Εκείνη ή ήμερα του 52 μ.Χ., πάνω στον Άρειο Πάγο, με το κήρυγμα του απ. Παύλου, ήταν καθοριστική για την πορεία τής καλής αυτής γυναίκας των Αθηνών. Ή Δάμαρις συνδέθηκε πνευματικά και αφοσιώθηκε στον μεγάλο αυτόν κήρυκα τού Χριστού. Έδωσε όλη της την καρδιά στον Χριστό. Και τον υπηρέτησε, με τα τάλαντα πού διέθετε, σε όλη της τη ζωή και πάντα σύμφωνα με τις οδηγίες τού πνευματικού της Διδασκάλου.

Είναι γεγονός ότι ή χριστιανική κοινότητα των Αθηνών, αρχικά τουλάχιστον, στα χρόνια του απ. Παύλου, μόλις και διατηρούνταν ανάμεσα στον ειδωλολατρικό κόσμο των Αθηνών. Και είναι και πάλι γεγονός ότι ό απ. Παύλος ουδέποτε επισκέφτηκε ξανά την Εκκλησία των Αθηνών. Ωστόσο ή Εκκλησία με επίσκοπο το Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, τον όποιο κατέστησε ό ίδιος ό Παύλος, εξακολουθούσε να υπάρχει και με τον καιρό να αναπτύσσεται. Σ' αυτόν συνέβαλε και ή Δάμαρις. Ήταν μια ιεραποστολική ψυχή ή Αθηναία αυτής γυναίκα. Και ασκούσε την ιερή αυτής διακονία παντού, ιδιαίτερα ανάμεσα στον γυναικείο κόσμο. Και την ασκούσε με αμείωτο ζήλο και παλμό. Μαθήτρια του απ. Παύλου ή Δάμαρις, μοχθούσε καθημερινά, όπως και ό Διδάσκαλος της, κηρύττοντας με όποιο τρόπο μπορούσε το ευαγγέλιο του Χριστού. Εξάλλου είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάθε φορά πού ό μεγάλος Απόστολος επισκεπτόταν την Εκκλησία της Κορίνθου, εκείνη πήγαινε σε συνάντησή του, για να γυρίζει στην Αθήνα πιο δυνατή και πιο φλογερή στην διακονία της. Είναι κι αυτής ή καλή και λεπτή ψυχή πού μπορεί να μας εμπνεύσει στην ζωή μας. Να μας εμπνεύσει την ίδια διακονία. Την πιο υψηλή διακονία. Τη διακονία του θείου λόγου και πάντα πλάι σε κάποιον κήρυκα του Ευαγγελίου της Εκκλησίας μας. Άπολυτίκιον της Αγίας Ήχος δ Ταχύ προκατάλαβε. Του Παύλου ως ήκουσας, δημηγορούντος σοφώς, έδέξω το κήρυγμα, της ευσεβείας θερμώς, Κυρίω πιστεύσασα .Όθεν ή εν Αθήναις, Εκκλησία τιμά σε, Δάμαρις μακαρία, ως θεράπαιναν θείαν, Χριστώ οικειουμένην, τούς σε μακαρίζοντας. Κοντάκιον Ήχος δ Έπεφάνης σήμερον. Το Του του Παύλου ρήμασι καταυγασθείσα, των Χριστώ προσέδραμες, και την χρηστότητα αυτού, βίω άμέμπτω έδόξασας, εν ταις Αθήναις θεόσοφε Δάμαρις. Μεγαλυνάριον Πίστιν δεξαμένη την του Χριστού, Δάμαρις Αγία, έλαμπρύνθης θείω φωτί, και τού θείου Παύλου συνόμιλος φανείσα, συν τούτω των άφθαρτων, γερών ηξίωσαι. Προσευχές – Κανόνες : Κανών Θείας Μετάληψης Ἡ θεία Εὐχαριστία εἶναι τὸ Μυστήριο τοῦ μεγάλου καὶ Μυστικοῦ Δείπνου, ποὺ ἵδρυσε καὶ τέλεσε πρῶτος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς στὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλὴμ τὸ βράδυ τῆς Πέμπτης, πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ ἑβραϊκοῦ Πάσχα (Παρασκευή). Αὐτὸ τὸ Μυστήριο παρέδωσε ὁ Κύριος στὴν Ἐκκλησία Του γιὰ νὰ τελεσιουργεῖται σὲ κάθε θεία Λειτουργία. Ὡς Μυστήριο ἡ θεία Εὐχαριστία ἔχει τὴν ἔννοια ὅτι κάτω ἀπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου, τὰ ὁποῖα ἁγιάζονται μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὑπάρχουν πραγματικὰ τὸ ἄχραντο Σῶμα καὶ τὸ τίμιο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Εἶναι τὸ Σῶμα ποὺ γεννήθηκε, πέθανε στὸ Σταυρό, ἀναστήθηκε ἀπὸ τὸν τάφο καὶ θεωμένο ἀναλήφθηκε ἐν δόξῃ στοὺς οὐρανούς, ὅπου κάθεται «ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρὸς».

Ἡ θεία Εὐχαριστία, ὅμως, εἶναι ταυτόχρονα καὶ θυσία. Εἶναι πραγματική, ἀληθινή, ἀναίμακτη θυσία. Εἶναι ἡ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου στὸ Γολγοθᾶ, ἡ ὁποία ἐπαναλαμβάνεται σὲ κάθε Λειτουργικὴ σύναξή μας «ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας». Ἡ θεία Εὐχαριστία εἶναι Μυστήριο κατεξοχὴν θεοποιητικό. Εἶναι τὸ Μυστήριο τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνῶ στὰ ἄλλα Μυστήρια παρέχεται ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιὰ τὸν ἁγιασμὸ τῶν πιστῶν, στὴ θεία Εὐχαριστία παρέχεται ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα Του, τὰ ὁποῖα μεταλαμβάνοντας οἱ πιστοὶ ἑνώνονται μὲ τὸ Χριστὸ καὶ μεταξύ τους σὲ μιὰ κοινωνία βαθιὰ χριστολογικὴ καὶ ἀνθρωπολογική. Γι᾿ αὐτὸ ἡ θεία Εὐχαριστία εἶναι τὸ κατεξοχὴν Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. * * * Ἡ Μετάληψη εἶναι ἡ τελευταία, ἡ πιὸ σημαντική, ἡ πιὸ οὐσιαστικὴ πράξη συμμετοχῆς τῶν πιστῶν στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Τότε ὁλοκληρώνεται τὸ Μυστήριο, ὅταν μεταλαμβάνουμε τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ ὅταν μετέχουμε τῆς θεότητας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Προκειμένου ὅμως νὰ προσέλθουμε στὴ θεία Μετάληψη ἀπαραίτητη εἶναι καὶ ἡ σχετικὴ προετοιμασία, ποὺ πρέπει νὰ εἶναι ἀνάλογη μὲ τὴν ἱερότητα τοῦ Μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ὁ πιστὸς πρέπει νὰ ἔχει σαφὴ αἴσθηση τῆς ἱερότητας τῆς θείας Μεταλήψεως. Νὰ πιστεύει ἀπόλυτα ὅτι πρόκειται περὶ τροφῆς μυστηριακῆς, ὅτι κάτω ἀπὸ τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο λαμβάνει μέσα του ὁλόκληρο τὸ Χριστό· ὅτι γίνεται χριστοφόρος καὶ θεοφόρος. καὶ γιαυτὸ δὲν πρέπει νὰ προσέρχεται στὴ θεία Μετάληψη ἐπιπόλαια καὶ μηχανικά, ἀπὸ ἁπλὴ συνήθεια, ἀλλὰ νὰ εἶναι ὅσο γίνεται «καθαρὸς» γιὰ νὰ δεχτεῖ μέσα του τὸν Καθαρὸ (τὸ Χριστὸ). Ἡ κατάσταση αὐτὴ ἀφορᾶ στὴν κάθαρση τοῦ ἐσωτερικοῦ κόσμου τοῦ ἀνθρώπου, τὸν «κρυπτὸν τῆς καρδίας ἄνθρωπον», τὴν κάθαρση δηλαδὴ τῆς σκέψης, τῆς ἐπιθυμίας καὶ τῆς βουλήσεως, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται μὲ τὸν συνεχὴ ἀγώνα κατὰ τῆς ἁμαρτίας κάτω ἀπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ πνευματικοῦ πατέρα. * * * Ἡ ὅλη προετοιμασία γιὰ τὴ θεία Κοινωνία ὁλοκληρώνεται μὲ τὴν Ἀκολουθία τῆς θείας Μεταλήψεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖται ἀπὸ τρία μέρη· τὸν Κανόνα, ποὺ διαβάζεται τὴν παραμονὴ τῆς ἡμέρας κατὰ τὴν ὁποία θὰ κοινωνήσει ὁ πιστός· τὴν κυρίως Ἀκολουθία, μὲ τὶς εὐχές, ποὺ διαβάζεται τὸ πρωί, προτοῦ μεταβοῦμε στὴν ἐκκλησία γιὰ τὴ θεία Λειτουργία· καὶ ἀπὸ τὶς μικρὲς εὐχὲς ποὺ λέγει ὁ λειτουργὸς ἀμέσως πρὸ τῆς θείας Μεταλήψεως. Κάθε φορά, λοιπόν, ποὺ πρόκειται νὰ μεταλάβουμε τὰ ἄχραντα Μυστήρια, μὲ εὐλάβεια μεγάλη καὶ πόθο ἱερό, μὲ συναίσθηση τῆς ἀνθρώπινης ἀδυναμίας μας ἀλλὰ καὶ ἐλπίδα στὸ ἔλεος καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μας, ἀπὸ τὸ βράδυ νὰ διαβάζουμε μὲ προσοχὴ καὶ κατάνυξη πολλὴ τὴν Ἀκολουθία τῆς θείας Μεταλήψεως, γιὰ ν᾿ ἀκολουθήσει τὴν ἑπομένη ἡ συμμετοχή μας στὴ Λειτουργικὴ σύναξη καὶ τὴ θεία Μετάληψη τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μας, «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον». Ε.Γ.Κ.

Μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας : Ιερωσύνη ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΙΕΡΩΣΥΝΗ ; 1. Μυστήριο και θαύμα. Η ιερωσύνη είναι μυστήριο με την πιο περιεκτική σημασία του όρου. Είναι ένα μέγα και συνεχές θαύμα που απεργάζεται μέσα στην Εκκλησια η φιλανθρωπία του Θεού. Αυτό αποτελεί την πίστη και την εμπειρία της Εκκλησιας. Ο άνθρωπος, το οστράκινο σκεύος, να γίνεται ο μεσίτης Θεού και ανθρώπων, ο λειτουργός των μυστηρίων, ο οικονόμος της χάριτος, ο ποιμήν αθανάτων ψυχών "αίματι Χριστού εξηγορασμένων" (Μ. Βασιλείου. Όροι κατ' επιτομήν ΡΠΔ´, ΒΕΠΕΣ 53, 305). Είναι απροσμέτρητο το ύψος της ιερωσύνης. Και απερίγραπτα μεγάλη η τιμή που γίνεται στον άνθρωπο, τον οποίο αξιώνει ο Θεός να γίνει ιερεύς Του. Και όσο εμβαθύνει στο μυστήριο της ιερωσύνης και συνειδητοποιεί το θαύμα της ιερατικής κλίσεώς του, τόσο κατανοεί και το μέγεθος της τιμής με την οποία τον τίμησε ο Θεός. 2. Χάρισμα και δωρεά. Η ιερωσύνη είναι ακόμη χάρισμα και δωρεά. Και χάρισμα σημαίνει κάτι που μας δίδεται κατά χάριν και παρ' αξίαν. Κανείς δεν δικαιούται το χάρισμα. Ούτε μπορεί να το απαιτήσει ή να το εξαγοράσει. Όποιος κι αν είναι αυτός. Όσα προσόντα κι αν διαθέτει. Όσο μεγάλη κι αν είναι η προσωπική του αρετή. "Ουχ εαυτώ τις λαμβάνει την τιμήν, αλλά καλούμενος υπό του Θεού, καθάπερ και Ααρων" (Εβρ. 5,4). Στην κλήση αυτή του Θεού και της Εκκλησιας ανταποκρινόμενος ο πιστός, προσφέρει τον εαυτό του με πολλή συντριβή και βαθιά ταπείνωση. Συντρίβεται για την ανθρώπινη ευτέλεια και την αναξιότητά του. Ταπεινώνεται ενώπιον της δυνάμεως του Θεού που καταδέχεται να σκηνώσει στην αδύναμη ύπαρξή του. Συνειδητοποιεί βαθιά μέσα του πως η ιερωσύνη που λαμβάνει αποτελεί χάρισμα και δωρεά που η φιλανθρωπία του Θεού παρέχει χάριν του λαού Του και όχι επιβράβευση της αξιοσύνης ή των προσόντων του. "Α γαρ εγκεχείρισται ο ιερεύς, Θεού μόνου εστί δωρείσθαι και όπουπερ αν η ανθρωπίνη φθάση φιλοσοφία, ελάττων της χάριτος εκείνης φανείται... Και τι λέγω τούς ιερείς; Ούτε άγγελος, ούτε αρχάγγελος εργάσασθαί τι δύναται εις τα δεδομένα παρά Θεού αλλά Πατήρ και Υιός και Άγιον Πνεύμα πάντα οικονομεί, ο δε ιερεύς την εαυτού δανείζει γλώτταν και την εαυτού παρέχει χείρα" (Ιω. Χρυσοστόμου, εις 'Ιω. ομιλ. 86,4 ΡG 59, 472). 3. Αποστολή. Η ιερωσύνη είναι και αποστολή• αποστολική κλίση, αποστολικό χάρισμα και αποστολικό έργο. Λαμβάνοντας το χάρισμα της ιερωσύνης κατά την ώρα της χειροτονίας μας, συμμετέχουμε στην αποστολή του Χριστού την αποστολή που με την κλήση τους αναδέχτηκαν και υπηρέτησαν οι Απόστολοι και στη συνέχεια μεταβίβασαν στούς διαδόχους τους, τούς ποιμένες της Εκκλησίας. Στα πρόσωπα των επισκόπων και εν γένει των κληρικών της Εκκλησίας συνεχίζεται η αποστολή του Χριστού. Είναι αυτό ακριβώς που ονομάζουμε αποστολική διαδοχή ότι δηλαδή το χάρισμα της ιερωσύνης, που υπάρχει και συνεχίζει να λειτουργεί μέσα στην Εκκλησία, προέρχεται κατά συνεχή και αδιάκοπη διαδοχή από αυτούς τούς Αποστόλους. Είναι η συνέχιση και επέκταση του έργου που πραγματοποίησε "ο απόστολος και αρχιερεύς της ομολογίας ημών

'Ιησους" (Εβρ. 3,1). Αυτό που λέει ο Παύλος για τούς Αποστόλους, "δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών ελάβομεν χάριν και αποστολήν εις υπακοήν πίστεως εν πάσι ταις έθνεσιν υπέρ του ονόματος αυτού" (Ρωμ. 1,5), μπορούμε να το επαναλαμβάνουμε κι εμείς οι ποιμένες της Εκκλησίας για τον εαυτό μας. Η ιερατική κλίση, λοιπόν, αποτελεί συμμετοχή στην αποστολή του Χριστού. Το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας είναι έργο αποστολικό, είναι η συνέχιση και η προέκταση του έργου του Χριστού. Ο Ιερεύς ποιμαίνει τα δικά Του λογικά πρόβατα. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μέγας και αιώνιος αρχιερεύς της Εκκλησίας. Και το δικό Του αρχιερατικό αξίωμα συνεχίζεται δια μέσου του θεσμού της ιερωσύνης. Η ιερωσύνη ως αποστολή νοούμενη είναι πρωτίστως έργο αγάπης· αγάπης προς τον Χριστό και αγάπης προς το ποίμνιο του Χριστού, το οποίο οι κληρικοί καλούνται να διαποιμάνουν. Όποιος δεν αγαπά ολόθερμα τον Χριστό δεν μπορεί να είναι απόστολός Του. Μόνο η αγάπη του Χριστού γεννά και συντηρεί στην καρδιά του ιερωμένου τη βαθιά συναίσθηση της ιερατικής ευθύνης του. Και με τη δύναμη που παρέχει πάλι η αγάπη του Χριστού μπορεί ο εργάτης της Εκκλησίας να υπομένει τούς κόπους και τις θλίψεις -πολλές φορές ακόμη και το διωγμό -που συνεπάγεται η γνήσια ιερατική ζωή. 4. Διακονία. Από τα βασικά γνωρίσματα της ιερωσύνης είναι ο διακονικός χαρακτήρας της. Η ιερωσύνη είναι "έργον διακονίας" (Εφ. 4,12), που σημαίνει ταπεινή υπηρεσία και θυσιαστική προσφορά προς τούς άλλους, τούς αδελφούς μας, τούς οποίους ως κληρικοί αναλαμβάνουμε να διακονήσουμε. Πρότυπά μας και ως προς αυτή την πλευρά του ιερατικού χαρίσματος είναι ο Κύριος Ιησούς και οι Απόστολοι Του. Το έργο του Χριστού στον κόσμο είναι υπηρεσία και διακονία. "Ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι", είπε ο ίδιος αναφερόμενος στην αποστολή Του, "αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών" (Μαρκ. 10,45). Εν μέσω των Αποστόλων και εν μέσω της Εκκλησίας είναι και θα παραμένει "ως ο διακονών" (Λουκ. 22,27). Και ο ίδιος στη Βασιλεία Του "περιζώζεται και ανακλινεί ..., και παρελθών διακονήσει" τούς πιστούς δούλους Του (Λουκ. 12,38). Είναι ανάγκη, λοιπόν, να επανεύρουμε και να εμβαθύνουμε στο διακονικό χαρακτήρα της ιερωσύνης· Πάνω απ' όλα είμαστε διάκονοι Ιησού Χριστού, και η ιερατική αποστολή που αναλάβαμε είναι "έργον διακονίας" ('Εφ. 4,12). Το πνεύμα διακονίας είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του ιερατικού υπουργήματος και των διαφόρων εξουσιών και αξιωμάτων του κόσμου τούτου. Η ιερωσύνη είναι και πρέπει να παραμένει στα πρόσωπα όλων μας διακονία και ως διακονία Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας Του, του λαού του Θεού, θα πρέπει να ασκείται. Είναι, για να θυμηθούμε τις ωραίες εκφράσεις του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, "αρετής τύπος" και όχι "αφορμή βίου", "λειτουργία υπεύθυνος" και όχι "αρχή ανεξέταστος" (Απολογ. 8, ΒΕΠΕΣ 58, 248-249). Στο διακονικό χαρακτήρα της βρίσκεται και η αξία, η τιμή και το μεγαλείο της ιερωσύνης. Πολλοί λειτουργοί φέρουμε έναν επιστήθιο σταυρό. Αποτελεί πλάνη αν τον εκλαμβάνουμε για φανταχτερό στολίδι και τον φέρουμε επιδεικτικά. Ο επιστήθιος σταυρός είναι κατ' εξοχήν σύμβολο αυταπάρνησης, προσφοράς και διακονίας. Και ο κληρικός που τον φέρει θα πρέπει να

έχει προ οφθαλμών πολύ περισσότερο το βάρος και την ευθύνη της ιερατικής διακονίας που επωμίστηκε, παρά την τιμή και τη διάκριση που η σταυροφορία δείχνει. 5. Έργο. Η ιερωσύνη, τέλος, είναι έ ρ γ ο ν, δηλαδή εργασία. Και αν κάθε έργο προϋποθέτει αίσθημα ευθύνης, ζήλο, κόπο και μόχθο, πολύ περισσότερο η ιερωσύνη. Είναι έ ρ γ ο Θ ε ο ύ, έργο που κατά τον Χρυσόστομο "αυτής άπτεται της ψυχής και διαβαίνει τούς ουρανούς" (Περί ιερωσύνης λογ. 3,5 ΡG 48, 643). Η φύση αυτή της ιερατικής διακονίας, ότι δηλαδή είναι έργο Θεού και ότι ενώ ασκείται στη γη οι συνέπειές της έχουν αιώνες προεκτάσεις, απαιτεί από αυτούς που την επωμίζονται να την διεξάγουν με βαθύ αίσθημα ευθύνης και να μη φείδονται κόπων και θυσιών για την πληρέστερη και αποτελεσματικώτερη άσκησή τους. Συχνά ο Κύριος ονομάζει την αποστολή Του έργον. Αυτό γίνεται κυρίως στο τέταρτο Ευαγγέλιο ('Ιω. 4, 34, 36 9,4 10, 37-38). Η ομολογία επίσης που κάνει ο Ιησούς στην αρχιερατική Του προσευχή είναι: "το έργον ετελείωσα ο δέδωκάς μοι ίνα ποιήσω" (Ιω. 17,4). Είναι φανερό ότι ως έργο ο Χριστός εννοεί τη σωτηρία του κόσμου, τον θεμελιώδη δηλαδή σκοπό για τον οποίο ενανθρώπησε.Με την ίδια σημασία χρησιμοποιεί τον όρο και ο απόστολος Παύλος (Α´ Κορ. 3, 13-15). Η αποστολή του στο κήρυγμα είναι "έργον Κυρίου" (Α´ Κορ. 16, 10). Η ύπαρξη της χριστιανικής κοινότητος της Κορίνθου ήταν το "εν Κυρίω έργον" του Αποστόλου, δηλαδή ο καρπός του ιεραποστολικού του μόχθου. Και ο Τιμόθεος προτρέπεται να ασκήσει έργο ευαγγελιστή: "έργον ποίησον ευαγγελιστού" (Β´ Τιμ. 4,5). Έργο, λοιπόν, είναι και η ιερωσύνη ένα έργο υπεύθυνο, λεπτό και κοπιώδες. Στο πρόσωπο του καλού ποιμένος, του Αρχιποίμενος Κυρίου, ο κόπος του έργου και ο βαθμός προσφοράς φθάνει μέχρι την αυτοθυσία (Ιω. 10, 11). Το ίδιο επαναλαμβάνεται και στη ζωή των Αποστόλων. Υπηρέτησαν το κήρυγμα του Ευαγγελίου "εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν πληγαίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κ ό π ο ι ς ....." (Β´ Κορ. 6, 4-5). Συχνά ο απόστολος Παύλος υπενθυμίζει στούς παραλήπτες των επιστολών του τον κόπο και το μόχθο που δοκίμαζε εργαζόμενος για την εξάπλωση του Ευαγγελίου του Χριστού (Α´ Κορ. 15, 10, 58 Γαλ. 4,11 Κολ. 1,29 Α´ Θεσσ. 3,5). Ο κόπος και ο μόχθος που κατέβαλαν και οι ιδρώτες που έχυσαν οι Απόστολοι, πότισαν τον σπόρο του θείου λόγου και συνείργησαν στην αύξηση και την καρποφορία της εκκλησιαστικής σποράς. Ένα γνήσιο ιερατικό ήθος εμπερικλείει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ιερωσύνη ως έργον: το πνεύμα της αυταπάρνησης, την αποστολική κακοπάθεια, το βαθύ αίσθημα ευθύνης, την ακατάβλητη εργατικότητα. Η ιερωσύνη δεν μας δίνει το δικαίωμα να διεκδικούμε τιμές, προνόμια και ανέσεις. Αποτελεί έργον που συνεπάγεται κόπους, θυσίες και όχι σπάνια τη χλεύη και το διωγμό του κόσμου. Αν η ιερωσύνη είναι έργον, τότε και οι κληρικοί είναι οι εργάτες της Εκκλησίας, οι εργάτες του θείου αμπελώνος (πρβλ. Ματθ. 20, 1-16), οι εργάτες που ο Κύριος "εκβάλλει εις τον θερισμόν αυτού" (Ματθ. 9, 37-38. Πρβλ. Ιω. 4, 35-38). (Από το βιβλίο του Αρχιμ. Συμεών Π. Κούτσα, νυν Μητροπολίτου Ν. Σμύρνης, "Ο Κληρικός και η Ιερωσύνη του")

http://www.ecclesia.gr/greek/news/ieratikes/ierosyni.html