Λέσχη Ανάγνωσης ΒΙΒΛΙΟΤΡΟΠΙΟ Μέλος του Δικτύου Λεσχών "Ανάγνωσις" Η Λέσχη Ανάγνωσης Βιβλιοτρόπιο δημιουργήθηκε το Φεβρουάριο του 2008 στη Λεμεσό. Οι συναντήσεις της ομάδας, που αυτή τη στιγμή αριθμεί δέκα μέλη, πραγματοποιούνται κάθε μήνα στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στη Λεμεσό.
ΔΕΛΤΙΟ 24
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Το Δίκτυο Λεσχών «Ανάγνωσις» που αποτελείται από τις Λέσχες Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» και «Πυρείον» σε συνεργασία με το Κέντρο Λόγου και Τεχνών Τεχνοδρόμιο διοργανώνει την εκδήλωση
Γραφή… μεγάλων αποστάσεων Μια κουβέντα με τους λογοτέχνες Κώστα Μακρίδη, Αντρέα Μαλόρη, Λουΐζα Παπαλοΐζου και Αιμίλιο Σολωμού Η συζήτηση θα περιστραφεί γύρω από τη διαδικασία της μυθιστορηματικής γραφής, τις δυσκολίες μετάβασης από τη μικρή στη μεγάλη φόρμα, αλλά και τις ιδιαιτερότητες του μυθιστορήματος στην Κύπρο. Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014, στις 19:30 Κέντρο Λόγου και Τεχνών Τεχνοδρόμιο(Οδός Αυξεντίου 9, 3021, Λεμεσός) Πληροφορίες: τηλ. 99 667599, 99 526772 www.diktyoanagnosis.blogspot.com www.technodromio.org
2
Γρηγόρη
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Περιεχόμενα
Σελ. Αμαζονία ................................................................................................................................... 4 Διαδικτυακές λέσχες ανάγνωσης .............................................................................................. 5 William Burroughs: Ναρκομανής, ιδιοφυΐα, μύθος - Εκατό χρόνια από τη γέννηση του ......... 8 Οι υποψηφιότητες για τα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία… ................................................... 10 Η μοναξιά του αναγνώστη μακρινών αποστάσεων ................................................................ 13 Η αγωνία ενός συγγραφέα...................................................................................................... 16 Η μυθιστορηματική εξαφάνιση του Ουελμπέκ ....................................................................... 17 The New York Review of Books: Το έντυπο που άλλαξε τη ματιά στον κόσμο ....................... 19 Μαθηματική Λογοτεχνία: νέο γένος ή νέα μόδα; ................................................................... 21 Το έντυπο επιμένει, επιβιώνει, αντιστέκεται .......................................................................... 23 Bibliomotocarro....................................................................................................................... 25
3
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Αμαζονία Του Νίκου Μπακουνάκη
«To Amazon είναι καλό για τους καταναλωτές. Είναι όμως καλό για τα βιβλία;». Αυτός ο πλάγιος τίτλος προσδιορίζει το περιεχόμενο ενός μεγάλου ρεπορτάζ στην αμερικανική εβδομαδιαία επιθεώρηση The New Yorker (τεύχος 17 Φεβρουαρίου, διαθέσιμο ήδη στο Ιnternet) για τον Τζεφ Μπέζος και τον κολοσσό-δημιούργημά του, την Amazon. Το ρεπορτάζ υπογράφεται από τον συγγραφέα και πολιτικό συντάκτη της επιθεώρησης Τζορτζ Πάκερ και ανήκει στο είδος του investigative reporting, δηλαδή της αποκαλυπτικής έρευνας που τεκμηριωμένα αναδεικνύει και συσχετίζει πλευρές και όψεις της δημόσιας ζωής και των επιχειρήσεων, για να αποκαλύψει πολλές φορές συγκεντρωτικούς μηχανισμούς. Είναι το είδος του ρεπορτάζ που, παρά τις οικονομικές περικοπές, εξακολουθεί να χαρακτηρίζει την αμερικανική δημοσιογραφία και να την κάνει την καλύτερη του κόσμου. Μέσα από αυτό το ισορροπημένο ρεπορτάζ αναδεικνύεται σαφώς η θέση ότι ο Τζεφ Μπέζος και η Αmazon κάνουν κακό στο βιβλίο. Και για την αμερικανική κοινωνία αυτό είναι σημείο αιχμής, γιατί όπως γράφει ο Τζορτζ Πάκερ: «Ακόμη και στην εποχή του iPhone τα βιβλία κατέχουν κεντρική θέση στην αμερικανική πνευματική ζωή και ίσως στη δημοκρατία. Ετσι το μεγάλο θέμα δεν είναι αν η Amazon είναι κακή για την εκδοτική βιομηχανία. Είναι αν είναι κακή για τα βιβλία». Μέσα από πολλά στοιχεία και τεκμήρια και μέσα από πολλές συνεντεύξεις ο συγγραφέας του άρθρου το αποδεικνύει. Παρουσιάζει ταυτόχρονα όψεις λειτουργίας, δυσλειτουργίας, ακόμη και αδιαφάνειας του Αmazon, που είναι κάτι εντελώς νέο στην ιστορία των αμερικανικών επιχειρήσεων, «με ταυτότητα και σκοπούς που δεν είναι ξεκάθαροι και πάντοτε ρευστοί». Η Αmazon είχε κάνει προσπάθεια να μπει στον χώρο των εκδόσεων αλλά απέτυχε παταγωδώς. Κατά τον Πάκερ, ο Τζεφ Μπέζος απεχθάνεται τους εκδότες και δεν χάνει ευκαιρία να μιλάει περιφρονητικά γι' αυτούς χαρακτηρίζοντάς τους gatekeepes. «Αλλά αυτοί οι gatekeepers είναι επίσης ένα φράγμα εναντίον της πλήρους εμπορευματοποίησης των ιδεών, δίνοντας στα νέα ταλέντα τον χρόνο να αναπτύξουν και να μιλήσουν για δύσκολες αλήθειες» γράφει ο Πάκερ. «Όταν ο τελευταίος εκδότης εξαφανιστεί, θα νοιαστεί η Αmazon αν το βιβλίο είναι ένα από τα αγαθά;». Έτσι τελειώνει το ρεπορτάζ. Μια ερώτηση καθόλου ρητορική. Και κάτι ακόμη που επισημαίνει ο Πάκερ: στην ψηφιακή εποχή λιγότερες αλλά ισχυρότερες εταιρείες ελέγχουν την κουλτούρα και τον πολιτισμό στην Αμερική. Πηγή: http://www.tovima.gr/
4
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Διαδικτυακές λέσχες ανάγνωσης Έκρηξη φιλαναγνωσίας στο Ιντερνέτ Εκατομμύρια αναγνώστες σε όλον τον κόσμο οργανώνονται σε διαδικτυακές βιβλιοφιλικές λέσχες όπου ανταλλάσσουν απόψεις και κριτικές
Λατρεύετε το διάβασµα. Δεν σας ενδιαφέρει αν η ιστορία που θα διαβάσετε είναι τυπωµένη σε χαρτί ή αν βρίσκεται στην οθόνη της ταµπλέτας σας. Σηµασία έχει εκείνη η µοναδική, απολαυστική εµπειρία: το διάβασµα. Μήπως όµως το τελευταίο διάστηµα στο λεξιλόγιό σας, εκτός από τα ονόµατα των αγαπηµένων σας συγγραφέων, έχουν προστεθεί ακόµη κάποια ονόµατα που µέχρι χθες σας ήταν άγνωστα, όπως τα Goodreads, Booktalk και Lecturalia; Δεν είναι παρά οι νέες λέσχες αναγνωστών. Μόνο που οι συζητήσεις, οι κριτικές και οι αναγνώσεις δεν γίνονται γύρω από ένα τραπέζι σε διά ζώσης συναντήσεις, αλλά μέσα από νέες διαδικτυακές πλατφόρμες που λειτουργούν όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η νέα τάση εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς και πλέον ο κόσμος του βιβλίου μιλά για έκρηξη των διαδικτυακών λεσχών βιβλίου. Προτάσεις υπάρχουν για όλα τα γούστα. Μπορεί να επιλέξει κάποιος την Goodreads, που παρακολουθεί τα πιο εμπορικά βιβλία και ανήκει στην Amazon με 25 εκατ. εγγεγραμμένα μέλη. Μπορεί όμως να ενταχθεί σε μια περισσότερο εναλλακτική και εξειδικευμένη, όπως για παράδειγμα την theromancebookclub.com.
5
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Kαι βεβαίως έχουν οργανωθεί λέσχες για όλες τις γλώσσες. Από το Lecturalia που απευθύνεται στο ισπανόφωνο κοινό έως το κινέζικο Douban με τους 68 εκατ. χρήστες το οποίο προσείλκυσε το ενδιαφέρον διανοουμένων από όλο τον κόσμο, που διοργάνωσαν fora αποδοκιμασίας της αυστηρής λογοκρισίας στην οποία υπόκειται από την κινεζική κυβέρνηση. Σε αυτό το κλίμα το ίδρυμα Γερμάν Σάντσεζ Ρουιπέρεθ, το οποίο εδώ και τρεις δεκαετίες ασχολείται με τη διάδοση της ισπανικής γλώσσας, τώρα βάζει ένα νέο στοίχημα, το Lectyo. O δημιουργός του Λουίς Γκονζάλεθ, λέει η ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς», που είχε τη φαεινή ιδέα ενώ περίμενε την πτήση του για τη Λισαβόνα, πιστεύει ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια για να καινοτομήσει κάποιος στον συγκεκριμένο τομέα. «Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι πολύ ισχυρό εργαλείο και θαυμάζω όσα έχει πετύχει έως τώρα η Goodreads, αλλά ακόμη δεν έχουν στα χέρια τους επαρκείς συνεργάτες. Ήρθε η ώρα οι αναγνώστες, οι συγγραφείς και όσοι εμπλέκονται στη βιομηχανία του βιβλίου να αρχίσουν έναν διάλογο σε έναν χώρο χωρίς επιρροές από εξωτερικά συμφέροντα». Η δική του προσπάθεια θα επιχειρήσει να λειτουργήσει ως γέφυρα για όλους τους ισπανόφωνους αναγνώστες που θέλουν να έχουν διάδραση τόσο με τους συγγραφείς όσο και με τους εκδότες, ώστε να ανακαλύψουν λογοτεχνικές προτάσεις που βρίσκονται στο περιθώριο, πέρα από τις αυστηρά εμπορικές. Και δεν θα λειτουργεί με το χαρακτηριστικό σύστημα που λειτουργούν οι λέσχες όπως η Goodreads, δηλαδή της βαθμολογίας για την αξιολόγηση των βιβλίων. «Έχουμε αποφασίσει να μην υιοθετήσουμε το συγκεκριμένο σύστημα διότι καταλήγει τελικά να διαμορφώνει μια τάση του συρμού» λέει ο Λουίς Γκονζάλεθ. «Μας ενδιαφέρει να δημιουργήσουμε έναν χώρο συζήτησης όπου θα μπορεί κάποιος να μιλήσει και για μικρές εκδόσεις και για τη λογοτεχνική αξία τους, και όχι μόνο για εκείνες που έχουν μεγάλη υποστήριξη». Κάθε εναλλακτική προσπάθεια δημιουργίας μιας διαδικτυακής λέσχης ανάγνωσης όμως καλείται να ανταγωνιστεί το μεγαθήριο που έχει θέσει τους κανόνες του παιχνιδιού και ουσιαστικά λειτουργεί ως ο απόλυτος κυρίαρχος, την Goodreads. Το συγκεκριμένο κοινωνικό δίκτυο μετρά περισσότερους από 25 εκατ. χρήστες. Επτά στους δέκα είναι γυναίκες και οι σχεδόν μισοί είναι κάτω των 30 ετών. Οσον αφορά τη χώρα προέλευσης, περίπου οι μισοί - περί το 45% - βρίσκονται εκτός ΗΠΑ και εντός Ευρώπης. Στη βάση δεδομένων είναι καταγεγραμμένες περισσότερες από 360 εκατ. κριτικές και χιλιάδες λέσχες βιβλίου που βρίσκονται διάσπαρτες στο Διαδίκτυο με ό,τι θεματική μπορεί να φανταστεί κάποιος γύρω από τη λογοτεχνία. «Η ιδέα για τη δημιουργία της Goodreads μου ήρθε εν είδει αποκάλυψης στο σπίτι ενός φίλου, ενώ κοιτούσα τη βιβλιοθήκη του και σκέφτηκα ότι όλο αυτό ήταν ένα χρυσωρυχείο» λέει ο δημιουργός και πρόεδρος της Goodreads, Οτις Τσάντλερ. Το όραμά του ωστόσο μπήκε σε άλλες ράγες όταν πούλησε την εταιρεία του στην Amazon για 780 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Μπλούμπεργκ. Ενα από τα πρώτα μέτρα που ελήφθησαν από τους νέους ιδιοκτήτες ήταν να εξαλειφθούν οι κριτικές, που σύμφωνα με την Amazon, ήταν επιθετικές έναντι των συγγραφέων. Εκτοτε έχουν ανθήσει τα σχόλια των αναγνωστών και ταυτοχρόνως και ο φόβος ότι μια δημοκρατική πλατφόρμα θα εξαφανιστεί υπό το βάρος και τις απαιτήσεις της βιομηχανίας.
6
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Στο Διαδίκτυο, και όχι μόνο, υπάρχει γενικότερα αρκετός σκεπτικισμός σε σχέση με τις κατευθύνσεις που παίρνει το φαινόμενο των διαδικτυακών λεσχών, το οποίο γεννήθηκε αυθόρμητα από την ανάγκη των αναγνωστών να μοιράζονται τις εντυπώσεις τους για τα βιβλία που διαβάζουν. Το Bookish, η ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης που έχουν συστήσει οι εκδοτικοί οίκοι Ασέτ, Πένγκουιν και Σάιμον και Σούστερ, έχει υποστεί δριμεία κριτική επειδή προβάλλει στους χρήστες του μόνο βιβλία των συγκεκριμένων εκδοτικών οίκων. Οι «Forbes» χαρακτήρισαν την πώληση της Goodreads στην Amazon ως «μια χαμένη ευκαιρία» για τους εκδότες. Το Bookish δε, πωλήθηκε και αυτό προ μηνός στην εταιρεία διανομής Zola. Οι εκδότες παρακολουθούν το φαινόμενο ψύχραιμα και με ενδιαφέρον. «Κατ' αρχάς θεωρούμε το φαινόμενο πολύ θετικό επειδή οποιοσδήποτε χώρος μιλάει για το βιβλίο μάς ωφελεί» λέει η Μπλάνκα Ρόζα Ρόκα, ιδιοκτήτρια του οίκου Ρόκα. «Είναι γεγονός ότι σε αυτές τις σελίδες μπορεί ο καθένας να πει τη γνώμη του και είναι επίσης βέβαιο ότι οι αναγνώστες εμπιστεύονται περισσότερο ο ένας την άποψη του άλλου, παρά τη γνώμη του κριτικού». Επισημαίνει μάλιστα ότι έχει παρατηρηθεί πτώση στην επιρροή των κλασικών μέσων ενημέρωσης. «Παλιά ήξερες ότι αν τη μία ημέρα έμπαινε ένα βιβλίο στα πολιτιστικά ένθετα των εφημερίδων, την επομένη πωλούσες αντίτυπα. Αυτό έχει αλλάξει». Η συγγραφέας, βραβευμένη με το βραβείο Ναδάλ, Κάρμεν Αμοράγα πιστεύει ότι οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης έχουν αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο. «Ειλικρινά δεν μπορώ να τους βρω ένα μειονέκτημα. Πιστεύω ότι η διεύρυνση ενός χώρου, στον οποίο οι αναγνώστες θα μπορούν να συζητήσουν για βιβλία είναι πρόοδος» λέει και προσθέτει ότι ναι μεν η λογοτεχνική κριτική είναι απαραίτητη, αλλά και ότι κατανοεί το γεγονός ότι «οι αναγνώστες προτιμούν να εμπιστευτούν κάποιον που ξέρουν τις προτιμήσεις του, από τη γνώμη ενός ειδικού». Το βασικό ερώτημα είναι αν αυτά τα δίκτυα ωφελούν πραγματικά τους αναγνώστες. «Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι» εκτιμά η ερευνήτρια του Πανεπιστημίου του Βόρειου Τέξας, Τζόι Χολτ, η οποία έχει γράψει μια μελέτη για τα οφέλη των διαδικτυακών κοινωνιών σχετικά με το διάβασμα στους εφήβους. «Δεν έχει νόημα να δαιμονοποιούμε τα πράγματα» λέει ο πρώην υπουργός Πολιτισμού, Σεζάρ Αντόνιο Μολίνα. «Πρέπει να θυμόμαστε ότι το καλό και το κακό στο Διαδίκτυο εξαρτάται από το περιεχόμενο που δημοσιεύουν οι χρήστες». Όπως και να έχουν τα πράγματα θα πρέπει να υπάρξει αλληλοκατανόηση ανάμεσα στο βιβλίο και στα κοινωνικά δίκτυα. «Θα ήταν παράλογο να μη συνειδητοποιήσουν όλοι ότι αυτό είναι το μέλλον» είναι η άποψη του Λουίς Γκονζάλεθ, «πατέρα» του Lectyo. «Νομίζω ότι ο χρήστης πρέπει να ζητά κάθε φορά όλο και περισσότερη ανεξαρτησία διότι οι αναγνώστες, όπως και οι προσωπικότητες, είναι πολύ διαφορετικοί. Και οι απόψεις του συρμού μάς ισοπεδώνουν όλους». Ο ιδρυτής της Goodreads προτιμά να είναι λακωνικός: «Αυτά που συμβαίνουν με τις σημερινές διαδικτυακές λέσχες, δεν είναι παρά η φυσική εξέλιξη αυτού που συμβαίνει εδώ και αιώνες: ο κόσμος χαίρεται να μιλά για τα βιβλία που διαβάζει και να μοιράζεται τις σκέψεις του γι' αυτά». Πηγή: www.tanea.gr
7
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
William Burroughs: Ναρκομανής, ιδιοφυΐα, μύθος - Εκατό χρόνια από τη γέννηση του Της Ηλιάνα Φωκιανάκη
Ο συγγραφέας με τον Frank Zappa Γκουρού για όλους όσους ελκύονταν από το περίεργο και το διαφορετικό. Μια λογοτεχνική ιδιοφυία που άνοιξε νέους δρόμους στην αμερικανική λογοτεχνία και ένας από τους πρώτους συγγραφείς celebrities που συμμετείχαν στην avant-guarde σκηνή της Νέας Υόρκης παρέα με τον Andy Warhol, τον Lou Reed, την Madonna και τον Mick Jagger. Ο William Burroughs, θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς πεζογράφους της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας, πολιτικοποιημένος, με επιρροή σε διάφορα φάσματα του πολιτισμού και από τους πιο πρωτοπόρους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα. Ανοιχτά ομοφυλόφιλος, πάλεψε για τα δικαιώματα των γκέι. Αποφοίτησε από το σχολείο Τέιλορ στο Σεντ Λούις το 1932 και πήγε στο Χάρβαρντ για να αποκτήσει πτυχίο καλών τεχνών. Παράλληλα με τις σπουδές του στο Χάρβαρντ έκανε ταξίδια στη Νέα Υόρκη και πήγαινε σε πιάνο μπαρ και μέρη όπου σύχναζαν ομοφυλόφιλοι μαζί με τον ευκατάστατο φίλο του Ρίτσαρντ Στερν. Αποφοίτησε από το Χάρβαρντ το 1936. Οι γονείς του αποφάσισαν μετά την αποφοίτησή του να του παραχωρήσουν μηνιαίο εισόδημα 200 δολάρια, γενναιόδωρο για την εποχή ποσό. Ήταν αρκετό για να του προσφέρει άνετη ζωή για τα επόμενα 25 χρόνια. Αυτό το εισόδημα αποτέλεσε το εισιτήριο για την ελευθερία του, του έδωσε τη δυνατότητα να ζει όπου θέλει χωρίς την ανάγκη για σκληρή εργασία. Τα χρήματα αυτά προέρχονταν από τη πώληση των δικαιωμάτων της εφεύρεσης του παππού του Μπάροουζ, για 200.000 δολάρια κατά το οικονομικό κραχ του 1929.
8
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Αφού έφυγε από το Χάρβαρντ σπούδασε για μικρό διάστημα ιατρική στη Βιέννη. Ταξιδεύοντας στην Ευρώπη ήρθε σε επαφή με σημαντικούς λογοτέχνες και καλλιτέχνες, και ξεδιψούσε τις ερωτικές του ορέξεις καθώς έβρισκε αγόρια στις δημόσιες τουαλέτες και κινούταν σε περιθωριακούς κύκλους. Εκεί γνώρισε την Ίλζε Κλάππερ, μια εβραία που κρυβόταν από το ναζιστικό καθεστώς. Αν και δεν είχαν ποτέ σχέση την παντρεύτηκε, παρά την αντίθεση των γονιών του, για να της εξασφαλίσει την είσοδο στις Η.Π.Α. Μετά την είσοδό της στη χώρα χώρισαν αλλά παρέμειναν φίλοι για πολλά χρόνια. Το 1939, η ψυχική του υγεία απασχόλησε τους γονείς του, ιδίως μετά τον αυτοτραυματισμό του στο δάχτυλο του χεριού για να εντυπωσιάσει έναν άντρα. Αυτό το γεγονός τον οδήγησε να γράψει τη μικρού μήκους ιστορία "Το Δάχτυλο". Διάσημος όσο και ο Allen Ginsberg, αμφότερος εκπρόσωπος των beat συγγραφέων, ο μύθος του Burroughs ξεκίνησε από την αρχή. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Junkie ολοκληρώθηκε το 1952 και εκδόθηκε ένα χρόνο αργότερα με το ψευδώνυμο «William Lee» προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις. Η νέα του βιογραφία που βγήκε γιορτάζοντας 100 χρόνια από την γέννηση του σκοπεύει να φωτίσει τις αμέτρητες σκοτεινές πτυχές του συγγραφέα είναι γραμμένη από τον προσωπικό του φίλο Barry Miles και παρουσιάζει πολλές άγνωστες στιγμές του μεγάλου καλλιτέχνη.
Πηγή: http://www.protothema.gr/ 9
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Οι υποψηφιότητες για τα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία Το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ελλάδας ανακοίνωσε τους «βραχείς καταλόγους» για τα Κρατικά Λογοτεχνικά βραβεία, Διηγήματος - Νουβέλας, Μυθιστορήματος, Ποίησης, Δοκιμίου - Κριτικής, Πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, Χρονικού - Μαρτυρίας. Οι «βραχείς κατάλογοι» συνοδεύονται από αιτιολογημένη έκθεση της επιτροπής, στην οποία εξετάζονται οι τάσεις της λογοτεχνικής παραγωγής και αποτιμάται η στάθμη των λογοτεχνικών έργων της υπό κρίση περιόδου (εκδόσεις 2012).
Αναλυτικά, οι υποψηφιότητες: Διήγημα - Νουβέλα 1. Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Το λαχανόρυζο του Σταυρού», εκδόσεις Εστία. 2. Μακρόπουλος Μιχάλης, «Σπουργίτω & Γκράχαμ», εκδόσεις Πικραμένος. 3. Μαυρομάτης Χάρης, «Οι εξορίες του ιεροκήρυκα Σέργιου Σκανδάλη», εκδόσεις Εστία. 4. Μιχαηλίδης Μάριος, «Ο ανακριτής», εκδόσεις Γαβριηλίδη. 5. Νόλλας Δημήτρης, «Στον τόπο», εκδόσεις Ίκαρος. 6. Παλαβός Γιάννης, «Αστείο», εκδόσεις Νεφέλη. 7. Παπαμάρκος Δημοσθένης, «Μεταποίηση», εκδόσεις Κέδρος. Μυθιστόρημα 1. Αναστασέα Νίκη, «Πολύ χιόνι μπροστά στο σπίτι», εκδόσεις Πόλις. 10
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
2. Αστερίου Χρήστος, «Ίσλα Μπόα», εκδόσεις Πόλις. 3. Γεωργακόπουλος Θοδωρής, «Φεβρουάριος», εκδόσεις Καστανιώτη. 4. Γρηγοριάδης Θεόδωρος, «Το μυστικό της Έλλης», εκδόσεις Πατάκη. 5. Λαδάς Βασίλης, «Παιχνίδια Κρίκετ», εκδόσεις Γαβριηλίδη. 6. Νικολαΐδου Σοφία, «Χορεύουν οι ελέφαντες», εκδόσεις Μεταίχμιο. Ποίηση 1. Γκανάς Μιχάλης, «Άψινθος», εκδόσεις Μελάνι. 2. Δαράκη Ζέφη, «Ερήμωνε», εκδόσεις Ύψιλον. 3. Ζαφειρίου Σταύρος, «Προς τα πού : (Μια πολεμική ιστορία)», εκδόσεις Νεφέλη. 4. Λουκίδου Ευτυχία – Αλεξάνδρα, «Το επιδόρπιο», εκδόσεις Κέδρος. 5. Μέσκος Μάρκος, «Τα λύτρα», εκδόσεις Γαβριηλίδη. 6. Πατίλης Γιάννης, «Αποδρομή του αλκοόλ και άλλα ποιήματα», εκδόσεις Ύψιλον. 7. Χαλκιαδάκη Νίκη, «Ανάσκελη με πυρετό», εκδόσεις Μανδραγόρας. Δοκίμιο - Κριτική 1. Δεληβοριά Μαρία, Διονυσίου Σολωμού, «Η γυναίκα της Ζάκυθος – έχθρισσα θανάσιμη του έθνους. Ερμηνευτική δοκιμή», εκδόσεις Άγρα. 2. Παπακώστας Γιάννης, «Από τη λογοτεχνία στον κοινωνικό προβληματισμό : Ποιήματα – Μεταφράσεις – Μελέτες και άρθρα του Γιάννη Μηλιάδη (1895 – 1975)», Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη. 3. Ραυτόπουλος Δημήτρης, «Εμφύλιος και λογοτεχνία», εκδόσεις Πατάκη. 4. Σιγάλας Νίκος, «Ο Ανδρέας Εμπειρίκος και η ιστορία του ελληνικού υπερρεαλισμού. Ή μπροστά στην αμείλικτη αρχή της πραγματικότητας», εκδόσεις Άγρα. 5. Χρυσανθόπουλος Μιχάλης, «Εκατό χρόνια πέρασαν και ένα καράβι. Ο ελληνικός υπερρεαλισμός και η κατασκευή της παράδοσης», εκδόσεις Άγρα.
Πρωτοεμφανιζόμενοι συγγραφείς 1. Γκέζος Χρήστος Αρμάντο, «Ανεκπλήρωτοι φόβοι», εκδόσεις Πολύτροπον. 2. Γκέκα Εσμεράλδα, «Pulchritudo bestiae», εκδόσεις Γαβριηλίδη. 11
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
3. Ζαφειροπούλου Λένια, «Paternoster Square», εκδόσεις Πόλις. 4. Κάλφα Βάγια, «Απλά πράγματα», εκδόσεις Γαβριηλίδη. 5. Κιάος Θωμάς, «Είδη εποχής», εκδόσεις Γαβριηλίδη. Χρονικό - Μαρτυρία 1. Βαρβιτσιώτης Γιάννης, «Όπως τα έζησα : 1961 – 1981», εκδόσεις Λιβάνη. 2. Ζουμπουλάκης Σταύρος, «Η αδερφή μου», εκδόσεις Πόλις . 3. Θεοτοκάς Νίκος, «Ο βίος του στρατηγού Μακρυγιάννη : Απομνημόνευμα και ιστορία», εκδόσεις Βιβλιόραμα. 4. Καλλιφατίδης Θοδωρής, «Τα περασμένα δεν είναι όνειρο», εκδόσεις Γαβριηλίδη. 5. Καραποστόλης Βασίλης, «Η εποχή της όρεξης. Ακολουθώντας τα ίχνη του ‘60», εκδόσεις Πατάκη. 6. Μάτσα Κατερίνα, «Το αδύνατο πένθος και η κρύπτη - : Ο τοξικομανής και ο θάνατος», εκδόσεις Άγρα.
Η σύνθεση της αρμόδιας επιτροπής έχει ως εξής: 1. Αλέξανδρος Ζήρας, Κριτικός Λογοτεχνίας, Πρόεδρος 2. Γεώργιος – Ιωάννης Ανδρειωμένος, Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Αντιπρόεδρος 3. Άννα Καρακατσούλη, Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών 4. Μιχαήλ Μπακογιάννης, Λέκτορας Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 5. Γεώργιος Ξενάριος, Συγγραφέας, Κριτικός Λογοτεχνίας 6. Διονύσιος Μαγκλιβέρας, Δοκιμιογράφος, Κριτικός Λογοτεχνίας 7. Ιωάννης Τζανής, Ποιητής, Δοκιμιογράφος 8. Μαρία Στασινοπούλου, Συγγραφέας, Κριτικός Λογοτεχνίας 9. Γεώργιος Συμπάρδης, Συγγραφέας. Πηγή: www.news.in.gr
12
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Η μοναξιά του αναγνώστη μακρινών αποστάσεων του Colin Robinson
«Η ανάγνωση ενός μυθιστορήματος», έγραψε η Virginia Woolf στο δοκίμιό της «Πώς διαβάζεται ένα βιβλίο» το 1925, «είναι μια δύσκολη και περίπλοκη τέχνη». Σήμερα που η ικανότητα της συγκέντρωσης έχει ατροφήσει από τη σπασμωδική επικοινωνία μέσω Διαδικτύου και η προσοχή εύκολα διασπάται από τον εθισμό με τα κινητά και τις ταμπλέτες, η ανάγνωση πολυσέλιδων βιβλίων είναι κάτι ακόμα δυσκολότερο. Δεν είναι μόνο η δυσκολία να βρεις το χρόνο και την προσήλωση που χρειάζεται το βιβλίο. Οι προαιώνιοι σύμμαχοι του αναγνώστη, οι επαγγελματίες που κατά παράδοση πρόσφεραν καθοδήγηση σ’ εκείνους που πιάνουν βιβλία στα χέρια τους, εξαφανίζονται ραγδαία. Η ευρεία, περιεκτική συζήτηση γύρω από τους νέους τίτλους της λογοτεχνίας που παρείχαν αυτοί οι ειδικοί έχει εξανεμιστεί. Το διάβασμα που ήταν πάντα μια μοναχική υπόθεση τείνει ολοένα περισσότερο να γίνει απόλυτη ερημιά. Πολλές αιτίες οδηγούν εκεί. Ας ξεκινήσουμε με τους εκδοτικούς οίκους: Οι συνολικές πωλήσεις βιβλίων φθίνουν τα τελευταία χρόνια, και μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2013 μειώθηκαν κατά 6%. Τα κέρδη όμως των εκδοτών παρέμειναν υψηλά: το ίδιο διάστημα μόνο ένας από τους «έξι μεγάλους» εμφάνισε μια μικρή πτώση. Αυτό οφείλεται στα μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους που επιτρέπει το ηλεκτρονικό βιβλίο. Αλλά και στο γεγονός ότι οι εκδότες περιόρισαν τα έξοδά τους, ιδιαίτερα στο μεσαίο χώρο των νέων τίτλων.
13
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Ο «μεσαίος χώρος» στο ιδίωμα της πιάτσας του βιβλίου είναι κάτι σαν τη μεσοαστική τάξη στην αμερικανική πολιτική. Είναι τίτλοι που δεν αναφέρονται ποτέ όταν βρίσκεσαι με «καλό κόσμο». Περιλαμβάνει όλους τους τίτλους που δεν είναι δυνάμει ευπώλητοι. Αυτός όμως είναι και ο χώρος απ’ όπου ξεπηδούν ενδιαφέροντα πράγματα στην παραγωγή του βιβλίου, εκεί που το άγνωστο και ασυνήθιστο μπορεί να αναδειχθεί, εκεί που χαράζουν το στίγμα τους οι νέοι συγγραφείς. Τα κονδύλια κουρεύτηκαν με διάφορους τρόπους: Οι προκαταβολές σε συγγραφείς κατρακύλησαν στο μισό μετά την κρίση του 2008, εξαιρώντας τα πολύ μεγάλα ονόματα. Εξίσου περιορίστηκαν και τα έξοδα στην επιμέλεια και την προβολή των βιβλίων. Τα ζόρια εξακολουθούν και μετά την κυκλοφορία του βιβλίου. Οι μειώσεις στις τιμές, όπου πρωταγωνιστεί η Amazon, έβαλαν λουκέτο στα μικρά βιβλιοπωλεία στερώντας από τους αναγνώστες τη σχέση με τον ενήμερο βιβλιοπώλη. Παρά τη μικρή αναζωπύρωση του τελευταίου καιρού, τα ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία μειώθηκαν στο μισό από το 1990 ως σήμερα, και οι αλυσίδες καταστημάτων που επιβιώνουν προσλαμβάνουν εντελώς ανειδίκευτο προσωπικό. Η παρακμή των βιβλιοθηκών αφαιρεί άλλο ένα ζωτικό στήριγμα του αναγνώστη. Οι βιβλιοθηκάριοι, που ο μυθιστοριογράφος Richard Powers ονόμαζε «πρατήρια βενζίνης για το μυαλό», είναι κατά 100.000 λιγότεροι σ’ όλη την Αμερική ενώ στα δύο τρίτα των δημοσίων βιβλιοθηκών παρατηρούμε συρρικνωμένους προϋπολογισμούς. Ύστερα έχουμε αυτό το σπάνιο πια είδος πτηνού, τον επαγγελματία βιβλιοκριτικό. Τα ένθετα βιβλίου σε μεγάλες εφημερίδες όπως οι Los Angeles Times και η Washington Post εξαφανίστηκαν. Το New York Times Book Review έχει τώρα το 1/3 των σελίδων στη δεκαετία του ’70. Ηλεκτρονικοί ιστότοποι όπως το Los Angeles Review of Books και το New Inquiry πασχίζουν να καλύψουν το κενό. Αλλά οι αμοιβές των συνεργατών δε θυμίζουν σε τίποτα τα σπουδαία έντυπα που υποκαθιστούν. Ο Cyril Connolly στη δεκαετία του ’50 περιέγραφε ειρωνικά τον κριτικό λογοτεχνίας ως έναν «εργαζόμενο με πλήρες ωράριο που αμείβεται με μισό μισθό κάνοντας μια δουλειά όπου ξοδεύει τον καλύτερο εαυτό του για χάρη της μετριότητας των άλλων». Σήμερα είναι δουλειά μειωμένης απασχόλησης χωρίς καθόλου μισθό. Η πολλαπλότητα των πηγών κριτικής αποτίμησης των βιβλίων έχει αντικατασταθεί με επιφωνήματα ή συνθηματολογικά αποφθέγματα από διαδικτυωμένους υπολογιστές […] Η αύξηση των sites που καταγίνονται με το βιβλίο είναι τερατώδης. Μόλις η Amazon αγόρασε το Goodreads μάθαμε ότι αυτό έχει είκοσι εκατομμύρια επισκέπτες. Αυτό άραγε είναι βήμα προόδου ή αντανάκλαση της νέας εξατομικευμένης κουλτούρας που μπορεί να αξιολογηθεί όπως η φιλία στο Facebook ή τα ραντεβού στο Match.com; Οπωσδήποτε η έκταση της συλλογικής γνώσης σε δεξαμενές αυτού του μεγέθους είναι ασυναγώνιστη. Προέρχεται όμως από αυτοπροτεινόμενους εθελοντές μη εγνωσμένου κύρους. Και, παρά το γεγονός ότι το δίκτυο έχει μεγάλη ευρύτητα, οι κατευθύνσεις υπαγορεύονται από στεγανά κυκλώματα φίλων. Αυτό οδηγεί σε ένα άλλο τυπικό διαδικτυακό σύμπτωμα: «καθρεφτίζονται» οι υπάρχουσες επιλογές αντί να αναδειχθεί οτιδήποτε καινούριο. Είναι πολλοί αυτοί που δε θα τα βάψουν μαύρα για τη μετατόπιση της παραδοσιακής λογοτεχνικής ελίτ, όπου κυριαρχούσαν μεσήλικες λευκοί με άνετη ζωή και συντηρητικά γούστα. Ο Jeff Bezos, C.E.O. της Amazon, προσπάθησε να επωφεληθεί από την κατάρρευση του παλιού συστήματος λανσάροντας το 14
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Kindle Direct. Το πρόγραμμα ηλεκτρονικής αυτοέκδοσης το οποίο υποσχόταν να φέρει «μια διαφορετική κουλτούρα στο βιβλίο» δίχως «εμπειρογνώμονες που ρίχνουν πόρτα μ’ ένα “λυπάμαι, δε λέει τίποτα”». Αλλά όταν εκφράζεις τη λύπη σου γιατί χάνονται οι ειδικοί, οι κάτοχοι κριτηρίων, δε σημαίνει ότι υπεραμύνεσαι των αυθαιρεσιών της προηγούμενης κατάστασης. Ούτε είναι ελιτίστικο να προτιμάς οι αξίες και οι εκφραστές της επαγγελματικής ιεραρχίας να γίνουν πιο αντιπροσωπευτικοί αντί να εξαφανιστούν από το πρόσωπο της γης. Στη μοναχική ακρογιαλιά που σεργιανίζει ο σύγχρονος αναγνώστης μπορεί ακόμα να συναντήσει τα χνάρια ενός συνοδοιπόρου. Θα ‘ναι τα χνάρια ενός συγγραφέα που χρειάζεται τον αναγνώστη όχι για να του αποφέρει ποσοστά αλλά για να δώσει νόημα στις λέξεις του. Όπως το διατύπωσε και ο John Cheever: «Δεν μπορώ να γράφω δίχως αναγνώστη. Είναι ακριβώς όπως το φιλί — δε γίνεται να το κάνεις μόνος σου.» Υπάρχει όμως η ανησυχία ότι αυτός ο στερνός σύντροφος μπορεί να είναι έτοιμος να εγκαταλείψει το νησί. Καθώς δεν υπάρχουν προκαταβολές πια, το γράψιμο γίνεται κυρίως από ανθρώπους που δεν ζουν από αυτό: λόγιοι, πανεπιστημιακοί, διασημότητες κάθε είδους. Γι’ αυτούς ένα καλογυαλισμένο resumé ή η προώθηση ενός προϊόντος είναι συνήθως εξίσου σημαντικά με την ικανοποίηση του αναγνώστη. Έπειτα έχουμε τους χομπίστες, αυτούς που θεωρούν το γράψιμο μια πράξη αυτοέκφρασης. Το Νοέμβρη που μας πέρασε στα πλαίσια του National Novel Writing Month (Nanowrimo) ζητήθηκε από τους 300.000 συμμετέχοντες να γράψουν ένα μυθιστόρημα σε 30 μέρες. Μόνο ένας στριμμένος θα αμφισβητούσε το δικαίωμα του πλήθους να καταπιαστεί με τη «συγγραφή», να αναδείξει το δημιουργικό του εαυτό. Αυτοί όμως οι ευγενείς πόθοι δε βοηθούν ιδιαιτέρως τον αναγνώστη. Απεναντίας, επειδή επαυξάνουν την εξωφρενική παραγωγικότητα σε νέους τίτλους (πάνω από 300.000 το 2012), δυσκολεύουν έτι περαιτέρω την κατάσταση. Απέναντι στη ζαλιστική πληθώρα των επιλογών και με τη λιγοστή βοήθεια από την πλευρά των ειδικών, οι σημερινοί αγοραστές αποφασίζουν να παίξουν σίγουρα χαρτιά, θέλοντας να ενωθούν με τα μεγάλα πλήθη του κοινού των blockbusters ή με τους ολιγάριθμους οπαδούς μιας πλούσιας ποικιλίας εξειδικευμένων συγγραμμάτων. Σ’ αυτό το σταυροδρόμι το πειραματικό εκδοτικό εργαστήριο του «μεσαίου χώρου» έχει εγκαταλειφθεί. Πηγή: http://popaganda.gr/
15
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Η αγωνία ενός συγγραφέα
Ο Ρομπέρτο Σαβιάνο λύγισε: «Ζω με ψυχοφάρμακα! Το βιβλίο Γόμορρα, με κατέστρεψε» O διάσημος Ιταλός συγγραφέας και δημοσιογράφος Ρομπέρτο Σαβιάνο (αριστερά) με τον επίσης επικηρυγμένο (από φονταμενταλιστές του Ισλάμ) συγγραφέα Σαλμάν Ρουσντί Ο Ρομπέρτο Σαβιάνο λύγισε: «Ζω με ψυχοφάρμακα! Το βιβλίο Γόμορρα, με κατέστρεψε» Αφόρητη θεωρεί την πραγματικότητα την οποία βιώνει ο διάσημος Ιταλός συγγραφέας και δημοσιογράφος Ρομπέρτο Σαβιάνο, όπως δήλωσε ο ίδιος σε συνέντευξή του στην ισπανική εφημερίδα El Pais. Ο 34χρονος Σαβιάνο -ορκισμένος εχθρός της Καμόρας- απέκτησε παγκόσμια φήμη μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του Gomorra (εκδόσεις Mondadori, 2006 / στα ελληνικά: Γόμορρα, μτφ. Μ. Οικονομίδου, εκδόσεις Πατάκη 2013), με θέμα τη δράση της Καμόρας, της ναπολιτάνικης μαφίας, που ξεπέρασε τα 2 εκατομμύρια αντίτυπα στην Ιταλία ήδη από το 2009, ενώ μεταφράστηκε σε 51 γλώσσες. Ωστόσο το βιβλίο σήμανε ταυτόχρονα ότι τα αφεντικά της Μαφίας τον έθεσαν στο στόχαστρο, μέχρι θανάτου. Εκτοτε -με εντολή του ιταλικού υπουργείου Εσωτερικών- ζει συνεχώς υπό αστυνομική προστασία και κρυπτώμενος... «Δεν νομίζω ότι είναι σωστό το γεγονός πως αναζητώντας την αλήθεια, κατέστρεψα την ζωή μου και εκείνη των ανθρώπων που βρίσκονται κοντά μου», είπε ο συγγραφέας και δημοσιογράφος. «Αναγκάζομαι να παίρνω ψυχοφάρμακα, κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ άλλοτε στο παρελθόν», λέει και διαπιστώνει ότι «αν θέσεις ως κύριο και μοναδικό στόχο στην ζωή σου την αλήθεια, την καταγγελία της, τελικά μετατρέπεσαι σε ένα είδος τέρατος... Σε ενδιαφέρει μόνον η επίτευξη του στόχου αυτού». «Μπορεί κανείς να αναζητεί την αλήθεια, προστατεύοντας όμως περισσότερο τον εαυτό του», πρόσθεσε ο Σαβιάνο στη συνέντευξή του στην El Pais.
16
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
«Δεν μπορώ να προγραμματίσω την ζωή μου χωρίς να ζητήσω την άδεια της Αστυνομίας. Ούτε να βγω όποτε θέλω, ούτε να συναναστραφώ τα πρόσωπα που επιθυμώ, χωρίς να πρέπει να τα κρύβω, διότι φοβάμαι αντίποινα. Κάποιες φορές διερωτώμαι αν θα καταλήξω σε ψυχιατρική κλινική», είπε ο Σαβιάνο. Πηγή: http://pentalia.blogspot.com/
Η μυθιστορηματική εξαφάνιση του Ουελμπέκ Ο Γάλλος συγγραφέας Μισέλ Ουελμπέκ πρωταγωνιστεί σε ταινία που προβλήθηκε στο Βερολίνο
Ο Μισέλ Ουελμπέκ επιστρέφει! Όχι όμως με καινούργιο βιβλίο, αλλά ως πρωταγωνιστής της ταινίας του Γκιγιόμ Νικλού «Η απαγωγή του Μισέλ Ουελμπέκ» που προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο φετινό Φεστιβάλ του Βερολίνου και όπου ο διάσημος Γάλλος συγγραφέας υποδύεται -ποιον άλλον;- τον ίδιο του τον εαυτό.
Κωμωδία καταστάσεων με στοιχεία που παραπέμπουν σε ντοκιμαντέρ, η ταινία του Νικλού γυρίστηκε για λογαριασμό του γαλλογερμανικού καναλιού ARTE και είναι εμπνευσμένη από το θόρυβο που είχε δημιουργηθεί τον Σεπτέμβριο του 2011, όταν ο Ουελμπέκ, ενώ προωθούσε ανά την Ευρώπη το δυστοπικό, βραβευμένο με Γκονκούρ, μυθιστόρημά του «Ο χάρτης και η επικράτεια», έπαψε ξαφνικά να δίνει σημεία ζωής. Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης έφτασαν να μιλήσουν ώς και για απαγωγή του από την 17
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Αλ Κάιντα, ενώ οι εικασίες συνεχίστηκαν ακόμη κι όταν ο συγγραφέας επανεμφανίστηκε, καθώς απέφυγε να δώσει εξηγήσεις για τη «μυστηριώδη» εξαφάνισή του.
Στην πραγματικότητα, στη διάρκεια εκείνης της τουρνέ, εν αναμονή της επίσκεψης του Ουελμπέκ σε Βέλγιο και Ολλανδία, «δεν συνέβη τίποτε», όπως παραδέχεται σήμερα ο ίδιος. Απλώς, «είχε διακοπεί η σύνδεσή μου με το Ιντερνέτ και δεν μπόρεσα να κλείσω το αεροπορικό μου εισιτήριο ούτε να επιβεβαιώσω τα ραντεβού μου. Αργότερα πληροφορήθηκα τι πανικό έσπειραν κατά την απουσία μου τα ΜΜΕ». Ωστόσο, κινηματογραφική αδεία, ο Νικλού παρουσιάζει τον συγγραφέα ως θύμα απαγωγής από ένα αλλόκοτο τρίο και καταγράφει την αιχμαλωσία του κάπου στο κέντρο της Γαλλίας μέσα από σουρεαλιστικούς, ενίοτε ξεκαρδιστικούς διαλόγους, καρπούς αλλεπάλληλων αυτοσχεδιασμών.
«Αυτό που με ώθησε να γυρίσω την ταινία δεν είναι ο Ουελμπέκ», δήλωσε ο σκηνοθέτης. «Εκείνο που μ' ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η προσωπικότητα του Μισέλ», επέμεινε. Περιστοιχισμένος από τους απαγωγείς του και μέχρι να βρεθούν τα λύτρα για την απελευθέρωσή του, ο Ουελμπέκ εκφράζει επί της οθόνης το θαυμασμό του για τον Λάβκραφτ, σχολιάζει καυστικά τα τεκταινόμενα στο λογοτεχνικό σινάφι και τοποθετείται για πλήθος ζητημάτων, από το ζήτημα της πατρότητας μέχρι το σύστημα αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στη Σουηδία. Αν εμπιστευτούμε τις πρώτες κριτικές, η «Απαγωγή του Μισέλ Ουελμπέκ» αναδεικνύει μια πιο ευάλωτη, πιο συναισθηματική πλευρά του πολυδιαβασμένου συγγραφέα, στον αντίποδα της κυνικής, καταθλιπτικής και συχνά προκλητικής δημόσιας περσόνας του. Σε κάθε περίπτωση, η συγκεκριμένη ταινία δέχτηκε πολύ θερμότερη υποδοχή από εκείνη που είχε σκηνοθετήσει παλιότερα ο ίδιος, διασκευάζοντας το μυθιστόρημά του «Η δυνατότητα ενός νησιού».
«Το επάγγελμα του ηθοποιού δεν θυμίζει τίποτε απ' όσα συνηθίζω να κάνω. Ήταν μια πολύ πολύ περίεργη εμπειρία, κάτι πολύ κοντά στην ύπνωση!», σχολίαζε προχθές ο Ουελμπέκ στο Βερολίνο. Δεν είναι σίγουρο πως θα δούμε και στην Ελλάδα τις επιδόσεις του στην υποκριτική. Για τις επιδόσεις του στη λογοτεχνία, όμως, που τον έχουν καταστήσει ένα από τα πλέον εξαγώγιμα «προϊόντα» της σύγχρονης γαλλικής κουλτούρας, οι εκδόσεις της «Εστίας» φροντίζουν ώστε να μην έχουμε κενά. Θυμίζουμε πως στο «Χάρτη και την επικράτεια», αυτό το υλιστικό παραμύθι τρόμου, ο Ουελμπέκ έδινε μια απολύτως στραπατσαρισμένη εκδοχή του εαυτού του, φτάνοντας στο σημείο να επινοήσει ως και τη δολοφονία του. Πηγή: http://www.enet.gr/
18
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
The New York Review of Books: Το έντυπο που άλλαξε τη ματιά στον κόσμο Τα 50 χρόνια ζωής του θρυλικού εντύπου συμπυκνωμένα στο ντοκιμαντέρ των Μάρτιν Σκορσέζε και Ντέιβιντ Τεντέσκι, μέρος του οποίου παρουσιάστηκε στο τελευταίο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου
Ο διευθυντής του θρυλικού περιοδικού «The New York Review of Books» Ρόμπερτ Σίλβερς
«Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις, η μεγαλύτερη παγίδα στην οποία μπορείς να πέσεις, είναι να πιστέψεις ότι μπορείς να αλλάξεις κάτι. Η συγκέντρωσή σου πρέπει να είναι αποκλειστικά στην ποιότητα αυτού που κάνεις και όχι στην απτή ή στην ακαθόριστη επίδραση που θα έχει αυτό που κάνεις, την οποία δεν μπορείς να προβλέψεις και δεν πρέπει να προσπαθείς να προβλέψεις». Τα παραπάνω απλά αλλά και σοφά λόγια ανήκουν στον Ρόμπερτ Σίλβερς, συνιδρυτή με την Μπάρμπαρα 19
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Επστάιν και διευθυντή του θρυλικού περιοδικού «The New York Review of Books». Ειπώθηκαν μεταξύ άλλων στην παρουσίαση του προς το παρόν ανολοκλήρωτου ντοκιμαντέρ «Untitled New York Review of Books Documentary» στο πλαίσιο των ειδικών προβολών του τελευταίου κινηματογραφικού Φεστιβάλ Βερολίνου. Η προβολή του υλικού έγινε στο Haus der Berliner Festspiele το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου, όπου ακολούθησε συζήτηση ανάμεσα στους σκηνοθέτες του ντοκιμαντέρ Μάρτιν Σκορσέζε και Ντέιβιντ Τεντέσκι, τον Ρ. Σλίβερς, την εκδότρια του εντύπου Ρέα Χέντερμαν και άλλους. Όπως φαίνεται από τον τίτλο, θέμα του ντοκιμαντέρ είναι η ιστορία του εντύπου «New York Review of Books». Από τότε που το έντυπο εκδόθηκε για πρώτη φορά, το 1963, τη χρονιά που οι εργαζόμενοι των «Times» της Νέας Υόρκης είχαν κατεβεί σε απεργία διαρκείας, το «New York Review of Books» έχει υπάρξει αστείρευτη πηγή ιδεών και σκέψεων γύρω από παγκόσμια κοινωνικά ζητήματα. «Τα κείμενά του διεύρυναν τη σκέψη σου» είπε ο Σκορσέζε, ο οποίος παρακολουθεί το περιοδικό από τα μαθητικά του χρόνια. «Στη δεκαετία του 1960 αυτό φαινόταν με πολύ ζωηρά χρώματα. Σήμερα κρίνεται απαραίτητο». Τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι φυλετικές διακρίσεις, ο πόλεμος του Βιετνάμ, αργότερα ο πόλεμος του Ιράκ, η σεξουαλική επανάσταση, η πτώση του κομμουνισμού και η πρόσφατη κατάληψη της Wall Street είναι μερικά από τα χιλιάδες ζητήματα που έχουν αναλυθεί λεπτομερώς στις σελίδες του εντύπου, το οποίο ανέκαθεν φιλοξενούσε τις απόψεις σημαντικών λογοτεχνών και φιλοσόφων. Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια που ο Σκορσέζε και ο Τεντέσκι είχαν να αντιμετωπίσουν ήταν εκείνο της «εύθραυστης ελευθερίας», όπως την αποκάλεσε ο Σκορσέζε, αναφερόμενος στο τι έπρεπε να επιλέξουν και τι να αφήσουν απ' έξω. «Στην εποχή της υπερπληροφόρησης αυτό το στοιχείο γίνεται αυτομάτως εξαιρετικά νευραλγικό γιατί εμείς, ως παλαιότεροι, έχουμε την υποχρέωση να καθοδηγήσουμε και τη νεότερη γενιά». Παραπάνω από 15.000 κείμενα έχουν άλλωστε γραφεί στο «NYRB» σε μια περίοδο μισού αιώνα. «Ο Μάρτιν και ο Ντέιβιντ τα κατάφεραν μια χαρά» είπε πάντως με γενναιοδωρία ο Ρ. Σλίβερς. Το «Untitled New York Review of Books Documentary» θα περιέχει σπάνιο φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό ιστορικού περιεχομένου με αποσπάσματα συνεντεύξεων από προσωπικότητες όπως ο Τζέιμς Μπάλντουιν, η Σούζαν Σόνταγκ, ο Νόαμ Τσόμσκι και ο Νόρμαν Μέιλερ. Ειδικά για το ντοκιμαντέρ στο οποίο «πρωταγωνιστεί» ο συγγραφέας και συνεργάτης του περιοδικού Μάικλ Γκρένμπεργκ μίλησαν η αμερικανίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος Τζόαν Ντίντιον (μεγάλη μορφή της νέας δημοσιογραφίας), ο βραβευμένος με Πούλιτζερ αμερικανός συγγραφέας Μάικλ Σέιμπον, η βρετανίδα καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ Μέρι Μπερντ και ο βρετανός καθηγητής Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Τίμοθι Γκάρτον Ας. Πηγή: http://www.tovima.gr/
20
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Μαθηματική Λογοτεχνία: νέο γένος ή νέα μόδα; Του Τεύκρου Μιχαηλίδη
«Έχω πουλήσει περισσότερα βιβλία για τα μαθηματικά απ’ όσα έχει πουλήσει η Μαντόνα για το σεξ» Stephen Hawking. Και ξαφνικά, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του \'90, κάποιοι παράξενοι τίτλοι άρχισαν να διεκδικούν μια θέση στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων: Ο θείος Πέτρος και η Εικασία του Γκόλντμπαχ, Το Θεώρημα του Παπαγάλου, Οι Άγριοι Αριθμοί. Έκπληκτοι εκδότες, βιβλιοπώλες, βιβλιοκριτικοί έγιναν μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου ανερχόμενης δημοφιλίας για βιβλία που, παρά το μυθοπλαστικό τους χαρακτήρα, έφεραν έντονα τη σφραγίδα του αρχέγονου σχολικού εφιάλτη: των μαθηματικών. Οι αντιδράσεις κι από τις δυο πλευρές ήταν μουδιασμένες. Οι «σκληροπυρηνικοί» μαθηματικοί αντιμετώπισαν με συγκαταβατική ειρωνεία, αν όχι με απροκάλυπτη εχθρότητα, την προσπάθεια κάποιων ομότεχνών τους να... μολέψουν την «κορωνίδα των επιστημών» με τη μυθοπλασία και τα παρεπόμενά της: αμφισημία, διπλή ανάγνωση, κρυμμένα νοήματα, υποκειμενική κρίση. Όσο για τους επαΐοντες της αφήγησης, έδειξαν κι αυτοί κάποιο σκεπτικισμό όσον αφορά στη σκοπιμότητα αλλά και το εφικτόν της ζεύξης του ορθολογισμού με τη φαντασία, του ηδυσμένου λόγου με την αφαίρεση και, σε τελευταία ανάλυση, της θεωρητικής προσέγγισης με την καθημερινή πράξη. Όμως το κοινό είχε άλλη άποψη. Χέρι με χέρι, στόμα με στόμα οι μαθηματικές ιστορίες άρχισαν να μπαίνουν σε όλα τα σπίτια, σ’ όλες τις βιβλιοθήκες και το πιο ενθαρρυντικό: σε πολλά νεανικά δωμάτια. Ο Χάρντι, ο Γκέντελ, ο Γκαλουά, ο Ραμάνουτζαν έλαβαν θέση δίπλα στη Σκάρλετ Ο’Χάρα, τον Ντάρσι και τον Μεγάλο Γκάτσμπι. Κάποιοι απ’ αυτούς ανέβηκαν και στη σκηνή , σημειώνοντας μάλιστα σημαντική επιτυχία. 21
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Βρισκόμαστε άραγε μπροστά στη γέννηση ενός νέου λογοτεχνικού γένους ή πρόκειται απλά για μια εφήμερη μόδα που θα ξεφτίσει ύστερα από λίγα χρόνια, αφήνοντας πίσω της μερικές εκατοντάδες τίτλους που σε λίγο δε θα τους θυμούνται ούτε οι σκληροί δίσκοι των υπολογιστών; Ή ακόμα, μήπως κάποια κλασικά λογοτεχνικά γένη, όπως το ιστορικό αφήγημα ή οι ιστορίες αναζήτησης, απλώς διεύρυναν τη θεματολογία τους και προς τα μαθηματικά; Το μέλλον θα δείξει. Αξίζει ωστόσο να επισημάνουμε μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση του ενδεχομένου μιας κοινής πορείας μαθηματικών και λογοτεχνίας, που αναπτύχθηκε στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα και ανήκει πια μόνο στην ιστορία. Πρόκειται για το λεγόμενο πρόγραμμα OU.LI.PO . Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του \'60 και το φιλοσοφικό ρεύμα του συρμού είναι ο στρουκτουραλισμός. Το παραδοσιακό Ευκλείδειο, αξιωματικό – παραγωγικό μοντέλο (πρωταρχική έννοια – αξίωμα – θεώρημα), ανακαινισμένο από τον Hilbert βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη. Πέρα από τις παραδοσιακές «θετικές» επιστήμες κι άλλοι κλάδοι της γνώσης – η εθνολογία με τον Claude Levi – Strauss και η ψυχολογία με τον Piaget – κάνουν σημαντικές απόπειρες να ακολουθήσουν τα βήματα της ομάδας Bourbaki που φιλοδοξεί να καταγράψει το σύνολο των μαθηματικών σ’ ένα ενιαίο σύγγραμμα, τα Στοιχεία Μαθηματικής (Eléments de Mathématique) με μια ενιαία δομή, κι ένα ενιαίο, γραμμικό τρόπο ανάπτυξης. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή δημιουργείται, από τους François Le Lionnais και Reymond Queneau το Ouvroir de la Littérature Potentielle (OU.LI.PO – εργαστήρι δυναμικής λογοτεχνίας). Οι γεωμετρικοί όροι, σημείο – ευθεία – επίπεδο, αντικαθίστανται από τους λέξη – πρόταση – παράγραφος και επιχειρείται μια αξιωματική – παραγωγική θεωρία ανάπτυξης λογοτεχνικού κειμένου. Υπήρξαν αρκετά ενδιαφέροντα αποτελέσματα που δεν ξέφυγαν ωστόσο ποτέ από το πειραματικό – θεωρητικό στάδιο . Το σημερινό ρεύμα διαφέρει από το OU.LI.PΟ ως προς το ότι δεν προέκυψε από μια πειραματική εγκεφαλική διαδικασία, αλλά από την ανάγκη κάποιων δημιουργών να εκφραστούν μέσα από το λιτό και σαφή μαθηματικό λόγο και τη συμπληρωματική ανάγκη των αναγνωστών ν’ ακούσουν να τους μιλούν με αυτόν ακριβώς τον τίμιο και ειλικρινή τρόπο. Στην εποχή του ξύλινου, υποκριτικού πολιτικού λόγου, στον καιρό της εικονικής πραγματικότητας φαίνεται πως η μαθηματική λογοτεχνία είναι η αναμενόμενη αντίδραση σε μια μονότονη, κουραστική και ιδιαίτερα ψυχοφθόρο δράση. Πηγή: http://www.culturenow.gr/
22
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Το έντυπο επιμένει, επιβιώνει, αντιστέκεται Της Κατερίνας Σχινά
Ο Τζον Απντάικ, προς το τέλος της ζωής του, απαισιοδοξούσε σχετικά με το μέλλον του έντυπου βιβλίου: «Γιατί ποιος, σ’ αυτό το αδιανόητο μέλλον, όταν θα είμαι νεκρός, θα διαβάζει;» αναρωτιόταν. Δεν ήταν ο μόνος πεσιμιστής. Από τότε που οι νέες τεχνολογίες της πληροφόρησης εδραιώθηκαν, περίσσεψαν οι γραμμένες πάνω «από το νεκροκρέβατο της τυπογραφίας», νεκρολογίες. Ακόμη και ο Ρολάν Μπαρτ, χωρίς καν να διανοείται την έκταση και το βάθος των τεχνολογικών εξελίξεων, χωρίς να γνωρίζει την ηλεκτρονική επικοινωνία, φαινόταν να έχει προβλέψει την έλευση του Διαδικτύου και την αλλαγή της αναγνωστικής συμπεριφοράς, όταν όριζε τον συγγραφέα ως το πεδίο κάποιων συγκεκριμένων πολλαπλασιασμών της γλώσσας και το κείμενο ως μια διαφοροποιημένη ύφανση νημάτων από προηγούμενα κείμενα, και όχι ως μια αυθύπαρκτη οντότητα. Όμως το έντυπο βιβλίο όχι απλώς επιβιώνει, αλλά αντιστέκεται σθεναρά στις πιθανότητες εκτοπισμού του από το ηλεκτρονικό. Γιατί αν η επανάσταση του Γουτεμβέργιου επέφερε τον εκδημοκρατισμό και την παγκοσμιοποίηση της γνώσης, η σύγχρονη ηλεκτρονική συνθήκη (από τις ψηφιακές υπηρεσίες της Google ώς τις ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες όπως η Questia, ή τα συνεργατικά σχήματα όπως το Project Muse που προσφέρουν πρόσβαση σε ηλεκτρονικές πηγές και περιοδικά) στα βήματα αυτού του εκδημοκρατισμού προχωρεί, δίνοντάς του νέο περιεχόμενο. Τόσο αισιόδοξα είναι, λοιπόν, τα πράγματα; Προς τα πού μας κατευθύνει η αλλαγή των όρων επικοινωνίας, πληροφόρησης, διάδοσης της γνώσης, εκπαιδευτικής διαδικασίας, διαλόγου; Ο Αμερικανός ιστορικός Αντονι Γκράφτον επιχειρεί να συλλάβει και να κατανοήσει το νόημα και την 23
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
κατεύθυνση των συντελούμενων αλλαγών. Ισορροπώντας ανάμεσα «στα παλιρροϊκά κύματα των παραδοσιακών βιβλίων και των νέων μέσων που μας χτυπάνε», ο συγγραφέας, εραστής των παλαιών βιβλιοθηκών αλλά και οραματιστής των εντυπωσιακών δυνατοτήτων που διανοίγει το ψηφιακό μας μέλλον, ιχνηλατεί τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία αυτής της εξέλιξης. Όχι, το έντυπο βιβλίο, το περιοδικό, η εφημερίδα, η βιβλιοθήκη, δεν πρόκειται να πεθάνει, λέει ο Γκράφτον, ούτε όμως το Διαδίκτυο θα καταστήσει προσιτή σε όλους τη συνολική γραπτή παρακαταθήκη της ανθρώπινης γνώσης.
Συνύπαρξη Ο Γκράφτον μοιάζει να καθησυχάζει όσους αγαπούν τα βιβλία, την υφή, τη μυρωδιά, δηλαδή την υλικότητά τους, όταν, μιλώντας για τις βιβλιοθήκες, επιβεβαιώνει ότι «η μορφή στην οποία συναντά κανείς ένα κείμενο ενδέχεται να έχει τεράστιο αντίκτυπο στο πώς το χρησιμοποιεί». Ωστόσο, προτείνει τη συνύπαρξη διαχρονικού και σύγχρονου, ιδίως στο πεδίο της έρευνας: τη μετατροπή, δηλαδή, των «δεινόσαυρων» όπως ονομάζει τις μνημειακές βιβλιοθήκες, σε πιο σύγχρονους δημόσιους χώρους, τόπους κοινωνικοποίησης, ενημέρωσης, μελέτης και προβληματισμού, και την αξιοποίηση της συναρπαστικής και εύκολης πρόσβασης στην απειρία στοιχείων και τεκμηρίων που δίνει ο Ιστός, εκ παραλλήλου με την εντρύφηση στα πρωτότυπα έγγραφα και κείμενα ώστε να διασφαλιστεί η επιστημονική ακρίβεια και εγκυρότητα. Γιατί το τεράστιο παρόν του δικτύου είναι πάντα παρόν σε λανθάνουσα κατάσταση. Η σχέση μας μαζί του, είτε παθητική είτε διαδραστική, έχει εφήμερη υπόσταση. Η εντύπωση και η εικόνα υπερσκελίζουν τη λογική και νοητική σύλληψη, η λεπτομέρεια διαφεύγει, η γραμμική ακολουθία θυσιάζεται. Το τυπωμένο κείμενο, όμως, πέρα από τη σταθερή, απτή υλικότητά του, θέτει και έναν άξονα χρόνου: το γύρισμα των σελίδων και η καθοδική φορά προς το τέλος της τυπωμένης σελίδας είναι μια εξελικτική διαδικασία, σύμφωνα με την οποία όσα προηγήθηκαν αποτελούν το εφαλτήριο για όσα έπονται. Κι ίσως αυτή ακριβώς η χρονική –και γι’ αυτό βαθύτατα εσωτερική– διάσταση της παραδοσιακής ανάγνωσης να είναι ο λόγος για τον οποίο το έντυπο βιβλίο θα παραμείνει προνομιακό μέσο επικοινωνίας, διάδοσης της γνώσης, απόλαυσης, αλλά και συγκρότησης του εγώ. Πηγή: http://www.kathimerini.gr/
24
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Bibliomotocarro
Ο συνταξιούχος δάσκαλος Αντόνιο Λα Κάβα, ταξιδεύει από το 2000 σε χωριά της Ιταλίας για να διδάξει στα παιδιά τη σπουδαιότητα των βιβλίων και το πάθος για το διάβασμα Κάθε Σάββατο, ο δάσκαλος ταξιδεύει με το «Bibliomotocarro», ένα ειδικό τρίτροχο όχημα που έχει μετατρέψει σε… βιβλιοθήκη για να κουβαλάει τα περίπου 700 βιβλία που μοιράζει στα παιδιά. Τα παιδιά που συνήθως δανείζονται βιβλία, είναι μεταξύ 8-12 ετών και πάντα περιμένουν με ανυπομονησία τη κινητή βιβλιοθήκη αφού συνήθως τα μέρη που επισκέπτεται ο Αντόνιο, δεν έχουν δημόσια βιβλιοθήκη. Το σύνθημα ότι έφτασε ο Αντόνιο σε κάποιο χωριό, είναι η κόρνα του που την πατάει δυνατά για να καταλάβουν τα παιδιά ότι πήγε να τους επισκεφθεί. Κάθε μήνα διανύει περίπου 500 χιλιόμετρα και δε σκοπεύει να σταματήσει σύντομα να δίνει αυτή τη χαρά στα παιδιά. «Τα βιβλία εξαφανίζονται στη στιγμή και τα παιδιά, αφού τα πάρουν στα χέρια τους, κάθονται στην άκρη και τα περιεργάζονται. Δημιουργείται μια μαγική ατμόσφαιρα. Πριν φύγουν από τη βιβλιοθήκη ανοίγονται οι “Λευκές Σελίδες”, ένα βιβλίο όπου τα παιδιά μπορούν να γράψουν ό,τι θέλουν: ιστορίες και προσωπικές αφηγήσεις. Όταν μου το επιστρέφουν, το βιβλίο πέφτει στα χέρια των άλλων παιδιών που συνεχίζουν την ιστορία ή γράφουν τις δικιές τους. Και είναι πάντα υπέροχες ιστορίες», λέει ο Αντόνιο. Ο Αντόνιο Λα Κάβα, αφιέρωσε 42 χρόνια στη διδασκαλία σε δημοτικά σχολεία αλλά ποτέ δεν σταμάτησε να ενδιαφέρεται για τα παιδιά και να τους μεταδίδει γνώσεις. Ο ίδιος κατάγεται από αγροτική οικογένεια και θυμάται τον εαυτό του να διαβάζει υπό το φως ενός κεριού. www.ilbibliomotocarro.com Πηγή: http://dimartblog.com/
25
Λέσχη Ανάγνωσης «Βιβλιοτρόπιο» - Δελτίο 24 Μάρτιος 2014
Λέσχη Ανάγνωσης ΒΙΒΛΙΟΤΡΟΠΙΟ Μέλος του Δικτύου Λεσχών "Ανάγνωσις"
Τώρα διαβάζουμε O Εφίξ είναι ένας υπηρέτης, ένα γερο-αγρότης δεμένος με το τελευταίο κομμάτι γης που έχει απομείνει στην ξεπεσμένη «αρχοντική» οικογένεια των αδελφών Πιντόρ: της Ρουθ, της Έστερ και της όμορφης Νοεμί. Βασανισμένος από τις ενοχές λόγω ενός παλιού εγκλήματος, ο Εφίξ ζει μια ζωή «αγίου», που ανατρέπεται από την εμφάνιση του όμορφου Τζατσίντο, γιου μιας τέταρτης αδελφής που είχε φύγει χρόνια πριν, κυνηγώντας τα όνειρα μιας καλύτερης ζωής, ο οποίος θα γεννήσει τον έρωτα όχι μόνο μιας θείας του αλλά και άλλων γυναικών του χωριού, ανατρέποντας έτσι ένα σκηνικό αιώνων. Σαν ομηρικός ήρωας, σαν καταραμένο πρόσωπο του Ντοστογιέφσκι, σαν τους ήρωες του Μάρκες με το προκαθορισμένο πεπρωμένο, ο Εφίξ είναι ένας από τους πιο εμβληματικούς ήρωες της μεγάλης Ιταλίδας συγγραφέα, η ενσάρκωση ενός ανθρώπινου πόνου που παραμένει το ίδιο δυνατός στις σελίδες όλων των μεγάλων συγγραφέων του 20ού αιώνα.
ΑΝ το διάβασμα είναι για σας μια ανεξάντλητη πηγή ευχαρίστησης… ΑΝ πιστεύετε ότι το διάβασμα δεν είναι κατ’ ανάγκη μια μοναχική υπόθεση… ΑΝ αυτό που νιώθετε διαβάζοντας θέλετε να το μοιραστείτε και με άλλους…
--------------------------Γίνετε μέλος σε μια από τις Λέσχες Ανάγνωσης που λειτουργούν στη Λεμεσό. ή Βρείτε κι άλλα άτομα που αγαπούν το διάβασμα και συγκροτείστε μια ομάδα, τα μέλη της οποίας θα συγκεντρώνονται μια φορά το μήνα και θα συζητούν γύρω από το βιβλίο που έχουν επιλέξει να διαβάσουν. Για περισσότερες πληροφορίες ως προς τον τρόπο συγκρότησης και λειτουργίας μιας Λέσχης Ανάγνωσης μπορείτε να απευθυνθείτε στο Δίκτυο «Ανάγνωσις». Με τη στήριξη Παντελής Μάκη, τηλ: 99 667599 e-mail: pmakis@cytanet.com.cy www.bibliotropio.blogspot.com Αντώνης Κουντούρης, τηλ: 99 346424 e-mail: : a_c_kountouri@hotmail.com Κατερίνα Βοσκαρίδου, τηλ: 99 526772 e-mail: pyrion@primehome.com www.pyrion.blogspot.com
.
26