Dick Urban Vestbro KOLLEKTIVHUS.NU ARCHITEKT
Dick Urban Vestbro jest profesorem Royal Institute of Technology w Sztokholmie, członkiem Architecture Without Borders oraz przewodniczącym powstałego w 1981 roku stowarzyszenia Kollektivhus NU, które poprzez badania naukowe i współpracę z lokalnymi samorządami promuje alternatywne sposoby zamieszkiwania i powstawanie wspólnot mieszkalnych.
“Żyjąc razem - wspólnoty mieszkalne i alternatywne sposoby mieszkania.” Dick Urban Vestbro jest autorem książki „Living together – Cohousing Ideas and Realities Around the World” (“Życie razem - Idee Cohousingu i jego rzeczywistość dookoła świata”) - doskonałego źródła materiałów dla badaczy, firm z branży nieruchomości, polityków, aktywistów i organizacji pozarządowych zainteresowanych podejmowaniem wyzwań związanych ze starzeniem się społeczeństwa i innymi zmianami w strukturach domostw, przezwyciężaniem problemów anonimowości i izolacji w mieście, a także różnymi metodami pobudzania do rozwoju potencjału sąsiedzkiej współpracy i poszukiwania bardziej zrównoważonych stylów życia. Dick Vestbro jest także przewodniczącym szwedzkiego stowarzyszenia Kollektivhus NU promującego wspólnoty mieszkalne i inne alternatywne sposoby zamieszkiwania. Organizacja ta wspiera zarówno już istniejące wspólnoty jak i grupy dopiero planujące utworzyć nowe jednostki do komunalnego zamieszkania. Stowarzyszenie zawiązane w 1981 roku, niedawno ponownie rozpoczęło aktywne działanie ze szczególnym nastawieniem na informowanie społeczeństwa o wspólnotach mieszkalnych jako alternatywnej formie zamieszkania oraz wpływanie na władze, by ułatwiły powstawanie i funkcjonowanie takich jednostek. Kollektivus NU aktualnie ma wśród swoich członków 41 społeczności mieszkaniowych oraz 9 organizacji działających na rzecz takich wspólnot. Oprócz tego zrzesza wielu indywidualnych członków. Spośród ponad 40 wspólnot mieszkalnych istniejących w Szwecji, większość powstała w wyniku kampanii społecznych i wspierającej postawy władz zarządzajacych mieszkalnictwem socjalnym w latach 80-tych. Jest to zaledwie kropla w morzu przestrzeni mieszkalnych. Przeważająca część Szwedów nie ma świadomości istnienia alternatyw takich jak wspólnoty mieszkalne, eko-wioski itp. Tego typu jednostki są skupione w centrach miast. Dziś obserwujemy wzrost zainteresowania wspólnotami. W ostatnich pięciu latach zbudowano 6 nowych jednostek, powstają kolejne. Kollektivus NU jest czynnym partnerem organizacji parasolowej SABO - Swedish Association of Municipal Housing Companies. Najnowsza publikacja stowarzyszenia “Togetherness and cooperation Association of Municipial Housing Companies” (dotąd dostępna jedynie w języku szwedzkim, wydana wraz z SABO) jest coraz częściej dyskutowana przez polityków, firmy z branży nieruchomości oraz osoby prywatne. Źródło: http://kollektivhus.nu/
COHABITAT GATHERING 2012 |PRELEGENCI
Marten Kaevats COMMUNITY TOOLS PROGRAMISTA
Community Tools (CT) to dostępne w sieci darmowe oprogramowanie służące do komunikacji oraz zarządzania działaniami wewnątrz społeczności. Zważywszy na fakt, iż społecznością możemy nazwać wszystko: od grupy sąsiadów lub wspólnoty mieszkaniowej po drużynę piłkarską, narzędzia CT stają się niezbędnym środkiem wspomagającym komunikację między członkami społeczności, a także innymi grupami, łącząc je z resztą świata i zachęcając ludzi do zmiany otaczającego ich środowiska na lepsze.
“Community Tools – oprogramowanie służące do zarządzania i komunikacji lokalnych społeczności” Idea Community Tools powstała jako odpowiedź na potrzeby efektywnego zarządzania komunikacją i przepływem informacji wewnątrz lokalnych społeczności. Nawet jeśli ludzie są chętni by się zaangażować, bardzo szybko pojawiają się pomiędzy nimi problemy komunikacyjne - organizowanie wielkich grup ludzi wymaga szybkości oraz dokładnej wymiany informacji. Kiedy grupa CT zauważyła brak zintegrowanych rozwiązań dla tych specyficznych wymagań, jej członkowie postanowili stworzyć swoje własne oprogramowanie pozwalające być w kontakcie z innymi społecznościami. Community Tools wykorzystali także sieć internetową do dzielenia się pomysłami, czerpania inspiracji oraz dyskusji, które pozwoliły im uniknąć błędów na które w przeszłości natknęli się inni. Głównym celem CT stała się poprawa lokalnej komunikacji, dlatego też największy nacisk położyli oni na udostępnianie informacji takich jak np.: wydarzenia, wiadomości, ogłoszenia, lokalne instytucje, itd. z uwzględnieniem geograficznych danych, pokazując je zarówno tekstowo jak i na mapie. W tym momencie wersja beta oprogramowania jest użytkowana przez kilkanaście lokalnych społeczności w Tallinie, oraz kilka zainteresowanych wspólnot w innych krajach. Oprogramowanie CT umożliwia im tworzenie grup, wyłanianie członków zarządu, udostępnianie artykułów (wiadomości), wymianę pomysłów. Jest platformą do omawiania problemów, wydarzeń, a także posiada bardziej standardowe funkcje jak: tworzenie galerii, map, forum, komentarzy, powiadomień e-mail, oraz kanałów RSS. Kolejnym zadaniem na liście CT jest stworzenie Wielkiej Mapy, która pokazałaby geograficznie oznaczone dane przesyłane przez ludzi. Na przykład, jeśli społeczności w Finlandii, Estonii i Rumunii zaznaczą na mapie składowiska śmieci, który muszą zostać usunięte, da to możliwość oznaczenia ich na mapie (RSS) aby wspólnie uzyskać lepszy obraz napotykanych problemów i potencjalnego globalnego ich rozwiązania. System ten może być także wykorzystany do obserwacji ruchu drogowego, rozproszenia i migracji dzikich zwierząt itp. Inną ciekawą opcją jest “Stuffarium”, będące pewnego rodzaju biblioteką on-line rzeczy należących do członków społeczności, którymi to z powodzeniem mogliby podzielić się z innymi. Jak piszą CT na swojej stronie internetowej: „ Wierzymy, że otwarte oprogramowanie, ora kreatywne dzielenie się danymi i informacjami tworzonymi przez członków społeczności są kluczowymi terminami przyszłości. To wartości, które są dla nas ważne, a nasz zespół jest mieszaniną społecznościowych liderów, studentów, architektów i programistów”. Źródła: http://communitytools.info/
COHABITAT GATHERING 2012 | PRELEGENCI
Helen Jarvis NEWCASTLE UNIVERSITY
DOCENT GEOGRAFII SPOŁECZNEJ
Helen Jarvis jest docentem Geografii Społecznej na Newcastle Universty w Wielkiej Brytanii. Badaczka geografii społecznej z naciskiem na strukturę mieszkaniową i miejską oraz styku sektora pracy, zatrudnienia i płci kulturowej (godzenie życia prywatnego z zawodowym). Jest regularnie zapraszana przez instytucje naukowe i społeczności mieszkaniowe z różnych krajów do wygłaszania referatów na temat alternatywnych sposobów zamieszkiwania oraz zrównoważonego zaniechania rozwoju. Helen jest wykładowcą wizytującym na UC Berkeley i University of Washington w Stanach Zjednoczonych, a także University of Western Sydney w Australii.
“Wspólnoty mieszkalne: tworzenie warunków dla otwartości i współdzielenia pomiędzy jej członkami.” Na całym świecie gospodarka rynkowa zmaga się z narastającym kryzysem mieszkaniowym. Rozwiązania tego problemu nie tyle należy upatrywać w mieszkalnictwie jako takim, co w radykalnej zmianie koncepcji „dlaczego” żyjemy naszym życiem. W tradycyjnych modelach gospodarki mieszkaniowej i rozwoju społeczności nie ma miejsca na docenienie pozamaterialnych zasobów jako przeciwwagi dla dominującego kapitału i inwestycji materialnych (finansowych) w warunkach ludzkiej egzystencji. Otwartość towarzyska i dzielenie się to proste idee, zbyt często pomijane w tradycyjnych sposobach tworzenia społeczności. Powszechnie wiadomo,że emisja CO2 przez przeciętne gospodarstwo domowe (grunt, energia oraz towary i usługi konsumenckie) wzrasta, podczas gdy zmniejsza się powierzchnia gospodarstw a miejsca spotkań towarzyskich, produkcji, konsumpcji i reprodukcji społecznej są coraz bardziej rozproszone i odseparowane. Tradycyjne struktury miejskie nie sprzyjają ani kontaktom i zaufaniu, ani praktycznym mechanizmom umożliwiającym sąsiadom wspólne nabywanie i gospodarowanie narzędziami aby zapobiec marnotrawstwu i nadmiarowi skrajnie indywidualistycznej konsumpcji sterowanej wygodą. To unaocznia, jak ważne jest zajęcie się problemem przyszłych udoskonaleń mieszkalnictwa i społeczności jako zintegrowanych funkcji zrównoważonego rozwoju w różnorakich warunkach zamieszkiwania i utrzymania. Na bazie szeregu eksperymentów społecznych, przeprowadzonych w różnych układach społecznościowych, obserwujemy w jaki sposób wspólna przestrzeń oraz czas spędzany wśród członków społeczności wpływa na proces powstawania nowej gospodarki dzielenia się. Szczególnie pouczające byłoby zbadanie koncepcji i stosunków towarzyskości i dzielenia się w czasach żądania wymiany za pośrednictwem komputerów. Faktycznie można zaobserwować wiele przykładów udanego współdzielenia i ogromnej potrzeby wzajemnej wymiany, jednak postulat, by potraktować temat priorytetetowo w dalszym planowaniu i podejmowaniu decyzji spotyka się z niechęcią w dyskusjach rządowych i ze strony głównego nurtu. Jarvis bada aktualnie codzienne życie intencjonalnych społeczności (szczególnie zamieszkujących razem) w kontekście eksperymentów i innowacji stosowanych we wspólnotach, porównując sposoby tworzenia się grup, praktyki zbiorowego rządzenia i alternatywne przestrzenie mieszkalne w Wielkiej Brytanii, Skandynawii, Australii i Stanach Zjednoczonych. Źródło: http://experimentsincommunity.wordpress.com/
COHABITAT GATHERING 2012 | PRELEGENCI
Jadwiga Łopata ICPPC – Międzynarodowa Koalicja dla Ochrony Polskiej Wsi badacz, działacz ekologiczny
Współzałożycielka oraz wiceprezes Międzynarodowej Koalicji dla Ochrony Polskiej Wsi (ICPPC), a także założycielka Europejskiego Centrum Rolnictwa Ekologicznego i Turystyki - Polska (ECEAT), któremu przewodniczyła przez dziesięć lat. W 2002 roku, jako pierwsza Polka i pierwsza Europejka w historii została laureatką Nagrody Goldmana zwanej „ekologicznym Noblem” za międzynarodową kampanię w celu ochrony małych polskich i rodzinnych farm. Jest także członkinią Ashoki.
“Suwerenność żywnościowa a rodzinne gospodarstwa rolne.” Międzynarodowa Koalicja dla Ochrony Polskiej Wsi to organizacja, która od początku swego istnienia domaga się wsparcia i promocji obecnego modelu polskiej wsi, czyli tradycyjnych i ekologicznych gospodarstw rolnych, jej proekologicznego charakteru, produkcji żywności dobrej jakości, ekoturystyki, ochrony bioróżnorodności oraz wartości kulturowych. Jednym z głównych projektów realizowanych przez ICPPC jest “Patrząc w przyszłość - ekocentrum ICPPC” (www.eko-cel.pl), na którego rozwój Jadwiga Łopata przeznaczyła dochód z prestiżowej nagrody Goldmana. Ekocentrum jest miejscem promocji proekologicznego stylu życia, w którym każdy może zobaczyć jak w praktyce działają nowoczesne, ekologiczne rozwiązania oraz jak nowe technologie mogą współpracować z tradycyjnym metodami. Dzięki wsparciu współzałożyciela ICPPC, angielskiego rolnika i działacza ekologicznego sir Juliana Rose, ekocentrum w 2001 roku odwiedził Brytyjski następca tronu książę Karol. Jadwiga Łopata została wielokrotnie doceniona za swoje zasługi: jest nominowanym członkiem organizacji Innowatorów dla Dobra Publicznego – Ashoka, oraz laureatką nagrody Goldmana. Od 2004 roku ICPPC prowadzi ogólnopolską kampanię pod hasłem “Polska wolna od GMO” (www.polska-wolnaod-gmo.org). Do zainicjowanej 4 lata później koalicji pod tą samą nazwą należy obecnie ponad 350 organizacji i specjalistów. Jak mówi dr Ryszard Praszkier z Ashoki: “Działania Jadwigi Łopaty na rzecz wsi są nie do przecenienia. Dzięki nagłaśnianiu swoich koncepcji, pomogła przetrwać małym polskim gospodarstwom rodzinnym, kiedy wydawało się, iż są nie do uratowania w czasach ekspansji taniej żywności z Zachodu, dotowanej i uprawianej przy pomocy sztucznych nawozów i środków ochrony roślin.” Wykład Jadwigi Łopaty “Suwerenność jedzenia i rodzinna farma na polskim przykładzie” zaprezentowany podczas TEDx Kraków można znaleźć na stronie: http://tedxkrakow.com/pl/videos/19-jadwiga-lopata-foodsovereignty-and-the-family-farm-the-polish-example
Źródła: www.icppc.pl; dobraidea.pl/2011/02/rodzinne-farmy-jadwiga-lopata
COHABITAT GATHERING 2012 | PRELEGENCI
Mary Clear INCREDIBLE EDIBLE
AKTYWISTKA NA RZECZ UPRAWY WARZYW W MIEŚCIE
Współzałożycielka Incredible Edible - jednej z najbardziej znanych organizacji społecznościowych w Yorkshire, w Anglii. W przeszłości Mary Clear była pracownikiem biurowym w organizacji działającej na rzecz rozwoju lokalnych społeczności, teraz uważa się za aktywistkę, gospodynię domową, projektantkę krajobrazu, marzycielkę oraz inicjatorkę „wszystkiego co dobre”. Pasją Mary Clear jest zmiana szarego miejskiego krajobrazu w bardziej kolorowy i przyjazny, głównie poprzez sadzenie warzyw w miejscach publicznych i współpracę z lokalnymi hodowcami oraz wspólnotami. W jej kampanii na rzecz lokalnej żywności w sposób zdecydowany robi to, co inni uważają za niewykonalne.
“Kampania Incredible Edible na rzecz lokalnej żywności oraz społeczności lokalnych hodowców.” Todmorden leży pomiędzy Burnley i Halifax, na granicy Lancashire i West Yorkshire, w zachodniej Anglii. Incredible Edible Todmorden (IET) jest pionierskim projektem stworzonym w celu przywrócenia zrównoważonego, zdrowego łańcucha pokarmowego. Pomysł ten jest tak odmienny i nowatorski, że inne miasta natychmiast zaczęły stosować te same idee, rozprzestrzeniając go na cały świat. Główną ideą IET jest stworzenie miasta samowystarczalnego żywnościowo. Mary Clear mówi: „Rozpoczęliśmy naszą akcję chcąc odpowiedzieć na pytanie: w jaki sposób możemy coś zmienić, nie będąc ofiarami czekającymi na działania innych ludzi? Rozpoczynając nasze działania nie oczekiwaliśmy wynagrodzenia, chcieliśmy jedynie pokazać, że można coś zmienić”. Teraz w 15 000 mieście każdy mieszkaniec coś hoduje, od warzyw po drzewa. Idea, która początkowo była rolniczą partyzantką, szybko zyskała aprobatę. Ludzie zaczęli przychodzić do nas z własnymi inicjatywami, od akcji „Każde jajko ma znaczenie” po pomysł lokalnego wytwarzania sera. W Todmorden istnieją darmowe działki warzywne, mieszkańcy sadzą roślinność w takich miejscach jak obrzeża parkingów samochodowych, czy np. wiśniowe drzewka przy supermarkecie Lidl. Dobrze zorganizowana jest także współpraca z lokalnymi przedsiębiorstwami, jak np. Pennine Housing które rozdaje darmowe nasiona i sprzęt ogrodniczy, dzięki czemu miasto ulega transformacji. Prowadzone są warsztaty sztuki kulinarnej, gdzie kreatywna wymiana pomysłów bardzo pozytywnie wpływa na możliwość nauki. W mieście z długą tradycją uprawiania ziemi Incredible Edible powraca do jakże ważnych aspektów zdrowego trybu życia i kupowania lokalnych produktów. Uprawy można spotkać w przeróżnych miejscach: pod wiaduktami, na cmentarzach itp. Mary Clear zachęca wszystkich do kupowania miejscowych produktów i bycia samowystarczalnym, wykorzystując własne możliwości i umiejętności. Incredible Edible Todmorden odwiedził nawet ostatnio Książe Karol, który ze wzruszeniem uznał, że organizacja ta jest doskonałym przykładem jak indywidualne jednostki w społeczeństwie mogą wspierać się nawzajem po to, aby ich życie było bardziej zrównoważone. Na stronie: http://www.youtube.com/watch?v=az3m5ewU9Us możecie zobaczyć krótki wywiad z członkami IET.
Źródła: http://www.incredible-edible-todmorden.co.uk/
COHABITAT GATHERING 2012 | PRELEGENCI
Ján Šlinský AGROKRUH (AgroCircle) ROLNIK, WYNALAZCA
Ján Šlinský, Słowak, studiował Ogrodnictwo na Uniwersytecie Rolniczym w Brnie. Po ukończeniu szkoły został dyrektorem Centrum Warzywnego JRD w miejscowości Pavlovce Uhom, gdzie od roku 1991 prowadzi własną, niezależną działalność. Jest autorem Agrokruh – systemu zrównoważonych metod uprawy organicznych warzyw w gospodarstwie rodzinnym. Jan jest pasjonatem upraw organicznych, zrównoważonego rolnictwa oraz innowacyjnej produkcji żywności.
“Rewolucyjna uprawa warzyw organicznych.” Agrokruh to system stworzony specjalnie na potrzeby zrównoważonych metod uprawy warzyw w gospodarstwie rodzinnym. Przewiduje się, że sektor ten będzie się rozwijał, także pod względem opłacalności, we wszystkich krajach Grupy Wyszehradzkiej, gdyż już teraz popyt przewyższa podaż. Uprawianie warzyw w systemie Agrokruh nie wiąże się z koniecznością posiadania ciągnika ani innych ciężkich maszyn, których stosowanie przyczynia się do ugniatania gleby. Cały system działa w oparciu o energię elektryczną. W przeszłości w ramach eksperymentów stosowano m.in. generatory „rowerowe” (napędzane siłą ludzkich mięśni) i zwierzęce (napędzane siłą mięśni osła). W przyszłości, w zależności od możliwości finansowych, energię elektryczną będzie można prawdopodobnie pobierać także z ogniw fotowoltaicznych. System Agrokruh został skonstruowany w latach 2006-2007 na Słowacji dzięki dotacji przekazanej przez firmę TOYOTA. Ziemia na gospodarstwo została podarowana przez entuzjastycznie nastawionego do projektu członka lokalnej społeczności. Koszty budowy całego systemu wyniosły około 60 000 € (przy produkcji seryjnej koszty mogłyby być niższe, a dzięki istniejącej możliwości samodzielnego serwisowania koszt utrzymania gospodarstwa AgroKruh jest niższy o połowę od tradycyjnego). Modelowe gospodarstwo położone jest w południowo-zachodniej Słowacji, w pobliżu rzeki Malý Dunaj, obok wsi Hrubý Šúr. Zostało ono zaprojektowane aby produkować warzywa dla ok. 60 odbiorców, jest gospodarstwem o charakterze rodzinnym i zapewnia utrzymanie rodzinie jednego rolnika. Koszty poniesione na zakup technologii (bez odsetek) powinny się zwrócić w warunkach słowackich w ciągu 6 lat. Rolnik spłaca dług zaciągnięty u lokalnej społeczności oferując jej członkom zdrowe i tanie warzywa. System Agrokruh zaprojektowano tak, aby spełniał wymagania minimalnego zużycia energii do uprawy różnych rodzajów warzyw w optymalnych warunkach ekologicznych, ekonomicznych i społecznych. Powierzchnia przykładowego gospodarstwa podzielona jest na 15 parceli, z których każda ma formę okręgu o średnicy 36 metrów i powierzchni 1072 m2. Ich łączna powierzchnia to 1,6 ha. Takim obszarem może zarządzać jeden wykwalifikowany rolnik, korzystający z sezonowej pomocy niewielkiej grupy osób (np. członków rodziny). Podzielenie terenu na 15 parceli sprawia, że do wykorzystania pozostaje niezajęta powierzchnia o łącznej wielkości około 0,5 ha. Jest ona przeznaczana na uprawy różnych ziół (np. herbaty, czy przypraw), kwiatów i kwitnących chwastów, przyciągających wiele gatunków owadów zapylających, a także naturalnych wrogów szkodników. Źródła: http://www.agrokruh.sk, http://issuu.com/pawesroczyski/docs/agrokruh_-_efektywny_system_zrownowazonego_rolnict
COHABITAT GATHERING 2012 | PRELEGENCI
Barbara Jones StrawWorks
BUDOWNICZY W TECHNOLOGII STRAW BALE
Barbara Jones jest założycielką firmy Straw Works, oraz była dyrektorką amazonails. Autorka publikacji “Building with Straw Bales: A Practical Guide for the UK and Ireland”. Dzięki solidnemu doświadczeniu, jest uważana za najbardziej cenioną realizatorkę budownictwa w technice kostek słomy w Europie i regularnie zapraszana do wygłaszania prelekcji na temat architektury naturalnej. Uhonorowana nagrodą Lifetime Achievement przez organizację Women in Construction oraz Woman of Outstanding Achievement przez UK Resource Centre for Women.
“Budowanie z użyciem kostek słomy.” Barbara Jones od ponad 30 lat bierze udział przy wznoszeniu budowli jako dekarz, stolarz i budowniczy w technologii z użyciem kostek słomy. W 1995 roku, z pomocą Winston Churchill Fellowship, zdobywała doświadczenie i prowadziła badania na temat budownictwa ze słomy w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, adaptując poznawane techniki do warunków klimatu europejskiego. Dzięki programowi stypendialnemu Królowej Elżbiety, włączyła tradycyjne rzemiosła takie jak tynkowanie wapnem czy odnowienie odroślowe w leśnictwie we współczesne projekty i metody, by uczynić je prostszymi, bardziej zrównoważonymi i dostosowanymi do XXI wieku. W 2011 Barbara Jones została uhonorowana nagrodą Lifetime Achievement przez Women in Construction, dwa lata wcześniej wyróżniona tytułem Woman of Outstanding Achievement przez UK Resource Centre for Women. Nigdyś pełniła funkcję dyrektora amazonails, natomiast obecnie prowadzi własną firmę: Straw Works i należy do czołówki europejskich projektantów budownictwa z użyciem kostek słomy. Od 1994 roku udoskonala techniki i upraszcza stosowanie kostek słomy oraz nieinwazyjnych fundamentów w budownictwie. Pracowała bezpośrednio przy ponad 300 konstrukcjach, zdobywając międzynarodowe uznanie swoim inspirującym sposobem prowadzenia praktyk w miejscu budowy.
Źródło: http://strawworks.co.uk/
COHABITAT GATHERING 2012 | PRELEGENCI
Georg Maybaum HAWK Holzminden, Niemcy
(Uniwersytet Nauk Stosowanych i Sztuki)
PROFESOR, NAUKOWIEC
Profesor Georg Maybaum jest kierownikiem Instytutu Mechaniki Gruntów i Fundamentowania na Hochschule für angewandte Wissenschaft und Kunst. Był wspólnikiem w firmie konsultacyjnej z dziedziny inżynierii geotechnicznej - RuP Geotechnik. Absolwent wyższych uczelni technicznych w Darmstadt i Dortmund, a także Politechniki Braunschweig w Niemczech.
“Budowanie w technologii ziemi ubijanej - doświadczenia, badania naukowe i projekty architektoniczne.” Szkoła wyższa HAWK (Hochschule für angewandte Wissenschaft und Kunst) w Holzminden została założona w 1831 roku, by kształcić mistrzów rzemiosła. Kilkadziesiąt lat temu przekształciła się jednak w uniwersytet nauk stosowanych i sztuki, ze szczególnym naciskiem na inżynierię i architekturę. Obecnie programy magisterskie i licencjackie z zakresu zarządzania konstrukcjami, nieruchomościami, inżynierii przemysłowej oraz prac społecznych są dostępne dla około 1000 studentów. Od roku akademickiego 2000/2001 Prof. Dr. Inż. Maybaum odpowiada na uczelni za zagadnienia z dziedziny inżynierii geotechnicznej, mechaniki gruntów i fundamentowania. Analiza składu i reakcji gleb, jako komponentu naturalnych materiałów, jest częścią programu badawczego profesora. Ił, który jest podstawowym budulcem w pracy z ziemią, jest zatem dogłębnie przebadanym materiałem na HAWK, zarówno w teorii jak i praktyce. W 2008 roku prof. Maybaum był współorganizatorem i nauczycielem kursu letniego “Dziedzictwo kulturowe. Zrównoważone budowanie w tradycyjnych technikach”, przeprowadzonego przy Uniwersytecie UNINTER w Cuernavaca w Meksyku. Ponadto Georg Maybaum posiada międzynarodowe doświadczenie teoretyczne i praktyczne, udokumentowane w postaci artykułów publikowanych w Europie i poza nią. Prowadził także projekt wspierany z funduszy unijnych pod nazwą “OneGeology Europe Project work-package 2: Przypadki użytkowników i najlepsze praktyki by sprostać wymaganiom interesantów”. Prof. Maybaum w swoim wykładzie skupi się na programach badawczych, m.in. prostych i gruntownych testach laboratoryjnych (mieszanki tworzyw, trwałość, nośność itp.) a także kilku wyjątkowych przykładach realizacji architektonicznych i rozwiązań konstrukcyjnych (głównie obiektów sakralnych) w technologii ziemi ubijanej, znajdujących się w Niemczech.
Źródło: http://www.hawk-hhg.de/
COHABITAT GATHERING 2012 | PRELEGENCI
Frank Kresin Waag Society
KIEROWNIK ZESPOŁU BADAWCZEGO
Frank Kresin jest Dyrektorem ds. badań w Waag Society, gdzie odpowiedzialny jest za program w sześciu obszarach: opieka zdrowotna, edukacja, kultura, społeczeństwo, władze i świat biznesu. Frank zajmował się filmem, ukończył studia magisterskie na kierunku Sztuczna Inteligencja na Uniwersytecie w Amsterdam, zarządzał również programem na Dutch Digital University Consortium.
"Rzeczy, których działania nie rozumiesz, nie należą do ciebie." W 2006 roku, w periodyku dla majsterkowiczów-pasjonatów Makezine, ukazał się manifest właścicieli. Przesłanie brzmiało: “Rzeczy, których działania nie rozumiesz, nie należą do ciebie. Zestaw praw konstruktorów do przystępnego, obszernego i naprawialnego sprzętu”. Manifest jest przydatnym oświadczeniem zaadresowanym do przemysłu wytwórczego. Makezine i ludzie identyfikujący się z nim chcieliby mieć możliwość naprawy i majstrowania przy swoim sprzęcie. Tym samym przejmowaliby go na własność. Prezentacja Franka Kresina na przykładzie ostatniego projektu Waag Society - FairPhone, odkryje dla nas niewidoczny system stojący za produktami. Od kontrowersji wokół kopalni mineralnych w Kongo po model biznesowy, który napędza produkcję szybko psujących się, bez szans na naprawę przez użytkownika, telefonów. Poprzez rozłożenie na czynniki pierwsze działania telefonu lub innego towaru, odkrywamy zasady jakimi kierowano się przy ich produkcji. Dochodzimy wówczas do zrozumienia, jakie działania pozwolą zmienić ten system. Bas van Abel, dyrektor kreatywny w Waag Society jest przekonany, że “posiadanie poprzez zrozumienie” doprowadzi do większej odpowiedzialności zarówno ze strony przemysłu jak i społeczeństwa. Informacje dodatkowe: Fablab (od: fabrication laboratory) jest w pełni wyposażonym warsztatem produkcyjnym, który stwarza wszystkim zainteresowanym - od małych dzieci po przedsiębiorców i firmy - warunki do urzeczywistnienia swoich wymarzonych projektów. Potencjał jest niemal nieograniczony! Fablab to międzynarodowa społeczność, która pragnie dzielić się wiedzą. Oddziały na całym świecie mają identyczne wyposażenie i możliwości. Pracownie udostępniają także projekty w formie elektronicznej i gotowe rozwiązania, tworząc tym samym sieć własności intelektualnej w celu wymiany pomysłów. Fablab Amsterdam jest prowadzony przez Waag Society, niedochodową organizację dążącą do wdrażania innowacji wspartej kreatywnymi technologiami. Będące nowatorską inicjatywą profesora Neila Gershenfelda, Dyrektora Centre for Bits and Atoms na Massachusetts Institute of Technology, Fablaby są warsztatami dla wynalazców, miejscem, gdzie zarówno firmy jak i osoby prywatne mogą tworzyć nowe produkty. Źródło: http://http://waag.org/
COHABITAT GATHERING 2012 | PRELEGENCI
Olivier Schulbaum Platoniq
PRODUCENT KULTURY, FILMOWIEC
Olivier jest przedsiębiorcą społecznym, współzałożycielem Platoniq, organizacji zrzeszającej producentów kultury i programistów, a także wiceprezesem fundacji Fuentes Abiertas. Poandto zarządza również siecią Goteo.org, która wspiera idee crowdfundingu i współpracy rozproszonej (dystrybucja usług, infrastruktury, mikro-zleceń i innych zasobów wewnątrz społeczności), zachęcając do inwestowania kapitału w projekty o społecznym, kulturalnym, naukowym, edukacyjnym, technicznym i ekologicznym charakterze.
“Pielęgnowanie powszechności.” Założony przez Platoniq Bank Wspólnej Wiedzy (Bank of Common Knowledge) powstał z założenia, że każdy z nas może zarówno uczyć innych rzeczy które potrafimy, jak również chłonąć wiedzę od pozostałych ludzi. Projekt powstał w 2006 roku i dzięki dużej innowacyjności w podejściu do wymiany wiedzi wymyka się tradycyjnym schematom edukacyjnym. Nacisk kładziony jest na wymianę wiedzy pomiędzy użytkownikami, współtworzenie, współpracę pomiędzy organizacjami a także partycypację społeczną. Doświadczenia zebrane podczas tworzenia Banku Wspólnej Wiedzy umożliwiły Platoniq założenie internetowej platformy badawczej, zawierającej przebieg całego procesu twórczego powyższego projektu. Możemy tam znaleźć teksty poświęcone metodologii i realizacji założenia, a także gry i przemyślenia współpracowników i innych osób zainspirowancyh przez Platoniq. Informacje te mogą być powszechnie wykorzystywane przez użytkowników internetu, środowiska peer2peer a także organizacje zajmujące się edukacją, oraz innwoacyjnością i ekonomią społeczną. Platoniq organizuje także "rynek pomysłów i wymiany wiedzy", dostosowany zarówno do klientów publicznych jak i indywidualnych. Skorzystały już z niego m.in. szkoła w Sewilli, organizacje pozarządowe w Yogakarcie, w Indonezji a także w Ideazoka. Rynek pomysłów realizowany jest we współpracy z Uniwersytetem w Mondragon (w kraju Basków) i skierowany jest do spółdzielni socjalnych i pozostałych niewielkich grup społecznych. Olivier Schulbaum posiada szerokie doświadczenie w dziedzinie innowacyjności, przedsiębiorczości, edukacji i nowych technologii, często pojawia się na najważniejszych światowych festiwalach poświęconych zagadnieniom open source w technologii. Podczas swojego przemówienie na Cohabitat Gathering, Olivier Schulbaum będzie zachęcał do samodzielnego rozwoju kreatywnych inicjatyw, które przyczyniają się do dobra wspólnego, dostępności "wolnej" wiedzy i rozwoju nurtu open source.
Źródło: http://www.platoniq.net/, http://www.goteo.org/
COHABITAT GATHERING 2012 | PRELEGENCI
Eerik Wissenz SolarFire.org
FILOZOF, PROGRAMISTA
Eerik Wissenz studiował matematykę na Uniwersytecie w Ottawie i Uniwersytecie w Carleton w Kanadzie. Szybko przerwał naukę, by szerzyć technologię Solar Fire i uczyć się w praktyce ekologicznych rozwiązań od kultur całego świata. Pół roku spędzone na Kubie było szczególnie interesującym czasem przyglądania się gospodarce w czasach kryzysu energetycznopaliwowego. Od 2006 roku Eerik odwiedził Meksyk, Kubę, Hiszpanię, Francję, Finlandię i Indie, rozwijając i promując technologię Solar Fire na wszelkie możliwe sposoby. W latach 2008-2010 przewodniczył organizacji non-profit “Projet du Feu Solaire”, którą założył we Francji wraz ze swoją żoną, Evą. W 2012 utworzyli w Finlandii spółkę Solar Fire Concentration. Eerik to dwujęzyczny pisarz-pasjonat, piszący artykuły, eseje i książki. Wierzy w idee kultury open source, obecnie pracuje nad ogólnodostępną książką o zrównoważonych rozwiązaniach pt. Decentralized Democracy.
“Solar Fire: Wywołajmy solarną rewolucję!” Solar Fire to modułowy, wysokotemperaturowy, stało-ogniskowy system kumulowania energii solarnej zaprojektowany tak, by można było go udoskonalać niskim kosztem. Technologia rozwijana była głównie w ubogich krajach o ciepłym klimacie i dostosowana do ich warunków. Ognisko może być pionowe (produkcja pary) lub poziome (piekarnia, ceramika itp). Obecnie, model rozwijany jest w trzech wersjach: 1. Darmowy, otwarty projekt w wersji “zrób to sam”. 2. Lokalna produkcja przy częściowym wykorzystaniu gotowych, płatnych elementów. 3. Produkcja na skalę przemysłową z uwzględnieniem zasad ekonomii społecznej. Od początku system Solar Fire używany jest przez użytkowników w ich prywatnych przedsięwzięciach. Eerik i Eva czuli potrzebę stworzenia przestrzeni, w której działania te będą bardziej widoczne i zrozumiałe dla ogółu. Ogromny potencjał przystępnej energii słonecznej o wielkiej mocy nie był wówczas oczywisty dla ludzi... pamiętamy czas, gdy szczyt wydobycia ropy naftowej był albo marginalizowany albo całkowicie negowany (np. w 2007)! Najpierw powstała strona SolarFire.org i stowarzyszenie non-profit we Francji (2007-2010). Eerik wraz żoną prowadzili warsztaty, stworzyli wytyczne do konstruowania i umieścili cały materiał dotyczący Solar.Fire w internecie. Ich intencją było jak najszersze upowszechnienie zfinansowanej przez nich technologii tak szybko, jak to możliwe. W 2009 skonstruowali wertykalny model o powierzchni 10m2 w wytwórni Tinytech Factories w Rajkot w Indiach. Był on wówczas prawie dwukrotnie większy od dotychczas stworzonych urządzeń. Stało się oczywiste, że technologia może być używana na skalę przemysłową dzięki udostępnieniu jej na zasadach komercyjnych. W 2011 roku w tej samej fabryce Eerik zbudował model o powierzchni 32m2 i zasilił nim maszynę parową. W 2012 w Indiach kończył pracę nad modelem wielkości 90m2. Obecnie Solar Fire udoskonalany jest jako przedsięwzięcie społeczne, z ofertą szkoleniową i projektową dla branży oraz planami utworzenia fundacji w celu zdobycia funduszy na działania pomocowe na całym świecie. W tej chwili nadal można korzystać z darmowych, otwartych wytycznych konstrukcyjnych dostępnych dla każdego majsterkowicza. Trwa budowa modelu 32m2 wraz z pełną jego dokumentacją, dostosowanego do konstrukcji bambusowej. Źródło: http://experimentsincommunity.wordpress.com/
COHABITAT GATHERING 2012 | PRELEGENCI