Potencjalne tereny rozwojowe Warszawy

wielkości demograficznej miasta (szacowanej liczby mieszkańców) oraz z jego funkcji jako stolicy Polski, regionu i głównego ośrodka obszaru metropolitalnego. I tak: potrzeby mieszkaniowe szacowane są na podstawie opracowań demograficznych, które uwzględniają przyrost naturalny ludności, migracje wewnętrzne i zewnętrzne, w tym migracje zagraniczne. Natomiast zapotrzebowanie na różnego typu funkcje usługowe i produkcyjne również jest pochodną opracowań demograficznych oraz innych czynników zewnętrznych wynikających z roli miasta. Oszacowane w ten sposób zapotrzebowanie bilansowane jest z chłonnością inwestycyjną miasta wynikającą z możliwości inwestycyjnych obszaru zurbanizowanego i planów miejscowych. Dodatni wynik bilansu wskazuje na brak możliwości zaspokojenia potrzeb Warszawy w obszarze zurbanizowanym i w planach miejscowych, wiąże się zatem z koniecznością wskazania nowych obszarów rozwojowych. Dodatni wynik bilansu daje również możliwość zmiany dotychczasowego charakteru terenów na odpowiadający zapotrzebowaniu.

Kryteria dla lokalizacji obszarów rozwojowych

Zapotrzebowanie na nową zabudowę, które wynika z bilansu, ujęte jest w trzech grupach różniących się dominującą funkcją zabudowy. Są to: tereny o przewadze zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (wraz usługami towarzyszącymi i zielenią osiedlową); tereny o przewadze zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (wraz usługami towarzyszącymi i zielenią osiedlową); tereny usługowe, usługowo-produkcyjne i handlu wielkopowierzchniowego (wraz z funkcjami towarzyszącymi, np. zielenią).

Wśród kryteriów lokalizacji obszarów rozwojowych na nowych terenach i na terenach niezurbanizowanych o zabudowie rozproszonej można wyróżnić według kolejności: waloryzację (tj. szczegółową ocenę) terenów pod kątem predyspozycji i ograniczeń środowiska (m.in. prawnych form ochrony przyrody, położenia względem Systemu Przyrodniczego Warszawy i układu hydrograficznego, warunków gruntowo-wodnych, rzeźby terenu, zagrożenia powodziowego, uciążliwości akustycznych i innych zagrożeń), waloryzację pod kątem koncentracji zabudowy (gęstości i intensywności zabudowy czy sieci drogowej, stopnia uszczelnienia gruntów), waloryzację pod kątem dostępu do infrastruktury (społecznej, drogowej, inżynieryjnej).

Oprócz obszarów rozwojowych na nowych terenach lub na terenach niezurbanizowanych z zabudową rozproszoną, analizy wymaga również ewentualna zmiana funkcji terenów wskazanych do zabudowy w obowiązujących miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Wykazane w bilansie zapotrzebowanie na przykład na zabudowę mieszkaniową wielorodzinną można częściowo zaspokoić poprzez zmianę przeznaczenia niektórych terenów wskazanych pod zabudowę jednorodzinną lub usługową w tychże planach. Tereny już objęte planami miejscowymi mają z reguły większe predyspozycje do lokowania skoncentrowanych form zabudowy mieszkaniowej niż tereny nowe lub niezurbanizowane o zabudowie rozproszonej. Wynika to przede wszystkim z dogodniejszego położenia tych obszarów względem układu komunikacyjnego, w tym z poziomu obsługi transportem zbiorowym, oraz lepszego wyposażenia w infrastrukturę społeczną. Lokalizacje tego typu stanowią ponadto naturalne kierunki rozwoju miasta na zasadzie kontynuacji cech miejskich na terenach bezpośrednio sąsiadujących z obszarem zurbanizowanym.

Potencjalne tereny rozwojowe Warszawy