M. V ANDOMMELE. De bevrijding

De vele contacten in die dagen gelegd tussen de Old Comrades van het 61e recce en de Izegemnaren, mondden uit in een Izegems bezoek aan de jaarlijkse Britse bijeenkomst in Londen. Maar verschillende keren ook kwamen de oudstrijders naar Izegem terug: in 1978, 1980, 1983 en 1990. In 1985 kwamen ze op bezoek in Nornandië, waar ze het gezelschap kregen van enkele Izegemse vrienden. Het bezoek aan Izegem in 1990 kaderde in de herdenking van de bevrijding. Aangezien die dag het Izegemse muziekfestival plaats vond, was er een optocht vanaf het hotel Century naar de Melkmarkt en luisterde The West Y orkshire Fire Service Band de plechtigheden op. Burgemeester-senator Robert Vanlerberghe ontving toen de Engelse gasten op het stadhuis, in gezelschap van Lieutenant Colonel M. Harris van de Shape en zijn echtgenote, die de Engelse ambassadeur vertegenwoordigden. Intussen was Wilfrid Dawson overleden en was mevrouw Cecilia Foot verantwoordelijk voor de organisatie.

Over de vele herinneringen aan al deze ontmoetingen kunnen vele bladzijden geschreven worden, maar we moeten ons beperken. We eindigen ons verhaal dan ook met een belangrijke gebeurtenis uit 1992. De Oid Comrades van het 61e keerden toen nog eens naar Hotton terug, naar de streek waar ze zo hard gevochten hadden. Het is dan dat de Izegemse burgmeester, Willy Verledens, meeging om 'de honneurs' waar te nemen en in Hotton een rue d'Izegem te openen. Maar daarover kon u alles lezen in het vorige nummer van Ten Mandere.

DE BEVRIJDING

Maurice Vandommele

Op 3 september 1944, kermiszondag, kende Izegem zijn eerste bevrijdingsroes. Overal wapperden nationale vlaggen. In de late namiddag kwam evenwel een Duitse legerwagen aangereden en er had een kort vuurgevecht plaats. De goede stemming was meteen verdwenen en alle vlaggen werden tijdelijk opgeborgen. De volgende dagen trokken aanhoudend Duitse troepen door onze stad met alle mogelijke opgeëiste voertuigen, ook fietsen zonder banden en kinderwagens. De massale Duitse aftocht bleef duren tot en met woensdag 6 september. De donderdagavond werd de vaartbrug door de Duitsers vernield. Ze werd hersteld door schippers en stadsgenoten onder het waakzame oog van Britse soldaten.

Op vrijdag 8 september 1944 kwam de eigenlijke bevrijding. Britse panserwagens van het 53e Rec. Regiment reden Izegem binnen. De zingende en dansende bevolking onthaalde de Britse bevrijders feestelijk. Izegem was opnieuw een stad van vrije mensen. Spontaan gingen de oorlogsvrijwilligers zich aanbieden om mee te vechten voor de eindoverwinning. Die zou nog bijna acht maanden op zich laten wachten.

De stad Izegem organiseerde een bevrijdingsfeest met als hoogtepunt een bevrijdingsstoet. Dat gebeurde op zondag 17 september 1944, het derde weekend van september, in samenwerking met alle oudstrijdersverenigingen en andere welmenende organisaties.

Veel Mariakapelletjes en één grote dankkapel

Op 8 maart 1944 beloofde pater Teodoor, die de leiding had van de Mariale Vredesuren, uit naam van de Izegemse bevolking, na de oorlog en een gelukkige bevrijding, een kapel te bouwen uit dank en huldebetoon aan Maria, de maagd der ar-