ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2018 by ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ FREE PRESS

FREE PRESS ®

ΑΣΤΙΚΗ ΖΩΗ // ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ // ΑΤΖΕΝΤΑ // ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ // ΤΕΧΝΗ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2018 | #0044

#43

You will find me here Θα σουβλίσεις ή θα σε σουβλίσουν; Δεν βιώνουμε καμία κρίση, απλώς είμαστε οι πρωταγωνιστές μίας καθημερινής δυστοπίας: ας προσπαθήσουμε λοιπόν να την αλλάξουμε.

λλωστε οι κρίσεις, οικονομικές, ψυχολογικές, επαγγελματικές και πάει λέγοντας, δε διαρκούν για πάντα. Όμως αυτό το πράγμα που ζούμε από τις αρχές της δεκαετίας έχει γίνει μόνιμος παρονομαστής της ζωής μας. Μία κάποια «κανονικότητα», με αποτελέσματα οδυνηρά ή, στη χειρότερη, ολέθρια. Για ποια κρίση μιλάμε όταν η αγοραστική μας δύναμη μειώνεται συνεχώς τα τελευταία 8 χρόνια; Αυτή η σχετικά πρόσφατη… κανονικότητα μας έχει στερήσει πολλά, από απλά και απαραίτητα υλικά αγαθά μέχρι το δικαίωμα στο όνειρο. Αυτή είναι που ωθεί τους ανθρώπους να βαδίζουν σαν τηλεκατευθυνόμενοι. Τους βλέπεις και θαρρείς πως δε σκέφτονται τίποτα, ενώ το βλέμμα τους δεν εστιάζει πουθενά. Νιώθεις πως είναι τόσο εύθραυστοι, που αν τους φυσήξεις, θα σπάσουν. «Ζούμε στην εποχή του περίπου»: Ατάκα που ακούστηκε σε ένα από τα τελευταία μας meeting στο γραφείο. Πέντε λέξεις που περιγράφουν με συμπυκνωμένη ευστοχία την ελληνική πραγματικότητα του 2018. Περίπου ευτυχία, περίπου αγωνία για το αύριο, περίπου δημιουργικές ενασχολήσεις, περίπου ξεκούραση, περίπου αγάπη, περίπου αποφασιστικότητα, περίπου υγεία. «Περίπου», σαν γενικότερη στάση ζωής. Όμως, έστω και μηχανικά, τις μέρες του Πάσχα κάτι αλλάζει προς το καλύτερο τα τελευταία χρόνια, κι αυτό δεν είναι απλά μία δική μου διαπίστωση. Πρόκειται για μια αλλαγή σκηνικού που, έστω και πρόσκαιρα, βάζει χρώμα στις ζωές των ανθρώπων. Το παράδοξο; Από την παιδική μου ηλικία θεωρούσα τη γιορτή της Ανάστασης σαν κάτι το αμιγώς μελαγχολικό, που δεν έχει καμία σχέση με τη λάμψη και την αίγλη των Χριστουγέννων. Όμως έκανα λάθος. Έκανα λάθος, γιατί τις περισσότερες φορές ο άνθρωπος δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο από τους φίλους και τους συγγενείς, ανθρώπους που αγαπά και εκτιμά ειλικρινά, για

να απαλλαγεί από την εμμονή του να εστιάζει στο μισοάδειο ποτήρι. Και ευτυχώς, το φετινό Πάσχα ενδείκνυται για πολλές τέτοιες συναντήσεις. Τα ποτήρια γεμάτα κρασί θα συγκρούονται και οι ευχές για υγεία και μια καλύτερη ζωή δε θα ακούγονται απλά για να ακουστούν. Μέσα σε αυτό το περίεργο background, το Πεζοδρόμιο βαδίζει… απειλητικά προς τα τέσσερά του χρόνια. Ένα μήνα πριν σβήσουμε τα αντίστοιχα κεράκια, θα συνιστούσε παράλειψη αν δεν σας ανέφερα πως το τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας «χτίστηκε» με πολλή επιμονή και είμαι βέβαιος πως έχει να πει πολλά: Να ξεκινήσω (και να τελειώσω) με τον Στέλιο Φαϊτάκη; Πρόκειται έναν καλλιτέχνη τεράστιου διαμετρήματος, μία προσωπική μας αδυναμία, που έχει οδηγήσει την αγιογραφία στις γιγαντιαίες Μπιενάλε του εξωτερικού. Τον ζωγράφο που μπορεί σήμερα να προτιμά την ηρεμία του εργαστηρίου του όταν πρόκειται για δημιουργία, αλλά ταυτόχρονα έχει στην πλάτη του πολλές… πεζοδρομιακές εργατοώρες. Αν ο δρόμος είχε λοιπόν τη δική του ιστορία, όπως τραγούδησε κάποτε ο Μάνος Λοΐζος, ο Φαϊτάκης ήταν αυτός που την έγραψε στον τοίχο με μπογιά. Όσο για το έργο του που κοσμεί το εξώφυλλό μας, ελπίζω να σας γοητεύσει όσο κι εμάς. Καλή Ανάσταση, με την ευχή να μην ακολουθήσουμε την πορεία του αρνιού προς τη σούβλα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΚΟΥΤΗΣ

ΒΟΛΟΣ

AZZOURO CAFÉ CAFÉ GALA GRAPPA MAMAKAS MOLIENDO POCO PICO PUERTO REEF TOY STORIES ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ BISTRO ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΙΣΑΛΟΣ ΦΟΥΡΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ ΜΙΝΕΡΒΑ ΠΛΑΓΙΩΣ ΡΟΥΣΣΟΥ ΕΡΙΦΥΛΗ ΓΛΥΚΟ ΣΤΥΛΛΑΣ

ΚΑΡΔΙΤΣΑ

AMANO AVANTI BROTHERS EATERY & DRINK CADILLAC RECORDS CHARLOT COCKATOO DEL CORSO GASPAR HONDOS CENTER MAMALOU MERCATO PIU CAFÉ ΚΑΒΑ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΟΠΤΙΚΑ ΕΝΩΤΙΑΔΗ ΠΟΥΘΕΝΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΟΣΟΔΑ

ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ DIVERSO ΜΕΛΥΔΡΟΝ

ΛΑΡΙΣΑ

BROTHERS IN LAW BIER STATION HAIR 2 PIT KAVEH KANES KUBRICK LAS RAMBLAS MAMAKAS PLAY HOUSE THE ALLEY WISEDOG ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ Η ΓΗ ΚΛΙΜΑΞ ΠΟΡΤΕΓΟ

ΜΟΥΖΑΚΙ

MOUZAKI PALACE PEOPLE CAFÉ

ΠΑΛΑΜΑΣ KARMA

ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ MONTANEMA ΑΙΟΛΙΔΕΣ ΗΔΥΜΕΛΕΣ ΚΑΖΑΡΜΑ

ΣΟΦΑΔΕΣ

HERMANOS

ΤΡΙΚΑΛΑ

4 PLAY BAR ROUGE DIVERSO THE LOVE SHAKE ZERONINE ΜΥΛΟΣ ΜΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΟΥΙΤΑ ΦΑΝ

STAFF

Index #44

Έκδοση // Pave P.C.

16 ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΑΪΤΑΚΗΣ «Η αντοχή στο χρόνο είναι αυτό που τελικά κάνει κάτι στο πεδίο μου να μετράει» 12

Διευθυντής Χρήστος Αρκομάνης Αρχισυνταξία Χρήστος Αρκομάνης Γιάννης Μαρκούτης Graphic Design: Joanna Jelly Παραχώρησαν τα κείμενά τους: Χάρης Γεωργούλας Λαμπρίνα Γκαβαρδίνα Αχιλλέας Δαλαβίκας Παναγιώτης Δουλόπουλος Θανάσης Καρανίκας Καπετάν Ανδρέας Γιώργος Καργιολάκης Άρης Κυριάκος Κωνσταντίνος Κολοκυθάς Αθηνά Κατσή Μυρτώ Κονδυλοπούλου Αντώνης Μπατζιάς Μαριάννα Μπεβενίου Δημήτρης Ράκος Δανάη Τ. Μαύρος Γάτος Betty Boopaki Εµπορική Διαχείρηση Φώτης Αρκομάνης sales@pezodromiomag.gr

Διαφήµιση 2441079000 adv@pezodromiomag.gr Μηνιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική ή μερική, ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη.Το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη γι΄ αυτές. Επίσης η εφημερίδα ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ, όπως και ο ιστότοπος www.pezodromio.gr συνιστούν ελέυθερο βήμα έκφρασης των πολιτών. Το περιεχόμενο και εδώ των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές. FREE PRESS ®

ΑΣΤΙΚΗ ΖΩΗ // ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ // ΑΤΖΕΝΤΑ // ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ // ΤΕΧΝΗ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2018 | #0044

Φωτογραφία εξωφύλλου: “Η Βαρύτητα της Γνώμης» του Στέλιου Φαϊτάκη / μικτή τεχνική σε καμβά, 2017 Επιμέλεια εξωφύλλου: Joanna Jelly

www.pezodromiomag.gr Pave Ι.Κ.Ε. Μπλατσούκα 36 Καρδίτσα | 43100 T. 24410 79000 F. 24410 79444

KADEBOSTANY O εγκέφαλος του συγκροτήματος, μας μιλά για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των Ελβετών pop stars

Θέλεις το Πεζοδρόμιο κάθε μήνα στο σπίτι σου; Στείλε μας email στο syndromi@pezodromiomag.gr ή τηλεφώνησέ μας στο 2441079000.

ΦΡΕΣΚΟ ΚΙ ΑΠ’ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ Εκεί που το μεροκάματο δε λογαριάζει αργίες και γιορτές

Ο STEPHEN HAWKING ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΓΑΛΑΞΙΕΣ Ένα τελευταίο αντίο στον πιο σπουδαίο θεωρητικό φυσικό της εποχής μας

If yo just cl

ou are at home and want to listen to some good music... lick www.cadillacrecords.gr and push the play button!

Ακούσαμε στο Πεζοδρόμιο

Άσπρα Καράβια Τα Όνειρά Μας

«Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ο ελεύθερος χρόνος. Ύστερα, ήρθε ο Τσίπρας και τον φορολόγησε κι αυτόν.» Πνευματώδης μεσήλικας στον λόφο φρουρίου ένα ζεστό μεσημέρι στην Λάρισα.

Με τη σκόνη όμως τι θα γίνει;

ία κρύο, μία ζέστη, αλλά αυτό που μένει είναι το γεγονός πως ο Μάρτιος που μόλις έφυγε, μας θέρισε. Μιλάω κυρίως για εμάς που έχουμε μία κάποια ηλικία και η επιλογή του dress code μας δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Το μόνο θετικό στην όλη υπόθεση είναι πως τα χειμωνιάτικα και τα καλοκαιρινά έχουν γίνει ένα, κι έτσι δε χρειάζεται να γίνεσαι κάθε τόσο νίντζα για το, κάποτε απαραίτητο, ανεβοκατέβασμα στο πατάρι. Ύπουλο πράγμα οι πόνοι στη μέση κι ακόμα πιο ύπουλη η πρώτη ζάλη που νιώθεις έπειτα από πολλές εβδομάδες στο καράβι, όταν ξαφνικά πατάς στεριά.

«Ξέρουμε καμιά καλή κομμώτρια, που δεν θα με κουρέψει σαν τον Κιμ Γιονγκ Ουν και δεν θα χρειαστεί να πουλήσω το νεφρό μου;» Τρεις φίλες που κοντοστάθηκαν στην παραλία Βόλου. «-Ρε συ, δεν κάνουμε ένα psychedelic πάρτυ στο υπόγειο, να γουστάρουμε ρε μαν!» «-Ναι ρε οπωσδήποτε! Και να ‘ρχεται η μάνα σου κάθε 3 και λίγο να μας ανοίγει τα φώτα, μην χαλάσουνε τα μάτια μας.» Ένα δροσερό βραδάκι στο Παυσίλυπο Καρδίτσας. «Λογικά ο Σαββίδης μετά το γήπεδο σκόπευε να πάει για μπεκάτσες και κυνήγι σαλαμάνδρας, και στερέωσε το νεροπίστολό του στη ζώνη, για να τα βγάλει πέρα με τα αγρίμια του βουνού, Σκέφτεστε υπερβολικά σενάρια.» Ακούω δίπλα μου φοιτητές με τα “με, σε, για” του αγώνα ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, σε ένα καφέ στα Τρίκαλα.

«-Οι Πατ Κιούτ λες να διαλύθηκαν, όταν το ταπεινό χαμομηλάκι στράφηκε στην πανκ;» Αναπάντητα ερωτήματα για δυο Τρικαλινούς φαν του “Κωνσταντίνου και Ελένης”. «Πάντως καλύτερος ουμπεράς από τον Αλλαντίν δεν παίζει να υπάρχει μάγκες.» «-Άμα σε παραλάβει με περσικό χαλί λες να χρεώνει παραπάνω την ταρίφα;» Ανελέητο χιούμορ, μετά από κανα δυο τρεις τέσσερις καράφες τσίπουρο. «-Μαμά; Εάν αυτοί με τα πολλά χρήματα δίναν από ένα κέρμα σε κάθε φτωχό, τότε όλοι δεν θα είχαμε τα ίδια;» «-Ναι, θα είχαμε όλοι τα ίδια» «-Γιατί δεν τους λέμε να τα δώσουν;» «-Όταν σου ζητάω να μοιραστείς τις σοκολάτες σου με τον αδερφό σου, εσύ τις δίνεις;» Τροφή για σκέψη με μια απλή βόλτα στο πάρκο. Λαμπρίνα Γκαβαρδίνα

Της Κουπαστής Τα Λόγια

«-Ένα κακό συμβαίνει τώρα που τρέχουμε στα γήπεδα. Κάθε στροφή στο ταρτάν και κουμπώνουμε πρωτεΐνούλα με τόσα μυγάκια που κυκλοφορούν.» «-Εγώ κουμπώνω ένα μπουκάλι autan, χειρουργική μάσκα και φουλ ζόρικο τρέξιμο.» Το jogging δίνει, παίρνει και αλλάζει εμφάνιση στο Βόλο.

Καπετάν Ανδρέας

«-Σκέφτομαι τι δώρο να σου πάρω τώρα που ορκίζεσαι, αλλά δεν μου ΄ρχεται τίποτα καλό.» «-Ρε δεν θέλω δώρο, πάρε μου μια κάρτα, η σκέψη μετράει.» «-Cosmote ή Vodafone έχεις;» «-Ευχητήρια εννοούσα.» Πολύ χιούμορ σε ηλιόλουστο παγκάκι με καφέ στο χέρι, στο παλέρμο στην Καρδίτσα.

Όπως μάλλον καταλάβατε, επέστρεψα και πατάω σε σταθερό έδαφος περιμένοντας το επόμενο μεγάλο μπάρκο. Την ίδια ώρα, γκρινιάζω σε βαθμό κακουργήματος. Πείτε το συνήθεια, πείτε το αντίδραση, η ουσία είναι η ίδια: Ένα μήνα έλειψα από τη χώρα και με το που γύρισα, οι ειδήσεις που ακούω με κάνουν να νιώθω άβολα. Αν είχαν μυρωδιά, θα ήταν κάτι ανάμεσα σε αυτή του ασβού και την αντίστοιχη του ιπποπόταμου. Αν είχαν πρόσωπο, θα έμοιαζαν με τον Σλοθ απ’ τα Γκούνις. Παρένθεση-διακοπή για διαφημίσεις: Mega Channel θα μας λείψεις, μα το καπέλο που φορώ. Αν είχαν ήχο μουσικής, θα έμοιαζαν με το τελευταίο άσμα της εθνικής μας αοιδού, Ιουλίας Χαντ. Κάντε το εικόνα: Βρίσκομαι σε ένα νησί του Ιονίου (ή Αδριατικής για εμάς τους πολυταξιδεμένους) χαζεύω τους γλάρους να πετάνε, παίζω δηλωτή με κάτι μπαρμπαδάκια στο καφενείο (πάντα στα 101), ρίχνω καμιά έμπειρη βουτιά στη θάλασσα

και τέλος, κάνω γλυκό έρωτα με το ραδιόφωνο. Από αυτό ενημερώνομαι κι αυτή είναι η προσωρινή διέξοδός μου. Όμως δυστυχώς, ακούω μόνο για σκόνες, καφετιές και άσπρες. Αντί να είμαι καβάλα στο αεράκι της ελευθερίας, βασανίζομαι για να κοιμηθώ τα βράδια. Το χειρότερο; O ψυχίατρός μου λείπει και όταν κλείνω τα μάτια μου βλέπω μόνο εφιάλτες. Η σκόνη, λέει, καλύπτει το φεγγάρι, κι εγώ είμαι μόνος στον πλανήτη που χτυπιέται από θύελλα. Και το όνειρο επαναλαμβάνεται, σα να θέλει να μου πει κάτι. Ίσως κάποια αόρατη δύναμη να μου υπενθυμίζει πως πρέπει να κάνω προεγγραφή για το εισιτήριο διαρκείας της επόμενης σεζόν, ακόμα κι αν χάσω λόγω δουλειάς τα μισά ματς. Να σκάσω φουλ μάχιμος στο κάγκελο φορώντας την αμφίεση του χουλιγκάνου, και να φωνάξω με όλη μου τη δύναμη πως εγώ και οι γύρω μου είμαστε σκαστοί από την κλινική. Να το φωνάξω, και η ομαδάρα μου να ακούσει πως δεν το ξέρουν οι γιατροί. Οι παίκτες να αποκτήσουν στα πόδια τους φτερά. Το τόπι να κελαηδήσει. Όμως φοβάμαι, και μάλιστα πολύ. Φοβάμαι τη σκόνη, και πλάθω στο μυαλό μου περίεργα σενάρια: Να έχω μόλις πλύνει το αυτοκίνητο, και να βρέχει λάσπη που σκάει χωρίς διαβατήριο από την Αφρική. Η καντίνα του Τζίμη στο Δέλτα του Φαλήρου, μια ανάσα απ’ το γήπεδο, να μη φαίνεται ούτε με κιάλι. Να φτάνω εκεί μετά δυσκολίας μετά από ώρα, και το σάντουιτς μου να δέχεται ανηλεή επίθεση από σκόνη Αιγυπτιακής καταγωγής. Κι ακόμα χειρότερα, να γυρίζω με το καράβι μου από το Περσικό Κόλπο, και να μας συλλαμβάνουν επειδή η σκόνη που μας επιτέθηκε, είχε χρώμα λευκό…

Ο πόλεμος με την Τουρκία που δεν θα γίνει (πιθανότατα) ποτέ …ακόμα κι αν ο Ερντογάν απειλεί και βρυχάται

Στήλη Άλατος

Γιώργος Καργιολάκης

ε πρόσφατη ομιλία του, ο Τούρκος πρόεδρος ανέφερε: «Θα οικοδομήσουμε οπωσδήποτε τη μεγάλη και ισχυρή Τουρκία» και «για αυτό το σκοπό αν χρειαστεί θα δώσουμε ζωές και αν χρειαστεί θα πάρουμε ζωές». Πάντως η ομιλία ακούγεται κάπως απειλητική αν σκεφτούμε την πρόσφατη αιχμαλωσία των Ελλήνων στρατιωτών, την πολιτική κατάσταση στις δύο χώρες και φυσικά τον πόλεμο στη Συρία με την εμπλοκή της Τουρκίας σε αυτόν. Παράλληλα, ακούγονται όλο και πιο έντονα σενάρια από «γεωπολιτικούς» αναλυτές, γνωστούς που έχουν άλλους γνωστούς που έχουν θείο στο ΓΕΝ, που γνωρίζει ότι υπάρχει επιφυλακή και γίνονται μυστικές ασκήσεις κάπου στο Αιγαίο ή τέλος πάντων ετοιμαζόμαστε για τον πόλεμο. Φύλλο πορείας στο χέρι και σπριντ για το μέτωπο. Οι σχέσεις μας όμως με την Τουρκία είχαν πάντα τη σταθερότητα της... πλαστελίνης και οι κλιμακώσεις ήταν πάντα στο ενδοοικογενειακό πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Το ερώτημα που προκύπτει αρχικά είναι πώς είναι δυνατόν δύο χώρες- μέλη του να εμπλακούν σε πόλεμο. Πώς είναι δυνατόν οι υπάρχουσες συμμαχίες να επιτρέψουν μια νέα ζώνη αστάθειας στην περιοχή, ενώ ήδη υπάρχει το θέμα της Συρίας; Πόλεμος λοιπόν δε γίνεται, οπότε εικοσάχρονε φίλε που σε έχει πιάσει το άγχος, μην ανησυχείς. Δε θα κληθείς ποτέ στο μέτωπο, και θα πας κανονικά στο Rockwave. Αυτό όμως δεν αποκλείει την πιθανότητα θερμού επεισοδίου, ειδικά όταν στην εξουσία της γειτονικής χώρας βρίσκονται άτομα αναξιόπιστα. Σημαντικός είναι εξάλλου και ο ρόλος της Ρωσίας, όπως και οι προτεραιότητες που μπορεί να

έχει θέσει (π.χ. πρόκληση αστάθειας στο ΝΑΤΟ). Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να αναρωτηθούμε πώς χρησιμοποιείται αυτό το εντελώς περίεργο κλίμα πολεμικής εγρήγορσης και από τη δική μας την κυβέρνηση, σε μια γενικότερη οικονομική κατάσταση που δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή για τη χώρα μας. Την ίδια ώρα βέβαια, έχεις τον απέναντι με τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο και την Κυπριακή ΑΟΖ. Ξέρεις πως θα πιεστείς μέσω εκφοβισμών και πως σε περίπτωση περίεργων συμβάντων θα αποσταθεροποιηθεί και η κυβερνητική πλειοψηφία. Πάντως στην ουσία, το δεδομένο είναι το ίδιο: Οι διακρατικές διαφωνίες λύνονται στα διεθνή δικαστήρια. Δεν παίζουν ξύλο μέχρι να βγει ο άλλος νοκ-αουτ. Το θέμα είναι πως η συγκυρία, γενικότερα, δεν είναι ευνοϊκή. Η Ελλάδα βρίσκεται στη γνωστή κατάσταση, η ΕΕ έχει τα δικά της υπαρξιακά καθώς μπαίνει σε κλιμακτήριο και οι ΗΠΑ ζουν την τρολιά εκ των έσω. Επίσης, το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα πιέζεται. Αυτό είναι, που δε θέλει την τουρκική οικονομία σε προβληματικά πλαίσια. Άλλωστε μιλάμε για 60.000.000 πελάτες. Οι λόγοι αυτοί είναι αρκετοί για να πειστεί κανείς πως ελάχιστοι θέλουν να χυθεί αίμα. Δε θα γίνει καμία σύρραξη λοιπόν, κι ο σημαντικότερος λόγος έχει να κάνει με το απλούστατο γεγονός ότι ουσιαστικά οι Τούρκοι πολίτες έχουν ελάχιστα να χωρίσουν από τους Έλληνες. Ακούγεται αφελές, αλλά σαφώς πιο όμορφο και ρεαλιστικό από την όποια διάθεση για πόλεμο και «εξολόθρευση» του «εχθρού».

Καποδιστρίου 14, Τρίκαλα / Τηλ.2431024458 Gravity shop _gravityshop_

ΧΑΡΙΤΟΥ 10 ΚΑΡΔΙΤΣΑ τηλ: 2441024018 facebook: cottoncandy_de insta: cottoncandy_de

Ο Stephen Hawking ταξιδεύει γι’ άλλους γαλαξίες Γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1942, 300 χρόνια ακριβώς μετά το θάνατο του Γαλιλαίου. Εγκατέλειψε τον τρίτο πλανήτη του Ηλιακού Συστήματος στις 14 Μαρτίου του 2018, ανήμερα των γενεθλίων του Einstein. Δεν πρόκειται για ένα κοσμικό παιχνίδι συμπτώσεων, γιατί έτσι κι αλλιώς ο Stephen Hawking βρίσκεται ήδη δίπλα τους, στον νεφέλωμα των λαμπρών επιστημόνων που έστρεψαν το βλέμμα τους ψηλά και προέτρεψαν την ανθρωπότητα να κάνει το ίδιο.

κάποιων υπό τη μορφή ακτινοβολίας, τη γνωστή σε όλους μας πλέον ως Ακτινοβολία Hawking. Έτσι το 1974 είχαμε τη χρήση των εξισώσεων της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας με μία πιο… κβαντική σκέψη.

Σαν θεωρητικός φυσικός και κοσμολόγος, η κύρια ενασχόλησή του είχε να κάνει με τη δημιουργία του Σύμπαντος: Τους νόμους και τις αρχές που διέπουν αυτό το ξεκίνημα. Και τα κατάφερε άριστα, μιας και χάρισε στους επιστημονικούς κύκλους ένα πιο... μαθηματικό υπόβαθρο γύρω από την έννοια των μαύρων τρυπών. Η ύπαρξη των τελευταίων είχε προβλεφθεί από τον Einstein το 1915, μέσω της, πασίγνωστης, Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας. Για την ιστορία, η προσπάθεια για αυτή τη «μαθηματική μετάφραση» ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 μαζί με τον Roger Penrose, τον θρύλο της τοπολογίας των μαύρων τρυπών.

Ο Prof. Stephen Hawking ήταν ιδιαίτερος και σαν χαρακτήρας, με το καυστικό του χιούμορ να αποτελεί τροφή για γέλιο και προβληματισμό, εμφανιζόμενος μέχρι και σε τηλεοπτικές σειρές όπως το “Family Guy” και οι “Simpsons”. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ποτέ του δε δίστασε να μιλήσει για διαστρικά ταξίδια, για καλούς (αλλά συνήθως... κακούς) εξωγήινους, όπως και για την προοπτική μόνιμης εγκατάστασης της ανθρωπότητας σε κάποιον άλλο πλανήτη. Ήταν ένας ξεχωριστός θεωρητικός φυσικός, μόνο που δεν έβλεπε μέσα από τηλεσκόπια, όπως οι αστρονόμοι αλλά, με τη δύναμη του μυαλού του και των εξισώσεων. Αυτά ηταν τα εφόδιά του που υπερνικούσαν τα πάντα. Καθηλωμένος για 50 χρόνια στην αναπηρική καρέκλα, ταλαιπωρημένος από την ανίκητη ασθένεια του ALS, αυτή τη στιγμή γράφεται στην ιστορία σαν ο μεγαλύτερος της γαλαξιακής λέσχης των σπουδαίων. Πρέπει να τον εξάρουμε για το κουράγιο και την αποφασιστικότητά του, γιατί παρά το γεγονός ότι η ζωή δεν του συμπεριφέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο, αυτός την εκμεταλλεύθηκε με ό,τι είχε. Εκεί έγκειται και το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου, που από το αναπηρικό του αμαξίδιο είδε πιο μακριά στο Σύμπαν σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο γήινο ον.

Όμως ένας ακόμη θεωρητικός φυσικός έδωσε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 το εναρκτήριο λάκτισμα για την αποκωδικοποίησή τους. Ο Jacob Bekenstein, σε μια εργασία του συμπέρανε πως η εντροπία σχετίζεται άμεσα με την περιοχή γύρω από τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας. Ο Hawking, «πιάστηκε» από αυτή την ιδέα, η οποία δεν του πολυάρεσεείναι η αλήθεια, και κατάφερε να αποδείξει ότι οι μαύρες τρύπες δεν είναι τόσο… μαύρες αλλά ακτινοβολούν. Για την απόδειξη αυτή, χρειάστηκε τη βοήθεια της Κβαντομηχανικής, “ρίχνοντας” κάποια υποατομικά σωματίδια μέσα σε μία μαύρη τρύπα, ανακαλύπτοντας έτσι ότι οι εξισώσεις επέτρεπαν τη διαφυγή

Είναι δύσκολο να αντιληφθούν ακόμα και κάποιοι επιστήμονες το πόσο σημαντικός ήταν αυτός ο εναγκαλισμός της Κβαντομηχανικής με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Παρόλα αυτά, ο Prof. Hawking υπήρξε ένας μεγάλος δάσκαλος για όλη την ανθρωπότητα, όχι μόνο για τους «πεφωτισμένους». Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του θαρρείς πως είχε βάλει στόχο να εκλαϊκεύσει την επιστήμη, και να απευθυνθεί σε κάθε άνθρωπο του πλανήτη που διψούσε για γνώση. Η ιστορία απέδειξε ότι τα κατάφερε, πράγμα πολύ δυσκολότερο απ’ ότι ακούγεται: Περιέγραψε με απλά λόγια τι γίνεται εκεί έξω, στην κοσμική μας γειτονιά, στο γαλαξία και στο Σύμπαν και προσπάθησε να εξηγήσει (ομολογουμένως καλύτερα από εμένα σε αυτό το «μισοεπιστημονικό» κείμενο) το πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος, εξετάζοντας ακόμα και πράγματα που άπτονται της φαντασίας των ανθρώπων.

Θα τον θυμάμαι σαν τον άνθρωπο που δημιούργησε αρκετές «γέφυρες» κατά τη

διάρκεια της ζωής του. Μια πρώτη σύνδεση στον κόσμο των επιστημόνων μεταξύ της Κβαντομηχανικής και της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, μια δεύτερη μεταξύ της Αστροφυσικής και του ευρύτερου κοινού, αλλά πρωτίστως, τη γιγαντιαία σήραγγα μεταξύ της θέλησης και εκείνου που λογιζόμαστε ως ακατόρθωτο. Κλείνοντας, εύχομαι στο μεγάλο του ταξίδι, όταν αυτός ξανακοιτάξει πίσωπρος τη μεριά του μικρού μας μπλε πλανήτη, να δει την ανθρωπότητα να μετατρέπεται σε Πολιτισμό Τύπου I. Τότε είναι βέβαιο πως θα χαμογελάσει. Καλό ταξίδι αξιότιμε Κύριε Hawking.

Ο Δρ. Κωνσταντίνος Κολοκυθάς είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Inter-University Centre for Astronomy and Astrophysics (IUCAA) στο Πούνε της Ινδίας. Στην έρευνά του ασχολείται με την εξέλιξη των γαλαξιών και τα φαινόμενα που σχετίζονται με την ύπαρξη των μαύρων τρύπών, στa πλαίσιa της Ραδιοαστρονομίας.

illustration: Saurabh Singh

Ad Astra Per Aspera

Κωνσταντίνος Κολοκυθάς*

πό την παιδική του ηλικία ξεχώριζε για την αντιληπτική του ικανότητα. Παρόλα αυτά στα μαθητικά του χρόνια δεν ήταν ξεχωριστός, και όπως ο ίδιος θα υπολόγιζε αργότερα, δεν αφιέρωνε πάνω από μία ώρα την ημέρα στα μαθήματα του. Όμως όπως και να ‘χει, εκείνα τα 60 λεπτά ήταν αρκετά. Του άρεσαν τα επιτραπέζια παιχνίδια, τα όποια καμιά φορά δημιουργούσε με φίλους του, και ήταν-δεν ήταν 15 χρονών όταν με την παρέα του κατασκεύασαν εκ του μηδενός έναν υπολογιστή από ανακυκλώσιμα υλικά. Στην ηλικία των 17 εισήχθη στο University College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, έχοντας σαν στόχο να πραγματοποιήσει σπουδές πάνω στην επιστήμη που αγαπούσε, τα Μαθηματικά. Όμως για καλή μας τύχη, δεν υπήρχε τέτοια κατεύθυνση στο τμήμα και ο Hawking στράφηκε προς τη Φυσική και την Κοσμολογία. Το 1962 αποφοίτησε με honours στις Φυσικές Επιστήμες και στη συνέχεια πήρε τον διδακτορικό του τίτλο το 1965 από το Trinity Hall του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ με την διατριβή του να είναι πάνω στις “Ιδιότητες των επεκτεινόμενων Συμπάντων”. Κάπως έτσι η ιστορία μας ξεκινά.

www.bodytalk.com

Η μπάλα «κόλλησε» στη λάσπη Γιατί μόνο τα αφεντικά των ομάδων μπορούν να φτιάξουν το ποδόσφαιρο και γιατί κάτι τέτοιο είναι απίθανο να συμβεί σύντομα

ο οξύμωρο στην ιστορία με τον Ιβάν Σαββίδη και την εισβολή του στο γήπεδο της Τούμπας, είναι ότι ένα εξ ορισμού απαράδεκτο γεγονός δημιούργησε εν δυνάμει προϋποθέσεις για ένα μπαράζ θετικών εξελίξεων. Η δημόσια διαπόμπευση, δηλαδή, του προβληματικού ελληνικού ποδοσφαίρου σε παγκόσμια κλίμακα καλλιέργησε την προσδοκία ότι ένα τσουνάμι αποφάσεων θα βάλει, επιτέλους, φρένο στον κατήφορο και θα γίνει η απαρχή της κάθαρσης. Η Πολιτεία διέκοψε – και καλά επ’ αόριστον – το πρωτάθλημα, αλλά πριν καν συμπληρωθεί εβδομάδα ο πρόεδρος της ΕΠΟ προανήγγειλε, εμμέσως πλην σαφώς, την επανεκκίνηση μετά από τη διακοπή των Εθνικών ομάδων, με τον Υφυπουργό να επιβεβαιώνει θέτοντας προϋποθέσεις. Περσινά ξινά σταφύλια, με τους ποδοσφαιριστές εδώ και λίγες μέρες να συνεχίζουν κανονικά τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις. H AEK, μάλλον, πρωταθλήτρια, η FIFA επισκέπτρια στην Ελλάδα και το αποτέλεσμα; Mια στρογγυλεμένη συνέντευξη Τύπου με ωραίες θεωρητικολογίες, απογοητεύοντας όλους όσοι επένδυαν σε δυναμική επέμβαση που θα βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο.

Πλην-θέσεις

Χάρης Γεωργούλας

Ο Ιβάν Σαββίδης δεν είναι η πηγή όλων των δεινών: Προχθεσινός είναι, άλλωστε, στον χώρο. Είναι, απλώς, ο άνθρωπος που τράβηξε την κουρτίνα και αποκάλυψε - σε ένα ευρύτερο φάσμα της ποδοσφαιρικής κοινότητας, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας – τη σαπίλα που κατατρώγει τα σωθικά του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στη χώρα μας εδώ και χρόνια. Έβγαλε, δηλαδή, σε δημόσια θέα αυτό που όλοι λίγο πολύ ξέρουν, το παραδέχονται, το αναλύουν αλλά σηκώνουν ψηλά τα χέρια ανήμποροι και απρόθυμοι όταν έρθει η ώρα να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν. Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ελεγχόμενο. Όποιος ελέγχει την ΕΠΟ, ελέγχει και τη διαιτησία και κατ’ επέκταση το πρωτάθλημα. Στο γήπεδο ισχύει ο νόμος του ισχυρού. Όλο το ζουμί είναι τα λεφτά του Champions League, γι’ αυτό ο πρωταθλητής είναι τα πάντα και οι υπόλοιποι τίποτα. Ο Βαρδινογιαννισμός στα 80s, η «χρυσή» εποχή των Μελισσανίδη-Καρρά στην ΑΕΚ των mid-90s και η μονοκρατορία του Ολυμπιακού επί Κόκκαλη και τα τελευταία χρόνια με Μαρινάκη, εξέθρεψαν το κτήνος. Αυτό είδε μπροστά του ο Σαββίδης ερχόμενος στην Ελλάδα. Και κάπως έτσι θεώρησε φυσιολογικό ότι στο ακυρωθέν γκολ του ΠΑΟΚ στον αγώνα με την ΑΕΚ υπήρχε δόλος και κάπως έτσι, χωρίς ενδοιασμό, μπούκαρε με το όπλο στην κωλότσεπη απειλώντας θεούς και δαίμονες. Δεν είναι δικαιολογία για την ενέργειά του. Είναι η ερμηνεία στο γιατί αυτός ο άνθρωπος με το συγκεκριμένο “background”, που ήρθε στην Ελλάδα «συστημένος», με συγκεκριμένο σκοπό και με συγκεκριμένο ρόλο στο οικονομικοπολιτικό γίγνεσθαι, λειτούργησε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Του έδωσαν το δικαίωμα να νιώθει ισχυρός σε όλα τα

επίπεδα, του έδωσαν το δικαίωμα να πιστεύει ότι του χρωστάνε ένα πρωτάθλημα τώρα που με τόσο κόπο άλλαξε τα κουμάντα στην ΕΠΟ, του έδωσαν το δικαίωμα να πιστεύει ότι μπορεί να μπουκάρει έτσι στο γήπεδο και να μη συμβαίνει τίποτα. Θα έκανε κάτι αντίστοιχο σε ένα σοβαρό πρωτάθλημα ή σε έναν αγώνα του ΠΑΟΚ στο Europa League για παράδειγμα; Εννοείται πως όχι. Καμία Πολιτεία και καμία FIFA δεν μπορεί να καθαρίσει αυτή τη σαπίλα. Να την καταστείλει προσωρινά, ναι. Όχι να θεραπεύσει, όχι να χτίσει από την αρχή. Το ελληνικό ποδόσφαιρο μπορεί να αλλάξει μόνο αν τα ίδια τα αφεντικά των ομάδων το αποφασίσουν. Αν πειστούν ότι έτσι θα βγουν, μακροπρόθεσμα, κερδισμένοι. Όμως, στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άσχετοι με το αντικείμενο και οι λόγοι για τους οποίους έχουν εμπλακεί στον χώρο έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τις έννοιες πρόοδος και εξέλιξη. Δεν αγαπούν το αντικείμενο γι’ αυτό και δεν το αξιοποιούν. Μόνο το εκμεταλλεύονται και το απομυζούν. Έτσι, στο τέλος δεν θα τους μείνει προϊόν για πουλήσουν. Στην Αγγλία είχαμε 5 διαφορετικούς πρωταθλητές την τελευταία δεκαετία. Στην Ελλάδα, τα τελευταία 20 χρόνια, μόνο 2 φορές ο Παναθηναϊκός έσπασε την κυριαρχία του Ολυμπιακού. Οι ιδιοκτήτες των ομάδων δεν βλέπουν ολόκληρη την εικόνα. Στο εξωτερικό, στις σοβαρές και προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες, δεν είναι ηλίθιοι. Είπαν: «Μάγκες, καθίστε να φτιάξουμε ένα σοβαρό ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, στο οποίο ο τελευταίος θα μπορεί να κερδίζει τον πρώτο και ο καθένας θα μπορεί να ονειρεύεται τον τίτλο και θα τα κονομήσουμε όλοι μας». Κι έτσι έγινε. Στην Αγγλία η αλλαγή στα τέλη της δεκαετίας του ’80 δεν ήρθε από την πολιτική. Καμιά Θάτσερ δεν έδιωξε τους χούλιγκαν. Η UEFA έδωσε την αφορμή με την τιμωρία όλων των αγγλικών ομάδων από τα ευρωπαϊκά κύπελλα και από εκεί και πέρα ήταν συλλογική στρατηγική απόφαση. Οι ιδιοκτήτες κατάλαβαν ότι πρέπει πλέον να απευθυνθούν σε διαφορετικό στάτους φιλάθλου-πελάτη για να αυξήσουν τα έσοδά τους. Ήρθε έτσι η σταδιακή, αλλά προγραμματισμένη, αλλαγή του προφίλ των ανθρώπων που πήγαιναν στα γήπεδα. Κόσμος «κανονικός», σεκιούριτι με διακριτική παρουσία μέσα και αστυνομικοί έξω απ’ αυτό, κάμερες ασφαλείας και όποιος παρεκτρέπεται, αποκλεισμός, ακόμη και ισόβιος. Εφαρμογή νόμων, πάνω απ’ όλα, όμως, αξιόπιστο και συνάμα ελκυστικό ποδόσφαιρο. Εδώ όμως το άθλημα ζει στην ομηρία των οπαδικών στρατών και των ανίδεων ιδιοκτητών, οι οποίοι αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι περπατούν μηχανικά σε ένα κύκλο μικρής προοπτικής που μοιραία θα τους οδηγήσει, συντομότερα απ’ ότι φαντάζονται, στην ποδοσφαιρική αυτοκαταστροφή τους.

Ο ΜΑΥΡΟΣ ΓΑΤΟΣ ΣΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑ Το αιρετικό αιλουροειδές σέρνεται βαρυστομαχιασμένο στους θεσσαλικούς δρόμους, παρατηρεί, θυμάται, συγκρίνει, αμφισβητεί και ρεύεται

Ζω ανάμεσά σας

Μαύρος Γάτος

Από τα πράγματα που θυμάμαι εντονότερα ως παιδί ήταν η ειλικρινής αγωνία όλης της οικογένειας μη τυχόν και βγάλουν οι γείτονες το αρνί νωρίτερα από μας. Αυτό μου είχε προκαλέσει κατά κάποιον τρόπο την βεβαιότητα ότι θα ερχόντουσαν μετά να φάνε το δικό μας. Αυτή ήταν η μόνη λογική εξήγηση για το γεγονός ότι πάντα ψήναμε τριπλάσιες ποσότητες κρέατος από όσες μπορούσαμε αντικειμενικά να καταναλώσουμε. Δεν ήμασταν υπερβολικοί, ήμασταν προνοητικοί. Γενικώς, ομολογώ, πως με το Πάσχα με συνδέει πλέον αποκλειστικά η λατρεία μου για το φαγητό και καθόλου το θρησκευτικό μου συναίσθημα, στην καλλιέργεια του οποίου απέτυχαν οικτρά τόσο οι γονείς μου όσο και ο Φράνκο Τζεφιρέλι. Γιατί, πριν σας πω οτιδήποτε άλλο, θεωρώ έντιμο εκ μέρους μου να καταστήσω σαφές πως η ψυχούλα μου ουδόλως συγκινείται από θρησκευτικές δοξασίες. Έχω απαλλάξει τον εαυτό μου εδώ και πολλά χρόνια από την μεταθανάτια αγωνία: πιστεύω πως θα γίνω απλά σκόνη και θα κάθομαι στα έπιπλα σας. Όταν εν πάσει περιπτώσει σωθούν επιτέλους και οι εννιά ζωές μου. Εντούτοις δεν ήμουν πάντα ένα κυνικό, ορθολογιστικό, άπιστο και φαύλο κουμάσι. Υπήρξαν εποχές που οι ιστορίες των δέκα εντολών, της εξόδου από την Αίγυπτο, του χωρισμού των υδάτων της Ερυθράς Θάλασσας, των πληγών του Φαραώ, με συγκινούσαν πραγματικά και μου προκαλούσαν δέος. Παρακολουθούσα ανελλιπώς τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» με γνήσια αγωνία για το τέλος, πάντοτε ανακουφισμένος που οι Γραφές επιβεβαιώθηκαν. Οι πρωταγωνιστές των ιστοριών αυτών ήταν στα μάτια μου τόσο αληθινοί όσο οι γείτονες που θα μας έτρωγαν το αρνί. Όμως από νωρίς κατάλαβα πως είχα τον σπόρο του διαβόλου μέσα μου γιατί ένιωθα συμπάθεια προς όλα τα λάθος πρόσωπα, εκείνα που οι υπόλοιποι με βδελυγμία απεχθάνονταν και καταριόντουσαν. Ένιωθα το αδιέξοδο του Πόντιου Πιλάτου. Εξοργιζόμουν με την αναπόδραστη μοίρα του Ιούδα. Συμμεριζόμουν την χαρά του Βαραββά. Εύρισκα λογικές τις αμφιβολίες του άπιστου Θωμά. Στο κάτω κάτω δεν είχε ξαναδεί νεκρό να ανασταίνεται. Και μιλάμε για μια εποχή που πέθαινες από παρανυχίδα. Θέλω να πω πώς όλα αυτά ήταν πρωτόγνωρα, δεν είχαν ξαναγίνει. Εντάξει, είχε προηγηθεί, μια βδομάδα πριν, η πρόβα με τον Λάζαρο αλλά και πάλι. Αυτή την ιστορία με τον Λάζαρο ποτέ δεν την κατάλαβα. Τι πάει να πει ήταν φίλος του; Πέθανε, δεν παρεξηγήθηκαν. Δεν είναι κάτι που διορθώνεται έτσι εύκολα. Τέλος πάντων τον ανέστησε. Μετά απλά τον άφησαν να κυκλοφορεί έτσι ζωντανός; Σα να μην συνέβη τίποτα; Το ξέρετε πως ο Λάζαρος έζησε άλλα τριάντα χρόνια και μάλιστα αγέλαστος; Τριάντα χρόνια κατσούφης φίλε δεν δικαιολογείς με τίποτα τον κόπο που έκανε ο άλλος να σε φέρει πίσω. Λένε πως πήγε στην Κύπρο, ίσως γιατί είχε καλύτερο τραπεζικό σύστημα. Και ο Ιούδας τι πραγματικές επιλογές είχε; «Κύριε, δεν θα σε προδώσω». Θα ήταν το μεγαλύτερο plot twist στην παγκόσμια ιστορία. Μπορείτε να φανταστείτε τι μεγέθους ανατροπή θα ήταν αυτή; Πόσοι προφήτες θα πήγαιναν κουβά; Ο Ιησούς δεν θα σταυρωνόταν ποτέ, στη θέση της βασιλικής του Αγίου Πέτρου θα υπήρχε ένα τεράστιο υπαίθριο πάρκινγκ, ο Μιχαήλ Άγγελος θα λάξευε μονομάχους αντί της πιετά, και το τραγικότερο, δεν θα είχαμε επιτάφιο: τι θα έκαναν τα ουζερί; Τόσοι ζωγράφοι, γλύπτες, συνθέτες άνεργοι, τόσα καλαμαράκια αφάγωτα. Και εν πάση περιπτώσει γιατί έπρεπε κάποιος να

τον προδώσει; Δεν μπορούσε να πεθάνει από γηρατειά και να αναστηθεί; Να τον συλλάβουν οι Ρωμαίοι που έτσι και αλλιώς ήταν κακοί; Θέλω να πω, η πρωτοτυπία του εγχειρήματος δεν βρισκόταν στο να πεθάνει αλλά στο να αναστηθεί. Τέτοιες αιρετικές σκέψεις γεννούσε το μυαλό μου και όσο τις εξέταζα τόσο πιο λογικές μου φαίνονταν. Και με τα χρόνια απολάμβανα όλο και περισσότερο το φαγητό του Πάσχα και όλο και λιγότερο την θρησκευτική κατάνυξη την οποία οι συμπολίτες μου βίωναν αμείωτη λαδωμένοι από γαρίδες σαγανάκι. Θυμάμαι μια εποχή που όλη την Μεγάλη Εβδομάδα στο ραδιόφωνο και στις καφετέριες άκουγες μόνο κλασσική μουσική. Ήταν η εποχή που οι άνθρωποι πίστευαν πως ήταν ανάρμοστο μέσα στην Εβδομάδα των Παθών να ακούγονται τραγούδια και έτσι τα αντικατέστησαν με την κλασική μουσική, για την οποία ήταν βέβαιοι πως δεν ήταν μουσική. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες οι Θεσσαλοί μουσικοί παραγωγοί έβγαζαν από το συρτάρι την κασέτα «Πένθιμα» γεμάτη από Μότσαρτ, Μπετόβεν, Στράους, Σούμπερτ και άλλους μη μουσικούς. Για επτά ημέρες στους ανθισμένους κάμπους, στα σπαρμένα χωράφια, στις λαϊκές πάνω απ’ τα πράσα, στα καφενεία πάνω απ’ τους γίγαντες άκουγες πεθαμένους αυστριακούς συνθέτες. Αυτό καταδεικνύει την βεβαία πεποίθηση του Θεσσαλού πως η κλασσική μουσική μπορεί να ταιριάζει μόνο σε μεγάλο πένθος, όπως όταν πεθαίνει ο θεός σου, αλλιώς γιατί να ακούσει κανείς τέτοια πράγματα; Σε αντίθεση με το κλαρίνο που την Κυριακή του Πάσχα είναι υποχρεωτικό. Δεν είναι τυχαίο που το ραδιόφωνο συνδεόταν στο ίδιο πολύμπριζο με το μηχανάκι της σούβλας. Αν λειτουργούσε το ένα έπρεπε να λειτουργεί και το άλλο. Εμείς στην οικογένεια μας ποτέ δεν ακούγαμε κλαρίνα. Όμως την Κυριακή του Πάσχα μόνο κλαρίνα βάζαμε. Ίσως από φόβο μην ακούσουν οι γείτονες άλλα τραγούδια και πουν πως είμαστε τίποτα άπιστοι. Το φαινόμενο με τα χρόνια εξασθένησε καθώς οι Έλληνες συνθέτες διεκδίκησαν με μεγάλη επιτυχία την θέση τους στους μη μουσικούς. Επίσης, το βράδυ του Επιταφίου, όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά με εξαίρεση τα ουζερί που όμως ήταν άδεια μέχρι να τελειώσει η περιφορά. Χρόνο με το χρόνο, καθώς συντελούνταν η θρησκευτική ωρίμανση του μέσου χριστιανού, τα μαγαζιά άρχισαν να ανοίγουν και το μήκος της φούστας να κονταίνει, γεγονός το οποίο, ομολογώ, δοκίμασε την αθεΐα μου υποχρεώνοντας με πολλάκις να παραδεχτώ «Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου». Το βράδυ της Αναστάσεως

ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΗ ΛΑΜΠΑΔΑ ΣΕ ΑΡΩΜΑΤΙΚΟ ΞΥΣΤΟ ΚΕΡΙ ΜΕ ΞΥΛΙΝΟ ΚΡΕΜΑΣΤΟ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ MK EVENTS / ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΙΦΟΥ Αρχιτέκτων Μηχανικός / Υπηρεσίες Διακόσμησης Εκδηλώσεων Ν.Χαρίτου 5 - Καρδίτσα / τηλ. 2441029548 - 6947936666

είναι εκεί που ξεχωρίζει ο αληθινός πιστός από αυτόν που φθάνει δεκαπέντε λεπτά πριν το “Δεύτε Λάβετε”, και δεν είναι τυχαίο πως νωρίτερα θα συναντήσεις μέσα στις εκκλησίες μόνο ανθρώπους ηλικίας άνω των εβδομήντα και κάτω των δέκα. Οι πρώτοι είναι αυτοί που φοβούνται περισσότερο και οι δεύτεροι αυτοί που δεν έχουν επιλογή. Πλησιάζοντας τα μεσάνυχτα τα πλήθη συρρέουν με τις λαμπάδες ανά χείρας έτοιμοι να τις ανάψουν με μια φωτιά αμφιβόλου προελεύσεως που καίει εξίσου με κάθε άλλη. Το Άγιο Φως λειτουργεί σαν θρησκευτικό διεγερτικό. Στους πιστούς προκαλεί δέος και στους άπιστους αμηχανία. Εντούτοις άπαντες φιλιούνται σταυρωτά με προσοχή μην λαμπαδιάσουν. Παρά το γεγονός ότι τα γνωρίζω όλα αυτά ομολογώ πως μου αρέσει να πηγαίνω στην Ανάσταση. Δεν είναι η λιγοστή φλόγα της πίστεως που απέμεινε να σιγοκαίει μέσα μου, όπως ίσως κάποιοι θα βιαστούν να εικάσουν σχεδόν χαιρέκακα. Είναι η γλυκιά ανάμνηση όλων των ανθρώπων που είχα κάποτε κοντά μου και έχασα και που δεν θα αναστηθούν γιατί δεν είχαν τις σωστές γνωριμίες: Γεγονός εξίσου σημαντικό είτε ζεις στον κάμπο είτε έζησες στην Παλαιστίνη. Κάθε χριστιανός γνωρίζει πως το πραγματικό Πάσχα αρχίζει μετά την Ανάσταση, όταν, βέβαιοι πως ο θάνατος μπορεί να νικηθεί αποδεικνύουμε την πίστη μας τρώγοντας γενναία μέχρι εμφράγματος. Κάποτε η θρησκευτική έκσταση περιοριζόταν στο αναστάσιμο τραπέζι. Πλέον η χαρά των πιστών είναι τόσο μεγάλη που βρήκε διεξόδους σε μεταμεσονύχτια πάρτι αναστάσεως στα οποία ενίοτε συμμετέχω χωρίς να λέω σε κανέναν πως δεν πιστεύω, φοβούμενος μη με διώξουν απ’ το μαγαζί. Από την Κυριακή του Πάσχα αυτό που πάντοτε μου προκαλούσε μεγάλη εντύπωση ήταν η αγωνία του πρωινού ξυπνήματος. Τα κάρβουνα έπρεπε να ανάψουν αχάραγα και το αρνί να μπει στη φωτιά όσο το δυνατόν νωρίτερα. Έτσι, ανεξήγητα. Λες και φοβόμαστε μην αναστηθεί και το αρνί. Και ενώ η Κυριακή μου άρεσε πάντα, συγχρόνως μου προκαλούσε και μεγάλη θλίψη, γιατί κατά το απόγευμα που τα κάρβουνα είχαν κρυώσει και τα λίπη είχαν ξεραθεί ήξερες πως το Πάσχα έχει τελειώσει και κανείς ξανά δεν θα αναστηθεί. Να’ μαι τώρα εδώ πάνω στο Γολγοθά. Τα βλέπω όλα καθαρά. Θα σας περιγράψω ότι ακριβώς συμβαίνει χωρίς να προσθέσω ή να αφαιρέσω κάτι: Ο Ιησούς είναι στο σταυρό ανάμεσα στους δυο ληστές. Κανείς τους δεν του μιλάει, είναι αρκετά απορροφημένοι στο να πεθάνουν. Από τους μαθητές εδώ είναι μόνο ο Ιούδας. Κρατά στην αγκαλιά του την Μαρία που κλαίει με αναφιλητά. Ο Ιησούς τους μιλά καθησυχαστικά και τρυφερά. Ο Ιούδας τον ακούει σιωπηλός. Ξέρει πως έκανε αυτό που έπρεπε να γίνει. Ο Πέτρος σχεδιάζει ήδη την βασιλική του στη Ρώμη. Πλησιάζω διακριτικά. Κανείς δεν δίνει σημασία σε ένα συνηθισμένο γατί. Θέλω να ακούσω το «τετέλεσται». Ο Ιησούς ετοιμάζεται να αφήσει την τελευταία του πνοή, ανοίγει το στόμα του να μιλήσει αλλά δεν προλαβαίνει να πει τίποτα. Ο ουρανός δεν μαύρισε, σύννεφα δεν μαζεύτηκαν, η γη δεν σείστηκε. Είναι ένα όμορφο σούρουπο και η ζωή συνεχίστηκε για άλλα δυο χιλιάδες χρόνια.

“Η Πορεία” μικτή τεχνική σε καμβά, 2016

Στέλιος Φαϊτάκης

Ζωγραφίζοντας στο δρόμο Αγίους

Το ραντεβού προγραμματίστηκε τελικά για τις 19:00 το απόγευμα εκείνης της Πέμπτης. Εδώ και 2 χρόνια είχα στο μυαλό μου να συναντήσω τον Στέλιο Φαϊτάκη. Όσες φορές και αν προσπάθησα μέσα σ αυτό το διάστημα να βρω στοιχεία επικοινωνίας του, δεν υπήρχε αποτέλεσμα και το σενάριο μίας συνέντευξής του είχε αρχίσει να φαντάζει αδύνατο. Όποιον και αν ρωτούσες, σου απαντούσε πως «δε μιλάει ο Φαϊτάκης». Κάτω Πετράλωνα και στο τέλος μίας κατηφορικής οδού του τηλεφωνώ και μου δίνει τον ακριβή αριθμό, εκεί όπου στεγάζεται το εργαστήριό του. Η αγωνία μου συνεχίζει να αυξάνεται. Βλέπεις, είχα ακούσει τόσα γι’ αυτόν, που είχε φτάσει η στιγμή να εξακριβώσω αν ήταν μία φυσιογνωμία όπως την είχα φανταστεί. Από την άλλη ήταν και άλλα τόσα που είχα στο μυαλό μου να μάθω για τον ίδιο και τα έργα του… Αφού ανέβηκα στον 4ο όροφο του γωνιακού κτηρίου βρέθηκα μέσα σ έναν ενιαίο χώρο. Από τα μεγάλα παράθυρα δίχως παντζούρια έβλεπες τον αττικό ουρανό σιγά σιγά να σκοτεινιάζει και να σε μαγεύει με τα χρώματά του. Πέραν της μοναδικής αστικής θέας, η απορία που γεννιόταν ήταν πως γίνεται να βρίσκεσαι δίπλα στην Πειραιώς και εκεί μέσα να μην ακούγεται τίποτα. Στο εργαστήριο μέσα ο Στέλιος (συμφωνήσαμε εξ’ αρχής να μιλάμε στον ενικό) κινούνταν κάπως γρήγορα και ανήσυχα και ένοιωθες την αγωνία του να φανεί σωστός οικοδεσπότης. Αφού καθίσαμε και αρχίσαμε να συζητάμε, άρχισα να διαπιστώνω πως ο Φαϊτάκης έχει ίσως την ψυχή ενός μικρού παιδιού. Κάπου εκεί κοίταξα γύρω μου. Τα έργα του σε κοιτούσαν και ένοιωθες πως είναι έτοιμα να σου διηγηθούν το καθένα μία ιστορία. Έτσι είναι εξ’ άλλου τα έργα του Φαϊτάκη. Κρύβουν μία ιστορία. Είναι έτοιμα να κινηθούν και να σε πλησιάσουν.

Χρήστος Αρκομάνης

δώ μένεις, εδώ εργάζεσαι; Ναι. Δεν έχω καταφέρει να τα χωρίσω ακόμα.

Γιατί να τα χωρίσεις; Αυτός ο χώρος είναι εκπληκτικός. Θέλω να φύγει το σπίτι απ’ το εργαστήριο. Το σπίτι μου θα ήθελα να πάει σε κάποια γειτονιά με δέντρα, αν μπορούσα. Έχω τέτοια ανάγκη. Ησυχία και δέντρα. Εδώ, δίπλα στην Πειραιώς, είναι δύσκολα. Στην Αθήνα υπάρχουν ακόμα κάποια σχετικά ωραία μέρη για να μένεις, αλλά είναι πολύ ακριβά τα ενοίκια. Τα χρήματα τελικά είναι απαραίτητα για να κάνουμε όσα θέλουμε; Όχι για όλα, αλλά για κάποια πρακτικά θέματα ναι. Μπορεί να ονειρεύεσαι ότι θες, αλλά πρέπει να φας και κάποια στιγμή. Ναι μεν δεν πιστεύω στα χρήματα, αλλά δυστυχώς όσο υπάρχουν κάποιος πρέπει να τα έχει. Θεωρείς τον εαυτό σου δυνατό χαρακτήρα; Σε κάποια πράγματα ίσως, σε κάποια καθόλου. Πες μου σε παρακαλώ τα 3 «πράγματα» που αγαπάς περισσότερο στη ζωή σου. Ακόμα και αν δεν συμπεριλάβω καθόλου ανθρώπους στην απάντηση, τα «πράγματα» είναι πολύ περισσότερα από 3. Και ποια σ’ ανησυχούν περισσότερο; Ανησυχώ με όλο αυτό το σενάριο πολέμου που ακούγεται, και το οποίο έχω λόγους να πιστεύω. Ακόμα δε μου αρέσει καθόλου ο βιασμός που γίνεται στο περιβάλλον και ειδικότερα με ενοχλεί η κατάσταση διαβίωσης στις σημερινές μεγαλουπόλεις.

Ποια ήταν τα πρώτα σου βήματα στο χώρο της τέχνης; Ζωγραφίζω από μικρός, με περιόδους αναγκαστικού διαλείμματος λόγω σχολείου. Προς το τέλος ξεκίνησα να μαθαίνω συστηματικά σχέδιο για τις πανελλήνιες εξετάσεις και έπειτα στη Σχολή Καλών Τεχνών, ενώ άρχισα να κάνω και γκράφιτι. Άρχισα να αναλαμβάνω εργασίες για εξώφυλλα δίσκων, βιβλία, εικονογραφήσεις, αφίσες και λοιπά και να συμμετέχω σε φεστιβάλ πριν ακόμα περάσω, αυτό συνεχίστηκε κανονικά κατά τη διάρκεια της σπουδής μου και κατέληξε ομαλά στο σήμερα. Από τις αίθουσες της Σχολής Καλών Τεχνών μέχρι στο σήμερα, έφτασες να εξελίξεις την αγιογραφία και να την κάνεις κυριολεκτικά, κτήμα σου. Υπήρχε κάποια επιρροή που θα λέγαμε πως σου άλλαξε την «καλλιτεχνική ρότα» ή ήξερες εξ’ αρχής τι έκανες; Οι επιρροές ήταν πάρα πολλές και όχι μόνο από τη ζωγραφική. Αν το κρατήσουμε στο πεδίο μου, θα έλεγα πως υπήρχαν μερικά γεγονότα πολύ σημαντικά, που όρισαν το δρόμο μου τον επόμενο καιρό. Αυτός που με πήρε από το δρόμο και με έκλεισε στο εργαστήριο για μελέτη ήταν ο Ριβέρα. Στην εκκλησία του τόπου μου και τα συγκλονιστικά πράγματα που έχει πολλές φορές μέσα πήγα μέσω Θιβέτ. Ήξερα ήδη τους Κινέζους και τους Ιάπωνες ζωγράφους, αλλά βρέθηκα ξαφνικά μέσα σε μια αίθουσα στο μουσείο Γκιμέ στο Παρίσι που είχε πολλές Βουδιστικές εικόνες από το Θιβέτ, όλες αριστουργήματα, τη μια πίσω από την άλλη. Μπόρεσα έτσι επιτέλους να αντιληφθώ το μεγαλείο των εικόνων του τόπου μας και τις έκανα πολύ γρήγορα βάση της εργασίας μου. Πράγματα που ως τότε δεν τα είχες δει; Δεν τα γνώριζα. Με ενδιέφεραν οι Ασιάτες, γιατί έκανα και πολεμικές τέχνες, και ήξερα Κινέζους, Γιαπωνέζους, Κορεάτεςαλλά δεν είχα πέσει πάνω στο Θιβέτ μέχρι εκείνη την ώρα.

Έχεις ταξιδέψει προς τα εκεί; Όχι, αλλά θέλω να πάω και να κάνω έκθεση στην Ιαπωνία. Γιατί, για κάποιο λόγο, έχω πάρα πολλές επιρροές από ‘κει. Πιστεύεις ότι το κοινό εκεί θα αναγνωρίσει χαρακτηριστικά του στο έργο σου; Eλπίζω ναι. Πιστεύω ότι υπάρχει αρκετή επιρροή ώστε να τη δει κάποιος. Κι αυτό που θα με ενδιέφερε να κάνω, είναι ένα κοινό σημείο της Κρητικής αγιογραφίας και της Ιαπωνικής ζωγραφικής. Παραβάν, χρυσό, να κολυμπούν μέσα τα βουνά. Το χρωματολόγιό τους είναι ολόιδιο, είμαστε δίπλα. Έχει πολλά πράγματα που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για μια τέτοια ένωση. Ποιον δάσκαλό σου θυμάσαι; Όλους, για τον λόγο του τον καθένα. Είχα πολλούς, πραγματικά πολλούς σημαντικούς σε όλα τα πεδία με τα οποία ασχολήθηκα και δεν θέλω να αδικήσω κανέναν. Ποιο είναι το αγαπημένο σου πρόσωπο της Βίβλου; Είναι πολλά. Ο Ιώβ έρχεται πρώτος. Ο Σολομώντας είναι δεύτερος. Ο Σολομώντας είπε πολλά έξυπνα πράγματα, τα έλεγε καλά. Ήταν εκπληκτικής ευφυΐας ον. Ποιον αγιογράφο αγαπάς περισσότερο; Αλλάζω ανά περίοδο...πότε τον Ακοντάντο, πότε τον Θεοφάνη τον Έλληνα, πότε τον Δαμασκηνό αλλά ποτέ κάποιον μόνο του, μου αρέσει πάντα το σύνολο. Αν ερχόταν εδώ μέσα, τι πιστεύεις πως θα έκανε; Μπορεί να έσκιζε τα έργα μου, μπορεί και να χαιρόταν-εξαρτάται από το τι άνθρωπος θα ήταν. Ο δάσκαλός μου της αγιογραφίας χαίρεται για την πορεία που πήρε η εργασία μου και πάντα με στήριζε.

16 18 “Ο Ερευνητής” μικτή τεχνική σε ξύλο, 2017

Θα αγιογραφούσες ένα ιδιωτικό εκκλησάκι; Δεν είμαι αγιογράφος. Ακόμα κι αν μου ζητούσαν να εργαστώ σε μία εκκλησία που θα λειτουργούσε, δε θα το έκανα. Δεν είμαι αυτού του πεδίου.

Δε μιλάμε για λειτουργία, αλλά για την ανάγκη της επίσκεψης σε έναν ιερό ναό. Πολλές φορές το κάνω. Περπατάω, μπαίνω σε μια εκκλησία, αφήνω το σάκο μου, κάθομαι και χαίρομαι την ησυχία του χώρου.

Η πρώτη σου «γνωστή» δουλειά ήταν οι τοιχογραφίες στο παλιό εργοστάσιο της «Ελαίς»; Ναι, υπήρξε ενδιαφέρον όταν έγινε και παρουσιάστηκε σε έντυπα πολύ.

Πώς θα ένιωθες αν έβλεπες ένα παιδί να θαυμάζει κάποιο έργο σου; Θα χαιρόμουνα πολύ καθώς η ψυχή του παιδιού είναι πιο αγνή. Επίσης ένα παιδί είναι πάντα σκληρός κριτής και μ’ αρέσει η ιδέα ότι δε θα πει μπούρδες και όσα θα ακούσω θα είναι απόλυτα ειλικρινή.

Σε ποιους απευθύνεται το έργο σου; Έχεις μάθει σε ένα βαθμό ποιο είναι το κοινό σου; Όχι. Δε μπορώ να σου ξεχωρίσω ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό και να σου πω πως είναι οι «Χ άνθρωποι». Ευτυχώς, γιατί δε μ’ αρέσει αυτό. Απευθύνεται σε όλους. Σε όποιον ενδιαφέρεται. Δε θέλω να αφήσω κανέναν απ’ έξω. Θέλω το έργο μου να απευθύνεται σε όποιον θέλει να δει ζωγραφική. Τα έργα σου δε θεωρείς πως θα μπορούσαν να προσβάλουν ως ένα βαθμό τους θρησκευόμενους; Δεν μπορώ να αρνηθώ την πιθανότητα να συμβαίνει, αλλά δεν θα με ευχαριστούσε η δουλειά μου να λειτουργήσει έτσι. Δεν είναι αυτός ο στόχος της. Έχεις γίνει δέκτης τέτοιων παραπόνων; Όχι, ευτυχώς ποτέ. Ελπίζω να καταλαβαίνουν πως θα ήθελα με την εργασία μου, μεταξύ όλων των άλλων, να εκτιμήσουν περισσότερο οι άνθρωποι την ομορφιά των εικόνων που έχουν δίπλα στο σπίτι τους. Είσαι θρήσκος με την κοινή έννοια της λέξης; Θεωρώ μέχρι στιγμής σταθερά στη ζωή μου πως ο κόσμος μας είναι πλασμένος από ένα δημιουργό, δεν το έχω απορρίψει μέχρι στιγμής. Η “θεολογία” μου όμως αλλάζει διαρκώς. Δεν ακολουθώ κάποιο σταθερό και αναλλοίωτο Δόγμα. Μελετάω με τον τρόπο μου και ερευνώ τι μπορεί να συμβαίνει. Πήγες πρόσφατα στην εκκλησία; Πήγα και είδα κάποια έργα του Κόντογλου και τα αισθήματά μου ήταν πολύ ωραία.

“Ο Κήρυκας” μικτή τεχνική σε καμβά, 2017

Αν σου πει πως είναι πολύ κακό αυτό που κάνεις, έως σατανικό, τι θα έκανες; Θα το έπαιρνα υπόψιν μου, και σίγουρα θα λυπόμουνα. Το περιεχόμενο των έργων σου θεωρείς ότι έχει κάτι εξωπραγματικό; Παραμυθένιο; Nαι, προσπαθώ να έχει κάτι τέτοιο, δεν το θέλω απλά! Η δουλειά έχει πάρα πολύ να κάνει με την έννοια της ισορροπίας. Ισορροπία ανάμεσα σε πολλά ζευγάρια εννοιών. Εδώ τώρα συζητάμε για το ωμό ρεαλιστικό και το φαντασιακό. Ψάχνω να βρω πού θέλω να είναι η δουλειά μου, εκεί ανάμεσα. Γενικά θέλω να είμαι κάπου στο ενδιάμεσο. Και δεν ξέρω τι είναι το ιδανικό. Προσπαθώ να το ανακαλύψω και να το πετύχω, χωρίς να είμαι βέβαιος πως θα γίνει αυτό ποτέ. Η έρευνα όμως μου είναι αρκετή. Ποια ήταν η τελευταία φορά που συγκινήθηκες; Πρόσφατα, όταν άκουσα από κοντά την Ελένη και τη Σουζάνα Βουγιουκλή. Τραγουδούσαν υπέροχα. Συγκινήθηκα σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Συντονίζονταν και νόμιζες ότι ακούς εκατό άτομα, ενώ οι φωνές ήταν μόνο δύο. Είναι πάρα πολύ καλές και οι δύο. Έκλαιγες, κυριολεκτικά έκλαιγες. Πολύ, πολύ ωραίες. Κατά τη διάρκεια της δημιουργίας ενός έργου σου, έχεις συγκινηθεί; Όχι, γιατί σκέφτομαι πως αυτά που φτιάχνω είναι βλακείες! Εν αντιθέσει, γελάω διαρκώς! Είμαι χαλαρός, γελαστός και πάει λέγοντας. Η ζωγραφική είναι για σένα δουλειά με την σαφή της έννοια; Είναι εργασία. Παραγωγή έργου. Τη λέξη «δουλειά» τη θεωρώ κακή. Ελπίζω πως προσφέρω κάτι. Αν συνέβαινε μία ολοκληρωτική καταστροφή του πλανήτη, ποιο έργο θα ήθελες να μείνει άθικτο για να χαρακτηρίζει στους επόμενους το ανθρώπινο είδος που χάθηκε. Θα μου άρεσε πολύ να δω τον «σκεπτόμενο» του Ροντέν σε κάποια έρημο αν η Γη καταστρεφόταν. Θα εξηγούσε τέλεια την κατάσταση.

Αν ο έρωτας μπορούσε να αποτυπωθεί σε εικόνα… … θα το κάνω, γιατί μόλις μου πρότεινες έναν επόμενο πίνακα. Κάτι το οποίο δεν είχα σκεφτεί ποτέ. Μπορεί να πάρει και πολλές μορφές. Τι εικόνα θα έχει; Δεν ξέρω. Κάτσε να το σκεφτώ και θα σου πω! Τελικά τι δηλώνεις; Graffiti artist, αγιογράφος, ζωγράφος ή κάτι άλλο; Ζωγράφος είμαι. Τι προτιμάς; Το στούντιο ή τον δρόμο; Δεν είναι καθόλου θέμα προτίμησης, αφού δεν κάνω και τα δύο εδώ και πολλά χρόνια ώστε να «προτιμώ» κάποιο. Είμαι μόνο στο εργαστήριο, και πολύ ευχαριστημένος με αυτό. Διατηρείς επαφή με φίλους σου, παλιούς γκραφιτάδες; Nαι, και χθες ήταν εδώ ένας φίλος μου. Και με την παρέα της Θεσσαλονίκης διατηρώ ακόμα επαφή. Αν σε έπαιρνε τηλέφωνο κάποιος από την παλιά παρέα λοιπόν και σου πρότεινε να γράψετε πάνω σε τοίχο, θα το δεχόσουν; Όχι όμως με τον δικό σου «χαρακτήρα», αλλά με αμιγώς γκραφιτάδικο στυλ. Δύσκολο. Μου το έχει πει και ένας για την ακρίβεια… με κυνηγάει για να το κάνω! Με τον συγκεκριμένο άνθρωπο το συζητάω, αλλά θα δω άμα θα γίνει τελικά. Πρέπει να αποφασίσω. Είναι άλλο το σπρέι και άλλο το πινέλο. Είναι κουραστικό πια το έξω για να κάνω αυτό που θέλω και απαιτεί παραχωρήσεις. Εκατοντάδες εκθέσεις, Μπιενάλε, αναγνωρισιμότητα: Εσύ προσωπικά, πώς ορίζεις την καταξίωση; Όταν βλέπω πολλούς γύρω μου να εκτιμούν βαθιά την δουλειά κάποιου, εκφράζοντάς το με χαρά μεταξύ τους και αναζητώντας

να έρθουν σε επαφή με αυτή, τον θεωρώ καταξιωμένο. Δεν σημαίνει όμως τίποτα αυτό, στο τέλος της ημέρας... μπορεί ένας καταξιωμένος άνθρωπος να παρουσιάζει κάτι πολύ κακό για εμένα ή για κάποιον άλλον, μπορεί επίσης κάποιου καταξιωμένου στην εποχή του ανθρώπου η εργασία του να μην αντέξει στο χρόνο, την ώρα που ένας εντελώς παραγνωρισμένος άνθρωπος στη διάρκεια της ζωής του, μετά το θάνατό του μεγαλουργεί. Η αντοχή στο χρόνο είναι αυτό που τελικά κάνει κάτι στο πεδίο μου να μετράει. Είσαι αρκετά ακριβοθώρητος στην πραγματική σου ζωή ή αυτό ισχύει μόνο για τα social media; Tα θεωρείς βαρετά; Δεν ξέρω, τα αποφεύγω ενστικτωδώς. Δεν είναι αλήθεια όμως πως είμαι «ακριβοθώρητος»...έχω λογαριασμό στο instagram για να λέω τα νέα μου, όταν υπάρχουν, μέχρι να γίνει επιτέλους η ιστοσελίδα μου. Στο instagram βλέπω καμιά φορά και καλά πράγματα, εκτός από το να ενημερώνομαι απλά για τα γεγονότα των ημερών στο χώρο μου. Γενικά όμως δεν νομίζω πως κάποιος αξίζει να περνάει και πολύ χρόνο εκεί. Μεγάλωσες και ζεις στην Ελλάδα, το έργο σου όμως υπερβαίνει τους ορίζοντες της χώρας. Σκέφτηκες ποτέ να μετακομίσεις στο εξωτερικό, και αν ναι, που; Νοίκιασα κάποια στιγμή ένα σπίτι στο Μόναχο στο οποίο πηγαινοερχόμουν για χρόνια λόγω κάποιων σπουδών που επέλεξα να κάνω αντί για μεταπτυχιακό. Ήμουν έτοιμος να αφήσω το σπίτι μου στην Αθήνα και τελικά έκανα ακριβώς το αντίθετο. Δεν το σκέφτομαι καθόλου πιά, και δεν νομίζω να θέλω να πάω πουθενά αλλού για μόνιμα. Πιστεύω πως όπου αλλού και να πάω, ειδικά βορειότερα των Άλπεων θα είμαι θλιμμένος. Πάντα μου έδινες την εικόνα ενός πολίτη του πλανήτη, χωρίς κάποια εθνική ταυτότητα. Που θεωρείς πως ανήκεις; Σ’ όλο τον κόσμο, στον τόπο μου, και πουθενά. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω με λόγια, αλλά ισχύουν όλα ταυτόχρονα.

Στον 21ο αιώνα, χωράει σαν έννοια ο ακτιβισμός; Έχει και αυτός την θέση του. Δεν νομίζω όμως πως έχει πολλή σημασία το τι πιστεύω γι’αυτά τα θέματα, οι απόψεις μου αλλάζουν διαρκώς όσο παρατηρώ τον κόσμο. Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, το 2015 κυκλοφόρησες το «Νέο Κύμα» για την ενίσχυση του Ερυθρού Σταυρού και κατ’ επέκταση των προσφύγων. Πιστεύεις πως ακόμα κι ο πιο μικρός άνθρωπος μπορεί να κάνει τη διαφορά; Οι άνθρωποι κατά τη γνώμη μου είμαστε όλοι διάμεσα, μας οδηγεί σε μεγάλο βαθμό ή και εντελώς κάτι ανώτερο από εμάς. Αν αυτό θέλει λοιπόν, η αλλαγή μπορεί να έρθει από οπουδήποτε. Τι θα δούμε στο μέλλον από εσένα; Ξεκίνησα μια μεγάλη σειρά για την επιστήμη ως τη θρησκεία του καιρού μας. Αν όλα πάνε καλά, θα κρατήσει κάμποσο καιρό γιατί το θεωρώ θέμα πολύ ευρύ, πολύπλοκο και ενδιαφέρον, για εμένα τουλάχιστον. φωτό: Μαρία Ντελάκου

Και αν χανόσουνα, τι θα ήθελες να ακούγεται για σένα και τα έργα σου; Ότι η δουλειά μου συγκινούσε τους ανθρώπους.

Για να επιστρέψω όμως στο προηγούμενο θέμα, ποιος είναι λοιπόν ο στόχος του έργου σου; Να προσπαθήσει να φέρει τον θεατή σε επαφή με την καρδιά του. Στη συνέχεια, όταν λειτουργήσει ο νους να θέσει ερωτήματα. Αν ο Χριστός κατέβαινε σήμερα στη Γη, τι μορφή θα είχε και τι επάγγελμα θα έκανε; Δεν ξέρω καθόλου αυτά τα δύο που ρωτάς, μαντεύω όμως πως δεν θα του άρεσε καθόλου αυτό που θα έβλεπε γύρω του. Θα μπορούσα επίσης να πάω και στοίχημα πως θα προτιμούσε το τότε από το τώρα, αν ήθελε να τα συγκρίνει. Τι σημαίνει για σένα η λέξη Πεζοδρόμιο; Κάτι που λείπει από τις Ελληνικές πόλεις και κανείς με θέση δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτό. Όπως και η λέξη «πάρκο», «ποτάμι», «άλσος» κλπ.

Ποια νομίζεις πως είναι η μεγαλύτερη παθογένεια της ανθρωπότητας; Το ότι νομίζει πως μπορεί να βρεθεί σε κατάσταση να «ελέγξει», έστω και σε κάποιο περιορισμένο βαθμό, τα πράγματα γύρω της.

“Το Βράδυ της Παρασκευής” μικτή τεχνική σε καμβά, 2015

ΦΡΕΣΚΟ ΚΙ ΑΠ’ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ

Εκεί που το μεροκάματο δε λογαριάζει αργίες & γιορτές

Αντώνης Κολπούζης: <<Δουλειά σημαίνει να τρέχει ο ιδρώτας>>.

Άρης Κυριάκος Φωτογραφία Σωτήρης Γιαννίκας

ΠΡΩΤΕΣ ΠΡΩΙΝΕΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ. Ο ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ (ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ) ΚΟΙΜΑΤΑΙ, ΕΝΩ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΑΛΛΩΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΟΙ ΑΡΓΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΜΕΡΑ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΖΕΙΝ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΜΟΧΘΟΥ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΖΗΛΕΨΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ: H ΖΕΣΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ, Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ, ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΔΙΔΟΥΝ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΚΥΡΟΣ. ΑΥΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΗΣΑΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΤΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ. ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΔΕΙΧΝΕΙ 6 ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ-ΚΑΛΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ. ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΕΝΩΝΕΙ ΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΚΟΥΡΙΟ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ, ΣΤΡΙΒΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΘΑΡΡΕΙΣ ΠΩΣ ΣΦΥΖΕΙ ΑΠΟ ΖΩΗ. ΕΙΝΑΙ Η ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΠΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΌ 30 ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΔΙΚΕΎΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΧΟΝΔΡΕΜΠΌΡΙΟ ΦΡΟΥΤΩΝ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ. Η ΦΗΜΗ ΤΟΥΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΞΕΠΕΡΝΑ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΑΝΕΦΕΡΑΝ, ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ! ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΜΕ ΜΑΣ ΔΙΗΓΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ, ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΕΤΣΙ, ΠΡΙΝ ΚΑΛΑ - ΚΑΛΑ Ο ΗΛΙΟΣ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ, ΚΑΝΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ.

πρώτος άνθρωπος που συναντήσαμε, και πιο μικρός σε ηλικία, είναι ο Γιώργος Βάλλας. Φύλακας του χώρου, ο οποίος παρά τα λίγα του χρόνια, μας μίλησε με μεγάλη ωριμότητα: “Οι άνθρωποι που έρχονται εδώ για να ψωνίσουν είναι διαφόρων ειδών. Επίσης, άλλοι επέλεξαν αυτή τη δουλειά, και για άλλους το διάλεξε η ίδια η ζωή”. Κατευθείαν στο... ψητό από τον Γιώργο, ο οποίος ανοίγει και κλείνει την αγορά. Πέρα από αυτό, όπως είναι φυσικό, φροντίζει και για την ασφάλεια του χώρου. Δουλεύει μόλις ένα χρόνο εδώ, αλλά δεν φαίνεται καθόλου «ψαρωμένος», παρά τα 23 του χρόνια. Στη συνέχεια, τον ρωτάμε αν του έχει συμβεί κάποιο παράδοξο κατά τη διάρκεια της βάρδιας του: “Γενικά, εδώ είναι λίγο απόμερα, και το βράδυ είναι ζόρικο. Έτσι, απ’ τη στιγμή που ο χώρος είναι μεγάλος, δύσκολα μπορούμε να καταλάβουμε αν κάποιος που θα μπει μέσα, θα το κάνει για να αγοράσει ή να κλέψει. Πόσο μάλλον αν ο άλλος έρχεται καλοντυμένος. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν και οι κάμερες”. Mας παρομοιάζει τη λαχαναγορά με ένα μικρό χωριό, μέσα στο οποίο μπορείς να βρεις από τον πιο φτωχό μέχρι τον πιο πλούσιο κι από τον πιο ηθικό μέχρι κάποιο πρόσωπο χωρίς αρχές και αξίες. Έπειτα, η διήγησή του συνεχίζεται με τα... περίεργα: “Έχουμε προλάβει άτομο που μπήκε να κλέψει παλέτες, λέγοντάς μας ψέμματα πως αυτές προορίζονταν για κάψιμο”, προσθέτει. Όμως όσο περίεργη κι αν είναι η δουλειά του, την αγαπά. Ακόμα κι αν κάποιοι τον πλησιάζουν κακοπροαίρετα και τον ρωτούν τί ώρα δουλεύει. Ο σκοπός τους, να μάθουν πότε γίνονται οι αλλαγές. Ο Γιώργος δε μασάει, και μέσα από τη δουλειά του αισθάνεται τυχερός που συναναστρέφεται με ανθρώπους του μεροκάματου. Ανθρώπους που όταν σε βρίσκουν εκτός εργασίας, σου λένε «γεια» και το εννοούν. Τέλος, μόλις σχολάσει, αφήνει στην άκρη το αλεξίσφαιρο γιλέκο του και ζει έντονα την υπόλοιπη μέρα. Πόσο μάλλον όταν η βάρδια που τελείωσε είναι η πρωινή, που η αγορά είναι ανοιχτή και η ώρα περνά πιο εύκολα.

Αφήνοντας πίσω μας τη μεγάλη πόρτα της εισόδου, αποχαιρετούμε τον Γιώργο και βαδίζουμε προς τον κυρίως χώρο. Πρόκειται στην ουσία για τέσσερις τεράστιες αποθήκες, οι οποίες με τη σειρά τους φιλοξενούν εμπόρους οι οποίοι συστεγάζονται στην αχανή σε έκταση αγορά. Ο πρώτος τον οποίο συναντήσαμε, ήταν ο κύριος Βαγγέλης Κολπούζης: “Εμπόριο φρούτων και λαχανικών, πιο γνωστός για τα λαχανικά υδροπονικής καλλιέργειας”, μας λέει με αμεσότητα. Ξυπνάει κάθε μέρα στις 4:30 το

22 Γιώργος Βάλλας: Το άγρυπνο μάτι της Λαχαναγοράς

πρωί, όταν η λαχαναγορά ανοίγει στις 6. Το δε πελατολόγιό του φτάνει ως τα Γιάννενα και τη Λαμία, ενώ από το Πάσχα και μετά, στα νησιά των Σποράδων. Η επιχείρησή του είναι οικογενειακή, που κρατά από τα χρόνια του παππού του, τότε που η λαχαναγορά βρισκόταν ακόμα στον λόφο του Φρουρίου. Για την ιστορία, η νέα αγορά άνοιξε το 1995 και είναι η μοναδική ιδιόκτητη στη Θεσσαλία: “To προνόμιό μας έχει να κάνει με το περιθώριο να φέρνουμε περισσότερα πράγματα. Έτσι, κερδίζουμε στην τιμή και τη μοναδικότητα, ενώ δε συστεγαζόμαστε με κάποια ψαραγορά ή κρεαταγορά”.

Αν και γνωρίζει τα μυστικά του επαγγέλματος από πρώτο χέρι, δεν αιθεροβατεί. Mας πληροφορεί πως η αγορά έχει πέσει πολύ, και ειδικά την τελευταία πενταετία: “Έμποροι που παλιά σήκωναν παλέτες και πολλά κιλά, δουλεύουν πλέον με τον τρόπο του μανάβη. Οι περισσότεροι συνεταιρισμοί έχουν γίνει επιχειρήσεις, οπότε αν πας να αγοράσεις ντομάτα σε έναν συνεταιρισμό της Πρέβεζας, θα βρεις επίσης αχλάδια και μήλα”. Με λίγα λόγια, απελευθέρωση της αγοράς με τις γνωστές για όλους συνέπειες. Κάτι που επίσης μαθαίνουμε, είναι πως αγρότες οι οποίοι ασχολούνταν με καλλιέργειες τεύτλων και βαμβακιού, από τη στιγμή που αυτά σταμάτησαν να επιδοτούνται, έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στα λαχανικά. Όμως αυτό δημιουργεί με τη σειρά του αρρυθμίες: “Βάζει ο άλλος για παράδειγμα τριάντα στρέμματα σπανάκι και αυτά βγαίνουν την ίδια στιγμή. Τόσα όμως τρώει η Ελλάδα σε ένα χρόνο!”. Παρόλα αυτά, ο κύριος Βαγγέλης δεν πτοείται. Κράτα τα όμορφα του επαγγέλματος. Τις φιλίες και τον σχετικό σεβασμό απέναντι στο συνάδελφο, άσχετα από τον τρομερό ανταγωνισμό. Πριν τον αποχαιρετίσουμε, τον ρωτάμε

Τα αδέλφια Κολπούζη μας διδάσκουν τι σημαίνει οικογένεια

γιατί κάποιος επιλέγει τη δική του επιχείρηση, και μας απαντά άμεσα πως δεν είναι θέμα τιμής αλλά εξυπηρέτησης. Για την ακρίβεια, μεταφέρει τα πράγματα στον εργασιακό χώρο του πελάτη. Τέλος οι αγοραστές του γνωρίζουν τους παραγωγούς του με τα μικρά τους ονόματα, πράγμα που σημαίνει ότι ξέρουν τί ακριβώς προμηθεύονται και πουλάν. Φεύγοντας, μας προτρέπει να γράψουμε οι καταναλωτές να προτιμούν τα ντόπια προϊόντα. Done!

Ο καλοντυμένος κύριος Μέρας Στάση δύο λεπτών (αριστερά) με την παρέα του για μια ανάσα, και στη συνέχεια «τρακάρουμε» τον κύριο Αντώνη Κολπούζη, πατέρα του Βαγγέλη και των άλλων δύο παιδιών της φωτογραφίας, συνταξιούχο έμπορο. Το παρουσιαστικό του μας προδιαθέτει για έναν άνθρωπο που έχει «σπουδάσει» τη ζωή, και στην ουσία δεν πέσαμε και πολύ έξω: “Mε βλέπετε εδώ γιατί δε θέλω να με πιάσει κατάθλιψη και άνοια. Και μη μου πείτε πως δουλεύω, γιατί δουλειά σημαίνει να τρέχει ο ιδρώτας”. Και αυτός ακολούθησε τη δουλειά του πατέρα του, από την παιδική του κιόλας ηλικία. 40 χρόνια και τρεις μήνες, που το λες και ολόκληρη ζωή: “Αυτή την αγορά που βλέπετε τη φτιάξαμε μόνοι μας, με ιδρώτα και αίμα. Και στο θέμα της

Ο κύριος Μπάσδρας (δεξιά) επί τω έργω

εξυπηρέτησης, είναι το κάτι άλλο. Φορtώνουμε με άνεση επειδή έχουμε τις ράμπες, υπάρχουν τουαλέτες και γενικά, τα πάντα είναι καλύτερα σε σχέση με τον προηγούμενο χώρο”. Κι ενώ αυτή η αλλαγή περιβάλλοντος άρχισε να αποδίδει καρπούς, ο κύριος Αντώνης μας λέει πως χάθηκε η ισορροπία όταν τα σούπερ-μάρκετ άρχισαν να εμπορεύονται φρούτα και λαχανικά: “Το αποτέλεσμα ήταν να πουλάν τα προϊόντα στην τιμή που εμείς τα αγοράζαμε! Αγρότες σε κατάντια, κράτος σε κατάντια και πάει

23 λέγοντας...”. Εύχεται όμως σήμερα κάτι ν’ αλλάξει, γιατί σαν πατέρας τεσσάρων παιδιών, έχει αγωνία για το μέλλον τους. Όμως είναι φύσει αισιόδοξος και πιστεύει πως ο τουρισμός θα μας βγάλει από το αδιέξοδο. Πρέπει, λέει, να στραφούμε προς τα εκεί. Να φροντίζουμε τα προϊόντα μας σε όλους τους τομείς, ώστε να καταφέρουμε να ανταγωνιστούμε τα αντίστοιχα του εξωτερικού. “Και να μη σταματήσουμε Όταν ο κύριος Πεταλάς ποτέ, ούτε εμείς μιλάει έξω από τα δόντια. σαν έμποροι. Το κεφάλαιο έχει τέτοια δύναμη που μπορεί να αποδεκατίσει κυβερνήσεις, πόσο μάλλον τη λαχαναγορά μας”. Τέλος, μας λύνει την απορία γιατί η αγορά άνοιξε ανήμερα 25ης Μαρτίου, πράγμα που δεν είχε ξαναγίνει στο παρελθόν: “Αν η αργία έπεφτε καθημερινή θα ήμασταν κλειστά, όμως επειδή την προηγούμενη ήταν Σάββατο που εκ των πραγμάτων δεν εργαζόμαστε, έπρεπε να ανοίξουμε για να καλύψουμε το κενό και να εξυπηρετήσουμε τους πελάτες μας”. Οι επαγγελματίες εδώ παραλαμβάνουν κάθε μέρα, εκτός κι αν οι καιρικές συνθήκες καθιστούν αδύνατη την παραγωγή. Δε μπορείς, για παράδειγμα, να μαζέψεις λάχανα ή πράσα ενώ βρέχει. Κι ενώ συνεχώς μαθαίνουμε νέα πράγματα, κάνοντας λίγα βήματα πιο πέρα, πέφτουμε πάνω στην επιχείρηση του κυρίου Θανάση Μέρα. Η ιστορία του, ίδια με των υπολοίπων, ενώ ο ενδυματολογικός του κώδικας παραπέμπει φλερτάρει έντονα με το casual . Βρίσκεται εδώ από το 1995, ενώ έμαθε το επάγγελμα από τον πατέρα του. “Πουλάω κυρίως φρούτα, πατάτες και κρεμμύδια, ενώ το καλοκαίρι στρέφομαι σε καρπούζια, πεπόνια, μήλα και πορτοκάλια”. Όταν τον ρωτάμε γιατί οι αγοραστές προτιμούν αυτόν, μας αναφέρει πως κυρίαρχο γεγονός στην επιλογή τους είναι η φύση του ανθρώπου. Έτσι είναι, όπως και να ‘χει, τα πράγματα μέσα σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον: “Γνωρίζω από πρώτο χέρι πως η δουλειά είναι δύσκολη. Χρειάζεται καθημερινός αγώνας για να ‘ρθουν τα πράγματα όπως πρέπει. Και προβληματίζομαι

με την κρίση, για την οποία δεν ξέρουν πόσο θα κρατήσει ούτε αυτοί μας κυβερνάνε”. Όμως μας μιλά με αυτοπεποίθηση και ο τόνος της φωνής του δε βγάζει παράπονο.

Η περιβόητη σόμπα

Ακριβώς δίπλα του βρίσκεται ο κύριος Κωνσταντίνος Πεταλάς, και ανάμεσά τους δεσπόζει η σόμπα που, χωρίς υπερβολές, αποτελεί σήμακατατεθέν του χώρου. Ο κύριος Κώστας μας χαμογελά και λέει χαρακτηριστικά πως... βρίσκεται σε καθεστώς απόσυρσης, στο τρίτο στάδιο της ηλικίας. Σύντομα λοιπόν στη σύνταξη, και αντί να εστιάσει στα της αγοράς, μας «παίζει μπάλα» στο γήπεδο της πολιτικής: “Aρχικά να σας πω πως τις παλιές, καλές μέρες δεν υπήρχε χρόνος ούτε να σας κοιτάξω, πόσο μάλλον για να μιλήσουμε! Τώρα έρχομαι από συνήθεια, για να απολαύσω τον καφέ μου, το τραγουδάκι και το τσιμπούκι μου. Όμως όσο και να τα απολαμβάνω, δύσκολα ξεχνάω πως οι κυβερνήσεις βλέπουν τον επαγγελματία ως αντίπαλο και όχι ως συνοδοιπόρο”. Ο τόνος της του είναι στιβαρός, και το παράπονο που βγάζει είναι γνήσιο: “Τον έχουν στήσει στο εκτελεστικό απόσπασμα, κι αυτό συμβαίνει από μονίμου βάσεως. Ζούμε σε μια χώρα που ο ελεύθερος επαγγελματίας δουλεύει για να πληρώνει τους τεμπέληδες”. Tην ίδια στιγμή, τα φιλικά πειράγματα από τους γύρω δίνουν και παίρνουν, σε μία από τις ατέλειωτες συζητήσεις σχετικά με τα πολιτικά δρώμενα. Μετά από αυτό το μικρό διάλειμμα, τον ρωτάμε αν έχει να προσθέσει κάτι για το τέλος. Μας απαντά πως θα επιβιώσουν τα μαγαζιά που έχουνε τσαγανό και κάποιο ρευστό: “Εάν έχεις καρδιά για να παίξεις, θα συντηρηθείς- δε θα αισχροκερδίσεις, θα παλέψεις και δε θα κλείσεις”. Κάπως έτσι δεν είναι και στην πραγματική ζωή;

Έχει και η Λαχαναγορά τις ομορφιές της

αίρνοντας το δρόμο της επιστροφής, η αίσθηση που μας έμεινε ήταν πως οι άνθρωποι του μεροκάματου πέρα από πυλώνας της οικονομίας μας, είναι και πρότυπο εργατικότητας και τιμιότητας. Αρκεί μία κουβέντα μαζί τους και μια ματιά για να το καταλάβει κανείς και γι’ αυτό δε χρειάζεται κανένα... φιλολογικό στολίδι. “Σχολείο μεγάλο το πεζοδρόμιο”, μας φωνάζουν ενώ η πόρτα πίσω μας κλείνει. Φυσικά και έχουν δίκαιο.

24 Πέτρος Κολώνας

Βγες στο #pezodromio @evikour

@katerinuko

Devil Eyes-Hippie Sabotage Μου αρέσουν οι στίχοι και η μουσική του

Baby - Donnie and Joe Emerson Το έχω συνδυάσει με τα road trip, ειδικά στη δύση του Ηλίου

@eleni_mor_ Have You Ever Loved Someone - The Vocaleers Πολύ αγαπημένο τραγούδι αυτή την περίοδο.

@kardaras_Το Γράμμα - Bad Movies Το έχω ταυτίσει με μια στιγμή της ζωής μου καθώς με έκανε να νιώσω καλύτερα μετά από έναν ιδιαίτερο χωρισμό

@Trantafyllos_varlagas Θέμης Αδαμαντίδης - Στην καρδιά Απλά παθιάζομαι

Αυτό τον μήνα σε ρωτήσαμε α κι ένας καινούριος έρωτας. Βάλε #p

που θα ανεβάσεις στο προφίλ σο

@rikohehe_ Bad Kingdom - Moderat Πιάνω τον εαυτό μου κάθε φορά να συμφωνώ στον στίχο “this is not what you wanted, not what you had in mind”

@eleni_saphira Hate My Life - Theory of a Deadman Το ακούω κάθε φορά που τα πράγματα δυσκολεύουν. Μου υπενθυμίζει ότι όλα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με χιούμορ

@apostolhs_ts Liam Payne, Rita Ora - For You Όμορφο και ρομαντικό τραγούδι, το έχω συνδυάσει με ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή μου.

αν μαζί με την άνοιξη ανθίζει

pezodromio στην επόμενη φωτογραφία ου και μάθε την επόμενη ερώτηση!

@Victoria_tsintza Για Κάποιο Λόγο - Νίκος Οικονομόπουλος Γιατί πιστεύω πως στη ζωή μας ότι συμβαίνει, συμβαίνει για κάποιο λόγο

@ Nikolas_bkr Rag’n’Bone - Human Γιατί πάνω απ όλα είμαστε άνθρωποι, κάτι που λείπει στις μέρες μας

@Zisis_nt Metallica - Nothing Else Matters Η πρώτη μου κιθάρα και το πρώτο κομμάτι που ξεκίνησα να μαθαίνω σε αυτήν. 10 χρόνια μετά, η μελωδία του συνεχίζει να με μαγεύει κάθε φορά που πιάνω μια κιθάρα

@Dimitrisgiannis_official Nicky Jam & J. Balvin – X Με ανεβάζει ψυχολογικά όταν είμαι κάπως πεσμένος

@iam_georgevaiop Cola - Camelphat & Elderbrook Το έχω συνδυάσει με ένα βράδυ με παρέα που θυμάμαι μόνο αυτό το τραγούδι και απλά ξύπνησα την άλλη μέρα

@xouli_official Havana - Camila Cabello Το κομμάτι το άκουσα πρώτη φορά στο Λονδίνο και μου θυμίζει αγαπημένα πρόσωπα που ήταν τότε γύρω μου

@achilleas_tsogias Έμαθα - Κωνσταντίνος Αργυρός Είναι ο ύμνος μου, ταυτίζομαι τόσο πολύ με τους στίχους που είναι λες και γράφτηκε για μένα.

10 λεπτά με τους

Kadebostany Θανάσης Καρανίκας - Γιάννης Μαρκούτης Φωτογραφία: Φίλιππος Ρέτσιος (CinePhil)

Από το “Walking With A Ghost” μέχρι και το περσινό “Mind If I Stay”, οι Ελβετοί Kadebostany έχουν καταφέρει να αγαπηθούν όσο λίγα γκρουπ της σύγχρονης ποπ κουλτούρας. Η κυκλοφορία του τρίτου τους άλμπουμ τους «βγάζει» σε μια ακόμα παγκόσμια περιοδεία, της οποίας η χώρα μας έχει την τιμή να αποτελεί αφετηρία. Συναντήσαμε τον εμπνευστή και βασικό εγκέφαλο του γκρουπ Guillaume Jérémie ‘Kadebostan’ στον υπέροχο χώρο του Lab Art στο Βόλο, λίγα λεπτά πριν δώσουν την πρώτη απ’ τις τρεις συναυλίες τους επί ελληνικού εδάφους. Εμφάνιση η οποία αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά, μια μεθυστική αποκάλυψη!

27 Πάμε λίγο και στη χώρα σας την Ελβετία. Υπάρχει κάτι νέο μουσικά που σε έχει εντυπωσιάσει και θα μας πρότεινες να ακούσουμε; Κάτι που ενδεχομένως να έχει επηρέασει και τη δική σου μουσική; Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν τοποθετώ την τέχνη σε γεωγραφικά πλαίσια. Υπάρχουν απίστευτες μουσικές απ’ όλο τον κόσμο για να πάρεις πράγματα. Τελευταία ακούω συνεχώς στο repeat το νέο δίσκο των MGMT, ακόμα και σήμερα ταξιδεύοντας από την Αθήνα καθ’ όλη τη διαδρομή. Ο David Bowie επίσης, είναι μια διαχρονική αγάπη και επιρροή. Κάτι τελευταίο. Αν ήσουν εσύ ο πρεσβευτής του πλανήτη μας και θα έπρεπε να στείλεις ένα και μόνο τραγούδι σε ένα εξωγήινο πολιτισμό για να ακούσει τη μουσική μας, ποιό θα ήταν αυτό; Χμμ...Νομίζω το «God Only Knows» των Beach Boys! Η συναυλία σας στο Βόλο είναι η πρώτη για τη νέα σας περιοδεία. Πως αισθάνεστε για αυτό; Έχετε άγχος που θα πρωτοπαίξετε τα νέα σας τραγούδια μπροστά στο ελληνικό κοινό; Ξεκινήσαμε δίνοντας μερικά shows σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και πήγαν περίφημα. Παίξαμε στο κρατικό ραδιόφωνο της Ελβετίας, αλλά και στον δικό σας «Εν Λευκώ». To συναίσθημα που εισπράξαμε παίζοντας τα καινούρια τραγούδια ήταν απίστευτο και ο κόσμος ανταποκρίθηκε ενθουσιωδώς. Δώσαμε πάρα πολύ ενέργεια, πάθος και ειλικρίνια ετοιμάζοντας το νέο δίσκο. Και το κοινό ευτυχως, φαίνεται αυτό να το εισπράττει. Και τώρα επιτέλους είμαστε ευτυχείς και πανέτοιμοι για τα πρώτα μας live! Κυκλοφορήσατε το “Monumental – Chapter I EP” ως προάγγελο, πριν από ένα χρόνο. Όμως το ολοκληρωμένο άλμπουμ, έρχεται φέτος και για την ακρίβεια σε λίγες ήμερες. Ως προς τι ή τόσο μεγάλη αναμονή; Η αλήθεια είναι πως προτιμώ να παίρνω το χρόνο μου, ώστε να δημιουργηθεί κάτι πραγματικά όμορφο. Περάσαμε πάρα πολύ χρόνο στο στούντιο για να τελειοποιήσουμε τα κομμάτια. Ξέρεις, η διαδικασία δημιουργίας ενός άλμπουμ είναι πάρα πολύ ξεχωριστή, κι εγώ πιστεύω ακόμα πολύ σ’ αυτό το φορμάτ. Θεωρώ πως ένας καλλιτέχνης, για παράδειγμα, είναι δύσκολο να βγάλει πάνω από 10 καλά άλμπουμ στην καριέρα του. Οπότε προτιμώ, τα λίγα και καλά! Αυτή τη στιγμή, μετά την αποχώρηση της Amina Cadelly από το γκρουπ, να φανταστώ ότι εσύ είσαι ο κύριος τραγουδοποιός της μπάντας; Για την ακρίβεια εγώ είμαι εξ αρχής ο συνθέτης, ο παραγωγός και ο επιμελητής των ηχογραφήσεων των Kadebostany. Στον καινούριο δίσκο αναμειγνύομαι εν μέρη και στο στιχουργικό κομμάτι αλλά έχω δώσει περισσότερο βάση στη γραφή έξι διαφορετικών κοριτσιών που συμμετέχουν, κάποιες απ’ αυτές και ως ερμηνεύτριες των κομματιών. Πρόκειται για τραγουδίστριες που μπορεί να μην είναι πολύ διάσημες, άλλα έχουν πάρα πολύ έντονη προσωπικότητα και χαρακτήρα σαν καλλιτέχνιδες. Και στον δίσκο έχουν προσδώσει τα μέγιστα!

Μια απ΄αυτές και η Kristina που περιοδεύει μαζί σας. Ναι! Με την Kristina περιοδεύουμε τα τελευταία δύο χρόνια μαζί. Έχει δώσει μια διαφορετική και φρέσκια πνοή στα παλιότερα κομμάτια που παίζουμε, αλλά συνεργαστήκαμε και σε 5 απ’ τα καινούρια τραγούδια μας στον δίσκο. Η συνεργασία με τη «δική» μας Sissi Rada, πως προέκυψε; Την πρωτοείδα σε ένα βίντεο από μια εμφάνισή της με τον David August, αυτό τον εξαιρετικό παραγωγό ηλεκτρονικής μουσικής απ’ τη Γερμανία. Έπαθα σοκ βλέποντας την να τραγουδά και να παίζει άρπα, ήταν κάτι μαγικό! Αμέσως έστειλα το βίντεο σ’ ένα συνεργάτη μου και του είπα πως πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε κάτι μ’ αυτή την κοπέλα. Ήρθαμε σε επικοινωνία μαζί της και ίδια ήταν πολύ φιλική και δεκτική. «Γιατί όχι;» μου είπε! Είναι απίστευτα ταλαντούχο πλάσμα και χαίρομαι πολύ που φτιάξαμε μερικά τραγούδια παρέα. Τελικά οι Kadebostany είναι μπάντα ή περισσότερο ένα προσωπικό πρότζεκτ; Οι Kadebostany είναι η ζωή μου, για την ακρίβεια. Είναι το σύμπαν μου, η πατρίδα μου. Είναι τα πάντα! Είναι αυτό που έχω δημιουργήσει εδώ και 10 ολόκληρα χρόνια, με την συνεργασία φυσικά εξαιρετικών μουσικών που αγαπώ, εκτιμώ και χρωστάω πολλά. Αλλά πάνω απ’ όλα, είναι ένα πολύ προσωπικό μου όραμα. Όσον αφόρα το οπτικό κομμάτι, δουλεύετε πάρα πολύ τα βίντεο κλιπ σας αλλά και τα visuals που συνοδεύουν τις συναυλίες σας. Παίζουν σημαντικό ρόλο για σας; Σε φοβίζει το ενδεχόμενο αυτά να «καπελώσουν» την ίδια τη μουσική σας; Θεωρώ πως όλα αυτά βοηθούν τον κόσμο να νιώσει και να καταλάβει καλύτερα τη μουσική. Είναι όπως όταν πηγαίνεις σε μια εκκλησία, και θαμπώνεσαι αρχικά απ’ την απίστευτη ατμοσφαίρα και το διάκοσμό της. Όμως αυτό σε βοηθά να λάβεις καλύτερο το μήνυμα που έχει να σου προσφέρει. Αυτό πιστεύω πως συμβαίνει λοιπόν και στην τέχνη γενικότερα.

«Ποτέ δεν τοποθετώ την τέχνη σε γεωγραφικά πλαίσια. Υπάρχουν απίστευτες μουσικές απ’ όλο τον κόσμο για να πάρεις πράγματα»

THE RECORD STORE

Παναγιώτης Δουλόπουλος / Θανάσης Καρανίκας / Αχιλλέας Δαλαβίκας

Θανάσης Παπακωνσταντίνου – Σωκράτης Μάλαμας «Με Στόμα Που Γελά»

Editors – Violence Αναμφίβολα οι Editors συγκαταλέγονται ανάμεσα στις πιο αγαπητές μπάντες του ελληνικού κοινού. Έτσι μετά την ανακοίνωση ότι θα επιστρέψουν στην Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι για μια σπουδαία συναυλία, ήρθε και η ώρα της δισκογραφικής επιστροφής τον Βρετανών με το “Violence”, την πρώτη ολοκληρωμένη τους δουλειά μετά το “In Dream” του 2015. Στο νέο, έκτο τους άλμπουμ, η μπάντα από το Birmingham προσπάθησε να πειραματιστεί και να «χτίσει» έναν νέο ήχο. Σε αυτό βοήθησε αρκετά ένας τύπος εν ονόματι Blanck Mass, ο οποίος ασχολείται κυρίως με την ηλεκτρονική μουσική. Έτσι από το πρώτο κιόλας single και το κομμάτι “Magazine” οι Editors μας παρουσιάζουν αρκετές από τις νέες τους μουσικές πινελιές, προσπαθώντας παράλληλα να πετύχουν μια τέλεια μίξη του ηλεκτρονικού στοιχείου που τους χαρακτηρίζει με την ροκ πλευρά τους. Οι ρυθμοί ανεβαίνουν απότομα με το “Hallelujah”, με τους Βρετανούς να δείχνουν την άγρια πλευρά τους. Μέσα στα highlight του δίσκου σίγουρα υπάρχει θέση για το “Nothingness”, με την καταπληκτική φωνή του Tom Smith να συνοδεύει ιδανικά αυτή την υπέροχη δημιουργία τους. Στο “Violence” υπάρχει και ένα γνώριμο κομμάτι, το “No Sound but the Wind”, σε μια διαφορετική εκδοχή από αυτήν που ξέραμε. Το μόνο που μένει να κάνουμε είναι λίγο υπομονή μέχρι τον Ιούνιο, ώστε να ακούσουμε τους νέους Editors και από κοντά.

Παναγιώτης Δουλόπουλος

Το «Με Στόμα Που Γελά» είναι η πιο ολοκληρωμένη συνεύρεση δύο παράλληλων και άκρως συνυφασμένων πορειών, από δύο καλλιτέχνες που έχουν στιγματίσει το ελληνικό τραγούδι των τελευταίων δεκαετιών όσο ελάχιστοι. Αυτό από μόνο του αποτελεί μια μεγάλη μουσική είδηση. Το αποτέλεσμά της όμως, δεν ανταποκρίνεται πλήρως στο μέγεθος, το εκτόπισμα αλλά και τις προσδοκίες που έχουν δημιουργήσει, οι περασμένες «κορυφές» τους. Φυσικά και εδώ υπάρχουν μερικά υπέροχα τραγούδια («Είχα Τον Κήπο Της Εδέμ», «Σκέψη μου ξημερωμένη», «Στα πόδια της», “Τρυφερή Σκιά»), οι στίχοι του Θανάση Παπακωνσταντίνου στην πλειοψηφία τους είναι εξαιρετικοί, ο Σωκράτης Μάλαμας ερμηνευτικά βρίσκεται σε οικεία χωράφια, ικανά να του προσφέρουν μερικές πανέμορφες ερμηνείες. Η συνολική όμως παραγωγή, ενορχήστρωση και γενικότερη ηχητική αισθητική, δε προσφέρει τα δεόντα. Αντιθέτως σε κάνει ασυναίσθητα να αποζητάς αυτές των περασμένων μουσικών σχημάτων και συνεργατών του Θανάση. Το βασικό πρόβλημα του δίσκου δεν είναι η στροφή σε πιο λαϊκοπαραδοσιακούς δρόμους, όπως πολλοί μπορεί να βιαστούν να ισχυριστούν. Και οι δυο τους έχουν το δικαίωμα, και σαφώς την ικανότητα, να στραφούν προς τα εκεί όποια στιγμή το θελήσουν και το ‘χουν ανάγκη. Είναι όμως η έλλειψη της έκπληξης, η απουσία της γνωστής «Θανασοπεριέργειας», όπως χαριτωμένα λέει κι ο ίδιος, η άψογη ροή και συνοχή, που χαρακτηρίζει παλαιότερες, αντίστοιχες δουλειές του. Μερικές από τις συνθέσεις επίσης, αποδεικνύονται αισθητά αδύναμες, όταν έχουν να συγκριθούν με την αντίστοιχη ποιότητα των στίχων που τις συνοδεύουν («Τάλα», «Απόδραση»). Ο χρόνος σαφώς θα αποδειχθεί ο σοφότερος κριτής όλων, και είναι πιθανόν πολλά απ’ τα τραγούδια στη ζωντανή τους μορφή, να σταθούν επάξια δίπλα σε παλιότερα αγαπήμενα τους, στην περιοδεία που θα ακολουθήσει το καλοκαίρι. Άλλωστε το παιχνίδι με την διαχρονικότητα, έχει κερδηθεί εδώ και πολλά χρόνια.

Θανάσης Καρανίκας

Θανάσης Καρανίκας / Αχιλλέας Δαλαβίκας

ΣΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ... 2 άλμπουμ για… τις διακοπές του Πάσχα

Tracey Thorn – Record (Dance-Pop, Indie-Pop) H μορφή που σημάδεψε την ηλεκτρονική ποπ των 80ς & 90ς είναι και πάλι εδώ, με εννέα τραγούδια «φεμινιστικές κροτίδες», όπως λέει και η ίδια. Καλοδεχούμενες μελωδίες, στίχοι με πραγματική «φλέβα» και μια φωνή που δε πρόκειται ποτέ να μας κουράσει, όσο αν το σύνολο μοιάζει λίγο εκτός εποχής. Το «Queen» είναι ένα single που θα χορέψουμε πολύ μέσα στη χρονιά.

RECORD STORE DAY 2018

μεγάλη, καθιερωμένη γιορτή των ανεξάρτητων δισκάδικων αλλά & των… μερακλήδων συλλεκτών, θα λάβει και φέτος χώρα στις 21 του Απρίλη. Η 11η Record Store Day, θα περιλαμβάνει αρκετές νέες κυκλοφορίες από μπάντες όπως οι Mastodon, Motorhead και Living Colour. Οι θρυλικοί Cure θα κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ με 16 remixes του Robert Smith, με τίτλο «Torn Down», ενώ αναμένεται και το κλασσικό «Back in Black» των AC/DC σε...κασέτα! Τέλος, οι «βασιλιάδες» του Indie Rock Arcade Fire και The National, ετοιμάζουν δύο μεγάλες εκπλήξεις για τους fans τους: Οι πρώτοι θα κυκλοφορήσουν το ομότιτλο EP τους από το 2003 για πρώτη φορά σε βινύλιο 3.000 αντιτύπων, ενώ οι δεύτεροι θα εκδώσουν το «Boxer: Live in Brussels», από την περσινή συναυλία αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στο «manget opus» που τους ανέδειξε μια δεκαετία πριν. Για την πλήρη λίστα κυκλοφοριών, ρίξε μια ματιά στο

David Byrne – American Utopia (Art-Pop, Alternative Rock) Ο πάλαι ποτέ μπροστάρης των Talking Heads, είχε 14 χρόνια να κυκλοφορήσει προσωπικό υλικό. Ήταν όμως πάντα εδώ, μέσα από συνεργασίες αλλά και από το πλούσιο παρελθόν του, που δε σταμάτησε ποτέ να μας απασχολεί. Το «American Utopia» μπορεί να ξενίζει λίγο στην αρχή, σε κερδίζει όμως με το πέρασμα των ακροάσεων, διότι συνειδητοποιείς ξανά, πως ο Byrne υπήρξε καλλιτεχνικός «πατέρας», αμέτρητων σημερινών δημιουργών. «Πανέξυπνα», καθαρά τραγούδια και μια υποδειγματική παραγωγή.

www.recordstoreday.com

ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑΚΙΑ... ΙΔΟΥ ΤΑ EVENT ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΑΜΕ!

Locally Speakin

Οι TOASTERS στο Βόλο

Ο Mononome στη Λάρισα

Το OUTER WALLS στη Λάρισα

Οι νεοϋορκέζοι βετεράνοι της Ska και 2-tone μουσικής, θα βρίσκονται στις 2 Μαΐου στο LAB ART στο Βόλο! Έχοντας 9 ολοκληρωμένα άλμπουμ και έναν τεράστιο αριθμό συναυλιών σε όλο τον κόσμο, περνάνε και από τα μέρη μας για να μας ταξιδέψουν στο ρυθμό τους. Οι Toasters αναμιγνύουν την Ska με pop / rnb / rap και calypso ήχους και τα live τους χαρακτηρίζονται από την άκρως χορευτική διάθεση που σου προκαλούν! Φορέστε τα αθλητικά σας και ετοιμαστείτε!

Ίσως ο καλύτερος Έλληνας beatmaker και ένας από τους κορυφαίους του είδους στην Ευρώπη, επισκέπτεται τη Λάρισα και το Indigo το Σάββατο 21 Απριλίου! Ο Mononome με μόλις 7 χρόνια ενεργής παρουσίας στο χώρο της μουσικής, έχει καταφέρει να εντυπωσιάσει κοινό και κριτικούς με τις παραγωγές του αλλά και με τις ζωντανές του εμφανίσεις. Η αγάπη του για το sampling και ο έρωτας με το MPC του, δεν κρύβονται και αυτό το διαπιστώνει εύκολα κάποιος παρατηρώντας τον ενθουσιασμό του και τον τρόπο που χειρίζεται τα ΑΚΑΙ 2000 κατά τη διάρκεια του live!

Με φεστιβαλική διάθεση ξεκινάει το Outer Walls 2018 στη Λάρισα στην αυλή του Κλίμαξ συνδυάζοντας εκλεκτική electropical disco και house μουσική, φαγητό, το Outer ‘’cocktail’’ Van και πολύ χορό από τις 09:00 - 23:00. Κυριακή 15 Απριλίου, και η It’s Raw (Scot Dech και Unickue) καλεί 2 εξαιρετικούς diggers και λάτρεις του βινυλίου, τον Phon και Seez Kalonji να παίξουν μαζί. Κάπως έτσι, ο εξωτερικός χώρος της Κλίμακας θα γεμίσει ανθρώπους με φωτεινά χαμόγελα!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΞΩΣΤΗ

Αντώνης Μπατζιάς

Avengers: Infinity War Απρίλιος 2018. Μήνας που είχε κυκλωθεί με κόκκινο μαρκαδόρο στο ημερολόγιο αρκετό καιρό πριν, καθώς εκτός απ’ το Πάσχα, περιλαμβάνει την κυκλοφορία της νέας ταινίας των Εκδικητών. Πολλές συστάσεις δεν χρειάζονται, μιας και πρόκειται για ένα από τα καλύτερα superhero movies των τελευταίων ετών. Η παρέα των Εκδικητών, που μεγαλώνει συνεχώς με την προσθήκη νέων συμμάχων, αγωνίζεται να βρει τις Πέτρες τη Αιωνιότητας, για να δώσει την μεγαλύτερη μάχη της απέναντι στον παντοδύναμο, και φυσικά badass oλκής, Thanos. Μπαίνοντας στο ζουμί, ο Thanos φτάνει στη Νέα Υόρκη με σκοπό- τί άλλονα την καταστρέψει: Aυτή, την Αμερική, τους Εκδικητές, την ανθρωπότητα και όλα τα συναφή. Στο νέο blockbuster θα ζήσουμε μία παρέλαση χαρακτήρων από το σύμπαν της Marvel, ενώ θα πρωταγωνιστήσουν και κάποιοι ήρωες λιγότερο γνωστοί στο ευρύ κοινό. Spiderman, Ironman ,Thor, Black Panther, Loki, Thanos και πολλοί άλλοι παρατάσσονται έτοιμοι να μας δώσουν, ίσως το καλύτερο κομμάτι στο “παζλ” των Εκδικητών. Η υπερπετυχημένη συνταγή σχεδόν 10 χρόνων δεν αλλάζει σχεδόν καθόλου από τους δημιουργούς: Αμέτρητες σκηνές μάχης, υπερδυνάμεις, ειδικά εφέ και χαρακτήρες που σίγουρα θα βρεις κάποιον να ταυτιστείς. Μικρή διαφορά, ενώ μοιάζει σε όλα τα επίπεδα με τις προηγούμενες, η τελευταία ταινία έχει πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα. Όμως η μεγαλύτερη νίκη των Avengers, είναι πως έπεισαν τον μέσο σινεφίλ πως δεν απευθύνονται μόνο σε σπασίκλες που διαβάζουν άπειρα κόμικς. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά η Marvel μας έβαλε για τα καλά στον κόσμο της: Μας παρουσίασε το σύμπαν της, μας γνώρισε με τους ήρωές της, κάλυψε

με μαστοριά τα κενά των ιστοριών τους και τώρα μας κερνά ένα απολαυστικό υπερθέαμα που απευθύνεται σε όλους.

Δες το και ίσως να μη χάσεις: Οι προβολές ξεκινούν στις 23 Μαρτίου.

-Η φωνή του Groot ανήκει στον Vin Diesel. -Η ταινία είχε προγραμματιστεί να βγει σε 2 μέρη. Το δεύτερο, κατά πάσα πιθανότητα θα σκάσει το 2019. -Η αφίσα της ταινίας διέρρευσε καταλάθος στο Instagram από τον Tom Holland (Spiderman)! -To ιστορικό περιοδικό Entertainment Weekly γιόρτασε τη νέα ταινία των Avengers, κυκλοφορώντας στο τελευταίο τεύχος του Μαρτίου με 10 διαφορετικά εξώφυλλα. Καθένα τους απεικόνιζε έναν ήρωα!

ΗΡΘΕ Η ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ

Μυρτώ Κονδυλοπούλου

The End of the F***cking World

Αρκετά με το μυστήριο, την τεχνολογία και τα αστυνομικά. Αυτό το μήνα σας παρουσιάζουμε μία... υπερ-κωμωδία! Είναι για σένα και τις στιγμές που είσαι σπίτι αραχτός στον καναπέ, με καλή παρέα (ή και όχι), και τις φάσεις που οι πίτσες είναι μπερδεμένες με pop corn και άφθονη μπύρα ή κόκα κόλα. Το πρόβλημα όμως είναι πάντα ΕΝA: Το τι θα δεις. Έλα που ξέρω ακριβώς τι ζητάς! Μια σειρά με την οποία θα γελάσεις, θα τη συζητήσεις και στην τελική, δε χάλασε κι ο κόσμος αν αποσπαστεί λίγο η προσοχή σου από αυτή. Πρόκειται για το “The End Of The F***cking World” των Jonathan Entwistle και Lucy Tcherniak, που προβάλλεται από το Netflix. Έχει μόνο μία σεζόν που αποτελείται από 8 εικοσάλεπτα επεισόδια, τα οποία σου εγγυώμαι πως θα δεις σε μια νύχτα και θα σε κάνουν να νιώσεις γεμάτος και... γαμάτος! Πάμε στο ψητό; Ένας έφηβος που δεν τον λες και... νορμάλ και μια συμμαθήτρια του, που ας μην κρυβόμαστε, έχει και αυτή τα θεματάκια της, συναντιούνται και κάπου εκεί αρχίζει το χάος. Από τη μία ο James νιώθει ψυχοπαθής, και θέλοντας να διαπράξει φόνο, ορίζει ως υποψήφιο θύμα του την Alyssa (κυρίως επειδή μπορεί). H Alyssa, από την άλλη, που αντιμετωπίζει άπειρα οικογενειακά προβλήματα πέρα από τα προσωπικά, θέλει να την κάνει από το σπίτι όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και ως δια μαγείας, ο πατριός της την παροτρύνει να φύγει, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά. Έπειτα γίνεται το μπουμ. Το κορίτσι πείθει το αγόρι, το αγόρι κλέβει το αυτοκίνητο του πατέρα του και η ζωή συνεχίζεται.

Ή μήπως όχι; Σου ξαναθυμίζω πως ο James θέλει να την σκοτώσει, και είναι περιττό το να σου απαριθμήσω τα δεινά που τους βρίσκουν στην πορεία. Κάθε επεισόδιο αποτελεί και μια μικρή, ξεχωριστή ιστορία, χωρίς βέβαια να διακόπτεται η ροή των γεγονότων. Και να που ο φόνος γίνεται, αλλά δε θα σου πω περισσότερα. Μάντεψε... Όλα πλέον έχουν γίνει μαντάρα και τα παιδιά αποφασίζουν να βρουν καταφύγιο στο τροχόσπιτο του βιολογικού πατέρα της Αlyssa, που έχει να τη δει από τότε που ήταν μωρό. Κυνηγημένοι από την αστυνομία (και από όλο το υπόλοιπο cast της σειράς!) το κορίτσι μας αποφασίζει πως δεν θέλει να συνεχίσει το ταξίδι με τον συνεργό της και του δίνει πόδι. Το καλύτερο; Όλα όσα έγιναν ήταν δική της ιδέα! Την ίδια στιγμή ο James θέλει να τον καταπιεί η γη και φτιάχνει τον χαμό, το κορίτσι, σαν κλασική γυναίκα, επιστρέφει ζητώντας συγχώρεση. James μην τη συγχωρέσεις, κάνε μου τη χάρη σε παρακαλώ αγορίνα μου. Κλείνει παρένθεση. Το κορίτσι γυρίζει πίσω και οι... φαϊνές της ιδέες τους μπλέκουν ακόμα περισσότερο. Γυναίκα να σου τύχει, έξυπνη και καλή, για να ερωτευτείς και να κάνεις όνειρα ζωής μαζί της... Κι αφού η ιστορία κυλάει, ο James από σχεδόν ψυχοπαθής killer μετατρέπεται σε αγαπούλη τσέπης. Δεν είναι μόνο αυτοί τρελοί στην ιστορία, αλλά όλοι. Στη συνέχεια το ταξίδι συνεχίζεται και τα παιδάκια ζουν τον έρωτά τους στο δρόμο για το τροχόσπιτι που βλέπει στη θάλασσα. Είναι χαρούμενα και ελεύθερα. Κι ενώ φτάνουμε στο τέλος και ο προορισμός είναι κοντά, σε αφήνω να ανακαλύψεις τα υπόλοιπα. Παρακαλώ μόνο να μη χρεωθώ τα spoilers! Άξιζε τελικά η διαδρομή; Κωμωδία, δράμα, και αρκετή περιπέτεια, όμορφα δεμένα σε μια μικρή σειρά. Σειρά εύκολη και ιδιαίτερη και με αρκετή δόση χιούμορ! Ένα μικρό αγχολυτικό για τις δύσκολες νύχτες, που θα το απολαύσεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Το κακό είναι πως δεν έχουμε νέα για την ημερομηνία άφιξης της νέας σεζόν, που αναμένεται να υπάρξει σύντομα.

Westworld

Patrick Melrose

Η επιστροφή της δημοφιλούς σειράς είναι γεγονός: Η δεύτερη σεζόν έρχεται στις 22 Απρίλιου!

Πρεμιέρα στις 12 Μαΐου για τη (μίνι) σειρά όπου πρωταγωνιστεί ο πολυαγαπημένος Benedict Cumberbatch!

Sense 8 finale Επιστρέφει μέσα στο 2018, με δύο τελευταία, special επεισόδια!

The 100 Άλλη μία Αμερικάνικη παραγωγή επιστημονικής φαντασίας με έντονα τα στοιχεία του δράματος. Την υπογράφει ο Jason Rothenberg και είναι βασισμένη στο βιβλίο “Oι 100”. Έχουν ήδη προβληθεί 4 σεζόν και στις 24 Απριλίου περιμένουμε (με ανυπομονησία) την 5η, ελπίζοντας να μην είναι και η τελευταία! Έφτασε η στιγμή που ο πλανήτης μολύνθηκε έπειτα από πυρηνικό ολοκαύτωμα. Οι λίγοι εν ζωή επιστήμονες δήλωσαν πως ο άνθρωπος δε θα μπορέσει να τον κατοικήσει για τα επόμενα 100 χρόνια. Όσοι επέζησαν δημιουργήσαν μια κιβωτό στο διάστημα, όπου και θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μέχρι να λήξει αυτή η αντίστροφη μέτρηση. Όμως τα προβλήματα δεν αργούν: Η κιβωτός ξεμένει από οξυγόνο κάπου στα 93 χρόνια ζωής της και η εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους είναι προ των πυλών! Ο καγκελάριος αποφασίζει λοιπόν να στείλει πίσω 100 παιδιά. Το κοινό τους; Eίχαν διαπράξει κάποιο παράπτωμα στο παρελθόν, και στην ουσία χρησιμοποιούνται σαν αναλώσιμα πειραματόζωα. Χωρίς κανένα περιθώριο επιλογής, οι 100 επιβιβάζονται σε ένα διαστημόπλοιο. Όμως έπειτα από την προσγείωσή τους θα αντιμετωπίσουν πολλά σε ένα περιβάλλον κάθε άλλο παρά φιλικό. Θα επιζήσουν κόντρα στις δυσκολίες; Θα αντέξουν;

THE READER’S CORNER

Μαριάννα Μπεβενίου

Ο Αναρχικός Τραπεζίτης | Φερνάντο Πεσσόα

πανέκδοση ενός διαχρονικού βιβλίου, που ακόμα και σήμερα, σχεδόν 100 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, παραμένει επίκαιρο σε βαθμό… υπερθετικό. Ο Φερνάντο Πεσσόα, ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές της Γηραιάς Ηπείρου, μάχεται σε ένα σύμπαν πελώριων αντιφάσεων. 1922, και ο Πορτογάλος καταπιάνεται με την τυραννία που ασκείται πάνω στον άνθρωπο από τα «κοινωνικά επινοήματα», μεταξύ των οποίων το ισχυρότερο και χειρότερο είναι το χρήμα. Πρόκειται για έναν διάλογο μεταξύ του συγγραφέα-«τραπεζίτη» και του συνομιλητή του, ο οποίος ζητά να διαλευκανθεί η αντίφαση από τη συνύπαρξη ανάμεσα στο «αναρχικός» και στο «τραπεζίτης». Ο αναγνώστης θα εκπλαγεί με την ωριμότητα και τη διορατικότητα του συγγραφέα, μιας και η συγκεκριμένη κυκλοφορία έτριξε τα θεμέλια του κατεστημένου. Ο Πεσσόα σε προκαλεί να τον διαβάσεις, και δεν υπάρχει δικαιολογία για το αντίθετο. Πόσο μάλιστα όταν αναφερόμαστε σε μία mini έκδοση, με εξίσου μικρή τιμή. Αν διαπιστώσεις κάποιες ομοιότητες με τη σημερινή μας πραγματικότητα, μην εκπλαγείς. Απλά βγαλ’ του το καπέλο. Must για κάθε βιβλιοθήκη!

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Οξύ

ΤΣΕΚΑΡΕ ΕΠΙΣΗΣ

Το Βιβλίο της Ανησυχίας | Φερνάντο Πεσσόα

Ο κύριος Πεσσόα αποτελούσε μία ιδιαίτερη περίπτωση συγγραφέα. Γεννήθηκε το 1888 και πέθανε το 1935 στη Λισαβόνα, αφήνοντας πίσω του έργα τα οποία είναι «καταραμένα» να μνημονεύονται εσαεί. Πες τον Ρικάρντο Ρέις, Αλβάρο Ντε Κάμπος ή Φερνάντο Σοάρες: Ναι, είναι ο ίδιος άνθρωπος που έγραψε τη «Θαλασσινή Ωδή» αλλά και τον «Αναρχικό Τραπεζίτη». Το άτομο που κατέχει τον αριθμό-ρεκόρ των 72 καταγεγραμμένων ψευδωνύμων για τον εαυτό του, καθένα εκ των οποίων έγραφε το δικό του έργο. Είναι αυτός που ορίζει την δουλειά του αναφέροντας πως «Προσποίηση είναι του ποιητή η τέχνη». Το «Βιβλίο της Ανησυχίας» κυκλοφόρησε πολλά χρόνια μετά το θάνατό του, και συγκεκριμένα το 1985, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του παρέμενε ανέκδοτο μέχρι πρόσφατα. Δε μιλάμε για «νεκρανάσταση», αλλά για ένα έργο μοναδικό. Ένας βοηθός λογιστή τριγυρνά στη Λισαβόνα και μέσα του κρύβει ένα αγρίμι. Ο Σοάρες καταπιάνεται με τις εύθραυστες πτυχές της ύπαρξής του, μέσα από ένα κρυφό ημερολόγιο που καταγράφει τα βιώματά του. Η αλήθεια, ο μύθος, η θλίψη του, η γνώση, η μοναχικότητα και η μοναξιά, ο προβληματισμός, ακόμα και το ίδιο του το «εγώ», είναι τα συστατικά του «Βιβλίου της Ανησυχίας». Ένα ακόμα must για κάθε βιβλιοθήκη, που τολμώ να πω πως το διαμέτρημά του ξεπερνά ακόμα κι αυτό του «Αναρχικού Τραπεζίτη». Μία βαθιά ενδοσκόπηση που αν εστιάσεις στις σελίδες της, υπάρχει μεγάλη περίπτωση να σε τσακίσει. Στη χώρα μας κυκλοφορεί σε τουλάχιστον δύο εκδοχές: Σε μονή, την οποία και παρουσιάζουμε, όπως και σε έκδοση με δύο μέρη, από τις Εκδόσεις Εξάντας.

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αλεξάνδρεια

Δε Σταματούν τα Θαύματα | Robert Irwin Η ιστορία του Μεσαίωνα μετατρέπεται σαν ένα φιλμ που περνά, φευγαλέα, μπροστά απ’ τα μάτια του αναγνώστη. Έπειτα αυτός μένει για καιρό μαγεμένος από τις λέξεις που διάβασε. Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί λιτά αλλά περιεκτικά η νέα συγγραφική δουλειά του Robert Irwin. Βρισκόμαστε στην Αγγλία κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Ρόδων: Τα μόνο που επικρατεί είναι χάος, μιας και η προοπτική του θρόνου οδηγεί στη σύγκρουση δύο μεγάλους οίκους του νησιού και ταυτόχρονα αιματοκυλίζει όλη τη χώρα. Πρωταγωνιστής είναι ο Άντονι Γουιντβιλ, λόρδος του Σκείλς και αδερφός της μέλλουσας βασίλισσας Ελίζαμπεθ. Μόνο που προκύπτει ένα πρόβλημα, καθώς ο λόρδος πεθαίνει στο πεδίο της μάχης. Ή μήπως όχι; Έχει δει η ανθρωπότητα ανάσταση από την εποχή του Χριστού; Στη διάρκεια της μετάβασής του από τον κόσμο της ζωντανών σε αυτό των νεκρών, αλλά και της επιστροφής του, γίνεται μάρτυρας μας τελετής που είχε να συμβεί από την εποχή του βασιλιά Αρθούρου: Aυτής του Ιερού Δισκοπότηρου, που για χάρη του γράφτηκαν δισεκατομμύρια σελίδες γεγονότων και δοξασιών στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Άντονι λοιπόν ανασταίνεται, και όταν συνέρχεται από το πολύ ισχυρό σοκ διαπιστώνει πως ο γύρω του κόσμος είναι πλέον γεμάτος θαύματα. Ένα κεφάλι που μιλά προβλέπει το μέλλον, οι αλχημιστές του χαρίζουν τα κρυμμένα μυστικά ζωής, όμως η οδύνη παραμονεύει παντού. Απ’ την άλλη, τι θα γίνει όταν κάποιες ιστορίες αποτελέσουν πύλη για άλλους κόσμους και στο τέλος απειλήσουν ακόμα και τον ίδιο;

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη

Φωτιά στα Σαββατόπαχα | Αύγουστος Κορτώ Πολυαγαπημένος λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του, της εξαιρετικής του πένας, όπως και της ενεργής παρουσίας του στα social media, ο Αύγουστος Κορτώ, κατά κόσμον Πέτρος Χατζόπουλος, επιστρέφει με νέα κυκλοφορία. «Φωτιά στα Σαββατόπαχα» λοιπόν, με εξώφυλλο για άλλη μία φορά φιλοτεχνημένο από τον Αρκά. Πρόκειται για την 24η κυκλοφορία του ταλαντούχου συγγραφέα. Ειλικρίνεια, καυστικό χιούμορ και έμπνευση για γερά στομάχια, ικανά να «καταπιούν» όσα διαβάζουν. Αυστηρό προαπαιτούμενο για τον αναγνώστη, η θέληση και δυνατότητα για αυτοκριτική. Γιατί αν δε δεις τον εαυτό σου στα κείμενα του Κορτώ, μάλλον κάτι δεν πηγαίνει όπως πρέπει. Κάτι γίνεται λάθος. Το βιβλίο απαντά σε ερωτήματα που πολλοί έθεσαν, αλλά απαντήσεις δεν πήραν. Μπορούν τα social media να μας φρικάρουν; Αν ναι, πώς αντιμετωπίζονται αυτές οι διαταραχές; Γάτζωμα από το λαιμό με το «καλημέρα», με ένα… «Εγχειρίδιο κλινικής φεϊσμπουκικής ψυχιατρικής». Η συνέχεια διατυπώνεται στο ίδιο μήκος κύματος: Μπορεί ένας ενήλικας να είναι μαμόθρεφτος και σε πόσο μεγάλο βαθμό; Ξεφυλλίζοντας γρήγορα τις σελίδες, είναι βέβαιο πως θα βρεις μία απάντηση και σε δικό σου ερώτημα: Πρέπει τα αριστουργήματα της τέχνης να δέχονται κριτική από ανώνυμους σχολιαστές; Τι συμβαίνει στον συγγραφέα, και κατ’ επέκταση στον άνθρωπο όταν ξεχνάει; O Κορτώ αναφέρει πως το γέλιο είναι το μόνο αντίδοτο στο σκοτάδι που μας περιβάλλει, ενώ τα «Σαββατόπαχα» είναι ένα ιδανικό αγχολυτικό κόντρα στη ρουτίνα.

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα

Η Καλή και η Κακή | Ali Land Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του, το βιβλίο της Ali Land σε προϊδεάζει πως πρόκειται να διαβάσεις ένα μικρό διαμάντι. Ανήκει σε κείνα τα συγγραφικά πονήματα που αφού τα… ξεζουμίσεις με αστραπιαία ταχύτητα, στη συνέχεια τα προτείνεις σε γνωστούς και φίλους μέχρι να γίνεις κουραστικός. Η Άνι είναι ένα κορίτσι που μεγαλώνει με περίεργο τρόπο, μιας και γνωρίζει πως η μητέρα της είναι serial killer. Αλλάζει λοιπόν όνομα, προσωπικότητα και σπίτι, και φορά το προσωπείο ενός νέου και συνάμα λαμπερού εαυτού. Όμως όσο και να θέλει να ξεχάσει το παρελθόν, αυτό δε μπορεί να συμβεί. Μάνα και κόρη μπορεί να χώρισαν, αλλά το αίμα νερό δε γίνεται. Η καινούρια αρχή που ζητά της προσφέρεται απλόχερα, όμως η ηρωίδα ξέρει πως ο μόνος τρόπος για να σταματήσει τη μητέρα της, είναι να την καταδώσει στην αστυνομία. Θα το κάνει όμως τώρα, που μπορεί κυριολεκτικά να είναι όποια θέλει; Τα μερόνυχτα περνούν και η Άνι δε μπορεί να κλείσει μάτι. Πώς να το κάνει άλλωστε, όταν τα ένοχα μυστικά του παρελθόντος δε λεν’ να σβήσουν… Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι θα καταφέρει να αφεθεί στην… αγκαλιά του Μορφέα; Πώς θα απαλλαγεί από τα τεράστια βάρη που δεν της αναλογούν; Tί απαντάς όταν καλείσαι να αποφασίσεις την καταστροφή ενός ένοχου ανθρώπου ή την αντίστοιχη του εαυτού σου; Ψυχολογικό θρίλερ που καθηλώνει, θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για βιβλίο της χρονιάς, και αποτελεί μία ιδανική πρόταση δώρου για τους ανήσυχους βιβλιόφιλους. Κυκλοφορία που δεν απευθύνεται σε... κλειστοφοβικούς, ενώ είναι βέβαιο πως μετά την ανάγνωσή του, η θύμισή του δύσκολα θα σβήσει στο αμέσως προσεχές διάστημα.

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο

TAKE A WALK ON THE WILD SIDE

Μπορεί ο ήλιος να μην έλαμπε, όμως η καλή σου διάθεση μας έκανε να χαμογελάσουμε

Φωτογραφία: Σωτήρης Γιαννίκας

ΨΕΑΤΟΠΟΛΙΣ Η ΝΕΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣΗΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΜΠΟΥΤΙΚ ΚΡΕΑΤΩΝ ΨΑΡΡΗΣ Μέχρι πρόσφατα συνηθίζατε να είστε αυστηροί στην επιλογή του καταστήματος το οποίο επιλέγατε για το γεύμα σας. Η Ψeatόπολις ήρθε στη ζωή σας για να θέσει τα στάνταρ σας ακόμα πιο ψηλά! Μπορεί να μετρά λοιπόν μόλις λίγες μέρες ζωής, αλλά ήδη πρόλαβε να αγαπηθεί από τους καλοφαγάδες της Καρδίτσας, όπως και της υπόλοιπης Θεσσαλίας. Με ολική ποιότητα αδιαπραγμάτευτη, καθώς φέρει την υπογραφή των ιδιοκτητών της Μπουτίκ Κρεάτων Ψαρρή, μόλις δοκιμάσετε τα ψητά τους – από κρέατα δικής τους παραγωγής και ωρίμανσης, που εκτίθενται σε ψυγείο μπροστά στα μάτια σας - ασπάζεστε το μότο τους <<Από τη φάρμα μας στο πιάτο σας>>. Ψeatόπολις σημαίνει φαγητό σε άλλη διάσταση! Το γευστικό ταξίδι ξεκινά από κοντοσούβλια, χωριάτικο λουκάνικο, χειροποίητες πατάτες, φτάνει μέχρι τα παραδοσιακά κεφτεδάκια και σε ένα φανταστικό ανατολίτικο κεμπάπ που δύσκολα θα ξεχάσετε. Για τους λάτρεις του εκλεπτυσμένου υπάρχουν σπαλομπριζόλες μοσχαριού γαλακτος, Rib-eye μοσχίδας και ποιοτικό λευκό ή ροζέ κρασί σε καράφα και όλα αυτά σε ένα απίστευτο value for money! Ο προορισμός για την επόμενή σας έξοδο βρέθηκε. Εσείς απλά βρείτε το χρόνο!

φωτ.1 Φρέσκο, ΑΝΑΛΟΤΙΚΟ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟ κεμπάπ

Σε ένα χώρο παραδοσιακής αισθητικής όπου το παλιό φλερτάρει με το νέο, η Ψεατόπολις κατάφερε να υιοθετήσει μία νέα διακοσμητική τάση. Η αγάπη δεν εξαντλείται μόνο στην παρασκευή των εδεσμάτων, αλλά και στην ζεστασιά του χώρου!

φωτ.2 ΚΟΝΤΟΣΟΥΒΛΙ κοτόπουλο με την υπογραφή Ψαρρής

Αναφερόμαστε στο μέρος που θα σας κάνει να νιώσετε άνετα και στην ουσία θα σας κερδίσει από το πρώτο κιόλας λεπτό. Είτε είστε μόνος σας, είτε με μικρή ή μεγάλη παρέα, μπορείτε να απολαύσετε το γεύμα σας με ηρεμία και διακριτικότητα.

ΒΟΤΣΗ 2, ΚΑΡΔΙΤΣΑ / Τηλ. 2441026100

ANOIXTA AΠΟ 12:30 - 24:00 ΕΚΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

ΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΤΟ ΚΟΥΤΑΛΙ

Γεύσεις κι αρώματα από το Πάσχα Fusion illusion (ή αλλιώς τζατζίκι με φυστίκι!)

Αθηνά Κατσή Το τραπέζι της Κυριακής είναι πάντα αγαπησιάρικο, αλλά μιας Κυριακής είναι λαμπρό! Προφανώς και όλοι έχουμε αναμνήσεις από πολυπληθείς οικογένειες που συναντιούνται στο πασχαλινό τραπέζι και εξιλεώνονται με κοκορέτσια, κάρβουνα, μπύρες και χαβαλέ. Δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε το γεγονός ότι οι οικογένειες έχουν συρρικνωθεί και το πασχαλινό αρνί ολόκληρο δεν τρώγεται, μισό δεν ψήνεται. Ήρθε μήπως η ώρα να προσεγγίσουμε τις πασχαλινές μας γεύσεις από άλλη γωνία; Το λαμπριάτικο μενού περιλαμβάνει αρνί, κόκκινα αβγά, τζατζίκι και τσουρέκι. Πώς μπορεί να αλλάξει αυτό; Δεν θα αλλάξουν οι πρώτες ύλες, το μυστικό είναι στο μαγείρεμα και στο σερβίρισμα. Δε συνηθίζω να δίνω συνταγές αλλά μόνο η περιγραφή δεν είναι αρκετή. Από το αρνάκι γάλακτος θα κρατήσουμε τα αγαπημένα μέρη όλων μας, τα παϊδάκια και τα μπουτάκια. Θα χρειαστούμε λίγη δουλειά από τα χασάπη σε περίπτωση που δεν έχουμε τα κατάλληλα εργαλεία. Τα παϊδάκια ιδανικά πρέπει να τα κόψουμε κατά πλάτος των οστών, όχι σαν μικρά μπριζολάκια, πρέπει να είναι τετράγωνα με δύο-τρία μικρά οστά, θέλουν μαρινάρισμα το πολύ έξι ώρες μόνο σε αλάτι και πιπέρι και στη συνέχεια τα περνάμε αραιά σε σουβλάκια και τα αφήνουμε να «ξεκουραστούν». Φουρνίζετε περίπου μία ώρα πριν το σερβίρισμα. Το μπουτάκι θέλει ξεκοκάλισμα αλλά να κρατηθεί η φόρμα της θήκης. Θα την αλατοπιπερώσετε και θα την αφήσετε να μαριναριστεί επίσης για έξι ώρες. Σε αυτό το διάστημα μπορείτε να ετοιμάσετε μία γέμιση με συκωτάκια και μυρωδικά εποχής ή αν δεν προτιμάτε τα εντόσθια κρατείστε τα μυρωδικά και προσθέστε λίγα σκληρά τυριά. Στη συνέχεια προσθέστε την κρύα γέμιση στο μπουτάκι, ράψτε το αν χρειάζεται και τυλίξτε το με σκέπη, ενώ καλό θα ήταν να το πλαισιώσετε με ένα δίχτυ ρολού ώστε να διατηρηθεί καλοσχηματισμένο και να κόβεται όμορφα, αφήστε το

ΠΑΪΔΑΚΙΑ ΑΠΟ ΑΡΝΑΚΙ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΜΠΟΥΤΙΚ ΚΡΕΑΤΩΝ ΨΑΡΡΗΣ ΜΠΛΑΤΣΟΥΚΑ & ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑ Τηλ 2441024557

κι αυτό να ξεκουραστεί. Έπειτα, φουρνίζεται περίπου δύο ώρες πριν το σερβίρισμα. Πάμε τώρα στην επόμενη ανατροπή: Σορμπέ τζατζικιού χειροποίητο και λεμονάτο. Η συνταγή είναι περίπου η γνωστή με μικρές παραλλαγές. Στραγγιστό γιαούρτι, μπόλικο σκόρδο, παρθένο ελαιόλαδο, αλατάκι, χυμός και ξύσμα λεμονιού, άνηθος, φιστίκι Aιγίνης, αρκετό αγγουράκι χωρίς σπόρια και χωρίς να το στραγγίξουμε, όπως και λίγη κρέμα γάλακτος. Ανακατεύουμε με όποιον τρόπο μας βολεύει, δοκιμάζουμε για να φτιάξουμε τη γεύση του και παγώνουμε για δέκα ώρες τουλάχιστον. Αν δε βαρεθείτε κι αν δεν ξεχαστείτε, το ανακατεύετε που και που μέχρι να παγώσει. Και να που φτάσαμε στο καλύτερο: Triffle τσουρεκιού! Εντάξει δε θα σας βάλω να φτιάξετε τσουρέκι, απλά αγοράστε ένα έτοιμο απλό και ετοιμάστε ένα σιρόπι με φλούδες πορτοκαλιού, λεμονιού και λίγη μαστίχα ή γλυκάνισο. Κόψτε σε ακανόνιστες μπουκιές το τσουρέκι και απλώστε ‘τες σε ένα μπολ όπου περιχύνετε με το ζεστό σιρόπι. Μετά από δύο ώρες, μοιράστε το σε κολονάτα ποτήρια, απογεμίστε με κρέμα της αρεσκείας σας και ολοκληρώστε φρούτα εποχής. Αφήστε τα γλυκάκια στο ψυγείο να ξεκουραστούν.

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΤΣΟΥΡΕΚΙ CHOCOLAND ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ 42 & Δ. ΛΑΠΠΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑ Τηλ 2441028023

Η πρόταση σερβιρίσματος προτείνει ατομική σαλάτα εποχής, με το κόκκινο αβγό σε φέτες (όχι ροδέλες) και το σουβλάκι από παϊδάκι να ξεκουράζεται πάνω στην πρασινάδα. Ακολουθεί ένα ευρύχωρο πιάτο με φρυγανισμένο ψωμί. πάνω στο οποίο ξαπλώνει το ρολό αρνιού και πάνω του λιώνει το σορμπέ τζατζικιού. Το γεύμα κλείνει με το πρωτότυπο γλυκό σας. Δε σας κρύβω ότι θέλει πολύ θάρρος να αλλάξεις γωνία στη διασταύρωση Θεσσαλία και Λαμπρή αλλά είμαι τολμηρή!

Καλή Ανάσταση!

ΔΕΚΑΔΑ ΦΡΕΣΚΩΝ ΑΒΓΩΝ ΑΒΓΑ ΜΠΟΥΡΟΥΣΗ 4ο χιλ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑ Τηλ. 693 652 7173

Έπειτα από 38 γευστικά χρόνια με την ποιότητα αδιαπραγμάτευτη, η αγαπημένη σας πιτσαρία αλλάζει πρόσωπο. Η Capricciosa, γνωστή στην πόλη της Καρδίτσας (και όχι μόνο) , «μεταμορφώνεται» σε ένα σύγχρονων προδιαγραφών εστιατόριο. Ο χώρος ανακαινίστηκε, ο ξυλόφουρνος έφερε νέες γεύσεις και εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να τις δοκιμάσετε! Υψηλάντου 84 | τηλ 24410 75300 | Καρδίτσα

Το Solair ανακαινίστηκε και σας περιμένει. Βρίσκεται στην καρδιά της Καρδίτσας, στην πλατεία Δικαστηρίων και είναι κοντά σας από νωρίς το πρωί με τον καλύτερο καφέ της πόλης, έως το βράδυ με μια μεγάλη γκάμα ποτών και κρασιών. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τον industrial αισθητικής χώρο, κάνουν το Solair το μέρος που αξίζει να επισκεφθείτε και να γνωρίσετε και τον προορισμό που θα σας ταξιδέψει. Πλαστήρα 1 – Πλατεία Δικαστηρίων | τηλ. 697 903 0199 Καρδίτσα

Στο στενό της οδού Βάλβη υπάρχει ένας ιδιαίτερος χώρος στον οποίο με το που μπεις θα νιώσεις πως μεταφέρεσαι αυτόματα σε ένα υπέροχο bar του Δουβλίνου. Αυτή είναι η Μαργαρίτα, το κατάστημα όπου η ζεστή ατμόσφαιρα, τα προσεγμένα ποτά και η σαφής άποψη για την καλή μουσική αποτελούν ένα ιδανικό τρίπτυχο επιτυχίας. Αδιάψευστος μάρτυρας, τα 20 χρόνια της.

H τοποθεσία ενός espresso bar που φιλοδοξεί να κάνει τη διαφορά στον χώρο του καφέ. Χώρος ιδανικός για να απολαύσετε ένα υπέροχο ρόφημα, αλλά και με υπηρεσία delivery που λειτουργεί από τις 8 το πρωί έως τις 8 το απόγευμα. Mamalou, όχι μόνο για τον ποιοτικό καφέ, αλλά και για την υπέροχη ποικιλία φρέσκων μικρογευμάτων!

Πεζόδρομος Βάλβη | τηλ 24410 42434 Καρδίτσα

Καραϊσκάκη 47 & Αβέρωφ | τηλ 24410 28161 | Καρδίτσα

Το Piu είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα και πιο αγαπημένα μαγαζιά της πόλης. Είτε με την τωρινή του ονομασία, είτε ως Βίβλος παλιότερα, ο προορισμός είναι πάντα ένας, Καζαμπάκα 4 στην πλατεία Δικαστηρίων. Εδώ και χρόνια θεωρείται το ιδανικότερο μέρος συνάντησης και διασκέδασης και απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες.

Το Charlot εμφανίστηκε στην πόλη της Καρδίτσας με σκοπό να χαρίσει στην έξοδό σας μία απόδραση από την καθημερινότητα. Βρίσκεται μια ανάσα από τον χώρο του Παυσιλύπου και σας προσκαλεί από νωρίς το πρωί να απολαύσετε τον καφέ σας συνοδεύοντάς τον με ένα καλό πρωινό. Ο ιδιαίτερος και οικείος χώρος του θα σας κερδίσει από την πρώτη στιγμή αφήνοντάς σας μόνο ευχάριστες εντυπώσεις. Μην παραλείψετε όμως να δοκιμάσετε και τα ολόφρεσκα, χειροποίητα γλυκά του!

Καζαμπάκα 4 – Πλατεία Δικαστηρίων | τηλ 24410 41401 | Καρδίτσα

Δ. Τερτίπη & Μπότση 2 | τηλ 2441076760 | Καρδίτσα

Cadillac Records, ή αλλιώς ό,τι πιο κοντινό μπορείς να βρεις σε μια ευκαιρία για απόδραση από τα στενά νοητά όρια της πόλης. Η διακόσμηση είναι λιτή και άνετη στο μάτι, ενώ τα μεγάλα τραπέζια του μπορούν να φιλοξενήσουν δύο και τρεις διαφορετικές παρέες, πράγμα που μπορεί να σταθεί ως αφορμή νέων γνωριμιών.

Δ. Τερτίπη & Χατζημήτρου | τηλ 24410 75105 | Καρδίτσα

Εδώ και τέσσερα χρόνια η οδός Διάκου έχει αποκτήσει άλλο χαρακτήρα στον τομέα της διασκέδασης, κι αυτό οφείλεται στο Mercato. Έναν προσεγμένο χώρο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής που παραπέμπει σε σαλόνι σπιτιού. Εκτός από τον καφέ και το ποτό, τη διαφορά κάνει η κουζίνα του, καθώς κάθε μέρα σερβίρονται διαφορετικά και αυστηρώς μελετημένα πιάτα, υπό τους ήχους όμορφης μουσικής. Διάκου 11 – Νέα Αγορά | τηλ 24414 00587 | Καρδίτσα

Ένα από τα πιο εναλλακτικά και ιδιαίτερα καταστήματα της πόλης. Ένας πανέμορφος, ατμοσφαιρικός χώρος, αγαπημένο νεανικό στέκι για ποιοτικό καφέ, επιτραπέζια παιχνίδια και επιλεγμένες μουσικές. Κάθε Παρασκευή & Σάββατο ζωντανή ρεμπέτικη μουσική, μια ανεπανάληπτη μουσική πανδαισία, από τα δημοφιλέστερα ρεμπετάδικα της χώρας. Ηρακλείτου 12 | τηλ 24410 76013 | Καρδίτσα

Brothers, ή αλλιώς η συνέχεια του Avanti, εξού και η ονομασία! Ένα steakhouse που δημιουργήθηκε με σκοπό να σας προσφέρει διαφορετικές επιλογές στην καθημερινότητά σας και φιλοδοξεί να γίνει το νέο σας στέκι, προσφέροντάς σας ξεχωριστές και ιδιαίτερες γεύσεις.

www.brotherskitchen.gr Πλατεία Στρατολογίας | τηλ 24411 00344 | Καρδίτσα

30 χρόνια πριν, άνοιξε στην Καρδίτσα ένα bar με σκοπό στην αρχή να λειτουργήσει με την μορφή ενός τόπου για άτομα που αγαπούν το jazz και το blues. Σήμερα, το pianobar Πουθενά παραμένει αναλλοίωτο στη φθορά του χρόνου, κρατώντας ένα μοναδικό ύφος και χωρίς να αλλάζει μουσικές προτιμήσεις. Πλατεία Στρατολογίας | τηλ 2441073012 Καρδίτσα

Aπό το 2011 έως και σήμερα, το A Mano έχει ταυτιστεί με τον καλό καφέ. Όλα ξεκίνησαν από το take-away κατάστημα στη γωνία των οδών Καποδιστρίου και Αζά. Έπειτα γνωρίσαμε το hotspot της πόλης, στην οδό Υψηλάντου. Εκεί όπου η σύγχρονη αρχιτεκτονική σέβεται το παλαιό, και η εμπειρία του καφέ μεταφράζεται σε άψογη εξυπηρέτηση. Καποδιστρίου & Αζά | Υψηλάντου & Πλαστήρα Υψηλάντου & Γαριβάλδη | τηλ 24410 42425 | Καρδίτσα

Σε ένα μικρό και ταυτόχρονα όμορφο χώρο που δημιουργήθηκε με φαντασία και ευρηματικότητα ο καταναλωτής μπορεί να απολαύσει τον καφέ του και τα πλούσια σε γεύση και ποιότητα εδέσματα. Ο απολαυστικός ζεστός καφές σε συνδυασμό με τα εξαίσια εδέσματα τόσο αρτοποιίας όσο και ζαχαροπλαστικής, συνθέτουν μια ξεχωριστή πρόταση καφέ και φαγητού στην πόλη της Καρδίτσας. Για όσους θέλουν να απολαύσουν τα προϊόντα του black medicine στο χώρο τους μπορούν με ένα τηλεφώνημα να έχουν άμεση και γρήγορη εξυπηρέτηση.

Τέρμα Ταυρωπού (δίπλα στο νοσοκομείο) | τηλ 24410 76660 - κιν 6972424199 | Καρδίτσα

Σε ένα άριστα διακοσμημένο, αλλά παράλληλα ζεστό και φιλόξενο περιβάλλον το Avanti pizza - restaurant μπορεί να φιλοξενήσει και να εξυπηρετήσει όλες τις γαστρονομικές σας επιθυμίες, από ένα απλό γεύμα ως ένα ιδιαίτερο δείπνο, αλλά και κάθε είδους κοινωνική εκδήλωση. Oι συνταγές του που συνδυάζουν κρέας και λαχανικά αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των γευμάτων, γεύματα στα οποία πρωταγωνιστεί το ελαιόλαδο στα πλαίσια της Μεσογειακής διατροφής.

Βενιζέλου 98 – Πλατεία Λάππα | τηλ 24410 75772 | Καρδίτσα

Εδώ και μερικά χρόνια στην κεντρική πλατεία της Καρδίτσας έχει προστεθεί μία δυναμική πρόταση όσον αφορά τη διασκέδαση και την εστίαση: είναι το Golden, ένα κατάστημα εξαιρετικής αισθητικής που μπορεί να εξυπηρετήσει ακόμα και τους πιο απαιτητικούς πελάτες. Στο Golden από νωρίς το πρωί μπορείτε να συνοδεύσετε τον καφέ σας με υπέροχα, φρεσκοψημένα μπαγκετίνια διαφόρων ειδών τα οποία δημιουργεί με πολύ μεράκι το προσωπικό του καταστήματος. Εκεί θα συναντήσεις άτομα όλων των ηλικιών των οποίων την εμπιστοσύνη έχει κερδίσει το κατάστημα λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του. Είναι η καφετέρια στην οποία θα πιεις έναν καφέ με την παρέα σου. Το μέρος για τα επαγγελματικά σου ραντεβού όπου το πάντα πρόθυμο και φιλικό προσωπικό θα σε βοηθήσει να επιλέξεις το κατάλληλο ποτό ή κρασί από την πλήρως ενημερωμένη κάβα που προσφέρει το κατάστημα. Τέλος, ο χώρος όπου θα μπορέσεις να γευτείς τα αλμυρά ή γλυκά πιάτα που παρασκευάζονται με φρέσκα υλικά, κάθε μέρα από τη 13:00 μ.μ. εώς 17:00 μ.μ. και από τις 20:00 μ.μ. εώς 00:00 το βράδυ. Αν δεν έχετε επισκεφθεί ακόμα το Golden, ήρθε η ώρα να το κάνετε!

Κεντρική Πλατεία | τηλ 2441042955 | Καρδίτσα

Ήρθε στη ζωή μας το Νοέμβριο του 2017 και άλλαξε τα δεδομένα στον τομέα της διασκέδασης. Όχι μόνο για την Καρδίτσα, αλλά και για όλη την περιοχή της Θεσσαλίας. Το Suite απευθύνεται σε σένα που ζητάς το κάτι παραπάνω. Τη διασκέδαση χωρίς ωράριο, «πρέπει» και «μη». Εκεί θα απολαύσεις τη μουσική που αγαπάς, ζωντανά από μία μοναδική ορχήστρα, με ένα εντεχνολαϊκό πρόγραμμα που έχει ήδη συζητηθεί. Και ειδικά για την περίοδο των γιορτών, το κατάστημα θα είναι ανοιχτό. Παραδώσου λοιπόν στην ομορφιά του μοναδικού.

Τρικάλων 305 | τηλ 697 1663400 | Καρδίτσα

ΓΙΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΚΟΥΓΚΛΑΡΟΝΤΑΙ

Betty Boopaki

BETTY ON TOP

Betty Boopaki

E. Μπέτυ μπαίνω κατευθείαν στο ψητό γιατί δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου: Eίμαι 28 και πριν 1 χρόνο γνώρισα ένα αγόρι που μου έκανε το κλικ. Μη στα πολυλογώ, είμαστε από τότε μαζί με πολλές όμορφες στιγμές, όσο κι αν τα διαφορετικά μας ωράρια, κάνουν τη ζωή λίγο δύσκολη. Το πρόβλημα προέκυψε τους τελευταίους μήνες, κι έχει να κάνει αποκλειστικά με μένα: Aπό την πολλή αγάπη και το χουχούλιασμα στον καναπέ έχω πάρει πάνω από 10 κιλά. Δεν έγινα τετράγωνη αλλά πως να στο πω, καταλαβαίνω πως είμαι ένα βήμα πριν απ’ αυτό. Επίσης, το μανάρι δε λέει τίποτα γιατί με αγαπάει, αλλά το βλέπω πως δε με θέλει όπως πριν. Βάλε στο κόλπο κι ότι δε μπορώ να χάσω κιλά με τίποτα και το γλυκό έδεσε. Καλή μου, νομίζεις ότι έδεσες το γάιδαρο σου; Αν ο καλός σου συνεχίζει να προσέχει τη διατροφή του, το σώμα του και τον εαυτό του, καταλαβαίνεις ότι πρέπει να ακολουθήσεις το καλό παράδειγμα. Φυσικά δεν μπορείς να χάσεις κιλά γιατί φοβάμαι ότι περιμένεις με 3 μέρες εξαντλητική δίαιτα να γίνουν θαύματα. Σε παρακαλώ, επειδή είσαι μικρό κορίτσι αν βλέπεις ότι δεν μπορείς μόνη σου, μπορείς κάλλιστα να επισκεφθείς ένα διαιτολόγο ή έστω έναν personal trainer. Σου λείπει περισσότερο αυτοπεποίθηση παρά θέληση. Κάνε μία προσπάθεια και ο καλός σου θα είναι δίπλα σου! Δέσποινα Είναι τόσο δύσκολο να σηκώσει το τηλέφωνο; Ρωτάω και κανείς δεν απαντά! Πατρινό Καρναβάλι για πάντα και τον γνώρισα εκεί. Έρωτας με την πρώτη ματιά - εγώ σπουδάζω Πάτρα κι αυτός είναι Πατρινός, μα σπουδάζει Αθήνα. Τα είπαμε, κάναμε όσα έπρεπε, βρισκόμασταν συνέχεια, στη συνέχεια μιλάμε μόνο στο Messenger κι εκεί μου τα λέει περίεργα. Σα να μην έχει καθόλου διάθεση για κάτι παραπάνω, ενώ είμαι σίγουρη ότι μου έδειχνε το αντίθετο από κοντά. Όχι πως χρειάζομαι επιβεβαίωση, αλλά με φτύνει, έτσι δεν είναι; Αχ, Δεσποινάκι μου, η φοιτητική ζωή είναι για ανέμελες και απροβλημάτιστες καταστάσεις. Μην κολλάς με κάτι μακρινό, κοίτα δίπλα σου πόσοι πολλοί και ενδιαφέροντες άντρες υπάρχουν. Θα αφήσω ασχολίαστες τις αναμονές και τις αναπάντητες. Απόλαυσε την άνοιξη που φουντώνει και ξέχνα τις μασκαρεμένες περιπέτειες.

Γ. Είμαι τριάντα και είναι είκοσι. Μικρούλης που σπαρταράει. Όμορφο, έξυπνο, καλλιεργημένο κλπ. Μένουμε στην ίδια γειτονιά και συναντιόμαστε συχνά. Ξέρεις τώρα, περίπτερο, σούπερ μάρκετ. Στην αρχή μου χαμογελούσε κάπως αμήχανα και μετά από λίγο καιρό συστηθήκαμε. Τώρα πια ξέρει και τα προσωπικά μου. Μπέτυ θα του κάνω επίθεση και δε θα φταίω. Άσε κορίτσι μου στην άκρη τις αναστολές και δώσε στο μπεμπάκι μια ευκαιρία! Προφανώς υπάρχει «κάτι» μεταξύ σας, πάρε πρωτοβουλία γιατί ο μικρός δύσκολα θα το επιχειρήσει και άσε τα υπόλοιπα να κυλήσουν. Μην περιμένεις πολυτελή ραντεβού και ρομαντικές βόλτες… Δώσ’ του όμως μιαν ευκαιρία να ξεδιπλωθεί… Ίσως, τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι; Ίσως, μια παγωμένη μπύρα; Ίσως, να σου φτιάξει τη motherboard;

Χωρίς όνομα Κάθε καλοκαίρι συναντιόμασταν στην παραθαλάσσια περιοχή που έχουν οι γονείς μας εξοχικό. Οπότε μιλάμε ουσιαστικά για σχεδόν τρεις μήνες το χρόνο. Ήμασταν και είμαστε δίπλαδίπλα. Από δέκα χρονών μέχρι σήμερα (23) πάντα υπήρχε μια αύρα, ένα κάτι. Κάτι συνέβαινε όσο μεγαλώναμε, από τις αγκαλιές τα βλέμματα και τη «ζέστη» ανάμεσά μας. Σήμερα 15 Μαρτίου, που έχουμε να βρεθούμε απ’ τον περασμένο Αύγουστο, μου έστειλε μήνυμα που έλεγε πως εάν με είχε μπροστά του θα με φιλούσε. Το θέμα είναι πως παρόλο που θέλω κι εγώ, ακόμα δεν του έχω απαντήσει. Και οι μέρες πλησιάζουν, και το Πάσχα μπορεί να βολτάρω λίγο προς θάλασσα μεριά. Κι όπως καταλαβαίνεις δε θα ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Χμ, κοριτσάκι μου, μετά από τόσα χρόνια… έχετε περάσει γαμάτα παιδικά χρόνια σίγουρα, έφυγε η εφηβεία σας χωρίς εξάρσεις όπως λες και τώρα δεν ξέρεις πώς να το διαχειριστείς; Προφανώς δεν είναι ο έρωτας της ζωής σου. Ωστόσο μπορεί να είναι η μεγάλη σου αγάπη. Για να ξεκαθαρίσει μια για πάντα η περίπλοκη σχέση σας νομίζω ότι σας αξίζει μια μεγάλη και χαλαρή συζήτηση στην ακρογιαλιά. Πες του λοιπόν ότι θέλεις κι εσύ να τον δεις και απολαύστε μια κουβέντα εκ βαθέων στο ηλιοβασίλεμα. Ούτως ή άλλως το ξέρεις ήδη πολύ καλά κι εσύ ότι θα είναι για πάντα ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής σου. N. Μπέτυ μου τον γνώρισα τις προάλλες, συγκεκριμένα την Τσικνοπέμπτη και στις 15 Φεβρουαρίου έχει φύγει στρατό. Ένας φίλος του με γουστάρει, αλλά εγώ καίγομαι για τον φαντάρο. Εν τω μεταξύ ο φίλος του λέει διάφορες μ@λ@ κίες και αυτός δυστυχώς τις πιστεύει.. Τι πρέπει να κάνω; Καταρχάς, αυτό που πρέπεις να κάνεις άμεσα, είναι να απομακρυνθείς από το φίδι-φίλο. Έπειτα, να δώσεις χρόνο στον φαντάρο. Μπορείς να τον πλησιάσεις με όμορφο και ειλικρινή τρόπο, αλλά ποτέ, μα ποτέ να μην αναφέρεις το φίλο του ούτε την κακή συμπεριφορά του. Πρέπει να προσπαθήσεις να είσαι ο εαυτός σου με τον φαντάρο και να του δείξεις ότι σ’ ενδιαφέρει και είναι η δική σου προτεραιότητα.

Για να επικοινωνήσεις με την Betty, στείλε e-mail στο: bbloop@hotmail.com (Διανυκτερεύει)

O ΑΓΩΝΑΣ ΟΡΕΙΝΟΥ ΔΡΟΜΟΥ “Plastira’s Lake Trail Race” ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

PROUDLY SPONSORED BY Pezodromio

EΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ ΤΟ BLOSSOm STREET PARTY

Ο Αθλητικός Πολιτιστικός Σύλλογος Καρδίτσας «ΠΕΡΣΕΑΣ» διοργανώνει για δεύτερη συνεχή χρονιά, την Κυριακή 29 Απριλίου 2018 στην περιοχή της Λίμνης Πλαστήρα, Αγώνα Ορεινού Δρόμου με την ονομασία ‘’Plastira’s Lake Trail Race’’.

κεί που η αγνότητα της φύσης χαρίζει στον ταξιδιώτη την ηρεμία που αναζητά από καιρό. Στον τόπο που η σκιά των βουνών αγκαλιάζει τα καταγάλανα νερά της λίμνης. Στα μονοπάτια που σε οδηγούν σε προορισμούς μαγευτικούς. Για όσους λοιπόν αγαπάνε τη φύση και θέλουν να δοκιμάσουν τις αντοχές τους, ο φετινός αγώνας θα είναι ένα must. Στο event περιλαμβάνονται 2 διαδρομές, μήκους 10 και 20 χιλιομέτρων αντίστοιχα. Η αφετηρία και ο τερματισμός θα γίνουν στον Βοτανικό Κήπο, μία περιοχή σπάνιας ομορφιάς. Η διαδρομή των δέκα χιλιομέτρων είναι στη σκιά της λίμνης, με πολύ μικρές υψομετρικές διαφορές, και χαρακτηρίζεται από χαμηλό βαθμό δυσκολίας. Απευθύνεται με λίγα λόγια ακόμα και σε ανθρώπους που δεν έχουν μεγάλη γνώση του αντικειμένου. Προσπερνώντας τoν Βοτανικό Κήπο, σε υψόμετρο 790μ, συνεχίζουμε στον πανέμορφο δασικό ποδηλατόδρομο. Στα πέντε χιλιόμετρα, γίνεται κυκλική αντιστροφή και επιστροφή στο σημείο εκκίνησης. Εκείνη των είκοσι χιλιομέτρων χαρακτηρίζεται από μέτριο βαθμό δυσκολίας, και κινείται στο μεγαλύτερό της μέρος σε δρόμους στην καρδιά του δάσους, χωρίς ιδιαίτερα δύσκολα τεχνικά κομμάτια. Και εδώ ξεκινάμε από τον Βοτανικό Κήπο, συνεχίζουμε στον ποδηλατόδρομο, και στη συνέχεια η διαδρομή αποκτά ακόμα μεγαλύτερη γοητεία: Όσοι έχουν πάρει το μονοπάτι προς τη Νεράιδα, το γνωρίζουν ήδη. Έπειτα από έξι χιλιόμετρα αγγίζουμε το μέγιστο υψόμετρο της διαδρομής, στα 1165μ. Στη συνέχεια και μέχρι το δωδέκατο χιλιόμετρο, κινούμαστε σε δασικό δρόμο με μικρές υψομετρικές διακυμάνσεις. Τα τελευταία πέντε χιλιόμετρα, είναι ο κατηφορικός δρόμος της επιστροφής, πριν τον μεγάλο μας τερματισμό.

Το “Blossom” είναι ένα street party αφιερωμένο στον ερχομό της Άνοιξης στην πόλη των Τρικάλων. Λουλούδια, μουσική, χαλαρή διάθεση, χορός, street art και ποδήλατο, είναι μερικές από τις λέξεις κλειδιά! Διοργανώνεται από την κίνηση ΡΕΤΟΥΣ Πρότζεκτ με την υποστήριξη του Κέντρου Έρευνας - Μουσείου Τσιτσάνη. To “Βlossom Vol I” έλαβε χώρα τον Απρίλιο του 2016 στον πεζόδρομο του πρώην διοικητηρίου των Παλαιών Φυλακών Τρικάλων, εκεί που σήμερα στεγάζεται το Μουσείο. Η επιλογή του εν λόγω χώρου στόχευε στην ανάδειξη της περιοχής των παλαιών φυλακών ως το νέο πολιτιστικό κέντρο της πόλης. Δύο χρόνια μετά, το “Blossom” επιστρέφει στον ίδιο, φανερά αναβαθμισμένο χώρο, που πλέον έχει εδραιωθεί ως κέντρο πολιτισμού. To μεγάλο αυτό street party θα διεξαχθεί την Παρασκευή, 13 Απριλίου 2018 και ώρα 19:00 - 24:00, φιλοξενώντας 4 DJs και παράλληλες street art δράσεις.

Θέλετε να ζήσετε και ‘σεις αυτή τη μοναδική εμπειρία; Επικοινωνήστε σύντομα μαζί μας!

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Οι εγγραφές γίνονται μέχρι τις 20 Απριλίου. Για περισσότερες πληροφορίες, στείλτε mail στο plastiraslaketrailrace@hotmail.com ή επισκεφθείτε τη σελίδα στο facebook PlastirasLakeTrailRace

Line-up

19:00 - 20:00 EYEBROW 20:00 - 21:00 THOMEY BORS 21:00 - 22:00 YANNA THOMAS 22:00 - 23:00 ENGINE•EAR 23:00 - 24:00 BACK 2 BACK SETS

#PanKoShoes - Άνοιξη 2018 Τα TECH-CHIC sneakers/trainers είναι και θα είναι μεγάλο trend στα casual παπούτσια. Όσο πιο φουτουριστικό, τόσο το καλύτερο.

facebook.com/pankoshoes.gr instagram.com/pankoshoes.gr twitter.com/pankoshoes.gr email: pankoshoes@gmail.com til: 2441076588 - 6942018303 32 ypsilantou str. Kardítsa 10 Karaiskaki str. Karditsa

Αριστείδης Μπαλιάκος Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος

Κλασική Δερματολογία Δερματοχειρουργική - Αισθητική Δερματολογία - Laser Παιδοδερματολογία.

6972817597 -24410-75575 Ιεζεκιήλ και Παπανδρέου (γωνία)

Created by: Future and Vision

www.baliakos-derma.gr

the cosmic whisperer project

Δανάη Τ.

ΚΡΙΟΣ

Δεν ξέρω αν ο Απρίλης είναι ψεύτης όπως τραγουδούσαν οι αδερφοί Κατσιμίχα, όμως εσύ πρέπει να δεις την αλήθεια κατάματα και να απαντήσεις ειλικρινά σε κάποια ερωτήματα: Είναι το φλερτ σου κάτι που θα σε οδηγήσει στην ευτυχία; Η νέα σου δουλειά ταιριάζει στον χαρακτήρα σου; Αξίζουν την αγάπη σου οι άνθρωποι που έχεις γύρω σου; Κριαράκι μου πάρε τις αποφάσεις σου πριν βαρεθείς!

ΤΑΥΡΟΣ

Σκάει το Πάσχα αλλά σκας και συ μαζί του από το πολύ φαγητό, Ταυράκι μου! Όμως αντί για ευτυχία βλέπω άγχος, το οποίο όσο φτάνουμε στα μισά του μήνα μεγαλώνει. Επίσης, εσύ κι ο καναπές σου έχετε γίνει ένα όσο δεν είσαι στη σχολή ή τη δουλειά. Βάλε λοιπόν λίγο χρώμα στη ζωή σου και χαμογέλα χωρίς να πέφτεις με τα μούτρα στις υπερβολές!

ΔΙΔΥΜΟΣ

Αχ αυτός ο ρομαντισμός… Όταν οι άλλοι ψάχνουν την αγάπη με το κυάλι, τα Διδυμάκια τρέφονται ήδη από αυτή! Ο Απρίλιος προβλέπεται ήρεμος, δημιουργικός και χωρίς τρικυμίες. Πέρα από τις δεδομένες γουρουνιές που θα κάνετε το Πάσχα, όλα δείχνουν πως επιτέλους θα ασχοληθείτε με ένα σπορ πέρα από το τάβλι! Τα άστρα ευνοούν τις νέες δραστηριότητες και ‘σεις μην κάνετε πίσω!

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Είχατε μια μικρή ανησυχία σχετικά με την υγεία σας στις αρχές του μήνα, αλλά είδατε και μόνοι σας πως όλα παν’ καλά, Καρκινάκια μου! Το μόνο που χρειάζεστε είναι μερικά μαθήματα αυτοεκτίμησης αλλά είμαι σίγουρη πως θα διαχειριστείτε τις καταστάσεις σωστά. Μην ξεχνάτε πως η ευτυχία βρίσκεται στα μικρά πράγματα, και πως από την Τρίτη του Πάσχα ανοίγεται ένας νέος δρόμος μπροστά σας!

ΛΕΩΝ

Αν στο λεξικό η λέξη «φιλία» ήταν ταυτισμένη με κάποιο ζώδιο, αυτό θα ήσουν εσύ, ανήσυχο Λιονταράκι μου. Ο βασιλιάς της ζούγκλας πέρασε κάποιες μικρές κρίσεις με την παρέα του το τελευταίο διάστημα, αλλά το Πάσχα θα σας επιτρέψει να ξανακολλήσετε το γυαλί που ράγισε. Τέλος, ένα μεγάλο και απρογραμμάτιστο ταξίδι θα σου ανοίξει τα φτερά! Enjoy your life!

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Απρίλιος, Παρασκευή και 13 και ο Παρθένος στα κάγκελα! Παίζεις τένις απέναντι σε 2 και είσαι μόνος σου. Το αστείο; Τα καταφέρνεις μια χαρά! Το πρόβλημα; αν συνεχίσεις με αυτό το ρυθμό, δε σε βλέπω να γλιτώνεις και να μην τρως τα μούτρα σου! Η αγάπη, η δουλειά και η διασκέδαση μπαίνουν για χάρη σου στην ίδια πρόταση, και τη δεύτερη εβδομάδα του μήνα όλα αλλάζουν!

ΖΥΓΟΣ

Ο Ζυγός θύμωσε και το έδαφος ταρακουνήθηκε σα να έκανε βόλτα στη Λάρισα ο Γκοτζίλα. Αυτός ήταν ο Μάρτιος σε μια μικρή περίληψη, ενώ το πρώτο μάθημα που θα πάρεις τον Απρίλιο είναι πως ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω σου! Είσαι πολύ χαρισματικός και το ξέρεις, αλλά πρέπει να βάλεις λίγο φρένο στις εκδηλώσεις σου, ειδικά όταν μιλάς για τον εαυτό σου!

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

Κίνηση και χαμόγελο, σαν την παλιά διαφήμιση της Duracell με το κροκοδειλάκι! Και συνεχίζει ο Σκορπιός, συνεχίζει, συνεχ… ΜΠΟΥΜ! Ήδη έπλασες τη σκηνή στο μυαλό σου και κατάλαβες τι εννοώ. Από τις 9 του μήνα και έπειτα θα χρειαστεί να δεις τη ζωή από άλλη οπτική γωνία. Η τύχη είναι με το μέρος σου και να είσαι σίγουρος πως το μέλλον θα είναι ακόμα πιο όμορφο!

ΤΟΞΟΤΗΣ

Τοξοτάκι μου μπορείς να μη χώνεις τη μύτη σου παντού; Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα κινδυνέψεις στο τέλος να στην κόψουνε! Γίνε λίγο πιο διακριτικό στη ζωή σου και αυτόματα θα σε εκτιμήσει περισσότερος κόσμος. Όσο για εκείνο το τετράδιο με τις επαγγελματικές υποχρεώσεις που συνεχώς μεγαλώνει, η λύση είναι πολύ απλή: Πάρε επιτέλους μετά το Πάσχα απόφαση να στρώσεις το κωλαράκι σου στη δουλειά!

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

Είπες πως η άνοιξη δεν είναι για σένα ή εγώ δεν άκουσα καλά; To αστείο είναι πως θα αναθεωρήσεις πριν καν διαβάσεις αυτές τις γραμμές: Δεν υπάρχει μεγαλύτερος «κοσμικός νικητής» από σένα μέσα στον Απρίλιο! Ένα αναπάντεχο comeback που θα σε γεμίσει ευτυχία, θα σε κάνει να ξεχάσεις για λίγο τα όργια που έκανες στο πασχαλινό τραπέζι και τώρα δε χωράς στο παντελόνι!

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Τι να πω για σένα, που τον προηγούμενο μήνα τράβηξες τα βλέμματα και την προσοχή όλου του κόσμου; Λατρεμένε μου Υδροχόε, όπως είδες, η αγάπη πολλές φορές έρχεται από ανθρώπους που δεν ξέραμε καν ότι μας εκτιμάνε. Ο Απρίλιος θα σου δώσει ένα ακόμα μάθημα: H ζωή είναι πολύ μικρή για να αφήνεις τις στιγμές να περνάνε. Από τις 3 του μήνα και μετά, ζήσε έντονα!

ΙΧΘΥΕΣ

Το πορτοφόλι γκρινιάζει, τα Ψαράκια χαμογελάν, ο ήλιος λάμπει και η ζωή συνεχίζεται με αλλαγές. Η πιο σημαντική, είναι που αρχίσατε το μήνα διαφορετικά και επιτέλους ακούσατε τις συμβουλές κάποιων ανθρώπων που εμπιστεύεστε. Κρατήστε καλά αυτή την εμπειρία, και θυμηθείτε τα πρόσωπα που εκτιμάτε. Η ζωή δεν είναι μονόδρομος κι ο Απρίλιος είναι ιδανικός μήνας για νέα ξεκινήματα. Θα με θυμηθείτε!

46 Απ’ του Διαόλου το μαντρί, μήτε κατσίκι - μήτε αρνί...

Closer

Creative Director Κωνσταντίνος Βελής Φωτογραφία Κώστας Κρουστάλλης

Mοντέλο: Εκάτη Κανιάτσου Μαλλιά: Valentino Hair Studio Μακιγιάζ: Παπαστεργίου Κατερίνα Ρούχα: ΕΚΑΤΗ Exclusive