ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2018 by ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ FREE PRESS

FREE PRESS

urban life // interview // CULTURE // ART Οκτώβριος 2018 | #0049

Εβελίνα Παπούλια

To «Τατουάζ» και άλλες καλλιτεχνικές ιστορίες

Μιρέλα Πάχου

Ένα ακορντεόν, λίγες νότες και ένα γιγαντιαίο χαµόγελο

Σίριαλ ... Killer

Οι ελληνικές κωµικές σειρές που αγαπήσαµε

KEN

You will find me here Σήμερα έμαθα για σένα… Σήμερα μου έμαθες πολλά! Ήταν σίγουρα Σάββατο πρωί και όπως πάντα, δίχως κανένα συγκεκριμένο προγραμματισμό, βγήκαμε να φωτογραφίσουμε περαστικούς. Αυτούς που θα μας συγκινούσαν ο καθένας για το δικό του μοναδικό λόγο. Κάποιους για το ντύσιμό τους, άλλους για το ωραίο τους χαμόγελο. Λίγες φορές είναι και κι αυτές οι φυσιογνωμίες που σε προκαλούν δίχως λόγο και εστιάζεις ακαριαία πάνω τους. Είναι αναπόφευκτο, σε μαγνητίζουν! Σε θυμάμαι ακόμα, πίστεψέ με! Το ξέρεις πως δεν περνάς απαρατήρητος και αυτή τη στιγμή που στο λέω χαμογελάς αλλά ντρέπεσαι και λίγο. Αλλά σε θυμάμαι. Ψηλό παιδί και με ζωντάνια, χαμογελαστός και με ευγένεια που σήμερα δεν τη συναντάς. Αφού βγάλαμε τη φωτογραφία κάθισες μαζί μας και συζητήσαμε. Μου είπες πως θαυμάζεις τη δουλειά μας και πως ήσουν χαρούμενος που σε φωτογραφήσαμε. Τόσο σύντομα χαιρετηθήκαμε… Ξέρεις, το πεζοδρόμιο ανήκει σε όλους, αλλά κυρίως σε όσους αντέχουν να ζήσουν σ’ αυτό! Και μην πάει το μυαλό σου στο κακό. Όταν κάποτε είπα πως όλοι μας μεγαλώσαμε στο πεζοδρόμιο, εννοούσα πως τουλάχιστον όλοι παίξαμε σ’ αυτό. Αλλά αυτό το «Πεζοδρόμιο» να ξέρεις πως γεννήθηκε για να συναντά άτομα σαν εσένα. Γεμάτα όρεξη και πάθος! Που δεν ντρέπονται να μπουν στην ομάδα του και να βροντοφωνάξουν με όλη τους τη δύναμη ακόμα και για τις αδυναμίες τους. Γιατί από τότε που σε είδα στις σελίδες του, είσαι στην ομάδα μας κι εσύ. Σήμερα όμως δεν είμαι καλά. Έμαθα πως η ομάδα δεν έχει τόσους όσους χτες. Κάποιος την έκανε και μ’ έχει στεναχωρήσει. Κι εμένα κι όσους εδώ δουλεύουν εδώ μαζί μου. Γιατί ρε φίλε, σε μία ομάδα ο ένας έχει ανάγκη τον άλλον και όταν σπάσει ο κρίκος θέλει δουλειά πάλι από την αρχή. Και δεν είμαι στεναχωρημένος τόσο για την πλάτη που θα ξαναβάλω. Λυπάμαι που δεν σε έμαθα καλύτερα. Αλλά βλέπεις μία στιγμή πόσα μπορεί να κάνει; Πόσα μπορεί να σου δώσει; Να το θυμάσαι αυτό, αφού δε θα ‘σαι εδώ για να στο πω απόψε. Αλλά να το θυμάσαι! Η στιγμή είναι που μετράει. Και δυστυχώς αυτή η ζωή έχει κι άσχημες στιγμές. Πάγωσα όταν έμαθα πως την έκανες!

Χρήστος Αρκομάνης Και μάθε και κάτι ακόμα. Τελικά είσαι πολύ μεγάλος. Κατάφερες να με ηρεμήσεις απ’ όσα τώρα βλέπω εύκολα, κατάφερες να με κάνεις αδιάφορο για τη ρουτίνα που μόνο κουραστική είναι. Κατάφερες ρε μάγκα να με ταρακουνήσεις! ΥΓ. Αν ήξερα πως αυτή η φωτογραφία σε έκανε τόσο περήφανο θα είχα κάνει πιο πολλά. Μου είπαν πως ακόμα και σήμερα την έχεις στο κινητό σου. Με κάνεις όσο περήφανο δε φαντάζεσαι. Σ’ ευχαριστώ!

ΒΟΛΟΣ

ΛΑΡΙΣΑ

AZZOURO CAFÉ CAFÉ GALA GRAPPA MAMAKAS MOLIENDO POCO PICO PUERTO REEF TOY STORIES ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ BISTRO ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΙΣΑΛΟΣ ΦΟΥΡΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ ΜΙΝΕΡΒΑ ΠΛΑΓΙΩΣ ΡΟΥΣΣΟΥ ΕΡΙΦΥΛΗ ΓΛΥΚΟ ΣΤΥΛΛΑΣ

BIER STATION HAIR 2 PIT KAVEH KANES KUBRICK LAS RAMBLAS MAMAKAS PLAY HOUSE THE ALLEY WISEDOG ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ Η ΓΗ ΚΛΙΜΑΞ ΠΟΡΤΕΓΟ

ΚΑΡΔΙΤΣΑ

KARMA

AMANO AVANTI BROTHERS EATERY & DRINK CADILLAC RECORDS CHARLOT COCKATOO DEL CORSO GASPAR HONDOS CENTER MAMALOU MERCATO PIU CAFÉ ΚΑΒΑ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΟΠΤΙΚΑ ΕΝΩΤΙΑΔΗ ΠΟΥΘΕΝΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΟΣΟΔΑ

ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ DIVERSO ΜΕΛΥΔΡΟΝ

ΜΟΥΖΑΚΙ

MOUZAKI PALACE PEOPLE CAFÉ

ΠΑΛΑΜΑΣ ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ MONTANEMA ΑΙΟΛΙΔΕΣ ΗΔΥΜΕΛΕΣ ΚΑΖΑΡΜΑ

ΣΟΦΑΔΕΣ

HERMANOS

ΤΡΙΚΑΛΑ

4 PLAY BAR ROUGE DIVERSO THE LOVE SHAKE ZERONINE ΜΥΛΟΣ ΜΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΟΥΙΤΑ ΦΑΝ

Index #49

STAFF Έκδοση // Pave P.C.

∆ιευθυντής Χρήστος Αρκοµάνης

Εβελίνα Παπούλια

Το «Τατουάζ», το θέατρο και άλλες καλλιτεχνικές ανησυχίες

Αρχισυνταξία Χρήστος Αρκοµάνης Graphic Design: Πεζοδροµιο Τeam Παραχώρησαν τα κείµενά τους: Κωνσταντίνος Βελής Μαύρος Γάτος Λαµπρίνα Γκαβαρδίνα Παναγιώτης ∆ουλόπουλος Γιώργος Καλογρηάς Θανάσης Καρανίκας Μυρτώ Κονδυλοπούλου Γιάννης Μαρκούτης Αντώνης Μπατζιάς Μαριάννα Μπεβενίου ∆ηµήτρης Ράκος ∆ανάη Τ. Ελένη Χρυσοπούλου Betty Boopaki Εµπορική ∆ιαχείρηση Φώτης Αρκοµάνης sales@pezodromiomag.gr

∆ιαφήµιση 2441079000 adv@pezodromiomag.gr Μηνιαία εφηµερίδα, διανέµεται δωρεάν. Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, αναπαραγωγή, ολική ή µερική, ή διασκευή ή απόδοση του περιεχοµένου της έκδοσης µε οποιονδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή έγκριση του εκδότη.Το περιεχόµενο των δηµοσιευµάτων δεν αποτελεί επίσηµη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καµία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασµένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη γι΄ αυτές.

Μιρέλα Πάχου

Bάζοντας χρώµα στο ελληνικό πεντάγραµµο

Σίριαλ... Killer

Μια τηλεοπτική περιπέτεια µε αφορµή τις κωµικές σειρές που αγαπήσαµε

Επίσης η εφηµερίδα ΠΕΖΟ∆ΡΟΜΙΟ, όπως και ο ιστότοπος www.pezodromio.gr συνιστούν ελέυθερο βήµα έκφρασης των πολιτών. Το περιεχόµενο και εδώ των δηµοσιευµάτων δεν αποτελεί επίσηµη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καµία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασµένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές. FREE PRESS

urban life // interview // CULTURE // ART Οκτώβριος 2018 | #0049

Εβελίνα Παπούλια

To «Τατουάζ» και άλλες καλλιτεχνικές ιστορίες

Η Σελήνη φιλοξενεί τους πρώτους της τουρίστες Και εµείς τους σνοµπάρουµε

Μιρέλα Πάχου

Ένα ακορντεόν, λίγες νότες και ένα γιγαντιαίο χαµόγελο

Σίριαλ ... Killer

Οι ελληνικές κωµικές σειρές που αγαπήσαµε

Επιµέλεια εξωφύλλου: Πεζοδροµιο Τeam

www.pezodromiomag.gr Pave Ι.Κ.Ε. Μπλατσούκα 36 Καρδίτσα | 43100 T. 24410 79000 F. 24410 79444

Θέλεις το Πεζοδρόµιο κάθε µήνα στο σπίτι σου; Στείλε µας email στο syndromi@pezodromiomag.gr ή τηλεφώνησέ µας στο 2441079000.

If yo just cl

ou are at home and want to listen to some good music... lick www.cadillacrecords.gr and push the play button!

Ευτυχία είναι να είσαι καλός άνθρωπος

Ακούσαµε στο Πεζοδρόµιο

Πόσα έχουν γραφτεί κι ειπωθεί για την ευτυχία. Πόσες αναλύσεις έχουμε κάνει για εκείνη όλοι μας. Λέμε, λέμε και ξαναλέμε. Θα φταίει που ο ορισμός της είναι μια διαδικασία δύσκολη και καθαρά υποκειμενική. Η ευτυχία του καθενός διαφέρει, όπως διαφέρουν κι οι λόγοι για τους οποίους κάποιος νιώθει ευτυχισμένος. Γι’ άλλους ευτυχία είναι ένας άνθρωπος πλάι τους, γι’ άλλους η εκπλήρωση των στόχων τους και γι’ άλλους μια ζωή χωρίς υποχρεώσεις. Ωστόσο, υπάρχει μια κατάσταση όπου αποδεδειγμένα κάνει τους περισσότερους από εμάς να νιώθουμε πιο ευχάριστα. Ποιος άνθρωπος δε νιώθει ευτυχία όταν μπορεί να βοηθήσει κάποιον άλλον; Όταν του δίνεται η ευκαιρία να κάνει μια καλή πράξη; Τα συναισθήματα που θα πλημμυρίσουν την ψυχή του μόνο χαρά θα μπορούσαν να γεννήσουν. Χαρά, γαλήνη, μια γενικότερη αίσθηση πως είσαι κομμάτι αυτού του σύμπαντος και μάλιστα πολύτιμο. Πολύτιμο, γιατί κατάφερε να κάνει κι άλλες ψυχές να νιώσουν χαρούμενα. Παρόλο που ζούμε σε μια εποχή που οι περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στο «εγώ» τους, υπάρχουν κάπου εκεί έξω κι εκείνοι οι οποίοι έχουν τη διάθεση να βοηθήσουν, να μοιραστούν. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν προσπαθούν και πολύ για να νιώσουν ευτυχισμένοι. Συμβαίνει κάθε φορά που προσφέρουν κάτι στους δίπλα τους. Όχι απαραίτητα αγαθά, αλλά ακόμη και λίγο από τον χρόνο τους. Δείχνουν ενδιαφέρον για τον άλλον και δεν αγνοούν το κάθε του πρόβλημα. Απλές καθημερινές πράξεις αγάπης, όπως ένα ποτήρι νερό σ’ έναν

“Mιλάνε για Mobility Week και κανείς στην Ευρώπη και όλο τον πλανήτη δεν σκέφτηκε να ορίσει µία εβδοµάδα ακινησίας για τους φοιτητές µετά την εξεταστική. Μόνο οι άλλοι θα γιορτάζουν;” Τα παράπονα ενός εκκολαπτόµενου αρχιτέκτονα, σε ιστορικό καφέ του Βόλου “-Πόσο χρονών είσαι; -Έβλεπα Florecienta κάθε µεσηµέρι µετά το σχολείο. -Πέρασε µέσα αρχαίο πνεύµα.” Χιουµοράκι σε στάση λεωφορείου στην Λάρισα “Αν θέλεις πλέον να πιάσεις κουβέντα σε κάποιον, η SOS ερώτηση είναι αν βλέπει La casa de papel.” Η “µάστιγα” των ηµερών, το νούµερο ένα κλειδί κοινωνικοποίησης “Είµαι 70% µπύρα και 30% πατατάκια.” Σε µπαρ των Τρικάλων, κατεβάζοντας την µπύρα σαν Βερολινέζοι. “∆εν ξέρω τι παίζει ιστορικά µε το όνοµα της Μακεδονίας. Ή καλύτερα, ξέρω αλλά βαριέµαι τόσο πολύ να πάρω θέση που αν χρειαζόταν να φωνάξω κάτι, θα έλεγα πως ο Μακεδονικός Χαλβάς ανήκει σε όλους”, Βόρειους και Νότιους. Μεθυσµένος µονόλογος σε µπαρ της Καρδίτσας

“∆ε φταίω εγώ που αγαπάω το φαγητό. Κάτι κάνω σωστά, αφού όλοι οι φίλοι µου µε ρωτάνε από πού να φάνε” Χαρισµατικός φοιτητής των ΤΕΦΑΑ αυτοψυχαναλύεται στα Τρίκαλα

Λαμπρίνα Γκαβαρδίνα

@Mailbox

“Αν ο καιρός ήταν γένους θηλυκού θα ήταν γυναίκα σε κλιµακτήριο” Ο Βόλος και οι οικολογικές ανησυχίες του

Γιώργος Καλογρηάς

“Πλησιάζουν εκλογές και θα µας φέρουν όντως θάλασσα στο Παυσίλυπο» Η Καρδίτσα απαξιώνει το υπάρχον πολιτικό σύστηµα

ηλικιωμένο, μια βοήθεια με τα ψώνια του γείτονα, ακόμη κι ένα κέρμα στην παλάμη ενός επαίτη στο δρόμο, μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα. Είναι τόσο απλό να γεμίσεις από όμορφα συναισθήματα. Αρκεί να εξασκηθείς στην καλοσύνη. Ψάχνουμε την ευτυχία σε λάθος σημεία. Νιώθουμε πως βρίσκεται μακριά από εμάς όμως εκείνη κρύβεται μέσα μας. Την αναζητούμε σε καταστάσεις ανούσιες κι ουτοπικές γι’ αυτό και ουσιαστικά δεν τη συναντάμε τελικά και ποτέ. Πασχίζουμε ν’ αποκτήσουμε λεφτά, φήμη ή εξουσία και προκειμένου να το καταφέρουμε χρησιμοποιούμε κάθε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο. Κι αν τύχει και φτάσουμε στην κατάκτηση των στόχων μας διαπιστώνουμε πως δε νιώθουμε ευτυχισμένοι. Πώς να νιώσουμε; Μείναμε μόνοι κι αποξενωθήκαμε από τους άλλους με σκοπό να φτάσουμε στους στόχους μας και τώρα έχουμε μόνο τον εαυτό μας να χαρεί μαζί μας. Και δεν χαίρεται… Δεν χαίρεται γιατί η ευτυχία δεν κρύβεται στην ύλη ή την δόξα, αλλά στην καλοσύνη, στην προσφορά και την αλληλοβοήθεια. Όσα μοιράζεσαι με τους άλλους θα είναι πάντα πιο ευχάριστα απ’ όσα ζεις ή κατακτάς μόνος. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, την έχει ανάγκη την επαφή, το μοίρασμα. Κι όσο κι αν ψάχνει πάντα την ευτυχία σε μέρη μακρινά βαθιά μέσα του γνωρίζει πως εκείνη κρύβεται σε πιο απλά πράγματα. Γνωρίζει πως μπορεί η καθημερινότητά του ν’ αλλάξει ως προς το καλύτερο με μικρές καθημερινές πράξεις αγάπης. Μόνο που για να συμβεί αυτό θα πρέπει να μη στρέφει το βλέμμα του «ψηλά» αλλά «δίπλα»…

Σ.τ.Π.: Για σένα αναγνώστη που θέλεις να τα πεις, αλλά δεν ξέρεις πού… στείλε μας τις σκέψεις σου εδώ:

yours@pezodromio.gr

Είπαν, λέει, πως θα αυξήσουν τον κατώτατο µισθό

Like-ισµός

Ο Επιχειρηματίας

Τη δική µου επιχείρηση όµως θα την κλείσουν

Απασχολώ στην επιχείρησή μου 14 άτομα. Όλους ασφαλισμένους, όλους εργατικούς και ικανοποιημένους με τον μισθό τους. Και για να γίνω πιο σαφής ο πιο σκληρά εργαζόμενος εκεί είμαι εγώ. Στη δουλειά μας δεν υπάρχει κανένα «Νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη» γιατί βρίσκομαι ανάμεσα στους λίγους τυχερούς που απασχολούν κόσμο που καταλαβαίνουν τι σημαίνει να είσαι αφεντικό. Ή για να το θέσω καλύτερα και να μην παρεξηγηθώ, στο δικό μας εργασιακό πλαίσιο υπάρχει και το «Νόμος είναι ΚΑΙ το δίκαιο του αφεντικού». Γιατί κάποιος από εμάς κουβαλά περισσότερες έγνοιες για την επιβίωση της επιχείρησης. Και όταν το προσωπικό σχολάει, συνεχίζει να δουλεύει σε όλους τους τομείς, σκεπτόμενος ακόμα και τις υπόλοιπες κινήσεις που θα κάνει. Όχι σε άλλα επιχειρηματικά πλαίσια, αλλά στη συγκεκριμένη δουλειά. Κάποιος ξενυχτά σκεπτόμενος πως έχει να πληρώσει κάθε είδους εισφορές και στο τέλος του μήνα δε χρωστά ούτε μισό ευρώ από τα δεδουλευμένα στους υπαλλήλους που είναι και φίλοι του στην πραγματική ζωή. Από την άλλη, ένα περίεργο είναι το να μη χρωστάς ούτε και στο κράτος, στα πλαίσια ενός φαύλου κύκλου του Ασφαλιστικού, που οι εισφορές πάνε όπου γουστάρει η κάθε κυβέρνηση. Και δε χρωστάς, και σε θέλουν δαρμένο. Όλα αυτά σε ένα κράτος που θέλει να μας κλείσει. Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός πως η κυβέρνηση θα περάσει νόμο αυτές τις μέρες και από τις αρχές του χρόνου θα δούμε το εισόδημα όλων να εξανεμίζεται αντί να αυξάνεται.

Έτσι βολεύονται τα δικά τους παιδιά. Πάντα χάιδευαν τ’ αυτιά της κομματικής τους πελατείας και ποτέ δε θα πάψουν να το κάνουν. Δεν έχει σημασία έτσι κι αλλιώς το κομματικό σου χρώμα, σημασία έχει να ακούσεις αυτό που θέλεις. Κι αν αυτό γίνει και πραγματικότητα, ακόμα καλύτερα για σένα. Όχι όμως για εμάς που με 15 χρόνια παρουσίας στο χώρο της εστίασης θα επιβαρύνουμε τον προϋπολογισμό μας με 500-τουλάχιστον-επιπλέον ευρώ κάθε μήνα. Δε φτάνει η προκαταβολή φόρου, ο ΕΝΦΙΑ, τα λειτουργικά έξοδα και όλα τα απρόοπτα. Πολύ φοβάμαι πως το μόνο που θα καταφέρουν είναι να αφήσουν κόσμο στο δρόμο. Ανθρώπους οικογενειάρχες που εργάζονται από την ηλικία των 18. Δικαιούμαι στα 45 μου να ονειρεύομαι ένα κράτος που δε θα βλέπει τον επιχειρηματία ως εχθρό. Που δε θα προνοεί μονομερώς υπέρ των δημοσίων υπαλλήλων ούτε θα πληρώνει με τους φόρους μας υπηρεσίες που δε μας παρέχονται. Στον 21ο αιώνα πρέπει επιτέλους να μάθουμε πως μοχλός ανάπτυξης κάθε υγιούς κοινωνίας είναι η επιχειρηματική πρωτοβουλία, και πως αν δοθούν πραγματικά κίνητρα στον ιδιωτικό τομέα, τότε πραγματικά η οικονομία θα ανακάμψει. Ακόμα κι αν μιλάμε για τον αγροτικό τομέα, την εστίαση ή τη βαριά βιομηχανία. Όλοι στο ίδιο θέατρο του παραλόγου ζούμε. Όλοι εργαζόμαστε και δεν ξέρουν αν αύριο θα υπάρχουμε στον επαγγελματικό χάρτη. Δε θέλω να διχάσω. Θέλω απλά να φωνάξω πως δικαιούμαστε και ‘μεις μιας καλής μεταχείρισης.

Η ∆ΕΘ και τα ΘΑ

Ζω Ανάµεσά σας

Μαύρος Γάτος

“Η διεθνής εµποροπανήγυρις που µετατράπηκε σε εθνική ζωοπανήγυρις”

“Κάνε μια στάση, μπες και συ σε έναν κόσμο μαγικό” ήταν το τζιγκλάκι παλαιάς διαφήμισης φραπέ ο οποίος πρωτοχτυπήθηκε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης του 1957 από τον Δημήτριο Βακόνδιο, υπεύθυνο έκτοτε για εκατοντάδες χιλιάδες τάκα τάκα και πιτσιλισμένες μπλούζες. Ανασκοπώντας την ιστορία της ΔΕΘ με ευκολία καταλαβαίνει κανείς πως εκείνο ήταν το σημαντικότερο γεγονός της ιστορίας της και πως πιθανότατα δεν θα επρεπε να γίνει ΔΕΘ το 1958. Με μια τέτοια σοφή και διορατική απόφαση η ίδια η Έκθεση θα προάσπιζε την αξιοπρέπεια και την υστεροφημίας της και δεν θα έφτανε να μεταβληθεί από μια διεθνής εμποροπανήγυρις σε εθνική ζωοπανήγυρις. Οι δε Έλληνες θα γλύτωναν κάθε χρόνο το βάσανο των πολιτικών υποσχέσεων και ενδεχομένως κάποιες φορές να είχαν ψηφίσει εξυπνότερα περιορισμένοι στο τάκα τάκα ειδικώς παρά γενικώς. Η Εκθεση κομπάζει αυτοπροσδιοριζόμενη ως ένα από τα σημαντικότερα εκθεσιακά γεγονότα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (sic), όπου όταν λέμε Νοτιοανατολική

Ευρώπη εννοούμε κατ’ ουσίαν μόνο την Ελλάδα. Τιμώμενη χώρα φέτος ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και για αυτό παρουσιάστηκαν σπουδαία καινοτόμα προϊόντα από αμερικανικές εταιρείες κολοσσούς, όπως ένας εκτυπωτής που γνωστή αλυσίδα ηλεκτρονικών ειδών τον είχε προσφορά τα περασμένα Χριστούγεννα δώρο με καφετιέρα. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση έστειλαν τους βοσκούς αρχηγούς τους. Ο ένας υποσχέθηκε λιγότερο άρμεγμα και ο άλλος λιγότερο σφάξιμο. Οι λύκοι από κάτω χειροκρότησαν ενθουσιωδώς μαζί με όσα αμνοερίφια ονειρεύονται να αλλάξουν προβιά και δίαιτα. Στην Έκθεση πουλάνε το ΟΧΙ και το ΝΑΙ στην προνομιακή τιμή της μίας ψήφου. Άλλωστε η ΔΕΘ παρουσίαζε πάντα αυξημένο ενδιαφέρον σε προεκλογικές χρονιές, όταν ο νυν χρειάζεται να υποσχεθεί πως δεν θα ξανακάνει τα ίδια λάθη αν του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία, και ο αντιπολιτευόμενος υπόσχεται πως ποτέ δεν θα ζητήσει δεύτερη ευκαιρία αρκεί να τον αφήσουμε να κάνει τα ίδια λάθη. Ακόμη και τα μεγαλύτερα ψέματα

ακούγονται αληθινά αρκεί να ειπωθούν α) πάνω σε ψηλά βάθρα, β) κάτω από λαμπρούς προβολείς, γ) μέσα από καλοσιδερωμένα ρούχα, δ) μπροστά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Το διαμαντένιο αηδόνι του Βασιλιά της Κίνας μπορεί να γίνει στολίδι στο σαλόνι καθενός που έχει δικαίωμα ψήφου, κι ας αποδειχτεί φτηνή απομίμηση που από κάτω της σε κολλημένο χρυσό χαρτάκι γράφει made in China. Ανατρέχοντας στις αρχές της ιστορίας της ΔΕΘ αντιλαμβάνεται κανείς πως οι παροχές ήταν μέσα στο DNA της έκθεσης ήδη από το πρώτο έτος λειτουργίας της το 1926 όταν η εταιρεία Nestle μοίρασε στους μικρούς λιποβαρείς Έλληνες επισκέπτες δωρεάν γάλα. Σύντομα οι πολιτικοί κατάλαβαν ότι η ΔΕΘ είναι πρόσφορο μέρος για να πουλήσεις υποσχέσεις αφού εξ ορισμού σε αυτήν αναγγέλλονται ιδέες του μέλλοντος με ελάχιστες πιθανότητες υλοποίησης. Όμως τούτο δεν εμποδίζει τον επισκέπτη να ονειρεύεται πως σύντομα θα ταξιδεύει με ιπτάμενα αυτοκίνητα και πως η βενζίνη θα κοστίζει οπωσδήποτε λιγότερο. Ένας ουτοπικός κόσμος χωρίς φόρους μοιάζει εφικτός μέσα στα περιορισμένα τετραγωνικά της έκθεσης και ας πλήρωσες εισιτήριο για να μπεις. Κάνε, λοιπόν, μια στάση, μπες και συ σε έναν κόσμο μαγικό, μπες σε έναν κόσμο που θα σου δίνει περισσότερα από αυτά που σου παίρνει. Σε έναν κόσμο γεμάτο ιδέες, αλληλεγγύη, ισότητα, ευκαιρίες, σε έναν κόσμο προόδου, ευημερίας με χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ και χωρίς τέλος ακίνητης περιουσίας : ΨΗΦΙΣΕ μας ΞΑΝΑ ή ΨΗΦΙΣΕ μας ΤΩΡΑ, ψήφισέ μας διάολε. Μπες σε έναν κόσμο όπου άνθρωποι που έχουν καταφέρει τόσα ελάχιστα υπόσχονται τόσα πολλά. Μπες στον κόσμο της ΔΕΘ που κρατάει κάθε χρόνο μια βδομάδα. Η Αννα και ο Μάρκος, αρχίζουν να πετάνε αγκαλιά μες στην ζαλάδα, σαν κωμωδία αμερικάνικη πέρασε και τούτη η βδομάδα* “Anna e Marco”, Lucio Dalla

Η Σελήνη φιλοξενεί τους πρώτους της τουρίστες

Mr November

Γιάννης Μαρκούτης

…κι αν πουλήσεις το κορµί σου σε µερικά εκατοµµύρια ανθρώπους, ίσως γίνεις και ‘συ ένας από αυτούς. Aξίζει όµως τον κόπο και το κόστος;

Από μικρό με γοήτευε το διάστημα. Κι αν με ρωτούσες τι δουλειά ήθελα να κάνω όταν μεγαλώσω, θα σου απαντούσα «αστροναύτης». Και τώρα το ίδιο θέλω, κι ας ντρέπομαι να το ομολογήσω, κι ας φωνάζω πως μετά τα τριάντα το πρώτο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι μαθήματα επαγγελματικού προσανατολισμού. Για να γίνεις λοιπόν αστροναύτης, φωνές εξ’ Αμερικής λένε πως χρειάζεται άριστη φυσική κατάσταση, κάμποσα διδακτορικά και μια «σπίθα» μέσα σου. Αυτή που τιθασεύει τον φόβο και σε κάνει να λειτουργείς άψογα σε συνθήκες που δυσκολεύεσαι να ελέγξεις. Επίσης, και προφανώς, για να γίνεις αστροναύτης, πρέπει να σε δεχτούν! Ο μεγάλος παίκτης, βλέπε NASA, ανοίγει ανά πενταετία θέσεις, χωρίς όμως να θέτει προϋποθέσεις. Με λίγα λόγια, αν θέλεις να δοκιμάσεις την τύχη σου, στέλνεις ένα «τυφλό» βιογραφικό. Στη χειρότερη, βάζεις σε κορνίζα την αρνητική απάντηση της Αμερικής Διαστημικής Εταιρείας. Εκτός κι αν είσαι Ιάπωνας, λέγεσαι Γιουσάκα Μαεζάβα και έχεις τη δική σου, πασίγνωστη στους λαούς της Ανατολής, εταιρεία ρούχων. Τότε, γίνεσαι αστροναύτης… με το ζόρι και φτάνεις όσο μακριά έχουν φτάσει λιγότεροι από 30 άνθρωποι. Για να πάρουμε την ιστορία από την αρχή, η Ρωσία ήταν η πρώτη χώρα που παρείχε πρόγραμμα διαστημικού τουρισμού, στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Όμως οι ενδιαφερόμενοι ήταν ελάχιστοι και τελικά αυτό διακόπηκε το 2010. Πολλά τα λεφτά, σύντροφε Βλαδίμηρε, με το μόνο που προσέφερε στους «εκλεκτούς» να είναι

μερικές περιφορές γύρω από τη Γη. Έλα όμως που ο ιδιωτικός τομέας (βλέπε Space X, του μεγάλου οραματιστή Έλον Μασκ) άπλωσε τα δίχτυα του στο διάστημα, και ο τουρισμός έξω από τη Γη φιλοδοξεί να γίνει πλέον καθεστώς για τους λίγους δισεκατομμυριούχους του πλανήτη. Και δεν αρκεί μόνο αυτό, αλλά θα τους φτάσει μέχρι το Φεγγάρι. Το ημερολόγιο θα γράφει 2023 και το ταξίδι θα γίνει με έναν θηριώδη πύραυλο που ονομάζεται BFR. Ένα «τεχνολογικό κτήνος» που ίσως να αποτελέσει το βασικό όχημα για τα επόμενα, μεγάλα βήματα της ανθρωπότητας. Στην ουσία αυτό που θα βιώσει ο Μαεζάβα είναι μία περιφορά γύρω από τη Σελήνη, πράγμα το οποίο έζησαν μόνο οι αστροναύτες του προγράμματος «Απόλλων». Μόνο που δε θα πατήσει στον φυσικό μας δορυφόρο, πράγμα που, αν θέλεις, το βρίσκω αστείο. Αστείο, γιατί το ποσό που θα του κοστίσει, αν και δεν ανακοινώθηκε επίσημα, δημοσιογραφικοί κύκλοι το εκτοξεύουν στα 36 εκατομμύρια δολάρια. Πάντως φίλε Γιουσάκα, αν είχα τόσα λεφτά για ξόδεμα, εγώ που αγαπώ πραγματικά την επιστήμη και το διάστημα, θα τα έδινα χορηγία στη NASA για ένα εξαιρετικά ευαίσθητο φασματόμετρο, που θα τοποθετούνταν σε κάποια μελλοντική της αποστολή στα παγωμένα φεγγάρια του Δία. Δε θα πήγαινα βόλτα με τους φίλους μου, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Άλλωστε ο καθένας είναι ελεύθερος να διαχειρίζεται τα χρήματά του όπως γουστάρει. Όμως η συγκεκριμένη ιστορία έχει και φωτεινή πλευρά. Ας πάρουμε τα

πράγματα όμως από την αρχή: Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, τελείωσε επίσης και ο ανταγωνισμός των ΗΠΑ και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Με λίγα λόγια, η διπλωματία και η ίδια η ζωή έβαλαν φρένο στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, αλλά χάθηκε μαζί τους και η «κούρσα για το διάστημα». Τα κονδύλια των προϋπολογισμών μίκραιναν συνεχώς, και οι διαστημικές εταιρείες προσαρμόζονταν σε μικρά αλλά φιλόδοξα πρότζεκτ. Το φως στον ορίζοντα φέρνουν μη κρατικές εταιρείες σαν την Space X, που θέλοντας ή μη, αναμένεται στο μέλλον να μειώσουν αρκετά το κόστος των διαστημικών αποστολών, καθώς και του διαστημικού τουρισμού. Αρκεί κανείς να σκεφτεί πως για να ταξιδέψει κάποιος από τη Νέα Υόρκη ως το Λονδίνο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, χρειαζόταν κυριολεκτικά μία περιουσία. Κάνοντας ένα συλλογιστικό άλμα, φαντάζομαι πως το 2100 τα εγγόνια μας θα μπορούν να ταξιδέψουν στον Άρη με κόστος ένα μηνιάτικο. Και ίσως όχι σαν τουρίστες. Αντί επιλόγου, ο Έλον Μασκ χαρακτήρισε τον Ιάπωνα πελάτη του «ήρωα». Όμως ήρωες για μένα δεν είναι οι τουρίστες, αλλά οι διαστημικοί πρωτοπόροι. Αυτοί που βγαίνουν στην πρώτη γραμμή, χωρίς κανένα ίχνος ματαιοδοξίας. Αυτοί που έχουν σαν κίνητρο να διευρύνουν, υλικά και πνευματικά, τα όρια της ανθρωπότητας. Εκείνοι που ξέρουν πως αν στο ταμπλό του κυβερνήτη γραφτεί το “Mission Critical”, συνήθως πεθαίνουν: Eίτε σε έναν αφιλόξενο Κόκκινο Πλανήτη, είτε κατά την επάνοδο στην ατμόσφαιρα της Γης.

Εβελίνα Παπούλια

Το μυαλό της «Βέρας» βρίσκεται στο «Τατουάζ» μα η καρδιά της χτυπά στο θέατρο

ίναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το χώρο της ελληνικής υποκριτικής χωρίς τη μορφή και καίρια παρουσία της Εβελίνας Παπούλια. Έχει πρωταγωνιστήσει σε σειρές που έχουν χαραχτεί στη συλλογική μνήμη, ταινίες που έγραψαν τη δική τους ιστορία, καθώς και στο θέατρο, με τις εμφανίσεις της να αποσπούν διθυραμβικές κριτικές. Ανήκει στη δυσεύρετη πλέον ομάδα των ηθοποιών που μπαίνουν άμεσα στο πετσί του ρόλου, πράγμα που εξηγεί πλήρως από πού πηγάζουν οι τόσο αυθεντικές ερμηνείες της. Η συζήτηση μαζί της έγινε στα μέσα του Σεπτεμβρίου, με αφορμή το τηλεοπτικό «Τατουάζ» που έκανε την επανεμφάνισή του στον Alpha. Στα πλαίσια της, γνωρίσαμε έναν άνθρωπο με αμεσότητα, που μιλά χωρίς περιστροφές για όσα βιώνει και σκέφτεται. Θα το διαπιστώσετε και ‘σεις στις επόμενες γραμμές.

Από την εφηβική σας ηλικία είχατε στραφεί στον χορό. Ποιος ή τι σας κόλλησε το μικρόβιο της υποκριτικής; Η υποκριτική αρχικά μπήκε στη ζωή μου ως ένα εξελικτικό μέσο για τον χορό. Μετέπειτα συνειδητοποίησα ότι μπορώ να παντρέψω αυτές τις τέχνες μέσω των μιουζικαλς και γι’ αυτό ξεκίνησα και το τραγούδι. Σας συναντούμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη και Πέμπτη με «Το Τατουάζ», από τη συχνότητα του Alpha. Πώς θα περιγράφατε τη σειρά σε κάποιον που δεν είναι γνώστης της εγχώριας πραγματικότητας; Πρόκειται για μία σειρά πολύ προσεγμένη. Ο Ανδρέας Γεωργίου και ο Κούλλης Νικολάου, που είναι οι παραγωγοί μας, προσπαθούν να κάνουν μία πλούσια παραγωγή σε μια εποχή που τα χρήματα γι’ αυτές είναι μετρημένα. Αυτό τους τιμά!

Η χώρα μας στον τομέα των τηλεοπτικών σειρών φαίνεται πως στέκεται και πάλι δειλά-δειλά στα πόδια της. Το δε «Τατουάζ», θυμίζει τις καλές εποχές της δεκαετίας του 2000 από όλες τις απόψεις. Είστε αισιόδοξη σχετικά με το μέλλον της ελληνικής τηλεόρασης; Ναι, το πιστεύω. Έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται νέες παραγωγές και το κλίμα μεταξύ των καναλιών είναι πλέον πιο ανταγωνιστικό. Πράγμα πολύ καλό, γιατί η μυθοπλασία για αρκετά χρόνια, φυτοζωούσε. Ποια ξένη σειρά, παλιά ή νέα, είναι η αγαπημένη σας και γιατί; Δυστυχώς δεν παρακολουθώ σειρές αλλά μόνο ταινίες. Για κάποιο λόγο, ποτέ δεν είχα το χρόνο να καθίσω και να δω κάτι από την αρχή μέχρι το τέλος. Μετά τον πετυχημένο κύκλο παραστάσεων του «Victor/ Victoria» στο Πάνθεον, υπάρχει κάτι στα σκαριά για το άμεσο μέλλον σας στο σανίδι του θεάτρου; Φέτος θα βρίσκομαι στο Εθνικό Θέατρο στο έργο του Βίκτωρ Ουγκό «Ο άνθρωπος που γελά» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή, στο ρόλο της Δούκισσας Ζοζιάνα.

Με 20 χρόνια εμπειρίας, νιώθετε άγχος πριν την κάθε παράσταση; Aν ναι, ποιο είναι το μυστικό στη διαχείρισή του; Έχω ένα… εποικοδομητικό άγχος: Την προσμονή να ανέβω στη σκηνή και να μπω μέσα σε αυτόν τον μαγικό κόσμο, με σκοπό να συνεπάρω και το κοινό σε αυτή την ιστορία που ήρθε να του πούμε. Έστω ότι με κάποιο… μαγικό τρόπο είχατε όλα τα χρήματα του κόσμου, και έπρεπε να επιλέξετε πού θα εμφανίζεστε, θα διαλέγατε την τηλεόραση ή το θέατρο; Δεν τα ξεχωρίζω γιατί χρειάζονται και τα δύο. Όμως η καρδιά μου ανήκει στο θέατρο. Πώς ορίζετε τα επαγγελματικά σας στάνταρτ; Έχετε πει ποτέ «ναι» σε μια δουλειά που δε σας αντιπροσώπευε; Τηλεοπτικά, το έχω κάνει. Έχω πει «ναι» σε πράγματα που δεν πίστευα. Στο θέατρο όμως δεν το έχω κάνει ποτέ, και εύχομαι να μη χρειαστεί. Ποια επαγγελματική σας συνεργασία ξεχωρίζετε και θυμάστε με νοσταλγία; Στο θέατρο, με τον Γιάννη Κακλέα. Η πρώτη μας δουλειά ήταν οι Δαίμονες (σ.σ. Η ιστορική ροκ όπερα του Νίκου Καρβέλα και της Άννας Βίσση). Εκεί πρωτογνωριστήκαμε, ενώ οι Βάτραχοι που έπαιξα στην Επίδαυρο μας έφεραν ξανά κοντά, πάλι σε δική του σκηνοθεσία. Οι παραστάσεις αυτές με συγκλόνισαν, καθεμία για διαφορετικούς λόγους. Όσο για τη συνεργασία μου μαζί του, πέρα από το ότι ήταν υπέροχη, με πήγε μπροστά σαν ηθοποιό. Αγαπάτε κάποιες άλλες εκφάνσεις τέχνης πλην της υποκριτικής;

της

Η τέχνη βρίσκεται παντού, αρκεί να ξέρεις να τη δεις ή να την ανακαλύψεις. Για τον καλλιτέχνη, ακόμα κι ένας παράξενος ήχος μπορεί να είναι μουσική. Τέχνη λοιπόν για μένα είναι το άσχημο, το παράξενο, το αλλόκοτο. Αυτή είναι άλλωστε η καθημερινή μου εξάσκηση και εξέλιξη. Χρησιμοποιώ στην υποκριτική ό,τι μου κεντρίζει το ενδιαφέρον στη ζωή. Στο παρελθόν είχατε πάρει μέρος στο “So You Think You Can Dance” σαν μέλος της κριτικής του επιτροπής. Ποια είναι η τοποθέτησή σας σχετικά με τις εκπομπές τύπου reality; Θα ΄θελα να το διευκρινίσω, πως δεν ήταν ριάλιτι αλλά ένα καθαρά διαγωνιστικό σώου. Το τονίζω, γιατί με θλίβουν οι εκπομπές που ασχολούνται με τη ζωή των ανθρώπων. Με θλίβουν σε σημείο να μην τις παρακολουθώ καθόλου.

Τι είναι αυτό που εκτιμάτε περισσότερο στην καθημερινότητά σας;

Ποια συμβουλή θα δίνατε σε έναν έφηβο που θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική;

Τις στιγμές που έχω χρόνο για μένα! Όλες εκείνες που δε χρειάζεται να δουλέψω ή να είμαι με την ψυχή στον στόμα για να προλάβω τα πάντα!

Να κάνει αυτή τη δουλειά μόνο αν την αγαπάει πραγματικά. Όχι για να γίνει γνωστός. Ούτε για να βγάλει χρήματα. Να κάνει αυτή τη δουλειά μόνο αν θέλει να αφιερωθεί σ’ αυτήν!

Αν γεννιόσασταν τη δεκαετία του ’90, πιστεύετε πως θα διαλέγατε το δρόμο του εξωτερικού την εποχή της ελληνικής κρίσης; Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς θα το διαχειριζόμουν. Το εξωτερικό δεν είναι κάτι το τόσο τρομερό, ούτε κάτι το τόσο δύσκολο. Αρκεί να αντέχεις τις αλλαγές και να προσαρμόζεσαι εύκολα σε καινούρια δεδομένα. Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, πιστεύετε πως αυτή η περιπετειώδης 8ετία μας δίδαξε κάτι σαν λαό; Απολύτως τίποτα, γιατί είμαστε ένας λαός που δε μαθαίνει από τα λάθη του. Είναι σα να έχουμε μνήμη χρυσόψαρου. Αυτός είναι κι ο λόγος που οι άλλοι λαοί δε μπορούν να πιστέψουν αυτό που βλέπουν σ’ εμάς!

Κλείνοντας, τι σημαίνει για εσάς η λέξη Πεζοδρόμιο; Πεζοδρόμιο σημαίνει εφηβεία. Καθισμένοι εκεί όλοι οι φίλοι. Να τρώμε παγωτό και να διαβάζουμε τα κόμιξ της εποχής μας.

“ «

Σίριαλ ... Killer Χρήστος Αρκομάνης

Μια ελληνική τηλεοπτική περιπέτεια με αφορμή τις κωμικές σειρές που αγαπήσαμε

λησιάζουμε αισίως στα 30 χρόνια από τη γέννηση της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης. Μιας τηλεόρασης που έφερε το «κάτι παραπάνω» στο πρώην ασπρόμαυρο τηλεοπτικό τοπίο της χώρας μας. Και για κάποιον που γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, το 1989 είναι το έτος της μεγάλης εκκίνησης. Οι τηλεοπτικοί δέκτες ξεκίνησαν σιγά-σιγά να παίρνουν χρώμα από τις πολυάριθμες σειρές, με τους πρωταγωνιστές τους να μιλάν τη γλώσσα μας. Όχι πως κάτι τέτοιο δε συνέβαινε και στα χρόνια της δημόσιας τηλεόρασης, μιας και η ΥΕΝΕΔ και έπειτα η ΕΡΤ έχουν στο ιστορικό τους δεκάδες τέτοιες παραγωγές. Έπρεπε όμως να μπουν γερά στο παιχνίδι το Mega και ο ANT1, να γραφτούν σενάρια της καθημερινότητας που μας έκαναν να νιώθουμε μέρος του story, αλλά και ταυτόχρονα να ξεχωρίζουν. Παραγωγές που το κόστος τους ανέβαινε αισθητά χρόνο με το χρόνο. Μπήκε λοιπόν για τα καλά το φθινόπωρο, και το Πεζοδρόμιο γυρίζει το χρόνο πίσω και εστιάζει σε σειρές του παρελθόντος: Άλλες που κέρδισαν τη μάχη με το χρόνο και άλλες όχι, όλες όμως εξίσου αγαπημένες. Για τους μικρότερους, το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί ένα πεδίο αναζήτησης στο οποίο μπορεί να ανακαλύψουν θησαυρούς με τη βοήθεια του άρθρου, του YouTube ή και των καλοκαιρινών, αιώνιων επαναλήψεων. Για όσους όμως ζήσαμε και θυμόμαστε εκείνη την εποχή, ακολουθεί ένα ταξίδι στο παρελθόν γεμάτο νοσταλγία. Σου παραθέτουμε λοιπόν δέκα σειρές που μας «μιλάν» ακόμα. Που είχαν, έχουν και πιθανότατα θα έχουν κάτι να πουν στο μέλλον. Σε καμία περίπτωση «τις καλύτερες», αλλά τις αγαπημένες μας. Κάθισε λοιπόν αναπαυτικά στον καναπέ και ακολούθησέ μας!

Οι Αυθαίρετοι (1989 1991, Mega Channel)

Μα,Ζανέτ μου...

Οι Τρεις Χάριτες (1989-1992, Mega Channel)

αλλιώς Ρέππας-Παπαθανασίου σε θέση μάχης! Μία από τις πιο δημοφιλείς σειρές όλων των εποχών που κέρδισε τους τηλεοπτικούς δέκτες και των αλωνιών και των σαλονιών. Σε αυτή την κωμωδία του «αχτύπητου διδύμου» οι τρεις αδερφές Χαρίτου μένουν στο ίδιο σπίτι. Και όπως μπορείτε να φανταστείτε, τα ευτράπελα που τους συμβαίνουν είναι το κερασάκι στην τούρτα. Αριστοφανικό χιούμορ και μεστές ερμηνείες από τρεις «μεγάλες κυρίες»: Άννα Παναγιωτοπούλου, Νένα Μεντή και Μίνα Αδαμάκη, των οποίων υποκριτικές ικανότητες βάζουν με τη σειρά τους το λιθαράκι τους σε μια πραγματικά διαχρονική παραγωγή. Δίπλα τους πάντα, η γλυκύτατη Μπεμπέκα (Άννα Κυριακού) ειδική προς τη δημιουργία πότε έριδας, πότε σύμπνοιας και πότε χαράς. Προς απογοήτευσή μας, 30 χρόνια μετά το ξεκίνημα της σειράς, είχε κυκλοφορήσει η φήμη πως θα δημιουργηθεί ένα remake με τις ίδιες πρωταγωνίστριες. Όμως δυστυχώς, μείναμε με τη χαμόγελο.

Οι σέξι άνδρες είναι μπερμπάντηδες και οι μονογαμικοί μαμούχαλοι

ίναι μία από τις πρώτες σειρές που παρουσιάστηκαν από μη κρατικό κανάλι. Μια κωμωδία που κράτησε μόλις μία σεζόν αλλά χαράκτηκε στη μνήμη χιλιάδων ανθρώπων. Το μυστικό; O πολύ εύστοχος τρόπος με τον οποίο καυτηρίαζε τα κακώς κείμενα της καθημερινότητας του μέσου Έλληνα. Ένα search στο Internet αρκεί για να σε πείσει. Το δε σενάριο του Βασίλη Νεμέα δεν ήταν απλώς άνω του μετρίου, αλλά σε κάποιες στιγμές του άγγιζε το ζενίθ. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Νίκος Κουτελιδάκης, ενώ όσον αφορά το cast, έχουμε να κάνουμε με μια ιδότυπη “Dream Team”: Χρήστος Βαλαβανίδης, Θέμης Μάνεσης, Βάνα Παρθενιάδου, Δημήτρης Πουλικάκος, Νατάσα Τσακαρισιάνου και Βάσια Τριφύλλη. Είπες κάτι;

Γιατί να τη δεις: Για τα εμβόλιμα μπινελίκια που απείχαν από το “politically correct” που πρόσταζε η εποχή. Για το σενάριο και κάποιες έξοχες ερμηνείες. Για τη φοβερή μουσική των τίτλων, που θυμίζει ήχους κονσόλας εποχής.

Γιατί να τη δεις:

χαμένο θησαυρό.

Το Ρετιρέ (1990-1992, Mega Channel)

λα στη ζωή ξεκινούν από τη σύλληψη, και εν προκειμένω από το σενάριο του αείμνηστου Γιάννη Δαλιανίδη, ενός «μάστορα» του κινηματογράφου, που υπογράφει και τη σκηνοθεσία. Με 40 χρόνια εμπειρίας στην πλάτη και αναρίθμητες ταινίες και σειρές, υπογράφει «Το Ρετιρέ» αμέσως μετά την απόλυτη επιτυχία του με τις βιντεοταινίες των 80’s. Πρόκειται για μία κωμωδία σύγχρονης κοπής στα πλαίσια της οποίας μέσα σε δύο σεζόν (και μία τρίτη που δε γυρίστηκε τελικά) ποτέ γίνονται κυριολεκτικά τα πάντα. Το ρετιρέ του τίτλου που αποτελεί και το κυρίως σκηνικό, ανήκει στην Κατερίνα Σοφιανού, υπάλληλο διαφημιστικής εταιρείας, την οποία υποδύεται η Κατερίνα Γιουλάκη. Στο κλουβί με τις τρελές βρίσκονται επίσης η μητέρα της, Σοφία (Κούλα Αγιώτου) και η αντιδραστική ανηψιά της, Ειρήνη (η Τζόυς Ευείδη σε μία από τις πρώτες τις τηλεοπτικές παρουσίες). Όσο για τις παράλληλες ιστορίες είναι τόσες πολλές, που πιθανότατα να χρειαζόμασταν άλλες τρεις σελίδες για να τις αναλύσουμε λεπτομερώς. Μία είναι η ουσία: Δείτε το. Πρωταγωνιστούν επίσης οι Μάκης Δελαπόρτας, Νίκος Κούρος, Έλντα Πανοπούλου και πολλοί-πολλοί άλλοι.

Γιατί να τη δεις:

Γιατί κάποιοι από εμάς την αγαπήσαμε περισσότερο από άλλες, σαφώς καλύτερες, σειρές. Για τα πεσίματα του Φοίβου στη Χαρούλα. Για το καλύτερο σάουντρακ ελληνικής σειράς ever.

: Για να ανακαλύψεις έναν

Πες στην Ξυνή πως θα της βαλσαμώσω τη γλώσσα!

Οι Απαράδεκτοι (1991-1993, Mega Channel)

Τι έγινε ρε παιδιά;

ωτήριο έτος 1991: O Σπύρος Παπαδόπουλος απέχει πολλά χρόνια από τη στιγμή που ξεκίνησε να μας αναγκάζει να πίνουμε στην υγειά του. Ο Βλάσσης Μπονάτσος αφήνει στην άκρη την καριέρα του τραγουδιστή. Ο Γιάννης Μπέζος αποκτά τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο. Και το σπουδαιότερο, η Δήμητρα Παπαδοπούλου υπογράφει ένα σενάριο αρκετά «μπρουτάλ» για την εποχή και το μοιράζεται με τους φίλους της. «Οι Απαράδεκτοι» ήταν λοιπόν μία παρέα φίλων στην κανονική ζωή, και ίσως εν μέρει αυτό να είναι ένα μικρό κομμάτι του μυστικού που θα τους κρατά για πάντα «αθάνατους» μέσα από τη μιάμιση σεζόν που προβλήθηκαν. Αυτοί οι τέσσερεις με τη συναυτουργία της Ρένιας Λουϊζίδου και του Βασίλη Χαλακατεβάκη, ζουν σε μια πολυκατοικία όπου γίνεται κυριολεκτικά το... έλα να δεις. Όλοι δε, ενσαρκώνουν ρόλους με τα κανονικά τους ονόματα. Η ωριμότητα του Σπύρου συγκρούεται με τη χαλαρή προσέγγιση του Βλάσση για τη ζωή, ενώ η Δήμητρα είναι ο μόνιμος αποδέκτης της γκρίνιας του Γιάννη. Σειρά που μπαίνει άνετα στο top-3 μας, με τους πρωταγωνιστές της να παίζουν ακόμα σε υψηλότατο επίπεδο.

Γιατί να τη δεις: Γιατί πρόκειται για τη μοναδική ελληνική σειρά που όλα έγιναν την κατάλληλη στιγμή. Γιατί για πρώτη φορά κάποιος (βλέπε Γιάννης Μπέζος) υποδύεται τον ομοφυλόφιλο χωρίς να ταπεινώνει το ρόλο. Γιατί όσες φορές κι αν προτάθηκε στη Δήμητρα Παπαδοπούλου να την «νεκραναστήσει», αυτή αρνήθηκε τονίζοντας πως χωρίς τον Βλάσση Μπονάτσο τίποτα δε θα ήταν ίδιο.

Της Ελλάδος Τα Παιδιά (1993-1995, ANT1)

Θα σας δείξω εγώ: Θα δείτε τί θα πάθετε!

ο ότι ο Γιάννης Μπέζος είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της χώρας μας το γνωρίζουν και οι πέτρες. Λίγοι όμως ξέρουν πως η συγκεκριμένη κωμική σειρά είναι η πρώτη την οποία υπογράφει και σαν σεναριογράφος. Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Γραφείο Ενημέρωσης της Αεροπορίας, όπου ο Σμήναρχος Κάκκαλος (Γιάννης Μπέζος) και ο Επισμηνίας Καραβανέας (Γιάννης Καπετάνιος) αλλάζουν τον... αδόξαστο σε κάποιους άτυχους φαντάρους, που μεταξύ μας όμως, το ζητά ο οργανισμός τους. Ο Βλάχος (Κώστας Ευριπιώτης) είναι μια σχετικά ήρεμη δύναμη, ο Ντάλας (Γιάννης Σαββιδάκης) είναι ο καλλιτέχνης της παρέας, ο Πλαπούτας (Νίκος Αλεξίου) συνήθως μαζεύει τα ασυμάζευτα, ενώ ο Σπιουνέας (Δημήτρης Φραγκιόγλου) ή αλλιώς γνωστός ως Χλαπάτσας, είναι ο Αρτέμης Μάτσας της σειράς. Ο καταδότης χωρίς τη μαύρη κουκούλα. Μέσα σε αυτό τον τραγελαφικό συρφετό, ο... επιβήτορας Κάκκαλος όταν δεν προσπαθεί να κάνει καλά τα φαντάρια του, την πέφτει στη Λίτσα (Ρένια Λουϊζίδου). Λεπτομέρεια: Σπανίως δίνει σημασία στο ότι είναι ήδη παντρεμένος. «Της Ελλάδος Τα Παιδιά» έλαμψαν για δύο σεζόν και θα μας λείπουν για πάντα.

Γιατί να τη δεις: ΓΓια τις (πολλές) στιγμές που άγγιξε την κορυφή. Για την σεμιναριακή προσέγγιση της σκηνοθεσίας, που βγάζει τόσο άρτιο αποτέλεσμα μέσα σε ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα χώρου. Για να μάθεις τον Χλαπάτσα.

Δυο Ξένοι (1997-1999, Mega Channel)

Αλέξανδρος Ρήγας μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε κάνει τρία «γερά» βήματα στο σενάριο και στην υποκριτική, όμως δε θα συνιστούσε υπερβολή αν αναφέραμε πως η συγκεκριμένη σειρά τον καθιέρωσε στο κλαμπ των «μεγάλων». Eξίσου μεγάλο ήταν βέβαια και το καστ, κάτι που φανερώνεται στον θεατή ακόμα κι αν παρακολουθήσει ελάχιστα λεπτά των «Δυο Ξένων». Ο Νίκος Σεργιανόπουλος ενσαρκώνει τον καθηγητή υποκριτικής Κωνσταντίνο Μαρκορά, που η ζωή με έναν αλλόκοτο τρόπο τα φέρνει ώστε να ερωτευτεί την τηλεπαρουσιάστρια Μαρίνα Κουντουράτου (Εβελίνα Παπούλια). Ο έρωτάς τους χτίζεται λιθαράκι-λιθαράκι, διστακτικά μεν αλλά σταθερά. Όμως τίποτα δεν είναι όπως το φαντάζεσαι: Η μητέρα του Κωνσταντίνου, Ντένη (Ντίνα Κώνστα) δεν εγκρίνει το ειδύλλιο των δύο νέων και κάνει τα πάντα ώστε να το καταστρέψει. Είναι μια κυρία παλαιών μεν αρχών από τζάκι, όμως οι ατάκες της στάζουν βιτριόλι. Παρόλα αυτά ο Κωνσταντίνος βρίσκει απροσδόκητους συμμάχους σαν τον Τόλη Σιδεράτο (αρχισυντάκτη της Μαρίνας) που υποδύεται τον gay, και καταφέρνει μέσα από χίλια κύμματα να πετύχει αυτό που θέλει. Σειρά που κράτησε δύο σεζόν και αγαπήθηκε για το αστείρευτο χιούμορ της.

Γιατί να τη δεις: :Για τις θεϊκές ατάκες της Ντένης Μαρκορά. Γιατί αν δεν την τσεκάρεις θα μείνεις μετεξεταστέος.

Και Οι Παντρεμένοι Έχουν Ψυχή (1997-2000, ANT1)

υρίες και κύριοι, ο ένας και μοναδικός… Ακάλυπτος ήταν μία ομάδα μόνος του. Σε μια εποχή που κάθε Έλληνας κατείχε την απόλυτη γνώση της χρηματιστηριακής πραγματικότητας, ο Αντρέας (Αντώνης Καφετζόπουλος) ανήκε στο γκρουπ των χρεωμένων και… περπατημένων. Κι αυτό γιατί αγαπάει την πλούσια ζωή σε μια περίοδο περίεργη, δανείζεται (αγύριστα) συνεχώς από φίλους και γνωστούς, ενώ δε δείχνει την ίδια αγάπη για τον γάμο του με την Αλίκη (Ρένια Λουιζίδου). Φίλος του Ακάλυπτου είναι ο Μάκης ή αλλιώς Τίγρης (Γιώργος Παρτσαλάκης)- οδοντίατρος στο επάγγελμα, που και ο δικός του γάμος με τη Ρένα (Κωνσταντίνα Μιχαήλ) δε βρίσκεται στο καλύτερό του στάδιο. Όσο για το τρίτο ζευγάρι της ιστορίας, του Ρένου (Αλέξανδρος Μυλωνάς) και της Μπέτυς (Μαρία Τζομπανάκη), η καθημερινότητα δε θα μπορούσε να είναι και πολύ διαφορετική. Οι επεισοδιακοί τους καβγάδες, οι φαινομενικά ολέθριοι χωρισμοί και οι συνεχείς επανενώσεις είναι γι’ αυτούς τρόπος ζωής. Σε σενάριο Λευτέρη Καπώνη και σκηνοθεσία Αντώνη Τέμπου, για 3 σεζόν οι «Παντρεμένοι» μας επέτρεψαν να κοιτάξουμε από την κλειδαρότρυπα γεγονότα που κάτι μας θυμίζουν. Μία σειρά που έγινε και ταινία, και κυκλοφόρησε το 2003 με τον τίτλο που της αρμόζει, χωρίς όμως τον Καφετζόπουλο στο ρόλο του πρωταγωνιστή.

Γιατί να τη δεις:

Γιατί αποτέλεσαν την πιο εύστοχη φωτογραφία της αστικής ζωής της εποχής. Γιατί εκεί άκουσες για πρώτη φορά τη φράση «για να γλιστράει», αν και βγαίνει εκτός συναγωνισμού.

Οι δικές μου επιταγές είναι ορφανές. Τριγυρνάνε στα φανάρια μόνες

Το Καφέ της Χαράς (2003-2006, ΑΝΤ1)

Κωνσταντίνου και Ελένης (1998-2000, ΑΝΤ1)

ταν ακούς τη λέξη «κωμική σειρά», ένα από τα πρώτα πρόσωπα που σου έρχονται κατά νου είναι αυτό του Χάρη Ρώμα. Ο χαρισματικός ηθοποιός και σεναριογράφος θα λέγαμε πως διαθέτει «το άγγιγμα του Μίδα» και πως ό,τι αγγίζει τηλεοπτικά γίνεται χρυσάφι. Αυτό συνέβη με «Το Καφέ της Χαράς», μια σειρά-σταθμό που μπορεί να υπερηφανεύεται πως κατέχει τα πρωτεία σε… αριθμό τηλεθεατών που γνωρίζουν απ’ έξω εκατοντάδες ατάκες της. Ας εστιάσουμε όμως στην ιστορία που μας κράτησε συντροφιά για τρεις σεζόν: Η Χαρά είναι μια γυναίκα με καταγωγή από την Αθήνα, που μετακομίζει μαζί με την κόρη της και ανοίγει ένα καφέ στο (φανταστικό) χωριό Κολοκοτρωνίτσι, κάπου στο Νομό Αρκαδίας. Όμως ο χαρακτήρας και οι πεποιθήσεις της παραείναι «προχώ» για τα δεδομένα της περιοχής, κάτι που εξοργίζει τον Δήμαρχο, Περίανδρο Πώποτα. Και δε φτάνει μόνο αυτό, αλλά το κατάστημά της γίνεται πόλος έλξης για τους ντόπιους. Σε αυτό το περίεργο σκηνικό που μυρίζει μπαρούτι και είναι γεμάτο ευτράπελα, το ζεύγος Φατσέα, ο (τεράστιος) Τρελαντώνης και η Τασία βάζουν τις δικές τους φωτεινές πινελιές σε έναν καμβά που χαρίζει στιγμές άφθονου και ποιοτικού γέλιου. Οι Ρένια Λουιζίδου, Χάρης Ρώμας, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Τζόυς Ευείδη και Μαρία Κανελλοπούλου φταίνε γι’ αυτό!

έμα και αυτής της σειράς, η δύσκολη έως ακατόρθωτη συνύπαρξη ανόμοιων χαρακτήρων. Ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός (Χάρης Ρώμας, που υπογράφει και το σενάριο) είναι καθηγητής Βυζαντινολογίας και έπειτα από κάποια νομικά ευτράπελα που αφήνει μια κληρονομιά, αναγκάζεται να συγκατοικήσει με την Ελένη Βλαχάκη (Ελένη Ράντου) σε ένα νεοκλασσικό της πρωτεύουσας. Η... Κατακουζίνα είναι ο ορισμός της κουλτούρας και της διανόησης, ενώ η Ελένη πιο... flat. H δε εργασία της ως bar-woman μπαίνει πολλές φορές στο στόχαστρο του κυρίου καθηγητή. Το ζευγάρι είναι ικανό να μαλώσει ακόμα και για το αν είναι νύχτα ή μέρα, με τους καυγάδες τους να αποτελούν ένα must. Οι δε διάλογοι που ακούγονταν, έμπαιναν στη λίστα των δυνατών αγχολυτικών. Τη λίστα των ηθοποιών συμπληρώνουν ο Βασίλης Κούκουρας στο ρόλο του κάγκουρα Μάνθου Φουστάνου, η Μαρία Λεκκάκη στον αντίστοιχο της ταλαιπωρημένης Πέγκυς Καρρά, ο Στέργιος Νένες υποδύεται τον barman Νικόλα Βαρθακούλια που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, και η Καλλιρρόη Μυριαγκού την αξιαγάπητη και συνεσταλμένη Ματίνα Μανταρινάκη.

Άντε ρε μ@λ@κ@ τώρα, ξεφορτώσου μας

Και σύ τέκνον Φρούτε;

Γιατί να τη δεις:

: Γιατί Κατακουζηνός είναι μόνο ένας, και ο συγκεκριμένος ρόλος ακολουθεί τον Χάρη Ρώμα ακόμα και σήμερα.

Εγκλήματα (1998-2000, ΑΝΤ1)

ν υπήρχε βραβείο πρωτοπορίας, τα «Εγκλήματα» θα το κέρδιζαν άνευ ανταγωνισμού. Σε καμία περίπτωση δε θέλουμε να μειώσουμε τις άλλες σειρές, όταν όμως στις αρχές των 00’s η αγαπημένη μας συνήθεια της Τρίτης τελείωσε, μας άφησε με το παράπονο πως μείναμε ορφανοί από το black humor της. Αυτό ήταν στην ουσία: Mία μαύρη κωμωδία που αν δε γνώριζε τεράστια επιτυχία θα ήταν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ηθικοί αυτουργοί των εγκλημάτων κατά του κάθε είδους καθωσπρεπισμού ήταν οι Υρώ Μανέ, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Καίτη Κωνσταντίνου, Κώστας Κόκλας, Μαρία Καβογιάννη και αναρίθμητοι άλλοι, των οποίων οι υποκριτικές ικανότητες στήριξαν στιβαρά το σενάριο του Λευτέρη Παπαπέτρου. Η ιστορία της επαρχιώτισσας Φλώρας και του working class hero Αχιλλέα, του άτυχου Αλέκου και της πανούργας Σωσώς, των υπόλοιπων συγγενών, φίλων και άλλων συμπασχόντων ήταν η βάση. Όμως το κερασάκι στην τούρτα ήταν οι δολοπλοκίες και οι… πολύχρωμοι θάνατοι. Μας λείπει πολύ.

Πέθανε όλο το χωριό!

Γιατί να τη δεις:

Γιατί για κάποιους μυστήριους το Κολοκοτρωνίτσι βρίσκεται στη λίστα των «places to visit», ακόμα κι αν είναι προϊόν μυθοπλασίας. Γιατί ο Χάρης Ρώμας, αν και προληπτικός, μας πληροφόρησε πως, καλώς εχόντων των πραγμάτων, η πρωτευουσιάνα θα επιστρέψει το 2019 στο χωριό με 30 επεισόδια. Ένα για κάθε κεράκι που σβήνει ο ΑΝΤ1. Γιατί και στις δεκάδες επαναλήψεις της, τα «μηχανάκια» που καταγράφουν την τηλεθέαση γράφουν πολύ μεγάλα νούμερα. Κι αυτό από μόνο του λέει πολλά.

Γιατί να τη δεις: Γιατί αν το Netflix φιλοξενούσε ελληνικές σειρές, αυτή θα βρισκόταν απελπιστικά κοντά στην κορυφή.

Βγες στο #pezodromio @thanos_chr Στον τελικό του Παγκοσµίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου, να το έχει πάρει η εθνική και να πω “ Write the Mythology again...”

@johndoubtoldboyphotography Στο οβάλ γραφείο µε ατάκα : “Καληνύχτα Κεµάλ, αυτός ο κόσµος δε θα αλλάξει ποτέ! Μπουµ!”

Βρίσκεσαι µπροστά σε 100.000.000 viewer µέρος, µία συναυλία της Madonna, το οβάλ τελευταία σου λόγια στο κλείσιµο τ

@ Joanna_Yogirl “Ανάµεσα σε όσα αγάπησα στη ζωή µου, προσπάθησα να αγαπώ και τον εαυτό µου... Ας το προσπαθούµε όλοι λίγο παραπάνω!, πίνοντας κοκτέιλ πάνω σε µια αιώρα σε εξωτική παραλία.

@panos_plitsis Θα ήθελα να ήµουν στη συναυλία της Ριάννα και να της έλεγα ”Kαλή είσαι και σύ αλλά εγώ ακούω ΛΕΞ!”

@nikos_siaf «Μετά από κάθε έντονο τέλος έρχεται µια πιο δυναµική αρχή»

@neossdd “Η συνάντηση ξεκινά. Εσύ θα γίνεις «µέρος» αυτής της ιστορικής στιγµής;»

@mar “Να ζε µέρα σ είναι η , λίγο αλλαγ χρόνο Times Νέας Υ

rs, σε ζωντανή µετάδοση µέσω YouTube. Το λ γραφείο ή όποιο θέλεις εσύ. Ποια είναι τα της µετάδοσης και από πού γίνεται;

rialenapu είτε κάθε σας σαν να η τελευταία” πριν την γή του ου από την s Square της Υόρκης.

@constantinos.velis

@Rizdim3 «Χαιρόµαστε που όλοι εµείς τα σελεµπριτόνια περνάµε τόσο καλά µεταξύ µας και αυτό περνάει και σε εσάς που µας θαυµάζετε.»

@nadiakokali “Η διαχρονικότητα µιας τέτοιας καλλιτεχνικής φυσιογνωµίας παραµένει σταθερή αξία. RESPECT στη µουσική της!”

@ tsogg___14 Θα ήθελα να ήµουν στη Νέα Υόρκη γιατί είναι ένα όνειρο ζωής.

@stef_tso13 Θα ήµουν στο Μπέι σίτι, τον τόπο καταγωγής της Μαντόνα και θα της έλεγα” ήσουν το κάτι διαφορετικό, βασίλισσα της ποπ”.

@giorgoskazazidis “Μόλις έζησα ζωντανά την ιστορία του ασχηµόπαπου που έγινε κύκνος και ενέπνευσε εκατοµµύρια ανθρώπους. Εσύ µπορείς να γίνεις κύκνος ; Ακολούθησέ µε…

@konstant1natz Σίγουρα δίπλα στην Madonna! Τα τελευταία µου λόγια θα ήταν «Χαµογελάστε είναι µεταδοτικό και είναι η οµορφότερη καµπύλη που δηµιουργεί το πρόσωπό µας!»

@vaggelis.nikopoulos Θα τους έλεγα “Kαλησπέρα και να περνάτε καλά”, ενώ θα ήµουν αραχτός στον καναπέ.

Μιρέλα Πάχου ατάγεται απ’ τη Ρόδο, αλλά ζει στην Αθήνα εδώ και μιάμιση δεκαετία. Αποτελεί αναμφίβολα μια από τις πιο ιδιαίτερες μουσικούς της νεότερης γενιάς, με το χαρακτηριστικό ακορντεόν ως βασικό της «όπλο», και μετρά ήδη δύο επιτυχημένα άλμπουμ και αμέτρητες σημαντικές συνεργασίες επί

σκηνής. Η τελευταία απ’ αυτές, με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Έπειτα από ένα γεμάτο καλοκαίρι,

κι

έναν

εξίσου

δραστήριο

χειμώνα

προ

των

πυλών,

συναντήσαμε

την

Μιρέλα Πάχου για να κλέψουμε λίγη απ’ τη ζωντάνια και, φυσικά, το χρώμα της! Φωτογραφία: Θωμάς Αρσένης

Κατάγεσαι απ’ τη Ρόδο. μεγαλώνεις σε ένα νησί;

Πως

είναι

να

Είναι υπέροχο να μεγαλώνεις σε νησί, πόσο μάλλον όταν είναι το νησί του Ήλιου. Η Ρόδος είναι ένα ιδανικό μίγμα, αφού συνδυάζει αρμονικά τα θετικά της ζωής στην επαρχία με εκείνα της μεγαλούπολης.

Πως ξεκίνησε η πορεία σου στη μουσική; Μοιράσου μαζί μας την πρώτη φορά που τραγούδησες ζωντανά, μπροστά σε κόσμο. Η σχέση μου με τη μουσική μετράει πολλά χρόνια, ξεκινώντας από την προσχολική ηλικία με μαθήματα πιάνου. Το τραγούδι ήρθε πολύ αργότερα, στην Α› Λυκείου, όταν τραγούδησα στη γιορτή για την Επέτειο του Πολυτεχνείου. Η εμπειρία ήταν τόσο έντονη, που τη θυμάμαι σαν χτες!

Στο πρώτο σου άλμπουμ, είχες τη τύχη να σου χαρίσουν τραγούδια πολλοί σπουδαίοι δημιουργοί. Εσύ σε ποιους θα ήθελες να δώσεις τραγούδια, αντίστοιχα; Θα ήταν μεγάλη μου χαρά να δώσω τραγούδια στους ίδιους αυτούς καλλιτέχνες που με τίμησαν με τη συμμετοχή τους στον πρώτο μου δίσκο!

Ο πρόσφατός σου δίσκος έχει τίτλο «Λίγο χρώμα». Μίλησε μας για την δημιουργία του και αν θεωρείς πως σε αντιπροσωπεύει ακόμα περισσότερο απ’ τον πρώτο. Ο δεύτερος δίσκος μου κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες από το Ogdoo Music Group. Περιλαμβάνει κυρίως τραγούδια δικά μου αλλά και τραγούδια που μου εμπιστεύθηκαν ο Στάθης Δρογώσης, η Μάρω Μαρκέλλου, ο Πόλυς Κυριάκου, ο Σταύρος Σταύρου και ο Νίκος Μερτζάνος. Σαφέστατα με αντιπροσωπεύει περισσότερο. Άλλωστε ωριμάζουμε μαζί με τις δημιουργίες μας!

Η δική σου ζωή τώρα, θεωρείς πως έχει λίγο ή αρκετό χρώμα; Ποτέ το χρώμα δεν είναι αρκετό. Πάντα θέλουμε περισσότερο!

Θεωρείς τον εαυτό σου ερμηνεύτρια ή τραγουδοποιό;

περισσότερο

Θα έλεγα μουσικό και τραγουδοποιό. Με τον Μίλτο Πασχαλίδη δουλέψατε παρέα για χρόνια. Τι κρατάς ως πιο πολύτιμο, απ’ αυτή την μεγάλη συνεργασία; Κρατάω ανεκτίμητες συμβουλές, υπέροχες ιστορίες και πολλά-πολλά χιλιόμετρα δρόμου!

Το ακορντεόν είναι το σήμα κατατεθέν σου. Θα το έβαζες ποτέ στην «άκρη», έστω για λίγο, για να δοκιμαστείς σε ένα εντελώς διαφορετικό ήχο; Λέω ναι στους πειραματισμούς!

Θεωρείς τον εαυτό σου καθόλου τυχερό ή ό,τι σπουδαίο έχεις καταφερεί μέχρι στιγμής έγινε μόνο με επιμονή και δουλειά; Αν έχω καταφέρει κάτι, σίγουρα είναι αποτέλεσμα επιμονής, δουλειάς και τύχης.

Στην καλοκαιρινή σου περιοδεία συνεργάστηκες με ένα ακόμα μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής μουσικής, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Πως ήταν σαν εμπειρία όλο αυτό; Με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα έχουμε συναντηθεί μουσικά πολλές φορές στο παρελθόν. Φέτος η συνεργασία μας είναι ξεχωριστή και η εμπειρία συναρπαστική! Τον θαυμάζω, τον εκτιμώ και τον αγαπώ πολύ.

Η Νομική αποτελεί επίσης ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής σου. Ανάμεσα σ’ αυτή και τη τέχνη, θα μπορούσες να εντοπίσεις κάτι κοινό; Όπως είχε πει ένας καθηγητής μου της Νομικής, ο Πάνος Λαζαράτος, κατά βάθος αυτές οι δύο επικοινωνούν. Eνδεικτικά θα πω πως λειτουργούν και εξελίσσονται βάσει διαμορφωμένων κανόνων, κάτω από το ίδιο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο.

27 Αν μπορούσες ως δια μαγείας να αλλάξεις ένα μόνο πράγμα, στη σημερινή κοινωνία, ποιο θα ήταν αυτό; Θα ήθελα περισσότερο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Είσαι ένας πολύ θετικός και εξωστρεφής άνθρωπος, τουλάχιστον πάνω στη σκηνή. Έτσι είσαι και στην καθημερινότητα και τις διαπροσωπικές σου σχέσεις; Ναι, είμαι έτσι και στην καθημερινότητά μου. Εξωστρεφής και αισιόδοξη. Στη σκηνή είμαι ο εαυτός μου!

Έχεις τραγούδια απ’ το προσωπικό σου ρεπερτόριο που ξεχωρίζεις για κάποιο λόγο; Χωρίς δεύτερη σκέψη τα «Γράμματα» του Βασίλη Καζούλη, ένα τραγούδι του πρώτου μου δίσκου που τραγουδάω παρέα με τον μπαμπά μου, τον Αγαπητό!

Είσαι ευχαριστημένη απ’ την σύγχρονη ελληνική μουσική πραγματικότητα, ή θεωρείς ότι έχει λίγο παρακμάσει, σε σχέση τουλάχιστον με τις προηγούμενες δεκαετίες; Όχι, δε θεωρώ ότι έχει παρακμάσει. Η συγχρονη μουσική σκηνή έχει σπουδαία τραγούδια, εκπληκτικούς τραγουδιστές και εξαιρετικές παραγωγές.

Αν ήσουν μια γνωστή τραγούδιστρια του εξωτερικού, ποια θα ήταν αυτή και γιατί; Πριν 20 χρόνια θα απαντούσα «η Madonna», πριν 10 χρόνια «η Celine Dion», στην παρούσα φάση θέλω λίγο χρόνο για να σας απαντήσω (σ.σ. αμοιβαία γέλια)!

Τι θα ήθελες να πεις ως συμβουλή στη νέα γενιά που παλεύει να πραγματοποιήσει τα όνειρά της; Να αγωνιζόμαστε, να αισιοδοξούμε και να ελπίζουμε. Ποια είναι τα άμεσα σχέδια για το μέλλον;

καλλιτεχνικά

σου

Φέτος θα εμφανίζομαι με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στην Αθήνα και εκτός! Παράλληλα θα κάνω προσωπικές παραστάσεις, ξεκινώντας από τις Παρασκευές 5 και 12 Οκτώβρη στην Αθήνα, στο Club του Σταυρού του Νότου.

Τέλος, τι σημαίνει για σένα η λέξη Πεζοδρόμιο, που είναι και το όνομα της free press μας; Σημαίνει ελευθερία, συνύπαρξη, αγώνας διεκδίκησης. Α, και το ωραιότατο ομότιτλο τραγούδι των Νίνου/Τατασόπουλου/Μητσάκη!

The record store Lenny Kravitz – Raise Vibration

Alice In Chains – Rainier Fog

Στα Γρήγορα 1. Jazzanova – The Pool (electronic, hip-hοp, jazz) To πρώτο της άλμπουμ εδώ και μια δεκαετία, κυκλοφόρησε η θρυλική κολλεκτίβα των Γερμανών παραγωγών. Το γνωστό electro-jazzy ύφος που τους καθιέρωσε, υπάρχει διάχυτο σε όλο το υλικό (στο οποία συναντάμε 11 διαφορετικούς ερμηνευτές - από τον Ben Westbeech μέχρι τον Odissee), χωρίς να λείπουν φυσικά οι αναφορές σε σύχγρονους ήχους.

2. The Internet – Hive Mind (r&b, hip-hop, funk) Tέταρτος και πιο φιλόδοξος δίσκος για τους Αμερικανούς, που δε φοβούνται να αγγίξουν πολλές πτυχές της μαύρης μουσικής. Αν και μεγάλο σε διάρκεια, σε κερδίζει τελικά αυτή η μαγική τους ικανότητα να κάνουν τα πάντα να ακούγονται τόσο στυλιζαρισμένα, χωρίς να χάνουν τις ποπ αρετές τους.

Έχοντας κατακτήσει δικαιωματικά την ταμπέλα του ροκ σταρ, ο Lenny Kravitz επιστρέφει ανανεωμένος για να μας παρουσιάσει το νέο του άλμπουμ με τίτλο “Raise Vibration”. Μετρώντας σχεδόν 30 χρόνια δισκογραφίας, ο Αμερικανός καλλιτέχνης δείχνει να μην έχει καμία διαφορά από τα early 90’s έως σήμερα, τολμάει νέα πράγματα και αποδεικνύει σε όλους ότι η φλόγα είναι ακόμη αναμμένη μέσα του. Στα πρακτικά του δίσκου τώρα, το “Raise Vibration” περιέχει δώδεκα νέα κομμάτια και φυσικά ο Kravitz, όπως μας έχει συνηθίσει από τα προηγούμενα άλμπουμ του, παίζει τα περισσότερα όργανα μόνος του έχοντας στο πλευρό του τον κιθαρίστα και στενό συνεργάτη του Graig Ross, καθώς και τον David Baron. Όπως ήταν αναμενόμενο, όλα τα φώτα πέφτουν πάνω στο “Low”, αφού από τον Μάιο που κυκλοφόρησε ως single και μάλιστα βρίσκεται σε κάθε playlist των ραδιοφωνικών σταθμών. Πρόκειται για μια funky δημιουργία με την οποία ο Lenny κατάφερε να… σηκώσει για λίγο τον Michael Jackson από τον τάφο του, χρησιμοποιώντας την φωνή του βασιλιά της ποπ σε αυτό το επαναλαμβανόμενο “Hoo!”. Το έτερο single “It’s Enough” είναι ένα ατμοσφαιρικό κομμάτι με αρκετά καυστικούς στίχους, μέσω τον οποίων ο Αμερικανός τραγουδιστής θέλει να καταδικάσει την βία, την τρομοκρατία και κάθε είδους ρατσισμό. Επίσης ξεχωρίζουν το hyper-groovy “The Majesty of Love” και η ακουστική μπαλάντα “Here to Love”. Τέλος, το τραγούδι που καταφέρνει να σε τραβήξει από τον τίτλο του και μόνο είναι το “Johnny Cash”, που φυσικά αναφέρεται στον “Man in Black” και το πόσο είχε σταθεί στον Kravitz μετά τον θάνατο της μητέρας του. Τελικά το “Raise Vibration” δικαίωσε τις προσδοκίες; Κάποιοι έχουν σοβαρές αμφιβολίες, κάποιοι άλλοι έμειναν αρκετά ικανοποιημένοι. Εγώ προσωπικά θα πω ότι η φρεσκάδα του Αμερικανού σταρ μετά από τόσα χρόνια θα πρέπει να λειτουργήσει ως υπόδειγμα για αρκετούς συναδέλφους του, καλλιτέχνες. Παναγιώτης ∆ουλόπουλος

Κάθε φορά που ακούς το όνομα των Alice In Chains, όποιο είδος μουσικής κι αν αγαπάς, οφείλεις να στέκεσαι με δέος. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για νέα κυκλοφορία τους, δεδομένου ότι οι γερόλυκοι της grunge μας έχουν χαρίσει ελάχιστα δισκογραφικά δείγματα γραφής. Δεν αποτελεί καν υπερβολή αν αναφέρουμε πως συγκαταλέγονται στους ηγέτες του συγκεκριμένου μουσικού κινήματος, που άνθισε στις αρχές των 90’s αλλά οι πιο φωτεινές φυσιογνωμίες του ήταν άνθρωποι που έφαγαν μόνοι τις σάρκες τους. Κάτι τέτοιο ισχύει και για τον original frontman του συγκροτήματος, Layne Staley, που βρέθηκε νεκρός από υπερβολική δόση ναρκωτικών τον Απρίλιο του 2002 και οδήγησε τη μπάντα σε ένα πρόωρο τέλος, μέχρι την μη αναμενόμενη επιστροφή τους το 2006, με τον William DuVall να αντικαθιστά τον εκλιπόντα Staley στη φωνή και την κιθάρα. Όσο για το “Rainier Frog”, αποτελεί τον έκτο δίσκο του group, και τέταρτο μετά την «νεκρανάστασή» του. Μέσα σε 53 λεπτά 10 συνθέσεις, από ακροατής γίνεσαι κοινωνός της μαγείας των Alice in Chains. Παραδοχή πρώτη: Αν πέσεις στην παγίδα να τους χαρακτηρίσεις «συγκρότημα εποχής», είμαι βέβαιος πως θα αντικρίσεις πολλά στραβωμένα βλέμματα. Παραδοχή δεύτερη: Aν ανήκεις στους τυχερούς που διαθέτουν πικάπ, οφείλεις να ακούσεις τον δίσκο σε μορφή βινυλίου. Τα μονολιθικά κιθαριστικά riffs των Cantreill και Duvall χτίζουν ένα αδιαπέραστο μουσικό τείχος που δρα ευεργετικά στα αυτιά των μυημένων. Παραδοχή τρίτη: Το νέο LP δεν απευθύνεται σε «παλιούς» ή «νέους», γιατί φωνάζει από μακριά πως είναι Alice In Chains: To ομώνυμο, γρεζαριστό track σε πιάνει από τα μαλλιά, το “Never Fade” θα μπορούσε να κατέχει θέσει κάπου στο φινάλε του “Dirt”, το “The One You Know” παραδίδει δωρέαν μαθήματα γκρούβας, και το “Fly” λειτουργεί ως υπενθύμιση για το πόσο μεγαλύτεροι θα μπορούσαν να έχουν γίνει. Δε χρειάζονται περαιτέρω συστάσεις για μία κυκλοφορία σαν το “Rainier Fog”. Άκουσέ το!

Through The Memory Glass Οι μουσικές μας αναμνήσεις από το μήνα που πέρασε Πεζοδρόμιο και… συναυλιοτουρισμός, έννοιες συναφείς. Κι αυτό γιατί η καρδιά μας χτυπά για την τέχνη σε κάθε της μορφή. Με αυτά κατά νου, σας μεταφέρουμε τις συναυλιακές μας αναμνήσεις από τον Σεπτέμβριο, μέσα από το φωτογραφικό μας φακό.

Reworks: 20-22 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη Το καθιερωμένο, γιγαντιαίο event ηλεκτρονικής μουσικής, για άλλη μια φορά πιστό στο ραντεβού του με τους φίλους της.

Goran Bregovic: 23 Σεπτεμβρίου στη Λάρισα O σπουδαιότερος συνθέτης της ευρύτερης περιοχής, μας φώναξε πως πατρίδα μας είναι τα Βαλκάνια, σε μία δωρεάν συναυλία που διοργάνωσε ο Δήμος Λαρισαίων.

Η Klimax Jazz Band επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος εγκλήματος!

ποτελούν μια μουσική όαση στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας. Αναφερόμαστε σε ένα κουαρτέτο που «πατά» πάνω στην jazz, χωρίς όμως να περιχαρακώνεται. Η μαγική λέξη είναι «ρυθμός», που μετατρέπεται σε οργιώδεις funk ρυθμούς και ενιότε φλερτάρει με την swing. Φέτος, η επιστροφή των συνήθων υπόπτων θα γίνει την Πέμπτη 1η Νοεμβρίου, στον καλαίσθητο χώρο της Κλίμακας, στη Λάρισα. Θα είμαστε εκεί! Παναγιώτης Δουλόπουλος Φωτογραφία: Αλέξανδρος Ευθυμιόπουλος

Μιλήστε μου για το πώς ξεκινήσατε, καθώς και για την μετέπειτα ιδέα της συνέχισης του project. Είμαστε η Klimax Jazz Band, δηλαδή οι Σπύρος Παππάς στη κιθάρα, η Κλειώ Παπαδημητρίου στη φωνή, ο Βασίλης Λιάκος στο μπάσο, ο Γιάννης Τρυφερούλης στα τύμπανα και κατά διαστήματα έχει παίξει μαζί μας και ο Νότης Λάππας στο πιάνο. Κάποιοι από εμάς κατά καιρούς είχαμε εμφανιστεί με διάφορα σχήματα στο “Κλίμαξ” κατά το παρελθόν και το καλοκαίρι του 2017 έπεσε η ιδέα μιας μόνιμης συνεργασίας με το “Κλίμαξ”, αφού το συζητήσαμε με τον Γιάννη τον Πέτρου αποφασίστηκε η εφαρμογή της.

Πώς θα συστηνόσασταν σε ένα άτομο που ενώ είναι γνώστης της μουσικής, δεν έχει ακούσει ποτέ jazz; Παίζουμε τζαζ η οποία είναι όπως η κάθε μουσική με επιπλέον το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού το οποίο είναι βασικό και κύριο συστατικό της. Λέμε μια ιστορία με κάθε κομμάτι και ανάλογα με τον αυτοσχεδιασμό η κάθε «ιστορία» εχει διαφορετική εξέλιξη και πορεία κάθε φορά.

O καθένας σας, κουβαλά την προσωπική του μουσική ιστορία. Θα θέλατε να την μοιραστείτε μαζί μας; Όλοι έχουμε παράλληλα προτζεκτς που τρέχουν μαζί με την μπάντα αυτή. Ο Σπύρος Παππάς σπούδασε μουσική στην Ολλανδία και έχει δικιά του δουλειά στο χώρο της τζαζ που κυκλοφόρησε πέρυσι. Ο Γιάννης Τρυφερούλης σπούδασε μουσική στην Αμερική και εδώ και χρόνια δισκογραφεί με τους sigmatropic. O Βασίλης Λιάκος σπούδασε μουσική στη Θεσσαλονίκη και δισκογραφεί με διάφορα ροκ συγκροτήματα. H Κλειώ Παπαδημητρίου έχει υπάρξει μαθήτρια πιάνου στο Δημοτικό ωδείο Λάρισας και μέλος του φωνητικού συνόλου Ιndonnation.

Είστε ένα κουαρτέτο που αποτελεί “talk of the town” για τον καλλιτεχνικό κόσμο της Λάρισας. Είναι επίσης γνωστό πως παίζετε μόνο διασκευές. Υπάρχει το ενδεχόμενο κάποια στιγμή να δημιουργήσετε το δικό σας πρωτογενές υλικό; Διασκευές δεν παίζουμε ακριβώς. Όπως είπαμε ο αυτοσχεδιασμός είναι βασικό στοιχείο της μουσικής που παίζουμε. Κατά συνέπεια πέρα από το πρωτογενές υλικό το οποίο μπορεί να κυκλοφόρησε τη δεκαετία του 1960 και έχει παιχτεί από χιλιάδες άλλους μουσικούς με χίλιους διαφορετικούς τρόπους, εμείς το ενορχηστρώνουμε με το δικό μας τρόπο και με τον αυτοσχεδιασμό δίνουμε την δική μας οπτική στο ίδιο θέμα. Ποτέ ένα τζαζ κομμάτι δεν θα είναι το ίδιο με την προηγούμενη φορά που παίχτηκε. Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, ένας καλός μουσικός είναι de facto και καλός συνθέτης; Όχι απαραίτητα, ένας καλός μουσικός δεν είναι και καλός συνθέτης ούτε και το αντίστροφο ισχύει.

Οι βασικές σας μουσικές επιρροές ταυτίζονται, ή μεγαλώσατε ακούγοντας διαφορετικά πράγματα; Όλοι μεγαλώσαμε ακούγοντας διαφορετικά πράματα που κατά την εξέλιξή μας άλλαζαν και αυτά. Τώρα κάποιες επιρροές είναι κοινές αλλά και τα διαφορετικά background του καθενός είναι εξίσου σημαντικά στη χημεία μεταξύ μας διότι δίνουν διαφορετικές οπτικές, αρκεί να έχουμε όλοι μας ανοιχτά αυτιά να ακούμε τι λέει ο άλλος.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΞΩΣΤΗ

Αντώνης Μπατζιάς

Venom Μάλιστα φίλε αναγνώστη/υποψήφιε θεατή, ξανά Marvel! Άλλο ένα spinoff από το σύμπαν της Marvel, η οποία έχει καταφέρει να κάνει τη μια ταινία καλύτερη απ την άλλη, και να μυήσει σε αυτό όλο και περισσότερους ανθρώπους. Πράγμα άξιο αναφοράς, γιατί το να προσελκύσεις φίλους άλλων ειδών ταινιών δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα, εκτός κι αν μιλάμε για κυριολεκτικά γιγαντιαίες ταινίες. Στα του Venom λοιπόν, ο Eddie Brock, κάτω από περίεργες συνθήκες, συμβιώνει μ’ ένα εξωγήινο παράσιτο, το οποίο του δίνει υπερφυσικές δυνάμεις. Αυτό είναι το θετικό. Το αρνητικό είναι ότι βγαίνει κι ο κακός του εαυτός μαζί με τις υπερδυνάμεις. Και είναι πολύ κακός! Έτσι λοιπόν, ξυπνάει το alter ego του, ο Venom. Ήρθε η ώρα λοιπόν για μια ταινία αφιερωμένη σ’ έναν απ΄ τους πιο διαβόητους «κακούς» του σύμπαντος της Marvel, των κόμιξ, του κινηματογράφου αλλά και ολόκληρου του πλανήτη! Και φυσικά επέλεξαν τον Tom Hardy για τον ρόλο, ο οποίος εμφανίζεται όλο και πιο ώριμος και καταφέρνει να συνδυάσει υπέροχα την έκπληξη για τη συμβίωση με το παράσιτο, με ασύλληπτο μαύρο χιούμορ. Η εμφάνισή του σαν Bane στο τελευταίο Batman αν μη τι άλλο αφήνει πολλές υποσχέσεις. Ήδη από τα trailer φαίνεται ότι μιλάμε για την πιο σκοτεινή ταινία της Marvel (μέχρι την επόμενη…) η οποία στηρίζεται στην πανάρχαια μάχη καλού και κακού κι ετοιμάζεται να μας δώσει ένα αποτέλεσμα που αναμένεται εντυπωσιακό, με τις πιθανότητες να μας ξενερώσει να φαντάζουν ως ελάχιστες. Ο Venom, λοιπόν, που εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη πριν από περίπου 10 χρόνια στο Spiderman 3 έρχεται με τη δική του ταινία, που ναι μεν θα εξηγήσει πολλά, αλλά πιθανότατα θα δημιουργήσει κι άλλα ερωτηματικά. Κι αν βγάλουμε από το κάδρο το γεγονός πως πρόκειται για έναν “badass villain”, γεγονός που ίσως ξενίσει κάποιους, ο αντίπαλος του Spiderman είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς. Η Marvel δημιούργησε μία ριζοσπαστική ιστορία για την καταγωγή του κι εμείς περιμένουμε να γνωρίσουμε έναν χαρακτήρα που θα λατρέψουμε να μισούμε. Θα ‘θελα πραγματικά να ήμουν λάτρης των κόμιξ και όσο περνά ο καιρός να βλέπω τους αγαπημένους μου ήρωες να περνάνε στη

μεγάλο οθόνη. Venom λοιπόν, με μάχες, γήινους, εξωγήινους, σαρκαστικό χιούμορ κι ένα πιο σκοτεινό περιβάλλον σε σχέση με τα προηγούμενα stories. Εμείς από την άλλη, κλείνουμε ήδη τη θέση μας στον πιο κοντινό κινηματογράφο, με τον μεγάλο κουβά ποπ κορν κι ένα γιγαντιαίο χαμόγελο ευτυχίας!

Ο Venom έρχεται στις 4 Οκτωβρίου και αναμένεται να κάνει τη διαφορά!

1. Ο Tom Hardy επιλέγει τους ρόλους των κακών καθώς υποστηρίζει πως οι ήρωες είναι βαρετοί! 2. Ο ίδιος επίσης υποστηρίζει πως επιρροή για τη φωνή του Venom ήταν James Brown. 3. Ο Eddie Brock στην ταινία παρουσιάζεται πιο κοντός απ ότι στο κόμικ!

Τι είναι αυτό που κάνει ένα Φεστιβάλ Κινηµατογράφου προσιτό και αγαπητό στο κοινό; … Και ειδικά όταν αυτό αφορά το ντοκιµαντέρ- παρεξηγηµένο από πολλούς ως δύσκολο κινηµατογραφικό είδος;

Ελένη Χρυσοπούλου Υπεύθυνη διοργάνωσης του CineDoc Βόλου Η απάντηση βρίσκεται στον τρόπο που καταναλώνουμε τα πολιτιστικά προϊόντα στη σημερινή κοινωνία της εμπειρίας, η οποία δεν ευνοεί πια την παθητική παρακολούθηση αλλά απαιτεί την διαδραστική συμμετοχή του θεατή, ως ενεργού παράγοντα στο μεταφιλμικό γεγονός. Με λίγα λόγια, η κινηματογραφική εμπειρία δεν σταματά όταν ανάβουν τα φώτα, αλλά συνεχίζεται ως δράση, ομιλία και συζήτηση στον χώρο της κινηματογραφικής αίθουσας. Σε αυτό το πνεύμα, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ CineDoc προβάλλει βραβευμένα ελληνικά και ξένα ντοκιμαντέρ, τα οποία συνοδεύονται από παράλληλες εκδηλώσεις με στόχο να ενθαρρύνουν τον διάλογο γύρω από σημαντικά κοινωνικά θέματα και να εμπνεύσουν συλλογικές δράσεις. Στην Θεσσαλία το CineDoc διοργανώνεται στον Βόλο σε συνεργασία με την Διεύθυνση Πολιτισμού του Δήμου Βόλου και οι προβολές ντοκιμαντέρ πραγματοποιούνται μία φορά τον μήνα, Σάββατο στις 19.30 στο δημοτικό κινηματοθέατρο «Αχίλλειον». Λόγω της βαρύνουσας σημασίας του ντοκιμαντέρ και της αυξάνουσας δημοφιλίας του, είμαστε ανοιχτοί στην δικτύωση και συνεργασία με τις υπόλοιπες πόλεις της Περιφέρειάς μας για την προβολή ντοκιμαντέρ ειδικού ενδιαφέροντος. Κάθε προβολή φέρνει κοντά άτομα, κοινότητες, σκηνοθέτες, παραγωγούς, ακαδημαϊκούς και καλλιτέχνες. Η καλλιτεχνική και οπτικοακουστική ποιότητα έχουν βασικό λόγο στην επιλογή του Προγράμματος του CineDoc, κύρια μέριμνα του Φεστιβάλ ωστόσο είναι να προβάλλει μια πληθώρα διαφορετικών φωνών που δεν εστιάζουν στα δεινά του κόσμου αλλά προσφέρουν ελπίδα και προτροπή για δράση. Επιλέγοντας ισόποσα ελληνικά και διεθνή ντοκιμαντέρ, το κοινό του CineDoc έχει την ευκαιρία να βρει τη δική του σύνδεση με ιστορίες τοπικού και παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Και φυσικά να τονίσουμε την ίδια τη χαρά της θέασης αλλά και της κοινής βιωματικής εμπειρίας μέσα στον χώρο του κινηματογράφου με ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα! Επειδή όμως ο ευσυνείδητος και κριτικός θεατής διαμορφώνεται από την παιδική ηλικία, φέτος ενταχθήκαμε για πρώτη φορά στο Διεθνές Φεστιβάλ Παιδικού και Νεανικού Κινηματογράφου CineDoc Kids Αθηνών, με προβολές και δράσεις για το παιδικό και νεανικό κοινό και τις οικογένειες, προσφέροντας μια διαφορετική πλατφόρμα ενημέρωσης και έναν τρόπο αποτοξίνωσης από τα φορητά ψηφιακά μέσα.

Για το 2018-2019 το πρόγραμμα προβολών του CineDoc στον Βόλο είναι το εξής: 13/10/2018 - Επιστροφή στην Κορυφή του Στρατή Χατζηελενούδα, 2018, Ελλάδα

8/12/2018 - ‘Ενας καλύτερος Άνδρας της Attiya Khan, 2017, Καναδάς

3/11/2018 - Ξεπερνώντας τα Όρια, της Marta Prius, 2017, Πολωνία, Γερμανία, Φινλανδία

19/1/2019 - Το Μακρινό Γάβγισμα των Σκυλιών, του Simon Wilmont, 2017, Δανία, Σουηδία

16/2/2019 - Πώς να Κλέψετε μια Καρέκλα του Κωνσταντίνου Καμπούρογλου, 2017, Ελλάδα

16/3/2019 - Ο Δάσκαλος είναι το Παιδί του Alexandre Mourot, 2017, Γαλλία

13/4/2019 - Όταν ο Βάγκνερ Συνάντησε τις Ντομάτες της Μαριάννας Οικονόμου, 2019, Ελλάδα

Επιπλέον Προβολή: Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η Μεσοχώρα

Για περισσότερες πληροφορίες μπορεί κάποιος να επισκεφτεί το www.cinedoc.gr και τη σελίδα του CineDoc Βόλου στο Facebook.

Ο Αλέξης

Σάλτης στέκεται «Εναντίον Όλων»

Η κυκλοφορία του βιβλίου του Αλέξη Σάλτη τάραξε τα ήρεμα νερά της ελληνικής λογοτεχνίας. Τον συναντήσαμε στις αρχές του φθινοπώρου και

με τα κυριότερα μέρη της συζήτησης να δημοσιεύονται στις επόμενες γραμμές, γνωρίσαμε έναν

άνθρωπο συνεσταλμένο, που κάνει αυτό που αγαπά χωρίς περιττά σχήματα λόγου και ψευδεπίγραφα, λεκτικά πυροτεχνήματα. Επιπροσθέτως, το μόνο βέβαιο είναι πως αυτή η «έκρηξη» θα θέλαμε να έχει και συνέχεια.

Ο τίτλος του βιβλίου είναι έχει να κάνει αποκλειστικά με το story του ή υιοθετείς ως στάση ζωής σου τη σύγκρουση; Κάθε άλλο, είμαι από τους πιο διαλλακτικούς, συζητήσιμους και ανοιχτούς σε απόψεις ανθρώπους -και πάνω σε αυτό, δε δέχομαι αντιρρήσεις. Το «Εναντίον Όλων», όσο και αν όντως ακούγεται αρχικά δραστικό, και συνώνυμο απλά και μόνο της βίαιης και πανταχόθεν σύγκρουσης -θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο- είναι ακριβώς ένας πολύ καλός τίτλος, γιατί θα μπορούσε να σημαίνει και αρκετά άλλα, όπως π.χ Εναντίον Όλων των προσδοκιών, των προγνωστικών, των ηθικών φραγμών κλπ. Όσο πετυχημένο και αν τον θεωρώ όμως, και αν και θα μου άρεσε να τον καπηλευτώ και να διεκδικήσω την δημιουργία του, ο τίτλος του βιβλίου, ανήκει πνευματικά στον κο Ξενοφώντα Μπρουντζάκη, τον εκδότη μου -όταν μου τον πρότεινε ενθουσιάστηκα- ο οποίος έγραψε επίσης και την περίληψη στο οπισθόφυλλο. Για ολόκληρο το ενδιάμεσο έργο, αναλαμβάνω αποκλειστικά την ευθύνη. Ας περάσουμε στο μυθιστόρημά σου: Ποιο είναι το story του;

Πρώτο σου μυθιστόρημα. «Εναντίον Όλων»;

Πώς

γεννήθηκε

το

Το βιβλίο προέκυψε αυθόρμητα και σχετικά αβίαστα. Ένα βράδυ όντας άυπνος, μου ‘ρθε η βασική ιδέα του μυθιστορήματος, καθώς η πλοκή, όπως και οι χαρακτήρες, άρχισαν να ξετυλίγονται και να σχηματίζονται, ουσιαστικά από μόνοι τους, εγώ απλά ήμουν εκεί για να ενώνω τις τελείες. Αρκετές ώρες αργότερα, ξημερώματα, έχοντας μια πρωτόλεια, βασική δομή, σκέφτηκα πως αυτό θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια ενδιαφέρουσα ιστορία, οπότε και αποφάσισα να τη γράψω. Το ότι η ιστορία αυτή εν τέλη εκδόθηκε, από την «Ποικίλη Στοά» δεν ξάφνιασε κανέναν περισσότερο από εμένα.

Η ιστορία του μυθιστορήματος εξελίσσεται σε μια μικρή, επαρχιακή πόλη, με όλα τα καλά και τα κακά που αυτό συνεπάγεται -και υπάρχουν αρκετά και από τα δύο είδη. Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, από τη στιγμή που μιλάμε για ένα εξελισσόμενο έγκλημα στην πλοκή του, με θύμα μια νεαρή και όμορφη κοπέλα, αλλά η δομή και οι βάσεις του θα μπορούσαν να θεωρηθούν περισσότερο noir, με την έννοια ότι οι πρωταγωνιστές, ο ψυχισμός και οι αντιδράσεις τους, αποτελούν τον κεντρικό πυρήνα του, και όχι η συνηθέστερη νόρμα του επιθεωρητή που επιχειρεί να επιλύσει την υπόθεση -αν και υπάρχει και ένας τέτοιος-. Ένα ζευγάρι πετυχημένων αστών -το κατά πόσο βέβαια η οικονομική άνεση και η ευμάρεια είναι επιτυχία, είναι και αυτό ένα θέμα που θίγει το βιβλίο- αποτελούν κλειδί για την εξιχνίαση της υπόθεσης, αφού ο άντρας είναι αυτόπτης μάρτυρας -σχεδόν, θα προσέθετα εδώ- του ύποπτου για το φόνο. Αυτή είναι ουσιαστικά η εισαγωγή, και από κει και πέρα υπάρχει μια πληθώρα από ενδιαφέρουσες -θα έλεγα- έως και αγωνιώδεις -θα έλπιζα- εξελίξεις, τόσο όσον αφορά στις καταστάσεις όσο και στους χαρακτήρες.

Μαριάννα Μπεβενίου

Δεν είσαι «επαγγελματίας γραφιάς». Παρόλα αυτά, εδώ και αρκετά χρόνια το βιβλίο βρίσκεται καθημερινά στη ζωή σου. Nιώθεις καθόλου αμήχανα όταν... πουλάς τον εαυτό σου; Σίγουρα δεν είναι ό, τι πιο εύκολο να προτείνεις σε κάποιον να αγοράσει το βιβλίο που έχεις ο ίδιος γράψει, μπορεί πράγματι κάποιες φορές να γίνει άβολο και αμήχανο. Όταν κάποιος εισερχόμενος στο βιβλιοπωλείο, ειδικά τον πρώτο καιρό, με ρωτούσε αν έχω κάτι αξιοπρεπές στα υπόψιν να του συστήσω, μου φαινόταν άκομψο και ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο να του μιλήσω για το Εναντίον Όλων, χωρίς να χαρακτηριστώ επηρμένος και αλαζονικός. Από την άλλη -όπως είναι λογικό- η ιδέα και το περιεχόμενο του βιβλίου, έστω υποκειμενικά, μου άρεσε τόσο ώστε να εκτεθώ έτσι κι αλλιώς γράφοντας το, οπότε εφόσον κάποιος ρωτάει τη γνώμη μου, ειδικά ψάχνοντας ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, οφείλω να του υποδείξω και αυτή την επιλογή.

Κλείνοντας, Πεζοδρόμιο;

τι

σημαίνει

για

σένα

λέξη

Εκτός από την κυριολεκτική έννοια της λέξης, καθώς και την ευρέως γνωστή μεταφορική της υπόσταση -των μαθημάτων ζωής δηλαδή που παίρνουμε καθημερινά, μέσα από εμπειρίες και πρακτικές που είναι αδύνατο να αναπαραχθούν και να διδαχθούν θεωρητικά. Επιπέον,η λέξη Πεζοδρόμιο φέρνει πλέον στο μυαλό μου και το έντυπό σας, που πραγματικά μου έκανε μεγάλη τιμή που προχώρησε σ΄αυτην την συζήτηση.

TAKE A WALK Ο Οκτώβριος µας βρίσκει αισιόδοξους και Το ίδιο είδαµε και στα δικά ON THE WILD χαµογελαστούς. σας πρόσωπα! SIDE

Φωτογραφία: Αγησίλαος Κουλούρης

Παντοπωλείον

Saint - Georges Προϊόντα Διαλεγμένα και Φτηνά!

Μην «κολλάς» με το σούπερ μάρκετ, γιατί το Saint-Georges σου χαρίζει δεκάδες επιλογές, ποιοτικά και οικονομικά, για το οικογενειακό τραπέζι, καθώς και είδη καθημερινής ανάγκης. Βρίσκεται στο πιο κεντρικό σημείο της Καρδίτσας, έναντι της Άρνης, εκεί όπου έδρευε το κατάστημα «Λάππας» για 40 χρόνια. Όμως δε φιλοδοξεί να συνεχίσει αυτή την ιστορία, μιας και το έχει ήδη πετύχει. Μέσα σε έναν καλαίσθητο χώρο και ένα φιλικό περιβάλλον που σέβεται το παρελθόν και την παράδοση αλλά κλείνει ταυτόχρονα το μάτι στο μέλλον, θα βρεις αυτό που ψάχνεις! Και φυσικά, έχεις όλο το χρόνο να διαλέξεις μεταξύ των εκατοντάδων προϊόντων, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τον καφέ σου. Στόχος του Saint-Georges, από την πρώτη μέρα λειτουργίας του είναι να φέρει στο τραπέζι σου προϊόντα του τόπου μας με γεύση εκπληκτική, κι άλλα του εξωτερικού που ξεχωρίζουν. Μακριά από ταμπέλες όπως «γκουρμέ», μιας και εδώ ψωνίζεις πάντα το καλύτερο, είτε πρόκειται για μία εγχώρια καπνιστή γαλοπούλα, είτε για ένα ιστορικό τυρί της Ιταλίας. Στο ψυγείο του παντοπωλείου Saint-Georges θα βρεις μέχρι και ετικέτες δυσεύρετες στην αγορά της Καρδίτσας. Προϊόντων

που απευθύνονται σε απαιτητικούς καταναλωτές και… ανήσυχους ουρανίσκους. Όπως η παραδοσιακή, αγνή, βαρελίσια φέτα 12μηνης ωρίμανσης, με μια επίγευση που μένει χαραγμένη στη μνήμη. Κι επειδή αναφερόμαστε στα τυριά, ένα μεγάλο must είναι η Γραβιέρα από τη Φιλιππιάδα Πρεβέζης, με γεύση αξεπέραστη, που συγκαταλέγεται στις καλύτερες της χώρας! Τίποτα απ’ όλα αυτά δε θα είχε γίνει αν δεν είχε προηγηθεί έρευνα: Το Saint-Georges επικοινωνεί και συνεργάζεται με μεγάλο αριθμό παραγωγών που κάνουν με μεράκι τη δουλειά τους. Την ίδια στιγμή, χτυπά με άνεση την πόρτα μεγάλων εταιρειών του εξωτερικού. Όλα αυτά, για τον ανήσυχο καταναλωτή που θέλει να κάνει τα ψώνια του με την ποιότητα να είναι πάντα εγγυημένη. Σε αυτό φυσικά συμβάλλει και το έμπειρο προσωπικό του καταστήματος, με την αληθινή γνώση του πάνω στα προϊόντα, και προπάντων, με τη φιλική του εξυπηρέτηση. Είτε είσαι γνώστης της γεύσης, είτε όχι, το Saint-Georges βρίσκεται εδώ για σένα. Το σύγχρονο παντοπωλείο που πρώτα επιλέγει τα καλύτερα και μετά σου τα προσφέρει, από νωρίς το πρωί μέχρι τις 9:30 το βράδυ.

SAINT - GEORGES Γεωργίου Καραϊσκάκη 9 Έναντι ξενοδοχείο «Άρνη» Καρδίτσα T. 2441 041616 / 6986311261 www.saintgeorges.gr

Στο στενό της οδού Βάλβη υπάρχει ένας ιδιαίτερος χώρος στον οποίο µε το που µπεις θα νιώσεις πως µεταφέρεσαι αυτόµατα σε ένα υπέροχο bar του ∆ουβλίνου. Αυτή είναι η Μαργαρίτα, το κατάστηµα όπου η ζεστή ατµόσφαιρα, τα προσεγµένα ποτά και η σαφής άποψη για την καλή µουσική αποτελούν ένα ιδανικό τρίπτυχο επιτυχίας. Αδιάψευστος µάρτυρας, τα 20 χρόνια της. Πεζόδροµος Βάλβη | τηλ 24410 42434 Καρδίτσα

Σε ένα άριστα διακοσµηµένο, αλλά παράλληλα ζεστό και φιλόξενο περιβάλλον το Avanti pizza - restaurant µπορεί να φιλοξενήσει και να εξυπηρετήσει όλες τις γαστρονοµικές σας επιθυµίες, από ένα απλό γεύµα ως ένα ιδιαίτερο δείπνο, αλλά και κάθε είδους κοινωνική εκδήλωση. Oι συνταγές του που συνδυάζουν κρέας και λαχανικά αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των γευµάτων, γεύµατα στα οποία πρωταγωνιστεί το ελαιόλαδο στα πλαίσια της Μεσογειακής διατροφής.

Βενιζέλου 98 – Πλατεία Λάππα | τηλ 24410 75772 | Καρδίτσα

Σε ένα µικρό και ταυτόχρονα όµορφο χώρο που δηµιουργήθηκε µε φαντασία και ευρηµατικότητα ο καταναλωτής µπορεί να απολαύσει τον καφέ του και τα πλούσια σε γεύση και ποιότητα εδέσµατα. Ο απολαυστικός ζεστός καφές σε συνδυασµό µε τα εξαίσια εδέσµατα τόσο αρτοποιίας όσο και ζαχαροπλαστικής, συνθέτουν µια ξεχωριστή πρόταση καφέ και φαγητού στην πόλη της Καρδίτσας. Για όσους θέλουν να απολαύσουν τα προϊόντα του black medicine στο χώρο τους µπορούν µε ένα τηλεφώνηµα να έχουν άµεση και γρήγορη εξυπηρέτηση.

Τέρµα Ταυρωπού (δίπλα στο νοσοκοµείο) | τηλ 24410 76660 - κιν 6972424199 | Καρδίτσα

Aπό το 2011 έως και σήµερα, το A Mano έχει ταυτιστεί µε τον καλό καφέ. Όλα ξεκίνησαν από το take-away κατάστηµα στη γωνία των οδών Καποδιστρίου και Αζά. Έπειτα γνωρίσαµε το hotspot της πόλης, στην οδό Υψηλάντου. Εκεί όπου η σύγχρονη αρχιτεκτονική σέβεται το παλαιό, και η εµπειρία του καφέ µεταφράζεται σε άψογη εξυπηρέτηση. Καποδιστρίου & Αζά | Υψηλάντου & Πλαστήρα Υψηλάντου & Γαριβάλδη | τηλ 24410 42425 | Καρδίτσα

Έπειτα από 38 γευστικά χρόνια µε την ποιότητα αδιαπραγµάτευτη, η αγαπηµένη σας πιτσαρία αλλάζει πρόσωπο. Η Capricciosa, γνωστή στην πόλη της Καρδίτσας (και όχι µόνο) , «µεταµορφώνεται» σε ένα σύγχρονων προδιαγραφών εστιατόριο. Ο χώρος ανακαινίστηκε, ο ξυλόφουρνος έφερε νέες γεύσεις και εσείς το µόνο που έχετε να κάνετε, είναι να τις δοκιµάσετε! Υψηλάντου 84 | τηλ 24410 75300 | Καρδίτσα

30 χρόνια πριν, άνοιξε στην Καρδίτσα ένα bar µε σκοπό στην αρχή να λειτουργήσει µε την µορφή ενός τόπου για άτοµα που αγαπούν το jazz και το blues. Σήµερα, το pianobar Πουθενά παραµένει αναλλοίωτο στη φθορά του χρόνου, κρατώντας ένα µοναδικό ύφος και χωρίς να αλλάζει µουσικές προτιµήσεις. Πλατεία Στρατολογίας | τηλ 2441073012 Καρδίτσα

H τοποθεσία ενός espresso bar που φιλοδοξεί να κάνει τη διαφορά στον χώρο του καφέ. Χώρος ιδανικός για να απολαύσετε ένα υπέροχο ρόφηµα, αλλά και µε υπηρεσία delivery που λειτουργεί από τις 8 το πρωί έως τις 8 το απόγευµα. Mamalou, όχι µόνο για τον ποιοτικό καφέ, αλλά και για την υπέροχη ποικιλία φρέσκων µικρογευµάτων! Καραϊσκάκη 47 & Αβέρωφ | τηλ 24410 28161 | Καρδίτσα

Το Charlot εµφανίστηκε στην πόλη της Καρδίτσας µε σκοπό να χαρίσει στην έξοδό σας µία απόδραση από την καθηµερινότητα. Βρίσκεται µια ανάσα από τον χώρο του Παυσιλύπου και σας προσκαλεί από νωρίς το πρωί να απολαύσετε τον καφέ σας συνοδεύοντάς τον µε ένα καλό πρωινό. Ο ιδιαίτερος και οικείος χώρος του θα σας κερδίσει από την πρώτη στιγµή αφήνοντάς σας µόνο ευχάριστες εντυπώσεις. Μην παραλείψετε όµως να δοκιµάσετε και τα ολόφρεσκα, χειροποίητα γλυκά του!

∆. Τερτίπη & Μπότση 2 | τηλ 2441076760 | Καρδίτσα

Cadillac Records, ή αλλιώς ό,τι πιο κοντινό µπορείς να βρεις σε µια ευκαιρία για απόδραση από τα στενά νοητά όρια της πόλης. Η διακόσµηση είναι λιτή και άνετη στο µάτι, ενώ τα µεγάλα τραπέζια του µπορούν να φιλοξενήσουν δύο και τρεις διαφορετικές παρέες, πράγµα που µπορεί να σταθεί ως αφορµή νέων γνωριµιών.

∆. Τερτίπη & Χατζηµήτρου | τηλ 24410 75105 | Καρδίτσα

Εδώ και τέσσερα χρόνια η οδός ∆ιάκου έχει αποκτήσει άλλο χαρακτήρα στον τοµέα της διασκέδασης, κι αυτό οφείλεται στο Mercato. Έναν προσεγµένο χώρο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής που παραπέµπει σε σαλόνι σπιτιού. Εκτός από τον καφέ και το ποτό, τη διαφορά κάνει η κουζίνα του, καθώς κάθε µέρα σερβίρονται διαφορετικά και αυστηρώς µελετηµένα πιάτα, υπό τους ήχους όµορφης µουσικής. ∆ιάκου 11 – Νέα Αγορά | τηλ 24414 00587 | Καρδίτσα

Το Piu είναι ένα από τα πιο πολυσυζητηµένα και πιο αγαπηµένα µαγαζιά της πόλης. Είτε µε την τωρινή του ονοµασία, είτε ως Βίβλος παλιότερα, ο προορισµός είναι πάντα ένας, Καζαµπάκα 4 στην πλατεία ∆ικαστηρίων. Εδώ και χρόνια θεωρείται το ιδανικότερο µέρος συνάντησης και διασκέδασης και απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Καζαµπάκα 4 – Πλατεία ∆ικαστηρίων | τηλ 24410 41401 | Καρδίτσα

Brothers, ή αλλιώς η συνέχεια του Avanti, εξού και η ονοµασία! Ένα steakhouse που δηµιουργήθηκε µε σκοπό να σας προσφέρει διαφορετικές επιλογές στην καθηµερινότητά σας και φιλοδοξεί να γίνει το νέο σας στέκι, προσφέροντάς σας ξεχωριστές και ιδιαίτερες γεύσεις.

www.brotherskitchen.gr Πλατεία Στρατολογίας | τηλ 24411 00344 | Καρδίτσα

adv@pezodromio.gr 2441079000

BETTY ON TOP

ΓΙΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΚΟΥΓΚΛΑΡΟΝΤΑΙ

Π. Άνδρας ετών 30 εκπέμπει σήμα κινδύνου. Με σπουδές και δουλειά στην πόλη που γεννήθηκε και διαμονή εκτός για πολύ λίγο καιρό. Για να μη στα πολυλογώ, γέννημα-θρέμμα του τόπου μου. Κι όπως λένε οι πιο πολλές ιστορίες «ή μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου». Ποτέ μου βέβαια δεν κυνήγησα κάτι τέτοιο, μόνο που έτσι όπως έρχονται τα πράγματα θα χρειαστεί να κάνω διαλογισμό για να ηρεμίσω. Τον Απρίλιο γνώρισα μία κοπέλα 2 χρόνια μικρότερή μου και η καψούρα ήταν σχεδόν αμοιβαία. Λέω «σχεδόν», γιατί μετά έμαθα πως είναι παντρεμένη, όμως μου έδειχνε πολύ ενδιαφέρον δεδομένης της κατάστασής της. Όταν το γλυκό έδεσε, άρχισε να μου λέει πως θα χωρίσει για να είναι μαζί μου, ενώ της ξεκαθάρισα πως δεν ενδιαφέρομαι για γάμους και βαφτίσεις. Το καλύτερο; Στέλνω αυτό το mail μισή ώρα αφότου μου έστειλε μήνυμα πως χώρισε και θέλει να ζήσουμε μαζί. Α, έχει και ένα παιδί. Ζωή σε λόγου μας. Ανήσυχε τριαντάρη μου ποιος σου είπε πως τα παράνομα μένουν παράνομα.. Όχι αγάπη μου, τίποτα δε σου ήρθε ανάποδα και αντιμετωπίζεις μία κατάσταση προβλέψιμη. .Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να ξεκαθαρίσεις αν το θέλεις όντως το κορίτσι βρε παιδί μου, άσχετα από το δικό της παιδί. Αν όντως έχεις νταλκά με τη μορφονιά, μην κοιτάς παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα. Και μην αγχώνεσαι. Άλλωστε για να σου έδειξε ενδιαφέρον, είναι πιθανό η σχέση της να είχε ήδη τελειώσει και να μην ήθελε να το παραδεχτεί.. Όσο για το θέμα γάμος, μη σε απασχολεί καν: Έκανε ήδη έναν και δεν πιστεύω πως ψήνεται για δεύτερο! Β. Μπέττυ ζητάω γνώμες από παντού και μέσα σε αυτές αποφάσισα να ζητήσω και τη δική σου. Είμαι τριτοετής φοιτήτρια σε ένα πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας. Η καταγωγή μου είναι από Αθήνα και επειδή μέχρι τα 18 μου δεν το λες πως ήμουν και το παιδί που καθόταν πολύ στο σπίτι, εδώ που βρίσκομαι τώρα βρήκα την ηρεμία μου. Κι ας είναι λιγότερες οι επιλογές. Το πρόβλημα είναι πως από το καλοκαίρι ζω διπλή ζωή: Στην περιοχή μου στην Αθήνα γνώρισα ένα παιδί από επαρχία που σπουδάζει εκεί. Έγιναν πραγματάκια και τώρα σκέφτομαι περισσότερο την επιστροφή στο σπίτι για χάρη του παρά το φοιτητικό παρόν μου. Πού κάνω το λάθος;

Γλυκό μου κορίτσι, δεν υπάρχει τίποτα πιο υπέροχο από τις σχέσεις στα φοιτητικά χρόνια. Από την άλλη, μήπως πρέπει να σκεφτείς λίγο καλύτερα το άμεσο δικό σου μέλλον; Μη βιάζεσαι να μεγαλώσεις και μη βιάζεσαι να επιστρέψεις σπίτι σου. Έχουμε ακόμα μέχρι το πτυχίο, το μεταπτυχιακό, το διδακτορικό στο ξενύχτι και τα λοιπά παρελκόμενα! Ζήσε λοιπόν τα φοιτητικά σου χρόνια όσο πιο ξέγνοιαστα μπορείς και μην κόβεσαι στα δύο και στα τρία. Άσε τη ζωή να αποφασίσει για να δεις αν ο έρωτας αυτός αξίζει, και αν ναι, θα δεις πως ακόμα και η απόσταση δεν είναι τίποτα. Όμως προτεραιότητά σου πρέπει να είναι η σχολή, τελεία! Ο έρωτάς σου λοιπόν, είτε βρίσκεται στην επαρχία είτε στην πρωτεύουσα, αν είναι δυνατός, θα κρατήσει. Αλλιώς... τί είχαμε και τί χάσαμε γλυκιά μου. Η ζωή είναι μικρή και δε θέλω να χτυπάς το κεφαλάκι σου στον τοίχο σε λίγα χρόνια. Δε σε θέλω χαρωπή νοικοκυρούλα, σε καμία πόλη της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια!

Betty Boopaki

Για να επικοινωνήσεις με την Betty, στείλε e-mail στο: betty@pezodromio.gr (Διανυκτερεύει)

Σ. Καλοκαίρι σε νησί ή σε νησί το καλοκαίρι; Το μόνο σίγουρο είναι πως αν τα θέλει ο κώλος σου αυτό σχεδόν πάντα καταλήγει σε περιπέτεια. Γνωριστήκαμε, φλερτάραμε, εγώ Λάρισα κι αυτός Αθήνα, έγινε το (πολύ) μοιραίο μετά το ατύχημα και τώρα τον ψάχνω. Ναι, είμαι έγκυος στα 25 μου και λυπάμαι προκαταβολικά για όποια απόφαση θα πάρω, που θα κρίνει και το μέλλον δύο ανθρώπων. Αχ! Καλοκαιρινοί έρωτες, ωραίες περιπέτειες για να τις ψιθυρίζεις στο μέλλον σε μικρή παρέα, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα, το αγόρι μου και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά. Αστέρι μου το έχουμε ξαναπεί. Πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε! Επειδή όμως τα λάθη είναι ανθρώπινα, πάρε μια βαθιά ανάσα και πάμε: Eίσαι μόνο 25! Είσαι σε φάση, εσύ και μόνο εσύ. Κακά τα ψέματα, μόνη σου είσαι, και σαν ανεξάρτητο νιάτο πρέπει να σταθείς στα πόδια σου. Διότι εδώ μιλάμε για μια νέα ζωή. Στο χέρι σου είναι να αποφασίσεις για το τί θα κάνεις. Και μείνε δυνατή, μερικές φορές η ζωή αποφασίζει χωρίς να μας ρωτάς. Και όσο για τον κύριο... Μ@λ@κ@, αν τον βρεις να του δώσεις χαιρετίσματα και δυο σφαλιάρες από μένα! Δ. Εγώ Μπέτη μου έχω 4 χρόνια στο σπίτι το καλό παιδί, τον αλήτη και τον νοικοκύρη μου. Συγκατοικούμε με το μωρό από τότε που ήμασταν φοιτητές και μέχρι τώρα ζούσαμε σε ένα συννεφάκι. Δεν υπερβάλω: Όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή, έχουμε βρει ο ένας τα «κουμπιά» του άλλου και πάντα τα καταφέρνουμε. Μέχρι πρόσφατα, που σε μια συζήτησή μας με έκανε να νιώσω πιο περίεργα από ποτέ. Έχει γενέθλια κάπου μέσα στον Οκτώβριο και μου ζήτησε να βάλουμε στο κρεβάτι μας μία ακόμα γυναίκα! Για να στο ξεκαθαρίσω, η σεξουαλική μας ζωή δεν έχει ταμπού αλλά αυτό και μόνο σαν σκέψη με αηδιάζει. Στις μέρες μας χρυσό μου κορίτσι δεν υπάρχουν ταμπού. Ο καθένας στο κρεβάτι του κάνει ότι θέλει,ποια είμαι εγω να μπω στο δικό σας; Eδώ που τα λέμε, δε στο παίζω και πιο «προχώ» απ’ όσο είμαι, αλλά τα όρια τα θέτουμε εμείς και το ξέρεις πολύ καλά αυτό. Καλός λοιπόν ο αλήτης και νοικοκύρης σου μαζι, αλλά σαν να μας βγήκε λίγο παραπάνω δραστήριος! Δεν λέω: Nα πειραματιζόμαστε βρε παιδί μου, να σπάμε τη ρουτίνα, όμως από τη στιγμή που δεν το πας το άθλημα πες στο προικισμένο μωρό σου να το ξεχάσει. Ε όχι και να καταπιεστουμε!

THE COSMIC WHISPERER PROJECT Δανάη Τ.

ΚΡΙΟΣ

ΖΥΓΟΣ

ΤΑΥΡΟΣ

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

ΔΙΔΥΜΟΣ

ΤΟΞΟΤΗΣ

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

Τίποτα στον κόσμο σαν τον αγαπημένο μου Κριό, που είδε και βλέπει το φθινόπωρο να έρχεται σαν κάτι το μοναδικό και αντί να μελαγχολεί, χαμογελάει ακόμα και με τα φύλλα των δέντρων που αλλάζουν χρώμα και πέφτουν. Εσύ είσαι αυτός που άλλαξε προς το καλύτερο και πλέον εκτιμάς κάθε στιγμή της ζωής σου! Τι κι αν δηλώνεις τις περισσότερες ώρες της μέρας απασχολημένος; Έχεις ήδη βρει το μαγικό κουμπί για να διαχειρίζεσαι σωστά το χρόνο. Συνέχισε έτσι και μη φοβάσαι κανέναν!

Ταυράκι μου κυκλοθυμικό, Ταυράκι μου ανήσυχο, Ταυράκι μου πληγωμένο, η ζωή δεν είναι λαβύρινθος γι’ αυτό δε θέλω να χαθείς στις πολλές σκέψεις. Από τις αρχές του μήνα μπερδεύτηκες και βρέθηκες στην περίεργη θέση να υπεραναλύεις τα πάντα αλλά να μην παίρνεις αποφάσεις. Ξέρεις, η ηρεμία κερδίζεται με πολλούς τρόπους και ένας από αυτούς είναι οι ασκήσεις αναπνοής! Προσπάθησε να είσαι cool γιατί έτσι σε γνωρίσαμε αλλά και γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο γοητευτικό από το χαμόγελό σου!

Κουρασμένοι και λατρεμένοι μου Δίδυμοι, ήρθε η ώρα να πείτε «ως εδώ» σε όλα όσα σας βασανίζουν. Ο Οκτώβριος μπορεί από μόνος του να αποπνέει μια μελαγχολία, αλλά η δική σας προσέγγιση στα πράγματα θα είναι διαφορετική. Το ξέρετε το «από μακριά κι αγαπημένοι»; Κάπως έτσι θα λειτουργήσετε χωρίς να σας πάρει από κάτω. Η περίοδος περισυλλογής σας θα τελειώσει στις 18 του μήνα όταν κάποιος (πρώην) μακρινός σας θα σας ανοίξει έναν δρόμο που τόσο καιρό απλωνόταν μπροστά σας αλλά δεν τον βλέπατε!

Το πόσο κοντά ή πόσο μακριά μπορεί να σε φτάνει η ταπεινοφροσύνη και η αυτοκριτική, είναι κάτι που δεν το ελέγχουν μόνο τα άστρα αλλά και η ίδια η ζωή. Γι’ αυτό Καρκινάκι μου πάρε τη δύναμη και διόρθωσε τα λάθη που έκανες τον Σεπτέμβριο πριν αυτά παγιωθούν και κάνουν κακό σε ανθρώπους που αγαπάς! Είσαι από μόνος σου ένα σημείο αναφοράς και οι γύρω σου κρέμονται από κάθε λέξη σου. Στρώσε λοιπόν ένα «καινούριο χαλί» για να δεις τον Οκτώβριο πιο φωτεινό!

ΛΕΩΝ

Αξιαγάπητο Λιοντάρι μου ο Οκτώβριος ξεκινά με μία γιγαντιαία έκρηξη συναισθημάτων και εκπλήξεων! Κάτι περίμενες, κάτι που δε μπορούσες να προσδιορίσεις. Όντως, τα άστρα σου είχαν αφήσει ένα χρέος και στο τέλος της πρώτης εβδομάδας του μήνα θα σου το ξεπληρώσουν! Ξεκινάς λοιπόν με ένα μεγάλο συναισθηματικό αβαντάζ και το ζήτημα είναι να διατηρήσεις τις δυνάμεις σου για όλο το μήνα. Όταν δε ζοριστείς λιγάκι, στείλε ένα μήνυμα στους φίλους σου, που βάζουν το χέρι τους στη φωτιά για σένα!

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Ανήσυχε Παρθένε μου θα μπορούσα να σου πω πως κοιμάσαι όπως έστρωσες, όμως η Θεά Τύχη έχει αντίθετη γνώμη. Ο Οκτώβριος δε θα έχει για σένα περιπέτειες, όσο κι αν προετοιμαζόσουν γι’ αυτές. Από τις πρώτες κιόλας μέρες του θα υψώσεις μία ασπίδα προστασίας γύρω από τον εαυτό σου και στη συνέχεια θα είσαι έτοιμος να ζήσεις όπως και στο κοντινό παρελθόν. Μακριά από πολλές έγνοιες και σκοτούρες. Όσο για το ταξίδι που σου έχουν τάξει, θύμισέ το στο κατάλληλο άτομο!

Δημιουργικέ μου Ζυγέ, love is in the air και αυτό αποτελεί αφορμή για να το γιορτάσουμε! Όσο κι αν θέλεις να κρατάς χαμηλούς τόνους, όσο κι αν προσπαθείς να μας πείσεις πως δεν είσαι όσο χαρισματικός νομίζουμε, όσο κι αν πρώτα προβληματίζεσαι για το μέλλον και μετά δραστηριοποιείσαι. Μας λες πως το ένστικτό σου δε σε ξεγελά, αλλά θα σε ξεγελάσει στις 8 του μήνα όταν η τύχη θα σου χτυπήσει την πόρτα και θα σε πιάσει αδιάβαστο. Με το καλό το νέο love story!

Ο Σκορπιός εκπέμπει SOS, τα άστρα τον ακούν και η ιστορία αναμένεται συναρπαστική. Μετά την επιστροφή-καταστροφή του Σεπτεμβρίου κι από εκεί που νόμιζες πως ήρθε το τέλος του κόσμου, βρέθηκες και σε κάτι σαν σχέση και με δουλειά. Όμως αγχώνεσαι περισσότερο απ’ όσο πρέπει ενώ στο εργασιακό σου περιβάλλον κανείς δεν κάνει τη ζωή σου δύσκολη. Μάθε να λειτουργείς μέσα σε αυτή τη νέα πραγματικότητα και βρες τη χρυσή τομή που θα εξισορροπεί τη δουλειά με τον ελεύθερό σου χρόνο!

Οι τελευταίες, περίεργες μέρες του Σεπτεμβρίου αποτελούν πλέον παρελθόν και πρέπει να κοιτάξεις μόνο μπροστά, φοβισμένε μου Τοξότη. Το στενό φιλικό σου περιβάλλον χαμογελά, όλοι τους είναι αισιόδοξοι, εσύ γιατί όχι; Ανταπέδωσε την αγάπη που σου δίνουν γιατί δε χρειάζεται να σου το πω εγώ, πως όλα στη ζωή είναι δανεικά! Βγες απ’ τη φυλακή της προσωρινά μοναχικής σου ζωής. Δες τα πράγματα όπως είναι. Το σπουδαιότερο; Μην είσαι τσιγκούνης στα συναισθήματα και σύντομα θα δεις πως η παρέα μπορεί να κάνει θαύματα!

Κανέναν δεν ενοχλείς κουρασμένε μου Αιγόκερε, παρά μόνο όταν αποφασίζεις να τους πεις την ιστορία της ζωής σου και γίνεσαι πιο φλύαρος από ηλικιωμένο συνταξιούχο! Ο Οκτώβριος σε προ(σ)καλεί να ρωτήσεις (με μέτρο) και να μάθεις, ώστε να γίνεις καλύτερος. Για την ακρίβεια, τα άστρα σου ψιθυρίζουν πως μέχρι τα μισά του μήνα θα έχεις μάθει αλήθειες που μέχρι χθες σου φαινόταν αδιανόητες. Αυτές με τη σειρά τους θα φέρουν μία σειρά θετικών αλλαγών στη ζωή σου, οπότε το νου σου!

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Λαμπερέ μου Υδροχόε, έγινες η ψυχή του πάρτι χωρίς να το περιμένεις και στη συνέχεια βρέθηκες να αναρωτιέσαι ποιος σε φύτεψε σε αυτή τη θέση! Να σου πω καταρχήν πως πρέπει να αφήσεις στην άκρη τα μικρά υπαρξιακά σου και να ρίξεις κλεφτές ματιές στο… μεθαύριο. Το φθινόπωρο ανοίγει για σένα έναν νέο δρόμο, που μπορεί να περιέχει διλήμματα και διαφωνίες, αλλά θα σε οδηγήσει σε μία καινούρια και ανανεωμένη καθημερινότητα. Αυτό δεν είχες άλλωστε στην άκρη του μυαλό σου;

ΙΧΘΥΕΣ

Γευστικά και εύθραυστα Ψαράκια μου, ο Οκτώβριος σημαίνει βήματα μπροστά. Το πρόβλημα που επιβεβαιώνει ο μήνας από τις αρχές του είναι πως το ένα σας πόδι είναι στην Ανατολή και το άλλο στη Δύση. Όμως οι αποφάσεις που πρέπει να πάρετε σας οδηγούν από το καλό στο καλύτερο, κι αυτό πρέπει να το βάλετε καλά στο μυαλό σας. Αφήστε στην άκρη το παρελθόν, βρείτε ένα νέο χόμπι και δώστε στον εαυτό σας τη χαρά της δημιουργίας. Δεν είναι δε και κάτι δύσκολο!

O Δρ Απόστολος Ζαβός είναι γυναικολόγοςμαιευτήρας, χειρουργός μαστού, και εκπρόσωπος της χώρας μας στην επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης “UEMS Multidisciplinary Joint Committee (MJC) in Breast Care”. Ο γιατρός απλώνει το χέρι του με σιγουριά και προστατεύει το στήθος της Χριστίνας, που είχε το θάρρος να φωτογραφηθεί ημίγυμνη. Με αφορμή την 25η Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του καρκίνου του μαστού, και οι δύο μαζί, φωνάζουν πως ο καρκίνος δεν είναι σε καμία περίπτωση το τέλος, και πρέπει να αντιμετωπίζεται με γενναιότητα και σεβασμό.

Closer

Creative Director: Κωνσταντίνος Βελής

Φωτογραφία: SilverStar Studios Ρούχα: Rococo Παπούτσια: Rococo Μαλλιά : Touch Hair Salloon Μακιγιάζ: Βάσω Αποστόλου