ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2019 by ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ FREE PRESS

www.pezodromio.gr

Γινόμαστε… digital

Χρήστος Αρκομάνης

έρασαν σχεδόν πέντε χρόνια από την άνοιξη του 2014, όταν και κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος από το Πεζοδρόμιο. Η εποχή ήταν εντελώς μεταβατική, τότε που το «αναλογικό» κοντραριζόταν με το «ψηφιακό», αλλά εμείς επιλέξαμε τον δύσκολο δρόμο. Στη συνέχεια, η αμεσότητα του ξεφυλλίσματος ενός εντύπου, η μυρωδιά του χαρτιού και όλη η διαδικασία της εκτύπωσης και της κυκλοφορίας έγιναν αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Κι αν χρειαζόταν κάπου εδώ να κάνουμε έναν απολογισμό, θα λέγαμε με σιγουριά πως έπειτα από σχεδόν 5 χρόνια ή 53 μήνες, αισθανόμαστε δικαιωμένοι για την αρχική επιλογή μας. Μια επιλογή που με μεθοδικά βήματα, σκληρή δουλειά και φυσικά τη δική σας υποστήριξη, μας έκανε αυτό που είμαστε σήμερα: H μεγαλύτερη free press της Θεσσαλίας. Όσο ο καιρός περνούσε και το έντυπο «ενηλικιωνόταν», μεγάλωνε μαζί με τους προβληματισμούς μας. Όμως μπορεί να κοπιάζαμε περισσότερο ή να γινόμασταν επί της ουσίας καλύτεροι, όμως οι υποχρεώσεις μεγάλωναν και μεγαλώνουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα αιτήματα για να φτάσει το Πεζοδρόμιο ακόμα και σε ακριτικές περιοχές της χώρας, που πλήθαιναν και πληθαίνουν μέρα με τη μέρα. Όταν αγνοείς τα «θέλω» των αναγνωστών σου αλλά και τα σημεία των καιρών, μπορεί να χαρακτηριστείς ακόμα και αδιάφορος. Έτσι λοιπόν, αποφασίσαμε επιτέλους να τους προσεγγίσουμε άμεσα με τρόπο ψηφιακό. Το μεγάλο ξεκίνημα έγινε στα μέσα του καλοκαιριού, με τις προετοιμασίες να γίνονται βήμα-βήμα, αργά, μεθοδικά και αθόρυβα. Στήσιμο του site γραφιστικά και κειμενογραφικά, ψηφιοποίηση παλιών τευχών, δημιουργία ενός χώρου που φιλοδοξεί να παρουσιάσει τα πιο ξεχωριστά μέρη της Θεσσαλίας, κι άλλα πολλά που θα τα ανακαλύψετε μόνοι σας στη συνέχεια. Με όλα αυτά να αποτελούν ήδη παρελθόν και να στοχεύουμε στα επόμενα, το πρωινό της 7ης Φεβρουαρίου πατήσαμε το τελευταίο “enter”. Από σήμερα λοιπόν μπορείς να κάνεις μια βόλτα στην ιστοσελίδα μας, και γιατί όχι, ακόμα και να αποτελέσεις μέλος της συντακτικής μας ομάδας. Μην ξεχνάς πως το Πεζοδρόμιο ανήκει σε όλους, πράγμα που έχουμε αναφέρει δεκάδες φορές μέσα από τις σελίδες αυτού του εντύπου.

STAFF Έκδοση // Pave P.C. Διευθυντής Χρήστος Αρκομάνης Αρχισυνταξία Χρήστος Αρκομάνης

Index #53 11

Tάκης Ζαχαράτος

L.A. Comics Festival

Graphic Design: Πεζοδρομιο Τeam

«Κάτι που με έσωσε από... το καλάμι είναι ότι δεν είχα ποτέ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό

Η καρδιά της 9ης Τέχνης θα χτυπήσει στο Μύλο του Παππά

Παραχώρησαν τα κείμενά τους: Μαύρος Γάτος Παναγιώτης Δουλόπουλος Γιώτης Ζάχος Θανάσης Καρανίκας Σοφία Κουτσονάκη Γιάννης Μαρκούτης Γιώργος Μικάλεφ Αντώνης Μπατζιάς Μαριάννα Μπεβενίου Δημήτρης Ράκος Τέλης Τερζής Δανάη Τ. Betty Boopaki

Εμπορική Διαχείρηση Φώτης Αρκομάνης sales@pezodromio.gr

Διαφήμιση 2441079000 adv@pezodromio.gr

Μηνιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική ή μερική, ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. H εφημερίδα ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ, όπως και ο ιστότοπος www.pezodromio.gr συνιστούν ελεύθερο βήμα έκφρασης των πολιτών. Το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές.

«Να σου πω το φλιτζάνι;»

Ψαχουλεύουμε το μέλλον πίνοντας καφέ

Local Heroes

Μαρία Γαδετσάκη: Η αρμονία και η κίνηση

Επιμέλεια εξωφύλλου: Πεζοδρομιο Τeam

www.pezodromio.gr Pave Ι.Κ.Ε. Μπλατσούκα 36 Καρδίτσα | 43100 T. 24410 79000 F. 24410 79444

Θέλεις το Πεζοδρόµιο κάθε µήνα στο σπίτι σου; Στείλε µας email στο syndromi@pezodromio.gr ή τηλεφώνησέ µας στο 2441079000.

Ακούσαμε στο Πεζοδρόμιο

Ο Λάνθιμος, τα Όσκαρ και οι Βάρβαροι

Το σκηνοθετικό φαινόμενο που δε χωρά σε καλούπια Αν ζητούσε ποτέ κανείς στο μέλλον μια κατηγοριοποίηση των σημαντικότερων Ελλήνων κάθε περιόδου, πολύ δύσκολα θα άφηνε έξω από τη λίστα το Γιώργο Λάνθιμο ως ένα από τα πρόσωπα της εποχής που ζούμε. Κι αυτό γιατί κανείς άλλος Έλληνας δεν έχει προταθεί ή βραβευθεί τόσο πολλές φορές στον τομέα του κινηματογράφου, αλλά και γενικότερα του θεάματος.

«Αν οι αντιεξουσιαστές και οι υπερπατριώτες φτιάξουν ένα κόμμα θα πάρουν 50%. Στην τελική όλοι παιδιά του λαού είναι» Καλοντυμένος μεσήλικας σε διαχρονικό καφενείο της Λάρισας

Έπειτα α πό τις 10 υ πο ψηφιότητές του για Όσκαρ, ο χαρισματικός σκηνοθέτης έγινε αδιαμφισβήτητα ένας από τους βασικότερους πρωταγωνιστές των φετινών βραβείων. Κι αυτό γιατί μόνο η ταινία του «Η Ευνοούμενη» μαζί με το «Ρομά» του Αλφόνσο Κουαρόν «κυνηγάνε» αυτή τη στιγμή τόσα πολλά χρυσά αγαλματίδια. Σημειώστε λοιπόν την 26η Φεβρουαρίου, γιατί ίσως γραφτεί (κινηματογραφική) ιστορία. Ποιο είναι όμως το σημαντικότερο απ’ όλα τα χαρακτηριστικά στη διαδρομή του Λάνθιμου; Χωρίς πολλή σκέψη, η αίσθηση της συνέχειας και της συνεχούς του εξέλιξης. Από τη σκηνοθεσία διαφημιστικών και βίντεο κλιπ στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και τις αρχές της περασμένης δεκαετίας, στο «μπαμ» με τον «Κυνόδοντα» που προτάθηκε και για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Από τις συνεχείς επιτυχίες σε επίπεδο υποψηφιοτήτων και βραβεύσεων για τις ταινίες του «Ο Αστακός», «Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού», μέχρι και την «Ευνοούμενη». Κάπως έτσι, το δεδομένο είναι ένα: Ο Λάνθιμος δείχνει πως δε φοβάται να θέσει νέες προκλήσεις στον εαυτό του.

«Κοιτάζω πίσω στα προηγούμενα χρόνια και το μόνο που θυμάμαι είναι να παθαίνω συνέχεια overdose από την υπερβολική δόση χιούμορ» Χιουμορίστας υπάλληλος σε κεντρικό εμπορικό κατάστημα των Τρικάλων «Όταν βγω στη σύνταξη θα παίζω όλη μέρα Counter Strike» Όταν οι μαθητές του Βόλου κάνουν σχέδια για το μέλλον «Αν στην τελευταία σεζόν του Game Of Thrones πεθάνουν όλοι θα αυτοπυρποληθώ στην είσοδο των γραφείων του HBO»

Αφού θεώρησε ότι έδωσε όλα όσα είχε να δώσει με τις ταινίες του στα ελληνικά (Κινέττα, Κυνόδοντας, Άλπεις), έκανε με μεγάλη άνεση στροφή σε νέα μονοπάτια, σκηνοθετώντας πλέον ταινίες στα αγγλικά. Και δεν αρκεί μόνο αυτό, αλλά συνεργάστηκε με μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου, όπως ο Κόλιν Φάρελ, η Νικόλ Κίντμαν και η Έμμα Στόουν. Όλα αυτά χωρίς να κάνει καμία τεράστια στροφή από σκηνοθετικής άποψης. Στις σκηνές του εναλλάσσονται τα στοιχεία θρίλερ, υπερρεαλισμού και μαύρης κωμωδίας, ενώ η σκηνογραφία, η φωτογραφία και το γενικότερο «κάδρο» στο οποίο γυρίζονται, παραμένουν τα ίδια.

Aπειλητικό μήνυμα φοιτήτριας προς κανάλι παγκόσμιας εμβέλειας. Δημοτικό Στάδιο Τρικάλων

«Παίρνει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα, παίρνει και η Λίβερπουλ και το μόνο που μένει είναι να ξαναγίνει ο Ανδρέας πρωθυπουργός» 30χρονος ποδοσφαιρόφιλος σε sports café της Καρδίτσας «Αν οι πτώσεις που έφαγα στον πάγο αυτές τις μέρες ήταν πενηντόλεπτα, δε θα μπορούσα να μετακινηθώ από το βάρος τους» Δημιουργικός φοιτητής αγνώστων λοιπών στοιχείων σε σουβλατζίδικο του Βόλου «Όσο έχω ακόμα μαλλιά θα τα κάνω ράστα» Φαλακρός σαραντάρης σε κουρείο του Τυρνάβου

Γιώτης Ζάχος

Γενικώς κι Ανυπερθέτως

Βαθυστόχαστος συνταξιούχος σε μαγειρείο της Λάρισας

Τέλης Τερζής

«Από τότε που εξαφανίστηκαν οι μπιντέδες από τις τουαλέτες η κοινωνία μας έχει πάρει την κάτω βόλτα»

Να πάμε όμως στα δικά μας; Είναι σοβαρός αυτός ο Έλληνας σκηνοθέτης; Πως προχωρά η καριέρα του χωρίς να τον πολεμάνε οι «κακοί ξένοι» και οι κάθε λογής μανατζαρέοι; Τι θα απογίνει η ελληνική δημιουργία χωρίς τους… βαρβάρους της, όπως είχε γράψει κάποτε ο ποιητής; Αφήνοντας στην άκρη αυτές τις απλουστεύσεις, κανείς δε μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της βραδιάς των Όσκαρ. Ίσως κερδίσει μόνο ένα, δύο ή ακόμα και κανένα αγαλματίδιο. Αυτό όμως που ξέρω με σιγουριά, είναι πως ο Λάνθιμος με κάθε ταινία του αφήνει παρακαταθήκη για το μέλλον. Ένα μέλλον στο οποίο θα μας χαρίσει ακόμα περισσότερα. Κλείνοντας, κι αν αυτό λέει κάτι, ο τελευταίος Έλληνας που προτάθηκε για Όσκαρ σκηνοθεσίας ήταν ο Κώστας Γαβράς με το οριακό «Ζ».

Fifteen Love

Ζω ανάµεσά σας

Μαύρος Γάτος

Το καλύτερο τένις είναι το χωριάτικο

«Ιγώ τον Στεφανάκο τουν είχα δει από μικρουό. Το ‘χα καταλάβει ιγώ το πιδί πως θα γέν’ τρανό. Δηλαδής, μη συ πω, ό,τι έγινε περίπου το οφείλει κατά κάποιον τρόπο κι σι μένα. Ιρχόταν αυτό στου χωριό κάτι Πάσχα θυμάμαι. Μια φουρά του λέω: «Συ Στεφάνακο μ’, παίζεις καθόλου μπάλα;». «Όχι», μι απαντά αυτό «ιγώ παίζω τένις» μι είπε. «Γιατί;» του λέω «Στεφανάκο μ’; χτυπημένου είσι κι δεν μπουρείς να παιξ μπάλα;». «Όχι μπάρμπα» μι είπε αυτό, «μ’ αρέσ΄ του τένις». «Α, καλά αμά ίναι έτσ’ αλλάζει του πράμα» του ‘πα γω. Κατάλαβες; Δεν το αποπήρα του πιδί! Με κάποιουν τρόπο δηλαδή τον ενθάρρυνα κι όλας. Αν το’ χα ιγώ τότες αποπάρ’ μπουρεί κι να σταματούσι, γιατί, μ’ είχε μιγάλο σεβασμό ιμένα κι μ’ άκουγε. Αλλά τον άφκα να συνεχίσ’. Βέβαια, μ’ είχε φανεί παράξινο που δεν έπαιζε μπάλα, γιατί ιγώ ήμανε και καλός πουλύ στη μπάλα. Δεν ξερς που μ’ είχαν κι διλτίου στις Καμινάδες; Βέβαια! Διλτίου κανονικό ρε. Κι φανέλα θκιά μ΄ κι όλα. Αλλά διν είχα τσι γνωριμίες να με πάρουν να μι παν σε μεγάλ’ ουμάδα στην Αθήνα, απ’ αλλιώς θα ‘μουν ιγώ τρανός τώρα. Τέλους πάντων τώρα, να αφήσουμ’ τα θκά μ’. Του πιδί αυτό, είχε και θκια τ’ ρακέτα να καταλάβς, τόσο πουλύ του άρ’σε του τένις.» Σήκωσε το ποτήρι του και ήπιε το τσίπουρο που του είχε μείνει. Πήρε μια ελιά με το χέρι και ρίχνοντάς την στο στόμα σηκώθηκε. «Αει να παγαίνω τώρα, γιατί θ’ αρχίσει κι ου αγώνας. Να σι καλά για το κέρασμα, χάρ’κα που τα είπαμε έτσι ουραία. Θα κάτς

μέρες στου χουριό;» «Όχι μπάρμπα, μόλις τελειώσει ο αγώνας θα φύγω κι εγώ, πρέπει να γυρίσω Αθήνα» «Άει καλά, να προσέχς ικί στη ζούγκλα. Πώς μπουρείτε κι ζείτε ικί;» «Ε… έχει και τα καλά της» «Πάψε μωρέ, τι καλά; Ούλου καυσαέρια και κίνης, Αααα ιγού δεν μπουρώ ντιπ. Τέλους πάντων, να θυμάσαι ου Στεφανάκος θα πάει τελικό ρε, θα τον πατής αυτόνα τον Ναδάλ. Θα του σκίσ’ τα πρέκια. Σι λέω εγώ να το θυμάσαι» «Λες μπάρμπα;» «Αει ίσαι χαζό; Κι γω νόμιζα ότι ξέρς από τένις; Σίγουρα πράματα σι λέω. Αν του κόβ’ και τουν παίξ’ σουστά, δεν έχ’ ελπίδα ο Ισπανός ρε. Αν ρουτάς ιμένα, πρεπ’ να του ανοίξ’ το ντράιβ για να του πάρ’ του ριβέρ απ’ του μπάκχαντ ώστε να τουν πιέσ΄ να κάν’ ανφόρστν έρουρς, κατάλαβις; Άει γειας τώρα». Ομολογώ πως ζήλεψα τον ενθουσιασμό του. Ήταν πραγματικά περήφανος που βοήθησε τον Στέφανο να φτάσει τόσο ψηλά. Που δεν τον αποπήρε τότε: αυτό οπωσδήποτε ήταν το καθοριστικότερο σημείο στην καριέρα του Στέφανου. Έδειχνε τόσο σίγουρος που σκέφτηκα ότι ίσως τον είχα αδικήσει τον «Στεφανάκο»: μπορεί και να κέρδιζε. Φεύγοντας δεν είδα γήπεδα τένις αλλά ένα καφενείο γεμάτο από χαρούμενους ανθρώπους και αυτό ίσως να είναι αρκετό. Έπειτα μπήκε με βιασύνη στο καφενείο γιατί τον είχα καθυστερήσει με την κουβέντα. «Τι έγινε ρε; Ξεκίνσε ου αγώνας;» Κοιτάζει την οθόνη: 15-0 «Άει ρε δεν σας είπα ιγώ; Θα τουν σκισ’ ου θκος μας, ήδη είνι δεκαπέντε μηδέν, α ρε ούτε πόντο δεν του πήρ΄ου άλλους!.

L.A. Comics Festival (March 4-10 2019) H καρδιά της 9ης τέχνης θα χτυπήσει στην πρωτεύουσα του κάµπου

πό τις 4 έως και τις 10 Μαρτίου η Λάρισα, και πιο συγκεκριμένα ο Μύλος του Παππά, θα φιλοξενήσουν ένα event που αναμένεται να γράψει τη δική του εναλλακτική ιστορία. Είναι το L.A. Comics Festival, που διοργανώνεται από τον νεοϊδρυθέντα Σύλλογο Κόμικς και Τεχνών (ή αλλιώς ΕΤουΚου) με την αρωγή της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού και Επιστημών του Δήμου Λαρισαίων.

ταινιών, συναυλίες και ακόμα περισσότερα events, που θα συμβούν και θα μεταμορφώσουν το… δικό μας L.A. σε κάτι πιο alternative. Το ημερολόγιο θα γράφει 4 Μαρτίου κι από ‘κείνη τη μέρα έως και τις 10 του μήνα, οι Θεσσαλοί nerds δε θα ‘χουν να ζηλέψουν και πολλά από τους αντίστοιχους της Αθήνας. Ο Μύλος του Παππά από τις 9 το πρωί μέχρι και τις 9 το βράδυ θα γεμίσει χρώματα, μολύβια και μουσικές σε μία εβδομάδα-γιορτή της δημιουργικότητας. Οι πιο διάσημοι γραφίστες και comic artists της Ελλάδας και της Κύπρου θα γυροφέρνουν ανάμεσα στον κόσμο και θα αλληλεπιδρούν με τους επισκέπτες σε ένα συνεχές δημιουργικό παιχνίδισμα στον χώρο της Artist Alley. Ανάμεσά τους και 20 Θεσσαλοί που καθένας έχει τη δική του πορεία στο χώρο. Όσο για τα έργα τους, θα προβάλλονται στην έκθεση Μονοσέλιδα, όπου θα μπορούμε να δούμε και να διαβάσουμε ακόμα και παλιά, ιστορικά κόμιξ της χώρας μας που αποτελούν αντικείμενο πόθου για πολλούς συλλέκτες. Κι αυτό γιατί θα συμμετάσχουν και εκδοτικοί οίκοι, που με αφορμή το φεστιβάλ θα έχουν την ευκαιρία να προβάλλουν την πολυετή δουλειά τους. L.A. Comics Festival σημαίνει και workshops που θα απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες: Τα παιδιά του δημοτικού θα εξερευνήσουν από την αρχή τα στάδια της δημιουργίας, οι έφηβοι και οι αρχάριοι θα κάνουν βήματα με την καθοδήγηση βραβευμένων σχεδιαστών, ενώ θα υπάρξουν ακόμα και πιο εξειδικευμένα σεμινάρια. Όπως για παράδειγμα το masterclass για επαγγελματίες από τον Ιορδάνη Στυλίδη, επίκουρο καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και δημιουργού κόμικς. Αξίζει επίσης να τονιστεί πως θα υπάρξει και εργαστήρι δερματοστιξίας για τους tattoo maniacs. Το εύθραυστο γεωπολιτικό περιβάλλον της περιοχής δε θα μπορούσε να αφήσει τους διοργανωτές ασυγκίνητους και σαν απάντηση στα σημεία των καιρών, στο φεστιβάλ θα δούμε και τη My Hero, έκθεση εικονογράφησης με θέμα το προσφυγικό. Στα ίδια πλαίσια, και σε συνεργασία με την Ισπανική πρεσβεία της Ιορδανίας, θα διανεμηθούν δωρεάν αντίτυπα της κόμικ έκδοσης Στο Όνομα της Ειρήνης, στα Αγγλικά και τα Ιορδανικά. Θα υπάρξουν όμως κι άλλα δίγλωσσα κόμικς με θέμα το Μεταναστευτικό, γραμμένα και στα Ελληνικά, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ. Τέλος, κανένα φεστιβάλ του κόσμου δεν είναι πλούσιο χωρίς μουσική και σινεμά. Έτσι λοιπόν, στο L.A. θα παρακολουθήσουμε 2 cult ταινίες του πολυβραβευμένου Γιάννη Ρουμπόλια, αναρίθμητα animations, 3D και μη, όπως και άλλες παράλληλες εκδηλώσεις με αποκορύφωμα μία συναυλία που θα ανακοινωθεί σύντομα. Επειδή όμως οι ημερομηνίες των events δεν έχουν οριστικοποιηθεί ακόμα, καλό θα ήταν να επισκέπτεστε τη σελίδα του φεστιβάλ στο Facebook (LAComicsFestival) για όλα τα τελευταία νέα.

Το Πεζοδρόμιο θα είναι εκεί. Εσείς;

Attention

Το L.A. Comics Festival προσκαλεί τους Θεσσαλούς δημιουργούς να προβάλουν τη δουλειά τους σε ένα event που θα γίνει σημείο αναφοράς. Αν και το φεστιβάλ ειδικεύεται στο κόμικ, κάθε σχεδιαστής της ευρύτερης ποπ κουλτούρας (illustrator, concept artist, αυτοεκδότης) είναι ευπρόσδεκτος. Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε άμεσα με τους διοργανωτές μέσω της Facebook page.

Εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια βλέπουμε τα κόμιξ να επιστρέφουν με γρήγορους ρυθμούς στη ζωή μας. Παλιοί ήρωες επανέρχονται με νέα storylines. Νέοι δημιουργοί παρουσιάζουν στο κοινό τη δική τους ιδιαίτερη δουλειά. Από τη γειτονιά μας μέχρι την πρωτεύουσα, τα περίπτερα, τα «κομιξάδικα» και τα βιβλιοπωλεία φιλοξενούν έντυπα σκιτσαρισμένα σελίδα τη σελίδα. Το ακόμα πιο σημαντικό; Σε παγκόσμια κλίμακα, αυτή η κουλτούρα ξαναγίνεται (αν δεν έχει ήδη γίνει) κουλτούρα της ποπ-αρτ. Ο κινηματογράφος, τα video-games και όλων των ειδών τα ψυχαγωγικά παιχνίδια «ξαναζούν» από τα κόμικς. Κατά συνέπεια, σε όποιο σημείο του χάρτη κι αν κοιτάξεις, είναι λογικό να βλέπεις comic festivals. Διοργανώσεις που χρόνο με το χρόνο αποκτούν όλο και περισσότερους φίλους και επισκέπτες. Εύλογα ο Λαρισαίος και κατ’ επέκταση ο Θεσσαλός φίλος αυτής της τέχνης, είχε κάποιο δίκαιο που ένιωθε αδικημένος: O κάμπος αλλά και όλη η χώρα σφύζουν από «κόμιστες», αλλά ο τόπος μας ήταν ορφανός από τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Όλα αυτά μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου, όταν και ανακοινώθηκε το L.A. Comics Festival. Μία μεγάλη γιορτή, μέσα σε μία εβδομάδα γεμάτη κόμικς και όχι μόνο. Εκθέσεις, ομιλίες, προβολές

γράψ

Όπου σ όου ,

ς Ζα χ

ε «Τάκη

α ρ ά τ ος»

νήκει στην κατηγορία των performers οι οποίοι στη σκηνή καταθέτουν την ψυχή τους. Ο περισσότερος κόσμος τον γνωρίζει σαν έναν χαρισματικό μίμο, όμως στην πραγματικότητα κρύβει πολλά περισσότερα. Χορευτής και τραγουδιστής, καθώς και μία περσόνα που τραβά με χαρακτηριστική άνεση τα φώτα της δημοσιότητας όταν βρίσκεται πάνω στη σκηνή. Η ενδιαφέρουσα συζήτηση που κάναμε μαζί του μας βρήκε στη Θεσσαλονίκη, όπου ο Τάκης Ζαχαράτος παρουσιάζει με πρωτόγνωρη επιτυχία την παράσταση «Ζω για Σένα» στο Θέατρο Βεργίνα, με την προσέλευση του κόσμου να είναι πρωτόγνωρη και τις παρατάσεις να διαδέχονται η μία την άλλη. Ο λόγος στον ίδιο! Γιάννης Μαρκούτης Λυδία Σιδέρη

Φωτογραφία:

Συμβιβάζεσαι με τον όρο του δυναμικού σόουμαν ή θα περιέγραφες αλλιώς τον εαυτό σου; Να συμβιβαστώ λίγο δύσκολο, γιατί είμαι ένας ασυμβίβαστος τύπος. Είμαι ένας ονειροπόλος άνθρωπος με τρελές ιδέες. Ιδέες που προσπαθώ να τις κάνω όσο πιο δημιουργικές γίνεται, τόσο για μένα όσο και για αυτούς που θα έρθουν να μοιραστούν μαζί μου αυτή την τρέλα και τη δημιουργία. Γιατί πιστεύω ότι όλο αυτό είναι ένα ταγκό, χρειάζονται δύο για να το χορέψουν και να το απολαύσουν. Αλήθεια, πώς όλα αυτά «δένουν» μαζί; Είναι ένας υπέροχος συνδυασμός, γιατί είναι μαγικό: Όλα ξεκινάνε από μια λευκή κόλα χαρτί πριν πάρουν σάρκα και οστά. Κείμενα, κοστούμια και σκηνοθεσία περνάνε από εμένα, κάθε φορά που γράφω ένα έργο στο οποίο είμαι πρωταγωνιστής. Δεν αγνοώ βέβαια την ύπαρξη συνεργατών που με βοηθάνε, ανθρώπων σπουδαίων που κάνουν κάτι συγκινητικό. Και εδώ δε μιλάμε περί χημείας αλλά… αλχημείας! Να ξεκινήσουμε από την τέχνη της μίμησης; Είναι έμφυτη ή μπορεί να διδαχθεί; Δεν νομίζω. Είναι θέμα «κατασκευής», αντίληψης, δώρου από τον Θεό Όσο για τον χορό, πώς μπορείς και μιμείσαι ακόμα και τις φιγούρες των ανθρώπων που υποδύεσαι; Δε μπερδεύεσαι κάπου; Μετά το «Καμπαρέ», που ήταν μια συγκλονιστική στιγμή για την καριέρα μου, και έχοντας συνεργαστεί με σπουδαίους χορογράφους όπως ο Δημήτρης Παπάζογλου και η Σοφία Σπυράτου, είχα την τύχη να συναντήσω μια χαρισματική δασκάλα χορού, την Έλενα Γεροδήμου, με την οποία ξεκίνησα μαθήματα. Πρόκειται για μία εξαιρετική προπόνηση για το σώμα, αν και το ανακάλυψα λίγο αργά. Κάνω λοιπόν συγκεκριμένα μαθήματα για το πρόσωπο που υποδύομαι κάθε φορά, οπότε πέρα από τη μίμηση κάνω και τη χορογραφία του, κι έτσι δε μπορώ να μπερδευτώ γιατί είναι όλα τακτοποιημένα στην ώρα τους. Σεταρισμένα, πρόσωπο-χορογραφία.

Σε γνωρίζουμε μέσα από το έργο σου, αλλά ξέρουμε ελάχιστα από τα παιδικά σου χρόνια. Θα μας μιλήσεις γι’ αυτά; Τα παιδικά μου χρόνια ήταν φυσιολογικά, σε μια αυστηρή οικογένεια, με γονείς που παρόλα αυτά ήταν πολύ καλοί κι άλλο τόσο γενναιόδωροι. Εισέπραξα ζεστασιά και αγάπη, και αισθάνομαι τυχερός που γεννήθηκα στην Πάτρα, με συγγενείς και φίλους, με χαρακτήρες έντονους, με φωνές και τραγούδια. Όλα αυτά μου έδωσαν τροφή ώστε στο μέλλον να κάνω αυτό που κάνω. Και για να καταλάβετε ακόμα καλύτερα, το σόι μου ήταν κυριολεκτικά μία… σειρά καρτούν! Όλοι θεατρίνοι, και όλοι να κάνουν σόου στο σπίτι! Άρα καταλαβαίνετε πώς κατέληξα να κάνω αυτή τη δουλειά! Η… μεταμόρφωση στον πολύπλευρο Τάκη Ζαχαράτο που είσαι σήμερα, πήρε χρόνια για να γίνει; Πήρε τον χρόνο της, γιατί κι εγώ δεν ήξερα τι κουβαλούσα στην αρχή. Τι είμαι, είμαι drag queen, είμαι μίμος, είμαι τραγουδιστής, είμαι ηθοποιός; Νομίζω ότι αυτό το είδος που κάνω απαιτεί παράλληλα να τα κάνεις όλα αυτά. Και να χορεύεις και να τραγουδάς και να παίζεις, να είσαι δραματικός αλλά και κωμικός, και να παράγεις μέσα από το σώμα σου όλες τις νότες που μπορεί να έχει ένα πιάνο. Να πας λίγο λόγια από το δράμα στην κωμωδία, σχεδόν γλιστρώντας. Ποιος είναι ο «μηχανισμός του»; Απαιτεί μέθοδο; Αυτό γίνεται με τον καιρό, το ανακαλύπτεις και εσύ και ο κόσμος, είναι κάτι που γίνεται με τον χρόνο, με τη διάρκεια, με την εξερεύνηση. Πιστεύω ότι δεν μπορεί ένας άνθρωπος αν δεν κάνει βουτιά μέσα του, να ανθίσει το έξω του. Είμαι από τους ανθρώπους που κάνω βουτιά μέσα μου και ανακαλύπτω νέους χαρακτήρες, νέα πράγματα δικά μου, νέα στοιχεία, αφού πρώτα όμως, τον καλλιτέχνη που έχω, του δώσω τροφή: Έργα, ταξίδια και σχολές. Πρέπει να τον θρέψω και αφού τον θρέψω να κάνω βουτιά μέσα να δω τί έχει γεννήσει όλη αυτή η πληροφορία που έχω εισπράξει. Έτσι το βλέπω, τροφή, εξέλιξη και βελτίωση. «Ζω για σένα» στο Θέατρο Βεργίνα. Θα μας περιγράψεις την παράσταση; Είναι η πιο πλήρης, η πιο ολοκληρωμένη, η πιο ώριμη παράσταση που έχω κάνει μέχρι τώρα. Είμαι πάρα πολύ περήφανος γιατί την προετοίμαζα 8 μήνες. Έγραψα τα κείμενα, έκανα τα κοστούμια, έκανα τη σκηνοθεσία μαζί με τη Σοφία Σπυράτου. Είμαι πολύ περήφανος για αυτή την παράσταση, που έχει πάρει ήδη δύο παρατάσεις. Ξεκινήσαμε στις 6 Δεκέμβριου και θα συνεχίσουμε μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου. Είχαμε κανονίσει να κάνουμε διήμερα, τελικά κάναμε τετραήμερα και πενθήμερα. Είμαι επίσης πολύ συγκινημένος, γιατί αυτό που είχα στο κεφάλι μου βγήκε ακριβώς όπως το ήθελα, με τον κόσμο να έχει αγαπήσει πάρα πολύ αυτό που κάνουμε. Είναι σημαντικό επίσης, το ότι έκανε ρεκόρ στα 22 χρόνια λειτουργίας του Θεάτρου Βεργίνα. Ξεπέρασε οποιαδήποτε προηγούμενη παράσταση σε προσέλευση κόσμου, και θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ για την ανταπόκριση, για την αγάπη του και για την συμμετοχή του. Γιατί είναι μια γιορτή. Κάθε βράδυ που ερχόμαστε, μοιραζόμαστε 3 ώρες από τη ζωή μας και αυτό που με ενδιαφέρει είναι ο κόσμος να παίρνει κάτι φεύγοντας, να έχει γεμίσει η ψυχούλα του αγάπη, χαρά, αισιοδοξία και όνειρο. Σε «θρέφει» το χειροκρότημα και η συμμετοχή του κόσμου; Το χειροκρότημα είναι η επιβεβαίωση της δουλειάς, είναι η απάντηση του κοινού στην ερώτηση που του ‘χεις θέσει με την παράστασή σου. Είναι συγκλονιστικό να νιώθεις αυτά τα τεράστια κύματα αγάπης να σε τυλίγουν και να σου λένε «Μια χαρά το πήγες καπετάνιο, συνέχισε». Δέχομαι τόση πολύ αγάπη τόσα θετικά μηνύματα. Είμαι πολύ χαρούμενος που φέτος στο θέατρο δεν υπάρχει όριο ηλικίας και όλοι μπορούν να μπουν. Είμαι επίσης πολύ χαρούμενος από τα μηνύματα που μου στέλνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή από κοντά στο καμαρίνι. Άνθρωποι που μου περιγράφουν πόσο ταξίδεψαν, πόσο χαλάρωσαν, πόσο χάρηκαν, πόσο έφυγαν από αυτό το «μαύρο» που βιώνουν εκεί έξω. Αυτό είναι και το στοίχημα για μένα. Να τους παίρνω μια εκδρομή στον δικό μου κόσμο που βρίσκεται πέρα απ’ όλο αυτό. Έχεις αγωνία κάθε φορά που ανεβαίνεις στη σκηνή; Έχω τεράστια αγωνία και πολύ μεγάλο τρακ πριν βγω στη σκηνή, γιατί πάντα είναι πολύ απαιτητικές οι παραστάσεις μου. Φέτος, σε ακόμα πιο πιεστικά πλαίσια οι μιμήσεις είναι πιο πολλές, οι χορογραφίες επίσης, ενώ αλλάζω ρούχα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, από μεταμφίεση σε μεταμφίεση. Όλο αυτό απαιτεί ακρίβεια δευτερολέπτου. Αν ένα βήμα δε γίνει, δε θα προλάβω να βγω στη σκηνή στην ώρα μου. Είμαι λοιπόν εντός και εκτός σκηνής ένας πειθαρχημένος στρατιώτης, γιατί αλλιώς δε γίνεται.

15 Ποιό είναι το μυστικό για να διατηρείς τη φωνή σου αναλλοίωτη; Το μυστικό είναι καλός ύπνος, αφωνία και πολύ νερό. Με βοηθά επίσης ο κύριος Λαμπρόπουλος, ένας εξαιρετικός άνθρωπος και γιατρός. Η φωνή θέλει σεβασμό και καλή ψυχολογία, είναι το ηχείο της ψυχής. Για να διατηρείς καλά τη φωνή σου πρέπει να διατηρείς καλά την ψυχή σου, αυτά πάνε μαζί. Θα μας αναφέρεις ποιος ήταν κατά τη γνώμη σου ο απόλυτος Έλληνας ή η απόλυτη Ελληνίδα σταρ και γιατί; Νομίζω ότι η απόλυτη Ελληνίδα σταρ ήταν, είναι και θα παραμείνει η Αλίκη Βουγιουκλάκη. 45 χρόνια στην πρώτη γραμμή δεν έκλεισε κανείς. Η Αλίκη δημιούργησε μόνη τη βιομηχανία της και έγινε το προϊόν κι ο βιομήχανος μαζί. Τέτοια ευλογημένα πλάσματα έρχονται για να μας διδάξουν, και είμαστε πραγματικά τυχεροί που αυτό το λαμπρό αστέρι φώτισε την Ελλάδα σε μια εποχή που έλειπε το χαμόγελο. Έμαθες ποτέ από κάποιο… «θύμα» σου πως η μίμηση που του έκανες τον έφερε σε δύσκολη θέση, και αν ναι, πώς αντέδρασες; Ναι, υπήρξαν διάφοροι οι οποίοι αισθάνθηκαν δυσάρεστα με την μίμηση ή με τον τρόπο που τους σατίρισα. Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι ότι δεν είχα ποτέ πρόθεση να φέρω κάποιον σε δύσκολη θέση. Λειτουργώ σαν καθρέφτης τους, δηλαδή βάση αυτού που μου δίνουν σατιρίζω. Άρα το όριο μπαίνει από τους ίδιους και όχι από εμένα. Απλά κάποιοι δυσκολεύονται, ίσως από εγωισμό, ίσως από κακή σχέση με τον πραγματικό τους εαυτό. Δε βλέπουν την αλήθεια τους και πιστεύω ότι όταν τους την προβάλεις, αυτό τους δημιουργεί πρόβλημα. Υπάρχει κάποιο ανεκπλήρωτο καλλιτεχνικό σου όνειρο; Καταρχάς έχω κάποια σενάρια που γράφω για κινηματογράφο και για θέατρο. Με λίγα λόγια θα ήθελα να σκηνοθετήσω πάρα πολύ. Είναι κι άλλα πράγματα στο συρτάρι, και εύχομαι να έχω υγεία και όρεξη και να συναντήσω δημιουργικούς και υπέροχους ανθρώπους να τα μοιραστώ και να τα συν-δημιουργήσουμε. Έχεις σκεφτεί ποτέ να κάνεις οικογένεια; Ναι, έχει περάσει από το μυαλό μου, απλά θεωρώ ότι το να κάνεις οικογένεια δεν είναι όπως πας και αγοράζεις έπιπλα. Είναι ιερό πράγμα. Χρειάζεται να συναντήσεις τον ιδανικό άνθρωπο για να συμπορευτείς και να μοιραστείς τις ευθύνες. Για μένα η λέξη οικογένεια είναι πάρα πολύ ψηλά και θα πρέπει να υπάρχουν όσο το δυνατό καλύτερες συνθήκες. Επίσης είναι και τυχερά πράγματα αυτά, δεν κάνουμε όλοι για όλα, και ο Θεός ξέρει καλύτερα. Υπήρξε κάποια δύσκολη στιγμή στη ζωή ή την καριέρα σου που σε «γονάτισε» και σκέφτηκες να τα παρατήσεις; Δε σας κρύβω πως δεν ήταν καθόλου λίγες οι φορές που προβληματίστηκα από την υποκρισία, από ανθρώπους που αγαπούσαν τα

χρήματα και όχι τη δουλειά, από προδοσίες… Όμως όταν σε χτυπάει κάτι πολύ δυνατό και σε επαναφέρει στην πραγματικότητα, οφείλεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο δρόμους: Τα παρατάς ή μαθαίνεις και δυναμώνεις. Εγώ διαλέγω συνεχώς το δεύτερο. Γύρω από τα πάντα υπάρχει μία πληροφορία, κάτι το χρήσιμο. Ακόμα κι από τα άσχημα, προσπαθώ να «ψηλώνω» και να αφήνω πίσω μου το πρόβλημα. Είμαι λοιπόν τυχερός που γονάτισα, έπεσα και ξανασηκώθηκα. Αυτή είναι και η μαγεία της στιγμής. Είσαι ματαιόδοξος ή ποτέ δεν είχες σχέση με το… καλάμι; Κάτι που νομίζω ότι με έσωσε από το καλάμι είναι ότι δεν είχα και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, ούτε πίστευα πάρα πολύ ότι είμαι κάτι το ιδιαίτερο, ούτε το πιστεύω. Ίσως επειδή οι γονείς μου είχαν μια συγκεκριμένη στάση ζωής πάνω σε αυτά τα θέματα εγωισμού και έπαρσης, πράγματα στα οποία έχουμε αλλεργία οικογενειακώς. Έχεις φιλίες μέσα από τη showbiz, και τι απαντάς σε όσους ισχυρίζονται πως αυτές είναι fake; Έχω πολλές φιλίες από το χώρο κι άλλες τόσες από τα παιδικά μου χρόνια στην Πάτρα. Δεν νομίζω ότι οι ψεύτικες φιλίες είναι μόνο στη showbiz, γιατί εκεί βρίσκεις και θησαυρούς. Άλλο τόσο, τους βρίσκεις και εκεί έξω, στην «κανονική ζωή». Ξέρετε καμιά φορά η υπερβολική έκθεση στο φως απανθρακώνει την ψυχή και τον χαρακτήρα. Εκεί φαίνονται οι αντοχές, το ήθος, η διαφορετικότητα, η αγωγή και το τι κουβαλάει ο καθένας. Αλήθεια, πώς θα ήθελες να σε θυμούνται μετά από 50 χρόνια; Καταρχάς μακάρι να με θυμούνται μετά από 50 χρόνια ως έναν άνθρωπο που αγαπούσε πάρα πολύ τους ανθρώπους, καθόταν και έγραφε και σκεφτόταν πώς θα μπορούσε να τους κάνει ευτυχισμένους μέσα από τη δουλειά του. Έναν άνθρωπο που είχε μια ανοιχτή αγκαλιά και τους είχε όλους ζεστά μέσα σ’ αυτή, τους χαμογελούσε και τους έλεγε ωραίες ιστορίες. Το έκανε γιατί ήθελε να είναι χαμογελαστοί και να κοιτάνε τον ήλιο κατάματα χωρίς φόβο. Κλείνοντας, τι σημαίνει για σένα η λέξη Πεζοδρόμιο, που είναι και το όνομα της free press μας; Πεζοδρόμιο για μένα είναι η ζωή, διαδρομή, ο χρόνος, είναι το πέρα-δώθε. Είναι διασκελισμός, είναι επικοινωνία, είναι αντίληψη, είναι πάρε-δώσε, είναι όλες οι αισθήσεις, σε λειτουργία, είναι η επικοινωνία, η γνώση, η πληροφορία. Είμαι κι εγώ ένας του πεζοδρομίου, είμαι ανάμεσα στους ανθρώπους, μου αρέσει να τους παρατηρώ, όλοι οι ήρωες μου βρίσκονται εκεί. Είναι ένας καθρέφτης το πεζοδρόμιο. Καθρέφτης της εποχής, της στιγμής, του «εδώ και τώρα».

«Να σου πω το φλιτζάνι;»

ίναι ουσιαστικό γένους ουδετέρου, ένα δέντρο με καταγωγή από την Αφρική και συγκεκριμένα από την Αιθιοπία. Αν και υπάρχει από πολύ πιο παλιά, κουβαλά στην πλάτη του μια ιστορία τουλάχιστον 500 χρόνων από τη στιγμή που ο καρπός του χρησιμοποιήθηκε σαν ρόφημα με σκοπό την τόνωση του οργανισμού μας. Πρόκειται για τον καφέ, ο οποίος βρίσκεται πραγματικά σε κάθε μας βήμα και είναι η πιο εύκολη και άμεση λύση για ένα “boost-up”. Πόσο μάλλον σε μια περιοχή όπως η Θεσσαλία, που η μεγαλύτερή της πόλη κατέχει το ρεκόρ με τις περισσότερες καφετέριες αναλογικά με τον πληθυσμό της. Τι γίνεται όμως όταν το φλιτζάνι… ψαχουλεύει όσα πρόκειται να συμβούν;

Όταν ο καφές δε σε αναζωογονεί απλώς, αλλά προβλέπει (;) και το µέλλον Χρήστος Αρκομάνης Από τότε που ο άνθρωπος εμφανίστηκε στον πλανήτη και άρχισε να μιλά, και φυσικά να συνεννοείται με τους γύρω του, δεν άργησαν να τον ακολουθήσουν οι πρώτες εκφάνσεις της μαγείας. Ήταν οι οιωνοσκόποι, χαρισματικοί (ή μη) άνθρωποι που παρατηρούσαν κυρίως τα φυσικά φαινόμενα και στη συνέχεια τα ερμήνευαν με βάση το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν. Κάπως έτσι ο κεραυνός και η φωτιά που ξέσπασε στο δάσος ερμηνεύτηκε σαν οργή ενός άγνωστου θεού επειδή δεν τιμήθηκε όσο θα έπρεπε. Να σου λοιπόν και μια ανθρωποθυσία για να ηρεμίσει ο Δημιουργός. Όμως για να γίνεις μάντης δε χρειαζόταν μόνο η «κοσμική μετάφραση» αλλά και η ευχέρεια στην επικοινωνία. Με αυτή, καθένας τοποθετούνταν αυτόματα σε μία καλή θέση στις τότε κοινωνικές τάξεις. Τι άλλο να ζητήσουν στην τελική. Τα χρόνια περνούσαν, οι ηγέτες άλλαζαν, μα «τα θεϊκά» σημάδια έπρεπε να ερμηνεύονται μέχρι τελικής πτώσεως. Το ίδιο συνέβαινε και στις μυθολογίες όλων των λαών, όπου γάμος, επιδρομή ή γενικευμένος πόλεμος δεν ξεκινούσε χωρίς το «ΟΚ». Είτε λοιπόν μιλάμε για την Αρχαία Ελλάδα, την Αίγυπτο ή τη Μεσοποταμία, καθένας από αυτούς είχε στην αυλή του τουλάχιστον ένα άτομο το οποίο προέβλεπε το μέλλον. Κι αν διαβάζοντας αυτές τις λέξεις σκέφτεσαι πως κάτι τέτοιο φαντάζει σαν μια χαλαρή δουλειά με καλό μεροκάματο, δε σκέφτηκες ακόμα το γεγονός πως θα μπορούσες να ξημερώσεις με το κεφάλι σου καρφωμένο σε έναν πάσαλο. Το λάθος σου; Δεν προέβλεψες την εισβολή των βαρβαρικών φύλων από την Ανατολή! Παρόλα αυτά, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το μέρος που συμβαίνει αυτό το υποθετικό περιστατικό, η μαγεία έχει αλλάξει πρόσωπο και είναι σίγουρα πιο κυριλέ: Τρανό παράδειγμα η Πυθία, πρωθιέρεια του θεού Απόλλωνα, που απαντούσε σε όλες τις ερωτήσεις των επισκεπτών, αρκεί να έπαιζε το απαραίτητο «ασήμωμα» που μπορούσε να είναι απλώς μερικά νομίσματα, ένα βάζο, ή ακόμα κι ένα γιγαντιαίο άγαλμα. Χαρακτηριστικό δώρο, ο Ηνίοχος που βρίσκεται στο μουσείο των Δελφών, και ήταν χάρισμα κάποιου ευγενούς που… τον έτρωγε η περιέργεια. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως από τότε υπήρχαν μικρότεροι «γκουρού» που εξασκούσαν τη χειρομαντεία και μπορούσες να τους συναντήσεις ακόμα και σε χωριά που δεν υπήρχαν στο χάρτη. Αν αφήσουμε όμως στην άκρη τα χέρια, τα άστρα, τον καιρό, την αριθμολογία και την χαρτομαντεία που είναι πιο παλιά κι από… το Σινικό Τείχος, θα διαπιστώσουμε πως ο καφές ήταν ο πιο απολαυστικός τρόπος για να «διαβάσεις» τα μελλούμενα, αρκεί ο διπλανός σου να ήξερε να τα «μεταφράζει». Εντελώς προβλέψιμα λοιπόν, από το τέλος του Μεσαίωνα που οι κόκκοι του μετακόμισαν από την Αφρική στην Ασία, η καφεμαντεία πήρε τα πάνω της και τα νομαδικά φύλα άρχισαν να εμπιστεύονται τη γιαγιά που από το μπρίκι μέχρι το φλιτζάνι, είχε μια ή περισσότερες ιστορίες να διηγηθεί. Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και στην κοσμοπολίτικη Κωνσταντινούπολη του 1750.

Ακόμα και σήμερα, λίγο πιο σιωπηλά, οι άνθρωποι ανατρέχουν στο ποτηράκι του καφέ για να ξεκλειδώσουν τις μικρές ή μεγάλες αλήθειες τους. Αν θέλεις να μπεις με χιουμοριστικό τρόπο στο «ψητό», πρέπει καταρχήν να δεις την «Καφετζού», μία ξεχωριστή κατά τη γνώμη μας ταινία με ερμηνείες ζεστές και σενάριο που δένει αρμονικά με την ιστορία. Η Γεωργία Βασιλειάδου, ο Βασίλης Αυλωνίτης και ο Μίμης Φωτόπουλος μπλέκουν τα μπούτια τους σε ένα σύμπαν γεμάτο ερωτηματικά, συμπτώσεις και δολοπλοκίες της κυρά-Καλλιόπης. Στην ουσία, ένα δαχτυλίδι είναι που φταίει για όλα!

Σε λίγο καιρό πατάει τα 60 και εργαζόταν από μικρή ηλικία. Δεν ερμηνεύει αυτό που κάνει ως χάρισμα και δεν το εξασκεί παρά μόνο σε δικούς της ανθρώπους, ενώ φυσικά, δεν παίρνει και χρήματα. «Ο ελληνικός καφές είναι πάντα της παρηγοριάς, γι’ αυτό δεν τον τσουγκρίζουμε», μας λέει στην αρχή. Θυμάται όταν ήταν έφηβη πως όλα τα κορίτσια της γειτονιάς επισκέπτονταν τις καφετζούδες και το θεωρούσαν κάτι σαν παιχνίδι. Οι γυναίκες αυτές ήταν μόνο ηλικιωμένες και το έκαναν φανερά και χωρίς αντάλλαγμα. Δε βγάζει όμως από το μυαλό της μία κυρία που ζητούσε αμοιβή και οι προβλέψεις έπεφταν μέσα… κατά γράμμα!

Κοινό χαρακτηριστικό της καφεμαντείας με όλα τα είδη μαντείας που προαναφέρθηκαν, είναι πως το άτομο που την εξασκεί πρέπει να κατέχει αυτό που λέμε διαίσθηση, αλλά να είναι και επικοινωνιακό. Γιατί μην τα ξαναλέμε, άλλο να «το έχεις» κι άλλο να μπορείς να το μεταδόσεις. Όμως τώρα αρχίζουν τα δύσκολα γιατί όσους ανθρώπους κι αν ρωτήσαμε, από μεσήλικες κυρίες μέχρι ηλικιωμένες, καμιά τους δεν ερμηνεύει το φλιτζάνι όπως η άλλη. Μόνο χαρακτηριστικό τους γνώρισμα, είναι πως το κατέχουν από γενιά σε γενιά. Είναι κάτι σαν το ξεμάτιασμα, με τη διαφορά πως η διαδικασία είναι σαφώς πιο δύσκολη.

Στη συνέχεια η Βάσω αράζει στον καναπέ χωρίς κανένα άγχος, και αδειάζει το φλιτζάνι σχετικά γρήγορα. Τα μηνύματα από την αρχή είναι θετικά: Πολλές φουσκάλες, άμα δε σπάνε, μεταφράζονται σε πολλούς φίλους, ενώ τα σημάδια στην εξωτερική πλευρά του φλιτζανιού σημαίνουν έξοδα. Ευτυχώς γι’ αυτήν δεν υπήρχαν λεκέδες! Έπειτα η «μετάφραση» διακόπτεται για λίγα δευτερόλεπτα από την κυρία Τασία, η οποία τονίζει πως άλλο τα μάγια και άλλο ο καφές. Διευκρίνιση απαραίτητη για τους αρχάριους, μόνο που εμείς πήγαμε διαβασμένοι. Ψάχνουμε απαντήσεις για το μέλλον.

«Άμα ήξερα θα όριζα και τη δική μου τύχη» Στο Πεζοδρόμιο πρώτα… τον πίνουμε και μετά γράφουμε. Κάπως έτσι και στα πλαίσια αυτού του αφιερώματος, αποφασίσαμε να δούμε με τα μάτια μας την όλη διαδικασία. Υπήρχε όμως εξαρχής ένα πρόβλημα: Όσο κι αν μας μιλούσαν, οι γυναίκες που προσεγγίζαμε ήταν καχύποπτες. Καθεμιά τους μας έδινε ελάχιστες πληροφορίες, τις οποίες έπρεπε να αποκωδικοποιήσουμε αλλά και να συνθέσουμε με τις υπόλοιπες. Μέχρι που βρήκαμε την κυρία Τασία, που και μας φιλοξένησε, και το φλιτζάνι μας είπε, και την ευχή της μας έδωσε. Όμως όταν λάβαμε το «ΟΚ», αντί να χαρούμε όσο θα έπρεπε, στρεσαριστήκαμε. Δεν είναι δα και εύκολο η πρώτη σου εμπειρία με το παράδοξο να γίνεται σε συνεργασία με μία άγνωστη, σε ένα ξένο σπίτι και μια άλλη πόλη. Κι αν το ραντεβού ορίστηκε, υπήρχε ένα ακόμα ζήτημα: Nα βρούμε τον «εθελοντή» που θα στεκόταν απέναντι από την καφετζού την ώρα που εκείνη θα προσπαθούσε να αποκωδικοποιήσει το παρόν και το μέλλον. Ας είναι όμως καλά η Βάσω, που στην κρίσιμη στιγμή αποφάσισε να μας ακολουθήσει στο περίεργο ταξίδι μας. Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής αναρωτιόμασταν αν αυτό το πράγμα «θα δουλέψει» ή θα γυρίσουμε στο γραφείο με άδεια χέρια. Αν και πρωτάρα, η Βάσω προσπαθούσε συνεχώς να μας καθησυχάσει. Η ατάκα που μας έλεγε στο repeat είναι πως τα πάει καλά με τους αγνώστους και δε φοβάται να γίνει «πειραματόζωο». Ο προορισμός έγραφε «Βόλος», και αφού καταφέραμε να μη χαθούμε σε κάποια στενά της Νέας Ιωνίας, βρεθήκαμε στο καθιστικό μιας μεσοαστικής μονοκατοικίας. Πριν καν μπούμε μέσα, ξεχωρίσαμε μια τεράστια αυλή και στο πίσω μέρος, έναν καλοφροντισμένο κήπο. Στον εσωτερικό χώρο, τα πάντα ήταν τακτοποιημένα στην εντέλεια σα να προετοιμάζεται γιορτή και η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας υποδέχεται και επιμένει, όσο φαγωμένοι κι αν είμαστε, να μας κεράσει κάτι. Αρνούμαστε ευγενικά και προσπαθούμε ταυτόχρονα να κρύψουμε την αμηχανία μας ενώ ταυτόχρονα περιεργαζόμαστε το χώρο. Οι εικόνες του Χριστού είναι πανταχού παρούσες, ενώ η τραπεζαρία είναι στρωμένη με χειροποίητα σεμεδάκια, κεντήματα της γιαγιάς της από την Τραπεζούντα. Κι αφού ξεπερνάμε το στιγμιαίο μας «κόλλημα» με τα οικογενειακά της κειμήλια, με γρήγορο ρυθμό περνάμε στο… κυρίως πιάτο: Ένας καφές ψήνεται στο μπρίκι και περιμένει την ώρα της «ανάγνωσης». Στο διάστημα αυτό η κυρία Τασία μας λέει την ιστορία της.

Η Βάσω σκέφτεται να αγοράσει κάτι, και συγκεκριμένα μία τσάντα και ένα ζευγάρι παπούτσια. Το ανακάλυψε το φλιτζάνι μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Το πιο ανησυχητικό, είναι το γράμμα «Μ» της κυρίας Μαριάνθης-μαμάς. Μάλωσε το πρωί με τη Βάσω και πριν χωρίσουν τον μεγάλο δρόμο τους η φίλη μας πικράθηκε. Όμως το ίδιο φλιτζάνι δείχνει τέλος, αρχή και λόγια χαρούμενα. Ένα ντροπαλό, μελαχρινό αγόρι μεσαίου αναστήματος που θα τη βοηθήσει να δει το μέλλον με πιο αισιόδοξη ματιά. Το κορίτσι μας έχει μπει στο πετσί του ρόλου, κι από ‘κει που ήταν αμέτοχη παρατηρήτρια, αρχίζει τις ερωτήσεις: «Βλέπεις τίποτα για γάμο;» και ταυτόχρονα εμείς προσπαθούμε να μην «καρφωθούμε», γνωρίζοντας ήδη πως είναι αρραβωνιασμένη. «Τα βλέπεις τα δύο φύλλα εδώ; Δείχνουν το φθινόπωρο, οπότε προλαβαίνεις να χαρείς τον λίγο καιρό που θα μείνεις όμορφη και λέφτερη σαν τα κρύα τα νερά», της λέει με χαμόγελο η καφετζού. Καφεμαντεία – Πεζοδρόμιο 1-0 και τα ρέστα σε βουτήγματα.

Στο τέλος πάντα κάτι μένει Στο δρόμο της επιστροφής και μετά τις απαραίτητες ευχαριστίες αλλά και τον προβληματισμό, μας πιάνουμε να προσπαθούμε να παντρέψουμε το χθες με το σήμερα. Στο μυαλό μας περνάν εικόνες του Βόλου της δεκαετίας του ’70, και η πραγματικότητα με το μύθο κρέμονται από μια λεπτή κλωστή. Το βέβαιο είναι πως η κυρία Τασία μας βοήθησε σε αυτή τη «βουτιά» στο παρελθόν, ενώ η προσγείωση στο παρόν γίνεται απότομη: Ακόμα και η καφεμαντεία υπάρχει σε digital εκδοχή. Πίνεις με λίγα λόγια τον καφέ σου, βγάζεις φωτογραφία το φλιτζάνι, την κάνεις upload σε κάποια εφαρμογή (όπως για παράδειγμα το Καφεμαντείο) και σε δέκα λεπτά έχεις μία πρόβλεψη για το μέλλον. Γρήγορα και δωρεάν, μέχρι όμως να αρχίσεις να ζητάς περισσότερες και το πορτοφόλι να αδειάζει… Κλείνοντας, και πάντα κρατώντας μικρό καλάθι, αποδεχόμαστε πως το «διάβασμα» του φλιτζανιού κατακρίνεται από τη θρησκεία, ενώ φυσικά δε γίνεται αποδεκτό ούτε από τους επιστημονικούς κύκλους. Παρόλα αυτά, μερικές φορές είναι καλό να δίνεις μια ευκαιρία και στο παράδοξο: Ποτέ δεν ξέρεις σε τι μονοπάτι θα σε οδηγήσει, αρκεί να μην πέσεις με τα μούτρα και κρεμαστείς από πάνω του.

Η μεθοδολογία Δε μπορούμε να σου μάθουμε να «διαβάζεις» το φλιτζάνι κι αν θέλεις να πέσεις με τα μούτρα, πρέπει να απευθυνθείς στη γιαγιά σου! Παρόλα αυτά ξέρουμε με σιγουριά πως ο καφές πρέπει να είναι ελληνικός, κατά προτίμηση βαρύς, και ο «αναγνώστης» να μην είσαι εσύ ο ίδιος. Πρέπει δηλαδή να απευθυνθείς σε κάποιον άλλο για να σου πει τι βλέπει. Αυτός με τη σειρά του θα σου σερβίρει τον καφέ, μονό, σε φλιτζάνι που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι άσπρο. Όσο θα απολαμβάνεις τη διαδικασία, θα σου ζητηθεί να αρχίσεις να σκέφτεσαι τα πράγματα που σε απασχολούν- αυτά για τα οποία ψάχνεις τις απαντήσεις. Μόλις πιεις και την τελευταία του σταγόνα, το φλιτζάνι θα τοποθετηθεί ανάποδα και θα γυρίσει 3 φορές. Το «αποτύπωμα» που θα αφήσει το κατακάθι στο χαρτί ή το τραπεζομάντηλο είναι το πρώτο στοιχείο. Αμέσως μετά, η παράδοση λέει πως πρέπει να βάλεις ένα κέρμα στην κορυφή από το αναποδογυρισμένο ποτηράκι, ειδικά αν είσαι θύμα της αγάπης. Αν βέβαια ο «μάντης» είναι η θεία ή η γιαγιά σου, μπορείς να παραβλέψεις το τελευταίο βήμα. Έπειτα πρέπει σίγουρα να μιλήσεις για τουλάχιστον 5 λεπτά με τον «ειδικό». Όσο για τις αλήθειες που θα ξεπροβάλλουν από το ποτήρι σου, οι περισσότερες απόψεις λένε πως τα αποτυπώματα του καφέ στον πάτο του φλιτζανιού συμβολίζουν το παρελθόν, το μεσαίο μέρος το παρόν, και η κορυφή το μέλλον. Κι έτσι ακριβώς όπως θα σου πουν πως θα πάρεις λεφτά αν τον χύσεις, τα χρήματα θα έρθουν αν στα «σημάδια» στην κορυφή είναι έντονα. Kάπου στην πορεία αρχίζουν να μπλέκονται τα γράμματα και οι συμβολισμοί, πάντα σε συνδυασμό με τον τρόπο της «ανάγνωσης». Για παράδειγμα, ο αριθμός που προβλέπει τον δυνατό έρωτα είναι το 6, αλλά αν τα σημάδια του καφέ φανερώσουν ένα βέλος, τα νέα που θα λάβεις δε θα είναι τα καλύτερα. Επίσης, η φιγούρα ενός ανθρώπου και μιας αγελάδας (τι φοβερή σύμπτωση!) σημαίνουν εύκολο και γρήγορο χρήμα. Ναι, καλά μάντεψες. Στην ιστορία μας βέβαια υπάρχουν και δράκοι, σπαθιά, λιοντάρια κι οτιδήποτε άλλο μπορεί να δει η καφετζού. Όπως το φεγγάρι, που αν αποτυπωθεί στο φλιτζάνι για κάποιους σημαίνει δημιουργικότητα, και για άλλους μια εφήμερη αγάπη. Προσοχή όμως στην αράχνη και τον ιστό της, που είναι προπομπός δυσάρεστων.

24 20

Βγες στο #pezodromio @giannis_garoufalias “Αυτό που σου λέω εγώ”

Αυτό το μήνα σε ρωτήσαμε ποια ήταν η πιο… Βάλε #pezodromio ή κάνε μας tag (@pezod ανεβάσεις στο προφίλ σου και μ

@thomasmantzi “Θες να παίξουµ

@ JohnDoubtOldboy -Talk dirty to me. -14 billion pounds of garbage are dumped in the ocean every year. Most of it is plastic.

@ppilatos “Σε ποθώ όπως ο Τσίπρας την Συµφωνία των Πρεσπών”

@Panos.katy “Το σεξ είναι σαν τα AllStar: Όσο πιο βρώµικο, τόσο το καλύτερο”

@tsogias14_official “Yπόσχοµαι να είµαι πάντα δίπλα, πάνω ή… κάτω σου!”

@thanos_chr Πώς να ταιριάξει µια τέτοια ατάκα µε αυτό το γλυκό αρκουδάκι!

@efi_tsk Φροντίζω να κρατάω καθαρά τα ωραία, ροζ αυτάκια µου!

@campingstomio “Kiss me like you mean it and then f@@k me like you need it..”

… βρώμικη ατάκα που άκουσες και σου άρεσε. dromio) στην επόμενη φωτογραφία που θα μάθε την ερώτηση του Μαρτίου! Πεζοδρόμιο Team

ios ε τη ζυγαριά;”

@Elektra2606 Η πιο βρώµικη ατάκα; Χµ... Σκουπίδια...

@stergiosduke Φυσικά και η ατάκα(ρα) είναι η: “Σας παρακαλώ, δε θα ‘θελα!”

@Aggelinaki3 “Σηµασία δεν έχει η ατάκα αλλά το άτοµο που θα µπει στη διαδικασία να ιντριγκάρει το µυαλό σου µε αυτή”

@afroditivog Πρωϊνές ώρες, εθνική και ο οδηγός να λέει “Στάση για βρώµικο”. Εννοούσε φυσικά την καντίνα! @vaggelis.nikopoulos Το «Έχεις ωραία γεύση!»

@Constantine_xouli Ό,τι πιο κοντινό είχα σε βρώµικο πρόσφατα ήταν αυτοκίνητο, κουζίνα, ρούχα και πάτωµα..

@dimitrispatsi Το «Πάντα µου αρέσει να αφήνω σηµάδια σε ότι µου ανήκει» @amelie_sho “Aς περάσουµε λοιπόν στο επόµενο επίπεδο”

@elena_sapouna Προτιµώ τις πιο basic ατάκες πεσίµατος...Ας πούµε «Μάγκα µου είσαι για µια νύχτα που δεν θα την ξεχάσει ποτέ κανείς;»

@Chris.kst “Σούζα τ’ αλογάκι”

ΤΟΥΡΤΑ ΠΑΓΩΤΟ ΦΡΑΟΥΛΑ ΜΕ ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΤΡΟΥΦΑΚΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕΤΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΤΟΥΡΤΑ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΣΑΣ

BITTER ΣΟΚΟΛΑΤΑ Η ΣΟΚΟΛΑΤΑ «ΜΗΝΙΑΣ» ΚΛΕΒΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ. Η ΠΙΟ ΠΙΚΡΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΔΟΞΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ!

JUKEBOX Hot album reviews Στα Γρήγορα Anderson .Paak – Oxnard Στα χνάρια του Kendrick Lamar και µε λιγότερες jazz αναφορές απ’ τον προηγούµενο δίσκο, ο .P aak επιβεβαιώνει για ακόµη µια φορά τη θέση του στους σηµαντικότερους του σηµερινού hip-hop. Ξεχωρίσαµε : “6 summers”, “Cheers”, “Who R U?”

The 1975 – A Brief Inquiry into Online Relationships Στο απώγειο της δηµιουργικότητάς τους, οι νεαροί Βρετανοί µας πείθουν πως µάλλον η ποπ είναι το νέο alternative. Εξαιρετικό songwriting και παραγωγή. Ξεχωρίσαµε : “Love It If We Made It”, “Sincerity Is Scary”, “How To Draw/Petrichor”

Leifur James – A Louder Silence

The Good, The Bad & The Queen – Merrie Land

Σε μία φλύαρη δισκογραφική περίοδο, όπου λίγες ήταν οι καλές και δυνατές κυκλοφορίες, ήρθε από το πουθενά ο Leifur James να μας καταπλήξει με τον πρώτο του ολοκληρωμένο του δίσκο, το “A Louder Silence”.

Το 2018 φαίνεται να ήταν η χρονιά του Damon Albarn, αν και ποια απ’ τις προηγούμενες δεν ήταν; Ο Βρετανός τραγουδοποιός παραμένει απ’ τους πιο ενεργούς και ανήσυχους μουσικούς των post-90s και φέτος, μετά τη διπλή επιστροφή των Gorillaz, αποφάσισε να «αναστήσει» και τους The Good, The Bad & The Queen. To super-group απαρτίζεται επίσης, απ’ τους Tony Allen (Fela Kuti Band), Simon Tong (The Verve) & Paul Simonon (The Clash) και φιλοδοξεί θεματικά, να σκιαγραφίσει την Βρετανία του σήμερα, μια ανάσα πριν από το Brexit.

Ποιός είναι όμως ο Leifur James; Ο νεαρός μουσικός παραγωγός με καταγωγή από το Λονδίνο προέρχεται από αμιγώς μουσική οικογένεια. Με μητέρα κλασική πιανίστρια και θείο μουσικό της τζαζ, δε θα μπορούσε παρά να έχει πάρει σημαντικά μουσικά ερεθίσματα, ενώ βασικό στοιχείο της μουσικής του προσωπικότητας είναι το ταλέντο του να παίζει πολλά όργανα. Για την ιστορία, ο δίσκος χρειάστηκε περίπου δύο χρόνια ηχογραφήσεων για να ολοκληρωθεί και μέσα από τα αυλάκια του, ο James κατάφερε να παντρέψει τους ηλεκτρονικούς ήχους με αυτούς της τζαζ. Αυτό ακούμε εμφατικά στο “Red Sea”, στο οποίο μας γοητεύει η ιδιαίτερη τζαζ προσέγγιση του. Από την άλλη, στο “Argonaut” είναι πιο έντονοι οι ηλεκτρονικοί ήχοι, με τα αναλογικά ντραμς να δίνουν έναν πιο γρήγορο ρυθμό. Σειρά έχουν δύο εξίσου ιδιαίτερα κομμάτια που περιέχουν φωνητικά. Το ένα είναι το “Suns of Gold”, όπου υπάρχει μία πιο μελαγχολική διάθεση, ενώ η μελωδία του είναι ικανή να σε κάνει να πιστέψεις ότι πρόκειται για τραγούδι των Radiohead. Το άλλο είναι φυσικά το “Mumma Don’t Tell”, προσωπικά αγαπημένο και ένα από τα αδιαμφισβήτητα highlight. Εκεί που η ζεστή και γεμάτη συναίσθημα ερμηνεία σε συνδυασμό με την βαθιά μπασογραμμή του, καταφέρνει αμέσως να καθηλώσει τον ακροατή. Ο Leifur James κατάφερε να παρουσιάσει έναν εντυπωσιακό δίσκο με σαφή προσωπικότητα. Αν μένει κάτι να ευχηθώ, είναι το 2019 να ακούσουμε πολλά τέτοια άλμπουμ.

Παναγιώτης ∆ουλόπουλος

Η αλήθεια είναι ότι όσοι είχαν επαφή με το πρώτο άλμπουμ της μπάντας, πίσω στο 2007, δύσκολα θα εντυπωσιαστούν παραπάνω με το “Merrie Land”. Είναι όμως ένα άλμπουμ που δεν «φωνάζει» πουθενά, κι αυτό είναι που το δίνει το θετικό πρόσημο. Η ιδιαίτερη χαρμολύπη που αγαπήσαμε στο μεγαλύτερο μέρος καταλόγου του Albarn, φανερώνεται υπέροχα, χωρίς να σταματά όμως και να προβληματίζει. Οι πινελιές όλων ανεξαιρέτως των μουσικών είναι μπόλικες και γεμάτες φαντασία, και δεν αποτελούν απλώς συμπληρώματα του ηχητικού background. Πολλά σαφώς και τα όμορφα ταγούδια, όπως το “Great Fire”, που μοιάζει να βγήκε απ’ το τελευταίο άλμπουμ των Arctic Monkeys και το “Drifters and Trawlers” στο οποίο θα βρείτε ψεγάδια των Clash και μια πανέμορφη μελωδία στο σκελετό του. Γενικά, το “Merrie Land” αν και είναι απ΄τους δίσκους που κινούνται αθόρυβα και δεν ανοίγει κάποιον σαφή δρόμο στην εξέλιξη της σημερινής μουσικής, σε κερδίζει και με το παραπάνω. Είναι ένα γνήσιο μουσικό έργο ψυχής, εκλεπτυσμένης ατμόσφαιρας, που πιάνει τον παλμό μιας εποχής, ακόμα κι αν δανείζεται λίγο παραπάνω απ’ το παρελθόν. Γιατί το κάνει με απόλυτο σεβασμό και έπειτα από βαθιά τριβή και μελέτη σε αυτό.

X-Ray Music news, rumors and more... Pezodromio Team

Ξεκίνησε σαν φάρσα, μετά ξεχάστηκε και στα μέσα του Ιανουαρίου τελικά επιβεβαιώθηκε. Ο ιδιαίτερος και χαρισματικός καλλιτέχνης Max Siedentopf παρουσίασε μια ηχητική εγκατάσταση η οποία θα παίζει σε λούπα το “Africa” των Toto, στην έρημο Ναμίμπ της Νοτίου Αφρικής. Ο 27χρονος Siedentopf εγκατέστησε ένα mp3 τροφοδοτούμενο με ηλιακή ενέργεια και έξι ηχεία, σε κάποιο μυστικό σημείο των 81.000 τετραγωνικών μέτρων της ερήμου. Έπειτα υποσχέθηκε πως το διάσημο τραγούδι δεν θα σταματήσει να αναπαράγεται ποτέ! Ας ελπίσουμε η έρημος να φανεί καλή μαζί του!

Έχουμε δει πολλά στον χώρο της τέχνης, αλλά online πλατφόρμα διανομής μουσικής να ανοίγει δισκοπωλείο, όχι! Αυτά μέχρι την 1η Φεβρουαρίου, όταν το Bandcamp εγκαινίασε ένα record store στο Όκλαντ της Καλιφόρνια. To δημοφιλές site προέβη σε αυτή την κίνηση έχοντας ως σκοπό την αντιπροσωπευτική παρουσίαση δίσκων που διαθέτει ψηφιακά. Αντιπροσωπευτική, γιατί θα ήταν κομματάκι δύσκολο να χωρέσουν 5 εκατομμύρια άλμπουμ σε προθήκες! Στον ίδιο χώρο, σύμφωνα με τα αρχικά πλάνα, αναμένεται να γίνουν και διάφορα live, όπως και παρουσιάσεις δίσκων.

Οι 1000Mods ανακοίνωσαν ότι τον Απρίλιο θα παίξουν ζωντανά στην Αυστραλία στα πλαίσια της νέας τους περιοδείας. Ίσως το σπουδαιότερο stoner group της χώρας μας κάνει λοιπόν ένα ακόμα βήμα προς την απόλυτη μουσική ενηλικίωση, γεγονός που δεν περνά από κανέναν απαρατήρητο. Το tour της Ωκεανίας θα έχει 8 στάσεις και ανάμεσά τους στη Μελβούρνη, το Σίδνεϋ, την Καμπέρα και την Αδελαΐδα. Σύντομα, ευχόμασστε, και ψηλά στις λίστες με τους καλλιτέχνες των κορυφαίων μουσικών φεστιβάλ του κόσμου.

O Peter Jackson, γνωστός σε όλους ως σκηνοθέτης του Lord Of The Rings και του Hobbit, ετοιμάζει ντοκιμαντέρ με θέμα τους Beatles! Κι αν σε κάποιους μουσικόφιλους η αγάπη του για τα Σκαθάρια ήταν γνωστή, η επίσημη ανακοίνωση μας άφησε έκπληκτους! Το κερασάκι στην τούρτα αποτελούν οι 55 ώρες οπτικού υλικού που έχει στη διάθεσή του ο Jackson, και οι περισσότερες δεν έχουν δει το φως τις δημοσιότητας. Χρονολογούνται στο 1969 και αναμένεται να «καθαριστούν» ψηφιακά ώστε να μας χαρίσουν ένα ψυχεδελικό ταξίδι στο παρελθόν.

Μπορεί οι φήμες να πάνε και να έρχονται όσον αφορά το δισκογραφικό comeback των θρυλικών Tool, όλα όμως δείχνουν πως η 13χρονη σιωπή τους σύντομα θα σταματήσει! Όλα τους τα μέλη έχουν κατά καιρούς κάνει δηλώσεις σχετικά με τη δουλειά που θα κυκλοφορήσει… κάποτε στο μέλλον, όμως ο ντράμερ τους, Danny Carey, αποκάλυψε πρόσφατα πως το νέο, άτιτλο άλμπουμ ίσως φτάσει στα ράφια των δισκοπωλείων και τις ψηφιακές πλατφόρμες κατά τη διάρκεια της άνοιξης, ίσως στα μέσα Απριλίου!

Πιο πιθανή από ποτέ φαντάζει η επιστροφή του Brian Johnson πίσω από το μικρόφωνο των AC/DC! Όλα ξεκίνησαν όταν στο τέλος του καλοκαιριού φωτογράφοι τον απαθανάτισαν έξω από το στούντιο όπου το γιγαντιαίο ροκ συγκρότημα έκανε πρόβες, αλλά από τότε δεν ανακοινώθηκε τίποτα. Όλα αυτά μέχρι πρόσφατα, όπου ο τραγουδιστής δήλωσε πως έχει κουραστεί να αρνείται τις φήμες, και η επανένωση αναμένεται πιο σύντομα από ποτέ, με νέο δίσκο στα σκαριά!

POPCORN TIME

The sofa stories Αντώνης Μπατζιάς

How to Train Your Dragon: The Hidden World

Προσοχή, ακολουθεί μία επίφοβη συναισθηματική προεπισκόπηση! «Πώς να εκπαιδεύσετε τον δράκο σας», ένα όνομα-μια ιστορία. Ιστορία που ομολογώ πως είχε πολύ καιρό να μου τραβήξει την προσοχή, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ταινία κινουμένων σχεδίων (βλέπε μικυμάου). Βρισκόμαστε στην τρίτη ταινία και ως γνωστόν, τα sequels φλερτάρουν έντονα με τον πάτο του πηγαδιού στις πιο πολλές περιπτώσεις. Θέλω όμως να πιστεύω πως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι τέτοιο. Ο Hiccup έχει γίνει αρχηγός στο μικρό χωριό των Βίκινγκς και έρχεται αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη μέχρι τώρα απειλή. Αυτή που βάζει σε κίνδυνο την αρμονική συμβίωση με τους δράκους, που εφαρμόστηκε με πολύ κόπο και δάκρυα. Η λέξη «τέλος» για το χωριό πλησιάζει και πέρα από τον αρχηγό, ο Toothless, η Astrid και οι υπόλοιποι αγαπημένοι ήρωες πρέπει να βάλουν πλάτη. Αν έχεις δει τα προηγούμενα, ξέρεις καλά τι να περιμένεις. Αν όχι, είμαι βέβαιος πως θα σε τραβήξει και θα σε πείσει να τα δεις όλα με τη σειρά. Χαρακτήρες συμπαθέστατοι, ψηφιακό περιβάλλον που δομήθηκε με φροντίδα και μια γενικότερη κατάσταση που αν αφεθείς, σε κάνει να νιώσεις πως είσαι μέλος του μικρού χωριού. Και εδώ που τα λέμε, ίσως σε φτάσει σε σημείο να συμπαθήσεις και τους δράκους! Το συμπαθέστατο blockbuster έχει ήδη εκατομμύρια fans και είναι ήδη γνωστό

πως το “Hidden World” ίσως αποτελέσει έναν μεγάλο, θεαματικό επίλογο. Όχι όμως πριν περάσει κι άλλα θετικά μηνύματα. Είναι έτσι κι αλλιώς ένας ύμνος στη διαφορετικότητα. Κλείνει το μάτι στην αλλαγή σκέψης που ορισμένες φορές έρχεται κόντρα σε παραδόσεις δεκαετιών και αιώνων. Δες την λοιπόν, όχι γιατί δίνει ξεχωριστή πτυχή στο κομμάτι «κατοικίδιο» και τι μπορεί αυτό να φέρει αυτό σε ένα παιδί. Δες την γιατί πέρα από τα κλισέ, θα περάσεις όμορφα και θα νιώσεις και ‘συ παιδί. Αυτό δεν κυνηγάμε όλοι άλλωστε; Αν βέβαια στο τέλος θελήσεις και συ έναν δράκο, θα σε συμβούλευα να απευθυνθείς στην Καλίσι… Έρχεται ιπτάμενο στους κινηματογράφους στις 22 Φεβρουαρίου και αναμένεται να σπάσει πολλά ρεκόρ.

• Είναι η πρώτη ταινία της DreamWorks Animations που θα κυκλοφορήσει από τη Universal Pictures… με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει. • Το… σχεδόν ιστορικό λογότυπο της DreamWorks αλλάζει και προστίθεται το “A Comcast Company”. • Το πρώτο trailer της ταινίας κυκλοφόρησε την μέρα των γενεθλίων του σκηνοθέτη και σεναριογράφου του franchise, Dean DeBlois, στις 7 Ιουνίου.

SERIAL KILLER

Guilty as charged Κώστας Ανυφαντής

Αν με ρωτήσεις ποιος είναι ο αγαπημένος μου ήρωας της Marvel, θα σου απαντούσα χωρίς σκέψη «O Punisher», o oποίος γύρισε, μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις αλλά δεν ξέρω αν θα μείνει.

βέβαια ξεφύγει από θεούς και δαίμονες. Πάντα φυσικά με τη βοήθεια της πράκτορα Madani. Αν αυτό θα γίνει με σύλληψη ή με “delete” είναι άλλο θέμα και μη με ρωτάτε. Τα επεισόδια κυλάνε ξεκούραστα για τους μυημένους, ενώ η εξιστόρηση χτίζει σιγάσιγά (έως αργά στα 4 πρώτα επεισόδια) την ιστορία. Επίσης, κάπου στη μέση ο Τιμωρός τρακάρει το Σύμπαν του Daredevil και είναι το μόνο αθώο spoiler που μπορώ να κάνω. Η συνέχεια ανήκει σε ‘σας, που αν αφιερώσετε ένα Σαββατοκύριακο σε αυτό τον νέο κύκλο δε θα το μετανιώσετε ούτε στιγμή.

Εδώ και καιρό διάφορες φήμες που κυκλοφορούν στο Internet αναφέρουν πως το Netﬂix χάνει ένα μεγάλο μέρος της δύναμής του. Από τη μία οι συνδρομές αυξάνονται αλλά τα έσοδά του μειώνονται. Κι αν αυτό δεν είναι λόγος ανησυχίας, τα χειρότερα νέα έχουν να κάνουν με το μέλλον κάποιων αγαπημένων μας σειρών. Πριν από λίγο καιρό λοιπόν η Disney και η Marvel ανακοίνωσαν πως θα γυρίζουν οι ίδιες τις ιστορίες τους. Σα να μην έφτανε αυτό όλα δείχνουν πως θα δημιουργήσουν και τις δικές τους online πλατφόρμες για τη διανομή τους, πράγμα που σημαίνει πως το Netﬂix θα γίνει φτωχότερο. Για την ακρίβεια είναι ήδη φτωχότερο, μιας και σιγά-σιγά όλοι οι “Defenders” μας χαιρετάνε. Μία-μία, όλες οι σειρές του δημοφιλούς franchise της Marvel κόπηκαν ξαφνικά. Ο Luke Cage όταν είχε ήδη προλάβει να μας απογειώσει. Η Jessica Jones περιμένει απλά την ανακοίνωση μετά τη σεζόν που θα έρθει. O Iron Fist ίσως λίγο πιο ομαλά. Όσο για τον Daredevil, δεν υπάρχει απάντηση αν και πότε θα έρθει μία τέταρτη σεζόν. Ένας όμως (σχεδόν) Defender επέζησε από σφαίρες, λοστούς και στρατηγικές μάρκετινγκ. Eίναι ο Punisher, που αποτελεί βιτρίνα για το πως θα ήθελα να δω τους σούπερ ήρωες. Είναι σκληρός, δεν έχει και πολλές ηθικές αναστολές όταν θέλει να πετύχει τον σκοπό του, και φυσικά, ρίχνει ξύλο με το κιλό σε αντίθεση με τις σφαλιάρες που ρίχνουν οι άλλοι. Ο Τιμωρός επανεμφανίστηκε στη ζωή μας την Παρασκευή 18 Ιανουαρίου με μία δεύτερη σεζόν 13 επεισοδίων της μίας ώρας. Κι επειδή φυσικά βρίσκομαι σε εξεταστική, έπρεπε να τα δω σερί. Για όσους όμως δεν ξέρουν την ιστορία του, αυτή ξεκινάει από το μακρινό 1974, με τον Frank Castle να έρχεται στη ζωή μας σαν ήρωας κόμιξ μέσω του storyline του Spider-Man. Στη συνέχεια γυρίστηκαν 3 ταινίες με το όνομά του και το 2017 απέκτησε τη δική του σειρά. Ο δικός μας Frank έχει έναν ιδιαίτερο κώδικα ηθικής και πολεμά τα εγκληματικά στοιχεία της Νέας Υόρκης. Δεν έχει υπερδυνάμεις και είναι ο πιο «ανθρώπινος», και πάλι σχεδόν, Defender, που αποφάσισε να πάρει το νόμο στα χέρια του όταν η γυναίκα και η κόρη του δολοφονήθηκαν κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια του. Στη δεύτερη σεζόν τα πράγματα ξεκινάν από εκεί που είχαν μείνει στην πρώτη. Κάποιος... κακός γεννιέται (ξέρετε ήδη ποιος αν έχετε δει την πρώτη) και ο Frank που κάτω από τυχαίες συνθήκες γνωρίζει την Rachel, πρέπει να τον σταματήσει, αφού

O Jon Bernthal, o Ben Barnes και η Amber Rose Revah παίζουν τους καλύτερους ρόλους της ζωής τους σε σειρά. Σε μία σειρά που αν αποτελεί επίλογο, είναι ο καλύτερος που θα μπορούσε να μας συμβεί.

Μαμά, γιατί θηλάζεις;

Έφη Κουκουτσάκη – Μαρία & Νατάσα Δανιήλ

Τα παιδικά βιβλία είναι ο πιο άμεσος τρόπος για να ξεκλειδώσουμε απαντήσεις σε ερωτήματα διαχρονικά. Ερωτήματα που μπορεί να γεννιούνται στο μυαλό μας χωρίς παρεμβάσεις ή φυσικά, έπειτα από την ερώτηση που μας απευθύνει κάποιο παιδί και πολλές φορές μας αναγκάζει να καταφύγουμε σε κάποιες αστείες ιστορίες με πελαργούς, καλάθια, ποτάμια και άλλες διηγήσεις αυτού του είδους! Είναι λοιπόν αλήθεια πως όλοι έχουμε βρεθεί στην… χαριτωμένα άβολη θέση να χρειαστεί να εξηγήσουμε σε ένα γλυκό πλάσμα κάποια «πως» και «γιατί» της ζωής. Με αυτή τη λογική, το «Μαμά, γιατί θηλάζεις;» δίνει αυτές τις απαντήσεις, συμβάλει στην επικοινωνία μικρών και μεγάλων, και φυσικά μας λύνει τα χέρια. Πρόκειται για μία συλλογική προσπάθεια της παιδιάτρου Μαρίας Δανιήλ, της φιλολόγου και εικονογράφου Νατάσας Δανιήλ, καθώς και της μαίας Έφης Κουκουτσάκη. Στην άρτια εικονογραφημένη ιστορία πρωταγωνιστεί η Αθηνά, ένα κορίτσι οκτώ χρονών που ο κόσμος της φαίνεται πολύ παράξενος. Πόσο μάλλον όταν… πιάνει επ’ αυτοφώρω τη μαμά της να θηλάζει το νεογέννητο αδερφάκι της. Γιατί λοιπόν θηλάζει η μαμά και γιατί τα μωρά αυτού του κόσμου δεν πίνουν γάλα από το μπιμπερό; Πώς γίνεται να θηλάζει η δική της μαμά και η ηρωίδα μας να μη μπορεί; Μία χαρούμενη και πολύχρωμη διήγηση με την αίσθηση του χιούμορ να βρίσκεται παντού, αλλά και μια ιστορία που μόνο ως ωφέλιμη και διδακτική μπορεί να χαρακτηριστεί. Ένα εμπνευσμένο δώρο για τις μαμάδες όλου του κόσμου, αλλά και για όσους ανήσυχους θέλουν να βάλουν κι άλλο χρώμα στη ζωή τους. Αξιέπαινη κυκλοφορία που αξίζει να διαβαστεί

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Οσελότος

Our own, little library Μαριάννα Μπεβενίου Poptropica – Το μυστήριο του χάρτη

Τζακ Τσάμπερτ

Όταν ο Όλιβερ, η Μία και ο Χόρχε αποφασίζουν να γίνουν ιπτάμενοι και να πάνε μια βόλτα με αερόστατο, τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θα ήθελαν. Κι αυτό γιατί έπεσαν σε ένα νησί άγνωστο, γεμάτο με ζώα που έχουν εξαφανιστεί εδώ και χιλιάδες χρόνια. Το χειρότερο; Μία ομάδα Βίκινγκς που είναι πάρα πολύ θυμωμένοι! Το νησί ονομάζεται Poptropica και είναι μέρος μίας μεγαλύτερης ομάδας νησιών που καταφέρνουν να μείνουν κρυμμένα από τον υπόλοιπο κόσμο. Όπως καταλαβαίνετε, οι τρεις φίλοι πρέπει να βρουν κάποιον τρόπο για να επιστρέψουν στο σπίτι τους, πράγμα που δεν είναι και τόσο εύκολο. Όμως υπάρχουν και χειρότερα, καθώς στα πλαίσια της αναζήτησής τους ανακαλύπτουν ότι κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο παραμονεύει στο νησί. Αποτελεί κοινό μυστικό πως τα παραμύθια δε χαρίζουν απλά χαρά και γνώσεις στα παιδιά, αλλά λειτουργούν το ίδιο ευεργετικά και στους μεγάλους. Με αυτό κατά νου, η ιστορία του Τζακ Τσάμπερτ εγγυάται άφθονο γέλιο για όλες τις ηλικίες. Επιπλέον, εμβόλιμα στις 120 σελίδες του βιβλίου πέρα από το κείμενο και τα καλοσχεδιασμένα κόμιξ, θα βρει κανείς και έναν χάρτη του… μαγικού νησιού, όπως και πολλές λεπτομέρειες για την πλοκή της ιστορία με τη μορφή σκίτσων. Όμως αυτό που μένει στο τέλος είναι ένα ερώτημα: Θα καταφέρουν οι μικροί μας ήρωες να ξεφύγουν από τους απειλητικούς Βίκινγκς; Kαι αν ναι, θα καταφέρουν να βρουν τρόπο για να αποκτήσουν το πολυπόθητο ταξίδι επιστροφής για το σπίτι τους; Μια ιστορία γεμάτη χρώμα

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός

Local Heroes

Οι ήρωες της Θεσσαλικής καθημερινότητας

I Bet You Look Good On The Dancefloor Αν η Μαρία Γαδετσάκη δεν ήταν χορογράφος… θα ήταν χορογράφος

αρασκευή 18 Ιανουαρίου, ώρα 8:30 το απόγευμα και η μεγάλη μας βόλτα στη Θεσσαλία καταλήγει στο κέντρο των Τρικάλων. Ανηφορίζοντας την οδό 25ης Μαρτίου, δίπλα ακριβώς από το Ασκληπιείο, φιγουράρει ένας μεγάλος χώρος με την επιγραφή “Dancespace”. Μία σχολή σύγχρονου χορού που φέτος κλείνει τα δέκα της χρόνια, ή καλύτερα, ένας χώρος τέχνης στον οποίο οι πιο απλές εκφάνσεις της ζωής μετατρέπονται σε κίνηση. «Δημιουργικός εγκέφαλος» του εγχειρήματος είναι η Μαρία Γαδετσάκη, χορογράφος και δασκάλα χορού, η οποία μας φιλοξένησε, και μας μίλησε για την κίνηση, την αρμονία και το πεζοδρόμιο.

Γιάννης Μαρκούτης Φωτογραφία: Γιώργος Γκότσης

Στον εσωτερικό χώρο, όπως μπαίνεις αριστερά, μία ομάδα κάνει πρόβα. 25 περίπου άνθρωποι (και ανάμεσά τους 2 παιδιά νηπιακής ηλικίας) είναι ομοιόμορφα ντυμένοι στα πλαίσια μίας χορογραφίας. Φιγουράρουν με τον τρόμο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους καθώς είναι στημένοι ο ένας δίπλα στον άλλο σε στάση προσοχής. Ξαφνικά ένα κορίτσι αποσπάται από την ομάδα. Τρέχει σα να θέλει να ξεφύγει από κάτι. Όμως ένα άλλο κορίτσι την ακινητοποιεί σα να τη συλλαμβάνει και της φορά μία άσπρη κουκούλα. Η αντίσταση που προβάλει είναι μάταιη. Νιώθουμε σα να βλέπουμε άμαχο πληθυσμό μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, και μας απαντά πως αυτό ακριβώς επιζητά: Ο απλός θεατής που δεν έχει χορευτικές γνώσεις, να εισπράξει κάτι τέτοιο, και με μία εικόνα να καταλάβει όλο το νόημα. Στη συνέχεια ξεκινά ο διάλογος. Η δασκάλα από τη μία διευθύνει την πρόβα και κάνει παρατηρήσεις, και από την άλλη μας μιλά: «Είναι σύγχρονος χορός με προσωπική κίνηση, και παρακολουθείτε μία χορογραφία με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία». Μας λέει πως από τότε που θυμάται τον εαυτό της ήθελε να ασχοληθεί με το χορό. Η πρώτη σπίθα δεν ήταν εικόνα αλλά συναίσθημα: «Περισσότερο το ένιωσα, παρά είδα κάτι που μου άρεσε. Όταν δε έφτασα στο λύκειο, είπα πλήρως συνειδητοποιημένα στους γονείς μου ότι δε χρειάζομαι φροντιστήρια και πως θα ήταν ιδανικό να κρατήσουν αυτά τα χρήματα, γιατί θα τα χρειαζόμουν στο μέλλον». Έπειτα, «έγραψε» δίπλωμα από την Κρατική Σχολή χορού και σήμερα, μία σχολή χορού-σημείο αναφοράς για τη Θεσσαλία. Νιώθει μία κάποια δικαίωση για όσα κατάφερε; «Γι’ αυτό που είμαι σίγουρη είναι ότι έκανα τη σωστή επιλογή, δηλαδή αυτό που αγαπώ, επάγγελμα. Από κει και πέρα, θεωρώ ότι όλοι εκπαιδευόμαστε, είναι κάτι που βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη. Εκπαιδεύεται το κοινό, εκπαιδεύομαι εγώ ως χορογράφος και δασκάλα, εκπαιδεύονται τα παιδιά. Δεν υπάρχει δικαίωση αλλά σταθερή πορεία». Υπάρχει όμως και ευθύνη, γιατί το βιογραφικό είναι «βαρύ», τα διεθνή βραβεία βρίσκονται ήδη σε προθήκες και οι απαιτήσεις ενδέχεται να μεγαλώνουν συνεχώς. Όμως για τη Μαρία Γαδετσάκη, βασικό προαπαιτούμενο της όποιας επιτυχίας είναι η αυτοκριτική. Πρώτα αυτή και μετά η ευθύνη. Ευθύνη δική της, ευθύνη των συμμετεχόντων, ευθύνη των γονέων κτλ Αν από όσα διαβάζεις θεωρείς το concept δύσκολο, η αλήθεια είναι άλλη: Οποιοσδήποτε μπορεί να εγγραφεί στο “Dancespace” ανεξαρτήτου ηλικίας και εμπειρίας, ενώ ο κλασικός και ο σύγχρονος χορός διδάσκονται με μεθοδικότητα και πάθος, πράγμα διαπιστώνουμε με τα ίδια μας τα μάτια. Βλέπουμε ένα παιδάκι 4 χρονών να φορά ένα προσωπείο φόβου και νιώθουμε πως καταλαβαίνει τι κάνει. «Για την ακρίβεια, μαθαίνει βήμα-βήμα να καταλαβαίνει», μας διορθώνει η δασκάλα του. Έπειτα η συζήτηση επιστρέφει στις χορογραφίες, το concept των οποίων σκέφτεται η ίδια η Μαρία Γαδετσάκη στις περισσότερες περιπτώσεις: «Όμως υπάρχει μία ομάδα δημιουργική, και είμαι πραγματικά χαρούμενη που οι χορευτές είναι και φίλοι μου. Η διαδικασία είναι δοκιμασμένη χρόνια, το brainstorming συμβαίνει συνεχώς και καθένας βάζει τη δική του μικρή ή μεγάλη σφραγίδα». Όσο για τη διαχείριση δεκάδων ανθρώπων ταυτόχρονα και το αρμονικό αποτέλεσμα, μας φέρνει το παράδειγμα της εκκλησίας: Όπως όλοι όσοι βρίσκονται μέσα κάνουν ησυχία και βλέποντάς τους κάνεις και ‘συ, έτσι και στη χορογραφία, ενστερνίζεσαι και ακολουθείς. Επίσης δεν ξεχωρίζει κάποια παράστασή της, γιατί τις βλέπει όλες σαν παιδιά της. Είναι όμως βέβαιη πως θα ήθελε με μία… στραβοκλωτσιά της τύχης να της γράψουν ένα σάουντρακ ο Nick Cave σε συνεργασία με τους Tiger Lillies. Μεγαλύτερή της επιρροή είναι η Γερμανίδα χορογράφος Pina Bausch: «Με είχε συγκινήσει όταν σε μία συνέντευξη είπε ότι δεν την ενδιαφέρει πώς κινούνται οι χορευτές, αλλά τι τους κινεί».

Αυτό κάνει και η ίδια. Γιατί το ζητούμενο δεν είναι η τεχνική και ο τρόπος διδασκαλίας των βημάτων, αλλά το πώς θα δώσεις τα εργαλεία στον χορευτή για να εξερευνήσει τα συναισθήματά του, και μέσω της κίνησης να τα κάνει έκφραση. Κλείνοντας, τη ρωτάμε τι τη γοητεύει περισσότερο στα Τρίκαλα, και μας απαντά χαμογελώντας πως είναι οι άνθρωποι που την… ανέχονται. «Πεζοδρόμιο σημαίνει χώρος έκφρασης, Dancespace», μας λέει καθώς μας αποχαιρετά. Ήμασταν βέβαιοι πως θα ακούσουμε κάτι τέτοιο από μία καλλιτέχνη που αν δε γινόταν χορογράφος… θα ήταν χορογράφος!

TAKE A WALK Λέµε µαζί αντίοµε στο 2018 και ευχόµαστε το νέο Φεβρουάριος, το Πεζοδρόµιο να γυρίζει τη Θεσσαλία µε ήλιο και έτος να µας φέρει καινούριες περιπέτειες! ON THE WILD µε χιόνι. Σε συναντήσαµε και σε ξεχωρίσαµε.σεΘαόληέλεγες και για ‘µας το ίδιο; SIDE SIDE

Φωτογραφία: Αγησίλαος Κουλούρης

“Ποιοσ θα φάει το τελευταίο κοµµάτι;” Το 8ο θαύμα του κόσμου ακούει στο όνομα πίτσα Σοφία Κουτσονάκη

Αν

μια χώρα μπορούσε να περηφανευτεί πως έχει προσφέρει τα περισσότερα στο στομάχι των κοιλιόδουλων, αυτή θα ήταν χωρίς καμία συζήτηση η Ιταλία. Περήφανη μάνα των ζυμαρικών, της πίτσας, δεκάδων γλυκισμάτων αλλά και του εσπρέσο, η γειτονική μας χώρα θα έπρεπε να χαίρει της ευγνωμοσύνης όλου του πλανήτη. Πόσα όμως ξέρουμε πραγματικά για την Στρογγυλή Θεά, πέρα από το να την καταναλώνουμε με μανία όπου την συναντάμε; Οι διπλανοί μας καυχιούνται πως γεννήθηκε στη Νάπολι και είναι βέβαιο πως αντιπροσωπεύει τη μετεξέλιξη μιας απλούστατης διαδικασίας: Οι αρτοποιοί στο τέλος της καθημερινής παραγωγής τοποθετούσαν πάνω στη ζύμη που περίσσευε λίγα υλικά, την έψηναν, και στο τέλος απολάμβαναν ένα γρήγορο, γευστικό και φτηνό γεύμα. Όμως η φήμη αυτής της πανδαισίας δεν άργησε να ξεφύγει από τα όρια των λαϊκών γειτονιών και έφτασε ως τα ανάκτορα. Η ιστορία μάλιστα λέει πως η τότε Βασίλισσα Μαργαρίτα ζήτησε να δοκιμάσει «το φαγητό των φτωχών» και το λάτρεψε από την πρώτη δαγκωνιά. Κάπως έτσι στο 1800 η πιο… original πίτσα, πήρε το όνομά της! Mαγιά, αλεύρι, αλάτι, ντομάτες από τους πρόποδες του Βεζουβίου, βουβαλίσια μοτσαρέλα, λίγος βασιλικός και ελαιόλαδο. Τα ένοχα συστατικά της πίτσας Μαργαρίτα, που συμβολίζουν την επανένωση της Ιταλίας και ταυτίζονται με τα χρώματα της σημαίας της. Στο φόντο, δέσποζε ο ξυλόφουρνος που υποδέχονταν το άψητο σκεύασμα και στη συνέχεια, επί 50 δευτερόλεπτα το έκαιγε με μεθοδικότητα και στυλ. Αυτή είναι λοιπόν η αυθεντική πίτσα, και μάλιστα η μόνη με Προστασία Ονομασίας Προέλευσης! Κι αν ποτέ βρεθείς προς τα μέρη της Μαφίας, μη διστάσεις να φας μέχρι τελικής πτώσεως, γιατί στην τελική μια ζωή την έχουμε. Όπως όλα τα φαγητά, έτσι και η πίτσα, λίγα χρόνια μετά ταξίδεψε και «μεταλλάχτηκε». Υπεύθυνοι γι’ αυτό είναι οι Ιταλοί που μετανάστευσαν στη Νέα Υόρκη, και δε δίστασαν να αρχίσουν το ψήσιμο ακόμα και σε συμβατικούς φούρνους. Το ζυμάρι σκλήρυνε, τα κομμάτια μεγάλωσαν, πάνω στη μοτσαρέλα προστέθηκε το πεπερόνι και γράφτηκε για άλλη μια φορά ιστορία. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη πίτσα είναι αυτή με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία. Όμως οι παραλλαγές της είναι κυριολεκτικά εκατοντάδες, και στα μέσα του προηγούμενου αιώνα έφτασε και στη χώρα μας, όπου παίζει καθημερινά μπραντε-φερ με το πιτόγυρο για τον τίτλο του πιο αγαπημένου «βρώμικου».

Εδώ λοιπόν τη βρίσκεις σε δύο κυρίως εκδοχές: Του τετράγωνου κομματιού και της «συμβατικής» οικογενειακής. Το πρώτο, θυμίζει σε μεγάλο βαθμό αυτό που τρων’ οι Σικελοί. Με τη ζύμη να ωριμάζει από το προηγούμενο βράδυ, τοποθετούν σε ένα ταψάκι ελαιόλαδο και την απλώνουν. Μετά προσθέτουν σάλτσα ντομάτας, λίγη ρίγανη, τυρί, πιπεριά και ζαμπόν ή μπέικον και τη βάζουν στο φούρνο. Στη δεύτερη, η ζύμη μπορεί να είναι μαλακή ή σκληρή μέχρι κακουργήματος και ψήνεται σε ξυλόφουρνο. Το μόνο βέβαιο είναι πως παραμένει γευστική όπως και να ‘χει, κι αν θέλεις να δεις τι πραγματικά σημαίνει «χοντρή πίτσα», τσέκαρε στο YouTube την Σικάγο style. Όσο για το τυρί, μπορεί να είναι γκούντα ή ακόμα και μια μίξη τσένταρ με γκούντα. Κι όπως ξέρουν και οι πέτρες ότι στην Ελλάδα είμαστε large, έτσι και στην πίτσα δε μπορούμε να κάνουμε εξαίρεση: Όταν στον υπόλοιπο κόσμο τα υλικά που μπαίνουν πάνω από το τυρί και τη σάλτσα είναι 3 το πολύ, εδώ φροντίζουμε να πετάμε πάνω όλο το ζωικό βασίλειο αλλά και τη χλωρίδα του πλανήτη. Διόλου άσχημα από μία ματιά, γιατί μπορούμε!

BETTY ON TOP Μυστικά και αγωνίες που δεν γκουγλάρονται! Betty Boopaki

Γ.

Χ.

Μία κρύο και μία ζέστη – αυτό που λέμε ως συνήθως. Ξέρω πως οι άντρες έχουν θέματα από τότε που γεννιούνται με το άλλο φύλο. Όμως εγώ τι φταίω; Μία ναι, μία όχι, σκοτσέζικο ντουζ και πρόλογος μετά. Με θέλει-δε με θέλει κι όταν βρισκόμαστε δείχνει πως κάνει τα πάντα για να είμαστε μαζί. Θέλω να το τελειώσω γιατί με πονάει αλλά δεν ξέρω αν μπορώ.

Παντρεμένος εδώ και πέντε χρόνια και μικρός σε ηλικία, αγαπάω, αγαπιέμαι και έγινα και ευτυχισμένος πατέρας. Η ζωή άλλαξε προς το καλύτερο αλλά ώρεςώρες βαριέμαι θανάσιμα. Η ρουτίνα με ρίχνει κάτω με τα μούτρα και πρότεινα στη γυναίκα μου να πειραματιστούμε λίγο στο κρεβάτι, όμως αυτή δε θέλει με την καμία. Πώς να την ψήσω χωρίς να ξενερώσει;

Αυτό που μου αρέσει σε ‘σας είναι που μου παραπονιέστε με στυλ! Ναι αγάπη μου, ως συνήθως, έχεις και ‘συ τα δίκαιά σου και ποτέ δεν αμφέβαλα. Γι’ αυτό θα βάλεις την καρδούλα σου σε μια βαλίτσα και όσο δύσκολο κι αν σου φαίνεται, θα ξεκινήσεις σύντομα για μια βόλτα στην αμέσως επόμενη παραλία. Όσο για τον αναποφάσιστο κύριο, μπορεί να χτυπήσει το κεφάλι του στον τοίχο, να συνεχίσει τη ζωή του ή να έρθει γονατιστός (και πιο αποφασισμένος) να σε βρει. Το πιο βασικό είναι να βρεις εσύ την ηρεμία σου γιατί αυτό που μου παρουσιάζεις, και με συγχωρείς προκαταβολικά, δεν είναι αγάπη αλλά παραλογισμός! Πάρε βαθιά ανάσα και βγες από το αδιέξοδο χωρίς να σκεφτείς πολλά-πολλά!

Ώριμε και ανήσυχε φίλε μου, σου αξίζει ένα μεγάλο μπράβο που και αγαπάς τη γυναίκα σου και το φωνάζεις. Μακάρι τα περισσότερα αρσενικά αυτού του κόσμου να σκεφτόντουσαν και να λειτουργούσαν σαν και σένα. Η οικογένεια είναι μεγάλο ζήτημα, πιο μεγάλο απ’ όσο σκέφτονται αρκετοί εκεί έξω. Όμως έπεσες στο κατάλληλο άτομο γιατί θα σου πω και μπράβο που θέλεις να πας το πράγμα ένα βήμα πιο πέρα στο κρεβάτι σας! Το θέμα όμως είναι λεπτό και δεν πρέπει να την αναγκάσεις να κάνει κάτι που δε θέλει. Πηγαίνετε κάπου ρομαντικά ένα ΣουΚού, εκεί που θα είστε μόνοι, ερωτευμένοι και χωρίς υποχρεώσεις. Άφησε τα πράγματα να έρθουν από μόνα τους, βάλε και λίγο νάζι και ενημέρωσέ με για τις εξελίξεις!

Ε. Καλή χρονιά αγαπημένη μου. Πριν καλά-καλά μεγαλώσω κατάλαβα ότι είμαστε επιρρεπείς στα ίδια λάθη. Λες και ξέρουμε το λάθος και πέφτουμε επίτηδες πάνω του. Στα 21 μου δεν έχω προβλήματα με τα αγόρια και με λες και σχεδόν περιζήτητη. Το πρόβλημα είναι όμως αυτό που λέγαμε. Πάντα επιλέγω το λάθος ατόμο και σχεδόν μ’ αρέσει που πέφτω πάνω του. Αστέρι μου δεν ξέρω αν η χρονιά σου μπήκε ομαλά, αλλά σίγουρα είσαι ένα πλάσμα ευαίσθητο και εύθραυστο. Ίσως λοιπόν γίνω γραφική και να πετάξω το πρόβλημά σου στον ουρανό, αλλά ποιος είναι αυτός που θα ορίσει το σωστό και το λάθος τελικά; H καρδιά φταίει για όλα, και πίστεψέ με, πολλοί προσπάθησαν να την ισορροπήσουν με το μυαλό, αλλά λίγοι τα κατάφεραν! Μη φοβάσαι λοιπόν τα «λάθη» και μην υπεραναλύεις τα πράγματα. Είσαι νέα και ωραία σαν τα κρύα τα νερά. Ακόμα κι αν φας τα μούτρα σου η ζωή είναι δική σου. Όρισε γλυκό μου τη ζωή σου όπως θέλεις και άσε με εμένα στην άκρη. Σε φιλώ!

M. Πόσο κακό είναι να είσαι αληθινός στις μέρες μας ρε Μπέττυ. Είμαι 20, ανοιχτή και κοινωνικός άνθρωπος. Όμως στεναχωριέμαι επειδή ακούγονται κουβέντες για μένα από ανθρώπους που δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν. Είμαι ανήσυχη αλλά όχι να μας πούνε και π@@@άνες. Δε με χωράει ο τόπος στ’ αλήθεια. Να ξεκινήσω λίγο απότομα; ΜΗ ΣΚΑΣ! Είσαι ένα μικρό μπουμπούκι που πρώτο του μέλημα πρέπει να είναι μια χαρούμενη. Άστους να λένε λοιπόν, όπως λέει και το γνωστό άσμα. Άστους να λένε και όλα θα περάσουν. Μη δίνεις όμως σημασία σε κακόβουλα σχόλια που έρχονται από άτομα που δεν κάνουν τίποτα άλλο πέρα απ’ το να κακολογούν τους γύρω τους. Μην ξοδεύεις ζωτική ενέργεια και μη βασανίζεσαι στη σκέψη τους. Κάνε τους δώρο ένα μεγάλο delete για να βγεις και εσύ κερδισμένη. Στο τέλος η ιστορία θα γράψει πως δικαιώνεσαι, πράγμα που έχουμε δει εκατοντάδες φορές στη ζωή μας. Ζήσε λοιπόν κοριτσάρα μου και γράψε εκεί που δεν πιάνει μελάνι τους... πρόθυμους.

Για να επικοινωνήσεις με την Betty, στείλε e-mail στο: betty@pezodromio.gr (Διανυκτερεύει)

ZODIAC

The Cosmic Whisperer Project

Φωτογραφία: Αγησίλαος Κουλούρης

Δανάη Τ.

ΚΡΙΟΣ

ΖΥΓΟΣ

ΤΑΥΡΟΣ

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

Μπήκε με φόρα ο νέος χρόνος και ενώ πέρασε ένας ολόκληρος μήνας εσύ ακόμα κινείσαι στους ρυθμούς των γιορτών. Όσο για την προσγείωση που ήρθε απότομα- ήταν επειδή «κόλλησες» στο πρόσφατο παρελθόν. Μη μαζεύεις λοιπόν πολλά και διάφορα στο πολυάσχολο κεφάλι σου. Τα άστρα σου φωνάζουν να κοιτάξεις το σήμερα, άντε και το αύριο! Μη σβήνεις τη δίψα σου για ζωή γιατί ο έρωτας καραδοκεί. Μην κλείνεσαι στον εαυτό σου! Κάπου στα μέσα Ιανουαρίου άρχισες να εκστομίζεις λέξεις όπως το «κάρμα» και άφησες την κορμάρα σου στην αγκαλιά των άστρων. Red alert! Tα άστρα υπάρχουν απλώς για να τα θαυμάζεις και να σε καθοδηγούν, όχι για να γίνουν ένα με την ζωή σου, τραυματισμένο μου Ταυράκι. Όμως ο Φεβρουάριος σου κλείνει γλυκά το μάτι και σου λέει να βάλεις τις υποχρεώσεις σου σε μια σειρά. Έπειτα η άνοιξη θα χαρεί να σε υποδεχτεί!

ΔΙΔΥΜΟΣ

Παρεξηγημένα Διδυμάκια μου πήρατε φόρα, δε λογαριάζετε πολλά κι εγώ από κάπου στο βάθος σας θαυμάζω και χειροκροτώ! Επιτέλους, βρήκατε τον δρόμο που μάλλον ψάχνατε και ο Φεβρουάριος από μόνος του λειτουργεί σαν μια γλυκιά πρόκληση. Δεν ξέρω πόσα και πόσους θα επιτρέψετε να χωρέσουν στο backpack σας, όμως είμαι βέβαιη πως δε θα δυσκολευτείτε να ξεχωρίσετε τους φωτεινούς ανθρώπους που θα εμφανιστούν στη ζωή σας. Καλά ταξίδια!

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Ο Ιανουάριος μας προέκυψε παράξενος ενώ ο Φεβρουάριος έρχεται φουριόζος, γεμάτος ακόμα περισσότερα ερωτηματικά. Μη φοβηθείς Καρκινάκι μου, γιατί στην ουσία θα χρειαστεί απλά να κάνεις μερικά reality checks. Άνθρωποι από το κοντινό σου περιβάλλον θα βάλουν τη σχέση σας σε ένα νέο πλαίσιο και εσύ πρέπει να παραμείνεις ειλικρινής. Άπλωσε λοιπόν το χέρι σου με αγνότητα και πίστεψέ με, οι φιλίες που πρέπει να κρατήσουν, θα μείνουν δυνατές για πάντα!

ΛΕΩΝ

Ερωτευμένο μου Λιοντάρι μία μίνι-κρίση θα προκύψει στα μέσα του μήνα. Για όλα φταίει ένα φλερτ που δε βαδίζει όπως θα ήθελες. Αυτή η κατάσταση είναι που θα σε στείλει στο σπίτι για περισυλλογή και ζεστό καφέ. Παρόλα αυτά μην το δεις σαν βασανιστήριο αλλά σαν μια ευκαιρία. Θέσε τη ζωή σου σε νέα βάση: Η μουσική, τα βιβλία και η τηλεόραση σε περιμένουν και τους έχεις λείψει!

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

O γλυκός κόμπος στο στομάχι θα ήθελες να είναι αγωνία για πάθος και έρωτα, αλλά η ζωή και τα άστρα σου επιφυλάσσουν κάτι ακόμα καλύτερο, ανήσυχο Παρθενάκι! Από τις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου οι πόρτες που θα ανοίξουν για χάρη σου θα σε κάνουν να εκπλαγείς. Από την άλλη, τα άστρα σου σφυρίζουν να σταματήσεις να είσαι control freak. Άφησε λίγο τη ζωή σου να κυλήσει πιο χαλάρα!

Μεγαλώνεις και μαθαίνεις πως όλοι πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς στη ζωή μας. Ευτυχώς όμως για σένα, ευφυή Ζυγέ μου, έχεις ήδη προχωρήσει ένα βήμα μπροστά. Ο Φεβρουάριος σου ζητά να αποδεχτείς με ακόμα μεγαλύτερη ευκολία τα δεδομένα και να αρχίσεις να σκέφτεσαι τα επόμενα. Ένας πολύ δυνατός καβγάς στα μέσα του μήνα από εκεί που θα βρίσκεσαι χαλαρός, αναμένεται να σε ταράξει. Η λύση βρίσκεται στην ηρεμία! Πήρες μερικά κιλάκια ή είναι ιδέα μου, πλαδαρέ Σκορπιέ μου; Kαλά έκανες και μην απολογείσαι σε κανέναν, αλλά θα σου πρότεινα να περάσεις μια βόλτα από το γυμναστήριο! Άλλωστε το ξέρουν και οι πέτρες πως οι κακές συνήθειες μερικές φορές μας αναζωογωνούν, εγώ όμως θέλω να πάψεις να βαριέσαι. Φεβρουάριος σημαίνει ολική αλλαγή πορείας, και πίστεψέ με, η ταμπέλα του “fit” θα σου ταιριάξει πάρα πολύ. Καλές προπονήσεις!

ΤΟΞΟΤΗΣ

Αποκοιμήθηκες την ώρα που η τύχη σου δούλευε και ο Ιανουάριος αντί να σε κάνει ιπτάμενο και τζέντλεμαν, σε έκανε να νιώσεις όπως η Σέρσει όταν είδε τον Τζόφρι να πεθάνει. Επειδή όμως η ζωή δεν είναι Game of Thrones και οι Τοξότες δεν πρέπει να είναι οι πρώτες απώλειες της μάχης, έχε τα μάτια σου ανοιχτά στις ευκαιρίες που θα σου παρουσιάστουν στο διάστημα ανάμεσα από τις 18 και τις 22 του μήνα!

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

Της νύχτας τα καμώματα σε άφησαν ένα πρωινό ξεκρέμαστο κι από τότε φυλάς τα ρούχα σου για να ‘χεις τα μισά. Δες το ποτήρι μισογεμάτο, μάθε από ‘κείνο το λάθος και άφησε για λίγο τη γκρίνια. Οι άνθρωποι που σε ξέρουν καλύτερα και σε έχουν ανάγκη χρειάζονται την παρουσία σου. Μην εξαφανίζεσαι και επέστρεψε σιγά-σιγά στο παλιό, καλό και κοινωνικό Αιγόκερω που ξέραμε όλοι μας. Το σύμπαν το ξέρει, μάθε το και ‘συ!

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Προβληματισμένε μου Υδροχόε, τα άστρα προσπαθούν να σου δείξουν το δρόμο όμως εσύ παγιδεύεσαι με ευκολία σε μικροπροβλήματα. Ασφυκτιάς με το παραμικρό και ενώ το μυαλό και το σώμα σου συνεργάζονται αρμονικά, εσύ προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως συμβαίνει το αντίθετο. Μίλησε με τους γύρω σου και μην κρύβεις πράγματα μέσα σου, κι αυτό θα είναι το πρώτο βήμα για να μας καταπλήξεις θετικά!

ΙΧΘΥΕΣ

Μπορεί το πορτοφόλι να φουσκώνει αλλά τα προβλήματα που γεννιούνται κάτι μου λέει πως δε μπορείτε να τα διαχειριστείτε. Ψαράκια μου η ζωή είναι όσο απλή θέλουμε εμείς να είναι. Ανοίξτε ένα έγγραφο word, πάρτε ένα χαρτί Α4 ή βρείτε έναν πάπυρο και σε άπταιστη γραμμική Β’ ιεραρχήστε τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις σας. Ο Φεβρουάριος σας ζητά απλά να βάλετε τα πράγματα σε μια σειρά. Όσο για την ανταμοιβή, είναι βέβαιο πως θα είναι τεράστια!

Η Μαρία Καραντώνη φωτογραφίζεται για το Πεζοδρόμιο. Το επάγγελμά της είναι αυτοκινητίστρια , μα πάνω απ’ όλα είναι μάνα, γιαγιά και μια επαναστάτρια της ζωής. Ζει με πάθος και αγάπη για όσα εκπροσωπεί, και θεωρεί τον εαυτό της ευλογημένο για όσα έχει βιώσει.

Closer

Φωτογραφία: Στέλιος Μπισκανάκης

Κόμμωση: Glow Hair & Nails Spa Μακιγιάζ: Queendom