ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2019

FREE PRESS

urban life // interview // CULTURE // ART Απρίλιος 2019 | #0055

Πάσχα 2019

Αποστόλης Τότσικας

Η Μεγάλη Εβδομάδα ενός vegan

«Μία είναι η αλήθεια της πίστης: Να είσαι αφοσιωμένος και αγνός σε αυτό που θέλεις να κάνεις»

#55

Editorial

Η Marvel, τα χίλια δολάρια και το κυνήγι του κλικ Παραπληροφόρηση δεν είναι µόνο τα fake news Χρήστος Αρκομάνης Στην εποχή που το ψηφιακό έχει κερδίσει με σχετική άνεση σχεδόν κάθε έκφανση του αναλογικού, είμαστε πια συνηθισμένοι στους πιασάρικους τίτλους που έχουν τα άρθρα των χιλιάδων site αυτής της χώρας. Τίτλους που σπανίως έβλεπες τον παλιό, καλό καιρό της παντοδυναμίας της εφημερίδας. Οι περισσότεροι από αυτούς, διαχρονικά, γιγαντώνουν σε πολλές περιπτώσεις μία είδηση με σκοπό το κυνήγι του κλικ. Κι επειδή γίνεται συνεχώς κουβέντα για τα fake news, μήπως θα έπρεπε να εντάξουμε σε αυτά και τη σκόπιμη απόκρυψη μίας καθοριστικής πληροφορίας; … ή ακόμα καλύτερα, της πληροφορίας που αν ο αναγνώστης γνώριζε εξαρχής, μπορεί να μην έμπαινε καν στη διαδικασία να διαβάσει το άρθρο. Ας περάσουμε όμως στην είδηση. Το CableTV με αφορμή την κυκλοφορία του “Avengers: Endgame” στις 26 Μαρτίου, διοργανώνει έναν διαγωνισμό στα πλαίσια του οποίου ένας υπερτυχερός fan της Marvel θα κερδίσει 1000 δολάρια, αρκεί να δει σερί όλες τις ταινίες της! Όμως τα δώρα δε σταματάν εδώ. Ο υπομονετικός και συνάμα γενναίος συμμετέχοντας, αν βγει αλώβητος από τη διαδικασία που θα χρειαστεί 3 ολόκληρες μέρες, θα πάρει επίσης μαζί του μία μηχανή για ποπ-κορν με το λογότυπο του Captain America, όλες τις ταινίες σε blu-ray, όπως και το περιβόητο Infinity Gauntlet του Τhanos, ή για τους μη μυημένους, το γάντι του. Τα όρια του viral ξεπεράστηκαν σε λίγες μόνο ώρες, ή όπως συνηθίζεται να γράφεται «έπεσε το Internet», και όχι μόνο από τους εθισμένους των ταινιών κόμικ. Εμείς δε σαν Έλληνες, για άλλη μια φορά πρωτοτυπήσαμε. Χιλιάδες, κυριολεκτικά, sites της χώρας μας κυκλοφόρησαν την είδηση σε άξονα λίγων λεπτών με τη μέθοδο της έρευνας, του rewriting ή του copy-paste, κάτι όμως που δεν εξετάζουμε αυτή τη στιγμή. Εκεί λοιπόν που σκεφτόσουν πως είσαι αρκετά… σπασίκλας για να δηλώσεις συμμετοχή, έμπαινες στο επίμαχο site και συμπλήρωνες την αίτηση συμμετοχής, λίγο πιο κάτω διάβαζες πως ο διαγωνισμός απευθύνεται μόνο σε κατοίκους των Ηνωμένων Πολιτειών. Συγκαταβατικό γέλιο συνοδευόμενο με οργή. «Πλημμέλημα» στο βωμό του κλικ ή απλά παντελής άγνοια των αρθρογράφων που απαλλάσσεται λόγω βλακώδους άγνοιας; Γιατί ό,τι κι απ’ τα δύο αν συμβαίνει, το μόνο βέβαιο είναι πως κάτι δεν πάει καλά. Από τη μία, αν αποκρύπτεις εσκεμμένα τη συγκεκριμένη πληροφορία και με προτρέπεις να δηλώσω συμμετοχή, είσαι το ίδιο ένοχος με όποιον φτιάχνει μία σελίδα στο Facebook, ανεβάζει φωτογραφίες με άρρωστα παιδιά, γράφει «Θεραπεία με ένα κλικ», και αφού μαζέψει έναν αξιοσέβαστο αριθμό likes, πουλάει τη σελίδα έναντι πολλών ευρώ. Από την άλλη, αν την αναδημοσιεύεις στο «ενημερωτικό» site σου επειδή την είδες κάπου και ταυτόχρονα δεν την ελέγχεις, εύχομαι απλά να μην έρθει η στιγμή που μέσα στις γραμμές μιας επόμενης είδησης θα αναφέρεται το όνομά σου με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς και ‘συ δεν το δεις ποτέ. Γιατί μόνο τότε θα καταλάβεις, με κακό έστω τρόπο, πως η ορθή μεταφορά μιας είδησης είναι για κάποιους τρελούς εκεί έξω ιερή.

TAKE A WALK

4

STAFF

Index #55

Έκδοση // Pave P.C. Διευθυντής Χρήστος Αρκομάνης Αρχισυνταξία Χρήστος Αρκομάνης Graphic Design: Πεζοδρομιο Τeam

8

Μαύρος Γάτος

12

Αποστόλης Τότσικας

Οι αμνοί έσπασαν τη σιωπή τους

«Όσο κι αν ζω μέσα στο θέατρο, ο κινηματογράφος είναι η πιο μεγάλη μου αγάπη»

Παραχώρησαν τα κείμενά τους: Κώστας Ανυφαντής Ντίνος Α. Μαύρος Γάτος Παναγιώτης Δουλόπουλος Ζαφειρούλα Θεολόγου Θανάσης Καρανίκας Σοφία Κουτσονάκη Γιάννης Μαρκούτης Γιώργος Μικάλεφ Αντώνης Μπατζιάς Ο Ξενύχτης Δημήτρης Ράκος Νικολέτα Τσιλίκη Δανάη Τ.

Betty Boopaki

8

12

Εμπορική Διαχείρηση Φώτης Αρκομάνης sales@pezodromio.gr

Διαφήμιση 2441079000 adv@pezodromio.gr

26

20

Μηνιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική ή μερική, ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη.

H εφημερίδα ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ, όπως και ο ιστότοπος www.pezodromio.gr συνιστούν ελεύθερο βήμα έκφρασης των πολιτών. Το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές.

20

26 Επιμέλεια εξωφύλλου: Πεζοδρομιο Τeam Φωτογραφία: Γιάννης Στραβόλαιμος

www.pezodromio.gr Pave Ι.Κ.Ε. Μπλατσούκα 36 Καρδίτσα | 43100 T. 24410 79000 F. 24410 79444

Το Πάσχα ενός vegan

Η Μεγάλη Εβδομάδα με τη ματιά ενός 25χρονου

Local Heroes

Ο Αλέξανδρος Γκουσιάρης και τα βιολογικά προϊόντα του

Θέλεις το Πεζοδρόµιο κάθε µήνα στο σπίτι σου; Στείλε µας email στο syndromi@pezodromio.gr ή τηλεφώνησέ µας στο 2441079000.

6

Ακούσαμε στο Πεζοδρόμιο

Μπεε Τζιζ Οι αμνοί έσπασαν τη σιωπή τους

Ήταν η πιο ζεστή ώρα του μεσημεριού εκείνης της ημέρας όταν είδα τρία αρνιά να έρχονται προς το μέρος μου με μαλλί σαν των Bee Gees τραγουδώντας με την ίδια ψιλή φωνή “Life goin’ nowhere, somebody help me staying alive”. Λοιπόν αν πιστεύετε ότι τα αρνιά δεν μπορούν να μιλήσουν τότε επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ότι σας λείπει η απαραίτητη ευήθεια ώστε να υποδεχτείτε το Άγιο Φως που θα φωτίσει το θαύμα της Αναστάσεως. Ομολογώ ωστόσο πως και η δική μου αρχική αντίδραση μπορεί εύστοχα να συνοψιστεί στο: «Άν δεις άντρα να ποτίζει γλάστρα, το φυτό καπνίζεται» αλλά μετά σκέφτηκα πως γνωρίζω ανθρώπους που έχω εκπλαγεί περισσότερο που μπορούσαν να μιλάνε οπότε κάθησα να ακούσω τι είχε να μου πει το αρνί.

«Αν μείνεις για πάντα ερασιτέχνης δε θα μπορεί κανείς να σε πει αντιεπαγγελματία!» Καλλιτεχνικός μονόλογος σε τσιπουράδικο του Βόλου «Για άλλη μια φορά οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι θα είναι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους»

«Άκου κύριος» μου απευθύνθηκε πρώτα το μεσαίο «υπάρχουν πράγματα που δεν έχεις αναλογιστεί γιατί οι πρόγονοι σου φρόντισαν να σε τοποθετήσουν στην κορυφή της τροφικής πυραμίδας από όπου τα πράγματα φαίνονται πολύ πιο δίκαια από ότι πράγματι είναι. Μην με παρεξηγείς, δεν λέω ότι πρέπει να γίνεις χορτοφάγος, θα ήταν τεράστια αγνωμοσύνη έναντι των προγόνων σου που φαγώθηκαν στην σπηλιά τους για να μπορείς εσύ να παραγγέλνεις απ’ έξω. Ωστόσο λίγη περισσότερη ενσυναίσθηση δεν θα έβλαπτε την όρεξη σου. Το είδος σου είναι αχόρταγο, με κάθε ευκαιρία παραγεμίζεται τα στομάχια σας και τα συκώτια σας λες και σας ετοιμάζουν για φουά γκρα». ‘Ελα, μην είσαι τόσο επιθετικός μαζί του, τον διέκοψε το αρνί εκ δεξιών του και συνέχισε απευθυνόμενο σε μένα: «Θέλει να πει πως απαιτείται μία αυτοσυγκράτηση από μέρους σας και μια κάπως...πως να το πω... πιο ρεαλιστική και σύγχρονη προσέγγιση του θέματος. Να ας πούμε οι υπερβολές του Πάσχα είναι εντελώς αχρείαστες. Το ίδιο και των Χριστουγέννων με τις γαλοπούλες».

Η φοιτητική νεολαία της Καρδίτσας και οι ενστάσεις της «Καλύτερα να γυρίζω τα νησιά με την κιθάρα μου παρά να δουλέψω σε γραφείο» Τα παγκάκια της Πλατείας Ταχυδρομείου στη Λάρισα “Θέλω κι εγώ να μπω στη στήλη που έχετε με τα μαργαριτάρια»»

«Μα είναι οι σπουδαιότερες θρησκευτικές γιορτές» αντέταξα. «Γιορτάζουμε την γέννηση του υιού του Θεού και μετά την σταύρωση Του για τις αμαρτίες μας και την ανάσταση του από τον κόσμο των νεκρών». «Σας το είπα ότι φαινόταν ηλίθιος» με έκοψε το αριστερό αρνί απευθυνόμενο στα άλλα δύο. «Άκου φιλάρα, ανθρωπότητα και τρίχες κατσαρές. Στην πραγματικότητα είχατε έναν αντίχειρα, αυτό ήταν όλο. Και στο κάτω κάτω σύντροφοι τι το κακό έχει η χορτοφαγία, εμείς δηλαδή τι πάθαμε; Τέλος πάντων, θα μπορούσαμε ίσως να συζητήσουμε μία εναλλακτική μορφή εορτασμού του Πάσχα αντί της κρεοφαγίας και δη αμνοεριφίων. Ίσως η κτηνοβασία να είναι μία λύση». «Πάλι άρχισες τις γνωστές αηδίες;», τον διέκοψε το μεσαίο αρνί. «Σου έχουμε πει επανειλημμένα πως δεν συμφωνούμε. Προσωπικά προτιμώ να με σουβλίσουν».

Δεν είσαι ο πρώτος και έχει ξανασυμβεί, φίλε από τα Γιάννενα «Προτελευταία ταινία του Ταραντίνο και βλέπω να τελειώνει με ‘μας να ψάχνουμε ψυχολόγο» Κινηματογραφικές ψυχαναλύσεις σε ουζερί του Βόλου «Όταν μάθεις πώς ανάβει το πλυντήριο, θα μάθω κι εγώ latte art»

Ποδοσφαιρικά παράπονα σε sports café του Βόλου «Από τότε που ο γιατρός μου είπε να κόψω το αλκοόλ έχω ερωτευτεί το Redbull. Μπορεί να μη δίνει φτερά, αλλά σίγουρα σε τσιτώνει τόσο πολύ που δεν ψήνεσαι να πιεις τίποτα» Alcohol-free δηλώσεις στο Μουζάκι

Γιώτης Ζάχος

Ζω ανάμεσά σας

«Ο άλλος είναι 5 χρόνια οφσάιντ και τον θεωρούν πιο γρήγορο κι από γαζέλα»

Μαύρος Γάτος

Τρίκαλα by evening

«Ε, το ίδιο λέω κι εγώ», αντέταξε το αριστερό αρνί «μόνο που στη δική μου πρόταση μετά θα συνεχίσεις να ζεις. Επίσης είναι και ιστορικά συμβατό με τις συνήθειες των συγχρόνων εκείνου που ονομάζετε υιό του Θεού» συνέχισε απευθυνόμενο σε εμένα. «Συγνώμη», αισθάνθηκα την ανάγκη να παρέμβω. «Μιλώντας εκ μέρους της ανθρωπότητας μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η κτηνοβασία σε καμία περίπτωση δεν θα γινόταν αποδεκτή ως εναλλακτική πρόταση αντί της κρεοφαγίας του Πάσχα». – «Τότε πρέπει να εξαιρέσεις από την ανθρωπότητα μερικά χωριά από όπου πέρασα» κάγχασε σιβυλλικά το αριστερό πρόβατο χωρίς να καταλάβω τι εννοούσε. «Μην του δίνεις σημασία», με παρότρυνε το δεξιό πρόβατο και συνέχισε «ας πούμε απλώς ότι στα χωριά και τις μικρές επαρχίες υπάρχει μια διαρκής υπόνοια ότι η αποτυχία τους να εξελιχθούν σε πόλεις οφείλεται στην σεξουαλική υποτονικότητα των κατοίκων του». «Δυστυχώς δεν έχουμε χρόνο», δήλωσε το μεσαίο αρνί. Γιατί το Πάσχα πλησιάζει και μαζί το τέλος μας. Ίσως έτσι να είναι το πρέπον τελικά. «Κοίτα, έχω φιλοσοφήσει τη ζωή: γεννιόμαστε, μασουλάμε όσο περισσότερο χορτάρι μπορούμε, εν τω μεταξύ κάποιος μας παίρνει το μαλλί, το γάλα και καμιά φορά τα παιδιά μας και μετά πεθαίνουμε. Δεν είναι σπουδαίο άλλα αυτό είναι. Ίσως δεν χρειάζεται να το δραματοποιούμε, σημασία έχουν οι στιγμές που μασουλούσες χορτάρι ευτυχισμένος στην πρωινή λιακάδα. Την μία είσαι ήσυχος, ευτυχισμένος, τα χεις όλα και είσαι αυτάρεσκος και την άλλη σε παίρνουν για το σφαγείο. Δεν μπορείς να ξέρεις τι έχει η ζωή μπροστά για σένα”. «Υποθέτω ότι σωστά τα λες», τον συμπλήρωσε επιδοκιμαστικά το δεξιό πρόβατο. «Λοιπόν, δες το απ’ την θετική πλευρά». «Τι εννοείς;».

«Eννοώ ότι στην περίπτωση μας, τέρμα οι εκπλήξεις». Τα τρία αρνιά κούνησαν επιδοκιμαστικά τα κεφάλια τους και άρχισαν να απομακρύνονται δίχως να μπουν στον κόπο να με αποχαιρετίσουν. Καθώς απομακρύνονταν πρόσεξα το αριστερό πρόβατο και ξανασκέφτηκα την πρόταση του.

9

Ένας διεμφυλικός στην πολιτική

Άνευ σημασίας

Νικολέτα Τσιλίκη

Μία δήλωση που (δεν) θα έπρεπε να μας απασχολεί;

Αίσθηση και αντιδράσεις έχει προκαλέσει η δήλωση του Αναστάσιου Ζαρίφη, Έλληνα άνδρα διεμφυλικού, σχετικά με την υποψηφιότητά του ως δημοτικός σύμβουλος στη Θεσσαλονίκη. Μετά την ανακοίνωσή του λοιπόν ότι θα κατέβει στις αυτοδιοικητικές εκλογές στο πλάι της Κατερίνας Νοτοπούλου, πολλοί είναι αυτοί που μπήκαν στη διαδικασία να μιλήσουν σκληρά και να κατακρίνουν αυτή την υποψηφιότητα με ερωτήματα του τύπου: «Γιατί ένας άνθρωπος ζητά ψήφο προβάλλοντας την σεξουαλικότητά του», «Και τι θα κάνει αυτός για εμάς τους “υπόλοιπους” τους “φυσιολογικούς”». Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεν ξέρω καν γιατί η ενέργεια αυτή αποτελεί είδηση και παρουσιάζεται ως κάτι διαφορετικό. Ή μάλλον ξέρω. Είναι γιατί η χώρα μας είναι ακόμη κολλημένη στις προκαταλήψεις του παρελθόντος με μια βαθιά ρατσιστική αντίληψη που ανάθεμα αν θα αποβάλλει ποτέ. Αναμφίβολα μιλάμε για έναν άνθρ ω πο που έχει δικαίωμα συμμετοχής στους τομείς της δημόσιας ζωής και στο πολιτικό γίγνεσθαι όπως εξάλλου κάθε έλληνας πολίτης. Πολλαπλά ήταν όπως προαναφέρθηκε τα κατηγορώ σχετικά με την προβολή της σεξουαλικής φύσης με σκοπό την αναζήτηση ψήφου. Αυτό είναι κάτι που αποδεικνύεται αβάσιμο αλλά ακόμη και να έστεκε δεν είναι κατακριτέο. Ας αρχίσουμε λοιπόν από το γεγονός ότι το φύλο δεν έχει να κάνει με την σεξουαλικότητα και με τους ερωτικούς συντρόφους αλλά με την ταυτότητα. Η ταυτότητα φύλου είναι ανεξάρτητη από τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Ένα διεμφυλικό άτομο μπορεί να είναι ομοφυλόφιλο, ετεροφυλόφιλο, αμφισέξουαλ ή ασέξουαλ. Επίσης δεν αποτελεί ανάγκη να εισέλθει σε

διαδικασία χειρουργικής επέμβασης αλλαγής φύλου ή λήψης ορμονών. Είναι απλά ένα άτομο που αποκλίνει από το φύλο που αναγράφεται στο πιστοποιητικό γέννησής του. Έτσι λοιπόν, δεν μπορεί να λέγεται ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος εκμεταλλεύεται την σεξουαλικότητά του για την εκλογή του. Δηλώνει φυσικά ότι με την υποψηφιότητά του σκοπεύει στην ανάδειξη της ορατότητας για τους τρανς αλλά και γενικότερα για όλους τους ΛΟΑΤΚΙ, κι αυτό το βλέπω πολύ φυσιολογικό. Στην ουσία υπερασπίζεται την ομάδα ατόμων στην οποία ανήκει. Κινείται με αυτόν τον τρόπο και σε αυτό το πλαίσιο. Πάνω-κάτω το ίδιο δε θα συνέβαινε αν έβαζε υποψηφιότητα ένα άτομο με άλλου είδους ιδιαιτερότητες; Φυσικά και η απάντηση είναι θετική. Θα εστίαζε σε θέματα και προβλήματα «του οίκου του», προσπαθώντας να δώσει λύσεις, ίσως και προνόμια, στους ανθρώπους που βιώνουν το ίδιο με αυτόν. Και μη μου πείτε ότι οι «απλοί» και «φυσιολογικοί» υποψήφιοι σύμβουλοι δεν κατεβαίνουν στις εκλογές με γνώμονα το συμφέρον των ιδίων αλλά και μιας ευρύτερης ομάδας της οποίας είναι υποχείρια. Για ν α ε π ισ τρ έ ψ ω ό μ ω ς σ το α ρχ ικ ό ε ρ ώ τ η μ α. Ενδιαφέρθηκε κανείς για το επάγγελμα ή την ιδιότητα του ανθρώπου αυτού; Κανείς. Όλοι στάθηκαν στο κομμάτι της ταυτότητας φύλου. Χωρίς να τον ξέρουν, χωρίς να ξέρουν τα ενδιαφέροντά του, τις γνώσεις και τις δυνατότητές του. Η αντίδραση λοιπόν αυτή προς μία απλή υποψηφιότητα δεν είναι παρά μία από τις πολλές διακρίσεις που διαποτίζουν βαθιά εδώ και χρόνια την κουλτούρα μας μαζί με τα άλλα είδη ρατσισμού. Κι αυτό είναι που κάποτε πρέπει να σταματήσει.

11

Θαλασσοδάνειο Μνήμης #2 «Είναι γάτα – είναι γάτα ο κοντός με τη γραβάτα» Ρ. Σακελλαρίου

Ήταν ένας ώριμος άντρας αλλά σε καμία περίπτωση γέρος. Δεν υπαγόταν στον γενικό κανόνα. Πολύ κάτω από το 1,70, ασπρομάλλης προγάστωρ που δεν υπέφερε από ανεπάρκειες ή κομπλεξισμούς και αυτό είμαι σίγουρος δεν οφειλόταν στα μπικίνια (η αλήθεια είναι ότι είχε πολλά) ήταν κάτι πιο βαθύ μια ανεξήγητη εσωτερική εμπιστοσύνη. Κάθε φορά που τον έβλεπα προσπαθούσα να καταλάβω τον εσωτερικό του εμψυχωτή. Βέβαια για να τον καταλάβεις έπρεπε να είσαι αλλεργικός στις ηθικολογίες ή να είσαι του δόγματος.

Νυχτοπερπατήματα

Ο Ξενύχτης

Με έχει κουράσει η αλήθεια, δώστε μου ψέμα, αφού πρώτα βέβαια έχεις σκοτώσει το μπάτσο του μυαλό σου. Μου είναι δύσκολο να τον αναστήσω με τις γραμμές. Δε θα αναφέρω ούτε το μικρό του γιατί κυρίως με αυτό ήταν πασίγνωστος στη Θεσσαλία. Μεσίτης. Κάθε φορά που τον ρωτούσα «Τι είναι κύριε Τεό ο μεσίτης», ασκαρδαμυκτί (άραγε να ζει ο φιλόλογος Ανυφαντής;) μου απαντούσε. «Billy μεσίτης είναι αυτός που γ@ μάει δύο μυαλά». Αυτός. Αυτή… γύρω σ τα 25 χωρίς ηθικά δια πισ τευτήρια, επαγγελματίας, οι άντρες ήταν η δουλειά της, από την πρώην Σοβιετία, που πουλούσε νιότη και ευτυχία. Πολύ πάνω από το 1,70 τι να πω... Τα σπαστά ξανθά μαλλιά της Νιαγάρας, το άλογο του Zoρό στα πίσω πόδια το στήθος της, μάτια, χέρια, πόδια, βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις και γιαπωνέζικες λαβές. Το φτωχό συγγραφικό μου ταλέντο είναι αδύνατο να περιγράψει αυτή την καλλονή. Ίσως ο Φλωμπέρ στο Μαντάμ Μποβαρύ. Δεν ξέρω γιατί αλλά δε μπορώ να φανταστώ άλλον άντρα στα κυβικά του που θα μπορούσε να σηκώσει αυτό το φορτίο. Δεν έμαθα ποτέ πώς έπεσε στο κεφάλι του αυτή η γυναίκα. Όταν έμπαιναν στο μαγαζί από την κεντρική είσοδο η οποία σημειωτέον ήταν 1,60, ο Τεό με το απαράμιλλο χιούμορ του σχολίαζε… «Επιτέλους, μια πόρτα να σκύψω κι εγώ». Λοιπόν όταν έμπαιναν, για άντρες και γυναίκες, ήταν «Δεύτε Λάβετε Φως». Η Ιρίνα Ιβάνοβα λαμπάδα της Ανάστασης μέρες που έρχονται. Με τα δολοφονικά της κουνήματα ή την ομορφιά της αιχμαλώτιζε και στο τέλος φυλάκιζε άπαντα τα βλέμματα. Ισόβια. Ο Τεό σοβαρός γελούσε με το πίσω μέρος του κεφαλιού του. Το τραπέζι 3 στο κόκκινο δωμάτιο απέναντι από το τζάκι ήταν το λημέρι τους. Στο 2 και στο 4 υπήρχε η ένδειξη RESERVE, εκτός εάν υπήρχε συνωστισμός. (Βέβαια αν ο λογαριασμός ήταν 150 ευρώ ο Τεό άφηνε 200 κε… συν τα πουρμπουάρ στους βοηθούς.) Οι άλλοι από μακριά κι αγαπημένοι. Ο Τεό παντοκράτορας. Κρασί το καλύτερο (είναι λάθος, μου έλεγε να λες το ακριβότερο θα φανεί οτι είσαι άσχετος). Φαγητό πάντοτε φιλέτο rare. (μια φορά που ήρθε με τη γυναίκα του για ξεκάρφωμα παράγγειλε μπιφτέκι και χύμα. Εκείνο το βράδυ ο Τεό στο θέατρο ήταν ισάξιος του Χορν και του Μινωτή.

Ποτέ μου μου έλεγε δε μπόρεσα να καταλάβω τους ανθρώ πους που πάνε σ’ ένα καλό εστιατόριο και τρώνε μπιφτέκι. Ούτε κι εγώ. Α θα το ξεχνούσα και τα ξύλα της λεύκας που βάζεις στο τζάκι, Billy, δε βγάζουν καλή φλόγα να τα αποφεύγεις, την πιο ωραία φλόγα και την πιο απαλή ζέστη την έχει το πουρνάρι. Εκείνα τα βράδια ο άνθρωπος δημιουργούσε το παρελθόν του, κανένα ίχνος ενοχής, δεν υπήρχε επιστασία στα θέλω. Ό,τι θέλει το κορίτσι. Η τσέπη του πρέπει να δεινοπαθούσε. Χαλάλι. Αυτή η γυναίκα δεν ήταν όμορφη, ήταν κάτι χειρότερο. Από τον τρόπο όμως που τον κοίταζε πρέπει να της είχε ποτίσει τα εγκεφαλικά της κύτταρα με χρήμα. Της φερόταν σαν κάτι εξωπραγματικό. Και ήταν. Πρώτος λαχνός, τι να πει ο λήγοντας. Ειδική μνεία πρέπει να κάνω στο βράδυ που η Ιρίνα έπαθε αφυδάτωση από το κλάμα. Δεν ξανάγινε. Ο Τεό εκείνο το βράδυ νήστευε τη χαρά. Προηγήθηκε έντονη κουβέντα στα πρόθυρα του καυγά, με ακατέργαστες αντιδράσεις. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Το αντικείμενο του πόθου έβαζε μόνο του κρασί στο ποτήρι (δεν είχε ξανασυμβεί). Κάθε φορά πριν καν το σκεφτεί ο Τεό ήταν από ώρα μπροστά από τη σκέψη της. Τι είχε συμβεί; Μπαίνει καινούρια παρέα πάω για παραγγελία τελειώνω επιστρέφω στο πάσο και το κλάμα συνεχίζεται. Έκλαιγε σαν ρομπότ, πασπαλίζοντας τον ρώσικο θρήνο της με κάποια ελληνικά όπως… «ντεν μαγκαπάς». Απηυδισμένος και επειδή δεν ήθελε καμία επαφή με τον εσωτερικό της κόσμο (άλλωστε η Ιρίνα είχε ξεφορτωθεί προ πολλού το πολύ μυαλό) ανέκραξε. «Εντάξει, εντάξει, ΟΚ». Δεν ήταν αυθόρμητο αυτό που είπε, πρέπει να το προβάρισε πριν το πει, γιατί αν μετέφραζες τον τρόπο που το είπε, είχε κάτι το διφορούμενο. Πάντως το είπε. Η Ιρίνα τράβηξε επιτέλους πίσω τις γωνίες των χειλιών της, σκούπισε νοερά τον ιδρώτα της μετά την υπερπροσπάθεια και ακολούθησε χωρίς επιδόρπιο και εσπρεσάκι. Λογαριασμός και αναχώρηση. Αλλού τα σαλιαρίσματα κι αλλού φορούν καπότες. Η επόμενη επίσκεψη ήταν μες την τρελή χαρά και η Ιρίνα Chanel από την κορυφή ως τα νύχια (αυτό το διαπίστωσε δε και η κυρία Έφη, ινστρούχτορας της μοδός). Εκείνο το βράδυ ήταν σχετικά χαλαρό από κόσμο και κάθε φορά που η καλλονή πήγαινε στο μπάνιο για να καλλωπίσει τη μύτη της (είχε και αυτό το χούι), συνήθως ο Τεό με φώναζε κοντά του. Στην τρίτη επίσκεψη της τελειότητας στο μπάνιο, με ξαναφωνάζει. «Ξέρεις Billy, σήμερα κάποιος γνωστός μου μου είπε… Ξέρεις Τεό στην Ρωσίδα τρώνε κι άλλοι. Και ξέρεις εγώ τι του απάντησα. Χίλιες φορές αρνάκι και να τρώνε κι άλλοι, παρά παλιοπροβατίνα και να την τρώω μόνος μου.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

13

Street Food Festivals Σπάνια οι ξενόφερτες μόδες υιοθετούνταν τόσο χαρισματικά στη χώρα μας

Αν και το… βρώμικο υπάρχει στη ζωή μας από την Αθήνα του Περικλή, αλλάζει συνεχώς πρόσωπα και γεύσεις. Μαζί του βέβαια αλλάζουμε και ‘μεις, υιοθετούμε ή απορρίπτουμε άλλα γευστικά πρότυπα και μερικές φορές πέφτουμε με τα μούτρα στην υπερκατανάλωση. Αυτή είναι όμως μια άλλη ιστορία. H έννοια λοιπόν του street food υποδηλώνει «καντινίσιο» ή «καροτσάτο» φαγητό του δρόμου. Οι Αμερικανοί το έχουν ταυτίσει με το κακάσχημο αλλά πεντανόστιμο hot-dog τους: Ψωμάκι ατμού, λουκάνικο τύπου Φρανκφούρτης, πίκλες, κέτσαπ, μουστάρδα και όλα αυτά μαζί αποτελούν τα υλικά για μία έφοδο στον παράδεισο της γεύσης. Όμως εδώ είναι Ελλάδα και οι αθάνατες καντίνες της Εθνικής Οδού αποτελούν μία ξεθωριασμένη εικόνα των παιδικών μας χρόνων που δε λέει να σβήσει. Καντίνες που ακόμα υπάρχουν σε φανερά checkpoints ή σε σημεία κρυμμένα, στα οποία μόνο μυημένοι μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση. Και εκεί το ψωμάκι πρωταγωνιστεί, μόνο που η ποικιλία των προσφερόμενων αγαθών αυξάνεται και μαζί τους η δική μας προσμονή. Σουβλάκι χοιρινό, πανσέτα, χωριάτικο λουκάνικο, μπιφτέκι αλλά και πιο… φαντεζί γεύσεις όπως κοτομπουκιές με μία σως που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα του τετράτροχου.

Sweet and Sour

Σοφία Κουτσονάκη

Κι αν στη γεύση είμαστε εθισμένοι, τι να πει κανείς για τη διασκέδαση. Η λέξη «γιορτή» βρίσκεται στο DNA μας και δεν καταλαβαίνει από προϋπολογισμούς, κρίσεις και στατιστικές. Ένωσε λοιπόν τη γιορτή με το street food, και αμέσως θα πιάσεις το νόημα του Street Food Festival. Ατμόσφαιρα που φέρνει σε γιορτή αλλά δεν ξενερώνει όσους δε θέλουν πανηγύρι, μα ένα cool μέρος για να φάνε (λίγο ή μέχρι σκασμού) τα αγαπημένα τους πιάτα. Μία ποικιλία γεύσεων οικείων αλλά και ξένων, που «χρωματίζεται» ως ένα βαθμό από τα δικά μας βιώματα. Έτσι κι αλλιώς στο σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης όλα είναι διαφορετικά και όλα επιτρέπονται. Φεστιβάλ, παρουσίες ενδιαφέρουσες, άνθρωποι γεμάτοι περιέργεια για το τι θα αντικρύσουν και θα γευτούν. Επαγγελματίες της εστίασης από τόπους μακρινούς και κοντινούς που παρουσιάζουν ένα μενού το οποίο μπορεί να σε εκπλήξει. Εκεί που τα burger γίνονται μπιφτεκόψωμα, αλλά το Black Angus ψήνεται αργά και βασανιστικά μέχρι να αποκτήσει την πλέον οικεία και αγαπημένη, medium υφή του. Η μαγιονέζα είναι πανταχού παρούσα, όμως ο άνθρωπος μπροστά από το γκριλ θα σου ζητήσει να δοκιμάσεις τη χειροποίητη τσένταρ σως του. Μην του το αρνηθείς γιατί θα χάσεις. Λίγο πιο πέρα το καπνιστό μπέικον σε χοντρές φέτες ετοιμάζεται να αγκαλιάσει το μπιφτέκι και το λουκάνικο. Τα λαχανικά πλένονται επιμελώς πριν πρωταγωνιστήσουν στο νέο επεισόδιο. Τα κρεμμύδια καραμελώνουν και ‘μεις χαμογελάμε. Μαζί μας χαμογελάνε κι άλλοι. Μπορεί να κρατάν στο χέρι τους μία καλοψημένη χορτοφαγική μπαγκέτα ή ένα μπωλ με χρυσαφένιο ριζότο, όμως εκτιμούν το ίδιο την ομορφιά του ανοιχτού χώρου, τα χρώματα της άνοιξης και τις μυρωδιές που φλερτάρουν απειλητικά με τη μύτη μας. Ο DJ παίζει mid-tempo ηλεκτρονικές μουσικές σε μία ένταση διακριτική. Μία κοπέλα σε προχωρημένη εγκυμοσύνη ζητάει από τον σύζυγο άλλο ένα φαλάφελ. «Μήπως να σας κεράσω ένα cheesesteak για να νιώσετε κάτι από τη μαγεία της Φιλαδέλφεια;», ρωτάει ο ψήστης με αμερικάνικη προφορά. Γιατί στα Street Food Festival όλος ο πλανήτης γίνεται να χωρέσει σε μια μικρή κουκίδα του χάρτη. Γιατί βρισκόμαστε στη Ελλάδα και όπως και να το δει κανείς, εμείς το κάνουμε καλύτερα!

14

Αποστολης Τοτσικας

Ενσαρκώνει τον Χριστό & δηλώνει...

Lanthimos Hooligan

Κ

Χρήστος Αρκομάνης Φωτογραφία: Γιάννης Στραβόλαιμος

αι μόνο του σαν είδηση έχει να πει πολλά. Γιατί ακόμα κι αν είσαι ανυποψίαστος, δε γίνεται να μη σου κεντρίσει το ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο ο Αποστόλης Τότσικας κάνει ένα εμφατικό κινηματογραφικό comeback. Τη στιγμή που ήδη πρωταγωνιστεί στην δημοφιλή σειρά του Open Beyond TV «Για Πάντα Παιδιά», τα social media γεμίζουν από φωτογραφίες του σαν Ιησούς από «Το Δείπνο του Βοσκού». Το βλέπουμε σαν challenge ενώ εκείνος αντιμετωπίζει κάθε του δουλειά με βασική του αρχή να είναι ο εαυτός του, χωρίς υπερβολές στο σανίδι και στο γυαλί. Ο Αποστόλης Τότσικας είναι ένας από ‘μας, γι’ αυτό και κάνει χωρίς δεύτερες σκέψεις Πεζοδρόμιο.

15

17 Ξεκινώντας… ανάποδα, σε μία συνέντευξή σου τον Μάρτιο δήλωσες πως ο Λάνθιμος αδικήθηκε στα Όσκαρ Φυσικά. Θεωρώ ότι έπρεπε να πάρει περισσότερα, όχι μόνο αυτός αλλά και οι Έμμα Στόουν και Ρέιτσελ Βάις. Αλλά επειδή όπως είναι γνωστό τα Όσκαρ πηγαίνουνε λίγο με την εποχή, κάποια δόθηκαν... και καλά. Δηλαδή ο Κουαρόν με το Ρομά επειδή ακριβώς εστιάζει σε μια ευπαθή ομάδα ήταν... καταδικασμένος στην επιτυχία λόγω του «κοινωνικοπολιτικού χρώματος»; Δεν την είδα όλη την ταινία αλλά εντάξει, φέτος ήταν λίγο μουδιασμένο όλο το πράγμα. Από ‘κει και πέρα θεωρώ ότι τα κοστούμια και τα σκηνικά έπρεπε να τα πάρει ο Λάνθιμος αλλά τα πήρε όλα το Black Panther για τους ίδιους λόγους. Απλά δεν ήταν ωραία ταινία, όσο κι αν είμαι fan της Marvel. Γιατί άλλο το ψηφιακό και άλλο το πραγματικό Μια ταινία εποχής με κοστούμια εποχής έχει μια κάποια δυσκολία. Λατρεύω τον Λάνθιμο και είμαι πολύ μεγάλος φαν, άσε που μου θύμισε πολύ Κιούμπρικ το “The Favourite” και πιστεύω πως θα βγάλει ακόμα σπουδαιότερα πράγματα.

Η καλή αισθητική έχει να κάνει και με τι ταινίες βλέπουμε; Όχι, δεν το θεωρώ αυτό γιατί η αισθητική είναι ένα συνονθύλευμα πολλών πραγμάτων. Εσένα μπορεί να σου αρέσει να βλέπεις ταινίες Β διαλογής και να το κάνεις από άποψη. Είναι ένα πολύ περίεργο πράγμα που μπορείς να περάσεις πολλές ώρες να το συζητάς και να μην καταλήξεις πουθενά. Όμως υπάρχει το όμορφο μένος αλλά και το streetwise. «Το Δείπνο του Βοσκού» του κυκλοφορήσει το φθινόπωρο

Γιάννη

Στραβόλαιμου,

που

θα

Είναι μία μεσαίου μήκους ταινία, αλλά υπάρχει η σκέψη να μεγαλώσει. Με τον Γιάννη συνεργάζομαι και σε ένα ακόμα project το οποίο έχει να κάνει με το ύψωμα 731 και βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο. «Ο Ελληνας ηθοποιός που θα ενσαρκώσει τον Ιησού» Πέραν αυτό, η ιστορία της ταινίας έχει να κάνει με ένα περιστατικό αληθινό. Είναι ένας βοσκός, ο Μαυρογένης, που πάει στην εκκλησία του χωριού και ακούει ένα κήρυγμα από τον ιερέα που καλεί τους ακολούθους να ακολουθούν τον ίσιο δρόμο της ζωής. Αυτός μαγεύεται από αυτά που άκουσε, καθώς είναι ένας καλοκάγαθος άνθρωπος και αποφασίζει ότι θα πάει να βρει το Θεό. Είναι μια πολύ ωραία ιστορία που έχει να κάνει με την πίστη. Όχι μόνο τη χριστιανική, αλλά τη γενικότερη. Τους στόχους που θέτεις, τα εμπόδια που θέλεις να ξεπεράσεις κτλ Δηλώνεις κάτι; Χριστιανός Ορθόδοξος; Αγνωστικιστής; Απλά πιστεύω. Από ‘κει και πέρα έμαθα με αυτά που ζω να σέβομαι το τι πιστεύει ο άλλος. Στην πίστη μόνο μία είναι η αλήθεια: Να είσαι αφοσιωμένος και αγνός σε αυτό που θέλεις να κάνεις. Μπαίνεις σε μια λίστα ηθοποιών που τους κατατρέχει μια κατάρα. Όσοι τον ενσάρκωσαν δε «στέριωσαν» μετά Το έχω ψάξει αρκετά και δεν στο πλαίσιο που θέλουμε να πράγματα και να τα εξηγήσουμε με

ισχύει αυτό. κατατάξουμε τον δικό μας

Είναι κάποια τρόπο.

Πάντως για τον Γκόλφη ισχύει με το παραπάνω. Παρόλα αυτά, δε νιώθεις άβολα στη σκέψη πως μπορεί να είσαι για πάντα ο... τηλεοπτικός Χριστός; Στην αρχή με φωνάζανε Σήφη, τώρα με φωνάζουνε Γρηγόρη και έχει την πλάκα του. Είναι πολύ ωραίο γιατί βλέπεις πόσο δύναμη δίνεις του κόσμου που σε παρακολουθεί και σε στηρίζει. Δε με ενοχλεί λοιπόν αυτό και από την άλλη δε μου αρέσει να... πουλάω πνευματική τροφή γιατί στην Ελλάδα δεν είσαι για να πουλάς επαναστάσεις. Νιώθεις επαναστάτης; Δεν υπάρχει επανάσταση πια, και όσοι τις ξεκίνησαν δεν ζούν για να τις δουν να συμβαίνουν. Το σχόλιο το έκανα γιατί οι Έλληνες γίναμε επαναστάτες χωρίς αιτία, και στη ζωή είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Τρως δυο χαστούκια και επανέρχεσαι στη θέση σου.

19

Δε θα τον αλλάξουμε λοιπόν τον κόσμο; Αν δεν μπορείς τον αλλάξεις, γιατί είναι ένα πολύ δύσκολο πράμα, καλύτερα να αλλάξεις τον εαυτό σου. Να δούμε όλοι πιο θετικά τα πράγματα, να ευχαριστούμε τη ζωή γι’ αυτό που μας προσφέρει. Από ‘κει και πέρα είναι θέμα νευρογλωσσικού προγραμματισμού, είναι στην κρίση του καθενός πώς να διαχειριστεί το τι έχει και που θέλει να πάει με αυτό. Είναι απειλή η επιστήμη για την εκκλησία; Αυτό είναι ένα πολύ περίεργο πράγμα με το ζήτημα να υποτίθεται πως λύθηκε πολλά χρόνια πριν. Ίσως τελικά να υπάρχει μια χρυσή τομή μεταξύ της θρησκείας και επιστήμης, που τις βοηθά να συνυπάρχουν. Βέβαια η επιστήμη ακόμα εξελίσσεται και σημασία έχει η τεχνολογία να μας βοηθάει πραγματικά, και όχι να μας καθηλώνει σαν ζόμπι. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος; Ο θάνατος και δεν νομίζω ότι έγκειται μόνο στο κάποτε θα πεθάνω. Το καλλιτεχνικό τέλμα, το ανθρώπινο, όλα αυτά.

Ταινία που γυρίστηκε στα Τρίκαλα και είχε και εκπληκτικές μουσικές Ναι, το σάουντρακ ήταν πολύ ωραίο. Είχα μάλιστα μια σκηνή με μια κορυφαία ηθοποιό από την Αλβανία, την οποία δε θα ξεχάσω ποτέ. Εγώ δεν τη θέλω γιατί θεωρώ πως θα τραβήξει τον πατέρα μου στην πόλη ενώ είμαι κολλημένος με το χωριό, ένας αλαφροΐσκιωτος. Έρχεται λοιπόν σε ένα σπίτι που εγώ θεωρώ ιερό και δεν θέλω να έρχεται κανένας μέσα. Μου προσφέρει μια πίτα, και με κοιτά με ένα βλέμμα που ήμουνα στο τσακ να φύγω και να την πάρω. Πραγματικά φανταστική σκηνή και εμπειρία. Σε ποιο βαθμό έχουν επηρεαστεί οι ερμηνείες σου από τους ηθοποιούς που αγαπάς; Έχω πολλές επιρροές από ξένους καλλιτέχνες αλλά επειδή δεν έχω μια τεχνική, στο τέλος, ξεκινάω πάντα από την αρχή. Επανεφευρίσκω την τέχνη κάθε φορά και πάντα με οδηγεί το ένστικτο. Σημαντικό ρόλο παίζει φυσικά και το πόσο έχεις εμβαθύνει στο σενάριο, πόσο καλά το έχεις διαβάσει.

Πρόσφατα ψηφίστηκε νόμος για τη δημιουργία αποτεφρωτηρίου στον Πειραιά. Φαντάζομαι πως είσαι υπέρ της ελευθερίας ακόμα και στον θάνατο Θέλω ο καθένας να κάνει ελεύθερα ό,τι θέλει στη ζωή και στον θάνατό του, στη δουλειά και τη διασκέδαση. Αυτά είναι τα αυτονόητα και τα αυτονόητα είναι ένα μικρό θαύμα. Ας μην αρχίσουμε λοιπόν να τα χάνουμε. Ποιο ήταν το πιο μεγάλο μάθημα που πήρες όταν έγινες πατέρας; Τα παιδιά με το που έρχονται στη ζωή, φέρνουν μαζί τους μία άλλου είδους ευτυχία. Προσπαθώ να δώσω σε αυτά όσα διδάγματα έχω πάρει από την οικογένειά μου. Επίσης δε θεωρώ πρέπει να είναι δική μας προέκταση, ασχέτως αν κάνουμε μια μικρή ζημιά με τη θέλησή μας ή όχι. Θέλω λοιπόν να βλέπω τα παιδιά και τους νέους να μην τα παρατάνε. Να μη λένε «δε μπορώ». Να είναι ισχυροί στα θέλω τους. Σαν και ‘μας που σαν παιδιά γλιτώναμε συνέχεια απ’ του Χάρου τα δόντια με τις καφρίλες που κάναμε. Ήσουν ανήσυχος σαν έφηβος δηλαδή; Μόνο; Αν αρχίσω και διηγούμαι τις ιστορίες από το 3ο λύκειο του Βόλου στην Ιάσωνος δε θα τελειώσουμε ποτέ! Αλλά από παιδί είχα πάντα μέσα μου το... μικρόβιο της ηθοποιοίας. Είχα την τάση να εξερευνώ τα πράγματα. Ξέρεις πχ πως το μαχαίρι κόβει, αλλά θέλεις να δεις πόσο κόβει. Να ανακαλύψεις τα όρια. Ποιες είναι οι εικόνες σου από το Πάσχα στη Θεσσαλία; Υπέροχες παιδικές αναμνήσεις από το Βόλο αλλά και απ’ το χωριό μου, τη Νίκαια Λάρισας. Πατέρας, θείοι, ξαδέλφια. Ένα συνεχές μπέρδεμα ανάμεσα στο γέλιο, το τρέξιμο, το παιχνίδι και το φαγοπότι. Σκηνές που δε δικαιούμαι να ξεχάσω ποτέ. Μου μίλησες πριν από λίγο για το «μικρόβιο» του ηθοποιού Πήρα την απόφαση για να δώσω για τη Δραματική λίγο πριν τις Πανελλήνιες. Το είπα στον πατέρα μου, που σαν ηθοποιός κι αυτός, το αποδέχτηκε. Πιο συγκεκριμένα μου είπε με αγάπη «Άμα θες να σπάσεις τα μούτρα σου, πήγαινε»! Γενικά οι γονείς μου δεν με είχαν σταματήσει ποτέ απ’ το να κάνω αυτό που ήθελα. Ήμουν ένας πολύ ελεύθερος άνθρωπος και ειδικά στην επαρχία που ήταν πιο συντηρητική. Είχα επίσης την τύχη ο πατέρας και η μητέρα μου να είναι άνθρωποι που είχαν ταξιδέψει εκτός συνόρων, είδαν πράγματα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να είμαι ένας μικρός... εξωγήινος χωρίς πολλούς περιορισμούς. Σήμερα πρωταγωνιστείς στη σειρά «Για Πάντα Παιδιά» του Open TV … και περνάμε πολύ όμορφα! Είναι μια σειρά που παρουσιάζει τις ιστορίες της καθημερινότητας τριών φίλων με τρόπο αστείο. Το ακόμα πιο αστείο είναι πως και οι 3 είμαστε φίλοι και στην πραγματική ζωή, μιας και ο εγώ, ο Νίκος Πουρσανίδης και ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης περάσαμε από τη Δραματική σχεδόν την ίδια στιγμή. Ποιος πιστεύεις ήταν ο πιο απαιτητικός ρόλος που έπαιξες ποτέ στη ζωή σου; Θυμάμαι τουλάχιστον 3, αλλά από πλευράς συνθηκών, πολύ δύσκολο και με μια μεγάλη έμφαση στο ρόλο ήταν «Ο Γιος του Φύλακα» του Δημήτρη Κουτσαμπασάκου, που θεωρώ ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες μου στιγμές.

Επειδή έχεις ασχοληθεί εξίσου και με το θέατρο, ποιο πιστεύεις ότι είναι το πιο «δύσκολο» κοινό; Πριν απ’ το θεατρικό κοινό, καταρχήν να να πείσω εμένα. Το άγχος που έχω κάθε φορά πριν από την παράσταση είναι τεράστιο. Είναι απίστευτο γιατί θέλω να είμαι πάντα άψογος γιατί αυτό περιμένω εγώ από μένα. Από ‘κει και πέρα, όπως σου ξαναείπα, δεν μου αρέσει να δίνω εύκολη τροφή. Βέβαια αναγκαστικά θα κάνεις και επιλογές βάσει βιοπορισμού γιατί στην Ελλάδα ζούμε. Στο θέατρο όμως δεν κάνω εκπτώσεις, είτε παίζω για 5 άτομα είτε για έναν γεμάτο χώρο. Το κάνω γιατί είναι το σπίτι του ηθοποιού. Αν δεν μπορείς να ζήσεις μεσ’ το σπίτι σου, είναι δύσκολο να ζήσεις και έξω. Υπάρχει όμως στοίχημα με το κοινό; Nα τους ταξιδέψεις για παράδειγμα εκεί που θέλεις; Από τη στιγμή που δέχομαι να κάνω ένα θεατρικό, σημαίνει ότι μου αρέσει και θέλω να το προωθήσω. Σημασία για μένα έχει να ταξιδέψεις όντως το θεατή, χωρίς όμως να είσαι κάτι παραπάνω από αυτό που πρέπει να κάνεις. Mην παραστήσεις δηλαδή τον σούπερ-ήρωα. Να είσαι ο ήρωας που σου δίνει ο συγγραφέας και η ανάλυση του ρόλου σου, και εκεί μέσα να εμβαθύνεις. Αν όντως είσαι αληθινός δεν πρόκειται να χάσεις ποτέ. Δε σε φοβίζει λίγο αυτό; Δε με φοβίζει απλά, αλλά ώρες-ώρες με τρομοκρατεί. Προσπαθώ και θέλω να είμαι αληθινός και ρεαλιστικός όσο γίνεται. Να φέρω σε μια θέση το θεατή όπου να μην αναγνωρίζει εμένα αλλά το ρόλο. Ξαναγυρνάμε λοιπόν στην αρχή, κι αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα. Στο σινεμά δεν ισχύει όμως το ίδιο Ο κινηματογράφος είναι η μεγαλύτερή μου αγάπη. Όσο κι αν ζω μέσα στο θέατρο, αυτό με κλείνει σε σκοτάδια με τα οποία υπάρχει μια σχέση αγάπης και μίσους. Οπότε, προτιμώ τον κινηματογράφο. Κλείνοντας, τι σημαίνει για σένα η λέξη Πεζοδρόμιο; Είναι το πιο safe μέρος για εξερεύνηση. Είναι η ζωή μου. Είναι όλα όσα είμαι, εγώ που δεν πειθάρχησα ποτέ σε σχολές, τάξεις και ήμουν πάντα επαναστατικό πνεύμα. Επαναστατικό όμως όχι με την αντιεξουσιαστική έννοια. Μου άρεσε και μου αρέσει να φτάνω και να αγγίζω τα όρια πραγμάτων και καταστάσεων. Πεζοδρόμιο σημαίνει να πέφτεις με τα μούτρα στη φωτιά και να αναρωτιέσαι αν θα καείς. Αυτή την αίσθηση μόνο ο δρόμος και το πεζοδρόμιο μπορούν να σου τη χαρίσουν. Μόνο που όπως είπα και πριν, το πεζοδρόμιο είναι ασφαλές, ενώ ο δρόμος εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους.

20

To Πάσχα ενός vegan Είµαι σίγουρος πως το δικό σου (αρνί) είναι µεγαλύτερο

21

Ντίνος Α.

Ό

μορφη γιορτή το Πάσχα, δε λέω, αλλά και μια στάλα μελαγχολική. Διαχρονικά ήθη και έθιμα αναβιώνουν, ο κόσμος αγαπιέται (ή όχι) όσο μπορεί (ή δε μπορεί) αλλά χάνουν με χαρακτηριστική άνεση σε οποιαδήποτε σύγκριση με το «χουχουλιάρικο» κλίμα των Χριστουγέννων. Ας είναι όμως καλά οι εικόνες από τη λαμπάδα της νονάς, τα αγνά τσουρέκια που η γιαγιά έφτιαχνε χωρίς τη βοήθεια κανενός και τα μεγάλα κόκκινα αβγά. Ειδικά αυτά που είχαν μάνα μια φραγκόκοτα, κέρδιζαν όλα τα υπόλοιπα και οι φίλοι σου αναρωτιόταν τι το βιονικό υπάρχει στο αντικείμενο που κρατάς στο χέρι σου. Εικόνες που μας κρατούν για πάντα παιδιά και εικόνες που ευτυχώς δε σβήνουν. Ανάμεσά τους και πολύ φαγητό. Τί γίνεται όμως όταν είσαι vegan και η Μεγάλη Εβδομάδα πλησιάζει απειλητικά; Kρύβεσαι απ’ όλους κι όλα, ζώνεσαι με εκρηκτικά και ανατινάζεσαι στην Κυριακάτικη φιέστα τη στιγμή που όλοι είναι σουρωμένοι; Νομίζω πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.

Το να είσαι vegan στις μέρες μας νόμιζα πως είναι μία μόδα σαν κι αυτές που έρχονται, φεύγουν και δεν αφήνουν σχεδόν τίποτα πίσω τους. Όμως αυτό το «σχεδόν τίποτα» μεταφράζεται πλέον σε εκατοντάδες χιλιάδες άτομα που βλέπουν τη ζωή και τη διατροφή τους διαφορετικά. Έγινα χορτοφάγος στα 17 μου και σχετικά σύντομα vegan. Σήμερα στα 25 μου δεν κουβαλάω κανένα αίσθημα ανωτερότητας σε σχέση με τους άλλους και κατά τα άλλα ζω μια φυσιολογική ζωή. Βασικά ψέμματα, είμαι γεμάτος κόμπλες με όλους και με όλα, αλλά κατά τα άλλα αν τα πάω με ένα θηλυκό καλά, αυτή ονομάζεται διατροφή και είναι η μόνη γυναίκα που είμαι σίγουρος πως θα πέθαινε για μένα. Δηλώνω και Χριστιανός, όσο κι αν με πιάνω να αναρωτιέμαι τί (και γιατί) συμβαίνει την Κυριακή του Πάσχα στο εορταστικό, αναστάσιμο τραπέζι. Κάτι τέτοιο λοιπόν θα ζήσω και φέτος.

7 Μεγάλες Εβδομάδες χωρίς να τρώω κρέας και χωρίς να εξετάζω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Ούτε σκοπός αυτού του κειμένου είναι να βρούμε ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος. Θα ξεκινήσω όμως από μια παραδοχή: O άνθρωπος είναι ζώο και ένα από τα πράγματα που τον διαχωρίζει από τα υπόλοιπα όντα είναι η λογική. Χάρη σ’ αυτή κατάφερε όσα κατάφερε, επιβίωσε, ξεχώρισε και βρέθηκε στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Φάε λοιπόν κρέας αλλά κάνε μου τη χάρη και μη με δείχνεις με το δάχτυλο. Γιατί όσο περίεργο κι αν σου φαίνεται, σέβομαι τα υπόλοιπα όντα του πλανήτη και προτιμώ να τα φροντίζω παρά να τρώω τις σάρκες τους. Για να φτάσω όμως στο θέμα μας, η Μεγάλη Εβδομάδα

23

είναι για μένα το απόλυτο μυστήριο. Όχι τόσο θρησκευτικό όσο ανθρωπολογικό και επέτρεψέ μου να σου εξηγήσω. Κάνεις νηστεία όσες μέρες κάνεις και μια Κυριακή τρως για όλο τον Τρίτο Κόσμο. Προσωπικά από την εφηβεία μου ακόμα δεν δυσκολευόμουν και πολύ από τη στιγμή που πήρα την απόφαση για την αποχή από το κρέας. Όπως όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, τρώω τις μακαρονάδες μου, τα μανιτάρια μου, τις φακές και τις σαλάτες που ώρες-ώρες αλήθεια με κάνουν να νιώθω σαν κουνέλι, μα δεν το βάζω κάτω. Δεν το βάζω κάτω ακόμα κι αν περάσει από δίπλα μου το πιο φαντεζί πιάτο που περιέχει τη σάρκα ενός νεκρού ζώου. Από την άλλη τις μέρες του Πάσχα είμαι σίγουρος πως ο περισσότερος κόσμος χαίρεται που ξανασυναντά παλιούς φίλους από μακριά.Μαζί μ’ αυτούς, όσο κι αν θέλεις να βάλεις στο κάδρο το φαγητό, πρώτο ρόλο παίζει η βόλτα, η συζήτηση περί ανέμων και υδάτων, όπως και το ξύδι. Δες το απλά: Εβδομάδα των Παθών χωρίς αλκοόλ είναι σαν ύπνος το χειμώνα με φούτερ και κάλτσες. Κι επειδή τα περισσότερα πρωινά με βρίσκουν χαμογελαστό κόντρα στο καθημερινό, εορταστικό hangover μου, ίσως και να με δεις να τσουγκρίζω κόκκινα αβγά με τους συγγενείς, κόντρα στην ώρες-ώρες (ναι, το παραδέχομαι) υπερβολικά ακτιβιστική φύση μου. Μέσα στα πολλά θέματα που έχω, είναι που δεν κρατάω ποτέ ημερολόγιο και επίσης όσο μεγαλώνω ξεχνάω εύκολα τα πρόσφατα αλλά θυμάμαι με χαρακτηριστική άνεση τα παλιά. Αν με ρωτήσεις για παράδειγμα τι έκανα τη πέρυσι τη Μεγάλη Τρίτη, θα σε κοιτάξω με το βλέμμα της κουκουβάγιας και δε θα βγάλω μιλιά. Αλλά τη Μεγάλη Τρίτη του 2000 ήταν που έσπασα το ρεκόρ μου σε πιτόγυρα. 3 στην κατσιά, σε περίοδο νηστείας και χωρίς να βαρυστομαχιάσω. Ένα προσωπικό ρεκόρ για το οποίο ακόμα νιώθω περήφανος για τις επιδόσεις και τις αντοχές μου, αλλά άβολα για το γουρούνι. Μεταξύ μας λοιπόν, όσο κι αν αυτό το συμπαθές τετράποδο κυλιέται στις λάσπες, έχει κακή φήμη και μυρίζει χειρότερα κι από τύπο που σύρθηκε στην πρωινή του δουλειά σερί μετά τη νυχτερινή σούρα του, σίγουρα του άξιζε μια καλύτερη μοίρα απ’ το να τυλιχτεί σε μια πίτα και να πασαλειφθεί με γιαουρτοσκόρδιο. Αχ, πόσο μου λείπει το τζατζίκι... Προσπερνώντας την προηγούμενη εξομολόγηση που καλό θα ήταν να σβηστεί από τα πρακτικά, ο καλύτερος τρόπος για να τη βγάλεις διατροφικά καθαρή τις άγιες μέρες του Πάσχα είναι η συχνή παρουσία σου στην εκκλησία. Εκεί που κύριοι και κυρίες (με τις δεύτερες να είναι ευτυχώς περισσότερες σε βαθμό κακουργήματος) συναρθροίζονται θρηνόντας κάθε μέρα και περισσότερο το Χριστό και φυσικά δε χάνουν την ευκαιρία να λανσάρουν, διακριτικά και καλά, το νέο συνολάκι που τους έκανε δώρο ο σύζυγος. Γιατί όταν ο ΓΑΠ έλεγε πως λεφτά υπάρχουν, εσείς μείνατε στο επίμαχο απόσπασμα και φυσικά δεν τον πιστέψατε. Κλείνει παρένθεση. Αυτές οι κυρίες λοιπόν, είτε το πιστεύεις είτε όχι, σου χαρίζουν με σχετική άνεση ενέσεις αυτοπεποίθησης. Κάνε εικόνα έναν σχεδόν πιτσιρικά σαν και μένα να πιάνει κουβέντα με μία καλοβαλμένη μεσήλικη. Τζακ-ποτ όταν η συζήτηση πάει στη νηστεία. «Νηστεύω όλο το χρόνο, κυρία μου», και η σπίθα ανάβει. Μαζί με τη συμπάθειά της κερδίζεις κι έναν καλό λόγο ή ακόμα και γνωριμία με την κόρη της μια από τις επόμενες μέρες, με τον αναγκαίο πρόλογο της μαμάς πως είμαι το καλύτερο παιδί. Το γήπεδο από ‘κει και πέρα είναι ανοιχτό για να κυνηγήσεις τις πιθανότητές σου και να παίξεις το ποδόσφαιρο που ξέρεις, πόσο μάλλον όταν η γνωριμία γίνεται πριν τον Επιτάφιο.

Αλλάζουμε όμως σταθμό και φτάνουμε στα μεγάλα τραγούδια της παράδοσης και της ανώνυμης δημιουργίας. Γιατί μπορεί όλο το Πάσχα να έχει μία κάποια πλάκα, αλλά η Κυριακή της Ανάστασης είναι κάτι χειρότερο κι από Δεκαπενταύγουστο στη Λάρισα. Εκείνη τη μέρα, όσο ευτυχισμένος κι αν ήσουν τις προηγούμενες, ξεχνάς χαρές, αγάπες, λαούτα και κιθάρες και στέκεσαι συγκλονισμένος μπροστά σε ένα αποτρόπαιο θέαμα που όσες φορές κι αν το δεις, θα εξακολουθείς να μην το πιστεύεις. Είναι λίγο γκόθικ αλλά και σπλατεριά ταυτόχρονα. Κάτι μυστήριοι τύποι στέκονται γύρω από ένα ζώο που είναι νεκρό. Το γυρίζουν στη σούβλα. Περιγελούν το νεκρό ζώο τη στιγμή που γιορτάζουν την ανάσταση του Θεανθρώπου. Έχουμε την πλάκα μας εμείς τα ευφυή ζώα. Έχω την πλάκα μου κι εγώ που την Κυριακή του Πάσχα ψάχνω ένα μαγαζί να πιω καφέ και όλα ανοίγουν μετά τις 2. Τότε θυμάμαι πως ο Χριστός ήταν vegan και παίρνω κουράγιο. Και τι δε θα ‘δινα όμως για να μπορούσα εκείνη τη μίζερη μέρα να πιω έναν «μαγαζάτο» εσπρέσο στις 10 το πρωί, ακόμα κι αν είχε αναγκαστικά και λίγες σταγόνες γάλα. Στην πρώτη γουλιά θα θυμόμουν πως στην Ασία τα πράγματα είναι χειρότερα, και πως μια τέτοια Κυριακή μπορεί να τρώνε σκυλάκια και ακρίδες.

Καλό Πάσχα σε όλους, και μην ξεχνάτε πως οι τροφές είναι λιγότερο τοξικές από τους ηλίθιους

24 24

Βγες στο #pezodromio @altermitsive Και πώς θα ζήσω δίχως µακαρόνια µε κιµά;

Αυτό το μήνα σε ρωτήσαμε γιατί δε γίνεσαι ve dromio ή κάνε μας tag (@pezodromio) στην ε προφίλ σου και μάθε τη

@Stef_tso13 Γιατί δεν ζω χωρίς µπέργκερ

@marina_barla Εντάξει, το κρεατάκι να το κόψουµε, αλλά το τυράκι τί µας πείραξε ρε παιδιά; Ας αρκεστούµε σε vegetarian

@tsogias14_official Αµαρτωλοί οι vegan παιδιά, αµαρτωλοί....

@ Panos.Katy ∆ε µπορώ γιατί τρέφοµαι µόνο µε KFC

@n1koletapappa Ο θεός έπλασε τα ζώα για να τα τρώµε!

@Vivi_vag Ακόµα κι αν ήταν vegan, δε νοµίζω πως µας πρότεινε να γίνουµε και ‘µεις!

@elektra2606 Ίσως σε κάποια άλλη ζωή

@joanna_yogirl Τέλειο ον υπήρξε µόνο ο Χριστός! Τα πάθη µου µε κυριεύουν καθώς δεν είµαι τέλεια!

@ rooks__ Μα πώς να τέτοιο πειρ

25

vegan, όπως ήταν και ο Χριστός. Βάλε #pezoεπόμενη φωτογραφία που θα ανεβάσεις στο ην ερώτηση του Μαΐου!

@giorgos.mpouris1990 Οι διατροφικές µας συνήθειες ήταν και πρέπει να παραµείνουν προσωπική υπόθεση

Πεζοδρόμιο Team

@kwstas_raxmanidis Το να µην τρως κρέας δε σε κάνει Χριστιανό, και το αντίστροφο

@its_lopy Αφού ο Χριστός ήταν vegan και αναστήθηκε, αν γίνω κι εγώ, θα αναστηθώ;

@x.kakazouki______ Μια πληροφορία την οποία δεν γνώριζα! Προσωπικά προτιµώ να τρώω λίγο απ’ όλα! Ο καθένας κάνει τις επιλογές του! @Charikleia.blue Ποιος είπε ότι δεν είµαι; ;)

@xara_rk30 ∆εν είµαστε όλοι… άγιοι

@van_duchess Γιατί είµαι… στον όγκο!

_officialpage α αντισταθείς σε ρασµό;

@thanos_chr Γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο τέλειο από µια µερίδα παϊδάκια!

ΤΟΥΡΤΑ ΠΑΓΩΤΟ ΦΡΑΟΥΛΑ ΜΕ ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΤΡΟΥΦΑΚΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕΤΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΤΟΥΡΤΑ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΣΑΣ

BITTER ΣΟΚΟΛΑΤΑ Η ΣΟΚΟΛΑΤΑ «ΜΗΝΙΑΣ» ΚΛΕΒΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ. Η ΠΙΟ ΠΙΚΡΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΔΟΞΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ!

26

Local Heroes

Οι ήρωες της Θεσσαλικής καθημερινότητας

21 Μαρτίου του 2019, η πρώτη τηλεφωνική επαφή. Ο Αλέξανδρος Γκουσιάρης μας κόβει με την πρώτη τον πληθυντικό. Γνωρίζει τη στήλη στην οποία του προτείνουμε να φιλοξενηθεί, αλλά μας τονίζει πως δε νιώθει ήρωας. Τέτοιοι χαρακτηρισμοί ανήκουν σε άλλους, που κατάφεραν πολλά περισσότερα. Την επόμενη μέρα βρέθηκε στο γραφείο μας, εκεί που με ένα φλυτζάνι τσάι και ένα τσιγάρο ανά χείρας η συζήτηση ξεκίνησε και δεν έλεγε να τελειώσει. Δηλώνει γεωργός και μελισσοκόμος και η επιχειρησή του με έδρα ένα μικρό χωριό της Καρδίτσας εστιάζει αμιγώς στα βιολογικά. Το όνομά της «Αλέξανδρος Γκουσιάρης» γιατί το 1996 που ξεκίνησε δεν υπήρχε η ανάγκη για «φαντεζί» ονόματα. Η στραγγιστή του ντομάτα (για τους Άγγλους… περαστή) και το μέλι του εξάγονται σε τεραστίου μεγέθους και status πολυκαταστήματα της Ευρώπης. Όμως δε θέλει να μιλήσουμε γι’ αυτό. «Το τερμάτισαν» άλλοι, χωρίς να εστιάσουν εκεί που πρέπει και το έχει παράπονο. Ας δώσουμε λοιπόν το λόγο σε έναν εναλλακτικό άνθρωπο, που ονειρεύεται έναν κόσμο με τροφή για όλους. Έναν άνθρωπο που αφήνει το χωράφι για να πάει σε συνέδρια, και ισχυρίζεται πως μπορεί να μιλάει για τις μέλισσες πολλά συνεχόμενα οκτάωρα χωρίς παύση.

Η έδρα Το χωριό ονομάζεται Ηλιάς και είναι το τελευταίο νοτιανοτολικά του Νομού Καρδίτσας. Εκεί βρισκόμαστε, αν και γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καρδίτσα, και συγκεκριμένα στην Αγία Παρασκευή. Η οικογένεια Αστική. Ο πατέρας δούλευε στην Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Καρδίτσας. Άρα η σχέση μου σε κάποιο βαθμό με τον πρωτογενή τομέα προϋπήρχε, όπως και η εικόνα των Χριστουγέννων και του Πάσχα στο χωριό, με αρνιά και παιχνίδι. Πολύ παιχνίδι. Το καλοκαίρι, ποτίσματα με μπεκ και λάσπη ως το γόνατο. Τα μαθηματικά Είχα μια τάση από παιδί εξαιτίας ενός καθηγητή που μου την ευφύσησε στο σχολείο. Έτσι βρέθηκα μετά από λίγα χρόνια στο Μαθηματικό του Ηρακλείου, μιας και δεν ήθελα να είμαι στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Έβλεπα παιδιά να σπουδάζουν εκεί και κάθε Σαββατοκύριακο να είναι εδώ. Ήθελα να ‘μαι κάπου μακριά.

Ο Αλέξανδρος Γ κουσιάρης

27

είναι ένας πολ ίτης του Κόσμου

Το... άλμα

Η μόδα και μία ιστορική αναδρομή

Κρήτη, δύσκολοι καιροί και τα λεφτά λιγοστά. Μέσα δεκαετίας του ’80. Η δημοτική βιβλιοθήκη του Ηρακλείου ήταν ένας σημαντικός προορισμός, γιατί αυτή του πανεπιστημίου ήταν... γεμάτη μαθηματικά. Τότε έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο που το θυμάμαι σα να μην πέρασε μια μέρα. Το χρώμα, πορτοκαλί, «Μελισσοκομία» του Νικολαΐδη. Όρθιος λοιπόν, σ’ ένα διάλειμμα διαβάσματος, ρούφηξα μεμιάς ένα βιβλίο μελισσοκομίας και μου ξυπνήσανε μνήμες από την ιστορίες της γιαγιάς, με τα μελίσσια της μητέρας της. Έτσι, στα 21 μου, ήρθε σε επαφή με έναν κόσμο που δεν γνώριζα και δεν τον περίμενα και μαζί με έναν φίλο αγοράσαμε 2 μελίσσια. Τα βάζαμε με τον Μανώλη στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και κάναμε μεταφορές. Στη συνέχεια βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη για επιμόρφωση σ’ αυτά και μετά τα σεμινάρια τα πούλησα. Είχαν φτάσει περίπου τα 100, αλλά έπρεπε να τελειώσω το πανεπιστήμιο.

Βοηθάνε και οι μόδες στο βιολογικό αλλά η ιστορία είναι μεγάλη και παλιά. Στην Πρώτη Αγροτική Επανάσταση είχαμε ένα φοβερό πέρασμα από τον άνθρωπο-κυνηγό-καρποσυλλέκτη στον άνθρωπο- αγρότη. Δημιουργήθηκαν οι πρώτοι οικισμοί, οι χτίστες, η ανάθεση εργασιών, οι πόλεις, ήρθαν οι βασιλιάδες και φτάσαμε ως εδώ. Σε όλο αυτό το διάστημα των χιλιετιών που μεσολάβησαν, κάθε γεωργός επέλεγε κάθε χρόνο τον καλύτερό του σπόρο. Τον φύλαγε και τον έσπερνε την επόμενη χρονιά. Έπειτα, τη δεκαετία του ’50,ήρθε η Δεύτερη Επανάσταση. Αυτή των αγροχημικών και των υβριδίων σιτηρών. Αυτών που με λίγα λόγια μπορούσαν να παράξουν περισσότερη τροφή. Και ήταν στ’ αλήθεια επανάσταση, γιατί μετά από 30 χρόνια όλη η γη καλλιεργείται με αγροχημικά, ενώ τα βιολογικά είναι στην ουσία κάποιοι μικροί θύλακες. Είναι ένα πείραμα αυτή η επανάσταση. Ένα πείραμα φοβερό, του οποίου τα αποτελέσματα δεν ξέρουμε, παρά μόνο έχουμε ενδείξεις. Ενδείξεις ότι τα εντομοκτόνα σκοτώνουν τις μέλισσες, ενδείξεις ότι κάποια φάρμακα προκαλούν καρκίνο.

Η οριστική απόφαση Βρέθηκα να κάνω ιδιαίτερα μαθηματικών, κάτι που ένιωθα πως δεν έπρεπε. Με ενοχλούσε που έπαιρνα λεφτά για να διδάξω κάτι που έπρεπε να μάθουν από το σχολείο. Χίλιες φορές να παράγω και να πουλάω μέλι, παρά γνώση που έπρεπε να δίνεται δωρεάν. Η επιστροφή, η επιχείρηση και η στραγγιστή ντομάτα Νέος αγρότης, Ηλιάς, 1996. Ξεκινάμε με το μέλι και στο οποίο τοποθετούμε ετικέτες διαφόρων εταιρειών, οπότε εξαρχής δεχόμαστε πολλούς ελέγχους. Το ’98 έκανα το πρώτο σχέδιο βελτίωσης και το 2000 κάποιοι από τους συνεργάτες μας από το εξωτερικό, δοκίμασαν τις ντομάτες που είχαμε στον κήπο. Σπιτικές, από παλιό σπόρο. Πήραν 5 μπουκάλια και αφού προφανώς έκαναν μικροβιολογικούς ελέγχους, έπειτα από λίγες μέρες λάβαμε ένα mail στο οποίο ρωτούσαν αν μπορούμε να δοκιμάσουμε την παραγωγή 1000 μπουκαλιών το χρόνο. Η συνέχεια Το επόμενο βήμα έγινε το 2007, με το δεύτερο σχέδιο βελτίωσης, όταν μεγάλωσε ο χώρος, έγινε αποκλειστικά τομάτας σε εκείνο το σημείο και πιστοποιήσαμε τα χωράφια ως βιολογικά. Η ομάδα Νοικιάζω τα χωράφια από το Χρήστο και την Όλγα. Χωρίς αυτούς δε θα υπήρχε η ντομάτα. Όταν εγώ φορτώνω στο φορτηγό, ο Χρήστος το βράδυ θα είναι με τη μηχανή και θα αλωνίζει. Ότι μπορεί ο καθένας. Είμαι πολύ «μπλεγμένος» με τα μελίσσια και αυτό με περιορίζει από το χρόνο που μπορώ να διαθέσω στη γη. Το μάθημα Έπρεπε κάποιοι να μας δείξουν το δρόμο. Οι Άγγλοι, που μας βοήθησαν όταν στήσαμε τη γραμμή παραγωγής. Όμως αυτό έγινε χωρίς να αλλάξει καθόλου η παραδοσιακή συνταγή και ήταν κάτι που μας δικαίωσε. Οι αποφάσεις Είναι ομαδικές και οικογενειακές. Η γυναίκα μου, Σοφία, που έχει το εικαστικό κομμάτι των ετικετών είναι κι αυτή κομμάτι της επιχείρησης, εκτός φυσικά της αμέριστης στήριξης που έχει προσφέρει, πολλά χρόνια τώρα. Τυχαία λοιπόν, μια μέρα, έβαζε στο τέλος της σεζόν ντομάτες από την παραγωγή σε βάζα, τις παστερίωνε, και το χειμώνα τις χρησιμοποιούσε στο φαγητό. Πραγματικά... καταλάθος, ένα βράδυ άνοιξε η κόρη μας το βάζο και η μυρωδιά της θύμησε τα γεμιστά. Έριξα λοιπόν μια κουταλιά ρύζι μέσα, το παστερίωσα, και έπειτα από 2 χρόνια δοκιμών προχωράμε και σε μια άλλη ιστορία.

28 Το βιολογικό

Τα χτυπήματα κάτω από τη μέση

Αν λοιπόν η Πρώτη Επανάσταση έγινε «τυχαία» και χωρίς «κοινωνικές υποσχέσεις», η δεύτερη είχε ως στόχο να ταΐσει τον πλανήτη με ασφάλεια, κάτι που απέτυχε να πραγματοποιήσει. Το αποτέλεσμα είναι προφανές: Εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα και το περιβάλλον που ζούμε δεν είναι το καθαρότερο. Κάπου εδώ λοιπόν έρχονται τα βιολογικά. Τα βιολογικά που δίνουν στον γεωργό μία καλύτερη ποιότητα ζωής γιατί δεν έχει επαφή με τα φάρμακα. Που του δίνουν τα πιο νόστιμα προϊόντα, κι αυτός με τη σειρά του τα πουλά με χαρά στον καταναλωτή, γιατί είναι το ίδιο καλά μ’ αυτά που τρώει. Ανήκουμε λοιπόν στους γεωργούς που ό,τι παράγουμε στο χωράφι το τρώμε, χωρίς κανένα άγχος για την ποιότητα που προσφέρουν.

Δεν ήταν η κρίση, με την έννοια που γνωρίζουμε εδώ, γιατί οι πελάτες μας είναι ξένοι. Το δικό μας ζήτημα είναι άλλο: Δεν έχουμε να ανταγωνιστούμε ένα εσωτερικό περιβάλλον με κοινή γλώσσα, έθιμα και πολιτισμό. Είναι κάτι τελείως ξένο, από το σούπερ μάρκετ της Αγγλίας μέχρι ένα πολυκατάστημα.

Το νόημα

Το ράφι Πηγαίνεις λοιπόν στο σουπερμάρκετ και βλέπεις στα ράφια προϊόντα με τιμές. Σου φαίνεται πως έχεις επιλογή, όμως υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα εκεί έξω. Το τι κέρδος δίνει αυτή η ίντσα ραφιού στον επιχειρηματία. Αν αυτός δει ότι δε βγάζει αρκετό κέρδος, δε θα διστάσει να πετάξει το προϊόν και να βάλει άλλο.

Τα βιολογικά έχουν νόημα και δεν το λέω επιστημονικά αλλά εντελώς διαισθητικά. Έχω την εντύπωση ότι μπορούν να θρέψουν εξίσου καλά με τη συμβατική γεωργία. Κι αν έχουμε μικρότερη παραγωγή, αυτό δεν είναι θέμα. Έχουμε πλέον πολλά φυσικά προϊόντα για βοήθεια. Κι αν δεν υπάρχει βιολογικό ζιζανιοκτόνο, κάποιος σκάβει και έτσι δίνεται δουλειά σε περισσότερους ανθρώπους.

Το Brexit

Ζήτημα τιμής

Η επιτυχία

Το… ζουμί της υπόθεσης έχει να κάνει καταρχήν με την τιμή. Είμαστε ακριβοί γιατί έχουμε ένα κόστος παραγωγής και κάποιους κανόνες ποιότητας. Ο μόνος τρόπος για να το αντιμετωπίσεις αυτό είναι να έχεις ένα προϊόν μοναδικό που να μην μπορεί να το βρει αλλού ο καταναλωτής. Αυτό που λέω εγώ είναι ότι τα θετικά των γεωργών δεν είναι οι εταιρείες, αλλά οι καταναλωτές. Αυτοί καθορίζουν τι θα σπείρει, τι θα μεγαλώσει και τι προϊόντα θα πουλήσει ο γεωργός. Αν ο αστικός πληθυσμός που είναι ο κύριος αγοραστής έρθει και βάλει όρους, οι γεωργοί θα ακολουθήσουν.

Όσοι δημοσιογράφοι με πλησιάζουν έχουν μια μανία με τα Harrods. Ταυτίζουν την επιτυχία με το γεγονός πως τους προμηθεύουμε προϊόντα μας, ενώ εγώ δεν το βλέπω έτσι. Δεν είμαστε success story αλλά μία ιστορία εν εξελίξει, με φοβερό πάθος γι’ αυτό που κάνουμε. Πάθος που επανατροφοδοτείται από την ίδια μας τη δουλειά.

Ελπίζω απλά πως δε θα γίνει γιατί θα είναι καταστροφικό. Κάποια προϊόντα θα ανέβουν κατά 17,5% Η Αγγλία είναι μια χώρα που στα τρόφιμα και στα βιβλία έχει μηδενικό ΦΠΑ! Όμως οι τελωνειακοί δασμοί θα είναι αυτοί που θα κάνουν τη ζημιά.

Ο Local Hero

Αν αύριο το πρωί όλοι αγόραζαν βιολογικά προϊόντα, αυτά θα ήταν φτηνότερα. Αν τώρα τα βιολογικά απευθύνονται σήμερα σε ένα «ελιτίστικο» οικονομικά κοινό, αυτό είναι θέμα ισορροπίας.

Σου είχα πει στο τηλέφωνο πως δεν είμαι και δεν είμαστε. Άλλοι είναι οι ήρωες. Εμείς προσωπικά ούτε θα γίνουμε ποτέ. Δεν έχουμε γίνει πλούσιοι και μέρος της δουλειάς αντί να είναι το χωράφι, είναι οι τράπεζες και οι επιταγές. Ώρες-ώρες με πιάνω να αναρωτιέμαι αν αξίζει να αυξήσω τους τζίρους μου και καταλήγω πως με την υπάρχουσα φορολογία δεν έχει κανένα νόημα.

Η ποιότητα

Το περιβόητο ντοκιμαντέρ

Το βιολογικό είναι καθαρό από χημικά. Δίνει εργασία σε περισσότερους ανθρώπους. Σε κάνει να συμμετέχεις σε όρους και αξίες στον πολιτισμό της τροφής, κάτι που δεν παίρνουμε σοβαρά, αλλά είναι αναπόσπαστο κομμάτι του είναι μας. Το σημαντικό πάντως στις πολιτισμικές αλλαγές είναι κάποια στιγμή να υπάρχει μια «κρίσιμη μάζα». Αλλιώς δεν γίνονται αλλαγές. Έχω πλήρη συνείδηση ότι λειτουργώ μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα και προσπαθώ να βάλω όρους ποιότητας, όχι μόνο στα παραγόμενα προϊόντα αλλά στη δική μου ζωή.

Πριν από δέκα χρόνια ήρθαν για επίσκεψη 3 Άγγλοι και μια φίλη, η Λίλα, ήρθε στο χωριό για να με βοηθήσει στην επικοινωνία μαζί τους. Ταυτόχρονα, μία άλλη φίλη, η Μαριάννα Οικονόμου, που είχε πάρει ένα επεισόδιο από τη σειρά «Οικολογικά Ημερολόγια» της ΕΡΤ, ήθελε να κάνει ένα γύρισμα στις ντομάτες. Όλα αυτά λοιπόν συνέπεσαν, και καταλήξαμε στο να προβάλλεται μία μεγάλη ιδέα μέσα από μία μικρή επιχείρηση και ένα εξίσου μικρό χωριό. Ένα χωριό 30 κατοίκων που η ζωή σ’ αυτό δεν είναι «άχρωμη», αλλά είναι γεμάτη μουσικές, χιούμορ και βόλτες με ποδήλατο. Το ντοκιμαντέρ ονομάζεται “Όταν Ο Βάγκνερ Συνάντησε Τις Ντομάτες” πήρε το βραβείο των διεθνών κριτικών κινηματογράφου Fipresci στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο η Μαριάννα μας αφιέρωσε, και μας συγκίνησε.

Μία υπόθεση

Ευλογία ή ανισορροπία; Ευλογία. Γιατί δουλειά πρέπει ακριβότερο. Το στο κόστος της

αν αφήσουμε στην άκρη τα συλλογιστικά άλματα, η να πληρωθεί και γι’ αυτό το τελικό προϊόν είναι μισό ευρώ παραπάνω στην ουσία ανήκει στους εργάτες, παραγωγής, και όχι στον παραγωγό.

Οι εξαγωγές της εταιρείας Η βασική μας αγορά από το ‘96 είναι η Αγγλία. Στέλνουμε λίγο στη Γερμανία και έχουμε στόχο να χτυπήσουμε κι εκεί την αγορά. Από ‘κει και πέρα, δίνουμε στην Ελβετία, στέλνουμε στο Χονγκ Κονγκ, τη Σουηδία, τις ΗΠΑ, αλλά στην ουσία μας ζει το Ηνωμένο Βασίλειο.

Το Πεζοδρόμιο Είναι συνυφασμένο με την ξεκούραση. Ένα κάθισμα για να ξαποστάσω στην βοή της πόλης, μακριά από την ασφάλεια της οικίας. Σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς υπάρχει ένας άξονας συμμετρίας. Το πεζοδρόμιο είναι ο απρόβλεπτος άξονας συμμετρίας της πόλης, του μέσα με το έξω, και πάντα εκεί που τελειώνει, εμφανίζεται ο ορίζοντας.

Οι προβολές του ντοκιμαντέρ “Όταν Ο Βάγκνερ Συνάντησε Τις Ντομάτες” θα ξεκινήσουν στις 11 Απριλίου

30

JUKEBOX Hot album reviews

Laurine_Slow Life & Pekkuliar_ Kommuna at WE Garden H κολεκτίβα Prism, o πολυχώρος We και το Kapani Project ενώνουν τις δυνάμεις τους για μια γεμάτη μουσική εμπειρία της σύγχρονης house μουσικής και μας καλούν στο κήπο του We για να γίνουμε κομμάτι τoυς. Το event, ήδη γνωστό και μεγάλο. Η Laurine, μία από τις πλέον αινιγματικές φυσιογνωμίες της ηλεκτρονικής μουσικής, εμφανίζεται στον κήπο του We το Σάββατο 13 Απριλίου. Η αγάπη της για τον house ήχο πηγαίνει βαθιά πίσω στο νεανικό της παρελθόν, όταν η Αμερικάνικη House και η Techno είχαν εισβάλει στην Ευρωπαική Club σκηνή φέρνοντας μια νέα underground κουλτούρα, η οποία τη γοήτευσε και την ενέπνευσε να ανακαλύψει τις δυνατότητες μιας νέας ζωής ως DJ. Μαζί της, οι Pekkuliar, Deyan Dimitrov και Prism.

We Garden Γ’ Σεπτεμβρίου και Γρ.Λαμπράκη Θεσσαλονίκη Χορηγός Επικοινωνίας: Πεζοδρόμιο Free Press

Beirut - Gallipoli

Foals – Everything Not Saved Will Be Lost – Part I

Η αναμενόμενη δισκογραφική επιστροφή των Beirut συνδυάστηκε με τον ερχομό της άνοιξης και μέσω του νέου τους άλμπουμ με τίτλο “Gallipoli” θέλουν να φέρουν τον ήλιο μέσα στα δωμάτια μας.

Το 2018 βρίσκει του Foals έπειτα απ’ την πιο επιτυχημένη περιοδεία τους, να αντιμετωπίζουν την αποχώρηση του μπασίστα και ενός εκ των ιδρυτικών μελών του γκρουπ, Walter Gervers. Κι εκεί που κανείς θα περίμενε είτε τη διάλυση, είτε την αυγή της δημιουργική τους παρακμής, ανακοινώνουν πως επιστρέφουν με δύο άλμπουμ μέσα στη χρονιά!

Βέβαια ακούγοντας το όνομα των Beirut -σόλο πρότζεκτ του Zach Condon- αμέσως μας πιάνει μια γλυκιά νοσταλγία, αφού ασυναίσθητα το μυαλό μας πάει στο μακρινό 2006-2007, περίοδο που πρωτοεμφανίστηκαν και μας χάρισαν δύο πολύ όμορφους δίσκους, το “Gulag Orkestar” και “The Flying Club Cup”. Η αναφορά μας σε αυτά τα δύο άλμπουμ μόνο τυχαία δεν είναι, αφού ο ήχος στο νέο “Gallipoli” δείχνει να θέλει να μας πάει προς εκεί. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και η επανασύνδεση του Zach Condon με ένα αγαπημένο του όργανο, τη φαρφίσα, που είχε χαρακτηρίσει τον τότε ήχο των Beirut δίνοντάς του εκ νέου έμπνευση. Και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο ομότιτλο τραγούδι, στο οποίο οι -trademark- βαλκανικοί ήχοι και το χάλκινο στοιχείο κάνουν αμέσως την εμφάνισή τους. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και την συνήθεια του Condon να χρησιμοποιεί ονόματα πόλεων που τον έχουν εμπνεύσει, αφού η Gallipoli είναι ένα νησάκι-πόλη της Ιταλίας. Και φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην υπάρχει άρωμα Ελλάδας στον δίσκο, με το ατμοσφαιρικό και instrumental “Corfu”, ένα όμορφο tribute στην Κέρκυρα, να μας τραβάει την προσοχή και μουσικά πέρα από τον τίτλο του. Βέβαια ο πολυοργανικός και γήινος ήχος των Beirut αναδεικνύεται στο έπακρο σε δύο κομμάτια που ξεχωρίσαμε από την πρώτη κιόλας ακρόαση, το “Family Curse” και το “Varieties of Exile”, στο όποιο σε μαγεύει και η ιδιαίτερη φωνή του Condon. Το “Gallipoli” είναι ένα αρκετά προσεγμένο άλμπουμ που θα μας κάνει ευχάριστη παρέα ακούγοντας το, ενώ δείχνει τι μπορούν να κάνουν οι Beirut κινούμενοι σε ένα στυλ που γνωρίζουν πολύ καλά. Μήπως όμως χρειάζεται να ρισκάρουν ώστε να πάνε ένα βήμα πιο πέρα; Το μέλλον θα δείξει. Παναγιώτης ∆ουλόπουλος

Το “Everything Not Saved Will Be Lost - Part I”, που είδε το φως της δημοσιότητας το Μάρτιο, έχει όλα αυτά που αγαπήσαμε στα προηγούμενα άλμπουμ τους, όμως κάνει και θαρραλέα βήματα προς τα μπροστά. Ο frontman και συμπατριώτης μας, Yannis Philipakis, που έχει αναλάβει και το κύριο όγκο των συνθέσεων και της παραγωγής, μοιάζει να βρίσκεται στην πιο εμπνευσμένη και παθιασμένη στιγμή του. Ξεκινώντας απ’ το “Moonlight”, με επιρροές απ’ τους ΧΧ αλλά και ηχοτοπία σαν του Brian Eno στο background, χτίζεται ένα μουσικό χάος, που όμως με τις πολλαπλές ακροάσεις, μοιάζουν όλα τέλεια τοποθετημένα. Κάθε single είναι καλύτερο απ’ το άλλο. Το “On the Luna” είναι ένα catchy-pop ύμνος, ένω το “In Degrees” μοιάζει με το αδερφάκι του “My Number”. Είναι ίσως το χορευτικό και άμεσο τραγούδι τους μέχρι τώρα, με τα synths στο δευτερο μέρος να φλερτάρουν με την τέκνο. Οι Foals παίζουν με απόλυτη ελευθερία και συνειδητότητα, πάνω στην (φαινομενικά) πιο αμήχανη στιγμή τους. Οι πάντα πολυεπίπεδες ενορχηστρώσεις τους, εδώ ακούγονται πιο σφιχτοδεμένες από ποτέ. Οι στίχοι, αν και ζοφεροί και δυσοίωνοι, αντικατοπτρίζουν την σημερινή πραγματικότητα με μοναδικό τρόπο. Στο “Everything Not Saved Will Be Lost”, θα βρεις τις πιο ουσιαστικές κιθάρες που έχεις ακούσει εδώ και καιρό, και αυτό είναι μόνο το πρώτο μέρος του. Η συνέχεια σε λίγους μήνες!

POPCORN TIME

The sofa stories Αντώνης Μπατζιάς

Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη

Η ώρα σχεδόν έφτασε! Όπως πέρυσι, έτσι και φέτος το Πάσχα έχει ένα έξτρα ενδιαφέρον: Η τελευταία πράξη των Εκδικητών είναι προ των πυλών! Είδαμε πράματα και θάματα στο προηγούμενο μέρος, γνωρίσαμε την Captain Marvel, μας γεννήθηκαν ερωτηματικά και η στιγμή που θ’ απαντηθούν σχεδόν έφτασε. Κι έπειτα θα φάμε το αρνί μας και η χαρά θα είναι διπλή… Ίσως στο πιο ολοκληρωμένο σύνολο ταινιών η Marvel είναι έτοιμη να μας δώσει ένα μεγαλειώδες φινάλε. Ο Thanos μάζεψε όλα τα χαλίκια και τα έβαλε στο γάντι του. Κάποιοι ήρωες γίνανε στάχτη. Ένας παράξενος βομβητής χτυπάει. Όλα δείχνουν ότι ο Thanos νίκησε και το μέλλον του πλανήτη δεν είναι καθόλου ευοίωνο. Προφανώς όμως και δεν τα κατάφερε ακόμα, γι’ αυτό και μας έχει φάει η αναμονή για το τελευταίο κεφάλαιο αυτής της ιστορίας, που αναμένεται και το πιο συναρπαστικό. Το trailer είναι εκπληκτικό αλλά αποκαλύπτει ελάχιστα πράγματα. Παρόλα αυτά, συνδέει το πρώτο με το δεύτερο μέρος, και δημιουργεί έτσι με μία κάποια μαεστρία ένα καλοδεχούμενο κλίμα μυστηρίου. Ο Thanos όπως γράψαμε και πιο πάνω έχει γίνει πανίσχυρος, αρκετοί ήρωες έχουν εξαφανιστεί και γι’ αυτό οι Εκδικητές προσπαθούν να κινητοποιήσουν κάθε πιθανό κι απίθανο σύμμαχο. Πράγμα που σημαίνει ότι θα δούμε «παρέλαση» ηρώων (Hawkeye για παράδειγμα), και όλοι τους θα έχουν ενεργό ρόλο απέναντι στον εχθρό που η πλειονότητα των σινεφίλ αγαπά όσο ελάχιστους στην ιστορία του κινηματογράφου. Τα ειδικά εφέ έχουν και πάλι τον πρώτο λόγο και κάνουν τις μάχες να φαίνονται ακόμα πιο θεαματικές!

Η Marvel έχει καταφέρει να δημιουργήσει αξιαγάπητους χαρακτήρες, γεγονός που κάνει το να κοινό να ταυτίζεται με κάποιον ήρωα κι εκτός απ το θέαμα μετά από τόσο καιρό αρχίζουμε να έχουμε και συναισθηματικό δέσιμο. Πράγμα που, εδώ που τα λέμε, δεν είναι και λίγο για μία σειρά με σούπερ-ήρωες. Επίλογος με συγκίνηση. Μια απ τις πιο επιτυχημένες σειρές ταινιών φτάνει στο τέλος, ένα τέλος που θα είναι γεμάτο σκωτσέζικο ντουζ, μάχες που θα γονατίσουν κόσμο, επικές σκηνές, επιφωνήματα χαράς ή απογοήτευσης στο σινεμά, άπειρα κιλά ποπ κορν κι άλλα τόσα λίτρα κόκα κόλα. Ας ευχηθούμε λοιπόν να κερδίσει ο καλύτερος και το φινάλε να μας μείνει αξέχαστο, με την προοπτική να το συζητάμε για πάντα! Κι όπως λέει και ο Iron Man σε ένα σημείο του trailer, «Μέρος του ταξιδιού, είναι και το τέλος» Το κινηματογραφικό υστερόγραφο των Avengers σκάει στους κινηματογράφους στις 25 Απριλίου

• Κυκλοφόρησε φήμη που μιλάει για τρίωρη ταινία. Δεν περιγράφω άλλο.

• Μιλάμε για την 22η ταινία του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel. Αν δεν είναι αυτό εμπορική επιτυχία, δεν ξέρω τι είναι…

• Η ταινία θα περιλαμβάνει και ήρωες που στο προηγούμενο μέρος γίνανε στάχτη. Μένει να δούμε πώς θα επανέλθουν…

33

SERIAL KILLER

Guilty as charged Κώστας Ανυφαντής

Netflix και πάλι Netflix, ψιθύρισε ο Νετφλιξάκιας πριν ξεροκαταπιεί την ώρα που οι φίλοι του τον στρίμωχναν. Δύσκολο πράγμα το να απολογείσαι για έναν ψηφιακό κολοσσό που κάποτε κυκλοφορούσε μόνο υπερπαραγωγές και πλέον χωρίς υπερβολή κυκλοφορεί μία ταινία και μία σειρά την εβδομάδα. Φίλοι του Casa De Papel συγχωρέστε με, η αγαπημένη σας σειρά δεν είναι και δική μου. Και αφού τα είπα και ξέσπασα, ήρθε η ώρα για ένα αριστούργημα που βάζει κι αυτό το λιθαράκι του για να επιστρέψει η αγαπημένη μας πλατφόρμα στην κορυφή.

The Umbrella Academy Το “Umbrella Academy” ίσως είναι κλισέ. Το “Umbrella Academy” ίσως κάτι σου θυμίσει. To “Umbrella Academy” δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη μεταφορά ενός βιβλίου κόμικ σε σειρά. Όμως το “Umbrella Academy” είναι το απόλυτο must, κι αν δεν ψαχουλέψεις έστω τα 2 πρώτα επεισόδιά του, θα υποψιαστώ πως θέλεις να μείνεις μόνο στη βιτρίνα. Για άλλη μια φορά έχουμε να κάνουμε με superheroes, αλλά όχι της μαρκίζας. Για την ακρίβεια, συναντάμε μία όχι και τόσο λειτουργική οικογένεια από δαύτους που παρόλα τα (χιλιάδες) προσωπικά τους προβλήματα προσπαθούν να συνεργαστούν για να σώσουν τον κόσμο.

Aν αναρωτιέσαι γιατί να το δεις, θα σου πω πως θα σε κερδίσει με την «τιμιότητά» του. Βρισκόμαστε στο φθινόπωρο του 1989, και η ιστορία ξεκινά με 43 γυναίκες απ’ όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, που χωρίς να έχουν μείνει έγκυες, ξαφνικά γεννάν παιδιά. Ω ναι, ξαφνικά από το πουθενά. Κάπου εκεί εμφανίζεται ένας δισεκατομμυριούχος εν ονόματι Sir Reginald Hargreeves, ο οποίος υιοθετεί κάποια από αυτά τα παιδιά, γιατί είναι βέβαιος πως όταν χρειαστεί θα σώσουν τον κόσμο από την καταστροφή. Ο συγκεκριμένος κύριος λειτουργεί ως σύνδεσμος κατά έναν περίεργο τρόπο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του, και θα αποφύγω τις λεπτομέρειες για να μην κεράσω spoiler.

Mετάφραση χωρίς αποκαλύψεις: Η σειρά «ζει» στο παρόν, αλλά λειτουργεί μέσω δεκάδων flashback που μας ξεκλειδώνουν σκηνές και μυστικά από την παιδική ηλικία των πρωταγωνιστών αλλά και του «πατέρα τους». Μυστικά που τους ένωσαν πίσω από τις πόρτες της Aκαδημίας της Ομπρέλας. Ας επιστρέψουμε όμως στους ήρωές μας. Αν και (σχεδόν) καθένας έχει το όνομα και τις χαρακτηριστικές δυνάμεις του, ο πατέρας τους, τους προσφωνεί με τον αριθμό τους. Το story έχει πολύ ομαλή ροή, με την Ακαδημία να δίνει συνεχώς μία μάχη ζωής και θανάτου με τους Σκοτεινούς Πράκτορες. Όσο για τις ερμηνείες και τη διανομή των ρόλων, καλοί, κακοί, όμορφοι και άσχημοι δίνουν ρεσιτάλ. Η σειρά κρύβει πολλές αλήθειες, ίσως γι’ αυτό να μη χρειάζεται περισσότερες λεπτομέρειες. Είναι άλλωστε γεγονός πως κάποιες δημιουργίες σαν κι αυτή αγαπήθηκαν και αγαπιούνται ακόμα κι από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με τα κόμικς. Κι επειδή ξέρω καλά πως ο ελεύθερος χρόνος τέτοιες εποχές είναι είδος πολυτελείας, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως η πρώτη σεζόν του “Umbrella Academy” δε θα σε κάνει να τον χάσεις. Θα έχεις μάλιστα και άλλη μια σειρά στη λίστα σου για να προτείνεις στους περίεργους συγγενείς σου την ώρα που θα ψήνετε το αρνί.

NEXT PAGE Θεολόγου Ζαφειρούλα

Ο Βασιλιάς Με Τα Κίτρινα Chambers W. Robert

Πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο κρύβει πίσω του μια ιστορία ενός αιώνα, καθώς εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1895. Το περιεχόμενό του έχει επηρεάσει τον κόσμο της τέχνης στο πέρασμα του χρόνου, ξεκινώντας από τους συγγραφείς τρόμου, όπως τον Lovecraft και καταλήγοντας στις αναφορές που γίνονται στη σειρά ‘‘True Detective‘‘ στις μέρες μας. Αποτελείται από 10 ιστορίες, από τις οποίες οι 4 πρώτες είναι ιστορίες τρόμου και οι 6 επόμενες είναι ρομαντικές και συνδέονται με την υποτιθέμενη ύπαρξη του απαγορευμένου έργου ‘‘Ο βασιλιάς με τα κίτρινα‘‘. Τα κείμενα κινούνται στη σφαίρα του υπερρεαλισμού και σχετίζονται με τη μυθολογία του Κθούλου, ενώ υπάρχει και η πεποίθηση πως όποιος διαβάσει τις ιστορίες αυτές παραφρονεί και απογοητεύεται. Η τεχνική που χρησιμοποιείται δεν είναι συγκεκριμένη. Πλέκονται η αφήγηση, η ποίηση και ο διάλογος. Κάποιες στιγμές πιστεύεις πως διαβάζεις θεατρικό έργο και άλλες πεζό κείμενο, κάτι που δεν το κάνει ευκολοδιάβαστο. Το βέβαιο είναι πως ένας ιδιαίτερος κόσμος ξετυλίγεται μπροστά σου βγαλμένος από τα βάθη του υποσυνείδητου, σαν από όνειρο δίχως συνοχή. Οι λάτρεις του τρομακτικών και ιδιαίτερων αναγνωσμάτων θα το εκτιμήσουν βαθύτατα

*

Κυκλοφορεί σε καινούρια έκδοση για το 2019 από τις εκδόσεις Brainfood

35

Ο Εκτελεστής

Chris Carter

’’Είναι άκρως ειρωνικό, ότι για το μόνο πράγμα που μπορείς να είσαι βέβαιος σε αυτήν τη ζωή είναι ο θάνατος, δε συμφωνείς’’; Αυτήν την ερώτηση απευθύνει ο “Εκτελεστής’’, του Chris Carter, στο θύμα του λίγο πριν συνεχίσει να το βασανίζει και με την συγκεκριμένη φράση ανοίγει τις «αυλαίες» του το πρώτο κεφάλαιο του αστυνομικού μας μυθιστορήματος. Συνεχίζει λέγοντας, ’’δεν έχει σημασία πώς έχεις ζήσει τη ζωή σου, πόσο πλούσιος είσαι, τι έχεις καταφέρει, ποιους ξέρεις και τι ελπίζεις. Στο τέλος, το ίδιο θα συμβεί στον καθένα. Όλοι θα πεθάνουμε. Σημασία έχει πώς..;’’. Λόγω της άμεσης εισαγωγής στα γεγονότα και της έντονα περιγραφικής ανάλυσης των σκηνών από τον συγγραφέα, σαν αναγνώστης, καθηλώνεσαι από το πρώτο δευτερόλεπτο. Την υπόθεση αυτή καλείται να λύσει ο ντετέκτιβ Robert Hunter, όταν σε μία εκκλησία του Λος Άντζελες ανακαλύπτεται το πτώμα ενός ιερέα με τα πόδια απλωμένα, τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και το ανθρώπινο κεφάλι να έχει αντικατασταθεί με αυτό ενός σκύλου. Το θέαμα είναι φρικιαστικό και υποδηλώνει έναν δράστη υπομονετικό, με έντονα σαδιστικές τάσεις που πιθανόν ακολουθεί κάποια ιεροτελεστία και αυτές είναι οι αρχικές ενδείξεις. Ωστόσο, όταν ανακαλύπτονται περισσότερα πτώματα, τότε αλλάζει πλήρως το σκηνικό, καθώς δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο. Στην πραγματικότητα ο δράστης γνωρίζει τον μεγαλύτερο φόβο του κάθε θύματος και με αυτόν τον οδηγεί στο θάνατο, γεγονός που μπερδεύει πλήρως τον Hunter. Πώς γίνεται ένα άτομο να γνωρίζει τις μύχιες σκέψεις τρίτων, φαινομενικά, αγνώστων μεταξύ τους; Απαιτείται χρόνος για την επίλυση του γρίφου αυτού, όμως όταν ζωές κινδυνεύουν κάτι τέτοιο φαντάζει πολυτέλεια.

Για αναγνώστες με... γερό στομάχι, μιας και οι περιγραφές είναι ανατριχιαστικές!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell/Χαρλένικ Ελλάς.

36

TAKE A WALK Λέµε µαζί αντίο στο 2018 και ευχόµαστε το νέο έτος να καινούριες περιπέτειες!

ON THE WILD H άνοιξηµαςείναιφέρει ακόµα αναποφάσιστη, όµως εσείς ήσασταν χαµογελαστοί!

SIDE SIDE

37

Φωτογραφία: Αγησίλαος Κουλούρης

38

Σταυροί σε χρυσό 14 καρατίων με ζιργκόν και μπριγιάν Του οίκου «ΤΡΙΑΝΤΟΣ» ΣΥΛΑΚΟΣ Κοσμήματα-Ωρολόγια Ιεζεκιήλ & Χαρίτου Καρδίτσα 2441040023 sylakos_kosmimata

Παρουσίαση Μπλατσούκα 8 Καρδίτσα,

2441076011

Παραδοσιακά αναψυκτικά Gia giamas ΠΑΛΑΣΚΑΣ Comprehensive logistical support Κουμουδούρου 45 Καρδίτσα, 24410 21626

Sauvignon Blanc 2018 Λαμπερό υποκίτρινο χρώμα με πράσινες ανταύγειες. Σύνθετη αρωματική παλέτα όπου οι φυτικοί χαρακτήρες του σπαραγγιού και της πιπεριάς συνυπάρχουν με νότες ώριμων φρούτων (πεπόνι, ροδάκινο, ανανάς). Πλούσιο στη γεύση, διακρίνεται για τη δροσερή οξύτητα, τη λιπαρότητα, τη γευστική πολυπλοκότητα και την επίμονη, φρουτώδη επίγευση. Κτήμα Καριπίδη Βούναινα Λάρισας, 2410981087 www.karipidi.gr

Υποβρύχιο μαστίχα – Υποβρύχιο βανίλια Λουκούμια “Αγγ. Λέμα” Εργαστήριο Παραδοσιακών Λουκουμιών Καρδίτσας ΛΑΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Μ. Αλεξάνδρου 38 Καρδίτσα, 2441023198 www.lagos-loukoumia.gr

39

Παγωτά με βιολογικά υλικά χωρίς ζάχαρη με μέλι Farmer Shop Δημοτική Αγορά Νο. Ι27, Καρδίτσα 2441103184 FARMERSHOPCO

Φόρεμα Marasil (έως 4Y) 64,30€ Κορδέλα Marasil 7,90€ Maison Marasil Καρδίτσας Υψηλάντου 43 Καρδίτσα, 2441042771

Φόρεμα Marasil (έως 14Y) 71,40€ Maison Marasil Καρδίτσας Υψηλάντου 43 Καρδίτσα, 2441042771

TOMS Navy Canvas-Stripes Passi KIDS Σμύρνης 8 Καρδίτσα, 2441077303 passi kids shoes

Σακάκι Marasil (έως 14Y) 79,90€ Γιλέκο Marasil (έως 14Y) 35,60€ Παπιγιόν 22,00€ Παντελόνι Τιράντες Marasil (έως 14Y ) 43,80€ Maison Marasil Καρδίτσας Υψηλάντου 43 Καρδίτσα, 2441042771

Πασχαλινές σοκολατένιες λιχουδιές ΚΑΦΕΚΟΠΤΕΙΟ ΜΠΟΥΡΟΥΣΗΣ Ηρ. Πολυτεχνείου 14 Καρδίτσα 2441025785 mpourousisnuts

Μεταλλικό φωτιστικό με γεωμετρικά σχέδια σε μαύρο ματ χρώμα φώς + τέχνη Τρικάλων 101 Kαρδίτσα, 2441029292 www.fos-texni.gr fostexni fos_kai_texni

Γυαλιά ηλίου Cazal Basdra Optics Boutique Μ. Αλεξάνδρου 2 Λάρισα, Basdra Optics Boutique

2410590972

TALES OF BLOOD, ένα κρασί που είναι έτοιμο να σας διηγηθεί ιστορίες με «πορφυρογέννητους» ευγενείς, που μονομαχούσαν μέχρι τέλους για θέματα τιμής ή για τα μάτια μιας Δεσποσύνης, που τους περίμενε καρτερικά στον πύργο της, κεντώντας! Εμείς πάλι, κάθε πρωί καλημερίζουμε τη γυναικεία μορφή που σχηματίζεται από 5 κορυφές των Αγράφων, τη δική μας «Κοιμωμένη των Αγράφων»! Κάθε τόπος έχει τους θρύλους του… ΚΑΒΑ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΣ Νικ. Πλαστήρα 58 Καρδίτσα, 2441070871 www.domainemessenicolas.gr

Σετ πινέλων μακιγιάζ DAZZLING Πλαστήρα 22 Καρδίτσα, 6975781901 dazzling dazzling_karditsa

2441079193

Backpack La Tour Eiffel ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ Ηρ. Πολυτεχνείου 13 2441020004

BETTY ON TOP Μυστικά και αγωνίες που δεν γκουγλάρονται!

Betty Boopaki

Γεωργία

Βασίλης

Είμαι σε ένα δίλημμα και θα ήθελα να με βοηθήσεις. Θα ήταν πολύ όμορφο να ερωτευτώ και να ξεχάσω ανθρώπους και καταστάσεις. Όμως το μυαλό δε μ’ αφήνει και όλα τα απορρίπτω. Πρόσφατα είχε έρθυει στη ζωή μου κάτι πολύ καλό, όμως φοβάμαι μην μετανιώσω και πληγώσω τον άλλο χωρίς να μου φταίει σε τίποτα. Δε λέω, μ’ αρέσει πολύ αλλά δεν τον βλέπω ερωτικά. Να προσπαθήσω;

Είμαι άνθρωπος που πάντα ακολουθούσα τη λογική και συγκατοικούσα για πολλά χρόνια με την κοπέλα μου όμως πρόσφατα ήρθε στη ζωή μου μία κοινή γνωστή. Μητέρα φρεσκοχωρισμένη και το ένα έφερε το άλλο. Όλα γύρισαν τούμπα. Την ερωτεύτηκα και συνειδητοποίησα πως τόσα χρόνια με είχε καταβάλει η συνήθεια. Είμαι σχεδόν αποφασισμένος να τα διαλύσω όλα κι όπου βγει. Εγκρίνεις;

Τι θα κάνω με εσάς τα ερωτευμένα και κολλημένα μυαλά, πείτε μου τι. Ξέρω πώς είναι αυτή η αίσθηση. Πονάμε πολύ αλλά κατά βάθος γουστάρουμε. Είναι ένα ζήτημα που φαντάζομαι πως δε λύνεται με ασκήσεις διαχείρισης καταστάσεων, στρες και πόνου, αλλά η ζωή δε θέλει κάτι τέτοιο, ανήσυχη Γεωργία μου. Το μόνο που χρειάζεται είναι έρωτας αληθινός και ξάστερος. Απ’ αυτούς που αφήνεσαι ελεύθερη για χάρη τους και δεν ακούς κανέναν. Ψάξε λοιπόν τα νέα που μπορεί να γίνουν όμορφα. Αρκετά παιδεύτηκες!

Φαντάζομαι πως θα με πιστέψεις αν σου πω πως δε θα ήθελα να ήμουν στη θέση της κοπέλας σου, αλλά και να σου το πω, δε νομίζω πως θα αλλάξει τίποτα. Πήρες λοιπόν την απόφαση της στιγμής και της τρέλας και είμαι σίγουρη πως εδώ υπάρχει κάτι δυνατό. Το τολμάς λοιπόν ή μένεις ξεκάθαρα εκεί που είσαι, αραχτός και συνηθισμένος όπως μου λες; Ναι, θέλει θάρρος η ζωή αλλά δεν έχω το Αλάθητο του Πάπα για να σου δώσω την έγκρισή μου Βασίλη μου. Εσύ ξέρεις καλύτερα απ’ όλους.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ Τ’ ΑΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΗ ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΟΥΝ ΣΕ ΟΛΗ ΣΑΣ ΤΗ ΖΩΗ!

Iωάννα

Μαρία

Είναι δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις Μπέτη μου για να τα λέμε όλα. Είμαι σε μια ηλικία που αλήθεια νόμιζα πως τα είχα δει όλα και θέλω να φτιάξω τη ζωή μου. Όμως δε μπορώ στις μέρες μας να βρω τίποτα φυσιολογικό και όμορφο. Η τεχνολογία μας έχει καβαλήσει για τα καλά και όλη η ζωή είναι τεχνολογικές συνδέσεις αντί για απλούς ανθρώπους. Τι κάνουμε;

Όταν εκεί που λες πως όλα είναι τέλεια, αγαπάς, σε αγαπάει και τα λοιπά και τσουπ, σου σκάει βόμβα ο άλλος ότι γύρισε η πρώην και σου λέει με λύπη (μάλλον) και ξεκάθαρα πως σε αφήνει. Γίνονται αυτά; Θα είμαι άδικη αν του κάψω το αμάξι;

Δε μπορώ παρά να συμφωνήσω σε όσα λες κοριτσάρα μου. Εμείς… παραεξελιχθήκαμε και η τεχνολογία όσο κι αν μας ανοίγει τα μάτια, άλλο τόσο μας κλείνει και σε μια φυλακή. Πες την ψηφιακή, πες την πολύχρωμη, που τα κάγκελά της όμως δεν κρύβονται. Εσύ όμως γιατί είσαι τόσο ηττοπαθής; Ψάξε γύρω σου για αγάπη, γιατί ακόμα και στο πιο βαθύ μπουντρούμι μπορείς να βρεις λίγο φως!

Μαράκι μου δυστυχώς ή ευτυχώς όλα γίνονται σ’ αυτή τη ζωή και όλα μπορούν να αλλάξουν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Με σιγουριά λοιπόν σου λέω πως όσο κλισέ φράση είναι το «Ρόδα είναι και γυρίζει», άλλο τόσο είναι αληθινή. Όμως είμαι σίγουρη πως αυτή τη φορά η ρόδα θα γυρίσει για καλό σου. Μην του κάψεις λοιπόν κανένα αυτοκίνητο. Δεν είμαστε για να τρέχουμε σε αυτόφωρα και φυλακές. Άσε που θα του δώσεις και αξία!

Για να επικοινωνήσεις με την Betty, στείλε e-mail στο: betty@pezodromio.gr (Διανυκτερεύει)

Ένα κατάστημα γεμάτο έμπνευση Ήταν το 2013 που άνοιξε τις πόρτες του το Κατιτί Μικρό, με κύρια δραστηριότητα την πώληση υλικών για κόσμημα. Ανήσυχο πνεύμα και σαν βάση τη δημιουργία, πειραματίστηκε το μαγαζάκι μας, εμπνεύστηκε από την επαφή με τον κόσμο και προσπάθησε να εμπλουτιστεί με νέες ιδέες και τεχνικές γύρω από το DIΥ. Κόσμημα,γούρι,λαμπάδα,σαπούνι,εργαστήρια ντεκουπάζ, ήταν και είναι οι μεγάλες αγάπες και συνταξιδιώτες στο μαγικό ταξίδι της δημιουργίας. Ακόμα και η πιο τρελή απαίτηση, λειτουργεί ως ευφάνταστη ιδέα για κάτι ξεχωριστό και μοναδικό. Κοσμήματα που ακολουθούν τις τελευταίες τάσεις της μόδας, ιδιαίτερα γούρια και λαμπάδες για τους αγαπημένους σας. Το καλοκαίρι του 2018 το Κατιτί Μικρό στολίστηκε και πήγε στο νέο του σπίτι, αποκτώντας μια πιο ρομαντική και ρετρό διάθεση. Ωρίμασε και έγινε με μεγάλη περηφάνια επίσημος εκπρόσωπος των χρωμάτων κιμωλίας της Annie Sloan (των μόνων αυθεντικών). Πλέον η έμπνευση περνά και στο επίπεδο του προσωπικού χώρου και μεταμορφώνουμε – ανανεώνουμε έπιπλα. Τα χρώματα κιμωλίας της Annie Sloan μπορούν να εφαρμοστούν σε όλες τις επιφάνειες χωρίς καμία προεργασία (τρίψιμο ή αστάρι) Αναλαμβάνουμε εμείς να μεταμορφώσουμε τα έπιπλά σας, το πλέον σημαντικό όμως είναι ότι μέσα από δημιουργικά εργαστήρια, σας μαθαίνουμε πώς να αλλάξετε μόνοι σας τον δικό σας χώρο. Τα παλιά έπιπλα παίρνουν ζωή και τα βαρετά καινούρια, μεταμορφώνονται σε νέα με ξεχωριστό στυλ και προσωπικότητα. Υλοποιούμε τις ιδέες σας Ανανεώνετε τη διάθεσή σας

Ανδρέα Παπανδρέου 6, Καρδίτσα (Κάτω από τα Πολυιατρεία του ΙΚΑ)

2441 076115 https://katitimikro.gr katitiMikro και KmfKatitiMikroFurniture ΚατιτίΜικρό και KmfKatitiMIkroFurniture

43 45

ZODIAC

The Cosmic Whisperer Project

Φωτογραφία: Αγησίλαος Κουλούρης

Δανάη Τ.

ΚΡΙΟΣ

ΖΥΓΟΣ

ΤΑΥΡΟΣ

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

Οι φίλοι που χάνονται και ξαναβρίσκονται στις γιορτές είναι μια πολύχρωμη παρένθεση που έχεις μεγάλη ανάγκη αυτές τις μέρες Κριαράκι μου. Σε καμία περίπτωση όμως μην αφήσεις το μήνα να περάσει ενώ θα σκέφτεσαι μόνο τις μέρες του Πάσχα. Η Σελήνη θα φέρει στη γειτονιά σου έναν κακό μπελά πριν το σκηνικό το οποίο θέλεις να στήσεις. Απέφυγέ τον χωρίς να καταναλώσεις φαιά ουσία και μετά προχώρα προς το φανταχερό reunion! Τα αστρικά παιχνίδια σε διχάζουν ξανά Ταυράκι μου, μόνο που εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους το τι ζητάς. Ήδη έβαλες μια τάξη στο χάος που επικρατούσε στον χώρο σου και τον Απρίλιο θα βρεις πολλές και καλές αφορμές για να μάθεις να διαχειρίζεσαι με άνεση τον ελεύθερό σου χρόνο. Κάνε μία και καλή “delete” στη βαρεμάρα που σε χαρακτηρίζει μερικές φορές και κινητοποιήσου γι’ αυτά που εσύ θέλεις!

ΔΙΔΥΜΟΣ

Οι κοσμικές συνομωσίες δε χωράν στα δικά σου τετράδια σημειώσεων και όταν βλέπεις δίπλα σου το παράδοξο, ορμάς και δαγκώνεις. Οι μέρες του Πάσχα, όσο κι αν σε μελαγχολούν, θα σου στρώσουν το δρόμο για ένα αύριο πολύ πιο φωτεινό απ’ όσο νομίζεις. Δρόμο από αυτούς που σε τραβάνε συναισθηματικά, στους φίλους σου και σε ανθρώπους που έχουν να σου προσφέρουν πολύτιμες συμβουλές! Να ξέρεις πως η τύχη είναι με το μέρος σου! Η αφύπνισή σου γύρω από όλα τα ζητήματα της ζωής αναμένεται να κάνει πολλούς ανθρώπους να εκπλαγούν, λατρεμένε μου Σκορπιέ. Ο Απρίλιος θα αποτελέσει για σένα ένα μεγάλο κοσμικό δώρο, με μια οπτική γωνία που βρισκόταν συνεχώς μια ανάσα μακριά σου αλλά δε μπορούσες να τη δεις. Μπορείς λοιπόν να καταφέρεις πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζεις. Πάρε φόρα και δημιούργησε!

ΤΟΞΟΤΗΣ

Αν για κάθε φορά που ενοχλείστε από τις συμπεριφορές των γύρω σας πληρωνόσασταν με 1 ευρώ, μέχρι την Ανάσταση θα μπορούσατε να αγοράσετε ένα σκούτερ Διδυμάκια μου. Όμως οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν ακόμα και σε μικρή ηλικία, γι’ αυτό και ο Απρίλιος σας ψιθυρίζει να μη σκάτε και πολύ. Τα μάτια σας 14 στα... του οίκου σας, με τις ευχάριστες εκπλήξεις που θα έρθουν να μην είναι λίγες!

Μια περίεργη ηρεμία χαρακτηρίζει τον εύστοχο τοξοβόλο και όλο το σύμπαν κινείται αρμονικά γύρω από τις χορδές του. Αυτό τον εορταστικό μήνα τα άστρα σου κλείνουν το μάτι και σε προκαλούν να ανακαλύψεις την ευτυχία σε πράγματα και προορισμούς που θα φανταστείς και θα ανακαλύψεις χωρίς τη βοήθεια κανενός άλλου. Όσο για την καρδιά που χτυπά περίεργα, μια νέα γνωριμία θα γιατρέψει κάποια παλιά τραύματα!

Κάθε τηλεφώνημα και μια γλυκιά αναμονή. Κάθε μήνυμα και μια ερώτηση για το αν θα είναι από κάποιον που πρέπει και όχι από αυτόν που... δεν. Έχεις βρεθεί σε ένα ερωτικό τέλμα Καρκινάκι που, που αν και δεν καταπιέστηκες όσον αφορά τις σχέσεις σου με το άλλο φύλο, διαπιστώνεις σιγά-σιγά πως ψάχνεις κάτι το διαφορετικό. Ο Απρίλιος θα φυσήξει αρκετό κόκκινο αέρα στα πανιά σου, αλλά οι καρδούλες θα έρθουν ξαφνικά. Το νου σου!

Μελετηρέ μου Αιγόκερε το βλέμμα σου μπορεί να αλλάζει μαζί με τις συνήθειές σου αλλά τα άστρα τον καλό βαθμό σου τον δίνουν με σχετική άνεση. Ο… wind of change που σε χτυπά κατακούτελα είναι όμως σχεδόν σίγουρο πως θα ενοχλήσει ανθρώπους που θα σε κατηγορήσουν πως παριστάνεις κάτι άλλο σε σχέση με αυτό που είσαι. Κλείσε λοιπόν τα αυτιά σου και όταν πέσεις με τα μούτρα στον οβελία να θυμάσαι πως έχεις λόγο που ξεχωρίζεις!

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

ΛΕΩΝ

Είναι στοίχημα για σένα ο Απρίλιος ατρόμητο Λιοντάρι μου και θα παραμείνει στοίχημα μέχρι το τέλος του, γιατί θα κυνηγήσεις πράγματα και θαύματα χωρίς να το πολυσκεφτείς. Το προσωπικό σου “all-in” θα ξεκινήσει από τα μισά της δεύτερης εβδομάδας του μήνα και θα περιέχει επιθέσεις καμικάζι στα ερωτικά και στη σχολή. Όμως το διάβασμα, η δουλειά κι ο έρωτας είναι τρία ξεχωριστά πράγματα που πρέπει να ξεχωρίσεις πριν φας τα μούτρα σου!

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Ραγίζεις, σπας, σηκώνεσαι, χαμογελάς και πάλι απ’ την αρχή. Κάπως έτσι λειτουργείς και κάπως έτσι ήρθε και ο Απρίλιος, χωρίς όμως τα μικρά και μεγάλα ναυάγια του προηγούμενου μήνα. Οι μικρές αλλά ουσιαστικές αλλαγές στη ζωή σου σε έχουν κάνει σημείο αναφοράς στους κύκλους σου, αλλά τα άστρα σου προτείνουν να κάνεις λίγο καιρό υπομονή για όσα θέλεις πολύ!

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Οι πρωτοβουλίες που θα πάρεις αυτό το μήνα Υδροχόε μου θα αφήσουν πολύ κόσμο με ανοιχτό το στόμα. Κι αυτό γιατί η επικοινωνία μπορεί να ενώνει όλους τους ανθρώπους, ενώ εσύ θα το… τερματίσεις στα διαπροσωπικά σου skills. Ανήκεις λοιπόν στους κερδισμένους, που πρέπει να μιλήσουν σε ό,τι… έχει στόμα και κινείται. Μην το παρακάνεις όμως γιατί υπάρχει σοβαρή περίπτωση να βρεθείς με την πλάτη στον τοίχο. Καλά σουβλίσματα και ψησίματα!

ΙΧΘΥΕΣ

Ο Απρίλιος είναι ο μήνας σας Ψαράκια μου και δεν πρέπει να αφήσετε τις ευκαιρίες να περάσουν από δίπλα σας χωρίς να σας αγγίξουν. Οι μέρες του Πάσχα θα σας βρουν γεμάτους αυτοπεποίθηση και δυναμισμό, ενώ θα καταφέρετε να ανακτήσετε τον τίτλο του πιο περιζήτητου της παρέας. Όσο για τους στόχους σας, ένας-ένας θα έχει ένα τικ από δίπλα, όπως θα περνάτε και θα τους εξαφανίζετε προς όφελός σας. Όμως προσοχή στα παράξενα ερεθίσματα που αποσυντονίζουν!

Ένας ακόμα τοίχος έχει πλέον τη δική του ιστορία στην πόλη της Λάρισας. Βρίσκεται στην οδό Σκυλοσόφου, σε απόσταση αναπνοής από το Φρούριο και «στολίστηκε» ως φόρος τιμής στο κινηματογραφικό σύμπαν του Τζουλιάνο Μοντάλντο, όπως και στο αντίστοιχο μουσικό του Ένιο Μορικόνε. Συμμετείχαν οι εικαστικοί Αστέριος και Χρήστος Λάσκαρης, Χρήστος Σαμαράς, Ελένη Σαρλή και Ζωή Ζηπέλα, με την υποστήριξη του «Πολιτιστικού Συλλόγου Φίλων Μουσικής Ennio Morricone Ελλάδος», καθώς και της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού του Δήμου Λαρισσαίων.

Closer

Φωτογραφία: Ζήσης Νταλακούρας