ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2016

URBAN LIFE | INTERVIEW | CULTURE | ART ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2016 | #0029

YOU WI L L F I N D M E HE R E !

Η γιορτή των Χριστουγέννων ως μια αχτίδα αισιοδοξίας

πεζοδρόμιο | 3

Γιάννης Μαρκούτης

ΚΑΡΔΙΤΣΑ AMANO AVANTI BLUES BOTECO BROTHERS EATERY & DRINK CADILLAC RECORDS CHARLOT DEL CORSO GASPAR HONDOS CENTER MAMALOU MERCATO PIU CAFÉ ΚΑΒΑ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ ΚΑΦΕΙΝΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΟΠΤΙΚΑ ΕΝΩΤΙΑΔΗ ΟΠΤΙΚΑ ΚΑΜΙΝΙΩΤΗ ΠΟΥΘΕΝΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΟΣΟΔΑ

ΚΑΛΑΜΠΑΚ Α DIVERSO ΜΕΛΥΔΡΟΝ

ΛΑΡΙΣΑ BROTHERS IN LAW HAIR 2 PIT KAVEH KANES KUBRICK LAS RAMBLAS MOSH PIT PLAY HOUSE WISEDOG ΑΤΤΙΚΑ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ Η ΓΗ ΚΛΙΜΑΞ ΠΟΡΤΕΓΟ ΜΟ Υ Ζ Α Κ Ι MOUZAKI PALACE PEOPLE CAFÉ Π Α Λ Α ΜΑ Σ NO LIMIT Λ Ι ΜΝ Η Π Λ Α Σ ΤΗ ΡΑ ΑΙΟΛΙΔΕΣ ΗΔΥΜΕΛΕΣ ΚΑΖΑΡΜΑ ΣΟΦΑΔΕΣ FLOU CAFÉ

ΤΡ Ι Κ Α Λ Α 4 PLAY BAR ROUGE DIVERSO HOME’S PETIT DEJEUNER THE LOVE SHAKE ZERONINE ΑΣΣΟΣ ΜΥΛΟΣ ΜΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΙΝΑΤΡΑ ΣΟΥΙΤΑ ΦΑΝ ΦΙΛΙΟΝ

Δύσκολα όμως, απ’ όποια οπτική γωνία κι αν κοιτάξεις, δε θα δεις τα Χριστούγεννα σαν μία κάποια λύτρωση. Λύτρωση από την εγκατάλειψη των πλάνων που έκανες για τον χρόνο που φεύγει, κατά τη διάρκεια του οποίου -ως συνήθως- τα περισσότερα σχέδια δεν τα είδες ποτέ να παίρνουν σάρκα και οστά. Όμως είσαι πλέον «μεγάλο παιδί» και ξέρεις πως η ζωή είναι γεμάτη ευκαιρίες. Χριστούγεννα σημαίνει και χαρμολύπη, όταν ξεσκονίζεις τις παλιές σου φωτογραφίες και αναρωτιέσαι πώς γίνεται το χαμόγελο των ανθρώπων να μένει ίδιο κι απαράλλαχτο. Οι θύμησες, όμως, λένε, αξίζουν περισσότερο κι απ’ όλα τα φωτογραφικά καρέ του κόσμου.

Editorial #29

ΒΟΛΟΣ AZZOURO CAFÉ CAFÉ GALA GRAPPA MOLIENDO POCO PICO PUERTO REEF TOY STORIES ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ BISTRO ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΦΟΥΡΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ ΜΙΝΕΡΒΑ ΠΛΑΓΙΩΣ ΡΟΥΣΣΟΥ ΕΡΙΦΥΛΗ ΓΛΥΚΟ ΣΤΥΛΛΑΣ

Με το να θεωρεί κανείς την ευτυχία ως κάτι το δεδομένο, πολλές φορές παγιδεύεται σε έναν φαύλο κύκλο, στα πλαίσια του οποίου φτάνει στο σημείο να μην εκτιμά αυτά που έχει: Την οικογενειακή θαλπωρή, τις παρέες που θα σταθούν γύρω από το τζάκι για να συνεχίσουν τις ιστορίες που άφησαν στη μέση, τα φώτα στα καταστήματα, τους δρόμους και τις πλατείες, τα χαμόγελα των ανθρώπων. Την ίδια στιγμή ανακαλείς την εύθραυστη ισορροπία των προηγούμενων εικόνων με τις αντίστοιχες όσων αδυνατούν να περάσουν τις γιορτές όπως πραγματικά εκείνοι θέλουν: Αναφέρομαι στους ναυτικούς που μπαρκάρουν στο επόμενο λιμάνι αλλά και σε όσους η τύχη τους γύρισε την πλάτη και κρυώνουν, καθώς και στα παιδιά που ο Άγιος Βασίλης θα ξεχάσει φέτος να επισκεφθεί, στο μικρό χρονικό διάστημα ανάμεσα απ’ το τέλος του ’16 και τις πρώτες στιγμές του ’17.

Απότομη επιστροφή στο σαλόνι και ανώμαλη προσγείωση στο σήμερα. Ήρθαν στ’ αλήθεια τα Χριστούγεννα. Στη χειρότερη, θα είναι «μία από τα ίδια». Όμως κι αυτή η «γιορτινή ρουτίνα» είναι καλοδεχούμενη. Ήρθαν τα Χριστούγεννα και το καταλαβαίνεις από τους άφωνους, μικρού διαμετρήματος αστέρες, που τραγουδούν για άλλη μια φορά το «Λας Κρίσμας α γκεβ γιου μα χαρτ» (sic), με ασυναγώνιστο φυσικά αξάν και συνάμα παίζουν με τα όρια των αντοχών σου. Σε λίγες μέρες τα τηλεοπτικά ρεβεγιόν θα δώσουν στον τηλεθεατή την ευκαιρία να βραβεύσει την πιο… φαντασμαγορική τουαλέτα. Την ίδια στιγμή, δίπλα σου, αυτοί που αγαπάς έχουν αποδεσμευτεί (για λίγο;) από την ανθρώπινη φύση τους και καταβροχθίζουν ό,τι υπάρχει στο τραπέζι. Κι αν βλέπεις συγκαταβατικά αυτούς που αφαιρούν την άχνη από τους κουραμπιέδες ή μισούν τα μελομακάρονα, σκέψου πώς θα ήταν αν βρισκόσουν στη θέση τους. Προοπτική άμεσης απόδρασης, ο υπολογιστής. Χάνω κι εκεί καμιά φορά το μέτρο, γιατί το Internet πέρα από ανάγκη και αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς μας, γίνεται ουκ ολίγες φορές συνώνυμο του ψυχαναγκασμού. Infojunk το λένε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού: Χιλιάδες, κυριολεκτικά άχρηστες, πληροφορίες, κάποιες εκ των οποίων οικειοποιείται κανείς ασυναίσθητα – χωρίς καν να τις φιλτράρει. Tα νέα ίδια, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Στην πολιτική σκηνή η ανθρωποφαγία ζει και βασιλεύει, με την Ιταλία και όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση να (ξανα)διχάζονται. Ο χρόνος φεύγει, και καθόλη τη διάρκειά του κουραστήκαμε να μετράμε απώλειες και άλλα, συναφή και μη. Ποσές φορές να πεις «νισάφι πια»; Τίποτα τελικά δε συγκρίνεται με τον φευγαλέο απογευματινό καφέ, που εξακολουθεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα πάνω μου, λειτουργώντας ως αγχολυτικό. “Παίζει τίποτα άλλο στον κινηματογράφο εκτός από το Star Wars;”, ρωτά ένας πρωτοετής φοιτητής τον φίλο του. Κάθομαι στο διπλανό τραπέζι, έχοντας ήδη αποφορτιστεί από το βάναυσο net surfing, τα μελομακάρονα με σοκολάτα και τις φάλτσες ερμηνείες. Ο καφές μου αχνίζει, η ατμόσφαιρα χρωματίζεται ξαφνικά από το φως του ήλιου και πριν πιω την πρώτη – και συνήθως γευστικότερη – γουλιά, έχω ήδη επεξεργαστεί την απάντηση στο ερώτημα του πιτσιρικά: “Προσπαθήστε να κάνετε τη δική σας ζωή να μοιάζει με ταινία”, θέλω να τους ψιθυρίσω, μα διστάζω. Καλά Χριστούγεννα!

Αν ενδιαφέρεστε να σας αποστέλλεται το έντυπο κάθε μήνα, επικοινωνήστε μαζί μας στο email syndromi@pezodromiomag.gr ή τηλεφωνήστε μας στο 2441079000

πεζοδρόμιο | 4

STAFF

INDEX

Έκδοση // Pave P.C. Διευθυντής Χρήστος Αρκομάνης Αρχισυνταξία Χρήστος Αρκομάνης Γιάννης Μαρκούτης Παραχώρησαν τα κείμενά τους: Νάσια Γρηγοράκη Παναγιώτης Δουλόπουλος Χρήστος Ζαμπούνης Θανάσης Καρανίκας Αθηνά Κατσή Θωμάς Κραμποκούκης Μαρία – Κάρμεν Κυπαρίσση Άρης Κυριάκος Μαριάννα Μπεβενίου Μαριάννα Μπολτσή Ελένη Πρίτσα Δημήτρης Ράκος Κώστας Τσέλιος Δανάη Τ. Εµπορική Διαχείρηση Φώτης Αρκομάνης sales@pezodromiomag.gr

Διαφήµιση 2441079000 adv@pezodromiomag.gr Μηνιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική ή μερική, ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές. Επίσης η εφημερίδα ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ, όπως και ο ιστότοπος www.pezodromiomag.gr συνιστούν ελέυθερο βήμα έκφρασης των πολιτών. Το περιεχόμενο και εδώ των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές.

To καράβι και το έλατο

Τα πατροπαράδοτα έθιμα και οι φωτεινές, χριστουγεννιάτικες ιστορίες των ανθρώπων χάρη στους οποίους στολίζουμε το σπίτι μας την περίοδο των γιορτών Σελ. 18

Μιχάλης Ρέππας – Θανάσης Παπαθανασίου

«Αυτές τις μέρες η μοναξιά κάποιων ανθρώπων γίνεται επτά φορές μεγαλύτερη» Σελ. 12

Το Savoir Vivre των Χριστουγέννων

Ο Χρήστος Ζαμπούνης μας μαθαίνει καλούς τρόπους εν όψει του εορταστικού τραπεζιού Σελ. 6

Κ. Βήτα Επιμέλεια εξωφύλλου Αλέξανδρος Σουλιώτης

www.pezodromiomag.gr Pave Ι.Κ.Ε. Μπλατσούκα 36 Καρδίτσα | 43100 T. 24410 79000 F. 24410 79444

Η «Συγκατοίκηση» και ο επαναπροσδιορισμός των τραγουδιών του πιο ανήσυχου «παιδιού» της ηλεκτρονικής σκηνής Σελ. 26

πεζοδρόμιο | 5

πεζοδρόμιο | 6

Ρακοσυλέκτης

Το των Χριστουγέννων

Savoir Vivre Χρήστος Ζαμπούνης

Πριν από λίγα χρόνια, τόσο λίγα όσο και τόσο μακρινά, τα εφιαλτικά ερωτήματα που αντιμετώπιζε η ανατέλλουσα ελίτ της χώρας προ των εορτών των Χριστουγέννων ήταν τα εξής: Gstaad ή Saint Moritz; Μαλδίβες ή Σεϋχέλλες; Τούτων των υπαρξιακών θεμάτων ανατραπέντων βιαίως, τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε οι περισσότεροι εξ ημών πριν από τα Χριστούγεννα έχουν επανέλθει στην π.Φ. (προ Φούσκας) εποχή. Είτε πάμε για ρεβεγιόν στους γονείς μας, είτε σε έξοδο με φίλους μας, είτε με το ταίρι μας εκδρομή, προκρίνουμε τη ζεστασιά της ψυχής, που είναι ο βατήρ κάθε αφρώδους βίου. Σε περίπτωση που καλούμε οι ίδιοι στο σπίτι μας, φροντίζουμε να αποφεύγουμε τον αρχοντοχωριατισμό, που είναι η παιδική ασθένεια των νεοαφιχθέντων στο βασίλειο του Μαμωνά. Αποφεύγουμε να είμαστε overdressed, να στολιστούμε δηλαδή σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο. Εάν οι ίδιοι ή η συμβία μας δεν διακρινόμαστε στη μαγειρική τέχνη, δεν ντρεπόμαστε να ζητήσουμε βοήθεια από μια πιο ταλαντούχο συγγενή ή φίλη, ή ακόμη να απευθυνθούμε σε catering. Διαλέγουμε το καλύτερο τραπεζομάντιλο και τα πιο κομψά σερβίτσια, χωρίς να κάνουμε defilé της οικοσκευής του Versace. Κυρίως, όμως, είμαστε φιλόφρονες και περιποιητικοί με τους καλεσμένους μας, προλαβαίνοντας κάθε επιθυμία τους. Οδηγός μας αυτές τις ημέρες είναι ο στίχος του Σεφέρη: «Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες». Προσφέρουμε δώρα όχι με εμφανή διάθεση ανταλλαγμάτων ή ως προκαταβολική μορφή επιτεύξεώς τους, αλλά ως έκφραση αισθημάτων. Τηλεφωνούμε ή επισκεπτόμαστε τους λιγότερο τυχερούς, έναν μακρινό ηλικιωμένο συγγενή ή έναν γνωστό σε ένδεια. Σκεφτόμαστε τον θυρωρό, την κυρία που ζει μόνη της στο υπόγειο, τους πρόσφυγες, τα παιδιά του «Ελπίδα», τους άπορους της Βέροιας, με δυο λόγια και τους άλλους πλην του εαυτού μας. Ο αλτρουισμός μας δεν είναι θορυβώδης, ούτε επιδεικτικός. Μάλλον θα τον χαρακτηρίζαμε διακριτικό. Πέραν της διασκεδάσεως και της εκτονώσεως, ίσως είναι αυτό που μας κάνει να λάμπουμε ουσιωδώς. ΥΓ. Αναλυτικώς οι κανόνες του Savoir Vivre στο τραπέζι αναπτύσσονται στις σελίδες 265-319 του ομώνυμου βιβλίου.

I will

survive

Το σχεδόν βασανιστικό παραμύθι της

Πρωτοχρονιάς

Δημήτρης Ράκος Ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς ή αλλιώς φεστιβάλ ψυχαναγκασμού! Δεν υπάρχει σίγουρα άλλη μέρα σαν αυτή που τα «πρέπει» πέφτουν πάνω μας σαν το πουπουλένιο πάπλωμα που κατά βάθος θα ήθελες να χωθείς μέσα του εκείνη τη μέρα. Κι επειδή αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί, πάμε να το δούμε λίγο διαφορετικά το θέμα:

Πάντα νόμιζα ότι για κάποιο λόγο η Κοκκινοσκουφίτσα κι ο Άϊ Βασίλης είχαν κάποια συγγένεια, αφού ενδυματολογικά έκλεψαν ιδέες η μία από τον άλλον και τα παραμύθια κάπου μπλέχτηκαν. Κάπως έτσι έφτασε και το ρεβεγιόν από ωραία γιορτινή ιστορία να μοιάζει με τη διαδρομή της Κοκκινοσκουφίτσας προς το σπίτι της γιαγιάς της. Μόνο που ο λύκος είμαστε εμείς. Εκείνο το βράδυ νιώθουμε ικανοί να φάμε, να πιούμε και να αναλώσουμε ό,τι κινείται.

Κάντο εικόνα: έχεις τελειώσει την δουλειά, έχεις μπροστά 2 μέρες αργίας να διώξεις το παλιό και να βάλεις στη ζωή σου το νέο κι αυτό συνήθως σε βρίσκει να το κάνεις σχεδόν στο στόμα του λύκου ή αλλιώς μέσα σε αμέτρητα σφηνάκια τεκίλας, χούφτες με ζολίτα και κόσμο που πριν λίγο πάλι ήσαστε μαζί, αλλά τώρα είναι αλλιώς, θα υποχρεωθείς να ανεχτείς τον οποιονδήποτε γιατί, και καλά τώρα τα συγχωρείς όλα, ακόμα και το κέρατο της Βουλίτσας, που στο θυμίζει ο στολισμένος τάρανδος στην απέναντι μεσοτοιχία.

Αυτό το βράδυ βγαίνει από μέσα σου κάθε παιδικός κι εφηβικός ήρωας: Ξεκινάς Πήτερ Παν, συνεχίζεις Λούκυ Λουκ (τη Λόλα από τη φωτιά ποιος θα τη βγάλει; Εσύ!), έχοντας κάνει τουλάχιστον 5 πεσίματα σε παρατρεχάμενους με την ελπίδα της τόνωσης του ηθικού και της αυτοεκτίμησης και καταλήγεις ένα παιδί να μετράει τη χαλάστρα, παρέα με Zantac και παρακεταμόλες. Η πρωτοχρονιάτικη πίτα της επόμενης μέρας είναι καλύτερη κι από ψιλοκομμένο πατσά.

Το 80% των συμμετεχόντων σε βραδινά ρεβεγιόν θα υποφέρει από hangover. Το άλλο 20% δεν θα θυμάται καν τη λέξη. Δεν θέλω να σας το χαλάσω κι άλλο, αλλά ο καφές από την 1η Ιανουαρίου θα πωλείται σε τιμή χρυσού, οπότε κάντε τις καβάτζες σας από τώρα για να έχετε ένα όμορφο και καθαρό από βρισιές Πρωτοχρονιάτικο ξύπνημα.

Ό,τι υποσχέθηκες ότι θα κάνεις αυτό το βράδυ, να ξέρεις ότι δεν θα το θυμάται κανείς, οπότε μπορείς να το ξεχάσεις κι εσύ. Κι αν έφαγες χρυσόσκονη, αντί για άχνη κουραμπιέ, να ξέρεις ότι αυτό θα κατουράς. Μόνο που η άχνη είναι πιο γλυκιά. Και στο στόμα του λύκου να έπεσες βρε αδερφέ, μην το παίζεις Κοκκινοσκουφίτσα! Ο Άϊ Βασίλης πετάει κιόλας- και ό,τι κι αν πεις, σου δίνει άλλο αέρα!

Παρ’ όλα αυτά, αλλά και για όλα αυτά, να είμαστε καλά και να χαμογελάμε. Η Κοκκινοσκουφίτσα κερνάει άλλο ένα σφηνάκι τεκίλα τον Άγιο Βασίλη της!

πεζοδρόμιο | 7

πεζοδρόμιο | 8

Χαοτικές Σκέψεις

Winter Wonderland Πίσω από τις παραμυθένιες πόλεις υπάρχει και το ανάλογο concept

Θωμάς Κραμποκούκης Σύμφωνα με το Money Tourism, η Ευρώπη θα παραμείνει και φέτος ο κορυφαίος προορισμός για αυτή την εποχή. Οι αγορές στη Λουμπλιάνα, στη Νυρεμβέργη, στη Δρέσδη, στη Μόσχα, στο Μόναχο, στη Βουδαπέστη και στη Μπριζ, συγκαταλέγονται στις δέκα καλύτερες της Γηραιάς Ηπείρου. Αυτές λοιπόν, και όχι μόνο, θα φορέσουν και φέτος τα γιορτινά τους, ώστε να παίξουν με τις αισθήσεις των επισκεπτών και να προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες. Θερμά αρώματα από μοσχοκάρυδο, κανέλα, κρασί, μπίρα, σαμπάνια, σοκολάτα και φρεσκοψημένα κάστανα. Στολίδια από ξύλο αλλά και γυαλί. Άμαξες, καρουζέλ, πατινάζ και μουσικές όπως το Χριστουγεννιάτικο Ορατόριο του Μπαχ που είναι γεμάτο ευφορία και αισιοδοξία, να ακούγονται σε κάθε βήμα. Ατελείωτα λαμπιόνια, ερωτευμένα ζευγάρια και ευτυχισμένες οικογένειες. Εικόνες που θυμίζουν παραμύθι και ιστορίες από άλλες εποχές. Οι πόλεις αυτές προσπαθούν χρόνια και έχουν στόχο να συγκινήσουν και να εμπνεύσουν, τόσο τους κατοίκους, όσο και τους επισκέπτες τους. Να γίνουν ταυτόσημες έννοιες των χειμερινών αυτών εορτών. Σύμφωνα με τη στατιστική εταιρεία Statista, η Γερμανία για το 2014 κατείχε το υψηλότερο ποσοστό πωλήσεων σε σχέση με τις υπόλοιπες χριστουγεννιάτικες αγορές της Ευρώπης. Ακολούθησαν, με τεράστια διαφορά, οι αγορές της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας καθώς και αυτή της Αυστρίας. Τα έσοδα για τις πόλεις που αρχικά σέβονται τον εαυτό τους και στη συνέχεια ασχολούνται σοβαρά με το κομμάτι της προώθησής τους, είναι ποικίλα. Οικονομικά, καθώς δουλεύει όλη η αγορά(ξενοδοχεία, μέσα μεταφοράς, εστίαση, μουσεία), κοινωνικά, καθώς όλη αυτή η κατάσταση κάνει τους ανθρώπους ήρωες παραμυθιών, πρωταγωνιστές, ενώ ταυτόχρονα τους γεμίζει χαμόγελα και αισιοδοξία. Αυτές οι προσπάθειες είναι, εκτός των άλλων, θέμα μάρκετινγκ. Για το λόγο αυτό προσπαθούν να δημιουργήσουν μύθους, ιστορίες, εμπειρίες: Χαρακτηριστικά, το γερμανικό Der Spiegel, το Νοέμβριο του2014, έγραφε “Το Δεκέμβριο θα πρέπει να πιεστείς πολύ για να βρεις άλλο μέρος που να γιορτάζει τα Χριστούγεννα όπως η Πράγα”. Η «γειτονική» Βιέννη έχει δώσει το όνομα της στον κατάλογο από τους Δρόμους του Τσαγιού κι έτσι δημιουργήθηκε το αφέψημα “Χριστούγεννα στη Βιέννη”. Περιέχει μίγμα με ιβίσκο, κυνόροδο, μήλο, σταφίδες, μύρτιλλο, αμύγδαλο, γαρύφαλλο και φλούδα λεμονιού, συνδυασμένα με εξωτικά φρούτα, ανανά, μάγκο και παπάγια. Η περίοδος αυτή λοιπόν δεν είναι απλά ένα συμβατικό, τουριστικό δεκαπενθήμερο και ένας εύκολος τρόπος για ξεκούραστα κέρδη των επιχειρήσεων και των πόλεων. Αντιθέτως, είναι πολύ ιδιαίτερη και εντυπωσιακή. Απαιτείται συντονισμένη προσπάθεια και πάθος! Έτσι, χρειάζεται και τους “Σκρουτζ” από τη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Ντίκενς…

πεζοδρόμιο | 9

White Noise

Happiness is...

Γιατί ΔΕΝ πρέπει να πετάμε τα δώρα του Άγιου Βασίλη Κώστας Τσέλιος Πέρσι τέτοιες μέρες βρέθηκα σε σπίτι φίλου στην Αθήνα. Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα όταν μπήκα στο διαμέρισμά του ήταν ότι έλειπε η τεράστια βιβλιοθήκη που κοσμούσε το σαλόνι του και η οποία ήταν γεμάτη με CD και βιβλία. “Τα βιβλία τα πήγα στο πατρικό μου, ό,τι θέλω το διαβάζω στο tablet” μου λέει. Και τα 800-900 CD; “Τα πούλησα ρε φίλε, την μουσική την έχω στον υπολογιστή και το cd-player το πέταξα γιατί έπιανε χώρο”. Πάντα πίστευα ότι το περιεχόμενο αυτής της βιβλιοθήκης “μιλούσε” γι’ αυτόν. Ο ίδιος όμως τα έβλεπε όλα αυτά πλέον ως περιττή σαβούρα που του έπιαναν χώρο. Αυτό που δεν καταλάβαινα ήταν αν ένιωθε χαρούμενος ζώντας σε ένα τόσο άδειο (πλέον) μέρος. Αυτό λοιπόν είναι το κλειδί της ευτυχίας σήμερα; Να ζούμε σε χώρους-άντρα του μινιμαλισμού; Η αλήθεια είναι ότι τα υπάρχοντά μας όσο πάνε και μειώνονται και σ ’ αυτό έχει παίξει μεγάλο ρόλο η μανία ανελέητης ψηφιοποίησης που μας έχει πιάσει εδώ και μια δεκαετία. Πρώτα ήταν η μουσική και οι ταινίες, έπειτα οι φωτογραφίες και τα βιβλία. Ότι κοσμούσε

τους τοίχους και τα ράφια και πρόδιδε την κουλτούρα μας έχει αντικατασταθεί από ψηφιακούς κώδικες σε ένα σέρβερ. Η Silicon Valley έγινε για μια δεκαετία, η κοινή συνισταμένη και το επίκεντρο του κόσμου (μας). Μέχρι που κάποιοι άρχισαν να αντιστέκονται διότι… τους έλειψε να έχουνε πράγματα. Κι ως εκ θαύματος, άρχισαν να αυξάνονται και πάλι οι πωλήσεις δίσκων βινυλίου και βιβλίων. Ο κόσμος ξαναβάζει στο σπίτι του πικάπ, και στα ράφια του επιτραπέζια, αγοράζει ξανά σημειωματάρια και φωτογραφικές μηχανές Polaroid (αυτές με την στιγμιαία εκτύπωση). Κι ενώ δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη για τέτοιες αγορές, ίσως η αξία (που έχουν για όσους τις κάνουν) τελικά να έγκειται στην απτή φύση αυτών των αγαθών. Κι όσο κι αν ακούγεται κλισέ, είναι αλήθεια πως ο χαρακτήρας, η κουλτούρα και η καλλιέργεια ενός ανθρώπου κουρνιάζει στα ράφια του σπιτιού του. Κι ο εκάστοτε καλεσμένος ενώ μπορεί και να χαζέψει τους δίσκους σου ή φωτογραφίες σε κορνίζες, δεν υπάρχει περίπτωση να σου ζητήσει να δει το playlist σου στο Spotify ή τον φάκελο “PhotosXionia Limni Plastira-2014”.

Αλλά και για την δική μας ψυχοσύνθεση, είναι ωραίο να περιτριγυριζόμαστε στον δικό μας χώρο από οτιδήποτε μας φέρνει χαρά είτε μιλάμε για βιβλία, είτε για ένα άδειο κουτί πίτσας. Διότι προσωπικά κάτι θα πεθάνει μέσα μου αν έρθει ποτέ η αποφράδα εκείνη μέρα που θα ψηφιοποιηθεί μέχρι κι αυτό (όλοι ξέρουν πως η μισή χαρά είναι το ζεστό κλειστό κουτί και η μυρωδιά #HomeAlone). Φυσικά κι αυτή η κουβέντα ξεκινάει αφού πρώτα καλύπτονται τα απαραίτητα προς το ζην, φαγητό και στέγη. Θα πει κάποιος, τα παραπάνω είναι πράγματα που αν τα κατέχουμε μας φέρνουν απλά ευχαρίστηση. Από πότε όμως έγινε απλό το κυνήγι ψηγμάτων ευτυχίας; Άλλωστε ό,τι έχουμε στην κατοχή μας, εκτός αν είμαστε ανήλικοι ή η Πάρις Χίλτον, με κάποιο τρόπο έχουμε δουλέψει για να το αποκτήσουμε, γιατί λοιπόν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να το «εξαφανίσουμε»; Οπότε το συμπέρασμα είναι, μην αδειάζετε ράφια και μην πετάτε τις βιβλιοθήκες σας κι ας πιάνουν χώρο κι ας φαίνεται το σπίτι ακατάστατο. Η ζωή είναι ακατάστατη, απολαύστε την “σαβούρα” που με κόπο αποκτήσατε. Καλά Χριστούγεννα.

Η καρδιά των Χριστουγέννων

Η μεγαλύτερη γιορτή του χρόνου χτυπά την πόρτα μας και εμείς δε μείναμε αμέτοχοι στο κάλε άρχοντες και είδαμε με τα μάτια μας τους στολισμένους δρόμους και τις πολύχρωμες πλατείες τ ο επισκέπτης σε σχέση με πέρυσι. Ο λόγος στους ίδιους. Χρήστος Αρκομάνης – Γιάννης Μαρκούτης Απόστολος Καλογιάννης “Η Λάρισα προσφέρει μία πολύ γιορτινή ατμόσφαιρα, που σχετίζεται με το γεγονός ότι ο δήμος έχει δημιουργήσει φέτος έναν καλό φωτισμό, αλλά και έναν μεγάλο αριθμό γιορτινών εκδηλώσεων για μικρούς και μεγάλους. Τα φώτα άναψαν και οι Onirama έκαναν την αρχή. Ο Μύλος του Παππά έχει ντυθεί χριστουγεννιάτικα, στην κεντρική πλατεία υπάρχει το χιονισμένο δάσος και ένα καρουζέλ, ενώ στην πλατεία Ταχυδρομείου συναντά κανείς το παραδοσιακό μας χωριό. Όλο αυτό έρχεται να συμπληρωθεί με ένα πρόγραμμα επισκέψεων στις πολιτιστικές μας υποδομές: Το Διαχρονικό Μουσείο, την Πινακοθήκη, καθώς και το Λαογραφικό μας μουσείο. Έπειτα, η πορεία του επισκέπτη μπορεί να κλείσει μέσα στους πολύβουους πεζοδρόμους του κέντρου. Όμως η αλλαγή του χρόνου σηματοδοτεί κάτι το διαφορετικό, καθώς η εκδήλωση θα γίνει σε ένα κατεξοχήν νεανικό στέκι: Στην πλατεία Λαμπρούλη, που είναι η ψηλότερη της Λάρισας. Παρόλα αυτά, δε θα ξεχάσουμε τους συμπολίτες μας που έχουν πρόβλημα, γι’ αυτό και όλες οι κοινωνικές δομές του δήμου θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τους στηρίξουν”.

Δήμος Λαρισαίων

Φώτης Αλεξάκος “Φέτος, για δεύτερη συνεχή χρονιά, διοργανώνουμε την Παυσιλυπούπολη, θεματικό πάρκο το οποίο βρίσκεται μέσα στο άλσος του Παυσιλύπου, στο κέντρο της Καρδίτσας. Η λειτουργία του πάρκου ξεκίνησε στις 6 Δεκεμβρίου, σε ένα καταπράσινο περιβάλλον γεμάτο με σπιτάκια, καθένα εκ των οποίων προσφέρει στον επισκέπτη διάφορες διαδραστικές και όμορφες δραστηριότητες. Οι δραστηριότητες αυτές είναι πάνω από 200, όπου μικροί και μεγάλοι μπορούν να ψυχαγωγηθούν αλλά και να μάθουν ταυτόχρονα. Εκεί ο Άγιος Βασίλης συναντά τη Νεράιδα του Νερού σε ένα ατελείωτο διδακτικό παιχνίδι. Στο πάρκο έχουν ήδη συμβεί πράγματα που έχουν τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας, όπως η δημιουργία της μεγαλύτερης πουτίγκας στον κόσμο, με μήκος 100 μέτρα, που συνέβη την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου σε συνεργασία με τους ζαχαροπλάστες της πόλης. Πέρα όμως από την Παυσιλυπούπολη, στην Πλατεία Πλαστήρα θα λειτουργεί παγοδρόμιο καθώς και ένας γιγανταίος τροχός. Τέλος στην κεντρική πλατεία θα υπάρχει καρουζέλ, ενώ ένα τρενάκι θα διασχίζει καθημερινά το κέντρο της Καρδίτσας”.

Δήμος Καρδίτσας

χτυπά στη Θεσσαλία

εσμά της. Επισκεφθήκαμε τις 4 πόλεις της περιοχής μας, συνομιλήσαμε με τους τοπικούς τους τους. Η ερώτηση που απευθύναμε στους δημάρχους, μία και μοναδική: Τι το διαφορετικό θα δει

Δημήτρης Παπαστεργίου

Δήμος Τρικκαίων

“Η νέα θεματοποίηση του Μύλου των Ξωτικών είναι κάτι το διαφορετικό σε σχέση με πέρυσι. Ο Μύλος του Ματσόπουλου αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο για τον τουρισμό της περιοχής: Των Τρικάλων αλλά και της υπόλοιπης Θεσσαλίας. Παρότι είναι ένα δημοτικό ζήτημα, σαν δημοτική αρχή προσπαθούμε να το ανανεώνουμε συνεχώς και να τον κρατάμε στην κορυφή του ενδιαφέροντος. Κι αυτό γιατί την προίκα του Μύλου τη ζούμε καθόλη τη διάρκεια του χρόνου και όχι μόνο τις 40 μέρες που κρατάνε οι γιορτές. Τα θεματικά πάρκα πρέπει λοιπόν να αλλάζουνε ώστε να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον των επισκεπτών. Έτσι ο Μύλος φέτος στήνεται με ένα νέο concept: Μάθαμε πως κάποιοι άθλιοι πειρατές έρχονται στα Τρίκαλα για να κλέψουν τα δώρα του Άι Βασίλη. Προς καλή - ή κακή- τους τύχη, τα συγκεκριμένα δώρα δεν είναι ούτε τα χρήματα, ούτε το χρυσάφι, αλλά τα χαμόγελα και οι ευχές των παιδιών, που προσφέρονται απλόχερα στις γιορτές. Αυτό λοιπόν είναι το καινούριο μας παραμύθι, γιατί ειδικά σε τέτοιες περιόδους τα παραμύθια αρέσουν σε όλους μας λίγο περισσότερο”.

Αχιλλέας Μπέος

Δήμος Βόλου

“Η σημερινή δημοτική αρχή έχει καταφέρει να κάνει τον Βόλο τον νούμερο 1 προορισμό όχι μόνο των Ελλήνων επισκεπτών, αλλά και αυτών που έρχονται στην πόλη μας από το εξωτερικό. Αυτό λοιπόν δεν είναι κάτι καινούριο. Η πόλη έχει άρτια φιλοξενία σε όλα τα επίπεδα, ο κόσμος φαίνεται να την απολαμβάνει και συγχρόνως μπορεί να συνδυάσει βουνό και θάλασσα. Ο Βόλος μας μαγεύει, πράγμα που συμβαίνει πραγματικά τις μέρες των Χριστουγέννων και ταυτόχρονα αποτελεί το κεντρικό μας σύνθημα σαν δημοτική αρχή, εδώ και 3 χρόνια. Η πόλη φορά τα καλά της και μετατρέπεται σε κάτι το διαφορετικό: Mια πόλη σύγχρονη, Ευρωπαϊκή, με πολλές δραστηριότητες που απευθύνονται σε μικρούς και μεγάλους. Όλο αυτό αποκλείεται να αφήσει κάποιον αδιάφορο, γιατί δίνεται σε όλους η δυνατότητα να κάνουν πολλά και διάφορα. Ήδη από την 1η Δεκεμβρίου οι Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις μας έχουν ξεκινήσει, τα φώτα της πόλης και του καραβιού άναψαν από τον Σάκη Ρουβά και για τις υπόλοιπες 40 μέρες ο Βόλος φιλοδοξεί να προσφέρει ξεχωριστές στιγμές στους επισκέπτες του”.

πεζοδρόμιο | 12

πεζοδρόμιο | 13

Θανάσης Παπαθανασίου Μαρία-Κάρμεν Κυπαρίσση

Μιχάλης Ρέππας και Θανάσης Παπαθανασίου. Ποιανού το μυαλό όταν ακούει τα ονόματα αυτού του αχτύπητου διδύμου δεν ταξιδεύει στις ατελείωτες ξέγνοιαστες στιγμές που έχουν ντύσει με γέλιο αλλά και έμπνευση; Συνομιλήσαμε μαζί τους με αφορμή την έναρξη της θεατρικής σεζόν του χειμώνα 20162017,στην οποία και συναντάμε τρεις παραστάσεις τους σε ισάριθμα θέατρα:“Ο Αη Βασίλης είναι σκέτη λέρα” στο θέατρο Βέμπο,“Δεύτερη φωνή” στο θέατρο Αποθήκηκαι “Βάφτα μαύρα” στο θέατρο Λαμπέτη.

Mας σχολιάσαν με αφοπλιστική ειλικρίνεια τα θετικά και αρνητικά της ελληνικής οικογένειας, ασκώντας ταυτόχρονα κριτική στη γενιά της μεταπολίτευσης. Δηλώνουν πως δεν βλέπουν κινητικότητα στη σύγχρονη ελληνική κουλτούρα, ενώ σχετικά με τα Χριστούγεννα τονίζουν την “αγχωμένη ευτυχία” όσων είναι ζευγαρωμένοι αλλά και τη μοναξιά όσων ζουν μόνοι, που γίνεται πιο έντονη αυτές τις μέρες. Απολαύστε τους!

Μιχάλης Ρέππας

πεζοδρόμιο | 14 Κεντρικό σας θέμα συχνά αποτελεί η ελληνική οικογένεια με όλα τα παθογενετικά και τρυφερά στοιχεία της. Έχετε αποκρυσταλλωμένη άποψη πια για αυτή, και αν ναι, ποια είναι η πραγματική της φύση; Δεν έχουμε αποκρυσταλλωμένες απόψεις και ελπίζουμε να μην αποχτήσουμε ποτέ μέχρι να πεθάνουμε. Πιστεύουμε ότι οι αποκρυσταλλωμένες απόψεις είναι ο προθάλαμος του δογματισμού και ο δογματισμός η μήτρα του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας. Και οι Έλληνες έχουμε κουραστεί πια από την μισαλλοδοξία και την πόλωση. Πιστεύουμε ότι ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι ανοιχτός στη ζωή και να αναθεωρεί τις απόψεις του διαρκώς. Γιατί η ζωή αποδεικνύεται πάντα πιο σοφή από τον καθένα μας. Όσο για την Ελληνική οικογένεια αποτελεί για μας το βασικό κύτταρο, το εργαστήριο όπου παράγονται όλες οι παθογένειες της κοινωνίας μας. Μια εκ των φετινών παραστάσεων, “H δεύτερη φωνή”, κινείται στο πλαίσιο της γενιάς της μεταπολίτευσης με όλα τα όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν και όλους τους συμβιβασμούς που καλέστηκε να κάνει. Είναι αυτοί που φέρουν στις πλάτες τους το βάρος της κρίσης; Και ποιος άλλον μπορεί να είναι ο φταίχτης; Αν δεν φταίει η γενιά του Πολυτεχνείου, ποιος φταίει; Οι εξωγήινοι; Ποιοι είχαν τα ηνία της χώρας μας τα τελευταία 30 χρόνια; Φταίξανε τελικά τόσο πολύ; Η γενιά μας παρέλαβε μια πληγωμένη μεταπολεμική αλλά αισιόδοξη Ελλάδα που προσπαθούσε να θεραπεύσει τις πληγές της και παρέδωσε νευρώσεις, ναρκωτικά και μνημόνιο. Αυτά τα έξι χρόνια της κρίσης η γενιά μας – η γενιά της μεταπολίτευσης και της αμφισβήτησης – ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τον ένοχο όλης αυτής της οδύνης. Και παρ’ όλα αυτά, ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει τίποτα. Γιατί ποτέ δεν μάθαμε να βλέπουμε το προφανές. Πάντα ψάχναμε «πίσω» από το προφανές. Πίσω από το κράτος βλέπαμε το παρακράτος. Πίσω από το παρακράτος, την ξεπουλημένη αστική τάξη. Πίσω από την αστική τάξη, τους Ευρωπαίους. Πίσω από τους Ευρωπαίους, τους Αμερικάνους. Πίσω από τους Αμερικάνους, τους Αρειανούς και πάει λέγοντας. Μάθαμε να μεταθέτουμε τις ενοχές οπουδήποτε αλλού, εκτός

από εμάς τους ίδιους. Και την ίδια στιγμή εδραιώναμε με την πρακτική μας την κοινωνία της κατανάλωσης και της διαφήμισης. Είμαστε η γενιά του «όχι» στα λόγια και του βολέματος στην πράξη. Βροντοφωνάζαμε «έξω οι αμερικάνοι», «έξω από το ΝΑΤΟ», «έξω από την ΕΟΚ» και στην πράξη μασουλήσαμε όλα τα ευρωπαϊκά πακέτα κάνοντας τα αμάξια, εξοχικά και λούσα. Απέχετε χρόνια από την τηλεόραση. Διατηρείτε καλή άποψη για αυτή, για τα όσα παράγει και μεταδίδει; Η τηλεόραση είναι ό,τι πιο δύσκολο και ό,τι πιο υπεύθυνο μπορεί να κάνει κάποιος. Τα εφτά χρόνια που κάναμε τηλεόραση (Τρεις Χάριτες και Δις Εξαμαρτείν) ήταν για μας σαν να κάναμε τη θητεία μας στα ΛΟΚ. Στην τηλεόραση οι ρυθμοί παραγωγής είναι εξοντωτικοί. Όταν μπήκαμε στο θέατρο νομίσαμε ότι μπήκαμε στον Παράδεισο. Γιατί οι ρυθμοί του θεάτρου είναι μια όαση μπροστά στο άγχος της τηλεόρασης. Γι’ αυτό και δεν ξαναβγήκαμε από την πύλη αυτού του Παραδείσου που λέγεται θέατρο. Και δεν το βλέπουμε και στο άμεσο μέλλον. Θαυμάζουμε αυτούς που κάνουν τηλεόραση αλλά όσο μπορούμε, την αποφεύγουμε για λόγους ψυχικής και σωματικής υγείας. Ποια είναι συνολικά η άποψη σας για το θέατρο και την κουλτούρα στη σύγχρονη Ελλάδα; Η αλήθεια είναι πως έχουμε ισχυρή κληρονομιά, αλλά που βρισκόμαστε σήμερα; Η κληρονομιά μας δεν είναι μόνο ο Σοφοκλής και ο Όμηρος. Άλλο τόσο είναι και ο Ελύτης και ο Σεφέρης, ο Θεοδωράκης και ο Τσιτσάνης, ο Χατζιδάκις και ο Μινωτής, ο Κουν και ο Μόραλης, ο Τσαρούχης… Αυτούς παραλάβαμε. Τι παραδίδουμε; Κοιτάξτε γύρω σας στο τεράστιο παζάρι που λέγεται ελληνική κουλτούρα και διαλέξτε. Θέλετε «δηθενιά» και «σουσουδισμό»; Έχουμε άφθονα. Και επιχορηγούμενα από το κράτος και από διάφορα ιδρύματα. Θέλετε χυδαιότητα; Αυτό το εμπόρευμα ποτέ δεν έλειψε. Στο πεδίο της ουσίας δεν ξέρουμε τι γίνεται. Πάντως δεν βλέπουμε μεγάλη κινητικότητα.

πεζοδρόμιο | 15 Είσαστε παραγωγικότατοι όλα τα χρόνια που σας γνωρίζουμε, με τρεις παραστάσεις φέτος στα αθηναϊκά θέατρα. Τελικά από πού αντλείτε την έμπνευσή σας; Πουθενά και παντού. Η ζωή είναι τόσο πλούσια και απρόβλεπτη που αρκεί μόνο να την ακούς και να την υπακούς και αυτή σε καθοδηγεί. Ποιο είναι το θεατρικό έργο που έχετε «ζηλέψει» και θα θέλατε να έχετε γράψει εσείς; Το “Closer” του Πάτρικ Μάρμπερ ή το "Ο θεός της Σφαγής” της Γιασμινά Ρεζά. Υπάρχει καλλιτεχνικά για σας κάποιο απραγματοποίητο όνειρο; Η ζωή και η τύχη υπήρξαν τόσο γενναιόδωρες απέναντί μας που αν λέγαμε ότι έχουμε κάποιο απραγματοποίητο ή ματαιωμένο όνειρο, θα ήμασταν αγνώμονες. Είστε, λίγο πολύ, μαζί 30 χρόνια. Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχει αποκομίσει ο ένας από τον άλλο; Ότι «ο άλλος» είναι άλλος και δεν είμαι εγώ. Μπορεί να συμφωνεί μαζί μου 100%, όμως μπορεί και να διαφωνεί μαζί μου 100%. Πρέπει να έχω την ψυχραιμία και την υπομονή να χειριστώ και τα δυο. «Ο άλλος» έχει όσα δικαιώματα έχω κι εγώ. Και μέσα σε όλη την κοινωνικοπολιτική αναταραχή του προηγούμενου μήνα, δε θα μπορούσαμε να μη σας ρωτήσουμε σχετικά με την εκλογή του Τραμπ: Ήταν κάτι αναμενόμενο για σας; Όχι, δεν το περιμέναμε. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σοβαρότατες αιτίες και ευθύνες, στο δημοκρατικό στρατόπεδο, για την ήττα που πολιτικού συστήματος συνολικά. Γιατί ο Τραμπ ήταν μια ήττα για όλους αυτούς που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως δημοκράτες και όχι μόνο για το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ. Ποια είναι η πρώτη εικόνα που σας έρχεται κατά νου όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα; Θα θέλατε να την μοιραστείτε μαζί μας; Ο Θανάσης είναι αδιάφορος για τα Χριστούγεννα και όλες τις γιορτές γενικά. Ο Μιχάλης δε, μισεί τα Χριστούγεννα. Γιατί τα Χριστούγεννα όλοι οι υγιείς και ζευγαρωμένοι άνθρωποι τρέχουν σαν άλογα για να αγοράσουν κάθε λογής αηδίες για να κάνουν άχρηστα δώρα στους δικούς τους και ταυτόχρονα βασανίζουν με την αγχωμένη ευτυχίας τους, όλους αυτούς που βρίσκονται σε νοσοκομεία, σε γηροκομεία ή απλά στο σπίτι γιατί ζουν μόνοι, είτε επειδή χώρισαν, είτε επειδή χήρεψαν. Αυτές τις μέρες η μοναξιά τους γίνεται εφτά φορές πιο αφόρητη. Τέλος, τι σημαίνει για εσάς η λέξη Πεζοδρόμιο; Το πεζοδρόμιο στο πεδίο του έρωτα παραπέμπει στην πληρωμένη παρέα. Στο πεδίο της γλώσσας, στις αστικές αργκό. Στο πεδίο των λαϊκών αγώνων, παραπέμπει σε κινητοποιήσεις. Στο πεδίο της οικονομίας, σημαίνει πτώχευση. Και πίσω από αυτές τις τέσσερεις βασικές συμπαραδηλώσεις της λέξης, πεζοδρόμιο σημαίνει σχεδόν την ίδια την ζωή, χωρίς μάσκα και φτιασίδια. Με αυτήν την τέταρτη έννοια, θα θέλαμε κάποτε να θεωρηθούμε καλλιτέχνες του πεζοδρομίου.

“

Θαυμάζουμε αυτούς που κάνουν τηλεόραση αλλά όσο μπορούμε, την αποφεύγουμε για λόγους ψυχικής και σωματικής υγείας.

“

πεζοδρόμιο | 17

Το Μινιόν ως ο ιδανικός μου προορισμός

Φωτεινές, φευγαλέες εικόνες από την παιδική ηλικία Χρήστος Αρκομάνης

Οι αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας δύσκολα σταματάν να συντροφεύουν τον άνθρωπο. Έτσι, κάποια βιώματα γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας και τα ανακαλούμε σε χώρο και χρόνο εντελώς τυχαίο. Όμως πόσο τυχαίο μπορεί να είναι, όταν τέτοιες μέρες, που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, οι φωνές από τα μικρά τερατάκια – ανήψια μου, δε σταματάν να ακούγονται. Κύριο θέμα συζήτησης, τί άλλο, από τα δώρα των φετινών γιορτών. Πρώτη λοιπόν εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό τέτοιες μέρες,είναι η αγωνία μου να επισκεφθώ ως παιδί το Μινιόν. Η φαντασμαγορική εικόνα του Μινιόν ξεκινούσε τέτοιες μέρες από τις βιτρίνες του. Η διακόσμησή του ήταν πέρα των ελληνικών δεδομένων εκείνης της εποχής, ενώ το όλο concept δύσκολα σε άφηνε ασυγκίνητο. Πόσο μάλλον αν δεν είχες συμπληρώσει καλά-καλά τα 7 σου χρόνια. Βρισκόταν στη γωνία των οδών Πατησίων και Δώρου, αλλά αποτελούσε από μόνο του σημείο αναφοράς. Το αστείο είναι πως αν σήμερα ρωτήσεις έναν Αθηναίο για την ακριβή τοποθεσία του καταστήματος, πέρα απ’ το ότι θα «κολλήσει», θα αρκεστεί να το τοποθετήσει «κοντά στην Ομόνοια».

Ένας χώρος και μια ιστορία που ξεκίνησε να γράφεται το 1944, σε μια Ελλάδα που πάλευε να σταθεί στα πόδια της. Ο νεαρός, τότε, Γιάννης Γεωργακάς, έστησε εκ του μηδενός το μεγαλύτερο πολυκατάστημα της χώρας, που στις εποχές δόξας του «φλέρταρε» με την λίστα των δέκα μεγαλύτερων ολόκληρης της Ευρώπης. Από ένα μικρό περίπτερο, σε έναν επιχειρηματικό κολοσσό που απασχολούσε μέχρι και χίλια άτομα! Πλησιάζουν λοιπόν Χριστούγεννα, και όπως προείπα, αυτά ήταν συνυφασμένα με το Μινιόν. Χριστούγεννα δίχως Μινιόν δεν γίνονταν ακόμα και αν δεν έμενες στην Αθήνα. Το θηριώδες κατάστημα, κάθε χρόνο τέτοια εποχή, άνοιγε τον 6ο του όροφο μόνο για τις γιορτές. Με τεράστια προσμονή αλλά και το δέος του τεράστιου, τρέχαμε στον Άγιο Βασίλη για τις καθιερωμένες φωτογραφίες, ενώ ακόμα και ο ιδιοκτήτης μοίραζε σοκολάτες στους μικρούς επισκέπτες! Όροφοι αχανείς, με τα προσφερόμενα προϊόντα να ξεπερνούν κάθε φαντασία. Τα παιδιά χάνονταν σε έναν παράδεισο που ξεκινούσε από τα Playmobil και τη Barbie, και έφτανε στο τέλος τουμε τηλεκατευθυνόμενα αλλά και τεράστια

αυτοκινητάκια στα οποία μπαίναμε μέσα οι ίδιοι, τα οποία λειτουργούσαν με τεράστιες μπαταρίες. Στο Μινιόν τα πάντα ήταν διαφορετικά, αλλά ειδικά στα παιχνίδια, που αφορούσαν εμένα, πρώτη φορά είδα στη ζωή μου ολοκληρωμένα σετ: Το κάστρο του HeMan, τον πυροσβεστικό σταθμό της Lego και πολλά ακόμα, που όμως όσο κι αν στίβω το κεφάλι μου, έρχονται στιγμιαία, σαν φευγαλέες εικόνες στο μυαλό και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα φεύγουν. Θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά πόσο μεγάλος μπελάς ήμουν για τους γονείς μου. Η εικόνα, κλασική: Τραβάω τη μάνα μου από το χέρι, με πρωτόγνωρη δύναμη και φυσικά γκρίνια, ζητώντας της να μου πάρει το αυτοκίνητο. Θυμάμαι επίσης χαρακτηριστικά τις κυλιόμενες σκάλες ή αλλιώς τη χαρά του παιδιού. Από τον 5ο στον 6ο και πάλι απ’ την αρχή, μέχρι που μεγαλώνοντας λίγο ακόμα, άρχισα να ανεβαίνω και τις σκάλες ανάποδα. Η μάνα μου, σε μία συνεχή κατάσταση εγρήγορσης, αμφιβάλλω αν ποτέ χάρηκε όσο θα έπρεπε τις επισκέψεις μας εκεί. Έτσι κι αλλιώς, η επόμενη αταξία μας ήταν ήδη προσχεδιασμένη. Ήταν

και το πλήθος τόσο μεγάλο, που σε κάθε αφορμή μας υπενθύμιζε πως αν χαθούμε, πρέπει να πάμε αμέσως στον χώρο της υποδοχής και να ζητήσουμε να τη φωνάξουν από τα μεγάφωνα. Στο Μινιόν μπορούσες να αγοράσεις κυριολεκτικά τα πάντα: Aπό επιτραπέζια, CD και καφετιέρες, μέχρι βίντεο και κολώνιες, ακόμα και αυτοκίνητο. Κι αν δεν ήθελες να ψωνίσεις, απολάμβανες το ρόφημά σου στην καφετέρια. Ήταν μία μικρή πόλη μέσα στην καρδιά της μητρόπολης. Όμως όπως οι πόλεις βιώνουν την εσωστρέφεια μετά από τις περιόδους ακμής, έτσι και το Μινιόν δε μπορέσε ποτέ να ξεπεράσει τον εμπρησμό που υπέστη το 1980. Ανήκω στους τυχερούς που έζησαν την ανοικοδόμησή του και πρόλαβα μεγάλο μέρος της λάμψης του στην ιδανική, για μένα, ηλικία. Άντεξε όμως περίπου μία εικοσαετία ακόμα, ώσπου το 1998 το πολυκατάστημα σίγησε οριστικά. Έτσι σήμερα, το μόνο που μου απομένει είναι μία ντουζίνα φωτογραφίες και πληθώρα αναμνήσεων από μια αγνή εποχή που έχει φύγει οριστικά. Με αυτές πορεύομαι και κάθε Χριστούγεννα γίνομαι πάλι παιδί.

πεζοδρόμιο | 18

Το καράβι και το έλατο

Μια ιστορία με φόντο τα Χριστούγεννα. Εσείς τι θα στολίσετε φέτος; Επικρατεί η άποψη ότι το χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι ένα κατεξοχήν ξενόφερτο έθιμο που υιοθέτησαν οι Έλληνες από τη Δύση και ότι το καραβάκι είναι πιο κοντά στον πολιτισμό μας. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Μαριάννα Μπολτσή

Oh Christmas tree, Oh Christmas tree! Είναι γεγονός πως το χριστουγεννιάτικο δέντρο υπάρχει ως έθιμο -υπό πολλές μορφές- στον ελληνικό χώρο από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα. Στην αρχαία Ελλάδα συνήθιζαν να κουβαλούν την Ειρεσιώνη, ένα κλαδί αγριελιάς στολισμένο με φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά) και μικρά μήλα ή πορτοκάλια. Αποτελούσε έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του έτους που έφευγε και παράκληση ώστε να συνεχιστεί η γονιμότητα και η ευφορία και στο νέο έτος. Υπήρχε η αντίληψη ότι η ευρωστία των αειθαλών δέντρων μεταφερόταν μέσα στο σπίτι ώστε να είναι και αυτό «αειθαλές» καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Μετέπειτα, χρησιμοποιούσαν αντίστοιχα κλαδιά και κατά τη διάρκεια των ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων για να γιορτάσουν τον ερχομό του νέου έτους. Μάλιστα, τον 8ο αι. ο Άγιος Βονιφάτιος, θέλοντας να εξαλείψει την ιερότητα που απέδιδαν οι ειδωλολάτρες στη βελανιδιά, την αντικατέστησε με το έλατο. Όσο για το χριστουγεννιάτικο δέντρο, προέρχεται από τη Σκανδιναβία και τη Γερμανία, και στην Ελλάδα ήρθε μαζί με τον Βαυαρό Βασιλιά Όθωνα, το 1833. Αρχικά στολίστηκε στα ανάκτορα του Ναυπλίου και στη συνέχεια στην Αθήνα, όπου οι κάτοικοι έκαναν ουρές για να το θαυμάσουν. Άρεσε τόσο στον ελληνικό λαό, ώστε να υιοθετηθεί και να θεωρείται σήμερα και δικό μας έθιμο. Ο στολισμός του δέντρου είναι καθαρά συμβολικός: συμβολίζει την ευτυχία των ανθρώπων και της φύσης για τη Γέννηση του Θεανθρώπου. Σύμφωνα με την εκκλησία συμβολίζει τόσο το ξύλο της γνώσεως, όσο και το ξύλο της ζωής. Ακόμα και σήμερα, σώζονται κάποια βυζαντινά χειρόγραφα που μας πληροφορούν για την ύπαρξη, μέσα στους

ναούς, ορειχάλκινων δέντρων στολισμένων με ασημένια και χρυσά στολίδια. Προφανώς, η χρήση αειθαλών δέντρων για τον συμβολισμό μιας καινούργιας αρχής βρίσκει δημοτικότητα σε όλους τους χρόνους και τόπους γιατί αντικατοπτρίζει την ανάγκη των ανθρώπων να βρουν ελπίδα και συνέχεια της ζωής μέσω ενός στοιχείου της φύσης που δεν «πεθαίνει» ποτέ.

Το καραβάκι της χριστουγεννιάτικης μελαγχολίας H άποψη ότι ο στολισμός του καραβιού τα Χριστούγεννα είναι ο κατεξοχήν ελληνικός, δεν ευσταθεί. Ο λόγος; Απλούστατος: Δεν ζουν όλοι οι Έλληνες σε παραθαλάσσιες περιοχές. Το καραβάκι υπάρχει ως έθιμο μόνο σε μέρη που «αγγίζουν» το γαλάζιο της θάλασσας, αλλά ακόμα και εκεί δεν αποτελούσε συνήθεια ο στολισμός του. Αντιθέτως, τα καραβάκια στολίζονταν από παιδιά που πήγαιναν να πουν τα κάλαντα. Οι νοικοκυρές τα φίλευαν με κουραμπιέδες και γλυκά, τα οποία τοποθετούσαν μέσα στο καραβάκι. Επιπλέον, το καράβι, σε αντίθεση με το δέντρο, θυμίζει χωρισμούς. Δεν είναι ένα στοιχείο που ενώνει τους ανθρώπους, ούτε κουβαλάει πάντα ευχάριστες αναμνήσεις. Ειδικά στα νησιά, οι άντρες της οικογένειας έλειπαν συχνά στα καράβια και τα Χριστούγεννα δεν αποτελούσαν εξαίρεση. Τα παιδιά που έμεναν πίσω, εμπνευσμένα από τα μακρινά ταξίδια των συγγενών τους κατασκεύαζαν καραβάκια με ξύλο και χαρτί και έτσι έδειχναν όχι μόνο την προσμονή τους για αντάμωση με τους συγγενείς, αλλά και τη δική τους αγάπη για τη θάλασσα. Το στολισμένο καράβι δίνει στο σπίτι μία νότα πιο νοσταλγική και θυμίζει άλλες εποχές, πιο αθώες, συμβολίζει δε την καινούρια πλεύση του ανθρώπου στη ζωή, μετά τη γέννηση του Ιησού. Κυρίως στη

πεζοδρόμιο | 19

Το πρώτο στολισμένο δέντρο εμφανίστηκε στη Γερμανία το 1539 και τα πρώτα στολίδια ήταν συσκευασμένα φαγητά ή είδη ρουχισμού ή άλλα χρήσιμα είδη.

νησιωτική Ελλάδα, συνηθίζουν να στολίζουν ακόμη καράβι, ίσως και σαν μία μορφή τάματος στον Άη Νικόλα, προστάτη των ναυτικών, που γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο πολλοί δήμοι να στολίζουν τις πλατείες και με καράβι.

Ο Άγιος Βασίλης ή ο Άγιος Νικόλαος με τα δώρα; Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι σε αρκετές δυτικές χώρες, Santa Claus είναι ο Άγιος Νικόλαος και όχι ο Άγιος Βασίλης (Klaas & Claus από το Nicholas ή Nicholaus). Η Coca-Cola, από τη δεκαετία του 1930, άρχισε να χρησιμοποιεί στις διαφημίσεις της την εικόνα του ντυμένου στα κόκκινα πρόσχαρου γέρου, με τη μακριά γενειάδα και την μεγάλη κοιλιά, περνώντας έτσι την εικόνα του στη συνείδηση του αγοραστικού κοινού. Με αυτό τον τρόπο εδραιώθηκε η συγκεκριμένη εμφάνιση στη λαϊκή κουλτούρα. Φτάνοντας λοιπόν στο σήμερα, η μορφή του Αϊ-Βασίλη δεν είναι τίποτε άλλο από ένα συνονθύλευμα διαφορετικών μύθων από διαφορετικών περιοχών του κόσμου που διαμορφώθηκε σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε εποχής. Έτσι, αν και το καραβάκι έχει μια σημαντική θέση στη χριστουγεννιάτικη λαογραφία της χώρας μας, δεν είχε τη δυνατότητα να ξεπεράσει τη δημοτικότητα του πολύ παλαιότερου και κατάφορτου με συμβολισμό χριστουγεννιάτικου δέντρου. Το τελευταίο κατάφερε να πλαισιώσει ιδανικά τις γιορτινές συνεστιάσεις και να τονώσει τον οικογενειακό τους χαρακτήρα. Κουβαλά συνειρμούς αθανασίας, καθώς και αναμνήσεις ανθρωπίνων σχέσεων που κρατούν στον χρόνο. Αρκεί κανείς να σκεφτεί τι υποδηλώνει το δέντρο σε κάθε λογής παραμύθια, μύθους και ιστορίες. Σχεδόν πάντα κρατά έναν ρόλο σύνδεσης ανθρώπινων σχέσεων, καθώς και συνέχεια της ύπαρξής τους σε βάθος χρόνου.

Tα χριστουγεννιάτικα μοντέλα καραβιών της Σκοπέλου Ο κύριος Γιάννης Μπουνταλάς και η μικροναυπηγική του αποτελούν ένα μοναδικό σημείο αναφοράς για την τέχνη των Σποράδων, αλλά και όλης της χώρας.

Το καραβάκι στη νησιωτική Ελλάδα έχει πάρει την έννοια του συμβόλου. Ενός συμβόλου τέτοιου που γεννάει αναμνήσεις, μελαγχολία αλλά και τη θύμηση αγαπημένων προσώπων. Κάθε καραβάκι είναι μία ιστορία. Ο Γιάννης Μπουνταλάς, καλλιτέχνης με ξεχωριστό σημείο αναφοράς, μοιράζεται μαζί μας τη δική του. Ασχολείται εδώ και 40 χρόνια με την τέχνη της μικροναυπηγικής. Καραβομαραγκός ο πατέρας του, δούλευε στους ταρσανάδες μέχρι το ’67, οπότε και άρχισε δημιουργεί πιστότατα αντίγραφα μεγάλων πλοίων, δουλεμένα στο χέρι. Ο έφηβος Γιάννης ξεκινούσε τότε τις σπουδές του στο Βόλο, ενώ βοηθούσε παράλληλα τον πατέρα του στη μικροναυπηγική. Όταν τελείωσε τη σχολή άρχισε να δουλεύει μαζί του, κάνοντας μία δουλειά που θα τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή, στη Σκόπελο. Τα καράβια που κατασκευάζει ο κύριος Γιάννης αποτελούν πιστά αντίγραφα των μεγάλων πλοίων. Είναι μεν μοντέλα, αλλά η κλίμακά τους είναι μεγάλη, ενώ τα μηχανολογικά χαρακτηριστικά τους είναι παρόμοια με τα πραγματικά καράβια, ώστε να μπορούν ανά πάσα στιγμή να πλεύσουν. Για να κατασκευαστεί ένα καράβι του ενός μέτρου απαιτούνται γύρω στους 5 – 6 μήνες δουλειάς. Τα τελευταία δυόμιση χρόνια κατασκεύαζε ένα ιστιοφόρο, το “Victory” του Νέλσον. Πρόκειται για ένα καράβι 4 μέτρων, το οποίο είναι πολύ δύσκολο να μετακινηθεί καθώς χρειάζεται να ξαρματωθεί πρώτα. Τα καράβια που κατασκευάζει ο κύριος Γιάννης είναι ιστιοφόρα και έχουν πάνω τις γάμπιες (σ.σ. είδος ιστού) και τα κατάρτια. Όμως τον τελευταίο καιρό, λόγω της γενικευμένης κρίσης, του ανταγωνισμού και του μειωμένου ενδιαφέροντος του αγοραστικού κοινού, οι παραγγελίες ήταν σπάνιες, γεγονός που τον ανάγκασε να σταματήσει την πώληση των δημιουργιών του. “Το καταναλωτικό κοινό θα προτιμήσει ένα φθηνό καραβάκι μαζικής παραγωγής, παρά

πεζοδρόμιο | 21

Μαριάννα Μπολτσή Γιώργος Πούλιος

ένα χειροποίητο”, μας αναφέρει χαρακτηριστικά. Ξαφνικά όμως το κλίμα αλλάζει, και ξεπηδούν μνήμες του παρελθόντος. Εικόνες εύπορων συλλεκτών, σαν εκείνον που είχε αγοράσει 47 καραβάκια και είχε όλων των ειδών τις ιδιοτροπίες: δεν επέτρεπε να πουληθεί ίδιο αντίγραφο σε κάποιον άλλο, πληρώνοντας μέχρι και ένα εκατομμύριο δραχμές για ένα καράβι. Ο συγκεκριμένος συλλέκτης δώριζε επίσης καράβια σε σπουδαίες πολιτικές προσωπικότητες ανά τον κόσμο. Όσον αφορά τα Χριστούγεννα στην Σκόπελο, αυτά είναι λίγο μελαγχολικά. Σε αντίθεση με το Πάσχα, τα Χριστούγεννα δεν μένει πολύς κόσμος στο νησί. Παλιότερα μάλιστα, πριν την οικονομική κρίση, έφευγε το μεγαλύτερο ποσοστό και πηγαίνανε στο Βόλο ή στην Αθήνα. Ας εστιάσουμε όμως στην διήγησή του: “Τα Χριστούγεννα στα νησιά δεν στολίζανε δέντρα, αλλά καράβια. Όμως στην Σκόπελο δεν λένε πλέον τα κάλαντα παραδοσιακά, όπως παλιότερα, κρατώντας τα καραβάκια. Παρόλα αυτά, το νησί συνεχίζει να στολίζεται με το παραδοσιακό καράβι”. Τα φωτάκια τοποθετούνται περιμετρικά, τα βάζουν πάνω στα άρμπουρα, στις αντένες, στα ιστία και το περιφράζουν γύρω-γύρω, ώστε να σχηματίζεται το καράβι όταν φωτίζεται. Ο ίδιος, αν γυρνούσε τον χρόνο πίσω δεν θα μπάρκαρε σε κανένα πλοίο, ούτε θα δούλευε σε ναυπηγείο. Ίσως να γινόταν ηλεκτρολόγος. Η τέχνη όμως τον κέρδισε, και με την πάροδο του χρόνου, ο κύριος Γιάννης την αγάπησε με τη σειρά του. Κι αν σε οικονομικό επίπεδο δεν έχει ανταμειφθεί όσο θα έπρεπε, η ηθική αμοιβή του πλέον του φτάνει και περισσεύει. Πόσο μάλλον τα τελευταία χρόνια, που και η κόρη του, Ρηγίνα, απόφοιτος του τμήματος Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, προσθέτει με τη σειρά της τις δικές τις πινελιές στον πολύχρωμο καμβά που λέγεται μικροναυπηγική.

πεζοδρόμιο | 22

Το χριστουγεννιάτικο έλατο έχει συγκεκριμένη ταυτότητα και αυτή είναι θεσσαλική Ο Βασίλης Χρυσόμαλλος μεγαλώνει στο Βροντερό Τρικάλων το μεγαλοπρεπές, αειθαλές δέντρο, με τον τρόπο που του αρμόζει Άρης Κυριάκος

Ο Βασίλης Χρυσόμαλλος, πτυχιούχος του τμήματος Δασοπονίας του ΤΕΙ Λάρισας με έδρα την Καρδίτσα, ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του σε ένα επάγγελμα με το οποίο απασχολείται όλο τον χρόνο, αλλά του αποδίδει τα προς το ζειν αποκλειστικά τις μέρες των γιορτών: Kαλλιεργεί και πωλεί τα έλατα που στολίζουν τα σπίτια μας, καθώς και τις πλατείες χωριών και πόλεων της περιοχής.

ανάλογα με τις ανάγκες του: Από γλάστρες με ελατάκια έως δύο μέτρων, μέχρι και ολόκληρο το δένδρο!

Κατάγεται από το Βροντερό και βρίσκεται δύο ανάσες από την Πύλη. Εκεί, στα ορεινά του Νομού Τρικάλων, ο Βασίλης επέστρεψε και δίνει στα Χριστούγεννα τον φόντο που τους αρμόζει. Από μικρό παιδί ακολουθούσε τα χνάρια του πατέρα του, Κωνσταντίνου, τα οποία σχεδόν καθημερινά τον οδηγούσαν δίπλα στα έλατα.

Με τα ηνία της επιχείρησης εδώ και 3 χρόνια στα χέρια του, ο Βασίλης αισθάνεται πως πέρα από την ευθύνη να συνεχίσει το έργο του πατέρα του, φέρει την ίδια ευθύνη απέναντι και στον καταναλωτή. Ο σεβασμός στον αγοραστή και τις ανάγκες του είναι το Α και το Ω για μία δουλειά σαν κι αυτή. Όμως τα έλατα δε μπορούν σε καμία περίπτωση να εξασφαλίσουν τον βιοπορισμό του για το υπόλοιπο έτος. Έτσι, τον υπόλοιπο χρόνο εμπορεύεται φυτόχωμα. Όμως σκέφτεται τις μέρες των Χριστουγέννων όλο τον χρόνο.

Η επιχείρηση άνοιξε το 1990, με σκοπό να δώσει στους Θεσσαλούς την ευκαιρία να αποκτήσουν έλατα τα οποία μεγάλωσαν με σεβασμό και φροντίδα. «Μία από τις πρώτες αναμνήσεις που έχω από παιδί, κρατάει από τον χειμώνα του 2000. Τότε ήταν που αναγκαστήκαμε να κόψουμε έλατα με χιόνι που ξεπερνούσε το ένα μέτρο. Κόντρα στον καιρό, που καθιστούσε την κοπή πολύ δύσκολη», μας αναφέρει με περηφάνια. Όντως, ο καιρός είναι αστάθμητος παράγοντας στα ορεινά. Πόσο μάλλον στο Βροντερό, που έχει χτιστεί σε υψόμετρο 900 μέτρων. Υψόμετρο ιδανικό για τη φυσική ανάπτυξη του έλατου. Η οικογένεια Χρυσόμαλλου έχει τις δικές τις καλλιέργειες δένδρων. Ένα φυτώριο «ζωντανό», από το οποίο μπορεί κανείς να προμηθευτεί «την καρδιά των Χριστουγέννων»

Η φροντίδα που απαιτείται σε ένα τέτοιο φυτώριο είναι μεγάλη, ενώ χαρακτηριστικά, η περίοδος «ωρίμανσης» του δένδρου κυμάνεται από 10 έως 20 χρόνια. Στο διάστημα αυτό λαμβάνει χώρα και η διαδικασία της υλοτομίας.

«Το Βροντερό, τις μέρες των γιορτών μεταμορφώνεται. Είναι μεν τουριστικός προορισμός, αλλά κάποιες μέρες σαν κι αυτές γίνεται κάτι ακόμα πιο όμορφο», μας εκμυστηρεύεται. Παρόλα αυτά ο πληθυσμός του δυσκολεύεται, καθώς είναι στην πλειοψηφία του αγροτικός. Σε καμία περίπτωση δε λείπουν όμως τα χαμόγελα και η αισιοδοξία για το μέλλον. Το δέντρο ήδη στολίστηκε και οι κάτοικοι του Βροντερού μπορούν να υπερηφανεύονται για τη γενναιοδωρία και την φιλοξενία τους. Γιατί τα Χριστούγεννα είναι γιορτή όλων των ανθρώπων, και στα ορεινά φαίνεται πως δεν το έχουν ξεχάσει.

πεζοδρόμιο | 24

πεζοδρόμιο | 25

WTF?

πεζοδρόμιο | 26

Κ. Βήτα Θανάσης Καρανίκας

Αντίθετα απ’ αυτό που έχουμε συνηθίσει, ο φυσικός ήχος των ακουστικών οργάνων αντικαθιστά τους υπολογιστές, και οι μουσικές του Κωνσταντίνου Βήτα, ακούγονται για πρώτη φορά μ’ αυτό τον τρόπο. Μαζί του, οι Κορνήλιος Σελαμσής, ARTéfacts Ensemble & Θεοδώρα Μπάκα, «συγκατοίκησαν» στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση το 2013, και η αποτύπωση της παράστασης σε έναν live δίσκο, κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Puzzlemusik. Αυτή ήταν και η αφορμή για να βρεθούμε και να κουβεντιάσουμε με το διαχρονικά αγαπημένο μας «παιδί», της εγχώριας ηλεκτρονικής μουσικής. Τον περασμένο Σεπτέμβρη, κυκλοφόρησε επιτέλους η “Συγκατοίκηση”. Μίλησε μας λίγο για το πως ξεκίνησε η ιδέα αυτής της παράστασης. Θυμάμαι, με πλησίασε ο Κορνήλιος και ο Θοδωρής από τους ARTéfacts. Ήταν ένα πρωινό πριν 5 χρόνια περίπου και μου είπαν για μια ιδέα που είχαν. Τα βρήκαμε γρήγορα, γιατί είχαμε κοινά μουσικά ενδιαφέροντα, παρ’ όλο που κάναμε διαφορετική μουσική. Γενικά οι μουσικοί έχω διαπιστώσει ότι τα βρίσκουμε γρήγορα μεταξύ μας,καταλαβαίνουμε τι πρέπει να γίνει χωρίς να μιλάμε ή να εξηγούμε τι και πώς. Είναι πολύ απελευθερωτικό αυτό. Βέβαια συναντήσαμε πολλές δυσκολίες με το πώς θα υλοποιηθεί η ιδέα, αλλά από την στιγμή που ο Χρήστος Καρράς από την Στέγη δέχτηκε να αναλάβει την παραγωγή, όλα άρχισαν να κυλάνε. Θυμάμαι πως είπα στον Κορνήλιο να αφεθεί ελεύθερος σε αυτό που ήθελε να κάνει με τις ενορχηστρώσεις των κομματιών, αυτό ήταν που επιθυμούσα περισσότερο, γιατί το βάρος είχε πέσει σε αυτόν. Έπρεπε να φέρει μια νέα πνοή σε ένα έργο που το μεγαλύτερο κομμάτι του αποτελούνταν από ηλεκτρονικές λούπες και μινιμαλιστικά ηλεκτρονικά θέματα. Ο Κορνήλιος έκανε πραγματικά τα κομμάτια αυτά δικά του και αυτό ήταν το ζητούμενο και από τους δυο μας. Όσο προχωρούσε ανακάλυψα πάλι την μουσική μου μέσα από τον τρόπο του. Ήταν τολμηρός, βαθύς, στοχαστικός, ήξερε που ακριβώς θα κόψει το μαχαίρι και αυτό άρχισε να απελευθερώνει τα πάντα. Απλά του έλεγα “ναι κάνε αυτό που θες, μη με ρωτάς, αν είναι κάτι θα σου πω”. Έτσι δουλέψαμε. Και κάπως έτσι οι “ηλεκτρονικές” σου συνθέσεις πήραν μία πιο formal μορφή. Καταρχήν δημιουργήθηκε μια φιλία μεταξύ μας, υπήρχε ασφάλεια και κατανόηση. Έπειτα, όντως, πράγματα που εγώ τα είχα διευθετήσει μέσα από τους υπολογιστές και ήχους που έφτιαχνα μέσα στα συνθεσάιζερ, άρχισαν να γίνονται παρτιτούρες για κάποιο φυσικό όργανο. Δεν ήμουν εξοικειωμένος, γιατί από το ‘89 μέχρι και σήμερα, βρίσκομαι πάνω από κουτιά και αντιμετωπίζω διαφορετικά τη μουσική. Αυτός είναι ο τρόπος μου, όμως ένιωσα πως όλα μπορούν να ενωθούν και να συμβούν. Το σύνολο των ARTéfacts ήταν νέοι μουσικοί, με αντισυμβατικές προσωπικότητες. Kάποιοι ας πούμε θα μπορούσαν να ανήκουν σε garage punk μπάντες ή σε εναλλακτικά ηλεκτρονικά σχήματα. Ήταν μια τέλεια συγκυρία, ακόμα και η Θεοδώρα Μπάκα που διαλέξαμε για βασική φωνή έδεσε με τον λυρισμό της μέσα σε αυτό τον διαφορετικό κόσμο που χτίζαμε. Ήταν η γυναίκα της “Συγκατοίκησης”, ίσως ό,τι πιο σημαντικό έχουμε από γυναικείες φωνές αυτή την στιγμή στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι αν ο Μάνος ζούσε, θα ήταν η μούσα του. Για κάποιον που έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με τον τρόπο που παρουσιάζεις ζωντανά τη δουλειά σου, σε τι διαφέρει αυτός ο δίσκος από το “Koma 9205” του 2005, το πρώτο σου live album; Είναι πολύ διαφορετικά πράγματα. Στη “Συγκατοίκηση” όλα είναι φτιαγμένα από άλλο υλικό. Στο “Κόμα” παρουσίασα τη δουλειά μου, με τον δικό μου ηλεκτρονικό τρόπο. Eδώ είναι ένας κόσμος που τον καθορίζουν τα έγχορδα, τα πνευστά, τα κρουστά, το πιάνο. Διαφορετικές συχνότητες, φυσικά όργανα πολύ ευαίσθητα στην ζωντανή παρουσίαση. Αυτό από μόνο του κάνει την διαφορά. Την πρώτη φορά που ακούσαμε την “Συγκατοίκηση”, ήταν σε ένα ισόγειο στούντιο μιας πολυκατοικίας, όπου ήμασταν στοιβαγμένοι

ο ένας πάνω στον άλλο. Συνέβαινε κάτι διαφορετικό και αυτό μεταφέρθηκε στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης μετά από καιρό. Σίγουρα μιλάμε για ένα ειδικό ξεχωριστό έργο, όπου κάποιος το διαβάζει με τον δικό του τρόπο. Θα σε ενδιέφερε στο μέλλον να κυκλοφορήσεις καινούριο υλικό σε ένα παρόμοιο ηχητικό πλαίσιο με την “Συγκατοίκηση”; Ίσως κάτι εντελώς απογυμνωμένο από ηλεκτρονικούς ήχους; Δεν το αποκλείω, δεν ξέρω που μπορεί να με οδηγήσει η μουσική. Είναι μια πόρτα που την αφήνω ανοιχτή, για να έρθουν ιδέες, ήχοι, σκέψεις. Σκέφτομαι πως σε λίγα χρόνια δεν θα μπορώ να τραγουδήσω ή να κάνω τον περφόρμερ στις συναυλίες μου και ίσως χρειαστεί να αλλάξω τον τρόπο. Θέλω να αφεθώ στη σύνθεση, σε άλλα πλαίσια. Βέβαια δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί, ίσως να εγκαταλείψω τη μουσική και να ασχοληθώ με τη ζωγραφική. Μπορεί να γράφω ορχηστρική μουσική μιας και είμαι ήδη σε μια περίεργη φάση με τον στίχο, γιατί νιώθω πως έχω εξαντλήσει την θεματολογία μου. Ο χρόνος θα μας πει, αυτός ξέρει, τον εμπιστεύομαι. Στο μυαλό όλων μας, παραμένεις πάντα ένα παιδί που συνεχώς διψά και αναζητεί να βρει καινούριους δρόμους. Ποια είναι η σχέση σου με το χρόνο; Δεν ξέρω τι να πω πάνω σε αυτό. Είναι ένα σκληρό επάγγελμα, ο κόσμος μία σε ανεβάζει και μία σε κατεβάζει. Eπίσης οι εταιρίες και ο κόσμος της μουσικής βιομηχανίας είναι μια σκληρή κατάσταση. Πολλές φορές έχω αισθανθεί άβολα να είμαι ο Κ.Βήτα. Η μόνη στιγμή που αισθάνομαι ελευθερία είναι όταν συνθέτω μουσική και κάποιες φορές στις συναυλίες μας. Όσο για τον χρόνο, δεν με προβληματίζει αν περνάει ή αν μεγαλώνω ή ότι θα φύγω απ’ τη ζωή: Η φύση της δουλειάς μου είναι να βρίσκω χρόνο για να δημιουργώ και αυτό προσπαθώ να κάνω ώστε να μπορέσω τα υπόλοιπα χρόνια να αφήσω κάτι που να περιέχει μια απλή ουσία. Για τον εαυτό μου πρώτα, αυτό με ενδιαφέρει: Να μπορέσω να διαπραγματευτώ την ουσία.

Ανήκεις σε μια κατηγορία καλλιτεχνών που ακόμα και τις «χρυσές εποχές», αφουγκραζόσουν τη σκοτεινιά που κρυβόταν από πίσω. Οι προβληματισμοί, αν και ενδεχομένως βασανιστικοί, θεωρείς ότι κρατούν ένα καλλιτέχνη συνεχώς δημιουργικό; Τις στιγμές που νιώθεις πραγματικά ευτυχής, νιώθεις την ανάγκη να εκφραστείς μέσω της τέχνης; Από νεαρός ήθελα να γίνω κάτι. Όχι απαραίτητα μουσικός, ας πούμε ζωγράφος, ώστε να μπορέσω να βρω την αλήθεια. Δεν ξέρω αν βρήκα την αλήθεια μέσα στη μουσική. Άρχισα να συνθέτω γιατί μέσα από τα συνθεσάιζερ και τους υπολογιστές την ώρα της σύνθεσης, ερχόμουν σε επαφή με κάτι που δεν μπορούσα να προσδιορίσω. Ήμουν μάρτυρας μιας κατάστασης, ήταν σαν μια πόρτα να ανοίγει μέσα μου. Μέσα από τη σύνθεση άρχισα να συνομιλώ με τον εαυτό μου. Κάποιες φορές ήμουν διορατικός με τα πράγματα. Κάπως έτσι. Αν δεν είχαν υπάρξει ποτέ οι Στέρεο Νόβα, πιστεύεις πως η μουσική σου θα ήταν διαφορετική; Πιστεύω πως θα έκανα το ίδιο πράγμα, κι ας μην ήμουν σε εκείνο το γκρουπ. Ήταν νύχτα στον πύργο Ατρίνα στην Κηφισίας, σε μια νυχτερινή βάρδια στη δουλειά μου, όπου είχε χαλάσει ένα φωτοτυπικό μηχάνημα και συνειδητοποίησα μέσα στα σκοτάδια πως από αύριο θα παίξω ηλεκτρονική μουσική. Κι αυτό έκανα. Πήρα έναν Atari κι έγραψα τα πρώτα μου τραγούδια. Δεν με ενδιέφερε αν θα με έλεγαν Στέρεο Νόβα ή Κωνσταντίνο ή Γιάννη ή κόκκινο τυρί, ήξερα ότι θα κάνω αυτό. Είχα γράψει το “Κλεμμένο Ποδήλατο”, τα “Προάστια”, τα “Ηλίθια Αστεία” και το “Παιχνίδι της Εξουσίας” πριν δημιουργηθούν οι Στέρεο Νόβα. Όταν διαλύθηκαν, και μέχρι σήμερα, έκανα αυτό που ήθελα να κάνω. Tίποτα παραπάνω, τίποτε λιγότερο απ’ αυτό. “Ομόνοια”, ο τελευταίος σου studio δίσκος. Συμφωνείς με κάποιες κριτικές που τον προσδιορίζουν ως τον πιο «φιλικό» προς ακρόαση δίσκο σου μέχρι στιγμής; Είναι επίσης αυτό, σε ορισμένες περιπτώσεις, ένδειξη της ωριμότητας ενός καλλιτέχνη; Σίγουρα δεν κάνω μουσική για να γίνω φίλος με κάποιους. Δεν με απασχολεί αν η μουσική μου θα είναι αρεστή ή όχι, αν θα παιχτεί από τα ραδιόφωνα ή αν θα έχει like μέσα στα social media. Δεν έχει σχέση η ωριμότητα μου με τη φιλική προσέγγιση. Οι δίσκοι των Στέρεο Νόβα ήταν σαν παγωμένα όπλα σε κουτιά. Η μουσική μου μέχρι και σήμερα, νομίζω το ίδιο. Όταν γράφω, δεν σκέφτομαι αν θα προσεγγίσω τον κόσμο γύρω μου, αν θα παιχτεί σε ένα μαγαζί ή σε ένα ραδιόφωνο, γιατί ξέρω πως έτσι και αλλιώς η μουσική μου δεν έχει μεγάλη απήχηση. Για αυτό και είμαι ελεύθερος να κάνω τους δίσκους μου όπως θέλω και όποιος θέλει ας με ακούσει. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η μουσική δεν μπορεί να είναι ένα καλό ή κακό σουβλάκι. Δεν φτιάχνω μουσική για τα στομάχια.

Mια πολύ κομβική στιγμή στη δισκογραφία σου, το “Transformations”. Θα έκανες ξανά κάτι αντίστοιχο, πάνω στο έργο κάποιου άλλου καλλιτέχνη ή σ’ αυτή την περίπτωση σε συγκίνησε το έργο του Χατζιδάκι για συγκεκριμένους λόγους; Ο “Μεγάλος Ερωτικός” ήταν μετά το “Blonde on Blonde” του Dylan, το άλμπουμ που άκουσα όταν ήμουν 13 χρονών. Κάπως έγινε και αυτά τα άλμπουμ μαζί με τις “Πασακάλιες” του Μπαχ χωρίς να έχουν κανένα κοινό μεταξύ τους άρχισαν να με ενοχλούν, να με γοητεύουν και να μου αποκαλύπτονται στην πορεία. Από νεαρή ηλικία άρχιζα να ενώνω την μουσική και να μην την ξεχωρίζω σε είδη. 19 χρονών γνώρισα τον Μάνο σε ένα κονσέρτο του στην Μελβούρνη. Έπαιξε την “Ρυθμολογία” και θυμάμαι ακόμα και τώρα τον τρόπο που κάθισε στο πιάνο και μίλησε ουσιαστικά μέσα από την μουσική του. Όταν μου ζητήθηκε να κάνω το “Transformations”, δεν ήθελα στην αρχή, αλλά μετά αφέθηκα και σιγά- σιγά το ολοκλήρωσα. Ο Μάνος διαπραγματεύτηκε την ουσία, αυτό ήθελα να κάνω κι εγώ με την μουσική μέσα από άλλους δρόμους. Tο “Transformations” ήθελα να είναι ένας μεγάλος τοίχος από γκράφιτι για τον Μάνο. Ένα audio wall. Είσαι παιδί μεταναστών, γεννήθηκες στην Αυστραλία στην οποία και επέστρεψες κάποια στιγμή για σπουδές. Θα εγκατέλειπες ποτέ την Αθήνα; Έχω μεγαλώσει, δεν μπορώ να φύγω από την Ελλάδα. Την αγαπώ, είναι όμορφη χώρα. Ειδικά με την παγκοσμιοποίηση, δεν θα ήθελα να είμαι κάπου αλλού. Περνάμε δύσκολα, αλλά νομίζω πως παντού πια είναι το ίδιο, η κρίση έχει χτυπήσει όλο τον κόσμο. Δυο-τρεις βδομάδες σε μια άλλη πόλη μου είναι αρκετές. Έχω ζήσει πολλά χρόνια έξω και σε διάφορες πόλεις. Τι επιφυλάσσει το μέλλον του ΚΒ; Προσπαθώ να αρχειοθετήσω κάπως το υλικό μου, γιατί είναι διασκορπισμένο μέσα στις εταιρίες και αρκετά χαμένο. Σκέφτομαι να εκδώσω ένα άλμπουμ με παλιά ντέμο και πρόσφατα, άγνωστα και μη, τραγούδια αλλά και ορχηστρικά. Επίσης θέλω να ηχογραφήσω τη “Σάλα Σάλα” που έκανα για το πρώιμο ρεμπέτικο. Παράλληλα δουλεύω κι άλλες ιδέες.

πεζοδρόμιο | 28 Γιάννης Μαρκούτης

The Record Store

Pink Floyd (Limited Edition Box Set) The Early Years 1965–1972 Οι μικρές και μεγάλες ιστορίες της καριέρας των Pink Floyd θα μπορούσαν εύκολα να γεμίσουν τις σελίδες ενός ογκοδέστατου μυθιστορήματος. Ειδικά εκείνες της πρώτης περιόδου, με τον Syd Βarrett να ηγείται της μπάντας, να τραγουδά, να παίζει κιθάρα, να ενορχηστρώνει τα περισσότερα τραγούδια, να «στήνει» το συγκρότημα στα ραντεβού, να ξεκουρδίζει την κιθάρα του επί σκηνής και έπειτα να στέκεται ακίνητος, να, να, να... Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, για να φτάσουμε σήμερα να τους μνημονεύουμε ως ένα από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα του πλανήτη. Τα Χριστούγεννα ήρθαν για μας πρόωρα, με την έλευση του τεράστιου, και πανάκριβου, boxset “The Early Years”, που όπως γίνεται σαφές και από τον τίτλο του, φέρνει στο φως ανέκδοτες (ως επί το πλείστον) ηχογραφήσεις από την εποχή που οι Floyd έπαιζαν σε κλαμπάκια, μέχρι και την περίοδο του “Obscured

By Clouds”. 8 (υπερ)δημιουργικά και «γεμάτα» χρόνια, μόλις μια ανάσα πριν την απόλυτη καταξίωσή τους με το “Dark Side Of The Moon”. H ιστορία του box set ξετυλίγεται σε 11 CD, 9 DVD και 8 Blu-ray, τα οποία βρίσκονται σε 7 καλαίσθητες κασετίνες, 6 των οποίων θα κυκλοφορήσουν και αυτόνομα μέσα στο 2017. Όμως το κερασάκι στην τούρτα αποτελούν 5 σαρανταπεντάρια – τα πρώτα του συγκροτήματος – καθώς και ο τεράστιος όγκος έντυπου υλικού που περιλαμβάνεται στο κουτί: Ρέπλικες εισιτηρίων της εποχής, αποκόμματα εφημερίδων, ακόμα και ιδιόχειρες σημειώσεις με παρτιτούρες τραγουδιών! Έτσι, ξεχωρίσαμε και σας παραθέτουμε 5 κομμάτια που μας κέρδισαν από την πρώτη κιόλας ακρόαση.

VEGETABLE MAN 1965-1967 CAMBRIDGE ST/ATIoN Ο διακαής πόθος κάθε Floydian και πιθανότατα το τραγούδι με τις περισσότερες παρουσίες σε bootlegs. Βαρύς, «αντιραδιοφωνικός», ευφυέστατος Syd. WALK WITH ME SYDNEY 1965-1967 CAMBRIDGE ST/ATIoN Ντουέτο του Syd Barrett με την Juliette Gale, τότε σύζυγο του πιανίστα του συγκροτήματος, Rick Wright. Groovy rock n’ roll από την εποχή που το όνομα της μπάντας ήταν The Tea Set. HOLLYWOOD 1969 DRAMATIS/ATIoN Ψυχεδελικό διαμαντάκι μικρής διάρκειας, από τα outtakes του “More”. Ένα λεπτό και κάτι δευτερόλεπτα εγγυημένου daydreamin’ ATOM HEART MOTHER 1970 DEVI/ATIoN Ζωντανή ηχογράφηση στο Μοντρώ. Η απουσία χορωδίας και ορχήστρας χαρίζει περισσότερο πάθος στο κομμάτι, παρά αφαιρεί. Απλά έπος.

MOONHEAD 1967-1972 CONTINU-ATIoN O άνθρωπος πατά για πρώτη φορά στη Σελήνη και το συγκρότημα στρώνει το μουσικό χαλί της προσεδάφισης του Απόλλων 11.

πεζοδρόμιο | 29

πεζοδρόμιο | 30

The Record Store

Αlicia Keys - Here To όνομά της τον τελευταίο καιρό συζητήθηκε αρκετά, κυρίως σε γυναικείου ενδιαφέροντος sites κι εκπομπές, για τη λεγόμενη “no make-up” εκστρατεία που έχει η ίδια, κατά κάποιο τρόπο, ξεκινήσει. Στο εξώφυλλο του έκτου της δίσκου με τίτλο “Here”, ο πολυβραβευμένη αλλά ταυτόχρονα και low-profile σταρ Alicia Keys, ποζάρει για πρώτη φορά εντελώς φυσική μπροστά στο φακό, φανερά απελευθερωμένη και με διάθεση να μιλήσει μέσω της μουσικής της πιο συνειδητοποιημένα από ποτέ. Στα περίπου 45 λεπτά λοιπόν που διαρκεί ο δίσκος, η Keys, με βασικό όπλο την αναμφισβήτητα καταπληκτική και μεγάλων δυνατοτήτων φωνή της, προλαβαίνει να εξιστορίσει όλους της τους προβληματισμούς και τις θέσεις στη σημερινή πραγματικότητα, από πολιτικούς εως και ολοκάθαρα προσωπικούς, ντύνοντάς τους εξίσου πλουσιοπάροχα. Άλλοτε πιο μίνιμαλ και πιο κοντά στις ρίζες της μαύρης μουσικής, και άλλοτε πιο σύγχρονα και φανταχτερά, και με συμμετοχές των ASAP Rocky και Pharrell Williams, εκτός των άλλων. Ίσως να υπολείπεται ελαφρώς, δίπλα σε βαρυσήμαντες αντίστοιχες φετινές κυκλοφορίες, όπως των Beyonce, Solange, Frank Ocean κλπ, παρ’ όλα αυτά το “Here” μπορεί να στέκεται υπερήφανο και με το κεφάλι ψηλά, σαν μια παραγωγή με στέρεη καλλιτεχνική υπόσταση και λόγο ύπαρξης. Κι εμείς το ίδιο σαν ακροατές, που μπορούμε αρκετά συχνά πλέον, να χαιρόμαστε και τέτοιους δίσκους, σκεπτόμενης και “αμακιγιάριστης” ποπ.

Θανάσης Καρανίκας

The Courteeners - Mapping The Rendezvous Οι Courteeners είναι από εκείνες τις μπάντες που ανήκουν στον λαό τους και παρά το γεγονός πως, ο μουσικός τύπος τους γύρισε την πλάτη μετά τους δύο πρώτους δίσκους τους, οι ίδιοι συνέχισαν να γιγαντώνονται και πλέον γεμίζουν γήπεδα. Και το πιο ωραίο είναι ότι, ποτέ δεν είχανε πέραση στα μουσικά χιπστεροσάιτ που πάντα απορούσαν “μα τι τους βρίσκουν;”. Αυθεντικότητα, ψυχή και το αίσθημα ότι αυτό το συγκρότημα είναι μόνο δικό σου, είναι μια απάντηση. Ή μπορούσαν να ρωτήσουν τον Μόρισεϊ και τον Τζόνι Μαρ που τους έχουν αποθεώσει… Μιας και περί Smiths o λόγος, τo “De La Selle” τους φέρνει στο νου ενώ το “Most Important” είναι τόσο καλό όσο το “Maps” των Yeah Yeah Yeahs. Το πρώτο σινγκλ “Noone will ever replace us” είναι ο ορισμός του ήχου τους, αφού χώραγε άνετα στο δικό τους Falcon (ένας από τους κορυφαίους indie δίσκους της προηγούμενης δεκαετίας, ακούστε το), το σέξι “Kitchen” έχει επιρροές απο INXS, ενώ το εναρκτήριο “Lucifer’s Dream” είναι το καλύτερο Kaiser Chiefs τραγούδι που δεν έγραψε ποτέ η μπάντα από το Λιντς. Εκεί που τα πράγματα όμως αποκτούν πραγματικό ενδιαφέρον είναι στο εξαιρετικό “Modern Love” που έχει έντονες επιρροές από Phoenix και στο “The 17th” με το οποίο κλείνει ο δίσκος. Η μπάντα από το Μάντσεστερ “συναντάει” τους LCD Soundsystem σε μια μίξη που θεωρητικά δεν έπρεπε να δουλέψει αλλά τελικά όλα κουμπώνουν άψογα και μας χαρίζουν το κορυφαίο τραγούδι που έχουν γράψει την τελευταία πενταετία. Εν κατακλείδι, το “Mapping The Rendezvous” δείχνει γιατί ένα συγκρότημα που δεν έχει διαφήμιση, hype, airplay, τραγουδιστή-κριτή σε τάλεντ σόου ή παντρεμένο με σταρ του Χόλιγουντ, συνεχίζει να “μεγαλώνει”. Γιατί υπάρχει κι ένα κοινό εκεί έξω που όσο βγάζεις καλούς δίσκους θα σε ανταμείβει. Bless.

Κώστας Τσέλιος

Norah Jones – Day Breaks Αρχίζουμε σιγά-σιγά να μπαίνουμε στην καρδιά του χειμώνα και σίγουρα οι ωραίοι jazz και soul ήχοι μπορούν να συνοδεύσουν εξαιρετικά αυτές τις κρύες μέρες και νύχτες που θα ακολουθήσουν. Στα πλαίσια αυτά, η Norah Jones θέλησε να μας κάνει ένα δώρο με την κυκλοφορία του “Day Breaks”, έκτου προσωπικού της δίσκου. Τέσσερα χρόνια ανομβρίας ήταν αρκετά, όμως η Αμερικανίδα τραγουδίστρια επέστρεψε, με την διαφορά ότι η επιστροφή αυτή αγγίζει και τις μουσικές ρίζες της, που δεν είναι άλλες από το ηχόχρωμα της jazz. Έχοντας πειραματιστεί αρκετά σε διάφορα στυλ μουσικής όλα αυτά τα χρόνια, από country, folk μέχρι και pop, η Norah Jones παρουσιάζει λοιπόν μία νέα δουλειά που θυμίζει το ντεμπούτο της, “Come Away With Me”. Ας εστιάσουμε όμως στο “Day Breaks”. Ο δίσκος περιέχει εννέα νέα τραγούδια και τρεις διασκευές. Η αρχή γίνεται με το όμορφο “Burn”, με το υπέροχο μπάσο να συνοδεύει αρμονικά το πιάνο και την φωνή της Jones, σε ένα κομμάτι που σε βάζει κατευθείαν στο mood του άλμπουμ. Πολύ ωραία αίσθηση αφήνει και το “Flipside”, ένα πιο γρήγορο και ρυθμικό τραγούδι. Το ομότιτλο “Day Breaks” θα πρέπει επίσης να συμπεριληφθεί στα highlight του δίσκου, με την πολύ πιασάρικη μελωδία του και το υπέροχο σόλο με το σαξόφωνο προς το τέλος να δίνει το κάτι παραπάνω. Αναφορικά με τις διασκευές, η Norah Jones «πείραξε» το “Don’t Be Denied” του Neil Young, το “Peace” του Horace Silver και το “Fleurette Africaine” του Duke Ellington με το αποτέλεσμα να είναι αρκετά καλό. Φυσικά υπάρχουν και αδύναμα σημεία στο “Day Breaks”, όμως η Αμερικανίδα ήθελε να κάνει έναν καθαρά jazz δίσκο, και φαίνεται πως το πέτυχε. Σίγουρα όμως αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι η σχέση μεταξύ της φωνής της και του πιάνου.

Παναγιώτης Δουλόπουλος

πεζοδρόμιο | 31

πεζοδρόμιο | 32

Underneath the Tree Χριστουγεννιάτικες ταινίες, κλασικές αλλά και πρόσφατες, «στανταράκια» κι ένα μικρό αουτσάιντερ. Ταινίες γλυκές αλλά και σοβαρές, πάντα στο πνεύμα των ημερών, ιδανικές για κουκούλωμα στον καναπέ με φόντο το αναμμένο τζάκι.

Ελένη Πρίτσα

Ιστορίες από τον εξώστη

Bad Santa 2 Έχουν περάσει σχεδόν 15 χρόνια από την κυκλοφορία του πασίγνωστου Bad Santa το 2003 και ήδη μετράμε αντίστροφα, περιμένοντας το δεύτερο μέρος της ταινίας με τον Άγιο Βασίλη, που παραμένει, αναμφιβόλως, σκέτη λέρα! Ο Willy (Billy Bob Thornton) βρίσκει πάλι τον τρόπο να καταστρέψει τα Χριστούγεννα των παιδιών και επιστρέφει σκληρότερος και πιο άκαρδος σε σχέση με την πρώτη ταινία. Βρίζει, πίνει και σε καμία περίπτωση δεν παίρνει στα σοβαρά τη δουλειά του. Κι αν έχει χίλια κακά, τουλάχιστον δεν είναι ξενέρωτος: Τα φετινά Χριστούγεννα μάλιστα, έχει πάει βόλτα σε άλλη διάσταση. Κατά τα άλλα, έχοντας πάντα στο πλευρό του τον νευρικό, μικροσκοπικό του φίλο Marcus (Tony Cox), έχει βάλει στόχο να διαλύσει άλλη μία, φαινομενικά ήρεμη, παραμονή Χριστουγέννων σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση στο Σικάγο. Ένα όμορφο comeback είναι και αυτό του Brett Kelly στον ρόλο του Thurman Merman, που μπορεί να μεγάλωσε, αλλά παραμένει μία… υπέρβαρη ηλιαχτίδα. Και σαν να μη μας έφτανε μόνο ο Wilie, τώρα θα γνωρίσουμε και τη μητέρα του, Sunny Soke, χειρότερη κατά τα φαινόμενα κι από το ίδιο της το βλαστάρι... Μία μαύρη κωμωδία σε σκηνοθεσία Mark Waters (Freaky Friday, Mean Girls). Ο Billy Bob Thornton θα μας στείλει τις ευχές του για απαίσια Χριστούγεννα και ακόμα χειρότερη Πρωτοχρονιά, στον κινηματογράφο της γειτονιάς μας, από τις 15 Δεκεμβρίου.

A Christmas Carol Ο Jim Carrey δανείζει την φωνή του στο πρότυπο της τσιγκουνιάς, τον γεροξεκούτη Σκρούτζ του Charles Dickens στην πιο όμορφη και συνάμα διδακτική χριστουγεννιάτικη ταινία της Disney!

Home Alone Δεν το λες και εύκολο να ξεχάσεις μόνο του στο σπίτι τον οκτάχρονο γιο σου. Ευτυχώς όμως ο μικρός είναι τεράστιος μπελάς, και ταυτόχρονα, οι δύο επίδοξοι κλέφτες που εισβάλουν στο σπίτι, οι πιο ηλίθιοι διαρρήκτες του Hollywood.

Macaulay Culkin, Joe Perci, Daniel Stern.

New Year’s Eve Ρομαντική κομεντί από τον Garry Marshall. Παράλληλες ιστορίες που στο τέλος μπλέκονται και στροβιλίζονται μεταξύ τους σε έναν γιορτινό χορό. Σε πνεύμα Χριστουγέννων (ή Πρωτοχρονιάς τέλος πάντων!).

Love the Coopers H οικογένεια Cooper μας αποδεικνύει πως το πνεύμα των Χριστουγέννων μπορεί να σμίξει ακόμα και μια διαλυμένη οικογένεια. Steve Martin and Diane Keaton. Spread the love!

Rogue One: A Star Wars Story Μία νέα και πολυαναμενόμενη ταινία έρχεται από τις Lucasfilm και Disney για να προστεθεί στον φουτουριστικό κόσμο του Star Wars. Το Rogue One δεν είναι μέρος της τρίτης τριλογίας αλλά ανήκει στην κατηγορία των spin-off movies: Tοποθετείται μεν ανάμεσα στις κανονικές, έχει περιεχόμενο από τον Πόλεμο των Άστρων, αλλά ακολουθεί τη δική της, αυτόνομη πλοκή. Ιστορικά, τοποθετείται ανάμεσα στα επεισόδια 3 (Revenge of the Sith) και 4 (A New Hope). Το Death Star, πανίσχυρο όπλο- τεχνητός δορυφόρος της Αυτοκρατορίας, βρίσκεται υπό κατασκευή. Μία ομάδα επαναστατών και η Jyn Erso (φήμες λένε ότι κάτι την συνδέει με τον Luke Skywalker), κάτω από τις διαταγές του Mon Mothma, επιχειρούν την πιο παράτολμη κίνηση σε όλο τον Γαλαξία: Έχοντας καταστρώσει ένα λεπτομερές πλάνο δράσης, σκοπεύουν να κλέψουν τα σχέδια του φονικού όπλου, με σκοπό να το καταστρέψουν. Ο Gareth Edwards σκηνοθετεί και μας γεννά αυτόματα την απορία αν θα καταφέρει να συνδέσει με μαεστρία τη νέα ταινία στο προϋπάρχον, δύστροπο timeline του Πολέμου των Άστρων. Felicity Jones, Mads Mikkelsen, Ben Mendelsohn, Genevieve O’Reilly, Forest Whitaker. Το τελευταίο blockbuster του 2016 θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα, όπως και στην Ελλάδα, στις 16 Δεκεμβρίου, με την διόλου φιλική συμμετοχή του Darth Vader.

Λίγη Ζωή της Χάνια Γιαναγκιχάρα

The Reader’s Corner

πεζοδρόμιο | 33 Μαριάννα Μπεβενίου

Εκδόσεις Μεταίχμιο Τέσσερις κολλητοί με ισάριθμα πτυχία, την ανεμελιά της μεταεφηβικής ηλικίας και την αβεβαιότητα για το αύριο, φτάνουν στην μητρόπολη της Νέας Υόρκης αναζητώντας το μεγάλο όνειρο της καταξίωσης. Στις αποσκευές τους τα πορτοφόλια είναι άδεια αλλά η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον βρίσκεται στα ύψη. Ξέχωρα από την ελπίδα, το άλλο τους στήριγμα είναι η βαθιά, αδελφική τους φιλία. Είναι όλοι τους δημιουργικοί και η τύχη δεν αργεί να ανταμείψει τον καθένα ξεχωριστά. Η Χάνια Γιαναγκιχάρα παρουσιάζει μυθιστορηματικά και συνάμα ρεαλιστικά μια ιστορία που γράφεται κυριολεκτικά στα όρια των αντιφατικών συναισθημάτων. Η χαρά του ευ ζειν ξαφνικά μετατρέπεται σε θλίψη και ενδοσκόπηση της απώλειας. Οι σελίδες του, τεράστιου, βιβλίου όσο ποτίζονται με αγάπη, άλλο τόσο εστιάζουν στο γκρίζο που διαβρώνει εκ των έσω τους πρωταγωνιστές. Η “Λίγη ζωή” αποτελεί ένα από τα αναγνώσματα που είναι βέβαιο πως θα καθηλώσουν τον αναγνώστη από την πρώτη ματιά, ενώ η μετάφραση της Μαρίας Ξυλούρη προσαρμόζει ομαλότατα τον γραπτό λόγο στην ελληνική γλώσσα. Βιβλίο που σε προκαλεί να το «πιεις» ξεροσφύρι.

Το νέο, χριστουγεννιάτικο παραμύθι της Τατιάνας Ζωγράφου

Οι άνθρωποι είναι πάνω από 6 δισεκατομμύρια, ο πλανήτης μας μεγάλος και οι εκτάσεις του αχανείς. Μιλάμε περισσότερες από 6 χιλιάδες γλώσσες, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα και όλοι μας τις μέρες των Χριστουγέννων γινόμαστε παιδιά! Έχω λοιπόν μία, ίσως αφελή, ερώτηση να σας απευθύνω: Τι θα κάνατε αν βρισκόσασταν για λίγες μέρες στη θέση του «μπαμπά των Χριστουγέννων»; Πώς θα βγάζετε πέρα τις πολύχρωμες υποχρεώσεις σας αν ήσασταν ο Άγιος Βασίλης; Στις σελίδες του βιβλίου, την απάντηση δίνουν δύο μικρά παιδιά. Ο ΄Αγης και ο Λεώνης, που γύρισαν όλο τον κόσμο ψάχνοντας να βρουν ποιο είναι το σπουδαιότερο δώρο που θα μπορούσαν να κάνουν στους ανθρώπους. Έψαξαν παντού: Στον κόσμο των ανθρώπων, στο βασίλειο των ζώων και στα μονοπάτια της φύσης, ως εκεί που δε φτάνει το μάτι μας. Μετά το μεγάλο ταξίδι τους, τα δώρα τους θα δώσουν μια νέα πνοή στην γιορτή των Χριστουγέννων. Ο ΄Άγης και ο Λεώνης μας χαρίζουν έναν κόσμο χαρούμενο, όμορφο και δίκαιο, μέσα στον οποίο η αγάπη και ο σεβασμός είναι χαρακτηριστικό μικρών και μεγάλων. Έναν κόσμο στον οποίο χαίρεται κανείς να ζει! Εκδόσεις Καλέντης

πεζοδρόμιο |34

πεζοδρόμιο | 35

πεζοδρόμιο |36

πεζοδρόμιο |37

Τη ζωή με το κουτάλι

Η

Αθηνά Κατσή

βασίλισσα στο

Χριστουγεννιάτικο

τραπέζι

Μία συνταγή για αλλαγή: Γαλοπούλα με πλιγούρι

Ταυτότητα: Οι καραγκούνηδες εκτρέφουμε τα μισίρια από την απαρχή της φυλής μας, οπότε έχουμε τον τρόπο μας και στο μαγείρεμά τους. Η συνταγή αυτή είναι από τις παλαιότερες της περιοχή μας και είμαι περήφανη για αυτή, καθώς βασίζεται σε πολύ απλά και συνηθισμένα υλικά που υπήρχαν στο ντουλάπι, είναι από τις ευκολότερες στην παρασκευή της και πραγματικά καταπληκτική. Για την ιστορία να σας μαρτυρήσω ότι η συγκεκριμένη συνταγή έχει κερδίσει την παραδοσιακή αμερικάνικη συνταγή των Ευχαριστιών, χάρη στη διασπορά του ελληνισμού!

Χρόνος προετοιμασίας: 2 ώρες Χρόνος ψησίματος: 5 ώρες

Αγνά υλικά… για 10-12 μερίδες 5 kg περίπου μία γαλοπούλα*(η μικρή θα στεγνώσει) με τα εντόσθια 250 gr χοιρινό κρέας πέτο (πανσέτα) ψιλοκομμένο 250 gr κιμά μοσχαρίσιο 1 κ.τσ. λάδι 2 τεμ. μέτρια κρεμμύδια ξερά, μέτρια κομμένα 1 κ.τσ. κρασί κόκκινο ξηρό 2-3 φύλλα δάφνης 1 κ.σ. αλάτι 1 κ.γ. πιπέρι Άλλα χρήσιμα υλικά: 2-3 φύλλα δάφνης Σπάγκος και σακοράφα 1 κ.σ. πάστα ντομάτας Κατσαρόλα μεγάλη 1 κ.τσ. νερό χλιαρό Ρηχή κουτάλα σερβιρίσματος 2 κ.τσ. πλιγούρι (φουσκωμένο*) Γάστρα ή ταψί και σχάρα 250 gr κεφαλοτύρι Προαιρετικά: 1 κ.σ. λάδι για την επάλειψη και γάντια για την επέμβαση!

*Προεργασία: Περίπου 3 ώρες πριν το φούρνισμα πρέπει να προετοιμαστεί η γαλοπούλα και το πλιγούρι. Η γαλοπούλα πρέπει να πλυθεί επιμελώς και να στραγγίσει καλά. Για μεγαλύτερη επιτυχία, προχωράμε στην επέμβαση! Γυρίζουμε τις φτερούγες μέσα στο δέρμα και το λαιμό στο κουφάρι για να μη στεγνώσουν και ράβουμε τοπικά το δέρμα, σε μασχάλες και λαιμό. Σε αυτή τη φάση η γαλοπούλα έχει μόνο ένα άνοιγμα στην αμάρα (από κάτω) και δεν την πειράζουμε μέχρι να τη γεμίσουμε. Το πλιγούρι πρέπει να ζεματιστεί και να κρυώσει σε θερμοκρασία περιβάλλοντος. Σε βαθιά γαβάθα προσθέτουμε 2 κ.τσ. πλιγούρι και 4 κ.τσ. καυτό νερό, ανακατεύουμε και σκεπάζουμε να φουσκώσει. Δεν το πειράζουμε μέχρι να το χρησιμοποιήσουμε.

Σύβραση: Βάζουμε την κατσαρόλα σε μέτρια θερμοκρασία και προσθέτουμε το λάδι και το κρεμμύδι. Μόλις γυαλίσει το κρεμμύδι προσθέτουμε όλα τα κρεατικά και ανακατεύουμε. Όταν ασπρίσουν τα κρεατικά σβήνουμε με το κρασί και αφήνουμε να εξατμιστεί το αλκοόλ. Καρυκεύουμε και διαλύουμε την πάστα στο νερό, την προσθέτουμε αργά στην κατσαρόλα ενώ ανακατεύουμε ήρεμα. Κατεβάζουμε τη θερμοκρασία στο χαμηλότερο και σκεπάζουμε, αφήνουμε τη φωτιά να κάνει τη δουλειά της για περίπου 15-20 λεπτά. Τώρα κατεβάζουμε από τη φωτιά και αφήνουμε τη σύβραση να κρυώσει. Έπειτα προσθέτουμε το πλιγούρι και το κεφαλοτύρι και ανακατεύουμε. Λογικά, η σύβραση είναι στεγνή!

Γέμιση: Θέλει λίγο υπομονή ή δύο χέρια βοηθείας για το γέμισμα! Κρατάμε ανάποδα τη γαλοπούλα και αρχίζουμε να γεμίζουμε με την ρηχή κουτάλα, ξεκινώντας βαθιά στο λαιμό, προσθέτουμε κουταλιές γέμισης στο κουφάρι και τραντάζουμε ελαφρά για να καθίσει η γέμιση. Αφού γεμίσει, ράβουμε την αμάρα με βελονιές χιαστί στο ψαχνό (όχι μόνο δέρμα). Τοποθετούμε τη γαλοπούλα στο ταψί ή στη γάστρα απαραιτήτως σε σχάρα, της κάνουμε ελαφριά επάλειψη με λάδι (προαιρετικά) και… η γεμιστή γαλοπούλα είναι έτοιμη για το ραντεβού της στο φούρνο.

Ψήσιμο: Στη χαμηλή σχάρα του φούρνου τοποθετούμε το σκεύος ψησίματος, σταυρώνουμε (προαιρετικά!), κλείνουμε την πόρτα και ανοίγουμε τη θερμοκρασία στους 1500C και αντιστάσεις πάνω – κάτω, σταθερή για 5 ώρες ή όσα κιλά είναι η γαλοπούλα μας και πάμε για μανικιούρ – πεντικιούρ!

Είναι μία σχετικά απαιτητική συνταγή αλλά αξίζει τον κόπο! Για καλύτερη διαχείριση του χρόνου μας, μπορεί η σύβραση να γίνει από νωρίτερα και να αφήσουμε τη γέμιση και το ψήσιμο για την ημέρα του γεύματος. Υπολογίζουμε περίπου 500 gr νωπό κρέας για κάθε μερίδα, οπότε για περισσότερες μερίδες κάνουμε τους σχετικούς υπολογισμούς, αλλά η γαλοπούλα δεν μπορεί να είναι λιγότερο από τρία κιλά. Σε φούρνο με αέρα απαραιτήτως σε γάστρα ή σε ταψί τυλιγμένη με βρεγμένο χαρτί ψησίματος. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και κατεψυγμένη γαλοπούλα, βέβαια δεν έχουν εντόσθια αλλά δεν πειράζει. Κάπως έτσι, οι ομοτράπεζοι θα σας ζητήσουν να κάνετε εσείς τη γεμιστή γαλοπούλα και την Πρωτοχρονιά. Χρόνια Πολλά με υγεία, ευτυχία, αγάπη και λεφτά!

πεζοδρόμιο |38

ΧΜΑSDIY

Νάσια Γρηγοράκη

Mία χιονόμπαλα με άρωμα... Χριστουγέννων Δώρα, χιόνι, στολίδια και μια κούπα ζεστό καφέ με φίλους είναι οι πρώτες έννοιες που ίσως μας έρχονται στο μυαλό ακούγοντας τη λέξη Χριστούγεννα. Η γιορτινή ατμόσφαιρα των ημερών όμως χρειάζεται την ανάλογη διακόσμηση και ίσως λίγη φαντασία, για να αποφύγουμε και τα πολλά έξοδα… Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια αργούμε πολύ να δούμε χιόνι και πολλές φορές χρειάζεται να καταφύγουμε σε κοντινούς ορεινούς προορισμούς. Τι καλύτερο όμως από το να μεταφέρουμε την αύρα και την εικόνα από ένα τέτοιο μέρος στο σπίτι μας, με μερικά απλά υλικά; Αναφερόμαστε στις χριστουγεννιάτικες χιονόμπαλες, λατρεμένες από μικρούς και μεγάλους, οι οποίες μας θυμίζουν την ομορφιά του χιονιού σε κάθε ανακίνηση! Στο εμπόριο είναι ακριβές, και γι’ αυτό τον λόγο θα ήταν καλύτερο να τις φτιάξετε μόνοι σας. Φαντάζει δύσκολο, όμως αν ακολουθήσετε τα παρακάτω βήματα, εν αντιθέσει, θα σας φανεί πάρα πολύ εύκολο και βολικό !

ΥΛΙΚΑ •

Γυάλινο βάζο σε οποιοδήποτε μέγεθος με καπάκι

•

Πλαστικές ή ξύλινες χριστουγεννιάτικες φιγούρες

•

Χρυσόσκονη και ψεύτικο χιόνι (όχι χιόνι κρυσταλλιζέ γιατί επιπλέει!)

•

Αδιάβροχη ισχυρή κόλλα ή σιλικόνη

•

Υγρή γλυκερίνη(φαρμακείο) για να επιβραδύνει την κίνηση στο glitter και το χιόνι

•

Αποσταγμένο νερό για να αποφύγετε τα άλατα μέσα στο βάζο

Βήμα 1: Βεβαιωθείτε ότι έχετε καθαρίσει πολύ καλά τα βάζα εσωτερικά γιατί αργότερα δε θα μπορείτε. Ελέγξτε ότι τα στολίδια δεν ξεβάφουν, βυθίζοντάς τα σε ένα ποτήρι νερό και έπειτα κολλήστε τα στο εσωτερικό από το καπάκι. Αφήστε τις φιγούρες να κολλήσουν καλά! Βήμα 2: Ρίξτε στο βάζο την χρυσόσκονη και το συνθετικό χιόνι και γεμίστε ελάχιστα πιο κάτω από το χείλος του βάζου, με αποσταγμένο νερό και γλυκερίνη. Η αναλογία είναι περίπου 4/1 (νερό/γλυκερίνη) ή αλλιώς 3-4 κουταλιές σε ένα μέτριο βάζο. Καλύτερα να είναι λιγότερη αν δεν είστε σίγουροι, παρά να κολλήσει στον πάτο.

Βήμα 3: Ανακατέψτε με ένα κουτάλι το υγρό στο βάζο, τοποθετείστε λίγη κόλλα εκεί που εφάπτεται το καπάκι, βιδώστε το καλά και αναποδογυρίστε το βάζο. Για μεγαλύτερη ασφάλεια μπορείτε εξωτερικά του κλεισίματος να τοποθετήσετε σιλικόνη και να το καλύψετε με μια κορδέλα.

Tip

Μπορείτε να στολίσετε τα βάζα σας με όποιο τρόπο θέλετε εσείς, βάφοντας ίσως τα καπάκια και προσθέτοντας κορδέλες και φυσικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε διάφορα χρώματα χρυσόσκονης.

πεζοδρόμιο | 39

πεζοδρόμιο | 40

Στην καρδιά της Λάρισας το «Καταλανικό» στέκι Las Ramblas είναι ένα καφέ μπαρ για όλες τις ώρες της ημέρας με specialties μονοποικιλιακούς καφέδες από όλο τον κόσμο και υπέροχα πρωϊνά brunch, τόσο με κλασικές γεύσεις αλλά και με εκδοχές τους βγαλμένες από τους σεφ του μαγαζιού. Ξύλο, τούβλο και μεγάλα, παρεΐστικα τραπέζια εναρμονίζονται μέσα στο Las Ramblas coffee and breakfast brewers.

Απόλλωνος 8 | τ. 2411110390 | Λάρισα

Εκεί που το παραδοσιακό συναντάει το σύγχρονο, το στέκι της κυραΓιώτας μετρά 25 χρόνια ιστορίας σαν το φαγοπωλείο της Καρδίτσας που φιλοξενεί νέους όλων των ηλικιών. Το ποιοτικό, παραδοσιακό τσίπουρο συναντά στο τραπέζι σπιτικές γεύσεις που προέρχονται αποκλειστικές από ελληνικές πρώτες ύλες. Η προσήλωση στον στόχο, που δεν είναι άλλος από την ικανοποίηση του επισκέπτη, και ο χώρος που εμπνέει για εγκάρδιες συζητήσεις και νέες γνωριμίες, καθιστούν το στέκι της κυρα-Γιώτας ένα σημείο αναφοράς για όλη τη Θεσσαλία.

Ιεζεκιήλ 19 | τ. 24410 75071 | Καρδίτσα

πεζοδρόμιο | 41

Brothers, ή αλλιώς η συνέχεια του Avanti, εξού και η ονομασία! Ένα steakhouse που δημιουργήθηκε με σκοπό να σας προσφέρει διαφορετικές επιλογές στην καθημερινότητά σας και φιλοδοξεί να γίνει το νέο σας στέκι, προσφέροντάς σας ξεχωριστές και ιδιαίτερες γεύσεις. www.brotherskitchen.gr Πλατεία Στρατολογίας | τ. 24411 00344 | Καρδίτσα

πεζοδρόμιο | 42

Στο στενό της οδού Βάλβη υπάρχει ένας ιδιαίτερος χώρος στον οποίο με το που μπεις θα νιώσεις πως μεταφέρεσαι αυτόματα σε ένα υπέροχο bar του Δουβλίνου. Αυτή είναι η Μαργαρίτα, το κατάστημα όπου η ζεστή ατμόσφαιρα, τα προσεγμένα ποτά και η σαφής άποψη για την καλή μουσική αποτελούν ένα ιδανικό τρίπτυχο επιτυχίας. Αδιάψευστος μάρτυρας, τα 19 χρόνια της.

H τοποθεσία ενός espresso bar που φιλοδοξεί να κάνει τη διαφορά στον χώρο του καφέ. Χώρος ιδανικός για να απολαύσετε ένα υπέροχο ρόφημα, αλλά και με υπηρεσία delivery που λειτουργεί από τις 8 το πρωί έως τις 8 το απόγευμα.

Mamalou, όχι μόνο για τον ποιοτικό καφέ, αλλά και για την υπέροχη ποικιλία φρέσκων μικρογευμάτων!

Πεζόδρομος Βάλβη | τ. 24410 42434 | Καρδίτσα

Καραϊσκάκη 47 & Αβέρωφ τ. 24410 28161 | Καρδίτσα

Το Piu είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα και πιο αγαπημένα μαγαζιά της πόλης. Είτε με την τωρινή του ονομασία, είτε ως Βίβλος παλιότερα, ο προορισμός είναι πάντα ένας, Καζαμπάκα 4 στην πλατεία Δικαστηρίων. Εδώ και χρόνια θεωρείται το ιδανικότερο μέρος συνάντησης και διασκέδασης, και απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Καζαμπάκα 4 – Πλατεία Δικαστηρίων | τ. 24410 41401 | Καρδίτσα

Ένα από τα πιο εναλλακτικά και ιδιαίτερα καταστήματα της πόλης. Ένας πανέμορφος,ατμοσφαιρικός χώρος, αγαπημένο νεανικό στέκι για ποιοτικό καφέ, επιτραπέζια παιχνίδια και επιλεγμένες μουσικές. Κάθε Παρασκευή και Σάββατο ζωντανή ρεμπέτικη μουσική, μια ανεπανάληπτη μουσική πανδαισία,από τα δημοφιλέστερα ρεμπετάδικα της χώρας. Ηρακλείτου 12 | τ. 24410 76013 | Καρδίτσα

Το εστιατόριο Να ‘μαστε αποτελεί μία ποιοτική, οικογενειακή επιχείρηση της Καρδίτσας, που πρώτο της μέλημα είναι η άριστη εξυπηρέτηση του πελάτη. Η μεσογειακή, ελληνική κουζίνα του βασίζεται αυστηρά σε τοπικά προϊόντα, πάντα φρέσκα και σε τιμές συμφέρουσες αναλογικά με την ποιότητα και την ποσότητα των προσφερόμενων πιάτων. Σμύρνης 15| τ. 24410 76710 | Καρδίτσα

Cadillac Records, ή αλλιώς ό,τι πιο κοντινό μπορείς να βρεις σε μια ευκαιρία για απόδραση από τα στενά νοητά όρια της πόλης. Η διακόσμηση είναι λιτή και άνετη στο μάτι, ενώ τα μεγάλα τραπέζια του μπορούν να φιλοξενήσουν δύο και τρεις διαφορετικές παρέες, πράγμα που μπορεί να σταθεί ως αφορμή νέων γνωριμιών. Δ. Τερτίπη & Χατζημήτρου | τ. 24410 75105 | Καρδίτσα

Δ. Τερτίπη και Σμύρνης γωνία. Μια ξεχασμένη γειτονιά στην οποία το Τόσο Δα τα τελευταία χρόνια έδωσε ζωή και έθεσε τη διασκέδαση της Καρδίτσας σε νέες βάσεις. Δημιούργησε ένα εναλλακτικό ρεύμα και άλλαξε τις συνήθειες της πόλης, καθιερώνοντας τον specialty καφέ, τα cocktails και τα μουσικά ακούσματα πέρα από τα δεδομένα! Δ. Τερτίπη & Σμύρνης | τ. 24410 42369 | Καρδίτσα

πεζοδρόμιο | 43

Το Solair ανακαινίστηκε και σας περιμένει. Βρίσκεται στην καρδιά της Καρδίτσας, στην πλατεία Δικαστηρίων και είναι κοντά σας από νωρίς το πρωί με τον καλύτερο καφέ της πόλης, έως το βράδυ με μια μεγάλη γκάμα ποτών και κρασιών. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τον industrial αισθητικής χώρο, κάνουν το Solair το μέρος που αξίζει να επισκεφθείτε και να γνωρίσετε και τον προορισμό που θα σας ταξιδέψει.

Πλαστήρα 1 – Πλατεία Δικαστηρίων | τηλ. 697 903 0199 | Καρδίτσα

23 χρόνια Blues. Ιστορικό, διαχρονικό, παλαιωμένο, μοντέρνο. Από την τέχνη του να φτιάξεις έναν καλό espresso ή τα μοτίβα σε μια καλή κρέμα, έως τον τρόπο που θα παρουσιάσεις μια συναρπαστική και αναπάντεχη πορεία προς τα blues, με το ποτό να μας ηρεμεί και να μας φέρνει πιο κοντά, στο Blues κινείται ένας ολόκληρος κόσμος. Δ. Τερτίπη 19 | τ. 24410 71528 | Καρδίτσα

Εδώ και δύο χρόνια η οδός Διάκου έχει αποκτήσει άλλο χαρακτήρα στον τομέα της διασκέδασης, κι αυτό οφείλεται στο Mercato. Έναν προσεγμένο χώρο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής που παραπέμπει σε σαλόνι σπιτιού. Εκτός από τον καφέ και το ποτό, τη διαφορά κάνει η κουζίνα του, καθώς κάθε μέρα σερβίρονται διαφορετικά και αυστηρώς μελετημένα πιάτα, υπό τους ήχους όμορφης μουσικής. Διάκου 11 – Νέα Αγορά | τ. 24414 00587 Καρδίτσα

30 χρόνια πριν, άνοιξε στην πόλη μας ένα bar με σκοπό στην αρχή να λειτουργήσει με την μορφή ενός τόπου για άτομα που αγαπούν το jazz και το blues. Σήμερα, το pianobar Πουθενά παραμένει αναλλοίωτο στη φθορά του χρόνου, κρατώντας ένα μοναδικό ύφος και χωρίς να αλλάζει μουσικές προτιμήσεις. Πλατεία Στρατολογίας | τ. 24410 73012 Καρδίτσα

Aπό το 2011 έως και σήμερα, το A Mano έχει ταυτιστεί με τον καλό καφέ. Όλα ξεκίνησαν από το take-away κατάστημα στη γωνία των οδών Καποδιστρίου και Αζά. Έπειτα γνωρίσαμε το hotspot της πόλης, στην οδό Υψηλάντου. Εκεί όπου η σύγχρονη αρχιτεκτονική σέβεται το παλαιό, και η εμπειρία του καφέ μεταφράζεται σε άψογη εξυπηρέτηση. Καποδιστρίου & Αζά | Υψηλάντου & Πλαστήρα | Υψηλάντου & Γαριβάλδη τ. 24410 42425 | Καρδίτσα

πεζοδρόμιο | 44 Δανάη Τ.

The Cosmic Whisperer Project

ΚΡΙΌΣ

ΖΥΓΌΣ

Σε γενικές γραμμές, το 2016 σου συμπεριφέρθηκε πολύ καλά, Κριέ. Κάπως έτσι και ο Δεκέμβριος, θα αποτελέσει τον ιδανικό επίλογο του έτους για σένα. Δώσε γκάζι στα επαγγελματικά σου ή τις φοιτητικές σου υποχρεώσεις, γιατί τις μέρες των γιορτών θα μεταμορφωθείς σε party animal. Όσον αφορά τα ερωτικά, ο μήνας πέρα απ’ το ότι ενδείκνυται για νέες γνωριμίες, ευνοεί και τη σύσφιξη των σχέσεων όσων ζευγαριών βρίσκονται αρκετό καιρό μαζί. Everything under control, που λένε στα ορεινά του κάμπου. Μην προκαλέσεις την τύχη σου για να σου έρθουν όλα όπως πρέπει!

Ο Νοέμβριος δε σου φέρθηκε γενναιόδωρα, αλλά αυτό έχει αρχίσει ήδη να αλλάζει, Ζυγέ. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις πίστη στον εαυτό σου και να μην πτοηθείς αν στον δρόμο που ακολουθείς βρεις κάποια μικρά εμπόδια. Η απόλυτη δικαίωση για σένα, πέρα από τα χαμόγελα των φίλων σου, είναι οι πολλές και νέες ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν μπροστά σου στα μέσα Δεκεμβρίου. Το νου σου όμως στις «σειρήνες» που σε θέλουν κοντά τους. Κάνε την αισιοδοξία και την κριτική σκέψη τους καλύτερούς σου συμμάχους και στο τέλος του μήνα ο λογαριασμός θα έχει θετικό πρόσημο!

ΤΑΎΡΟΣ Ο πανσυμπαντικός δείκτης ανθρώπινης ευημερίας σου κάνει δώρο το limit-up του, συνεσταλμένε Ταύρε. Ο Δεκέμβριος μπορεί καταρχήν να σε μπερδέψει, αλλά να είσαι βέβαιος πως πρόκειται για ένα μήνα που αναμφίβολα θα σου αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις. Μια μικρή μελαγχολία που θα σε πιάσει την περίοδο των γιορτών θα σβήσει αμέσως, μιας και τα φετινά σου Χριστούγεννα θα είναι τόσο φωτεινά όσο δεν το περιμένεις! Μην ξεχάσεις όμως να υπενθυμίσεις στους κοντινούς σου ανθρώπους το πόσο τους νοιάζεσαι, και μην αγχωθείς για τα εργασιακά σου. Όλα βαδίζουν στο δρόμο που έστρωσες, παρέα φυσικά με τη Θεά Τύχη.

ΣΚΟΡΠΙΌΣ Κάποιος περιμένει τον Πρωτοχρονιά όπως ο ναυαγός τους διασώστες του, έτσι Σκορπιέ; Άφησες το στίγμα σου σε όλη τη διάρκεια του χρόνου και ακόμα και τον Δεκέμβριο κάνεις το ίδιο. Το διακριτικό και περίτεχνο φλερτ σου μπορεί να καίει καρδιές, αλλά γεννά ταυτόχρονα πολλά ερωτηματικά στον παραλήπτη. Σαν ένα προπέτασμα καπνού που δεν επιτρέπει στον άλλο να διαπιστώσει τι είναι αυτό που πραγματικά ζητάς. Γίνε λοιπόν λίγο πιο ξεκάθαρος και θα βγεις άμεσα κερδισμένος. Η ζωή σου θα γίνει πολύ καλύτερη όταν πάψεις να είναι σε μία διαρκή στάση αναμονής.

ΔΊΔΥΜΟΙ

ΤΟΞΌΤΗΣ

Διακρίνουμε ταχύτητα στη ζωή σου, Δίδυμε. Σα να βιάζεσαι να πας μπροστά, να κλείσεις συμφωνίες, να βρεις το απόλυτο στον έρωτα και γενικότερα, να κάνεις αυτό που ο κόσμος αποκαλεί «τη διαφορά». Ο Δεκέμβριος θα σε βρει αρκετά απασχολημένο, ενώ ο πιο χρήσιμος σύμβουλός σου θα είναι η τεράστια αυτοπεποίθηση που ήδη αρχίζεις να νιώθεις. Τα πολλά επαγγελματικά ραντεβού ίσως σε αγχώσουν, όμως κανένα από αυτά δε θα σε κρατήσει μακριά από τις όμορφες, προσωπικές και κοινωνικές, στιγμές. Και θα δεις πως όσο πλησιάζουν οι γιορτές, το πνεύμα τους θα δώσει χρώμα στη ζωή σου!

Αραχτός και λάιτ μας προέκυψες, άνετε Τοξότη. Έχεις κόψει ταχύτητα και δείχνεις να μην αγχώνεσαι απ’ όσα συμβαίνουν γύρω σου. Δε σε αδικούμε καθόλου, μιας και σίγουρα χρειαζόσουν αυτό το διάλειμμα. Όμως ο Δεκέμβριος, ειδικά στο τέλος του, θα σε βάλει στο τριπάκι των πολλαπλών σκέψεων, ενώ οι επικλήσεις στο παρελθόν θα μπουν στο καθημερινό… μενού σου. Ναι, τότε ήσουν περισσότερο ευτυχισμένος. Ναι, τα πράγματα τότε ήταν καλύτερα, αλλά ειδικά τώρα, μεταξύ μας, δε σου πάει και τίποτα στραβά. Βγες αλώβητος από τη μελαγχολία των γιορτών και χάρισε στον εαυτό σου πολύτιμες στιγμές ξεκούρασης και χαράς.

ΚΑΡΚΊΝΟΣ Σταμάτα να κοιτάζεις το δέντρο αντί για το δάσος, Καρκίνε. Ο Δεκέμβριος σου φωνάζει να κοιτάξεις μπροστά και όχι να μείνεις προσκολλημένος σε παλιές ερωτικές ιστορίες που δεν ευδοκίμησαν. Είχες και έχεις σοβαρά σχέδια για το μέλλον και ήρθε η ώρα να τα βάλεις σε εφαρμογή. Όσο για τον ενθουσιασμό σου σχετικά με την έλευση του νέου έτους, δε σε αδικούμε καθόλου. Το 2016 σε γενικές γραμμές σου συμπεριφέρθηκε αρκετά καλά, γι’ αυτό και στο υστερόγραφό κοίταξε να αφήσεις το δικό σου, ξεχωριστό αποτύπωμα. Και προσοχή στις πρωτοχρονιάτικες εκπλήξεις!

ΛΈΩΝ Αρκετοί αγάπησαν το χρήμα κι άλλοι τόσοι το μίσησαν, περήφανο Λιοντάρι. Ο Δεκέμβριος σε προ(σ)καλεί να φερθείς αρχοντικά, αποφεύγοντας να δανειστείς χρηματικά ποσά από τους γύρω σου. Παν μέτρον άριστον γι’ αυτό κοίταξε να επιβεβαιώσεις τη ρήση και να φερθείς αρχοντικά. Τα στριμωγμένα οικονομικά σου θα διαπιστώσεις πως δε θα αποτελέσουν εμπόδιο για να περάσεις καλά, φτάνει να κάνεις σωστή διαχείριση. Ο μήνας επίσης ευνοεί την τακτοποίηση του προσωπικού σου χώρου, για να μη φτάσεις σε σημείο να ψάχνεις την ταυτότητά σου και ταυτότητα να μη βρίσκεις! Τα μάτια σου δεκατέσσερα και βήμα γοργό!

ΠΑΡΘΈΝΟΣ Αξιαγάπητε Παρθένε, η αίσθηση σου χιούμορ σου σε κάνει όλο και πιο αγαπητό στον ευρύτερο κύκλο σου. Είσαι επικοινωνιακός, ενώ όταν αυτοσαρκάζεσαι γίνεσαι αυτομάτως το κεντρικό πρόσωπο της παρέας. Ο Δεκέμβριος ευνοεί την αυτοκριτική μιας και τα reality check βοηθούν τις ομαλές προσγειώσεις στην πραγματικότητα. Κάποιες αναπάντεχες συναντήσεις ίσως σου δημιουργήσουν μία αβεβαιότητα, όμως να είσαι βέβαιος πως ακολουθείς τον σωστό δρόμο. Όσο για τα Χριστούγεννα, θα σου δώσουν την ευκαιρία να αλλάξεις παραστάσεις, μιας και τον τελευταίο καιρό καταπιέστηκες. Και μεταξύ μας, μήπως ετοιμάζεις ταξιδάκι;

ΑΙΓΌΚΕΡΩΣ Δεκέμβριος και Αιγόκερως, ή αλλιώς το κοκαλάκι της νυχτερίδας, η έκτη αίσθηση και τα αστεράκια στο πλευρό σου. Το ένστικτό σου δεν κάνει ποτέ λάθος και αυτό ευθύνεται σε έναν μεγάλο βαθμό για όλες τις επιτυχίες που είχες το 2016. Συνέχισε να το εμπιστεύεσαι και αυτό το μήνα, γιατί και δημιουργικός είσαι, και δημοφιλής, ενώ με την δέουσα διακριτικότητα θα πετύχεις πράγματα που στο παρελθόν σου φάνταζαν ακατόρθωτα. Ο ρομαντισμός σου θα σε ανταμείψει στη σχέση σου αλλά αν είσαι free, ιδού η ευκαιρία: Πολλά παράδοξα φλερτ έγιναν μεγάλοι έρωτες. Το νου σου!

ΥΔΡΟΧΌΟΣ Καλωσόρισες. Το 2009 απλώνει την αγκαλιά του για να σου χαρίσει αλησμόνητες στιγμές, Υδροχόε. Αν βλέπεις κάποιο λάθος στην προηγούμενη πρόταση, κοίταξε καλά το πορτοφόλι σου: Τα άστρα δεν αναβοσβήνουν μόνο από χαρά, αλλά χτυπάνε red alert για τις αγορές που θα κάνεις, οι οποίες αναμένεται να σε βγάλουν εκτός προϋπολογισμού για τα καλά! Προσοχή λοιπόν στα περιττά έξοδα. Δε χρειάζεται να ντυθείς ο ίδιος Άγιος Βασίλης. Στα θετικά, γιατί υπάρχει και αυτή η πλευρά, ο Δεκέμβριος σου δίνει την ευκαιρία να αναδείξεις τις πιο χαρισματικές πτυχές του εαυτού σου. Μην την αφήσεις αναξιοποίητη.

ΙΧΘΎΕΣ Ήσουν διαβασμένος τον προηγούμενο μήνα, αγαπημένο μου Ψάρι, γι’ αυτό και απέφυγες τις κακοτοπιές όπως ο Διάβολος το λιβάνι! Ο Δεκέμβριος ίσως σε προβληματίσει, αλλά αν δείξεις υπομονή και μεθοδικότητα, στο τέλος θα αμειφθείς. Μην πιεστείς λοιπόν να δώσεις απαντήσεις σε ερωτήματα που θα γεννηθούν από το πουθενά, σε όλα τα επίπεδα, και να θυμάσαι πως ο χρόνος είναι με το μέρος σου. Mην ξεχνάς πως η θετική σου διάθεση μας δίνει αφορμή να είμαστε κι εμείς με τη σειρά μας χαρούμενοι. Σκέψου λοιπόν θετικά και λάμψε, κάνοντας τη διαφορά!

πεζοδρόμιο | 45

πεζοδρόμιο | 46

πεζοδρόμιο | 47