ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2016

® URBAN LIFE // INTERVIEW // CULTURE // ART ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2016 | #0019

FREE PRESS

'' Far above the Moon, planet Earth is blue and there's nothing I can do... ''

Y OU W I L L F I N D M E H E R E ! Λ Α ΡΙΣΑ

ΚΑ ΡΔ Ι Τ Σ Α AMANO AVANTI BLUES BOTECO BROTHERS EATERY & DRINK CADILLAC RECORDS DEL CORSO GASPAR HONDOS CENTER MAMALO MERCATO PIU CAFÉ ΚΑΒΑ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ ΚΑΦΕΙΝΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΟΠΤΙΚΑ ΕΝΩΤΙΑΔΗ ΟΠΤΙΚΑ ΚΑΜΙΝΙΩΤΗ ΠΛΑΣΤΗΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΡΕΜΠΤΕΤΙΚΟ ΤΟΣΟΔΑ

ΚΑ Λ Α Μ ΠΑ Κ Α ΜΕΛΥΔΡΟΝ DIVERSO

ΜΟΥΖΑ ΚΙ MOUZAKI PALACE PEOPLE CAFÉ

ΠΑ Λ Α Μ Α Σ NO LIMIT

Λ ΙΜ Ν Η ΠΛ Α ΣΤΗΡΑ ΑΙΟΛΙΔΕΣ ΚΑΖΑΡΜΑ ΗΔΥΜΕΛΕΣ

ΣΟΦ Α Δ Ε Σ FLOU CAFÉ

ΤΡΙΚΑ Λ Α 4 PLAY ΑΣΣΟΣ ΜΥΛΟΣ ΜΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΙΝΑΤΡΑ ΣΟΥΙΤΑ ΦΑΝ ΦΙΛΙΟΝ BAR ROUGE DIVERSO HOME’S PETIT DEJEUNER THE LOVE SHAKE ZERONINE

O

χρόνος που πέρασε έκλεισε πίσω του την πόρτα, έχοντας αφήσει στις μνήμες μας αρκετές αναταραχές, σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο, αλλά και αλλαγές που θα βιώσουμε το 2016. Σίγουρα το 2015 μπορεί να χαρακτηριστεί σε όλους του τους τομείς, αρκετά πρωτόγνωρο. Αλλά μία νέα χρονιά ξεκίνησε και μάλιστα με μία αίσθηση πως και φέτος θα βιώσουμε καινούριες και πάλι εμπειρίες. Η Ελλάδα πάντως, για μία ακόμη φορά καλείται να δοκιμαστεί και να βγει νικήτρια. Ίσως να μην έχουν καταλάβει αυτοί που «συντονίζουν» αυτήν τη χώρα -ξενόφερτα μάλλον ονόματα, μου έρχονται στο μυαλό- πως αυτό το κράτος είναι σαν μία οικογένεια και μάλιστα με ελληνική, αν μη τι άλλο, νοοτροπία. Η ελληνική οικογένεια έχει μοναδικά χαρακτηριστικά, που επιτρέπουν στα μέλη της να μπορούν να εναλλάσσουν τα συναισθήματά τους μεταξύ τους με απίστευτη συχνότητα, αλλά με δεδομένη πάντα την αίσθηση της ασφάλειας και της ομόνοιας, στις δύσκολες στιγμές τους. Ένα άλλο δυνατό στοιχείο της ελληνικής οικογενειακής ταυτότητας, είναι πως δεν υπάρχει κανένας καλύτερος για την ελληνίδα μάνα, από τα ίδια της τα παιδιά. Κάπως έτσι αισθανόμαστε και ως έθνος και μάλλον όχι άδικα, αφού τόσος ντόρος σε παγκόσμιο επίπεδο κάποιον λόγο θα ‘χει. Επίσης η ιστορία μας είναι τόσο μεγάλη και με πάμπολλες αναφορές σε περιπτώσεις ανάλογες, που αν υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως ο Έλληνας τελικά δε θα τα καταφέρει, μάλλον κοιμάται όρθιος. Δεν είναι τυχαίο πως μας κατηγορούν ακόμα και για τους καλύτερους επιστήμονες, που τους «εισάγουν» από άκρη σε άκρη σε όλο τον πλανήτη. Σαν ζήλια δεν ακούγεται;

Χρήστος Αρκομάνης

ΦΟΥΡΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗ GRAPPA CAFÉ GALA ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ AZZURRO CAFÉ ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ BISTRO ΠΛΑΓΙΩΣ MOLIENTO PUERTO REEF ΜΙΝΕΡΒΑ ΓΛΥΚΟ ΣΤΥΛΛΑΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ TOY STORIES ΡΟΥΣΣΟΥ ΕΡΙΦΥΛΗ

PLAY HOUSE ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ KUBRICK KAVEH KANES WISEDOG BROTHERS IN LAW ΠΟΡΤΕΓΟ ΚΛΙΜΑΞ BOLLOCKS LAS RAMBLAS MOSH PIT ΑΤΤΙΚΑ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΑ

Όταν το πείσμα μετατρέπεται σε δημιουργία

Editorial #19

ΒΟ Λ Ο Σ

πεζοδρόμιο | 3

Μέσα σ’ αυτήν την ολοφάνερη επίθεση κατά των πολιτών αυτού του κράτους, σε βαθμό οικονομικής εξόντωσης, βλέπεις ένα πείσμα δημιουργικό από μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Καθημερινά μπορεί τα μέτρα να αυξάνονται και να γίνονται αφόρητα για όποιον προσπαθήσει να στήσει το δικό του όνειρο. Παρ’ όλα αυτά συναντάς νέους ανθρώπους, που ρισκάρουν όχι για να πλουτίσουν, αλλά για να ικανοποιήσουν την ανήσυχη φύση τους. Εν τέλει, να μπορέσουν να βροντοφωνάξουν πως δεν παραδόθηκαν άνευ όρων. Είναι αυτοί οι άνθρωποι της καθημερινότητας, που ενώ έχουν να λύσουν τα χιλιάδες προβλήματα που τους απασχολούν, είναι πάντα γελαστοί και ευδιάθετοι, πρόθυμοι να σε χαιρετήσουν αλλά και να μοιραστούν τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς σου. Κάπως έτσι, πριν περίπου τρία χρόνια δημιουργήθηκε και το ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ. Από ανθρώπους ανήσυχους. Ξεκίνησε για να μπορέσει να δημιουργήσει μία μικρή οικογένεια, που τελικά αποδείχτηκε μεγάλη. Ο στόχος από την αρχή ήταν να μπορέσει να φιλοξενεί όσους ήθελαν να εκφραστούν ελεύθερα και δημιουργικά. Στην αρχή, υπήρξαν προγράμματα που άλλαξαν και προβλήματα πάσης φύσης που μας απασχόλησαν, αλλά σίγουρα με πολλλή δουλειά και μεράκι κατορθώσαμε να φτάσουμε να είμαστε περήφανοι σαν ομάδα, για την πρώτη πανθεσσαλική free press. Η οικογένεια του ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ είναι μία ελληνικής φύσης οικογένεια, με όλα της τα χαρακτηριστικά. Με εντάσεις, με χαρές, με δυσκολίες, με φίλους και λιγότερο φίλους. Σίγουρα όμως είναι φιλόξενη. Μπορεί αρκετές φορές να βρέθηκαν άνθρωποι που πίστεψαν πως μέσα σε τέτοιους καιρούς δε θα τα καταφέρουμε, αλλά εμείς σταθήκαμε μόνο σ’ αυτούς που μας πίστεψαν. Καλωσορίζοντας λοιπόν στην οικογένειά μας, 2 νέες πόλεις, τον Βόλο και τη Λάρισα, δεσμευόμαστε για την τήρηση της υπόσχεσής μας, πως το ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ θα είναι παντού και ανήκει σε όλους.

Αν ενδιαφέρεστε να σας αποστέλλεται το έντυπο κάθε μήνα, επικοινωνήστε μαζί μας στο email syndromi@pezodromiomag.gr ή τηλεφωνήστε μας στο 2441079000

STAFF

INDEX

Έκδοση // Pave P.C. Διευθυντής Χρήστος Αρκομάνης Αρχισυνταξία Χρήστος Αρκομάνης Γιάννης Μαρκούτης Παραχώρησαν τα κείμενά τους: Φαίδρα Αποστολίκα Λίλα Βαρελά Μαριλένα Βογιατζή Παναγιώτης Δουλόπουλος Θανάσης Καρανίκας Γιώργος Καργιολάκης Αθηνά Κατσή Μαρία - Κάρμεν Κυπαρίσση Μαριάννα Μπεβενίου Ελένη Πρίτσα Δημήτρης Ράκος Μαρία Τέγου Κώστας Τσέλιος Σκίτσο Μάκης Θεολόγης Εµπορική Διαχείρηση Φώτης Αρκομάνης sales@pezodromiomag.gr

Διαφήµιση 2441079000 adv@pezodromiomag.gr

Μηνιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική ή μερική, ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη.Το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη γι΄ αυτές. Επίσης η εφημερίδα ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ, όπως και ο ιστότοπος www.pezodromiomag.gr συνιστά ελέυθερο βήμα έκφρασης των πολιτών. Το περιεχόμενο και εδώ των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές.

Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος για το Σύμφωνο Συμβίωσης Σε μία καυστική συνέντευξη στο ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ. σελ.14

Είδαμε την παράσταση «Το Δάνειο» Η Μαριλένα Βογιατζή παρακολούθησε το έργο του Τζόρδι Γκαλσεράν σε σκηνοθεσία των Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και Παντελή Δεντάκη και μουσική του Φοίβου Δεληβοριά. σελ.30

Ο Φοίβος Δεληβοριάς και η Καλλιθέα Αρώματα της πόλης μέσα από το πατρικό του και ιστορίες από την εφηβεία μιας ξεχασμένης δεκαετίας. σελ.24

The Cosmic Whisperer Project Τα ζώδια σας αποκαλύπτουν τα μυστικά του 2016. σελ.18

Κωνσταντίνος Παπαργύρης Οι μυστικιστικές προεκτάσεις της σελ.32 ζωγραφικής.

www.pezodromiomag.gr Pave Ι.Κ.Ε. Μπλατσούκα 36 Καρδίτσα | 43100 T. 24410 79000 F. 24410 79444

Οι Μισητοί Οκτώ του Κουέντιν Ταραντίνο Η επιστροφή του πιο προσφιλούς κινηματογραφικού «καθάρματος». σελ.28

Όρθιοι στην κατάμεστη αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, χειροκρότησαν τον απόντα Ράιφ Μπανταουί, που τιμήθηκε φέτος με το βραβείο «Αντρέι Ζαχάρωφ». Ο λόγος; Καταδικάστηκε από το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας σε 1000 μαστιγώματα, επειδή απλά έστησε το δικό του blog.

Επί του Πιεστηρίου

30ημέρες Δημήτρης Ράκος

#human_rights Ευρώπη

David Bowie Η άδοξη απώλεια του τελευταίου μεγάλου εκφραστή της Τέχνης Γιάννης Μαρκούτης Ο τελευταίος μεγάλος της ποπ δεν βρίσκεται πια εδώ, καθώς έχασε την άνιση μάχη με την επάρατη νόσο, τη νύχτα της Κυριακής 10 Ιανουαρίου. Η είδηση αντιμετωπίστηκε στην αρχή με δυσπιστία, καθώς δεν είχε γίνει καμία επίσημη ανακοίνωση μέχρι το πρωί της επόμενης μέρας. Τραγική ειρωνεία; Ο νέος του δίσκος “Blackstar” κυκλοφόρησε ανήμερα των γενεθλίων του, δύο μόλις μέρες πριν τον θάνατό του. Ο David Robert Jones, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Μπρίξτον του Λονδίνου το 1947, όντας μέλος μίας μεσοαστικής οικογένειας. Ο μικρός David, χαρακτηρίστηκε από πολύ νωρίς ως ένα χαρισματικό παιδί, με μεγάλη έφεση στην τέχνη. Στην ίδια νεαρή ηλικία είχε και την πρώτη του επαφή με τη μουσική, ακούγοντας τα σαρανταπεντάρια των Little Richard και Elvis: Από τότε είχε αποφασίσει, πως αυτόν τον δρόμο θα ακολουθήσει στη συνέχεια.

Leader or not? Νέα Υόρκη Πρόσωπο της χρονιάς, σύμφωνα με το περιοδικό Time, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ! Τη σχολιάζουν δίχως γιατί και όχι άδικα, κι ο κόσμος μένει λίγο με το στόμα ανοιχτό... Μωρέ λες να είμαστε εμείς το λάθος;

Υπήρξε αυτοδίδακτος σαν μουσικός, και πολύ καλός γνώστης της κιθάρας, του πιάνου, αλλά και κάποιων πνευστών. Ο πρώτος ομώνυμος δίσκος του, κυκλοφόρησε το 1967, και ήταν μπολιασμένος με την ποπ-αρτ του Andy Warhol, καθώς και το ροκ ψυχεδελικό ηχόχρωμα, το οποίο αποτελούσε σήμα – κατατεθέν εκείνης της εποχής. Έπειτα, η καλλιτεχνική απογείωση και η εμπορική αναγνώριση, δεν άργησαν να έρθουν. Ο δεύτερος δίσκος του, “Space Oddity”, αποτέλεσε το μεγάλο του δημιουργικό άλμα. Εμπνευσμένος σαφώς από την θεματολογία της «Οδύσσειας του Διαστήματος» του Stanley Kubrick, ο Bowie γεμίζει το άλμπουμ με ”trippy” πινελιές και γίνεται άμεσα αποδεκτός στους κύκλους των hippies, ως ένα από τα σύμβολα του κινήματός τους. Η συνέχεια, είναι λίγο έως πολύ γνωστή: Με απαρχή το “Honky Dory” του 1972, ο Βρετανός χαίρει ήδη τεράστιας δημοσιότητας, όμως σε καμία περίπτωση δεν επαναπαύεται κι αυτό είναι κάτι παραπάνω από σαφές, καθώς ένα χρόνο μετά, οι προθήκες των δισκοπωλείων γεμίζουν με το “Rise and Fall Of Ziggie Stardust”. Ένα εκπληκτικό concept album, μια δουλειά, που θεωρείται εκ των κορυφαίων στο χώρο της βρετανικής σκηνής. Έχοντας ήδη υιοθετήσει ένα bisexual καλλιτεχνικό attitude, ο Bowie παρουσιάζει κάποια από τα πιο πρωτοποριακά συναυλιακά σώου. Μοναδικός του στόχος ήταν η συνεχής και δημιουργική εξέλιξη του ήχου και της τέχνης του, κάτι το οποίο έκανε μέχρι το τέλος. Στην μακρόχρονη καριέρα του που στιγματίστηκε από τις καταχρήσεις, κυκλοφόρησε δεκάδες δίσκους και συνεργάστηκε με την αφρόκρεμα της μουσικής: Από τους Queen, τον Mick Jagger και τον Bing Crosby, μέχρι τους Massive Attack και τους Arcade Fire. Ως ανήσυχο πνεύμα, ο Bowie φρόντισε πέραν της μουσικής, να καταπιαστεί και με τον κινηματογράφο. Συμμετείχε σε πολλές, γνωστές και μη κινηματογραφικές παραγωγές, με αποκορύφωμα, το “Man Who Fell On Earth” του Nicolas Roeg, στο οποίο ενσαρκώνει τον ανθρωποειδή εξωγήινο Thomas Jerome Newton, αλλά και τον «Τελευταίο Πειρασμό» του Martin Scorsese, όπου υποδύεται τον Πόντιο Πιλάτο.

Πέθανε η Άννα Συνοδινού Ελλάδα Η σπουδαία ηθοποιός άφησε την τελευταία της πνοή το πρωί της 7ης Ιανουαρίου, σε ηλικία 88 ετών. Το κενό που αφήνει πίσω της είναι τεράστιο, αλλά και δυσαναπλήρωτο.

Η είδηση του θανάτου του, σκόρπισε θλίψη στους εκατομμύρια θαυμαστές του ανά τον κόσμο, ενώ τα social media έχουν κατακλυστεί από δημοσιεύσεις σχετικά με αυτόν και το έργο του. O Russell Crowe τον χαρακτήρισε ως έναν από τους σπουδαιότερους performers, o Gene Simmons των Kiss, ανέφερε πως το τραγούδι “Changes” τον βοήθησε να αποκτήσει τη δική του δημιουργική γραφή, ενώ ακόμα και ο Βρετανός πρωθυπουργός David Cameron, αμέσως μετά την επιβεβαίωση του τραγικού γεγονότος, ανέφερε πως ο Bowie ήταν μία μεγάλη καλλιτεχνική ιδιοφυΐα. Η οικογένειά του με τη σειρά της, με μία πολύ λιτή ανακοίνωση, αποχαιρέτησε τον μεγάλο σταρ και ζήτησε από τον κόσμο να παραμείνει διακριτικός ως προς τις εκδηλώσεις του, σεβόμενος το πένθος της. Κι αν ακόμα δεν απαντήθηκε με βεβαιότητα το αν υπάρχει ζωή στον Άρη, το soundtrack της ανακάλυψης έχει ήδη γραφτεί και κοσμεί τους αστρικούς ουρανούς.

Σ΄έναν ευχάριστο και δημιουργικό χώρο στην άκρη της πόλης βρίσκεται ο παιδότοπος “Kinder Garden”, που εδώ και οχτώ χρόνια φιλοξενεί μικρούς και μεγάλους σ΄ένα πολύ όμορφο και προσεγμένο περιβάλλον, το οποίο δημιουργήσαμε με αγάπη για τους μικρούς μας φίλους, που θέλουν να περάσουν ξέγνοιαστα το χρόνο τους. Η ποικιλία των παιχνιδιών και το έμπειρο προσωπικό σας εγγυάται στιγμές χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς με την παράλληλη απόλαυση ενός (ζεστού) ροφήματος για τους μεγάλους αλλά και τα πιο πετυχημένα παιδικά πάρτυ, που γίνονται μόνο εδώ. Ελάτε να μας γνωρίσετε και να διαπιστώσετε από κοντά τη ζεστή φιλοξενία,

2ο χλμ. περιφερειακής οδού Καρδίτσας - Τρικάλων Τ. 2441047227

Κάθε Τετάρτη ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ για τους μικρούς μας φίλους!!!

τη χαρά και την ψυχαγωγία που σας προσφέρουμε.

'

Η δημοφιλέστερη συνδρομητική πλατφόρμα του πλανήτη βρίσκεται πλέον και στη χώρα μας και αναμένεται να ταράξει τα νερά στον χώρο του θεάματος. Οι υπηρεσίες που προσφέρει σχετίζονται με ταινίες και σειρές σε HD ανάλυση, έναντι ενός μικρού αντιτίμου, με τον πρώτο μήνα να παρέχεται δωρεάν.

White Noise

30ημέρες Το Netflix έφτασε στη χώρα μας! Ελλάδα

Maan Ali

Σύμφωνο Συμβίωσης Καιρός να πάμε παρακάτω... Κώστας Τσέλιος Ο Τζον Όλιβερ, παρουσιαστής της πολύ επιτυχημένης Αμερικάνικης εκπομπής Last Week Tonight, είναι ένας τύπος που μέσα από την χιουμοριστική διάθεση με την οποία σχολιάζει τα τεκταινόμενα, συνήθως βρίσκει στόχο και γι’ αυτό θεωρείται ότι είναι ο καλύτερος σχολιαστής της επικαιρότητας (φανταστείτε μια πολύ μακρινή και πολλά επίπεδα πάνω βερσιόν της δικής μας Ράδιο Αρβύλας). Στο επεισόδιο που καταπιάστηκε για το γάμο μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου, γιατί ναι, στην Αμερική των μεγάλων αντιθέσεων η κουβέντα έχει μεταφερθεί στο θέμα γάμος, κυρίως στις πολιτείες που δεν δίνουν ακόμη αυτό το δικαίωμα (#Repoublikanoi, #SweetHomeAlabama) ξεκίνησε με την εξής φράση: «Πρόοδος. Είναι ο λόγος που οι απόψεις των παππούδων σας, είναι καλύτερα να μη συζητιούνται δημόσια».

Ένα ατέλειωτο θρίλερ ΗΠΑ Ο δίσκος “Thriller” του M. Jackson κατέρριψε το δικό του προηγούμενο ρεκόρ, καθώς έχει πουλήσει πάνω από 30.000.000 αντίτυπα, 6 χρόνια μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη! Κάποιοι θρύλοι ζουν για πάντα.

Τους κανόνες που θεσπίζονται στο πλαίσιο των οποίων λειτουργεί μια κοινωνία, μπορεί να τους θεσμοθετούν παλιά μυαλά, αλλά τους επιβάλλουν τα νέα. Αυτά διαλέγουν σε τι κόσμο θέλουν να ζήσουν και γι’ αυτό πλέον οι γυναίκες, έχουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες, το να βασανίζεται ένα ζώο θεωρείται ποινικό αδίκημα κι ένας σύζυγος έχει κερδίσει έπειτα από χρόνιους αγώνες το δικαίωμα στη λάντζα («είμαι άντρας κι όταν πλένω πιάτα ΑΠΑΙΤΩ να έχει ζεστό νερό…» κλπ). Η άρνηση του συμφώνου συμβίωσης, της εξέλιξης των κανόνων μιας κοινωνίας, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια γερασμένη οπτική που βγάζει σύγχυση και πικρία, ανακατεμένη με τις συνήθεις απεχθείς συντηρητικές αυταπάτες, όπως π.χ. ότι, δημοσιονομική ανευθυνότητα (σαν αυτή που μας οδήγησε στην κρίση) σημαίνει να αγοράζουν οι φτωχοί τηλεόραση plasma κι όχι να τζογάρονται τα αποθεματικά των ταμείων στο χρηματιστήριο ή να διοργανώνουμε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Οι εποχές που όλος ο πλανήτης ήταν ο μικρόκοσμος του χωριού μας και μαθαίναμε τα νέα από τον ταχυδρόμο, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τα μυαλά που γαλουχήθηκαν σε τέτοια χρόνια μπορείς να πεις ότι έχουν και μια δικαιολογία. Δεν είχαν ίντερνετ. Δεν είχαν ενημέρωση. Είχαν δάσκαλο να τους βαράει τις παλάμες με τη βίτσα. Και γονείς που ξεκίνησαν από ακόμη χειρότερη αφετηρία. Για εκείνους, αν θες να είσαι καλόπιστος, υπάρχουν δικαιολογίες. Για όσους γεννήθηκαν από το «Ρόδα, Τσάντα Και Κοπάνα» και μετά, όχι. Όλος ο προηγμένος δυτικός κόσμος τον οποίο θυμόμαστε όταν πεθαίνουν άνθρωποι στο Παρίσι και βάζουμε γαλλικές σημαίες στη φωτογραφία προφίλ του Facebook, αναγνωρίζει και σέβεται την ισότητα ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και σε καμία περίπτωση δεν την συνδέει με τη σεξουαλική προτίμηση. Εδώ μας πήρε επτά με οκτώ χρόνια παραπάνω (και μια ντουζίνα καταδίκες από διεθνείς οργανισμούς) ώστε να έρθει και να περάσει το Σύμφωνο συμβίωσης στην Βουλή, με 191 Ναι, 55 Όχι και 51 αποχές (οι τελευταίοι δεν μπορούσαν, μάλλον θα «είχαν καμιά δουλειά»). Το σύμφωνο βέβαια προκύπτει ημιτελές, αφού δεν αποσαφηνίζονται βασικά ζητήματα, όπως η υιοθεσία, ο πολιτικός γάμος ή η φορολογική διάσταση του πράγματος, αλλά είναι μια αρχή. Δύο πράγματα ακόμη πάνω στο ζήτημα. Σε κουβέντα με παρέα, φίλος αναρωτιόταν, «μα γιατί οι ομοφυλόφιλοι λένε πως είναι περήφανοι, γιατί το φωνάζουν; Δεν έχω κάποιο πρόβλημα μαζί τους αλλά τί με νοιάζει τί κάνουν στο κρεβάτι τους;» Το φωνάζουν, διότι υπάρχουν ένα σωρό αυτο-αποκαλούμενοι «απεσταλμένοι της αγάπης» που προσπαθούν να τους ωθήσουν στην αυτολύπηση, που τους θέλουν να ντρέπονται, να το κρατάν κρυφό, να το κρύβουν και να το καταπιέζουν, ενώ ο κόσμος το θεωρεί κουσούρι. Κι αυτά στις πολιτισμένες χώρες... Γιατί υπάρχουν και οι απολίτιστες, στις οποίες η ομοφυλοφιλία θεωρείται θανάσιμο αδίκημα. Οπότε ναι λοιπόν, έχει νόημα.

To Ξύπνημα της Δύναμης σε έναν Άλλο Κόσμο Άστρα Ρεκόρ εισπράξεων για το Star Wars, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, από την πρώτη μέρα προβολής. Ξεπέρασε και τον Χάρι Πότερ. Βέβαια, το παιχνίδι της προώθησης κίνησε ολόκληρο μηχανισμό στήριξης, βάζοντας μέχρι και τον Λευκό Οίκο στο διαφημιστικό κόλπο. Στη χώρα μας ακόμα περιμένουν να συγκρίνουν τα νούμερα, με την νέα ταινία του Παπακαλιάτη…

Και το δεύτερο έχει σχέση με την υιοθεσία. Αλλά εκεί τα είπε όλα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστος Καραγιαννίδης: «Βάση της οικογένειας είναι η αγάπη κι αν υπάρχει αγάπη, οποιοδήποτε ζευγάρι είτε είναι ομόφυλο είτε ετερόφυλο μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί. Γιατί, αν πάρουμε τις συνθήκες που ισχύουν μέχρι σήμερα, στις φυλακές είναι άνθρωποι που μεγάλωσαν από ετερόφυλα ζευγάρια». Αμήν.

Πλανητάριουμ

30ημέρες No plastic at all Αλόννησος

photo: Independent

Η Αλόννησος γίνεται η πρώτη περιοχή στην Ελλάδα που καταργεί την πλαστική σακούλα. Το πρόγραμμα με τίτλο «Αλόννησος χωρίς πλαστικές σακούλες», έχει στόχο να συμβάλλει στην προστασία του παράκτιου και θαλάσσιου περιβάλλοντος του νησιού, που φιλοξενεί τον πιο σημαντικό εναπομείναντα πληθυσμό της μεσογειακής φώκιας, Monachus monachus, αλλά και το να αναδείξει περαιτέρω την Αλόννησο, ως έναν προορισμό εναλλακτικού τουρισμού. Συν το γεγονός ότι μοίρασαν σε όλους τους κατοίκους πάνινες τσάντες από βαμβάκι...

Το τέλος του 8ώρου! Σουηδία Η στιγμή της καθιέρωσης της 6ωρης εργασίας για τη Σουηδία έφτασε! Η αφορμή δόθηκε μέσα από το προηγούμενο εργασιακό καθεστώς, καθώς οι εργαζόμενοι αντιμετώπιζαν δυσκολίες στο να παραμένουν συγκεντρωμένοι, ενώ παράλληλα είχαν περιορισμένο προσωπικό χρόνο. Με το νέο ωράριο εργασίας, γίνεται μια προσπάθεια, ώστε οι εργαζόμενοι να έχουν περισσότερη ενέργεια, να είναι πιο αποδοτικοί και χαρούμενοι, απαλλάσσοντάς τους έτσι, από την καθημερινή καταπόνηση.

Ο πλανήτης των μονών παπουτσιών ... και η ιστορία της εξέλιξης ενός πολιτισμού

Φαίδρα Αποστολίκα Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μου εντός της χώρας, μου άρεσε να παρατηρώ στοιχεία μιας ζωής ξένης απο αυτή που επιτάσσει ένας δρόμος ταχύτητας. Ήμουν πάντα απ’ αυτούς τους ενοχλητικούς συνοδηγούς που ρέμβαζαν τα τοπία και ουδεμία χρησιμότητα είχαν για τον οδηγό. Γι’ αυτό και ξέρω όμως, ότι στην εθνική οδό έχω συναντήσει 32 μονά παπούτσια, τα περισσότερα γυναικών και παιδιών και ελάχιστα ανδρών, καθώς και ένα ζευγάρι τσόκαρα. Όλα, χωρίς καμία εξαίρεση, δεν είχαν ίχνος καλαισθησίας πάνω τους και φαίνονταν παλιά και κακοποιημένα. Φαινομενικά άχρηστη πληροφορία, ομολογουμένως! Πάντα όμως μου άρεσε να φτιάχνω ιστορίες για την προέλευσή τους. Μου άρεσε να φαντάζομαι που πήγαιναν αυτοί οι άνθρωποι και πως ήταν δυνατόν να έχαναν το ένα τους παπούτσι και να μην το αναζητούσαν. Στο δικό μου μικρόκοσμο, μου ήταν αδιανόητο να καταλάβω το πως το εγκατέλειπαν εκεί, στη μέση της ασφάλτου, χωρίς κανένα προφανή λόγο.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο εξωτερικό είχα την τύχη να ταξιδέψω αρκετά σε κοντινές ή μακρινές πόλεις, με διαφορετικές κουλτούρες και να γίνω μάρτυρας μιας εντελώς άλλης πραγματικότητας από εκείνη που γνώριζα έως τότε. Με τα χρόνια, κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: ένα ζευγάρι παπούτσια θα μπορούσε να περιγράψει συνοπτικά την ιστορία της εξέλιξης ενός ολόκληρου πολιτισμού. Θυμάμαι περπατούσα αμέριμνη στο Λονδίνο, όταν με την άκρη του ματιού μου εντόπισα κάτι πρωτοφανές για τα δικά μου μέχρι τότε πολιτιστικά δεδομένα: πέρασα δίπλα από ένα κτήριο που ενώ εξωτερικά βρίσκονταν στο ύψος των ματιών μου, εντός του κινηματογραφίζονταν μια καθημερινή ταινία με πρωταγωνιστές τα πέλματα. Υπήρχε δηλαδή ένα και μοναδικό παράθυρο κατά μήκος του κτηρίου, που έφτανε έως το ύψος των γονάτων των ανθρώπων που το χρησιμοποιούσαν. Σοκαρίστηκα και κάθισα απέναντι από το κτήριο για αρκετές ακόμα ώρες -να ήταν τυχαία τα παγκάκια που είχαν εγκατασταθεί απέναντί του;- προσπαθώντας να καταλάβω το λόγο δημιουργίας του. Πέρασαν εκατοντάδες ζευγάρια παπούτσια μπροστά από τα μάτια μου: ψηλοτάκουνα και μπότες, καστόρινα και λουστρίνια, σε ό,τι σχέδιο και χρώμα μπορεί κανείς να φανταστεί, με ένα όμως κοινό παρονομαστή μεταξύ τους: ήταν όλα τους ιδιαιτέρως προσεγμένα και περιποιημένα και ποτέ ένα ζευγάρι παπούτσια δεν πλησίαζε πολύ κοντά σε ένα δεύτερο, ξένο ζευγάρι παπούτσια. Η εικόνα αυτή χόρευε ζωντανή ακόμα μέσα μου όταν βρέθηκα στη Μέκκα της Μαλαισίας. Εκεί αντιθέτως, έξω από αυτό το πανέμορφο κατά τα άλλα κτήριο, περιτρυγυριζόμουν από εκατοντάδες στοιχισμένα ζευγάρια παπούτσια και παντόφλες, σίγουρα μιας άλλης αισθητικής και κουλτούρας. Τότε, για να εισέλθω στο κτήριο, μου ζητήθηκε να βγάλω και τα δικά μου και να τα εναποθέσω στο βωμό του σεβασμού μιας άγνωστης -για τα δικά μου δεδομένα- θρησκείας. Το έκανα. Ένιωσα σχεδόν γυμνή. Γιατί ποτέ και σε καμιά περίπτωση ο «δυτικός» άνθρωπος δεν βγάζει τα παπούτσια του σε δημόσιο χώρο. Τα βγάζει μόνο σε σπίτι και στην περίπτωση που αισθάνεται απολύτως ασφαλής. Όταν δηλαδή δεν είναι έτοιμος να τραπεί σε φυγή. Δεν ξέρω πως φτάσαμε ως είδος να θεωρούμε τα κάτω μας άκρα τόσο απόκρυφα, τη στιγμή που ολόκληρος ο πλανήτης ξεγυμνώνεται για μια φωτογραφία. Ξέρω όμως, πως τα παπούτσια για τον πολιτισμό μας δεν είναι το εργαλείο που θα προστατεύσει τα πόδια μας. Είναι δείγμα κύρους και επιτυχίας, δείγμα στυλ και καλαισθησίας. Αυτό είναι όλο. Ένας ολόκληρος μισθός για να δείχνω κάτι που δεν είμαι. Εξαγοράζω δηλαδή το όνειρο. Είμαι στο αμάξι μου και επιστρέφω στο σπίτι μετά τη δουλειά. Γίνεται έκκληση από τα μικρόφωνα για δωρεά παπουτσιών σε πρόφυγες που τα έχουν ανάγκη. Ποτέ, ούτε μία στιγμή μέχρι τότε, δεν είχα πραγματικά καταλάβει πως υπήρχαν άνθρωποι χωρίς καθόλου παπούτσια. Το ήξερα, απλά ίσως ποτέ δεν ήθελα να το πιστέψω. Ποτέ μέχρι τότε δεν είχα σκεφτεί ότι αυτά είναι τα εργαλεία επιβίωσης ανθρώπων που αναζητούν μια καινούρια πατρίδα, που αναγκάστηκαν βίαια να ξεκινήσουν μια καινούρια ζωή μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, ανθρώπων σαν εμάς, που μέχρι χθές είχαν άλλο ζευγάρι παπούτσια για το μαύρο φουστάνι και άλλο για το καλό το κοστούμι. Ποτέ μέχρι τότε δεν είχα σκεφτεί ότι και τα 32 μονά παπούτσια της εθνικής οδού, μπορεί να ήταν τα απομεινάρια μιας βεβιασμένης φυγής για ανεύρεση γης και στέγης. Τα τσόκαρα όχι. Τα τσόκαρα βρέθηκαν ζευγάρι...

Η επιστήμη στις επάλξεις Ευρώπη Η επιβεβαίωση του μυστηριώδους φαινομένου της κβαντικής διεμπλοκής (ή κβαντικού εναγκαλισμού), όπου δύο αντικείμενα, π.χ. σωματίδια, αλληλοεπηρεάζονται ακαριαία από μεγάλες αποστάσεις, θεωρείται πια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις του 2015. Έπειτα από πειράματα του ολλανδικού πανεπιστημίου Ντελφτ, με επικεφαλή το Ρόναλντ Χάνσον, καταρρίπτεται η αρχή του «τοπικού ρεαλισμού» του Άλμπερτ Αϊνστάιν, η οποία υποστηρίζει ότι το σύμπαν υπακούει σε νόμους και όχι στην τύχη κι ότι δεν υπάρχει ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός.

Elena Καυχίτσα

Ενδερμολογία - Αδυνάτισμα - Αντιγήρανση Lifting - Ακμή - Laser IPL - Αποτρίχωση Δυσχρωμίες - Νυφικό Μακιγιάζ - Δερμοαπόξεση Διατητική - Μεσοθεραπεία

Αισθητικός - Βιολόγος Με την αγορά 2 αρωμάτων συνολικής αξίας 20€ σας κάνουμε ΔΩΡΟ μια απολέπιση προσώπου

φορά Προσ ώπου προσ

2η

!

1η

1 βαθύς καθαρισμός + 2 επισκέψεις ενυδάτωσης 90€

ng eeli πεία p ό ικ ρα Φυταποθε € 0 ε μ 10

45€

50€

ά ορ σφ ος ο Πρ ματ σώ

!

1η 10 επισκέψεις ende + 5 επισκέψεις μη rmologie χανήματος λεμφικό μασάζ 150€

2η

Πρ απο οσφορ τρίχ ά ωσ ης

!

LASER IPL

10 θαλασσοθεραπείες

μασχάλες ή γραμμή μπικίνι

200€

20€

Πλαστήρα 12 (3ος όροφος) Καρδίτσα Κιν. : 6937 101064 // Τηλ. : 24410 22203

,

Happy New Year

30ημέρες

Trick Or Treat

Κλιματική αλλαγή Χιλιάδες παπούτσια στο δρόμο, λίγο πριν το “turning point” Μαρία - Κάρμεν Κυπαρίσση

Παπούτσια, μικρά και μεγάλα, μοντέρνα και πιο παλιομοδίτικα, γυναικεία, παιδικά και ανδρικά (ακόμα και παντόφλες!) συγκεντρώθηκαν πριν λίγες μέρες στην Place de la Republique, στην καρδιά του Παρισιού για να... διαδηλώσουν. Παρευρέθηκαν τα παπούτσια του Πάπα Φραγκίσκου, της Vivienne Westwood, καθώς και αυτά του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, Ban Ki-Moon. Ναι, καλά διαβάσατε. Λόγω των μέτρων ασφαλείας που ισχύουν στη γαλλική πρωτεύουσα μετά την πρόσφατη κήρυξη της χώρας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, δεν επιτρέπονται οι πολυπληθείς συγκεντρώσεις όπως και οι πορείες, και έτσι προκειμένου να εκφράσουν την αντίδραση τους για την κλιματική αλλαγή, οι Γάλλοι βρήκαν αυτό τον ευφάνταστο και ποιητικό τουλάχιστον, τρόπο! Άφησαν τα παπούτσια τους σε μια πλατεία αντί της φυσικής τους παρουσίας.

#AccordDeParis Παρίσι Επιτέλους στη διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή στο Παρίσι, οι συμμετέχοντες εκπρόσωποι 196 χωρών κατέληξαν σε συμφωνία, η οποία αν τηρηθεί, θα συνδράμει σημαντικά, ενάντια στη ραγδαία καταστροφή του περιβάλλοντος. Πόσα πια αέρια θερμοκηπίου να αντέξει ο έρμος ο πλανήτης;

wallpoper.com

Όλα αυτά έγιναν μια μέρα πριν την έναρξη των εργασιών της COP21, της 21ης Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών, για την κλιματική αλλαγή που έλαβε χώρα στο Παρίσι από 30/11 έως 11/12/2015 κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Αποτελεί τη μεγαλύτερη διπλωματική συνάντηση που έγινε ποτέ στο Παρίσι, που πραγματοποιήθηκε στο τέλος της πιο ζεστής χρονιάς, από τότε που οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να καταγράφουν θερμοκρασιακά δεδομένα! Διαδήλωσαν άνθρωποι σε κάθε γωνιά της γης, ακόμα και οι Αβορίγινες της Αυστραλίας, τους οποίους αγγίζει ιδιαίτερα το θέμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, όπως και 43 μικρά νησιωτικά κράτη του Ειρηνικού, αφού για αυτούς η άνοδος της στάθμης της θάλασσας είναι ένα γεγονός που απειλεί άμεσα την επιβίωση τους, και όχι απλά μία επιστημονική θεωρία.

The big countdown Κόσμος Έρχονται Χρυσές Σφαίρες και τον επόμενο μήνα τα βραβεία Όσκαρ, γι’ αυτό ας συντονιστούμε να τρέξουμε στις κινηματογραφικές αίθουσες να ξέρουμε τι συμβαίνει και φέτος στο χώρο των θεαμάτων!

Η σχεδόν δακρυσμένη υπεύθυνη του ΟΗΕ και υπουργός περιβάλλοντος της Νορβηγίας, Carole Dieschbourg, ανακοίνωσε ότι η συμφωνία εγκρίθηκε και θα αντικαταστήσει το Πρωτόκολλο του Κιότο, ενώ τέθηκε τελικά ως στόχος, να διατηρηθεί η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου, συγκριτικά με την προβιομηχανική εποχή. Έχουμε ήδη ξεπεράσει τον 1 βαθμό και τώρα μέλη από αντιπροσωπείες 195 χωρών δεσμεύονται για αλλαγές, που θα οδηγήσουν σε οικονομίες παραγωγικές μεν, λιγότερο βλαπτικές για το περιβάλλον δε. Δεν ακούγεται και πολύ οικονομικά αποδοτικό αυτό, αλλά οι ηγέτες φαίνεται να είναι στα κέφια τους! Υπήρξαν ωστόσο και αυτοί οι οποίοι δεν ήταν πολύ πρόθυμοι για αυτή τη συμφωνία, καθώς και αυτοί που στην ανακοίνωση τους (βλ. Σαουδική Αραβία) τόνισαν ότι πιθανόν στο μέλλον να δημιουργηθούν προβλήματα, όσον αφορά την παραγωγή τροφίμων. Με αφορμή τα παραπάνω, ας αναλογιστούμε τι θα γινόταν και πως θα αντιμετωπίζαμε το πρόβλημα αν τα δέντρα δεν ήταν απλά(!) ένας πνεύμονας για τον πλανήτη και τα έμβια όντα, αλλά λόγου χάρη, παρήγαγαν ή μετέδιδαν σήματα ασύρματου δικτύου. Τότε σίγουρα θα θεωρούνταν κάτι πολύτιμο και θα διαφυλασσόταν από σκληροτάτους νόμους. Όλοι θα φυτεύαμε δέντρα και θα δίναμε τη λύση στην αποψίλωση των δασών. Ίσως και να φορολογούνταν. Όπως το νερό, το οποίο άμεσα δεν θα είναι ελεύθερο για όλους, θεωρούμενο ένα κοινό αγαθό, αλλά θα αρχίσει να είναι μια πολυτέλεια που θα την πληρώνουμε αδρά – το είπε και ο πρόεδρος της Nestle. Μεγάλα κέρδη! Φυσικά και δεν ευθυνόμαστε αποκλειστικά ως ανθρώπινο είδος για την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας, καθώς μελέτες έχουν αποδείξει ότι η Γη έχει περάσει πολλές φορές θερμές και ψυχρές περιόδους. Ωστόσο οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι φιλοξενούμαστε σε έναν πλανήτη στον οποίο μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση (δηλαδή 200 περίπου χρόνια μόνο) έχουμε προκαλέσει τόσες βλάβες, όσες δεν είχαμε καταφέρει να προκαλέσουμε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Είμαστε ένα είδος που μέσα στα τελευταία 200 χρόνια έχει καταφέρει να μειώσει τον όγκο των δασών σε τέτοιο βαθμό, που πλέον δεν μπορούν να μεταβολίσουν τις παραγόμενες ποσότητες CO2 και λοιπών αερίων της ατμόσφαιρας.

Τα μυστικά της Πρώτης Κυρίας Ελλάδα Η Δήμητρα Λιάνη - Παπανδρέου ξαναχτυπά με νέο βιβλίο: «Η οργή του Ανδρέα». Σαν να λέμε… οργή λαού, φωνή Θεού. Ποιος είναι ο λαός και ποιος ο Θεός όμως; Κάτι μου λέει ότι η Αθήνη ακονίζει την παλάμη της...

Το σκηνικό λοιπόν αλλάζει. Πόλεμοι κάθε είδους, αύξηση θερμοκρασίας με τα παρελκόμενα της (τσουνάμι, περισσότεροι ανεμοστρόβιλοι, ισχυρότεροι σεισμοί) και μετακινήσεις πληθυσμών, θέτουν τις βάσεις της νέας εποχής. Μη εμπορικά προϊόντα θεωρούνται πλέον εμπορεύσιμα και επαφιόμαστε στις «αλτρουιστικές» προθέσεις των ισχυρών για να οδηγηθούμε σε νέες ισορροπίες. Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρουν. Και ας κάνουμε και μεις κάτι, έστω κι αν αυτό είναι να αφήσουμε τα παπούτσια μας σε μια πλατεία, σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Προστατεύουμε το μέλλον μας! Για ένα ευτυχισμένο 2016 και ένα ειρηνικό υπόλοιπο του 21ου αιώνα!

Listen to: If these trees could talk – Above the Earth, Below the Sky

πεζοδρόμιο | 14

Κύριε Βαλλιανιάτε συστηθείτε μας. Λοιπόν, κάποια στιγμή βγαίνω από το αυγό και συνειδητοποιώ ότι είμαι gay -αυτό γίνεται σε πολύ μικρή ηλικία- και όπως καταλαβαίνετε θεωρώ πως «ο γιαλός είναι στραβός». Παράλληλα, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει οι άνθρωποι του ίδιου φύλου που αγαπιούνται, να περιφρονούνται κιόλας. Εγώ στη δική μου ζωή δεν το συνάντησα στην οικογένειά μου. Και έτσι αποφάσισα να βγάλω μια γλώσσα… «ΝΑ», λαϊκά. Άρα, θα έπρεπε να δω ποιοι ήταν εκείνοι οι λόγοι που δημιουργούσαν ένα περιβάλλον εχθρικό για μια πολύ μεγάλη μερίδα ανδρών και γυναικών, που δεν περνούσαν καλά για λάθος λόγους. Και σκέφτηκα ποιες είναι οι βασικές αιτίες των λόγων αυτών και έτσι ξεκίνησα πρώτα από την εκπαίδευσή μας. Εκείνα τα χρόνια δημιουργήθηκε ένα περιοδικό, η πρώτη μου παρέα, το ΑΜΦΙ. Μιλάμε τώρα για τέλη της δεκαετίας του 1970. Έγινα εκδότης του περιοδικού, έγραφα κιόλας και έτσι άρχισε ένας κύκλος επαφών με ξένες οργανώσεις Gay & Lesbian. Επικοινωνούσα για να μάθω εγώ και για να μάθουν και οι άλλοι στην ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία που, αν θέλετε, δεν περιείχε στο εκπαιδευτικό της υλικό καμία σοβαρή ενημέρωση. Άνοιξα δηλαδή τη βεντάλια των δικαιωμάτων για όλες τις ομάδες ανθρώπων που γίνονται αντικείμενο διάκρισης, με θέμα την αναπηρία τους, την ιδεολογία τους, τη θρησκεία τους, τη γλώσσα τους.

Γρηγόρης Βαλλιανάτος Χρήστος Αρκομάνης Eλάχιστες μέρες έχουν περάσει από τη νύχτα που στη βουλή ψηφιζόταν ίσως το πιο πολυσυζητημένο νομοσχέδιο των τελευταίων ετών, δηλαδή το «σύμφωνο συμβίωσης» ομόφυλων ζευγαριών στη χώρα μας. Στη διάρκεια της συνάντησης που προγραμματίστηκε με τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο, έναν από τους πιο επιφανείς εκπροσώπους της LGBT κοινότητας της Ελλάδας. Βρεθήκαμε απέναντι σε έναν ευγενή, αλλά και καυστικό παράλληλα συνάνθρωπό μας. Μας μίλησε για μία κοινωνία που ενώ μπορεί να φαντάζει φοβική σε πολλούς τομείς της, αντίθετα διαθέτει ανθρώπους που θα μπορέσουν να την απαλλάξουν από τα ομοφοβικά χαρακτηριστικά της. Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος αντιμετωπίζει με χιούμορ τις δυσκολίες που συναντά, αλλά και με αυστηρότητα, ειδικά σε καταστάσεις, στις οποίες γίνεται αποδέκτης αναίτιας επίθεσης.

Έχετε επιλέξει να ζείτε στην Ελλάδα όπως λέτε και να διεκδικείτε επί χρόνια δικαιώματα-taboo για την κοινωνία της. Νιώσατε ποτέ ότι βρίσκεστε σε αδιέξοδο; Ότι οι προσπάθειές σας δεν έχουν αποτέλεσμα; Νιώσατε την ανάγκη να τα παρατήσετε; Όχι. Πολλές φορές αισθάνθηκα ότι τα πράγματα είναι «στριμόκωλα», αλλά θεωρούσα ότι αφού έχουν βρει λύσεις άλλοι άνθρωποι έξω από τη χώρα μας, τότε θα πρέπει είτε να τις αντιγράψω είτε να τις βελτιώσω και εγώ. Ομολογώ ότι η Διεθνής Αλληλεγγύη όταν την ψάχνεις, τη βρίσκεις, υπάρχει. Δεν είμαστε μόνοι μας, όπως δεν είναι μόνος του κανένας σε αυτή τη χώρα πλέον. Ένα παράδειγμα το οποίο είναι πολύ δυσάρεστο, είναι να πηγαίνεις τη χώρα σου σε ένα διεθνές δικαστήριο, όπως κάναμε όταν χρειάστηκε. Μιλάω για το σύμφωνο συμβίωσης που έγινε το 2008. Είχαμε εξηγήσει ευθέως στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης ότι αυτά που έκαναν ήταν απαράδεκτα, ήταν ρατσιστικά. Δεν τα πήραν στα σοβαρά και αναγκαστήκαμε να καταφύγουμε στο δικαστήριο, όπου και δικαιωθήκαμε. Άρα η gay κουλτούρα διαφέρει αρκετά εδώ απ' ότι στις περισσότερες χώρες; Κοιτάξτε, η Ελλάδα έχει συγκεκριμένα σημεία που διατηρούν τις διακρίσεις εις βάρος των ομοφυλόφιλων, των ψυχωτικών κ.λπ. και την κάνουν να διαφέρει ακόμα από άλλες χώρες. Είναι μερικά πράγματα τα οποία συζητάγαμε στην gay κοινότητα -το λέω γενικά- και συζητάμε και με διάφορους πολιτικούς χώρους. Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Δεν υπάρχει μια σεξουαλική αγωγή στα σχολεία, που αν θέλετε θα έλυνε πολλά προβλήματα υγείας, και μετά ρατσισμού, ενδοοικογενειακής βίας κ.λπ. Τώρα ακούω την κυβέρνηση ότι θα το κάνει, αλλά αυτά εγώ τα ακούω πολλά χρόνια και κρατάω μικρό

πεζοδρόμιο | 15

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία απελευθέρωση των gay όσον αφορά τη δημόσια εικόνα τους. Μία εικόνα που βλέπουμε ακόμα και σε μικρές επαρχιακές πόλεις. Τελικά μήπως είναι ανησυχητικό, καθώς μικρότερης ηλικίας άτομα αποφασίζουν από πολύ νωρίς για τη σεξουαλική τους ταυτότητα, επηρεασμένα από αρκετά απελευθερωμένες εικόνες; Έχετε ένα δίκιο στο ότι η τεχνολογία σήμερα έχει δώσει τη δυνατότητα σε πολλούς νέους ανθρώπους κυρίως, να έχουν πάρα πολλές εικόνες, από διάφορα μέσα. Έτσι, οι εικόνες αυτές που ίσως δημιουργούν εντύπωση είναι πια σε κάθε συσκευή τηλεφώνου, παντού. Να συνεννοηθούμε, όμως. Η σεξουαλική ταυτότητα, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, δεν είναι επιλογή. Δεν είναι κάτι που αν θέλω το αναπτύσσω, αν δεν θέλω το αλλάζω ή γιατρεύομαι ή προσηλυτίζει ή δεν ξέρω τι. Αυτά είναι κομπογιαννιτισμοί που οφείλονται στην έλλειψη πληροφόρησης. Ένας άνθρωπος διαμορφώνει τη σεξουαλικότητά του από διάφορους παράγοντες, που δεν έχουν διευκρινιστεί ακόμα αν είναι κληρονομικοί ή επίκτητοι, αυτά είναι πράγματα που τα ψάχνει η επιστήμη. Τα ψάχνει ίσως με μια λάθος βάση, εκτός από τους ανιδιοτελείς επιστήμονες που αντιλαμβάνονται πως δεν είναι κακό να είναι κανείς gay. Σίγουρα η σεξουαλική ταυτότητα του καθενός επηρεάζεται από την καθημερινότητά του, απ’ όπου αντλεί εικόνες και στο τέλος αποφασίζει τι είναι. Αυτό όμως ισχύει μόνο στις λεπτομέρειες, δεν είναι στον πυρήνα της ταυτότητας. Ο πυρήνας της ταυτότητας είναι καθορισμένος μέχρι να βγεις από το αυγό σου, μέχρι τα 14 χρόνια, εκεί πλέον έχει καθοριστεί. Είναι κάτι που το αισθάνεσαι, το ανακαλύπτεις και ή προσπαθείς να το κρύψεις, ή προσπαθείς να το αναδείξεις και να γίνεις μεγάλος «γαμιάς» και σπουδαίος, όπως είναι ο λαϊκός μύθος και το πρότυπο το σημερινό. Έχετε δίκιο ότι όταν λείπει η ενημέρωση και είναι μόνο εικόνες, υπάρχει ένα κενό. Αλλά στις χώρες της Ευρώπης σήμερα, γι’ αυτό ξεκίνησα και από την εκπαίδευση, γίνεται μια εξημέρωση και ο καθένας κατασταλάζει και είναι ήρεμος. Απλώς επιζητεί να αγαπιέται από τους γονείς του και το περιβάλλον του. Στη χώρα μας φέτος θεσπίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια. Πέραν των τεχνικών ζητημάτων (κληρονομικά, υπογραφή συγγενούς) που σίγουρα θεωρώ πως αποτελεί δικαίωμα κάθε ζευγαριού, μήπως παράλληλα

Τι αλλαγές πιστεύετε ότι θα προκύψουν μετά τη θέσπιση του συμφώνου για τα gay ζευγάρια και κατά πόσο έτοιμη είναι η συντηρητική Ελλάδα για μία τόσο διαφορετική κοινωνία, όπως την περιγράφετε; Δε θα γίνει τίποτα αν δεν υπάρξει μια εξημέρωση της πληροφόρησης, αν ακόμα και εμείς οι δημοσιογράφοι δεν αποφασίσουμε να είμαστε πιο προσεκτικοί για τους όρους που χρησιμοποιούμε, αν οι άνθρωποι που είναι αυτό που λέμε opinion leaders, δεν καταλάβουν ότι ο κόσμος πληγώνεται και πονάει όταν τον βρίζεις. Αν θέλεις να δηλώσεις μια αντίρρηση, δεν χρειάζεται να προσβάλλεις έναν άνθρωπο, μπορείς να το συζητήσεις. Αν δεν γίνουν όλα αυτά, η κοινωνία θα παραμείνει συντηρητική. Όμως, νομίζω ότι άνθρωποι τολμηροί, πάντοτε παίρνουν το πάνω χέρι και οδηγούν μια κοινωνία και μια χώρα σε λύσεις που έχουν δοκιμαστεί αλλού. Τα περισσότερα πράγματα που είναι καλά έχουν γεννηθεί στη χώρα μας, όπως η δημοκρατία, αλλά φαντάζομαι ότι συμφωνούμε ότι η χριστιανική θρησκεία μας δε γεννήθηκε στη Θήβα, γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ. Δηλαδή υπάρχουν πράγματα σε όλο τον κόσμο, καλές πρακτικές, όπως λέμε σήμερα, που μπορούμε να τις αντιγράφουμε και να τις επαναλαμβάνουμε. Πιστεύω προφανώς πως οι άνθρωποι που θα αποφασίσουν να υπογράψουν το σύμφωνο συμβίωσης, θα μπορούν να ζουν μαζί εμφανέστερα. Θεωρείτε πως θα προκύψουν και εμφανείς αλλαγές που θα επηρεάσουν ή και θα καθορίσουν την από εδώ και πέρα πολιτική και κοινωνική εικόνα της Ελλάδας; (π.χ. ίδρυση κομμάτων για τα δικαιώματα των gay). Αν ναι, πόσο θα μας βοηθήσει ή θα μας βλάψει σε παγκόσμιο επίπεδο; Η ίδρυση κομμάτων πρακτικά δεν εξυπηρετεί κάτι. Τα κόμματα δεν μπορεί να είναι μονοδιάστατα, π.χ. ένα κόμμα για την προστασία των γυναικών. Όλα τα κόμματα θα πρέπει λίγο ως πολύ να αποφασίσουν, ότι οι διακρίσεις δεν επιτρέπονται σε αυτό που λέμε Ευρωπαϊκή Ένωση. Σιγά-σιγά βλέπει κανείς ότι τα κόμματα αρχίζουν να έχουν θέσεις. Συζητήσεις όπως αυτή που κάνουμε εδώ ή σαν αυτή που έγινε στο Κοινοβούλιο, βοηθούν. Βέβαια, αν έχετε τη δυνατότητα να δείτε όλη τη συζήτηση που έγινε στη Βουλή, θα ντραπείτε με το επίπεδο του πολιτικού λόγου όλων των κομμάτων. Αυτά είναι αδιανόητα πράγματα για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά είναι υπαρκτά ακόμα στην Ελλάδα. Με αργά αλλά σταθερά βήματα, γίνεται εξημέρωση των ηθών, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ομοφυλόφιλοι, λεσβίες κ.λπ. Απλώς λέμε ότι όπως ένα είδος ζώου πρέπει να συντηρείται, έτσι ένα είδος ανθρώπινης σεξουαλικότητας θα πρέπει να βρίσκεται στη θέση που του αρμόζει, χωρίς υπερβολές, χωρίς εξαιρέσεις και χωρίς διακρίσεις.

| ανδρικό | κοστούµι | γυναικείο | παιδικό | βαπτιστικό | αθλητικό |

6

ηση me εγγυ ερης τ χαµησλστόην αγορα! τιµη

fashion floors

&

1200

ρούχα&αξεσουάρ

50

πάνω από

Υπάρχει θεωρείτε χώρα που αποτελεί υπόδειγμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Οι σκανδιναβικές χώρες, η Δανία, η Σουηδία, ξεκίνησαν ως χώρες που όλα αυτά που είπαμε τα έχουν λύσει. Σιγά-σιγά άρχισαν να τις μιμούνται και άλλες χώρες. Με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχει ένας πυρήνας των κεντροευρωπαϊκών χωρών, που έχουν λύσει αυτά τα θέματα και υπάρχουν και οι περιφερειακές χώρες που ακόμα «τσαλαβουτάνε», όπως εμείς.

αποτελεί και μία νίκη ή αρχή, ενάντια στο πουριτανικό κατεστημένο; Το σύμφωνο έχει ψηφιστεί και είναι ο νόμος 40356 του 2015. Όπως σας είπα, πέρασαν ορισμένα πράγματα τα οποία είναι μεν σημαντικά, αλλά έχει αφήσει απ’ έξω ένα σωρό άλλα. Τα κληρονομικά ρυθμίζονται πράγματι. Αλλά πώς θα σας φαινόταν, αν συζητούσαμε για το γάμο και λέγαμε ότι ο γάμος είναι μια νομική συνθήκη που έχει αξία, όταν κάποιος πεθάνει ή όταν έρθει στην εντατική; Δηλαδή, το φτωχαίνουμε το πράγμα. Το σύμφωνο συμβίωσης είναι όπως ο γάμος, είναι μια νομική αναγνώριση της βούλησης δύο ανθρώπων να ενώσουν τις ζωές τους σε μία, να αγαπηθούν και ενδεχομένως να μοιράσουν και την περιουσία τους. Νομίζω ότι είναι ένα πολύ πλούσιο πακέτο, μέσω του οποίου υπάρχουν πρακτικές, όπως εσείς αναφέρατε που ρυθμίζονται, αλλά θα πρέπει κανείς να το βλέπει σαν ένα σύνολο, που κάνει τη ζωή των ανθρώπων ευτυχισμένη. Δείχνεις ότι σέβεσαι και τιμάς το πρόσωπο. Αυτό νομίζω ότι είναι ο γάμος στο μυαλό όλων.

Η ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΙΣΧΥΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΤΑΣ ΜΕΛΟΥΣ

καλάθι. Το δεύτερο είναι ένας αντιρατσιστικός νόμος, ο οποίος λίγο πολύ υπάρχει, αλλά δεν λύνει πολλά προβλήματα. Καμιά φορά δημιουργεί και προβλήματα. Και βέβαια, δεν έχει καμία επίπτωση σε ανθρώπους όπως είναι οι Μητροπολίτες, που χρησιμοποιούν ρητορική μίσους και δεν τους εμποδίζει κανένας, ούτε καν ο πολιτικός τους προϊστάμενος. Επιπλέον πρέπει να επιλυθούν τα εργασιακά και ασφαλιστικά θέματα, το θέμα της υιοθεσίας, του πολιτικού γάμου και της ταυτότητας φύλων, κάποια από τα οποία ψηφίστηκαν με το σύμφωνο που ήρθε στη Βουλή και κάποια άλλα όχι. Τότε μόνο θα μπορούμε να πούμε πως έγιναν κάποια βήματα βελτίωσης. Και σίγουρα όσα τελικά πέρασαν, θα πρέπει να βρουν εφαρμογή σε κάποιο νόμο, για να αποκτήσουν κάποια αξία.

brand

names σε περιμένουν!

ΑΝΟΙΧΤΑ 9:00 ΜΕ 21:00

ΚΑΡΑΚΙΚΕΣ SHOPPING CENTER | Ιουλιέτας Αδάµ 12 | Τρίκαλα | T.: 24310 77600

πεζοδρόμιο | 16

Ο θάνατος του Μηνά Χατζησάββα συζητήθηκε περισσότερο, έπειτα από τις δημοσιεύσεις του συντρόφου του, για τη σεξουαλική του ταυτότητα και τα δικαιώματα που θα έπρεπε να απολαμβάνουν οι gay και λιγότερο για το τεράστιο καλλιτεχνικό του έργο. Μήπως το συγκεκριμένο γεγονός αποτέλεσε και αφορμή για τη ταχύτερη διεκπεραίωση των όποιων διαδικασιών; Η διαδικασία θέσπισης του συγκεκριμένου νόμου, που μόλις είπαμε, είναι διαδικασία που διαρκεί πάρα πολλά χρόνια με διάφορες εκτάσεις. Το τελευταίο εξάμηνο-οχτάμηνο, ήταν ένα διάστημα πολύ έντονης διεργασίας από πλευράς των οργανώσεων και της κοινωνίας, όπως και του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Ήταν, ένα διάστημα ζυμώσεων και κάθε λίγο μαθαίναμε ότι «άντε τώρα θα ’ρθει, άντε τώρα θα ‘ρθει». Ο χαμός του Χατζησάββα, που όπως ξέρετε ο ίδιος δεν είχε πει ότι είναι ομοφυλόφιλος, αλλά δεν το είχε κρύψει κιόλας, ήταν μια αφορμή στο βαθμό που η κραυγή του άντρα του, του ανθρώπου που ζούσαν μαζί, στην κηδεία του, ήταν μία σπαρακτική λεπτομέρεια. Αλλά δεν είχε άλλο καθοριστικό ρόλο. Νομίζω ότι όλα αυτά συμβάλλουν και προφανώς άλλαξε και λίγο το κλίμα. Ωστόσο, δεν ήταν μόνο καλά αυτά που λέχθηκαν… Η υιοθεσία ενός παιδιού από ένα gay ζευγάρι, όσο φυσιολογικό και αν θέλουμε να θεωρήσουμε πως είναι, σίγουρα αντιτίθεται με τους αναπαραγωγικούς νόμους της φύσης. Μήπως το συγκεκριμένο αίτημα από μεριάς της gay κοινότητας, πρέπει να επανεξετασθεί με πολύ προσοχή και αν τελικά ισχύσει, να εξετάζεται κατά περίπτωση με αυστηρότερους όρους και προϋποθέσεις, από τα αρμόδια όργανα; Επίσης είναι ικανοί οι αρμόδιοι φορείς που εξετάζουν τις αιτήσεις υιοθεσίας στη χώρα μας να ελέγξουν και να αποφασίσουν για τη τύχη ενός παιδιού και πόσο μάλλον για την ανατροφή του, μέσα σε μία οικογένεια με γονείς του ιδίου φύλου; Υπάρχει η εμπειρία και η γνώση ώστε να είμαστε σίγουροι πως θα εξελιχθεί φυσιολογικά, σε μία τόσο αυστηρή κοινωνία; Έχετε πάρα πολύ δίκιο. Διαπιστώνουμε και οι δυο ότι το θέμα της υιοθεσίας είναι προβληματικό. Έχει μερικές συνθήκες και ορισμένα αβέβαια βήματα. Πράγματι συμφωνώ, αν το θέσουμε σε αυτή τη βάση. Μας ενδιαφέρει το συμφέρον του παιδιού, να μεγαλώσει όσο καλύτερα γίνεται. Σύμφωνα με τον ισχύοντα κώδικα υιοθεσίας είναι κάτι δύσκολο, σχεδόν απάνθρωπο και χρονοβόρο. Όμως, σε μια κοινωνία ανθρώπων καλύτερη από τη δική μας, νομίζω ότι οι επιτροπές αυτές που πρέπει να κρίνουν τους 2 αυτούς ανθρώπους ή τον έναν, γιατί στην Ελλάδα μπορεί να υιοθετήσει και ένα πρόσωπο αν είναι κατάλληλο, θα πρέπει, για εμένα, να μην επηρεάζονται απο τα φύλα. Γιατί το λέω αυτό;

“

“

Είμαστε δυο φίλοι, γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια, είναι πάρα πολλά τα συναισθήματα, η προσπάθεια και τα προβλήματα που συναντήσαμε και όλα αυτά που περάσαμε. Στο τέλος μιας πολύ μεγάλης μέρας 16 ωρών, στις 2:30 το πρωί, φιληθήκαμε. Αυτό ήταν το φιλί της νίκης.

Προφανώς στη χώρα μας δεν υπάρχει σχετική εμπειρία, όπως υπάρχει αλλού, πολλών ετών, πολλών ανθρώπων και πολλών πανεπιστημίων. Το θέμα του προτύπου ενός μικρού παιδιού και των δύο γονιών, είναι μια πάρα πολύ περίπλοκη ιστορία. Κατά τεκμήριο όλοι οι άνθρωποι που είναι στη φυλακή, ακόμη και γνωστά ονόματα της επικαιρότητας, είναι γιοι και κόρες ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Οι αδερφοί Ξηρού είναι παιδιά ενός παπά και μιας παπαδιάς. Ο άνθρωπος ο οποίος κινηματογραφούσε την κόρη του που τη βίαζε ο φίλος του, είναι ένας άνθρωπος, που θεωρείται κατ’ αρχήν ετεροφυλόφιλος και έπειτα δεν του παίρνει κανένας το παιδί, μέχρι να τον ανακαλύψουν. Άρα, τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα. Τώρα, για το θέμα του αν θα κακοπέρναγε, υπάρχει ένα δίκιο, γιατί καθετί το καινούριο είναι δύσκολο, αλλά να θυμίσω, ότι την ίδια κατάσταση πέρασε και ένα παιδάκι που ήταν μαύρο σε ένα χωριό, ένα παιδάκι που έχει πεταχτά αυτιά, πεταχτά δόντια, φοράει γυαλιά, είναι χοντρό, ψευδίζει, κουτσαίνει. Όλα αυτά είναι σκληρά, αλλά χρειάζεται εκπαίδευση, μια αλληλοπεριχώρηση, ώστε όλα να γίνουν πιο οικεία. Δε νομίζω ότι θα θέλαμε να πάρουμε σαν παράδειγμα τον Προκρούστη: ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι από εδώ μέχρι εκεί, με τόσο ύψος, τόσο βάρος, τέτοιο χρώμα και να είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό. Ακόμα θέλω να πω για τις μονογονεϊκές οικογένειες, όπου παλαιότερα ένα παιδί ονομαζόταν «μπάσταρδο» και πλέον τώρα δεν υπάρχει αυτός ο όρος. Αυτό σημαίνει επιτυχία. Τα πράγματα εξελίσσονται στην κοινωνία μας. Πρέπει να εξελίσσονται. Στην αρχή πάντα ήταν δύσκολα και στη συνέχεια έγιναν πιο εύκολα. Άρα αισθάνεστε ότι η υιοθεσία θα ήταν ένα βήμα ώστε τα ομόφυλα ζευγάρια να αισθάνονται ίσια απέναντι στα ετερόφυλα; Προφανώς. Επίσης, δε νομίζω ότι σκέφτεται κανένας ότι τα παιδιά που μένουν στα ιδρύματα είναι καλύτερα εκεί, από ότι σ’ ένα σπίτι με δυο ανθρώπους. Κατά την υπερψήφιση του συμφώνου, όλη η Ελλάδα είδε gay ζευγάρια όπως και εσάς τον ίδιο, να φιλιέστε στα θεωρεία της βουλής. Τι συμβολίζει η συγκεκριμένη κίνηση για σας ή ήταν αυθόρμητη; Θα σας πω για τη δική μου περίπτωση. Η Ελίζα είναι φίλη μου βέβαια. Δύο ήμασταν, δεν ήμασταν πολλοί. Ο Νίκος Μυλωνάς και εγώ είμαστε δύο άνθρωποι που εδώ και πολλά χρόνια προσφύγαμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ανακινήσαμε όλη αυτή την υπόθεση. Είμαστε δυο φίλοι, γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια, είναι πάρα πολλά τα συναισθήματα, η προσπάθεια και τα προβλήματα που συναντήσαμε και όλα αυτά που περάσαμε.

Στο τέλος μιας πολύ μεγάλης μέρας 16 ωρών, στις 2:30 το πρωί, φιληθήκαμε. Ήταν το φιλί της νίκης. Καταλαβαίνω ότι ο κανονισμός της Βουλής δεν το επιτρέπει και σίγουρα ήταν κάτι που μας ξέφυγε. Δεν απολογούμαι, αλλά θα ήθελα να σκεφτούν όλοι οι βουλευτές και κυρίως η κυρία Βούλτεψη, ότι στη Βουλή σήμερα ακούγονται φρικτά πράγματα. Εγώ θα έλεγα ότι θα έπρεπε να είναι έξαλλοι για τις εκατοντάδες αναξιοπρεπείς ή υβριστικές αναφορές που λέχθηκαν τη συγκεκριμένη μέρα. Αν δει κανείς τον κανονισμό της Βουλής και σκεφτεί τι βλέπουμε κάθε μέρα στη Βουλή, τότε θα σκεφτεί ότι ο κανονισμός είναι ένα «κωλόχαρτο». Δεν είμαι υπέρ της κατάργησής του, αλλά νομίζω ότι με αυτές τις συνθήκες που σας πρωτοείπα, και μετά από όλα αυτά τα χρόνια προσπάθειας και τη διαδικασία, ένα ειλικρινές φιλί είναι το μικρότερο έγκλημα. Ήταν τόσο έντονα συναισθηματικά εκείνες οι στιγμές για εσάς; Ήταν πολύ έντονες. Εγώ έκλαιγα κιόλας. Τι σημαίνει για σας η λέξη ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ; Σημαίνει αγώνες και πορνεία. Είναι δύο πράγματα που μου είναι αγαπητά, αλλά όχι στην παράνομη μορφή τους, σ’ αυτήν της εκμετάλλευσης. Το μεν πεζοδρόμιο των αγώνων, είναι μια έκφραση που καλώ όλο τον κόσμο να γνωρίσει και να έχει τουλάχιστον μια εμπειρία, γιατί δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο. Όσο για το sex στο δρόμο, είναι μια επιλογή. Και προφανώς είναι επιλογή, αφού γίνεται από ανθρώπους που θέλουν να κάνουν sex και να πληρώνονται.

πεζοδρόμιο | 17

πεζοδρόμιο | 18

THE COSMIC WHISPERER PROJECT Tί μας επιφυλάσσουν τα ζώδια για το 2016;

«Μια ζωή που κοστίζει κάθε μέρα πιο ακριβά, υλικά, ζωτικά συναισθηματικά» τραγουδούσαν οι Στέρεο Νόβα και στο 2016, ο εν λόγω στίχος επαληθεύεται. Οι πλανήτες παρτάρουν αδιαλείπτως και ασυστόλως, θέτοντας συνεχώς δοκιμασίες στα μυρμηγκάκια που νομίζουν ότι κάνουν κουμάντο στον Πλανήτη Γη (ναι, για το είδος homo not-so-sapiens μιλώ). Δεδομένου όμως, ότι όλοι είμαστε φτιαγμένοι από τα αστέρια, όπως είπε και ο Moby, δεν υπάρχει τίποτα που να μην ξεπερνιέται.

ΚΡΙΟΣ Υλικά:

Δανάη Τ.

Η κρίση συνεχίζεται, Κριαράκια, αλλά εσείς δε βάζετε το κεφάλι κάτω, παρά μόνο για να… ορμήσετε στο στόχο σας. Η καριέρα σας είναι η πρώτη προτεραιότητα αυτή τη χρονιά, δεδομένου ότι ο Άρης στο Σκορπιό, σας βοηθά να κάνετε κινήσεις ματ ενστικτωδώς και να αρπάξετε ή να δημιουργήσετε, οι ίδιοι ευκαιρίες. Στη συνέχεια, ο Δίας στην Παρθένο σας βοηθά να σταθεροποιηθείτε, να τακτοποιήσετε υποχρεώσεις σας (ταμεία, εφορίες, πόκερ Χριστουγέννων κλπ) και να πάρετε, επιτέλους, μια ανάσα. Από το φθινόπωρο δε και μετά, αναμένεται να σκάσουν ευχάριστες εκπλήξεις στο θέμα των συνεργασιών. Προσέξτε, όμως, να τιθασεύετε λίγο την ορμή σας προκειμένου να μην φύγουν τρέχοντας.

Ζωτικά:

Ο Ποσειδώνας στους Ιχθείς και ο Ουρανός στο ζώδιό σας θα επιδοθούν σε ένα jeux d’ enfants για γερά νεύρα με εσάς στη μέση, αφού από τη μια τα όνειρά σας γίνονται ξανά επιτεύξιμα, από την άλλη όμως το Σύμπαν θα σας βάζει συνεχώς τρικλοποδιές. Διατηρήστε την ψυχραιμία σας, γιατί γενικά ο χρόνος αυτός προσφέρεται για ενδοσκόπηση και αναθεώρηση πολλών πραγμάτων που σας βασάνιζαν, οπότε μην αφήνετε χώρο για περισπασμούς. Έχετε όλες τις προοπτικές και θα παρουσιαστούν πολλές ευκαιρίες για να κάνετε μια εκ βάθρων ανανέωση, η επιτυχία από την αποτυχία, όμως, είναι ένα κριαρίσιο blitzkrieg μακριά!

Συναισθηματικά:

ΔΙΔΥΜΟΙ Υλικά:

Οργάνωση και σκληρή δουλειά απαιτεί το 2016 και έχετε επιτέλους ένα κάλεσμα για να ανανεωθείτε και να ανασυγκροτηθείτε. Ξεσκονίστε τις γνώσεις σας, ανανεώστε το βιογραφικό σας και ορμάτε στην αρένα. Η διαίσθησή σας είναι το καλύτερό σας όπλο, οπότε εμπιστευτείτε την, δίχως φόβο και πάθος. Οι στόχοι σας τείνουν να ξεκαθαρίσουν κι επιτέλους θα δείτε πού θέλετε -και μπορείτε- να εστιάσετε. Ωστόσο, θα πρέπει να κρατήσετε το awesomeness σας, για σας και τον εαυτό σας, έξω από συζητήσεις, σχόλια και –μακριά από μας!- office gossip.

Ζωτικά:

Φέτος σας δίνεται η ευκαιρία να ανασυγκροτηθείτε σε δύο επίπεδα: πρώτον, στο πώς βλέπετε εσείς τον εαυτό σας και δεύτερον, στις σχέσεις σας με τους άλλους, οι οποίες και θα παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο αυτή τη χρονιά. Πατήστε γερά στα πόδια σας κι εμπιστευτείτε τον εαυτό σας, προκειμένου να χτίσετε την αυτοπεποίθησή σας και να μην προβάλλετε τις ανασφάλειές σας, στις σχέσεις σας με τους άλλους. Επίσης, παρά τις όποιες πίκρες σας έρθουν, μη μπείτε στο ρόλο του θύματος, δεδομένου ότι ποτέ δε φταίει μόνο ο ένας, αλλά και οι δυο, πολλές φορές μάλιστα δε φταίει και κανείς!

Δεδομένου ότι η προσοχή σας πέφτει στον επαγγελματικό τομέα αλλά και στην αυτοπραγμάτωσή σας, το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς θα το περάσετε ανώδυνα και ξέγνοιαστα συναισθηματικά, με φλερτ και ανάλαφρη-έως-επιπόλαιη διάθεση. Προσοχή μη ραγίσετε καμιά καρδιά, διότι θα χρεωθείτε κακό κάρμα. Από το δεύτερο εξάμηνο που θα έχετε κατασταλάξει (επιτέλους) με τα υπαρξιακά σας, αυξάνονται και οι πιθανότητες να ερωτευτείτε και να σας ερωτευτούν πραγματικά. Όσοι μάλιστα έχετε ταίρι, το δεύτερο εξάμηνο θα προχωρήσετε την ενδοσκόπηση και στη σχέση σας, με ευτυχή κατάληξη (όποια κι αν είναι αυτή).

Συναισθηματικά:

ΤΑΥΡΟΣ

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Υλικά:

Υλικά:

Το 2016 προβλέπεται λιγότερο επεισοδιακό από τον προηγούμενο χρόνο, Ταυράκια, με την προϋπόθεση, ότι θα κάτσετε φρόνιμα στα αυγά σας και δε θα κάνετε πολλούς πειραματισμούς και ανοίγματα, αν δεν έχετε Plan B. Το καλό είναι ότι θα έχετε όρεξη για δουλειά και θα αρχίσετε να αντιμετωπίζετε λίγο πιο υπεύθυνα τα οικονομικά σας, κοινώς θα φρεσκάρετε λίγο τις γνώσεις σας στο excel. Το Μάιο θα μπορέσετε να πάρετε περισσότερες πρωτοβουλίες και να ξανοιχτείτε κάπως, αλλά γενικότερα να είστε σε επιφυλακή και να μελετάτε πολύ προσεκτικά τις ιδέες και τις προτάσεις που θα πέφτουν στο τραπέζι.

Ζωτικά:

Επιτέλους, και έχοντας τακτοποιήσει τα προς το ζην, τώρα σας δίνεται χώρος, χρόνος και ενέργεια να τακτοποιήσετε τα του ευ ζην. Κοινώς, θα μπείτε σε φάση ξεκαθαρίσματος (και ενίοτε ξεσκαρταρίσματος) ανθρώπων και πραγμάτων που έχουν αποβεί τοξικά για εσάς τα παρελθόντα έτη, αλλά ως τώρα δεν είχατε την ενέργεια να τα διαχειριστείτε. Συνειδητοποιείτε ότι αν δεν προσέξετε τον εαυτό σας, δε θα το κάνει κανείς άλλος για σας και αρχίζετε να παίρνετε τις αποφάσεις που τόσο καιρό αναβάλλατε. Μόνος σας εχθρός είναι το κλασικό σας ταυρίσιο πείσμα, το οποίο θα σας θολώνει κατά καιρούς το κεφάλι, οπότε σταθείτε στα πόδια σας και σαν άλλη Arya Stark πείτε “Not today!”.

Συναισθηματικά:

Εδώ κι αν θα γίνει μεγάλο πανηγύρι! Φήμες λένε ότι οι αδέσμευτοι θα κεραυνοβοληθούν πολύ άσχημα και με πολύ πάθος, πέφτοντας στα πατώματα σε φάση «Μη φύγεις, Ντόρη, θα φαρμακωθώ». Ναι, το χρειαζόσασταν! Οι δεσμευμένοι, δε, μάλλον υπό το βάρος των υπαρξιακών και τυχόν commitment issues, προσέξετε μην πρήξετε το ταίρι σας με γκρίνια και τσιριμόνιες, γιατί άνθρωπος είναι και θα πάρει το καπελάκι του να φύγει. Το θρίλερ σταματά το Σεπτέμβρη, όπου θα κάνετε ένα καλό reboot στη σχέση σας έχοντας βάλει τάξη στα αισθηματικά σας και τέλος σε φαντάσματα του παρελθόντος.

Το φτερωτό, στρουμπουλό τέρας που ονομάζεται Έρωτας θα σας βασανίσει, ειδικά το πρώτο οκτάμηνο του έτους, δεδομένου ότι η ερωτική σας ζωή θα θυμίζει σαπουνόπερα με πολύ πάθος, εγωισμούς και… γλυκερίνη (για το δάκρυ, ντε). Θα πρέπει να δίνετε τόπο στην οργή και να χαλαρώνετε λίγο με τη ζωή σας και τους άλλους, ενθυμούμενοι ότι το παιχνίδι παίζεται με δύο και όχι μόνο με την αφεντιά σας. Να θυμάστε επίσης ότι όσο πιο δύσκολη η πίστα, τόσο περισσότερα τα XP, οπότε ό,τι και να σας φέρει η Μοίρα (ή το Μεγάλο, Κοσμικό Ζάρι) θα είναι μόνο για καλό.

Καβουράκια, η μεγάλη πρόκληση για εσάς για το 2016, είναι να αποδεχτείτε ότι, καλώς ή κακώς, δεν εξαρτώνται ή ελέγχονται όλα από εσάς. Όση θέληση και εργατικότητα να επιδείξετε, το ταμείον είναι μείον γενικώς. Κρίση, remember? Οπότε, το πρώτο οκτάμηνο να είστε υπομονετικοί και να κινείστε με πλάγια βήματα (pun intended) προκειμένου να μη χάσετε και τα λίγα ακόμη που έχετε. Φροντίστε να κάνετε οικονομίες, αφενός γιατί μπορεί να προκύψει κάτι super έκτακτο, αφετέρου για να μην γκρινιάζετε. Από Σεπτέμβρη και μετά, μπορείτε να ανοιχτείτε κάπως στο γιαλό, αλλά και πάλι με ρέγουλα, γιατί το 2016 μπορεί να σας λύσει πολλά προβλήματα, αλλά το οικονομικό όχι. Ζωτικά: Σαν καρδιογράφημα θα είναι η νέα χρονιά για σας, δεδομένου ότι έρχονται πολλές αναταραχές, ανακατατάξεις αλλά και συγκινήσεις. Ο άνεμος της αλλαγής φυσάει μες στα μούτρα σας και θα νιώθετε λίγο σαν καρυδότσουφλο που το πάνε και το φέρνουν φουρτουνιασμένα κύματα. Προσπαθήσετε να βρείτε τον άξονά σας και να τιθασεύσετε τα -πολύ έντονα- συναισθήματά σας έως το Σεπτέμβρη, που ο Δίας στο Ζυγό θα σας βοηθήσει να προσδιορίσετε ποιοι είστε, πού πάτε και τι θέλετε επιτέλους από τη ζωή (σας), χαράσσοντας το δικό σας δρόμο και αποφεύγοντας τις κακοτοπιές και τις ανακατωσούρες.

Συναισθηματικά:

Χορεύετε στο μάτι του κυκλώνα λουσμένοι σεληνόφως, αφού όλο το πρώτο εξάμηνο η ερωτική σας ζωή θα είναι κυριολεκτικά ένα… Χάος κι ένα γερό crash test για τις σχέσεις σας με τους άλλους, αλλά και με τον εαυτό σας. Κυριολεκτικά κλειστείτε σπίτι σας και μην προκαλείτε τη Μοίρα ή τη Μήνιν των ανθρώπων που αγαπάτε, μέχρι να σιγουρέψετε καταστάσεις, να πείτε το οριστικό και αμετάκλητο ναι (ή και το όχι) ή να ακούσετε το βιολογικό σας ρολόι. Και να είστε προετοιμασμένοι, γιατί το Απρόοπτο θα έρθει χωρίς να σας χτυπήσει την πόρτα! Το καλό είναι ότι επιτέλους θέλετε να νοιαστείτε λίγο για τον εαυτό σας και δεν είναι απίθανο να πραγματοποιήσετε μια μεγάλη αλλαγή στην εξωτερική σας εμφάνιση!

Τα κομμωτήρια Aris Poulios και Jenny Demy με πολυετή παρουσία στον χώρο της κομμωτικής, αναζητούν συνεχώς το καλύτερο εξατομικευμένο αποτέλεσμα για κάθε πελάτη. Οι ανάγκες για τη σωστή διάγνωση κάθε φορά, όπως και για την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών, μας οδηγούν σε συνεχή αναζήτηση ερεθισμάτων, γνώσεων και έμπνευσης. Η ενημέρωση γύρω από την κομμωτική και τις τάσεις της μόδας, όπως αυτές λανσάρονται κάθε χρόνο, αποτελεί βασικό εργαλείο για το hairstyling. Τα κομμωτήρια μας, πρωτοπορώντας για μια ακόμα φορά, επισκέφτηκαν το Λονδίνο και ενημερώθηκαν για τις νέες τάσεις στη μόδα των μαλλιών σε μια λαμπρή εκδήλωση γεμάτη ομορφιά και χρώμα. Εμείς και οι συνεργάτες μας σας περιμένουμε στον χώρο μας για να βρούμε μαζί το κούρεμα, το χρώμα, όπως και το βραδινό ή νυφικό χτένισμα που ταιριάζει στην προσωπικότητά σας. Στα κομμωτήρια μας, θα βρείτε σε αποκλειστικότητα για τα Τρίκαλα τα προϊόντα Label M. των Tony & Guy, όπως επίσης και προϊόντα της L'OREAL και WELLA.

πεζοδρόμιο | 20

THE COSMIC WHISPERER PROJECT Tί μας επιφυλάσσουν τα ζώδια για το 2016;

ΖΥΓΟΣ ΛΕΩΝ Υλικά:

Φέτος είναι η χρονιά που θα χτίσετε μια γερή βάση για τα επόμενα χρόνια με αρκετή εύνοια της τύχης σε συνεργασίες και προτάσεις. Άλλο ένα καλό είναι ότι θα μπορέσετε να κλείσετε εκκρεμότητες που σας βασανίζουν. Προσέξτε λοιπόν, μην τα κάνετε μούσκεμα. Θα έχετε την ευκαιρία να παίξετε σημαντικό ρόλο στον επαγγελματικό σας χώρο, αυτό όμως, προϋποθέτει να εργαστείτε ακούραστα και ήσυχα, κοινώς με τρόπο μη χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σας. Πάρτε μαθήματα από ένα στωικό και ζεν Ταύρο και μα τον Κθούλου, κρατήστε την ουρά σας έξω από ίντριγκες στον επαγγελματικό σας χώρο. Είναι δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες!

Ζωτικά:

Φέτος θα μάθετε πολλά χρήσιμα για εσάς πράγματα, όπως, για παράδειγμα να μην ορμάτε βρυχώμενοι στις καταστάσεις, αλλά και να παίρνετε τις αποφάσεις που πρέπει χωρίς αναβολή. Η ζωή θα ρίξει πολλές προκλήσεις στο διάβα σας, οπότε αξιοποιήστε τα πράγματα που μάθατε και τα εφόδια που μαζέψατε στα τρία δύσκολα χρόνια που προηγήθηκαν. Από το Φθινόπωρο και μετά, θα σας δοθεί η ευκαιρία για ένα μικρό διάλειμμα από όσα σας «κυνηγάνε» και θα μπορέσετε να θέσετε προτεραιότητες και να φροντίσετε (για) ό,τι έχετε πραγματικά ανάγκη.

Συναισθηματικά:

Η χρονιά αυτή δε φέρνει τόσο νέες σχέσεις, όσο την ευκαιρία (ή δοκιμασία) να διατηρηθούν οι ισορροπίες σε μια ήδη υπάρχουσα. Για αυτό βγάλτε τα heart-shaped glasses σας και προσπαθήστε να δείτε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του συντρόφου σας. Δείτε τι σας ενώνει, τι σας χωρίζει και πώς μπορούν να φτιάξουν τα πράγματα. Οι αδέσμευτοι διασκεδάστε κι εμπιστευτείτε το ένστικτό σας και την ακαταμάχητη τόλμη-και-γοητεία σας, για να γνωρίσετε κάποιο άτομο που θα σας ταράξει τα νερά!

Υλικά:

Παρά το γενικότερο παιχνίδι-για-γερά-νεύρα που θα σας κάνει ο Άρης στο Σκορπιό (βλέπετε την αμέσως επόμενη παράγραφο), αυτή η χρονιά είναι ιδιαιτέρως ευνοϊκή για εσάς στον υλικό τομέα. Το πρώτο εξάμηνο του έτους κάντε focus στην υπεράσπιση και διατήρηση αυτών που αποκτήσατε πέρσι και αφήστε τυχόν επεκτάσεις και ανοίγματα για το διάστημα μετά το Σεπτέμβρη. Θα σας παρουσιαστούν πολλές ευνοϊκές συγκυρίες και προτάσεις, αρκεί να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά και να είστε αισιόδοξοι: σε τελική ανάλυση, τόσα περάσατε έως τώρα!

Ζωτικά:

Ο Άρης στο Σκορπιό θα κάνει τα νεύρα σας κρόσσια το πρώτο τρίμηνο της χρονιάς, αλλά αν το βάλετε κάτω θα χάσετε το παιχνίδι. Σε τελική ανάλυση, είστε το κατεξοχήν ζώδιο της ισορροπίας, οπότε αν αυτοαναιρεθείτε εσείς, τι να πουν και οι άλλοι! Κρατήστε την ψυχραιμία σας και κάντε υπομονή έως το Σεπτέμβρη, όπου ο Δίας (μεγάλη η χάρη του) θα μπει στο ζώδιό σας και θα νιώσετε kings of the world, σαν το Λεονάρντο Ντι Κάπριο στον Τιτανικό. Επειδή όμως μέχρι κι ο Τιτανικός βούλιαξε, θέλει κι εκεί ισορροπία και καθαρό μυαλό. Logic is your best friend, κοινώς. Μήπως να εξασκηθείτε λίγο στο σκάκι;

Συναισθηματικά:

Θα παρουσιαστούν πολλές ευκαιρίες να εδραιώσετε τη σχέση σας ή, αν είστε ακόμη μπακούρια, να γνωρίσετε αυτό το κάτι που θέλετε, που θα σας κάνει σαν τρελούς να το θέλετε. Να ξέρετε όμως ότι αυτό το κάτι, μπορεί να κακοφανεί στο στενό σας (οικογενειακό και φιλικό) περιβάλλον, οπότε βάλτε τα όριά σας για να προφυλάξετε τη σχέση σας. Από το Σεπτέμβρη και μετά ο Δίας περνά στο ζώδιό σας και θα αισθανθείτε την ανάγκη για μια πιο σταθερή κατάσταση, με αγκαλίτσες, ταινίες και την οδοντόβουρτσα του Άλλου στο μπάνιο σας. Προσέξτε, λοιπόν, να το/σας αξίζει!

ΣΚΟΡΠΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΟΣ Υλικά:

Η χρονιά ξεκινά χωρίς πολλές εκπλήξεις ή διακυμάνσεις, Παρθενάκια, κοινώς δύσκολα, όπως και για όλους άλλωστε. Θα πρέπει να βάλετε τα δυνατά σας έως και το φθινόπωρο, για να κλείσετε τρύπες και εκκρεμότητες αλλά, και για να σταματήσετε δραστηριότητες που σας βλάπτουν οικονομικά και ψυχικά. Από το Σεπτέμβρη και μετά ανακουφίζεστε λίγο και σας δίνονται ευκαιρίες, αλλά και η υποστήριξη να κάνετε τα δικά σας, βρεφικά βήματα στο στίβο της ζωής! Πολύ πιθανώς να κάνετε και μαθήματα οικονομικής διαχείρισης, στους υπόλοιπους αναξιοπαθούντες του Ζωδιακού!

Ζωτικά:

Ισορροπία είναι η λέξη κλειδί για τη νέα χρονιά, και φυσικά δε θα σας προσφερθεί απλόχερα, αλλά θα φτύσετε αίμα για να την επιτύχετε. Τα επαγγελματικά και τα προσωπικά σας θα διεκδικούν πολύ από το χρόνο σας, οπότε κάνετε τα ανάλογα κουμάντα. Επίσης, θέστε όρια ανάμεσα σε εσάς και ανθρώπους από το οικογενειακό, επαγγελματικό κι ευρύτερο περιβάλλον. Γενικώς, εξοπλιστείτε με τη σύνεση, αλλά και την αυτογνωσία που χαρακτηρίζει το ζώδιό σας και καταλάβετε ότι η ζωή δεν είναι πάντα στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά μάλλον με αγκάθια· αυτό όμως είναι που μας κάνει και πιο ώριμους, δυνατούς και σε τελική ανάλυση, badass!

Συναισθηματικά:

Το 2016 ο Έρωτας σας έχει πάρει στο κατόπι, Παρθενάκια! Οι αδέσμευτοι έως και το καλοκαίρι θα εκπέμπετε απίστευτη αυτοπεποίθηση (κάπου πρέπει να λάμψετε, εξάλλου) και θα έχετε πολλές επιτυχίες στο φύλο που σας ενδιαφέρει, ενώ δεν αποκλείεται να φτιάξετε και μια σχέση ζωής. Οι δε δεσμευμένοι, θα πάρετε σημαντικές αποφάσεις για τη σχέση σας το χρόνο που έρχεται και θα την εξελίξετε ή θα την τελειώσετε οριστικά, μέσα από αλλεπάλληλες προκλήσεις. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ένα είναι σίγουρο: ότι θα καταλήξετε δυνατότεροι και με περισσότερη ψυχική ηρεμία και σιγουριά για τον εαυτό σας και το μέλλον!

Υλικά:

Όπως και το υπόλοιπο σχεδόν ζωδιακό, το πρώτο εξάμηνο προσφέρεται ιδιαίτερα για εμπλουτισμό γνώσεων και βιογραφικού ή διατήρηση των κεκτημένων από τα προηγούμενα χρόνια. Κοινώς, κάντε κανένα σεμινάριο, πάρτε και το ρημάδι το ecdl και κοιτάξτε να απέχετε από πολλά γιορτάσια που θα σας φεσώσουν. Από το Σεπτέμβρη και μετά, μπορείτε να πάρετε καλύτερα την κατάσταση στα χέρια σας, να βρείτε νέα δουλειά, να διεκδικήσετε καλύτερα πράγματα στην υπάρχουσα εργασία σας ή να κάνετε τα πρώτα, δειλά σας βηματάκια στην επαγγελματική αρένα. Να είστε οικονόμοι καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, γιατί το Σύμπαν θα δοκιμάσει την εγκράτειά σας πολλές, πολλές φορές!

Ζωτικά:

Επιτέλους ρε Σκορπάκια, μπορείτε να αναθαρρήσετε! Ετούτη η χρονιά, βάζει τέλος στο κοσμικό ξύλο που φάγατε τον προηγούμενο χρόνο. Έχετε λάβει πια τα μαθήματα που χρειαζόσασταν και είστε έτοιμοι να ανοίξετε τα doors of perception και να βγείτε σε ένα θαυμαστό, καινούριο κόσμο. Το πρώτο τρίμηνο θα είναι καθοριστικό, δεδομένου ότι ο Άρης στο ζώδιό σας θα σας δώσει μεγάλη ώθηση να βάλετε τα όριά σας και να αντιμετωπίσετε καταστάσεις εσωτερικές ή εξωτερικές. Ό,τι και αν γίνει από δω και πέρα, δε θα φοβάστε τίποτα, γιατί τα χειρότερα απλά πέρασαν και από καθετί, όσο εκνευριστικό κι αν είναι, θα βρίσκετε ένα καινούριο μάθημα ή νόημα. Achievement unlocked!

Συναισθηματικά:

Το έτος ξεκινάει δυναμικά, με τον Άρη να σας λούζει με την ορμητική του δύναμη κι εσείς να νιώθετε σαν να βρίσκεστε σε πίστα shoot ‘em up παιχνιδιού: κοινώς, πολλά, πολλά ξεκαθαρίσματα. Θα περάσετε πολλές σχέσεις σας (υπάρχουσες ή παρελθοντικές) από το μικροσκόπιο και θα ξεσκαρτάρετε τι χρειάζεστε και τι σας προσθέτει αχρείαστο ψυχολογικό βάρος. Αν είστε δεσμευμένοι, θα αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε με τη ρημάδα τη σχέση σας επιτέλους, αν δηλαδή θα ανεβείτε τα σκαλιά της εκκλησίας (ή του δημαρχείου) ή αν θα βρεθείτε on the highway to hell. Όπως και να ‘χει, το μυαλό σας έχει πήξει και ξέρετε πλέον ποιο είναι το καλύτερο για εσάς, χωρίς ψευδαισθήσεις και αυτομαστιγώματα.

πεζοδρόμιο | 22

THE COSMIC WHISPERER PROJECT Tί μας επιφυλάσσουν τα ζώδια για το 2016;

ΤΟΞΟΤΗΣ

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Υλικά:

Υλικά:

Η γενικότερη οικονομική κρίση και η ιδιόρρυθμη πρέφα που έστησαν τα αγόρια της παρέας (Κρόνος, Άρης, Δίας, Πλούτωνας ντε) θα βάλουν πολλές προκλήσεις και αναπάντεχες αναποδιές στο διάβα σας, because they can. Κρατήστε την ψυχραιμία σας και λάμψτε, γιατί έχετε ρίξει πολλή, ακούραστη δουλειά και έχετε γίνει πια απαραίτητοι. Μην ξεχνάτε πως στη φαρέτρα σας, έχετε όλα τα εφόδια που χρειάζονται για να αντεπεξέλθετε στην οικονομική κρίση και πως οι συνεργάτες ή οι συνάδελφοί σας είναι εκεί και θα σας δώσουν βοήθεια. Αρκεί, να τη ζητήσετε με ωραίο τρόπο.

Ζωτικά:

Άρης και Κρόνος στο ζώδιό σας στήνουν πάρτι (εις βάρος σας, προφανώς, γιατί είναι μπελαλίδικος συνδυασμός) και κατά καιρούς θα νιώσετε ότι βρίσκεστε στο μάτι του κυκλώνα. Εξοπλιστείτε με υπομονή και να θυμάστε εκεί (στο μάτι του κυκλώνα, ντε!) βρίσκεται το σημείο όπου επικρατεί η απόλυτη ηρεμία. Η χρονιά αυτή θα είναι καθοριστική για να τα βάλετε κάτω, να συζητήσετε με τον εαυτό σας και να μεταμορφωθείτε στην κυριολεξία! Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει να καταλάβετε ότι όλες αυτές οι αλλαγές θα είναι για δικό σας όφελος και να ανθίσετε, γεμάτοι όρεξη, θέληση και δημιουργικότητα.

Συναισθηματικά:

Ιδιαιτέρως juicy θα είναι η φετινή χρονιά για σας, Τοξοτάκια, μιας και ο Άρης που θα σουλατσάρει στο ζώδιό σας με το γιο του, συνάδελφο τοξότη Έρωτα, θα σας δώσουν ένα μεγάλο boost μαχητικότητας, ορμής και… σεξουαλικής επιθυμίας. Μεγάλα πάθη εμφανίζονται, παλιά πάθη ανάβουν ξανά και γενικώς το κρεβάτι σας θα γίνει πίστα χορού. Οι μεταμορφώσεις δε που θα περάσετε, δε θα αφήσουν ανεπηρέαστη και τη σχέση σας, οπότε κρατηθείτε σε επαφή με το σύντροφό σας και τα δικά του θέλω και τσεκάρετε το συντονισμό σας, δεδομένου ότι εσείς θα αλλάζετε συνεχώς. Μην ξεχνάτε, it takes two to tango!

Στις επάλξεις θα είστε μέχρι και το Φθινόπωρο, όπου θα πρέπει να βάλετε καβούρια στις τσέπες και να φέρεστε απέναντι στα χρήματα σαν ντροπαλές Αρσακειάδες. Κοινώς, να μην τα ακουμπάτε καν! Διακριτικότητα και υπομονή θα πρέπει να επιδείξετε και στη δουλειά σας, όπου μέχρι το καλοκαίρι τα πράγματα θα είναι από στάσιμα έως και δυσάρεστα. Το καλοκαίρι θα μπορέσετε να ανασάνετε, να ανασυγκροτηθείτε και να δουλέψετε τις κινήσεις που θα κάνετε το φθινόπωρο, όπου ο Δίας στο Ζυγό θα ευνοήσει την ανάπτυξη πρωτοβουλίας και νέων εγχειρημάτων, για σας και σχεδόν όλο το υπόλοιπο ζωδιακό, εκτός από τους Σκορπιούς!

Ζωτικά:

Γλυκά μου Υδροχοάκια, το ξέρουμε όλοι πως θυσιάζεστε για το κοινό καλό και έχετε ανάγκη αποδοχής και προσφοράς, όμως, αν δε δείτε τα δικά σας θέλω, μια ζωή θα καταπιέζεστε και θα επιδίδεστε σε σπασμωδικές συμπεριφορές. Φέτος, λοιπόν, πάρτε μια ανάσα, διαλογιστείτε με έναν Σκορπιό που ‘χει πάρει το proficiency στην αταραξία, δείτε τι θέλετε, πώς θα το πετύχετε και βάλτε ΟΡΙΑ. Προσοχή, όμως! Όλα αυτά δε χρειάζεται να γίνουν σε καθεστώς εμπόλεμης κατάστασης. Άλλο η οριοθέτηση και άλλο να σηκώσετε μπαϊράκι κι όποιον πάρει ο Χάρος. Στις εκλείψεις, λοιπόν, που θα σας πνίγει το «δίκιο», πνίξτε το κι εσείς κι αφήστε τις συναισθηματικές κορώνες για τραγουδίστριες της όπερας.

Συναισθηματικά:

Το υπαρξιακό σας ξεσκαρτάρισμα δε θα αφήσει ανεπηρέαστη τη σχέση σας, όπου κι εκεί θα πρέπει να βάλετε όρια και να δώσετε στο σύντροφό σας να καταλάβει ότι ξέρετε τι θέλετε, κι αυτό ίσως να είναι διαφορετικό από αυτό που ζητά εκείνος. Όπως και να έρθουν τα πράγματα, το φθινόπωρο θα σας βρει σε κατάσταση ζεν, έχοντας πλέον απαλλαγεί από την αγωνία να βρείτε ταίρι ή να διευθετήσετε τα θέματα μιας σχέσης που δε σας γεμίζει πια. Πάρτε, λοιπόν, βαθιές ανάσες και προχωράτε με αργά, σταθερά βήματα, χωρίς να δίνετε σκόρπιες υποσχέσεις ή να κάνετε επιπόλαιες κινήσεις. Το μότο σας μπορεί να είναι «τα πάντα ρει», αλλά ακόμη και η Ροή θέλει υπευθυνότητα!

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Υλικά:

Πάρτε μια βαθιά ανάσα και κάντε υπομονή το Γενάρη, όπου θα σκάνε αναποδιές, ασυνεννοησία και αθέμιτος ανταγωνισμός από παντού. Κοινώς, θα δοκιμαστούν τα νεύρα σας και στο τέλος ή θα ατσαλώσουν ή θα σπάσουν. Τα πράγματα φτιάχνουν μόλις ο ανάδρομος Ερμής αποφασίσει να γυρίσει κανονικά στην πορεία του, γύρω στα τέλη Γενάρη και επιτέλους θα μπορέσετε να ανασάνετε. Ωστόσο και πάλι για την εργασία σας και την οικονομική διαχείριση θα απαιτείται σύνεση, φρόνηση και μέτρο. Τα ανοίγματα και τις μεγάλες προσδοκίες (και δεν εννοώ το βιβλίο του Ντίκενς) πιάστε τα μετά το καλοκαίρι, όπου θα έχετε ακόμη μεγαλύτερο boost δημιουργικότητας, εργατικότητας και ευνοϊκών (αλληλ)επιδράσεων.

Ζωτικά:

Μέχρι και το καλοκαίρι, θα πρέπει να έχετε στο μυαλό σας ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν «παν μέτρον άριστον» και μάλλον κάτι ήξεραν. Υπάρχει μια τάση μεγαλοποίησης των πραγμάτων και των καταστάσεων στο χαριτόβρυτο κατσικίσιο σας κεφαλάκι, οπότε έως το Σεπτέμβρη βάλτε ένα στοπ στα σενάρια ολικής καταστροφής και τρίτου παγκοσμίου, που θα κατεβάζει ο εγκέφαλός σας συνεχώς. Να είστε διαλλακτικοί, λογικοί και μετριοπαθείς, όσο κι αν σας εκνευρίζουν οι καταστάσεις, γιατί οι ισορροπίες πραγματικά θα είναι πολύ εύθραυστες. Το Σεπτέμβρη, επιτέλους, θα φυσήξει το όμορφο αεράκι της ανανέωσης, οπότε μαζί με τα φύλλα που θα πέφτουν από τα δέντρα ρίξτε κι εσείς ό,τι σας κρατάει πίσω κι ανοιχτείτε σε καινούρια εδάφη!

Συναισθηματικά:

Το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς θα φορέσετε μεγάλα, ροζ γυαλιά (μάλλον αυτά που άφησε ο Λέων) και θα κολυμπήσετε στα πελάγη ευτυχίας και συναισθηματισμού που θα σας προσφέρει μια νέα ή ήδη υπάρχουσα σχέση, μη φοβούμενοι, επιτέλους, να αποκαλύψετε πράγματα για τον εαυτό σας και το συναισθηματικό σας κόσμο. Σε τελική ανάλυση είστε Αιγόκεροι και όχι στρείδια. Οι εκλείψεις κατά τη διάρκεια του έτους, θα βάλουν το χεράκι τους για ένα δυνατό come back ανασφαλειών και οπισθοδρομήσεων, οπότε έχετε το νου σας για ένα γερό ξεσκαρτάρισμα και φωνάξτε τους Ghost Busters να διώξουν τα φαντάσματα!

ΙΧΘΥΕΣ Υλικά:

Ο Δίας στην Παρθένο θα σας βάλει πολλές δοκιμασίες για να κάνετε το απαραίτητο level up και να σταθείτε επιτέλους στα πόδια σας με αυτοπεποίθηση και αέρα νίκης. Ναι, μπορείτε και εσείς να έχετε φιλοδοξίες και στο διάστημα αυτό θα μπορέσετε να τις μελετήσετε και να βάλετε τα θεμέλιά τους. Μπορεί να γεννηθεί και κάποια ωραία συνεργασία, αρκεί να μη φοβηθείτε να θέσετε όρια και να διεκδικήσετε αυτά που θέλετε και αξίζετε. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει να έχετε καταλάβει και τι αξίζετε! Από το Φθινόπωρο, θα μπορέσετε να κυνηγήσετε πιο δυναμικά ευκαιρίες και να αξιοποιήσετε τα ταλέντα σας, με την εύνοια που σας δίνει ο Δίας από το Ζυγό.

Ζωτικά:

Η χρονιά αυτή προσφέρεται για σταθεροποίηση των κεκτημένων, των κόπων και της δουλειάς που κάνατε σε εσωτερικό και εξωτερικό επίπεδο, αρκεί να μην αφήνετε να σας καταβάλλει το άγχος και η αγωνία των προηγούμενων ετών. Σταματήστε, κοινώς το αυτομαστίγωμα και ξεκολλήστε από το παρελθόν! Αξιοποιήστε τη δημιουργικότητά σας, χαρείτε την αλληλεπίδραση και τις συνεργασίες με τους Άλλους σε όλους τους τομείς και μην προσπαθείτε να κρυφτείτε στη γυάλα σας. Από το Φθινόπωρο και μετά, θα καταλάβετε ότι στέκεστε στα πόδια σας και μόνοι σας και δεν έχετε ανάγκη από κανέναν και από τίποτε, για να είστε ευτυχισμένα και decent human beings!

Συναισθηματικά:

Δυο εκλείψεις στο ζώδιό σας (ηλιακή το Μάρτιο και σεληνιακή το Σεπτέμβρη) αλλά και η Αφροδίτη που θα σας κατσικωθεί για ένα ολόκληρο μήνα μεταξύ Μάρτη και Απρίλη, θα σας ταράξουν τα νερά και θα σας προκαλέσουν να βάλετε τέλος στη μοναξιά ή την επίπλαστη ασφάλεια μιας σχέσης που δεν σας γεμίζει. Ο Ποσειδώνας δε, που θα κινείται ανάδρομα όλο το καλοκαίρι και μέχρι το Σεπτέμβρη, θα σας φέρει κυριολεκτικά τα πάνω κάτω! Αυτό μπορεί να σημαίνει το οτιδήποτε, το οποίο μπορεί να σας βρει ή να το προκαλέσετε αναπάντεχα. Η πολυπόθητη (ή και όχι;) ισορροπία θα έρθει το Φθινόπωρο, αλλά ποιοι θα είστε ακριβώς τότε;

' '

πεζοδρόμιο | 24

Φοίβος Δεληβοριάς Γιάννης Μαρκούτης – Μαρία Τέγου

πεζοδρόμιο | 25 Είχαν περάσει μόλις λίγες μέρες από την κυκλοφορία της «Καλλιθέας», της νέας, έβδομης δισκογραφικής δουλειάς του Φοίβου Δεληβοριά. Τον συναντήσαμε ένα κρύο βράδυ του Δεκέμβρη στα Τρίκαλα, λίγο πριν την συναυλία του στο ζεστό στέκι του Μανδραγόρα και συζητήσαμε μαζί του για τη μουσική, τον κινηματογράφο, τις μεγαλουπόλεις, καθώς και το μέλλον του ως δημιουργός. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, δημοσιεύονται τα κυριότερα αποσπάσματα αυτής της συνομιλίας. Ας ξεκινήσουμε από τον νέο σου δίσκο, την «Καλλιθέα». Μετέτρεψες το πατρικό σου σε studio, ενώ τα κομμάτια του δίσκου αποτελούν έναν ύμνο στην ομορφιά του εφήμερου, αλλά και των αναμνήσεων της παιδικής ηλικίας. Όλα ξεκίνησαν κάπως εμμονικά, στις αρχές του ’13. Έβλεπα στον ύπνο μου ότι στο πατρικό μου υπάρχει ένα δωμάτιο που δεν το ήξερα και κει υπήρχαν άπειρα τεύχη παλιών περιοδικών τα οποία διάβαζα και ένιωθα ευτυχισμένος, ή ότι στο διπλανό οικοδομικό τετράγωνο υπάρχει ένα μέρος στο οποίο ζουν διάφοροι τύποι που είναι όλοι ξένοι, αλλά καταλαβαίνω τη γλώσσα τους, στην ουσία είμαι ένας απ’ αυτούς και κάνουμε πάρτι το μεσημέρι. Αποφάσισα λοιπόν να επιστρέψω στην Καλλιθέα, την παλιά μου γειτονιά. Την είδα πάρα πολύ αλλαγμένη, καθημαγμένη. Μπαίνοντας όμως στο πατρικό μου, ένιωσα μία πρωτόγνωρη χαρά όταν είδα το παλιό δωματιάκι με την κιθάρα και τα βιβλία μου. Έτσι ξεκίνησα να γράφω το δίσκο, και πολύ γρήγορα γεννήθηκε το «Ερημιά στην Καλλιθέα», το πρώτο τραγούδι του. Αυτό ήταν που μου έδειξε το δρόμο. Πλέον συνθέτεις με χαρακτηριστική άνεση τις εικόνες της καθημερινότητας, ενώ το αυτοπεριγραφικό στοιχείο γιγαντώνεται. Νοσταλγείς το παρελθόν; Δεν είναι ακριβώς νοσταλγία, αλλά κάτι σαν αυτοψυχανάλυση. Δηλαδή πας στο γιατρό και αρχίζεις και του λες για τις παιδικές σου εμμονές. Και ξαφνικά, επειδή του λες αυτό, βρίσκεις κάτι που στο παρόν σου είναι εμπόδιο ή και το λύνεις, ας πούμε. Εμένα μ’ ενδιέφερε το μπροστά, το οποίο μπροστά μου φαινόταν όπως σε όλους μας να έχει ένα μεγάλο τείχος, αισθανόμουν αυτόν τον εγκλωβισμό όλα αυτά τα πέντε χρόνια. Που θα πάμε, τι θα γίνει, πως είναι ο κόσμος που έρχεται, τι συμβαίνει, τι χρειάζεται να γίνει. Απ’ αυτήν την ασφυξία με λύτρωσε το παρελθόν, αλλά με έναν τρόπο όχι νοσταλγικό, το ξαναλέω, γιατί η νοσταλγία είναι εξωραϊσμός των πραγμάτων. Γιατί το «όλα ήταν τέλεια» δεν υπάρχει. Πραγματεύεσαι και τη ρήξη. Ναι, με μια διάθεση να πω σε μερικά πράγματα αντίο για πάντα. Αυτό θα ‘λεγα ότι συμβαίνει. Άρα, είναι η μνήμη, η οποία μνήμη θυμάται και το ξέφωτο, όμως δεν ξεχνά και το μέρος όπου σου επιτέθηκαν οι ληστές το βράδυ. Η νοσταλγία σε στέλνει πάλι εκεί, και η μνήμη δε σου το επιτρέπει. Είσαι παιδί της πόλης και έχεις την τάση να υμνείς την ομορφιά της στα τραγούδια σου. Αγαπάς την Αθήνα όσο φανταζόμαστε; Την αγαπώ πολύ, πραγματικά. Και την εξιδανικεύεις: «Περιβόλια στη Σταδίου και τριφύλλια στη Σίνα» αλλά και «η Καλλιθέα ανθίζει απ’ τη Θησέως ως τη Συγγρού». Οι πόλεις μου αρέσουν γιατί δεν ακολουθούν τον φυσικό κύκλο των πραγμάτων. Το φυσικό τοπίο έχει αυτό το μεγαλείο. Ότι ζει κάθε χρόνο τις τέσσερις εποχές του και η ποίηση, οι θρησκείες, όλα αυτά τα πράγματα βασίστηκαν πάνω του. Δηλαδή στην ανάσταση, στο θάνατο, σ’ όλο αυτό το πράγμα. Στην πόλη αυτή η διαδικασία παράγεται καθαρά μέσα απ’ τους ανθρώπους. Δηλαδή οι άνθρωποι είναι απόλυτα υπεύθυνοι για την παρακμή μιας πόλης, οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι και για τη ζωτικότητα και την ακμή της. Και αυτό μ’ αρέσει, δηλαδή ότι ξέρεις αυτό το σπίτι που είναι η πόλη, και ξέρεις ότι φτιάχτηκε από τους ανθρώπους. Αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την ασχήμια του ή για την ομορφιά του, κι αυτό συνιστά μια πνευματική ελευθερία. Υπάρχει όμως και η ανωνυμία της πόλης, ο τρόπος σου να κινηθείς εκεί μέσα, να βρεις τους δικούς σου ανθρώπους, να βρεις τους εχθρούς σου κι αυτό δεν

είναι προκαθορισμένο από ένα φυσικό κύκλο. Είναι κάτι το οποίο το καθορίζει πολύ ο άνθρωπος. Αυτό με μαγεύει στις μεγαλουπόλεις.

σε ένα χρόνο τον οποίο έχω εξαγοράσει για πάντα.

Επίσης η γυναίκα αποτελεί σημείο αναφοράς στο έργο σου. Απ’ την «Τριτοδεσμίτισσα» στην αρχή και «Το Κορίτσι με τα Σκισμένα Πέπλα», τη «Γυναίκα του Πατώκου», την «Εκείνη».

Ναι, γιατί από ‘κει και πέρα εσύ είσαι που «σκηνοθετείς». Όταν γίνεσαι 25, δεν πας να δεις όλες τις ταινίες, αλλά αυτές που ξέρεις ότι θα σου αρέσουν. Αγοράζεις τους δίσκους που ξέρεις ότι «μιλάν» σε σένα. Σαν παιδί και έφηβος όμως τα θες όλα. Θυμάμαι πως άκουγα από Πωλίνα, μέχρι τα «Ζεστά Ποτά» των αδελφών Κατσιμίχα και από Duran Duran, μέχρι Dire Straits.

Μεγάλωσα σε ένα γυναικόσπιτο. Έχω δύο αδερφές, ήμασταν μόνο εγώ και ο πατέρας μου άντρες στο σπίτι αυτό. Πέρναγαν θείες, γιαγιάδες, ξαδέρφες και γι’ αυτό αισθανόμουν ότι αισθάνομαι και σήμερα: Μεγαλύτερη άνεση στην επικοινωνία με τα κορίτσια, παρά με τα αγόρια. Ήμουν λοιπόν διαφορετικός, μέσα σε ένα κόσμο κοριτσιών και αισθανόμουν μεγάλη απόλαυση να τις ανακαλύπτω και να καταλαβαίνω τον κόσμο τους, που είχε τελείως άλλους κώδικες. Με ενθουσίαζε αυτό το πράγμα, όπως και η σχέση τους με τα μικροπράγματα. Από την άλλη, όταν γράφω για μια γυναίκα σε ένα τραγούδι, αισθάνομαι ότι απευθύνομαι σε κάποιον που είναι διαφορετικός, οπότε αυτό με εμπνέει πιο πολύ απ’ το να απευθυνθώ σε έναν κολλητό μου. Ας γυρίσομε και πάλι στην παιδική σου ηλικία, και συγκεκριμένα στην «Παρέλαση», τον πρώτο σου δίσκο. Ήταν ευχή ή κατάρα το ότι κυκλοφόρησε με την ευλογία του Μάνου Χατζηδάκι; Εκ των υστέρων, ευχή. Εκείνη τη στιγμή λειτούργησε και ως κατάρα, δηλαδή με την έννοια ότι βγήκε ένας δίσκος για τον οποίο ήμουν ανέτοιμος, δεν θεωρώ ότι είχα την ωριμότητα ούτε να κάνω ένα δίσκο, ούτε να αντιμετωπίσω ένα κοινό, ούτε οτιδήποτε. Εκείνη τη στιγμή είχε προβληθεί αρκετά αυτό το γεγονός. Ένα παιδί δεκάξι χρονών που βγαίνει απ’ το Σείριο και τα λοιπά, αλλά εγώ δεν ήμουνα έτοιμος να αντιμετωπίσω κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό και θεωρώ την πρώτη μου συνειδητή δουλειά, το «Η Ζωή Μόνο Έτσι Είναι Ωραία». Αυτό ήταν κάτι το οποίο χτίστηκε ακριβώς με τα δικά μου «υλικά» και μπορούσα να το υπερασπιστώ, είτε αν αποτύγχανε, είτε αν επιτύγχανε να βρει το ακροατήριό του. Ως κάτι το δικό μου, με τη δική μου ομορφιά ή τα δικά μου λάθη. Ας πάμε από τον κινηματογραφικό Μάνο Χατζηδάκι στον σύγχρονο κινηματογράφο. Πρόσφατα μας ανασυστήθηκες και μέσω του σινεμά, γράφοντας μουσική για την ταινία «Εφτά Θυμοί». Ναι, για μια ταινία, η οποία δεν έχει βρει ακόμα και τη διανομή της. Και δεν έγραψα μάλιστα τραγούδια. Έγραψα ορχηστρικά για τρίο. Για βιολί, τσέλο και πιάνο. Πόσο διαφορετική είναι αυτή η σύνθεση; Είναι άλλο πράγμα. Το θέατρο και το σινεμά απαιτούν απ’ το μουσικό απόλυτη ταπεινότητα απέναντι σε μια άλλη φόρμα. Είναι άλλος ο δημιουργός δηλαδή. Ο δημιουργός είναι ο σκηνοθέτης. Αυτός είναι που έχει την πρωταρχική βιωματική και υπαρξιακή αγωνία, να κινήσει ένα μηχανισμό για να γίνει πραγματικότητα το όραμά του, το έργο του. Εγώ, λοιπόν, είμαι ένα κομμάτι ενός μηχανισμού, δηλαδή προσπαθώ να τον ψυχανεμιστώ, να τον καταλάβω εκατό τοις εκατό, να βρω τις εμμονές του, να βρω αυτά που ακούει και φυσικά να το υπηρετήσω σωστά. Και έπειτα απ’ αυτά, σε δεύτερο επίπεδο, να εκφραστώ και μέσα απ’ αυτό. Νομίζω ότι, μάλλον νιώθω πάρα πολύ μεγάλη στενοχώρια που αποφάσισα να το πρωτοκάνω αυτό και στο θέατρο και στο σινεμά στα σαράντα μου. Αν ήξερα πως γίνεται, θα το ‘κανα συνέχεια. Είναι κάτι το οποίο μου δίνει πάρα πολύ μεγάλη χαρά και με ξεκουράζει κιόλας. Ακριβώς επειδή η αγωνία ξεκινάει από κάποιον άλλον και όχι από ‘μένα.

Tα τραγούδια σου έχουν πολλές αναφορές και στον κινηματογράφο. Η εποχή πριν τα 20 σου, είναι μια εποχή που δεν ελέγχεις εσύ το χρόνο. Ζεις σ’ ένα χωροχρόνο που τον ελέγχουν οι άλλοι, οι μεγαλύτεροί σου. Αυτοί κάνουν έργα, αυτοί ζουν τη ζωή, αυτοί κάνουν έρωτα και συ είσαι ένα παιδάκι που αυτά τα αποκρυπτογραφεί και τα θαυμάζει. Ο Σαββόπουλος το λέει πολύ ωραία: «Τα χρόνια που εξαγόρασε για πάντα, η φαντασία του τα λέει παιδικά». Είτε λοιπόν μιλάμε για τις ταινίες και τα περιπτεράκια του ’80, είτε για τον Περάκη και τον Νικολαΐδη, όλα αυτά ανήκουν

Και, έπειτα από τα 20, ξεκινάς να «ξέρεις απ’ έξω τη διαδρομή», όπως αναφέρεται στο ίδιο τραγούδι.

Ας επιστρέψουμε στο σήμερα: Μυρίστηκες τη «φούσκα» και το τέλος της; Θα μπορούσα να πω ναι, γιατί έβλεπα πως αυτό που κάποιοι ονόμαζαν εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας, δε γινόταν με απολύτως σωστούς όρους. Μάλλον όσα εξαφανίζονται και χάνονται, είναι πολύτιμα για μας. Έχω γράψει και κομμάτια εναντίον της φούσκας. «Θέλω να κλάψω μα είμαι γελαστός / είμαι ο Έλληνας πρωθυπουργός», είτε είναι οι «Λέξεις», που γράφτηκαν μέσα στη φούσκα. Δεν ανήκω δηλαδή σ’ αυτούς που όταν έσκασε η φούσκα και ήρθε η κρίση, ύψωσαν ξαφνικά τη γροθιά. Ακόμα και τώρα, αν θελήσω να μιλήσω για την κρίση, δε με ενδιαφέρει να φτιάξω ένα μανιφέστο εμπορίου ελπίδας. Το αντίθετο: Mε ενδιαφέρει η βουτιά στο υπαρξιακό μας, γιατί αυτό είναι που βάλλεται πραγματικά. Και να διαλέξω το προάστιο, τη μεσαία τάξη, που βάλλεται εξίσου. Πάντως η μεσαία τάξη που δοκιμάζεται συνεχώς, φαίνεται ακόμα πως, έστω και ασθενικά, αντιστέκεται και αντέχει. Αντέχει γιατί είναι ο φύλακας της πόλης, όπως έλεγε ο Ευριπίδης. Μέσα στην «Καλλιθέα», έχω βάλει ως μότο στο εσώφυλλο τρείς στίχους του από τις Ικέτιδες, που λένε ακριβώς αυτό. Νιώθω πως είναι η πιο ανιδιοτελής τάξη. Δεν είναι ιδιαίτερα συμφεροντολόγα, γιατί δεν έχει πολλά να χάσει, ούτε όμως ζει μόνο για να «κολλήσει» σε κάποιον για να εισπράξει το μεροκάματο. Θέλει να δημιουργήσει κάτι με τους δικούς της όρους, κι έχει αγωνία γι’ αυτό. Κι αντέχει γιατί έχει δημιουργική πνοή.

Tέλος, πώς φαντάζεσαι τον διάδοχο της «Καλλιθέας»; Δεν έχω ιδέα! Δεν ξέρω ποια εμμονή θα κυριαρχήσει αυτή τη φορά. Θα το ξέρω όμως όταν γράψω το πρώτο τραγούδι. Το τραγούδι δηλαδή που με οδηγεί, από τον «Αόρατο Άνθρωπο» και μετά, στο να εξερευνήσω ένα τοπίο ή μια εσωτερική κατάσταση. Και χαίρομαι που δεν ανήκω σε αυτούς που ξέρουν πώς θα ακούγεται η επόμενη δουλειά τους.

The Record Store

πεζοδρόμιο | 26

Adele - 25 Ακούγοντας τον τρίτο δίσκο της Adele προσπαθώ να σκεφτώ πότε ένας ποπ (κυρίως με την έννοια της μαζικής αποδοχής κι όχι απαραίτητα του στυλ μουσικής) δίσκος, απασχόλησε τα μουσικά πράγματα και δίκτυα σε τόσο μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια. Η απάντηση είναι προφανώς κανένας, και για τον αμέσως επόμενο, μάλλον θα πρέπει πάλι να ανατρέξουμε στην σαρωτική επιτυχία του “Rolling In The Deep” και γενικότερα του “21”, πίσω στο 2011. Δε θα σταθώ ούτε στον κολοσσιαίο μηχανισμό μάρκετινγκ που πιθανότητα να μην επιτρέπει στην ίδια την καλλιτέχνη να προλαβαίνει καν να κοιμηθεί, ούτε στην υπερβολική αναπαραγωγή της πιο μέτριας, συνθετικά τουλάχιστον, στιγμής του άλμπουμ, “Hello”. Θα αρκεστώ στο να αναφέρω ότι με το “25”, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν κλασικής στόφας ποπ δίσκο, αντάξιο του μεγαλείου της φωνής της Adele. Έντεκα (συν τρία στην deluxe έκδοση) καλοδουλεμένα και καλοπαιγμένα τραγούδια, για τα οποία χρειάστηκε όλο τον καλό κόσμο της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας, ακόμα και το Danger Mouse: Αυτός είναι που χαρίζει στην Adele την πιο όμορφη στιγμή, στην καρδιά του δίσκου, το νεο-gospel “River Lea” (να τι θα χρειαζόταν ο τελευταίος δίσκος της Lana). Η τραγουδίστρια, παρά το νεαρό της ηλικίας της, αναδεικνύεται ερμηνευτικά το λιγότερο συγκλονιστική από το πέρασμα του ενός στυλ τραγουδιού στο άλλο, χωρίς να χάνει ούτε στιγμή τον πλούσιο συναισθηματισμό της. Ακόμα και στo υπέροχο mid-tempo, και πιθανότητα επόμενο μεγάλο χιτ, “Send My Love (To Your New Lover)” κάνει σκόνη την όποια «μεγάλη κυρία» του σημερινού υπερβιασμένου RnB. Η Adele του 2015 έχει την τύχη(;) να πλαισιώνεται από ένα πανέξυπνο επιτελείο μουσικών, παραγωγών, διαφημιστών και τόσων άλλων ανθρώπων, όμως η ίδια φαντάζει ως η εξυπνότερη όλων, αφού καταφέρνει να ξερνάει κυριολεκτικά την ψύχη της μέσα απ’ τις δημιουργίες της και να παραμένει συνάμα εμπορική, χωρίς όμως να προσβάλλει κανέναν, αφού όπως φαίνεται μπορεί και ακουμπά με ειλικρίνεια ένα τεράστιο μέρος του ακροατηρίου ανά την υφήλιο. Το “25” μπορεί να μην αγγίζει το επίπεδο και το τσαγανό του “Back To Black” της Amy Winehouse, ούτε την συνειδητοποιημένη και φινετσάτη μεγαλομανία της Florence, όμως με τον θρίαμβο του νέου της δίσκου, η Adele επισφραγίζει την παρουσία της, σε ότι πιο σημαντικό συμβαίνει στην ποπ μουσική τις δύο τελευταίες δεκαετίες.

Θανάσης Καρανίκας

Floating Points – Elaenia Τί γίνεται όταν ένας παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής με αρκετές γνώσεις πάνω στην νευροεπιστήμη αποφασίζει να μας προσφέρει ένα νέο μουσικό άλμπουμ; Τότε έχουμε μια καταπληκτική δουλειά όπως το “Elaenia”, το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του Sam Shepherd, γνωστού και ως Floating Points.

To “Elaenia” παρότι περιέχει μόλις 7 κομμάτια, αποτελεί ένα πλούσιο και αρκετά ζεστό στον ακροατή άλμπουμ. Ο Sam Shepherd δήλωσε ότι για την ενορχήστρωση του άλμπουμ χρησιμοποίησε αναλογικό συνθεσάιζερ, αλλά και πραγματικά μουσικά όργανα όπως κιθάρα, μπάσο, πιάνο, ζωντανά τύμπανα και λοιπά έγχορδα. Όλα αυτά συνδυάζονται αρμονικά, δίνοντας έναν πολύ ατμοσφαιρικό τόνο στο άλμπουμ, το οποίο περιέχει και αρκετά jazz, όπως και post-rock στοιχεία. Αυτά επιβεβαιώνονται από το πρώτο κομμάτι, το “Nespole”, το οποίο έχει πιο ηλεκτρονικό ύφος, άλλα δίνει στον ακροατή να καταλάβει τι θα ακολουθήσει. Αμέσως μετά ακολουθεί το επικό “Silhouettes”, μια σχεδόν 11λεπτη δημιουργία, γεμάτη από έγχορδα και κρουστά τα οποία συνοδεύονται με χαμηλόφωνα φωνητικά. Συνεχίζοντας, το ομότιτλο κομμάτι, το οποίο είναι και το δεύτερο μεγαλύτερο του δίσκου, κατεβάζει κι άλλο το ρυθμό, μεταφέροντας τον ακροατή σε μια “trippy” κατάσταση. Στα τραγούδια που ακολουθούν, το synth αποκτά πρωταγωνιστικό ρόλο, μέχρι να φτάσουμε στο τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ, το εκρηκτικό “Peroration Six”, το πιο δυνατό κομμάτι του δίσκου. Μια έκρηξη του Sam Shepherd σε μια δημιουργία με εξαιρετικούς ήχους, η οποία δίνει στο album το τέλος που του αρμόζει. Αντί επιλόγου, αν αποφασίσετε να δώσετε μια ευκαιρία στον δίσκο, καλύτερα να το κάνετε σε δυνατή ένταση και ακόμα πιο ιδανικά με ακουστικά, δίνοντας προσοχή ακόμα και στα πιο down-tempo σημεία του. Θα σας ταξιδέψει.

Παναγιώτης Δουλόπουλος

Η επιστροφή των Last Shadow Puppets Σχεδόν μία δεκαετία μετά το πολυσυζητημένο και πολυαγαπημένο ντεμπούτο του “The Age of the Understatement”, το side-project των Alex Turner (frontman των Arctic Monkeys) και Miles Kane αναμένεται να κάνει το δισκογραφικό του comeback μέσα στην άνοιξη. Ο δίσκος είναι μέχρι στιγμής άτιτλος, αλλά γνωρίζουμε με βεβαιότητα πως την παραγωγή έχει αναλάβει ο ντράμερ του σχήματος, James Ford.

πεζοδρόμιο | 27

The Big Nose Attack - 69 Αν υπήρχε δικαιοσύνη στη μουσική ή έγραφε διαφορετική χώρα προέλευσης η ταυτότητά τους, οι The Big Nose Attack θα γνώριζαν επιτυχία, παρόμοια με αυτή των νέων σωτήρων της αγγλικής σκηνής, Royal Blood. Διότι κι εδώ έχουμε μια περίπτωση μουσικών που κεντάνε με βάση τα κουβάρια των 60’s και 70’s επιρροών τους. Η διαφορά όμως των αδερφών από το Μπραχάμι με τα παιδιά από το Μπράιτον, είναι ότι, όταν βάλεις το δίσκο να παίζει, δεν νομίζεις ότι ακούς την νέα δουλειά των Led Zeppelin. Κι αυτό είναι καλό. Όταν μιλάμε για τους Big Nose Attack, η τεμπέλικη προσέγγιση είναι να αναφέρεις το όνομα των Black Keys και ξεμπέρδεψες. Πράγμα άδικο, διότι, αν και υπάρχουν ακόμη κάποιες ομοιότητες (πχ στο “Not The Ones”) το “69” έχει προχωρήσει και παίζει μπάλα σε άλλα, πιο κουλ γήπεδα πλέον. Από Funkadelic (“Adam And Eve”) και Black Angels (“Don’t Look Back”) έως το “Let The Love Shine” που φέρνει στο μυαλό το “Hush” και ουρλιάζει πως είναι χιτ. Και για να τελειώνουμε με τα περί επιρροών, αν υπάρχει ένα συγκρότημα που όντως φέρνουν στον νου, συνειδητά ή ασυνείδητα, είναι οι Jon Spencer Blues Explosion (“Fifty Shades Of Shame”). Αλλά θα ήταν άδικο να σταθούμε μόνο σε αυτές. Διότι οι Έλληνες μπλούζμεν έχουν αποκτήσει τον δικό τους ήχο. Ο οποίος κάνει την εμφάνισή του στο σέξι “Dirty Emma”, στο συναυλιακό «κολοσσό» “Under The Spell” με το ωραιότερο ριφ του δίσκου και κυρίως, στο χάιλαϊτ “Sand In My Shoes”, το κομμάτι που έχει όσο κανένα άλλο την σφραγίδα τους και δείχνει προς τα που πρέπει να κινηθούν μελλοντικά. Εν κατακλείδι, αυτός ο δίσκος είναι ένας καθρέφτης, που αντανακλά το πόσο έχουν εξελιχθεί ο Boogieman κι ο Little Tonnie ως μουσικοί. Και η μεγάλη επιτυχία (τους) έγκειται στο ότι τους ακούς live και δεν το χωράει ο νους σου, το πως μπορεί να βγαίνει τόσο γεμάτος ήχος από μόλις δύο άτομα. Το “69” είναι η δουλειά μιας μπάντας σημερινής, που λατρεύει κι εξελίσσει το χτες. Έχει αρχή, μέση και τέλος και σε αντίθεση με τους δυο προηγούμενους δίσκους τους, δεν είναι άνισο.

“All killer, no filler” πoυ λένε και στο Μπραχάμι. Εύκολα, ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει.

Κώστας Τσέλιος

Roger Waters – The Wall live Όταν ξεπέρασα το σοκ και την απογοήτευση από την τιμή του “Roger Waters: The Wall - Super Deluxe Edition” (που αγγίζει τα 500 ευρώ μαζί με τα έξοδα αποστολής) συνειδητοποίησα ότι το τρίτο live album για το Wall, που περίμενα τόσο καιρό, ήταν και το λιγότερο καλό. Όλοι γνωρίζουμε φυσικά ότι το Wall των Pink Floyd αποτελεί ένα ορόσημο στην ιστορία της μουσικής, ένα αριστούργημα που όλα αυτά τα χρόνια προσπαθεί ο Waters, σαν εγκέφαλος των Pink Floyd και δημιουργός του μεγαλύτερου μέρους του δίσκου, να προσεγγίσει ξανά και ξανά με διαφορετικό τρόπο, ώστε να αγγίξει το νεο-κοινό της εκάστοτε εποχής. Σε αυτό το κύκνειο άσμα της παρουσίασής του από το δημιουργό του, πολλοί παλιοί και νέοι ακροατές έζησαν ένα υπερθέαμα που έγινε ταινία, μια συγκλονιστική, βιωματική εμπειρία που είναι δύσκολο να αποτυπωθεί σε ένα συνοδευτικό soundtrack album. Αυτό όμως που το κάνει τόσο μέτριο σε σύγκριση με τα άλλα δύο είναι το εξής: Στα δύο προηγούμενα album, συμμετέχουν είτε τα υπόλοιπα μέλη των Floyd, είτε μια σειρά από άλλους καλλιτέχνες μετά από ένα ιστορικό γεγονός μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής σημασίας. Ο Waters και η προσωπική του ιστορία δεν είναι το κέντρο του κόσμου, αλλά το αριστούργημά του το οποίο παρουσιάζεται σε «εξαιρετικές» συνθήκες, που δίνουν χώρο στον ακροατή για προσωπικές ερμηνείες, σύνδεση αναμνήσεων και εσωτερικής αναζήτησης, ακόμη και αν δεν ήταν στο show (ή δεν ζούσε καν).

Foo Fighters – Saint Cecilia Έχουν χυθεί άπειροι τόνοι μελάνι για να περιγραφεί κάθε πτυχή του μουσικού φαινομένου που ακούει στο όνομα Foo Fighters. Γι’ αυτό και θεωρώ σκόπιμο, το να παραλείψω την εισαγωγή – ύμνο στο συγκρότημα και τον Dave Grohl, και να εστιάσω σ’ αυτή καθαυτή την κυκλοφορία. Το “Saint Cecilia” είναι το δώρο των Foos προς τους πολυάριθμους fans τους, ένας δίσκος 5 κομματιών που σε καμία περίπτωση δε μπορεί να χαρακτηριστεί full album. Δεν πρόκειται λοιπόν για τον διάδοχο του ογκώδους “Sonic Highways”, αλλά μία μικρή υπενθύμιση προς τους φίλους της μουσικής, πως το συγκρότημα δεν αναπαύεται σχεδόν ποτέ. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε διάστημα 3 ημερών, στο ξενοδοχείο Saint Cecilia στο Austin του Texas, λίγες μέρες μετά το τέλος της παγκόσμιας περιοδείας του συγκροτήματος και τα 5 κομμάτια του χαρακτηρίζονται, από τα στοιχεία που το έχουν κάνει διάσημο στους κύκλους των μουσικόφιλων.

Groovy leads, ραδιοφωνικά ρεφρέν και μια παραγωγή που παίζει στα όρια του «επιτηδευμένα βρώμικου». Το πρώτο και ομώνυμο, τραγούδι του δίσκου ήρθε για να μείνει, το “Sean” είναι grunge από την αρχή ως το τέλος του, ενώ στο ίδιο, περίπου, μήκος κύματος, το “Savior Breath” θα μπορούσε να αποτελεί ένα από τα τραγούδια του “In Utero” των Nirvana. Προτελευταίο κομμάτι της κυκλοφορίας είναι το “Iron Rooster”, μία ηλεκτρική μπαλάντα που αποτελεί και την προσωπική μου αδυναμία. Φθινοπωρινό mood κατευθείαν από το Seattle, με μία λιτή, προβλέψιμη, αλλά πολύ αρμονικά δεμένη ενορχήστρωση. Ο δίσκος κλείνει με το αρκετά heavy “Neverending Sigh”, που κλείνει πονηρά το μάτι στην πρώιμη εποχή της μπάντας.

Από τη στιγμή λοιπόν που η super deluxe edition που προσφέρει παραπάνω καλούδια και θα μπορούσε να “prop up our mortal remains” έχει αυτή την απαγορευτική τιμή, η απλή έκδοση του νέου live δεν είναι παρά τα ίδια 29 κομμάτια σε παραγωγή 2014 από τον Nigel Godrich (Radiohead, Scott Pilgrim vs. the World, A Scanner Darkly, Romeo + Juliet). Κομμάτια όπως το “Young Lust” και το “One Of My Turns”, είναι απογυμνωμένα και η χροιά της φωνής του Waters στο δεύτερο, δεν έχει εκείνη την τρέλα, που έχουμε αγαπήσει. Σαφώς, το επίπεδο παραγωγής παραμένει υψηλό και επίσης τραγούδια όπως το “Empty Spaces/What Shall We Do Now?” αναδεικνύονται και γίνονται περισσότερο εκρηκτικά σε σχέση με τις προηγούμενες εκδόσεις. Λείπει όμως η επαφή του Waters με το κοινό, η αίσθηση του live, ή ακόμη και η φωνή εκείνη του MC από τις πρώτες συναυλίες στις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Αυτά σε συνδυασμό με την υψηλή τιμή του Super deluxe, με κάνουν να αναρωτιέμαι αν φταίει η παραγωγή αυτού του album, ή αν όντως με τον καιρό ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης έχει αποξενωθεί τόσο από το κοινό του, έχει ολοκληρώσει το τείχος που άρχισε να φτιάχνει στα τέλη δεκαετίας του ’70, ή απλά ήταν πάντα εγωπαθής;

Γιώργος Καργιολάκης

Το “Saint Cecilia” αποτελεί ένα ευχάριστο άκουσμα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει κάτι καινούριο να προσφέρει στους οπαδούς της μπάντας. Για την ακρίβεια, φαντάζει σαν ένα αναμάσημα παλαιών ιδεών κατά τη διάρκεια ενός jam, που κατά λάθος, έγινε τελικά ένας καθόλα προβλέψιμος δίσκος. Με μια αυστηρή λοιπόν ματιά, τo “Saint Cecilia” είναι από άνισο έως μέτριο. Όμως δεν πρόκειται καν για ολοκληρωμένο δίσκο, και η σπουδαιότερη μπάντα του πλανήτη συγχωρείται γι’ αυτό το μικρό ατόπημα. Προσθέστε το στη συλλογή σας, αλλά μη δίνετε όρκο πως θα θυμάστε την ύπαρξή του σε λίγο καιρό. Προσωπικά θα συνεχίσω να απολαμβάνω τους κανονικούς δίσκους των Fooz, και συνάμα είμαι βέβαιος πως το επόμενο full-length album, θα είναι και το καλύτερό τους. Μέχρι όμως την επόμενη κυκλοφορία τους, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του συγκροτήματος, και κατεβάστε δωρεάν το “St Cecilia”. Ίσως να σας αφήσει κάτι περισσότερο απ’ ό,τι άφησε σε μένα.

Γιάννης Μαρκούτης

πεζοδρόμιο | 28

Quentin Tarantino Ιστορίες από τον εξώστη

Η επιστροφή του πιο προσφιλούς κινηματογραφικού «καθάρματος» Ελένη Πρίτσα Ο Quentin Jerome Tarantino μόλις στα 52 του έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα τεράστιο όνομα στο κόσμο του κινηματογράφου. Η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με την ταινία “Reservoir Dogs” και έκτοτε η πορεία του ως σκηνοθέτη και σεναριογράφου είναι σταθερά ανοδική. Ο Tarantino, τον οποίο θα τολμούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως έναν underground σκηνοθέτη που ταυτόχρονα ζει στο φως τον προβολέων, μας σημαδεύει με τις σκηνές ωμής βίας, τους ευφυέστατους διαλόγους και τις ατάκες των πρωταγωνιστών του, αλλά και τις “mind-blowing” ιστορίες του, αποτελεί μία ιδιαίτερη περίπτωση δημιουργού, που κάνει κινηματογράφο από τον κινηματογράφο για τον κινηματογράφο. Με άλλα λόγια, δέχεται επιρροές από παλιές ταινίες από τις οποίες και αντλεί ορισμένα στοιχεία και ιδέες, ενώ ταυτόχρονα τα προσαρμόζει - πάντα με βάση τα «θέλω» του και την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεσή του ως δημιουργού - στις ανάγκες του σύγχρονου σινεμά.

The Hateful Eight Στο δια ταύτα: Μετά από την τελευταία του ταινία “Django Unchained”, ένα western εποχής που κυκλοφόρησε τρία χρόνια πριν, ο Tarantino επιστρέφει με το 8ο και πολλά υποσχόμενο φιλμ του, το “The Hateful Eight”, το δεύτερο western του στη σειρά. Αρχικά ο Tarantino προόριζε το “The Hateful Eight” για ταινία, έπειτα αποφάσισε να το εκδώσει ως μυθιστόρημα, όμως για ακόμα μία φορά τον κέρδισε ο κινηματογράφος. Η ιστορία ξετυλίγεται λίγο μετά τον αμερικανικό Εμφύλιο, στην κρύα πολιτεία του Wyoming. Οκτώ άγνωστοι συναντιούνται και ανάμεσά τους βρίσκεται ένας προδότης. Ποιος όμως είναι αυτός; Ο κυνηγός επικηρυγμένων John Ruth (Kurt Russell) και η αιχμάλωτή του Daisy Domergue (Jennifer Jason Leigh) κατευθύνονται προς το Red Rock, όπου ο Ruth πρόκειται να παραδώσει στις αρχές την Daisy, η οποία κατηγορείται για ανθρωποκτονία. Στο δρόμο συναντούν δύο αγνώστους: Άλλον ένα bounty hunter, τον Major Marquis Warren (Samuel Jackson) και τον σερίφη Chris Mannix (Walton Goggins), που τους συνοδεύουν στον τελικό τους προορισμό. Όμως μια χιονοθύελλα τους αναγκάζει να αναζητήσουν καταφύγιο σε ένα κατάστημα με είδη ραπτικής, ιδιοκτησίας μίας κυρίας που ακούει στο όνομα Minnie. Στο συγκεκριμένος μέρος βρίσκονται ήδη ο Bob (Demian Bichir), ως υπεύθυνος καταστήματος λόγω της απουσίας της Minnie, ο Oswaldo Mobray (Tim Roth), o Joe Gage (Michael Madsen) και ο ομοσπονδιακός πράκτορας Sandy Smithers (Bruce Dern). Είναι πλέον οκτώ, είναι όλοι τους απεχθείς και σύντομα θα συνειδητοποιήσουν, πως ίσως να μην τα καταφέρουν. Ποιος όμως θα επιβιώσει για να διηγηθεί την ιστορία;

“It’s not the way you smile... “ 10 διαχρονικά τραγούδια...

• • • • •

Girl, You’ll Be A Woman Soon (Pulp Fiction) Οι Urge Overkill διασκευάζουν Neil Diamond και η Mia (κατά κόσμον η ΘΕΑ Uma Thurman) καθηλώνει με το χορό της, σε μία από τις πιο διαχρονικές σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου.

Son Of A Preacher Man (Pulp Fiction) Καθηλωτική ερμηνεία από την Dusty Springfield. Vincent Vega (John Travolta), Mia Wallace (Uma Thurman), εν αναμονή της πρώτης τους συνάντησης.

Down Ιn Mexico (Death Proof) Το πασίγνωστο κομμάτι των Coasters, ακούγεται στην πιο καυτή σκηνή της ταινίας, με την Arlene (Vanessa Ferlito) να ενδίδει στη πρό(σ)κληση του Stuntman Mike (Kurt Russell) για ένα lap dance.

Chick Habit (Death Proof) Βρισκόμαστε στην τελευταία σκηνή, κατά την οποία ο Stuntman Mike, πληρώνει με τη ζωή του το τίμημα των πράξεών του. Spoiler, αλλά η ερμηνεία της April March είναι γλυκιά σαν... την εκδίκηση!

Cat People (Inglorious Basterds) David Bowie. Παρίσι, Shoshanna, κινηματογράφος, φωτιά, εξιλέωση...

πεζοδρόμιο | 29

Lookin’ through the memory glass Το κινηματογραφικό παρελθόν του Tarantino είναι πλούσιο και πολυσυζητημένο. Παρ’ όλα αυτά, θα φροντίσουμε να φρεσκάρουμε τη μνήμη σας, με μία μικρή αναδρομή στη φιλμογραφία του.

• Reservoir Dogs (1992) Έξι άγνωστοι αναλαμβάνουν από κοινού τη ληστεία μίας τράπεζας. Τα πράγματα όμως δεν πηγαίνουν όπως τα είχαν σχεδιάσει και γεννιέται η υποψία πως ανάμεσά τους υπάρχει ένας πληροφοριοδότης.

• Pulp Fiction (1994) Δύο εκτελεστές, ένας μποξέρ και η γυναίκα ενός γκάνγκστερ. Τέσσερις ιστορίες που συνδέονται μεταξύ τους. Αίμα, όπλα, αλκοόλ και ναρκωτικά.

• Jackie Brown (1998) Η Jackie (Pam Grier), μία συνηθισμένη αεροσυνοδός, βρίσκεται στη μέση μιας ιστορίας που είτε θα της κοστίσει τη ζωή είτε θα την κάνει πολύ, πολύ πλούσια.

• Kill Bill Vol.1 (2003) Η Νύφη (Uma Thurman) προδόθηκε από την ομάδα εκτελεστών, της οποίας κάποτε υπήρξε μέλος. Τώρα επιθυμεί την τιμωρία αυτών που της στέρησαν την κόρη της και τέσσερα χρόνια από τη ζωή της.

• Kill Bill Vol.2 (2004) Η εκδίκηση της Νύφης έχει ήδη πάρει το δρόμο της και τελευταίο της στόχο αποτελεί ο Bill, πρώην εργοδότης και εραστής της.

• Death Proof (2007) Ο Stuntman Mike (Kurt Russell) δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με το γυναικείο φύλο και η συνάντησή του με την Arlene (Vanessa Ferlito) θα αποδειχτεί θανάσιμη.

• Inglorious Basterds (2009) Βρισκόμαστε στην κατεχόμενη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τι συνδέει μία ομάδα Εβραίων στρατιωτών και την ιδιοκτήτρια ενός κινηματογράφου; Η απάντηση μία και μοναδική: H επιθυμία εξόντωσης του Τρίτου Ράιχ και του ηγέτη του...

• Django Unchained (2013) Ο Django ήταν ένας σκλάβος που κέρδισε την ελευθερία του. H ζωή του θα αλλάξει, έπειτα από τη συνάντησή του με έναν κυνηγό επικηρυγμένων, μαζί με τον οποίο θα αναζητήσουν τη γυναίκα του σε ένα αγρόκτημα του Μισσισσιππή.

“...that touched my heart”

από την φιλμογραφία του Quentin Tarantino • • • • •

Stuck Ιn Τhe Middle With You (Reservoir Dogs) Ίσως η πιο ωμή σκηνή της φιλμογραφίας του Tarantino, όπου ο Mr. Blonde (Michael Madsen) δείχνει την πιο σκοτεινή και αδίστακτη πλευρά του εαυτού του, υπό τους ήχους των Steelers Wheel. Κλασικός, αμετανόητος Tarantino.

Street Life (Jackie Brown) Η Jackie (Pam Grier) έχει ήδη «πιάσει την καλή» με το ευφάνταστο σχέδιό της, και αναχωρεί με το αυτοκίνητό της για άλλα μέρη.

Bang Bang (Kill Bill Vol.1) Tο “My Baby Shot Me Down”, που λέει και η Nancy Sinatra, είναι κυριολεκτικό. Η νύφη βρίσκεται αιματοβαμμένη στο δάπεδο της εκκλησίας, λίγο πριν ο Bill της δώσει τη χαριστική βολή. Ή μήπως όχι; Summertime Killer (Kill Bill Vol.2) Το “Summertime Killer” του Luis Bacarov συνοδεύει την πιο κρίσιμη σκηνή και των δύο ταινιών Kill Bill. Βρισκόμαστε στο σπίτι του Bill με τα ευκόλως εννοούμενα να παραλείπονται.

Freedom (Django Unchained) Τραγούδι-ορόσημο για μία οριακή ταινία. Απελπισμένη και ακατανίκητη επιθυμία για ελευθερία. Mία από τις πιο δυναμικές σκηνές του Tarantino. Anthony Hamilton - Elayna Boynton.

Αμπελώνας Κοντοζήση

Στο Παλκοσένικο

πεζοδρόμιο | 30

«Το δάνειο» Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου Τον Καταλανό συγγραφέα, Τζόρδι Γκαλσεράν, τον γνωρίσαμε πριν από μια δεκαετία περίπου, όταν ανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, το διεθνώς αναγνωρισμένο και πετυχημένο έργο του, «Η Μέθοδος Γκρόνχολμ». Πρόκειται για ένα έργο που μιλά για τις σκληρές και απάνθρωπες διαδικασίες πρόσληψης, στις οποίες υποβάλλουν τα υποψήφια στελέχη τους οι πολυεθνικές εταιρείες, ένα «εργασιακό» θρίλερ, στο οποίο, η μία ανατροπή διαδέχεται την άλλη. Στο «δάνειο» (2013) ο Γκαλσεράν επανέρχεται με χιούμορ και μαεστρία, χρησιμοποιώντας αυτή τη φορά την οικονομική κρίση ως εργαλείο, για να ξετυλίξει με κωμικό και ανατρεπτικό τρόπο μια μπλόφα. Το έργο, αυτή την εποχή, παρουσιάζεται με επιτυχία για τρίτη συνεχόμενη σεζόν στο Teatro Maravillas στη Μαδρίτη, ενώ παράλληλα παίζεται σε πάνω από δέκα χώρες σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων είναι η Γερμανία, η Αυστρία, η Φινλανδία, η Αργεντινή, η Κολομβία, κ.ά.

Mαριλένα Βογιατζή Το κίνημα αυτό, δεν περιέλαβε μόνο τη ζωγραφική, αλλά και τη γλυπτική, την αρχιτεκτονική, καθώς και την εσωτερική διακόσμηση.) Έτσι, ο κάνναβος σε οριζόντιο και κατακόρυφο επίπεδο λειτουργεί σαν σκακιέρα πάνω στην οποία οι παίκτες (τα πιόνια) κάνουν τις στρατηγικές τους κινήσεις και το μήκος της σκηνής επιμερίζεται σε τρεις διαφορετικούς χώρους δράσης: το γραφείο, τον καναπέ, και την είσοδο-έξοδο. Η επιλογή των έντονων χρωμάτων (και ιδιαιτέρως των βασικών χρωμάτων, δηλαδή του κίτρινου, του κόκκινου και του μπλε) στα κοστούμια και στο φόντο, αποτελεί μέρος της παραπάνω αφαιρετικής σύλληψης, αφού πρωταγωνιστές και σκηνικό μοιάζουν να συγχρονίζονται πλήρως και να λειτουργούν ως ένα ενιαίο σύνολο.

Δυο λόγια για την υπόθεση: Ο Αντόνιο επισκέπτεται ένα διευθυντικό στέλεχος τραπέζης, ζητώντας απεγνωσμένα την έγκριση ενός δανείου, έχοντας ως μόνη εγγύηση το λόγο της τιμής του! Μπροστά στην επίμονη άρνηση του διευθυντή της τράπεζας να του το χορηγήσει, ο επίδοξος δανειολήπτης απειλεί τον τραπεζίτη ότι θα αποπλανήσει τη γυναίκα του, αφού το μοναδικό του όπλο είναι η ακαταμάχητη έλξη που ασκεί στο γυναικείο φύλο... Θέτοντας αυτά τα πλαίσια, ο Γκαλσεράν «στοιχηματίζει» ότι κανείς δεν μπορεί να κερδίσει χρήματα με τίμια μέσα. Στήνει ένα «παιχνίδι» όπου οι ρόλοι του πιο ισχυρού και του αδύναμου εναλλάσσονται διαρκώς, οι αυστηροί κανόνες αφήνουν χώρο να παρεισφρήσει η ελεύθερη βούληση των πρωταγωνιστών και τελικά, το αποτέλεσμα της αντιπαράθεσης -και ενίοτε σύμπνοιαςτων δύο ηρώων, προκαλεί πολλαπλές ανατροπές στη ροή του έργου, καθώς και άφθονο γέλιο.

Οι σκηνοθετικές οδηγίες των Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και Παντελή Δεντάκη κρατάνε το ρυθμό στην παράσταση και αφήνουν εντέχνως χώρο στους ηθοποιούς, να ερμηνεύσουν αβίαστα τους ρόλους τους, μέσα σε ένα πλαίσιο που κατά τα λοιπά (βλ. π.χ. το σκηνικό όπως αναλύθηκε πιο πάνω) μπορεί να θεωρηθεί αυστηρά ορισμένο. Ο Μιχάλης Οικονόμου στο ρόλο του σκληρού και άτεγκτου (;) τραπεζίτη και ο Γιάννης Σαρακατσάνης στο ρόλο του φουκαριάρη δανειολήπτη – εκβιαστή(!) αλληλεπιδρούν δημιουργικά, στοχευμένα και με πλήρη αφοσίωση πάνω στη σκηνή, χαρίζοντας στους θεατές στιγμές πηγαίου γέλιου. Αναπόσπαστο κομμάτι της παράστασης -και ιδιαιτέρως απολαυστικό- είναι το μουσικό μέρος που φέρει την υπογραφή του Φοίβου Δεληβοριά, σε μορφή τραγουδιστικού ιντερμέδιου με τις ανάλογες προσαρμογές στους στίχους. Η μετάφραση του έργου στα ελληνικά έγινε από την ομάδα Els de Paros, σε ένα κείμενο με ροή και συνοχή. Oι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη ακολουθούν με τη σειρά τους τις εναλλαγές ύφους, συναισθημάτων και συμπεριφορών, όπως επιτάσσει το σενάριο.

Ο σκηνικός χώρος στον οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία, δε θα μπορούσε να είναι άλλος από το γραφείο του διευθυντή της τράπεζας. Η Μαγδαληνή Αυγερινού, που επιμελείται τα σκηνικά και τα κοστούμια, έχει διαμορφώσει το περιβάλλον «πατώντας» πάνω σε γεωμετρικά και μινιμαλιστικά μοτίβα του Piet Mondrian, σημαντικού Ολλανδού καλλιτέχνη του 20ού αιώνα, ενός εκ των συνιδρυτών του κινήματος De Stijl (σ.σ. Στόχος των καλλιτεχνών του De Stijl στη ζωγραφική, ήταν η γεωμετρική απλοποίηση των μορφών και η αναγωγή τους σε επίπεδες επιφάνειες με κάθετες και οριζόντιες γραμμές, οι οποίες συναντώνται σχηματίζοντας ορθές γωνίες. Τα χρώματα περιορίστηκαν στο κόκκινο, κίτρινο και μπλε, καθώς και στο μαύρο, το άσπρο και το γκρίζο.

Σε μια περίοδο ταραχώδη και πολύπαθη, «Το δάνειο» του Γκαλσεράν αφήνει περιθώρια διακωμώδησης ρόλων και εξουσίας κάθε μορφής, περνώντας μέσα από μια κοινωνική αλυσίδα αλληλεξάρτησης και αλληλοτροφοδότησης, της οποίας οι κρίκοι δεν είναι και τόσο σταθεροί. Ο θεατής, μέσα στη μιάμιση ώρα που διαρκεί η παράσταση, περνά ευχάριστα, διασκεδάζει, γελάει και βλέπει να εκτυλίσσονται μπροστά του δύο αδιέξοδα˙ ένα οικονομικό και ένα προσωπικό, στα οποία η λύση έρχεται απρόσμενα, με τρόπο χιουμοριστικό. Η φάρσα, βέβαια, της παράκαμψης των κανόνων, από τη στιγμή που μπαίνουν στη μέση ο εγωισμός, το συναίσθημα και το συμφέρον, ξεπερνά κατά πολύ τη χρονική διάρκεια του έργου…

ΠΟΙΟΙ Συγγραφέας: Τζόρδι Γκαλσεράν Μετάφραση: Els de Paros Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, Παντελής Δεντάκης Σκηνικά-Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης Φωτογραφίες: Συμέλα Μεσβελιάνη Βοηθοί σκηνοθέτη: Κατερίνα Λυπηρίδου, Κατερίνα Παναγιωτάκη Κατασκευή σκηνικού: Lazaridis Scenic Studio Παίζουν οι ηθοποιοί: Μιχάλης Οικονόμου, Γιάννης Σαρακατσάνης

Τ. 24410 20344 Μ. 6979108118 kontozisisewines.gr KontozisisOrganicVineyards

ΠΟΥ Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 και Θαρύπου , Αθήνα, 210 9212900 ΠΟΤΕ Από 31 Οκτωβρίου 2015 έως 29 Μαΐου 2016

πεζοδρόμιο | 31

Μαριάννα Μπεβενίου

Έλενα Ακρίτα Ο «Φόνος 5 Αστέρων» είναι το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα της Έλενας Ακρίτα. Βρισκόμαστε στον Δεκέμβριο του 2004: Ένα μικρό κορίτσι διαφεύγει της προσοχής των γονιών του και η ζωή του τερματίζεται άδοξα και τραγικά, από πνιγμό στη λίμνη Στυμφαλία. Λίγα μέτρα πιο πέρα, μια άγνωστη και σκοτεινή φιγούρα παρατηρεί το συμβάν μέχρι τέλους. Δέκα χρόνια αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2014, ο μεγιστάνας του τουρισμού Γιάννος Ασλάνογλου, όπως συνηθίζει κάθε χρόνο την ίδια μέρα, οργανώνει ένα μεγαλειώδες οικογενειακό δείπνο, στην έπαυλή του στη Φιλοθέη. Όμως τα μεσάνυχτα βρίσκεται στο δωμάτιό του νεκρός, με την πόρτα κλειδωμένη από μέσα. Λόγοι υγείας; Ατύχημα; Φόνος; Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων «ουρλιάζουν»: «Φόνος 5 αστέρων», μιας και η συγκεκριμένη δολοφονία «πουλάει». Όμως η κόρη του, μαζί με μία φίλη της δημοσιογράφο, ξεκινούν μία αγωνιώδη αναζήτηση της αλήθειας. Έτσι θα οδηγηθούν στα πιο σκοτεινά δωμάτια της «καλής κοινωνίας»: Από τη Βοστώνη στο Λονδίνο, και από το Λονδίνο στην Αθήνα, οι δρόμοι της νύχτας θα τους αποκαλύψουν πολλά και ένοχα μυστικά, όπως και τερατώδη ψέματα. Θα φέρουν στο φως επίδοξους κληρονόμους, εκβιασμούς και έντονα πάθη που οδηγούν σε ερωτικά σκάνδαλα. Ωστόσο ο χρόνος πιέζει και η κλεψύδρα αδειάζει γρήγορα, γιατί το επόμενο χτύπημα του δολοφόνου απέχει μόλις 24 ώρες...

The Reader’s Corner

Φόνος 5 Αστέρων

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα

Η αυτοκινητιστική λέσχη της Αιγύπτου

Αλάα Αλ-Ασουάνι

Το παρόν μυθιστόρημα εκτυλίσσεται στην Αίγυπτο της δεκαετίας του ’40. Σε μια χώρα που τελεί υπό βρετανική κατοχή και κάτω από την ηγεμονία του διεφθαρμένου βασιλιά Φαρούκ. Η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό και από μέσα της θα ξεπηδήσουν επαναστάτες, φανατικοί, μοιρολάτρες αλλά και δοσίλογοι. Η λέσχη είναι το σύμβολο της μοναρχίας, μιας μοναρχίας που συνεργάζεται με τους Άγγλους. Επικεφαλής της είναι ο βασιλιάς, ο οποίος έχει ιδιαίτερη αδυναμία στη χαρτοπαιξία και στις γυναίκες, ενώ στα διαμερίσματα συχνάζουν αριστοκράτες, ξένοι διπλωμάτες και αξιωματούχοι. Σ’ αυτή τη λέσχη θα αναζητήσει δουλειά ο ήρωας του μυθιστορήματος, Αμπντελαζίζ Χαμάμ, ένας σεμνός και αξιοπρεπής προύχοντας από τη βόρεια Αίγυπτο. Ο Χαμάμ, μετά την πρόσφατη χρεωκοπία του αναγκάζεται να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, ώστε να βρει έναν τρόπο να ζήσει την οικογένειά του. Εργάζεται ως βοηθός αποθηκάριος, και δεν αργεί να έρθει σε σύγκρουση με τον θαλαμηπόλο του βασιλιά, τον αυταρχικό Ελ-Κου, ο οποίος αποτελεί τον φόβο και τον τρόμο του υπηρετικού προσωπικού. Όμως οι υπηρέτες που στο παρελθόν φοβόνταν, αρχίζουν να εξεγείρονται. Παράλληλα κάποιοι από αυτούς έχουν βάλει σκοπό να αμαυρώσουν τη φήμη του βασιλιά και αγωνίζονται για την απελευθέρωση της Αιγύπτου. Εκείνη τη στιγμή ξεσπά ένα σκάνδαλο, το οποίο επιφυλάσσει μεγάλες ανατροπές. Η ιστορία της Αιγύπτου μέσα από την καθημερινότητα της «Αυτοκινητιστικής Λέσχης» είναι μια κλεφτή ματιά στο παρελθόν, σε μια χώρα σε αναβρασμό. Ποιο είναι όμως το τίμημα της επανάστασης και ποιο της υποταγής; Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη

R. 6988922222

πεζοδρόμιο | 32

Κωνσταντίνος Παπαργύρης Ζωγραφική κατάμεστη συμβόλων και κρυμμένων μηνυμάτων, σε μυστικιστική ατμόσφαιρα. Αναφορές στο Βυζάντιο, στις τις Μυκήνες, τη Μεσόγειο και τη μυθολογία. Επιρροές της Πρώιμης Τέχνης, της Λαϊκής Τέχνης, ακόμα και αυτής των Ίνκας. Ένας εξέχων καλλιτέχνης, με αξιοσημείωτη σεμνότητα και ευγένεια, ο Κωνσταντίνος Παπαργύρης έχει να παρουσιάσει ένα έργο με έντονη την αίσθηση της αλήθειας και της εσωτερικότητας. Ως ζωγράφος δε μένει στην εικόνα ή την απλή αποτύπωση, αλλά επιθυμεί «πάνω στο μουσαμά» να εκφράσει βαθύτερα συναισθήματα, «σκέψεις και έγνοιες». Στα έργα του πραγματεύεται ζητήματα μορφής και χώρου, δημιουργώντας μία αίσθηση ζωντανεμένου διηγήματος που μας απευθύνεται άμεσα, αλλά με περίσσεια αισθητική ευγένεια και σεβασμό. Σαν μια ιστορία που μας λέει κάποιος… Τα πρόσωπα, οι σκηνές, τα χρώματα, τα πορτρέτα, μας ψιθυρίζουν ιστορίες από άλλους τόπους και κόσμους, πραγματικούς και φανταστικούς. Ο Κωνσταντίνος Παπαργύρης, γεννημένος στη Λάρισα το 1976, ξεκίνησε να ασχολείται με τη ζωγραφική «από παιδί, όπως όλα τα παιδιά. Κάποια βέβαια συνεχίζουν να εκφράζουν τον εσωτερικό τους κόσμο, με αυτό τον τόσο αφαιρετικό και συνάμα συγκεκριμένο τρόπο και μετά την παιδική τους ηλικία». Τα πρώτα του βήματα έγιναν δίπλα στο γλύπτη Χρήστο Μαρκόπουλο, ενώ το 2001 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας. «Τα πρώτα μαθήματα σχεδίου τα πήρα δίπλα στο γλύπτη Χρήστο Μακρόπουλο, ο οποίος μου έδωσε εξαιρετικές βάσεις σε θέματα αρμονίας, σχεδίου και πειθαρχίας, που τόσο πολύ χρειάζεται κάποιος, ειδικά σήμερα! Επίσης, εξαιρετική υπήρξε η μαθητεία μου δίπλα στη σκηνογράφο και ενδυματολόγο Μαρία Χανιωτάκη: κίνηση, αναπνοή και όλες οι πλαστικές αξίες, μεταφερμένες στον σκηνικό χώρο!» Για τον ίδιο η ζωγραφική είναι αποκρυφισμός. «Την ζωγραφική που κάνω τη χαρακτηρίζει ένα είδος... εσωτερικού ταξιδιού στο χρόνο και στο χώρο. Έχει να κάνει με την ανθρώπινη ψυχή, η οποία ταξιδεύει εις το διηνεκές». Έτσι, το τελικό αποτέλεσμα υπογραμμίζει την παγκόσμια γλώσσα της ζωγραφικής, όπου οι αρχετυπικές φιγούρες αποτελούν την κοινή συνισταμένη της συγκίνησης του δέκτη μπροστά σ’ ένα πίνακα ζωγραφικής. Σε αυτό συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό τα σύμβολα που χρησιμοποιεί στη ζωγραφική του. «Τα σύμβολα -εάν χρειαστεί να κάνουν την εμφάνισή τους- είναι συσσωρευτές ενέργειας – σκέψης». Μέσω αυτών και οι πίνακες, τα σχέδια, οι σημειώσεις, οι φωτογραφίες, γίνονται αντίστοιχα συσσωρευτές ενέργειας, έτοιμοι να μεταδώσουν θετική ενέργεια και αγάπη στους θεατές και σε όλο τον κόσμο. Για τον ίδιο και το έργο του, ιδιαίτερη έννοια αποτελεί ο μυστικισμός. Έχει αναφερθεί σ’ αυτόν αρκετές φορές και τον έχει διαφοροποιήσει από τη θρησκεία. «Η θρησκεία μπορεί να είναι η μορφή, το περιεχόμενο, όμως, είναι το θρησκευτικό ένστικτο που έρχεται μέσα μας. Αυτό έχει πιο πολλή σχέση με τη φύση και τα τέσσερα στοιχεία της, παρά με την οργανωμένη θρησκεία».

— ΒΟΛΟΣ

Ερμού 243 Τηλ.: 2421400950

— ΤΡΙΚΑΛΑ Καποδιστρίου 20 Τηλ.: 2431020725

Ο Κωνσταντίνος Παπαργύρης έχει δει τους πίνακές του να εκτίθονται σε μεγάλες πόλεις παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένων της Νέας Υόρκης, του Παρισιού και του Βερολίνου. Από την ως τώρα πλούσια διαδρομή του και τα πολλά ταξίδια – εκθέσεις του, αποκόμισε κυρίως τη βαθιά αίσθηση «πως αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν». Ειδικά για τη Γαλλία και την κουλτούρα της στη ζωγραφική, έχει δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξη ότι «Η Γαλλία έχει μεγάλη παιδεία στη ζωγραφική, κάτι που σε βοηθάει να υπερπηδάς κάποια εμπόδια, όταν μιλάς για την τέχνη σου σε σχέση με την Ελλάδα. Αυτό δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει, δεδομένου ότι οι Γάλλοι πολίτες είχαν ήδη πρόσβαση στην εθνική τους πινακοθήκη από το 17ο αιώνα, έχοντας την δυνατότητα να θαυμάσουν έργα του Τιτσιάνο ή του Ρούμπενς. Είναι απίστευτο προβάδισμα σε σχέση με άλλα κράτη». Ενδιαφέρουσα είναι η οπτική του για τη ζωγραφική και πως έχει εξελιχθεί στις μέρες μας. «Η ζωγραφική σήμερα δεν είναι η κορυφαία των τεχνών, όπως ήταν κάποτε. Δεν είναι ο οφθαλμός του κόσμου. Αυτό την καθιστά ακόμα πιο ενδιαφέρουσα τέχνη, γιατί έτσι

Λίλα Βαρελά

έχει περισσότερο χρόνο να συνομιλήσει με τον εαυτό της και με τις άλλες τέχνες, μιας που ποτέ άλλοτε η τέχνη δεν υπήρξε τόσο κοντά στον άνθρωπο απ’ όσο η σύγχρονη τέχνη, είναι σήμερα στον καθένα από εμάς. Βέβαια άλλο σύγχρονη τέχνη, άλλο σημερινή και άλλο ταυτόχρονη τέχνη, με τα εδώ και τώρα τεκταινόμενα!» Η ζωγραφική, επίσης, μπορεί να συνδυαστεί και με άλλες τέχνες, ειδικά σήμερα που εκτός από μια πληθώρα τεχνοτροπιών υπάρχουν σύγχρονοι τρόποι απόδοσης καλλιτεχνικού έργου, όπως installations και visual arts. Ο ίδιος, για παράδειγμα, έχει χρησιμοποιήσει μια σύγχρονη προσέγγιση, όπου στη διάρκεια έκθεσής του υπήρχε προηχογραφημένη η φωνή του. Όλα αυτά είναι ένας τρόπος, μια προσπάθεια, οι «ακίνητες εικόνες» να αποκτήσουν και στο σύγχρονο κόσμο τη μαγεία που είχαν παλαιότερα, όταν με τη δύναμη της φαντασίας μπορούσαν να διηγηθούν μια ιστορία. Ως καλλιτέχνης είναι ευαίσθητος σχετικά με τη σημερινή κατάσταση της χώρας μας, αλλά δε θέλει να τη σχολιάσει περισσότερο. Παλαιότερα έχει αναφέρει ότι: «η εποχή μας, δεν είναι ανόητη! Ζητά από μας, να βρούμε και άλλους τρόπους και άλλες διαδρομές, ώστε να εκφράσουμε τον ενθουσιασμό μας για τη ζωή και τον άνθρωπο, απερίσπαστα και προσεκτικά». Όσον αφορά την εικόνα του για τις διάφορες πτυχές του σύγχρονου κόσμου: «απλά να πω πως χρειάστηκα πάνω από 10 χρόνια μέχρι ν’ αρχίσω να υπογράφω τα έργα μου. Τόσο πολύ ήμουν σίγουρος πως ο κόσμος, οι γύρω μου, η κοινωνία, η εποχή ήταν αυτή που μου έδινε το υλικό για να ζωγραφίσω και όχι εγώ, όχι ο εαυτός μου, αλλά το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ. Βέβαια μετά την πρώτη ατομική, η γκαλερί με έβαλε στη θέση και το πρόβλημα ξεπεράστηκε». Ιδιαίτερα τον ενδιαφέρει η αυθόρμητη αντίδραση του κοινού και διαφωνεί με το σύνηθες, που πάντα περιμένουμε να ακούσουμε το δημιουργό να μιλάει για τα έργα του. «Εδώ ίσως φταίμε και οι δημιουργοί, που ίσως έχουμε φτιάξει μια εικόνα ενός αποκλειστικού ειδικού». Μεγάλη προσοχή δίνει στο πώς βλέπουν τα έργα τα παιδιά. «Έχουν ένα ιδιαίτερο ένστικτο, το οποίο συναντάται ακόμα και στους εφήβους». Αυτή την περίοδο ο Κωνσταντίνος Παπαργύρης εμπνέεται από τον έρωτα, αλλά και τη μονοτονία και την επανάληψη. Βέβαια, ο ίδιος έχει δηλώσει ότι όταν ξεκινά να ζωγραφίζει, δεν έχει πάντα κάποιο καθορισμένο θέμα. Πολλές φορές εξελίσσεται στην πορεία. «Υπάρχει ένα πλαίσιο στο οποίο πειθαρχείς και κάποιες φορές είσαι επίτηδες αυστηρός με τον εαυτό σου, ούτως ώστε, αν κάποια στιγμή βγεις, να εξασφαλίσεις μια γνησιότητα». Σημαντικό στοιχείο όλης του της πορείας, ωστόσο, είναι η συνέχεια. «Πιστεύω στη έννοια της συνέχειας, όπως εκφράζεται μέσα από τη ρήση ενός δασκάλου μου που έλεγε, ότι για ένα ζωγράφο η “νίκη” είναι ο επόμενος πίνακας».

Έντονα δραστήριος και ακούραστος, στα μελλοντικά σχέδια του καλλιτέχνη περιλαμβάνεται το βιβλίο «Εβενουργός» από τις εκδόσεις Περισπωμένη, το οποίο εμπεριέχει ένα αφήγημα, δυο ποιητικές ενότητες και ένα δοκίμιο για τον Δ. Σολωμό και ήδη τυπώνεται. Ακόμα από Φεβρουάριο, έχουν προγραμματιστεί ατομικές εκθέσεις στην γκαλερί Kaplanon 5, στην Αθήνα και μετά στο Παρίσι. Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος «συνεχίζουμε πάντα την προσπάθεια, ώστε να βελτιώσουμε τη δουλειά μας», μεταδίδοντας στο κοινό του την αίσθηση ευθύνης, αγάπης και πίστης, που έχει ο καλλιτέχνης απέναντι στην τέχνη του, στη δουλειά του, στο δημιούργημά του. ‘Έτσι θα μπορέσει το έργο, για μια ακόμη φορά, να φτάσει ακέραιο στο δέκτη του.

πεζοδρόμιο | 33

πεζοδρόμιο | 34

ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ Ε.Π.Ε. ΕΜΠΟΡΙΟ ΠΟΤΩΝ - ΧΑΡΤΙΚΩΝ ΑΠΟΡΡΥΠΑΝΤΙΚΩΝ

Η ανάσα του στο στόμα σου Η εξέλιξη των ειδών αφορά μόνο τους ζωντανούς οργανισμούς;

Τη ζωή με το κουτάλι

Αθηνά Κατσή

Τ. 2441025020 F. 2441025029 email: thessalikiepe@hotmail.com

Χορτάτοι και ανανεωμένοι με τις αποσκευές μας γεμάτες στόχους, όνειρα και προσδοκίες, στεκόμαστε στο κατώφλι της νέας χρονιάς. Ένα ταξίδι με άγνωστους προορισμούς και αναπάντεχες στάσεις. Συνταξιδιώτες μας παλιοί γνωστοί και όψιμες γνωριμίες που μπαινοβγαίνουν στη ζωή μας, μας συντροφεύουν και μοιραζόμαστε μικρές και μεγάλες στιγμές. Τώρα πια αφήνοντας πίσω τις γιορτές, ο χειμώνας κάθεται βαρύς πάνω από την πόλη αφήνοντας τις αλκυονίδες μέρες να χαϊδεύουν απαλά τα μάγουλά μας, καθώς προσπαθούμε να ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας, ώστε να αφήσουμε πίσω τα ολονύχτια ξενύχτια και τις κραιπάλες. Και μια γλυκιά κούραση έρχεται να μας αγκαλιάσει και να μας κρατήσει τρυφερά στο σπίτι και στην ησυχία της βουβής νύχτας. Τέτοιες νύχτες είναι που η ανάγκη να βάλουμε σε μία τάξη τη ζωή μας, σέρνει το κορμί μας με νωχελικότητα και η γεύση μας ψάχνει ένα βελούδινο μαξιλάρι. Και με συντροφιά τον κελαριστό ήχο από το χρυσαφένιο νερό της ζωής που κυλάει στο μακρύ γυάλινο λαιμό του μπουκαλιού. Με χαμηλό φωτισμό, να απολαύσουμε μια γενναία γουλιά από το αψύ ποτό, να κυλήσει αβίαστα στο λαρύγγι μας και να νιώσουμε τα αρώματα και τις γεύσεις να κατακλύζουν το κορμί μας. Ξύλο, φρέσκος καπνός, νωπό χώμα, ίσως στάχτη ή μαύρη σοκολάτα, δεν τα βλέπουμε, αλλά τα νιώθουμε με όλες μας τις αισθήσεις. Η μαγεία της απόσταξης και η τέχνη της παλαίωσης, στις υπηρεσίες της απόλαυσής μας. Θεωρείται ο βασιλιάς των αποσταγμάτων και όχι άδικα, αφού μονοπωλεί τις σχετικές αγορές και διαρκώς εμπλουτίζεται από ετικέτες και ειδικές εκδόσεις. Το ουίσκι λοιπόν έχει μαμά την αγαπημένη μας μπύρα, μπαμπά τον ευφάνταστο αποστακτήρα και έχει διαπαιδαγωγηθεί στα καλύτερα δρύινα βαρέλια με πολυετείς παραμονές. Με αυτό το βιογραφικό δεν είναι τυχαίο που παραμένει ο πολύφερνος γαμπρός και ο καλύτερος φίλος. Επίσης, είναι πολυταξιδεμένο και έχει πολλές ιστορίες να μας πει. Γεννήθηκε στη Σκωτία πριν από περίπου χίλια χρόνια, σε νεαρή ηλικία περιπλανήθηκε στο μεγάλο νησί της Βρετανίας, αλλά και στα γειτονικά μικρά νησάκια και στην Ιρλανδία. Φυσικά και άφησε πολλούς απογόνους με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και είδη. Αργότερα, με τις καραβέλες διέσχισε τον Ατλαντικό και έκανε γνωριμίες και με άλλα δημητριακά. Λόγω χαρακτήρα βέβαια αγαπάει το ψυχρά κλίματα, γι’ αυτό και έχει εγκατασταθεί για τα καλά στη Βόρειο Αμερική. Ως γνήσιος πολίτης του κόσμου συνεχίζει να ταξιδεύει και να αγαπιέται σε όλη την υφήλιο. Φήμες θέλουν τα τελευταία χρόνια το φλερτ με την Άπω Ανατολή να έχει εξελιχθεί σε ισχυρό δεσμό και ο απόγονος αυτής της σχέσης να έχει τον βαρύτιμο τίτλο «το καλύτερο ουίσκι του κόσμου», κάνοντας τους παππούδες στη Σκωτία να τρώνε βελανίδια! Δε σας κρύβω πως κι εγώ αγαπάω τα σκωτσέζικα ουίσκι και με ξενίζει ο Ιάπωνας ξάδερφος, αλλά η εξέλιξη διατηρεί τη ζωή, όπως είπε και ο Δαρβίνος. Βέβαια, η θεωρία της εξέλιξης αφορά έμβια είδη, όμως ποιος δεν έχει νιώσει την ανάσα στο ουίσκι;

Είσαι μέσα;

πεζοδρόμιο | 35

Σε ένα άριστα διακοσμημένο, αλλά παράλληλα ζεστό και φιλόξενο περιβάλλον, το Avanti pizza - restaurant, μπορεί να φιλοξενήσει και να εξυπηρετήσει όλες τις γαστρονομικές σας επιθυμίες, από ένα απλό γεύμα ως ένα ιδιαίτερο δείπνο, αλλά και κάθε είδους κοινωνική εκδήλωση. Oι συνταγές του που συνδυάζουν κρέας και λαχανικά αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των γευμάτων, γεύματα στα οποία πρωταγωνιστεί στο ελαιόλαδο στα πλαίσια της μεσογειακής διατροφής.

Βενιζέλου 98 – Πλατεία Λάππα | τ. 24410 75772 | Καρδίτσα

Μέσα στα 3 χρόνια λειτουργίας του, το ψητοπωλείο – fast food 3 Γεύσεις, προσφέρει μία άνετη και όμορφη εμπειρία εστίασης. Από τα σουβλάκια και τις ολόφρεσκες σαλάτες, μέχρι την σπεσιαλιτέ του καταστήματος: Το κοτόπουλο σχάρας λεμονάτο, σε μία συνταγή από τον Καναδά.

Delivery εντός και εκτός πόλεως, από τις 12 το πρωί έως και τα μεσάνυχτα.

Kαποδιστρίου 61 | Καρδίτσα Delivery 24414 00576 και 6989 207799

Το ολοκαίνουριο ψητοπωλείο – ταχυφαγείο Άσσος, προσφέρει ασυναγώνιστη ποιότητα για τους πιο απαιτητικούς πελάτες με χειροποίητο γύρο, χειροποίητο σουβλάκι, χειροποίητο μπιφτέκι – κοτόπουλο. Επίσης φημισμένο για τις light γεύσεις του με πίτες ολικής αλέσεως και καλαμποκιού, το ταχυφαγείο Άσσος ήρθε για να απογειώσει τις γευστικές σας επιλογές.

Αλεξάνδρας 1 – Πλατεία Παλαιού Δεσποτικού Delivery 24310 23777 – What’s Up 6986 720090 | Τρίκαλα

μικρό παλάτι

//όλα στη γάστρα

Αναφερόμαστε σε ένα εστιατόριο υψηλού επιπέδου, προσαρμοσμένου στα ελληνικά δεδομένα, για όσους θέλουν να γευματίσουν σε ένα καθαρό, πολυτελές, ευχάριστο και υγιεινό περιβάλλον. Τα γρήγορα σερβιριζόμενα πιάτα ξεκινούν από τις παλιές, παραδοσιακές γεύσεις στη γάστρα και φτάνουν μέχρι τις πίτσες και τα ζυμαρικά στον ξυλόφουρνο. Ανοιχτά κάθε μέρα από τις 12:30 το μεσημέρι, και τις αργίες από τις 18:30.

Πλατεία Ν. Πλαστήρα (Παυσίλυπο) | Delivery και πληροφορίες 24410 41258 και 6974 503953 | Καρδίτσα

Η κεντρική ιδέα των ανθρώπων του Πλάστη ήταν να προσδώσουν σ’ ένα τυροπιτάδικο την ταυτότητα ενός σημείου συνάντησης ανθρώπων, ιδεών, θετικής ενέργειας. Το κατάστημα αποτελεί προορισμό επί 20 συναπτά έτη για τους ξενύχτηδες, που ζητούν ένα πεϊνιρλί ή μία κασερόπιτα, για εκείνους που ξεκινούσαν τη μέρα τους με τυρόπιτα με φέτα και καφέ, όπως και για τους μαθητές που αγάπησαν τη λαχταριστή του πίτσα.

Υψηλάντου 37 | τ. 24410 25948 | Καρδίτσα

Βρίσκεται στο πιο πολυσύχναστο σημείο της πόλης, την Πλατεία Δικαστηρίων. Ωραίος χώρος, άνετος, ανοιχτός φιλόξενος και ζεστός: αυτό ακριβώς που θέλεις για τον καφέ σου. Το βράδυ η διασκέδαση χτυπάει κόκκινο. Ναυαρχίδα του Barcode είναι το εθιμοτυπικό πλέον «Άντε Αγαπήσου!!!» κάθε Παρασκευή. Το Barcode είναι το μαγαζί που δικαιούται να ισχυρίζεται πως έκανε τη διαφορά στη νυχτερινή ζωή της πόλης, και θα συνεχίσει να το κάνει.

To Gaspar café & resto αποτελεί ένα χώρο εξαιρετικής αισθητικής, με άρτια εναρμονισμένες παροχές σε όλο το φάσμα της μαζικής εστίασης. Ανοιχτά από νωρίς το πρωί με το αγαπημένο σας ρόφημα και την κουζίνα να ανοίγει από τις 12 το μεσημέρι έως αργά το βράδυ, προσφέροντάς σας μία πιο “street” επιλογή, πέρα από τα συνηθισμένα. Έπειτα το βράδυ πλησιάζει υπό τους ήχους των καλύτερων DJs.

Καζαμπάκα 4 – Πλατεία Δικαστηρίων τ. 6983 407232 | Καρδίτσα

Kαζαμπάκα 6 – Πλατεία Δικαστηρίων τ. 24411 01666 | Καρδίτσα

Το Piu είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα και πιο αγαπημένα μαγαζιά της πόλης. Είτε με την τωρινή του ονομασία, είτε ως Βίβλος παλιότερα, ο προορισμός είναι πάντα ένας, Καζαμπάκα 4 στην πλατεία Δικαστηρίων. Εδώ και χρόνια θεωρείται το ιδανικότερο μέρος συνάντησης και διασκέδασης, και απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες.

Στο στενό της οδού Βάλβη υπάρχει ένας ιδιαίτερος χώρος στον οποίο με το που μπεις, θα νιώσεις πως μεταφέρεσαι αυτόματα σε ένα υπέροχο bar του Δουβλίνου. Αυτή είναι η Μαργαρίτα, το κατάστημα όπου η ζεστή ατμόσφαιρα, τα προσεγμένα ποτά και η σαφής άποψη για την καλή μουσική, αποτελούν ένα ιδανικό τρίπτυχο επιτυχίας. Αδιάψευστος μάρτυρας, τα 19 χρόνια της.

Καζαμπάκα 4 – Πλατεία Δικαστηρίων τ. 24410 41401 | Καρδίτσα

Πεζόδρομος Βάλβη τ. 24410 42434 Καρδίτσα

Δ. Τερτίπη και Σμύρνης γωνία. Μια ξεχασμένη γειτονιά στην οποία το Τόσο Δα τα τελευταία χρόνια έδωσε ζωή και έθεσε τη διασκέδαση της Καρδίτσας σε νέες βάσεις. Δημιούργησε ένα εναλλακτικό ρεύμα και άλλαξε τις συνήθειες της πόλης, καθιερώνοντας τον specialty καφέ, τα cocktails και τα μουσικά ακούσματα πέρα από τα δεδομένα!

Aπό το 2011 έως και σήμερα, το A Mano έχει ταυτιστεί με τον καλό καφέ. Όλα ξεκίνησαν από το take-away κατάστημα στη γωνία των οδών Καποδιστρίου και Αζά. Έπειτα γνωρίσαμε το hotspot της πόλης, στην οδό Υψηλάντου. Εκεί οπου η σύγχρονη αρχιτεκτονική σέβεται το παλαιό, και η εμπειρία του καφέ μεταφράζεται σε άψογη εξυπηρέτηση.

Καποδιστρίου & Αζά Υψηλάντου & Πλαστήρα Υψηλάντου & Γαριβάλδη τ. 24410 42425 | Καρδίτσα

Δ. Τερτίπη & Σμύρνης | τ. 24410 42369 Καρδίτσα

30 χρόνια πριν, άνοιξε στην πόλη μας ένα bar με σκοπό στην αρχή να λειτουργήσει με την μορφή ενός τόπου για άτομα που αγαπούν το jazz και το blues. Σήμερα, το piano bar Πουθενά παραμένει αναλλοίωτο στη φθορά του χρόνου, κρατώντας ένα μοναδικό ύφος και με σταθερές μουσικές προτιμήσεις.

Πλατεία Στρατολογίας | τ. 24410 73012 Καρδίτσα

23 χρόνια Blues. Ιστορικό, διαχρονικό, παλαιωμένο, μοντέρνο. Από την τέχνη του να φτιάξεις έναν καλό espresso ή τα μοτίβα σε μια καλή κρέμα, έως τον τρόπο που θα παρουσιάσεις μια συναρπαστική και αναπάντεχη πορεία προς τα blues, με το ποτό να μας ηρεμεί και να μας φέρνει πιο κοντά. στο Blues κινείται ένας ολόκληρος κόσμος.

Δ. Τερτίπη 19 | τ. 24410 71528 |Καρδίτσα

Είσαι μέσα;

πεζοδρόμιο | 37

Cadillac Records, ή αλλιώς ό,τι πιο κοντινό μπορείς να βρεις για μια ευκαιρία απόδρασης, από τα στενά νοητά όρια της πόλης. Η διακόσμηση είναι λιτή και άνετη στο μάτι, ενώ τα μεγάλα τραπέζια του μπορούν να φιλοξενήσουν δύο και τρεις διαφορετικές παρέες, πράγμα που μπορεί να σταθεί ως αφορμή νέων γνωριμιών.

Δ. Τερτίπη & Χατζημήτρου | τ. 24410 75105 | Καρδίτσα

Boteco, σαν τα βραζιλιάνικα μπαρ της γειτονιάς, εκεί που οι παρέες μαζεύονται για μια μπύρα «στα γρήγορα». Εκεί όπου πρωταγωνιστούν τα δροσιστικά κοκτέιλ, τα γευστικά πιάτα, οι αρωματικοί καφέδες και η υπέροχη ατμόσφαιρα. Το Boteco, στον κεντρικό πεζόδρομο της Καρδίτσας, είναι όλα αυτά μαζί!

Ηρ. Πολυτεχνείου & Πεζόδρομος Δ. Τερτίπη | κ. 6937 289 915 | Καρδίτσα

Το Cafeina είναι ένα από τα παλαιότερα coffe & cocktail bar στην πόλη της Καρδίτσας. Από το 2002 βρίσκεται στον πεζόδρομο της οδού Βαλταδώρου στο κέντρο της πόλης. Θα το βρείτε ανοιχτό όλες τις μέρες του χρόνου, από νωρίς το πρωί για έναν χαλαρό καφέ, έως και αργά το βράδυ για την διασκέδασή σας. Μία cocktail list, από τους καλύτερους και βραβευμένους bartenders της πόλης, τα πολλά all-day parties, καθώς και τα πολυποίκιλα event, είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την ταυτότητα του Cafeina.

Πεζόδρομος Βαλταδώρου | τ. 24410 74131 κ. 6972 011394 | Καρδίτσα

Εδώ και δύο χρόνια η οδός Διάκου έχει αποκτήσει άλλο χαρακτήρα στον τομέα της διασκέδασης, κι αυτό οφείλεται στο Mercato. Έναν προσεγμένο χώρο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής που παραπέμπει σε σαλόνι σπιτιού. Εκτός από τον καφέ και το ποτό, τη διαφορά κάνει η κουζίνα του, καθώς κάθε μέρα σερβίρονται διαφορετικά και αυστηρώς μελετημένα πιάτα, υπό τους ήχους όμορφης μουσικής.

Διάκου 11 – Νέα Αγορά | τ. 24414 00587 | Καρδίτσα

Το όνομα δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Το Ρεμπέτικο είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα καταστήματα της πόλης, με ένα ηχόχρωμα που παντρεύει με μεγάλη άνεση το παλιό με το νέο. Είναι ανοιχτό από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, ενώ διοργανώνει συνεχώς συναυλίες ρεμπέτικης μουσικής, και όχι μόνο.

Ηρακλείτου 12 | τ. 24410 76013 | Καρδίτσα

πεζοδρόμιο | 38

Πλατεία Στρατολογίας Καρδίτσα