ΜΑΙΟΣ 2016

FREE PRESS URBAN LIFE | INTERVIEW | CULTURE | ART ΜΑΪΟΣ 2016 | #0023

Θανάσης Παπακωνσταντίνου

«2-3 γερμανικά τανκς κοστίζουν όσο όλη η παραγωγή του θεσσαλικού κάμπου»

Τάκης Τλούπας

Αφιέρωμα στον μεγαλύτερο φωτογράφο και λάτρη της θεσσαλικής γης

πεζοδρόμιο | 3

YOU WI L L F I N D M E HE R E ! ΛΑΡΙΣΑ BROTHERS IN LAW HAIR 2 PIT KAVEH KANES KUBRICK LAS RAMBLAS MOSH PIT PLAY HOUSE WISEDOG ΑΤΤΙΚΑ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ Η ΓΗ ΚΛΙΜΑΞ ΠΟΡΤΕΓΟ

ΚΑΡΔΙΤΣ Α AMANO AVANTI BLUES BOTECO BROTHERS EATERY & DRINK CADILLAC RECORDS DEL CORSO GASPAR HONDOS CENTER MAMALOU MERCATO PIU CAFÉ ΚΑΒΑ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ ΚΑΦΕΙΝΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΟΠΤΙΚΑ ΕΝΩΤΙΑΔΗ ΟΠΤΙΚΑ ΚΑΜΙΝΙΩΤΗ ΠΛΑΣΤΗΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΟΣΟΔΑ

Π Α Λ Α ΜΑ Σ NO LIMIT

ΚΑΛΑΜ ΠΑ Κ Α DIVERSO ΜΕΛΥΔΡΟΝ

ΜΟ Υ Ζ Α Κ Ι MOUZAKI PALACE PEOPLE CAFÉ

Λ Ι ΜΝ Η Π Λ Α Σ ΤΗ ΡΑ ΑΙΟΛΙΔΕΣ ΗΔΥΜΕΛΕΣ ΚΑΖΑΡΜΑ ΣΟΦΑΔΕΣ FLOU CAFÉ

ΤΡ Ι Κ Α Λ Α 4 PLAY BAR ROUGE DIVERSO HOME’S PETIT DEJEUNER THE LOVE SHAKE ZERONINE ΑΣΣΟΣ ΜΥΛΟΣ ΜΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΙΝΑΤΡΑ ΣΟΥΙΤΑ ΦΑΝ ΦΙΛΙΟΝ

Γενέθλια με φόντο τη Θεσσαλία

Γιάννης Μαρκούτης Το Πάσχα μαζί με το κλίμα θρησκευτικής και... κρεατοφαγικής κατάνυξης μας έχει ήδη αφήσει για τα καλά. Πρόλαβε όμως να δώσει λίγο χρώμα στην καθημερινότητά μας καθώς οι συναντήσεις μεταξύ συγγενών και φίλων που τους χωρίζουν χιλιόμετρα λειτουργούν συνήθως ευεργετικά. Συζητήσεις κόντρα σε συζητήσεις, απορίες που πολλές φορές φλερτάρουν με τον ορισμό της ανάκρισης, καθώς και ατελείωτες επικλήσεις στα βιώματα του παρελθόντος. Ωραίο πράγμα η νοσταλγία, αλλά πολλές φορές η προσκόλληση στο χθες επιφυλάσσει απότομες προσγειώσεις στο σήμερα. Υπάρχουν όμως και κάποια παραμύθια που έχουν happy end και δε βρίσκονται στη σφαίρα της φαντασίας: όπως αυτό μέσα στο οποίο ζει και αναπνέει η πόλη του Λέστερ. 1000 χρόνια ποδοσφαιρικό ασανσέρ ανάμεσα στις μεγάλες κατηγορίες της Αγγλίας, και ξαφνικά, κάνοντας μία από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές και στοιχηματικές υπερβάσεις του πλανήτη, στέφεται πρωταθλήτρια Αγγλίας, κόντρα σε κάθε λογική. Μακριά από τα γνωστά και χιλιοειπωμένα κλισέ του στυλ «επενδύστε για να πάρετε πρωταθλήματα». Το ελληνικό ποδόσφαιρο χρειάζεται τέτοιες «Σταχτοπούτες». Ομάδες που θα επενδύσουν σε νέα, ταλαντούχα παιδιά και στο μέλλον θα δημιουργήσουν τον δικό τους μύθο. Με αυτό τον τρόπο θα ωθήσουν τους πιτσιρικάδες της επαρχίας να κλωτσήσουν ξανά τη μπάλα και να δώσουν μια νέα πνοή στις αλάνες που χορταριάζουν. Και ποιος ξέρει, ίσως σε κάποιο μελλοντικό πασχαλινό τραπέζι η συζήτηση να στραφεί γύρω από την επαρχιακή υπερομάδα που δημιούργησε μία ποδοσφαιρική δυναστεία στηριζόμενη σε παίκτες που δεν την εγκατέλειψαν ποτέ.

Editorial #23

ΒΟΛΟΣ AZZOURO CAFÉ CAFÉ GALA GRAPPA MOLIENDO POCO PICO PUERTO REEF TOY STORIES ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ BISTRO ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΦΟΥΡΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ ΜΙΝΕΡΒΑ ΠΛΑΓΙΩΣ ΡΟΥΣΣΟΥ ΕΡΙΦΥΛΗ ΓΛΥΚΟ ΣΤΥΛΛΑΣ

Πεζοδρόμιο ετών... 2

Πέρα όμως από αυτή την ποδοσφαιρική παρένθεση, η ζωή συνεχίζεται και το Πεζοδρόμιο κλείνει 2 χρόνια κυκλοφορίας.

2 χρόνια μέσα στα οποία, με υπομονή και μεθοδικότητα, κατάφερε να γίνει το μοναδικό free press που διανέμεται σε όλη τη Θεσσαλία. Χωρίς τοπικιστικές λογικές και διαθέσεις, αλλά με αγάπη και σεβασμό στην μοναδική ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων αυτού του τόπου. Αν μπορούσα να συνοψίσω σε λίγες λέξεις αυτή την πορεία, θα ανέφερα ότι από την πρώτη κιόλας μέρα, στόχος μας ήταν και είναι η ποιοτική ενημέρωση. Το έγραψα και πέρυσι στην ίδια σελίδα και θα το επαναλάβω. Δε συμβιβαστήκαμε ποτέ με το «φθηνό». Αν αντιθέσει, βρισκόμαστε πάντα στην αναζήτηση της υπέρβασης που θα μας κάνει καλύτερους. Την ίδια αγάπη για τη Θεσσαλία έτρεφε σίγουρα και ο Τάκης Τλούπας: Ο Λαρισαίος φωτογράφος που απαθανάτισε με τον καλύτερο τρόπο τις εκφάνσεις της ζωής σ’ αυτό τον τόπο. Πριν από λίγες μέρες, με αφορμή το αφιέρωμα που φιλοξενούμε σε αυτό το τεύχος, συναντήσαμε την κόρη του, και η Βάνια Τλούπα μας άνοιξε ένα παράθυρο με εξαιρετική θέα προς στο παρελθόν. Την ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού του πατέρα της. Κάποιες φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα είναι όμως γνωστές στους κύκλους των μουσικόφιλων και για άλλο λόγο. Αποτελούν τα, πασίγνωστα πλέον, εξώφυλλα δίσκων ενός καλλιτέχνη o οποίος αν και ζει μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα, έχει κατορθώσει με όχημα την τέχνη του να εισχωρήσει σ’ αυτά. Πρόκειται για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, ίσως την πιο ιδιαίτερη περίπτωση σύγχρονου τραγουδοποιού. Κάποιοι δίσκοι του σαν τον «Βραχνό Προφήτη» και την «Αγρύπνια» επαναπροσδιόρισαν το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Στη συζήτηση που κάναμε μαζί του στο καταπράσινο Μεταξοχώρι της Αγιάς γνωρίσαμε έναν άνθρωπο γεμάτο ευαισθησίες, με συγκροτημένο και ενδιαφέροντα λόγο αλλά και διάθεση αυτοσαρκασμού. Κλείνοντας και επιστρέφοντας στα… γενέθλιά μας, θα ήθελα, εκ μέρους όλης της συντακτικής ομάδας του εντύπου, να ευχαριστήσω εσάς, τους αναγνώστες μας. Το feedback σας, θετικό ή και αρνητικό, είναι για μας πολύτιμο, ενώ οι αλλαγές που σχεδιάζουμε για το μέλλον αναμένεται να συζητηθούν.

Αν ενδιαφέρεστε να σας αποστέλλεται το έντυπο κάθε μήνα, επικοινωνήστε μαζί μας στο email syndromi@pezodromiomag.gr ή τηλεφωνήστε μας στο 2441079000

πεζοδρόμιο | 4

STAFF

INDEX

Έκδοση // Pave P.C. Διευθυντής Χρήστος Αρκομάνης Αρχισυνταξία Χρήστος Αρκομάνης Γιάννης Μαρκούτης Παραχώρησαν τα κείμενά τους: Λίλα Βαρελά Χρήστος Γιαλαμάς Παναγιώτης Δουλόπουλος Θανάσης Καρανίκας Αθηνά Κατσή Μαρία - Κάρμεν Κυπαρίσση Άρης Κυριάκος Χρήστος Μακρής Μαριάννα Μπεβενίου Μαριάννα Μπολτσή Δημήτρης Πάττας Ελένη Πρίτσα Δημήτρης Ράκος Κώστας Τσέλιος Δανάη Τ. Εµπορική Διαχείρηση Φώτης Αρκομάνης sales@pezodromiomag.gr

Διαφήµιση 2441079000 adv@pezodromiomag.gr Μηνιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική ή μερική, ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές. Επίσης η εφημερίδα ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ, όπως και ο ιστότοπος www.pezodromiomag.gr συνιστούν ελέυθερο βήμα έκφρασης των πολιτών. Το περιεχόμενο και εδώ των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές.

Θανάσης Παπακωνσταντίνου «Η διαίσθησή μου λέει ότι ο κινητήριος μοχλός του Σύμπαντος είναι ένας όμορφος, απλός, μαθηματικός τύπος» σελ.14

Τάκης Τλούπας Φωτογραφικό αφιέρωμα στον άνθρωπο που απαθανάτισε όλες τις εκφάνσεις της ζωής στη Θεσσαλία σελ.20

Groove Elation Project Μία ξεχωριστή άποψη πάνω στη σημερινή τζαζ

σελ.26

Βασιλική Μαλλιοπούλου Φωτογραφία εξωφύλλου Τάκης Τλούπας “Μεταφορά με το κάρο – Τρίκαλα 1965”

«Δεν ζωγραφίζω εκλογικεύοντας»

www.pezodromiomag.gr Pave Ι.Κ.Ε. Μπλατσούκα 36 Καρδίτσα | 43100 T. 24410 79000 F. 24410 79444

σελ.36

πεζοδρόμιο | 5

πεζοδρόμιο | 6

Κατοπτεύσεις

Τίτλοι τέλους για την Ηλεκτρονική Αθηνών

Κυνηγώντας το ακατόρθωτο Χρήστος Μακρής

Τέλος στην ιστορία της Ηλεκτρονικής Αθηνών έβαλε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών καθώς έκανε δεκτή την αίτηση πτώχευσης που είχε καταθέσει η Ηλεκτρονική από τις 9 Μαρτίου

Ο άνθρωπος σαν οντότητα είναι από τη φύση του, ον ανήσυχο και μονίμως σε μια αναζήτηση. Πάντα αναζητά τρόπους να διευκολύνει τη καθημερινότητά του, να λύνει τα προβλήματα που παρουσιάζονται στη ζωή του και να ξεπερνά με κάθε τρόπο εμπόδια που μέχρι χθες φάνταζαν ανυπέρβλητα. Έχοντας ως οδηγό του την φαντασία και ως εργαλείο του την λογική, στοχεύει στην επίτευξη του ακατόρθωτου. Ο μύθος του Δαίδαλου και του Ίκαρου αποτελεί το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτού του μοναδικού χαρακτηριστικού του ανθρώπου. Στη σημερινή εποχή, σχεδόν σε καθημερινή βάση, έχουμε όλο και περισσότερες ανακαλύψεις και επιτυχίες σε όλους τους επιστημονικούς τομείς.

Αντίο πολιομυελίτιδα Μετά την ευλογιά, η πολιομυελίτιδα, που προσβάλλει το νευρικό σύστημα και μπορεί να προκαλέσει συνολική παράλυση μέσα σε λίγες ώρες, αναμένεται να έχει μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, μέχρι το 2018, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Δημήτρης Ράκος

30ημέρες

Ποιος κρύβεται πίσω από τη Siri; Οι περισσότεροι χρήστες των iPhone ξέρουν τη φωνή της, αλλά όχι το όνομά της, ούτε το πρόσωπό της. Στην πραγματικότητα, την ξέρουν ως “Siri” και είναι η φωνή που ακούγεται όταν πατήσουμε παρατεταμένα το κεντρικό πλήκτρο του smartphone.Πίσω λοιπόν απ' αυτή τη φωνή που απαντάει σε διάφορες ερωτήσεις των χρηστών, βρίσκεται η γυναίκα με το όνομα Susan Bennett. Η ίδια μίλησε για την εμπειρία της ως Siri, αλλά και γενικότερα για τη μακρόχρονη καριέρα της που στηρίζεται στη φωνή της. Όπως λέει, όλα ξεκίνησαν τυχαία όταν ασχολιόταν με το τραγούδι και της είχε ζητηθεί λόγω ενός προβλήματος που είχε προκύψει σε ένα σόου με ταλέντα να διαβάσει μερικές γραμμές. Από τότε ξεκίνησε αυτήν την καριέρα, αφού έκανε μαθήματα ορθοφωνίας, μέχρι τη μεγάλη συνεργασία της με την Apple που την καθιέρωσε ως Siri.

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της σύγχρονης εποχής είναι η ανακάλυψη μιας θεραπευτικής μεθόδου, ικανής να θεραπεύσει την επάρατη νόσο του καρκίνου, αλλά και άλλων θανατηφόρων νόσων, όπως του Έμπολα. Τελευταία εξέλιξη αποτελεί ένα φάρμακο γονιδιακής θεραπείας που αναπτύσσει το Ινστιτούτο μοριακής γενετικής της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, το οποίο σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα και διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου. Όσον αφορά τον Έμπολα, το Hemopurifier, ένα δημιούργημα της Aethlon Medical, είναι ένα φίλτρο που σκοπεύει να φρενάρει τον θανατηφόρο ιό. Το φίλτρο έχει δοκιμαστεί μόνο μια φορά σε έναν Γερμανό ασθενή και τα αποτελέσματά του ήταν εκπληκτικά. Συχνά, ακούμε ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν θα αργήσει να αποτελέσει μέρος της καθημερινής μας ζωής, όμως τείνουμε να πιστεύουμε ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί στο μακρινό μέλλον, που απ’ ότι φαίνεται δεν είναι και τόσο μακρινό, αφού επιστήμονες δημιούργησαν μικροτσίπ με νευρώνες. Έτσι, έφεραν την ανθρωπότητα ένα βήμα πιο κοντά στην τεχνητή νοημοσύνη, κάνοντας τους υπολογιστές λίγο πιο «ανθρώπινους». Δεν είναι, λοιπόν, μακριά η μέρα που θα συνομιλούμε, κυριολεκτικά, με τον υπολογιστή μας ή με κάποιο, ήδη αρκετά εξελιγμένο, ρομπότ που θα κάνει την καθημερινότητά μας ευκολότερη. Μια από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις της εποχής μας είναι αυτή του διαδικτύου. Μια τεχνολογία που παρήχθη από το πολύ γνωστό πλέον CERN. Ο αντίκτυπος του διαδικτύου είναι ασύλληπτος. Η άμεση πρόσβαση στην οποιαδήποτε πληροφορία, οποιαδήποτε στιγμή από οποιοδήποτε σημείο βοήθησε όχι μόνο στην έκρηξη της ερευνητικής διαδικασίας αλλά και στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου. Στο CERN αυτή τη στιγμή εξελίσσεται το “Worldwide Grid”, ένα νέο πληροφοριακό σύστημα το οποίο θα δίνει την δυνατότητα στους χρήστες να χρησιμοποιούν όλη την υπολογιστική ισχύ όλων κομπιούτερ σε ένα δίκτυο ανεξαρτήτως από το που βρίσκονται, καθιστώντας έτσι τους υπολογιστές στο σπίτι μας, τα κινητά και τις ταμπλέτες μας, υπερυπολογιστές. Στον τομέα της διαστημικής εξερεύνησης το Curiosity Rover της NASA βρίσκεται ήδη στον πλανήτη Άρη και εξερευνεί περιοχές του πλανήτη ψάχνοντας για «υπογραφές» νερού. Η Ευρώπη, τον περασμένο Μάρτιο εκτόξευσε το ExoMars Trace Gas Orbiter το οποίο θα φτάσει στον πλανήτη Άρη τον Οκτώβριο και θα ψάξει για ίχνη μεθανίου στην ατμόσφαιρά του. Σημαντική όμως είναι και η είσοδος του ιδιωτικού τομέα στην εξερεύνηση του διαστήματος. Η αμερικανική εταιρία Astrobotic Technology σχεδιάζει αποστολή ρομποτικού οχήματος στη Σελήνη, η εταιρία Space X εκτόξευσε τον πύραυλο Falcon 9 ο οποίος αφού έθεσε σε τροχιά 11 δορυφόρους επανήλθε σε όρθια θέση στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ όπως ακριβώς είχε εκτοξευθεί. Η Space X και η Boeing κατασκευάζουν διαστημικά σκάφη-ταξί τα οποία από το 2017 θα κάνουν το δρομολόγιο Γη-Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Αυτά είναι ελάχιστα δείγματα από τα πρόσφατα βήματα τεχνολογικής εξέλιξης. Τι είναι όμως αυτό που εμποδίζει την ιατρική επιστήμη από το να βρει επιτέλους το πολυπόθητο εμβόλιο για τις χειρότερες ασθένειες; Ποιος είναι ο παράγοντας που δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να εκμεταλλευτούμε πλήρως τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έτσι ώστε να απαγκιστρωθούμε από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο; Όλα τα ερευνητικά προγράμματα σκαλώνουν στον ίδιο ύφαλο: στη χρηματοδότηση. Καθώς αυτή μπορεί να εξασφαλιστεί είτε μέσω κρατικών χορηγιών είτε μέσω επενδύσεων του ιδιωτικού τομέα και αφού το ρίσκο της επιστροφής του κεφαλαίου ως κέρδος είναι πολύ υψηλό, πολλοί τομείς μένουν αναγκαστικά πίσω. Στη χώρα μας η έρευνα, με εξαίρεση μερικές ελάχιστες περιπτώσεις, είναι ανύπαρκτη, όχι όμως για τον λόγο που αναφέραμε παραπάνω. Τα πανεπιστήμια σπαταλήσανε το μεγαλύτερο ποσοστό των κρατικών χορηγιών σε εικονικά ερευνητικά προγράμματα ελάχιστης αξίας. Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός πως απαγορεύεται η οποιαδήποτε ανάμειξη του ιδιωτικού τομέα, καταλαβαίνουμε αμέσως το πόσο περιορισμένες είναι οι δυνατότητες. Κάτι που αν στο μέλλον αλλάξει και δεδομένου του επιστημονικού δυναμικού που υπάρχει στην Ελλάδα τα αποτελέσματα θα είναι άμεσα και ανταποδοτικά. Δισεκατομμύρια επενδύονται σε νέες τεχνολογίες, σε ερευνητικά προγράμματα, σε εξερευνητικές αποστολές. Αντικρίζοντας τους αριθμούς αυτούς, πολλοί διερωτώνται αν αξίζει να διατίθενται τόσο μεγάλα ποσά, όταν πολλές φορές δεν ανταποδίδουν και μήπως θα ήταν προτιμότερο να χρησιμοποιούνταν για κάποιον άλλο σκοπό, όπως η καταπολέμηση της φτώχειας. Άποψή μου είναι πως αυτό θα βοηθούσε λίγο και μόνο στο παρόν - όχι μακροπρόθεσμα. Μόνο έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο αύριο μπορούμε να αποτρέψουμε την διαιώνιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Οι σημαντικές θεραπείες, τα μεγάλα εξερευνητικά ταξίδια, η έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να ξεπεράσει τον εαυτό του, σαν ένας άλλος Ίκαρος, πάντα αποδίδει στο αύριο. Ακόμα και αν σήμερα αποτύχει, θα εμπνεύσει κάποιον άλλον στο μέλλον να το πετύχει.

πεζοδρόμιο | 7

πεζοδρόμιο | 8

White Noise

30ημέρες

Γκάφα της ΕΡΤ στο twitter Διαδικτυακή γκάφα για την ΕΡΤ καθώς με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα στη Λέσβο, έκανε retweet λογαριασμό τρολ που χρησιμοποιεί το όνομά του

Ο Axl Rose στους AC/DC Ο Axl Rose, τραγουδιστής των προσφάτως επανενωμένων Guns N’ Roses, πήρε τη θέση του frontman των AC/ DC, Brian Johnson στην παγκόσμια περιοδεία των τελευταίων, σύμφωνα με ανακοίνωση του συγκροτήματος

Το MTV Unplugged επιστρέφει Το MTV αποκάλυψε την επιστροφή του Unplugged σε παρουσίαση του δικτύου στην Νέα Υόρκη όπου έγινε σαφής η επαναπροσέγγιση της μουσικής στον πυρήνα του προγράμματος, μετά από τη χρόνια επικέντρωση σε σειρές τύπου ριάλιτι

Ο μπάτλερ το ‘κανε Κώστας Τσέλιος Τα σπόιλερ μπορεί να είναι η μάστιγα της εποχής μας, δεν αποτελούν όμως καινούργιο φαινόμενο αφού το πιο παλιό, το πιο κλασσικό σπόιλερ στην ιστορία της ποπ κουλτούρας είναι η παραπάνω φράση. Μια φράση που φτάνει πίσω στο 1930 και προκύπτει από το βιβλίο “Η πόρτα” της Mary Roberts Rinehart και στο οποίο ο μπάτλερ είναι ο κακός της υπόθεσης (αναφορές για κακούς μπάτλερ υπάρχουν και σε παλιότερα διηγήματα αλλά θα χαθούμε). Όλος ο ντόρος με τα σπόιλερ γίνεται επειδή στην εποχή της εκτίναξης των σειρών, το ίντερνετ είναι ένας οδοστρωτήρας πληροφοριών που δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Και στερεί από τον θεατή την δυνατότητα αναζήτησης αυθεντικών συναισθημάτων όπως χαρά, λύπη, θυμό, πόνο, σοκ, βλέποντας μια ιστορία να ξετυλίγεται. Διότι, όπως μας έχει διδάξει ένα από τα μεγαλύτερα WTF στην ιστορία της τηλεόρασης, είναι άλλο να ξέρεις ήδη για τον Ματωμένο Γάμο στο Game Of Thrones κι άλλο να παρακολουθείς εντελώς ανήξερος να ξεκληρίζουν το Σταρκ-έικο (ο Βορράς όμως θυμάται...). Για αρχή, καλό είναι να ορίσουμε τι είναι σπόιλερ. Θάνατοι, κέρατο, ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες (η σειρά δεν είναι τυχαία), απροσδόκητες αποκαλύψεις (“μίλα Βίρνα, ήρθες εδώ για κάποιο λόγο, πες που να πάρει ο διάβολος...”) και γενικότερα οτιδήποτε αναπάντεχο χαλάει την έκπληξη ή μαρτυρά την συνέχεια. Καλό είναι λοιπόν, αν μας καίει το εκάστοτε στόρι μέχρι να το δούμε να αποφεύγουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διότι όσο μεγαλύτερη η σειρά, τόσο μεγαλύτερη και η πιθανότητα κάποιος να έχει “κελαηδήσει” την πλοκή στο Τουίτερ γιατί… έτσι. Εδώ όμως μπαίνει το εξής ερώτημα: Άντε και το είδαμε, για να είμαστε ηθικά καλυμμένοι, τι χρονικό περιθώριο πρέπει να περάσει ώστε να μπορούμε να συζητήσουμε με τον υπόλοιπο κόσμο (μας) τι έχει συμβεί; Ένα από τα κορυφαία κανάλια στο YouTube που ασχολείται με αναλύσεις ταινιών και σειρών, τα φοβερά και τρομερά Screen Junkies, έχουν ορίσει ως ηθικά αποδεκτό χρονικό διάστημα τις 48 ώρες για το εκάστοτε επεισόδιο μιας σειράς από την στιγμή που θα προβληθεί και τις δύο εβδομάδες μετά την επίσημη πρεμιέρα για τις ταινίες. Υπάρχει βέβαια και το House Of Cards που οι παραγωγοί του έχουν αποφασίσει να προβάλλουν ολόκληρη την σεζόν μέσα σε μια μέρα κι έπειτα με τον παραδοσιακό τρόπο, ένα επεισόδιο ανά βδομάδα, εκεί ο καθένας κάνει ότι τον φωτίσει η συνείδησή του. Η αλήθεια είναι όμως πως πλέον τα σπόιλερ αποτελούν τρεντ κι εκεί έξω κυκλοφορούν μεγαλύτεροι κίνδυνοι από τον λαλίστατο φίλο σου στο Facebook. Πρώτος και καλύτερος τα μεγάλα, αγχωμένα ειδησεογραφικά σάιτ που στην λυσσαλέα αναζήτηση του κλικ σου πετάνε κάθε σημαντική εξέλιξη στα μούτρα. Κι όταν λέμε μούτρα εννοούμε να βάζουν στον τίτλο την σημαντική εξέλιξη μην αφήνοντας στον αναγνώστη την ελάχιστη τουλάχιστον επιλογή αν δεν θέλει να μάθει, να μην μπει. Βέβαια αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στην νέα, επαναστατική(;) τακτική που ακολουθούν κάποια στούντιο με την προώθηση των ταινιών τους τώρα τελευταία. Όλα (μα όλα!) στο τρέιλερ και την αφίσα. Είναι σαν να πας στον κινηματογράφο να δεις την “Έκτη Αίσθηση” και να ξέρεις ότι ο Μπρους Γουίλις είναι νεκρός. Καλύτερο παράδειγμα από το “Batman Vs Superman: The Dawn Of Justice” δεν υπάρχει (ακολουθεί φρέσκο σπόιλερ). Βγαίνει το πρώτο teaser διάρκειας ενός λεπτού, όλοι μένουν κατενθουσιασμένοι. Πρώτο κανονικό τρέηλερ, Μπάτμαν και Σούπερμαν στα πατώματα, επικός Λεξ Λούθορ να μιλά για μέρα εναντίον νύχτας, φως και σκοτάδι, άσπρο και μαύρο, κολάν εναντίον δερμάτινου, μακελειό, το σύμπαν πορώνεται. Κάπου εκεί η Warner αγχώθηκε μη και τα κάνει όλα σωστά για μια φορά και βγάζει και δεύτερο τρέιλερ στο οποίο ο Μπεν Άφλεκ κι ο Κλαρκ Κεντ τα βρίσκουν και πολεμούν δίπλα- δίπλα τον κακό της ιστορίας… Το ίντερνετ δίκασε και κάπως έτσι ξεκίνησε ο κατήφορος της πιο αναμενόμενης ταινίας για το ‘16 (με τόση υπερβολή που κυκλοφορεί στον κυβερνοχώρο δε θέλω να σκεφτώ καν τι θα γινόταν αν προβαλλόταν τώρα εκείνο το τελευταίο επεισόδιο του Lost). Τέλος υπάρχει κι εκείνη η αγαπημένη κατηγορία ανθρώπων που έχει διαβάσει το βιβλίο και που νιώθει την ιερή ανάγκη- υποχρέωση να σου τονίζει συνεχώς τα διαφορετικά σημεία σε σχέση με την σειρά αδιαφορώντας για το γεγονός ότι αν ο άλλος νοιαζόταν, απλά θα διάβαζε κι εκείνος το βιβλίο. First World Problems, θα πει κάποιος. Προφανώς. Όπως και να’χει, σειρές και ταινίες είναι για πολύ κόσμο ένας είδος διασκέδασης και με το να “διαρρέει” αμέσως κάθε λεπτομέρεια της πλοκής είναι μεγάλο ξενέρωμα. Αφού δεν μπορούμε να το αποφύγουμε λοιπόν ας βάλουμε κάποιους κανόνες. Κι όποιος δεν τους ακολουθεί να θυμάται πως υπάρχει γι’ αυτόν μια ξεχωριστή θέση στο μπουντρούμι των Μπόλτονς κι όλοι ξέρουμε τι έπαθε εκεί ο Θήον (αυτό δεν γράφεται). ΥΓ. Μη κάνετε σαν μωρά, ότι σπόιλερ υπάρχει στο άρθρο είναι τουλάχιστον δύο μήνες παλιό, αν κάποιος καιγόταν τόσο θα είχε ήδη δει την ταινία/σειρά.

πεζοδρόμιο | 9

Επισκευές Smartphone - Tablet Αλλαγή Μπαταρίας | USB Φόρτισης Ηλεκτρονικές Βλάβες Αλλαγή Οθόνης

Επισκευές Laptop - Desktop Συστήµατα Παρακολούθησης CCTV 0,0 0,2 0,4 0,6 0,8 1,0

www.recode.gr | info@recode.gr Χαρίτου 3 | Καρδίτσα τηλ.2441303138

Advanced Rework

πεζοδρόμιο | 10

30ημέρες

Trick Or Treat?

Με άρωμα Ελλάδας το Φεστιβάλ Καννών

Μύρισε καρπούζι Μαρία – Κάρμεν Κυπαρίσση

Δύο είναι τελικά οι ευχάριστες ειδήσεις που έφθασαν από τις Κάννες, με την ανακοίνωση του προγράμματος του Φεστιβάλ. Εκτός από το ντοκιμαντέρ «Η τελευταία παραλία» (L'ultima Spiaggia) του Θάνου Αναστόπουλου και του Davide Del Degan, στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών θα προβληθεί και η ταινία «Γυρίζοντας τον Κόσμο» των αδελφών Ντελφίν και Μιριέλ Κουλέν.

Χώρα - θαύμα της Ευρώπης δεν χρωστάει πουθενά Η Ελλάδα ετοιμάζεται να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο και έχει ένα χρέος που έχει εκτιναχθεί στο 180%, ενώ η Εσθονία ζει τις ήσυχες δικές της ημέρες, χωρίς χρέη, αφού προτιμάει να μην δανείζεται και με ένα τεχνολογικό θαύμα να είναι σε εξέλιξη.

Άνοιξη μύρισε αγάπες μου και στην Ελλάδα η όρεξη για διακοπές και τα μπάνια αρχίζουν με τα πρώτα κοντομάνικα. Και ενώ οι περισσότεροι ξεκινούν να υπολογίζουν μέρες αδείας και να ονειρεύονται θάλασσες, η τουριστική σεζόν ανοίγει και οι πρώτες προετοιμασίες ξενοδοχείων και λοιπών τουριστικών επιχειρήσεων ξεκίνησαν. Μαζί με αυτά και οι πρώτοι ξένοι -φυσικάτουρίστες, αλλά και λιγοστά θαρραλέα ζευγάρια Ελλήνων. Έτσι, άθελα προκύπτουν οι πρώτες συζητήσεις για το τι πάει στραβά σε αυτή τη χώρα (και!) όσον αφορά τον τουρισμό και μοιραία γίνονται συγκρίσεις με γείτονες και μη χώρες όσον αφορά τον τρόπο που λειτουργούν στον τομέα του τουρισμού. Κοινό τόπο αποτελεί η μετά λύπης συνειδητοποίηση, σε πολλούς εγχώριους τουριστικούς προορισμούς, της παντελούς έλλειψης παροχής υπηρεσιών ποιότητας και της ανεκδιήγητης αντίληψης των ντόπιων ότι το χρήμα πρέπει να το αρπάξουν, χωρίς να νοιάζονται για το αύριο ή στην περίπτωση του τουρισμού του χρόνου. Η μάχη της ποιότητας έχει χαθεί ενώ έχει κατά κράτος επικρατήσει η προσέλευση της μάζας, ηθελημένα. Και είναι αδύνατο να μη δούμε πετυχημένα παραδείγματα γύρω μας, όπως ας πούμε της Ιρλανδίας. Περπατώντας στους δρόμους του Δουβλίνου νιώθει κανείς μια ατμόσφαιρα παραμυθιού περασμένων αιώνων (τεχνηέντως συντηρημένη), και μπορεί κάλλιστα να φανταστεί πως κάποιος ήρωας με πανοπλία θα βγει από την επόμενη γωνία για να μοιραστεί τη μπύρα του μιλώντας τα περίεργα αγγλικά του.Η χώρα που ενέπνευσε και γέννησε τόσους μεγάλους λογοτέχνες αναζωογονείται και μεγαλουργεί -σε αντίθεση με τη δική μας- έχοντας ζήσει και βγει από το Μνημόνιο. Είναι ο ωκεανός που τη γλείφει από τα δυτικά της; H σύγχρονη ιστορία της που αποτελεί μείγμα εκείνων που ήρθαν για να αφήσουν το σημάδι τους και εκείνων που έφυγαν και επέστρεψαν με νέες ιδέες; Μια χώρα με νεωτεριστική αντίληψη της ύπαρξης της και όμως τόσο βαθιά ριζωμένο το παρελθόν της στην καθημερινότητα. Άνθρωποι περήφανοι για αυτό που είναι, με φυσιογνωμίες κάθε άλλο παρά συνηθισμένες και ανοιχτοί, καλόκαρδοι, φιλόξενοι (τελικά μοιάζουμε αρκετά!) παρά τη φαινομενική τους απομάκρυνση – η χώρα είναι νησί. Κορυφαίος τουριστικός προορισμός για τους Ευρωπαίους αλλά και για τους Έλληνες (που την ανακαλύπτουμε λίγο πιο αργά) η Ιρλανδία αποτελεί χώρα προς μίμηση όσον αφορά τον τρόπο που χρησιμοποιεί τον τουρισμό προς όφελος της. Η παροχή υπηρεσιών είναι υψηλών προδιαγραφών, χωρίς κρυφά κόστη και πονηριές, και η αναμόχλευση των τουριστών με τους ντόπιους γεννά μόνο θετικά συναισθήματα.

Το μικρότερο Βασίλειο του κόσμου Σαν απόκρημνο βουνό αναδύεται από τη γαλαζοπράσινη θάλασσα στα νότια της Σαρδηνίας το νησί Ταβολάρα, το μικρότερο βασίλειο του κόσμου, που έχει έναν βασιλιά, 11 κατοίκους, 100 κατσίκες και μερικά γεράκια προς εξαφάνιση! Αυτό το πανέμορφο νησί, που παραμένει ένα κρυμμένο μυστικό της Μεσογείου, μοιάζει να έχει «ξεφυτρώσει» μακριά από κάθε τι συνηθισμένο. Στο Ταβολάρα δεν υπάρχουν δρόμοι, ούτε ξενοδοχεία και το μοναδικό κομμάτι που είναι κατοικήσιμο είναι μια λευκή γραμμή παραλίας, την οποία περπατάς σε λίγα μόλις λεπτά.

Η εκμετάλλευση του παραμικρού σημείου που θα μπορούσε να αποτελέσει ενδιαφέρον, είτε γεωγραφικά είτε ιστορικά και αρχιτεκτονικά, έχει γίνει στο έπακρο χωρίς ωστόσο αυτό να επηρεάζει τον τρόπο λειτουργίας της χώρας και των πολιτών. Όλα είναι ενωμένα και αλληλοσυνδεόμενα με μια αρμονία που μόνο να προσφέρει στους ανθρώπους μπορεί. Άλλωστε ελάχιστοι ασχολούνται αποκλειστικά με τον τουρισμό. Ελάχιστες είναι οι αμιγώς τουριστικές επιχειρήσεις ενώ η οικονομία βασίζεται σε αρκετές δραστηριότητες συμπεριλαμβανομένης της γεωργίας. Τελικά ίσως δεν διαφέρουμε και τόσο από τις υπόλοιπες χώρες ή αν και όσο διαφέρουμε είναι αυτό που μας διακρίνει και μας κάνει αυτό που είμαστε με το δικό μας μοναδικό τρόπο. Είναι τα συναισθήματα που γεννά ο κάθε τόπος που μπορούν να μας εμπνεύσουν να φύγουμε αλλά και τόσες οι εικόνες που μπορούμε να κουβαλήσουμε μέσα μας και γυρνώντας να τις ενσωματώσουμε στο δικό μας μικρόκοσμο. Καλοκαίρι ξανά προ των πυλών και ίσως να μην είναι το ιδανικότερο καλοκαίρι για να συζητάμε για διακοπές και τουρισμό, εν μέσω φημών για εκλογές και δημοψηφίσματα (έστω και ως αστείο;), αλλά πιθανόν αν χρησιμοποιήσουμε τις θετικές προσλαμβάνουσες να κάνουμε την Ελλάδα αυτό που ονειρευόμαστε. Μια χώρα νέα, με ισχυρή την αύρα του παρελθόντος, που όμως προχωράει δυναμικά με τα νέα δεδομένα. Μια χώρα ανταγωνιστική και ξεχωριστή! Η Ελλάδα.

Listen to: Chris Janson – Buy me a boat

πεζοδρόμιο | 11

πεζοδρόμιο | 12

3η Πανελλήνια Συνάντηση Ομάδων Χορού ΑμεΑ (με οποιαδήποτε αναπηρία) & Μεικτών Ομάδων Χορού Λίλα Βαρελά Ένα διαφορετικό φεστιβάλ, μοναδικό στον ελληνικό χώρο, διοργανώνει για 3η συνεχή χρονιά η Καλλιτεχνική Εταιρία «Δρυάδες εν Πλω» το τελευταίο σαββατοκύριακο του Μαΐου στην Καρδίτσα. Η 3η Πανελλήνια Συνάντηση Ομάδων Χορού ΑμεΑ (με οποιαδήποτε αναπηρία) & Μεικτών Ομάδων Χορού, μια πραγματική γιορτή χορού, θα πραγματοποιηθεί στις 28 & 29 Μαΐου στο Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο της Καρδίτσας με τη συμμετοχή περισσότερων από 300 ατόμων, χορευτών και συνοδών από όλη την Ελλάδα. Πρόκειται για τη συνέχεια της επιτυχημένης εκδήλωσης που έγινε για πρώτη φορά στη χώρα μας τον Ιούνιο του 2014 και ακολούθως για 2η συνεχή φορά το Μάιο του 2015. Μιας γιορτής που έγινε πλέον θεσμός ως το μοναδικό φεστιβάλ χορού ΑμεΑ στην Ελλάδα, με τη συμμετοχή φορέων ΑμεΑ που δραστηριοποιούνται μέσω του χορού, καθώς και Ομάδων Χορού ΑμεΑ και μεικτών Ομάδων Χορού από τον ελληνικό χώρο. Η εκδήλωση, όπως έχει καθιερωθεί, περιλαμβάνει την παρουσίαση χορευτικού έργου από τους συμμετέχοντες, χωρίς περιορισμό στο είδος του χορού και στον αριθμό των χορευτών. Πρόσκληση για συμμετοχή αποστέλλεται σε φορείς ΑμεΑ που δραστηριοποιούνται μέσω του χορού ή ενδιαφέρονται να ασχοληθούν, καθώς και σε Ομάδες Χορού ΑμεΑ και μεικτές Ομάδες Χορού από τον ελληνικό χώρο. Φέτος, οι ομάδες που θα φιλοξενηθούν στην πόλη για ένα σαββατοκύριακο και θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους θα έρθουν από Αθήνα, Αλεξάνδρεια, Βόλο, Δράμα, Θέρμη Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Καστοριά, Κιλκίς, Λάρισα, Νάξο, Πάτρα, Συκεώνα Θεσσαλονίκης, Χαλκηδόνα Θεσσαλονίκης, Χαλκίδα, και φυσικά θα συμμετέχουν ομάδες από την Καρδίτσα. Το φεστιβάλ απευθύνεται σε ομάδες που δρουν επαγγελματικά, ατομικά σε ομάδες και ερασιτεχνικά, σε δομές ανοιχτές και κλειστές. Αποτελεί κίνητρο δραστηριοποίησης ατόμων με αναπηρία και με στόχο την κοινωνική ένταξη και την αρμονική συνύπαρξη με τη διαφορετικότητα. Κεντρικός στόχος της εκδήλωσης είναι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σε θέματα αποκλεισμού και η απενοχοποίηση της αναπηρίας μέσω της ενεργητικής συμμετοχής. Είναι σημαντικό ότι και στις δύο προηγούμενες διοργανώσεις πλήθος ιδιωτών και επαγγελματιών της Καρδίτσας και της ευρύτερης περιοχής αγκάλιασαν την προσπάθεια και προσέφεραν ηθική και οικονομική στήριξη. Παράλληλα, μεγάλος αριθμός νέων της πόλης, μαθητές και φοιτητές, με πνεύμα προσφοράς έγιναν εθελοντές και δημιούργησαν μια μεγάλη παρέα μαζί με τους χορευτές και τους συνοδούς τους. Ταυτόχρονα, οι χορευτές με τη συμμετοχή τους στη διοργάνωση συμβάλλουν στη δική τους αυτονομία, καθώς ο χορός διαχειρίζεται τη διαφορετικότητα με εργαλείο το σώμα. Η συνύπαρξη στη σκηνή σε μια τέτοια εκδήλωση ατόμων με αναπηρίες, αποδεικνύει πως η δύναμη της τέχνης μπορεί να διευκολύνει την αισθητική και αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων, χωρίς διακρίσεις. Το Φεστιβάλ φέτος ξεκινά την Παρασκευή 27 Μαΐου με μια μουσική βραδιά με τη Φωτεινή Βελεσιώτου και το Θοδωρή Μέρμηγκα, τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν για την υλοποίηση της μεγάλης γιορτής. Οι παραστάσεις των ομάδων θα πραγματοποιηθούν Σάββατο απόγευμα και Κυριακή πρωί με καλεσμένους όλους όσους αγαπούν το χορό και αγκαλιάζουν τους ανθρώπους με τη διαφορετικότητά τους!

Listen to: Haruka Nakamura - The scenery which has music

πεζοδρόμιο | 13

πεζοδρόμιο | 14

Χρήστος Γιαλαμάς Γιάννης Μαρκούτης Στέλιος Μπισκανάκης

«Πιστεύω ότι χρειάζεται η παρέα και μάλιστα στην κουβέντα σηκώνει έναν ήλιο. Τον ήλιο της παρέας. Ξεκινάει, δηλαδή, από την ανατολή όταν φουντώνει η κουβέντα, έπειτα είναι στη μέση και στο τέλος δύει κάποια στιγμή, όπως εκφυλλίζεται σίγα σιγά μια κουβέντα. Ποιο είναι, όμως, το αποτέλεσμα; Σίγουρα υπάρχει κάποιος στην παρέα, ο οποίος την έχει ανάγκη αυτήν την κουβέντα και τη στηρίζει. Ενδέχεται, μάλιστα, οι κουβέντες να είναι δαιδαλώδεις και να μην οδηγούν πουθενά. Δεν πειράζει αυτό, δεν έχει νόημα. Σημασία έχει αυτή η σχέση, η αλληλεπίδραση...».

πεζοδρόμιο | 15

Ένας τέτοιος ήλιος ανέτειλε πριν λίγες εβδομάδες στο Μεταξοχώρι Αγιάς, δύοντας (νομοτελειακά) έπειτα από αρκετές ώρες. Εκεί, υπό τη σκιά ενός γέρικου πλάτανου, στην κεντρική πλατεία του χωριού, συναντήσαμε το Θανάση Παπακωνσταντίνου (και τον σκύλο του, Καρντού), κουβεντιάζοντας ατάκτως μαζί του πάσης φύσεως ζητήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι οδηγηθήκαμε κάπου συγκεκριμένα.Η έντυπη αποτύπωση αυτής της τόσο ιδιαίτερης σχέσης αλληλεπίδρασης των συμμετεχόντων σε μια κουβέντα, μολονότι δύσκολα μπορεί να την αντικατοπτρίσει με ευκρίνεια, έχει, ωστόσο, τη σημασία της για τον αναγνώστη. Η ακτινοβολία του ήλιου της παρέας, ή έστω ορισμένες ηλιαχτίδες του φτάνουν και σ’ αυτόν. «Ο ήλιος είναι του κόσμου η μαία, που ξεγεννάει τις σκιές, και τις αφήνει μέσα στο κλάμα, μπροστά σε πόρτες σφαλιστές», σημειώνει, άλλωστε, ο δημιουργός. Πλησιάζοντας αισίως στην ολοκλήρωση της τρίτης δεκαετίας της εξαιρετικά έντονης και άκρως επιδραστικής παρουσίας του στο προσκήνιο της εγχώριας μουσικής δημιουργίας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου φαίνεται να βρίσκεται σε δημιουργικό και παραγωγικό οίστρο. Επί του παρόντος, μόλις κυκλοφόρησε η δισκογραφική αποτύπωση της καίριας συμβολής της Ματούλας Ζαμάνη στις ζωντανές εμφανίσεις των τελευταίων έξι χρόνων. «Έξι καλοκαίρια και πέντε χειμώνες» είναι ο τίτλος του νέου live album, το οποίο περιλαμβάνει και μία ημι-ζώντανη εκτέλεση του παραδοσιακού τραγουδιού «Μανάκι μου» σε ερμηνεία του ίδιου του Θανάση. «Έχει ζωντάνια η Ματούλα. Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε το δίσκο, αυτό ήταν το χρονικό διάστημα που συνεργαζόμασταν με τη Ματούλα στις ζωντανές εμφανίσεις. Έξι καλοκαίρια και πέντε χειμώνες. Ήθελα να της κάνω ένα δώρο. Τόσα χρόνια μαζί, δεν της έχω δώσει και πολλά τραγούδια...». Δισκογραφική συνέχεια με καινούριο υλικό αναμένεται τον ερχόμενο χειμώνα: «Ένα στοιχείο που θέλω, επειδή μου αρέσει πάρα πολύ, είναι η ηλεκτρική κιθάρα στα δημοτικά τραγούδια. Η ηλεκτρική κιθάρα, όμως, που παίζουν αυτοί οι παραδοσιακοί, που αντικαθιστά το λαούτο, που έχει αυτά τα μπάσα. Θα προσπαθήσω να την εντάξω μέσα σε κομμάτια. Θα είναι πολύ πιο βατά τα κομμάτια. Μερικά θα είναι παλιά, από την εποχή του “Αγία Νοσταλγία”». Μας χαρίζει και ένα διαμάντι από το παρελθόν, που καρτερικά αναμένει τη μουσική ενδυμασία του και την παράδοσή του στο κοινό «Έχω γυναίκα που αρμυρά τα φαγητά της κάνει, και τα καμένα χείλη μου διψάνε για νερό. Σκύβω να πιω στον ποταμό, βλέπω νεκρά τα ψάρια και τα κουτιά απ’ τα χημικά να σέρνουνε χορό. Καλλιεργητή με πότισες φαρμάκι ακριβό, για να ‘σαι στη BMW και στο σκυλάδικο». Λόγω της ανάκτησης όλων των δικαιωμάτων από την δισκογραφική εταιρία που συνεργαζόταν, αναμένεται και η επανακυκλοφορία όλων των παλαιότερων δίσκων σε υψηλότατη ανάλυση. Μεταξύ αυτών και ο δίσκος «Η βροχή από κάτω», τον οποίο διαλέγει ως τον περισσότερο προσωπικό του έργο: «Αν κληθώ να διαλέξω συνολικά κάτι, διότι ψήγματα υπάρχουν σε κάθε δίσκο, θα διάλεγα την “Βροχή από κάτω”. Κυρίως, επειδή τον έκανα σχεδόν εργαστηριακά στο σπίτι μου στη Λάρισα, σε μια γκαρσονιέρα δηλαδή. Πρόκειται για ένα ημερολόγιο πολύ προσωπικό». Παράλληλα, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αναμενόμενη κυκλοφορία στο επίσημο κανάλι του στο YouTube στιγμών από τις ζωντανές του εμφανίσεις «Στο YouTube είναι κατά τη γνώμη μου το μέλλον. Ο Αριστοτέλης [σ.σ. ο ένας από τους δύο γιους του, ο οποίος ασχολείται με την εικόνα] έχει τραβήξει με τέσσερις κάμερες στιγμές από ζωντανές εμφανίσεις. Τώρα ετοιμάσαμε καμιά εικοσαριά κομμάτια και θα τα βγάλουμε». Στα σκαριά είναι και η επίσημη ιστοσελίδα του, από την οποία θα διατίθεται το σύνολο του έργου του. Επιμελήθηκε, κατόπιν, την παραγωγή του ομώνυμου ντεμπούτου EP των ΛΑΡΓΚΟ, μιας καινούριας μπάντας, συμμετέχοντας, μάλιστα, και στιχουργικά σε δύο κομμάτια. Με αφορμή τη συμμετοχή του έτερου γιου του, Κωνσταντή, στο σχήμα αυτό, τον ρωτήσαμε για το αν χαίρεται που τα παιδιά του ακολούθησαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τον δρόμο αυτό: «Χαίρομαι να κάνουν αυτό που τους αρέσει. Ότι και αν ήταν αυτό. Ποτέ δεν με ενδιέφερε να γίνουν γιατροί ή δικηγόροι. Όταν ήταν να δώσουν εξετάσεις και με ρωτήσανε, τους λέω τι θέλετε να κάνετε; Δεν ξέρανε και αυτοί. Κάτι που να μην έχει ρουτίνα, μου απάντησαν. Τους λέω, “Παιδιά μόνο η τέχνη δεν το έχει αυτό”. Τους βοήθησε πάρα πολύ το Πανεπιστήμιο στα Γιάννενα. Ανέπτυξαν μια προσωπικότητα που δεν την περίμενα. Και μόνο αυτό, εμένα μου αρκεί. Δεν θέλω τίποτα άλλο.». Η στάση του, δηλαδή, απέναντι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ήταν αρκετά θετική. «Για τα παιδιά σίγουρα ναι. Και γενικότερα, πιστεύω ότι κάθε μορφή εκπαίδευσης, χρειάζεται. Είναι ένα σκαλοπάτι γνώσης επιπλέον. Δεν χρειάζεται, όμως, κανείς να επιμένει αναγκαστικά να ζήσει από αυτό. Το βασικότερο είναι να βρει τι είναι αυτό που θέλει να κάνει. Τι είναι αυτό που τον γεμίζει και να παλέψει πάνω σε αυτό. Εγώ όταν τέλειωσα μηχανολόγος, ασχολήθηκα δυο-τρία χρόνια με την κατασκευή μουσικών οργάνων. Μετά γεννηθήκαν τα δίδυμα, δεν έβγαζα αρκετά χρήματα από τη δραστηριότητα αυτή και αναγκάστηκα να δουλέψω ως μηχανικός για αρκετά χρόνια. Ούτε αυτό όμως με ενοχλεί, γιατί γνώρισα έναν κόσμο που δεν θα τον γνώριζα διαφορετικά, γνώρισα πράγματα που με βοηθάνε ακόμα και σήμερα. Το ότι σπούδασα μηχανικός και έχω έναν ορθολογισμό στο πως κινούμαι, μια τακτικότητα, με βοηθάει ακόμα και στις συναυλίες που κάνω, στις διοργανώσεις, σε όλα.». Εντυπωσιακή ήταν η εξιστόρηση της προσέγγισης ορισμένων γονιών, οι οποίοι αποζητούσαν τη γνώμη του για το αν πρέπει τα παιδιά τους να παρατήσουν τις σπουδές τους για να ασχοληθούν με τη μουσική: «Πολλές φορές γονείς ζητούν τη γνώμη μου, γιατί έχουν παιδιά που ασχολούνται με την μουσική, τα οποία θέλουν να παρατήσουν τις σχολές τους κ.λπ. Τους απαντώ ότι θα πρέπει αναμφίβολα να τελειώσουν τις σπουδές τους, διότι ποτέ δεν ξέρεις αν θα τους χρειαστούν ή όχι. Τους φέρνω σαν παράδειγμα τον εαυτό μου, διότι πιστεύω ότι και αν ακόμη δεν είχα σπουδάσει μηχανικός πάλι με τη μουσική θα ασχολούμουν, σαν καιόμενη βάτος που λέω εγώ, δηλαδή καθαρός, χωρίς να έχω καμιά σκιά. Δεν έβαλα ποτέ νερό στο κρασί μου. Με άλλα λόγια, οι σπουδές τους δίνουν τη δυνατότητα να ζουν από κάτι άλλο, κρατώντας ταυτόχρονα όλη τους την αγάπη γι’ αυτό που αγαπάνε.». Δύσκολα, όμως, θα βρεθούν συμφοιτητές του Θανάση Παπακωνσταντίνου που θα τον θυμούνται να κάθεται στα φοιτητικά έδρανα «Στις φοιτητικές γενικές συνελεύσεις του Πολυτεχνείου δεν πήρα ούτε μία φορά τον λόγο να μιλήσω, γιατί σκεφτόμουνα ότι άμα πω ότι θέλω να μιλήσω και γυρίσουν κάποιοι να με δουν, πάει θα καταρρεύσω.. Πέρασα από το Πολυτεχνείο και σχεδόν κανείς δεν θυμάται ποιος ήμουν...».

πεζοδρόμιο | 16 Πως μπορεί, λοιπόν, ο συνεσταλμένος και μοναχικά διαβιών σε ένα χωριό της Λάρισας δημιουργός να εμφανίζεται ενώπιον χιλιάδων «οπαδών» του σε κατάμεστα, πράγματι ασφυκτικά γεμάτα, θέατρα των Αθηνών; «Επειδή είμαι δειλός και συνεσταλμένος στην αρχή δεν μπορούσα να βγάλω από μέσα μου φωνή. Προσωπικά, όμως, αυτήν τη στιγμή, δεν έχω καθόλου άγχος όταν βγαίνω πάνω στην σκηνή. Ποια ήταν η λύση σε όλο αυτό. Πρώτον, το γεγονός ότι ο κόσμος στην πλειονότητά του έρχεται με καλή διάθεση και προσφέρει ένα μέρος από τα χρήματα και τον χρόνο του. Δεν είναι θηρία που θέλουν να με κατασπαράξουν. Δεύτερον και σημαντικότερο είναι ότι τη στιγμή που γίνεται η συναυλία συμβαίνουν τόσο σημαντικότερα πράγματα στον κόσμο, που εντάξει μεγάλε χαλάρωσε, δεν κάνεις και κάτι το τόσο φοβερό...». Ποια είναι αυτά, άραγε. «Κατέληξα στο ότι πρέπει να συμβαίνουν δύο πράγματα μαζί. Το λέω καμιά φορά και στις συναυλίες. Για να φτάσεις σε αυτή την κατάσταση πρέπει να κεντρίσεις και το πνεύμα και το σώμα. Δηλαδή σκέφτομαι ότι μια φοβερή συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, εάν είσαι βιδωμένος σε μια καρέκλα, δύσκολα θα σε οδηγήσει σε τέτοια επίπεδα. Μπορεί πνευματικά να σου φέρει μια πληρότητα, αλλά αν δεν υπάρξει σύζευξη με την κίνηση και του σώματος, δεν νομίζω ότι μπορείς να φτάσεις σε τόσο υψηλά επίπεδα ...Μου μένουν ατμόσφαιρες και αισθήσεις από συναυλίες που έχουμε φτάσει σε επίπεδα έκστασης, που έχουν μείνει βαθιά χαραγμένες. Είναι αυτό που προσπαθούμε κάθε φορά. Να είναι και αυτή μία σαν εκείνες τις φορές, που ανεβήκαμε όλοι, κόσμος και εμείς από την σκηνή, κράτησε ο ένας τον άλλον από το χέρι και ανεβήκαμε ψηλά. Αυτό είναι σπάνιο, αλλά είναι αυτό που αποζητάς κάθε φορά. Είναι αυτή η υπέρτατη ηδονή». Υπήρξαν, όμως, στιγμές που ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έζησε αυτήν την υπέρτατη ηδονή ως ακροατής μιας συναυλίας και όχι πάνω από τη σκηνή «Το έχω ζήσει δύο φορές. Είναι παλαιότερες συναυλίες και οι δυο. Η μία όταν ήμουν 17-18 χρονών και άκουσα τον Σαββόπουλο στους "Αχαρνής” στην Λάρισα και η δεύτερη όταν είχε έρθει ο Manu Chao στη Θεσσαλονίκη. Άλλες όχι. Αλλά εγώ είμαι και δυσκίνητος. Δύσκολα μπορώ να κινηθώ εσωτερικά. Είμαι πολύ σκληροπυρηνικός.». Η αναφορά στο Διονύση Σαββόπουλο, με τον οποίο άλλωστε συνεργάστηκε δισκογραφικά στο δίσκο «Ο Σαμάνος», αποζητώντας ο ίδιος τη συνεργασία αυτή, όπως μας λέει, οδήγησε αναπόδραστα την κουβέντα στην επίδραση που δέχτηκε από το έργο του: «Όλοι οι τραγουδοποιοί, θα πρέπει να ευγνωμονούν τον Σαββόπουλο, γιατί κατ’ ουσίαν είναι ο γεννήτορας. Ωστόσο, έκανε θαρρώ και μια ζημιά. Ανέβασε τόσο πολύ τον πήχη στο στιχουργικό επίπεδο που τα υπόλοιπα ακούγονται παιδαριώδη. Επίσης, όταν δεν έχει να βγάλει πράγματα, δεν βγάζει με το ζόρι. Είναι τίμιος. Δεν είναι υγιές αυτό; Ο Σαββόπουλος, επιπλέον, κάθε φορά αυτό που ήτανε, το έγραφε και στον δίσκο του. Το αποτύπωνε. Αυτό θέλει θάρρος και τόλμη. Τον κατηγόρησαν ότι είπε ψέμματα. Άλλαξε μεν αλλά ποτέ δεν είπε ψέμματα. Μου είχε πει μια κουβέντα, η οποία ίσως να εξηγεί αυτό που έκανε στην πορεία. Επειδή όντως ο εμφύλιος πόλεμος μας άφησε μια πληγή που δεν έχει κλείσει ακόμα, αυτός ήθελε, όσο μπορούσε με την τέχνη του, αυτή την πληγή να την κλείσει, να ξαναενώσει τους Έλληνες.Τον βάζω πάνω απ’ όλους. Όλα του τα κομμάτια, έχουν το δικό τους προσωπικό σύμπαν, είναι διαφορετικά το ένα από το άλλο. Δεν το συναντάμε εύκολα αυτό. Το καθένα έχει την δικιά του γέννα. Έχει την δικιά του προσωπικότητα. Το δικό του λόγο, αλλά και τη δική του ατμόσφαιρα. Και μουσικά, είναι διαφορετικά. Άσχετα, αν από ένα σημείο και μετά… όλους μας ξεπερνάει ο καιρός. Αφού εγώ τώρα ζορίζομαι στιχουργικά, αρχίζω και φθίνω. Πόσο μάλλον ο Σαββόπουλος που έχει τα διπλάσια χρόνια στον χώρο». Τι εννοεί ο δημιουργός, λέγοντας ότι ζορίζεται στιχουργικά «Εμένα το μεγάλο μου πρόβλημα είναι στιχουργικό. Ζορίζομαι πάρα πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Έχω κομμάτια τώρα για τον δίσκο που έχω τη μουσική, αλλά δυσκολεύομαι πολύ να βάλω λόγια σε αυτά, επειδή η μουσική είναι ήδη διαμορφωμένη. Η κάθε μουσική δημιουργεί περιβάλλον η ίδια. Συναισθηματικό; Αυτό το περιβάλλον, θα πρέπει να το αξιοποιήσω για να βγάλω τον αντίστοιχο στίχο. Αλλά δυσκολεύομαι να βγάλω κάτι που να έχει ουσία. Να καθίσω και να γράψω πέντε λόγια, ωραία λόγια μεν, αλλά χωρίς βάθος, έχει νόημα; Όλα αυτά τα χρόνια, ό,τι σκάλιζα το κρατούσα. Όσο μπορούσα δεν το έχανα, το ηχογραφούσα. Έχω λοιπόν πάρα πολύ υλικό, που έρχεται από το παρελθόν, που είναι ψήγματα και ιδέες. Αυτές τώρα οι ιδέες, όταν τις ακούω, όταν είναι κάτι που στέκει, μπορεί να με ξαφνιάσει και να το συνεχίσω και να με οδηγήσει σε ένα καινούργιο πράγμα. Από τα πράγματα που συμβαίνουν τελευταία, μιας και είναι σχετικό με αυτό που συζητούμε, με έχει συγκινήσει πάρα πολύ η περίπτωση μιας τετράχρονης που βρέθηκε πάνω από το πτώμα του πατέρα της, ο οποίος προσπάθησε να την περάσει από τον Έβρο. Δεν πνίγηκε, πάγωσε. Ένα κοριτσάκι καθόταν, μέσα στο καταχείμωνο, πάνω από το πτώμα του πατέρα της. Με συγκλόνισε. Εν καιρώ, μετά από ένα χρόνο το έκανα τραγούδι». Η αδιαμφισβήτητη δύναμη της εικόνας αυτής φέρνει στο προσκήνιο το προσφυγικό ζήτημα, με το οποίο ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έχει ήδη καίρια ασχοληθεί δημιουργικά με αξιομνημόνευτη διορατικότητα: «Παντού συρματοπλέγματα, μα αλήθεια ποιος πιστεύει πως με τα φράγματα κρατά την ώσμωση του κόσμου» επεσήμανε λίγα χρόνια πριν στο τραγούδι

«Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ». Σήμερα, μας λέει τα εξής «Πάντα οι λαοί που έχουν προβλήματα, φτώχεια, πόνο και βάσανα πάντοτε θα προσπαθούν να διαχυθούν σε χώρες που νομίζουν πως θα ζήσουν καλύτερα. Όσα φράγματα και να σηκωθούν. Αργά ή γρήγορα θα σπάσει και αυτό το φράγμα που υπάρχει τώρα. Τίποτα δεν σταματάει την πορεία του ανθρώπινου είδους. Εκτιμώ ότι, δεδομένων των συνθηκών, ο ελληνικός λαός συμπεριφέρθηκε καλά. Υπήρξαν βέβαια και στενόχωρες συμπεριφορές. Σταθήκαμε αρκετά άξια σαν λαός. Μας ξεπερνάει το πρόβλημα, δεν το συζητάμε. Είναι πάνω από εμάς. Δεν ξέρω όμως τι πρέπει να κάνουμε και πώς να το χειριστούμε περαιτέρω αυτό το πράγμα. Πάντως, εδώ στην Ελλάδα θα μπορούσαμε, υπό την προϋπόθεση ότι το θέλουν και αυτοί οι άνθρωποι, να τους εντάξουμε στις τοπικές κοινωνίες και να ξεκινήσουν μια νέα ζωή εδώ στον τόπο μας. Μπορεί να υπάρχει ανεργία, αλλά ίσως δώσουν μια ώθηση. Ξεφεύγοντας από τα στεγανά, θα έπρεπε να τους πούμε: “καθίστε εδώ ρε παιδιά”. “Όπως παλεύουμε εμείς και εσείς. Με τις δυνατότητες που έχετε, με ό,τι έχετε σπουδάσει, με ό,τι θέλετε να κάνετε”. Αλίμονο! Κάπως έτσι θα έπρεπε να το δούμε, δηλαδή περισσότερο στοργικά. Η αντίδραση βέβαια είναι μεγάλη». Κάπως έτσι κυλώντας η κουβέντα έφθασε στα τεκταινόμενα του πολιτικού γίγνεσθαι της χώρας: «Υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά με τους προηγούμενους. Έχουμε την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ που, κατά τη γνώμη μου, αυτά που λέγανε τα πιστεύανε και τώρα που είναι στην κυβέρνηση κάνουν πράγματα που δεν τα πιστεύουν και δεν τα θέλουν. Ακριβώς αντίθετα, η ΝΔ κυρίως, ίσως και το ΠΑΣΟΚ, λέγανε πράγματα που δεν πιστεύανε, γιατί κατά βάθος θέλανε να κάνουν αυτά που τους βάλανε να κάνουν. Εγώ νομίζω ότι η ΝΔ δεν έχει κανένα πρόβλημα με όλα αυτά που έφερε η Τρόικα, γιατί ακριβώς αυτή είναι η φιλοσοφία της. Δεν έρχεται σε καμιά σύγκρουση με τον εαυτό της, όταν κάνει όλα αυτά που ζητάει η Τρόικα. Η μεγάλη ζημιά συνίσταται στο ότι και η Αριστερά, άλλα είπε και άλλα έκανε. Αυτό δεν πρόκειται να κλείσει με τίποτα. Ακόμα και προσπάθειες να κάνουν, όπως λ.χ. για την καταπολέμηση της διαφθοράς κ.λπ., το ζήτημα έχει λήξει. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε ένα αεροπλάνο που τρέχει και πρέπει να πάρουμε την απόφαση του τι θα κάνουμε. Θα ανοίξουμε

‘‘Οι νέοι τραγουδοποιοί δεν έχουν “σκάσει” ακόμα, και μου φαίνεται πως αυτό που πρέπει εμείς να κάνουμε, είναι να τους αδειάζουμε τη γωνιά’’ την πόρτα και θα πηδήξουμε κάτω και μάλιστα χωρίς αερόστατο; Προσωπικά πιστεύω ότι θα είμαστε εν τέλει καλύτερα κάποια στιγμή, αν βγούμε από αυτό το πράγμα. Δεν έπρεπε, δηλαδή, να είχαμε επιβιβαστεί σε αυτό τ’ αεροπλάνο. Μας βάλανε χαριστικά. Δεν υπάρχει αλληλεγγύη, είναι ξεκάθαρο. Σαθρό είναι το οικοδόμημα. Όποιος νομίζει ότι υπάρχει αλληλεγγύη, και εγώ νομίζω ότι το πίστευαν αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ, την πάτησε. Από την άλλη μεριά, είναι πασιφανές, και απορώ πως και δεν το καταλαβαίνουν, ότι σε μια κλειστή ομάδα, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, ή πολύ περισσότερο η Νομισματική Ένωση, δηλαδή η ΟΝΕ, δεν μπορεί να έχουν όλοι πλεονάσματα. Κάποιοι θα έχουν πλεονάσματα και οι υπόλοιποι θα έχουν ελλείμματα. Ποιοι θα έχουν συνήθως πλεονάσματα; Αυτοί που έχουν συμπυκνωμένο προϊόν, βιομηχανία. Δηλαδή, 2-3 Leopard της Γερμανίας, είναι όλη η παραγωγή του θεσσαλικού κάμπου…». Ρωτήσαμε έπειτα τον Θανάση Παπακωνσταντίνου για την περίφημη δήλωσή του περί «χέστηδων» πέρυσι, προ του δημοψηφίσματος, στη συναυλία του στο Θέατρο Βράχων, στην Αθήνα «Αναφέρθηκα στους ανθρώπους, που μόλις επιβλήθηκαν τα capital controls, πήγαν στα σούπερ μάρκετ για να ψωνίσουν, στους ανθρώπους που τρομάξανε από ένα γεγονός το οποίο δεν είναι και τόσο σημαντικό, όταν στο παρελθόν έχουν γίνει πολύ χειρότερα. Χρειάζεται ψυχραιμία σε αυτά τα πράγματα. Οι ενέργειες αυτές δείχνουν ότι έχουμε διαφθαρεί τόσο πολύ από τον καταναλωτισμό, που είναι το πρώτο πράγμα που μας ενδιαφέρει. Πήγε ο άλλος και αγόρασε πόση ζάχαρη. Κάτσε ρε φίλε, θα σου δώσω εγώ, άμα δεν έχεις. Ενώ θα έπρεπε να έχουμε έρθει πιο κοντά κοινωνικά, ο καθένας εκείνη την στιγμή δούλεψε για πάρτη του και τελείως καταναλωτικά. Αυτό είναι που με πείραξε εμένα πάρα πολύ. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ψηφίσει ότι θέλει ΝΑΙ, ΟΧΙ και οτιδήποτε». Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε λίγο περισσότερο τις συνήθειες και προτιμήσεις του Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον ρωτήσαμε αν βλέπει σειρές, μάθαμε ότι δεν είναι συνδρομητής στο Netflix, παρόλο που λόγω κακής λήψης σήματος στο χωριό, αναγκάστηκε να γίνει συνδρομητής δορυφορικής τηλεοπτικής πλατφόρμας, και αντιστέκεται σθεναρά στο παράνομο downloading. «Δεν βλέπω έτσι συνεχόμενα πράγματα. Έχω τον ηχολήπτη τον Μάκη, όταν δεν ασχολείται με την μίξη, συνέχεια αυτά βλέπει. Είναι τόσο ωραία αυτά; Εγώ δεν μπορώ να καθίσω να δω τόσες ώρες, θέλω να είναι αυθύπαρκτο. Δύο, τρεις, άντε τέσσερις ώρες είναι μια χαρά. Αλλά να βλέπεις παρακάτω συνέχεια, τι θα γίνει, μου σπάει τα νεύρα. Διάβαζα τώρα, ότι ο Woody Allen βγάζει κάτι τώρα στην τηλεόραση.Ταινία εδώ που είμαι δεν μπορώ να δω. Δεν κατεβάζω και ταινίες. Παίρνω το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ που έχει μερικές ταινίες που δεν κυκλοφορούν γενικώς. Εκεί, σε ένα από τα τελευταία τεύχη, είχε ένα αφιέρωμα στα κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ που είχαν μεγάλη επίδραση σε παγκόσμιο επίπεδο και το έδωσα σε ένα φίλο μου εδώ πέρα που κατεβάζει πολλά και μου βρήκε όσα περισσότερα μπορούσε. Κάποια από αυτά είχαν και ελληνικούς υπότιτλους. Μερικά ήταν συγκλονιστικά. Ο άνθρωπος είναι φοβερό θηρίο. Στην Αθήνα είδα πρόσφατα μια ουγγρική ταινία με τίτλο “Ο γιος του Σαούλ”. Πήγα με την Φανή (σ.σ. σύζυγό του), πήρε πατατάκια από το μπαρ, και μέσα στον κινηματογράφο της κόπηκε η όρεξη, τα πάντα. Έτσι πρέπει να είναι όμως ένα έργο, γροθιά στο στομάχι».

πεζοδρόμιο | 17

πεζοδρόμιο | 18

Αν και λάτρης της τεχνολογίας, ποδόσφαιράκι στο Playstation δεν έχει παίξει ποτέ, καθώς προτιμά αυτό με τις χειρολαβές. Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο το στοίχημα με τον Σωτήρη Ντούβα, ντράμερ της μπάντας. «Ήμασταν στην Βαρβάρα, στην Χαλκιδική και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα φεύγαμε για Κύπρο. Ο Σωτήρης φοβάται πολύ τα αεροπλάνα. Να μας αφήσει όμως χωρίς ντράμερ στην Κύπρο; Λέει “δεν θα έρθω”, του λέω “θα έρθεις”. Του προτείνω έλα να το παίξουμε στα ποδοσφαιράκια. Και παίζουμε και χάνω και δεν έρχεται τελικά στην Κύπρο. Βρήκαμε άλλον ντράμερ εκεί…». Όσον αφορά το κανονικό ποδόσφαιρο, δηλώνει φαν περισσότερο της τρίπλας, παρά του γκολ. Αγαπημένοι του ποδοσφαιριστές οι Πελέ, Μαραντόνα και Τζωρτζ Μπεστ. Η αναφορά του στον τελευταίο, ίσως και να εκπλήξει: «Ό άνθρωπος τα είχε όλα, ήταν εξαιρετικός σε όλα τα επίπεδα. Κατά την γνώμη μου και σαν προσωπικότητα. Έτσι ατίθασος, ωραίος τύπος, γλεντζές, αντισυμβατικός… Σαν ροκ εν ρολ σταρ»! Όσο κι αν αγαπά το ποδόσφαιρο, δεν το παρακολουθεί πλέον συστηματικά: «Είναι σαν ένα αποξηραμένο σύκο ένα πράγμα, δεν έχει το ζουμί που είχε παλιά… Δεν έχει την αγνότητα. Που έπαιζε ο άλλος με πάθος, έτσι, για το παιχνίδι». Από πρόσωπα, του λείπουν οι Χατζηπαναγής και Δεληκάρης. Πηγαίνει στο γήπεδο συχνότερα απ’ όσο παρακολουθεί αγώνες στην τηλεόραση. Επιπροσθέτως, του αρέσει που η ομάδα με την οποία μεγάλωσε, ο Τύρναβος, στρέφεται ήδη προς νέα, ταλαντούχα παιδιά. Και δεν τον ενοχλεί ακόμα κι αν η ομάδα πέσει πιο χαμηλά κι από τη Γ’ Εθνική, γιατί για τον Θανάση έχει μεγαλύτερη σημασία η ανάδειξη νέων ταλέντων παρά ο στείρος πρωταθλητισμός. Επίσης τον ρωτήσαμε και για τις μουσικές προτιμήσεις από τη διεθνή και την εγχώρια μουσική σκηνή. «Ακούω, κυρίως, άγνωστα πράγματα τελείως. Μία δημιουργός που δεν την ήξερα και την έμαθα πρόσφατα, τραγουδάει κυρίως blues, η Beth Hart. Εξαιρετική περίπτωση αυτή. Έχει τέτοια ένταση στην φωνή της. Σπουδαία φωνή. Εδώ στην Ελλάδα υπάρχουν σταθερές αξίες. Μου αρέσουν, παρ’ ότι είναι πιο αστικά τα τραγούδια του, τα πράγματα που κάνει ο Φοίβος Δεληβοριάς. Ο τελευταίος του δίσκος έχει ωραία πράγματα και στιχουργικά είναι πολύ καλός… Το βασικότερο είναι ότι έχει μπροστά του χρόνο να δώσει και άλλα πράγματα, αλλά και ακόμα πιο μεστά. Τον βλέπω λίγο σαν απόγονο του Σαββόπουλου, τουλάχιστον στιχουργικά. Ασχολείται πάρα πολύ με τον αστικό χώρο και για μένα θα πρέπει στιχουργικά να πάει και αλλού, να ανοιχτεί περισσότερο. Απ’ ότι άκουσα και το καινούριο σχήμα του Γιάννη Αγγελάκα είναι πολύ καλό. Ίσως γίνονται και πράγματα τα οποία εγώ δεν ακούω αυτή την στιγμή. Για τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, ήθελα να πω επίσης, ο οποίος έχει προχωρήσει πάρα πολύ. Κάνει ωραία πράγματα και έχει γίνει και πολύ καλός ενορχηστρωτής. Στιχουργικά επίσης έχει ανεβεί πάρα πολύ. Εμένα λίγο δεν μου αρέσει η χροιά της φωνής του. Με αγγίζουν άλλες φωνές, πιο βάρβαρες. Η τελευταία ζωντανή εμφάνιση που είδα ήταν του Σαββόπουλου με την Βιτάλη στο Κύτταρο. Βλέπω όμως ότι υπάρχει ένα ζόρι στο να βγουν καινούρια πρόσωπα, καινούρια πράγματα. Οι νέοι δεν έχουν σκάσει ακόμη και μου φαίνεται πως αυτό που πρέπει εμείς να κάνουμε, είναι να αδειάζουμε τη γωνιά..». Και κάπως έτσι τα μαντάτα για τους ανά την Ελλάδα λάτρεις των ζωντανών εμφανίσεων του Θανάση Παπακωνσταντίνου είναι δυσάρεστα. Αδιάστικτα μας δηλώνει ότι θα σταματήσει τις εμφανίσεις αυτές σε περίπου δύο χρόνια. «Έχω αρχίσει και κουράζομαι. Σωματικά και ψυχικά, γιατί θεωρώ ότι είναι άρρηκτα δεμένο και το μετά. Μπορεί να είμαι κουρέλι από την κούραση και να κάθομαι να μιλάω με τον κόσμο. Μετά είναι και θέμα αισθητικής. Αρχίζω να γερνάω, πέφτουν τα μαλλιά, θα περιφέρω την ασχήμια μου και την φθορά μου δεξιά και αριστερά; Έχει τις καλές στιγμές της η ζωντανή εμφάνιση,

‘‘Η διαίσθησή μου λέει ότι ο κινητήριος μοχλός του Σύμπαντος είναι ένας όμορφος, απλός, μαθηματικός τύπος’’ αλλά δεν είναι η κορυφαία φάση. Η κορυφαία φάση για μένα είναι η στιγμή της δημιουργίας. Επίσης, ακούγοντας τις ηχογραφήσεις από τις ζωντανές μας εμφανίσεις απογοητεύτηκα πάρα πολύ από μένα. Το ξέρω ότι είμαι φάλτσος, αλλά τόσο ρε παιδί μου; Αν πήγαινα σε μια τέτοια συναυλία και άκουγα ένα τύπο σαν εμένα, θα τον είχα θερίσει. Πως γίνεται και ξεπερνάτε αυτό το πράγμα; Εσείς είστε και παιδιά που ακούτε μουσική, πως δεν δίνετε τόση σημασία σε αυτό; Μέσα μου τα τραγουδάω καλύτερα από τον καθένα επειδή έχω το απόλυτο μέσα μου, επειδή γράφω την μουσική, αλλά και την κάθε συλλαβή από τα λόγια, μέσα μου ξέρω πως είναι το απόλυτο. Η διαφορά, η σύγκριση με αυτό που βγαίνει προς τα έξω, είναι αυτό που με συντρίβει. Τώρα προσπαθώ να βρω μία φωνή, που να είναι κοντά σε αυτό. Είναι πολύ δύσκολο. Έχω βρει εξαιρετικές φωνές, που όταν πάνε να τραγουδήσουν τα τραγούδια μου κάτι γίνεται. Μόνο ο Γιώργος Μιχαήλ τα έχει πει κάπως πιο κοντά. Ψάχνω να βρω μια τέτοια φωνή να έχει λίγο και τον πρωτογονισμό μέσα, την αυθεντικότητα, δεν θέλω να είναι πολύ τεχνική αλλά να βγάζει μια δύναμη και δεν βρίσκω. Έχει νυχτώσει και το κρύο αρχίζει να μας «τσιμπάει». Κι ενώ το “record” δεν είναι πλέον πατημένο, αρχίζουν, ως συνήθως, να ξεπηδούν πάμπολλες ερωτήσεις. Μία εξ’ αυτών θέλαμε να του την κάνουμε χρόνια: Στα τραγούδια του γίνεται πολλές φορές αναφορά σε ουράνια σώματα και κοσμικά φαινόμενα. Είναι ο Θανάσης εξειδικευμένος παρατηρητής του ουρανού; «Μου κάνανε δώρο ένα τηλεσκόπιο αλλά δεν κατάφερα ούτε το φεγγάρι να δω. Είναι από τα πράγματα που έχω στο νου μου να κάνω όταν αποσυρθώ για τα καλά από τις ζωντανές εμφανίσεις(που το βλέπω να γίνεται και σύντομα). Τα τελευταία χρόνια δεν με απασχόλησε πολύ το άγνωστο και το άπειρο γιατί ζω την έξαρση του κατασκευαστή. Φτιάχνω ένα στούντιο ηχογραφήσεων και με έχει δέσει χειροπόδαρα αυτό. Είναι τέτοια η θέση του πάντως, που θα το ζήλευαν πολλά “καραούλια”. Ιδανικό για αναζήτηση αδελφών ψυχών στο πέραν και το υπερπέραν». Μένοντας στα ίδια, έναστρα και επιστημονικά, χωράφια, αυτό που τον γοητεύει ακόμα πιο πολύ είναι η αποκάλυψη της αρχής των όλων: « Έχω πείσει τον εαυτό μου ότι μέχρι να πεθάνω θα έχει γίνει γνωστός ο τρόπος, θα έχει λυθεί το αίνιγμα και θα προλάβω να αποφορτίσω την δαιμονική περιέργειά μου. Η διαίσθησή μου μάλιστα λέει ότι ένας όμορφος, απλός μαθηματικός τύπος θα είναι ο κινητήριος μοχλός του σύμπαντος». Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής, με τον αέρα του Μεταξοχωρίου να μας έχει αναζωογονήσει σώμα και νου, συμφωνήσαμε πως με το συναυλιακό κύκνειο άσμα του Θανάση Παπακωνσταντίνου να είναι πλέον κοντά, θα μας λείψει μία μεγάλη σταθερά από τη ζωή μας: H μικρή, πρόσκαιρη αίσθηση της κάθαρσης και της αθανασίας που βιώναμε στις ζωντανές του εμφανίσεις. Όμως από την άλλη, είμαστε σίγουροι πως, δισκογραφικά τουλάχιστον, θα γίνουμε μάρτυρες πολλών ακόμα εκπλήξεων.

πεζοδρόμιο | 19

πεζοδρόμιο | 20

Τάκης Τλούπας (1920 – 2003) Ο φωτογράφος της θεσσαλικής γης

Μαριάννα Μπολτσή

«Η φωτογραφία αυτοπροσδιορίζεται. Η ίδια η φωτογραφία ορίζει την τέχνη της. Εγώ αναζητώ εκείνο που υπάρχει μέσα μου και αυτή η αναζήτηση μπορεί να κρατήσει χρόνια.» Τ. Τλούπας Ο Τάκης Τλούπας γεννήθηκε το 1920 στη Λάρισα, όπου έζησε όλη του τη ζωή. Απεβίωσε το 2003 αφήνοντας ένα σημαντικό φωτογραφικό αρχείο στη κόρη του, Βάνια Τλούπα, η οποία και το διαχειρίζεται. Πολύ φιλική και πρόθυμη, η Βάνια μας μίλησε για τον πατέρα της. Η ίδια, εκτός από το να διαχειρίζεται το αρχείο του, είναι φωτογράφος και έχει μία πολύ επιτυχημένη συνεργασία με το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς κάνοντας, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, σεμινάρια σε εφήβους στο Τσαλαπάτα. Γιος ξυλογλύπτη, o Τάκης Τλούπας ακολούθησε την τέχνη του πατέρα του, την οποία διατήρησε μετέπειτα ως χόμπι. Με τη φωτογραφία άρχισε να ασχολείται γύρω στο 1940, σε μία εκδρομή του ορειβατικού, όπου και του δόθηκε το ερέθισμα: κάποιος είχε μία μηχανή, την περιεργάστηκε, τράβηξε μερικές φωτογραφίες. Στην αρχή δανειζόταν μηχανές από φίλους και αργότερα αγόρασε τη πρώτη του φωτογραφική μηχανή, μία Box Tengor. «Αρχικά έβγαλε κάποιες οικογενειακές φωτογραφίες, απαθανατίζοντας κυρίως τον αδερφό του και την αδερφή του. Το πρώτο φιλμ που εμφάνισε ήταν ψιλοκαμμένο. Εξάλλου, οι γνώσεις που μπορούσε να αποκτήσει κανείς τότε ήταν μέσα από ξενόγλωσσα βιβλία και περιοδικά, τα οποία ο ίδιος δεν είχε τη δυνατότητα να διαβάσει και να καταλάβει. Ένας φίλος του που ήξερε γερμανικά και αγγλικά του διάβαζε και του εξηγούσε κάποια πράγματα, έτσι ώστε να πάρει τις γενικές γνώσεις για τη φωτογραφία», μας αναφέρει η Βάνια. Ως επί το πλείστον φωτογράφιζε τοπία, το γραφικό τοπίο της υπαίθρου μιας άλλης εποχής, στο οποίο περιπλανιόταν και απαθανάτιζε ό,τι τον μάγευε και του τραβούσε την προσοχή. Όμως, στο portfolio του δεν έχει μόνο φωτογραφίες της Λάρισας. Άνθρωπος της εκδρομής, ταξίδεψε με τη βέσπα του στην Ευρώπη και συνέδεσε την αγάπη του για τη φωτογραφία με την τρέλα του για τις εκδρομές, αφήνοντας ένα αρκετά μεγάλο αρχείο με φωτογραφίες από τα ταξίδια του. Περιπλανιόταν έχοντας πάντα μαζί του τη μηχανή. Πολλές φορές έλεγε «πήγα βόλτα τις μηχανές», μας λέει η κόρη του, επισημαίνοντας πως η πρόθεση της φωτογράφισης δεν εγγυάται πάντα και το αποτέλεσμα. «Δεν κυνηγούσε το θέμα. Πήγαινε απλώς εκδρομή. Πήγαινε βόλτα, να περπατήσει στο βουνό, στη θάλασσα, οπουδήποτε… και αν του καθόταν κάτι είχε και τη μηχανή μαζί του να το απαθανατίσει». Άνθρωπος απλός. Φιλικός μεν, αλλά κλειστός. «Ήθελε να είναι με παρέες, να έχει επαφή με κόσμο, αλλά συμμετείχε με τον δικό του τρόπο, σε τόνους ήπιους. Δεν ήταν από τους ανθρώπους που ανοίγουν την κουβέντα. Ήθελε όμως να εντάσσεται». Για την κοινωνία της Λάρισας ήταν πολύ σεβαστός και αναγνωρίστηκαν από πολύ νωρίς η ματιά και η διαφορετικότητά του. «Ήταν κι ένα επάγγελμα που το προσέγγισε με τελείως διαφορετική ματιά. Ο μπαμπάς μου ήτανε σαν ένας οποιοσδήποτε ευρωπαίος φωτογράφος στη Λάρισα, αλλά δεν αντιμετωπίστηκε έτσι γιατί δεν έκανε κάτι τρελό». Όσο για την αναγνώριση του έργου του, η Βάνια μας λέει χαρακτηριστικά ότι «δεν ασχολούταν με τέτοια πράγματα». Παρόλες τις παροτρύνσεις φίλων του να εκθέσει στην Αθήνα με το

πεζοδρόμιο | 21

Μαριάννα Μπολτσή

πεζοδρόμιο | 22

επιχείρημα της πώλησης φωτογραφιών του λόγω της μεγάλης του απήχησης, ο ίδιος δεν το επιθυμούσε. «Είχε κάνει πολλές εκθέσεις. Απλώς δεν δεχόταν υποδείξεις εκ του ασφαλούς», μας εξηγεί η Βάνια. «Σκεφτόταν κάπως έτσι: άμα θέλω θα έρθω, αν δεν έχω όρεξη δεν θα έρθω. Όχι από καπρίτσιο, αλλά επειδή δεν τον γέμιζε σε εκείνη τη φάση της ζωής του». Εξάλλου, η τέχνη δεν είναι κατά παραγγελία και ο Τλούπας ήταν άνθρωπος που δεν τον ενδιέφερε να δείξει τη δουλειά του απλώς για να την πουλήσει. «Ήθελε να πει κάτι. Ήθελε αυτός που θα πάρει το έργο του να το αισθάνεται και όχι να αγοραστεί η φωτογραφία του από οποιοσδήποτε που έχει χρήματα απλώς για πει ότι έχει στη κατοχή του κάποια δική του φωτογραφία. Στα 74 του χρόνια βραβεύτηκε από το υπουργείο Πολιτισμού για την προσφορά του στην πολιτιστική ζωή, μία βράβευση δεν τον επηρέασε την ιδιοσυγκρασία του, ώστε να λειτουργήσει διαφορετικά μετέπειτα. «Φυσικά ήταν τιμή, αλλά δεν περίμενε από αυτή τη βράβευση για να καταξιωθεί. Έδινε εξάλλου την αντίστοιχη βαρύτητα σε οτιδήποτε συνέβαινε στη ζωή του. Εξάλλου στα 74 τι να αλλάξει;». Μαζί με τη βράβευση είχε πραγματοποιηθεί μια μεγάλη έκθεση με τους Μελετζή και Μπαλάφα στο τότε Φωτογραφικό Κέντρο Σκοπέλου. Οι εκθέσεις στο Μουσείο Μπενάκη, στο ΜΦΘ και στην Πινακοθήκη Λάρισας έγιναν αφού πέθανε ο ίδιος. «Οι εκθέσεις αυτές ήταν για τη δική μου τη ζωή ένας σταθμός. Bγήκε κι ένα πολύ ωραίο βιβλίο, του οποίου είχε προλάβει να δει τα layout. Δεν το είδε τυπωμένο, να το πιάσει στα χέρια του. Ήξερε όμως ότι θα έβγαινε».

Εδώ και 25 χρόνια, από τότε που τελείωσε τη σχολή, η Βάνια Τλούπα διαχειρίζεται το αρχείο του και παρά τις δυσκολίες -κυρίως λόγω του όγκου των αρνητικών που έχει αφήσει πίσω και του περιορισμένου ωραρίου- η αρχειοθέτηση είναι κάτι που αγαπά. Ο ίδιος ο Τλούπας είχε κάνει βέβαια μία προεργασία, αλλά σε ένα πολύ μικρό μέρος. Συνεχώς δε, τη ρωτούσε: «τώρα που θα αξιοποιηθούν αυτά;». «Τα αρνητικά είναι πάρα πολλά!», λέει η ίδια, «Τα έχω περάσει μόνο μια φορά, απλώς για να γράψω κάποια πράγματα. Αρχειοθετώ μεν, αλλά πρέπει να αξιοποιείς κιόλας. Όταν ανοίγω την ντουλάπα και βλέπω το πόσα πολλά είναι μη αρχειοθετημένα, με πιάνει πανικός! Θα πρέπει να δεις που είναι τραβηγμένες και κάπως να γίνει καταγραφή. Χρειάζεται να ξέρεις και ποια

πράγματα πάνω στη φωτογραφία, ώστε να μπορέσεις να το χειριστείς πιο εύκολα, να προτείνεις σε πελάτες, να οργανώσεις και να παρουσιάσεις». Η δυσκολία της αρχειοθέτησης αυτών των φιλμ έγκειται και στο γεγονός πως δεν μπορεί να γίνει εύκολα ταυτοποίηση του μέρους λήψης μιας φωτογραφίας, καθώς αν δεν υπάρχει κάποιο σημείο ανέπαφο στο πέρασμα του χρόνου, δεν μπορείς να καταλάβεις που είναι τραβηγμένη η εκάστοτε φωτογραφία. «Τώρα ασχολούμαι με το αρχείο από Ιταλία και Γαλλία (1952). Έχω κάποιους συνδέσμους στην Ιταλία και μπορεί να αξιοποιήσω ένα κομμάτι που αφορά τη ματιά του από τα ταξίδια αυτά του ’52. Τα αρνητικά αυτά, αν γίνουν ενότητες μπορούν να αποτελέσουν στο μέλλον ένα ξεχωριστό βιβλίο με τα ταξίδια του (Αμερική, Μεξικό, Συρία, Ιορδανία, Αίγυπτος, Γαλλία, Ελβετία, Γερμανία, Ιταλία)».

Στο portfolio του συναντά κανείς ακόμη και φωτογραφίες επαγγελμάτων που έχουν εκλείψει. Στη φάση της εκβιομηχάνισης, γυρνώντας με τον Παύλο Κοντέλλη σε διάφορα χωριά, απ’ όπου ο τελευταίος αγόραζε ξύλινα εργαλεία προωθώντας γεωργικά μηχανήματα, ο Τλούπας έβλεπε τους ανθρώπους, τις καθημερινές σκηνές του θερισμού και των αγροτικών εργασιών και κατέγραψε μία εποχή για πάντα χαμένη. «Ουσιαστικά έβλεπε πράγματα που θα χαθούν με το πέρασμα του χρόνου και τα κατέγραφε. Απλά, ήταν μπροστά από την εποχή του γενικά», τονίζει η Βάνια Τλούπα. «Πιστεύω πως αν ξαναγεννιόταν ο μπαμπάς μου, ακόμη και σήμερα πάλι μπροστά θα ήταν. Ήταν τέτοιο το πνεύμα του που ξεπερνούσε την εποχή του. Εννοείται, αν ήταν στο εξωτερικό θα είχε κάνει κάτι τελείως διαφορετικό, αλλά η αναγνώριση που είχε και έχει ακόμη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό είναι πολύ μεγάλη και για το προφίλ του και για την ιδιοσυγκρασία του». Ευχαριστούμε θερμά τη Βάνια Τλούπα για τις πληροφορίες και την ευγενική παραχώρηση του φωτογραφικού της αρχείου.

πεζοδρόμιο | 23

πεζοδρόμιο | 24

Στείλε μας τη φωτογραφία σου στο photo@pezodromiomag.gr ή χαμογέλασέ μας αν σε συναντήσουμε στο πεζοδρόμιο. Επίσης, ανέβασε τη φωτογραφία σου στο Instagram, βάζοντας #pezodromiomagazin

Έμαθα ότ πα Jione 210 μόνο

Κωνσταντίνος Βρήκα δουλειά!

Ποιο είναι το νέο που α Αρχίζει το Game Of Thrones

Hane Αγάπη μόνο για το 210

If yo just cl

πεζοδρόμιο | 25

Pezodromio Free Press PezodromioMag

ne

Pezodromio

τι ένας φίλος μου αντρεύεται Η φίλη μου τελικά ζει!

Μ’ αρέσει που βρίσκομαι με τα παιδιά και κάνω graffiti

τελευταίο καλό ακούσατε; Η δημιουργία των “τοίχων της καλοσύνης”

Gast Κλείνουμε σπίτια 2 Coming soon

ou are at home and want to listen to some good music... lick www.cadillacrecords.gr and push the play button!

πεζοδρόμιο | 26

Θανάσης Καρανίκας Φωτογραφία Χρήστος Πετρόπουλος

Οι Groove Elation Project δημιουργήθηκαν το 2012 στην Αθήνα, σαν μια στέγη μουσικών αλλά και γεωγραφικών επιρροών και αναζητήσεων. Συνομιλήσαμε με τους δύο βασικούς πυρήνες του γκρουπ, Κυριακή Βιδάλη (ηλεκτρική κιθάρα) και Γιώργο Μουτάφη (organ) για την διαδικασία της σύνθεσης και της παραγωγής, της αλληλεπίδραση της μουσικής τους με τον κοινό, την αιωνιότητα της τέχνης, αλλά και για τα μελλοντικά τους σχέδια και όνειρα. Ο πρώτος τους δίσκος Between Realities ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο Sierra, παρουσία κοινού και με τη συμμετοχή σπουδαίων μουσικών, και κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2015 από τη Re-define Productions, αποτυπώνoντας τη δική τους ξεχωριστή θέση, αισθητική και πρόταση στη σημερινή τζαζ, και όχι μόνο, πραγματικότητα. Μιλήστε μου για το πώς ξεκινήσατε, καθώς και για την μετέπειτα ιδέα του δίσκου. ΓΜ: Οι Groove Elation Projection ξεκίνησαν σαν κουαρτέτο, δηλαδή ντραμς, organ, κιθάρα, σαξόφωνο, όταν γύρισε η Κυριακή από τις σπουδές της στη Χάγη, το καλοκαίρι του 2012. Από το 2007 μέχρι τότε, εγώ ήμουν στα Χανιά. Εκεί είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο και έπαιζα με ένα σεξτέτο φίλων μουσικών, που συνεργαζόμασταν από παλιά από την Αθήνα. Ήταν τέσσερα πνευστά. Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να γράψω. Θέλαμε αρχικά να κάνουμε κλασσική μουσική και κάποια σάουντρακ. Μέσα σε ένα χρόνο, είχα γράψει περίπου 200 κομμάτια. Όλο αυτό το υλικό τώρα, το πήρα και το έκανα αναπροσαρμογή. Είναι θέματα με πάρα πολλά στυλ διαφορετικά, μπορεί να είναι από ένα μέτρο ως εβδομήντα μέτρα. Έφερε και η Κυριακή υλικό που έγραφε στην Χάγη και τα βάλαμε κάτω και αποφασίσαμε να δουλέψουμε πάνω σ’ αυτά. Έτσι σιγά σιγά, βγάλαμε τα κομμάτια για τους Groove Elation. Παίζαμε λοιπόν στην Αθήνα από το καλοκαίρι του 2012 μέχρι το 2013, όπου μας ήρθε η ιδέα να κάνουμε ένα project, με φίλους μουσικούς, δημιουργώντας κάτι καινούριο. Να κάνουμε δηλαδή έναν δίσκο, όπου τα κομμάτια δεν θα είναι η κλασσική φορμάλ, αλλά να είναι θέματα. Με καλοδουλεμένες μουσικές και ενορχηστρώσεις, κι όλα αυτά, να τα ηχογραφήσουμε παρουσία κοινού ώστε να υπάρχει η ζωντανή ατμόσφαιρα. ΚΒ: Και το σημαντικό είναι ότι κάναμε arrangement, δηλαδή ενορχηστρώσεις και θέματα. Για να σου δώσω να καταλάβεις, έχεις μια φόρμα, A-A-D-A, έτσι το λέμε εμείς, ρεφραίν, κουπλέ, το αντίστοιχο. Εμείς αυτό που κάναμε ήταν να το προχωρήσουμε και λίγο παραπάνω, βάλαμε κάποια θέματα εμβόλιμα, τα οποία παίζονται από τα πνευστά, όπως στην κλασσική μουσική.

Kαι το όνομά σας πώς προέκυψε; ΚΒ: Groove Εlation σημαίνει «ανύψωση του groove» αλλά είναι και τίτλος δίσκου του John Scofield. Μου μίλησες στην αρχή για κουαρτέτο, βλέπω όμως δύο ιθύνοντες. Οι υπόλοιποι είναι session μουσικοί; Οι συνθέσεις λοιπόν προέρχονται από εσάς τους δύο αποκλειστικά; ΓΜ: Ναι, ακριβώς. Πως λειτουργεί αυτό; Όταν συνθέτετε ένα τραγούδι, το παίζετε πρώτα εσείς, κι ύστερα το ολοκληρώνετε με την πιο κλειστή ομάδα; ΚΒ: Εμείς οι δύο αρχικά, το φτιάχνουμε στην πρώτη τoυ δομή, μέχρις ότου είμαστε ικανοποιημένοι από το αρχικό στάδιο. Μετά φέρνουμε το κουαρτέτο και αφού βλέπουμε ότι λειτουργεί, τότε το παίρνουμε ξανά πίσω, του βάζουμε και τα υπόλοιπα όργανα και φτιάχνουμε μια φόρμα ξανά από την αρχή, με έξτρα φωνές, έξτρα θέματα.

Yπάρχει δυσκολία στο να βρεις έναν καλό εκτελεστή; ΓΜ: Όχι ιδιαίτερα, μουσικοί καλοί, υπάρχουν μπόλικοι πλέον. ΚΒ: Για να κάνουμε όμως αυτό με τα πνευστά, θέλαμε συγκεκριμένα άτομα. Άμα δεν έπαιζε ο Αντώνης Ανδρέου στο τρομπόνι για παράδειγμα, η στην τρομπέτα ο Παπαδόπουλος, το αποτέλεσμα θα ήταν σίγουρα διαφορετικό. Στην Ελλάδα υπάρχουν ομολογουμένως πολλοί και καλοί μουσικοί. Εσείς μπήκατε με την μία στα βαθιά, συνθέσατε τα δικά σας τραγούδια εξαρχής.

ΓΜ: Θα μπορούσες να πεις ότι είναι μια μορφή fusion, αλλά όχι αυτή που ξέραμε επί Dave Weckl, Steve Gadd κλπ. Είναι λίγο προς world music. Ίσως αυτή η λέξη θα ήταν η καλύτερη, γιατί περιλαμβάνει όλα τα στυλ, ποπ, ροκ, τζαζ, ηλεκτρονική.

ΓΜ: Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να κάνουμε δικιά μας μουσική. Αν έχουμε δηλαδή στο playlist δέκα κομμάτια, τα περισσότερα θα είναι δικά μας και τρία-τέσσερα από αυτά, θα είναι διασκευές, γιατί αναγκαστικά θα παίξεις και διασκευές. Θέλουμε όμως με τον καιρό, να καταφέρουμε να παίζουμε αποκλειστικά δικό μας κομμάτια.

Σε έναν άνθρωπο που δεν έχει ακούσει ποτέ τζαζ, πως συστήνεστε; Groovy jazz.

ΚΒ: Στην αρχή το φοβόμασταν, αλλά παίρνουμε πολύ καλό feedback. Μπορεί να μην γνωρίζουν τα κομμάτια, αλλά τους αρέσουν και τους φαίνονται με κάποιο τρόπο οικεία.

πεζοδρόμιο | 27 Οι βασικές σας μουσικές επιρροές ταυτίζονται, ή μεγαλώσατε ακούγοντας διαφορετικά πράγματα; ΚΒ: Εγώ έχω μεγαλώσει με ροκ, δηλαδή 8 ετών άκουσα Dire Straits και είπα θέλω να παίζω σαν τον Mark Knopfler. Έχω πολλές ροκ επιρροές και βγαίνει και στο παίξιμο μου, αν και δεν έχω παίξει πολύ, γιατί όταν άρχισα να μελετάω κιθάρα, γνώρισα την τζαζ και πέρασα αμέσως σε αυτή. Και μετά φυσικά και πολλά τζαζ πράγματα, Βoogaloo Joe Jones, Grant Green κλπ. ΓΜ: Εγώ από μικρός άκουγα γενικά πολλά και διαφορετικά στυλ. Ο πατέρας μου ακουγε ας πούμε Paul Mauriat, soundtracks, ορχηστρικά διάφορα. Μου είχε γράψει μία κασέτα αφιέρωμα όλο με ροκ μουσική από Εξόριστους μέχρι Scorpions. Αλλά και πολύ ηλεκτρονική μουσική. Δηλαδή Tangerine Dream, Kraftwerk. Επίσης, έχω παίξει πολύ και σε μπάντες, εννοώ με 40-50 άτομα, πνευστά, έγχορδα. Όταν παίζεις με τόσα πολλά άτομα, παίρνεις από παντού θέματα, ήχους κλπ. Τι προσδοκάτε, δημιουργώντας; Τι είναι αυτό το ανεκτίμητο που εισπράτετε; ΚΒ: Πάνω απ’ όλα ότι η μουσική μας είναι χαρούμενη και δίνουμε χαρά στον κόσμο. Για μένα είναι πολύ σημαντικό. Θέλω o κόσμος να φεύγει χαμογελαστός από τα λάιβ μας. ΓΜ: Εμένα με γεμίζει γιατί παίζω την μουσική που γουστάρω και γράφω. Αυτό το project το κάναμε όπως ακριβώς, το είχαμε στο μυαλό μας. Μου αρέσουν και οι ωραίες διασκευές, αλλά κυριώς με γεμίζει να παίζω ότι γράφω. Έχουμε κάνει και το εξής «τεστ». Έχουμε δώσει το δίσκο σε κάποιους φίλους, κάποιοι δεν έχουν σχέση με την μουσική γενικότερα, ειδικότερα δε με την τζαζ. Το έχουνε βάλει στο αμάξι, πηγαίνοντας από το σπίτι στην δουλειά και μας λένε ότι χαίρονται με αυτό που ακούνε, «φεύγει» πολύ ευχάριστα στο αυτί τους. ΚΒ: Επίσης, μια ιδιαιτερότητα που πιστεύω ότι έχει ο δίσκος μας, είναι το ότι δεν είμαστε ούτε το αποστειρωμένο τζαζ, ούτε το εμπορικό, είναι σαν να δημιουργούμε ένα καινούργιο κοινό. Έχετε κάποια βλέψη, έναν απώτερο στόχο, κάποτε να ζείτε αποκλειστικά απ΄ τη μουσική; ΚΒ: Εννοείται πως αυτό θα ήταν το ιδανικό. ΓΜ: Ναι φυσικά, αλλά στην Ελλάδα δεν γίνεται αυτό. Τουλάχιστον όχι αυτή την περίοδο. Εύχομαι να μπορέσουμε, γιατί θέλουμε κάποια στιγμή αυτό να βγούμε και εξωτερικό. Άμα είχατε χρηματοδότηση, πως θα ήταν η δουλειά σας, πως θα γράφατε; Υπό ποιες συνθήκες; ΓΜ: Με συμφωνική ορχήστρα! ΚΒ: Να γράφαμε με την Metropole Orkest, για παράδειγμα. Αυτό το έχουμε ονειρευτεί. Ποια διαδικασία απολαμβάνετε περισσότερο; Της σύνθεσης ή της ζωντανής εμφάνισης; ΚΒ: Η κάθε μία έχει την δικιά της χαρά. Σίγουρα με το που γεννιέται ένα κομμάτι και έχεις γράψει μια πολύ ωραία μελωδία που σου αρέσει, είναι η πρώτη μεγάλη χαρά. Αλλά και όταν μετά το ακούσεις και στην πρόβα πιο ολοκληρωμένο. ΓΜ: Για μένα είναι και τα δύο. Η πρώτη μεγάλη χαρά είναι αυτό που είπες, ότι όταν εγώ γράφω για δέκα όργανα και θα γράψω στον υπολογιστή και δεν μπορώ να τα ακούσω ακριβώς 100% και όταν πάμε στην πρόβα και τα παίζουμε, εκεί έχω καταλάβει αμέσως τι έχω γράψει. Εκεί νιώθω πολύ ευτυχισμένος, για το πώς ακούγεται, τι μου αρέσει και τι όχι. Και η άλλη ευχαρίστηση, που την έχουν πάρα πολλοί μουσικοί, είναι αυτά τα κλάσματα δευτερολέπτου όταν έχεις ένα live. Μπορεί να παίζεις τρεις ώρες, αλλά θα έχεις ένα δευτερόλεπτο, μια εκστατική στιγμή. Για αυτό παλεύουμε μια ζωή, για αυτό το ένα δευτερόλεπτο. Αλλά πίστεψε με αξίζει, όταν όλα σκοτεινιάζουν και είσαι μόνος σου και έχεις γίνει ένα με το σύμπαν. Είναι φοβερό, δεν μπορώ να στο εξηγήσω. Εγώ το έχω ζήσει αυτό δυο φορές. Όταν έπαιζα στην Πολωνία σε έναν διαγωνισμό με μπάντες από πολλές χώρες, όπως Αγγλία, Αμερική. Ήταν ένας μαέστρος, ψηλά στην μέση ενός γηπέδου και όπως έκλεινε το event, θα παίζαμε πέντε χιλιάδες μουσικοί, πέντε κομμάτια. Νομίζω το ένα ήταν Μπετόβεν. Φαντάσου να είσαι στο κέντρο του γηπέδου και να έχεις πέντε χιλιάδες μουσικούς και να προσπαθείς να παίξεις ακριβώς τις αξίες με τα χέρια. Η σπίθα της στιγμής ή γενικά όλο το live; ΚΒ: Όλο το live, να παίξεις την δουλειά σου. Είναι όταν εγώ προσωπικά, νιώθω ότι

ενώνομαι με την συμπαντικότητα. Να είσαι στο live και μάλιστα με δικιά σου μουσική, να νιώθεις ότι υπάρχει μια δίοδος με τον παλμό του σύμπαντος. ΓΜ: Ο Μπετόβεν ας πούμε. Όταν έγραφε την 9η Συμφωνία. Αυτό το πράγμα δεν πρόκειται να ξαναυπάρξει ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας. Γιατί εκείνη την στιγμή, ήταν αυτός ο άνθρωπος εκεί, και δεν ξέρω, είχε μια στήλη φωτός από πάνω του και το έγραψε. Δεν πρόκειται να το κάνει άλλος, είναι μοναδικότητα, κάτι το ασύλληπτο. ΚΒ: Ουσιαστικά δημιουργείς αιωνιότητα. Γιατί λες κάτι σε μια συγκεκριμένη στιγμή, που δεν θα το ξαναπείς ποτέ και αυτό μένει έτσι για πάντα. Και η τέχνη, σαν μια πύλη προς την αιωνιότητα, πάντα θα βρει την δίοδο για να βγει προς τα έξω. ΚΒ: Εννοείται ότι προϋπάρχει. Εμείς είμαστε το εργαλείο, το μέσο. Πάνω σε αυτό, είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω και σε πολύ κόσμο, που το βλέπουν τρομερά εγωιστικά και νομίζουν πως είναι φοβεροί καλλιτέχνες. Δεν είναι δικιά σου η μουσική. Πρέπει να το συνειδητοποιείς αυτό. Ότι εμείς, εμείς απλά την μεταφράζουμε με ένα τρόπο. Η μουσική είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο. ΓΜ: Δύο είναι τα πράγματα, με τα οποία θεωρώ ότι σαν άνθρωποι, μπορούμε να μεταφράσουμε αυτό που λέμε Θείο. Το ένα είναι η μουσική και το άλλο η φιλοσοφία. Ότι άλλο και να πιάσεις, φτάνει μέχρι ενός σημείου. Μέσω της αρετής και της τέχνης να φτάσεις σε ακόμα μεγαλύτερες αξίες. ΓΜ: Ναι, προσπαθείς να τις μεταφράσεις και κάπως να τις καταλάβεις. ΚΒ: Για μένα προσωπικά, είναι και ο λόγος που σπούδασα μουσική. Και σαν τρόπο ζωής, αυτό που λέμε να φτιάχνω πράγματα, που έχουν σχέση με την αιωνιότητα, που δεν είναι φθαρτά, να καλλιεργώ το πνεύμα μου, γιατί πρέπει συνέχεια να καλλιεργείσαι. Το να μελετάς, να είσαι μόνος σου σε ένα δωμάτιο δέκα ώρες, κάνεις πολύ δουλειά με τον εαυτό σου. Τον αντιμετωπίζεις. Δεν μπορείς να ξεφύγεις. Η μουσική δηλαδή είναι, θα έλεγα, ένας αγώνας με στόχο την αιωνιότητα, κόντρα όμως στον ατομικισμό και την ματαιοδοξία. Αν δεν ξεκινάς με αγνότητα, με ταπεινές προθέσεις, δεν γίνεται. ΓΜ: Αυτό ακούγεται και στην μουσική σου, αν δεν είσαι καθαρός. Το καταλαβαίνεις. Εκτός και αν είσαι ο τόσο τέλεια κοντρολαρισμένος παίχτης, που υπάρχουν ελάχιστοι στον κόσμο. Ακούγεται ο χαρακτήρας σου. Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα, μουσικοί και καλλιτέχνες που κάνουν την διαφορά. Ότι έχουν δηλαδή μια δική τους πρόταση. Αυτό είναι ένα στυλ που ίσως να έχουν υιοθετήσει και λίγο από τις σχολές. Όταν υπάρχουν τόσοι πολλοί μουσικοί, από δύο-τρεις συγκεκριμένες σχολές μουσικής, είναι λίγο ακαδημαικό το παίξιμο. Αντί επιλόγου θα ήθελα να μου πείτε, τι επιφυλλάσει το μέλλον για τους Groove Elation. ΚΒ: Έχουμε ήδη γράψει κάποια καινούργια κομμάτια, τα οποία είναι λίγο πιο μοντέρνα, λίγο πιο ηλεκτρονικά, έχουν κάποιες λούπες μέσα. Είπαμε να πειραματιστούμε λίγο παραπάνω. Η οποία θα είναι πλήρης δουλειά, ηχογραφημένη σε στούντιο; ΓΜ: Δεν ξέρουμε ακόμη, έχουμε κάτι στο μυαλό μας και αν μπορέσουμε να τα βάλουμε κάτω, γιατί τώρα είναι στην σχεδίαση, πιστεύουμε θα είναι δέκα φορές καλύτερο από την προηγούμενη δουλειά. Και ίσως να μην είναι όλο instrumental.

πεζοδρόμιο | 28

The Record Store

The Last Shadow Puppets

Everything You’ve Come To Expect

Κώστας Τσέλιος

Οι δίσκοι των Last Shadow Puppets θυμίζουν τις τελευταίες, επιτυχημένες ταινίες του Τζέιμς Μποντ, αυτές με τον Ντάνιελ Κρεγκ. Ο Κρεγκ (όπως παλιότερα και ο Σον Κόνερι) έχει κερδίσει το στοίχημα που έχει χάσει κόσμος και κοσμάκης διότι δεν είναι μια καρικατούρα που προσπαθεί να υποδυθεί τον Μποντ, ο Μποντ ΕΙΝΑΙ ο Κρεγκ. Το “Everything You’ve Come To Expect” στις καλές του στιγμές δεν υποδύεται έναν κλασσικό 70s δίσκο, είναι τέτοιος. Υπάρχουν και στιγμές όμως που σου δίνει την αίσθηση της ξεπέτας. Για να το πάρουμε από την αρχή, το ντεμπούτο τους, “The Age Of The Understatement” υπηρετούσε ένα συγκεκριμένο όραμα, μια ωδή στην μπαρόκ ποπ του Scott Walker γαρνιρισμένη με Ennio Morricone πινελιές. Στο φρέσκο πόνημα των Puppets, κουμάντο κάνουν ο Serge Gainsbourg, o Isaac Hayes και η σόουλ ποπ (Miracle Aligner, The Element Of Surprise), η ψυχεδέλεια (Everything You’Ve Come To Expect) και γενικότερα η κινηματογραφική 70s αισθητική με την οποία προσέγγισαν τον δίσκο. Μια αισθητική που αποτυπώνεται πλήρως στο “Aviation”, το πρώτο κομμάτι που έγραψαν μαζί μετά από χρόνια και τους ενθουσίασε τόσο ώστε πήρανε την απόφαση να προχωρήσουν. Κι όσο για τη θεματολογία, με βάση τους συνθέτες είναι το αναμενόμενο. “Βαριά” σε σεξ (“let me know when you want your socks knocking off”, “go get ‘em tiger, get down on your knees again”) και προβληματικές σχέσεις (“I just can’t get the thought of you and him out of my head”, “It’s your decision honey, my planet or yours”) με τον Turner εγγυητή για το στιχουργικό επίπεδο του άλμπουμ. Τα προβλήματα όμως βρίσκονται στο δεύτερο μισό του δίσκου. Προφανώς και το βασικό συστατικό είναι η ορχηστρική ποπ απλά υπάρχει η αίσθηση ότι τα κομμάτια «γυμνά» είναι ανομοιογενή τραγούδια, που κατάφερε να δέσει ο «μάγος» Owen Pallett με την 29μελή ορχήστρα του. Πάρτε παράδειγμα το πρώτο σίνγκλ, το “Bad Habits” που με τις γκαράζ πινελιές είναι ότι πιο κλασσικό που συναντάμε στις δουλειές του Kane, το “Used To Be My Girl” είναι Queens Of The Stone Age χωρίς τις δυνατές κιθάρες. Και οσο για τους Arctic Monkeys, το “She Does The Woods” χώραγε άνετα στο μουντό Humbug ενώ το “The Dream Synopsis” είναι το αδερφάκι του “Cornerstone”. Δεν είναι καν άσχημα τραγούδια (το αντίθετο), απλά δίνεται η αίσθηση ότι βαρέθηκαν να το παλέψουν περισσότερο και γέμισαν το “...Expect” με απομεινάρια άλλων δίσκων. Οπότε λοιπόν, στην γενική σούμα, ως Alex Turner και Miles Kane μια χαρά τα πήγατε, αλλά ως Last Shadow Puppets μας χρωστάτε μισό άλμπουμ.

Moderat – III

Παναγιώτης Δουλόπουλος

Ένα από τα άλμπουμ που περίμενα πως και πως να εμφανιστούν μέσα στο 2016 επιτέλους ήρθε, και μιλάω για το “III”, την τρίτη ολοκληρωμένη δουλειά των Moderat που κυκλοφορεί από την Monkey Town Records. Χρειάστηκαν σχεδόν τρία χρόνια από το προηγούμενο άλμπουμ τους ώστε το πρότζεκτ ονόματι Moderat, που αποτελείται από τον Sascha Ring, γνωστό και ως Apparat, και από τους Modeselektor, Gernot Bronsert καιSebastian Szary, να καταφέρει να μας παρουσιάσει κάτι νέο. Και η αρχή έγινε λίγο νωρίτερα από την κυκλοφορία του δίσκου, όταν και αποφάσισαν να δώσουν στο κοινό τους ένα δείγμα από το “III”, με το “Reminder”, το οποίο συνόδευε ένα ιδιαίτερο και εντυπωσιακό βίντεο κλιπ. Ας πάρουμε όμως τον δίσκο από την αρχή. Πατώντας το play είχα μεγάλη αγωνία για το τι με περιμένει, και το “Eating Hooks” με έκανε να ενθουσιαστώ, αν και πρόκειται για ένα από τα ήρεμα κομμάτια του άλμπουμ. Down-tempo κομμάτι, με πολύ ωραία μπασογραμμή και τα εκπληκτικά φωνητικά του Apparat να το συμπληρώνουν υπέροχα. Τα πράγματα «ζωντανεύουν» με τις δύο πιο δυνατές συνθέσεις που ακολουθούν, το “Running” και το “Finder”, πριν οι ρυθμοί ξαναπέσουν με το σκοτεινό“Ghostmother”, με τα φωνητικά να συνδυάζονται με το brokenbeat του κομματιού. Ακολουθεί ο προπομπός του άλμπουμ, το άψογο “Reminder”, το οποίο και όταν πρωτοάκουσα μου έφερε στο μυαλό το δημιουργικό highlight των Moderat, το “Bad Kingdom”, με το βαρύ του μπάσο, έχοντας όμως ως χαρακτηριστικό τις όμορφες εναλλαγές του. Έπεται το “The Fool”, μία επίσης down-tempo δημιουργία και ακολουθούν τα πιο δυνατά “Intruder” και “Animal Trails” πριν φτάσουμε στο ατμοσφαιρικότατο “Ethereal” το οποίο κλείνει όμορφα το “III”. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το “III” δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ των Moderat, και πως ίσως λείπει ένα κομμάτι σαν το “Milk”, το δεκάλεπτο αριστούργημα του δευτέρου δίσκου, αλλά προσωπικά έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος από αυτό που άκουσα και πιστεύω ότι μπορούμε να περιμένουμε σπουδαία πράγματα από την τριάδα στο μέλλον.

πεζοδρόμιο | 29

πεζοδρόμιο | 30

The Record Store

Parov Stelar - Live@Pukkelpop

Γιάννης Μαρκούτης

Δυστυχώς ή ευτυχώς, τα live albums πέρα από την βολική λύση του «χρωστάω έναν δίσκο στην εταιρεία για να σπάσω το συμβόλαιο» είναι μία μεγάλη καλλιτεχνική παγίδα: σε άλλους προσφέρουν το απαραίτητο boost δημοσιότητας ή ακόμα και καταξίωσης, ενώ άλλους τους καταβαραθρώνουν. Άλλο πράγμα η σιγουριά του στούντιο, άλλο το σανίδι, που λεν και στο χωριό μου. Στην περίπτωσή μας ο Parov Stelar και το συγκρότημά του περνούν τις εξετάσεις με καλό βαθμό. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο κύριος Füreder ξεκίνησε σαν resident DJ σε μικρά venues της Αυστρίας και στην πορεία μετατράπηκε σε έναν από τους πιο δημιουργικούς και συνάμα αγαπημένους μουσικούς παραγωγούς της Ευρώπης. Κάθε του δισκογραφική δουλειά συνιστά και ένα βήμα προόδου, μικρό ή μεγάλο – ανάλογα με τις περιστάσεις. Η electro συναντά την jazz, ενώ η swing παιχνιδίζει με τη funk του 21ου αιώνα. Το πρώτο στοίχημα έχει κερδηθεί εδώ και μία δεκαετία, με το συγκρότημα που δημιούργησε ο Parov, την Parov Stelar Band, ένα γκρουπ με ελάχιστες αλλαγές μελών στην πορεία του, που περιόδευσε και περιοδεύει χαρίζοντας στους πολυάριθμους φίλους του κάποιες hyper-groovy βραδιές. Ήρθε η ώρα λοιπόν αυτές οι εμφανίσεις να αποτυπωθούν και δισκογραφικά, σε βινύλιο, CD και DVD. O δίσκος, όπως είναι προφανές από τον τίτλο του, ηχογραφήθηκε ζωντανά το περασμένο καλοκαίρι στο Pukkelpop, το μεγαλύτερο open-air φεστιβάλ του Βελγίου και παρακολουθώντας το DVD αντιλαμβάνεσαι πως παίζουν σχεδόν εντός έδρας. Η ηχογράφηση έγινε σε μία και μόνο νύχτα, στα πλαίσια της περιοδείας του “Demon Diaries”. Ό,τι ακούτε, είναι η setlist της συγκεκριμένης εμφάνισης, χωρίς περαιτέρω «ψαλιδίσματα» σε στούντιο. Ο Parov μιξάρει σα να μην υπάρχει αύριο, όντας ένας από τους λίγους frontmen που ενώ δεν στέκονται στο μπροστινό μέρος της σκηνής, την φωτίζουν όσο πρέπει. Η Cleo Panther φέρνει σε πέρας δύστροπα μουσικά περάσματα με τη φωνή της, ενώ η μπάντα ανταποκρίνεται με το παραπάνω στον ρόλο που της αναλογεί. Όσον αφορά την επιλογή των τραγουδιών, δίνεται μεγάλη βάση στους δύο τελευταίους δίσκους του Αυστριακού, με ελάχιστες εξαιρέσεις: Το «φευγάτο» “Catgroove” από το “Coco” του 2009, και το πολυαγαπημένο του ελληνικού κοινού “The Mojo Radio Gang”, αφιερωμένο φυσικά στον ομώνυμο ραδιοσταθμό της Πάτρας που σίγησε πρόσφατα. Αξιοπρεπέστατο live, δραστικότατο αγχολυτικό, και μία επιλογή που αναμένεται να φιγουράρει για πολύ καιρό σε περίοπτη θέση στη δισκοθήκη μας. Για μεγαλύτερη απόλαυση, δυναμώστε αρκετά το μπάσο και απολαύστε υπεύθυνα.

RSN – Analog Memories

Θανάσης Καρανίκας

Μπορεί οι περισσότεροι να τον γνωρίσαμε από το πολυεπιτυχημένο του ρεμίξ στο «Down in Mexico» το 2012, όμως πίσω από το όνομα του μουσικού παραγωγού-DJ, RSN (Άρης Αζιλαζιάν), κρύβεται μια πλούσια κι ενδιαφέρουσα μουσική ιστορία, χτισμένη βήμα-βήμα με αξιοθαύμαστη καλλιτεχνική συνέπεια. Μουσική αφετηρία στο “Analog Memories”, που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2015, είναι ο ήχος του Bristol και τα ανεξίτηλα στίγματα που άφησαν (ή και συνεχίζουν ακόμα να αφήνουν) στη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα καλλιτέχνες όπως οι Portishead, DJ Krush, Massive Attack κλπ και όλη η hip-hop «πάστα» που προϋπήρξε αυτών. Αλλά πάνω απ’ όλα, όλη η γνώση, η εμπειρία και η ωριμότητα που έχει αποκομίσει ο καλλιτέχνης μέσα απ’ τις ανά την Ελλάδα και Ευρώπη συνεργασίες και εμφανίσεις του τα τελευταία χρόνια.Έντεκα τραγούδια με κύριο γνώμονα την δημιουργία μιας ολοκληρωμένης και συνοχικής ατμόσφαιρας, που εκμηδενίζει αριστοτεχνικά την όποια φαινομενική απόσταση ανάμεσα στα μουσικά είδη που εμπεριέχει (hip-hop, electronica, jazz, soul, funk είναι μερικά από αυτά). To υψηλό επιπέδο της παραγωγής και των συνθέσεων του RSN, έρχονται να συμπληρώσουν συμμετοχές από ηχηρά ονόματα του εγχώριου αλλά και του εξωτερικού καλλιτεχνικού στερεώματος, με κορυφαία αυτή της Katherine DeBoer (τραγούδιστριας των Beleruche στους οποίους συμμετέχει και ο ίδιος ο RSN σαν DJ τα τελευταία 7 χρόνια). Η ζεστασιά και η αμεσότητα της φωνής της, μαζί με τους στίχους που έγραψε η ίδια, κάνουν το “Lucky Old You” το σήμα κατατεθέν του δίσκου, και ίσως, μελλοντικά, το κομμάτι σταθμό στη δισκογραφία του RSN. Δυνατή στιγμή επίσης, στα μέσα του δίσκου, αποτελεί το μελαγχολικό και ταξιδιάρικο “Heartcore” με την συμμετοχή του Tareq, ενός εκ των κορυφαίων synthpop/dance electronica artists της Ελλάδας αυτή τη στιγμή, που φέρνει στα αυτιά μας θύμησες από ένδοξες εποχές των Portishead αλλά και των Archive.

Aυτό όμως που ενθουσιάζει περισσότερο απ’ όλα, είναι ότι στο σύνολο του υλικού δεν έχουν χρησιμοποιηθεί καθόλου samples, ενώ τα περισσότερα μουσικά θέματα είναι παιγμένα από φυσικά όργανα, μέχρι και τα τύμπανα, πράγμα σπάνιο σε τέτοιου είδους παραγωγές. Το (αναλογικό, εξού κι ο τίτλος του δίσκου) mastering έχει αναλάβει ο Timewarp ενώ τις συμμετοχές οι συμπληρώνουν η Thalia, η Nell Mess, ο B’n’C και ο κιθαρίστας των Belleruche, Ricky Fabulous. Δίσκος με ισχυρή ταυτότητα, πολυαναφορικός, που φέρνει στο νου μνήμες, αλλά και τις δημιουργεί. Μια σπουδαία στιγμή για την εγχώρια ηλεκτρονική μουσική, που ανεβάζει τον πήχη ακόμα πιο ψηλά από κει που τον άφησε ο Cayetano με τις τελευταίες του δουλειές. Ένα άλμπουμ που κυριαρχεί η καθαρότητα και η αισθητική πληρότητα, με κεραίες και σύνορα ανοιχτά, ένα ονειρικό ταξίδι στον μουσικό χάρτη του οποίου το Bristol, θα μπορούσε να είναι μια ολάνθιστη γειτονιά κάτω απ’ την Ακρόπολη.

πεζοδρόμιο | 31

πεζοδρόμιο | 32 Ελένη Πρίτσα

Ιστορίες από τον εξώστη

Alice through the looking glass (2016) Το δεύτερο μέρος της ταινίας «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» - που αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους- έρχεται για να μας επαναφέρει στον μαγικό κόσμο της Wonderland. Το “Alice through the looking glass” είναι το sequel του αριστουργήματος του Tim Burton που κυκλοφόρησε το 2010. Ο James Robin σκηνοθετεί το έργο του συγγραφέα Lewis Carroll “Through the Looking-Glass”. Το cast παραμένει το ίδιο με την πρώτη ταινία, με τον Johnny Depp στο ρόλο του Mad Hatter, την Mia Wasikowska ως Αλίκη, την Helena Bonham Carter να ενσαρκώνει την Κόκκινη Βασίλισσα και την Anne Hathaway την αντίστοιχη Λευκή. Και ενώ το πρώτο μέρος τελειώνει με την Αλίκη να επιστρέφει στον πραγματικό κόσμο και να συνεχίζει το έργο του πατέρα της, το δεύτερο την βρίσκει να ταξιδεύει πάλι στο φανταστικό κόσμο της Κάτω Χώρας: αυτή τη φορά, μέσα από έναν μαγικό καθρέφτη προκειμένου να σώσει τον Mad Hatter. Ο Hatter έχει χάσει την παιδική του αθωότητα όπως και την φαντασία του και έχει γίνει πιο σοβαρός και ώριμος. Η Αλίκη πρέπει να κάνει ένα ταξίδι στο χρόνο και να κλέψει τη χρονόσφαιρα. Όμως εξουσιαστής αυτής της σφαίρας είναι ο παντοδύναμος και πανούργος Χρόνος (Sacha Baron Cohen), μισός άνθρωπος-μισός ρολόι. Η Αλίκη πρέπει να επαναφέρει τη παιδικότητα του Mad Hatter πριν να είναι αργά και ο Χρόνος μετατρέψει την Wonderland σε καμένη γη, τοποθετώντας την Κόκκινη Βασίλισσα στο θρόνο. Η ταινία θα κυκλοφορήσει στη χώρα μας στις 26 Μαΐου από τη Walt Disney Pictures.

Captain America Civil War (2016) Μία από τις πολλά υποσχόμενες ταινίες για τον μήνα που διανύουμε είναι και το αμερικανικής παραγωγής Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος. Με αυτήν την ταινία συνεχίζεται η σειρά ταινιών που ξεκίνησε με το Captain America: The First Avenger το 2011 και προχώρησε με το Captain America: The Winter Soldier το 2014. Mια ταινία με πρωταγωνιστή τον πρώτο υπερήρωα της Marvel, που εμφανίστηκε και στην τηλεόραση, τον Steve Rogers ή αλλιώς τον περιβόητο Captain America, σε σκηνοθεσία Anthony και Joe Russo και σενάριο Christopher Markus και Stephen McFeely. Ο Captain America έχει πλέον αναλάβει την ηγεσία της ομάδας των Avengers με κοινό στόχο την σωτηρία της ανθρωπότητας. Ένα γεγονός όμως θα τους φέρει σε διαμάχη. Η πολιτική διοίκηση πιέζει ώστε να επιβληθεί ένα σύστημα λογοδοσίας όπου θα υπάρχει ένας επικεφαλής που θα ελέγχει και θα καθοδηγεί την ομάδα. Και εδώ οι απόψεις διίστανται. Από τη μία, ο Captain America (Chris Evans) θέλει να ακολουθήσει την αρχική του ιδέα, δηλαδή η ομάδα να είναι ελεύθερη να ενεργεί προς όφελος της ανθρωπότητας χωρίς κυβερνητική παρέμβαση. Από την άλλη, ο Iron Man (Robert Downey Jr.), προς έκπληξη όλων, συμφωνεί με την κυβερνητική απόφαση και την υποστηρίζει. Χωρίζονται σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα, Steve Rogers-Tony Stark, και ο εμφύλιος είναι προ των πυλών, παραβλέποντας μία καινούρια απειλή.

Nerd alert! Αν και είναι γνωστό, ότι ειδικά οι superhero movies, έχουν δεχθεί κατά καιρούς διάφορες τροποποιήσεις στην ιστορία τους, αξίζει να σταθούμε σε δύο από τα πιο «χτυπητά» σημεία της ταινίας σε σχέση με το πρωτότυπο σενάριο του κόμικ. Πρώτον, η νέα ταινία φιγουράρει υπό την σκιά του Captain America, κάτι το οποίο δεν ευσταθεί μιας και δεν πρόκειται για ιστορία του Cap, αλλά για ένα massive event, που κυκλοφόρησε σε 7 τεύχη και το οποίο περιλάμβανε όλο το Marvel Universe. Δεύτερον, έχοντας ένα εντελώς διαφορετικό γεγονός, το οποίο πυροδότησε τις εξελίξεις, τόσο για το κόμικ, όσο και για το κινηματογραφικό σύμπαν, έχουμε και ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο μέσα στο οποίο οι ήρωες της Marvel, χωρίζονται σε στρατόπεδα. Στο event του comic universe, έχουμε να κάνουμε με το Superhuman Registration Act, με βάση το οποίο Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της Γιορτής της οι υπερήρωες θα πρέπει να καταθέσουν τις πραγματικές τους ταυτότητες μητέρας, στις 8 Μαΐου, κυκλοφόρησε μια ταινίαστην κυβέρνηση και να ελέγχονται ή/και να περιορίζονται όσον αφορά τις αφιέρωμα στην πιο δύσκολη και συγχρόνως πιο υπερδυνάμεις τους. όμορφη ιδιότητα του κόσμου, αυτή της μαμάς. Ο Το cast συμπληρώνουν η Scarlett Johansson (Black Widow), ο Sebastian Stan τίτλος της, φυσικά, Mother’s Day. Πρόκειται για μια (Winter Soldier), o Anthony Mackie (Falcon), o Don Cheadle (War Machine), ρομαντική κομεντί από τον σκηνοθέτη των ταινιών o Jeremy Renner (Hawkeye), o Tom Holland (Spider-Man), η Elizabeth Olsen Valentine’s Day (2010) και New Year’s Eve (2011), Garry (Scarlet Witch) και ο Paul Rudd (Ant-Man). Πλέον καλείσαι να αποφασίσεις, Marshall. Το Mother’s Day φέρνει σε συνεργασία τρεις χωρίς χρονοτριβή. Which side are you on? πασίγνωστες πρωταγωνίστριες: Τις Jennifer Aniston, Julia Roberts και Kate Hudson, με καθεμιά να ενσαρκώνει Το Captain America: Civil War έκανε πρεμιέρα στη χώρα μας στις 5 Μαΐου την δική της προσωπική ιστορία. Μία αναπαράσταση σε διανομή της Walt Disney Studios Motion Pictures. του σημαντικού και ιδιαίτερου ρόλου που παίζει η μητέρα στη ζωή μας και της ανεξάντλητης αγάπης που κρύβει μέσα της. Η ταινία, η οποία διαδραματίζεται στη σημερινή εποχή, προσπαθεί να εισβάλλει στη καθημερινότητα μιας σύγχρονης μητέρας και εργαζόμενης, που παλεύει μέσα στο άγχος της ρουτίνας, προσπαθώντας να δώσει στην οικογένειά της μια ισορροπία. Είναι ο ήρωας κάθε παιδικής ύπαρξης και ο άνθρωπος που ξέρεις ότι μπορείς να στραφείς σε μια δύσκολη στιγμή. Τρεις γενιές συναντιούνται την εβδομάδα που καταλήγει στη Γιορτή της μητέρας, ενώνοντας την οικογένεια και προσφέροντας χαμόγελο, αγάπη και συγκίνηση στους θεατές, όπως και στις απανταχού μητέρες.

Mother’s Day (2016)

Το Mother’s Day προβλήθηκε στους κινηματογράφους της χώρας μας στις αρχές του μήνα.

πεζοδρόμιο | 33

The Reader’s Corner

Μαριάννα Μπεβενίου

Τα Χρόνια της Χαμένης Αθωότητας Σόφη Θεοδωρίδου Τον Απρίλη του 1961, ημέρα που ο πρώτος Ρώσος κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν ταξιδεύει στο διάστημα, σε ένα μαιευτήριο μιας μικρής πόλης της Ελλάδας θα γεννηθούν τρία κορίτσια που από την πρώτη τους ανάσα, θα δεθούν εν αγνοία τους με ένα βαρύ μυστικό. Αυτό θα ορίσει τη μοίρα τους, αλλά θα δημιουργήσει και μια ξεχωριστή φιλία που θα κρατήσει για όλη τους τη ζωή, παρά τις ταξικές διαφορές τους. Το πρώτο κορίτσι είναι η Κλέα, η οποία θα βρεθεί σε ένα αρχοντόσπιτο με τον στρατηγό παππού του, ένα άτομο εμμονικό με το παρελθόν του. Το σπίτι βρίσκεται επίσης ο αμοραλιστής πατέρας Γεράσιμος, άνθρωπος που εγκατέλειψε τον πραγματικό του έρωτα για να κυνηγήσει και να συμβιβαστεί με κάστες εξουσίας και πλούτου και βάζει το εγώ του πάνω απ’ όλους και απ’ όλα. Μέλος της οικογένειας αποτελεί και η σιωπηλή μητέρα Ισμήνη, η οποία βρίσκεται μονίμως εγκλωβισμένη στα θέλω του συζύγου της και προσπαθεί μάταια να αποσπάσει, έστω και για λίγο, την προσοχή του. Τέλος, ο μικρός Νίκος, αδελφός της Κλέα, είναι το πρόσωπο το οποίο κατά την εξέλιξη της ιστορίας θα κληθεί να πληρώσει ακριβά τα πάθη των γονέων του. Το άλλο κορίτσι, η Μελισσάνθη, θα οδηγηθεί σε ένα μικροαστικό σπίτι πάνω από την ταβέρνα που διατηρεί ο πατέρας της, Σωφρόνης. Μητέρα της είναι η όμορφη Μυρσίνη, που ταλανίζεται από τις συνέπειες των λαθών που έκανε στο παρελθόν. Λάθη, τα οποία της καταλογίζει ακόμα και τώρα ο σύζυγός της. Μόνο της καταφύγιο πλέον αποτελεί το ποτό. Το τρίτο κορίτσι, η Λόλα, θα γίνει δεκτή σε ένα ζεστό φτωχόσπιτο, αυτό του ρομαντικού πραγματευτή Σαββίκου. Ο Σαββίκος προσπαθεί να συμβαδίσει με τα δεδομένα της εποχής του και να καταπνίξει τους προσωπικούς του δαίμονες. Η σύζυγός του, Λισάβ, μία αγωνίστρια της ζωής, κρύβει μέσα της ένα μυστικό, και έχει άλλα τρία κορίτσια. Τέλος, στο σπίτι βρίσκεται η ιδιόρρυθμη γιαγιά Μερόπη, χαρακτηριστική φιγούρα του μυθιστορήματος. Πάρα τις κοινωνικές τους διαφορές, τα τρία κορίτσια θα δεθούν με αδελφική φιλία και κάπου στην πορεία, θα βρουν στο φτωχόσπιτο του πραματευτή την θαλπωρή που λείπει από τα δικά τους σπίτια. Ο χρόνος κυλά, και οι τρεις τους θα βρεθούν μπροστά σε ανομολόγητα μυστικά και ψέματα. Αμαρτωλά πάθη του παρελθόντος θα έρθουν στην επιφάνεια, ενώ ένας δυνατός έρωτας θα βαπτιστεί σε ανόσια πράξη και θα οδηγήσει τις κοπέλες σε φυγή από την πόλη τους. Έπειτα θα βρεθούν στην πρωτεύουσα, όπου η καθεμιά θα γυρέψει τον δικό της Οδυσσέα. Όμως οι ψευδαισθήσεις της νιότης θα αρχίσουν σιγά-σιγά να ξεθωριάζουν και οι κοπέλες θα ανακαλύψουν ότι τα όνειρά τους παραμένουν ανεκπλήρωτα, οι συμβιβασμοί στην καθημερινότητά τους αναγκαίοι, και όλα αυτά σε μια Ελλάδα που αλλάζει και χάνει και κείνη, με τη σειρά της, την δική της αθωότητα. Στο μυθιστόρημα της Σόφης Θεοδωρίδου γεννιούνται ερωτηματικά για το πώς ορίζουν οι περιστάσεις τις ζωές των ανθρώπων, για το αν τα δεσμά της αγάπης ορίζονται πάντα από τους δεσμούς αίματος και πώς τα λάθη και τα πάθη των γεννητόρων μας έχουν τη δύναμη να ανατρέψουν τη ζωή μας. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Κάρολ Πατρίτσια Χάισμιθ Η Πατρίτσια Χάισμιθ, με το ψευδώνυμο Κλερ Μόργκαν, κυκλοφόρησε το 1952 το μυθιστόρημα της με τίτλο “The Price Of Salt”, που δεν είναι άλλο από την αρχική εκδοχή του «Κάρολ». Το θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο, ο έρωτας δύο γυναικών στη συντηρητική Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’50. Μία δεκαεννιάχρονη πωλήτρια, η Τερέζ, βρίσκει στα μάτια της γοητευτικής και κομψής Κάρολ τον νέο της έρωτα. Η Τερέζ ασφυκτιά στη σχέση με τον συνομήλικο φίλο της, τον οποίο νοιάζεται μεν, αλλά συνάμα νιώθει πως την περιορίζει. Και όταν στο κατάστημα που εργάζεται συναντήσει την Κάρολ, ο δεσμός της με το αγόρι της θα ανατραπεί. Η Κάρολ είναι παντρεμένη, και στα μάτια της η Τερέζ, αποτελεί τον ιδανικό λόγο για να αποδεσμευτεί προσωρινά από τα δεσμά του συμβατικού γάμου της, και από το χρυσό κλουβί μέσα στο οποίο νιώθει πως έχει εγκλωβιστεί από τον σύζυγό της. Την αρχή θα σηματοδοτήσει μια εκδρομή, στην οποία οι δυο γυναίκες θα ενωθούν σε μια μεγάλη, ερωτική αγκαλιά. Όμως η επιστροφή στην πραγματικότητα που άφησαν για λίγο πίσω, εκτός από αναπόφευκτη, είναι και επώδυνη. Η ιστορία βασίζεται σε ένα επεισόδιο που έζησε η ίδια η συγγραφέας τον Δεκέμβριο του 1948, όταν και εργαζόταν σαν πωλήτρια. Από τη στιγμή που γνώρισε την Κάθλιν Σεν, η ζωή της άλλαξε οριστικά. Σε αντίθεση με την αληθινή της ζωή, σε αυτό το διήγημα η Χάισμιθ δεν επέτρεψε στην ηρωίδα της να βρει τη λύτρωση στον έρωτα. Λίγο πριν την κυκλοφορία του βιβλίου η -ψυχικά ασταθήςΚάθλιν Σεν αυτοκτόνησε. Όμως η πένα της Χάισμιθ μετέτρεψε αυτή την ιστορία σε ένα μαγευτικό ταξίδι θάρρους, αυτογνωσίας και έντονης συναισθηματικής αντιπαράθεσης. Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, από τον σκηνοθέτη Τοντ Χέινς, με πρωταγωνίστριες τις Κέιτ Μπλάνσετ και Ρούνι Μάρα. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

πεζοδρόμιο | 34 Άρης Κυριάκος

The Gamer’s Haven

Uncharted 4: A Thief’s End PS4

Kάθε γενιά των gamers έχει τους δικούς της ήρωες. Χαρακτήρες που προσδιόρισαν την κάθε εποχή. Από τους «σχετικά ακίνδυνους» Donkey Kong, Super Mario και Sonic, μέχρι τους «μπρουτάλ» Solid Snake και Nathan Drake. Καθένας, με τα δικά του χαρακτηριστικά, όπως και ένα brand… μεγατόνων. Κοινό χαρακτηριστικό των προαναφερθέντων, το γεγονός ότι όλοι, ανεξαιρέτως, αποτελούν αποκλειστικότητες, με τα παιχνίδια στα οποία πρωταγωνιστούν να κυκλοφορούν σε παιχνιδομηχανές μόνο μίας εταιρείας. Και, μεταξύ μας, πολλές φορές να αποτελούν το λόγο να αγοράσεις την Χ κονσόλα μόνο και μόνο για να παίξεις το «παιχνίδι – κράχτη» που δε θα βρεις αλλού. Το Uncharted 4: Το Τέλος Ενός Κλέφτη είναι λοιπόν ο καλύτερος λόγος για να αγοράσεις PS4. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν το 2007 κυκλοφόρησε το πρώτο παιχνίδι της σειράς, το Drake’s Fortune, οι περισσότεροι το υποδέχτηκαν σαν ένα απλό boost, με προφανή σκοπό την ενίσχυση των πωλήσεων του, πρωτοεμφανιζόμενου τότε, Playstation 3. Το παιχνίδι όμως δεν δικαίωσε τέτοιου είδους κριτικές, ενώ το κ-α-τ-α-π-λ-ηκ-τ-ι-κ-ό του multiplayer συζητιέται ακόμα και σήμερα. Σαν αποτέλεσμα η Naughty Dog συνέχισε τη σειρά του Uncharted κυκλοφορώντας άλλα 3 games, το ένα κυριολεκτικά καλύτερο από το άλλο. Για τους μη μυημένους, Uncharted σημαίνει περιπέτεια μέσα σε τεράστιες και καλά δομημένες πίστες.

Uncharted σημαίνει ευφυές σενάριο. Uncharted σημαίνει υπέροχα γραφικά και φυσικά, πολύ μυστήριο. Μυστήριο, σε συνδιασμό με το αναγκαίο, λίγο ή πολύ πιστολίδι που σε multiplayer περιβάλλον μετατρέπεται σε απόλυτο εθισμό. Τέλος, Uncharted σημαίνει μαγευτικά τοπία, με τις λήψεις υψηλής ευκρίνειας να θυμίζουν... ντοκυμαντέρ! Το Uncharted 4 είναι όλα όσα προαναφέραμε. Η ιστορία του τοποθετείται αρκετά χρόνια μετά από αυτή του Drake’s Deception, με τον Nathan να έχει αποσυρθεί από το αιώνιο κυνήγι θησαυρών, ζώντας μια φαινομενικά ήρεμη ζωή μετά της συζύγου! Κάπου εκεί εμφάνιζεται ο Sam, αδερφός του ήρωα και χαμένος από χρόνια. Ο Sam ζητά τη βοήθειά του για να ανακαλύψει τη χαμένη, θρυλική, Λιμπερτάλια, και ο κύριος Drake ξεκινά για την τελευταία του περιπέτεια. Καλά διαβάσατε, δυστυχώς πρόκειται για τον τελευταίο τίτλο στον οποίο θα πρωταγωνιστεί.

Οπως οι προκάτοχοι του, το Uncharted 4 εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη δύναμη της νέας κονσόλας της Sony με 1080p Full HD ανάλυση και «τρέχοντας» με ένα πολύ ομαλό 60 Frames Per Second. Η τεχνητή νοημοσύνη των αντιπάλων είναι εμφανώς πιο περίπλοκη και ρεαλιστική καθώς οι μάχες εναλάσσονται ανάμεσα σε ανοιχτές μονομαχίες και σε παιχνίδι «κρυφτού» ανάμεσα στον Drake και τους εχθρούς του όταν αυτός π.χ. κρύβεται στην πυκνή βλάστηση γύρω του. Επίσης, οι περισσότερες από ποτέ δυνατότητες αλληλεπίδρασης του Drake με το περιβάλλον καθιστούν αυτό το παιχνίδι ίσως το πιο περίπλοκο Uncharted έως τώρα. Επιπλέον, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί το σύστημα οδήγησης, πρώτο για τη σειρά Uncharted. Ο Drake για πρώτη φορά είναι ικανός να εξερευνήσει τη Μαδαγασκάρη με τζιπ. Αυτό που καθιστά το τζιπ διαφορετικό από άλλα παιχνίδια οδήγησης είναι ο τρόπος που αλληλεπιδρά με το περιβάλλον. Περνάει απο λάσπες, χώμα, ανηφόρες και ποταμούς, με τον χειρισμό σε κάθε τερέν να διαφέρει. Highlight το σημείο όπου ο Drake οδηγεί πάνω από μια ασταθή, ξύλινη γέφυρα – κόβει την ανάσα. Τέλος όσον αφορά το multiplayer περιβάλλον, υποψιαζόμαστε πως θα σας καθηλώσει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο τίτλο της σειράς Uncharted! Το γράψαμε στην αρχή. Ας το επαναλάβουμε: To νέο Uncharted είναι ο καλύτερος λόγος για να αγοράσεις PS4.

πεζοδρόμιο | 35

Tech It Home

Δημήτρης Πάττας

Malware

Οι ανεπιθύμητοι κάτοικοι του υπολογιστή μας

Πλέον, οι περισσότεροι από εμάς χρησιμοποιούμε τους υπολογιστές σε καθημερινή βάση, είτε όσον αφορά την εργασία μας είτε για ψυχαγωγικούς λόγους. Αποτελούν τόσο αναπόσπαστα εργαλεία της σύγχρονης ζωής, που καμιά φορά ξεχνάμε ότι εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους, αφού υπάρχουν αρκετοί κακόβουλοι εκεί έξω που παραμονεύουν για να εκμεταλλευτούν τυχόν αδυναμίες για δικό τους όφελος. Ο πιο συχνός κίνδυνος που αντιμετωπίζει ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι τα Malware. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για αρκετά είδη απειλών όπως οι ιοί (Viruses), τα Worms ή τα Trojan Horses. Πρόκειται για προγράμματα που μπορούν είτε να δρουν αυτόνομα (worms) είτε να προσκολλούνται σε ακίνδυνο κατά τ' άλλα λογισμικό (viruses) και να δημιουργούν ζημιά στον υπολογιστή (πχ διαγραφή αρχείων) ή ακόμα και να υποκλέπτουν σημαντικές πληροφορίες όπως κωδικοί ή αριθμοί πιστωτικών καρτών. Η πρώτη «γραμμή άμυνας» του συστήματός μας είναι το τείχος προστασίας, γνωστό και ως Firewall. Αυτό παρακολουθεί τις εισερχόμενες συνδέσεις του υπολογιστή μας στο internet και ελέγχει ποια προγράμματα έχουν πρόσβαση σε αυτό. Με αυτόν τον τρόπο, μία εφαρμογή θα μπορεί να λάβει ή να στείλει πληροφορίες μόνο εάν της το επιτρέψουμε. Υπάρχουν αρκετά firewall που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς, ωστόσο οι χρήστες Windows δεν θα χρειαστούν κάτι περισσότερο από αυτό που προσφέρει το ίδιο το λειτουργικό. Το επόμενο που πρέπει να κάνουμε για να αποτρέψουμε τη μόλυνση από τέτοιου είδους προγράμματα είναι η εγκατάσταση ενός προγράμματος Αntivirus. Αν και τα περισσότερα antivirus πλέον ανιχνεύουν όλες τις μορφές malware, με αυτόν τον όρο αναφερόμαστε συνήθως σε εφαρμογές όπως Norton, Kaspersky,McAfee αλλά και δωρεάν εκδόσεις των avast!, Avira ή AVG – εφαρμογές που τρέχουν καθ' όλη τη διάρκεια λειτουργίας του υπολογιστή και ειδοποιούν τον χρήστη για ύποπτα αρχεία που ανιχνεύουν, αποκλείοντας ταυτόχρονα την πρόσβαση σε αυτά. Καλό είναι, τέλος, να εγκατασταθεί και ένα πρόγραμμα αφαίρεσης Malware, όπως το Malrwarebytes ή το Spybot. Τα εργαλεία αυτά λειτουργούν on­demand, δηλαδή ψάχνουν για κακόβουλο λογισμικό μόνο όταν τους το ζητήσουμε, και επικεντρώνονται περισσότερο σε νέες μορφές malware, με αποτέλεσμα πολλές φορές να είναι πιο αποτελεσματικά από ένα κοινό antivirus. Τι πρέπει όμως να προσέχουμε σαν χρήστες ώστε να μην χρειαστεί καν να λειτουργήσουν τα παραπάνω προγράμματα; Ένα σημαντικό στοιχείο που οι περισσότεροι αμελούμε, είναι η συχνή ενημέρωση του λογισμικού που χρησιμοποιούμε και

κυρίως του λειτουργικού συστήματος. Οι συχνές ενημερώσεις των Windows είναι σίγουρα εκνευριστικές, προσθέτουν όμως σημαντικά μέτρα ασφαλείας στον υπολογιστή μας. Το ίδιο και με δημοφιλή προγράμματα όπως το Acrobat Flash που εγκαθίσταται στον browser – μπορεί να αποτελέσει μία «κερκόπορτα» για κάποιον που θέλει να υποκλέψει δεδομένα αν χρησιμοποιείτε μια παλιά έκδοση! Είναι επίσης απαραίτητο να είμαστε πολύ προσεκτικοί κατά την περιήγησή μας στο διαδίκτυο. Μια αρκετά συχνή απειλή με πολλά θύματα τελευταία είναι τα μηνύματα ή οι αναρτήσεις στα social media από hackers που έχουν σπάσει κωδικούς ατόμων στη λίστα επαφών μας, με αποτέλεσμα να στέλνουν μέσω των λογαριασμών τους συνδέσμους που θα κατεβάσουν κάποιο κακόβουλο λογισμικό. Γι' αυτό προσοχή στα «ύποπτα» μηνύματα – δεν ακολουθούμε ποτέ links που δεν ξέρουμε το περιεχόμενό τους, από όποιον και αν (νομίζουμε ότι) έχουν σταλεί.Το παραπάνω τέχνασμα συχνά συνδυάζεται με μία άλλη απειλή, γνωστή και ως Phishing. Συχνά μπορεί να μας σταλεί ή να βρούμε σε μία μηχανή αναζήτησης έναν σύνδεσμο για κάποιο site που μας φαίνεται απολύτως ασφαλές, πρέπει όμως πάντα να δίνουμε σημασία στη λεπτομέρεια. Ονομάζοντας μία σελίδα, πχ, “googl. com” αντί για “google.com” μπορεί κάποιος να εξαπατήσει εύκολα έναν απρόσεχτο χρήστη και να τον οδηγήσει κάπου που σίγουρα δεν θέλει να πάει. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με γνωστά προγράμματα που είναι εγκατεστημένα στον υπολογιστή – πρόσφατα ανακάλυψα ότι ο Chrome browser που έτρεχε σε ένα PC για αρκετό καιρό δεν ήταν τίποτα άλλο από μία συντόμευση για malware που απλά υποδυόταν τον Chrome, ξεγελώντας έτσι τον χρήστη ώστε να του επιτρέψει την πρόσβαση στο internet αλλά και επιτρέποντας αλλαγές στο σύστημα! Προσοχή λοιπόν σε τι κατεβάζουμε και από πού. Ακόμα και ακίνδυνες, δωρεάν εφαρμογές, πολλές φορές κατεβαίνουν μαζί με άλλες... όχι και τόσο ακίνδυνες. Γι' αυτό πρέπει να προσέχουμε πάντα κατά την εγκατάσταση ώστε να μην εγκαθιστούμε παρά μόνο το πρόγραμμα που επιθυμούμε. Πάνω απ' όλα όμως, να είμαστε καχύποπτοι: Κανένα site δε θα μας δώσει μια περιουσία επειδή είμαστε ο εκατομμυριοστός επισκέπτης, κανένας άγνωστος δεν μοιράζεται τα μυστικά του για να πλουτίσουμε σε μία μέρα δουλεύοντας από το σπίτι αν πατήσουμε το τάδε link, ο συμμαθητής από το δημοτικό που έχουμε να μιλήσουμε 20 χρόνια δεν θυμήθηκε ξαφνικά να μας στείλει αγγλόφωνο μήνυμα με ένα ξεκαρδιστικό βίντεο και, κυρίως, ο Άραβας πρίγκηπας που μας έστειλε e­mail δεν θέλει να μας αφήσει την κληρονομιά του...

πεζοδρόμιο | 36

Βασιλική Μαλλιοπούλου

«Προς ενοποίηση και προς αναζήτηση της ιερής ενότητας» Λίλα Βαρελά Γιάννης Γρυμπογιάννης

Η Βασιλική Μαλλιοπούλου έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθεί για τη «μεταμόρφωσή» της κυριολεκτικά σε μια νύχτα και το καλλιτεχνικό της έργο που είναι μίξη της μοριακής βιολογίας με την τέχνη και προέκυψε ξαφνικά! Γεννήθηκε το 1962 στην Καρδίτσα. «Σπούδασα στην Αθήνα, στην Φαρμακευτική. Μετά έκανα ένα διδακτορικό στη Βιοχημεία και έπειτα άρχισα να δουλεύω στην έρευνα. Δηλαδή 20 χρόνια δούλεψα είτε στο Πανεπιστήμιο, είτε στο Αντικαρκινικό Ινστιτούτο του Αγίου Σάββα. Η πιο σημαντική, όμως, δουλειά που έκανα ήταν τα τελευταία δέκα χρόνια στην έδρα της Φαρμακολογίας, όπου δούλεψα πάνω στην μοριακή καρδιολογία. Από κει βγήκαν πολύ ωραίες δουλειές, πολύ πρωτοποριακές που τις έχουν δεχτεί πολύ σημαντικά περιοδικά. Και για όλα αυτά είμαι περήφανη». Η συνέχεια της ζωής της είναι βγαλμένη από μυθιστόρημα… «Προκηρύχθηκε μία θέση στο πανεπιστήμιο, εγώ κατέθεσα τα χαρτιά μου, είχα την καλύτερη εισήγηση γιατί είχα δημοσιεύσεις, είχα το διδακτορικό κτλ, και προτίμησαν το τρίτο άτομο κατά σειρά… Έγινε αυτό και ξύπνησα ένα πρωί και λέω ‘Θα ασχοληθώ με την τέχνη’. Αυτό όμως ήρθε ξαφνικά, σαν κάποιος να τράβηξε μια κουρτίνα. Γιατί δεν ασχολιόμουνα ποτέ με τέτοια πράγματα. Η αδερφή μου η μεσαία είχε σπουδάσει στη Βακαλό γραφικές τέχνες και όταν ήμασταν στο πανεπιστήμιο και ζούσαμε μαζί στην Αθήνα της έλεγα ‘Τι βλακείες είναι αυτές που κάνεις’ και τώρα της λέω ‘Κοίταξε να δεις’! Ήτανε σαν μια ακτίνα που έπεσε πάνω και έστρεψε το ενδιαφέρον μου. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με την τέχνη». Η καρδιτσιώτισσα καλλιτέχνης τα τελευταία δέκα χρόνια είναι αφοσιωμένη στη ζωγραφική και τη γλυπτική με ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα. Η ξαφνική αλλαγή της αν και εξέπληξε συγγενείς, συναδέλφους, φίλους και γνωστούς, ήταν για την ίδια μια ανάγκη που υπήρχε μέσα της και ωρίμαζε, όπως αντιλήφθηκε και η ίδια εκ των υστέρων… «Άρχισα να κάνω μαθήματα με έναν δάσκαλο στην Αθήνα, γλύπτη και χαράκτη. Λιγότερο από ένα χρόνο μετά του λέω ‘Θα κάνω έκθεση’. Υπήρχαν πράγματα έτοιμα μέσα μου. Γιατί σε όποιους έδειχνα τη δουλειά μου, ενώ δεν είχα ασχοληθεί καθόλου, μου έλεγαν ‘Σε ποιο έτος στην Καλών Τεχνών είσαι;’... Μέσα μας υπάρχει πολύ καλό υλικό, που αν του δώσουμε τη δυνατότητα να παρουσιαστεί, τότε…».

(Γλυπτό) «Με το που ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη ζωγραφική και τη γλυπτική, ξεκίνησα να μαζεύω πράγματα, γιατί χρησιμοποιώ πάρα πολύ και τη λαμαρίνα. Παλιές δηλαδή λαμαρίνες που τις κάνω γλυπτά. Είναι πολύ ενδιαφέροντα.»

πεζοδρόμιο | 37

Η ενασχόλησή της με την επιστήμη δεν είναι κάτι που της λείπει, διότι και τώρα ασχολείται με την έρευνα. Απλά την έχει στρέψει σε άλλα μονοπάτια. «Όλη αυτή την έρευνα που έκανα εκεί, την κάνω και τώρα. Ο λόγος που αγαπούσα τόσο πολύ την έρευνα ήταν γιατί προσπαθούσα να βρω την ενότητα των πραγμάτων. Αυτό που λέμε ιερό, το θείο. Αυτός ήταν ο λόγος που έκανα έρευνα παθιασμένα και αυτός ήταν ο λόγος που άρχισα να κάνω ζωγραφική. Γιατί είναι πραγματικά η στιγμή που ενώνεσαι με τον Δημιουργό, γιατί δημιουργείς... Είμαστε όλοι δημιουργοί. Δεν αναζητώ αυτό που είχα πριν, απλώς έχει μετασχηματιστεί πάλι σε κάτι άλλο. Γιατί όλα μετασχηματίζονται». Μεγάλο κομμάτι των έργων της είναι προσωπογραφίες, Τα Πρόσωπα. Με έντονα χαρακτηριστικά και μια θλίψη στην έκφρασή τους. «Στη δουλειά με τα πρόσωπα με ενδιαφέρει να αποτυπώνω εσωτερικές καταστάσεις, συνειδησιακές. Δεν αποτυπώνω χαρακτηριστικά… Κάποιους τους έχω σχεδιάσει με βάση κάποιες φωτογραφίες, αλλά πάω πέρα από τη φωτογραφία. Άλλα είναι κατευθείαν από μια έμπνευση... Δεν ξέρω πώς έρχεται... Κάποιες φορές έχω την αίσθηση ότι κάποιος άλλος ζωγραφίζει μέσα από μένα. Δεν είμαι εγώ δηλαδή που το κάνω, γιατί μερικές φορές, ειδικά για τα πρόσωπα, μπορεί να κάνεις κάτι μέσα σε πέντε λεπτά. Δεν το πιστεύω, το πώς έχει συμβεί αυτό».

(Έργο μελάνι ή ακουαρέλλα σε χαρτί) Με απλές πινελιές η Βασιλική Μαλλιοπούλου δίνει με μαγικό τρόπο έντονα χαρακτηριστικά, όσο πάχος κι αν έχει η γραμμή, ό,τι υλικό κι αν χρησιμοποιεί. «Το πρόσωπο φαίνεται… Όσο λιγότερες γραμμές χρησιμοποιήσεις, τόσο πιο καλά είναι. Είναι μια πολύ λεπτή γραμμή που αν την ξεπεράσεις το έργο χάνει τη φρεσκάδα του».

Αυτό δείχνει μία εσώτερη ανάγκη να εκφραστούν κάποια πράγματα, είναι μια μορφή αυτόματης γραφής. «Η αυτόματη γραφή με την εσώτερη ανάγκη πάνε μαζί. Αυτόματη γραφή σημαίνει ότι κάποια στιγμή συνδέεσαι, με κάποιο τρόπο, με κάποιο εσωτερικό κομμάτι, στο οποίο δε συμμετέχει το αριστερό κομμάτι του εγκεφάλου: λειτουργείς μόνο με το δεξί ημισφαίριο. Παρουσιάζεις κάτι χωρίς εκλογίκευση. Εγώ δεν ζωγραφίζω εκλογικεύοντας. Δεν ξέρω τι θα ζωγραφίσω. Όταν ξεκινάω μπορεί να ξεκινήσω με ένα τοπίο και μετά να μου βγει... δεν ξέρω, κάτι άλλο. Μόνο με τα πρόσωπα λέω πως θα ζωγραφίσω ένα πρόσωπο. Αφήνω την στιγμή να με οδηγήσει. Δεν οδηγώ εγώ τα πράγματα κάπου». Ωστόσο, κάθε καλλιτέχνης κάνει κάποιου είδους προετοιμασία πριν δημιουργήσει. «Ακριβώς. Υπάρχει μια εσωτερική προετοιμασία η οποία τις πιο πολλές φορές δεν είναι συνειδητή. Δηλαδή μπορεί να κάθεσαι στον καναπέ, στο σπίτι σου, να περιμένεις και ξαφνικά να σηκωθείς και να αρχίσεις να ζωγραφίζεις. Δεν το κάνουν όλοι οι ζωγράφοι αυτό. Υπάρχουν πολλοί που κάθονται στο καβαλέτο και ξέρουν τι θα ζωγραφίσουν στο περίπου. Θα σας πω κάτι που έλεγε ο μεγάλος Μπουζιάνης: Κάποια στιγμή έφτιαξε μια πολυθρόνα με ακουαρέλα, η οποία είναι καταπληκτική. Όταν τον ρώτησαν ‘Σου πήρε χρόνο να τη φτιάξεις;’ είπε ‘Όχι, μου πήρε μια μέρα και λιγότερο. Αλλά τη σκεφτόμουνα δέκα χρόνια!’. Ήτανε μέσα στη διαδικασία του, συνειδητά ή ασυνείδητα. Κι όταν βγήκε, βγήκε χωρίς να ψάχνει να βρει τα χρώματα. Και την κατάλληλη στιγμή. Και αυτό φαίνεται στα έργα. Τα έργα που είναι ‘κουρασμένα’ φαίνονται, αυτά που προσπαθεί ο καλλιτέχνης να δώσει κάτι. Γιατί όλα έρχονται από μέσα... Η δημιουργία είναι εσωτερική εργασία». «Όλοι οι ζωγράφοι το παθαίνουν αυτό... Προσπαθούν κάθε φορά για το καλύτερο. Το φτάνουν σ’ ένα σημείο το έργο, και μετά... και λίγο παραπάνω, και λίγο παραπάνω... Εκεί έρχεται η κόπωση του έργου. Νομίζω ο Ντελακρουά έλεγε ότι πολλά έργα, πολλά προσχέδια, είναι πολύ πιο δυνατά από το ολοκληρωμένο έργο. Τα προσχέδια... Γιατί δεν είναι κουρασμένα. Γιατί αυτό που αποτυπώνεις έχει ενέργεια εκείνη τη στιγμή. Δεν είναι απλώς μια ζωγραφιά, είναι μια ενέργεια η οποία αποτυπώνεται. Και μετά από σένα, το έργο δε σου ανήκει. Είναι αυτοδύναμο». Η ίδια αναγνωρίζει στην καλλιτεχνική της πορεία όχι μια εξέλιξη, αλλά μια «διαρκή μεταμόρφωση». «Προσεγγίζω διαφορετικά πράγματα ή τα προσεγγίζω με έναν διαφορετικό τρόπο. Γιατί είναι διαφορετικό το αν βάλεις χρώμα, το κάνεις πιο οικείο, διαφορετικά αν το κάνεις ασπρόμαυρο. Το ασπρόμαυρο είναι πολύ δυνατό, από τη φύση του. Κοιτάζοντας τη δουλειά μου όλα αυτά τα χρόνια, στην αρχή, τον πρώτο και τον δεύτερο χρόνο που ασχολούμουν με τη ζωγραφική ήταν πολύ διαφορετικές. Δεν ήξερα τίποτα. Πώς βγήκαν αυτά τα πράγματα;. Δεν ζωγραφίζω εγώ. Είναι κάτι άλλο που έρχεται από βαθιά μέσα μας. Αυτό το λέει και ο William Blake. Ότι πραγματικά υπάρχει κάτι που εκφράζεται μέσα από μας. Εμείς είμαστε απλώς το όργανο. Είναι όπως κάποιος παίζει μουσική...» Αυτή την περίοδο η καλλιτέχνης συνεργάζεται με τη Leonie de Lange και δημιουργούν μια σειρά έργων που σκοπεύον να εκθέσουν στο κοινό άμεσα. «Σε διάφορα μέρη της Ελλάδος έχω βρει κάποια απολιθώματα και τα έχω μετατρέψει σε γλυπτά. Με τη βοήθεια της Λεόνης, χρησιμοποιήσαμε κάποιες περίεργες βάσεις. Πάντα παλιά υλικά. Εγώ αγαπώ πολύ τα παλιά υλικά. Τα οποία τα ανακυκλώνω. Γι’ αυτό χρησιμοποιώ πάντα τη λέξη ‘μεταμόρφωση’ και όχι εξέλιξη. Η μεταμόρφωση έχει και εξέλιξη. Ανακύκλωση. Το κάθε υλικό να ξαναβρίσκει τη θέση του και να ξαναεκτιμάται με έναν καινούριο τρόπο. Είναι σημαντικό τουλάχιστον για μένα. Έχω την ανάγκη να ξαναδώσω ζωή σε πράγματα που κανένας δεν τα προσέχει». Αυτή η αίσθηση δε γεννήθηκε τώρα στην καλλιτέχνιδα. «Ήταν πάντα. Κάποια στιγμή είχα δει την Θυσία του Ταρκόφσκι. Στους πρωταγωνιστές υπάρχει ο Όττο. Αυτός ήταν συλλέκτης περιστατικών. Έχω την ίδια αίσθηση στη ζωή μου. Ότι είμαι συλλέκτρια περιστατικών. Περιστατικών γεγονότων. Θέλω να δίνω ζωή σε κάτι που είναι πεταμένο. Να δίνω τη δυνατότητα να έχει ο άλλος ένα άλλος βλέμμα ξανά». Στα νέα αυτά γλυπτά έργα περιλαμβάνονται και μικρά απολιθώματα ακόμα και 4 εκατομμυρίων χρόνων! «Αν προσέξει κανείς τις πέτρες, κάποιες έχουν πρόσωπα επάνω, πάλι πρόσωπα... Η πρόταση αυτή συνοδεύεται από ένα βίντεο που έφτιαξε η Λεόνη που έχει να κάνει με τη συνείδηση. Ότι η συνείδηση διατρέχει τα πάντα. Υπάρχει στα φυτά, στους ανθρώπους φυσικά, και στις πέτρες. Αυτό που προέχει φυσικά είναι να ρίξουμε μια άλλη ματιά, να συγκεντρωθούμε. Για να πάρουμε το μήνυμα που έρχεται από αυτούς τους αρχέγονους αγγελιοφόρους». Πώς γίνεται αποδεχτό αυτό το μήνυμα από τους θεατές είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης. «Κάποιοι μπορεί να νιώθουν άβολα. Γιατί και το άβολο είναι σημαντικό. Γιατί σε βάζει σε μια διαδικασία σκέψης. Μια φιγούρα η οποία δεν είναι τόσο συνηθισμένη, μα είναι γύρω μας. Όλες αυτές οι εκφράσεις είναι εσωτερικές εκφράσεις. Τις έχουμε όλοι». Είναι φυσικά και η εποχή που ζούμε γόνιμο έδαφος για εσώτερη αναζήτηση… «Ένας στίχος της Γιουρσενάρ λέει ‘Πάντα ονειρεύομαι το στοχασμό της πέτρας’… Η συνείδηση υπάρχει στα πάντα και το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε μέσα μας. Είναι αυτές οι δύσκολες εποχές... πρέπει να κρατηθούμε δυνατοί με εμπιστοσύνη σε αυτή τη δύναμη που έχουμε μέσα μας. Πρέπει να σταθούμε και να δούμε πραγματικά τι είμαστε».

(Έργο μικτής τεχνικής σε καμβά ή χαρτί) «Στοχεύω στην αναζήτηση της ενότητας. Και αυτό φαίνεται πολύ, και στη δουλειά μου, ιδίως στα μεγάλα έργα».

πεζοδρόμιο | 38 Αθηνά Κατσή

Τη ζωή με το κουτάλι

Kamaki

Το ασήμι σπαρταράει και τότε νιώθεις όχι μόνο πλούσιος, αλλά και γεμάτος!

Καλημέρα, καλησπέρα ό,τι και να είναι… είμαι ξανά μαζί σας και δε σας κρύβω ότι μου λείψατε, ίσως γιατί οι διακοπές για το Πάσχα πραγματικά με διέκοψαν από τις συνήθεις ασχολίες μου. Ελπίζω κι εσείς να φρεσκαριστήκατε γυρίζοντας το αρνί και πιάνοντας τον Μάη.

Τι ήταν πάλι κι αυτό, κολλητά Πάσχα και Πρωτομαγιά, θα προτιμούσα ένα μικρό διάλειμμα γιατί στην καθημερινότητα είναι προτιμότερα τα σφηνάκια αργιών από το long drink. Ωστόσο, λατρεύω αυτή την εποχή, πάμε τις πρώτες βόλτες στη θάλασσα και αν δεν κάνουμε βουτιά θα τσιμπήσουμε σίγουρα φρέσκο ψαράκι στην αμμουδιά… Αυτό συνηθίζεται τουλάχιστον στις παράλιες εξορμήσεις μας, μολονότι το ψαράκι από ιστορικής άποψης αποτέλεσε για χιλιάδες χρόνια βαρόμετρο για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των λαών. Τα ψάρια και τα φυσικά τους ενδιαιτήματα όπως η θάλασσα, οι λίμνες και τα ποτάμια αποτελούν πόλο έλξης για τις ανθρώπινες κοινωνίες και τα ποσοτικά και ποιοτικά τους χαρακτηριστικά είναι δείκτες της οικονομικής ευμάρειας. Κι όχι μόνο, η κοινωνιολογία των θαλάσσιων ειδών περιγράφει πολλές ανθρώπινες συμπεριφορές, η μαρίδα, ο ροφός, ο κάβουρας, η συναγρίδα, ο μεγαλοκαρχαρίας και πολλά άλλα είδη είναι αντιπροσωπευτικά για ανθρώπινες δραστηριότητες. Όπως και η άγρα και η τέχνη του ψαρέματος έχουν διττή έννοια στη γλώσσα μας, ρίχνει άδεια να πιάσει γεμάτα (δίχτυα), μπλέχτηκε στα δίχτυα του/της, βγήκε για παραγάδι και φυσικά το καμάκι… Μία πανάρχαια τεχνική μοναχικού και δύσκολου ψαρέματος, στη γλώσσα μας και στην κοινωνία μας μεσουράνησε στη δεκαετία του ’80 αλλά πλέον έχει εκλείψει ακόμη και από τα ελληνικά νησιά το traditional Greek Kamaki! Ευτυχώς, οι ελληνικές θάλασσες βρίθουν ακόμη πολλών και γευστικών ψαριών που μπορούμε να απολαύσουμε με πολλά μαγειρέματα στο πιάτο μας. Εμείς εδώ στη μικρή μας πόλη είμαστε εραστές της κρεοφαγίας αλλά τώρα που πιάνουν οι ζέστες τα ψάρια είναι ιδανική τροφή αφού

παρέχουν την καλύτερη πρωτεΐνη, τα πιο υγιή λιπαρά και έχει ανανεωθεί ο πληθυσμός τους στις ελληνικές θάλασσας. Ωστόσο, κάθε εποχή μπορείτε να καταναλώνετε φρέσκα ή κατεψυγμένα ψάρια της αρεσκείας σας. Περισσότερο είναι θέμα προγραμματισμού στην κουζίνα και λιγότερο θέμα γεύσης. Δεν είναι τυχαίο που τα εστιατόρια fish & chips στο εξωτερικό είναι η ναυαρχίδα των ταχυφαγείων. Ε, κι όποιος έχει γευθεί τα Μπακαλιαράκια του γνωστού Σαλονικιού επιστρέφει συχνά η μνήμη του στην ανεξίτηλη γεύση τους. Κι όποιος έχει κάνει και τον ερασιτέχνη ψαρά είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης, αλλά αγαπάμε τους ψεύτες της υπερβολής και της αθωότητας. Πιάνεις στα χέρια σου τον πλούτο της θάλασσας, το ασήμι σπαρταράει και τότε νοιώθεις όχι μόνο πλούσιος αλλά γεμάτος! Και η αίσθηση της πληρότητας είναι πολυτιμότερη από όλα τα πλούτη! Μικρές δόσεις πληρότητας μπορούμε να απολαύσουμε με ένα ταπεινό γαύρο τηγανιτό ακόμη κι εγώ που είμαι Γαύρος (!) ή με μία πλούσια κακκαβιά ή ακόμη και με Gravlax Σολωμού ή για τους απαιτητικούς Medallion πέρκας με μους μελιτζάνας και siphon μαραθόριζας (sic). Δεν είναι τυχαίο πως το πρώτο Αστέρι Michelin έφερε στην Ελλάδα το 2002 το γαστρονομικό θαλασσινό εστιατόριο του Λευτέρη Λαζάρου και το διατηρεί μέχρι και σήμερα. Το ψάρι μαγειρεύεται γρήγορά και εύκολα, οι ανοιχτές κουζίνες στα διαμερίσματά μας μπορούν να αχνίσουν ή να ψήσουν τα ψάρια μας και ο ψαράς μας πλέον μας τα καθαρίζει. Διαλέξτε φρέσκο ή κατεψυγμένο και μπορείτε να πατήσετε σε παραδοσιακές συνταγές ή να πειραματιστείτε. Η μεγάλη ποικιλία σε είδη και μαγειρέματα μπορεί να χαρίσει μοναδικές εμπειρίες στον ουρανίσκο μας. Για να μη μείνετε στο φάτε μάτια ψάρια, πάτε μια βόλτα στα ψαράδικα της αγοράς κι ετοιμάστε ένα γεύμα ξεχωριστό. Ή οι πιο θαρραλέοι κάντε μια βόλτα στα είδη αλιείας και μετά στις κοντινότερες ακτές, ακόμη και αν δε συναντήσετε Γοργόνες ή Νηρηίδες θα βρείτε την ηρεμία σας…

πεζοδρόμιο | 39

Δεν εμφανίστηκε στην πόλη από ανάγκη, ούτε εκ παραδρομής. Σκοπός του Ciao espresso bar ήταν και είναι, από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του, να γίνει συνυφασμένο με την έννοια του ποιοτικού take-away καφέ. Έτσι, εδώ και μια δεκαετία οι γεύσεις του Ciao ξεχωρίζουν και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας της Καρδίτσας. Από τον εξαιρετικό καφέ, το γευστικό και συνάμα υγιεινό σάντουιτς, μέχρι το αυθεντικό, γαλλικό, κρουασάν βουτύρου, σας υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να σας παρέχουμε γεύσεις γεμάτες μνήμες και αρώματα. Αν. Παπανδρέου 15, Καρδίτσα, τηλ 24410 40039 | Καραϊσκάκη και Βασιαρδάνη, Καρδίτσα, τηλ 24410 21110 | Online delivery: www.ciaoespressobar.gr

Το γαστρονομικό Μαγειρείο Πορτοκάλι αποτελεί μια νέα πρόταση εστίασης στη πόλη της Καρδίτσας. Σε έναν γευστικό συνδυασμό έμπνευσης των τοπικών συνταγών και τις σύγχρονες διατροφικές συνήθειες της εποχής μας. Εδώ η Μεσογειακή Κουζίνα αποκτά το δικό της σπιτικό δημιουργώντας κάθε μέρα διαφορετικά πιάτα βασισμένα αποκλειστικά στο ελαιόλαδο, τα ντόπια κρέατα, καθώς και στα αγνά υλικά του θεσσαλικού κάμπου. Στο Πορτοκάλι καμιά μέρα δεν είναι ίδια. Κουμουνδούρου 12, Καρδίτσα. Τηλ. 24410 – 20099 Kιν. 6970010708 | Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα – Σάββατο 12:00 έως 17:30

πεζοδρόμιο | 40

Στο στενό της οδού Βάλβη υπάρχει ένας ιδιαίτερος χώρος στον οποίο με το που μπεις θα νιώσεις πως μεταφέρεσαι αυτόματα σε ένα υπέροχο bar του Δουβλίνου. Αυτή είναι η Μαργαρίτα, το κατάστημα όπου η ζεστή ατμόσφαιρα, τα προσεγμένα ποτά και η σαφής άποψη για την καλή μουσική αποτελούν ένα ιδανικό τρίπτυχο επιτυχίας. Αδιάψευστος μάρτυρας, τα 19 χρόνια της. Πεζόδρομος Βάλβη | τ. 24410 42434 | Καρδίτσα

Καθ’οδόν Από το Μάιο του 2010 μέχρι και σήμερα, το Καθ’ Οδόν αποτελεί σημείο αναφοράς για τον γρήγορο και ποιοτικό καφέ καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Εκτός όμως από τον καφέ, φημίζεται για τις μοναδικές γεύσεις και την μεγάλη ποικιλία του σε μπαγκέτες: Aπό την κλασική με γαλοπούλα, μέχρι την παραδοσιακή, με νόστιμα, υγιεινά και συνάμα αγνά υλικά του τόπου μας. Οι γεύσεις του Καθ’ Οδόν μπορούν να βρεθούν στο χώρο σας με ένα τηλεφώνημα, από τις 8 το πρωί έως τις 8 το βράδυ. Φαναρίου & Τρικάλων | τ. 24410 28830| Καρδίτσα

Boteco, σαν τα βραζιλιάνικα μπαρ της γειτονιάς, εκεί που οι παρέες μαζεύονται για μια μπύρα “στα γρήγορα”. Eκεί όπου πρωταγωνιστούν τα δροσιστικά κοκτέιλ, τα γευστικά πιάτα, οι αρωματικοί καφέδες και η υπέροχη ατμόσφαιρα. Το Boteco, στον κεντρικό πεζόδρομο της Καρδίτσας, είναι όλα αυτά μαζί! Ηρ. Πολυτεχνείου & Πεζόδρομος Δ. Τερτίπη | τ. 6937 289915 | Καρδίτσα

Το Piu είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα και πιο αγαπημένα μαγαζιά της πόλης. Είτε με την τωρινή του ονομασία, είτε ως Βίβλος παλιότερα, ο προορισμός είναι πάντα ένας, Καζαμπάκα 4 στην πλατεία Δικαστηρίων. Εδώ και χρόνια θεωρείται το ιδανικότερο μέρος συνάντησης και διασκέδασης, και απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες.

Το Cafeina είναι ένα από τα παλαιότερα coffe & cocktail bar στην πόλη της Καρδίτσας. Από το 2002 βρίσκεται στον πεζόδρομο της οδού Βαλταδώρου στο κέντρο της πόλης. Θα το βρείτε ανοιχτό όλες τις μέρες του χρόνου, από νωρίς το πρωί για έναν χαλαρό καφέ, έως και αργά το βράδυ για τη διασκέδασή σας. Ένα cocktail list από τους καλύτερους και βραβευμένους bartenders της πόλης, τα πολλά all-day parties καθώς και τα πολυποίκιλα event είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την ταυτότητα του Cafeina.

Καζαμπάκα 4 – Πλατεία Δικαστηρίων | τ. 24410 41401 | Καρδίτσα

Πεζόδρομος Βαλταδώρου | τ. 24410 74131 κ. 6972 011394 | Καρδίτσα

ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟ Χρήστος Ψήνει Χρήστος Δίνει Το όνομα δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Το Ρεμπέτικο είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα καταστήματα της πόλης, με ένα ηχόχρωμα που παντρεύει με μεγάλη άνεση το παλιό με το νέο. Είναι ανοιχτό από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, ενώ διοργανώνει συνεχώς συναυλίες ρεμπέτικης μουσικής, και όχι μόνο.

Κοντά σας από το 1993. Αν σας άρεσε, πείτε το στους φίλους σας. Αν όχι, πείτε το σε μας!

Ηρακλείτου 12 | τ. 24410 76013 | Καρδίτσα

Φαναρίου 1 | τ. 6980 555844 | Καρδίτσα

πεζοδρόμιο | 41

Aπό το 2011 έως και σήμερα, το A Mano έχει ταυτιστεί με τον καλό καφέ. Όλα ξεκίνησαν από το take-away κατάστημα στη γωνία των οδών Καποδιστρίου και Αζά. Έπειτα γνωρίσαμε το hotspot της πόλης, στην οδό Υψηλάντου. Εκεί όπου η σύγχρονη αρχιτεκτονική σέβεται το παλαιό, και η εμπειρία του καφέ μεταφράζεται σε άψογη εξυπηρέτηση. Καποδιστρίου & Αζά | Υψηλάντου & Πλαστήρα | Υψηλάντου & Γαριβάλδη τ. 24410 42425 | Καρδίτσα

Δ. Τερτίπη και Σμύρνης γωνία. Μια ξεχασμένη γειτονιά στην οποία το Τόσο Δα τα τελευταία χρόνια έδωσε ζωή και έθεσε τη διασκέδαση της Καρδίτσας σε νέες βάσεις. Δημιούργησε ένα εναλλακτικό ρεύμα και άλλαξε τις συνήθειες της πόλης, καθιερώνοντας τον specialty καφέ, τα cocktails και τα μουσικά ακούσματα πέρα από τα δεδομένα! Δ. Τερτίπη & Σμύρνης | τ. 24410 42369 | Καρδίτσα

23 χρόνια Blues. Ιστορικό, διαχρονικό, παλαιωμένο, μοντέρνο. Από την τέχνη του να φτιάξεις έναν καλό espresso ή τα μοτίβα σε μια καλή κρέμα, έως τον τρόπο που θα παρουσιάσεις μια συναρπαστική και αναπάντεχη πορεία προς τα blues, με το ποτό να μας ηρεμεί και να μας φέρνει πιο κοντά, στο Blues κινείται ένας ολόκληρος κόσμος. Δ. Τερτίπη 19 | τ. 24410 71528 | Καρδίτσα

30 χρόνια πριν, άνοιξε στην πόλη μας ένα bar με σκοπό στην αρχή να λειτουργήσει με την μορφή ενός τόπου για άτομα που αγαπούν το jazz και το blues. Σήμερα, το pianobar Πουθενά παραμένει αναλλοίωτο στη φθορά του χρόνου, κρατώντας ένα μοναδικό ύφος και χωρίς να αλλάζει μουσικές προτιμήσεις. Πλατεία Στρατολογίας | τ. 24410 73012 Καρδίτσα

Βρίσκεται στο πιο πολυσύχναστο σημείο της πόλης, την Πλατεία Δικαστηρίων. Ωραίος χώρος, άνετος, ανοιχτός, φιλόξενος και ζεστός: αυτό ακριβώς που θέλεις για τον καφέ σου. Το βράδυ η διασκέδαση χτυπάει κόκκινο. Ναυαρχίδα του Barcode είναι το εθιμοτυπικό πλέον “Άντε Αγαπήσου!!!” κάθε Παρασκευή. Το Barcode είναι το μαγαζί που δικαιούται να ισχυρίζεται πως έκανε τη διαφορά στη νυχτερινή ζωή της πόλης, και θα συνεχίσει να το κάνει. Καζαμπάκα 4 – Πλατεία Δικαστηρίων | τ. 6983 407232 | Καρδίτσα

Cadillac Records, ή αλλιώς ό,τι πιο κοντινό μπορείς να βρεις σε μια ευκαιρία για απόδραση από τα στενά νοητά όρια της πόλης. Η διακόσμηση είναι λιτή και άνετη στο μάτι, ενώ τα μεγάλα τραπέζια του μπορούν να φιλοξενήσουν δύο και τρεις διαφορετικές παρέες, πράγμα που μπορεί να σταθεί ως αφορμή νέων γνωριμιών. Δ. Τερτίπη & Χατζημήτρου | τ. 24410 75105 | Καρδίτσα

Εδώ και δύο χρόνια η οδός Διάκου έχει αποκτήσει άλλο χαρακτήρα στον τομέα της διασκέδασης, κι αυτό οφείλεται στο Mercato. Έναν προσεγμένο χώρο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής που παραπέμπει σε σαλόνι σπιτιού. Εκτός από τον καφέ και το ποτό, τη διαφορά κάνει η κουζίνα του, καθώς κάθε μέρα σερβίρονται διαφορετικά και αυστηρώς μελετημένα πιάτα, υπό τους ήχους όμορφης μουσικής. Διάκου 11 – Νέα Αγορά | τ. 24414 00587 Καρδίτσα

Σε ένα άριστα διακοσμημένο, αλλά παράλληλα ζεστό και φιλόξενο περιβάλλον το Avanti pizza - restaurant μπορεί να φιλοξενήσει και να εξυπηρετήσει όλες τις γαστρονομικές σας επιθυμίες, από ένα απλό γεύμα ως ένα ιδιαίτερο δείπνο, αλλά και κάθε είδους κοινωνική εκδήλωση. Oι συνταγές του που συνδυάζουν κρέας και λαχανικά αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των γευμάτων, γεύματα στα οποία πρωταγωνιστεί το ελαιόλαδο στα πλαίσια της Μεσογειακής διατροφής. Βενιζέλου 98 – Πλατεία Λάππα | τ. 24410 75772 | Καρδίτσα

πεζοδρόμιο | 42

&

Ένα από τα πιο αγαπημένα καφεσ τιατόρια μόλις έκλεισε

3 χρόνια λειτουργίας

και το γιόρτασε δεόντως. Είναι το Gaspar, που από το 2013 έχει δώσει μια νέα πνοή σ τον πολυσύχνασ το χώρο της Πλατείας Δικασ τηρίων

της

Καρδίτσας.

Μέσα

σε

αυτό το χρονικό διάσ τημα και χάρη σ την εμπισ τοσύνη σας, αποτελεί πλέον ένα αδιαμφισβήτητο must για τις εξόδους σας.

πεζοδρόμιο | 43

Πέρα από τη μουσική που λειτουργεί σαν ένα καλό αγχολυτικό, έπειτα σειρά έχει το ποτό. Από την μεγάλη ποικιλία σε μπύρες όλων των ειδών, ale και lager, τον μεγάλο αριθμό ετικετών εκλεκτού κρασιού, μέχρι και τις πολλές επιλογές στον χώρο του ουίσκι, του μπέρμπον, της βότκα και του τζιν, για την ομάδα του Gaspar η διασκέδασή σας αποτελεί ευθύνη!

Η άριστη εξυπηρέτηση είναι συνώνυμη με το προσωπικό του Gaspar, ενώ η καλή μουσική φροντίζει να ξεφύγετε έστω και για λίγο από τα στενά όρια της πόλης. Το μουσικό ταξίδι αρχίζει από το πρωί και τελειώνει αργά το βράδυ, με 2 resident DJs και μουσικές πινελιές που ξεκινάν από τη soul και τη funk, αγγίζουν την pop και καταλήγουν στο έντεχνο.

πεζοδρόμιο | 44 Δανάη Τ.

The Cosmic Whisperer Project

ΚΡΙΌΣ

ΖΥΓΌΣ

Springtime and the living is easy, Κριάρια μου, με ευχάριστες αλλαγές και νέες ευκαιρίες, ενώ παλιοί σας κόποι επιτέλους δείχνουν να καρποφορούν είτε σε χρήμα είτε σε είδος (εκτίμηση, μην πηγαίνει το μυαλό σας αλλού). Οι γυναίκες, είτε φίλες, είτε αδελφές, είτε μανάδες, είτε έτερα ημίσεα, έχουν εξαιρετική επιρροή πάνω σας: πάρτε μαθήματα! Κατά τα άλλα, στα μέσα του μήνα θα έχετε αναταραχές στον ερωτικό τομέα, μάλλον επειδή θέλετε να έχετε τον έλεγχο για τα πάντα. Μάθετε να δίνετε χρόνο και χώρο στους άλλους και όλα θα πάνε καλά!

Σαν τους γείτονές σας τους Παρθένους, περπατάτε κι εσείς σε τεντωμένο σχοινί, νιώθοντας ότι σας πνίγει το δίκιο. Έχετε υπόψη σας ότι αυτό είναι μόνο η γνώμη σας και υπάρχουν πολλά δίκαια, όπως το Αστικό, το Ποινικό κλπ. Κοινώς, μην κάνετε φόνο, Ζυγοί! Λυπηθείτε τα νιάτα και την ομορφιά σας και διοχετεύστε την πρωτόγνωρη ενέργεια που νιώθετε σε χειρωνακτικές εργασίες ή καλλιτεχνική έκφραση. Κι επειδή τα πράγματα με το ταίρι σας επίσης θα είναι λίγο ζόρικα, φροντίστε να λύσετε τις διαφορές σας με όμορφο, διασκεδαστικό και δυναμικό τρόπο επί κλίνης!

ΤΑΎΡΟΣ Μετά την ταλαιπωρία του Απριλίου, ο Μάιος θα είναι μια ευχάριστη ανάσα, δεδομένου ότι ξεκινάτε με πολύ θετική ενέργεια και έχοντας στραμμένο το βλέμμα σας στη μεγάλη εικόνα παρά στις μικρές, καθημερινές λεπτομέρειες. Αυτό είναι μεγάλη αλλαγή για σας, Ταυράκια, γιατί πλέον αρχίζετε να καταλαβαίνετε ότι η ζωή κρύβεται στις μικρές στιγμές και δεν μπορεί να παίρνει συνέχεια αναβολή για αύριο. Επειδή όμως, μπορεί να περιτριγυρίζεστε από ανθρώπους που δεν βρίσκονται στην ίδια φάση, κάντε υπομονή και εκφραστείτε μετά τις 22 του μήνα που ο Ερμής θα γυρίσει στην κανονική του πορεία.

Αγαπημένοι Σκορπιοί, ως οι πιο ανάποδοι του ζωδιακού βρήκατε τη στιγμή που ο κόσμος χάνεται να... μεταμορφωθείτε! Το οποίο είναι κάτι πάρα πολύ καλό για σας, αφού πετάτε το παλιό σας φιδόδερμα, ωστόσο οι γύρω σας σάς βλέπουν ως το Έρπον Χάος. Στις συνδιαλλαγές, λοιπόν, με πρόσωπα που σας νοιάζουν, δώστε λίγο χρόνο να μπείτε στα παπούτσια τους και απαντάτε με αγάπη και στυλ. Έτσι θα αποφύγετε πεδία μάχης και θύματα, τόσο στον εργασιακό σας χώρο όσο και στα προσωπικά σας και θα δώσετε χώρο στις σχέσεις σας για να αναπτυχθούν.

ΔΊΔΥΜΟΙ

ΤΟΞΌΤΗΣ

Ο Μάιος σας βρίσκει έτοιμους για όλα, Διδυμάκια, αφού αντιδράτε γρήγορα σε νέες πληροφορίες και δε σας ξεφεύγει τίποτα. Το μυαλό σας τρέχει με χίλια, για αυτό αποφύγετε να βγάζετε συμπεράσματα χωρίς να τα περάσετε πρώτα από crash test λογικής! Επίσης, οι γρήγοροι ρυθμοί σας ίσως δε συμβαδίζουν με αυτούς των γύρω σας, οπότε δώστε τους χρόνο και χώρο και μην τους πολυζαλίζετε. Ωστόσο, αν είστε συγχρονισμένοι με το ταίρι σας, μη διστάσετε να κάνετε τη ζωή σας παιδική χαρά και να βγείτε για χάος και περιπέτεια!

H όμορφη ενέργεια εξακολουθεί να σας λούζει και το Μάιο, θέτοντας έτσι το θεμέλιο για σίγουρες αλλαγές προς το καλύτερο. Αυτό το μήνα έχετε την αυτοπεποίθηση και τη λάμψη που χρειάζεται για να γνωρίσετε νέους ανθρώπους, να κάνετε ανοίγματα και να μεταμορφωθείτε. Κοινώς, ο Μάιος είναι σαν μια αέναη Δευτέρα για ξεκινήματα και αλλαγές! Προσοχή μόνο στα βιαστικά συμπεράσματα που πιθανώς να βγάλετε, παρασυρμένοι από τον ενθουσιασμό και τον αυθορμητισμό σας. Λίγη λογική δεν έβλαψε ποτέ κανέναν και οι παρεξηγήσεις, με το μισό ζωδιακό βουτηγμένο στην παράνοια, ελλοχεύουν παντού!

ΚΑΡΚΊΝΟΣ Καρκινάκια, μετά το ενεργειακό ξύλο που φάγατε τον Απρίλιο το βάρος πέφτει στην επικοινωνία και την αρμονία με τους γύρω σας. Έχετε όλη την καλή διάθεση και θέληση να επικοινωνήσετε, να διαπραγματευτείτε και να πείσετε. Και θα τα καταφέρετε, αν δεν παίρνετε προσωπικά τυχόν αρνητικά σχόλια ή επικρίσεις. Σε τελική ανάλυση, αυτό που λένε οι άλλοι είναι απλώς η γνώμη τους και όχι η πραγματικότητα! Στον ερωτικό τομέα υπάρχει επίσης πολύ καλό κλίμα επικοινωνίας και αν το ταίρι σας δεν είναι από τους σεληνιασμένους του μήνα θα έχετε πολλές όμορφες στιγμές!

ΛΈΩΝ Λιονταράκια, το Μάιο και λόγω ανάδρομου Ερμή η ζωή σας θα μοιάζει με σαπουνόπερα, με ίντριγκες και θαψίματα πίσω από την πλάτη σας. Γίνετε το αντίθετο του Mulder και μην πιστεύετε τίποτα. Να θυμάστε πως το κουτσομπολιό ποτέ δεν ήταν αποδεικτικό μέσο σε δικαστήριο μετά το Μεσαίωνα! Αντί να χωθείτε, λοιπόν, στη ρουφήχτρα του δράματος, επικεντρωθείτε στον εαυτό σας και στα άτομα που σας αγαπάνε και διοχετεύστε την ενέργειά σας σε αγάπη και έγνοια για τους δικούς σας, παρά σε χαιτοτραβήγματα! Η θετικότητά σας, μάλιστα θα σας κάνει να ξεχωρίσετε και στη δουλειά σας!

ΠΑΡΘΈΝΟΣ Υψηλάντου 32 Καρδίτσα 24410 76588 PanKo Shoes

ΣΚΟΡΠΙΌΣ

Παρθενάκια, ο ανάδρομος Ερμής θα σας βγάλει το λάδι, το ξίδι και το ξίγκι το Μάιο, δεδομένου ότι τα νεύρα σας θα μοιάζουν με τεντωμένο σχοινί. Μην τρώτε νύχια και μη νευριάζετε για πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν τη στιγμή που τα θέλετε, όπως τα θέλετε. Επειδή το μισό ζωδιακό θα είναι λαλημένο μαζί με εσάς, να επιλέγετε προσεκτικά τις λέξεις που θα ξεστομίζετε. Κατά τα άλλα, το Μάιο έχετε την ευκαιρία να τονώσετε τη σχέση σας (ή να βρείτε κάποια νέα), με κοινωνικότητα και διανοητικές συζητήσεις, οπότε δείτε μπόλικες ταινίες και διαβάστε βιβλία!

ΑΙΓΌΚΕΡΩΣ Το Μάιο το ένστικτό σας θα τρελαθεί, δεδομένου ότι το Σύμπαν θα σας στέλνει διφορούμενα μηνύματα. Είναι καιρός να κάνετε πίσω και να αρκεστείτε σε απλές και δοκιμασμένες πρακτικές, παρά να ανοιχτείτε σε άγνωστα πελάγη. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας, βάλτε όρια και μη φοβηθείτε να πείτε όχι όταν σας ζητηθεί να προσπαθήσετε παραπάνω για κάτι. Στον ερωτικό τομέα, περάστε ποιοτικό και αρμονικό χρόνο με το ταίρι σας και αν η σχέση είναι νέα, δώστε χώρο και μην βγάζετε βιαστικά συμπεράσματα. Όσο λαλημένοι είστε εσείς τόσο είναι και οι άλλοι!

ΥΔΡΟΧΌΟΣ Το Μάιο ο ανάδρομος Ερμής θα σας κάνει τα νεύρα κρόσια, καθώς θα νιώθετε ότι αυτό που πιστεύετε έρχεται σε αντίθεση με αυτά που ακούτε. Μπορεί και να ισχύει, φίλοι Υδροχόοι, αλλά μην το αποσιωπήσετε από φόβο. Μπορεί να έχετε αρνητικές αντιδράσεις στην αρχή αλλά μακροπρόθεσμα θα γίνετε αντιληπτοί. Προσοχή, μόνο σε αυτά που λέτε, διότι μπορεί να είναι διαφορετικά από αυτά που πιστεύετε και αυτό οι άλλοι το καταλαβαίνουν. Εξοπλιστείτε με κατανόηση και ευαισθησία και η επικοινωνία σας θα βελτιωθεί κατά πολύ!

ΙΧΘΎΕΣ Ο εαυτός σας, αυτός ο άγνωστος, θα είναι το motto σας για το Μάιο, ψαράκια, καθώς θα έχετε απρόοπτες αντιδράσεις σε πράγματα. Είστε έξτρα δεκτικοί σε ενέργειες και ευαίσθητοι στην τοξικότητα, οπότε βάλτε όρια, απομακρυνθείτε από καταστάσεις που σας ποτίζουν αρνητικό συναίσθημα και φτιάξτε ένα δικό σας, ασφαλή χώρο όπου θα έχετε να αντιμετωπίσετε μόνο τα δικά σας φαντάσματα (τα οποία θα κάνουν ντου αρκετές φορές). Αφιερώστε το μήνα αυτό σε ανασυγκρότηση και ηρεμία, συζητάτε με λογική και καλή θέληση και αφήστε τις βαρύγδουπες αλλαγές και αποφάσεις για το καλοκαίρι!

πεζοδρόμιο | 45

πεζοδρόμιο | 46

πεζοδρόμιο | 47