PIDMAG - nr. 19 jaargang 6 by StampMedia

Print is dood JG 6 NÂ°19 -

WWW.STAMPMEDIA.BE/PIDMAG

Helden 2.0 EDITIE MASTER JOURNALISTIEK KU LEUVEN CAMPUS ANTWERPEN

INHOUDSTAFEL 2

Voorwoord

Hoe word je een social inluencer?

an ideologische crisis naar V succesvolle influencer

Fans2

Jouw mening telt!

Wereldverbeteraars in de etalage

Onthaaste steunpilaren

Zo word je een rolmodel in 3-2-1

Streets, beats & social influencing

Kleine helden, grootse daden

Instant famous

VOORWOORD rolmodel rol·mo·del het 1 • iem. die als model dient bij een bep. rollenpatroon De definitie in Van Dale is simpel, rechttoe rechtaan. Maar een rolmodel is zoveel meer. Het is iemand die je leven op een positieve of negatieve manier beïnvloedt. Sommigen gaan daar erg ver in, laten hun leven domineren door hun voorbeelden. Of dat nu een muziekgroep of sportclub is, de obsessie is steeds dezelfde. Anderen organiseren cursussen ‘Hoe word ik een rolmodel’. Of ik zelf zo’n rolmodellen heb? Ik moet je teleurstellen. Op carrièrevlak zijn er personen die mijn kijk op het nieuws en blik op de wereld positief beïnvloed hebben. Ik denk aan de internationaal gerenommeerde oorlogsjournalist Robert Fisk, maar ook lokaler aan de voormalige hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws, Paul Daenen, of Marcel Grauls, de ex-redactiechef van Het Belang van Limburg. Beiden waren ze na al die jaren nog gebeten door het nieuws, gingen ze dagelijks voor een zo goed mogelijk eindproduct. Die passie, dat doorzettingsvermogen, dat vind ik inspirerend. Maar rolmodellen? Zo kan en wil ik hen niet omschrijven.

WERKTEN MEE AAN DIT TIJDSCHRIFT: Tamara Araboeli, Leen Chantrain, Eline Crols, Sam De Clerck, Febe Ectors, Nathan Ferket, Tine Geunens, Lisa Goethuysen, Wouter Lamon, Jackie Oomen, Jochem Pasmans, Sebastiaan Peeters, Dieter Peeters, Anne Scheijnen, Eline Smet, Tine Van Hooydonk, Sofie Vanden Broeck, Sofie Verschueren

Is er dan niemand die mij dagelijks beïnvloedt? Toch wel. Wijlen mijn grootvader, Hein Van de Laar. Opgegroeid bij een Duitse moeder en Nederlandse vader was hij één van de oudsten van 9 kinderen. Dat werd zijn redding in de jaren ‘40, toen hij onderdook om als verzetsstrijder te dienen. Een dag eerder was zijn vader afgevoerd door Duitse soldaten, werd alles wat kostbaar was meegesleurd uit het ouderlijke huis, zag mijn opa plots hoe vergankelijk alles was. Zelf ontsnapte hij aan een werkkamp omdat zijn moeder bij hoog en laag beweerde geen oudere kinderen te hebben, enkel peuters en kleuters. Hij besloot terug te vechten tegen het onrecht en riskeerde jarenlang zijn leven om Britse soldaten die in bezet gebied waren terechtgekomen veilig thuis te krijgen. Dat gevoel voor rechtvaardigheid, strijden voor andermans rechten en vrijheden, dat is mijn dagelijkse maatstaf voor het leven geworden. Als er één les getrokken moet worden uit dit magazine is het wel deze: staar je niet blind op één bepaald rolmodel. Doe elke dag wat goeds voor anderen. Dan ben je alvast mijn superheld 2.0.

GASTHOOFDREDACTEUR: Mieke Geysmans

Mieke Geysmans Gasthoofdredacteur

COLOFON

EINDREDACTIE: Roel Coesemans LAY-OUT: IO - Els De Pauw COVER: Daisy Telders ILLUSTRATIES: Els De Pauw, Shutterstock NWM, Shutterstock Andrii_M, Shutterstock Nata Alhontess VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: Fried Aernouts, Prekersstraat 25, 2000 Antwerpen 2

Onze journalisten wisten nog veel meer tips en interviews te vergaren. Wil je een uitgebreid verslag van een artikel lezen? Ga dan naar www.stampmedia.be! Deze uitgave kwam tot stand met de steun van:

Hoe word je een social influencer? Een peperdure handtas van Gucci, een weekendje weg naar een tropisch paradijs en dat helemaal gratis. Klinkt aanlokkelijk, niet? Voor zogeheten social influencers op YouTube, Facebook of Instagram is die droom werkelijkheid. Moeilijk om op te vallen? Niet met deze tips! Pr-bureaus, influencers en de trouwe volgers van blogs, vlogs en Instagram geven de ultieme tips.

Sofie Vanden Broeck & Jackie Oomen

TIPS van de volgers Zorg voor persoonlijk contact en interactie met de lezer.

Toon je eigen karakter en geef raad aan je volgers.

Wees altijd eerlijk, ook als het gaat om gesponsorde posts.

(Rana Ouahab, 23)

(Belén Zárate Garay, 21)

(Jana De Ruyck, 19)

Naast kwalitatieve beelden is een leuke schrijfstijl belangrijk.

Zorg voor variatie in het onderwerp van je foto’s.

Post foto’s rond 21 uur, dan krijg je meer feedback.

(Elien Migalski, 26.900 volgers)

(Katrien Verhoeven, 6.631 volgers)

(Ghislaine Handiri, 9.759 volgers)

Blijf eigen aan jezelf en durf aanbiedingen af te wijzen.

Vertel een samenhangend verhaal over al je mediakanalen heen.

Staar je niet blind op cijfers, iemand met een klein netwerk kan net zo belangrijk zijn als iemand met een netwerk dat tien keer zo groot is.

(Manon Aerens, OONA)

(Dagmara Stozek, The Kube)

(Andrew Vassallo, Walkie Talkie)

TIPS van de influencers

TIPS van de pr-bureaus

49.157.11

het tot ale aan tal volgers van de tien grootst eb influenc eauty ers op Instagr am.

00: 11.800.0 ouTube ntal Y a ste a t o t e o h de gr n a v s e ncer abonne y influe

beaut la. Zoel

900.00

de Am erikaa nse Grace bereik Bonney t met haar blog 1 miljoe n volger Instag s en op ram a lleen al 900 .000.

6.900.00

het aan tal Instagr amvolg fitness- ers van ster

Kayla It sines.

Rachid Lamrabat:

van ideologische crisis naar succesvolle influencer 1984. Als driejarige verhuist Rachid Lamrabat met zijn familie naar SintNiklaas, waar zijn vader al een tijd als arbeider werkt. Dankzij die noeste arbeid slaagt zijn vader erin zijn kroostrijk gezin te onderhouden. “Wat ik uit mijn jeugd onthouden heb, is dat mijn ouders me leerden dat we als eerste generatie migranten vooral niet moesten dromen”. Zijn jeugd bracht Rachid door in een Marokkaans gezin tussen allemaal Vlaamse families, waardoor hij beide leefwerelden goed leerde kennen. Met die levenservaring en een opleiding sociologie in zijn rugzak kreeg Rachid een job aangeboden bij de Vlaamse overheid. “Voor mijn ouders was een baan bij de overheid het hoogst haalbare. Dat had status en gezag. Ik deed het vooral om hen tevreden te stellen.”

Nachtmerrie

bij hem de eerste ideeën over etnomarketing te borrelen. “Etnomarketing is mijn levensverhaal, het gaat over mezelf. Ik ben op zoek naar een manier van samenleven, naar een plek in de maatschappij. Met mijn achtergrond wil ik hetzelfde kunnen doen, eten of dragen als Ellen en Peter uit mijn straat, maar daarvoor moeten winkels mij natuurlijk ook nog aanspreken.”

“Ik probeer een soort superhero te zijn en altijd het goede te doen.” Rachid Lamrabat

Rolmodel

Leen Chantrain & Dieter Peeters Foto’s: Azzouz Hichem

verrijkend kan zijn, dat je er zoveel uit kan leren, maar toch gebeurt dat zo weinig. Dat is wat ik wil doen: in alle verschillen de gemeenschappelijke waarden zoeken. Dat is mijn droom en mijn passie.” Toch geloofde niet iedereen in zijn plannen. Rachids ouders begrepen niet hoe hij kon rondkomen door het verkopen van kennis, want dat is wat een marketing consultant doet. Pas toen Rachid zijn boek Etnomarketing, het vertrouwen van de nieuwe consument publiceerde, veranderde hun mening. Het boek bevat Rachids visie op de wereld, vertelt zijn levensverhaal en hoe etnomarketing daar een gevolg van is. “Mijn ouders zien nu wel dat ik respect geniet en dat ik als een expert beschouwd word. Ik merk dat ze me sindsdien anders bekijken.” Sinds het boek is Rachid het rolmodel voor zijn ouders. De omgekeerde wereld dus. “Ik haal er veel voldoening uit dat ik hen kan laten zien dat dromen waarmaken wel kan.”

Maar de ambitie om mee te sleutelen aan het diversiteitsbeleid en zo aan een bete- Na zijn ontslag had Rachid geen inkore samenleving te bouwen, draaide uit op men meer en besloot hij als zelfstandige Kameleon een nachtmerrie. Als enige allochtoon in een etnomarketingbureau uit te bouwen. de denkgroep botste Rachid op grenzen. Daarnaast werkte hij in een theater om Door zijn boek verkreeg Rachid Lamrabat “Ik voelde me als een klein kind dat door bij te verdienen. Nu leidt hij samen met de status van ‘goeroe van de etnomarkezijn grootste held werd ontgoocheld.” zijn vrouw Fatima het bedrijf TIQAH, wat ting’, al was dat niet echt zijn bedoeling. Teleurgesteld verliet hij de Vlaamse over- ‘vertrouwen’ betekent. Vanuit het hippe “Ik zie andere mensen meer geschikt om heidsdienst Diversiteit en Inburgering. gebouw van UrbanCity op ’t Eilandje in de rol van ‘leider’ te vervullen, maar ik Toch bleek deze periode niet helemaal Antwerpen wil hij zijn ideeën de wereld krijg die rol nu toegedicht. Zonder het te vruchteloos. Bij de overheid zat Rachid insturen. Zijn inspiratie vindt hij in men- beseffen heb ik die rol intussen wel opaan de bron van alle informatie, cijfers en sen. “Wat mij inspireert, is dat iedereen genomen.” In de nasleep van het boek studies over diversiteit. Daar begonnen anders is. Vaak wordt gezegd dat cultuur staan er steeds meer etnomarketeers 4

op. Er zijn zelfs al andere bureaus die aan etnomarketing doen. Het is een nieuwe markt die volop in ontwikkeling is. Rachid ziet dat als een positieve evolutie. “Voor die mensen zie ik mezelf wel als een inspirator. Ik merk ook dat steeds meer jongeren mij aanspreken of dat ze bij ons bedrijf stage willen lopen. Dat doet me veel plezier.” Ook in de Marokkaanse gemeenschap geldt hij als een voorbeeld. Zijn boek toonde aan dat er wel geluisterd wordt naar de visie van iemand met een migratieachtergrond. Zelf beweert Rachid een kameleon te zijn. “Dat gaat volgens mij niet ten koste van mijn eigenheid. Het is net een kunst om jezelf te zijn en een connectie te kunnen maken met iemand anders.”

Superheld Rachid beleefde de laatste jaren als een ware rollercoaster. Nu bevindt hij zich misschien op een hoogtepunt, maar hij ging ook door diepe dalen. Toch is hij niet verzuurd. “Ik ben dezelfde persoon als tien jaar geleden maar ben nu minder misnoegd. Doordat ik iets van mezelf heb kunnen opbouwen, ben ik er sterker uitgekomen.” Ook met zijn etnomarketingbureau wil hij vooral mensen gelukkig maken. “Als ik zie hoe gelukkig mensen kunnen worden door een bepaald product, is het volgens mij de taak van bedrijven daarop in te spelen. Zelf probeer ik een soort ‘superhero’ te zijn en altijd het goede te doen. Daarbij wil ik vooral teruggeven. Wat voor mij niet veel lijkt, kan voor iemand anders een leven vol geluk betekenen. Individueel geluk doorgeven, dat is voor mij het mooiste wat er is.”

Etnomarketing volgens Rachid Lamrabat

WAT:

marketing gericht op consumenten van een bepaalde cultuur of religie.

BASIS:

vertrekken vanuit respect voor andere culturen.

AANPAK:

zoeken naar gemeenschappelijke waarden.

DOEL:

de kloof tussen de verschillende consumentengroepen dichten en zo tot een harmonieuze maatschappij komen.

VOORBEELD:

TIQAH begeleidde onder meer Ter Beke, het bedrijf achter Comme a Casa, met het creëren van een nieuw product. Daarmee proberen ze etnische consumenten te bereiken. Het resultaat: NAQI, dat kant-en-klare halallasagnes aanbiedt.

FANS

Als je denkt aan fanatieke fans, zijn beelden zoals der Gelbe Wand van voetbalclub Borussia Dortmund, of de huilende meisjes bij het concert van Justin Bieber nooit ver weg. Maar voor mensen die naar hun idolen opkijken, moeten we niet naar het buitenland. Ook in België zijn er personen die hun leven wijden aan het steunen van hun idolen. Voor hen is het fan zijn als eenxxlicht | dat aangaat en nooit meer uitdooft. Foto’s: xx te staan voor hun idolen. Dat is Ze doen er alles aan om er ook het geval bij Anita en haar dochter Sylvia die allebei vol lof zijn over K3 of bij Hans Du Jardin, die zijn ploeg Antwerp FC voor de volle honderd procent wil steunen, terwijl Lieselot Arnols leeft voor Racing Genk. Daar is helemaal niets mis mee, zo vertelt Professor Sportwetenschappen Filip Boen ons.

Tine Geunens & Sebastiaan Peeters Foto’s: Tine Geunens & Hans Du Jardin

“Voor sommige fans is de verbondenheid met de club een zaak van leven én dood” “Clubliefde ontstaat uit een combinatie van factoren”, vertelt Professor Filip Boen, verbonden aan de faculteit Bewegings- en Revalidatiewetenschappen van de KU Leuven. Later dit jaar brengt hij over het thema het boek Iedereen Supporter! Het groepsvirus in ons uit bij Uitgeverij Vrijdag. “Uit mijn onderzoek bij Belgische voetbalfans blijkt dat de ligging van een club de belangrijkste reden is waarom mensen fan worden van een bepaald team. Specifieke spelers, gedenkwaardige overwinningen en familietradities spelen ook mee.”

“Liefst zelf de nieuwe K3 geweest” Voor Anita Dewael (56) en Sylvia Bollaert (26), moeder en dochter uit Sint-Niklaas, begon het allemaal bij de deelname van K3 aan Eurosong in 1999. Naast het verzamelen van allerlei K3-merchandise, beheert Sylvia ook verschillende fanpagina’s voor haar idolen. In totaal verzamelde ze al ruim 130.000 likes op de verschillende pagina’s. Niet alleen idolen, maar ook superfans worden dus veel gevolgd. Eén van haar pagina’s ligt haar nauw aan het hart door haar eigen situatie. “Speciaal voor mensen met een beperking, zoals ikzelf (Sylvia heeft namelijk autisme, red.), richtte ik een pagina op om Studio 100 te overtuigen een show speciaal voor hen in te richten.” In 2009 probeerde Sylvia het zelf tot K3’tje te schoppen. “Toen ik hoorde dat Kathleen stopte met K3, dacht ik dat niemand haar kon vervangen. Dus ik besloot dat ik haar zelf zou opvolgen”, lacht Sylvia. “Ik vond dat meteen een goed idee, ze kan wel goed zingen. Bovendien hadden we zo meteen een extra kans om K3 te ontmoeten”, besluit de trotse moeder. Helaas overleefde Sylvia de eerste ronde niet, maar ze ging wel met een foto van haar idolen naar huis.

“Mensen pronken graag met hun verbondenheid met een succesvol team.” Op de ochtend na AA Gent - Club Brugge kan een Brugge-supporter in een straat met Gent-supporters zich onderscheiden door de Brugse vlag uit te hangen na een klinkende overwinning op Gent. Voor sommige fans is de verbondenheid met de club zelfs een zaak van leven én dood. Er zijn fans die willen dat hun doodskist in de clubkleuren is.” In België biedt een begrafenisondernemer die mogelijkheid bijvoorbeeld aan voor KRC Genk-supporters. Toch valt er niet altijd plezier te beleven aan supporter zijn. Naast successen zijn er ook vaak nederlagen te verteren. “Wanneer een ploeg verliest, zal er de volgende ochtend veel minder gesurft worden naar de clubwebsite dan wanneer die gewonnen heeft. Fans proberen op die manier de confrontatie met het verlies van hun club te vermijden. Hoe fanatieker een supporter, hoe sterker hij of zij reageert op de resultaten van zijn ploeg. Bij een overwinning zal hij of zij de koning te rijk zijn, maar bij verlies zal zijn wereld op instorten staan.

De 25-jarige Hans Du Jardin uit Merksem is een fervent voetbalfan van Antwerp FC. “Toen mijn vader stierf, werd de club nog belangrijker voor mij. Hij zat iedere match naast mij te supporteren, daaruit is mijn clubliefde gegroeid. Als ik later kinderen heb, zal ik ze zeker meenemen naar de matchen.” Hans ziet The Great Old dan ook als één grote familie. “Het is met mijn job niet zo gemakkelijk elke match te volgen maar ik probeer zeker bij alle thuismatchen te zijn. Dan draag ik altijd één van mijn sjaals in de kleuren van Antwerp. Als ze winnen ga ik in het rood-wit naar mijn werk. Mijn collega’s supporteren vaak voor andere clubs. Het is altijd leuk om ze een beetje uit te dagen.”

Ook jij bent (stiekem) fan! Misschien denk je dat fanatieke fans maar een kleine groep zijn, maar er zijn wereldwijd ook verschillende evenementen waaraan een groot deel van de plaatselijke bevolking meedoet. Denk maar aan:

“De club heeft slechte dagen gehad, maar ook veel goeie.” Voor de 25-jarige is het erg belangrijk om achter zijn club te blijven staan om ze te ondersteunen. “Voor mijn club doe ik alles. Antwerp FC is mijn leven. Ik ga ermee slapen en ik sta ermee op. Het is voor mij iets dat constant in mijn hoofd speelt. Al mijn vrienden zijn supporters van Antwerp dus voor hen is het heel normaal dat ik er zo mee bezig ben. Elke voetbalploeg heeft wel enkele diehards.”

De voetbalgekte rond het EK van de Rode Duivels die ervoor zorgde dat heel Vlaanderen opeens rood-geelzwart kleurde voor de nationale idolen.

“Antwerp FC is mijn leven”

17 maart - De dag waarop Ierland, Noord-Ierland en ook elke Ierse pub over de rest van de wereld groen kleuren om de nationale feestdag te vieren. Dat gaat traditioneel hand in hand met verschillende parades en veel sterke drank.

Saint Patrick’s Day

Koningsdag

27 april - Eén keer per jaar komt heel Nederland buiten om de verjaardag van Koning Willem-Alexander te vieren. Dat gaat gepaard met een waaier aan festiviteiten waarbij de overheersende kleur oranje is. De Noorse Nationale Feestdag

“Tribune Zuid is een droom” Lieselot Arnols (16) uit Tongeren heeft haar hart verloren aan Racing Genk. Aan het raam hangt een plaatje: hier woont een KRC-fan. Ook de auto van haar mama straalt dat uit: met vlaggetjes, sjaaltjes en blauw-wit rond de nummerplaat. Sinds haar twaalfde miste de studente geen enkele thuismatch van haar favoriete ploeg. In tegenstelling tot velen heeft Lieselot de liefde voor voetbal en de club niet met de paplepel meegekregen. “Ik heb zelf mijn mama overtuigd om mee naar Genk te gaan”, beweert Lieselot. Een plaatsje in Tribune Zuid van de Luminus Arena is haar grote droom. “Dit seizoen heb ik speciaal een zitplaats gekozen dichtbij deze tribune om de sfeer van de match en de hevige supporters nog meer te beleven.” Voorlopig blijft het daar bij. In het stadion heeft Lieselot al een hele ‘squad’ verzameld, zeven meisjes waarmee ze voor en na de match afspreekt. “Sommige meisjes mogen van hun ouders nog niet tussen de echte sfeermakers gaan staan en ik wil niemand van mijn squad achterlaten.”

17 mei - Op die dag wordt de goedkeuring van de Noorse grondwet herdacht. Om die reden verschijnen er dan ontelbare Noorse vlaggen in het straatbeeld. Independence Day

4 juli - Die dag herdenken de Amerikanen de ondertekening van de onafhankelijkheidsverklaring. Dat brengt elk jaar onder andere een groot vuurwerkspektakel met zich mee.

Jouw

g n i men ! telt

Wouter Lamon | Foto’s: Yasmien Naciri, Sammy Mahdi & Khalid El Jafoufi

Jonge opiniemakers met migratieachtergrond voor een inclusieve samenleving Het was niets minder dan een harten kreet, het essay dat Hizir Cengiz (16) in maart naar het Nederlandse opinieblad De Groene Amsterdammer stuurde. Als Turks-Nederlandse tiener uit de beruchte Haagse Schilderswijk verwoordde hij feilloos hoe frustratie en teleurstelling zijn buurt lamleggen. Het stuk werd massaal gedeeld en zo werd Cengiz tegen wil en dank gebombardeerd tot rolmodel voor de Nederlandse jeugd. Hij past helemaal binnen een nieuwe beweging van jonge, zelfbewuste opiniemakers met een migratieachtergrond. Ook hier in Vlaanderen hebben de media de poorten geopend voor deze nieuwe lichting. Dat bewijzen Yasmien Naciri (25), Sammy Mahdi (28) en Khalid El Jafoufi (23).

Yasmien Naciri is een jonge marketeer uit Antwerpen, die in columns in De Morgen verwoordt hoe haar generatie tegen onze maatschappij aankijkt. Daarnaast deelt ze graag haar mening over maatschappelijke thema’s op sociale media. Ook Sammy Mahdi, de scherpzinnige voorzitter van Jong CD&V uit Molenbeek, schrijft over politiek en maatschappij in zijn tweewekelijkse column in De Morgen. Khalid El Jafoufi, een Antwerpse rechtenstudent die de islamitisch geïnspireerde studentenclub Mahara oprichtte, laat geregeld van zich horen in scherpzinnige opiniestukken in verschillende Vlaamse media, zoals De Standaard. Het is vooral hun houding tegenover haters die hen tot rolmodellen maakt, niet alleen voor andere jongeren met een migratieachtergrond, maar ook

“Lang niet iedereen leest nog elke dag een krant, dus er is nood aan creatievere manieren van nieuwsverspreiding.” Khalid El Jafoufi

voor de rest van onze gepolariseerde maatschappij.

Meer diversiteit in de media Wat opvalt, is dat deze jonge opiniemakers veel gemeenschappelijk hebben, hoewel hun achtergrond verschillend is. Zo hielden ze alle drie van jongs af aan van schrijven. Naciri was al voor haar eerste opiniestuk een bekende persoonlijkheid op Twitter en Facebook, El Jafoufi maakte naam op alternatieve nieuwswebsites en Mahdi schreef vooral voor zichzelf. Zo vonden ze, elk op hun manier, de weg naar de mainstream media. “Jongeren met een migratieachtergrond eisen meer en meer hun plaats op”, zegt Naciri. “Terwijl vorige generaties andere prioriteiten hadden, merk je nu dat de jeugd het steeds belangrijker vindt om gehoord te worden.” Maar ook het omgekeerde gebeurt. Media gaan zelf steeds vaker op zoek naar diversere meningen. “Dat heeft te maken met de context”, denkt Mahdi. “Wanneer het maatschappelijke debat steeds vaker draait rond diversiteit, integratie en mogelijke culturele spanningsvelden, is het maar logisch dat de mensen over wie het gaat vaker aan bod komen, zeker nu de jonge generatie almaar mondiger wordt, en er dus meer verschillende stemmen voorhanden zijn.” En dat is een groot verschil ten opzichte van vroeger. Volgens El Jafoufi is die variatie aan meningen er altijd al geweest, maar deden de media in het verleden

te vaak een beroep op dezelfde polariserende stemmen. En hoewel die eigenlijk maar weinig draagvlak hadden bij het grootste deel van de allochtone bevolking, lieten de meesten van hen het debat over aan die enkelingen. Nu het zelfvertrouwen groeit, komen die diverse opinies binnen de allochtone gemeenschappen eindelijk aan bod, en krijgen ook meer genuanceerde meningen een plaats in het debat.

Betrokkenheid en bereik Volgens het cliché is het erg moeilijk om jongeren met een migratieachtergrond bij de actualiteit te betrekken, maar dat klopt volgens Mahdi maar deels: “Ik heb het gevoel dat mijn stukken de jeugd in Molenbeek wel bereiken, zij het op een indirecte manier. Vaak worden ze door hoogopgeleiden online verspreid, en bereiken ze op die manier ook jongeren die anders nooit een krant open slaan.” Naciri beaamt, maar nuanceert dat tegelijkertijd: “Velen hebben het gevoel dat bijna alle Vlaamse media hetzelfde schrijven, en gaan op zoek naar andere bronnen. Ze lezen online niet enkel wat in De Morgen of De Standaard staat, maar checken even makkelijk The Guardian, Al Jazeera of Huffington Post.” El Jafoufi mikt bewust op jongeren en heeft daar zo zijn eigen methodes voor: “Ik probeer mijn langere stukken te vertalen naar panelgesprekken en evenementen, om op die manier ook niet-lezers aan te spreken. Ook werk ik graag met korte, maar toch genuanceerde quotes die ik deel op Facebook. Lang niet iedereen leest nog elke dag een krant, dus er is nood aan creatievere manieren van nieuwsverspreiding.”

Opiniemakers als rolmodellen Beschouwen deze jonge opiniemakers zich nu als rolmodellen? Het antwoord op die vraag laat even op zich wachten. Hoewel geen van de drie zich die term expliciet durft toe te eigenen, geven ze alle drie toe te willen inspireren. Volgens Mahdi is dat een opdracht die voor elke hoogopgeleide met een migratieachtergrond geldt. Omdat de samenleving

meer en meer gepolariseerd raakt, is er nood aan verbinding. Die wil hij mogelijk maken door in zijn columns en opiniestukken te nuanceren in plaats van te polariseren. Mahdi wil vooral jonge schrijvers een stem geven, net als El Jafoufi. Deze laatste gaat met zijn studentenclub op zoek naar jonge talenten, en geeft hen de kans om hun mening te uiten. Naciri leest dan weer vaak teksten na en gebruikt zelfs haar uitgebreide netwerk om jongeren in contact te brengen met journalisten en bedrijven.

Racistische bagger Maar is Vlaanderen klaar voor al dat jonge geweld? Niet helemaal, zo blijkt. Voor elke opbouwende of gefundeerd kritische reactie is er ook een hoop racistische bagger, geschreven door lezers die niet verder kijken dan de titel en schrijver van een artikel. Tekenend voor deze jonge schrijvers is dat ze steeds in dialoog proberen te gaan met die trolls. Sinds Naciri bedreigingen aan haar adres kreeg, doet ze dat niet meer, maar Mahdi en El Jafoufi gaan stug door. En dat leidt soms tot hoopgevende resultaten. “Het gebeurt af en toe dat ik in dialoog ga met mensen die mij een ticketje naar Marokko willen bezorgen, ook al liggen mijn roots daar niet, en dat ik merk dat na dat gesprek de mening een stukje is opgeschoven”, aldus Mahdi. Ook El Jafoufi heeft soortgelijke ervaringen: “Als ik na zo’n discussie te horen krijg dat mensen het nog steeds niet helemaal met mij eens zijn, maar wel bewonderen hoe ik een genuan-

ceerd verhaal breng zonder mezelf te verloochenen, dan beschouw ik dat als een nog grotere verwezenlijking dan de goedkeuring van mensen die het al met me eens waren.”

“Velen hebben het gevoel dat bijna alle Vlaamse media hetzelfde schrijven.” Yasmien Naciri

“Het gebeurt dat ik in dialoog ga met mensen die mij een ticketje naar Marokko willen bezorgen.” Sammy Mahdi

d l e wer aars r e t e b er lage

ta e e d in

Begrippen als duurzaamheid, fair trade en ecologie duiken steeds meer op in het dagelijkse leven. We worden ons stilaan bewuster van het milieu en het belang van eerlijke handel. Toch is het niet altijd even makkelijk om adresjes te vinden waar belang wordt gehecht aan die waarden. Deze kaart wijst de weg naar gepassioneerde Vlaamse ondernemers die zich op een originele manier inzetten voor de maatschappij.

Manel prints (Sint-Kruis-Winkel) Als je zelf unieke en biologische kledij wil maken, kan je terecht bij Manel prints. Olu Vandenbussche maakt bij het drukken van haar prints gebruik van biologische stoffen en inkt op waterbasis. Ook werkt ze samen met Nederlandse en Belgische drukkerijen om zo meer jobs te creĂŤren binnen de Lage Landen.

Yosra Kadri (Brugge) De Brugse Yosra Kadri studeert juwelenontwerp en heeft grootse plannen om een social business op te starten. In 2018 opent ze een conceptstore, waar unieke en handgemaakte Egyptische juwelen zullen worden aangeboden. Zo helpt ze lokale arbeiders aan werk en zorgt ze ervoor dat haar cultuur niet verloren gaat.

Yak & Yeti (Gent) Bij Yak & Yeti vind je eerlijke en etnische fair trade kledij. Het merk wordt in Nepal gemaakt, waar lokale werknemers een eerlijk loon en goede werkomstandigheden krijgen. Ook geeft Yak & Yeti basisonderwijs aan weeskinderen en zorgen ze ervoor dat de kansarme bevolking een opleiding en werk krijgt.

Lisa Goethuysen & Eline Smet Foto’s: Lisa Goethuysen, Eline Smet, Hempmade, De Wroeter, From Syria with Love, Happy Kiddo & Manel Prints

From Syria With Love (Borgerhout) Yara Al-Adib richtte haar cateringbedrij f op om Syrische vluchtelingen te helpen integreren in de maatschappij. Door mensen te laten kennismaken met de Syrische keuken wil ze de negatieve houding ten opzichte van vluchtelingen veranderen.

De Wroeter (Kortessem) Maatwerkbedrijf De Wroeter biedt een opleiding en werk aan mensen die al 5 jaar inactief zijn op de arbeidsmarkt. Ze kunnen bijvoorbeeld meehelpen bij de teelt of de verkoop van biologische groenten en fruit.

Hempmade (Leuven)

Happy Kiddo (webshop)

Bij het Leuvense Hempmade kan je ecologische kledij shoppen die gebaseerd is op hennepvezels. Oprichter Peter De Herdt verkoopt er ook zijn collectie ‘Up-Rise’, het enige hennep kledingmerk van België.

Bij Happy Kiddo vind je het unieke uitleenconcept van Sophie Devolder. Via de website kunnen ouders een vast aantal duurzame en ecologische kledingstukken bestellen voor hun kleine spruit. Die kunnen ze dan tegen betaling enkele maanden bijhouden.

In Amerika worden sterren al geruime tijd ingezet om bepaalde brands te promoten. Zo is Kim Kardashian een social influencer voor allerlei producten, van juwelen tot medicatie tegen ochtendmisselijkheid. Het gaat zelfs zo ver dat één post haar 300.000 dollar kan opleveren. Ook bekende Vlamingen maken gebruik van sociale media om zichzelf en andere merken op de kaart te zetten. Ze creëren dan vaak een ideaal voor hun fans. Tamara Araboeli & Sofie Verschueren Foto’s: Jamilla Baidou, Hanne Troonbeeckx, William Boeva

Jamilla Baidou (24)

“Ik gebruik sociale media voor samenwerkingen en voor fans. Voor mij is het een uitlaatklep. Ik geef mijn mening en krijg graag reacties. Ik krijg ook bedankjes van mensen die blij worden van mijn posts. Soms plaats ik een status voor bedrijven, maar ik zal nooit met een product werken dat mij niet ligt. Zo zou ik niets met paardenborstels doen (lacht). Ik maak ook video’s voor Pabo, een erotisch merk, maar die komen meer op hun pagina terecht dan op de mijne. Ik wil niet dat mijn pagina gebombardeerd wordt met seksspeeltjes.”

William Boeva (27)

mijn populariteit en or vo ik uik br ge een “Sociale media na elke voorstelling it oo ik m na Zo . ns ggen. voor de fa n konden fans zich ta da en ek bli pu t he et selfie m rijk is voor en omdat het belang le al ia ed m le cia so b Ik he mopjes en promoot al or vo st po Ik . ek vind mijn doelpubli oducten, maar dat pr en eig ijn m ns ook wel ee n merk oit contacteerde ee O . el cie er m m co l ik noga trucks met mij. Ze brachten ks uc tr up kpic en. van t ik die zou promot da en ild w en uit kleine motor an.” Dat heb ik niet geda 12

Hanne Troonbeeckx (38)

“Ik beoefen sinds kort influencer marketing. Veel bedrijven contacteerden mij om hun product te promoten maar ze dachten er niet bij na of ik en mijn volgers wel bij hen pasten. Daardoor kreeg ik het idee om influencers te zoeken die wel met hen matchten. Ik heb nu een eigen influencer agency Buzzooka.be dat influencers of BV’s aan brands koppelt. Ik giet hun boodschap in een persoonlijk jasje, zodat het geloofwaardig is. Daarnaast ben ik zelf ook een influencer, maar ik ben er niet 100% mee bezig. Ik beheer mijn sociale media zelf, want eigen persoonlijkheid is belangrijk voor een influencer.”

Onthaaste steunpilaren Nathan Ferket | Foto: Henry Teitelbaum

Personen die inzetten op onthaasting en mindfulness beseffen vaak niet dat ze voor anderen een voorbeeld zijn. Ze zijn zo bezig met het begrenzen van overdreven carrièreambities en egobekommernissen dat ze hun eigen invloed onderschatten. Invloedrijke boegbeelden van de onthaasting vind je tegenwoordig overal: in de zakenwereld, op school en zelfs midden op straat.

Onthaasting op straat

De altruïstische school

Henry Teitelbaum (50) brengt onthaas- Frank van Rompaey (48) koestert de ting op de straat. Hij is een voormalige droom om onthaasting en betrokkenboeddhistische monnik en de medeorga- heid binnen het onderwijs te brennisator van Silence for Peace: een initia- gen. Samen met zijn zielsverwant Kurt tief dat mensen midden in de stad laat Vanoosterweyck introduceert hij een halthouden. Met Teitelbaum op kop gaan nieuwe mindfulnessbeweging: de altrumensen in stilte op straat zitten om mild ïstische school. “Het vermogen tot de voorbijrazende wereld te aanschou- altruïsme zit diep in de mens. Het maakt wen. “Uiteindelijk is het de bedoeling dat dat we eenheid voelen met alles om ons de mens ook leert om rustig om te gaan heen. We willen bekomen dat jongeren met 25 deadlines. Je kan zelfs mentale zich niet langer opsluiten in zichzelf, rust ervaren middenin de bonkende dan- maar zich bewust verbonden voelen cing Café d’Anvers of gewoon op straat.” met alles en iedereen.” Teitelbaum aarzelt echter om zichzelf als een voorbeeld te zien. “Mijn ego zegt dat “In ons curriculum willen we focussen ik een rolmodel wil zijn, maar mijn nuch- op de bewustwording van kinderen tere ik zegt van niet. Uiteindelijk wil ik en het alert leven. De wiskundeles of geen stilte stimuleren vanuit een egotrip.” de les lichamelijke opvoeding worden rijker als kinderen ze aandachtig volgen.” Van Rompaey wordt door zijn project een idealist tegen wil en dank. “Wereldverbeteraar worden was niet het vooropgestelde doel, maar je wordt het onvermijdelijk een beetje. Ik wil iets doen om de wereld een betere plek te maken.”

“Ik voel me helemaal geen wereldverbeteraar, maar ik heb wel een erg groot verantwoordelijkheidsgevoel.” Bart De Bondt

Mindfulness in de zakenwereld

Maar ook in de zakenwereld, die op Teitelbaum wil wel een zo groot mo- het eerste zicht de antipode lijkt van gelijk publiek bereiken. “Dit jaar gaan de bezinningswereld, komen er nieuwe we in september op de Groenplaats initiatieven. Bart De Bondt (53) probeert in Antwerpen zitten. Vorig jaar hebben in die wereld de voordelen van mindfulwe drie dagen ononderbroken op het ness te bepleiten. “In de zakenwereld Muntplein in Brussel plaatsgenomen. moet men beseffen dat tegenslag en Het is de bedoeling om de grote massa ‘het niet fijne’ ook tot het leven behoren. van verstilling te laten proeven. Iedereen Door mindfulness leer je iedere situatie die passeert mag immers meedoen.” met mildheid exploreren.”

“Mijn ego zegt dat ik een

rolmodel wil zijn, maar mijn nuchtere ik zegt van niet.”

Een rolmodel genoemd worden, vindt De Bondt te veel eer. “Ik voel me helemaal geen wereldverbeteraar, maar ik heb wel een erg groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ik vind het mijn absolute taak om alles wat ik in mij heb op de meest effectieve manier aan anderen te schenken, opdat zij opnieuw zichzelf zouden ontdekken en de kracht ontwikkelen om daar authentiek en onthaast vorm aan te geven.” Waar De Bondt zelf zijn inspiratie vandaan haalt? “Ik word het meest geïnspireerd door stilstand en stilte.” Met hun gedrieën proberen Teitelbaum, Van Rompaey en De Bondt een betere en bewustere wereld te creëren. Waar de mens zich ook begeeft, op straat, in het onderwijs of in de zakenwereld, hij doet er goed aan om aandachtig en in het moment te leven, is de raad die ze geven. De mens die haastig en ondoordacht zijn weg door het leven baant, is gedoemd om over zijn eigen benen te struikelen.

Zo word je een rolmodel in

Rolmodellen. Ze doen iets met ons. Maar wat? We vroegen het aan psychologe Roos Woltering. Zij geeft coachinglessen om mensen tot rolmodel te maken. Onze vraag: hoe word je zelf een rolmodel?

Anne Scheijnen & Tine Van Hooydonk Foto’s: Gilles Scheijnen & Roos Woltering (bewerkt door Els De Pauw)

Geef het goede voorbeeld “Rolmodellen zijn nodig om te tonen dat er verschillende manieren zijn om je doel te bereiken: you can’t be what you can’t see. Als we geen voorbeelden hebben, is het erg moeilijk om van het vanzelfsprekende pad af te wijken. We kiezen bijna altijd voor de weg die we het beste kennen. Maar misschien is er wel een betere weg voor jou!”

“Mijn moeder was mijn rolmodel. Ze was een warm persoon, een magneet voor andere mensen. Buren kwamen altijd een babbel doen bij ons moeke. Mama is vroeg gestorven spijtig genoeg. Of ik nu nog rolmodellen heb? Misschien een collega. Ze is net als mijn moeder heel warm en verbindend. Sommige collega’s zien op hun beurt in mij een rolmodel. Ik werk met mensen met een beperking en collega’s vinden mijn manier van omgaan soms inspirerend.”

Durf je grenzen te verleggen “We moeten het niet honderd procent eens zijn met alles wat ons rolmodel doet: hij of zij is ook maar een mens. Wees bovendien realistisch: de kans dat jij net als Obama president wordt, is immers niet bijzonder groot. Maar hij toont wél aan dat er buiten de grenzen die je jezelf oplegt, eigenlijk geen beperkingen hoeven te zijn.”

N A N(51)S 14

K i m(21)i a

rA Y o u s (16) “Mijn oudere broer is echt een voorbeeld voor mij. Hij heeft veel geduld en heeft voor alles een oplossing. Ik zie mezelf wel als rolmodel, want we tonen de grenzen aan mensen die jonger zijn dan wij.”

N E L(22)E

“Mijn tante, omdat ze altijd heel positief in het leven staat. Ik merk dat ik een spiegel ben voor een jongere vriendin. Ze studeert hetzelfde, soms denk ik dat ik een rolmodel voor haar ben.”

Omarm je imperfecties “Leonard Cohen zong het al: ‘there’s a crack in everything, that’s how the light gets in.’ Niemand is perfect. En gelukkig maar! Durf die imperfecties te omarmen. Rolmodellen hebben de morele verantwoordelijkheid om ook de minder mooie kanten van hun picture perfect leven te tonen.”

Blijf evolueren “Van de onbereikbare rolmodellen onthoud je vooral een aantal algemene positieve karaktertrekken. De nabije rolmodellen tonen je dan weer hoe je bepaalde situaties het best aanpakt. Daarnaast evolueren je rolmodellen doorheen je leven: van je ouders tot vrienden en collega’s.” Misschien ben je dus zelf wel een rolmodel voor iemand anders!

Neem je verantwoordelijkheid “Het is niet de vraag of je een rolmodel wil zijn, want je bént het al. Durf te beseffen dat je jouw omgeving beïnvloedt! Dat is best spannend, want het lijkt een gigantische verantwoordelijkheid. Het wordt ook gemakkelijker om dingen aan jezelf te veranderen als je beseft dat je daarmee een positieve invloed op je omgeving uitoefent.”

Michael: “Voetballer Robert Lewandowski van Bayern München bewonderen we ook. Ik denk dat ik voor mijn jongere zus wel een goed voorbeeld kan zijn, zodat ze geen domme dingen doet.”

brajan

M ic h a E L (16)

(16)

“Harry Styles! Hij is beleefd, respectvol en tolerant. Hij moedigt je aan jezelf te zijn, en niet te veel over andermans mening na te denken. Ik probeer een goed mens te zijn. Hopelijk inspireert dat ook mijn negenjarige broertje.”

Brajan: “Voor mij is Michael een echt voorbeeld, hij is zoals een broer voor mij. Hij is perfect in mijn ogen.”

Streets, beats & social influencing Artiesten trekken de straat op om jongeren op het rechte pad te helpen Febe Ectors & Jochem Pasmans Foto: Horna Masanka

Vergeet Beyoncé, Lady Gaga, Madonna en co. Muzikale wereldsterren krijgen vaak het etiket ‘rolmodel’ opgekleefd, maar de échte rolmodellen bevinden zich veel dichter bij huis. In Antwerpen zetten jonge muzikanten zich in voor jeugdwerking en jongerenwelzijn. Via muziek proberen ze de kinderen van de buurt te inspireren. Horna Masanka (25) is één van die inspiratiebronnen. Zijn naam betekent niet voor niets gelukskind. Hij is vrijwilliger bij City Pirates, een voetbalclub waar maatschappelijk engagement centraal staat. In de Antwerpse hiphopscene is Horna Masanka beter bekend als Young B. Met zijn muziek probeert hij de kinderen van City Pirates op een positieve manier te beïnvloeden. “Mijn teksten gaan over situaties die ik zelf getrotseerd heb, maar ik rap ook over dingen die de jongeren hebben meegemaakt of die mijn vrienden zijn overkomen. Elke tekst is een verhaal op zich, waarmee ik aan de jongeren duidelijk wil maken dat ze niet alleen staan met hun problemen of hun verdriet.” Rapper Ado, artiestennaam van Anouar Abdellati (25), kan dat alleen maar beamen. Hij maakt muziek met een boodschap om jongeren te inspireren en aan het denken te zetten. “Ik maak geen bullshitmuziek over geld en bitches. Mijn songs zijn maatschappijkritisch.” Zijn ultieme doel? Mensen bewust ma16

ken van de maatschappij waarin we leven. “Ik wil mensen wakker schudden en een andere manier van denken promoten. Tonen dat het niet verkeerd is om rebels te zijn, zolang je je eigen waarden en normen niet verloochent en die ook uitdraagt naar je omgeving.”

“Het besef dat ik mijn talent bijna vergooid had omdat ik geen kansen kreeg, geeft me de kracht ervoor te gaan.” Desmond Badu

Niet alleen de gevestigde waarden beïnvloeden jongeren met hun muziek. Het zijn vooral de lokale artiesten en ‘wijkverbeteraars’ die jongeren betrekken bij de muziek. “Ik probeer jongeren een stem te geven. Ik wil hun verhaal vertellen, een verhaal waarin ook anderen zich kunnen

herkennen. Zo voelen ze zich minder alleen”, verduidelijkt Claudio Mayemba (20), zanger bij Gospelband The Victories. Mayemba werkt als vrijwillige producer bij JES (Jeugd en Stad), een stadslabo voor kinderen en jongeren in Antwerpen, Brussel en Gent. Hij helpt hen bij het opnemen van muziek en het schrijven van teksten. Ook Hakim El Haouari (30), beter bekend als popartiest Abdou, ondersteunt jongeren op muzikaal vlak. Om iets terug te doen voor de maatschappij wil hij de jongeren niet alleen inspireren, maar coacht hij hen ook actief door met hen de studio in te duiken. In samenwerking met het Platform voor Allochtone Jeugdwerkingen, de organisatie waarvoor hij werkt, organiseerde hij al verschillende talentenjachten. “Ik heb zelf niet te klagen over mijn eigen jeugd, maar tijdens mijn jeugdjaren heb ik wel dingen gezien die ik nog altijd niet vergeten ben”, vult Abdou aan. Wie bij JES terecht komt, maakt er zonder twijfel ook kennis met Desmond Badu (25), die als urban artist Y.B. Hustle aan een muzikale weg timmert. Ook hij heeft maar één hoofddoel: jonge artiesten de kansen geven die hij zelf nooit kreeg. “Toen ik 16 jaar was en mijn eerste stapjes in de muziekwereld zette, hoorde ik overal dat ik moest betalen voor opnames. Soms werd er zelfs helemaal niet naar mijn voorstel geluisterd als ik niet meteen met geld over de brug

kwam. Dat was op die jonge leeftijd natuurlijk helemaal niet mogelijk. Bij JES heb ik die kans wel gekregen. Het besef dat ik mijn talent bijna vergooid had omdat ik geen kansen kreeg, geeft me de kracht ervoor te gaan. Ik wil niet dat iemand anders hetzelfde overkomt.”

“Ik maak geen bullshitmuziek over geld en bitches.” Anouar Abdellati

wil. Als dat niet gestimuleerd wordt, kan dat leiden tot verkeerd gedrag. Ik probeer jongeren de stimulans te bieden die ik zelf nooit gekregen heb.” Hun tomeloze inzet leidt steeds vaker tot succesverhalen: “We hebben hier bij JES een jongen opgevangen die heel slecht bezig was op school en daarbuiten. Hij kreeg een werkstraf die hij bij JES mocht uitvoeren. Ik heb hem op muzikaal vlak geholpen. Hij vroeg of hij bij ons mocht repeteren en opnemen. Na een tijdje is zijn mentaliteit helemaal omgedraaid. Hij heeft ondertussen een vaste job en zet ook zelf projecten op poten bij ons”, vertelt Y.B. Hustle trots.

muziek beginnen. Ik doe mijn best om hen zoveel mogelijk te sturen. Ik zie mezelf wel als rolmodel en probeer me ook op die manier te gedragen.” Die steun zorgt ervoor dat jongeren niet alleen op het juiste pad belanden, maar dat ze zich ook voor hun buurt beginnen in te zetten.

“Hoe moeilijk je het ook hebt, je kan de situatie altijd veranderen.” Anouar Abdellati

Muziek is voor heel wat jongeren de Ondanks de succesverhalen en dage- “Als ik jongeren vertel over de weg die ik trigger om de stap naar deze begelei- lijkse inzet willen de artiesten zich niet heb afgelegd, het rechte pad dat ik nu ders te zetten. Maar als het erop aan- als rolmodel bestempelen. “Ik weet bewandel en het feit dat dat tot een vast komt, reikt de rol van de muzikanten in wel dat veel jongeren naar mij opkijken, contract heeft geleid, inspireert hen dat”, het leven van jongeren veel verder. “Als maar toch… “, luidt het in koor. Abdou: aldus Ado. “Hoe moeilijk je het ook hebt, ik kinderen van City Pirates op straat te- “Jongeren zijn een spons die alles wat ze je kan de situatie altijd veranderen als je genkom en merk dat ze met vragen zit- zien overnemen. Er zijn veel jongeren die er zelf maar hard genoeg voor strijdt. Het ten, probeer ik die zo goed mogelijk te naar me opkijken. Daarom probeer ik altijd is belangrijk om maatschappijkritisch en beantwoorden”, geeft Young B aan. Het het goede voorbeeld te geven.” Zonder open minded te zijn, zolang je maar niet begrip voor de situatie van deze kinde- zichzelf expliciet als voorbeeld te stellen, op het slechte pad terecht komt. Als de ren, het besef van hun moeilijke jeugd, geven deze geëngageerde artiesten wel staat of de maatschappij je niet bevalt, maakt hen nog toegankelijker. Ado zat aan dat jongeren vaak naar hen komen ga dan niet op de straat hangen of word als kind op verschillende internaten. voor raad en dat ze ook via hun eigen niet depressief. Dat is net wat ze van jou “Het was voor mij heel moeilijk op inter- gedrag proberen jongeren te inspireren. verwachten. Blijven strijden en dan toch naat. De structuur van zo’n instelling is Enkel Badu en Mayemba komen openlijk succes boeken, dat verwacht men niet. psychologisch niet gezond. Op een be- uit voor hun rolmodelfunctie. “Ik merk dat Daarmee maak je echt indruk.” paalde leeftijd krijgt elke jongere te ma- jongeren naar mij en mijn werk opkijken. ken met een identiteitscrisis. Hij gaat op Ik probeer mijn hulp verder door te trekzoek naar wie hij is en waar hij naartoe ken naar mensen die vanuit zichzelf met

“Elke tekst is een verhaal op zich, waarmee ik aan de jongeren duidelijk wil maken dat ze niet alleen staan met hun problemen of hun verdriet.” Horna Masanka

k l e in e h e l d e n , grootse daden

Wie heb jij als rolmodel? Is het een BV, een popster of een sporter waar je naar opkijkt? Heb je al aan de personen die je in het dagelijkse leven beïnvloeden gedacht? Die ene man of vrouw die in zijn eigen bescheiden omgeving een voorbeeld is voor anderen? Kleine helden op zichzelf. Wij vonden inspiratiebronnen, die elke dag het verschil maken. Eline Crols en Sam De Clerck Foto’s: Eline Crols, Anaïs Noël, Hicham El Yakhloufi, Scouts Vloeiende

Tien jaar geleden richtte Wenke Thewis de basketbalclub BC Foyer op om kansarme meisjes in Brussel aan het sporten te krijgen. Anaïs Noël was één van de meisjes uit Molenbeek die bij de club kwam sporten. Ondertussen coacht ze er haar eigen team.

Wenke Thewis (39, Dilbeek) en Anaïs Noël (19, Molenbeek)

“Ik vind het belangrijk om jongeren een basis en richting te bieden. Met de basketbalclub kunnen we dat doen voor meisjes die soms in een moeilijke situatie leven. Het is geweldig om die jongelingen na een tijdje terug te zien. Ze staan dan ergens in hun leven, ergens waar ze anders nooit zouden geraken of toch zeker niet op die leeftijd”, vertelt Wenke. Zo groeide bijvoorbeeld Anaïs uit tot coach in de club. “Voor de meeste meisjes die ik coach, ben ik een rolmodel. Soms zeggen zij dat ook zelf. Dat komt omdat wij als coaches naast onze activiteiten in de club nog studeren. Dat moedigt de meisjes aan om zelf te studeren of om coach te worden”, vervolledigt Anaïs. “We kunnen anderen laten inzien dat ze zich niet begrensd moeten voelen omdat ze in Molenbeek spelen of omdat ze van een andere origine zijn.”

Huis Ehsan is het project van regisseur Ehsan Rahimi Tembi bij CC De Werft in Geel. Elke maandag maakt hij er theater met ouderen en maatschappelijk kwetsbaren. “Ik vertrek vanuit de mensen en hun verhaal. Zij komen op de eerste plaats en zijn de baas over wat ze willen maken. In bijna iedereen schuilt talent, maar veel mensen hebben wat aanmoediging nodig om dat tot uiting te brengen.” Toen Ehsan net startte waren de deelnemers kritisch over zijn aanpak. Ze wilden houvast hebben door middel van een tekst, maar inmiddels zien ze in dat het werkt om vanuit beweging en muziek iets op te bouwen. Voor Ehsan zijn er geen grenzen aan het theater. Op de scène schept hij een nieuwe wereld en dan nog het liefst die van zijn acteurs. “Dat is een groot contrast met de censuur in mijn thuisland Iran. Het is belangrijk om te kunnen werken zonder blokkeringen. Ik ben heel blij dat ik die kans hier krijg.” Inmiddels kreeg de regisseur al tien aanmeldingen voor het volgende traject en hoopt hij Huis Ehsan te kunnen uitbreiden van één naar twee dagen per week. “De deelnemers vragen zelf naar meer repetities omdat ze hun groep missen. Zoiets bereiken is ongelooflijk voor mij.” Ehsan Rahimi Tembi (44, Geel)

De Turnhoutse vereniging Fris Gemixt wil een positief beeld van diversiteit schetsen bij het brede publiek door zowel debatten als samenwerkingen met andere verenigingen op touw te zetten. “We willen mensen tonen dat ze niet bang moeten zijn van verschillen, dat anders zijn net iets heel moois is wat onze maatschappij een extraatje geeft”, stelt coördinator Michèle Goosens. “We richten ons op de talenten van jongeren. Het is voor ons belangrijk te werken rond een cultuuroverstijgend doel, zoals milieuwetgeving”, vervolledigt marketing- en pr-verantwoordelijke Hicham El Yakhloufi. “Om weerklank te vinden bij zoveel mogelijk mensen, passen we onder meer ons drank- en voedselaanbod aan. Zo verkopen we op onze evenementen geen alcohol en zowel halalvlees als vegetarische maaltijden”, vertelt Michèle. Hicham merkt wel op dat het moeilijk blijft om mensen te vinden die zich langdurig engageren. “Veel jongeren hebben weinig tijd omwille van hun studies of andere hobby’s en haken na verloop van tijd af.” Door de leden kansen en verantwoordelijkheden te bieden en hen een netwerk aan te reiken, wil Fris Gemixt hen het gevoel geven erkend te worden. “Wij merken dat jongeren naar ons opkijken en zich door ons laten inspireren. Zo fungeren we als rolmodel voor hen, waaruit we veel voldoening halen.”

Hicham El Yakhloufi (22, Turnhout) & Michèle Goosens (28, Turnhout)

Yasser Abdul Rasol (18, Kapellen) Voor veel kinderen is een leider in hun jeugdbeweging iemand waar ze naar opkijken, die ze beschouwen als een rolmodel. Yasser Abdul Rasol van Scouts Vloeiende uit Kapellen is zo’n leider voor zijn Kapoenen. “Ik vind het heel aangenaam dat sommige leden naar mij opkijken. Dat geeft je moed en zorgt ervoor dat je gemotiveerder bent tijdens het leidinggeven. Bovendien denk ik niet dat de leden veel bezig zijn met mijn migratiea chtergrond. Ze willen zich uiteindelijk gewoon amuseren en dat doen ze bij eender wie.” “Om een beetje bij te verdienen werk ik ook als student in het vertaalbureau van mijn vader. Daar komen dagelijks mensen uit Irak en Syrië over de vloer om hun papieren te laten vertalen. Als ik met hen praat, zijn ze altijd trots en verbaasd dat een jongen van mijn leeftijd met een buitenlandse achtergrond toch in staat is om in België veel te bereiken. Ik hoop voor hen een beetje een voorbeeld te zijn.”

In Antwerpen-Noord organiseert de meisjeswerking van MSC (Mondiaal Socio-Cultureel Centrum) allerlei activiteiten om tienermeisjes met een migratieachtergrond samen te brengen. Op het programma staat koken en films kijken, maar ook sporten als voetbal en thaiboksen die het zelfvertrouwen van de deelneemsters versterken. “Het is niet alleen aan jongens om zich te verdedigen, meisjes kunnen dat even goed”, vindt Yousra Nasir, begeleidster van de werking. Ze wil haar leden doen inzien dat je ook als vrouw iets kan bereiken in de samenleving. Yousra spoorde al heel wat meisjes aan een animatorcursus te volgen. “Een animator attest staat goed op hun cv. Wanneer ze ervaring hebben in jeugdwerk, maken ze meer kans op een job in de sociale sector.” Het is voor haar vanzelfsprekend om zich in te zetten binnen de meisjeswerking. “Ik ben zelf altijd lid geweest van zulke verenigingen. Ik keek op naar de manier waarop de leidsters de meisjes een positieve boodschap meegaven en ben dan ook trots dat ik nu zelf voor anderen kan klaarstaan.”

Yousra Nasir (18, Borgerhout)

s u o m a f t n Insta of toch niet? Jackie Oomen

Heb jij je weleens afgevraagd hoe het is om instafamous te zijn? Ik wel. Al die aandacht, leuke reacties van enthousiaste volgers, gratis producten ontvangen en de hipste events bijwonen. Even een paar foto’s per dag op Instagram knallen en je hebt je glutenvrije boterham met hummus weer verdiend. Hoe moeilijk kan het zijn? Ik kan je met zekerheid zeggen: best wel moeilijk. Ruim 16 uur lang heb ik mij volledig op Instagram gestort met het fake account @eefbourgeois. Ik hield rekening met de tips van succesvolle influencers, pr-bureaus en fanatieke volgers. De eerste uren vermaak ik mij wel. Ik post foto’s die ik nog heb en ga soortgelijke profielen volgen, zodat zij mij ook opmerken. Al snel merk ik dat ik er geen volgers bij krijg. Ik raadpleeg mijn beste vriend Google: “Wat doe je als je wil doorbreken op Instagram?”. Het antwoord kan je wel raden: volgers kopen, speciale applicaties gebruiken en vooral heel veel mensen volgen. Ik download de app Tagsforlikes, waar ik populaire hashtags in de gaten houd. Via Followers insight zie ik wie mij terugvolgt. Volgers die mij niet terugvolgen, unfollow ik. Leuk spelletje? Ik vind van niet. Mijn duim is door al dat scrollen onderhand aan therapie toe. Ik word fanatiek en wil nog meer volgers strikken. Ik schakel Instaswell in. Deze robot gaat mensen die bepaalde hashtags gebruiken voor mij volgen en foto’s liken. Zo kan ik even rust nemen en ben ik toch actief op Instagram. Ideaal. De perfecte foto maak je trouwens niet in een handomdraai. Voor een mooie foto van je lunch moet je zowat op je stoel gaan staan en als een gek boven je eten hangen. Tegen de tijd dat het mij gelukt is, is mijn eten al weer koud. Na twaalf uur intensief instagrammen ben ik moe, maar voldaan. De eindstand is 200 volgers. Niet slecht, toch? En gek genoeg komen er nog steeds volgers bij. Wie van jullie heeft er een robot aanstaan?

Tussenstand 07:00 uur (1 post): 0 volgers 11:30 uur (4 posts): 19 volgers 14:00 uur (6 posts): 49 volgers 15:30 uur (7 posts): 54 volgers 17:00 uur (9 posts: 120 volgers 19:00 uur (11 posts): 157 volgers 21:00 uur (13 posts): 177 volgers 23:00 uur (14 posts): 200 volgers 07:00 uur (14 posts): 224 volgers 13:00 uur (15 posts): 230 volgers https://www.instagram.com/ eefbourgeois/

KU Leuven in Antwerpen.

Ook voor een master in de journalistiek KU Leuven, Campus Sint-Andries Antwerpen www.arts.kuleuven.be/antwerpen