Diferente, pero non menos O alumnado de 6º asistimos a unha sesión de cine na biblioteca do centro. Nesta ocasión vimos a película titulada Temple Grandin, relacionada co tema do autismo. Estes son algúns datos dela: Titulo orixinal: Temple Grandin Ano de estrea: 2010 Xénero: Drama, biográfico País: Estados Unidos Director: Mick Jackson
O autismo é un trastorno grave de comunicación e conduta da infancia que se desenrola antes dos tres anos de idade. Hai diferentes graos, cerca da metade destas persoas son mudas, e aquelas que falan só repiten de forma mecánica o que escoitan, que é o caso de Temple. Relata unha emocionante historia baseada en feitos reais que lle aconteceron a unha muller chamada Temple Grandin. Aos catro anos os médicos descubriron que era unha nena autista. Temple posuía unha gran intelixencia e vía o mundo dun xeito que aos demais lle resultaba imposible. O seu gran problema era que lle custaba moito relacionarse cos demais e poñíase moi nerviosa. Pese a isto, logrou superar en gran parte a súa enfermidade e levar unha vida coma a de calquera outra persoa da súa idade. A min pareceume unha película verdadeiramente emocionante que me transmitiu un sentimento de tristeza e alegría ao mesmo tempo. Demóstranos que con moito empeño e valentía pódense abrir novas portas, e estudar para conseguir un bo oficio, como fixo Temple. Tamén me gustou porque é unha película que expresa moitos sentimentos e emocións dunha forma que non resulta empalagosa, senón que nos ensina que, con esforzo e dedicación pódese superar calquera cousa.
Carlos Piñeiro Vázquez
NACEMENTO : 29 de agosto de 1.947 Boston , Massachusetts RESIDENCÍA : Estados Unidos NACIONALIDADE : Estados Unidos . CAMPO : zooloxía . INSTITUCIÓNS : Universidade Estatal de Colorado . ALMA MÁTER : Universidade Estatal de Arizona , Univer – sidade de Illinois en Urbana- Champaing . Temple Grandin é unha profesora da Universidade Estatal de Colorado e unha deseñadora de matadoiros .Doutorouse na Ciencia Animal na Universidade de Illinois . Actualmente é profesora do comportamento animal na Universidade de Colorado . Ademais , é autora de libros como Thinking in Pictures e Interpretar os animais . Temple naceu en 1947 . O nacemento foi normal , pero aos seis meses súa nai empezou a notar que rechazaba os abrazos . Máis tarde fíxose evidente que a pequena Temple non soportaba que a tocasen . Aos tres anos , os médicos dixeron que tiña dano cerebral . Os dezaseis anos foi a granxa de ganado do seu tío en Arizona . Alí fixouse nunha máquina que usaban para tranquilizar o ganado . A presión suave parecía relaxalas . Entón pensou en facer un dispositivo semellante para ela : unha máquina de dar abrazos . Anteriormente estivera na escola especial para nenos con problemas emocionais , o seu profesor de ciencias decatouse de que posuía habilidades especiais e animouna a desenvolver a súa actividade no campo das ciencias .O matricularse na universidade foi todo un reto . A máquina de dar abrazos convertiuse en parte da súa propia terapia . Hoxe hai clínicas para tratamento de nenos autistas que utilizan a máquina inventada por Temple . Decidiu especializarse no comportamento animal dada a súa estreita relación cos animais . Temple Grandin ten agora 64 anos e é unha referencia tanto no benestar animal como entre a comunidade autista . A autobiografía de Temple , publicada en 1986 , asombrou o mundo . No 2010 , a cadea de televisión estadounidense HBO estrea unha película baseada nela e protagonizada por Claire Danes e titulada “ TEMPLE GRANDIN “ . A película mostra de maneira inxeniosa o mundo dunha xoven autista que con perseverancia e determinación , supera os seus temores e desenvolve as súas habilidades , vencendo as limitacións da súa condición .
Temple Grandin ficha técnica : Titulo orixinal: Temple Grandin. Ano: 2010. País en que se rodóu: América. Director: Nick Jackson. Premios 2010: emy, 7 premios incluindo mellor película para tv y e o globo de ouro. Duración total da película: 103 minutos. Resumen: Temple Grandin era unha persona autista, cando o médico llo dixo á súa nai, esta non sabía que facer e como reaccionar ante a enfermedade. O verán antes de ir a universidade na granxa da súa tia e haí viu un aparello que era para calmar as vacas , chamoulle a maquina de dar abrazos. Na universidade Temple construíu a máquina de dar abrazos , cando se mete nela séntese moito mais tranquila. Cando chegou o dia da graduación, Temple non sabía o que facer, e empezou a cantar unha canción e a falar de que sin a máquina estaría moito maís angustiada. Temple foise a traballar a un matadero ,o primeiro dia ela encontrabase rara a o oir as vacas daquela maneira, asi que cando se foi para a casa construeu uns planos para facer una mellor maquina de desparasitación. Cando foron a conferencia sobre o autismo, Temple empezou a falar sobre como se sentian as personas autistas e como se calmaban. A min gustoume moito esta pelicula porque trata das personas autistas e como se sinten. Encantoume saber como se sinten ou como son as personas que son autistas. O autismo e un trastorno do desenvolvemento que se caracteriza por escasa interacción social, por problemas de comunicación verbal e non verbal e por actividades e intereses limitados inusuais e repetitivos
Temple Grandin Ficha Técnica TÍTULO ORIXINAL: Temple Grandin ANO: 2010 PAÍS: [Estados Unidos] DIRECTOR: Mick Jackson GUIÓN: Christopher Monger, Merritt Johnson (Libro: Temple Grandin, Margaret Scarciano) MÚSICA: Alex Wurman REPARTO: Claire Danes, Julia Ormond, Catherine O’Hara, David Strathairn, Melissa Farman, Barry Tubb PRODUCTORA: HBO Films / Ruby Films XÉNERO: Drama | Biográfico. Autismo Resumo: Esta historia baséase nunha nena chamada Temple Grandin que era autista. Cando llo diagnosticaron a súa nai entristeceuse porque lle dixeron que nunca ía a falar pero a nai non se rendía e ao final conseguiuno e Temple empezou a dicir as súas primeiras palabras despois dos catro anos. Cando tiña dezasete anos, foi a universidade,algo moi raro nestas persoas. Antes de empezar o curso.Estivo, polo verán, coa súa tía e na granxa onde vivía a súa tía foise adentrando no mundo do gando.Fixouse en que as vacas andan en círculos e síntense tranquilizadas nun aparello no que as meten para vacunar ,ela ao recibir un “abrazo” da máquina tamén se tranquilizaba. Construiu un aparello como o da granxa e fixo un estudo con outros xóvens e finalmente aceptáronllo. Finalmente, gradúase e conta que sen a máquina non podería ter aturado as presións.O seu profesor, díxolle que todas as portas abren a un mundo novo. Nunha convención de autismo, ela explicoulles como era de pequena, como se comportaba se alguén a tocaba etc.Cando lles dixo que tiña un máster e unha licenciatura toda a xente e doutores quedou impresionadas e quixeron facerlle mais preguntas. Comentario: A película pareceume moi bonita,e non sabía que existían persoas que se poñían ansiosas se a tocas ou outras cousas.Aprendín grazas a esta película que estas persoas son diferentes pero non menos.
Los alumnos de 6º fuimos a ver una película de “Temple Grandin.”
FICHA TÉCNICA Duración: 103 minutos Año de producción: 2010 Director: Mick Jackson País: Estados Unidos Creada por: claudioe2011 La película trata de una niña autista llamada Temple que a los 3 años dijeron que tenía daño cerebral. A los 16 años fue a pasar unos días a la granja de ganado de su tío en Arizona. Allí se fijó en una máquina que se usaba para tranquilizar al ganado cuándo venía el veterinario a explorarlos: dos placas metálicas que comprimían a las reses por los 2 lados. Entonces ella pensó en hacer un artilugio semejante para ella: una máquina de dar abrazos. Lo que le proporcionaría el estímulo táctil que tanto necesitaba pero no podía obtener porque no soportaba en contacto físico con las personas. Temple Grandin ahora mismo tiene 64 años y es una referencia tanto en bienestar animal como entre la comunidad autista.
Autismo: El
autismo es un aspecto de trastornos caracterizados por graves déficits del desarrollo,
permanente y profundidad. Con el tiempo, la frecuencia de estos trastornos aumenta (las actuales tasas de incidencia son de alrededor 60 casos por cada 10.000 niños) Su origen obedece a una anomalía en las conexiones neuronales que es atribuible, con frecuencia, a mutaciones genéticas. Sin embargo, este componente genético no siempre está presente ya que se ha observado que los trastornos que sufre una persona autista pueden tener un componente multifactorial. Hay varios tratamientos, pero no todos ellos se han estudiado adecuadamente.
Comentario personal: A mí esta película me pareció muy bonita. Lo que más me gusto fue el discurso que dio Temple cuándo la graduaron, y lo que más fue la máquina que invento sobre los abrazos. Beatriz Otero Otero nº 10