จำเลยซาตาน

จําเลยซาตาน 1.1 คุณจับผมมาทําไม ร้ านเวดดิงสตูดิโอหรูกําลังวุ่นวายในการให้ ค่บู ่าวสาวลองชุดวิวาห์ ฝ่ ายว่าทีเจ้ าสาวลองเปลียนชุดเป็ นว่าเล่น ส่วน เจ้ าบ่าวทีอยู่ในชุดสูททักซิโด้ นงรอชมภาพคนรั ั กโพสท่าในชุดเจ้ าสาวแบบต่างๆ รอบนีร่างระหงออกมาในชุดเดรสเกาะอกสี ขาว อวดเนินสล้ างรําไร ตัวกระโปรงสันเทียมเข่า ชายด้ านหลังทิงยาวลากพืน ตัวชุดจับจีบลูกไม้ ฝรังเศส ใบหน้ าหวานคม ฉายยิมหวานจัด "เป็ นยังไงบ้ างคะคุณชายเทพ" คนถามหมุนตัวรอบๆ เพือให้ ค่หู มันหนุ่มชืนชม 'คุณชายเทพ' หรือ หม่อมราชวงศ์เทพยศคลียิมชืนชมเป็ นรอบที สิบ "น้ องแพรใส่ชุดนีแล้ วสวยมากเลยค่ะ พีเทพว่าเราใช้ ชดุ นีไว้ สาํ หรับงานเลียงกลางคืนดีไหมคะ" คุณชายหนุ่ม ตะล่อมถามเพือทีจะให้ หญิงสาวเลือกชุดได้ สกั ที 'น้ องแพร' หรือ 'แพรลดา' ทําท่าลังเล "แต่ว่ายังมีอีกแบบนะคะทีแพรยังไม่ลอง" เห็นดังนันว่าทีเจ้ าบ่าวก็ลกุ ขึนยืนเต็มความสูง ใบหน้ าคมคายยังคงมีรอยยิมนุ่มนวลประดับ "ตังแต่ลองมาสิบตัว พีว่าน้ องแพรใส่ชุดนีแล้ วสวยทีสุดเลย" คําชมด้ วยนําเสียงทีทอดหวานทําให้ หญิงสาวเบิกบานใจเป็ นทีสุด จนต้ องโผเข้ าไปจุมพิตแก้ มสากของชายหนุ่ม "งันแพรตกลงเอาชุดนีไว้ สาํ หรับงานเลียงตอนเย็นนะคะ" เมือว่าทีเจ้ าสาวตกลงปลงใจได้ พนักงานก็แทบจะถอนหายใจเฮือกพร้ อมๆ กัน คงมีเพียงเจ้ าบ่าวทียังคงมีรอยยิม เอ็นดูประดับใบหน้ า ระหว่างทีรอให้ เจ้ าสาวแสนสวยเปลียนเสือเพือเลือกชุดไทยสําหรับงานตักบาตรตอนเช้ าพร้ อมเป็ นชุด งานหมันไปในตัว "คุณชายเทพคะ เสือผ้ าฝ่ ายเจ้ าบ่าวดิฉนั ขอแก้ ตรงช่วงอกนะคะ" ช่างเย็บผ้ าถือสายวัด ขออนุญาตวัดรอบอก ซึงเธอขัดเขินยามอยู่ชิดใกล้ ชายหนุ่มเนือหอม จึงเร่ งมือตวัดสายวัด รอบอกทีมีกล้ ามเนือแต่พองาม ได้ ไซส์ทีแน่นอนก็จดใส่กระดาษกันลืม ก่อนจะกลับเข้ าไปทีห้ องลองเสือด้ านใน ทว่าเสียง นุ่มทุ้มเรียกไว้ ก่อน "รบกวนบอกคุณแพรด้ วยนะครับว่าผมขอออกไปเอาโทรศัพท์ทีรถหน่อย เอ่อ สูทนี...” ชายหนุ่มลังเล “คุณชายเทพไปครู่เดียวไม่เป็ นไรหรอกค่ะ ค่อยมาเปลียนก็ได้ ” ช่างเย็บผ้ ารีบบอก “ขอบคุณครับ” เทพยศเอ่ยเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปจากร้ านเพือไปหยิบโทรศัพท์ทีลืมอยู่บนรถ เขาว่าจะออกไปหลายรอบแล้ ว แต่ก็ติดตรงทีแพรลดาเลือกชุดเจ้ าสาวไม่เสร็จเสียที ร่ างในชุดสูททักซิโด้ ก้าวไปทีรถทีจอดไว้ หลังร้ านโดยไม่ระแวงสักนิดว่า มีใครจับตามองตังแต่พวกเขามาถึงสตูดิโอเวดดิงแล้ ว ร่างสูงปลดล็อกอัตโนมัติ เปิ ดประตูหลังเพือหยิบกระเป๋ าสะพายของแพรลดา ทีเขาฝากโทรศัพท์เอาไว้ ก่อนจะ เดินทางมาทีนี แพรลดาไม่ได้ หยิบกระเป๋ าลงไป ส่วนเขาก็ลมื ระหว่างทีควานหาสิงทีต้ องการในกระเป๋ าสะพายยีห้ อหรู จู่ๆ เขาก็ร้ ูสกึ เหมือนโดนกระชากจากด้ านหลัง ผ้ าผืนหนึงโปะลงทีจมูกพร้ อมๆ กลินเหม็นแปลกๆ โชยเข้ าสู่จมูก ไม่ทนั ทีเทพยศ

จะได้ โวยวาย หรือร้ องขอความช่วยเหลือ ดวงตาคู่คมก็หรีปรือลง แล้ วร่ างสูงก็ทรุดฮวบในอ้ อมแขนของคนกระชากทีมี ใบหน้ าดุดนั ใบหน้ ามีไรหนวดเคราครึม “จับมันไปเร็วๆ ก่อนจะมีใครเห็น ระวังกล้ องวงจรปิ ดด้ วย เร็ว!” ชายหนุ่มหน้ าดุตะคอกให้ ชายอีกสองคนทีมี ท่าทางเถือนพอกัน หิวปี กคุณชายเทพยศคนละข้ าง รีบนําขึนรถกระบะสีประตูติดฟิ ล์มทึบ แล้ วชายหนุ่มผู้ออกคําสังเป้น ฝ่ ายขับรถแล่นออกจากบริเวณร้ านเวดดิงสตูดิโออย่างรวดเร็ว กลินเค็มคาวคือความรู้ สกึ แรกทีเทพยศรู้ สกึ ตัว ต่อมาคือเขารู้สกึ ว่าแผ่นดินไหว แต่เขายังลืมตาไม่ได้ จู่ๆ ก็ร้ ูสกึ เย็นจัด ใบหน้ าเปี ยกโชกจากอะไรบางอย่างทีทังเค็มทังคาวรินไหลเข้ าปาก คุณชายหนุ่มลืมตาพึบ ก็เห็นเขานอนคลุกฝุ่ น บนพืนไม้ ทีเลอะเทอะ รอบๆ ตัวเขามีชายฉกรรจ์ สามคนยืนล้ อมเขา คนทีหน้ าดุทีสุดเท้ าเอว ยืนมองเขาด้ วยสายตาเคียด แค้ น “สาดมันอีกรอบสิ จะได้ ลกุ ขึนได้ เร็วๆ” คนหน้ าดุตะคอกชายสองคน หนึงในสองสาดนําเค็มๆ ใส่เทพยศอีกถัง คุณชายหนุ่มลุกพรวด หลังรู้ สกึ ตัวเต็มทีเทพยศก็เห็นว่าเขาถูกจับมัดมือมัดแน่นหนา บริเวณรอบๆ คือทะเลเวิงว้ าง ฟ้ากว้ างไกล พวกมัน สาดนําทะเลใส่เขาอีกถัง ชายหนุ่มทีถูกทําร้ ายสําลักค้ อกแค้ ก ก่อนจะถามประโยคเบสิกเพือไขข้ อสงสัย “พวกคุณจับผมมาทําไม” ทังทีรู้แน่แก่ใจ เขาโชคร้ ายถูกจับลักพาตัว เทพยศทําความเข้ าใจสถานการณ์ทีเขากําลังเผชิญอย่างใจเย็น แม้ จะ มีความหวาดกลัวเกาะกุมในใจ บุคคลทีจับตัวเขามามีสามคน ท่าทางแต่ละคนดูน่ากลัว เหมือนพร้ อมจะจับเขาโยนลง ทะเล หากโวยวายไม่ดตู าม้ าตาเรือ กระทังศพเขาคงหาไม่เจอแน่ๆ ดวงตาสีนิลมองตรงทีคนทีเหมือนเป็ นหัวหน้ าเพราะอีกสองคนดูพินอบพิเทาเป็ นพิเศษ ร่างสูงกํายํากอดอก จ้ อง หน้ าเขาตอบอย่างดุดนั ดวงตาคู่สนี ําตาลเข้ มดุจมีประกายไฟลุกโชติช่วง คุณชายหนุ่มขยับร่างให้ อยู่ในท่านังแม้ จะลําบาก ก็ตามที “พวกคุณจับผมมาทําไม” เทพยศถามซํา ในใจก็ครุ่นคิดว่าเป็ นฝ่ ายไหน พวกลักพาตัวเพือหวังเงินค่าไถ่ หรือพวกทีขัดแย้ งผลประโยชน์ทาง ธุรกิจอัญมณี ถ้ าเป็ นพวกแรกยังมันใจว่าเขาสามารถเอาชีวิตรอดไปได้ แต่ถ้าเป็ นพวกหลัง...เขาคงได้ ลงไปเป็ นปุ๋ยให้ กบั ปะการังแถวนีแน่นอน “ต้ องการเงินเท่าไร หรือพวกคุณเป็ นพรรคพวกใคร” คุณชายหนุ่มยังถามสุภาพ ระหว่างซักไซ้ ก็พยายามขยับมือให้ หลุดจากเชือกทีมัดไว้ แน่นหนาจนผิวขาวสะอาดตา เป็ นรอยแดงกํา ดวงตาก็ลอบมองรอบๆ เพือหาทางหนีทีไล่ ทีทีเขาถูกจับอยู่บนดาดฟ้าเรือ รอบด้ านมีแต่เวิงนํา ไม่ร้ ูว่าเรือ ลํานีจะแล่นไปถึงไหน ชายหนุ่มหน้ าดุหนวดเครารุงรังระเบิดเสียงหัวเราะดังก้ องเหมือนคนบ้ า พอหยุดหัวเราะก็ตวาดเกรี ยว “สมเป็ นคน ทีอีนงั ผู้หญิ งแพศยาคนนันเลือดเย็นนันเลือกเป็ นผัว...เลือดเย็นพอกัน” ถ้ อยวาจาทีสํารากนันระคายหูคุณชายหนุ่มผู้แสนสุภาพ ทว่าก็ไม่เอ่ยปากโต้ ตอบเนืองด้ วยยังไม่เข้ าใจ สถานการณ์ “เอ่อ ถ้ าผมจะตาย ผมขอรู้สกั นิดได้ ไหมว่าคุณแค้ นผมเรืองอะไรครับ ถ้ าผมตายจะได้ ไปบอกมัจจุราชถูก”

เทพยศยังคงถามหาสาเหตุการทีเขากลายเป็ นเหยือลักพาตัว อีกไม่กีเดือนเขาจะได้ เข้ าพิธีวิวาห์แล้ วแท้ ๆ แต่ดู เหมือนโชคร้ ายถาโถมเข้ ามาก่อน เขานึกสงสารแพรลดาทีจะต้ องเป็ นม่ายขันหมาก “มัจจุราชของมึงก็คือกู” หนุ่มหน้ าเข้ มบอกเสียงดุดนั “แล้ วคุณจะพิพากษาผมเรืองอะไรครับ” จากความกลัวมากๆ กลายเป็ นความกล้ าบ้ าบินไปเสียเฉยๆ คุณชายหนุ่มกล้ ายอกย้ อนด้ วยสีหน้ าซือ จน ‘มัจจุราชหนุ่ม’ กับสมุนนิงอึง “นายหัวครับ” ลูกสมุนหนึงในสองกระซิบ “ไม่บอกคุณเขาละครับว่าจับมาทําไม” นําเสียงออกทองแดงฟั งค่อนข้ างยาก เทพยศหูผง...นายหั ึ ว?... “เออ! ก่อนตายมันได้ ร้ ูแน่ละ่ ” คนเป็ น ‘นายหัวฉุนเฉียว ตวาดลูกน้ องจนคนถามหัวหด ถอยไปยืนด้ านหลังเป็ นแบลกกราว เทพยศอดทนรอ อีก ฝ่ ายหันมาทางเขา ยกมือกอดอก ปรายสายตามองหมิน “เพราะมึงเป็ นคู่หมันของนังผู้หญิงคนนัน” ดูท่า ‘ผู้หญิงคนนัน’ ทีหลุดปากมาถึงสองครังสองคราคือ 'แพรลดา' คู่หมันสาวสวยแน่ๆ แต่เพือความมันใจจึง เอ่ยชือ “แพรลดา? เธอมาเกียวข้ องอะไรด้ วยครับ” เทพยศสงสัย “เพราะนังนันมันทําให้ น้องฉันตาย!” นายหัวหนุ่มตะคอก ท่าทางกราดเกรียวขึนยามได้ ยินชือของแพรลดา คุณชายหนุ่มทําสีหน้ าเหมือนไม่อยากจะ เชือ สาเหตุทีทําให้ เขามาเป็ นเชลยของอีกฝ่ าย กลายเป็ นเรืองโอละพ่อ ซําเขาก็ไม่เข้ าใจสักนิด “แล้ วมันเกียวอะไรกับผมครับ” เทพยศถามอย่างมึนงง ร่างสูงย่อตัวทรุ ดนัง ใบหน้ าทีมีหนวดเครารุ งรังฉายยิมแสยะ มือหยาบกร้ านยืนมายึดปลายคาง ดวงตาคู่คม เหมือนจุดไฟติดได้ "แก้ แค้ นไงล่ะ" นายหัวหนุ่มกวาดตามองเขาด้ วยสายตาโลมเลียจนน่าขนลุก "ผู้หญิ งพรรคนันไม่มีสทิ ธิได้ เป็ น เจ้ าสาวผู้โชคดีหรอก ฮ่าฮ่า" เสียงหัวเราะแสนน่ารังเกียจทะลุโสตประสาท...คุณชายผู้ใจเย็นเกิดความรู้ สกึ ว่า ถ้ าเขาตายด้ วยพวกขัด ผลประโยชน์ มันคงดีกว่าตายด้ วยนํามือของผู้ชายโรคจิต คําตอบกํากวมปนโรคจิตของเจ้ าโจรลักพาตัวส่งผลให้ เทพยศสูดลมหายใจลึกๆ เรี ยบเรียงความคิดเพือทีจะถาม ว่าแล้ วแพรลดามาเกียวข้ องกับเหตุการณ์นีได้ อย่างไร "ผมกับน้ องแพรไปสร้ างความแค้ นให้ คุณกับน้ องตังแต่ตอนไหนครับ" สมองก็เริมครุ่นคิดว่ารู้จกั ไอ้ โจรนีไหม เท่าทีผ่านมาคุณชายหนุ่มมันใจว่า 'ไม่ร้ ูจัก' แน่นอน ดวงตาดุกร้ าวลุกวาว กรามขบเป็ นสัน มือก็กําแน่นเข้ า ลมหายใจระบายฟื ดฟาดราวกับกระทิงดุ ลูกน้ องสองคนที ยืนขนาบซ้ ายขวาถอยฉากทันที ฝ่ ามือหยาบกร้ านทีคว้ าปลายคางได้ รูปสวยทีเริมมีไรหนวดเริมขึนรําไรบีบแน่นจนเชลย หนุ่มเจ็บกราม โจรถ่อยแสยะยิม "คงมีความสุขจนลืมชือจันทร์ ไปแล้ วมัง" ชายหนุ่มหน้ าดุค่อยๆ คลายปมปริ ศนา คําพูดพ่นใส่หน้ าพร้ อมลมหายใจ ทีเจือกลินแอลกอฮอล์

คุณชายหนุ่มผู้รักความสะอาดจับใจเบ้ หน้ า พยายามบิดใบหน้ าให้ หลุดจากการเกาะกุม แถมเผลอถอยหนีด้วย ความรังเกียจ "หนีทําไมไม่ทราบ ตะกียังอวดเก่งอยู่เลย" โจรลักพาตัวตวาดถามนัยน์ตาแข็งกร้ าว เทพยศพยายามกลันลมหายใจจนทนไม่ไหว ใบหน้ าคมสันทีเบนหนีเพือสูดกลินอายบริสทุ ธิหันกลับมา บอกเสียง ค่อนข้ างเบา "คือ...เหม็นปากน่ะครับ" กลินละมุดเน่ามีกลินอย่างไรไม่ร้ ู แต่คาดว่าไม่ต่างจากกลินลมหายใจเจือแอลกอฮอล์ของหมอนีแน่ๆ เทพพยศ พะอืดพะอม เริมขมในปาก พอวิงเวียนคล้ ายจะเป็ นลม จมูกก็ดนั มีประสิทธิภาพ ได้ กลินคาวปลาอบอวลจนอยากขย้ อน หน้ าคมสันบิดเบ้ อย่างทีมองดูก็ร้ ูว่าขยะแขยง ฝ่ ายโจรลักพาตัวเงียบกริบจน ได้ ยินแค่เสียงลมทะเลพัดผ่าน และคลืนนํากระทบลําเรือ คุณชายหนุ่มหน้ าแหย รู้สกึ คลืนไส้ ขนมาจริ ึ งๆ "มึง!!!" ดวงหน้ าภายใต้ หนวดเครารุงรังแดงกํา ส่งเสียงเข่นเขียว คํารามก้ องอย่างโกรธเกรียวแถมเผลอเขย่าๆ ร่างคนที จับมาเพราะอายลูกน้ อง เทพยศหัวสันหัวคลอน มึนศีรษะ อาการเมาเรือกําเริ บเพราะกลินเหล้ าหมักหมมจากลมหายใจร้ อนผะผ่าวผสม กลินปลาคาวจัด "หยุดเขย่าก่อนได้ ไหมครับ ผมจะไม่ไหว อุ๊บ!" บอกได้ ประโยคเดียวก็ต้องหุบปาก เพือเก็บกักของเหลวทีไหลย้ อนออกมา ทว่าคนถูกด่าทางอ้ อมว่าปากเหม็นไม่ หยุดเขย่า กระทังของเหลวน่ารังเกียจพุ่งพรวดออกจากปากทีพยามห้ ามปราม คราวนีคนเขย่าหยุดกึก นิงเหมือนถูกสาป ยามทีคราบอาเจียนจากอาหารทีเริมย่อยเลอะเปรอะใบหน้ ากับหนวดเครา เสียงเข้ มกรีดร้ องอย่างบ้ าคลัง "ไอ้ เทพ มึงตาย!!!" เทพยศอับอาย ตังแต่ถือกําเนิดมา เขาไม่เคยทําอะไรสกปรกหยาบคายแบบนีมาก่อน กําลังจะเอ่ยขอโทษ แต่จ่ๆู ร่างก็ถกู ยกขึนกะทันหัน จากนันโดยไม่ทนั รู้ ตวั ไอ้ โจรถ่อยก็พาเขาทิงตัวดิงลงในทะเลท่ามกลางสายตาลูกน้ องสองคนทีทํา หน้ าเหวอ กว่าจะตังสติได้ รีบวิงมาช่วยเจ้ านาย ทว่าสองร่ างจมหายไปกับผืนนําสีฟ้าใส ทังสองเกาะกราบเรือเพือมองหา มันไม่ห่วงเจ้ านายเพราะรู้ ดีว่า 'นายหัว' อยู่กบั ท้ องทะเลมาตังแต่เด็ก กระโดดลงนํายามนีก็ไม่ตายง่ายๆ เทพยศจมดิงในกระแสนําเค็มไม่ตงตั ั วก็สําลักเอานําเค็มๆ เข้ าทังปากทังจมูก ตาก็แสบจากความเค็มต้ องหลับลง อย่างทรมาน สัญชาตญาณในการเอาตัวรอดทําให้ เขาดินรนทังทีถูกมัดมือ แต่ไอ้ โจรชัวล็อกคอเขากดให้ จมดิงลึก มันตังใจฆ่า เขาโดยการถ่วงนําแน่ๆ คุณชายหนุ่มครุ่นคิด ปอดทีต้ องการอากาศส่งผลให้ เทพยศเผลอสูดเอานําทะเลเข้ าปากกับจมูก ความทรมานมาเยือน สติเริมหลุด ลอย คิดว่าตายเป็ นผีเฝ้าท้ องทะเลแน่ๆ ก่อนจะสินสติสมั ปชัญะ คุณชายหนุ่มยังนึกถึงสาเหตุการตายอนาถของตนเอง... มันจับเขามาทําไม เทพยศรู้ สกึ เหมือนตัวเบาเป็ นปุยนุ่น อา...นีเขาตายแล้ วใช่ไหม...คุณชายหนุ่มครุ่นคิด

ความตายคืบคลานเข้ าใกล้ ง่ายดายจริงๆ เขาสงสารแต่แพรลดาทีจะต้ องเป็ นม่ายขันหมาก หวังว่าเธอจะไม่รําไห้ เสียใจจนไม่ยอมมองใครอีก ห้ วงคํานึงจมดิง ก่อนทีจะรู้ สกึ ว่ามีอะไรกระแทกทรวงอกแรงจนจุก คุณชายหนุ่มลุกพรวด กระอักกระไอนําทีเผลอ กลืนออกมาเลอะพืนไม้ "ฟื นแหล่วๆ" ลูกน้ องจอมโจรคนหนึงหยุดมือทีทุบอก จ้ องใบหน้ าของเชลยด้ วยแววตาดีใจ เทพยศสูดลมหายใจเข้ าปอดหลายเฮือกทดแทนทีขาดอากาศตอนจมนํา "ทิวเว้ ย นายหัวยังไม่ฟืน!!!" อีกคนส่งเสียงเรียกร้ อนรน เทพยศตังสติได้ ก็เห็นว่าเชือกถูกตัดออกจากข้ อมือของเขาตังแต่ตอนไหนไม่ร้ ู มือเรี ยวสวยเสยผมชุ่มโชกให้ พ้น ใบหน้ า รีบหาโอกาสหนี ทว่าเสียงล้ งเล้ งทําให้ เขาชะงัก "นายหัว ตืนๆ" หนึงในสองสมุนกรี ดร้ องเรียกนาย มือก็ทบุ ลงบนอกคนหน้ าดุทีนอนไม่ได้ สติ หมดภาพความเหียมโหด คุณชายหนุ่มไม่ร้ ูว่าเกิดอะไรขึน ใครช่วยเขาพ้ นจากการฆาตกรรมถ่วงนํา หากแต่เมือสังเกตดีๆ ก็เห็นว่าลูกสมุน โจรตัวเปี ยกโชกทังสองคน ครันเมือเห็นร่ างสูงโปร่ งชันตัวลุกขึนได้ หนึงในสองก็ลกุ มากอดแข้ งกอดขา ร้ องไห้ โฮ "ช่วยนายหัวด้ วย นายหัวจมนํายังไม่ฟืนเลย" ลูกน้ องโจรอ้ อนวอน เทพยศกะพริบตาปริบๆ...ให้ เขาช่วยคนทีลักพาตัวเขาแถมตังใจจับเขาถ่วงนํานีนะ... "เอ่อ ผมไม่ใช่หมอหรือหน่วยกู้ภัย คือคงช่วยไม่ได้ " เทพยศบอกสุภาพ ทว่าในใจก็นึก...ตายเสียได้ ก็ดี... พอคุณชายปฏิเสธ เสียงร้ องไห้ โฮก็ประสานกันไม่นัดหมาย อีกคนถลามาเกาะเข่าเขา ยึดไว้ แน่น ร้ องอ้ อนวอน "ดูนายหัวให้ สกั นิดเถอะครับ ถ้ านายหัวตาย พวกเราเดือดร้ อนแน่” ไม่พดู เปล่า ทังสองยังเอาศีรษะโขกพืนเรือ คํานับอ้ อนวอนเขาราวกับเป็ นเทพเจ้ า ความทีคุณชายหนุ่มมีจิตใจดีงาม อีกอย่างหนีตอนนีคงไม่รอด รอขึนฝั งก่อนค่อยหาทางหลบหนี รีบสร้ าง บุญคุณไว้ คงไม่เสียหายนัก ถ้ าโชคร้ าย เจ้ าโจรโรคจิตตายก็ไม่ใช่ความผิดเขา "ขอผมดูก่อนนะครับ" เทพยศตอบสุภาพ ทังสองคลายมือ บอกขอบคุณซําๆ "จูบนายหัวแบบในละครได้ ไหม เผือนายหัวฟื น" หนุ่มใต้ หน้ าซือถาม เทพยศหน้ าแหย ...แล้ วทําไมไม่ผายปอดเอง แค่เห็นหนวดก็ขยะแขยงล่ะ... มองดูหน้ าทังสองคนพลางเอามือจับปากได้ รูปกระจับของตนเอง ...อย่าบอกนะทีฟื นเพราะปากสองคนนี... คุณชายหนุ่มพะอืดพะอม หนึงในสองเห็นอาการจึงว่า "กะว่าจะจูบแต่ทํากันไม่เป็ น กลัวนายหัวตายก่อน รีบเถอะครับ" บอกพลางฉุดร่างโปร่งมาใกล้ ๆ คนหน้ าดุทีนอนหน้ าซีด เมือไม่มีทางเลือก อันดับแรกเทพยศเอาหูแนบบนอกหนา ก็ได้ ยินเสียงหัวใจเต้ นตุบเป็ นจังหวะ จึงเงยหน้ าขึนเอา นิวจ่อจมูก ลมหายใจอุ่นๆ ปะทะนิว บ่งบอกให้ ร้ ูว่ายังมีชีวิต

...ไม่ยกั ตายแฮะ...เทพยศนึกเสียดายน้ อยๆ "คงปลอดภัยแล้ วมัง หายใจแล้ วนี" คุณชายหนุ่มแจ้ งสองสมุน ทว่าทังสองก็ยงั ร้ อนรน "แต่นายหัวยังไม่ฟืน คุณช่วยจูบได้ ไหม นายหัวต้ องฟื นแน่ๆ" เทพยศหน้ าเจือน คร้ านจะอธิบายว่ามันคือการผายปอด ไม่ใช่จบู ปากประกบแบบในละครแล้ วจะฟื น อีกอย่าง เขาก็ไม่ได้ เรียนการปฐมพยาบาลช่วยคนจมนําเบืองต้ นมา เอาปากไปประกบให้ ตาย มันก็คงไม่ฟืนถ้ าทําไม่ถูกวิธี ทีสําคัญ กว่านัน ต่อให้ เขาทําเป็ นก็อย่าหวังจะทําให้ แค่นกึ ถึงกลินปาก หนวดรุงรังก็ขยะแขยงแทบตายแล้ ว "ฮือ ถ้ านายหัวตาย พวกเราจะอยู่กนั ยังไง" ร้ องไห้ โฮไม่พอ ยังมาเขย่าร่ างโปร่งวิงวอนด้ วยสภาพนําหูนําตาไหลอาบหน้ า "ได้ โปรดเถอะครับ คุณเป็ นผู้ชายไม่เสียหายหรอก อีกอย่างเราสองคนก็จะไม่บอกใครว่าคุณจูบนายหัว ช่วยให้ นายหัวฟื นเถอะครับ" "เอ่อ ไม่" เทพยศปฏิเสธเสียงแข็ง คนทังสองมองหน้ ากัน รู้แล้ วว่าขอร้ องดีๆ คงไม่ยอม ทังสองปราดมาล็อกตัวเขาไว้ แน่น ไม่ทนั ได้ ตังตัวคุณชายหนุ่มก็ถกู จับศีรษะกดใบหน้ าทิมใส่ใบหน้ าคนสลบเต็มแรง ปากนุ่มกระทบกับหนวดเครา บนปลายคางคนสลบ คุณชายหนุ่มโกรธจัดตอนถูกปล่อยกะทันหัน ต้ องเอามือยันร่ างไว้ ทรงตัว ถึงเขาโกรธแต่ไม่เท่ากับคนทีเพิงลืมตาพึบเพราะเจ็บศีรษะ ดวงตาคู่สนี ําตาลเข้ มปรือขึนก็เห็นศัตรูคร่อมร่ างเขาไว้ ใบ ใบหน้ าหล่อเหลาใสกระจ่างห่างริมฝี ปากเขาแค่คืบ ถ้ า เทพยศก้ มลงอีกหน่อยปากคงประกบกัน เสียงร้ องอย่างโมโหจึงดังก้ องท้ องทะเล "ไอ้ เทพ มึง!!!"

2.1 คนเถือน ดวงตาของภาพตะวันวาวโรจน์ โกรธจัดทีเชลยบังอาจทําให้ เขาขายขีหน้ าต่อหน้ าลูกน้ อง แถมทําให้ เขา 'เกือบ ตาย' ไปพร้ อมกับมัน เทพยศผงะหงายหลังยามทีเจ้ าโจรลุกพรวด สีหน้ าถมึงทึง แยกเขียวราวกับจะจับเทพยศเคียว คุณชายหนุ่มรีบ ถอยหลังกรู ด "ใครใช้ ให้ ปล่อยมันฮะไอ้ ทดไอ้ ธง" นายหัวหนุ่มตวาดถามลูกสมุน ซึงทังสองหน้ าซีด ห่อไหล่ ประสานมือเข้ าหากันรอคําพิพากษา "ก็นายหัวเป็ นตะคริว พวกผมเกือบช่วยไม่ทนั " ทด...หนุ่มใต้ หน้ าซือบอกนายหัวเสียงเบา ภาพตะวันนิงงัน หวนนึกถึงเหตุการณ์ ก่อนจมนําทะเลอย่างน่าสมเพช ก็เพราะไอ้ คุณชายนันดันหมดสติกลางคัน หลังจากเขาโมโหพามันถ่วงนําล้ างคราบอาเจียน เลยต้ องดึงมันขึนจากท้ องนํา ทว่าตัวมันหนักฉิบหาย กว่าจะพากัน ตะกายขึนสูผ่ ิวนําก็แทบจมนําตาย ขณะกําลังส่งไอ้ คณ ุ ชายเฮงซวยให้ ลกู น้ อง เขาดันซวย ตะคริวกิน จมลงนําอีกรอบอย่าง น่าอาย คนทีอยู่กบั ท้ องทะเลตังแต่เด็กตายเพราะเรืองตืนๆ ไอ้ ลกู น้ องก็ซือบือ กว่าจะรู้ตัว เขาก็สาํ ลักนําจนหมดสติ

มือเรียวหยาบลูบหนวดเคราอย่างขยะแขยง ไม่ร้ ูคราบอาเจียนถูกล้ างหมดรึยงั ทีเขาซวยก็เพราะมัน! ดวงตาคู่สี นําตาลวับวาว "แล้ วพวกมึงก็ปล่อยมัน?" นายหัวหนุ่มยังคงพาลพาโล "ถ้ าไม่ปล่อยคุณ ก็ไม่มีใครช่วยให้ นายหัวฟื นนิครับ" ธง...หนุ่มหน้ าเข้ มตัวดําเมียมเอ่ยขึนบ้ าง ประโยคนันส่งผลให้ ภาพตะวันหน้ าบิดเบ้ ...มีไม่กีวิธีทีช่วยให้ คนจมนําได้ สติ อย่าบอกนะว่าทีมันคร่อมเขาไว้ เพราะ... "ไอ้ เทพ มึงลวนลามกู!" ภูเขาไฟปะทุปัง ท่าทางของภาพตะวันยามนีดุจยักษ์ แยกเขียวไม่ได้ สนใจมองเลยว่าเทพยศทีกระถดถอยหลังกรูด ส่ายศีรษะไปมา "คู่หมันมึงล่อลวงน้ องกูไม่พอ มึงยังจะใช้ วิธีเดียวกันเรอะ ฝั นไปเถอะมึง ไอ้ โรคจิต" คนถูกตราหน้ าว่าโรคจิตหน้ าเหวอ...ควรจะเป็ นเขาทีด่ามันด้ วยประโยคนีนะ... "ผมยังไม่ทนั ได้ ทําอะไรเลยนะ" เทพยศกลับเป็ นฝ่ ายแก้ ต่างให้ ตวั เอง "หุบปาก!" ภาพตะวันโกรธจนหน้ ามืด "ผมแค่จะอธิบายว่าผมไม่ได้ ทําอะไรคุณเลยนะ มีแต่คณ ุ นันล่ะทีจะฆ่าผม ด้ วยเรืองอะไรผมยังไม่ร้ ูเลย" เทพยศ ชีแจงกับคนทียืนคําร่างอย่างใจเย็น "กูบอกให้ มงึ เงียบ!" นายหัวหนุ่มควันออกหู “ไอ้ ทดไอ้ ธง มึงเอาเชือกกับผ้ ามา” ภาพตะวันตวาดก้ อง คุณชาย หนุ่มโมโหจัด ผุดลุกขึน ยืดร่างเต็มความสูงเผชิญคนเถือนทีกําลังวางแผนลงทัณฑ์เขา ภาพตะวันกลายเป็ นฝ่ ายผงะ เมือเชลยศึกลุกขึนประชิดตัว กลัวมันบ้ าดีเดือดขึนมาเลยร้ องเรี ยกลูกสมุนล้ งเล้ ง "ไอ้ ทิวไอ้ ธง จับมันไว้ สวิ ะ!!" คนทีถูกเรี ยกทังสองกลับไม่มาช่วยเจ้ านายตามทีสังทันทีเพราะเห็นว่าอีกฝ่ ายก็ไม่ได้ มีท่าทีคกุ คามนายหัว "ผม-ไม่-ได้ -จูบ-คุณ" เทพยศยําชัดๆ "และถึงทําจริงมันเรียกว่าผายปอดครับ!" คุณชายหนุ่มอธิบายอย่างใจเย็น บุคลิกในยามนีดูน่าเกรงขามแม้ จะอยู่ในสภาพทักซิโด้ ทียับเยิน เปี ยกชุ่มโชกผิด กับภาพตะวันทีหนวดเครารุงรัง หน้ าตาถมึงทึง ทว่าในความคิดของสองลูกสมุน...ท่าทางคุณชายหนุ่มได้ เปรี ยบกว่าเห็นๆ จากความใจเย็น ไม่มีอาการร้ อนรนให้ เห็นเลยสักนิดตังแต่พวกเขาลักพาตัวออกมา "คุณเค้ ายังไม่ได้ จบู นายหัวครับ" ธงแทรกบทสนทนา "มึงเข้ าข้ างศัตรูเรอะไอ้ ธง...นีมึงเป็ นลูกน้ องใครฮะ! ภาพตะวันตวาดเกรียว ธงคอหด เอ่ยเสียอ่อย "ลูกน้ องของนายหัวครับ" ใจจริ งพวกเขาไม่ได้ อยากเป็ นจอมโจร เอาตัวเข้ าเสียงคุกเสียงตะรางหรอก ถ้ าไม่นกึ ถึงบุญคุณนายใหญ่ กบั นาย หัวทีมีมากจนชดใช้ ไม่หมดในชาตินี ทังสองจึงยอมร่วมมือในการปฏิบตั ิการท้ ากฎหมายเพือตอบแทนบุญคุณ "กูสงเอาเชื ั อกกับผ้ ามา ได้ รึยงั " ภาพตะวันสังซําเสียงเข้ ม ทิวเห็นท่าทางนายหัวกําลังจะอาละวาดก็รีบลนลานหา เชือกมะนิลา คุณชายหนุ่มเริ มเหนือยหน่ายกับบทบาทเชลยทีไม่ร้ ู สาเหตุทีมาทีไปเต็มที อาการล้ าหลังจากตะกายในนํามา หลายนาทีทําให้ เขาพูดเสียงอ่อนลง "ไม่ต้องจับมัดมือมัดเท้ า ปิ ดปากหรอกครับ เดียวผมไปนังเงียบๆ ตรงมุมโน้ นจนกว่าจะถึงเกาะเอง อีกไม่ไกลแล้ ว นี"

ดวงตาคู่สีดําดุจนิลทอดมองไปทางเกาะทีเห็นลิบๆ ตา ทีนันคงจะเป็ นทีคุมขังของเขาในอีกไม่นาน...ด้ วยสาเหตุ อะไรก็ไม่ร้ ูเลย "มึงกลายเป็ นคนสังตังแต่เมือไรหะ!" ภาพตะวันโมโหจัดทีอีกฝ่ ายไม่ได้ กลัวอย่างทีคาดหวัง...เขาต้ องเห็นมันคุกเข่าขอร้ อง อ้ อนวอนให้ ไว้ ชีวิตสิ!.... "ขอโทษครับคุณโจร ผมจะเป็ นลม" คุณชายหนุ่มบอกเสียงเบาจนแทบไม่ได้ ยิน ภาพตะวันเห็นใบหน้ าคมคายของคุณชายหนุ่มขาวซีดก็รีบถอยห่างๆ กลัวว่าจะถูกอาเจียนใส่อีกรอบ เทพยศ เลียงไปแอบฝั งหนึงของเรือ ทรุดกายลงอิงกาบเรือ ขาข้ างหนึงเหยียดยาว อีกข้ างชันขึนวางมือลงบนเข่า พริมตาหลับลง ง่ายดายจนฝ่ ายโจรอึง... "คุณโจรตกลงคุณจับผมมาทําไม" คุณชายหนุ่มส่งเสียงถามอ่อนล้ า มือขาวสะอาดตบลงทีว่างข้ างตัว "มานังลง แล้ วเล่าให้ ผมฟั งดีๆ เถอะ ผมเหนือย คุณเองก็ดแู ย่เหมือนกัน" ดวงตาคู่คมหรีขึน ภาพตะวันควันออกหู ทว่าทิวกระซิบบอกนายหัว "นายหัว ถ้ าอาละวาดนีเดินตามเกมมันนะ บอกมันดี โหด เท่ๆ เถอะครับ" นายหัวหนุ่มมาดโหดแต่หมดสภาพไม่ต่างอะไรกับหมีตกนําขบเขียวเคียวฟั น ระงับอารมณ์โกรธทีพ่งพล่าน แผนการทีวางไว้ ในหัวผิดพลาดหมด เมือไอ้ คุณชายใจเย็นกว่าทีคิด "ตกลงคุณแค้ นผมกับน้ องแพรเรืองอะไร" เทพพยศถามเสียงอ่อน ได้ เอนศีรษะ หลับตาพักหนึงก็ดีขนึ ดวงตาคู่คมเปิ ดพึบ ทอดมองร่างทีตัวเปี ยกซ่ก หนวด เคราล้ อมกรอบใบหน้ าพันกันยุ่งเหยิง ยืนเท้ าเอาแยกเขียว ส่วนลูกน้ องทังสองหายไปคนละทาง ทังสองฝ่ ายต่างจ้ องกัน อย่างไม่ลดละกันโดยไม่มีใครหลบตาใคร ความเงียบงันคลีคลุม ได้ ยินแต่เสียงคลืนกับเสียงลม "มึงไม่จําเป็ นต้ องรู้" เนินนานกว่านายหัวหนุ่มจะเอ่ยปากบอกอย่างไม่เป็ นมิตร "อ้ าว...." เทพยศส่งเสียงร้ องได้ แค่นนก็ ั เงียบไปชัวอึดใจ "งันผมขอรู้ ชือคุณได้ ไหม คุณโจร" ร่างสูงโปร่ งถามดือๆ "ส่วนผมคงไม่ต้องแนะนําแล้ วกระมัง” "..." เจ้ าโจรลักพาตัวไม่ยอมบอกชือเสียงเรียงนาม อมพะนํา ยืนกอดอกคุมเชิงอยู่แบบนัน จนธงโผล่มาได้ ยิน ส่งเสียง สอดปาก "นายหัวชือภาพตะวันครับ" ลูกน้ องตัวดําบอกซือ ส่วนเจ้ าของชือต้ องยกเท้ ายันลูกน้ องโครมใหญ่ "มึงจะบอกมันทําไมหะ!!!" ภาพตะวันทีอุตส่าห์รักษาภาพพจน์แบบโหดเงียบด่าลูกน้ อง "ไอ้ เวร ไม่บอกชือแม่กู เลยล่ะวะ" "ล้ อชือนายหญิงก็บาปสิครับ..." ธงบอกโอดๆ แล้ วรีบตะกายหนี หลบเท้ าพิฆาต เทพยศทีมองกิริยาของจอมโจรอดหัวเราะขึนมาไม่ได้ ...นีเขาถูกจับมาด้ วยโจรติงต๊ องรึเปล่านะ อาจจะเพราะ ท่าทางไร้ ความน่ากลัว เขาเลยใจเย็นอยู่ได้ "หัวเราะอะไรหะ!!" หนุ่มหน้ าโหดแยกเขียวใส่ เทพยศคลียิม..."คุณนีร้ อนแรงเหมือนชือจริงๆ นะ ผมชักสนใจคุณแล้ วสิ" ใบหน้ าทีล้ อมด้ วยหนวดเคราหน้ าแดงกําขึนจนถึงหู อยากจะเข้ าไปกระทืบแต่ก็กลัวจะเข้ าทางไอ้ คณ ุ ชาย ร่างสูง กํายําจึงสะบัดพรืด เดินเข้ าไปในเคบิน ทิงเชลยนังถอนหายใจยาว

2.4 คนเถือน แพรลดาร้ องห่มรองไห้ ต่อหน้ าหม่อมทรรศิกา บอกเล่าเรืองทีมรว.เทพยศให้ ตวั ไปอย่างลึกลับหลังจากทีไปลองชุด แต่งงานให้ ฟังอย่างละเอียด ข้ างฝ่ ายคุณหญิงได้ ฟังก็จะเป็ นลม แต่ด้วยความทีเป็ นหญิ งแกร่ ง บริหารธุรกิจอัญมณีแทน สามีซึงสินไปแล้ วและเลียงบุตรชายมาตัวคนเดียวตังแต่ลกู แค่สบิ ขวบ นางจึงระงับสติอารมณ์ได้ เร็ว "แม่ว่าต้ องเป็ นพวกลักพาตัวแน่ๆ" หม่อมทรรศิกาลงความเห็น "หนูไม่ทราบเลยค่ะ" คนเล่าเล่าไปสะอืนไปแทบฟั งไม่ร้ ูเรือง "แพรไม่กล้ าแจ้ งความเพราะยังไม่ครบยีสิบสีชัวโมง แต่พีเทพไม่เคยหายตัวไปแบบนี แพรเองก็ไปดูทีรถ เห็นกุญแจตกอยู่ ประตูรถก็ไม่ปิด...แพรรอหลายชัวโมง...ถึงคิดว่า น่าจะเกิดเรืองร้ ายกับพีเทพ" หม่อมทรรศิกาสูดลมหายใจลึกๆ เรียกสติตัวเอง ตัดสินใจ "รอให้ คนพาตัวพ่อเทพเสนอเงินเรียกค่าไถ่มาก่อน แล้ วค่อยเรียกตํารวจรวบตัวมัน" "ละ แล้ วถ้ าไม่ใช่เรืองลักพาตัวเรียกค่าไถ่ละคะ" คู่หมันบุตรชายถามอีกสถานการณ์เลวร้ าย ซึงพอนึกถึงเหตุการณ์ ต่างๆ ทีจะเกิดขึนกับเทพยศ ทังสองก็เหมือนจะ ลบจับพร้ อมกัน เทพยศเผลอหลับไปตังแต่ตอนไหนก็ไม่ร้ ู มารู้ตวั อีกทีตอนถูกนําทะเลสาดโครม หนุ่มผิวเข้ มเป็ นคนถือถัง ส่ง รอยยิมขอโทษขอโพย มือเรียวยาวยกปาดหยดนําเค็มออกจากใบหน้ า "ผมไม่ใช่คนขีเซา ปลุกดีๆก็ได้ ครับ" คุณชายหนุ่มบอกเรียบๆ อย่างไม่ค่อยพอใจนัก จอมโจรหน้ าดุเข้ มกอดอก ส่งเสียงตะคอก "ไม่ถีบเรียกก็บญ ุ แล้ ว ลุก!!" เทพยศลอบถอนหายใจ ลุกขึนยืนเต็มความสูง โจรทังสามคนไต่ลงจากเรือ ลงไปยืนเท้ าเอวบนสะพานปลา คุณชายหนุ่มเก้ ๆ กังๆ พยายามไต่ลงมาแต่ไม่รอด ภาพตะวันหงุดหงิด จนต้ องรุดไปหาเชลย อุ้มมันลงมาแล้ วปล่อยโครมบนสะพานปลา เทพยศยิมกริ ม "ขอบคุณครับ คุณใจดีจงั " นายหัวหนุ่มหงุดหงิดทีไอ้ เชลยทําหน้ าเป็ น ไม่กลัวเลยสักนิด เขากระแทกส้ นเท้ าเดินไปทีตัวเกาะอย่างรวดเร็ว อย่างไม่สบอารมณ์ สองลูกสมุนจึงเป็ นฝ่ ายคุมตัวเชลย เทพยศจึงได้ มีโอกาสได้ สาํ รวจสองฟากฝั ง ตัวเกาะใหญ่แค่ไหนไม่ร้ ู ทรายหน้ าหาดละเอียด น่าเดินยํา บรรยาการ สงบเงียบจนไม่คิดว่าเป็ นสถานทีท่องเทียว "เกาะนีชือว่าอะไร" คุณชายหนุ่มถามคนทีชือทิวซึงดูท่าทางซือกว่าธง "เกาะนําใสครับ" คนถูกถามก็ตอบซือจริงๆ ธงยกมือตบเพือนหน้ าทิม "มึงจะบอกทําไมวะ!" นายหัวหนุ่มทีเดินไปสุดทีต้ นสะพาน เท้ าเอวตะโกนมา "เฮ้ ย เดินอ้ อยสร้ อยอยู่ได้ พวกมึงสองคนรีบลากมันมาสิวะ" พอถูกนายตะโกนด่า ทังสองก็รีบฉุดเชลยเดินเร็วๆ เทพยศลอบถอนหายใจ อดสํารวจสภาพแวดล้ อมเผือใช้ หนี คนเป็ นเชลยตัดใจ เร่งรีบเดินไปหาผู้พิพากษาชีวิต ของเขา...ด้ วยเรืองอะไร...นีเป็ นสิงทียังติดใจ

3.1 ทาสพยศ ความเดิมตอนทีแล้ ว >>> ทีคุมขังของเทพยศเป็ นบ้ านไม้ ยกสูงสไตล์รีสอร์ ทชันเดียว ตังอย่างโดดเดียวใกล้ ชายหาดทีมีกอผักบุ้งทะเลทอดตัวยาว ดอกสีม่วงไหวล้ อลม เท่าทีคุณชายหนุ่มลอบสํารวจได้ ไม่มีบ้านเรือนของชาวประมงเลยสักหลัง เรียกได้ ว่าถ้ าไม่มีบ้านไม้ หลังนีก็เหมือนติดเกาะดีๆ นีเอง "คุกของผมสวยดีนะ" คุณชายหนุ่มเอ่ยชม "กูไม่ได้ พามึงมากินลมชมวิว" นายหัวหนุ่มทียืนจังก้ าตรงบริเวณระเบียงบ้ านส่งเสียงด่า เทพยศมองสภาพรอบๆ คิดว่ามันไม่ได้ เลวร้ ายสักเท่าไร เขาเหลียวมองทะเล ชมคลืนกระทบฝั ง เกลียวขาวสะอาดซัดสาด เป็ นฟองฝอย นําใสสะอาดสมชือเกาะ สายลมพัดเอากลินเค็มคาวของทะเลชืนใจ จนกว่าจะรู้สาเหตุการเป็ นเชลยก็ถือว่า มาพักร้ อนบนเกาะส่วนตัวละกัน "นายหัว เรียบร้ อยแล้ ว พวกผมกลับนะครับ" ธงบอกเจ้ านาย "อาทิตย์หน้ าพวกผมจะเอาเสบียงกับข่าวมาส่งนะครับ" เทพยศได้ ยินพวกโจรคุยกันจึงหันไปดูด้วยความแปลกใจ "เออ รีบกลับเหอะ จะคําก่อน แล้ วฝากดูแลทีฟาร์ มด้ วยนะ ถ้ ามีปัญหา ฉันเอาพวกแกตายแน่" ภาพตะวันสังงาน ซึงสองลูกน้ องยกมือไหว้ แผล่บ แล้ วรีบเผ่นก่อนทีเจ้ านายจะสังให้ ทําอาชญากรรมอีก เทพยศเลิกคิวยาม เห็นทังสองคนรีบจําไปทีสะพานเรือ "นีผมต้ องอยู่กบั คุณโจรสองต่อสองเหรอครับ" คุณชายหนุ่มถามขึนอย่างสงสัย "เออ...เตรียมตัวไว้ เลยมึง" นายหัวหนุ่มข่มขู่ "เออ ผม..." คุณชายหนุ่มอยากถามว่าเตรียมตัวเพืออะไร แต่ก็เงียบไป ท่าทางครุ่นคิด "หึหหึ ึ เริมกลัวขึนมาละสิ คุกเข่าขอร้ องอ้ อนวอนให้ ฉนั ไว้ ชีวิตตอนนียังทันนะ" นายหัวหนุ่มกอดอก แสยะยิมสะใจ ให้ มนั ได้ ใจตอนนีไปก่อน ตอนกลางคืนมันจะได้ ร้ ู ถงึ ความน่ากลัวของเขา...อา ความ พยาบาทช่างหอมหวานยิงนัก...

บทที 3.2 ทาสพยศ ความเดิมตอนทีแล้ ว >>> เกิดความเงียบระหว่างคนทังสองอีกระลอก เมือเทพยศเงียบไปดือๆ เขาขมวดคิวมุ่น ภาพตะวันเข้ าใจว่าคุณชายหนุ่มเริมเกรงกลัวตน จึงหัวเราะอย่างสะใจ เสียงหัวเราะสะท้ อนแข่งกับเสียงคลืนครวญ "นีคุณจะเล่าให้ ผมฟั งรึยงั ว่าคุณจับผมมาทําไม" เทพยศเอ่ยถามเรืองสําคัญ ทว่าจอมโจรหน้ าดุ หนวดรุงรังกลับยิมเหียม โยกโย้ ด้วยความปลืมเปรมทีแผนการลุลว่ งไป ด้ วยดี "แกยังมีเวลารับรู้ชะตากรรมอีกนาน...จนกว่านังผู้หญิงคนนันได้ รับความเจ็บปวดทรมานอย่างสาสม" คําว่า 'ผู้หญิงคนนัน' หลุดจากปากอีกรอบ คุณชายหนุ่มปะติดปะต่อเอาเองว่า....เรืองทังหมดนันเขาก็แค่เป็ นเหยือ... "เอ่อ แสดงว่าไม่เกียวกับผม?" "เกียวสิวะ มึงไม่ใช่ค่หู มันของนังแพรลดารึไงฮะ" ภาพตะวันนึกโมโห นีมันจะบือเกินไปแล้ ว! "เป็ นสิครับ" เขาว่า "แล้ วก็ให้ เกียรติสภุ าพสตรีด้วยสิ เรียกหยาบคายแบบนีคุณเป็ นลูกผู้ชายรึเปล่าครับ" "หึ ผู้หญิงพรรค์นนไม่ ั สมควรให้ เกียรติซะด้ วยซํา" นายหัวหนุ่มดูหมินด้ วยสีหน้ าเหยียดหยาม "ต่อให้ เธอคนนันจะเป็ นแค่ผ้ หู ญิงงามเมือง คุณก็ไม่มีสทิ ธิไปดูถกู เธอครับ" คุณชายหนุ่มรังเกียจพฤติกรรมข่มเหงรังแกเพศแม่เป็ นทีสุด จึงแสดงความไม่พอใจชัดเจน "หึ ถ้ ามึงรู้มึงก็ขยะแขยงพฤติกรรมนังนันเหมือนกันว่ะ" ความชิงชังรังเกียจฉายชัดในแววตาคู่คมกร้ าว

"คุณคิดแทนผม?" เทพยศว่าอย่างใจเย็น "ผมรักปั จจุบนั ของเธอครับ ไม่ว่าเธอจะผ่านอะไรมา" "ถ้ ารักมันมาก มึงก็ชดใช้ แทนมันละกัน!" นายหัวหนุ่มโกรธเกรียว ความตังใจแรกทีจะจับมันมาแค่กกั ขังหน่วงเหนียวจนกว่างานวิวาห์จะล่มพังทลายเมือได้ ยินคํายก ย่องบูชานังปิ ศาจนันดุจแม่พระ "คุณจะทําอะไรผม" เทพยศผวากับอาการคุ้มดีค้ มุ ร้ าย รอยยิมใต้ หนวดเครารุงรังของจอมโจรเหียมเกรียม "แก้ แค้ นไง..." ร่างสูงกระโดดลงจากระเบียง พุ่งตรงมาทีจุดทีคุณชายหนุ่มยืนอยู่ จับร่างโปร่งพาดบ่า "เฮ้ ย!!" เทพยศร้ องอุทาน ยามทีโจรเถือนแบกเขายําผืนทรายลุยลงนําทะเลจนลึกเท่าเอว แล้ วโยนเขาถ่วงนําทะเล คราวนีคุณชาย หนุ่มรู้ทนั จึงปิ ดตา กลันหายใจก่อนจมนํา ความโกรธแล่นจับหัวใจ แต่เขาก็สงบได้ โดยพลัน หากแสดงอาการโกรธเกลียด หวาดกลัวจะยิงเข้ าทางคนเถือน เทพยศโผล่ขนจากนํ ึ าทะเล เห็นว่าจอมโจรยืนหอบแฮก เขาจึงยกมือปาดหยดนําเค็มออกจากใบหน้ า ยกยิมเย็น "อยากชวนผมเล่นนําไม่บอกดีๆ ละครับ" คนรับฟั งเหมือนมีควันออกหู ความโกรธพุ่งทะลุขีดจํากัด แค่วนั เดียวมันทําให้ คนอย่างนายหัวตะวันผู้อํามหิตแห่งท้ องทะเล แดนใต้ เสียหน้ าหลายรอบ กรามบดเข้ าหากันแน่น เส้ นเลือดบนขมับนูนโป่ ง เค้ นเสียงลอดไรฟั น "ไอ้ เทพ...มึงตายยย" เทพยศรู้ว่าตัวเองตายแน่เพราะไปแหย่หมีเถือนก็รีบออกตัววิงลุยนํานําไปก่อน จอมโจรลักพาตัวก็วิงไล่กวดตาม สองฝ่ าย วิงไล่จบั กันในผืนนําอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่ฝ่ายเทพยศเสียเปรียบกว่าตรงทีไม่ใช่ลกู ทะเลอย่างภาพตะวัน จึงล้ มลุก คลุกคลานในนําหนีขนฝั ึ งตัวเปี ยกโชก พอใกล้ หาดเขาเกือบจะถูกไล่ต้อนอยู่แล้ ว ถ้ า...

"โอ๊ ย!!!" เสียงห้ าวทุ้มร้ องก้ อง เทพยศชะงักกึก เห็นอีกฝ่ ายเขย่งฝ่ าเท้ าด้ านซ้ ายขึนมาดู ใบหน้ าเหยเก คุณชายหนุ่มลังเล กลัวว่าจะเป็ นแผนจึงชะงักอยู่ หนึงช่วงแขน แต่ร่างโจรหนุ่มก็ทรุดฮวบ สีหน้ าแสดงความเจ็บปวด กัดปากข่มกลันเสียงร้ อง "เป็ นอะไรครับ" "อย่ามาเสือกน่า!" ความเจ็บปวดเหลือคณาส่งผลให้ ภาพตะวันหยุดไล่ เทพยศไม่ฟัง เขาก้ มลงดึงเท้ าโจรหนุ่มมาดู ก็เห็นจุดดําหลายจุดฝั งลึก ในฝ่ าเท้ า "หอยเม่นตํา โชคร้ ายจังครับ" คุณชายหนุ่มว่า ตรงบริเวณนันเขาก็วิงผ่าน ทว่าคนซวยกลับเป็ นโจร...สมนําหน้ า!!... "ผมเหนือยแล้ ว ไม่ได้ วิงแบบนีตังแต่จบปริ ญาตรี กลับเถอะครับ" เทพยศชวนพลางพยุงขึน "บอกว่า อย่ามายุ่ง!" นายหัวหนุ่มเกรียวกราด คุณชายหนุ่มยกยิม โคลงศีรษะ "ปล่อยคุณตาย ผมเดือดร้ อนแย่" เอ่ยจบก็ช้อนอุ้มจอมโจรดุจอุ้มเจ้ าสาวเข้ าหอ พากลับขึนฝั ง tbc บทที 3.3 ทาสพยศ

ภาพตะวันอับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี เกิดมาเพิงมีไอ้ หมอนีล่ะลบเหลียมเขา... ความอายเริมมีมากกว่าความเจ็บทางกาย แต่ดนรนลํ ิ าบากเพราะคุณชายหนุ่มโอบกระชับแน่นแบบไม่ยอมปล่อยง่ายๆ นายหัวหนุ่มเค้ นเสียงเหียม "ปล่อยกู!!"

เทพยศเลิกคิวสูง "อยากให้ ปล่อยแน่เหรอครับ" ดวงตาดําดุจนิลก้ มมองสบตาทีถลึงใส่เปล่งประกายวาวโรจน์ "เออ!" กระแทกเสียงใส่ปปุ๊ คุณชายหนุ่มก็ปล่อยปั ปแบบไม่ออมแรง ร่ างสูงใหญ่หล่นบนผืนทรายชืน จุกแอ้ ก "ไอ้ เทพพพ!!" ภาพตะวันตวาดก้ อง "มึงตาย!!!" "อ้ าว ก็บอกให้ ปล่อยก็ปล่อยแล้ วไงครับ" ร่างสูงโปร่งบอกซือ ตาใส "ปล่อยพ่องมึงสิ" คนเจ็บด่าไม่ไว้ หน้ า กระเสือกกระสนลุกขึน แต่เจ็บเท้ า แรงแค้ นทําให้ ฮึด เทพยศกอดอก สภาพก็ไม่ได้ ดีไปจากจอมโจรเท่าไร โบไทด์ทกั ซิโด้ หลุดหายจมนําทะเลตอนถูกจับโยนรอบทีสอง เสือตัว นอกขาดวิน ส่วนเชิตขาวตัวในสกปรก กระดุมหลุดลุย่ ผมสีดํานุ่มสลวยเปี ยกชุ่ม เปรอะทรายทังตัว "เจ็บไหมครับ เวลาทําร้ ายคนอืนมันก็เจ็บแบบนีล่ะครับ คุณเองก็นึกถึงจิตใจของเหยือบ้ าง" คุณชายหนุ่มสังสองขณะยืนคําเหนือร่ างของโจรหนุ่ม ...แค่สองต่อสอง เขาไม่กลัว โชคดีของเขาทีจอมโจรประมาทคิดเอง เออเองว่าเขาเป็ นแค่ลกู ไก่ในกํามือ... ภาพตะวันกัดริมฝี ปากจนห้ อเลือด แค้ นจัด ถ้ าไม่ซวยเหยียบไอ้ หอยเม่นเฮงซวยนัน สาบานเลยว่ามันไม่ได้ ตายดีแน่ ความคิดทีจะปรานีลดฮวบจนติดลบ แรงโกรธเกลียดผลาญใจ นายหัวหนุ่มชันตัวจะลุก ทว่าเท้ าเรี ยวสวยเปล่าเปลือยอย่าง ทีเรียกได้ ว่า 'ผู้ดีตีนแดง' ก็เหยียบบนแผ่นอกลํา กดยํากระแทกให้ ล้มตัวนอนบนผืนทราย "มึงกล้ า" ภาพตะวันกราดเกรียว "สองต่อสอง ใครไม่กล้ า เคยได้ ยินไหมครับ ชาติเสือมันไม่หนีจากสนามรบ คุณ-บัง-คับ-ผม-ทํา" คุณชายหนุ่มเน้ นทีละคําก่อนจะถอดเสือตัวนอกออกอย่างรวดเร็วโยนทิงไว้ ข้างๆ เหลือแต่เชิตยับเยินด้ านใน เขาย่อตัวลง เงือหมัดขึนสูง ซัดเขาที ปลายคางทีรกเรือด้ วยหนวดเครารุ งรังเต็มแรง "ว่าง่ายๆ หน่อยนะครับ"

เชลยหนุ่มบอกแล้ วพลิกร่างทีงอก่องอขิงเพือซําสันมือบริเวณต้ นคอกระทังจอมโจรน็อกเอ้ าท์กลางอากาศ เหยือลักพาตัวพึมพํากับคนทีสลบเหมือดด้ วยอาการหอบเหนือยจากการออกแรง "ผมลืมบอก สมัยเรียนผมอยู่ชมรมยูโดครับ" ดวงตาคู่คมจ้ องคนสลบครู่ ใหญ่ก่อนจะช้ อนร่ างปวกเปี ยกแบกขึนบ่า กลับสถานทีคุมขังบนเกาะร้ างห่างไกลผู้คน 3.4 ทาสพยศ เทพยศแบกร่างของโจรหนุ่มขึนบ้ านพักอย่างทุลกั ทุเล โชคดีประตูไม่ได้ ลงกลอน เขาเอียงไหล่ดนั ประตู แล้ วชะงัก กึก ไม่กล้ าก้ าวเข้ าไปเนืองจากเท้ าเปรอะเปื อนทราย หน้ าประตูก็ไม่มีผ้าเช็ดเท้ า ความรักสะอาดทําให้ เขาลังเล แต่ 'สัมภาระ' บนบ่าหนักอึง ชายหนุ่มจึงตัดสินใจยําเข้ าไป แล้ วปล่อยร่างสูงบนบ่าลงบนเสือนํามันสีนําตาล ลวดลายแสนเชย ทีปูตลอดพืนไม้ ดวงตาคู่คมสวยได้ มีโอกาสกวาดมองรอบๆ ห้ องพักเป็ นครังแรก ตรงห้ องนีเป็ นโถงกว้ าง มีเฟอร์ นิเจอร์ ชนเดี ิ ยวคือโต๊ ะกับ เก้ าอีไม้ ทีดูแล้ วน่าจะเป็ นงานฝี มือมากกว่าซือ หน้ าต่างมีสบานปิ ี ดสนิททังสีบาน ตัวห้ องจึงสลัวราง คุณชายหนุ่มยําไปเปิ ด หน้ าต่างทุกบาน แสงสดใสของตะวันจึงสาดส่องเข้ ามาพร้ อมสายลมพัดพรู เทพยศเพิงสังเกตว่าบ้ านหลังนีไม่มีไฟฟ้า คนทีติดความสบายตังแต่เกิดจึงกังวลเล็กๆ ชายหนุ่มกวาดตาหาห้ องนําสําหรับล้ างเท้ าก็ปรากฎว่าบนตัวบ้ านมีสองห้ องคือห้ องนอน ทีมีแค่ฟูกพับสามตอนสีแดงลาย ดอกกุหลาบสีชมพูสดตัดกันแบบทีเชยแสนเชยและมุ้งเก่าๆ ข้ างฟูกมีกระเป๋ าวางแอบไว้ เทพยศไม่คิดจะเปิ ดดู เลยไปสํารวจอีกห้ องหนึงซึงไม่เรียกได้ ว่าห้ องเพราะเปิ ดประตูก็เห็นเป็ นชานยาวๆ โล่งๆ ทีใช้ เป็ นส่วน ทําครัว มีจานสังกะสีกบั ช้ อนและแก้ วฝุ่ นจับเขรอะวางทีบนชันไม้ เหนือเตาถ่าน มองทางซ้ ายก็เห็นมีโอ่งลายมังกรใบย่อม ตรงนันมีบนั ไดเตียๆ นําไปสู่สงก่ ิ อสร้ างทีล้ อมสังกะสีเป็ นผนัง ส่วนหลังคาโล่ง ชะเง้ อมองก็เห็นเป็ นห้ องนําแบบส้ วมซึม ใน ส่วนห้ องนําเทปูนซีเมนต์ง่ายๆ ก่อเป็ นอ่างเพือเก็บนําไว้ ชําระล้ าง คุณชายหนุ่มยกมือกุมขมับ สังเวชในชะตากรรมของตัวเองจนลืมจอมโจรตัวต้ นเหตุทีปล่อยให้ นอนแผ่หลา เขาถอนหายใจเฮือก ก่อนจะเดินไปทีโอ่ง โชคดีมีนาเกื ํ อบปริมขอบ คุณชายหนุ่มใช้ ขนั พลาสติกราคาถูกสีส้มสดตักนําล้ าง เท้ าให้ สะ อาด มือเรี ยวสวยตักนําราดทังตัว ล้ างทรายออก จากนันก็ตดั ใจถอดเสือเชิตสีขาวนํามาขยีนําหลายๆ ครังจน สะอาดขึน

ร่างสูงโปร่งยืนผึงลมให้ ตวั แห้ ง สะบัดเชิตขาวสองสามครัง แล้ วถือเดินกลับไปทีห้ องโถง ทีจงใจเผลอลืมว่าทิงคนเจ็บไว้ คุณชายหนุ่มทรุดนังคุกเข่า สํารวจใบหน้ าทีมีหนวดเครารุงรัง เพ่งพิศชัดๆ จอมโจรก็ไม่ได้ หน้ าตาเถือนถ่อย หากโกนป่ ารก เรือบนใบหน้ า หมอนีคงเป็ นนายแบบแถวหน้ าได้ สบาย เทพยศนําเชิตหมาดๆ ทีซักสะอาดซับใบหน้ าคมเข้ มระเรือยจนถึงลําคอ รู้สกึ ขยะแขยงนิดหน่อยยามหนวดทิมผ่านเนือผ้ า เขาฝื นใจทําเพราะมนุษยธรรม ประการสําคัญคือ...เขาไม่สามารถอยู่กบั ศพคนตายเป็ นอาทิตย์แน่ๆ ล่ะ! เช็ดได้ แค่ใบหน้ าก็นกึ ถึงอาการบาดเจ็บทีเท้ า ทว่าตอนนีไม่มีกล่องปฐมพยาบาล ปล่อยให้ เจ็บไปก่อน คุณชายหนุ่มนึกออกอีกเรือง แม้ อากาศจะไม่เย็นแต่ถ้าอยู่ในเสือผ้ าชืนๆ ก็อาจจะไม่สบายก็เป็ นได้ เทพยศจึงจัดการถอด เสือผ้ าโจรหนุ่มแบบทีเรียกว่าลอกคราบเหลือเพียงชันในตัวเดียว คุณชายหนุ่มพยายามไม่มองตรงจุดซ่อนเร้ น กระนันก็ต้องเช็ดคราบเม็ดทรายบนเรือนร่ างเปลือย เขาอดทนเช็ดได้ ก่อนถึง สะดือก็เลิกทํา แล้ วลุกขึนรวบเสือโจรหนุ่มไปผึงหลังครัว ส่วนเชิตของตัวเองก็นํามาเช็ดพืน จากชุดแต่งงานถูกสละเป็ น ผ้ าขีริ ว! เสร็จงาน เขาก็ถอดกางเกงแสลกผึงลม แล้ วย้ อนไปทีห้ องนอนหอบเอาผ้ าห่มมาโยนคลุมร่างโจรกันอุจาดตา ตัวเองก็นงพิ ั ง พนัง ใช้ ผ้าห่มผืนบางกว่าห่อตัว เอนหลังได้ ครู่ใหญ่ ความเหนือยล้ ามาทังวัน ส่งผลให้ เผลอผล็อยหลับได้ ง่ายดาย

4.1.1 ทัณฑ์เสน่หา หม่อมทรรศิกาเรียกเจษฎา บุตรชายทนายความประจําตระกูลทีทํางานกันมาตังแต่รุ่นปู่ มาพบทีคฤหาสน์ สหี ราชพฤกษ์ ตอนเวลาเทียงคืนกว่า หลังจากได้ รับจดหมายลึกลับทีหาตัวคนส่งไม่พบ สีหน้ าคุณทรรศิกาเคร่ งเครี ยด ส่วนแพรลดาสะอืน เงียบๆ อยู่ทีโซฟาอีกตัว เมือคู่หมันหนุ่มหายสาบสูญครบยีสิบสีชัวโมง "คุณชายหายตัวไปเหรอครับ" ทนายความหนุ่มร่างอวบตกใจ ดวงตาใต้ แว่นกรอบสีเงินเบิกกว้ าง เขาตังตัวไม่ทนั กับข่าวทีเพิงรับรู้ว่าประธานบริษัทจิวเวล รีชนนํ ั าหายตัวอย่างไร้ ร่องรอยขณะออกไปลองชุดแต่งงานกับคู่หมันสาว "เรืองสําคัญแบบนีทําไมหม่อมเพิงบอกผม!" เจษฎามีสหี น้ าเคร่งเครียด

"ฉันไม่อยากให้ เป็ นข่าวจนเสียชือเสียงมาถึงชายเทพกับหนูแพร" แพรลดานอกจากจะเป็ นเซเลบริตี ทายาทบริษัทเครืองดืมยักษ์ ใหญ่ เธอยังเป็ นนักแสดงดาวรุ่งชือดังอีกด้ วย "อีกอย่างฉันก็เพิงได้ 'นี' มา" 'นี' ของคุณทรรศิกาคือซองจดหมายสีนําตาลธรรมดาแต่เมือเจษฏารับไปเปิ ดดู ดวงตาใต้ กรอบแว่นจ้ องรูปทีหยิบออกมา อย่างเคร่ งเครี ยด...รูปทีถืออยู่นนเป็ ั นรูปทีถ่ายจากกล้ องโพลารอยด์ของเทพยศอยู่ในชุดทักซิโด้ ถูกมัดมือมัดเท้ า นอนสลบ บนกองอวนตาข่าย เท่าทีพอสังเกตได้ คือน่าจะเป็ นบนเรือประมง ด้ านหลังรูปมีข้อความพิมพ์ ด้วยอักษรหนาว่า 'ห้ ามแจ้ ง ความถ้ าไม่อยากให้ มนั ตาย อีกหนึงอาทิตย์เจอกัน' แต่ไม่ระบุผ้ สู ง่ หรือสาเหตุการนําตัวคุณชายหนุ่มไปกักขังหน่วงเหนียว "ผมว่าเราควรแจ้ งความนะครับ ให้ ตํารวจช่วยอีกแรง" ชายหนุ่มเสนอความคิด "ฉันไม่อยากให้ มีข่าวใหญ่โต ถ้ าข่าวหลุดละก็ เทพอาจจะ..." หม่อมทรรศิกาเอ่ยเสียงเครียด "ผมอยากทราบรายละเอียดอีกได้ ไหมครับคุณแพร" ทนายความหนุ่มสอบถามคู่หมันของคุณชาย เรืองนีมีผลต่อความ ปลอดภัยของเทพยศจึงต้ องวางแผนตัดสินใจรัดกุม แพรลดาถอนสะอืนก่อนจะเล่าเหตุการณ์ทีเกิดในวันนันซําอีกรอบ . . . . . พระจันทร์ คล้ อยตําลง ลมยามกลางคืนพรูพดั ตามช่องหน้ าต่าง บ้ านหลังน้ อยมืดมิด เงียบสงัดได้ ยินแค่เสียงคลืนกระทบฝั ง คนทีเผลอหลับเป็ นตายนันค่อยๆ ปรือตาขึนเพราะเสียงประหลาดแทรกควาเงียบงัน เสียงนันเจือรอยแค้ นเคืองน่าขนลุก "จันทร์ ฉันจะแก้ แค้ นให้ เอง" คุณชายหนุ่มถอนหายใจเฮือก เสียงโจรละเมอเพ้ อนีเอง เขารอให้ สายตาชินกับความมืด โชคดีทีวันนีดวงจันทร์ สกุ สว่างจึง พออาศัยแสงนวลใยเพือดูสภาพจอมโจร "จันทร์ อย่าทิงฉันไป" จอมโจรเพ้ อ คุณชายหนุ่มวางมือทาบนหน้ าผาก อุณหภูมิผิวเนือร้ อนผ่าวกว่าทีคิด จอมโจรดันใจเสาะไข้ ขนึ ช่างหาเรืองลําบากให้ เขา

จริงๆ ทังทีเขาต่างหากทีเป็ นเชลย! เทพยศยืนหน้ าเข้ ามาใกล้ ๆ เพือสํารวจคนป่ วยทีครางอืออา ชายหนุ่มส่งเสียงเรียกเพือปลุก “คุณ...คุณโจร ตืนครับ” “จันทร์ ไม่ต้องกลัว ฉันจะปกป้องเอง” โจรหนุ่มงึมงําบ่นพึมพํา ร่างสูงโปร่งดึงผ้ าห่มออกจากตัว ขยับมาใกล้ กว่าเดิม ยกมือตบใบหน้ าทีสากระคายด้ วยหนวดเครารุงรังเพียะ “เฮ ตืนสิ!” มือเรียวสวยตบผลัวะใบหน้ าคมสัน ทว่าโจรหนุ่มก็ไม่มีทีท่าว่าจะรู้ สกึ ตัวเลยสักนิด เทพยศจึงยกสองมือตบทังซ้ ายและขวา พร้ อมกัน “คุณโจรขีเซา ตืน!” ไม่เกิดผลเลยสักนิด จอมโจรขโมยตัวเขายังหลับลึก จมในห้ วงฝั นลําลึก “นายกลับมาแล้ วใช่ไหมจันทร์ ” วงแขนหนาตวัดกอดรัดร่างสูงโปร่งกดลงแนบอก เทพยศถลาลงไม่ทนั ตังตัว เนือเปลือยเปล่าแนบชิดสนิทกัน คุณชายหนุ่ม รับรู้ถึงอุณหภูมิอ่นุ จัดของร่ างทีเขาเป็ นคนถอดเสือผ้ าเองกับมือ “ฉันไม่ปล่อยให้ นายหนีไปอีกแล้ ว” บอกเสียงเครือ วงแขนก็รัดแน่นกว่าเก่า “เฮ้ ย...ปล่อย” คุณชายพยายามแกะตัวเองออกจากวงแขน ทว่าก็ไม่เป็ นผล จอมโจรกอดเขาไว้ แน่นยิงกว่าถูกรัดด้ วยปลอกเหล็ก “ปล่อย!!” เทพยศกัดฟั นบอก ไม่กล้ าดินเพราะยิงพยายามปลดปล่อยตัวเองร่ างกายส่วนล่างมันเสียดสีกนั โดยไม่ตังใจ “จันทร์ ...” ร่างสูงกํายําพลิกกายทาบทับเขาไว้ ทงตั ั ว ร่างใหญ่ทบั จนแทบหายใจไม่ออก เทพยศพยายามดันแต่ก็ไม่สามารถพาตัวเอง ออกจากกรงขังหนังมนุษย์ ลมหายใจอุ่นในรินรดตรงริมใบหู ซึงเป็ นจุดอ่อนไหว อารมณ์หวิวไหวจากการทีร่างเปลือยเปล่า สัมผัสกัน

“คุณ...” เทพยศทําตัวนิง ข่มกลันอารมณ์ ทว่าจอมโจรกลับขยับ...ส่วนทีห่อหุ้มด้ วยชันในตัวเดียวสัมผัสกันโดยตรงผ่านเนือผ้ าบาง แสนบาง คุณชายหนุ่มตัวแข็งทือ...ซึงพอๆ กับตรงจุดอ่อนไหวกลางงเรือนร่ างทีไม่เชือฟั งเจ้ าของ...ร่างสูงโปร่งสบถด่า ตัวเองในใจทีอ่อนไหวง่ายดาย ลมหายใจทีหอบสะท้ อนเป็ นจังหวะจากคนทีหลับลึกนัน สะเทือนถึงคนทีพยายามข่มกลันอารมณ์วาบหวิว เขาพยายาม ขยับเบาๆ เพือหนี แต่ก็เหมือนยิงทําร้ ายตัวเอง สัมผัสซาบซ่านแล่นปราด เทพยศสูดลมหายใจเข้ าลึกๆ นับหนึงถึงสิบ จน เกือบถึงร้ อย ก่อนจะฝื นดึงมือทีถูกกอดรัดได้ ข้างหนึง ประเคนกําปั นเขกลงบนศีรษะทีปกคลุมด้ วยผมนุ่มยุ่งเหยิงของคนที นอนทาบทับสุดแรงเกิด “ถ้ าไม่ตืน...ผมจะลักหลับคุณแล้ วนะ!” คุณชายหนุ่มตวาดกรีดความสงบเงียมในยามราตรี กําปั นมรณะเหมือนนําเย็นจัดทีปลุกจอมโจรตืนจากห้ วงนิทรา คนเพิง ตืนงัวเงีย เจ็บศีรษะกับเรือนร่างจีด พอตังสติได้ ก็แทบร้ องอุทาน เพราะตนเองทาบทับเหนือร่างเปลือยเปล่าขาวสะอาด “ไอ้ เทพ มึงงงงง!!!” “ถ้ าฟื นแล้ วก็ลกุ สักทีสคิ รับ!” เทพยศคํารามในลําคอเมือภาพตะวันยังกรี ดร้ องโวยวายแต่ไม่ลกุ จากเขาสักที ซึงนันไม่เป็ นผลดีต่อคนทีอารมณ์ขนเลยสั ึ ก นิด คนทีเพิงฟื น รู้สกึ ตัวว่ามีอะไรแปลกๆ ก็ตอนทีถูกว่านันล่ะ เรือนร่างทีทาบทับกันจึงกระเด้ งตัวออกจากการคร่อมทับ อัตโนมัติ ภาพตะวันพูดไม่ออก ตังสติไม่ทนั เกิดมาก็ไม่คิดว่าจะถูกจับขึงพรืดจากเหยือทีจับมา...ตอนทีเขาสลบไปนี มันทํา อะไรเขาบ้ างไหมก็ไม่ร้ ู! เทพยศสูดลมหายใจเข้ าลึกๆ ระงับอารมณ์ ร้อนรุ่ มทีพลุกพล่านแล่นอยู่ในสายเลือด เขาไม่กล้ าขยับเพือรอให้ อารมณ์ สงบ ลง “มึงทําอะไรกู!” นายหัวหนุ่มถามด้ วยความระแวง นัยน์ตาคู่คมหรี ลง สภาพตอนนีอิหลักอิเหลือยิง “ต้ องถามว่าคุณทําอะไรผมมากกว่าครับ” เทพยศย้ อนคืน

ภาพตะวันนิงอึงเมือถูกถามย้ อน ก้ มมองตัวเองทีตัวเปล่าเปลือย บาดเจ็บทีขา ทีสําคัญเพิงตืนจากการสลบไสล “กูจะทําอะไรมึง แค่คิดก็ขยะแขยงจะตายอยู่แล้ วเว้ ย!” โจรหนุ่มตะคอก สีหน้ ารังเกียจเดียดฉันท์เสียเต็มประดา “มีแต่กู ต้ องถาม...มึงทําอะไรกู” คุณชายหนุ่มรู้สกึ โกรธขึนมาอย่างไม่มีสาเหตุ ทังทีเขาใจเย็นกับสถานการณ์อนั ตราย อาจเป็ นเพราะยิงโมโห เลือดยิงพุ่งทัว ร่างจนส่วนันไม่สงบเสียที “ยังต้ องให้ บอกอีกเหรอครับว่าคุณทําอะไรกับผมไว้ หา!” เขาถามหาความรับผิดชอบ “คุณจับผมมาทังทีผมไม่ร้ ูเรืองสักนิด ว่าผมผิดอะไร ทําให้ ผมอับอายโดยการอาเจียนใส่หน้ าคุณ พอผมต่อยคุณเข้ าหน่อย คุณก็อ่อนแอสลบจนไข้ ขนึ เดือดร้ อน ผมต้ องตกระกําลําบากหาวิธีช่วยคุณ ไม่พอ ผมทําคุณบูชาโทษรึไงฮะ ช่วยคุณนิดๆ หน่อยๆ คุณก็กอดรัดฟั ดเหวียงผมจน มันเป็ นแบบนีไง!” ภาพตะวันอ้ าปากค้ าง เถียงไม่ทนั สักคําทีถูกกล่าวหา “เอ่อ...ทําไมต้ องถอดเสือวะ” เลือดขึนหน้ าคุณชายหนุ่มทีโจรถามคําถามทีเขารู้สกึ ว่าโง่ออกมา “จะให้ ใส่เสือผ้ าเปี ยกๆ ชืนๆ ทังวันเหรอครับ” “ไอ้ เซ่อ! มึงไม่แหกตาดูเหรอวะ ในห้ องนอนมันมีกระเป๋ าเสือผ้ าอยู่ใบเบ้ อเริม” เจ้ าของเกาะด่าเข้ าให้ “แล้ วผมจะรู้ ไหมครับ” เทพยศถามย้ อน เงียบงันกันไปทังคู่ คุณชายหนุ่มเริมรู้สกึ ว่าควบคุมตัวเองไม่ไหว จึงร้ องสัง “เอาละครับคุณโจร ตอนนีผมก็ไม่มีทางเลือก คุณเองก็ต้องติดแหง่กกับผมอีกหลายวัน ผมว่าเรามาตกลงดีๆ ก่อนทีผมเองจะหมดความอดทน” กลายเป็ นว่าเชลยหนุ่มข่มขู่จอมโจร ซึงคิวเข้ มของภาพตะวันขมวดเข้ าหากันแน่น โกรธวูบ อยากโผไปต่อยใบหน้ าหล่อ เหลานันให้ ยบั สมกับความปากดี ทว่าเท้ ายังเจ็บแปลบ ศีรษะก็ปวดจีด ร่างกายตอนนีไม่พร้ อมต่อกรคนแข็งแรง ทังทีมัน เป็ นแค่เชลยทีเขาจับมา จะให้ มนั ลบเหลียมนายหัวจอมโหดอย่างเขาก็เสียเชิงแย่ กรามขบเข้ าหากันแน่น “คุณเป็ นเจ้ าของบ้ าน คงมีของสําคัญสําหรับยังชีพ เก็บไว้ ไหนกรุณาบอกผมมา รอให้ ผมควบคุมตัวเองได้ ก่อนแล้ วจัดการ ตัวเองซะ จะคลานไปมันก็เรืองของคุณ เสร็จแล้ ว เราสองคนมีเรืองต้ องคุยกัน...ยาวครับ” เอ่ยจบ คนทีข่มกลันอารมณ์หวิวไหวรีบผุดลุกไปทีหลังครัว ตักนําสาดโครม หวังจะอาศัยนําเย็นดับอารมณ์ ส่วนภาพตะวัน ดวงตาคู่สนี ําตาลวาวโรจน์ โกรธจัดจนควันออกหู...ชายหนุ่มสาบานกับตัวเอง ความแค้ นครังนี เขาจะไม่มี วันเมตตาปรานีมนั อีกต่อไป...รอให้ เขาหายเจ็บก่อนเถอะ!

เทพยศยังเห็นจอมโจรหนุ่มนังบืออยู่ก็ตะโกนถาม “คุณครับ มีเทียนไหม” ถึงแม้ ในยามนีพระจันทร์ จะส่องสว่างสุกสกาว ทว่าในตัวบ้ านก็ยงั สลัวราง หากมีเทียนจุดให้ ความสว่างสักเล่มก็ดีกว่านัง มองหน้ ากันในความมืดยันเช้ า คุณชายหนุ่มถามไปได้ พกั ใหญ่ คนถูกถามก็ไม่ตอบ จนเขาต้ องวางขันนํา เพือยืนหน้ าเข้ า มามองดูว่าเงียบไปทําไม “อ้ าว ทําไมนังเงียบๆ ละครับ ไม่ลกุ ไปเปลียนเสือผ้ า” คุณชายหนุ่มถาม หัวคิวเข้ มขมวดมุ่น ไม่เข้ าใจว่าจะนังบือ เปลือนกายท้ าลมอยู่ทําไม เห็นแล้ วเขาเองดันรู้ สกึ แปลกๆ อารมณ์ทีน่าจะสงบมันพานจะร้ อนรุมขึนอีกรอบ “คุณว่ามีเสือผ้ าใช่ไหมครับ รบกวนหยิบให้ ผมสักตัวได้ ไหม ไม่อยากเดินเข้ าไปน่ะครับ นําหยดลงพืนจะเช็ดลําบาก” เชลยหนุ่มขอร้ องผู้กกั ขังด้ วยความสุภาพ ภาพตะวันโกรธจัด นีมันเห็นเขาเป็ นคนใช้ รึยงั ไง ทังทีมันเป็ นแค่เหยือแค้ นของเขา แต่มนั กล้ าชีนิวสัง ดุจเขาเป็ นข้ าทาสของ มัน ร่างสูงกํายําลุกขึนลากเท้ า ถ่วงนําหนักไปทีขาอีกข้ าง เดินเขยกไปหาคนทีเกาะประตูครัวโผล่หน้ ามาครึงตัว ดวงตาคู่สี นําตาลลุกวาว เอือมมือกระชากไหล่ของร่างสูง อุ้งมือกระชับไหล่เปลือยกําไว้ แน่นด้ วยความโกรธเกรี ยว เล็บคมจิกเข้ าทีผิว เนือ มืออีกข้ างยกขึนสูงฟาดใบหน้ าหล่อคมฉาดใหญ่ ฝ่ ามือแรงตบลงทีใบหน้ าหล่อเหลาจนหน้ าหัน ดวงหน้ าใสกระจ่าง แดงกําเป็ นรอยฝ่ ามือ จอมโจรหนุ่มจะกระหนําอีกฝ่ ามือให้ สมแค้ น แต่เทพยศทีเพิงตังตัวติด จับข้ อมือทีจะทําร้ ายเขาไว้ ได้ ทันแล้ วเป็ นฝ่ ายชกท้ องของจอมโจรหนุ่มจนทรุดแทบเท้ า จุกแอ้ ก “อ้ อก” ภาพตะวันจุกเสียด อีกฝ่ ายลงมือโดยทีไม่ออมแรงสักนิด “ผมบอกคุณแล้ วไงครับว่าเรามาคุยกัน ‘ดีๆ’ แต่คณ ุ น่ะงีเง่า บังคับให้ ผมใช้ แต่กําลัง” เทพยศโมโหขึนมาบ้ าง ความทีพยายามอดทนอดกลันอารมณ์ ตลอดระยะเวลาทีถูกจับเป็ นเชลยมาขาดผึงในคราวเดียว “ถ้ าชอบใช้ กําลังนัก ผม...ก็ไม่เกรงใจแล้ วนะครับ” คุณชายหนุ่มเอ่ยเสียงเย็นเยือก หมดความเกรงใจ ร่างสูงโปร่งหันกลับไปทีโอ่งนําอีกครัง ตักนํามาหนึงขัน สาดใส่ร่างทีทรุด ฮวบกุมหน้ าท้ องตัวเอง หมดหนักๆ ปะทะเข้ าทีจุดอ่อนของร่างกายมนุษย์ จนแทบสินกําลัง “อะ...ไอ้ เทพ...มึง...ตะ...ตายแน่” ภาพตะวันพะงาบๆ ปากบอก แค้ นใจจัด หัวใจนันเหมือนมีเพลิงสุมไหม้ ภายใน

“เย็นขึนบ้ างไหมครับ ถ้ ายังไม่เย็น...ลองอีกขันนะครับ” คุณชายหนุ่มลากภาพตะวันอย่างไม่ปรานีปราศรัย ทิงร่างใหญ่ข้างโอ่งนํา แล้ วตักนําสาดโครมทังตัวเองทังจอมโจรหนุ่ม ดุจจะให้ สายนํา ดับอารมณ์ทีร้ อนรุ่ม ทว่าหยดนําทีราดรดร่างกายนันดุจเป็ นนํามันทียิงสาดใส่กองไฟทีโชติช่วง เผาผลาญ ทังสองคนจนแทบมอดไหม้ ด้วยประกายแห่งความแค้ น 4.2.1 ทัณฑ์เสน่หา ความเดิมตอนทีแล้ ว >>>> เทพยศยกมือลูบใบหน้ าข้ างทีถูกตบ แน่ใจได้ เลยว่าคงเขียวชําแน่ๆ คุณชายหนุ่มสูดลมหายใจลึกเพือข่มอารมณ์โกรธ เขา ไม่เคยควบคุมตัวเองไม่ได้ แบบนีมาก่อน ตลอดระยะเวลาทีผ่านมาถึงจะผจญมารอย่าง คู่ค้าธุรกิจทีเขียวลากดินหรือพวกทีลักลอบทําร้ ายทังต่อหน้ าและลับหลังใน วงการธุรกิจ เขาเองก็สามารถอดทนรับมือได้ ด้วยความสุขมุ แต่จอมโจรหนุ่มสามารถทําให้ ขีดความอดทนของเขาแตกยับ ภายในเวลาแค่ไม่กีนาทีเพราะความงีเง่าสุดกู่ของมัน...ทีสําคัญกว่านัน จอมโจรเถือนยังปลุกเร้ าอารมณ์ทางเพศของเขาได้ อย่างน่าเจ็บใจ! ภาพตะวันทีคู้ตวั หมอบกระแตค่อยๆ สูดลมหายใจเพือระบายความเจ็บปวดจากท้ องน้ อย เขาประมาทไปหน่อย ประเมินคู่ ต่อสู้ตํากว่าเพราะเห็นท่าทางนุ่มนิมมาดสําอางนึกว่าเป็ นแมวเชืองๆ ซือๆ ดูไร้ พิษภัย แต่มนั กลายเป็ นว่ามันซือเหมือนแมว นอนหวดไปซะอย่างนัน จากแมวกลายเป็ นเสือทีซ่อนความร้ ายไว้ ใต้ หนังแมว ทีสําคัญมันต่อยเขาสองรอบภายในวันเดียว ช่างหยามเกียรตินายหัว หนุ่มแดนใต้ อย่างไม่น่าให้ อภัย แผนร้ ายผุดวาบในใจเมือนึกถึงนิสยั ไอ้ คุณชายเวรตะไล "ไอ้ เทพ มึงมาตกลงกับกู" ภาพตะวันเรี ยกกระท่อนกระแท่น ร่างสูงโปร่งทียืนกอดอกเปล่าเปลือยมองสภาพสินฤทธิของจอมโจรหรีตาลง "ครับ...มีอะไร สํานึกผิดแล้ วใช่ไหม" คุณชายหนุ่มขานรับ "ก้ มลงมาใกล้ ๆ กูสิวะ โอ๊ ย ..." จอมโจรหนุ่มแสร้ งมารยาเรี ยกให้ เทพยศย่อเข่าลงซึงคุณชายหนุ่มเองก็ไม่ทนั เล่ห์เหลียม ยอมเขยิบเข้ าใกล้ ตามคําเรียกร้ อง

"ว่ายังไงคระ..." ไม่ทนั จะได้ เอ่ยจบ คนทีหมอบคุดคู้บนพืนไม้ เปี ยกโชกก็เหนียวลําคอของคุณชายหนุ่มไว้ มนั ก่อนจะฮึด ฝื นความเจ็บมสาง ร่างกายพุ่งชนจนร่ างสูงโปร่ งล้ มโครมใหญ่เพราะตังตัวไม่ติด ภาพตะวันได้ ที หัวเราะสะใจ แล้ วหยัดกายขึนคร่อม เทนําหนักทับบนท้ องน้ อยของเทพยศไม่ให้ ชายหนุ่มมีโอกาสได้ ลกุ "มึงทําอะไรกับกูไว้ !!!" นายหัวหนุ่มขู่คําราม ดวงตาคู่ สีนิลวับวาวเปล่งประกายบางอย่างทีอันตราย... "หึหหึ "ึ นายหัวหนุ่มหัวเราะในลําคอข่มขู่ เมืออีกฝ่ ายเงียบ ใบหน้ าบิดเบ้ เหยเก แต่ดวงตาวาววับราวกับเสือกระหายล่าเหยือ "ลุกเถอะ ได้ โปรด" เทพยศขอร้ อง ทรวงอกหอบสะท้ อน ซึงมันไม่ดีเลยสักนิด ภาพตะวันลําพองในชัยชนะอันหอมหวาน ก้ มหน้ าขู่คนทีเบนหน้ าหนี "หายอวดเก่งแล้ วสิ คราวนีกูเอามึงตายแน่" การขยับกระตุ้นอารมณ์ของคุณชายหนุ่ม ผิวเนือนุ่มส่วนล่างทีห่อหุ้มด้ วยผ้ าชินเดียวซํายังเปี ยกชุ่มของภาพตะวันเสียดสี กันกับหน้ าท้ องน้ อยทีเริมจะร้ อนผะผ่าว ริมฝี ปากหยักสวยขบเม้ มแน่น จนสินความอดทนอดกลัน "โธ่เว้ ย!!" ยามทีหน้ ามืดตามัว ตอนนีจอมโจรเถือนราวกับหมีก็ไม่ต่างอะไรจากเท็ดดีแบร์ ตวั น้ อย มือทีไม่ได้ พนั ธนาการคว้ าต้ นคอ ของโจรเถือน รังจนใบหน้ าทีรกรุงรังประชิดใบหน้ าเนียนใส กระซิบเสียงเครียด "โทษผมไม่ได้ นะ คุณบังคับให้ ผมทําเอง" ว่าแล้ วหมัดทีสามของวันก็ประเคนใส่ท้องน้ อยจอมโจรจนร่ างสูงทรุ ดฮวบคาอ้ อมอกทีรอรับอยู่ ก่อนทีร่างโปร่งจะเป็ นฝ่ าย ตวัดขึนคร่อม รวบสองข้ อมือหนาไว้ แน่น

"เฮ้ ย ไอ้ เทพ มึงจะทําอะไรวะ" ภาพตะวันเค้ นเสียงถาม สังหรณ์ใจแปลกๆ ดวงจันทร์ ทอแสงซีดจาง ส่องให้ เห็นดวงตาสีนิล ทีมีแววกระหาย...ราวกับสัตว์ป่าติดสัด .2.2 ทัณฑ์เสน่หา กระแสปรารถนารุมเร้ าคุณชายหนุ่มจนหน้ ามืดตามัว "คุณก็ไม่ได้ ไร้ เดียงสาจนไม่ร้ ูนี...หรือว่าไม่ร้ ู ?" นําเสียงทุ้มพร่าเอ่ยบอก นายหัวหนุ่มตาลีตาเหลือก เข้ าใจโดยพลันยามทีสัมผัสบางสิงทีแข็งขึง "ผมบอกคุณแล้ วว่าหยุด แต่คณ ุ ดือไม่ฟังเอง..." เทพยศบอกเสียงแตกพร่า "เอ่อ กูว่า เราสองคนมาคุยกันดีๆ ดีกว่าว่ะ" สถานการณ์ลอ่ แหลมทําให้ คนอารมณ์ ร้อนราวกับลาวา เย็นลงแทบจะทันที "สายไปแล้ วครับ" คุณชายหนุ่มคลียิม ดวงตาคู่สนี ิลวาวประกายวาบหวาม ภาพตะวันรู้ สกึ ขยะแขยง "เฮ้ ย! ฟ้าผ่านะมึง!" นายหัวหนุ่มแตกตืน เจ็บจุกทีท้ องน้ อย เท้ าทีถูกหอยเม่นตําเริมระบม ไข้ ขนอี ึ กรอบเพราะถูกสาดนําใส่ ร่างหลายขันซํายังตากอากาศเย็นยามดึก "แค่ระบายอารมณ์..." เทพยศเอ่ยยะเยือก "คุณเองทีทําให้ ตวั เองหมดโอกาสหนี" ภาพตะวันเถียงไม่ออก เพราะมันจริงอย่างทีเชลยหนุ่มว่า ต้ องยอมรับอย่างเจ็บใจ ไอ้ คณ ุ ชายเตือนสองรอบแล้ ว แต่เขาเอง ทีดึงดันเอาชนะ และทีแน่ๆ ตอนนีก็ต้องชนะ ไม่งนชี ั วิตอันน่าเกรงขามของเขาได้ ด่างพร้ อยแน่ ถ้ าไอ้ คุณชายเวรมันกดเขา ลงได้ เทพยศทีหน้ ามืดตามัวไม่ฟังอีร้าค่าอีรม พลิกร่างสูงของจอมโจรให้ ควําหน้ าติดพืน จับมือกดไพล่หลัง กดนําหนักของตัวเอง ทาบทับทังตัว ลมหายใจหอบกระเส่ารินรดทีหลังต้ นคอของร่างสูง คุณชายหนุ่มรุ่มร้ อนทีส่วนร่างกลางลําตัวแทบทนไม่ไหว ส่วนนันขยายดันเนือผ้ าเปี ยกหยดนําผสมหยาดปรารถนาชุ่มแฉะ ร้ อนจนแทบปริซงมั ึ นกําลังดุนดันสะโพกสอบของนายหัว หนุ่ม! ภาพตะวันตาเหลือกลาน ไม่ได้ ยินดีทีจะเสีย 'อธิปไตย' ให้ ผ้ ชู ายด้ วยกันเอง เขาพยายามดินรนหนี แต่เหมือนเป็ นปลาบน เขียง ซําร้ ายยิงดินก็ยิงเร้ าอารมณ์ สวาทของคุณชายหนุ่ม "อย่าขยับสิครับ" เสียงทุ้มแหบพร่าเตือน ไม่ได้ ปรารถนาตามอารมณ์ รักแต่ทว่าถูกกระตุ้น ปลายประสาทอ่อนไหวทีรวมกันทีตรงนันก็พร้ อม

ใจกันเรี ยกร้ องให้ ปลดปล่อยตามธรรมชาติ สายลมเย็นจากท้ องทะเลยามคําคืนไม่ได้ ช่วยบรรเทาให้ อารมณ์วาบหวามเบา บางลงเลยสักนิด แต่สายลมกลับโหมเชือเพลิงพิศวาสให้ ร้อนเร่า จนอยากซุกซบเรือนร่างหาความอบอุ่นบนผิวเนือร้ อนผ่าว ทังทีมันไม่ควร "ไอ้ เทพ มึงผิดปกติรึไงฮะ!" นายหัวหนุ่มดินกระแด่วเหมือนปลาถูกทุบหัว ไม่ฟังคําเตือนของผู้ทีจมในห้ วงสวาท ใบหน้ าคมคายแนบลงนแผ่นหลังเปลือย ลมหายใจอุ่นจัด กระชันถีเป่ ารดแผ่นหลัง ขนทัวร่างกายของนายหัวหนุ่มลุกซู่ ไม่ หนีตอนนี ถูกมันเหยียบยําความเป็ นชายชาตรีแน่ ระหว่างทีนายหัวหนุ่มดินรนหลุดรอดจากกรงขังมนุษย์ก็ขบฟั นแน่น ยามสัมผัสความเปี ยกชืนจากส่วนล่างทีดูเหมือนจะฉํา ชุ่มมากขึนทุกที กระทังร่างโปร่ งทีทาบทับด้ านบนเกร็งกระตุก รินหลังความชืนแฉะ ส่วนคนทีถูกใช้ สะโพกเป็ นเครืองชําเราตัวแข็งทือ ยามสัมผัสหยดข้ นเหนียวน่ารังเกียจ สมองขาวโพลนเมือถูกใช้ แทนตุ๊กตา ยางจนช็อก เทพยศหน้ าแดงกํา ฟุบใบหน้ าลงบนไหล่หนา ผ่อนลมหายใจจนเป็ นปกติ คุณชายหนุ่มจึงรู้ สกึ ตัวว่าตัวเองทําอะไรลงไป "คือ...เอ่อ...ผมขอโทษ" คุณชายหนุ่มผวาลุก ไม่คิดว่าตัวเองจะออกอาการหน้ ามืดตามัวได้ ถงึ ขนาดนี ร่างสูงทีนอนทือไม่ตอบ ดวงตาสีนิลเห็นคราบขาวขุ่นทีเปรอะเปื อนก็หน้ าแดงจัด ละอายแก่ใจปนรู้สกึ ผิดต่อคู่หมันสาว "ผมยินดีรับผิดชอบ" เทพยศบอกหนักแน่น แม้ จะอายทีตนเสร็จสมอารมณ์หมายด้ วยเรื อนร่างแข็งกระด้ าง หนวดเฟิ มของชายหนุ่มแทนทีจะเป็ น โนมเนือนุ่ม หอมกรุ่นของสาวสวย จอมโจรยังทือเหมือนถูกจับแช่แข็ง เทพยศจึงได้ ร้ ูในขณะนันเอง..โจรเถือนนันช็อกจนไม่รับรู้อะไรแล้ ว 4.3 ทัณฑ์เสน่หา ฟาร์ มเลียงหอยมุก 'มุกเมฆเซาธ์ ซี' ในยามทีไร้ เงานายหัวหนุ่มสังการเช่นปกติก็ไม่ได้ ว่นุ วายอย่างทีธงคิดกังวล ส่วนหนึง

เพราะมี 'ศิวตั น์ ' หรือ 'คุณวัตน์ ' ผู้จดั การคนสนิทของนายหัวภาพตะวัน หรือทีต้ องเรี ยกตําแหน่งทีถูกต้ องคือรองกรรมการ ผู้บริหารมุกเมฆเซาธ์ ซีจํากัดคอยดูแลแทน "ธง" ศิวตั น์เอ่ยเรี ยกหาสมุนคนสนิทของภาพตะวันตังแต่เช้ าตรู่ทีออฟฟิ ศย่อยของส่วนฟาร์ มมุก "ไอ้ ตะวันมันหายหัวไปไหนเป็ นอาทิตย์ แกรู้ไหมวะ" ท่านรองฯ หนุ่มเอ่ยถามด้ วยความสงสัย จู่ๆ ก็ถกู เรียกตัวจากออฟฟิ ศใหญ่เพือ มาดูแลงานในฟาร์ มแทนทังทีปกติภาพ ตะวันแทบจะลงไปกินไปนอนกับหอยมุกหลังจากเกิด 'เหตุการณ์นัน' ขึน ลูกสมุนคนสนิทอยากหายตัวได้ เขาไม่กล้ าสบตาคนถาม กลัวเผลอเล่าให้ ฟัง "นายหัวบอกแค่ว่าเหนือยจากงาน จะไปพักร้ อนสักอาทิตย์น่ะครับ คุณวัตน์ ไม่ทราบเหรอครับ นายหัวไปพักร้ อนทีไหน" คน สนิทตีหน้ าซือตาปริบๆ ย้ อนถาม ศิวตั น์โคลงศีรษะ "ถ้ ารู้จะถามไหมวะ กวนโอ๊ ยจริ งนะแกนี" ธงคอหด "เออ ปล่อยๆ มันไปมังก็ดี อยู่กบั หอยมุกจนนึกว่าจะได้ เมียเป็ นนางเงือกล่ะ" บ่นให้ เพือนงึมงํา "แล้ ววันนีทําอะไรบ้ าง" ชาย หนุ่มถาม ปกติเขาคุมส่วนงานบริหารการตลาดกับออกแบบอัญมณีสว่ นงานในฟาร์ มเลียง ภาพตะวันเป็ นฝ่ ายดูแล "ไม่มีอะไรมากหรอกครับ นายหัวสังงานไว้ หมดแล้ ว วันนีคงมีงานขูดเพรียงน่ะครับ" การขูดเพรียงทําความสะอาดหอยมุกต้ องทําทุกๆ สองถึงสามเดือน เพือไม่ให้ เพรียงเกาะเปลือกหอยแย่งอาหารจากตัว หอยมุกเอง "งันก็ไปเถอะ ฉันเคลียร์ เอกสารก่อนจะตามไปดู" ศิวตั น์สงการ ั ธงแทบจะรีบเผ่นออกจากห้ อง รีบไปเตือนเพือนร่วมชะตากรรมรู ดซิบปากให้ สนิท ประเดียวเผลอหลุดปาก จะซวยกันทัง บาง!.

ร่างสูงโปร่งของคุณชายหนุ่มทีแต่งตัวเรี ยบร้ อยด้ วยกางเกงแสลกทีตากไว้ นังอิงราวระเบียง ยกมือกุมขมับจนสว่างโร่ หวน นึกถึงเรืองเมือคืน หลังจากโยนเสือผ้ าให้ จอมโจรเถือน เขาก็มานังรอ เพือเปิ ดอกคุยกัน ทว่าจอมโจรดูเหมือนช็อก นังอีกมุม จนเช้ า บรรยากาศในยามอรุ ณรุ่งริมชายหาดแสนสงบสุขงดงาม การทีเห็นขอบฟ้ าไกลสุดลูกหูลกู ตาแต้ มสีระเรืองของพระอาทิตย์ ขึน เหมือนจะโรแมนติก ถ้ าจับมือเกียวก้ อยกับสาวน้ อยคู่รัก ไม่ใช่ชายหนุ่มวัยฉกรรจ์สองคนทีนังหยังเชิงกันและกันจน ไม่ได้ นอน เทพยศละอายแก่ใจ เกิดมาเขาไม่คิดว่าจะขาดสติได้ ถงึ ขนาดนี ส่วนภาพตะวันระแวงแกมโกรธเกรียว อยากอาละวาดให้ สาแก่ใจ ทว่าสังขารไม่อํานวย จึงได้ แต่กกั เก็บความแค้ นฝั งหุ่น คุณชายหนุ่มอึดอัดกับความเงียบงันเต็มทน เขาตัดสินใจเอ่ยปากก่อน "เท้ ายังเจ็บอยู่ไหม ยังไม่ได้ ทําแผลเลย" ดวงตาคู่สีดําลดตํามองเท้ าทีเหยียบหอยเม่นจนเกมพลิก กลายเป็ นว่าเขาคือผู้ลา่ ซะเอง จอมโจรหนุ่มสะบัดหน้ าพรืดมองทะเล ไม่ตอบ ไม่พูด แสดงอาการทีบอกว่า 'อย่ายุ่งกับกู' เชลยหนุ่มอดทนพยายามทลายกําแพง ตอนนีเขาเหนือยและหิวเต็มที ถ้ านังอยู่แบบนีทังวัน คงตายแน่ "คุณโจร..." เทพยศลากเสียงอ่อนใจเรียก "ผมขอโทษ ถือว่าหายกันทีคุณจับผมมานะ เรามาคุยกันดีๆ เถอะครับ ผมยอม เป็ นเชลยให้ คุณแบบไม่บิดพลิวก็ได้ " คุณชายหนุ่มต่อรอง แต่ก็ไร้ ปฏิกิริยาตอบรับ เขาถอนหายใจ เบนสายตามองพระอาทิตย์ขนเหนื ึ อห้ วงสมุทร แสงสีส้ม ระบายขอบฟ้าไล่เฉดสีผ่านม่านเมฆ ซึงความงามของธรรมชาติพอผ่อนคลายอารมณ์เหนือยหน่ายได้ พอควร พอได้ มอง... เขาก็นกึ ถึงชือจอมโจรได้ "ภาพตะวัน...ชือคุณสวยแบบนีนีเอง ผมนึกว่าจะหมายถึงตะวันทีร้ อนแรงซะอีก" เทพยศชมซือๆ ได้ ผลทันควัน เมืออีกฝ่ ายหันมามองตาขวาง ส่งเสียงคํารามลึกในลําคอ "อย่าเอาปากโสโครกของมึงเรียกชือกู!"

Tbc ชือ 'ฟาร์ มมุกเมฆเซาธ์ ซี' ของนายหัว ได้ รับการอุปการะจากแม่ยกจ้ ะ ขอบคุณคุณลินนะคะ 4.4 ทัณฑ์เสน่หา เทพยศแย้ มริมฝี ปากกว้ างอย่างสมปรารถนา อีกฝ่ ายยอมคุยกับเขาได้ สกั ครึงคําก็ไม่ยากทีจะง้ างปาก "จริงด้ วยครับ หน้ าก็ยงั ไม่ล้าง ฟั นก็ยงั ไม่แปรง โสโครกจริ งอย่างทีคุณว่า" ภาพตะวันถลึงตาใส่ เข้ าใจว่าอีกฝ่ ายแหย่ตนเล่น บัญชีแค้ นพอกพูน "ถ้ าคุณโจรมีแปรงฟั นกับยาสีฟัน ผมขอสักนิดได้ ไหมครับ" คุณชายหนุ่มขอความกรุณา ตอนนีเอง ภาพตะวันถึงเข้ าใจว่าเทพยศไม่ได้ กวนฝ่ าเท้ า คุณชายหนุ่มผู้สาํ อาง รักความ สะอาดจับจิตต้ องการล้ างหน้ าล้ างตา ทําความสะอาดฟั นขาวดุจไข่มกุ จอมโจรผู้โชคร้ ายไม่พดู ไม่จา แกล้ งให้ ไอ้ คนสะอาดเว่อร์ อมขีฟั นเล่น เขายังโมโหอีกคดีไม่หายทีมันว่าเขาปากเหม็น! คุณชายหนุ่มทอดถอนใจ อยากทําความสะอาดปากเต็มที อย่างน้ อยๆ ถ้ าไม่มียาสีฟันได้ บ้วนนําเกลือสักนิดก็ยงั ดี "คุณโจร..." เทพยศเรียกเสียงอ่อน "พูดเปิ ดอกกันตรงๆ เถอะ ผมเองก็ผ้ ชู าย คุณก็ผ้ ูชาย โอเคมันอาจจะแย่ทีผม เอ่อ คือ สําเร็จความใคร่กบั คุณ" หน้ าเทพยศร้ อนผะผ่าา พอๆ กับดวงหน้ าคร้ ามคมทีแดงกํา เห็นชัดเจนจากผิวสีคลําเข้ ม "คุณก็ควรเข้ าใจว่ามันเป็ นเรืองธรรมชาติทีเวลาถูกกระตุ้น มันก็อยากปลดปล่อย ผมห้ ามตัวเองไม่ได้ คุณก็โชคร้ ายทีผม เตือนแล้ วไม่ฟัง ใช่ว่าผมไม่กระอักกระอ่วนนะ" จบประโยค เทพยศถอนหายใจยาว "คิดซะว่าหายกันกับการทีคุณกักขังหน่วงเหนียวผมนะครับ คุณภาพตะวัน" ประโยคสุดท้ ายเอ่ยประเล้ าประโลม

คนฟั งแปร่งหู มันควรเป็ นเขามากกว่าทีต้ องพูดประโยคนัน "ไอ้ ..." ชือสัตว์เลือยคลานหลากชนิดพ่นออกจากปาก เทพยศนิวหน้ าอย่างไม่พอใจ เขาพูดจาดีด้วย อีกฝ่ ายกลับทําตัวหยาบคาย "ถ้ าพูดอีก ผมจะตบปากคุณ" คนทีทนฟั งไม่ได้ ออกปากขู่ "มึงกล้ า?" นายหัวหนุ่มของขึนทังทีสภาพสังขารไม่อํานวย "ดูสภาพตัวเองก่อนเถอะครับ" เทพยศคร้ านจะเถียงด้ วย ร่างสูงโปร่งลุกขึนเดินเฉียดผ่านคงทีนังชันเข่า ขึนข้ างหนึงอย่างไม่แยแสเสียงเรียกขู่กระโชก "ไอ้ เทพ มึงจะไปไหนฮะ!" เทพยศเข้ าไปในห้ องนอน ย่อตัวลงค้ นกระเป๋ าทีวางกองในห้ องอย่างถือวิสาสะ ดวงตาคู่สวยเปล่งประกายพอใจยามเห็น ชุดยาสีฟัน แปรงสีฟัน มีดโกนหนวด ครีมโกนหนวดและโฟมล้ างหน้ าแม้ จะไม่ใข่ของเคาน์เตอร์ แบรนด์ทีเคยใช้ แต่แค่นีก็น่า พึงพอใจสําหรับเขา ทีสําคัญยังมีเสือผ้ าสะอาดๆ คุณชายหนุ่มฉวยของทังหมดไปจัดการตัวเองจนเรี ยบร้ อย จึงออกมาดู สภาพโทรมของโจรหนุ่ม "ลุกไหวไหมครับ ไปล้ างหน้ าล้ างตาแล้ วมาคุย 'เรืองของเรา' ดีกว่า" ดวงหน้ าเถือนถ่อยเหลือบขึน ก็นิงราวกับหุ่นปั น ร่างสูงทีสะอาดสะอ้ าน หอมกรุ่นสาวเท้ าเข้ าใกล้ หมีป่าบาดเจ็บ "ผมเบือทะเลาะเรืองไร้ สาระเต็มทีแล้ วนะครับคุณภาพตะวัน" นําเสียงของเทพยศจริงจัง ดวงหน้ าอ่อนโยนลบเลือน แทนทีด้ วยความเหนือยหน่าย คร้ านจะนังโต้ คารม ผ่านไปคืนเดียว ชีวิตของเขายุ่งเหยิงมากกว่าทีเผชิญมาจนตลอดชีวิต "สัตว์เอ๊ ย" นายหัวหนุ่มขู่คําราม ร่างกายร้ อนขึน ตามัวพร่าเห็นร่างสูงโปร่งเลือนราง แผลทีเท้ าระบบทําให้ ไข้ ขนึ ทังสองมองกันนิง ต่างสาปส่งโชคชะตาทีนํามาพบกัน 5.1.1 ต้ นเหตุแห่งความเศร้ า

แพรลดาร้ องไห้ จนไม่มีนาตาจะไหล ํ หญิงสาวถูกว่าทีแม่สามีไล่ขนไปนอนพั ึ กผ่อน เพราะเห็นสภาพทียําแย่เต็มที ดวงตาคู่สวยแดงชําจากการทีร้ องไห้ มาหลายชัวโมงแต่ก็หยุดตัวเองไม่ได้ รู้ ว่าหากไม่เลิกสะอืนไห้ แล้ วข่มตาหลับ ร่องรอยแห่งความเสียใจจะปรากฎบนดวงหน้ าหวานแล้ วส่งกระทบต่องานละครทีจะต้ องปิ ดกล้ องซีนสุดท้ ายในวันพรุ่ งนี แน่ นําตาเม็ดโตหยดเผาะ ร่วงรินบนหมอน ทรมานแสนสาหัส ใครเลยจะรู้ว่า เธอเคยสูญเสียคนทีรักยิงในชีวิตไปครังหนึง หากครังนีลงเอยไม่ต่างจากครังนัน หัวใจเธอก็สญ ู สลายเป็ นแน่แท้ นักแสดงสาวปิ ดเปลือกตาลง ภาพวันแรกทีได้ พบกันกับ คุณชายหนุ่มย้ อนขึนมาแต่ละฉาก เธอเริมโด่งดังจากอาชีพนางแบบทีสมัครประกวดเล่นๆ ตอนอายุสิบเก้ าปี ก็มีงานละครติดต่อเข้ ามา จากนันเธอก็เริมมี ชือเสียงเรือยๆ จนได้ เป็ นพรีเซ็นเตอร์ สนิ ค้ าหลายชนิด กระทังความสดใส น่ารัก เข้ าตาฝ่ ายการตลาดของ 'อโฟรไดต์ จิวเวล รี ' ทีกําลังจัดงานเปิ ดตัวแหวนคอลเลกชันใหม่ เธอจึงถูกติดต่อให้ ร่วมงานอีเว้ นท์ เป็ นตัวหลักในการโชว์แหวนรุ่นพิเศษทีดี ไซส์สาํ หรับคู่รัก ท่านประธานหนุ่มรูปงาม นิสยั สุภาพอย่างเทพยศก็เข้ าร่วมงานนี เขาเป็ นคนมอบดอกไม้ แก่นางแบบทีร่วมขึนโชว์เพชร พลอยของบริษัทบนแคทวอล์ก จากนันทังคู่ก็ได้ มีโอกาสร่วมงานกันหลายครังจนพัฒนาความสัมพันธ์ เป็ นความรักในเวลา ต่อมา . . . . . ทนายความร่างอวบขยับกรอบแว่นบ่อยครัง สีหน้ าของเขาเคร่งเครี ยดไม่ต่างจากหม่อมทรรศิกา หญิงเหล็กแห่งอาณาจักร 'อโฟรไดต์ ' นางไม่มีนําตาให้ เห็นสักหยด "จ้ างคนสืบดีไหม" นางปรึกษาทนายความประจําตระกูล "ผมว่าแจ้ งตํารวจดีทีสุดครับ ปล่อยไว้ นานคุณชายอาจเกิดอันตรายถึงแก่ชีวิตได้ " เจษฎาเอ่ยเคร่งเครียด "ฉันห่วงลูกฉัน ถ้ าเราผิดคําพูด พ่อเทพอาจ..." นางกลํากลืนคําพูด "รอโจรอีกอาทิตย์ ก่อนเถอะ ดูเงือนไขมันก่อน" นางสิงห์ เอ่ยขึนอย่างเด็ดเดียว เจษฏาทีฟั งประกาศิตก็น้อมรับ แม้ จะไม่เต็มใจเท่าไรนัก ร่างสูงโปร่งสะอาดสะอ้ านกอดอกอิงกรอบประตู สงสายตาดุดนั ไปให้ จอมโจรหนุ่มทีนังกอดเข่าทือ ใบหน้ าทีล้ อมกรอบ หนวดเขารุงรังกร้ าว

“ผมหิวข้ าวแล้ ว คุณไม่หิวบ้ างเหรอ ทานข้ าวแล้ วทานยา จากนันก็พกั ผ่อน แล้ วมาคุยกันดีๆ ดีไหม” เทพยศถามปะเหลาะ เหมือนเด็ก “กูจบั มึงมาทรมาน เพราะงันหิวตายไปเหอะ” ภาพตะวันสาดคําพูดห้ วน ...มันหิว แต่เขาไม่หิว ใครจะทําไม... เสียงลมหายใจระบายแผ่ว คุณชายหนุ่มทอดนําเสียงอ่อน “ผมน่ะไม่เท่าไร แต่คุณไม่สบายไม่ใช่เหรอครับ” “เรือง-ของ-กู!” จอมโจรกระแทกวาจา จากนันก็ปิดเปลือกตา อิงศีรษะพิงพนังระเบียง ปิ ดกันการรับรู้จากโลกภายนอก เขาเองก็ใช่ว่าจะ สบาย มือข้ างทีกอดเข่า สัมผัสได้ ว่าผิวเนือร้ อนรุ่ม ลําคอสากระคายเหมือนมีเม็ดทรายอยู่ในนัน ปวดศีรษะหนึบ เท้ าเองก็ เจ็บแปลบ ...รอให้ เขาหายป่ วยก่อนเถอะ...ภาพตะวันอาฆาต คราวนีเขาไม่เหลือความปรานีให้ เชลยอย่างมันแน่ๆ เทพยศไหวไหล่ ถอนหายใจเฮือก หมุนร่างไปทีครัว สํารวจบริเวณครัวชัดๆ ก็เห็นกระสอบถ่าน ฟื นหักเป็ นท่อนกองเป็ น ระเบียบ นํามันสําหรับใส่ตะเกียงปากขวดปิ ดไม่สนิท คราบนํามันไหลเยิม ด้ านบนชันวางจานเก่าครําคร่ามีไฟแช็กหนึงอัน พร้ อมกระดาษหนังสือพิมพ์เก่าๆ หนึงฉบับ ไม่ไกลจากกันมีกาแฟซองสําเร็ จรูปหนึงแพ็กใหญ่ คุณชายหนุ่มจ้ องมองมัน อย่างพิจารณาชัวครู่ ก่อนทีจะสูดลมหายใจเข้ าลึกๆ หยิบอุปกรณ์ ทีคิดว่าน่าจะใช้ ก่อไฟขึนมา...เพือต้ มนําชงกาแฟ คนไม่เคยทําพับแขนเสือเชิตขึนให้ ทะมัดทะแมง ก่อนจะนังยองๆ หยิบหนังสือพิมพ์ขยุ้มให้ เป็ นกํา จากนันก็บรรจงเรียงฟื น ซีกเล็กๆ สุดท้ ายก็หยิบขวดนํามันตะเกียงราดจนชุ่ม แล้ วจุดไฟ ไฟลุกพรึบกินกระดาษหนังสือพิมพ์ ผลาญเผาฟื นชุ่มนํามันโพลง คุณชายหนุ่มยิมทีประสบความสําเร็จอย่างทีคิด ทว่าใน เวลาต่อมาก็ยิมสลาย เมือควันโขมงจนเผลอสูดไอค้ อกแค้ ก ไฟลุกโพลงจนเกินต้ องการ ซึงคนไม่เคยทําลนลาน “เฮ้ ย ไอ้ เทพ มึงจะเผาบ้ านรึไงวะ” ควันโขมงลอยไปไกลถึงหน้ าชานเรือน ภาพตะวันต้ องคลานตาลีตาเหลือกมาดูสภาพห้ องครัว ดวงตาคู่สนี ําตาลจ้ องเปลว ไฟทีโชติช่วง ฟื นทีชุ่มนํามันเป็ นเชือชันดี มือหนายกแปะบนหน้ าผาก สบภหยาบคาย ส่วนเทพยศนันตัดสินใจผุดลุกขึน รี บ ตักนําในโอ่งสาดโครมสองสามขัน กระทังไฟดับ ทิงร่อยรอยความเสียหายเป็ นวงกว้ าง เตาเปี ยกชุ่ม เขม่าควันจับถ้ วยชาม นําทีสาดเปรอะเปื อนพืนครัว คุณชายหนุ่มคลีรอยย้ มทีเจือนเต็มที “ขอโทษครับ...คือผมไม่เคยทํา” “มึงรู้ไหม สาดนําลงไปแบบนัน เตามันก็พงั ง่ายสิวะ โอ๊ ย ไอ้ คนกรุงเอ๊ ย”

ภาพตะวันด่าให้ แทบจะสินแรง นึกว่าหนุ่มกรุงทีเขาจับมาจะพาซวยเผาบ้ านพักต่างอากาศของเขาแล้ ว “ผมหิวนีครับ” เทพยศบอกเสียงอ่อน รู้ สกึ ผิดทีเกือบจะทําลายทรัพย์สนิ คนอืน “มึงนีมีดีแค่นังหล่ออย่างเดียวใช่ไหมฮะ งานง่ายๆ แค่นยัี งทําไม่ได้ ” ภาพตะวันด่าให้ อย่างคนหัวเสียซึงเทพยศไม่เถียงตอบ สักคํา “ไปดูในห้ องนอน ข้ างหลังผ้ าห่มมีขวดนําเปล่าอยู่ แล้ วหยิบกล่องปฐมพยาบาลมา!” จอมโจรร้ องสังคุณชาย เทพยศทําตามอย่างรวดเร็ว ในห้ องนอน ด้ านหลังมุ้งทีปิ ดทึบมีขวดนําโพลาลิสขวดใหญ่กองซ้ อนอยู่ห้าโหล ส่วนกล่องปฐม พยาบาลก็วางข้ างกัน คนถือนึกแปลกใจทีไม่เห็นเมือวาน เขาฉีกพลาสติกห่อออก หยิบขวดนํามาหนึงขวด แล้ วถือกล่อง ปฐมพยาบาลกล่องเล็กตามออกมาวางให้ คนทีอาศัยพนังกันห้ องครัวพักพิง มือหนาคว้ ากล่องปฐมพยาบาลไปค้ นกุกกัก หยิบซองยาพาราฉีกมารับประทานสามเม็ด ตามด้ วยนําหนึงอึก หยดนําเปี ยก ชุ่มหนวดเครา “ไม่สบายมากเหรอครับ” เทพยศนิวหน้ า เพราะเห็นรับประทานยาเกินกําหนดจากฉลาก “เออ! ปวดหัว กูชกั อยากตาย เจอเชลยอย่างมึง” ภาพตะวันก็ตอกกลับอย่างไม่เกรงใจเช่นกัน เทพยศหิว...เขาไม่ได้ รับประทานอาหารสักคําเลยตังแต่ถูกจับตัวมา นําสักอึกก็ไม่ได้ ดืม แถมยังออกแรงไปกับ จอมโจรหนุ่มจนเสียพลังงาน มือเรียวสวยจึงคว้ าขวดนําทีภาพตะวันดืมเหลือจ่อปากโดยไม่รังเกียจ ความหิวโหยทําให้ ลืม ความน่าขยะแขยงจากการทีอีกฝ่ ายไม่แปรงฟั นไปเสียสิน พอดืมจนค่อนขวด ร่างโปร่งก็คกุ เข่าลง ดึงกล่องปฐมพยาบาล มาใกล้ ๆ แล้ วค้ นหาอุปกรณ์ทําแผล อย่างแอลกอฮอล์ ผ้ าก๊ อซมาเตรียมไว้ “คุณภาพตะวัน” เทพยศเรียกชือจอมโจรอย่างไม่กระดากปาก “เจ็บไหม” มือเรียวสวยยึดข้ อเท้ าหนาทีมีจดุ ดําประปราย จอมโจรหนุ่มลืมตาขึน อยากชักเท้ าหนี แต่ตอนนีเพลียปนเหนือยหน่าย “เรืองของกู อย่ามายุ่ง” ภาพตะวันบอกเสียงแข็ง แต่ทว่าเทพยศกลับช่วยปฐมพยาบาล ปากก็เอ่ย “ถ้ าคุณไม่รีบหายเจ็บ ผมว่าผมคงต้ องอดตายแน่ๆ ละครับ หรือคุณไม่หิว” คุณชายหนุ่มถาม “ไม่...” จอมโจรตอบตรงข้ ามกับความจริง “โชคดีมีแอลกอฮอล์” เทพยศคว้ าขวดแอลกอฮอล์ล้างแผลขึนมา ราดบริเวณทีถูกหอยเม่นตําเท้ าของจอมโจรเพือทําลาย

เซลล์พิษก่อน “นีถ้ าคุณไม่งีเง่านะ เมือวานก็ได้ ทําแผลแล้ ว” ชายหนุ่มตําหนิ ซึงภาพตะวันคร้ านจะเถียง ดูเชลยทําแผลให้ ดีเหมือนกัน ถ้ าเขาหายเจ็บ รับรองเลยว่ามันไม่ตายดีแน่ “เสียดายนะครับทีผมก่อไฟไม่สาํ เร็ จ ไม่งนคงได้ ั นําร้ อนมาช่วยลดอาการเจ็บบ้ างแล้ วล่ะ” คนทีทําแผลให้ ว่า “นีก็ไม่มีหมอ ทนเจ็บสักสองสามวันคงหาย แต่ก่อนหน้ านันผมคงหิวตายก่อน มีอะไรพอรองท้ องบ้ างไหมครับ” พูดไปขณะใช้ สาํ ลีเช็ด แอลกอฮอล์ “หิวไหมครับ ถ้ าได้ กาแฟรองท้ องสักแก้ วก็คงดี” “โว้ ย! รําคาญ พูดมากจริ งนะมึง ผีเจาะปากให้ พูดรึไงฮะ!” คนเจ็บเริมรํ าคาญเสียงทุ้มทีเอาแต่พล่ามคนเดียว เขาอุตส่าห์ เริมฉลาด ปิ ดปากเงียบเพือสร้ างแรงกดดันแท้ ๆ แต่มนั ดันทําลายความตังใจเสียสิน “อยากแดกกาแฟ มึงไม่ต้องชงนําหรอก เอากาแฟฉีกซองกรอกปากแล้ วดืมนําตามสิวะ” เทพยศทําหน้ าปูเลียน “คือไม่ไหวมังครับ” “ฮึย!!” จอมโจรหนุ่มโมโห ค่อยๆ คลานกระดืบ...กระดืบไปทีครัว ฝื นสังขารก่อฟื นก่อไฟโดยมีคณ ุ ชายหนุ่มเป็ นลูกมือ “มึงดู นะ ทําแบบนี” เทพยศดูจอมโจรก่อกองไฟ ซึงวิธีทีภาพตะวันทําดูง่าย ทีสําคัญไฟก็ลกุ โพลงอย่างดี “ตักนํามาสิวะ” ภาพตะวันทีถอยห่างจากหน้ าเตาตวาด เทพยศจึงถือหม้ อสแตนเลสทีตักนําจากโอ่งต้ มอย่างเก้ ๆ กังๆ รออยู่ไม่นาน นําก็ เริมเดือด คุณชายหนุ่มก็แบ่งนําอุ่นจัดมาเทใส่กะลังมังเก่าๆ เพือให้ คนเจ็บได้ แช่เท้ า ทีเหลือก็เทนําใส่เพือต้ มใหม่ พอเดือด อีกครัง เทพยศก็ฉีกซองแกแฟ เทใส่แก้ วสแตนเลนมีหจู บั สองใบ รอให้ อ่นุ พอจับ ก็ยกมาให้ คนทีนังแช่เท้ าอยู่ทีหน้ าประตู ครัว “ไม่ใช่กาแฟทีผมดืม แต่ช่างเถอะ” คุณชายหนุ่มบ่น ซึงภาพตะวันอดด่าไม่ได้ ตามประสาคนปากไว “มีแดกก็แดกๆ ไปเหอะ ไอ้ คณ ุ ชายเวรเอ๊ ย” “นีคุณโจร...” เทพยศลากเสียง “เราสองคนมาพูดจาดีๆ กันได้ ไหมคะ” ลงท้ ายคะขาเหมือนทีพูดกับแพรลดา ส่วนคนฟั ง สําลักกาแฟพรวด “ขยะแขยงโว้ ย!” ภาพตะวันตวาดขึน “ถ้ าไม่เลิกพูดหยาบคายกับผมละก็...คุณทนฟั งคําพูดเลียนๆ หวานๆ จากผมทุกวันละกันนะคะ คุณภาพตะวัน” เทพยศ บอกด้ วยรอยยิมจริงจังทังสีหน้ าและสายตา

"สัตว์" ภาพตะวันสบถทันควัน "ใครมันจะพูดหน่อมแน้ มยังงันวะ" เทพยศตีหน้ านิง "การพูดเพราะไม่ได้ แปลว่าหน่อมแน้ มนีคะ พูดเพราะๆ สิ" คุณชายหนุ่มยังคะขากับจอมโจรเหมือนจงใจ กวนฝ่ าเท้ าอีกฝ่ าย "มึงเป็ นแม่กรู ึไงฮะ ถึงต้ องเชือฟั ง" คราวนีภาพตะวันโมโหจริ งๆ คุณชายหนุ่มทอดถอนใจ ฝึ กสัตว์ยังตงใช้ เวลา ยิงเป็ นสัตว์ที ดุเพิงหลุดจากป่ า ต้ องรอสักหน่อย "ผมหิว คุณหิวไหม ไฟกําลังคุพอดี น่าจะทําอะไรดีกว่านีนอกจากต้ มกาแฟนะ" เทพยศถามความเห็นลอยๆ "ผมว่าผมห็น อาหารกระป๋ อง คุณนีก็รอบคอบเหมือนกัน" คุณชายหนุ่มชม "หิวกูต้องหาป้อนรึไง นีไม่ใช่โรงแรมห้ าดาว ถ้ าเจอก็ไปคุ้ยกินเองสิวะ" "ครับ..." คุณชายหนุ่มวางแก้ วสเตนเลสลง ลุกขึนคุ้ยกระสอบปุ๋ยในห้ องนอน เลือกเอาปลากระป๋ องมาหนึงกระป๋ อง ส่วน ข้ าว นอกจากข้ าวสาร ยังมีข้าวหุงสําเร็ จรูปทีพร้ อมรับประทานอยู่สามสีกล่อง เขาจึงถือมาสองกล่อง "รอสักแป๊ บนะครับ" เทพยศหอบหิวปลากระป๋ องกับข้ าวสวยไปทีครัว เขาวางของทังหมดลงบนพืน แล้ วยกหม้ อนําเปล่าต้ ม เดือดลง จากนันก็ถือกระทะก้ นดําลงมาจากชัน ชายหนุ่มย่นจมูกเมือเห็นคราบเขม่าเกาะแน่นจนล้ างไม่ออกทีก้ นกระทะ คนรักสะอาดจับใจลอบถอนหายใจ ตอนนีไม่มีสทิ ธิบ่น เขาจึงยกกระทะวางลงบนเตาทีถ่านคุกรุ่น แล้ วจึงเปิ ดปลากระป๋ อง อย่างเก้ ๆ กังๆ ความทีไม่เคยเปิ ดเองสักที ตอนทีดึงฝาขึน ขอบคมของสเตนเลสจึงบาดนิวเลือดโชก "โอ๊ ย" เสียงทุ้มร้ องอย่างเจ็บปวด จอมโจรหนุ่มต้ องโผล่หน้ าไปดู ก็เห็นภาพคุณชายประคองมือโชกเลือดจับกระทะลงจาก เตา หยดเลือดสีแดงหยดเปรอครัวเป็ นจุดๆ "ไอ้ คนหยิบหย่งจับจดเอ๊ ยยย" ภาพตะวันด่าเข้ าให้ "มึงแกะปลากระป๋ องทีเขาทําฝาเปิ ดง่ายๆ ยังโง่ทําฝาบาดมือ โอ๊ ย กูจะ ด่ามึงยังไงดีวะ!" เทพยศยิมแหย รีบรุดนํานําอุ่นล้ างบาดแผล ก่อนจะมานังแปะข้ างจอมโจรแล้ วคุ้ยหาอุปกรณ์ทําแผล มือเรี ยวสวยประคอง มือข้ างทีเจ็บพลางเทแอลกอฮอล์เช็ดแผลเก้ ๆ กังๆ โดยทีนายหัวหนุ่มจ้ องมองเฉยๆ จนกระทังต้ องปิ ดแผล จึงยืนผ้ าก๊ อชให้ จอมโจร "ช่วยทีครับ" บอกด้ วยสีหน้ าซือ "พันเองผมทําไม่ถนัด รบกวนคุณหน่อยนะ" ท้ ายๆ บอกอ้ อนวอน "เดียวทําแผลเสร็ จคุณจะ ได้ กินข้ าวกินยาไง" กลัวอีกฝ่ ายไม่ทําแผลให้ เทพยศก็รีบหาข้ อแลกเปลียน "กูจะทํายังไงกับมึงวะ" ภาพตะวันบอกอย่างจนปั ญญา ก่อนจะดึงผ้ าก๊ อซมาพันบาดแผลบนนิวเรี ยวสวย "แม่ง รู้งีกูจบั นัง

นันมาแทน คงปวดหัวน้ อยกว่ามึง" อดทีจะบ่นอย่างระอาใจไม่ได้ เทพยศช้ อนสายตาขึนมองเขม็ง "ดีแล้ วครับทีจับผมมา...ถ้ าคุณกล้ าแตะแพรลดาแม้ แต่ปลายเส้ นผม คุณไม่ได้ ตายดีแน่!" "ทําไมจะจับมาไม่ได้ " ภาพตะวันยียวนอย่างหมันไส้ "ตัวมันเป็ นทองรึไงถึงแตะไม่ได้ มึงเองน่ะ เอาตัวให้ รอดจากเงือมมือกู ก่อนเหอะ" จอมโจรหนุ่มข่มขู่อย่างโอหัง เทพยศตีใบหน้ าขรึมเคร่งอย่างไม่พอใจ ดูถกู ตัวเขาไม่ว่า แต่การไม่ให้ เกียรติสภุ าพสตรีนนั เขาไม่ชอบและรังเกียจ พฤติกรรมนี "คุณนีมันหยาบคายจริงนะครับ" คุณชายหนุ่มกดเสียงตํา "ก็ไม่ได้ เป็ นผู้ดีนี" ภาพตะวันตอบกวนทังทําเสียงและสีหน้ า เทพยศส่ายศีรษะระอาเอือม อีกฝ่ ายไม่เคยประมาณตนเลยสักนิด แล้ วเขาไม่ใช่หมูในอวยทีให้ จบั ต้ มยําทําแกงง่ายๆ "คุณภาพตะวัน..." คุณชายหนุ่มเรี ยกชือเชิงเตือน แต่นายหัวหนุ่มยังทําหน้ าหยามหยัน เคืองแค้ นผู้หญิ งคนนัน "คุณนีมันเด็กชะมัด ผู้หญิงอ่อนแอบอบบางอย่างแพรไปทําอะไรให้ คณ ุ เจ็บชํานําใจ" เทพยศถาม "นังนันมันแพศยา!" ดวงตาคู่สนี ําตาลลุกวาว "กรุณาให้ เกียรติค่หู มันผมด้ วย" คุณชายหนุ่มเสียงแข็ง ฝ่ ามือกําเข้ าหากันแน่น ลืมความเจ็บบนฝ่ ามือ "ผมไม่ร้ ูและไม่เข้ าใจนะว่าน้ องแพรไปทําอะไรให้ แต่ผมรู้อย่างหนึง..." เทพยศเอ่ยเย็นชา "คนอย่างคุณมันน่าเอากระโปรง มาสวมครับ มีแต่ผ้ ูชายหน้ าตัวเมียทีคิดทําร้ ายผู้หญิงอยู่ตลอดเวลา" คําบริภาษรุนแรงกระทบเข้ าหู ผิวคร้ ามเข้ มแดงกํา ร่างใหญ่โผกระชากคอเสือคุณชายหนุ่มโดยไม่เจียมสังขาร "มึงจะไปรู้อะไร!"

ความชิงชังฉายผ่านแววตาทีจ้ องมองเชลยดุจคนตรงหน้ าคือแพรลดา "แล้ วผมควรรู้อะไรของคุณไหม" เทพยศไม่ได้ ยวแหย่ ั แต่คําพูดของเขาดุจเชือเพลิงโหมแผดเผาในใจจอมโจรหนุ่ม "นังนันจะไม่มีมีวนั มีความสุขกับคนทีมันรักอย่างเด็ดขาด กูจะทําทุกวิถีทางทําลาย!" ภาพตะวันกราดเกรี ยว แต่เทพยศกลับนิง ไม่คณาพายุอารมณ์ทีโถมใส่ "ทําได้ แล้ วยังไงครับ ต่อให้ ไม่มีผม น้ องแพรก็อาจมีคนอืน คุณจะจับคนรักของเธอมาทรมานทุกคนรึไง หรือจะกักขังทา รุ ณ น้ องแพรอย่างพวกแมงดาในซ่องทํากัน ผมว่านะคุณภาพตะวัน ต้ นเหตุน่ะ ไม่ใช่ผมหรือน้ องแพร แต่มนั เป็ นคุณ..." คําพูดของเทพยศแทงใจดํา "รู้จกั ปล่อยวางซะบ้ าง!" เชลยหนุ่มว่า แต่จอมโจรนันหน้ ามืดตามัวด้ วยโทสะ "กูจะหยุดจนกว่านังนันมันตรอมใจตายเหมือนจันทร์ !" ร่างใหญ่กดทับเทพยศไว้ มือหนาบีบคอแน่น "ก็ทําสิครับ ถ้ าคุณคิดว่าทําให้ ผมตายแล้ วน้ องแพรจะทรมานเจียนตายได้ " ดวงตาสีนิลสบตาจอมโจรแน่วนิง ไร้ ความเกรงกลัว ซึงนันดุจระเบิดเวลาทีหยุดลง แล้ วความพินาศก็ตามมา "คุณนีมันเป็ นพวกเจ็บไม่จําเลยนะคุณโจร เคยประมาณตัวเองบ้ างไหม" เทพยศถามกระท่อนกระแท่น เพราะถูก บีบคอ มือหยาบค่อยๆ คลายหลังจากทีโจรหนุ่มรู้ สกึ ตัวว่ากําลังจะเป็ นฆาตกร ความโกรธซัดกระหนําราวกับทะเลยามพายุคะนอง พร้ อมทีจะถาโถมทําลายทุกสิงทีขวางหน้ า มือหนาเงือขึนสูงหมายจะต่อยใบหน้ าหล่อเหลา เทพยศจ้ องอยู่ ในขณะทีหมัดต่อยลงมา เขาจึงเบนหน้ าหนีทนั ซึงนันทําให้ มือหยาบฟาดบนพืนไม้ จงั ๆ

"โอ๊ ย!" คนชกร้ องดังลัน สะบัดมือเร่าๆ เทพยศอาศัยจังหวะนันเป็ นฝ่ ายกดร่างสูงกํายําลง จับแขนไขว้ หลัง ใบหน้ ารกเรือด้ วยหนวดรุ งรังติดพืน ก่อนจะฉีกเสือเป็ น ทางยาว นํามามัดมือของร่ างกํายําติดกับเท้ าทีบาดเจ็บ จนจอมโจรเถือนดินกระแด่วเป็ นปลาถูกจับมาบนพืนดิน "ผมเหนือยแล้ วนะครับ วันนีช่วยอยู่แบบนีก่อนแล้ วกัน!" คุณชายหนุ่มปราบพยศคนทีไม่ร้ ูจักเลยว่าทําผิดซําซาก ไม่เคยเข็ด หลาบสักที "ปล่อยกู!!! ปล่อยกู๊ววววววววววว" ภาพตะวันกระโชกเสียง พยายามดึงข้ อมือตัวเองออกจากเท้ า แต่ยิงดินในท่าผิด ธรรมชาติ คนเจ็บกลับเป็ นเขาเอง "ไว้ อารมณ์เย็นแล้ วมีเหตุผลอย่างผู้ดี อ้ อ แล้ วก็เลิกหยาบคายสักที ผมจะปล่อยครับ ตอนนีรบกวนอยู่แบบนีไปก่อน" เทพยศบอกหอบๆ เขาเหนือย หิว ง่วง เพลียผสมกันจนคร้ านจะมาต่อสู้กบั คนไร้ เหตุผล อมพะนําอยู่ได้ ร่างสูงโปร่งเดินกลับเข้ าครัว พลางเทปลากระป๋ องใส่จานสังกะสี โดยไม่อ่นุ ให้ เสียเวลา นําช้ อนสันมาล้ างนําอีกรอบ จากนันก็เทข้ าวสวยสําเร็จรูป แล้ วยกทุกอย่างมาประเคนต่อหน้ าจอมโจรทียังฝื นดิน ทังทีเทพยศมัดเงือนตาย "หยุดดินเถอะ เหนือยเปล่า" คุณชายหนุ่มบอกเรียบๆ ร่างโปร่งนังพับขาเรียบร้ อยระหว่างทีรับประทานข้ าวมือแรกนับตังแต่วนั ทีถูกจับตัวมา ถึงจะไม่ใช่อาหารทีปรุงจากแม่ครัว ชาววัง แต่ในยามนี มันกลายเป็ นอาหารอร่อยเท่าทีเคยรับประทานมา ภาพตะวันรู้ตัวว่าเหนือยเปล่าก็สง่ สายตาคุมแค้ นให้ แก่คนทีนังรับประทานข้ าวอย่างไม่ร้ ูไม่ชี กลินปลากระป๋ องกระทบจมูก ท้ องก็ร้องประท้ วง แต่ทิฐิก็ทําให้ ปิดปากเงียบ "หิวใช่ไหม ก็ทานสิครับ ผมมัดแค่มือเดียว ตักข้ าวแค่นคงไม่ ี ยากหรอกมัง" เทพยศว่า แต่คนอย่างนายหัวหนุ่มกลับเมินหน้ า หนี "ไม่ทาน?....อ้ อ อยากให้ ป้อน งันก็รอผมอิมก่อนนะครับ" คุณชายหนุ่มยัวแหย่จอมโจรทีกลายเป็ นเชลยแทนเขา หวังจะให้ ตักข้ าวรับประทานเอง ดวงตาสีนําตาลถลึงใส่ ด่ากราด... "ไอ้ ....เชียเอ๊ ย!!!!"

ภาพตะวันส่งสายตากินเลือดกินเนือไปให้ คณ ุ ชายหนุ่มทีตักข้ าวเข้ าปากด้ วยท่าทางเอร็ดอร่อยเหลือคณาทว่าแม้ ปากเอ่ยบอกว่าไม่ แต่ร่างกายประท้ วง ตอนทีนําย่อยทํางาน จมูกก็กระสากลินปลากระป๋ องชัดเจน "นีคุณโจร" เทพยศเรี ยกขึนลอยๆ "รู้ไหมว่าเกิดมาผมเคยทานปลากระป๋ องแบบนีล่ะ รสชาติไม่เลวเหมือนกันนะ" มือเรียวสวยใช้ ช้อนตักนําซอสสีแดงข้ นคลักราดบนเม็ดขาวขาวสะอาดจนชุ่ม จากนันก็ตกั ละเลียดช้ าๆ คล้ ายจงใจยัวคน มอง จอมโจรหนุ่มกลืนนําลายเอือก แต่ทิฐิคาคอจึ ํ งเบนหน้ าหนี อาจจะเป็ นเพราะหิวจัด เทพยศถึงรู้ สกึ ว่าอาหารธรรมดามือนีอร่อยลํา ยิงกว่ารับประทานทีภัตตาคารซะอีก เขากวาดข้ าว เสียจนเกลียงชามสังกะสี พออิมก็ถือจานข้ าวเปล่าของตนไปล้ างแล้ วจึงนําไปควําเรียบร้ อยสมเป็ นคนรักระเบียบ จากนันก็ มายกขวดนําขึนดืม แล้ วมาทรุดนังต่อหน้ าโจรหนุ่ม มือเรียวจับช้ อนสัน ค่อยๆ ตัดเนือปลาฉําซอสราดบนข้ าว จากนันก็จ่อทีริมฝี ปากหนา "อ้ าปากสิครับ" คุณชายหนุ่มบอกเรียบๆ ไร้ รอยยัวแหย่ ทว่าปากหนาก็ปิดสนิท "ลดทิฐิ ศักดิศรีหรืออะไรบ้ าๆ ทีคุณแบกไว้ ก่อนเถอะครับ ทานข้ าวจะได้ รีบทานยา ผมง่วงแล้ ว" "ปล่อยกูสวิ ะ ไม่ได้ เป็ นง่อย แดกเองได้ !" ภาพตะวันว่าห้ วนจัด "ผมบอกแล้ วนีครับว่าง่วง...ปล่อยคุณผมก็ไม่ได้ นอนสิ" เทพยศบอกหน้ าตาเฉย พลางประคองช้ อนจ่อปาก "อ้ าม...อ้ าปาก แล้ วกลืนสิครับ" ส่งเสียงปะเหลาะ แต่ภาพตะวันหุบปากแน่นเหมือนฝาหอย "ไม่ทานก็ตามใจคุณ" เทพยศวางช้ อนลงในจาน "ผมจะไปนอนล่ะ" ว่าแล้ วก็ลกุ ขึนยืนเต็มความสูง จัดแจงวางขวดนํากับยาพาราเซตามอนไว้ ในระยะทีมือหนาจะเอือมถึง ก่อนกลับเข้ าห้ องนอนไปหยิบหมอนมาหนึงใบแล้ วพาตัวเองไปนอนทีริมระเบียงอย่างไม่ไยดีคนถือทิฐิ ลมเย็นจากทะเลโชยชาย แดดยามสายจัดเจิดจ้ า แต่ก็ไม่เป็ นผลใดๆ ต่อคนทีเริมเพลียจัด เปลือกตาปิ ดลง หยุดความนึก คิดทังปวง ปล่อยตัวเองไหลเลือนไปกับห้ วงนิทรา . .

. . กว่าทีคุณชายหนุ่มจะตืน ก็เป็ นเวลาเย็นยํา แสงสุดท้ ายของวันลับหายไปทีริ มขอบฟ้ าแล้ ว เทพยศนอนนิงลําดับความคิดตัวเอง ก่อนทีจะรู้ สกึ ตัวว่าเขาไม่ได้ นอนทีมัลดีฟส์ แต่เป็ นเกาะนําใสในฐานะเชลย เขาถูกจับมาด้ วยสาเหตุใดก็ยังไม่ร้ ูแน่ชดั ทีรู้ต้นเหตุมาจากคู่หมันสาว...แพรลดากับคู่กรณีทีเอ่ยปากเรียกชือว่า 'จันทร์ ' ร่างสูงโปร่งลุกขึน นึกได้ อีกเรืองว่าลืมจอมโจรไว้ ทงวั ั น โจรหนุ่มไม่หลุดจากพันธนาการมาบีบคอเขา ป่ านนีตายรึยังก็ไม่ร้ ู ถ้ าตายนีเขาต้ องทนอยู่กบั ซากศพอีกหกวัน แค่นกึ ก็ ขยะแขยงจะแย่ คิดได้ ดงั นันก็รีบลุกไปดู ภาพทีเห็นนัน เทพยศก็ชะงัก จานข้ าวกับจานปลากระป๋ องหมดเกลียง แต่เม็ดข้ าวกับเศษอาหารร่วงเปรอะพืน ขวดนํากลิงระเนระนาด นําในขวดหก เกือบหมด ส่วนร่างหนานอนควําในท่าเดิมคือมือข้ างนึง เท้ าข้ างนึงถูกมัดติดกัน ลมหายใจสะท้ อนขึนลงบ่งบอกว่าหลับ สนิท ...ดีทีไม่ตาย...เทพยศเบาใจ พอคุกเข่าลงข้ างนึงพิศใบหน้ ารกรุ งรังด้ วยหนวดเครา คุณชายก็ทําหน้ ารังเกียจเดียดฉันท์ ก็หนวดเฟิ มนันน่ะเลอะเม็ดข้ าวกับคราบซอสมะเขือเทศ คนรักความสะอาดผุดความคิดหนึง ...ถ้ าโกนหนวดเครารุงรังนันได้ สาบานเลยว่าเขาจะรีบทํา...

6.1 ลมสวาท ภาพตะวันปรือตาขึน หลังจากเผลอผล็อยหลับเต็มอิม รู้ สกึ ได้ ว่าแผลทีระบมดีขนึ อาการไข้ อ่อนๆ ก็เหมือนจะหายขาด ไม่ อ่อนเพลียเปลียแรงอย่างทีคิด พอพลิกๆ ข้ อมือกับข้ อเท้ าก็ปรากฎว่าขยับได้ โดยสะดวก เชลยหนุ่มปลดพันธนาการให้ ตงแต่ ั ตอนไหนก็ไม่ร้ ู พอมองรอบๆ ก็พบว่าตนเองนอนอยู่บนฟูกพับสามชัน มุ้งถูกกางให้ เรียบร้ อยแม้ สายจะหย่อนไปบ้ างก็ตาม ร่างสูงกํายํา คลานออกมานอกมุ้ง ค่อยๆ ยันตัวลุกขึน กวาดสายตามองหาไอ้ คุณชายคู่เวรคู่กรรม

เขาอาศัยฝาเกาะพยุงลากขาจนออกนอกห้ องได้ ก็มองหาเทพยศไม่เจอ นายหัวหนุ่มขบปากแน่น นึกถึงสถานการณ์ เลวร้ าย ...รึมนั หนีไปแล้ ว!... เกาะแห่งนีเป็ นเกาะส่วนตัว ไร้ ผ้ คู นอาศัย ยกเว้ นแต่จะมีบ้างทีเรือประมงจะอาศัยหลบพายุ แต่ก็นานๆ ครัง ทีนีไม่มีเรือ ต้ งรอสองสมุนมารับตามกําหนดนัดหมาย แต่ถงึ มี ไอ้ คุณชายตีนแดงก็คงไม่รอดจากท้ องทะเลกว้ างทีกลืนชีวิต ของ...จันทร์ .... ความเศร้ าถาโถม เขาจึงทรุดนังอิงผนังท่ามกลางความมืดมิด...เป็ นนานกว่าจะรู้สกึ ตัวเมือเห็นเงาตะคุ่มทาบบนฝาผนังไม้ แล้ วร่ างสูงโปร่ งก็โผล่ขนมา ึ "อ้ าว ตืนแล้ วเหรอครับ" เทพยศทักทาย ภาพตะวันเงยหน้ าขึนมองคนทีร่ วมวิบากกรรม "ไปไหนมา" คําถามคาดคันเนือยๆ ถูกส่งให้ ระหว่างทีอีกฝ่ ายชันเข่าอิงพนัง "ไปเดินเล่นทีริมชายหาดน่ะครับ พอดีเพลินไปหน่อย เลยกลับมาคํา" คําตอบของเทพยศนําเอาความนิงงันตามมา "บ้ าป้ะวะ เดินริมทะเลดึกๆ ดืนๆ ถ้ ามึงเผลอเดินแล้ วนําขึน จะไม่ตายเหรอฮะ" คําพูดด่ากึงเสียดสีนนั ทําเอาเทพยศฉายยิม "ห่วงเหรอครับ" คุณชายหนุ่มถามยิมแย้ มซึงภาพตะวันหน้ าหงิก "คําไหนทีบอกว่ากูห่วงมึงฮะ!" ส่งเสียงตวาดดัง "หายดีแล้ วเหรอครับ"

พอได้ เห็นอีกฝ่ ายเอะอะโวยวาย ก็นกึ เสียใจทีเขาใจอ่อน ยอมแก้ เชือกให้ ปล่อยเสือเข้ าป่ าจริงๆ ภาพตะวันเอนซบพนัง ท่าทางกะปลกกะเปลีย เทพยศใจไม่ดี คิดว่าอีกฝ่ ายไข้ ขนึ จึงเขยิบเช้ าใกล้ ชิด วางมือทาบหน้ าผาก สัมผัสได้ ว่าอุ่น จึงหันหลัง เตรียมลุกไปหาผ้ าหมาดชืนมาเช็ดลดความร้ อน พลันนัน มือหนาหยาบก็ยกขึน ตวัดรอบเอวของคุณชายหนุ่มแนบแน่น ดวงตาคู่สนี ําตาลวับวาว เมือเหยือแค้ นติดกับ นายหัวหนุ่มจับแขนเรียวเสลาบิดไขว้ หลัง แล้ วใช้ ร่างกายหนาล็อกตัวร่างโปร่ งแน่น "หึหหึ ึ ได้ เวลาชําระแค้ นสักที มึงทํากับกูแสบมากนะ!" ลมหายใจอุ่นจัดรินรดติงหูนิม เทพยศดินไม่หลุด เพราะคราวนีจอมโจรเอาจริง! "มึงเกลียดความสกปรกใช่ไหม" นําเสียงหยาบคายทุ้มตําในลําคอ "กูจะให้ มงึ เกลือกกลัวของสกปรก ดูสิ ถ้ านังแพรลดาเห็น มึงปรีดเปรมกั ิ บ...ของสกปรก นําขุ่นข้ นรดหน้ ามึง นังนันจะยินดีเอามึงเป็ นผัวอีกไหม" วาจาหยาบโล้ นปะปนความหยาบกระด้ าง พร้ อมกันนัน ร่างโปร่งก็ถกู กดติดพืน 6.2.1 ลมสวาท แรงกดจากไหล่หนาส่งผลให้ ร่างโปร่ งแนบติดพืน ขยับหนีก็ไม่ได้ เพราะอีกฝ่ ายเองก็ระวังตัวหลังจากที 'พลาดพลัง' หลาย ต่อหลายรอบ ลมหายใจระอุรินรดริมใบหูเมือภาพตะวันข่มขู่อีกฝ่ าย "หึหึ กลัวละสิ ตัวสันเชียว" "คุณภาพตะวันครับ" เทพยศทําใจดีส้ เู สือเรียก "ผมว่าคุณก็รังเกียจไม่ใช่เหรอครับ ทีผมทํากับคุณน่ะ คือเอาตัวเองเข้ าแลก เพือแก้ แค้ น มันเอ่อ ดูลงทุนไปหน่อยนะครับ" บอกอย่างทีพยายามใจเย็น ตอนนีคุณชายหนุ่มรังเกียจลมหายใจทีคลุ้งกลินไม่สะอาด อีกฝ่ ายนําก็ไม่อาบ ยังเอาตัวชืน เหงือเหนอะมาเสียดสีเขา กลินกายอีกฝ่ ายชวนเวียนหัว ไม่นบั รวมหนวดเคราน่าขยะแขยงนันอีก! เทพยศก็ได้ แต่นกึ เสียดายทีตนไม่ยอมหาทางโกนมันออกเสียตอนทีโจรหนุ่มหมดสติ

"กูไม่หลงกลมึงหรอก" ภาพตะวันลําพองใจเสียเต็มประดา "แล้ วคุณมีอารมณ์ ร่วมกับผมเรอะ!" คุณชายหนุ่มย้ อนถามอย่างเหลืออดเหลือทน เบียงคอหนียามทีถูกซุกไซ้ "อืมมม ตัวหอมๆ สะอาดสะอ้ านแบบมึงนีเร้ าอารมณ์เป็ นบ้ า!" คําพูดของภาพตะวันสันกระเส่าคล้ ายโจรข่มขืน "มึงทําให้ กู อับอาย ...กูจะเอาคืนมึงอย่างสาสมแน่" วาจาเข้ มข้ นไร้ ซงความปรานี ึ "คุณโจร..." เทพยศยังเรียก "ผมว่า..." ก่อนจะได้ พดู อะไร มือหยาบก็เลือนปิ ดปาก ภาพตะวันเรี ยนรู้แล้ วว่าถ้ าฟั งเชลยหนุ่มมากเข้ า คนถูกปั นหัวจะเป็ นเขาเอง ทางทีดี รีบๆ จัดการความแค้ นให้ สาสมจะดีกว่า ภาพตะวันไม่ได้ พิศวาสเนือตัวแข็งกระด้ างของผู้ชาย แต่การได้ เป็ น 'ฝ่ ายเสียบ' มันดีกว่าเป็ นฝ่ าย 'ถูกเสียบ' นายหัวหนุ่ม ยังแค้ นไม่หายทีมันกล้ าใช้ เขาเป็ นตุ๊กตายาง ทีสําคัญ นอกจากจะได้ เอาคืนแล้ ว ยังได้ แก้ แค้ นยัยผู้หญิง แพศยานันอีกด้ วย ...อา สาแกใจจริง!... เทพยศดินรน แต่นําหนักทีทับลงมาคล้ ายกระสอบข้ าวสารสักตัน "อือ อ่อยอ้ ม" (ปล่อยผม) คุณชายหนุ่มส่งเสียงอู้อีผ่านมือทีปิ ดปากแน่น รสเค็มจากเหงือทีชืนฝ่ ามือสัมผัสลินตอนเผยอร้ อง และคนทีรักสะอาดจับจิต เลิกร้ องทันที เสียงหัวเราะระคายหูดังกรีดความสงัดแห่งราตรีกาล ข้ อมือเรี ยวถูกรวบไว้ แน่นเหนือศีรษะ...เทวดาใจดีอย่างเขาดัน กลายเป็ นเหยือซาตานร้ ายซะเอง 6.2.2 ลมสวาท หนวดเครารุงรังแนบบนผิวเนืออ่อนๆ บนหลังคอ ภาพตะวันรับรู้ได้ ถงึ ความสะอาดของอีกฝ่ าย กรุ่นกลินสบู่หอมจางๆ น่า ซุกซบ อารมณ์เพริ ดเมือเรือนร่างเขาเสียดสีบนท้ ั ายนิม

คุณชายหนุ่มออกแรงดินเพิมขึนเพือหาทางเอาตัวรอด นันยิงทําให้ สดั ส่วนอ่อนไหวของภาพตะวันทีซุกซ่อนในเนือผ้ าบาง เบาค่อยๆ ตืนตัว น่าแปลกทีเพียงแค่มโนภาพร่ างขาวกระจ่างกึงเปลือย ใบหน้ าผู้ดีจ๋าถูกเขายํายี เปรอะเปื อนด้ วยหยาด ราคะข้ นคลัก อารมณ์ ก็ยิงเตลิด มือหนาทีใช้ ปิดปากจึงเลือนลงจับของสงวนของคนอืนผ่านกางเกงทีคุณชายสวมใส่ หยอกยัวนวดคลึงราวกับช่วยตัวเอง ความมืดมิดอําพรางสีหน้ าเย็นจัดทีเริมแดงกําของเทพยศ แน่นอนว่าเขาก็ไม่คิดจะเป็ น 'คนถูกกด' แต่อารมณ์ทีเพริดนีสิ ระงับอย่างไรก็ไม่อยู่ ตรงส่วนนันเริ มชูชนั ยินดีทีมีคนปรนเปรอความสุข เสือผ้ าหลุดลุ่ยตอนไหนไม่ทนั รู้ แต่ตอนนีท่อนเนือ ร้ อนจัดทีฉําชุ่มหยดใสเหนียวแตะทีบันท้ ายขาวนวลทีเปลือยเปล่า ภาพตะวันปรีดเปรมอย่ ิ างยิงทีได้ อยู่เหนือคนทีเหยียบยําศักดิศรีจนเผอเรอ ปล่อยกายระเริงรสกามารมณ์ทีกําลังจะได้ เสพ สม เขาใช้ ท่อนเนือลูบระรอยแยกของบันท้ ายราวกับจะกรีดรอยแยกให้ อ้ากว้ าง พอทํา อารมณ์สวาทก็ซ่านจนอยาก กระแทกแรงๆ ให้ สมใจ คนทีนิงรอจังหวะอยู่นานก็เป็ นฝ่ ายพลิกร่ างขึน โถมทับร่างหนาทีเอนหงายหลังดังโครมเมือท้ ายทอยโขกพืนอย่างแรงจนมึน งง ร่างโปร่งฉวยโอกาสถือเสือยืดนํามามัดมือไม้ คนทีกําลังงง แล้ วหอบแฮก ซึงจอมโจรหนุ่มสบถหยาบคาย ทีตัวเองเผลอ พลาดได้ ตลอด จึงจ้ องร่างทีคู้ข้างตัวอย่างกราดเกรียว "อย่าปล่อยให้ กหู ลุดไปได้ นะมึง กูจะทะลวงก้ นมึงให้ พงั เชียว!" ความมืดทําให้ ไม่เห็นหน้ าคนที 'ของขึน' เช่นกัน เกิดมาไม่เคยเจอคนทีสกปรกทังกาย วาจา ใจ หยามยํายีขนาดนี "คุณมันเหมือนงูเห่าช่างอาฆาต แถมไม่ร้ ู จกั บุญคุณคนเอาซะเลย" คุณชายหนุ่มกดเสียงตํา ความโมโหพล่านทัวเรือนกาย แต่ความปรารถนากลับไม่ลดความชูชนั ลงเลย "อยากหยามยํายีผมเพือแก้ แค้ นนักใช่ไหม..." เทพยศถาม "งันผมจะสนองให้ " ร่างโปร่งคืบคลานเข้ าใกล้ ร่างสูงกํายําทีดินเร่ า ความมืดทีไม่เห็นแม้ แต่ปลายเท้ าตัวเองช่วยกลบความละอายแก่ใจทีผุดขึน เทพยศทาบทับจอมโจร ท่อนเนือร้ อนแตะสัมผัสกันโดยตรง แต่คุณชายหนุ่มไม่หยุดแค่นนั พอได้ จงั หวะ เขาก็เอนหลังพิงฝา คราวนีมีร่างสูงถ่วงทับอยู่ด้านบนในท่านังหันหน้ าชนกัน

"มึงจะทําอะไรน่ะ" ดวงตาสีนําตาลทีคุ้นชินความมืดมองโครงหน้ าในเงาสลัว ทีเลือนสองมือแตะสีข้างกํายําซึงเกร็ งเขม็ง "ก็ทําให้ คณ ุ สมปรารถนาไง" เอ่ยจบก็ขยับสะโพกให้ เนืออุ่นจัดสัมผัสกันอย่างแนบแน่น หยาดหยดสีใสอาบเอ่อ "อะ...ไอ้ เทพ...มึง...อ๊ ะ" กลัวเสียงครางจะหลุดตามมาจึงไม่ได้ ถามต่อว่า 'มึงจําวิธี 'ชนช้ าง' มาจากไหน' เพราะมือทีแตะสีข้างเลือนมากอบกุมท่อน เนือชุ่มรวบเข้ าหากัน มืออุ่นฉําด้ วยหยดเยิมใส ภาพตะวันซาบซ่านกับสัมผัสจนเขยิบเบียดชิดให้ ติดหน้ าท้ องนุ่ม ความมืด ประดุจผ้ าผืนบางทีปิ ดตา พอเห็นไม่ชัดก็ไม่ละอาย "คุณโจร..." เทพยศเรียกแผ่วเครือ มืออีกข้ างก็ช่วยขยีส่วนปลายยอดทังของร่ างสลับกับตัวเอง "ช่วยสัมผัสอกได้ ไหม" เอ่ย ขอร้ องหวานหู จอมโจรหนุ่มทีถูกปรนเปรอหอบสะท้ าน นึกในใจจะเอาอะไรสัมผัสในเมือมือถูกมัด แต่ก็ได้ คําตอบในนาทีต่อมา เมือมือ เรียวชุ่มยกขึนแตะปาก ก่อนทีจะลดลงปลุกเร้ าส่วนอ่อนไหวทีคอยแต่จะคายหยดนําหยาดเยิมเพิมขึนจนลืนมือ ภาพตะวันไม่คิดจะดูดอกผู้ชายในสมอง แต่พอไม่ทํา มืออุ่นๆ ก็หยุดนิงเลือนมาแตะตัวตนของคนสนองข้ างหนึง รูดขึนลง เป็ นจังหวะ อีกข้ างก็แตะยอดอกทีแข็งเป็ นไตคลึงเคล้ นเบามือ ซึงนันทําให้ ภาพตะวันอารมณ์ ค้าง จะขยับเสียดสีผิวเนืออีก ฝ่ ายก็ไม่สขุ สมเท่ามีมือทีรู้จดุ สุดยอดของชายหนุ่มด้ วยกัน หลังจากฮึดฮัดขัดใจครู่ใหญ่ ใบหน้ าทีรกเรือด้ วยหนวดเคราก็ก้มเข้ าหาแผ่นอกทีแอ่นขึนรอรับ ...คิดซะว่าเลียอมยิมก็แล้ วกัน!... ลินนุ่มแตะส่วนทีแข็งเป็ นไต วาดวนรอบป้านสีนําตาล ส่งกระแสหวานซ่านทรวง ภาพตะวันไม่น่มุ นวลเฉกเช่นเคยทําให้ หญิ งสาว จึงใช้ ฟันขบบ้ าง ดูดดุนด้ วยปลายลินบ้ างสลับกัน รสผิวเนือของเทพยศ สะอาด หอม นายหัวหนุ่มจึงคลายความรังเกียจอย่างไม่ร้ ู ตวั "อือ คุณโจร..." คุณชายหนุ่มแอ่นอกให้ ครางเครือยามทีหนวดเคราทีเคยเดียดฉันท์ ครูดผิวเนือ ภาพคู่หมันสาวจางเจือลง ลืมสินว่าตนเป็ นเชลยและคนทีเชยชมเรื อนร่างคือโจรทีจับตนมากักขังเพือแก้ แค้ นด้ วยเรืองทียัง ไม่ร้ ู

มือเรียวกํารวบท่อนเนือทีเยิมฉําเข้ าหากันอีกครังเพือตอบแทน ช่วยรูดรังท่อนเนือจอมโจรกับของของตน สัดส่วนอ่อนไหว ขยายแทบปริ ผลิซึมหยดใสทีหยาดเป็ นสาย มันร้ อนขึนจนร่างสูงเกร็งหน้ าท้ อง ความเงียบงันทําให้ ได้ ยินเสียงชุ่มแฉะ ชัดเจนยามทีมือเรี ยวสวยรูดขึนลง บางครังก็ใจดีกดนิวทีส่วนปลายยอดทีผุดนําใสล้ นเอ่อ "ฮึก!" เสียงห้ าวคราง ทรวงอกหอบสะท้ านอยู่เหนือเรือนร่างโปร่ง ท้ องน้ อยร้ อนวาบ เขาหลุดเสียงครางยามทีร่างเกร็งกระตุก ปลดปล่อยสายธารอุ่นอาบหน้ าท้ องเทพยศ บางส่วนเปรอะพงไหมสีดําสนิทของฝ่ ายนัน ความสุขสมไต่ไล่เลียกับเทพยศทีแตะปลายรุ้ งในเวลาต่อมา ใบหน้ าคมคร้ ามเอนซบอิงบนลาดไหล่ขาว หอบหายใจจนริน รดผิวเนือ ต่างฝ่ ายซึมซับความสุขทางกายตามสัญชาตญาณดิบของตัวผู้ยามผสมพันธุ์ เมือสํานึกคืนสติ ก็ต่างนิงอึง ไร้ คําพูดจะเอ่ยต่อกัน ย่างเข้ าวันทีสอง...สถานะของทังสองคนกลับอิหลักอิเหลือขึนมากกว่าเดิม 6.3 ลมสวาท กระอักกระอ่วน...นันเป็ นความรู้สกี แรกหลังจากทีผ่านเหตุการณ์ 'ร้ อนรุ่ม' แทบมอดไหม้ ร่างหนาทีอิงซบไหล่คณ ุ ชายหนุ่ม ตัวร้ อนเหมือนไข้ กลับ อับอายขายขีหน้ าทีปลดปล่อยด้ วยมือของชายหนุ่มผู้เป็ นศัตรูค่อู าฆาต แต่มือของมัน...สัมผัสของ มัน...ให้ ความรู้ สกึ ดีเป็ นบ้ า! เทพยศก้ มมองเรือนผมคนทีซุกซบไหล่หลังจากปลดปล่อยอารมณ์ ฝ่ ามือของเขายังเปรอะหยาดราคะทีเริ มแห้ งกรัง ทังที เป็ นเรืองน่ารังเกียจแท้ ๆ แต่มือคู่นีล่ะทีช่วยอีกฝ่ ายถึงฝั งฝั น เสียงลมหายใจดังแผ่วๆ ในความสงัด แต่ก็ไม่มีใครคิดขยับตัวหรือพูดคุย เพียงปล่อยใจล่องลอยจมอยู่ในภวังค์ . . . . . ศิวตั น์ดักรอธงทีต้ องออกไปดูฟาร์ มไข่มกุ ตังแต่เช้ ามืด รองผู้จดั การหนุ่มยืนกอดอก สีหน้ าบอกบุญไม่รับ ธงเห็นก็เกาศีรษะ หน้ าแหยแฝน "ฉันรู้สกึ ไปเองรึเปล่าฮะว่าแกกําลังหลบหน้ าฉัน"

ร่างกํายําพอๆ กับเจ้ านายเปรยขึน "ละ...หลบทีไหนกันครับคุณวัฒน์" ธงตอบแก้ เกียว ส่งยิมไม่เต็มปาก "เออ ไม่หลบก็ไม่หลบ" ศิวตั น์ว่า "ตะวันไปไหน ไม่เห็นมันโทรมาสังงานยิกๆ ปกติมนั ห่วงงานจะตาย รอบนีมันแปลกนะ เงียบหายไปสองวันแล้ ว" ธงอยากหายตัวได้ จะได้ ไม่ต้องมาตอบคําถามคาดคันของเจ้ านายอีกคน ซึงถ้ าหากคุณศิวัตน์ร้ ู พายุคงถล่มแน่ "แหะแหะ" ท้ ายสุด ธงก็ต้องเสหัวเราะกลบเกลือน "นายหัวบอกแค่อยากจะพักผ่อนเงียบๆ นีครับ" "เหรอ..." ศิวตั น์ลากเสียง จุดยิมตรงมุมปาก ก่อนจะตะปบเหยือด้ วยคําถามต่อมา "แล้ วไอ้ บิลค่าโรงแรมทีกรุงเทพสามวัน ก่อนน่ะคืออะไร อย่าบอกนะ นายแกไปพักทีกรุงเทพทังทีเกลียดจะตาย" ลูกน้ องผู้จงรักของภาพตะวันเหงือแตกพลักเพราะคิด หาคําตอบไว้ ไม่ทนั "คือไม่ทราบครับ" ท้ ายทีสุดก็ใช้ คาถา ไม่ร้ ู ไม่เห็น ไม่ได้ ยิน "ไม่ทราบ? ทังทีพวกแกเองก็หายไปด้ วยกันนีนะ" นําเสียงรองผู้จัดการหนุ่มเคลือบแคลง ตาหรีลงอย่างจับผิด "อ้ อ ใช่สิ ฉัน เห็นหนังสือพิมพ์ของต้ นเดือน ลงข่าวเรืองของ 'แพร' กับคู่หมันหนุ่มไฮโซแล้ วก็กองนิตยสารซุบซิบหลายเล่มทีมีข่าวแพรกับ คู่หมันกองซุกในก้ นตู้เอกสาร" เหงือผุดพรายบนหน้ าผาก หน้ าของธงเผือดสีสง่ พิรุธให้ ศิวัตน์จบั ได้ "มันคิดจะทําอะไรแพร บอกมา!" คําถามเรี ยบๆ แต่แทงใจดําคนฟั ง 6.4 ลมสวาท พระจันทร์ เร้ นขอบฟ้าไปแล้ ว สองร่างทีผลัดกันอาบนํา เปลียนเสือผ้ าเรี ยบร้ อย นังเงียบๆ ไม่มีใครยอมพูดกับใคร เพราะ พิพกั พิพ่วนใจ แต่หนักสุดคือภาพตะวันทีทําใจไม่ได้ "มึงเป็ นเกย์?" เขาถาม เทพยศทีอิงหลังอยู่อีกฟากห้ องส่ายศีรษะ "เปล่า ผมชอบผู้หญิง"

"ชอบผู้หญิงแล้ วมึงชัก**กับผู้ชายเรอะ!" หัวคิวเข้ มขมวดมุ่น "หยาบคายจริงนะคุณ ไม่ต้องพูดตรงผมก็เข้ าใจ" บ่นตามประสาเขาแล้ วถอนหายใจ "แล้ วยังไง ใครเริม ก่อนละครับ ผมก็ต้องปกป้องตัวเองสิ คุณนันแหละทําไมไม่จําบ้ างว่าโดนคนอืนทําร้ ายน่ะเป็ นยังไง พอโดนกับตัวเองหน่อย ทําเป็ นโวยวาย นีผมเสียหายกว่าคุณ เป็ นเหยือคุณ ผมไม่พูดสักคํา" เทพยศว่ายาวยืด ภาพตะวันหน้ าแดงกํา กัดกรามกรอด "มึงนีโรคจิตรึไงฮะ!" คุณชายหนุ่มหรีตาลงอย่างไม่พอใจคนพูด "งันเรามาทํามากกว่านีไหม เผือจะเสียหน้ าน้ อยลง" เทพยศเอ่ยถามนายหัวหนุ่มเรียบๆ ปนรํ าคาญจอมโจร ทีทําโวยวายเหมือนตัวเองเสียความบริ สทุ ธิแค่คนเดียว "ใครเขาอยากทํากับมึงหะ!!!" นายหัวหนุ่มตวาดลัน "ไม่อยากแต่ก็สขุ สมด้ วยมือผมนี" เทพยศตอกกลับเรียบๆ "แค่ใช้ มือปลดปล่อยให้ กนั นีคุณคิดมากเหรอครับ รึกลัวท้ อง ไม่ เป็ นไรน่า ผมรับผิดชอบ" ยังมีอารมณ์ขบขันเพือลดความขัดเขินระหว่างทังคู่แต่ไม่ได้ ผล ร่างหนาทีนังอยู่อีกฝั งของบ้ านหายใจแรง ระงับอารมณ์ ดีที รอบกายมืดจึงไม่เห็นหน้ าใสๆ ทีแสนกวนฝ่ าเท้ านัน ภาพตะวันวางแผนทรมานเชลยหนุ่มเป็ นฉากๆ รอยยิมเหียมเกรี ยมแตะแต้ มริมฝี ปาก ส่งผลให้ ใบหน้ ารกรุงรังด้ วยหนวด เคราเข้ มขึน มันไม่มีความแค้ นต่อเขาแต่สงที ิ มันทํา ส่งผลให้ เขาทําร้ ายมันได้ อย่างไม่ละอายแก่ใจ... เทพยศเห็นอีกฝ่ ายเงียบไปก็ถาม "ถ้ าคุณไม่มีอะไรแล้ ว ผมนอนล่ะนะ" ร่างโปร่งผุดลุกขึน คืนนีเขาเหนือยเพราะออกแรงเยอะ แถมแผลบนนิวเหมือนจะระบม จึงอยากพักผ่อน คร้ านจะมานัง เถียงไร้ สาระทีหาประเด็นไม่ได้ "ใครใช้ ให้ มงึ ไปหะ!" ภาพตะวันเอะอะ เป็ นเชลยแท้ ๆ ยังไม่เจียมฐานะ "ผมไปเองนีละครับ ทําไม? อยากนอนกับผมอีกเหรอครับ" เทพยศย้ อน

"ไอ้ เทพ!!" เสียงห้ าวตะคอกใส่ ตะเกียกตะกายลุกไม่เจียมสังขารว่าเท้ าเจ็บ เทพยศถอนหายใจ เดินเข้ าไปใกล้ หิวปี กคนเจ็บ "พอเถอะ ผมเหนือย" คุณชายบอกเสียงเนือย "คุณเองก็เจ็บ ผมเองก็ เหนือย วันนีเราสองคนเจออะไรหนักๆ พอแล้ ว เซ็นสัญญาสงบศึกกันก่อนเถอะครับ ตืนขึนมาพรุ่งนีคุณจะเฆียนตีผมยังไงก็ ยอมครับ แต่วนั นีขอนอนสงบๆ สักวัน" ประคองอีกฝ่ ายทิงไว้ หน้ าประตูห้องนอนอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนทีจะคลานมุดเข้ ามุ้ง ทอดร่ายบนฟูกพับสามท่อนสีสด ก่อนทีจะ ผล็อยหลับแทบจะทันที tbc