เนือ ่ งด้วยปกไก่คนวาด วาดได้ 40% เห็นโครงหน้า และอื่นๆ แล้ว แต่ว่าเขายังไม่พอใจเรื่องการลงสี หมีนี่ว่า ปริ่มมแย้ว อาจจะมีปรับแก้ ส�ำหรับคนเล่นเกม เราจะ ทยอยส่งตอนไก่น้อยได้รองเท้าพร้อมแนบไฟล์ปก 40% ให้ดูเฉพาะกิจ ห้ามส่งต่อนอกกรุ๊ปแชทเด็ดขาด หมีไม่นย ิ มอวดปกทีไ่ ม่เสร็จ เคยโดนคนวาดต�ำหนิ เรื่องนี้มาคนนึงนานแล้ว บางคนซีเรียส เพราะคนอื่นมัน เอาไปใช้ต่อได้ ยกเว้นจ�ำเป็นแบบคนวาดไม่ทัน เราถึงจะ ลง ‘แบบร่าง’ เพื่อขาย จะสังเกตได้ว่าเราไม่ค่อยอวดถ้า มันยังไม่ไฟนอล เพราะบางทีต้องคอมเม้นท์งานแก้เยอะ บางคนเขาจะอวดในเพจก็ ต ้ อ งขอหมี ก ่ อ น อย่ า ให้ ห มี ล�ำบากใจตอนรู้ว่าภาพหลุด อยากแบ่งปันความหล่อ (?) ของไก่น้อยค่ะ อดใจ มิไหว แต่คนวาดช้าเหลือเกิน พี่บัวลอย น้องรอพี่ที่ท่าน�้ำ ทุกวันเยย อยากเห็นไก่ อยากอวดไก่ อยากอวยไก่ มีฟามสุขด้วยกันอย่างสงบเนอะ
บ�ำเรออสูร
สักวาถือคีย์การ์ดส�ำรองขึ้นคอนโดหรู เขาก�ำลังจะขึ้นลิฟต์ แต่มีคนใช้ บริการอยู่ เด็กหนุ่มชะงัก ก่อนที่จะตัดสินใจรอ เนื่องจากสภาพตัวเองในตอนนี้ โทรมเต็มที หลังจากที่การฝึกรด.จบลง เขาก็รีบขึ้นรถเมล์เพื่อให้ทันนัด ‘ท�ำงาน พิเศษ’ ด้วยสภาพเหงื่อซ่ก เนื้อตัวเปรอะเปื้อนหลังการฝึก เขาก็ตัวลีบแล้วเมื่อ เหยียบคอนโดหรูหรา ขนาดเขายังเหม็นสาบตัวเองก็อยากอาบน�้ำอาบท่าก่อนที่ คุณรอดจะกลับมา เห็นลิฟต์วา่ ง เด็กหนุม่ ก็รบี เข้าก่อนทีจ่ ะมีคนมาใช้บริการ ดูเวลาแล้วสักวา ใจชื้นเล็กน้อย ตอนนี้คุณรอดคงยังไม่กลับ เขายังมีเวลาอาบน�้ำให้ตัวหอมๆ เพื่อ ต้อนรับเจ้าบ้าน แต่เมื่อสอดคีย์การ์ดเปิดประตู เด็กหนุ่มถอดรองเท้าคอมแบทเก็บใส่ตู้ เห็นรองเท้าหนังทีเ่ จ้าบ้านใส่ทำ� งานก็ชะงัก แล้วเดินตัวลีบเข้าไปในส่วนห้องรับแขก เจ้าบ้านกระสากลิน่ สาบแบบผูช้ ายทีอ่ วลในห้องปรับอากาศ พอให้ไปมอง ‘เด็กพาร์ทไทม์’ ยืนเก้ๆ กังๆ แล้วยกมือไหว้เขา ใบหน้าซื่อลุแก่โทษกึ่งเขินอาย เห็ น ร่ า งที่ เริ่ ม เต็ ม หนุ ่ ม ในชุ ด สี เขี ย วขี้ ม ้ า แบบทหารแล้ ว อาทิ ต ย์ กระชุ่มกระชวยหัวใจพิกล “ไม่เห็นนายใส่ชุดนี้?” อาทิตย์ทักก่อน คิ้วเรียวขมวดมุ่น เด็กหนุ่มยืน ห่างเสียเป็นวา “เพิ่งเริ่มฝึกอาทิตย์นี้น่ะครับ” สักวาตอบอ้อมแอ้ม “อ้อ” อาทิตย์นี้วันนี้เป็นวันแรกที่ทั้งสองนัดเจอกัน “แล้วไปยืนตรงนั้น
ท�ำไม มานัง่ นี”่ เรียกให้นงั่ ทีโ่ ซฟาตรงกันข้ามทีม่ เี พียงโต๊ะกระจกซึง่ วางถุงกระดาษ คั่น สักวาท�ำท่าลังเล แต่ก็ยอมเดินไหล่ค้อมนั่งจ๋อง “ใครบอกให้นงั่ คูไ้ หล่ หมดราศีแบบนี้ นัง่ หลังตรงสิ เรียนรด.ประสาอะไร” อาทิตย์บ่น เด็กหนุม่ จึงนัง่ ไหล่ผายอกผึง่ ทันทีราวกับหุน่ ทีโ่ ดนชักรอก “คุณรอดกลับ เร็วจังครับ” “มีธุระ เลยเลิกงานเร็ว เสร็จธุระพอดีก็กลับ” ปากบอกธุระ ตาก็ปรายที่ ถุงกระดาษบนโต๊ะ สักวาไม่มสี ทิ ธิถ์ ามเรือ่ งส่วนตัว เขาจึงต่อบทสนทนาไม่ถกู แล้วยังอึดอัด ที่ต้องนั่งหน้ามัน กลิ่นเหงื่อคลุ้งใกล้ๆ กับคนตัวหอมฟุ้ง เขากลุ้มใจว่าคุณรอดจะ เหม็นเขาไหม ขนาดตัวเองยังอึดอัด แต่สีหน้าของอาทิตย์ก็ไม่เปลี่ยน ร่างโปร่งดึงถุงกระดาษบนโต๊ะกระจก ดึงของด้านในออกมาซึง่ เป็นกล่อง รองเท้ามีตรายีห่ อ้ ดัง มือเรียวเปิดฝากล่อง ดึงรองเท้าทีร่ อ้ ยเชือกแล้วออกมา สักวา เห็นรองเท้าก็ขมวดคิว้ กับความไม่สวยของมัน เพราะรองเท้ามีลายรูปผิวพระจันทร์ ขรุขระจนมองไม่ออกว่าสวยตรงไหน “ของนาย” ชายหนุ่มบอกอย่างไม่มีพิธีรีตอง “ของผม?” เด็กหนุ่มจดจ้องมันแต่ไม่รับ อาทิตย์ลุกขึ้นพร้อมถือรองเท้า มานั่งคุกเข่าลงตรงหน้า สักวาสะดุ้ง “ลองใส่ดู” เลื่อนรองเท้าวางลงตรงหน้า ‘นายก้อนถ่าน’ 1 “เรย์ชอบมาก เห็นมันบ้าๆ หาซื้อเอาเป็นเอาตาย” คนแก่วัยกว่าเงยหน้าขึ้นเพราะไม่เห็น เด็กหนุ่มลองสวม “อ้าว ไม่ใส่ละ?” “เออ คุณรอดลุกก่อนสิครับ” สักวาท�ำท่าจะลุก แต่มือก็จับข้อเท้าที่สวม ถุงเท้าสีด�ำหนา “ก็ลองสิ จะลีลาท�ำไม ใส่ไม่ได้ฉันจะเอาไปเปลี่ยน นี่ต้องสั่งใหม่นะ” อาทิตย์บอกอย่างร�ำคาญ จนสักวาสวมได้พอดี เขาถึงยิ้มออก “ไอ้คู่เก่าก็เอาไป ทิ้งเลย เห็นแล้วฉันรับไม่ได้จริงๆ ขาดก็ซื้อใหม่เถอะ ของจ�ำเป็นน่ะ” 1
Cinderella : แปลว่าสาวน้อยขี้เถ้า พอดีสักวาด�ำ นึกถึงถ่าน....
สักวาถอดแล้วก้มเก็บเองเมือ่ อาทิตย์ขยับถอยนัง่ ทับส้นเท้าจ้องเด็กหนุม่ ตาไม่กะพริบ “ผู้ใหญ่ให้ของนี่ต้องท�ำยังไง” “...ขอบคุณครับ” มัวแต่กังวลที่คุณรอดจะใส่รองเท้าให้จึงลืมยกมือไหว้ เขารู้สึกว่าตัวเองเสียมารยาท จึงรีบพนมมือแล้วเอ่ยขอบคุณ อาทิตย์คล้ายจะไม่พอใจ สักวาก็ไม่รู้จะท�ำอย่างไร อยากติตัวเองที่เสีย มารยาท “ลืมไปว่าต้องสอน” ชายหนุ่มพึมพ�ำขึ้น “เวลาฉันซื้อของให้ยัยแฝด ตั้ง แต่เด็กๆ ละจะต้องหอมแก้มฉันคนละที” สักวาตาปริบๆ “เอ้า? แล้วไม่ท�ำ” ใบหน้าคล�้ำเข้มแดงเถือก แล้วบอกเสียงตะกุกตะกัก “มะ...ไม่กล้าครับ” “ท�ำไม” ถามทัง้ ทีร่ แู้ ล้วพาตัวเองขึน้ ไปนัง่ ข้างๆ เด็กหนุม่ ซึง่ กระเถิบหนี ดุจเขาเป็นเชื้อโรค “คุณรอด...” สักวาพูดไม่เต็มเสียง “ตัวผมเหม็นเหงื่อ” “ก็ไม่ได้บอกว่าหอมนี่” ยื่นใบหน้าเข้าใกล้คนที่เหงื่อแห้งแล้ว “ผมอาบน�้ำก่อน” เด็กหนุ่มต่อรอง “ค่อยอาบพร้อมกัน” “แต่คุณรอดจะเหม็น...” เสียงเด็กหนุ่มแผ่วเบา “ถ้าฉันชอบแบบผูช้ ายเมโทร ฉันไม่เลือกนายหรอกน่ะ” มือก็ปลดกระดุม เสื้อตัวนอก “ขัดค�ำสั่งผู้บังคับบัญชาจะโดนลงโทษเอานะ” ติดตามได้ในเล่ม
Illust : Nokky