Nightmare
1
Nightmare หนี้หัวใจ โดย Rain-at-Rose สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2558
Genre Cover Illust Editor Book Design
Contac Us
Romantic , MPREG Kazahana Kazahana เสี้ยวดอกขาว เสี้ยวดอกขาว
http://www.navarattashop.com/ http://navaratta.thai-forum.net/ https://www.facebook.com/Navaratta navarattaboard@hotmail.com
พิมพ์ครั้งที่ - บาท นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงใดๆ ทั้งสิ้น
2
Nightmare
ร่างโปร่งเดินตามหลังหญิงสาวที่สวมสูทพอดีตัว เรียวขาใต้กระโปรงสั้น เหนือเข่าก้าวน�ำเขาเข้าไปในลิฟต์โดยไม่หันหลังมามองก่อนที่เธอจะหยุด เพื่อรอ เขา ปลายนิ้วเรียวสวยกดปุ่มเปิดประตูค้าง จรีวัสก้าวเข้าไปโดยไม่ขอบคุณ เพราะ รู้ดีว่ามันเป็น ‘หน้าที่’ ของเธอ “ไม่เบื่อบ้างเหรอ” ต�ำรวจหนุ่มถามขึ้นลอยๆ “เบื่ออะไรคะ” ลิลลี่ย้อน แววตาใต้แว่นกรอบเหลี่ยมฉายรอยฉงน “เป็นแม่เล้ากลายๆ น่ะครับ วันๆ พาแต่คนู่ อนของเจ้านายส่งถึงเตียง งาน เลขาเดี๋ยวนี้สารพัดประโยชน์จริงๆ” ร่างโปร่งถามหน้าซื่อ คนถูกแหย่หน้าแดงก่อนจะหันหน้าเข้าหาแผงปุ่มกดซึ่งไม่จ�ำเป็นเลย
3
เพราะลิฟต์นี้ส่งแค่ชั้นเดียวคือห้องพักผ่อนของเอ้อหลานเสิน ผู้ที่เขาต้องพลีกาย เป็นเหยื่อสังเวย “วันนี้ดิฉันเพิ่งส่งคนขึ้นไปคนหนึ่ง ถ้าคุณอยากได้ข้อมูลต้องพยายาม หน่อยก็แล้วกันนะคะ” หญิงสาวพูดเย็นชา ก่อนทีจ่ ะเปิดลิฟต์แล้วผายมือเชิญเขาทีไ่ หวไหล่ ก่อน จะออกไป มือหนาคว้าประตูลิฟต์ กันไม่ให้ปิด “ขอบคุณครับ เสียหน้าสุภาพบุรุษหน่อยนึงที่ให้สุภาพสตรีเปิดประตูให้ ไว้เลิกงาน ค่อยชดเชยให้นะครับคนสวย” จรีวสั ขยิบตาบอกก่อนจะปล่อยมือให้ประตูลฟิ ต์ปดิ เขาทันเห็นสีหน้าเคือง ขุ่นของเธอ ซึ่งสาสมใจเขาที่ต้องการให้หน้าเฉยเมยมีสีสันบ้าง นายต�ำรวจหนุ่มหัวเราะอย่างครึ้มใจ ก่อนที่จะปรับสีหน้าเคร่งขรึมยามที่ ต้องเปิดประตูไม้อีกบาน แล้วพาตัวเองไปคว้าเสื้อคลุมที่แขวนรอในตู้ เข้าห้องน�้ำ อาบน�ำ้ ช�ำระล้างร่างกายเพือ่ ให้มกี ลิน่ หอมกรุน่ อย่างที่ ‘เจ้าพ่อ’ ชืน่ ชอบ และจัดแจง เรือนร่างให้สะอาดพร้อมรองรับตัวตนที่น่าชิงชัง “สักวันพ่อจะจับสวนทวารมัง่ ” จรีวสั พึมพ�ำใต้สายน�ำ้ จากฝักบัว แม้ไม่ใช่ ครั้งแรกที่ต้องท�ำ แต่ทุกครั้งลดทอนศักดิ์ศรีเขา กว่าจะจัดแจงเรียบร้อย ออกมาเป่าผมให้แห้ง เพือ่ รอปรนนิบตั ดิ จุ โสเภณี ชัน้ สูง หูทผี่ า่ นการฝึกมาอย่างดีได้ยนิ เสียงประตูเปิด แม้เสียงไดร์เป่าผมจะดังกลบ จรีวสั ชะงักมือ แล้วทอดถอนใจ ปรับสีหน้าให้ดเู ชิญชวนเพือ่ ไม่ให้แหล่งข้อมูลส�ำคัญ หงุดหงิด ร่างสูงในชุดสูทสีดำ� สนิทหยุดทีด่ า้ นหลังเขา ดวงตาคูเ่ รียวเห็นผ่านกระจก จึงแสร้งวางไดร์เป่าผมลง ท�ำเหมือนเพิง่ รูส้ กึ ตัวว่าเจ้าของห้องเข้ามาแล้ว ไม่ทนั จะ ได้ลกุ หรือหันหลังไปทักทาย ใบหน้าคมคายก็โน้มลงแล้วสูดกลิน่ หอมกรุน่ จากเรือน ผมที่บรรจงสระจนสะอาด “อดใจรอฉันไม่ไหวเลยหรือ…จี” คนที่ถามหอมแก้มทักทาย ซึ่งเขาท�ำ กับจรีวัสคนเดียวโดยที่ไม่รู้สึกตัว “ขอโทษที่ยังเตรียมตัวไม่เรียบร้อยครับ” 4
นายต�ำรวจหนุ่มปรับเสียงอ่อนลง แล้วหันมาเผชิญกับเอ้อหลานเสินที่ คร่อมเขาโดยเท้าแขนกับโต๊ะเครื่องแป้ง ดวงตากวาดส�ำรวจสูทอิตาลีราคาแพงที่ ส่งเสริมรูปร่างของเจ้าพ่อหนุม่ ให้โดดเด่น เรือนผมยาวทีน่ มิ่ มือถูกมัดรวบด้วยเชือก หนัง แววตาคู่คมสานสบเขาราวกับเขาเป็นของหวาน…ก็คงเป็นของหวานจริงๆ นั่นละ ก็ในเมื่อคุณเลขาฯ บอกว่า ‘นายท่าน’ เพิ่งทาน ‘อาหารกลางวัน’ ไปหยกๆ ตามหน้าที่…จรีวัสจับกรอบใบหน้าหล่อเหลา แล้วบรรจงจุมพิตต้อนรับ “รู้หน้าที่ดีนี่” เอ้อหลานเสินถอนจุมพิตก่อน “แต่เตรียมตัวไม่เสร็จก็ไม่ เป็นไร เพราะวันนี้ฉันต้องช่วยเธอเตรียม” คิ้วเรียวขมวดมุ่น การเป็นคู่นอนของเอ้อหลานเสินบางครั้งต้องเดาใจ เพราะไม่รู้แต่ละวันจะมีเรื่องลามกวิปริตอะไรมากลั่นแกล้งเขา มือหนาจับเชือกชุดคลุมอาบน�้ำที่ผูกรัดเอวสอบเพรียว รวบข้อมือของ จรีวัสไว้ด้านหลังก่อนที่จะผูกเข้าหากันติดแผ่นหลัง “เนกไทฉันจะนิม่ กว่า แต่มนั แพงเกินทีจ่ ะผูกให้” บอกในขณะถอดเข็มขัด และสูทตัวนอกวางกองทิ้งไว้ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง จรีวัสหน้าชา เขาไม่คาดหวังว่า ‘คู่ขา’ จะต้องถูกให้เกียรติ แต่ไม่คิดว่า ศักดิ์ศรีเขาจะราคาถูกกว่าเนกไทไหมเส้นหนึ่ง! ทว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องไร้สาระ จึงคลี่ยิ้มไร้เดียงสา “ท�ำอะไรน่ะ ครับ” มือหนาพยุงร่างโปร่งขึ้น รุนให้เดินไปที่เตียง ก่อนที่จะกดไหล่ให้คุกเข่า ที่ข้างเตียง แล้วตัวเองก็ทรุดกายตรงหน้าเขา กางขาโอบเขาไว้ เอ้อหลานเสินตาเป็นประกาย พึงพอใจที่เห็นต�ำรวจหนุ่มถูกมัดมือไพล่ หลัง คุกเข่าลงตรงหน้ากลางหว่างขาของเขาที่นั่งอยู่บนเตียง “หัดผูกเชอร์รจี่ นคล่องแล้ว ลองทดสอบหน่อย เวลาไม่ใช้มอื เธอจะท�ำให้ ฉันสุขสมได้แค่ไหน” “ถ้าคุณมีความสุขเกินความคาดหมายแล้วคุณจะให้รางวัลพิเศษไหม” ดวงตาของจรีวัสพยายามไม่มองจุดกึ่งกลางหว่างขา “เงิน?” เจ้าพ่อหนุ่มย้อน “เท่าไรดี” 5
“เงินคุณก็ให้ผมเป็นปกติแล้ว ผมไม่ต้องการ คุณก็รู้ว่าผม ‘อยากได้’ อะไร” นายต�ำรวจหนุ่มซ่อนความไม่พอใจมิดเม้น “ก็ขึ้นอยู่กับปากเธอ ว่าจะ ‘อ้อน’ ฉันได้ไหม” ปลายนิ้วหยอกเอินที่ ริมฝีปากที่เชิดหยิ่ง “พยายามหน่อยแล้วกัน คนก่อนหน้าเธอเพิ่งท�ำให้ฉันอิ่ม ถ้า ฉันไม่มีอารมณ์ วันนี้เธอก็จะไม่ได้อะไรเลย” จรีวัสหน้าร้อน ทั้งโกรธทั้งอาย ผู้ชายตรงหน้าลดทอนเขาให้อยู่ในฐานะ ทาส แต่จะให้เขาลุกขึ้นมาทวงศักดิ์ศรีก็ไม่ใช่เวลา เขากระหายข้อมูลการขนส่งยา เสพติดล็อตใหญ่ ซึ่งมันพรากชีวิตพ่อกับแม่ จึงทนข่มความอับอาย ร่างโปร่งขยับกายเข้าหา สูดลมหายใจ ก่อนที่จะก้มหน้าลง รูดซิปด้วย ริมฝีปาก เปิดเผยท่อนเนื้อที่อยู่ภายใต้กางเกงชั้นใน ภาพอวัยวะเพศของผู้ชายติด ในดวงตา เขาจึงหลับตาแล้วเริ่มใช้ลิ้นทักทายมันผ่านผ้าจนมันชุ่ม ก่อนที่บอก กลายๆ ให้เจ้าของมันถอดปราการที่กั้นขวางออก จรีวัสพยายามไม่สนใจสิ่งที่ซ่อนใต้พงไหมซึ่งก�ำลังตื่นตัว แต่ก็เป็นไปไม่ ได้ ปากจึงครอบครองท่อนเนือ้ อุน่ ตวัดลิน้ รอบรอยหยัก ก่อนจะหยอกเย้าส่วนปลาย พยายามปลุกเร้าอารมณ์เต็มที่ มือของเอ้อหลานเสินวางบนศีรษะทุย กดให้ใบหน้าของจรีวัสแนบชิดตัว ตน เพื่อกระตุ้นให้ปลุกเร้าเขา ลิ้นนุ่มอุ่นดูดเลียเหมือนท่อนเนื้อเขาเป็นไอศกรีม กลิ่นเฉพาะของหยดปรารถนาคลุ้งในปาก และเยิ้มฉ�่ำผสมน�้ำลายของเขาที่เคลือบ ชุ่มฉ�่ำ จรีวัสอยากจะอาเจียนแต่ก็ท�ำไม่ได้ หน้าที่เขาคือท�ำให้เอ้อหลานเสินพอ ใจ จึงต้องกล�้ำกลืนดูดดื่มมันด้วยสีหน้าที่แสร้งมีความสุข จนมันขยายขึ้นคับปาก เร่งเร้าเย้าหยอกเพื่อให้เจ้าพ่อหนุ่มเสร็จเร็วๆ เขาจะได้เป็นอิสระ ระวังฟันด้วยสิจี” เสียงของเอ้อหลานเสินสั่นกระเส่า คนที่ปลุกเร้าไม่นึกดีใจแม้แต่น้อยที่ท�ำให้เจ้าพ่อหนุ่มเกิดอารมณ์กระสัน ด้วยปากของตน กลิน่ ราคะฟุง้ กระจายในอุง้ ปาก นายต�ำรวจหนุม่ ถอนริมฝีปากเพือ่ หายใจ ปากเผยอขึ้นหอบๆ ปลายนิ้วของเจ้าพ่อหนุ่มวางแปะบนขอบปากล่าง “ฉันยังไม่เสร็จเลย” 6
ดวงตาของจรีวัสจ้องส่วนที่เยิ้มเป็นเมือกผสมน�้ำลายจากปากตน “คุณ... จะไม่รอท�ำกับผมหรือครับ” ทีถ่ ามเพราะอย่างน้อยเขาก็สขุ สม ถือว่าแฟร์ แต่ไม่ใช่ แบบนี้ที่เขาเป็นเครื่องมือบ�ำบัดความใคร่ “วันนี้ฉันอิ่มแล้ว ขอของหวานจากเธอก็พอ รีบสิ บ่ายนี้ฉันมีธุระด้วย” ค�ำสั่งนั้นเหมือนถูกตบหน้ารอบสอง เขาเป็นเหมือนกระโถนระบาย อารมณ์นั่นละ แต่มันเป็นหน้าที่เขา ร่างที่ถูกพันธนาการออกอาการแข็งขืน แต่ก็ สลาย ยอมพ่ายแล้วครอบครองเนื้ออุ่นด้วยโพรงปาก ซึ่งเจ้าพ่อหนุ่มก็แกล้งหยัด กายกระแทกลึกจนเขาเกือบส�ำลัก จรีวสั จึงต้องเล้าโลมมันอีก กระทัง่ มันแข็งราวกับ จะปริพรั่งด้วยหยดราคะล้นเอ่อ เอ้อหลานเสินถอนร่างออก นายต�ำรวจหนุ่มไม่ทันจะหายใจ เขาก็เบิกตา โพลง เมื่อหยาดร้อนฉีดพุ่งรินรดใบหน้า “เธอท�ำให้ฉันพอใจมาก...นี่แทบไม่น่าเชื่อว่าเธอเคยเลียครั้งแรก สมกับ เป็นสุนัขต�ำรวจจริงๆ” ร่างสูงลุกขึน้ จัดแจงเสือ้ ผ้า ในขณะทีจ่ รีวสั ทรุดติดพืน้ ดวงหน้า แก้ม ปาก เปรอะเปื้อน มือหนาคว้ามีดพับที่ซ่อนไว้ตัดสายเชือกชุดอาบน�้ำให้เป็นอิสระ ทันทีทเี่ ชือกหล่น มือหยาบจะยกเช็ดด้วยความขยะแขยง แต่มอื หนาก็คว้า ข้อมือ ก่อนจะว่าให้เจ็บจนอยากลุกขึ้นฆ่าคนพูด “ใช้ลิ้นเธอท�ำความสะอาดเท่าที่ท�ำได้ ท�ำสิ อยากให้ฉันเท ‘อาหาร’ ให้ แล้วไม่ใช่หรือ วันนีฉ้ นั จัดใส่จาน เป็นอาหารชัน้ เลิศทีส่ นุ ขั ต�ำรวจอย่างเธอต้องชอบ แน่ๆ” ดวงตาคูส่ นี ำ�้ ตาลลุกวาบเป็นไฟตอนมองพืน้ ก่อนทีจ่ ะสงบเมือ่ ถูกมือหนา เกีย่ วปลายคางให้สบตาทีเ่ ย็นเยือก ลิน้ เรียวจึงตวัดหยาดหยดทีเ่ ปรอะแก้ม ท�ำความ สะอาดพร้อมกล�้ำกลืนหยดน�้ำของผู้ชายลงคอเท่าที่จะท�ำได้ เอ้อหลานเสินคลี่ยิ้มพอใจ เขาปล่อยของเล่นชิ้นใหม่ที่เริ่มจะชื่นชอบ จัด ชุดสูทให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย “ใช้หอ้ งน�ำ้ ตามสบาย วันนีฉ้ นั อิม่ ละ ส่วนอาหารของเธอ ลิลลีจ่ ะเตรียมไว้ ให้” 7
ร่างสูงก้าวออกจากห้องอย่างไม่แยแสใดๆ ทันทีที่ประตูปิด ความเข่มแข็งและศักดิ์ศรีที่เคลือบไว้ก็ละลายราวกับน�้ำ แข็งถูกสาดด้วยน�้ำร้อนจัด มือหยาบก็ทุบลงบนพื้นที่ปูพรม ระบายความคับแค้น ในใจ ก่อนที่หยดน�้ำใสจะพร่างพรูจากหน่วยตา end
8