บันทึกดอกกล้วยไม้
1
นวรัฐะ ณ ที่แห่งรัก บันทึกดอกไม้ : บันทึกดอกกล้วยไม้ โดย Rain-at-Rose สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 Genre Cover& Artwork Sub Editor Book Design Contact Us
Drama - Romance JIRITO DE LAS ESPADAS เสี้ยวดอกขาว เสี้ยวดอกขาว
http://my.dek-d.com/rain-at-rose/ http://navaratta.thai-forum.net/ https://www.facebook.com/pirunsaikulap https://www.facebook.com/Navaratta kissing_in_ice@hotmail.com pirunsaikulap@hotmail.com พิมพ์ครั้งที่ 1 มีนาคม 2556 Not For Sale! ห้ามจัดจ�ำหน่ายไม่ว่ากรณีใดทั้งสิ้น!
“บันทึกดอกไม้” ฉบับออนไลน์จัดท�ำเพื่อให้ แฟนคลับซีรีส์นวรัฐะเก็บไว้อ่านเมื่อหาตอนเก่าๆ ไม่ เจอบนเฟซบุุ๊ค ไม่อนุญาตให้Direct Link แจกจ่ายต่อ หรือใช้ ในเชิงพาณิชย์
นวรัฐะสเปเชี่ยล บันทึกดอกไม้ กล้ วยไม้
1
ในวันทีอ่ ากาศเย็นจนติดลบ หิมะหยุดตกไป บ้ างแล้ ว ทะเลสาบที่อยูใ่ กล้ ๆ กับบ้ านพักตากอากาศ คงเป็ นน� ้ำแข็ง พื ้นที่นี ้ทุกฤดูหนาว จะเป็ นลานสเก็ต ธรรมชาติ บรรดาเหล่าเศรษฐี ดาราซึง่ ครอบครองบ้ าน พักต่างอากาศแถบนี ้นิยมเล่น เพราะบรรยากาศสงบ เป็ นส่วนตัว รัสเซลล์ลกุ ขึ ้นบิดขี ้เกียจ ก่อนไปชงกาแฟ แก่ๆ หนึง่ แก้ ว พร้ อมกับปลุกคนที่นอนห้ องข้ างๆ คน รักที่แสนหยิ่งและไม่ยอมรับง่ายๆ ว่า “รัก” เขา นี่กว่า จะพาตัวมา “พักร้ อน” กับเขาได้ ก็เหนื่อยแรงพอควร
4
บันทึกดอกกล้วยไม้ ฝ่ ายคนงามจนได้ สมญาว่าสียะตรานวรัฐะ บอกเสียง แข็งว่าไม่อยู่ห้องเดียวกับเขา! (แต่คิดว่าจะรอดมือ หรื อไง?) อากาศวันนี ้ดีจนน่าไปเล่นสเกตบนลานน� ้ำ แข็งธรรมชาติเจ้ าหญิ งนิทราของเขาตื่นขึน้ มาแล้ ว หน้ าตาตอนงัวเงียนีน่ า่ รักชะมัด อยากจูบบนริมฝี ปาก นันซ� ้ ้ำๆ แต่ถ้าท�ำตามที่คิด วันนี ้คงไม่ได้ ท�ำอะไรกัน เพราะคนงามคงกลายร่ างเป็ นปี ศาจแทนถ้ าเขากล้ า ท�ำรุ่มร่าม ระยารู้ สึกหงุดหงิด อุตส่าห์ระวังตัวถึงขัน้ นอนแยกห้ องแล้ วแท้ ๆ แต่ยงั ไม่พ้นมือคนทีเ่ อาแต่จ้อง เหมือนจะเขมือบเขาตลอดเวลาแบบนี ้ แม้ หวั ใจจะ รู้ สึ ก ดี ก็ เ ถอะที่ มี ค นเทคแคร์ ต ลอดเวลา หากแต่ ภายนอกจะแสดงออกไม่ได้ ไม่งนเจ้ ั ้ าหมอนัน่ คงกระ ดี ้กระด้ าจนหาก�ำไรกับเขา ช่วงสายนายทหารต่างชาติยดั เยียดเสื ้อกัน หนาว หมวกไหมพรมและผ้ าพันคอเต็มยศพร้ อมลาก
5
นวรัฐะสเปเชี่ยล เขาออกมาพร้ อมกระเป๋ าใบย่อมท่ามกลางทะเลสาบ ที่จบั ตัวจนเป็ นน� ้ำแข็ง มือหนาล้ วงของในกระเป๋ าออกมา สิ่งที่อยู่ ในนันเป็ ้ นรองเท้ าสเก็ต ดวงหน้ างามนิ่วไปเล็กน้ อย เขาไม่เคยเล่น นี่จะพาเขามาขายหน้ ารึไง!! แต่จะบอก ก็ ก ลัว เสี ย หน้ า แต่ท่า ทางเขาจะรู้ ถึ ง หัว เราะแบบ แปลกๆ ให้ ตาย...เจ้ าชายคนงามของเขาปากแข็งซะ จริ ง คงจะอายถึงไม่กล้ าบอกว่าไม่เคยเล่น ทังที ้ ่มนั ไม่ใช่เรื่ องน่าอายสักนิดเดียว ...หึหึ...ลองแกล้ งปล่อยให้ ล้มดูสักครั ง้ ดี ไหม เผื่ออยากเกาะเขาแล้ วบอกให้ หดั เล่นให้ บ้าง... ดวงหน้ าคมเข้ มหัวเราะอย่างอารมณ์ ดี แล้ วจึงใส่ รองเท้ าสเกตให้ โดยไม่สนใจอาการต่อต้ าน ระยาเขินจัดเมื่อมีคนที่เริ่ มมาเล่นสเกตมอง มาที่เขา รู้สกึ อายที่ต้องให้ ผ้ ชู ายตัวโตนัง่ ผูกรองเท้ าส เก็ตให้ เหมือนซินเดอเรลล่าก�ำลังลองรองเท้ าแก้ ว
6
บันทึกดอกกล้วยไม้ ...ให้ ตาย นี่คนต่างชาติชอบแสดงอะไรที่ โจ่งแจ้ งแบบนี ้รึไง!! ถึงจะเกิดอาการไม่พอใจ แต่ความ รู้สกึ หวานทีอ่ วลไอซ่านในอกนี่มนั ต้ องห้ ามอย่างไรนะ พอบอกขอบคุณ เจ้ าหมียกั ษ์เงยหน้ าขึ ้นมายิ ้มเจ้ าเล่ห์ พร้ อมบอก “เปลีย่ นค�ำขอบคุณเป็ นจูบหวานๆ ของคุณ ผมก็พอใจแล้ ว”
7
นวรัฐะสเปเชี่ยล
2
...ถ้ า คนรั ก ของตัว เองน่ า รั ก จนสามารถ ดึงดูดสายตาของคนที่ไม่ได้ ตาบอดให้ มองได้ ทกุ คู่นี่ เป็ นคุณจะหวงไหม... มันเป็ นเรื่องทีค่ ดิ ผิดจริงๆ ทีพ่ าคนทีไ่ ด้ ขนาน นามว่าเป็ นถึง “สียะตราแห่งนวรัฐะ” ออกมาเล่นไอซ์ส เก็ตท่ามกลางเหล่าดาราและมหาเศรษฐี แบบนี ้ ใน ฐานะทายาทแห่งตระกูลควิกเบค จะกันไอ้ คนพวกนัน้ เข้ ามาคุยกับ ‘คนรัก’ ของเขาก็ไม่ได้ ด้วยสิ ในอนาคต คนพวกนี ้อาจจะเป็ นก�ำลังให้ ควิกเบคออยคอมปะนี เขาถึง ‘ทน’ มอง แล้ วท�ำไมคนหวงเนื ้อหวงตัวถึงท�ำ หน้ าตาน่ารั กคุยกับไอ้ ดาราที่ขึน้ ชื่อว่าเสือล่ารั กได้
8
บันทึกดอกกล้วยไม้ เจื ้อยแจ้ วขนาดนันนะ! ้ เสืออากาศแทบอยากไปกระชากออกมา จากตรงนัน้ เมือ่ เริ่มรู้สกึ ทนไม่ได้ เขาจึงแตะศอกระยา แล้ วจึงเอ่ยตัดบทขอตัวคนงามที่ก�ำลังคุยสนุกออกมา อย่างที่พยายามสุภาพที่สดุ อาการหึงก�ำเริบจนอยาก เลิกเล่นมันซะตอนนี ้ แล้ วพาคนงามที่ไม่ร้ ู ตวั เอาซะ เลยไปกักขังอยูใ่ นห้ องกันสองคนซะก็ดีหรอก! ระยาไม่เข้ าใจว่าท�ำไมไอ้ เจ้ าหมีตวั โตถึงไร้ มารยาทแย่ ไ ด้ ถึ ง ขนาดนี ้ ดึง เขาออกมาอย่ า งน่ า เกลียดทังที ้ ่เขายังไม่ทนั ได้ ล�่ำลาคนที่คยุ ด้ วยแท้ ๆ นี่ก็ ยังไม่เลิกมองเขาด้ วยสายตาขุ่นเขียว โกรธอะไรก็ไม่ ยอมบอก มือหนาดึงหมวกไหมพรมลงมาปิ ดหน้ าผาก อีกนิด ดึงผ้ าพันคอปิ ดจนแทบจะคลุมหน้ า พอโวยวาย ก็ถกู ขูว่ า่ “ถ้ ายังไม่หยุดพูดจะจูบโชว์ตรงนี ้ล่ะ” เขาถึงยอมหุบปากฉับ อยากจะประเคน
9
นวรัฐะสเปเชี่ยล หมัดเข้ าที่ใบหน้ ากวนอารมณ์นนั่ สักสองสามตุ้บ ร่าง หนาก็กงึ่ ลากกึง่ จูงมาจนกลางทะเลสาบที่เป็ นน� ้ำแข็ง ซะก่อน แล้ วช่วยใส่รองเท้ าให้ อารมณ์กรุ่นโกรธจางลงไปบ้ างแล้ วเมื่ออีก ฝ่ ายยอมอุบอิบขอบคุณ เขาพาร่างโปร่งค่อยๆ เดินแต่ ระยายังไม่ค้ นุ ชิน ร่างโอนเอนไปมาจะไถลลืน่ อยูเ่ รื่ อย จึงยอมลดอีโก้ ลงจับแขนล�่ำสันแน่นหนึบ เสียงห้ าว หัวเราะก้ องอย่างพอใจ ค่อยๆ ประคับประคองสอน คนงามอย่างมีความสุข ริ มฝี ปากหนาคลี่ยิ ้มจาง...มี สองคนแค่นี ้เขาก็ร้ ูสกึ ดีจะแย่อยูแ่ ล้ ว...ให้ ตายสิ อยาก พากลับไปขังที่ห้องสองคนซะจริ งๆ!
10
บันทึกดอกกล้วยไม้
3
อารมณ์ กรุ่ นๆ ยังไม่จาง รัสเซลล์โกรธคน งามที่ไม่ร้ ูตวั เอาซะเลยว่าถูกคนรอบข้ างแทะโลมด้ วย สายตาปรารถนาแค่ไหน โดยเฉพาะไอ้ ดาราบ้ านัน่ คอยดูเถอะ ถ้ าอยูก่ นั สองคนคืนนี ้ ต้ อง ‘สัง่ สอน’ ให้ ร้ ู ซะบ้ าง ว่าถ้ ามี ‘เสน่ห์’ เหลือล้ นก็ต้องรู้จกั ระวังตัวบ้ าง เมื่อกลับถึงคฤหาสน์ตากอากาศ แม่บ้านก็ จัดเตรี ยมอาหารเย็นมื ้อพิเศษไว้ เรี ยบร้ อยตามที่สงั่ มี ไก่งวงราดซอสเกรวีชมุ่ ทานกับสตูเนื ้อกับมันฝรั่ง ของ หวานมีพายแอปเปิ ล และไวน์ร้อน แม้ ว่าอาหารจะ มากพอเกินกว่าสองคน แต่ระยากลับกินหมด! ...ดีนะที่เขารวยพอจะเลี ้ยงคนกินจุไปทัง้
11
นวรัฐะสเปเชี่ยล ชาติ ถ้ าฝ่ ายนันยอมให้ ้ เลี ้ยงน่ะนะ... รอยยิ ้มเจ้ าเล่ห์ผดุ บนเรี ยวปากหนา...ทาน ให้ อิ่มนะ ผมจะรอ ‘กิน’ จากคุณคืนนี ้...รัสเซลล์ร้ ูสกึ เหมือนก�ำลังขุนลูกแกะจนอ้ วนท้ วน รอให้ เสืออย่าง เขาขย� ้ำ ราวหนึง่ ทุม่ หิมะเริ่มโปรยลงมาช้ าๆ สองร่าง ย้ ายมาที่ห้องนัง่ เล่น ภายนอกอากาศเย็นเยือก แต่ ภายในบ้ านพักต่างอากาศตระกูลควิกเบคอบอุน่ ด้ วย ไอร้ อนจากเตาผิงที่ก่อจากอิฐ เปลวไฟกินเนื ้อไม้ สน ระยาดูจะชอบอกชอบใจเป็ นพิเศษ รี บขอมาร์ ชเมโล่ มาปิ ง้ กินเล่นทังที ้ ่ก็อิ่มจากอาหารมื ้อเย็นทีเพียบแปล้ นัน่ พอเขาขอกินบ้ าง ก็ได้ รับค�ำตอบที่คิดไว้ ไม่มีผิด คือ “ท�ำกินเอง” นายทหารต่างชาติได้ ทีย้อนหน้ าตายพอกัน ว่า “ผมรอกินอะไรที่น่มุ กว่านี ้อยู”่ คนงามถามงงๆ ว่าอะไร ดวงตาสีอ�ำพันวิบ
12
บันทึกดอกกล้วยไม้ วาว ตอบเสียงระรื่ น “คุณไง คนสวย ระยาหน้ าแดงก�่ำ ไม่ใช่เพราะอาย แต่โกรธ ทีน่ ายทหารต่างชาติเริ่มจาบจ้ วงด้ วยสายตาและวาจา โลมเลีย พอก�ำลังจะอ้ าปากด่า รัสเซลล์ก็ท้าพนันว่า คืนนี ้จะท�ำให้ เขาร�่ ำร้ องเรี ยกชื่อและเว้ าวอนขอความ รัก โดยที่จะไม่ ‘บังคับขืนใจ’ ให้ ดู เมื่ อถูกท้ ามี หรื อคนหยิ่งอย่างระยาจะไม่ ยอมรับพนัน เพราะมัน่ ใจว่า ถ้ าเขาไม่ยอมซะอย่าง รัสเซลล์จะชนะได้ อย่างไร ออกปากมัดตัวเองไว้ แล้ ว จะไม่บงั คับ ถ้ ากล้ ากลืนน� ้ำลายตัวเอง ก็อย่าหาว่าเขา ใจร้ ายละกัน! นายทหารต่ า งชาติ ล อบยิ ม้ เก็ บ อาการ ลิงโลดไว้ ในใจเงียบๆ ...หึหหึ ึ ลูกแกะน้ อยอนุญาตให้ เสือหิวอย่างเขาขย� ้ำเองแล้ วนะ คืนนี ้เขาจะ ‘สัง่ สอน’
13
นวรัฐะสเปเชี่ยล ลูกแกะแสนซื่อเองว่า เสือทุกตัวมันมีสญ ั ชาตญานใน การล่า ‘เหยื่อ’ ที่มนั หมายตา อย่ามาท้ าทาย!
14
บันทึกดอกกล้วยไม้
4
เมื่อตกลง ‘พนัน’ กันเรี ยบร้ อย ความอึดอัด ก็ราวจะแผ่ปกคลุมห้ อง ระยาตังใจจะกลั ้ บห้ องนอน ไปตังหลั ้ กก่อน ในจังหวะที่เขาเอี ้ยวตัวเตรี ยมจะลุก ร่ างสูงก็ตะปบเขาไว้ ในกรงแขนแข็งแกร่ง จนเขาเสีย หลักล้ มบนโซฟาตัวนุม่ ข้ างเตาผิง น� ้ำหนักจากสองร่าง ที่กระทบพนักอิงแผ่ออกกว้ างท�ำให้ โซฟากลายเป็ น เตี ย งขนาดย่อม ดวงตาสีอ�ำพันดุจตาเสือ จ้ อ งสบ ดวงตาด�ำขลับ แค่มองก็สามารถตรึงร่างเขาได้ ...มันน่าเจ็บใจ!... เหยื่อแสนสวยรวบรวมก�ำลังพลิกร่ างเพื่อ ตะเกียกตะกายลุกหนีจากกรงเล็บของเสือหิว แต่รัส
15
นวรัฐะสเปเชี่ยล เซลล์กลับติดตามประดุจเงา...ไม่ต้องหันไปมองก็ร้ ู... ต้ องมีรอยยิ ้มแสนเจ้ าเล่ห์ประดับบนอยูแ่ น่ๆ ปลายนิ ้ว แข็งไล้ ไปตามต้ นคอแผ่วเบาเหมือนขนนก มือหนาดึง ไหล่คนหนีให้ หนั กลับมา “ขี ้โกง...” คนงามประท้ วงอย่างเจ็บใจ “แล้ วผมมัดมือมัดเท้ าคุณไว้ รึไงที่รัก” ลม หายใจร้ อนผ่าวเป่ ารดใบหู แถมยังขบเม้ มเรี ยกความ ซาบซ่าน ...ใช่...ชายหนุ่มไม่ได้ จบั หรื อยึดมือเขาไว้ แต่เขาขยับตัวไม่ได้ เหมือนถูกพิษแทรกซึมไปตาม เส้ นเลือด กร่อนกระดูกจนระทวย จากนันมื ้ อหนาก็ดงึ เสื ้อด้ านในอย่างบรรจงเหมือก�ำลังปอกผลไม้ ผิวเนื ้อ เนียนสะท้ อนแสงไฟจนคล้ ายอมสีทองเอาไว้ นา่ ลูบไล้ ...ลูกแกะพร้ อมสังเวย เสือหนุ่มจึงไม่ใช่รอช้ าที่จะ จัดการ ลมหายใจร้ อนผ่าวหอบกระเส่ายามที่ถกู ริม ฝี ปากหนากลืนกินส่วนปรารถนากลางเรื อนร่ าง ลิ ้น
16
บันทึกดอกกล้วยไม้ อุน่ ครอบครองอย่างอ่อนโยนระคนร้ อนเร่า จน ‘ส่วน นัน’้ ชื ้นฉ�่ำเยิ ้มหยดเป็ นสายดุจน� ้ำผึ ้งจากรวง อารมณ์ ก�ำลังเพริ ดคล้ ายไต่ปยุ เมฆแล้ วถูกกระชากลงมา คน ปลุกเร้ ากลับถอนริ มฝี ปากกะทันหันแล้ วเงยดวงหน้ า ขึ ้นสานสบดวงตาสีนิลที่เป็ นประกายพราวด้ วยหยาด น� ้ำตา มือหนาปาดริ มฝี ปากที่เพิ่งลิ ้มรส ‘ผลไม้ ต้อง ห้ าม’ คล้ ายยัว่ เย้ า พ อ จ ะ เ อื อ้ ม มื อ ล ง เ พื่ อ ท� ำ ใ ห้ ตั ว เ อ ง สมปรารถนา มือของเสือหนุม่ ก็จบั มือลูกแกะน้ อยตรึง ไว้ ความหงุดหงิดก่อตัวเมื่อถูกขัดอารมณ์ ระยาจึง รวบรวมสติ ยกเข่าขึ ้นหมายกระแทกช่วงหน้ าท้ องคน เจ้ าเล่ห์ รัสเซลล์ร้ ูทนั ตอบโต้ กลับโดยการแทรกหัว เข่าลงกลางล�ำตัว...ซึ่งคนงามหน้ าแดงจัดกว่าเดิม เพราะหัวเข่าของชายหนุ่มก�ำลังเสียดสีกบั ‘ส่วนนัน’้ ความหวามไหวที่ซ่านกะทันหันท�ำให้ ร่ างโปร่ งหลุด เสียงครางเครื อราวกับลูกแมวน้ อย
17
นวรัฐะสเปเชี่ยล เสือหนุ่มดูจะได้ ใจ รอยยิ ้มถึงกรุ้ มกริ่ มน่า หมัน่ ไส้ สัญชาตญาณที่ต้องการความสุขสมส่งผลให้ ร่างกายขยับหาหัวเข่าที่ตรึงร่าง รัสเซลล์ก็จะถอยหนี ทุกทีไป ปลายยอดทีเ่ อ่อท้ นหยาดน� ้ำใสเยิ ้มแตะสัมผัส หัวเข่าชายหนุม่ เพียงแผ่วๆ ระหว่างที่ขยับเข้ าหา มัน ไม่เพียงพอ...อยากได้ มากกว่านี.้ ..ร่ างกายร้ อนรุ่ ม เผลอหลุดปากอย่างสิ ้นอาย “ได้ โปรด...” แม้ จะเป็ นวลีแสนสัน้ ทว่ามันก็สร้ างรอยยิ ้ม สมใจพาดบนเรี ยวปาก “ได้ ตามบัญชาครับที่รัก” มือหนาช้ อนร่ างที่ระทวยขึ ้นทาบทับบนตัก สะโพกสมสัดส่วนก็เคล้ นคลึงขยับอย่างวอนเว้ าบด เบียนส่วนนันของเสื ้ อหนุ่มจนแข็งขึงตาม ลมหายใจ ของคนงามหวานจนอดที่จะเชยดวงหน้ าชื่นชมไม่ได้ มือแข็งแรงยึดท้ ายทอยของคนงามแน่น ริ ม ฝี ปากหนาฉกวูบบนเรี ยวปากที่หอมหวาน ควานลิ ้น ซอกซอนภายในโพรงปากทีม่ รี สเหมือนคาราเมลหอม
18
บันทึกดอกกล้วยไม้ หวาน ดูดดุ้นลิ ้นเรี ยวอย่างตะกรุ มตะกรามจนระยา แทบขาดใจตาย “ทนไม่ไหวแล้ วหรื อคนสวย” เสียงทุ้มพร่ า เอ่ยถาม แววตาฉ�่ ำ ปรื อ ลื ม ขึ น้ สบตา อยากปลด ปล่อยตัวเองจากความทรมาน “ดะ...ได้ โปรด” เสียงหวานทุ้มพร่าไม่แพ้ กนั มือหนาตอบสนองต่อความต้ องการ ปาด หยาดน� ้ำใสที่เอ่อท้ นจากดอกไม้ งามช่วยหล่อลืน่ ช่วย แทรกนิ ้วสูส่ ว่ นที่ออ่ นนุม่ ไปก่อนเพื่อเตรี ยมร่างงามให้ รองรับเขา เล็บขูดไปบนแผ่นหลังแกร่ ง ความทรมาน แสนหวานรุกเร้ าช้ าๆ ก่อนจะแทนที่โดยสิง่ ที่ใหญ่กว่า นิ ้วมากมายนัก...ซึง่ รัสเซลล์ขม่ ใจอดทนก่อนจะแทรก ตัวตนของเขาสู่ความคับแคบที่อ่อนนุ่มและอบอุ่นที ละนิด ...เมื่ อ แทรกตั ว ลึ ก เสื อ หนุ่ ม ก็ ห ยุ ด
19
นวรัฐะสเปเชี่ยล เคลื่อนไหว ปล่อยให้ ร่างงามขยับเอาแต่ตามต้ องการ ร่ างโปร่ งขยับดุจผีเสื ้อขยับปี กบนร่ างเขา อากาศแม้ จะหนาวแค่ไหน แต่อณ ุ หภูมใิ นห้ องกลับร้ อนระอุ เสียง ครางแหบห้ าวและหวานเชื่อมผสานกัน เมื่อสุดปลาย ทางฝั่ งฝั น ...ระยาหมดแรงจนต้ องซุ ก บนแผงอก ก�ำย�ำ...ซึบซาบความสุขสมที่อาบท้ วมท้ นร่ าง...พอ รู้ สกึ ตัวก็ได้ แต่นอนนิ่งเจ็บใจบนร่ างแกร่ งให้ คนชนะ สางเรื อนผมเล่น...ก่อนเสือหิวจะพลิกร่ างเข้ าลงด้ าน ล่าง “กลืนกิน” เขาอีกทังคื ้ น
20
บันทึกดอกกล้วยไม้
5
ร่ างโปร่ งที่มีหนังสืออยู่ในมือนัง่ อยู่บริ เวณ หน้ าร้ านกาแฟ ตรงหน้ ามีกาแฟลาเต้ ร้อนอยูห่ นึง่ แก้ ว และเค้ กช็อกโกแลตหนึง่ ชิ ้น ท่าทีไม่ทกุ ข์ร้อนผิดกับชายหนุ่มอีกคนที่ท�ำ หน้ าบูดหน้ าบึ ้ง เพราะคนตรงข้ ามไม่มีท่าทีสนใจตัว เองสักนิด “คนสวย...” เสืออากาศเอ่ยเรี ยกแต่ ‘คน สวย’ กลับไม่แม้ แต่จะเงยหน้ ามอง “นี่ คุณเห็นไอ้ หนังสือนัน่ ดีกว่าผมเหรอเนี่ย” เมื่อไม่ได้ ดงั่ ใจก็เกิด อาการพาล ระยาเงยหน้ า ขึ น้ จากหนัง สื อ ‘ชาร์ ลี กับ
21
นวรัฐะสเปเชี่ยล โรงงานช็อกโกแลต’ เอ่ยถามเสียงเรี ยบ “เรี ยกอะไรหนักหนา ตังแต่ ้ เข้ าร้ านมาเนี่ย คุณเรี ยกผมด้ วยเรื่ องไร้ สาระมาสิบรอบแล้ วนะ” “ไร้ สาระที่ไหน ที่รัก นี่ผมอยากให้ คณ ุ สนใจ ผมสักนิดนะ คุณนัง่ อ่านหนังสือเล่มนันอย่ ้ างเดียวเล่น ไม่คยุ เลยน่ะ มันน่าน้ อยใจ” ระยาถอนใจเฮือก ก้ มอ่านหนังสือต่อ ก่อน จะเอ่ยตัดร� ำคาญ “ก็ดสู าวๆ ที่อยูร่ อบๆ แก้ เซ็งไปสิ” รัสเซลล์ขดั ใจกับความเฉยชาของอีกฝ่ าย ...เล่นบอกให้ เขานอกใจเลยเรอะ! นี่หงึ หวง เขาตามประสาคนรักบ้ างไหมนี่ ท�ำไมเขาถึงต้ องหึงอยู่ คนเดียวด้ วย!.. เขามองไปรอบๆ อย่างประชด ก็เห็นหญิง สาวหลายคนมองมาทางพวกเขาอย่างมาดหมายแล้ ว ซุบซิบกัน ความคิดหนึง่ ผุดวาบในใจ “นี่ . ..คุณว่าคนผมบลอนด์ ทางโน้ นน่า รั ก ไหม” รัสเซลล์ชวนคุยอีกรอบ เขาบอกให้ มองไปทาง
22
บันทึกดอกกล้วยไม้ โต๊ ะที่ตงนอกร้ ั้ าน สาวผมบลอนด์ก�ำลังจิบกาแฟแล้ ว จิ ้มคีย์บอร์ ดโน้ ตบุ๊กไปด้ วย ระยาเหลือบตามองตาม “อื ้อ ก็นา่ รักดี” แล้ ว ก็ก้มสนใจหนังสือต่อ “ทางโน้ นล่ะ” ปรายตาไปอีกฝั่ ง ซึง่ ระยาก็ ตอบเหมือนเดิมว่า ‘น่ารัก’ หัวคิ ้วเสืออากาศขมวดเป็ นปม ท่าทางไม่ พอใจ กวาดตามองหารอบๆ จนเจอลักษณะผู้หญิงที่ ต้ องการ “แล้ วทางโน้ นล่ะ คนผมสันๆ ้ ใส่ชดุ รัดๆ นัน่ น่ะ สวยไหม สเปกผมเลยนะสาวเอเชียเนี่ย” ระยาเงยหน้ าขึ ้นมองตามก็เห็นสาวเอเชีย ผมด�ำสัน้ เธออยู่ในชุดคอเต่ารัดรู ปนัง่ ดื่มกาแฟกับ เพื่อนๆ ดวงตาคูง่ ามเริ่ มมีรอยร� ำคาญ “ก็สวยดีนี่ แล้ ว ไง อยากจีบก็ลกุ ไปถามชื่อสิ จะเรี ยกท�ำไมอยูไ่ ด้ ” “ก็ไม่ท�ำไม” แม้ ปากจะบอกว่า ‘ไม่’ แต่ท่าทางของรัส
23
นวรัฐะสเปเชี่ยล เซลล์กลับหงุดหงิด ดวงตาสีอ�ำพันมองไปอีกมุมของ ร้ าน เห็นสาวสวยอีกคน จะเอ่ยปากถาม แต่จๆู่ ระยา ก็ปิดหนังสือ เอ่ยห้ วนจัด “ไม่มีอะไรท�ำมากใช่ไหม...เหงาที่ไม่มีคน พูดด้ วยใช่รึเปล่า” รัสเซลล์กำ� ลังจะอ้ าปากพูด แต่ระยาจับส้ อม จิ ้มเค้ กชิ ้นโตขึ ้นมาแล้ วยัดใส่ปากคนพูดมาก “ถ้ าว่าง นักก็ชว่ ยจัดการเค้ กนี่ไปเงียบๆ นะ อ้ อ กินหมดแล้ ว ช่วยสัง่ มาคืนผมด้ วย” รัสเซลล์เกือบส�ำลักเค้ ก เขาไม่โกรธคนสวย ของเขาสักนิด อารมณ์ดีขึ ้นมาโดยพลันเสียด้ วยซ� ้ำ ก็ แค่อยากแหย่ให้ เกิดอาการหึงเล่น ถึงจะมีปฏิกิริยา โต้ ตอบน้ อยไปหน่อย แต่แค่นี ้ก็ดีแล้ ว...คอยดูสิ จะ ท�ำให้ หงึ และก็หวงเขาให้ มากกว่านี ้เลย...คอยดู มือหนาจับส้ อมออกจากปากอย่างหงุดหงิด พลางเช็ ด เค้ ก ที่ เลอะริ ม ฝี ปาก... อุต ส่าห์ เรี ย กร้ อง ความสนใจด้ วยวิธีเหล่ผ้ หู ญิงเพือ่ จะดูปฏิกิริยาของระ
24
บันทึกดอกกล้วยไม้ ยา ทว่าก็เห็นอีกฝ่ ายเฉยเมย อ่านหนังสือต่อด้ วย อาการไม่ใส่โลกภายนอก เขาก็แอบถอนใจกับอาการ ‘ขวางโลก’ ของคนรัก รัสเซลล์ร้ ูวา่ ระยาน่ะปากแข็งแค่ไหน จะให้ พูดค�ำว่ารักหรื อแสดงท่าทีออกมาน่ะ มันยากยิ่งกว่า ปลดสายชนวนระเบิดซะอีก ...แต่บางทีรัสเซลล์ ก็ อยากรู้ ว่า ระยารู้ สกึ รักเขาแล้ วหรื อยัง...การอยู่ห่าง ไกลสายตาแถมยังอยูใ่ กล้ คนทีร่ ะยารักและสูญเสียผา นิตให้ ก็ท�ำเขาเสียความมัน่ ใจโขไปเหมือนกัน เขาถึง ต้ องหาวิธีพสิ จู น์เพราะอยากฟั งค�ำว่า ‘รัก’ บ้ าง ซึง่ การ ถามเอาจากร่ างกายมันจะง่ายกว่าง้ างปากคนสวย ของเขา หลายครัง้ ที่เขาใช้ วิธี ‘ถึงเนื ้อถึงตัว’ ทังที ้ ่ร้ ูวา่ อีกฝ่ ายไม่ชอบ แต่พอไม่ปฏิเสธ เขาก็ร้ ูสกึ มัน่ ใจขึ ้นมา หน่อยๆ ว่า อีกฝ่ ายเริ่ มมีใจให้ เขาบ้ างแล้ ว ดวงตาสี อ� ำ พัน ส� ำ รวจคนงามที่ นั่ ง อ่ า น หนังสือพลางจิบชา ตังแต่ ้ กรอบหน้ าคมหวาน จมูก โด่งเป็ นสัน จนมาหยุดที่ริมฝี ปากสีระเรื่ ออย่างมาด
25
นวรัฐะสเปเชี่ยล หมาย...สักวันสิ จะท�ำให้ พดู บอกว่ารักเขาให้ ได้ อย่าง เต็มปากเต็มค�ำเลย
26
บันทึกดอกกล้วยไม้
6
หลังการซ้ อมรบที่นวรัฐะจบสิ ้นลง การท�ำ เรื่ องส่งทหารใหม่ไปประจ�ำกองต่างๆ เรี ยบร้ อย ก็ลว่ ง เลยมาเกือบเดือน ระยาก็วา่ งงานลงบ้ าง จึงพอมีเวลา ฉุกคิดว่า ช่วงทีเ่ ขายุง่ ๆ กับงานนัน้ ชีวติ ขาดอะไร ‘บาง อย่าง’ ที่เริ่ มคุ้นชินจนเป็ นกิจวัตรประจ�ำวัน ก่อนหน้ านันเขาก็ ้ ยงุ่ จนลืมใส่ใจใครบางคน ซึง่ คอยขยันโทรศัพท์ข้ามทวีปมาก่อกวนบ่อยๆ จนเขา อดว่าไม่ได้ วา่ เปลืองเงิน แต่ปลายสายมักจะตอบว่า ‘เรื่ องเงินไม่สำ� คัญ ถ้ าได้ ยินคุณเสียงทุกวัน’ จากนัน้ บทสนทนาก็จะต่อยาวยืดเป็ นชั่ว โมงๆ โดยทีร่ ะยาไม่ร้ ูตวั ...ไม่ส.ิ ..ต้ องบอกว่าหาทางตัด
27
นวรัฐะสเปเชี่ยล สายไม่ได้ เพราะอีกฝ่ ายจะหาเรื่ องคุยกระหนุงกระ หนิง หลอกล่อให้ เขาคุยเขาตอบเสมอ ถามว่าแต่ละเรื่ องนันมี ้ สาระแค่ไหน ก็ตอบ เลยว่า ‘ไม่’ บางเรื่องฟั งแล้ วน่าโมโหจนควันออกหูด้วย ซ� ้ำไป อย่างตอนล่าสุด เล่นเอาเขาไม่อยากรั บ โทรศัพท์จากไอ้ คนหน้ าด้ านหน้ าทนนี่...เวลาเขาหา ทางเลีย่ งตัดสาย ไอ้ คนหน้ าด้ านก็จะพูดขูท่ กุ ครัง้ ว่า... “คุณสัญญาเองนะ...ที่รักว่าจะไม่วางสาย น่ะ ดังนันคนสวยของผม ้ ฟั งผมพูดให้ จบก่อน” รัสเซลล์เอ่ยอย่างกรุ้ มกริ่ ม ปลายสายนับ หนึ่งถึงสิบ และเพิ่มจ�ำนวนเป็ นร้ อย...ระงับอารมณ์ กรุ่นๆ ค�ำเดียวที่บริ ภาษในใจคือ ‘ไอ้ หน้ าด้ านเอ๊ ย’ “ที่นวรัฐะคงจะเข้ าหน้ าร้ อนแล้ ว อยากให้ ผมไปช่วยท�ำให้ เย็นขึ ้นไหมครับ” “เย็นยังไง” ระยาพาซื่อถาม “ก็...อย่างช่วยถอดเสื ้อทีละชิ ้นๆ ไง บริ การ
28
บันทึกดอกกล้วยไม้ ป้อนไวน์เย็นเจี๊ยบถึงปาก อ้ อ ตอนแรกๆ คุณอาจจะ ร้ อนหน่อย แต่พอเหงื่ออกมากๆ ก็เย็นเองล่ะ มีบริ การ อาบน� ้ำสระผมตบท้ ายด้ วยนะ” “.......” ไม่รอให้ ฟังจบหรื อกลัวค�ำขู่ ระยาจะวาง สายลงทันที โดยที่ ไม่ร้ ู ว่าปลายสายหัวเราะอย่าง อารมณ์ดี ยิ ้มระรื่นแบบทีถ่ ้ าระยาเห็นคงอยากจะต่อย สักเปรี ย้ งให้ หน้ าหนาๆ นัน่ ให้ หายหน้ าด้ านหน้ าทน บ้ าง แต่มีสิ่งหนึ่งที่ระยาไม่ร้ ู ว่าท�ำไมรัสเซลล์ถึง ชอบหยอกเย้ าตนแบบนี ้ ก็เพราะว่าตังแต่ ้ โดนผานิต ทิ ้ง ความมัน่ ใจของเพลย์บอยหนุม่ ก็ลดฮวบลงมาก ทังๆ ้ ที่เขาร�่ ำรวยติดอันดับโลก หน้ าตาก็ไม่ ได้ เลวร้ าย แต่แพ้ พา่ ยกับนายพลสูงวัยจากแคว้ นเล็กๆ ที่ไม่มีอะไรเทียบเขาได้ เลย ซ� ้ำร้ ายระยายังเคยแอบรัก นายพลแก่ๆ นัน่ ตังหลายปี ้ ...ให้ ตาย ท�ำไมต้ องมาแพ้ คนคนนันด้ ้ วยนะ...
29
นวรัฐะสเปเชี่ยล ว่าผานิตอ่านความคิดยากแล้ ว ระยากลับ เข้ าใจยากกว่า เขากลัวว่าระยะทางจะแพ้ ความใกล้ ชิดที่นายพลชานเนนมีตอ่ ระยา แม้ จะรู้ นายพลหนุ่ม ใหญ่ไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับระยาก็ตาม...แต่เขา กลัว...จึงอยากรู้ปฏิกิริยาทีร่ ะยามีตอ่ เขาบ้ างว่ารักเขา มากกว่าคนคนนัน้ ไหม...หรื อว่าเขาคิดไปคนเดียว ...เขาถึงชอบแกล้ งฝ่ ายนันให้ ้ แสดงความรู้สกึ ออกมา บ้ าง ให้ เห็นว่า ‘ชอบ’ ที่เขาเป็ นเขาสักนิดก็ยงั ดี
30
บันทึกดอกกล้วยไม้
7
การเดินทางมานวรัฐะไม่ได้ ย่งุ ยากส�ำหรับ รัสเซลล์เท่าไรนัก ตอนที่เขาบอกว่าจะมาที่นี่ ระยา โกรธและห้ ามเด็ดขาดเพราะกลัวเขาจะท�ำรุ่มร่ามต่อ หน้ าคนในครอบครัว ซึง่ เขาต้ องสบถสาบานว่าเขามี รู้จกั กาลเทศะดีพอทีจ่ ะไม่ทำ� แบบทีร่ ะยากล่าวหา (แต่ ถ้ าอยูก่ นั ตามล�ำพังน่ะไม่แน่) ไม่เพียงแค่ความคิดถึงที่ท�ำให้ เขาต้ องหา เวลาที่น้อยนิดมาที่นวรัฐะ ร่างกายที่ขาด ‘เรื่ องอย่าง ว่า’ ก็ร้อนรุ่ม อยากกลืนกินคนสวยของเขาจนอดรน ทนไม่ไหวแล้ ว เพราะรู้วา่ ระยาไม่แคร์ ไม่สนใจ ไม่ถาม
31
นวรัฐะสเปเชี่ยล ว่าเขาจะท�ำอะไรกับใคร ก็ใช่วา่ เขาจะ ‘นอน’ กับคน อื่นได้ ตามที่ร่างกายต้ องการ ถ้ าระยารู้...สิ่งแรกที่จะ ท�ำก็คงมองด้ วยสายตาดูถกู และพร้ อมที่จะ ‘ทิ ้ง’ เขา ทันที อีกอย่าง เขาไม่อยากแพ้ ให้ นายพลชานเนน ด้ วยสิ เสียแฟนคนเก่าให้ อย่างราบคาบแล้ ว เขาคงไม่ อยากเสียแฟนคนสุดท้ ายให้ หรอก ยิ่งรู้ ว่าระยารัก... ไม่สิ ‘เคย’ (เพราะตอนนี ้ต้ องรักเขา) รักนายพลชาน เนนด้ วยแล้ ว...ถ่านไฟเก่าคุขึ ้นมา คราวนี ้เขาคงเสียระ ยาไปตลอดกาล เสืออากาศหนุม่ สะพายเป้เก่าโทรมพอๆ กับ สีหน้ ารกด้ วยเครารุงรัง กระชับเสื ้อหนังที่คลุมทับเสื ้อ ยืดเดินออกจากสนามบินขนาดเล็กของนวรัฐะเพื่อรอ คนมารับ แล้ วเขาก็เห็นคนทีเ่ ขาคิดถึงยืนรอด้ วยสีหน้ า บึ ้งตึงนิด ...ให้ ตายเถอะ เจอกันทีไรนี่คิดจะยิ ้มหวาน ให้ สมหน้ าตาให้ เขาเห็นดีๆ ไหมนี่...
32
บันทึกดอกกล้วยไม้ “ช้ า” ค�ำแรกทีท่ กั ทายนันก็ ้ ร้ ูวา่ ไม่สบอารมณ์ รัสเซลล์ยกั ไหล่ด้วยท่าทางกวนอารมณ์คน มารับ “ท�ำไงได้ เครื่องมันดีเลย์นดิ หน่อยนี่นา่ ” ทีเ่ ครื่อง ดีเลย์เพราะสภาพอากาศหน้ าฝนไม่อำ� นวย “ไม่เอาน่า ทีร่ ัก นานๆ เจอหน้ ากันทีนะ่ ยิ ้มหวานๆ หรือจุ๊บทักทาย บ้ างจะดีกว่าท�ำหน้ าบึ ้งๆ นะ ผมจะได้ ชื่นอกชื่นใจ บ้ าง” ระยาตาขุ่น แล้ วเดินหนีทนั ที ปล่อยให้ รัส เซลล์ต้องจ� ้ำเท้ าเดินตาม อารมณ์ดีที่ได้ เย้ าแหย่และ ได้ ยินกระแสเสียงห่วงใยนิดๆ ...นิสยั น่ารักเหมือนเดิมแฮะ แถม ‘น่ากิน’ ขึ ้นทุกวัน... รัสเซลล์อมยิ ้มมองด้ านหลังของคนสวยของ เขา ดวงดวงตาสีอ�ำพันวิบวับแบบเสือมองลูกแกะตัว น้ อยๆ ...ผิวคล� ้ำขึ ้นเยอะ คงกร�ำแดดกร�ำฝนพอควร สินะ นีผ่ อมลงด้ วยหรือเปล่านะ..แล้ วเขาจะ ‘กอด’ เต็ม
33
นวรัฐะสเปเชี่ยล ไม้ เต็มมือหรื อนี่... รัสเซลล์ครุ่ นคิดขณะสาวเท้ าเดินขึ ้นรถจน ไม่เห็นดวงตาคูส่ วยของ ‘ลูกแกะ’ ที่กวาดมองสภาพ แต่งตัวโทรมยิ่งกว่าแบ็กแพกเกอร์ “นี่คุณเป็ นมหาเศรษฐี จริ งๆ เหรอ” ระยา เปรยถามระหว่างที่พา ‘แขกไม่พงึ ประสงค์” กลับบ้ าน ท่ามกลางฝนที่เริ่ มโปรยเม็ด รัสเซลล์เลิกคิ ้ว “หืม ท�ำไม” “ก็ดกู ารแต่งตัวคุณสิ พวกโฮมเลสยังแต่งดี กว่าคุณเลย” ระยาว่า ส่วนตัวเขาไม่ได้ สนใจว่าผู้ชาย คนนี ้จะแต่งตัวยังไง แต่ถ้าพ่อเขาเห็นคงไม่ ‘ปลื ้ม’ นัก ที่ ‘เพื่อน’ เหมือนพวกกุ๊ย รัสเซลล์หวั เราะทันที “อ้ อ นี่นะ่ โทษที ลืมไป ว่ามาหาพ่อตาด้ วย คงไม่ประทับใจท่านแน่ๆ” รัสเซลล์ หยอก ระยาหันมองตาขวางจนรถเสียหลักเพราะ ลงหลุมบนถนนเล็กน้ อย รัสเซลล์รีบโวยวาย
34
บันทึกดอกกล้วยไม้ “ล้ อเล่นแค่นี ้จะฆ่ากันเลยเรอะ...ผมขอโทษ พอดีเพิง่ กลับมาจากอาหรับน่ะ เจ้ าเฟรดทิ ้งงานเจรจา สัมปทานส�ำรวจบ่อน� ้ำมันไปฟ้องหย่าเมีย เลยยุง่ ๆ” “คุณเฟรดเดอริ กแต่งงานแล้ วเหรอครับ” ระ ยาแปลกใจ “ถูก ‘จับ’ มากกว่าน่ะ แล้ วนี่ท�ำไมสนใจถาม แต่เรื่ องคนอื่นล่ะเนี่ย ไม่ถามผมบ้ างว่า เหนื่อยไหม ครับ ธุระยากหรื อเปล่าน่ะ อุตส่าห์รีบเดินทางมาหา เลยนะคุณ” เสืออากาศเริ่ มโวยวาย ระยาแค่ตอบนิ่งๆ “ท�ำไมต้ องถาม เดี๋ยวก็ เล่าให้ ฟัง...ไม่ใช่เหรอครับ” รัสเซลล์สะอึก ก็จริ งของระยา แต่เพราะคน รักของเขาไม่ถาม ไม่สนใจ เขาถึงต้ องพาตัวเองตัวเอง ไปอยูใ่ นสายตาไม่ใช่รึไง! “ไม่นา่ รักซะเลยคนสวย นี่ไม่คดิ ห่วงกันเลย เรอะ” รัสเซลล์วา่ อย่างหงุดหงิดนิดๆ “ไม่ใช่หมอนี่ครับ จะได้ มีเวลาห่วงใยใคร”
35
นวรัฐะสเปเชี่ยล ระยาเอ่ยขึน้ เสียงเย็นจนรัสเซลล์ส�ำลักแล้ วก็อยาก หัวเราะออกมาดังๆ ...น่ารัก...อยากกดตรงนี ้จริ งๆ ให้ ตาย!... ชายหนุ่มโน้ มกายไปหอมแก้ มคนปากแข็ง ฟอดใหญ่แล้ วเอ่ยเสียงสดใสโดยไม่กลัวตาย “ขอเปลีย่ นค�ำพูดคุณนี่ คุณนี่นา่ รักที่สดุ เลย ล่ะ!”
36
บันทึกดอกกล้วยไม้
8
ระยาระงับอารมณ์ เป็ นรอบที่เท่าไรก็ไม่ร้ ู ของวัน สาเหตุก็มาจากไอ้ คนที่เขาเพิ่งไปรับมาเป็ น ‘แขก’ ของบ้ านนัน่ ล่ะ ตอนที่เขาแนะน�ำกับบิดาว่านี่ คือ ‘เพื่อน’ ที่เคยช่วยชีวิตและเป็ นเจ้ าของบริ ษัทควิก เบกออยคอมปะนี ท่านพะอูก็แทบไม่อยากเชื่อเมื่อ กวาดมองสภาพสุดโทรมขึน้ ๆ ลงๆ ยังดีที่ท่านเก็บ อาการคลางแคลงไว้ มิดชิด อย่างที่สองที่ท�ำให้ เขาหงุดหงิดคือ ...ม่านจันทร์ ...
37
นวรัฐะสเปเชี่ยล น้ องสาวแสนน่ารักของเขาต้ องมาอยู่ร่วม บ้ านเสือผู้หญิงนี่คงจะไม่ปลอดภัยนัก ดีหน่อยที่มา่ น จันทร์ จะกลับบ้ านเฉพาะเสาร์ อาทิตย์ แต่โชคร้ าย หน่อย...วันนี ้วันหยุดของเธอ พอเห็นสาวน้ อยและได้ ทกั ทายโดยมีพี่ชาย ทีอ่ อกอาการหวงน้ องท�ำตาถมึงทึงใส่ขณะรัสเซลล์จบั มือทักทาย ดวงตาสีอ�ำพันก็วิบวับแปลกๆ แล้ วยิ ้ม อย่างมีเลศนัยจนระยาระแวง “น้ องสาวคุณสวยดีนะ สเปกผมเลย” รัส เซลล์กระซิบบอกขณะที่ระยาพาเดินไปที่ห้องพักที่จดั ไว้ ให้ แก่แขกชะงักกึก “ถ้ ากล้ าแตะเธอละก็...คุณตายแน่” ระยาขู่ ฟ่ อ “ถ้ าผู้หญิงเขาเล่นด้ วย ผมไม่ผดิ ไม่ใช่เหรอ” รัสเซลล์ลอยหน้ าลอยตาแหย่ น� ้ำเสียงระริก รื่ น คนฟั งรู้ ตวั ว่าโดนยัว่ เข้ าให้ แล้ วเลยระงับอารมณ์ กระชากประตูห้องนอนของแขกอย่างรุนแรง
38
บันทึกดอกกล้วยไม้ ห้ วน หน้ าตาย มา”
“เอาเสื ้อผ้ ามาจัดลงตู้สิ” ระยาบอกเสียง “ก็มีมาแค่ชุดเดียวคือชุดนี”้ รัสเซลล์บอก ระยาท�ำหน้ านิ่ว “แล้ วไอ้ เป้เน่าๆ นัน่ ใส่อะไร
“ของฝากคุณไง” รัสเซลล์ตอบหน้ าตาเฉย แล้ วถือวิสาสะโอบบ่าระยามานัง่ บนเตียงด้ วยกัน ระ ยาใช้ ศอกถองให้ คนฉวยโอกาสออกไปห่างๆ รัสเซลล์ บ่นงึมง�ำคนเดียวขณะรื อ้ ของในกระเป๋ าเป้เก่าๆ เขาดึงถุงอินทผลัมแห้ งออกมาแล้ วตามด้ วย ขนมหน้ าแปลกๆ หลายถุง “ชอบของหวานไม่ใช่เหรอ ตอนไปจัดการ ธุระแทนเจ้ าเฟรดเห็นขนมอาหรับน่ากินเยอะแต่โทษ ทีได้ มาแค่นี ้ ยุ่งกับงานนิดหน่อยน่ะ จะใช้ ลกู น้ องไป ซื ้อก็จะไม่ได้ ดงั่ ใจ” ระยาอึ ้งกับการกระท�ำของรัสเซลล์ “คุณนี่
39
นวรัฐะสเปเชี่ยล บ้ าหรื อเปล่าเนี่ย” อารมณ์ตอนนี ้บอกไม่ถกู ว่าควรท�ำอย่างไร ความหวานซ่านตีตื ้นในหัวใจ “ดี ใ จก็ บ อกมาเถอะน่ ะ ปากแข็ ง อยู่ ไ ด้ ขอบใจสักนิดก็ไม่มี” มือหนาแกะถุงอินทผาลัมไร้ เมล็ดแล้ วหยิบ ออกมาหนึง่ ลูก ยัดเข้ าปากระยา คนถูกป้อนไม่ทนั ตัง้ ตัวเกือบส�ำลัก “อร่อยไหม” รัสเซลล์ถามเสียงซื่อ “ไอ้ บ้า ติดคอตายจะท�ำไง” ระยาโมโหจนหน้ าด�ำหน้ าแดง หนุ่มฝรั่งยัง ท�ำหน้ าเป็ น หยิบผลไม้ แห้ งขึ ้นมาชิมก่อนที่อีก มือจะ กวาดข้ าวของไปไว้ อีกมุมของเตียง แล้ วกดร่างของระ ยาแนบเตียงเพื่อกักไว้ ในอ้ อมแขน ตาสีอ�ำพันวิบวาว สบดวงตาสีนิลที่กรุ่นด้ วยอารมณ์โกรธจางๆ แล้ วก้ ม หน้ าใช้ จมูกไล้ แก้ มนวล สูดกลิ่นอายแสนคะนึงหา ก่อนกระซิบ
40
บันทึกดอกกล้วยไม้ มะ...”
“ชิมจากปากผมหวานกว่านี ้อีกนะ จะลอง
ยังไม่ทนั พูดจบ ร่ างใหญ่ก็ต้องกลิ ้งตัวหนี ร้ องโอดโอย เพราะระยาใช้ หมัดซัดเข้ าที่หน้ าเต็มๆ “วันนี ้ตังใจจะฆ่ ้ าผมสองรอบแล้ วนะ!” ว่า เสียงเขียวพลางลูบใบหน้ าป้อยๆ ระยาชันตัวขึ ้นตาลุกวาว หน้ าแดงก�่ำ “ไหน สัญญาว่าจะไม่ทำ� รุ่มร่ามไง พ่อกับน้ องสาวของผมยัง อยูข่ ้ างล่างนะ!” สีหน้ ารัสเซลล์เปลี่ยนฉับพลัน “โอเคๆ อาย ก็ไม่บอก งันไว้ ้ อยูก่ นั ‘สองต่อสอง’ ก่อนละกัน” ถ้ าไม่ติดว่ากลัวบิดากับน้ องสาวจะได้ ยิน เสียงเขาท�ำร้ ายแขก ระยาคิดในใจว่าคงไม่ปล่อยให้ คนหน้ าด้ านลอยหน้ าลอยตายัว่ เขาเล่นแน่ๆ คนเขา อุตส่าห์จะพูดขอบคุณดีๆ แต่ดนั มาท�ำเขาพื ้นเสียแบบ นี ้ ก็อย่าหวังว่าจะได้ ยินอีกเลย “เดี๋ ย วจะเอาของฝากไปเก็ บ แล้ ว จะหา
41
นวรัฐะสเปเชี่ยล เสื ้อผ้ าให้ คุณช่วยอยูอ่ ย่างสงบๆ หน่อยล่ะ” ระยาพูดห้ วนกว่าที่ตงใจ ั ้ รัสเซลล์ไม่ได้ ถือ โกรธ เขายังอมยิ ้มอยูไ่ ด้ เและเริ่ ม ‘สนุก’ ที่ได้ ‘ปั่ นหัว’ คนสวยเล่น ...การไล่ต้อนลูกแกะปากแข็งก่อนจะกลืน กินนี่ก็ถือว่าเป็ นความสุขอย่างหนึง่ เหมือนกัน ต่อให้ ก้ า วหนึ่ง ก่ อ นละกัน คนสวย เดี๋ ย วจะหาว่า เขาน่ ะ ใจร้ าย ระยาหายไปไม่นานก็กลับขึ ้นมาใหม่พร้ อม เสื ้อผ้ ามาหอบใหญ่ แต่ละตัวผ่านการซักรี ดและพับไว้ อย่างเรียบร้ อย รัสเซลล์แปลกใจทีห่ าเสื ้อผ้ าไซส์เขาได้ อย่างรวดเร็ วแม้ จะเป็ นชุดพื ้นเมือง แต่ระยาคร้ านจะ บอกให้ ได้ ใจว่า ทางนี ้เตรี ยมไว้ ให้ ตงแต่ ั ้ ร้ ูวา่ จะมาแล้ ว มือหนาหยิบผ้ าจากในพับออกมาดู กรุ่ น กริ่ นหอม แต่ละตัวรี ดจนเรี ยบกริ บบ่งบอกถึงความ
42
บันทึกดอกกล้วยไม้ เรี ยบร้ อยของผู้ท�ำ “ม่านจันทร์ ท�ำให้ นะ่ ” ระยาบอกอย่างภูมใิ จเมื่อเห็นสายตาชื่นชม น้ องสาวที่แสนจะน่ารักของเขา “ผู้ชายคนไหนได้ เธอไปเป็ นเมียนี่คงดีเนอะ ทังสวย ้ ทังหวาน ้ งานบ้ านเก่งแบบนี ้ คุณสมบัตคิ รบ ถ้ วน” รัสเซลล์ชมจากใจ “สวยและเก่งแบบนี ้ไม่เห็น แฟนของเธอเลย” “ม่านจันทร์ ยงั ไม่มีคนรักน่ะ พ่อหวง” ระยาบอกคร่าวๆ แต่ไม่ได้ บอกเพิ่มว่าท่าน พะอู ไม่ใช่แค่หวงลูกสาว ยังฝั นไกลไปกว่านันคื ้ อต้ อง มี ‘เขยขวัญ’ ที่สมบูรณ์พร้ อมทังฐานะ ้ ต�ำแหน่งหน้ าที่ และชาติตระกูล ผู้ชายคนไหนไร้ คณ ุ สมบัติข้อนี ้อย่า หวังเลยว่าจะได้ เข้ าใกล้ สาวน้ อย “พี่ชายก็หวงด้ วยรึเปล่า” รัสเซลล์แหย่ ได้ ผลเมื่อระยาชักสีหน้ า “ถ้ ารู้ แล้ วก็อย่า แม้ แต่จะคิดเกี ้ยวเธอล่ะ”
43
นวรัฐะสเปเชี่ยล “มีพี่ชายที่แสนจะน่ารักยืนอยู่ตรงนี ้ทังคน ้ ผมไม่วอกแวกหรอกน่า” เสืออากาศได้ ทีหยอดค�ำหวานรื่ นหู ก่อนจะ ได้ พดู อะไรออกไป ระยาก็ตดั บทฉับ “ไปอาบน� ้ำเลยก็ได้ นะ เสร็จแล้ วจะได้ ลงไป กินข้ าวเที่ยง” แล้ วระยาก็ออกจากห้ อง ผ่านไปราวๆ สามสิบนาที รัสเซลล์กย็ งั ไม่ลง มาจนม่านจันทร์ หว่ งใยแขก “พี่คะ เพื่อนพี่ยงั ไม่ลงมาเลย เป็ นอะไรหรื อ เปล่าคะ” “หมอนัน่ ไม่ตายหรอกน่า” “แต่เขาอาจไม่ค้ นุ ชินอะไรหลายๆ อย่างกับ บ้ านเรานะคะ ไปดูแป๊ ปเดียวเถอะค่ะ กับข้ าวจะเย็น ชืดหมดแล้ ว”
44
บันทึกดอกกล้วยไม้ เพราะน้ องสาวเคี่ยวเข็ญหรอกนะ เขาถึง ยอมเดินขึ ้นไปดู ‘แขก’ อีกรอบ ระยาเคาะประตูห้อง ตามมารยาท พอเข้ าไปก็เห็นรัสเซลล์ยงั นุง่ ผ้ าเช็ดตัว ผืนเดียวถือเสื ้อท�ำหน้ ายุง่ พอเห็นเขาก็ท�ำหน้ าดีใจ ระ ยาทีเ่ พิง่ ปิ ดประตูอยากเดินออกจากห้ อง เนือ่ งจากเริ่ม ระแวง เบนสายตาไปทางอื่นเสีย ไม่กล้ าจับจ้ องที่แผง อกก�ำย�ำที่มีไรขนร� ำไร ...กับคนอื่น...เขาเฉยชา แต่กับคนที่เคย ‘นอน’ ด้ วยนัน้ เขาไม่สามารถมองตรงๆ ได้ ... “มาพอดีเลย เสื ้อผ้ าบ้ านคุณใส่ยงุ่ ยากจริ ง” “ก็ใส่แบบปกติละ่ น่า” ระยาว่าห้ วนๆ “แล้ ว ผ้ า นี่ ล่ ะ ไว้ ใ ช้ ท� ำ อะไร” มื อ หนายื่ น ผ้ าลายตารางขึ ้น “ไว้ ผกู เอว” ระยาเอ่ยสันๆ ้ “อ้ อ...ผมก็คดิ อยูว่ า่ ไว้ ใช้ ท�ำอะไร แล้ วนี่ละ่ ” ชูผ้าสีครามซึง่ ยาวกว่าผ้ าผูกเอวให้ ระยาดู “นั่น ใช้ โ พกหัว แต่ ส� ำ หรั บ คุณ ไม่ จ� ำ เป็ น
45
นวรัฐะสเปเชี่ยล หรอก”
“ยุง่ ยากจริ ง” รัสเซลล์งมึ ง�ำบ่นอยูค่ นเดียว ตอนนี ้เขาเพิ่ง รู้สกึ ว่า ระยายืนนิ่งอยูห่ น้ าประตู ไม่ขยับเข้ ามาอยูใ่ น รัศมีที่จะคว้ าตัวได้ ...ลูกแกะตัวน้ อยๆ เริ่ มฉลาดแล้ วสิเนี่ย... แต่ไม่เป็ นไร ถ้ าคนสวยไม่ขยับ เขาเป็ นฝ่ าย ขยับไปหาเองก็ได้ “ช่วยผมใส่ทีส”ิ รัสเซลล์เอ่ยเสียงซื่อ “มือไม้ ก็มีครบใส่เองสิ” “โธ่ ผมไม่เคยใส่เสื ้อผ้ าแบบนี ้ สอนผมใส่ ครัง้ เดียวก็จบ เอ๊ ะ หรื ออยากช่วยใส่อีกหลายๆ รอบ ผมก็ไม่วา่ แต่จะให้ ดี ช่วยถอดดีกว่านะ” ระยานับหนึง่ ถึงร้ อย บอกตัวเองว่าถ้ าเผลอ ต่อปากต่อค�ำ หมอนี่ก็จะแทะเล็มเขาผ่านค�ำพูด เลย ท�ำหน้ านิ่งไปเสีย “เสื ้อกับกางเกงคงใส่เองได้ ก็ใส่ๆ ไป ถ้ ายุง่
46
บันทึกดอกกล้วยไม้ นัก จะหาเสื ้อโปโลให้ ” รัสเซลล์แอบเสียดายทีอ่ ดต่อปากต่อค�ำ เลย ต้ องใส่เสื ้อผ้ าไปเงียบๆ “เสร็จแล้ ว” ระยาเดินเข้ าไปใกล้ คว้ าผ้ าผูกเอวขึน้ มา สอดมือไปด้ านหลังหนุ่มฝรั่งเหมือนจะกอด รัสเซลล์ รู้ สกึ สนุกจึงรวบเอวของระยาเข้ ามาใกล้ ร่ างสูงโปร่ ง ปะทะแผงอกก�ำย�ำ ดวงตาสีอำ� พันวิบวับ พาตัวเองมา นัง่ บนเตียง ระยาถูกกักในกรงอ้ อมแขนโดยทีเขายัง โอบเอวอีกฝ่ าย “ที่รักน่ารักจริ ง ช่วยแต่งตัวให้ ด้วย” แก้ ม ถูก จมูก โด่ ง เป็ นสัน ถูไ ถดอมดมเอา ตามใจชอบ ระยานิ่งจนรัสเซลล์ยา่ มใจ ริ มฝี ปากหนา จึงแตะริมฝี ปากเรี ยวเบาๆ คลึงเคล้ าเอาจนพอใจ ทว่า สวรรค์ของรัสเซลล์ล่มฉับพลันเมื่อระยาพลิกร่ างขึ ้น อย่างรวดเร็ ว และผ้ าผูกเอวในมือกลายมาเป็ นผ้ าผูก คอของเขาแทน น� ้ำหนักมือทีด่ งึ ปมผ้ าทบเข้ าหากันนัน้ ท�ำให้ ร้ ูวา่ ...ระยาเอาจริ ง!
47
นวรัฐะสเปเชี่ยล “ไอ้ บ้าตัวไหนมันสัญญาว่าจะไม่ท�ำรุ่ มร่ า มน่ะฮะ! เล่นอะไรให้ มนั รู้เวล�ำ่ เวลาซะบ้ าง ม่านจันทร์ คอยกินข้ าวอยูด่ ้ วย!” ระยาตวาดเกรี ย้ ว “ตังมานี ้ ่คณ ุ จะฆ่าผมรอบทีส่ ามแล้ วนะ” รัส เซลล์ท�ำเสียงตัดพ้ อ สายตาก็จ้องประตูที่เพิ่งเปิ ดแง้ ม แล้ วมีร่างบางยืนนิ่งงัน “ส่วนกินข้ าว เจ้ าตัวมาตามเองแล้ ว คงไม่ ต้ องรี บแล้ วมัง”้ มือไม้ ระยาอ่อนราวไม่มีกระดูกเมื่อหันไป เห็นน้ องสาวท�ำหน้ าแหย “ขอโทษค่ะ คือ หนูเคาะประตูแล้ วนะคะ คือ หนูตกใจเสียงพีน่ ะ่ ค่ะ เลยถือวิสาสะเปิ ดดู เผื่อจะช่วย อะไรได้ บ้าง คือ เอ่อ ถ้ าไม่มีอะไร หนูไปรอข้ างล่างนะ คะ” ก่อนออกไปมือเรี ยวปิ ดประตูให้ เรี ยบร้ อย ระยาเพิ่งตังสติ ้ ได้ ลนลานรี บออกจากห้ อง ทิ ้งรัสเซลล์ดงึ ผ้ ามรณะออกจากล�ำคอด้ วยสีหน้ าทอง
48
บันทึกดอกกล้วยไม้ ไม่ร้ ูร้อน
49
นวรัฐะสเปเชี่ยล
9
ระยาลงมาด้ วยท่าทีร้อนรน พอถึงบันไดขัน้ สุดท้ าย เขาก็ฉกุ คิดว่าแสดงอาการมากเกินไปจนมี ‘พิรุธ’ จึงต้ องสูดลมหายใจลึกๆ พร้ อมนึกด่าตัวต้ นเหตุ ...ปล่อยให้ นอนตายอยูบ่ นนันล่ ้ ะดีแล้ ว!.. ชายหนุม่ เดินเข้ าไปในห้ องโถงใหญ่ของบ้ าน ซึ่งใช้ รับแขกและใช้ รับประทานอาหาร ม่านจันทร์ เตรี ยมจัดจานรอ ระยายืนเก้ ๆ กังๆ ท�ำอะไรไม่ถกู ไม่ร้ ู จะอธิบายอย่างไร เพราะไม่ร้ ูวา่ น้ องสาวเห็นเหตุการณ์ มากน้ อยเท่าใด “อ้ าว เรี ยบร้ อยแล้ วเหรอคะ หนูนึกว่าจะ
50
บันทึกดอกกล้วยไม้ นานกว่านี ้ซะอีก” ค�ำถามแสนซื่อจากปากจิ ้มลิ ้มนันท� ้ ำเอาระ ยาวางสีหน้ าไม่ถกู เพราะกระอักกระอ่วนใจอย่างคน มีชนัฏปั กหลัง ...ยอมรับว่าระแวงจึงเผลอคิดลึกกับค�ำถาม ที่แสนธรรมดา... “อื ้อ” ระยาตอบสันๆ ้ ไม่แก้ ตวั หรื ออธิบาย เมื่อเห็นน้ องสาวไม่มีทา่ ทีสงสัยแล้ วเลี่ยงถามถึงบิดา “พ่อยังไม่กลับอีกเหรอ” “ยังค่ะ เย็นนีค้ งไม่กลับมาทานข้ าวเย็นที่ บ้ าน คงอยูร่ ับข้ าวเย็นทีบ่ ้ านรัฐมนตรีชรินทร์ เลย” ม่าน จันทร์ บอก ระยาลอบถอนใจเมื่อฟั งจบ พ่อคงแวะไป พูดคุยกับบรรดาผู้ที่ลงแข่งสมัครต�ำแหน่ง ‘เขยขวัญ’ อีกคนเป็ นแน่ สงสารน้ องสาวที่ไม่ใช่ผ้ เู ลือกความรัก ทว่าม่านจันทร์ ก็ไม่เคยบอกว่ามีคนที่ชอบสักที เขาจึง ยื่นมือขัดเรื่ องนี ้ไม่ได้ เต็มที่นกั
51
นวรัฐะสเปเชี่ยล ความคิ ด หยุด ลงเมื่ อ ร่ า งสูง ใหญ่ เ ดิ น ลง บันไดมา ระยาหันมอง...ความโกรธแล่นจับใจ แต่ต้อง ระงับอารมณ์ ...ไหนใครบอกว่า ใส่ชุด แบบพื น้ เมื อ งไม่ เป็ น!... รัสเซลล์ยิ ้มระรื่ น เสื ้อผ้ าใส่เรี ยบร้ อย “เรี ยกเพื่อนมาทานข้ าวก่อนเถอะค่ะ” ม่าน จันทร์ เอ่ยแล้ วตักข้ าวใส่จานบริ การอย่างไม่มีขาดตก บกพร่อง รัสเซลล์ชมสาวน้ อยไม่หยุดจนคนเป็ นพีช่ าย อยากจะตักปลาทอดยัดเข้ าปากที่เอ่ยแจ้ วๆ ผูกบท สนทนาไว้ แค่น้องสาวของเขา ม่านจันทร์ เองก็อารมณ์ ดี ยิ ้มแย้ มตอบรับ พูดคุยเจื ้อยแจ้ วจนคนที่ปิดปาก เงียบฝื ดคอ อิ่มเสียดื ้อๆ ทังที ้ ่ม่านจันทร์ ก็ท�ำแต่ของ โปรดพี่ชาย “อิ่มแล้ วเหรอคะ” ม่านจันทร์ เอ่ยถาม “อื ้อ” ว่าแล้ วก็เดินขึ ้นห้ องเสียดื ้อๆ
52
บันทึกดอกกล้วยไม้ นะคะ”
หญิงสาวจึงคลีย่ ิ ้มระอา “ขอโทษแทนพีด่ ้ วย
“ไม่เป็ นไรครับ ผมชินแล้ ว” รัสเซลล์ตอบ อย่างอารมณ์ดี ดวงตาสีอ�ำพันสบดวงตาสีนิลหวานที่ มีรอยรู้เท่าทัน “คบกับพีม่ านานแล้ วเหรอคะ” เธอถามเสียง ซื่อจนรัสเซลล์อยากหัวเราะ ...ใครว่าเธอแสนซื่อกันนะ หลอกถามได้ แนบเนียนเชียวแม่คณ ุ !... “ก็ไม่นานครับ เพิ่งจะ ‘สนิทสนม’ น่ะครับ ล�ำบากแย่เพราะพี่ชายคุณนี่ภายนอกหยิ่งน่าดู” ม่านจันทร์ หัวเราะคิกตอนรอให้ เด็กรั บใช้ เก็บโต๊ ะและเสิร์ฟของหวาน “แต่สนิทได้ นี่ก็เก่งเหมือนกันนะคะ” ดวงตาสีอ�ำพันหม่นแสงไปเล็กน้ อยขณะ เด็กรับใช้ เสิร์ฟน� ้ำชาและของหวานซึง่ เป็ นแป้งหวานที่ รัสเซลล์เคยรับประทานตอนมากับผานิต
53
นวรัฐะสเปเชี่ยล “เขาว่าผู้หญิงมักจะรู้สกึ ตัวเร็ วกับเรื่ องรักๆ ใคร่ๆ เห็นจะจริ ง” คนที่ เ ริ่ ม รู้ สึก ตัว ว่ า ก� ำ ลัง พลาดท่ า ให้ กับ หวานหน้ าซื่อไม่ยอมหลงกลอีก “ไม่หรอกค่ะเป็ นเพราะทางนี ท้ � ำให้ ร้ ู ต่าง หากละคะ” รอยยิ ้มหวานยังคงประดับใบหน้ า “เรื่ องเมื่อสักครู่เหรอครับ ความรู้สกึ เร็วจัง” “ไม่ใช่หรอกค่ะ บอกแล้ วนี่คะ ทางนี ้ท�ำให้ ร้ ู เอง ถ้ าไม่รบกวนจนเกินไปนัก อย่าเพิ่งพูดกับพี่ระยา นะคะ ไม่อย่างนันคุ ้ ณอาจจะได้ ตายจริ งๆ” ค�ำตอบนันท� ้ ำให้ รัสเซลล์หวั เราะเบาๆ ก่อน จะยิ ้มกว้ างขวางขึ ้น “ยินดีทไี่ ด้ ร้ ูจกั อย่างเป็ นทางการนะครับ คุณ น้ องสะใภ้ !”
54
บันทึกดอกกล้วยไม้
10
ระยานับหนึ่งถึงสิบจนเกินหลักพันตลอด เวลาที่พา ‘แขกไม่ได้ รับเชิญ’ เดินทางมาสถานที่เที่ยว แรกคือตลาดในตัวเมืองนวรัฐะ เหตุผลที่ต้องท�ำเช่นนี ้ ก็เพราะไอ้ ‘แขกไม่ได้ รับเชิญ’ พล่ามไม่หยุด...ไม่วา่ จะ พูดอะไร ‘มัน’ ก็ไม่เว้ นแทะโลมเขาด้ วยค�ำพูดและ สายตา เมื่อวนหาที่จอดรถได้ ระยาก็เปิ ดประตูปิด ดังปั ง ลงมาโดยไม่สนใจคนที่นงั่ มาข้ างๆ รัสเซลล์รีบ ตามลงมาอย่างอารมณ์ดี ...จะไม่ให้ อารมณ์ ดีได้ ยงั ไง เวลาเห็นคน
55
นวรัฐะสเปเชี่ยล สวยของเขาหน้ าแดงก�่ำเวลาที่เขาพูดเกี ้ยวพาราสีนี่ มันน่ารักจริ งๆ... ‘คนน่ารัก’ เดินน�ำไปนัง่ ที่ร้านน� ้ำชา พอเขา เดินตามไปถึงก็หนั มาถามเสียงห้ วน “อยากดื่มอะไร” เห็นหน้ าสวยๆ บึ ้งตึงแล้ วเสืออากาศก็ไม่ อยากแกล้ ง “ชาละกัน” เขาสัง่ เครื่ องดื่มที่เป็ นผลผลิต ทางการเกษตรหลักของนวรัฐะ ระยาสัง่ ชาร้ อนหนึ่ง ชุดพร้ อมขนมหวาน รัสเซลล์ฟังส�ำเนียงพืน้ เมืองที่ ไพเราะ “จะพาผมไปไหนบ้ างครับ คุณไกด์คนสวย” ชายหนุม่ เย้ าระหว่างรอ คิ ้วเรี ยวขมวดอย่าง ไม่พอใจกับค�ำลงท้ าย แต่ก็ยอมตอบดีๆ “วันนี ้จะบ่ายแล้ ว คงได้ แต่ไปดูทะเลน� ้ำจืด กลางเมือง ภูหมอกห่มคุณเคยไปแล้ ว พรุ่งนี ้ข้ ามไปดู เหมืองพลอยทีส่ เิ รียมดีกว่า” ระยาบอก ‘โปรแกรมทัวร์ ’ ที่คดิ ไว้ ลว่ งหน้ าเพื่อต้ อนรับ ‘แขกไม่ได้ รับเชิญ’
56
บันทึกดอกกล้วยไม้ เจ้ าของร้ านยกกาน� ้ำชาและขนมหวานมา ให้ รัสเซลล์เห็นระยาจิ ้มแป้งต้ มน� ้ำตาลหวานจัดเข้ า ปากก็ยิ ้มแหย แสบคอแทน ...ท�ำไมปากถึงไม่หวานตามขนมบ้ างนะ... คิดแล้ วก็ถอนใจกับอาการปากไม่ตรงกับใจ ไม่เคยพูดกระทัง่ ค�ำบอกรัก ทังที ้ เ่ ขาเฝ้าเพียรหน้ าด้ าน เอ่ยเกี ้ยวบ้ าง แทะโลมบ้ าง ทว่าก็ไม่เคยได้ ผล จริ งอยู่ ว่าเขารับรู้วา่ ระยาคงรักเขาบ้ าง ไม่งนคงเข้ ั้ าถึงตัวคน ที่ได้ ชื่อว่า ‘ผู้กองหน่วยพิเศษ’ ไม่ได้ งา่ ยแบบนี ้ เขาก็ อยากฟั งค�ำว่า ‘รัก’ บ้ างสักค�ำก็ยงั ดี แต่เหมือนระยา หวงค�ำค�ำนันเพื ้ ่อใครคนหนึง่ ที่เขาแพ้ พา่ ย “ไม่ดื่มล่ะ” ระยาถามเมื่อเห็นรัสเซลล์นกั เงียบงันไปชัว่ ครู่ เสืออากาศยกถ้ วยชาจิบน� ำ้ ชารสดีขึน้ จิบ ท่าทางเคร่งขรึมผิดปกติ “เป็ นอะไร ไม่ชอบน� ้ำชาเหรอ” รัสเซลล์ไม่ทนั จะได้ ตอบ ดวงตาสีนิลคูส่ วย
57
นวรัฐะสเปเชี่ยล ก็มองข้ ามไหล่เขา ชายหนุม่ จึงเอี ้ยวตัวมองเพื่อดูวา่ มี อะไรน่าสนใจ ร่างโปร่งลุกขึ ้น เพราะเห็นนายพลชานเนน เข้ ามาในร้ านที่พวกเขานัง่ อยู่ ระยาก็เหมือนลืมคนที่ นัง่ ยกถ้ วยชาค้ าง ไม่แม้ แต่จะขออนุญาตเขาเพื่อออก ไปทักทายผู้บงั คับบัญชา รัสเซลล์ฟังที่สองคนพูดไม่ร้ ู เรื่ อง เห็นระยาผายมือมาทางเขา แค่เห็นรอยยิ ้มกว้ าง ดวงตาวับวาวที่สง่ ให้ นายพลนวรัฐะ ก็ให้ เจ็บใจเล็กๆ เขาลุกขึ ้นทักทายตามมารยาท หนุม่ ใหญ่ก็ ไม่ ร บกวนเวลาส่ว นตัว ขอเลี่ ย งอย่ า งสุภ าพ เสื อ อากาศหมดอารมณ์นงั่ จิบชา “ไปต่อเถอะ เดี๋ยวจะค�่ำ ซะก่อน” ระยาจึงจ่ายเงินค่าน� ้ำชา เดินตามหลังคนที่ จ� ้ำเท้ าขึ ้นรถ “เดี๋ ยวจะไปดูทะเลสาบกันค่อยกลับ อยู่ เย็นๆ หน่อยเผื่ออยากดูพระอาทิตย์ตกดิน” ระยาบอกในระหว่างขึน้ รถ รั สเซลล์กลับ
58
บันทึกดอกกล้วยไม้ เงียบงัน ถนอมปากถนอมค�ำกว่าตอนขามา แม้ ระยา จะแนะน�ำสถานที่ที่จะไปตามหน้ าที่เจ้ าบ้ านที่ดี “ต้ นแม่น� ้ำอยู่ที่ภหู มอกห่มน่ะ ที่ที่เราจะไป มีบงึ บัวสายสวยมากเลยนะ...” ระยากลับ พูด อยู่ค นเดี ย ว ถึง เขาจะรู้ สึก สบายหูทไี่ ม่ต้องฟั งค�ำแทะโลม แต่ทำ� ไมเขารู้สกึ แปลก แปร่งกับความเงียบงันที่เขาไม่ร้ ูเหตุผลแบบนี ้นะ พอไปถึง ระยาจอดรถพารั สเซลล์ เดินไป เลาะใต้ ร่มไม้ แดดยามบ่ายยังจัด จึงต้ องนัง่ รอที่เก้ าอี ้ ใต้ ร่มเงาต้ นไม้ “เป็ นอะไรน่ ะ ” ระยาไม่ ช อบบรรยากาศ อึดอัดแบบนี ้ รั ส เซลล์ ไ ม่ ต อบค� ำ กลับ เดิ น หนี ไ ปทาง สะพานไม้ เขาจึงต้ องเดิมตาม เสืออากาศชะงักกึก หัน มามองอย่างตัดพ้ อ “ผมต้ องท�ำยังไงเพื่อจะให้ คณ ุ บอกว่า ‘รัก’ ผมสักค�ำ” รัสเซลล์ถามอย่างหมดท่า
59
นวรัฐะสเปเชี่ยล พอได้ ยินค�ำถามที่ถามซ�ำ้ ๆ ระยาก็เบือน หน้ าที่แดงก�่ำที่เขารู้วา่ ไม่ใช่เพราะอากาศร้ อนหนีจาก คนถาม ดวงตาสีอำ� พันจ้ องคนทีเ่ อาแต่ยนื มองผืนน� ้ำ “ผมไม่อายที่จะพูดว่ารักคุณ หรื อท�ำให้ คนอื่นเห็นว่า ผมรั กคุณ แล้ วคุณว่ามันยุติธรรมไหมที่ ผมไม่เคย ได้ ยินค�ำพูดที่คณ ุ เก็บง�ำไว้ ในใจน่ะ” ระยาล�ำบากใจที่จะตอบ เขาไม่ร้ ู จะตอบ อย่างไร...ค�ำว่า ‘รัก’ ส�ำหรับเขามันพูดยาก กับนายพล ชานเนน เขาได้ แค่บอกว่ารักพร้ อมค�ำว่าเคารพซึง่ มัน ไม่ใช่จะพูดง่ายแบบอีกฝ่ ายพร�่ ำพูดแบบนัน้ รัสเซลล์เห็นระยาอ� ้ำอึ ้งก็ไม่คาดคันเอาค� ้ ำ ตอบอีก “แดดร้ อน ไปนัง่ ตรงนันก่ ้ อนเถอะ” เสืออากาศแตะบ่า ก่อนเดินน�ำไปนัง่ ที่เก้ าอี ้ ใต้ เงาร่มไม้ ลมโชยมาเบาๆ พัดพาเอาความเย็นปะทะ ผิวกาย สองร่ างนัง่ ข้ างกันเงียบๆ ทอดตามองผิวน� ้ำ สะท้ อนประกายแดดยามบ่ายจัดระยิบระยับ มือหนา
60
บันทึกดอกกล้วยไม้ พาดไปบนขอบพนักเก้ าอี ้กลายเป็ นว่าโอบระยาเอาไว้ คนแอบตีเนียนกอดท�ำหน้ าไม่ร้ ูไม่ชี ้ ระยาเขยิบถอยไม่ได้ จึงต้ องจ�ำใจนัง่ นิ่งอยู่ แบบนัน้ เขารู้สกึ แปลกๆ เมือ่ ไม่ได้ ยนิ เสียงพูดมากหรือ วาจาแทะโลม ใช่วา่ มันไม่ดี แต่แบบนี ้กลับท�ำให้ เขา ได้ ยินเสียงเต้ นของหัวใจตัวเอง...ซึง่ เขาไม่ชอบเลย... “ร้ อนเหรอ ท�ำไมหน้ าแดงๆ” คนปากมากคน เดิมกลับคืนมา ท�ำให้ ระยาโล่งใจ “เปล่า” “เสียใจจัง นึกว่าหน้ าแดงเพราะผมซะอีก” รัสเซลล์เอียงหน้ ากระซิบบอกทังที ้ ่ไม่จ�ำเป็ น “หลงตัวเอง” ระยาว่าพลางเอียงหน้ าหนี “ไม่ ต้ องเอาหน้ ามาใกล้ ก็ได้ พูดปกติก็ได้ ยิน” “อยากอยู่ใกล้ ๆ แบบนี ้ เผื่อผมได้ ยินเสียง หัวใจที่ไม่ได้ พดู ” รัสเซลล์ว่าแล้ วเปลี่ยนอิริยาบถอิงหน้ าซบ แผ่นอก ทังที ้ เ่ ป็ นพื ้นทีส่ าธารณะ ระยาควรผลักไสออก ไปห่างๆ เขากลับนัง่ นิ่ง ดวงตาสีนิลจับจ้ องอยูท่ ี่กลุม่
61
นวรัฐะสเปเชี่ยล ผมสีน� ้ำตาล “วันนี ้เราต่างคนต่างก็ท�ำตัวแปลกๆ กันนะ” รัสเซลล์เอ่ยเบาๆ “ผมคาดหวังอะไรไปมากหรื อเปล่า นะ ท�ำไมหัวใจคุณเต้ นแรงแบบนี ้ หรื อมันก�ำลังบอก ว่ารักรัส รักรัส รักรัสแทนคนปากแข็ง” แสงแดดยามบ่ายแผดเผา ที่ลดความรุ่ ม ร้ อนคือร่ มเงาไม้ และสายลมรื่ น ไม่มีดวงดาว ไม่มี พระจันทร์ บรรยากาศไม่โรแมนติกเลยสักนิด ค�ำพูด และการกระท�ำก็ยงั เป็ นสิ่งที่ชวนโมโห แต่ท�ำไมถึง หยุดยังความหวามไหวที ้ ่ล้นใจไม่ได้ ...ถ้ าเขากล้ ากว่านี ้...เขาคงพูดออกไป “ผมขอโทษที่ตอบค�ำถามคุณไม่ได้ ” รู้ ว่า ก�ำลังใจร้ าย แต่ ณ ตอนนี ้ เขาคงไม่สามารถตอบ ค�ำถามนี ้ เสียงถอนใจดังขึ ้นยาวๆ จากคนผิดหวัง รัส เซลล์เงยหน้ าขึ ้น เก็บซ่อนประกายตาเจ็บปวดก่อนจะ เอ่ยกวน
62
บันทึกดอกกล้วยไม้ “เฮ้ อ ผิดหวังจังแฮะ กว่าจะได้ ฟังผมคงเฉา ตาย แต่ไม่เป็ นไร ขอมัดจ�ำก่อนละกัน” เอ่ยจบก็จมุ พิตแผ่วๆ บนริ มฝี ปาก ยังไม่ทนั จะได้ ซอกซอนหาความหวาน เขาก็ร้ ูสกึ ตัวลอยลงมา นอนแบ็บคลุกฝุ่ นบนพื ้น ส่วนคนที่ ‘ซัด’ เขาเมื่อสักครู่ หน้ าแดงก�่ำ ก�ำหมัดแน่น ส่วนสายตานันยิ ้ ่งกว่าแสง อาทิตย์ตอนนี ้ ...ไอ้ บ้าเอ๊ ย!...ระยาสบถในใจ แล้ วซ่อนดวง หน้ าหนีด้วยความอับอายที่ตวั เองเผลอใจกับไอ้ คน เจ้ าเล่ห์ลามกไปได้ ยงั ไง!
63
นวรัฐะสเปเชี่ยล
11
ระยาโกรธรัสเซลล์ที่ชอบท�ำตัวรุ่ มร่ ามไม่ร้ ู จักสถานที่ แต่จะไปว่าหมอนัน่ ฝ่ ายเดียวก็ไม่ได้ เพราะ เขาไม่ได้ ผลักไสตัง้ แต่ทีแรก มันถึงได้ ใจอย่างหน้ า ด้ านๆ แบบนี ้ผิวสีน� ้ำผึ ้งแดงก�่ำ ร้ อนผะผ่าวไปทังหน้ ้ า แค่คดิ ว่าถ้ ามีคนอื่นเห็นเขาจะเอาหน้ าไว้ ที่ไหน “เอาไว้ แบบเดิมนัน่ ล่ะ” เสี ย งห้ าวเอ่ ย ดั ก คอราวกั บ รู้ ความคิ ด ดวงตาสีนิลตวัดมองอย่างเคืองขุน่ “ไม่ได้ กวนประสาทผมสักวันจะตายไหม” ระยาพูดอย่างเหลืออด
64
บันทึกดอกกล้วยไม้ “ตาย” เสืออากาศยักไหล่ด้วยมาดกวนๆ “ ที่มานี่ก็เพราะใกล้ ตายเพราะคิดถึง ถึงทิ ้งงานมาเพื่อ จะได้ เจอหน้ าสวยๆ ไม่สิ ตอนนี ้ไม่สวยแล้ ว ไหน หัน มายิ ้มให้ ชื่นใจหน่อยสิ” นิ ้วเกี่ยวใบหน้ าบึ ้งตึงให้ สานสบสายตา ระ ยาหลุบตาต�่ำเหมือนขัดเขิน รัสเซลล์ได้ ใจ จะโน้ ม ใบหน้ าเข้ าใกล้ พวงแก้ มน่าฝากรอยจุมพิต บรรยากาศ ก�ำลังโรแมนติกแท้ ๆ แต่ระยากลับท�ำลายโดยการทุม่ อีกฝ่ ายลงบนพื ้น “อู้ย...ถ้ าเหลือแรงขนาดนี ้ละก็คนื นี ้อย่าหวัง ว่าจะรอดมือเลย” คนเจ็บชันตัวขึ ้นบ่นงึมง�ำ ระยาท�ำหน้ านิ่ว จับใจความไม่ถนัด “ว่า อะไรนะ” “เปล่า ผมบอกว่าคุณนี่มือหนักชะมัด ดุจริ ง คนสวย” “เลิกพูดจาน่าขนลุกสักทีได้ ไหม!” “เฮ้ อ ก็ได้ ๆ ขี ้อายจริ ง” เสืออากาศลุกปั ดฝุ่ น
65
นวรัฐะสเปเชี่ยล ออกตามเสื ้อผ้ า “ไปกันต่อเถอะ” ระยาซุกซ่อนความในใจไว้ อย่างมิดชิดปั น้ สีหน้ านิ่ง...รู้ ดีว่าก�ำลังขี ้โกง แต่กระนัน้ เขาก็ไม่กล้ า ซื่อตรงกับความรู้สกึ ของตัวเอง
66
บันทึกดอกกล้วยไม้
Special Mission ‘สาวงาม’
ทหารที่ประจ�ำที่ชายแดนนวรัฐะด้ านที่ติด กับไทยทางฝั่ งภาคเหนือ แจ้ งรายงานข่าวมาว่ามีผ้ ู ก่อการร้ ายบางส่วนหันไปร่วมขบวนการค้ ามนุษย์ โดย เฉพาะหลอกลวงผู้หญิงไปขายตัวในซ่องลับทีอ่ ยูพ่ ื ้นที่ ชายแดนสองประเทศก่อนจะส่งตัวไปที่ไทย หลังจากทราบเรื่ อง นายพลชานเนนก็ไม่นิ่ง ดูดาย น�ำความถวายองค์ธวัลพร เพื่อน�ำก�ำลังทลาย ซ่องนรกทันที แต่ทว่าก็มีปัญหา ดูเหมือนพวกมันก็ นกรู้ ไม่รับแขกแปลกหน้ า จึงปิ ดซ่อนร่องรอยรังโจรได้
67
นวรัฐะสเปเชี่ยล มิดชิด แผนล่อซื ้อจึงใช้ ไม่ได้ ผล แผนการทีอ่ งจึงเริ่มขึ ้น โดยการใช้ สายแทรกซึม “จะให้ ใช้ ผ้ หู ญิงเป็ นเหยือ่ ล่อ ถ้ าพลาดขึ ้นมา เธอที่เป็ นสายถึงตายโดยที่เราช่วยไม่ทนั ได้ นะครับ” ผู้พนั สุขสันต์ค้านแผนที่จะใช้ ‘นางนกต่อ’ “แต่ถ้าไม่มีคนแทรกซึมเราก็หารังใหญ่ของ มันไม่เจอ พวกมันฉลาด ย้ ายซ่องหนีไปเรื่ อยๆ ถึงตาม จับไม่ได้ สกั ที” นายทหารอีกนายเอ่ยอย่างหัวเสีย นายพลนวรัฐะนิง่ ฟั งผู้พนั สุขสันต์โต้ เถียงไม่ หยุด “ถึงยังไงมันก็อนั ตราย ผมไม่ยอมให้ เหยื่อ ล่อตกอยูใ่ นอันตรายเด็ดขาด อีกอย่างคนของเราโดย เฉพาะผู้หญิงยังขาดประสบการณ์ พลาดขึ ้นมาใครจะ รับผิดชอบ” “มีอาสาสมัครแล้ วล่ะ ผมคุยกับผู้กองระยา แล้ ว” นายพลชานเนนเอ่ยขัดการโต้ เถียงเงียบๆ ราชองครักษ์ หนุ่มตาโต คิดว่าอาสาสมัคร
68
บันทึกดอกกล้วยไม้ คือม่านจันทร์ ก�ำลังจะอ้ าปากค้ าน หนุม่ ใหญ่ก็เรี ยก ให้ ทหารน�ำม่านจันทร์ เข้ ามา เธอมากับผู้หญิงอีกคน ที่แต่งตัวคลุมผ้ าผืนบางตามธรรมเนียมสาวโสดของ นวรัฐะ “นี่ คื อ อาสาสมัค รของเรา ‘เธอ’ มี ค วาม ช�ำนาญการต่อสู้ด้วยมือเปล่าและผ่านการฝึ กฝนมา อย่างหนัก” นายพลชานเนนบอกเรี ยบๆ ม่ า นจัน ทร์ ช่ ว ยดึง ผ้ า คลุม ออก สิ่ ง แรกที่ สะดุดสายตาคือดวงหน้ าหวานแฉล้ มพอๆ กับสาว น้ อยที่ได้ ฉายา ‘บุษบานวรัฐะ’ ดวงตาด�ำสนิทวาว หวานรับกับริมฝี ปากสีกลีบกุหลาบ หน้ าผัดแป้งเนียน น่าลูบไล้ เรื อนผมสีมะเกลือยาวถึงกลางหลัง สีหน้ า ของ ‘เธอ’ คงจะสวยกว่านี ้ถ้ ายิ ้มเสียบ้ าง “ลูกพี่ลกู น้ องของคุณม่านจันทร์ เหรอครับ” ทหารนายหนึง่ ถามอย่างแปลกใจ ม่านจันทร์ สา่ ยศีรษะแล้ วยิ ้มน้ อยๆ ก่อนจะ เอ่ย “ถ้ าแบบนี ้คงผ่านแล้ วนะคะ” เธอบอกนายพล
69
นวรัฐะสเปเชี่ยล ชานเนนที่ผงกศีรษะอย่างพอใจ “ลองดูดีๆ สิคะ” ทุกคนทีไ่ ด้ มองอ้ าปากค้ าง เมือ่ พิศหน้ าชัดๆ ก่อนจะจ้ องยังทรวดทรงงามสล้ างที่ ซ่อนใต้ ชุดพืน้ เมือง “ผู้ กองระยา!” คนแรกที่ อุ ท านคื อ ผู้ พัน สุขสันต์ “ใช่ครับ ผู้กองระยา ต้ องขอบคุณผู้พนั ธีร เดชทีห่ าสิง่ ของจ�ำเป็ นในการปลอมตัวจนเหมือนแบบ นี ้ทุกคนคงไม่มีปัญหากับเรื่ องนางนกต่อแล้ วกระมัง” นายพลชานเนนถามขึ ้น ท่ามกลางอาการ อ้ าปากค้ าง ดวงตาจ้ อง ‘สาวงาม’ ที่หน้ าแดงก�่ำ พลาง กัดริ มฝี ปากแน่นอยูค่ นเดียว! ตอนที่ระยาทราบข่าวว่าจะมีการกวาดล้ าง ขบวนการค้ ามนุษย์ เขาก็นกึ ถึงน้ องสาวเพียงคนเดียว คือม่านจันทร์ เขาจินตนาการว่าถ้ าน้ องสาวเขาหลุด เข้ าไปในซ่องนรกจะเอาตัวรอดได้ ยงั ไง เธอบอบบาง
70
บันทึกดอกกล้วยไม้ และอ่อนหวานขนาดนัน้ ถ้ ารู้วา่ ใครคิดกล้ าแตะต้ อง น้ องสาวของเขาสาบานได้ เลยว่าเขาจะตามล่ามันเอง ก� ำลังคิดเพลินๆ นายพลชานเนนก็เดินเข้ ามาด้ วย อาการเคร่งขรึม ผู้กองหนุม่ รี บผุดลุกท�ำความเคารพ “ขอคุย กับผู้ก องหน่อ ยได้ ไ หม” ท่านเอ่ย เสียงทุ้ม “ครับ” ระยารับค�ำแล้ วทรุ ดนัง่ เมื่อผู้แก่วยั กว่านัง่ ลง “ผู้กองรู้เรื่ องขบวนการค้ ามนุษย์รึยงั ” หนุม่ ใหญ่เปิ ดประเด็น ระยาผงกศีรษะบอกว่ารับทราบแล้ ว นาย พลชานเนนจึงเอ่ยต่อด้ วยท่าทางล�ำบากใจ “พวกมันฉลาด ซ่อนรังที่ใช้ เก็บพวกผู้หญิง ก่อนส่งข้ ามชายแดนจนพวกทหารหาไม่เจอ มันระวัง ตัวกันมาก...ถ้ าไม่มีคนไปสอดแนม เราจะช่วยผู้หญิง โชคร้ ายล�ำบาก ถึงอยากขอร้ องผู้กองเป็ นการส่วนตัว เพราะผู้กองอาจจะล�ำบากใจที่จะตกลง”
71
นวรัฐะสเปเชี่ยล ระยาหน้ าเปลี่ยนสี กลัวว่านายพลชานเนน จะ ‘ขอร้ อง’ ให้ น้องสาวเป็ นเหยื่อล่อ “ตอนนี ้มันก�ำลังชะล่าใจที่เราวางมือล่ามัน ชัว่ คราว พวกมันก�ำลังหลอกผู้หญิงบ้ านป่ าบน” นาย พลกล่าวถึงหมูบ่ ้ านทีต่ ดิ ชายแดน ห่างจากเมืองหลวง จึงไร้ ความเจริ ญ “เราวางกับดักไว้ แล้ ว มีชาวบ้ านให้ ความ ร่ วมมือ...แค่สง่ ผู้หญิงไปเป็ นเหยื่อล่อ ซึง่ เราต้ องเตรี ยมการอีกมาก โชคดีที่คณ ุ ม่านจันทร์ ให้ ความร่วมมือ เหลือแต่ขอร้ องผู้กอง” พอชื่อม่านจันทร์ หลุดจากปาก ระยาก็หน้ า เผือด “ม่านจันทร์ เป็ นเหยื่อเหรอครับ” หนุ่ม ใหญ่ เ ลิ ก คิ ว้ “ไม่ ใ ช่ ค รั บ ผมพูด ไม่ ชัดเจน ม่านจันทร์ จะให้ ความร่ วมมือเรื่ องแปลงโฉ มน่ะครับ” “แปลงโฉม?” “ใช่ พูดไปผมก็ล�ำบากใจ แต่เท่าที่ดู ผู้กอง
72
บันทึกดอกกล้วยไม้ ก็เหมาะจะเป็ นเหยื่อล่อ หน้ าตาผิวพรรณ รูปร่างงาม ใกล้ เคียงคุณม่านจันทร์ ถ้ าลองปรับโฉมอีกสักหน่อย ผู้กองคงงามไม่แพ้ คณ ุ ม่านจันทร์ พวกมันคงสะดุดตา ทันทีแน่ครับ” น� ้ำเสียงท่านจริ งใจและชื่นชมจนผู้ฟัง รู้สกึ หน้ าร้ อนเห่อ ระยาหน้ าแดงก�่ำ อดีตคนที่เคยรักพูดชมกึง่ ขอร้ องเขาก็พดู ปฏิเสธไม่ออก...ต้ องยอมรับปากแบบ ไร้ เงื่อนไขและเต็มใจอย่างที่สดุ ! นายพลชานเนนกอดอกยื น มองผลงาน ระหว่างที่ม่านจันทร์ และนางก�ำนัลจากวังหลวงอีก สองคน ช่วย ‘แปลงโฉม’ ผู้กองหนุม่ สาวน้ อยบรรจง ปาดเครื่ องส�ำอางอย่างแม่นย�ำ เธอแต่งหน้ าให้ พี่ชาย ด้ วยโทนธรรมชาติ “ท�ำแบบนี ้จะสวยกว่าและพี่ระยาจะได้ ไม่ ต้ องแต่งมากค่ะ” หญิงสาวบอก ระยาแปลกใจทีน่ ้ องสาวเชีย่ วชาญเรื่องพวก
73
นวรัฐะสเปเชี่ยล นี ้ด้ วย สาวน้ อยเหมือนจะเห็นพี่ชายส่งค�ำถามผ่าน สายตาตอนที่มองกระจก เธอจึงตอบด้ วยรอยยิ ้ม “เวลาองค์เจ้ าเสด็จไทย เวลามีเหลือ องค์ เจ้ าจะให้ ไปเทีย่ วหรื อพักผ่อน หนูเลยเอาเวลาไปเรี ยน แต่งหน้ าน่ะค่ะ ช่างที่นนั่ เก่งนะคะ ฝี มือดีทกุ คนเลย” สาวๆ ที่เหลือช่วยกันเตรี ยมชุด เป็ นผ้ าซิ่น และเสื ้อแขนกระบอกแบบเรี ยบๆ ม่านจันทร์ บรรจง สวมวิกผมยาวบนศีรษะพี่ชาย พอแต่งองค์ทรงเครื่ อง เรี ยบร้ อย ผลงานชิ ้นเอกก็ปรากฎแก่สายตานายพล ชานเนนที่ยืนมองตลอดการท�ำงาน สายตาของท่าน พึงพอใจอย่างมาก ม่านจันทร์ ยิ ้มอย่างภูมใิ จ “ถือว่าเป็ นผลงาน ชิ ้นแรกเลยนะคะ พี่ระยาคะ หนูขอถ่ายรู ปเก็บไว้ ได้ ไหมคะ” น้ องสาวเอ่ยขอ “งามยิ่งกว่าที่คิดอีกนะครับ” ท่านชม “สวย มากเลยนะครับ” คนถูกชมหน้ าแดงยิ่งกว่าตอนแปลงโฉมต่อ
74
บันทึกดอกกล้วยไม้ หน้ าน้ องสาวซะอีก... ใครใช้ ให้ คนเคยรักชมแบบนี ้ กัน!...
75