With no remorse

จ�ำเลยซาตาน

With No Remorse

Not For Sale

Story: rain-at-Rose Illust : Jirito De Las Espadas

จ�ำเลยซาตาน ตอนพิเศษ With No Remorse โดย Rain-at-Rose สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537

Genre Illust Editor Book Design

Contac Us

Romantic , Comedy Jirito De Las Eapadas เสี้ยวดอกขาว เสี้ยวดอกขาว

http://www.navarattashop.com/ http://navaratta.thai-forum.net/ https://www.facebook.com/Navaratta navarattaboard@hotmail.com

พิมพ์ครั้งที่ 1 กรกฎาคม 2558 Not for sale นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงใดๆ ทั้งสิ้น

จ�ำเลยซาตาน Special Booklet With No Remorse

เรือนไทยหลังไม่เล็กไม่ใหญ่ริมคลองน�้ำที่ร่มรื่นด้วยแมกไม้นานาพันธุ์ แถวฝั่งธนเหนือ เป็นสถานที่ที่นางสิงห์แห่งตระกูลเทพอารักษ์มาภาใช้เป็นที่อยู่ อาศัยในบั้นปลายชีวิตหลังออกจากคฤหาสน์มาภาเพราะร�ำคาญการแก่งแย่งชิงดี จนเทพยศเกือบจะเสียชีวิต ปกติทเี่ รือนนีจ้ ะสงบเงียบ หากแต่วนั นีท้ เี่ รือนทีต่ ดิ ป้ายไม้วา่ ‘เรือนจันทร์’ กลับครึกครืน้ โดยเฉพาะตรงส่วนโรงครัวทีส่ ร้างแยกจากเรือนนอนตามแบบโบราณ เพราะหลานคนโปรดของเจ้าบ้านพาแฟนหนุ่มขึ้นจากภาคใต้เข้ามากราบท่านย่า และเรียนท�ำอาหารไปในตัว ซึ่งวันนี้คุณชายเทพยศจะต้องแสดงฝีมือหลังจากที่ไป ร�่ำเรียนในสถาบันสอนท�ำอาหารชื่อดังได้หลายวัน คนที่ส่งเงินให้เรียนอย่าง ภาพตะวันอยากรูผ้ ลการเรียนว่าฝีมอื คุณชายคนสวยดีเลิศสมกับทีส่ ง่ เงินแพงๆ เพือ่ เรียนในสถาบันสอนท�ำอาหารชื่อดังหรือไม่ การลงครัวในวันนี้เป็นที่ฮือฮาของ บรรดาสาวใช้ เนื่องจากนายหัวหนุ่มที่แม้หน้าจะเป็นมหาโจรแต่ด้วยหุ่นและความ เถื่อนจับใจสาวใช้บ้าละครจนเป็นที่รักใคร่มากกว่าหลานรักของเจ้าบ้านตามลงมา พร้อมสั่งห้ามไม่ให้เข้าไปช่วย พวกเธอจึงท�ำได้เพียงยืนมองห่างๆ ร่างโปร่งของคุณชายคนสวยที่สวมผ้ากันเปื้อนสีครามยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ หน้าครก มือก�ำสากต�ำพริกขี้หนูสวน กระชาย หอมแดง และกุ้งแห้งอันเป็นส่วน ประกอบของเครื่องแกงเข้าด้วยกันเหมือนคนไม่มีเรี่ยวแรง จนร่างใหญ่หนวดเครา ดกเฟิ้มที่ยืนกอดอกมองอยู่ห่างๆ ร�ำคาญลูกตา “เทพ กูว่ามึงไปเรียนให้เสียเงินเปล่าๆ ปลี้ๆ ว่ะ” ภาพตะวันอ่อนใจหลัง จากทนยืนมองเห็นมันต�ำพริกแกงเหมือนกลัวครกจะแตก “พริกมึงต�ำยังงัน้ จะแหลก ไหมน่ะฮะ” เมนูที่เลือกในวันนี้เป็นแกงเลียงกุ้งสดซึ่งรับประทานได้ทุกคน และค่อน

ข้างท�ำง่ายที่สุด แค่ต�ำพริกแกงที่มีส่วนประกอบไม่กี่อย่างแล้วหั่นผัก ปอกเปลือก กุง้ โยนลงหม้อ มันยังท�ำท่าว่าจะไม่รอด ถึงแม้ทนี่ จี่ ะมีเครือ่ งครัวทันสมัยไฮเทคครบ ครัน แต่คนตั้งใจท�ำนั้นต้องการท�ำอาหารตามต�ำรับที่เรียนมา “อยากทานอาหารอร่อยต้องใจเย็นๆ สิครับ” เทพยศเอ่ยเรียบๆ พลางต�ำ เครื่องแกงในครกอย่างคนใจเย็น “ต้องก่อฟืนให้มึงท�ำกับข้าวด้วยไหม” นายหัวหนุ่มเอ่ยประชด เขาคว้า ผ้ากันเปื้อนอีกผืนที่แขวนไว้บนฝาผนังคาดเอวเดินเข้าไปใกล้ๆ แย่งสากจากมือ เรียว “กูตำ� เอง” ว่าแล้วก็คว้าครกมาใกล้ตวั แล้วไล่ให้คณ ุ ชายคนสวยไปหัน่ ผักแทน ไม่งั้นชาตินี้คงไม่ได้กิน ร่างโปร่งยอมละมือง่ายๆ เขาจับมีดแล้วหั่นฟักทองเป็นชิ้นเล็กๆ เท่ากัน เป๊ะราวกับใช้ไม้บรรทัดวัด ตามด้วยข้าวโพดอ่อน บวบเหลี่ยม และเด็ดใบแมงลัก ใส่ถ้วยเล็กแยกไว้เป็นถ้วยๆ ยกเว้นกุ้งสดที่ยังไม่ปอกเปลือก เสียงต�ำพริกแกงจากร่างสูงนั้นหนักแน่นและถี่รวั เท่ากัน จนสาวใช้ทคี่ อย มองเจ้านายอยู่ห่างๆ วี้ดว้ายขึ้นแล้วพูดเย้า “นายหัวต�ำถี่แรงไม่มีตกแบบนี้ ถ้าไม่มีคุณชายคงมีคนมาขอหัวกะไดไม่ แห้งแน่ๆ เจ้าค่ะ คุณชายคงปลื้มไม่หยอกสิเจ้าคะ” สาวรุ่นใหญ่ที่รับใช้ย่ารัมภามา นานหัวเราะคิกคักจนคนที่รู้ความนัยหัวเราะตาม “มีอะไรท�ำก็ไปท�ำสิ มายืนเฝ้าท�ำไม” คุณชายคนสวยเอ่ยขึ้นเย็นๆ ขัด เสียงหยอกล้อ เจ้านายโดยตรงสัง่ ท�ำให้บรรดาสาวใช้แตกกระเจิงจนมีการด่าว่ากันไม่นา่ ปากมาก “โมโหอะไรวะ” นายหัวหนุ่มที่ไม่รู้นัยเอ่ยงงๆ ที่จู่ๆ เทพยศก็ท�ำท่าหยิ่ง ยโสกับแค่สาวใช้เอ่ยหยอก ปกติมันก็ไม่เป็นแบบนี้ “เปล่าครับ” พูดจบก็นิ่งไปสักพักปรับอารมณ์แล้วเอ่ยขึ้น “หั่นผักเสร็จ แล้วครับ” ขณะบอกก็ล้างมือไปพลางจนนายหัวหนุ่มได้แต่เก็บความสงสัยไว้ก่อน “พริกแกงได้ล่ะ อ้าว...” ร่างสูงตักพริกใส่ถ้วยเล็ก หันไปดูก็เห็นกุ้งยังไม่ ปอกเปลือกสักตัว “ท�ำไมไม่ท�ำกุ้งละเฮ้ย จะติดไฟตั้งหม้ออยู่แล้ว”

“มันเหม็นมือน่ะครับ” คนตั้งใจลงครัวตอบหน้าตาเฉย จนนายหัวหนุ่ม หนวดกระดิก แม้จะเข้าใจดีว่าจมูกมันไว แพ้กลิ่นเหม็นจัด แต่นี่ท�ำกับข้าว! “มึงไปเรียนภาษาอะไรวะ ครูเขาไม่ถบี มึงตายรึไง” สงสัยอยูค่ รามครันว่า มันรอดตายได้ยังไง “ก็...เขาเตรียมเครื่องปรุงให้แล้วนี่ครับ” เทพยศเอ่ย นายหัวหนุม่ รูส้ กึ อยากเอาเท้าขึน้ ก่ายหน้าผาก...นีต่ กลงเขาเสียเงินให้ไป เรียนฟรีใช่ไหม!... “ขี้เกียจทะเลาะกะมึง กูปอกให้” ดึงจานกุ้งตัวโตๆ มาแกะเปลือกเหลือ ส่วนหางไว้ แล้วผ่ากลางหลังดึงเส้นสีด�ำออกจนหมด “เหม็นว่ะ” ดมมือตัวเองก็ เข้าใจดี เหตุใดเทพยศไม่แตะ “มะนาวครับ” คุณชายคนสวยยื่นมะนาวผ่าซีกไว้ส�ำหรับล้างมือดับกลิ่น จากนั้นก็ช่วยกันเก็บกวาดเศษอาหาร เสร็จแล้วนายหัวหนุ่มก็จุดเตาแก๊ส ตั้งหม้อ เทพริกแกงลงไปก่อน ตามด้วยเกลือตัดรสแทนน�ำ้ ปลาทีค่ ณ ุ ชายไม่รบั ประทาน แล้ว ก็น�้ำตาลมะพร้าวเล็กน้อย แล้วจึงทยอยใส่ผักที่สุกยากตามล�ำดับ ปิดท้ายโดยการ โยนกุง้ ลงหม้อ จัดแจงปิดฝาสักพัก จึงเปิดขึน้ มือหนาก็ใช้ชอ้ นตักน�ำ้ แกงมาเป่าฟูๆ่ แล้วยื่นจ่อปากคุณชายคนสวยที่มองเงียบๆ ด้วยสายตาวาวหวาน “ชิมดิ กูท�ำอร่อยกว่าที่มึงเสียเงินไปเรียนไหม” ปากหยักได้รปู อ้าขึน้ ชิมน�ำ้ แกงอุน่ ๆ “ก็อร่อยนะครับ ผมกะพริกแกงออก มาดีใช่ไหม” คนยื่นให้ชิมใช้ทัพพีตักน�้ำแกงแบ่งใส่ช้อนที่เพิ่งเข้าปากของคุณชายชิม อย่างไม่รังเกียจเอ่ยขัดคอ “กูปรุงรสหรือเปล่าวะ เอาดีเข้าตัวชัดๆ” “คุณจะช่วยท�ำไมละครับ” ถามไม่จริงจัง “กูสงสารย่ารัมภา ท่านไม่ได้กินข้าวถ้ายังปล่อยมึงอ้อยส้อยท�ำกับข้าว อยู่” ร่างใหญ่ว่ากระทบก่อนที่จะถอดผ้ากันเปื้อนโยนลงตะกร้าที่ริมประตูครัว ร่างโปร่งท�ำตามแต่พับผ้าเรียบร้อยกว่า มือเรียวจับผ้าขึ้นมองด้วยแววตาครุ่นคิด แล้วจึงวางลงในตะกร้า “เดี๋ยวยกไปจัดส�ำรับเลยนะ” คุณชายคนสวยสั่งแล้วพาคนรักขึ้นไปที่

เรือนใหญ่ ย่ารัมภาชมเชยหลานรักที่ท�ำอาหารออกมาได้ดีกว่าที่คิดหลังจากตัก แกงเลียงชิมเป็นอย่างแรกแล้วรับประทานจนอิ่ม จากนั้นก็ย้ายมานั่งที่หอนั่ง พูด คุยกันเพื่อรอให้อาหารย่อยก่อนจะเข้านอน “อร่อย พ่อเทพท�ำก็เข้าทีเหมือนกันนะ” หญิงชราออกปากด้วยอาการ ปลื้มใจ พ่อครัวหัวป่าตัวจริงไม่อยากขัดคอผู้สูงวัย จึงนั่งเงียบๆ “ที่จริงนอกจากหั่นผักกับเตรียมเครื่องปรุง ผมก็ไม่ได้ท�ำอะไรเลยครับ” เทพยศเอ่ยกับย่าไปตามตรง “อ้าว แบบนีพ้ อ่ ตะวันก็เสียเงินส่งเรียนฟรีสิ บอกให้มาเรียนกับย่าก็ดอื้ ดึง กันทั้งคู่” ย่ารัมภาบ่น “ย่าพักผ่อนให้สบายเถอะครับ ถ้าย่าสอนไอ้...เอ่อ...เทพมันคงดิ้นตาย” นายหัวหนุ่มได้ทีเอ่ยฟ้อง ที่ทั้งสองคนไม่ให้ย่ารัมภาเป็นผู้สอนเนื่องจากกลัวผู้สูง วัยเป็นลมก่อนจะจบหลักสูตร หลานชายสุดทีร่ กั เจ้าตัวไร้พรสวรรค์ในการท�ำอาหาร โดยสิ้นเชิงทั้งที่ย่ามีฝีมือท�ำกับข้าวเป็นเสน่ห์ปลายจวัก “เลิกเรียนดีไหมพ่อเทพ” ย่าหันมาถามหลานชาย “ขนาดต�ำน�้ำพริกมันยังต�ำเหมือนกลัวคงแตก แล้วมันก็โมโหอะไรก็ไม่รู้ ตอนยายแม้นบอกว่าผมต�ำน�้ำพริกได้ถี่แถมแรงดีกว่า” คนเอ่ยเล่าแจ้วๆ ใบหน้าสวยแดงก�่ำ ห้ามคนพูดไม่ทันว่าไม่ใช่เรื่องควรน�ำมาพูดกับย่า เพราะความหมายแฝงนั้นค่อนข้างอนาจาร ทว่าย่ารัมภากลับหัวเราะลั่น “เด็กสมัยนีไ้ ม่รคู้ วามหมายสินะ” หญิงชราทีเ่ ปรีย้ วจัดตัง้ แต่ยงั สาวจึงเอ่ย บอกอธิบายเด็กรุ่นใหม่อย่างปรานี “เสน่ห์ลูกผู้หญิงเมื่อก่อนอยู่ที่ปลายจวัก เคย ได้ยนิ ไหม เสน่หป์ ลายจวักผัวรักจนตาย คนโบราณเขาใช้เป็นวิธหี าลูกสะใภ้นะ่ ฟัง เสียงต�ำน�้ำพริกจะรู้ทันทีลูกสาวบ้านไหนเป็นคนยังไง อย่างเวลาต�ำเสียงไม่ สม�ำ่ เสมอ ไม่เป็นจังหวะ เขาว่าเป็นคนใช้ไม่ได้ แต่ถา้ ต�ำจังหวะต่อเนือ่ ง มีหยุดพลิก เครื่องแกงในครกอย่างรู้จังหวะ ก็รู้ได้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นแม่ศรีเรือนได้ดี”

“มันโกรธแค่เขาว่าท�ำกับข้าวไม่เป็นนี่นะ” คนถามยังสงสัยไม่หยุด ซึ่ง คุณชายคนสวยเม้มปากแน่น หน้านวลผ่องแดงก�่ำ ไม่กล้าสอดปากห้าม “นอกจากเขาเปรียบเทียบว่าเป็นแม่ศรีเรือนแล้ว เขาเปรียบเทียบกับเรือ่ ง ในมุ้งด้วยน่ะ ต�ำถี่ต�ำห่าง แรงไม่แรง รู้จังหวะไหม ทีนี้ก็คิดเอาแล้วกันพ่อตะวันว่า เขาหมายความว่าอะไร...” หลังจากทีร่ คู้ ำ� ตอบว่าคุณชายคนสวยโกรธท�ำไม นายหัวหนุม่ ทีก่ ลับมา ห้องนอนก็หัวเราะเยาะเย้ย “มิน่าล่ะเทพ มึงถึงท�ำแบบป้อแป้ คนอื่นรู้หมด ไม่อาย เหรอวะ ฮ่าๆ” คนที่เป็นฝ่ายรับไม่ตั้งตัวหัวเราะลั่น นอนข�ำกลิ้งอยู่บนเตียงขณะที่ ร่างโปร่งนั่งหน้าตึงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง กระจกเงาฉลุลายอ่อนช้อยบนขอบ สะท้อนใบหน้าขึงโกรธ “คุณชอบให้ผมท�ำรุนแรงหรือยังไง” ถามเสียงสะบัด “ท�ำนุม่ นวลนีเ่ ป็นข้ออ้างใช่ไหมวะ” ภาพตะวันยังเอ่ยล้อไม่เลิก ชายหนุม่ ชันตัวขึ้นจ้องคนที่นั่งหันหลังให้เห็นแค่สีหน้าตึงผ่านกระจกเงา ที่จริงตัวเขาก็รู้ดีนั่นแหละว่าเทพยศร่วมเตียงทุกครั้งด้วยความนุ่มนวล อ่อนหวานปานน�ำ้ เชือ่ มเท่าทีค่ นคนหนึง่ จะท�ำกับคนรักอย่างทะนุถนอมได้ ทว่าด้วย ศักดิศ์ รีลกู ผูช้ ายทีแ่ ม้จะมีความสุขล�ำ้ กับสิง่ ทีถ่ กู ปรนเปรอแต่กแ็ สดงออกในตรงกัน ข้าม “น�้ำพริกที่มึงต�ำถึงออกมารสอ่อนขนาดนี้” เทพยศไม่ต่อปากต่อค�ำ และนับว่าโชคดีที่มีเสียงเคาะประตูเป็นระฆัง พักยก ร่างโปร่งลุกขึ้นไปเปิดประตู ก็เห็นสาวใช้ถือห่อบางอย่างยื่นส่งให้แล้วค้อม ศีรษะจากไปเงียบๆ ทว่าสีหน้าอยากรูอ้ ยากเห็น คุณชายคนสวยวางของทีไ่ ด้รบั มา บนโต๊ะเครื่องแป้ง “ที่จริงผมปรุงอาหารรสจัดเป็นถึงผมไม่ชอบทานของเผ็ด แต่นานๆ ที ลองอะไรจัดๆ คงไม่เสาะท้องหรอกกระมัง คุณเองก็คงชอบถึงเรียกร้อง” น�้ำเสียง ที่ปกติจะเคยนุ่มนวลอ่อนหวานแปรเปลี่ยนเป็นเรียบเย็นผิดหู

“พูดอะไรของมึง” เห็นท่าทางจากแมวเปอร์เซียขี้อ้อนกลายเป็นเสือขาว มาดนิ่งแล้วสังหรณ์ใจพิกล ร่างโปร่งลุกประชิดก่อนทีจ่ ะฟาดสันมือเข้าทีต่ น้ คอของคนทีไ่ ม่ระวังจนล้ม ตึงบนเตียง สิ้นสติไปพักหนึ่ง พอลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีก็คว�่ำหน้าเปลือยเปล่าบน เตียงโดยมือผูกโยงกับเสาเตียงสี่เสา “มึงเล่นบ้าอะไรของมึงวะ” ภาพตะวันเอ่ยไม่พอใจ พลางนึกถึงตอนเสีย ตัวให้มันครั้งแรกก็ถูกมัดไว้แบบนี้ล่ะ “ไม่ได้เล่นครับ ก�ำลังท�ำปรุงรสอาหารต่างหากละ” ร่างโปร่งที่สวมเพียง เสื้อคลุมอาบน�้ำเอ่ยนิ่งๆ มือก็ถือตลับบางอย่างมาเปิดฝาด้วยท่าทางใจเย็น เพียงแค่นั้นคนชะตาขาดก็รู้ทันทีว่ามันโกรธเรื่องอะไร “เทพ กูแค่ล้อเล่น มึงซีเรียสเรอะ!!” “คุณก็รวู้ า่ ลูกผูช้ าย เขาไม่ชอบล้อเล่นเรือ่ งแบบนีน้ คี่ รับ” ถ้อยค�ำไร้ความ ปรานีกระซิบริมใบหู เมื่อเคลื่อนร่างทาบทับจากด้านหลัง “อะไรน่ะ” ดวงตาเหลือบมองเห็นเนือ้ เจลสีนำ�้ ตาลคล�ำ้ ในตลับเล็กๆ ทีอ่ ยู่ ในมือเรียว เขารู้สึกสะพรึงพิกล “สีผึ้งครับ” ตอบด้วยสีหน้านิ่ง นิ้วที่เคลือบสีผึ้งวางตรงรอยแยกบั้นท้าย ร่างใหญ่สะดุ้ง “สีอาจจะน่ากลัว แต่เป็นสีผึ้งแท้ๆ ไม่มีอันตรายครับ” คุณชายคน สวยยังมีแก่ใจอธิบาย สีผึ้งแท้หนืดข้นถูกป้ายทารอบๆ จุดที่ซ่อนลึกลับ กลิ่น ขี้ผึ้งไหม้ผสมกลิ่นน�้ำมันมะพร้าวกรุ่นในห้อง “ใครมันอยากรูว้ า่ แท้ไม่แท้ฮะ มึงไม่เลิกเล่น กูโกรธจะ..” ก่อนทีจ่ ะได้เอ่ย จบค�ำ ริมฝีปากนิ่มก็ประกบแนบบนเรียวปากหยักหนาเสียก่อน ลิ้นชุ่มฉ�่ำกระหวัด ในโพรงปากชืน้ นิว้ เริม่ สอดบัน้ ท้ายไปสองนิว้ สีผงึ้ เนือ้ หนืดทีเ่ คลือบไว้หล่อลืน่ ช่วย ให้สอดได้ลึก “อุก อือ้ ...” ร่างใหญ่พยายามสะบัดหน้าหนี คุณชายหนุม่ จึงผละริมฝีปาก ออกช้าๆ “แกะไอ้ผ้าเวรนี่ออกแล้วเลิกเล่นเดี๋ยวนี้!” นายหัวหนุ่มตะคอก “ห้ามสามีแบบนี้ สอบตกในฐานะภรรยานะครับ” คุณชายหนุ่มเอ่ยเรียบ เย็นตอกย�ำ้ “เคยได้ยนิ ไหมครับ ภรรยาทีด่ ตี อ้ งเป็นเจ้าหญิงในห้องรับแขก เป็นแม่

บ้านในครัว และเป็นโสเภณีบนเตียงนอน ตอนนีค้ ณ ุ ต้องท�ำหน้าทีภ่ รรยาทีด่ รี ไู้ หม” ครัง้ แรกกระมังทีไ่ ด้ยนิ มันพูดประโยคทีน่ า่ ถีบ ค�ำพูดแสลงหูทเี่ ขาไม่อยาก ได้ยิน มันก็จะเลี่ยงไม่พูดให้เขารู้สึกเสียศักดิ์ศรี บางทีมันจะแกล้งท�ำตัวอ่อนแอ ออดอ้อนออเซาะ ท�ำตัวเรียบร้อย ไม่ออกนอกหน้าว่าแท้จริงมันอยูเ่ หนือเขา จนเขา ลืมว่าสถานะที่ทุกคนมองคือมันเป็น ‘เมีย’ ของเขา แต่มันก็ไม่ได้สนใจ รับสมอ้าง เต็มปากเต็มค�ำว่าถูกนายหัวแห่งเกาะน�้ำใสเลี้ยงดูในฐานะเมีย เรียวปากหยักได้รปู งับติง่ ใบหู นิว้ ก็สอดลึกเรือ่ ยๆ ประสาททุกส่วนตืน่ ตัว จนรับรู้ถึงปลายนิ้วที่ครูดกับผนังนุ่ม ยามที่เทพยศกดตรงจุดจุดหนึ่ง ไหล่หนาก็ เหยียดเกร็ง พอถูกกระตุ้นจากภายใน ส่วนอ่อนไหวด้านหน้าตื่นตัวไม่ไว้หน้า เจ้าของเลยสักนิด ผิวเข้มแน่นตึงชื้นเหงื่อ ใบหน้าแดงก�่ำ “ไม่ห้ามแล้วหรือครับ” ลมหายใจอุ่นจัดปะทะที่ใบหู เร้าอารมณ์ให้เตลิด มันพูดพร�่ำแต่นิ้วยังขยับเข้าๆ ออกๆ เป็นจังหวะ ปากก็ระเรื่อยที่ซอกคอคล�้ำจาก การถูกแดดเผาจนถึงลาดไหล่ก�ำย�ำก่อนที่ฟันขาวคมจะขบบนไหล่แน่นตึง “กูห้าม...มึงจะหยุดรึไง” เขาย้อนถามมันกลับด้วยน�้ำเสียงที่พยายาม ท�ำให้ขุ่นเข้ม ทว่าปลายเสียงแตกพร่าจากความเสียวกระสัน “ตอนนี้คงหยุดยากแล้วละครับ” นิ้วที่สอดขยายช่องทางถูกถอดถอน แล้วเคลื่อนจากด้านหลังคลึงเคล้น นุ่มนวลตรงส่วนฝีเย็บ ลากไล้บรรจบที่ด้านหน้าลูบโลบสัดส่วนอ่อนไหวที่รินหลั่ง หยดชุม่ ชืน้ กอบกุมส่วนทีอ่ วบใหญ่กว่าของตนเองไว้ในก�ำมือ ก่อนทีจ่ ะใช้นวิ้ ลูบไล้ ที่รอยแยกตรงส่วนปลายยอด “เทพ!” ภาพตะวันครางกระเส่า ร่างใหญ่บดิ พล่านยามทีถ่ กู เล้าโลมถึงใจ “ครับ” คุณชายคนสวยรับค�ำใสซื่อ “จะท�ำอะไรก็รีบๆ ท�ำสิวะ แล้วเลิกเล่นเดี๋ยวนี้!” นายหัวหนุ่มฝืนความ รัญจวนที่รุมเร้าเอี้ยวใบหน้ามองแล้วตะคอกใส่ “ให้ผมท�ำอะไรล่ะครับ” เทพยศย้อนถามกลับ แต่ยังไม่หยุดขยับมือขยี้ที่ ส่วนปลายยอด หยดขุ่นข้นหลั่งรินฉ�่ำมือ ความเสียวซ่านแล่นพล่าน เกือบจะถึงจุด สุดยอด มันก็หยุดมือไปกลางคัน

“ก็มงึ ตัง้ ใจท�ำอะไรละฮะ” เอวหนาบิดเร่า สะโพกสัน่ ระรัว ถ้ามือไม่ถกู มัด เขาคงจับมันบีบคอแน่ๆ ล่ะ “ตั้งใจปรุงอาหารรสจัดที่คุณชอบไงครับ” คุณชายคนสวยตอบหน้าตา เฉย ทว่าปลายเสียงสั่น “เทพ กูแค่หยอก...เล่น” กว่าจะพูดได้จบประโยคต้องฝืนไม่ให้หลุดเสียง ครวญคราง “จะรสจัดรสอ่อนกูก็ชอบทั้งนั้นล่ะถ้ามึงเป็นคนท�ำ เลิกโกรธแล้วท�ำๆ ให้มนั เสร็จๆ สิวะ” ข่มความอายสารภาพความจริงจากใจก่อนทีจ่ ะขาดใจตายก่อน ตอนนีอ้ ารมณ์เขาเหมือนไต่ไปบนก้อนเมฆแล้วเห็นสายรุง้ พราวพราย อยากจับต้อง แต่ถูกเหวี่ยงลงพื้นแทน “ท�ำไมคุณน่ารักแบบนี้นะ...” คุณชายคนสวยถามน�้ำเสียงทุ้ม ทอดอ่อน หวานในตอนท้าย มือเรียวเลื่อนมารวบเอวสอบหนา ตรึงไว้แน่น ยกสะโพกขึ้นสูง ก่อนที่จะจับบั้นท้ายแยกแย้มอวดสีเนื้อระเรื่อเพื่อแทรกส่วนที่แข็งขึงชุ่มทั้งหยด ปรารถนาและสีผึ้งเข้าลึกในทีเดียว ร่างใหญ่เกร็งแผ่นหลัง ขบฟันแน่นเมื่อรับรู้ว่าท่อนเนื้ออุ่นจัดสอดผสาน เป็นหนึ่งเดียวแบบไม่ทันตั้งตัว ในท้องน้อยระอุราวกับถูกไฟเผา ยิ่งมันขยับเอวก็ ยิ่งรับรู้ชัดเจน ว่าทั้งหมดของมันฝังแน่นลึกซึ้งในเรือนร่างเขา ขนาดของมันไม่ได้ ใหญ่โตพอทีจ่ ะท�ำให้เจ็บจนจุก แต่กย็ งั มีฤทธิร์ า้ ยฝากความกระสันรัญจวนทีเ่ คยคุน้ “จะหยุดอีกท�ำไมวะ” นายหัวหนุ่มเอี้ยวตัวถาม “แบบนี้ไม่ดีเท่าไรครับ” เอ่ยจบก็แก้เชือกที่มัดมือไว้จนอีกฝ่ายเป็นอิสระ เอวบางกว่าถึงยอมขยับ มือหนาก�ำผ้าปูทนี่ อนยึดเหนีย่ วตอนถูกกระแทกจากทางด้านหลัง อารมณ์ รัญจวนซัดสาดราวกับคลื่นน�้ำซัดชายหาดในวันที่เกิดพายุกระหน�่ำ ตอนนี้มันท�ำ รุนแรงกว่าทุกครัง้ ท่อนเนือ้ ร้อนรุม่ ถูกมือเรียวนุม่ กอบกุมไปพร้อมกัน กระทัง่ ความ เสียวซ่านกระจายทั่วเรือนร่าง กลั่นออกมาเป็นหยดปรารถนา ตามติดมาด้วยร่าง โปร่งปลดปล่อยในเรือนร่างของเขา แล้วจึงฟุบบนหลัง ปรับลมหายใจสักพักจึง ค่อยๆ ถอนร่างออกมา นายหัวหนุ่มคว�่ำหน้าจนอารมณ์คลายลงจึงพลิกตัวหยิบเสื้อกล้ามที่ถูก

ถอดทิ้งมาสวม แล้วมองร่างโปร่งที่ใช้มือเท้าใบหน้ามองเขานิ่งๆ “งอนแล้วหนีออกจากบ้าน ใครตาม กูไม่ใช่รึไง แถมโดนย่ารัมภาสวดยับ อีก อยากได้ครีมทาผิวออแกนิกส์เซตใหม่ กูไม่ใช่รไึ งทีต่ อ้ งวิง่ หาซือ้ ให้ เบียดบังเงิน ค่ากางเกงยีนกูอกี ! มึงบอกว่าอยากท�ำอาทิตย์ละสองวัน กูบอกว่าไม่เอา ก็ตอ้ งยอม ให้เลยตามเลย แกล้งแค่นี้มึงยังโกรธ...มันใช่ไหมฮะ” ชายหนุ่มบริภาษ “ผมรูว้ า่ คุณน่ารักแบบนีไ้ งครับถึงอยากแกล้ง” มือเรียวจับมือหยาบกร้าน ขึ้นมาแล้วจรดริมฝีปากของคนที่โวยวายใส่ทีละนิ้ว ก่อนที่ปากนุ่มนิ่มจะค่อยงับ ปลายนิ้วหยอกยั่ว “พอได้สมใจ มึงก็ดีแต่พูดหวานๆ ท�ำหน้าซื่อๆ ให้กูตายใจจนยอมทุกที นั่นล่ะวะ” นายหัวหนุ่มดึงนิ้วออกจากปาก พลางเช็ดน�้ำลายบนเสื้อกล้าม ก่อนจะ เขยิบหนีไปนอนอีกมุม ส่วนร่างโปร่งก็ขยับตามไปกอดจากด้านหลัง แถมยังเอา หน้าซุกที่ล�ำคอที่ถูกแดดเผาจนคล�้ำ “ขอโทษครับ” บอกอ่อนโยน “คุณน่ารักแบบนีเ้ ลยอดแกล้งไม่ได้ เหมือน เด็กทีไ่ ด้แกล้งคนทีช่ อบ อีกอย่าง ผมรูส้ กึ ดีมากๆ เวลาคุณง้อ เอาใจยิง่ กว่าเจ้าชาย” “เจ้าชายกับทาสน่ะสิ” ร่างใหญ่ตอบห้วนกลับมา “งั้นคุณลองงอนบ้างสิครับ ผมจะได้ง้อ” คุณชายคนสวยเอ่ย “ท�ำตัวเรือ่ งมากแบบมึงนีน่ ะ น่าขนลุก แม่ง แค่คดิ ขนก็ลกุ แล้วว่ะ” ท่าทาง คนพูดขยะแขยงจริงๆ จังๆ “เพราะคุณไม่เคยท�ำเลยไงครับ ผมถึงต้องแหย่คณ ุ แบบนี้ คุณเองก็นา่ รัก เกินไปที่ชอบเอาใจผม อยากยั่วให้โกรธบ้าง...แบบนี้ แล้วอยากง้อ...แบบนี้” สิ้นค�ำพูด ร่างโปร่งก็ยกตัวคุณ โน้มใบหน้าเข้าหาหน้าผากของนายหัว ฝากจุมพิตบนหน้าผากเหมือนอีกฝ่ายเป็นเด็กตัวน้อยๆ “เลิกพูดจาน่าขยะแขยงเถอะว่ะ ได้ยินแล้วหูจะเน่า” ร่างใหญ่ผลักคนที่ เกาะแกะหนีไปห่างๆ แล้วลุกขึ้น “จะไปไหนครับ” คุณชายคนสวยเอ่ยถาม “อาบน�้ำ” ตอบสั้นๆ แล้วรีบลุกหนี ดวงตาหวานเชื่อมมองตามแผ่นหลังบึกบึน ก็ยิ้มออกมาน้อยๆ ตอนที่อีก

ฝ่ายลงจากเตียง ใบหน้าสะท้อนบนกระจกพอดี จึงเห็นว่าหน้าที่รกครึ้มด้วยหนวด รุงรังนั้นแดงก�่ำ ปากหยักสวยแย้มยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเอ่ยถามซื่อใส “น�้ำพริกอร่อยไหมครับ ถ้าอร่อยวันหลังจะลองท�ำดูใหม่” สิน้ ค�ำพูด คนทีก่ ำ� ลังดึงผ้าเช็ดตัวออกจะตูม้ ว้ นผ้าเป็นวงกลมขว้างใส่หน้า ร่างโปร่ง แต่ถูกไหล่แทน เทพยศไม่ถือสา ดึงผ้าเช็ดตัวมาถือไว้พร้อมกับหัวเราะ แล้วเอ่ยต่อ “อยากชวนอาบน�้ำก็บอกดีๆ สิครับ” “ไอ้เทพ...มึงงง” กลางดึกคืนนั้น บรรดาสาวใช้ได้ยินเสียงตะโกนลั่นของนายหัวตามด้วย เสียงหัวเราะหวานใส ก่อนทีจ่ ะเงียบงันเป็นเสียงครางแผ่วหวิวเจือในสายลมเบาบาง

.

Writer’s Talk

ส�ำหรับผูท้ ไี่ ม่ได้อา่ นเรือ่ งหลัก แนะน�ำว่า ตอนพิเศษ With No Remorse นั้น เป็นตอนพิเศษ Only Event ของเรื่อง จ�ำเลยซาตาน ที่ลงในกรุ๊ป www. facebook.com/groups/phirunsaikulap/ ค่ะ ตอนนีอ้ อกมาสามเล่ม (Soft touch with your love งาน Gen Y Trade Area 1 , เกี้ยวตะวัน งาน Y.Display 2) เล่มทีส่ าม คือ With No Remorse ทีท่ า่ นถือนีล่ ะ่ ค่ะ ท�ำพิเศษแจกในงาน Original Holic 2 ซึ่งคุณ Juliatsally ชวนไปงานด้วยค่ะ แรงบันดาลใจเรื่องนี้มาจากการต�ำน�้ำพริกที่คนโบราณเอามาเปรียบกับ เรื่องในมุ้ง เลยเอามาท�ำแซวคุณชายเทพยศกับนายหัวภาพตะวันข�ำๆ ค่ะ ไม่รจู้ ะพูดอะไรต่อ เอาเป็นว่าถ้าสนใจตามข่าวสารสัง่ ซือ้ นิยายเรือ่ งนี้ (นาง ร้ายอย่างคุณชายเทพยศข่มขืนพระเอกอย่างนายหัวภาพตะวัน) ก็ติดตามอ่าน Short Story สั้นกุดก่อนรวมเล่มได้ค่ะ หรือติดตามที่เพจ www.facebook.com/Navaratta ค่ะ ส�ำหรับแฟนๆ พีเ่ ทพกับพีต่ ะวัน ถ้าอ่านจบแล้วไปเม้าธ์มอยทีก่ รุป๊ หน่อย นะค้า >////< ขอบคุณค่า Rain-at-Rose มิถุนายน 58

จ�ำเลยซาตาน

Illust: Jirito De Las Espadas Story: Rain-at-Rose ความแค้นที่เกิดจากการสูญเสียน้องชายเพียงคนเดียวไปของตนไป ท�ำให้ ภาพตะวัน นายหัวหนุ่มเจ้าของเกาะน�้ำใส ลักพาตัวว่าที่เจ้าบ่าวของ แพรลดา ตัวต้นเหตุที่ท�ำลายชีวิตน้องชายของเขามาจองจ�ำหวังท�ำลายชีวิต เปี่ยมสุขของหญิงสาวให้สาสมกับการกระท�ำที่เจ้าหล่อนท�ำไว้

แผนที่เขาวางไว้คงจะส�ำเร็จลงด้วยดี ถ้าไม่พบว่า คุณชายเทพยศ ผู้แสนบอบบางอย่างที่เคยเข้าใจจะเผยด้านมืดของเจ้าตัวเร็วขนาดนี้ ทัณฑ์สวาทแสนโหดร้ายที่หมายมั่นปั้นมือจะกระท�ำให้สมความแค้น กลับถูกพลิกผัน! แท้ทจี่ ริงแล้วภายใต้ทา่ ทีบอบบางอ่อนแอราวกับลูกแมวน้อยนัน้ มีราชา เสือขาวเขี้ยวคมซุกซ่อนอยู่ ซ�้ำยังแว้งกัดจนหมีโหดอย่างเขาหวิดจะกลายเป็น เศษตุ๊กตาหมีเท็ดดี้แบร์ไปเสียแล้ว ศึกแห่งศักดิศ์ รีระหว่างนายหัวมาดหมีเถือ่ นกับพ่อเสือขาวแอ๊บแบ้วที่ มีต�ำแหน่ง เขย (หรือสะใภ้) เทพ เป็นเดิมพันเริ่มขึ้นแล้ว!