Girls First Magazine - Mei 2024

Meisjes trekken altijd

aan het kortste eind

Akhimoni strijdt tegen stereotypen in Bangladesh

Onveilige steden

“Na tien uur ’s avonds mijd ik bepaalde plekken.”

De kracht van kindsponsoring “Mensen luisteren nu naar ons.”

Winactie!

Win het boek 'What it takes' van Sarina Wiegman.

Mei 2024

Het contrast tussen het chaotische vluchtelingenkamp in Zuid-Sudan waar ik in maart was en de keurige conferentie over Sudan in Parijs waar ik eind april aan deelnam kan bijna niet groter. Toch hebben die twee plekken alles met elkaar te maken.

Sudan, Zuid-Sudan, hoe zat dat ook alweer?

Zuid-Sudan is het jongste land ter wereld, in 2011 afgesplitst van Sudan en sindsdien dikwijls het toneel van geweld. In Sudan, één van de grootste landen ter wereld, woedt sinds april 2023 een strijd tussen twee generaals, waardoor 18 miljoen Sudanezen op dit moment ernstige honger lijden. En zoals altijd lijden de vrouwen en kinderen het meest.

Om het geweld in Sudan te ontvluchten steken veel

Sudanezen de grens met Zuid-Sudan over. In het vluchtelingenkamp sprak ik vrouwen die wekenlang met hun kinderen aan de hand onderweg waren geweest. Veel vrouwen en meisjes hadden onderweg seksueel geweld meegemaakt.

Terwijl het ene Plan International-team probeert hun kinderen een veilige speelplek en onderwijs te bieden, staan andere collega’s die vrouwen en meisjes bij met psychosociale steun en bij het leren van een vak, zodat ze hun leven weer op kunnen pakken. Waardevol werk onder ongelooflijk moeilijke omstandigheden.

Wat dat met die conferentie in Parijs te maken heeft? Daar kwamen wereldleiders, de VN en hulporganisaties bij elkaar om geld bijeen te brengen om de Sudanese bevolking te steunen. Ik mocht Plan International vertegenwoordigen en oproepen tot meer aandacht voor deze vergeten crisis. Ik heb mijn best gedaan, maar of het genoeg is om een catastrofale hongersnood af te wenden weten we pas over een paar maanden. Ondertussen werken mijn collega’s in beide landen keihard door. Die vrouwen en kinderen kunnen we niet in de steek laten.

Garance Reus-Deelder

Directeur Plan International

de strijd aan met stereotypen

18 Kindsponsoring

Ondersteuning waar dat het hardst nodig is

Bang in de gevaarlijke buitenwijken van Kampala

De lucht boven Kampala is zwaar van de smog. De late middagzon weet nog maar net door de grijze deken heen te prikken voordat hij achter de horizon, voorbij de laatste buitenwijken van de Ugandese hoofdstad, ondergaat. Zodra de duisternis intreedt, wordt het op veel plekken in deze wijken onveilig.

Onder enorme elektriciteitsmasten staan eindeloze rijen van huisjes met golfplatendaken. Ze worden gescheiden door stoffige paden en stinkende kanaaltjes vol afval. Ruim zeventig procent van de inwoners van Kampala woont in dit soort wijken.

Basisvoorzieningen ontbreken, er zijn vaak geen toiletten, geen riolering of stromend water. Veel kinderen gaan niet naar school, in plaats daarvan worden ze aan het werk gezet. Overal zie je kinderen die langs de weg fruit, eieren en andere producten verkopen. Criminaliteit, drugsproblemen, alcoholverslaving, meisjes die verkracht en beroofd worden: het is aan de orde van de dag.

Criminele bendes

De 22-jarige Margaret ervaart dagelijks hoe onveilig het is in haar wijk: “Na tien uur ’s avonds mijd ik bepaalde plekken. Er lopen jongens rond die meisjes verkrachten, beroven en nare opmerkingen maken.” Deze jongens, vaak leden van een criminele bende, weten precies waar ze moeten zijn. Ze hangen bijvoorbeeld rond bij de openbare toiletten waar veel wijkbewoners gebruik van maken.

De bendes zijn een groot probleem in de buitenwijken van Kampala. De vaak nog jonge jongens gebruiken geweld en vallen meisjes lastig. De 21-jarige Okumu was vroeger lid van een bende en heeft een verleden waarin drugsgebruik, geweld en auto-inbraken dagelijkse kost waren. Door armoede en gebrek aan toekomstkansen belanden veel jongens bij zo’n bende, maar er is nog een oorzaak, legt Okumu uit: “Jongens moeten

"Ik dacht vroeger alleen maar aan mijn eigen veiligheid"

Okumu (21)

Okumu (21) stapte uit de criminaliteit. ©Plan International

Over straat zonder aangerand te worden

Meisjes en vrouwen moeten veilig over straat kunnen, zonder dat ze beroofd, aangerand, verkracht of lastiggevallen worden. Plan International werkt aan veiligere steden voor meisjes met het programma Safer Cities for Girls.

Lillian Nabwire van Plan International in Uganda legt uit wat het doel is: “We willen de bewustwording, kennis en vaardigheden vergroten rondom geweld tegen meisjes in de hele gemeenschap. Ook leren we jongeren en andere betrokkenen om op te staan tegen geweld in hun wijk.”

"Er lopen jongens rond die meisjes verkrachten, beroven en nare opmerkingen maken"

Margaret (22)

Eén van de manieren om de gemeenschap bewust te maken van de gevaren voor meisjes in de wijk, is door met jonge vrouwen en mannen onveilige plekken in de buurt te identificeren. Tijdens de zogenoemde safety walks kijken meisjes en jonge aan bepaalde ‘mannelijke’ stereotypes voldoen, waardoor geweld heel normaal is geworden. Als je lid bent van een bende, dan heb je het gevoel dat je onaantastbaar bent.” Pas toen hij uit de groep stapte, ervaarde hij de andere kant. De achtergebleven bendeleden bedreigden hem en maakten hem uit voor verrader: “Toen besefte ik dat ik altijd naïef ben geweest als het gaat om de veiligheid van meisjes. Ik dacht vroeger alleen maar aan mijn eigen veiligheid.”

Safety walk in Kampala. ©Plan International

vrouwen ook naar mogelijke oplossingen om hun buurt veiliger te maken. Onlangs organiseerde Plan International zo’n safety walk in een van de buitenwijken van Kampala. Jonge vrouwen als Margaret en mannen als Okumu identificeren gevaarlijke plekken in de buurt en plaatsen waar met name meisjes en vrouwen zich onveilig voelen. Hierbij gaat het niet alleen om donkere straten, maar ook om scholen, markten, parken of busstations. Bij de safety walks wordt een grote, diverse groep mensen uit de gemeenschap betrokken: “De perceptie van veiligheid is voor iedereen anders, dus we betrekken meisjes en jongens uit verschillende groepen in de buurt. Ook gemeenschapsleiders doen mee, zodat ze begrijpen op welke plekken aandacht nodig is”, legt Lillian uit.

"Ook gemeenschapsleiders doen mee, zodat ze begrijpen op welke plekken aandacht nodig is"

Lilian

“Ze geven meisjes de schuld”

In de maanden na het in kaart brengen van de onveilige situaties komt het belangrijkste deel: het veiliger maken van de buurt. Dat gebeurt met allerlei initiatieven vanuit de gemeenschap, waarbij zowel meisjes als jongens betrokken zijn. Landeigenaren en lokale overheden hangen straatverlichting op, slopen of verkopen leegstaande huizen en gebouwen waar bendes rondhangen of zorgen voor betere en veiligere afval- en sanitaire voorzieningen in de buurten. Daarnaast laten we meisjes en jonge vrouwen werken aan hun zelfvertrouwen, waardoor ze leren dat zij niet de oorzaak

Lillian Nabwire wil bewustwording creëren over geweld tegen vrouwen. ©Plan International

zijn van het probleem. Voor Margaret maakt dat een groot verschil: “Ik was altijd bang en daardoor had ik ook geen zelfvertrouwen. Mensen in mijn omgeving geven vaak meisjes de schuld als ze worden lastiggevallen. Maar ik weet nu dat ik ook rechten heb.”

Het betrekken van jongens en (ex-)bendeleden bij de safety walks heeft een groot effect: “De bendes zijn veranderd. Ze begrijpen hoe gevaarlijk hun gedrag is en hoe belangrijk het is om veilig over straat te kunnen lopen”, zegt Margaret. Die bewustwording heeft ook bij voormalig bendelid Okumu de ogen geopend: “Op de markt riep ik vroeger met andere jongens opmerkingen naar meisjes, die zich daardoor bedreigd voelden. Als ik er nu aan terugdenk, kan ik niet geloven dat ik dat deed.”

Zonder identiteitsbewijs besta je niet

Geen identiteitsbewijs, geen staatsburger. Geen staatsburger, geen rechten. Heel veel kinderen in Thailand bestaan op papier niet. Ze zijn staatloos. Met het We Belong-project brengen we daar verandering in.

Ver weg van de bruisende hoofdstad Bangkok ligt de provincie Chiang Mai. In het bergachtige noorden van Thailand groeien veel kinderen op die later niet dezelfde kansen krijgen als andere kinderen in het land. Ze hebben geen Thaise nationaliteit, waardoor ze officieel niet mogen werken, geen zorgverzekering kunnen aanvragen, geen bankrekening kunnen openen en niet buiten de provincie mogen reizen.

Bovendien worden staatloze mensen, die vaak tot bepaalde etnische groepen behoren of zijn gevlucht naar Thailand, niet serieus genomen en gediscrimineerd. Kinderen die opgroeien in zo’n gezin staan al vanaf de geboorte met 1-0 achter.

Om naar school te kunnen, krijgen deze kinderen een zogenoemde G-Code, een soort tijdelijk ID-bewijs. Maar daarmee hebben kinderen en jongeren nog lang niet dezelfde rechten als andere Thai.

Zonder volwaardig identiteitsdocument kunnen jongeren later alleen werken in het informele circuit. Dat zijn vaak onderbetaalde banen, waar arbeiders in slechte omstandigheden moeten werken. De kans op uitbuiting is groot en voor meisjes komt daar nog bij dat ze daardoor kwetsbaarder zijn voor seksueel misbruik. Armoede, geen eerlijke kansen en discriminatie, zonder uitzicht op verbetering. En dat allemaal omdat ze niet als Thai zijn geregistreerd.

Ingewikkeld proces

Met de G-Code kunnen jongeren een identiteitsbewijs aanvragen, maar dat proces is niet makkelijk. De route is onduidelijk, er zijn strenge voorwaarden

In de provincie Chiang Mai wonen veel mensen die officieel staatloos zijn. ©Plan International

en er moeten veel documenten worden aangeleverd, die de ouders lang niet altijd hebben. Ook is de verre reis naar de registratiebureaus vaak te duur en zijn mensen bang voor discriminatie of corruptie als ze een aanvraag doen.

"Als kind heb ik me altijd een buitenstaander gevoeld"

Jam (22)

In 2019 startte Plan International met het We Belong-project in de provincie Chiang Mai, met als doel zoveel mogelijk jongeren te voorzien van een identiteitsbewijs waardoor ze een eerlijkere kans hebben in de maatschappij. Voor dit project betrekken we niet alleen lokale en regionale overheden en registratiebureaus, maar ook leraren, dorpsleiders, monniken, leraren en ouders. Zo geven we bijvoorbeeld trainingen over hoe de gemeenschap zelf de aanvraagprocedure voor de Thaise nationaliteit kan begeleiden.

Niet meer onzichtbaar

Maar het belangrijkst is dat we de kinderen en jongeren zelf laten spreken, het gaat om hún toekomst. We werken daarom samen met diverse jongerenorganisaties die de barricaden opgaan om te strijden tegen staatloosheid. Dat doen ze op gemeenschapsniveau, maar ook op provinciaal en landelijk niveau. Zo hebben ze voorstellen ingediend om het registratieproces voor de Thaise nationaliteit te versnellen.

De 22-jarige Jam ervaart haar hele leven al hoe het is om geen staatsburger te zijn. Ze kon niet de zorg krijgen die ze wilde en toen ze zich aanmeldde voor een studie, bleek dat bijna onmogelijk te zijn zonder ID-nummer. Jam was heel blij toen ze eindelijk haar identiteitsbewijs kreeg: “Hiermee kan ik mijn dromen waar gaan maken.”

Ook Fon (26) was sinds haar geboorte staatloos: “Als kind heb ik me altijd een buitenstaander gevoeld. Pas toen ik ouder werd, begreep ik dat er een verschil was tussen Thai en niet-Thai en welke rechten ik daardoor niet had.”

Meer dan 10.000 jongeren

In de vijf jaar dat We Belong bestaat, is er veel bereikt. Ruim 10.000 jongeren kregen door dit project een identiteitskaart. Scholen en tempels spelen nu een actieve rol in het herkennen en ondersteunen van kinderen zonder ID-nummer. Met hulp van nieuwe richtlijnen werken scholen, districten en registratiekantoren nu nauw samen. En door het project is de bewustwording bij ouders, dorpsleiders en scholen over het belang van een registratie, en welke rechten daarbij horen, enorm toegenomen.

Een identiteitsbewijs is voor veel mensen slechts een pasje, maar als je er nooit een hebt gehad, weet je pas hoe belangrijk dit document is. Voor Jam is de dag dat ze een ID-kaart kreeg een keerpunt in haar leven: “Vanaf nu ben ik niet langer onzichtbaar.”

Jam met haar nieuwe ID-kaart. ©Plan International

Tweede editie Nacht Tegen Seksueel

Geweld groot succes

Deelnemers lopen langs het IJ. ©We Make It Spark

Bijna vijfhonderd deelnemers trotseerden de Amsterdamse nacht voor de tweede editie van de Nacht Tegen Seksueel Geweld. Ze liepen twintig kilometer om aandacht te vragen voor seksueel geweld en geld op te halen voor het Safer Cities for Girls-project van Plan International. De opbrengst is op het moment van schrijven ruim 108.000 euro.

Iedereen die meeliep in de nacht van 20 op 21 april heeft zelf wel eens seksueel geweld of seksuele intimidatie ervaren of kent iemand die dat is overkomen. Ook deelnemer Puck heeft het meegemaakt: “Tijdens het uitgaan gebeurt het regelmatig dat er ongevraagd mannen aan je zitten.”

Het is indrukwekkend om te zien hoe de deelnemers in een grote groep door Amsterdam wandelen. De stoet met lichtjes gaat in het eerste deel van de route langs het IJ, waar aan de overkant de A’DAM Toren in de kleuren van Plan International tegen de donkere lucht afsteekt. De gure noordenwind trekt aan, maar de deelnemers stappen stevig door.

“Schokkend

van weten”

hoe weinig mensen hier iets

Max loopt voor de tweede keer mee met de Nacht Tegen Seksueel Geweld. Hij vindt dat er veel

meer aandacht moet komen voor het thema: “Het is best schokkend hoe weinig mensen hier iets over weten. Er moet gewoon verandering komen in hoe er met vrouwen omgegaan wordt.”

Na een indrukwekkende nacht komen rond kwart voor vier de eerste wandelaars al over de finish, zij hebben stevig doorgestapt. Iets voor half zeven, als het alweer bijna licht is, komen de laatste deelnemers binnen. Ze worden met een warm applaus onthaald.

De tweede editie van de Nacht Tegen Seksueel Geweld was een groot succes. Zoals directeur Garance Reus-Deelder bij de opening zei: “Ik heb echt het gevoel dat we een nieuwe beweging zijn gestart.”

De volgende editie van de Nacht Tegen Seksueel Geweld vindt plaats op 29 maart 2025. Bent u er (weer) bij? Scan de QR-code!

Deelnemers onderweg tijdens de Nacht Tegen Seksueel Geweld. ©We Make It Spark

Dorpshoofd Kukada

beëindigde al bijna honderd kindhuwelijken

In Malawi is het voor meisjes heel normaal om als kind te trouwen, met alle ernstige gevolgen van dien. Dorpshoofd Kukada zet zich samen met Plan International in om kindhuwelijken uit te bannen. Ze heeft al bijna honderd huwelijken beëindigd en heel veel kinderen terug naar school gestuurd.

Als je vanuit de hoofdstad Lilongwe naar het zuidoosten rijdt, tekent zich tegen de horizon langzaamaan het indrukwekkende bergmassief van Mulanje af. In dit landelijke district in het zuiden van Malawi woont de negentienjarige Bertha. Ze groeide op in een dorpje in dit gebied en trouwde op haar zestiende met een oudere man, een vriend van de familie: “Hij zei dat als we trouwden, dat we verliefd zouden worden. Maar na de bruiloft veranderde alles”, vertelt Bertha. Ze kwam terecht in een gewelddadig huwelijk en het jonge stel leefde in armoede. “Hij begon me te misbruiken en te slaan, zelfs toen ik zwanger was.” Haar baby overleefde de bevalling niet.

Gevaarlijke gevolgen

Bij het tegengaan van kindhuwelijken is een belangrijke rol weggelegd voor dorpshoofden.

Chief Kukada gaat in haar dorp de strijd aan: “Toen een meisje, dat op veel te jonge leeftijd getrouwd was, tijdens haar zwangerschap overleed, besloot ik dat ik iets moest doen.”

Chief Kukada strijdt nu al jaren met Plan International tegen kindhuwelijken. “Ik besef

wat mijn verantwoordelijkheid is als dorpshoofd. Inmiddels heb ik al veel kinderen terug naar school kunnen sturen en bijna honderd kindhuwelijken weten te beëindigen.” Ze werkt daarbij samen met groepen moeders en jonge vrouwen die door Plan International worden ondersteund. Deze vrouwen zijn zelf ontsnapt aan een onveilig huwelijk en willen meisjes daar nu voor behoeden.

Schending van rechten

Ook Bertha kreeg steun van zo’n supportgroep: “Ze zeiden me dat ik hulp kon krijgen”, vertelt Bertha. Ze is inmiddels weg bij haar man en gaat weer naar school: “Pas als ik onafhankelijk ben, besluit ik of ik weer wil trouwen.”

Chief Kukada strijdt met de hele gemeenschap tegen kindhuwelijken. ©Plan International

Het verhaal van Bertha staat symbool voor heel veel andere meisjes, maar gelukkig begint het programma tegen kindhuwelijken in het district Mulanje zijn vruchten af te werpen. Dankzij de verschillende initiatieven zien steeds meer gemeenschappen de noodzaak om kindhuwelijken niet meer toe te staan.

Alles op alles om gezinnen in Gaza te ondersteunen

De situatie in Gaza wordt elke dag erger. Kinderen sterven van de honger en er is een tekort aan alles, waaronder de meest basale dingen als eten, drinkwater en medische hulp. Als organisatie die opkomt voor de rechten van kinderen, is Plan International diep geschokt door het geweld in Gaza, de Westelijke Jordaanoever en Israël.

Op dit moment komen hulpgoederen maar mondjesmaat de grens naar Gaza over. Lange rijen vrachtwagens, waaronder die van Plan International, wachten aan de Egyptische kant van de grens tot ze de Gazastrook binnen mogen rijden.

Een

jaar

conflict in Sudan

“We hoorden schoten en zagen de rook van de gevechten.” ©Peter Caton

Een jaar nadat het conflict in Sudan uitbrak is de situatie nog altijd kritiek. Meer dan 25 miljoen mensen, waaronder 14 miljoen kinderen, hebben hulp nodig en bijna 8 miljoen Sudanezen moesten vluchten.

Ondanks de obstakels is Plan International erin geslaagd om de eerste noodhulp te verlenen in Gaza. Op het moment van schrijven hebben we via onze partners maaltijden uitgedeeld aan zesduizend mensen. Daarnaast zijn er 1.000 verbanddozen, 1.600 pakken met drinkwater en 600 voedselpakketten verspreid onder mensen in Rafah, in het zuiden van Gaza. 1,3 miljoen Palestijnen wachten hier in erbarmelijke omstandigheden tot het weer veilig genoeg is om terug te keren naar hun woonplaats.

Dozen met hulpgoederen voor Gaza worden ingepakt. ©Plan International

We zetten op alles om zo snel mogelijk meer mensen te ondersteunen, ondanks de gevaren die er ook voor hulpverleners zijn.

“We hoorden schoten en zagen de rook van de gevechten”, zegt de vijftienjarige Marian die met haar familie naar Zuid-Sudan vluchtte. In het opvangkamp is het leven niet gemakkelijk. “Maar er is eten, onderdak en vrede.”

Plan International voert in Sudan en de buurlanden noodhulpprogramma’s uit, gericht op de bescherming van kinderen en jonge vrouwen, psychosociale steun en (nood)onderwijs. Ook bouwen we (tijdelijke) opvangcentra om vluchtelingen een slaapplaats en bescherming tegen hevige regenval en hitte te bieden.

Daarnaast richten we ons op het opzetten van kindvriendelijke opvangplekken, waar kinderen veilig kunnen spelen en leren, en waar ze het geweld van de oorlog even achter zich kunnen laten.

Bedankt voor uw steun!

In kindvriendelijke opvangcentra kunnen kinderen de oorlog even vergeten. ©Manon Levet

Noodhulp in Oekraïne nog altijd noodzakelijk

Twee jaar na het uitbreken van de oorlog is de situatie in Oekraïne nog altijd kritiek. Mede dankzij de opbrengst van Giro555 heeft Plan International al aan 650.000 Oekraïners noodhulp kunnen verlenen. We blijven ons ook de komende tijd inzetten voor kinderen en hun families.

Te midden van de chaos en verwoesting lopen kinderen, met name meisjes, en (jonge) vrouwen extra risico. Het aantal meldingen van geweld tegen vrouwen is sterk toegenomen. Doordat autoriteiten in Oekraïne overbelast zijn en hulpverlening nauwelijks beschikbaar is, worden meisjes en vrouwen vaker slachtoffer van huiselijk en seksueel geweld, online misbruik en seksuele

uitbuiting. Ook maken we ons ernstig zorgen over de invloed van de oorlog op de mentale gezondheid van kinderen.

Samen met partners in Oekraïne en buurlanden richt Plan International zich daarom onder andere op psychosociale steun, kindbescherming, noodonderwijs en het tegengaan van geweld tegen vrouwen.

We besteedden uw bijdrage aan:

• psychosociale hulp voor kinderen, vrouwen en ontheemden, onder meer in de vorm van sport- en speltherapie en groepssessies, maar ook online;

• hulpverlening na (seksueel) geweld en voorlichting en informatievoorziening gericht op preventie;

• training en voorlichting van hulpverleners, onder andere over mensenhandel, uitbuiting en misbruik;

• veilige opvang voor kinderen en families in kwetsbare situaties;

• acute noodhulp in de vorm van eten, medicijnen en hygiënekits met maandverband;

• cash en vouchers om te kunnen betalen voor veilig onderdak, transport, maaltijden of gezondheidszorg;

• het opzetten van (mobiele) hulpcentra in Polen, waar alle ondersteuning (denk aan juridische hulp, taalondersteuning, hulp bij het zoeken van werk of het inschrijven op school) op één plek te vinden is.

Wilt u onze noodhulpprojecten steunen? Scan de QR-code en doneer!

Maak menstruatie bespreekbaar

Miljarden vrouwen hebben er elke maand mee te maken, maar toch is menstruatie in veel landen nog steeds een taboe. Meisjes die menstrueren worden als ‘onrein’ gezien en de mythes rondom menstruatie brengen voor jonge vrouwen grote obstakels met zich mee. Soms stoppen meisjes zelfs met school, omdat er geen goede faciliteiten zijn of omdat ze bang zijn om door te lekken en daarmee gepest te worden.

Omdat er niet over gepraat wordt, komt de eerste menstruatie voor veel meisjes als een complete verrassing. Ook de veertienjarige Sholeha uit Indonesië wist niet wat haar overkwam. Toen ze haar moeder vroeg wat er aan de hand was, kreeg ze geen duidelijk antwoord.

Kennis delen

“Het frustreerde me dat mijn vrienden en ik niks leerden over menstruatie”, vertelt Sholeha. “Dus toen ik de kans kreeg om opgeleid te worden tot peer educator om menstruatie op mijn school bespreekbaar te maken, greep ik die met beide handen aan.”

Ze volgde een training van Plan International waar

Sholeha en Jeanes maken menstruatie bespreekbaar. ©Plan International

ze leerde over menstruatie en de pubertijd. “Nu deel ik die kennis op allerlei manieren met mijn klasgenoten.” Omdat Sholeha doof is, gaat ze naar een school voor kinderen met een beperking. Op haar school zitten kinderen met allerlei verschillende beperkingen, en dus maakt ze ook verschillende soorten lesmateriaal. “We maken bijvoorbeeld posters, maar ook video’s en andere materialen zodat iedereen kan leren over menstruatie.”

Daarnaast zorgde het bespreekbaar maken van menstruatie er op haar school voor dat de faciliteiten aangepast werden. “Ik hoef geen lessen meer te missen als ik menstrueer, want we hebben nu toegankelijke toiletten met alles wat ik tijdens mijn menstruatie nodig heb.”

Ook jongens leren over menstruatie

Maar, het menstruatietaboe is niet alleen een vrouwenprobleem. Ook jongens spelen een grote rol in het doorbreken ervan. De elfjarige Jeanes uit Indonesië ziet dat meisjes tijdens hun menstruatie vaak gepest worden: “Menstruatie is heel normaal en niets om je voor te schamen. Jongens zouden meisjes niet uit moeten lachen of moeten beledigen.”

Vaak, zegt hij, weten jongens helemaal niet wat menstruatie inhoudt: “Ouders vinden het een vrouwenzaak en leggen het daarom niet uit aan hun zoons.” Als peer educator legt hij aan zijn klasgenootjes, meisjes én jongens, uit waarom het juist wel belangrijk is. “Meisjes en jongens zijn gelijk en verdienen het om met respect behandeld te worden. Ik hoop dat mijn klasgenootjes als ze later groot zijn meisjes goed blijven behandelen. Dat zou hun leven een stuk makkelijker maken.”

Nalaten aan een goed doel, deze sponsors regelden het

Hoe je een nalatenschap regelt, is voor iedereen persoonlijk. Deze drie sponsors kozen ervoor om Plan International op te nemen in hun testament of zijn van plan om dat te doen.

Marieke van der Velde en Bert Goebel zijn kindsponsors van het eerste uur “We vroegen ons af: wat kunnen we met ons geld doen? We hoeven geen dikke Mercedes, dus laten we maar wat weggeven. Het is voor ons een heel pragmatische overweging”, vertelt Bert. In hun nalatenschap namen ze onder meer Plan International op. Die keuze was voor hen als trouwe sponsors heel logisch. Marieke: “Het is een doel dat ons erg aanspreekt.”

Caroline Grootes kreeg van haar ouders mee dat het belangrijk is om mensen te ondersteunen die minder kansen hebben. Toen haar oudste dochter werd geboren, startte ze met het sponsoren van een kind via Plan International. “Als ouder geef ik mijn kinderen mee dat je op deze manier iets voor een ander kan doen. Mijn kinderen zullen er ook niet van opkijken als er van mijn nalatenschap een deel naar Plan International gaat.”

Bert Swinkels is al vanaf zijn 28ste kindsponsor. Ook hij heeft Plan International in zijn testament opgenomen. Hij regelde dit al op jonge leeftijd, omdat hij graag goed is voorbereid: “Je kunt nalaten aan wie of wat je wilt, maar je moet zelf actie ondernemen. Dat hoeft niet spectaculair te zijn. Er even goed over nadenken, een gesprek met de notaris en dan is het geregeld.”

De voordelen van het opstellen van een testament vindt u op onze website. Scan de QR-code voor meer informatie of bel naar 020-5495520.

Bert Swinkels. ©Plan International

Caroline Grootes. ©Plan International

Bert en Marieke. ©Plan International

Meisjes trekken altijd aan het kortste eind

Akhimoni: “Door de karatelessen voel ik me een stuk zelfverzekerder.” ©Ziaul Haque

“Meisjes mogen niet buitenspelen. Ze mogen niet te hard lachen, moeten langzaam praten en mogen alleen spelen met speelgoedkeukentjes. Want: meisjes moeten later trouwen, koken en voor het huishouden zorgen. Werken buitenshuis? Dat is alleen voor jongens.”

De vijftienjarige Akhimoni uit Rangpur, Bangladesh, noemt de stereotypen een voor een op. “Oh, en meisjes mogen ook niet dezelfde kleding of schoenen dragen als jongens. Tenminste, dat is wat mij vroeger verteld is.”

Ondervoeding

Omdat vaak gedacht wordt dat meisjes minderwaardig zijn, trekken zij ook aan het kortste eind als er niet genoeg te eten is. Als gevolg van dit soort opvattingen krijgen meisjes in Bangladesh vaker te maken met ondervoeding. De voedseltekorten in Bangladesh zijn groot en ook de juiste kennis over het bereiden van gezond eten ontbreekt.

Daardoor zijn de maaltijden vaak niet voedzaam genoeg. Bijvoorbeeld omdat bij de productie schadelijke stoffen gebruikt zijn of omdat het eten op een ongezonde manier bereid wordt. Niet alleen zijn de directe gezondheidsrisico’s van ondervoeding groot, ze kunnen ook op de lange termijn doorwerken. Zo sterven meisjes die als kind ondervoed waren vaker bij de bevalling, worden hun kinderen vaker te vroeg geboren of lopen ze risico jong te overlijden.

Baas over eigen gezondheid

Plan International zette op Akhimoni’s school een programma op waarin ondervoeding én stereotypen aangepakt worden. “We krijgen les over het verbouwen van groenten, leren koken en volgen trainingen waarin we leren voor onszelf op te komen en wat onze rechten zijn. En ik kon karatelessen volgen, waardoor ik nu sterker in mijn schoenen sta.”

“We eten thuis alleen wat ik zelf gekweekt heb”

Vol trots laat Akhimoni de schooltuinen zien. “Hier leren we alles over groenten en fruit”, legt ze uit. “In welk seizoen we het beste kunnen planten, hoe we van uitgebloeide planten weer voeding kunnen maken voor nieuwe zaadjes en hoe we met de groenten en het fruit een gezonde maaltijd kunnen maken.” Ze wijst naar een grote afvoer die langs de tuintjes loopt. “Door die afvoer kunnen de planten tegen alle weersomstandigheden. Zelfs bij hevige regenval loopt het water weg.”

“Werken buitenshuis? Dat is alleen voor jongens” Akhimoni (15)

Het tuinieren inspireerde Akhimoni, ze legde ook thuis een moestuin aan. “Hier gebruik ik alle kennis die ik op school heb geleerd. Omdat ik allerlei gezonde groenten kan oogsten, hoeven we geen groenten te kopen die met schadelijke bestrijdingsmiddelen gekweekt zijn. We eten alleen wat er in mijn tuintje groeit.”

Zelfverzekerd

Kennis over tuinieren alleen is niet genoeg. Daarom gaan ze op Akhimoni’s school ook de strijd aan met schadelijke stereotypen over meisjes en leren ze voor zichzelf opkomen. “Tijdens de karatelessen leer ik hoe ik mezelf kan verdedigen”, vertelt Akhimoni. “Ook zonder geweld. Daardoor voel ik me een stuk zelfverzekerder. Vroeger was ik vaak bang om lastiggevallen te worden. En ik voelde me machteloos omdat ik dan niets terug durfde te zeggen.”

Nu durft ze dat wel. “Als een jongen me pest, dan zeg ik er wat van. En dan bieden de jongens hun excuses aan, omdat ze doorhebben dat ik niet bang meer ben! Dit zal me later ook helpen om mijn eigen leven vorm te geven.”

“We eten thuis alleen wat er in mijn tuintje groeit”

Akhimoni (15)

In de schooltuinen leert Akhimoni alles over tuinieren en gezonde voeding. ©Ziaul Haque

Toekomstplannen

Akhimoni heeft dan ook grote plannen voor de toekomst. “Ik wil dokter worden”, vertelt ze. “Mijn moeder moest laatst naar het ziekenhuis. Daar zag ik dat veel mensen niet de zorg krijgen die ze verdienen. Daar wil ik verandering in brengen.”

De deur uit met al die stereotypen dus. Want, zo leerde Akhimoni: “Meisjes kunnen ook gewoon werken. In Rangpur merk ik al dat er langzaam verandering komt. Ik zie steeds vaker meisjes buiten voetballen of cricket spelen. Vroeger mocht dat niet.”

“Als iedereen meedoet, maken we het verschil”

Als het aan Akhimoni ligt, leert ze heel Bangladesh wat ze de afgelopen jaren zelf geleerd heeft. “Met name in de pubertijd is het belangrijk om gezond te eten. Want als je niet goed eet, kan je ook niet leren en je ontwikkelen. En juist in de pubertijd sta je vaak onder grote druk. Als we iedereen leren dat gezondheid en gelijkheid belangrijk zijn voor ieder kind, dan maken we een enorm verschil!”

“De

brieven van mijn sponsors motiveerden me om me te blijven ontwikkelen.” ©Plan International

De kracht van kindsponsoring

Als u een kind sponsort, draagt u bij aan betere toekomstkansen voor uw sponsorkind en zijn of haar gemeenschap. Maar welke impact heeft kindsponsoring nu echt op het leven van uw sponsorkind? En wat gebeurt er als uw sponsorkind achttien jaar wordt?

Wanneer u een kind sponsort, besteedt Plan International uw bijdrage aan programma’s in de gemeenschap van uw sponsorkind. Zo draagt u niet alleen bij aan betere toekomstkansen voor uw sponsorkind, maar aan een beter leven voor alle kinderen en hun families in de gemeenschap.

“Kinderen worden aangemoedigd om naar school te gaan en er is meer aandacht voor bescherming tegen geweld”

Sanmya (17)

Wat doen we met uw bijdrage?

We zorgen voor bescherming, veilig drinkwater, goede gezondheidszorg en goed onderwijs voor kinderen en jongeren. Daarnaast besteden we in

al onze projecten aandacht aan gelijke rechten en kansen voor alle kinderen. Plan International werkt langdurig en nauw samen met de gemeenschap, waardoor we veel kennis en ervaring hebben over het gebied. Onze collega’s kennen de gemeenschappen goed, waardoor we hen kunnen ondersteunen waar dat het hardst nodig is.

In het afgelopen jaar waren we actief in meer dan 15.500 gemeenschappen wereldwijd. Onder andere in Maranhão, Brazilië. “Het werk van Plan International heeft een grote impact op het leven van families in Maranhão, waaronder die van mij”, vertelt de zeventienjarige Sanmya. Ze werd op haar vijfde ingeschreven voor het kindsponsorprogramma: “Kinderen worden aangemoedigd om naar school te gaan, meisjes en jongens leren meer over hun eigen lichaam en er is meer aandacht voor bescherming tegen geweld.”

Sanmya woonde verschillende workshops en activiteiten van Plan International bij, waaronder een project gericht op betere watervoorzieningen.

“De brieven die ik van mijn sponsors ontving, motiveerden me om mee te doen en me te blijven ontwikkelen”, vertelt ze. “Om te blijven dromen en mijn gemeenschap verder te helpen.”

Achttien, en dan?

Het kindsponsorprogramma van Plan International is bedoeld voor meisjes en jongens tot achttien jaar. Als het goed is staat een kind op die leeftijd al aardig op eigen benen, hebben ze een opleiding afgerond en hebben ze de juiste vaardigheden om voor zichzelf te kunnen zorgen. Maar dat betekent niet dat we ze aan hun lot overlaten. Plan International blijft actief in de gemeenschap en ook de kinderen zelf blijven vaak actief betrokken bij onze projecten. “In mijn gemeenschap luisteren mensen nu beter naar kinderen en jongeren”, vertelt Sanmya, die als eerste meisje in haar gemeenschap gaat studeren aan de universiteit. “Ik hoop dat ik de lessen die ik daar leer kan inzetten om mijn gemeenschap verder te helpen, met name om op te komen voor de rechten van meisjes.”

Naar de universiteit

Plan International doet er in de gemeenschappen alles aan om kinderen naar school te laten gaan. Maar wat als kinderen klaar zijn met de middelbare school en er geen geld is voor de universiteit? Daarvoor hebben we in Ecuador het Plan International Scholarship opgezet. Een programma dat talentvolle studenten ondersteunt met een studiebeurs, coaching en training in sociale vaardigheden, ICT en sociale media. De negentienjarige Angie uit Portoviejo ontving zo’n scholarship en studeert nu Biotechniek. “Ik ben vastberaden om mijn studie tot een succes te maken. Niet alleen voor mezelf, maar voor mijn hele gemeenschap.”

Wilt u meer informatie over het Plan International Scholarship? Scan de QR-code of ga naar www.planinternational.nl/scholarship

Girls first magazine is een uitgave van Plan International, mei 2024. Drukkosten per nummer: € 0,33

Redactie en vormgeving

Bob Kroese, Koen Caris en Marjon Kruize

Aan dit nummer werkten mee Katie McGonigal, Kick van der Mark, Martha Nauta, Martien Swart, Sophie Snijders, Deborah Wielart, Marieke van der Velde, Bert Goebel, Caroline Grootes, Bert Swinkels, Sarina Wiegman

Ontwikkelingen volgen elkaar snel op in de landen waar we werken. Daardoor kan het voorkomen dat er in dit magazine informatie staat die is ingehaald door de actualiteit. colofon

Om de privacy en veiligheid van betrokkenen te beschermen worden sommige achternamen weggelaten.

Grafische productie

Huig Haverlag

Plan International Postbus 75454, 1070 AL Amsterdam 020 549 55 20 www.planinternational.nl

BIC (SWIFT): RABONL2U

BANK: NL11RABO039.35.86.766

De verpakking van dit magazine is biologisch afbreekbaar.

Win het boek ‘What It Takes’ van Sarina Wiegman

In What It Takes geeft voetbalcoach en Plan Internationalambassadeur Sarina Wiegman een uniek inkijkje in haar coachingsfilosofie, haar leven en haar carrière. Wij mogen drie exemplaren van dit inspirerende boek weggeven!

Sarina Wiegman is een pionier in de voetbalwereld en werd al drie keer uitgeroepen tot Best FIFA Women’s Coach. Ze coachte de nationale teams van Nederland en Engeland naar historische overwinningen en is een van de succesvolste coaches in de recente voetbalgeschiedenis.

Sinds maart 2019 zet Sarina zich als ambassadeur in voor Plan International. Ze sponsort een meisje uit Brazilië en een meisje uit Liberia. “Wij hebben het hier vaak over gelijkheid, gelijke kansen voor jongens en meisjes, maar wat ik in de wereld zie is dat die kansen er nog niet overal zijn.”

Haar boek What It Takes laat zien hoe vastberadenheid, teamwork en wederzijds respect voor Sarina altijd de boventoon voeren. Ze schetst een toekomst waarin iedereen – ongeacht geslacht of afkomst – de mogelijkheid heeft om te schitteren op én naast het veld.

Wilt u kans maken om dit inspirerende boek te winnen? Stuur dan voor 1 juli een mailtje met uw naam, adres en sponsornummer naar info@planinternational.nl

Sarina Wiegman geeft een uniek kijkje in haar coachingsfilosofie, leven en carrière. ©Nike