Kleurrijk juni 2018

Kleurrijk!

Jaargang 4 – nr. 1 – driemaandelijks, juni, juli, augustus 2018 – Afgiftekantoor: 3000 Leuven X – P 918599

Pleegzorg provincie Antwerpen

Inhoud

Kleurrijk Juni 2018 > Inhoud <

Kleurrijk Juni 2018 > Edito <

Edito

3

Geknipt

4

Achtergrondartikel

Nieuw vormingstraject voor beginnende pleegzorgers

Interview

Kamers met Aandacht

6 9

Participatienieuws

12

Column Lies

14

Pleegpret

15

Edito Beste pleegzorger, Een van de meest gehoorde argumenten om niét aan pleegzorg te doen, is “pleegzorg is tijdelijk, je weet dat je je pleegkind misschien moet afgeven en dat zou ik niet aankunnen.” Inderdaad, pleegzorg is vaak tijdelijk maar dat wil niet zeggen dat ook de band met je pleegkind tijdelijk is. Dat bewijzen Ann en Francisca. Francisca woonde als tiener 2 jaar in het huis van Ann onder de vorm van ‘Kamers met Aandacht’. 30 jaar later is hun band nog altijd sterk. En zo zijn er nog getuigenissen van pleegkinderen die kind aan huis blijven bij het pleeggezin waar ze soms maar enkele jaren woonden. Ook al ben je een tijdelijke haven voor een kind, de betekenis die je hebt, reikt vaak veel verder.

Omdat iedereen droomt van een pleegzorgsucces is de voorbereiding van onze pleegzorgers erg belangrijk. Op basis van feedback die we kregen, hebben we ons vormingstraject voor kandidaat-pleegzorgers aangepast. De vorming vooraf is ingekort en wordt nu aangevuld met een vormingstraject tijdens de eerste zes maanden nadat een pleegkind in het gezin kwam. Zo hopen we tot boeiende uitwisselingen te komen en kunnen we korter op de bal spelen. In deze Kleurrijk maak je uitgebreider kennis met dit nieuwe traject dat vanaf het najaar van start gaat.

Maar voor het zover is, gaan we met z’n allen nog volop genieten van -hopelijk- een zonovergoten zomer.

Heidi Mertens Algemeen directeur Pleegzorg Provincie Antwerpen

COLOFON Kleurrijk! is een uitgave van Pleegzorg Provincie Antwerpen en verschijnt 4 maal per jaar.

Pleegzorg Provincie Antwerpen Schuttersvest 45 2800 Mechelen kleurrijk@pleegzorgprovincieantwerpen.be www.pleegzorgprovincieantwerpen.be Vormgeving: www.dsigngraphics.be Foto’s: Dejan Ristovski/Stocksy (omslag), Ingimage, Unsplash, Photo News en Pleegzorg Provincie Antwerpen Redactie: Niels Heselmans en Bernadette Verdonck Verantwoordelijk uitgever: Heidi Mertens - Schuttersvest 45 - 2800 Mechelen

2

3

Kleurrijk Juni 2018 > Geknipt <

Kleurrijk Juni 2018 > Geknipt <

Digitale plek voor pleegjongeren Met korting op Sportweek in ’t stad!

Wa is da?

Artan & Soukaina

– Evy Danckers

Wa is da? Artan & Soukaina is een rauw, romantisch maar ook spannend en eigentijds verhaal.

Het boek gaat over twee jongeren die op zoek zijn naar zichzelf, Artan en Soukaina. Het leunt dicht aan bij de leefwereld van (allochtone) jongeren in onze maatschappij.

Het taalgebruik is eenvoudig en herkenbaar. Het leest als een trein en neemt de lezer mee in een rollercoaster van emoties. Aan het einde blijf je als lezer achter met een glimlach op je gezicht en zin in meer.

In september lanceert pleegzorg een nieuwe digitale plek voor pleegjongeren. De website www.pleegjongeren.be is op

Doneer je speelplein!?

De vakantie staat voor de deur en dus daagden we alle gemeenten in onze provincie uit om pleegzorg in de kijker te zetten. We vroegen alle burgemeesters of ze hun speelplein willen doneren aan pleegzorg.

Als ze dat doen, krijgen ze een leuke frisbee voor alle kinderen die naar de speelpleinwerking komen, met een oproep voor alle mama’s en papa’s om na te denken over pleegzorg.

maat van iedereen die in pleegzorg zit, zat of gezeten heeft.

Pleegjongeren kunnen er terecht met al hun vragen en (ex-)pleegjongeren vertellen hun verhaal. Wil je op de eerste rij zitten als de website online verschijnt? Surf dan snel naar www.pleegjongeren.be en krijg meteen bericht als de website geboren is!

er en.b e g n o j g e e l .p w w w

Oudermagazine

Antwerpse Sportweken organiseert sportactiviteiten voor kinderen van 3 t/m 16 jaar tijdens de schoolvakanties. Boek je een sportkamp voor je pleegkind bij de Antwerpse Sportweken, een bewegingskamp van Speelprikkels of een lessenreeks van Stimulus, dan geniet je van een fikse korting van maar liefst 80% op de kampprijs. Inschrijven doe je via www.antwerpen.be/sportweken en www.antwerpen.be/speelprikkels en www.antwerpen.be/stimulus.

Net voor de afreis naar het Wereldkampioenschap in Rusland konden we nog één keer een fabelachtig moment beleven met de Rode Duivels.

Honderden pleegkinderen mochten de wedstrijd tegen Costa Rica bijwonen en ontmoetten na de wedstrijd de Rode Duivels rond de middencirkel in het Koning Boudewijnstadion. Een echt kippenvelmoment als afsluiter van de samenwerking als allereerste sociale partner van de Rode Duivels. Wil je pleegzorg tijdens het WK op een duivelse manier een duwtje in de rug geven? Volg ons dan op sociale media en deel onze campagne #WECAREREDTOGETHER.

Geef bij ‘Opmerkingen’ op het inschrijvingsformulier de code “ASWPleegzorg” in. Goed om weten: de korting is enkel geldig voor pleegkinderen tijdens de periode dat ze bij jou verblijven.

De speciale korting kan je ook niet samen gebruiken met andere kortingen, zoals de gezinskorting vanaf 3 kinderen.

4

Duivels afscheidsfeest!

Wil je zelf je gemeente wel uitdagen om pleegzorggemeente te worden? Surf dan snel naar www.pleegzorg.be of check de Facebook-pagina van Pleegzorg Provincie Antwerpen!

Alle pleeggezinnen krijgen elk jaar vier edities van Kleurrijk in hun brievenbus. Maar sinds juni krijgen ook alle ouders van kinderen in pleegzorg een heus tijdschrift toegestuurd. Samen met de oudergroep van Pleegzorg Provincie Antwerpen werkten we aan een magazine voor en door ouders.

Dat verschijnt vanaf nu twee keer per jaar en houdt ook ouders op de hoogte van nieuws en belangrijke thema’s binnen pleegzorg.

5

Kleurrijk Juni 2018 > Achtergrondartikel <

Nieuw e l e o G vormingstraject S a bine

voor beginnende pleegzorgers Hoe bereid je kandidaat pleeggezinnen voor op hun engagement als pleegzorger? Is het überhaupt mogelijk om mensen écht te vertellen hoe het is om pleeggezin te zijn? Hoe ga je om met de geschiedenis van je pleegkind? Hoe geef je ouders een plek? Hoe is het om samen te werken met tal van hulpverleners?...

Het is pas als je er midden in staat, dat het duidelijk wordt. De voorbereiding van onze pleegzorgers is dan ook een thema waar we regelmatig bij stilstaan. Zo rees bijvoorbeeld de vraag hoe we pleegzorgers die net gestart zijn beter kunnen ondersteunen. Met deze vraag in het achterhoofd dachten Sabine Bracke en Goele Van De Wiel, samen met enkele enthousiaste medewerkers na over een aangepast vormingstraject.

Een traject dat nòg beter wil inspelen op de behoeften en noden van onze startende pleegzorgers.

Het resultaat van deze denkoefening gaat in het najaar van start!

Het vormingstraject van kandidaat-pleegzorgers kende al een hele evolutie. Pleegzorgers die reeds lang een kind opvangen, herinneren zich misschien de STAP-vorming nog: naast de individuele gesprekken volgden alle kandidaat-pleegzorgers een intensieve vorming van 7 groepsmomenten. Zo’n langdurige voorbereiding was zeker waardevol maar vroeg veel, zowel van de vormingsmedewerkers als van de kandidaat-pleegzorgers. Bovendien konden we maar een beperkt aantal pleeggezinnen per jaar voorbereiden.

De fusie van 9 aparte diensten voor pleegzorg tot 1 provinciale dienst was een goed moment om ook de voorbereiding anders te organiseren: de vormingsavonden werden anders opgebouwd waardoor kandidaat-pleegzorgers hun vorming in 5 sessies konden doorlopen. De 4 individuele gesprekken bleven behouden.

Maar een evaluatie van het nieuwe systeem bracht opnieuw enkele verbeterpunten aan het licht. Sabine Bracke: “De belangrijkste feedback kregen we eigenlijk van pleegzorgers die deelnamen aan onze groepsvorming ‘Traumasensitief opvoeden’.

In die vorming gaan we met pleeg-

7

Kleurrijk Juni 2018 > Achtergrondartikel <

zorgers kijken naar de betekenis van gedrag en proberen we het gedrag van hun pleegkind te bekijken door een traumabril. Veel pleegzorgers zeiden nadien: “Dit hadden we veel eerder willen weten, wat we nu leren had ons enorm geholpen bij het begin van de opvang.” Dat zette ons aan het denken.” “We beseften dat een vorming vòòr je een pleegkind opvangt, te theoretisch blijft”, vult Goele Van De Wiel aan. “We kunnen wel vertellen over hechtingsproblemen en moeilijk gedrag en hoe je daar dan mee om kunt gaan maar het is voor veel mensen nog een beetje een ver van mijn bed show. Je kunt het niet linken aan de realiteit

Kleurrijk Juni 2018 > Interview <

pleegzorg blijft behouden. We merken dat dat voor velen toch echt wel een belangrijk moment is. Ook de 4 individuele gesprekken blijven.”

Wanneer deze vorming afgerond is, is het wachten tot er een goede match is met een kind zodat het avontuur echt kan beginnen. “We merken dat pleegzorgers in het begin van een opvang heel veel vragen hebben. Daarom zullen we beginnende pleegzorgers in de 6 maanden na hun start, de kans bieden om in te stappen in een vormingstraject bij hen in de regio” vertelt Goele.

“Het krachtige is dat ze het traject met dezelfde, kleine groep doorlopen. Dat is echt een meerwaarde. Je

tende netwerkgezinnen deelnemen aan het vormingstraject. Zij komen weliswaar andere thema’s tegen als pleegzorger -bijvoorbeeld hoe combineer ik de dubbele rol van opvoeder én grootouder- maar tegelijk merken we dat de vragen erg gelijkaardig zijn. Om toch zoveel mogelijk op maat te werken, hebben we ook 1 bijeenkomst waar de deelnemers kunnen kiezen uit verschillende thema’s. Eén van die thema’s is gericht op netwerkgezinnen. Daar staan we dan langer stil bij de dubbele rollen die zij opnemen.

Een doordachte opbouw Goele: “Het nieuwe vormingstraject zal uit 5 bijeenkomsten bestaan. De eerste 2 bijeenkomsten gaan over de binnenkant van een kind. We staan stil bij hechting, loyaliteit, trauma, de betekenis van moeilijk gedrag, enz.

Doordat de deelnemers intussen al pleegzorger zijn, kunnen we heel goed werken met hun eigen voorbeelden en vragen. Dat maakt het voor iedereen veel levendiger en boeiender. De bijeenkomsten zijn dan ook heel interactief en praktijkgericht opgebouwd.” “De samenwerking met de ouders komt in deze 2 bijeenkomsten ook uitgebreid aan bod,” vult Sabine aan.

en je hebt nog geen voorbeelden.

Daardoor blijft het minder ‘plakken’.

Bovendien is ieder kind anders en kunnen emotionele problemen zich op veel verschillende manier uiten.

Alleen maar een vorming voordat je effectief een kind opvangt, leek ons niet meer zo efficiënt. Een andere bezorgdheid was dat onze netwerkgezinnen in het oude traject niet dezelfde voorbereiding kregen als onze bestandsgezinnen.”

leert elkaar goed kennen en er komt een groter gevoel van veiligheid en vertrouwen. Daardoor durven mensen meer over zichzelf vertellen en over de moeilijkheden of onzekerheden die ze tegenkomen. Deelnemers geven elkaar tips, steunen elkaar en herkennen zich in de verhalen van anderen.”

Het nieuwe vormingstraject

Tot hiertoe waren het enkel onze bestandsgezinnen die de voorbereiding moesten volgen. Netwerkgezinnen die een kind wilden opvangen dat ze al kenden, konden na een kortere selectiefase meteen aan de slag. Maar of je nu een kind opvangt dat je voorheen nog niet kende of je eigen kleinkind of neefje/nichtje, het blijft een avontuur dat iedere pleegzorger voor onverwachte uitdagingen stelt en waar iedereen wel wat steun bij kan gebruiken. Daarom zullen voortaan ook alle star-

Tijdens enkele productieve brainstormsessies met verschillende collega’s kreeg het nieuwe traject vorm en vanaf het najaar zullen al onze nieuwe pleegzorgers in het nieuwe traject instappen.

Sabine Bracke: “Voortaan zullen kandidaat-pleegzorgers op voorhand nog 2 avonden moeten volgen ipv 4. De extra pleegzorgmarkt waar familie en vrienden kunnen praten met mensen die ervaring hebben in

8

Bestandsgezinnen én netwerkgezinnen

De derde bijeenkomst gaat over samenwerken met ouders, hulpverleners, begeleiders, enz. Het is niet eenvoudig dat plots zoveel mensen meekijken in je gezin. Bijeenkomst nummer 4 draait rond zelfzorg: hoe kun je als pleegzorger ervoor zorgen dat je toch voldoende tijd voor jezelf uittrekt. Grenzen trekken en een beetje egoïsme zijn dus zeker geen vieze begrippen binnen pleegzorg.

Voor de laatste bijeenkomst kunnen de deelnemers kiezen uit een aantal thema’s zoals netwerkpleegzorg, kinderen en jongeren met een beperking, cultuursensitieve pleegzorg, crisisopvang, weekendopvang… Op die manier krijgen ze nog extra informatie die aansluit bij hun persoonlijke situatie.

Het nieuwe traject start in het najaar en zal gericht zijn op pleegzorgers die maximaal 6 maanden bezig zijn.

Op termijn zullen we dit traject misschien ook openstellen voor pleegzorgers die al langer een pleegkind opvangen.

De poort voor het huis zwaait al open nog voor ik moet aanbellen. Francisca stapt me hartelijk tegemoet. Een stevige, open vrouw die samen met haar man haar eigen kleine paradijs creëerde in de Kempen. Achter het huis, in de avondzon, zitten haar man Bart, zoontje Kobe en ‘oma bickel’ , die bijna 30 jaar geleden gedurende 2 jaar de pleegmama was van Francisca. Francisca is een sterke vrouw die van aanpakken weet, dat hoor en zie je meteen.

Dat sterke karakter is ook haar redding geweest want haar jeugd speelde zich af onder de gewelddadige plak van een tirannieke vader. Rond haar 16de komt ze bij Ann terecht binnen het pleegzorgproject ‘Kamers met Aandacht’.

Een speling van het lot dat haar leven een nieuwe wending geeft en de weg opent naar een gelukkig leven.

Kamers met Aandacht Francisca: “Ik had een moeilijke gezinssituatie waar veel ruzie werd gemaakt. Mijn papa was een Spanjaard en mijn mama komt uit Portugal.

Dus ja, dat waren 2 Zuiderse mensen en dat geeft vuur.

Mijn papa had een slechte gezondheid en heeft verschillende, kleine beroertes gehad. Bij iedere beroerte reanimeerden ze hem maar iedere keer was er ook iets kapot in zijn hersenen en werd hij steeds agressiever. Nu ja, het was voor die beroertes ook al niet gemakkelijk thuis.

Mijn papa was niet echt zuiver op de graat. Iedereen die hem kende, vond hem een superlieve, sympathieke man en dat was hij ook. Tot de deur

dichtging. Dan werd hij iemand heel anders. Mijn vader heeft heel wat kletsen uitgedeeld maar we werden vooral verbaal aangevallen en vernederd. Hij schold ons uit voor het rot van de straat.”

Als je daar nu op terugkijkt, kun je dan snappen waarom hij dat deed?

Francisca: “Na dertig jaar denk ik nog steeds dat het komt omdat we meisjes waren. We konden altijd ‘met een pakske naar huis komen’.

Wij mochten niet met mannen praten, we mochten in de bus zelfs niet zitten waar een man had gezeten want dan gingen we zwanger zijn.

Wij waren meisjes en moesten zwijgen en luisteren. Hij was een heel traditionele, ouderwetse man. Vrouwen moesten luisteren en hadden niets te zeggen. Op school zeiden tegen mijn zus dat ze naar de consulent van het Comité moest gaan. Zo is mijn zus in een pleeggezin terecht gekomen. Daarna hebben we alles in orde gebracht zodat mijn andere zus, in een aangepaste voorziening kon gaan wonen. Zij heeft een visuele en fysieke beperking.”

9

Kleurrijk Juni 2018 > Interview <

Kleurrijk Juni 2018 > Interview <

“Ik ben niet blij met mijn jeugd maar ik ben wel blij met de vrouw die ik geworden ben”

Hoe ben jij dan in pleegzorg terecht gekomen?

Francisca: “Ik weet het niet zeker meer maar voor zover ik me herinner is mijn moeder eens in een keldergat gevallen en heeft toen bijna 2 maanden in het ziekenhuis gelegen.

Ik was ongeveer 15 jaar en ik moest thuis alles doen want ik was nog alleen met mijn papa. Ik moest naar de winkel, eten maken, poetsen, naar het ziekenhuis… En ik werkte op vrijdag-, zaterdag- en zondagavond.

Op een gegeven moment hebben ze op school gezegd dat ik ook naar de consulent moest. Eerst wilde ik dat niet want dan zou ik mijn moeder alleen bij mijn papa achterlaten.

Maar toen is er iets gebeurd, ik weet niet meer wat, waardoor ik al mijn moed bij elkaar geraapt heb en toch naar de consulent ben gegaan. En zo ben ik bij Ann terechtgekomen. Ik was wel bang want ik wist niet wat me te wachten stond. Mijn grootste schde consulent was dat ik niet meer zou mogen werken.”

Ann: “Dat was het eerste dat je vroeg: “Ik werk in een Spaans restaurant in het weekend. Mag ik dat blijven doen?” Blijkbaar hadden ze je gezegd dat je voor een bepaald uur thuis moest zijn en dat was dan niet mogelijk. Daar zat Francisca wel mee. Maar we hebben eigenlijk nooit een uur afgesproken hé.”

Je woonde bij Ann via ‘Kamers met Aandacht’. Wat houdt dat eigenlijk in?

Ann: “Kamers met Aandacht is een project binnen pleegzorg dat zich vooral richt op jongeren die net te jong zijn om volledig zelfstandig te wonen. Je voorziet als pleeggezin voldoende ruimte zodat de jonge-

10

re maximaal op zichzelf kan wonen maar toch ondersteuning kan krijgen van het gezin waar hij of zij woont. Administratief is het wél zoals in een gewoon pleeggezin: je pleegkind staat mee op je ziekenboekje, je krijgt de kinderbijslag, enz.

De pleegzorgvergoeding die je als pleegzorger krijgt, is voor de jongere. Zij dient als leefgeld voor kleren, vervoer, onkosten... Als pleegzorger kreeg ik wél een vergoeding voor het gebruik van de kamers en energiekosten. Maar verder is het zoals de term zegt: je krijgt als jongere enkele kamers en je krijgt ook wat extra aandacht maar je leeft niet mee in het gezin.”

Francisca: “Ik kwam wel eens televisie kijken beneden en met kerstmis was ik er ook wel eens bij maar voor de rest leefde ik boven in mijn kamers. En dat was ook hoe ik het wou.”

Ann: “Je biedt normaal gezien gemeubelde kamers en je voorziet ook handdoeken, beddengoed, potten en pannen, servies, etc. Maar Francisca had bijna alles zelf bij.”

Francisca: “Ik werkte al van mijn 1415 jaar in het weekend en toen ik bij Ann kwam wonen had ik al een deel van mijn uitzet. Het enige waar ik toen mee bezig was geweest, was genoeg geld verdienen zodat ik zo snel mogelijk alleen kon gaan wonen. Bij Ann kreeg ik de vrijheid die ik nodig had. Ik maakte zelf eten, deed mijn was… Ik beheerde ook zelf mijn geld. Ann heeft me geleerd dat ik al mijn inkomsten en uitgaven moest opschrijven en dat heb ik altijd heel nauwgezet gedaan.

Ann: “Ik denk niet dat je met dat geld ooit bent uit geweest.”

Francisca: “Nee, ik kocht uitzet en beddengoed.”

Ann, hoe kwam jij eigenlijk in het Kamers met Aandacht project terecht?

Ann: “Ik had al pleegkinderen -2 pubers- gehad maar zij leefden mee in het gezin zoals mijn eigen kinderen. Toen zij het huis uit gingen, heb ik beslist om geen pleegkinderen meer op te vangen. Ik had genoeg werk met mijn eigen kinderen en met de dochter van mijn toenmalige partner. Enkele jaren later heeft de consulent van Francisca mij aangesproken om te vragen of ik geen onderdak wou bieden aan een jong meisje. Hij heeft haar toen echt de hemel ingeprezen. Het was een toffe, een zelfstandige, een lieve… maar ik dacht “ja, ik ken dat. De realiteit zal wel anders zijn.” Maar bon, op een bepaald moment is Francisca dan met haar begeleidster naar hier gekomen en ze is hier ineens gebleven. En ik heb nooit problemen met haar gehad. Wij hebben nooit ruzie gemaakt, ik moest nooit iets zeggen op haar gedrag… Francisca had haar eigen kleine living, slaapkamer en keukentje. We deelden alleen de gang en de badkamer. Als zij haar wasgoed aan het opvouwen was in de badkamer, dan deden we al eens een babbeltje maar veel verder ging dat in het begin niet.”

Was er nooit het verlangen bij een van jullie om toch wat meer ‘relatie’ op te bouwen?

Francisca: “Nee, niet echt. Ik denk dat ik al té zelfstandig was, dat ik al té lang thuis van alles had moeten doen en dat ik er heel erg naar uitkeek om zo rap mogelijk op mijn eigen benen te staan.

Ann: “En ik had mijn handen vol met mijn eigen kinderen toen. Voor mij

was dat ideaal. Francisca was gewoon een aangename huisgenoot.

Ze maakte niks vuil, maakte niks kapot, ze experimenteerde niet met drugs of drank. Ze pikte niet, ze was niet frank en bracht geen raar volk mee (lacht).”

Als je dus iemand getroffen had die meer een moederkloek was, dan had dat niet zo goed gewerkt?

Francisca: “Dat was niet goed gekomen, denk ik want ik had dat thuis ook niet gekend. Ik vond het al raar genoeg dat iemand die mij niet kende zoveel voor mij deed. Ik was opgegroeid met wantrouwen tegenover andere mensen want zij zouden toch maar profiteren van u. Het enige waar Ann mij toe ‘verplicht’ heeft, is om na mijn beroepsonderwijs nog een zevende jaar Traiteur bij te studeren want dan had ik een diploma ‘Gelijkgestelde A2’. Daar ben ik haar heel dankbaar voor want ik heb daar mijn man leren kennen én het heeft ervoor gezorgd dat ik betere jobs kon vinden.”

Ann: “Ze heeft wel wat tegengeprutteld want ze wilde zo snel mogelijk gaan werken en alleen gaan wonen maar ik heb toen gezegd dat ze heel haar leven nog kon werken en dat dat extra jaar haar betere kansen kon geven.”

Ook al woonde je maar een kleine 2 jaar bij Ann toch hebben jullie na al die jaren nog een goeie band.

Dat is toch niet vanzelfsprekend.

Francisca: “Ik denk dat Ann mij wel een paar jaar verloren is omdat mijn man en ik de eerste jaren heel hard gewerkt hebben. Dat was echt 7 op 7.”

Ann: “Voor mij is er veel veranderd sinds Kobe geboren is. Ik had toen

zelf nog geen kleinkinderen en sindsdien hebben we meer contact.

De doop, de verjaardagsfeestjes…

Dat maakt dat we elkaar regelmatiger zien.”

Francisca: “Ja, dat is wel zo. Toen ik zwanger was, heb ik mij afgevraagd ‘wie is er belangrijk in mijn leven?

Wie ben ik dankbaar?’ en toen wist ik direct dat ik aan Ann zou vragen of zij ‘oma bickel’ wilde worden. Ondanks dat ik maar kort bij haar heb gewoond vond ik het belangrijk dat mijn kind haar zou leren kennen. Ik wou dat Ann deel bleef uitmaken van mijn leven en dat van Kobe. In mijn hoofd is Ann ook wel een bee tje een mama. Niet mìjn moeder maar zij gelóófde wel in mij. Zij was met mij bezig, zij legde mij dingen uit en leerde mij dingen. Dat had ik nooit gekend.”

Een mooie bevestiging dat ook kortdurende pleegzorg een grote impact kan hebben.

Francisca: “Ja, zeker. Ook al was de duur kort, de impact van Ann op mijn leven is groot. In mijn ogen heeft Ann mijn leven gered. Ze was de juiste vrouw op het juiste moment. Zij heeft mij geholpen om te beseffen dat het niet mijn schuld was, wat er thuis gebeurde. Toen ik pas bij Ann woonde, heb ik het wel moeilijk gehad. Ik begon na te denken over de situatie thuis en vroeg me af waarom ik dat had moeten meemaken. En dan kom je snel bij de gedachten dat het je eigen schuld was en dat je niet goed genoeg was. Mede dankzij de babbels met Ann heb ik gezien dat dat niet zo is. Maar ik heb ook veel geluk gehad met mijn man. Hij heeft mij een geborgen thuis gegeven. Daardoor heb ik rust kunnen vinden.”

Ann: “Ik heb me wel soms zorgen gemaakt omdat je zo hard werkte.

Heel je leven draaide rond werken en geld verdienen om op eigen benen te staan. Ik was bang dat, als je even zou stilstaan, je in een gat zou vallen maar ja, je bent blijven werken en dat gat is nooit gekomen!” (lacht) Francisca: “Ik verdring ook wel veel.

Mijn verleden zit in een vakje en ik steek dat weg. Ik kan daarover vertellen maar ik word daar niet ziek van. Ik kan me wel druk maken in mensen die blijven hangen in hun verleden. Ik denk dan: “Komaan, dat is zoveel jaar geleden! Zet dat ergens weg en ga voort.”

Ann: “Ja maar Francisca, niet iedereen kan dat.”

Francisca: “Néé maar je moet dat ook léren. Je kunt kiezen: ofwel ga je kapot ofwel trek je een broek aan en ga je voort. Je kunt niet blijven ‘tjirpen’. Mensen kunnen zo vasthangen in het verleden. Dan denk ik: “Vroeger, vroeger? Wat vroeger? Dat is toch vroéger!”

Ann: “Maar zo gemakkelijk is het toch niet, hoor. Sommige mensen kunnen dat en jij bent zo iemand. Dat is ook je sterkte geweest. Dat je niet bij de pakken bent blijven zitten en dat je je rug gerecht hebt en dat je zelf gezorgd hebt voor een beter leven.

Want om zoveel vervelende dingen thuis meegemaakt te hebben, ben je er toch gezond uitgekomen.”

Francisca: “Ik ga ook niet zeggen dat mijn verleden niet regelmatig terugkomt. Soms gebeurt er iets of ik hoor iets van iemand anders en dan komt dat wel terug. Dan komen er flarden van vroeger terug en krijg ik een bevangen gevoel. Maar al bij al ben ik niet rouwig om hoe mijn leven gelopen is. Ik zeg altijd: ik ben niet blij met mijn jeugd maar ik ben wel blij met de vrouw die ik geworden ben.”

11

Kleurrijk Juni 2018 > Participatienieuws <

Kleurrijk Juni 2018 > Participatienieuws <

Dialoogdag fiscaal-sociaal statuut voor pleegzorgers, 24 maart 2018

Interesse

Op 24 maart namen 22 pleegzorgers uit de 5 provincies, deel aan de interprovinciale dialoogdag van Pleegzorg Vlaanderen.

pleegouderraad?

2 sprekers van de KU Leuven gaven een deskundige toelichting over thema’s zoals kinderbijslag, de impact van de pleegzorgvergoeding op sociale uitkeringen, vervangingsinkomens en sociale huur, verlofstelsels, personenbelasting, onroerende voorheffing…

Een pleegmoeder uit Oost-Vlaanderen die ook pleegzorgbegeleider is, vertelde over haar persoonlijke ervaringen in Nederland toen ze, samen met haar partner, in Nijmegen als vervangend gezinshuisouders 4 en later 5 pleegkinderen opvingen.

Wie graag meer informatie wil over de dialoogdag, kan contact opnemen met Pleegzorg Vlaanderen via info@pleegzorgvlaanderen.be of via het nummer 016/23.97.75.

in de

Ga je graag in gesprek met andere pleegzorgers over belangrijke pleegzorgthema’s?

De pleegouderraad komt 4x per jaar samen.

Stuur een mail naar anja.janssens@ pleegzorgprovincieantwerpen.be of bel Anja op 0491/152.683.

En het klopt, Anne gaf bijna licht van trots toen ze haar verhaal vertelde.

r a a n d n e k e e w Op ! e k r e i z e l P e k r Lie Tijdens het weekend van 20 tot 22 april gingen 23 enthousiaste pleeggasten mee op weekend naar de prachtige stad Lier. En het werd een echt Lierke Plezierke! Want plezier maken, dat kunnen wij als de besten!

12

Naast de ‘ouwe getrouwen’ waren er 7 deelnemers die voor de eerste keer meegingen. Dat was best spannend voor hen. 2 deelnemers gingen zaterdag overdag mee op stap.

Vanuit verschillende hoeken in de

provincie Antwerpen kwam iedereen op vrijdag rond 15u00 gepakt en gezakt toe aan het station van Lier. Het was een heel blij weerzien voor de meesten. Na de warme begroetingen en dikke knuffels vertrokken we te voet naar de jeugdherberg Bed Muzet. Bed Muzet ligt in een groene oase rond de Stedelijke Academie voor Muziek, Woord en

De participatieraad van ppa Op 24 mei kwam de participatieraad van PPA opnieuw samen. Het was de 6e keer dat pleegzorgers, ouders, jongeren en pleeggasten samen met mekaar in gesprek gingen, thema’s bespraken die voor hen belangrijk zijn in pleegzorg en adviezen formuleerden aan de dienst.

Zaten deze keer rond de tafel: 1 pleegjongere, 2 pleeggasten (met coach), 3 pleegzorgers, 2 ouders (met coach), voorzitter Dany, inhoudelijk directeur Karina en participatiemedewerker Anja.

Dans van Lier, pal in de historische binnenstad. We logeerden in de gerenoveerde vleugel van het voormalige klooster van de Zwartzusters.

Nadat iedereen zich geïnstalleerd had op zijn kamer, vertrokken we richting Begijnhof. Want daar, in het buurthuis van het Begijnhof, wachtte een enthousiaste kookploeg van PPA ons op. In de tuin van dit prachtige historische pand zetten we onze feesttafel klaar.

Maar vooraleer we van de heerlijke spaghetti konden smullen, werd er gewerkt. Heel hard gewerkt! Want de pleeggasten werkten allemaal samen aan de enige echte ‘GastenGazet’ , die binnenkort in de brievenbus van elke pleeggast in de provincie Antwerpen zal vallen. Wat er allemaal te lezen zal zijn in de GastenGazet blijft nog even een verrassing, maar dat het een knaller zal zijn… dat is zeker!

Zaterdagvoormiddag trokken we

Op de agenda: 1. Het belang van een vaste begeleider en de impact van een wijziging van begeleider.

2. De vraag van de pleeggasten om mét hen te communiceren en niet óver hen.

3. Het hoorrecht van jongeren op de jeugdrechtbank.

4. Zorgzwaarte, de extra vergoeding die pleeggezinnen in bepaalde omstandigheden kunnen krijgen voor de zware zorg die ze opnemen voor pleegkinderen en pleeggasten.

5. Het Oudermagazine, het tijdschrift dat de oudergroep van PPA gemaakt heeft en dat alle ouders in pleegzorg binnenkort thuis zullen ontvangen.

naar de gezellige markt. We gaven onze ogen de kost en tastten ook in onze portemonnee. Onze boodschappentassen vulden we met aardbeien, mango’s, wenskaartjes, schoensmeer, snoepjes… Na het marktbezoek was het tijd voor de lunch. Onder een stralende zon picknickten we in de tuin van de jeugdherberg.

de stad en sloot de avond af met een welverdiend drankje op een terrasje op de Grote Markt.

Zondagvoormiddag scheepten we in voor een boottocht op de Binnen Nete. In een traditionele palingschuit van de Moedige Bootvissers luisterden we naar de boeiende verhalen van de schipper over de geschiedenis van Lier en over de bijzondere huizen langs de Binnen Nete.

In de namiddag konden we kiezen tussen twee leuke activiteiten: de cinema of de flashy minigolf. De helft van de groep ging kijken naar de grappige animatiefilm Sherlock Gnomes, de anderen maakten de indoorgolfbanen van de flashy minigolf onveilig. Een speciale pluim verdient zeker Andy en de hele ploeg die mee is gaan minigolven. Want Andy is met rolstoel en al dankzij de hulp van de groep de trap op- en afgeraakt naar de 1ste verdieping, waar de golfbanen waren! Dus een dikke pluim voor Andy en een dikke dankjewel aan de hele groep voor alle hulp!

In Bar Muza, het restaurant naast jeugdherberg Bed Muzet, werd voor ons op zaterdagavond een heerlijke maaltijd klaargemaakt. Na de lekkere courgettesoep, kip met frietjes en champignons, smulden we nog van heerlijke soesjes. Sommigen kozen ervoor om na de maaltijd naar de jeugdherberg te gaan en van een rustige avond te genieten. Een andere groep deed nog een leuk spel in

Het was heel fijn om een derde vertegenwoordiger van de pleeggasten te kunnen verwelkomen: hartelijk welkom Bernard!

De volgende vergadering van de participatieraad zal doorgaan op 25 oktober.

In de schaduw van de Zimmertoren genoten we ’s middags nog van een heerlijke en gezellige lunch.

En dan was het alweer tijd om afscheid te nemen en wandelden we terug naar ons vertrekpunt, het station van Lier. Nog een dikke knuffel en iedereen vertrok naar zijn perron om de trein naar huis te nemen. Bedankt aan iedereen om er opnieuw een fantastisch weekend van te maken!

Waar we volgend jaar naartoe gaan, is nog een verrassing. Maar uiteraard zijn opnieuw alle pleeggasten van harte welkom om samen een geweldig weekend te beleven!

Veel groeten van Andy, Bernard, Daisy, David, Gusta, Guy, Inge, Jan, Jeannine, Jozef, Kelly, Lindsy, Manuel, Marc, Martin, Michael, Nathalie, Rudy, Sabrina, Sam, Stefaan, Vera, Youssef en al de begeleiders van PPA die mee op weekend waren

13

Kleurrijk Juni 2018 > Pleegpret <

‘Lies’

pleegpret Bekerschieters Willen je kinderen dolgraag eens gaan paintballen of lasershooten? Dan vinden ze deze originele thuisversie vast ook de max! En laat ze maar meteen zelf een heus parcours bouwen in de woonkamer of tuin.

Hallo, ik ben Lies (38). Ik ben getrouwd met Gert (40) en samen runnen we, naast een eigen zaak, ook nog een gezin met 4 kinderen: Marie (13), Jef (10), Josefien (7) en Lou (3)*.

5 jaar geleden waagden we de sprong als pleeggezin.

We begonnen als crisisgezin maar sinds 3 jaar verblijft ons pleegzoontje Lou bij ons. De gezellige chaos en onvermijdelijke drukte in ons gezin zijn een bron van inspiratie voor mijn blog ‘Leef lach Lies’ (www.leeflachlies.com).

Wat heb je nodig?

• Plastic bekertjes • Ballonnen • Duc tape of andere stevige tape • Pingpong balletjes (je kunt ook minimarshmallows, gedroogde bonen of papieren propjes gebruiken)

Je houdt van iemand of niet. Zo simpel is dat. Ik zie mijn kinderen graag. Alle vier.

Af en toe stellen ze me dé vraag, de aartsmoeilijke vraag die een nauwkeurig afgewogen en diplomatisch antwoord vereist.

“Mama, van wie van ons hou jij het meest?”

“Ik zie jullie alle 4 even graag.”

Ons pleegzoontje Lou maakt ondertussen al drie jaar en half deel uit van ons nest. Hij kwam als pasgeboren baby en is blijven plakken in ons gezin, maar vooral in ons hart. Ik durf te zeggen dat ik hem even graag zie als onze andere drie kinderen, maar het is complexer. Je denkt er meer over na ... Zie ik hem effectief even graag als de anderen? Is het een ander soort liefde? Hoort het wel dat we hem zo graag zien? Hoe graag mogen we hem zien? Is er een grens die ons beschermt tegen de pijn en het verdriet wanneer hij misschien ooit ons nest zal moeten verlaten?

“Ja maar, als je moet kiezen?”

“Euh...”

Soms wordt me die vraag voorgeschoteld door volwassen mensen wanneer het over ons pleegzorg-verhaal gaat.

“Kan je zo’n kind even graag zien als je eigen kind?”

Ik denk het wel ... Alle kindjes die we opvingen in crisis heb ik graag gezien, voor zolang ze hier waren. Ook nadien kregen ze een warm plekje in ons hart. Dat is wel het minste wat ze verdienen. En geloof me, wanneer er een klein dutske voor je staat dat op die moment niemand anders heeft, dan komt de liefde vanzelf.

14

Ik vrees het niet. Je ziet iemand graag of niet. Punt. Je kan er ook niet zo maar mee ophouden of er even de rem op zetten. Gelukkig maar! Het komt allemaal vanzelf, dat merk ik bij onze andere kinderen en bij mijn man. Het maakt me ontzettend trots wanneer ik zie hoe de andere drie omgaan met hun kleine broertje. Hoe ze ervoor zorgen en hem missen wanneer hij bezoek heeft.

Hoe ze naar de deur rennen en hem verwelkomen wanneer hij weer thuis komt. Ik voel warme liefde wanneer ik mijn man met de kleinste zie ravotten, net zoals hij met de anderen deed. Ik zie hem vertederd kijken naar dat vinnig ventje en soms zie ik de verwondering op zijn gezicht wanneer ook hij plots beseft dat hij hem even graag ziet als die andere drie.

t?

Hoe m aak je he de 1. Snijd de bo 2. B

m van de plas

tic bekertjes

n de bo herpe rand va escherm de sc

3. Leg ee

t mondstukje n knoop in he

de 4. Knip de an

re kant van de

dem met stev

van iedere ba

ige tape

llon

ballon af

dste over de bree t mondstukje he st et va m a n tr llo ex t nog ukje ba 5. Trek het st tueel kun je he te en je Ev . rt je ke rt be ke t be tape op he e ig kant van het ev st et m ballon zetten door de plakken. na te jagen! elkaar achter om r aa kl spelers jn zi eren kelt de andere ha sc 6. Zo, je kind en n ke ste mik Wie kan het be ! t? ui e st het snel

15

(-: pleegpret (-:

Kleurrijk Juni 2018 > Lies <

pleegpret Als je kinderen graag bellenblazen dan zullen ze helemaal gek zijn op deze bellen slangen!

1

Het enige wat je nodig hebt is een plastic flesje en een sok.

1

2

Knip de bodem van het plastic flesje. Dat gaat het makkelijkst met waterflesjes van zachte, flexibele plastic. De harde flesjes van frisdrank zijn moeilijker te knippen.

2

Neem de sok en trek ze eerst helemaal over het flesje. Plooi ze daarna terug zodat het mondstuk van de fles vrijkomt en de sok ook steviger rond de fles zit.

Sluit de sok toch niet zo goed aan?

Met een elastiek of wat stevige tape zorg je ervoor dat de sok blijft zitten.

3

3

Maak een sopje in een kleine plastic pot. De verhouding water/ afwasmiddel heb je zelf wat uit te zoeken. Maar een flinke kneep afwasmiddel in zoâ&#x20AC;&#x2122;n 100 ml water is al een goed begin!

5

4

Doop het uiteinde van de fles met de sok in het sop.

Blaas in de teut van het flesje en kijkâ&#x20AC;Ś je bellenslang komt tot leven!!

5

Hoe harder je blaast, hoe langer je slang wordt. Blaas je zachtjes, dan krijg je een soort bellenbal. De bellenslang en -ballen zijn heerlijk licht en fluffig, net zoals badschuim.

16

4

V.U.: Heidi Mertens - Schuttersvest 45 - 2800 Mechelen

Bellenslangen

Kleurrijk Juni 2018 > Pleegpret <