Kleurrijk maart 2018

Kleurrijk!

Jaargang 3 – nr. 4 – driemaandelijks, maart, april, mei 2018 – Afgiftekantoor: 3000 Leuven X – P 918599

Pleegzorg provincie Antwerpen

Inhoud

Kleurrijk Maart 2018 > Inhoud <

Edito

3

Geknipt

4

Achtergrondartikel

KR8! voor jongeren

6

Interview

Alleenstaande pleegzorgers

9

Participatienieuws

13

Column Lies

14

Pleegpret

15

COLOFON Kleurrijk! is een uitgave van Pleegzorg Provincie Antwerpen en verschijnt 4 maal per jaar.

Pleegzorg Provincie Antwerpen Schuttersvest 45 2800 Mechelen kleurrijk@pleegzorgprovincieantwerpen.be www.pleegzorgprovincieantwerpen.be Vormgeving: www.dsigngraphics.be Fotoâ&#x20AC;&#x2122;s: Marija Strajnic/Stocksy (omslag), Ingimage, Unsplash en Pleegzorg Provincie Antwerpen Redactie: Niels Heselmans en Bernadette Verdonck Verantwoordelijk uitgever: Heidi Mertens - Schuttersvest 45 - 2800 Mechelen

2

Kleurrijk Maart 2018 > Edito <

Edito Beste pleegzorger, Volwassen worden… Het wordt van iedereen verwacht maar het is niet voor iedereen even vanzelfsprekend. Als ik naar mijn eigen kinderen kijk, kan ik me moeilijk inbeelden dat ze op hun 18de al volledig zelfstandig en zonder ondersteuning hadden moeten leven. Akkoord, 18-jarigen voelen zich groot en volwassen en de ene jongvolwassene staat verder dan de andere, maar er is zoveel dat ze (nog) niet weten, niet kunnen. Jongeren uit de jeugdhulpverlening hebben vaak geen keuze. Zij kunnen niet rekenen op ‘hotel mama’ maar moeten het al heel jong zelf zien te redden. Vaak zonder veel netwerk en met zeer beperkte middelen. Een hele uitdaging die voor velen te hoog gegrepen is, zo blijkt uit cijfers.

Ook binnen pleegzorg zien we dat deze jongeren erg kwetsbaar zijn.

Daarom zijn we binnen onze organisatie sinds kort aan de slag met ‘Kr8’, een traject dat pleegzorgbegeleidsters samen met pleegjongeren doorlopen ter voorbereiding van een zelfstandig leven. In deze Kleurrijk lees je meer over het hoe en waarom van Kr8 en de opbouw van het traject.

Hopelijk kunnen we er op deze manier mee voor zorgen dat kwetsbare jongeren betere toekomstkansen hebben.

Hoe belangrijk vrienden en steunfiguren in het leven zijn, ervaren ook onze alleenstaande pleegzorgers. Zowel Maarten als Myriam, twee alleenstaande pleegzorgers die we voor deze Kleurrijk interviewden, beseffen heel goed dat hun pleegzorgengagement maar mogelijk is dankzij hun familie en vrienden die hen helpen met opvang, een luisterend oor bieden, goede adviezen geven… Dankzij hun netwerk kunnen zij hun droom waarmaken.

Ja, we hebben allemaal nood aan liefde, steun, vertrouwen uit onze omgeving. En misschien is dat ook wel een beetje de kern van pleegzorg… Kwetsbare kinderen liefde, steun en vertrouwen geven.

Heidi Mertens Algemeen directeur Pleegzorg Provincie Antwerpen

3

Kleurrijk Maart 2018 > Geknipt <

Maak jij het mee mogelijk??

Duivelse +School!

Net als twee jaar geleden gaan de Rode Duivels in de aanloop naar het WK samen met Ketnet op zoek naar de Duivelse +School.

Ze dagen scholen uit om tijd vrij te maken voor een goed doel.

En omdat pleegzorg natuurlijk de sociale partner van de Rode Duivels is, vragen onze voetbalhelden alle scholen om net als hen pleegzorgambassadeur te worden.

Leerlingen en leerkrachten krijgen de opdracht om op een fijne, originele en opvallende manier pleegzorg in de kijker te zetten. Zo helpen alle scholen in de zoektocht naar nieuwe pleeggezinnen voor kinderen die het nodig hebben.

De vijf scholen die de leukste actie bedenken kunnen een bezoek verwachten van enkele Rode Duivels op hun speelplaats!

Meer weten? Hou www.ketnet.be in de gaten!

Soms beslist een rechter dat ouders hun kind -dat in een pleeggezin verblijft- enkel mogen zien onder toezicht. Die ontmoetingen tussen ouder en kind kunnen doorgaan in de bezoekruimte in het Michielshof in Antwerpen. Er is een grote zetel om te knuffelen of boekjes voor te lezen, massa’s puzzels en spelletjes, een keuken om samen iets te koken of te eten en fietsjes om buiten mee rond te crossen. Een gezellige drukte die in goede banen geleid wordt door onze vrijwilligers.

Zij verwelkomen de bezoekers, zorgen voor koffie en koekje en zijn het aanspreekpunt voor ouders en kinderen. De bezoekruimte is open op woensdag- en zaterdagnamiddag.

Omdat we steeds meer bezoekers ontvangen zijn we op zoek naar bijkomende vrijwilligers. Vind je het leuk om mensen te ontvangen?

Wil je graag ouders de kans geven tijd door te brengen met hun kind?

Kun je tegen wat drukte? Dan ben jij waarschijnlijk de vrijwilliger die wij zoeken!

Ben je geïnteresseerd? Neem dan contact op met Charlotte Claessens van Pleegzorg Provincie Antwerpen.

Zij beantwoordt je vragen en noteert je gegevens. Je kunt haar bereiken via charlotte.claessenss@ pleegzorgprovincieantwerpen.be of via het telefoonnummer 0499 75 31 53.

‘Een (h)echte uitdaging.

Pleegkinderen opvoeden met vallen en opstaan’ Toen pleegmama Inge Vandeweege vastliep in de opvoeding van haar pleegkind, ging ze als een gek boeken bestellen, websites en blogs lezen en artikelen en wetenschappelijk onderzoek uitpluizen. Puzzelstukje voor puzzelstukje sprokkelde ze informatie bij elkaar. Daarna leerde ze met vallen en opstaan wat haar pleegkind nodig had en welke aanpak werkte. Haar ervaringen schreef ze neer in dit boek over het opvoeden van pleegkinderen omdat ze alles wat ze nu weet graag al jaren geleden had willen weten.

‘Een (h)echte uitdaging’ is geen opvoedingsboek en geen wetenschappelijk essay. Inge heeft haar ervaringen en inzichten neergeschreven, aangevuld met praktische voorbeelden van een aanpak die wél werkt. Het boek is bedoeld als bron van inspiratie voor (pleeg)ouders en andere opvoeders.

Het boek is te koop voor 19,95 euro bij Standaard Boekhandel, zowel in de winkels als online. Bestel je online, dan komt er nog 2,45 euro bij voor verzending.

4

Kleurrijk Maart 2018 > Geknipt <

Doneer je auto, fiets of bakfiets!

Begin februari stuurden we een opvallende oproep naar Minister Jo Vandeurzen om zijn auto te doneren aan pleegzorg. Zo konden we er een sticker opplakken om samen op zoek te gaan naar nieuwe pleeggezinnen. Al snel liet de Minister weten dat hij dat helemaal zag zitten en sinds kort toert hij rond met een prachtige pleegzorgsticker.

De actie kreeg veel weerklank en heel wat gezinnen doneerden spontaan hun auto, fiets of bakfiets aan pleegzorg. Daarom maakten we er meteen een leuke campagne van. Wil je zelf ook je rollend materiaal doneren?

Of misschien wil je je gemeente wel uitdagen om hun gemeentelijk wagenpark aan pleegzorg uit te lenen?

Surf dan snel naar www.pleegzorg.be!

Kinderkampen met korting!

Pleegzorg tot 25 jaar?

Het Vlaams Parlement heeft het licht op groen gezet om de maximumleeftijd voor pleegjongeren op te trekken tot 25 jaar. Dat betekent dat pleegjongeren langer bij hun pleeggezin kunnen blijven wonen met de ondersteuning van een pleegzorgdienst. Jeugdrechters kunnen binnenkort een kind ook meteen tot zijn 13 jaar in een pleeggezin laten verblijven.

Nu is dat voor een periode van maximaal drie jaar. Een laatste aanpassing maakt het mogelijk dat kinderen met zware zorgnoden aan twee pleeggezinnen tegelijk toevertrouwd kunnen worden. We houden je op de hoogte op welke manier de aanpassingen in de praktijk omgezet worden.

Net zoals vorig jaar bieden Sporta, IdeeKids en Koning Kevin weer een mooie korting aan op hun kampen.

De kortingen gelden zowel voor je pleegkind als voor je eigen kinderen.

plezier en fantasie wat de klok slaat. Zij organiseren activiteiten waarin – behalve een overdaad aan dans, toneel, muziek, beeld, media en spel – veel creativiteit aan bod komt.

Sporta

Wil je je (pleeg)kind inschrijven voor één of meerdere kampen?

Vraag dan zeker de kortingscode aan je begeleid(st)er!

Sporta organiseert zowel dagkampen voor de allerkleinsten als meerdaagse sportkampen voor de groteren. Of wat dacht je van een fotografiekamp of modekamp?

Of een beautykamp? Wat de interesses van je (pleeg)kinderen ook zijn, ze vinden vast een kamp naar hun zin in het grote aanbod!

Idee Kids Ideekids zorgt dan weer voor creatieve themakampen voor kinderen vanaf het 1e kleuterklasje tot en met het 6de leerjaar. De meeste zonder overnachting maar er is ook een tof aanbod mét overnachting voor kinderen vanaf het 1ste leerjaar.

Koning Kevin Ook bij Koning Kevin is het al

5

Kleurrijk Maart 2018 > Achtergrondartikel <

KR8!

voor

Kleurrijk Maart 2018 > Achtergrondartikel <

Transitieleeftijd… Het is het nieuwe, hippe woord in de jeugdhulpverlening en verwijst naar jongeren tussen 16 en 25 jaar. Een doelgroep die tot hiertoe weinig aandacht kreeg maar die zeer kwetsbaar is. Op hun 18de verlaten sommigen de jeugdzorg en moeten ze hun weg zien te vinden

jongeren in de wereld van de volwassenen. Na vele jaren (gedwongen) hulpverlening en onder invloed van overmoedige hormonen zien veel jongeren deze zelfstandigheid helemaal zitten. Ze voelen zich eindelijk ‘vrij’. Maar dan slaat de realiteit voor een aantal onder hen hard toe: ze vinden geen werk, vallen terug op een leefloon en betalen zich blauw aan de huur van een woonst. Leven wordt over-leven en er is weinig netwerk om steun bij te halen. Ze komen in een neerwaartse spiraal terecht waar ze nog moeilijk uit geraken.

was. OCMW’s en daklozenorganisaties zien immers een duidelijke stijging in het aantal -25-jarigen dat bij hen aanklopt. En er is ook meer ‘onzichtbare’ dakloosheid: jongeren die een tijdje onderdak vinden bij familie of vrienden of die tijdelijk terecht kunnen in een tuinhuis of garagebox. Een nieuwe plek waar zij neerstrijken zijn de jeugdherbergen. OCMW’s kunnen hen wel een inkomen en woonst bezorgen maar dat volstaat vaak niet. Heel wat van deze jongeren worstelen met eenzaamheid, komen tot weinig actie en vinden de weg niet naar de volwassen hulpverlening Belevingsonderzoek bij jongeren

Het thema ‘jongvolwassenen in de hulpverlening’ werd in de spotlights gekatapulteerd door Jordy. Jordy trok op zijn 18de verjaardag de deur van de voorziening achter zich dicht, na 15 jaar bijzondere jeugdzorg. Hij voelde zich klaar om op eigen benen te staan. Op zijn 19de, in augustus 2016, stierf hij alleen in een tentje op de Blaarmeersen in Gent.

Het overlijden van Jordy zorgde voor verontwaardiging maar algauw bleek dat Jordy geen alleenstaand geval

Het was duidelijk dat er meer aandacht moest komen voor de begeleiding van jongeren in de jeugdzorg op weg naar volwassenheid. Er ontstonden werkgroepen, er werden studiedagen georganiseerd, er was politieke aandacht en de eerste actieplannen werden ontwikkeld. Ook de jongeren uit de jeugdzorg kregen de kans om aanbevelingen te doen.

Welke noden ervaren zij en op welke manier zou de hulpverlening hier een antwoord op kunnen geven?

7

Kleurrijk Maart 2018 > Achtergrondartikel <

Hun richtlijnen waren helder: - Start op tijd - Stel samen met de jongere een toekomstplan op - Bouw hulp af en/of zorg voor een warme overdracht - Zorg voor één hulpverlener met een open houding en klik - Maak hulpverlening meer praktisch en minder probleemgericht - Begeleid jongeren in het beheren van financiën - Bied maatwerk - Faciliteer gezinsgerichte hulp - Bied betaalbare huisvesting aan KR8!

Ook binnen pleegzorg zien we dat de groep van 17-25-jarigen erg kwetsbaar is. Veel pleegjongeren gaan vroeger dan andere jongeren zelfstandig wonen en komen voor dezelfde uitdagingen te staan als hun leeftijdsgenoten uit voorzieningen.

De overheid verwacht dan ook van de pleegzorgdiensten dat we samen met onze pleegjongeren tijdig stilstaan bij de vraag ‘wat als je op eigen benen gaat staan’. Na wat onderzoek kwamen we terecht bij KR8, een begeleidingstraject uitgewerkt in Nederland voor en door jongeren op weg naar zelfstandigheid.

maar evengoed op de zwaktes en valkuilen. Samen met de begeleider kan hij of zij dan op zoek gaan naar oplossingen voor wat nog niet helder is of een probleem blijkt te zijn.

Een van de belangrijke elementen in het traject is het opstellen van een ‘krachtcirkel’. Voor ieder levensdomein gaan we op zoek naar belangrijke mensen uit het leven van de jongere die klaar willen staan met raad en daad. Bij wie kan de jongere bijvoorbeeld terecht als hij of zij naar de dokter moet? Wie wil helpen met huishoudelijke vragen? Wie kan financiële raad geven? Zo willen we de pleegjongere omringen met een stevig netwerk en voorkomen dat hij of zij zich er helemaal alleen voelt voorstaan.

Bedoeling is dat we de methodiek leren toepassen én input krijgen over hoe een en ander nog beter kan. Zo willen we komen tot een stevig ondersteuningsplan zodat onze pleegjongeren maximale kansen krijgen op een veelbelovende toekomst.

Enkele enthousiaste medewerkers van Pleegzorg Provincie Antwerpen gingen aan de slag met de methodiek en gaven hem een ‘Vlaamse pleegzorg vertaling’.

8 levensdomeinen Al dat denkwerk resulteerde in een toffe bundel op maat van jongeren waar we sinds kort en in een testfase mee aan de slag zijn. KR8 draait om 8 levensdomeinen: - Gezondheid - Veiligheid - Geld & administratie - Wonen - Familie & gezin - Werken & leren - Vrienden & vrije tijd - Maatschappij & cultuur Per thema wordt de jongere uitgedaagd om zelf stil te staan bij heel wat vragen, opdrachten en verlangens. Zo krijgt hij of zij zicht op de krachten en sterktes in zijn leven

8

Ben jij pleegzorger van een jongere tussen 16 en 25 jaar en wordt er al stilaan nagedacht over zelfstandig wonen?

Dan kan je pleegjongere zich kandidaat stellen voor het KR8-traject bij zijn of haar begeleider

Kleurrijk Maart 2018 > Interview <

“Zelf een kind opvoeden was iets dat ik echt wilde”

1 op 4 pleegzorgers in onze provincie is alleenstaand. Een meerderheid onder hen is familie van het pleegkind, zoals alleenstaande grootouders die voor hun kleinkind zorgen.

Daarnaast zijn er ook heel wat single pleegmama’s en onderaan het rijtje bungelen de single pleegpapa’s. Als alleenstaanden komen deze pleegzorgers andere uitdagingen tegen dan koppels. Hoe regel je de opvang als je moet overwerken of een vergadering hebt? Hoe zorg je voor voldoende tijd voor jezelf? Op wie kun je terugvallen als je steun nodig hebt…

Myriam (46) en Maarten (38) zijn zo’n alleenstaande pleegzorgers. Supergeëngageerd en met een heel verschillend verhaal en dat maakt het net zo boeiend. Het toont aan dat pleegzorg draait om ‘een warme, stabiele thuis bieden’ en dat kan op heel veel verschillende manieren. Gelukkig maar want er zijn ook zoveel verschillende kinderen.

Alleenstaande pleegzorgers Myriam vangt sinds ongeveer 1,5 jaar Celine* op, een leuke meid van 10 jaar die in een voorziening woonde. Celine heeft al heel wat moeilijke ervaringen in haar rugzakje zitten. De eerste vier jaar van haar leven bracht ze bij haar ouders door maar daarna was er weinig stabiliteit in haar leven.

Ze wisselde periodes in een voorziening af met periodes bij mama.

Op haar 7de werd ze voor de laatste keer door mama naar de voorziening gebracht. Sindsdien heeft Celine haar moeder niet meer gezien en ook andere familie is niet gekend.

Maarten is 4 jaar de pleegpapa van Sam*, een levendige jongen van 8.

In tegenstelling tot Celine heeft Sam wel nog heel wat familie in zijn leven. Hij gaat 1 weekend per maand naar zijn bompa en ziet zijn mama

ook nog af en toe. De familie van Sam staat achter pleegzorg. Ze zijn tevreden dat Sam bij Maarten mag wonen omdat Sam er kansen krijgt die zij hem niet konden geven. Die goede relatie leidde ertoe dat Maarten vorig jaar een communiefeest voor Sam organiseerde waar zowel zijn eigen familie als de familie van Sam op aanwezig waren. Heel spannend maar een groot succes.

Het lijkt me geen evidente keuze om als alleenstaande pleegzorger te worden. Was het feit dat je single bent een belangrijk element in je overweging om al dan niet pleegzorger te worden?

Maarten: “Ik wilde altijd graag kinderen tegen mijn dertigste maar toen dat niet lukte, ben ik mijn

9

Kleurrijk Maart 2018 > Interview <

opties afgegaan. Adoptie was niet evident als alleenstaande man en zo ben ik uitgekomen bij pleegzorg.

Dat leek me meteen interessant. Dat ik alleen was, is voor mij nooit een struikelblok geweest. Ik ga gewoon heel graag met kinderen om. Ik ben leerkracht, heb lang in de Chiro gezeten en ben er nu nog steeds volwassenbegeleider. Dus ja, zelf een kind opvoeden was iets dat ik echt wilde. Ik heb dan ook nooit getwijfeld om pleegouder te worden omdat ik alleen was. Ik ben het gewend om alleen mijn plan te trekken dus nee, dat hield me niet tegen.”

allemaal geregeld gaat raken. Het zal zich dus wel moéten oplossen.”

Toen Celine in beeld kwam, heb ik mijn werkgever over pleegzorg verteld en gevraagd of het mogelijk was om mijn uurrooster aan te passen. Ik heb toen veel toezeggingen gekregen maar toen Celine eenmaal bij mij woonde, verliepen de afspraken daarrond moeizamer. Toen heb ik wel even gepanikeerd, ja. Gelukkig waren er voldoende vrienden die zeiden: “Myriam, dat lost zich wel op. Wij helpen wel.” En intussen ben ik van werk veranderd. Ik werk nu op 2 scholen en dat is veel makkelijker.”

was laaiend enthousiast. Sam is het eerste ‘kleinkind’ in onze familie en dus is mijn mama gewoon heel blij dat ze mee voor hem kan zorgen.

Verder heb ik er ook veel met mijn broer over gepraat en ook hij gaf zijn zegen. Toen was ik gerustgesteld en ben ik ervoor gegaan. En eens Sam hier was, kon ik ook terecht bij heel wat vrienden.”

Myriam: “Ik heb geen familie waar ik op kan terugvallen dus ik moest het hebben van mijn vrienden. Ik heb in het begin echt wel dingen doorgepraat met een aantal mensen. Ik heb hen vragen gesteld zo-

Als alleenstaande pleegzorger moet je, meer dan andere pleegzorgers, kunnen rekenen op de steun van mensen uit je netwerk. Hebben jullie op voorhand jullie vrienden en familie bevraagd over de steun die zij als dan niet wilden bieden?

als “stel dat ik op zaterdagen moet werken. Wat kunnen jullie doen en voor welke periode? Ik moest dat echt weten om te zien of het haalbaar was. Ik heb ook actief mensen gezocht die Celine van school konden halen en waar ze naartoe kon als ik langer moest werken of ergens naartoe moest. Gaandeweg zijn er dus mensen bijgekomen, waaronder enkele toffe buurvrouwen. En er was ook een juffrouw van de school waar Celine ging, die een boontje voor haar had en waar ze wel eens naartoe mocht vanuit de voorziening waar ze leefde. Toen Celine bij mij kwam wonen, heeft deze leerkracht zelf gevraagd of zij en haar

ande gers Myriam: “Een kinderwens was ook voor mij een deel van mijn motivatie. Ik ben een zorgzaam type en heb veel liefde en warmte te geven aan een kind. Het geeft me voldoening om een kind te helpen een weg te zoeken naar een betere toekomst.

Het praktische was aanvankelijk wel een struikelblok. Op mijn vorig werk moest ik tot half zeven werken en op zaterdag. Dat heeft mij toen tegengehouden om pleegouder te worden omdat ik niet wist hoe ik dat moest regelen in mijn eentje. Tot ik dacht: “goh, andere mensen die aan kinderen beginnen, moeten zich ook aanpassen. Die weten ook niet wat er allemaal op hen afkomt en hoe het

10

Maarten: “Het belangrijkste was mijn moeder. Ik heb een heel goede band met haar. Ik heb haar gevraagd of zij het zag zitten om Sam regelmatig op te vangen. Van die gesprekken hing veel af. Als zij het niet had zien zitten of het mij afgeraden had, dan had ik het, denk ik, niet gedaan.

Maar ze zag het helemaal zitten en

Kleurrijk Maart 2018 > Interview <

gezin contact mochten houden met haar. Intussen zijn we goeie vrienden geworden en kan Celine nog regelmatig bij hen terecht. Dat is echt geweldig. Ik ben in het begin wel bang geweest dat pleegzorg zou zeggen dat Celine niet bij mij kon blijven wonen omdat ik haar niet altijd zelf kon opvangen na school of omdat ik soms op zaterdagen moest werken. Maar dat was niet zo. Hun boodschap was: in elk gezin moeten er oplossingen gezocht worden en ieder gezin moet wel eens opvang regelen. Dat is gewoon een realiteit.

Je moet niet altijd beschikbaar zijn

len dat ik een kind wilde waar ik een relatie mee kon opbouwen. Pleegzorg moet uiteindelijk een win-win situatie zijn voor iedereen, vind ik, dus ook voor mij. Omdat ik er niet uitgeraakte, ben ik met een goeie vriendin gaan praten om alles eens op een rijtje te zetten. Zij heeft een dochtertje van 9 jaar en samen hebben we beslist dat ik voor een meisje zou gaan tussen 4 en 10 jaar. En dat is een goeie beslissing geweest want Celine en het dochtertje van mijn vriendin zijn echt twee handen op één buik.”

Maarten: “Ik heb bewust voor een

heeft met mensen van de ‘andere sexe’?

Maarten: “Nee, niet direct. Sam ziet zijn mama regelmatig, hij gaat af en toe naar mijn moeder, op school heeft hij juffen… Hij heeft voldoende vrouwenfiguren in zijn leven, denk ik. Anderzijds is het wel zo dat de mama van Sam bewust voor mij gekozen heeft, onder andere omdat ik een alleenstaande man was. Op die manier vormde ik geen concurrentie voor haar en voelde zij zich niet bedreigd in haar moederrol.”

Alle pl of alles zelf doen. Het is ok om steun te zoeken. Dat heeft mij wel deugd gedaan.”

Myriam, jij hebt een pleegdochter.

Maarten, jij hebt een pleegzoon.

Was dat een bewuste keuze?

Myriam: “In het begin had ik niet echtvoorkeuren. Dat maakt dat pleegzorg verschillende kinderen voorgesteld heeft. Ik vond het verschrikkelijk moeilijk om te voelen waar ik wel voor wilde gaan en waarvoor niet. Jongen, meisje, leeftijd…

Hoe kies je dat hé. Ik ben een hele tijd bezig geweest om dat helder te krijgen. Na een tijdje kon ik wel voe-

jongen gekozen, ja. Omdat ik zelf een jongen ben zeker?! Een meisje, dat is toch iets anders. Dat ravotten en fikfakken dat ik nu met Sam doe… Waarschijnlijk kun je dat met een meisje ook wel dus ja, ik weet ook niet echt waarom maar een jongen voelde beter. Ik heb ook bewust voor de kleuterleeftijd gekozen zodat ik hem vanaf jonge leeftijd kon meemaken en zodat ik hem nog echt kon opvoeden. Dus ja, een jongen tussen 2,5 en 6. Dat was het enige dat ik opgegeven had. Sam was 3,5 toen we elkaar leerden kennen.”

Zorgen jullie er bewust voor dat je pleegkind ook voldoende contact

Myriam: “Ik ben daar wel bewust mee bezig. Er zijn enkele vrienden die ik regelmatig zie en ik merk dat Celine dat heel plezant vindt.

Ze vliegt daar direct naartoe en gaat graag met hen om. Dus ja, ik ben er wel mee bezig dat ze genoeg contact met mannen heeft.”

Jullie leven heel erg één op één met je pleegkind. Hoe ervaren jullie dat?

Myriam: “Als je zo kort op elkaar leeft, dan zie je alles en dat is soms lastig. Een tijd geleden had ik het gevoel dat ik voortdurend commentaar had op Celine.

11

Kleurrijk Maart 2018 > Interview <

Ik heb daar toen met wat vrienden over gepraat en iemand gaf me de tip om de dingen in kleuren op te delen. Onder rood zet ik alle dingen die ik belangrijk vind en waar ik haar echt op wil aanspreken. Oranje zijn de dingen die ik wel belangrijk vind maar die ik ook wel eens een keer kan laten passeren. Groen zijn dan de dingen die ik niet zo belangrijk vind. Dat heeft mij geholpen om wat meer los te laten en meer bewust te kiezen wanneer ik haar bijstuur of terechtwijs en wanneer niet.”

Maarten: “Omdat we maar met twee zijn, hebben Sam en ik een geweldige band. Dat is heel plezant maar ik vind dat tegelijk een nadeel. Sam hangt heel hard aan mij. Misschien wel wat te hard. Als ik een keertje ziek ben en niet uit de voeten kan,

ande rgers dan stort zijn wereld in. We zijn hier maar met ons twee en als ik dan wat futloos en ziek in de zetel hang, dan valt zijn houvast weg. Ik kan hem dan niet de aandacht en zorg geven die hij van mij gewend is en dan is hij van slag. Het doet hem ook stilstaan bij wat er met hem gaat gebeuren als mij iets overkomt. Hij heeft dat al een paar keer gevraagd: “als jij dood zou gaan, wie gaat er dan voor mij zorgen?” Hij is daar wel mee bezig.”

Myriam: “Ik merk dat ik heel bewust bezig ben met Celine ‘klaarmaken voor de wereld’. Misschien is dat vroeg maar ik wil dat ze haar eigen weg leert maken. Ik weet niet of andere ouders daar ook zo bewust mee bezig zijn bij hun eigen kinderen. Ik vermoed dat het te maken heeft met het feit dat ik alleen ben en dat haar familie niet in beeld is.

Als ik zou wegvallen, dan heeft zij

12

niemand meer om voor haar te zorgen. Dan is ze weer Rémy uit ‘Alleen op de wereld’. Daarom wil ik dat ze haar plan kan trekken en daar ben ik al wel mee bezig.”

Hoe zorgen jullie als alleenstaande pleegzorger voor voldoende ‘metime’?

Maarten: “Doordat Sam 1 weekend per maand en ongeveer de helft van de vakanties naar zijn bompa gaat, heb ik vanzelf regelmatig ‘me-time’.

Ik ben nogal een festivalganger dus we spreken de vakanties zo af dat ik nog naar Werchter en Pukkelpop kan. En Sam gaat ook naar de Chiro en volgt breakdance les dus ik heb genoeg me-time, vind ik. Ik zie zelfs bij vrienden dat ze soms wat jaloers zijn dat ik af en toe een weekendje voor mijzelf heb. Moest Sam het hele jaar bij mij wonen, dan zou ik wel meer moeite moeten doen om genoeg me-time te hebben.”

Myriam: “Celine heeft geen familie waar ze naartoe kan dus ik moet er zelf voor zorgen dat ik af en toe wat me-time inplan. Ik heb dat van in het begin bewaakt en daar ben ik heel blij om. Ik heb dat nodig. En daarvoor hoeft Celine niet eens weg te zijn, dat kan ook als we allebei in huis zijn. Mijn huis is zo gebouwd dat je makkelijk allebei thuis kunt zijn zonder de hele tijd op elkaars lip te zitten of zonder elkaar zelfs te zien.

Dat geeft al een gevoel van rust. En verder ben ik ’s morgens een trage.

Ik heb mijn tijd nodig om wakker te worden. Ik heb dat van in het begin tegen Celine gezegd. En we hebben daar onze weg in gevonden.

Terwijl ik mij klaarmaak in de badkamer boven, wast zij zich beneden en eet zij haar cornflakes. Het is niet dat wij niet met elkaar praten maar ik heb dan geen zin in drukte. Ook ’s avonds heb ik wel wat me-time omdat Celine veel slaap nodig heeft.

Ze gaat dus vroeg slapen en eens zij in bed ligt, heb ik de zetel voor mij en kijk ik wat series. Voor de rest is het vooral veel plannen en durven vragen. Soms denk ik: “Ik heb al te veel opvang aan de mensen rond mij gevraagd”. Maar dat is dan niet zo. Ik vind het ongelofelijk hoe mijn vrienden me tijd en ruimte geven om me te amuseren. Ook ik ga wel eens graag naar een festival of een keer op café en Celine blijft graag bij mijn vrienden slapen. Voor haar is dat elke keer een beetje feest. En

op de momenten dat ik samen met Celine ben, ben ik er volledig voor haar. Onze band wordt steeds sterker en ze bloeit steeds meer open.”

Tot slot, heb je het gevoel dat je pleegkind je kans op een nieuwe relatie beïnvloedt? En zo ja, speelde dat mee toen je overwoog om pleegzorger te worden?

Maarten: “Ja, bij mij wel. Ik heb er wel bij stilgestaan dat het misschien moeilijker zou worden om een partner te vinden als ik een pleegkind zou hebben. Maar toen dacht ik “iedereen maakt keuzes in zijn leven en ik maak nu deze keuze en we zien wel wat het wordt.” En nu heb ik geen seconde spijt van mijn beslissing. Ik focus mij op wat ik nu heb en ik ben gelukkig hoe het allemaal gegaan is.

Bij mij is het zoeken naar een relatie momenteel helemaal weggevallen.

Ik ben er niet meer mee bezig. Mijn levensfilosofie is om mij te focussen op wat ik allemaal wél heb in het leven en niet te hard te piekeren over wat ik niet heb. Ik heb een goeie job, ik heb een tof huis, ik heb een schitterend pleegkind dat hier graag woont… Dat heb ik allemaal wél. Dus waarom mij ongelukkig laten maken door wat ik niét heb… Dat is een levensles die ik Sam ook probeer mee te geven. Als hij een weekend bij zijn bompa geweest is, dan heeft hij het moeilijk en dat màg natuurlijk maar ik zeg hem dan ook wel: “man, natuurlijk heb jij nu verdriet en dat is ok maar geniet ook van wat je allemaal wél hebt.”

Myriam: “Voor mij staan Celine en een relatie of daten los van elkaar.

Ik denk niet dat Celine mijn kans op een relatie verkleint. Tegenwoordig zijn er zoveel mensen met kinderen die single zijn en toch nog een nieuwe partner vinden. Dus waarom zou dat niet kunnen met een pleegkind.

Kinderen zijn al lang niet meer zo’n struikelblok denk ik. Ik merk wel dat ik anders uitga dan vroeger. Ik ben wat kalmer geworden maar ik denk eigenlijk dat dat meer te maken heeft met het feit dat ik ouder word dan met het feit dat ik een pleegkind heb! Een relatie is nog steeds welkom en ik ben er ook nog wel mee bezig. Celine weet dat. Ik vind dat zij mag weten dat er misschien nog een partner in mijn leven zal komen.” * omwille van de privacy zijn de namen veranderd

Kleurrijk Maart 2018 > Participatienieuws <

Pleegmoeders Anne en Danielle getuigen in het Toneelhuis Op 28 februari, 1 en 2 maart vertelden pleegmoeders Anne en Danielle in een inleiding op de voorstelling Vergeef Ons in het Toneelhuis over hun gezin en over hun ervaringen met pleegzorg. Beide pleegmoeders hebben al vaak meegewerkt aan de vormingen voor nieuwe pleeggezinnen en zijn het dus gewoon om voor een publiek te spreken. Maar spreken voor een theaterpubliek… dat was toch best spannend.

De voorstelling Vergeef Ons van Guy Cassiers is gebaseerd op het gelijknamige boek van A.M. Homes (May we be forgiven). Het gaat over een Amerikaanse familie die op brutale wijze uit mekaar wordt gerukt en later terug samenkomt in een nieuwe vorm.

In het boek en ook in de voorstelling is er sprake van een jongetje dat wordt opgenomen in het gezin van het hoofdpersonage. Het gebeurt niet via officiële instanties maar het kind begint wel meer en meer bij het gezin te horen. In alle chaos slaagt het hoofdpersonage erin om een nieuw gezin te creëren, met oa een pleegzoon en een ouder koppel dat als grootouders wordt opgenomen.

Anne wilde vooral aan het publiek meegeven hoe trots ze wel niet is op haar pleegzoon, op de evolutie die hij doorheen de jaren heeft gemaakt.

Hoe ze hem op 7-jarige leeftijd leerde kennen als een kleine, ineengedoken jongen en hoe hij er nu staat als een flinke, 20-jarige jongeman met toekomstplannen. Zo gaat hij deze zomer in z’n eentje een reis door Japan maken en leert hij nu, ter voorbereiding, al een tijdje Japans.

En het klopt, Anne gaf bijna licht van trots toen ze haar verhaal vertelde.

Danielle vertelde met veel warmte over het vertrouwen dat is kunnen groeien bij haar pleegzoon sinds hij in haar gezin woont. Toen hun pleegzoon op 7-jarige leeftijd bij hen kwam wonen, was hij een bange jongen die elke avond al zijn spulletjes mee naar zijn kamer wilde nemen uit schrik dat ze er ’s morgens niet meer zouden zijn.

Intussen is hij uitgegroeid tot een 12-jarige puber die, zoals elke tiener, alles gewoon laat rondslingeren.

Het contact dat hij geregeld heeft

met zijn 2 broertjes, die in een ander pleeggezin wonen en de jaarlijkse contacten met het pleeggezin waar hij eerst gewoond heeft, helpen mee de vertrouwensbasis te versterken.

De bezoekers luisterden geboeid naar de ervaringen van Anne en Danielle en stelden veel vragen.

Misschien hebben Anne en Danielle, als echte pleegzorgambassadeurs, wel enkele nieuwe pleeggezinnen over de streep getrokken met hun mooie getuigenis?

De participatieraad van ppa Op 8 maart kwam de participatieraad van PPA opnieuw samen. Het was de 5e keer dat pleegzorgers, ouders, jongeren en pleeggasten met elkaar in gesprek gingen over belangrijke pleegzorgthema’s en adviezen formuleerden aan de dienst. PPA werd vertegenwoordigd door Heidi (algemeen directeur), Karina (inhoudelijk directeur) en Anja (participatiemedewerker).

Op de agenda: 1. Het belang van een vaste begeleider 2. Communicatie met de begeleiding 3. Spaargeld voor pleegkinderen 4. Respect voor de privacy van kinderen en jongeren op de jeugdrechtbank 5. Pleegzorg tot 25 jaar 6. Bekendmaking van de facebookgroep voor volwassenen 7. Vragen van begeleiders op de participatieraad 8. Pleegzorg in de media 9. Het masterplan gebouwen van PPA Deze agenda wordt door de deelnemers zelf opgesteld. Zij bereiden de punten vòòr de participatieraad voor met hun ‘achterban’; de pleegouderraad, de oudergroep, de jongerengroep en de volwassen pleeggasten.

Heidi, algemeen directeur van PPA, vond het belangrijk om de raad mee te nemen in de toekomstplannen voor de pleegzorgafdelingen van PPA en in de regionale spreiding van pleegzorg in de provincie. De raad kon daarna nog enkele aanvullingen op de presentatie suggereren.

Deze keer werd er niet alleen vergaderd maar werd er ook gesmuld van een lekkere taart. PPA is immers enorm fier op haar participatieraad en wilde graag alle leden en de voorzitter van de raad bedanken. Heidi zei het al aan de leden van de raad tijdens de vegadering maar via deze Kleurrijk mag ook iedereen het weten: Beste leden van de participatieraad, Beste voorzitter, Bedankt voor jullie engagement, jullie enthousiaste inzet, jullie ideeën, jullie kritische, constructieve kijk op pleegzorg en op PPA! Samen maken we pleegzorg en PPA sterker!

13

Kleurrijk Maart 2018 > Lies <

‘Lies’

Hallo, ik ben Lies (38). Ik ben getrouwd met Gert (40) en samen runnen we, naast een eigen zaak, ook nog een gezin met 4 kinderen: Marie (13), Jef (10), Josefien (7) en Lou (3)*.

5 jaar geleden waagden we de sprong als pleeggezin.

We begonnen als crisisgezin maar sinds 3 jaar verblijft ons pleegzoontje Lou bij ons. De gezellige chaos en onvermijdelijke drukte in ons gezin zijn een bron van inspiratie voor mijn blog ‘Leef lach Lies’ (www.leeflachlies.com).

Zelf beschouwen we hem als ons eigen kind en houden we even veel van hem als van de rest. Dat gaat verrassend vanzelf, dat groeit spontaan. Dan vergeet je weleens dat dat voor de mensen rondom je gezin niet zo is.

Sommige mensen die je andere drie kinderen automatisch in hun hart sluiten hebben blijkbaar meer tijd nodig om dat met de vierde ook te doen.

Bij enkelen komt het helaas nooit. Je kan het hen natuurlijk niet kwalijk nemen. Wij kozen voor pleegzorg, zij niet.

Ik snap dat dat liefdevolle gevoel er bij hen niet is, daar kan ik echt wel begrip voor opbrengen. Wat ik echter niet begrijp, is dat je je daar als volwassene niet kan overzetten en je niet even kan verplaatsen in het kind, het welzijn van het kind voorop kan stellen.

Het breekt mijn fragiele moederhart wanneer ik denk aan dat moment in de toekomst waarop onze pleegzoon zal beseffen dat niet iedereens hart groot genoeg is om ook hem een plekje te geven. Dat niet iedereen genoeg liefde heeft om ook hém gewoon graag te zien.

Het zit ‘m in de details: vergeten verjaardagen, geen sms’ je op zijn allereerste schooldag, geen tijd om te babysitten, minder centjes op speciale dagen... Hij is nog klein nu, hij kan nog niet lezen of rekenen. Het gaat voorlopig aan hem voorbij. Maar ooit ...

14

Misschien zit ik er te dicht op, want ik wil mijn kind beschermen. Hij zal ooit beseffen dat hij anders is en dat zijn wereld complexer in elkaar zit dan die van zijn broer en zussen. Dat hij een echte moeder heeft die niet voor hem kon zorgen. Daar zal nog heel wat verwerking aan te pas komen, veel vragen en ongetwijfeld verdriet. Hij zal zijn andere papa, tussen de bezoeken door missen, verscheurd worden tussen ons en hem, zich schuldig voelen omdat hij ons allemáál graag ziet.

Ik was er altijd van overtuigd dat iedereen het kan, een pleegkind een thuis geven en het (even) graag zien.

Gaandeweg besef ik helaas meer en meer dat dit niet het geval is.

Maar... er is nog hoop voor de mensheid. Het gaat hier gelukkig over een zeer kleine minderheid die helaas een grote indruk maakt. De meeste mensen rondom ons verrassen ons met hun grenzeloze hart, ontroeren ons met de overvloed aan liefde en knuffels voor ons ventje, met hun medeleven, oprechte interesse en begrip.

Daar kunnen we alleen maar heel dankbaar om zijn. Ze beseffen het waarschijnlijk zelf niet, maar ze maken echt het verschil voor ons, voor hem, voor pleegzorg.

keuken pleegpret

In deze paasperiode strooien de klokken hun chocolade eieren weer overvloedig in het rond. Om te voorkomen dat jijzelf of je kinderen tot aan sinterklaas paaseieren moeten eten, kun je ze verwerken in tal van creatieve chocolade lekkernijen. Dit keer kozen we voor originele recepten, geschikt voor kinderen met een glutenallergie.

Veganistische chocomousse op basis van aquafaba Chocomousse is sowieso glutenvrij maar deze versie heeft nog meer in petto: ze is ook geschikt voor je veganistische huisgenoten of vrienden. Het geheime ingrediënt?

Aquafaba, Aquafaba is een nieuw, hip woord voor het sap van kikkererwten in blik. Het vocht bevat blijkbaar dezelfde waardes als eiwit waardoor het bij het mixen ook witte, schuimige pieken gaat vormen! Veel gebruikers spreken van een revolutie in de veganistische keuken.

Ingrediënten voor 4 porties •

• • • •

120ml sap van kikkererwten (ongeveer het sap van een blik van 400 gr) 100gr suiker of 1 tl stevia 150gr chocolade (melk of puur) 50 ml kokos- of soyaroom desgewenst wat vanillepoeder, kaneel of snufje zout

Hoe maak je het?

1. Giet het sap van de kikkererwten in een kom. Haal je mixer of keukenrobot boven en zet die op hoogste stand. Het geheim voor een goed resultaat is geduld. Je zal zien: het kikkererwtensap laat zich tamelijk snel opkloppen tot een wit schuim. Maar vergis je niet.

Vooraleer de suiker of chocolade (of zou of kaneel of vanillepoeder) toe

te voegen moet het schuim echt héél stevig zijn. Reken toch makkelijk op tien minuten klopplezier voor een stevige mousse. Voeg na tien minuten al mixend beetje bij beetje de suiker (en andere optionele ingrediënten) toe. Het mengsel is klaar als je stijve pieken hebt en je de pot omgekeerd kan houden zonder dat het mengsel gaat bewegen.

2. Ondertussen heb je de chocolade au-bain-marie of in de microgolf laten smelten. Roer los met de room.

3. Meng de chocolade rustig onder de mousse en schep in serveerglaasjes 4. Laat minstens een uurtje of 2 opstijven in de koelkast. Hoe langer je hem laat afkoelen, hoe steviger hij wordt..

etaart chocolad e ij r v n Glute

en Ingrediënt

TIPS:

(-: pleegpret (-:

Kleurrijk Maart 2018 > Pleegpret <

- Laat de gesmolten chocolade en room voldoende afkoelen. Als hij te heet is wanneer je hem bij de mousse doet, zakt alles in.

- Werk verder van zodra je de chocolade bij de mousse hebt gegoten, anders stolt hij en krijg je een korrelige structuur.

- Klop de mousse lang genoeg op. Als je na 2 minuten al andere ingrediënten toevoegt aan het kikkererwtenschuim zakt alles gelijk weer in tot een vloeibare brei.

graden r op 180 oven voo je g rm ti a h ic rw • Ve sel voorz t eimeng e e ns h lk g n te e n g M e • eiere olade. Vo c e o d h • 6 grote la c o e c l toe d o onder eimengse m melkch boter 5 van het n • 340 gra 1/ te r f u e o l zo ve e e te ong pels ong r een spa • 6 eetle ik hiervoo e klok ru d b t e e g m n e oer rustig R . r’ ke d zijn lik ‘pannen vermeng ren goed ie e e een d s t a mee to o e g dan p colade. V p o e o h kl to c l n e e d se t g me een kom h et m e n al deel van a 6 eieren in e p e m d o d n n lle e e a te lg o n u D vo • t de eiere zo’n 8 min to e it d e d . n D l jn . a re a zi u id ze ged en herh rmengd e snelhe colade ve er op ho g o ix d e h d c ig m t d e n e u d e m e r vo m et onde r verdrie and, niet m et d e h n eten zeke o va ijd m lt id te a n e p g h o re n g kl eie Me al de stevi . D e op ge z e r e m ix lu je m r vo eel van waardoo zijn qua mixer. De heel lichtg uk maken . n st e id l e rd se h o g g w n vi eieren je eime mooie ste . ijgen een kan rijzen geveer lepel n e kleur en kr e taart niet t e m rm van on l vo se g g n n ri e sp m t n t a e a e w t la e je m m e m ls e A • N de ko kleed hem en weer in rm en of cm e n b e vo in 8 e m -1 d opschept 15 rm in de dee g et zijn vo h e t o e D o r.

De m e . , p vallen bakpa minuten de 40-50 uden. n o re h aan u e in d b st r e l r te g e o o me bak art zal b e en de b t van de ta chocolad n de l e e ka a d d a n r e H o ve o . o n D vo b • geschikt s vertone e tj m n rs ko a ve elen b o te o lf een gro en lichte hem afk microgo n en laat n. Zet de ve r ve e o o elt, e lf ro o d o n g fk it e a u ’ micro taart de taart e ns o p 30 Wanneer . r en high) telk e te rm m r o e b iu vo e d n e e m e (m in d krijgt hij ocolade n h e c e in n d e g r lt o ru o esm tussendo zakt hij te tot alles g er elkaar ok . l hebt. se g n e goe d ond ‘soufflé ’ lo m ooi glad m g n n e la e te je t is en colade nie je de cho ndt hij.

Zorg dat dan verbra t n a w n e lt oter laat sme lade en b de choco e laten ri a Je kunt -m k au bain o o ijk rl u natu 15 smelten.

Werkwijze

V.U.: Heidi Mertens - Schuttersvest 45 - 2800 Mechelen

kleurplaat Kleurrijk Maart 2018 > Pleegpret <

pleegpret

16