Wigierski Park Narodowy

Powołany w 1989 roku Park Narodowy jest jednym z największych w Polsce. Jego powierzchnia wynosi blisko 15 tys. ha, z czego ponad 600 ha objętych jest ochroną ścisłą. Park leży na północnym skraju Puszczy Augustowskiej, największego tego typu kompleksu leśnego na Nizinie Środkowoeuropejskiej (łącznie z terenami na Litwie i Białorusi zajmuje około 300 tys. ha). Prawie cały obszar Parku położony jest w części dorzecza Czarnej Hańczy, jednego z dopływów Niemna, które jest jednym z najbardziej popularnych szlaków kajakowych w kraju. Znajdują się tu 42 jeziora, których łączna powierzchnia to ponad 28 kilometrów kwadratowych. Największe i najbardziej znane z nich są Wigry położone w centralnej części Parku. Na uwagę zasługuje także tutejsza flora i fauna. Występują tu m.in. zagrożone gatunki storczyków czy ptaki objęte ochroną (185 gatunków). Szczególną opieką otoczono także bobry, dzięki czemu ich populacja rozrosła się nie tylko w Parku, ale i w całej Suwalszczyźnie.

Choć Mazury i Podlasie to dwa odrębne regiony geograficzne, to ich kuchnie mają wiele elementów wspólnych. Łączy je to, że najpopularniejsze dania powstają na bazie prostych produktów, zwłaszcza tych pochodzących z pól, lasów czy jezior.