ΠΟΡΕΙΑ - ΤΕΥΧΟΣ 38

EXOFYLO38_poreia 24 e3wfylla.qxd 30/04/2014 10:48 μ.μ. Page 5

EXOFYLO38_poreia 24 e3wfylla.qxd 30/04/2014 10:48 μ.μ. Page 2

Περιεχόμενα ΑΡΙΣΤΕΡΟ

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

02 Η τέχνη του πολέμου ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Τεύχος 38 Μάης 2014 Αβέρωφ 23 & Αριστοτέλους τηλ.: 210-82.27.992 email: poreia@hotmail.gr site: www.poreia.net

Επικοινωνήστε μαζί μας για παρατηρήσεις, σχόλια, συνεργασίες

05 Ανυποχώρητος μαζικός, συντεταγμένος αγώνας 06 Το υπουργείο παιδείας ετοιμάζει εκδίωξη χιλιάδων φοιτητών 07 Για το ζήτημα των “αιώνιων” φοιτητών 09 Σύλλογοι πέρα απο τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ 10 Με αφορμή τις φοιτητικές εκλογές της 7ης Μάη 11 Αφετηρία αγωνιστικής αφύπνισης 15 Η ανάγκη ανασυγκρότησης των οργάνων του φοιτητικού κινήματος 17 ανταποκρίσεις... ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

20 Όχι στο Νέο Λύκειο ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ

Διευθύνεται από συντακτική επιτροπή

2ευρώ

21 Αποφασιστικά στη μάχη των Ευρωεκλογών ΓΚΡΙΖΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΩΡΑΙΟΣ ΑΡΟΥΡΑΙΟΣ 32 Η Ευρώπη δεν είναι το σπίτι των λαών...

34 Για τον ΣΥΡΙΖΑ 35 Για το ΚΚΕ 38 Για το ποταμίσιο ανάχωμα 40 Συνεχίζεται η “μεταρρύθμιση” κατεδάφισης της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας 41 “Διαθεσιμότητα, κινητικότητα, ευελιξία, αξιολόγηση...” ΠΟΛΙΤΣΤΙΚΑ

47 Χαλασοχώρηδες 49 Τα χαρακτικά της Βάσως Κατράκη ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ

52 Επικύνδυνη όξυνση προκαλούν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Ουκρανία 54 Δέκα χρόνια μετά το διχοτομικό σχέδιο Ανάν ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

56 Πενήντα χρόνια από την έκδοση του περιοδικού “Αναγέννηση” 59 Ενάτη Μάη, ημέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 1

Τέσσερα χρόνια Τ έσσερα χρόνια πέρασαν από την προσφυγή της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τέσσερα χρόνια μνημονίων, περικοπών, απολύσεων, κατάργησης κοινωνικών παρο χών, καταστρατήγησης δικαιωμάτων, καταστολής, εκφοβισμού και ανελέητης προπαγάνδας που προσπαθεί σε κάθε ευκαιρία και με επιμονή να μας πείσει ότι για την κατάσταση αυτή είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Στο όνομα της επίτευξης των οικονομικών στόχων που θέτει η Τρόικα, του δήθεν «νοι κοκυρέματος» των δημοσιονομικών και της ανταγωνιστικότητας της χώρας, κατακτήσεις δεκαετιών καταργούνται με «πράξεις νομοθετικού περιεχομένου», εγκύκλιοι και νομοσχέδια επαναπροσδιορίζουν τις εργασιακές σχέσεις σε όλους τους κλάδους του ιδιωτικού και δημό σιου τομέα, εξαπολύοντας μια πολυμέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και η κοινωνική πραγματικότητα αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς, πλησιά ζοντας όλο και περισσότερο στα μεσαιωνικά πρότυπα που ονειρεύονται οι εγχώριοι κρα τούντες και οι Ευρωπαίοι εταίροι τους. Τώρα, τέσσερα χρόνια μετά και εν μέσω προεκλογικής περιόδου, κυβέρνηση και μέσα ενημέρωσης διατυμπανίζουν με εξάρσεις χαράς και περηφάνιας ότι βλέπουμε επιτέλους φως στην άκρη του τούνελ. Η Ελλάδα πετυχαίνει πρωτογενές πλεόνασμα, βγαίνει στις αγορές, προετοιμάζεται για την ανάπτυξη… Πόσο πραγματικά είναι όλα αυτά και πόσο αφορούν ή επηρεάζουν τον λαό; Σε μια χώρα όπου, παρά τη σκληρή λιτότητα, το χρέος παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη και αυξάνει αντί να μειώνεται, μια χώρα εξαρτημένη οικονομικά και πολι τικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία να αγγίζει το 30%, με βασικούς μισθούς πείνας και τη δημόσια περιουσία να ξεπουλιέται σε τιμές ευκαιρίας, τι είδους ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει και για ποιους; Τέσσερα χρόνια μετά, την πραγματικότητα τη ζούμε και την αναγνωρίζουμε, και τη «Νέα Ελλάδα» της «ανάπτυξης» μάλλον τη φοβόμαστε περισσότερο από την παλιά. Το ζητού μενο είναι πώς θα την αλλάξουμε. Δεν υπάρχει, δυστυχώς ή ευτυχώς, καμιά μαγική, εύκολη λύση, όπως δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν. Ο μόνος τρόπος είναι η συλλογικότητα και οι αγώνες μας. Οι αγώνες, μικρότεροι ή μεγαλύτεροι, στο περιβάλλον που ζούμε και κινούμα στε, στις σχολές, στους χώρους εργασίας, στα σωματεία, στις γειτονιές, αγώνες για να μη περάσουν οι πολιτικές που απαξιώνουν τις ζωές μας, σε όλες τις εκφάνσεις τους, για να διεκ δικήσουμε μια κοινωνία πιο δίκαιη, να δυναμώσουμε τις γραμμές μας, και να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν. Ιφιγένεια Γ.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 2

Η τέχνη του πολέμου Όταν περικυκλώνεις ένα στράτευμα, άφησέ του ελεύθερη μια διέξοδο. (Σουν Τσου, 544-496 π.Χ.)

Α

υτό δεν σημαίνει ότι έχεις πρόθεση να επιτρέψεις στον εχθρό να διαφύγει. Ο σκοπός είναι να τον κάνεις να πιστέψει ότι υπάρχει κάποια οδός σωτηρίας έξω από τη μάχη, ώστε να μην αμυνθεί με όλες του τις δυνάμεις, να μην πολεμήσει με την αποφασιστικότητα που του δίνει η συνείδηση τής πραγματικής του κατάστασης. Την τέχνη του πολέμου τη γνωρίζουν καλά ο ξένος ιμπεριαλισμός και οι εγχώριοι υπηρέτες του. Ξένες και ντόπιες ακρίδες, μ’ όλες τις διαφορές και τις κόντρες μεταξύ τους, έχουν μάθει να συνεργάζονται αγαστά στον στίβο τής ταξικής μάχης, αν πρόκειται να έχουν μερίδιο κέρδους από τη σύμπραξή τους. Για την πιο αποδοτική λεηλασία των λαϊκών στρωμάτων, έχουν μάθει, φυσικά, να μετέρχονται κάθε είδους τεχνάσματα, να αναποδογυρίζουν την αλήθεια, να λένε τα χονδροειδέστερα ψεύδη με την πιο μεγάλη φυσικότητα. Εννοείται, δεν επρόκειτο ποτέ να πουν στους εργαζόμενους της χώρας «θα σας ξεζουμίσουμε μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο!». Περίτεχνα ενεργώντας, αφού συστηματοποίησαν την επίθεσή τους, αφού με μεθοδικό τρόπο εφόρμησαν ιδεολογικά στις εκμεταλλευόμενες τάξεις και προπαγάνδισαν εξαντλητικά τις θέσεις τους, αφού προστάτεψαν και έδεσαν τις κοινωνικές τους επιδιώξεις με τα αντικοινωνικά τους νομοθετήματα, φρόντισαν να αφήσουν, και πάντα αφήνουν, μια χαραμάδα ελπίδας στον χειμαζόμενο λαό. Τμήμα λοιπόν από το «πρωτογενές πλεόνασμα» επιστρέφει στις πιο αδύναμες κοινωνικά ομάδες. Μπράβο! Η κυβέρνηση μάλιστα δεσμεύεται ότι όσο θα ενισχύεται η οικονομία μας, η αναδιανομή τού πλεονάσματος θα γενικεύεται. Ξανά-μπράβο! Είναι σημαντικό να έχουμε να ελπίζουμε σε κάτι! Αυτοί που δώρισαν στις τράπεζες περισσότερα από 200 δις ευρώ στα τελευταία μνημονιακά έτη, λεηλατώντας μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών, αλληλέγγοι χορηγούν τώρα -παρεμπιπτόντως, προεκλογικά- λίγα 50ευρα σε οικονομικά στραγγισμένες πληθυσμιακές ομάδες, αλλά και …σε ένστολους. Λίγες ημέρες πριν το Πάσχα ξεκίνησε να εφαρμόζεται στην Αθήνα ο θεσμός της «Κοινωνικής κατοικίας». Συγχαρητήρια! Κι αυτός ο θεσμός, ενδεχομένως, θα γενικευτεί. Σε διαμερίσματα του Δήμου θα φιλοξενούνται, έναντι συμβολικού αντιτίμου, καταρχάς δεκαεπτά οικογένειες, οι οποίες, σύμφωνα με τον τύπο, «αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να βρεθούν στον δρόμο». Λαμπρά! Δεν μας είπαν, όμως, «από πού» προήλθε ο κίνδυνος. Από τον ουρανό; 2

Να όμως που οι υπεύθυνοι για τη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, οι υπεύθυνοι για το ξεσπίτωμα χιλιάδων Ελλήνων, οι υπεύθυνοι για την άρση της απαγόρευσης πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας, θα βγουν κι από πάνω, παραχωρώντας κατοικία σε δεκαεπτά οικογένειες από τις συνολικά χιλιάδες, και αφού προηγουμένως τους την στέρησαν. Σεβόμενο τις Άγιες ημέρες και τον εξοντωτικό πρόγραμμα των εργαζομένων, το υπουργείο Εργασίας εξέδωσε Εγκύκλιο με την οποία απαγορεύει, υπό την απειλή μάλιστα αυτοφώρου, την εργασία πριν τη μια το μεσημέρι την πάνσεπτη Μεγάλη Παρασκευή. Εύγε, και Ευλόγησον! Αυτοί που κατήργησαν την Κυριακάτικη αργία (που κρατούσε από το 1909), αυτοί που γιγάντωσαν την αδήλωτη/ ελαστική/ μερική/ εκ περιτροπής «απασχόληση», αυτοί που κατήργησαν το 8ωρο, που απελευθέρωσαν τα σπαστά ωράρια, και, μαζί, τις απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα (το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία στο δημόσιο είχε κατακτηθεί το 1911), δήθεν προστατεύουν τώρα από την εξάντληση τους εργαζόμενους, όσο και την ιερότητα της Μεγάλης Παρασκευής. η επίθεση δεν είναι απλά έφοδος εναντίον τειχισμένων πόλεων ή προσβολή ενός στρατεύματος σε παράταξη μάχης· πρέπει να περιλαμβάνει και την τέχνη τής προσβολής τής πνευματικής ισορροπίας τού εχθρού. (Λη Τσίνγκ, 571-649 μ.Χ.) Όχι μόνο τα μνημόνια, τα πολυνομοσχέδια και τα μεγάλα πακέτα αντιλαϊκών μέτρων, αλλά και τα μικρότερα ακόμη μεταρρυθμιστικά άρθρα, πάντοτε συνοδεύονται. Καμία αντεργατική, αντικοινωνική νομοθετική επίθεση, από την πιο εκτεταμένη και ενορχηστρωμένη, μέχρι την πιο βραχεία και αποσπασματική, δεν έρχεται μόνη. Μόνιμη πρόδρομος, συνοδός και ακόλουθος των αντιλαϊκών χτυπημάτων που δέχονται -με ιδιαίτερη ένταση την τελευταία τετραετία- τα ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, είναι η ιδεολογική εφόρμηση και η αμφισβήτηση, από την πλευρά του επιτιθέμενου, κάθε ταξικής αλήθειας που είχαμε κατακτήσει μέχρι σήμερα. Τι είναι κοινωνικά ωφέλιμο; Τι είναι αναγκαίο; Τι είναι επιζήμιο; Τι πρέπει να αποτελεί στόχο για μια κοινωνία; Τι θα πρέπει να λογίζεται προτεραιότητα; Λοιπόν, πριν λίγες ημέρες η χώρα μας επανήλθε στις αγορές, δια τυμπανοκρουσιών και πανηγυρισμών. Ως άλλοι εκπρόσωποι τύπου της κυβέρνησης, τα παπαγαλίζοντα μέσα ενημέρωσης εξηγούσαν πως οι μόχθοι του ελληνικού λαού έπιασαν τόπο και πως πρέπει να κάνουμε νέες θυσίες, για να μην πάνε χαμένες οι προη-

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 3

γούμενες θυσίες. Όλοι οι περισπούδαστοι αστοί οικονομολόγοι και λοιποί τεχνοκράτες ειδήμονες τώρα αλληλοσυγχαίρονται, όπως κάνουν αναμεταξύ τους η κυβέρνηση, το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ, επειδή πλέον η διαλυμένη σε επίπεδο παραγωγής και οικονομίας Ελλάδα θα μπορεί να δανείζεται με το (ληστρικό) επιτόκιο της τάξεως του 5%. Αν όλοι οι μεγαλοσχήμονες ταυτόχρονα υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο συνιστά «επιτυχία», …ε δεν μπορεί, κάτι θα ξέρουν. Βέβαια, αν υπήρχε κάποιος κακοπροαίρετος ανάμεσά μας, θα παρατητούσε ότι το λεγόμενο «κατόρθωμα» της χώρας μας βασικά ισοδυναμεί με την επιστροφή της στο κλασικό καθεστώς οικονομικής λεηλασίας, εξάρτησης και ελέγχου, το οποίο εξάλλου την οδήγησε στο χείλος της χρεωκοπίας. Καλά, και ήταν ανάγκη να περάσουμε τέσσερα σκληρά μνημονιακά έτη για να φτάσουμε εδώ; Αξίζει ένα μικρό σχόλιο και η (απόπειρα για) θεωρητική νομιμοποίηση της «επιβεβλημένης από τα πράγματα απόφασης της συγκυβέρνησης» για την επίταση των μέτρων καταστολής και της αστυνομοκρατίας, και για τον πολλαπλασιασμό των απαγορεύσεων συναθροίσεων-πορειών, καταρχάς στο κέντρο της Αθήνας. Ήδη, τους τέσσερις πρώτους μήνες του 2014, η Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής έχει προλάβει και έχει απαγορεύσει τέσσερις φορές συναθροίσεις και πορείες, γεγονός που συντελεί στην κυριολεκτική εκτόξευση του σχετικού δείκτη απαγορεύσεων στα τελευταία μνημονιακά έτη. Ενδεικτικά και μόνο, αν θυμηθούμε τις ακριβείς διατυπώσεις τής τελευταίας απαγόρευσης (την ημέρα άφιξης της καγκελαρίου Μέρκελ στη χώρα μας), θα δούμε ότι αυτή αποφασίστηκε προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο «κίνδυνος διαταραχής της δημόσιας ασφάλειας και της κοινωνικοοικονομικής ζωής». Φυσικά, για να υπογράφει την απαγόρευση ο ίδιος ο Διευθυντής της Αστυνομίας, και το Υπουργείο

Προστασίας του Πολίτη, …ε δεν μπορεί, κάτι θα ξέρουν. Βέβαια, αν υπήρχε κάποιος κακοπροαίρετος ανάμεσά μας, θα παρατητούσε ότι μεγαλύτερος κίνδυνος διαταραχής της δημόσιας ασφάλειας από τις στρατοκρατούμενες πόλεις και τις συνεχιζόμενες απαγορεύσεις, οι οποίες φέρουν άρωμα επταετίας, δεν υπάρχει. Επιπλέον, μεγαλύτερος κίνδυνος διαταραχής της κοινωνικοοικονομικής ζωής από τα μνημόνια και τα πολυνομοσχέδια που φέρνει για δώρο η εκπρόσωπος του γερμανικού ιμπεριαλισμού, μαζί με τις σχετικές υποδείξεις της για τη σύνταξη των εθνικών μας προϋπολογισμών, επίσης δεν υπάρχει. Οι δεξιοί είναι πολύ καλοί δάσκαλοι με το αρνητικό τους παράδειγμα. (Μάο Τσε Τουνγκ, 1893-1976) Μαχητικά ενάντια στις επιλογές των -άλλοτε εναλλασσομένων στους κυβερνητικούς θώκους, σήμερα συναλλασσομένων στη συγκυβέρνηση ξεπουλήματος της χώρας- ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, στέκονται υποτίθεται σήμερα διάφορα κομμάτια της κοινοβουλευτικής και μη «αριστεράς». Προσπερνώντας δίχως σχολιασμό τα διάφορα καραμπινάτα δεκανίκια του συστήματος (τα ιντερνετικά Ποτάμια, τους εθνικόφρονες Ανεξάρτητους Έλληνες, την πρόθυμη ΔΗΜΑΡ, κ.λπ.), εκτιμούμε ότι και οι αυτοαποκαλούμενες αριστερές δυνάμεις συγκροτούν με το αρνητικό έως επιζήμιο παράδειγμά τους, άριστο δάσκαλο. Μα, σε ποιο κατόρθωμά τους να πρωτοαναφερθεί κανείς; Ποιο να πρωτοδιαλέξει; Ας επιχειρήσουμε να σταχυολογήσουμε κάτι αποκλειστικά από τα πεπραγμένα τους των τελευταίων μηνών. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, βάζοντας, με τον τρόπο του, για πολλοστή φορά, ταφόπλακα στις αγωνιστικές διαθέσεις του ελληνικού λαού, δήλωνε κατά την ψήφιση του πρόσφατου πολυνομοσχεδίου, στα τέλη Μάρτη, ότι «τα μέτρα δεν θα έχουν πολύ χρόνο ζωής», καθότι «ο ελληνικός λαός θα δώσει απάντηση στην κάλπη». Την ίδια ώρα που στις μεγάλες πόλεις της χώρας οι εργαζόμενοι κατέβαλλαν προσπάθειες να βγουν στους δρόμους για να δώσουν μια αγωνιστική απάντηση στα νομοθετικά εγκλήματα τρόικας και συγκυβέρνησης, ο Τσίπρας έδινε το σύνθημα της αντίστασης μέσω …εκλογών, και μάλιστα στις 25 Μάη. Βασικά, όλα τα ανοιχτά προβλήματα, σε όλα τα επίπεδα, σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα, για τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν τη λύση τους στην σωστή επιλογή την ώρα της κάλπης. Καλό είναι να μας βρίσκεται και κανένας μαζικός αγώνας, που και που, το ζήτημα όμως είναι ο λαός να κάνει τη σωστή επιλογή πίσω από το παραβάν! Για τον ΣΥΡΙΖΑ η κρίσιμη ώρα τού …λαϊκού αγώνα είναι προσδιορισμένη από τώρα: είναι η ώρα της κάλπης. Όπως κατά λέξιν διαβάζουμε από το ίδιο το site του ΚΚΕ, «Ο Θανάσης Παφίλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ και υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής, 3

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 4

επικοινώνησε με τον υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Μ. Χρυσοχοΐδη, ζητώντας την κατάργηση των διοδίων, για τη διευκόλυνση της μετακίνησης των λαϊκών οικογενειών κατά τις ημέρες των εορτών του Πάσχα». Μα θα πρόκειται για νέα κομμουνιστική μέθοδο σίγουρα: Λαϊκή κατάκτηση, μέσω τηλεφωνήματος! (επίσης, μέσα στην παράγραφο, υπάρχει και νέος προσδιορισμός της έννοιας «κατάργηση»: θα πει «αναστολή εφαρμογής για δύο εβδομάδες»). Την ίδια ημέρα (17 Απριλίου) ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, αφού μοίρασε ρόλους με τον Παφίλη, ζήτησε ο ίδιος να ληφθεί μια σειρά μέτρων «για την προστασία και την ανακούφιση των ανέργων και των λαϊκών οικογενειών, τις ημέρες των εορτών»: «Να δοθεί έκτακτη ενίσχυση 1000 ευρώ για να πάρουν μια ανάσα οι άνεργοι, μπροστά στις γιορτές. Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους χωρίς προϋποθέσεις. Καμιά διακοπή ρεύματος, νερού, τηλεφώνου. Πλήρης - δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δωρεάν μετακινήσεις στις συγκοινωνίες. Αναγνώριση ως συντάξιμου χρόνου το διάστημα που είναι στην ανεργία.» Ξέχασε να ζητήσει να επιστραφούν και οι πινακίδες. Ο Κουτσούμπας προσπαθεί αφενός «να βγει απ’ τα αριστερά» στον Σαμαρά, ο οποίος μοιράζει μικρότερα ποσά, κι αυτά υπό προϋποθέσεις. Αφετέρου, το ΚΚΕ από καιρό μάς έχει συνηθίσει σε (αστικού) τύπου παραχολογίες, που κάνουν εξάλλου το σοσιαλιστικό πρόγραμμά του να φαίνεται πιο ευχάριστο. Στο κάτω-κάτω της γραφής, αν δεν μπορούμε να έχουμε σοσιαλισμό 365 ημέρες τον χρόνο, ας απολαύσουμε κάποιες από τις παροχές του έστω για τις ημέρες του Πάσχα! Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καλώς ή κακώς, δεν είναι μόνη πλέον στον τομέα των «ανατροπών». Ο ΣΥΡΙΖΑ πρόσφατα έφτιαξε συνδικαλιστικό μέτωπο με το εντυπωσιακό όνομα «ΜΕΤΑ», ήτοι Μαχητική Εργατοϋπαλληλική Ταξική Ανατροπή (αν κρίνουμε από την επιλογή του επαναστατικού τίτλου, βασικά πρόκειται για «άνοιγμα» στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία, ως γνωστόν, είναι η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή). Εν πάση περιπτώσει, όπως καταλαβαίνει κανείς, στην αριστερή ονοματοδοσία, οι Ανατροπές δίνουν και παίρνουν. Όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανταποδίδει την προσέγγιση που της κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, και στην προεκλογική της αφίσα το πρώτο που ζητά, είναι: «Κάτω η κυβέρνηση», στρώνοντας το δρόμο για την έλευση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην εξουσία. Ενδιαφέρον είναι ότι στη μακροσκελή ανακοίνωσή της για τις ευρωεκλογές, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αφιερώνει ούτε μισό σχόλιο για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Η …πλησιέστερη αναφορά, έχει να κάνει με την καπιταλιστική κρίση που ξεκίνησε από τις τράπεζες των ΗΠΑ το 2008. Ο όρος «ιμπεριαλισμός» υφίσταται ενδεικτικά στην ανακοίνωση, κυρίως εκεί που γίνεται αναφορά σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (ευτυχώς, ακόμη δεν έχουμε ακούσει τη φράση «καπιταλιστική επέμβαση»!). Ο «αντι4

καπιταλισμός» ωστόσο, ως όρος και έννοια, έχει την τιμητική της στο κείμενο. Αν οι πολιτικές πλατφόρμες των δυνάμεων που αναφέρονται στην αριστερά, ήταν παιχνίδι, μπορεί και να είχαν κάποια πλάκα. Το κακό όμως γι’ αυτές, και, κυρίως, για όλους τους υπολοίπους, είναι ότι δεν αποτελούν καθόλου παιχνίδι. Από το «Κάτω η κυβέρνηση» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέχρι το «Υπομονή μέχρι να γίνουμε κυβέρνηση» του ΣΥΡΙΖΑ, και μ’ όλο τον αντικαπιταλισμό τους, οι δυνάμεις αυτής της αριστεράς καλλιεργούν στον λαό αυταπάτες για τη δυνατότητα ουσιαστικής και ριζικής κοινωνικής αλλαγής (προς το καλύτερο) μέσω εκλογών. Κάτι τέτοιο, αν θυμόμαστε καλά… ναι… απλά δεν έχει συμβεί ποτέ στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας. Αν το ΚΚΕ βάζει, λίγο πολύ, όλες τις καπιταλιστικές και μισοκαπιταλιστικές χώρες τής υφηλίου μέσα στο επινοημένο του κατασκεύασμα, μιας ενιαίας παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, και βαφτίζει την Ελλάδα «ιμπεριαλιστική», άλλοτε «μικροϊμπεριαλιστική» (ορθόν, όσο και η φράση «ολίγον έγκυος»), οδηγεί (με εγκληματική αμέλεια) στην αθώωση τού ιμπεριαλισμού. Το ίδιο ακριβώς πράττει από άλλον (εξίσου επικίνδυνο) δρόμο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλοι οι λεγόμενοι αντικαπιταλιστές, όταν, καταγγέλλουν τον καπιταλισμό γενικά, την ώρα που όλοι βλέπουν να επιτίθενται με βόμβες και θάνατο οι ιμπεριαλιστές. «Μείωση και ηρεμία στην ομιλία και αύξηση στις προετοιμασίες, είναι σημάδια ότι ο στρατός μπροστά μας είναι έτοιμος να προχωρήσει. Βίαιη γλώσσα και προώθηση προς τα εμπρός, σαν να πρόκειται να επιτεθεί, είναι σημάδια ότι θα υποχωρήσει.» Αυτά έγραφε ο Σουν Τσου από την άλλη πλευρά του πλανήτη, την Κίνα, πριν από 2.500 χιλιάδες χρόνια. Κι όμως. Πόσο μοιάζουν να έχουν γραφτεί για ορισμένα κομμάτια της «αριστεράς» των καιρών μας! Εκείνοι που φωνασκούν, που ανεβοκατεβάζουν ολημερίς επαναστατικά προγράμματα και κατεδαφίζουν τουλάχιστον πέντε καπιταλισμούς το 24ωρο, είναι ακριβώς οι πιο φοβισμένοι, ξεκρέμαστοι και διάτρητοι, καταρχάς ιδεολογικά, στον χώρο της αριστεράς. Φοβερίζουν με τις διακηρύξεις τους, για όσα δεν μπορούν επιτύχουν με τις πράξεις τους. Επειδή δεν μπορούν να κινητοποιήσουν τον κόσμο, τηλεφωνούν στον Χρυσοχοΐδη. Είμαστε βέβαιοι μάλιστα ότι ο Παφίλης θα μίλησε με …αυστηρό τόνο. Επειδή δεν θέλουν ή δεν κατανοούν την ανάγκη των μαζικών αγώνων, τους προδίδουν ακριβώς την ώρα που πάνε να αναπτυχθούν. Παίζουν με επαναστατικο-φανή σοφίσματα, τα οποία όμως στοιχίζουν ακριβά, μέσα και έξω από τη χώρα. Η αριστερά στην οποία εμείς προσβλέπουμε, και της οποίας θέλουμε να αποτελούμε τμήμα, πρέπει να μειώσει τις υπερφίαλες δηλώσεις της, πρέπει να αυξήσει τις υπομονετικές και επίμονες προσπάθειές της, σταθερά στον δρόμο του μαζικού αγώνα.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 5

ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ανυποχώρητος μαζικός, συντεταγμένος αγώνας Ό

σες δηλώσεις στήριξης κι αν προσφέρουν ο Ομπάμα και η Μέρκελ στη κυβέρνηση Σαμαρά, δεν θα είναι αρκετές. Όλες οι επίμονα επαναλαμβανόμενες από τα ΜΜΕ ευχάριστες ειδήσεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα και την άμεση επιστροφή μας στις αγορές, δεν επαρκούν. Οι θριαμβολογίες για την έξοδο από το τούνελ και όλα τα success stories ωχριούν: Δυστυχώς για τη συγκυβέρνηση και για όλα τα επιτελεία ψεύδους και προπαγάνδας που την υπηρετούν, η πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας στέκεται ψηλότερα, αποτελεί το πειστικότερο επιχείρημα για το πόσο οι μνημονιακές πολιτικές «ωφέλησαν» τον ελληνικό λαό. Στη «Νέα Ελλάδα» του Σαμαρά, πραγματοποιούνται απολύσεις μονίμων εργαζομένων, για πρώτη φορά μετά από εκατό και πλέον χρόνια. Η ανεργία χτυπάει κόκκινο, με πανευρωπαϊκή πρωταθλήτρια τη νεολαία της χώρας, η οποία εξωθείται σε μια σύγχρονη, «σωτήρια», οικονομική μετανάστευση. Ακόμη και τα επίσημα (νοθευμένα και εξωραϊσμένα) στοιχεία και στατιστικές, αδυνατούν να αποκρύψουν το γεγονός ότι τουλάχιστον το 34,6% του πληθυσμού ζει στα όρια της φτώχειας, με τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού να δίνει καθημερινά αγώνα επιβίωσης. Η εναλλαγή μνημονίων, μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων και πολυνομοσχεδίων, με κοινό παρανομαστή, πάντα, το αδυσώπητο χτύπημα σε κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών, συνοδεύεται από αύξηση της κρατικής καταστολής, επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα, ολοένα και συχνότερες απαγορεύσεις συναθροίσεων και πορειών με ολοένα και πιο ευφάνταστα, κάθε φορά, επιχειρήματα. Η κυβέρνηση Σαμαρά, ανοικτός συνομιλητής των φασιστών της Χρυσής Αυγής όπως αποδείχτηκε με κατηγορηματικό τρόπο, διδάσκει σήμερα την «τάξη» με τρόπο που εκείνη κατάλαβαίνει. Η μνημονιακή «εξυγίανση» έχει βέβαια την τιμητική της και στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι εκπρόσωποι του νέου κοινωνικού και εκπαιδευτικού μεσαίωνα σφράγισαν πέρυσι το 30% περίπου των τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ όλης της χώρας. Σήμερα έρχονται να προτείνουν τη διαγραφή 180 χιλιάδων φοιτητών που

έχουν καθυστερήσει στην απόκτηση του πτυχίου τους, επειδή «καταλαμβάνουν χώρο στα ελληνικά πανεπιστήμια» κατά την ακριβή διατύπωση του υπουργού Παιδείας. Η επίθεση που δέχεται το ελληνικό πανεπιστήμιο προφανώς συνδέεται με τη γενικότερη επίθεση που δέχεται η ελληνική κοινωνία. Αντίστοιχα, οι αγωνιστικές απαντήσεις που θα μπορέσει να δώσει το φοιτητικό κίνημα κόντρα στα κύματα των βαθιά ταξικών και αντιεκπαιδευτικών μέτρων τρόικας και συγκυβέρνησης, αποτελούν κομμάτι του ευρύτερου λαϊκού αγώνα, σηματοδοτούν εφαλτήριο μαζικής κοινωνικής αντίστασης όσο και ελπίδας. Η φοιτητική Πορεία θεωρεί ότι δεν υπάρχει «μικρός» αγώνας χωρίς νόημα, εφόσον αυτός είναι προσανατολισμένος σωστά, εφόσον αυτός υπηρετεί το γενικό σκοπό αγωνιστικής αφύπνισης και πολιτικής ενεργοποίησης ενάντια στις υπερατλαντικές, ευρωπαϊκές και εγχώριες πολιτικές που οδηγούν τον ελληνικό λαό στην κοινωνική δυστυχία και εξαθλίωση, εφόσον αυτός δείχνει τον δρόμο προς τους μεγαλύτερους αγώνες που έρχονται. Η φοιτητική Πορεία διεκδίκησε και θα συνεχίσει να διεκδικεί τη μέγιστη δυνατή ενότητα, πάνω σε ξεκάθαρες αγωνιστικές βάσεις, καταρχάς των φοιτητών, για την προώθηση των κοινών αιτημάτων, αλλά και τη σύμπηξη μετώπων με διάφορα κομμάτια του εκπαιδευτικού κόσμου ή, ευρύτερα, της κοινωνίας, τα οποία θα είναι πρόθυμα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σ’ αυτόν ή στον άλλο βαθμό, να συνδράμουν τον κοινό σκοπό. Ο συντεταγμένος, μαζικός, ανυποχώρητος αγώνας, αυτή είναι η μοναδική απάντηση στη συντεταγμένη, σταθερά αναβαθμιζόμενη, επίθεση που δέχονται σήμερα λαός και νεολαία. Να μη μείνει κανείς έξω από τους εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς αγώνες που έρχονται! Πάλη ενάντια στα υποδουλωτικά μνημόνια και τα ιμπεριαλιστικά δεσμά! Ανυποχώρητος μαζικός, συντεταγμένος αγώνας!

5

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 6

Το υπουργείο παιδείας ετοιμάζει εκδίωξη χιλιάδων φοιτητών που καθυστερούν στις σπουδές τους, διότι «πιάνουν χώρο» (!) «Δεν μπορούμε να συντηρούμε αυτήν την κατάσταση, εισαχθέντες πριν από το 2006 που συμπληρώνουν τώρα σχεδόν δεκαετία, να καταλαμβάνουν ακόμη χώρο στα ελληνικά πανεπιστήμια· πρώτον είναι θέμα τάξεως, και, δεύτερον, είναι και ένα ζήτημα το οποίο έχει να κάνει και με το κόστος στον φορολογούμενο πολίτη.» Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, 05/03/2014

Μ

έσα στον ενάμισυ χρόνο της υπηρεσίας του, από τη θέση του υπουργού Παιδείας «εξυγίανε» τα ΑΕΙ και ΤΕΙ, βάζοντας πέρυσι λουκέτο στο 30% περίπου των τμημάτων τους. Ανάγκασε έτσι εκατοντάδες φοιτητές και σπουδαστές που δεν ήταν σε οικονομική θέση να ακολουθήσουν τις συγχωνευόμενες-μεταφερόμενες έδρες των τμημάτων τους, να διακόψουν οριστικά τις σπουδές τους. Ο εισηγητής του «Νέου Λυκείου» και των πολλαπλασιασμένων εξεταστικών λαβυρίνθων, συντέλεσε καθοριστικά ώστε φέτος να διαμορφωθεί ο μικρότερος αριθμός εισακτέων της τελευταίας δεκαετίας στα πανεπιστήμια, και έτσι οδήγησε χιλιάδες μαθητές έξω απ’ την τριτοβάθμια εκπαίδευση, σε πρόωρο αγώνα αναζήτησης εργασίας. Μέχρι τη λήξη του ακαδημαϊκού έτους δρομολογεί την εκδίωξη 180.000(!) φοιτητών και σπουδαστών που έχουν καθυστερήσει στην απόκτηση του πτυχίου τους, περιορίζοντας δραματικά τον φοιτητικό-σπουδαστικό πληθυσμό της χώρας, επικαλούμενος ανερυθρίαστα λόγους «τάξεως» και λόγους σεβασμού προς τον «φορολογούμενο πολίτη» (!). Μόνο οι ίδιες οι διατυπώσεις του υπουργού «παιδείας» μπορούν να συγκριθούν σε κυνικότητα με την ουσία τής αντιεκπαιδευτικής πολιτικής του ομώνυμου υπουργείου, με τον αντικοινωνικό, αντιλαϊκό χαρακτήρα τής συγκυβερνητικής πολιτικής, υπό τις ευλογίες και καθοδήγηση των ευρωπαίων και υπερατλαντικών εταίρων μας. Ο Αρβανιτόπουλος βιάζεται να διαγράψει δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, διότι, όπως παρατηρεί χαρακτηριστικά, «καταλαμβάνουν χώρο στα ελληνικά πανεπιστήμια» (sic!). Ο υπουργός δίνει νέα ώθηση στους αντιδραστικούς νόμους 4009/2011 και 4076/2012, κηρύσσοντας κυριολεκτική εκδίωξη από τα ΑΕΙ-ΤΕΙ όσων έχουν υπερβεί τα «προβλεπόμενα» εξάμηνα σπουδών.

6

Πιστό στα αγγλοσαξωνικά του πρότυπα, το υπουργείο παιδείας θέλει πανεπιστήμιο «ήσυχο», πανεπιστήμιο για «λίγους κι εκλεκτούς», και γι’ αυτό γιγαντώνει τους ταξικούς φραγμούς πριν και κατά τη διάρκεια των πτυχιακών σπουδών. Εργαζόμενοι ή μισο-απασχολούμενοι φοιτητές, που καθυστερούν στις σπουδές τους για οποιονδήποτε λόγο, που έχουν ενδιαφέροντα ή υποχρεώσεις πέρα απ’ το πτυχίο τους, δεν έχουν θέση εδώ. Την ίδια ώρα, πιστή στις μνημονιακές της δεσμεύσεις, μαζί με τις συγχωνεύσεις σχολείων, πανεπιστημίων, δομών υγείας, πρόνοιας και πολιτισμού, η κυβέρνηση φροντίζει να παρουσιάσει και όλους τους απαραίτητους «συγχωνευμένους» αριθμούς, τόσο εκπαιδευόμενων, όσο και εκπαιδευτικού προσωπικού. Εκδίωξε εκ περιτροπής, στο τελευταίο διάστημα, καθηγητές, μαθητές, διοικητικούς, τώρα επικεντρώνεται στους φοιτητές. Το δημόσιο κομμάτι της εκπαίδευσης πρέπει να περιοριστεί στο ελάχιστο, πάντα σε όφελος των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, και, εν προκειμένω, της ιδιωτικής μεταλυκειακής παρεκπαίδευσης και των κολεγίων. Το «θέμα τάξεως» το οποίο επικαλείται ο Αρβανιτόπουλος κρύβει βέβαια «γλώττα λανθάνουσα». Το «θέμα τάξεως» πρακτικά εδώ μεταφράζεται με το βαθύ ταξικό «ξεσκαρτάρισμα» φοιτητών, με εκδίωξη των ασθενέστερων οικονομικά λαϊκών στρωμάτων (και) από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μολονότι οι υπό εκδίωξη φοιτητές τελικά δεν κοστίζουν στα πανεπιστήμιά τους τίποτα περισσότερο από τις κόλλες αναφοράς που τους μοιράζονται στις ανά εξάμηνο εξετάσεις τους, μολονότι δεν τους χορηγούνται ούτε συγγράμματα, ούτε φοιτητικό πάσο, μολονότι δεν έχουν δικαίωμα ούτε σε σίτιση ούτε σε στέγαση, ο Αρβανιτόπουλος θέτει ζήτημα …κόστους για τον «φορολογούμενο πολίτη». Αυτοί που καταλήστεψαν τον ελληνικό λαό, αυτοί που διέπρεψαν στην ονοματοδοσία νέων φόρων, χαρατσιών και παραβόλων, νοιάστηκαν τώρα για τον φορολογούμενο πολίτη! Αυτοί που «κούρεψαν» σε μια βραδιά 187 εκατομμύρια ευρώ από τα αποθεματικά των ΑΕΙ-ΤΕΙ, αυτοί που για το τρέχον έτος μείωσαν κατά 10% την ήδη μειωμένη (περίπου κατά 40-50%) χρηματοδότηση των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων, βρήκαν τώρα τον ένοχο για την οικονομική δυσπραγία της ελληνικής κοινωνίας! Ανάμεσα στις δέκα σχολές με τους υψηλότερους

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 7

δείκτες ανενεργών φοιτητών, η Νομική Αθήνας, η Νομική Θεσσαλονίκης, και η Νομική Θράκης! Σίγουρα, αυτοί που μελέτησαν και κατόρθωσαν να μπουν στις τρεις αυτές υψηλόβαθμες σχολές, δεν το έκαναν διότι έψαχναν τρόπους για να σκοτώσουν την ώρα τους. Σίγουρα, το γεγονός ότι οι σχολές αυτές παρουσιάζουν μεγάλο κομμάτι φοιτητών το οποίο καθυστερεί να πάρει το πτυχίο του, δεν είναι ανεξάρτητο από το ίδιο το απαιτητικό επίπεδο των σπουδών. Σίγουρα οι φοιτητές αυτοί -που τώρα μπαίνουν στο στόχαστρο του Αρβανιτόπουλου, και εκδιώκονται από το πανεπιστήμιο ως «τεμπέληδες»- είναι σήμερα υποχρεωμένοι παράλληλα με τον αγώνα για την απόκτηση του πτυχίου τους να δώσουν και τον αγώνα της εργασιακής τους επιβίωσης. Είναι άραγε σύμπτωση ότι οι δικηγόροι παρουσιάζουν σήμερα ένα από τα πολυπλυθέστερα σύνολα πτυχιούχων-ανέργων; Οι πολιτικές που υπηρετεί ο Αρβανιτόπουλος

είναι οι ίδιες που έδιωξαν στο εξωτερικό δεκάδες χιλιάδες νέους, σε αναζήτηση σπουδών και, κυρίως, εργασίας. Είναι οι ίδιες που έχουν εκτοξεύσει την ανεργία στο εσωτερικό της χώρας κοντά στο 60% στις νεαρές ηλικίες, με ποσοστά που επιδεινώνονται το τελεταίο διάστημα, και παρά τις κυβερνητικές προβλέψεις για «ανάκαμψη» και όλα τα «success stories». Είναι οι ίδιες που έχουν οδηγήσει περισσότερο από το ένα τρίτο του πληθυσμού -με όλα τα επίσημα, μακιγιαρισμένα, στοιχεία- στα όρια της φτώχειας, και τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού σε αγώνα επιβίωσης. Οι πολιτικές αυτές δεν θα περάσουν! Όχι στις διαγραφές φοιτητών! Αγώνας για Δημόσια Δωρεάν Παιδεία! Όχι στις πολιτικές της φτώχειας, της εξάρτησης, της υποτέλειας! Φοιτητικό κίνημα αφυπνισμένο, αγωνιστικό, στο πλευρό των λαϊκών αγώνων!

Για το ζήτημα των «αιώνιων» φοιτητών Σ

τις 05/03/2014 ο Υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος δηλώνει: «Δεν μπορούμε να συντηρούμε αυτήν την κατάσταση. Εισαχθέντες πριν από το 2006 που συμπληρώνουν τώρα σχεδόν δεκαετία, να καταλαμβάνουν ακόμη χώρο στα ελληνικά πανεπιστήμια· πρώτον είναι θέμα τάξεως, και, δεύτερον, είναι και ένα ζήτημα το οποίο έχει να κάνει και με το κόστος στον φορολογούμενο πολίτη.» Στα χνάρια της προκατόχου του, Άννας Διαμαντοπούλου, ο Αρβανιτόπουλος φαίνεται ότι βάζει στην πολιτική του ατζέντα την ενεργοποίηση του νόμου-πλαίσιο του 2011, όσον αφορά στο σκέλος των διαγραφών φοιτητών. Στον νόμο αυτό διαβάζουμε χαρακτηριστικά: «Ο φοιτητής εγγράφεται στη σχολή στην αρχή κάθε εξαμήνου σε ημερομηνίες που ορίζονται από την κοσμητεία/διεύθυνση, και δηλώνει τα μαθήματα που επιλέγει. Αν δεν εγγραφεί για δύο συνεχόμενα εξάμηνα, διαγράφεται αυτοδικαίως από τη σχολή. Οι φοιτητές που αποδεδειγμένα εργάζονται [περισσότερο από 20 ώρες την εβδομάδα] δύνανται να εγγράφονται ως φοιτητές μερικής φοίτησης, μετά από αίτησή τους που εγκρίνεται από την κοσμητεία/διεύθυνση της σχολής». Να σημειώσουμε εδώ ότι, σύμφωνα με τον νόμο αυτόν, ο φοιτητικός πληθυσμός χωρίζεται σε δύο κατηγορίες-ταχύτητες. Η πρώτη περιλαμβάνει τους «ενεργούς» φοιτητές των οποίων η διάρκεια φοίτησης δεν έχει υπερβεί τη διάρκεια των εξαμήνων που απαιτούνται για τη λήψη του τίτλου σπουδών σύμφωνα με το ενδεικτικό πρόγραμμα σπουδών, προσαυξανόμενη κατά τέσσερα εξάμηνα (ν+2 έτη). Η δεύτερη αφορά τους φοιτητές «μερικής φοίτησης» οι οποίοι, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, είναι φοιτητές που εργάζονται και των οποίων η διάρκεια φοίτησης είναι κατά το μέγιστο διπλάσια της ενδεικτικής για το πρόγραμμα σπουδών που παρακολουθούν. Οι «αιώνιοι» φοιτητές, λοιπόν, σύμφωνα με τον Υπουργό, «πιάνουν χώρο» στα Ελληνικά Πανεπιστήμια και «επιβαρύνουν το φορολογούμενο πολίτη»! Πρόκειται φυσικά,

για μια σειρά κούφιων επιχειρημάτων, ενταγμένων στην καθημερινή προπαγάνδα που στοχεύει στην αποποίηση των ευθυνών της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για την οικονομική εξαθλίωση του ελληνικού λαού και τη μετακύλισή τους στις πλάτες των εκάστοτε κομματιών της κοινωνίας. Τονίζουμε εδώ, ότι οι εν λόγω φοιτητές ΔΕΝ στοιχίζουν στο ελληνικό κράτος αφού μετά το πέρας της προβλεπόμενης φοίτησης δεν δικαιούνται ούτε συγγράμματα, ούτε φοιτητικό πάσο, ούτε κάρτα σίτισης. Γιατί όμως η κυβέρνηση θέλει να ξεμπερδεύει με τους αιώνιους; Όσον αφορά στο θέμα της «τάξης» στη δήλωση του Υπουργού, ο τελευταίος ξεκαθαρίζει με τον πιο κυνικό τρόπο ότι το Πανεπιστήμιο είναι για λίγους κι εκλεκτούς, ότι δεν χωράνε παιδιά χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, δίνοντας σάρκα και οστά στην έννοια των ταξικών φραγμών. Ήδη, εδώ και τρία χρόνια, οι μνημονιακές κυβερνήσεις δίνουν ταξικό ρεσιτάλ στο κομμάτι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κλείνοντας τις πόρτες προς αυτή για ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας και υποβαθμίζοντάς τη μέρα με τη μέρα. Έτσι, το προηγούμενο διάστημα είδαμε να μπαίνει λουκέτο σε έναν μεγάλο αριθμό ΑΕΙ και ΤΕΙ, ενώ η υποβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου συντελέστηκε και με το κούρεμα των αποθεματικών των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων. Φυσικά, η προσπάθεια για υποτίμηση εντάθηκε και με την επιχειρούμενη, στις αρχές του Σεπτέμβρη, απόλυση 1.349 διοικητικών υπαλλήλων. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, πιστοί στις μνημονιακές επιταγές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., επιθυμούν και επιδιώκουν στην πραγματικότητα να θέσουν ένα τέλος στο «αγκάθι» της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας και να εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Μετά τη δραματική μείωση των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, το επόμενο βήμα για τη συρρίκνωσή της είναι οι διαγραφές των 7

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 8

φοιτητών. Το μέλλον διαγράφεται λαμπρό για τα ιδιωτικά κολέγια, ενώ χιλιάδες νέων πετάγονται στον Καιάδα χάνοντας μια ευκαιρία σε περαιτέρω μόρφωση. Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο, η εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών γίνεται ολοένα πιο ασφυκτική, με τους φοιτητές να τρέχουν κανονικά σε έναν αγώνα δρόμου για την απόκτηση του πτυχίου τους. Ενασχόληση με τα κοινά, άλλα ενδιαφέροντα πέραν της Σχολής και υποχρεώσεις δεν χωρούν πλέον στην καθημερινότητα του φοιτητή. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε τη στάση του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, Διεθνές όργανο των προηγμένων καπιταλιστικών χωρών) αναφορικά με αυτό το ζήτημα: προτείνεται η εφαρμογή διδάκτρων για τους φοιτητές που έχουν ξεπεράσει το προβλεπόμενο όριο φοίτησης. Χρυσή ευκαιρία λοιπόν, για την έναρξη επιβολής διδάκτρων στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο, ένα μέτρο που προβλέπεται και στον νόμο Διαμαντοπούλου για τους φοιτητές που προέρχονται από χώρες εκτός Ε.Ε. και φοιτούν σε Ελληνικά Πανεπιστήμια. Τι λέει η κυβερνητική ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για το ζήτημα; Μπορεί η τελευταία ανακοίνωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ (10/03/2014) για το ζήτημα να φέρει τον τίτλο «Όχι στις διαγραφές φοιτητών που μετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία», όμως στην πραγματικότητα η εν λόγω παράταξη για άλλη μια φορά γίνεται «λαγός» της κυβερνητικής πολιτικής. Ουσιαστικά, η ΔΑΠ δεν τάσσεται κατά των διαγραφών αλλά προτείνει τεχνικά μέτρα για την υλοποίησή τους. Διαβάζουμε: «...Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι υπάρχουν φοιτητές, που μπορεί να έχουν περάσει τα χρονικά όρια που ορίζει ο νόμος, αλλά βρίσκονται κοντά στη λήψη του πτυχίου τους. Για τον λόγο αυτό, οφείλουμε να εισάγουμε τον διαχωρισμό των φοιτητών σε ενεργούς και ανενεργούς. Οι φοιτητές που είναι ενεργοί, διαχωρίζονται από τους ανενεργούς με βάση τη συμμετοχή τους στις εξεταστικές και την εγγραφή τους στα εξάμηνα...». Σε άλλο σημείο η ΔΑΠ υπογραμμίζει: «...Τονίζουμε, ότι το ακαδημαϊκό έτος θα πρέπει να ολοκληρώνεται με το πέρας της επαναληπτικής εξεταστικής του Σεπτεμβρίου, με βάση τα εξάμηνα φοίτησης, οπότε κάθε συζήτηση για διαγραφές τον Ιούνιο είναι άτοπη...». Κάνοντας λοιπόν, μια τεχνητή κατηγοριοποίηση των φοιτητών σε ενεργούς και ανενεργούς με βάση π.χ. τη συμμετοχή στις εξεταστικές, ορίζει τελικά ποιοι πρέπει να διαγραφούν και ποιοι όχι. Επιπλέον, ορίζει το πότε πρέπει να γίνουν οι διαγραφές, υποστηρίζοντας «κομψά» ότι αυτές θα πρέπει να ξεκινήσουν τον Σεπτέμβρη. Τέλος, εντοπίζει το πρόβλημα της καθυστέρησης της λήψης του πτυχίου στους «κακούς» καθηγητές και σε καμία περίπτωση στην κυβερνητική πολιτική που παρέχει όλο και λιγότερα στη φοιτητιώσα και σπουδάζουσα νεολαία για να καταστεί δυνατή η έγκαιρη ολοκλήρωση των σπουδών, στρέφοντας τους φοιτητές εναντίον των καθηγητών και αποπροσανατολίζοντάς τους από το πραγματικό πρόβλημα. Χαρακτηριστικά διαβάζουμε: «...Παράλληλα, θα πρέπει να εφαρμοστεί σε όλα τα ιδρύματα ο θεσμός της αξιολόγησης στους καθηγητές. Είναι επιτακτική ανάγκη, να διαπιστωθεί εάν η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχουν είναι επαρκής για τους φοιτητές 8

ώστε να ολοκληρώσουν εγκαίρως τις υποχρεώσεις τους και να αποφεύγονται οι διαγραφές...». Κλείνοντας, θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι «αιώνιοι» φοιτητές δεν είναι τεμπέληδες φοιτητές, όπως θέλουν να τους παρουσιάσουν υπουργείο και κυβέρνηση. Ειδικά σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, της φτώχειας, της ανεργίας, με έναν ή και κανέναν εργαζόμενο σε κάθε σπίτι, πολλοί νέοι αναγκάζονται να κάνουν για ένα διάστημα πέρα τις σπουδές τους για να εργαστούν σε δουλειές του ποδαριού, σε συνθήκες ανασφάλειας, ώστε να ανταπεξέλθουν οικονομικά τόσο για την οικογένειά τους όσο και για τις ίδιες τις σπουδές τους. Ως ΠΟΡΕΙΑ θεωρούμε ότι το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να έχει ως βασικό σύνθημα για το ζήτημα, ένα ηχηρό «όχι στις διαγραφές των φοιτητών» χωρίς διαχωρισμούς και κριτήρια. Θα πρέπει να διεκδικήσει ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών καθώς και τις προϋποθέσεις που πρέπει να έχει κάθε φοιτητής για να μπορέσει να ολοκληρώσει απρόσκοπτα τις σπουδές του. Προϋποθέσεις όπως δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο στόχαστρο της μνημονιόδουλης πολιτικής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ο εχθρός δεν είναι ο συνάδελφος φοιτητής που μπορεί να έχει καθυστερήσει την ολοκλήρωση των σπουδών του για διάφορους λόγους. Δεν φταίει αυτός για την «έλλειψη χώρου στα αμφιθέατρα», αλλά η κυβερνητική πολιτική που κλείνει και συγχωνεύει Πανεπιστήμια. Δεν φταίει αυτός για τα οικονομικά βάρη του ελληνικού λαού, αλλά η βάρβαρη μνημονιακή πολιτική που επιβάλλει απανωτά χαράτσια, φόρους, περικοπές, που διαλύει Δημόσια Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ο εχθρός είναι συγκεκριμένος και έχει ονοματεπώνυμο: κυβερνητική πολιτική-ΕΕ-ΔΝΤ. Αυτόν πρέπει να πολεμήσουμε. Μυρτώ Σ.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 9

Σύλλογοι πέρα από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η απάντηση του φοιτητικού κινήματος Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αποφάσισε να κηρύξει αγώνα ενάντια στα κόμματα και στα μικροπολιτικά συμφέροντα που εκδηλώνονται μέσα στις σχολές και στα αμφιθέατρα που υποσκάπτουν την ανόθευτη έκφραση των φοιτητικών συμφερόντων. Μάλιστα, προκειμένου να προσδώσει νομιμοφάνεια στις αξιώσεις της, εξέδωσε και ένα έντυποερωτηματολόγιο με το οποίο σφυγμομέτρησε το «φοιτητικό κοινό αίσθημα» όπως λέει χαρακτηριστικά. Μαθημένοι στις αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις που μετρούν καθημερινά τις πολιτικές κατευθύνσεις της ελληνικής κοινωνίας, ελπίζαμε να βρούμε τον αριθμό/ποιότητα του δείγματος ή την περίοδο που διεξήχθη αυτή η ερευνά. Φυσικά δεν μας εξέπληξε καθόλου η απουσία οποιουδήποτε στοιχείου που να καθιστά αυτή τη σφυγμομέτρηση έγκυρη. Ας δούμε τώρα πώς διαρθρώνεται αυτό το ερωτηματολόγιο. Το εισαγωγικό κείμενο που περιγράφει τον σκοπό αυτής της -στην πραγματικότητα- καμπάνιας, δαιμονοποιεί (1) όλους όσοι έχουν πολιτική άποψη ή κομματική τοποθέτηση και ζητά ένα «πλαίσιο κανόνων» το όποιο θα περιορίζει σημαντικά τη δράση τους. Φέρνει ως παράδειγμα τα ξένα πανεπιστήμια (YALE, Harvard, MIT κ.ά.) που και μέσα σε αυτά δραστηριοποιούνται παρατάξεις χωρίς πολιτικό χρώμα, αντίθετα με τη χώρα μας. (2) Ζητά ακόμα την άμεση σύνδεση των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ με την αγορά και την επαναφορά του άρθρου 16 παρ. 5, κατόπιν διαλόγου φυσικά, έτσι ώστε να θεσπιστεί ένα «νομικό πλαίσιο για την λειτουργία των συλλόγων». Έπειτα ακολουθεί σύνολο ερωτήσεων που περιστρέφεται γύρω από την επιθυμητή συχνότητα των Γενικών Συνελεύσεων ή επίσης για το αν γνωρίζουν οι φοιτητές γιατί γίνονται οι φοιτητικές εκλογές, γενικά ερωτήσεις για τη λειτουργία των συλλόγων. Αφού τελειώνουν οι ερωτήσεις ακολουθεί η πολιτική πρόταση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, το πώς δηλαδή αυτή απαντάει τις ερωτήσεις που θέτει στους φοιτητές. Καταπιάνεται με τη δομή των συλλόγων και λέει τα εξής αξιοπρόσεχτα: (3) ότι οι γενικές συνελεύσεις δεν πρέπει έχουν αποφασιστικό χαρακτήρα. Αντίθετα καταθέτουν τις αποφάσεις τους στο διοικητικό συμβούλιο με τη μορφή αιτημάτων και επαφίεται σε αυτό η υλοποίηση τους ή μη (!) (4) Πολλές φορές οι γενικές συνελεύσεις εκπίπτουν σε παράνομες πράξεις όπως η κατάληψη (!). Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή! Για τα κομματικά συμφέροντα και τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η παράταξη της Νέας Δημοκρα-

τίας, είναι η πιο κομματική, για να χρησιμοποιήσουμε όρους της ΔΑΠ, από όλες τις παρατάξεις. Η δράση της μέσα στους φοιτητικούς χώρους εκπορεύεται κατευθείαν από τα κεντρικά γραφεία της ΝΔ. Όλες οι προτάσεις της είναι η εξειδίκευση των μνημονίων στο πεδίο της εκπαίδευσης. Αποτελεί βασικό εμπόδιο στο να συζητούν οι φοιτητές και να παλεύουν για τα δικαιώματα τους. Είναι η βασική φοιτητική δύναμη που κάνει στην κυριολεξία ό,τι περνά από το χέρι της για να μη γίνονται γενικές συνελεύσεις και να υπολειτουργούν ή ακόμα και να εξαφανιστούν όλες οι δομές του φοιτητικού κινήματος. Το YALE, το Harvard και το MIT είναι μεγάλα ιδιωτικά πανεπιστήμια στα όποια έχουν πρόσβαση κυρίως οι γόνοι των πλουσίων και από αυτή την άποψη οι αριστερές φωνές δεν έχουν την τιμητική τους. Γιατί να έχουν άλλωστε; Για την σύνδεση των ΑΕΙ-ΤΕΙ με την αγορά και την επαναφορά του άρθρου 16! Το φοιτητικό κίνημα απολαμβάνει ήδη τους καρπούς της σχεδιαζόμενης ευθυγράμμισης της εκπαίδευσης με τους κανόνες της αγοράς. Χορηγοί που απαιτούν δίδακτρά, αξιολόγηση που κόβει και ράβει τμήματα και επιστημονικά αντικείμενα, πιστωτικές μονάδες που μετατρέπουν το πτυχίο σε κουρελόχαρτο. Η ακόμα μεγαλύτερη σύνδεση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την αγορά μόνο το πέταγμα χιλιάδων φοιτητών από τα πανεπιστήμια μπορεί να σημάνει και για τους τυχερούς που θα παραμείνουν τον παραπέρα εξανδραποδισμό τους στις επιταγές της αγοράς. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ θέλει να ξεχάσει τι ακριβώς σηματοδοτεί η μη αναθεώρηση του άρθρου 16 το 2006-7 από την κυβέρνηση της ΝΔ. Σηματοδοτεί ακριβώς τη νίκη του μεγάλου φοιτητικού, και όχι μόνο, αγώνα και την άτακτη υποχώρηση της τότε κυβέρνησης. Αυτό ακριβώς φοβάται η ΔΑΠ ότι μπορεί να επαναληφθεί γι’ αυτό βιάζεται να αποπολιτικοποιήσει τους συλλόγους. Για τις γενικές συνελεύσεις. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο επιδιώκει να χτυπήσει τον αποφασιστικό χαρακτήρα των γενικών συνελεύσεων και να τις μετατρέψει, από όργανο των φοιτητών που αποφασίζει συλλογικά, σε απλό σύμβουλο του ΔΣ. Για τις καταλήψεις. Επιδιώκει να χτυπήσει την αγωνιστική έκφραση του φοιτητικού κινήματος, κηρύσσοντας την κατάληψη 9

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 10

παράνομη, στα πρότυπα των συνεχών απαγορεύσεων των διαδηλώσεων και κάθε αγωνιστικής έκφρασης του λαϊκού κινήματος με το πρόσχημα της διατήρησης της ασφάλειας. Πρόκειται στην πραγματικότητα για την κυβερνητική φωνή μέσα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ που επαληθεύει πως απαραίτητο συμπλήρωμα της αντικοινωνικής-αντιλαϊκής πολιτικής (και στο τομέα της Παιδείας) είναι η καταστολή. Μετά το πέρας της επονομαζόμενης έρευνας, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δημοσιοποίησε τα αποτελέσματα της. Ενδεικτικά, αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς τα όσα αποτύπωσε η έρευνα, θα διακρίνει πως υπάρχει θέληση από τους φοιτητές να κάνουν γενικές συνελεύσεις (36,25% επιθυμεί γενική συνέλευση 2 φορές το χρόνο, 29,11% κάθε μήνα και 11,48% κάθε εβδομάδα)· ένα είναι σίγουρο: Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ καμία πρόθεση δεν έχει να υλοποιήσει αυτές τις προσδοκίες. Είναι η φοιτητική παράταξη που κυριαρ-

χεί στο φοιτητικό κίνημα τα τελευταία 30 χρόνια, δρώντας υπονομευτικά και αποδιοργανωτικά σε κάθε προσπάθεια αγωνιστικής αφύπνισης του φοιτητικού κινήματος. Αποτελεί το προπαγανδιστικό φερέφωνο της συγκυβέρνησης και τον νεροκουβαλητή της μνημονιακής πολιτικής στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Συνεργεί στη διάλυση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας και μόνο η συνειδητή, οργανωμένη, μαζική απάντηση, δηλαδή μια πολιτική απάντηση, μπορεί να βάλει εμπόδια στις επιδιώξεις της. Σε κάθε περίπτωση, αν εξακολουθούν τα στελέχη της ΔΑΠ να παλεύουν «για συλλόγους πέρα από τα κόμματα» η πρωταρχική πράξη τους, για να δείξουν μια αυθεντική διάθεση κάθαρσης και να ξεμπερδέψουν με τα κακώς κείμενα του παρελθόντος, δεν μπορεί παρά να είναι η ...αυτοδιάλυσή τους! Κωνσταντίνος Μ.

με αφορμή τις φοιτητικές εκλογές της 7ης Μαΐου Μ

ολονότι φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για τη διάλυση της ΕΦΕΕ (δηλαδή της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδας, της ανώτερης βαθμίδας συντονισμού και εκπροσώπησης των φοιτητών), με ανακοίνωσή της η ΔΑΠ, σαν να μην τρέχει τίποτα, σημειώνει ότι ο ορισμός της ημερομηνίας των φετινών φοιτητικών εκλογών πραγματοποιήθηκε …«έπειτα από τη συνεδρίαση του αρμόδιου οργάνου». Η ΔΑΠ αναφέρεται στο κουφάρι τής ΕΦΕΕ, καθώς και το Κεντρικό του Συμβούλιο, το οποίο …απέρχεται από το σωτήριο έτος 1997, χωρίς να έχει επανεκλεγεί έκτοτε, χωρίς να έχει ανανώσει τη σύνθεσή του. Φυσικά η ΔΑΠ και οι πολιτικές που υπηρετεί έχουν την καθοριστική συμβολή τους όχι μόνο στη διάλυση της ΕΦΕΕ, αλλά στην αποσυγκρότηση ολόκληρου του φοιτητικού κινήματος. Προκλητικά σιωπηρή μπροστά στις δραματικές προς το χειρότερο- αλλαγές, (και) στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, χωρίς ενιαία φωνή και έκφραση, πολλές φορές πλέον χωρίς παρουσία (παρά μόνο εκλογική) στις σχολές, η ΠΑΣΠ εύχεται να μπορέσει να αποφύγει την κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ, και ελπίζει ότι θα μπορέσει να κρατήσει κάποια από τα περσινά ποσοστά της, ουσιαστικά ενεργοποιώντας τον εκλογικό μηχανισμό που διαθέτει, όσον τουλάχιστον της έχει απομείνει. Το ΜΑΣ δικαίως καταγγέλλει τα εκλογικά «κομπρεμί», τους «φοιτητοπαππούδες» και τις «διαπαραταξιακές μαζώξεις» των ΔΑΠ - ΠΑΣΠ - ΕΑΑΚ και του ΣΥΡΙΖΑ (έτσι προτιμάει, για λόγους που έχουν να κάνουν με τα δικά του πολιτικά συμπλέγματα, να ονομάζει την ΑΡΕΝ), ωστόσο ξεχνάει να αναφέρει ότι στις «παρασυναγωγές» αυτές πρωτοστατούσε μέχρι και πριν λίγα χρόνια, ενίοτε μάλιστα σε αγαστή συνεργασία με την ίδια τη ΔΑΠ. Τώρα το ΜΑΣ προτείνει να αποφασίσει κάθε σύλλογος ξεχωριστά για τη διεξαγωγή φοιτητικών εκλογών, ρίχνοντας νερό στον μύλο των άμεσων διαδικασιών, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στη διαίρεση της ενότητας των φοιτητών όσο και στη διάσπαση του ενιαίου πανελλαδικά χαρακτήρα της εκλογικής διαδικασίας.

10

ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ βαδίζουν χέρι-χέρι σε πολλές από τις σχολές στις οποίες έχουν κοινή παρουσία. Η μεν ΕΑΑΚ, όταν προβάλλει το γνωστό «επαναστατικό» της σύνθημα «όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις!», πρακτικά εννοεί «να καταργήσουμε τα ΔΣ!». Έχοντας ήδη αποφανθεί στο θέμα της ΕΦΕΕ (δεν επιθυμεί την ανασυγκρότησή της, διότι, αν αυτό συμβεί, θα κυριαρχείται από τη ΔΑΠ) η ΕΑΑΚ στρώνει το έδαφος και για τη διάλυση των πρωτοβάθμιων φοιτητικών οργάνων. Στον αντίποδα της ΠΑΣΠ, η ΑΡΕΝ βασικά ελπίζει να εξαργυρώσει στις φοιτητικές κάλπες τα ποσοστά που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ σε εθνικό επίπεδο. Όπως ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ απονευρώνει το μαζικό κίνημα υποσχόμενος λαγούς με πετραχήλια δια των κυβερνητικών θώκων που (ελπίζει ότι) θα καταλάβει, και πάντα μέσω κοινοβουλευτικών λειτουργιών, έτσι και η ΑΡΕΝ, το ίδιο απατηλά, ευαγγελίζεται την φοιτητική άνοιξη, την οποία (πιστεύει ότι) θα μπορέσει να στήσει πάνω στα επερχόμενα φοιτητικά εκλογικά ποσοστά της. Η Φοιτητική Πορεία γνωρίζει ότι οι κάλπες της 7ης Μαΐου στα ΑΕΙ και ΤΕΙ όλης της χώρας δεν είναι κάτι περισσότερο από ένα στιγμιότυπο της φοιτητικής ζωής. Ωστόσο, οι φοιτητικές εκλογές μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για να συζητήσουν οι φοιτητές πάνω στα πραγματικά τους προβλήματα, για τις επιζήμιες πολιτικές των γνωστών φοιτητικών παρατάξεων, για τα παρόντα αντιεκπαιδευτικά μέτρα και τα προωθούμενα νομοσχέδια, που συντάσσονται πάντα σε συμφωνία με την ευρύτερη αντιλαϊκή πολιτική των μνημονιακών κυβερνήσεων και των ξένων κηδεμόνων τους. Οι φοιτητικές εκλογές μπορούν να αποκτήσουν ουσιαστικό νοήμα αν αποτελέσουν ευκαιρία να διακινηθεί στους φοιτητές η ιδέα της αναγκαιότητας του μαζικού, οργανωμένου, αγωνιστικού φοιτητικού κινήματος. να εργαστούμε ώστε οι φοιτητικές εκλογές να αποτελέσουν σκαλοπάτι αγώνα!

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 11

Αφετηρία αγωνιστικής αφύπνισης

Τ έσσερα σκληρά μνημονιακά έτη συμπληρώθηκαν από την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς ασφυκτικής κηδεμνονίας από το ΔΝΤ, την ΕΕ, την ΕΚΤ. Τα μέτρα που λήφθηκαν στην τετραετία αυτή, και όσα ακόμη συνεχίζουν να λαμβάνονται, πάντα για τη «σωτηρία» της χώρας μας, οδηγούν κοινωνικά την Ελλάδα έναν αιώνα πίσω. Δυστυχώς για τη συγκυβέρνηση και τους ξένους προστάτες της, ακριβώς η πραγματικότητα γύρω μας είναι εκείνη που διαψεύδει σήμερα όλα τα ευφάνταστα «success stories», όλα τα μαγειρεμένα πρωτογενή πλεονάσματα, και όλες τις σκηνοθετημένες επιστροφές μας στις αγορές. Οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές της 7ης Μαΐου βρίσκουν τα ΑΕΙ και ΤΕΙ χτυπημένα από τις ίδιες αντιλαϊκές πολιτικές που άπλωσαν από τη μια ως την άλλη άκρη της Ελλάδας τη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση, δένοντας με τα μνημόνια ακόμη πιο σφιχτά τη χώρα με τα δεσμά της εξάρτησης και της υποτέλειας υπό την επιτήρηση και τον νεοαποικιακό έλεγχο της ΕΕ και του ΔΝΤ. Πλέον, από την πλευρά της επίσημης πολιτείας, η απαξίωση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αγγίζει τα όρια της πλήρους εγκατάλειψης: Ήδη, από την αρχή της χρονιάς η χρηματοδότηση των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων είναι μειωμένη κατά 10% (σε σχέση με τα ούτως ή άλλως ανεπαρκή κονδύλια του 2013, και ενώ σημειώθηκαν δραστικές περικοπές τής κρατικής οικονομικής στήριξης των πανεπιστημίων, κατά 40% έως και 50%, στα προηγούμενα μνημονιακά έτη). Ήδη, με την εφαρμογή του σχεδίου «Αθηνά», δεκάδες σχολές σε όλη την επικράτεια έβαλαν οριστικό λουκέτο, και, μέσα στη χρονιά που παρήλθε, το 30% περίπου των τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας ήδη καταρ-

γήθηκε (ή, στην καλύτερη περίπτωση, τελεί τώρα υπό καθεστώς προσωρινής λειτουργίας, με δρομολογημένο το τέλος του). Ήδη, τα σενάρια για διαγραφές χιλιάδων φοιτητών (όσο και της επιβολής διδάκτρων προπτυχιακά, αρχικά σε φοιτητές που καθυστερούν στην ολοκλήρωση των σπουδών τους) έχουν προβληθεί και προωθηθεί αρκετά από το υπουργείο και τα ενημερωτικά φερέφωνά του, και μια σειρά νέων, βαθιά ταξικών αντιεκπαιδευτικών χτυπημάτων βρίσκονται προ των πυλών των πανεπιστημίων. Βαδίζοντας προς τις κάλπες της 7ης Μαΐου, δίπλα στα μεγάλα πολιτικά και φοιτητικά προβλήματα, έρχονται να προστεθούν μια σειρά από δευτερευόντα ζητήματα διαδικασιών, λειτουργιών, απόψεων, τα οποία κρίνουμε επιεικώς επιζήμια: Άραγε ο τρόπος προκήρυξης των φοιτητικών εκλογών (από διαπαραταξιακές παρασυναγωγές μετά από παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, και όχι απ’ τα δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα των φοιτητών) δεν απαξιώνει την εκλογική διαδικασία; Άραγε οι προτάσεις για διεξαγωγή ξεχωριστών εκλογών ανά σχολή και για διεργασίες εκλογικές και λοιπές «πέρα και έξω από τους εκφυλισμένους Φοιτητικούς Συλλόγους» (πολλές φορές διατυπωμένες μάλιστα από παρατάξεις που αναφέρονται στην αριστερά) δεν διασπούν, δεν διαιρούν σε κομμάτια τους Φοιτητικούς Συλλόγους και συνεπώς την ενότητα, όσο και τη δύναμη των φοιτητών; Άραγε οι (συντηρητικής κοπής) προτάσεις για απομόνωση του ρόλου των φοιτητικών παρατάξεων, δεν απονευρώνει την πραγμάτευση των φοιτητικών και γενικότερων προβλημάτων, δεν επιχειρεί να συγκαλύψει την ουσία των προβλημάτων αυτών; 11

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 12

Άραγε η συκοφάντηση και η υπόσκαψη της λειτουργίας των συνδικαλιστικών οργάνων των φοιτητών (με χτυπήματα που φέρουν χρωματισμό «απολιτίκ» ή ανοιχτά αντιδραστικό έως και «αναρχικό» ή «υπερ-επαναστατικό») δεν στρέφει βαθμιαία φοιτητές και σπουδαστές μακριά ή και ενάντια στις λειτουργίες εκείνες που θα μπορούσαν να τους οργανώσουν, να τους συντονίσουν, να τους κινητοποιήσουν; Η αριστερή φοιτητική παράταξη Πορεία αγωνίζεται σε ΑΕΙ και ΤΕΙ για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Γνώμονας της σκέψης μας είναι ότι ολοένα και επιτακτικότερα προβάλλει η ανάγκη για συντονισμένη, μαζική και δημοκρατική οργάνωση του φοιτητικο-σπουδαστικού κινήματος, η ανάγκη για ενεργή, αγωνιστική έκφραση των διεκδικήσεών μας. Η αριστερή φοιτητική παράταξη Πορεία θα δώσει τη δική της μάχη, με τις δυνάμεις που διαθέτει, για να μπορέσουν οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές να αποτελέσουν αφετηρία αγωνιστικής αφύπνισης, ζυμώσεων και δημιουργικού προβληματισμού πάνω σε φοιτητικά και κοινωνικά ζητήματα, όχι στείρα, τυπική διαδικασία, αποκομμένη από τις αγωνίες του φοιτητικού και σπουδαστικού κόσμου. Παλεύουμε για τη διασφάλιση του «αυτονόητου» ► Δωρεάν Δημόσια Ανώτατη Παιδεία ► Δωρεάν συγγράμματα - σίτιση και στέγαση ► Κατάργηση του νόμου-πλαισίου και των αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων ► Υπεράσπιση του θεσμού του Ασύλου στα Πανεπιστήμια και στις Εστίες ► Ελευθερία λόγου, δημοκρατία στις αίθουσες και στα αμφιθέατρα Λέμε - Όχι στα πτυχία κουρελόχαρτα!

- Όχι στην ανεργία και στην εξαθλίωση, με μισθούς 300 και 400 ευρώ!

- Όχι στον εξοστρακισμό της νεολαίας, όχι στις πολιτικές που διώχνουν τους νέους από τη χώρα! Εργαζόμαστε για την αγωνιστική αφύπνιση φοιτητών και σπουδαστών ► Για την αναδιοργάνωση των φοιτητικών και σπουδαστικών Συλλόγων ► Για όργανα του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος δημοκρατικά και αντιγραφειοκρατικά, και όχι όργανα που θα δρουν αποσπασμένα, σε αντίθεση με τις διαθέσεις των φοιτητών-σπουδαστών και σε σύγκρουση με τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων, όπως συχνά γίνεται σήμερα. ► Για μαζικές, δημοκρατικές Συνελεύσεις στις Σχολές και 12

για την επανενεργοποίηση των εκλεγμένων σ’ αυτές Δ.Σ. ► Για τη διεξαγωγή Πανσπουδαστικών Συνεδρίων. Τα συνέδρια αυτά είναι εξουσιοδοτημένα και οφείλουν να αναδείξουν τα ανώτερα όργανα συντονισμού των φοιτητών και των σπουδαστών πανελλαδικά, δηλαδή την Ε.Φ.Ε.Ε. και την Ε.Σ.Ε.Ε. (Πραξικοπηματικά, η σύνθεση των οργάνων αυτών έχει παραμείνει ως είχε από το 1995, λόγω της αντιδημοκρατικής διάλυσης των Συνεδρίων, με τη συνέργεια ή την ανοχή πολλών παρατάξεων). ► Για φοιτητικό κίνημα ζωντανό, οργανωμένο, συνειδητοποιημένο πολιτικά, αγωνιστικό, αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό, έτοιμο να παλέψει για τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών και των σπουδαστών. ► Υπέρ της ελεύθερης, δημοκρατικής, ανεμπόδιστης πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης όλων των παρατάξεων, απολύτως ενάντια όμως στις αντιλήψεις εκείνες που οδηγούν σε μετατροπή των Συλλόγων σε κομματικά παραρτήματα, υποσκάπτοντας έτσι τη λειτουργία τους, αποδυναμώνοντας, απομαζικοποιώντας, διαλύοντας στην πράξη τους Συλλόγους. Νεολαία προφυλακή στους μεγάλους αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού - Ενάντια στην πολιτική της πείνας, της καταστολής και της υποτέλειας!

- Ενάντια στα υποδουλωτικά μνημόνια και τον νεοαποικιακό έλεγχο!

- Για την έξοδο της χώρας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για την εκδίωξη του ΔΝΤ!

- Για Ελλάδα ελεύθερη, δημοκρατική, εθνικά ανεξάρτητη!

- Για να πάρει ο λαός τις τύχες του στα χέρια του!

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 13

Για τα αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία, τις «δομές αλληλεγγύης» και τα πραγματικά προβλήματα των φοιτητών Στις αρχές του Γενάρη, η ΑΡΕΝ κυκλοφόρησε προκήρυξη στη Φιλοσοφική, με τίτλο «Καφές-ΠαιδείαΑυτοοργάνωση». Στην προκήρυξη αυτή, η ΑΡΕΝ ζητούσε από την Κοσμητεία της σχολής να παραχωρήσει αίθουσα για τη λειτουργία αυτοδιαχειριζόμενου κυλικείου και «χώρου πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης». Μαζί με την Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής, οι δύο δυνάμεις προχώρησαν στην κατάληψη αίθουσας και στη μετατροπή της σε κυλικείο. Τελικά το εγχείρημα είχε ελάχιστη διάρκεια ζωής, κάτω και από την πίεση της κοσμητείας και πολλών καθηγητών. Ανεξάρτητα από την κατάληξη του εν λόγω εγχειρήματος, ακριβώς επειδή το τελευταίο διάστημα, σε μια σειρά από σχολές, όπως η Νομική, η ΑΣΟΕΕ, η Ιατρική και άλλες, με πρωτοβουλία (συνήθως) της ΑΡΕΝ, αναρχοαυτόνομων σχημάτων και με τη συνεπικουρία τις περισσότερες φορές της ΕΑΑΚ, έχει προωθηθεί η δημιουργία αντίστοιχων «αυτοδιαχειριζόμενων κυλικείων», θεωρούμε ότι χρειάζεται να σταθούμε λίγο σ’ αυτά, αλλά και σε όλο το ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο που αυτά κουβαλούν. Το πρόβλημα με τα αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία και την έντονη προβολή τους από ορισμένες πολιτικές δυνάμεις δεν βρίσκεται μόνο στα χαρακτηριστικά και τη λειτουργία τους, αλλά κυρίως στο γιατί προβάλλονται σήμερα περισσότερο από ποτέ σαν πολιτική απάντηση στη συνεχιζόμενη αντιεκπαιδευτική και αντιλαϊκή λαίλαπα. Στην προκήρυξη της ΑΡΕΝ Φιλοσοφικής διαβάζουμε: «Σε μια κοινωνία που της λείπει κάθε είδους δομή κοινωνικού κράτους, σε μια καθημερινότητα όπου ο βασικός μισθός κοντεύει να φτάσει τα 300€ απ’ τα μέτρα και τις πολιτικές που ασκούνται απ’ τους κυρίαρχους, που τα δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα και οι ελευθερίες μας συνεχώς καταπατούνται, σε μια πανεπιστημιακή πραγματικότητα που σε λίγο θα ζητήσει από το μπαμπά και τη μαμά (για να μην είμαστε σεξιστές) λεφτά για δίδακτρα, με τις εστίες να ρημάζουν προκλητικά, με φοιτητές να αναστέλλουν τις σπουδές τους προκειμένου να μην επιβαρύνουν οικονομικά τις οικογένειες τους, ο φοιτητής δε μπορεί παρά να χρειάζεται αφύπνιση …και καφέ.» Μάλιστα! Σε μια κοινωνία που ρημάζεται κυριολεκτικά από τη βάρβαρη επίθεση κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, σε ένα πανεπιστήμιο που συνεχώς κλείνει τις πόρτες σε ολοένα και περισσότερους φοιτητές φτωχών και λαϊκών οικογενειών, με τις φοιτητικές παροχές (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, μεταφορές) να τείνουν να αποτελούν παρελθόν και τις διαγραφές φοιτητών να βρίσκονται προ των πυλών, το βασικό πρόβλημα για την ΑΡΕΝ (και όχι μόνο) είναι ότι ο φοιτητής χρειάζεται αφύπνιση και

…καφέ! Αν ξεπεράσουμε το χιουμοριστικό ύφος της ανακοίνωσης και σταθούμε στην πολιτική της ουσία, γρήγορα θα κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο η φοιτητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ ιεραρχεί και καταλαβαίνει τα φοιτητικά προβλήματα, ποιο είναι το περιεχόμενο, οι σκοποί και οι στόχοι της πολιτικής της τοποθέτησης. Καταρχάς αξίζει να σταθούμε λίγο στο τι ακριβώς κρύβεται πίσω από τις «δομές αλληλεγγύης» και τα αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία. Στην πραγματικότητα, οι λογικές αυτοδιαχείρισης και η προώθηση της «αλληλεγγύης» γενικώς, κρύβουν την έλλειψη πίστης στους μαζικούς αγώνες, κρύβουν τον μικροαστικό εξεγερτισμό και την ανυπομονησία που διακατέχει πολλές από τις δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά. Όπως το κίνημα του «δεν πληρώνω», το οποίο πολύ γρήγορα έδειξε ποια ήταν τα όρια του και μέχρι που μπορούσε να φτάσει, έτσι και τα αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία, κρύβουν ακριβώς την ίδια λογική. Η υποχώρηση της συλλογικής διεκδίκησης, του μαζικού και παρατεταμένου αγώνα και η αντικατάστασή του από μία μεταμοντέρνα αντίληψη της πολιτικής, όπου ο ακτιβισμός αντικαθιστά την οργανωμένη πάλη και οι εντυπωσιοθηρικές ενέργειες τη μαζική αντίσταση. Πίσω από τα αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία κρύβεται η αδυναμία των δυνάμεων που τα προωθούν να παλέψουν για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Έτσι, αντί να καλέσουν τους φοιτητές να αγωνιστούν τόσο για να έχουν οι σχολές τους κυλικεία (όπου δεν υπάρχουν), όσο και για να διατηρούν αυτά χαμηλές και προσιτές τιμές, ξεπερνούν το πρόβλημα της συλλογικής διεκδίκησης και της προώθησης του δίκαιου αιτήματος για μείωση των τιμών στα κυλικεία των σχολών, και φτιάχνουν ένα δικό τους κυλικείο, «από τους φοιτητές για τους φοιτητές». Στην πραγματικότητα, η πρακτική αυτή διαιωνίζει το πρόβλημα, αφού δεν ενδιαφέρεται για τον ενιαίο μαζικό φοιτητικό αγώνα με συγκεκριμένα αιτήματα, αλλά τον υποκαθιστά με ένα δήθεν «αντιπαράδειγμα στον κυρίαρχο τρόπο οργάνωσης της καθημερινότητας και των κοινωνικών σχέσεων». Πολύ αγωνιστική αντίληψη! Δεν πειράζει που η κυρίαρχη οικονομία είναι η καπιταλιστική, η κυρίαρχη ιδεολογία η αστική, ο κυρίαρχος πολιτισμός τα «σκουπίδια» που προβάλλουν τα ΜΜΕ, δεν πειράζει που τσακίζονται δικαιώματα και κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα, δεν πειράζει που το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται σε ύφεση και δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να ανασχέσει μεγάλα χτυπήματα της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, η ΑΡΕΝ, τα διάφορα αναρχοαυτόνομα σχήματα και κομμάτια των ΕΑΑΚ, προσπερνούν τη σημερινή πραγματικότητα και τα λύνουν με το μαγικό ραβδί της 13

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 14

αυτοδιαχείρισης! Οι δυνάμεις αυτές, αντί να απαιτήσουν να φύγουν οι ιδιωτικές εταιρείες που τις περισσότερες φορές αναλαμβάνουν εργολαβικά τη λειτουργία των πανεπιστημιακών κυλικείων, αντί να εντάξουν εν τέλει τον αγώνα για τη μείωση των τιμών των κυλικείων στον ευρύτερο αγώνα για δημόσια και δωρεάν παιδεία, υποκαθιστούν τον αγώνα αυτόν, τον μόνο δηλαδή που μπορεί να βάλει φρένο στα αντιλαϊκά και αντιεκπαιδευτικά σχέδια της κυβέρνησης και της τρόικας, με μια πολιτική (αυτο)διαχείρισης της φτώχειας και της μιζέριας, με μια πολιτική μοιρολατρικής αποδοχής της σημερινής κατάστασης. Πίσω από τα αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία, τις δομές και τα δίκτυα αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης, στην πραγματικότητα κρύβουν την έλλειψη πίστης στους μαζικούς φοιτητικούς και πανεκπαιδευτικούς αγώνες, την αδυναμία τους να παλέψουν για να μπορέσουν οι φοιτητές να σηκώσουν το ανάστημά τους, να οργανωθούν στους συλλόγους τους και μέσα από εκεί να αγωνιστούν και να παλέψουν συλλογικά είτε για τη μείωση των τιμών στα κυλικεία, είτε για να απαιτήσουν να φτιαχτούν κυλικεία (με φθηνές και προσιτές τιμές) εκεί που δεν υπάρχουν, είτε για την ανατροπή συνολικά της αντιλαϊκής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Γι’ αυτό και οι λογικές αυτές βρίσκουν (και θα βρίσκουν) έδαφος όσο οι φοιτητές είναι ανοργάνωτοι, οι φοιτητικοί σύλλογοι αδρανείς και οι συλλογικές διαδικασίες εκφυλισμένες. Από την άλλη, έχει μεγαλύτερη σημασία να σταθούμε και σε ένα ακόμη ζήτημα, το οποίο αποτελεί και την κύρια και ουσιαστικότερη πλευρά των αυτοδιαχειριζόμενων κυλικείων. Αν κάνουμε σήμερα μία ιεράρχηση των φοιτητικών προβλημάτων, ποιο θα πρέπει να βάλουμε πρώτο; Αν ρίξουμε μια ματιά στην κατάσταση που επικρατεί στις σχολές, πού θα εστιάζαμε την προσοχή μας; Ποια θεωρούμε, σε τελική ανάλυση ότι είναι τα ουσιαστικότερα προβλήματα των φοιτητών; Αν κανείς σήμερα επισκεφτεί μία σχολή ή ένα πανεπιστήμιο, από τη βιβλιοθήκη και τις γραμματείες μέχρι την τελευταία αίθουσα και αμφιθέατρο, από τη λέσχη σίτισης μέχρι την εστία, θα δει ένα διαφορετικό τοπίο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ένα τοπίο που έχει διαμορφώσει η νέα μνημονιακή πραγματικότητα, με τσακισμένες τις φοιτητικές παροχές, με συγχωνευμένες και καταργημένες σχολές και τμήματα, με μείωση των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με διοικητικούς υπαλλήλους σε διαθεσιμότητα, με εντατικοποίηση και αυστηροποίηση των όρων σπουδών, με ένα δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο που τείνει να παύσει να είναι τόσο δημόσιο, όσο και δωρεάν, στο οποίο οι φοιτητές που προέρχονται από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα δεν θα έχουν καμία θέση. Αν μπροστά σε όλα αυτά τα προβλήματα, ορισμένες πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται και στην 14

αριστερά, θεωρούν ότι το σημαντικότερο είναι η ακριβή τιμή του καφέ και της …τυρόπιτας, και νομίζουν ότι μέσα από τα αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία «δημιουργούν τόσο χώρους αναφοράς για τους φοιτητές μέσα στα πανεπιστήμια που θα εντάσσουν αντιστάσεις που υπάρχουν έξω από τα πανεπιστήμια και μέσα σε αυτά, όσο βοηθούν και στην αναζωογόνηση των συλλογικών διαδικασιών και στο πρόταγμα για ένα άλλο πανεπιστήμιο», εκτός από το ότι έχουν μία πέρα για πέρα λαθεμένη και εσφαλμένη αντίληψη της πραγματικότητας και αδυνατούν να κατανοήσουν την κατάσταση που επικρατεί στις σχολές, αποπροσανατολίζουν (είτε σκόπιμα, είτε -ακόμα χειρότερα- επειδή έτσι προτάσσει η πολιτική τους αντίληψη) τους φοιτητές από τα πραγματικά τους προβλήματα και επί της ουσίας (είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι) παίζουν το παιχνίδι του αντιπάλου. Γιατί καθόλου δεν ενοχλεί το υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση αν η ΑΡΕΝ και διάφορα ελευθεριακά και αναρχοαυτόνομα σχήματα κάνουν κατάληψη σε μία αίθουσα και την μετατρέπουν σε αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο. Ή τους ενοχλεί όσο τους ενοχλούν και τα κοινωνικά παντοπωλεία της ΔΑΠ ή τα χριστουγεννιάτικα bazaar της ΠΑΣΠ. Το φοιτητικό κίνημα ποτέ στην ιστορία του δεν κέρδισε με τέτοιες δομές αλληλεγγύης και διάφορα άλλα αυτοοργανωμένα και αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα. Η αλληλεγγύη, όταν δεν υποτάσσεται σε έναν ευρύτερο αγώνα, καταντά «κενό γράμμα» και οι δυνάμεις που προωθούν την αλληλεγγύη γενικά, βλέπουν μόνο το δέντρο και χάνουν το δάσος. Απέναντι σε αυτές τις ηττοπαθείς λογικές, που οδηγούν το φοιτητικό κίνημα στη μοιρολατρική αποδοχή των συνεπειών της αντιλαϊκής πολιτικής, οφείλουμε να προτάξουμε τον οργανωμένο, συλλογικό και διεκδικητικό αγώνα. Να αναδείξουμε τα πραγματικά προβλήματα και να ξαναβάλουμε την πολιτική στο τιμόνι. Να προβάλλουμε τον μόνο δρόμο που μπορεί να φρενάρει και να ανατρέψει την κυβερνητική πολιτική, αυτόν της οργανωμένης αντίστασης και της μαζικής πάλης. Να παλέψουμε για την ανασυγκρότηση των συλλόγων, για να γίνουν ξανά όπλα στα χέρια των φοιτητών. Όσο κι αν κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι οι αγώνες δεν έχουν αποτέλεσμα, ότι τίποτα δε θα λυθεί μέχρι να έρθει στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και ότι μέχρι τότε θα πρέπει να αρκεστούμε στα αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία και τις δομές αλληλεγγύης, εμείς οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανή την πίστη μας στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού και της νεολαίας, να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα και τη σιγουριά ότι οι αγώνες μπορούν να νικήσουν, ότι «στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο, στους δρόμους θα πνιγεί ο σατράπης». Ιάσονας Α.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 15

Η ανάγκη ανασυγκρότησης των οργάνων του φοιτητικού κινήματος και η στάση των παρατάξεων

Α ν και τα τελευταία χρόνια η επίθεση που δέχεται η φοιτητική νεολαία στα δικαιώματά της έχει ενταθεί, η απάντηση του φοιτητικού κινήματος κρίνεται αναντίστοιχη σε σχέση με το μέγεθος αυτής της επίθεσης. Η φοιτητική νεολαία, από ενεργητικό στήριγμα των αγώνων τού ευρύτερου λαϊκού κινήματος τις προηγούμενες δεκαετίες, ήταν τώρα ουραγός ή και απουσίαζε από μεγάλους πανεργατικούς και λαϊκούς αγώνες που ξέσπασαν στα τελευταία χρόνια της μνημονιακής καταιγίδας. Πολλοί παράγοντες έχουν συντελέσει σ’ αυτό, κι ανάμεσα σ’ αυτούς πρώτα-πρώτα η μεγάλη εξασθένιση των πολιτικών και ιδεολογικών προϋποθέσεων, η αποσυγκρότηση του γενικότερου πολιτικού κινήματος στην κοινωνία. Η μεγάλη υποχώρηση των ιδεών της αριστεράς ευρύτερα, έφερε κατ’ αντιστοιχία την υποχώρηση επίσης στα πανεπιστήμια των βασικών αυτών ιδεών, πάνω στις οποίες στηρίζονταν τις προηγούμενες δεκαετίες το δημοκρατικό, αντιφασιστικό και αντιιμπεριαλιστικό φοιτητικό κίνημα. Προσπερνώντας επιγραμματικά το πολύ καθοριστικό αυτό θέμα, στο σημείωμά μας θα εστιάσουμε σε ορισμένα παράγωγα και σε ορισμένες δευτερογενείς συνέπειες, που απόκτησαν με τον καιρό ιδιαίτερη σημασία και παραμένουν σήμερα αναμφισβήτητα στο επίκεντρο των αντιπαραθέσεων στις γραμμές του φοιτητικού συνδικαλισμού. Αφορούν τις δομές και τις λειτουργίες των φοιτητικών συλλόγων. Οι γενικές συνελεύσεις είναι το ανώτερο όργανο κάθε φοιτητικού συλλόγου. Σ’ αυτές οι φοιτητές συζητούν για τα διάφορα ζητήματα που προκύπτουν και στη συνέχεια αποφασίζουν κατα πλειοψηφία για τις δράσεις και τις κινητοποιήσεις τους γύρω από τα ζητήματα αυτά. Ως εκ τούτου,

υποστηρίζουμε ότι αυτές θα πρέπει να διεξάγονται με τρόπο που να ενθαρρύνει τη μεγαλύτερη δυνατή προσέλευση των φοιτητών. Γι’ αυτό καταγγέλλουμε τη στάση της κυβερνητικής ΔΑΠ που επιλέγει σε πολλές περιπτώσεις να σαμποτάρει την απαρτία των γενικών συνελεύσεων με το να μη συμμετέχει καν σε αυτές ή επιλέγοντας να συμμετέχει με την παρουσία λίγων στελεχών της, όταν θα μπορούσε να κινητοποιήσει μεγάλο κομμάτι των φοιτητών αν λάβουμε υπόψη και την εκλογική της επιρρόη. Στις λίγες περιπτώσεις που κινητοποιεί τον κόσμο που επηρεάζει να συμμετέχει στις συνελεύσεις, το κάνει για να αποφύγει τη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων από αυτές. Από την άλλη μεριά αποδοκιμάζουμε την πολιτική των παρατάξεων που αναφέρονται στην αριστερά (ΕΑΑΚ, ΜΑΣ, ΑΡΕΝ), με την επιμονή τους σε μια περιχαρακωτική πολιτική που υποστηρίζει ότι οι φοιτητές πρέπει να επιλέγουν το ένα ή το άλλο πλαίσιο και όχι να αποφασίζουν από κοινού πάνω σε συγκεκριμένες προτάσεις. Έτσι μετατρέπουν τη γενική συνέλευση σε παραταξιακό μάζεμα και σε μια διαδικασία των λίγων και των μυημένων. Προφανώς οι περισσότεροι φοιτητές που δεν δραστηριοποιούνται σε κάποια παράταξη δεν μπορούν να αντιληφθούν τον εαυτό τους ως κομμάτι αυτής της διαδικασίας και ως ένα μέσο για την επίλυση των προβλημάτων τους. Γι’ αυτούς είναι μια διαδικασία που περισσότερο αφορά τις παρατάξεις και λιγότερο τους ίδιους, και έτσι οδηγούνται στο να απέχουν. Τα διοικητικά συμβούλια αναδεικνύονται ύστερα από τις φοιτητικές εκλογές που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στους φοιτητικούς συλλόγους. Τα συμβούλια αυτά πρέπει να εκπροσωπούν τον σύλλογο και να υλοποιούν τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων. Τι πραγματικά συμ-

15

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 16

βαίνει όμως σήμερα; Η κυβερνητική ΔΑΠ δεν ενδαφέρεται για τη λειτουργία των ΔΣ. Στους συλλόγους που έχει αυτοδυναμία οι συνεδριάσεις των ΔΣ, όταν αυτές πραγματοποιούνται, είναι στην πραγματικότητα νεκρές διαδικασίες οι οποίες όχι μόνο δεν εκπροσωπούν τους φοιτητές, αλλά πολλές φορές χρησιμοποιούνται για να υιοθετήσουν τοποθετήσεις της ΔΑΠ που όμως ποτέ δεν συζητήθηκαν σε κάποια γενική συνέλευση. Από τη μεριά τους, ΕΑΑΚ, ΜΑΣ, ΑΡΕΝ, αντιλαμβάνονται και αυτές τα διοικητικά συμβούλια περισσότερο ως όργανα επικύρωσης που θα υπερψηφίσουν την δική τους πρόταση. Έτσι, έχουμε δει σε διοικητικά συμβούλια να κατατίθενται δυο και τρεις προτάσεις από αυτές τις παρατάξεις, οι οποίες πολλές φορές δεν έχουν σχέση με τα πραγματικά προβλήματα των φοιτητών. Σε ό,τι αφορά την ΕΦΕΕ, η ιδιομορφία έγκειται στο γεγονός ότι αυτή έχει πάψει να υπάρχει από το 1997. Η ΕΦΕΕ αποτελεί το τριτοβάθμιο όργανο εκπροσώπησης των φοιτητών. Πώς τοποθετείται λοιπόν κάθε παράταξη στο ζήτημα της ανασύστασης της ΕΦΕΕ; Τη μεγαλύτερη ευθύνη για το ότι σήμερα δεν υπάρχει ΕΦΕΕ την έχει η ΔΑΠ. Με τα ποσοστά που διαθέτει θα μπορούσε, αν ήθελε, να ανασυγκροτήσει από μόνη της την ΕΦΕΕ. Αντίθετα, τον προηγούμενο Οκτώβριο ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, Σάκης Ιωαννίδης, επανέφερε την πρόταση για σύσταση Εθνικού Συμβουλίου Φοιτητών, που θα αντικαταστήσει τη μη λειτουργούσα ΕΦΕΕ. Τα ΕΑΑΚ, αν και δεν έχουν ενιαία γραμμή στο εσωτερικό τους, μεγάλο κομμάτι τους θεωρεί ότι η ανασύσταση της ΕΦΕΕ, λόγω των αρνητικών συσχετισμών που θα προκύψουν από τα ποσοστά που συγκεντρώνει η ΔΑΠ στις φοιτητικές εκλογές, «θα προσφέρει στην κυβέρνηση έναν συνομιλητή μέσα στο φοιτητικό κίνημα». Παλιότερα μάλιστα, τα ΕΑΑΚ είχαν εμποδίσει προσπάθειες διεξαγωγής πανσπουδαστικού συνεδρίου που θα εξέλεγε νέο κεντρικό συμβούλιο της ΕΦΕΕ. Από τη μεριά του το ΜΑΣ τα τελευταία χρόνια εχεί αλλάξει πολλές φορές τη θέση του. Πριν το 2006 η ΠΚΣ είχε στήσει το ψευδώνυμο συντονιστικό των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Μάλιστα

16

δήλωναν ότι με την ύπαρξη του συντονιστικού δεν ήταν πλέον απαραίτητη η ύπαρξη της ΕΦΕΕ. Μετά βέβαια από τον αγώνα του φοιτητικού κινήματος το 2006 ενάντια στον νόμο-πλαίσιο της Γιαννάκου, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το συντονιστικό τους «καπέλο» τουλάχιστον στο κομμάτι που αφορούσε τα ΑΕΙ. Είχε γίνει πια φανερό ότι το συγκεκριμένο συντονιστικό ήταν μια καρικατούρα που δεν μπορούσε να εκπροσωπήσει κανέναν, ούτε καν τις παραταξιακές σκοπιμότητες της ΠΚΣ. Σε μια επόμενη περίοδο άλλαξαν υποτίθεται για λίγο στάση ψελλίζοντας και πάλι, για τους δικούς τους λόγους, δυο λόγια για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ. Μάλιστα, συμμετέχοντας στα διαπαραταξιακά μαζέματα που γίνονται κάθε χρόνο για τον καθορισμό της ημερομηνίας διεξαγωγής των φοιτητικών εκλογών, ανακοίνωναν προκλητικά στον Ριζοσπάστη ότι το απερχόμενο κεντρικό συμβούλιο της ΕΦΕΕ αποφάσισε την τάδε ημερομηνία διεξαγωγής τους. Τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν μεταβληθεί ξανά, και σε αυτή τη χρονική περίοδο το ΜΑΣ καταγγέλλει το διαπαραταξιακό μάζεμα και τις παρατάξεις που συμμετέχουν και το αποκαλούν απερχόμενο κεντρικό συμβούλιο της ΕΦΕΕ. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, ως Πορεία πιστεύουμε ότι στη γενικότερη πάλη για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος χρειάζεται επίσης: Πάλη για τη διεξαγωγή μαζικών γενικών συνελεύσεων έξω από περιχαρακωτικές λογικές ψήφισης πλαισίων, αλλά ψήφιση προτάσεων που συσπειρώνουν τους φοιτητές γύρω από συγκεκριμένα ζητήματα. Πάλη για διοικητικά συμβούλια που δεν θα λειτουργούν γραφειοκρατικά και θα εκπροσωπούν πραγματικά τους φοιτητές υλοποιώντας τις αποφάσεις των γενικών τους συνελεύσεων. Πάλη για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ σε αγωνιστική κατεύθυνση. Παναγιώτης Α.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 17

ανταποκρίσεις... Φιλοσοφική Αθήνας Μετά το τέλος της τρίμηνης απεργίας και του μεγάλου αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων, η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής ενημέρωσε τους φοιτητές ότι το νέο ακαδημαϊκό έτος θα τελειώσει την 1η Αυγούστου, οι εξεταστικές του χειμερινού και του εαρινού εξαμήνου θα διαρκέσουν από 15 μέρες η καθεμιά, ενώ οι διακοπές του Πάσχα θα διαρκέσουν μία εβδομάδα. Βεβαίως, η ανακοίνωση της Κοσμητείας δεν παρέλειψε να μας ενημερώσει ότι «η εφαρμογή αυτού του προγράμματος θα διασφαλιστεί μόνο με την απρόσκοπτη συνέχιση του εκπαιδευτικού έργου εντός των ανωτέρω ημερομηνιών», γεγονός που τονίζει με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο πώς η κυβέρνηση και το υπουργείο αντιμετωπίζουν τους αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος (και ειδικά εκείνους τους αγώνες που καταφέρνουν σοβαρά πλήγματα στην ασκούμενη πολιτική και κερδίζουν νίκες). Δηλαδή με τιμωρητικότητα, εκδικητικότητα και περίσσια υποκρισία, αφού φαίνεται πως η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής θεωρεί ότι τα τεράστια και τα χιλιάδες προβλήματα του δημόσιου πανεπιστημίου μπορούν και θα λυθούν με μία περισσότερη ή λιγότερη εβδομάδα μαθημάτων, με μία λιγότερη ή περισσότερη εβδομάδα εξετάσεων. Με απλά λόγια, «όλα τα ’χε η μαριωρή, ο φερετζές της λείπει». Μπροστά σε όλα αυτά, το Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου (το οποίο έχει και «αριστερή» πλειοψηφία) δεν έβγαλε ούτε μία ανακοίνωση για το φετινό ακαδημαϊκό πρόγραμμα, δεν πραγματοποίησε ούτε μία συνεδρίαση για το θέμα αυτό, αλλά ακόμα και στη μία συνέλευση που κάλεσε, όλες οι πολιτικές δυνάμεις περί άλλων τύρβαζαν. Το ΜΑΣ θεωρούσε πως απ’ τη στιγμή που το εξάμηνο κερδήθηκε, οι όροι διεξαγωγής του νέου ακαδημαϊκού έτους δεν έχουν και ιδιαίτερη σημασία. Με άλλα λόγια, ας αφήσουμε το υπουργείο και την κυβέρνηση να τρομοκρατεί και να απειλεί τους φοιτητές με εξάμηνα-σφαγεία και fast track εξεταστικές για να μην αγωνιστούν ξανά, αλλά εμείς ας ασχολούμαστε με τη λαϊκή εξουσία που είναι «πιο αναγκαία και επίκαιρη από ποτέ». Από την άλλη, οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ λίγο πολύ πρότειναν ένα καλοφτιαγμένο και «από τα κάτω» ακαδημαϊκό πρόγραμμα, στο οποίο μόνο που δεν περιέγραφαν τις ακριβείς ώρες στις οποίες θα εξετάζονταν οι φοιτητές, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά μέχρι που φτάνει η αγωνιστικότητα και επαναστατικότητά τους. Η ΑΡΕΝ, τέλος, από κοινού με την Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής, θεωρώντας «μικρότητα» το θέμα των εξαμήνων και των εξεταστικών, ασχολήθηκαν με τη δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενου κυλικείου, για να αναδείξουν όπως έγραψαν «το πρόταγμα για ένα άλλο πανεπιστήμιο». Κατά τ’ άλλα, τα εξάμηνα συνεχίζονται κανονικά, με αναπληρώσεις μαθημάτων να γίνονται ακόμη και Σαββατοκύριακα, οι εξετάσεις των μαθημάτων γίνονται μέρα παρά μέρα, οι εξωτερικές αξιολογήσεις προχωρούν αναίμακτα και γενικά όλα βαίνουν κανονικώς… Απέναντι στην αδράνεια και τον εκφυλισμό που καλλιεργούν η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ με τα πάρτι και τις διανομές

σημειώσεων, απέναντι στην αποπροσανατολιστική για τους φοιτητές στάση των δυνάμεων που αναφέρονται στην αριστερά, οι δυνάμεις της Πορείας στη Φιλοσοφική, με τις ανακοινώσεις και τις παρεμβάσεις τους στα αμφιθέατρα, με τις προκηρύξεις και τις συζητήσεις τους με φοιτητές της σχολής, επεσήμαναν την ανάγκη να διεξαχθεί αγώνας ενάντια στη συνεχώς κλιμακούμενη εντατικοποίηση, ανέδειξαν την αναγκαιότητα της διεξαγωγής Γενικών Συνελεύσεων για να αποφασίσει ο σύλλογος ποια θα είναι η θέση του τόσο για το ακαδημαϊκό πρόγραμμα, όσο και για άλλα σημαντικά προβλήματα που ανέκυψαν, όπως οι δρομολογούμενες διαγραφές φοιτητών. Ιάσονας Α.

Οδοντιατρική Αθήνας Και οι εργαζόμενοι της Οδοντιατρικής συμμετείχαν στον μεγάλο αγώνα που δόθηκε από τους διοικητικούς υπαλλήλους των Πανεπιστημίων, οι οποίοι ήρθαν αντιμέτωποι με τη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης και τις διαθεσιμότητες στις αρχές του Σεπτέμβρη. Ύστερα, όμως, από τη μεγάλη αυτή μάχη, η Προεδρεία της Σχολής και τα μέλη ΔΕΠ επεφύλαξαν μια τιμωρητική και κατασταλτική στάση απέναντι στους φοιτητές, ειδικά όσον αφορά στο ζήτημα των συλλογικών διαδικασιών μας. Συγκεκριμένα, κι ενώ την προηγούμενη ακαδημαϊκή χρονιά είχε παρθεί απόφαση από τον Σύλλογο των ίδιων των μελών ΔΕΠ να μη πραγματοποιούνται μαθήματα και κλινικές κατά τη διάρκεια των Γενικών Συνελεύσεων των φοιτητών, φέτος, με αφορμή την καθυστέρηση έναρξης του εξαμήνου, η κατάσταση αυτή ανατράπηκε και η προαναφερθείσα απόφαση καταπατήθηκε. Πλέον, τα μαθήματα πραγματοποιούνται κανονικά, ενώ στις κλινικές, δίπλα στο όνομα του φοιτητή που απουσιάζει για να παρακολουθήσει τη Γενική Συνέλευση αναγράφεται «απουσία-Γενική Συνέλευση». Αποτέλεσμα των παραπάνω ενέργειών ήταν η αποτυχία, μέχρι και τη στιγμή που γραφόταν αυτό το κείμενο, διεξαγωγής Γενικής Συνέλευσης, λόγω έλλειψης απαρτίας. Ο στόχος, κατά την άποψή μας, δπλός: πρώτον η ποινικοποίηση κάθε μορφής αγώνα και δεύτερον το χτύπημα των μαζικών διαδικασιών, διαδικασιών μέσω των οποίων οι φοιτητές μπορούν συλλογικά να πάρουν αποφάσεις για τα αντιδραστικά αντιεκπαιδευτικά μέτρα της περιόδου (βλέπε, π.χ., ζήτημα διαγραφής φοιτητών) καθώς και να διεκδικήσουν καλύτερους όρους για τους ρυθμούς σπουδών τους. Η ΠΟΡΕΙΑ από την πρώτη στιγμή στάθηκε στο πλευρό των αγωνιζόμενων διοικητικών υπαλλήλων ενώ στη συνέχεια πάλεψε για το αναφαίρετο δικαίωμα των φοιτητών να συμμετέχουν στις συλλογικές τους διαδικασίες χωρίς ποινές τιμωρητικού χαρακτήρα. Προς την ίδια κατεύθυνση θα συνεχίσει να παλεύει, καλώντας τον φοιτητικό Σύλλογο να ορθώσει το ανάστημά του, έστω και τώρα, απέναντι σε αυτήν την κατάσταση. Μυρτώ Σ.

17

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 18

Πάντειο Πανεπιστήμιο Το Υπουργείο Παιδείας έχοντας βάλει για τα καλά μπροστά τις αντιεκπαιδευτικές του μηχανές ετοιμάζει έναν νέο γύρο επίθεσης στα φοιτητικά δικαιώματα: • Ετοιμάζει τη διαγραφή 180.000 φοιτητών, με βασικό επιχείρημα ότι διακυβεύεται το συμφέρον του Έλληνα φορολογούμενου. Το Πάντειο θα θυσιάσει 8.000 φοιτητές στο βωμό της υπουργικής απόφασης.

• Μειώνει τα κονδύλια για σίτιση και στέγαση την ίδια στιγμή που οι μνημονιακές πολιτικές ξεζουμίζουν τον μέσο φοιτητή και αυξάνουν την ανάγκη διεύρυνσης των δικαιωμάτων του σε αυτό το πεδίο. Συγκεκριμένα στο Πάντειο στα χρόνια της κρίσης και της αντιλαϊκής πολιτικής οι αιτήσεις των φοιτητών για δωρεάν σίτιση αυξήθηκαν κατά 45% γεμίζοντας μας ερωτηματικά για το πώς θα καλυφθούν αυτές οι ανάγκες με τους φτωχούς προϋπολογισμούς που διαθέτουν οι πρυτανικές αρχές. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στο δικαίωμα της στέγασης· όσοι φοιτητές καταφέρνουν να το εξασφαλίσουν, μεταφέρουν εικόνες από τις εγκαταστάσεις στις οποίες στεγάζονται που θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

• Παράλληλα με όλα αυτά, τροφοδοτείται διαρκώς η συζήτηση για την εισαγωγή διδάκτρων στο προπτυχιακό επίπεδο και η εισβολή χορηγών που θα επιτείνουν την αγοραία μορφή της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Και ενώ συντελούνται όλα αυτά σε βάρος των φοιτητών, ο φοιτητικός σύλλογος Παντείου δυσκολεύεται να βρει συλλογικό και αγωνιστικό βηματισμό! Στην τελευταία απόπειρα συνέλευσης δεν κατάφερε να συγκεντρωθεί απαρτία. Φυσικά οι ευθύνες γι’ αυτό είναι πολύ-πολύ συγκεκριμένες! Η κυβερνώσα ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, πιστή στο έργο τής υπονόμευσης και της αποσυγκρότησης κάθε συλλογικής έκφρασης των φοιτητών, αρνήθηκε επανειλημμένα να διεξάγει ο σύλλογος μας Γενική Συνέλευση και, όταν αυτή διοργανώθηκε από άλλες φοιτητικές παρατάξεις, δεν έκανε φυσικά τον κόπο να εμφανιστεί. Ο ρόλος της ΔΑΠ είναι γνωστός και το φοιτητικό κίνημα οφείλει να την αποδοκιμάσει και να αναδείξει τον χαρακτήρα και τις επιδιώξεις μέσα στις σχολές! Όμως τι κάνουν οι άλλες δυνάμεις και πόσο μάλλον αυτές που αναφέρονται στη υπεράσπιση των φοιτητικών δικαιωμάτων και στην Αριστερά; Γρήγορα το ΜΑΣ επέλεξε τον δρόμο της φυγής από την προσπάθεια συνέλευσης, αφού πρώτα εξέφρασε μια γενικόλογη στήριξη στην προσπάθεια για γενική συνέλευση. Ωστόσο το προηγούμενο διάστημα κανείς δεν διάβασε ή είδε κάπου ένα κάλεσμα του ΜΑΣ για τη διεξαγωγή συνέλευσης! Οι άλλες δυνάμεις παρέμειναν στην αίθουσα προκειμένου να ενημερώσουν τους φοιτητές για όλα αυτά τα οποία ετοιμάζει το Υπουργείο Παιδείας. Ανάμεσα σε αυτές τις δυνάμεις ήταν η Πορεία Παντείου και οι Αγωνιστικές Κινήσεις. Σύντομα όμως η διαδικασία πήρε άλλη τροπή. Η Ελευθεριακή Παρέμβαση επέλεξε για μια ακόμη φορά η ενημέρωση να πάρει τη μορφή πρωτοβουλίας, να ψηφίσει, να γράψει κείμενο, να κάνει δράσεις στο όνομα της γενικής συνέλευσης. Αυτοί που ορκίζονται στο όνομα της Άμεσης Δημοκρατίας και θέλουν «όλη την εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις» έγιναν οι υπερασπιστές της πιο αντιδημοκρατικής πρακτικής, αυτής που θέλει μια ολιγομελή ομάδα που δεν λογοδοτεί σε κανέναν, να κάνει ό,τι θέλει εκπροσωπώντας το «κοινό αίσθημα» των φοιτητών ενώ εκείνοι απουσιάζουν, αγνοούν ή ακόμα και διαφωνούν. Παρά την αρχική διστακτικότητα των ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ 18

και την πασιφανή ανακολουθία λόγων και πράξεων, τελικά συμμετείχαν και εκείνοι σε αυτή την «Πρωτοβουλία». Από κοινού η Πορεία και οι Αγωνιστικές Κινήσεις τοποθετηθήκαμε διαχωρίζοντας τη θέση μας και μιλήσαμε για την αξία των πραγματικών συλλογικών διεργασιών. Εξηγήσαμε ότι μόνο αυτές μπορούν να πάρουν αποφάσεις, πρωτοβουλίες και να δράσουν γιατί είναι ακριβώς αυτές που ο κάθε φοιτητής μπορεί να συζητήσει, να προβληματιστεί και να συμμετέχει ισότιμα με τον κάθε έναν που βρίσκεται δίπλα και να αποφασίζει δημοκρατικά για τις υποθέσεις του Συλλόγου του! Σε μια τέτοια κατεύθυνση προσπαθεί να συμβάλει η Πορεία στο Πάντειο, για την αναζωογόνηση των συλλογικών λειτουργιών με πραγματικό δημοκρατικό περιεχόμενο, για τη σταθερή προβολή της αγωνιστικής διεξόδου, για την ανύψωση της ενιαίας διεκδικητικής πάλης του φοιτητικού συλλόγου. Κωνσταντίνος Μ.

Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνας Οι προσπάθειες των τελευταίων μηνών για διεξαγωγή γενικής συνέλευσης στην Α.Σ.Κ.Τ., με κάλεσμα του Δ.Σ. του φοιτητικού συλλόγου, έχουν αποβεί άκαρπες λόγω της πολύ μικρής προσέλευσης φοιτητών. Αν και τα προβλήματα της σχολής παραμένουν σταθερά και συσσωρευμένα, με εργαστήρια να κλείνουν και να συγχωνεύονται, μαθήματα να καταργούνται, και ένα σωρό φοιτητικές παροχές κομμένες ή ψαλιδισμένες σημαντικά, οι φοιτητές, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό είναι και οι άμεσα πληττόμενοι από αυτές τις αλλαγές, δείχνουν να μην πιστεύουν πως μπορούν νε παλέψουν για κοινά αιτήματα μέσα στον φοιτητικό σύλλογο. Η Πορεία στη διαδικασία ανάδειξης του νέου Δ.Σ. του φοιτητικού συλλόγου, που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβρη του ’13, πρότεινε τη συγκρότηση του επταμελούς Δ.Σ με ψήφιση τριμελούς προεδρείου, πρόταση που υπερψήφισε η Π.Κ.Σ. και καταψήφισε η Ε.Α.Α.Κ., και τελικά πέρασε. Τα προηγούμενα χρόνια το Δ.Σ. της σχολής ήταν απρόσωπο, χωρίς συγκροτημένο προεδρείο, με ευθύνη της Ε.Α.Α.Κ. που επέβαλε αυτή τη μορφή στο Δ.Σ. σαν δήθεν λύση στη γραφειοκρατική αντίληψη της εκπροσώπησης, και σαν πολιτική λογική που θέλει διαδικασίες «από τα κάτω», την ίδια στιγμή που και για το δικαίωμα παρακολούθησης ακόμη σε κάθε εσωτερική συνδιοικητική επιτροπή της σχολής, σπεύδουν τόσο η Ε.Α.Α.Κ. όσο και η Π.Κ.Σ. να στείλουν πλήρη λίστα εκπροσώπων. Αυτός ο ασαφής, απρόσωπος και νεφελώδης χαρακτήρας του Δ.Σ. των προηγούμενων ετών, καθώς και οι εμμονές σε πρακτικές και λογικές διάσπασης του δυναμικού του συλλόγου (ψήφιση πλαισίων αντί αιτημάτων), σίγουρα έχουν παίξει τον ρόλο τους στη διαμόρφωση της σημερινής στάσης αδιαφορίας του φοιτητικού σώματος της σχολής. Η Πορεία, με την παρουσία στις συνελεύσεις, αλλά και τη στάση που κρατάει στο Δ.Σ. του συλλόγου, προσπαθεί να αναδείξει την ανάγκη συλλογικού ενωτικού αγώνα, για τα ειδικά ζητήματα της σχολής και των προβλημάτων της, που δεν μπορούν να ειδωθούν έξω και αποκομμένα από τη συνολική επίθεση που δέχεται ο χώρος των πανεπιστημίων από την επιβαλλόμενη αντιεκπαιδευτική πολιτική, αλλά και για τα γενικά προβλήματα της νεολαίας και των εργαζομένων. Θεωρούμε πως οι συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων είναι οι φυσικοί χώροι που θα έπρεπε να ανοίξει η συζήτηση που να αφορά την έλλειψη προοπτικής των νέων απο-

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 19

φοίτων, την υποβάθμιση των σπουδών και των πτυχίων, το πελώριο φάσμα της ανεργίας των νέων. Στάθης Π.

στρέφονται σε λανθασμένες και επιζήμιες γραμμές και πρακτικές (σεχταρισμός, καπέλωμα του συλλόγου κ.λπ.) έχουν συμβάλει στην απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών από μερίδες φοιτητών. Χρυσάνθη Κ.

Φυσικό Αθήνας Το πέρας των κινητοποιήσεων των διοικητικών υπάλληλων του Πανεπιστημίου Αθηνών βρήκε το Φυσικό να διασώζει το ακαδημαϊκό έτος, αλλά όχι και τις αγωνιστικές διαθέσεις των φοιτητών. Εξαντλημένοι από τον αγώνα στο πλευρό των εργαζομένων στο πανεπιστήμιο, άλλοτε καταβεβλημένοι από τις απαιτήσεις των ακαδημαϊκών τους υποχρεώσεων, οι φοιτητές του τμήματος δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν συλλογικά, μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα, τα προβλήματα που προκύπτουν, ακόμα και να τα αναγνωρίσουν ως προβλήματα που τους αφορούν άμεσα. Εκτός από την απροθυμία των περισσότερων καθηγητών να παραχωρήσουν έστω και μια ώρα για τον φοιτητικό συνδικαλισμό και την απροθυμία μεγάλης μερίδας των φοιτητών να ασχοληθούν με τα κοινά, ο σύλλογος φοιτητών δέχτηκε παρέμβαση στα εσωτερικά του από τον -γνωστό πλέον για τις ενέργειές του αυτές- πρόεδρο του τμήματος φυσικής, ο οποίος αποφάσισε μόνος του πότε οι συνελεύσεις του φοιτητικού συλλόγου θα διεξάγονται, κανονίζοντας τη μέρα και την ώρα! Ανησυχητική είναι η απάθεια με την οποία το δέχτηκε η μεγαλύτερη μερίδα των φοιτητών. Όμως, τα φοιτητικά προβλήματα δεν περιορίζονται σε αυτό, αλλά απλώνονται σε ολοένα και περισσότερες πτυχές της φοιτητικής καθημερινότητας: ► Από το πανεπιστήμιο είχαν απολυθεί οι τεχνικοί θέρμανσης. Μετά από κινητοποίηση των φοιτητών, η κοσμητεία προσέλαβε θερμαστή με σύμβαση …ενός μήνα (!) κρίνοντας ότι τόσο θα διαρκούσε η περίοδος του ψύχους! ► Στο πρόγραμμα μαθημάτων υπάρχουν μαθήματα στα οποία δεν δικαιούμαστε ούτε ένα σύγγραμμα, καθώς η σχετική βιβλιογραφία: «Δεν περιλαμβάνει ελληνικά συγγράμματα. Όσο για τα αγγλικά, δεν τα διανέμει ο Εύδοξος, γιατί είναι πολύ ακριβά». ► Η εξωτερική αξιολόγηση του Φυσικού ολοκληρώθηκε από την ΑΔΙΠ (το όργανο που ουσιαστικά διασφαλίζει τη συμμόρφωση των Πανεπιστήμιων στις προδιαγραφές του θεσμικού πλαισίου των Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου). Η αξιολόγηση έρχεται δυναμικά να κατευθύνει τις σπουδές μας, και ταυτόχρονα να αποτελέσει όχημα για τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς τα πανεπιστήμια. ► Τέλος, οι διαγραφές φοιτητών που έχουν υπερβεί τα «προβλεπόμενα» από τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους έτη σπουδών (διαγραφές οι οποίες έχουν αναβληθεί για τον Σεπτέμβρη, μετά από παρέμβαση της πρυτανείας) αφορούν ιδιαίτερα το Φυσικό. Ο μέσος όρος φοίτησης είναι περίπου 8 χρόνια, κυρίως λόγω της δυσκολίας του αντικείμενου και τον μεγάλων απαιτήσεων των καθηγητών. Παρά την απουσία των κυβερνητικών παρατάξεων ΠΑΣΠ-ΔΑΠ και τη φαινομενική ηγεμονία της «αριστεράς» (πρώτη δύναμη ΜΑΣ - δεύτερη ΕΑΑΚ, ενεργή παρουσία μόνο αριστερών παρατάξεων) έχουμε να δώσουμε σοβαρή μάχη για την αφύπνιση της συλλογικής συνείδησης του φοιτητικού συλλόγου. Δυστυχώς οι πρακτικές συγκεκριμένων παρατάξεων, που δεν αποσκοπούν στη συσπείρωση γύρω από συγκεκριμένα προβλήματα και δεν βοηθούν στην κινητοποίηση όσο το δυνατόν ευρύτερης πλειοψηφίας, αλλά

Τ.Ε.Ι. Ηπείρου Δυστυχώς παρά το αγωνιστικό κλίμα - διάθεση που επικρατούσε στον Φ.Σ. τα προηγούμενα χρόνια, με την ενεργή και διαρκή δράση και συμβολή μας, ο τελευταίος χρόνος ήρθε για να μας θυμίσει τη γενικευμένη αγωνιστική ύφεση που επικρατεί, τουλάχιστον προς το παρόν. Η εφαρμογή του σχεδίου Αθηνά, που υποστηρίχθηκε από την πλειοψηφία των καθηγητών και κάποιων παρατάξεων του Τ.Ε.Ι. Ηπείρου ως «αναβάθμιση» της εκπαίδευσης, επιβεβαίωσε αυτά για τα οποία προειδοποιούσαμε τόσο τους καθηγητές όσο και τον σύλλογο. Τα αποτελέσματά της ήταν άμεσα με την συγχώνευση του Εφαρμογών Ξένων Γλωσσών με το Τουριστικών, και τη μεταφορά του τμήματος Ιχθυοκομίας στο Μεσσολόγγι. Το ξεκίνημα της χρονιάς βρήκε τη «Σχολή» με ελλιπές εκπαιδευτικο προσωπικό που είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί το εξάμηνο για δύο βασικά γλωσσικά μαθήματα. Επιπρόσθετα, υπήρξε σημαντική μείωση των σιτιζόμενων φοιτητών. Παρά τις προσπάθειες των συντρόφων και συναγωνιστών του σχήματος, οι όποιες συνελεύσεις και κινητοποιήσεις ή ήταν αδύναμες ή δεν πραγματοποιούνταν λόγω έλλειψης απαρτίας. Γνωρίζουμε πως αυτή η κατάσταση δεν είναι μία ιδιομορφία της σχολής μας, αλλά αποτέλεσμα της γενικότερης κατάστασης και της επίθεσης που ασκεί Κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ στα λαϊκά στρώματα. Αναγνωρίζουμε ότι πέρα απο την γενικευμένη αυτή επίθεση και η δική μας πρόσφατη αδράνεια δεν βοηθάει στην ανασυγκρότηση του Φ.Σ. Η αναγνώριση και αυτοκριτική παρόλα αυτά δεν γίνονται ως μια απλή καταγραφή, αλλά για να μπορέσουμε μέσα από αυτές να επαναφέρουμε και το σχήμα και τον σύλλογο σε αγωνιστική διάθεση.

19

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 20

ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Όχι στο Νέο Λύκειο!

Οι μαθητές στον αγώνα! Κάτω η πολιτική της αμάθειας, της αμορφωσιάς και των ταξικών φραγμών

Τ ο «success story» έγινε επιτέλους πραγματικότητα! Έφτασε η ανάπτυξη! Η χώρα ξαναβγαίνει στις αγορές, οι επενδυτές ανακτούν την εμπιστοσύνη τους στην ανακάμπτουσα -πλέον- ελληνική οικονομία, οι κοινωνικές αδικίες αποκαθίστανται και η Ελλάδα μπαίνει και πάλι στον δρόμο της προκοπής και της ευημερίας! Αυτή τη «λαμπρή» εικόνα παρουσιάζει η κυβέρνηση για το έργο της. Αυτά είναι τα λόγια με τα οποία τα κυβερνητικά παπαγαλάκια των ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν καθημερινά για να πλέξουν το εγκώμιο των μνημονίων και της ακολουθούμενης πολιτικής. Με αυτές τις φράσεις προσπαθούν να πείσουν τον λαό και τη νεολαία ότι «πέρασαν τα δύσκολα» και ότι μπροστά μας βρίσκονται οι «καλύτερες μέρες». Την ίδια ώρα, τα κυβερνητικά επιτελεία, κάτω από τη στενή καθοδήγηση της τρόικας, ετοιμάζουν το νέο γύρο της αντιλαϊκής καταιγίδας. Νέο μνημόνιο, νέα μέτρα, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων έχουν συμφωνηθεί στις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις. Και μαζί με τα αντιλαϊκά μέτρα, πάει πακέτο και η κρατική και παρακρατική τρομοκρατία και καταστολή. Μαθητές σέρνονται στα δικαστήρια, διαδηλώσεις και πορείες απαγορεύονται με απόφαση της αστυνομίας, επίσημα κυβερνητικά στελέχη συνομιλούν -με μεγάλη οικειότητα- με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Τα σχολεία, από την άλλη, διαμορφώνονται όπως επιβάλλει η νέα μνημονιακή πραγματικότητα. Μετά τις εκατοντάδες συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, μετά τις απολύσεις-διαθεσιμότητες των καθηγητών, το υπουργείο Παιδείας όλη τη χρονιά καλλιεργούσε το φόβο ανάμεσα στους μαθητές, επισείοντας τον μπαμπούλα του «Νέου Λυκείου», παρουσιάζοντάς το δήθεν σαν «μία από τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση». Ποιο είναι στην πραγματικότητα το «Νέο Λύκειο» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση; Είναι το Νέο Λύκειο των ταξικών φραγμών, με πέταγμα χιλιάδων μαθητών έξω απ’ τα σχολεία. Είναι το Νέο 20

Λύκειο της εξετασιομανίας, με εξετάσεις σε κάθε τάξη του λυκείου, με τράπεζα θεμάτων απ’ την οποία θα αντλούνται τα θέματα των εξετάσεων. Είναι το Νέο Λύκειο της αμάθειας και της αμορφωσιάς, το Νέο Λύκειο της ενίσχυσης της ιδιωτικής παρεκπαίδευσης και των φροντιστηρίων, το Νέο Λύκειο της αποστήθισης και της παπαγαλίας. Προσπαθούν να πείσουν τους μαθητές ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό τους, ότι τα μέτρα παίρνονται για να σωθεί η χώρα, ότι με το Νέο Λύκειο δεν θα χρειάζονται φροντιστηριακή ενίσχυση, ότι με τα μνημόνια εξασφαλίζεται η πολιτική τάξη και η σταθερότητα. Όμως καμία τάξη δεν μπορεί να στηριχτεί πάνω στη φτώχεια και την εξαθλίωση του λαού. Καμία σταθερότητα δεν μπορεί να υπάρξει με 1.5 εκατομμύρια ανέργους, με τη διάλυση της υγείας και της παιδείας, με τις αυτοκτονίες συνανθρώπων μας να πολλαπλασιάζονται συνεχώς, με τη νέα γενιά να εγκαταλείπει τη χώρα και να ψάχνει διέξοδο στο εξωτερικό. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, ο μοναδικός δρόμος για τους μαθητές δεν μπορεί παρά να είναι αυτός της αντίστασης και του αγώνα. Η Μαθητική Πορεία πρεσβεύει την αναγκαιότητα να ενισχυθούν οι συλλογικές διαδικασίες των μαθητών, να ξαναπάρουν σάρκα και οστά τα 15μελή και 5μελή συμβούλια, να ξαναζωντανέψουν οι μαθητικές Γενικές Συνελεύσεις. Αγωνίζεται για την ανασυγκρότηση του μαθητικού κινήματος, για την ενεργητική συμπόρευσή του με το κίνημα της νεολαίας και των εργαζομένων. Η ενίσχυση, η διάδοση, το δυνάμωμα της Μαθητικής Πορείας, αυτόν τον στόχο υπηρετεί. Απέναντι στο μέλλον που ετοιμάζουν για τη γενιά μας, ο αγώνας ενάντια στο Νέο Λύκειο και η σύνδεσή του με τον ευρύτερο αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της φτώχειας και της ανεργίας είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει διέξοδο και ελπίδα στους μαθητές. Για να φύγει η χώρα μας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για να σπάσουν τα δεσμά της εξάρτησης, για Παιδεία, Δουλειά, Δημοκρατία και Εθνική Ανεξαρτησία.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 21

ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ Αποφασιστικά στη μάχη των Ευρωεκλογών της 25ης Μάη με το αγωνιστικό μήνυμα EΞΩ η ΕΛΛΑΔΑ από την ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΕ Η

οργάνωση νεολαίας Πορεία μπροστά στην

επερχόμενη κρίσιμη πολιτική μάχη των Ευρωεκλογών στηρίζει αποφασιστικά την εκλογική κάθοδο του Μ-Λ ΚΚΕ. Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα της απόφασης της Κ.Ε. του Μ-Λ ΚΚΕ σχετικά με τις Ευρωεκλογές και τους πολιτικούς στόχους της εκλογικής παρέμβασης.

1. Καθώς συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια επιβολής των βάρβαρων μνημονίων οικονομικής και κοινωνικής ισοπέδωσης και ιμπεριαλιστικής υποδούλωσης και η χώρα βαδίζει στις διπλές εκλογές του Μαΐου, η κυβέρνηση Σαμαρά στήνει ένα σκηνικό απάτης και δημαγωγίας σκορπώντας απατηλές προσδοκίες και κάλπικες προεκλογικές υποσχέσεις προκειμένου να εγκλωβίσει και να κατευνάσει τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση ώστε την επομένη των εκλογών να συνεχίσει απαρέγκλιτα την εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων των μνημονίων και των νέων αντιλαϊκών «προαπαιτούμενων» που αποφασίστηκαν στο Γιούρογκρουπ και επέρχονται μέσα στο καλοκαίρι. Με τη στήριξη των ξένων και ντόπιων κηδεμόνων της που καταφθάνουν στην Αθήνα, όπως η Μέρκελ, και τη βοήθεια όλων των αστικών προπαγανδιστικών μέσων η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ επιδίδεται σε μια ενορχηστρωμένη προπαγανδιστική επιχείρηση εξαπάτησης, χειραγώγησης και εκτόνωσης της λαϊκής αγανάκτησης προβάλλοντας το μεγάλο τάχα επίτευγμα της «εξόδου στις αγορές» και του «πρωτογενούς πλεονάσματος». Κάτω από αυτόν το διάτρητο προεκλογικό ελιγμό περί του τέλους των δεινών για τον ελληνικό λαό και την προεκλογική απάτη με το εξευτελιστικό επίδομα του «κοινωνικού πλεονάσματος», επιχειρείται μπροστά στις εκλογές η συγκάλυψη της εφιαλτικής πραγματικότητας που απλώνεται από τη μια άκρη της χώρας μέχρι την άλλη. Δύο χρόνια τώρα η συγκυβέρνηση Σαμαρά παίρνοντας τη σκυτάλη από τις κυβερνήσεις Παπαδήμου και Παπανδρέου επιτίθεται μανιασμένα και κατεδαφίζει τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, αλυσοδένοντας το λαό και υποδουλώνοντας τη χώρα. Στα δύο αυτά χρόνια επιβλήθηκαν άγριες καρατομήσεις στα μεροκάματα, τους μισθούς, τις συντάξεις, στο εφάπαξ και σε όλα τα κοινωνικά επιδόματα. Διαλύθηκε ο θεσμός της Εθνικής Συλλογικής και των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων που αντικαταστάθηκαν από τις ατομικές συμβάσεις εργασίας διαμορφώνοντας ένα μεσαιωνικό καθεστώς εργασιακής ζούγκλας. Καταργήθηκαν οριστικά ο 13ος και 14ος μισθός στους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Υπήρξε καταιγισμός φοροληστρικών μέτρων. Υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια των κοινωνικών υπηρεσιών. Χιλιάδες «εφεδρείες» - απολύσεις στον δημόσιο

τομέα που ήρθαν να προστεθούν στο ενάμισι εκατομμύριο ανέργους. Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος υγείας, παιδείας και πρόνοιας με κλείσιμο και συγχωνεύσεις νοσοκομείων και σχολείων. Ξεπούλημα κρατικών επιχειρήσεων και εκποίηση του δημόσιου πλούτου. Όλα αυτά τα βάρβαρα μέτρα που συνεπάγονται μια κολοσσιαία λαϊκή αφαίμαξη δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ και κατευθείαν μετάγγισή τους στους ιμπεριαλιστές δανειστές, στο ξένο και ντόπιο μονοπωλιακό κεφάλαιο, επισφραγίζοντας και ολοκληρώνοντας τη μεγαλύτερη μεταπολεμικά οικονομική και κοινωνική οπισθοδρόμηση της χώρας, η υποτελής κυβέρνηση Σαμαρά θέλει να τα σβήσει, να τα συγκαλύψει και να τα σκεπάσει με την κάλπικη προπαγάνδα της, με το λαθρεμπόριο ελπίδας και ασύστολης δημαγωγίας περί «του τέλους των μνημονίων», με τον εμπαιγμό, την κούφια παροχολογία και τα ψίχουλα που διαμοιράζει.

2. Το Μ-Λ ΚΚΕ προσηλωμένο στους μεγάλους στόχους του λαϊκού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος για την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα δώσει αυτοδύναμα τη μάχη των Ευρωεκλογών της 25ης Μάη. (...) Στόχος μας είναι να προπαγανδιστεί όσο γίνεται πιο πλατιά η φωνή της αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της υποτέλειας και της τρομοκρατίας, να προβληθεί ο δρόμος του αγώνα για την ανατροπή των βάρβαρων μνημονίων και των δεσμών της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, προβάλλοντας το κεντρικό σύνθημα: «Έξω η Ελλάδα από την ιμπεριαλιστική ΕΕ». (…) Οι ευρωεκλογές της 25ης Μάη διεξάγονται σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες για τον αγώνα του ελληνικού λαού, για τον αγώνα όλων των λαών της Ευρώπης, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και άγριας καπιταλιστικής επίθεσης. Η εργατική τάξη και οι λαοί της Ευρώπης αντιμέτωποι χρόνια με την αντιδραστική πολιτική του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, με τα «Σύμφωνα Σταθερότητας» και τα πέντε τελευταία χρόνια με την καταστροφική οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, γίνονται αντικείμενο της πιο άγριας εκμετάλλευσης, ενώ δεκάδες εκατομμύρια εργαζόμενοι πετιούνται στην ανεργία και ένας νέος εργασιακός μεσαίωνας επιβάλλεται. Με τις αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής της ΕΕ που κανοναρχεί ο γερμανικός ιμπεριαλισμός, επιταχύνεται ο ρυθμός κατεδάφισης όλων των μεταπολεμικών εργατικών κατακτήσεων, επιβάλλεται μια αιματηρή, εξοντωτική λιτότητα με την εξαπόλυση ενός ανελέητου και διαρκούς οικονομικού πολέμου ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς της Ευρώπης, προκειμένου το ευρωπαϊκό μονοπωλιακό κεφάλαιο να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του σε συνθή21

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 22

κες κρίσης και να εξασφαλίσει καλύτερους όρους ανταγωνισμού απέναντι στα άλλα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα. Ταυτόχρονα, οι αστικές τάξεις των χωρών της ΕΕ καρατομούν δημοκρατικά δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες, δυναμώνουν την αστυνόμευση και την καταστολή μέσα από τους ευρωτρομονόμους και τα αντικομμουνιστικά μνημόνια, διαμορφώνοντας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μια αντιδραστική συμμαχία των κυρίαρχων τάξεων σε βάρος των λαών και ανοίγοντας με αυτή την πολιτική το δρόμο στις πιο ακραίες αντιδραστικές, φασιστικές δυνάμεις.

3. Το Μ-Λ ΚΚΕ θα καλέσει κάθε εργαζόμενο, δημοκράτη και πατριώτη κάτω από το φως των οδυνηρών οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων της τελευταίας τετραετίας να παλέψει για να φύγει η Ελλάδα από την ιμπεριαλιστική ΕΕ. Η υπαγωγή της Ελλάδας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και επιτήρηση από τους κηδεμόνες της ΕΕ και του ΔΝΤ κατέδειξε το ρόλο δυνάστη που ασκεί πάνω στη χώρα μας ο ιμπεριαλισμός και αποκάλυψε το χαρακτήρα της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και την ξενόδουλη πολιτική των αστικών κομμάτων που εξασφαλίζει με τη ληστρική εκμετάλλευση του λαού, τα ταξικά συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας και πάνω από όλα τα συμφέροντα των ξένων προστατών της που λυμαίνονται την Ελλάδα και το λαό της. Η βαριά δοκιμασία που περνά τώρα ο λαός μας, μια δοκιμασία από τις μεγαλύτερες στη μεταπολεμική ιστορία του, πηγάζει από αυτή την κατάσταση. Παρά την πολύχρονη, αντιδραστική φιλοευρωπαϊκή προπαγάνδα αστών και ρεφορμιστών, πλατιές λαϊκές μάζες αφυπνίζονται και συνειδητοποιούν πλέον πως η ΕΕ, που στο όνομά της έγιναν τόσες θυσίες από την πλευρά τους, είναι ένας ιμπεριαλιστικός συνασπισμός που στρέφεται ενάντια στους λαούς και γίνεται θηλιά για την εργατική τάξη, την αγροτιά, τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Αγώνας για την έξοδο της χώρας μας από την ΕΕ σημαίνει πρώτα και κύρια αγώνας ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων που πέρασαν και αυτών που έρχονται, για την ανατροπή των μνημονίων υποδούλωσης. Ο αδιάκοπος αγώνας ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της υποτέλειας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της άρχουσας τάξης, είναι ο μόνος δρόμος και η πραγματική διέξοδος για τις λαϊκές μάζες, για την απαλλαγή της χώρας από τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για Δουλειά, Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό. Προβάλλοντας το Μ-Λ ΚΚΕ το σύνθημα « Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ», θέλει να εκφράσει τις αγωνιστικές διαθέσεις πλατιών λαϊκών μαζών που ασφυκτιούν κάτω από την πολιτική της υποτέλειας και ξενοδουλείας των ντόπιων κυβερνήσεων απέναντι στην ΕΕ, να αποκαλύψει ακόμα τις αυταπάτες που καλλιεργούνται για το ρόλο και το χαρακτήρα της ΕΕ, ιδιαίτερα από δυνάμεις που εμφανίζονται με τις ταμπέλες της Αριστεράς.

4. Μπροστά στη δραματική κατάσταση που αντιμε22

τωπίζει ο λαός, ένα σημαντικό τμήμα του στρέφεται προς το ΣΥΡΙΖΑ επηρεασμένο από τις προεκλογικές εξαγγελίες και υποσχέσεις του για «ανατροπή» των μνημονίων και των εξοντωτικών μέτρων που τα συνοδεύουν. Έχουμε χρέος να μιλήσουμε ανοιχτά και καθαρά στους εργαζόμενους, να αποκαλύψουμε τον ψευτοαριστερό, σοσιαλδημοκρατικό χαρακτήρα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και να καταπολεμήσουμε τις επικίνδυνες αυταπάτες και τις ψεύτικες ελπίδες που καλλιεργεί στον λαό. Ένας φορέας που για δεκαετίες οι κυρίαρχες δυνάμεις που τον συγκροτούν ορκίζονται στο όνομα της ΕΟΚ και της ΕΕ, της Ευρωζώνης και του ευρώ και ταυτίστηκαν με τη στρατηγική της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, πασχίζοντας να περάσουν μέσα στο λαϊκό και αριστερό κίνημα τη θέση για το σφιχτοδέσιμο της Ελλάδας στο άρμα της ΕΕ, δεν μπορούν και δεν θέλουν να σταθούν αντιμέτωπες και να «καταγγείλουν» την πολιτική που εκπορεύεται από την ΕΕ, που η πεμπτουσία της είναι η βάρβαρη πολιτική των μνημονίων. Σε καμία ακύρωση της μνημονιακής πολιτικής, με την έννοια της κατάργησης των βασικών αντεργατικών μέτρων των μνημονίων, δεν πρόκειται να προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ αν βρεθεί στην κυβερνητική εξουσία. Το «εθνικό σχέδιο ανόρθωσης» που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το νέο ρετουσαρισμένο μνημόνιο που σκοπεύει να διαπραγματευτεί στα πλαίσια της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ. Τώρα, που πλατιά λαϊκά στρώματα κατανοούν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για να χρυσώσει το χάπι πλασάρει και αναμασά το παλιό γνωστό ρεφορμιστικό τροπάρι για την «Ευρώπη των εργαζομένων», κατακεραυνώνοντας τη «νεοφιλελεύθερη, μερκελική Ευρώπη». Όλη αυτή η ρετουσαρισμένη προπαγάνδα της σοσιαλδημοκρατίας και του ρεφορμισμού για την «Ευρώπη των εργαζομένων» έρχεται ακριβώς να συγκαλύψει και να εξωραΐσει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ και να καλλιεργήσει την απατηλή ιδέα πως είναι δυνατό η σημερινή ΕΕ να μετεξελιχθεί και να μεταμορφωθεί από εκπρόσωπος του ευρωπαϊκού καπιταλισμού και βασικός μοχλός των Γερμανών και των Γάλλων ιμπεριαλιστών σε εκπρόσωπο και εκφραστή μιας «άλλης» Ευρώπης, αυτής των «εργαζομένων». Στην πραγματικότητα οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζουν αυτές τις θεωρίες δεν αμφισβητούν τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά βάθρα που στηρίζεται η ΕΕ, και απλά καλλιεργούν αυταπάτες στον λαό πως είναι δυνατό η ιμπεριαλιστική ΕΕ να αποκτήσει φιλολαϊκό, φιλειρηνικό και δημοκρατικό χαρακτήρα. Η ηγεσία του ΚΚΕ, αφού για μακρά περίοδο εγκατέλειψε τους μεγάλους αντιιμπεριαλιστικούς στόχους για την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, κάνοντας απλά λόγο για «αγώνα ενάντια στις συνέπειες και τις επιλογές της ΕΕ», τώρα που έχει περάσει με αλλοπρόσαλλο τρόπο σε μια φάση «ταξικής αδιαλλαξίας» εγκαταλείπει και υπονομεύει τους στόχους του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα από τα «αριστερά», με τις τροτσκιστικής κοπής θεωρίες που προβάλλει. Η ηγεσία του ΚΚΕ υποστηρίζει πως ο αγώνας του λαού μας για εθνική ανεξαρτησία, ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρ-

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 23

τηση -που βασική της έκφραση είναι η πρόσδεση της χώρας μας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ- είναι παρωχημένος και εκτός εποχής, δεν έχει κανένα περιεχόμενο. Όταν αποκαλύπτεται πως το ντόπιο καθεστώς της εξάρτησης και της υποτέλειας παίρνει τη μορφή μιας απροκάλυπτης ξενοκρατίας όπου Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές έχουν μετατρέψει την ελληνική επικράτεια σε οικονομική μπανανία που την κατευθύνουν πολιτικά οι ξένοι γκαουλάιτερ, η ηγεσία του ΚΚΕ διακηρύσσει πως η αστική τάξη έχει καταστήσει την Ελλάδα κυρίαρχη, ανεξάρτητη και ιμπεριαλιστική χώρα, διαγράφει κάθε αναφορά στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση και καταπίεση και στρέφει τα πυρά της ενάντια σε όσους μάχονται για το γκρέμισμα της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και την κατάκτηση της εθνικής Ανεξαρτησίας. Στην πραγματικότητα η ηγεσία του ΚΚΕ εξωραΐζει προκλητικά το σημερινό σύστημα της εξάρτησης και της υποτέλειας, παραγνωρίζει και συγκαλύπτει την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική επικυριαρχία του ιμπεριαλισμού και τον αφήνει στο απυρόβλητο. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και μια σειρά οργανώσεις που συνασπίζονται στα πλαίσια του «αντικαπιταλιστικού πόλου» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

5. Παρά το γεγονός ότι οι εκλογές διεξάγονται σε εχθρικό έδαφος για το λαό και δεν πρέπει να έχουμε καμία αυταπάτη, ούτε για το σημαδεμένο ρόλο των εκλογών, ούτε για το αποτέλεσμά τους, μας δίνεται η δυνατότητα μέσα σε ένα έντονο προεκλογικό κλίμα που μπαίνουν τα πολιτικά ζητήματα, να προπαγανδίσουμε σε πανελλαδικό επίπεδο τη γενική ιδεολογικοπολιτική γραμμή του Μ-Λ ΚΚΕ, να γίνουν

γνωστές οι θέσεις μας σε ένα μεγάλο τμήμα του κόσμου της κομμουνιστικής Αριστεράς, να αναπτύξουμε πιο στενούς δεσμούς με τους αγωνιστές και τους οπαδούς του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος. Το πραγματικό πρόβλημα μπροστά στις νέες αντιλαϊκές - αντικοινωνικές θύελλες που έρχονται μετά τις εκλογές είναι αν θα χτιστεί βήμα-βήμα ένα ισχυρό λαϊκό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ένα παλλαϊκό μέτωπο αντίστασης ικανό να αποκρούσει τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα και να προασπίσει αποτελεσματικά τα άμεσα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα του εργαζόμενου λαού και να τον ενώσει πάνω στα γενικά και πανεθνικά αιτήματα. Η αποφασιστική καταψήφιση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ (Ελιάς) και όλων των αστικών αναχωμάτων και φασιστικών εκτρωμάτων, η σταθερή απόρριψη της σοσιαλδημοκρατικής, συμβιβαστικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και του ρεβιζιονιστικού ΚΚΕ, η ψήφος και η στήριξη του Μ-Λ ΚΚΕ, σε αυτόν το στόχο υποτάσσεται, αυτή την κατεύθυνση υπηρετεί από τη δική μας την πλευρά. Προβάλλοντας και παλεύοντας τους μεγάλους στόχους του λαϊκού αντιιμπεριαλιστικού αγώνα και τα καθήκοντα για την ανασυγκρότηση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, αναδεικνύοντας τις καταστροφικές συνέπειες των βάρβαρων μνημονίων και την ανάγκη ανάπτυξης του ταξικού αγώνα για την αντιμετώπισή τους, η Κ.Ε. του ΜΛ ΚΚΕ καλεί τα μέλη, τους φίλους και τους οπαδούς του κινήματός μας να συσπειρωθούν μπροστά στη νέα πολιτική μάχη, να διαδώσουν τη γραμμή, τους στόχους και τα συνθήματα του κόμματος.

23

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 24

γκρίζες Μπαλτάκος Νο1 Σάλο προκάλεσαν οι δηλώσεις του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης Τάκη Μπαλτάκου: «Ασφαλώς και είμαι αντικομμουνιστής, έτσι γεννήθηκα και έτσι θα πεθάνω», είπε χαρακτηριστικά.

- Παγκόσμια πρωτιά αποτελεί το παντετάρισαμα και η κατοχύρωση του πρώτου Homo sapiens (;) που γεννήθηκε με εντυπωμένο στο DNA του το γονίδιο του αντικομμουνισμού. Από ό,τι φαίνεται, το γονίδιο είναι επικρατές και κατάφερε να κληρονομηθεί και στους απογόνους (βλ. Δημήτρης Μπαλτάκος, ο υιός) Μπαλτάκος Νο2 Συμπληρώνοντας: «Επειδή επιτρέπεται κάποιος να είναι κομμουνιστής, γιατί δεν επιτρέπεται να είναι κάποιος αντικομμουνιστής;» - Αφού δεν απάντησε κανείς στον κ. Μπαλτάκο, θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε συνοπτικά εμείς: Βεβαίως και επιτρέπεται. Αλλά επιβάλλεται ωστόσο να θυμόμαστε ότι η αντικομμουνιστική προπαγάνδα, ιδιαίτερα στη χώρα μας, συνδέθηκε με τις πιο μαύρες και ματωμένες σελίδες της νεότερης ιστορίας. Από τη γερμανική κατοχή, τους 200 της Καισαριανής, τον Δεκέμβρη του ’44, τα τάγματα ασφαλείας και τους γερμανοτσολιάδες, την εκτέλεση Μπελογιάννη και τη δολοφονία Λαμπράκη, τις φυλακές και τα ξερονήσια της εξορίας: Μακρόνησος, Αϊ Στράτης, Γιάρος· από τη χούντα των συνταγματαρχών μέχρι και τη Χρυσή Αυγή σήμερα, όλα μπαίνουν σε έναν κοινό παρανομαστή. Τον αντικομμουνισμό. Μπαλτάκος Νο3 Αναφερόμενος ο κ. Μπαλτάκος στη ρύθμιση για τους μετανάστες (η οποία προέβλεπε απέλαση όσων μεταναστών καταγγέλλουν ψευδώς άσκηση βίας εις βάρος τους), είπε ότι η πρότασή του διασφάλιζε τα δικαιώματα των αστυνομικών και των λιμενικών, που για 4 - 5 χρόνια θα έπρεπε να πληρώνουν δικηγόρους μέχρι να ολοκληρωθεί η δικαστική τους διαδικασία.

- Και εύλογα αναρωτιέται κανείς: Μα πόσοι είναι τελικά αυτοί οι μετανάστες (σ.σ. όποτε θέλουν τους αποκαλούν και λαθρο-μετανάστες) οι οποίοι πάνε ψευδώς να καταγγείλουν εις βάρος τους άσκηση βίας; Και ποιοι από αυτούς τους μετανάστες τολμούν να περάσουν την πόρτα του αστυνομικού τμήματος, όταν στην όψη και μόνο των ομάδων ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ τρέχουν να κρυφτούν; Ακόμα όμως και για τον τολμηρό μετανάστη που ψευδώς θα καταγγείλει άσκηση βίας εις βάρος του, με τα εκλογικά ποσοστά της Χρυσής Αυγής στα σώματα ασφαλείας, το πιθανότερο είναι ότι η ψευδής καταγγελία θα μετατραπεί άμεσα σε πραγματική. Άδωνις Γεωργιάδης Νο1 Ο Άδωνις Γεωργιάδης δήλωσε: «Ως πατέρας συγκινήθηκα από τη στάση του γιου Μπαλτάκου» να υπερασπιστεί τον πατέρα του».

- Η φοβερή τηλεπερσόνα και Υπουργός Υγείας, όχι μόνο δεν συγκινείται αλλά παρακαλάει να καρπωθεί τη «δόξα της τρόικας» όταν κλείνει νοσοκομεία, στερεί από καρκινοπαθείς φάρμακα, όταν 3 εκατομμύρια μένουν ανασφάλιστοι και ξεπαστρεύει το δημόσιο σύστημα Υγεί-

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 25

σελίδες ας! Συγκινείται όμως από αυτό το απαύγασμα πολιτικού πολιτισμού: τις μπουνιές. Μάλιστα. Αυτό λέει πολλά! Να μην ξεχάσουμε ωστόσο να καταδικάσουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται! Άλλωστε οποιουδήποτε γιος έχει τη δυνατότητα, ανά πάσα στιγμή, να μπουκάρει με το έτσι θέλω και να παίξει μπουνιές εντός του κτιρίου της Βουλής, αν θεωρεί βέβαια ότι ο πατέρας του έχει θιχτεί. Προς το εντευκτήριο της Βουλής: Αναμένεται κύμα εκατομμυρίων γιών με θιγμένους πατεράδες εντός των επόμενων χρόνων. Άδωνις Γεωργιάδης Νο2 «Στην Ελλάδα μπορείς να είσαι όλα τα “αντί-”, αλλά όχι αντικομμουνιστής. Αφήστε τον Μπαλτάκο. Ο καλύτερος είναι ο Μπαλτάκος. Ψηφίζω Μπαλτάκο. Είναι τρομερός» προσθέτοντας πως «Ο καλύτερος είναι ο Μπαλτάκος - Ψηφίζω Μπαλτάκο».

- Τα σχόλια, δικά σας. Άρης Σπηλιωτόπουλος Νο1 Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με τη Νέα Δημοκρατία έκανε λόγο για «ημίτρελους που κάθε τόσο κλείνουν το κέντρο της Αθήνας» αφήνοντας αιχμές για τη στάση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στο ζήτημα των συγκεντρώσεων. «Εάν δεν υπάρχει νόμος θα επιβληθεί νόμος», και σημείωσε ο κ. Σπηλιωτόπουλος «εάν εκλεγώ τέρμα αυτοί οι 20-30 ΗΜΙΤΡΕΛΟΙ που κλείνουν τους δρόμους» - Αυτή η σπάνια πολιτική φιγούρα, που διέπρεψε κατά την περίοδο της κυβέρνησης Καραμανλή του ανηψιού, επανέρχεται δριμύτερος για να διεκδικήσει τον πολυπόθητο τίτλο του Δημάρχου των Αθηνών, θέτοντας ευθύς εξαρχής τους βασικούς άξονες της πολιτικής του ατζέντας. Τέρμα οι συγκεντρώσεις, για ημίτρελους απεργούς. Όλοι οι υπόλοιποι επιτρέπεται… Άρης Σπηλιωτόπουλος Νο2 «Αφού ο κ. Καμίνης δεν καθαρίζει από τις αφίσες του κ. Σακελλαρίδη (σ.σ. υποψήφιος ΣΥΡΙΖΑ), το κάνουμε εμείς.»

- Ομάδες αγανακτισμένων οικολόγων επιστράτευσε ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηνών για να «ξεβρομίσει τον τόπο» από τις αφίσες των πολιτικών του αντιπάλων. Όπως ο ίδιος τόνισε, για λόγους αισθητικής και ευαισθησίας απέναντι στο περιβάλλον. Πραγματικά αυτό έλειπε από την Αθήνα. Κατά τα άλλα η Αθήνα είναι μια πόλη καλαίσθητη, που σφύζει από χώρους πρασίνου, απόλυτα εναρμονισμένη με το περιβάλλον και οι αφίσες χάλαγαν το Ευρωπαϊκό της προφίλ. Ας ελπίσουμε ο κ. Σπηλιωτόπουλος να διοργανώσει κάτι αντίστοιχο για τα κάγκελα των πεζοδρομίων που εγκατέστησε ο ομοϊδεάτης του και συναγωνιστής κ. Αβραμόπουλος. Για να μη μιλήσουμε, για τα έργα πρασίνου, του αντάρτη της υπόθεσης, κ. Κακλαμάνη. Άρης Σπηλιωτόπουλος Νο3 «Η υπ’ αριθμόν ένα απειλή για την Αθήνα είναι η λαθρομετανάστευση, η ανασφάλεια και το παρεμπόριο», τόνισε ο υποψήφιος δήμαρχος και επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης «Αθήνα Μπορείς».

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 26

- Από γνωστούς οικονομικούς κύκλους και επιφανή golden boys, εξετάζεται το ενδεχόμενο ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Αθήνα, προκλήθηκε από αυτές τις φιγούρες ανθρώπων που απλώνουν την πραμάτεια τους πάνω σε κάτι τρύπια σεντόνια στους διάφορους δρόμους της πόλης. Το ότι δεν έχει ούτε ένα ευρώ στην τσέπη του ο πολίτης αυτού του τόπου να ψωνίσει καν τα απαραίτητα, δεν μετράει. Σε λίγο θα μας πουν ότι και τα μνημόνια της λιτότητας, της εξαθλίωσης, της πείνας και της ανέχειας, τα ψήφισαν οι «λαθρομετανάστες». Άκου εκεί υπ’ αριθμόν ένα απειλή. Άρης Σπηλιωτόπουλος Νο4 «Όποιος έχει προσεγμένη εμφάνιση, έχει και καθαρή ψυχή».

- Άμα σας κόβανε και εσάς το ρεύμα κ. Σπηλιωτόπουλε γιατί ήσασταν άνεργος με 2-3 παιδιά στην πλάτη, θα βλέπαμε και τη δικιά σας προσεγμένη εμφάνιση. Και για να ’χουμε καλό ερώτημα, πώς ακριβώς ορίζεται η προσεγμένη εμφάνιση και με ποια ακριβώς κριτήρια; Τα ΔΑΠίτικα; Φιλολαϊκές πολιτικές Επίδομα 500€ προσφέρει η κυβέρνηση σε άνεργους και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (σ.σ. Λαός). Κονδύλι που προέρχεται από το πολυπόθητο πρωτογενές πλεόνασμα.

- Αφού λοιπόν μας τάραξαν στους φόρους και τα χαράτσια τώρα μας τα επιστρέφουν. Ορίστε! Και μη βρεθεί κανένας καλοθελητής να πει ότι πρόκειται για προεκλογικό τρικ. Οι επερχόμενες εκλογές είναι τελείως τυχαίες. Το μοναδικό πρόβλημα με το αναφερόμενο επίδομα είναι ότι δεν έβγαιναν τα νούμερα: 1,5 εκατομμύριο άνεργοι συν κάμποσα εκατομμύρια κοινωνικά ευπαθών ατόμων και όλο επί 500€. Άστα δεν φτάνει για όλους. Οπότε εξαιρέθηκαν οι άνεργοι που φιλοξενούνται από γονείς και κηδεμόνες. Δηλαδή η πλειοψηφία των άνεργων. Επίσης η διαδικασία γίνεται μέσω διαδικτύου, οπότε ο 80χρονος συνταξιούχος πρέπει πρώτα να βγάλει πιστοποίηση ECDL και μετά να κάνει αίτηση. Πόσο μάλλον αυτός που έχει κομμένο το ρεύμα που θα αναγκαστεί να πληρώσει το internet café από την τσέπη του. Τελικά θα το πάρει κανένας αυτό το επίδομα; Οι Γερμανοί Ξανάρθανε ….. και φύγανε - Η επίσκεψη Μέρκελ έκανε το θαύμα της. Μετά τα αποτελεσματικά μέτρα καταπολέμησης της οικονομικής κρίσης, με τη σαφή καθοδήγηση των Γερμανικών επιτελείων, λύθηκε και το κυκλοφοριακό χάος που επικρατεί στους δρόμους της Αθήνας… Αφού λοιπόν απαγορεύτηκαν οι συναθροίσεις και οι διαδηλώσεις, παράλληλα ακροβολίστηκε στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας σύσσωμο το Αστυνομικό Σώμα για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας. Ψυχή ζώσα δεν κυκλοφορούσε, ούτε καν στο πεζοδρόμιο. Ο κόσμος μας και εμείς Ένα νέο σχέδιο κάδων απορριμάτων στις ΗΠΑ, προβλέπει, πέρα από τα ήδη υπαρκτά δοχεία ανακύκλωσης και αποβλήτων, και μία θήκη για τα βρώσιμα αποφάγια τα οποία θα μπορούν να αποτελέσουν τροφή για τους άστεγους.

“Toss With Care” (Πέτα με προσοχή) είναι ένα καινοτόμο πρότζεκτ της Nicole Howell, φοιτήτριας στο Pratt Institute for Design της Νέας Υόρκης.

- Και κάπως έτσι λύνεται το πρόβλημα επισιτισμού του πλανήτη. Λέτε να εφαρμοστεί και

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 27

στην Αφρική; Οι Αμερικανοί φίλοι, μας εξέπληξαν για άλλη μια φορά. Στη μητρόπολη του καπιταλισμού, του συστήματος που γεννάει τη φτώχεια και την πείνα, κατάφεραν να την νικήσουν. Μπράβο και πάλι μπράβο. Διαφημίσεις «Επιτυχία είναι να δουλεύεις πάνω σε αυτό που σου αρέσει, σε αυτό που είσαι καλός», είναι το σλόγκαν του υπουργείου Παιδείας που προβάλλεται μέσω του τηλεοπτικού σποτ. Στόχος του είναι να αντιστραφεί η εικόνα που υπάρχει για την τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση και πιο μαζικά να στραφούν σε αυτήν τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας.

- Βέβαια, σε μια χώρα με 60% ανεργία στους νέους, ΟΝΤΩΣ επιτυχία είναι να δουλεύεις πάνω σε αυτό που σου αρέσει. Μα καλά, το υπουργείο παιδείας, πρόσφατα δεν απέλυσε τους καθηγητές των τεχνικών ειδικοτήτων; Τι ακριβώς εννοεί στο σποτ για την τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση; Ότι μετά τα 16 μπορείς άνετα να πας να πιάσεις δουλειά σαν βοηθός κάποιου μάστορα ή στο βενζινάδικο της γειτονιάς; Γιάννης Σ.

Λευκή εβδομάδα και λοιπά «success stories» Τελικά δεν εφαρμόστηκε από φέτος η «λευκή εβδομάδα» στα σχολεία. Έγκυρες δημοσιογραφικές πηγές αναφέρουν ότι οργισμένα πλήθη μαθητών και επιχειρηματιών-ιδιοκτητών τουριστικών θέρετρων περικύκλωσαν το υπουργείο Παιδείας, απαιτώντας να ενισχυθεί η εγχώρια τουριστική βιομηχανία και να δοθεί η δυνατότητα στους μαθητές και τις οικογένειές τους να διασκεδάσουν κάνοντας σκι και παίζοντας χιονοπόλεμο στα χιονισμένα βουνά της χώρας. Λευκή εβδομάδα και λοιπά «success stories» (2) Ο εξαιρετικά δημοφιλής και λαοπρόβλητος υπουργός Παιδείας κος Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, μπροστά στο φόβο της εισόδου του οργισμένου πλήθους των μαθητών και των τιτάνων της τουριστικής βιομηχανίας μέσα στον χώρο του υπουργείου, διαβεβαίωσε τους παρευρισκόμενους ότι το project «λευκή εβδομάδα» θα εφαρμοστεί πιλοτικά από το 2015. Ικανοποιημένοι και συνεπαρμένοι από την ανθρωπιά και τη βαθύτατη κατανόηση των προβλημάτων τους από τον υπουργό, οι μαθητές αποχώρησαν μέσα σε ένα κλίμα χαράς, συγκίνησης και ενθουσιασμού. Λευκή εβδομάδα και λοιπά «success stories» (3) Κύκλοι του υπουργείου Παιδείας ανέφεραν στην Μαθητική Πορεία ότι στόχος του υπουργού και της κυβέρνησης είναι μέσα στα επόμενα χρόνια να γίνει πράξη το σύνθημα του υπουργείου «Μαθητεία, μαθητεία, κυριακάτικη αργία». Έτσι, από την πρώτη και κάθε Κυριακή του 2015 οι μαθητές θα μπορούν εθελοντικά και χωρίς κανένα κόστος να προσφέρουν δωρεάν εργασία στις χειμαζόμενες από την κρίση ελληνικές επιχειρήσεις. Ιάσονας Α.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 28

Selfie: ειδικό αφιέρωμα όλα όσα θα θέλατε να γνωρίζετε για τη «λέξη της χρονιάς»

• «Selfie»: είναι μια σχετικά καινούρια λέξη, μάλλον ουσιαστικό.

• Στην πράξη, πρόκειται για «εαυτοφωτογραφία». Ο χρήστης φωτογραφίζει τον εαυτό του στρέφοντας τον φακό της φωτογραφικής μηχανής προς το πρόσωπό του, ή απλά φωτογραφίζει το είδωλό του σε έναν καθρέφτη. Η φωτογραφία μπορεί να περιλαμβάνει και περισσότερα πρόσωπα, σίγουρα όμως εικονίζεται ο ίδιος ο φωτογράφος.

• Ο ξένος όρος ορθά εστιάζει στο ναρκισσιστικό στοιχείο τής «εαυτοφωτογράφησης»: self = εαυτός, selfie = εαυτούλης.

• Με το συγκεκριμένο νόημα η λέξη εμφανίζεται στα μέσα περίπου της προηγούμενης δεκαετίας και η χρήση της εκτινάσσεται μαζί με την εξάπλωση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αλλά και την τεχνολογική εξέλιξη των ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών όσο και των ηλεκτονικών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων, smartphones, κ.λπ., που σχεδόν ανεξαίρετα πλέον φέρουν ενσωματωμένες κάμερες υψηλής ευκρίνειας.

• Η λέξη έχει, πιθανά, αυστραλιανή προέλευση. Παρεμπιπτόντως, τα δύο τρίτα από τις νεαρές κοπέλες της Αυστραλίας, ηλικίας 18-35 ετών, παίρνουν «selfies» με κύριο στόχο την ανάρτησή τους στο Facebook.

• Σε έρευνα του 2013, φαίνεται ότι οι «εαυτοφωτογραφίες» αντιστοιχούν στο 30% των συνολικών φωτογραφιών που παράγουν οι νέοι ηλικίας 18-24 ετών.

• Το 2012 το περιοδικό «Time» κατατάσσει τον όρο «selfie» ανάμεσα στους 10 δημοφιλέστερους του έτους. Το 2013 η ψηφιακή έκδοση του Λεξικού της Οξφόρδης δίνει στο «selfie» τον τιμητικό τίτλο «λέξη της χρονιάς».

• Σύμφωνα με σχετική στατιστική, στο έτος που παρήλθε η χρήση της λέξης αυξήθηκε κατά 17.000% (!). Για την εκτίναξη αυτή έβαλαν το λιθαράκι τους γνωστές προσωπικότητες της υφηλίου. Φοβούμεθα ότι πίσω από την εξάπλωση της αυτοφωτογράφησης δεν κρύβεται μόνο η τεχνολογική «ανάπτυξη», αλλά ο ναρκισσισμός, η ανάγκη αυτοπροβολής (κυριολεκτικά!), ο εγωισμός, η επίδειξη, όσο και η μοναξιά. Το άρθρο αφιερώνεται στις γνωστές προσωπικότητες που εμφατικά καλλιεργούν τον ιδιότυπο αυτόν ατομικό δρόμο.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 29

Selfies σιδηρών κυριών

«Να ξέρεις ότι υποδύθηκα με επιτυχία τη “Σιδηρά Κυρία”. Πήρα και όσκαρ, μάλιστα. Αν πάρεις τη σκυτάλη στους Δημοκρατικούς, να ξέρεις ότι κάνω προνομιακές τιμές σε ρόλους γυναικών πρωθυπουργών και προέδρων. Κοίτα πόσο μοιάζουμε!»

«Άκου, Μπο: Ο σύζυγός μου είναι πλανητάρχης. Αυτό, κάνει εμένα “Πρώτη Κυρία”, και εσένα, τον “Πρώτο σκύλο”. Εδώ που καθήσαμε, κοίτα μόνο να μην αποκτήσουμε και τους “Πρώτους ψύλλους”! Χαμογέλα!»

«Νεαρέ, ελπίζω η επίδειξη της γλώσσας σου, να αποτελεί κάποιο νέο είδος έκφρασης θαυμασμού προς το πρόσωπό μου!»

Selfies στο Βατικανό

«Τέκνον μου, έχεις ένα μικρό πρόβλημα στο καδράρισμα της εικόνας. Έκοψες το ένα αφτί τής Ταπεινότητάς Μου, και το ένα αφτί τού συζύγου σου. Μόνο εσύ βγήκες ολόκληρη. Τέλος πάντων. Υποθέτω, δεν μπορούν όλοι να έχουν το αλάθητο!»

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 30

«Γενικά, ο εγωισμός είναι αμάρτημα. Ευτυχώς για εσάς, ο κανόνας αυτός δεν ισχύει όταν Είμαι κι Εγώ μέσα στη φωτογραφία!»

«Ο διαγωνισμός ξεκίνησε: Θα Βραβεύσω την καλύτερη selfie με ένα συγχωροχάρτι!»

Selfies στη Νότιο Αφρική, στην κηδεία του Νέλσον Μαντέλα

«Θα σκάσει η Ανγκέλα απ’ τη ζήλια της! Και ο Ομπάμα, και ο Κάμερον, δίπλα μου! Ήρθε η ώρα της Δανίας! Μόνο να μην παρεξηγηθεί η Μισέλ!»

Χέλλε: «Να ’σαι καλά, Μπάρακ, καιρό είχα να περάσω τόσο ωραία σε κηδεία!» Ομπάμα: «Κι εγώ πέρασα υπέροχα! Το μαύρο σου πάει πολύ! Να κανονίσουμε να βγαίνουμε συχνότερα σε τελετές και μνημόσυνα!» Μισέλ: («Πρώτε κύριε, στο εξής, κομμένες οι selfies μου μαζί σου! Από δω και μπρος προτιμώ να φωτογραφίζομαι με τον σκύλο!»)

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 31

ιδιαίτερα ευαίσθητοι

Μη φοβάσαι Τζακ! Τελειώσαμε σήμερα με τους βομβαρδισμούς!

Τυχερό μου γατόνι, με το εμπάργκο που έχουμε επιβάλει σαν να μου φαίνεται ότι μόνο εσύ πίνεις γάλα σε αυτήν την πόλη!

Μμμμμμάκια! Αυτό που με ηρεμεί μετά το πρωινό αιματοκύλισμα είναι ένα χαλαρωτικό μπάνιο και η συντροφιά του Αζορ!

Κοριτσάκι μου, πόσο μου έλειψες! Ήθελα να επιστρέψω νωρίτερα, αλλά έπρεπε πρώτα να ξεμπερδέψω με κάποιους 7χρονους τρομοκράτες σε Ιράκ και Αφγανιστάν!

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 32

Η Ευρώπη δεν είναι το σπίτι των λαών… Ε

πί δεκαετίες τώρα στήνεται σε βάρος του Ελληνικού λαού η προπαγάνδα για τον ρόλο και την αναγκαιότητα της ένταξης της χώρας μας στην ΕΕ. Από τα σχολικά βιβλία μέχρι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και από τα μεγάλα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα του τόπου μέχρι τους οικολόγους πράσινους, όλοι παρουσιάζουν την Ευρώπη σαν μία ένωση που προάγει τον πολιτισμό, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη, τις τέχνες και την τεχνολογία, που διασφαλίζει την ειρήνη, την ασφάλεια και την ευημερία για τους λαούς των χωρών μελών της και τα όποια παραστρατήματα οφείλονται στα καπρίτσια και την κακοτροπία κάποιων πολιτικών προσώπων. Το πόσο απέχει αυτό από την πραγματικότητα ο Ελληνικός λαός το συνειδητοποιεί βιώνοντας στο πετσί του την πιο βάρβαρη και αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόστηκε μεταπολεμικά στη χώρα, την πολιτική των μνημονίων, σχεδιασμένη αποκλειστικά από τους Ευρωπαίους και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές. Ξαφνικά η πολιτισμένη και φιλάνθρωπη Ευρώπη έγινε ο κέρβερος του Ελληνικού λαού, με τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών χωρών να προστάζουν κι άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, περισσότερους φόρους, περισσότερες απολύσεις, περισσότερη δουλειά, περισσότερο και πιο φτηνό ξεπούλημα γης και κρατικού πλούτου. Και τίποτα βέβαια δεν είναι αρκετό σύμφωνα με την προπαγάνδα τους, για να ξεπληρώσει ο Ελληνικός λαός αυτά που «έφαγε σε πακέτα επιδότησης και δάνεια από τους Ευρωπαίους». Αυτό μας είπαν προκειμένου να συγκαλύψουν ότι, ειδικά σε περιόδους κρίσης, ο Διεθνής ιμπεριαλισμός ρουφάει το αίμα λαών προκειμένου να επιβιώσει, προκειμένου να βγει από αυτή με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.

Η ίδρυση ενός ιμπεριαλιστικού οργανισμού Το 1951, λίγα χρόνια μετά το τέλος του β΄ παγκοσμίου πολέμου, οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης, Γαλλία και Δυτική Γερμανία, μαζί με Ολλανδία, Βέλγιο και Λουξεμβούργο, ιδρύουν την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ). Αυτό ήταν το πρώτο βήμα ανασυγκρότησης των τσακισμένων από τον πόλεμο οικονομικών ολιγαρχιών της Ευρώπης στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται. Επιπλέον αποτελεί και μία οχύρωση μπροστά στην απειλή της εξάπλωσης του σοσιαλισμού που τότε έφτανε μέχρι την Ανατολική Γερμανία, στενεύοντας δραματικά τα περιθώρια ανάπτυξης των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων, ισχυροποιώντας

32

τη δύναμη της εργατικής τάξης σε όλο τον πλανήτη και απειλώντας το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα με αφανισμό. Το 1957 οι ίδιες χώρες ιδρύουν την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) των 6, ο οποία στη συνέχεια γίνεται η ΕΟΚ των 12. Η ΕΟΚ μετεξελίσσεται σε ΕΕ και μετά και από την επίσημη κατάρρευση και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης ανοίγει ο δρόμος για την περαιτέρω ενίσχυση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων που διευρύνουν την αγορά τους προσαρτώντας και άλλες χώρες, φτάνοντας τελικά στην ΕΕ των 28. Το 1992, με τη συνθήκη Μάαστριχ, η ΕΕ ανοίγει τον δρόμο για την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων εμπορευμάτων και ανθρώπων και για το ξήλωμα εργασιακών σχέσεων και λαϊκών κατακτήσεων. Επιβάλλεται κοινή πολιτική σε όλους τους τομείς σε όλες τις χώρες και μέσα από αυτές τις κοινές πολιτικές ορίζεται και ελέγχεται απόλυτα τι θα παράγει, τι θα εισάγει και τι θα εξάγει κάθε χώρα-μέλος της Ένωσης. Ουσιαστικά μιλάμε για την περαιτέρω διείσδυση των μονοπωλίων και των πολυεθνικών των ισχυρών οικονομιών της Ευρώπης στις χώρες της περιφέρειας, για τη δημιουργία ενός γεωγραφικού χώρου στον οποίο διασφαλίζονται ευνοϊκοί όροι για την ασύδοτη δράση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και για το τσάκισμα των κατακτήσεων της εργατικής τάξης.

Η Ευρώπη των φτωχών λαών, της εξαθλίωσης και της ανεργίας Αν κάποτε το να μιλάς για την ανεργία και τη φτώχεια στην Ευρώπη δημιουργούσε αμφιβολίες και δυσπιστία, σήμερα δεν υπάρχουν περιθώρια απόκρυψης της αλήθειας για την «ευημερία» που εξασφάλισε στους λαούς της. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Eurostat, η ανεργία στην ΕΕ φτάνει το 11% με 26.553 εκατομμύρια ανέργους, και στη πραγματικότητα ο αριθμός αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος. Πάνω από 43 εκατομμύρια Ευρωπαίοι ζουν στα όρια της φτώχειας, ενώ 4,1 εκατομμύρια είναι άστεγοι. Τα 3 εκατομμύρια από αυτούς ανήκουν στους νεοάστεγους που έχασαν τη δουλειά τους και το σπίτι τους μέσα σε μία μέρα, με τον αριθμό αυτόν να αυξάνεται διαρκώς ιδιαίτερα στις χώρες του Νότου ως αποτέλεσμα της πολιτικής της άγριας λιτότητας που εφαρμόζεται. Ακόμα και στην ισχυρή Γερμανία πάνω από 7 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με μισθό 400 ευρώ, ενώ στη Γαλλία 350.000 άνθρωποι έπεσαν κάτω από

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 33

το όριο της φτώχειας στη περίοδο 2008-2011. Ταυτόχρονα, σε όλες τις χώρες της Ευρώπης παγιώνεται η πολιτική τής διάλυσης των δομών υγείας, παιδείας, πρόνοιας και η μετατροπή τους σε πεδία ιδιωτικής κερδοφορίας, μειώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις, αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, ξηλώνονται οι εργασιακές σχέσεις και εισάγονται νέου τύπου ελαστικές μορφές εργασίας. Και αν στην Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης αυτή η πολιτική επιβάλλεται με έναν άγριο ρυθμό εφαρμογής εξοντωτικών αντιλαϊκών μέτρων και μνημονίων, αυτό είναι αποτέλεσμα του χαρακτήρα της βαθιάς οικονομικοπολιτικής εξάρτησης της χώρας.

Η Ευρώπη βουτηγμένη στο αίμα των λαών Η Ευρωπαϊκή Ένωση ως ιμπεριαλιστικός μηχανισμός δεν αρκείται μόνο στην επιβολή μιας πολιτικής οικονομικής αφαίμαξης των εργαζομένων και λεηλασίας των εξαρτημένων χωρών. Για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των οικονομικών της ολιγαρχιών στην παγκόσμια σκακιέρα οι κυριότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που συγκροτούν την ΕΕ συμμετέχουν (μέσω του ΝΑΤΟ) σε πολέμους και επεμβάσεις ανά τον κόσμο. Έτσι έκαναν από τη Γιουγκοσλαβία μέχρι τη Λιβύη και από το Μάλι της Αφρικής μέχρι τη Συρία, άλλοτε χέρι-χέρι με τους Αμερικάνους και άλλοτε χώρια, ανάλογα με το τι εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών καλύτερα. Τα εκατομμύρια προσφύγων, θύματα αυτών των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων είναι ανεπιθύμητα στην κατά τα άλλα «φιλάνθρωπη» ΕΕ, η οποία μπροστά στα πολύνεκρα ναυάγια, όπως αυτό της Λαμπεντούζα, ζητάει ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών φύλαξης συνόρων, αδιαφορώντας για τον πνιγμό χιλιάδων ανθρώπων στα νερά της Μεσογείου. Στην «πολιτισμένη» αυτή ήπειρο οι πρόσφυγες είναι επιθυμητοί μόνο στον βαθμό που μπορούν να αποτελέσουν ένα εξευτελιστικά φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση από την ίδρυση της μέχρι σήμερα ήταν, είναι και θα είναι ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός εχθρικός προς τους λαούς και την Εργατική τάξη. Όσοι λοιπόν προσπαθούν να συγκαλύψουν τον πραγματικό ρόλο και χαρακτήρα της ΕΕ αποδίδοντας την πολιτική που εφαρμόζεται στην «κακιά» Μέρκελ, όσοι ισχυρίζονται ότι η Ευρώπη πήρε «στραβή πορεία» και ότι αυτό μπορεί να αλλάξει, ουσιαστικά μετατρέπονται σε δεκανίκια αυτής της βάρβαρης ιμπεριαλιστικής πολιτικής

Η Ελλάδα στην ΕΟΚ και οι τραγικές συνέπειες της Ευρωπαϊκής πολιτικής στη χώρα μας Η Ελλάδα γίνεται επίσημα μέλος της ΕΟΚ το 1981 και 20 χρόνια μετά, τον Ιανουάριο του 2001, γίνεται μέλος της Οικονομικής Νομισματικής Ένωσης, ΟΝΕ, και μπαίνει στο ευρώ. Οι συνέπειες της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, μετέπειτα ΕΕ, και στην ΟΝΕ είναι οδυνηρές για τον Ελληνικό λαό και τη χώρα, με αποκορύφωμα τα χρόνια της κρίσης, στα οποία το παραμύθι της ΕΕ μετατρέπεται σε άγριο εφιάλτη. Η Ενωμένη Ευρώπη των ιμπεριαλιστών, υπηρετώντας τα μονοπώλια και το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο, επιδοτεί και επιβάλλει την καταστροφή της παραγωγής του αγροτικού

τομέα, της κτηνοτροφίας, της αλιείας και της βιομηχανίας. Οι υποτελείς και ξενόδουλες Κυβερνήσεις που εναλλάσσονται όλα αυτά χρόνια στον τόπο μας, εφαρμόζοντας πιστά τις πολιτικές της ΕΕ, στην υπηρεσία της ξένης και ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, οδηγούν μια χώρα θαλασσινή και με πλεονάσματα στις παραδοσιακές ιδιαίτερα καλλιέργειες που εξάγονταν στο εξωτερικό, σε χώρα που πουλάει στα super market μπακαλιάρο ειρηνικού ωκεανού, πορτοκάλια Ισπανίας και χοιρινό Ολλανδίας. Μόνο τα τρία πρώτα χρόνια της ένταξης μας στην ΕΟΚ ενταφιάζονται 860.000 τόνοι εγχώριων φρούτων, λαχανικών, πουλερικών και αβγών, ταυτόχρονα απαγορεύεται η φύτευση νέων δενδριλίων ελιάς, και αργότερα στα πλαίσια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) επιδοτείται το ξερίζωμα. Επιβάλλεται περιορισμός στην παραγωγή ζάχαρης, με αποτέλεσμα το κλείσιμο των εργοστασίων Λάρισας και Ξάνθης. Η καπνοκαλλιέργεια καταστρέφεται, η βαμβακοκαλλιέργεια συρρικνώνεται. Επιδοτείται το τσάκισμα αλιευτικών σκαφών με αποτέλεσμα την καταστροφή μεγάλων παράκτιων αλιευτικών στόλων της χώρας. Η ΕΟΚ επιβάλλει ποσοτικούς περιορισμούς στη χαλυβουργία. Άλλοτε εύρωστοι κλάδοι του δευτερογενή τομέα που απασχολούσαν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, όπως αυτός της υφαντουργίας, αφανίζονται. Οι βιοτεχνίες μειώνονται δραματικά ενώ οι εισαγωγές βιομηχανικών προϊόντων από την ΕΟΚ μόνο τα πρώτα χρόνια αυξάνονται κατά 88%. Το εξωτερικό χρέος εκτινάσσεται στα ύψη! Ο απολογισμός των πολιτικών της ΕΕ στη χώρα μας είναι η ολοκληρωτική καταστροφή της αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής του τόπου, η μετατροπή της Ελλάδας σε αγορά προϊόντων των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων και σε χώρα παροχής υπηρεσιών, οι ιδιωτικοποιήσεις, η εκποίηση και η αρπαγή δημόσιου πλούτου, η εμπορευματοποίηση και διάλυση της παιδείας και της υγείας, το τσάκισμα εργασιακών, κοινωνικών και λαϊκών δικαιωμάτων, η εκτίναξη της φτώχειας και της ανεργίας, το βάθεμα της εξάρτησης της χώρας μας από τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές και το αλυσόδεμα της με δανειακές συμβάσεις και μνημόνια, που οδηγούν το λαό της στην οικονομική εξόντωση.

Καμία ανοχή στις αυταπάτες και τον εξωραϊσμό της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας Για την ΕΕ των αμέτρητων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που πνίγουν στο αίμα τους λαούς, για την ΕΕ της φτώχειας, της πείνας και της ανεργίας, των εκατομμυρίων αστέγων, για την ΕΕ των ευρωτρομονόμων που ποινικοποιούν απεργίες και καταλήψεις και της αντικομμουνιστικής υστερίας, για την ΕΕ που επιβάλλει πολιτικές εξόντωσης όλων των εργασιακών και λαϊκών κατακτήσεων στην υπηρεσία των μονοπωλίων και των οικονομικών ολιγαρχιών του κεφαλαίου, δεν χωράνε μισόλογα και αυταπάτες. Αυτός ο ιμπεριαλιστικός μηχανισμός δεν εξωραϊζεται και δεν μπορεί να αλλάξει χαρακτήρα. Σε αυτόν τον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό κανένας λαός δεν μπορεί να βρει διέξοδο. Το σύνθημα «έξω η Ελλάδα από την ΕΕ» που προβάλει η νεολαία της Πορείας, επίκαιρο σήμερα περισσότερο από ποτέ, πρέπει να δυναμώσει και να αποτελέσει μοχλό πάλης για Εθνική ανεξαρτησία, ειρήνη και δουλειά. Νίκη Π.

33

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 34

Για τον ΣΥΡΙΖΑ «Η υπομονή μας τελείωσε.» «Ψηφίζουμε και φεύγουν.»

Α

υτό το μήνυμα προεκλογικής δημαγωγίας επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ για να υποδείξει στο λαό πώς θα απαλλαγεί από αυτούς που θα πρέπει να φύγουν. Να φύγουν άμεσα, εδώ και τώρα, με μια πάρα πολύ απλή κίνηση.

Oύτε λαϊκοί αγώνες, ούτε μαζικό κίνημα, ούτε καν μια απεργία. Δεν έχουμε να κάνουμε απολύτως τίποτα άλλο παρά να ψηφίσουμε! Με έναν μαγικό τρόπο, και μάλιστα με τις ευρωεκλογές -ούτε καν με τις εθνικές εκλογές- θα «φύγουν» αυτοί που καταδυναστεύουν τις ζωές μας, οι λεγόμενοι «μερκελιστές». Και ποιοι θα έρθουν; Μα φυσικά οι «αντιμνημονιακοί», αντι-μερκελιστές, που σε αντίθεση με τους μερκελιστές, είναι ειλικρινείς και τίμιοι, ταπεινοί ευρωπαϊστές, ολόψυχα πιστοί στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, στο καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης από την ΕΕ. Περί «απάλειψης των νομοθετικών παρεμβάσεων που οδήγησαν σε παρέκκλιση από το ευρωπαϊκό κεκτημένο» μιλά ο Τσίπρας μερικούς μήνες πριν στο Βήμα (23/2/2014), επεξηγώντας τι σημαίνει για αυτόν η καταργηση των μνημονίων. Για τον Τσίπρα τα μνημόνια είναι μια παρέκκλιση (!). Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζεται, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, σαν ο αυθεντικός υπερασπιστής των «παραδοσιακών αξιών» της ΕΕ που θα διατηρήσει ανέπαφο το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Για μια «ελληνική λύση» ενταγμένη «σε μια ευρύτερη ευρωπαϊκή λύση». Το απορρυπαντικό του ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να εξαφανίσει τους νεοφιλελεύθερους μνημονιακούς λεκέδες, όμως στην πραγματικότητα κρατά ακέραιο και ενισχύει ολόκληρο το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης από την ΕΕ από την «ηρωική εποχή» της ΕΚΑΧ, μέχρι την ΕΟΚ, ΕΕ, Μάαστριχτ που οδήγησαν την οικονομία στη συρρίκνωση,

34

διόγκωσαν τα εξωτερικά χρέη και επέβαλλαν τα μνημόνια. Θα φύγουν όμως οι «μερκελιστές»; Διαβάζοντας ενδεικτικά, μερικές μόνο δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, τις οποίες δεν διέψευσαν ή ανασκεύασαν, καταλαβαίνουμε το μέγεθος της υποσχόμενης κοσμογονικής πολιτικής ανατροπής. Χαρακτηριστικά, ο Δραγασάκης δήλωσε σε Γερμανούς βουλευτές: «θα ήθελα να διαβεβαιώσετε τον γερμανικό λαό ότι θα έχετε στην Ελλάδα μια αξιόπιστη πολιτική δύναμη, η οποία υποστηρίζει τον τερματισμό της λιτότητας και την έξοδο από την κρίση μέσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης», ενώ ο Σταθάκης υποστήριξε ότι το 95% του χρέους «δεν είναι επαχθές». Από την άλλη, η Δούρου δηλώνει ότι «Εμείς θα φτιάξουμε το αστικό κράτος μεταρρυθμιστικό» (Πρώτο Θέμα). «Η αντίληψη που επικρατεί στην πλειοψηφία της κοινωνίας είναι ότι …η κυβέρνηση της Αριστεράς, καθώς θα έχει αναλάβει την κρατική εξουσία θα σταματήσει τον κατήφορο και θα ψηφίσει νόμους υπέρ των συμφερόντων των πολλών. Γνωρίζουμε όμως ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι …Η ανάληψη της κυβέρνησης δεν ισοδυναμεί με τον άμεσο έλεγχο όλων των μηχανισμών του κράτους», Γ. Μηλιός (Εφημερίδα των Συντακτών). Περιττό είναι βέβαια να σημειώσουμε ότι πλέον έχουν πάει περίπατο οι «αντιμνημονιακές» κορώνες περί μονομερούς διαγραφής που έγιναν αργότερα αναστολή πληρωμής και κούρεμα. Για να γίνουν μετά «διαπραγμάτευση», για να μετατραπούν σε «επαναδιαπραγμάτευση», η οποία θα γίνει με τη σειρά της «συννενόηση με τους εταίρους». Και τελικά να γίνει «θέμα που αφορά όλο τον ευρωπαϊκό νότο»... Δημήτρης Ζ.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 35

ΚΚΕ: πίσω από την επαναστατική φρασεολογία καλλιεργεί συστηματικά και μεταλαμπαδεύει διαχρονικά τα κοινοβουλευτικά του οράματα Μ

ε δεδομένο ότι το ΚΚΕ οδεύει προς τη συμπλήρωση έξι ολόκληρων δεκαετιών καλλιέργειας κοινοβουλευτικών αυταπατών, αποδυνάμωσης των μαζικών αγώνων και του λαϊκού κινήματος με την επιζήμια υιοθέτηση στόχων κάλπης και εκλογικών ποσοστών, με δεδομένο ότι είναι βαθειά πλέον ριζωμένη, και σταθερά αναπαραγώμενη, στους κόλπους του ΚΚΕ η κλασική ρεφορμιστική αντίληψη του κοινοβουλευτικού, ομαλού περάσματος στη …«λαϊκή εξουσία», με δεδομένο ότι, ειδικά τα τελευταία χρόνια, το ΚΚΕ, μαζί με όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, έχει εισπράξει εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό (μόνο η τελευταία, τρίτη δόση, της κρατικής επιχορήγησης προς το ΚΚΕ, για το έτος 2013, ανήλθε, σε περίοδο βαθιάς κρίσης της χώρας, στο ποσό των 410.882,74 €), δεν αποτελούν έκπληξη οι εκλογο-κεντρικές, εκλογολαγνικές, εκλογο-φρενικές εκδηλώσεις τής (πραγματικής) γραμμής του.

Αλλά, ας αφήσουμε τις οπτικές σημειολογίες, και τη Βουλή που είναι πάνω απ’ τον λαο, και ας πάμε παρακάτω.

Το δυστύχημα στο οποίο εν προκειμένω θέλουμε να αναφερθούμε, είναι η μεταλαμπάδευση στις νεότερες γενιές τής κοινοβουλευτικής μανίας, της διεξόδου της κάλπης, την οποία τόσο συχνά επικαλείται το ΚΚΕ (συχνά, μάλιστα, την κρίσιμη ώρα -και σε βάρος- της ανάπτυξης κοινωνικών μαζικών αγώνων). Πώς έχουν καλλιεργηθεί οι πιο μικρές ηλικίες από το ΚΚΕ μέσα από τις αφίσες και τα συνθήματά του;

Οι όροι marketing με τους οποίους το ΚΚΕ παρεμβαίνει στις εκλογικές αναμετρήσεις στα τελευταία 30 χρόνια, κατά τα οποία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εναλλάσσονται στους κυβερνητικούς θώκους (με το ΚΚΕ, ενίοτε, να συγκυβερνά, προκειμένου να …φέρει την κάθαρση), κάνουν τη διαφήμιση του Περισσού να θυμίσει προώθηση απορρυπαντικού: «Η δύναμή σου - σταθερή, δοκιμασμένη, σίγουρη». Οι σημερινοί 30αρηδες έχουν γνωρίσει το ΚΚΕ να ανταγωνίζεται με όρους αστικού προϊόντος τους σημερινούς κυβερνητικούς συν-εταίρους, και μάλιστα με συνθηματολογία που συχνά στερείται του στοιχειώδους πολιτικού λόγου. Το ΚΚΕ αφήνει τις πολλές-πολλές πολιτικές «φιλοσοφίες» και απλώς παίζει δυναμικά το παιχνίδι του κοινοβουλευτισμού διεκδικώντας (όχι μαζικό κίνημα, αλλά…) έδρες, και την αναλογούσα κρατική επιχορήγηση…

Ήδη από τη δεκαετία του ’80 οι προεκλογικές αφίσες (όσο και τα αντίστοιχα προεκλογικά συνθήματα) του ΚΚΕ μαρτυρούν ότι το «κόμμα» της εργατικής τάξης ενδιαφέρεται για δύο πράγματα: να είναι ισχυρό τόσο «στη Βουλή», όσο και «στον λαό». Για την ακρίβεια, καταρχάς ενδιαφέρεται να είναι ισχυρό στο Κοινοβούλιο.

«Απλώς στείλε με στη βουλή, και θα καθαρίσω εγώ για εσένα» είναι το μήνυμα που χρόνια τώρα εκπέμπει το ΚΚΕ, κάποτεκάποτε με προκλητική σαφήνεια: Η πρόσφατη αφίσα τού ΚΚΕ (ΝοέμβρηςΔεκέμβρης 2013) για την οικονομική ενίσχυση του Περισσού εν όψει μάλιστα των επερχόμενων (τουλάχιστον) διπλών εκλογών τον Μάιο, μιλάει από μόνη της: 35

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 36

«Ενίσχυσε το ΚΚΕ. Το χρειάζεσαι δυνατό, να μάχεται για σένα» (!) Αν μέχρι τώρα το ΚΚΕ «απλά» υπονόμευε την ανάπτυξη μαζικών αγώνων, ρίχνοντας κάθε τόσο το σύνθημα του …αγώνα τής κάλπης, τώρα προχωράει κι ένα βήμα παρακάτω: αναλαμβάνει το ίδιο, εργολαβικά, τη διεξαγωγή των ταξικών αγώνων, και παράλληλα στέλνει εκείνους που θα το ενισχύσουν κατευθείαν στον καναπέ (μαζί με τους υπόλοιπους), να το καμαρώνουν από τις τηλεοράσεις τους να διεξάγει τις μάχες που του ανατέθηκαν… Στη σχετική αφίσα εικονίζονται αποκλειστικά νεαροί αγωνιστές, οι οποίοι (μάλλον) θα πρέπει να νοούνται από αυτούς που μάχονται για λογαριασμό μας. Ας πούμε κι ένα αστείο: όσοι επισκεφτούν σήμερα το site του 902.gr θα δουν ότι η ενότητα «πολιτική» της εν λόγω ιστοσελίδας διαιρείται σε τρεις κύριες κατηγορίες, εκ των οποίων η μικρότερη αφιερώνεται στο πιο πρόσφατο, 19ο συνέδριο του ΚΚΕ· μαντέψτε ποιες είναι οι δύο άλλες βασικές κατηγορίες. Σωστά. Είναι η …«Βουλή» και η …«Ευρωβουλή»! Έτσι ερμηνεύει το ΚΚΕ τον όρο «πολιτική». Ας πούμε κι ένα άλλο αστείο: όπως διαβάζουμε στη αρθρογραφία του ίδιου του ΚΚΕ, πριν λίγες ημέρες, «σε συγκέντρωση των Οργανώσεων του 1ου Διαμ. Α΄ Αθήνας μίλησε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων» και καταπιάστηκε καταρχάς με το θέμα της Χρυσής Αυγής και των φασιστών στην Αθήνα. Ποια λύση προτείνει ο υποψήφιος δήμαρχος (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, διετέλεσε γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ στο διάστημα 1991-2001) για την αντιμετώπιση του φασιστικού κινδύνου; «Η απάντηση στους φασίστες είναι οι κομμουνιστές, είναι το ισχυρό ΚΚΕ παντού, είναι το ισχυρό ΚΚΕ στο Δήμο, την ευρωβουλή, την περιφέρεια». Φοβόμαστε ότι στη φράση αυτή ο Ν. Σοφιανός ταυτίζει-επεξηγεί τον όρο «κομμουνιστές» με τον όρο «ΚΚΕ» (πέρα από αυτούς δεν αναγνωρίζονται άλλοι κομμουνιστές), ταυτίζει-επεξηγεί την ισχυρή παρουσία του ΚΚΕ «παντού» με την ισχυρή παρουσία στον «Δήμο», την «ευρωβουλή», «την περιφέρεια». Στις (κοινοβουλευτικές) αντιλήψεις αυτές δεν υπάρχει χώρος (ούτε και η παραμικρή αναφορά) για την ανάγκη παρουσίας σε «συνδικάτα», «σωματεία», «χώρους εργασίας», «εκπαίδευσης», σε «μαζικούς αγώνες». Λοιπόν, πώς προσλαμβάνει η νέα γενιά την εκλογο-λαγνία του ΚΚΕ; Μήπως η ΚΝΕ ή το ΜΑΣ ή η ΠΚΣ έχουν αναπτύξει αντιστάσεις στις κάλπη-κες διεξόδους τού ΚΚΕ; Καταρχάς σε ό,τι αφορά την χαρακτηριστική απουσία πολιτικού λόγου, το μήλο έχει πέσει κάτω από τη μηλιά.

36

Πρόσφατη πολιτική(;) προεκλογική αφίσα της ΠΚΣ καλεί τους φοιτητές-ψηφοφόρους να …«μη την πατήσουν»;! Εννοείται ότι το (α-)πολιτικό περιεχόμενο της αφίσας θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει προεκλογικό υλικό για οποιαδήποτε άλλη από τις μεγάλες κυβερνητικές παρατάξεις στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, και η μπανανόφλουδα θα μπορούσε να κοσμήσει άνετα αφίσες της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ. Βέβαια, στην πραγματικότητα, ο εξοβελισμός του όποιου πολιτικού περιεχομένου, δεν είναι ανεξάρτητος από ψηφοθηρικούς λόγους. Αντιθέτως. Η φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ θεωρεί ότι με «ουδέτερο», πολιτικά, λόγο, μπορεί να διεκδικήσει κάποιες ψήφους παραέξω. Είναι ένα από τα τιμήματα που πρέπει να πληρώσουν εκείνοι που κυνηγούν πολιτικά αποτελέσματα στο επίπεδο της κάλπης. Έτσι λοιπόν, αν επισκεφτεί κανείς σήμερα τη Φιλοσοφική Σχολή Αθήνας, σε μία από τις δύο κύριες εισόδους της θα δει γραμμένο (σε προεκλογική περίοδο) με φαρδιάπλατιά γράμματα το σύνθημα:

«ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, ΤΩΡΑ ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ»

Πέρα από το συχνά εκφραζόμενο μικρό πολιτικό κόμπλεξ που κουβαλάει το ΚΚΕ από την περίοδο της κυβερνητικής συνεργασίας του με τη ΝΔ (έπειτα από την οποία, πάντα θέλει να βάζει στο στόχαστρό του πρώτο το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και σε περιόδους αποκλειστικά γαλάζιας διακυβέρνησης), εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι ότι η αγωνία του ΚΚΕ είναι καθαρά εκλογο-κεντρική. Το σύνθημα ΔΕΝ λέει «να αποδοκιμαστεί/καταγγελθεί/αποκαλυφθεί στην κοινωνία η αντιδραστική πολιτική που ασκούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ»· ΔΕΝ λέει «να σαρωθούν πολιτικά», «να ξεσκεπαστούν», «να ξεμπροστιαστούν» η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ως φορείς και υπηρέτες αντιλαϊκών συμφερόντων και καταστροφικών πολιτικών· το σύνθημα ζητά από τους φοιτητές, καθαρά και ξάστερα, την τιμωρία των δύο κομμάτων (τα οποία αντικειμενικά ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση της χώρας) συγκεκριμένα στο επίπεδο της κάλπης… Ας πάμε σε άλλη σχολή, διότι τα νεαρά ή πρεσβύτερα μέλη του ΚΚΕ που έγραψαν το σύνθημα στη Φιλοσοφική,

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 37

ίσως να είχαν μια μικρή αστοχία στην επιλογή των διατυπώσεων. Έστω. Ας πάμε στο Φυσικό της Αθήνας. Σε αφίσα (δηλαδή σε προπαγανδιστικό μέσο που, θεωρητικά, έχει ελεγχθεί για τα πολιτικά του νοήματα πριν παραχθεί μαζικά) η οποία έχει κολληθεί (τουλάχιστον) σε όλη τη ΦΜΣ, διαβάζουμε:

σος, παρατηρητής, εξάρτημα των εκλογικών αναμετρήσεων. Ας πούμε κι ένα τελευταίο αστείο: Λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2007, ο Ριζοσπάστης καλούσε τον λαό να στηρίξει ΚΚΕ, ως αταλάντευτο αντίβαρο σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

«Ισχυρό ΚΚΕ παντού στην Ευρωβουλή, στην Περιφέρεια, στους Δήμους»

Πάνω από το κύριο σύνθημα, το πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη υπογράμμιζε: «ΓΙΑ ΙΣΧΥΡΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ». Τέτοιο είναι το λαϊκό κίνημα στο οποίο και σήμερα προσβλέπει το ΚΚΕ: ετοιμοπαράδοτο, και μάλιστα «ισχυρό», μέσα σε 24 ώρες από τη διενέργεια εκλογών! Τέτοιο είναι το λαϊκό κίνημα για το οποίο καλεί να παλέψουν οι φοιτητές και οι σπουδαστές του ΜΑΣ, τα μέλη της ΚΝΕ, η νεολαία της χώρας. Την αφίσα αυτή την υπογράφουν οργανώσεις της ΦΜΣ στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ. Για μια ακόμη φορά, με τον όρο «παντού» νοούνται οι κάθε λογής εγχώριες και ευρωπαϊκές αστικές κάλπες, δια των οποίων, όπως φαίνεται και από την αφίσα, θα επιτευχθούν και οι στόχοι του ΚΚΕ για «αποδέσμευση από την ΕΕ, ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για την λαϊκή εξουσία». Λίγο πολύ, ο Θ. Γκιώνης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, θα εξηγήσει στους φοιτητές του Φυσικο-Μαθηματικού (οι οποίοι, ευτυχώς, είναι συνηθισμένοι λόγω σπουδών στα κβαντικά παράδοξα) πώς μέσα από τις κάλπες (δηλαδή μέσα από τα παιχνίδια του αστικού συστήματος) θα οδηγηθούμε στον σοσιαλισμό. Και εδώ, απουσιάζει η παραμικρή αναφορά στο μαζικό κίνημα. Φτάνει να ψηφίσουν σωστά λαός και φοιτητές! Για το ΚΚΕ -και για κάθε κόμμα που αναφέρεται στην αριστερά την ίδια ώρα που «πίνει νερό» στο όνομα των εκλογικών αναμετρήσεων- ο κοινοβουλευτικός δρόμος, είναι ο δρόμος της αυταπάτης, στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη, είναι ο δρόμος του αποπροσανατολισμού και της εξαπάτησης του λαού και της νεολαίας· είναι η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων για την καλοσύνη και την τιμιότητα του αστικού συστήματος (το οποίο είναι έτοιμο, τάχα, να παραχωρήσει όλη την εξουσία του όταν εκλογικά αποτελέσματα του υποδείξουν την υποχρέωση αυτή)· είναι η παραγνώριση όλων των διδαγμάτων της ιστορίας διαχρονικά, που φωνάζουν ότι ο κινητήριος μοχλός όλων των κοινωνικών εξελίξεων είναι οι ταξικοί -και ασφαλώς όχι οι εκλογικοίαγώνες· είναι η υπόσκαψη της προοπτικής ουσιαστικών αλλαγών στην κοινωνία, με την απαξίωση της σημασίας και του ρόλου του μαζικού κινήματος, το οποίο γίνεται κομπάρ-

«ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν αλλάζουν…», λέει ένα ακόμη απολιτίκ σύνθημα του ΚΚΕ, και συνεχίζει, προτρέποντας τους ψηφοφόρους: «…Άλλαξε εσύ». Περίπου σωστό το σύνθημα, τουλάχιστον κατά το πρώτο ήμισυ, μολονότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ έχουν αλλάξει, προς το χειρότερο. Επίσης, με βάση την πείρα των τελευταίων έξι περίπου δεκαετιών, θα πρέπει να προστεθεί και το ίδιο το ΚΚΕ ανάμεσα στα κόμματα που δεν αλλάζουν, ή, μάλλον, αλλάζουν προς το χειρότερο. Μάλιστα, ειδικά σε ό,τι αφορά τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες που σπέρνει στον κόσμο του και στην ελληνική κοινωνία γενικά, το ΚΚΕ σημειώνει στις τελευταίες αυτές δεκαετίες ραγδαία ρεφορμιστική επιδείνωση. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει μία από τις αφίσες του ΚΚΕ, «τα χειρότερα έρχονται». Αυτή η παρατήρηση, δυστυχώς, μέρα με τη μέρα επιβεβαιώνεται στον ίδιο τον προσανατολισμό της γραμμής του ΚΚΕ. Δημήτρης Κ.

37

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 38

Για το ποταμίσιο ανάχωμα Τ

ο ιντερνετικό κόμμα του Θεοδωράκη με αρωγό τα οικονομικοπολιτικά συμφέροντα που το έστησαν και το προβάλλουν εμφανίζεται ως καινοτόμο. Ωστόσο το ποτάμι, όπως δείχνουν και οι «θέσεις» του, δεν αποτελεί παρά έναν ακόμα θιασώτη του μνημονίου. Ο τηλεοπτικός σταρ Θεοδωράκης ξιφουλκεί κατά των προνομιούχων συντεχνιών (διάβαζε αγωνιζόμενων κλάδων) που αντιδρούν στη «διαφάνεια», τον «έλεγχο» και την «αξιολόγηση». Προβάλλει την ανάγκη ενός μικρού κράτους με περαιτέρω πετσόκομμα των κοινωνικών δαπανών. Σύμφωνα με τα λόγια του, οι περισσότερες μεταρρυθμίσεις έγιναν με μισή καρδιά και επιπολαιότητα όχι επειδή υπήρχε πίστη σε αυτές, αλλά επειδή αποτελούσαν όρους του μνημονίου. Βασιλικότερος του βασιλέως ο αρχηγός του Ποταμιού κάνει λόγο για ένα μνημόνιο καταρτισμένο σχετικά βιαστικά και χωρίς να ληφθούν υπόψη κάποιες ιδιαιτερότητες. Δημαγωγεί για το εθνικό σχέδιό του που θα ενώσει όλους τους Έλληνες. Λογοκοπεί δήθεν για μια πολιτική που μπορεί να υπάρξει χωρίς κομματικό παρελθόν, θεωρώντας ξεπερασμένη τη συζήτηση περί «Δεξιάς και Αριστεράς». Προκειμένου να συγκαλύψει το μνημονιόδουλο προσωπείο του, δηλώνει πως «δεν είμαι με τη Μέρκελ, αλλά δεν είμαι και με τον Μαδούρο». Αν και διαρρηγνύει τα ιμάτιά του πως δεν τον ενδιαφέρουν ούτε οι συμπράξεις ούτε οι διαπραγματεύσεις σε κλειστά δωμάτια ούτε οι συζητήσεις πίσω από κλειστές πόρτες, ο Θεοδωράκης στέλνει το μήνυμα πως συνομιλητές του μπορεί να είναι όλα τα κόμματα πλήν της Χρυσής Αυγής. «Να βρούμε τις 30 λύσεις στα 30 προβλήματα που έχουμε» δημαγωγεί· με τέτοιου είδους τσιτάτα αποσκοπεί στην προσέλκυση ψήφων κυρίως από τις δυνάμεις που εγκαταλείπουν το καταρρέον ΠΑΣΟΚ.

Όσον αφορά την ΕΕ, ο Θεοδωράκης είναι σαφής. «Η ευρώπη είναι η οικογένειά μας. Βέβαια σε αυτή την οικογένεια υπάρχουν και κάποιοι στριμμένοι θείοι που μας δυσκολεύουν τη ζωή. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος να αποχωρήσουμε εμείς από την Ευρώπη, αλλά να αλλάξουμε την Ευρώπη». Συνεχίζοντας τον λιβανωτό προς την ΕΕ ο αρχηγός του Ποταμιού διαβεβαιώνει πως η χώρα μας έχει πετύχει πολλά σε συνεργασία με τους εταίρους και τους συμμάχους της. Εξωραΐζοντας την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, καταλήγει πως το πρόβλημα είναι «η κακοδιαχείρηση της νομισματικής ένωσης». Δημαγωγεί όταν ζητά από την ΕΕ να βάλει φραγμό στη μεταφορά κεφαλαίου στους αφορολόγητους παραδείσους, τονίζοντας μάλιστα πως αυτό το ζήτημα είναι ψηλά στην ατζέντα τόσο του προέδρου Ομπάμα όσο και του G7. Κατά τα λοιπά, ούτε λόγος να γίνεται για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Για το δίκαιο αυτό αίτημα ξιφουλκεί κατά των θυμάτων κάνοντας λόγο «για κάποιους λαϊκιστές που θεωρούν πως η Ελλάδα μπορεί να συνεχίσει να ζει μόνο με τα λεφτά που της χρωστάνε». Ο άνθρωπος που έκανε την εκπομπή του κόμμα, τονίζει πως για την αντιμετώπιση της ανεργίας η μόνη λύση είναι να ξαναπάρει μπρος ο ιδιωτικος τομέας, προφανώς με τα ανάλογα ανταλλάγματα (φοροαπαλλαγές, μείωση εργοδοτικών εισφορών, κ.ά.). Κερασάκι στην τούρτα της δημαγωγίας του, αποτελεί η προτροπή του «να γίνουμε πιο αυστηροί με τον εαυτό μας ...εμείς να λύνουμε τα προβλήματά μας ...το ότι δεν έχουμε σύμμαχο το κράτος δεν είναι αιτιολογία να μην κάνουμε τα επόμενα βήματα».

Το «ΠΟΤΑΜΙ» πίσω μάς γυρνά Τ

ο αστικό πολιτικό σύστημα μπροστά στα αδιέξοδά του, αναζητά εφεδρείες όπως η κίνηση των «58», στη συνέχεια η «ελιά» και τέλος το προσφάτως εμφανισθέν «ΠΟΤΑΜΙ» του τηλεοπτικού αστέρα του MEGA, Σ. Θεοδωράκη. Πρόκειται για ένα τηλεοπτικό μάρκετινγκ, ένα κόμμα που είναι δημιούργημα μιας νύχτας το οποίο όμως κατάφερε, υποτίθεται, να αγγίξει το 7% των δημοσκοπήσεων. Μέσα από τις τοποθετήσεις των εκφραστών του, λέγοντας πως υπερασπίζεται την Ευρώπη και πως αυτή είναι μια στρατηγική επιλογή, φαίνεται καθαρά πως πρόκειται για ένα ακόμη φιλοευρωπαϊκό κόμμα που επιθυμεί να εξωραΐσει τον ρόλο της Ε.Ε και να αποπροσανατολίσει τον λαό. Ο Σ. Θεοδωράκης λέει επίσης πως στόχος του «ΠΟΤΑΜΙΟΥ» είναι οι συνεργασίες (χωρίς να διευκρινίζει με ποιους) μέσα από τις οποίες θα προκύψει πλειοψηφία του 50%. Με όλες αυτές τις δηλώσεις φαίνεται πως είναι ένα ακόμη κόμμα που υπηρετεί το σύστημα και που έρχεται να δημιουργήσει εκλογικές αυταπάτες στον λαό. Νάνσυ Ρ.

38

Νίκος Κ.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 39

Πολύχρωμα-πολυποίκιλα-πολύπλοκα Έ

ρχονται εκλογές και οι σκαπανείς του συστήματος εμφανείς και αθέατοι με ζήλο σκάβουν τα αναχώματά τους. Έξυπνα ονοματα, φαεινές ιδέες και αυθεντίες με επιστημονικούς ορους προσπαθούν να αναλύσουν και να πείσουν τον λαό για την αναγκαιότητα και τη σημαντικότητα αυτής της ψήφου. Η Ευρώπη των λαών και ο δήμος των κατοίκων έρχονται φέτος μαζί για να συγκινήσουν το λαϊκό αίσθημα και να το καθοδηγήσουν -πού αλλού- στις κάλπες. Ακροδεξιοί υποψήφιοι δήμαρχοι Αθηνών θυμίζοντάς μας εποχές Τσολάκογλου, αριστερές φωνές βραχνές κάτω από την αντίληψη της συνδιαχείρισης. Ένα ΚΚΕ που περισσότερο φέρει το Κ της κάλπης παρά εκείνο του κομμουνισμού, καθώς και δημοσιογράφοι που τα ποσοστά ακροαματικότητας τους θέλουν να τα μεταφέρουν σε εκλογικά. Αυτή η πολυχρωμία στα μάτια των αστών και των τάχα διανοούμενων αποτελούν ελευθερία σκέψης και πανσπερμία απόψεων που θα οδηγήσουν σε κάτι καλύτερο. Όμως για εμάς που θέλουμε να φέρουμε το Κ του κομμουνισμού σε έκφραση της ζωής μας, γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνουν όλα αυτά. Το κράτος όταν δεν μπορεί πλέον να πείσει με τις κλασικές δυνάμεις και κάτω από την πίεση ξένων πατρώ-

νων δημιουργεί μέτωπα και αναχώματα ικανά να πείσουν το λαό οδηγώντας τον στο ίδιο αποτέλεσμα με άλλους δίαυλους. Δεν είναι προϊόν των πραγματικών αναγκών του λαού, αλλά των αυταπατών και των εκβιασμών που το ίδιο το σύστημα χτίζει. Η σκέψη αυτή δεν αποτελεί κάποιο μίσος για τις εκλογές, αλλά τη βασική ιδέα πως αυτές είναι για εμάς ένα μέσο παρέμβασης πλατιά στις μάζες για την προβολή και διάδοση των αγωνιστικών απόψεων. Το ιδεολογικό χτίσιμο του λαού, η ενδυνάμωση της αγωνιστικής του διάθεσης και το γκρέμισμα των αυταπατών είναι αυτά που θα φέρουν τις πραγματικές αλλαγές. Αυτά όμως δεν είναι δουλειά που προκύπτει κάθε φορά που χτυπάει το καμπανάκι των εκλογών αλλά καθημερινή πάλη, όπως και το ξεσκέπασμα αυτών που κάθε φορά θέλουν τον λαό δέσμιο των εκλογικών τους ορέξεων. Ο κόσμος θα αλλάξει όταν ο λαός θα γίνει αυτός ο ίδιος το ποτάμι και όχι όταν από την όχθη των εκλογών το κοιτάζει να τον πνίγει. Νίκος Π.

Μας χτυπάνε με Μπαλτά-κο Α πό την ημέρα που βγήκε στη δημοσιότητα το επίμαχο βίντεο Μπαλτάκου-Κασιδιάρη, φιγουράρει ολημερίς και ολονυχτίς στα ΜΜΕ, μαζί πάντα με το περιέργως άφαντο Μαλαισιανό αεροπλάνο. Τι κινητοποιήσεις καθηγητών, τι ολόκληρο πολυνομοσχέδιο με απελευθέρωση (και τυπικά) της ενοικιαζόμενης εργασίας, τι κατάργηση των «τριετιών», Η ΕΙΔΗΣΗ …ακούει στο όνομα «Μπαλτάκος» . Άραγε υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιος που να μην αντιλαμβάνεται ότι το σύστημα και η «Χρυσή Αυγή» είναι συγκοινωνούντα δοχεία; Υπάρχει κάποιος που δεν αντιλαμβάνεται ότι το παρακράτος το στηρίζει το ίδιο το Κράτος; Ή μήπως υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι ο Μπαλτάκος είπε να δράσει από μόνος του, για το καλό της παράταξης και της πατρίδας, όπως είπε; Ο στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού, γνωστός αντικομμουνιστής, με μεγάλο οπαδό του τον δήμιο της Υγείας, όπως την ξέραμε, τον Άδωνη Γεωργιάδη, έλεγε πριν λίγο καιρό ότι το σενάριο συγκυβέρνησης με την Χ.Α. δεν είναι και απίθανο! Άλλωστε, εκτός αυτού, είναι γνωστό ότι κατά το παρελθόν πολλοί βουλευτές της κυβέρνησης έχουν στηρίξει αιτήματα των χρυσαυγιτών βουλευτών (λ.χ. το ζήτημα της άρσης ασυλίας του βουλευτή Τατσόπουλου).

Από τη «διπλανή» όχθη η Χ.Α. σαν επαγγελματίας δολοφόνος που είναι, περίμενε υπομονετικά, στόχευσε και πυροβόλησε τον «φίλο» της Μπαλτάκο, απλά και μόνο γιατί ήταν προς το συμφέρον της. Έσπειρε στην κοινωνία το μήνυμα ότι υπάρχει σκευωρία εναντίον της, ενόψει εκλογών είναι σε όλα τα κανάλια, συνεχίζει να προβάλλει έναν αντισυστημικό χαρακτήρα απειλώντας θεούς και δαίμονες για περαιτέρω καταγραφές. Βέβαια κάθε νοήμων οργανισμός μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν γίνεται το «αντισυστημικό» να κάθεται πολλάκις στο ίδιο τραπέζι με το ίδιο το σύστημα, κάνοντας «πολιτικό κους-κους», ούτε να αλληλοστηρίζονται τα στελέχη τους στο αντικομμουνιστικό τους παραλήρημα. Αλλά ακόμα και ίδιο το βίντεο δεν εξυπηρετεί το σύστημα; Καθοδηγούν τον ελληνικό λαό με περίτεχνο τρόπο εκεί που τον θέλουν, όποτε τον θέλουν. Τσακίζουν όλες τις κινητοποιήσεις, συνθλίβουν όποιον πάει να σηκώσει κεφάλι και εκπροσωπούν φανερά τα συμφέροντα του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Ο λαός μας πρέπει να βρεθεί απέναντι απ’ όλα αυτά, να ορθώσει το ανάστημα του και να ξεσκεπάσει τους Ναζιστές και τα τσιράκια του ξένου Ιμπεριαλισμού. Λεωνίδας Μ.

39

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 40

Συνεχίζεται η «μεταρρύθμιση» κατεδάφισης της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας Η κυβέρνηση με τις επιταγές της Τρόικα, χτυπώντας κάθε κοινωνικό αγαθό, συνεχίζει με αμείωτους ρυθμούς τη διάλυση του δημόσιου συστήματος Υγείας. Μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου ξεκίνησε η «λειτουργία» του ΠΕΔΥ (Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας). Με περισσότερους από τους μισούς ιατρούς να μην έχουν δεχτεί να ενταχθούν στον νέο φορέα, τεράστιες παραμένουν οι ελλείψεις σε γιατρούς αλλά και βασικές ειδικότητες. Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί είναι το γεγονός ότι σε ολόκληρες περιοχές πλέον, βασικές ιατρικές ειδικότητες όπως αυτές του παθολόγου, καρδιολόγου, παιδιάτρου, καλύπτονται από έναν ή κανέναν γιατρό! Επόμενο βήμα της κυβέρνησης είναι τα δημόσια νοσοκομεία. Επισπεύδεται η αξιόλογηση που θα οδηγήσει σε κλείσιμο νοσοκομείων και μεγάλες περικοπές στις «δαπάνες». Ήδη από τις 8 Απρίλη μπήκαν σε καθεστώς διαθεσιμότητας πάνω από 1.000 οδηγοί του ΕΣΥ, καθώς και φύλακες-νυχτοφύλακες των δημόσιων νοσοκομείων, ενώ ξανά σε διαθεσιμότητα βρέθηκαν 400 γιατροί των πρώην νοσοκομείων του ΙΚΑ, που υποχρεώνονται να κλείσουν τα ιατρεία μέσα σε διάστημα ενός μήνα για να ενταχθούν στο ΕΣΥ, ανοίγοντας τον δρόμο για μαζικές απολύσεις στον κλάδο της Υγείας. Η πολιτική αυτή που ακολουθεί η κυβέρνηση στο χώρο της Υγείας, σε συνδυασμό με τα εκατομμύρια των ανασφάλιστων, κάνουν την πρόσβαση στην πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια φροντίδα, απρόσιτη για τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί, είναι τα αποτελέσματα μελέτης Ελλήνων και Βρετανών κοινωνιολόγων, ειδικών σε θέματα δημόσιας υγείας, των πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ που επισημαίνουν ότι «σε μια περίοδο μείωσης των εισοδημάτων, η συμφωνία της χώρας με τους πιστωτές της έχει ως συνέπεια να μεταφέρεται πλέον ένα μέρος τους κόστους τής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους ασθενείς, με συνέπεια οι μισοί Έλληνες (47%) να αισθάνονται πως δεν λαμβάνουν την αναγκαία περίθαλψη». Παραθέτουμε παρακάτω μερικά στατιστικά στοιχεία της μελέτης: • Τα περιστατικά AIDS μεταξύ των χρηστών ναρκωτικών υπερδιπλασιάστηκαν την περίοδο 2009-2012.

• Τα περιστατικά φυματίωσης μεταξύ των χρηστών ναρκωτικών υπερδιπλασιάστηκαν το 2013 σε σχέση με το 2012.

• Η κρατική χρηματοδότηση για την ψυχική υγεία μειώθηκε κατά 55%, μεταξύ του 2011 και 2012.

• Η κατάθλιψη αυξήθηκε περίπου δυόμιση φορές (από 3,3% του πληθυσμού το 2008 σε 8,2% το 2011).

40

• Οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 45% μεταξύ 2007-2011.

• Η βρεφική θνησιμότητα, που προηγουμένως εμφάνιζε πτωτική τάση, αυξήθηκε κατά 43% μεταξύ 2008-2010, ενώ κατά 19% αυξήθηκαν την ίδια περίοδο οι γεννήσεις παιδιών χαμηλού βάρους • Επανεμφανίστηκε μετά από 40 χρόνια η ελονοσία! Σε συνέχεια των παραπάνω πρέπει να σημειώσουμε και την φετινή πρωτιά της χώρας στην Ε.Ε. σε θανάτους από τον ιο της γρίπης. Τα κρούσματα φέτος έχουν υπερδιπλασιαστεί σε σχέση με πέρυσι (από 52 το 2013 σε 130 φέτος). Η πολιτική αυτή της Κυβέρνησης και της Τρόικα από τη μία μεριά με τις διαθεσιμότητες/απολύσεις οδηγεί στον δρόμο της ανεργίας χιλιάδες εργαζόμενους και χτυπάει τα εργασιακά δικαιώματά τους. Από την άλλη, δημιουργώντας τεράστια κενά στο δημόσιο σύστημα Υγείας, θα εκχωρήσει την κάλυψή τους στα ντόπια και ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα που λυμαίνονται τον χώρο της υγείας, μετακυλίοντας το κόστος στις πλάτες του λαού. Ο λαός και πρωτίστως η νεολαία, το μεγαλύτερο κομμάτι της οποίας βρίσκεται είτε στην ανεργία και την ανασφάλεια, είτε -στην καλύτερη περίπτωση- στην ημιαπασχόληση, πρέπει να δώσουν την δικιά τους απάντησή απέναντι στην βάρβαρη επίθεση στην υγεία. Να υπερασπιστούν το αυτονόητο δικαίωμα στην Υγεία. Να υπερασπιστούν τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της Υγείας. Λεωνίδας Σ.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 41

«Διαθεσιμότητα, κινητικότητα, ευελιξία, αξιολόγηση...» ...κ αι άλλες παρόμοιες λέξεις ήρθαν τα τελευ- όποιες απαιτήσεις της εργοδοσίας. Σύμφωνα, μάλιστα, με

ταία χρόνια να προστεθούν στην καθημερινή μας γλώσσα από την κυβέρνηση και κάτω απ’ τις επιταγές της Τρόικας. Στόχος ήταν και παραμένει να περιγράψουν με λέξεις εύηχες τη νέα πραγματικότητα στις εργασιακές συνθήκες, πραγματικότητα που μόνο με τα πιο μαύρα χρώματα θα μπορούσε να περιγράψει κανείς... Οι λέξεις που πραγματικά την περιγράφουν: εργασιακός μεσαίωνας, ανεργία, εργαζόμενος σκυφτός, φτωχός, σύγχρονος δούλος μπροστά σε μια αυταρχική εξουσία, εργασιακή έρημος, ομηρία... και πολλές ακόμα.

22 Ιουλίου 2013: 2.122 καθηγητές της τεχνικής εκπαίδευσης τίθενται εν μια νυκτί σε καθεστώς διαθεσιμότητας 18 Σεπτεμβρίου 2013: 595 καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών βγαίνουν σε διαθεσιμότητα Η λίστα συμπληρώνεται με σχολικούς φύλακες, γιατρούς του ΕΟΠΥΥ, διοικητικούς υπαλλήλους των Πανεπιστημίων, εργαζόμενους από την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και από το σύνολο του Δημόσιου τομέα. Μετά τη βίαιη φτωχοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, με το ενιαίο μισθολόγιο του 2011, ήρθε η διαθεσιμότητα με τελικό στόχο τις απολύσεις, καθώς η Τρόικα απαιτεί περίπου 11.400 απολύσεις μέχρι το τέλος του 2014 και έπεται συνέχεια... Η κυβέρνηση κάτω από τις εντολές της Τρόικας ξεμπερδεύει μια κι έξω με εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών, πετάει χιλιάδες εργαζόμενους στη δεξαμενή των ανέργων, διαλύοντας παράλληλα υγεία, παιδεία και κάθε δομή κοινωνικής πρόνοιας και δημόσιας υπηρεσίας («Στο κράτος, θα παραμείνουν μόνο οι αναγκαίες και χρήσιμες για το κοινωνικό σύνολο δημόσιες υπηρεσίες που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να επιτελέσουν ιδιωτικοί φορείς», Α. Μανιτάκης (!)). Κι επειδή η κλασική λάσπη με την οποία προσπαθούν να στηρίξουν κάθε φορά την επίθεση που εξαπολύουν προς ένα κλάδο -παρουσιάζοντας στα ΜΜΕ επιλεκτικά περιπτώσεις διαφθοράς δημοσίων υπαλλήλωνδεν αρκεί για μια τέτοιου μεγέθους επίθεση, έρχεται η κακόφημη αξιολόγηση να ρίξει το βάρος της ευθύνης για αυτή τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων στις πλάτες των εργαζομένων. Μετά τις πειθαρχικές διώξεις και τη διάθεση σε αργία εκπαιδευτικών και άλλων δημοσίων υπαλλήλων για τη συνδικαλιστική τους δράση ή και με ανυπόστατες καταγγελίες περί «ανάρμοστης συμπεριφοράς δημοσίου υπαλλήλου» και «παράβασης καθήκοντος», έρχεται η αξιολόγηση να κάνει με μαζικούς όρους ένα «ξεκαθάρισμα» των δημοσίων υπαλλήλων, με τους όρους που γίνεται και στον ιδιωτικό τομέα που τόσο θέλει η άρχουσα τάξη να διατυμπανίζει ως παράδειγμα προς μίμηση. Και ποιοί είναι αυτοί οι όροι; Σίγουρα ο πιο καλός δεν είναι αυτός που έχει τα πιο πολλά πτυχία, αλλά αυτός που είναι πιο σκυφτός και υπάκουος, που κάνει αδιαμαρτύρητα τις πιο πολλές υπερωρίες, απλήρωτες βέβαια, που δεν κάνει απεργία, και γενικά αυτός που είναι διατεθειμένος να κάνει ό,τι του ζητηθεί απ’ την εργοδοσία. Και φυσικά η μεγάλη δεξαμενή των ανέργων που αυξάνονται εκθετικά τα τελευταία χρόνια λειτουργεί σαν ένα μέσο πίεσης και προσαρμογής των εργαζομένων στις

διάταξη που συμπεριλαμβάνεται στο σχετικό νομοσχέδιο εισάγεται υποχρεωτική ποσόστωση που προβλέπει ότι με 9 έως 10 βαθμολογείται το 25%, με 7 έως 8 βαθμολογείται έως και το 60% , με 1 έως 6 αξιολογείται έως και το 15% των υπαλλήλων. Αυτό το τελευταίο 15% θα τροφοδοτεί και τη «δεξαμενή» των διαθεσιμοτήτων-απολύσεων απ’ την οποία θα νομιμοποιείται ανά πάσα στιγμή η εκάστοτε κυβέρνηση να πετάει, με συνοπτικές διαδικασίες, εργαζόμενους στην ανεργία. Διαμορφώνεται, έτσι, ένα κλίμα ακραίου ανταγωνισμού και ενισχύεται το καθεστώς των πελατειακών σχέσεων, ενώ η αξιολόγηση θα συνδέεται και με βαθμό και μισθό. Το καθεστώς της σταθερής και μόνιμης εργασίας που κατακτήθηκε στο δημόσιο τομέα και που θέλουν μετά από έναν αιώνα περίπου να ανατρέψουν, δεν είναι δείγμα σήψης και παρακμής, όπως θέλουν να το προβάλλουν οι ίδιοι εκείνοι που καλλιέργησαν τα ρουσφέτια και τις πελατειακές σχέσεις και τώρα τα επικαλούνται σαν απόδειξη για την ανάγκη «εξυγιάνσης» του Δημοσίου. Είναι το μόνο εργασιακό καθεστώς που επιτρέπει στον εργαζόμενο να βελτιώνεται στη δουλειά του και να χτίσει τη ζωή του σε ένα μέρος, μακριά από την απειλή της απόλυσης ή της αναγκαστικής (ή «δυσμενούς», όπως λεγόταν στο παρελθόν) μετάθεσης στα πλαίσια της επονομαζόμενης κινητικότητας! Ενδεικτική της προσπάθειας να θεωρηθεί δεδομένο και φυσιολογικό το αντίθετο είναι και η δήλωση του Κυρ. Μητσοτάκη ότι «οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να ξεχάσουν οριστικά το πώς ζούσαν και εργάζονταν μέχρι σήμερα». Παράδειγμα, κινητικότητας και ευελιξίας αποτελεί ο θεσμός του ωρομίσθιου και αναπληρωτή που έχει καθιερωθεί εδώ και χρόνια στην εκπαίδευση. Πρόκειται για «φτηνούς και ευέλικτους» εκπαιδευτικούς που αλωνίζουν για χρόνια την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη, δουλεύοντας για λίγους μήνες κάθε χρόνο· παίρνουν ψίχουλα για μισθό και αδυνατώντας να ριζώσουν κάπου, προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζην κάτω από αντίξοες συνθήκες, και να μαζέψουν μόρια ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο για το μέλλον. Είναι αυτοί που στη μεγάλη πλειοψηφία τους δεν προσλήφθηκαν ξανά την τελευταία χρονιά, ανεβάζοντας -μαζί με ένα σωρό άλλους συμβασιούχους σε φορείς του Δημοσίου που δεν επαναπροσλήφθηκαν μετά τη λήξη της σύμβασής τους- τον αριθμό των απολυμένων και δίνουν σάρκα και οστά στο μοντέλο εργαζόμενου που θέλει η κυβέρνηση να καθιερώσει σε όλον τον Δημόσιο τομέα. Επιπλέον, η καθιέρωση τέτοιου είδους εργασιακών σχέσεων σε συνδυασμό με τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων, νοσοκομείων και ολόκληρων φορέων του Δημοσίου -ο πρόσφατος νόμος για την πρωτοβάθμια Υγεία οδηγεί στη συρρίκνωση και στο κλείσιμο υγειονομικών μονάδων του ΕΟΠΥΥ και στη διαθεσιμότητα 8.500 γιατρών, υγειονομικών και διοικητικών υπαλλήλων, ενώ 1.676 νέες συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2014- εντείνει την περαιτέρω απαξίωση, και τελικά διάλυση, της υγείας, παιδείας και δημόσιων υπηρεσιών. Παραδίδονται, έτσι, τα κοινωνικά αυτά αγαθά βορά στα χέρια των ιδιωτών με 41

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 42

ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών και κοινωνικών αγαθών, που μετατρέπονται πια σε εμπόρευμα με μοναδικό στόχο την κερδοφορία του κεφαλαίου. Έρχονται, λοιπόν, με περισσή υποκρισία οι ιθύνοντες της κυβέρνησης-εντολοδόχοι της Ε.Ε. που διαλύουν υγεία, παιδεία και ό,τι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος, να μιλήσουν για αξιολόγηση και εξυγίανση!! Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ παραμένουν για μια φορά ακόμη άπραγες, προχωρώντας στην κήρυξη απερ-

γιών για προσχηματικούς μόνο λόγους και αρνούμενες να οργανώσουν μια πραγματική αντίσταση των εργαζομένων στην ολοένα εντεινόμενη επίθεση που δέχονται. Η επίθεση, όμως, είναι ολομέτωπη και ο τρόπος να αποκρουστεί ένας: οι εργαζόμενοι να υψώσουν το ανάστημά τους και να αγωνιστούν ενάντια στην αξιολόγηση και γενικότερα την κυβερνητική πολιτική που επιβάλλει τον εργασιακό μεσαίωνα, καταπαντώντας δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών. Σοφία Σ.

Η σύσταση και μόνο των ΜΚΟ αποτελεί σκάνδαλο Έ

χουν περάσει περίπου 20 χρόνια από την εμφάνιση των πρώτων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στην Ελλάδα, οι οποίες συστάθηκαν κατ’ εικόνα και ομοίωση των αντίστοιχων αμερικάνικων και ευρωπαϊκών ΜΚΟ, με σκοπό υποτίθεται να παρέχουν ανθρωπιστική κι αναπτυξιακή βοήθεια σε χώρες που την έχουν ανάγκη. Στην Ελλάδα, η χρηματοδότησή τους από το 1991 που πρωτοεμφανίζονται έως το 2000, γινόταν κυρίως μέσω της ΕΕ κι από διάφορους χορηγούς. Όμως το 2000, με ρύθμισή της η ΕΕ επέβαλλε σε όλα τα κράτημέλη της να διαθέτουν το 0,21% του ΑΕΠ προς όφελος των ΜΚΟ. Κάμποσα εκατομύρια ευρώ ετησίως δηλαδή από τα δημόσια ταμεία χρηματοδότησαν τις οργανώσεις αυτές, οι οποίες από τότε άρχισαν να πολλαπλασιάζονται με ταχύτατο ρυθμό, μιας και για πολλούς αποτέλεσαν μια νέα ευκαιρία για κερδοσκοπία. Το ΥΠΕΞ και άλλοι δημόσιοι φορείς χρηματοδότησαν αφειδώς τις ΜΚΟ, αν υπολογίσουμε ότι μόνο τη δεκαετία 2000-2010 σπαταλήθηκαν περίπου 140.000.000€. Παλιές και νέες ΜΚΟ δεν ελέγχονταν από το ελληνικό δημόσιο, ούτε καν παρουσίαζαν παραστατικά για τις δαπάνες τους. Να θυμίσουμε ότι επί κυβέρνησης Καραμανλή δημιουργήθηκε ΜΚΟ που «ροκάνισε» περίπου 8.000.000€ από το 2005 μέχρι το 2010, έχοντας ως μοναδικό αντικείμενο έρευνας την καταμέτρηση και το συντονισμό όλων των ΜΚΟ στην Ελλάδα! Είναι χαρακτηριστικό, πέρα από το γεγονός ότι δεν υπήρξε ποτέ καμιά επίσημη καταγραφή μέχρι και σήμερα, ότι η συγκεκριμένη ΜΚΟ «Έργο πολιτών», με επικεφαλής τον άνθρωπο του Καραμανλή, Στέλιο Συρμόγλου, διαλύθηκε αφήνοντας πίσω της χρέη χιλιάδων ευρώ σε ΙΚΑ, εφορία και ενοίκια. Ο φάκελός της βρίσκεται στα χέρια της δικαιοσύνης, μαζί μ’ άλλων εκατοντάδων ΜΚΟ. Τα ονόματα που εμπλέκονται με τις ΜΚΟ κάνουν φανερό ότι -εντελώς αντίθετα με την ονομασία τους- λειτούργησαν και ενήργησαν με επικεφαλής κάθε φορά πολιτικά πρόσωπα, ενεργά ή μη, πρόσωπα συγγενικά ή φιλικά στον πολιτικό κόσμο. Ενδεικτικά, η Αλεξία Μπακογιάννη διαχειρίζεται τα χρήματα της ΜΚΟ «Actionaid», η Μαρία Δαμανάκη με επιδοτήσεις χιλιάδων ευρώ λειτουργεί «ινστιτούτο επιμόρφωσης βουλευτών», η Μαργαρίτα Παπανδρέου το «Κέντρο που ερευνά και δρα για την ειρήνη», ο Γρηγόρης Βαλιανάτος την «Εταιρεία Επικοινωνιακής και Πολιτικής έρευνας», ο καθηγητής Σπύρος Φλογαΐτης -αντιπρόεδρος ΕΣΡ- το Κέντρο Δικαίου, κ.ά.. Αλλά και για τις ΜΚΟ που υποτίθεται ότι είχαν 42

διεθνές έργο να υλοποιήσουν, είναι απορίας άξιον πώς στην πτωχευμένη και κατακρεουργημένη από τα μνημόνια Ελλάδα, βρίσκονται εκατομύρια ευρώ για να χρηματοδοτήσουν την έρευνα καλλιέργειας ντομάτας στην Αφρική ή την ανάπτυξη τουριστικής συνείδησης στους ιθαγενείς του Αμαζονίου! Είναι πέρα από κάθε φαντασία το γεγονός ότι διασπαθίζεται δημόσιο χρήμα σε κάθε είδους απίθανα προγράμματα την ίδια ώρα που ο λαός στραγγαλίζεται οικονομικά, φτωχοποιείται με ραγδαίους ρυθμούς, τα λαϊκά στρώματα εξαθλιώνονται και χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται στις ουρές των συσσιτίων! Και μέσα σε αυτήν την απερίγραπτη ασυδοσία, ακόμα και σήμερα το πολιτικό σύστημα από τη μια «ανακαλύπτει» σκάνδαλα σε κάποιες ΜΚΟ, από την άλλη συγκαλύπτει τη δράση άλλων, έχοντας ως βασικό μέλημα να «εξυγιάνει το θεσμό», δωρίζοντας εκ νέου σε αυτές εκατομμύρια ευρώ. Η σύσταση και μόνο των ΜΚΟ στην Ελλάδα και διεθνώς, αποτελεί σκάνδαλο, ασχέτως αν είναι διεφθαρμένες ή όχι, και αυτή είναι η ουσία, όχι απλά ο περιορισμός στην καταγγελία των αλλεπάλληλων σκανδάλων που βλέπουν τελευταία το φως της δημοσιότητας, αλλά το ξεμπρόστιασμα των συμφερόντων που εξυπηρετούν ως πυλώνας στη διαιώνιση κυρίως της εξαθλίωσης λαών τους οποίους ισοπεδώνουν οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Οι εξαιρέσεις, όταν και όπου εκδηλώνονται, αποτελούν απλά την επιβεβαίωση του κανόνα. Από αυτήν την άποψη είναι επιφανειακή η προσέγγιση από κόμματα της αντιπολίτευσης -κυρίως αυτά που αναφέρονται στην Αριστερά- να καταναλώνουν τηλεοπτικό χρόνο για να καταγγείλουν το όποιο σκάνδαλο όταν αυτό έχει ξεσπάσει, χωρίς να καταδεικνύουν τον πραγματικό ρόλο των ΜΚΟ, προφανώς γιατί τον βρίσκουν απαραίτητο, αν όχι αναγκαίο και «ανθρωπιστικό», θεωρώντας ότι το όλο πρόβλημα είναι απλά και μόνο θέμα διαχείρισης. Κυβερνώντες και μη, επιδεικτικά αγνοούν την προκλητική αντίθεση που δημιουργείται από τις ιμπρεριαλιστικές χώρες που εμπνεύστηκαν τις ΜΚΟ, οι οποίες αφού σπείρουν πολέμους και θερίσουν ανθρώπινες ζωές, φτιάχνουν μια ΜΚΟ για να παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια στο λαό που οι ίδιοι αιματοκύλησαν. Η ύπαρξη όλων αυτών των ΜΚΟ, θυμίζει το 1990-1991: αφού οι ΗΠΑ βομβάρδισαν τις πετρελαιοπηγές του Ιράκ, έπειτα έστειλαν την αμερικάνικη εταιρεία Bechtel ως ειδική για να σβήσει τις φωτιές... Τέτοια υποκρισία. Ζέτα Κ.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 43

Περί Φιλανθρωπίας

Η κυβέρνηση Σαμαρά συνεχίζει το αντιλαϊκό καταστροφικό της έργο, βυθίζοντας τον ελληνικό λαό ακόμα πιο βαθιά στη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση. Πάνω από 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, 6.000 αυτοκτονίες, 300.000 πτυχιούχοι έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Σε ημερίδα που διοργάνωσε το Γραφείο Προϋπολογισμού του κράτους στη Βουλή με τίτλο «Δημοσιονομική προσαρμογή. Πόσο δίκαιη είναι η κατανομή των βαρών;», στοιχεία της οποίας δημοσιεύτηκαν στην Ελευθεροτυπία (20/11/2013) αλλά και στην Εφημερίδα των Συντακτών (20/11/2013), τα νούμερα που παρουσιάστηκαν ήταν αποκαλυπτικά. Η κρίση έκανε τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους αφού το 2009 το 20% των πλουσιότερων πολιτών είχαν εισοδήματα πέντε φορές μεγαλύτερα από το 20% των φτωχότερων πολιτών, και σήμερα είναι 7,5 φορές μεγαλύτερα. Το 2009 κάτω από το όριο της φτώχειας ήταν το 19% του πληθυσμού και σήμερα είναι το 28,9%. Ακόμα, το 42% του πληθυσμού έχει σήμερα χαμηλότερο εισόδημα από το όριο φτώχειας του 2009. Όσον αφορά τη μείωση των μισθών, σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην ημερίδα, γιατί η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη, όσοι αμοίβονται σήμερα με 1000€ είναι κατά 600.000 λιγότεροι από την αρχή της κρίσης το 2009. Σύμφωνα τώρα με στοιχεία της UNICEF τα οποία δημοσιεύτηκαν επίσης στην Ελευθεροτυπία (20/11/2013), η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα διπλασιάστηκε τη χρονιά 2010-2011. 322.000 παιδιά στερούνται βασικά υλικά αγαθά. Το 44,3% των νοικοκυριών στη χώρα μας δηλώνει αδυναμία να ταΐσει επαρκώς τα παιδιά του. Ακριβώς πάνω σε αυτό το έδαφος της φτώχειας και της απόγνωσης, κάθε λογής «φιλάνθρωποι» διαφημίζουν την «ανθρωπιά» τους και την «ευαισθησία» τους για τον συνάνθρωπό τους. ΜΚΟ, Εκκλησία, μεγαλοκαναλάρχες, τραπεζίτες,

εφοπλιστές, μεγαλοαστοί, βιομήχανοι, παράσιτα που πλουτίζουν πάνω στις πλάτες εκατομμυρίων εργαζομένων, αυτοί που ξεζουμίζουν και λεηλατούν το έτσι και αλλιώς πενιχρό εισόδημα εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών. Οργανώνονται τηλεμαραθώνιοι, φιλανθρωπικά γκαλά, εθελοντικές καμπάνιες. Εθνική Τράπεζα και ΣΚΑΪ διοργανώνουν εθελοντικές καμπάνιες «όλοι μαζί για το παιδί» για να συγκεντρωθούν σχολικά είδη για παιδιά φτωχών πολύτεκνων οικογενειών. «Δράση» του ΣΚΑΪ «όλοι μαζί μπορούμε» για τη συγκέντρωση τροφίμων για την ενίσχυση των συσσιτίων τής Εκκλησίας σε όλη την Ελλάδα. «Δράση» του ΣΚΑΪ σε συνεργασία με την Εθνική Τράπεζα «όλοι μαζί για το παιδί - γίνε και εσύ νονός» για την συγκέντρωση πασχαλινών δώρων. Χωρίς να ξοδέψουν ούτε ένα ευρώ από τα παχιά τους πορτοφόλια, και πατώντας επάνω στην ευαισθησία των Ελλήνων πολιτών, συγκεντρώνουν διάφορα είδη από φτωχές και μεσαίες οικογένειες, για να τα δώσουν σε ακόμα φτωχότερες. Τραπεζίτες που καταληστεύουν τα ελληνικά νοικοκυριά, που στέκονται όρθιοι από τα πακέτα ενίσχυσης και την ανακεφαλαιοποίηση που πληρώνει ο ελληνικός λαός, που δεν κόβουν ούτε μισό ευρώ στα παραφουσκωμένα από τους υπέρογκους, ληστρικούς τόκους, χρέη χιλιάδων φτωχομεσαίων οικογενειών, που δεν διστάζουν να κατασχέσουν ακόμα και τα σπίτια τους, δείχνουν μπροστά στις κάμερες το δήθεν ανθρώπινό τους πρόσωπο. Η Coca cola Τρία Εψιλον υποστηρίζει το φιλανθρωπικό έργο της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης και τα προηγούμενα Χριστούγεννα έκανε το τραπέζι σε 300 φτωχές οικογένειες της πόλης. Η Coca cola, που απολύει εργαζομένους και τους πετάει στον δρόμο, ενώ κρατάει άλλους απλήρωτους για μήνες, μας δείχνει την ψεύτικη ανθρωπιά της. Μια άλλη πτυχή της φιλανθρωπίας είναι οι τηλεμαραθώνιοι, αυτό το τεράστιο πεδίο απάτης. Κανείς δεν ξέρει πού πηγαίνουν αυτά τα λεφτά. Ποιος τα διαχειρίζεται, ποιος τα ελέγχει, πού καταλήγουν τελικά, γιατί είναι πλέον σίγουρο ότι δεν φτάνουν τελικά σε εκείνους για τους οποίους γίνονται οι τηλεμαραθώνιοι που είναι άλλωστε και αυτοί οι οποίοι τα έχουν άμεσα ανάγκη. Τηλεμαραθώνιος της ΕΡΤ το 2005 για το τσουνάμι συγκεντρώνει χάρη στην ευαισθησία και το αίσθημα αλληλεγγύης του ελληνικού λαού 24 εκατομμύρια ευρώ. Τηλεμαραθώνιος της ΕΡΤ σε συνεργασία με συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς φορείς (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Νομαρχία Αθηνών, Τεχνικό Επιμελητήριο κ.λπ.) το 2009 συγκεντρώνει, και πάλι χάρη στην ευαισθησία και το αίσθημα αλληλεγγύης του ελληνικού λαού, 1,5 εκατομμύριο ευρώ για την ανοικοδόμηση νοσοκομείου στη Γάζα μετά τους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών εγκληματιών. Και πάμε τώρα σε άλλη μια πτυχή της φιλανθρωπίας που γνώρισε πολύ μεγάλη διάδοση τις δυό τελευταί43

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 44

ες δεκαετίες. Τις βαθιά βουτηγμένες στην αμαρτία και τη διαφθορά ΜΚΟ. Στη χώρα μας, ειδικά μετά τα πρόσφατα σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται αρκετές ΜΚΟ, πολλά είδαν το φώς της δημοσιότητας για τις περιβόητες πλέον ΜΚΟ. Μάθαμε ότι υπάρχουν περίπου 4.000 ΜΚΟ. Δεν μάθαμε, και ίσως να μη μάθουμε ποτέ, πόσα λεφτά δόθηκαν συνολικά από κρατικά κονδύλια, δηλαδή από λεφτά των ελλήνων φορολογουμένων στις διάφορες αμαρτωλές κρατικοδίαιτες ΜΚΟ. Στην εκπομπή του Πρετεντέρη «Ανατροπή» με θέμα τις ΜΚΟ, στην οποία έκανε και τον έκπληκτο για το όργιο διασπάθισης εκατομμυρίων ευρώ προς τις ΜΚΟ σε βάρος του ελληνικού λαού, ακούσαμε ότι στον προϋπολογισμό του 2012 υπήρχε πρόβλεψη να δοθούν σε ΜΚΟ 175 εκατομμύρια ευρώ. Μόνο τη δεκαετία 2000-2010 χορηγήθηκαν σε διάφορες ΜΚΟ, κυρίως από το Υπουργείο Εξωτερικών, 140 εκατομμύρια ευρώ. Ακούσαμε διάφορους ευφάνταστους τίτλους ΜΚΟ όπως «Κύκλος της Πάτμου», «Εργο Πολιτών», «Η χάρτα του Ρήγα», «Για την προαγωγή της ορθοδοξίας στη Β. Κορέα», «Φιλόπτωχος αδελφότης κυριών Κομοτηνής», «Διεθνές Κέντρο αποναρκοθέτησης» κ.ά., καθώς και διάφορες ακόμα πιο ευφάνταστες «δράσεις» (για τις οποίες οι διάφορες ΜΚΟ τσέπωναν δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ή και εκατομμύρια ευρώ) όπως «δημιουργία νέων ηγετών», «εκπαίδευση στατιστικολόγων στις χώρες του ανατολικού μπλόκ», «καλλιέργεια τουριστικής συνείδησης ιθαγενών σε χωριό του Αμαζονίου», «εκπαίδευση συνταγματολόγων για την Κούβα», «επιμόρφωση νομικών σε Αζερμπαϊτζάν, Μολδαβία και Αρμενία», «οικονομική στήριξη Ιορδανικού προγράμματος ανάπτυξης», κ.λπ.. Πάνω στο έδαφος της κρίσης τα τελευταία χρόνια και πέρα από τις ψευτοφιλανθρωπίες της κυρίαρχης τάξης και της Εκκλησίας έχουν αναπτυχθεί διάφορες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης από φορείς, συλλογικότητες, δήμους, σωματεία, συνδικάτα, ΕΛΜΕ, εκπαιδευτικούς,

44

κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά παντοπωλεία, κινήσεις αλληλεγγύης σε ανθρώπους που αδυνατούν να πληρώσουν το ρεύμα κ.ά., οι οποίες παρά τις όποιες αδυναμίες τους δεν έχουν φυσικά καμία σχέση με την υποκριτική ψευτοφιλανθρωπία των κυρίαρχων κύκλων της ολιγαρχίας ή της Εκκλησίας, ανακουφίζοντας έστω και πρόσκαιρα μερίδα των λαϊκών στρωμάτων που αδυνατεί ακόμα και να επιβιώσει. Όμως, χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε την αξία όλων αυτών των γνήσεων εκφράσεων αλληλεγγύης ή τη δουλειά, τον κόπο και τις θυσίες των δεκάδων ή και των εκατοντάδων γιατρών, εθελοντών και άλλων που προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους, όλες αυτές οι κινήσεις, αν δεν έχουν στην προμετωπίδα τούς μαζικούς παλλαϊκούς αγώνες ενάντια σ’ αυτή τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, θα καταντήσουν κινήματα ελεημοσύνης, γιατί η αλληλεγγύη δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ανάγκη για μαζικούς, ενωτικούς αγώνες. Η φιλανθρωπία είναι το άλλοθι των πλουσίων, προκάλυμμα υποκρισίας, ενώ καλλιεργεί πνεύμα ηττοπάθειας, ότι με μαζικούς αγώνες δεν γίνεται τίποτα. Χτίζει στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων την αντίληψη της ελεημοσύνης σαν τη μόνη διέξοδο στα πραγματικά τους προβλήματα και απενοχοποιεί τους βασικούς υπεύθυνους για τη σημερινή κατάσταση. Όλες οι μεγάλες θρησκείες αναφέρουν τη φιλανθρωπία σαν αρετή, σαν μια από τις προϋποθέσεις για να μπει κάποιος στον παράδεισο, όμως οι θρησκείες είναι εργαλεία στα χέρια των κυρίαρχων τάξεων για τη χειραγώγηση και την αποβλάκωση των μαζών. Οι μεγαλύτεροι «φιλάνθρωποι» είναι αυτοί που σήμερα είναι οι βασικοί εκφραστές και υποστηρικτές αυτής της καταστροφικής πολιτικής, απόλυτα ευθυγραμμισμένοι με τις επιταγές του αμερικανικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, οι πρώτοι που έσπευσαν να υλοποιήσουν τα βάρβαρα μέτρα των μνημονίων. Θανάσης Κ.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 45

Για την αντι-μεταναστευτική μας πολιτική Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν: «Μετανάστες». Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο, δε φύγαμε γιατί το θέλαμε, λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν. Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε. Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ’ναι, μα εξορία. Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά στα σύνορα, προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ’ ερωτήσεις κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα ν’ απαρνιόμαστε, χωρίς να συχωράμε τίποτ’ απ’ όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε. Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ’ εδώ τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ' τα στρατόπεδά τους. Εμείς οι ίδιοι μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας, περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα, μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει. Όμως κανένας μας δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη δεν ειπώθηκε ακόμα. Μπ. Μπρεχτ, Ποιήματα

Τ

α περιστατικά πάρα πολλά, στην Πάτρα, στη Μανωλάδα, στις φτωχογειτονιές της Αθήνας, στο Φαρμακονήσι, στη Μυτιλήνη, στον Έβρο. Περιστατικά κακομεταχείρισης και παράνομων «απωθήσεων» προσφύγων-μεταναστών στα σύνορα της χώρας, άθλιες συνθήκες υγιεινής και ξυλοδαρμοί στα κέντρα «υποδοχής» μεταναστών. Όλα αυτά τα «περιστατικά» έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Δεν είναι μεμονωμένα, δεν είναι τυχαία. Εκφράζουν την απάνθρωπη και ακραία αντιμεταναστευτική πολιτική που επιβάλουν η σημερινή κυβέρνηση -αλλά και οι προηγούμενες- χέρι-χέρι με την ΕΕ. Ανήλικα παιδιά και γυναίκες, πρόσφυγες-μετανάστες, που έχουν εκδιωχθεί από την πατρίδα τους, κυρίως λόγω των πολέμων που υποδαυλίζουν, στηρίζουν, εξαπολύουν οι ιμπεριαλιστές, έρχονται στη χώρα μας κάτω από άθλιες, απάνθρωπες συνθήκες. Φτάνοντας δε εδώ έρχονται αντιμέτωποι με διώξεις και εκδιώξεις που βαφτίζονται «επαναπροωθήσεις», με φασιστικά πογκρόμ, με απαγωγές, τρομοκρατία, εγκατάλειψη, εγκλεισμούς σε στρατόπεδα, εξαθλίωση και απαξίωση. Ας αναφερθούμε μόνο σε κάποια από τα αναρίθμητα περιστατικά της κρατικής βαρβαρότητας, του πρόσφατου παρελθόντος. Ποιος δεν θυμάται τον «Ξένιο Δία», το οργανωμένο ανθρωποκυνηγητό που εξαπολύθηκε από την ΕΛ.ΑΣ. με εντολή Σαμαρά; Η επιχείρηση θα μπορούσε κάλλιστα να βαπτιστεί «ρατσιστικό ρεσιτάλ». Μόνο έτσι θα ήταν δυνατό να αποδοθεί ρεαλιστικά το πογκρόμ που διέταξε η κυβέρνηση, το οποίο μέσα σε δυο - τρεις μέρες αρίθμησε χιλιάδες προσαγωγές «λαθραίων» ανθρώπων, και εκατοντάδες ακόλουθες συλλήψεις, διαμονή σε «κέντρα φιλοξενίας-

συγκέντρωσης» και «επαναπροωθήσεις» (ενίοτε μετά βασανισμών), με τελικό σκοπό τον «επαναπατρισμό». Όσο κι αν αποσιωπάται από τα ΜΜΕ, είναι γνωστό ότι από το στρατόπεδο στην Αμυγδαλέζα οι καταγγελίες των μεταναστών είναι πάρα πολλές. Ξεκινώντας από την κακή ποιότητα του φαγητού, τις κακές συνθήκες υγιεινής, τις δυσκολίες να μιλήσουν με τις οικογένειές τους λόγω περιορισμένης πρόσβασης σε τηλέφωνα, οι καταγγελίες φτάνουν μέχρι τους βασανισμούς από τους αστυνομικούς φρουρούς. Το περσινό καλοκαίρι αφού ανακοινώθηκε στους μετανάστες η παράταση της κράτησης τους από 12 σε 18 μήνες, (με αφορμή τον ξυλοδαρμό ενός παιδιού από τους αστυνομικούς, που βγήκε από το κοντέινερ ζητώντας νερό ενώ ο προαυλισμός είχε τελειώσει κι έπρεπε να είναι στο κοντέινερ) έγινε εξέγερση. Ας θυμηθούμε επίσης ότι, μόλις λίγες μέρες πριν, άλλη μια καταγγελία ήρθε στο φως της δημοσιότητας. Αφορά στον βασανισμό με ηλεκτροσόκ μετανάστη, επειδή αρνήθηκε να υπογράψει την «οικειοθελή» έξοδό του από τη χώρα. Ο ίδιος κατέθεσε μήνυση για το συμβάν, δέχθηκε πιέσεις για να την αποσύρει, γεγονός που δεν έγινε. Ας μην παραλείψουμε να θυμήσουμε το τραγικό επεισόδιο που διαδραματίστηκε κοντά στο Φαρμακονήσι φέτος τον Γενάρη: 28 πρόσφυγες από το Αφγανιστάν και τη Συρία -ανάμεσά τους και μικρά παιδιάβρέθηκαν αντιμέτωποι με το λιμενικό σώμα και την πολιτική της «επαναπροώθησης» ανοιχτά του πελάγους. Οι δυνάμεις καταστολής του λιμενικού σώματος κατά τη διάρκεια της επιχείρησής τους να εκδιώξουν προς την Τουρκία το σκάφος με τους μετανάστες, το ανέτρεψαν, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο 12 άτομα. Μόλις τον Μάρτη που παρήλθε, κατατέθηκε στη Βουλή, σαν κερασάκι στην τούρτα, τροπολογία του Σχεδίου Νόμου «Κώδικας Μετανάστευσης και Κοινωνικής Ένταξης» που αναφέρει ότι θα απελαύνεται όποιος μετανάστης καταγγέλλει εγκληματικές πράξεις ή περιστατικά ρατσιστικής βίας που δεν αποδεικνύονται από τις αρχές. Παρόλο που αποσύρθηκε το συγκεκριμένο άρθρο, είναι σαφές ότι οι προθέσεις της κυβέρνησης είναι να παρέχουν πλήρη κάλυψη στις αρχές αστυνομίας, λιμενικού για εκείνες τις περιπτώσεις που επιδεικνύουν «υπερβάλλοντα ζήλο» εναντία σε πρόσφυγες-μετανάστες, σαν όλα αυτά τα «μεμονωμένα περιστατικά» που φτάνουν να δουν το φως της δημοσιότητας. Στις σημερινές συνθήκες της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, σε περίοδο που οι ιμπεριαλιστές εφορμούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη για να υποτάξουν λαούς, να λεηλατήσουν το φυσικό πλούτο των χωρών τους και να εδραιώσουν την κυριαρχία τους, η προσφυγιά και η μετανάστευση θα είναι ένα φαινόμενο διαρκώς εντεινόμενο. Ο αγώνας ενάντια στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και τη ντόπια εκμετάλλευση μπορεί και πρέπει να βρει από κοινού και αλληλέγγυους τους εργαζόμενους και τους μετανάστες, γιατί είναι η ίδια αυτή πολιτική που στρέφεται ενάντια στο λαό μας, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τη νεολαία. Ζωή Μ.

45

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 46

Ποδόσφαιρο το όπιο των λαών ή επαναστάτες χωρίς αιτία Έ

χουμε παρατηρήσει ουκ ολίγες φορές την κινητοποίηση των φιλάθλων-οπαδών μετά από μία μεγάλη νίκη της ομάδας τους, που σπεύδουν να ξεχυθούν στους δρόμους να πανηγυρίσουν, είτε αυθόρμητα είτε στα πλαίσια των οργανωμένων φιλάθλων. Πόσες φορές δεν έχουμε δει μετά από μία αθλητική επιτυχία ειδικά στο ποδόσφαιρο, βλέπε Εθνική το 2004, οι πανηγυρισμοί να εξελίσσονται σε μαζικές πορείες και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ! Αναρωτιέμαι χωρίς να θέλω να γίνω κυνικός, τι ουσιαστικό αντίκτυπο έχει μία νίκη στο ποδόσφαιρο στην καθημερινότητά μας, πόσο ένα γκολ μπορεί να οδηγήσει τη ζωή μας προς το καλύτερο; Απάντηση, δεν αλλάζει απολύτως τίποτα, το μόνο που κερδίζουμε είναι η χαρά της νίκης της ομάδας μας που και αυτή είναι παροδική. Αν μέναμε μόνο εκεί θα ήταν καλό, αλλά αυτό που ξεπερνάει κάθε όριο είναι το πάθος που μπορεί να οδηγήσει σε πράξεις βίαιες και εγκληματικές. Πράξεις που φαντάζουν ουσιαστικά αναίτιες και αδικαιολόγητες, παρά μόνο στα πολύ στενά πλαίσια του παραλογισμού του ποδοσφαιρικού οπαδισμού. Εδώ θα έρθω να αντιπαραθέσω την αδράνεια ή τη νωθρότητα και την αδιαφορία όχι μόνο των νέων αλλά και μεγαλύτερων ανθρώπων για ζητήματα που αφορούν άμεσα τις ζωές μας, θέματα που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας, θέματα κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά. Ξοδεύουμε παραπάνω ενέργεια σε λάθος πράγματα ή ωθούμαστε να εκτονώσουμε την οργή μας στα εύκολα και όχι στα δύσκολα; Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αγάπη για ένα άθλημα ή την δημοφιλία του, αλλά

πόσο αυτό το ενδιαφέρον εντάσσεται στα πλαίσια της συμπεριφοράς ενός ενεργού πολίτη; Βλέπουμε ένα αυξανόμενο κύμα νέων ανθρώπων που ασχολείται και παθιάζεται με το ποδόσφαιρο αλλά συγχρόνως υιοθετεί ένα απολιτίκ τρόπο ζωής. Όσο πηγαίνουμε στα κοινωνικά στρώματα με τα περισσότερα οικονομικά προβλήματα τόσο περισσότερο βλέπουμε μία συμπεριφορά πάθους και παραβατικότητας στο όνομα μίας ποδοσφαιρικής ομάδας. Όλα αυτά είναι μία «επαναστατική» τάση κενού περιεχομένου όσο και μία διέξοδος από τα πραγματικά προβλήματα. Ο οπαδισμός είναι «επανάσταση» χωρίς αιτία και μέσο εκτόνωσης της νεανικής ορμής όσο άλλη μία «ναρκωτική ουσία» αποπροσανατολισμού ανάμεσα σε πολλές άλλες. Η απουσία του παρεμβατικού κράτους πρόνοιας ουσιαστικά οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες αναδεικνύοντας το σκληρό πρόσωπο της νεοφιλελεύθερης οικονομίας. Τα μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα ωθούνται να εκτονώσουν την οργή τους σε δευτερεύοντα θέματα, αφήνοντας στην άκρη τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Η απογοήτευση των οικονομικά ασθενέστερων μεταφράζεται πολλές φορές σε αδράνεια, με αποτέλεσμα να επικρατεί το δίκαιο ή, καλύτερα, το άδικο του ισχυρού.

Μετρίου αναστήματος αγάπη Μετρίου αναστήματος αγάπη ποτέ δεν με κατάλαβες έρωτα, φιλιά και πάθη με τσιγκουνιά μου έδωσες. Οι μήνες έγιναν χρόνια ασυναίσθητα τα χάδια σου με άγγιξαν ανεπαίσθητα. Και τώρα η ανάμνηση θολή και μακρινή αυτό το βράδυ της έδωσα πνοή. Βλέποντας βίντεο και φωτογραφίες μετρίου αναστήματος αγάπη τι έδωσες; Όλα τα πήρες. Κωνσταντίνος-Νεκτάριος

46

Κωνσταντίνος-Νεκτάριος

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 47

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ Χαλασοχώρηδες: με αφορμή ένα διήγημα, μία μακρινή εποχή, κάποιες επικείμενες εκλογές… «Χ

αλασοχώρηδες» είναι ο τίτλος ενός διηγήματος που έγραψε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και το οποίο δημοσίευσε σε συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολις τον Αύγουστο του 1892. Η ιστορία εκτυλίσσεται σ’ ένα νησί (πιθανότατα τη Σκιάθο), κατά την τελευταία εβδομάδα της προεκλογικής περιόδου και ανήμερα μιας εκλογικής αναμέτρησης, όπου ο η δημαγωγία, η νοθεία και η δωροδοκία κυριαρχούν έναντι της δημοκρατίας. Το διήγημα γράφτηκε σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο της τότε βασιλευομένης δημοκρατίας, που ανέδειξε ως βασικούς πολιτικούς αντιπάλους τον Χαρίλαο Τρικούπη και τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη: Τον Ιανουάριο του 1892, ύστερα από μια σφοδρή σύγκρουση της κυβέρνησης με Γάλλους κεφαλαιούχους, τα συμφέροντα των οποίων εκπροσωπούσε στην Ελλάδα ο Συγγρός, ο τελευταίος υπέβαλε ένα υπόμνημα στο βασιλιά με το οποίο ασκούσε δριμεία κριτική στην κυβέρνηση Δηλιγιάννη και ουσιαστικά ζητούσε από το Γεώργιο να την παύσει από τα καθήκοντά της. Ο βασιλιάς, ακολουθώντας τη συμβουλή του προσωπικού του φίλου (...) κάλεσε το Δηλιγιάννη και του ζήτησε να υποβάλλει την παραίτηση της κυβέρνησής του, επειδή δεν απολάμβανε πλέον την εμπιστοσύνη του στέμματος. (...) Ο Δηλιγιάννης ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, την οποία και έλαβε. Η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης δε στάθηκε πάντως σωτήρια για την κυβέρνηση, καθώς στις 18 Φεβρουαρίου 1892 ο βασιλιάς την έπαψε από τα καθήκοντά της (...) Η απόφαση του βασιλιά να πάψει την κυβέρνηση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις (...) Οι λαϊκές αντιδράσεις δεν πτόησαν πάντως το βασιλιά ο οποίος προχωρούσε τις διεργασίες για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης (...) Μετά την άρνηση του Τρικούπη, ο βασιλιάς επεδίωξε το σχηματισμό κυβέρνησης από το «τρίτο κόμμα», την οποία θα στήριζαν και βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων. (...) Στις εκλογές της 3ης Μαΐου 1892, ο Χαρίλαος Τρικούπης εξασφάλισε άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, υποσχόμενος να βγάλει την Ελλάδα από το οικονομικό αδιέξοδο. Οι εκλογές της 3ης Μαΐου 1892 (...) διεξήχθησαν χωρίς τα συνήθη παρατράγουδα (...) Τα αποτελέσματα των εκλογών, οι οποίες διεξήχθησαν με την επαρχία και πάλι ως εκλογική περιφέρεια, επιβεβαίωσαν αυτό που είχε διαφανεί από την προεκλογική περίοδο (...) Στις 10 Ιουνίου 1892 ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση Τρικούπη (...) Πρώτο μέλημα (...) ήταν η αντιμετώπιση των διαρκώς επιδεινούμενων δημοσιονομικών, με την επιβολή μιας νέας σειράς από πρόσθετους φόρους. (...) Η κυβέρνηση Τρικούπη προσέφυγε και

πάλι στο δανεισμό παρότι οι όροι των νέων δανείων ήταν επαχθέστεροι. Η κυβέρνηση βρέθηκε μάλιστα εν μέσω των αντιτιθέμενων αγγλικών και γαλλικών συμφερόντων, που διεκδικούσαν τον έλεγχο των δημοσιονομικών της χώρας. Η νέα κυβέρνηση Τρικούπη παρουσιάστηκε στη Βουλή με ένα σκληρό πρόγραμμα περικοπών στις δημόσιες δαπάνες και με μέτρα αυστηρής λιτότητας, όπως έμμεσους φόρους, «εκπαιδευτικά τέλη» σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, καθώς και τη σύναψη νέων δανείων για να αποπληρωθούν τα παλαιότερα. Επρόκειτο για μια προσπάθεια να διασωθεί η χώρα από τη δημοσιονομική κατάρρευση. Στο μεταξύ, οι ξένοι κεφαλαιούχοι απαιτούσαν οι συμφωνίες να μη κυρώνονται από την ελληνική Βουλή, αλλά η ισχύς τους να καθορίζεται με απλό βασιλικό διάταγμα. Από την άλλη μεριά, η αντιπολίτευση υποστήριζε ότι οι όροι του δανείου ήταν «ατιμωτικοί για την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας». Οι διαπραγματεύσεις για τη σύναψη ενός νέου δανείου αγγλικής προέλευσης προκάλεσαν την αντίδραση των Γάλλων κεφαλαιούχων, οι οποίοι είχαν συμφέρον να κηρυχθεί το ελληνικό κράτος σε πτώχευση. Ο Γεώργιος, επηρεασμένος από τον Συγγρό, αρνείται να υπογράψει. Ο Τρικούπης παραιτείται και ο Γεώργιος αναθέτει το σχηματισμό κυβέρνησης στον εξωκοινοβουλευτικό οικονομολόγο και χρηματιστή Σ. Σωτηρόπουλο. (...) Η κυβέρνηση Σωτηρόπουλου είχε σαν κύριο μέλημά της την αποτροπή της χρεωκοπίας της Ελλάδας και προσέφυγε σε δάνειο κεφαλαιοποίησης. Η διάδοχη κυβέρνηση, όμως, απέτυχε και ο Τρικούπης επανήλθε στην εξουσία. Λίγους μήνες αργότερα, η Ελλάδα πτώχευσε. Επισημαίνεται εδώ ότι οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις ...είναι εντελώς συμπτωματική. «Χαλασοχώρηδες εκαλούντο τέως οι του κόμματος του Λάμπρου, από δε της νυκτός ταύτης οι του άλλου κόμματος ωνομάσθησαν οι ανδρογυνοχωρίστρες». Χαλασοχώρηδες είναι αυτοί που χαλάνε τη χώρα. Υποδηλώνει τους φαύλους, τους πολιτικούς που με το κομματικό σύστημα, τη μεγαλοαστική τάξη, τους καναλάρχες, αλλά και τις δωροδοκίες, τις εξαγορές ψήφων, το πελατειακό σύστημα, τις αυθαιρεσίες, την καταπάτηση δημοκρατικών διαδικασιών, τον εκφοβισμό και την τρομοκρατία, εκφυλίζουν συστηματικά πρόσωπα και θεσμούς. Ιωάννα Ζ.

47

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 48

The Act of Killing Τ

ο ντοκιμαντέρ πραγματεύεται την ιστορία των εκτελεστών κατά την κομμουνιστική εκκαθάριση του 1965 στην Ινδονησία, η οποία συνοδεύτηκε από μαζικές δολοφονίες ενός εκατομμυρίου ανθρώπων σε μόλις έξι μήνες. Ωστόσο, το «The act of Killing» δεν είναι μια ταινία για το παρελθόν. Τέσσερις δεκαετίες μετά τις σφαγές οι δράστες συνεχίζουν να περπατούν στους διαδρόμους της εξουσίας, όχι μόνο ασφαλείς από κάθε δίωξη αλλά και αλαζόνες για τα εγκλήματα τους. Υπουργοί της κυβέρνησης τους χειροκροτούν σε συλλαλητήρια και η επίσημη ιστορία του κράτους τούς πιστώνει ως ήρωες που έσωσαν το έθνος από τον κομμουνισμό. Η αφήγηση εστιάζει σε έναν τέτοιο εκτελεστή, τον Anwar Congo. Σήμερα, παππούς στα εβδομήντα του, φορώντας πολύχρωμα πουκάμισα και γυαλιά ηλίου επώνυμων σχεδιαστών, ο Congo περιγράφει με νοσταλγία πως παρακολουθoύσε ταινίες με τον Elvis πριν στραγγαλίσει κρατουμένους. «Ήταν σαν να σκοτώναμε ευτυχισμένοι», αναφέρει. Ο Congo και αρκετοί από τους ομοίους του αποδέχθηκαν την πρόσκληση του σκηνοθέτη τής ταινίας, Joshua Oppenheimer, να αναπαραστήσουν τις σφαγές, κάτι που οδηγεί σε σουρεαλιστικές σκηνές με τους γερασμένους δολοφόνους να γίνονται κινηματογραφιστές των εαυτών τους. Αντιμέτωπος με πλάνα από το δικό του δημιούργημα στο τέλος της ταινίας, ο Congo αρχίζει να φανερώνει ψήγματα ευαισθητοποίησης, ψιθυρίζοντας «ειλικρινά, δεν περίμενα ότι θα φαίνεται τόσο απαίσιο». Σήμερα η ταινία λειτουργεί ώς ένας ευρύτερος καθρέφτης για την Ινδονησία, που οδηγεί για πρώτη φορά σε μια, έστω περιορισμένης έκτασης, εθνική συζήτηση. «Η ταινία έχει δώσει σε κάποιους ανθρώπους το θάρρος να μιλήσουν για αυτές τις δολοφονίες, ειδικά για τους νέους που έρχονται αντιμέτωποι με την συγκεκριμένη κατάσταση για πρώτη φορά», δηλώνει ο Haris Azhar, διευθυντής της ομάδας Kontras για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ινδονησία. Πεπεισμένοι ότι η ταινία θα απαγορευτεί και ποινικοποιηθεί αν προσπαθούσαν να την διανείμουν συμβατικά, οι δημιουργοί της ταινίας ξεκίνησαν μια αντάρτικη

48

εκστρατεία. Οργανωμένη από τον Ινδονήσιο συμπαραγωγό του Oppenheimer, η εταιρεία παραγωγής της ταινίας προμήθευσε χιλιάδες DVD σε ενδιαφερόμενους ζητώντας τους να οργανώσουν ιδιωτικές προβολές. Παρά το γεγονός ότι ορισμένες από τις πρώτες προβολές ακυρώθηκαν μετά από απειλές από την αστυνομία ή παραστρατιωτικές ομάδες, ο αριθμός τους συνέχισε να αυξάνεται. Σε συνδυασμό με τις θεάσεις στο Youtube και το δωρεάν streaming από την ιστοσελίδα της ταινίας, ο Oppenheimer εκτιμά ότι το «The act of Killing» το έχουν πλέον παρακολουθήσει εκατομμύρια Ινδονήσιοι. Η κυβέρνηση της Ινδονησίας αγνόησε επιδεικτικά την ταινία όταν κυκλοφόρησε, αλλά μετά την υποψηφιότητα της για Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ τον Ιανουάριο, αναγκάστηκε τελικά να αντιμετωπίσει κάποια από τα ζητήματα που ανέκυψαν. Σε μια ιστορική στιγμή, ένας εκπρόσωπος της κυβέρνησης παραδέχθηκε ότι «πράξεις αγριότητας» είχαν συντελεστεί, αλλά επέκρινε τον Oppenheimer ότι ως ξένος δεν θα έπρεπε να αναμειγνύεται στις εσωτερικές υποθέσεις της Ινδονησίας. Μετά το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στα Βραβεία BAFTA (Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης), ο Αμερικανός σκηνοθέτης ανέφερε στην ομιλία του ότι οι ΗΠΑ και η Βρετανία έχουν «βοηθήσει στη γενοκτονία και για δεκαετίες υποστηρίζουν την στρατιωτική δικτατορία που ήρθε στην εξουσία μετά από αυτήν». Αυτό το τμήμα της ομιλίας του αποκόπηκε από το επίσημο βίντεο της BAFTA που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο, μια απόφαση που αποκάλεσε «απογοητευτική». Ο Oppenheimer δεν έχει επιστρέψει στην Ινδονησία για να δει την επίδραση της ταινίας του, λέγοντας ότι φοβάται είτε τη σύλληψή του από την αστυνομία ή κάτι χειρότερο από τα χέρια της Νεολαίας Pancasila, μιας παραστρατιωτική ομάδας, η ηγεσία της οποίας απεικονίζεται αρνητικά στο ντοκιμαντέρ. Αντίστοιχα, ο Ινδονήσιος συμπαραγωγός του, όσο και περίπου 60 άλλα μέλη του συνεργείου, παραμένουν ανώνυμοι. Πρόδρομος Π.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 49

Τα χαρακτικά της Βάσως Κατράκη Οι συνθέσεις της διατηρούν την επιβολή και τη δύναμη των μηνυμάτων και των συμβόλων τους

Η

Βάσω Λεονάρδου-Κατράκη (1914-1988), η «κορυφαία ερμηνεύτρια της ανθρώπινης τραγωδίας», υπήρξε, αδιαμφισβήτητα, η σημαντικότερη Ελληνίδα χαράκτρια, που υπηρέτησε την ελληνική Χαρακτική με αφοσίωση, ήθος και αξιοπρέπεια. Οι ξυλογραφίες της χαρακτηρίστηκαν υποδειγματικές· ήταν από τους λίγους χαράκτες που δούλεψαν λιθογραφίες σε ψαμμίτη, γεγονός που της χάρισε διεθνή φήμη. Μετέφερε στην πέτρα όλα τα θεμελιώδη θέματα, το ιδεώδες της ελευθερίας και του σοσιαλισμού. Ήταν μαχήτρια στους κοινωνικούς αγώνες, και αυτό εκφράστηκε με ειλικρίνεια στη δουλειά της. Δημιούργησε έργα κοινωνικές μαρτυρίες, σπαράγματα μνήμης, θρήνους και ελεγείες γι’ αυτούς που έπεσαν στον αγώνα. Η Βάσω Λεονάρδου-Κατράκη γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1914 στο Αιτωλικό Μεσολογγίου. Το 1936 γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, στο εργαστήριο ζωγραφικής του Παρθένη, και στο Εργαστήριο χαρακτικής του Γιάννη Κεφαλληνού. Στα χρόνια των σπουδών της εισχώρησε στην αριστερά και συμμετείχε σε ομαδική έκθεση σπουδαστών της Σχολής στον «Παρνασσό», με έργα αντιπολεμικού-αντιφασιστικού περιεχομένου. Με την έναρξη του πολέμου φιλοτέχνησε την πασίγνωστη «προπαγανδιστική» αφίσα με τη γυναίκα που πλέκει «για τους στρατιώτες».

Κατά βάθος θα καμάρωνε. […] Υπήρξε εποχή που οι τοίχοι της Αθήνας ήταν σαν ταπετσαρίες απ’ τις αφίσες, [...] η κάθε συνοικία είχε και τα δικά της τα συνεργεία.»

Αποφοίτησε το 1940. Μαζί με τον σύντροφό της, Γιώργο Κατράκη, αγωνίστηκε τα επόμενα χρόνια, ακολουθώντας τις μονάδες της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ. Ταυτόχρονα με την ίδρυση του ΕΑΜ, ιδρύθηκε και το ΕΑΜ Καλλιτεχνών, στο οποίο η Β. Κατράκη ήταν από τα ιδρυτικά μέλη. Μέσα από τη «φωτιά» του κλιμακούμενου απελευθερωτικού αγώνα, που έδιναν το 1943 το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, παραμονές της επετείου της 25ης του Μάρτη, κυκλοφόρησε μια μικρού σχήματος έκδοση του ΕΛΑΣ ΕΑΜ, προς τιμήν του λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα του ’21, ο οποίος ενέπνευσε τον νέο μεγαλειώδη απελευθερωτικό αγώνα του λαού μας κατά του τριπλού φασισμού, με τίτλο «Από Τους Αγώνες του Ελληνικού Λαού». Εκεί συμπεριλήφθηκαν και δικές της ξυλογραφίες.

«Τι να πρωτοπώ για την κατοχή. Μέσα στο εργαστήριο της χαρακτικής τυπώναμε ένσημα του αγώνα, κάρτες με επικαιρότητα και αφίσες ακόμα. Εκεί βρήσκαμε ζεστασιά, υλικά, μοντέλα και πάνω απ’ όλα την συγκατάβαση του δασκάλου που μας κοίταζε κι έλεγε μόνο, "προσέχετε!".

49

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 50

Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 ασχολήθηκε συστηματικά με την εικονογράφηση στον εκδοτικό οίκο Τα Νέα Βιβλία, (εκδοτικό οίκο του ΚΚΕ από το 1945 μέχρι το 1948, του οποίου την καλλιτεχνική διεύθυνση είχε άλλος γνωστός χαράκτης, ο Τάσσος). Ξυλογραφίες της δημοσιεύτηκαν επίσης στο περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα (αριστερό περιοδικό τέχνης που κυκλοφορούσε, με διακοπές εξαιτίας των διώξεων, από το 1945 έως το 1951) και στην εφημερίδα Ριζοσπάστης. Την 21η Απρίλη του 1967, πρώτη μέρα του πραξικοπήματος, καθόλου τυχαία, με το βεβαρυμένο ιστορικό της, συνελήφθη και εξορίστηκε από τη χούντα στη Γυάρο, τόπο βασανιστηρίων και εξόντωσης, μαζί με άλλους 8.000 πολιτικούς κρατούμενους. «Πώς να περιγράψω την κόλαση στα Γιούρα;» σημειώνει η ίδια. «Έμεινα εννιάμιση μήνες εκεί, τότε μάλιστα είχε διαδοθεί ότι τρελάθηκα! Ήταν ένα νησί περίεργο. Σε όλο το διάστημα που έμεινα δεν είδα ούτε ένα πουλί να περνάει! Οι θάλαμοι βρομάγανε και μας έφερναν νερό με βαρέλια από μηχανόλαδο καραβιών. Πείνα, δίψα, άλλοι δαρμένοι, άλλοι τραυματισμένοι, ήταν κάτι το φρικιαστικό. Στην αρχή έφτιαχνα καπέλα από άγρια βούρλα. Ύστερα ανακάλυψα τα βότσαλα…».

χαράκτρια αφέθηκε ελεύθερη τον Φεβρουάριο του 1968. Τα έργα που ακολούθησαν, οι σειρές «Καταστάσεις», «Αναμονές», «Συντεταγμένες», «Το χρέος της Αντιγόνης», ήταν μηνύματα διαμαρτυρίας και καταγγελίας, μνήμες του κολαστηρίου της Γιούρας... «Οταν γύρισα από την εξορία κι ένοιωθα ανασφαλής, οτιδήποτε προσπαθούσα να φτιάξω, δεν μου έβγαινε ποτέ ολόκληρο. Τα δέντρα κομμένα, τα σώματα ακρωτηριασμένα». Τα χρόνια της Μεταπολίτευσης η Κατράκη συνεχίζει να παλεύει με τη δουλειά της σε ένα κλίμα έντονα πολιτικοποιημένο. «Το σύνολο του έργου της Βάσως Κατράκη αποκαλύπτει μια μοναδική συνέπεια και ταυτόχρονα την αντοχή και την ποιότητα των μορφοπλαστικών αναζητήσεων και των πνευματικών της ενδιαφερόντων. Οι συνθέσεις της διατηρούν τον επίκαιρο χαρακτήρα τους, την επιβολή και τη δύναμη των μηνυμάτων και των συμβόλων τους, διαμορφώνουν μια ενιαία εικαστική πρόταση, αναπτύσσονται με συνοχή, ως ένα σπάνιο εικαστικό απάνθισμα ενός ξεχωριστά προσωπικού καλλιτεχνικού συνόλου μέσα στα όρια και τους όρους της σύγχρονης έκφρασης.

27 Δεκέμβρη 1988 έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών.

«Η τέχνη δεν είναι παιχνίδι για αργόσχολους. Είναι αστραπή, είναι πόνος, είναι γέννα». Η παραπάνω φράση, από τις χειρόγραφες σημειώσεις της Βάσως Κατράκη. Τιτίκα Κ.

H ζωγραφική στα βότσαλα της Β. Κατράκη ήταν τα μηνύματα που έστελναν οι εξόριστοι στον έξω κόσμο, στους συγγενείς τους, ότι είναι ζωντανοί... Έχουν περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα, ως κίνηση αντίστασης, παρά υψηλή καλλιτεχνική αξία. Λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε, και χάρη στις διεθνείς πιέσεις που ασκήθηκαν, η 50

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 51

Ομαδική έκθεση με πρωτοβουλία της Πορείας

Α

πό τις 2 έως τις 12 Μαΐου, στο Κέντρο Συλλογικής Καλλιτεχνικής Δραστηριότητας “συν”, Τοσίτσα 17, στα Εξάρχεια, διοργανώνεται ομαδική έκθεσηbazaar, με χαρακτικά, σχέδια και ζωγραφική, 18 εικαστικών καλλιτεχνών, με πρωτοβουλία της οργάνωσης Νεολαίας «Πορεία». Η έκθεση θα είναι ανοικτή κάθε μέρα το πρωί από τις 11:00 έως τις 14:00 και τα απογεύματα (εκτός Τρίτης και Τετάρτης) από τις 19:00 έως τις 22:00. Παράλληλα με τη διοργάνωση της έκθεσης, η οργάνωση Νεολαίας «Πορεία» εξέδωσε προς πώληση κατάλογο-σημειωματάριο με τίτλο: «22 εικόνες~σημειώσεις 2014», με έργα των καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση και κάποιων επιπλέον.

Οι εικαστικοί που διέθεσαν τα έργα τους για αυτό το σκοπό είναι οι: Aναγνωστόπουλος Κώστας, Bildjuga Κατερίνα, Γεωργαλή Γιώτα, Γκαμαλέτσος Νίκος, Δημητριάδης Ιωάννης, Δημητριάδου Φιλιώ, Καράλη Αγγέλα, Κομνηνακίδου Βιργινία, Κουφοβασίλη Τιτίκα, Κουφοβασίλης Πέτρος, Κωνσταντίνου Πένυ, Μαρίνος Νεκτάριος, Ματάλα Στέλλα, Μήτσικας Χρήστος, Μπαμπάκου Δήμητρα, Πάνου Στάθης, Σταυρόπουλος Θωμάς, Σταύρου Σοφία, Τζώτζιου Δήμητρα, Τσιντζέλη Φωτεινή, Φόρτσας Ιάσονας και Χατζή Ζωή. Τα έσοδα από τις πωλήσεις των έργων και των σημειωματαρίων θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση του Μ-Λ ΚΚΕ.

51

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 52

ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ Επικίνδυνη όξυνση προκαλούν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Ουκρανία

Η κρίση στην Ουκρανία έχει τη βάση της στα εσωτερικά προβλήματα που ξέσπασαν ύστερα από τη διάλυση της Σ. Ένωσης και την ανακήρυξή της σαν ανεξάρτητο κράτος τότε για πρώτη φορά, όμως η κρίση αυτή τροφοδοτήθηκε, οξύνθηκε και πήρε τη σημερινή εκρηκτική της μορφή λόγω της άμεσης ανάμειξης και επέμβασης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Βασικός στόχος των αμερικάνων και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών όλο αυτό το διάστημα είναι η πρόσδεση της Ουκρανίας στο φιλοπόλεμο άρμα του ΝΑΤΟ και η ένταξη στην ΕΕ με στήριγμα τους ντόπιους λακέδες τους και ο περιορισμός ή και η εκμηδένιση των ερεισμάτων και της επιρροής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές με απύθμενο θράσος εμφανίζονται τώρα υπερασπιστές της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, καταδικάζουν και δεν αναγνωρίζουν το δημοψήφισμα για την αποχώρηση της Κριμαίας και την ένταξή της στη Ρωσία. Όμως οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές πάνω από δύο δεκαετίες και προκειμένου να θέσουν κάτω από 52

τον έλεγχο και την κυριαρχία τους ολόκληρες χώρες και περιοχές, εξαπέλυσαν κατακτητικούς πολέμους, διαμέλισαν, υποδούλωσαν και κομμάτιασαν χώρες και λαούς, υποκίνησαν την εθνικιστική διαίρεση και αξιοποίησαν τον πιο έξαλλο αντιδραστικό εθνικισμό μεταμφιεσμένοι σε οπαδούς του “δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των εθνών”. Εμφανίζονται τώρα οι ΗΠΑ να υπερασπίζονται την εθνική και εδαφική κυριαρχία της Ουκρανίας και να καταδικάζουν το διαμελισμό της με την απόσχιση της Κριμαίας, όταν η ίδια η Ουκρανία, όπως και μια σειρά άλλα παρόμοια κράτη, είναι δημιούργημα και αποτέλεσμα του διαμελισμού και της διάλυσης της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, τα οποία αποσχίστηκαν και απέκτησαν την “ανεξαρτησία” τους χάρη στην καθοριστική υποστήριξη του ιμπεριαλισμού και εξακολουθούν να επιβιώνουν τα περισσότερα απ' αυτά, με την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική προστασία του. Ο διαμελισμός της Σοβιετικής Ένωσης, της Γιουγκοσλαβίας και η απόσχιση, η δημιουργία νέων δεκάδων κρατών και κρατιδίων προωθήθηκε τότε από

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 53

τους ιμπεριαλιστές με το επιχείρημα της εξασφάλισης του “δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των εθνών”, που ήταν στην πραγματικότητα μια ολοφάνερη μεταμφίεση της αστικής, εθνικιστικής και ιμπεριαλιστικής πολιτικής της διαίρεσης και υποδούλωσης των εθνών και των λαών. Αυτή ακριβώς την κατεύθυνση της διάσπασης και της εθνικής διαίρεσης ενίσχυσε και υποκίνησε τότε με κάθε τρόπο ο ιμπεριαλισμός με στόχο το κομμάτιασμα της Σ. Ένωσης, της Γιουγκοσλαβίας, κ.λ.π. και κατασκευάζοντας σε πολλές περιπτώσεις νέα κράτη – προτεκτοράτα. Ο αγώνας για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των εθνών έχει νόημα όταν υποσκάπτει και εξασθενεί τα θεμέλια της κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και όχι φυσικά όταν ενισχύει και διευρύνει την επιρροή και τις θέσεις του ιμπεριαλισμού, είναι δηλαδή άρρηκτα συνδεδεμένος με τον αγώνα ενάντια στην ιμπεριαλιστική κυριαρχία, για την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική πρόοδο και χειραφέτηση των λαών τους. Το κύριο πρόβλημα της Ουκρανίας και του λαού της είναι πρόβλημα ιμπεριαλιστικής ανάμειξης και επέμβασης. Και ενάντια σ' αυτές τις δυνάμεις πρέπει να κατευθύνεται ο αγώνας της εργατικής τάξης και του λαού της Ουκρανίας. Αγώνας για την απόκρουση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, για την ανατροπή της κυβέρνησης των ανδρεικέλων που εγκαθίδρυσαν, για να μην ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για τη συντριβή των φασιστικών δυνάμεων και την ανατροπή συνολικά του καθεστώτος της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, ένας αγώνας που θα συνδέεται με τις επαναστατικές παραδόσεις του ουκρανικού λαού και θα υπερασπίζεται την υπόθεση του σοσιαλισμού, παλεύοντας να ανοίξει ξανά ο δρόμος για τη σοσιαλιστική αναγέννηση της Ουκρανίας και για τη δημιουργία μιας ενιαίας, πολυεθνικής σοσιαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης. Η απάντηση στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα των ΗΠΑ – ΕΕ και στο μαύρο μέτωπο των αντιδραστικών, φασιστικών δυνάμεων της κυβέρνησης του Κιέβου δεν μπορεί να δοθεί με μια πολιτική που καλλιεργεί τις εθνικιστικές διαιρέσεις και καλεί το λαό της Κριμαίας και της Ουκρανίας να συσπειρωθεί κάτω από τη σημαία του μεγαλορώσικου σωβινισμού. Αποτελεί μεγάλη αυταπάτη να εναποθέσει τις ελπίδες του ένα μεγάλο τμήμα του λαού της Ουκρανίας για την απόκρουση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και τη φασιστική απειλή, στον Πούτιν, που πρωταρχικός του στόχος είναι να εδραιώσει και να διασφαλίσει τα μεγαλοκρατικά συμφέροντα της Ρωσίας πάνω στην Ουκρανία. Ή ακόμα να αξιοποιήσει τα εθνι-

κά αισθήματα του λαού της Κριμαίας για ένταξη στη Ρωσία σαν μοχλό πίεσης, προκειμένου να παζαρέψει με τους αμερικανοευρωπαίους ιμπεριαλιστές έναν ευρύτερο αντιδραστικό συμβιβασμό για τη “διευθέτηση” του ουκρανικού ζητήματος στην πλάτη του λαού της Ουκρανίας. Η εργατική τάξη και ο λαός της Ουκρανίας πρέπει να χαράξουν τη δική τους ανεξάρτητη πολιτική ενάντια στην ντόπια αστική τάξη και τους ξένους προστάτες της, ενάντια στους πραξικοπηματίες και τους φασίστες χωρίς να σέρνονται στην ουρά και να στηρίζουν την πολιτική των φιλορωσικών αστικών κομμάτων τύπου Γιανουκόβιτς που εκτός των άλλων δεν έχουν πρόβλημα ανάλογα με τα συμφέροντά τους να μεταπηδούν και να αλλάζουν στρατόπεδο ξένων προστατών ή να το βάζουν στα πόδια. Τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα μπορεί να τα υπερασπίσει η εργατική τάξης της Ουκρανίας, με επικεφαλής τους κομμουνιστές, συνενώνοντας όλους τους εργαζόμενους, τον ουκρανικό λαό ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την αντίδραση και το φασισμό, μακριά από εθνικιστικές διαιρέσεις και να τα συνδέσει με τα γενικότερα κοινωνικά προβλήματα δίνοντάς τους ένα ευρύτερο, προοδευτικό, επαναστατικό περιεχόμενο.

53

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 54

Δέκα χρόνια μετά το διχοτομικό σχέδιο Ανάν Δ

έκα χρόνια μετά τη συντριπτική απόρριψη του διχοτομικού σχεδίου Ανάν, ΗΠΑ και ΕΕ με επίμονες παρασκηνιακές πιέσεις επαναφέρουν το Κυπριακό στην τροχιά ακόμα πιο δυσμενών και επώδυνων εξελίξεων για την Κύπρο και το λαό της, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Στο εναρκτήριο για τις διαδικασίες που προωθούνται «κοινό ανακοινωθέν» Αναστασιάδη-´Ερογλου επικυρώνεται στην ουσία από την αρχή η «ομοσπονδιοποιημένη» διχοτόμηση με την αναφορά σε δύο «συνιστώντα κράτη». Μια δεκαετία μετά το ηχηρό «ΟΧΙ» στο αμερικανόπνευστο σχέδιο Ανάν, οι ρόλοι των πολιτικών δυνάμεων σε Αθήνα και Λευκωσία επαναλαμβάνονται. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη - ΔΗΣΥ, έχοντας κατ’ αρχήν και την «υπεύθυνη» υποστήριξη του «αριστερού» ΑΚΕΛ, συμμορφώνεται στο διατεταγμένο πλαίσιο συνομιλιών. Η ελληνική κυβέρνηση από την μεριά της, έχει πάρει το πράσινο φως στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, πάνω στη βάση που υπαγορεύουν οι ιμπεριαλιστές επικυρίαρχοι της Κύπρου. Έχει από καιρό στην ουσία αποδεχτεί τις τετραμερείς συνομιλίες, όπως και την αναβάθμιση του εκπροσώπου του Τουρκοκυπριακού ψευτοκράτους, και χύνει νερό στο μύλο των νέων διχοτο-

μικών μεθοδεύσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου, βλέπει ότι «το κοινό ανακοινωθέν εμπεριέχει διατυπώσεις με σημεία γκρίζα, ασαφή, που έχουν και δυνατότητες αλλά και κινδύνους». Η Άγκυρα, από την άλλη, κρίνει τις εξελίξεις σαν «άκρως εποικοδομητικές», μιλάει για «τελευταία ευκαιρία», και απειλεί, στην περίπτωση που το σχέδιο απορριφθεί από τους Ελληνοκυπρίους, ότι θα θέσει επίσημα ζήτημα διχοτόμησης της Κύπρου με διεθνή αναγνώριση. Παράλληλα, στο τραπέζι των συνομιλιών φέρνει τις, από καιρό, τουρκικές αμφισβητήσεις/διεκδικήσεις στο Αιγαίο, αλλά και ζητήματα που αφορούν στην Ανατολική Μεσόγειο και την Ελληνική ΑΟΖ. Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα, στην Κύπρο και στην Τουρκία καλείται να αντιταχθεί στα διχοτομικά σχέδια για την Κύπρο και να ανατρέψει τη λογική της αποδοχής των τετελεσμένων. Προβάλλοντας ξανά παρά και ενάντια στην πολιτική των δυνάμεων της υποτέλειας, ηχηρό και ξεκάθαρο «Όχι» στο νέο ιμπεριαλιστικό σχέδιο τύπου Ανάν, που απειλεί να διαμελίσει οριστικά την Κύπρο. Φανή Μ.

Νόμπελ Ειρήνης Τ

ο Νόμπελ Ειρήνης είναι ένα από τα συνολικά πέντε Βραβεία Νόμπελ, που θεσπίστηκε από το Σουηδό βιομήχανο και εφευρέτη Άλφρεντ Νόμπελ. Με βάση τη διαθήκη του Νόμπελ, το βραβείο αυτό πρέπει να δίνεται «στο πρόσωπο που είχε τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην αδελφοποίηση των εθνών, στην κατάργηση ή τη μείωση των στρατιωτικών δυνάμεων και στη διεξαγωγή και προώθηση ειρηνευτικών διαδικασιών». Αν διατρέξει κανείς όμως τη λίστα των νικητών του βραβείου, το μόνο που αντικρίζει είναι η βράβευση αυτών που τελικά συγκαλύπτουν δεκάδες μικρότερες ή μεγαλύτερες εστίες πολέμου ανά τον πλανήτη. Ανάμεσα στους νικητές του βραβείου αυτού συγκαταλέγονται διαβόητα ονόματα, όπως ο Χένρυ Κίσινγκερ, που παρέλαβε το βραβείο λόγω της συνεισφοράς του στον «τερματισμό» του πολέμου του Βιετνάμ. Ταυτόχρονα, όμως, υπό την καθοδήγησή του, η Αμερικανική κυβέρνηση στήριξε αποφασιστικά διάφορα αυταρχικά καθεστώτα, μεταξύ των οποίων η ελληνική Χούντα των Συνταγματαρχών και η Χούντα του στρατηγού Πινοσέτ στη Χιλή. Μεγάλος και γνωστός είναι και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, που παρέλαβε το βραβείο για τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, σήμερα εξάλλου γνωστός για τις διαφημίσεις μεγάλης αλυσίδας κατασκευής πίτσας. Βραβείο νόμπελ ειρήνης έχει πάρει και ο Μάρσαλ, ο γνωστός από το ομώνυμο σχέδιο που έστειλε στην Ελλάδα της φτώχειας, με αντάλλαγμα γη και ύδωρ, γαϊδούρια και κουβέρτες… Και η λίστα είναι μακρά… από τον Κόφι Ανάν (γνωστός στην Ελλάδα για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών για τη διχοτόμηση της Κύπρου) ως τον Ελ Μπαραντέι (γνωστός γιατί, υποτίθεται, βρήκε τα όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, και εκ των υστέρων, βέβαια, αναίρεσε ότι τα βρήκε). Από τον Αλ Γκορ 54

(αντιπρόεδρος τον ΗΠΑ την περίοδο που η Γιουγκοσλαβία βομβαρδίζονταν) ως τον τελευταίο αστέρα της ειρήνης, Μπαράκ Ομπάμα (πρόεδρος των ΗΠΑ) σίγουρα δεν υπάρχει πόλεμος που να μην είναι μέσα… Και βέβαια θα ήταν παράβλεψη να μην αναφερθεί ότι η ΕΕ έχει πάρει το βραβείο αυτό το 2012, για τις υπηρεσίες της μάλλον στον αγώνα εναντίον των λαών και της ειρήνης. Φέτος, μέσα στους υποψηφίους συγκαταλέγονται ο Έντουαρτ Σνόουντεντ, ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμιρ Πούτιν (ο οποίος δεν φαίνεται να είναι τελικά μέσα στους επικρατέστερους, γιατί εμπλέχτηκε στα πόδια των Αμερικανών στην Ουκρανία) και ο Πάπας της Ρώμης. Οι ιμπεριαλιστές για να αποκτήσουν τον έλεγχο περιοχών και πλουτοπαραγωγικών πηγών, χρησιμοποιούν όλους τους δυνατούς τρόπους για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. Το νόμπελ ειρήνης είναι ένας γρήγορος και εύκολος τέτοιος τρόπος, για να σκεπαστεί το αίμα που έχει χυθεί σε όλες τις μεριές του κόσμου. Φανή Μ.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 55

Όλες οι χώρες που έχουμε εισβάλει· και οι λίγες που δεν το έχουμε καταφέρει Μ

άρτης 2014. Η Βρετανία μαζί με τις υπόλοιπες χώρες του Δυτικού συνασπισμού καταγγέλλουν την ιμπεριαλιστική κίνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας να εντάξει την Κριμαία σαν ομόσπονδο έδαφος της. «Σοκαρισμένοι» ο πρωθυπουργός Κάμερον, όπως και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Μίλιμπαντ, μιλούσαν σαν εκπρόσωποι ενός κράτους που δεν έχει επέμβει σε κανένα κράτος ιμπεριαλιστικά! Είναι όμως έτσι; Στο νέο βιβλίο του με τίτλο «All the countries We ’ve Ever Invaded: And the Few We Never Got Round To», ο Stuart Laycock περιγράφει πως ούτε λίγο, ούτε πολύ, η Μεγάλη Βρετανία έχει εισβάλει σε 178 από τις 200 χώρες του πλανήτη! Από την Κίνα, την Αυστραλία και τον Καναδά μέχρι ακόμα και τη Ρωσία, τη Βραζιλία και το Σουδάν. Μόλις 22 χώρες, όπως η Ανδόρα, το Λίχτενσταϊν, το Μπουρούντι, η Λευκορωσία, η Σουηδία κατάφεραν και διέφυγαν του ενδιαφέροντος των Βρετανών! Τα στοιχεία που αποκαλύπτει ο Stuart Laycock στο βιβλίο του αποτυπώνουν τον ορισμό του ιμπεριαλισμού στην πράξη, καταδεικνύουν την Αγγλία ως την ενσάρκωση του ωμού, ιμπεριαλιστικού τέρατος, ως τον απόλυτο καταπιεστή και δυνάστη των λαών. Μάλιστα, ο συγγραφέας σχολιάζει πως οι μόνοι που συναγωνίστηκαν το Ηνωμένο Βασίλειο στις επεμβάσεις σε άλλες χώρες κατά τον 20ο και 21ο πρώτο αιώνα ήταν οι Αμερικάνοι! Ο λαός μας γνώρισε στο πετσί του τον βρετανικό ιμπεριαλισμό, όταν τον Δεκέμβρη του 1944, ο Βρετανός τοποτηρητής και στρατηγός Ρόναλντ Σκόμπυ σε συνεργασία με την κυβέρνηση Παπανδρέου, αιματοκύλησαν τη μόλις απελευθερωμένη από τους Ναζί Αθήνα, σφάζοντας και συλλαμβάνοντας, με τη βοήθεια των πιστών τους Ταγματασφαλιτών, εκατοντάδες αριστερούς πατριώτες, οργανώνοντας και εγκαθιδρύοντας όργιο τρομοκρατίας και εκτεταμένες διώξεις σε όλη τη χώρα, έτσι ώστε να επιβάλουν την παραμονή της Ελλάδας στο άρμα του Δυτικού ιμπεριαλισμού και να ματαιώσουν τελικά τις πραγματικές δυνατότητες του λαού. Μάλιστα, ο Σκόμπυ για τις υπηρεσίες του προς το ιμπεριαλιστικό Ηνωμένο Βασίλειο, ανακηρύχθηκε ιππότης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και επιπλέον τιμήθηκε με πλείστα παράσημα. Ένα ακόμα παράδειγμα βέβαια του στυγνού ιμπεριαλισμού των Βρετανών, αποτελούν οι κτηνωδίες που εφάρμοσαν τα χρόνια της κατοχής της Κύπρου.

Σήμερα, εγχώριες πολιτικές δυνάμεις όπως το ΚΚΕ, χαρακτηρίζουν την Ελλάδα ιμπεριαλιστική χώρα, διαστρεβλώνουν κατάφορα την λενινιστική αντίληψη, αρνούνται τον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία, και «ξεχνούν» ότι η Ελλάδα όχι απλώς δεν λαμβάνει μέρος στη μοιρασιά του παγκόσμιου πλούτου, όχι απλώς δεν έχει τη δυνατότητα σε παγκόσμιο επίπεδο να διεκδικεί αγορές, αλλά βρίσκεται αλυσοδεμένη με μνημόνια σε καθεστώς εξάρτησης, ολόπλευρου ασφυκτικού ελέγχου και επιτήρησης από ΕΕ-ΔΝΤ, γεγονός που καταφανέστατα ΔΕΝ την κατατάσσει στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Όπως όρισε ο Λένιν: «Ο ιμπεριαλισμός είναι ο καπιταλισμός στο στάδιο εκείνο της ανάπτυξης, στο οποίο έχει διαμορφωθεί η κυριαρχία των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου, έχει αποκτήσει εξαιρετική σημασία η εξαγωγή κεφαλαίου, έχει αρχίσει το μοίρασμα του κόσμου από τα διεθνή τραστ και έχει τελειώσει το μοίρασμα όλων των εδαφών της γης από τις μεγαλύτερες καπιταλιστικές χώρες». Κωστής Μ.

55

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 56

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ 50 χρόνια από την έκδοση του περιοδικού «Αναγέννηση» που εγκαινίασε τη δημόσια εμφάνιση του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος της Ελλάδας Η έκδοση του πρώτου τεύχους της «Αναγέννησης» τον Οκτώβρη του 1964 αποτελεί μια τομή για το κομμουνιστικό, αριστερό, λαϊκό κίνημα της πατρίδας μας. Πραγματοποιήθηκε σε μια χρονική στιγμή, όπου σε παγκόσμιο επίπεδο διεξαγόταν από το ΚΚ Κίνας με επικεφαλής τον Μάο Τσετούνγκ και το ΚΚ Αλβανίας με επικεφαλής τον Εμβέρ Χότζα και από άλλα κομμουνιστικά κόμματα που έμεναν πιστά στον μαρξισμό - λενινισμό, ένας μεγάλος αντιρεβιζιονιστικός αγώνας ενάντια στη γραμμή αναθεώρησης των μαρξιστικών - λενινιστικών αρχών που έφερε το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956 και οδήγησε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα σε μια μεγάλη διάσπαση. Σε μια χρονική στιγμή όπου, 8 χρόνια μετά την πραξικοπηματική «6η ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ», που ανέτρεψε τη νόμιμη καθοδήγηση του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Ν. Ζαχαριάδη και επέβαλε τη γενική ρεβιζιονιστική γραμμή του ΚΚΣΕ και στο ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα, είχε προχωρήσει η διάβρωση του επαναστατικού χαρακτήρα του ΚΚΕ και η μεταμόρφωσή του σε ένα οππορτουνιστικό - ρεφορμιστικό κόμμα. Η «Αναγέννηση» σήκωσε αποφασιστικά τη σημαία της καταγγελίας του διεθνούς και ελληνικού ρεβιζιονισμού και, ταυτόχρονα, πρόβαλε μια συγκροτημένη ιδεολογική και πολιτική γραμμή για το λαϊκό κίνημα της χώρας συνεπή προς τις αρχές του μαρξισμού - λενινισμού. Αποτέλεσε την ανοικτή και πιο ολοκληρωμένη έκφραση των αντιρεβιζιονιστικών αντιστάσεων που εκδηλώθηκαν μετά το 1956, με τις εξεγέρσεις κομμουνιστών της πολιτικής προσφυγιάς κατά της χρουστσωφικής επέμβασης στα εσωτερικά του ΚΚΕ, με τους ιδεολογικούς αγώνες στο στρατόπεδο 56

πολιτικών εξορίστων του Αη Στράτη, με τη δημιουργία των «Ιστορικών Εκδόσεων» το 1963, με τη συγκρότηση της Μαρξιστικής - Λενινιστικής Οργάνωσης των Πολιτικών προσφύγων στις ανατολικές χώρες το 1964. Υπήρξε καρπός της γενναίας ιστορικής πρωτοβουλίας που ανέλαβε μια μικρή ομάδα αγωνιστών - κομμουνιστών, προερχόμενη από τα ηρωικά σπλάχνα του επαναστατικού ΚΚΕ, με στόχο να υπερασπίσει τον μαρξισμό λενινισμό, τις αγωνιστικές παραδόσεις του κομμουνιστικού και λαϊκού κινήματος της πατρίδας μας και να συμβάλει -όπως το σηματοδοτεί και ο τίτλος του περιοδικού- στην αναγέννηση του κομμουνιστικού και λαϊκού κινήματος που είχε μπει κάτω από την κυριαρχία του ρεβιζιονισμού στο ΚΚΕ σε μια πορεία εκφυλισμού. Μισό αιώνα μετά από αυτή την πρωτοβουλία, όταν πλέον οι ολέθριες συνέπειες της γραμμής του ρεβιζιονισμού -η παλινόρθωση του καπιταλισμού στις άλλοτε σοσιαλιστικές χώρες και το μεγάλο πισωγύρισμα του κομμουνιστικού και λαϊκού κινήματος- είναι καταφανείς, έχει μεγάλη σημασία να αναδείξουμε την αξία της και να εκτιμήσουμε την ιστορική συνεισφορά της. Η «Αναγέννηση», που κυκλοφόρησε από το 1964 έως το 1967, έθεσε τα ιδεολογικά - πολιτικά και οργανωτικά θεμέλια πάνω στα οποία χτίστηκε τα επόμενα χρόνια το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα, που συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας τη μεγάλη προσπάθεια και τους αγώνες για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος. Μέσα από τις σελίδες της, αλλά και μέσα από βιβλία που εκδόθηκαν από τον πυρήνα των κομμουνιστών που την συγκρότησαν, και στη συνέχεια μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας «ΛΑΪΚΟΣ

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 57

ΔΡΟΜΟΣ» που πρωτοεκδόθηκε το 1967, λίγο πριν τη φασιστική δικτατορία, καθώς και μέσα από άλλα έντυπα και εκδόσεις που ακολούθησαν, παρουσιάστηκαν οι ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις των μαρξιστών λενινιστών της χώρας μας για την εσωτερική και παγκόσμια πραγματικότητα, ασκήθηκε μια συστηματική ιδεολογική και πολιτική κριτική στη γραμμή του ρεβιζιονισμού, δόθηκε στους αγωνιστές του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος η δυνατότητα να γνωρίσουν αντιρεβιζιονιστικά κείμενα, άρθρα και ντοκουμέντα της αντιπαράθεσης που διεξαγόταν στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, η πληροφόρηση για την εμφάνιση και την ανάπτυξη της δράσης μαρξιστικών λενινιστικών κομμάτων σε διάφορες χώρες, για γεγονότα και πτυχές των αντιρεβιζιονιστικών αντιστάσεων που ελάμβαναν χώρα στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος της Ελλάδας και πνίγονταν από τη διορισμένη ρεβιζιονιστική ηγεσία του ΚΚΕ. Όλα αυτά συμπληρώνονταν με τοποθετήσεις και μια συστηματική αρθρογραφία για τις πολιτικές εξελίξεις και τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, για επίκαιρα εσωτερικά και διεθνή θέματα, για τα προβλήματα της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας και το συνδικαλιστικό κίνημά τους. Ο γενικός προσανατολισμός που χάραξε η «Αναγέννηση», οι συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις και οι απαντήσεις στα ζητήματα της πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος που εκπορεύονταν από αυτόν αποτέλεσαν ένα πολύτιμο εφόδιο στους συνεπείς αγωνιστές του αριστερού κινήματος που μάχονταν στις γραμμές του ανιιμπεριαλιστικού κινήματος, του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, του φοιτητικού κινήματος. Πάνω σ’ αυτήν τη βάση προωθήθηκε η συσπείρωση των δυνάμεων του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος, κτίστηκε η οργάνωσή τους, επεκτάθηκε η παρουσία τους στους εργατικούς, φοιτητικούς και συνοικιακούς χώρους σ’ όλη την Ελλάδα, με τη συγκρότηση και αντίστοιχων συνδικαλιστικών παρατάξεων συνεπούς αριστερού αγωνιστικού προσανατολισμού, αναπτύχθηκε χωρίς διακοπή η δράση τους προδικτατορικά, στη διάρκεια της φασιστικής δικτατορίας και στη μεταπολίτευση. Στα χρόνια που πέρασαν η γενική ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση που πρόβαλλε η «Αναγέννηση», οι θέσεις και η δράση του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος χτυπήθηκαν και διώχθηκαν όχι μόνο

από τις δυνάμεις της αντίδρασης και το κυρίαρχο αστικό πολιτικό σύστημα. Βρέθηκαν και εξακολουθούν να βρίσκονται αντιμέτωπες με την αποσιώπηση, τη διαστρέβλωση και τη συκοφάντηση, με τα όπλα που χρησιμοποίησαν και οι δυνάμεις του ρεβιζιονισμού ενάντιά τους. Είναι γνωστό πως με τους χαρακτηρισμούς του «αριστερισμού», του «αριστεροχουντισμού» κ.ά., με την πρακτορολογία και την προβοκατορολογία τα κόμματα του ρεβιζιονισμού επεδίωξαν να στήσουν μια υγειονομική ζώνη, προκειμένου να εμποδίσουν την επαφή των μελών και των οπαδών τους με τις ιδέες και τις θέσεις του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος. Έτσι διαμορφώθηκαν προκαταλήψεις και υψώθηκαν τείχη απέ¬ναντι στο μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα. Έτσι εξηγείται, διαπιστωμένα πλέον από τους τόσους ανθρώπους που έφυγαν από τις γραμμές των ρεβιζιονιστικών κομμάτων τα τελευταία χρόνια, η μεγάλη άγνοια πολλών αριστερών αγωνιστών όχι μόνο για το τι έλεγε η «Αναγέννηση», αλλά ακόμα και για το περιεχόμενο της μεγάλης αντιρεβιζιονιστικής αντιπαράθεσης που συγκλόνισε το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα τη δεκαετία του 1960. Το ότι όλα τούτα παραμένουν, με ευθύνη του ρεβιζιονισμού, άγνωστος τόπος για χιλιάδες αγωνιστές της Αριστεράς και του κομμου-

www.mor fotikesekdoseis.gr 57

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 58

νιστικού κινήματος, είναι μια σοβαρή δυσκολία για να κατανοήσει όλος αυτός ο κόσμος την πραγματική αιτία της αρνητικής τροπής και της δυσάρεστης εξέλιξης που πήραν τα πράγματα στο άλλοτε ισχυρό κομμουνιστικό κίνημα. Το να πάψει να είναι άγνωστος τόπος είναι ένας παράγοντας για να μη γίνει θύμα των «ερμηνειών» που θέλουν να διαγράψουν το γιγαντιαίο έργο του κομμουνιστικού κινήματος και να θάψουν τις κομμουνιστικές ιδέες, και ακόμη μια κρίσιμη προϋπόθεση γνώσης για να ανοίξει ο δρόμος της ανασύνταξης του κομμουνιστικού, του αριστερού, του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Ένας τρόπος, λοιπόν, να τιμήσουμε τα 50 χρόνια από τη δημόσια εμφάνιση του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος με την έκδοση του περιοδικού «Αναγέννηση», είναι να συμβάλουμε να καλυφθεί αυτό το κενό. Να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τους σημερινούς αγωνιστές του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος να μάθουν τι έγραφε η «Αναγέννηση», το περιεχόμενο των ντοκουμέντων και των άρθρων του εγχώριου και του διεθνούς μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος που πρόβαλλε. Να τους δώσουμε τη δυνατότητα να διαβάσουν και να έχουν στη διάθεσή τους τα βασικά κείμενα ιδεολογικών και πολιτικών θέσεων του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος, ντοκουμέντα της δράσης του, μαρξιστικά - λενινιστικά έργα που είχαν κυκλοφορήσει σε βιβλία από τις «Ιστορικές Εκδόσεις», καθώς και άλλα σημαντικά υλικά, με δεδομένο ότι τα περισσότερα από αυτά σήμερα είναι δυσεύρετα και

58

δεν κυκλοφορούν. Να επιτύχουμε ο ιδεολογικός και πολιτικός πλούτος που περιέχεται στην «Αναγέννηση» και στις μαρξιστικές - λενινιστικές εκδόσεις, η πολύτιμη ιδεολογικοπολιτική παρακαταθήκη του αντιρεβιζιονιστικού αγώνα να γίνει κτήμα των σημερινών αγωνιστών του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος και εργαλείο που θα τους ενισχύσει στη σύγχρονη πάλη που δίνουν. Γι’ αυτό το σκοπό το επόμενο διάστημα θα δημιουργηθεί ψηφιακή βιβλιοθήκη στο διαδίκτυο (www.morfotikesekdoseis.gr), όπου θα αναρτηθούν για ελεύθερη ανάγνωση και απόκτηση τα τεύχη του περιοδικού «Αναγέννηση», βιβλία των «Ιστορικών Εκδόσεων», άρθρα και ντοκουμέντα του μαρξιστικού λενινιστικού κινήματος. Μια προσπάθεια που αποσκοπεί όχι απλά στην ιστορική προβολή των θέσεων της «Αναγέννησης» και του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος, αλλά κυρίως στη διάδοση του ουσιαστικού περιεχομένου τους που μπορεί να γονιμοποιήσει την υπόθεση της αναγέννησης του κομμουνιστικού κινήματος στις σύγχρονες συνθήκες, την υπόθεση που διακήρυξε η «Αναγέννηση» με την έκδοσή της και παραμένει και σήμερα εξαιρετικά επίκαιρη με τη μεγάλη αναγκαιότητά της να υπογραμμίζεται και από όλη τη φρίκη της ανεργίας, της φτώχειας και της δυστυχίας που έχει φέρει, με ιδιαίτερη ένταση στη χώρα μας, η παρατεταμένη οικονομική κρίση του καπιταλισμού.

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 59

9η Μάη, ημέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών Η

9η Μάη, ημέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών, είναι ημέρα τιμής για τους νεκρούς του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, τους αγωνιστές που πολέμησαν με σθένος ενάντια στο φασιστικό μέτωπο που είχε εξαπλωθεί στην Ευρώπη, τους μαχητές που θυσιάστηκαν για τη λευτερία των λαών. Η 9η Μάη αποτελεί την ημέρα κατά την οποία η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων και παραδόθηκε στον σοβιετικό στρατό σηματοδοτώντας ταυτόχρονα τη λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, του πιο φονικού πολέμου της παγκόσμιας ιστορίας. Είναι η μέρα όπου τα αντιφασιστικά - εθνικοαπελευθερωτικά μέτωπα της Ευρώπης, με πρωτοστάτη τα κομμουνιστικά κόμματα, νίκησαν τον φασισμό. Η νίκη δεν θα είχε επιτευχθεί αν ο σοβιετικός στρατός δεν μαχόταν ακατάπαυστα για 1.418 μέρες και νύχτες, με πάνω από 20.000.000 σοβιετικούς νεκρούς, προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημιά στον χιτλερικό στρατό. Επισφράγισμα της επιτυχίας αυτής υπήρξε η ιστορική μάχη για την κατάληψη του Βερολίνου με επικεφαλής στρατηγούς τους Zούκωφ, Kόνιεφ και Pοκοσόφσκι. Tην αυγή της 16ης Aπρίλη άρχισε η Σοβιετική επίθεση και στις 30 Aπρίλη οι Σοβιετικοί στρατιώτες έμπαιναν στο κτήριο του Pάιχσταγκ. Στις 21.50 ο ηρωικός κόκκινος στρατός ύψωνε την κόκκινη σημαία πάνω στο γερμανικό κοινοβούλιο στέλνοντας το μήνυμα της ελευθερίας, της ειρήνης, την εθνικής ανεξαρτησίας στους λαούς της Ευρώπης. Η γερμανική φρουρά παραδόθηκε στις 2 του Μάη και ο πόλεμος στην Ευρώπη τερματίστηκε στις 8 προς 9 του Mάη, όταν στην πόλη Pεμς οι πληρεξούσιοι της Aνωτάτης γερμανικής Διοίκησης, υπέγραψαν το έγγραφο της άνευ όρων παράδοσης παρουσία αντιπροσώπου της EΣΣΔ, της Mεγάλης Bρετανίας, των HΠA και της Γαλλίας. Την ίδια μέρα ο Στάλιν έβγαλε διάγγελμα προς

το Σοβιετικό λαό δηλώνοντας τα εξής: «έφτασε η μεγάλη μέρα της νίκης ενάντια στη Γερμανία. Η φασιστική Γερμανία, γονατισμένη από τον κόκκινο στρατό και τα στρατεύματα των συμμάχων μας, αναγνώρισε πως είναι ηττημένη και δέχτηκε να συνθηκολογήσει δίχως όρους… Τώρα μπορούμε να δηλώσουμε με πεποίθηση πως έφτασε η ιστορική μέρα της τελικής συντριβής της Γερμανίας, μέρα της μεγάλης νίκης του λαού μας ενάντια στο Γερμανικό ιμπεριαλισμό... Από δω και πέρα θα κυματίζει η μεγάλη σημαία της ελευθερίας των λαών και της ειρήνης ανάμεσα στους λαούς.» Η λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου στις 9 του Μάη σηματοδότησε το τέλος του χιτλερισμού φασισμού στην Ευρώπη, ωστόσο ο εκφασισμός επανέρχεται. Ακόμη και σήμερα, σε καιρό «δημοκρατίας», ο λαός της Ελλάδας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης δοκιμάζεται από μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού. Τα λαϊκά στρώματα της Ευρώπης οδηγούνται στην πείνα, ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση με την αντιλαϊκή πολιτική να επιβάλλεται, ενώ οι ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις σηκώνουν ξανά κεφάλι σε όλη την Ευρώπη. Βάναυσα προσβάλλεται και η ιστορική μνήμη, καθώς οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές επιδιώκουν να σβήσουν από τη μνήμη των λαών τη μέρα της αντιφασιστικής νίκης. Η 9η Μάη επιχειρείται να καθιερωθεί ως «ημέρα της Ευρώπης». Στις 9 Μαΐου 1950 ο Γάλλος υπουργός εξωτερικών Ρόμπερ Σουμάν έδωσε στη δημοσιότητα μία δήλωση με την οποία καλούσε τη Γαλλία, τη Γερμανία και άλλες χώρες να ενώσουν την παραγωγή τους στον άνθρακα και στον χάλυβα ως το πρώτο συγκεκριμένο θεμέλιο μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Η διακήρυξη Σουμάν είναι η αρχή της δημιουργίας της σημερινής ευρωπαϊκής ένωσης. Έτσι, κάθε χρόνο την 9η Μάη πραγματοποιούνται εκδηλώσεις 59

Poreia38_poreia 24.qxd 30/04/2014 10:03 μ.μ. Page 60

στις χώρες της Ευρώπης για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών για τις δράσεις και τις πολιτικές της Ε.Ε., δράσεις που αναδεικνύουν την προσφορά της Ε.Ε. στην προώθηση βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων, στη φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και στον εκφασισμό των κοινωνιών. Τέτοιες δράσεις αποτελούν οι αναστηλώσεις των χιτλερικών συμβόλων και η απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων στα κράτη της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, οι διώξεις κομμουνιστών, η ποινικοποίηση των κινητοποιήσεων απεργιών, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό μέσα από διεθνείς θεσπίσεις, όπως είναι ο ορισμός της 23ης Αυγούστου ως «ευρωπαϊκής ημέρας μνήμης για τα θύματα του Ναζισμού και του Σταλινισμού» και το «Αντικομουνιστικό μνημόνιο» του 2006 «για την ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων», ο χαρακτηρισμός της εκδίωξης των Γερμανικών στρατευμάτων και η απελευθέρωση των χωρών την ανατολικής Ευρώπης από το σοβιετικό στρατό ως κατοχή κ.ά.. Όλες αυτές τις αντιλαϊκές - αντικομμουνιστές ταχτικές της Ε.Ε. συμπληρώνουν οι αντικομουνιστικές δηλώσεις πλήθους ελλήνων πολιτικών, όπως είναι η δήλωση του Μπαλτάκου αλλά και του υπουργού υγείας Άδωνη Γεωργιάδη. Ειδικότερα, ο Μπαλτάκος σε δήλωση του αναφέρει: «Αντικομμουνιστής ασφαλώς και είμαι. Δεν συζητείται αυτό. Από μικρό παιδί. Έτσι γεννήθηκα, έτσι μεγάλωσα

60

και έτσι θα πεθάνω.» Ενώ ο Γεωργιάδης τονίζει ότι «σιχαίνεται τους κομμουνιστές» (ούτε καν τον κομμουνισμό), προσωποποιώντας τα γνωστά αισθήματά του. Αυτές οι δηλώσεις δεν αναδεικνύουν τίποτα παραπάνω παρά το φόβο των εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος. Μέσα στην εποχή της ιμπεριαλιστής κρίσης, το τοπίο ξεκαθαρίζει. Διαφαίνεται καθαρότερα ο σκοπός των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που δεν είναι άλλος από το να υπερασπιστεί κάθε μία τα συμφέροντα της, κατασπαράζοντας τα λαϊκά δικαιώματα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η λαϊκή συνείδηση ωριμάζει, τα λαϊκά αντανακλαστικά οξύνονται, γίνεται βίωμα στα λαϊκά στρώματα ότι μόνο μέσα από την ταξική πάλη θα επιτευχθεί η κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους. Στην παρακώλυση της λαϊκής συνειδητοποίησης και την δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας για το «ολοκληρωτικό» καθεστώς του κομμουνισμού στοχεύουν οι «τρομοκράτες των λαϊκών συνειδήσεων» μέσω των δηλώσεων τους, αλλά μάταια. Η 9η Μάη άνοιξε το δρόμο για μία κοινωνία δικαιοσύνης, για την πραγμάτωση της οποίας αγωνίστηκαν και αγωνίζονται πλήθος κομμουνιστών ανά τον κόσμο. Η αντικομμουνιστική προπαγάνδα δεν θα περάσει. Όσο κυβέρνηση - ΕΕ επιμένουν στην αντιλαϊκή τους πολιτική, τόσο ενισχύονται οι «φυσικές» αντιστάσεις των λαϊκών στρωμάτων και ωριμάζει το αίτημα της αναγκαιότητας για μια άλλη κοινωνία. Αθηνά Λ.

EXOFYLO38_poreia 24 e3wfylla.qxd 30/04/2014 10:48 μ.μ. Page 3

EXOFYLO38_poreia 24 e3wfylla.qxd 30/04/2014 10:48 μ.μ. Page 4