poreia43_poreia 24.qxd 7/11/2016 3:14 πμ Page 1
Στην χύτρα της συγκυρίας αν να πύκνωσε ο ιστορικός χρόνος. Πλέον, πιο σημαντικά γεγονότα, σε διεθνές αλλά και εγχώριο επίπεδο, μοιάζουν να εκδηλώνονται ολοένα και πιο συχνά. Ορισμένα από αυτά θα μπορούσαμε να τα ονομάσουμε ιστορικά ορόσημα. Έτσι λοιπόν, σαράντα και πλέον χρόνια μετά την είσοδό της στη ΕΕ, η Μ. Βρετανία αποφασίζει με δημοψήφισμα το Brexit, ταρακουνώντας το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα… Από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, οι ΗΠΑ, εν μέσω εκλογών, όπου και συγκρούστηκαν οι δύο όψεις του ίδιου ιμπεριαλιστικού νομίσματος, βάζουν στο στόχαστρο τη Γερμανία και την Deutsche Bank, από την οποία η αμερικανική δικαιοσύνη φαίνεται να αξιώνει 14 δισεκατομμύρια δολάρια. Είχε προηγηθεί η απόφαση-χτύπημα από την πλευρά της ΕΕ, η οποία αποφαινόταν ότι η Apple θα όφειλε να καταβάλει στην Ιρλανδία το ποσό των 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων… Στη γειτονιά μας, ο Ερντογάν, σε ένα κρεσέντο εθνικιστικών κηρυγμάτων, και με μια επιχειρηματολογία απίστευτη, όσο και προκλητική, απορεί πώς είναι δυνατό ορισμένα νησιά κοντά στα τουρκικά παράλια να ανήκουν στην Ελλάδα, την ώρα που αν φωνάξει κανείς από την τουρκική πλευρά θα ακουστεί στην ελληνική... Ταυτόχρονα, κάπου ανάμεσα στα νερά του Αιγαίου και τα «διεθνή ύδατα» πηγαινοέρχονται πλοία του ΝΑΤΟϊκού στόλου. Ο ιμπεριαλισμός θέλει, λέει, να μας προστατέψει από τα κύματα προσφύγων και μεταναστών που ο ίδιος δημιούργησε… Παραδίπλα, ρωσικά πλοία κατέρχονται με κατεύθυνση τη Συρία, στην οποία ο πόλεμος μοιάζει να μπαίνει σε μια κρίσιμη νέα φάση, με εκκολαπτόμενες νέες στρατιές ξεριζωμένων, δίπλα στον αναπαραγόμενο θάνατο και τη δυστυχία του συριακού λαού...
Σ
Ευτυχώς, στο εσωτερικό της χώρας «πάμε καλά». «Έχουμε την ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα, για να πάρουμε την απαραίτητη ώθηση, προκειμένου να διανύσουμε τα τελευταία κρίσιμα μέτρα ενός μαραθωνίου που όμως ο τερματισμός του θα μας βγάλει σε ένα ξέφωτο», δηλώνει μετά τον ανασχηματισμό ο πρωθυπουργός. Νέα πρόσωπα, νέο ξεκίνημα, αλλά, δυστυχώς, η ίδια πολιτική: ακατάπαυστο, ανερυθρίαστο «δούλεμα» σε βάρος του ελληνικού λαού με παράλληλη καλλιέργεια της προσμονής για το «φως στο τούνελ» των μνημονίων. Κάποιες δουλειές, για να γίνουν, απαιτούν θάρρος. Εδώ, το θάρρος αγγίζει τα όρια του θράσους. Θα έχουμε, λέει ο Α. Τσίπρας, «πολύ υψηλή ανάπτυξη το 2017», αρκεί να βάλουμε όλοι το χεράκι μας. Μετά το ξεπούλημα λιμανιών, σιδηροδρόμων και αεροδρομίων κλπ., με το ρεύμα και το νερό να βγαίνουν στο σφυρί με τη μεταφορά τους στο υπερ-ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, μαζί με ένα σωρό οργανισμούς και φιλέτα του δημοσίου, οικονομική ώθηση στην ανάπτυξη θα δώσουν στους τρεις τελευταίους μήνες τού 2016 οι δρομολογούμενες 16.300 κατασχέσεις ακινήτων για χρέη στην εφορία, οι οποίες έχουν ξεκινήσει να κινούνται απειλητικά και για τις πρώτες κατοικίες. Την απαιτούμενη ιδεολογική ώθηση ο ΣΥΡΙΖΑ την εξασφάλισε με το Συνέδριό του τον Οκτώβριο που παρήλθε. Μεταξύ των κορυφαίων στόχων του Συνεδρίου ήταν, λέει, η αντιμετώπιση του κινδύνου της «νεοφιλελεύθερης παλινόρθωσης». Εδώ, το θάρρος των διατυπώσεων αγγίζει τα όρια του σουρεαλισμού. Τι να αποφύγει κανείς από τον νεοφιλελευθερισμό που δεν το έφερε ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ; Ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο αξίζει να μνημονευτεί και η φράση τού -μέχρι πρότινος- αρμοδίου σε θέματα Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μουζάλα: «Κουτσά στραβά, τα καταφέραμε καλά στο προσφυγικό» (!). Ναι, αν εξαιρέσουμε τους πνιγμένους, τους εξαθλιωμένους, τους στοιβαγμένους στα hot spots, και τους «επαναπροωθημένους», καλά τα κατάφερε η κυβέρνηση. Για το θάρρος του να κάνει τέτοιες δηλώσεις, εξάλλου, ο Γ. Μουζάλας, κέρδισε στον ανασχηματισμό την ίδια τη θέση του υπουργού στο «Υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής». Με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς να οξύνονται σε πολλά σημεία του πλανήτη ταυτόχρονα, με τη χώρα στραγγαλισμένη οικονομικά και διαρκώς υποβαλλόμενη σε εξευτελισμούς και ταπεινώσεις προκειμένου να λάβει τις υποδόσεις των υποδόσεων από τους ευρωπαίους και υπερατλαντικούς δανειστές της, με αναβαθμισμένο το μέτωπο των προκλήσεων στα εθνικά ζητήματα ιδιαίτερα έπειτα από τις δηλώσεις του Ερντογάν και την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης, με το ήδη μεγάλο πρόβλημα του προσφυγικού να κινδυνεύει σε αμέσως επόμενο διάστημα να γιγαντωθεί, η χύτρα της συγκυρίας βράζει σε βαθμό κοχλασμού. Η Πορεία θα πρέπει να καταθέσει τη συμβολή της ώστε οι αυξανόμενες πιέσεις στην ελληνική κοινωνία να μην περιοριστούν, να μην υποβαθμιστούν σε εκτονώσεις, αλλά να βρούνε συνέχεια, να κερδίσουν υπόσταση, να εκφραστούν, με πραγματικά αγωνιστικές διεξόδους.