Saldırganlık

Fedakarlık modeli yardımlaşma konusundaki sosyal normların gelişimiyle ortaya çıkmıştır. Karşılıklılık normu bize izlememiz gereken karşılıklı fedakarlık prensiplerini hatırlatır( eğer biri bize yardım ettiyse biz de ona gelecekte yardım etmeliyiz)

Karşılıklılık normunu temel alan yapılan yardımın gelecekte bize döneceği düşüncesi ve beklentileri gerçek bir fedakarlık gibi görünmemektedir. Bu durumda biz çocuklarımızın daha fedakarca görünen bir sosyal normu benimsemesini isteriz. Bu norm sosyal sorumluluktur. Sosyal sorumluluk normu bize, yardıma ihtiyaç duyanlara, gelecekte geri ödeme(!) beklentisi olmadan yardım etme durumunu anlatır.

Bill Latane ve John Darley, insanların bazı durumlarda neden yardım ettiğiyle ya da etmediğiyle ilgilenmişlerdir.

Latane ve Darley’in yardım etme modelinin araştırma testi, fark edilir olmada sosyal statünün, yorumun ve acil durumlardaki eylem durumunun önemine dikkat çekmiştir.

Saldırganlık

Saldırganlık, diğer bireye zarar vermeyi amaçlayan bir davranış şeklidir. Saldırganlık, durumun hararetine göre ortaya çıkabileceği gibi planlı ve kasti olarak da oluşabilir.

Saldırganlık sadece fiziksel manada olmayabilir. Lakap takmak, söylenti çıkarmak gibi fiziksel olmayan saldırganlık çeşitleri de vardır.

Saldırma Yeteneği Bir Bölümüyle İnsan Doğasındandır

Diğerleri ile değerli kaynakların kazanılması mücadelesi vermek için saldırgan olabiliriz. Genlerimizin devamı için de saldırgan olmak mümkündür.

Saldırganlığın genetiğine dair kanıt vardır. Saldırganlık büyük ölçüde amigdala tarafından kontrol edilmektedir. Amigdala korku ve tehdit uyarıcılarına tepki olarak aktive olur.

Hormonlar özellikle de testosteron hem erkek hem de kadınlarda artan saldırganlığı regüle etme görevini üstlenir.