2
บทที่ 8: ??? I สามวันผ่านมา...ผมตื่นเช้ าไปอาบนํ ้า เมื่อมองดูกระจกผม ก็จดจําตัวเองได้ เสียที ของที่คณ ุ มะลิฉีดใส่ใบหน้ าซูบผอมของ ผมจนกลายเป็ นหน้ าผู้หญิงคงจะถูกดูดซึมหายไปหมดแล้ ว เสียงของผมก็เริ่ มกลับมาเป็ นปกติแล้ วด้ วย ผมจึงจัดทรงผมให้ ดูสภุ าพสักหน่อยให้ สมกับห้ องพักราคาแพงที่ผมอาศัยอยู่ จากนันผมจึ ้ งออกมายังห้ องโถงแล้ วจัดโต๊ ะ ไม่นานเมย์ก็ยก อาหารเช้ ามาวางและเราก็กินกันอย่างมีความสุข “ฉันว่านายปลอมเป็ นผู้หญิงก็ดีนะ ทํางานสะดวกดีออก” เมย์พดู ประโยคที่ผมไม่อยากได้ ยินที่สดุ ออกมาหน้ าตาเฉย “ไม่เอาน่า...ไม่สนุกเลยนะ ผมเข้ าห้ องนํ ้าผิดตังสองรอบ ้ แน่ะ” ผมประท้ วง
3
จังหวะที่หน้ าของผมยังเป็ นผู้หญิงอยูผ่ มก็ไม่ได้ หยุดงาน ผมยังต้ องออกไปติดตังโปรแกรมที ้ ่น่นู ที่นี่และระหว่างนันที ้ ่ผม เผลอเข้ าห้ องนํ ้าชาย...เล่นเอาเป็ นที่สนใจไปทังห้ ้ าง แต่จะเข้ า ห้ องนํ ้าหญิงผมก็อาย ถึงแม้ วา่ หลังจากเข้ าห้ องนํ ้าหญิงไป หลาย ๆ ครัง้ ก็จะเริ่มชินก็เถอะ “เหรอ...ถ้ านายเจอพวกตํารวจนัน่ กับแม่ข่ายคนเก่าของ นายอีกนายจะทําอย่างไง” เมย์ถามผมชนิดที่ผมพูดไม่ออก “ก็คงหนี” ผมตอบง่าย ๆ “จะโดนยิงตายเสียก่อนสิไม่ไม่ว่า” เมย์ค้านอย่างที่ผมเถียง ไม่ได้ “แล้ วจะให้ ผมทําอย่างไงล่ะ” ผมตอบอย่างไม่มีทางเลือก “ก็...” เมย์พดู พลางหยิบชุดวันพีซขึ ้นมาถือไว้ ด้วยหน้ าตา เบิกบาน “...ใส่ชดุ นี ้ออกไปสิ เดี๋ยวฉันแต่งหน้ านายตามวิดีโอที่ คุณมะลิให้ มาก็ได้ ” ...เห็นได้ ชดั ว่าเธอแค่อยากจับผมแต่งชุดสวย ๆ... 4
“เออ...เอาเหอะ” ผมตอบอย่างยอมแพ้ ทว่า เมย์กลับมอง ผมด้ วยสายตาแปลก ๆ อีกครัง้ “ชอบล่ะสิ” เมย์แสยะยิ ้มน่าหมัน่ ไส้ “ไม่มีทางซะล่ะ” ผมตอบหนักแน่น เมย์จึงเก็บชุดวันพีซลง จากโต๊ ะ “อ้ าว...แล้ วถ้ าผมเจอไอ้ มินิอีกล่ะ” ผมถาม ถึงจะไม่อยาก แต่งหญิงแต่มนั ก็มีประโยชน์จริ ง ๆ อย่างที่เมย์ว่ามา ผมยอม แต่งสาวดีกว่าโดนยิงตาย “นายไม่ต้องออกไปแล้ วน่ะสิ เพราะวันนี ้นายจะช่วยงาน ฉันในห้ องทํางาน ฉันเตรี ยมเครื่ องไว้ ให้ แล้ ว” เมย์วา่ พลันลุกขึ ้น เก็บจานอาหาร ผมช่วยเธอเอาถ้ วยชามไปวางใส่ตะกร้ าหน้ า ห้ องเพื่อรอแม่บ้านที่เมย์จ้างไว้ มาเก็บไปทําความสะอาด ...คนรวยนี่มนั ใช้ ชีวิตสบายจริง ๆ ...
5
II เป็ นครัง้ แรกในรอบสัปดาห์ที่ผมเปิ ดดูบญ ั ชีรายรับเอเอฟ ของผม...ไม่ตกใจให้ ดิ ้นตาย “ยอดเงินสะสม 12,047 บาท” ...คุณพระคุณเจ้ าช่วยลูกช้ างทอดกล้ วย... ปุ่ มเบิกเงินมีสีเข้ มขึ ้นอย่างเห็นได้ ชดั แค่เพียงปลายนิ ้ว สัมผัสปุ่ มบนเมาส์เบา ๆ เงิน 12,000 บาทก็จะถูกโอเข้ าบัญชี ผมทันที “เป็ นไง” เมย์ถามพลางนัง่ พิงเบาะเก้ าอี ้เลื่อนสีดําขลับ อย่างสบายใจ ผมหันไปยิ ้มให้ เธอจนแก้ มปริพลันกระซิบว่า “สุโค่ย” และ ยกนิ ้วโป้งขึ ้นอย่างอิ่มเอิบใจ ผมตัดสินใจกดปุ่ มเบิกเงินพลันเปิ ดหน้ าเว็บไซด์ของ ธนาคารที่เมย์สมัครบริการให้ ผม และยอดเงินในบัญชีเพิ่ม 6
ขึ ้นมา 12,000 บาท รวมทังสิ ้ ้น 12,050 บาท เป็ นครัง้ แรกใน รอบหลายปี ที่ผมมีเงินมากขนาดนี ้อยูใ่ นบัญชี ผมหันไปสบตากับเมย์ เธอยิ ้มให้ ผมอย่างอบอุน่ “เมย์...ขอบคุณ” ผมพูดจากก้ นบึ ้งของหัวใจ มันเป็ นอีกครัง้ และนับตังแต่ ้ ครัง้ แรกที่ผมรู้สกึ ดีกบั สิง่ ที่เมย์ได้ ทําให้ ผมครัง้ นี ้ นับว่าผมซาบซึ ้งที่สดุ เพียงไม่กี่วนั ที่เราได้ พบกัน เธอช่วยผม จากการถูกจับกุม เธอให้ ผมได้ กินอาหารสวรรค์ เธอช่วยให้ ที่ซกุ หัวนอนกับผม นับตังแต่ ้ เรารู้จกั กัน เธอทําให้ ชีวิตของผมมีการ เคลื่อนไหว ทําให้ ผมได้ สมั ผัสความสบายกายสบายใจอีกครัง้ ...เมย์ทําให้ ผมได้ ร้ ูสกึ ว่าผมมีชีวิตอีกครัง้ ... “ขอบคุณจริง ๆ” ผมกระซิบและหลุดนํ ้าตาร่วงออกมาอีก แล้ ว “ไม่เอาน่า ไมค์ ฉันไม่ได้ ทําทุกอย่างให้ นายฟรี ๆ หรอกนะ เราช่วยกันต่างหาก...และฉันไม่ยอมให้ นายใช้ เงินของฉันฟรี ๆ ด้ วย” เมย์พดู พลันหันหน้ าเข้ าหน้ าจอ “เอาล่ะ...นายติดฉันอยู่ 7
หมื่นนึง ค่านํ ้า ค่าอาหาร ค่าที่พกั และอื่น ๆ อีกมากมาย โอนมา ให้ ฉนั ซะดี ๆ” เมย์หวั เราะด้ วยสีหน้ าวายร้ าย แต่เสียงหัวเราะ ของเธอสําหรับผมแล้ วไม่ได้ เลวร้ ายเลยสักนิด “โอเค” ผมหันหน้ าเข้ าหน้ าจอบ้ างและโอนเงินเข้ าบัญชี ของเมย์ และผมก็ฉกุ คิดขึ ้นได้ “เมย์...เงินที่เธอให้ ผมวันละสองพันน่ะ เอาไว้ ผมมีเยอะ พอแล้ วจะคืนให้ นะ” ผมพูด เมย์ได้ ฟังแล้ วก็หยุดหัวเราะ แต่เธอยังยิ ้มอยู่ “ไม่ละ่ นัน่ เป็ นค่าจ้ าง นายไม่ต้องคืนฉันหรอก” เมย์วา่ ...ตอนนันผมรู ้ ้ สกึ ว่าความใจดีของเธออยูใ่ นระดับที่ผมรู้สึก เหมือนกําลังเอาเปรี ยบเลย เงินสองพันเป็ นค่าจ้ างที่ถกู มากเลย สําหรับงานง่าย ๆ อย่างเดินเสียบแฟลชไดร์ ฟในห้ างปรับ อากาศ... “แต่ตอ่ จากนี ้ไม่ถงึ สองพันแล้ วนะ ต่อไปนี ้ฉันจะจ้ างนาย ทํางานนัง่ โต๊ ะวันละหนึง่ พัน ตกลงไหมมาม่าแมน” เมย์ถาม 8
อย่างสนิทสนม ผมจะทําอย่างไงได้ อีกเล่า ผมก็พยักหน้ าแข็ง ขันน่ะสิ III ...ผมเพิ่งจะตระหนักถึงพลังของคนที่เป็ นแฮกเกอร์ ก็เมื่อ ได้ มานัง่ ทํางานคูก่ บั เมย์นี่แหละ... ผมจําได้ แม่นยํา ก่อนหน้ านี ้ผมเดินตระเวนนําโปรแกรมไป ติดตังที ้ ่น่นู ที่นี่ แต่ไม่วา่ ผมจะติดตังอย่ ้ างไรก็ตาม มันย่อมไม่ เกินกว่าร้ อยเครื่ องแน่นอน ทว่า...ตอนที่ผมนัง่ มองดูหน้ าจอในห้ องนี ้ เครื่ องที่ถกู ลง โปรแกรมนัน่ ไว้ มีเป็ นพัน ไม่สิ อีกเดี๋ยวเดียวมันก็จะขึ ้นหลักหมื่น กันแล้ ว ผมหันไปมองดูเมย์อย่างช่วยไม่ได้ เธอกําลังนัง่ ดูดนํ ้า ผลไม้ แช่เย็นอย่างสบายใจพลางพาดเท้ าไว้ ข้างแป้นพิมพ์ เรา สองคนมองดูโปรแกรมที่ผมนําไปติดตังทวี ้ คณ ู เพิ่มจํานวนขึ ้น ทุก ๆ วินาที 9
“ที่นายนําไปติดน่ะมันเล็กน้ อยเท่านัน้ คนที่มาใช้ เครื่ องต่อ จากนายสิที่มากมาย” เมย์วา่ “หลังจากที่เขาใช้ เครื่ องไม่วา่ จะ เป็ นการส่งเมล์ เล่นแชท หรื อเซฟไฟล์ เขาจะแพร่กระจาย โปรแกรมที่ฉนั เขียนไปยังเครื่ องอีกนับร้ อยนับพัน ไม่ช้าเราก็จะ มีกองทัพเครื่ องคอมพิวเตอร์ เกินกว่าที่ใครจะรับมือ...นายรู้ไหม ว่ามันหมายถึงอะไร” เมย์ถาม สายตาของเธอเฉียบคม “หมายความว่าคนดูโฆษณาเอเอฟของเราก็มีเยอะขึ ้น อย่างทวีคณ ู ทุก ๆ วินาที” ผมตอบอย่างมัน่ ใจ “นัน่ แค่ห้าสิบเปอร์ เซ็นต์...ที่ฉนั ใส่ใจก็คือ ยอดคนที่เข้ าดู นันไม่ ้ ได้ เห็นโฆษณาจริง ๆ ต่างหาก...นายอย่าลืมสิ เป้าหมาย ของฉันไม่ใช่แค่ได้ เงิน แต่เป็ นการยึดเอเอฟมาไว้ ในกํามือ” เมย์ พูดพลันยกมือขึ ้นกําหมัดราวกับเธอกุมธุรกิจพันล้ านอย่างเอ เอฟไว้ ในมือสําเร็จแล้ ว ผมเห็นเธอก็อดปรบมือให้ ไม่ได้ “อะ...อะไรเล่า” เมย์ตอบอย่างเอียงอายและผมก็อด หัวเราะชอบใจไม่ได้ 10
“ที่สําคัญเหอะ ตอนนี ้เราไม่ต้องห่วงเรื่ องโปรแกรมและ จํานวนยอดวิวของเราแล้ ว เราต้ องห่วงเรื่ องของสัดส่วนการซื ้อ สินค้ าต่อยอดดูโฆษณามากกว่า เพราะมันจะทําให้ เราเพิ่ม ระดับได้ เร็วและเมื่อเราขึ ้นถึงระดับเพชร...ฉันจะได้ ร่วมกําหนด นโยบายเพื่อล้ างเอเอฟให้ สิ ้นจากการหาเงินอย่างโสมมอย่างที่ แม่ข่ายคนเก่าของนายทําเสียที” เมย์เปลี่ยนเรื่ องและตังภารกิ ้ จ ถัดไป “ได้ เลยเมย์ เธอนํา...ผมจะตามไปให้ สดุ โลกเลย” ผมพูดให้ เธอเชื่อมัน่ ...ตอนนันผมไม่ ้ ร้ ูเลยว่ามันมีผลกระทบอย่างอื่นเกิดขึ ้น ด้ วย... “ตอนนี ้นายระดับอะไรแล้ ว” เมย์หนั มามองหน้ าจอของผม “เงิน” ผมตอบ “ของเมย์ละ่ ” และชะโงกไปดูของเมย์บ้าง
11
“ระดับคริ สตัล อีกแค่ระดับเดียวก็จะเป็ นเพชรแล้ วล่ะ” เมย์ พูด ผมเห็นหน้ าจอของเธอก็แทบจะสําลักอากาศตาย “ยอดเงิน สะสม 4,120,771 บาท” หลังจากรวบรวมสติได้ ผมจึงถามเธอต่อ “แล้ วเธอต้ องทํา อะไรถึงจะเป็ นระดับเพชรได้ ละ่ ” “ฉันต้ องการลูกข่ายระดับแพลทตินมั่ อีกคน ซึง่ นัน่ แหละที่ ฉันต้ องการนายให้ มาเป็ นลูกข่ายฉัน ถ้ านายเป็ นระดับแพลท ตินมั่ ได้ เมื่อไร ฉันก็เป็ นระดับเพชรเมื่อนัน” ้ เมย์บอกกันผม “เป็ น กําลังให้ ฉนั นะ ไมค์” ...มาลองคิด ๆ ดู ถ้ าเป็ นผมมีโอกาสตอบโต้ ธุรกิจเอเอฟ ผมคงจะพยายามทําลายมันเสียให้ สิ ้น แต่เมย์ตา่ งออกไป เธอ เลือกที่จะทําลายเฉพาะส่วนที่เลวทรามและรักษาส่วนที่ใช้ การ ได้ เราสองคนช่างแตกต่างกันเสียจริง...และผมก็ยอมรับว่าเมย์ มีวิสยั ทัศน์ยาวและกว้ างไกลกว่าผมมาก... “แน่นอนอยูแ่ ล้ ว” ผมตอบรับอย่างหนักแน่นเช่นเคย 12
IV “เอาล่ะ...แล้ วทีนี ้ก็...” ผมมองหาปุ่ ม F7 เพื่อสัง่ โปรแกรมที่ เมย์ทําไว้ ให้ นําเลขบัญชีที่ถอดได้ จากบัญชีเอเอฟของเหล่าคน ทําเอเอฟผู้โชคร้ ายที่ถกู ไวรัสของเมย์เข้ าไปมาเก็บไว้ ใน ฐานข้ อมูล แผนการของเมย์เริ่มด้ วยการแพร่กระจายไวรัสสําหรับล้ วง ข้ อมูลให้ แฝงตัวในเครื่ องคอมพิวเตอร์ สาธารณะ จากนันก็ ้ ปล่อยให้ มนั แพร่กระจายสูเ่ ครื่ องคอมพิวเตอร์ สว่ นบุคคล เมื่อ แพร่กระจายได้ แล้ วโปรแกรมของเมย์จะจําแนกผู้ติดเชื ้อเป็ น สองกลุม่ คือ กลุม่ ที่มีประวัติเข้ าใช้ บญ ั ชีเอเอฟซึง่ หมายถึงเขา คนนันทํ ้ าธุรกิจเอเอฟด้ วย กับอีกกลุม่ คือคนที่ไม่เกี่ยวข้ อง เครื่ องคอมพิวเตอร์ ของคนที่ไม่เกี่ยวข้ างจะทําหน้ าที่เพิ่มยอด เข้ าชมโฆษณาให้ บญ ั ชีเอเอฟของผมและของเมย์โดยสลับเวลา และลําดับการเข้ าชมชนิดที่ไม่มีใครดูออก
13
ส่วนอีกกลุม่ หนึง่ คือ กลุม่ ที่ทําเอเอฟนันเราจะเจาะเข้ ้ าไป เป็ นรายบุคคลเพื่อแยกพวกเขาเป็ นสองกลุม่ กลุม่ หนึง่ คือพวกที่ ทําเอเอฟอย่างบริ สทุ ธิ์ อีกกลุม่ คือกลุม่ โจรที่หากินด้ วยเอเอฟ คนที่เราพบว่าหาเงินเข้ าบัญชีเอเอฟด้ วยวิธีอนั เลวทรามเราก็จะ ขโมย...เรี ยกว่ายกเค้ าก็ได้ ...เงินในบัญชีทงหมดของพวกมั ั้ นมา ใส่บญ ั ชีผีที่เมย์ทําเอาไว้ ที่สวิสเซอแลนด์ จากนันจึ ้ งโอนเข้ า บัญชีของเมย์แล้ วนําเงินจากบัญชีเมย์ไปไล่ซื ้อสินค้ าจากเอเอฟ โดยปลอมตัวเป็ นเครื่ องคอมพิวเตอร์ สาธารณะ เพียงเท่านี ้ เมย์ และผมก็จะได้ เลื่อนขันเพราะแสดงโฆษณามากและขายของได้ ้ มาก...บัญชีระดับเพชรของเมย์ไกลออกไปแค่เอื ้อมเท่านัน้ ทว่า...แผนการของเมย์ไม่ได้ สดุ ที่การซื ้อสินค้ า เราทังสอง ้ คนไม่พอใจกับสินค้ าที่ขายและธุรกิจที่มาจ้ างเอเอฟทําโฆษณา เราจึงต้ องทําลายมันด้ วย... ในการซื ้อแต่ละครัง้ นัน้ ผู้ซื ้อปลอม ๆ ของเราจะสัง่ ซื ้อ โอน เงินมัดจําถ้ าจําเป็ น แล้ วปฏิเสธสินค้ าขอคืนเงินทันทีที่ได้ รับ หรื อถ้ าไม่สามารถปฏิเสธสินค้ าได้ เราใช้ บญ ั ชีธนาคารของพวก 14
โจรเอเอฟในการสัง่ ซื ้อ แน่นอนว่าตอนสัง่ ซื ้อในบัญชีของพวก โจรเอเอฟย่อมไม่มีเงินเหลือแล้ ว เมื่อคนขายเรี ยกเก็บเงินจาก บัญชีเขาจะเจอกับ “เช็กเด้ ง” เรี ยกว่า “Fraud Purchase” ซึง่ จะ เพิ่มยอดขายให้ กบั ผู้ถือบัญชีเอเอฟแต่คนขายสินค้ าจะไม่ได้ เงิน แม้ แต่แดงเดียว แน่นอนว่าคนทัว่ ไปไม่ได้ รับผลกระทบอะไรมาก มีแค่เน็ต ช้ าลงเป็ นครัง้ คราว...ถ้ าเขาไม่ได้ กําลังเล่นเกมออนไลน์ก็คงจะ ไม่เดือดร้ อนอะไรเท่าไรนัก วันนี ้ผมกดปุ่ มบันทึกรหัสผ่านของโจรเอเอฟไปแล้ วสามคน ทุกครัง้ ที่ปลายนิ ้วสัมผัสปุ่ มผมจะรู้สกึ เสียวซ่านตามร่างกาย มันเป็ นความรู้สกึ ที่ดีอย่างบอกไม่ถกู มันชวนให้ ผมนึกถึง เรื่ องราวของวีรบุรุษผู้ตอ่ การกับทรราชในอดีต วันนี ้ผมขโมย จากโจรร้ ายไปให้ คนดีเหมือนโรบินฮู้ด ...ใครจะไปคิดว่าคนที่ไม่มีปัญญาแม้ จะผลักดันงานเขียน ตัวเองให้ ได้ ตีพิมพ์อย่างผมจะมีวนั นี ้ได้ ... 15
ผมสัง่ ให้ โปรแกรมสลับหมายเลขประจําเครื่ อง ปลอมตัว เป็ นเครื่ องคอมพิวเตอร์ สาธารณะเครื่ องหนึง่ แล้ วเข้ าดูสินค้ าที่ โฆษณาอยูใ่ นหน้ านิยายออนไลน์ของผม ผมคลิกที่โฆษณานัน่ แล้ วเข้ าไปซื ้อสินค้ า...ยาเสริมสมรรถภาพทางเพศที่เมย์บอกว่า มีแต่ของปลอม...สัง่ ให้ เอาสินค้ าไปส่งที่รัฐสภาพลาง จินตนาการสีหน้ าเหล่านักการเมืองเวลาเห็นสินค้ าที่นําไปส่ง “เออนี่เมย์...เธอรู้ได้ อย่างไงว่ายาเสริมสมรรถภาพทางเพศ พวกนี ้ปลอม” ผมถามไปส่ง ๆ แค่หาเรื่ องคุย “เคยเอาให้ คนรู้จกั ลองน่ะ” เมย์ตอบแบบไม่คิด...แต่ผมคิด อย่างช่วยไม่ได้ “แฟนเธอเหรอ” ผมละสายตาจากหน้ าจอไปมองเมย์ คน สวย รวย เก่งอย่างเธอจะมีแฟนคงไม่แปลก แต่ทําไมเธอถึงอยู่ ที่ห้องพักนี่คนเดียวล่ะ เมย์หนั มาสบตากับผมก่อนจะตอบ “เพื่อนร่วมงานตะ หาก” 16
ผมรู้สกึ ประหลาดใจ “นอกจากผมยังมีคนอื่นทําแบบนี ้อยู่ เหรอ ทําไมเมย์ไม่เคยแนะนําให้ ผมรู้จกั พวกเขาเลยล่ะ” “เปล่าหรอก ฉันใส่ไว้ ในแยมที่นายกินอยูท่ กุ เช้ า” เมย์วา่ เล่นเอาผมพูดไม่ออก “อ่า...งันมั ้ นคงเป็ นของปลอมจริ ง ๆ นัน่ แหละ” ผมหัน กลับมาสนใจหน้ าจอตัวเอง “ไม่เอาน่า นายเชื่อด้ วยหรื อไง ทําไมฉันถึงจะต้ องเอาให้ นายกินด้ วยล่ะ ไม่มีเหตุผลเลยจริงไหม” เมย์หวั เราะ ...ใช่สิ ไม่มีเหตุผลเลย... “ฉันให้ เพื่อนร่วมงานกิน หมอนัน่ มันแก่แล้ วเห็นว่าเมียยัง สาวจะทิ ้งแหล่ ไม่ทิ ้งแหล่ ซื ้อส่งไปให้ มนั กินรวดเดียวหมดขวด ตอนนี ้สิ ้นสมรรถภาพโดยสมบูรณ์แล้ วล่ะ...หมอบอกนะ ฉัน ไม่ได้ ไปดูเอง” เมย์เห็นผมนัง่ เงียบเธอจึงอธิบายเพิ่มเติม “ถึงขันนั ้ นเชี ้ ยว มันอันตรายไม่ใช่เหรอน่ะ” ผมว่าพลาง เปลี่ยนหมายเลขเครื่ องอีกครัง้ 17
“ตอนนันไม่ ้ คิดว่ามันจะปลอมน่ะสิ” เมย์ตอบ และห้ องของเราก็มีแต่เสียงกดแป้นพิมพ์เท่านันที ้ ่ก้อง กังวาน แต่ความเงียบนัน่ ไม่ได้ อยู่นาน เพียงไม่กี่นาทีหลังบท สนทนาไร้ สาระของเรา กริ่งของห้ องพักก็ดงั ...มีแขกมา…และ ไม่น่าจะเป็ นแขกที่ได้ รับเชิญเสียด้ วย V เมย์ลกุ ขึ ้นจากเก้ าอี ้ เธอล้ วงมือเข้ าไปช่องข้ าง ๆ เครื่ อง คอมพิวเตอร์ ขนาดเท่าตู้เย็นแล้ วหยิบแท่งสีดํายาวเท่าขา ออกมา มันคือปื นลูกซอง เมย์ยงั เปิ ดลิ ้นชักใต้ หน้ าจอ คอมพิวเตอร์ ของเธอแล้ วหยิบกระสุนลูกใหญ่ออกมากล่องหนึง่ เธอบรรจุเข้ าไปในปื นแล้ วโยนปื นนัน่ มาให้ ผม “อะไร...ผมยิงไม่เป็ นนะ” ผมตอบอย่างตระหนก “ถ้ าจําเป็ น นายต้ องยิงเป็ น แต่ถือไว้ แล้ วตามฉันมา” เมย์ พูดพร้ อมหยิบปื นพกกระบอกหนึง่ มาเหน็บไว้ ที่เอวก่อนจะสวม 18
แจ็คเกตทับไว้ เธอเดินนําผมออกจากห้ องทํางานและให้ ผมซ่อน บนฝ้าเพดาน “จําไว้ นะ ถ้ ามีอะไรฉุกเฉิน...ช่วยฉันด้ วย” เมย์พดู ดวงตาสี ฟ้าของเธอแข็งกร้ าว ผมพยักหน้ าอย่างกลัว ๆ ...นี่เธอใช้ ชีวิตอย่างนี ้เสมอเหรอ นี่เธอต้ องจับปื นทุกครัง้ ที่ มีแขกมาหรื อไง... เมย์เดินไปที่ประตูสว่ นผมคลานอยูบ่ นฝ้าเพดาน เรามา หยุดที่หน้ าประตู เมย์เหลือขึ ้นมามองฝ้าเพดานส่วนผมมอง ลอดช่องว่างของฝ้าที่เผยอขึ ้นมานิดหน่อยลงไป เราสบตากัน และเมย์ยื่นมือไปจับลูกบินประตูแต่ไม่ปลดโซ่ที่คล้ องอยู่ เธอหมุดลูกบิด เบื ้องหน้ าของเมย์ปรากฏร่างของชายสองคน สองคนที่ทํา ให้ ผมขนลุกซูอ่ ีกครัง้ ร่างใหญ่ชายผมสันผิ ้ วคลํ ้าเล็กน้ อย คน หนึง่ มีอายุ คนหนึง่ ยังหนุ่ม ชายสองคนที่ตามไปจับผมที่ร้าน 19
อินเทอร์ เน็ต ชายสองคนที่ไปค้ นห้ องผม ชายสองคนที่ตามไป จับผมที่ห้าง แม้ พวกเขาจะไม่ได้ สวมเครื่ องแบบแต่ผมก็ร้ ูได้ ด้วย สัญชาติญาณ ...ตํารวจ... ผมรู้สกึ เสียวไส้ เหงื่อไหลชนิดที่ไม่ร้ ูตวั เสียงหัวใจเต้ น เหมือนตีกลองอยูใ่ นหู...ตํารวจสืบมาถึงห้ องของเมย์เชียวหรื อนี่ ผมไปทิ ้งร่องรอยอะไรไว้ ขนาดนันได้ ้ อย่างไง “มีธุระกับใครคะ”เมย์ถาม “สวัสดีครับน้ อง พวกพี่เป็ นตํารวจ เปิ ดประตูหน่อยได้ ไหม ครับ” ตํารวจคนหนึง่ ถาม “ขอดูบตั รประจําตัวตํารวจหน่อยค่ะ” เมย์พดู พลางแบมือ ลอดช่องว่างของประตูออกไป ตํารวจนอกเครื่ องแบบสองคนมองหน้ ากันแล้ วหัวเราะเบา ๆ ก่อนทังคู ้ จ่ ะควักบัตรประจําตัวออกมาให้ เมย์ดู เธอรับมาถือ ไว้ แล้ วดูรูปถ่าย 20
“ขอทราบเบอร์ โทรของต้ นสังกัดด้ วยค่ะ” เมย์พดู ต่อ ตํารวจสองนายมองหน้ ากันยิ ้ม ๆ แล้ วก็บอกเบอร์ โทรให้ เมย์ เมย์ก็ใช้ มือถือโทรไปยังหมายเลขที่บอกมานัน่ แต่เธอไม่ได้ ถามว่า “สถานีตํารวจเหรอคะ” “ฮัลโหล พิชยั หีบศพใช่ไหมคะ” เมย์พดู เมื่อมีคนรับสาย เล่นเอาตํารวจทังสองประหลาดใจ ้ แน่นอว่าผมที่หลบอยูบ่ นฝ้า เพดานก็ตกใจด้ วยและดูเหมือนว่าปลายสายจะแปลกใจไม่แพ้ กัน “อ้ อ เหรอคะ สถานีตํารวจเหรอคะ ดีคะ่ ขอทราบหน่อยได้ ไหมคะว่าคุณสมเกียรติเป็ นสารวัตรสืบสวนจริงหรื อเปล่า” เมย์ ถาม “เอ่อ...ผมชื่อสมชาย” ตํารวจนอกเครื่ องแบบพูด เมย์ใช้ มือ ป้องโทรศัพท์ไว้ แล้ วพยักหน้ า
21
“ใช่คะ่ ร้ อยตํารวจเอกสมเกียรติ เป็ นสารวัตรสืบสวนหรื อ เปล่าคะ” เมย์ยืนยันคําเดิมแม้ วา่ ตํารวจนอกเครื่ องแบบจะบอก ว่าเธอพูดชื่อของเขาผิด “ขอบคุณค่ะ ถ้ าอย่างนันจริ ้ ง ๆ แล้ วสารวัตรสืบสวนชื่อ สมชายใช่ไหมคะ” เมย์พดู โทรศัพท์ตอ่ เมื่อครู่ดเู หมือนปลาย สายจะบอกว่าคนชื่อสมเกียรติไม่ได้ เป็ นตํารวจของสถานีนนั ้ เมื่อเธอบอกข้ อมูลที่ตรงตามบัตรไปไม่นาน เธอก็วางหู “ตรวจสอบตัวตนเรี ยบร้ อยค่ะ ขอบคุณมาก เชิญค่ะ” เมย์ บอกกับตํารวจแล้ วปลดโซ่ประตู เธอเชิญตํารวจทังสองเข้ ้ ามา ในห้ องแล้ วคืนบัตรให้ “ระวังตัวจะเลยนะครับ” ตํารวจคนสูงอายุวา่ “ก็อยูค่ นเดียวนี่คะ ก็ต้องระวังตัวอย่างนี ้แหละ” เมย์พดู พลางหยิบปื นออกจากเอวแล้ ววางไว้ บนตู้หลังเสื ้อผ้ า ตํารวจ เห็นปื นของเธอก็สีหน้ าเปลี่ยนไป “มีใบอนุญาตพกปื นด้ วยเหรอครับ” ตํารวจหนุ่มถาม 22
“มีคะ่ ฉันเป็ นสมาชิกสมาคมยิงปื น น่าเสียดายที่แข่งทีไร ต้ องปวดท้ องเข้ าห้ องนํ ้าทุกที เลยไม่ได้ เหรี ยญกับใครเขาบ้ าง” เมย์นงั่ ลงบนโซฟา ผมค่อย ๆ คลานไปตามฝ้าเพดานอย่างเงียบ ที่สดุ เพื่อไปให้ ใกล้ เธอ ตํารวจทังสองนั ้ ง่ ลงตรงข้ ามกับเมย์ ก่อนที่พวกเขาจะเริ่ม บอกธุระที่พวกเขาตามมาถึงนี่...ธุระที่แค่ได้ ยินก็ทําให้ ผมแทบ จะหัวใจวายตายอยูใ่ ต้ ฝ้าเพดานนัน่ ทีเดียว “คุณรู้จกั คนที่ทําเอเอฟที่ใช้ ชื่อ iMike ไหมครับ”
23