เรื่ องสันฤดู ้ ร้อน ...และแล้ วก็ไม่ มีฤดูร้อนสำหรับคำร์ ลอีกต่ อไป (…and yet, there is no longer a summer for Mr. Carl)
i มันเป็ นเดือนที่ร้อนมาก ร้ อนหฤโหด ร้ อนขนาดคนท้ องถิ่นยังเดิน ลิ ้นห้ อย คงไม่มีคาใดอธิบายได้ ว่าสาหรับคาร์ ลมันจะร้ อนขนาดไหน โชคยังดีที่เขาสามารถหนีร้อนได้ เวลาที่เขาสอนนักเรี ยนในชัน้ คาร์ ลเป็ นชาวแคนาดา เดินทางมายังขวานทองแห่งนี ้ตังแต่ ้ เมื่อ ยี่สิบปี ก่อน เขามีชีวิตที่ดี แม้ ว่าที่นี่จะมีอณ ุ หภูมิใกล้ เคียงกับเตาอบแต่ เขาก็ชอบมัน ผู้คนล้ วนเป็ นมิตรแถมอาหารก็สดใหม่อยู่เสมอ ...ยกเว้ นสลัดไทยบางเมนูซงึ่ ใส่ปลาที่ไม่สดเอาเสียเลยไปด้ วย... กระนันเลย ้ คาร์ ลมีความสุขเสมอมา เขาสอนหนังสือในโรงเรี ยน เอกชน แต่งงานกับสาวท้ องถิ่น มีลกู สาวน่ารักหนึง่ คน สาหรับคาร์ ล แล้ ว แม้ ว่าอากาศมันจะร้ อนแค่ไหน เขาก็สามารถอยู่ได้ อย่างมีความสุข ราวกับนักเรี ยนที่ใช้ ชีวิตปิ ดเทอมตลอดกาล ...เขามีความสุข จนกระทัง่ วันที่ลกู สาวของเขาคุกเข่าลงกราบ เท้ า แล้ วบอกว่า... “พ่อขา...หนูท้อง”