DAGBOEK
3 Mama Nele
ONTWIKKELING
4 Mijn 15de & 16de maand
5 Wauw, zo groot al!
OUDERSCHAP
Een mens verraadt zichzelf vaak, door simpelweg te doen wat ie doet. Zo weet ik tegenwoordig perfect wie me laat oversteken aan het zebrapad: een ouder of geen ouder.
6 Column: Nooit meer alleen
OPVOEDING
8 De peuterpuberteit
LEZERSVRAAG
10 Tijd maken voor mezelf?
EIGEN KWEEK
11 Peuterfoto’s
SPEL
12 Boekjes verslinden
VEILIGHEID
14 Pak het slim aan
Dat heb ik geleerd door samen met mijn peuter de straat op te gaan. De manier waarop wij met ons tweeën die straat oversteken, is dan ook op zijn minst gezegd speciaal. Mijn dochter is nog maar zestien maanden, maar ze heeft al een stevige tred. Tot er een steen, een grasspriet, een kauwgum of iets anders –zoals een witte streep van een zebrapad – haar aandacht trekt. Dan zijn er toch minstens vijf minuten nodig om bij elk van die dingen stil te staan. De prachtige verwondering van een kind, noemt dat dan. Al kan het gerust hernoemd worden naar: een stevige oefening in geduld. Een oefening die ik, sinds ik moeder ben,
elke dag meermaals moet maken. En daarin zit dus het verschil in reactie, als je een ouder met een kind moet laten oversteken.
Een ouder berust namelijk in het lot en geniet nog enigszins van de schattigheid waarmee dat kind tot in het midden van de straat waggelt, om daar te gaan zitten naast de babypop die ook mee moest. Een ouder geniet ook van de herkenbaarheid van hoe ik daar op zo’n zebrapad sta: zwetend en gefrustreerd, omdat peuter noch babypop met geen stokken in beweging te krijgen zijn.
Iedere chauffeur die op dat moment liefst zou uitstappen om ons over de straat te slepen naar de overkant, is sowieso geen ouder en weet dat het zonder ingrijpen nog makkelijk tien minuten kan duren voor er weer gereden kan worden. Want het is echt zo: met een kind erbij gaat werkelijk niets nog zo snel als je had gehoopt. Behalve de tijd, want ze worden toch zo snel groot.
“Met een kind erbij gaat niets nog zo snel als je had gehoopt”
Ik leer op korte tijd ontzettend veel bij. Niet alleen qua taal en beweging zet ik grote stappen, maar ook op sociaal vlak.
Soms zet ik op een domein een stapje terug omdat ik zo druk bezig ben met wat anders. Zo ga ik misschien weer even kruipen op het moment dat ik vlotter begin te praten. Of ik leer geen nieuwe woordjes zeggen, omdat ik zo hard mijn best doe om alles te begrijpen.
Ik wil de omgeving ontdekken en gebruik daarbij al mijn zintuigen: alles wat ik tegenkom, wil ik horen, zien, voelen, ruiken en zelfs proeven.
Mijn eigen willetje duikt voor het eerst op. En ja, daar horen – oh, help! – driftbuien bij. Hoe moeilijk het ook is, noem me niet te gauw stout of opstandig. Probeer dat moeilijke gedrag te zien als een nieuwe stap in mijn ontwikkeling: het groeien naar meer zelfbewustzijn en onafhankelijkheid.
alleen lopen (maar meestal nog niet echt stabiel); voorover buigen en terug rechtop gaan staan; heel wat woorden verstaan;
“mama”, “papa” en één ander woordje zeggen.
sommige dingen nadoen;
krassen met schrijfgerief.
Als ik 15 maanden ben, krijg ik een inenting tegen meningokokken en een herhalingsprik tegen polio, kroep, tetanus, kinkhoest, hersenvliesontsteking en geelzucht.
ONTWIKKELING
Het was je zeker al opgevallen: op deze leeftijd zit de ontwikkeling van je peuter in een stroomversnelling. Zeker op vlak van beweging! Plots doet je kind dingen die hij of zij daarvoor nog helemaal niet kon. Daar sta je echt versteld van. En terecht! tekst SARAH SAELENS
Peuters leren nu lopen, zich vooroverbuigen en terug rechtstaan. Met een stevig stoeltje op maat leren ze hun heupen en knieën buigen. Prima oefening! Staat ook op hun to-dolijstje: trappen leren beklimmen. Hier blijf je als ouder best erg alert, dus hou het traphekje nog een tijdje in dienst en laat je kind nog niet alleen de trap opgaan. Peuters kunnen er misschien wel op en af, maar nog niet op een veilige manier. Ze moeten nog flink trainen voor ze helemaal alleen trappen kunnen doen. Leer hen daarom dat ze ‘op hun poep’ naar beneden komen.
Vindt je kindje het ook zo fantastisch om met blokken te spelen? Demonstreer dan eens hoe je een toren bouwt. Pret verzekerd! Op deze leeftijd vinden kinderen het ook erg leuk om de pagina’s van een boek of tijdschrift om te slaan. Stevige, kartonnen boekjes kan je peuter gerust alleen ontdekken. Andere kinderboekjes bladeren jullie best samen door. Dat is sowieso gezelliger.
Kinderen leren nu volop hoe ze zelf kunnen eten, drinken en zich aankleden. Hoe slordig het er ook aan toegaat, toch laat je peuters best zoveel mogelijk zelf proberen, want zo leren ze snel bij. Verras je kind dus met een eigen, onbreekbare beker en een stevig bordje (let erop dat het materiaal geen giftige stoffen zoals ftalaten bevat) zodat hij of zij zelf kan eten en drinken. Mét morsen. Hou gewoon een doekje binnen handbereik en leg eventueel een handdoek
onder de stoel. Ook aankleden willen peuters nu zelf doen. Ze proberen hun sokken en schoenen aan en uit te trekken. Hoewel het nog even duurt voor het hen écht lukt, laat hen toch rustig oefenen. Geduld is een mooie deugd.
Kindjes van vijftien à zestien maanden gebruiken nog niet zoveel woordjes, maar ze begrijpen er al heel wat. Zo kunnen ze bijvoorbeeld eenvoudige opdrachtjes uitvoeren, dierengeluiden nadoen en verschillende delen van hun lichaam aanwijzen. Het is niet alleen leuk om veel te praten met je peuter, het is ook goed voor zijn of haar ontwikkeling. Hoe kan je je kind nog meer stimuleren? Benoem gewoon alles wat je ziet en doet. Vervolledig eenwoordzinnen, benoem de kleuren en gebruik getallen. Klassieke spelletjes blijven een hit, zoals: “Waar zijn je oren?” en “Wat doet de koe?”
Vrienden & voorwerpen
Als je peuters bij leeftijdgenootjes zet, dan gedragen ze zich nog niet erg sociaal. Voor hen zijn andere kinderen gewoon ‘voorwerpen’ die kunnen bewegen en geluid maken. Ze zijn wel interessant om naar te kijken, maar als ze in de weg zitten, worden ze gewoon weggeduwd. Nee, peuters beseffen nog niet dat die andere wezentjes ook mensjes zijn. Dat wil absoluut niet zeggen dat je kind niks heeft aan andere kinderen. Nee, ook samenspelen en vrienden maken leer je al doende. Toch mag je er nu nog niet te veel van verwachten, kinderen spelen nog niet mét elkaar, maar náást elkaar.
Ik heb het er een beetje moeilijk mee dat ik nooit meer alleen ben. Na een lange drukke dag op het werk, duik ik altijd meteen de avondspits in. Ik maak eten voor ons gezin en doe een poging om ook zelf iets te eten. Intussen probeer ik te verhinderen dat Elias alles op de grond kiepert of dat ik zijn hoofdje vol smodder omdat hij weer eens op mijn schoot is gekropen. Daarna ruim ik snel de tafel af, doe de afwas en stofzuig de ravage onder de eetstoelen van Elias en Kasper op.
Dan komt het moeilijkste stuk van de avond: alleen naar de badkamer glippen om vijf (vijf!) minuutjes voor mezelf te hebben. Sinds een klein half jaar is dat echt een ‘mission impossible’ geworden. Ik heb alles al geprobeerd: langs een andere deur wegsluipen, geen licht aandoen of wachten tot de jongens aan het spelen zijn met hun papa. Het mag allemaal niet baten. Het lijkt wel alsof ze speciale voelsprieten hebben waarmee ze meteen een signaal opvangen als ik de kamer dreig te verlaten.
Op die zeldzame momenten dat het me toch lukt, duurt het ongeveer twee minuten vooraleer ik de voetjes van mijn zonen aan de badkamerdeur hoor. Nog eens tien seconden later gaat de deurklink naar beneden en… tadaaa! Daar staan Kasper en Elias met een brede glimlach. Gewoon, om bij mij te zijn. Leuk, maar eerlijk? Ook een beetje vervelend.
Aan de ene kant vind ik het natuurlijk erg fijn dat onze jongens zo onwaarschijnlijk graag bij mij zijn. Maar aan de andere kant is het wel wat vervelend dat ik in geen enkele kamer van ons huis langer dan drie minuten alleen kan zijn. Kasper en Elias willen niet alleen bij mij in de buurt zijn, ze zijn ook het liefst van al samen, met hun tweetjes dicht bij mij. Sinds Elias één jaar oud is, kunnen ze met hun tweetjes écht samen spelen en lachen. Ze kruipen achter elkaar door de woonkamer en duwen elk een auto vooruit. Ze lachen tot ze de hik hebben om gekke spelletjes die ik meestal zelf niet begrijp. Tijdens autoritjes houden ze zelfs elkaars hand vast. Als de oudste thuiskomt van school vraagt hij meteen waar Elias is. En elke ochtend, van zodra zijn ogen open zijn, roept de jongste: “Kas, Kas!” Hun band is intussen zo gegroeid dat de oudste zelfs spreekbuis speelt voor de jongste en het voor zijn broer opneemt als ik hem een standje geef. Wanneer Elias bijvoorbeeld voor de zoveelste keer zijn bord op de grond gooit en ik zucht dat hij dat niet mag doen, zegt Kasper: “Het is toch niet zo erg, mama? Elias begrijpt het nog niet zo goed.” En als we wat later met z’n allen in de auto zitten en Elias luidkeels laat merken dat hij er schoon genoeg van heeft, probeert zijn grote broer hem te troosten: “Niet wenen Eli, we zijn er bijna en dan mag je eruit. Is dat goed?”
Mijn hart kan zoveel broederliefde amper aan. Ik zwel van trots als ik zie hoe die kleine jongen toch al zo’n grote broer kan zijn. Het is zeker al pittig geweest, zo twee kleine jongetjes die constant mijn aandacht vragen. Maar als ik hen zo op de achterbank zie zitten, met hun handjes in elkaar, dan voel ik tot in de toppen van mijn tenen dat ze mijn allergrootste geluk zijn.
OPVOEDING
Je moet dringend naar de crèche vertrekken, maar je peuter weigert koppig schoenen aan te trekken. Het lijkt alsof er alleen nog maar ‘nee’ uit dat mondje komt. En hoofdschudden, dat is nu de nieuwe hobby. Zeker als jullie aan tafel zitten. Herkenbaar?
Welkom bij de peuterpuberteit! tekst
Misschien zit je kindje nu al volop in die ‘nee’-fase, misschien heb je nog enkele maanden euhm… rust. Het is dan geen slecht idee om je er alvast op voor te bereiden, want de peuterpuberteit is een fase waar ALLE kinderen – en dus ook hun ouders – door moeten. Het hoort bij hun ontwikkeling. Op een bepaald moment ontdekken peuters namelijk het begrip ‘nee’. Ze beginnen te beseffen dat ze een eigen willetje hebben én dat ze dat ook kunnen doordrijven. Dat laatste doen ze op een nogal onhandige en koppige manier. Op die leeftijd hebben kinderen namelijk nog niet zoveel inlevingsvermogen. Ze beleven alles met zichzelf in de hoofdrol. Daardoor beseffen ze nog niet dat ze ook rekening moeten houden met anderen en hebben ze geen flauw benul van de gevolgen van hun gedrag. Daarom blijven ze dus zo eigenzinnig en halsstarrig volhouden.
Komen eten
Etenstijd? Peuters weten intussen dat dit het uitgelezen moment is om zich te verzetten. Je verwacht het misschien niet van die kleine mensjes, maar ze voelen perfect aan dat jij veel belang hecht aan zo’n eetmoment. En net daarom is het voor hen de perfecte gelegenheid om flink tegen te spartelen. Een greep uit het meest typische peuterpubergedrag: weigeren om aan tafel te zitten, niet willen eten en boterhammen op de grond gooien. Zucht! Maar hoe reageer je dan als ouder? Uiteraard bestaat er geen kant-en-klare oplossing, maar deze tips helpen je hopelijk een beetje op weg.
SARAH SAELENSGeef toe, peuters kunnen het bloed echt onder je nagels vandaan halen. En geduld is natuurlijk een mooie deugd, maar de voorraad raakt ook wel eens uitgeput. Bij iedereen. Zeker na een korte nacht of een zware dag is het op je tanden bijten als je peuter voor de zoveelste keer koppig tekeergaat. Voel je dat je gaat uitbarsten? Stap uit de situatie, verlaat de kamer en tel tot tien. Ook als ouder heb je af en toe een afkoelingsfase nodig om tot rust te komen.
Natuurlijk besef je dat het geen zin heeft om te schreeuwen of uit je slof te schieten. Uiteraard had je jezelf voorgenomen om de meest geduldige ouder ter wereld te worden. Maar soms… wordt het je allemaal teveel en dan is het eruit vóór je tot tien hebt geteld. Achteraf voel je je wellicht schuldig over die woedeuitbarsting. Durf gerust uit te leggen aan je peuter waarom je zo kwaad was: “Ik ben heel erg moe en vind het echt niet leuk dat jij dan je boterham op de grond gooit!” Probeer er ook uit te leren. Onthoud waar voor jou de grens ligt: wat verdraag je nog net en wat gaat voor jou te ver? Dan kan je de volgende keer hopelijk ingrijpen vóór je je kalmte verliest.
Meer lezen: goedgezind.be/peuters-en-kleuters
Luister naar je kind.
Ziet hij of zij iets niet zitten? Luister dan waarom. Kan je er niet op ingaan, leg dan ook kort uit waarom. Je kroost is meestal voor meer rede vatbaar dan je denkt.
Leer je zoon of dochter naar jou luisteren.
Hét allerbelangrijkste in heel deze peuterpuberteit is wederzijds begrip. Luister naar wat je kind te zeggen heeft, maar leer hem of haar ook luisteren naar wat jij zegt. Zo help je elkaar om deze periode zonder al te veel kleerscheuren door te komen.
Ga niet in discussie.
Zo’n fikse woordenwisseling maakt van het eetmoment een beladen situatie, overgoten met een stresssausje. Probeer een machtsstrijd te voorkomen aan tafel en hou het vooral gezellig.
Stel jezelf gerust.
Wil je kind absoluut niet eten? Goed, dan maar niet. Geen probleem. Een keertje vasten kan echt geen kwaad. Maar… probeer dan ook geen tussendoortjes toe te stoppen. Anders krijgt die slimme peuter al snel door: “Als ik mijn boterham op de grond gooi, krijg ik straks een koekje.”
Pick your battles.
Je hoeft echt niet ieder protest de kop in te drukken. Peuters hebben af en toe een kleine persoonlijke overwinning nodig om hun zelfstandigheid en eigenwaarde op te bouwen: “Joepie, vandaag mag ik lekker met mijn eten knoeien!”
Zoek een gulden middenweg. Het klinkt cliché, maar daar komt het in opvoeden meestal op neer. Jij houdt als ouder de touwtjes in handen, maar je peuter heeft binnen de grenzen die jij aangeeft wel de vrijheid om te ontdekken en bij te leren.
Geef complimentjes.
Gaat het een keertje wél vlot? Geef daar dan ook genoeg complimentjes over.
Laat je peuter eventjes afkoelen.
Gaat je kind een stap te ver, zet hem of haar dan eventjes apart. Niet om te straffen, maar gewoon tot al die heftige emoties zijn gezakt.
“De voorbije vijftien maanden heb ik als ouder ontzettend veel bijgeleerd, maar ik kan de tijd niet zeggen dat ik nog eens een momentje voor mezelf had. Écht voor mezelf. Hoe doe je dat in hemelsnaam? Is het zomaar een kwestie van de juiste keuzes maken en prioriteiten stellen?” –
“Dat alles uit evenwicht lijkt, is niet abnormaal”, stelt An Coetsiers gerust. “Je combineert ook zoveel rollen. Je bent niet alleen (mee)mama of papa, je wil ook een goede relatie, een boeiend sociaal leven, een gezond lichaam en daarbovenop waarschijnlijk een toffe job. Dat is veel, hè! Wees gerust, het is logisch dat er een onevenwicht is en dat het een hele tijd duurt voor alles in de plooi valt. Benoem eerst eens waar je het meeste last van hebt, wat je mist of wat je anders wil? Denk daarbij in concrete en haalbare doelen. Drie keer per week intensief sporten is waarschijnlijk te hoog gegrepen. Maar een halfuurtje joggen per week is misschien wél haalbaar. Wil je tijd vrijmaken voor jezelf. Herhaal dan een paar keer per dag dit ene zinnetje: ‘Moet ik dit nu doen?’ Geloof mij, als je deze oefening maakt, komt er sowieso af en toe een kwartiertje per dag vrij. Een momentje dat je helemaal zelf kunt invullen. Denk daarbij niet meteen in termen van ‘een hele dag’ of ‘een volledig uur’. Nee, ook kleine, waardevolle momentjes kunnen je erg veel energie geven.”
MOET ik dit nu doen?
“Of wíl je het doen? Jonge ouders denken zo vaak dat ze moeten: ‘Ik moet mijn strijk nog doen vanavond!’ Wil je liever iets anders doen? Wat zou het je opleveren als je ervoor kiest om de strijk niet te doen? Misschien meer tijd voor de dingen die je op dat moment mist? Misschien wil je die strijk toch liever doen omdat je dan meer gemoedsrust hebt en morgen een uurtje kan sporten? Als je ervanuit gaat dat je iets zelf wil, dan zorgt dat meteen voor een beter gevoel om aan de klus te beginnen.”
An
Moet IK dit nu doen?
“Of mag iemand anders dat ook doen? En mag die het dan doen op een
manier die misschien niet helemaal de jouwe is? Vooral mama’s hebben zo’n groot verantwoordelijkheidsgevoel dat ze moeilijk iets uit handen geven. Toch zijn er veel taken die je kan uitbesteden. Denk maar aan een poetshulp of een vaste babysit.”
Moet ik DIT nu doen?
“Dit gaat echt over prioriteiten. Als je gezellig met je peuter in de zetel zit, maar je vaatwasser is ook net gedaan, moet je die dan legen? Er ligt altijd wel iets op je te wachten, maar wat is prioriteit?”
Moet ik dit NU doen?
“Is dit het meest geschikte moment hiervoor? Veel ouders proberen heel wat huishoudelijke taken te doen in de eerste twee uurtjes na het werk. Maar vaak is er op dat moment ook de meeste bedrijvigheid thuis. Misschien kan het ook later op de dag? Of morgen?”
Moet ik dit DOEN?
“Moet je altijd iets aan het doen zijn? Mag je ook eens gewoon niksdoen? Wat zou er dan gebeuren? Misschien doen anderen het dan wel in jouw plaats? Of misschien verdwijnen sommige problemen zo wel met de tijd?”
Zonder schuldgevoel
“Het hart van jonge ouders draait vaak overuren, maar het hoofd zeker ook. We denken gewoon te veel na. Hoort het wel dat ik een babysit bel omdat ik een uur wil sporten? Is het niet vreemd dat ik mijn kind naar de opvang breng terwijl ik een dag verlof heb? Die schuldgevoelens zorgen ervoor dat we onze eigen doelen vergeten en onszelf voorbijlopen. Een kind heeft veel zorg nodig, maar een ouder ook. En door goed voor jezelf te zorgen, zorg je indirect ook voor je zoon of dochter. Voel je dus vooral niet schuldig als je (eindelijk weer) eens aan je eigen geluk en gezondheid denkt.”
Heb je zelf een vraag over de ontwikkeling van je kind, opvoeden of ouderschap? bjo@gezinsbond.be
SOFIA tekst ELISE VANHECKE
Stuur zelf je leukste foto’s (niet meer dan 3 en niet gemaakt door een professionele fotograaf) naar kinderkiekjes@gezinsbond.be Vermeld zeker je volledige adres, de naam en leeftijd (in maanden) van het kindje op de foto. Zin om in je mail iets te vertellen over je kindje? Zeker doen!
Liv
Lucy
Ellie
Félien
Nathan
Lily-Rose
Harrie
Isa
Jeanne
Peuters hebben de zin voor avontuur serieus te pakken. Al die ontdekkingen op hun pad zijn natuurlijk ontzettend interessant, maar soms ook een beetje overweldigend. Daarom zoekt jouw kind regelmatig jouw schoot op, want daar is het rustig, veilig en bekend. Je zoon of dochter komt er dus graag opladen.
tekst SARAH SAELENS & VERONIEK DE VISSERPeuters willen alles zien, alles doen, alles horen, alles leren en alles weten. Ze willen zo graag de wereld in! Niet meteen de zeven zeeën over of de hoogste bergtoppen op. Maar het huis, de tuin en de keuken… dat is voor hen ook al een behoorlijk actieterrein. Ja, ze willen er graag opuit, maar dat lukt nog niet zo best. Dat verdraaide hek bijvoorbeeld, daar geraken ze maar niet overheen. En die poes vertikt het om te blijven liggen als ze haar eens grondig willen onderzoeken.
Omdat zo’n grote ontdekkingstocht ook behoorlijk overweldigend is, nestelt je kind zich graag op jouw veilige, vertrouwde schoot. Het perfecte moment om samen van een boekje te genieten! Want als jullie samen in een boekje kijken, beleven jullie ook veel. Méér nog dan wanneer je peuter er alleen opuit trekt. Hij of zij leert er nieuwe werelden en mensen kennen. En dat alles zonder de veilige thuishaven te verlaten. Kortom, samen boekjes lezen is sowieso een heerlijke belevenis.
Wie de honger van boekenwurmpjes wil stillen, weet intussen dat ook kleine boekjes geld kosten. Gelukkig kan het ook goedkoper! In de plaatselijke bibliotheek is een schat aan kinderboeken te vinden, voor alle smaken en leeftijden. Zeker eens gaan zoeken! Wil je toch je eigen exemplaar en ben je lid van de Gezinsbond? Dan heb je geluk, want op onze tweedehandsbeurzen worden een heleboel bijna-nieuwe boekjes van de hand gedaan. Spiksplinternieuwe exemplaartjes koop je uiteraard in boekhandels waar je korting krijgt met je lidkaart. Meer weten of lid worden? Ontdek het volledige aanbod op ledenvoordelen. gezinsbond.be. Op goedgezind.be geven we regelmatig boekentips!
Dit zijn onze favoriete voorleesboekjes voor peuters:
TIMMERS Leo, De lieve krokodil (Querido, 2021). Heerlijk stapelverhaal over vriendschap en samen sterk zijn, met een origineel en grappig einde.
WESTENDORP Fiep, De tuin van Fiep (Volt, 2021). Elk seizoen verandert de tuin, en er valt altijd wel iets te beleven. Wat dat allemaal kan zijn? Dat staat in dit stevig kartonboekje.
ARRHENIUS Ingela, Kijk om je heen (Gottmer, 2020). Wat is er veel te zien en te ontdekken in dit knappe pop-upboek met flapjes. Spelenderwijs leert je peuter een schat aan nieuwe woordjes.
BRUNA,Dick, Nijntje aankleedboek (Mercis Publishing, 2019). In dit stoffen boekje leert en oefent je peuter om een knoop vast te maken, een schoen met klittenband dicht te doen en de rits van een jasje te sluiten. Ideaal voor het trainen van de fijne motoriek.
VAN COILLIE Jan en VERPLANCKE Klaas, Ozewiezewoze – het ABC van kinderliedjes (De Eenhoorn, 2020). Eerste deel van een nieuwe uitgave van de bekroonde kinderliedjesbundel (titels van A tot J). Samen zingen, en intussen ook genieten van de prachtige illustraties.
Meer weten: boekstart.be en boekenzoeker.be
Surf naar goedgezind.be en ontdek nieuwtjes over gezin en opvoeding, tips van experts en herkenbare verhalen van andere ouders.
Je vindt er artikels op maat van jouw gezin: van baby over peuter tot kleuter.
Surf naar www.goedgezind.be of scan de QR-code.
DANKZIJ HET WONINGFONDS, BEN IK EIGENAAR VAN MIJN APPARTEMENT IN HET CENTRUM VAN BRUSSEL!
7 OP DE 10 BRUSSELAARS HEBBEN TOEGANG TOT EEN KREDIET VAN HET WONINGFONDS. TIJD OM ELKAAR TE ONTMOETEN? www.fonds.brussels
VEILIGHEID
Hoe hard je ook je best doet met allerlei veiligheidshekjes en kindersloten, het is bijna onmogelijk om je woning en de omgeving zodanig te beveiligen dat je peuter geen enkel risico loopt. Kleine kinderen zijn nu eenmaal even nieuwsgierig als onvoorspelbaar. Met vallen en opstaan leren ze ook omgaan met gevaar. En omdat het nog even duurt voor ze zelf alle risico’s kunnen inschatten, ben jij nu hun grote beschermengel. Deze vijf tips helpen je daarbij. tekst
1 - Hou peuters in de gaten
Iedere ouder van een peuter kan erover meepraten: nu kom je ogen, oren en handen tekort. Want als je peutertjes even uit het oog verliest, hebben ze in geen tijd iets mispeuterd. Meestal gaat het dan om wat deugnieterij: ze scheuren blaadjes uit een boek, prutsen aan je telefoon of zetten hun tanden in de tafelpoten. Maar soms kan in één ogenblik iets veel ergers gebeuren. Daarom hou je je kind dus voortdurend in de gaten.
2 - Hou je hoofd erbij
Laat je aandacht nooit verslappen als je met schoonmaakproducten, medicijnen, elektrische apparaten of ander gereedschap bezig bent. Belt er iemand aan de deur? Ook al weet je dat het waarschijnlijk maar heel even duurt, neem je peuter toch mee. Zo blijft je kind nooit alleen achter in een mogelijk gevaarlijke situatie. Wees bovendien extra op je hoede tijdens drukke momenten thuis of als je constant wordt afgeleid, bijvoorbeeld op een familiefeest.
Voortdurende waakzaamheid betekent niet dat je constant als een helikopter boven je peuter cirkelt en dat je elk initiatief stillegt. Nee, kinderen moeten ook de gelegenheid krijgen om nieuwe dingen te ontdekken en uit te proberen. Ze moeten kunnen rennen en klimmen. De juiste uitdagingen bieden namelijk uitstekende leerkansen. Kinderen die die kansen niet krijgen, worden geremd in hun ontwikkeling en lopen juist méér risico op ongevallen, bijvoorbeeld later in de turnzaal op school. Als je je kroost té beschermend opvoedt, ontneem je
hen trouwens niet alleen veel leerzame ervaringen, maar ook een heleboel plezier.
4 - Leer hen zelf gevaren zien Gaandeweg leren kinderen omgaan met gevaren, want jij leert hen belangrijke begrippen kennen, zoals bijvoorbeeld: “Dit mes is scherp, we snijden er de appel mee. Kijk zo doe je dat. Probeer je ook eens? We doen dat heel voorzichtig en samen, want als je in je vinger snijdt dan doet dat pijn.” Zo ervaren peuters al doende wat ‘scherp’ betekent en leren ze het gevaar hiervan te zien.
5 - Schat situaties goed in Bekijk de omgeving eens door de ogen van een kind: wat ligt binnen handbereik van een peuter, wat ziet er aantrekkelijk uit om op te klimmen, in te kruipoen en mee te spelen? Kan dit gevaarlijke situaties opleveren? Soms schuilt het gevaar in een onverwachte hoek. Zelfs gewone en op het eerste gezicht onschuldige voorwerpen zoals een sleutel of een volle emmer kunnen risico’s opleveren. Zo kregen we een e-mail van een mama die ons vertelde over het gevaar van grote plastic hoezen rond dekbedden. Haar dochtertje was erin geslaagd de rits van binnenuit dicht te trekken, maar kreeg de sluiting daarna niet meer open. Het is gelukkig allemaal goed afgelopen, maar om diezelfde reden zijn bijvoorbeeld ook speelkoffers te mijden. Zeker als ze in het slot kunnen vallen. Het is bovendien slim om geen sleutels op deuren te laten zitten. Vaak slaagt een peuter er toevallig in om de sleutel om te draaien, maar lukt het daarna niet meer om die de andere kant op te draaien. Wie als kind ooit zat opgesloten in een klein toilet weet hoe eng dat is.
COLOFON
ALGEMENE VRAGEN
02 507 88 88 contact@gezinsbond.be
Ga je verhuizen? Geef dan zo snel mogelijk je adreswijziging door.
REDACTIE
Arduinkaai 16
1000 Brussel
DE REEKS BESTAAT UIT
10 nummers eerste levensjaar, 6 nummers tweede levensjaar en een kleutermagazine. Ouders met een pasgeboren baby of een pleeg- of adoptiekind ontvangen de volledige reeks gratis. Andere geïnteresseerden krijgen het magazine toegestuurd na betaling.
EEN UITGAVE VAN
DE GEZINSBOND MET
MEDEWERKING VAN
Kind en Gezin, Domus Medica, VVK, VBOV
HOOFDREDACTEUR
Sarah Saelens
WERKTEN MEE
AAN DIT NUMMER
Els Craessaerts, Karel-Willem Delrue, Veroniek de Visser, Nele Reymen, Kristina Rybouchkina, Laura Sels, Lesley Verhofstadt
REDACTIECOMITE
Christian Lagrange (voorzitter), Helga Basteleurs, Jessica Bonneux, Nadine Claes, Els Craessaerts, An Debyser, Martine Deheyder, Maryse Ide, Rosa
Luyten, Isabelle
Matthijs, Ayla Noë, Marijke Polspoel, Sarah Saelens, Hilde Timmermans
TEAMLEIDER
Helga Basteleurs
UITGEVER
Anneke Blanckaert
VERANTWOORDELIJKE
UITGEVER
Bart De Cokere
Arduinkaai 16 1000 Brussel
ONTWERP
Pieter Willems en Erin Scott (Pjotr.be)
DRUK
Roularta Printing
PUBLICITEIT
Publicarto 053 82 60 80
Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie of op welke andere wijze ook zonder voorafgaandelijke schriftelijke toestemming van de uitgever. Gezinsbond vzw verzamelde je identificatiegegevens en persoonlijke kenmerken van je kind (naam, voornaam, geboortedatum en adres) met als doel je Brieven aan Jonge Ouders te bezorgen. De persoonsgegevens worden rechtstreeks verkregen van de ouder die de geboorte bij de Gezinsbond registreert, dan wel via de gemeente of het ziekenhuis waar de geboorte werd aangegeven, of het bevolkingsregister. Soms worden ook gegevens ontvangen via kennissen (vrienden, familie) die het gezin aanmelden op de website, op beurzen of op een andere wijze. Je beschikt over een wettelijk recht op inzage, schrapping en eventuele correctie van je persoonsgegevens. Dit kan via contact@gezinsbond.be of 02 507 88 88. Indien je na ontvangst van het laatste nummer van Brieven aan Jonge Ouders beslist om niet aan te sluiten bij de Gezinsbond, worden je persoonsgegevens 10 jaar bewaard. Je gegevens worden niet doorgegeven aan derden met uitzondering van de partners van de Gezinsbond vzw aan wie deze gegevens kunnen overgemaakt worden in het kader van onze dienstverlening, zoals de levering van Brieven aan Jonge Ouders. Je kan tegen de verwerking van je persoonsgegevens een klacht indienen bij de Privacycommissie. Ons volledige privacybeleid raadpleeg je op goedgezind.be/privacy.
De redactie is niet verantwoordelijk voor de inhoud van de advertenties.
ISSN 1376-0416
↖ Lezersfoto FLOR (mama Shana)
Terugbetalingen:
Geboortepremie tot 300 euro
Kampvergoedingen tot 120 euro
Kraamhulp tot 300 euro
Luiers tot 300 euro
Lidgeld sportclub tot 30 euro (ook voor watergewenning)
Ontdek meer voordelen
op vnz.be of bel 015 28 90 90
VNZ, verrassend voordelig
